შენდა გშუენის გალობაჲ.
ესე სახელები
Ms. page: P43V ესე სახელები არს ძეთა ისრაჱლისათაჲ, რომელნი შევიდეს ეგჳპტედ იაკობის თანა, მამისა მათისა, თითოეული ყოვლითურთ სახლით მათით:
რუბენ, სჳმეონ, ლევი, იუდა,
იზიქარ, ზაბულონ,
დან, გად, ნეფთალემ, ასერ, ბენიამენ.
ხოლო იოსებ იყო-ვე ეგჳპტეს. ყოველი სული იაკობისგანი სამეოც და ათხუთმეტ.
აღესრულა იოსებ და ყოველნი ძმანი მისნი და ყოველი ნათესავი პირველი.
ხოლო ძენი ისრაჱლისანი აღორძნდეს, განმავლდეს და ძრიელ იყვნეს, რამეთუ განამრავლებდა მათ ქუეყანაჲ იგი ფრიად.
აღდგა მეფჱ სხუაჲ ეგჳპტეს, რომელმან არა იცოდა იოსები,
და ჰრქუა ნათესავსა თჳსსა: აჰა ესერა ნათესავი ესე ძეთა ისრაჱლისათაჲ გამრავლებულ არს ფრიად და ძრიელ არიან უფროჲს ჩუენსა.
Ms. page: P44R მოვედით და ვიზრახოთ მათ ზედა, რაჲთა ნუუკუე გამრავლდენ. და რაჟამს შეგუემ თხჳოს ჩუენ ბრძოლაჲ, შეერთნენ იგინი მტერთა ჩუენთა და გუბრძოდინ ჩუენ და ესრჱთ განვიდენ ქუეყანით ჩუენით.
და დაადგინნა მათ [ზედა] ზედა-მდგომელნი საქმისანი, რაჲთა ბოროტსა უყოფდენ საქმითა; და უშჱნნენ ქალაქნი ძრიელნი ფარაოს: პითონი და რამესი [და ონი], რომელ არს მზის-ქალაქი.
და რაოდენ-იგი დაამდაბლებდა მათ, ესენი უფროჲს განძრიელდებოდეს, და სძაგდეს მეგჳპტელთა მათ ძენი ისრაჱლისანი.
და მსძლავრობდეს ...
და აჭირვებდეს ცხორებასა მათსა საქმითა ფიცხელითა თიჴისა და ალიზისაჲთა და ყოვლითა საქმითა ველისაჲთა და ყოველსავე საქმესა მათსა, რომლითა დაიმონებდეს მათ სასტიკებითა.
და ჰრქუა მეფემან ყრმისა-ამქუმელთა მათ ებრაელთა[სა], სახლი ერთისაჲ მის სეფორა და მეორისა მის ფუა:
რაჟამს აღიქუმიდეთ ყრმებსა მას ებრაელთასა, უკუეთუ წული იყოს, მოჰკლით; უკუეთუ ქალი იყოს, განარინით.
ხოლო ყრმისა-ამქუმელთა მათ ეშინოდა ღმრთისა და არა ყვეს ეგრე, ვითარცა უბრძანა მათ მეფემან ეგჳპტისამან, და აცხოვნებდეს ყოველსა წულსა.
მოუწოდა ფარაო, მეფემან ეგჳპტისამან, ყრმისა-ამქუმელთა მათ და ჰრქუა: რაჲსათჳს ჰყავთ საქმჱ ესე და აცხოვნებთ წულსა?
ჰრქუეს ყრმისა-ამქუმელთა მათ ფარაოს: არა ვითარ დედანი ეგჳპტელთანი ეგრჱთ დედანი ებრაელთანი არიან, რამეთუ შვიან-ღა პირველად ვიდრე შესლვადმდე ჩუენდა და მაშინღა შემიწოდედ ჩუენ.
კეთილსა უყოფდა ღმერთი ყრმისა-ამქუმელთა მათ და განმრავლდებოდა ერი იგი და განძრიელდებოდა ფრიად.
ხოლო ეშინოდა ყრმისა-ამქუმელთა მათ, და იქმნეს თავისა მათისა სახლები.
უბრძანა ფარაო ყოველსა მას ერსა თჳსსა და ჰრქუა: Ms. page: P44V ყოველსა წულსა, რაოდენსა შობდენ ებრაელნი, მდინარესა შთააბნევდით.
იყო ვინმე ტომისაგან ლევისი, და მოიყვანა მან ასულთაგან ლევისთა, და იყო იგი მისა ცოლად.
და მიუდგა და შვა ძჱ და ვითარცა იხილეს ყრმაჲ იგი მკჳრცხედ, ჰმალვიდეს მას სამ თთუე.
და ვითარ ვერ ეძლო დამალვად მისა, მოიღო დედამან მისმან კიდობანაკი და მოკირა შინაჲთ, გარჱთ კირითა, ნაფთითა და ფისითა და შთადვა ყრმაჲ იგი მას შინა და დადგა იგი წყურნობოანსა(!) მას შინა.
და ხედვითა დაჲ მისი შორით, რაჲთა ცნას, რა-ძი შეემთხჳოს მას.
შთავიდა ასული ფარაოჲსი ბანად მდინარესა მას, და შიმუნვარნი მისნი თანა-უვიდოდეს მას ამიერ და იმიერ მდინარის კიდესა მას. მიხედა და იხილა კიდობანაკი იგი მწყურნობოანსა მას შინა და მიავლინა შიმუნვარი თჳსი და მოიღო იგი.
აღაღო მას და იხილა ყრმაჲ იგი, რამეთუ ტიროდა კიდობანაკსა მას შინა, და განარინა იგი ასულმან ფარაოჲსმან და თქუა: ყრმათაგან ებრაელთა არს ესე.
ჰრქუა დედის დამან მის ყრმისამან: გნებავსა, დედუფალო, რაჲთა მოუწოდი დედაკაცსა მზარდულსა ებრაელთაგანსა და გიწოებდეს ყრმასა მაგას?
ჰრქუა ასულმან ფარაოჲსმან: გუალე, წარვედ და მოუწოდე. და მოუწოდა დედასა მის ყრმისასა.
და ჰრქუა ასულმან ფარაოჲსმან: დამიმარხე ყრმაჲ ეგე და მიწოებდ მაგას და მიგცე სასყიდელი შენი. და მიიყვანა დედამან მისმან ყრმაჲ იგი და აწოებდა მას.
და ვითარცა აღორძნდა ყრმაჲ იგი, მოჰგუარა ასულსა ფარაოჲსსა, და იყო იგი მისა ძედ, და უწოდა მას სახელი მისი მოსე, რამეთუ წყლისაგან გამოვიღე ეგე.
და იყო, დღეთა მრავალთა განმწჳსნა მოსე და გამოვიდა ძმათა თჳსთა თანა ძეთა ისრაჱლისათა და იხილა სალმობაჲ იგი მათი და შრომაჲ. მიხედა და იხილა მეგჳპტელი, რომელი Ms. page: P45R სცემდა კაცსა ებრაელსა ძმათა მისთაგანსა ძეთა ისრაჱლისათა.
ხოლო მან მიმოიხილა აქა და იქი და არავინ იხილა, სცა და მოკლა მეგჳპტელი იგი და დაჰფლა ქჳშასა.
მერმე კუალად გამოვიდა მეორესა დღესა და იხილნა ორნი კაცნი ებრაელნი, რომელნი იბრძოდეს, და ჰრქუა მათ: კაცნო, თქუენ ძმანი ხართ, რაჲსა ავნებთ ურთიერთას.
ხოლო რომელი-იგი ავნებდა მოყუასსა, აჭენა მას და ჰრქუა: ვინ დაგადგინა შენ მთავრად და მსაჯულად ჩუენ ზედა? ანუ მოკლვაჲცა ჩემი გნებავს (!), ვითარცა მოჰკალ გუშინ მეგჳპტელი იგი? შეეშინა მოსეს და თქუა: უკუეთუ ესრეთ განცხადნა სიტყუაჲ ესე?
ესმა ფარაოს საქმჱ ესე და ეძიებდა მოკლვად მოსესა. ივლტოდა მოსე პირისაგან ფარაოჲსისა. წარვიდა და დაეშჱნა ქუეყანასა მას მადიამისასა და დაჯდა იგი ჯურღმულსა მას წყლისასა.
ხოლო ქურუმსა მას მადიამისასა ესხნეს შჳდ ასულ და მწყსიდეს იგინი ცხოვართა იოთორის მამისა მათისათა.
მოვიდეს მწყემსნი იგი და წარასხნეს ცხოვარნი იგი. ალდგა მოსე და განარინნა მწყემსთა მათგან და აღმოუვსო მათ წყალი იგი და ასუა ცხოვართა მათთა.
და შე-რაჲ-ვიდეს იგინი რაგუელისა, მამისა მათისა, ჰრქუა მათ: რაჲსა იწრაფეთ მოსლვად დღეს?
ხოლო მათ ჰრქუეს: კაცმან ვინმე მეგჳპტელმან განმარინნა ჩუენ მწყემსთაგან და გჳსუა წყალი საცხოვართა ჩუენთა.
ხოლო მან ჰრქუა: აწ სადა არს? და რაჲსათჳს დაუტევეთ გარე? მოუწოდეთ კაცსა მას და ჭამოს პური ჩუენ თანა.
და დაემკჳდრა მოსე კაცისა მის თანა და მისცა მას სეფორა, ასული თჳსი, ცოლად.
და მიუდგა დედაკაცი იგი და შვა ძჱ და უწოდა სახელი მისი გერსამ, რამეთუ თქუა: მწირ ვარი მე ქუეყანასა უცხოსა. ხოლო სახელი მეორისაჲ მის ელიაზარ, რამეთუ ღმერთი მამისა ჩემისაჲ შემეწია მე და ჴელთაგან ფარაოჲ\სთა Ms. page: P45V მიჴსნა მე.
და იწყო ნოვე საქმედ
Ms. page: P45V და იწყო ნოვე საქმედ ქუეყანისა და დაასხა ვენაჴი.
და სუა ღჳნოჲ მისგან და დაითრო და განშიშულდა სახლსა შინა თჳსსა.
და იხილა ქამ ქანანელმან შიშულობაჲ მამისა თჳსისაჲ და განიცინნა და გამოვიდა გარე და უთხრა ძმათა თჳსთა.
და მოიღეს სამოსელი სემ და იაფეთ და დასდვეს ორთავე მუჴლთა მისთა, და მოვიდეს ზურგ-შექცევით და დაფარეს შიშულობაჲ მამისაა თჳსისაჲ და პირნი მათნი ვერ მიაქცინეს, და სიშიშულჱ მამისა მათისაჲ ვერ იხილეს.
განიფრთხო ნოვე ღჳნისა მისგან და გულისხმა-ყო, რაჲ-იგი უყო ძემან მისმან უმრწემჱსმან;
და თქუა: წყეულ იყავნ ქამ, ყრმაჲ ეგე, და მონაჲ იყოს ძმათა თჳსთაჲ.
და თქუა: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი სემისი, და იყოს მონა მისა.
განავრცენ ღმერთმან იაფეთ, და დაიმკჳდრენ საყოფელნი ქამისნი, და იყავნ ქამ მონა მათა.
და ცხონდა ნოვე შემდგომად წყლით-რღუნისა სამას ერგასის წელ.
და იყვნეს ყოველნი წელნი ნოვჱსნი ცხრაას ერგასის წელ და მოკუდა.
ესე შობანი არიან ძეთა ნოვჱსთანი: სემ, ქამ და იაფეთისნი. და ესხნეს მათ ძეებ შემდგომად წყლით-რღუნისა.
ძენი იაფეთისნი: გამერ და მაგოგ, მადა და იოვიან, ელი და ფობელ, მოსოქ, თერა.
და ძენი გამერისნი: ასქანეზ და რიფათ და თორგამა.
და ძენი იოვიანისნი: ელის და თარსის, კიტელნი და რუდელნი.
ამათ განიყვნეს ჭალაკნი ნათესავთანი ქუეყანასა მათსა, თითოეული ენად-ენადი ტომებსა მათსა და ნათესავსა.
ხოლო ძენი ქამისნი: იქუს და იმჱს, ტრემფოს და ნანტი. Ms. page: P46R
ძენი ქუშისნი: საბა და ევლია და საბათა და რეგმა და ბაკათან. და ძენი რეგმაჲსნი: საბან და იუდა და დადან.
ხოლო ქუშ შვა ნებროთ. ესე იყო გმირი პირველ ქუეყანასა ზედა.
ესე იყო გმირი მონადირჱ წინაშე უფლისა ღმრთისა. ამისთჳს თქჳან: ვითარცა ნებროთ გმირი.
და იყო დასაბამი მეფობისა ბაბილოვნისაჲ ორექ და აქარ და ქალანე ქუეყანასა მას სილანისასა.
მისვე ქუეყანისაგან გამოვიდა ასურ და აღაშჱნა ნინევჱ და რუბუთი ქალაქი [და ქალაქი],
და დასამე შორის ნინევსა ქალაქსა [და შორის ქალაქსა]. ესე არს ქალაქი დიდი.
და მესტრემ შვა ნოდელნი ...
და კოთომელნი.
და ქალან შვა სიდონ პირველად და ქეტელნი.
და იობოსელნი და ამორეველნი და გერგესეველნი და სინელი ...
და აოდელი და სამორეველი და ამათელი. და მისა შემდგოად განეთესნეს ესე ტომნი ქანანელთა.
და იყვნეს საზღვარნი ქანანელთანი სიდონითგან [ვიდრე მოსლვადმდე გერარად და გაზად], ვიდრე მოსლვადმდე სოდომად და გომორად, ადამაჲ და სობოიდი ვიდრე ლასლამდე.
ესე ძენი ქამისნი ტომთა შორის მათთა და ენათა სოფელსა შორის მათსა და ნათესავსა მათსა.
და სემის ესხნეს მათსაცა, მამასა ყოველთა ძეთა ებერისთა, ძმასა უხუცჱსსა იაფეთისსა.
ძენი მისნი ელამ და ასურ და არფაქსად და ლუდ და არამ და კანა.
და ძენი არამისნი: ოს და ოლ, გოთერ და მოსუქ.
და არფაქსად შვა კაინა, ხოლო კაინა შვა სალა, და სალა შვა ებერ.
და ებერს ესხნეს ორ ძე; სახელი ერთისაჲ მის ფალეგ, რამეთუ დღეთა მისთა განიყო ქუეყანაჲ; სახელი ძმისა მისისაჲ იეკტან.
იეკტანს ესუა ელმოდად და სალფა და ასორმოთ და ერაქ.
და ოდარა და იეზრელ, დაკელა,
და გებალ და აბილმელ და საბელ.
... ყოველნი ძენი იეკტანისნი.
და იყო დამკჳდრებაჲ მათი მასჱთს ვიდრე მოსლვამდე Ms. page: P46V სოფერად მზის აღმოსავალით.
ესე არიან ძენი სემისნი ტომთა მათ შორის ენად-ენადი მათი სოფლებსა.
ესე არს ტომი ძეთა ნოვჱსთაჲ მსგავსად შობისაებრ მათისა. ამათგან განეთესნეს ჭალაკნი ტომად-ტომადისანი ქუეყანასა ზედა შემდგომად წყლით-რღუნისა.
და იყო ყოველი ქუეყანაჲ ერთად და ერთი სიტყუაჲ ყოველთაჲ.
და იყო, ძრვასა მათსა აღმოსავალით პოვეს [ველი] ქუეყანასა მას სინარისასა და დაემკჳდრნეს მუნ.
და ჰრქუა კაცმან მოყუასსა თჳსსა: მოვედით და ვქმნეთ ალიზი და გამოვაცხოთ ცეცხლითა.
მოვედით ვიშჱნოთ ქალაქი თავისა ჩუენისა და გოდოლი, რომლისა თავი იყოს ვიდრე ცამდე, და ვყოთ თავისა ჩუენისა სახელი ვიდრე განთესვადმდე ჩუენდა პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა.
და გარდამოჴდა ღმერთი ხილვად ქალაქისა მის და გოდლისა, რომელი-იგი იშჱნეს ძეთა კაცთა.
და თქუა უფალმან: აჰა ესერა ნათესავი ესე ერთ არს, და ენაჲ ერთი არს ყოველთაჲ, და ესე იწყეს ყოფად: და აწ არა მოაკლდეს მათ ყოველი, რაჲცა დაიდვან გულსა მათსა საქმჱ.
მოვედით და შევჰრინეთ ენანი ჩუენნი, რაჲთა არა ესმოდის კაცად-კაცადსა ჴმაჲ მოყუსისა თჳსისაჲ.
და მიმოდასთესნა იგინი უფალმან პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა, და დააცადეს შჱნებად ქალაქი იგი და გოდოლი.
ამისთჳს ეწოდა სახელი მისი შერევა, რამეთუ მუნ შეურინა ენანი ყოვლისა ქუეყანისანი და განაბნინა იგინი უფალმან ყოველსა ქუეყანასა ზედა.
და ესე არიან შობანი სემისნი: სემ იყო ნაშობი ასისა წლისაჲ, რომელსა ჟამსა შვა მან მან არფაქსად, მერვესა წელსა შემდგომდ წყლით-რღუნისა.
ცხონდა სემ შემდგომად შობისა მის არფაქსადისა ხუთას წელ, და ისხნა ძეებ და ასულებ და მოკუდა.
ცხონდა არფაქსად ას ოც და თოთხმეტ წელ, და შვა მან კაჲნან.
და ცხონდა არფაქსად შემდგომად შობისა მის კაინანისა სამას ოცდაათ წელ, და ისხნა ძეებ და ასულებ და მოკუდა. ცხონდა კაინან ას და ათ Ms. page: P47R წელ, და შვა მან სალა. და ცხონდა კაინან შემდგომად შობისა მის სალაჲსა სამას ოცდაათ წელ, და ისხნა ძეებ და ასულებ და მოკუდა.
ცხონდა სალა ას ოცდაათ წელ და შვა მან ებერ.
და ცხონდა სალა შემდგომად შობისა მის ებერისა სამას ოცდაათ წელ, და ისხნა ძეებ და ასულებ და მოკუდა.
ცხონდა ებერ ას ოც და თოთხმეტ წელ, და შვა მან ფალეგ.
და ცხონდა ებერ შემდგომად შობისა მის ფალეგისა ორას სამეოც და ათ წელ, და ისხნა ძეებ და ასულებ და მოკუდა.
ცხონდა ფალეგ ას ოც წელ და შვა მან რაგავ.
და ცხონდა ფალეგ შემდგომად შობისა მის რაგავისა ორას ოცდაათ წელ, და ისხნა მან ძეებ და ასულებ და მოკუდა.
ცხონდა რაგავ ას და ათორმეტ წელ, და შვა მან სერუქ.
და ცხონდა რაგავ შემდგომად შობისა მის სერუქისა შჳდას წელ, და ისხნა ძეებ და ასულებ და მოკუდა.
ცხონდა სვრუქ ას ოცდაათ წელ და შვა მან ნაქორ.
და ცხონდა სერუქ შემდგომად შობისა მის ნაქორისა ორას წელ, და ისხნა ძეებ და ასულებ და მოკუდა.
ცხონდა ნაქორ სამეოც და ცხრა წელ და შვა მან თარა.
და ცხონდა ნაქორ შემდგომად შობისა მის თარაჲსა ას ოც და ცხრა წელ, და ისხნა ძეებ და ასულებ და მოკუდა.
ცხონდა თარა სამეოც და ათ წელ და შვნა მან აბრაჰამ და ნაქორ და არან.
... და არან შვა ლოთ.
და მოკუდა არან წინაშე თარაჲსა, მამისა თჳსისა ქუეყანასა მას, რომელსაცა იშვა, სოფელსა მას ქალდეველთასა.
და მოიყვანეს აბრაჰამ და ნაქორ თავისა თჳსისა ცოლნი. სახელი ცოლისა აბრაჰამისი სარა და სახელი ცოლისა ნაქორისი მელქა, ასული არანისი, მამისა სექაჲსი.
და იყო სარა ბერწ და არა შობდა.
გამოიყვანა თარა აბრაჰამ, ძჱ თჳსი, და ლოთ, ძჱ არანისი, ძის წული მისი, და სარა, ძის ცოლი თჳსი, და მოიყვანნა იგინი სოფელსა მას ქალდეველთასა, და მოვიდა ვიდრე ქარანადმდე და დაეშჱნა მუნ.
და იყვნეს დღენი თარაჲსნი ქარანს შინა ორას და ხუთ წელ, და მოკუდა თარა ქარანს შინა.
Ms. page: P47V წმიდა ყავთ მარხვაჲ, ქადაგეთ მსახურებაჲ, შეკერბით მთხუცებულნი, ყოველნი დამკჳდრებულნი ქუეყანისანი სახლსა ღმრთისა ჩუენისასა და დაღადებდით ღმრთისა მიმართ ერთბამად.
ვაჲმე, ვაჲმე, რამეთუ მოახლებულ არს დღჱ იგი უფლისაჲ, და ვითარცა უბადრუკებაჲ უბადრუკებისაგან მოიწიოს.
რამეთუ წინაშე თუალთა ჩუენთა საზრდელი განჴმეს, სახლისაგან უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲ -- სიხარული და მხიარულებაჲ.
ხლდებოდიან დეკეულნი ბაგათა მათთა და განირყუნეს საუნჯენი და დაირღუეს(!) საწნეხელნი, რამეთუ განჴმა იფქლი.
რაჲ-მე დავიუნჯოთ თავისა ჩუენისათჳს? ტიროდეს მროწეულნი ზროხათანი, რამეთუ არა იყო მათა საძოვარი; და სამწყსონი ცხოვართანი განირყუნნეს.
შენდამი ვღაღადებ, [ღმერთო], რამეთუ ცეცხლმან განლია შუენიერებაჲ უდაბნოჲსა, და ალმან შეწუა ყოველი შუენიერებაჲ ლიბანისაჲ.
და პირუტყუთა ქუეყანისათა აღიხილნეს შენდამი, რამეთუ განჴმეს გამოსავალნი წყალთანი და ცეცხლმან შეჭამა ყოველი შუენიერებაჲ უდაბნოჲსაჲ.
მიწყალე მე ღმერთო დიდი. ვიდრე ჩემი:
უფროჲს განმბანე მე ურჩულოებათა ჩემ{ისაგან}.
