


მოაქციე, მოაქციე, სოილამიტი, მოაქციე, მოაქციე და ვიხილოთ მავალი შენდა ბანაკისა მწყობრთაებრ.



რაჲსა განშუენდეს კუალნი შენნი სანდლითა, ამინადაბის ასულნო, და სიკეთე წყვილთა მათ შენთაჲ ემსგავსა მელევანდთა, რომელნი-იგი გამოქმნეს ჴელოვანთა.



და უპე შენი ტაკუკ წახნაგებულ არს, უნაკლულო არს იგი ზავებულთაგან; ხოლო მუცელი შენი - ხუავი იფქლისაჲ, გარემოცული შროშანთა ფერებითა;



ორნი ძუძუნი შენნი - ორნი თიკანნი, რომელნი ერთგზის იმარჩბივნა ქურციკმან;



კისერი შენი - გოდოლი პილოჲსძუალისაჲ, და თუალნი შენნი - ესებონისა ტბანი, ცხჳრნი - ვითარცა თაკუკნი სულნელთანი, გოდოლი ლიბანის პირისპირ დამასკისა;



და თავი შენი - ვითარცა-რაჲ კარმელი, ხოლო ნათხზენნი ჰგვანან პორფირისფერსა, მეფე შემკული თანაწარმვლელთა შორის.



რაბამ განჰშუენდი და რაბამ რაჲმე დასტკბენ, სატრფიალოჲ არს შუებათა შინა შენთა!



სიმაღლე შენი მიემსგავსა ფინიკსა, ხოლო ძუძუნი შენნი - ტევანთა მისთა,



ვთქუ: აღვჴდე მისსა და უპყრნე ტევანნი მისნი, ძუძუნი შენნი იყვნეს ვენაჴის ტევნებრ და ცხჳრთა შენთა სულნელნი მტუერ მიჰრონთა.



სასაჲ - ვითარცა ღჳნოჲ სულნელკეთილი, მო-რაჲ-ვიდოდა ჩემდა დისწული ჩემი, ბაგე- კბილებსა კმა-ეყო სიწრფოებაჲ.



მიქცევაჲ ჩემი - დისწულისა ჩემისა და კუალად მისი მოქცევაჲ ჩემდა მომართ,



მოვედ, დისწულო ჩემო, და განვიდეთ ჩუენ აგარაკებად, ვიქცეოდით დაბნებთა;



ვიმსთოთ ვენაჴთა შორის ყუავილისმზრდელთა და მოვიხილოთ, უკუეთუ ყუავის იგი, აღყუავილნა თუ ბუტკოვანებაჲ მისი, უკუეთუ წითლად ყუავიან ბროწეულნი, მუნ მიგანიჭნე ტკბილად ძუძუნი ჩემნი.



მანდრაგორებთა შენთა ფშუჱს სულნელებაჲ და კართა ზედა ხეთა მწუერვალნი, ახალნი ძუელთა თანა დაგიმარხნე შენ, დისწულო ჩემო.