Ms. page: P137R ... განახლდებოდეთ ჩემდამო ჭალაკნი.
რამეთუ ისრაჱლი ცხონდების უფლისა მიერ ცხორებითა საუკუნოჲთა; არა ჰრცხუენოდის, არცა კდემებოდის უკუნისამდე.
ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი, რომელმან ქმნნა ცანი, და ესე არსა ღმერთი, რომელმან გამოაჩინა ქუეყანაჲ და დაამტკიცა; მან თავადმან განაჩინა იგი; და არა ცუდად ქმნა იგი, არამედ სამკჳდრებელად. მე ვარ უფალი, და არავინ არს სხუაჲ.
არა ფარულად ვიტყოდე, არცა ადგილსა ქუეყანისა ბნელისასა. არა ვარქუ ნათესავსა იაკობისსა, ვითარმედ: ამაოსა ეძიებ. მე ვარ უფალი, რომელი ვიტყჳ სიმართლესა და უთხრობ ჭეშმარიტებასა.
შეკერბით და მოვედით და ზრახვა-ვყოთ ერთად ცხორებულთა მაგათ წარმართთაგანთა. არა ცნეს, რომელთა მოიღიან ძელი გამოქალნდაკებული მათი და ილოცვედ ღმრთად მიმართ, რომელთა ვერ იჴსნედ იგი.
ანუ უთხრან რაჲმე: მომეახლნედ და თქუდ ერთბამად: ვინ სასმენელ ყვნა ესენი, რამეთუ დასაბამითგანვე მაშინ მიგითხრა თქუენ? მე ვარ უფალი, და არავინ არს სხუა ჩემსა გარეშე, მართალი და მაცხოვარი, და არავინ არს თჳნიერ ჩემსა.
მოიქეცით Ms. page: P137V ჩემდა და სცხონდეთ, რომელნი ხართ დასასრულსა ქუეყანისასა; მე ვარ ღმერთი, და არავინ არს ჩემსა გარეშე, იტყჳს უფალი.
ხოლო
Ms. page: P137V ხოლო სულიერთა მათთჳს, ძმანო, არა მნებავს უმეცრებაჲ თქუენი.
უწყი, რამეთუ ვიდრე იგი წარმართღა იყვენით, კერპთა მიმართ უჴმოთა ვითარცა შეუდეგით, და მიმოყვანებულ იყვენით.
ამისთჳს გაუწყებ თქუენ: არავინ სულითა ღმრთისაჲთა იტყოდის და თქუას: შეჩუენებულ იესუ; და არავის ჴელ-ეწიფების თქუმად: უფალი იესუ, გარნა სულითა წმიდითა.
განყოფანი მადლთანი არიან, ხოლო იგივე სული არს.
განყოფანი მსახურებათანი არიან, და იგივე თავადი უფალი არს.
განყოფანი შეწევნათანი არიან, და იგივე თავადი უფალი არს, რომელი შეიქმს ყოველსა ყოველთა მიმართ.
და კაცად-კაცადსა მიცემულ არს გამოცხადებაჲ იგი სულისაჲ უმჯობჱსისაჲ.
რომელსამე -- მიცემულ არს სიტყუაჲ სიბრძნისაჲ; რომელსამე -- სიტყუაჲ მეცნიერებისაჲ მითვე სულითა;
რომელსამე -- სარწმუნოებაჲ მისვე სულისაგან; რომელსამე -- მადლი კურნებათაჲ მისვე სულისაგან;
რომელსამე -- შეწევნანი ძალთანი, რომელსამე -- წინაწარმეტყუელებაჲ, რომელსამე -- განკითხვაჲ სულისაჲ, რომელსამე -- თესლად-თესლადი ენათაჲ, რომელსამე -- თარგმანებაჲ ენათაჲ.
ამას შეეწევის ერთი და იგივე სული, განუყოფს კაცად-კაცადსა თითოეულად, ვითარცა ჰნებავს.
ვითარცა-იგი გუამი ერთ არს, და მრავალი ასოჲ აქუს, და ყოველი იგი ასოები მრავალ ღათუ არს, ერთ გუამ არს, ეგრეცა ქრისტჱ.
ერთითა სულითა ჩუენ ყოველთა ერთისა მიმართ გუამისა ნათელ-ვიღეთ, გინა თუ ჰურიათა, გინა თუ წარმართთა, გინა თუ მონათა, გინა თუ აზნაურთა; ყოველთა ერთისა მიმართ სუ\ლისა Ms. page: P138R გჳსუამს.
და რამეთუ გუამი იგი არა არს ერთ ასო, არამედ მრავალ.
) რომელნი ბნელსა:
და სულმან უფლისამან
Ms. page: P138R და სულმან ღმრთისამან განაძრიელა გედეონ და დაჰბერა ნესტუსა რქისასა; და აღიზახა აბიეზერ უკუანა მისსა.
და მიავლინა მოციქული ყოველსა მანასესა და აღიზახა მანცა უკუანა მისსა; და წარავლინნა მოციქულნი ასერდ და ზაბულონდ და ნეფთალემდ და აღვიდეს და მიეგებვოდეს მას.
და თქუა გედეონ ღმრთისა მიმართ: უკუეთუ განარინო ჴელითა ჩემითა ისრაჱლი, ვითარცა-ესე სთქუ,
აჰა ესერა მე დავდვა საწმისი ერთი მატყლისაჲ კალოსა შინა, და იყოს ცუარი საწმისსა ხოლო ზედა, და ყოველსა ქუეყანასა იყოს ჴმელი, უწყოდი, რამეთუ განარინო ჴელითა ჩემითა ისრაჱლი, ვითარცა სთქუ.
და იყო ეგრე, და აღიმსთო გედეონ ხვალისაგან და დაწურა საწმისი იგი და გამოჴდა ცუარი მის საწმისისაგან სავსჱ კონქი ერთი წყალი.
და ჰრქუა გედეონ ღმერთსა: ნუ განჰრისხნები გულის-წყრომით ჩემ ზედა და ვთქუა-ღა მერმეცა, ერთჯერ გამოვცადო კუალად საწმისითა: იყავნ სიჴმელჱ საწმისსა ხოლო ზედა, და ყოველსა ქუეყანასა იყო ცუარი.
და ყო ღმერთმან ეგრჱთ მას ღამესა შინა: და იყო სიჴმელჱ საწმისსა ხოლო ზედა, და ყოველსა ქუეყანასა იყო ცუარი.
და აღიმსთო იერობოამ, ესე არს გედეონ, და ყოველმან ერმან მისმან და დაიბანაკეს ქუეყანასა მას ალოედისასა; და ბანაკი მადიამისაჲ და ამალეკისაჲ იყო ჩრდილოჲთ კერძო მისა ბორცუთაგან აბორჱთ ღელესა შინა.
და ჰრქუა უფალმან გედეონს: ჯეკმა არს ერი ეგე, რომელ არს შენ თანა, რამეთუ მივსცე მე მადიამი ჴელთა მათთა, ნუუკუე იქად\ოს Ms. page: P138V ჩემ ზედა ისრაჱლმან და თქუას, ვითარმედ: ჴელმან ჩემმან განმარინა მე.
და ჰრქუა მას უფალმან: აწ ეტყოდე ყურთა ერისათა და არქუ მათ: რომელი მედგარ და მოშიშ არს, უკუნიქეცინ და წარემართენ მთით გალადისაჲთ. და უკუნიქცა ერისა მისგანი [ოც და] ორ ათასი კაცი და [ათ] ათასი დაშთა.
ჰრქუა უფალმან გედეონს: ფრიადვე არს ერი ეგე; შთაიყვანენ ეგენი წყლად, და გამოცადენ ეგენი მუნ. და იყოს, რომლისაჲ გრქუა შენ მისლვაჲ მისი შენ თანა, მივიდეს, და რომლისაჲ არა გრქუა შენ, ესე არა მივიდეს შენ თანა.
და შეიყვანა ერი იგი წყლად. და ჰრქუა უფალმან გედეონს: ყოველმან რომელმან წბას ენითა თჳსითა წყლისაგან ძაღლებრ, დაადგინო იგი თჳსა, და ყოველი, რომელი დადრკეს მუჴლთა თჳსთა ზედა სუმად, განადგინო იგი თჳსა.
და იყო რიცხჳ ყოველთა, რომელთა წბეს ენითა თჳსითა, სამას კაც; და ყოველმან შემდგომმან ერისამან დაიდგნეს მუჴლნი მათნი სუმად წყლისა.
და ჰრქუა უფალმან გედეონს: სამასითა ამით კაცითა, რომელთა წბეს, განგარინნე თქუენ და მივსცე მადიამი ჴელთა შენთა, და ყოველი იგი ერი უკუნიქეცინ კაცად-კაცადი ადგილსა თჳსსა.
და თანა-მიიღეს საგზალი ერისაჲ ჴელითა მათითა და ნესტუნი მათნი, და ყოველი კაცი ისრაჱლისაჲ განუტევა საყოფლად თჳსა და სამასნი ხოლო კაცნი დაიყენნა. ხოლო ბანაკი მადიამისაჲ იყო ქუემო კერძო ღელესა შინა.
და იყო, მას ღამესა ჰრქუა მას უფალმან: აღდეგ და შთავედ ადრე ამიერ ბანაკად, რამეთუ მიმიცემიეს იგი ჴელთა შენთა.
უკუეთუ გეშინის შენ შთასლვად, შთავედით შენ და ფარა, მონაჲ შენი, ბანაკად;
და გესმეს, რასა იტყოდიან იგინი; ამისა შემდგომად განძრიელდინ ჴელითა Ms. page: P139R და შთაუჴედ ბანაკსა მას. და შთავიდა იგი და ფარა, მონაჲ მისი, ერგასისთა კერძო, რომელ იყვნეს ბანაკსა შინა.
და მადიამ და ამალეკ და ყოველნი ნაშობნი აღმოსავალით კერძონი დაბანაკებულ იყვნეს ღელესა მას შინა ვითარცა მკალი სიმრავლითა, და აქლემებისა მათისაჲ არა იყო რიცხჳ, სიმრავლჱ ვითარცა ქჳშაჲ, რომელ არს კიდედსა ზღჳსასა.
და შევიდა გედეონ. და აჰა ესერა კაცი ერთი უთხრობდა მოყუასსა თჳსსა ჩუენებასა და ჰრქუა: აჰა ესერა სიზმარი, რომელი მეზმანა: და აჰა ესერა ჴუეზაჲ ერთი პური ქრთილისაჲ, მგორვალჱ ბანაკსა შინა მადიამისასა, და მიიწია მიკარვადმდე მადიამისა, ეკუეთა მას და დაამჴუა იგი, და დაეცა იგი.
მიუგო მოყუასმან მან მისმან და ჰრქუა: სხუაჲ ნურარაჲ არს ესე, არამედ მახჳლი გედეონისი, ძისა იოასისი ისრაიტელისაჲ; რამეთუ მისცა ღმერთმან მადიამი და ყოველი ბანაკი ესე.
და იყო, ვითარ ესმა გედეონს თხრობაჲ იგი ჩუენებისაჲ და განმარტებაჲ მისი, თაყუანის-სცა უფალსა და მიიქცა ბანაკად ისჱრალისა და ჰრქუა მათ: აღდეგით, რამეთუ მოგუცა უფალმან ბანაკი მადიამისაჲ ჴელთა ჩუენთა.
და განყვნა სამასნი იგი კაცნი სამად დასად და ჴელთა მისცა ნესტუები იგი რქისაჲ და ჩაფები ახლები და ლამპრები ჩაფებსა მას შინა.
და ჰრქუა მათ: ჩემგან იხილეთ და ეგრეცა ყავთ; და აჰა ესერა მე შევიდე შუა ბანაკსა მას, და იყოს, ვითარცა ვყო, ეგრეცა ყავთ.
და დავჰბერო ნესტუსა მე და ყოველთა ჩემ თანა დაჰბეროთ თქუენცა ნესტუთა რქისათა გარემო ბანაკსა და სთქუათ: მახჳლი ღმრთისაჲ და გედეონისი!
და შევიდა გედეონ და ასი კაცი მის თანა ერთ კერძო ბანაკსა პირველსა ოდენ საჴუმილავსა ღამისასა და განღჳძებით განა\ღჳძნა Ms. page: P139V მჴუმილნი იგი, და დაჰბერეს ნესტუსა მას რქისასა და შემუსრეს ჩაფები იგი.
და იპყრეს ჴელითა მარცხენითა მათითა ლამპრები იგი და ჴელითა მარჯუენითა ნესტუები რქისაჲ.
და დადგა კაცად-კაცადი თჳს-თჳს გარემო ბანაკსა და რბიოდა ყოველი იგი ბანაკი.
და დაჰბერეს ნესტუსა და ივლტოდეს, და დაჰბერეს სამასთა მათ ნესტუთა რქისათა. და ყო უფალმან მახჳლი კაცისაჲ მოყუასსა თჳსსა ზედა და ყოველსა შინა ბანაკსა,
და ივლტოდა ბანაკი იგი ვიდრე ბეთზეტადმდე და მიკიდედმდე აბელ-მალელჱსად ტაბათდ კერძო. და აღიზახა კაცმან ნეფთალემით და ასერით, და ყოველმან მანასჱსმან დევნა უყვეს უკუანა მადიამსა.
და მოციქულნი წარავლინნა გედეონ ყოველთა საზღვართა ეფრემისთა და ჰრქუა: შთამოვედით და მოეგებვოდეთ მადიამელთა და უსწვრეთ მათ დაპყრობად წყლისა მიბეთბერამდე და იორდანედ. და ღაღად-ყო კაცმან ეფრემისმან და დაიპყრეს წყალი ბეთბერადმდე და იორდანედ.
და შეიპყრნეს ორნი იგი მთავარნი მადიამისანი -- ორებ და ზეებ, და მოკლეს ორებ სურუბეს და ზეებ მოკლეს იაკებზეებს. და დევნა უყვეს მადიამსა და თავი ორებისი და ზეებისი მოართუნეს გედეონს.
ნუ მოიყვანებ უღმრთოსა
Ms. page: P139V ნუ მოიყვანებ უღმრთოსა საყოფლად(!) მართლისა, ნუ სცთები მაძღრობითა გულისაჲთა.
შჳდ-გზის ღათუ დაეცეს მართალი, აღ-ვე-დგეს; ხოლო უღმრთონი მოუძრულდენ ბოროტსა შინა.
უკუეთუ დაეცეს მტერი შენი, ნუ მოგცხრებინ და შებრკოლებასა მისსა ნუ აჰმაღ ლდები.
ნუუკუე იხილოს იგი უფალმან და არა სთნდეს და გარე-წარაქციოს გულის-წყრომაჲ თჳსი მისგან.
ნუ გიხარინ ბოროტის მოქმედთა ზედა, ნუცა ჰბრძავ ცოდვილთა ზედა.
რამეთუ Ms. page: P140R არა ესუას ნაშობი უკეთურთა, და ბრწყინვალებაჲ უღმრთოთაჲ დაშრტეს.
გეშინოდენ, შვილო, ღმრთისა და მეფისა და ნუ ურჩ ექმნები ორთავე მათ;
რამეთუ მეყსეულად იჴმინიან უღმრთონი, ხოლო ტანჯვაჲ ამათ ორთაჲვე ვინ-მე ცნას? რომელი შვილი სიტყუასა ეკრძალებოდის, წარწყმედასა მწრაფლ და ადრე განერეს; შეწყნარებით შეიწყნაროს იგი უფალმან. და რამეთუ არარაჲ ტყუვილი პირისა მისისაგან გამოვიდეს.
Ms. page: P140R ხოლო მე უფალსა ვესვიდე და დაუთმო ღმერთსა მაცხოვარსა ჩემსა და შეისმინოს ჩემი ღმერთმან მაცხოვარმან ჩემმან.
ნუ მოგცხრებინ ჩემი, მტერო ჩემო, რამეთუ დავეცი, და აღვდგე და ღათუ ვიდოდი ბნელსა, უფალი არს ნათელ ჩემდა.
რისხვასა უფლისასა დაუთმო, რამეთუ შევსცოდე მას, ვიდრემდის განამართლოს სასჯელი ჩემი და ყოს სამართალი ჩემი და გამომიყვანოს მე ნათლად და იხილოს სიმართლჱ ჩემი.
და მიხილოს მტერმან ჩემმან, და დაფაროს სირცხჳლმან, რომელი მეტყოდა: სადა არს უფალი ღმერთი შენი? თუალთა ჩემთა იხილონ იგი. აწ ყოს იგი ვითარცა თიჴაჲ დასათრგუნველი გზასა ზედა.
დღისი აღჴოცით ალიზისაებრ. აღჴოცოს მას დღესა შინა და განიშოროს შჯული შენი დღემან მან.
და ქალაქნი შენნი მიიწინენ შეყენებად და განსარყუნელად ასურასტნელთა და ქალაქნი შენნი მოზღუდვილნი აღსაჭრელად ტჳროსითგან ვიდრე მდინარედმდე და ზღჳთგან ვიდრე ზღუადმდე და მთითგან ვიდრე მთადმდე.
და იყოს ქუეყანაჲ განსარყუნელად დამკჳდრებულითურთ მისით და ნაყოფთათჳს საქმეთა მისთაჲსა.
მწყსიდე ერსა შენსა კუერთხითა შენითა, ცხოვართა სამკჳდრებელისა შენისათა- დამკჳდრებულთა მთათაგან მაღნარსა შინა შორის კარმელსა; ძოვდენ შორის ბასანელთასა და გალადელთასა დღეთა მათებრ საუკუნეთა;
და დღეთა მათებრ გამოსლვისა შენისათა ეგჳპტით, უჩუენო მათ საკჳრევლი.
იხილონ წარმართთა და ჰრცხუენოდის ყოვლისაგან ძალისა მათისა და დაიდვან ჴელი პირსა მათსა, ყურნი მათნი დაუყრუვდენ;
და ჰლოშნიდენ მიწასა ვითარცა გუელნი და ძურებოდიან ქუყანასა, შეძრწუნდენ შეყენებასა უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩუენისა.
ვინ არს ღმერთი, ვითარ-ეგე შენ? აჰჴოც ურჩულთებათა და თანაწარხუალ სიცრუვეთა ნეშტთა მათ სამკჳდრებელისა მისისათა. და არა დაიმარხა საწამებელად რისხვაჲ მისი, რამეთუ ჯერისმჩინებელი წყალობისაჲ არს.
მოიქცეს და შემიწყალნეს ჩუენ და დაფარნეს ცოდვანი ჩუენნი, და შთაცჳვენ სიღრმესა ზღჳსასა ყოველნი ცოდვანი ჩუენნი.
მოსცეს ჭეშმარიტებაჲ იაკობსა და წყალობაჲ აბრაჰამსა, ვითარცა ეფუცა უფალი მამათა ჩუენთა დღეთა მათებრ პირველთა.
უფალო ღმერთო ძალთაო ვიდრე იაკობისა.
რაჲმეთუ საყუარელ არიან:
