და სათნო უჩნდა წინაშე მისსა, და დაადგინ<ნ>ა სამეუფოსა თჳსსა ზედა მთავარნი იგი ას და ოცნი, რაჲთა იყვნენ იგინი ზედა სამეუფოსა მისსა.
და მათ ზედა სხუანი დაწესებულნი სამნი, დანიელ იყო ერთი მათგანი, რაჲთა მისცემდენ მთავარნი იგი სიტყუასა, რაჲთა მეფჱ არა რაჲთ უცალო იყოს.
და იყო დანიელ უფროჲს მათსა, რამეთუ სული უმეტჱსი იყო მის თანა, და მეფემან დაადგინა იგი ყოველსა ზედა სამეუფოსა თჳსსა.
და დაწესებულნი იგი და მთავარნი ეძიებდეს მიზეზსა პოვნად დანიელისთჳს, და ყოველი მიზეზი და შეცოდებაჲ და შეურაცხებაჲ არა პოვეს მისთჳს, რამეთუ სარწმუნო იყო დანიელ;
და თქუეს დაწესებულთა მათ, არა ვპოვეთ დანიელისთჳს მიზეზი გარნა შჯულიერებითა ღმრთისა თჳსისაჲთა.
მაშინ დაწესებულნი იგი და მთავარნი მოუჴდეს მეფესა და ჰრქუეს მას, დარიოზ მეფჱ უკუნისამდე ცხონდი,
შეიზრახნეს ყოველნი სუფევისა შენისანი ერის-თავნი და სოფლებისა მთავარნი მარზ<ა>პნები და ნახპეტები დამტკიცებად სიმტკიცჱ სამეუფოჲ და განძლიერებად განჩინებაჲ, რაჲთა რომელმან Page of ms. J: B127v ითხოვოს თხოვაჲ ყოვლისა ღმრთისა და კაცისა/ ვიდრემდე დღედმდე ოც და ათად, არამედ შენგან ხოლო მეფჱ შთავედინ ჯურღმულსა მას ლომთასა.
აწ მეფჱ დაამტკიცე ბრძანებაჲ და მიმოეც წიგნები, რაჲთა არა იქცეს ბრძანებაჲ უჟიკთა და სპარსთაჲ.
მაშინ დარიოზ მეფემან უბრძანა დაწერად შჯული ესე; და ვითარცა ესმა დანიელს რამეთუ დაწერა ბრძანებაჲ ესე,
შევიდა სახლსა თჳსსა, და სარკუმელნი იყვნეს მისნი განღებულ ქორსა მას ზედა მისსა წინაშე იჱრუსალემსა, და სამსა ჟამსა დღესა მოიდრიკნის მუჴლნი ილოცავნ და აღუვარებნ ღმერთსა თჳსსა ვითარცა იგი ჰყოფნ პირველცა.
მაშინ კაცთა მათ მზირ უყვეს მას, და პოვეს დანიელ ვედრებასა ზედა და ლოცვასა ღმრთისა თჳსისასა.
და მოუჴდეს და ჰრქუეს მეფესა; არა ბრძანებაჲ დააწესეა, რაჲთა ყოველმან კაცმან, რომელმან ითხოვოს ყოვლისაგან ღმრთისა და კაცისა სათხოველი, ვიდრე დღედმდე ოც და ათად, არამედ შენგან ხოლო მეფჱ, შთავარდეს იგი ჯურღმულსა მას ლომთასა. და თქუა მეფემან; ჭეშმარიტ არს სიტყუაჲ, და ბრძანებაჲ უჟიკთა და სპარსთაჲ არა წარჴდეს.
მაშინ მიუგეს და ჰრქუეს წინაშე მეფისა; დანიელ ძეთაგანი ნატყუენავისა ჰურიასტანისათაჲ არა დაემორჩილა ბრძანებასა შენსა მეფჱ, და ჟამთა სამთა დღესა შინა ითხოვს ღმრთისაგან თჳსისა.
მაშინ მეფესა ვითარცა ესმეს სიტყუანი ესე, ფრიად შეწუხდა დანიელისთჳს, და შურებოდა მისთჳს რაჲთა განარინოს იგი, და ვიდრე მწუხრადმდე ღუაწლსა შინა იყო რაჲთამცა განარინა იგი.
მაშინ კაცთა მათ ჰრქუეს მეფესა; უწყოდე მეფჱ რამეთუ ბრძანებაჲ უჟიკთაჲ და სპარსთაჲ და განჩინებაჲ და წესი, რომელი მეფემან დაამტკიცოს, არა ჯერ არს ცვალებად.
მაშინ მეფემან თქუა, და მოიყვანეს დანიელ და შთააგდეს იგი ჯურღმულსა ლომთასა; და ჰრქუა მეფემან დანიელს, ღმერთმან შენმან, რომელსა Page of ms. J: B128r ჰმსახურებ მარადის, მან განგარინოს შენ./
და მოიღეს ლოდი და დასდვეს პირსა მის ჯურღმულისასა, და დაჰბეჭდა მეფემან ბეჭდითა თჳსითა და ბეჭდითა მთავართა თჳსთაჲთა, რაჲთა არა იქცეს რაჲ მე საქმჱ დანიელის ზედა.
და წარვიდა მეფჱ სახედ თჳსა, და დაწვა უსეროდ, და საჭმელი არა რაჲ მოითხოვა, და ძილი განეშოვრა მისგან, და დაჰჴშნა ღმერთმან პირნი მათ ლომთანი, და არა შეეხნეს დანიელს.
მაშინ მეფჱ აღდგა მსთუად განთიად, და წრაფით მივიდა ჯურღმულსა მას ლომთასა.
და ვითარცა მიიწია ჯურღმულსა მას, ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა და თქუა; დანიელ მონაო ღმრთისა ცხოვლისაო, ღმერთსა რომელსა ჰმსახურებდ შენ მარადის, უკუეთუ შეუძლო განრინებად შენდა პირისაგან ლომთაჲსა.
და ჰრქუა დანიელ მეფესა; მეფჱ უკუნისამდე ცხონდი.
ღმერთმან ჩემმან მოავლინა ანგელოზი თჳსი, და დაუყენა პირნი ლომთანი, და არა შემჭამეს მე, რამეთუ წინაშე მისსა სიწრფოებაჲ ჩემი იპოვა; შენ წინაშეცა მეფჱ შეცოდებაჲ არა რაჲ მექმნა.
მაშინ მეფემან განიხარა მის ზედა, და ბრძანა აღმოყვანებაჲ დანიელისი ჯურღმულისა მისგან, და აღმოიყვანეს დანიელ მღჳმისა მისგან, და განრყუნილებაჲ არა რაჲ იპოვა მის თანა, რამეთუ ჰრწმენა მას ღმერთი თჳსი.
და უბრძანა მეფემან, და მოიყვანნეს კაცნი იგი შემასმენელნი დანიელისნი, და შთასთხინეს ჯურღმულსა მას ლომთასა იგინი და ძენი მათნი და ცოლნი მათნი, და ვიდრე არღარა მიწევნულ იყვნეს იატაკსა ჯურღმულისა მის, ეუფლნეს მათ ლომნი იგი, და ყოველნი ძუალნი მათნი დამუსრნეს და დაამწულილნეს.
მაშინ დარიოზ მეფემან მიწერა ყოველთა მიმართ ერთა ტომთა და ენათა, რომელნი მკჳდრ ხართ ყოველსა ქუეყანასა, მშჳდობაჲ თქუენ ზედა განმრავლდინ.
პირისა ჩემისაგან დაიდვა ბრძანებაჲ ყოველთა მიმართ სამთავროთა Page of ms. J: B128v სუფევისა ჩემისათა, რაჲთა ეშინოდის და ძრწოდიან/ პირისაგან ღმრთისა დანიელისისა, რამეთუ იგი არს ღმერთი ცხოველი, და ჰგიეს საუკუნეთა, და სუფევაჲ მისი არა განირყუნეს, და უფლებაჲ მისი ვიდრე სრულიად.
შეეწევის და იჴსნის და იქმს სასწაულებსა და ნიშებსა ზეცასა და ქუეყანასა, რომელმან იჴსნა დანიელ პირისაგან ლომთაჲსა.
და დანიელ წარჩინებულ იყო სუფევასა დარიოს მეფისასა, და სუფევასა კჳროს სპარსისასა.
