Ms. page: P140V მე, დანიელ, ვხედევდ ჩუენებასა ღამისასა, და აჰა, ესერა, ოთხნი ქარნი ცისანი ეკუეთნეს ზღუასა მას დიდსა.
და ოთხნი მჴეცნი აღმოვიდოდეს მიერ ზღჳთ, უმჯობჱსი ერთი-ერთისა.
პირველი იგი ვითარცა ლომი ძუვი, და ესხნეს ფრთენი ვითარცა ორბისანი; ვხედევდ ვიდრემდის მოეფხურნეს ფრთენო მისნი, და გამოვიდა ქუეყანად და ფერჴთა ზედა კაცისათა დადგა, და გული კაცისაჲ მოეცა მას.
და აჰა, ესერა, მჴეცი იგი მეორჱ გამოვიდოდა, მსგავსი დათჳსაჲ, და ერთ კერძო დადგა იგი, და სამნი ფერცხალნი პირსა შინა მისსა შორის კბილთა მისთა; და ესრჱთ ეტყოდეს მას: Ms. page: P141R აღდეგ და შეჭამენ ჴორცნი მრავალთანი.
და მისა შემდგომად ვხედევდ, და აჰა, ესერა, სხუაჲ მჴეცი ვითაცა ვეფხი. და მას ესხნეს ფრთენი ოთხნი მფრინველისანი ბეჭთა ზედა მისთა, და ოთხნი თავნი მის მჴეცისანი, და ფლობაჲ მოეცა მას.
ამისა შემდგომად ვხედევდ, და აჰა მჴეცი მეოთხჱ გამოვიდოდა საშინელი და განსაკჳრვებელი და ძრიელი უმეტჱს ყოველთასა, კბილნი მისნი რკინისანი; ჭამდა და დააწურილებდა და ნეშტსა მას ფერ ჴითა დასთრგუნვიდა. ესე იყო უფროჲს და უმეტჱს ყოველთა მათ მჴეცთა, უწინარჱსღა მისთა, და ათნი რქანი ედგნეს მას.
და აჰა, ესერა. რქაჲ ერთი მცირჱ აღმოვიდოდა შორის რქათა მათ მისთა და განიფხურნეს სამნი რქანი წინაშე მისსა პირისაგან მისისა; და აჰა, ესერა, თუალნი ვითარცა კაცისანი რქასა მას მისსა, და პირი, რთმელი იტყოდა დიდ-დიდსა.
ვხედევდ ვიდრემდე საყდარნი დაიდგნეს, და ძუელი იგი დღეთაჲ დაჯდა; სამოსელი მისი სპეტაკ იყო ვითარცა თოვლი, და თმაჲ თავისა მისისაჲ -- ვითარცა მატყლი წმიდაჲ; საყდარი მისი -- ვითარცა ალი ცეცხლისაჲ, ურმის-თუალნი მისნი ცეცხლებრ მოტყინარენი.
მდინარჱ ცეცხლისაჲ იქცეოდა წინაშე მისსა; ათასნი ათასთანი დგეს წინაშე მისსა და ბევრნი ბევრთანი მსახურებდეს მას; სასჯელი დაეგო და წიგნნი მატიანისანი განეხუნეს.
ვხედევდ მაშინ ჴმისა მისგან სიტყუათაჲსა დიდ-დიდსა, რომლისა რქაჲ იგი იტყოდა, ვიდრემდის წარწყმდა მჴეცი იგი და მოისპო, და ჴორცნი მისნი მიეცნეს დასაწუველად ცეცხლისა.
და სხუათა მჴეცთა მთავრობაჲ მიიცვალა და სიბრძჱ ცხორებისაჲ მოეცა ვიდრე მრავლად ჟამადმდე.
ვხედევდ ჩუენებასა ღამისასა, და აჰა, ესერა, ღრუბელთა თანა ცისათა ვითარცა ძჱ კაცისაჲ მოვიდოდა და ვიდრე ძუელისა მის დღეთაჲსა მოიწია Ms. page: P141V წინაშე მისსა.
და მას მთავრობაჲ მოეცა და პატივი სუფევისაჲ და ყოველნი ტომნი და ერნი და ენანი მსახურებდეს მას; და ჴელმწიფებაჲ მისი ჴელმწიფება საუკუნო, რომელი არა წარჴდეს; და სუფევაჲ მისი არა განირყუნეს.
შეძრწუნდა გული ჩემი გუამსა შინა ჩემსა და მე, დანიელს, ხილვაჲ იგი თავისა ჩემისაჲ შემაძრწუნებდა მე.
და მოუჴედ ერთსა მას წინაშემდგომარეთაგანსა და გამოჭეშმარიტებულესად ვეძიებდ ამის ყოვლისათვს; და მითხრა მე ჭეშმარიტად და შეტყუებაჲ სიტყუათაჲ მაუწყა მე და მრქუა:
ესე ოთხნი მჴეცნი -- ოთხნი მვფენი -- აღდგენ ქუეყანას ზედა.
და წარიღონ სუფევაჲ წმიდათა მაღლისათა და დაიპყრან უკუნისამდე.
გამოვეძიებდ ჭეშმარიტად მჴეცისა მისთჳს მეოთხისა, რომელი-იგი იყო უდიდჱს და უფროჲს ყოველთა მჴეცთა მათ და საშინელ უმეტჱს, კბილნი მისნი რკინისანი და ფრცხილნი მისნი რვალისანი; ჭამდა და დააწურილებდა და ნეშტსა მას ფერჴთა დასთრგუნვიდა;
და რქათა მათ მისთა, რომელნი იყვნეს თავსა მისსა, და ერთისა მისთჳს რქისა, რომელი აღმოვიდოდა უკუანაჲსკნელ და განფხურნა სამნი იგი პირველნი, რომელსა-იგი თუალნი ესხნეს და პირი, რომელი იტყოდა დიდ-დიდსა და ხილვაჲ მისი უდიდჱს სხუათა მათ მჴეცთა,
ვხედევდ და მჴეცი იგი ჰყოფდა ბრძოლასა წმიდათა მიმარა მაღლისათა, რამეთუ განძრიელდებოდა მათ ზედა,
ვიდრემდე მოვიდეს ძუელი იგი დღეთაჲ, და სასჯელი წმიდათა მაღლისათა მოეცა, და ჟამი მოიწია და დაიპყრეს სასუფეველი წმიდათა.
და მჴეცი იგი მეოთხჱ მეუფებაჲ მეოთხჱ იყოს ქუეყანას ზედა, რომელმან ჰმატოს ყოველთა მეუფეთა და შეჭამოს ყოველ ქუეყანაჲ და დათრგუნოს იგი Ms. page: P142R და მოსრას.
და ათნი იგი რქანი -- ათნი მეფენი აღდგენ, და შემდგომად მათსა აღდგეს სხუაჲ, რომელმან ჰმატოს სიბოროტითა სხუათა მათ, რომელნი იყვნეს უწინარჱ მისსა, და სხუანი იგი მეფენი დაამდაბლნეს;
და სიტყუასა მაღლისა მიმართ იტყოდის და წმიდათა მაღლისათა ჰბრძოდის; და ჰგონებდეს, ვითარმედ ცვალნეს ჟამნი და შჯული, და მიეცეს ჴელსა მისსა ვიდრე ჟამადმდე ერთად და ჟამთა და კერძოთა ჟამისათა.
სასჯელი დააგოს და მთავრობაჲ ცვალოს განსარყუნელად და წარწყმედად.
და მეუფებაჲ და ჴელმწიფებაჲ და დიდებაჲ და დიდებულებაჲ მეფეთაჲ მათ, რომელნი იყვნეს ყოველსა ქუეყანასა, მოეცეს წმიდათა მაღლისათა, და სუფევაჲ საუკუნოჲ და ყოველნი მთავრობანი ჰმონებდენ მას და ერჩდენ.
აქამომდე დასასრულ სიტყჳსაჲ ამის.
ამისთჳს
Ms. page: P142R ამისთჳს მოვიდრეკ მუჴლთა ჩემთა მამისა მიმართ,
რომლისა მიერ ყოველნი ტომნი ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა სახელ-დებულ არიან,
რაჲთა მოგცეს თქუენ სიმდიდრისაებრ დიდებისა მისისა, და განმტკიცებად სულითა თჳსითა შინაგანსა კაცსა,
დამკჳდრებად ქრისტე სარწმუნოებითა გულთა შინა თქუენთა.
სიყუარულითა დამტკიცებულ და დაფუძნებულ, რაჲთა შეუძლოთ წარწევნად ყოველთა თანა წმიდათა, რაჲ-იგი არს სივრცჱ და სიღრმჱ, სიმაღლჱ და სიგრძჱ,
ცნობად გარდარეული იგი მეცნიერებისა სიყუარული ქრისტჱსი, რაჲთა აღივსნეთ თქუენ ყოვლითა სავსებითა ღმრთისაჲთა.
ხოლო რომელი-იგი შემძლებელ არს უფროჲს ყოვლისა ყოფად უმეტჱს, რომელსა-ესე ვითხოვთ, გინა თუ ვსცნობთ ძალისა მისებრ შეწევნისა ჩუენ შორის,
მისა დიდებაჲ ეკლესიასა შინა ქრისტე იესუს მიერ Ms. page: P142V ყოველთა მიმართ ნათესავთა საუკუნეთა. ამენ.
) განვიწმიდნეთ თავნი ჩუენნი:
რაჲჟამს
Ms. page: P142V რაჟამს გამოეცხადებოდა იოსებ ძმათა თჳსთა,
აღიმაღლა ჴმაჲ ტირილით, ესმა ყოველთა მეგჳპტელთა და მიესმა სახლსა ფარაოჲსსა.
ჰრქუა იოსებ ძმათა თჳსთა: მე ვარ იოსებ. ცოცხალღა არს მამაჲ ჩუენი? და ვერ მიუგეს ძმათა მისთა სიტყუაჲ იოსებს, რამეთუ შეეშინა და შეძრწუნდეს ფრიად.
ჰრქუა იოსებ ძმათა თჳსთა: მომეახლენით მე. და მიეახლნეს. და ჰრქუა მათ: მე ვარ ძმაჲ თქუენი იოსებ, რომელი მომყიდეთ მე ეგჳპტედ.
ხოლო აწ ნუ ჰსწუხთ, ნუცა ფიცხელ გიჩს თქუენ, [რამეთუ] მომყიდეთ მე აქა, რამეთუ ცხორებისა თქუენისათჳს მომავლინა მე ღმერთმან წინაშე თქუენსა.
რამეთუ ესე მეორჱღა წელი არს სიყმილისაჲ ქუეყანასა ზედა, და მერმეღა სხუაჲ ხუთი ყოფად არს, რომელსა არა იყოს ჴნვაჲ, არცა ლეწვაჲ.
და მომავლინა მე ღმერთმან წინა თქუენსა, რაჲთა დაშთეს ნეშტი თქუენი ქუეყანასა ზედა გამოზრდად თქუენდა ნეშტად დიდად.
ხოლო აწ არა თქუენ მომავლინეთ მე აქა, არამედ ღმერთმან მყო ვითარცა მამაჲ ფარაოჲსი და უფალი ყოველსა ზედა სახლსა მისსა და მთავარ ყოველსა ზედა ეგჳპტესა.
იწრაფეთ აწ და აღვედით მამისა ჩემისა და არქუთ მას: ამას იტყჳს ძჱ შენი იოსებ: მყო მე ღმერთმან უფალ ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა. შთამოვედ ჩემდა და ნუ ჰყოვნი.
და დაემკჳდრე ქუეყანასა გესემისასა, რომელ არს არაბიაჲსაჲ და იყავ მახლობელად ჩემსა, შენ და ძენი შენნი და ძენი ძეთა შენთანი, ცხოვარი და ზროხაჲ შენი და რაოდენი-რაჲ არს შენი.
და მე გამოგზარდო შენ მუნ. რამეთუ ხუთ წელღა და სიყმილი ყოფად არს, რაჲთა არა მოსწყდეთ შენ და ძენი შენნი და ყოველი მონაგები შენი.
აჰა ესერა თუალნი თქუენნი ხედვენ და თუალნი ბენიამენისნი, ძმისა ჩემისანი, რამეთუ პირი ჩემი გეტყჳს Ms. page: P143R თქუენ.
უთხართ მამასა ჩემსა ყოველი დიდებაჲ ჩემი ეგჳპტეს შინა, რაოდენი იხილეთ. და ადრე ყავთ და მოიყვანეთ მამაჲ ჩემი აქა.
და მოეხჳა ქედსა ბენიამენისსა და ტიროდა მას ზედა და ბენიამენ ტიროდა ქედსა ზედა იოსებისსა.
და ამბორს-უყოფდა ყოველთა ძმათა თჳსთა და ტიროდა მათ თანა. და ეტყოდეს მას ძმანი მისნი.
და მიიწია სიტყუაჲ ესე სახლსა ფარაოჲსსა, და უთხრეს, ვითარმედ: მოსრულ არიან ძმანი იოსებისნი. განიხარა ფარაო და ყოველმან სახლმან მისმან.
ჰრქუა ფარაო იოსებს: არქუ ძმათა შენთა, რაჲთა ესრჱთ ყონ: აღავსენით ძაძანი თქუენნი იფქლითა და წარვედით ქუეყანასა ქანანისასა.
და წარმოიყვანეთ მამაჲ თქუენი და მოვედით ჩემდა. და მიგცე თქუენ ყოველი კეთილი ეგჳპტისაჲ და შჭამდეთ თქუენ ტჳნსა ქუეყანისასა.
ხოლო შენ ამცენ ესრჱთ, რაჲთა მიიღონ ურმები ქუეყანით ეგჳპტით ყრმათა თქუენთათჳს და ცოლთა, და წარმოიყვანეთ მამაჲ თქუენი და მოვედით ჩემდა.
და ნუ ჰრიდებნ თუალი თქუენი ჭურჭელსა თქუენსა, რამეთუ ყოველი კეთილი ეგჳპტისაჲ თქუენთჳს იყოს.
და ეგრჱთ ყვეს ძეთა ისრაჱლისთა. და მისცა მათ იოსებ ურმები ბრძანებისაებრ ფარაო მეფისა და დაუგო მათ საზრდელი გზასა ზედა.
და ყოველთა სცა მრჩობლი სამოსელი, ხოლო ბენიამენს სცა ორასი დრაჰკანი და ხუთი წყვილი თითოფერი სამოსელი.
და მამასა მიუძღუანა ეგრჱთვე სახედ ათი ვირი, რომლისაგან ეკიდა ყოველი კეთილი, და ათი ჯორი, რომელსა აქუნდა პური საგზლად მამისა თჳსისა.
და წარგზავნნა ძმანი თჳსნი, და წარვიდეს. და ჰრქუა მათ იოსებ: ნუ გულს-იწყებთ გზასა ზედა.
და აღმოვიდეს ქუეყანით ეგჳპტით და მივიდეს ქუეყანად ქანანისა იაკობისა, მამისა მათისა.
და უთხრეს მას და ეტყოდეს, ვითარმედ: ცოცხალ არს ძჱ შენი იოსებ და იგი მთავრობს ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა. და განუკჳრდა გონებასა თჳსსა და არა ჰრწმენა მათი.
და უთხრობდეს მათ ყოველთა სიტყუათა იოსების მიერ, რომელთა-იგი ეტყოდა მათ. და ვითარცა იხილა ურმები იგი, რომელი მიუძღუანა იოსებ, რაჲთა წარიყვანონ იგი, მაშინ განცხოველდა სული იაკობისი, მამისა მათისაჲ.
თქუა ისრაჱლ: დიდ არს ესე ჩემდა, უკუეთუ იოსებ, ძჱ ჩემი, ცოცხალ არს. მივიდე და ვიხილო ვიდრე სიკუდილდ ჩემდადმდე.
წარვიდა ისრაჱლი, იგი და ყოველივე მისი, და მოვიდა ჯურღმულსა მას ფიცისასა და შეწირა მსხუერპლი ღმრთისა მამისა თჳსისა ისაკისთჳს.
ჰრქუა ღმერთმან ისრაჱლს ჩუენებასა ღამისასა: იაკობ, იაკობ! ხოლო მან ჰრქუა: აქა, უფალო.
ჰრქუა მას ღმერთმან: მე ვარ ღმერთი მამათა შენთაჲ. ნუ გეშინინ შთასლვად ეგჳპტედ, რამეთუ ნათესავად დიდად გყო შენ.
და მე აღმოგიყვანო შენ მიერ სრულიად. და იოსებ დაგასხნეს ჴელნი თუალთა შენთა.
ნუ იყოფი ცრუ მოწამჱ
Ms. page: P143V ნუ იყოფი ცრუ-მოწამჱ მოქალაქისა შენისათჳს, ნუცა განჰვრცნები ბაგითა შენითა.
ნუ იტყჳ, ვითარმედ: ვითარცა მიყო, უყო მეცა და მივაგო მას, რაოდენი მავნო მე.
ქუეყანაჲ საქმარი არს, კაცი უგუნური, და ვითარცა ვენაჴი, კაცი ნაკლული გონებითა.
უკუეთუ დაუტეო იგი, მოოჴრდეს, და თივა აღმოცენებულ იქმნეს და ყოვლადვე მოოჴრდეს; და ზღუდენი ქვათა მისთანი დაირღუენ.
უკუანაჲსკნელ მე შევინანე და მოვიხილე გამორჩევად სწავლულებისა:
მცირედ დავიძინო და მცირედ დავისხნე ჴელნი მკერდსა ჩემსა.
უკუეთუ ესე ჰყო, მოიწიოს ვითარცა წინამორბედი სიგლახაკჱ შენი, და ნაკლულევა ნებაჲ შენი, ვითარცა კეთილი მსრბოლი.
Ms. page: P143V წურბელსა სამ ასულ ესხნეს სიყუარულითა საყუარელნი და სამთავე მათ ვერ განაძღეს იგი, და მეოთხესა მას ვერ კმა-ეყო თქუმად, ვითარმედ: კმა არს.
Ms. page: P144R ჯოჯოხეთი და ტრფიალებაჲ დედათაჲ და ტარტაროზი და ქუეყანაჲ ვერ განმაძღარი წყლითა. წყალმან და ცეცხლმან არა თქუეს, ვითარმედ: კმა არს.
თუალნი, რომელნი ეკიცხევედ მამასა და შეურაცხ-ჰყოფედ სიბერესა დედისასა, აღმოჰჴადნედ იგინი ყორანთა ჴევისათა და შეჭამნედ იგინი მართუეთა ორბისათა.
სამი არს შეუძლებელი ჩემდა და მეოთხჱ იგი ვერ გულისხმა-ვყავ:
კუალი ორბისა მფრინვალისაჲ და გზაჲ გუელისაჲ კლდესა ზედა და ალაგნი სლვისა ნავისანი, დათქმულისანი, და გზანი კაცისანი სიჭაბუკესა შინა.
ესევითარი გზაჲ არს დედაკაცისა მომშურისაჲ, რომელმან-იგი რაჟამს ქმნის, დაიბანის და ეგრე თქჳს, ვითარმედ: არაჲ უჯეროჲ ვქმენ.
სამისაგან იძლევის ქუეყანაჲ და მეოთხესა მას ვერ შემძლებელ ვარ დათმენად:
უკუეთუ მეფობდეს მონაჲ, და უგუნური თუ განძღეს პურითა;
და მჴევალმან თუ გამოაძოს დედოფალი, და საძულელი თუ ცოლი შეემთხჳოს ქმარსა კეთილსა.
ოთხი არს უმცირჱს ქუეყენასა ზედა და იგინი არიან უბრძჱს ბრძენთასა:
ჯინჭველთა, რომელთა არა აქუს ძალი, და განიმზადიან ზაფხულის საზრდელი;
და მაჩუთა, ნათესავი უძრული, რომელთა შინა იქმნიან კლდეთა ბუდენი თჳსნი;
უმეფო არს მკალი და განეწყობის ერთისაგან ბრძანებისა წესიერად;
მსუენი ჴელითა ემტკიცებინ კედელსა, და დაღათუ ადვილად შესაპყრობელ არს, არამედ დამკჳდრებულ არს იგი ტაძართა შინა სამეუფოთა.
სამი არს, რომელი კეთილად ვალს და მეოთხჱ იგი კეთილად თანა-წარვალს:
ლეკჳ ლომისაჲ, უძრიელჱსი მჴეცთაჲ, რომელი არა გარე-მოიქცევის, არცა შეძრწუნდების ნადირისაგან;
მამალი, რომელი იქცევინ დედალთა შორის განსუენებულად, და ვაცი, წინამძღუარი სამწყსოთაჲ, და მეფჱ, რომელი იზახებნ თესლთა ზედა.
უკუეთუ მისცე თავი შენი შუებასა და მიჰყო ჴელი Ms. page: P144V შენი ლალვად პირად შენდა, შეურაცხ იქმნე.
მოწუელე სძჱ და იქმნეს ერბო. უკუეთუ გამოჰზიდვიდე დრყილსა, გამოჰჴდეს სისხლი. უკუეთუ გამოჰზიდვიდე სიტყუათა ამაოთა, გამოვიდენ სასჯელნი და ლალვანი.
სიტყუანი თქუმულნი არიან ღმრთისა მიერ, მეუფისა ბრძანებაჲ გა\სწავა Ms. page: X6R დედამან თჳსმან:
რაჲ არს, შვილო, დამარხვაჲ ღმრთისაჲ ყოვლისა პირველად? გეტყჳ შენ, შვილო, რაჲ არს, შვილო მუცლისა ჩემისაო? რაჲ არს, შვილო ლოცვათა ჩუენთაო?
ნუ მისცემ დედა[კაც]თა სიმდიდრესა შენსა და გონებასა შენსა ცხორებასა შენსა ნაკლულევანსა ზრახვასა. ზრახვით ყოველსავე იქმოდე, ზრახვით ღჳნოსა სუემდ.
ძრიელნი გულმწყრალ არიან ღჳნოსა სუმად,
რაჲთა არა სუან და დაავიწყდეს სიბრძნჱ და მართლ შჯად ვერ უძლონ უძრულთა.
და მიეცემის სიმთრვალჱ მწუხარეთა და ღჳნოჲ სუმად ლმობიერთა,
რაჲთა დაავიწყდეს გლახაკებაჲ, და სალმობანი არა მოიჴსენნენ.
აღაღე პირი შენი სიტყუასა ღმრთისასა და ჰშჯიდ ყოველთა ცოცხლად.
აღაღე პირი შენი და ჰშჯიდ სიმართლით გლახაკთა და უძრულთა.
Ms. page: P144V ამას იტყჳს ადონა უფალი: აჰა, ესერა, მე მოვიყვანო ყოველი სახლი ისრაჱლისაჲ შორის წარმართთაგან, ვიდრე-იგი შევიდეს მუნ, და შევკრიბნე [იგინი] ყოველთაგან გარემოთა მათთა, შევიყვანნე იგინი ქუეყანასა ისრაჱლისასა.
და მივსცნე იგინი ნათესავად ერთად ქუეყანასა ჩემსა და თათა ისრაჱლისათა. და მთავარი ერთი იყოს და არა იყვნენ ნათესავად ორად და არა იყვნენ განყოფილ სამეუფოდ ორად.
რაჲთა არღარა შეიგინებოდიან მერმე კერპებითა მათითა, და ვიჴსნნე იგინი ყოველთაგან ურჩულოებათა მათთა, რომლითა-იგი ცოდვიდეს მათ შინა, და განვწმიდნე იგინი და იყვნენ ერად ჩემდა, და მე უფალი ვიყო ღმრთად მათა.
და მონაჲ ჩემი დავით _ შორის მათსა მთავრად. Ms. page: P145R და იყოს მწყემსი ყოველთაჲ ერთი, რამეთუ ბრძანებათა ჩემთა ვიდოდიან და სამართალთა იმარხვიდენ და ჰყოფდენ მათ.
და დაემკჳდრნენ ქუეყანასა მათსა, რომელი მივეც მონასა ჩემსა იაკობს, სადა-იგი მკჳდრ იყვნეს მამანი მათნი, და დაემკჳდრნენ მას ზედა; და დავით, მონაჲ ჩემი, მთავარ მათა იყოს საუკუნოდ.
და აღუთქუა მათ [აღთქუმაჲ მშჳდობისჲ], აღთქუმაჲ საუკუნოჲ იყთს მათ თანა; და დავამტკიცო სიწმიდჱ ჩემი შორის მათსა საუკუნოდ.
წყალობაჲ შენი უფალო თან{ა-მავალ}.
არა შემეშინოს მე ბორო{ტისაგან}:
