)
განცხადებასა. წინა
ვიდრემდის
Ms. page: K63V ხოლო თქუენ გეტყჳ, წარმართთა მაგათ: Ms. page: P116V ვიდრემდის წარმართთა ვარ მოძღუარ, მსახურებაჲ ჩემი ვადიდო,
რაჲთა ვაშურვნე მათ ჴორცნი ჩემნი და განვარინნე რომელნიმე მათგანნი.
უკუეთუ განგდებაჲ იგი მათი დაგება სოფლისა არს, ხოლო შეწყნარებაჲ მათი რაოდენ არა უფროჲს?
უკუეთუ დასაბამი იგი წმიდა არს, დაგებაჲცა იგი; და ძირნი -- უკუე შტონიცა წმიდა არიან.
უკუეთუ შტოთა მათგანი ვინმე გარდასტყდეს და შენ, რომელი-ეგე ველური ზეთისხილი იყავ, დაემყენ მათ თანა და თანაზიარ ექმენ ძირთა მათ და სიპოხესა მას ზეთისხილისასა.
ნუ Ms. page: P117R ექადი შტოთა მათ. უკუეთუ ექადოდი, არა თუ ძირი იგი შენ გიტჳრთავს, არამედ ძირსა მას შენ.
აწ სთქუამეა: შტონი იგი გარდაემუსრნეს და მე დავემყენ.
კეთილ! იგინი ურწმუნოებითა მით გარდაემუსრნეს, ხოლო შენ სარწმუნოებითა მით დაემტკიცე; ნუ თავი გთნავნ, არამედ გეშინოდენ.
უკუეთუ ღმერთმან ბუნებითთა მათ შტოთა არა ჰრიდა, ნუუკუე შენცა სამე არავე გრიდოს.
აწ იხილე სიტკბოებაჲ და საშინელებაჲ ღმრთისაჲ: დამჴობილთა ზედა -- საშინელებაჲ იგი, ხოლო შენ ზედა -- სიტკბოებაჲ იგი, ეგო თუ მაგას სიტკბოებასავე ზედა; უკუეთუ არა, შენცა გარდა-ვე-ემუსრო;
და იგინიცა, უკუეთუ არა დაადგრენ მასვე ურწმუნოებასა შინა, დაემყნენ, რამეთუ შემძლებელ არს ღმერთი მერმეცა დამყნად მათა.
უკუეთუ შენ ამას ველურსა ზეთისხილსა მოეკუეთე და მიხუედ და დაემყენ შინაგანსა მას კეთილსა ზეთისხილსა, რაოდენ არა უფროჲს, რომელნი-იგი ჭეშმარიტნი არიან, დაემყნენ თჳსსა მას ზეთისხილსა!
) ჴელთა ავაზაკთა{სა} შევრდო{მილსა}: [Lk_10_30 ]
და ვითარცა აღესრულნეს
Ms. page: P117R და ვითარცა აღესრულნეს დღენი იგი, მოკუდა სავა, ცოლი იუდაჲსი, და ნუგეშინის -იცა გლოვისაგან იუდა და მივიდა მრისუველთა ცხოვართა თანა, და ირას, მწყემსი იგი მისი ოდოლამელი, თამნად.
და უთხრეს თამარს, სძალსა მისსა, და ჰრქუეს: აჰა ესერა მამამთილი შენი აღვალს თამნად რისუვად ცხოვართა მისთა.
და განიძუარცა თამარ სამოსელი თჳსი ქურიობისაჲ და შეიმოსა სამოსელი, შეიმკო და დაჯდა ბჭეთა თანა ენანისათა, რომელ არს თანა-წარსავალსა თამნაჲსასა, რამეთუ იხილა, ვითარმედ განმწჳსნა სელომ, ძჱ მი[სი, და მან] Ms. page: P117V არა მისცა იგი მას ცოლად.
და იხილა იგი იუდა და აგონა, ვითარმედ მეძავი ვინმე იყოს, რამეთუ დაეფარა პირი მისი და ვერ იცნა იგი.
და მიაქცია მისა გზისაგან და ჰრქუა: მიტევე მე შემოსლვად შენდა. ხოლო მან ჰრქუა მას: რაჲ მომცე მე, უკუეთუ შემოხჳდე ჩემ თანა?
და ჰრქუა იუდა: მე მოგიძღუანო თიკანი თხათაჲ სამწყსოჲთ. ხოლო მან ჰრქუა: მომეც მე წინდი ვიდრე მოძღუნებადმდე შენდა.
ხოლო იუდა ჰრქუა: რაჲ წინდი მიგცე შენ? ხოლო მან ჰრქუა: ბეჭედი ეგე შენი და მძივი და კუერთხი, რომელი გაქუს ჴელთა შენთა. და მან მისცა მას და შევიდა მისა და მიუდგა მისგან.
ხოლო იგი აღდგა და განიძუარცა სამოსელი იგი მისგან და შეიმოსა სამოსელი ქურიობისაჲვე.
ხოლო იუდა მიუძღუანა თიკანი იგი თხათაჲ ჴელითა მწყემსისა თჳსისა ოდოლამელი საჲთა, რაჲთა მოი[ღოს წი]ნდი იგი დედაკაცისა მისგან. [ხოლო მან არა] პოვა იგი.
ჰკითხა კაცთა მის ადგილისათა: სადა არს მეძავი იგი, რომელი იყო ენანს გზასა ზედა? და მათ ჰრქუეს: არა არს აქა მეძავი.
და მიიქცა მწყემსი იგი იუდაჲსა და ჰრქუა: არა ვპოვე; და კაცთა მის ადგილისათა თქუეს: არა არს მეძავი აქა.
თქუა იუდა: აქუნდინ იგი მას. ნუუკუე მოვიკიცხენით. მე მიუძღუანე თიკანი ესე, ხოლო შენ არა ჰპოვე იგი.
და იყო, შემდგომად სამისა თთჳსა უთხრეს იუდას და ჰრქუეს, ვითარმედ: ისიძვა თამარ, სძალმან შენმან, და მიდგომილ არს სიძვით. ჰრქუა იუდა: გამოიყვანეთ გარე და დაწჳთ ცეცხლითა.
და ვითარცა გამოჰყვანდა გარე, მიუვლინა მამამთილსა თჳსსა და ჰრქუა: კაცისა მისგან, რომლისაჲ არს წინდი ესე, მისგან მიდგომილ ვარ; იცან, ვისი არს ბეჭედი ესე და მძივი და კუერთხი.
ხოლო იუდა იცნა იგი და თქუა: მართალ არს თამარ ვიდრეღა მე, რამეთუ არა მივეც იგი ცოლად ძესა ჩემსა სელომს. და არ\ღარა Ms. page: P118R შესძინა მერმე ცნობად მისა.
და იყო, რაჟამს შობდა იგი, იყვნეს მარჩბივნი მუცელსა მისსა.
ერთმან გამოყო ჴელი. და მოიღო ამქუმელმან მან და გამოაბა მეწამული ჴელსა მისსა და თქუა: ესე გამოვიდა პირველად.
და შეყო ჴელი მისი, მეყსეულად გამოვიდა ძმაჲ მისი და თქუა ამქუმელმან მან: რაჲსა განეღო შენთჳს ღონე? და უწოდა სახელი მისი ფარეზ.
და მისა შემდგომად გამოვიდა ძმაჲ მისი, და უწოდა სახელი მისი ზარა.
ხოლო იოსებ შთაიყვანეს ეგჳპტედ და მიიყვანა იგი პეტეფრე, საჭურისმან ფარაოჲსმან, მზარაულთ-მთავარმან, კაცმან მეგჳპტელმან, ჴელთაგან ისმაიტელთაჲსა, რომელთა შთაიყვანეს იგი მუნ.
ხოლო უფალი იყო მის თანა. და იყო კაც მაგებელ, და იყო სახლსა მას შინა კაცისა მის მეგჳპტელისა წინაშე.
ხოლო იცოდა უფალმან მისმან, რამეთუ უფალი იყო მის თანა, და რაოდენსა-რას იქმს, უფალი წარუმართებს მას.
და პოვა მადლი იოსებ წინაშე მისსა და სათნო-ეყო იგი მას. და დაადგინა იგი თჳსსა და ყოველივე, რაჲცა იყო მისი, მისცა ჴელთა იოსებისთა.
და იყო, შემდგომად დადგინებისა მისისა სახლსა ზედა მისსა და ყოველივე, რაჲცა იყო მისი, მისცა ჴელთა მისთა, და აკურთხა ღმერთმან სახლი მეგჳპტელისაჲ მის იოსებისთჳს, და იყო კურთხევაჲ უფლისაჲ ყოველთა ზედა მონაგებთა მისთა სახლსა შინა და აგარაკთა.
და სცა ყოველივე, რაჲცა იყო ჴელთა იოსებისთა, და არა იცოდა, რასა იქმოდა იოსებ, გარნა პური ოდენ, რომელ ჭამის მან. და იყო იოსებ შუენიერ ქმნულებითა და კეთილ იყო პირითა ფრიად.
ამისა შემდგომად თუალ-აგნა ცოლმან მეგჳპტელისამან, უფლისა თჳსისამან, იოსებს და ჰრქუა მას: დაწევ ჩემ თანა.
ხოლო მან არა ინება და ჰრქუა ცოლსა მას უფლისა თჳსისასა: უკუეთუ უფალმან ჩემმან არაჲ უწყის ჩემთჳს სახლსა შინა მისსა და ყოველივე, [რაჲ ა]რს მისი, მომცა [ჴელთა ჩემთა] Ms. page: P118V
და არავინაჲ მმატს სახლსა ამას და არცა გარეშჱ, რაჲ არს ჴელსა ჩემსა, თჳნიერ შენსა ხოლო, რამეთუ ცოლი მისი ხარ, და აწ ვითარ ვქმნე საქმჱ ესე ბოროტი და ვცოდო წინაშე უფლისა ჩემისა?
და ეტყჳნ დღითი დღედ და არა ერჩდა იოსებ დაწოლად მის თანა და თანა-ყოფად.
და იყო ესევითარი დღჱ და შევიდა იოსებ სახიდ საქმესა თჳსსა. და არავინ იყო სახლსა მას შინა.
და შებმა-უყო სამოსელსა მისსა და ეტყოდა: დაწევ ჩემ თანა. ხოლო იოსებ დაუტევა სამოსელი თჳსი და განვიდა და ივლტოდა მისგან.
და იყო, ვითარცა დაუტევა სამოსელი მისი ჴელთა შინა მისთა და ილტოდა.
მოუწოდა, რომელნი იყვნეს სახლსა მას შინა, ეტყოდა და ჰრქუა მათ: იხილეთ აწ, რამეთუ შემომგუარა ჩუენ მონაჲ ესე ებრაელი კიცხევად ჩუენდა: შემოვიდა დაწოლად ჩემ თანა და მე ვღადად-ყავ ჴმითა დიდითა.
და მას ვითარცა ესმა ჴმაჲ ჩემი, რამეთუ აღ[ვიმაღლე], დაუტევა სამ[ოსელი მისი] ჩემ თანა და განვიდა გარე და ილტოდა.
და დაიყენა სამოსელი იოსებისი მის თანა, ვიდრემდის მოვიდა ქმარი მისი სახიდ თჳსა.
და ჰრქუა მას: შემოვიდა მონაჲ ესე ებრაელი, რომელი შემოიყვანე, და მრქუა მე: დავწვე შენ თანა.
ვითარცა ესმა, რამეთუ აღვიმაღლე ჴმაჲ ჩემი, დაუტევა სამოსელი მისი ჩემ თანა და ივლტოდა და განვიდა გარე.
ვითარცა ესმნეს სიტყუანი იგი ცოლისა თჳსისაგან, რომელნი-იგი უთხრნა, ვითარმედ: ესე მიყო მე მონამან შენმან, განრისხნა გულის-წყრომითა.
და მოიყვანა იოსებ და შესუა იგი საპყრობილესა, ადგილსა მას, სადაცა-იგი პყრობილნი მეფისანი იყვნეს.
და იყო უფალი იოსების თანა და მოსცემდა მას წყალობასა და პოა მადლი წინაშე მესაპყრობილეთ-მოძღურისა მის.
და მისცა მესაპყრობილეთ-მთავარმან მან საპყრობილე იგი ჴელთა იოსებისთა და ყოველნი იგი პყრობილნი, რაოდენნი იყვნეს საპყრობილესა შინა.
და ყოველი, რაჲცა ქმნიან საპყრობილესა შინა, არა\რაჲ Ms. page: P119R იცოდა თავით თჳსით მესაპყრობილეთ-მთავარმან მან არცა ერთი რაჲ, რამეთუ ყოველივე იყო ჴელთა მისთა, ამისთჳს რამეთუ უფალი იყო მის თანა. და რაოდენსა-იგი იქმოდა იოსებ, წარუმარ თებდა ჴელთა შინა მისთა.
და აღახუნა უფალმან
Ms. page: P119R და აღახუნა უფალმან კაბარჭთა მისთა და გამაბოროტა მე და აღჳრნი ამისხნა წინაშე პირსა ჩემსა.
და მარჯუენით მცენარესა აღდგომილ არიან; ფერჴი მისი განირთხა და გზა უყო ჩემდამო ალაგთა წარსაწყმედელისა ჩემისათა.
და შემემუსრნეს ალაგნი ჩემნი, რამეთუ განმძუარცა სამოსელი ჩემი, და ისარნი მისნი დამასრივნა მე.
და მიზამს მე, რაჲცა უნებს მას. სალმობათა შინა ჩემთა შებღალულ ვარ მე.
და კუალად მომექცევიან მე სალმობანი ჩემნი; წარჴდა სასოებაჲ ჩემი ვითარცა ქარი, და ვითარცა ღრუბელი -- ცხორებაჲ ჩემი.
და აწ ჩემგან განვიდეს სული ჩემი. და მოცემულ არიან ჩემდა დღენი სალმობისანი და ღამენი კუნესისანი.
ძუალნი ჩემნი შეიწუებიან, და ძარღუნი ჩემნი დაჰჴსნდებიან.
დიდითა ძალითა მისითა შებმა-მიყო სამოსელსა ჩემსა და ვითარცა საყელჱ კუართი ჩემი გარე-მომაპო.
შემრაცხა მე სწორად თიჴისა, მიწისა თანა და სწორად ნაცრისა დადვა ნაწილი ჩემი.
ვღაღადებ შენი, უფალო, და არა ისმენ ჩემსა. დადვეს და განმიცადეს მე.
და ზედა-მომიჴდეს უწყალოდ; ჴელითა მტკიცითა მტანჯავ მე.
და განაწესენ ჩემ ზედა სალმობანი და განმაგდე მე ცხორებისაგან ჩემისა.
ვიცი, რამეთუ სიკუდილმან შემმუსრა მე, რამეთუ [სახლი] ყოვლისა მოკუდავისა მიწაჲ არს.
უკუეთუმცა ვითარ ძალ-მედვა თავსა ჩემსა ჴელისა-მიყოფად გინა თუმცა ვის ვევედრე სხუასა და მიმისნა რაჲ ესე.
რამეთუ უძრულთა ზედა ვტიროდე და სულთ-ვითქუემდ, ვიხილი რაჲ კაცი [ურვასა] Ms. page: P119V შინა.
მე მოველოდი კეთილსა, აჰა ესერა შემემთხჳნეს მე დღენი ბოროტნი.
მუცელი ჩემი დუღს და არა დადუმნეს; მომეწივნეს დღენი სიგლახაკისანი.
და სულ-თქუმით ვალ მე თჳნიერ ჭიმისა. და ვდგა მე კრებულსა შორის და ვღაღადებ.
ძმა ვიქმენ დედაჭუავთა და მოყუას -- სირთა.
ტყავი ჩემი დადნობილ არს დიდძალად და ძუალნი ჩემნი სიცხისაგან.
გარდამექცა მე სიხარული ჩემი გლოვად და მხიარულებაჲ ჩემი ტირილად.
აღთქუმაჲ აღუთქუ ძმათა ჩემთა და არა გულისხმა-ვყავ ქალწულსა ზედა.
და მერმე გან-ვე-უყო უფალმან ზეგარდამო სამკჳდრებელი უნაკლულოჲ მაღლით გამო?
ვაჲ წარწყმედასა ცრუთასა და უცხოსა საქმესა, რომელნი იქმან ურჩულოებასა!
Ms. page: P119V რამეთუ ახლოს არს დღჱ იგი უფლისაჲ, მახლობელად და მწრა[ფლ ფრიად დღ]ისაჲ მის უფლისაჲ, და მწარე და ფიცხელ დაწესებულ არს ძრიელი.
დღჱ რისხვისაჲ, დღჱ უბადრუკებისა და განრყუნისაჲ, დღჱ წყუდიადისაჲ და ბნელისაჲ, დღჱ ღრუბლისა და ნისლისაჲ,
დღჱ ნესტჳსაჲ და ღაღადებისაჲ ქალაქთა ზედა ძრიელთა და საკიდურთა ზედა მაღალთა.
და ვაჭირვო კაცთა და ვიდოდიან ვითარცა ბრმანი, რამეთუ უფალსა შესცოდეს და დასთხიეს სისხლი უბრალოჲ ქუეყანასა ზედა ვითარცა მაწაჲ, და ჴორცი მათი -- ვითარცა სკორჱ.
და ვეცხლმან მათმან და ოქრომან მათმან ვერ უძლოს განრინებად მათა დღესა მას რისხვისა უფლისასა. და ცეცხლითა შურისა მისისაჲთა შეიჭამოს ყოველი ქუეყანაჲ, რამეთუ აღსასრული და წრაფაჲ იყოს ყოველთა მკჳდრთა ქუეყანისათაჲ.
შეკერბით და შეიკრიბენით ნათესავნი იგი უსწავლელნი,
ვიდრე ყოფადმდე თქუენდა, ვითარცა ყუავილნი წარმავალნი დღენი თქუენნი, ვიდრე მოწევნადმდე თქუენ ზედა რისხვაჲ უფლისაჲ, ვიდრე მოსლვადმდე Ms. page: P120R თქუენ ზედ, დღისა მის რისხვისა გულის-წყრომისა უფლისა.
ეძიებდით უფალსა ყოველნი მდაბალნი ქუეყანისანი; სამართალსა იქმოდეთ და სიმართლესა ეძიებდით და იტყოდეთ მართალსა, რაჲთა დაეფარნეთ დღესა მას რისხვისა უფლისასა.
შეგესემინ ღმერთო ლოცვ{ისა}. ვიდრე: შენდამი.
შიშისაგან მტერისა ვიდრე უსჯულოებისათა:
