ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ცხებულსა ჩემსა კჳროსს, რომელსა უპყარ მარჯუენე ჴელი მისი დამორჩილებად წინაშე მისსა წარმართნი, და ძალი მეფეთაჲ განვხეთქო განღებად წინაშე მისსა ბჭენი, და ქალაქნი მას ვერ განუძნელდენ.
მე წარვიდე წინაშე შენსა, და მთანი დავავაკნე, და ბჭენი იგი რვალისანი დავფქვნე, და მოქლონნი რკინისანი შევმუსრნე.
და მიგცნე შენ ფასნი იგი ბნელისანი, და აღგიხუნე შენ ნამალევნი იგი, დაფარულნი, უხილავნი, რაჲთა ჰსცნა, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი, რომელმან გიწოდე შენ სახელი ღმრთისა ისრაჱლისაჲ.
იაკობისთჳს მონისა მის ჩემისა, და რჩეულისა მის ჩემისათჳს ისრაჱლისა, მე გიწოდე შენ სახელითა ჩემითა, და შეგიწყნარე შენ, ხოლო შენ არა მიცან მე.
რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი შენი, და არა ვინ არს მერმე სხუა ღმერთ ჩემსა გარეშჱ: განგაძლიერე შენ და შენ არა გულის-ჴმა-ჰყავ,
რაჲთა ცნან მზის-აღმოსავალით და მზის-დასავალით, რამეთუ არა Page of ms. J: A79v ვინ არს ჩემსა გარეშჱ სხუა ღმერთ./ მე ვარ უფალი ღმერთი, და არა ვინ არს მერმე სხუა.
მე განვჰმზადე ნათელი და შევქმენ ბნელი. ვყავ მშჳდობაჲ და დავჰბადე ბოროტი. მე ვარ უფალი ღმერთი, რომელმან ვქმენ ესე ყოველი.
იხარებდით ცანი ზეგარდამო, და ღრუბელნი მიმოდააპკურებდედ სიმართლესა: აღმოაცვნენ ქუეყანამან წყალობაჲ, და სიმართლჱ ერთბამად გამოსცედ. მე ვარ უფალი ღმერთი შენი, რომელმან დაგბადე შენ, და გქმენ უმჯობჱს.
შეგმზადე შენ, ვითარცა თიჴაჲ მეკეცისაჲ. ნუ უკუჱ დღჱ ყოველ ჴნავნ მჴნველი იგი ქუეყანასა, ანუ ჰრქჳს მეა თიჴამან მან მეკეცესა მას, რასა ჰზამ, ანუ რასა იქმ. და ქმნულმან მან ჰრქჳს მეა, არა გასხენ ჴელნი, ანუ სიტყუა უგოს დაბადებულმან მან დამბადებელსა მას თჳსსა.
ვაჲ რომელმან ჰრქუას მამასა თჳსსა, რაჲსა მშევ, და დედასა თჳსსა, რაჲსათჳს გელმოდა.
რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი წმიდაჲ იგი ისრაჱლისაჲ: რომელმან დაჰბადა იგი, რომელმან შექმნნა მოწევნადნი იგი ჟამნი. მკითხეთ მე ძეთა ჩემთათჳს, და ქმნულთა ჴელთა ჩემთათჳს მამცენით მე.
მე შევქმენ ქუეყანაჲ და კაცი მას ზედა. მე ჴელითა ჩემითა დავამყარენ ცანი, და მე თავადმან მცნებითა ჩემითა განვადასენ ყოველნი ვარსკულავნი.
მე აღვადგინე იგი სიმართლით სუფევად, და ყოველნი გზანი მისნი წრფელ არიან. ამან აღაშენოს ქალაქი იგი ჩემი და ტყუე ერისა ჩემისაჲ მოაქციოს არა საჴსრითა არცა ქრთამითა, თქუა უფალმან ღმერთმან ძალთამან.
ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ძალთაჲ. დაშურა ქუეყანაჲ იგი ეგჳპტისაჲ, და ვაჭარნი იგი ჰინდოეთისანი და საბაითელნი იგი კაცნი მდიდარნი შენ ქუეშჱ დადგენ, და შენ გმონებდენ და კუალსა Page of ms. J: A80r შენსა მიგდევდენ, კრულნი ჴელთ-ბორკილითა მივი/დენ შენდა, და თაყუანის-გცემდენ შენ. და შენ აღნათქუემსა აღგითქუმიდენ.
რამეთუ შენ თანა არს ღმერთი, და არა ვინ არს სხუაჲ ღმერთ შენსა გარეშე. შენ ხარ ღმერთი, და ჩუენ არა უწყოდეთ ღმერთი მაცხოვარი იგი ისრაჱლისაჲ, და ჩუენ არა გიცანთ.
ჰრცხუენოდენ, და კდემულ იყვნენ ყოველნი იგი მტერნი მისნი, და ვიდოდიან სირცხჳლეულნი. განახლდებოდეთ ჩემდა მომართ ჭალაკნი.
რამეთუ ისრაჱლი იჴსნა უფლისა მიერ ცხორებითა საუკუნოჲთა. არა ჰრცხუენოდის მათ, არცა კდემულ იყვნენ უკუნისამდე ჟამთა.
ამას იტყჳს უფალი ღმერთი რომელმან შექმნა ცანი, ესე არს ღმერთი რომელმან დაჰბადა ქუეყანაჲ, და შექმნა ესე. ესე არს რომელმან დაჰბადა იგი, და არა ცუდად რაჲ შექმნა იგი, არამედ სამკჳდრებელად შენებისად შექმნა იგი და დაჰბადა. მე ვარ უფალი, და არღარა ვინ არს სხუაჲ.
არა ფარულად გეტყოდე, და არცა ქუეყანასა ბნელსა, არა სადა ვარქუ მე ნათესავსა მას იაკობისსა ვითარმედ თქუენ უნდოთა მათ ეძიებდეთ. მე ვარ უფალი რომელი ვიტყჳ სიმართლესა, და გითხრობ ჭეშმარიტებასა.
შეკერბით ერთად და მოვედით, და ზრახეთ ერთბამად ცხორებულთა მაგათ წარმართთაგანთა, არა იცნეს რომელთა იგი აღეკიდა, და მოაქუნდა ძელი იგი წახნაგებული, გამოტორონტოსებული, და თაყუანის-ღა-ჰსცემდეს, და სახელ-ჰსდებდეს მას ღმერთით, და ვერ განარინებდეს იგინი მათ.
ვინ უწყის, გითხრანცა რაჲ-მე-თქუენ-ძი ღმერთსა. მოვიდედ, მომეახლნედ, და ცნედ ერთბამად ვინ სასმენელ ყო ესე დასაბამითგან მაშინ დ<ღ>ითგან ვიდრე მოგეთხრა თქუენ. მე ვარ ღმერთი და არა ვინ არს მერმე ჩემსა გარეშე, მართალ და მაცხოვარ, და არა ვინ არს ჩემსა გარეშჱ.
მოიქეცით ჩემდა, და სცხოვნდეთ, რომელნი ეგე ხართ დასასრულსა ქუეყანისასა. მე ვარ ღმერთი, და Page of ms. J: A80v არა ვინ არს სხუაჲ ჩემსა გარეშჱ./
თავსა ჩემსა ვფუცავ, რამეთუ გამოვიდეს პირისაგან ჩემისა სიმართლე, და სიტყუანი ჩემნი არა კუალად იქცენ. რამეთუ ჩემდამო შედრკეს ყოველი მუჴლი, და ფუცვიდეს ყოველი ენაჲ ჭეშმარიტსა ღმერთსა.
და თქუან სიმართლჱ და დიდებაჲ მისა მივიდეს, და ჰრცხუენოდის ყოველთა, რომელნი განაშოვრებენ თავთა თჳსთა უფლისაგან.
ხოლო განმართლდენ, და ღმრთისა მიმართ იდიდებოდიან ყოველნი თესლნი.
