ხოლო აწ ისმინე <ი>აკობ მონაო ჩემო, და ისრაჱლ რომელი გამოგირჩიე.
ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი, რომელმან შეგქმნა შენ, და რომელმან დაგბადა Page of ms. J: A77v შენ დედის მუცლითგან. მე შეგეწიო შენ./ ნუ გეშინინ მონაო ჩემო იაკობ, და საყუარელო ჩემო ისრაჱლ, რომელი გამოგირჩიე.
რამეთუ მე მოვსცე წყალი წყურიელსა, მათ რომელნი ვიდოდიან ურწყულსა, და დავდვა სული ჩემი ნათესავსა ზედა შენსა, კურთხევანი ჩემნი შვილთა შენთა ზედა.
და აღმოცენდენ ვითარცა შორის წყალთა თივაჲ, და ვითარცა ძეწნი თანა-წარსადინელსა წყალთასა.
ამან თქუას, ღმრთისაჲ ვარი მე, და ესე იტყოდის სახელითა იაკობისითა. და სხუამან დაწეროს ჴელითა თჳსითა, ვითარმედ ღმრთისაჲ ვარი მე, და სახელითა ისრაჱლისაჲთა ღაღადებდეს.
ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი მეუფჱ ისრაჱლისაჲ, რომელმან იჴსნა იგი ღმერთი საუკუნე. მე ვარ დასაბამი, და მე აღსასრული, და ჩემსა გარეშე სხუაჲ არა ვინ არს ღმერთ.
ვინ მე არს სხუაჲ ვითარ მე უფალი: დადეგინ, და უწოდენ, და უთხრან, და განმემზადენ მე, ვინაჲთგან შევქმენ კაცი საუკუნოდ, და მომავალი იგი მოსლვადმდე გითხრედ თქუენ.
ნუ დამეფარვით, და ნუცა შესცთებით. დასაბამითგან გესმა სამვა. ვერ მითხრათ თქუენ: აწ თქუენ მოწამჱ ხართ ჩემდა. არს მე ვინა ჩემსა გარეშჱ სხუაჲ ღმერთ. და მაშინცა არავე ვინ რაჲ იყვნეს,
რომელნი იგი გამოსახვიდეს ცუდთა მათ და გამოჰქანდაკებდეს კერპსა ურგებსა: რამეთუ ყოველნივე რომელნი ამაო არიან ვლენან გულის-თქუმითა გონებისა მათისაჲთა, რომელნი არაჲ სარგებელ ეყვნენ მათ. და თქუენცა მოწამჱ ხართ მათა რომელნი იგი არა ხედვენ, და არცა გულის-ჴმა-ჰყოფენ, რაჲთა ჰრცხუენოდეს,
რომელნი იგი გამოსახვენ გამოსახულსა მას, და ქანდაკებულსა და გამოწერილსა ურგებად.
და ყოველნი რომელნი იგი იქმნნეს მისგან განიჴმეს, და ჰრცხუენოდის Page of ms. J: A78r ყოველთა, რომელნი გამოჰსახვიდეს კერპებსა, და ქანდაკებენ ურგებსა/ მას, და ყოველნი ვინაჲ იგი იყვნეს განჴმენ. დაყრუებულნი კაცთაგან შეკრებდ ყოველნი და შეეტყუებოდედ ერთბამად: ურთიერთას ჰრცხუენოდენ, და კდემულ იყვნედ თანად ყოველნი: რამეთუ ხურონი არიან იგინი, და კაცნი არიან კაცთაგანნი.
რამეთუ კაცმან ხურომან გამოყარა საქმარი თჳსი, ეჩუჱ (!) აღილესა, და გამოთალა მით. სატეხითა შექმნა, და გამოჭრა იგი, და ძლიერებითა მკლავისა თჳსისაჲთა აღჰმართა იგი. ჰმშიოდის და სწყუროდის და მოუძლურდეს და ვერ სუმიდეს წყალსა.
კაცმან ხურომან გამოარჩია ძელი იგი მაღნარისაგან: ზომით განწონა და გამოსახა იგი მსგავსად სახისა ხატისაჲსა: სატეხითა განგეგმა იგი, და შეამტკიცა წყბოჲთა ხატად კაცისა, აღჰმართა იგი, და ქმნულ კეთილობითა მამაკაცისაჲთა დაამტკიცა იგი სახლსა შინა თჳსსა.
ძელი იგი საროჲ გინა თუ ცაცხჳ, მუხაჲ ანუ თელაჲ, რომელ იგი დაჰნერგა უფალმან, და აღაორძინა უხუებითა წჳმათაჲთა.
და განუმზადა კაცთა საგზებელად. იგი მოიღო კაცმან, შეიგზნა და განტფა, და მოიწიფა მითა ჭამადი, და განძღა, და ნეშტი იგი ძელისაჲ მის მოიღო, და შექმნნა კერპნი, აღჰმართნა, და თაყუანის-სცა მათ. აწ უკუჱ იგი რომელი თავით თჳსით კერპად შექმნა დაცემულ არს, და თაყუანის-სცემს მას.
რამეთუ ზოგი იგი მის ძელისაჲ შეწუა საჴუმილმან, და ზოგითა მით ძელითა შექმნა პური, და ზოგითა მის ძელისაჲთა შეიწუა ჴორცი, ჭამა, განძღა, იკუსვოდა, და განტფა და თქუა: ვაშა, რამეთუ განვტფი:
და ზოგი ნამუსრევისაჲ მის გამოთალა, გამოჭრა, გამოქანდაკა, გამოქმნა კერპი, და სახელი ჰრქუა Page of ms. J: A78v მას ღმერთ,/ დავრდომილ არს და თაყუანის-სცემს, უგორავს წინაშე, და იტყჳს: განმარინე მე რამეთუ ღმერთი ჩემი შენ ხარ.
არა გულის-ხმა-ყვეს გონებითა, რამეთუ განუდგეს თუალნი ხილვად, და შესულებულ იყვნეს ზრახვითა გულისა მათისაჲთა.
და არა შეირაცხეს გულითა მათითა, და არა განიგულეს გულის-ხმითა მათითა: და ვერ მოიჴსენეს, რამეთუ ზოგი იგი მის ძელისაჲ დაწუეს ცეცხლითა, და მით პური შეიცხეს, და ზედა ნაკუერცხალთა მისთა ჴორცი შეიწუეს, და შეჭამეს. და ნეშტი იგი მის ძელისაგანი კერპად შექმნეს, და ხატად აღდგეს, და თაყუანის-სცემდ მას, და თქჳან, მიჴსნენ ჩუენ.
აჰა უწყოდი აწ რამეთუ ნაცარ არს გული მათი. შეცთომილ არიან, და ვერ ვინ განარინნეს მათგანმან სულნი თჳსნი. იგულეთ, ეკრძალენით, ვინ უწყის, სთქუათ ვითარმედ არაჲ არს სიცრუვჱ ჴელთა შინა ჩუენთა.
მოგეჴსნენ ესე შენ, იაკობსა და ისრაჱლსა, რამეთუ მონაჲ ჩემი ხარი შენ, ჩემდად მოგიგე შენ, მონაჲ ჩემი ხარი შენ. და შენცა ისრაჱლ, ნუ დამივიწყებ მე.
აჰა ეგერა აღვჴოცენ, ვითარცა ღრუბელნი, ყოველნი უშჯულოებანი შენნი, და ყოველნი ცოდვანი შენნი ვითარცა ნისლნი განგაშოვრენ. მოიქეც ჩემდა და გიჴსნე შენ.
იხარებდით ცანი, და მხიარულ იყავნ ქუეყანაჲ, რამეთუ შეიწყალა ღმერთმან ისრაჱლი. დაჰბერეთ ნესტუსა საფუძველთა ქუეყანისათა, ყჳროდეთ მთანი, და ბორცუნი, ყოვლითურთ მაღნარით, რამეთუ იჴსნა ღმერთმან იაკობი, და ისრაჱლი იდიდოს.
ესრეთ იტყჳს უფალი რომელმან გიჴსნა შენ, და დაგბადა დედის მუცლითგან: მე ვარ უფალი, რომელი ვიქმ და განვაგებ ამას ყოველსა. გარდავართხენ ცანი მხოლომან, და დავამტკიცე Page of ms. J: A79r ქუეყანაჲ.
ვინ მე უკუჱ სხუამან განაქარვოს იგი:/ მე ვარ რომელმან განვაქარვე სასწაულები იგი მუცლით-მეზღაპრეთაჲ, და მისნობაჲ გულისა გან: გარემოვაქცინე გონიერნი მართლ-უკუნ, და ზრახვანი მათნი განვაცოფნე.
და დავამტკიცო სიტყუაჲ მონისა ჩემისა თანა, და ზრახვანი მოციქულთა მისთანი განვაჭეშმარიტნე. მე ვარ რომელმან ვჰრქუა იჱრუსალემსა ვითარმედ აღეშენე, და ქალაქსა მას ჰურიასტანისასა ვითარმედ დაემკჳდრენით, და ყოველნი ოჴერნი მისნი აღვჰმართნე.
მე ვარ რომელმან ვჰრქუა უფსკრულსა: მოოჴრდი, და ყოველნი მდინარენი შენნი განვაჴმნე.
მე ვარ რომელმან ვჰრქუა კჳროსს, განგრძნდი, და ყოველი ნებაჲ ჩემი აღასრულოს. მე ვარ რომელმან ვჰრქუა იჱრუსალემსა, აღეშჱნე, და ტაძარი იგი სიწმიდისა ჩემისაჲ აღვჰმართო. :
