Եւ եղեւ ՛ի ժամանակին յայնմիկ հիւանդանա́լ եզեկիայ մինչեւ ՛ի մահ։ եւ ե́կն առ նա եսայի որդի ամովսայ՝ եւ ասէ ցնա. ա́յսպէս ասէ տ(է)ր. հրաման տուր վ(ա)ս(ն) տան քոյ՝ զի մեռանիս եւ ո́չ կեաս։
Եւ դարձոյց եզեկիա զերես իւր յորմն անդր, յաղօթս եկաց
եւ ասէ՝ ո́ տ(է)ր. յիշեա́ զիս տ(է)ր զի գնացի առաջի քո արդարութ(եամ)բ եւ ճշմարտու(թեամ)բ սրտիւ, եւ զհաճոյս առաջի քո արարի։ եւ ելաց եզեկիա լալի́ւն մեծ։
Եւ եղեւ բան տ(եառ)ն առ եսայի՝ եւ ասէ.
երթ՝ եւ ասա́ ցեզեկիա. ա́յսպէս ասէ տ(է)ր ա(ստուա)ծ դաւթի հօր քո. լուայ բարբառոյ աղօթից քոց, եւ տեսի զարտասուս քո. ահաւադիկ յաւելո́ւմ ՛ի ժամանակս քո ա́մս հինգետասան։
եւ ՛ի ձեռաց արքային ասորեստանեայց ապրեցուցի́ց զքեզ եւ զքաղաքդ զայդ, եւ վերակացո́ւ եղէց քաղաքիդ այդմիկ։
Եւ ա́յս քեզ նշան ՛ի տ(եառն)է, թէ առնիցէ ա(ստուա)ծ զբանդ զայդ զոր խօսեցաւ։
ահաքասիկ ես դարձուցանեմ զստուեր աշտիճանացդ, ընդ որ իջեալ է շողդ, զտասն աշտիճանաւ տան քոյ. եւ դարձուցից զշողդ զտասնեքումք աշտիճանօքդ։ Եւ ել շողն զտասնեքումք աստիճանօք՝ ընդ որ իջեալ էր ստուերին։
Աղօթք եզեկիայ արքայի հէաստանի ՛ի ժամանակի յորում հիւանդացաւ՝ եւ յարեա́ւ ՛ի հիւանդութ(են)է իւրմէ։
Ես ասացի ՛ի վերանալ աւուրց իմոց գնացի́ց ՛ի դրունս դժոխոց։ Թողի́ զմնացորդս ամաց իմոց։
ասացի թէ ո́չ եւս տեսից զփրկու(թ)ի(ւն) ա(ստուածո)յ ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի, եւ ո́չ եւս տեսից զմարդն բնակչօք իւրովք։
Պակասեցա́յ ես յազգատոհմէ իմմէ. թողի զմնացորդս կենաց իմոց. ելին եւ գնացին յինէն՝ ո(ր)պ(էս) որ քակէ զտաղաւար կանգնեալ։ եղեւ հոգի իմ առ յինէն իբրեւ ոստայն սատարա́ց մե́րձ ՛ի հատանել։
Յաւուր յայնմիկ մատնեցա́յ մինչեւ յառաւօտ։ իբրեւ զառեւծ ա́յնպէս խորտակեաց զոսկերս իմ, զի ՛ի տունջենէ մինչեւ ՛ի գիշեր մատնեցայ։
Իբրեւ զծիծառն ա́յնպէս ճչեցի, եւ իբրեւ զաղաւնի ա́յնպէս մնչեցի. զի նուաղեցան աչք իմ ՛ի հայելոյ ՛ի բարձունս երկնից առ տ(է)ր որ փրկեացն զիս, եւ փարատեցոյց զցաւս անձին իմոյ։
եւ ինքն կարգեաց զամ(ենայն) ամս իմ ՛ի դառնու(թ)ի(ւն) անձին իմոյ։
Տ(է)ր վ(ա)ս(ն) այսորիկ պատմեցաւ քեզ, զարթուցեր զհոգի իմ, մխիթարեցայ՝ եւ կեցի։
Ահաւասիկ ՛ի խաղաղութի(ւն) դարձաւ դառնու(թ)ի(ւն) իմ. փրկեցեր զանձն իմ զի մի́ կորեայց, եւ ընկեցեր յետո́յ իմ զամ(ենայն) զմեղս իմ։
Զի ո́չ թէ որ ՛ի դժոխս են՝ խոստովան առնիցին առ քեզ. եւ ո́չ մեռեալք օրհնեսցեն զքեզ, եւ ո́չ յուսասցին յողորմու(թ)ի(ւն)ս քո՝ ոյք իջանեն ՛ի գուբ։
Այլ կենդանի́ք օրհնեսցեն զքեզ. ո(ր)պ(էս) եւ եսս այսուհետեւ մանկունս ծնայց, որ պատմեսցեն զարդարութի(ւն) քո,
տ(է)ր փրկութե(ան) իմոյ։ Եւ ո́չ դադարեցից օրհնել զքեզ սաղմոսարանաւ զամ(ենայն) աւուրս կենաց իմոց, յանդիման տաճարիդ ա(ստուածո)յ։
Եւ ասէ եսայի ցեզեկիա. ա́ռ դու պաղատիտս թզոյ՝ մանրեա́ եւ դի́ր ՛ի վ(ե)ր(այ) վիրիդ՝ եւ ողջասցի́ս։
Եւ ասէ. ա́յդ եղիցի նշան եթէ ելանիցեմ ՛ի տունն ա(ստուածո)յ։
