სულმან რომელმან ცოდოს, იგიცა მოკუდეს; ძემან არა მოიღოს ცოდვაჲ მამისაჲ, არცა მამამან ცოდვაჲ ძისა თჳსისაჲ; Ms. page: P120R სიმართლჱ მართლისა მის ზედა იყოს და უსჯულოებაჲ უსჯულოჲსა ზედა იყოს.
და უშჯულომან თუ მოაქციოს ყოველთაგან უსჯულოებათა მისთა, რომელ ქმნნა, და დაიმარხნეს ყოველნი მცნებანი ჩემნი და ყოს წყალობაჲ და სიმართლჱ, ცხორებით ცხონდეს იგი და არა მოკუდეს
და ყოველნი შეცოდებანი მისნი, რაოდენნი ქმნნა, არა მოვიჴენნე სიმართლესა მას შინა, რომელი ქმნნა, არამედ ცხორებით ცხონდეს იგი.
რამეთუ არა ნებსით ვინებო სიკუდილი უსჯულოჲსაჲ მის, იტყჳს უფალი, არამედ მოქცევაჲ მისი გზისაგან მისისა უკეთურისა და ცხორებაჲ მისი.
და უკუეთუ მიაქციოს მართალმან სიმართლისაგან თჳსისა და ქმნეს უსჯულოებაჲ ყოვლისა მისებრ უსჯულოებისა, რომელ ქმნის უსჯულომან, ყოველნი სიმართლენი მისნი, რომელ ქმნნა, შეცოდებასა მას შინა არა მოვიჴსსენნე, რომელ ცოდა, არამედ მას შინა მოკუდეს.
და სთქუთ: არა-წრფელ არიან გზანი უფისანი. ისმინე, სახლო ისრაჱლისაო, არა თუ გზანი ჩემნი არა-წრფელ არიან, არამედ გზანი თქუენნი ვიდრემე არა-წრფელ არიან?
უკუეთუ მიაქციოს მართალმან სიმართლისაგან თჳსისა და ქმნეს ცოდვაჲ შეცოდებასა მას შინა, რომელ შესცოდა, მას შინა მოკუდეს.
და უკუეთუ მოაქ[ციოს უს]ჯულომან უსჯულ[ოებისაგან] Ms. page: P120V თჳსისა, რომელ ქმნა, და ყოს მსჯავრი და სიმართლჱ, ამან სული თჳსი დაიცვა.
და მოიქცა ყოვლისაგან უსჯულოებისა თჳსისა, რომელ შესცოდა, ცხორებით ცხონდეს და არა მოკუდეს.
და სთქუთ სახლმან ისრაჱლისამან: არა-მართალ არს გზაჲ უფლისაჲ. არა თუ გზაჲ ჩემი არა-მართალ არს, სახლო ისრაჱლისაო, არამედ გზაჲ თქუენი არა-მართალ არს.
კაცად-კაცადი გზისაებრ თქუენისა გსაჯნე თქუენ, სახლო ისრაჱლისაო, იტყჳს უფალი.
) გაუწყებ
დიდსა შაბათსა. ჟამის წირვასა:
) განზრახვათა ჩემთა{გან}:
და შეკრბა უცხოთესლთა
Ms. page: P120V და შეკრბა უცხოთესლთა მათ ბანაკები მათი ბრძოლად ისრაჱლისა და შეკრბეს იგინი სოქოთს ჰურიასტანისასა და დაიბანაკეს შორის სოქოთსა [და შორის აზეკას ეფერმენისასა].
დ[ა] საულ და კაცნი იგი ისრაჱლი[სანი შეკ]რბეს და დაიბანაკეს ღელესა მას მაღნარისასა, ესენი ამიერ და იგინი იმიერ. და განეწყვნეს წინაშე უცხოთესლთა ბრძოლად.
და უცხოთესლნი იგი განეწყვნეს და დადგეს მთასა ერთ კერძო და ისრაჱლი მთასა მას ამიერ, და ღელჱ იგი შორის მათსა.
და გამოვიდა კაცი განწყობილისაგან უცხოთესლთაჲსა, გოლიათ იყო სახელი მისი, გეთელი; სიმაღლჱ მისი ოთხ წყრთა და მტკაველ.
და ჩაფხუთი რვალისაჲ ედგა თავსა მისსა; და თორნჱ ჯაჭუედი ემოსა მას; და იყო სასწორი თორნისაჲ მის ხუთას სიკლა რვალისაჲ და რკინისაჲ;
და საწმართულნი რვალისანი ესხნეს წელთა მისთა, და ასპიდი რვალისაჲ შორის ბეჭთა მისთა;
და ტარი ლახურისა მისისაჲ ვითარცა ლვილი მქსოველთაჲ, და ლახუარი მას ზედა ექუსას სიკლა რვალისაჲ. და რომელსა აქუნ\და Ms. page: P121R საჭურველი მისი, წინა-უვიდოდა უწინარჱს მისსა.
და ღაღად-ყო განწყობილისა მიმართ ისრაჱლისა და ეტყოდა მათ: რაჲსათჳს გამოხუალთ წყობად და ბრძოლად ჩუენ წინაშე? ანუ არა მე ვარ უცხოთესლი და თქუენ ებრაელნი საულისნი? გამოირჩიეთ თავისა თქუენისა კაცი, და გარდამოგუალენ ჩემდა.
უკუეთუ უძლოს ჩემ თანა ბრძოლად და მომკლას მე, ვიყვნეთ თქუენდა მონა; უკუეთუ მე ვსძლო და მოვკლა, იყვენით ჩუენდა მონა და გუმონებდით ჩუენ.
და თქუა უცხოთესლმან მან: აჰა ესერა მე ვაყუედრე განწყობილსა მას ისრაჱლისასა დღეს; მომეცით მე კაცი და მარტოდ ვეწყვნეთ ორნი.
და ესმნეს საულს და ყოველსა ისრაჱლსა სიტყუანი იგი უცხოთესლისანი, და განჰკრთეს და შეეშინა ფრიად.
და დავით იყო ძჱ კაცისა ევფრათელისაჲ; ესე იყო ბეთლემით ჰურიასტანით და სახელი მისი იესე, და ამას ესხნეს რვა ძე, და კაცი ესე მოხუცებულ იყო დღეთა საულისთა და გარდასრულ წელთა მრავალთა.
და განვიდეს სამნი იგი უხუცჱსნი ძენი მისნი საულის თანა ბრძოლად. და ესე არს სახელები სამთა მათ ძეთა მისთაჲ, რომელნი განსრულ იყვნეს ბრძოლად: ელიაბ პირმშოჲ, შემდგომი ამინადაბ და მესამჱ სამაა.
და დავით იყო უმრწემჱსი და სამნი ესე უხუცჱსნი განვიდეს საულის თანა ბრძოლად.
და დავით წარვიდოდა საულისგან და მიიქცა მამისა თჳსისა სამწყსოდ ცხოვართა მამისა თჳსისათა ბეთლემს.
და წარმოდგის უცხოთესლი იგი მსთუად და მწუხრი და დგან წინაშე განწყობილსა მას ისრაჱლისასა და ესრჱთ ყვის ორმეოცთა მათ დღეთა.
და ჰრქუა იესე ძესა თჳსსა დავითს: მიართუ ძმათა შენთა სათუელი ესე ჴალისაჲ ამის და ათი ესე ჴუ[ეზაჲ პური] Ms. page: P121V და მივედ ბანაკად ძმათა შენთა;
და ათი ესე ხაჭუაჲ დონდოლი შეართუ ათასის-თავსა, და იკითხე ძმათა მშჳდობაჲ და ანბავი მომართუ და მითხარ მე სიცოცხლჱ მათი.
და საულ და ყოველი ისრაჱლი ჰბრძოდეს ღელესა მას უცხოთესლთა მათ.
და აღიმსთო დავით და დაუტევნა ცხოვარნი თჳსნი მცველსა და წარიღო, ვითარცა ამცნო მას იესე; და შევიდა იგი ბანაკად ერისა მის, რომელი განსრულ იყო ბრძოლად, და ღაღადებაჲ დიდი იყო ბანაკსა მას.
და განეწყვნეს ძენი ისრაჱლისანი ბრძოლად და უცხოთესლნი იგი განეწყვნეს წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა.
და დავით დადვა ჭურჭელი თჳსი და მისცა ჴელთა ჭურჭლის მცველისათა და მირბიოდა ბანაკად განწყობილსა მას ბრძოლისასა და მოიკლითხნა ძმანი თჳსნი მშჳდ[ობით].
[დ]ა ვიდრე იგი ეტყოდა-ღა მათ, და აჰა ესერა კაცი იგი ამალეკელი აღმოვიდოდა, რომლისა სახელი გოლიათ ფილისტიმელი, რომელი იყო გეთით, განწყობილისაგან უცხოთესლთაჲსა, და იტყოდა იგი სიტყჳსა მისებრ თჳსისა, და ესმნეს სიტყუანი ესე დავითს და ყოველსა კაცსა ისრაჱლისასა.
და თქუა კაცმან ისრაჱლისამან: ჰხედავთა კაცსა იმას, რომელი აღმოვალს, რამეთუ ყუედრებად ისრაჱლისა აღმოვალს; და კაცმან რომელმან მოკლას, განამდიდროს იგი მეფემან სიმდიდრითა თჳსითა და ასული მისი მისცეს მას ცოლად და სახლი მამისა მისისაჲ ყოს თავისუფალ ისრაჱლსა შორის.
და ეტყოდა დავით კაცთა მათ, რომელნი დგეს მის თანა: რაჲ-მე ეყოს კაცსა მას, რომელმან მოკლას უცხოთესლი ესე და მოსპოს ყუედრებაჲ ისრაჱლისაგან? და ვინ არს უცხოთესლი ესე წინადაუცუეთელი, რომელმან აყუედრა განწყობილსა ღმრთისა ცხოველისასა?
და ჰრქუა მას ერმან Ms. page: P122R მან სიტყჳსა მისებრ და ეტყოდეს: ესრჱთ უყოს კაცსა მას, რომელმან მოკლას ესე.
და ესმა ესე ელიაბს, ძმასა მისსა უხუცჱსსა, ეტყოდა რაჲ იგი კაცთა მათ, და განურისხნა დავითს გულს-წყრომით და ჰრქუა: რაჲსათჳს მოსრულ ხარ აქა და ვისდა დაგიყრიან მცირენი იგი ცხოვარნი უდაბნოსა ზედა? მე ვიცი ამპარტავანებაჲ შენი და უკეთურებაჲ გულისა შენისაჲ, რამეთუ არა ხილვად გარნა ბრძოლისა მოსრულ ხარ შენ.
და ჰრქუა დავით: რაჲ მიყოფიეს აწ? ანუ არა სიტყჳთა ოდენ ვიტყოდეა?
და წარვიდა სხუასა ადგილსა და თქუა ესრჱთ და ჰრქუეს მას სიტყჳსა მისებრ პირველისა.
და ესმნეს სიტყუანი ესე დავითისნი, რომელთა იტყოდა, და უთხრნეს საულს, და შეიყვანეს საულის წინაშე.
და თქუა დავით: ნუ შეწუხნებინ გული მეფისა ჩემისაჲ ამისთჳს, რამეთუ მონაჲ შენი განვიდეს და ჰბრძოდის მას.
და ჰრქუა საულ დავითს: ვერ ძალ-გიც განსლვად და ბრძოლად უცხოთესლისა მის თანა, რამეთუ შენ ყრმა ხარ და იგი მამაკაცი არს, და მბრძოლი სიჭაბუკითგან თჳსით.
და ჰრქუა საულს დავით: მწყემსი იყო მონაჲ შენი სამწყსოსა მამისა თჳსისასა, და რაჟამს მოვიდის ლომი ანუ დათჳ და აღიღის ცხოვარი კოლტისაგან,
განვიდი შემდგომად მისა და მოვკლი იგი და გამოუღი პირისაგან მისისა; და უკუეთუ მოაქციის, უპყრი ყიაჲ მისი, ვსცი და მოვაკუდინი იგი.
ლომსა და დათუსა კლვიდა მონაჲ შენი და იყავნ უცხოთესლი ესე წინადაუცუეთელი ვითარცა ერთი მათგანი. მე განვიდე და მოვკლა იგი და მოვსპო ყუედრებაჲ ისრაჱლისაგან. და ვინ არს წინადაუცუეთელი ესე, რომელი აყუედრებს განწყობილსა ღმრთისა ცხოველისასა?
და თქუა დავით: უფალმან, რ[ომელმან გან]\მარინა Ms. page: P122V მე პირისაგან ლომისა და ჴელთაგან დათჳსათა, მანვე განმარინოს მე ჴელთაგან ამის უცხოთესლისა წინადაუცუეთელი სათა. და ჰრქუა საულ დავითს: განვედ, და უფალი იყავნ შენ თანა.
და შეჰმოსა საულ დავითს საჭურველი თჳსი და ჩაფხუთი რვალისაჲ დაადგა თავსა მისსა და შთააცუა მას თორნჱ.
და შეირტყა დავით მახჳლი გარეშე თორნესა მას და კელობდა დავით სლვასა მას შინა მისსა, რამეთუ უჩუეველ იყო. და ჰრქუა დავით საულს: ვერ განვიდე ამით, რამეთუ არა ჩუეულ ვარ. და განიძუარცა იგი მისგან.
და მოიღო არგანი ჴელთა მისთა და გამოირჩინა ხუთნი ქვანი მრგუალნი და შთასხნა იგინი ვაშკარანსა მას მწყემსთასა, რომელი-იგი იყო მისი შთასადებელი, და შურდული [...] აქუნდა ჴელთა მისთა და მიუჴდა კაცსა მას უცხოთესლსა.
და მოვიდოდა უცხოთესლი იგი მოსლვით და მოეახლებოდა დავითს, და კაცი იგი, რომელსა აქუნდა ფარი მისი, წინა-უვიდოდა [მას].
და მოხედა მას უცხოთესლმან მან გოლიათ და იხილა დავითი და შეურაცხ-ყო იგი, რამეთუ ყრმაღა იყო იგი და თავადი იგი მწითურ იყო და შუენიერ თუალითა.
და ჰრქუა უცხოთესლმან მან დავითს: ძაღლი ნუ რაჲ ვარა, რამეთუ გამოხუედ არგნითა და ქვითა ჩემ ზედა? და სწყევდა უცხოთესლი იგი კერპთა მიმართ თჳსთა.
და ჰრქუა უცხოთესლმან მან დავითს: მოვედ ჩემდა, და მე მივსცნე ჴორცნი შენნი საჭმლად მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეყანისათა.
და დავით ჰრქუა უცხოთესლსა მას: შენ მოხუალ ჩემდა მახჳლითა და ლახურითა დ[ა] ფარითა, მე მოვალ შენდა სახელითა უფლისა ძალთაჲსა, ღმრთისა განწყობილისა ამის ისრაჱლისაჲთა, Ms. page: P123R რომელსა აყუედრე შენ დღეს.
და შეგაყენოს შენ დღეს უფალმან ღმერთმან ჴელთა ჩემთა და მოგკლა და აღვიღო თავი შენი შენგან და მივსცე გუამი შენი და გუამები ბანაკისა მის უცხოთესლთანი ამას დღესა შინა საჭმლად ფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეყანისათა. და ცნას ყოველმან ქუეყანამან, რამეთუ არს ღმერთი ისრაჱლსა შორის;
და ცნას ყოველმან კრებულმან, რამეთუ არა მახჳლითა, არცა ლახურითა იჴსნეს ღმერთმან, რამეთუ უფლისაჲ არს ბრძოლაჲ, და მოგუცნეს ჴელთა ჩუენთა.
და აღდგა უცხოთესლი იგი და მოეახლა ბრძოლად დავითისა და დავით იწრაფა და განვიდა განწყობილისა მისგან მიგებებად უცხოთესლისა მის.
და მიყო ჴელი თჳსი ვაშკარანსა მას და მოიღო ქვაჲ ერთი და განსტყორცა და სცა უცხოთესლსა მას შუბლსა, და განვიდა ქვაჲ იგი ჩაფხუთისაგან შუბლად მისა, და დაეცა იგი დაქცევით ქუეყანასა ზედა.
და განძრიელდა დავით უფროჲს უცხოთესლისა მის შურდულითა მით და ქვითა მას დღესა შინა და სცა უცხოთესლსა მას და მოკლა იგი; და მახჳლი არღა იყო ჴელსა მისსა.
და მირბიოდა დავით და დაადგა მას ზედა და უპყრა მახჳლსა მისსა და გამოსტაცა ქარქაშისა მისისაგან და მოჰკუთა თავი მისი მახჳლითა მით. და ვითარცა იხილეს უცხოთესლთა მათ, რამეთუ მოკუდა ძრიელი იგი მათი, ივლტოდეს.
და აღდგეს კაცნი იგი ისრაჱლისანი და იუდაჲსი, ღაღად-ყვეს და სდევდეს უცხოთესლთა მათ ვიდრე შესავალამდე გეთისა და ვიდრე ბჭედმდე ასკალონისა. და დაეცნეს წყლულნი გზასა ზედა ბჭეთასა და ვიდრე გეთამდე.
და მოიქცეს კაცნი იგი ისრაჱლისანი და მოვიდეს შემდგომად უცხოთესლთა მათ და წარმოტყუენეს ბანაკი მათი.
და მოიღო დავით Ms. page: P123V თავი იგი უცხოთესლისაჲ მის და შეიღო იერუსალჱმდ და საჭურველი მისი დადვა საყოფელსა თჳსსა.
და ვითარცა იხილა საულ დავითი გან-რაჲ-ვიდოდა ბრძოლად უცხოთესლისა მის, ჰრქუა აბინეზერს, მთავარსა ერისა მისისასა: ვისი ძეჲ არს ჭაბუკი ესე? მიუგო და ჰრქუა აბინეზერ: ცხოველ არს სული შენი, უფალო მეფე, არა ვიცი.
და ჰრქუა საულ: ჰკითხე, ვისი ძე არს ჭაბუკი ესე.
და ვითარცა მოიქცა მოკლვისა მისგან უცხოთესლთაჲსა, წარმოიყვანა იგი აბინეზერ და შეიყვანა იგი წინაშე საულისა და თავი იგი უცხოთესლისაჲ მის აქუნდა ჴელთა მისთა.
და ჰრქუა მას საულ: ვისი ძე ხარ, ჭაბუკო? [და] ჰრქუა დავით: ძე ვარი მე მონისა შენისა იესჱსი ბეთლემელისაჲ.
და შევიდა დავით წინაშე საულისა და აღასრულნა სიტყუანი მისნი მისა მიმართ; და იხილა იგი იონათან, ძემან მეფისამან, და შეეყო სული მისი სულსა დავითისსა და შეიყუარა იგი იონათან სულისა თჳსისა თანა.
და წარიყვანა იგი საულ მიერ დღითგან და არღარა მიუტევა იგი სახიდ მამისა თჳსისა.
და აღითქუეს იონათან და დავით აღთქუმაჲ, რამეთუ შეიყუარა იგი სულისა თჳსისაებრ სული მოყუსისა თჳსისაჲ.
და განიძუარცა იონათან სამოსელი თჳსი, რომელი ემოსა მას, და მისცა დავითს ჭაჯჳ მისი და ვიდრე მახჳლადმდე მისა და მშჳლდად და სარტყლად.
და დაადგინა იგი საულ კაცთა მათ ზედა მბრძოლთა; და განვიდოდა დავით და შემოვიდოდა, და გულისხმა-ჰყოფდა ყოველსა შინა საქმესა, ვიდრეცა ავლინებდა მას საულ; და სათნო უჩნდა იგი ყოველსა მას ერსა და წინაშე თუალთა მონათა მისთა.
და რაჟამს შევიდოდეს იგინი, მო-რაჲ-ქცეულ იყო დავით მოკლვისა მისგან უცხოთესლისა, Ms. page: P124R და გამოვიდოდა მძნობრები და მაქებელები მიგებებად დავითისა და შემთხუევად საულისა მეფისა ყოველთაგან ქალაქთა ისრაჱლისათა, ქებად და ძნობად და შესხმად ბობღნებითა, ნესტუბითა და შესხმითა და ქნარებითა.
და სიხარულით შეასხმიდეს დედანი იგი მძნობარნი და იტყოდეს: მოსრა საულ ათასეული და დავით -- ბევრეული.
და განრისხნა საულ გულის-წყრომით და ბოროტ უჩნდა სიტყუაჲ ესე ფრიად წინაშე მისსა, და თქუა საულ: მისცეს დავითს ბევრეული და მე -- ათასეული; და რაჲღა აკლს მას გარნა მეფობაჲ?
და იყო საულ მიერთგან ქუე-გამხედველ დავითისა მიერ დღითგან და მიაღსასრულამდე.
) ვინცა მყო მე დღეთა
მარხვათა: ბ : ორშაბათსა:
(!) სიტყუათა ჩემთაგან
Ms. page: P124R სიტყუათა ჩემთაგან გეშინოდენ, შვილო, და შეიწყნარენ იგინი და ინანდი.
Ms. page: P124R ესრჱთ ჰრქჳს კაცმან მორწმუნეთა ღმრთისათა, ვითარმედ: ვდუმნე,
რამეთუ უსულელჱს ვარ ყოველთა კაცთა, და სიბრძნჱ კაცობრივი არა არს ჩემ თანა.
ღმერთმან მასწავა მე სიბრძნჱ და მეცნიერებაჲ წმიდათაჲ გულისხმა-ვყავ და ვიცი სიწმიდჱ.
ვინ აღჴდა ცად და გარდამოჴდა? ვინ შეიკრიბნა ქარნი უბეთა თჳსთა? ანუ ვინ შეიკრძალნა წყალნი სამოსელსა თჳსსა? ვინ დაიპყრნა კიდენი ქუეყანისანი? რაჲ არს სახელი მისი? ანუ რაჲ არს სახელი ძისა მისისაჲ, რაჲთა უწყოდი?
რამეთუ ყოველნი სიტყუანი ღმრთისანი რჩეულ არიან და მგულებელ არს იგი მოშიშთა მისთა.
რაჲთა არა შეგატყუას შენ და ცრუდ იპოო შენ.
ორსა ამას ვითხოვ შენგან: ნუ მიმიღებ ჩემგან, ვიდრე არა მომკუდარ ვარ.
სიტყუაჲ ცრუჲ და ამაოჲ განმაშორე ჩემგან, სიმდიდრესა და უპოვარებასა ნუ მიმცემ მე, არამედ აღწონით ყავ წესი,
რაჲთა არა განვმდიდრდე და განვცრუვდე, და თუ Ms. page: P124V უპოვარი ვიყო, ვიპარო და ცილი ვფუცო სახელსა ღმრთისა ჩემისასა.
ნუ მისცემ მონასა ჴელსა უფლისა თჳსისათა, რაჲთა არა გწყეოს შენ და განირყუნე.
ნაშობი უკეთური მამასა თჳსსა სწყვნ და დედასა თჳსსა არა აკურთხევნ.
ნაშობსა უკეთურსა მართალთა თანა შეურაცხიენ თავი თჳსი და საგმობელობაჲ მისი არა განიწმიდის.
ნაშობისა უკეთურისანი ამპარტავან არიან თუალნი მისნი და წამწამითა თჳსითა მაღლოინ.
ნაშობისა უკეთურისანი ვითარცა ჴრმალნი ლესულ არიან კბილნი მისნი; და შუანი მისნი ვითარცა მკუეცელნი შემუსრვად და შეჭმად მდაბალთა ქუეყანისათა და კაცთა გლახაკთა.
(!) ამას გეტყჳ თქუენ გონიერთა ცნობად სამართალისა. ნუ
Ms. page: P124V ამას გეტყჳ თქუენ გონიერთა ცნობად: სამართალისა ნუ გრცხუენინ; თუალთ-ღებაჲ სასჯელსა შინა არა კეთილ არს.
რომელმან ჰრქუას უღმრთოსა: მართალ, წყეულ იყავნ ერისაგან და საძაგელ ნათესავთა შორის;
ხოლო რომელთა შეატყუან, იგინი უმჯობჱსად გამოჩნდენ, და მათ ზედა მოვიდეს კურთხევაჲ.
)
მარხვათა: ბ : სამშაბათსა:
ღმერთო სახელითა შენითა მ{აცხოვნე}.
ღმერთო ისმინე:
)
განცხადებისა
) ანუ არა
განცხადებითგან: გ : დღესა:
