՛Ի ժամանակին յայնմիկ՝ ասէ́ տ(է)ր, հանցեն զոսկերս թագաւորացն յուդայ՝ եւ զոսկերս իշխանաց ն(ո)ց(ա), եւ զոսկերս քահանայից, եւ զոսկերս մարգարէից, եւ զոսկերս բնակչացն ե(րուսաղէ)մի՝ ՛ի գերեզմանաց իւրեանց։
եւ ցամաքեցուսցեն յարեւու, եւ ընդ լուսնով, եւ ընդ ա(մենայ)ն աստեղբք, եւ առաջի ա(մենայ)ն զօրութե(ան)ց երկնից զոր սիրեցինն՝ եւ որոց ծառայեցինն, եւ որոց զհե́տն գնացին, եւ յորս ապաստան լինէին, եւ երկի́ր պագանէին ն(ո)ց(ա)։ ո́չ կոծեսցին, եւ ո́չ լայցեն, այլ ՛ի նշաւա́կ եղիցին ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց երկրի։
զի ախորժեցին զմահ՝ եւ ո́չ զկեանս։ Եւ զմնացորդս որ մնացեալ իցեն յազգէ անտի չարէ. ընդ ա(մենայ)ն տեղիս մնացելոցն ուր եւ մերժեցից զն(ո)ս(ա) անդր՝ ասէ́ տ(է)ր զօրութե(ան)ց։
Եւ ասասցես ցն(ո)ս(ա). ա́յսպէս ասէ տ(է)ր. միթէ որ գլորին՝ ո՞չ յառնիցէ. կամ որ խոտորին՝ ո՞չ եւս դառնայցէ։
արդ՝ ընդէ՞ր խոտորեցաւ ժողովուրդդ այդ եւ ե(րուսաղ)էմ՝ խոտորումն ժպիրհ. եւ պնդեցան կամօք իւրեանց՝ եւ ո́չ կամցեան դառնալ։
Ո́ւնկընդիք եւ լուարո́ւք, ո́չ այդպէս խօսին. եւ ո́չ գոյ մարդ որ զղջանայ ՛ի վ(ե)ր(այ) չարեաց իւրոց, եւ ասէ թէ զինչ գործեցի. կասեաց ընթացօղն յընթացից իւրոց՝ իբրեւ զձի́ ընդ քիրտն մտեալ ՛ի խըխնջել իւրում։
Արդ՝ արսինն յերկինս ծանեաւ զժամանակ իւր. տատրակ եւ ծիծա́ռն թռչունք վայրի՝ պահեցին զժամանակս մտից իւրեանց. եւ ժողովուրդ իմ ո́չ ծանեաւ զիրաւունս տ(եառ)ն։
Զիա՞րդ ասիցէք՝ թէ իմաստունք եմք, եւ օրէնք ա(ստուծո)յ են ՛ի մեզ. վ(ա)ս(ն) այդորիկ զո́ւր եղեւ սուտ վիճակն դպրացն։
յամօթ եղեն իմաստունքն. զարհուրեցա́ն եւ պարտեցան. զի զբան տ(եառ)ն անարգեցին. զի՞նչ իմաստութի(ւն) իցէ ՛ի ն(ո)ս(ա)։
Վ(ա)ս(ն) այնորիկ տա́ց զկանայս նոցա այլոց, եւ զագարակս ն(ո)ց(ա) օտա́ր ժառանգաց. զի ՛ի փոքու(թեն)է մինչեւ ՛ի մեծամեծս ն(ո)ց(ա) ա(մենայ)ն ոք ագահէ́ զագահութի(ւն). ՛ի մարգարէէ մինչեւ ցքահանայն՝ ա(մենայ)ն ոք առնէ անիրաւութի(ւն)։
Եւ բժշկէին զբեկումն դստեր ժողովրդեան իմոյ ընդ արհամարհանս. եւ ասէին խաղաղութի(ւն) խաղաղու(թ)ի(ւն), եւ ո́չ գոյր խաղաղու(թ)ի(ւն)։
Ամաչեսցեն զի արարին զպղծու(թ)ի(ւն). սակայն եւ այնպէս ո́չ ամաչեցին ամօթով, եւ զպատկառանս ո́չ առին ՛ի միտ։ վ(ա)ս(ն) այնորիկ անկցին ընդ անկեալսն ՛ի ժամանակի այցելութե(ան) իւրեանց, եւ տկարասցին՝ ասէ տ(է)ր։
Եւ ժողովեսցեն զարդիւնս իւրեանց՝ ասէ տ(է)ր. չի́ք խաղող յայգիս ն(ո)ց(ա), եւ ո́չ թուզ ՛ի թզենիս ն(ո)ց(ա). եւ տերեւն թօթափեցաւ. ետու ն(ո)ց(ա)՝ եւ ա́նց զնոքօք։
Արդ մեք՝ զի՞ նստիցեմք, այլ ժողովեցարո́ւք՝ եւ մտցուք ՛ի քաղաքս ամուրս, եւ ա́նդր անկցուք. զի տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր ընկէց զմեզ, եւ արբոյց մեզ ջուր դառնութե(ան), զի մեղաք առաջի ն(ո)ր(ա)։
Ժողովեցա́ք ՛ի խաղաղութի(ւն), եւ ո́չ գոյր բարու(թ)ի(ւն)։ ՛ի ժամանակի բժշկութե(ան)՝ եւ ահա տագնա́պ։
՛Ի դանա́յ լուիցուք զձայն երագու(թ)ե(ան) երիվարաց ն(ո)ր(ա). ՛ի ձայնէ խըխնջելոց հեծելոց ն(ո)ր(ա) շարժեցաւ երկիր ա(մենայ)ն. եկեսցէ եւ կերիցէ զերկիր լրիւ իւրով, զքաղաքս եւ զբնակիչս ն(ո)ր(ա)։
Քանզի ես աւասիկ արձակե́մ ՛ի ձեզ օձս կոտորիչս, յորս ո́չ մտանիցեն թովչութիք, եւ հարկանիցեն զձեզ՝ ասէ տ(է)ր.
եւ յանբժշկական ցաւս սրտից ձերոց տարակուսելոց։
Ահա ձա́յն գուժի դստեր ժողովրդեան իմոյ յերկրէ́ հեռաստանէ. միթէ տ(է)ր ո՞չ գուցէ ՛ի սիովն. կամ թագաւո́ր անդ՝ ո՞չ իցէ. ընդէ՞ր բարկացուցին զիս դրօշելովք իւրեանց, եւ սնոտւովք օտարոտւովք։
Անցի́ն հունձք, ա́նց ամառն. եւ մեք ո́չ փրկեցաք։
՛Ի վ(ե)ր(այ) բեկման դստեր ժողովրդեան իմոյ խորտակեցա́յ. խաւարեցա́յ տարակուսանօք. յաղթահարեցին զիս երկունք իբրեւ ծննդականի։
Միթէ դեղ ո՞չ գուցէ ՛ի գաղաադ, կամ բժիշկ ո՞չ կայցէ անդ. ընդէ՞ր ո́չ եղեւ բժշկութի(ւն) դստեր ժողովրդեան իմոյ։
