Ուրա́խ լեր ամուլ որ ո́չ ծնանէիր. գոչեա́ եւ աղաղակեա́ որ ո́չդ երկնէիր. զի բազում են որդիք սկնդկիդ՝ առաւե́լ քան զարամբւոյն։ Քանզի ասաց տ(է)ր։
ընդարձակեա́ զտեղի խորանաց քոց, եւ զսրահից քոց. կանգնեա́, եւ մի́ խնայեար. երկայնեա́ զապաւանդակս քո. հաստատեա́ զցիցս քո։
յաջ եւ յահեակ թռուսջիր, եւ զաւակ քո զհեթանոսս ժառանգեսցէ։ եւ զքաղաքս աւերեալս շինեսցես։
Մի́ երկնշիցիս զի յամօթ արարին զքեզ. մի́ պատկառեսցես զի նախատեցին զքեզ. զի զամօթն յաւիտենից մոռասցիս, եւ նախատինք այրու(թ)ե(ան) քոյ ո́չ եւս յուշ լիցին քեզ։
Զի տ(է)ր է որ առնէ քեզ զայդ. տ(է)ր սաբաւովթ անուն է ն(ո)ր(ա). եւ որ փրկեացն զքեզ նո́յն ա(ստուա)ծ ի(սրայէ)լի ամ(ենայն) երկրի կոչեսցի։
Ո́չ եթէ իբրեւ զկին մի լքեալ տարակուսեալ կոչեաց զքեզ տ(է)ր. եւ ո́չ իբրեւ զկին մի ատեցեալ ՛ի մանկու(թեն)է։ այլ ասա́ց ա(ստուա)ծ,
առ ժամանակ մի թողի զքեզ, եւ ողորմու(թեամ)բ մեծաւ ողորմեցայց քեզ։
առ փոքր մի սրտմտու(թ)ե(ան) դարձուցի զերեսս իմ ՛ի քէն, եւ ողորմու(թեամ)բ յաւիտենից ողորմեցայց քեզ. ասա́ց որ փրկեացն զքեզ տ(է)ր։
Եւ ՛ի ջուրցն հեղեղէ առ նոյիւ՝ այս է ինձ, եւ ո(ր)պ(էս) երդուայն նմա ՛ի ժամանակին յայնմիկ չբարկանա́լ երկրի, նո́յնպէս եւ ո́չ քեզ։
եւ ո́չ ապառնալեօք իմովք շարժել զլերինս, եւ փոփոխել զբլուրս. ո́չ ողորմութի(ւն) իմ պակասեսցէ ՛ի քէն, եւ ո́չ ուխտ խաղաղութե(ան) քոյ անցցէ։ Ասա́ց տ(է)ր։
Հաշտեա́լեմ ընդ քեզ տառապեալդ եւ խախտեալ, մինչեւ մխիթարեսցիս։ ահաւասիկ պատրաստեալ եմ կարկեհան զքարինս քո, եւ զհիմունս քո շափիղայ։
եւ կանգնեցից զաշտարակս քո յասպիս, եւ զդրունս քո յականց վանեայց. եւ ածից շուրջ զքեւ պարիսպ յընտիր ականց պատուականաց։
եւ զամ(ենայն) որդիս քո փրկեալս յա(ստուածո)յ, եւ ՛ի բազում խաղաղու(թ)ե(ան) մանկունք քո։
եւ արդարու(թեամ)բ շինեսջիր։ ՛Ի բա́ց լեր յանիրաւէ անտի, եւ ո́չ երկիցես. եւ դողումն ՛ի քեզ ո́չ մերձեսցի։
զի ահաւասիկ եկք՝ առ քեզ վասն իմ մերձեսցին. եւ առ քեզ պանդխտեսցին, եւ զքե́զ ապաստան արասցեն։
Ահաւասիկ՝ եւ հաստատեցի զքեզ. ո́չ ո(ր)պ(էս) դարբին մի որ փքովք կայծակունս արծարծանէ եւ յառաջ բերէ անօթս ՛ի գործ, այլ ես հաստատեցի զքեզ ո́չ ՛ի կորուստ ապականու(թ)ե(ան)։
Ամենայն անօթ վնասակար ՛ի քեզ ո́չ աջողեսցի. եւ զամ(ենայն) բարբառ որ յարիցէ ՛ի վերայ քո ՛ի դատաստան, պարտեսցե́ս. եւ ամ(ենայն) դատախաղք քո ՛ի նմին։ Զի գո́յ ժառանգու(թ)ի(ւն) պաշտօնէից տ(եառ)ն. եւ դուք եղիցիք ինձ իրաւացիք ասէ տ(է)ր։
