უფალო, ვისმინე ჰრწმენა სასმენელი შენი, და მკლავი უფლისაჲ ვის გამოეცხადა?
და მიუთხრათ ესე წინაშე მისსა ვითარცა ყრმაჲ და ძირი ქუეყანასა წყურიელსა. არა არს ხილვაჲ მისი, არცა სიკეთჱ, არამედ ხილვაჲ მისი მოკლებულ უფროჲს ყოველთა კაცთა.
კაცი გუემასა შინა იყო, და იცის მან დათმენაჲ სალმობათაჲ, რამეთუ არა გარემიიქცია პირი მისი, იგინა და არა შეირაცხა.
ამან ცოდვანი ჩუენნი იტჳრთნეს და ჩუენთჳს ივნოს და ჩუენ შეგჳრაცხოს სალმობათა შინა და წყლულებათა და განბოროტებათა.
ხოლო იგი იწყლა ურჩულოებათა ჩუენთათჳს და იგუემა ცოდვათა ჩუენთათჳს; სწავლებაჲ მშჳდობისა ჩუენისაჲ მისა მიმართ, წყლულებითა მისითა ჩუენ განვიკურნენით.
ყოველნი ვითარცა ცხოვარნი შევს\ცეთით; Page of ms. P: 189r კაცი გზასა თჳსსა შესცთა. და უფალმან მისცა იგი ცოდვათა ჩუენთათჳს;
და იგი განბოროტებისა მისისათჳს არა აღაღებს პირსა მისსა. ვითარცა ცხოვარი კლვად მიიგუარა და ვითარცა ტარიგი წინაშე მრისუველისა უჴმობელად დგას, ესრჱთ არა აღაღებს პირსა თჳსსა.
სიმდაბლითა თჳსითა სასჯელი მისი მიეღოს. და ნათესავი მისი ვინმე მიუთხრას? რამეთუ აღებულ არს ქუეყანით ცხოვრებაჲ მისი, და ურჩულოებისათჳს ერისა თჳსისა მიეცა იგი სიკუდილდ.
მოვსცნე უკეთურნი სიკუდილისა მისისა წილ და მდიდარნი დაფლვისა მისისა წილ. რამეთუ უსჯულოებაჲ მან არა ქმნა, არცა იპოვა ზაკუვაჲ პირსა მისსა.
და უფალსა ჰნებავს განწმედაჲ ცოდვათაგან. უკუეთუ მიეცნეთ ცოდვათათჳს, სულმან თქუენმან [იხილოს] ნათესავი იგი, მყოვარჟამ ცხოვრებული. და უფალსა ჰნებავს
მოსპოლვად სალმობაჲ სულისაგან მისისა, ჩუენებად მისა ნათელი და დადებად მისა გულისხმის-ყოფით და განმართლებად მართალი მონა, კეთილ-ყოფილ მრავალ, და ცოდვანი მათნი მან თავს-ისხნეს.
ამისთჳსცა მან თავადმან დაიმკჳდრნეს მრავალნი და ძრიელთა განუყოს ნატყუენავი. ამისთჳს მისცა სული თჳსი სიკუდიდ და უსჯულოთა თანა შეირაცხა; და მან ცოდვანი მრავალთანი აჴოცნა და ურჩულოებათა მათთათჳს მიეცა.
