და იყო შემდგომად სიტყჳსა ამის, ღმერთმან გამოცადა აბრაჰამი და ჰრქუა მას: აბრაჰამ, აბრაჰამ. ხოლო მან ჰრქუა მას: აქა ვარ, უფალო.
და ჰრქუა მას: მოიყვანე ძჱ შენი საყუარელი, რომელი შეიყუარე, ისაკი, და წარვედ ქუეყანასა მაღალსა და შეწირე იგი მუნ მსხუერპლად ერთსა ზედა მთათაგანსა, რომელსა გრქუა შენ.
და აღდგა აბრაჰამ განთიად და დაასხნა კარაულსა თჳსსა და წარიყვანნა მის თანა ორნი მონანი და ისაკი, ძჱ თჳსი, და დაკოდა შეშაჲ მსხუერპლისათჳს, აღდგა და წარვიდა, და მოვიდა მას ადგილსა, რომელსაცა ჰრქუა მას ღმერთმან.
მესამესა დღესა.
და აღიხილნა თუალნი აბრაჰამ და იხილა ადგილი იგი შორით.
ჰრქუა აბრაჰამ მონათა თჳსთა: დასხედით მანდა კარაულსა თანა და მე და ყრმაჲ ესე წარ/ვიდეთ Page of ms. O: 13v ვიდრე იქიმდე და თაყუანის-ვსცეთ და მოვაქციოთ თქუენდავე.
წარიღო შეშაჲ იგი მსხუერპლისაჲ და აღჰკიდა ისაკს, ძესა თჳსსა. მოიღო ცეცხლიცა და დანაკი და წარვიდეს ორნივე ზოგად.
ჰრქუა ისაკ აბრაჰამს, მამასა თჳსსა: თქუ, მამაო. ხოლო მან თქუა: რაჲ არს, შვილო? და მან ჰრქუა: აჰა ცეცხლი და შეშაჲ; სადა არს ცხოვარი მსხუერპლისაჲ?
ჰრქუა აბრაჰამ: უფალმან იხილოს თავისა თჳსისა ცხოვარი მსხუერპლისაჲ, შვილო. წარვიდეს ორნივე ზოგად.
და მიიწინეს ადგილსა მას, რომელსა ჰრქუა მას ღმერთმან. და უშჱნა მუნ აბრაჰამ საკურთხეველი უფალსა და დაასხა შეშაჲ. და შეკრა ისაკი, ძჱ თჳსი, და დადვა იგი საკურთხეველსა მას ზედა შეშასა მას.
და განყო ჴელი მოღებად მახჳლისა და დაკლვად ძისა თჳსისა.
უწოდა მას ანგელოზი უფლისაჲ ზეცით და ჰრქუა: აბრაჰამ, აბრაჰამ. და მან ჰრქუა: აჰა, აქა ვარ.
და ჰრქუა: ნუ მიჰყოფ ჴელსა შენსა ყრმასა მაგას ზედა, ნუცა უყოფ რას ნურარას. აწ უწყი, რამეთუ გეშინის შენ ღმრთისა და არა ჰრიდებ ძესა შენსა საყუარელსა ჩემთჳს.
და აღიხილნა თუალნი თჳსნი აბრაჰამ და იხილა: და აჰა-ესერა ვერძი ერთი დამოეკიდა რქითა ნერგსა საბეკსა. და მირბიოდა აბრაჰამ და მოიბა ვერძი იგი და შეწირა იგი მსხუერპლად ისაკის წილ, ძი\\სა Page of ms. O: 14r თჳსისა.
და უწოდა აბრაჰამ სახელი ადგილსა მას უფალმან იხილა, რამეთუ ჰრქჳან დღეს მთასა მას უფალი გამოჩნდა.
და უწოდა ანგელოზი უფლისაჲ მეორედ აბრაჰამს.
და ჰრქუა მას:
თავსა ჩემსა ვფუცავ, თქუა უფალმან, ვინაჲთგან ჰყავ ესე სიტყუაჲ და არა ჰრიდე ძესა შენსა საყუარელსა ჩემთჳს.
კურთხევით გაკურთხო შენ და განმრავლებით განვამრავლო ნათესავი შენი ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი და ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳს კიდისაჲ: და დაიმკჳდროს ნათესავმან შენმან ქალაქები მტერთა შენთაჲ;
და იკურთხეოდიან შენდა მომართ და ნათესავისა შენისა მიმართ ყოველნი ტომნი ქუეყანისანი, ამისთჳს რამეთუ ისმინე ჴმისა ჩემისაჲ.
მოიქცა აბრაჰამ მონათა თჳსთა თანა. და აღდგეს და წარვიდეს ჯურღმულად ფიცისა ერთბამად და დაეშჱნა აბრაჰამ ჯურღმულსა ზედა ფიცისასა.
იყო შემდგომად სიტყუათა ამათ უთხრეს აბრაჰამს და ჰრქუეს: აჰა-ესერა უშვა მელქა მანცა ძეებ ნაქორს, ძმასა შენსა:
ოქს პირმშოჲ და ბაექს, ძმაჲ მისი, და კამოელ, მამაჲ ასურთაჲ,
და ქაზათ და აზავ და ბალდაე და იელდაბ და ბათუელ.
და ბათუელს ესუა რებეკა. რვანი ესე ძენი, რომელნი უსხნა მელქა ნაქორს, ძმასა აბრაჰამისსა.
და ხარჭმან მისმან, რომელსა ერქუა რემა, შვა მანცა ტაა და ტაბეკ და ტოქოზ და მოქა.
