და თქუა ჩემდამო: ძეო კაცისაო, შეჭამე მატიანი ესე და წარედ და არქუ ძეთა ისრაჱლისათა.
და განმიღო პირი ჩემი და შემაჭამა მე მატიანი იგი;
და თქუა ჩემდამო: ძეო კაცისაო, პირმან შენმან ჭამოს და მუცელი შენი აღივსოს მატიანითა ამით, მიცემულითა შენდა. და შევჭამე იგი. და იქმნა პირსა შინა ჩემსა, ვითარცა თაფლი დამატკბობელი.
და თქუა ჩემდამო: ძეო კაცისაო! ვიდოდე, შევედ სახლისა მიმართ ისრაჱლისა და თქუენ სიტყუანი ჩემნი მათდა მიმართ;
მით რამეთუ არა ერისა მიმართ ღრმაბაგისა და ენამძიმისა, მიგავლენ შენ სახლისა მიმართ ისრაჱლისა;
არცა ერთა მიმართ მრავალთა სხუა ჴმათა ანუ სხუა ენათა, არცა ენაძლიერად მყოფთა, რომელთანი არა გესმოდინ სიტყუანი მათნი; და არა ეგევითართა მიმართ ღათუმცა მიგავლინე შენ, მათცამცა ისმინნეს სიტყუანი შენნი.
ხოლო სახლმან ისრაჱლისამან არა ინებონ სმენად შენდა, მით რამეთუ არა ჰნებავსყე დამორჩილებაჲ ჩემი, რამეთუ ყოველი სახლი ისრაჱლისაჲ მაცილობელ არიან და გულფიცხელ.
და აჰა მივეც პირი შენი ძლიერად წინაშე პირებისა მათისა და ძლევაჲ შენი განვაძლიერო წინაშე ძლევასა მათსა,
შუბლი შუბლისა საბანელ და იყოს მარადის უმტკიცეს კლდისა; მიგეც პირი შენი, ნუ შეშინდები მათგან, ნუცა იწიწვი პირისაგან მათისა, მით რამეთუ სახლი განმამწარებელი არს.
და თქუა ჩემდამო: ძეო კაცისაო, ყოველნი სიტყუანი, რომელნი ვთქუენ შენ თანა, მიიხუენ გულსა შენსა და ყურებითა შენითა ისმინე.
და ვიდოდე Page of ed. 1709: 154b შევედ ტყუეობისადმი, მეთა მიმართ ერისა შენისათა, და იტყოდი მათდამი და სთქუა მათდა მიმართ: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი! ისმინონ ღათუ სადმე და შეიკდიმონ ღათუ სამე.
და აღმიღო მე სულმან და მესმა უკუანაგან ჩემსა ჴმაჲ ძრვისა დიდისაჲ; კურთხეულ არს დიდებაჲ უფლისაჲ ადგილისაგან მისისა!"
და ვიხილე ჴმაჲ ფრთეებისა ცხოველთაჲსა, მფრთეებელთაჲსაჲ სხჳსაგან სხჳსა მიმართ, და ჴმაჲ ურმის თუალთაჲ, მახლობელი მათი, და ჴმაჲ ძრვისაჲ დიდი.
და სულმან უფლისამან აღმიღო მე და აღმამაღლა მე. და ვიდოდე, განმცხრომელი, მიმართებითა სულისა ჩემისაჲთა; და ჴელი უფლისაჲ იყო ჩემ ზედა ძლიერი.
და შე\ვვედ Page of ms. Ga: 252r ტყუეობისა მიმართ აღტაცებული და მიმოვვლენ დაშენებულნი მდინარესა ზედა ხობარსა, მყოფნი მუნ, და დავჯედ მუნ შჳდთა დღეთა და ვიქცეოდე მე შორის მათსა.
და იყო შემდგომად შჳდთა დღეთასა და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
ძეო კაცისაო, ებგურად მიგეც შენ სახლსა ისრაჱლისასა და ისმინო პირისა ჩემისაგან სიტყუაჲ და უთქუმიდე მათ ჩემ მიერ.
ვრქუა რაჲ მე უშჯულოსა სიკუდილით მოკუდომაჲ, და არა თუ განამკაცრო იგი, არცა ჰრქუა განმკაცრებაჲ უშჯულოსა მოქცევად მისა გზათაგან მისთა, ცხოვნებად მისსა, უშჯულოჲ იგი უშჯულოებითა მისითა მოკუდეს და სისხლი მისი ჴელისაგან შენისა გამოვიძიო.
ხოლო უკუეთუ განამკაცრო უშჯულოჲ და არა მოქცევით მოიქცეს უშჯულოებისაგან მისისა და გზისაგან მისისა, უშჯულოჲ იგი უსამართლოებასა შინა მისსა მოკუდეს და შენ სული შენი განირინო.
და მი-რაჲ-იქცეს მართალი სიმართლეთაგან თჳსთა და ქმნას შეცოდებაჲ, და მივსცე ტანჯვაჲ წინაშე პირსა მისსა, იგი, მოკუდეს, რამეთუ არა განამკაცრე იგი, ცოდვათა შინა მისთა მოკუდეს, მით რამეთუ არმოჴსენებულ იქმნენ Page of ed. 1709: 155a სიმართლენი მისნი, რომელნი ქმნნა, დაი სისხლი მისი ჴელისაგან შენისა გამოვიძიო.
და უკუეთუ შენ განამკაცრო მართალი არაცოდვად და მან არა ცოდოს, მართალი ცხორებით ცხოვნდეს, რამეთუ განამკაცრე იგი, და შენ სული შენი განირინო.
და იქმნა ჩემ ზედა ჴელი უფლისაჲ და თქუა ჩემდამო: აღდეგ და განვედ ველად და მუნ ითქუას შენდამი.
და აღვდეგ და განვედ ველად და აჰა მუნ დიდებაჲ უფლისაჲ დგა, ვითარ-იგი ხილვაჲ და ვითარცა დიდებაჲ, რომელი ვიხილე მდინარესა ზედა ხობარისასა, და დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა.
და მოვიდა ჩემ ზედა სული და აღმადგინა მე ფერჴთა ზედა ჩემთა და იტყოდა ჩემდამო და მრქუა მე: შევედ და შეეყენე სახლსა შინა შენსა.
და შენ, ძეო კაცისაო, აჰა მიგეცემიან შენ ზედა საკრველნი და შეგკრან შენ მათ მიერ და არა გამოხჳდე საშუალისაგან მათისა;
და ენაჲ შენი თან შევაკრა სასისა მიმართ შენისა და დაჰყდუნდე და არა იყო შენ მათდა კაცად მამხილებელად, მით რამეთუ სახლი განმამწარებელი არს.
და თქუმასა შინა ჩემსა შენდამი აღვაღო პირი შენი და სთქუა Page of ms. Ga: 252v მათდა მიმართ: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი! მსმენელსა ესმოდენ და ურწმუნოჲ ურწმუნოებდინ, მით რამეთუ სახლი განმამწარებელი არს.
