ვაჲ შენდა არიელ ქალაქსა, რომელსა დავით გბრძოდა. შეკრიბეთ ნაყოფი წელიწადითი წელიწადად, რამეთუ შჭამდეთ მოაბისა თანა.
ვაჭირო არიელსა, და იყოს ძალი და სიმდიდრჱ მისი ჩემდა,
და გარე-მგადგე შენ ვითარცა დავით, და გარე-მოგადგა შენ ლაშქარი, და გარე-მოგაშჱნო შენ გოდლები.
და დამდაბლდენ ქუეყანად სიტყუანი შენნი ვიდრე ქუესკნელადმდე, და დაჰმდაბლდე ქუეყანად: იტყოდი და სიტყუანი შენნი შთაჴდენ ქუეყანად, და იყოს ვითარცა რომელნი ქუეყანით ჴმობედ ჴმაჲ შენი, და იატაკადმდე ქუეყანისა ჴმაჲ შენი მოუძლურდეს.
და იყოს, ვითარცა მტუერი კედლისაჲ, სიმდიდრჱ იგი ყოველთა მათ უღმრთოთაჲ, და ვითარცა მიწაჲ რომელი მოაქუნ ქარსა, და იყოს ვითარცა თუალისა წამსა მეყსეულად
უფლისა მიერ ყოვლისა-მპყრობელისა, რამეთუ მოხედვა ყოს მისა, ქუხილითა და ძრვითა და ჴმითა დიდითა, და ნიავქარითა მოწევნულითა, და ალითა ცეცხლისა შემწუველისაჲთა,
და იყოს ვითარცა სიზმარი ძილსა შინა ღამჱ, სიმდიდრჱ იგი ყოველთა მათ წარმართთაჲ, რომელნი იგი განეწყვნეს იჱრუსალემსა ზედა, და ყოველნი რომელნი აღდგომილ იყვნეს ისრაჱლსა ზედა და ყოველნი რომელნი შეკრებულ იყვნეს იჱრუსალემსა ზედა, და რომელნი აჭირვებდეს მას,
და იყვნედ ვითარცა რომელნი ძილსა შინა ჭამედ და სუმედ, და აღ-რაჲ-დგიან ცუდ არნ ჩუენებაჲ იგი მათი: და ვითარცა რომელსა ძილსა შინა სწყურინ, და სუამნ, და აღ-რაჲ-დგის მერმე სწყურინვე, ხოლო სული Page of ms. J: A60r მისი/ ცუდად ესვიდა: ესრე იყოს სიმდიდრე იგი ყოველთა წარმართთაჲ რომელნი იგი განეწყვნეს იჱრუსალემსა ზედა და მთასა სიონსა,
გიკჳრდინ და განკერთით, და დაითრვენით ნუ ღჳნისაგან და შესულებით ნუ თაფლუჭისაგან, ნუცა ღჳნითა აღიძრვით,
რამეთუ მასუა ჩუენ უფალმან სული მწუხარებისაჲ, და გიწუხნეს თუალნი თქუენნი და მთავართა თქუენთანი და წინაწარმეტყუელთა თქუენთანი, რომელნი ხედვენ დაფარულსა.
და იყვნენ ყოველნი ესე სიტყუანი, ვითარცა სიტყუანი წიგნისა დაბეჭდულისანი, რომელი იგი მისციან კაცსა მეცნიერსა წიგნისასა, და ჰრქჳან, აღმოიკითხე ესე, და ჰრქჳს, ვერ ძალ-მიც აღმოკითხვად, რამეთუ დაბეჭდულ არს.
და მიეცეს წიგნი ესე ჴელსა კაცისასა, რომელ არა იცის წიგნი, და ჰრქჳან მას, აღმოიკითხე ესე, და ჰრქჳს, არა ვიცი წიგნი.
და თქუა უფალმან, მახლობელ არს ჩემდა ერი ესე პირითა მათითა, და ბაგითა მათითა მადიდებენ მე: ხოლო გულნი მათნი შორად განყენებულ არიან ჩემგან. ცუდად მსახურებენ მე, აწავებენ მცნებასა კაცთასა და მო<ძ>ღურებასა.
ამისთჳს ესერა შევსძინო გარდაცვალებად ერისა ამის, და გარდავცვალნე იგინი, და მოუღო სიბრძნე ბრძენთა, და გულის-ჴმის-ყოფაჲ იგი გულის-ჴმის-მყოფელთაჲ დაუფარო.
ვაჲ მათდა რომელნი ღრმად ჰყოფენ ზრახვასა და არა უფლისა მიერ, რომელნი იდუმალ ზრახვა<სა> ჰყოფენ, და იყვნენ ბნელსა შინა საქმენი მათნი. და თქუან: ვინ მხედავს ჩუენ და ვინ მიცნას, რომელსა ესე ჩუენ ვიქმთ.
ანუ არა ვითარცა თიჴაჲ მეკეცისაჲ შერაცხილ ხართ თქუენ, ნუ ჰრქჳს სადა მე ქმნულმან მოქ<მ>ედსა თჳსსა, არა შემქმენ. ანუ დაბადებულმან დამბადებელსა: Page of ms. J: A60v არა მეცნიერად შემქმენ მე./
არა მცირედისა ჟამისა შემდგომად და გარდაიცვალოს ლიბანჱ, ვითარცა მთაჲ ქერმელისაჲ, და ქერმელი მაღნარად შეირაცხოს.
და ესმოდის მას დღესა შინა ყრუთა სიტყუანი მის წიგნისანი, და რომელნი ბნელსა შინა იყვნენ, და ნისლსა თუალნი ბრმათანი ხედვიდენ.
და იხარებდენ გლახაკნი უფლისა მიმართ სიხარულით. და განწირულნი კაცთაგანნი აღივსნენ მხიარულებითა. <. . .>
<. . .> და ყოველთა მამხილებელთა ბჭეთა ზედა დასაბრკოლებელი დაუდვან.
ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი, სახლსა ზედა იაკობისსა, რომელი გამოირჩია აბრაჰამისგან, არა აწ ჰრცხუენოდის იაკობსა, არცა აწ პირი მისი გარე-მიიქციოს.
არამედ რაჟამს იხილნენ შვილთა მათთა საქმენი ჩემნი, ჩემთჳს წმიდა ყონ სახელი ჩემი, და წმიდა ყონ წმიდაჲ იგი იაკობისი: და ღმრთისათჳს ისრაჱლისა ეშინოდის,
და ცნან შეცთომილთა სულითა გულის-ჴმის-ყოფაჲ, და რომელნი დრტჳნვიდენ ისწაონ სმენად, და ენათა ბრგუნვილთა ისწავონ სითყუად მშჳდობისა.
