რამეთუ აქუნდა პირველსა მას სჯულსა სამართალი, მსახურებაჲ წმიდაჲ იგი სოფლისაჲ.
კარავი აღმართებულ იყო პირველი, რომელსა შინა სასანთლჱ იგი და ტაბლაჲ და დაგებაჲ იგი პურისაჲ, რომელსა ერქუა "წმიდა".
მერმე შემდგომად კრეტსაბმელი იგი ტაძრისაჲ მის, რომელსა ერქუა "წმიდაჲ წმიდათაჲ",
ოქროჲსაჲ აქუნდა სასაკუმევლჱ და კიდობანი იგი შჯულისაჲ, შემოსილი შინაჲთ, გარჱთ ოქროჲთა, რომელსა შინა იყო ტაკუკი ოქროსაჲ, სავსჱ მანანაჲთა, და კუერთხი იგი აჰრონისი, რომელ განედლდა, და ფიცარნი იგი შჯულისანი,
ზედა კერძო მისსა ქერობინი იგი დიდებისაჲ, რომელი-იგი აგრილობდა სალხინებელსა მას; რომლისათჳს არა არს აწ თითოეულად სიტყუად.
და ესრჱთ აღმართებულ იყო, გარეშესა მას კარავსა მარადის შევლენენ მღდელნი და მსახურებასა აღასრულებენ.
ხოლო შინაგანსა მას წელიწადსა ერთგზის მღდელთმოძღუარი იგი შევიდის და არა თჳნიერად სისხლისა, რომელი-იგი შეწირის თავისა თჳსისათჳს და ერისა უმეცრებისათჳს.
ამას გამოაცხადებდა სული წმიდაჲ, რამეთუ არღა გამო\ჩინებულ Page of ms. P: 283R იყო წმიდათა იგი გზაჲ, რამეთუ პირველისაჲღა მის აქუნდა წესი.
რომელი-იგი იგავით იყო ჟამისა მის მოწევნადისაჲ, რომელ შესაწირავნი და მსხუერპლნი შეიწირვოდეს, ვერ შემძლებელ იყვნეს გულითა სრულ-ყოფად შემწირველსა მას,
გარნა საჭმელთა მათ ხოლო და სასუმელთა ზედა და თითოპირითა ბაგითა და სამართალითა ჴორცთაჲთა ვიდრე ჟამადმდე განგებისა მის მოწევნადისა.
Page of ms. P: 191V ხოლო ქრისტე მოვიდა, მღდელთმოძღუარი იგი მერმეთა მათ კეთილთაჲ, უფროჲსითა მით და უსრულჱსითა კარვითა ჴელით\უქმნელითა, Page of ms. P: 192R ესე იგი არს, არა მისი დაბადებულისაჲთა,
არა სისხლითა ზუარაკთაჲთა, არამედ თჳსითა სისხლითა შევიდა სიწმიდესა მას და საუკუნოჲ [გამოჴსნაჲ] პოვა.
უკუეთუ სისხლი იგი ზუარაკთაჲ და ვაცთაჲ და ნაცარი იგი დეაკეულთაჲ, რომელი ეპკურებოდა შეგინებულთა და განსწმედდა ჴორცთა მათ განწმედისაებრ,
რაოდენ უფროჲს სისხლი იგი ქრისტჱსი, რომელმან-იგი სულითა წმიდითა თავი თჳსი შეწირა უბიწოდ ღმრთისა, რომელ განწმიდოს გონებაჲ მკუდართაგან საქმეთა მსახურებად ღმრთისა ცხოველისა.
და ამისთჳს ახლისა შჯულისა შუამდგომელ არს, რაჲთა სიკუდილი მოიწიოს გამოჴსნად პირველისა შჯულისა, აღთქუმაჲ იგი მოიღონ ჩინებულთა მათ საუკუნოჲსა მის მკჳდრობისათა.
Page of ms. P: _ Page of ms. S: 194V სადა-იგი წიგნისა წერაჲ არს, სიკუდილი უნებლიაჲთ ზედა-აც წიგნის მწერალსა მას.
რამეთუ ყოველი წიგნი დაწერილი შემდგომად მკუდართა მტკიცე არნ. უკუეთუ არა, ვერსადა მტკიცე არნ, ვიდრე ცოცხალღა არნ წიგნის მწერალი იგი,
რომლისაგან არცა პირველი იგი თჳნიერ სისხლისა განახლდებოდა.
რამეთუ ითქუნეს ყოველნი იგი მცნებანი მსგავსად შჯულისა მოსჱს მიერ ყოვლისა მიმართ ერისა, ვითარმედ მოიღის სისხლი იგი ზუარაკთაჲ და ვაცთაჲ წყალსა თანა მატყლითა მეწამულითა და უსუპითა, მას წიგნსა და ყოველსა ერსა აპკურის
და თქჳს: ესე სისხლი აღთქ\უმისაჲ, Page of ms. S: 195R რომელი გამცნო თქუენ ღმერთმან.
თჳთ მას კარავსა და ყოველსა ჭურჭელსა სამსახურებელისასა ეგრევე მსგავსად სისხლი ასხურის.
და ყოველივე იგი სისხლითა განწმდებოდა მსგავსად შჯულისა მის, და თჳნიერ სისხლისა დათხევისა არა იყო მოტევებაჲ.
აწ უკუე სახენი იგი ზეცისათანი ამით განწმდებიან, არამედ იგი ზეცისანი უმჯობჱსითა მსხუერპლითა არიან მათსა.
Page of ms. S: _ Page of ms. P: 274V რამეთუ არა ჴელითქმნულთა სიწმიდეთა შევიდა ქრისტე Page of ms. P: 275R სახითა ჭეშმარიტებისაჲთა, არამედ ზესკნელს ცათა შევიდა ჩუენთჳს შეტყუებად წინაშე ღმრთისა.
არა თუ ვითარმცა მრავალგზის შეწირა თავი თჳსი ძღუნად, ვითარცა-იგი მღდელთმოძღუარი შევიდის წელიწადსა ერთგზის სიწმიდესა მას სისხლითა სხჳსაჲთა;
უკუე ჯერ-ვიდრემე-იყო მისა ვნებაჲ მრავალგზის სოფლის დაბადებითგან; ხოლო აწ ერთგზის აღსასრულსა ჟამთასა შეურაცხის-ყოფად ცოდვათა მსხუერპლითა თჳსითა გამოჩნდა.
და ვითარცა-იგი წინაუც კაცთა ერთგზის სიკუდილი და მისა შემდგომად სასჯელი.
ეგრევე ქრისტე ერთგზის შეიწირა მრავალთათჳს აღსაჴოცელად ცოდვათა, ხოლო მეორედ თჳნიერ ცოდვისა გამოეცხადოს, რომელნი მოელიან მას მაცხოვრად სარწმუნოებით.
