Ms. page: P145R ღმერთო დიდო და ყოვლისა მპყრობელო, სახელდიდო უფალო, თუალნი შენნი გზათა მიმართ ძეთა კაცთაჲსა მიგებად კაცად-კაცადსა გზისაებრ თჳსისა.
რომელმან ჰქმენ სასწაულები და ნიშები ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა ვიდრე აქა დღედმდე ისრაჱლსა შორის და ნაშობთა ქუეყანისათა და ჰყავ თავისა შენისა სახელი, ვითარცა-ესე დღეს,
და გამოიყვანე ერი შენი ისრაჱლი ქუეყანით ეგჳპტით სასწაულებითა და ნიშებითა, ჴელითა მტკიცითა და მკლავითა მაღლითა, ხილვითა დიდითა.
და მიეც მათ ქუეყანაჲ ესე, რომლისათჳს ეფუცე მამათა მათთა ქუეყანასა, რომელსა გამოდის სძჱ და თაფლი,
და შემოვიდეს და დაიპყრეს ქუეყანაჲ, რამეთუ არა ისმინეს ჴმისა შენისაჲ და ბრძანებათა შენთა არა ვიდოდეს; და ყოველი, რაოდენი ამცენ მათ, არა ყვეს და შეემთხჳა მათ ესე ყოველი.
აჰა, ესერა, ერი მოვალს ქალაქსა ამას დაპყრობად მას, და ქალაქი მიეცა ჴელთა ქალდეველთასა, მბრძოლთა მისთასა პირისაგან მახჳლისა და სიყმილისა; ვითარცა-იგი ღმერთი იტყოდა, ეგრეცა, იქმნა.
და შენ მეტყჳ მე: მოიგე თავისა შენისა აგარაკი ვეცხლითა და დაწერე წიგნი; და დავჰბეჭდე და დავიმოწმენ მოწამენი და ქალაქი მიეცა ჴელთა ქალდეველთასა.
) მრავლით
ქრისტე შობასა; წინა დღით:
ეტყოდა
Ms. page: P145V ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა: შევედ და ეტყოდე ფარაოს, რამეთუ მე განვაფიცხო გული მისი და მსახურთა მისთაჲ, რაჲთა შემდგომითი შემდგომად მოვიდენ სასწაულნი ჩემნი მათ ზედა,
რაჲთა უთხრობდენ ყურთა შვილთა თქუენთასა, რაჲთა მოვკიცხნე მეგჳპტელნი იგი, და სასწაულნი ჩემნი, რომელნი ვყვნე მათ შორის, და ცნან, რამეთუ მე ვარ უფალი.
შევიდეს მოსე და აჰრონ წინაშე ფარაოჲსა და ჰრქუეს: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ებრაელთაჲ: ვიდრემდის არა გნებავს შეკდიმებაჲ? გამოავლინე ერი ჩემი, რაჲთა მსახურებდენ მე.
უკუეთუ არა ინებო გამოვლინებად ერი ჩემი, აჰა ეგერა გამოვავლინო ამას ოდენ ჟამსა ხვალე მკალი ფრიად ყოველთა საზღვართა შენთა.
და დაფაროს ქუეყანაჲ, და ვერ უძლო ხილვად ქუეყანისა, და შეჭამოს ყოველი ნეშტი, რომელი დაუშთა სეტყუასა, და შეჭამოს ყოველი ხჱ, მცენარჱ ქუეყანისაჲ.
და აივსნენ სახლნი შენნი და სახლნი მსახურთა შენთანი და ყოველი სახლები ყოვლისა ქუეყანისა ეგჳპტისაჲ, რომელ არასადა ეხილვა მამათა შენთა, ვინაჲთ დღითგან იქმნა ქუეყანასა ზედა. და მიაქცია და გამოვიდა მოსე ფარაოჲსგან.
ჰრქუეს ფარაოს მსახურთა მისთა: ვიდრემდის იყოს ტანჯვაჲ ესე ჩუენ ზედა? განუტევენ კაცნი ესე, რაჲთა მსახურონ უფალსა ღმერთსა მათსა. აწ არა უწყი, რამეთუ წარწყმდა ეგჳპტე?
და მოაქციეს მოსე და აჰრონ ფარაოჲსა. ჰრქუა მათ ფარაო: განვედით და მსხურეთ უფალსა ღმერთსა თქუენსა. ვინ და ვინ არიან, განვავლინნე იგინი?
ჰრქუა მას მოსე: ჭაბუკითურთ ჩუენით და მოხუცებულით მივიდეთ, ძით და ასულით, ცხოვრით და ზროხით ჩუენით, რამეთუ არს დღესასწაული უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲ.
ჰრქუა მათ ფარაო: იყავნ ეგრე, უფალი თქუენ თანა! რამეთუ განგავლინებ თქუენ, არამედ ნუუკუე ჭურჭელიცა თქუენი? იხილოთ ბოროტი წინა-გიც თქუენ.
ნუ ეგრე, არამედ განვედით მამანი ხოლო და მსახურეთ უფალსა ღმერთსა თქუენსა, რამეთუ ეძიებთ-ვე ამას თქუენ. და გამოასხნეს იგინი Ms. page: P146R პირისაგან ფარაოჲსისა.
ჰრქუა უფალმან მოსეს: განირთხ ჴელი შენი ქუეყანასა ეგჳპტისასა და აღმოვედინ მკალი და შეჭამოს ყოველი მწუანვილი ქუეყანისაჲ და ყოველი ხილი ხეთაჲ, რაოდენი-რაჲ დაუშთა სეტყუასა.
და აღიპყრა ჴელითა მოსე კუერთხი იგი ზეცად და უფალმან მოავლინა ქარი სამხრით ქუეყანასა მას ზედა დღე ყოველ და ღამე ყოველ. და ვითარცა განთიადი იყო, და ქარმან მან სამხრისამან აღმოიღო მკალი.
და მოიღო იგი ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა მრავალი ფრიად; უწინარჱს მისა არა იყო ეგოდენი მკალი და მისა შემდგომად მერმე არავე იყო ეგრჱთ.
და დაფარა პირი ქუეყანისაჲ, და განიხრწნა ქუეყანაჲ, და შეჭამა ყოველი მწუანვილი ქუეყანისაჲ და ყოველი ხჱ ნაყოფიერი, რაოდენი დაუშთა სეტყუასა. არა დაშთა ნედლი ხეთა შორის, არცა ერთი ყოვლისაგან მწუანვილისა ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა.
წრაფით მოუწოდა ფარაო მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა მათ: ვცოდე წინაშე უფლისა ღმრთისა თქუენისა და თქუენდა მიმართ.
თავს-იდევით შეცოდებაჲ ესე ჩემი და ილოცეთ ჩემთჳს უფლისა მიმართ ღმრთისა თქუენისა და აღიღეთ ჩემგან სიკუდილი ესე.
გამოვიდა მოსე ფარაოჲსგან და ილოცა უფლისა მიმართ.
და მოავლინა უფალმან ქარი სასტიკი და მძლავრი ზღჳთ და აღიღო მკალი იგი და შთაყარა იგი ზღუასა მას მეწამულსა და არა დაშთა არჱა ერთი ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა.
და განაფიცხა უფალმან გული ფარაოჲსი, და არა გამოუტევნა ძენი ისრაჱლისანი.
ჰრქუა უფალმან მოსეს: განირთხ ჴელი შენი ზეცად, და იყოს ბნელი, წყუდიადი არმური ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა.
და არავინ იხილა კაცმან ძმაჲ თჳსი სამ დღე, ხოლო ძეთა ისრაჱლისათა იყო ნათელი ყოველსა ადგილსა, ვიდრეცა ვიდოდეს.
მოუწოდა ფარაო მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა მათ: განვედით და მსახურეთ უფალსა ღმერთსა თქუენსა, გარნა ცხოვარი და ზროხაჲ თქუენი დაუტევეთ და ჭურჭელი წარიღეთ თქუენ თანა. Ms. page: P146V
ხოლო მოსე ჰრქუა: არამედ შენცა მცე რაჲ მსხუერპლები და შესაწირავი, რომელ შევწიროთ უფლისა ღმრთისა ჩუენისა.
... ვიდრე მისლვადმდე ჩუენდა მუნ.
განაფიცხა უფალმან გული ფარაოჲსი, და არა ინება გამოვლინებაჲ მათი.
ჰრქუა ფარაო მოსეს: განვედ ჩემგან და ეკრძალე თავსა შენსა, და ნუღარა შესძინებ ხილვად პირსა ჩემსა, რამეთუ, რომელსა დღესა მეჩუენო მე, მოჰკუდე.
ხოლო მოსე თქუა: ვითარცა სთქუ, არღარა გეჩუენო პირსა შენსა.
და ჰრქუა უფალმან მოსეს: ერთიღა გუემაჲ მოვავლინო ფარაოჲს ზედა და ყოველსა ეგჳპტესა ზედა და მისა შემდგომად განგავლინნეს თქუენ ამიერ. ხოლო რაჟამს განგავლინებდეს თქუენ, განსხმით განგასხნენ თქუენ ყოვლითურთ.
ეტყოდე ფარულად ყურთა ერისათა და ითხოოს კაცად-კაცადმან მახლობელისაგან თჳსისა და დედაკაცმან მოძმისაგან თჳსისა ჭურჭელი ოქროჲსა და ვეცხლისაჲ და სამოსელი და გამოტყუენენით მეგჳპტელნი იგი.
და უფალმან მოსცა მადლი ერსა თჳსსა წინაშე მეგჳპტელთა მათ ფრიად და წინაშე ფარაოჲსა და მსახურთა მისთა.
და თქუა მოსე: ამას იტყჳს უფალი: შუაღამეს ოდენ მე შევიდე ეგჳპტესა შორის.
და მოწყდეს ყოველი პირმშოჲ ეგჳპტისაჲ პირმშოჲთგან ფარაოჲსით, რომელი ზის საყდართა ზედა, ვიდრე პირმშოდმდე მჴევლისა, რომელი ზის ფქვილთა თანა, და ვიდრე პირმშოდმდე ყოვლისა პირუტყჳსა.
და იყოს ღაღადებაჲ ყოველსა ეგჳპტესა, რომელ ეგევითარი არასადა ყოფილ იყოს მერმე.
ხოლო ყოველთა შორის ძეთა ისრაჱლისათა არა გაძრას ძაღლმან ენაჲ თჳსი კაცითგან მიპირუტყუადმდე, რაჲთა იხილოთ, რაოდენი-რაჲ ყოს უფალმან შორის ეგჳპტესა და შორის ძეთა ისრაჱლისათა.
და მოვიდოდიან ჩემდა ყოველნი და თაყუანის-მცემდენ და მეტყოდიან: განვედ შენ და ყოველი ერი შენი, რომელსა უძღუ. და მისა შემდგომად განვიდე. და განვიდა მოსე ფარაოჲსგან გულის-წყრომით.
ჰრქუა უფალმან მოსეს: არა ისმინოს თქუენი ფარაო, რაჲთა განვ\ამრავლნე Ms. page: P147R სასწაულნი და ნიშნი ჩემნი ეგჳპტესა ზედა.
ხოლო მოსე და აჰრონ ყვეს სასწაულები და ნიშები ესე ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა წინაშე ფარაოჲსა, ხოლო გან-ვე-აფიცხა უფალმან გული ფარაოჲსი და არა ინება გამოვლინებად ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანისაგან მეგჳპტელთაჲსა.
და ჰრქუეს გედეონს
Ms. page: P147R და ჰრქუეს გედეონს კაცთა მათ, რომელთა შთამოუსწრვეს: რაჲ არს სიტყუაჲ ესე, რომელი მიყავ ჩუენ, რამეთუ არა მხადენ ჩუენ, რაჟამს განხჳდოდე შენ წყობად მადიამისა? და ესჯოდეს მას ფრიად.
და ჰრქუა მათ გედეონ: რაჲ ვქმენ აწ, ვითარ-ეგე თქუენ იტყჳთ? არა უმჯობჱ არსა საკუფხლველი იგი ეფრემისი ვიდრე არა სასთულებელი აბიეზერისი?
რამეთუ ჴელსა თქუენსა მოგცნა უფალმან მთავარნი იგი მადიამისანი ორებ და ზეებ, და რაჲ შევსძინე მე ყოფად, ვითარ-ეგე თქუენ? მაშინ დააცხრვნა გულნი მათნი სიტყჳთა ამით.
და მოვიდა გედეონ იორდანედ და წიაღმოჴდა იგი და სამასნი კაცნი მის თანა სულშემო კლებულნი და მშიერნი.
და ჰრქუა გედეონ კაცთა მათ სოქოთისათა: ეცით პური საზრდელად ერსა ამას ჩემსა, რომელ არს ჩემ თანა, რამეთუ ჰმშის, რამეთუ მე ვსდევნი ზებეს და სალმანას, მეფეთა მადიამისათა.
და ჰრქუეს მას კაცთა მათ სოქოთისათა: აწ ნუ თავი ზეებესი და სალმანაჲსი ჴელთა შენთა შინა არს, და ვსცეთ ერსა შენსა პური?
მაშინ ჰრქუა მათ გედეონ: არა ეგრე, არამედ რაჟამს მომცეს უფალმან ზებეე და სალმანა ჴელსა ჩემსა, მე დავწერტნე ჴორცნი თქუენნი ეკლითა უდაბნოჲსაჲთა და კუროჲს თავითა.
და წარვიდა მიერ და მოვიდა ფანუელდ და ეტყოდა მათ ეგრევე. მიუგეს მას კაცთა მათ ფანუელისათა: ვითარცა ეტყოდეს კაცნი იგი სოქოთისანი.
და ჰრქუა გედეონ კაცთა მათ ფანუელისათა: რაჟამს მოვიქცე მშჳდობით ბრძოლისა [მისგან], Ms. page: P147V დავარღჳო გოდოლი ესე.
და ზებეე და სალმანა იყვნეს კარკარას შინა და ბანაკი მათი მათ თანა ვითარ ათხუომეტ ათას ოდენ, რომელნი განრინებულ იყვნეს ყოვლისა მისგან ბანაკისა ძეთა მზის აღმოსავალითა. და რომელნი-იგი დაცემულ იყვნეს მახჳლითა, იყვნეს ასოც ათას კაცნი მახჳლისანი.
და აღვიდა გედეონ გზასა მას დამკჳდრებულთა კარვისათა მზის აღმოსავალით ნააბისა და წინაშე ნაბეასა და დაესხა ბანაკსა მას და მოსრა იგი, ხოლო ბანაკი იგი მათი უზრუნველ იყო მიერითგან, და მეყსეულად დაესხნეს იგინი.
და ივლტოდეს ზებეე და სალმანა; და დევნა უყო გედეონ და შეიპყრნა ორნი იგი მეფენი მადიამისანი, ზებეე და სალმანა, და ყოველი ბანაკი მათი განიბნია.
და მოიქცა გედეონ, ძჱ იოასისი, ბრძოლისა მისგან აღმართსა მას თანა არესისასა.
და შეიპყრა ყრმაჲ ერთი კაცთაგან სოქოთი[სათა] და ჰკითხა მას სა[ხელები] კაცთა სოქოთისათაჲ. და აღწერნა გედეონ მთავარნი და მოხუცებულნი სოქოთისანი სამეოც და ათჩჳდმეტი კაცი.
და მოვიდა გედეონ მთავართა მათ ზედა სოქოთისათა და ჰრქუა მათ: აჰა ზებეე და სალმანა ჴელთა ჩემთა არიან, რომელთათჳს მაყუედრეთ მე და სთქუთ: ნუ თავი ზებეესი და სალმანაჲსი ჴელთა შენთა არიან და ვსცეთ ერსა შენსა პური?
მაშინ შეიპყრნა გედეონ მთავარნი იგი და მოხუცებულნი ქალაქისანი და მოიღო ეკალი და კუროჲსთავი და ტანჯნა იგინი მით, კაცნი იგი სოქოთისანი.
და გოდოლი იგი ფანუელისაჲ დაარღჳა და კაცნი იგი მის ქალაქისანი მოწყჳდნა.
და ჰრქუა ზებეეს და სალმანას: ვიდრე ადგენით კაცნი იგი, რომელ მოსწყჳდენით თაბორს შინა? და მათ ჰრქუეს: ვითარცა შენ, ეგრეცა იგინი იყვნეს და შენ მათსა მსგავს ხარი, ხატნი მათნი ეგრე იყვნეს, ვითარცა ძენი მეფეთანი.
და ჰრქუა გე[დეონ]: Ms. page: P148R ძმანი ჩემნი იყვნეს და ძენი დედისა ჩემისანი. ცხოველ არს უფალი: უკუეთუმცა არა მოგეწყჳდნეს იგინი, არცამცა მე მოგწყჳდენ თქუენ.
და ჰრქუა გედეონ იეთერს, ძესა თჳსსა: აღდეგ და მოწყჳდენ ეგენი. და ვერ იჴადა ყრმამან მან მახჳლი შიშითა, რამეთუ ყრმაღა იყო.
და ჰრქუა მას ზებეე და სალმანა: აღდეგ შენ და მომწყჳდენ ჩუენ თჳთ, რამეთუ ვითარცა კაცი, ეგრეცა ძალი მისი არს. და აღდგა გედეონ და მოწყჳდნა ზებეე და სალმანა. და მოიღო მანიაკები იგი, რომელი იყო ყელთა აქლემთა მათთასა.
და ჰრქუეს კაცთა ისრაჱლისათა გედეონს: მთავრობდ ჩუენ ზედა და ძენი შენნი და ძენი ძეთა შენთანი, რამეთუ შენ განმარინენ ჩუენ ჴელთაგან მადიამისათა.
და ჰრქუა მათ გედეონ: არა გმთავრობდე მე თქუენ ზედა, არცა გმთავრობდეს თქუენ ძჱ ჩემი, არამედ უფალი გმთავრობდეს თქუენ.
და ჰრქუა მათ გედეონ: ვითხოვ მე თქუენგან თხოვასა ერთსა: მომეცინ მე კაცად-კაცად მან თქუენმან საყური ერთი ნატყუენავისაგანი, რამეთუ საყური ოქროჲსაჲ ესხა მათ, რამეთუ ისმაიტელ იყვნეს.
და ჰრქუეს მათ: მიცემით მიგცეთ. და განიპყრა გედეონ სამოსელი თჳსი და შთაუგდებ და მუნ კაცად-კაცადი საყურსა ოქროჲსასა ნატყუენავისა მისგან.
და იყო სასწორი საყურებისაჲ მის ოქროჲსაჲ, რომელ ითხოვა მათგან, ათას და შჳდას სასწორ თჳნიერ მანიაკებისა მის და მძივისა და სამოსლისა ძოწეულისა და რაჲ-იგი იყო მეფეთაჲ მათ მადიამისათაჲ გარნა ფარღულებისა მის, რომელი-იგი იყო ყელსა აქლემთა მათთასა.
და შექმნა იგი გედეონ ევფუთად და დადგა იგი ქალაქსა თჳსსა ევფრათას, და მიიქცა ყოველი ისრაჱლი მსახურებად მუნ, და ექმნა იგი გედეონს და სახლსა მისსა საცთურ.
და დამდაბლდა მადიამი წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა და ვერღარა შესძინეს აღებად თავისა მათისა და დამშჳდდა ქუეყანაჲ ორმეოც წელ დღ[ეთა გედეონისთა]. Ms. page: P148V
და წარვიდა იორობოამ, ძჱ იოასისი, ასე თავადი არს გედეონ, და დაემკჳდრა სახლსა თჳსაა.
და გედეონისნი იყვნეს ძენი სამეოც და ათნი, რომელნი გამოსრულ იყვნეს წყვილთაგან მისთა, რამეთუ ცოლნი მრავალნი ესხნეს მას.
და ხარჭმან მისმან. რომელი იყო სიკიმას, უშვა მანცა ძჱ, და უწოდა სახელი მისი აბიმელიქ.
და მოკუდა გედეონ, ძჱ იოასისი, სიბერითა კეთილითა და დაეფლა საფლავსა იოაისსა, მამისა თჳსისასა ევფრათად, მამისა ეზრისა.
და იყო, ვითარცა მოკუდა გედეონ, გარდაიქცეს ძენი ისრაჱლისანი და ისიძვიდეს კუალსა ბალამისსა და დაიდვეს თავისა თჳსისა ბაალბერითის თანა აღთქუმაჲ, რაჲთა იყოს იგი მათა ღმრთად.
და არა მოიჴსენეს ძეთა ისრაჱლისათა უფალი ღმერთი მათი, რომელმან იჴსნნა იგინი ჴელთაგან მტერთა მათთაჲსა გარემოჲს.
და არა ყვეს წყალობაჲ სახლსა იოარობოლისა, ესე იგი არს გედეონ, ყოვლითა მისებრ, რომელი ყო კეთილი ისრაჱლსა შორის.
Ms. page: P148V გიხაროდენ ფრიად, ასულო სიონისაო; ქადაგებდ, ასული ეგე იერუსალჱმისაჲ. აჰა, ესერა, მეუფჱ შენი მოვალს შენდა მართალი და მჴსნელი; იგი თავადი მშჳდ არს და ზე-ზის იგი კაჰრაულსა და კიცუსა ახალსა.
და მოსრას ეტლები ეფრემისგან და ჰუნები ისრაჱლისაჲ, მოსპოს მშჳლდი საბრძოლი; და იყოს მშჳდობისა სიმრავლჱ წარმართთაგან და მთავრობდეს წყალთა ვიდრე ზღუადმდე და მდინარითგან ვიდრე დასასრულადმდე ქუეყანისა.
და შენ სისხლითა აღთქუმისაჲთა განავლინნე ჯურღმულისაგან, რომელსა არა იყოს წყალი.
და სხდეთ თქუენ საპყრობილესა, კრულნი კრებულისანი, და ერთისა წილ დღისა კრულობისა შენისა მრჩობლი მიგაგო შენ.
რამეთუ გარდაგიცუ შენ თავისა ჩემისა მშჳლდად და მოვისრულე ეფრემ და აღვადგინნე შვილნი შენნი, Ms. page: P149R სიონ, შვილთა ზედა იონთასა და განგიხილო შენ ვითარცა მახჳლი მბრძოლისაჲ.
და იყოს უფალი მათა, და გამოვიდენ ვითარცა ელვანი ისარნი მისნი; უფალმან ყოვლისა-მპყრობელმან საყჳრითა იზრახოს და ვიდოდის ძრვითა გულისა მისისაჲთა.
და უფალი ყოვლისა-მპყრობელი შეეწიოს მათ.
სულგრძელ დიდად მოწყალე და ჭ{ამეს}.
იცევ სული ჩემი და მიჴ{სენ}. {!}
