ისმინეთ ესე სახლო ისრაჱლისაო, რომელნი წოდებულ ხართ სახელითა ისრაჱლისაჲთა, და რომელნი იუდაჲსგან გამოსრულნი ხართ. რომელნი ჰფუცავთ სახელსა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისასა, და ღმრთისა მიერ მოჴსენებულნი, არა ჭეშმარიტებით და არცა სიმართლით,
და რომელნი მოსავ ხართ სახელსა ქალაქისა წმიდისასა, და ღმრთისა მიმართ ისრაჱლისა დაჰმტკიცნებით. უფალ, და ყოვლისა-მპყრობელ არის სახელი მისი.
პირველი იგი მაშინ დ<ღ>ითგანვე გითხარ შენ, და პირისაგან ჩემისა გამოჴდა, და სასმენელ გექმნა შენ. მეყსეულად ვყავ, და მოიწია.
ვიცი მე, რამეთუ ფიცხელ ხარ შენ, და ძარღჳ რკინისაჲ არს ქედი შენი, შუბლი შენი რვალისაჲ.
და გითხარ შენ მაშინვე ვიდრე მოწევნადმდე შენ ზედა, გასმინე შენ, ნუ უკუჱ სთქუა ესე ვითარმედ კერპთა მიყვეს ესე მე, არამედ რაჲთა არა იტყოდი, გამოქანდაკებულთა და გამოდნობილთა მათ მითხრეს მე.
გესმინა ესე, და თქუენ არა სცანთ, არამედ მერმეცა გასმინევე ახალი იგი ამიერითგანვე რომელ ყოფად არს, და არა სცან იგი.
და აწ იქმნეს, და არა მაშინ და არცა პირველთა დღეთა, და არა გესმინა იგი, ნუ იტყჳ: ჰჱ ვიცი იგი.
არცაღა გესმინა იგი, არცა უწყოდე, არცა დასაბამითგან, განვახუენ სასმენელნი შენნი, რამეთუ უწყოდე ვითარმედ შეურაცხებით შეურაცხ-ჰყო, და უშჯულო მიერვე დედის მუცლით გეწოდოს შენ.
სახელისათჳს ჩემისა გიჩუენო შენ გულის-წ<ყ>რომაჲ ჩემი, და დიდებითა ჩემითა მოვაწიო შენ ზედა, რაჲთა მოგსპო შენ.
აჰა ესერა განგყიდე შენ არა ვეცხლისათჳს. განგარინე Page of ms. J: A82v შენ საჴუმილისა მის გან/ სიგლახაკისა,
ჩემთჳს გიყო შენ ესე, რამეთუ სახელი ჩემი შეიგინების და დიდებაჲ ჩემი სხუასა არა მივსცე.
ისმინა ჩემი იაკობ, და ისრაჱლ რომელსა მე გიწოდე შენ. მე ვარ პირველი და მე ვარ უკუნისამდჱ.
და ჴელმან ჩემმან დააფუძნა ქუეყანაჲ, და მარჯუენამან ჩემმან დაამყარა ცაჲ. უწოდო მათ, და წარმოდგენ ერთბამად.
და შეკრბენ ყოველნი, და ისმინონ. ვინ უთხრა მათ ესე: სიყუარულითა შენითა ვყავ ნებაჲ შენი აღებად ბაბილონით ნათესავი ქალდეველთაჲ.
მე ვიტყოდე, და მე უწოდე, და მოვიყვანა, და წარმოუმა<რ>თენ გზანი მისნი.
მოიყვანენ<ი>თ ჩემდა, და ისმინეთ ესე. არა დასაბამითგანვე ფარულად ვიტყოდე, რაჟამს იქმნებოდა მუნ ვიყავ. და აწ უფალმან მომავლინა მე, და სულმან მისმან.
ესრე იტყჳს უფალი მჴსნელი შენი წმიდაჲ ისრაჱლისაჲ: მე ვარ უფალი ღმერთი შენი, გიჩუენე შენ პოვნად შენდა გზაჲ, რომელსა ზედა ხჳდოდი.
და უკუეთუმცა გესმინნეს მცნებანი ჩემნი, გექმნამცა შენ ვითარცა მდინარე მშჳდობაჲ შენი, და სიმართლე შენი ვითარცა ღელვანი ზღჳსანი,
და იყომცა ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳსაჲ ნათესავი შენი, და ნაშობნი შენნი ვითარცა მიწაჲ ქუეყანისაჲ. და არცაღა აწ აღიჴოცო არცა წარწყმდეს სახელი შენი წინაშე ჩემსა.
გამოვედ ბაბილოვნით სივლტოლით ქალდეველთაგან. ჴმაჲ სიხარულისაჲ მიუთხართ, და სასმენელ იქმენინ ესე. მიუთხართ ვიდრე დასასრულადმდე ქუეყანისა. და თქუთ ვითარმედ იჴსნა უფალმან მონაჲ თჳსი იაკობი.
და არა უტევა მას წყურიდ, და უდაბნოჲთ მოუწოდა მას, და წყალი კლდისაგან გამოუდინოს მათ. განსთქდენ კლდენი და დიოდიან წყალნი, და სუმიდეს ერი ჩემი.
არა არს სიხარული უღმროთაჲ, იტყჳს უფალი.
