Արդա́ր ես դու տ(է)ր, եւ մատուցից առաջի քո աղե́րս. բայց խօսեցայց զիրաւո́ւնս։ զի՞ է զի ճանապարհք ամպարշտաց յաջողեալ են, եւ երջանկացան ամենեքեան որ արհամարհէին զարհամարհանս։
Տնկեցեր զն(ո)ս(ա)՝ եւ արմատացա́ն. ծնան որդիս՝ եւ արարին պտո́ւղ։ մե́րձ ես դու տ(է)ր ՛ի բերանս ն(ո)ց(ա), եւ հեռի ես յերիկամանց ն(ո)ց(ա)։
Եւ դու տ(է)ր գիտես զիս. տեսեր զիս՝ եւ փորձեցեր զսիրտ իմ առաջի քո։ ժողովեա́ զն(ո)ս(ա) իբրեւ զոչխար ՛ի սպանումն, եւ նուիրեա́ զն(ո)ս(ա) յաւուր սպանման նոցա։
Մինչեւ յե՞րբ սո́ւգ ունիցի երկիր, եւ խո́տ ա(մենայ)ն վայրի ցամաքեսցի́. ՛ի չարեաց բնակչաց երկրին ապականեցան անասուն եւ թռչուն։ զի ասացին թէ ո́չ տեսցէ ա(ստուա)ծ զճանապարհս մեր։
Ոտք քո ընթանան՝ եւ լքուսցեն զքեզ. զի՞արդ կազմիցիս երիվարօք։ իսկ արդ՝ յերկի՞րդ խաղաղութե(ան) յուսացեալ ես. զի՞ գործիցես ՛ի վերանալ յորդանան գետոյ։
Քանզի եւ եղբարքն քո՝ եւ տուն հօր քոյ. եւ նոքա դաւաճանեցին զքեզ, եւ նոքին աղաղակեցին զկնի քո, կուտեցա́ն ՛ի վ(ե)ր(այ) քո. մի́ հաւատար ն(ո)ց(ա) զի խօսեսցին զքէն չարու(թ)ի(ւն)։
Լքի́ զտուն իմ. թողի́ զժառանգութի(ւն) իմ. ետո́ւ զսիրելին անձին իմոյ ՛ի ձեռս թշնամեաց իւրոց։
եղեւ ժառանգութի(ւն) իմ ինձ իբրեւ առեւծ յանապատի. ե́տ ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ զբարբառ իւր, վ(ա)ս(ն) այնորիկ ատեցի զնա։
Միթէ որջ բորենւո՞յ իցէ ժառանգութի(ւն) իմ ինձ, կամ ա́յրք շուրջ զնովաւ, շրջեցարուք ժողովեցէ́ք զա(մենայ)ն գազանս անապատի՝ եւ եկեսցեն ուտե́լ զն(ո)ս(ա)։
Հովիւք բազումք ապականեցին զայգի իմ. եղծի́ն զբաժին իմ։ արարին զվիճակն իմ ցանկալի́ յանապատ անկոխ. եդաւ յապականութի(ւն) կորստեան։ Վ(ա)ս(ն) իմ ապականեցաւ ապականութ(եամ)բ ա(մենայ)ն երկիր. զի ո́չ ընդ հուպ արարի հատուցանել. զի ո́չ գոյ մարդ որ դնէ ՛ի սրտի։
Ընդ ա(մենայ)ն ելս անապատի անցի́ն չուառացեալք. զի սուր տ(եառ)ն կերիցէ́ ՛ի ծագաց մինչեւ ՛ի ծագս երկրի, եւ ո́չ գոյ խաղաղու(թ)ի(ւն) ա(մենայ)ն մարմնոյ։
ցորեան սերմանեցէք, եւ փո́ւշ հնձեսջիք. եւ վիճակքն ձեր ո́չ եղիցին ձեզ յօգուտ։ Յամօ́թ լերուք ՛ի պարծանաց ձերոց՝ ՛ի նախատանաց առաջի տ(եառ)ն։
զի ա́յսպէս ասէ տ(է)ր, վ(ա)ս(ն) ա(մենայ)ն դրացեացդ չարաց որ մերձենան ՛ի ժառանգու(թ)ի(ւն) իմ, զոր բաշխեցի ժողովրդեան իմում ի(սրայէ)լի։ Ահաւասիկ ես կորզեցի́ց զն(ո)ս(ա) յերկրէն իւրեանց, եւ զտունն յուդայ հանից ՛ի միջոյ ն(ո)ց(ա).
եւ եղիցի յետ հանելոյն զն(ո)ս(ա). դարձա́յց եւ ողորմեցայց ն(ո)ց(ա). եւ բնակեցուցից զն(ո)ս(ա)՝ իւրաքանչիւր ՛ի ժառանգու(թ)ե(ան) իւրում, եւ իւրաքանչիւր յերկրի իւրում։
Եւ եղիցի եթէ ուսանելով ուսանիցին զճանապարհ ժողովրդեան իմոյ, երդնուլ յանուն իմ թէ կենդանի́ է տ(է)ր. ո(ր)պ(էս) ուսուցին զժողովուրդն իմ երդնուլ ՛ի բահաղ. եւ շինեսցին ՛ի մէջ ժողովրդեան իմոոյ։
Եւ եթէ ո́չ դառնայցեն՝ ջնջեցի́ց զազգն զայն, եւ բարձի́ց կորստեամբ ասէ տ(է)ր։
