Մեղք յուդայ գրեալ են գրչա́ւ երկաթեաւ, ադամանտեա́յ եղեգամբ. մածեալ է ՛ի տախտակս սրտից ն(ո)ց(ա), եւ յեղջեւրս սեղանոց ձերոց
՛ի ժամանակի յորում յիշեսցեն որդիք ն(ո)ց(ա) զմեղանս իւրեանց, եւ զանտա́ռս իւրեանց ՛ի վ(ե)ր(այ) ծառոց վարսաւորաց՝ եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) բլրոց բարձանց,
եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) լերանց վայրի։ զզօրութի(ւն) քո, եւ զա(մենայ)ն գանձս քո բաշխեցի́ց յաւարի։ զբարձունս քո մեղօք յա(մենայ)ն սահմանս քո։
Եւ լքջիր եւ նկո́ւն լիջիր ՛ի ժառանգու(թեն)է քումմէ զոր ետո́ւ քեզ։ եւ հանի́ց զքեզ ՛ի ձեռս թշնամեաց քոց յերկիր զոր ո́չ գիտիցես. զի հուր վառեա́լ է ՛ի սրտմտու(թ)ե(ան) իմում. մինչեւ յաւիտեա́ն բորբոքեսցի։
Ա́յսպէս ասէ տ(է)ր. անիծեա́լ լիցի մարդ որ արասցէ զյոյս իւր ՛ի մարդ, եւ ապաստան լինիցի ՛ի մարմին բազկի ն(ո)ր(ա). եւ ապստամբիցէ ՛ի տ(եառն)է սիրտ ն(ո)ր(ա)։
Եւ եղիցի իբրեւ զմոշավայրի́ յանապատի. եւ մի́ տեսցէ յորժամ գայցէ բարու(թ)ի(ւն). եւ բնակեսցէ յաղտաղտուկս անապատի, յերկի́ր աղտաղտուկ՝ ուր ոչ երբէք բնակիցին։
Եւ օրհնեա́լ լիցի մարդն որ յուսացաւ ՛ի տ(է)ր, եւ եղիցի տ(է)ր յոյս ն(ո)ր(ա)։
եւ եղիցի իբրեւ զծառ զուարճացեալ ՛ի գնացս ջուրց. եւ ընդ գնացս ջուրց ձգտեցուսցէ զարմատս իւր. եւ մի́ երկիցէ յորժամ հասանիցէ տօթ։ եւ եղիցի ստեղն ն(ո)ր(ա) անտառացեալ շուրջ զնովաւ. յամէ երաշտութե(ան) մի́ երկիցէ, եւ մի́ կասեսցէ ՛ի տալոյ զպտուղ։
Խորի́ն է սիրտ քան զա(մենայ)ն, եւ մա́րդ է՝ եւ ո՞վ ծանիցէ զնա։
Ես տ(է)ր քննեմ զսիրտս՝ եւ փորձեմ զերիկամունս, տա́լ իւրաքանչիւր ըստ ճանապարհաց իւրոց, եւ ըստ պտղոյ գործոց իւրոց։
Ձա́յն արար կաքաւ. ժողովեա́ց զոր ո́չ իւր ծնեալ։ որ ժողովէ զմեծութի(ւն) առանց իրաւանց, ՛ի կէ́ս աւուրց իւրոց թողցէ զնա, եւ ՛ի վախճանի իւրում եղիցի անզգա́մ։
Աթո́ռ փառաց բարձրացեալ իսկզբանէ տեղի սրբութե(ան) մերոյ։
ակնկալութի(ւն) ի(սրայէ)լի տ(է)ր։ ամենեքեան որ թողին զքեզ՝ ամաչեսցեն. հեռացեալքն՝ յերկրի գերեսցին, զի թողին զտ(է)ր զաղբեւր ջրոյ կենաց։
Բժշկեա́ զիս տ(է)ր՝ եւ բժշկեցա́յց, փրկեա́ զիս տ(է)ր՝ եւ փրկեցա́յց. զի պարծանք իմ դո́ւ ես։
Ահաւանիկ նոքա ասեն ցիս. ո՞ւր է բան տ(եառ)ն, եկեսցէ́ այսր։
բայց ես ո́չ ձանձրացայց գալ զկնի քո. եւ աւուր մարդոյ ո́չ ցանկացայ։ դո́ւ իսկ գիտես՝ որինչ ելանէ ընդ շրթունս իմ, առաջի երեսա́ց քոց է։
Մի́ լինիր ինձ յօտարու(թ)ի(ւն)։ խնայեա́ դու յիս յաւուր չարի։
յամօ́թ լիցին հալածիչքն իմ, եւ մի́ ես ամաչեցից. զարհուրեսցին նոքա՝ եւ մի́ ես զարհուրեցայց։ ա́ծ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) օր չար, կրկին բեկմամբ բե́կ զն(ո)ս(ա)։
Ա́յսպէս ասէ ցիս տ(է)ր. ե́րթ կա́ց ՛ի դրունս ժողովրդեան քոյ՝ ը(նդ) որ մտանեն եւ ելանեն թագաւորքն յուդայ, եւ յա(մենայ)ն դրունս ե(րուսաղէ)մի։
եւ ասասցես ցն(ո)ս(ա). լուարո́ւք զպատգամս տ(եառ)ն թագաւորք յուդայ, եւ ա(մենայ)ն հրէաստան, եւ ա(մենայ)ն բնակիչքդ ե(րուսաղէ)մի որ մտանէք ընդ դրունդ ընդ այդոսիկ։
Ա́յսպէս ասէ տ(է)ր. զգո́յշ լերուք անձանց ձերոց. եւ մի́ բառնայք բեռինս յաւուր շաբաթուց. եւ մի́ ելանէք ընդ դրունս ե(րուսաղէ)մի,
եւ մի́ հանէք բեռինս ՛ի տանց ձերոց յաւուր շաբաթուց. եւ զա(մենայ)ն գործ մի́ գործէք. եւ սրբեցէ́ք զօրն շաբաթուց որպէս պատուիրեցի հարցն ձերոց։
Եւ ո́չ լուան, եւ ո́չ խոնարհեցուցին զունկն իւրեանց. եւ խստացուցին զպարանոցս իւրեանց առաւե́լ քան զհարցն իւրեանց. առ ՛ի չլսելոյ ինձ՝ եւ ընդունելոյ զխրատ։
Եւ եղիցի եթէ լսելով լուիցէք ինձ՝ ասէ տ(է)ր, չբերել բեռն ընդ դրունս քաղաքիս այսորիկ յաւուր շաբաթուց. եւ սրբել զօրն շաբաթու, չգործե́լ ՛ի նմա զա(մենայ)ն գործ։
եւ մտցեն ընդ դրունս քաղաքիդ այդորիկ թագաւորք եւ իշխանք՝ որ նստիցին յաթոռն դաւթի. եւ ելանիցեն ՛ի կառս եւ յերիվարս իւրեանց, եւ իշխանք ն(ո)ց(ա)՝ արք յուդայ եւ բնակիչք ե(րուսաղէ)մի. եւ բնակեսցի́ քաղաքդ այդ յաւիտեան։
Եւ եկեսցեն ՛ի քաղաքացն յուդայ շուրջանակի յե(րուսաղէ)մ, եւ ՛ի բենիամինէ, եւ ՛ի դաշտականաց, եւ ՛ի լեռնակողմանց, եւ ՛ի կողմանց հարաւոյ բերել ողջակէղս՝ եւ խունկս՝ եւ մաննա՝ եւ կնդրուկ. մատուցանելով օրհնու(թ)ի(ւն) ՛ի տան տ(եառ)ն։
Ապա թէ ո́չ լուիցէք ինձ սրբել զօրն շաբաթուց՝ չբառնալ բեռինս եւ մտանել ընդ դրունս ե(րուսաղէ)մի յաւուր շաբաթուց. վառեցից հո́ւր ՛ի դրունս ն(ո)ր(ա), եւ կերիցէ շուրջ զե(րուսաղէ)մաւ, եւ մի́ շիջցի։
