Եւ եղեւ բա́ն տ(եառ)ն առիս՝ եւ ասէ։
ե́րթ եւ ընթերցի́ր յականջս որդւոցն ե(րուսաղէ)մի՝ եւ ասասցես։ Ա́յսպէս ասէ տ(է)ր, յիշեցի զքեզ՝ եւ զգութ մանկու(թ)ե(ան) քոյ, եւ զսէր կատարման քոյ՝ ՛ի գալն քեզ զհետ սրբոյն ի(սրայէ)լի։ Ասէ տ(է)ր,
ս(ուր)բն ի(սրայէ)լի. տ(եառ)ն է սկիզբն արմտեաց ն(ո)ր(ա). ամենեքեան որ ուտեն զնա զղջասցին. չարի́ք հասցեն ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա)՝ ասէ տ(է)ր։
Լուարո́ւք զբան տ(եառ)ն տունդ յակոբայ՝ եւ ա(մենայ)ն ազգ տանդ ի(սրայէ)լի։
Ա́յսպէս ասէ տ(է)ր. զի՞նչ վնաս գտին յիս հարքն ձեր զի հեռացան յինէն, եւ գնացին զհետ սնոտեաց եւ սնոտի́ եղեն։
եւ ո́չ ասացին՝ ոեր է տ(է)ր որ եհան զմեզ յերկրէն եգիպտացւոց, եւ առաջնորդեաց մեզ յանապատին, յանբաւ՝ եւ յանկո́խ՝ եւ յանջուր՝ եւ յանպտուղ երկրին եւ ՛ի ստուերս մահու. յերկիր՝ ընդ որ ո́չ անց մարդ, եւ ո́չ բնակեաց ՛ի նմա որդի մարդոյ։
եւ տարաւ զմեզ ՛ի քերմէլ, ուտել զպտուղ նորա եւ զբարու(թ)ի(ւն)ս։ եւ մտէք եւ պղծեցէք զերկիրն իմ, եւ զժառանգութի(ւն) իմ եդիք ՛ի պղծու(թ)ի(ւն)։
Եւ քահանայքն ո́չ ասացին՝ ուր է տ(է)ր. եւ վերակացուք օրինաց իմոց ո́չ ծանեան զիս, եւ հովիւքն ամպարշտեցան յիս։ եւ մարգարէքն մարգարէանային բահաղու. եւ զկնի անշահիցն երթային։
Վ(ա)ս(ն) այնորիկ տակաւին դատեցա́յց ը(նդ) ձեզ՝ ասէ տ(է)ր. եւ ը(նդ) որդի́ս որդւոց ձերոց դատեցայց։
Արդ անցէ́ք ընդ կղզիս քետիմացւոց եւ տեսէ́ք. եւ ՛ի կեդա́ր առաքեցէք՝ եւ խելամո́ւտ եղերուք յոյժ. եւ տեսէ́ք եթէ եղե́ւ այսպիսի ինչ։
եթէ փոխեցին ազգքն զաստուածս իւրեանց, եւ նոքա ո́չ են ա(ստուա)ծք. եւ ժողովուրդ իմ փոխեաց զփառս իւր, ուստի ո́չ օգտիցին։
Յիմարեցա́ն երկինք վ(ա)ս(ն) այսորիկ եւ սոսկացան յոյժ՝ ասէ տ(է)ր։
զի երկուս չարիս գործեաց ժողովուրդ իմ. զիս թողին զաղբեւրս ջրոյ կենդանւոյ. եւ փորեցին իւրեանց գուբս ծակոտս, որք ո́չ կարացին ունել ջուր։
Միթէ ծառա՞յ իցէ ի(սրայ)էլ, կամ սարո՞ւկ յակոբ, զի եղեն յաւար.
՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) գոչեցին առեւծք, եւ ետուն զձայնս իւրեանց, որ արարին զերկիր ն(ո)ր(ա) աւերակ. եւ քաղաքք ն(ո)ր(ա) կործանեցա́ն առ ՛ի չգոյէ բնակչաց։
եւ որդիք մեմփացւոց եւ տափնացւոց՝ ծանեան զքեզ եւ այպանեցին։
Ոչ ապաքէն թողո՞ւլն զիս արար քեզ զայդ ասէ տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո. ՛ի ժամանակի ածելոյն զքեզ ը(նդ) անապատն։
Եւ արդ՝ զի՞նչ կայ քո եւ ճանապարհին եգիպտացւոց, ըմպել քեզ զջուր գեհոնի. եւ զի՞նչ քո եւ ճանապարհին ասորեստանեայց ըմպել զջուրն գետոց։
Խրատեսցէ́ զքեզ ապստամբութի(ւն)դ քո, եւ չարիք քո կշտամբեսցեն զքեզ. եւ ծանիցես եւ տեսցես, թէ չա́ր եւ դառն է քեզ թողուլն զիս՝ ասէ տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո. եւ ո́չ հաճեցայ ընդ քեզ՝ ասէ տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո։
Զի յաւիտենի́ց խորտակեցեր զլուծն քո, եւ խզեցե́ր դու զկապանս քո. եւ ասացեր թէ ո́չ ծառայեցից. այլ գնացից ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն բլրոց բարձանց, եւ ՛ի ներքոյ ա(մենայ)ն հովանաւոր ծառոց՝ եւ անդ չռայելեցա́յց ՛ի պոռնկութի(ւն)։
Եւ ես տնկեցի զքեզ ո́րթ պտղաբեր ամենեւին ճշմարիտ. զիա́րդ դարձար ինձ ՛ի դառնութի(ւն) ո́րթդ օտարացեալ։
եթէ լուասցիս բարակաւ, եւ յանճախեսցես քեզ աճառս. սակայն ծրդեա́լ կաս յանիրաւու(թ)ի(ւն)ս քո առաջի իմ՝ ասէ տ(է)ր տ(է)ր։
Զիա՞րդ ասիցես թէ ո́չ պղծեցայ, եւ զհետ բահաղու ո́չ գանցի. տե́ս զճանապարհս քո ՛ի գերեզմանս, եւ ծանի́ր զինչ գործեցեր։
Ընդ երեկոյս ձայն լալոյ ն(ո)ր(ա) գուժեա́ց ՛ի ճանապարհս իւր. յաճախեա́ց ՛ի ջուրս անապատի. ըստ ցանկութե(ան) անձին իւրոյ այսակիր եղեւ։ Մատնեցաւ, եւ ո՞ դարձուսցէ զնա. ամենեքեան որ խնդրիցեն զնա ո́չ աշխատեսցին. ՛ի տառապանս ն(ո)ր(ա) գտցես զնա։
Դարձո́ զսիրտ քո ՛ի խի́ստ ճանապարհէ, եւ զկոկորդ քո ՛ի ծարաւոյ. եւ նա ասէ կարօ́ղ եմ. քանզի սիրէր զօտարոտիս՝ եւ երթայր զհետ ն(ո)ց(ա)։
Ո(ր)պ(էս) ամաչիցէ́ գող յորժամ ըմբռնիցի, ա́յնպէս ամաչեսցեն որդիքն ի(սրայէ)լի, ինքեանք եւ թագաւորք իւրեանց, եւ իշխանք իւրեանց, քահանայք իւրեանց, եւ մարգարէք իւրեանց։
Ցփայտն ասացին թէ հա́յր իմ ես դու. եւ քարին՝ թէ դո́ւ ծնար զիս. եւ դարձուցին յիս՝ զթիկունս եւ ո́չ զերեսս իւրեանց։ եւ ՛ի ժամանակի չարեացն իւրեանց ասասցեն՝ արի́ եւ փրկեա́ զմեզ։
Եւ ո՞ւր են աստուածքն քո զոր արարեր քեզ. յարիցեն եւ փրկեսցեն զքեզ ՛ի ժամանակի չարեաց քոց. զի ը(նդ)ս թուոյ քաղաքացն քոց էին քեզ աստուածքն քո յուդա, եւ ըստ թուոյ անցիցն ե(րուսաղէ)մի զոհէիք բահաղու։
Արդ՝ ընդէ՞ր խօսիք ընդիս. զի ամենեքեան դուք ամպարշտեցայք, եւ ամենեքեան դուք անօրինեցա́յք յիս՝ ասէ տ(է)ր։
Զո́ւր հարի զորդիսն ձեր, եւ խրատ դուք ո́չ ընկալարուք, սո́ւր եկեր զմարգարէսն ձեր. իբրեւ առեւծ սատակէր, եւ ո́չ զարհուրեցարուք։
Լուարո́ւք զպատգամս տ(եառ)ն. ա́յսպէս ասէ տ(է)ր. միթէ անապա՞տ եղէ տանդ ի(սրայէ)լի, կամ աւեր երկիր խոպանացեա՞լ. զի ասաց ժողովուրդ իմ, անտերո́ւնչք շրջեսցուք՝ եւ առ քեզ ո́չ եկեսցուք։
Միթէ մոռասցի՞ հարսն զզարդ իւր, կամ կոյս զլանջագեղ կամա́ր իւր. բայց ժողովուրդ իմ մոռացաւ զիս զաւուրս անթիւս։
Զի՞նչ եւս բարի հնարեսցիս ՛ի ճանապարհս քո խնդրել զհաշտութի(ւն). ո́չ այդպէս, այլ եւ դո́ւ իսկ ամզգամեցար պղծել զճանապարհս քո։
եւ ՛ի ձեռս քո գտաւ արիւն անձանց տնանկաց անմեղաց. ո́չ ՛ի վիհս գտի զն(ո)ս(ա), այլ առ ա(մենայ)ն կաղնեօք։
եւ ասացեր թէ անմե́ղ եմ, դարձցի́ սրտմտութի(ւն) ն(ո)ր(ա) յինէն։ Ահաւասիկ ե́ս դատեցայց ընդ քեզ, զի ասացեր թէ ո́չ մեղայ։
զի արհամարհեցեր յոյժ կրկնեալ զճանապարհս քո. եւ յեգիպտոսէ ամաչեսցես՝ ո(ր)պ(էս) ամաչեցերն յասորեստանւոյն։
զի եւ անտի́ եւս ձեռս ՛ի գլուխ ելցես. զի մերժեա́ց տ(է)ր զյոյսն քո, եւ ո́չ եւս աջողեսցիս ՛ի նմա։
