) ღუაწლისა მძლენო წმიდანო:
პატიოსან არს წინაშე ღმრთი{სა};
მრწმენა მე რომლი{თაცა}:
საკჳრველ არს ღმერთი წმიდათა:
ეკლესიასა შინა აკურთ{ხევდით}:
გეშინოდენ უფლისა ყოველთა წმიდათა:
ვაკურთხოთ უფალი ყოველსა:
აგიარებენ შენ უფალო ყოველნი ს{ა}ქ{მენი}:
ნებაჲ მოში{შთა}:
წმიდათა და რომელნი არიან:
მიცევ მე ღმერთო რაჲმეთუ შენ გეს{ავ}. თუალნი
ვიდოდი მე უბი{წოსა}:
) ქებასა მართალთ{ასა}: ჰპოო:
იანვარსა: კბ :
) უკუეთუ ქრისტე
მარხვათა: ბ : {!} შაბათსა:
უკუეთუ
... უკუეთუ მის თანა ვივნოთ, მის თანაცა ვიდიდნეთ.
Ms. page: P305R რამეთუ მე ესრე მგონიეს, ვითარმედ ვერ ღირს არიან ვნებანი იგი ამის ჟამისანი მერმისა მისთჳს დიდებისა, რომელი გამოჩინებად არს ჩუენდა მომართ.
რამეთუ იჭჳ იგი დაბადებისაჲ გამოჩინებასა შვილთა ღმრთისათა მოელით,
რამეთუ ამაოებასა დაემორჩილნეს დაბადებულნი, დაბადებულნი არა ნებსით, არამედ მის მიერ, რომელმან დაამორჩილა მას, სასოებით,
რამეთუ თჳთ იგიცა დაბადებული გან-ვე-თავისუფლდეს კირთებისა მისგან ხრწნილებისა აზნაურებასა მას დიდებასა შვილთა ღმრთისათა.
უწყით რამეთუ ყოველი დაბადებული თანაკუნესის და ელმის მოაქამდე.
არა ხოლო თუ იგი, არამედ თჳთ ჩუენცა, რომელთა-ესე ნაყოფი სულისაჲ გაქუს, თავთა შინა ჩუენთა ვკუნესით, შვილებასა მას მოველით გამოჴსნასა ჴორცთა ჩუენთასა,
რამეთუ სასოებით ვცხონდე. Ms. page: P305V ხოლო სასოებაჲ იგი ხილული არა არნ სასოება; რომელსა-იგი ვინ ხედავნ, რაჲსაღა ესავნ?
ჩუენ თუ არა ვხედავთ და ვესავთ, მოთმინებით მოველით.
ეგრევე სული იგი თანაშეეწევის ურჩულოებასა მას ჩუენსა, რამეთუ რაჲმცა-იგი ვილოცეთ, ვითარ-იგი ჯერ-არს, არა ვიცით; არამედ თჳთ იგი სული მეოხ არს ჩუენთჳს სულთქუმითა მით უსიტყუელითა,
ხოლო რომელი გამომეძიებელი არს გულისაჲ, და იცის ზრახვაჲ იგი სულისაჲ, რამეთუ ღმრთისა მიმართ მეოხ არს წმიდათათჳს.
ესე უწყით.
Ms. page: P305V ესე უწყით, რამეთუ ღმრთის მოყუარეთა ყოველივე განემარჯჳს კეთილად, რომელნი-იგი ბრძანებით ჩინებულ არიან.
რამეთუ რომელნი-იგი წინაჲსწარ იცნნა, წინაჲსწარცა განამართლნა თანამსგავსად ხატისა მის ძისა თჳსისა, რაჲთა იყოს იგი პირმშო მრავალთა შორის ძმათა;
და რომელნი წინაჲსწარ იჩინნა, მათცა უწოდა; და რომელთა-იგი უწოდა, იგინიცა განამართლნა; და რომელნი-იგი განამართლნა, იგინიცა ადიდნა.
რაჲმე უკუე ვთქუათ ამისთჳს? უკუეთუ ღმერთი ჩუენი კერძო არს, ვინ არს ძჳრისმეტყუელ ჩუენდა?
რომელმან-იგი ძესაცა თჳსსა არა ჰრიდა ჩუენთჳს, არამედ ჩუენ ყოველთათჳს მისცა იგი, ვითარ არა უკუე მითურთით ყოველი მოგუანიჭოს ჩუენ?
ვინ არს მაბრალებელ რჩეულთა ღმრთისათა? ღმერთი არს განმამართლებელ.
და ვინ არს დამსჯელ? ქრისტე იესუ, რომელი მოკუდა, უფროჲსღა აღდგა; რომელი ზის Ms. page: P306R მარჯუენით ღმრთისა და მეოხ არს ჩუენთჳს.
ვინ განმაშორნეს ჩუენ სიყუარულსა მას ღმრთისასა: ჭირმან ანუ იწროებამან, დევნამან ანუ სიყმილმან, შიშულობამან ანუ ურვამან ანუ მახჳლმან? ვითარცა წერილ არს:
შენთჳს მოვსწყდებით ჩუენ მარადღე და შევირაცხებით ჩუენ, ვითარცა ცხოვარნი კლვადნი.
არამედ ამას ყოველსა ზედაშეუძლოთ ჩუენ მის მიერ, რომელმან-იგი შემიყუარნა ჩუენ.
მრწამს მე, რამეთუ არა სიკუდილმან, არცა ცხორებამან, არცა ანგელოზთა, არცა მთავრობათა, არცა ამან სოფელმან,
არცა ძალთა, არცა სიღრმეთა, არცა სიმაღლეთა, არცა სხუამან დაბადებულმან შემიძლოს ჩუენ განყენებად [სიყუარულსა] მას ღმრთისასა, რომელ არს ქრისტე იესუს მიერ უფლისა ჩუენისა.
) გუაქუს ჩუენ
ფებერვალსა: ვ :
ამიერითგან
Ms. page: P306R ამიერითგან განძრიელდით უფლისა მიერ სიმტკიცითა ძრიელებისა მისისაჲთა;
შეიმოსეთ ყოვლადსაჭურველი იგი ღმრთისაჲ, რაჲთა შეუძლოთ თქუენ წინადადგომად მანქანებათა ეშმაკისათა,
რამეთუ არა არს ბრძოლაჲ ჩუენი სისხლთა მიერ და ჴორცთა, არამედ მთავრობათა მიმართ და ჴელმწიფებათა სოფლისმპყრობელთა მიმართ ამის ბნელისათა, სულთა მიმართ უკეთურებისათა, რომელნი არიან ცასა ქუეშე.
ამისთჳს აღიღეთ ყოვლადსაჭურველი იგი ღმრთისაჲ, რაჲთა შეუძლოთ წინადადგომად დღე\სა Ms. page: P306V მას ბრძოლისასა, და ყოველსავე იქმოდეთ, რაჲთა მტკიცედ სდგეთ.
მტკიცედ უკუე დეგით, შეირტყენით წელნი თქუენნი ჭეშმარიტებითა, შეიმოსეთ ჯაჭჳ იგი სიმართლისაჲ
და შეისხენით ფერჴთა თქუენთა განმზადებულებაჲ იგი სახარებისაჲ.
ყოველსა შინა აღიღეთ ფარი იგი სარწმუნოებისაჲ, რომლითა შეუძლოთ ყოველთა მათ ისართა უკეთურებისათა განჴურვებულთა დაშრეტად.
და ჩაფხუთი იგი ცხორებისაჲ დაიდგით და მახჳლი იგი სულისაჲ, რომელ არს სიტყუაჲ ღმრთისაჲ.
)
Ms. page: L618A ყოველნივე ლოცვითა და ვედრებითა ილოცევდით ყოველსა ჟამსა სულითა და მისა მიმართ იღუიძებდით ყოვლითა კრძალულებითა და ვედრებითა ყოველთა წმიდათათჳს.
იქადიან
) მოიჴსენენით
ნოემბერსა: თ :
) სარწმუნოებით
მარხვათა; ე :
) Ms. page: P306RB აწ უკუე
იანვარსა: კბ :
ღმერთი დიდებულ არს ზრახ{ვასა}:
ნეტარ არს კაცი რომელი ესავს:
შევიყუარე რაჲმეთუ ის{მინა}:
რაჲ მივაგო უფალსა ყოვლი{თა}:
იქადიან წმიდანი დი{დებითა}:
თუალნი ჩემნი წმიდათა:
საფუძველნი მისნი:
) აჰა ესერა მე მიგავ{ლინებ}: ჰპოო:
ფებერვალსა: ვ;
) არა არს მოწაფჱ: ჰპოო:
მარხვათა: გ : შაბათსა:
და იწყო სწავლად მათა.
Ms. page: P306V და იწყო სწავლად მათა, ვითარმედ: ჯერ-არს Ms. page: P307R ძისა კაცისაჲ ფრიად ვნებაჲ და შეურაცხ-ყოფაჲ მოხუცებულთაგან და მღუდელთ-მოძღუართა და მწიგნობართა; [და მოკლვად] და მესამესა დღესა აღდგეს.
და განცხადებულად სიტყუასა ამას იტყოდა, გარ-რე-იყვანა იგი პეტრე და იწყო ბრალობად მის სიტყჳსათჳს.
ხოლო თავადი მიექცა და იხილნა მოწაფენი თჳსნი, შეჰრისხნა პეტრეს და ჰრქუა მას: წარვედ ჩემგან მართლუკუნ, ეშმაკო, რამეთუ არა ჰზრახავ ღმრთისასა, არამედ კაცთასა.
და მოუწოდა ერთსა მოწაფეთაგანსა და ჰრქუა მას: რომელსა უნდეს შემოდგომად ჩემდა, უარ-ყავნ თავი თჳსი, აღიღენ ჯუარი და შემომიდეგინ მე.
რომელსა უნდეს განრინებად სული თჳსი, წარიწყმიდოს იგი; და რომელმან წარიწყმიდოს თავი თჳსი ჩემთჳს გინა სახარებისა ამისთჳს, მან აცხოვნოს იგი.
რაჲ სარგებელ არს კაცისა, უკუეთუ შეიძინოს სოფელი ყოველი და სული თჳსი იზღჳოს?
ანუ რაჲ მისცეს კაცმან ნაცვალად სულისა თჳსისა?
რომელსა სირცხჳლ უჩნდეს ჩემი და სიტყუათა ჩემთაჲ, ნათესავსა ამას მომრუშესა და ცოდვილსა, ძემან კაცისამან არცხჳნოს მას, რაჟამს მოვიდეს დიდებითა მამისაჲთა ანგელოზთა თანა წმიდათა.
და ეტყოდა მათ: ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ არიან ვინმე აქა მდგომარეთაგანნი, რომელთა არა იხილონ გემოჲ სიკუდილისაჲ, ვიდრემდის იხილონ სასუფეველი ღმრთისაჲ, მომავალი ძალითა.
) იწყო პეტრე სიტყუად:
ოკდონბერსა: კ :
) დაჯდა იგი მთასა
სეკდენბერსა: კჱ :
) ხოლო თქუენ გეტყჳ
მარხვათა: გ; შაბათსა.
ხოლო მათ ყოველთა
Ms. page: P307R ხოლო მათ ყოველთა წინა დაგასხნეს თქუენ ზედა ჴელნი მათნი და გდევნიდენ და მიგცემდენ თქუენ შესაკრებელსა და საპყრობილესა და მეფეთა წინაშე მიგიყვანებდენ სახელისა ჩემისათჳს.
და გექმნეს Ms. page: P307V თქუენ ესე საწამებელ.
დაისხენით ესე გულთა თქუენთა, რაჲთა არა წინაჲსწარ იწურთიდეთ, ვითარმედ: რაჲ სიტყუაჲ მიუგოთ.
რამეთუ მე მოგცე თქუენ პირი და სიბრძნჱ, რომელსა ვერ უძლონ წინა-აღდგომთა თქუენთა.
რამეთუ მიეცნეთ თქუენ მამა-დედათაგან და ძმათა და მეგობართა და ნათესავთა თქუენთა;
და იყვნეთ თქუენ მოძულებულ ყოველთაგან სახელისა ჩემისათჳს.
და თმაჲ თავისა თქუენისაჲ არა წარწმდეს.
მოთმინებითა თქუენითა მოიპოვნეთ სულნი თქუენნი.
) მოიჴსენეთ სიტყუაჲ იგი:
ანდერძსა შინა:
) განადიდე მაცხოვ{ა}რ, სოფელსა:
) შესაწირავნო {!} სუ{ლიერნო}.
) მჴედრობაჲ მთავარ{ანგელოზთაჲ}:
