აუარებდით უფალსა, რამეთუ კეთილ, რამეთუ უკუნისამდე არს წყალობაჲ მისი.
თქუედ ჴსნილთა უფლისათა, რომელნი იჴსნა ჴელთაგან მტერთაჲსა,
და ყოველთაგან სოფლებთა შეკრიბნა იგინი მზის აღმოსავალითგან მზის დასავალამდე, ჩრდილოჲთ და ზღჳთ.
შესცთეს იგინი უდაბნოსა უგზოსა, ურწყულსა და გზაჲ ქალაქისა სამკჳდრებელისა მათისაჲ არა პოეს;
ჰშიოდა და სწყუროდა, და სული მათი მათგან მოაკლდა.
ღაღატ-ყვეს უფლისა მიმართ ჭირსა მათსა, და ურვათა მათთაგან იჴსნა იგინი;
უძღოდა მათ გზასა წრფელსა, რაჲთა შევიდენ იგინი ქალაქსა მკჳდრობისა მათისასა.
აუარებდით უფალსა წყალობათა მისთა და საკჳრველებათა მისთა ძენი კაცთანი,
რამეთუ განაძღო სული ჴუებული და სული მშიერი აღავსო კეთილითა,
რომელნი სხდეს ბნელსა და აჩრდილთა სიკუდილისათა, კრულ იყვნეს იგინი გლახაკებითა ვითარცა რკინითა,
რამეთუ მათ განამწარნეს სიტყუანი ღმრთისანი და ზრახვანი მაღლისანი განარისხნეს;
დამდაბლდეს შრომითა გულნი მათნი, მოუძლურდეს და არა იყო მჴსნელ მათდა.
ღაღატ-ყვეს უფლისა მიმართ ჭირსა მათსა, და ურვათა მათთაგან განარინა იგინი
გამოიყვანა იგინი ბნელისაგან და აჩრდილთა სიკუდილისათა და საკრველნი მათნი განხეთქნა.
აუარებდით უფალსა წყალობათა მისთა და საკჳრველებათა მისთა ძენი კაცთანი,
რამეთუ შემუსრნა ბჭენი რვალისანი და მოქლონნი რკინისანი განტეხნა.
შეეწია მათ გზისა მისგან უსჯულოებისა მათისა, რამეთუ ცოდვითა მათითა დამდაბლდეს;
და ყოველი ჭამადი მათი მოიძაგა სულმან მათმან. და მიეახლნეს იგინი ბჭეთა სიკუდილისათა.
ღაღატ-ყვეს უფლისა მიმართ ჭირსა მათსა, და ურვათა მათთაგან აცხოვნა იგინი.
მოავლინა სიტყუაჲ წმიდაჲ მისი, განკურნნა იგინი და იჴსნა იგინი განჴრწნისაგან მათისა.
აუარებდით უფალსა წყალობათა მისთა და საკჳრველებათა მისთა ძენი კაცთანი.
შეწირონ მისა მსხუერპლი ქებისაჲ და უთხრობდენ საქმეთა მისთა სიხარულით.
რომელნი ვლენან ზღუასა ნავებითა და იქმან საქმესა მათსა წყალთა ზედა მრავალთა.
მათ იხილნიან საქმენი ღმრთისანი, ძალნი და საკჳრველებანი მისნი ღრმათა შინა და უფსკრულთა.
თქუა, და აღდგა ქარი ნიავ-ქარისაჲ, და ამაღლდეს ღელვანი მისნი;
ავლენან ცამდე, შთავლენან უფსკრულადმდე; და სული მათი ძჳრითა დადნებოდა,
შეძრწუნდეს ვითარცა მთრვალნი, და ყოველი სიბრძნე მათი დაინთქა.
ღაღად-ყვეს უფლისა მიმართ ჭირსა მათსა, და ურვათა მათთაგან გამოიყვანა იგინი.
გარდააქცინა ნიავ-ქარნი მისნი ნიავად, დასცხრეს ღელვანი მისნი;
და იხარეს, რამეთუ დაყუდნა, და მიუძღუა მათ განსასუენებელსა ნებისა მათისასა.
აუარებდით უფალსა წყალობათა მისთა და საკჳრველებათა მისთა ძენი კაცთანი.
აღამაღლონ იგი კრებულსა შორის ერისასა და საყდრებსა მოხუცებულთასა აქებდენ მას.
რამეთუ დასხნა მდინარენი ჴმელად და გამომავალნი წყალთანი - ქუეყანად წყურიელად
შექმნა ქუეყანაჲ ნაყოფიერი ბიცად უკეთურებისა მკჳდრთა მისთაჲსა.
დასხნა უდაბნონი ტბად წყალთა და ქუეყანაჲ წყურიელი - გამოსადინელად წყალთა;
დაამკჳდრნა მუნ მშიერნი. და იშენეს ქალაქები საყოფელად მათდა,
ითესეს ყანები და დაასხეს ვენაჴი და ყვეს ხილი ნაყოფისა მათისაჲ.
აკურთხნა იგინი, და განმრავლდეს ფრიად, და საცხოვარი მათი არა შემცირდა.
მოაკლდა მათ და განბოროტნეს ჭირისაგან ძუირთაჲსა და სალმობათაჲსა.
მოუჴდა შეურაცხებაჲ მთავართა მათთა, შესცთეს იგინი უდაბნოსა და არა-გზასა.
შეეწია გლახაკსა უპოარებასა შინა მისსა და უძღოდა ვითარცა საცხოვარსა ტომებსა მათსა.
იხილონ წრფელთა, იხარებდენ, და ყოველთა უსჯულოთა დაეყოს პირი მათი.
ვინ არს ბრძენ და დაიმარხოს ესე და გულისჴმა-ყვნეს ძლიერებანი უფლისანი?
