Ms. page: P110V და აწ, ისრაჱლ, რასა უფალი ღმერთი ეძიებს შენგან? არამედ რაჲთა გეშინოდის მისა და ხჳდოდი ყოველთა გზათა მისთა, და შეიყუარო იგი და მსახურებდე უფალსა ღმერთსა შენსა ყოვლითა გულითა შენითა და ყოვლითა სულითა შენითა.
და დაიცვნე მცნებანი უფლისა ღმრთისა შენისანი და სამართალნი მისნი, რაოდენსა გამცნებ შენ დღეს, რაჲთა კეთილი გეყოს შენ.
აჰა ესერა უფლისა ღმრთისა შენისა არიან [ცანი და] ცანი ცათანი და ქუეყანაჲ და ყოველი, რაჲ არს მას შინა;
რამეთუ მამანი თქუენნი გამოირჩინა შეყუარებად იგინი. და გამოირჩინა ნათესავნი მათნი შემდგომად მათსა თქუენ უფროჲს ყოველთა ნათესავთა, ვითარცა-ესე დღეს.
და აწ წინადაიცჳთეთ გულ-ფიცხელობაჲ ეგე თქუენი და ქედი თქუენი არ\ღარა Ms. page: P111R განიფიცხოთ;
რამეთუ უფალი ღმერთი თქუენი ესე არს ღმერთი დიდი და ძრიელი, ღმერთი ღმერთთაჲ და უფალი უფალთაჲ, რომელმან არა თუალ-ახუნის, არცა მიიღის ქრთამი.
ყვის სასჯელი მწირისაჲ, და უყუარან მას მწირნი, მოცემად მათა პური და სასუმელი.
გიყუარდინ თქუენცა მწირნი, რამეთუ თქუენცა მწირ იყვენით ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა.
უფლისა ღმრთისა გეშინოდენ და მას მხოლოსა მსახურებდი და სახელსა მისსა ფუცევდი.
რამეთუ იგი თავადი არს უფალი ღმერთი შენი, რომელმან ყო დიდ-დიდი, რომელი იხილეს თუალთა შენთა.
სამეოც და ათხუთმეტითა სულითა შთავიდეს მამანი თქუენნი ეგჳპტედ, ხოლო აწ ესერა გყვნა თქუენ უფალმან ღმერთმან თქუენმან ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი სიმრავლითა.
და შეიყუარო უფალი ღმერთი შენი და დაიცვნე საცავნი მისნი და სამართალნი მისნი და მცნებანი მისნი და მსჯავრნი მისნი ყოველთა დღეთა.
და სცნათ, რამეთუ არა ყრმანი თქუენნი, რომელთა არარაჲ იცოდიან, არცა იციან სწავლაჲ უფლისა შენისაჲ და დიდებულებანი და ნიშნი მისნი
და სასწაულნი, რომელ ქმნნა შორის ეგჳპტესა და ქუეყანასა მათსა.
და რაჲ-იგი უყო ერსა მას ეგჳპტისასა: ეტლები მათი და ცხენები მათი ვითარ-იგი წარღუნნა წყალმან მან მეწამულისა ზღჳსამან წინაშე პირსა თქუენსა, რაჟამს-იგი გდევნიდეს შედგომად თქუენსა, და წარწყმიდნა იგინი უფალმან ღმერთმან თქუენმან ვიდრე დღენდელად დღედმდე;
და რაოდენი გიყო თქუენ უფალმან ღმერთმან თქუენმან უდაბნოსა ზედა, ვიდრემდის მოხუედით თქუენ ადგილსა მას;
და რაოდენი უყო დათანსა და აბირონს, ძეთა ელიაბისთა, ძისა რუბენისთა: ვითარ-იგი განაღო პირი ქუეყანამან და შთანთქნა იგინი და სახლები მათი და კარვები მა[თი და ყოველი მონა]\გები Ms. page: P111V მათი შორის ყოველსა ისრაჱლსა.
თუალნი თქუენნი ხედვიდეს ყოველთა საქმეთა უფლისა ღმრთისათა დიდ-დიდთა, რაოდენნი ქმნნა ჩუენ შორის.
დაიმარხენით ყოველნი მცნე[ბანი მი]სნი. რაოდენსა მე გამცნებ შენ დღეს, რაჲთა სცხონდეთ და განჰმრავლდეთ და დაიმკჳდოთ ქუეყანაჲ იგი, რომელსა წიაღხუალთ თქუენ იორდანესა დამკჳდრებად;
რაჲთა დღეგრძელ იყვნეთ თქუენ ქუეყანასა ზედა, რომლისათჳს ეფუცა უფალი მამათა თქუენთა მოცემად მათა და ნათესავთა მათთა შემდგომად მათსა ქუეყანაჲ, გამომდი ნარჱ სძისა და თაფლისაჲ.
რამეთუ არს ქუეყანაჲ იგი, რომელსა მიხუალთ დამკჳდრებად მას ზედა, არა ვითარ ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ არს, ვინაჲ-იგი გამოხუედ შენ, რაჟამს იგი სთესიან, მორწყიან ფერჴითა ვითარცა მტილი მხალთაჲ.
ხოლო ქუეყანაჲ იგი მთოვანი და [ველოვ]ანი, [რომელსა თქუენ შეხუალთ დამკჳდრე ბად], ზეცით გარდამო წჳმისასა სუმიდეს წყალსა.
ქუეყანაჲ, რომელსა უფალი ღმერთი შენი ხედავს მარადის, თუალნი უფლისა ღმრთისა შენისანი მას ზედა არიან დასაბამითგან წელიწადისაჲთ ვიდრე აღსრულებადმდე წელიწადისა.
უკუეთუ სმენით ისმინნეთ ყოველნი მცნებანი მისნი, რაოდენთა მე გამცნებ შენ დღეს, რაჲთა გიყუარდეს უფალი ღმერთი შენი და ჰმსახურებდე მას ყოვლითა გულითა შენითა და ყოვლითა სულითა შენითა.
მოსცეს წჳმაჲ ქუეყანასა შენსა ჟამსა თჳსსა მსთუაჲ და მცხუედი, და შეიღო იფქლი შენი და ღჳნოჲ შენი და ზეთი შენი.
და მოსცეს თივაჲ ველთაჲ საცხოვართა შენთა, და სჭამდე რაჲ, და განსძღებოდი.
ეკრძალე თავსა შენსა, ნუუკუე განვრცნეს გული შენი, და გარდაჰჴდე თაყუანის-ცემად ღმერთთა უცხოთა.
და გულის-წყრომით განგირისხნეს უფალი ღმერთი შენი, და დააყენოს ცაჲ, და ქუეყანამან არა გამოსცეს ნაყოფი თჳსი, Ms. page: P112R და წარსწყმდეთ თქუენ ადრე ქუეყანისა მისგან კეთილისა, რომელი-იგი მოგცეს თქუენ უფალმან.
და დაისხენით სიტყუანი ესე გულთა თქუენთა და სულთა თქუენთა და შეიბენით იგინი სასწაულად ჴელთა თქუენთა, და იყვნენ შეურყეველ წინაშე თუალთა თქუენთა.
და ასწავნე იგინი შვილთა თქუენთა სიტყუად ჯდომასა სახლსა შინა და სლვასა გზასა ზედა და წოლასა და აღდგომასა.
და დასწერნე იგინი წყირთლთა სახლისა შენისათა და ბჭეთა თქუენთა.
რაჲთა დღეგრძელ იყვნეთ თქუენ და ძენი თქუენნი ქუეყანასა ზედა, რომლისათჳს ეფუცა უფალი მამათა თქუენთა მოცემად თქუენდა, ვითარცა დღენი ცისანი ქუეყანასა ზედა.
და იყოს, უკუეთუ ისმინნეთ ყოველნი მცნებანი, რაოდენთა მე გამცნებ შენ ყოფად დღეს, რაჲთა გიყუარდეს უფალი ღმერთი შენი და ხჳდოდი ყოველთა გზათა მისთა და შეეყვნეთ მას.
განასხნეს უფალმან ღმერთმან ყოველნი ესე ნათესავნი პირისაგან თქუენისა და დაიმკჳდროთ თესლები მრავალი და უძრიელჱსი.
ყოველსა ადგილსა, რომელსა დასდგათ კუალი ფერჴთა თქუენთაჲ უდაბნოჲთგან წინაშე ლიბანისა და მდინარედ დიდად ევფრათად და ვიდრე ზღუადმდე მზის დასავალისა, იყოს საზღვარი თ[ქუენი].
არავინ წინა-აღგიდგეს წინაშე პირსა თქუენსა; შიში და ზარი დასდვას უფალმან ღმერთმან თქუენმან ყოველსა ზედა პირსა ქუეყანისასა, რომელსა მიხჳდეთ მას ზედა, ვითარცა-იგი გეტყოდა თქუენ.
აჰა ეგერა მიგცემ წინაშე თქუენსა დღესა კურთხევასა და წყევასა.
კურთხევასა, უკუეთუ სმენით ისმინნეთ მცნებანი უფლისა ღმრთისა თქუენისანი, რაოდენთა გამცნებ მე თქუენ დღეს.
და წყევასა, უკუეთუ სცთეთ გზისა მისგან, რომელი გამცენ, და მიხჳდეთ ღმერთთა უცხოთა მსახურებად, რომელნი თქუენ არა იცნით.
მასმიეს ეგე-ვითარი
Ms. page: P112R მასმიეს ეგევითარი მრავალი, ნუგეშინის-მცემელნო ბოროტნო ყოველნო.
აწ რაჲ? ნუუკუე დაწესებულებაჲ რაჲ არს სიტყუათა შინა სულისათა? ანუ რაჲ შე[გაურ]ვა შენ, რამეთუ სიტყ[უას-მიგებთ]?
Ms. page: P112V მეცა თქუენ ზედა ვიტყოდი. უკუეთუმცა მას შინა იყო სული თქუენი სულისა ჩემისა წილ.
და მერმე ზედა-მიგიჴდე თქუენ სიტყჳთა და შევხარო თავი ჩემი თქუენ ზედა.
იყავნ ძალი პირსა ჩემსა. და განძრვად ბაგეთა ჩემთა არა ვერიდო.
ვიტყოდი ღათუ, არა მტკიოდის წყლულებაჲ ჩემი, და ღათუ ვდუმნე, არავე უმცირჱს ვიწყლა?
ხოლო აწ შრომა-მცა განცჳბრებულსა და დამპალსა; შემიცევ მე და საწამებელ იქმნა.
და აღდგეს ჩემ ზედა სიცრუვენი ჩემნი, წინაშე პირისპირ კუალად-მაგო.
რისხვაჲ მეწია და დამამჴუა მე და დაიღრჭინნა ჩემ ზედა კბილნი მისნი. ისარნი განაცდელთანი დამსჭუალნა ჩემ ზედა.
ისრის პირნი მისნი თუალთა ჩემთა განმწონნა, მახჳლი მცა მუჴლთა ჩემთა და ერთბამად მეწინეს მე.
მიმცა მე უფალმან ჴელთა ცრუთასა და უღმრთოთა ზ[ედა შე]მაგდო მე.
[მშჳდობასა] შინა განმაქარვა მე; მიპყრნა მე თმანი ჩემნი და დამფხურნა მე და დამადგინა მე ვითარცა მსტუარი.
გარე-მომადგეს მე ლახუროსანნი და განმწონეს თირკუმელთა ჩემთა; ურიდად დასთხიეს ქუეყანასა ზედა ნავღელი ჩემი.
დამცეს მე დაცემაჲ დაცემასა; მოარბიეს ჩემ ზედა მძლავრთა.
ძაძაჲ შემაკერეს ტყავსა ჩემსა, ხოლო ძალი ჩემი ქუეყანასა ზედა დაშრტა.
მუცელი ჩემი შეიწუების ტირილითა. და წარბთა ჩემთა აჩრდილი სიკუდილისაჲ.
სიცრუჱ არა იყო ჴელთა ჩემთა; ლოცვაჲ ჩემი წმიდა იყო.
ქუეყანაო, ნუ დაჰფარავ სისხლსა ჴორცთა ჩემთასა, ნუცა იყოფინ ადგილი ღაღადებისა ჩემისაჲ.
და აწ ესერა ცათა შინა არს მოწამჱ ჩემი და რომელმან იცის ჩემი მაღალთა შინა.
მიიწიენ ლოცვაჲ ჩემი უფლისა და მის წინაშე წთოდედ თუალნი ჩემნი.
იყავნ მამხილებელ კაცისა წინა უფლისა და ძჱ კაცისაჲ -- მოყუსისა თჳსისა.
წელნი რიცხუთანი მოწევნულ არან და გზასა მას, Ms. page: P113R რომელსა არღარა მოქცევად ვარ, მივალ მე.
და მოვისპობი სულითა მიმოტაცებული; ვევედრები დაფლვასა და ვერ მივემთხჳე.
ვიურვი, დავშურები და რაჲ-მე ვყო?
რამეთუ მიმპარეს მონაგები ჩემი უცხოთა. ვინ არს ესე? ჴელი მომეცინ მე.
რამეთუ გული მათი დამალეს გონიერებისაგან, ამისთჳს არა აღამაღლნეს იგინი.
ნაწილი მიუთხრას უკეთურებისაჲ; თუალნი მისნი ძეთა მისთა ზედა დადნეს.
დამდევ მე სასიტყუელად თესლებსა შორის, და საცინელ მათა ვიქმენ.
დაბრმობილ არიან რისხვისაგან თუალნი ჩემნი, მოცვულ ვარ მე დიდძალად ყოველთა მიერ.
უკჳრდა ჭეშმარიტთა ამათ ზედა და მართალი უსჯულოთა ზედა [აღდეგინ].
აქუნდინ მორწმუნესა გზაჲ თჳსი, და წმიდამან მოიღენ ჴელითა თჳსითა ნუგეშინის-ცე მაჲ.
არა ეგრე, არამედ ჴდებოდეთ; მოვედით, რამეთუ არა ვჰპოვებ თქუენ თანა ჭეშმარიტე ბასა.
დღენი ჩემნი წარჴდეს მყრალობასა შინა და განსთქდა აპკაჲ გულისა ჩემისაჲ.
ღამჱ იგი დღედ დადვეს, ნათელი ახლოს არს წინაშე პირსა ბნელისასა.
და-ღათუ-ვითმინო, ჯოჯოხეთი არს სახლ ჩემდა, და წყუდიადსა შინა დარეცილ არს სარეცელი ჩემი.
სიკუდილსა ვხადი მამად ჩემდა და დედად ჩემდა და დად -- საძაგელებასა.
სადა უკუე არს სასოებაჲ ჩემი? [ანუ კეთილი ჩემი] ოდესმე ვიხილო?
ანუ ჩემ თანა ჯოჯოხეთა შთავიდენ, გინა თუ ერთბამად მიწად დავჴდეთ?
და აღვიდა
Ms. page: P113R და აღვიდა მოსე არაბოთს მოაბისასა, მთასა ზედა ფასგასა, რომელ არს პირსპირ იერიქოსა, და უჩუენა მას უფალმან.
... ყოველი იგი ქუეყანაჲ ეფრემისი და მანასჱსი და ყოველი იგი ქუეყანაჲ იუდაჲსი დასასრულადმდე ზღჳსა.
და ყოველი უდაბნ[ოჲ და ყოველი იგი] Ms. page: P113V გარემო სოფლები, რომელი იყო ველთა მათ იერიქოჲსათა, ქალაქები იგი დანაკის-კუდოვანი, ვიდრე სეგორადმდე.
და ჰრქუა უფალმან მოსეს: ესე არს ქუეყანაჲ იგი, რომლისათჳს ვეფუცე აბრაჰამს, ისაკს და იაკობს და ვარქუ, ვითარმედ: ნათესავსა შენსა მივსცე ქუეყანაჲ ესე. აწ ეგერა გიჩუენე, თუალთა შენთა იხილეს, ხოლო შენ არა შეხჳდე მუნ.
და მოკუდა მოსე, მონაჲ უფლისაჲ, ქუეყანასა მოაბისასა სიტყჳთა უფლისაჲთა.
და დაეფლა იგი გემს, მახლობელად სახლსა მას ფეგერისსა, და არავინ იცის საფლავი მისი მოდღენდელად დღემდე.
და იყო მოსე ვითარ ას ოცის წლის, რაჟამს მოკუდა, და არა დაუბრყჳლდეს თუალნი მისნი, და არცა იცვალა ქმნულებაჲ პირისა მისისაჲ.
და დაიტირეს მოსე ძეთა ისრაჱლისათა არაბოთს მოაბისსა, კიდესა იორდანისა მდინარისასა, პირსპირ იერიქოსა, და დაიტირეს ოც და ათ დღე. და აღესრულნეს დღენი იგი ტირილისა მისისანი.
და ისუ, ძჱ ნავჱსი, აღივსო სულითა სიბრძნისაჲთა, რამეთუ მოსე დაასხნა ჴელნი მისნი მას ზედა, და ერჩდეს მას ყოველნი ძენი ისრაჱლისნი და ყვეს, რაჲცა-იგი უბრძანა ღმერთმან მოსეს.
და არა აღდგა წინაჲსწარმეტყუელი შორის ისრაჱლსა მსგავსი მოსჱსი, რომელ-იგი უფალსა შეესწავა პირსპირ,
ყოვლითა მით სასწაულებითა და ნიშებითა, ვიდრე-იგი მიავლინა უფალმან ყოფად სასწაულებისა ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა ფარაოს ზედა და ყოველთა მონათა მისთა და ყოველსა ქუეყანასა;
საკჳრველნი იგი დიდ-დიდნი, ჴელი იგი მტკიცჱ და მკლავი იგი მაღალი, რომელი ყო მოსე წინაშე ყოვლისა ისრაჱლისა.
ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი, რომელმან შექმნა ცანი და დაამყარნა იგინი; რომელმან დაამყარა ქუეყანაჲ და ყოველი, რაჲ არს მას შინა, და მოსცა საშუმინველი ერსა თჳსსა, და სულნი, რომელნი ვლენან მას ზედა.
მე ვარ უფალი ღმერთი, რომელმან გიწოდე შენ სიმართლით და გიპყარ ჴელი შენი და განგაძრიელე შენ და მიგეც აღნათქუემად ნათესავთა და ნათლად წარმართთა,
ახილვად თუალთა ბრმათასა და გამოყვანებად კრულნი საპყრაობილით, რომელნი სხენან ბნელსა.
მე ვარ უფალი, და ესე არს სახელი ჩემი.
Ms. page: P113V ესრე იტყჳს უფალი, რომელმან ქმნა ცაჲ და დაამყარა იგი; რომელმან დააფუძნა ქუეყანაჲ და რაოდენი-რაჲ არს Ms. page: P114R მას შინა, და მოსცა სული ერსა თჳსსა, რომელ არს მას ზედა, და საშუმინველნი, რომელნი ვლენან მას ზედა.
მე, უფალმან, გიწოდე შენ სიმართლით და გიპყარ ჴელი მარჯუენჱ შენი და განგაძრიელე შენ და მიგეც აღნათქუემად ნათესავთა და ნათლად წარმართთა,
ახილვად თუალთა ბრმათასა და გამოყვანებად საკრველთაგან კრულნი და სახლისაგან საპყრობილისა, რომელნი სხენან ბნელსა.
მე ვარ უფალი ღმერთი, და ესე არს სახელი ჩემი, და დიდებაჲ ჩემი სხუათა არა მივსცე, არცა სათნოებაჲ ჩემი გამოქანდაკებულთა.
დასაბამისანი იგი, აჰა, მოიწევიან და ახალი იგი მიგეთხრას თქუენ, ვიდრე თხრობადმდე გეუწყოს თქუენ.
უგალობდით უფალსა გალობითა ახლითა; რამეთუ დასაბამი მისი მაღალთა შინა იდიდების, და სახელი მისი დიდებულ არს კიდითგან კიდედმდე ქუეყანისა, ზღუასა და რომელნი ვლენან მას შინა, ჭალაკნი და ყოველნი მკჳდრნი მისნი.
ც[ნე ?] რაჲმეთუ სახელი შენი.
ღმერთო ვინ გემსგავსოს შენ:
