Եւ մի́ լինիցի քահանայիցն ղեւտացւոց ղեւեայ բաժին եւ ժառանգու(թ)ի(ւն) ընդ որդւոցն ի(սրաէ)լի։ Երախայրի́քն տ(եառ)ն վիճակ ն(ո)ց(ա). զա́յն կերիցեն
եւ վիճակ մի́ լիցի ն(ո)ց(ա) ՛ի մէջ եղբարց իւրեանց. զի տ(է)ր է վիճակ ն(ո)ց(ա). ո(ր)պ(էս) ասաց ն(ո)ց(ա)։
Եւ ա́յս են իրաւունք քահանային ՛ի ժողովրդենէ անտի, որք զենուցուն զենլիս. եթէ արջա́ռ իցէ, եւ եթէ ոչխար, տացէ քահանային զերին եւ զծնօտսն եւ զխաղցոցն։
Եւ զպտուղս ցորենոյ քոյ, եւ զգինւոյ քոյ, եւ զիւղոյ քոյ. եւ զպտուղ կտրոց խաշանց քոց տացես ն(ո)ց(ա).
զի զնա́ ընտրեաց տ(է)ր յա(մենայ)ն ցեղիցն քոց կալ առաջի տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ քոյ, պաշտե́լ եւ օրհնել յանուն ն(ո)ր(ա). նա́ եւ որդիք իւր զա(մենայ)ն աւուրս։
Ապա թէ եկեսցէ ղեւտացին ՛ի մի ՛ի քաղաքացն քոց յա(մենայ)ն որդւոցն ի(սրաէ)լի, ուր իցէ ինքն բնակեալ. եւ եկեսցէ́ ըստ ցանկութե(ան) անձին իւրոյ, ՛ի տեղին զոր ընտրեսցէ տ(է)ր.
պաշտել զանուն տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ իւրոյ. իբրեւ զա(մենայ)ն եղբարսն իւր ղեւտացիս որ կացցեն անդ առաջի տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ,
կերիցէ́ զմասնն հասեալ, բայց իւրաքանչիւր յազգական վաճառին։
Եւ եթէ մտանիցես յերկիրն զոր տ(է)ր ա(ստուա)ծ տացէ քեզ. մի́ ուսանիցիս առնել ըստ գարշելեաց ազգացն այնոցիկ։
Մի́ գտանիցի ՛ի քեզ՝ որ ածիցէ զուստր իւր կամ զդուստր իւր զբոցով. եւ դիւթիցէ դիւթութի(ւն), եւ հմայիցէ, եւ հաւահա́րց լինիցի.
եւ կախարդիցէ կախարդանօք, եւ վհուկ, եւ նշանագէտ լինիցի առ ՛ի զմեռեալս հարցանելոյ։
Քանզի պի́ղծ է տ(եառ)ն ա(մենայ)ն որ առնէ զայն. զի վ(ա)ս(ն) այսպիսի գարշելեաց սատակեսցէ զն(ո)ս(ա) տ(է)ր ՛ի քէն։
Կատարեա́լ լինիցիս առաջի տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ քոյ.
զի ազգքն այնոքիկ զորս դո́ւ ժառանգելոց ես, նոքա́ հնայից եւ դիւթու(թ)ե(ան)ց անսան. բայց քեզ ո́չ այնպէս ետ հրաման տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո։
Մարգարէ́ յեղբարց քոց իբրեւ զի́ս յարուսցէ քեզ տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո, նմա́ լուիջիք
ըստ ա(մենայ)նի՝ զոր խնդրեցեր ՛ի տ(եառն)է ա(ստուծո)յ քումմէ. ՛ի քորէբ յաւուրն եկեղեցւոյ, ասէիք՝ ո́չ եւս յաւելուցումք լսել զձա́յն տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ մերոյ. եւ զհո́ւրդ զայդ զմեծ ո́չ եւս տեսցուք, զի մի́ մեռանիցիմք։
Եւ ասէ ցիս տ(է)ր. ուղի́ղ է ա(մենայ)ն ինչ զոր խօսեցան։
Մարգարէ́ յարուցից ն(ո)ց(ա) յեղբարց իւրեանց իբրեւ զքեզ, եւ տա́ց զպատգամս իմ ՛ի բերան ն(ո)ր(ա), եւ խօսեսցի́ ընդ նոսա ո(ր)պ(էս) եւ պատուիրեցից նմա։
եւ մարդ՝ որ ո́չ լուիցէ զոր խօսիցի մարգարէն յանուն իմ, ե́ս խնդրեցից զվրէժ ՛ի նմանէ։
Բայց մարգարէն, եթէ ամպարշտեսցի խօսե́լ յանուն իմ բան ինչ զոր ես ո́չ հրամայեցի խօսել. եւ կամ թէ խօսիցի յանուն աստուածոց օտարաց, մեռցի մարգարէն այն։
Ապա թէ ասիցէք ՛ի սրտի. զիա՞րդ գիտասցուք զբանն զոր ո́չ խօսեցաւ տ(է)ր։
Զոր ինչ խօսիցի մարգարէն յանուն տ(եառ)ն՝ եւ ո́չ լինիցի բանն եւ ո́չ դիպիցի, ա́յն բան է զոր ո́չ խօսեցաւ տ(է)ր։ ամոարշտութ(եամ)բ խօսեցաւ մարգարէն, մի́ թողուցուք նմա։
