მას ჟამსა შინა, თქუა უფალმან; ვეყო ღმერთ ნათესავსა ისრაჱლისასა, და იგინი იყვნენ ჩემდა ერ.
ესრე თქუა უფალმან; ვპოე სიწრფოებაჲ უდაბნოსა მომსრველთა თანა მახჳლითა, რომელნი მივიდეს მაწამებელად ისრაჱლისა, ვიდოდეთ და ნუ მოჰსრავთ ისრაჱლსა.
შორით უფალი გამოუჩნდეს მათ, სიყუარულითა საუკუნოჲთა შეგიყუარე შენ, ამისთჳს მოგიზიდე შენ შეწყალებად.
რამეთუ აღგაშჱნო შენ, და აღგეშჱნას, ქალწული ისრაჱლი, მერმე მოიღო ბობღანი შენი, <და> გამოიღო კრებულთა თანა მომღერთა.
მერმე აშჱნოთ ვენაჴები მთასა სამარიაჲსასა. დაჰნერგეთ ნერგი და აქებდით;
რამეთუ დღჱ ნუგეშინის-ცემისაჲ არს მვედრებელთაჲ მთათა ზედა ეფრემისთა, აღდეგით და აღვიდეთ სიონდ უფლისა ღმრთისა ჩუენისა.
რამეთუ ესრეთ ეტყჳს უფალი იაკობსა, იხარებდით და იშუებდით და იმღერღით თავთა ზედა წარმართთასა, სასმენელ ყავთ და აქებდით და თქუთ; იჴსნა <უფალმან> ერი თჳსი, ნეშტი ისრაჱლისაჲ.
აჰა ესერა მე მოვიყვანნე იგინი ქუეყანით ჩრდილოჲთ, და შევკრიბნე იგინი კიდით ქუეყანისაჲთ დღესასწაულსა ფასეკისასა. და გესხნენ შენ ერნი მრავალნი, მათ შორის და მკელობელი და ბრმაჲ, მუცელ-ქუმული და მშობელი, ერთბამად კრებული დიდი, და მოიქცენ აქა.
ტირილით განვიდეს შენგან, და ნუგეშინის-ცემით მოვიყვანნე იგინი, და განუსუენო ნაკადულსა ზედა წყალთასა გზასა წრფელსა, და არღარა შესცთენ მერმე მას შინა, რამეთუ ვექ<მ>ნე მე ისრაჱლსა მამად, და ეფრემ პირმშოჲ ჩემი არს.
ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ წარმართნო, და მიუთხართ ჭალაკთა შორიელთა. არქუთ, რომელმან განაქრია ისრაჱლი შეკრიბოს იგი, და დაიცვას ვითარცა მწყემსმან სამწყსოჲ თჳსი.
რამეთუ იპსნა უფალმან იაკობი, და განარინა იგი ჴელთაგან უმძლავრჱსთა მისთა.
და მოვიდენ და იხარებდენ და იშუებდენ მთასა ზედა სიონსა, Page of ms. J: B16r მოვიდენ და დაუკჳრდეს კეთილთა/ ზედა უფლისათა, ქუეყანასა ზედა იფქლისასა და ღჳნისასა და ნაყოფთასა და საცხოვართასა და ზროხათასა, და იყოს სული მათი ვითარცა ხჱ ნაყოფიერი, და ვითარცა სამოთხჱ დამთრვალი, და არღარა ეშინოდის მათ მერმე, არცა ჰმშიოდის.
მაშინ იხარებდენ ქალწულნი შორის კრებულსა ჭაპუკთასა, და მოხუცებულნი მხიარულ იყვნენ ერთბამად, და გარდავაქციო გლოვაჲ მათი სიხარულად, და ნუგეშინის-ვსცე მათ, და ვყვნე იგინი სახარულევან, და ვახარო მათ ჭუვილსაგან მათისა.
განვადიდო და დავათრო სული მღდელთაჲ ძეთა ლევისთაჲ, და ერი ჩემი კეთილითა ჩემითა განძღეს, იტყჳს უფალი.
ესრე თქუა უფალმან; ჴმაჲ ჰრამად ისმა, გლოვაჲ, ტირილი და გოდებაჲ; ჰრაქელ ტიროდა ძეთა მათ თჳსთა ზედა, და არა უნღა ნუგეშინის-ცემაჲ შვილთა თჳსთა ზედა, რამეთუ არა არიან.
ესრე იტყჳს უფალი; დასცხერინ ჴმაჲ შენი ტირილისაგან, და თუალნი შენნი ცრემლთაგან, რამეთუ არს სასყიდელი საქმეთა შენთაჲ, თქუა უფალმან, და მოიქცეს ქუეყანით მტერთაჲთ.
და იყოს სასოება აღსასრულსა შენსა, თქუა უფალმან, და მოექცენ შვილნი შენნი საზღვართა მათთა.
სმენით მესმა ეფრემის გოდებაჲ, განმსწავლე მე და განვისწავლო, ვითარცა სამწყული უმწყი ვერ დავიმწყე. მომაქციე მე და მოვიქცე, რამეთუ შენ უფალი ღმერთი ჩემი ხარ.
რამეთუ შემდგომად ტყუეობისა მის ჩემისა შევინანე, და შემდგომად გულის-ჴმის-ყოფისა ვკუნესოდე დღეთა ზედა სირცხჳლისა ჩემისათა; კდემულ ვიქმენ და დაგემორჩილე შენ, რამეთუ მოვიღე ყუედრებაჲ სიჭაპუკით ჩემითგან.
ძჱ ხარ საყუარელი ჩემი, ეფრემ, ყრმაჲ განცხრომისაჲ შუებასა, რამეთუ ვინაჲთგან სიტყუანი ჩემნი მის თანა არიან, ჴსენებით მოვიჴსენო მისი მერმე. ამისთჳს მოვიძივ იგი; წყალობით შევიწყალო იგი, იტყჳს უფალი.
და დაადგინენ შენდად ებგურნი, სიონ, იყავნ შენდა გუემაჲ განმწარებული, მიეც გული შენი ბეჭთა შენთა, გზასა, რომელსა ხუალ; მოიქეც ქალწულო Page of ms. J: B16v ისრაჱლ, მოიქეც ქალ/აქებად შენდა მგლოვარჱ.
ვიდრემდის მიაქცევდე, ასულო შეურაცხო, რამეთუ დაგბადა შენ უფალმან ცხორებად, და დასანერგველად ახლად, ცხოვრებად იქცეოდიან კაცნი.
ესრე თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაჱლისამან, მერმე თქუან და სიტყუაჲ ესე ქუეყანასა იუდაჲსსა, და ქალაქებსა მისსა, რაჟამს მოვაქციო ტყუჱ მათი. კურთხეულ არს უფალი მთასა ზედა მართალსა წმიდასა მისსა.
და დამკჳდრებულნი მუნ იუდა და ყოველი ქალაქები მისი ერთბამად მოქმედითურთ ქუეყანისაჲთ, და განიშუან სამწყსოჲთურთ.
რამეთუ დავათრვე ყოველი სული წყურიელი, და ყოველი სული მშიერი განვაძღე კეთილითა.
ამისთჳს განვიღჳძე, და ვიხილე, და ძილი ჩემი ტკბილ მეყო მე.
ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და დავსთესო სახლი ისრაჱლისაჲ და სახლი იუდაჲსი თესლითა კაცთაჲთა და თესლითა საცხოვართაჲთა.
და იყოს ვითარცა განვიღჳძე მათ ზედა აღფხურად და <და>რღუევად და დამჴულვად და ბოროტებად და წარწყმედად, ეგრე განვიღჳძო მე მათ ზედა აღშჱნებად და დანერგვად, იტყჳს უფალი.
მათ დღეთა შინა არღარა თქუან მერმე, მამათა ჭამეს კაწახი, და შვილთა კბილნი მოლბეს,
არამედ კაცად-კაცადი ცოდვათა შინა თჳსთა მოკუდეს ყოველი კაცი, და რომელმან ჭამოს კაწახი, მოჰლბენ კბილნი მისნი.
ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და აღთქუმა ვყო სახლსა ზედა ისრაჱლისასა და სახლსა იუდაჲსსა აღთქუმაჲ ახალი;
არა აღთქუმისა მის-ებრ, რომელ აღუთქუ მამათა მათთა დღესა მას, რომელსა უპყარ ჴელი მათი გამოყვანებად მათა ქუეყანით ეგჳპტით, რამეთუ იგინი არა დაადგრეს აღთქუმათა ჩემთა, და მე შ<ე>ურაცხ-ვყვნე იგინი, თქუა უფალმან.
რამეთუ ესე არს აღთქუმაჲ, რომელ აღუთქუ სახლსა ისრაჱლისასა და სახლსა იუდაჲსსა შემდგომად მათ დღეთა, თქუა უფალმან; მივსცნე შჯულნი ჩემნი გონებათა მათთა, და მკერდსა ზედა მათსა დაუწერო მათ, და ვიყო მე მათა ღმრთად, და იგინი იყვნენ Page of ms. J: B17r ჩემდა ერად/.
და არღარა ასწავებდეს კაცად-კაც<ად>ი მოყუასსა თჳსსა, და კაცად-კაცადი ძმასა თჳსსა, და ჰრქუას, გულის-ჴმა-ყავ უფალი, რამეთუ ყოველთა მიცოდიან მე კნინითგან მათით ვიდრე დიდად მათამდე, თქუა უფალმან, მოვიჴსენნე.
ესრე თქუა უფალმან, რომელმან მოსცა მზჱ ნათლად დღისა <და> მთოვარე და მარსკულავები განმანათლებელად ღამისა, და სცის ღაღადება ზღუასა და მხრიედ ღალვანი მისნი, უფალ მერთისა-მპყრობელ არს სახელი მისი.
უკუეთუ დასცხრენ შჯულნი ესე პირისაგან ჩემისა, თქუა უფალმან, და ნათესავმან ისრაჱლისამან დააცადოს ყოფად თესლებად წინაშე პირსა ჩემსა ყოველთა დღეთა.
[!] ესრე იტყჳს უფალი; აღ-თუ-მაღლდეს ცაჲ უზესკნელეს, და და-თუ-მდაბლდეს იატაკი ქუეყანისაჲ ქუესკნელად, მეცა შეურაცხ-ვყო ნათესავი ისრაჱლისაჲ, თქუა უფალმან, ყოველთათჳს, რომელ ქმნეს.
აჰა ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და აღიშჱნოს ქალაქი უფლისაჲ გოდლითგან ანამელისით ვიდრე ბჭედმდე კიდისათა.
და გამოჴდეს მერმე სასოებაჲ და საბელი საზომისაჲ წინაშე მათსა მი-ბორცუადმდე გარებდ, და მოიქმნეს რჩეულთაგან ქვათა გაბათად კერძო, და ყოველთა ზედა ღელეთა ფაგარიმისათა.
და ყოველსა ასარემოთსა ჴევადმდე ნაძუთად, ვიდრე კიდედმდე <ბჭეთა> საცხენისათა აღმოსავალით სიწმიდედ უფლისა, და არღარა აღიფხურეს, არცაღა დაირღუეს უკუნისამდე.
