Page of ms. P: 368v წელსა მეათრვამეტესა ნაბუქოდონოსორ მეფემან ქმნა კერპი ერთი ოქროჲსაჲ, სიმაღლჱ მისი სამეოც წყრთა და სივრცჱ მისი ექუს წყრთა, და აჰმართა იგი ველსა მას დეირისასა, სოფელსა მას ბაბილოვნელთასა.
და წარავლინნა მეფემან ნაბუქოდონოსორ შეკრებად ყოველთა მთავართა და ერისთავთა სოფლებისათა შერაცხილთა და მარზაპანთა და ყოველთა მთავართა სოფლებისათა მოსლვად სატფურებასა მას კერპისასა, რომელი აჰმართა ნაბუქოდონოსორ მეფემან.
და მოვიდეს და მოკრბეს ყოველნი იგი მთავარნი, მარზაპნები იგი და შერაცხილები და ერისთავები და დიდ-დიდნი, რომელნი იყვნეს ჴელმწიფებასა მისსა მოსლვად სატფურებასა მას კერპისასა, რომელი-იგი აჰმართა ნაბუქოდონოსორ მეფემან, და დადგეს წინაშე მეფისა და კერპისა.
და ქადაგი ჴმობდა ძრიელად: თქუენ გეტყჳ ნათესავთა და ერთა და ტომთა და ენათა,
რაჲთა, რომელსა ჟამსა გესმას ჴმაჲ საყჳრისაჲ და ქნარისაჲ, წინწილისაჲ და ებნისაჲ, შესხმისაჲ და ყოვლისავე თითო-პირისა მსახიობისაჲ, დაცჳოდეთ და თაყუანის-ეცით ხატსა მას ოქროჲსასა, რომელი აჰმართა ნაბუქოდონოსორ მეფემან.
და რომელი არა დავარდეს და არა თაყუანის-სცეს, მასვე ჟამსა შევარდეს საჴუ\მილსა Page of ms. P: 369r ცეცხლისა აგზებულისასა.
და იყო, ვითარცა ესმოდა ერსა მას ჴმაჲ იგი ნესტჳსა, სტჳრისაჲ და ქნარისა და წინწილისაჲ და შესხმისაჲ და ყოვლისავე პირად-პირადისა სახიობისაჲ, დაცჳიოდა(!) ყოველი იგი ერი, ტომნი და ენანი და თაყუანის-სცემდეს კერპსა მას ოქროჲსასა, რომელი აჰმართა ნაბუქოდონოსორ მეფემან.
მაშინ მოუჴდეს კაცნი ქალდეველნი, შეასმენდეს ჰურიათა მათ.
მიუგეს და ჰრქუეს მეფესა: მეფე, უკუნისამდე ცხონდი!
შენ, მეფჱ, დასდვვ ბრძანებაჲ, რაჲთა ყოველსა კაცსა, რომელსა ესმეს ჴმაჲ ნესტჳსა და ქნარისაჲ, წინწილისა და ებნისაჲ და შესხმისაჲ და პირად-პირადისა სახიობისაჲ, დაცჳოდეთ და თაყუანის-ეცით ხატსა მას ოქროჲსასა.
უკუეთუ ვინმე არა დავარდეს და არა თაყუანის-სცეს, მუნთქუესვე შევარდეს იგი საჴუმილსა ცეცხლისა აგზებულისასა.
აწ არიან აქა კაცნი ჰურიანი, რომელნი დაგიდგინებიან საქმესა ბაბილოვნისასა: სედრაქ, მისაქ და აბედნაგო. კაცთა [მათ არა ისმინეს] ბრძანებაჲ შენი, მეფჱ, [ღმერთ]თა შენთა არა მსახურეს და ხატსა მას, რომელი შენ აჰმართე, არა თაყუანის-სცეს.
მაშინ ნაბუქოდონოსორ მეფჱ აღივსო გულის-წყრომითა და რისხვით ბრძანა მოწოდებაჲ სედრაქ, მისაქ და აბედნაგოჲსი, და კაცნი ესე მოიყვანნეს წინაშე მეფისა.
მიუგო ნაბუქოდონოსორ მეფემან და ჰრქუა: უკუეთუ ნანდჳლ ჭეშმარიტად, სედრაქ, მისაქ და აბედნაგო, ღმერთთა ჩემთა არა მსახურებთ და ხატსა მას ოქროჲსასა, რომელი ავჰმართე, არა თაყუანის-სცემთ?
უკუეთუ აწ განმზადებულ ხართ, რაჲთა რაჟამს გესმეს ჴმაჲ ნესტჳსა და სტჳრისაჲ, ბობღნისა და ებნისაჲ და შესხმისაჲ და ყოვლისა თითო-პირისა სახიობისაჲ, დავარდით და თაყუანის-ეცით ხატსა მას ოქროჲსასა, რომელი მე ავჰმართე. უკუეთუ არა თაყუანის-სცეთ, მასვე ჟამსა შესცჳვეთ საჴუმილსა ცეცხლისა აგზებულისასა, და ვინ არს ღმერთი, რომელმან განგარინნეს თქუენ ჴელთაგან ჩემთა?
მიუგეს სედრაქ, მისაქ და [აბედნაგო] ნაბუქოდონოსორს და ჰრქუეს: არა მიჴმს სიტყჳსა მიგებად შენდა, მეფჱ,
რამეთუ არს ღმერთი ჩუენი ცათა შინა, რომელსა ჩუენ ვჰმსახურებთ, რომელი შემძლებელ არს განრინებად ჩუენდა საჴუმილისა მისგან ცეცხლისა აღგზებულისა და ჴელთაგანცა შენთა მიჴსნეს ჩუენ, მეფჱ.
უკუეთუ არა, უწყებულ იყავნ შენდა, რამეთუ ღმერთთა შენთა არა ვჰმსახურებთ და კერპსა მას ოქროჲსასა, რომელი შენ აჰმართე, არა თაყუანის-ვსცემთ.
მაშინ ნაბუქოდონოსორ აღივსო გულის-წყრომითა დიდითა და ფერი პირისა მისისაჲ ექცეოდა ზედა სედრაქ, მისაქ და აბედნაგოჲსა, და თქუა: აღაგზენით საჴუმილი ეგე შჳდ წილად, ვიდრემდის სრულიად აღადყდეს.
და კაცთა ძრიელთა უბრძანა შეკრვაჲ სედრაქ, მისაქ და აბედნაგოჲსი და შეთხევაჲ მათი საჴუმილსა მას ცეცხლისა აგზებულისასა.
მაშინ კაცნი ესე შეიკრნეს ნიფხავ-კუართითურთ მათით და შეითხინეს შორის საჴუმილსა მას ცეცხლისა აგზებულისასა შეკრულნი,
რამეთუ სიტყუაჲ იგი მეფისაჲ უფროჲს განძრიელდებოდა, და საჴუმილი იგი უმეტჱს აღადყდებოდა, და კაცნი იგი, რომელთა შესთხინეს სედრაქ, მისაქ და აბედნაგო, მოსრნა იგინი ალმან მან გარემოჲს.
და კაცნი ესე სამნი: სედრაქ, მისაქ და აბედნაგო შეითხინეს შორის საჴუმილსა ცეცხლისა აგზებულისასა შეკრულნი.
იქცეოდეს შორის ალსა მას ცეცხლისასა, უგალობდეს ღმერთსა, აკურთხევდეს უფალსა.
და წარდგა აზარია, ილოცვიდა ესრჱთ, აღაღო პირი თჳსი შორის ცეცხლსა და თქუა:
კურთხელ ხარ შენ, უფალო ღმერთო მამათა ჩუენთაო, ქებულ და დიდებულ არს სახელი შენი უკუნისამდე.
რამეთუ სამართალით ესე ყოველი მიყავ ჩუენ, რამეთუ მართალ ხარ შენ, უფალო, ყოველნი საქმენი შენნი ჭეშმარიტებით არიან, გზანი შენნი წრფელ არიან და ყოველი მსჯავრი შენი მართალ არს.
სასჯელი სიმართლისაჲ მოავლინე ჩუენ ზედა ყოვლისავეთჳს, რაჲ-იგი მოავლინე ჩუენ ზედა, ზედა ქალაქსა მას წმიდასა მამათა ჩუენთასა იერუსალჱმსა, ჭეშმარიტად სიმართლით მოავლინე ესე ყოველი ჩუენ ზედა დღეს ცოდვათა ჩუენთათჳს.
რამეთუ შეგცოდეთ ჩუენ, ყოვლითავე ურჩულო ვიქმნენით და განგიდეგით ჩუენ შენგან, ვცოდეთ ყოვლი]370]თურთ.
მცნებათა შენთაჲ არა ვისმინეთ, არა ვიმარხეთ, არცა ვყავთ, ვითარ-იგი შენ მამცენ ჩუენ, რაჲთამცა კეთილი მეყო ჩუენ შენგან.
აწ ყოველი, რომელი მოავლინე ჩუენ ზედა, და ყოველი, რაოდენი მიყავ ჩუენ, სიმართლისა სასჯელითა ჰყავ.
მიმცენ ჩუენ ჴელთა მტერთა ჩუენთასა ურჩულოთა, ფიცხელთა განდგომილთა და ჴელთა მეფისა ურჩულოჲსათა, უძჳრჱს უფროჲს ყოვლისა ქუეყანისა მიმცენ ჩუენ.
და არა არს ჟამი აღებად პირისა ჩუენისა, რამეთუ სირცხვლი და ყუედრებაჲ შეიქმნა მონათა შენთა და მსახურთა შენთა.
ნუ მიმცემ ჩუენ სრულიად სახელისა შენისათჳს, ნუ განაქარვებ აღთქუმასა შენსა,
და ნუ განმაშორებ წყალობასა შენსა ჩემგან აბრაჰამისთჳს, საყუარელისა შენისა, ისაკ, მონისა შენისა, და ისრაჱლ, წმიდისა შენისა.
რომელთა ეტყოდე და სთქუ: განვამრავლო ნათესავი თქუენი ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი და ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳს კიდისაჲ.
აწ, უფალო, შევმცირდით ჩუენ უფროჲს ყოველთა წარმართთა და ჩუენ დაგლახაკებულ ვართ ყოველსა ქუეყანასა ზედა დღეს [ცოდვათა] ჩუენთათჳს.
არა არს ჟამსა ამას მთავარ, წინაწარმეტყუელ და წინამძღუარ, არცა საკუერთხნი მსხუერპლთანი, არცა საკუმეველი, არცა ადგილი მსხპუერპლისაჲ შეწირვად შენ წინაშე
და პოვნად წყალობისა, არამედ თავითა დამდაბლებულითა და სულითა გლახაკობისაჲთა.
შე-მცა-წირულ ვართ ჩუენ ვითარცა საკუერთხნი მსხუერპლთანი ზუარაკთანი და ვითარცა ბევრეულნი კრავთა მართებულთანი. ეგრე შეწირულ იყავნ მსხუერპლი ესე ჩუენი დღეს შენ წინაშე, რაჲთა სრულ ვიყვნეთ ჩუენ შედგომად შენსა და რაჲთა არა გურცხუენოდის ყოველთა, რომელნი გესავთ შენ.
აწ შეგიდგთ შენ ყოვლითა გულითა ჩუენითა, მეშინის ჩუეენ შენგან, ვეძიებთ პირსა შენსა, უფალო.
ნუ მარცხუენ ჩუენ, არამედ შენ ჰყავ წყალობაჲ შენი ჩუენ თანა სიტკბოებითა შენითა და მრავლითა წყალობითა შენითა.
განმარინენ ჩუენ საკჳრველებითა შენითა და დიდებულ ყავ სახელი შენი, უფალო.
რაჲთა ჰრცხუენოდის ყოველთა, რომელნი შეაჩუენებენ მონათა შენთა ძჳრსა; სირცხჳლეულ იქმნე[ნ] მძლავრებანი მათნი და ყოველი Page of ms. P: 159v [ძლიერებაჲ] მათი შეიმუსრენ.
და გულისხმა-ყონ, რამეთუ შენ უფალი ღმერთი მხოლოჲ მაღალ და დიდებულ ხარ ყოველსა ზედა სოფელსა.
და არა დასცხრებოდეს მსახურნი იგი მეფისანი, რომელთა შესთხინეს სამნი იგი ყრმანი აგზებულსა მას საჴუმილსა. აგზებდეს იგინი საჴუმილსა მას შინა ნავთსა, ფისსა, ნაძეძსა და ნასხლევსა.
აღვიდოდა და ამაღლდებოდა ალი იგი ზედა საჴუმილსა მას ორმეოც და ცხრა წყრთა.
მოვიდოდა და მოეხუეოდა და შესწუვიდა ყოველთა, რაოდენთა ჰპოვნებდა ქალდეველთაგანსა გარემოჲს საჴუმილსა მას.
მას ჟამსა გარდამოჴდა ანგელოზი უფლისაჲ შორის აზარიაეთსა და მიმოდაყარა ალი იგი საჴუმილისა მისგან ცეცხლისაჲსა.
ყო შორის საჴუმილსა მას შინა ცეცხლისასა და ალისასა ვითარცა ქარი ცუარისაჲ რაჲ ნიავი, არა შეეხებოდა მათ რაჲთურთით ცეცხლი იგი, არა შეაწუხებდა, არცა ავნებდა რას.
მას ჟამსა სამნივე იგი ყრმანი ვითარცა ერთისა პირითა უგალობდეს, აკურთხევდეს, ადიდებდეს ღმერთსა საჴუმილსა მას შინა და იტყოდეს:
კურთხეულ ხარ შენ, უფალი ღმერთი მამათა ჩუენთაჲ, ქებულ, დიდებულ და ამაღლებულ უკუნისამდე. კურთხეულ არს სახელი წმიდაჲ დიდებისა შენისაჲ, ქებულ, დიდებულ და ამაღლებულ უკუნისამდე.
კურთხეულ ხარ შენ ტაძარსა წმიდასა დიდებისა შენისასა, ქებულ, დიდებულ და ამაღლებულ უკუნისამდე.
კურთხეულ ხარ შენ, რომელი ზი ქერაბინთა და [ხე]დავ უფსკრულთა, ქვბულ, დიდებულ და ამაღლებულ უკუნისამდე.
კურთხეულ ხარ შენ საყდართა ზედა სუფევისა შენისათა, ქებულ, დიდებულ და ამაღლებულ უკუნისამდე.
კურთხეულ ხარ შენ სამყაროსა ზედა ცასა ცათასა, ქებულ, კურთხეულ, დიდებულ და უფროჲსად ამაღლებულ უკუნისამდე.
აკურთხევდით ყოველნი საქმენი უფლისანი უფალსა.
აკურთხევდით ცანი და ანგელოზნი უფლისანი უფალსა.
აკურთხევდით წყალნი ყოველნი ზესკნელს,
ცათანი ძალნი უფლისანი უფალსა.
აკურთხევდით მზჱ და მთოარჱ,
ვარსკულავნი ცისანი უფალსა.
აკურთხევდით წჳმაჲ და ცუარი,
ყოველნი ქარნი უფალსა.
აკურთხევდით ცეცხლი და ცხელი,
ღამენი და დღენი უფალსა.
აკურთხევდით ნათელი და ბნელი,
ყინელი და ტფილი უფალსა.
აკურთხევდით თრთჳლი და თოვლი, ელვანი და ღრუბელნი უფალსა.
აკურთხევდით ქუეყანაჲ, მთანი და ბორცუნი უფალსა.
აკურთხევდით ყოველი მცენარჱ ქუეყანისაჲ, ზღუაჲ და მდინარენი უფალსა.
აკურთხევდით წყაროებით ვეშაპნი და ყოველნი რაჲ იძრვიან წყალთა შინა უფალსა.
აკურთხევდით მფრინველნი ცისანი, მჴეცნი და ყოველნი პირუტყუნი უფალსა.
Page of ms. P: 371r აკურთხევდით ძენი კაცთანი, ისრაჱლი უფალსა.
აკურთხევდით მღდელნი უფლისანი, მონანი უფლისანი უფალსა.
აკურთხევდით სულები და სულნი მართალნი, ღირსნი და მდაბალნი გულითა უფალსა.
აკურთხევდით ანანია, აზარია და მისაელ უფალსა, რამეთუ განმარინნა ჩუენ ჯოჯოხეთისაგან და ჴელთაგან სიკუდილისათა მიჴსნა ჩუენ და გამომიყვანნა ჩუენ შორის საჴუმილისაგან აგზებულისა და შორის ცეცხლისა განმარინნა ჩუენ.
აუარებდით უფალსა, რამეთუ კეთილ, რამეთუ უკუნისამდე არს წყალობაჲ მისი.
და ნაბუქოდონოსორს ვითარცა ესმა გალობაჲ იგი მათი, დაუკჳრდა და მოვიდა წრაფით კარსა მას საჴუმილისასა და ჰრქუა: სედრაქ, მისაქ და აბედნაგოს, მონანი ეგე ღმრთისა მაღლისანი, გამოვედით საჴუმილისა მაგისაგან და მოვედით ჩემდა! გამოვიდეს სედრაქ, მისაქ და აბედნაგო შორის ცეცხლსა მას და მოვიდეს მისსა.
და შეკრბა სოფლები იგი და მარზაპნები და ერისთავები იგი და ყოველნი მფლობელნი და მდიდარნი მეფისანი ხილვად მათ კაცთა, რამეთუ არა ეუფლა მათ რაჲთურთით ცეცხლი იგი და ვარჯნი თავთა მათთანი არა შეიტუსნეს, და სამოსელსა მათსა ფერი არა ექცა, და რაჲთურთით სული ცეცხლისაჲ არა იყო მათ თანა.
სიტყუად იწყო ნაბუქოდონოსორ და თქუა: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი სედრაქ, მისაქ და აბედნაგოჲსი, რომელმან მოავლინა ანგელოზი მისი და იჴსნნა მონანი თჳსნი, რამეთუ ესვიდეს მას და ბრძანებაჲ მეფისაჲ შეურაცხ-ყვეს, მისცნეს თავნი თჳსნი ცეცხლსა, რაჲთა არა მსახურონ სამსახურებელსა უცხოსა და არცა თაყუანის-სცენ შიშსა სხუასა, არამედ ღმერთსა ხოლო თჳსსა.
აწ განცხადებულად დავსდებ ბრძანებათა ამას, რაჲთა ყოველმან ერმან და ნათესავმან თესლად-თესლადმან, ენამან, რომელმან იკადროს საგმობელი სიტყუაჲ ღმრთისათჳს სედრაქ, მისაქ და აბედნაგოჲსა, იგინი წარსაწყმდელსა მიეცნენ და სახლნი მათნი იავარის-ყოფასა, რამეთუ ვერ ძალ-უც სხუასა ღმერთსა ვსევითარისა ძალისა ჩუენებად, ვითარ-ესე მან იჴსნნა ესენი.
მიერითგან დიდებულ ყვნა მეფემან სედრაქ, მისაქ და აბედნაგო ქუეყანასა Page of ms. P: 159v მას ბაბილოვნელთასა და აღამაღლნა იგინი და ჰლოცვიდა მათ, რაჲთამცა იყვნეს იგინი მთავრად ყოველთა ზედა ჰურიათა, რომელნი იყვნეს ყოველსა მას სოფლებსა მისსა.
