Page of ms. P: 130R არს სარწმუნოებაჲ ძალ, საქმეთა მამხილებელ არახილულთა.
რამეთუ ამას შინა იწამნეს მოხუცებულნი.
სარწმუნოებით გჳცნობიეს დამყარებად საუკუნენი იგი სიტყჳთა ღმერთისაჲთა, არასაჩინოჲსაგან ხილულად შექმნულისა.
ამის ყოფასა სარწმუნოებით უმრავლჱსი Page of ms. P: 130V მსხუერპლი შეწირა აბელმან კაენისა, რომლისაგან იწამა, ვითარმედ მართალ არს წამებითა მით მსხუერპლთა მათ მისთათჳს: და მისთჳს მო-ღათუ-კუდა, მერმე იტყჳსვე.
სარწმუნოებით ენუქ გარდაიცვალა, რაჲთა არა იხილოს სიკუდილი; და არა იპოვა, რამეთუ გარდაცვალა იგი ღმერთმან; და პირველად ცვალებისა მისისა წამებულ არს, ვითარმედ სათნო-ეყო ღმერთსა.
ხოლო თჳნიერ სარწმუნოებისა ვერ შესაძლებელ არს სათნო-ყოფაჲ, რამეთუ სარწმუნოებაჲ უღირს, რომელი მოვალს ღმრთისა, რამეთუ არს, და მეძიებელთა მისთა კუალად სასყიდლისმომცემელ ეყვის.
სარწმუნოებით ბრძანებაჲ მოიღო ნოვე არღასადა ხილულთა მათთჳს, შეეშინა და ქმნა კიდობანი საცხორებელად თავისა თჳსისა, რომლითა დასაჯა სოფელი, სარწმუნოებითა მით სიმართლისაჲთა იქმნა იგი მკჳდრ.
სარწმუნოებით აბრაჰამსა უწოდა რაჲ, ერჩდა იგი გამოსლვად ადგილსა მას, რომელი დაპყრობად იყო მისა სამკჳდრებელად; და გამოვიდა მიერ, და არა უწყოდა, ვიდრე ვიდოდა.
სარწმუნოებით მწირობდა ქუეყანასა აღთქუმისასა, ვითარცა უცხოსა, კარავსა შინა მკჳდრობდა ისაკის და იაკობის თანა, თანამკჳდრთა მისვე აღთქუმისათა;
რამეთუ მოელოდა, რომელსა-იგი საფუძველ უსხენ ქალაქსა, რომლისა ხუროჲთ მოძღუარ და შემოქმედ მისა ღმერთი არს.
სარწმუნოებით იგიცა სარრა, ბერწ ღათუ იყო, ძალი მოიღო შესაწყნარებლად თესლისა და გარდასრულმან ჟამთამან შვა, რამეთუ სარწმუნოდ შეჰრაცხა, რომელმან-იგი აღუთქუა მას.
ამისთჳსცა ერთისაგან იყვნეს და ესენი მკუდრისა მისგან, ვითარცა ვარსკულავნი სიმრავლითა და ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳსაჲ ურიცხჳ.
სარწმუნოებით მოწყდეს ესე ყოველნი, და არღა მოეღო Page of ms. P: 131R აღნათქუემი იგი, არამედ შორით იხილეს და მოიკითხეს და აღიარეს, რამეთუ სტუმარ და წარმავალ არიან იგინი ქუეყანასა ზედა;
რამეთუ რომელნი ამას იტყჳან, გამოაჩინებენ, რამეთუ სოფელსა ეძიებენ.
და თუმცა ამას მოიჴსენებდეს, აქუნდამცა ჟამი მუნვე მიქცევისაჲ.
ხოლო აწ უმჯობჱსსა გული ეტყჳს; ესე იგი არს ზეცისაჲ; ამისთჳსცა არაჲ სირცხჳლ-უჩნდა ღმერთსა სახელის-დებად მათა ღმრთად, რამეთუ განუმზადა მათ საყოფელად ქალაქი.
სარწმუნოებით შეწირა ისაკი გამოცდასა მას და მხოლოდშობილსა მას შესწირვიდა, რომელმან-იგი აღთქუმაჲ მოიღო,
რომლისა მიმართ ითქუა, ვითარმედ: ისაკისგან გეწოდოს შენ ნათესავად.
ესრჱთ შეჰრაცხა, ვითარმედ მკუდრეთითცა აღდგინებად შემძლებელ არს ღმერთი, რომლისაგან იგავით მოიყვანა იგი.
სარწმუნოებით მერმეთა მათთჳს ისაკმან აკურთხა იაკობი.
სარწმუნოებითა იაკობ, მო-რაჲ-კუდებოდა, თითოეულად ძენი იოსებისნი აკურთხნა და თაყუანის-სცა წუერსა ზედა კუერთხისა მისისასა.
სარწმუნოებით იოსებ, აღ-რაჲ-ესრულებოდა, გამოსლვისათჳს ძეთა ისრაჱლისათა მოეჴსენა და ძუალთა თჳსთათჳს ამცნო.
სარწმუნოებით მოსე, იშვა რაჲ, დამალეს სამ თთუე მამა-დედათა მისთა, რამეთუ იხილეს, მკჳრცხედ ყრმაჲ იგი, და არა შეიშინეს ბრძანებისა მისთჳს მეფისა.
სარწმუნოებით მოსე, გან-რაჲ-მწჳსნა, უარ-ყო სახელის-დებად შვილად ასულისა ფარაოჲსა,
უფროჲს გამოირჩია თანაძჳრისხილვაჲ ერსა ღმრთისასა, ვიდრე რაჲთა აქუნდეს მას საწუთროჲ იგი საშუებელი ცოდვისაჲ;
უფროჲსად სიმდიდრედ შეჰრაცხა ეგჳპტისა საფასეთა ყუედრებაჲ იგი ქრისტჱსი, რამეთუ ხედვიდა სასყიდლის კუ\ალადმოგებასა. Page of ms. P: 131V
სარწმუნოებით დაუტევა ეგჳპტე და არა შეიშინა გულისწყრომისა მისგან მეფისა, რამეთუ უხილავი იგი ვითარცა ხილული შეჰრაცხა.
სარწმუნოებით ყო ზატიკი იგი და პკურებაჲ სისხლისაჲ, რაჲთა არა მომსრველი იგი პირმშოთაჲ შეეხოს მათ.
სარწმუნოებით წიაღჴდეს ზღუასა მეწამულსა, ვითარცა ჴმელსა ქუეყანასა, რომელსა-იგი აზმნეს მეგჳპტელთა და დაინთქნეს.
სარწმუნოებით ზღუდენი იგი იერიქოჲსანი დაეცნეს გარემოდგომითა შჳდ დღე.
სარწმუნოებით რააბ, მეძავი იგი, არა წარწყმდა ურჩთა მათ თანა, რამეთუ შეიწყნარნა მსტუარნი იგი მშჳდობით.
Page of ms. P: 2V და რაჲღამე ვთქუათ? რამეთუ დამაკლებს ჩუენ ჟამი ესე მითხრობად მსაჯულთათჳს: გედეონისთჳს, ბორაკისთჳს, საფსონისთჳს და იეფთაჲსთჳს; მეფეთა -- დავითისთჳს და სამოელისთჳს;
და წინაწარმეტყუელთა: აბრაჰამ და მსაჯულნი, რომელნი სარწმუნოებით ერეოდეს მეფეთა; აბრაჰამ, მოსე, ისუ და ფინეეზ იქმოდეს სიმართლესა; აბრაჰამ, ისუ და ქალებ მიემთხჳნეს აღთქუმასა. საფსონ და დავით და დანიელ დაუყვნეს პირნი ლომთანი;
სამთა ყრმათა: ანანია, აზარია და მისაელ დაშრიტეს ალი ცეცხლისაჲ; ურია მღდელი და ელია წინაწარმერტყუელი განერნეს პირსა მახჳლისასა; დავით მეფჱ, ეზეკია, ასა მეფჱ განძლიერდეს უძრულებისაგან; გედეონ, ბარაკ, საფსონ და დავით ბანაკები აოტეს უცხოთესლთაჲ, მოიყვანნეს დედათა
სომანიტელმან მან და სარეფთელმან აღდგომილნი მკუდარნი მათნი; მაკაბელნი შჳდნი ძმანი და დედაჲ მათი და სხუანი წინაწარმეტყუელნი ძჳრ-ძჳრად ტანჯვითა აღესრულნეს და არღა მოეღო მათ გამოჴსნაჲ, რაჲთა უმჯობჱსსა აღდგომასა ღირს იქმნენ;
რომელნიმე: ელისე, იერემია და იობ ტანჯვითა და გუემითა განიცადნეს; იერემია და მიქეა -- ბორკილებითა და საპყრობილებითა;
იერემია და ნაბუთე ქვითა განიტჳნნეს; ესაია განიხერხა; იობ, ზორობაბელ განიცადნეს; მიქეა, ამოს, ზაქარია მღდელი სიკუდილითა მახჳლისაჲთა მოწყდეს; იოვანე ნათლისმცემელი, ელია, ელის იქცეოდეს ხალენებითა და თხისა ტყავებითა ნაკლულევანნი ჭირვეულნი, ძჳრხილულნი,
რომელთა ღირსვე არა იყო სოფელი ესე, წინაწარმეტყუელნი, რომელთა ზრდიდა აბდია, უდაბნოსა ზედა შეცთომილნი მთათა და ქუაბთა და ჴურელთა ქუეყანისათა.
და ესე ყოველნი იწამნეს სარწმუნოებითა და არღა მოიღეს აღნათქუემი იგი;
რამეთუ ღმერთმან უმჯობჱსი ჩუენთჳს წინაჲსწარ განიგულა, რაჲთა არა თჳნიერ ჩუენსა სრულ იქმნნენ.
