՛Ի կատարած մի́ ապականեր. յարձանագիր. ՛Ի ժամանակի զի առաքեաց սաւուղ պաշարեաց զտուն նորա, զի սպանցէ́ զնա։ Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ծ՜Ը։
Փրկեա́ զիս ՛ի թշնամեաց իմոց ա(ստուա)ծ, յայնցանէ որ յարուցեալ են ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ ապրեցո́ զիս։
Փրկեա́ զիս յայնցանէ ոյք գործեն զանօրէնութի(ւն), յարանց արիւնահեղաց ապրեցո́ զիս։
Որսա́լ զանձն իմ կամեցան, եւ հասին ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ հզօրք։
Ո́չ մեղք իմ եւ ո́չ յանցանք, առանց մեղաց ընթացայ եւ ուղիղ եղէ։
Զարթի́ր ընդ առաջ իմ եւ տե́ս, դու տ(է)ր զօրու(թ)ե(ան)ց ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի։ Նայեաց եւ ա́յց արա ա(մենայ)ն հեթանոսաց, մի́ ողորմեր ամենեցուն ոյք գործեն զանօրէնու(թ)ի(ւն)։
Դարձցին ընդ երեկոյս, սովեսցին ո(ր)պ(էս) շունք եւ շրջեսցին զքաղաքաւ։
Նոքա ղօղաջեսցեն բերանովք իւրեանց, եւ սո́ւր ՛ի շրթունս ն(ո)ց(ա)։ Իսկ արդ ո՞վ լուաւ զայս,
զի դու տ(է)ր ծիծաղեսցի́ս զնոքօք, եւ արհամարհեսցես զա(մենայ)ն հեթանոսս։
Զզօրութի(ւն) իմ առ քե́զ պահեցից, զի ա(ստուա)ծ օգնական իմ է։
Ա(ստուա)ծ իմ ողորմու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) կանխեսցէ առ իս,
եւ ա(ստուա)ծ իմ ցուցցէ ինձ ՛ի թշնամիս իմ։ Մի́ սպանաներ զնոսա, զի մի́ մոռասցին զժողովուրդս քո։ Ցրուեա́ զն(ո)ս(ա) զօրու(թեամ)բ քով եւ ընկճեա́ զն(ո)ս(ա). զի դո́ւ ես պաշտպան իմ տ(է)ր։
Մեղք բերանոյ ն(ո)ց(ա) եւ բանք շրթանց ն(ո)ց(ա), ընկլցին ն(ո)ք(ա) յամբարտաւանու(թ)ե(ան) իւրեանց։ Յանէծս եւ ՛ի ստութի(ւն) մատնեսցին,
՛ի կատարածի բարկու(թ)ե(ան) սպառեսցին, եւ մի́ գտցին։ Գիտասցեն զի ա(ստուա)ծ տիրէ́ յակովբայ, եւ ա(մենայ)ն ծագաց երկրի։
Դարձցին ը(նդ) երեկոյս, սովեսցի́ն ո(ր)պ(էս) շունք եւ շրջեսցին զքաղաքաւ։
Նոքա սփռեսցին յուտել, ապա թէ ո́չ յագեսցին տրտնջեսցե́ն։
Եւ օրհնեցից զօրհնութի(ւն)ս տ(եառ)ն. ցնծացայց առաւօտուց յողորմու(թ)ե(ան) քում։
Եղեր իմ պաշտպան եւ տուն ապաւինի, յաւուր նեղու(թ)ե(ան) իմոյ
օգնական։ Քե́զ սաղմոս ասացից ա(ստուա)ծ ապաւէն իմ, ա(ստուա)ծ ողորմու(թ)ե(ան) իմոյ։ Տունք. ի՜ա։
