მას ჟამსა შინა თქუა უფალმან: ვეყო მე ღმრთად ნათესავსა ისრაილისასა, და იგინი იყვნენ ჩემდა ერად.
ესრეთ თქუა უფალმან: ვპოე სიტფოჲ უდაბნოსა Page of ed. 1709: 102a შინა, მომსრველთა თანა მახჳლითა, მიმავალნი მაწამებელთამი ისრაჱლისათა; ვიდოდეთ და ნუ მოჰსრავთ ისრაილსა.
რამეთუ შორით უფალი გამოუჩნდეს მას. სიყუარულითა საუკუნოჲთა შეგიყუარებენ, ამისთჳს მოგიზიდენ შეწყალებად.
მერმე აღგაშენო შენ, და აღეშენოს ქალწული ისრაილისაჲ, მერმე მოიღო ბობღანი შენი და გამოხჳდე მწყობრსა შორის მემღერეთასა.
მერმე დაჰნერგენით ვენაჴნი მთათა შინა სამარიაჲსათა, დამნერგუელთა დაჰნერგენით და აქებდით.
რამეთუ არს დღე ჩინებისა სიტყჳს-მგებელთაჲსა მთათა შორის ეფრემისთა: აღდეგით და აღვიდეთ სიონდ უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩუენისა.
რამეთუ ამათ ეტყჳს უფალი იაკობსა: განიშჳთ და დაიჴჳვლეთ თავსა ზედა წარმართთასა, სასმენელებ-ყავთ და აქებდით და თქუთ: იჴსნა უფალმან ერი თჳსი, ნეშტი ისრაილისაჲ.
აჰა მე მოვიყვანებ მათ ქუეყანისაგან ჩრდილოჲსა და შევკრიბნე იგინი დასასრულით ქუეყანისაჲთ დღესასწაულსა ფასეკისასა, და შვილ-ისხას ერი მრავალი, მათ შორის კოჭლი და ბრმაჲ, მუცელ-ქუმული და მშობელი ერთბამად ეკკლესიაჲ დიდი და მოიქცენ აქა.
ტირილით განვიდეს შენგან, და ნუგეშინის-ცემით მოვიყვანნე იგინი გამსუენემან ნაკადულებსა ზედა წყალთასა, გზასა შინა წრფელსა, და არღა სცთებოდინ მას ზედა მერმე, რამეთუ ვექმენ ისრაილსა მამად, და ეფრემა პირმშოჲ ჩემი არს.
ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ, წარმართთა, და მიუთხართ ჭალაკთა შორიელთა, თქუთ: განმფიწლავმან ისრაილისამან შეკრიბოს იგი და დაიცვეს იგი, ვითარცა მაძოვნებელმან სამწყსოჲ თჳსი.
რამეთუ იჴსნა უფალმან იაკობი, განარინა იგი ჴელისაგან უმტკიცესთა მისთაჲსა.
და მოვიდენ და იშუებდენ და იხარებდენ მთ\ასა Page of ed. 1709: 102b ზედა სიონისასა, და მოვიდენ და განცჳბრდენ კეთილთა ზედა უფლისათა, ქუეყანასა ზედა იფქლისა და ღჳნისა და ნაყოფთასა და საცხოვართა და ცხოვართა და ზროხათასა. და იყოს სული მათი, ვითარცა ხე ნაყოფიერი და ვითარცა სამოთხე დამთრვალი, და არ მოემშიოსყე მერმე.
მაშინ იხარებდენ ქალწულნი შესაკრებელთა შორის ჭაბუკთათა, და მოხუცებულნი მხიარულ იყვნენ ერთბამად, და გარდავაქციო გლოვაჲ მათი სიხარულად და ვყვნე იგინი განმხიარულებულ და ვახარო მათ ჭუილისაგან მათისა.
განვადიდო და დამათრო სული მღდელთაჲ, ძეთა ლევისთაჲ, და ერი ჩემი კეთილთა ჩემთაგან აღივსოს, თქუა უფალმან.
ესრეთ თქუა უფალმან: ჴმაჲ ჰრამას შორის ისმა გოდებისა და ტირილისა და ბავთისაჲ, რაქილისა მტირალისაჲ ძეთა მისთა ზედა, და არა ინება ნუგეშინისცემის ძეთა თჳსთა, რამეთუ არა არიან.
ესრეთ თქუა უფალმან, ნუ მოაკლდებინ ჴმაჲ შენი ტირილისაგან და თუალნი შენნი ცრემლთაგან, რამეთუ არს სასყიდელი საქმეთა შენთაჲ, თქუა უფალმან, და მოიქცენ ქუეყნისაგან მტერთაჲსა.
და იყოს სასოება აღსასრულისა შორის შენისა, თქუა უფალმან, და მოიქცენ ძენი შენნი საზღვართა მათთა.
მსმენელსა მესმა ეფრემის გოდებაჲ. მწუართე მე, და განვიწუართე; ხოლო მე ვითარცა ზუარაკი არ განვისწავლე, მომაქციე მე, და მოვიქცე, რამეთუ შენ უფალი ღმერთი ჩემი ხარ.
რამეთუ შემდგომად ტყუეობისა ჩემისა შევინანე და შემდგომად გულისხმისყოფისა ჩემისა ვიცემდი თეძოთა ზედა და სულთ-ვითქუემდ დღეთა ზედა სირცხჳლისა ჩემისათა, და მკდემაცა და შეგივრდი შენ, რამეთუ მოვიღე ყუედრებაჲ სიჭაბუკით ჩემითგან.
ძე საყუარელი ეფრემ ჩემი, ყრმაჲ მშუებელი, რამეთუ, ვინაჲთგან სიტყუანი ჩემნი მის შორის არიან, Page of ed. 1709: 103a ჴსენებით მოვიჴსენო მისი მერმე; ამისთჳს ვისწრაფო მის ზედა; მწყალობელმან შევიწყალო იგი, თქუა უფალმან.
დაადგინენ შენდად, სიონ, ებგურნი, ყავ შეწდად ტანჯვაჲ, მიეც გული შენი ბეჭთა შენთა; გზასა, რომელსა ხუალ, მოიქეც, ქალწულო ისრაილისაო, მიიქეც ქალაქთა მიმართ შენთა მგლოარე.
ვიდრემდის მიიქცევი, ასული შეურცხ-ქმნილი? რამეთუ აღგაგო შენ უფალმან მაცხოვარებად, დასანერგველად ახლად, რომლისა მაცხოვარებასა გარეუვიდოდინ კაცნი.
ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან: მერმეცა თქუან სიტყუაჲ ესე ქუეყანასა შორის იუდაჲსსა და ქალაქთა შორის მისთა, ოდეს მოვაქციო ტყუეობაჲ მათი: კურთხეულ არს უფალი მთასა ზედა მართალსა წმიდასა მისსა.
და დამკჳდრებულნი მუნ იუდა და ყოველნი ქალაქნი მისნი მოქმედებითურთ ქუეყანისაჲთ, და აღებულ იქმნეს შორის სამწყსოსა.
რამეთუ დავათრვე ყოველი ქუეყანაჲ წყურიელი და ყოველი სული მშიერი აღვავსე კეთილებითა.
ამისთჳს აღვდეგ და ვიხილე, და ძილი ჩემი ტკბილ იქმნა ჩემდამო.
აჰა დღენი მოვლენ, იტყჳს უფალი, და დაუთესო სახლსა ისრაილისსა და სახლსა იუდაჲსსა თესლი კაცთაჲ და თესლი საცხოვართაჲ.
და იყოს, ვითარცა ვიღჳძებდ მათ ზედა აღფხურად და აღჴუარდვად და დარღუევად და ბოროტებად და წარწყმედად, ეგრეთ ვიღჳძო მათ ზედა აღშენებად და დანერგვად, თქუა უფალმან.
მათ დღეთა შინ არღარა თქუან მერმე: მამათა ჭამეს კაწახი, და კბილნი შვილთანი მოლხუეს.
არამედ კაცადი ცოდვასა შინა თჳსსა მოკუდეს, ყოველი კაცი და კაწახის მჭამელისანი, მოლხუენ კბილნი მისნი.
აჰა დღენი მოვლენ, იტყჳს უფალი, და აღუთქუა სახლსა ისრაილისასა და სახლსა იუ\დაჲსასა Page of ed. 1709: 103b აღთქუმაჲ ახალი,
არა აღთქუმისაებრ, რომელი აღუთქუ მამათა მათთა დღესა შინა პურობისა ჩემგან ჴელისა მათისასა გამოყვანებისათჳს მათისა ქუეყანით ეგჳპტით, რამეთუ იგინი არა დაადგრეს აღთქუმისა შორის ჩემისა, და მე უდებვყვნე იგინი, თქუა უფალმან.
რამეთუ ესსე აღთქუმაჲ, რომელი აღუთქუა სახლსა ისრაილისასა და სახლსა იუდაჲსსა შემდგომად მათ დღეთა თქუა უფალმან, მიმცემელმან შჯულთა ჩემთამან გაგონებათა მიმართ მათთა და მკერდსა ზედა გულთა მათთასა დავწერნე იგინი და ვიყო მათდა ღმრთად და იგინი იყვნენ ჩემდა ერად.
და არა ასწავებდენ კაცადი მოყუასსა თჳსსა და კაცადი ძმასა თჳსსა, მეტყუელნი: იცან უფალი, რამეთუ ყოველთა მიცოდინ მე მცირითგან მათით ვიდრე დიდადმდე მათდა, თქუა უფალმან, რამეთუ მლხინებელ ვეყო მე უსჯულოებათა მათთა და ცოდვათა მათთა და არა მოვიჴსენო მერმე.
ესრეთ თქუა უფალმან, მომცემელმან მზისამან ნათლად დღისა, სიმკაცრისა მთოვარისა და ვარსკულავთაჲსა. სინათლედ ღამისა, და მიმცემმან ღაღადებასა ზღჳსა შორის, და ბგერედ ღელვანი მისნი, უფალ ყოვლისა-მპყრობელ სახელი მისი.
უკუეთუ დასცხრენ შჯულნი ესე პირისაგან ჩემისა, თქუა უფალმან, და ნათესავიცა ისრაილისაჲ დასცხრეს ყოფად ნათესავად წინაშე პირსა ჩემსა ყოველთა დღეთა.
ამათ იტყჳს უფალი: აღ-თუ-მაღლდეს ცაჲ განსაცხრომელადმი, და დათუ-მდაბლდეს იატაკი ქუეყანისაჲ ქუე, მე არ გამოუცდელ-ვყო ნათესავი ისრაილისაჲ, თქუა უფალმან, ყოველთათჳს, რომელნი ქმნნეს.
აჰა დღენი მოვლენ, იტყჳს უფალი, და აღეშენოს ქალაქი უფლისაჲ გოდლითგან ანამეილისით ვიდრე ბჭედმდე კუთხისა,
და გამოჴდეს მერმეცა სასოებაჲ, საბელი განზომისაჲ წინაშე მათსა ვიდრე ბორცუამდე Page of ed. 1709: 104a ღარისსა და გარემო ემრგულოს მრგულივ რჩეულთაგან ქვათა კაბათადმი,
და ყოველსა ღელესა ფანგარიმისასა და სანაცრისა და ყოველსა ასარიმოთსა ვიდრე ნაღუარევამდე ნაძუებისათა, ვიდრე კუთხემდე ბჭისა ცხენთაჲს აღმოსავალისა სიწმიდედ უფლისა და არღა მერმე არ მოიფხურას და არა დაირღუეს მისაუკუნომდე.
