Տեսիլ Եսայայ որդւոյ Ամովսայ. զոր ետես ՛ի վ(ե)ր(այ) հրէաստանի, եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) Ե(րուսաղէ)մի։ ՛Ի թագաւորու(թ)ե(ա)ն Ողիայ՝ եւ Յովաթամայ՝ եւ Աքազու՝ եւ Եզեկիայ, որք թագաւորեցին հրէաստանի։
ԼՈ́ՒՐ ԵՐԿԻՆ ԵՒ Ո́ՒՆԿՆդիր երկիր՝ զի տ(է)ր խօսեցաւ։ Որդիս ծնայ եւ բարձրացուցի, եւ նոքա զիս անարգեցի́ն։
Ծանեաւ եզն զստացիչ իւր, եւ էշ զմսուր տեառն իւրոյ. եւ ի(սրա)էլ զիս ո́չ ծանեաւ, եւ ժողովուրդ իմ զիս ՛ի միտ ո́չ առ։
Վա́յ ազգին մեղաւորի. ժողովուրդ որ լի́ է մեղօք, սե́րմն ժանտ, որդիք անօրէ́նք. թողէք զտ(է)ր եւ բարկացուցէք զս(ուր)բն ի(սրայէ)լի։ օտարացա́ն եւ յետս կացին։
զի՞ եւս յաւելուք վէրս յանօրէնու(թ)ի(ւն)ս։ Ա(մենայ)ն գլուխ ՛ի ցաւս, եւ ամ(ենայն) սիրտ ՛ի տրտմու(թ)ի(ւն)։
յոտից մինչեւ ցգլուխ՝ չի́ք ՛ի նմա առողջութի(ւն). ո́չ վէրք՝ ո́չ այտումն, ո́չ հարուածք խխայթեալք. չի́ք սպեղանի ՛ի վ(ե)ր(այ) դնել, ո́չ ձէթ՝ եւ ո́չ պատանս։
Երկիր ձեր՝ աւերակ. քաղաքք ձեր՝ հրձիգք. զաշխարհն ձեր առաջի ձեր օտա́րք կերիցեն, աւերեալ եւ կործանեալ յազգաց օտարաց։
Լքեա́լ թողցի դուստր սիովնի իբրեւ զտաղաւար յայգւոջ, եւ իբրեւ զհովանի մրգապահաց ՛ի մէջ սեխենեաց. եւ իբրեւ զքաղա́ք պաշարեալ։
Եւ եթէ ոչ տ(եառ)ն զօրու(թ)ե(ան)ց թողեալ էր մեզ զաւակ՝ իբրեւ զսոդոմ լինէաք, եւ գոմորա́յ նմանէաք։
Լուարո́ւք զբան տ(եառ)ն իշխանք սոդոմածւոց. ո́ւնկն դիք օրինաց ա(ստուածո)յ ժողովուրդք գոմորացւոց։
Զի՞ կայ՝ ի́մ եւ յաճախելոյ զոհիցդ ձերոց՝ ասէ տ(է)ր. յագեա́լեմ ողջակիզօք խոյոց ձերոց. եւ զճարպս գառանց, եւ զարիւն ցլուց նոխաղաց ո́չ կամիմ։
եւ ո́չ թէ գայցէք յանդիման լինել ինձ։ Ո՞վ իսկ խնդրեաց զայդ ՛ի ձեռաց ձերոց։ կոխել զգաւիթս իմ մի́ յաճախէք։
Եթէ մատուցանիցէք ինձ նաշիհ՝ զուր է։ եւ խունկք ձեր պի́ղծ են ինձ. զգլուխս ամսոց ձերոց՝ եւ զշաբաթս՝ եւ զօրն մեծ՝ ո́չ առնում յանձն։
զպահս եւ զդատարկութի(ւն)ս, եւ զամսագլուխս ձեր, եւ զտօնս ձեր ատեա́ց անձն իմ։ Յագեալ եմ ձեւք, ո́չ եւս ներեցից մեղաց ձերոց։
յորժամ համբառնայցէք զձեռս ձեր՝ դարձուցի́ց զերեսս իմ ՛ի ձէնջ. եւ եթէ յաճախիցէք յաղօթս՝ ո́չ լուայց ձեզ. զի ձեռք ձեր լի́ են արեամբ։
Լուացարո́ւք, սրբեցարո́ւք. ընկեցէ́ք զչարիս ձեր յանձանց ձերոց առաջի աչաց իմոց։ դադարեցէ́ք ՛ի չարեաց ձերոց։
ուսարո́ւք զբարիս գործել։ խնդրեցէք զիրաւունս. փրկեցէ́ք զզրկեալն. դա́տ արարէք որբոյն, եւ տո́ւք իրաւունս այրւոյն։
Եւ եկայք խօսեցարուք ընդ միմեանս՝ ասէ տ(է)ր. եւ եթէ իցեն մեղք ձեր իբրեւ զձանձախարիթ՝ իբրեւ զձիւն սպիտա́կ արարից. եւ եթէ իցեն իբրեւ զորդան կարմիր՝ իբրեւ զա́սր սուրբ արարից։
Եւ եթէ ախորժեսջիք եւ լուիջիք ինձ՝ զբարութի́(ւն)ս երկրի կերիջիք։
ապա թէ ոչ կամիցիք լսել ինձ, սո́ւր կերիցէ զձեզ. քանզի բերան տ(եառ)ն խօսեցաւ զայս։
Զի՞արդ եղեւ պոռնիկ քաղաքն հաւատարիմ սիոն, լի́ հաւատովքն՝ յորում արդարու(թ)ի(ւն) հանգուցեալ էր, եւ արդ՝ սպանօղք են։
Արծաթ ձեր անփորձ. վաճառականք ձեր խառնեն ջուր ը(նդ) գինի։
իշխանք ձեր ապստամբք, գողակիցք են գողոք, սիրեն զկաշառս, վրիժագործք. որբոց իրաւունս ո́չ առնեն, եւ դատաստանի այրեաց՝ ունկն ո́չ դնեն։
Վ(ա)ս(ն) այդորիկ ա́յսպէս ասէ տ(է)ր տ(է)ր զօրութե(ան)ց հզօրն ի(սրայէ)լի. վա́յ ձեզ հզօրքդ ի(սրայէ)լի, զի ո́չեւս դադարեսցէ բարկութի(ւն) իմ ՛ի հակառակորդաց իմոց. եւ դատաստանօք դատեցայց զթշնամիս իմ։
Եւ արկից զձեռն իմ ՛ի վ(ե)ր(այ) քո. եւ ածից քեզ եռա́նդն ՛ի սրբութի(ւն) ապստամբացդ, եւ զապստամբսդ կորուսից. եւ բարձից ՛ի քէն զամ(ենայն) անօրէնս. եւ զամ(ենայն) ամբարտաւանս խոնարհեցուցի́ց։
եւ կացուցից ՛ի վ(ե)ր(այ) քո դատաւորս իբրեւ զառաջինն, եւ զխորհրդականս քո ո(ր)պ(էս) իսկզբանէ́ն։ եւ ապա կոչեսջիր դու քաղաք արդարութե(ան)՝ մա́յր քաղաքաց հաւատարիմ սիովն։
Զի իրաւամբք եւ արդարու(թեամ)բ փրկեսցի գերու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա), եւ ողորմու(թեամ)բ։
Եւ խորտակեսցի́ն անօրէնք եւ մեղաւորք ՛ի միասին. եւ ոյք թողին զտ(է)ր՝ վախճանեսցին ՛ի միասին։
Քանզի արդ՝ ամաչեսցեն ՛ի կուռս իւրեանց ընդ որս ինքեանք հաճեալ էին. եւ զգեցցին զամօթ ՛ի դրօշեալս իւրեանց զորս ինքեանքն արարին։ եւ ամաչեսցեն ՛ի պարտէզս իւրեանց որոց ցանկացան։
Զի եղիցին իբրեւ զբեւեկնի́ տերեւաթափ, եւ իբրեւ զդրախտ որոյ ո́չ գուցէ ջուր։
Եւ եղիցի զօրու(թ)ի(ւն) ն(ո)ց(ա) իբրեւ զծեծա́ծ վշոյ. եւ գործք ն(ո)ց(ա) իբրեւ զկայծակունս հրոյ. եւ այրեսցին անօրէնք եւ մեղաւորք ՛ի միասին. եւ ո́չ ոք իցէ որ շիջուցանիցէ։
