TITUS
Text collection: VT 
Vetus Testamentum iberice

The Old Georgian texts of the Old Testament
from the Ošḳi and the Jerusalem Bible manuscripts

On the basis of the editions
C̣ignni ʒowelisa aġtkowmisani
978 c̣lis xelnac̣eris mixedvit,
ṭ. I, naḳv. 1:
Dabadebisay. Gamoslvatay,
gamosca A. Šaniʒem,
Tbilisi 1947
(Ʒveli kartuli enis ʒeglebi, 4);
Ʒveli aġtkmis aṗoḳripebis kartuli versiebi
(X-XVIII ss. xelnac̣erta mixedvit).
Ṭeksṭebi gamosacemad moamzada, c̣inasiṭq̇vaoba da leksiḳoni daurto
C. Kurciḳiʒem.
C̣igni 1,
Tbilisi 1970;
The Old Georgian Version of the Prophets,
(ed.) R.P. Blake and M. Brière,
Paris 1962 (Text edition) and 1963 (Apparatus criticus),
(Patrologia Orientalis 29/6 and 30/3),
and
Biblia. Ʒveli aġtkma
(ed.) Ilia Abulaʒe, Nargiza Goguaʒe, Vladimer Ḳeḳelia, Ciala Kurciḳiʒe et. al.,
I-II, Tbilisi 2017
electronically prepared by J. Gippert
with contributions by A. Charanauli and Z. Sarjveladze,
1986-2024;
TITUS version by Jost Gippert,
Frankfurt a/M, 28.2.1998 / 14.7.1998 / 26.12.1999 / 1.6.2000 / 15.12.2002 / 19.6.2003 / 20.3.2007 / 1.12.2024



Book: Gen. 
Genesis

[წიგნი პირველი დაბადებისაჲ]

Chapter: 12 
Verse: 8     Page of ms. O: 1r  ... მას სახელ(სა ზედა უფლისასა).

Verse: 9      და წარმოვიდა მიერ აბრაჰამ და მოვიდა და დაიბანაკა უდაბნოსა მას.

Verse: 10      და იყო სიყმილი ქუეყანასა ზედა. და შევიდა აბრაჰამ ეგჳპტედ მწირობად მუნ, რამეთუ განძლიერდა სიყმილი ქუეყანასა ზედა.

Verse: 11      და იყო, რაჟამს მიეახლა ეგჳპტედ ჰრქუა აბრაჰამ ცოლსა თჳსსა სარას: უწყი, რამეთუ დედაკაცი პირშუენიერ(ი) ხარ;

Verse: 12      და ოდეს გიხილონ შენ ეგჳპტელთა მათ, თქუან, ვითარმედ: ცოლი მისი არს ესე, და მომკლან მე, ხოლო შენ კეთილად შეგიწყნარონ.

Verse: 13      თქუ, ვითარმედ: დაჲ მისი ვარ, რაჲთა კეთილი მეყოს მე შენგან და განერეს სული ჩემი.

Verse: 14      და იყო, რაჟამს შევიდა აბრაჰამ ეგჳპტედ, იხილეს ეგჳპტელთა მათ დედაკაცი იგი, შუენიერ იყო ფრიად.

Verse: 15      და იხილეს იგი მთავართა ფარაოჲსთა და (აქეს იგი) წინაშე ფარაოჲსსა.

Verse: 16      და აბრაჰამს კეთილსა უყოფდეს მის გამო. და შეიყვანეს სარა სახლსა ფარაოჲსსა და იყო მისი ცხოვარი და ზროხაჲ და ვირი და მონაჲ და მჴევალი და ჯორი და აქლემი.

Verse: 17      და ტანჯა ღმერთმან ფარაო ტანჯვითა დიდითა და ბოროტითა და ყოველი სახლი მისი სარაჲსთჳს, ცოლისა აბრაჰამისა.

Verse: 18      მოუწოდა ფარაო აბრაჰამს და ჰრქუა მას: რა(ჲ) ესე მიყავ მე? რად არა მითხარ მე, ვითარმედ ცოლი შენი არს?

Verse: 19      რაჲსათჳს სთქუ, ვითარმედ დაჲ შენი არს, და მოვიყვანე იგი თავისა ჩემისა ცოლად? და აწ ეგერა ცოლი შენი წინაშე შენსა არს; წარიყვანე და ვიდოდე.

Verse: 20      და ამცნო ფარაო კაცთა თ(ჳ)სთა აბრაჰამისთჳს, რაჲთა Page of ms. O: 1v  წარგზავნონ იგი და ცოლი მისი და ყოველივე, რავდენი-რაჲ იყო მისი, და ლოტ მის თანა.

Chapter: 13  
Verse: 1      და გამოვიდა აბრაჰამ ეგჳპტით, იგი და ცოლი მისი და ყოველი, რაჲცა იყო მისი, და ლოტცა მის თანა უდაბნოდ.

Verse: 2      აბრაჰამ იყო მდიდარ ფრიად საცხოვრითა და ვეცხლითა და ოქროჲთა.

Verse: 3      და მოვიდა, ვინაჲცა წარსრულ იყო უდაბნოჲთ, ვიდრე ბეთელდმდე, ვიდრე ადგიდმდე, სადა-იგი იყო კარავი მისი პირველად შოვრის ბეთელსა და შოვრის ანგესა,

Verse: 4      ადგილსა მას საკურთხეველისასა, სადა-იგი ექმნა მას პირველად. და ჰხადა მუნ სახელსა უფლისა ღმრთისასა.

Verse: 5      და ლოტ თანა-მოსრულ იყო აბრაჰამისა, იყო საცხოვარი და ზროხაჲ და კარვები.

Verse: 6      და ვერ იტევდა მათ ქუეყანაჲ იგი დამკჳდრებად ერთბამად, რამეთუ იყო მონაგები მათი ფრიად. და ვერ შემძლებელ იყვნეს დამკჳდრებად ზოგად.

Verse: 7      და იყო ლალვაჲ შოვრის (მწყემსთა მათ სა)ცხოვართა აბრაჰამისთა და შოვრის მწყემსთა მათ საცხოვართა ლოტისთა. ხოლო ქანანელი იგი დამკჳდრებულ იყო მას შინა ქუეყანასა მას.

Verse: 8      ჰრქუა აბრაჰამ ლოტს: ნუ იყოფინ ლალვაჲ შოვრის ჩემსა და შენსა და შოვრის მწყემსთა შენთა და ჩემთა, რამეთუ კაცნი ძმანი ვართ ჩუენ.

Verse: 9      ანუ არა აჰა-ეგერა ყოველი ქუეყანაჲ წინაშე შენსა? განმეშორე ჩემგან. ანუ შენ მარჯუენით და მე მარცხენით, ანუ მე მარჯუენით და შენ მარცხენით.

Verse: 10      და აღიხილნა ლოტ თუალნი თჳსნი და იხილა ყოველი Page of ms. O: 2r  სანახები იორდანისაჲ, რამეთუ ყოველი იყო სარწყავ, ვიდრე დაქცევადმდე ღმრთისა მიერ სოდომისა და გომორისა, იყო ვითარცა სამოთხჱ ღმრთისაჲ და ვითარცა ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ, ვიდრე მოსლვადმდე სეგორდ.

Verse: 11      და გამოირჩია თჳსა ლოტ ყოველი სანახები იორდანისაჲ. და წარმოვიდა ლოტ აღმოსავალით და განეშორა კაცად-კაცადი ძმისაგან თჳსისა.

Verse: 12      და აბრაჰამ დაემკჳდრა ქუეყანასა მას ქანაანისსა და ლოტ დაემკჳდრა ქალაქსა მას სანახეთასა და დაეშჱნა სოდომს შინა.

Verse: 13      ხოლო კაცნი იგი სოდომელნი უკეთურ და ცოდვილ იყვნეს წინაშე უფლისა ფრიად.

Verse: 14      მაშინ ჰრქა ღმერთმან აბრაჰამს შემდგომად განშორებისა მის ლოტისა მისგან: აღიხილენ თუალნი შენნი და იხილე მაგიერ ადგილით, სადა-ეგე ხარ შენ აწ, ბღუარად კერძო და ჩრდილოდ, აღმოსავალად და ზღუად.

Verse: 15      ყოველსა ქუეყანასა რომელსა შენ ჰხედავ, შენ მიგცე იგი და ნათესავსა შენსა უკუნისადმდე.

Verse: 16      და ვყო ნათესავი შენი ვითარცა [ქჳშაჲ] ქუეყანისაჲ. და უკუეთუ ვინმე უძლოს ქჳშაჲ ქუეყანისაჲ აღრაცხად, ნათესავიცა შენი აღრაცხოს.

Verse: 17      აღდეგ და მოვლე ქუეყანაჲ, სიგრძჱ და სივრცე მისი, რამეთუ შენ მიგცე იგი.

Verse: 18      და აღიღო კარავი თჳსი აბრაჰამ და მოვიდა და დაეშჱნა იგი მუხასა მას თანა მამბრესა, რომელ-იგი არს ქებრონს, და აღაშჱნა მუნ საკურთხეველი უფლისაჲ.

Chapter: 14  
Verse: 1      და იყო მეფობასა მას ამარფალ მეფისა სენარისასა და არიოქ მეფისა სილლარისასა Page of ms. O: 2v  და ქოდოლაგომორ მეფისა მის ელამისასა და თარგალ მეფისა მის წარმართთაჲსა.

Verse: 2      და ყვეს ბრძოლაჲ ბალაკის თანა, მეფისა სოდომელთაჲსა, და ბასაჲს თანა, მეფისა გომორელთაჲსა, და სინარ მეფისა ადამაჲსასა და სობომორ მეფისა სიბოჲმისა და მეფისა ბალაკისა: ესე-იგი არს სეგორი.

Verse: 3      ესე ყოველნი შეითქუნეს ღელესა მას მარილოანსა, ესე-იგი არს ზღუაჲ მარილთაჲ.

Verse: 4      ათორმეტ წელ ჰმონებდეს ქოდოლაგომორს ხოლო მეათცამეტესა წელსა განდგეს.

Verse: 5      და მეათოთხმეტესა წელსა მოვიდა ქოდოლაგომორ და მეფენი იგი მის თანა და მოწყჳდნეს გმირნი იგი, რომელნი იყვნეს ასტაროთს შინა კარანისასა, და ნათესავნი ძლიერნი და სომმელნი იგი სავეს შინა ქალაქსა.

Verse: 6      და ქორელნი იგი მთათა შინა სეირისათა, ვიდრე ბელეკუნადმდე ფარანისა, რომელ არს უდაბნოსა ზედა.

Verse: 7      და მოაქციეს და მოვიდეს წყაროსა მას საშჯელისასა, ესე-იგი არს კადე. და მოწყჳდნეს ყოველნი მთავარნი ამალეკისანი და ამორეველი იგი, რომელ დამკჳდრებულ იყვნეს ასასან თამარს.

Verse: 8      განვიდა მეფჱ სოდომისაჲ და მეფჱ გომორისაჲ და მეფჱ ადამაჲსაჲ და მეფჱ სიბოიმისაჲ და მეფჱ ბალაკისაჲ, ესე-იგი არს სეგორი, და ეწყვნეს მათ ბრძოლად ჴევსა მას მარილოანსა.

Verse: 9      ქოდოლაგომორს, მეფესა ელამისასა, და თარგალს, მეფესა Page of ms. O: 3r  წარმართთასა, და ამარფალს, მეფესა სალაჰარისასა -- ოთხნი ესე მეფენი ხუთთა მიმართ.

Verse: 10      ხოლო ჴევი იგი მარილოანი მღჳმენი იყვნეს მალთისანი. და ივლტოდა მეფჱ სოდომელთაჲ და მეფჱ გომორელთაჲ და შეცჳვეს მას შინა. და სხუანი იგი მთად კერძო (ივლტოდეს.

Verse: 11      და წა)რიღეს ყოველი ცხენები სოდომისაჲ და გომორისაჲ და ყოველი საზრდელი მათი და წარვიდეს.

Verse: 12      და წარიყვანეს ლოტცა, ძმის წული აბრაჰამისი, და ნაყოფი მისი და წარვიდეს, რამეთუ მკჳდრ იყო იგი სოდომს შინა.

Verse: 13      მო-ვინმე-ვიდა განრინებულთაგანი მიერ კერძო და უთხრა აბრაჰამს, რამეთუ იგი დამკჳდრებულ იყო მუხასა მას თანა მამბრჱსსა, ოლმორს ძმისა ესქოლისსა და ძმისა ავნანისსა.

Verse: 14      ესმა აბრაჰამს, რამეთუ წარიტყუენა ლოტ, ძმის წული მისი. აღირაცხნა თჳსნი სახლისა ნაშობნი მისნი სამას ათრვამეტნი და დევნა-უყო შემდგომად მათსა ვიდრე დანდმდე.

Verse: 15      და დაესხა ღამე, იგიდა მონანი, და მოსრნა იგინი. და წარიქცინა იგინი ვიდრე ქობალადმდე, რომელ არს მარცხენით კერძო დამასკისა,

Verse: 16      და მოაქცია ყოველი ცხენები სოდომისაჲ და ლოტ, ძმის წული თჳსი, მოიყვანა და ყოველი მონაგები მისი და დედანი და ერი.

Verse: 17      გამოვიღა მეფჱ სოდომისაჲ შემთხუევად Page of ms. O: 3v  აბრაჰამისა, მო-რაჲ-ქცეულ იყო იგი მოწყუედისაგან ქოდოლაგომორისა და მეფეთა მათ, რომელნი იყვნეს მის თანა ღელესა მას სავესა, ესე-იგი არს ველი მეფეთაჲ.

Verse: 18      და მელქიზედეკ, მეფემან სალემისამან, გამოართუა აბრაჰამს პური და ღჳნოჲ. ხოლო იყო ესე მღდელი ღმრთისა მაღლისაჲ.

Verse: 19      და აკურთხა აბრაჰამი და თქუა: კურთხეულ არს აბრაჰამი ღმრთისა მიერ მაღლისა, რომელმან დაჰბადნა ცანი და ქუეყანაჲ,

Verse: 20      და კურთხეულ არს ღმერთი მაღალი, რომელმან მოგცნა მტერნი შენნი ჴელთა შენთა. და მისცა მას აბრაჰამ ათეული ყოვლისაგან.

Verse: 21      ჰრქუა მეფემან სოდომელთამან აბრაჰამს: მომცენ მე კაცნი, და ცხენები მიიღე შენდად.

Verse: 22      ჰრქუა აბრაჰამ მეფესა სოდომელთასა: განვიპყრნე ჴელნი ღმრთისა მიმართ მაღლისა, რომელმან დაჰბადნა ცანი და ქუეყანაჲ.

Verse: 23      უკუეთუ საბლითგან ვიდრე ჴამლის ტეფადმდე -- შესასხმელთამდე -- მოვიღო ყოვლისაგან, რომელ არს შენი, რაჲთა არა სთქუა, ვითარმედ: მე განვამდიდრე აბრაჰამი,

Verse: 24      გარნა რომელ-რაჲ ჭამეს ჭაბუკთა ამათ, და ნაწილი კაცთა ამათ, რომელნი მოვიდეს ჩემ თანა: ესქოლ, ავნან, მამბრე, ამათ მიიღონ ნაწილი.

Chapter: 15  
Verse: 1      ამის სიტყჳსა შემდგომად იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ აბრაჰამისა მიმართ და თქუა: ნუ გეშინინ, აბ\\რაჰამ, Page of ms. O: 4r  მე შეგეწიო შენ და სასყიდელი შენი დიდ იყოს ფრიად.

Verse: 2      ჰრქუა აბრაჰამ: უფალო, რაჲ მომცე მე? და მე ესერა დატევებულ ვარ უშვილოდ, ხოლო ძჱ მასეკისი, სახლის წულისა ჩემისაჲ, ესე დამასკელი ელიეზერ.

Verse: 3      და თქუა აბრაჰამ: რამეთუ არა მეც თესლი. ამან სახლის წულმან ჩემმან დამიმკჳდროს მე.

Verse: 4      და მე(ყსეულად ჴმაჲ იყ)ო მისა და ჰრქუა: არა დაგიმკჳდროს შენ მაგან, არამედ რომელი გამოვიდეს შენგან, მან დაგიმკჳდროს შენ. 5. და გამოიყვანა გარე და ჰრქუა მას: აღიხილენ თუალნი შენნი ზეცად და აღრაცხენ ვარსკულავნი, უკუეთუ უძლო აღრაცხაჲ მათი. და ჰრქუა: ესრე იყოს ნათესავი შენი. 6. და ჰრწმენა აბრაჰამს ღმრთისაჲ და შეერაცხა მას სიმართლედ.

Verse: 7      და ჰრქუა მას: მე ვარ ღმერთი, რომელმან გამოგიყვანე შენ სოფლისა. მისგან ქალდეველთაჲსი, რაჲთა მიგცე შენ ქუეყანაჲ ესე სამკჳდრებელად.

Verse: 8      და თქუა აბრაჰამ: უფალო, უფალო, რაჲთა უწყოდი, რამეთუ დავიმკჳდრო იგი?

Verse: 9      და ჰრქუა მას ღმერთმან: მომგუარე მე დიაკეული სამ წლისაჲ და თხაჲ სამ წლისაჲ და ვერძი სამ წლისაჲ და გურიტი და ტრედი.

Verse: 10      მოიღო ესე ყოველი აბრაჰამ და განახევრა იგი შოვრის და დააგო იგი წინაშე პირისპირ ურთიერთას. ხოლო მფრინველნი იგი არა განყვნა.

Verse: 11      და გარდამოვიდოდა მფრინველი. ჴორცსა მას ზედა განყოფილ(სა) . ხოლო აბრაჰამ თანა-ჯდა.

Verse: 12      Page of ms. O: 4v  და დასლვასა ოდენ მზისასა განკჳრვებაჲ დაეცა აბრაჰამის ზედა და აჰა-ესერა შიში დიდი ბნელისაჲ მოიწია მის ზედა.

Verse: 13      და ჰრქუა აბრაჰამს: უწყებით. უწყოდე. რამეთუ მწირ იყოს ნათესავი შენი ქუეყანასა არა თჳსსა და დაიმონნენ იგინი და ბოროტსა უყოფდენ ოთხას წელ.

Verse: 14      ხოლო ნათესავსა მას რომელსა ჰმონებდენ, ვსაჯო მე (და ამის)ა შემდგომად გამოვიდენ აქა ჭურჭრითა მრავლითა.

Verse: 15      ხოლო შენ წარხჳდე მამათა შენთა თანა მშჳდობით, განზრდილი სიბერითა კეთილითა.

Verse: 16      ხოლო მეოთხე ნათესავი მოიქცეს აქა, რამეთუ არღა აღსრულებულ არიან ცოდვანი ამორეველთანი აქამომდე.

Verse: 17      და ვითარცა იყო მზჱ დასლვასა, იყო ალი და აჰა-ესერა საჴუმილი მკუმოლვარჱ და ლამპარნი ცეცხლისანი. და განვლეს შოვრის განყოფილთა მათ.

Verse: 18      მას დღესა აღუთქუა ღმერთმან აღთქუმაჲ აბრაჰამს და ჰრქუა: ნათსავსა შენსა მივსცე ქუეყანაჲ ესე მდინარითგან ეგჳპტისაჲთ ვიდრე მდინარედმდე დიდად ევფრატად:

Verse: 19      სინელნი და კენეზელნი და კედონელნი,

Verse: 20      ქეტელნი და ფერეზელნი და რაფაინელნი

Verse: 21      და სარელნი და ქანანელნი და ეველნი და გერგესეველნი და იებოსელნი.

Chapter: 16  
Verse: 1      ხოლო სარა, ცოლი მისი, არა შობდა. და იყო მჴევალი მისი ეგჳპტელი, რომელსა სახელი ერქნა აგარ.

Verse: 2      Page of ms. O: 5r  ჰრქუა სარა აბრაჰამს ქუეყანასა მას ქანაანისასა: აჰა-ესერა დამაყენა მე ღმერთმან არა შობად. შევედ უკუე მჴევლისა ჩემისა, რაჲთა შვილიერ იქმნე მისგან. და ერჩდა აბრაჰამ ჴმასა სარაჲსსა.

Verse: 3      და მოიყვანა სარა, ცოლმან აბრაჰამისმან, აგარ მეეგჳპტელი, მჴევალი თჳსი, შემდგომად (ათისა წლისა დამკ)ჳდრებისა აბრაჰამისა ქუეყანასა მას ქანაანისასა, და მისცა აგი აბრაჰამს, ქმარსა თჳსსა, მისა ცოლად.

Verse: 4      და შევიდა მისა და მიუდგა იგი. და იხილა, რამეთუ მიდგომილ არს და შეურაცხ იქმნა დედოფალი იგი მის წინაშე.

Verse: 5      ჰრქუა სარა აბრაჰამს: მევნების მე შენგან. მე მიგეც მჴევალი ჩემი წიაღთა შენთა. ვითარცა იხილა, რამეთუ მიდგომილ არს, შეურაცხ ვიქმენ მის წინაშე. საჯენ უფალმან შენ შოვრის და ჩემ შოვრის.

Verse: 6      ჰრქუა აბრაჰამ სარას: აჰა მჴევალი შენი ჴელთა შენთა შინა არს. იჴმიე, ვითარცა სათნო-არს შენდა. და ძჳრსა უყოფდა მას სარა. და ივლტოდა იგი პირისაგან მისისა.

Verse: 7      პოვა იგი ანგელოზმან უფლისამან წყაროსა ზედა წყლისასა უდაბნოსა, წყაროსა მას გზასა ზედა სორისასა.

Verse: 8      და ჰრქუა მას ანგელოზმან უფლისამან: აგარ, მჴევალო სარაჲსო, ვინაჲ მოხუალ?... და მან ჰრქუა მას: პირისაგან სარაჲსა, დედოფლისა ჩემისა, ვივლტი.

Verse: 9      ჰრქუა მას ანგელოზმან უფლისამან: მიიქეც დედოფლისა შენისა და დამდაბლდი დაბლდი Page of ms. O: 5v  ქუეშე ჴელსა მისსა.

Verse: 10      ჰრქუა მას ანგელოზმან უფლისამან: განმრავლებით განვამრავლო ნათესავი შენი, რომელი ვერ აღირაცხოს სიმრავლითა.

Verse: 11      ჰრქუა მას ანგელოზმან უფლისამან: აჰა-ესერა მიდგომილ ხარ შენ და შვე ძჱ და უწოდი სახელი მისი ისმაელ, რამეთუ შეისმინა უფალმან სიმდაბლისა შენისაჲ.

Verse: 12      ესე იყოს კაც ველურ. ჴელნი მისნი ყოველთა ზედა და ჴელნი ყოველთანი მის ზედა და წინაშე ყოველთა ძმათა მისთა დაიმკჳდროს.

Verse: 13      და ჰხადა აგარ სახელსა უფლისასა, რომელი-იგი ეჩუენა მას: შენ ხარ ღმერთი, რომელმან მომხედენ მე. რამეთუ თქუა, ვითარმედ წინაშე პირისპირ ვიხილე, რომელი-იგი მეჩუენა მე.

Verse: 14      ამისთჳს ეწოდა ჯურღმულსა მას ჯურღმული, სადა-იგი ვიხილე წინაშე, აჰა-ესერა შოვრის კიდესა და შოვრის ბარადსა.

Verse: 15      და უშვა აგარ აბრაჰამს ძჱ და უწოდა აბრაჰამ ძესა თჳსსა, რომელი-იგი უშვა მას აგარ, ისმაელ.

Verse: 16      აბრაჰამ იყო ოთხმეოც და ექუსის წლის, რაჟამს უშვა აგარ ისმაელი.

Chapter: 17  
Verse: 1      იყო აბრაჰამ ოთხმეოც და ცხრამეტ წლის და ეჩუენა უფალი აბრაჰამს და ჰრქუა მას: მე ვარ ღმერთი შენი. სათნო-იყავ წინაშე ჩემსა და იყავ უბიწო.

Verse: 2      და დავდვა აღთქუმაჲ ჩემი შოვრის ჩემსა და შოვრის შენსა და განგამრავლო შენ ფრიად.

Verse: 3      და დავარდა აბრაჰამ პირსა ზ̃ა თჳსსა და ეტყოდა მას უფალი და ჰრქუა:

Verse: 4      და მე აჰა -- ესერა Page of ms. O: 6r  ვჰყოფ აღთქუმასა ჩემსა შენ თანა და იყო მამა მრავალთა [ნათესავთა].

Verse: 5      და არღარა გეწოდის შენ სახელი აბრაამ, არამედ იყოს სახელი შენი აბრაჰამ, და რამეთუ მამად მრავალთა ნათესავთა დაგადგინე შენ.

Verse: 6      და აღგარძინო შენ ფრიად და დაგადგინო შენ ნათესავად და მეფენი შენგან გამოვიდენ.

Verse: 7      და დავამტკიცო აღთქუმაჲ ჩემი შოვრის ჩემსა და შოვრის შენსა და შოვრის ნათესავისა შენისა შემდგომად შენსა ნათესავისა მათისამდე აღთქუმად საუკუნოდ, რაჲთა ვიყო შენდა ღმერთ და ნათესავისა შენისა შემდგომად შენსა.

Verse: 8      [და მიგცე შენ და ნათესავსა შენსა შემდგომად შენსა] ქუეყანაჲ ეგე, რომელსა შენ ჰმწირობ, ყოველი ქუეყანაჲ [ქანაანისაჲ] სამკჳდრებელად საუკუნოდ, და ვიყო მე მათა ღმერთ.

Verse: 9      და ჰრქუა უფალმან აბრაჰამს: შენ აღთქუმაჲ ჩემი დაიმარხე. შენ და ნათესავმან შენმან შემდგომად შენსა ვიდრე ნათესავამდე მათა.

Verse: 10      და ესე არს აღთქუმაჲ, რომელ დაიმარხოთ შოვრის ჩემსა და თქუენსა და შოვრის ნათესავისა შენისა შემდგომად შენსა ვიდრე ნათესავადმდე მათა: წინა-დასცჳთოთ თქუენ ყოველსა წულსა ნათესავსა შოვრის თქუენსა.

Verse: 11      და წინა-დაიცჳთოთ ჴორცი წინადაცუეთილებისაჲ ... აღთქუმით შოვრის ჩემსა და შოვრის თქუენსა.

Verse: 12      და ყრმასა რვისა დღისასა წინადასცჳთოთ ყოველსა წულსა ნათესავსა შოვრის თქუენსა, სახლისა ნაშობსა სახლისა შენისასა და ვეცხლით სყიდულმან, რომელი იყოს ნაშობი უცხო თ/ესლისაჲ, Page of ms. O: 6v  რომელ არა არს ნათესავისაგან შენისა,

Verse: 13      წინა-დაცუეთით წინა-დაიცჳთოს სახლის წულმან სახლისა შენისამან და ვეცხლით ფრდილმან. და იყოს აღთქუმაჲ ჩემი ჴორცსა თქუენსა აღთქუმად საუკუნოდ.

Verse: 14      და წულმან რომელმან არა დაიცჳთოს ჴორცი წინა-დაცუეთილებისა თჳსისაჲ დღესა მერვესა, მოისპოს სული მისი ნათესავისაგან თჳსისა, რამეთუ აღთქუმაჲ ჩემი განაქარვა.

Verse: 15      ჰრქუა უფალმან აბრაჰამს: სარას, ცოლსა შენსა, არღარა ეწოდოს სახელი მისი სარა, არამედ სარრა იყოს სახელი მისი.

Verse: 16      ხოლო ვაკურთხო იგი და მოგცე შენ მისგან შვილი და ვაკურთხო იგიცა. და იყოს ნათესავად დიდად და მეფენი ნათესავთანი შენგან გამოვიდოდიან.

Verse: 17      და დავარდა აბრაჰამ პირსა ზედა თჳსსა და განიცინა გულსა თჳსსა და იტყოდა: უკუეთუ ასისა წლისასა ესუას და უკუეთუ სარრა ოთხმეოც და ათისა წლისამან შვას?

Verse: 18      ჰრქუა აბრაჰამ ღმერთსა: ისმაელ ესე ცხონდ[ინ წინაშე] შენსა, უფალო.

Verse: 19      ჰრქუა ღმერთმან აბრაჰამს: ჰე, ესერა სარა გიშვეს შენ ძჱ და უწოდი სახელი მისი ისაკ. და დავამტკიცო აღთქუმაჲ ჩემი მის თანა აღთქუმად საუკუნოდ და ნათესავისა მისისა თანა შემდგომად მისა.

Verse: 20      ხოლო ისმაელისთჳს აჰა -- ესერა ვისმინე შენი, და Page of ms. O: 7r  ვაკურთხო იგი და აღვაორძინო იგი და განვამრავლო იგი ფრიად, და ათორმეტი ნათესავი შვეს და მივსცე იგი ნათესავად დიდად.

Verse: 21      და აღთქუმაჲ ჩემი დავამტკიცო ისაკის თანა, რომელი გიშვეს შენ სარა ამასვე ჟამსა წელიწადსა მეორესა.

Verse: 22      და დაასრულნა სიტყუანი ესე მისა მიმართ და (ამაღლდა ღმერთი აბრაჰა)მისგან.

Verse: 23      და მოიყვანა აბრაჰამ ისმაელ, ძჱ თჳსი, და ყოველნი სახლისა ნაშობნი თჳსნი და ყოველი ვეცხლით სყიდულნი და ყოველი წული კაცთაჲ მათ სახლისა აბრაჰამისთაჲ. და წინა-დასცჳთა წინადაცუეთილებაჲ იგი მათი ჟამსა მას მის დღისასა, ვითარცა ეტყოდა მას ღმერთი.

Verse: 24      აბრაჰამ იყო ოთხმეოც და ცხრა წლის, ოდეს წინა-დაიცჳთა ჴორცი წინა-დაცუეთელებისა მისისაჲ,

Verse: 25      ხოლო ისმაელ, ძჱ მისი, ათცამეტ წლის, რაჟამს წინა-დასცჳთა ჴორცი წინა-დაცუეთილებისა მისისაჲ.

Verse: 26      ჟამსა მას მის დღისასა წინა-დაიცჳთა აბრაჰამ და ისმაელ, ძემან მისმან.

Verse: 27      და ყოველთა კაცთა სახლისა მისისათა და სახლისა ნაშობთა და ვეცხლით ფრდილთა უცხო თესლთაგან ნათესავთა წინა-დასცჳთა.

Chapter: 18  
Verse: 1      ეჩუენა ღმერთი აბრაჰამს მუხასა მას თანა მამბრჱსსა, ჯდა რაჲ იგი კართა მათ ზედა კარვისა მისისათა შუვა სამხრის.

Verse: 2      აღიხილნა თუალნი თჳსნი და იხილა და აჰა სამ კაც Page of ms. O: 7v  დგეს ზედა მისა. და იხილნა იგინი და აღდგა, მირბიოდა შემთხუევად მათა კარითგან კარვისა მისისაჲთ და თაყუანის-სცა მათ ქუეყანასა ზედა.

Verse: 3      და ჰრქუა მათ: უფალნო, უკუეთუ ვპოე მადლი წინაშე თქუენსა, ნუ თანაწარმვალთ მონასა თქუენსა.

Verse: 4      მოიღონ წყალი და დაგბანნენ ფერჴნი თქუენნი, და დაიგრილეთ ხესა ქუეშე.

Verse: 5      და მოიღონ პური და ჭამეთ და ამისა შემდგომად წარვედით გზასა თქუენსა, ვინაჲთგან მოაქციეთ მონისა თქუენისა. და თქუეს: ეგრჱთ ვყოთ, ვითარცა სთქუ.

Verse: 6      და ისწრაფა აბრაჰამ შესლვად კარვად სარაჲსსა და ჰრქუა მას: ადრე ყავ და შესუარე სამი საწყაული სამინდოჲ და ქმენ ყურბეული.

Verse: 7      და ზროხათა მირბიოდა აბრაჰამ და მოიბა ჴბოჲ ჩჩჳლი და კეთილი და მისცა მონასა და იწრაფა შესაქმედ.

Verse: 8      და მოიღო ერბოჲ და სძჱ და ჴბოჲ იგი, რომელ შექმნა, და დაუგო მათ და ჭამეს. და იგი წინაშე მათსა დგა ხესა მას ქუეშე.

Verse: 9      ჰრქნა აბრაჰამს: სადა არს სარა, ცოლი შენი? მან მიუგო და ჰრქუა: აჰა -- ეგერა სახლსა შინა.

Verse: 10      ჰრქუა უფალმან აბრაჰამს: მოვაქციო და მოვიდე შენდა ჟამსავე ამას ჟამად და ესუას სარას ძჱ...

Verse: 11      აბრაჰამ და სარა მოხუცებულ იყვნეს და გარდასრულ დღეთა. მოაკლდა სარა დედათა წესსა.

Verse: 12      განიცინნა Page of ms. O: 8r  სარა გულსა თჳსსა და თქუა: არღასადა რაჲ მომეცა მე აქამომდე და აწ უფალი ჩემი მოხუცებულ არს.

Verse: 13      ჰრქუა უფალმან აბრაჰამს: რაჲსა განიცინნა სარა გულსა თჳსსა და თქუა: ჭეშმარიტად ვშვე მეა, რამეთუ მე დავბერდი?

Verse: 14      ნუუკუე შეუძლებელ არსა ღმრთისა თანა სიტყუაჲ? (ამასვე ჟამსა მო)ვიდე შენდა, რომელცა გწადოდა, და ესუას სარას ძჱ.

Verse: 15      უვარ-ყო სარა და თქუა: არა ვიცინოდე, რამეთუ შეშინდა. და ჰრქუა: არა, არამედ იცინოდე.

Verse: 16      აღდგეს კაცნი იგი მიერ და შთახედეს პირს ზედა სოდომისასა და გომორისასა. ხოლო აბრაჰამ თანა-უვიდოდა მათ და წარჰგზავნიდა.

Verse: 17      და თქუა უფალმან: და-ნუ-ვმალო მეა აბრაჰამისგან, მონისა ჩემისა, რომელი მეგულების მე ყოფად?

Verse: 18      აბრაჰამ იყოს ნათესავად დიდად და მრავლად და იკურთხეოდიან მისა მიმართ ყოველნი ნათესავნი ქუეყანისანი.

Verse: 19      უწყოდე, რამეთუ ამცნოს შვილთა მისთა და სახლსა მისსა შემდგომად მისა და იმარხვიდენ გზათა უფლისათა ყოფად სიმართლესა და მშჯავრსა, რაჲთა მოაწიოს უფალმან აბრაჰამის ზედა ყოველივე, რავდენსაცა ეტყოდა მას.

Verse: 20      და თქუა უფალმან: ღაღადებაჲ სოდომისაჲ და გომორისაჲ განმრავლებულ არს და ცოდვანი მათნი დიდ არიან.

Verse: 21      გარდავიდე და ვიხილო, უკუეთუ ღაღადებისაებრ მათისა, Page of ms. O: 8v  რომელნი მოიწევიან ჩემდა, ეგრჱთ აღესრულებიან, რაჲთა ვცნა.

Verse: 22      და მიაქციეს მიერ და მივიდეს სოდომად. ხოლო აბრაჰამ დგა-ღა წინაშე უფლისა.

Verse: 23      და მიეახლა აბრაჰამ და ჰრქუა უფალსა: ნუ წარსწყმიდოა მართალი უღმრთოჲსა თანა და იყოს მართალი იგი ვითარცა უღმრთოჲ?

Verse: 24      უკუეთუ იყვნენ მართალნი ქალაქსა მას შინა ერგასისნი, წარ-მე-სწყმიდნეა იგინი? არა დააცადოა ყოველი იგი ადგილი ერგასისთა მათთჳს მართალთა, უკუეთუ იყვნენ მას შინა?

Verse: 25      ნუსადა არა ჰყოა ამის სიტყჳსაებრ, ვითარმცა მოჰკალ მართალი უღმრთოჲსა თანა და იყოს მართალი იგი ვითარცა უღმრთოჲ? ნუსადა, რომელი შჯი ყოველსა ქუეყანასა, არა ჰპთა საშჯელი?

Verse: 26      და თქუა ღმერთმან: უკუეთუ იპოვნენ სოდომს შინა ერგასის მართალნი, დავაცადო ყოველივე იგი ადგილი მათთჳს.

Verse: 27      მიუგო აბრაჰამ და ჰრქუა ღმერთსა: აწ ვიწყო სიტყუად უფლისა მიმართ, რამეთუ მე ვარ მიწაჲ და ნაცარი:

Verse: 28      უკუეთუ აკლდენ ერგასისთა ხუთ მართალნი, წარ-მე-სწყმიდო ხუთთა მათთჳს ყოველივე ქალაქი? და თქუა ღმერთმან: არა წარვწყმიდო, უკუეთუ ვპოვნე მუნ ორმეოც და ხუთ.

Verse: 29      და შესძინა აბრაჰამ მერმე სიტყუად: უკუეთუ იპოვნენ მუნ ორმეოც? და თქუა უფალმან: არა წარვწყმიდო Page of ms. O: 9r  ორმეოცთა მათთჳს.

Verse: 30      და თქუა აბრაჰამ: ნუუკუე განჰრისხნე, უფალო, უკუეთუ ვიტყოდი-ღა: იპოვნენ თუ ოც და ათ? და თქუა: არა წარვწყმიდო, ვპოვო თუ მუნ ოც და ათ.

Verse: 31      და თქუა აბრაჰამ: რამეთუ მაქუს-ღა სიტყუად უფლისა მიმართ: იპოვნენ თუ მუნ ოც? და თქუა: არა წარვწყმიდო ოცთა მათთჳს.

Verse: 32      და თქუა აბრაჰამ: ნუუკუე რაჲმე, უფალო, უკუეთუ ვიტყოდი-ღა ერთ გზის: იპოვნენ თუ მუნ ათ? და თქუა უფალმან: არა წარვწყმიდო ათთა მათთჳს.

Verse: 33      და ამაღლდა უფალი, ვითარცა დასცხრა სიტყუად აბრაჰამისა მიმართ. და აბრაჰამ წარვიდა სახიდ თჳსა.

Chapter: 19  
Verse: 1      მოვიდეს ორნი იგი ანგელოზნი სოდომად მიმწუხრი და ლოტ ჯდა ბჭეთა ზედა ქალაქისათა. და ვითარ იხილნა იგინი ლოტ, აღდგა შემთხუევად მათა და თაყუანის-სცა ქუეყანასა ზედა.

Verse: 2      და ჰრქუა: აჰა, უფალნო, მოაქციეთ სახიდ მონისა თქუენისა და დადეგით და დაიბანენით ფერჴნი თქუენნი და აღიმსთუეთ და წარვედით გზასა თკუენსა. ხოლო მათ თქუეს: არა, არამედ უბანთა ზედა ვიყვნეთ.

Verse: 3      და აიძულა მათ და მიაქციეს მისა და შევიდეს სახლსა მისსა. და უმზადეს მათ სერი და უქმნეს მათ უცომოჲ და ჭამეს
Verse: 3_(4)      ვიდრე დაძინებადმდე.

Verse: 4      ხოლო კაცნი იგი ქალაქისა სოდომელნი გარე მოადგეს Page of ms. O: 9v  სახლსა მას ჭაბუკითგან ვიდრე მოხუცებულადმდე და ყოველი ერი ერთბამად.

Verse: 5      გამოჰხადოდეს ლოტს და ეტყოდეს მას: სადა არიან კაცნი იგი, რომელ შემოვიდეს შენდა ღამე? გამოიყვანენ იგინი ჩუენდა, რაჲთა თანა-ვეყვნეთ მათ.

Verse: 6      გამოვიდა მათა ლოტ წინაშე კარსა და კარი შემოიწება ზურგით.

Verse: 7      და ჰრქუა მათ: ნუსადა ჰზამთ მაგას, ძმანო, და ნუ იქმთ ბოროტსა.

Verse: 8      არიან ორნი ასულნი ჩემნი, რომელთა არა იციან მამაკაცი. გამოგგუარნე იგინი თქუენ და იჴმიენით იგინი, ვითარცა სათნო-გიჩს თქუენ, გარნა კაცთა მათ ნურას უყოფთ ბოროტსა, ვინაჲთგან შემოვიდეს ქუეშე სართულსა სახლისა ჩემისასა.

Verse: 9      მათ ჰრქუეს მას: გარე იქი! და ჰრქუეს: შემოხუედ მწირობით, ნუ საშჯელისაცა ყოფად. აწ შენ ბოროტი გიყოთ. და ჰმძლავრობდეს კაცსა მას ლოტს ფრიად. და მიიწინეს კართა შემუსრვად.

Verse: 10      განყვნეს კაცთა მათ ჴელნი მათნი და შეიტაცეს ლოტ შინა სახიდ და კარნი იგი სახლისანი დაიჴშნეს.

Verse: 11      ხოლო კაცნი, რომელ იყვნეს კართა ზედა, იგუემნეს იგინი სიბრმითა მცირითგან ვიდრე დიდადმდე და განიბნინეს და ეძიებდეს კაცსა წინამძღუარსა.

Verse: 12      ჰრქუეს კაცთა მათ ლოტს: არიან ნუ აქა ვინმე შენნი ძენი, Page of ms. O: 10r  ანუ სიძენი, ანუ ასულნი, გინა თუ სხუაჲ ვინ არს შენი ამას ქალაქსა, განიყვანე ამიერ ადგილით,

Verse: 13      რამეთუ წარვსწყმედთ ჩუენ ამას ადგილსა, რამეთუ ამაღლდა ღაღადებაჲ მათი წინაშე უფლისა და მოგუავლინნა ჩუენ უფალმან შემუსრვად მაგას.

Verse: 14      განვიდა ლოტ თხრობად სიძეთა თჳსთა, რომელ(თა) მიეყვანნეს ასულნი მისნი, და ჰრქუა მათ: აღდეგით ამიერ ადგილით, რამეთუ წარსწყმედს უფალი ქალაქსა ამას. და ბასრობა -- უჩნდა მათ ესე წინაშე მათსა.

Verse: 15      და რაჟამს ცისკარი იყო, ასწრაფებდეს ანგელოზნი იგი ლოტს და ეტყოდეს: აღდეგ და განიყვანე ცოლი შენი და ასულნი შენნი, რომელნი არიან შენ თანა, და განვედ, რაჲთა არა წარსწყმდე უშჯულოებასა თანა ამის ქალაქისასა.

Verse: 16      და შეძრწუნდეს და უპყრეს ანგელოზნი მათ ჴელი ცოლისა მისისაჲ და ჴელნი ორთა ასულთა მისთანი რიდებასა მას უფლისასა მათ ზედა.

Verse: 17      და განიყვანნა იგინი გარე და ჰრქუეს: განირინე თავი შენი და ნუ გარეუკუნ იხილავ, ნუცა სდგა ყოველსა ამას სანახებსა . მთად კერძო ივ1ტოდე ნუუკუე თანა-შეიპყრა.

Verse: 18      ჰრქუა მათ ლოტ: გევედრები თქუენ, უფალნო ჩემნო,

Verse: 19      რამეთუ პოვა წყალობაჲ მონამან თქუენმან წინაშე თქუენსა და განადიდეთ წყალობაჲ თქუენი, რომელსა ჰყოფთ ჩემ ზედა Page of ms. O: 10v  განრინებად სულისა ჩემისა: მე ვერ ძალ-მიც განრინებად მთად კერძო, ნუუკუე მეწიოს მე ბოროტი ესე და მოვკუდე.

Verse: 20      აჰა-ესერა ქალაქი ესე ახლოს არს მივლტოლვად ჩემდა მუნ, არს მცირჱ და განვერე, სადა მცირჱ არს, და განერეს სული ჩემი შენ ძლით.

Verse: 21      და ჰრქუა მას უფალმან: აჰა ეგერა თუალ-გახუენ სიტყუასა მაგას, რაჲთა არა დავაქციო ქალაქი ესე, რომლისათჳს სთქუ.

Verse: 22      იწრაფე უკუე განრინებად მუნ, რამეთუ ვერ ჴელ-მეწიფების ყოფად საქმისა მის, ვიდრე შესლვადმდე შენდა მუნ. ამისთჳს ეწოდა სახელი ქალაქისაჲ მის სეგორ.

Verse: 23      მზჱ მოეფინა ქალაქსა და ლოტ შევიდა სეგორდ.

Verse: 24      და უფალმან აწჳმა სოდომს ზედა და გომორსა წუნწუბაჲ და ცეცხლი უფლისა მიერ ზეცით.

Verse: 25      და დააქცია ქალაქები იგი და ყოველი სანახები და ყოველნი დამკჳდრებულნი მის ქალაქისანი და ყოველივე მცენარჱ ქუეყანისაჲ.

Verse: 26      და მიიხილა ცოლმან ლოთისმან მართლუკუნ და იქმნა იგი ძეგლ მარილის.

Verse: 27      აღიმსთო აბრაჰამ ადგილსა მას განთიად, სადა დგა წინაშე უფლისა,

Verse: 28      და მიჰხედა პირსა ზედა სოდომაჲსასა და გომორაჲსასა და პირსა ყოვლისა ქუეყანისა სანახებისასა და იხილა: და აჰა-ესერა აღვიდოდა ალი ცეცხლისაჲ ქუეყანით, ვითარცა არმური საჴუმილისაჲ.

Verse: 29      და იყო დაქცევასა მას უფლისა მიერ ქალაქებისა მის სანახებისასა Page of ms. O: 11r  მოეჴსენა უფალსა აბრაჰამ და გამოიყვანა ლოტ შოვრის დაქცევისა მისგან, რაჟამს დააქცია უფალმან ქალაქები იგი, რომელსა შინა დამკჳდრებულ იყო ლოტ.

Verse: 30      აღვიდა ლოტ სეგორით და დაჯდა მთასა ზედა და ორნი ასულნი მისნი მის თანა. რამეთუ შეეშინა სეგორს შინა დამკჳდრებაჲ. და დაემკჳდრა ქუაბსა შინა იგი და ორნი ასულნი მის თანა.

Verse: 31      ჰრქუა უხუცესმან უმრწემესსა მას: მამაჲ ჩუენი მოხუცებულ არს და არავინ არს ქუეყანასა ზედა, ვინმცა შემოვიდა ჩუენდა, ვითარცა-იგი წესი არს ყოვლისა ქუეყანისაჲ.

Verse: 32      მოვედ და ვასუათ მამასა ჩუენსა ღჳნოჲ და დავწვეთ მის თანა და აღვადგინოთ მამისაგან თესლი.

Verse: 33      და ასუეს მას ღჳნოჲ ღამე . და შევიდა უხუცესი და დაწვა მამისა თჳსისა თანა მას ღამესა. და არა ცნა დაწოლაჲ მისი და აღდგომაჲ ლოთ.

Verse: 34      და იყო ხვალისაგან ჰრქუა უხუცესმან უმრწემესსა მას: აჰა-ესერა მე დავწევ გუშინ მამისა ჩუენისა თანა-ვასუათ მას ღჳნოჲ ამასცა ღამესა და შევედ და დაწევ მის თანა და აღვადგინოთ მამისა ჩუენისაგან თესლი.

Verse: 35      ასუეს მას ღამესა მამასა მათსა ღჳნოჲ და შევიდა უმრწემესი იგი და დაწვა მამისა თჳსისა თანა. და არა აგრძნა დაწოლაჲ მისი და აღდგომაჲ.

Verse: 36      და მიუდგეს ორნივე იგი ასულნი ლოთისგან მამისა თჳსისა.

Verse: 37      და შვა უხუ/ცესმან Page of ms. O: 11v  მან ძჱ და უწოდა სახელი მისი მოაბ და თქუა: მამისა ჩემისაგანი. ესე არს მამაჲ მოაბელთაჲ ვიდრე დღენდელად დღედმდე.

Verse: 38      შვა უმრწემესმან მანცა ძჱ და უწოდა სახელი მისი ამან: ძჱ ნათესავისა ჩემისაჲ. ესე არს მამაჲ ამანელთაჲ ვიდრე დღენდელად დღედმდე.

Chapter: 20  
Verse: 1      და წარმოვიდა მიერ აბრაჰამ ქუეყანად ჩრდილოდ კერძო და დაეშჱნა შოვრის კადესა და შოვრის სურსა და იყოფვოდა გერარს.

Verse: 2      თქუა აბრაჰამ სარაჲსთჳს, ცოლისა მისისა, ვითარმედ: დაჲ ჩემი არს. შეეშინა სიტყუად, ვითარმედ: ცოლი ჩემი არს, ნუუკუე მოკლან იგი კაცთა მის ქალაქისათა მისთჳს. მიავლინა აბიმელიქ მეფემან გერარელთამან და მიიყვანა სარრა.

Verse: 3      მოვიდა ღმერთი აბიმელიქისა ძილსა შინა ღამე და ჰრქუა მას: აჰა-ეგერა შენ მოჰკუდე დედაკაცისა მაგის ძლით, რამეთუ ეგე შეყოფილ არს ქმარსა.

Verse: 4      ხოლო აბიმელიქ არა შეეხო მას და თქუა: უფალო, ნათესავი უმეცარი და მართალი წარსწყმიდოა?

Verse: 5      ანუ არა მან მრქუა მეა, ვითარმედ: დაჲ ჩემი არს და ამან მითხრა მე, ვითარმედ: ძმაჲ ჩემი არს? გულითა წრფელითა და სიმართლითა ჴელთაჲთა ვყავ ესე.

Verse: 6      ჰრქუა მას ღმერთმან ჩუენებასა მას: მე უწყი, რამეთუ გულითა წმიდითა ჰყავ ესე და გერიდე შენ, რაჲთა არა სცოდო ჩემდა მომართ. ამისთჳსცა არა გიტევე შენ შეხებად მას.

Chapter: 21  
Verse: 11      Page of ms. O: 12r  ფიცხელ იყო სიტყუაჲ ესე ფრიად წინაშე აბრაჰამისა ძისა მისისათჳს.

Verse: 12      ჰრქუა ღმერთმან აბრაჰამს: ნუ ფიცხელ გიჩს წინაშე შენსა ყრმისა მაგისთჳს და მჴევლისა. ყოველივე, რაჲცა გრქუას სარრა, ისმინე ჴმისა მისისაჲ. რამეთუ ისაკის მიერ გეწოდოს შენ ნათესავად.

Verse: 13      ხოლო ძჱ იგი მჴევლისაჲ მაგის ვყო ნათესავად დიდად, რამეთუ შვილი შენი არს.

Verse: 14      და აღდგა აბრაჰამ განთიად და მოიღო პური და თხიერითა წყალი და მისცა იგი აგარს და მან აღიკიდა მჴართა თჳსთა და ყრმაჲ იგი და განავლინა იგი. და განვიდა იგი და შესცთა უდაბნოსა ჯურღმულსა მას თანა ფიცისასა.

Verse: 15      მოაკლდა წყალიცა იგი თხიერისა მისგან და დააგდო ყრმაჲ ნერგსა ერთსა ქუეშე.

Verse: 16      და წარვიდა და დაჯდა წინაშე მისსა შორს, ვითარ ისრის სატყორცებელ, რამეთუ თქუა: არა ვიხილო სიკუდილი ძისა ჩემისაჲ. და დაჯდა წინაშე მისსა. ღაღად-ყო ყრმამან მან და ტიროდა.

Verse: 17      და შეისმინა ღმერთმან ყრმისაჲ მის მიერ ადგილით, სადა-იგი იყო. და უწოდა ანგელოზი ღმრთისაჲ აგარს ზეცით და ჰრქუა მას: რაჲ არს, აგარ? ნუ სტირ, რამეთუ შეისმინა ღმერთმან ჴმაჲ ყრმისაჲ მაგის შენისაჲ მიერ ადგილით, სადა-იგი არს.

Verse: 18      აღდეგ და მოიყვანე ყრმაჲ შენი და უპყარ მას ჴელითა შენითა. რამეთუ ნათესავად დიდად ვყო იგი.

Verse: 19      და აღუხილნა ღმერთმან თუალნი მისნი და იხილა ჯურღმული წყლისა ცხოველისაჲ და მივიდა... და ასუა ყრმასა მას.

Verse: 20      და იყო ღმერთი ყრმისა მის თანა. და აღორძნდა ყრმაჲ იგი და დაეშჱნა Page of ms. O: 12v  უდაბნოსა და იყო იგი მეისარ.

Verse: 21      და დაემკჳდრა იგი უდაბნოსა მას ფარანისასა, და მოჰგუარა მას დედამან მისმან ცოლი ქუეყანისა მისგან ეგჳპტისა

Verse: 22      მას ჟამსა ოდენ მიუგეს აბიმელიქ და ოქოზათ, ეზოჲს მოძღუარმან მისმან, და ფიქოლ, ერის მთავარმან ერისა მისისამან, აბრაჰამს და ჰრქუეს: ღმერთი შენ თანა არს ყოველსავე, რასაცა იქმ.

Verse: 23      აწ მეფუცე მე, რაჲთა არა მავნო მე, არცა ნათესავსა ჩემსა, ნუცა სახლსა ჩემსა, არამედ სიმართლისაებრ ჩემისა, რომელ ვყავ შენ თანა, ყავ ჩემ თანა და ქუეყანასა მას, რომელსა დამკჳდრებულ ხარ მას ზედა.

Verse: 24      და ჰრქუა მას აბრაჰამ: ნე გეფუცო.

Verse: 25      და ამხილა აბრაჰამ აბიმელიქს ჯურღმულთა მათთჳს წყლისათა, რომელ-იგი მიუღეს მწყემსთა აბიმელიქისთა.

Verse: 26      ჰრქუა აბიმელიქ აბრაჰამს: არა უწყი, ვინ ყო საქმჱ ეგე, არცა შენ მითხარ, არცა მესმა, არამედ დღეს.

Verse: 27      მოასხა აბრაჰამ ცხოვარი და ზროხაჲ და მისცა აბიმელიქს. და აღითქუეს ურთიერთას აღთქუმაჲ.

Verse: 28      და დაადგინნა აბრაჰამ შჳდნი ტარიგნი თჳსაგან.

Verse: 29      ჰრქუა აბიმელიქ აბრაჰამს: რაჲ არიან შჳდნი ესე ტარიგნი ცხოვარისანი, რომელნი დაადგინენ თჳსაგან?

Verse: 30      და თქუა აბრაჰამ: რამეთუ შჳდნი ესე ტარიგნი მიიბნე ჩემგან, რაჲთა იყვნენ ჩემდა საწამებელად, რამეთუ მე ვთხარე ჯურღმული ესე.

Verse: 31      ამისთჳს დასდვა სახელი ადგილსა მას ჯუ\\რღმული Page of ms. O: 13r  ფიცისაჲ, რამეთუ მუნ იფიცნეს ურთიერთას.

Verse: 32      და აღითქუეს აღთქუმაჲ ჯურღმულსა მას ზედა ფიცისასა. და აღდგა აბიმელიქ და ოქოზათ ეზოჲს მოძღუარი და ფიქოლ, ერისთავი იგი ერისა მისისაჲ, და წარვიდეს ქუეყანად ფილისტიმედ.

Verse: 33      და დასთესა აბრაჰამ ყანაჲ ჯურღმულსა მას თანა ფიცისასა და ჰხადა მუნ სახელსა უფლისა ღმრთისასა.

Verse: 34      და დაემკჳდრა აბრაჰამ ქუეყანასა მას ფილისტიმისასა დღეთა მრავალთა.

Chapter: 22  
Verse: 1      და იყო შემდგომად სიტყჳსა ამის, ღმერთმან გამოცადა აბრაჰამი და ჰრქუა მას: აბრაჰამ, აბრაჰამ. ხოლო მან ჰრქუა მას: აქა ვარ, უფალო.

Verse: 2      და ჰრქუა მას: მოიყვანე ძჱ შენი საყუარელი, რომელი შეიყუარე, ისაკი, და წარვედ ქუეყანასა მაღალსა და შეწირე იგი მუნ მსხუერპლად ერთსა ზედა მთათაგანსა, რომელსა გრქუა შენ.

Verse: 3      და აღდგა აბრაჰამ განთიად და დაასხნა კარაულსა თჳსსა და წარიყვანნა მის თანა ორნი მონანი და ისაკი, ძჱ თჳსი, და დაკოდა შეშაჲ მსხუერპლისათჳს, აღდგა და წარვიდა, და მოვიდა მას ადგილსა, რომელსაცა ჰრქუა მას ღმერთმან.

Verse: 3_(4)      მესამესა დღესა.

Verse: 4      და აღიხილნა თუალნი აბრაჰამ და იხილა ადგილი იგი შორით.

Verse: 5      ჰრქუა აბრაჰამ მონათა თჳსთა: დასხედით მანდა კარაულსა თანა და მე და ყრმაჲ ესე წარ/ვიდეთ Page of ms. O: 13v  ვიდრე იქიმდე და თაყუანის-ვსცეთ და მოვაქციოთ თქუენდავე.

Verse: 6      წარიღო შეშაჲ იგი მსხუერპლისაჲ და აღჰკიდა ისაკს, ძესა თჳსსა. მოიღო ცეცხლიცა და დანაკი და წარვიდეს ორნივე ზოგად.

Verse: 7      ჰრქუა ისაკ აბრაჰამს, მამასა თჳსსა: თქუ, მამაო. ხოლო მან თქუა: რაჲ არს, შვილო? და მან ჰრქუა: აჰა ცეცხლი და შეშაჲ; სადა არს ცხოვარი მსხუერპლისაჲ?

Verse: 8      ჰრქუა აბრაჰამ: უფალმან იხილოს თავისა თჳსისა ცხოვარი მსხუერპლისაჲ, შვილო. წარვიდეს ორნივე ზოგად.

Verse: 9      და მიიწინეს ადგილსა მას, რომელსა ჰრქუა მას ღმერთმან. და უშჱნა მუნ აბრაჰამ საკურთხეველი უფალსა და დაასხა შეშაჲ. და შეკრა ისაკი, ძჱ თჳსი, და დადვა იგი საკურთხეველსა მას ზედა შეშასა მას.

Verse: 10      და განყო ჴელი მოღებად მახჳლისა და დაკლვად ძისა თჳსისა.

Verse: 11      უწოდა მას ანგელოზი უფლისაჲ ზეცით და ჰრქუა: აბრაჰამ, აბრაჰამ. და მან ჰრქუა: აჰა, აქა ვარ.

Verse: 12      და ჰრქუა: ნუ მიჰყოფ ჴელსა შენსა ყრმასა მაგას ზედა, ნუცა უყოფ რას ნურარას. აწ უწყი, რამეთუ გეშინის შენ ღმრთისა და არა ჰრიდებ ძესა შენსა საყუარელსა ჩემთჳს.

Verse: 13      და აღიხილნა თუალნი თჳსნი აბრაჰამ და იხილა: და აჰა-ესერა ვერძი ერთი დამოეკიდა რქითა ნერგსა საბეკსა. და მირბიოდა აბრაჰამ და მოიბა ვერძი იგი და შეწირა იგი მსხუერპლად ისაკის წილ, ძი\\სა Page of ms. O: 14r  თჳსისა.

Verse: 14      და უწოდა აბრაჰამ სახელი ადგილსა მას უფალმან იხილა, რამეთუ ჰრქჳან დღეს მთასა მას უფალი გამოჩნდა.

Verse: 15      და უწოდა ანგელოზი უფლისაჲ მეორედ აბრაჰამს.
Verse: 15_(16)      და ჰრქუა მას:

Verse: 16      თავსა ჩემსა ვფუცავ, თქუა უფალმან, ვინაჲთგან ჰყავ ესე სიტყუაჲ და არა ჰრიდე ძესა შენსა საყუარელსა ჩემთჳს.

Verse: 17      კურთხევით გაკურთხო შენ და განმრავლებით განვამრავლო ნათესავი შენი ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი და ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳს კიდისაჲ: და დაიმკჳდროს ნათესავმან შენმან ქალაქები მტერთა შენთაჲ;

Verse: 18      და იკურთხეოდიან შენდა მომართ და ნათესავისა შენისა მიმართ ყოველნი ტომნი ქუეყანისანი, ამისთჳს რამეთუ ისმინე ჴმისა ჩემისაჲ.

Verse: 19      მოიქცა აბრაჰამ მონათა თჳსთა თანა. და აღდგეს და წარვიდეს ჯურღმულად ფიცისა ერთბამად და დაეშჱნა აბრაჰამ ჯურღმულსა ზედა ფიცისასა.

Verse: 20      იყო შემდგომად სიტყუათა ამათ უთხრეს აბრაჰამს და ჰრქუეს: აჰა-ესერა უშვა მელქა მანცა ძეებ ნაქორს, ძმასა შენსა:

Verse: 21      ოქს პირმშოჲ და ბაექს, ძმაჲ მისი, და კამოელ, მამაჲ ასურთაჲ,

Verse: 22      და ქაზათ და აზავ და ბალდაე და იელდაბ და ბათუელ.

Verse: 23      და ბათუელს ესუა რებეკა. რვანი ესე ძენი, რომელნი უსხნა მელქა ნაქორს, ძმასა აბრაჰამისსა.

Verse: 24      და ხარჭმან მისმან, რომელსა ერქუა რემა, შვა მანცა ტაა და ტაბეკ და ტოქოზ და მოქა.

Chapter: 23  
Verse: 1      იყო ცხორებაჲ სარრაჲსი Page of ms. O: 14v  ას ოც და შჳდ წელ.

Verse: 2      და მოკუდა სარრა ქალაქსა შინა არბუკასა, რომელ არს ღელოვანსა მას, ესე-იგი არს ქებრონი ქუეყანასა ქანაანისასა. მოვიდა აბრაჰამ ტყებად სარრაჲსა და გლოვად.

Verse: 3      და აღდგა აბრაჰამ მკუდრისა თჳსისაგან და ჰრქუა [ძეთა] ქეტისთა.

Verse: 4      მწირ და წარმავალ ვარ მე თქუენ თანა. მომეცით მე ადგილი საფლავად თქუენ შოვრის და დავჰფლა მკუდარი ჩემი ჩემგან.

Verse: 5      მიუგეს ძეთა ქეტისთა აბრაჰამს და ჰრქუეს:

Verse: 6      რად, უფალო? ისმინე ჩუენი. მეფჱ ხარ ღმრთისა მიერ. რჩეულთა საფლავთა ჩუენთა დაჰფალ მკუდარი შენი. არავინ ჩუენგანმან დააყენოს საფლავი შენგან დაფლვად მკუდარი შენი მუნ.

Verse: 7      აღდგა აბრაჰამ და თაყუანის-სცა ერსა მას მის ქუეყანისასა ძეთა ქეტისთა.

Verse: 8      ეტყოდა მათ და ჰრქუა: უკუეთუ გნებავს გულითად, რაჲთა დავჰფლა მკუდარი ჩემი პირისაგან ჩემისა, ისმინეთ ჩემი და ეტყოდეთ ჩემთჳს ეფრონს, ძესა საარისსა,

Verse: 9      და მომეცით მე ქუაბი იგი მრჩობლი, რომელ არს მისი, რომელ-იგი არს ერო კერძო აგარაკსა მას მისსა, ვეცხლის რაჲ ღირდეს, მომეცით მე თქუენ შოვრის მონაგებად საფლავისა.

Verse: 10      ხოლო ეფრონ ჯდა შოვრის ძეთა ქეტისთა. მიუგო ეფრონ და ჰრქუა აბრაჰამს წინაშე ძეთა ქეტისთა და ყოველთა, რომელნი შევიდოდეს ქალაქად და თქუა:

Verse: 11      ჩემდა მოიხილე, უფალო, და ისმინე ჩემი: აგარაკსა მას და ქუაბსა, რომელ არს მას შინა, Page of ms. O: 15r  შენ მიგცემ, წინაშე ყოველთა მოქალაქეთა მიგცემ შენ დაფლვად მკუდარი შენი.

Verse: 12      და თაყუანის-სცა აბრაჰამ წინაშე ერისა მის ქუეყანისაჲსა.

Verse: 13      და ჰრქუა ეფრონს ყურთა წინაშე ყოვლისა ერისა ქუეყანისათა: ჩემ კერძო ხარ, ისმინო ჩემი. ვეცხლი იგი აგარაკისაჲ მიიღე ჩემგან და დავჰფლა მკუდარი ჩემი მუნ.

Verse: 14      მიუგო ეფრონ აბრაჰამს და ჰრქუა:

Verse: 15      არა, უფალო. რამეთუ მასმიეს, ვითარმედ ოთხას სასწორის არს. არამედ შენ შოვრის და ჩემ შოვრის რაჲ არს ესე? შენ დაჰფალ მკუდარი შენი.

Verse: 16      და ისმინა აბრაჰამ ეფრონისი და მისცა აბრაჰამ ვეცხლი იგი, რომელ თქუა წინაშე ყურთა ძეთა ქეტისთა, ოთხასი სასწორი ვეცხლი გამოცდილი სავაჭროჲთ.

Verse: 17      ... და ყოველი ხჱ, რომელი იყო მას შინა, რომელი არს საზღვართა მისთა გარემო,

Verse: 18      მოიგო აბრაჰამ წინაშე ძეთა ქეტისთა და ყოველთა შემავალთა ქალაქისათა.

Verse: 19      ამისა შემდგომად დაჰფლა აბრაჰამ სარრა, ცოლი თჳსი, ქუაბსა მას აგარაკისასა მრჩობლსა, რომელ არს წინაშე მამბრჱსა. ესე არს ქებრონი ქუეყანასა ქანანისასა.

Verse: 20      და დამტკიცნა აგარაკი იგი და ქუაბი იგი, რომელ იყო აბრაჰამისა, მონაგებად საფლვისა ძეთაგან ქეტისთა.

Chapter: 24  
Verse: 1      აბრაჰამ იყო მოხუცებულ და გარდასრულ დღეთა და უფალმან აკურთხა აბრაჰამი ყოვლითა.

Verse: 2      და ჰრქუა აბრაჰამ მონასა თჳსსა უხუცესსა სახლისა Page of ms. O: 15v  თჳსისასა, მთავარსა მას ყოვლისასა, რომელ-რაჲ იყო მისი: დამდევ ჴელი შენი წყვილთა ჩემთა

Verse: 3      და მე გაფუცო შენ უფლისა ღმრთისა ცათაჲსა და ქუეყანისა, რაჲთა არა მოჰგუარო ცოლი ძესა ჩემსა ისაკს ასულთაგან ქანანელთაჲსა, რომელთა თანა დამკჳდრებულ ვარ მე,

Verse: 4      არამედ ქუეყანით ჩემით, ვინაჲ-იგი ვიყავ მე, მუნ წარხჳდე ქუეყანად ჩემდა ნათესავთა ჩემთა და მოჰგუარო ცოლი ძესა ჩემსა ისაკს მიერ.

Verse: 5      ჰრქუა მას მონამან მან: უკუეთუ არა ინებოს დედაკაცმან მან მოსლვად ჩემ თანა შემდგომად ქუეყანასა ამას, მივაქციოა ძჱ შენი ქუეყანასა მას, ვინაჲ გამოხუედ შენ?

Verse: 6      ჰრქუა მას აბრაჰამ: ეკრძალე თავსა შენსა, ნუ მიაქცევ ძესა ჩემსა მუნ.

Verse: 7      უფალმან ღმერთმან. ... გამომიყვანა მე სახლისაგან მამისა ჩემისა და ქუეყანისა მისგან, რომელსა ვიშევ, რომელი მეტყოდა მე და მაფუცა მე და მრქუა: შენ მიგცე ქუეყანაჲ ესე და ნათესავსა შენსა, მანვე წარავლინოს ანგელოზი წინაშე შენსა და მოჰგუარო ცოლი ძესა ჩემსა მიერ.

Verse: 8      უკუეთუ არა ინებოს დედაკაცმან მან მოსლვად შენ თანა ქუეყანასა ამას, შენ უბრალო იყო ფიცისა ამისგან, გარნა ძესა ჩემსა ნუ მიაქცევ მუნ.

Verse: 9      და დასდვა ჴელი მონამან მან წყვილთა აბრაჰამისთა, უფლისა თჳსისათა, Page of ms. O: 16r  და ეფუცა მას სიტყჳსა მისთჳს.

Verse: 10      და წარიბა მონამან მან ათი აქლემი აქლემთაგან უფლისა თჳსისათა და ყოველთაგან კეთილთა უფლისა თჳსისათა და აღდგა და განვიდა შუვამდინარედ ქალაქად ნაქორისსა.

Verse: 11      და დააწვინნა აქლემნი გარეშე ქალაქსა მას ჯურღმულსა თანა წყლისასა მიმწუხრად, რაჟამს გამოვლენედ მეწყლენი,

Verse: 12      და თქუა: უფალო ღმერთო უფლისა ჩემისა აბრაჰამისო, წარმიმართე მე წინაშე ჩემსა დღეს და ყავ წყალობაჲ უფლისა ჩემისა თანა აბრაჰამისა.

Verse: 13      აჰა-ესერა ვდგა მე წყალოსა ამას ზედა წყლისასა და ასულნი ამის ქალაქისა მკჳდრთანი მოვლენ ვსებად წყლისა.

Verse: 14      და იყოს ქალწულსა, რომელსა ვჰრქუა: მომიდრიკე სარწყული შენი, რაჲთა ვსუა. და მრქუას მე: სუ და აქლემთაცა შენთა ასუ, ვიდრემდე განძღენ, ესე განუმზადე მონასა შენსა ისაკს. და ამით უტყოდი, რამეთუ ჰყავ წყალობაჲ უფლისა ჩემისა აბრაჰამის თანა.

Verse: 15      და იყო ვიდრე აღსრულებადმდე მისა სიტყჳსა ამის გონებასა მისსა, აჰა რებეკა მოვიდოდა, რომელი-იგი ესუა ბათუელს, ძესა მელქაჲსსა, ცოლსა ნაქორისსა, ძმისა აბრაჰამისსა, და ედგა სარწყული მჴარსა მისსა.

Verse: 16      ხოლო ქალწული იგი შუენიერ იყო პირითა ფრიად, ქალწული იყო და მამაკაცსა არა ეცნა. შთავიდა ჯურღმულსა მას და Page of ms. O: 16v  აღავსო სარწყული იგი და აღმოჴდა.

Verse: 17      მირბიოდა მონაჲ იგი აბრაჰამისი შემთხუევად მისა და ჰრქუა მას: მასუ მე წყალი სარწყულისაგან შენისა.

Verse: 18      და მან ჰრქუა: სუ, უფალო. და იწრაფა და გარდამოიღო მკლავთა თჳსთა ზედა და ასუა მას.

Verse: 19      და ჰრქუა: აქლემთა შენთაცა ასუ, ვიდრემდე ყოველთა სუან.

Verse: 20      და იწრაფა და წარმოაცალიერა სარწყული წყლის სასუმელსა მას. და მირბიოდა ჯურღმულსა მას ვსებად და აღავსო და ასუა აქლემთა მათ ყოველთა.

Verse: 21      ხოლო კაცი იგი შეისწავებდა მას და დაიდუმა გამოცხადებად, წარ-ძი-უმართაა ღმერთმან გზა მისი, ანუ არა.

Verse: 22      და იყო რაჟამს დასცხრეს ყოველნი აქლემნი სუმად, მოიღო კაცმან მან საყურები ოქროჲსაჲ თითო სატირი სასწორისაჲ და სალტენი ოქროჲსანი და შეასხნა ჴელთა მისთა: ათ-ათ დრაჰკან სასწორისაჲ.

Verse: 23      ჰკითხა მას და ჰრქუა: ასული ვისი ხარ? მითხარ მე, უკუეთუ არს მამისა შენისა თანა ადგილი ჩუენდა ყოფად.

Verse: 24      და ჰრქუა მას: ასული ბათოელისი ვარი მე, ძისა მელქაჲსი, რომელი უშვა მან ნაქორს.

Verse: 25      და ჰრქუა: ბზჱ და საჭმელი დიად არს ჩუენსა და ადგილი საყოფლად შენდა.

Verse: 26      შესთნდა კაცსა მას და თაყუანის-სცა უფალსა და თქუა:

Verse: 27      კურთხეულ Page of ms. O: 17r  არს უფალი ღმერთი უფლისა ჩემისა აბრაჰამისი, რომელმან არა დაუტევა სიმართლჱ მისი და ჭეშმარიტებაჲ მისი უფლისა ჩემისაგან და მე გზასა მომიყუანა უფალმან სახიდ ძმისა უფლისა ჩემისა.

Verse: 28      და შერბიოდა ყრმაჲ იგი სახიდ დედისა თჳსისა და უთხრა მას, მსგავსად სიტყჳსა ამის.

Verse: 29      ხოლო რებეკაჲსი ძმაჲ იყო, რომელსა სახელი ერქუა ლაბან. და გარდარბიოდა ლაბან წყაროდ.

Verse: 30      და იყო რაჟამს იხილა საყურები იგი და სალტეები ჴელთა დისა თჳსისათა და ვითარ-იგი ესმნეს სიტყუანი რებეკაჲსნი, რომელთა უთხრობდა, ვითარმედ: ესრჱთ და ესრჱთ იტყოდა კაცი იგი, და მოვიდა კაცისა მის ლაბან, ვიდრე დგა-ღა იგი წყაროსა მას ზედა.

Verse: 31      და ჰრქუა მას: მოგუალე, შემოვედ. კურთხეულ არს ღმერთი! რაჲსათჳს სდგა გარე? მე განუმზადო სახლი აქლემთა შენთა.

Verse: 32      ...და მოართუა მას წყალი ფერჴთა საბანელად და მისთანათა მათ კაცთა.

Verse: 33      და დაუგო მათ პური ჭამად. და ჰრქუა კაცმან მან: არა ვჭამო პური ვიდრე სიტყუადმდე სიტყჳსა ჩემისა. და ჰრქუეს მას: იტყოდე.

Verse: 34      და ჰრქუა: მონაჲ ვარი მე აბრაჰამისი.

Verse: 35      და უფალმან აკურთხა უფალი ჩემი ფრიად, და აღმაღლდა. და არს მისი ცხოვარი და ზროხაჲ, ვეცხლი და ოქროჲ Page of ms. O: 17v , მონაჲ და მჴევალი, აქლემი და ვირი ფრიად.

Verse: 36      და უშვა სარრა, ცოლმან მისმან, უფალსა ჩემსა ძე ერთ სიბერესა მისსა და მისცა მას ყოველივე, რაჲცა იყო მისი.

Verse: 37      და მაფუცა მე უფალმან ჩემმან და მრქუა მე: არა მოჰგუარო ძესა ჩემსა ასულთაგან ქანანელთაჲსა, რომელთა შოვრის დამკჳდრებულ ვარ ქუეყანასა მათსა,

Verse: 38      არამედ მიხჳდე სახლსა მამისა ჩემისასა და ნათესავისა ჩემისასა და მოჰგუარო ცოლი ძესა ჩემსა მიერ.

Verse: 39      და ვარქუ უფალსა ჩემსა: ნუუკუე არა ენებოს დედაკაცმან მან მოსვლად ჩემ თანა?

Verse: 40      და თქუა: უფალმან ჩემმან, რომელსა სათნო-ვეყავ მე წინაშე მისსა, მან წარავლინოს ანგელოზი მისი წინაშე შენსა და წარგიმართოს გზაჲ შენი და მოჰგუარო ცოლი ძესა ჩემსა ნათესავისაგან ჩემისა და სახლისაგან მამისა ჩემისა.

Verse: 41      რაჟამს მიხჳდე შეუ ნათესავისა ჩემისა და არა მოგცეს შენ, მაშინ უბრალო იყო შენ ფიცისაგან ჩემისა.

Verse: 42      და მოვედ დღეს წყაროსა ამას ზედა და ვთქუ: უფალო ღმერთო უფლისა ჩემისა აბრაჰამისო! უკუეთუ წარმიმართებ მე შენ გზასა ამას, რომელსა მე მივალ,

Verse: 43      აწ აჰა მე ვდგა წყაროსა ამას ზედა წყლისასა და ასულნი ამის ქალაქისა კაცთანი Page of ms. O: 18r  გამოვლენ ვსებად წყლისა. და იყოს დედაკაცი ქალწული, რომელსა ვჰრქუა მე: მასუ მე წყალი მცირედ სარწყულისაგან შენისა,

Verse: 44      და მან მრქუას მე: შენცა სუ და აქლემთაცა შენთა ასუ, ესე არს დედაკაცი, რომელი განუმზადა უფალმან მსახურსა თჳსსა ისაკს, და ამით ვცნა წყალობაჲ უფლისა ჩემისა აბრაჰამის თანა.

Verse: 45      და იყო ვიდრე აღსრულებადმდე სიტყუათა ამათ გონებასა ჩემსა, მეყსეულად რებეკა მოვიდოდა და აქუნდა სარწყული მჴართა მისთა ზედა. და შთაჴდა წყაროსა ამას და აღმოივსო. ხოლო მე ვარქუ: მასუ მცირედ წყალი.

Verse: 46      და იწრა(ფა) და გარდამოიღო მისგან სარწყული იგი და მრქუა მე: შენ სუ და აქლემთაცა შენთა ასუ. და ვსუ და აქლემთაცა ჩემთა ასუა.

Verse: 47      ვჰკითხე მას და ვარქუ: ვისი ასული ხარ შენ? და მან თქუა: ასული ბათუელისი ვარი მე, ძისა ნაქორისი, რომელი უშვა მას მელქა. და შევასხენ მას საყურნი და სალტენი ჴელთა მისთა.

Verse: 48      და შემთნდა და თაყუანის-ვეც უფალსა და ვაკურთხე უფალი ღმერთი უფლისა ჩემისა აბრაჰამისი, რომელმან წარმიმართა გზასა ჭეშმარიტებისასა მიყვანებად ასული ძმისა Page of ms. O: 18v  უფლისა ჩემისაჲ ძისა მისისა.

Verse: 49      უკუეთუ ჰყოფთ თქუენ წყალობასა და სიმართლესა უფლისა ჩემისა თანა, მითხართ მე, რაჲთა მივაქციო მარჯუენით ანუ მარცხენით.

Verse: 50      მიუგეს ბათუელ და ლაბან და ჰრქუეს: უფლისა მიერ გამოვიდა ბრძანებაჲ ესე. ვის ჴელ-ეწიფების შენდა სიტყჳს ტყჳს გებად კეთილისა წილ?

Verse: 51      აჰა ... მიიყვანე და წარვედ და იყავნ ცოლად უფლისა შენისა, ვითარცა იტყოდა უფალი ღმერთი.

Verse: 52      და იყო, ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე მათნი მონასა მას აბრაჰამისსა თაყუანის-სცა უფალსა ქუეყანასა ზედა.

Verse: 53      და გამოიღო მონამან მან აბრაჰამისმან ჭურჭერი ოქროჲსა და ვეცხლისაჲ და სამოსელი და მისცა რებეკას. და ნიჭი სცა ძმასა მისსა და დედასა მისსა.

Verse: 54      და ჭამეს და სუეს და დაიძინეს მან და მისთანათა მათ კაცთა. და აღდგა განთიად მონაჲ იგი და ჰრქუა მათ: წარმგზავნეთ მე, რაჲთა წარვიდე უფლისა ჩემისა.

Verse: 55      ჰრქუეს მას ძმათა რებეკაჲსთა და დედამან: იყავნ-ღა ჩუენ თანა ქალწული ესე ვითარ ათ დღე ოდენ და ამისა შემდგომად წარვედით.

Verse: 56      და მან ჰრქუა მათ: ნუ მაბრკოლებთ მე, რამეთუ უფალმან წარმიმართა გზაჲ ჩემი. წარმგზავნეთ და წარვიდე მე უფლისა ჩემისა.

Verse: 57      და მათ Page of ms. O: 19r  ჰრქუეს მას: მოუწოდეთ ყრმასა მას და ვჰკითხოთ პირსა მისსა.

Verse: 58      და მოუწოდეს რებეკას და ჰრქუეს: წარხჳდეა კაცისა ამის თანა? ხოლო მან ჰრქუა: წარვიდე.

Verse: 59      და წარგზავნეს რებეკა, დაჲ მათი, და ზითევი მისი და მონაჲ იგი აბრაჰამისი და მისთანანი იგი.

Verse: 60      და აკურთხეს რებეკა, დაჲ მათი, და ჰრქუეს: დაჲ ჩუენი ხარი შენ. იყავ ათასეულად და ბევრეულად და დაიმკჳდრენ ნათესავმან შენმან ქალაქები იგი მტერთაჲ.

Verse: 61      და აღდგა რებეკა და შიმონვარნი მისნი და აღსხდეს აქლემებსა და წარვიდეს კაცისა მის თანა. და წარიყვანა მონამან მან რებეკა და წარვიდა.

Verse: 62      ხოლო ისაკ იქცეოდა ველსა, ჯურღმულსა მას თანა ხილვისასა, რამეთუ იგი დამკჳდრებულ იყო ქუეყანასა მას ჩრდილოჲთ.

Verse: 63      და განსრულ იყო ისაკ განცხრომად ველად მიმწუხრი . და აღიხილნა თუალნი და იხილნა აქლემნი მომავალნი.

Verse: 64      და მიადგნა რებეკა თუალნი თჳსნი და იხილა ისაკ და გარდამოჴდა აქლემისა მისგან.

Verse: 65      და ჰრქუა მონასა მას: ვინ არს კაცი ესე, რომელი მოვალს ველით მოგებებად ჩუენდა? ხოლო მონამან მან ჰრქუა: ესე არს უფალი ჩემი. და მოიღო სამოსელი თჳსი და შეიმოსა იგი.

Verse: 66      მაშინ Page of ms. O: 19v  უთხრა მონამან მან ისაკს ყოველივე ესე სიტყუაჲ, რაჲცა ყო.

Verse: 67      შევიდა ისაკ სახლსა დედისა თჳსისა და შეიყვანა რებეკა და იყო იგი მისა ცოლად. და ნუგეშინის-იცა ისაკ სარრაჲსთჳს, დედისა თჳსისა.

Chapter: 25  
Verse: 1      მერმე შესძინა აბრაჰამ და მოიყვანა ცოლი, რომელსა სახელი ერქუა ქეტორა.

Verse: 2      და უშვა მან ზამბრამ და იექსან, მადან და მადიამ და იესბოს და სულიე.

Verse: 3      და იექსან შვა საბათ და თემან და დედან. ძენი დედანისნი: რაგულ და ნაბდილ და ასურიმ.

Verse: 4      ძენი მადიამისნი: გეფარ და აფერ, ენოქ და აბირა და თარგა. ესე ყოველნი იყვნეს ძენი ქეტორაჲსნი.

Verse: 5      მისცა აბრაჰამ ყოველივე მონაგები თჳსი ისაკს, ძესა თჳსსა.

Verse: 6      და ძეთა მათ ხარჭთასა სცა აბრაჰამ საცემელი და განავლინნა იგინი ისაკისგან, ძისა თჳსისა, ცხორებასავე თჳსსა აღმოსავალად.

Verse: 7      ესე არიან წელნი დღეთა აბრაჰამისთანი, რავდენ ცხონდა: ას სამეოც და ათხუთმეტ წელ.

Verse: 8      და მოკუდა აბრაჰამ სიბერითა კეთილითა მოხუცებული და სავსე დღითა და შეეძინა ერსა თჳსსა.

Verse: 9      და დაჰფლეს იგი ისაკ და ისმაელ, ძეთა თჳსთა, ქუაბსა მას მრჩობლსა, აგარაკსა მას ეფრონისსა, ძისა სარისსა ქეტელისასა, Page of ms. O: 20r  რომელ არს წინაშე მამბრესა.

Verse: 10      აგარაკი იგი და ქუაბი, რომელ მოიგო აბრაჰამ ძეთაგან ქეტისთა, მუნ დაჰფლეს აბრაჰამ და სარრა, ცოლი მისი.

Verse: 11      და იყო შემდგომად სიკუდილისა აბრაჰამისა აკურთხა ღმერთმან ისაკი, ძჱ მისი. და დაემკჳდრა ისაკ ჯურღმულისა მის თანა ხილვისაჲსა.

Verse: 12      ესე შობანი არიან ისმაელისნი, ძისა აბრაჰამისნი, რომელი უშვა აგარ. მჴევალმან სარრაჲსმან აბრაჰამს.

Verse: 13      და ესე სახელები არს ძეთა ისმაელისთაჲ მსგავსად სახელებისა ნათესავთა მათთაჲსა: პირმშოჲ ისმაელისი ნაბიოთ და კედარ, ნაბდალ და მასმან,

Verse: 14      მასუმ და იდუმა, მასსე

Verse: 15      და ქულდად და თემან, და ისტურ, ნაფეს და კერდამა.

Verse: 16      ესე არიან ძენი ისმაელისნი და ესე არს სახელები მათი კარვებსა მათსა და საყოფელსა მათსა, ათორმეტნი მთავარნი ნათესავთა მათთანი.

Verse: 17      და ესე წელნი ცხორებისა ისმაელისნი: ას ოც და ათ ჩჳდმეტ წელ. და მოკუდა და შეეძინა ნათესავსა თჳსსა.

Verse: 18      და დაეშჱნა ევილათითგან ვიდრე სურდმდე, რომელ არს წინაშე პირსა ეგჳპტისასა ვიდრე მოსლვადმდე ასურასტანელთა წინაშე, პირისპირ ყოველთა ძმათა მისთა დაეშჱნა.

Verse: 19      და ესე შობანი არიან Page of ms. O: 20v  ისაკისნი, ძისა აბრაჰამისნი: აბრაჰამ შვა ისაკი.

Verse: 20      და იყო ისაკი ორმეოცის წლის, ოდეს მოიყვანა რებეკა, ასული ბათუელისი ასურისაჲ შუვამდინარით, დაჲ ლაბანისი, თჳსა ცოლად.

Verse: 21      ევედრებოდა ისაკ რებეკაჲსთჳს, ცოლისა თჳსისა, რამეთუ ბერწ იყო. და შეისმინა მისი ღმერთმან და მუცლად-იღო რებეკა, ცოლმან მისმან.

Verse: 22      და კრთოდეს ყრმანი იგი მუცელსა მისსა და თქუა: უკუეთუ ესრეთ ყოფად არს ჩემდა, რაჲსათჳს-მე ესე ჩემდა? და წარვიდა იგი კითხვად უფლისა მიერ.

Verse: 23      ჰრქუა მას უფალმან: აჰა-ესერა ორი ნათესავი არს მუცელსა შენსა და ორნი ერნი მუცლისა შენისაგან გამოვიდენ. და ერი ერსა წარემატოს და უხუცესი ჰმონებდეს მრწემსსა.

Verse: 24      და აღივსნეს დღენი შობისა მისისანი და მარჩბივნი იყვნეს მუცელსა მისსა.

Verse: 25      და გამოვიდა პირმშოჲ იგი მწითური ყოვლად ვითარცა ტყავი ფაჩუნიერ. და დასდვა სახელი მისი ესავ.

Verse: 26      და ამისა შემდგომად გამოვიდა ძმაჲ მისი და ჴელი მისი მოხუეულ იყო ბრჭალსა ესავისსა და უწოდა სახელი მისი იაკობ. ისაკ იყო სამეოც წლის, რაჟამს შვნა იგინი რებეკა.

Verse: 27      აღორძნდეს Page of ms. O: 21r  ჭაბუკნი ესე. და იყო ესავ კაცი მეცნიერ ნადირობად, ხოლო იაკობ კაცი უმანკო და მყოფ სახლსა შინა.

Verse: 28      უყუარდა ისაკს ესავი და ნადირი მისი იყო მისა საზრდელად, და რებეკას უყუარდა იაკობი.

Verse: 29      შეაგბო იაკობ გბოლვილი. მოვიდა ესავ მაშურალი ველით.

Verse: 30      ჰრქუა ესავ იაკობს: გემოჲ მახილვე მგბრისა მაგისგან იფქლისა, რამეთუ მოუძლურდი. ამისთჳს ეწოდა სახელი მისი ედომ.

Verse: 31      ჰრქუა იაკობ ესავს: მომეც დღეს პირმშოებაჲ შენი.

Verse: 32      ჰრქუა მას ესავ: აჰა -- ესერა მე მიახლებულ ვარ აღსრულებად და ჩემდა რაჲ სარგებელ არს პირმშოებაჲ ესე?

Verse: 33      ჰრქუა მას იაკობ: მეფუცე დღეს. და ეფუცა მას და მისცა პირმშოებაჲ თჳსი იაკობს.

Verse: 34      ხოლო იაკობ სცა ესავს პური და მგბარი ოსპნისაჲ. ჭამა და სუა და აღდგა და წარვიდა. და განაქარვა ესავ პირმშოებაჲ თჳსი.

Chapter: 26  
Verse: 1      იყო სიყმილი ქუეყანასა ზედა თჳნიერ მის სიყმილისა, რომელი-იგი იყო ჟამთა აბრაჰიმისთა. მივიდა ისაკ აბიმელექისა, მეფისა მის ფილისტიმელთაჲსა, გერარდ.

Verse: 2      ეჩუენა მას უფალი და ჰრქუა: ნუ შთახუალ ეგჳპტედ. დაემკჳდრე ქუეყანასა ამას, რომელსა Page of ms. O: 21v  გრქუა შენ,

Verse: 3      და მწირობდ ქუეყანასა ამას და ვიყო მე შენ თანა და გაკურთხო შენ და შენ და ნათესავსა შენსა მივსცე ესე ყოველი და დავამტკიცო ფიცი იგი, რომელ ვეფუცე აბრაჰამს, მამასა შენსა.

Verse: 4      და განვამრავლო ნათესავი შენი ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი, და მიგცე შენ და ნათესავსა შენსა ყოველი ესე ქუეყანაჲ. და იკურთხეოდიან ნათესავისა მიმართ შენისა ყოველნი ტომნი ქუეყანისანი,

Verse: 5      ამისთჳს რამეთუ ერჩდა მამაჲ შენი ჴმასა ჩემსა და დაიმარხნა მცნებანი ჩემნი და ბრძანებანი და მშჯავრნი ჩემნი.

Verse: 6      და დაეშჱნა ისაკ გერარს.

Verse: 7      ჰკითხეს კაცთა მის ქუეყანისათა რებეკაჲსთჳს, ცოლისა მისისა, და თქუა: დაჲ ჩემი არს. შეეშინა თქუმად, ვითარმედ: ცოლი ჩემი არს, ნუუკუემცა მოკლეს იგი კაცთა მის ადგილისათა რებეკაჲსთჳს, ცოლისა მისისა. რამეთუ შუენიერ იყო იგი პირითა.

Verse: 8      და იყო იგი მუნ მრავალ ჟამ. შთაჰხედა აბიმელიქ მეფემან გერარელთამან სარკუმლით და იხილა ისაკ, იმღერდა რაჲ რებეკაჲს თანა, ცოლისა თჳსისა.

Verse: 9      მოუწოდა აბიმელიქ ისაკს და ერქუა: ცოლი სამე შენი არს რებეკა. რაჲსათჳს სთქუ, ვითარმედ: დაჲ ჩემი არს? Page of ms. O: 22r  ჰრქუა ისაკ: ნუუკუემცა მოვკუედ მაგის ძლით.

Verse: 10      ჰრქუა მას აბიმელიქ: რაჲ ესე მიყავ ჩუენ? მცირედ-ღა და წარ-მცა-იტაცა იგი ნათესავისა ჩემისაგანმან და მო-მცა-ჰჴადა ჩუენ ზედა უმეცრებაჲ.

Verse: 11      უბრძანა აბიმელიქ ყოველსა ერსა თჳსსა და ჰრქუა: ყოველი, რომელი შეეხოს კაცსა ამას და ცოლსა მისსა, სიკუდილისა თანა-მდებ იყოს.

Verse: 12      სთესა ისაკ ქუეყანასა. მას და იყო მას წელსა ასული ქრთილისაჲ. აკურთხა იგი უფალმან

Verse: 13      და აღამაღლა კაცი იგი. და უფროჲს იქმნებოდა, ვიდრემდე დიდ იქმნა ფრიად.

Verse: 14      და იყო მისი სამწყსოჲ ცხოვართაჲ და ზროხათაჲ და ქუეყანისა საქმჱ ფრიადი. ეშურებოდის მას ფილისტიმელნი იგი.

Verse: 15      და ყოველი ჯურღმულები, რომელ თხარეს მონათა მამისა მისისათა, დაყვეს იგი ფილისტიმელთა მათ და აღავსნეს მიწითა.

Verse: 16      ჰრქუა აბიმელექ ისაკს: განვედ ჩუენგან, რამეთუ უძლიერეს ჩუენსა იქმენ ფრიად.

Verse: 17      და წარვიდა მიერ ისაკ და დაივანა ჴევსა მას გერარისასა და დაეშჱნა მუნ.

Verse: 18      და მერმე მო-ვე-თხარა ისაკ ჯურღმულები იგი წყლისაჲ, რომელ თხარეს მონათა მამისა მისისათა და დაყვეს იგი ფილისტიმელთა მათ და აღავსნეს მიწითა შემდგომად სიკუდილისა მამისა მისისა აბრაჰამისა. და დასდვა მათ Page of ms. O: 22v  სახელები, რაჲცა-იგი დაედვა მამასა მისსა.

Verse: 19      და თხარეს მონათა ისაკისთა ჯურღმული ჴევსა მას გერარისასა და პოვეს მუნ ჯურღმული იგი წყლისა ცხოველისაჲ.

Verse: 20      და ჰლალვიდეს მწყემსნი გერარელთანი მწყემსთა ისაკისთა და ეტყოდეს, ვითარმედ: ჩუენი არს წყალი იგი. და უწოდა სახელი ჯურღმულსა მას ვნებაჲ, რამეთუ ავნეს მას.

Verse: 21      წარმოვიდა მიერ და თხარა ჯურღმული სხუაჲ. ეშჯოდეს იგინი მისთჳსცა და დასდვა მას ს1ახელი მტერობა.

Verse: 22      და წარვიდა მიერ და თხარა ჯურღმული სხუაჲ და არა ჰლალვიდეს მისთჳს. და დასდვა მას სახელი ფართოება და თქუა: რამეთუ აწ განგჳფართა უფალმან და აღგუაორძინნა ჩუენ ქუეყანასა ზედა.

Verse: 23      აღმოვიდა მიერ ჯურღმულსა მას ფიცისასა.

Verse: 24      და ეჩუენა მას უფალი მას ღამესა და ჰრქუა მას: მე ვარ ღმერთი მამისა შენისაჲ აბრაჰამისი. ნუ გეშინინ შენ, რამეთუ მე შენ თანა ვარ. და გაკურთხო შენ და განვამრავლო ნათესავი შენი აბრაჰამისთჳს, მამისა შენისა.

Verse: 25      და აღაშჱნა მუნ საკურთხეველი უფლისაჲ და ჰხადა სახელი უფლისაჲ და აღჰმართა მუნ კარავი თჳსი. თხარეს მონათა ისაკისთა ჯურღმული ჴევსა მას გერართნისასა.

Verse: 26      და აბიმელექ მოვიდა Page of ms. O: 23r  გერარონით ისკისა და ოქოზათ, ეზოჲს მოძღუარი მისი, და ფიქოლ, ერისთავი იგი ძლიერებისა მისისაჲ.

Verse: 27      და ჰრქუა მათ ისაკ: რაჲსა მოხუედით ჩემდა, რამეთუ თქუენ მომიძულეთ მე?

Verse: 28      ხოლო მათ ჰრქუეს: ხილვით ვიხილეთ, რამეთუ უფალი შენ თანა არს, და ვთქუთ: იყავნ ფიცი შოვრის ჩუენსა და შენსა და აღთქუათ აღთქუმაჲ შენ თანა,

Verse: 29      რაჲთა არა ჰყო ჩუენ თანა ბოროტი, ვითარცა-იგი ჩუენ არა მოგიძაგეთ და ვითარცა-იგი გიყავთ შენ კეთილად და წარგგზავნეთ მშჳდობით. და აწ კურთხეულ ხარ შენ უფლისა მიერ.

Verse: 30      და უმზადა პური. ჭამეს და სუეს.

Verse: 31      და აღდგეს განთიად და ეფუცა კაცი მოყუასსა თჳსსა. და წ(არგზ)ავნნა იგინი ისაკ და წარვიდეს მისგან ცოცხლებით.

Verse: 32      მათ დღეთა ოდენ მოვიდეს მონანი ისაკისნი და უთხრეს მას ჯურღმულისა მისთჳს, რომელ თხარეს, და ჰრქუეს: არა ვპოვეთ წყალი.

Verse: 33      და უწოდა მას ფიცის. ამისთჳს უწოდა სახელი ქალაქსა მას ფიცის... ვიდრე დღენდელად დღედმდე.

Verse: 34      იყო ესავ ორმეოცის წლის და მოიყვანა ცოლი იუდინ, ასული ბერისი ქეტელისაჲ, და ბასემათ, ასული ელონისი ეველისაჲ.

Verse: 35      და იყვნეს მჴდომ ისაკისა და რებეკაჲსა.

Chapter: 27  
Verse: 1      და იყო შემდგომად სიბერისა მის ისაკისა, დაუბრყჳლდეს თუალნი მისნი ხედვად. და მოუ/წოდა Page of ms. O: 23v  ძესა თჳსსა უხუცესსა ესავს და ჰრქუა მას: შვილო. და მან ჰრქუა: აჰა აქა ვარ.

Verse: 2      ჰრქუა მას ისაკ: აჰა-ესერა მე დავბერდი და არა ვიცი დღჱ აღსრულებისა ჩემისაჲ.

Verse: 3      აწ აღიღე ჭურჭერი შენი, კაბარჭი და მშჳლდი და განვედ ველად და მინადირე ნადირი,

Verse: 4      და მიქმენ მე საჭმელი, ვითარ-იგი მიყუარს მე, და მომართუ მე. ვჭამო და გაკურთხოს სულმან ჩემმან ვიდრე სიკუდიდმდე ჩემდა.

Verse: 5      ხოლო რებეკას ესმოდა, ეტყოდა რაჲ ისაკ ძესა თჳსსა ესავს. და განვიდა ესავ, ძმაჲ იაკობისი, ველად ნადირობად ნადირისა მამისა თჳსისა.

Verse: 6      ხოლო რებეკა ჰრქუა იაკობს, ძესა თჳისა უმრწემჱსსა: აჰა ესერა მესმა მე, ვითარ ეტყოდა მამაჲ შენი ესავს, ძმასა შენსა, და ჰრქუა:

Verse: 7      მინადირე მე ნადირი და მიქმენ მე ჭამადი. და ვჭამო და გაკურთხო შენ წინაშე უფლისა ვიდრე სიკუდიდ ჩემდამდე.

Verse: 8      აწ შენ, შვილო, ისმინე ჩემი, ვითარცა მე გამცნებ შენ.

Verse: 9      წარვედ ცხოვრად და მომართუენ მე ორნი თიკანნი ჩჩჳლნი და კეთილნი და უქმნნე იგინი საჭმლად მამასა შენსა, ვითარ-იგი მას უყუარს.

Verse: 10      და შეართუ მამასა შენსა და ჭამოს და გაკურთხოს შენ მამამან შენმან ვიდრე სიკუდიდმდე.

Verse: 11      Page of ms. O: 24r  ჰრქუა იაკობ რებეკას, დედასა თჳსსა: ესავ, ძმაჲ ჩემი, არს ფაჩუნიერ და მე კაც წყლტუ.

Verse: 12      ნუუკუე ჴელი შემახოს მამამან ჩემმან და ვიქმნე წინაშე მისსა ვითარცა შეურაცხის-მყოფელი და მოვიღო თავისა ჩემისა წყევაჲ და არა კურთხევაჲ.

Verse: 13      ჰრქუა მას დედამან მისმან: ჩემ ზედა წყევაჲ იგი, შვილო! გარნა ისმინე მინე ჴმისა ჩემისაჲ და წარვედ და მომართუ მე.

Verse: 14      ხოლო იგი წარვიდა და მოიღო და მიართუა დედასა თჳსსა. და ქმნა დედამან მისმან ჭამადი, ვითარცა უყუარდა მამისა მისსა.

Verse: 15      და მოიღო რებეკა სამოსელი ესავისი, ძისა თჳსისაჲ, კეთილი, რომელი იდვა მის თანა სახლსა შინა, და შეჰმოსა იაკობს, ძესა თჳსსა უმრწენესსა.

Verse: 16      და ტყავნი იგი თიკანთანი მოჰხჳნა მკლავთა და შიშუელსა ქედსა მისსა.

Verse: 17      და მისცა საჭმელი იგი და პური იგი, რომელ ქმნა, ჴელთა იაკობისთა, ძისა თჳსისათა.

Verse: 18      და შეართუა იგი მამასა მისსა და ჰრქუა: მამაო. და მან ჰრქუა: აქა ვარ. ვინ ხარ, შვილო?

Verse: 19      და ჰრქუა იაკობ მამასა თჳსსა: მე ვარ ესავ, პირმშოჲ შენი. ვყავ, ვითარ-იგი მეტყოდე მე. აღდეგ და დაჯედ და ჭამე ნადირისა ჩემისაჲ, რაჲთა მაკურთხოს მე სულმან შენმან.

Verse: 20      და ჰრქუა ისაკ ძესა თჳსსა: რაჲ არს, რამეთუ Page of ms. O: 24v  ადრე ჰპოვე, შვილო? და ჰრქუა: რამეთუ მომცა მე უფალმან ღმერთმან შენმან წინაშე ჩემსა.

Verse: 21      ჰრქუა ისაკ იაკობს: მომეახლე და ჴელი შეგახო, შვილო, უკუეთუ შენ ხარ შვილი ჩემი ესავ, ანუ არა.

Verse: 22      და მიეახლა იაკობ ისაკს, მამასა თჳსსა და ჴელი შეახო მას. და თქუა: ჴმაჲ ესე ჴმაჲ იაკობისი, ხოლო ჴელნი ესე ჴელნი ესავისნი.

Verse: 23      და ვერ იცნა იგი, რამეთუ იყვნეს ჴელნი მისნი ვითარცა ჴელნი ესავისნი ფაჩუნიერ. და აკურთხა იგი.

Verse: 24      და ჰრქუა: შენ ხარ ძჱ ჩემი ესავ? და მან თქუა: მე ვარ.

Verse: 25      და თქუა: მომართუ მე ნადირებულისა შენისაჲ და ვჭამო, შვილო, რაჲთა გაკურთხოს შენ სულმან ჩემმან. და მოართუა მას და ჭამა. და მოართუა მას ღჳნოჲ და სუა.

Verse: 26      და ჰრქუა ისაკ, მამამან მისმან: მომეახლე მე და ამბორს-გიყო, შვილო.

Verse: 27      და მიეახლა და ამბორს-უყო მას. და ეცა სულნელებაჲ სამოსლისა მისისაჲ და აკურთხა იგი და თქუა: აჰა-ესერა სულნელებაჲ ძისა ჩემისაჲ, ვითარცა სულნელებაჲ ველისა სავსისაჲ, რომელი აკურთხა უფალმან.

Verse: 28      და მოგეცინ შენ უფალმან ცუარისაგან ცისა და სიპოხისაგან ქუეყანისა და სიმრავლჱ იფქლისაჲ და ღჳნისაჲ;

Verse: 29      და გმონებდენ შენ თესლები და თაყუანის-გცემდენ მთავარნი; და იყავ უფალ ძმისა შენისა და თაყუანის-გ/ცემდენ Page of ms. O: 25r  ძენი მამისა შენისანი; მწყევარნი შენნი წყეულ იყვნენ და მაკურთხეველნი შენნი კურთხეულ იყვნენ!

Verse: 30      და ვითარცა დასცხრა ისაკ კურთხევისა მისგან იაკობისა, ძისა თჳსისა, და გამოვიდა იაკობ პირისაგან. ისაკისა, მამისა თჳსისა, და ესავ, ძმაჲ მისი, მოვიდა ნადირობით.

Verse: 31      და უქმნა მამასა თჳსსა საჭმელი და ჰრქუა: აღდეგინ მამაჲ ჩემი და ჭამენ ნადირისაგან ძისა თჳსისა, რაჲთა მაკურთხოს მე სულმან შენმან.

Verse: 32      და ჰრქუა მას ისაკ, მამამან მისმან: ვინ ხარ შენ? ხოლო მან ჰრქუა: მე ვარ ესავ, ძჱ შენი პირმშოჲ.

Verse: 33      განუკჳრდა ისაკს განკჳრვებითა დიდითა ფრიად და ჰრქუა: ვინ იყო იგი, რომელმან მინადირა მე ნადირი და შემომართუა მე... ყოვლისა მისგან ვიდრე მოსლვად შენდამდე, და ვაკურთხე იგი და კურთხელ იყავნ?

Verse: 34      და ვითარცა ესმნეს ესავს სიტყუანი ესე ისაკისნი, მამისა თჳსისანი, ღაღად-ყო ჴმითა დიდითა და მწარითა ფრიად და თქუა: მაკურთხე მეცა, მამაო.

Verse: 35      ჰრქუა მას ისაკ: მოვიდა ძმაჲ შენი ზაკუვით და მიიღო კურთხევაჲ შენი.

Verse: 36      და ჰრქუა ესავ: სამართლად ეწოდა სახელი მისი იაკობ, რამეთუ მიბრკუნა მე ესე მეორედ: პირველად პირმშოებაჲ ჩემი მიმიღო და აწ მიიღო კურთხევაჲ ჩემი. Page of ms. O: 25v  და ჰრქუა ესავ მამასა თჳსსა: არაჲ დამიშთინეა მე კურთხევაჲ, მამაო?

Verse: 37      მიუგო ისაკ და ჰრქუა ესავს: ვინაჲთგან ვყავ მე იგი უფალ შენ ზედა და ყოველნი ძმანი მისა მონა, იფქლითა და ღჳნითა განვამტკიცე იგი, აწ რაჲ გიყო შენ, შვილო?

Verse: 38      ჰრქუა ესავ მამასა თჳსსა: ერთი ხოლო ნუ არსა კურთხევაჲ შენი, მამაო? მაკურთხე მეცა. და ვითარცა შეწუხნა ისაკ, ღაღად-ყო ჴმითა დიდითა ესავ და ტიროდა.

Verse: 39      მიუგო ისაკ, მამამან მისმან, და ჰრქუა მას: აჰა-ესერა სიპოხისაგან ქუეყანისა იყოს მკჳდრობაჲ შენი და ცუარისაგან ცისა ზეგარდამო.

Verse: 40      და მახჳლითა შენითა სცხონდე და ძმასა შენსა ჰმონებდე. ხოლო იყოს ოდესმე, რაჟამს განიჴსნე და განაგდო ნუღელი მისი ქედისაგან შენისა.

Verse: 41      და უთქუმიდა ესავ იაკობს, ძმასა თჳსსა, კურთხევისა მისთჳს, რომლითა აკურთხა მამამან მისმან, და თქუა ესავ გონებასა თჳსსა: მოიწინენ დღენი მამისა ჩემისა სიკუდილისანი, და მე მოვკლა იაკობ, ძმაჲ ჩემი.

Verse: 42      უთხრნეს რებეკას სიტყუანი ესე ძისა მისისა უხუცესისანი. და მიავლინა და მოუწოდა ძესა თჳსსა უმრწემესსა და ჰრქუა მას: Page of ms. O: 26r  აჰა-ესერა ძმაჲ შენი გითქუამს შენ მოკლვად.

Verse: 43      აწ, შვილო, ისმინე ჴმისა ჩემისაჲ: აღდეგ და წარივლტოდე ლაბანისა, ძმისა ჩემისა, ქარანდ

Verse: 44      და იყავ მის თანა დღე რავდენმე,

Verse: 45      ვიდრემდე გარე მიიქცეს გულის წყრომაჲ და რისხვაჲ ძმისა შენისაჲ შენგან, და დაავიწყდეს, რაჲ-იგი უყავ მას. და მოვავლინო და მოგიწოდო შენ მიერ. ნუუკუე უშვილო ვიქმნე თქუენ ორთაგანვე ერთსა შინა დღესა.

Verse: 46      და ჰრქუა რებეკა ისაკს: მომეწყინა ცხორებაჲ ჩემი ასულთაგან ქეტისთა. უკუეთუ მო -ღა -იყვანოს იაკობ ასულთაგან ამის, ქუეყანისათაჲ, რაჲსა-ღა არს ცხორებაჲ ჩემი?

Chapter: 28  
Verse: 1      მოუწოდა ისაკ იაკობს და აკურთხა იგი და ამცნო მას და ჰრქუა არა მოიყვანო ცოლი ასულთაგან ქანაანისათა.

Verse: 2      აღდეგ და წარვედ შუამდინარედ, სახიდ ბათუელისა, მამისა მის დედისა შენისა, და მოიყვანე შენდად მიერ ცოლი, ასული ლაბანისი, დედის ძმისა შენისაჲ.

Verse: 3      ხოლო ღმერთმან ჩემმან გაკურთხენ შენ და აღგაორძინენ და განგამრავლენ შენ და იყავ კრებულად ნათესავთა;

Verse: 4      და მოგეცინ შენ კურთხევაჲ აბრაჰამისი, მამისა ჩემისაჲ, და შენ და ნათესავმან შენმან შემდგომად შენსა Page of ms. O: 26v  დაიმკჳდრენ ქუეყანაჲ ესე მწირობისა შენისაჲ, რომელ მოსცა ღმერთმან აბრაჰამს.

Verse: 5      და წარგზავნა ისაკ იაკობი. და აღდგა იაკობ და წარვიდა შუვამდინარედ ლაბანისა, ძისა ბათუელისა ასურისა, ძმისა რებეკაჲსა, დედისა იაკობისა და ესავისა.

Verse: 6      ვითარცა იხილა ესავ, რამეთუ აკურთხა ისაკ იაკობი და წარვიდა შუამდინარედ ასურეთისა მოყვანებად თავისა თჳსისა ცოლი და კურთხევასა მას მისსა ამცნო და ჰრქუა: არა მოიყვანო ცოლი ასულთაგან ქანანელთა,

Verse: 7      და ერჩდა მამა-დედათა თჳსთა და წარვიდა შუვამდინარედ.

Verse: 8      და იხილა ესავ, რამეთუ ბოროტ არიან ასულნი ქანაანისნი წინაშე ისაკისა, მამისა თჳსისა.

Verse: 9      წარვიდა ესავ ისმაელისა, ძისა აბრაჰამისა, და მოიყვანა მაელელ, ასული ისმაელისი, დაჲ ნაბეოთისი, ცოლთა მისთა თანა ცოლად.

Verse: 10      და განვიდა იაკობ ჯურღმულისა მისგან ფიცისა და წარვიდა ქარანდ.

Verse: 11      და მიემთხჳა ადგილსა და დაიძინა მუნ, რამეთუ დაჰვიდოდე მზჱ. და მოიღო ლოდი ლოდთაგან მის ადგილისათა და დაიდვა სასთუნლად და დაწვა მას ადგილსა.

Verse: 12      და ჩუენებასა იხილვიდა. და აჰა-ესერა კიბენი Page of ms. O: 27r  აღმართებულ იყვნეს ქუეყანით, რომლისა თავი მიწდომილ იყო ცად და ანგელოზნი ღმრთისანი აღვიდოდეს და გარდამოვიდოდეს მას,

Verse: 13      ხოლო უფალი დამტკიცებულ იყო მას ზედა. და თქუა: მე ვარ უფალი ღმერთი აბრაჰამისი, მამისა შენისაჲ, და ღმერთი ისაკისი. ნუ გეშინინ! ქუეყანაჲ ეგე, რომელსა შინა ეგე გძინავს, შენ მიგცე და ნათესავსა შენსა.

Verse: 14      და იყოს ნათესავი შენი ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳსაჲ და განვრცნეს ზღუადმდე და ჩრდილოდ და ბღუარად და აღმოსავალად. და იკურთხეოდიან შენდამი ყოველნი ტომნი ქუეყანისანი და ნათესავისა შენისა მიმართ.

Verse: 15      და აჰა მე შენ თანა ვარ დაცვად შენდა ყოველთა გზათა შენთა, ვიდრეცა ხჳდოდი. და მოგაქციო შენ ამასვე ქუეყანასა, რამეთუ არა დაგიტეო შენ, ვიდრემდე ვყო მე ყოველივე, რაოდენსაცა გეტყოდე შენ.

Verse: 16      განიღჳძა იაკობ ძილისა მისგან მისისა და თქუა, რამეთუ: არს ღმერთი ამას ადგილსა, და მე არა უწყოდე.

Verse: 17      და შეეშინა და თქუა: ვითარ საშინელ არს ადგილი ესე! და არა არს სხუა ესე, გარნა სახლი ღმრთისაჲ და ესე არიან ბჭენი ცისანი.

Verse: 18      და აღდგა იაკობ განთიად და აღიღო ლოდი იგი მუნ, რომელი ედვა სასთუნლად, და აღმართა ძეგლად და დაასხა ზეთი თავსა მის ლოდისასა.

Verse: 19      და უწოდა ადგილსა მას Page of ms. O: 27v  სახლი ღმრთისაჲ. და ულუმაუზ იყო სახელი ქალაქისაჲ მის პირველად.

Verse: 20      და ილოცა ლოცვაჲ იაკობ და თქუა: უკუეთუ იყოს ღმერთი ჩემ თანა და დამიცვეს მე გზასა ამას, რომელსა მე მივალ, და მცეს მე პური საჭმლად და სამოსელი შემოსად

Verse: 21      და მომაქციოს მე ცოცხლებით სახლსა მამისა ნემისასა და იყოს უფალი ღმრთად ჩემდა,

Verse: 22      და ლოდი ესე, რომელ ავდგი ძეგლად, იყოს სახლად ღმრთისა ჩემისა და ყოვლისაგანი, რაოდენი-რაჲ მომცეს მე, ათეული მიგცე შენ.

Chapter: 29  
Verse: 1      და წარემართა და წარვიდა იაკობ ქუეყანად აღმოსავალად ლაბანისა ასურისა, ძისა ბათუელისა, ძმისა რებეკაჲსა, დედისა იაკობისა და ესავისა.

Verse: 2      და მიჰხედა, იხილა ჯურღმული ველსა ზედა. და იყვნეს მუნ სამწყსონი ცხოვართანი და განისუენებდეს მუნ, რამეთუ მის ჯურღმულისაგან ასჳან სამწყსოსა. და ქვაჲ ედვა დიდი პირსა ზედა მის ჯურღმულისასა.

Verse: 3      და შეკრბის მუნ ყოველი სამწყსოჲ და მწყემსნი და გარდააგორვიან ლოდი იგი პირისაგან მის ჯურღმულისა და ასჳან საცხოვართა და კუალად დასდვიან ლოდი იგი პირსა მის ჯურღმულისასა ადგილსავე თჳსსა.

Verse: 4      ჰრქუა მათ იაკობ: ძმანო, ვინანი ხართ თქუენ? ხოლო მათ ჰრქუეს: Page of ms. O: 28r  ქარანით ვართ ჩუენ.

Verse: 5      ჰრქუა მათ იაკობ: იცითა ლაბან, ძჱ ნაქორისი? და მათ ჰრქუეს: ვიცით.

Verse: 6      მან ჰრქუა მათ: ცოცხლებით არსა? და მათ ჰრქუეს: ცოცხლებით არს. და ვიდრე იგი ამას იტყოდა, აჰა რაქელ მოვიდოდა ცხოვართა თანა მამისა თჳსისათა.

Verse: 7      და თქუა იაკობ: დღჱ დგას-ღა ფრიად და არღა არს შეკრებაჲ სამწყსოთაჲ; ასუთ ცხოვართა და წარვედით და აძოვებდით მათ.

Verse: 8      ხოლო მათ ჰრქუეს: ვერ შემძლებელ ვართ ვიდრე შეკრებადმდე ყოველთა მწყემსთა, და გარდააგორვონ ლოდი ესე პირისაგან ჯურღმულისა და მაშინ ვასუათ.

Verse: 9      ვიდრე იგი ამას ეტყოდა-ღა მათ, აჰა-ესერა რაქელ მოვიდოდა ცხოვართა თანა მამისა თჳსისათა, რამეთუ იგი აძოებნ ცხოვართა მამისა თჳსისათა.

Verse: 10      და იყო, ვითარცა იხილა იაკობ რაქელ, ასული ლაბანისი, დედის ძმისა თჳსისაჲ, მოუჴდა იაკობ და გარდააგორვა ლოდი იგი პირისა მისგან ჯურღმულისა და ასუა ცხოვართა მათ ლაბანისთა, დედის ძმისა თჳსისათა.

Verse: 11      და ამბორს-უყო იაკობ რაქელს და ღადად-ყო ჴმითა დიდითა იაკობ და ტიროდა.

Verse: 12      და უთხრა რაქელს, რამეთუ ძჱ არს რებეკაჲსი. და შერბიოდა რაქელ და უთხრა მამასა თჳსსა მს/გავსად Page of ms. O: 28v  სიტყუათა მათ.

Verse: 13      და იყო, ვითარცა ესმა ლაბანს სახელი იაკობისი, დის წულისა თჳსისაჲ, გარბიოდა შემთხუევად მისა და მოეხჳა და ამბორს-უყო მას. და შეიყვანა იგი სახიდ თჳსა და უთხრნა იაკობ ლაბანს ყოველნივე სიტყუანი ესე.

Verse: 14      და ჰრქუა მას ლაბან: ძუალთა ჩემთაგანი და ჴორცთა ჩემთაგანი ხარ შენ. და იყო მის თანა დღეთა და თუეთა მრავალთა.

Verse: 15      და ჰრქუა ლაბან იაკობს: რამეთუ ძმაჲ ჩემი ხარი შენ და არა მმონო მეტად. მითხარ, რაჲ არს სასყიდელი შენი?

Verse: 16      ხოლო ლაბანს ესხნეს ორ ასულ. სახელი უხუცესისაჲ მის ლია და უმრწემესისაჲ რაქელ.

Verse: 17      და თუალნი ლიაჲსნი უძლურ იყვნეს, ხოლო რაქელ იყო კეთილ ხილვითა და შუენიერ პირითა.

Verse: 18      უყუარდა იაკობს რაქელ და ჰრქუა: გმონებდე შჳდ წელ რაქელისთჳს, ასულისა შენისა უმრწემჱსისა.

Verse: 19      ჰრქუა მას ლაბან: უმჯობჱს არს ჩემდა მიცემად იგი შენდა, ვიდრე მიცემად იგი სხუასა ქმარსა. იყოფოდე ჩემ თანა.

Verse: 20      და ჰმონებდა იაკობ რაქელისთჳს შჳდ წელ. და იყვნეს წინაშე მისსა ვითარცა მცირედნი დღენი სიყუარულისა მისისათჳს.

Verse: 21      ჰრქუა იაკობ ლაბანს: მომეც მე ცოლი ჩემი, Page of ms. O: 29r  რამეთუ აღესრულნეს დღენი ჩემნი დროჲსანი, რაჲთა შევიდე მისა.

Verse: 22      შეკრიბნა ლაბან ყოველნი კაცნი მის ადგილისანი და ყო ქორწილი.

Verse: 23      და იყო მწუხრი. და მოიყვანა ლაბან ლია, ასული თჳსი, და შეიყვანა იაკობისა. და შევიდა იაკობ.

Verse: 24      და მისცა ლიას, ასულსა თჳსსა. ზელფა, მჴევალი თჳსი მისა მჴევლად.

Verse: 25      და იყო განთიადი, და აჰა-ესერა იყო იგი ლია! ჰრქუა იაკობ ლაბანს: რაჲსათჳს ჰყავ ესე? ანუ არა რაქელისთჳს გმონებდ? და რაჲსათჳს შეურაცხ-მყავ მე?

Verse: 26      და ჰრქუა ლაბან: არა არს ჩუენსა ადგილსა ეგრჱთ -- მიცემად უმრწემჱსი უწინარჱს უხუცესისა.

Verse: 27      აღასრულენ შჳდნი-ღა წელნი სხუანი ამისნი და მიგცე შენ ესეცა საქმისა მისთჳს, რომელსა იქმოდი ჩემ თანა მერმე შჳდ წელ სხუა-ღა.

Verse: 28      და ყო იაკობ ეგრჱთ და დაასრულნა შჳდნი წელნი სხუანი. და მისცა მას ლაბან ასული თჳსი რაქელ ცოლად.

Verse: 29      და მისცა რაქელს, ასულსა თჳსსა, ბალა, მჴევალი თჳსი, მას მჴევლად.

Verse: 30      და შევიდა რაქელისა და შეიყუარა რაქელ უფროჲს ლიაჲსსა და ჰმონებდა მას შჳდ წელ-ღა სხუა.

Verse: 31      და იხილა უფალმან, რამეთუ სძულს ლია, და განუღო საშოჲ მისი, ხოლო რაქელ იყო ბერწ.

Verse: 32      Page of ms. O: 29v  მიუდგა ლია და უშვა იაკობს ძჱ. და უწოდა სახელი მისი რუბენ და თქუა: რამეთუ უფალმან იხილა სიმდაბლჱ ჩემი და მომცა მე შვილი. აწ შემიყუაროს მე ქმარმან ჩემმან.

Verse: 33      და მერმე მიუდგა და შვა ძჱ მეორჱ და თქუა, რამეთუ: უფალმან ისმინა, ვითარმედ ვსძულ მე, და მომცა მე ესეცა. და უწოდა სახელი მისი სჳმეონ.

Verse: 34      და მერმე მიუდგა და შვა ძჱ და თქუა: ამიერითგან ჩემდა მომართ იყოს ქმარი ჩემი, რამეთუ უშვენ მას სამ ძე. ამისთჳს უწოდა სახელი მისი ლევი.

Verse: 35      და მიუდგა მერმე და შვა ძჱ და თქუა: აწ მერმეცა აღ-ვე-უვარებ უფალსა. ამისთჳს უწოდა სახელი მისი იუდა. და დადგა შობასა.

Chapter: 30  
Verse: 1      ვითარცა იხილა რაქელ, რამეთუ არა უშვა ძჱ იაკობს, ეშურებოდა რაქელ დასა თჳსსა და ჰრქუა იაკობს: მეც მე შვილი; უკუეთუ არა, მოვკუდე.

Verse: 2      განურისხნა იაკობ რაქელს და ჰრქუა: ნუუკუე ღმერთი ვარ მეა, რომელმან დაგაკლო შენ ნაყოფი მუცლისაჲ?

Verse: 3      ჰრქუა მას რაქელ: აჰა-ეგერა ბალა, მჴევალი ჩემი. შევედ მისა და შვეს მუჴლთა ჩემთა ზედა და შვილიერ ვიქმნე მეცა მისგან.

Verse: 4      და მისცა მას ბალა, მჴევალი თჳსი, ცოლად და შევიდა მისა იაკობ.

Verse: 5      და მიუდგა Page of ms. O: 30r  ბალა, მჴევალი რაქელისი, და უშვა ძჱ იაკობს.

Verse: 6      და თქუა რაქელ: მისაჯა მე უფალმან და ისმინა ჴმისა ჩემისაჲ და მომცა მე ძჱ. ამისთჳს უწოდა სახელი მისი დან.

Verse: 7      და მიუდგა მერმე ბალა, მჴევალი რაქელისი, და უშვა ძჱ მეორე იაკობს.

Verse: 8      და თქუა რაქელ: შემეწია მე ღმერთი და მივესწორე დასა ჩემსა და შეუძლე. და უწოდა სახელი მისი ნეფთალემ.

Verse: 9      და ვითარცა იხილა ლია, რამეთუ დადგა შობისაგან, მოიყვანა ზელფა, მჴევალი თჳსი, და მისცა იგი იაკობს ცოლად.

Verse: 10      მიუდგა ზელფა, მჴევალი ლიაჲსი. და უშვა იაკობს ძჱ.

Verse: 11      ... და უწოდა სახელი მისი გად.

Verse: 12      და მერმე მიუდგა ზელფა მჴევალი და უშვა იაკობს ძჱ მეორჱ.

Verse: 13      და თქუა ლია: ნეტარ ვარ მე, რამეთუ მნატრიდენ მე დედანი. და უწოდა სახელი მისი ასერ.

Verse: 14      განვიდა რუბენ დღეთა მკისა იფქლისათა და პოვნა მან მანდრაგურნი ველსა ზედა და მიართუა იგი ლიას, დედასა თჳსსა. და ჰრქუა რაქელ ლიას, დასა თჳსსა: მომეც მე მანდრაგური ძისა შენისაჲ.

Verse: 15      ჰრქუა მას ლია: ვერ კმა არსა შენდა, რამეთუ მიმიღე ქმარი ჩემი? ნუუკუე მანდრაგურიცა ძისა ჩემისა მიმიღოა? ჰრქუა მას რაქელ: აჰა-ეგერა შევედინ Page of ms. O: 30v  შენდა ამას ღამესა მანდრაგურთა წილ ძისა შენისათა.

Verse: 16      შემოვიდა იაკობ ველით მიმწუხრი. და განვიდა ლია მიგებებად მისა და ჰრქუა: ჩემდა შემოხჳდე დღეს, რამეთუ მომიყიდიე შენ მანდრაგურთა წილ ძისა ჩემისათა . და შევიდა მისა მას ღამესა.

Verse: 17      და ისმინა ღმერთმან ლიაჲსი. და მიუდგა და უშვა იაკობს ძჱ მეხუთჱ.

Verse: 18      და თქუა ლია: მომცა მე უფალმან სასყიდელი ჩემი ამისთჳს, რამეთუ მივეც მჴევალი ჩემი ქმარსა ჩემსა. და უწოდა სახელი მისი იზაქარ, რომელ არს სასყიდელი.

Verse: 19      და მიუდგა ლია და უშვა იაკობს ძჱ მეექუსჱ.

Verse: 20      და თქუა ლია: მომანიჭა მე ღმერთმან ნიჭი კეთილი. ამიერ ჟამითგან სათნო-მიყოს მე ქმარმან ჩემმან, რამეთუ უშვენ მას ძენი ექუსნი. და უწოდა სახელი მისი ზაბულონ.

Verse: 21      და ამისსა შემდგომად შვა ასული და უწოდა სახელი მისი დინა.

Verse: 22      და მოიჴსენა ღმერთმან რაქელ და შეისმინა მისი და განუღო საშოჲ მისი.

Verse: 23      და მიუდგა და უშვა იაკობს ძჱ და თქუა რაქელ: მომისპო მე ღმერთმან ყუედრებაჲ ჩემი.

Verse: 24      და უწოდა სახელი მისი იოსებ და თქუა: შემძინა მე ღმერთმან შვილი სხუაჲ.

Verse: 25      და იყო, ვითარცა შვა რაქელ იოსები, ჰრქუა იაკობ ლაბანს: წარმავლინე მე, და წარვიდე ქუეყანად ჩემდა.

Verse: 26      Page of ms. O: 31r  მომცენ მე ცოლნი ჩემნი, რომელთათჳს გმონებდ შენ, რაჲთა წარვიდე, რამეთუ შენ უწყი მონებაჲ ჩემი, რომელ გმონე შენ.

Verse: 27      ჰრქუა მას ლაბან: უკუეთუ ვპოვე მადლი წინაშე შენსა, ... რამეთუ მაკურთხა მე უფალმან შემოსლვასა შენსა,

Verse: 28      განაჩინე სასყიდელი შენი ჩემ თანა და მიგცე შენ.

Verse: 29      ჰრქუა მას იაკობ: შენ უწყი, რავდენ გმონე შენ და რავდენ იყო საცხოვარი შენი ჩემ თანა.

Verse: 30      რამეთუ მცირედ იყვნეს, რავდენ იყვნეს ჩემ წინაშე. და აღაორძინა სიმრავლედ და გაკურთხა შენ უფალმან ფერჴსა ჩემსა. აწ უკუე ვიშენო თავისა ჩემისა სახლი.

Verse: 31      ჰრქუა მას ლაბან: რაჲ მიგცე შენ? ჰრქუა მას იაკობ: ნურას მომცემ მე. უკუეთუ ჰყო სიტყუაჲ ჩემი, კუალად ვმწყსიდე-ღა ცხოვართა შენთა და ვსცვიდე.

Verse: 32      წარმოავლინე ყოველი ცხოვარი შენი დღეს და გამოარჩიე მიერ ყოველი ცხოვარი თეთრი ტარიგთაგან და ყოველი სპეტაკი და თეთრი თხათაგან. ესე იყოს ჩემდა სასყიდელ.

Verse: 33      შეისმინოს ჩემი სიმართლემან ჩემმან ამას დღესა შინა ხვალე, რამეთუ არს სასყიდელი ჩემი წინაშე შენსა: ყოველი, რომელი იყოს თეთრ კრავთა შოვრის და სპეტაკ და ჭრელ თხათა შოვრის ...

Verse: 34      ჰრქუა მას ლაბან: იყავნ სიტყჳსაებრ შენისა!

Verse: 35      და განარჩია მას დღესა შინა ვაცები ჭრელები და სპეტაკი Page of ms. O: 31v  და ყოველი თხაჲ ნეზჳ ჭრელი და სპეტაკი, და ყოველივე სპეტაკი, რომელი იყო მათ შოვრის, და ყოველი თეთრი, რომელი იყო კრავთა შოვრის, და მისცა მას ჴელითა ძეთა მისთაჲთა სამწყსოჲ თჳს-თჳსა.

Verse: 36      და განაშორა გზასა სამისა დღისასა შოვრის მათსა და შოვრის იაკობისსა. და იაკობ მწყსიდა ცხოვართა ლაბანისთა ნეშტთა.

Verse: 37      ხოლო იაკობ მოიღო კუერთხი ბრაწისაჲ და ნიგუზისაჲ და ძელქვისაჲ ნედლი და გამოხუეწა იგი იაკობ, ნაქურცენი მისი ნედლი მოსძარცუა. და აჩნდა კუერთხთა მათ თეთრი იგი, რომელი გამოეხუეწა ჭრელი.

Verse: 38      და დაუსვა კუერთხები იგი ისარნებსა მას წყლის სასუმელთასა, რაჲთა, რაჟამს მოვიდეს ცხოვარი სუმად წინაშე კუერთხებსა მას, მოვიდენ სუმად და მიჰხედონ ცხოვართა მათ კუერთხებსა მას.

Verse: 39      და შობდეს ცხოვარნი იგი სპეტაკსა და ჭრელსა და ნაცრის ფერად სხურებულსა.

Verse: 40      ხოლო ტარიგები იგი დაარჩია იაკობ და დაადგინა წინაშე ცხოვართა მათ ვერძი მოსპეტაკე და ყოვლად ჭრელი ტარიგთა შოვრის და განაშორა სამწყსოჲ მისი თჳსაგან და არა შეჰრია იგი ცხოვართა ლაბანისთა.

Verse: 41      და იყო მას ჟამსა შინა, რაჟამს დამაკდებიედ ცხოვარნი და მუცლად-იღებედ, დაასხის იაკობ წინაშე ცხოვართა Page of ms. O: 32r  წყლის სასუმელსა მას, რაჲთა მუცლად-იღონ მათ კუერთხებისა მის სახედ.

Verse: 42      და რაჟამს შობედ, არა დაასვის. და იყო უნიშნოჲ იგი ლაბანისა, ხოლო ნიშნიანი იგი იაკობისა.

Verse: 43      და განმდიდრდა კაცი იგი დიდად ფრიად და იყო მისი საცხოვარი ფრიად და ზროხაჲ და მონაჲ და მჴევალი, აქლემი და ვირი.

Chapter: 31  
Verse: 1      და ესმა იაკობს სიტყუაჲ ძეთა ლაბანისთაჲ, ვითარ-იგი იტყოდეს: მიგჳღო იაკობ ყოველივე მამისა ჩუენისაჲ და მამისა ჩუენისაჲთა მოიგო ყოველი ესე დიდებაჲ.

Verse: 2      და იხილა იაკობ პირი ლაბანისი და არა იყო მისა მიმართ, ვითარ-იგი გუშინდელსა და ძუღუანდელსა დღესა. ჰრქუა უფალმან იაკობს: მიაქციე ქუეყანად მამისა შენისა და ნათესავისა შენისა და ვიყო მე შენ თანა.

Verse: 4      და მიავლინა იაკობ და მოუწოდა ლიას და რაქელს ველად, სადა-იგი იყო სამწყსოჲ.

Verse: 5      და ჰრქუა მათ: ვხედავ მე პირსა მამისა თქუენისასა, რამეთუ არა არს ჩემდა მომართ, ვითარ-იგი გუშინ და ძუღუან. ხოლო ღმერთი მამისა ჩემისაჲ იყო ჩემ თანა.

Verse: 6      და თქუენ თჳთ უწყით, რამეთუ ყოვლითა ძალითა ჩემითა ვჰმონე მამასა თქუენსა.

Verse: 7      ხოლო მამამან თქუენმან დამაკლო მე და ცვალა სასყიდელი ჩემი ათისა ტარიგისაჲ და არა უტევა მას ღმერთმან ბოროტის ყოფად ჩემდა.

Verse: 8      და უკუეთუ თქუას: ჭრელი იგი იყავნ სასყიდლად შენდა, შობდენ ყოველნივე იგი ცხოვარნი ჭრელსა. Page of ms. O: 32v  უკუეთუ ესრე თქუას: იყავნ სპეტაკი სასყიდლად შენდა, შობდენ ყოველნი იგი ცხოვარნი სპეტაკსა.

Verse: 9      და მოუღო ღმერთმან ყოველივე ცხოვარი მამისა თქუენისაჲ და მომცა მე.

Verse: 10      და იყო, რაჟამს მაკნდებოდეს ცხოვარნი და მუცლად-იღებდეს, ვიხილე თუალითა ჩემითა ძილსა შინა: და აჰა ვაცები და ვერძები აღვიდოდა ცხოვართა და თხათა სპეტაკი და ჭრელი და ნაცრის ფერად სხურებული.

Verse: 11      და მრქუა მე ანგელოზმან უფლისამან ძილსა შინა: იაკობ, იაკობ. და მე ვთქუ, ვითარმედ: რაჲ არს?

Verse: 12      და თქუა: აღიხილენ თუალნი შენნი და იხილენ ვაცები და ვერძები, აღმავალი ცხოვართა და თხათა ჭრელთა და ნაცრის ფერად სხურებულთა, რამეთუ მე ვიხილე, რასა-იგი ლაბან გიყოფს შენ.

Verse: 13      მე ვარ ღმერთი შენი, რომელი გეჩუენე შენ ადგილსა მას ღმრთისასა, სადა-იგი სცხე ძეგლსა ჩემსა და აღმითქუ მე აღთქუმაჲ. აწ აღდეგ და განვედ ამიერ ქუეყანით და მივედ ქუეყანად შობისა შენისა და ვიყო მე შენ თანა.

Verse: 14      მიუგეს ლია და რაქელ და ჰრქუეს მას: ნუუკუე ამიერითგან არს ნაწილი და სამკჳდრებელი სახლსა შინა მამისა ჩუენისასა?

Verse: 15      ანუ არა ვითარცა უცხონი შერაცხილ ვართ მის წინაშე, რამეთუ განმყიდნა ჩუენ და შეჭამა შეჭმით ვეცხლი ჩუენი?

Verse: 16      ყოველივე სიმდიდრე და დიდებაჲ, რომელი მოუღო ღმერთმან მამისაგან ჩუენისა, ჩუენდა Page of ms. O: 33r  იყოს და შვილთა ჩუენთა. აჩ რაჲ გრქუა შენ უფალმან შენმან, ეგრეცა ყავ.

Verse: 17      აღდგა იაკობ და წარიყვანნა ცოლნი თჳსნი და ყრმანი და აღსხნა იგინი აქლემებსა.

Verse: 18      და წარიღო ყოველი მონაგები თჳსი და ყოველი ჭურჭერი მისი, რომელ მელ მოიგო შუვამდინარეს და ყოველივე, რაჲცა იყო მისი, და წარემართა მისლვად ისაკისა, მამისა თჳსისა, ქუეყანად ქანაანისა.

Verse: 19      ხოლო ლაბან მივიდოდა რისუვად ცხოვართა თჳსთა. მოიპარნა რაქელ კერპნი მამისა თჳსისანი.

Verse: 20      ემალვოდა იაკობ ლაბანს ასურსა და არა უთხრა მას, ვითარმედ წარივლტის.

Verse: 21      და წარივლტოდა იგი და ყოველივე მისი. და წიაღმოჴდა მდინარესა და მიიმართა მთასა მას გალაადსა.

Verse: 22      უთხრეს ლაბანს ასურსა დღესა მესამესა ვითარმედ წარივლტოდა იაკობ

Verse: 23      და წარყვანნა მის თანა ყოველნი ძმანი მისნი და დევნა-უყო იაკობს გზასა შჳდისა დღისასა და ეწია მას მთასა გალაადისასა.

Verse: 24      მოვიდა ღმერთი ლაბანისა ღამე ჩუენებით და ჰრქუა მას: ეკრძალე, ნუუკუე ეტყოდი იაკობს ფიცხელსა.

Verse: 25      და ეწია ლაბან იაკობს. ხოლო იაკობს აღედგა კარავი მთასა ზედა, და ლაბან დაადგინნა ძმანი თჳსნი მთასა გალაადისასა.

Verse: 26      ჰრქუა ლაბან იაკობს: რაჲ ჰყავ ესე? რაჲსა იდუმალ წარმოივლტოდე? დამპარე-ცა მე და წარმოიყვანენ ასულნი ჩემნი Page of ms. O: 33v  ვითარცა ტყუენი მახჳლითა.

Verse: 27      და თუ-მცა მითხარ მე, წარმომცა-გგზავნე შენ სიხარულითა და სახიობითა, ბობღნითა და ქნარითა.

Verse: 28      არა ვღირდია ამბორის-ყოფად ყრმათა ჩემთა და ასულთა ჩემთა? ხოლო აწ უგუნურად ჰყავ.

Verse: 29      და აწ შემძლებელ არს ჴელი ჩემი ბოროტის ყოფად შენდა. ხოლო ღმერთმან მამისა შენისამან მრქუა მე გუშინ: ეკრძალე თავსა შენსა, ნუუკუე ეტყოდი იაკობს ბოროტსა.

Verse: 30      და აწ უკუეთუ წარმოსრულ ხარ და გულის თქუმით გულმან გითქუა წარსლვად სახიდ მამისა შენისა, რაისათჳს წარმოიპარენ ღმერთნი ჩემნი?

Verse: 31      მიუგო იაკობ და ჰრქუა ლაბანს: რამეთუ შემეშინა და ვთქუ: ნუუკუე მიმიხუნე ასულნი შენნი და ყოველივე ჩემი. იცან, რაჲ-იგი არს შენი ჩემ თანა და მიიღე. და არარაჲ იცნა მის თანა არცა ერთი რაჲ.

Verse: 32      მიუგო იაკობ და ჰრქუა: რომლისა თანა იცნნე ღმერთნი შენნი, არა ცხონდეს წინაშე ძმათა ჩუენთა. არა უწყოდა იაკობ, რამეთუ რაქელ, ცოლმან მისმან, წარმოიპარნა იგინი.

Verse: 33      შევიდა ლაბან და აღიხილა ყოველივე ლიაჲსი და არაჲ პოვა. გამოვიდა სახლისაგან ლიაჲსა და აღიხილა სახლი იაკობისი და არაჲ პოვა, და სახლნი ორთავე მჴევალთანი და არაჲ პოვა. და შევიდა სახლსა რაქელისსა.

Verse: 34      ხოლო რაქელ Page of ms. O: 34r  მოიხუნა კერპნი იგი და ქუეშე შესხნა პალავანდთა აქლემთასა და დაჯდა მათ ზედა.

Verse: 35      და ჰრქუა მამასა თჳსსა: ნუ მძიმე-გიჩნნ, უფალო, ვერ ძალ-მიც აღდგომად, რამეთუ ჩუეულებასა დედათასა ვარ. აღიხილა ლაბან ყოველი სახლები და არა პოვნა კერპნი.

Verse: 36      განრისხნა იაკობ და ჰლალვიდა ლაბანს. მიუგო იაკობ და ჰრქუა ლაბანს: რაჲ არს ბრალი ჩემი და შეცოდებაჲ, რამეთუ მდევნი მე,

Verse: 37      და აღიხილე ყოველი ჭურჭერი სახლისა ჩემისაჲ? რაჲ ჰპოე ყოვლისაგან ჭურჭრისა სახლისა შენისაჲ? დადევ აქა წინაშე ყოველთა ძმათა შენთა. და ძმათა ჩემთა და გუამხილედ ჩუენ ორთავე.

Verse: 38      ესე ოცი წელი არს, ვინაჲთგან ვარ მე შენ თანა. ცხოვარნი შენნი და თხანი შენნი არა უშვილო იქმნნეს, ვერძნი ცხოვართა შენთანი არა შევჭამენ;

Verse: 39      ნამჴეცავი არასადა მოგართუ შენ; მე ვზღევდ თავით ჩემით ნაპარევსა დღისა და ღამისასა;

Verse: 40      შევიწუებოდე სიცხითა დღისაჲთა და ნეფხვითა ღამისაჲთა და განყენებულ იყო ძილი თუალთა ჩემთაგან.

Verse: 41      ესე ოცი წელი არს, ვინაჲთგან ვარ მე სახლსა შენსა. გმონე შენ ორთა ასულთა შენთათჳს ათოთხმეტ წელ და ექუს წელ ცხოვართა შენთა ზედა და შეურაცხ-ვყავ ყოველი სასყიდელი ჩემი ათთა მათ ტარიგთათჳს.

Verse: 42      არა თუ-მცა ღმერთი მამისა Page of ms. O: 34v  ჩემისა აბრაჰამისი იყო ჩემ თანა და შიში ისაკისი, აწ ცალიერიმცა გამომავლინე. სიმდაბლე ჩემი და შრომაჲ ჩემი იხილა ღმერთმან და გამხილა შენ გუშინ.

Verse: 43      მიუგო ლაბან იაკობს და ჰრქუა: ასულნი ესე ასულნი ჩემნი არიან და ძენი ესე ძენი ჩემნი და საცხოვარი ესე საცხოვარი ჩემი. და ყოველსა ამას რომელსა შენ ჰხედავ, ჩემი არს, და ასულთა ჩემთათჳს რაჲ ვყო დღეს ?

Verse: 44      აწ მოვედ და აღვითქუათ აღთქუმაჲ მე და შენ და იყოს საწამებელ შოვრის შენსა და ჩემსა. და თქუა: აჰა-ესერა არავინ არს ჩემ თანა, აჰა-ესერა უფალი არს მოწანე შოვრის ჩემსა და შენსა.

Verse: 45      მოიღო იაკობ ლოდი და აღდგა ძეგლად.

Verse: 46      და ჰრქუა იაკობ ძმათა თჳსთა: შეკრიბეთ ლოდები. და შეკრიბეს ლოდები და აღადგინეს ბორცჳ. და ჭამეს და სუეს ბორცუსა მას თანა.
Verse: 46_(48A)      და ჰრქუა ლაბან: ბორცჳ ესე მოწამე არს შოვრის ჩემსა და შენსა დღეს.

Verse: 47      და უწოდა მას ლაბან ბორცჳ წამებისაჲ, ხოლო იაკობ-ბორცჳ მოწამჱ.

Verse: 48_(51)      და ჰრქუა ლაბან იაკობს: აჰა-ესერა ბორცჳ ესე და ძეგლი, რომელ აჰმართე შოვრის შენსა და ჩემსა,
Verse: 48_(52A)      წამებს ბორცჳ ესე და ძეგლი ესეცა წამებს.
Verse: 48_(B)      ამისთჳს ეწოდა სახელი მისი ბორცჳ წამებისაჲ.

Verse: 49      და ხილვაჲ იგი, რომელ იხილა, იხილენ ღმერთმან შოვრის ჩემსა და შენსა, რამეთუ განეეშორებით მოყუასი მოყუასსა.

Verse: 50      უკუეთუ დაამ/დაბლნე Page of ms. O: 35r  ასულნი ჩემნი, უკუეთუ ისხნე ცოლნი სხუანი ასულთა ჩემთა ზედა, იხილე, არავინ არს ჩუენ თანა.

Verse: 52_(B)      უკუეთუ მე არა წიაღმოვჴდე შენდა, ნუცა შენ წიაღმოხულ ჩემდა ბორცუსა ამას ჩემსა და ძეგლსა ამას ბოროტებით

Verse: 53      ღმერთმან აბრაჰამისმან და ღმერთმან ნაქორისმან საჯენ შოვრის ჩუენსა.

Verse: 54      და ფუცა იაკობ შიშსა მამისა თჳსისა ისაკისსა.

Verse: 54_(55)      და შეწირა მსხუერპლი იაკობ მთასა მას თანა და ჰხადა ყოველთა ძმათა მისთა. და ჭამეს და სუეს და დაიძინეს.

Verse: 55_(32,1)      და აღდგა ლაბან განთიად და ამბორს-უყო ძეთა მისთა და აკურთხნა იგინი და მიიქცა და წარვიდა ადგილად თჳსა.

Chapter: 32  
Verse: 1_(2)      და იაკობ წარვიდა გზასა თჳსსა მშჳდობით. და აღიხილნა იაკობ თუალნი თჳსნი და იხილა ბანაკი ღმრთისაჲ დაბანაკებული და შეემთხჳნეს მას ანგელოზნი ღმრთისანი დაბანაკებულნი.

Verse: 2_(3)      ხოლო იაკობ თქუა, რაჟამს იხილნა იგინი: ბანაკი ღმრთისაჲ არს ესე. და უწოდა ადგილსა მას სახელი ბანაკებ.

Verse: 3_(4)      წარავლინნა იაკობ მოციქულნი წინაშე მისსა ესავისა, ძმისა მისისა, ...

Verse: 4_(5)      და ამცნო მათ და ჰრქუა: ესრე არქუთ უფალსა ჩემსა ესავს: ესრე იტყჳს მონაჲ შენი იაკობ: ლაბანის თანა ვმწირობდ და ვყოვნე აქამომდე

Verse: 5_(6)      და მოვიგე ზროხაჲ და ვირები, ცხოვარი და მონები და მჴევლები და მოვავლინე თხრობად Page of ms. O: 35v  უფლისა ჩემისა ესავისა და რაჲთა პოოს მონამან შენმან მადლი წინაშე შენსა.

Verse: 6_(7)      და მოიქცეს და მოვიდეს მოციქულნი იაკობისა და ჰრქუეს: მივედით ესავისა, ძმისა შენისა, და აჰა იგიცა მოვალს შემთხუევად შენდა და ოთხასი კაცი მის თანა.

Verse: 7_(8)      ხოლო იაკობს შეეშინა ფრიად და ზრუნვიდა და განყო ერი იგი მის თანაჲ და ცხოვარი და ზროხაჲ ორად ბანაკად.

Verse: 8_(9)      და თქუა იაკობ: უკუეთუ მოვიდეს ესავ ბანაკსა მას ერთსა და მოსრას იგი, მეორე იგი განერეს.

Verse: 9_(10)      და თქუა იაკობ: ღმერთო მამისა ჩემისა აბრაჰამისო და ღმერთო მამისა ჩემისა ისაკისო, უფალო, რომელმან მარქუ მე: წარვედ ქუეყანად შენდა საშოჲსა და კეთილი გეყოს შენ.

Verse: 10_(11)      კმა არს ჩემდა ყოვლისაგან სიმართლისა და ყოვლისაგან ჭეშმარიტებისა, რომელ უყავ მონასა შენსა, რამეთუ ამით კუერთხითა წიაღმოვჴედ იორდანესა ამას. აწ ესერა ვიქმენ ორად ბანაკად.

Verse: 11_(12)      განმარინე მე, უფალო, ჴელთაგან ძმისა ჩემისა ესავისთა, რამეთუ მეშინის მე მისგან და ნუუკუე მომკლას მე და დედაჲ შვილთა ზედა.

Verse: 12_(13)      და შენ სთქუ: კეთილად კეთილი გეყოს და ვყო ნათესავი შენი ვითარცა. ქჳშაჲ, ზღჳსაჲ, რომელი ვერ აღირაცხების სიმრავლისაგან.

Verse: 13_(14)      და დაიძინა მუნ მას ღამესა. და მოიღო, რომელ-იგი მოაქუნდა ძღუენი, და მიუძღუანა ესავს, Page of ms. O: 36r  ძმასა თჳსსა:

Verse: 14_(15)      თხაჲ ორასი, ვაცი ოცი, ...

Verse: 15_(16)      აქლემი ჴდალი და კიცუები მათი ოც და ათი, ზროხაჲ ორმოცი და კუროჲ ათი . ..

Verse: 16_(17)      და მისცა ჴელთა მონათა თჳსთა სამწყსოჲ თჳს-თჳსა და ჰრქუა მათ: წარვედით წინაშე ჩემსა და განაშორეთ სამწყსოჲ სამწყსოსა.

Verse: 17_(18)      და ამცნო პირველსა მას და ჰრქუა: უკუეთუ შეგემთხჳოს შენ ესავ, ძმაჲ ჩემი, და გკითხოს შენ და გრქუას: ვისნი ხართ ანუ ვიდრე ხუალთ და ვისი არს, რომელი-ესე ვალს წინაშე თქუენსა,

Verse: 18_(19)      არქუთ: მონისა შენისა იაკობისი; ძღუენი მიუძღუანა უფალსა ესავს და აჰა იგი შემდგომად ჩუენსა მოვალს.

Verse: 19_(20)      და ესრე ამცნო პირველსა მას და მეორესა და მესამესა და ყოველთავე რომელნი ვიდოდეს წინაშე მისსა, და ჰრქუა: ამის სიტყჳსაებრ ეტყოდეთ ესავს, რაჟამს გპოვნეს თქუენ მან,

Verse: 20_(21)      და არქუთ: აჰა მონაჲ შენი იაკობ მოვალს შემდგომად ჩუენსა. რამეთუ თქუა: მოვამშჳდო პირი მისი ძღუნითა ამით, წინაჲსწარ ჩემსა წარძღუანულითა. და ამისა შემდგომად ვიხილო პირი მისი; ვინ იცის, შემემთხჳოს მე.

Verse: 21_(22)      და წარუძღოდა ძღუენი იგი წინაშე მისსა. ხოლო მან დაიძინა მას ღამესა სავანესა მას.

Verse: 22_(23)      და აღდგა ღამე და მოიყვანნა ორნივე ცოლნი მისნი და ორნი მჴევალნი მისნი და ათერთმეტნი ყრმანი მისნი და წიაღმოჴდა ჴევსა...

Verse: 23_(24)      ... და წიაღმოკრიბა ყოველივე, Page of ms. O: 36v  რაჲცა იყო მისი.

Verse: 24_(25)      და დადგა იგი მარტოჲ მუნ. და ერკინებოდა მას კაცი ვიდრე განთიადმდე

Verse: 25_(26)      ვითარ იხილა, რამეთუ ვერ უძლავს მისა მიმართ, შეახო ვრცელსა ბარკლისა მისისასა და დაუბუშა ვრცელი ბარკლისა იაკობისი ბრძოლასა მას მის თანა.

Verse: 26_(27)      და ჰრქუა: განმიტევე. რამეთუ აღმოჰჴდა ცისკარი. ხოლო იაკობ ჰრქუა: არა განგიტეო შენ, ვიდრემდე მაკურთხო მე.

Verse: 27_(28)      და მან ჰრქუა მას: რაჲ არს სახელი შენი? ხოლო მან ჰრქუა: იაკობ.

Verse: 28_(29)      ჰრქუა მას: არღარა გერქუას ამიერითგან სახელი იაკობ, არამედ ისრაჱლ იყოს სახელი შენი, რამეთუ განსძლიერდი ღმრთისა თანა და კაცთა თანაცა ძლიერ.

Verse: 29_(30)      ჰკითხა იაკობ და ჰრქუა: მითხარ მე, რაჲ არს სახელი შენი? და ჰრქუა: რაჲსა იკითხავ სახელსა ჩემსა? და იგი არს საკჳრველ. და აკურთხა იგი მუნ.

Verse: 30_(31)      და უწოდა სახელი ადგილსა მას ხილვაჲ ღმრთისაჲ, რამეთუ ვიხილე ღმერთი პირისპირ და ცხონდა სული ჩემი.

Verse: 31_(32)      და აღმოუჴდა მას მზჱ. და ვითარცა წარვიდა ხილვაჲ იგი ღმრთისაჲ, იგი კელობდა ბარკლითა მით.

Verse: 32_(33)      ამისთჳს არა ჭამიან ძეთა ისრაჱლისათა ძარღჳ იგი, რომელ დაუბუშა, რომელი არს ვრცელსა ბარკლისასა, ვიდრე დღენდელად დღედმდე, რამეთუ შეახო ვრცელსა ბარკლისა იაკობისსა, რომელ დაუბუშა.

Chapter: 33  
Verse: 1      აღიხილნა თუალნი თჳსნი იაკობ და იხილა ძმაჲ თჳსი ესავ მომავალი და ოთხასი კაცი მის თანა. და განუყვნა ყრმანი იაკობ ლიას და რაქელს Page of ms. O: 37r  და ორთა მათ მჴევალთა.

Verse: 2      და დაადგინნა ორნი იგი მჴევალნი და ძენი მათნი პირველად, და ლია და ყრმანი მისნი შემდგომად, და რაქელ და იოსებ უკუანაჲსკნელ.

Verse: 3      და იაკობ წარუძღუა წინაშე მათსა და თაყუანის-სცა მას ქუეყანასა ზედა შჳდ გზის ვიდრე მიახლებადმდე ძმისა თჳსისა.

Verse: 4      და მირბიოდა ესავ შემთხუევად მისა და მოეხჳა მას და ამბორს-უყო მას და დასდვა პირი მისი ქედსა იაკობისსა; და ტიროდეს ორნივე.

Verse: 5      და მიჰხედა და იხილნა ორნი ცოლნი მისნი და ყრმანი და ჰრქუა: რაჲ გეყვიან ესენი შენ? და მან ჰრქუა: ყრმანი ესე, რომელ შემიწყალა ღმერთმან მონაჲ შენი.

Verse: 6      და მიეახლნეს მჴევალნი იგი და ყრმანი მათნი და თაყუანის-სცეს.

Verse: 7      და მიეახლა ლია და შვილნი მისნი და თაყუანის-სცეს. და ამისა შემდგომად მოვიდა რაქელ და იოსებ და თაყუანის-სცეს.

Verse: 8      და ჰრქუა ესავ: შენი არსა ესე ყოველი ბანაკები, რომელ შემემთხჳა? ხოლო იაკობ ჰრქუა: რაჲთა პოოს მადლი მონამან შენმან, უფალო, შენ წინაშე.

Verse: 9      ჰრქუა მას ესავ: არს ჩემი ფრიად. გეყავნ შენი შენვე!

Verse: 10      ჰრქუა მას იაკობ: უკუეთუ ვპოე მადლი წინაშე შენსა, მიიღე ძღუენი ესე ჴელთაგან ჩემთა. ამისთჳს [რამეთუ] ვიხილე პირი შენი, ვითარცა ვინ იხილის პირი ღმრთისაჲ [ჯერ-მიჩინე

Verse: 11      და მიიღე კურთხეული ესე, რომელ მოგართუ შენ], Page of ms. O: 37v  რამეთუ შემიწყალა მე ღმერთმან და არს ჩემი ფრიად. და აიძულა მას და მიიღო.

Verse: 12      ესავ: აღვდგეთ და წარვიდეთ მართლ.

Verse: 13      ჰრქუა მას იაკობ: უფალმან ჩემმან იცის, რამეთუ ყრმანი ჩემნი ჩჩჳლნი არიან და ზროხაჲ და ცხოვარი შობენ ოდენ. უკუეთუ წარვიქცინე იგინი დღე ერთ, გინა თუ ორ დღე, მოწყდეს ყოველი საცხოვარი.

Verse: 14      წარვედინ უფალი ჩემი წინაშე მონისა თჳსისა და მე შეუძლო მოცალედ გზასა ზედა სლვაჲ წინაშე ჩემსა და შემდგომად ყრმათა მისლვადმდე ჩემდა უფლისა ჩემისა სეირდ.

Verse: 15      ჰრქუა მას ესავ: დაუტეო ერისა ამისგანი შენ თანა, რომელ არს ჩემ თანა. ხოლო იაკობ ჰრქუა: რაჲსათჳს ესე? კმა არს, რამეთუ ვპოე მადლი წინაშე შენსა, უფალო.

Verse: 16      და მიიქცა ესავ მას დღესა შინა სეირდ.

Verse: 17      და იაკობ წარმოვიდა კარვებად და იქმნა სახლი და საცხოვარსა თჳსსა უქმნა საყოფელი. ამისთჳს უწოდა ადგილსა მას სახელი კარვებ.

Verse: 18      და მოვიდა იაკობ სალემდ, ქალაქად სიკიმელთა, რომელ არს ქუეყანასა ქანაანისასა, ოდეს-იგი მოვიდოდა შუვამდინარით ასურეთისაჲთ, და დაიბანაკა წინაშე პირისპირ ქალაქსა მას.

Verse: 19      და მოიგო მუნ ნაწილი იგი ველისაჲ, სადა-იგი აღდგა კარავი თჳსი, ემორისგან, მამისა სჳქემისა. ასის ტარიგის

Verse: 20      და აჰმართა მუნ საკურთხეველი და ჰხადა სახელსა ღმრთისა ისრაელისასა.

Chapter: 34  
Verse: 1      Page of ms. O: 38r  გამოვიდა დინა, ასული იგი ლიაჲსი, რომელ უშვა იაკობს, განცდად ასულთა მის სოფლისათა.

Verse: 2      და იხილა სჳქემ, ძემან ემორისმან, ქორელმან, მთავარმან მის ქუეყანისამან, მიიყვანა იგი და დაწვა მის თანა და დაამდაბლა იგი.

Verse: 3      და შეეყო სული მისი დინას, ასულსა იაკობისსა, და შეიყუარა ქალწული იგი და ეტყოდა გონებისაებრ ქალწულებისა თჳსისა.

Verse: 4      მიუგო სჳქემ ემორს, მამასა თჳსსა, და ჰრქუა: მომგუარე ყრმაჲ ესე ცოლად.

Verse: 5      ესმა იაკობს, რამეთუ შეაგინა სჳქემ, ძემან ემორისმან, დინა, ასული მისი. ხოლო ძენი იაკობისნი იყვნეს საცხოვარსა მისსა თანა ველსა გარე, და დაიდუმა იაკობ ვიდრე მოსლვადმდე მათა.

Verse: 6      გამოვიდა ემორ, მამაჲ სჳქემისი, იაკობისა სიტყუად მისა.

Verse: 7      ხოლო ძენი იაკობისნი მოვიდეს ველით. ვითარცა ესმა ესე, შეწუხნეს კაცნი იგი ფრიად, რამეთუ სარცხჳნელ იქმნა ისრაჱლსა შოვრის, ვითარმედ დაწვა ასულისა თანა იაკობისა, და არა ჯერ-უჩნდა.

Verse: 8      ეტყოდა მათ ემორ და ჰრქუა: სჳქემ, ძემან ჩემმან. აღირჩია სულითა თჳსითა ასული თქუენი. მოეცით იგი მას ცოლად.

Verse: 9      გუემზახენით ჩუენ: ასულნი თქუენნი მოგუცენით ჩუენ და ასულნი ჩუენნი მიათხოვენით ძეთა თქუენთა.

Verse: 10      და დაემკჳდრენით ჩუენ შოვრის და აჰა-ესერა ქუეყანაჲ ფართო არს თქუენ წინაშე. დაეშჱნენით, ივაჭრობდით მას შინა და მოი/გებდით Page of ms. O: 38v  მას ზედა.

Verse: 11      ჰრქუა სჳქემ მამასა მისსა და ძმათა მისთა: ვჰპოებმცა მადლსა წინაშე თქუენსა და რაჲ-იგი სთქუათ, მიგცე თქუენ.

Verse: 12      გინამრავლეთ საცხოვარი ფრიად და მიგცე, რაჲ-იგი მრქუათ მე, და მომეცით მე ყრმაჲ ესე ცოლად.

Verse: 13      მიუგეს ძეთა იაკობისთა სჳქემს და ემორს, მამასა მისსა, და ჰრქუეს ზაკუვით, რამეთუ შეაგინა დაჲ იგი მათი,

Verse: 14      და ეტყოდეს მათ სჳმეონ და ლევი, ძმანი დინაჲსნი: ვერ ჴელ-გუეწიფების სიტყუაჲ ეგე ყოფად, მიცემად დაჲ ჩუენი კაცსა წინა-დაუცუეთელსა, რამეთუ საყუედრელ არს იგი ჩუენდა.

Verse: 15      ამით მსგავს ვიყვნეთ თქუენდა და დავემკჳდრნეთ თქუენ შოვრის: უკუეთუ იქმნნეთ თქუენ, ვითარცა-ესე ჩუენ ვართ, რაჲთა წინა-დაიცჳთოს ყოველმან წულმან თქუენმან,

Verse: 16      მაშინ მიგცნეთ ასულნი ჩუენნი თქუენ და ასულთა თქუენთაგანნი მოვიყვანნეთ ჩუენ. და დავემკჳდრნეთ თქუენ შოვრის და ვიყვნეთ ვითარცა ნათესავი ერთი.

Verse: 17      უკუეთუ არა ისმინოთ ჩუენი, რაჲთა წინა-დაიცჳთოთ, წარვიყვანნეთ ასულნი ჩუენნი და წარვიდეთ.

Verse: 18      და სთნდეს სიტყუანი ესე წინაშე ემორისა და წინაშე სჳქემისა, ძისა ემორისა.

Verse: 19      და არღარა ყოვნა ჭაბუკმან მან ყოფად საქმისა ამის, რამეთუ მოსურვე იყო ასულისათჳს იაკობისა, რამეთუ იგი იყო უდიდებულეს სახლსა შინა მამისა მისისასა.

Verse: 20      Page of ms. O: 39r  მოვიდეს ემორ და სჳქემ ბჭეთა თანა ქალაქისა მათისათა და ეტყოდეს კაცთა მათ ქალაქისათა და ჰრქუეს:

Verse: 21      კაცნი ესე მშჳდობისანი არიან ჩუენ თანა, დაემკჳდრნედ ქუეყანასა ზედა და ივაჭრობდენ მას ზედა. და ესერა ქუეყანაჲ ფართო არს წინაშე მათსა. ასულნი მათნი მოვიყვანნეთ ჩუენდა ცოლად და ჩუენნი მივსცნეთ მათ.

Verse: 22      გარნა ამით გუემსგავსნენ ჩუენ კაცნი ესე დამკჳდრებად ჩუენ თანა, რაჲთა ვიყვნეთ ვითარცა ერთი ერი წინა-დაცუეთითა მით ჩუენითა, ვითარცა-იგი წინა-დაცუეთილ არიან;

Verse: 23      და საცხოვარი მათი და მონაგები მათი და ყოველი ოთხფერჴი მათი არა ჩუენი იყოს, გარნა ამით ხოლო ვემსგავსნეთ მათ და ღაემკჳდრნენ ჩუენ თანა.

Verse: 24      და ისმინეს ემორისი და სჳქემისი, ძისა მისისაჲ, ყოველთავე გამოსავალთა ბჭეთა ზედა მის ქალაქისა მათისათა და წინა-დაიცუეთდეს წინა-დაცუეთილებასა მათსა ყოველი წული.

Verse: 25      და იყო მესამესა დღესა, ვითარ იყვნეს ოდენ სალმობასა შინა, მოიღეს ძეთა იაკობისთა სჳმეონ და ლევი, ძმათა დინაჲსთა, კაცად-კაცადმან მახჳლი თჳსი და შევიდეს ქალაქად და მოსრეს ყოველი მამაკაცი.

Verse: 26      და ემორ და სჳქემ მოწყჳდნეს პირითა მახჳლისაჲთა და გამოიყვანეს დინა, Page of ms. O: 39v  დაჲ მათი, სახლისაგან სჳქემისა და გამოვიდეს.

Verse: 27      ხოლო ძენი იაკობისნი შევიდეს წყლულებასა მას ზედა და აღიჭრეს ყოველივე იგი ქალაქი, ამისთჳს რამეთუ შეაგინეს დინა, დაჲ მათი.

Verse: 28      ცხოვარი და ზროხაჲ მათი, ვირები და ყოველი, რავდენი იყო ქალაქსა მას შინა და რავდენი-რაჲ იყო ველსა ზედა, წარმოიღეს;

Verse: 29      ყოველივე დედა-წული მათი და ყოველივე ჭურჭერი მათი და ცოლნი მათნი წარმოტყუენნეს, რავდენი იყო ქალაქსა შინა, და რავდენი იყო სახლებსა შინა, იავარ-ყვეს.

Verse: 30      ჰრქუა იაკობ სჳმეონს და ლევის: საძულელ მქმენით მე, რაჲთა ვიყო მე ვითარცა ბოროტი ყოველთა მკჳდრთა ამის ქალაქისათა, ქანანელთა შოვრის და ფერეზელთა, და მე მცირე ვარ რიცხჳთ და შეკრბენ ჩემ ზედა და მომსრან მე და აღვიჴოცო მე და სახლი ჩემი.

Verse: 31      ხოლო მათ ჰრქუეს: არამედ ვითარცა მეძავი იჴმიონა დაჲ ჩუენი?

Chapter: 35  
Verse: 1      ჰრქუა ღმერთმან იაკობს: აღდეგ და აღვედ შენ ბეთელდ და დაემკჳდრე მუნ და უშენე მუნ საკურთხეველი ღმერთსა, რომელი გეჩუენა შენ, ოდეს-იგი ივლტოდე პირისაგან ესავისა, ძმისა შენისა.

Verse: 2      ჰრქუა იაკობ სახლსა თჳსსა და ყოველთავე მისთანათა: აღიხუენით კერპნი ეგე უცხოთესლთანი, რომელ არიან თქუენ შოვრის, და განიწმიდენით და შეცვალეთ სამოსელი Page of ms. O: 40r  თქუენი.

Verse: 3      აღდეგით და აღვიდეთ ბეთელდ და უქმნეთ მუნ საკურთხეველი ღმერთსა, რომელმან შეისმინა ჩემი ყოველსა შინა ჭირსა ჩემსა, რომელი იყო ჩემ თანა და მიჴსნა მე გზასა ზედა, რომელსა ვიდოდე.

Verse: 4      და მოსცნეს იაკობს კერპნი იგი უცხოთესლთანი, რომელნი იყვნეს ჴელთა შინა მათთა, და საყურები იგი ყურთა მათთა. და დამალნა იგინი იაკობ ქუეშე ბელეკონსა მას, რომელი იყო სიკიმას, და წარწყმიდნა იგინი ვიდრე დღენდელად დღედმდე.

Verse: 5      და მოვიდა იაკობ სიკიმაჲთ და იყო შიში ღმრთისაჲ ქალაქსა მას მათსა ზედა გარემოჲს და არა დევნა-უყვეს უკუანა ძეთა ისრაჱლისთა.

Verse: 6      მოვიდა იაკობ ლუზად, რომელ არს ქუეყანასა მას ქანაანისასა, ესე არს ბეთელი, იგი და ყოველი ერი მის თანა.

Verse: 7      და აღაშჱნა მუნ საკურთხეველი და უწოდა სახელი მისი ბეთელი, რამეთუ მუნ ეჩუენა ღმერთი, რაჟამს ივლტოდა იგი პირისაგან ძმისა თჳსისა.

Verse: 8      მოკუდა დებორა, მზარდული რებეკაჲსი, და დაეფლა ქუეშე მუხასა მას. და უწოდა სახელი მუხასა მას მუხაჲ გლოვისაჲ.

Verse: 9      ეჩუენა ღმერთი იაკობს მერმეცა ლუზას, რაჟამს მოვიდოდა შუვამდინარით ასურეთისაჲთ. აკურთხა იგი ღმერთმან

Verse: 10      და ჰრქუა მას: სახელი შენი იაკობ არღარა გერქუას, არამედ ისრაჱლ იყოს სახელი შენი.

Verse: 11      ჰრქუა მას ღმერთმან: მე ვარ ღმერთი Page of ms. O: 40v  შენი, აღორძნდი და განმრავლდი. ნათესავნი და შესაკრებელნი თესლთანი იყვნენ შენგან და მეფენი წყვილთაგან შენთა გამოვიდენ.

Verse: 12      და ქუეყანაჲ, რომელ მივეც აბრაჰამს და ისაკს, შენ მიგცე იგი, შენდა იყოს იგი და ნათესავისა შენისა შემდგომად შენსა.

Verse: 13      და აღმაღლდა ღმერთი მიერ ადგილით, სადა-იგი ეტყოდა მას.

Verse: 14      და აღჰმართა იაკობ ძეგლი ადგილსა მას, სადა-იგი იტყოდა მის თანა ღმერთი, ძეგლი ქვისაჲ, და შეწირა მას ზედა შესაწირავი და დაასხა მას ზედა ზეთი.

Verse: 15      და უწოდა იაკობ სახელი ადგილისაჲ მის, სადა ეტყოდა მას ღმერთი, ბეთელ.

Verse: 16_(21)      და აღდგა კარავი მისი მუნ მიერ კერძო გოდოლსა მას გადერისასა.

Verse: 16      იყო, რაჟამს მიეახლა იგი ქაბრათად მისლვად ქუეყანად ევფრათად, შვა რაქელ და შობასა მისსა ძნიად შობდა.

Verse: 17      და იყო ფიცხლად შობასა მისსა ჰრქუა მას ყრმისა აღმქუმელმან მან: ნუ გეშინინ, რამეთუ ესეცა ძჱ გესუა შენ.

Verse: 18      და იყო აღმოსლვასა სულისა მისისასა, რამეთუ მოკუდებოდა, [უწოდა] სახელი მისი ძჱ სალმობისა ჩემისაჲ. ხოლო მამამან უწოდა მას ბენიამენ.

Verse: 19      და მოკუდა რაქელ და დაეფლა გზასა ზედა ევფრათას, ესე-იგი არს ბეთლემი.

Verse: 20      და აჰმართა იაკობ ძეგლი საფლავსა ზედა რაქელისსა, ესე არს ძეგლი საფლ/ავისა Page of ms. O: 41r  რაქელისი ვიდრე დღენდელად დღედმდე.

Verse: 21_(22)      და იყო, რაჟამს დაემკჳდრა ისრაჱლ მას ქუეყანასა, მივიდა რუბენ და დაწვა გალაჲს თანა, ხარჭისა მამისა თჳსისა. ესმა ისრაჱლს ესე და ბოროტ-უჩნდა წინაშე მისსა.

Verse: 22      იყვნეს ძენი იაკობისნი ათორმეტ.

Verse: 23      ძენი ლიაჲსნი: პირმშოჲ იაკობისი რუბენ, სჳმეონ, ლევი, იუდა, იზაქარ, ზაბილონ.

Verse: 24      ძენი რაქელისნი: იოსებ და ბენიამენ.

Verse: 25      ძენი ბალაჲსნი, მჴევლისა რაქელისნი: დან და ნეფთალემ. ძენი ზელფაჲსნი, მჴევლისა ლიაჲსნი: გად და ასერ.

Verse: 26      ესე ძენი იაკობისნი, რომელ ესხნეს მას შუვამდინარეს ასურეთისა.

Verse: 27      მოვიდა იაკობ ისაკისა, მამისა თჳსისა. ქალაქად მამბრედ ველისა, ესე-იგი არს ქებრონი, ქუეყანასა ქანაანისასა, სადა-იგი დაემკჳდრნეს აბრაჰამ და ისაკ.

Verse: 28      იყვნეს დღენი ისაკისნი, რაოდენ ცხონდა, ას ოთხმეოც.

Verse: 29      და მოაკლდა ისაკ და მოკუდა და შეეძინა მამათა თჳსთა მოხუცებული და სავსჱ დღითა. და დაჰფლეს ძეთა მისთა ესავ და იაკობ.

Chapter: 36  
Verse: 1      ესე შობანი არიან ესავისნი, ესე-იგი არს ედომ.

Verse: 2      და მოიყვანნა ცოლნი მისნი ასულთაგან ქანაანისთა: ადან, ასული ელომისი ქეტელისაჲ, და ელიბემათ, ასული ენანისი ეველისაჲ,

Verse: 3      და ბასემათ, ასული ისმაელისი, დაჲ Page of ms. O: 41v  ნაბეოთისი.

Verse: 4      უშვა მას ადან ელიფას და ბასემათ უშვა მას რაგუელ,

Verse: 5      და ელიბემათ უშვა მას იეულ და იეგლომ და კორე. ესე ძენი ესავისნი, რომელ ესხნეს მას ქუეყანასა ქანაანისასა.

Verse: 6      წარიყვანნა ესავ ცოლნი თჳსნი და ძენი და ასულნი თჳსნი და ყოველი კაცი სახლისა თჳსისაჲ და ყოველი მონაგები თჳსი და ყოველი საცხოვარი და ყოველი, რაჲცა მოეგო ქუეყანასა ქანაანისასა, და ყოველი, რაჲცა მოეპოვა. და წარვიდა ქუეყანით ქანაანით პირისაგან იაკობისა, ძმისა თჳსისაჲთ.

Verse: 7      რამეთუ იყო მონაგები მათი ფრიად და ვერ ეძლო ქუეყანასა მწირობისა მათისასა ტჳრთვად მათა სიმრავლისაგან მონაგებთა მათთაჲსა.

Verse: 8      და დაეშჱნა ესავ მთასა მას სეირსა, ესე-იგი არს ედომი.

Verse: 9      ესე შობანი არიან ესავისნი, მამისა ედომისნი, მთასა სეირსა.

Verse: 10      და ესე არს სახელები ძეთა ესავისთაჲ: ელიფას, ძჱ ადაჲსი, ცოლისა ესავისი, და რაგუელ, ძისა ბასემათისი, ცოლისა ესავისი.

Verse: 11      იყვნეს ძენი ელიფასისნი: თემან, ოჰმან, სოფარ, გოთომ, კენეზ.

Verse: 12      ხოლო თამნა, ხარჭმან ელიფასისმან, ძისა ესავისმან, უშვა ელიფასს ამალეკი. ესე ძენი ადაჲსნი, ცოლისა ესავისნი.

Verse: 13      ესე არიან ძენი რაგუელისნი: ნაგეთ, ზარეთ, Page of ms. O: 42r  ოჰმეთ, მოზე ესე იყვნეს ძენი ბასიმათისნი, ცოლისა ესავისნი.

Verse: 14      ესე იყვნეს ძენი ელიბემაჲსნი, ასულისა ენანისნი, ძისა სებეგორისნი, ცოლისა ესავისნი. და უშვა ესავს იეულ და იგლონ და კორე.

Verse: 15      ესე იყვნეს მთავარნი, ძენი ესავისნი: ელიფას, პირმშოჲ ესავისი. ძენი ელიფასისნი, პირმშოჲსა ესავისნი: მთავარი ... გოთომ, მთავარი კენეზ,

Verse: 16      ... მთავარი ამალეკ. ესე არიან მთავარნი ელიფასისნი ქუეყანასა იდუმიაჲსასა. ესე ძენი ადაჲსნი.

Verse: 17      და ესე ძენი რაგუელისნი, ძისა ესავისნი: მთავარი ნაქეთ, მთავარი ზარეთ, მთავარი ოჰმეთ, მთავარი ოზე. ესე მთავარნი რაგუელისნი ქუეყანასა ედომისასა. ესე ძენი ბასიმათისნი, ცოლისა ესავისნი.

Verse: 18      და ესე ძენი ელიბემაჲსნი, ცოლისა ესავისნი: მთავარი იულ, მთავარი ეგლომ, მთავარი კორე. ესე მთავარნი ელიბემაჲსნი.

Verse: 19      და ესე ძენი ესავისნი და ესე მთავარნი მათნი. ესე არიან ედომისნი.

Verse: 20      ხოლო ესე ძენი სეირისნი ქორიზისანი, რომელი დამკჳდრებულ იყო ქუეყანასა მას ლოტანისასა: სობალ, სებეგონ, ანა,

Verse: 21      დესონ, ასარ და რისონ. ესე მთავარნი სერის ქორელისანი Page of ms. O: 42v  ქუეყანასა ედომისსა.

Verse: 22      ხოლო იყვნეს ძენი ლოტანისნი: ქორრი და ემან, ხოლო დაჲ ლოტანისი თამნა.

Verse: 23      და ესე ძენი საბალისნი: გოზომ და მანაქათ, გებელ, სოფ და ონან.

Verse: 24      და ესე ძენი სებეგორისნი: ეე და ენან. ესე იგი არს ენან, რომელმან პოვა იამენი უდაბნოსა, ოდეს-იგი აძოვებდა მეუღლეთა სებეგორისთა, მამისა თჳსისათა.

Verse: 25      და ესე არიან ძენი ენანისნი: დესონ და ელიბემა, ასული ენანისი.

Verse: 26      ხოლო ესე ძენი დესონისნი: ამადა, აბამა, იეთრამ და ქარრამ.

Verse: 27      ესე ძენი ასარისნი: ბალაამ და ლუკამ და იოვიკამ და უსამ.

Verse: 28      და ესე ძენი რუსანისნი: ოს და არრან.

Verse: 29      ესე მთავარნი ქორისნი: მთავარი ლოტან, მთავარი ზობალ, მთავარი სებეგორ, მთავარი ენან,

Verse: 30      მთავარი ასარ, მთავარი დესონ, მთავა[რი] რისონ. ესე მთავარნი ქორისნი სამთავროსა მათსა ზედა ქუეყანასა მას ედომისასა.

Verse: 31      და ესე მეფენი, რომელნი მეფობდეს ქუეყანასა ედომისასა ვიდრე მეფისა ყოფადმდე ისრაჱლსა ზედა:

Verse: 32      და მეფობდა ედომს ბალააკ, ძჱ ბეორისი, და სახელი ქალაქისა მისისაჲ დენაბა.

Verse: 33      მოკუდა ბალააკ და მეფობდა მის წილ იობაბ, ძჱ ზარჱსი, ბოსორელი.

Verse: 34      მოკუდა იობაბ და მის წილ მეფობდა ასონ ქუეყანისაგან თემანელთაჲსა.

Verse: 35      Page of ms. O: 43r  მოკუდა ასონ და მეფობდა მის წილ ადად, ძე ბარადისი, რომელმან მოსრა მადიამი ველსა მას მოაბისასა, და სახელი ქალაქისაჲ მის გეთემ.

Verse: 36      მოკუდა ადად და მეფობდა მის წილ სამალაკ, რომელი იყო მასეკკაჲთ.

Verse: 37      მოკუდა სამალაკ და მეფობდა მის წილ საულ, რომელი იყო როფოთით, რომელ არს მდინარესა ზედა.

Verse: 38      მოკუდა საულ და მეფობდა მის წილ ბალაენონ, ძჱ აქობორისი.

Verse: 39      [მოკუდა ბალაენონ] და მეფობდა მის წილ ადად, ძჱ არადისი, და სახელი ქალაქისა მისისაჲ ფოგორ. და სახელი ცოლისა მისისაჲ მატაბიელ. ასული მადრადისი, ძისა მეზოჰფისი.

Verse: 40      და ესე სახელები არს მთავართა მათ ესავისთაჲ და ტომთა მათთაჲ ადგიდ-ადგიდსა მათსა და სოფლებსა მათსა და ნათესავსა შოვრის მათსა: მთავარი თემნა. მთავარი გოლა, მთავარი იეთომ.

Verse: 41      მთავარი ელიბემა, მთავარი ელას, მთავარი ფინან,

Verse: 42      მთავარი კინეზ, მთავარი თემან, მთავარი მაზარ,

Verse: 43      მთავარი მიგედილ, მთავარი ზეფაიმ. ესე მთავარნი ედომისნი დაშჱნებულთა შინა . ..

Chapter: 37  
Verse: 1      [ხოლო დაეშჱნა იაკობ] ქუეყანასა მას, სადაცა მკჳდრ იყო მამაჲ მისი ქუეყანასა ქანაანისასა.

Verse: 2      და ესე შობანი არიან იაკობისნი: იყო იოსებ აჩჳდმეტ წლის და Page of ms. O: 43v  მწყსიდა ძმათა თჳსთა თანა ცხოვართა. ყრმაღა იყო ძეთა თანა ბალაჲსთა და ძეთა თანა ზელფაჲსთა, ხარჭთა მამისა თჳსისათა. და დასდვეს ბრალი ბოროტი იოსებს ისრაჱლისა მიმართ, მამისა თჳსისა.

Verse: 3      ხოლო იაკობს უყუარდა იოსებ უფროჲს ყოველთა ძეთა თჳსთა. რამეთუ შვილი სიბერისაჲ იყო იგი. და უქმნა მას სამოსელი ჭრელი მრავალ-ფერი.

Verse: 4      ვითარცა იხილეს ძმათა მისთა, რამეთუ უყუარს მამასა უფროჲს ყოველთა ძმათა მისთა, მოიძულეს იგი ძმათა თჳსთა და ვერ ეძლო მათ მშჳდობისა სიტყუად მისთჳს რაჲთურთით.

Verse: 5      ჩუენებაჲ იხილა იოსებ და უთხრა ძმათა თჳსთა

Verse: 6      და ჰრქუა: ისმინეთ ჩუენებაჲ ესე, რომელ მეჩუენა:

Verse: 7      მეგონა მე, ვითარმედ თქუენ ჰკრევდით მჭელეულთა შოვრის ველსა და აღდგა მჭელეული ჩემი და აღემართა. და მოიქცეს მჭელეულნი თქუენნი და თაყუანის-სცეს მჭელეულთა ჩემთა.

Verse: 8      ჰრქუეს მას ძმათა მისთა: აწ მეფობით ჰმეფობდეა ჩუენ ზედა, ანუ უფლებით უფლებდეა ჩუენ ზედა? და შესძინეს მერმე სიძულილი მისა ჩუენებათა მათთჳს მისთა.

Verse: 9      მერმე იხილა ჩუენებაჲ სხუაჲ და უთხრა იგი მამასა თჳსსა და ძმათა და ჰრქუა: აჰა მეჩუენა მე ჩუენებაჲ Page of ms. O: 44r  სხუაჲ, ვითარმედ მზჱ და მთოვარჱ და ათერთმეტნი ვარსკულავნი თაყუანის-მცემდეს მე.

Verse: 10      შეჰრისხნა მამამან მისმან და ჰრქუა: რაჲ არს ესე ჩუენებაჲ, რომელ გეჩუენა შენ? აწ უკუე მოსლვით მოვიდეთა მე და დედაჲ შენი და ძმანი შენნი თაყუანის-ცემად შენდა ქუეყანასა ზედა?

Verse: 11      და ეშურებოდეს ძმანი მისნი. ხოლო მამასა მისსა დაემარხა სიტყუაჲ ესე.

Verse: 12      და წარვიდეს ძმანი მისნი მწყსად ცხოვართა მამისა მათისათა სჳქემდ.

Verse: 13      ჰრქუა ისრაჱლ იოსებს: ანუ. არა ძმანი შენნი მწყსიანა სჳქემს? მოვედ და წარგავლინო შენ. ხოლო მან ჰრქუა მას: აჰა აქა ვარ.

Verse: 14      ჰრქუა ისრაჱლ: წარვედ და იკითხენ ძმანი შენნი, ვითარ-ძი ცოცხლებით არიან, და ცხოვარნი და მითხარ მე. და წარავლინა იგი ღელეთაგან ქებრონისათა და შევიდა სჳქემდ.

Verse: 15      და პოვა იგი კაცმან შეცთომილი ველსა. ჰკითხა კაცმან მან: ვის ეძიებ?

Verse: 16      ხოლო მან ჰრქუა მას: ძმათა ჩემთა ვეძიებ; მითხარ მე: სადა აძოებენ?

Verse: 17      ჰრქუა მას კაცმან მან: წარვიდეს ამიერ, რამეთუ მესმა მათი, იტყოდეს რაჲ, ვითარმედ წარვიდეთ დოთაიმდ. და წარვიდა იოსებ კუალსა ძმათა მისთასა და პოვნა იგინი დოთაიმს.

Verse: 18      მათ წინაჲსწარ იხილეს იგი მიმავალი შორით Page of ms. O: 44v  და ვიდრე მიახლებადმდე მათა განიზრახვიდეს ბოროტსა მოკლვად მისა.

Verse: 19      ჰრქუა კაცად-კაცადმან ძმასა თჳსსა: აჰა ჩუენების მხილველი იგი მოვალს.

Verse: 20      აწ მოვედით და მოვკლათ იგი და შთავაგდოთ ერთსა ჯურღმულსა და ვთქუათ, ვითარმედ მჴეცმან ბოროტმან შეჭამა იგი. და ვიხილოთ, რაჲ-ძი იყოს ჩუენებაჲ იგი მისი.

Verse: 21      ხოლო ესმა ესე რუბენს და განარინა იგი ჴელთაგან ძმათა თჳსთაჲსა და ჰრქუა მათ: არა მოვკლათ იგი მოკლვით.

Verse: 22      და ჰრქუა მათ: ნუ დასთხევთ სისხლსა. შთააგდეთ ეგე ჯურღმულსა ამას უდაბნოჲსასა, ხოლო ჴელსა ნუ მიჰყოფთ მის ზედა, რაჲთამცა განარინა იგი და მისცა მამასა თჳსსა.

Verse: 23      და იყო, რაჟამს მოვიდა იოსებ ძმათა თჳსთა თანა, განსძარცუეს იოსებს სამოსელი იგი ჭრელი, რომელი ემოსა,

Verse: 24      და მიიყვანეს და შთააგდეს იგი ჯურღმულსა მას. ხოლო ჯურღმული იგი ცალიერ იყო და წყალი არა დგა.

Verse: 25      და დასხდეს იგინი ჭამად პურისა და აღიხილნეს თუალნი მათნი და იხილეს და აჰა-ესერა მოგზაურნი ისმაიტელნი ვაჭარნი მოვიდოდეს გალაადით. და აქლემნი მათნი სავსე იყვნეს საკუმეველითა და შთახსითა და მკურის კევითა და შთავიდოდეს ეგჳპტედ.

Verse: 26      ჰრქუა იუდა ძმათა Page of ms. O: 45r  თჳსთა: რაჲ სარგებელ არს, უკუეთუ მოვკლათ ძმაჲ ჩუენი და დავმალოთ სისხლი მისი?

Verse: 27      მოვედით და მივჰყიდოთ იგი ისმაიტელთა ამათ, ხოლო ჴელნი ჩუენნი ნუ მიიყოფიედ მას ზედა, რამეთუ ძმაჲ ჩუენი არს. ისმინეს მისი ძმათა მისთა.

Verse: 28      და წარვიდეს კაცნი იგი ვაჭარნი მადიანიტელნი, და აღმოიყვანეს იოსებ ჯურღმულისა მისგან და მიჰყიდეს იოსებ ისმაიტელთა მათ ოც დრაჰკნის და შთაიყვანეს იგი ეგჳპტედ.

Verse: 29      მოიქცა რუბენ და არა პოვა იოსებ ჯურღმულსა მას შინა და დაიპო სამოსელი თჳსი

Verse: 30      და მიიქცა ძმათა თჳსთა და ჰრქუა: ყრმაჲ იგი არა არს აქა და მე ვიდრე-მე ვიდე?

Verse: 31      ხოლო მათ მოიღეს სამოსელი იგი იოსებისი და დაკლეს თიკანი თხათაჲ და შებღალეს სამოსელი იგი სისხლითა

Verse: 32      და მიუძღუანეს სამოსელი იგი ჭრელი და შეართუეს მამასა მისსა და ჰრქუეს: ესე ვპოვეთ. იცან, უკუეთუ სამოსელი ძისა შენისაჲ არს, ანუ არა.

Verse: 33      და იცნა იგი და თქუა: სამოსელი ძისა ჩემისაჲ არს ესე. მჴეცმან ბოროტმან შეჭამა იგი, მჴეცმან ბოროტმან მიმტაცა იოსებ.

Verse: 34      და დაიპო იაკობ სამოსელი და შეიმოსა ძაძაჲ წელთა მისთა და ეგლოვდა ძესა თჳსსა დღეთა მრავალთა.

Verse: 35      შეკრბეს ყოველნი ძენი მისნი Page of ms. O: 45v  და ასულნი მისნი და მოვიდეს ნუგეშინის-ცემად მისა. და მას არა უნდა ნუგეშინის-ცემის და თქუა, ვითარმედ: შთავიდე მე ძისა ჩემისა თანა გლოვით ჯოჯოხეთა. და სტიროდა მას მწარედ.

Verse: 36      ხოლო ისმაიტელთა მათ ვაჭართა მიჰყიდეს იოსებ ეგჳპტეს პეტეფრეს, საჭურისსა მატაკარანსა.

Chapter: 38  
Verse: 1      და იყო მას ჟამსა ოდენ წარმოვიდა იუდა ძმათაგან თჳსთა და მივიდოდა იგი კაცისა ვისსამე ოდოლამელისა, რომელსა სახელი ერქუა იარას.

Verse: 2      და იხილა მუნ იუდა ასული კაცისა ქანანელისაჲ, რომელსა სახელი ერქუა სავა, მოიყვანა იგი და შეირთო.

Verse: 3      და მიუდგა და შვა ძჱ და უწოდა სახელი ჱრ.

Verse: 4      და მიუდგა მერმე და შვა ძჱ და უწოდა სახელი მისი ავნან.

Verse: 5      შესძინა მერმე და შვა ძჱ და უწოდა სახელი მისი სელომ. ესე იყო ქაზბის, რაჟამს შვნა ესენი.

Verse: 6      და მოჰგუარა იუდა ცოლი ჱრს, პირმშოსა ძესა თჳსსა, რომელსა სახელი ერქუა თამარ.

Verse: 7      და იყო ჱრ, პირმშოჲ იგი იუდაჲსი, უკეთუო წინაშე უფლისა და მოკლა იგი უფალმან.

Verse: 8      ჰრქუა იუდა ავნანს: შევედ ხოლისა ძმისა შენისა და ესიძე მას და აღუდგინე თესლი ძმასა შენსა.

Verse: 9      გულისხმა-ყო ავნან, ვითარნედ არა მისა იყოს თესლი იგი. და იყო, ვითარცა შევიდა Page of ms. O: 46r  იგი ცოლისა მის ძმისა თჳსისა, დასთხია ქუეყანასა ზედა, რაჲთა არა მისცეს თესლი ძმასა თჳსსა.

Verse: 10      ბოროტ-უჩნდა წინაშე ღმრთისა საქმჱ ესე, რამეთუ ყო ესრეთ, და მოაკუდინა იგიცა უფალმან.

Verse: 11      ჰრქუა იუდა თამარს, სძალსა თჳსსა: დაჯედ ქურივად სახლსა შინა მამისა შენისასა, ვიდრემდე განმწჳსნეს სელომ, ძჱ ჩემი, რამეთუ თქუა: ნუუკუე მოკუდეს ესეცა, ვითარცა ძმანი მისნი. ხოლო თამარ წარვიდა და დაჯდა სახლსა შინა მამისა თჳსისასა.

Verse: 12      აღესრულნეს დღენი და მოკუდა სავა, ცოლი იგი იუდაჲსი, და ნუგეშინის-იცა გლოვისაგან იუდა და მივიდა მრისუველთა ცხოვართა თჳსთა თანა და იირას, მწყემსი იგი მისი ოდოლამელი, თამნად.

Verse: 13      და უთხრეს თამარს, სძალსა მისსა, და ჰრქუეს: აჰა-ესერა მამამთილი შენი აღვალს თამნად რისუვად ცხოვართა თჳსთა.

Verse: 14      და განიძარცუა სამოსელი იგი საქურიოჲ და შეიმოსა სამოსელი და შეიმკო და დაჯდა იგი ბჭეთა ზედა ენანისათა, რომელ არს თანა-წარსავალსა თამნაჲსასა, რამეთუ იხილა, ვითარმედ განმწჳსნა სელომ, ძჱ მისი, და მან არა მისცა მას იგი ცოლად.

Verse: 15      და იხილა იგი იუდა და აგონა, ვითარმედ მეძავი ვინმე არს, რამეთუ დაებურა პირი და ვერ იცნა იგი.

Verse: 16      და მოიქცა იგი მისა გზისაგან და ჰრქუა მას: მიტევე და შემოვიდე Page of ms. O: 46v  შენ თანა. რამეთუ ვერ იცნა, ვითარმედ ძის ცოლი მისი არს. ხოლო მან ჰრქუა მას: რაჲ მომცე მე, უკუეთუ შემოხჳდე ჩემდა?

Verse: 17      და იუდა ჰრქუა მას: მე მიგიძღუანო შენ თიკანი თხათაჲ სამწყსოჲთ. ხოლო მან ჰრქუა მას: მომეც მე წინდი ვიდრე მოძღუნებადმდე შენდა.

Verse: 18      ხოლო იუდა ჰრქუა მას: [რაჲ] წინდი მიგცე შენ? და მან ჰრქუა: ბეჭედი შენი და მძივი და კუერთხი ეგე, რომელ გაქუს ჴელსა შენსა. და მან მისცა მას და შევიდა მისა და მიუდგა მისგან.

Verse: 19      და იგი აღდგა და განიძარცუა სამოსელი იგი მისგან და შეიმოსა სამოსელი იგი ქურიობისაჲ.

Verse: 20      ხოლო იუდა მიუძღუანა მას თიკანი თხათაჲ ჴელითა მწყემსისა თჳსისაჲთა რაჲთა მოიღოს წინდი იგი დედაკაცისა მისგან. ხოლო მან არა პოვა იგი.

Verse: 21      ჰკითხა კაცთა მის ადგილისათა სადა არს მეძავი იგი, რომელი იყო ენუნს გზასა ზედა? და თქუეს: არავინ არს მეძავი აქა.

Verse: 22      და მიიქცა მწყემსი იგი იუდაჲსა და ჰრქუა: არა ვპოვე; და კაცთა მის ადგილისათა თქუეს, ვითარმედ: არავინ არს აქა მეძავი.

Verse: 23      თქუა იუდა: აქუნდინ იგი მას! არამედ ნუუკუე მოვიკიცხნეთ. მე მიუძღუანე თიკანი და შენ არა ჰპოვე იგი.

Verse: 24      და იყო სამისა თჳსა შემდგომად უთხრეს იუდას და ჰრქუეს, ვითარმედ: ისიძვა თამარ Page of ms. O: 47r , სძალმან შენმან, და მიდგომილ არს სიძვით. თქუა იუდა გამოიყვანეთ და დაწჳთ იგი ცეცხლითა.

Verse: 25      და ვითარცა მიჰყვანდა იგი, მიუვლინა მამამთილსა თჳსსა და ჰრქუა: კაცისა მისგან, რომლისაჲ არს ესე წინდი, მიდგომილ ვარ; და იცან ბეჭედი ესე და მძივი და კუერთხი.

Verse: 26      ხოლო იუდა იცნა იგი და თქუა: მართალ არს თამარ ვიდრე-ღა მე, რამეთუ არა მივეც იგი სელომს, ძესა ჩემსა. და არღა შესძინა მერმე ცნობად მისა.

Verse: 27      და იყო, რაჟამს შობდა იგი, იყვნეს მარჩბივნი მუცელსა მისსა.

Verse: 28      ... ერთმან მან გამოყო ჴელი. მოიღო ამქუმელმან მან და გამოაბა მეწამული ჴელსა მისსა და თქუა: ესე პირველად გამოვიდეს.

Verse: 29      და ვითარ შეყო ჴელი მისი, მეყსეულად გამოვიდა ძმაჲ მისი და ამქუმელმან მან თქუა: რაჲსა განეღო შენთჳს ღონე ? და რომელი-იგი პირველად გამოვიდა, უწოდა სახელი მისი ფარეზ.

Verse: 30      და შემდგომსა მას... ზარა.

Chapter: 39  
Verse: 1      ხოლო იოსებ შთაიყვანეს ეგჳპტედ და მიიყიდა იგი პეტეფრე, საჭურისმან ფარაოჲსმან, მზარაულთ მთავარმან, კაცმან მეეგჳპტელმან, ჴელთაგან ისმაიტელთაჲსა, რომელთაცა შთაიყვანეს იგი მუნ.

Verse: 2      და იყო უფალი იოსების თანა. და იყო კაცი მაგებელ, და იყო სახლსა შინა კაცისა მის ეგჳპტელისა წინაშე.

Verse: 3      Page of ms. O: 47v  ხოლო იცოდა უფალმან მისმან, რამეთუ უფალი იყო მის თანა, და რავდენსა-რას იქმს, წარუმართებს მას.

Verse: 4      და პოვა იოსებ მადლი წინაშე მისსა და სათნო-ეყო იგი მას. და დაადგინა იგი სახლსა ზედა თჳსსა და ყოველივე, რაჲცა იყო მისი, მისცა ჴელთა იოსებისთა.

Verse: 5      და იყო შემდგომად დადგინებისა მისისა სახლსა ზედა მისსა და ყოველსავე ზედა, რაჲცა იყო მისი, აკურთხა უფალმან სახლი ეგჳპტელისაჲ მის იოსებისთჳს და იყო კურთხევაჲ უფლისაჲ ყოველთა ზედა მონაგებთა მისთა სახლსა შინა და აგარაკსა.

Verse: 6      და მისცა ყოველივე, რაჲცა იყო მისი, ჴელთა იოსებისთა და არარაჲ იცოდა, რასა იქმოდა იოსებ, გარნა პური, რომელი ჭამის მან. და იყო იოსებ შუენიერ ქმნულობითა და კეთილ პირითა ფრიად.

Verse: 7      იყო ამის სიტყჳსა შემდგომად თუალ-აგნა ცოლმან ეგჳპტელისა უფლისა თჳსისამან იოსებს და ჰრქუა მას: დაწევ ჩემ თანა.

Verse: 8      ხოლო მან არა ინება და ჰრქუა ცოლსა მას უფლისა თჳსისასა: უკუეთუ უფალმან ჩემმან არარაჲ უწყის ჩემთჳს სახლსა შინა მისსა და ყოველივე, რაჲ არს, მომცა ჴელთა ჩემთა

Verse: 9      და არარაჲთ ვინ მმატს სახლსა ამას შინა და არცა გარეშე, რაჲ არს ჴელსა ჩემსა, თჳნიერ ხოლო შენსა. რამეთუ ცოლი მისი ხარ, და აწ ვითარ ვქმნე საქმჱ ესე ბოროტი და ვცოდო Page of ms. O: 48r  წინაშე ღმრთისა ჩემისა?!

Verse: 10      და რაჟამს იტყჳნ იგი დღითიდღედ და არა ერჩდა იოსებ დაწოლად მის თანა და ყოფად მას,

Verse: 11      და იყო ეგევითარი რაჲმე დღჱ და შევიდა იოსებ სახლსა საქმედ საქმესა თჳსსა. და არავინ იყო სახლსა მას შინა.

Verse: 12      და შებმა-უყო სამოსელსა იოსებისსა და ეტყოდა: დაწევ ჩემ თანა. ხოლო იოსებ მიუტევა სამოსელი თჳსი ჴელთა მისთა და ივლტოდა და განვიდა გარე.

Verse: 13      და იყო, ვითარცა იხილა, რამეთუ დაუტევა სამოსელი მისი ჴელთა მისთა და ივლტოდა. განვიდა გარე

Verse: 14      და მოუწოდა, რომელნი იყვნეს სახლსა შინა, და ეტყოდა მათ და ჰრქუა: იხილეთ აწ, რამეთუ შემომგუარა მე მონაჲ ებრაელი კიცხევად ჩემდა: შემოვიდა ჩემდა დაწოლად ჩემ თანა. მე ჴმა-ვყავ ჴმითა დიდითა.

Verse: 15      ხოლო მას ვითარცა ესმა, რამეთუ აღვიმაღლე ჴმაჲ ჩემი და ღაღადვყავ, დაუტევა სამოსელი მისი ჩემ თანა, ივლტოდა და განვიდა გარე.

Verse: 16      და დაიყენა სამოსელი მისი მის თანა, ვიდრემდე მოვიდა უფალი მისი სახიდ თჳსა.

Verse: 17      და უთხრა მას მსგავსად სიტყჳსა ამის და ჰრქუა: შემოვიდა ჩემდა მონაჲ ესე ებრაელი, რომელი შემოიყვანე კიცხევად ჩემდა, და მრქუა მე: დავწვე შენ თანა.

Verse: 18      და მე, ვითარცა მესმა, აღვიმაღლე ჴმაჲ ჩემი, ღაღად-ვყავ, დაუტევა Page of ms. O: 48v  სამოსელი მისი ჩემ თანა და ივლტოდა და განვიდა გარე.

Verse: 19      და იყო, ვითარცა ესმნეს უფალსა მას მისსა სიტყუანი ესე ცოლისაგან თჳსისა, რაჲ-იგი უთხრა მას, და თქუა: ესე მიყო მეა მონამან ჩემმან? განრისხნა გულის წყრომით.

Verse: 20      და მოიყვანა უფალმან მისმან იოსებ და შესუა იგი საპყრობილესა, ადგილსა მას, სადაცა-იგი პყრობილნი მეფისანი იყვნეს საპყრობილესა შინა.

Verse: 21      და იყო უფალი იოსების თანა და მოსცემდა მას წყალობასა და პოვა მადლი წინაშე მესაპყრობილეთ მოძღურისა მის.

Verse: 22      და მისცა მესაპყრობილეთ მოძღუარმან მან საპყრობილჱ ჴელთა იოსებისთა და ყოველნი იგი პყრობილნი, რავდენნი იყვნეს საპყრობილესა შინა.

Verse: 23      არარაჲ იცოდა თავით თჳსით საპყრობილის მთავარმან მან არცა ერთ რაჲ, რამეთუ ყოველი ჴელთა იოსებისთა იყო, ამისთჳს რამეთუ უფალი იყო მის თანა. და რავდენსა-რას იქმოდა, უფალი წარუმართებდა ჴელთა შინა მისთა.

Chapter: 40  
Verse: 1      და იყო შემდგომად სიტყუათა ამათ შესცოდა მთავარმან ღჳნის მნემან მეფესა ეგჳპტელთასა და მეპურეთ მოძღუარმან.

Verse: 2      და განურისხნა მეფჱ ფარაო ორთავე მათ საჭურისთა, ღჳნის მნესა მას და მეპურეთ მოძღუარსა,

Verse: 3      Page of ms. O: 49r  და მისცნა იგინი საპყრობილესა მზარაულთ მოძღურისა მის, ადგილსა, სადა-იგი იოსებ პყრობილ იყო.

Verse: 4      და შეჰვედრნა იგინი მესაპყრობილეთ მთავარმან იოსებს და დადგა იგი წინაშე მათსა და იყვნეს იგინი საპყრობილესა მას შინა მრავალ დღე.

Verse: 5      და იხილეს ჩუენებაჲ ორთავე მათ, კაცად-კაცადმან ღამესა ერთსა, ხილვაჲ იგი ჩუენებისა მათისაჲ, ღჳნის მნემან და მეპურეთ მოძღუარმან ფარაო მეფისამან იხილეს საპყრობილესა მას შინა.

Verse: 6      შევიდა მათა იოსებ განთიად და იხილნა იგინი, და იყვნეს იგინი შეწუხებულ

Verse: 7      ჰკითხვიდა საჭურისთა მათ ფარაოჲსთა, რომელნი იყვნეს საპყრობილესა შინა უფლისა თჳსისასა, და ჰრქუა: რაჲსათჳს პირნი თქუენნი შეწუხებულ არიან დღეს ?

Verse: 8      ხოლო მათ ჰრქუეს მას: ჩუენებაჲ ვიხილეთ და გამომეტყუელ არავინ არს მისა. ჰრქუა მათ იოსებ: ანუ არა ღმრთისა მიერ არსა გამოთქუმაჲ იგი მათი? მითხართ იგი მე.

Verse: 9      და უთხრა ღჳნის მნემან მან ჩუენებაჲ იგი თჳსი იოსებს და ჰრქუა: ძილსა შინა ჩემსა ვხედევდ და იყო ვენაჴი წინაშე ჩემსა,

Verse: 10      და ვენაჴსა მას სამნი ძირნი. და იგი აღმოსცენდა და აღმოორძნდა მორჩი და მწიფე Page of ms. O: 49v  იყვნეს ტევანნი იგი ყურძნისანი.

Verse: 11      და სასუმელი ფარაოჲსი ჴელსა ჩემსა და მოვიღე ყურძენი იგი ჴელსა ჩემსა და გამოვწურე სასუმელსა შინა ფარაოჲსსა.

Verse: 12      ჰრქუა მას იოსებ: ესე არს გამოთარგმანებაჲ მაგისი: სამნი იგი ძირნი სამნი დღენი არიან.

Verse: 13      სამნი-ღა დღენი წარჴდენ და მოეჴსენოს ფარაოს სამთავროჲ იგი შენი და კუალად დაგადგინოს შენ ღჳნის მნეობასა შენსა და მისცე სასუმელი ჴელსა ფარაოჲსსა პირველისაებრ მთავრობისა შენისა, ვითარცა იყავ პირის მჩდე.

Verse: 14      არამედ მომიჴსენე მე თავით შენით, რაჟამს კეთილი გეყოს შენ. და ყავ ჩემთჳს წყალობაჲ და მოიჴსენე ჩემთჳს წინაშე ფარაოჲსსა და განმიყვანოს მე საპყრობილისა ამისგან.

Verse: 15      რამეთუ პარვით წარმომიპყრეს მე ქუეყანით ებრაელთაჲთ და აქაცა არარა ვქმენ ბოროტი და შემომაგდეს მე სახლსა ამას ჯურღმულისასა.

Verse: 16      ვიითარცა იხილა მეპურეთ მოძღუარმან მან, რამეთუ მართლ გამოუთარგმნა, ჰრქუა იოსებს: მეცა ვიხილე ჩუენებაჲ: მეგონა მე, ვითარმედ სამნი ლანკლანი სამინდოჲთა მქონდეს თავსა ზედა ჩემსა.

Verse: 17      ხოლო ლანკლასა მას ზედაკერძოსა იყო ყოვლისაგან სანოვაგისა, რომელსა ჭამნ მეფჱ ფარაო, ქმნული მეპურეთ მოძღურისაჲ, Page of ms. O: 50r  და მფრინველნი ცისანი შეშჭამდეს მას ლანკლისა მისგან, რომელი იყო თავსა ჩემსა.

Verse: 18      მიუგო იოსებ და ჰრქუა: ესე არს შეტყუებაჲ მაგისი: სამნი ესე ლანკლანი სამნი დღენი არიან.

Verse: 19      სამნი-ღა დღენი წარჴდენ და მოგკუეთოს ფარაო თავი შენი შენგან და დამოგკიდოს შენ ძელსა. და შეჭამნენ მფრინველთა ცისათა ჴორცნი შენნი.

Verse: 20      და იყო დღჱ შობისა ფარაოჲსი დღესა მესამესა და იყო სუმაჲ დიდი ყოველთა მონათა მისთაჲ. და მოეჴსენა პატივი ღჳნის მნისაჲ მის და პატივი მეპურეთ მოძღურისაჲ მის შოვრის მონათა მისთა.

Verse: 21      და კუალად დაადგინა ღჳნის მნე იგი მთავრობასავე თჳსსა და მისცა სასუმელი ჴელსა ფარაოჲსსა.

Verse: 22      ხოლო მეპურეთ მოძღუარი იგი დამოჰკიდა ძელსა, ვითარცა-იგი გამოუთარგმანა მას იოსებ.

Verse: 23      ხოლო ღჳნის მნესა მას არა მოეჴსენა იოსებ, არამედ დაავიწყდა.

Chapter: 41  
Verse: 1      და იყო შემდგომად ორისა წლისა მათ დღეთაჲსა ფარაო იხილა ჩუენებაჲ: ეგონა, ვითარმედ დგა იგი მდინარესა ზედა.

Verse: 2      და აჰა-ესერა ვითარმცა მდინარისაგან გამოვიდოდეს შჳდნი ზროხანი, შუენიერნი პირითა და მსუქანენი ჴორცითა, და ძოვდეს მდინარისა მის კიდესა.

Verse: 3      და სხუანი შჳდნი ზროხანი Page of ms. O: 50v  აღმოვიდოდეს შემდგომად მათსა მიერვე მდინარით, საძაგელნი ხილვითა და მჭლენი ჴორცითა, და ძოვდეს ზროხათავე მათ თანა მდინარის კიდესა მას.

Verse: 4      და შეჭამნეს შჳდთა მათ ზროხათა, საძაგელთა ხილვითა და მჭლეთა ჴორცითა, შჳდნი იგი ზროხანი, კეთილნი ხილვითა და რჩეულნი ჴორცითა. განიღჳძა ფარაო.

Verse: 5      და მეორედ ჩუენებასა იხილვიდა: და აჰა-ესერა შჳდნი თავნი ჴუვილისანი აღმოვიდოდეს ძირსა ზედა ერთსა, რჩეულნი და კეთილნი.

Verse: 6      და აჰა კუალად მერმე შჳდნი თავნი აღმოსცენდეს მათ თანა, წულილნი და ხორშაკეულნი.

Verse: 7      და შეჭამნეს შჳდთა მათ თავთა წულილთა და ხორშაკეულთა შჳდნი იგი თავნი რჩეულნი, სავსენი და კეთილნი განიღჳძა ფარაო და აჰა-ესერა იყო იგი ჩუენებაჲ.

Verse: 8      და ვითარ განთენა, შეძრწუნებულ იყო სული მისი მის თანა. მიავლინა და მოუწოდა ყოველთავე გამომეტყუელთა ეგჳპტისათა და ყოველთა ბრძენთა მისთა და უთხრა მათ ფარაო ჩუენებაჲ იგი. და არავინ იყო მათგანი, რომელმანმცა უთხრა ფარაოს ჩუენებაჲ იგი.

Verse: 9      და ეტყოდა ღჳნის მნჱ იგი ფარაოს და ჰრქუა: ცოდვაჲ ჩემი მოვიჴ/სენო Page of ms. O: 51r  დღეს.

Verse: 10      ფარაო ჰრისხვიდა მონათა თჳსთა და შემსხნა ჩუენ საპყრობილესა, სახლსა მას მზარაულთ მოძღურისასა, მე და მეპურეთ მოძღუარი.

Verse: 11      და ვიხილეთ ჩუენებაჲ ღამესა ერთსა მე და მან, კაცად-კაცადმან ჩუენმან მსგავსად თჳსისაებრ ჩუენებისა ვიხილეთ.

Verse: 12      და იყო მუნ ჩუენ თანა ჭაბუკი ერთი ებრაელი, მონაჲ მზარაულთ მოძღურისაჲ, და უთხართ მას ჩუენებაჲ იგი და მან განგჳმარტა ჩუენ

Verse: 13      და ვითარცა-იგი მან განგჳმარტა, ეგრეცა იყო და შეგუემთხჳა ჩუენ: მე კუალად მოვედ ჩემსავე ამას პატივსა, ხოლო იგი დამოეკიდა ძელსა და მოკუდა.

Verse: 14      მიუვლინა ფარაო და მოუწოდა იოსებს და გამოიყვანა იგი საპყრობილისა მისგან. დაუკუეცეს მას თმაჲ და შეუცვალეს სამოსელი და მოვიდა წინაშე ფარაოჲსსა.

Verse: 15      ჰრქუა ფარაო იოსებს: ჩუენებაჲ ვიხილე და არავინ არს, ვინმცა განმიმარტა იგი. ხოლო მე მასმიეს შენთჳს: ვითარ თქჳან ჩუენებაჲ, განჰმარტი იგი.

Verse: 16      მიუგო იოსებ და ჰრქუა ფარაოს: თჳნიერ ღმრთისა ვერ მიეგოს სიტყუაჲ მაცხოვარებასა ფარაოჲსსა.

Verse: 17      ეტყოდა ფარაო იოსებს და ჰრქუა: ძილსა შინა ჩემსა მეგონა, ვითარმედ ვდეგ კიდესა მდინარისასა,

Verse: 18      და ვითარმცა მიერ მდინარით გამოვიდოდეს Page of ms. O: 51v  შჳდნი ზროხანი რჩეულნი ჴორცითა და შუენიერნი ხილვითა, და ძოვდეს კიდესა ზედა.

Verse: 19      და მერმე კულად შჳდნი სხუანი ზროხანი აღმოვიდოდეს შემდგომად მათსა მიერვე მდინარით, ხენეშნი და საძაგელნი ხილვითა და მჭლენი ჴორცითა, რომელ არასადა მეხილნეს ეგევითარნი საძაგელნი ყოველსა ეგჳპტესა.

Verse: 20      და შეჭამნეს შჳდთა მათ ზროხათა მჭლეთა და საძაგელთა, შჳდნი იგი ზროხანი, კეთილნი და რჩეულნი.

Verse: 21      შევიდეს მუცელთა მათთა და არარაჲ გამოჩნდა, ვითარ შევიდეს მუცელთა მათთა. და პირნი მათნი ეგრევე საძაგელ იყვნეს, ვითარცა-იგი პირველ. განვიღჳძე და კუალად დავიძინე.

Verse: 22      და ვიხილევდ მერმე ჩუენებასა: და ვითარმცა შჳდნი თავნი ჴუვილისანი, აღმოვიდოდეს ადგილსა ერთსა, სავსენი და კეთილნი.

Verse: 23      და მერმე კუალად შჳდნი თავნი წულილნი და ხორშაკეულნი აღმოსცენდებოდეს მათ თანავე.

Verse: 24      და შთანთქნეს შჳდთა მათ თავთა, წულილთა და ხორშაკეულთა, შჳდნი იგი თავნი, სავსენი და კეთილნი. უთხარ ესე გამომეტყუელთა ამათ და არავინ არს, რომელმანმცა მითხრა მე.

Verse: 25      ჰრქუა იოსებ ფარაოს: ჩუენებაჲ ფარაოჲსი ერთ არს: რავდენი Page of ms. O: 51v  ეგულების ღმერთსა ყოფად, უჩუენა ფარაოს.

Verse: 26      შჳდნი იგი ზროხანი კეთილნი შჳდნი წელნი არიან და შჳდნი თავნი ჴუვილისანი შჳდნი წელნი არიან. ჩუენებაჲ ფარაოჲსი ორივე იგი ერთ არს.

Verse: 27      და შჳდნი იგი ზროხანი, რომელნი აღმოვიდოდეს შემდგომად მათსა მჭლენი, შჳდნი წელნი არიან; და შჳდნი თავნი ჴუვილისანი წულილნი და ხორშაკეულნი -- იყოს შჳდი წელი სიყმილი.

Verse: 28      ხოლო სიტყუაჲ იგი, რომელ ვარქუ ფარაოს, რავდენი ეგულების ღმერთსა, უჩუენა ფარაოს.

Verse: 29      აჰა შჳდნი წელნი მოვლნ ნაყოფიერებისანი დიდნი ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა.

Verse: 30      და მოიწინენ შჳდნი წელნი სიყმილისანი შემდგომად მისა, დაავიწყოს ნაყოფიერებაჲ იგი მაძღრობისაჲ ქუეყანასა ეგჳპტისასა და აღჴოცოს სიყმილმან ქუეყანაჲ.

Verse: 31      და არღარა საცნაურ იყოს ნაყოფიერებაჲ ქუეყანასა ზედა სიყმილისაგან, რომელი იყოს შემდგომად მისა, რამეთუ სასტიკ იყოს ფრიად.

Verse: 32      ხოლო მეორედ დაქცევისა მისთჳს ჩუენებისა ფარაოჲსისა ორ გზის, რაჲთა ჭეშმარიტ იყოს სიტყუაჲ იგი ღმრთისა მიერი და ისწრაფოს ღმერთმან ყოფად ესე.

Verse: 33      აწ უკუე იხილე კაცი ბრძენი და მეცნიერი და დაადგინე იგი ყოველსა ზედა [ქუეყანასა] ეგჳპტისასა.

Verse: 34      Page of ms. O: 51v  და ყავნ ესრჱთ ფარაო და დაადგინენინ ადგილთა მთავარნი ქუეყანასა ზედა და ხუთეული აღიღედ ყოვლისაგან ქუეყანისა ეგჳპტისაჲ[სა] შჳდთა ამათ წელთა ნაყოფიერებისათა

Verse: 35      და შეკრიბედ ყოველივე საზრდელი შჳდთა მათ წელთაჲ მომავალთა კეთილთაჲ და შეკრიბედ იფქლი ჴელსა ქუეშე ფარაოჲსსა. საზრდელი ქალაქთა შინა დამარხულ იყავნ.

Verse: 36      და იყავნ საზრდელი დამარხულ ქუეყანისათჳს შჳდთა მათ წელთა სიყმილისათა, რომელნი ყოფად არიან ქუეყანასა ზედა ეგჳპტისასა, და არა მოისრას ქუეყანაჲ საყმილითა.

Verse: 37      ხოლო სათნო-უჩნდეს სიტყუანი ესე წინაშე ფარაოჲსსა და წინაშე ყოველთა მონათა მისთა.

Verse: 38      და ჰრქუა ფარაო ყოველთა მონათა თჳსთა: ვინაჲ ვპოოთ ჩუენ კაცი სხუაჲ ესევითარი, რომლისა თანა არს სული ღმრთისაჲ?

Verse: 39      ჰრქუა ფარაო იოსებს: რამეთუ გიჩუენა შენ ღმერთმან ესე ყოველი, არავინ არს კაცი უბრძნეს შენსა და უგულისხმის-მყოფელეს შენსა.

Verse: 40      შენ იყავ სახლსა ზედა ჩემსა და პირსა შენსა ერჩდეს ერი ჩემი, გარნა საყდრითა ხოლო გმატდე მე შენ.

Verse: 41      და აჰა-ესერა დამიდგინებიე მე შენ დღესით დღითგან ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა.

Verse: 42      Page of ms. O: 53r  და წარიჴადა ფარაო ბეჭედი ჴელისაგან თჳსისა და შეაცუა ჴელსა იოსებისსა და შეჰმოსა სამოსელი ბისონი და გარდააცუეს მანიაკი ოქროჲ[საჲ] ყელსა მისსა.

Verse: 43      და აღსუა იგი ეტლსა შემდგომსა მისსა და ჴმობდა წინაშე მისსა ქადაგი და დაადგინა იგი ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა.

Verse: 44      ჰრქუა ფარაო იოსებს: მე ფარაო გეტყჳ: თჳნიერ შენსა არავინ აღყოს ჴელი ქუეყანასა ეგჳპტისასა.

Verse: 45      და უწოდა ფარაო სახელი იოსებს ფონთოფარნექ და მისცა მას ასენექ, ასული პატეფრესი, მღდელისა მის მზის ქალაქისაჲ, მისა ცოლად.

Verse: 46      იოსებ იყო ოც და ათის წლის, რაჟამს ჩარდგა წინაშე ფარაოჲსსა, მეფისა ეგჳპტელთაჲსა. განვიდა იოსებ პირისაგან ფარაოჲსისა და მოვლო ყოველი ეგჳპტე.

Verse: 47      და ყო ქუეყანამან შჳდთა მათ წელთა ნაყოფიერებისათა ნაყოფი.

Verse: 48      და შეკრიბა შჳდთა მათ წელთა ნაყოფიერებისათა საზრდელი, რომელ-იგი იყო ნაყოფი ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა, და დადვა საზრდელი ქალაქთა შინა, საზრდელი ველთაჲ ქალაქისა მის გარემოჲსთაჲ და დადვა მას შინა.

Verse: 49      და შეკრიბა იოსებ იფქლი ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳსაჲ Page of ms. O: 53v  დიდად ფრიად, ვიდრემდე ვერღარა ეძლო აღრაცხად, რამეთუ არა იყო რიცხჳ.

Verse: 50      ხოლო იოსებს ესხნეს ორ ძე, ვიდრე მოწევნადმდე შჳდთა მათ წელთა სიყმილისათა, რომელნი უშვნა ასენექ, ასულმან პეტეფრესმან, მღდელისა მზის ქალაქისამან.

Verse: 51      და უწოდა იოსებ პირმშოსა მისსა მანასე და თქუა: დამავიწყა მე ღმერთმან ყოველი სალმობაჲ ჩემი და ყოველივე მამისა ჩემისაჲ.

Verse: 52      და მეორესა მას უწოდა ეფრემ და თქუა: რამეთუ აღმაორძინა მე ღმერთმან სიმდაბლესა შინა ჩემსა.

Verse: 53      წარჴდეს შჳდნი იგი წელნი ნაყოფიერებისანი, რომელნი იყვნეს ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა,

Verse: 54      და იწყეს შჳდთა მათ წელთა სიყმილისათა მოსლვად. და იყო სიყმილი ყოველსა ქუეყანასა, ხოლო ქუეყანასა ეგჳპტისასა არა იყო პური.

Verse: 55      და შეემშია ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა და ღაღად -ყო ყოველმან ერმან პურისათჳს წინაშე ფარაოჲსსა. ჰრქუა ფარაო მეეგჳპტელთა: მივედით იოსებისა და, რაჲ გრქუას მან, იგიცა ყავთ.

Verse: 56      და სიყმილი იყო პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა. განახუნა იოსებ ყოველნი საუნჯენი იფქლისანი და ჰყიდდა ყოველთა ეგჳპტელთა.

Verse: 57      და ყოველი სოფლები მოვიდოდა ეგჳპტედ...

Chapter: 42  
Verse: 16      Page of ms. O: 54r  ... ფარაოჲსსა, ვითარმედ მსტოვარნი ხართ.

Verse: 17      და შესხნა იგინი საპყრობილესა სამ დღე.

Verse: 18      და ჰრქუა მათ მესამესა დღესა: ესე ყავთ და სცხონდეთ, რამეთუ მე ღმრთისა მეშინის.

Verse: 19      უკუეთუ ხართ თქუენ მშჳდობისანი, ძმაჲ ერთი თქუენი დავიყენო საპყრობილესა შინა, ხოლო თქუენ წარვედით და წარიღეთ სყიდული ეგე იფქლი თქუენი

Verse: 20      და ძმაჲ იგი თქუენი მოიყვანეთ აქა ჩემდა, და მაშინ-ღა თუ სარწმუნო იყვნენ სიტყუანი თქუენნი; უკუეთუ არა, მოსწყდეთ. და მათ ყვეს ეგრჱთ.

Verse: 21      ჰრქუა კაცად-კაცადმან ძმასა თჳსსა: ჰე, ცოდვასა შინა ვართ ძმისა ჩუენისათჳს, რამეთუ უგულებელს-ვყავთ ჭირი სულისა მისისაჲ. ოდეს გუევედრებოდა ჩუენ და არა ვისმინეთ მისი. ამისთჳსცა მოიწია ყოველი ესე ჭირი ჩუენ ზედა.

Verse: 22      მიუგო რუბენ და ჰრქუა მათ: არა გეტყოდეა თქუენ და გარქუ: ნუ ავნებთ ძმასა მაგას ჩუენსა? და არა ისმინეთ ჩემი და აწ ესერა იძიების სისხლი მისი.

Verse: 23      ხოლო მათ არა იცოდეს, ვითარმედ ესმის ყოველი იგი იოსებს. რამეთუ თარგმანი დგა მათ შოვრის.

Verse: 24      და მიიქცა გარე იოსებ მათგან და ტიროდა. მერმე მოუჴდა და ჰრქუა მათ ეგრევე . და შეიპყრა სჳმეონ და შეკრა მათ წინაშე.

Verse: 25      Page of ms. O: 54v  და უბრძანა იოსებ აღვსებად ჭურჭერნი მათნი იფქლითა და მიცემად კაცად-კაცადსა ვეცხლი ძაძასა თჳსსა და მიცემად საგზალი გზასა ზედა. და უყვეს მათ ეგრჱთ.

Verse: 26      და აჰკიდეს იფქლი ვირთა მათთა და წარვიდეს მიერ.

Verse: 27      განჰჴსნა ერთმან ტჳრთსა, რაჲთამცა სცა საზრდელი ვირთა სადგურსა ზედა, და იხილა შეკრული იგი ვეცხლი თჳსი, რამეთუ იდვა ზედა კერძო ძაძასა მისსა.

Verse: 28      ჰრქუა ძმათა თჳსთა: კუალად მომეცა მე ვეცხლი ჩემი და აჰა იგი ვაშკარანსა ჩემსა არს. განჰკრთა გული მათი და შეშფოთნეს ურთიერთას და იტყოდეს: რაჲ ესე მიყო ჩუენ უფალმან?

Verse: 29      და მოვიდეს იაკობისა, მამისა მათისა, ქუეყანად ქანაანისა და უთხრეს მას ყოველი, რომელი შეემთხჳა მათ და იტყოდეს:

Verse: 30      მეტყოდა ჩუენ კაცი იგი, უფალი მის ქუეყანისაჲ, ფიცხლად და შემსხნა ჩუენ საპყრობილესა, ვითარცა მსტუარნი ქუეყანისანი.

Verse: 31      ხოლო ჩუენ ვარქუთ მას: მშჳდობისანი ვართ და არა მსტოვარნი.

Verse: 32      ათორმეტ ვიყვენით ჩუენ ძენი ერთისა მამისანი და ერთი იგი არა შოვრის ჩუენსა არს, ხოლო ერთი იგი მამისა ჩუენისა თანა არს ქუეყანასა ქანაანისასა

Verse: 33      მრქუა ჩუენ კაცმან მან, უფალმან მის ქუეყანისამან: ამით ვცნა, უკუეთუ Page of ms. O: 55r  მშჳდობისანი ხართ: ძმაჲ თქუენი ერთი ჩემ თანა დაუტევეთ და სყიდული, რომელ მიგიღებიეს, მიართჳთ ვანსა თქუენსა [!] და წარვედით

Verse: 34      და ძმაჲ იგი თქუენი უმრწემჱსი მოიყვანეთ ჩემდა და ვცნა, რამეთუ არა მსტუარნი ხართ, არამედ მშჳდობისანი, და ძმაჲ ესე თქუენი მიგცე თქუენ და ქუეყანასა ამას იქცეოდეთ და ვაჭრობდით.

Verse: 35      იყო, ვითარცა წარმოაცალიერებდეს ძაძათა მათთა, იპოვა კაცად-კაცადისა ვეცხლი შეკრული ძაძათა მათთა. ვითარცა იხილეს შეკრულები იგი ვეცხლი მათ და, მამამან მათმან, შეშინდეს.

Verse: 36      და თქუა იაკობ, მამამან მათმან: მე უშვილო მქმენით, იოსებ არა არს... და ბენიამენ-ღა მიმიღოთ. ჩემ ზედა იქმნა ესე ყოველი!

Verse: 37      მიუგო რუბენ მამასა თჳსსა და ჰრქუა: ორნი ესე ძენი ჩემნი მოწყდენ, უკუეთუ არა მოვიყვანო ეგე შენდა. მომეც ეგე ჴელთა ჩემთა და მე აღმოგგუარო ეგე შენ.

Verse: 38      ჰრქუა მას იაკობ: არა შთავიდეს ძჱ ჩემი თქუენ თანა, რამეთუ ძმაჲ მაგისი მოკუდა და ეგე მარტოჲ დაშთომილ არს. . . და შთაავლინოთ სიბერჱ ჩემი მწუხარებით ჯოჯოხეთა.

Chapter: 43  
Verse: 1      ხოლო სიყმილი განძლიერდებოდა ქუეყანასა ზედა.

Verse: 2      და იყო, რაჟამს შეასრულეს იფქლი იგი Page of ms. O: 55v  ჭამად, რომელი მოიღეს ეგჳპტით, ჰრქუა მათ მამამან მათმან: კუალად წარვედით და მიყიდეთ ჩუენ მცირედ საზრდელი.

Verse: 3      ჰრქუა მას იუდა: წამებით მიწამებდა ჩუენ კაცი იგი და თქუა: ვერ იხილოთ პირი ჩემი, უკუეთუ არა ძმაჲ იგი თქუენი უმრწემჱსი იყოს თქუენ თანა.

Verse: 4      უკუეთუ მოავლინებ ძმასა ჩუენსა ჩუენ თანა, შთავიდეთ და გიყიდოთ შენ საზრდელი.

Verse: 5      უკუეთუ არა მოავლინებ ძმასა ჩუენსა ჩუენ თანა, არა შთავიდეთ, რამეთუ კაცი იგი გუეტყოდა და გურქუა ჩუენ: არა იხილოთ პირი ჩემი, უკუეთუ არა ძმაჲ თქუენი უმრწემჱსი იყოს თქუენ თანა.

Verse: 6      ჰრქუა მათ ისრაჱლ: რაჲ ესე ბოროტი მიყავთ მე? რაჲსათჳს უთხართ კაცსა მას, ვითარმედ: გჳვის ჩუენ ძმაჲ?

Verse: 7      ხოლო მათ ჰრქუეს: კითხვით მკითხვიდა ჩუენ კაცი იგი ნათესავსა ჩუენსა და თქუა: უკუეთუ მამაჲ თქუენი ცოცხალ არს, ანუ გივის ძმაჲ? და ჩუენ უთხართ კითხვისა მისისაებრ. ჩუენ რაჲ უწყოდეთ, თუ მრქნას ჩუენ: მოიყვანეთ ძმაჲ თქუენი?!

Verse: 8      ჰრქუა მას იუდა: მოავლინე ყრმაჲ ეგე ჩემ თანა და აღვდგეთ და წარვიდეთ, რაჲთა ვცხონდეთ და არა მოვსწყდეთ ჩუენცა და შენცა და ვანიცა ჩუენი.

Verse: 9      Page of ms. O: 56r  მე თავს-ვიდვა ეგე და ჴელთაგან ჩემთა იძიე ეგე. უკუეთუ არა მოვიყვანო ეგე და დავადგინო შენ წინაშე, შეცოდებულ ვიყო შენდა ყოველთა დღეთა!

Verse: 10      უკუეთუმცა არა დაგუეყოვნა, აწმცა მოქცეულ ვართ სამ გზის.

Verse: 11      ჰრქუა მათ ისრაჱლ, მამამან მათმან: ვინაჲთგან ესრჱთ არს, ესე ყავთ: მიიღეთ ნაყოფისაგან ამის ქუეყანისა ჭურჭერთა თქუენთა და შთაართჳთ კაცსა მას ძღუენი: რეტინი და თაფლი, საკუმეველი და შტახსი, ბელეკონი და ნიგოზი.

Verse: 12      და ვეცხლი ორი წილი მიიღეთ ჴელთა თქუენთა და ვეცხლი იგი, რომელ მოიქცა ჭურჭერთა თქუენთა თანა, მიიღეთ თქუენ თანა, ნუუკუე უმეცრება რაჲმე არს.

Verse: 13      და ძმაჲ თქუენი წარიყვანეთ, აღდეგით და წარვედით მის კაცისა.

Verse: 14      და ღმერთმან ჩემმან მოგეცინ თქუენ მადლი წინაშე მის კაცისა და მოავლინენ ძმაჲ იგი თქუენი ერთი და ბენიამენ, რამეთუ მე ერთვე უშვილო ვიქმენ.

Verse: 15      მიიღეს კაცთა მათ ძღუენი იგი და ვეცხლი, ორი წილი მიიღეს მათ თანა და ბენიამენ, და აღდგეს და შთავიდეს ეგჳპტედ და წარდგეს წინაშე იოსებისა.

Verse: 16      ვითარცა იხილნა იგინი იოსებ და ბენიამენ, ძმაჲ Page of ms. O: 56v  იგი თჳსი ერთისა დედისაჲ, ჰრქუა ეზოჲს მოძღუარსა მას თჳსსა: შეიყვანენ კაცნი ესე სახიდ და დაკალთ საკლველები და მზა-ყავთ, რაჲთა ჭამონ პური ჩემ თანა კაცთა მაგათ სამხრის.

Verse: 17      და ყო ეგრჱთ კაცმან მან, ვითარცა უბრძანა მას იოსებ, და შეიყვანნა კაცნი იგი ვანად იოსებისა.

Verse: 18      და მათ ვითარცა იხილეს, რამეთუ შეიყვანნა სახლსა იოსებისსა, თქუეს: ვეცხლისა მისთჳს, რომელი იპოვა ჭურჭერთა ჩუენთა პირველად, მისთჳს შევჰყავთ ჩუენ შეწამებად ცილისა, დადებად ბრალისა და მიყვანებად მონად და კარაულთა ჩუენთა.

Verse: 19      მოვიდეს კაცისა მის, რომელი-იგი იყო სახლსა ზედა იოსებისსა ბჭეთა ზედა სახლისათა,

Verse: 20      და ჰრქუეს მას: გევედრებით, უფალო, მოვედით პირველად სყიდად საზრდელისა;

Verse: 21      და იყო, ვითარცა მივედით სადგურსა და აღვაღეთ ძაძათა ჩუენთა, კაცად-კაცადისა ვეცხლი იპოვა ძაძათა ჩუენთა. ვეცხლი ჩუენი სასწორითა მოგჳღებიეს აწ ჴელთა ჩუენთა.

Verse: 22      და ვეცხლი სხუაჲ მოგჳღებიეს სყიდად საზრდელისა და არა ვიცით, ვინ შთადვა ვეცხლი იგი ძაძათა ჩუენთა.

Verse: 23      ხოლო მან ჰრქუა მათ: შენდობა იყავნ თქუენდა, ნუ გეშინინ, ღმერთმან თქუენმან და ღმერთმან მამათა Page of ms. O: 57r  თქუენთამან მოგცა საფასჱ ჭურჭერთა თქუენთა. ხოლო მე ვეცხლი თქუენი გამოცდილი მომიღებიეს. და გამოჰგუარა მათ სჳმეონ.

Verse: 24      და მოართუა წყალი დაბანად ფერჴთა მათთა და მისცა საჭმელი ვირთა მათთა.

Verse: 25      ხოლო მათ მომზადეს ძღუენი მოსლვად იოსებისა სამხრად, რამეთუ ესმა, ვითარმედ ისადილებს მუნ.

Verse: 26      შევიდა იოსებ სახიდ თჳსი და შეართუეს მას ძღუენი, რომელი აქუნდა ჴელთა მათთა, და თაყუანის-სცეს მას თავით ქუეყანასა ზედა.

Verse: 27      ჰკითხა იოსებ და ჰრქუა მათ: ცოცხლებით არსა მამაჲ იგი თქუენი მოხუცებული, ცოცხალ არსა?

Verse: 28      ხოლო მათ ჰრქუეს: ცოცხლებით არს მონაჲ იგი შენი, მამაჲ ჩუენი, ცოცხალ არს. თქუა იოსებ: კურთხეულ არს კაცი იგი ღმრთისა მიერ! და იგინი მოდრკეს და თაყუანის-სცეს მას.

Verse: 29      აღიხილნა თუალნი თჳსნი იოსებ და იხილა ბენიამენ, ნაშობი დედისა მისისაჲ, და თქუა: ესე არსა ძმაჲ იგი თქუენი მრწემი, რომლისაჲ სთქუთ ჩემდა მოყვანებაჲ? და ჰრქუეს: ესე არს.

Verse: 30      შეძრწუნდა იოსებ, რამეთუ შეიწუებოდეს ნაწლევნი მისნი ძმასა მისსა ზედა და ეგულვა ტირილდ. შევიდა საუნჯედ და ტიროდა მუნ.

Verse: 31      და დაიბანა პირი თჳსი Page of ms. O: 57v  და დაითმინა ტირილი და უბრძანა დაგებაჲ პურისაჲ.

Verse: 32      და დაუგეს მას მარტოსა და მათ თჳსა და მეეგჳპტელთა მათ, რომელნი პურსა ერთნეს, თჳსაგან, რამეთუ ვერ ყელ-ეწიფების მეეგჳპტელთა მათ პურისა ჭამაჲ ებრაელთა თანა, რამეთუ საძაგელება არს მეეგჳპტელთა მათ.

Verse: 33      და დასხდეს წინაშე მისსა უხუცესი უხუცესად და უმრწემჱსი უმრწემჱსად. განუკჳრდებოდა კაცთა მათ ძმისა მიმართ თჳსისა.

Verse: 34      მიიღებდეს ბოძსა კაცად-კაცადი მისგან თავისა თჳსისა, ხოლო დიდად განდიდნა ბოძი ბენიამენისი უფროჲს მათსა. და სუეს ღჳნოჲ და დაითრვნეს მის თანა.

Chapter: 44  
Verse: 1      და უბრძანა იოსებ ეზოჲს მოძღუარსა თჳსსა და ჰრქუა: აღავსენით ძაძანი მაგათ კაცთანი საზრდელითა, რავდენ ძალ-ედვას წარღებად, და შთაუდევით ვეცხლი კაცად-კაცადისაჲ პირსა ზედა ძაძისა თჳსისასა,

Verse: 2      და ბარძიმი იგი ვეცხლისაჲ შთაუდგთ ძაძასა მას უმრწემჱსისასა და სასყიდელიცა იფქლისა მისისაჲ. ხოლო მათ ყვეს სიტყჳსა მისებრ იოსებისა, ვითარცა-იგი უბრძანა მათ.

Verse: 3      და ვითარ განთენა ღამჱ იგი, წარგზავნნეს კაცნი იგი და კარაულნი მათნი.

Verse: 4      და ვითარ განვლეს ქალაქი და არღა გან/შორებულ Page of ms. O: 58r  იყვნეს შორად, ჰრქუა იოსებ ეზოჲს მოძღუარსა თჳსსა: აღდეგ, დევნა-უყავ კაცთა მათ, ეწიე და არქუ: რაჲსათჳს მომაგეთ მე ბოროტი კეთილისა წილ? რაჲსათჳს მიმპარეთ ბარძიმი ჩემი ვეცხლისაჲ?

Verse: 5      ანუ არა ესე არსა, რომლითა სუამნ უფალი ჩემი და იგი ზმნით იზმნინ მაგით? ბოროტი აღასრულეთ, რომელ-ესე ჰყავთ.

Verse: 6      ხოლო იგი ეწია და ჰრქუა სიტყჳსა მისებრ.

Verse: 7      მათ მიუგეს და ჰრქუეს: რად იტყჳ უფალი ჩუენი სიტყუასა მაგას? ნუ სიტყჳსა მაგისებრ მონათა შენთა!

Verse: 8      უკუეთუ ვეცხლი იგი, რომელ ვპოვეთ მონათა შენთა ჭურჭერთა ჩუენთა, მოვიღეთ შენდა ქუეყანით ქანაანისაჲთ, ვითარმცა ვიპარეთ სახლისაგან უფლისა შენისა ოქროჲ ანუ ვეცხლი?

Verse: 9      რომლისა თანაცა იპოოს მონათა შენთაგანისა ბარძიმი იგი, მოკუედინ და ჩუენმცა ვართ უფლისა შენისა მონა!

Verse: 10      ... ხოლო თქუენ უბრალო იყვნეთ.

Verse: 11      იწრაფეს და გარდაჰჴადეს კაცად-კაცადმან ტჳრთი თჳსი და განჰჴსნა თითოეულმან ძაძაჲ თჳსი.

Verse: 12      იწყო და აღიხილვიდა უხუცესითგან ვიდრე უმრწემჱსისა და პოვა ბარძიმი იგი ტჳრთსა შინა ბენიამენისსა.

Verse: 13      ხოლო მათ დაიპეს სამოსელი მათი და აჰკიდეს კაცად-კაცადმან ტჳრთი თჳსი Page of ms. O: 58v  კარაულსა და მიიქცეს ქალაქად.

Verse: 14      და შევიდა იუდა და ძმანი მისნი იოსებისა, ვიდრე სახლსა-ღა შინა თჳსსა იყო იოსებ, და დაცჳვეს წინაშე მისსა ქუეყანასა ზედა.

Verse: 15      ჰრქუა მათ იოსებ: რაჲ საქმე ჰქმენით ესე? არა იცითა, რამეთუ ზმნით იზმნინ კაცი ჩემ ვითარი?

Verse: 16      ჰრქნა მას იუდა: რაჲ-მე სიტყუაჲ მიგიგოთ უფალსა ჩუენსა. ანუ რასა ვიტყოდით ანუ რასა ვმართლობდეთ, რამეთუ ღმერთმან პოვნა მონანი თჳსნი ცოდვასა შინა. აჰა-ესერა ვართ ჩუენ მონანი უფლისა ჩუენისანი, ჩუენცა და რომლისა თანა იპოვა ბარძიმი იგი.

Verse: 17      ჰრქუა მათ იოსებ: ნუ იყოფინ ჩემდა სიტყჳსაებრ მაგის! რომლისა თანა იპოვა ბარძიმი იგი, იგიცა იყოს მონა ჩემდა, ხოლო თქუენ აღვედით ცოცხლებით მამისა თქუენისა.

Verse: 18      მი-რე-ეახლა მას იუდა და ჰრქუა: გევედრები, უფალო. იტყოდის მონაჲ შენი წინაშე შენსა და ნუ განჰრისხნები მონისა შენისათჳს, რამეთუ შენ ხარ შემდგომ ფარაოჲსსა.

Verse: 19      უფალო, შენ ჰკითხე მონათა შენთა და სთქუ: უკუეთუ გივის მამაჲ ანუ ძმაჲ?

Verse: 20      და გარქუთ უფალსა ჩუენსა, ვითარმედ: გჳვის ჩუენ მამაჲ მოხუცებული და ძჱ სიბერისა მისისაჲ, ძმაჲ ჩუენი. ხოლო ძმაჲ მისი მოკუდა და იგი დაშთა დედასა მისსა მარტოჲ და მამამან შეიყუარა იგი.

Verse: 21      ხოლო შენ არქუ მონათა შენთა: მოიყვანეთ იგი ჩემდა და მე ვიღუაწო იგი.

Verse: 22      Page of ms. O: 59r  და ჩუენ გარქუთ უფალსა ჩუენსა: ვერ ჴელ-ეწიფების ყრმასა მაგას დატევებაჲ მამისაჲ: უკუეთუ დაუტეოს მამაჲ, მოკუდეს იგი.

Verse: 23      ხოლო შენ არქუ მონათა შენთა: უკუეთუ არა მოვიდეს ძმაჲ იგი თქუენი უმრწემჱსი, არღარა შესძინოთ ხილვად პირი ჩემი.

Verse: 24      იყო, ვითარცა აღვედით მონისა შენისა, მამისა ჩუენისა, უთხართ მას სიტყუაჲ უფლისა ჩუენისაჲ.

Verse: 25      და მრქუა ჩუენ მონამან შენმან, მამამან ჩუენმან: წარვედით და მიყიდეთ ჩუენ მცირედ საზრდელი.

Verse: 26      ხოლო ჩუენ ვარქუთ: ვერ ჴელ-გუეწიფების შთასლვად, არამედ [ძმა]ჲ თუ ჩუენი უმრწემჱსი შთამოავლინო ჩუენ თანა, შთავიდეთ, რამეთუ ვერ ჴელ-გუეწიფების ხილვად პირი კაცისაჲ მის, უკუეთუ ძმაჲ ჩუენი უმრწემჱსი არა იყოს ჩუენ თანა.

Verse: 27      მრქუა ჩუენ მამამან ჩუენმან, მონამან შენმან: თქუენ უწყით, რამეთუ ორნი შვნა იგინი ცოლმან ჩემმან;

Verse: 28      და ერთი იგი წარწყმდა, გან-რაჲ-ვიდა ჩემგან, და სთქუთ, ვითარმედ: მჴეცმან შეჭამა იგი, და არღარა ვიხილე იგი.

Verse: 29      აწ ესე-ღა თუ წარიყვანოთ პირისაგან ჩემისა და შეხუდეს მაგას სნეულებაჲ გზასა ზედა და შთაავლინოთ სიბერჱ ჩემი მწუხარებით ჯოჯოხეთა?

Verse: 30      და აწ უკუეთუ აღვიდეთ მონისა Page of ms. O: 59v  შენისა, მამისა ჩუენისა, და ყრმაჲ ეგე არა იყოს ჩუენ თანა, რამეთუ სულნი მისნი გამოაბან სულსა მაგისსა,

Verse: 31      და იყოს, რაჟამს იხილოს, ვითარმედ ყრმაჲ იგი არა არს ჩუენ თანა, მოკუდეს და შთავავლინოთ მონათა შენთა სიბერჱ მონისა შენისა მამისა ჩუენისაჲ, მწუხარებით ჯოჯოხეთა.

Verse: 32      რამეთუ მონასა შენსა თავს-მიდებიეს ყრმაჲ ეგე მამისაგან და ვარქუ: უკუეთუ არა მოვიყვანო და დავადგინო ეგე შენ წინაშე, შეცოდებულ ვიყო მამისა ყოველთა დღეთა !

Verse: 33      აწ ვდგე მე მონად შენდა ყრმისა ამის წილ კირთად უფლისა ჩემისა, ხოლო ყრმაჲ ეგე აღვიდეს ძმათა თანა მამისა.

Verse: 34      არა თუ იყოს ძმაჲ ჩუენი უმრწემჱსი ჩუენ თანა, ვერცა მე აღვიდე მამისა და რაჲთა არა ვიხილო ძჳრი, რომელი პოოს მამამან ჩემმან.

Chapter: 45  
Verse: 1      და ვერღარა ეძლო იოსებს დათმენად ყოველთა წინაშე-მდგომელთა მისთა და თქუა: განავლინეთ ყოველი კაცი ჩემგან! და არავინ დგა წინაშე იოსებისსა არცა ერთ, რაჟამს გამოეცხადებოდა იოსებ ძმათა თჳსთა.

Verse: 2      აღიმაღლა ჴმაჲ ტირილით და ესმა ყოველთა ეგჳპტელთა და მიესმა სახლსა ფარაოჲსსა.

Verse: 3      ჰრქუა იოსებ ძმათა თჳსთა: მე ვარ იოსებ. ცოცხალ და არსა მამა[ჲ ჩ]ემი ? და ვერ მიუგეს სიტყუაჲ Page of ms. O: 60r  ძმათა მისთა, რამეთუ ეშინოდა, და შეძრწუნდეს ფრიად.

Verse: 4      ჰრქუა იოსებ ძმათა თჳსთა: მომეახლენით მე. და იგინი მიეახლნეს. და ჰრქუა მათ: მე ვარ იოსებ, რომელი მომყიდეთ ეგჳპტედ.

Verse: 5      ხოლო აწ ნუ სძრწით, ნუცა ფიცხელ გიჩს თქუენ, რამეთუ [!] მომყიდეთ მე აქა, რამეთუ ცხორებისა თქუენისათჳს მომავლინა მე ღმერთმან წინაშე თქუენსა.

Verse: 6      რამეთუ ესე მეორე-ღა წელი არს სიყმილი ქუეყანასა ზედა და მერმე ხუთნი წელნი სხუანი-ღა ყოფად არიან, რომელთა არა იყოს ჴნვა, არცა ლეწვა.

Verse: 7      და მომავლინა მე ღმერთმან თქუენსა წინა, რაჲთა დაშთეს ნე[შტი] თქუენი ქუეყანასა ზედა გამოზრდად ქუეყანასა ნეშტად დიდად.

Verse: 8      ხოლო აწ არა თქუენ მომავლინეთ აქა, არამედ ღმერთმან, და მყო მე ვითარცა მამაჲ ფარაოჲსი და უფალ ყოველსა სახლსა მისსა და მთავარ ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა.

Verse: 9      აწ იწრაფეთ მამისა ჩემისა და არქუთ მას: ამას იტყჳს იოსებ, ძჱ შენი: მყო მე ღმერთმან უფალ ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა. შთამოვედ ჩემდა და ნუ ჰყოვნი

Verse: 10      და დაემკჳდრე ქუეყანასა გესემისასა, რომელ არს არაბიაჲსაჲ, და იყავ მახლობელად ჩემდა, შენ და ძენი შენნი და ძენი ძეთა შენთანი, ცხოვარი და ზროხაჲ შენი და რაოდენი-რაჲ არს შენი,

Verse: 11      და მე გამოგზარდო შენ მუნ. ხოლო ხუთ წელ-ღა სიყმილი ყოფად არს, Page of ms. O: 60v  რაჲთა არა მოსწყდეთ შენ და ძენი შენნი და ყოველი მონაგები შენი.

Verse: 12      აჰა-ესერა თუალნი თქუენნი ჰხედვიდენ და თუალნი ბენიამენისნი, ძმისა ჩემისანი, რამეთუ პირი ჩემი გეტყჳს თქუენ.

Verse: 13      უთხართ მამასა ჩემსა ყოველი დიდებაჲ ჩემი ეგჳპტეს შინა და რავდენი-ესე იხილეთ. და ადრე ყავთ და მოიყვანეთ მამაჲ ჩემი აქა.

Verse: 14      და მოეხჳა ქედსა ბენიამენისსა, ძმისა თჳსისასა, და ტიროდა მას ზედა და ბენიამენ ტიროდა ქედსა ზედა იოსებისსა

Verse: 15      ამბორს-უყოფდა ყოველთა ძმათა თჳსთა და ტიროდა მათ თანა. ამისა შემდგომად ეტყოდეს ძმანი მისნი.

Verse: 16      და მიიწია სიტყუაჲ ესე ყურთა ფარაოჲსთა და უთხრეს, ვითარმედ: მოსრულ არიან ძმანი იოსებისნი. განიხარა ფარაო და ყოველთა მსახურთა მისთა.

Verse: 17      ჰრქუა ფარაო იოსებს: არქუ ძმათა შენთა, რაჲთა ესე ყონ: აღავსენით ძაძანი თქუენნი იფქლითა და წარვედით ქუეყანად ქანაანისა

Verse: 18      და წარმოიყვანეთ მამაჲ თქუენი და ყოველი მონაგები თქუენი და მოვედით ჩემდა. და მიგცე თქუენ კეთილი ეგჳპტისაჲ და შჭამდეთ თქუენ ტჳნსა ქუეყანისასა.

Verse: 19      ხოლო შენ ამცენ ძმათა შენთა ესრჱთ, რაჲთა მიიღონ ურმები ქუეყანით ეგჳპტით ყრმათა თქუენთათჳს და ცოლთა, დ[ა წა]რმოიყვანეთ მამაჲ თქუენი Page of ms. O: 61r  და მოვედით.

Verse: 20      და ნუ ჰრიდებნ თუალი თქუენი ჭურჭერსა თქუენსა, რამეთუ ყოველივე კეთილი ეგჳპტისაჲ თქუენდა იყოს.

Verse: 21      და ყვეს ეგრეთ ძეთა ისრაჱლისათა. და მისცა მათ იოსებ ურმები ბრძანებისაებრ მეფისა ფარაოჲსა და აუგო მათ საზრდელი გზასა ზედა.

Verse: 22      და ყოველთა მათ მისცა მრჩობლი სამოსელი, ხოლო ბენიამენს მისცა ორასი დრაჰკანი და ხუთი წყვილი თითოფერი სამოსელი.

Verse: 23      და მამასა მიუძღუანა ეგრევე სახედ და ათი ვირი, რომელსა ეკიდა ყოვლისაგან კეთილისა ეგჳპტისა, და ათი ჯორი, რომელსა აქუნდა პური საგზლად მამისა თჳსისა.

Verse: 24      და წარგზავნნა ძმანი თჳსნი და ჰრქუა მათ: ნუ გულს-იწყებთ გზასა ზედა.

Verse: 25      და აღმოვიდეს ეგჳპტით ქუეყანად ქანაანისა იაკობისა, მამისა მათისა,

Verse: 26      და უთხრეს, ვითარმედ: ცოცხალ არს ძჱ შენი იოსებ და იგი უფლებს ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა. განკჳრდა გონებასა თჳსსა და არა ჰრწმენი მათი.

Verse: 27      უთხრობდეს ყოველთა სიტყუათა იოსებისთა, რომელთა-იგი ეტყოდა მათ. და ვითარ იხილა ურმები იგი, რომელ მოუძღუანა იოსებ, რაჲთა წარიყვანოს იგი, განცხოველდა სული იაკობისი, მამისა მათისაჲ,

Verse: 28      და თქუა ისრაჱლ: დიდ არს ესე ჩემდა, უკუეთუ ძჱ ჩემი იოსებ ცოცხალ არს. Page of ms. O: 61v  მივიდე და ვიხილო ვიდრე სიკუდიდმდე ჩემდა.

Chapter: 46  
Verse: 1      წარვიდა ისრაჱლ, იგი და ყოველივე მისი, და მოვიდა ჯურღმულსა მას თანა ფიცისასა და შეწირა მსხუერპლი ღმრთისა მამისა თჳსისა ისაკისისა.

Verse: 2      ჰრქუა ღმერთმან ისრაჱლს ჩუენებასა ღამისასა: იაკობ, იაკობ. ხოლო მან ჰრქუა: აქა, უფალო.

Verse: 3      [ხოლო მან ჰრქუა:] მე ვარ ღმერთი მამათა შენთაჲ. ნუ გეშინინ შთასლვად ეგჳპტედ, რამეთუ ნათესავად დიდად გყო შენ მუნ.

Verse: 4      მე შთამოვიდე შენ თანა ეგჳპტედ. და აღმოგიყვანო შენ მიერ სრულიად. და იოსებ დაგასხნეს ჴელნი თუალთა შენთა.

Verse: 5      აღდგა იაკობ ჯურღმულისა მისგან ფიცისა და წარიყვანეს ძეთა იაკობისთა ისრაჱლ, მამაჲ მათი. აღსხეს ჭურჭერი მათი და ცოლები მათი ურმებსა, რომელ მიეძღუანა იოსებს.

Verse: 6      და წარიღეს ნაყოფი მათი და ყოველი მონაგები მათი, რაოდენი-რაჲ მოეგო ქანაანისა ქუეყანასა, და შთავიდეს ეგჳპტეს იაკობ და ნათესავნი მისნი მის თანა,

Verse: 7      ძენი მისნი და ძენი ძეთა მისთანი და ასულნი ასულთა მისთანი და ყოველი ნათესავი მისი შთაიყვანა ეგჳპტედ.

Verse: 8      ესე სახელები არს ძეთა ისრაჱლისათა, რომელნი შევიდეს ეგჳპტეს იაკობის თანა, მამისა მათისა. იაკობ და ძენი მისნი: პირმშოჲ იაკობისი რუბენ.

Verse: 9      ძენი რუბენისნი: ენუქ და ფალუს, ასრომ და ქარმი.

Verse: 10      ძენი Page of ms. O: 62r  სჳმეონისნი: ევმოთ და იამენ, აოდ და აქინ, საარ.

Verse: 11      ძენი ლევისნი: გეთსონ, კაათ და მერარი.

Verse: 12      ძენი იუდაჲსნი: ჱრ და ავნან... ქუეყანასა ქანაანისასა. იყვნეს ძენი ფარეზისნი: ასრომ და იამუელ.

Verse: 13      ძენი იზაქარისნი: თოლა, ფულა, იასობ და ზამბრამ.

Verse: 14      ძენი ზაბილონისნი: ზედენ, ალონ და აიელ.

Verse: 15      ესე ძენი ლიაჲსნი, რომელნი უშვნა იაკობს შუვამდინარეს ასურეთისასა, და დინა, ასული მისი.

Verse: 16      ძენი გადისნი: საფონ, ანგის და სავნის, თასუბამ და აედის და აიელიეს.

Verse: 17      ძენი ასერისნი: იემნა და იესუ, იეულ და ბარია და სარა, დაჲ მათი. ძენი ბარიაჲსნი: ქობორ და მელქიელ.

Verse: 18      ესე ძენი ზელფაჲსნი, რ̃ლ მისცა ლაბან ლიას, ასულსა თჳსსა, რომელმან უშვნა. ესენი იაკობს, სული ათექუსმეტ.

Verse: 19      ძენი რაქელისნი, ცოლისა იაკობისნი: იოსებ და ბენიამენ.

Verse: 20      იყვნეს ძენი იოსებისნი ეგჳპტეს, რომელნი უშვნა მას ასენექ, ასულმან პეტეფრესმან, მღდელისა მზის ქალაქისამან, მანასე და ეფრემ. იყვნეს ძენი მანასესნი, რომელნი უშვნა მას ხარჭმან ასურმან, მაქირ. და მაქირ შვა გალაადი. ძენი ეფრემისნი: სუტალამ და ტალამ. ძენი სუტალამისნი: ედემ.

Verse: 21      ძენი ბენიამენისნი: Page of ms. O: 62v  ბალა, ქობორ და იასბელ. იყვნეს ძენი ბალაჲსნი: გერა, ნოემან, ლაქის, როს, მამფინ. და გერა შვა არადი.

Verse: 22      ესე ძენი რაქელისნი, რომელნი უშვნა იაკობს, ყოველი სული ათრვამეტ.

Verse: 23      ძენი დანისნი: ასომ.

Verse: 24      ძენი ლეფთალემისნი: ასიელ, გოვინი, ისაარ და სელიმ.

Verse: 25      ესე ძენი ბალაჲსნი, რომელ მისცა ლაბან რაქელს, ასულსა თჳსსა, და უშვნა იაკობს, ყოველი სული შჳდ.

Verse: 26      ყოველნი, რომელნი შევიდეს იაკობის თანა ეგჳპტეს, რომელნი გამოსრულ იყვნეს წყვილთაგან მისთა, გარეშე ცოლთა ძეთა იაკობისთა, ყოველი სული სამეოც და ექუს.

Verse: 27      ძენი იოსებისნი, რომელნი ესხნეს ეგჳპტეს, სული ცხრა. ყოველი სული, რომელნი შევიდეს ეგჳპტეს იაკობის თანა, სამეოც და ათხუთმეტ.

Verse: 28      ხოლო იუდა წარავლინა წინაჲსწარ მისა იოსებისა, რაჲთა მოეგებვოდის მას კათერონ ქალაქსა, ქუეყანასა რამესესსა.

Verse: 29      აღაგნა იოსებ ეტლნი თჳსნი და აღვიდა შემთხუევად იაკობისა, მამისა თჳსისა, კათერონ ქალაქსა. და იხილა იგი და ტიროდა ტირილითა დიდითა.

Verse: 30      ჰრქუა ისრაჱლ იოსებს: მოვკუდე აწ ამიერითგან, ვინაჲთგან ვიხილე, იოსებ, პირი შენი, რ̃ შენ ცოცხალ-ღა ხარ.

Verse: 31      ჰრქუა იოსებ ძმათა თჳსთა: Page of ms. O: 63r  აღვიდე და უთხრა ფარაოს და ვჰრქუა მას: ძმანი ჩემნი და სახლი მამისა ჩემისაჲ, რომელნი იყვნეს ქუეყანასა ქანაანისასა, მოსრულ არიან ჩემდა.

Verse: 32      ხოლო კაცნი იგი არიან მწყემს, რამეთუ საცხოვრის მზრდელ არიან. საცხოვარი მათი და ზროხაჲ და ყოველი, რაჲცა არს მათი, მოსრულ არს.

Verse: 33      უკუეთუ გიწოდის თქუენ ფარაო და გრქუას: რაჲ არს საქმჱ თქუენი,

Verse: 34      თქუთ, ვითარმედ: კაცნი საცხოვრის მზრდელნი ვართ მონანი შენნი სიყრმითგან ვიდრე მოაქადმდე, ჩუენ და მამანი ჩუენნი, და რაჲთა დავეშენნეთ ქუეყანასა მას გესემისასა, რამეთუ საძაგელ არს მეეგჳპტელთა ყოველი მწყემსი ცხოვართაჲ.

Chapter: 47  
Verse: 1      მოვიდა იოსებ, უთხრა ფარაოს და ჰრქუა: მამაჲ ჩემი და ძმანი ჩემნი, საცხოვარი მათი და ზროხაჲ და ყოველივე მათი მოსრულ არიან ქუეყანით ქანაანისაჲთ და არიან იგინი ქუეყანასა გესემისასა.

Verse: 2      და ძმათაგანი მისთაჲ წარმოიყვანა ხუთი კაცი და დაადგინნა წინაშე ფარაოჲსსა.

Verse: 3      ჰრქუა ფარაო ძმათა იოსებისთა: რაჲ არს საქმჱ თქუენი? ხოლო მათ ჰრქუეს: მწყემსნი ვართ ცხოვართანი მონანი შენნი ...

Verse: 4      და მწირობად მოსრულ ვართ ქუეყანასა, რამეთუ არა არს საძოვარი საცხოვართა [მონათა] შენთაჲსა, რამეთუ განძლიერდა სიყმილი Page of ms. O: 63v  ქუეყანასა ქანაანისსა. აწ დავეშჱნნეთ მონანი შენნი ქუეყანასა გესემისასა.

Verse: 5_(6B)      ჰრქუა ფარაო იოსებს: დაემკჳდრნედ ქუეყანასა გესემისასა. უკუეთუ იცი, ვითარმედ არიან მათ შოვრის კაცნი ძლიერნი, და დაადგინენ მთავრად ჩემთა ცხოვართა. მოვიდეს ეგჳპტედ იოსებისა იაკობ და ძენი მისნი. ესმა ფარაოს, მეფესა ეგჳპტისასა.
Verse: 5      და ჰრქუა ფარაო იოსებს: მამაჲ შენი და ძმანი შენნი მოსრულ არიან შენდა.

Verse: 6      ეგერა ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ შენ წინაშე არს; უმჯობჱსსა ქუეყანასა დაამყარე მამაჲ და ძმანი შენნი.

Verse: 7      შეიყვანნა იოსებ მამაჲ თჳსი და დედაჲ და დაადგინნა წინაშე ფარაოჲსა. აკურთხა იაკობ ფარაო.

Verse: 8      და ჰრქუა: რავდენ არიან წელნი დღეთა ცხორებისა შენისათანი?

Verse: 9      ჰრქუა იაკობ ფარაოს. წელნი დღეთა ცხორებისა ჩემისათანი, რომელთა ვმწირობდ, ას ოც და ათ წელ. მცირე და ბოროტ იყვნეს წელნი დღეთა ცხორებისა ჩემისათანი. ვერ მიიწინეს დღეთა მათ წელთა ცხორებისა მამათა ჩემთაჲსა, რავდენთა დღეთა მწირობდეს.

Verse: 10      აკურთხა იაკობ ფარაო და გამოვიდა მისგან.

Verse: 11      და დააშჱნა იოსებ მამაჲ თჳსი [და ძმანი თჳსნი] და მისცა მათ სამკჳდრებელი ქუეყანასა Page of ms. O: 64r  ეგჳპტისასა, უმჯობესსა ქუეყანასა მას რამესჱსსა, ვითარცა უბრძანა ფარაო.

Verse: 12      და იფქლსა უწყვიდა საწყაულით მამასა და ძმათა თჳსთა და ყოველსა სახლსა მამისა თჳსისასა, იფქლსა თავად-თავად.

Verse: 13      და იფქლი არა იყო ყოველსა ქუეყანასა, რამეთუ განძლიერდა სიყმილი ფრიად და მოაკლდა ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ და ქუეყანაჲ ქანაანისაჲ სიყმილითა.

Verse: 14      და შეკრიბა იოსებ ყოველი ვეცხლი, რავდენი იპოვა ქუეყანასა ეგჳპტისასა და ქუეყანასა ქანაანისასა, იფქლითა მით, რომელსა იყიდდეს, უწყვიდა მათ და შეიღო იოსებ ყოველი სახლსა ფარაოჲსსა.

Verse: 15      მოაკლდა ვეცხლი ქუეყანასა ეგჳპტისასა და ქუეყანა[სა] ქანაანისასა. მოვიდეს ყოველნი ეგჳპტელნი იოსებისა და ეტყოდეს: მეც ჩუენ პური და რაჲსა მოვწყდებით წინაშე შენსა, რამეთუ მოგუაკლდა ჩუენ ვეცხლი?

Verse: 16      ჰრქუა მათ იოსებ: მომეცით მე საცხოვარი თქუენი და გცე თქუენ პური საცხოვრისა წილ თქუენისა.

Verse: 17      მოჰგუარეს საცხოვარი მათი და სცა მათ პური იოსებ საცხოვრისა წილ მათისა: ცხენებისა წილ და ვირებისა. ზროხებისა და ცხოვრისა. და გამოზარდნა იგინი მას წელიწადსა შინა პურითა ყოვლისა წილ საცხოვრისა მათისა.

Verse: 18      Page of ms. O: 64v  წარჴდეს წელიწადნი იგი და მოვიდეს მისა და ჰრქუეს მას: ნუუკუე მოვისრნეთ უფლისა ჩუენისაგან, რამეთუ მოგუაკლდა ჩუენ ვეცხლი მონაგები და საცხოვარი შენდამი უფლისა ჩუენისა და არარაჲ დამშთა ჩუენ წინაშე უფლისა ჩუენისა, გარნა თუ ესე გუამი და ქუეყანაჲ ჩუენი.

Verse: 19      რაჲთა არა მოვწყდეთ წინაშე შენსა და ქუეყანაჲ მოოჴრდეს, მიმყიდენ ჩუენ და ქუეყანაჲ ჩუენი პურისა წილ და ვიყვნეთ ჩუენ და ქუეყანაჲ ჩუენი მონა ფარაოჲსა. მეც ჩუენ თესლი, რაჲთა ვსთესოთ, ვცხონდეთ და არა მოვწყდეთ. და ქუეყანაჲ მოოჴრდეს.

Verse: 20      და მოუყიდა იოსებ ყოველი ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ ფარაოს, რამეთუ მისცეს ქუეყანაჲ ეგჳპტელთა ფარაოს, რამეთუ დაიპყრა იგი სიყმილმან და იყო ქუეყანაჲ იგი ფარაოჲსა.

Verse: 21      და ერი იგი დაამონა კირთად ფარაოს კიდითგან საზღვრით ეგჳპტისაჲთ ვიდრე კიდედმდე მისა,

Verse: 22      თჳნიერ ხოლო ქუეყანისა მის მღდელთაჲსა -- იგი ხოლო არა მოუყიდა იოსებ, რამეთუ უსასყიდლოდ სცემდა იოსებ მღდელთა ფარაოჲსთა და ჭამდეს საცემელსა მას, რომელსა სცემდა მათ ფარაო; ამისგან არა განყიდეს ქუეყანაჲ.

Verse: 23      ჰრქუა იოსებ ყოველთა ეგჳპტელთა: აჰა-ესერა მოგიგენ თქუენ და ქუეყანაჲ თქუენი დღესითგან ფარაოჲსად. მიიღეთ თქუენ თესლი Page of ms. O: 65r  და დასთესეთ ქუეყანაჲ.

Verse: 24      და ნაყოფი მისი, რომელი იყოს, მოეცით მეხუთჱ ნაწილი მისი ფარაოს. ხოლო ოთხი ნაწილი იყავნ თავისა თქუენისა. თესლად ქუეყანისა და საზრდელად თქუენდა და ყოვლისა სახლისა თქუენისა.

Verse: 25      და მათ ჰრქუეს: მაცხოვნენ ჩუენ, ვპოვეთ მადლი წინაშე შენსა, უფალო ჩუენო, და ვიყვნეთ მონა ფარაოჲსა.

Verse: 26      და დადვა იოსებ ესე ბრძანებაჲ ქუეყანასა ეგჳპტისასა ვიდრე დღჱნდელად დღედმდე: მეხუთჱ ნაწილი ფარაოს, თჳნიერად ხოლო ქუეყანისა მის მღდელთაჲსა, -- არა იყო ფარაოჲსა.

Verse: 27      ხოლო დაემკჳდრა ისრაჱლ ქუეყანასა გესემისასა ეგჳპტეს და დაეშჱნნეს მას ზედა, აღორძნდეს და განმრავლდეს ფრიად.

Verse: 28      ცხომდა [?] იაკობ [ქუეყანასა ეგჳპტისასა] ათჩჳდმეტ წელ და იყვნეს დღენი ცხორებისა მისისანი და წელნი იაკობისნი ას ორმეოც და ჩჳდმეტ წელ.

Verse: 29      და მოიწინეს დღენი სიკუდილისა იაკობისნი. მოუწოდა იოსებს, ძესა თჳსსა, და ჰრქუა მას: უკუეთუ ვპოვე მადლი წინაშე შენსა, დასდევ ჴელი შენი წყვილთა ჩენთა და ჰყო ჩემ თანა მოწყალებაჲ და ჭეშმარიტებაჲ, რაჲთა არა დამფლა მე ეგჳპტეს.

Verse: 30      არამედ დამფალ მე მამათა ჩემთა თანა, განმიღე მე ეგჳპტით და დამფალ მე საფლავსა მათსა. ხოლო იოსებ ჰრქუა: Page of ms. O: 65v  მე ეგრე ვყო.

Verse: 31      ჰრქუა მას იაკობ: მეფუცე მე. და ეფუცა. და თაყუანის-სცა ისრაჱლ წუერსა ზედა კუერთხისა მისისასა.

Chapter: 48  
Verse: 1      და იყო შემდგომად სიტყჳსა ამის. უთხრეს იოსებს, ვითარმედ: მამაჲ შენი უძლურ არს. და წარმოიყვანნა ორნი ძენი მისნი ეფრემ და მანასე და მოვიდა იაკობისა.

Verse: 2      უთხრეს იაკობს და ჰრქუეს: აჰა იოსებ, ძჱ შენი, მოვიდა შენდა. და განძლიერდა ისრაჱლ და დაჯდა ცხედარსა ზედა.

Verse: 3      ჰრქუა იაკობ იოსებს: ღმერთი ჩემი მეჩუენა მე ლუზას, ქუეყანასა ქანაანისასა, და მაკურთხა მე

Verse: 4      და მრქუა: აღგაორძინო შენ და განგამრავლო შენ და გყო შენ ნათესავად და კრებულად. და მიგცე შენ ქუეყანაჲ ესე და ნათესავსა შენსა შემდგომად შენსა სამკჳდრებელად საუკუნოდ.

Verse: 5      აწ უკუე ორნი ეგე ძენი შენნი, რონელნი გესხნეს ეგჳპტეს, ჩემნი არიან, ეფრემ და მანასე, ვითარცა რუბენ და სჳმეონ იყვნეს ჩემდა.

Verse: 6      ხოლო შვილის შვილნი, რომელნი გესხნენ შენ შემდგომად მაგათსა, იყვნენ სახელითა ძმათა მათთაჲთა, იწოდნენ მათსა მას ნაწილსა.

Verse: 7      მე რაჟამს მოვიდოდე შუვამდინარით ასურეთისაჲთ, მოკუდა რაქელ, დედაჲ შენი, ქუეყანასა ქანაანისასა, ვითარ მოვიწიე მე ცხენთ სარბიელსა მას ქუეყა/ნასა Page of ms. O: 66r  ქებრათაჲსასა მისლვად ევფრათად, და დავჰფალ იგი გზასა ზედა ცხენთ სარბიელთასა, ესე-იგი არს ბეთლემი.

Verse: 8      ვითარცა იხილნა ისრაჱლ ძენი იოსებისნი, თქუა: ვინ არიან ესენი?

Verse: 9      ჰრქუა იოსებ მამასა თჳსსა: ძენი ჩემნი არიან, რომელნი მომცნა მე ღმერთმან აქა. და ჰრქუა იაკობ: მომგუარენ მე იგინი აქა და ვაკურთხნე იგინი.

Verse: 10      ხოლო თუალნი იაკობისნი დამძიმებულ იყვნეს სიბერითა და ვერ ეძლო ხედვად. მოიყვანნა იგინი ახლოს მისა. და ამბორს-უყთ მათ და შეიტკბნა იგინი.

Verse: 11      და ჰრქუა ისრაჱლ იოსებს: აჰა -- ესერა პირისა შენისაგან არა ჴუებულ ვიქმენ და მიჩუენა ღმერთმან თესლიცა შენი.

Verse: 12      გამოიყვანნა იგინი იოსებ მუცლთაგან იაკობისთა და თაყუანის-სცეს მას ქუეყანასა ზედა.

Verse: 13      მოიყვანნა იოსებ ძენი თჳსნი: ეფრემ მარჯუენით მარცხენედ კერძო ისრაჱლისა, ხოლო მანასე მარცხენით მარჯუენედ კერძო ისრაჱლისა და მიაახლნა იგინი მას.

Verse: 14      განყო ისრაჱლ ჴელი მარჯუენჱ მისი და დასდვა თავსა ზედა ეფრემისსა, რამეთუ იყო იგი უმრწემესი და მარცხენჱ მისი თავსა ზედა მანასჱსსა და იცვალნა ჴელნი მისნი.

Verse: 15      აკურთხნა იგინი და თქუა: ღმერთმან. რომელსა Page of ms. O: 66v  სათნო-ეყვნეს მამანი ჩემნი წინაშე მისსა, აბრაჰამ და ისააკ, ღმერთმან, რომელმან გამომზარდა მე სიყრმითგან ჩემით ვიდრე დღჱნდელად დღედმდე.

Verse: 16      ანგელოზმან, რომელმან მიჴსნა მე ყოვლისაგან ბოროტისა, აკურთხენინ ყრმანი ესე! და ეწოდოს სახელი ჩემი ამათ ზედა და სახელი მამათა ჩემთაჲ აბრაჰამისი და ისაკისი და გამრავლდედ სიმრავლედ დიდად ქუეყანასა ზედა!

Verse: 17      ვითარცა იხილა იოსებ, რამეთუ დასდვა მამამან მისმან მარჯუენე მისი თავსა ზედა ეფრემისსა, მძიმე-უჩნდა მას და უპყრა იოსებ ჴელი მამასა თჳსსა აღებად თავისაგან ეფრემისა და დადებად თავსა ზედა მანასჱსსა.

Verse: 18      ჰრქუა იოსებ მამასა თჳსსა: არა ეგრე, მამაო, რამეთუ ესე არს პირმშოჲ; დასდევ მარჯუენჱ შენი თავსა ზედა ამისსა.

Verse: 19      და არა ინება, არამედ ჰრქუა: ვიცი, შვილო, ვიცი. ესეცა იყოს ერად და ესეცა ამაღლდეს. არამედ ძმაჲ მაგისი უმრწემჱსი უფროჲს მაგისსა იყოს და ნათესავი მაგისი იყოს მრავლად თესლებად.

Verse: 20      და აკურთხნა იგინი მას დღესა შინა და თქუა: თქუენ შოვრის იკურთხეოდის ისრაჱლ და თქუან: გყავნ ღმერთმან ვითარცა ეფრემ და მანასე ! და დაადგინა ეფრემ Page of ms. O: 67r  წინა მანასჱსსა.

Verse: 21      ჰრქუა იაკობ იოსებს: მე ესერა მოვკუდები და იყოს ღმერთი თქუენ თანა და მიგაქცინეს თქუენ ქუეყანად მამათა თქუენთა!

Verse: 22      მე მიგცემ შენ სიკიმასა გარეშე ძმათა შენთაჲსა, რომელი დაგიპყარ ჴელთაგან ამორეველთაჲსა მახჳლითა ჩემითა და მშჳლდითა.

Chapter: 49  
Verse: 1      მოუწოდა იაკობ ძეთა თჳსთა და ჰრქუა: შემომიკერბით და გითხრა თქუენ . . . უკუანაჲსკნელთა დღეთა,

Verse: 2      მოკერბით და ისმინეთ ძეთა იაკობისთა ისრაჱლ მამისა თქუენისაჲ.

Verse: 3      რუბენ, პირმშოჲ ჩემი, დასაბამი შვილთა ჩემთაჲ, ფიცხლად ხჳდოდე, ფიცხლად და თავჴედად.

Verse: 4      აღსდუღდი, ვითარცა წყალი. ნუ შეჰგბები, რამეთუ აჰჴედ საწოლსა მამისა შენისასა და შეაგინე სარეცელი, რომელსა აჰჴედ.

Verse: 5      სჳმეონ და ლევი ძმათა აღასრულეს სიცრუვჱ ჴდომითა მათითა.

Verse: 6      ზრახვასა მათსა ნუ შევალნ სული ჩემი და შეკრებასა მათსა ნუ აჰყვებინ ღჳძლი ჩემი, რამეთუ გულის წყრომითა მათითა მოწყჳდნეს კაწნი და გულის თქუმითა დაჰკუეთნეს ძარღუნი კუროსა.

Verse: 7      წყეულ იყავნ გულის თქუმაჲ მათი, რამეთუ თავჴედებით მცბიერებაჲ მათი, რამეთუ ფიცხელ, Page of ms. O: 67v  განვყვნე იგინი ისრაჱლსა შოვრის და განესთესნე იგინი იაკობსა შოვრის.

Verse: 8      იუდა, შენ გაქებენ ძმანი შენნი. ჴელნი შენნი ზურგსა მტერთა შენთასა; თაყუანის-გცემდენ ძენი მამისა შენისანი.

Verse: 9      ლეკუ ლომისა იუდა, მცენარისაგან აღმოჰჴედ, შვილო ჩემო. მიწოლით მიიძინო ვითარცა ლომმან და ვითარცა ლეკუმან ლომისამან. ვინ-მე აღადგინოს იგი?

Verse: 10      არა მოაკლდეს მთავარი იუდაჲსგან და წინამძღუარი წყვილთაგან მისთა, ვიდრემდე მოვიდეს რომლისაჲ-იგი განმზადებულ არს, და იგი არს მოლოდებაჲ წარმართთაჲ.

Verse: 11      გამოაბას ვენაჴსა კიცჳ მისი და რქასა ვენაჴისასა კიცჳ ვირისა მისისაჲ. განრცხას ღჳნითა სამოსელი თჳსი და სისხლითა ყურძნისაჲთა სამკაული თჳსი.

Verse: 12      მხიარულ იყვნენ თუალნი მისნი უფროჲს ღჳნისა და სპეტაკ კბილნი მისნი უფროჲს სძისა.

Verse: 13_(14)      იზაქარს კეთილის გულმან უთქუა. განისუენებდეს შოვრის ნაწილსა მისსა

Verse: 14_(15)      და იხილოს განსუენებაჲ მისი, რამეთუ კეთილ და ქუეყანაჲ პოხილ. მისცნა მჴარნი თჳსნი შრომად და იქმნა კაც ქუეყანის მოქმედ.

Verse: 15_(13)      ზაბილონ ზღჳს კიდესა დაეშჱნოს და იგი ავლინებდეს ნავ/თა Page of ms. O: 68r  და მიიწიოს ვიდრე სიდონდმდე.

Verse: 16      დან შჯიდეს ერსა თჳსსა ვითარცა ნათესავი ერთი ისრაჱლსა შოვრის;

Verse: 17      და იყოს დან გუელ გზასა ზედა, მზირად მჯდომარე ალაგთა და უკბენდეს ტერფთა ცხენთასა და დაეცეს მჴედარი მართლუკუნ

Verse: 18      და მაცხოვარებასა უფლისასა მოელოდის.

Verse: 19      გად განცდით განცადოს იგი და მანცა განცადოს იგი შემდგომად კუალსა მისსა.

Verse: 20      ასერ პოხილ პური მისი და მან მოსცეს საზრდელი მთავართა.

Verse: 21      ნეფთალემ ხჱ მცენარჱ და მოსცემდეს ნაყოფსა სიკეთითა.

Verse: 22      იოსებ, შვილი ჩემი, აღორძინებული, საშურელი ძჱ ჩემი უმრწემჱსი, ჩემდა მოიქეც;

Verse: 23      რომლისათჳს ზრახვა-ყვეს და გაგინებდეს და ემტერნეს უფალნი იგი მშჳლდთანი.

Verse: 24      და შეიმუსრა ძალითურთ მშჳლდები მათი და დაჰჴსნდეს ძარღუნი ჴელთა მკლავთა მათთანი ჴელითა ძლიერითა იაკობის მიერ, რომელმან განგაძლიერა შენ ისრაჱლ.
Verse: 24_(25)      ღმრთისა მიერ მამისა შენისა.

Verse: 25      და შეგეწეოდის შენ ღმერთი ჩემი და გაკურთხოს შენ კურთხევითა ზეცისაჲთა ზეგარდამო და კურთხევითა ქუეყანისაჲთა, რომლისათჳს იქმნების ყოველი, კურთხევისათჳს Page of ms. O: 68v  ძუძუთაჲსა და საშოჲსა.

Verse: 26      კურთხევითა მამისა შენისაჲთა განსძლიერდი უფროჲს კურთხევისა მთათა ზედა მყართაჲსა და კურთხევად ბორცუთა საუკუნეთა იყვნენ თავსა ზედა იოსებისსა და თხემსა ზედა, რომელი წინამძღუარ იყო ძმათა.

Verse: 27      ბენიამენ მგელ მტაცებელ, გინთიად ჭამდეს-ღა და მწუხრი განუყოფდეს საზრდელსა.

Verse: 28      ყოველნი ესე ძენი იაკობისნი ტომნი ათორმეტნი. ამას ეტყოდა მათ მამაჲ მათი და აკურთხნა იგინი, კაცად-კაცადი კურთხევისაებრ თჳსისა აკურთხნა იგინი.

Verse: 29      და ჰრქუა მათ: მე შევეძინები ერსა ჩემსა. დამფალთ მე მამათა ჩემთა თანა ქუაბსა მას მრჩობლსა, რომელ-იგი არს აგარაკსა მას ეფრონის ქეტელისასა,

Verse: 30      ...რომელ არს წინაშე მამბრჱსა, ქუეყანასა ქანაანისასა, რომელ-იგი მოიგო აბრაჰამ ქუაბი ეფრონისგან ქეტელისა საფლავად სასყიდლით.

Verse: 31      მუნ დაჰფლეს აბრაჰამ და ცოლი მისი სარა და მუნ დაჰფლეს ისაკ და ცოლი მისი რებეკა და მუნ დაჰფლეს ლია

Verse: 32      მოგებულსა მას აგარაკსა და რომელ-იგი არს მას შინა ქუაბი Page of ms. O: 69r  ძეთაგან ქეტისთა.

Verse: 33      და დასცხრა იაკობ ბრძანებად ძეთა თჳსთა და აღიხუნა ფერჴნი თჳსნი ცხედრად და მოაკლდა და შეეძინა მამათა თჳსთა.

Chapter: 50  
Verse: 1      და დავარდა იოსებ პირსა ზედა მამისა თჳსისასა და ტიროდა და ამბორს-უყოფდა მას.

Verse: 2      და უბრძანა იოსებ მონათა თჳსთა მკუდრის მმოსელთა შემოსად მამაჲ თჳსი და შემოსეს მკუდრის მმოსელთა მათ ისრაჱლ.

Verse: 3      და აღასრულეს მისი ორმეოცი დღჱ, რამეთუ ესრჱთ აღირაცხებიან დღენი დაფლვისანი, და ეგლოვდა მას ყოველი ეგჳპტე სამეოც და ათ დღე.

Verse: 4      და ვითარცა წარჴდეს დღენი იგი გლოვისანი, ეტყოდა იოსებ მთავართა მათ ფარაოჲსთა და ჰრქუა, უკუეთუ ვპოვე მადლი წინაშე თქუენსა, ეტყოდეთ ყურთა ფარაოჲსთა და არქუთ:

Verse: 5      მამამან ჩემმან მაფუცა მე და მრქუა: საფლავსა მას, რომელ-იგი ვქმენ თავისა ჩემისა ქუეყანასა მას ქანაანისასა, მუნ დამფალ მე. აწ უკუე აღვიდე და დავჰფლა მამაჲ ჩემი და კუალად მოვიდე.

Verse: 6      ჰრქუა ფარაო იოსებს: აღვედ და დაჰფალ მამაჲ შენი, ვითარცა-იგი გაფუცა შენ.

Verse: 7      და აღვიდა იოსებ Page of ms. O: 69v  დაფლვად მამისა თჳსისა და მის თანა აღვიდეს ყოველნი მონანი ფარაოჲსნი და მოხუცებულნი სახლისა მისისანი და ყოველნი მოხუცებულნი ქუეყანისა ეგჳპტისანი,

Verse: 8      და ყოველი სახლი იოსებისი და ყოველნივე ძმანი მისნი და ყოველნივე სახლისა მამულისა მისისა ნათესავნი. ცხოვარი და ზროხაჲ დაუტევეს ქუეყანასა გესემისასა.

Verse: 9      და მის თანა აღვიდა ეტლები და მჴედრები. და იყო ბანაკი იგი დიდ ფრიად.

Verse: 10      და მოვიდეს იგინი კალოებსა მას ზედა ატადისასა, რომელ არს წიაღ იორდანესა, და ეტყებდეს მას ტყებითა დიდითა და ძლიერითა ფრიად. და ყო იოსებ გლოვაჲ მამისა თჳსისაჲ შჳდ დღე.

Verse: 11      და იხილეს მკჳდრთა ქუეყანისა ქანაანისათა გლოვაჲ კალოთა მათ ატადისათა და თქუეს: ესე გლოვაჲ დიდი არს ეგჳპტელთაჲ. ამისთჳს ეწოდა ადგილსა მას გლოვაჲ ეგჳპტისაჲ, რომელ არს იორდანესა თანა.

Verse: 12      და უყვეს მას ესრჱთ ძეთა ისრაჱლისათა, ვითარცა-იგი ამცნო მათ.

Verse: 13      და აღმოიღეს იგი ძეთა მისთა ქუეყანად ქანაანისა და დაჰფლეს იგი ქუაბსა მას მრჩობლსა, რომელ-იგი მოიგო აბრაჰამ მოგებით საფ/ლავად Page of ms. O: 70r  ძეთაგან ეფრონის ქეტელისათა, წინაშე მამბრჱსსა.

Verse: 14      მოიქცა იოსებ ეგჳპტედ, იგი და ძმანი მისნი, და რომელნი მის თანა აღმოსრულ იყვნეს დაფლვად მამისა მისისა, შემდგომად დაფლვისა მამისა მისისა.

Verse: 15      ვითარცა იხილეს ძმათა იოსებისთა, რამეთუ აღესრულა მამაჲ მათი, თქუეს: ნუუკუე ძჳრი იჴსენოს იოსებ ჩუენთჳს და მოგუაგოს მოსაგებელი ჩუენი ყოვლისა მისთჳს ბოროტისა, რომელი შევაჩუენეთ.

Verse: 16      მოვიდეს იოსებისა და ჰრქუეს: მამამან შენმან გაფუცა შენ ვიდრე აღსრულებადმდე მისა და გრქუა შენ:

Verse: 17      ესრე არქუთ იოსებს: მიუტევენ სიცრუვენი და ცოდვანი მათნი, რამეთუ ბოროტი შეგაჩუენეს შენ, და აწ თავს-იდევ შეცოდებაჲ მსახურთაჲ ღმრთისა მამისა შენისათაჲ. და ტიროდა იოსებ სიტყუასა მას მათსა მისა მიმართ.

Verse: 18      მოუჴდეს მას და ჰრქუეს: ჩუენ შენნი მონანი ვართ.

Verse: 19      ჰრქუა მათ იოსებ: ნუ გეშინინ თქუენ, რამეთუ ღმრთისაჲ ვარი მე.

Verse: 20      თქუენ ჰზრახეთ ჩემთჳს ბოროტი, ხოლო ღმერთმან ზრახა ჩემთჳს კეთილი, რაჲთა იყოს, ვითარცა-ესე დღეს, რაჲთა გამოიზარდოს ერი მრავალი.

Verse: 21      და ჰრქუა მათ: ნუ გეშინინ, მე გამოგზარდნე თქუენ და სახლნი თქუენნი. და Page of ms. O: 70v  ნუგეშინის-სცა მათ და ეტყოდა გულისაებრ მათისა.

Verse: 22      და დაემკჳდრა იოსებ ეგჳპტეს, იგი და ძმანი მისნი და ყოველივე ყოვლითურთ სახლი მამისა მისისაჲ. ცხონდა იოსებ ას და ათ წელ.

Verse: 23      და იხილნა იოსებ ყრმანი ეფრემისნი მესამედ ნათესავადმდე; და ძენი მაქირისნი, ძისა მანასჱსნი, იშვნეს წიაღთა იოსებისთა.

Verse: 24      ეტყოდა იოსებ ძმათა თჳსთა და ჰრქუა: მე მოვკუდები. მოხედვით მოხედვა-ყოს თქუენ ზედა უფალმან და განგიყვანნეს თქუენ ამიერ ქუეყანით მას ქუეყანასა, რომლისათჳს ეფუცა მამათა ჩუენთა აბრაჰამს, ისაკს და იაკობს.

Verse: 25      და აფუცა იოსებ ძეთა ისრაჱლისათა და ჰრქუა: მოხედვასა მას, ოდეს მოგხედოს თქუენ ღმერთმან, თანა-აღიხუენით ძუალნი ჩემნი თქუენ თანა.

Verse: 26      და აღესრულა იოსებ ას და ათისა წლისაჲ და დაჰფლეს იგი და დადვეს საფლავსა ეგჳპტეს შინა.
Page of ms. O:  


Book: Ex. 
Exodus

წიგნი მეორე გამოსლვათაჲ

Chapter: 1 
Verse: 1     Page of ms. O: 71r  ესე სახელები არს ძეთა ისრაჱლისათაჲ, რომელნი შესრულ იყვნეს ეგჳპტედ იაკობის თანა, მამისა მათისა, კაცად კაცადი ყოვლითურთ სახლით მათით შევიდეს:

Verse: 2      რუბენ, სჳმეონ, ლევი, იუდა,

Verse: 3      იზაქარ, ზაბილონ და ბენიამენ,

Verse: 4      დან და ნეფთალემ, გად და ასერ.

Verse: 5      ხოლო იოსებ იყოვე მუნ. იყო ყოველი სული იაკობისი სამეოც და ათხუთმეტ.

Verse: 6      აღესრულა იოსებ და ყოველნი ძმანი მისნი და ყოველივე იგი ნათესავი.

Verse: 7      ხოლო ძენი ისრაჱლისანი აღორძნდეს და განმრავლდეს და ამრღუე იქმნნეს და განძლიერდებოდეს დიდად ფრიად, რამეთუ განამრავლებდა მათ ქუეყანაჲ იგი.

Verse: 8      აღდგა სხუაჲ მეფჱ ეგჳპტეს შინა, რომელმან იცოდავე არა იოსები,

Verse: 9      და ჰრქუა ნათესავსა თჳსსა: აჰა-ესერა ნათესავი ესე ძეთა ისრაჱლისათაჲ დიდი სიმრავლჱ არს უფროჲს ჩუენსა.

Verse: 10      მოვედით და დავიმორჩილნეთ იგინი, ნუუკუე განმრავლდენ და, ოდეს თუ სადამე შეგუემთხჳოს ჩუენ ბრძოლაჲ. შეერთნენ იგინი მტერთა ჩუენთა და გუბრძოდიან ჩუენ და ეგრჱთ განვიდენ ქუეყანით.

Verse: 11      და დაადგინნა მათ ზედა ზედამდგომელნი საქმისანი, რაჲთა ძჳრსა შეამთხუევდენ მათ საქმითა და უშჱნნენ Page of ms. O: 71v  ქალაქნი ძლიერნი ფარაოს: პითონი და ჰრამესე, ორი, რომელ არს მზის ქალაქი.

Verse: 12      და რავდენ იგინი დაამდაგლებდეს, ეგოდენ ესები უფროჲს განძლიერდებოდეს დიდად ფრიად, და საძაგელ იყვნეს ეგჳპტელნი ძეთაგან ისრაჱლისათა.

Verse: 13      ... ძლით.

Verse: 14      და აჭირებდეს სალმობით ცხორებასა მას მათსა საქმითა მით ფიცხლითა, თიჴითა და ალიზითა და ყოვლითავე საქმითა ველისაჲთა, ყოველსავე საქმესა, რომლითა დაიმორჩილებდეს მათ სასტიკად.

Verse: 15      ჰრქუა მეფემან ეგჳპტისამან ყრმის ამქუმელთა მათ ებრაელთასა, რომელთა სახელი ერქუა ერთსა სეფორა და ერთსა ფოა,

Verse: 16      და ჰრქუა: ოდეს შეხჳდეთ შვინებად ებრაელთა მათ და შობასა იყვნენ, უკუეთუ წული იყოს, მოჰკლით იგი, და უკუეთუ ქალი იყოს, განარინეთ იგი.

Verse: 17      და შეეშინა ყრმის ამქუმელთა მათ ღმრთისა და არა ყვეს, ვითარ-იგი უბრძანა მათ მეფემან მან ეგჳპტელთამან ყრმის ამქუმელთა მათ...

Verse: 18      ...და ჰრქუა მათ: რაჲსათჳს ჰყავთ ესე საქმჱ და აცხოვნებთ წულსა?

Verse: 19      ჰრქუეს ყრმის ამქუმელთა მათ ფარაოს: არა ვითარცა დედანი ეგჳპტელთანი არიან დედანი ებრაელთანი, რამეთუ შვიან ვიდრე შესლვადმდე Page of ms. O: 72r  ყრმის აღმქუმელთა და მაშინღა შემიწოდიან ჩუენ.

Verse: 20      და კეთილსა უყოფდა ღმერთი ყრმის აღმქუმელთა მათ და განმრავლდა ერი იგი და განძლიერდებოდეს ფრიად,

Verse: 21      რამეთუ ეშინოდა ყრმის აღმქუმელთა მათ ღმრთისა. იშჱნეს თავისა თჳსისა სახლებ.

Verse: 22      და უბრძანა ფარაო ყოველსა ერსა თჳსსა და ჰრქუა: ყოველი წული რომელი შვენ ებრაელთა, მდინარესა შთასთხევდით და ყოველსა ქალსა აცხოვნებდით.

Chapter: 2  
Verse: 1      იყო ვინმე ტომისაგან ლევისა, რომელმან მოიყვანა ცოლი ასულთაგან ლევისთა და ესუა იგი ცოლად.

Verse: 2      მუცლად-იღო მან და შვა წული. ვითარცა იხილეს იგი მკჳრცხედ, მალვიდეს მას სამ თუე.

Verse: 3      და ვითარ ვერღარა ეძლო დამალვად, მოიღო დედამან მისმან კიდობანაკი და მოფისა იგი ნაფთითა და შთააწვინა ყრმაჲ იგი მას და დადგა იგი მდინარის კიდესა მას.

Verse: 4      და ჰხედვიდა დაჲ მისი შორით, რაჲთა იხილოს, რაჲ-ძი შეემთხჳოს მას.

Verse: 5      შთავიდოდა ასული ფარაოჲსი ბანად მდინარესა მას და შიმონვარნი მისნი უვიდოდეს იმიერ და ამიერ მდინარის კიდესა მას. და იხილა კიდობანი იგი მწყურნებსა მას, მიავლინა შიმონარი და მოიღო იგი,

Verse: 6      აღაღო და იხილა ყრმაჲ იგი, ტიროდა რაჲ Page of ms. O: 72v  კიდობანსა მას შინა, და განარინა იგი ასულმან ფარაოჲსმან და თქუა: ყრმათაგან ებრაელთა არს ესე.

Verse: 7      ჰრქუა ასულსა ფარაოჲსსა დამან მას ყრმისამან: გნებავს, თუ მოგიხადო დედაკაცსა მზარდულსა ებრაელთაგანსა და გიწოებდეს ყრმასა მაგას?

Verse: 8      ხოლო ასულმან ფარაოჲსმან ჰრქუა მას: წარვედ და მოუწოდე. და წარვიდა ქალი იგი და უწოდა დედასა მის ყრმისასა.

Verse: 9      და ჰრქუა მას ასულმან ფარაოჲსმან: დამიმარხე ყრმაჲ ესე და აწოებდ მაგას და მე მიგცე სასყიდელი შენი. მიიქუა დედაკაცმან მან ყრმაჲ იგი...

Verse: 10      და შეჰგუარა ასულსა ფარაოჲსსა. და იყო იგი მისა შვილად და დასდვა სახელი მისი მოსე და თქუა; წყლისაგან გამოვიღე ეგე.

Verse: 11      იყო დღეთა მათ მრავალთა, განმწჳსნა მოსე და განვიდა ძმათა მისთა ძეთა ისრაჱლისათა ხილვად ჭირისათჳს მათისა და იხილა კაცი ეგჳპტელი, სცემდა რაჲ კაცსა ვისმე ებრაელსა ძმათა მისთაგანსა ძეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 12      მიიხილა აქა და იქი და არავინ იხილა და მოკლა მეეგჳპტელი იგი და დაჰფლა იგი ქჳშასა.

Verse: 13      განვიდა იგი მეორესა დღესა და იხილნა ორნი კაცნი ებრაელნი, რომელნი იბრძოდეს, Page of ms. O: 73r  და ჰრქუა, რომელი-იგი ავნებდა მოყუასსა თჳსსა; კაცნო, ძმანი ხართ, რაჲსათჳს ავნებთ ურთიერთას?

Verse: 14      ხოლო მან ჰრქუა: ვინ დაგადგინა შენ მთავრად და მსაჯულად ჩუენ ზედა? ანუ მოკლვაჲ ჩემი გნებავს შენ, ვითარცა მოჰკალ გუშინ მეეგჳპტელი იგი? ხოლო მოსეს შეეშინა და თქუა: უკუეთუ ესრეთ განცხადნა სიტყუაჲ ესე?

Verse: 15      ესმა ფარაოს სიტყუაჲ ესე და ეძიებდა მოკლვად მოსეს. და წარივლტოდა მოსე პირისაგან ფარაოჲსისა და მწირობდა ქუეყანასა მადიამისასა და დაჯდა იგი ჯურღმულსა მას ზედა.

Verse: 16      ხოლო მღდელსა მადიამისასა ესხნეს შჳდ ასულ და მწყსიდეს ცხოვართა მამისა თჳსისა იოთორისთა. და ვითარცა მოვიდეს ვსებად წყალსა. ვიდრემდე აღივსნეს წყლის სასუმელები იგი, რაჲთა ასუან ცხოვართა მამისა თჳსისათა,

Verse: 17      მოვიდეს მწყემსნი და წარასხნეს იგინი. აღდგა მოსე და განარინნა იგინი და აღმოუვსო წყალი და ასუა ცხოვართა მათთა.

Verse: 18      და შევიდეს იგინი იოთორისა, მამისა მათისა. ხოლო მან ჰრქუა მათ: რაჲსათჳს ისწრაფეთ შემოსლვად Page of ms. O: 73v  დღეს?

Verse: 19      ჰრქუეს მათ: კაცმან ვინმე მეეგჳპტელმან განმარინნა ჩუენ მწყემსთაგან და აღმომივსო ჩუენ წყალი და ასუა ცხოვართა ჩუენთა.

Verse: 20      ხოლო მან ჰრქუა ასულთა თჳსთა: სადა არს? და რაჲსა დაუტევეთ კაცი იგი? მოუწოდეთ მას, რაჲთა ჭამოს პური.

Verse: 21      და დაემკჳდრა მოსე კაცისა მის თანა და მისცა სეფორა, ასული თჳსი. ცოლად მოსეს.

Verse: 22      და მიუდგა დედაკაცი იგი და შვა ძჱ და სახელი უწოდა მას მოსე გერსამ და თქუა: რამეთუ მწირ ვარი მე ქუეყანასა უცხოსა. და სახელი მეორისაჲ მის უწოდა ელიაზარ და თქუა: ღმერთი მამისა ჩემისაჲ შემეწია მე და მიჴსნა მე ჴელთაგან ფარაოჲსთა.

Verse: 23      შემდგომად დღეთა მრავალთა მოკუდა მეფჱ იგი ეგჳპტისაჲ და სულთითქუმიდეს ძენი ისრაჱლისანი საქმეთა მათგან ფიცხელთა და ღაღად-ყვეს და მიიწია ღაღადებაჲ მათი ღმრთისა.

Verse: 24      და შეისმინნა ღმერთმან სულთთქუმანი იგი მათნი და მოიჴსენა ღმერთმან აღთქუმაჲ იგი თჳსი აბრაჰამისა მიმართ, ისაკისა და იაკობისა,

Verse: 25      და მოჰხედა ღმერთმან ძეთა ისრაჱლისათა და გამოეცხადა მათ.

Chapter: 3  
Verse: 1      და მოსე მწყსიდა ცხოვართა იოთორ სიმამრისა თჳსისათა, მღდელისა Page of ms. O: 74r  მადიამელისათა, და მოჰყვანდეს ცხოვარნი იგი უდაბნოდ და მოვიდა მთასა მას ღმრთისასა ქორებს.

Verse: 2      ეჩუენა მას ანგელოზი ცეცხლითა ალისაჲთა მაყულოანით გამო, და იხილა, ვითარმედ მაყულოანსა აღატყდების ცეცხლი და მაყუალი იგი არა შეიწუების.

Verse: 3      თქუა მოსე: წარვიდე და ვიხილო ხილვაჲ ესე დიდი, რამეთუ მაყუალი არა დაიწუების.

Verse: 4      ვითარცა იხილა ღმერთმან, რამეთუ მოვალს ხილვად, უწოდა მას უფალმან მაყულოანით გამო და ჰრქუა: მოსე, მოსე! ხოლო მან ჰრქუა: რაჲ არს?

Verse: 5      ხოლო უფალმან ჰრქუა: ნუ მოეახლები აქა, წარიჴადენ ჴამლნი ფერჴთაგან შენთა, რამეთუ ადგილი ეგე, რომელსა შენ სდგა, ქუეყანაჲ წმიდა არს.

Verse: 6      და ჰრქუა: მე ვარ ღმერთი მამისა შენისაჲ, ღმერთი აბრაჰამისი, ღმერთი ისაკისი და ღმერთი იაკობისი. გარე მიიქცია პირი მისი მოსე, რამეთუ ეშინოდა მიხედვად წინაშე ღმრთისა.

Verse: 7      ჰრქუა უფალმან მოსეს: ხილვით ვიხილე ძჳრი იგი ერისა ჩემისაჲ, რომელ არს ეგჳპტეს შინა, და ღაღადებაჲ მათი მესმა საქმის მაწუეველთაგან, რამეთუ ვიცი ჭირი იგი მათი.

Verse: 8      და გარდამოვჴედ განრინებად მათა ჴელთაგან ეგჳპტელთაჲსა, გამოყვანებად მიერ ქუეყანით და შეყვანებად მათა ქუეყანასა ფრიად კეთილსა, ქუეყანასა მას გამომადინებელსა სძისა და თაფლისასა, ადგილსა მას ქანანელთასა Page of ms. O: 74v  და ქეტელთასა, ამორეველთასა და ეველთასა, ფერეზელთასა და გერგესეველთასა და იებოსელთასა.

Verse: 9      და აწ ღაღადებაჲ ძეთა ისრაჱლისათაჲ მოიწია ჩემდა და მე ვიხილე ჭირი იგი მათი, რომელსა ეგჳპტელნი იგი აჭირვებენ მათ.

Verse: 10      და აწ მოვედ და მიგავლინო შენ ფარაოჲსა, მეფისა მის მეეგჳპტელთაჲსა, და გამოიყვანო ერი ჩემი, ძენი ისრჱლიანი, ქუეყანით ეგჳპტით.

Verse: 11      და ჰრქუა მოსე ღმერთსა: ვინ ვარ მე, და მივიდე მე ფარაოჲსა, მეფისა მეეგჳპტელთაჲსა და გამოვიყვანნე ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით?

Verse: 12      ეტყოდა ღმერთი მოსეს და ჰრქუა, ვითარმედ: მე ვიყო შენ თანა და ესე იყავნ სასწაულად შენდა, რამეთუ მე მიგავლინო შენ, რაჲთა გამოიყვანო შენ ერი ჩემი ქუეყანით ეგჳპტით. და მსახურებდენ ღმერთსა ადგილსა ამას.

Verse: 13      ჰრქუა მოსე ღმერთსა: აჰა მე მივიდე ძეთა ისრაჱლისათა და ვჰრქუა მათ: ღმერთმან მამათა თქუენთამან მომავლინა მე თქუენდა, და მკითხვიდენ, თუ რაჲ არს სახელი მისი, რაჲ ვჰრქუა მათ?

Verse: 14      და ჰრქუა ღმერთმან მოსეს: მე ვარ, რომელი ვარ. და თქუა: ესრე არქუ ძეთა ისრაჱლისათა: რომელ არს მომავლინა მე თქუენდა.

Verse: 15      და ჰრქუა ღმერთმან მერმე კუალად მოსეს: ესრე არქუ ძეთა ისრაჱლისათა: უფალმან ღმერთმან მამათა თქუენთამან, ღმერთმან...

Chapter: 4  
Verse: 6      Page of ms. O: 75r  ... ჴელი შენი. და გამოიღო და იყო ჴელი მისი სპეტაკ ვითარცა თოვლი.

Verse: 7      და მერმე კუალად ჰრქუა: შეყავ ჴელი შენი წიაღთა შენთა. და შეყო ჴელი მისი წიაღადვე მისა და გამოყო ჴელი თჳსი წიაღთაგან და კუალად მოეგო ფერსავე ჴორცთა მისთასა.

Verse: 8      უკუეთუ არა ჰრწმენეს შენი, არცა ისმინონ ჴმისა შენისაჲ სასწაულისა მის პირველისაჲ, ჰრწმენეს შენი და ჴმისა მის სასწაულისა მეორისაჲ ისმინონ შენი.

Verse: 9      და იყოს, უკუეთუ არა ჰრწმენეს შენი ორთაჲ მათ სასწაულთაჲ და არცა ისმინონ ჴმისა შენისაჲ, მოიღო წყლისა მისგან მდინარისა და დასთხიო იგი ჴმელსა ზედა და იყოს წყალი იგი, რომელ მოიღო მდინარისა მისგან, სისხლ ქუეყანასა ზედა.

Verse: 10      ჰრქუა მოსე უფალსა: გევედრები შენ, უფალო, ვერ. შემძლებელ ვარ გუშინდითგან და ძუღუანდითგან, არცა ვინაჲთგან იწყე სიტყუად მსახურისა შენისა, რამეთუ ჴმა-წულილ და ენა-მძიმე ვარ მე.

Verse: 11      ჰრქუა ღმერთმან მოსეს: ვინ მოსცა პირი კაცთა, ანუ ვინ შექმნა მსმენელი და ყრუჲ, ... ანუ არა მე უფალმან ღმერთმან?

Verse: 12      ხოლო აწ ვიდოდე შენ და მე აღვაღო პირი შენი და გასწაო შენ, რასა იტყოდი.

Verse: 13      და ჰრქუა მოსე: გევედრები შენ, უფალო, გამო-ვინ-იძიე შემძლებელი სხუაჲ, რომელი მიავლინო.

Verse: 14      განრისხნა Page of ms. O: 75v  უფალი გულის წყრომით მოსეს ზედა და თქუა: ანუ არა ეგერა აჰრონ, ძმაჲ შენი ლევიტელი? ვიცი, რამეთუ სიტყჳთ გეტყოდის იგი შენ. და აჰა-ეგერა იგი გამოგეგებვოდის შემთხუევად შენდა და გიხილოს შენ და განიხაროს გულსა თჳსსა.

Verse: 15      და უთხრნე მას სიტყუანი ესე და მისცნე სიტყუანი ჩემნი პირსა მისსა და მე აღვაღო [პირი შენი და] პირი მისი და გასწავო თქუენ, რაჲ ჰყოთ.

Verse: 16      და მან გატყუას შენ ერისა მიმართ და იგი იყოს პირ შენდა და შენ ეყო მას ღმრთისა მიერ.

Verse: 17      და კუერთხი ეგე, რომელ გარდაიქცა გუელად, მიიღე ჴელითა შენითა, რომლითა ჰყოფდე მით სასწაულებსა.

Verse: 18      წარმოვიდა მიერ მოსე და მიიქცა იოთორისა, სიმამრისა თჳსისა, და ჰრქუა მას: წარვიდე და მივიქცე მე ძმათა ჩემთა, რომელნი არიან ეგჳპტეს, და ვიხილნე იგინი, ცოცხალ.ღა თუ არიანა. ჰრქუა იოთორ მოსეს: გუალე, ვიდოდე ცოცხლებით! შემდგომად დღეთა მრავალთა მოკუდა მეფჱ იგი ეგჳპტელთაჲ.

Verse: 19      ჰრქუა უფალმან მოსეს მადიამს შინა: გუალე და ვიდოდე ეგჳპტედ, რამეთუ მოწყდეს ყოველნი, რომელნი ეძიებდეს სულსა შენსა.

Verse: 20      წარმოიყვანა მოსე ცოლი თჳსი და ყრმანი და ასხნა იგინი კარაულებსა და მოიქცა ეგჳპტედ...

Verse: 21      ჰრქუა უფალმან Page of ms. O: 76r  მოსეს: მი-რაჲ -ხჳდოდი შენ და მიიქცე ეგჳპტედ. იხილე, ნიშები იგი ყოველი, რომელი მიგეც ჴელსა შენსა, ქმენ წინაშე ფარაოჲსსა. ხოლო მე განვაფიცხო გული ფარაოჲსი და არა გამოუტევოს ერი ჩემი.

Verse: 22      შენ არქუ ფარაოს: ამას იტყჳს უფალი: ძჱ ჩემი პირმშოჲ ისრაჱლი.

Verse: 23      გარქუ შენ: გამოუტევე ერი ჩემი, რაჲთა მსახურებდენ მე. უკუეთუ არა ინებო გამოვლინებად, იხილე, მე მოვკლა ძჱ შენი პირმშოჲ.

Verse: 24      იყო გზასა ზედა სავანესა მას შეემთხჳა მას ანგელოზი უფლისაჲ და ეგულვა მოკლვაჲ მისი.

Verse: 25      და მოიღო სეფორა ქასრი და წინა-დასცჳთა წინა-დაცუეთილებაჲ ძისა თჳსისაჲ და შეუვრდა ფერჴთა მისთა და თქუა: დადგა სისხლი წინა-დაცუეთილებისა    ძისა ჩემისაჲ.

Verse: 26      და წარვიდა მისგან ანგელოზი იგი, რამეთუ თქუა: დადგა სისხლი წინა დაცუეთისაჲ ყრმისა ჩემისაჲ.

Verse: 27      ჰრქუა უფალმან აჰრონს: განვედ შენ და მიეგებვოდე შენ მოსეს უდაბნოდ. განვიდა და შეემთხჳა მას მთასა მას ზედა ღმრთისასა და ამბორს უყვეს ურთიერთას.

Verse: 28      და უთხრნა მოსე აჰრონს ყოველნი ესე სიტყუანი ღმრთისანი, რომელთათჳს მოვლინა, და ყოველნი ესე სამართალნი, რომელი ამცნო მას.

Verse: 29      მოვიდეს მოსე და აჰრონ და შეკრიბნეს მოხუცებულნი ძეთა ისრაჱლისათანი.

Verse: 30      და ეტყოდა Page of ms. O: 76v  აჰრონ ყოველთავე მათ სიტყუათა, რომელთა ეტყოდა ღმერთი მოსეს, და ქმნნა სასწაულნი წინაშე ერისა მის.

Verse: 31      ჰრწმენა ერსა მას და განიხარეს, რამეთუ მოჰხედა უფალმან ერსა თჳსსა, ძეთა ისრაჱლისათა, და რამეთუ იხილა ჭირი იგი მათი. მოდრკეს ერი იგი და თაყუანის-სცეს უფალსა.

Chapter: 5  
Verse: 1      და ამისა შემდგომად შევიდეს მოსე და აჰრონ და ჰრქუეს ფარაოს: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ: გამოავლიბე ერი ჩემი, რაჲთა მმსახურებდენ მე უდაბნოსა ზედა.

Verse: 2      და ჰრქუა ფარაო: ვინ არს, რომლისაჲ ვისმინო მისი, ვითარმედ განუტევნე ძენი ისრაჱლისანი? არა ვიცი უფალი და არცა განუტეო ისრაჱლი.

Verse: 3      და ჰრქუეს მას: ღმერთი ებრაელთაჲ მიწესს ჩუენ, განვიდეთ, გზასა სამისა დღისასა უდაბნოდ, რაჲთა მსხუერპლი შევწიროთ უფლისა ღმრთისა ჩუენისა, ნუუკუე შემემთხჳოს ჩუენ სიკუდილი ანუ მახჳლი.

Verse: 4      ჰრქუა მათ მეფემან ეგჳპტელთამან: რაჲსათჳს თქუენ, მოსე და აჰრონ, გარდააქცევთ ერსა საქმისაგან მათისა? წარვედით კაცად-კაცადი თქუენი საქმესა თჳსსა.

Verse: 5      და თქუა ფარაო: აჰა-ესერა აწ გამრავლებულ არს ერი ესე ქუეყანისაჲ. არღარა შეუნდო მათ საქმისა მისგან.

Verse: 6      და უბრძანა ფარაო მას დღესა შინა საქმის მაწუეველთა მათ Page of ms. O: 77r  ერისათა [და] მწიგნობართა და ჰრქუა:

Verse: 7      ნუღარა შესძინებთ ცემად ბზესა ალიზისა საქმარად, ვითარცა გუშინ და ძუღუან, იგინი წარვიდედ და შეკრიბედ თავისა თჳსისა ბზჱ.

Verse: 8      და ბრძანებული იგი ალიზი, რომელსა იქმან დღითი-დღედ, იგივე დასდევით მათ, ნუმცა რას დააკლებენ; რამეთუ სცალს და მისთჳს ღაღადებენ. და იტყჳან: განვიდეთ და შევწიროთ უფლისა ღმრთისა ჩუენისა მსხუერპლი.

Verse: 9      დაუმძიმდინ საქმე კაცთა მათ და ზრუნვიდენ, და ნუ ზრუნვენ სიტყუასა ცუდსა.

Verse: 10      ასწრაფებდეს მათ საქმის მაწუეველნი იგი ერისანი და მწიგნობარნი იგი და ეტყოდეს: ამას იტყჳს ფარაო: არღარა გცემ თქუენ ბზესა.

Verse: 11      თქუენ წარვედით და შეკრიბეთ ბზჱ, სადაცა ჰპოოთ, და არარაჲ დააკლოთ თქუენ დაწესებულისა მის არცაღა ერთ.

Verse: 12      და განიბნია ერი იგი ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა შეკრებად წუელისა ბზედ.

Verse: 13      ხოლო საქმის მაწუეველნი იგი ასწრაფებდეს მათ და ეტყოდეს: აღასრულეთ საქმჱ თქუენი დაწესებული დღითი-დღედ. ვითარცა-იგი რაჟამს ბზჱ გეცემოდა თქუენ.

Verse: 14      და იტანჯებოდეს მწიგნობარნი იგი ნათესავისა მისგან ძეთა ისრაჱლისათა, რომელნი.იგი დაედგინნეს მათ ზედა ზედამდგომელთა მათ ფარაოჲსთა: რაჲსათჳს არა აღასრულეთ Page of ms. O: 77v  დაწესებული ალიზისა საქმჱ თქუენი გუშინდელისა და ძუღუანდელისა დღისაჲ დღესცა ეგრევე?

Verse: 15      შევიდეს მწიგნობარნი იგი ძეთა ისრაჱლისათანი წინაშე ფარაოჲსსა და ეტყოდეს: რაჲსათჳს ესრჱთ უყოფ მონათა შენთა?

Verse: 16      ბზესა არა გუცემ მონათა შენთა და ალიზსა მასვე გუეტყჳ საქმედ? და აჰა-ეგერა მონანი შენნი ტანჯულ არიან; ავნებ ეგრე ერსა შენსა.

Verse: 17      ჰრქუა მათ ფარაო: გცალს და მოცალე ხართ და მისთჳს იტყჳთ: განვიდეთ და ვჰმსახუროთ ღმერთსა ჩუენსა.

Verse: 18      და აწ წარვედით და იქმოდეთ. ხოლო ბზჱ არა გეცეს თქუენ და დაწესებული იგი ალიზი მოსცეთ თქუენ.

Verse: 19      ვითარცა იხილნეს თავნი თჳსნი მწიგნობართა მათ ძეთა ისრაჱლისათა, რამეთუ ბოროტსა შინა არიან, ვითარ-იგი ეტყოდეს, ვითარმედ: არა დააკლოთ თქუენ გაწესებულსა მას მდღევრსა,

Verse: 20      შეემთხჳნეს მოსეს და აჰრონს, მი-რაჲ-ვიდოდეს მათა, ვითარ-იგი გამო-ოდენ-ვიდოდეს ფარაოჲსგან.

Verse: 21      და ჰრქუეს მათ: იხილენ ღმერთმან და საჯენ თქუენი, რამეთუ საძაგელ ჰქმენით სულნელებაჲ ჩუენი წინაშე ფარაოჲსსა და წინაშე მსახურთა მისთა მიცემად მახჳლი ჴელთა მათთა და მოკლვად ჩუენდა.

Verse: 22      მიაქცია მოსე უფლისა და ჰრქუა: უფალო, რაჲსათჳს განაბოროტე ერი ესე და რაჲსა მომავლინე მე?

Verse: 23      Page of ms. O: 78r  და ვინაჲთგან შევედ მე ფარაოჲსა სიტყუად სახელითა შენითა, ბოროტსა უყოფს ერსა შენსა და არა იჴსენ ერი შენი.

Chapter: 6  
Verse: 1      ჰრქუა უფალმან მოსეს: აწ იხილე, რაჲ-იგი უყო მე ფარაოს, რამეთუ ჴელითა მტკიცითა გამოავლინნეს იგინი და მკლავითა მაღლითა გამოასხნეს იგინი ქუეყანით მისით.

Verse: 2      ეტყოდა ღმერთი მოსეს და ჰრქუა: მე ვარ უფალი,

Verse: 3      რომელი ვეჩუენე აბრაჰამს, ისაკს და იაკობს, რომელთაჲ ღმერთი მე ვარ, და სახელი ჩემი უფალ არა ვაუწყე მათ.

Verse: 4      და დავამტკიცე აღთქუმაჲ ჩემი მათ თანა მიცემად მათა ქუეყანაჲ იგი ქანანელთაჲ. ქუეყანასა მას, რომელსა მწირობდეს, რომელსა იყოფოდეს მას ზედა.

Verse: 5      და მესმნეს სულთ-თქუმანი ძეთა ისრაჱლისათანი, რომლითა ეგჳპტელნი იგი დაიმონებდეს მათ, და მოვიჴსენე აღთქუმაჲ იგი თქუენი.

Verse: 6      წარვედ, ეტყოდე ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ: მე ვარ უფალი და გამოგიყვანნე თქუენ მძლავრებისაგან ეგჳპტელთაჲსა და გიჴსნნე თქუენ კირთებისაგან მათისა და განგარინნე თქუენ მკლავითა მაღლითა და საშჯელითა დიდითა.

Verse: 7      და მოგიყვანნე თქუენ ერად ჩემდა და მე ვიყო თქუენდა ღმერთ და სცნათ, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი, რომელმან გამოგიყვანენ თქუენ ქუეყანით ეგჳპტით მძლავოებისაგან ეგჳპტელთაჲსა.

Verse: 8      Page of ms. O: 78v  და შეგიყვანნე თქუენ ქუეყანასა მას, რომელსა განვირთხ ჴელი ჩემი მიცემად იგი აბრაჰამს, ისაკს და იაკობს, მიგცე იგი თქუენ ნაწილად მე უფალმან.

Verse: 9      ეტყოდა მოსე ესრჱთ ძეთა ისრაჱლისათა და არა ისმინეს მოსესი სულმოკლებისაგან და საქმეთა მათგან ფიცხელთა.

Verse: 10      ჰრქუა უფალმან მოსეს:

Verse: 11      შევედ და ეტყოდე ფარაოს, მეფესა ეგჳპტისასა, რაჲთა გამოავლინნეს ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით.

Verse: 12      იტყოდა მოსე წინაშე ღმრთისა და თქუა: აჰა-ესერა ძეთა ისრაჱლისათა არა ისმინეს ჩემი და ვითარ ისმინოს ჩემი ფარაო, რამეთუ მე უტყუ ვარ?!

Verse: 13      ეტყოდა უფალი მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა და უბრძანა მათ ფარაოჲსა მიმართ მეფისა ეგჳპტელთაჲსა, რაჲთა გამოუტევნეს ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით.

Verse: 14      და ესე არიან მთავარნი სახლთა მამულთა მათთანი: ძენი რუბენისნი, პირმშოჲსა ისრაჱლისანი: ენუქ და ფალუს, ასრონ და ქარმი. ესე არიან ნათესავნი რუბენისნი.

Verse: 15      ძენი სჳმეონისნი: იემოელ და იამინ და იუდ, იაქიმ და სარ და საულ, რომელი ესუა ზღჳს-კიდელისა მისგან. ესე არიან ტომნი ძეთა სჳმეონისთანი.

Verse: 16      და ესე სახელები არს ძეთა ლევისთაჲ ნათესავებისაებრ მათისა: გეთსონ, კაათ, მერარი. და წელნი ცხორებისა ლევისნი ას ოც და ჩჳდმეტ.

Verse: 17      და ესე არიან Page of ms. O: 79r  ძენი გეთსონისნი: თობელი და სელმეი, სახლისა მამულისა მათისანი.

Verse: 18      ძენი კაათისნი: ამბრამ და ისარ, ქებრო და ოზიელ. და წელნი ცხორებისა კაათისნი ას ოც და ათ წელ.

Verse: 19      ძენი მერარისნი: მოლი და ომოსი. ესე სახლისა მამულისა ლევისნი ნათესავად-ნათესავადი მათი.

Verse: 20      და მოიყვანა ამრამ იოქაბეტ, ასული მამის ძმისა თჳსისაჲ, თავისა თჳსისა ცოლად და უშვნა მას აჰრონ და მოსე და მარიამ, დაჲ მათი. ხოლო წელნი ცხორებისა ამრამისნი ას ოც და თექუსმეტ წელ.

Verse: 21      ძენი ისაარისნი: კორე და აფეკ და ზიქრი.

Verse: 22      ძენი იოზიელისნი: მისალ, ელისაფან და სეგრი.

Verse: 23      და მოიყვანა აჰრონ ელისაბეთ, ასული ამინადარისი, დაჲ ნაასონისი, თჳსა ცოლად და უშვნა მას ნაბად და აბიუდ, ელიაზარ და იოთარამ.

Verse: 24      ძენი კორესნი: ასირ, ელნანა და აბიათარ. ესე შობანი კორესნი.

Verse: 25      და ელიაზარ, ძემან აჰრონისმან, მოიყვანა ასულთაგან ფოტიელისთაჲ თჳსა ცოლად და უშვა მას ფინეეზ. ესე მთავარნი ტომთა ლევისთანი მსგავსად შობისა მათისა.

Verse: 26      ესე არიან მოსე და აჰრონ, რომელთა-იგი ჰრქუა ღმერთმან გამოყვანებაჲ Page of ms. O: 79v  ძეთა ისრაჱლისათაჲ ეგჳპტით ძალითურთ მათით.

Verse: 27      ესენი არიან, რომელნი ეტყოდეს ფარაოს, მეფესა ეგჳპტისასა. და გამოიყვანნეს ძენი ისრაჱლისანი ეგჳპტით, ესე არიან აჰრონ და მოსე.

Verse: 28      დღესა მას, რომელსა ეტყოდა უფალი მოსეს ქუეყანასა ეგჳპტისასა

Verse: 29      და ჰრქუა: მე ვარ უფალი; ეტყოდე ფარაოს, მეფესა ეგჳპტისასა, რაოდენი გრქუა შენ.

Verse: 30      და თქუა მოსე წინაშე უფლისა: აჰა-ესერა მე ჴმა-წულილ ვარ. ვითარ ისმინოს ჩემი ფარაო?

Chapter: 7  
Verse: 1      ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა: აჰა-ეგერა მიგცე შენ ღმრთად ფარაოს, და აჰრონ, ძმაჲ შენი, იყოს შენდა წინაწარმეტყუელად.

Verse: 2      შენ ეტყოდე მას ყოველსავე, რავდენსაცა გამცნებ შენ, და აჰრონ, ძმაჲ შენი, ეტყოდის ფარაოს, რაჲთა გამოავლინნეს ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით.

Verse: 3      ხოლო მე განვაფიცხო გული ფარაოჲსი და განვამრავლნე სასწაულნი და ნიშნი ჩემნი ქუეყანასა ეგჳპტისასა.

Verse: 4      და არა ისმინოს თქუენი ფარაო. და მივყო ჴელი ჩემი ეგჳპტესა ზედა და განვიყვანო ძალითა ჩემითა ერი ჩემი, ძენი ისრაჱლისანი, ქუეყანით ეგჳპტით შურის-გებითა დიდითა.

Verse: 5      და ცნან ყოველთა ეგჳპტელთა, რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელმან მივყავ ჴელი ჩემი ეგჳპტესა ზედა და გამოვიყვანენ ძენი ისრაჱლისანი შოვრის მათსა.

Verse: 6      და ყვეს მოსე და აჰრონ ეგრე, ვითარცა ამცნო მათ უფალმან, Page of ms. O: 80r  ეგრეცა ყვეს.

Verse: 7      მოსე იყო ოთხმეოც წლის, ხოლო აჰრონ ოთხმეოც და სამ წლის იყო, რაჟამს-იგი ეტყოდეს ფარაოს.

Verse: 8      ეტყოდა უფალი მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა:

Verse: 9      უკუეთუ გეტყოდის თქუენ ფარაო და გრქუას: ყავთ სასწაული ანუ ნიში, და ჰრქუა აჰრონს ძმასა შენსა: მიიღე კუერთხი ეგე და მიაგდე ქუეყანასა წინაშე ფარაოჲსსა და წინაშე მსახურთა მისთა და იქმნას იგი ვეშაპ.

Verse: 10      შევიდეს მოსე და აჰრონ წინაშე ფარაოჲსსა და ყვეს ეგრეთ, ვითარცა უბრძანა მათ უფალმან. მიაგდო აჰრონ კუერთხი იგი წინაშე ფარაოჲსსა და მსახურთა მისთა და იქმნა იგი ვეშაპ.

Verse: 11      მოუწოდა ფარაო ბრძენთა მათ ეგჳპტისათა და გრძნეულთა. და ყვეს გრძნეულთა მათ ეგჳპტისათა გრძნებითა მათითა ეგრევე:

Verse: 12      და მიაგდო კაცად-კაცადმან კუერთხი თჳსი და იქმნნეს ვეშაპებ. და შთანთქნა კუერთხმან აჰრონისმან კუერთხები იგი მათი.

Verse: 13      და განიმტკიცა გული თჳსი ფარაო და არა ისმინა მათი, ვითარცა ეტყოდა მათ უფალი.

Verse: 14      ჰრქუა უფალმან მოსეს: დამძიმებულ არს გული ფარაოჲსი არა გამოვლინებად ერისა ჩემისა.

Verse: 15      მივედ ფარაოჲსა ხვალე. აჰა-ეგერა გამოვალს მდინარესა მას წყალთასა და შეემთხჳე მას მდინარის კიდესა მას. და კუერთხი ეგე, რომელ Page of ms. O: 80v  გარდაიქცა გუელად, მიიღე ჴელითა შენითა.

Verse: 16      და არქუ მას: უფალმან ღმერთმან ებრაელთამან მომავლინა მე შენდა და თქუა: გამოავლინე ერი ჩემი, რაჲთა მმსახურებდენ მე უდაბნოსა ზედა. და აჰა-ეგერა არა ისმინე აქამომდე.

Verse: 17      ამას იტყჳს უფალი: ამით სცნა, რამეთუ მე ვარ უფალი: აჰა-ესერა მე ვსცე კუერთხითა ამით, რომელ არს ჴელსა ჩემსა, წყალსა ამას მდინარისასა და გარდაიქცეს სისხლად,

Verse: 18      და თევზნი იგი მდინარისანი მოწყდენ და დაყროლდენ მდინარენი იგი და ვერ ეფლოს მეეგჳპტელთა მათ სუმად.

Verse: 19      ჰრქუა უფალმან მოსეს: არქუ შენ აჰრონს, ძმასა შენსა: მოიღე კუერთხი ეგე შენი და და [!] განირთხ წყალთა ზედა ეგჳპტისათა და მდინარეთა ზედა მათთა და გამოსადინელთა წყალთა მათთასა. და იყვნენ სისხლ, და იყოს სისხლი ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა ხეთა და ქვათა.

Verse: 20      და ყვეს მოსე და აჰრონ ეგრე, ვითარცა უბრძანა მათ უფალმან. და განიპყრა აჰრონ კუერთხი იგი მისი და სცა წყალსა მას მდინარისასა წინაშე ფარაოჲსსა და წინაშე მსახურთა მისთა, და გარდაიქცეს ყოველნი წყალნი მდინარისანი სისხლად.

Verse: 21      და თევზნი მდინარისანი მოწყდეს და დაყროლდა მდინარჱ იგი და ვერ ეძლო ეგჳპტელთა მათ წყალი იგი მდინარისაჲ მის სუმად, და იყო სისხლი ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა.

Verse: 22      Page of ms. O: 81r  ყვეს ეგრეთვე გრძნეულთა მათ ეგჳპტისათა გრძნებითა მათითა. და განიფიცხა გული თჳსი ფარაო და არა გამოავლინა ერი იგი, ვითარცა ჰრქუა მას უფალმან.

Verse: 23      მიიქცა ფარაო და შევიდა სახიდ თჳსა და არა დააყენა გონებაჲ თჳსი არცა ამას ზედა.

Verse: 24      თხარეს ყოველთა ეგჳპტელთა გარემო მდინარესა მას, რაჲთამცა სუეს წყალი, და ვერ ეძლო სუმად წყალი მდინარისა მისგან.

Verse: 25      აღესრულნეს შჳდნი დღენი შემდგომად გუემისა მის მდინარისა უფლისა მიერ.

Chapter: 8  
Verse: 1_(7,26)      ჰრქუა უფალმან მოსეს, შევედ ფარაოჲსი და არქუ მას: ამას იტყჳს უფალი: გამოავლინე ერი ჩემი, რაჲთა მსახურებდენ მე.

Verse: 2_(7,27)      უკუეთუ არა ინებო გამოვლინებად, აჰა-ეგერა ვგუემნე ყოველნი საზღვარნი შენნი მყურით[ა].

Verse: 3_(7,28)      გამოსცეს მდინარემან მყუარი, აღმოჴდეს და შევიდეს სახლთა თქუენთა და საუნჯეთა სასუენებელთა თქუენთასა და ცხედართა შენთა და სახლთა მსახურთა შენთასა და ერისა შენისასა და საპურესა შენსა და თორნესა შენსა,

Verse: 4_(7,29)      შენ ზედა და ერსა შენსა ზედა აღმოჴდეს მყუარი.

Verse: 5_(1)      ჰრქუა უფალმან მოსეს: არქუ აჰრონს, ძმასა შენსა: განირთხ ჴელითა შენითა კუერთხი ეგე მდინარესა მაგას ზედა და ჴევნებსა და მწყურნებსა და აღმოიყვანე მყუარი.

Verse: 6_(2)      და განირთხა აჰრონ ჴელი წყალთა მათ ზედა ეგჳპტისათა და აღმ[ო]/იყვანა Page of ms. O: 81v  მყუარი. აღმოჴდა მყუარი და დაფარა ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ.

Verse: 7_(3)      [ყ]ვეს გრძნეულთა მათ ეგჳპტისათა გრძნებითა მათითა და აღმოიყვანეს მყუარი. აღმოჴდა მყუარი და დაფარა ქუეყანაჲ იგი ეგჳპტისაჲ.

Verse: 8_(4)      მოუწოდა ფარაო მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა მათ: ილოცეთ ჩემთჳს უფლისა მიმართ და აღიღეთ ჩემგან მყუარი ესე და ერისა ჩემისაგან, და განუტეო ერი ეგე და ჰმსახურებდით უფალსა.

Verse: 9_(5)      ჰრქუა მოსე ფარაოს: განაჩინე ჩემდამო, ოდეს ვილოცო შენთჳს და მსახურთა შენთათჳს და ერისა შენისათჳს, რაჲთა განქარდეს მყუარი შენგან და ერისა შენისაგან და სახლთა თქუენთაგან, [გ]არნა მდინარეთა ხოლო დაშთეს.

Verse: 10_(6)      ხოლო მან თქუა, ხვალე. ჰრქუა მას მოსე: ვითარცა სთქუ, რაჲთა უწყოდი, რამეთუ არავინ არს უფლისა გარეშე.

Verse: 11_(7)      და მოისპოს მყუარი შენგან და სახლთაგან თქუენთა და ეზოთა თქუენთა და მსახურთაგან შენთა და ერისა შენისა, გარნა მდინარეთა ხოლო დაშთეს.

Verse: 12_(8)      გამოვიდეს მოსე და აჰრონ ფარაოჲსგან. და ღაღად-ყო მოსე უფლისა მიმართ განრინებისა მისთჳს დროჲსა მყურისა, ვითარცა-იგი თქუა ფარაო.

Verse: 13_(9)      და ყო ეგრე უფალმან, ვითარცა თქუა მოსე. და მოწყდა მყუარი იგი სახლებისაგან და ეზოთა და ველთაგან.

Verse: 14_(10)      და შეკრბა იგი ზჳნად-ზჳნად და დაყროლდა ქუეყანაჲ.

Verse: 15_(11)      ვითარცა იხილა ფარაო, რამეთუ ეცა მას ლხინებას, განიფიცხა გული მისი და არა Page of ms. O: 82r  ისმინა მათი, ვითარცა ეტყოდა უფალი.

Verse: 16_(12)      ჰრქუა უფალმან მოსეს: არქუ აჰრონს, ძმასა შენსა: განირთხ ჴელითა შენითა კუერთხი ეგე და ეც მიწასა ქუეყანისასა. და იყოს მუმლი კაცთა ზედა და ოთხფერჴთა და ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა.

Verse: 17_(13)      განირთხა აჰრონ ჴელითა კუერთხი იგი და სცა მიწასა ქუეყანისასა და იყო მუმლი ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა.

Verse: 18_(14)      ყვეს ეგრევე გრძნეულთაცა მათ ეგჳპტისათა, რაჲთამცა გამოიყვანეს მუმლი და ვერ შეუძლეს. და იყო მუმლი კაცთა ზედა და ოთხფერჴთა.

Verse: 19_(15)      ჰრქუეს გრძნეულთა მათ ფარაოჲსთა: თითი ღმრთისაჲ არს ესე. განიფიცხა გული თჳსი ფარაო და არა ისმინა მათი, ვითარცა-იგი ეტყოდა მათ უფალი.

Verse: 20_(16)      ჰრქუა უფალმან მოსეს: აღამსთუე განთიად და დადეგ წინაშე ფარაოჲსა, რამეთუ იგი გამოვალს მდინარესა მაგას, და არქუ მას: ამას იტყჳს უფალი: გამოავლინე ერი ჩემი, რაჲთა მმსახურებდენ მე უდაბნოსა.

Verse: 21_(17)      უკუეთუ არა ინებო გამოვლინებად ერი ჩემი, რაჲთა მსახურებდენ მე უდაბნოსა ზედა, აჰა-ეგერა მე მოვავლინო შენ ზედა და მსახურთა შენთა ზედა და ერსა შენსა ზედა ძაღლის მწერი, და აღივსნენ სახლნი ეგჳპტისანი ძაღლის მწერი თა და ქუეყანაჲ, რომელსა არიან მას ზედა.

Verse: 22_(18)      და ვიდიდო მე მას დღესა შინა ქუეყანასა მას გესემისასა, რომელსა ზედა არს ერი ჩემი: მას ზედა არა იყოს ძაღლის მწერი, რაჲთა უწყოდი, Page of ms. O: 82v  რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი ყოვლისა ქუეყანისაჲ.

Verse: 23_(19)      და ვსცე განჩინებაჲ შოვრის ერსა ჩემსა და შოვრის ერისა შენისა. ხვალისა დღესა იყოს სასწაული ქუეყანასა ზედა.

Verse: 24_(20)      და ყო უფალმან ეგრე და მოაწია სიმრავლე ძაღლის მწერისაჲ სახლსა ფარაოჲსსა და სახლსა მსახურთა მისთასა და ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა და მოსრა ქუეყანაჲ ძაღლის მწერმან.

Verse: 25_(21)      მონწოდა ფარაო მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა: წარვედით და ჰმსახურეთ ღმერთსა თქუენსა ქუეყანასა მაგასვე ზედა.

Verse: 26_(22)      ჰრქუა მას მოსე: ვერ შესაძლებელ არს ეგრჱთ ყოფად, საძაგელი ეგჳპტისაჲ არა შევწიროთ უფლისა ღმრთისა ჩუენისა. უკუეთუ შევწიროთ უფლისა ღმრთისა ჩუენისა საძაგელი ეგჳპტისაჲ წინაშე მისსა, ქვითა განვიტჳნნეთ

Verse: 27_(23)      არამედ გზასა სამისა დღისა სავალსა განვიდეთ უდაბნოდ და შევწიროთ უფლისა ღმრთისა ჩუენისა, ვითარცა-იგი მრქუა ჩუენ.

Verse: 28_(24)      და თქუა ფარაო: მე განგიტევნე თქუენ და ჰმსახურეთ უფალსა ღმერთსა თქუენსა უდაბნოს. არამედ არა შორად განსწურთეთ უდაბნოდ განსლვად. ილოცეთ ჩემთჳს უფლისა მიმართ.

Verse: 29_(25)      ჰრქუა მოსე: აჰა-ესერა მე განვალ შენგან და მსახურთა შენთაგან და ვილოცო ღმრთისა მიმართ და განვიდეს ძაღლის მწერი შენგან და მსახურთაგან შენთა და ერისაგან შენისა. ნუღარა შესძინებნ Page of ms. O: 83r  ფარაო ცთუნებად თავისა თჳსისა, ვითარმცა არა განუტევე ერი ესე მსხუერპლისა შეწირვად ღმრთისა.

Verse: 30_(26)      გამოვიდა მოსე ფარაოჲსგან, ილოცა ღმრთისა მიმართ.

Verse: 31_(27)      და ყო ეგრე უფალმან, ვითარცა თქუა მოსე. და მოისპო ძაღლის მწერი ფარაოჲსგან და მსახურთაგან მისთა და ერისაგან მისისა და არა დაშთა არცა ერთ.

Verse: 32_(28)      და დაიმძიმა გული ფარაო ამასცა ჟამსა შინა და არა ინება გამოვლინებაჲ ერისაჲ მის.

Chapter: 9  
Verse: 1      ჰრქუა უფალმან მოსეს: შევედ ფარაოჲსა და არქუ მას: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ებრაელთა: გამოავლინე ერი ჩემი, რაჲთა მსახურებდენ მე.

Verse: 2      უკუეთუ არა ინებო გამოვლინებაჲ ერისა ჩემისაჲ, არამედ მერმე კუალად იპყრობდე-ღა,

Verse: 3      აჰა-ესერა ჴელი უფლისაჲ იყოს საცხოვართა მათთა ზედა, რომელ არს ველთა გარე, ცხენთა ზედა და კარაულთა, ზროხათა და ცხოვართა სიკუდილი დიდი ფრიად.

Verse: 4      და ვიდიდო მე მას ჟამსა შინა შოვრის საცხოვართა მათ ეგჳპტელთაჲსა და შოვრის საცხოვართა ძეთა ისრაჱლისათა, არა მოკუდეს საცხოვართაგანი ძეთა ისრაჱლისათაჲ არცა ერთ.

Verse: 5      და მოსცა ღმერთმან განჩინებაჲ ესე და თქუა, ხვალე ყოს უფალმან სიტყუაჲ ესე ქუეყანასა ზედა.

Verse: 6      .. და მოწყჳდა ყოველი საცხოვარი ეგჳპტისაჲ, ხოლო საცხოვართაგან ძეთა ისრაჱლისათა არა მოკუდა არცა ერთ.

Verse: 7      Page of ms. O: 83v  იხილა ფარაო, რამეთუ არა მოკუდა საცხოვართაგან ძეთა ისრაჱლისათა არცა ერთ, დამძიმდა გული ფარაოჲსი და არა განუტევა ერი იგი.

Verse: 8      ეტყოდა უფალი მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა: მოიღეთ თქუენ ჴელითა თქუენითა სავსჱ ნაცარი საჴუმილისაგან და აღაფქურიენ მოსე ცად წინაშე ფარაოჲსა და წინაშე მსახურთა მისთა.

Verse: 9      და იყავნ მტუერი ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა. და იყოს კაცთა ზედა და ყოველთა ზედა ოთხფერჴთა ფაქლი გამომტკუეფლვარჱ აღმოსხმით კაცთა ზედა და ოთხფერჴთა და ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა.

Verse: 10      მოიღო მოსე მტუერი იგი საჴუმილისაჲ წინაშე ფარაოჲსა და აღაფქურია ცად. და იყო ფაქლი მტკუეფლვარჱ გამოსხმით კაცთა ზედა და ოთხფერჴთა.

Verse: 11      და ვერ ეძლო გრძნეულთა მათ დადგომად წინაშე მოსესა გუემისა მისგან, რამეთუ იყო ფაქლი იგი გრძნეულთაცა ზედა და ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა.

Verse: 12      განიფიცხა გული თჳსი ფარაო და არა ისმინა მათი, ვითარ-იგი ეტყოდა უფალი.

Verse: 13      ჰრქუა უფალმან მოსეს: აღიმსთუე განთიად და დადეგ წინაშე ფარაოჲსა და არქუ მას: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ებრაელთაჲ, გამოავლინე ერი ჩემი, რაჲთა მსახურებდენ მე უდაბნოსა ზედა.

Verse: 14      უკუეთუ არა, აწვე ამას ჟამსა შინა გამოვავლინნე ყოველნი შემთხუევანი ჩემნი გულსა შენსა და მსახურთა და ერისა შენისასა და სცნა, ვითარმედ სხუაჲ არავინ არს Page of ms. O: 84r  ჩემსა გარეშე ყოველსა ქუეყანასა;

Verse: 15      რამეთუ აწ მივავლინო ჴელი ჩემი და მოგსრა შენ და ერი შენი და მოისპო შენ ქუეყანით.

Verse: 16      რამეთუ და-ვე ამასთჳს -გმარხე შენ. რაჲთა ვაჩუენო შენ ზედა ძალი ჩემი და რაჲთა განითქუას სახელი ჩემი ყოველსა ქუეყანასა ზედა;

Verse: 17      რამეთუ შენ იყენებ-ღა ერსა ჩემსა არა გამოვლინებად მათა.

Verse: 18      აჰა-ეგერა ვაწჳმო ჟამსა ოდენ ამას ხვალე სეტყუაჲ დიდადი ფრიად, რომელ ეგევითარი არა ყოფილ იყოს ეგჳპტეს, ვინაჲთგან დაებადა, ვიდრე აქამომდე.

Verse: 19      აწ იწრაფე შეკრებად საცხოვარი შენი და რაოდენი-რაჲ არს ველსა ზედა შენი: ყოველივე კაცი და საცხოვარი, რაოდენი იპოოს ველსა ზედა და არა შევიდეს სახლსა, დაეცეს მას ზედა სეტყუაჲ და მოკუდეს.

Verse: 20      რომელთა-იგი შეეშინა სიტყჳსაგან უფლისა მსახურთაგანთა ფარაოჲსთა, შეიკრიბეს საცხოვარი მათი სახლებსა.

Verse: 21      ხოლო რომელი-იგი არა ერჩდა გონებითა თჳსითა სიტყუასა უფლისასა, დაუტევეს ველსა გარე.

Verse: 22      ჰრქუა უფალმან მოსეს: განირთხ ჴელი შენი ცად და იყოს სეტყუაჲ ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა, კაცთა ზედა და ცხოვართა და ყოველსა ზედა მწუანვილსა ველისასა.

Verse: 23      განირთხა მოსე ჴელი თჳსი ზეცად და უფალმან მოსცა ქუხილი და სეტყაჲ და აღატყდებოდა ცეცხლი და აწჳმა უფალმან სეტყუაჲ ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა კაცითგან მიპირუტყუამდე.

Verse: 24      Page of ms. O: 84v  იყო სეტყუაჲ და ცეცხლი შემწუველი სეტყუასა მას თანა. ხოლო სეტყუაჲ იგი დიდ იყო ფრიად, რომელ ეგევითარი არა ყოფილ იყო ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა ვინაჲთგან იყო მას ზედა ნათესავი.

Verse: 25      და მოსრა სეტყუამან ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა კაცითგან მიპირუტყუამდე და ყოველივე მწუანვილი. რომელი იყო ველსა ზედა, მოსრა სეტყუამან და ყოველი ხჱ ველისაჲ მოსრა.

Verse: 26      ხოლო ქუეყანასა გესემისასა, რომელსა ზედა იყვნეს ძენი ისრაჱლისანი, არა იყო სეტყუაჲ.

Verse: 27      მოუწოდა ფარაო მოსეს და აჰრონს, და ჰრქუა მათ: ვცოდე აწ უფლისა მიმართ. მართალ არს უფალი და მე და ერი ჩემი უღმრთო.

Verse: 28      ილოცეთ ჩემთჳს უფლისა მიმართ და დასცხრენ ჴმანი ესე ღმრთისანი ამიერითღან, ცეცხლი ესე და სეტყუაჲ, და განგიტევნე თქუენ.

Verse: 29      ჰრქუა მას მოსე: ვითარცა განვიღე ქალაქით, განვიპყრნე ჴელნი ჩემნი უფლისა მიმართ და ჴმანი ესე დასცხრენ, და სეტყუაჲ და წჳმაჲ არღარა იყოს, ... რამეთუ უფლისაჲ არს ქუეყანაჲ ესე.

Verse: 30      ხოლო შენ და მსახურნი შენნი გიცნი, რამეთუ არღა გეშინის ღმრთისა.

Verse: 31      სელი და ქრთილი იგუემა, რამეთუ ქრთილი წარმოდგომილ იყო და სელი თესლოოდა.

Verse: 32      ხოლო იფქლი და ასლი არა იგუემა, რამეთუ მცხუედ იყო.

Verse: 33      გამოვიდა მოსე გარე ქალაქით ფარაოჲსგან და განიპყრნა ჴელნი უფლისა მიმართ. ქუხილი იგი დასცხრა და სეტყუაჲ და წჳმაჲ არღარა დასწუეთა ქუეყანასა ზედა.

Verse: 34      Page of ms. O: 85r  ვითარცა იხილა ფარაო, რამეთუ დასცხრეს ქუხილნი იგი, სეტყუაჲ და წჳმაჲ, შე-ღავე-სძინა ცოდვად და დაიმძიმა გული თჳსი და მსახურთა მისთა.

Verse: 35      განფიცხნა გული ფარაოჲსი და არა განუტევა ერი იგი, ძენი ისრაჱლისანი, ვითარ-იგი ეტყოდა უფალი მოსეს.

Chapter: 10  
Verse: 1      ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა: მივედ შენ ფარაოჲსა, ხოლო მე განვაფიცხო გული ფარაოჲსი და მსახურთა მისთაჲ. რაჲთა შემდგომ თი-შემდგომად მოვიდენ სასწაულნი ესე მათ ზედა,

Verse: 2      რაჲთა მიუთხრობდენ ყურთა შვილთა თქუენთასა და შვილის შვილთა თქუენთასა, რავდენ მოვკიცხნე მეეგჳპტელნი ეგე, და სასწაულნი ჩემნი, რომელ ვქმნნე მათ შორის, და სცნათ. რამეთუ მე ვარ.

Verse: 3      შევიდეს მოსე და აჰრონ ფარაოჲსა და ჰრქუეს მას: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ებრაელთაჲ: არა გნებავს, რაჲთამცა შეიკდიმე ჩემგან? გამოუტევე ერი ჩემი, რაჲთა მსახურებდენ მე

Verse: 4      უკუეთუ არა ინებო გამოვლინებად ერისა ჩემისა, აჰა ესერა მე მოვავლინო ხვალე ამასვე ჟამსა ოდენ მკალი დიდძალი ფრიად ყოველთა საზღვართა შენთა.

Verse: 5      და დაფაროს პირი ქუეყანისაჲ და ვერ უძლო ხილვად ქუეყანისა და შეჭამოს ყოველი ნეშტი ქნეყანისაჲ, რომელი დაგიშთა თქუენ სეტყჳსაგან, და შეჭამოს ყოველი ხჱ მცენარჱ თქუენი ქუეყანასა ზედა.

Verse: 6      და აღივსნენ სახლნი შენნი და სახლნი მსახურთა Page of ms. O: 85v  შენთანი და ყოველი სახლები, რავდენ-რაჲ არს ქუეყანასა ეგჳპტისასა, რომელი არასადა ეხილვოს მამათა შენთა, არცა უწინარესთა მამათა მათთა, ვინაჲთგან იყვნეს ქუეყანასა ზედა ვიდრე დღეჱნდელად [!] დღედმდე. მოიქცა მოსე და გამოვიდა ფარაოჲსგან.

Verse: 7      ჰრქუეს მსახურთა ფარაოჲსთა ფარაოს: ვიდრემდე იყოს ესე ჩუენ ზედა ტანჯვაჲ? განუტევენ კაცნი ესე, რაჲთა ჰმსახურონ უფალსა ღმერთსა მათსა. ანუ არა უწყი, რამეთუ წარწყმდა ეგჳპტე?

Verse: 8      მოაქციეს მოსე და აჰრონ ფარაოჲსა. ჰრქუა მათ ფარაო: განვედით და ჰმსახურეთ უფალსა ღმერთსა თქუენსა. ვინ და ვინ არიან, რომელნი განვლენ?

Verse: 9      ჰრქუა მას მოსე: ჭაბუკით ჩუენითურთ და მოხუცებულით განვიდეთ, ძეებითურთ და ასულებით, ცხოვრით და ზროხით, რამეთუ დღესაწაული არს უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲ.

Verse: 10      ჰრქუა მათ ფარაო: იყავნ ეგრჱთ! უფალი თქუენ თანა! რამეთუ განგიტევნე თქუენ, ნუუკუე ჭურჭერიცა თქუენი? იხილეთ, რამეთუ ბოროტი წინა-გიც თქუენ.

Verse: 11      ნუ ეგრე, არამედ განვიდედ მამანი და ჰმსახურედ ღმერთსა, რამეთუ ეძიებთვე თქუენ მაგას. და გამოასხნეს იგინი პირისაგან ფარაოჲსისა.

Verse: 12      ჰრქუა უფალმან მოსეს: განირთხ ჴელი შენი ქუეყანასა ზედა ეგჳპტისასა და აღმოჴდეს მკალი ქუეყანასა ზედა და შეჭამოს მწუანვილი ქუეყანისაჲ Page of ms. O: 86r  და ყოველი ნაყოფი ხეთაჲ, რომელი დაუშთა სეტყუასა.

Verse: 13      და აღიპყრა მოსე კუერთხი იგი ცად და უფალმან მოჰჴადა ქარი სამხრით ქუეყანასა ზედა დღე ყოველ. მას დღეს შინა და ღამე ყოველ. და ვითარ განთენა. ქარმან ქუეაღმომან აღმოიღო მკალი

Verse: 14      და მიჰფინა ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა. და დაადგრა ყოველთა ზედა საზღვართა ეგჳპტისათა დიდძალი ფრიად, რომელი უწინარჱს მისსა არა იყო მკალი და მისა შემდგომად არავე იყო ეგრჱთ.

Verse: 15      და დაფარა პირი ქუეყანისაჲ და მოქამა ყოველი მწუანვილი ქუეყანისაჲ და ნაყოფი ხეთაჲ, რომელღა-იგი დაშთომილ იყო სეტყჳსაგან. არარაჲ დაშთა ნედლი არცა ერთ ხეთა შინა და ყოველსა მწუანვილსა ქუეყანისასა ყოველსა ეგჳპტესა.

Verse: 16      ასწრაფებდა ფარაო მოწოდებად მოსესა და აჰრონისა და ჰრქუა მათ: ვცოდე წინაშე უფლისა ღმრთისა თქუენისა და თქუენდა მიმართ.

Verse: 17      აწ ესე ხოლო ცოდვაჲ თავსიდევით და ილოცეთ ჩემთჳს უფლისა მიმართ ღმრთისა თქუენისა და აღიღეთ ჩემგან სიკუდილი ესე.

Verse: 18      გამოვიდა მოსე ფარაოჲსგან და ილოცა ღმრთისა მიმართ.

Verse: 19      და მოსცა უფალმან ქარი ზღჳთ სასტიკი. აღიღო მკალი იგი და შთაყარა ზღუასა მას მეწამულსა და არა დაშთა მკალი ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა.

Verse: 20      და Page of ms. O: 86v  განუფიცხა უფალმან გული ფარაოს და არა გამოუტევნა ძენი ისრაჱლისანი.

Verse: 21      ჰრქუა უფალმან მოსეს: განირთხ ჴელი შენი ცად და იყავნ ბნელი ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა, ჴელით საძიებელი ბნელი.

Verse: 22      განირთხა მოსე ჴელი ცად და იყო ბნელი წყუდიადი, ნისლი და არმური ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა სამ დღე.

Verse: 23      ... და არავინ აღდგა საწოლით თჳსით სამ დღე, ხოლო ყოველთა ზედა ძეთა ისრაჱლისათა იყო ნათელი ყოველსა შინა, ვიდრეცა ვიდოდეს.

Verse: 24      მოუწოდა ფარაო მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა: განვედით და ჰმსახურეთ უფალსა ღმერთსა თქუენსა, გარნა ცხოვარი და ზროხაჲ დაუტევეთ და ჭურჭერიცა თქუენი გან-ვე-იღეთ თქუენ თანა.

Verse: 25      ჰრქუა მოსე: არამედ შენცა გუეც რაჲ ჩუენ მსხუერპლად და შესაწირავად და შევწიროთ უფლისა ღმრთისა ჩუენისა

Verse: 26      და საცხოვარიცა ჩუენი განვიდეს ჩუენ თანა და არა ღაუტეოთ მისგანი ჭლაკიცა ერთი, რამეთუ მათგანი მოვიღოთ სამსახურებლად უფლისა ღმრთისა ჩუენისა. რამეთუ ჩუენ არა ვიცით, რაჲ შევწიროთ უფლისა ღმრთისა ჩუენისა ვიდრე მისლვადმდე ჩუენდა მუნ.

Verse: 27      განუფიცხა უფალმან გული ფარაოჲსი და არა ინება გამოვლინებაჲ მათი.

Verse: 28      და ჰრქუა ფარაო მოსეს: განგუალე ჩემგან და ეკრძალე თავსა შენსა და ნუღარა შესძინებ ხილვად პირისა ჩემისა: Page of ms. O: 87r  რომელსა დღესა მეჩუენო მე, მოჰკუდე.

Verse: 29      თქუა მოსე: არღა გეჩუენო პირსა შენსა.

Chapter: 11  
Verse: 1      ჰრქუა უფალმან მოსეს: ერთი-ღა ტანჯვაჲ მოვჰჴადო ფარაოს ზედა და ეგჳპტესა ყოველსა და ამისა შემდგომად განგიტევნეს თქუენ ამიერ. და რაჟამს განგიტევნეს, ყოვლითურთ განგასხნეს თქუენ განსხმით.

Verse: 2      ეტყოდე იდუმალ ყურთა ერისათა და ითხოენ კაცად-კაცადმან მახლობელისაგან თჳსისა და დედაკაცმან მოძმისაგან თჳსისა ჭურჭერი ოქროჲსაჲ და ვეცხლისაჲ და სამოსელი.

Verse: 3      და მოსცა უფალმან მადლი ერსა თჳსსა წინაშე ეგჳპტელთა და აჴმიეს მათ. და კაცი იგი მოსე განდიდნა ფრიად წინაშე ეგჳპტელთა მათ და წინაშე ფარაოჲსსა და წინაშე მსახურთა მისთა.

Verse: 4      ჰრქუა მოსე: ამას იტყჳს უფალი: შუაღამეს ოდენ მე შევიდე შოვრის ეგჳპტესა.

Verse: 5      და მოწყდეს ყოველი პირმშოჲ ქუეყანასა ეგჳპტისასა პირმშოჲთგან ფარაოჲსით, რომელი ზის საყდართა ზედა, ვიდრე პირმშოდმდე მჴევლისა, რომელი ზის ფქვილთა თანა, და ვიდრე პირმშოდმდე ყოვლისა პირუტყჳსა.

Verse: 6      და იყოს ღაღადებაჲ ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა, რომელ ეგევითარი... არღა შეეძინოს ყოფად.

Verse: 7      და ყოველთა შოვრის ძეთა ისრაჱლისათა არა განძრას ძაღლმან ენაჲ თჳსი კაცითგან მიპირუტყუამდე, Page of ms. O: 87v  რაჲთა უწყოდი, რავდენ ადიდოს უფალმან შოვრის ეგჳპტელთა და შოვრის ძეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 8      და მოვიდოდიან ჩემდა ყოველნი ესე მონანი შენნი, თაყუანის მცემდენ მე და მეტყოდიან: განვედ შენ და ყოველი ერი შენი, რომელსა-ეგე შენ იტყჳ, და ამისა შემდგომად განხჳდე. გამოვიდა მოსე პირისაგან ფარაოჲსა გულის წყრომით.

Verse: 9      ჰრქუა უფალმან მოსეს: არა ისმინოს თქუენი ფარაო, რაჲთა განვამრავლნე სასწაულნი ჩემნი და ნიშნი ქუეყანასა ეგჳპტისასა.

Verse: 10      მოსე და აჰრონ ქმნეს ესე ყოველი ქუეყანასა ეგჳპტისასა წინაშე ფარაოჲსსა და განუფიცხა უფალმან გული ფარაოჲსი. და არა ისმინა ძეთა ისრაჱლისათაჲ [განტევებად იგინი] ქუეყანით ეგჳპტით.

Chapter: 12  
Verse: 1      და ეტყოდა უფალი მოსეს და აჰრონს ქუეყანასა ეგჳპტისასა და ჰრქუა მათ:

Verse: 2      ესე თუე არს თქუენდა დასაბამად თუეთა, პირველი არს ესე თქუენდა თუეთა შინა წელიწდისათა.

Verse: 3      ეტყოდე შენ ყოველსა კრებულსა ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ: ათსა ამის თჳსასა მოიბნ კაცად-კაცადმან ცხოვარი სახლად-სახლად ტომებისა მათისამან, თითოეულმან ცხოვარი სახლად-სახლად.

Verse: 4      უკუეთუ მცირედ იყვნენ სახლსა შინა და ვერ უძლებდენ ცხოვარსა შეჭმად, თანა-შეირთენ მოძმჱ მოყუასი თჳსი რიცხჳსაებრ თავადისა, კაცად-კაცადმან აღირაცხენ, რავდენნი ეყვნენ ცხოვარსა მას.

Verse: 5      Page of ms. O: 88r  ცხოვარი სრული ვერძი წელიწდეული იყოს თქუენდა. კრავთაგან და თიკანთაგან მოიბათ.

Verse: 6      და იყოს თქუენდა დამარხულ ვიდრე მეათხუთმეტედ დღედმდე თუესა ამას და დაკალნ იგი ყოველმან სიმრავლემან კრებულისა ძეთა ისრაჱლისათამან მიმწუხრი.

Verse: 7      და მოიღოს სისხლისა მისისაგანი და სცხოს ორთავე წყირთლთა და ზღურბლსა კარისასა სახლსა შინა, რომელსა-იგი ჭამდენ მუნ.

Verse: 8      და ჭამონ ჴორცი იგი მწუარი ცეცხლითა და უცომოჲ ველის ყრდელისა თანა ჭამედ.

Verse: 9      არა შჭამოთ მისგანი უგბოლველი, არცა მგბარი წყლითა, არამედ მწუარი ცეცხლითა თავი ფერჴითურთ და ნაწლევით.

Verse: 10      არა დაუტეოთ მისგანი განთიადმდე და ძუალი არა შეჰმუსროთ, და მისგანი რომელი დაშთეს განთიადმდე. ცეცხლითა დაწჳთ.

Verse: 11      და ესრე ჭამდით მას: წელნი თქუენნი მორტყმულ იყვნენ და ჴამლნი თქუენნი ფერჴთა თქუენთა... და ჭამეთ იგი სწრაფით, რამეთუ ზატიკი არს უფლისაჲ.

Verse: 12      და განვლო მე ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ მას ღამესა და მოუვწყჳდო ყოველი პირმშოჲ ქუეყანასა ეგჳპტისასა კაცითგან მიპირუტყუამდე და ყოველთა ზედა ღმერთთა ეგჳპტისათა ვყო შურისგებაჲ მე უფალმან.

Verse: 13      და სისხლი იგი იყოს თქუენდა საწამებელად: [სახლთა და] რომელსა იყვნეთ თქუენ, მუნ ვიხილო მე სისხლი იგი Page of ms. O: 88v  და დაგიფარნე თქუენ და არა იყოს თქუენდა გუემაჲ იგი შესამუსრველი, რაჟამს დავსცე მე ქუეყანასა ეგჳპტისასა.

Verse: 14      და იყოს თქუენდა დღჱ ესე საჴსენებელად და დღესასწაულობდით მას...

Verse: 15      შჳდ დღე უცომოსა ჭამდით, ხოლო პირველით დღითგანვე განაქარვეთ ცომი სახლთა თქუენთა. ყოველმან რომელმან ჭამოს ცომი, მოისპოს სული იგი ისრაჱლისაგან პირველით დღითგან, ვიდრე მეშჳდედ დღედმდე.

Verse: 16      და პირველსა მას დღესა ეწოდოს [წმიდა და დღჱ იგი მეშჳდჱ] წმიდა წოდებულ იყოს თქუენდა. ყოველი საქმჱ სამსახურებელი არა ჰქმნეთ მას დღესა შინა, გარნა რომელი იქმნების ყოვლისათჳს სულისა, ესე ხოლო ჰქმნეთ თქუენ.

Verse: 17      და დაიმარხეთ მცნებაჲ ესე, რამეთუ ამას დღესა განვიყვანო ძალი თქუენი ქუეყანით ეგჳპტით და ჰყოფდით დღესა მას ნათესავთა შოვრის თქუენთა შჯულად საუკუნოდ.

Verse: 18      დასაბამსა მეათოთხმეტესა დღესა თჳსა მის პირველისასა მწუხრითგან ჭამეთ უცომოჲ ვიდრე დღედმდე ოც და მეერთედ მის თჳსა ვიდრე მწუხრადმდე.

Verse: 19      შჳდ დღე ცომი არა იპოვოს სახლთა თქუენთა. ყოველმან რომელმან ჭამოს ცომოვანი, აღიჴოცოს სული იგი კრებულისაგან ისრაჱლისა ქუეყანის მოქმედთაგან ვიდრე ქუეყანის მთავართამდე.

Verse: 20      ყოველივე ცომოანი არა შჭამოთ, ყოველსავე სამკჳდრებელსა თქუენსა Page of ms. O: 89r  შჭამდეთ უცომოსა.

Verse: 21      მოუწოდა მოსე ყოველთა მათ მოხუცებულთა ძეთა ისრაჱლისათა და ჰრქუა მათ: წარვედით და მოიბთ თქუენ თავისა თქუენისა ცხოვარი ნათესავად-ნათესავადმან თქუენმან და დაკალთ ზატიკად.

Verse: 22      და მოიღეთ კონაჲ უსუპი და დააწეთ სისხლსა მას და სცხეთ წინაშე კარსა და ზღურბლსა და ორკერძოვე წყირთლთა სისხლისა მისგან, რომელ-იგი არს კარისაჲ, ხოლო თქუენ არა გამოხჳდეთ კაცად-კაცადი კართა სახლისა თჳსისათა განთიადმდე

Verse: 23      და გარდამოვიდეს უფალი მოწყუედად ეგჳპტელთა მათ და იხილოს სისხლი იგი ზღურბლთა მათ და წყირთლთა და თანა-წარჰჴდეს უფალი კარსა მას და არა უტეოს მომსრველი იგი შესლვად სახლსა მას თქუენსა მისრვად.

Verse: 24      დაიმარხეთ სიტყუაჲ ესე შჯულად საუკუნოდ და შვილთა თქუენთა უკუნისადმდე

Verse: 25      უკუეთუ შეხჳდეთ ქუეყანასა მას, რომელი მოგცა თქუენ უფალმან ღმერთმან, ვითარცა-იგი გეტყოდა თქუენ დამარხვად თქუენდა მსახურებაჲ ესე,

Verse: 26      იყოს, რაჟამს გრქუან თქუენ შვილთა თქუენთა: რაჲ არს მსახურებაჲ ესე?

Verse: 27      და ჰრქუათ მათ: მსხუერპლი არს ესე უფლისაჲ, რომელმან დაიფარნა სახლნი ძეთა ისრაჱლისათანი ეგჳპტეს შინა, რაჟამს მოსწყუედდა ეგჳპტესა, ხოლო სახლნი ჩუენნი იჴსნნა.

Verse: 28      Page of ms. O: 89v  მოდრკა ერი იგი და თაყუანისსცეს უფალსა და წარვიდეს და ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა, ვითარცა ამცნო მათ მოსე და აჰრონ, ეგრეცა ყვეს.

Verse: 29      და იყო შუვაღამეს ოდენ, და უფალმან მოწყჳდა ყოველი პირმშოჲ ქუეყანასა ეგჳპტისასა პირმშოჲთგან ფარაოჲსით, [რომელი ჯდა საყდართა ზედა] ვიდრე პირმშოდმდე ტყჳსა, რომელი ჯდა ჯურღმულსა შიდა და ვიდრე პირმშოდმდე ყოვლისა პირუტყჳსა.

Verse: 30      აღდგა ფარაო ღამე და ყოველნი მსახურნი მისნი და ყოველნი ეგჳპტელნი და იყო ღაღადებაჲ დიდი ყოველსა ეგჳპტესა, რამეთუ არა იყო სახლი, რომელსამცა შინა არა იყო მკუდარი.

Verse: 31      მოუწოდა ფარაო მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა მათ ღამე: აღდეგით და განვედით ერისაგან ჩემისა თქუენ და ძენი ისრაჱლისანი და ჰმსახურეთ უფალსა ღმერთსა თქუენსა, ვითარცა-ეგე იტყჳთ.

Verse: 32      ცხოვარი და ზროხაჲ თქუენი განასხთ და ვიდოდეთ, ვითარცა-ეგე სთქუთ, არამედ მაკურთხეთ მეცა.

Verse: 33      აიძულებდეს მეეგჳპტელნი იგი ძეთა ისრაჱლისათა მწრაფლ განსლვად ქუეყანით ეგჳპტით, რამეთუ თქუეს, ვითარმედ: ჩუენ ყოველნი მოვწყდით.

Verse: 34      აღიღო ერმან მან ცმელი იგი ვიდრე შესუარვადმდე თბისა მათისა, შეყოფილი სამოსლითა მათითა და აღიკიდეს ზურგსა მათსა.

Verse: 35      ხოლო ძეთა ისრაჱლისათა ეგრე ყვეს, ვითარცა უბრძანა მათ მოსე. ითხოვეს ჭურჭერი ოქროჲსაჲ და ვეც/ხლისაჲ Page of ms. O: 90r  და სამოსელი.

Verse: 36      და უფალმან მოსცა მადლი ერსა თჳსსა წინაშე ეგჳპტელთა მათ და ათხოვეს მათ. და გამოტყუენნეს ეგჳპტელნი იგი.

Verse: 37      წარმოვიდეს ძენი ისრაჱლისანი რამესით სოქოთად ექუს[ას] ათასი მამაკაცი მკჳრცხლი გარეშე ჭურჭლისა მათისა.

Verse: 38      და მწირი გამოჰყვა მათ მრავალი, ცხოვარი და ზროხაჲ და კარაული ფრიად.

Verse: 39      და შეიცვალეს ცმელოვანი იგი, რომელ გამოიღეს ეგჳპტით, ყურბეულად უცომოდ, რამეთუ ვერ შესუარეს, და გამოასხნეს იგინი ეგჳპტელთა მათ, რამეთუ ვერ უძლებდეს დათმენად, ვერცა-ღა საზრდელი იქმნეს საგზლად.

Verse: 40      ხოლო მწირობაჲ ძეთა ისრაჱლისათაჲ, რავდენ მწირობდეს იგინი და მამანი მათნი ქუეყანასა ეგჳპტისასა და ქუეყანასა ქანაანისასა, ოთხ ას ოც და ათ წელ.

Verse: 41      და იყო შემდგომად ოთხ ას ოც და ათისა წლისა. გამოვიდა ყოველი ერი უფლისაჲ ქუეყანით ეგჳპტით.

Verse: 42      პირველი საჴუმილავი არს ესე გამოყვანებაჲ მათი ქუეყანით ეგჳპტით. იგი ღამე არს და ესე პირველი საცავი არს უფლისაჲ და ყოველთა შოვრის ძეთა ისრაჱლისათა იყოს ესე და ნათესავსა მათსა.

Verse: 43      ეტყოდა უფალი მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა: ესე შჯული იყავნ ზატიკისაჲ: ყოველმან უცხო თესლმან არა ჭამოს მისგანი.

Verse: 44      და ყოველმან მონამან ვისმანვე და ვეცხლით სყიდულმან წინა/-დაიცჳთოს Page of ms. O: 90v  და ეგრე ჭამოს მისგანი.

Verse: 45      მწირმან და სასყიდლით დადბინებულმან არა ჭამოს მისგანი.

Verse: 46      ერთსა სახლსა შინა შჭამდეთ, არა დაუტეოთ ჴორცისა მისგანი განთიადმდე და არა განიღო ჴორცისა მისგანი გარე, ძუალი არა შეჰმუსრო მისგანი.

Verse: 47      ყოველმან კრებულმან ძეთა ისრაჱლისათამან ყოს ესე.

Verse: 48      უკუეთუ ვინმე მწირი მოგიჴდეს თქუენ ყოფად ზატიკისა ამის უფლისა, წინა-დასცჳთო ყოველსავე წულსა მისსა და მაშინ-ღა მოვიდეს და იყოს იგი ვითარცა მკჳდრი ქუეყანისაჲ. ყოველმან წინა-დაუცუეთელმან არა ჭამოს მისგან.

Verse: 49      შჯული ერთი იყოს მსოფლიოჲსაჲ და მწირისაჲ, რომელი მოსრულ იყოს თქუენ შოვრის.

Verse: 50      და ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა, ვითარცა უბრძანა და ამცნო უფალმან მოსეს და აჰრონს მათა მიმართ ეგრეცა ყვეს.

Verse: 51      და იყო მას დღესა შინა გამოიყვანნა ძენი ისრაჱლისანი ეგჳპტით ძალითურთ მათით.

Chapter: 13  
Verse: 1      ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:

Verse: 2      წმიდა-ყავ ჩემდა ყოველი პირმშოჲ პირველი შობილი, რომელმან განაღოს საშოჲ ყოველი პირველი ძეთა შოვრის ისრაჱლისათა კაცითგან ვიდრე მიპირუტყუამდე: ჩემი არს.

Verse: 3      ჰრქუა მოსე ერსა მას: გეჴსენედ დღჱ ესე, რომელსა გამოხუედით ქუეყანით ეგჳპტით სახლისაგან კირთებისა, რამეთუ ჴელითა მტკიცითა Page of ms. O: 91r  გამოგიყვანნა თქუენ მიერ უფალმან, რაჲთა არა შჭამოთ ცომოვანი.

Verse: 4      რამეთუ დღეს გამოხუალთ თქუენ თუესა ახალსა.

Verse: 5      იყოს, ოდეს შეგიყვანნეს თქუენ უფალმან ღმერთმან თქუენმან ქუეყანასა ქანანელთასა, ქეტელთასა და ეველთასა, გერგესეველთა და ამორეველთასა, ფერეზელთა და იებოსელთასა, რომლისათჳს ეფუცა უფალი მამათა თქუენთა მოცემად თქუენდა ქუეყანაჲ, რომელსა გამოდის სძჱ და თაფლი, და ჰყოთ მსახურებაჲ ესე თუესა ამას,

Verse: 6      ექუს დღე შჭამდეთ უცომოსა და დღჱ იგი მეშჳდე დღესასწაული არს უფლისაჲ.

Verse: 7      უცომოსა შჭამდეთ შჳდ დღე, არა იხილოთ ცომოვანი. არცა იყოს ცომი ყოველთა საზღვართა თქუენთა.

Verse: 8      უთხრა ძესა შენსა მას დღესა შინა და ჰრქუა: ამისთჳს ყო უფალმან ღმერთმან ჩემმან, რაჟამს გამოვიდოდე ქუეყანით ეგჳპტით.

Verse: 9      და იყოს სასწაულად ჴელსა შენსა და საჴსენებელად წინაშე თუალთა შენთა, რაჲთა იყოს შჯული უფლისაჲ პირსა შენსა, რამეთუ ჴელითა მტკიცითა გამოგიყვანა შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ქუეყანით ეგჳპტით.

Verse: 10      დაიმარხეთ შჯული წლითი-წლად ჟამსა თჳსსა მიერ დღითგან მოდღედმდე.

Verse: 11      და იყოს, ოდეს შეგიყვანოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ქუეყანასა მას ქანანელთასა, ვითარცა ეფუცა მამათა შენთა, და მოგცეს შენ იგი,

Verse: 12      და განაჩინო ყოველი, რომელმან გა/ნაღოს Page of ms. O: 91v  საშოჲ პირველად, ვერძი უფლისად... მროწეულთაგან შენთა გინა ყოვლისაგან საცხოვრისა შენისა, რაოდენი-რაჲ იყოს შენი, ყოველი ვერძი წმიდა-ჰყო უფლისა.

Verse: 13      ხოლო ვერძი შესცვალო ცხოვრად. უკუეთუ არა შესცვალო, იჴსნე იგი. ყოველი პირმშოჲ ძეთა შენთაჲ იჴსნე.

Verse: 14      უკუეთუ გკითხვიდეს შენ ძჱ შენი მისა შემდგომად და გრქუას: რაჲ არს ესე? ჰრქუა მას, ვითარმედ: ჴელითა მტკიცითა გამოგჳყვანნა ჩუენ უფალმან ქუეყანით ეგჳპტით სახლისაგან კირთებისა;

Verse: 15      რაჟამს-იგი განფიცხნა ფარაო არა გამოვლინებად ჩუენდა, მოწყჳდა ყოველი პირმშოჲ ქუეყანასა ეგჳპტისასა პირმშოჲთგან კაცთაჲთ ვიდრე პირმშოდმდე პირუტყუთა. ამისთჳს შევსწირავ მე უფლისა. ყოველმან რომელმან განაღოს საშოჲ წულმან, ყოველი პირმშოჲ ძეთა ჩემთაჲ ვიჴსნე.

Verse: 16      და იყოს სასწაულად ჴელსა შენსა და შეურყეველ წინაშე თუალთა შენთა, რამეთუ ჴელითა მტკიცითა გამოგიყვანა შენ ქუეყანით ეგჳპტით.

Verse: 17      და ვითარ გამოიყვანა უფალმან ერი თჳსი, არა წარუძღუა მათ უფალი გზასა მას ქუეყანისა ფილისტიმისასა, რამეთუ მახლობელ იყო, რამეთუ თქუა ღმერთმან: ნუუკუე შეინანოს ერმან ამან, იხილოს რაჲ ბრძოლაჲ, და მიიქცეს ეგჳპტედ.

Verse: 18      და გარე მოავლო უფალმან ერსა თჳსსა გზაჲ უდაბნოდ ზღუასა მეწ/ამულსა. Page of ms. O: 92r  მეხუთჱ ნათესავი გამოვიდეს ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით.

Verse: 19      გამოიხუნა მოსე ძუალნი იოსებისნი მის თანა, რამეთუ ფიცით აფუცა იოსებ ძეთა ისრაჱლისათა და ჰრქუა: მოხედვით მოხედვა-ყოს თქუენდა უფალმან, განიხუენით ძუალნი ჩემნი თქუენ თანა.

Verse: 20      და აღიძრნეს ძენი ისრაჱლისანი სოქოთით და დაიბანაკეს ათომს უდაბნოსა მას თანა.

Verse: 21      და ღმერთი უძღოდა მათ: დღისი სუეტითა ღრუბლისაჲთა უჩუენებდა მათ გზასა და ღამე -- სუეტითა ცეცხლისაჲთა.

Verse: 22      არა მოაკლდა მათ სუეტი იგი ღრუბლისაჲ დღისი და სუეტი იგი ცეცხლისაჲ ღამე წინაშე ყოვლისა ერისა.

Chapter: 14  
Verse: 1      ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:

Verse: 2      ეტყოდე შენ ძეთა ისრაჱლისათა: მიიქცედ და განეწყვნედ იგინი წინაშე ღელესა, შოვრის მაგდალოსა და შოვრის ზღუასა მას, პირისპირ ბესეფონსა, წინაშე მათსა განეწყო ზღუად კერძო;

Verse: 3      ჰრქუას ფარაო ერსა თჳსსა: შესცთეს ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანასა მას, რამეთუ შეეყენნეს იგინი უდაბნოსა მას.

Verse: 4      თქუა უფალმან: მე განვაფიცხო გული ფარაოჲსი და ღევნა-უყოს კუალსა მათსა. და ვიდიდო მე ფარაოჲს ზედა და ყოველსა ერსა მისსა და გულისხმა-ყონ ეგჳპტელთა, რამეთუ მე ვარ ღმერთი. და მათ ყვეს ეგრე.

Verse: 5      უთხრეს მეფესა ეგჳპტისასა, ვითარმედ: ივლტოდა ერი იგი. და გარდაიქცა Page of ms. O: 92v  გული ფარაოჲსი და მსახურთა მისთაჲ ერისა მის და თქუეს: რაჲ ესე ვყავთ, რამეთუ განუტევენით ძენი ისრაჱლისანი, რაჲთა არა გუმონებდენ ჩუენ?

Verse: 6      აღაგო ფარაო ეტლები თჳსი და ყოველი ერი თჳსი წარიყვანა მის თანა.

Verse: 7      აღიგო ექუსასი ეტლი რჩეული თჳსი და ყოველი ცხენები ეგჳპტისაჲ და ერისთავები ყოველსა ზედა.

Verse: 8      და განაფიცხა უფალმან გული ფარაოჲსი, მეფისა ეგჳპტელთაჲსაჲ, და მსახურთა მისთაჲ და სდევდა შემდგომად ძეთა ისრაჱლისათა, ხოლო ძენი ისრაჱლისანი განვიდოდეს ჴელითა მტკიცითა.

Verse: 9      და დევნა-უყვეს მეეგჳპტელთა მათ შემდგომად მათსა და პოვნეს იგინი ზღუასა მას ზედა დაბანაკებულნი და ყოველი ჰუნეები და ეტლები ფარაოჲსი და მჴედრები და ყოველი ერი მისი წიაღ ღელესა მას პირისპირ ბელსეფონსა.

Verse: 10      და ფარაო მოვიდოდა. აღიხილნეს თუალნი თჳსნი ძეთა ისრაჱლისათა და იხილნეს ეგჳპტელთანიანი იგი, განწყობილ იყვნეს უკუანა კერძო მათსა. და შეეშინა ფრიად და ღაღადებდეს ძენი ისრაჱლისანი უფლისა მიმართ.

Verse: 11      და ჰრქუეს მოსეს, ვითარმედ: არა იყოა ეგჳპტეს საფლავები, და გამომიყვანენ ჩუენ მოსიკუდიდ უდაბნოსა ზედა? რაჲ ესე მიყავ ჩუენ და გამომიყვანენ ჩუენ ეგჳპტით?

Verse: 12      ანუ არა ესე სიტყუაჲ არსა, რომელსა გეტყოდეთ ჩუენ ეგჳპტეს და გარქუთ: მაცადე ჩუენ და ვჰმონე...

Chapter: 16  
Verse: 22      Page of ms. O: 93r  ... იგი საზრდელად ორი წილი, მრჩობლი საწყაული ერთმან. და შევიდეს ყოველნი მთავარნი კრებულისანი და უთხრეს მოსეს.

Verse: 23      ხოლო მოსე ჰრქუა მათ: ესე სიტყუაჲ იგი არს, რომელსა იტყოდა უფალი: შაბათი განსუენებისაჲ არს უფლისაჲ წმიდაჲ ხვალე. რავდენი-რაჲ შეაცხოთ, შეაცხვეთ და რავდენი-რაჲ შეაგბოთ, შეაგბეთ; და ყოველივე ნეშტი დაუტევეთ საუნჯეთა თქუენთა განთიადმდე

Verse: 24      და დაუტევეს მისგანი ხვალისამდე, ვითარცა-იგი ამცნო მათ მოსე. და არა დაყროლდა და არცა მატლი დაესხა მას.

Verse: 25      ჰრქუა მათ მოსე: ჭამეთ დღეს, რამეთუ შაბათი არს უფლისაჲ, არა ჰპოოთ ველსა ზედა.

Verse: 26      ექუს დღე შეკრიბეთ და მეშჳდე იგი დღჱ შაბათი არს, არა იყოს მას დღესა შინა.

Verse: 27      იყო დღესა მას მეშჳდეს[ა] გან-ვინმე-ვიდეს ერისა მისგანნი შეკრებად და არა პოვეს.

Verse: 28      ჰრქუა უფალმან მოსეს, ვიდრემდე არა ჰნებავს სმენად ბრძანებათა ჩემთა და შჯულისა ჩემისა?

Verse: 29      იხილეთ, რამეთუ უფალმან მოგცა თქუენ დღჱ ესე შაბათი. ამისთჳს თავადმან მოგცა თქუენ დღესა ამას პური ორისა დღისაჲ. დასხედით კაცად-კაცადი სახლთა შინა თქუენთა. ნუვინ განვალნ დღესა მას მეშჳდესა.

Verse: 30      და შაბათობდა ერი იგი დღესა მას მეშჳდესა.

Verse: 31      და დასდვეს სახელი მისი ძეთა ისრაჱლისათა მანანაჲ და იყო იგი ვითარცა თესლი ქინძისა[ჲ] სპეტაკ, ხოლო გემოჲ მისი ვითარცა თაფლისაჲ.

Verse: 32      თქუა მოსე: ესე სიტყუაჲ ბრძანა Page of ms. O: 93v  უფალმან: აღავსეთ საწყაული მანანაჲთა საუნჯესა დასამარხველად ნათესავთამდე თქუენთა, რაჲთა იცოდიან პური, რომელსა შჭამდით თქუენ უდაბნოსა ზედა, რაჟამს გამოგიყვანნა თქუენ უფალმან ქუეყანით ეგჳპტით.

Verse: 33      [ჰ]რქუა მოსე აჰრონს: მოიღე ტაკუკი ერთი ოქროჲსაჲ და შთაასხ მას სავსებით საწყაული მანანაჲ და დასდგა იგი წინაშე უფლისა დასამარხველად ნათესავთა თქუენთა,

Verse: 34      ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს. და დადგა იგი აჰრონ წინაშე უფლისა საწამებელად და დასამარხველად.

Verse: 35      ხოლო ძენი ისრაჱლისანი ჭამდეს მანანასა მას ორმეოც წელ, ვიდრემდე მოვიდეს ქუეყანად სოფლებისა. [მ]ანანასა ჭამდეს, ვიდრემდე მოვიდეს ქუეყანად დანაკის კუდოვნად.

Verse: 36      ხოლო საწყაული იგი იყო მეათჱ ნაწილი სამისა მის საწყაულისაჲ.

Chapter: 17  
Verse: 1      და აღიძრა ყოველი კრებული ძეთა ისრაჱლისათაჲ უდაბნოჲსაგან სინაჲსა ბანაკად-ბანაკად თითოეული მათი სიტყჳთა უფლისაჲთა, და დაიბანაკეს მათ რაფიდინს და არა იყო წყალი, რაჲთამცა სუეს ერმან მან.

Verse: 2      და აგინებდეს იგინი მოსეს და ეტყოდეს: გუეც ჩუენ წყალი, რაჲთა ვსუათ. ჰრქუა მათ მოსე: რაჲსა მაგინებთ მე, ანუ რაჲსა განსცდით უფალსა?

Verse: 3      შეეწყურა ერსა მას წყლითა და დრტჳნვიდა მუნ ერი იგი მოსესთჳს და იტყოდეს: რაჲსა გამომიყვანენ ჩუენ ეგჳპტით მოსრვად ჩუენდა და შვილთა ჩუენთა... წყურილითა?

Verse: 4      ღაღად-ყო მოსე უფლისა მი/მართ Page of ms. O: 94r  და თქუა: რაჲ უყო ერსა ამას? მცირედ-ღა და ქვაჲ დამკრიბონ.

Verse: 5      ჰრქუა უფალმან მოსეს: წინა წარვედ ერისა მაგის და წარიყვანენ შენ თანა მოხუცებულთაგან და კუერთხი ეგე, რომლითა ეც მდინარესა, მიიღე ჴელსა შენსა და წარვედ.

Verse: 6      ხოლო მე ვდგე მუნ ვიდრე მოსლვად შენდამდე კლდესა მას ზედა ქორებს და სცე კლდესა მას და გამოადინო წყალი მისგან და სუას ერმან ჩემმან. და ყო მოსე ეგრე წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 7      და დასდვა სახელი ადგილსა მას განსაცდელ და საგინელ გინებისა მისთჳს ძეთა ისრაჱლისა და გამოცდისა მისთჳს, რამეთუ იტყოდეს: არს-ძია ჩუენ თანა უფალი ანუ არა?

Verse: 8      მოვიდა ამალეკ და ჰბრძოდა ისრაჱლსა რაფიდინს.

Verse: 9      ჰრქუა მოსე ისოს: გამოირჩიენ შენდად კაცნი ძლიერნი, განვედ და ეწყვე ხვალე ამალეკსა და მე ვდგე თხემსა ზედა მის ბორცჳსასა და კუერთხი ღმრთისაჲ ჴელსა ჩემსა.

Verse: 10      და ყო ისო ეგრე. ვითარცა ეტყოდა მოსე... მოსე და აჰრონ და ორ აღვიდეს თხემსა ზედა მის ბორცჳსასა.

Verse: 11      და იყო, ვითარცა აღიპყრნის მოსე ჴელნი, განძლიერდის ისრაჱლი და რაჟამს გარდამოყვნის ჴელნი, განძლიერდის ამალეკი.

Verse: 12      რამეთუ ჴელნი მოსესნი იყვნეს დამძიმებულ, მოიღეს ლოდი და დაუდვეს ქუეშე და დაჯდა მას ზედა. და აჰრონს და ორს განეპყრნეს ჴელნი მოსესნი: ერთ კერძოჲ ერთსა და ერთ კერძოჲ ერთსა. Page of ms. O: 94v  და იყვნეს ჴელნი მოსესნი განპყრობილ ვიდრე დასლვადმდე მზისა.

Verse: 13      და ერეოდა ისო ამალეკსა და მოსრა პირითა მახჳლისაჲთა ყოველი ერი მისი.

Verse: 14      ჰრქუა უფალმან მოსეს: დაწერე ესე საჴსენებელად წიგნსა და მიეც იგი ყურთა ისუჲსთა, რამეთუ აჴოცით აღვჴოცო საჴსენებელი ამალეკისი ცასა ქუეშე.

Verse: 15      და აღაშჱნა მუნ საკურთხეველი უფლისაჲ და დასდვა სახელი მისი: უფალი ჩემი შესავედრებელ.

Verse: 16      რამეთუ ჴელითა დაფარულითა ჰბრძავს უფალი ამალეკსა ნათესავითი ნათესავამდე.

Chapter: 18  
Verse: 1      ესმა იოთორს, სიმამრსა მოსესსა, ყოველი, რაჲცა უყო უფალმან ისრაჱლსა, ერსა თჳსსა, რამეთუ გამოიყვანნა უფალმან ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით.

Verse: 2      და წარმოიყვანნა იოთორ, სიმამრმან მოსესმან, სეფორა, ცოლი მოსესი, შემდგომად დატევებისა მისისა,

Verse: 3      და ორნი ძენი მისნი: ერთისა სახელი გერსამ, რამეთუ თქუა: მწირ ვარი მე ქუეყანასა უცხოსა,

Verse: 4      ხოლო სახელი მეორისაჲ მის ელიაზარ, რამეთუ თქუა: ღმერთი მამისა ჩემისაჲ შემწე ჩემდა და განმარინა მე ჴელისაგან ფარაოჲსისა.

Verse: 5      მოვიდეს მოსესა იოთორ, სიმამრი მისი, ძენი და ცოლი მისი უდაბნოდ, სადა-იგი დაებანაკა მთასა მას სინასა.

Verse: 6      უთხრეს მოსეს და ჰრქუეს: ესერა იოთორ, სიმამრი შენი, მოვალს შენდა და ცოლი შენი და ორნი ძენი შენნი მის თანა.

Verse: 7      Page of ms. O: 95r  და განვიდა მოსე მიგებებად სიმამრისა თჳსისა და თაყუანის-სცა მას და ამბორს-უყო და მოიკითხნეს ურთიერთას და შეიყვანნა იგინი კარავსა თჳსსა.

Verse: 8      და უთხრა მოსე სიმამრსა თჳსსა ყოველივე. რაჲცა-იგი უყო უფალმან ფარაოს და ეგჳპტელთა ისრაჱლისთჳს და ყოველი შრომაჲ, რომელი შეემთხჳა გზასა ზედა, და ვითარ განარინნა იგინი უფალმან ჴელისაგან ფარაოჲსისა და ჴელთაგან ეგჳპტელთაჲსა.

Verse: 9      და განუკჳრდა იოთორს ყოველთა მათ კეთილთა ზედა, რავდენი უყო მათ უფალმან.

Verse: 10      და თქუა იოთორ: კურთხეულ არს უფალი, რომელმან გიჴსნნა თქუენ ჴელთაგან ეგჳპტელთაჲსა და ჴელთაგან ფარაოჲსთა.

Verse: 11      აწ ვცან ძალი, რამეთუ დიდ არს უფალი, უფროჲს ყოველთა ღმერთთა, ამით, რამეთუ ესვიდეს მას.

Verse: 12      და მოიღო იოთორ, სიმამრმან მოსესმან, მსხუერპლები და შესაწირავი და შეწირა ღმრთისა. მოვიდა აჰრონცა და მოხუცებულნი ისრაჱლისანი ჭამად პურისა მოსეს სიმამრისა თანა წინაშე ღმრთისა.

Verse: 13      და იყო ხვალისაგან დაჯდა მოსე შჯად ერისა და წინაშე დგა ყოველი ერი მოსესა განთიადითგან მწუხრადმდე.

Verse: 14      იხილა იოთორ ყოველი, რავდენსა უყოფდა ერსა მას, და ჰრქუა მას: რასა-ეგე უყოფ ერსა ამას? რაჲსათჳს შენ ჰზი მარტოჲ და ყოველი ესე ერი დგას შენ წინაშე დილითგან ვიდრე მწუხრადმდე?

Verse: 15      და ჰრქუა მოსე სიმამრსა თჳსსა: რამეთუ მოვიდის Page of ms. O: 95v  ერი ესე ჩემდა გამოძიებად სამართალისა ღმრთისაგან.

Verse: 16      რაჟამს არნ მათ შოვრის ცილობაჲ, მოვიდიან ჩემდა და განვსაჯი კაცად-კაცადი და ვასწავნი მათ ბრძანებანი ღმრთისანი და შჯული მისი.

Verse: 17      ჰრქუა მოსეს სიმამრმან მისმან: არა მართლ იქმ შენ სიტყუასა მაგას.

Verse: 18      ჴრწნით განიჴრწნე შენ უთმინოებითა, შენცა და ერიცა ესე, რომელ არს შენ თანა. მძიმე არს შენდა საქმჱ ესე, ვერ შემძლებელ ხარ შენ ამას ყოფად მარტოჲ.

Verse: 19      აწ მე გასწავო შენ და ისმინე ჩემი და იყოს ღმერთი შენ თანა. ეყავ შენ ერსა მაგას ღმრთისა მიმართ და შესწირნე სიტყუანი მათნი ღმრთისა.

Verse: 20      და უწამებდ მათ ბრძანებათა ღმრთისათა და შჯულსა მისსა და უწამებდ მათ გზასა, რომელსა ვიდოდიან, და საქმესა, რომელსა იქმოდიან.

Verse: 21      და შენ თავისა თჳსისა გამოირჩიენ კაცნი ყოვლისაგან ერისა, კაცნი ძლიერნი და ღმრთის მსახურნი, კაცნი მართალნი, რომელთა სძულდეს ამპარტავანებაჲ, და დაადგინენ იგინი მათ ზედა ათასის თავად და ასის თავად და ერგასის თავად და ათის თავად და მწიგნობარნი შემომყვანებულნი ერისანი,

Verse: 22      და შჯიდენ ყოველსა ჟამსა ერსა ამას; და ყოველი სიტყუაჲ მძიმჱ მოგართოდიან შენ და სიტყუაჲ ადვილი განსაჯოდიან მათ და აღგიმციროდიან და შეგეწეოდიან შენ.

Verse: 23      Page of ms. O: 96r  უკუეთუ სიტყუაჲ ესე ჰყო, შეგეწიოს შენ ღმერთი შენი და შეუძლო წინაძღუანვად და ყოველი ესე ერი მოვიდოდის მშჳდობით ადგილსა თჳსსა.

Verse: 24      და ერჩდა მოსე ჴმასა სიმამრისა თჳსისასა და ყო ეგრე, რავდენი-რაჲ ჰრქუა მას.

Verse: 25      და დაადგინნა იგინი მათ ზედა ათასის თავად და ასის თავად და ერგასის თავად და ათის თავად და მწიგნობარნი შემომყვანებელნი და განმყვანებელნი,

Verse: 26      და შჯიდეს ერსა მას ყოველსა ჟამსა. ხოლო სიტყუაჲ იგი გარდამრჱ მიართჳან მოსეს და ყოველი სიტყუაჲ ადვილი განსაჯიან მათ.

Verse: 27      და წარავლინა მოსე სიმამრი თჳსი და წარვიდა ქუეყანად თჳსა.

Chapter: 19  
Verse: 1      თუესა მესამესა გამოსლვითგან ძეთა ისრაჱლისათაჲთ ქუეყანით ეგჳპტით, ამას თუესა მოვიდეს იგინი უდაბნოსა მას სინაჲსასა.

Verse: 2      და წარმოიძრნეს რაფიდინით და მოვიდეს უდაბნოსა მას სინაჲსასა და დაიბანაკეს ისრაჱლთა მუნ წინაშე მთასა მას.

Verse: 3      და მოსე აღვიდა მთასა მას ღმრთისასა. და უწოდა მას ღმერთმან მიერ მთით და ჰრქუა ესრე: არქუ სახლსა იაკობისსა და უთხარ ძეთა ისრაჱლისათა:

Verse: 4      თქუენ იხილეთ, რავდენი უყავ ეგჳპტელთა მათ და აღგისხენ თქუენ ვითარცა ორბმან ფრთეთა ზედა და მოიყვანენ თქუენ თავისა ჩემისა.

Verse: 5      და აწ სმენით თუ ისმინოთ ჴმისა ჩემისაჲ და დაიმარხოთ შჯული Page of ms. O: 96v  ჩემი, იყვნეთ ერად ჩემდა მოგებულად ყოველთაგან ნათესავთა, რამეთუ ჩემი არს ყოველი ქუეყანაჲ.

Verse: 6      თქუენ იყვენით ჩემდა სამეუფოდ სამღდელოდ და ნათესავად წმიდად. ესე სიტყუაჲ არქუ ძეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 7      მოვიდა მოსე და მოუწოდა მოხუცებულთა ერისათა და უთხრნა მათ ყოველნი ესე სიტყუანი, რომელნი უბრძანნა მას ღმერთმან.

Verse: 8      მიუგო ყოველმან ერმან ერთბამად და ჰრქუეს: ყოველივე, რაჲცა თქუა ღმერთმან, ვყოთ და ვისმინოთ. და შეწირა მოსე სიტყუაჲ იგი ერისაჲ მის ღმრთისა.

Verse: 9      ჰრქუა უფალმან მოსეს: აჰა-ესერა მე მოვიდე შენდა სუეტითა ღრუბლისაჲთა, რაჲთა ესმას ერსა, გეტყოდი რაჲ მე შენ, და ჰრწმენეს შენი უკუნისადმდე. უთხრა მოსე სიტყუაჲ იგი ერისაჲ ღმერთსა.

Verse: 10      ჰრქუა უფალმან მოსეს: გარდაგუალე და უწამე ერსა მას და წმიდა-ყვენ იგინი დღეს და ხვალე, განირცხენ სამოსელი მათი.

Verse: 11      და იყვნენ იგინი განმზადებულ მესამედ დღედმდე, რამეთუ დღესა მესამესა გარდამოჴდეს უფალი მთასა ზედა სინასა წინაშე ყოვლისა ერისა.

Verse: 12      და დაადგინო ერი იგი გარემო და არქუ: ეკრძალენით თავთა თქუენთა და ნუ აღხუალთ მთასა მას შეხებად რასმე მისა: ყოველი, რომელი შეეხოს მთასა მას, სიკუდილითა აღესრულოს.

Verse: 13      არა შეახოთ მას ჴელი, რამეთუ ქვითა განიტჳნნეთ, ანუ თუ ისრითა განიდევნნეთ; გინა თუ საცხოვარი, გინა Page of ms. O: 97r  კაცი არა ცხონდეს. რაჟამს ჴმანი იგი და საყჳრი იგი და ღრუბელი წარვიდეს მთასა მისგან, მაშინ იგინი აღმოვიდენ მთად.

Verse: 14      გარდამოვიდა მოსე მიერ მთით ერისა მის და ჰრქუა მათ ეგრჱთ და განწმიდნა იგინი. და განირცხეს სამოსელი მათი.

Verse: 15      და ჰრქუა ერსა მას: ნუ შეეხებით ცოლთა თქუენთა და მზა-იქვენით სამ დღე.

Verse: 16      და იყო შემდგომად სამისა დღისა, ცისკარს ოდენ იყვნეს ქუხილნი და ელვანი და ღრუბელი წყუდიადი მთასა მას სინასა, ჴმაჲ იგი საყჳრისაჲ ოხრიდა დიდად და შეძრწუნდა ყოველი იგი ერი ბანაკსა მას შინა.

Verse: 17      და განიყვანა მოსე ერი იგი ბანაკით შემთხუევად ღმრთისა და წარდგეს მთასა მას ქუეშე სინასა.

Verse: 18      ხოლო მთაჲ იგი სინაჲ კუმოდა ყოვლად, რამეთუ. გარდამოსრულ იყო ღმერთი მას ზედა ცეცხლითა და აღვიდოდა კუამლი ვითარცა კუამლი საჴუმილისაჲ. და განჰკრთა ერი იგი ფრიად.

Verse: 19      და იყვნეს ჴმანი იგი საყჳრისანი, რაოდენ ვიდოდეს ურთიერთას, იქმნებოდეს ფრიად. მოსე იტყოდა და ღმერთი მიუგებდა მას ჴმითა.

Verse: 20      და გარდამოსრულ იყო უფალი მთასა მას სინასა თხემსა მის მთისასა ... და აღვიდა მუნ მოსე.

Verse: 21      ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა: გარდაგუალე და უწამე ერსა მას, ნუუკუე მოეახლნენ ღმერთსა განცდად და დაეცნენ მრავალნი მათგანნი.

Verse: 22      და მღდელნი იგი, რომელნი მიეახლებოდიან ღმერთსა, წმიდა იყვნენ, ნუუკუე მო/აკუდინოს Page of ms. O: 97v  მათგანი უფალმან.

Verse: 23      ჰრქუა მოსე ღმერთსა: ვერ ჴელეწიფების ერსა ამას მთასა სინასა შეახლებად, რამეთუ შენ გჳწამე ჩუენ და გუარქუ განშორებად მთასა ამას და წმიდა ყოფად.

Verse: 24      ჰრქუა მას უფალმან: გუალე, გარდავედ და აღმოიყვანე აჰრონ შენ თანა, ხოლო სხუანი იგი მღდელნი ნუ იძრვიედ აღმოსლვად ღმრთისა, ნუუკუე წარწყმიდნეს მათგანნი უფალმან.

Verse: 25      გარდამოჴდა მოსე ერისა მის და ჰრქუა ესრჱთ.

Chapter: 20  
Verse: 1      და იტყოდა უფალი ყოველთა მათ სიტყუათა და ჰრქუა:

Verse: 2      მე ვარ უფალი ღმერთი შენი, რომელმან გამოგიყვანე შენ ეგჳპტით სახლისაგან კირთებისა.

Verse: 3      არა იყვნენ შენდა ღმერთნი უცხონი ჩემსა გარეშე.

Verse: 4      არა იქმნე თავისა შენისა კერპი, არცა ყოველივე მსგავსი, რაოდენი არს ცასა შინა და რაოდენი არს ქუეყანასა ზედა და რაოდენი-რაჲ არს წყალთა შინა ქუეშე ქუეყანასა.

Verse: 5      არა თაყუანის-სცე, არცა ჰმსახურებდე მათ, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი შენი მოშურნე, რომელმან მივაგი ცოდვაჲ მამათაჲ შვილთა ვიდრე მესამედ და მეოთხედ ნათესავად მოძულეთა ჩემთა

Verse: 6      და ვყვი წყალობაჲ ათასამდე ნათესავად მოყუარეთა ჩემთა და რომელთა დაიმარხნიან ბრძანებანი ჩემნი.

Verse: 7      არა მოიღო სახელი ღმრთისა შენისაჲ ამაოსა ზედა, რამეთუ არა განწმიდოს იგი უფალმან, რომელმან მოიღოს სახელი უფლისაჲ ამაოსა ზედა.

Verse: 8      მოიჴსენე დღჱ იგი შაბათთაჲ და წმიდა-ყავთ Page of ms. O: 98r  იგი.

Verse: 9      ექუს დღე იქმოდე და ქმენ ყოველი საქმჱ შენი,

Verse: 10      ხოლო დღჱ იგი მეშჳდე შაბათი არს უფლისა ღმრთისა შენისაჲ და არა ჰქმნე საქმჱ, შენ და ძემან შენმან და ასულმან შენმან და მონამან შენმან და მჴევალმან შენმან, ჴარმან შენმან და კარაულმან შენმან და ყოველმანვე საცხოვარმან შენმან და მწირმან, რომელი იყოს შენ შოვრის.

Verse: 11      რამეთუ ექუსთა მათ დღეთა შექმნა ღმერთმან ცაჲ და ქუეყანაჲ, ზღუაჲ, და ყოველი, რაჲ არს მას შინა, და განისუენა დღესა მას მეშჳდესა. ამისთჳს აკურთხა ღმერთმან დღჱ იგი მეშჳდჱ და წმიდა-ყო იგი.

Verse: 12      პატივ-ეც მამასა შენსა და დედასა შენსა, რაჲთა კეთილი გეყოს შენ და დღე-გრძელ იყო ქუეყანასა მას კეთილსა, რომელი-იგი უფალმან ღმერთმან მოგცეს შენ.

Verse: 13_(15)      არა კაც-ჰკლა.

Verse: 14_(13)      არა იმრუშო.

Verse: 15_(14)      არა იპარო.

Verse: 16      არა ცილი სწამო მოყუსისა შენისათჳს.

Verse: 17      არა გული გითქუმიდეს ცოლსა მოყუსისა შენისასა,... არცა ყანისა მისისა, არცა მონისა მისისა, არცა მჴევლისა მისისა, არცა ჴარისა მისისა, არცა კარაულისა მისისა, არცა ყოვლისა საცხოვრისა მისისა, არცა ყოველი რაჲ იყოს მოყუსისა შენისაჲ.

Verse: 18      და ყოველი ერი ჰხედვიდა... ჴმასა მას საყჳრისასა და საჴუმილსა მას მკუმოლვარესა. შეეშინა ერსა მას ყოველსა და დგეს შორს.

Verse: 19      და ჰრქუეს მოსეს: მეტყოდე შენ და ნუ მეტყჳს ჩუენ ღმერთი, ნუუკუე მოვწყდეთ.

Verse: 20      ჰრქუა მათ მოსე: ნუ გეშინინ, Page of ms. O: 98v  რამეთუ გამოცდისა თქუენისათჳს მოვიდა ღმერთი თქუენდა, რაჲთა იყოს შიში მისი თქუენ შოვრის და რაჲთა არა სცოდოთ.

Verse: 21      და დგა ერი იგი შორს. ხოლო მოსე შევიდა წყუდიადსა, სადა-იგი იყო ღმერთი.

Verse: 22      ჰრქუა უფალმან მოსეს: ესე არქუ სახლსა იაკობისსა და უთხარ ძეთა ისრაჱლისათა: თქუენ იხილეთ, რამეთუ ზეცით გეტყოდე თქუენ.

Verse: 23      არა იქმნნეთ თავისა თქუენისა კერპნი ოქროჲსა და ვეცხლისანი.

Verse: 24      საკურთხეველი ქუეყანით მიშენოთ მე. და შეწირეთ მას ზედა მსხუერპლები თქუენი ცხორებისა თქუენისათჳს, ცხოვარი და ზროხაჲ თქუენი. ყოველსა ადგილსა რომელსა დავსდვა სახელი ჩემი მუნ, მოვიდე და გაკურთხო შენ.

Verse: 25      უკუეთუ საკურთხეველი ქვათაგან მიშენო მე, არა აღაშენო იგი თლილითა, რამეთუ ჴელი შენი შეახე მას ზედა და შეგინებულ არს.

Verse: 26      არა აღჰჴდე აღსავალთა საკურთხეველისა ჩემისათა, რაჲთა არა გამოჩნდეს სარცხჳნელი შენი მას ზედა.

Chapter: 21  
Verse: 1      და ესე სამართალები არს, რომელ წინა-დაუდვა მათ:

Verse: 2      უკუეთუ მოიგო მონაჲ ებრაელი, ექუს წელ გმონებდეს შენ, ხოლო მეშჳდესა წელსა განვიდეს შენგან თავისუფალი მეტად.

Verse: 3      ნუუკუე იგი ხოლო შევიდა მარტოჲ, მარტოჲცა განვიდეს. უკუეთუ ცოლიცა მის თანა შევიდეს, განვიდეს ცოლიცა იგი მის თანა.

Verse: 4      უკუეთუ უფალმან სცეს მას Page of ms. O: 99r  ცოლი და უშვეს ძეებ, გინა ასულებ, ცოლი იგი და ყრმანი იყვნენ უფლისა თჳსისა, ხოლო იგი მარტოჲ განვიდეს.

Verse: 5      და უკუეთუ თქუას მონამან მან: მიყუარს უფალი და ყრმანი, არა განვიდე თავისუფლად,

Verse: 6      მოიყვანოს იგი უფალმან მისმან წინაშე საშჯელსა ღმრთისასა და მაშინ წარიყვანოს იგი და მიიყვანოს იგი წყირთლთა კარისათა და განუჴურიტოს უფალმან მისმან სადგისითა ყური მისი და ჰმონებდეს მას უკუნისადმდე.

Verse: 7      უკუეთუ ვინმე მისცეს ასული თჳსი მონასა, არა განვიდეს იგი, ვითარცა-იგი განვიდიან...

Verse: 8      უკუეთუ არა სათნო-ეყოს უფალსა მას თჳსსა, რომელი-იგი მან აღუთქუა მას, გამოიჴსნეს იგი, ხოლო ნათესავსა უცხოსა ვერ ჴელ-ეწიფების მისყიდად მისა, ვითარმედ შეურაცხ-ყო იგი.

Verse: 9      უკუეთუ ძესა აღუთქუას იგი, მსგავსად სამართლისა მის ასულთაჲსა უყოს მას.

Verse: 10      უკუეთუ სხუაჲ მოიყვანოს თავისა თჳსისა, საზრდელი და სამოსელი და რაჲ აღუთქუა, არა დააკლოს.

Verse: 11      უკუეთუ ესე სამივე არა უყოს მას, განვიდეს თავისუფლად თჳნიერ ვეცხლისა.

Verse: 12      უკუეთუ ვინმე სცეს და მოკუდეს, სიკუდილით მოკუედინ.

Verse: 13      უკუეთუ არა ნეფსით, არამედ უფალმან მისცა იგი ჴელთა მისთა, გცე შენ ადგილი, ვიდრე მივლტოდის კაცის-მკლველი იგი.

Verse: 14      უკუეთუ ვინმე უმზიროს მოყუასსა თჳსსა ზაკუვით და მოკლას იგი Page of ms. O: 99v  და მიივლტოდის მუნ, საკურთხეველისა ჩემისაგან გარდამოიყვანეთ და მოკალთ იგი.

Verse: 15      რომელმან სცეს მამასა თჳსსა და დედასა თჳსსა, სიკუდილით მოკუედინ

Verse: 16_(17)      რომელმან ბოროტი თქუას მამისათჳს, გინა დედისათჳს, სიკუდილით მოკუედინ.

Verse: 17_(16)      უკუეთუ ვინმე იპაროს ყრმაჲ ძეთაგან ისრაჱლისათა და ჰმძლავროს და განვიდოს იგი და იპოოს იგი მის თანა, სიკუდილით მოკუედინ.

Verse: 18      უკუეთუ ილალებოდინ ორნი კაცნი და სცეს მოყუასმან მოყუასსა მჯიღითა ანუ ქვითა და არა მოკუდეს, არამედ დაწოლით დაწვეს საწოლსა ზედა

Verse: 19      და აღდგეს და განვიდეს კუერთხითა კაცი იგი გარე, უბრალო იყოს, რომელმან-იგი სცა მას, გარნა უქმებისა მისისათჳს მისცეს მას სამკურნალოჲ.

Verse: 20      უკუეთუ ვინმე სცეს მონასა თჳსსა, გინა მჴევალსა თჳსსა კუერთხითა და მოკუდეს ჴელსა ქუეშე მისსა, შურისგებით შური იძიენ მისგან.

Verse: 21      უკუეთუ ცხონდეს-ღა ერთ დღე, ანუ ორ დღე, არა შური იძიოს, რამეთუ ვეცხლისა მისისაჲ არს.

Verse: 22      უკუეთუ იბრძოდიან კაცნი ორნი და სცენ დედაკაცსა მიდგომილსა და მოურყუნენ ყრმაჲ მისი არღა გამოხატული, ზღვევით იზღვიოს. რაჲცა დასდვას ქმარმან მის დედაკაცისამან, მისცეს მას ვედრობით.

Verse: 23      უკუეთუ გამოხატული იყოს, მისცეს მას სული Page of ms. O: 100r  სულისა წილ,

Verse: 24      თუალი თუალისა წილ, კბილი კბილისა წილ, ჴელი ჴელისა წილ, ფერჴი ფერჴისა წილ,

Verse: 25      ნაწუევარი ნაწუევარისა წილ, წყლულებაჲ წყლულებისა წილ, გუემულებაჲ გუემულებისა წილ.

Verse: 26      უკუეთუ ვინმე სცეს თუალსა მონისა თჳსისასა, ანუ თუალსა მჴევლისა თჳსისასა და წარმოუგდოს მას, თავისუფლად განუტევნენ იგინი თუალისა მათისა წილ.

Verse: 27      უკუეთუ ვინმე კბილი მონისა თჳსისაჲ, გინა კბილი მჴევლისა თჳსისაჲ სცეს და აღმოჰჴუარდოს, თავისუფლად განუტევნენ იგინი კბილისა მათისა წილ.

Verse: 28      უკუეთუ ურქინოს კურომან მამაკაცსა ანუ დედაკაცსა და მოკუდეს, ქვითა განიტჳნოს კუროჲ იგი და ჴორცი მისი არა იჭამოს, ხოლო უფალი მისი უბრალო იყოს.

Verse: 29      უკუეთუ მრქენალი იყოს კუროჲ იგი გუშინდითგან და ძუღუანდითგან და იწამონ უფალი იგი მისი, არა აღიღოს იგი შოვრის და მოკლას მან მამაკაცი ანუ დედაკაცი, კუროჲ იგი ქვითა განიტჳნენ და უფალი მისი მის თანავე მოკუდეს.

Verse: 30      უკუეთუ საჴსარი დასდვას, მისცეს მას საჴსარი, რაჲცა-იგი დასდვან, მას სულისა მისისა წილ, რომელცა-იგი მოკლა მან.

Verse: 31      უკუეთუ ძესა ანუ ასულსა ურქინოს. მსგავსად ამისსავე Page of ms. O: 100v  სამართალი უყონ მას.

Verse: 32      უკუეთუ მონასა ანუ მჴევალსა ურქინოს კურომან, ვეცხლი ოცდაათი სატირი მისცეს უფალსა მას მათსა და კუროჲ იგი ქვითა განიტჳნოს.

Verse: 33      უკუეთუ ვინმე მოაღოს ჯურღმულსა ანუ აღმოჰკუეთდეს ჯურღმულსა და არა დაარქუას მას და შთავარდეს მას ზროხაჲ ანუ ვირი,

Verse: 34      უფალმან მის ჯურღმულისამან მისცეს ვეცხლი უფალსა მათსა, ხოლო მკუდარი იგი მისი იყოს.

Verse: 35      უკუეთუ ვისმანმე კურომან ურქინოს კუროსა მოყუსისასა და მოკლას, განყიდონ კუროჲ იგი ცოცხალი და განიყონ ვეცხლი იგი და ეგრევე კუროჲ იგი მოკლული განიყონ.

Verse: 36      უკუეთუ იცოდიან, ვითარმედ კუროჲ იგი მრქენალი იყო ძუღუანდითგან და გუშინდითგან და უწამონ უფალსა მას მათსა და არა მოსპოს კუროჲ იგი მისი, მისცეს კუროჲსა წილ კუროჲ, ხოლო მოკლული იგი მისი იყოს.

Chapter: 22  
Verse: 1_(21,37)      უკუეთუ ვინმე იპაროს ზროხაჲ ანუ ცხოვარი და დაკლას, გინა განყიდოს, ხუთი ზროხაჲ მისცეს ერთისა ზროხისათჳს და ოთხი ცხოვარი ერთისა ცხოვრისათჳს.

Verse: 2_(1)      უკუეთუ გუერდით თხრასა დაეპყრას მპარავი იგი და წყლას ვინმე და მოკუდეს, არა არს მისა კაცის-კლვა.

Verse: 3_(2)      უკუეთუ აღმოსრულ იყოს მზჱ მის თანა და მოკლას, თანა-მდებ არს იგი სიკუდილსა. არა თუ რაჲ Page of ms. O: 101r  აქუნდეს მას, რაჲმცა ზღო, განყიდენ იგი ნაპარევისა მისთჳს.

Verse: 4_(3)      უკუეთუ დააპყრან და იპოოს ჴელსა მისსა ნაპარევი ვირითგან ვიდრე ცხოვრადმდე ცოცხალი, ორი წილი ზღოს.

Verse: 5_(4)      უკუეთუ გან-ვინმე-უტეოს საცხოვარი და მოაძოვოს ყანაჲ ანუ ვენაჴი,... სხუაჲ ყანაჲ, მისცეს მას ყანისა მისისაგანი მსგავსად ნაყოფიერებისა მისისა. უკუეთუ ყოველი ყანაჲ მოაძოოს, უმჯობჱსი ყანაჲ მისი ანუ უმჯობჱსი ვენაჴი მისცეს მას.

Verse: 6_(5)      უკუეთუ გამოჴდეს ცეცხლი და პოვოს ეკალი და მოწუას კალოჲ, ანუ ყანაჲ სამკალი, ანუ ველი, ზღოს მან, რომელმან-იგი ცეცხლი აღუდვა.

Verse: 7_(6)      უკუეთუ ვინმე მისცეს მოყუასსა თჳსსა ვეცხლი ანუ ჭურჭერი დამარხვად და მი-ვინმე-ჰპაროს სახლისაგან მის კაცისა, უკუეთუ იპოოს მპარავი, მოჰჴადოს ორი წილი.

Verse: 8_(7)      უკუეთუ არა იპოოს მპარავი იგი, მოვიდეს სახლისა მის უფალი, წინაშე ღმრთისა წარმოიღონ * საშჯელი ორთაჲვე, ვითარმედ მან არარაჲ ბოროტი ქმნა ყოვლისათჳს ვედრისა მის მოყუსისა თჳსისა,

Verse: 9_(8)      ყოვლითავე სიტყჳთა სიცრუვისაჲთა ზროხითგან და კარაულით, ცხოვრით და სამოსლითგან და ყოვლისავეთჳს წარწყმედულისა, რომლისათჳს იბრალებოდის და რაჲცა Page of ms. O: 101v  იყოს, წინაშე ღმრთისა * წარმოიღონ ორთაჲვე საშჯელი და რომელი იპოოს ბრალსა მას შინა ღმრთისა მიერ, მისცეს ორი წილი მოყუასსა თჳსსა.

Verse: 10_(9)      უკუეთუ ვინმე მისცეს მოყუასსა თჳსსა კარაული, ანუ ზროხაჲ, ანუ ცხოვარი, ანნ ყოველივე პირუტყუთაგანი დამარხვად და განუტყდეს, ანუ მოკუდეს, ანუ წარიტყუენოს და არავინ უწყოდის,

Verse: 11_(10)      ფიცი ღმრთისაჲ იყოს შოვრის მათ ორთავე, ვითარმედ მან არარაჲ ბოროტი ქმნა ყოვლისათჳს ვედრისა მოყუსისა და ესრჱთ შეიწყნაროს იგი უფალმან მის ვედრისამან და არარაჲ მიჰჴადოს მას.

Verse: 12_(11)      უკუეთუ ვინმე მიჰპაროს მისგან, უზღოს მან უფალსა ვედრისასა.

Verse: 13_(12)      უკუეთუ ნამჴეცავ იქმნეს, მიიყვანონ იგი ჭამულსა მას ზედა და არა მიჰჴადოს.

Verse: 14_(13)      უკუეთუ ვინმე მისთხოვოს მოყუასსა თჳსსა საცხოვარი რაჲვე და განუტყდეს, ანნ მოკუდეს, ანუ წარიტყუენოს და უფალი იგი მისი არა მის თანა იყოს, მიჰჴადოს.

Verse: 15_(14)      უკუეთუ მის თანა იყოს, არა უკუეთუ სასყიდლით დადგინებული იყოს, სასყიდლისა მისისა წილ იყავნ მისა.

Verse: 16_(15)      Page of ms. O: 102r  უკუეთუ ვინმე აცთუნოს ქალწული უთხოველი და დაწვეს მის თანა, მიიყვანენ იგი თავისა თჳსისა ცოლად.

Verse: 17_(16)      უკუეთუ არა სათნო-უჩნდეს, არცა ინებოს მამამან მის ქალისამან მიცემად მას იგი ცოლად, ვეცხლი მოსცეს მამასა მის ქალისასა, ვითარცა-იგი მიართჳან ქალწულთათჳს.

Verse: 18_(17)      მეწამლეთა ნუ ზურგებით.

Verse: 19_(18)      ყოველი რომელი დაწვეს საცხოვრისა თანა, სიკუდილით მოკუედინ

Verse: 20_(19)      რომელმან უგოს კერპსა, სიკუდილით მოკუედინ, გარნა მხოლოსა ღმერთსა.

Verse: 21_(20)      მწირსა არა ბოროტი უყო, არცა აჭირვებდეთ მათ, რამეთუ თქუენცა მწირ იყვენით ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა

Verse: 22_(21)      [ყოველსა ქურივსა] და ობოლსა არა ბოროტი უყოთ,

Verse: 23_(22)      უკუეთუ ბოროტი უყოთ და ღაღად-ყონ და ჴმობდენ ჩემდამო, სმენით ვისმინო ჴმაჲ მათი

Verse: 24_(23)      და განვრისხნე გულის წყრომით და მოგწყჳდნე თქუენ მახჳლითა და იყვნენ ცოლნი თქუენნი ქურივ და შვილნი თქუენნი ობოლ.

Verse: 25_(24)      უკუეთუ ავასხო ვეცხლი ძმასა შენსა მკოდოვსა, რომელი იყოს შენ შოვრის, არა მოჰჴდიდე მას სწრაფით, არა დასდვა მას ვახში.

Verse: 26_(25)      უკუეთუ იჴუთო სამოსელი მოყუსისა შენისაჲ. დასლვასა მზისასა მისცე მას,

Verse: 27_(26)      რამეთუ იგი ხოლო არს სამოსლად მისა და საფარველი არს შიშულობისა მისისაჲ; რაჲთა დაწვეს იგი? ღაღად-თუ-ყოს ჩემდამო, ვისმინო მისი. Page of ms. O: 102v  რამეთუ მოწყალე ვარ.

Verse: 28_(27)      ღმრთისათჳს არა სთქუა ბოროტი და მთავრისათჳს ერისა შენისა არა იტყოდი ბოროტსა.

Verse: 29_(28)      პირველი ნაყოფი კალოჲსა შენისაჲ და საწნეხლისა შენისაჲ არა დააკლო და პირმშოჲ ძეთა შენთაჲ მომცე მე.

Verse: 30_(29)      ესრეთ ჰყო ზროხაჲ შენი და ცხოვარი შენი და კარაული შენი: შჳდ დღე იყოს დედისა თანა და მერვესა დღესა მომცე მე იგი.

Verse: 31_(30)      და კაცნი წმიდა იყვენით, ჴორცი ნამჴეცავი არა. შჭამოთ, ძაღლთა მიუგდეთ იგი.

Chapter: 23  
Verse: 1      არა შეიწყნარო სასმენელი ამაოჲ, არა დაშჯერდე ცრუჲსა მის თანა ყოფად ცრუ მოწამედ.

Verse: 2      არა შეერთო მრავალთა თანა საქმედ ბოროტისა, არა შეეძინო კრებულისა სიმრავლესა განდრეკად, რაჲთა გარდააქციონ საშჯელი.

Verse: 3      და გლახაკი არა შეიწყალო საშჯელსა შინა.

Verse: 4      უკუეთუ შეემთხჳო ზროხასა მტერისა შენისასა, ანუ კარაულსა შეცთომილსა, მოაქციო იგი და მისცე უფალსა მისსა.

Verse: 5      უკუეთუ იხილო კარაული მტერისა შენისაჲ დავრდომილი ტჳრთსა ქუეშე, არა თანა-წარჰჴდე, არამედ აღჰწიო მის თანა.

Verse: 6      არა გარდააქციო საშჯელი გლახაკისაჲ საშჯელსა შინა მისსა.

Verse: 7      ყოვლისაგან სიტყჳსა ბოროტისა განეშორე. უბრალოჲ და მართალი არა მოჰკლა და არა განამართლო უღმრთოჲ ქრთამითა.

Verse: 8      Page of ms. O: 103r  და ქრთამი არა მოიღო, რამეთუ ქრთამმან დააბრმნის თუალნი მხედველთანი და განრყუნნის სიტყუანი მართალნი.

Verse: 9      და მწირსა მას არა აჭირვებდეთ, რამეთუ თქუენ იცით სული იგი მწირისაჲ, რამეთუ თქუენცა მწირ იყვენით ქუეყანასა ეგჳპტისასა.

Verse: 10      ექუს წელ სთესო ქუეყანაჲ შენი და შეჰკრიბო ნაყოფი მისი,

Verse: 11      ხოლო მეშჳდესა წელსა მიტევებაჲ ჰყო, დაუტეო იგი და ჭამდენ გლახაკნი ნათესავისა შენისანი, ხოლო ნეშტი მისი იყოს მჴეცთათჳს ველისათა. ეგრჱთ ჰყო ვენაჴოვანი შენი და ლეღოვანი შენი.

Verse: 12      ექუს დღე იქმნე საქმჱ შენი და დღესა მეშჳდესა... განისუენოს ჴარმან შენმან... და მწირმან.

Verse: 13      ყოველი, რომელი გარქუ თქუენ, დაიმარხეთ და სახელი ღმერთთა უცხოთაჲ არა მოიჴსენოთ, არცა ისმეს პირისაგან თქუენისა.

Verse: 14      სამ გზის წელიწადსა დღესასწაული ჰყვით ჩემი,

Verse: 15      დღესასწაული უცომოებისაჲ დაიმარხეთ ყოფად: შჳდ დღე შჭამდეთ უცომოსა, ვითარცა-იგი გამცენ თქუენ ჟამსა მას ოდენ თუესა ახალთაჲსა, რამეთუ მას თუესა გამოხუედით ქუეყანით ეგჳპტით. არა მეჩუენო წინაშე პირსა ჩემსა ცალიერი.

Verse: 16      დღესასწაული მკისაჲ პირველთა ნაყოფთა შენთაჲ ჰყო საქმეთა შენთაჲ, რაჲცა სთესო ქუეყანასა შენსა, და დღესასწაული აღსრულებისაჲ განსლვასა წელიწადისასა შეკრებასა საქმისა შენისასა.

Verse: 17      Page of ms. O: 103v  სამ გზის წელიწადსა შინა ეჩუენოს ყოველი წული შენი წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა.

Verse: 18      რაჟამს განვასხნე წარმართნი პირისაგან შენისა და განვავრცნე საზღვარნი შენნი, არა შესწირო ცომსა თანა სისხლი მსხუერპლთა ჩემთაჲ, არცა დაადგრეს ცმელი დღესასწაულთა ჩემთაჲ განთიადმდე.

Verse: 19      დასაბამი პირველთა ნაყოფთა შენთაჲ შესწირო ტაძრად უფლისა ღმრთისა შენისა. არა შეჰგბოლო კრავი სძითა დედისა თჳსისაჲთა.

Verse: 20      და ესერა მე წარვავლინო ანგელოზი ჩემი წინაშე შენსა, რაჲთა დაგიცვეს შენ გზასა ზედა და რაჲთა შეგიყვანოს შენ ქუეყანასა მას, რომლისათჳს გეფუცე შენ.

Verse: 21      ეკრძალე თავსა შენსა და ისმინე მისი და ნუ ურჩ ექმნები მას. რამეთუ არა შეგინდოს შენ, რამეთუ სახელი ჩემი არს მას ზედა.

Verse: 22      უკუეთუ სმენით ისმინნე სიტყუანი ჩემნი და ჰყო ყოველი, რომელი გამცენ შენ, და დაიცვნე აღთქუმანი ჩემნი, იყვნეთ ერად ჩემდა მოპოვნებულად უმეტჱს ყოველთა ნათესავთა, რამეთუ ჩემი არს ყოველი ქუეყანაჲ, ხოლო თქუენ იყვნეთ ჩემდა ერად სამეუფოდ, სამღდელოდ, ნათესავად წმიდად. ამათ სიტყუათა ეტყოდე ძეთა ისრაჱლისათა: უკუეთუ სმენით ისმინნეთ სიტყუანი ჩემნი და ჰყოთ ყოველივე, რომელსა გეტყჳ თქუენ. ვემტერო მტერთა თქუენთა და წინა -აღუდგე წინა-აღმდგომთა თქუენთა.

Verse: 23      რამეთუ წარვიდეს ანგელოზი ჩემი მძღურად შენდა და Page of ms. O: 104r  შეგიყვანოს შენ ამორეველისა მის და ქეტელისა და ფერეზელისა, ქანანელისა და გერგესეველისა და იებოსელისა და შევმუსრნე იგინი.

Verse: 24      არა თაყუანის-სცე ღმერთთა მათთა, არცა ჰმსახურებდე მათ. არა ჰქმნე საქმისა მათისაებრ, არამედ დარღუევით დაარღჳნე და შემუსრვით შეჰმუსრნე ძეგლნი იგი მათნი.

Verse: 25      და ჰმსახურებდეთ უფალსა ღმერთსა თქუენსა. და ვაკურთხო პური თქუენი და ღჳნოჲ და წყალი თქუენი და გარე-წარვაქციო სალმობაჲ შენგან.

Verse: 26      არა იყოს უშვილოჲ, არცა ბერწი ქუეყანასა თქუენსა. რიცხჳ დღეთა შენთაჲ აღვავსო

Verse: 27      და შიში და ძრწოლაჲ წარვავლინო წინამძღურად შენდა და განვაკრთვნე ყოველნი ნათესავნი, რომელთა შეხუალ მუნ, და მოგცნე ყოველნი მტერნი შენნი მეოტად.

Verse: 28      და წარვავლინო ბზიკი უწინარჱს შენსა და განასხნეს ამორეველნი იგი და ეველნი, ქანანელნი იგი და ქეტელნი შენგან.

Verse: 29      არა განვასხნე იგინი წელიწადსა ერთსა, რაჲთა არა ქუეყანაჲ მოოჴრდეს და განმრავლდეს მჴეცი ქუეყანისაჲ შენ ზედა.

Verse: 30      მცირედ-მცირედ განვასხნე იგინი შენგან, ვიდრემდე აღორძნდე და დაიმკჳდრო ქუეყანაჲ.

Verse: 31      და დავსხნე საზღვარნი შენნი ზღჳთ მეწამულითგან ვიდრე ფილისტიმედმდე და უდაბნოჲთ ვიდრე მდინარედ დიდადმდე ევფრატად და მივსცნე ჴელთა თქუენთა მკჳდრნი იგი მის ქუეყანისანი და გავასხ/ნე Page of ms. O: 104v  იგინი შენგან, ვიდრემდე აღორძნდე და დაიმკჳდრო ქუეყანაჲ.

Verse: 32      [არა აღუთქუა] მათ და ღმერთთა მათთა აღთქუმაჲ.

Verse: 33      და არცაღა სხდენ ქუეყანასა შენსა, რაჲთა არა გაცოდვონ შენ ჩემდამო. უკუეთუ ჰმონებდე შენ ღმერთთა მათთა, იგინი იყვნენ დაბრკოლება შენდა.

Chapter: 24  
Verse: 1      და მოსეს ჰრქუა: აღმოვედ შენ და აჰრონ და ნაბად და აბიუდ უფლისა და სამეოც და ათნი მოხუცებულნი ისრაჱლისანი და თაყუანის-სცენ შორით უფალსა.

Verse: 2      და შეეახლოს მოსე ხოლო ღმერთსა, ხოლო იგინი არა მიეახლნენ და ერი ნუ აღმოვალნ მათ თანა.

Verse: 3      შევიდა მოსე და უთხრნა ერსა მას ყოველნი სიტყუანი ღმრთისანი და სამართალნი მისნი. მიუგო ერმან მან ჴმითა დიდითა და ჰრქუეს: ყოველთავე სიტყუათა რომელთა იტყოდა უფალი, ვყოთ და ვისმინოთ.

Verse: 4      და დაწერნა მოსე ყოველნი ესე სიტყუანი უფლისანი. აღიმსთო მოსე განთიად და აღაშჱნა საკურთხეველი მთასა მას ქუეშე ათორმეტითა ქვითა მსგავსად ათორმეტთა ტომთა ისრაჱლისათა.

Verse: 5      და წარავლინა მოსე ჭაბუკები იგი ძეთა ისრაჱლისათაჲ და შეწირეს მსხუერპლები და შესაწირავი იგი ცხორებისაჲ ღმრთისა ზუარაკები.

Verse: 6      და მოიღო მოსე ზოგი იგი სისხლისაჲ მის და შთაასხა ტაკუკსა, ხოლო ზოგი იგი სისხლისაჲ მის მოაპკურა გარემოჲს საკურთხეველსა შორს.

Verse: 7      და მოიღო წიგნი იგი შჯულისაჲ და აღმო/უკითხა Page of ms. O: 105r  ყურთა მიმართ ერისათა და თქუეს: ყოველივე, რომელი თქუა უფალმან, ვყოთ და ვისმინოთ.

Verse: 8      მოიღო მოსე სისხლი იგი, აპკურა ერსა მას და თქუა: ესე არს სისხლი აღთქუმისაჲ, რომელი აღუთქუა უფალმან ყოველთათჳს სიტყუათა ამათ.

Verse: 9      და აღვიდა მოსე და აჰრონ და ნაბად და აბიუდ და სამეოც და ათნი მოხუცებულნი ისრაჱლისანი

Verse: 10      და იხილეს, სადა-იგი დგა მუნ ღმერთი ისრაჱლისაჲ და ქუეშე ფერჴთა მისთა ვითარცა ქმნულებაჲ ალიზისაჲ ანთრაკი საფირონი ვითარცა სამყაროჲ ცისაჲ სიწმიდით.

Verse: 11      და რჩეულთაგანი ისრაჱლისათა არავინ მოკუდა არცა ერთი; და იხილეს ადგილი იგი ღმრთისაჲ და ჭამეს და სუეს.

Verse: 12      და ჰრქუა უფალმან მოსეს: აღმოვედ ჩემდა მთად და იყავ მუნ და მოგცნე შენ ფიცარნი ქვისანი, შჯული და მცნებანი ჩემნი, რომელი დავწერე შჯულის დებად მათა.

Verse: 13      აღდგა მოსე და ისო წინაშე მდგომელი მისი, აღვიდეს მთასა მას ღმრთისასა.

Verse: 14      და მოხუცბულთა მათ ჰრქუა: დადუმენით თქუენ მანდა, ვიდრემდე მოვიდე თქუენდა, და აჰა-ესერა აჰრონ და ორ თქუენ თანა. უკუეთუ ვისმე ედვას საშჯელი, მივედინ მათა.

Verse: 15      და აღვიდეს მოსე და ისო მთასა მას და დაფარა ღრუბელმან მთაჲ იგი.

Verse: 16      ... და უწოდა უფალი მოსეს მეშჳდესა დღესა ღრუბლით გამო.

Verse: 17      ხოლო ხილვაჲ იგი დიდებისა ღმრთისაჲ ვითარცა ცეცხლი აღატყდებოდა Page of ms. O: 105v  თხემსა ზედა მის მთისასა წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 18      და შევიდა მოსე შოვრის ღრუბელსა მას და აღვიდა მთასა მას და იყო მუნ მთასა მას ზედა ორმეოც დღე და ორმეოც ღამე.

Chapter: 25  
Verse: 1      და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:

Verse: 2      ეტყოდე შენ ძეთა ისრაჱლისათა: მომართუედ შესაწირავად ყოველთაგან, რომელთა-იგი უნდეს გულსა მათსა, მომართუედ მე პირველ ნაყოფად შესაწირავად ჩემდა.

Verse: 3      და ესე არს შესაწირავი, რომელ მოიღო მათგან:

Verse: 4      ოქროჲ და ვეცხლი და რვალი, იაკინთჱ და ძოწეული და მეწამული მრჩობლი და ბისონი ძახილი და თმაჲ თხისაჲ.

Verse: 5      და ტყავები ვერძებისაჲ ტარსიკონი და ტყავი სიავი და ძელი ულპოლველი.

Verse: 6_(7)      და ქვაჲ სარდიონი და ანთრაკები გამოსაქანდაკებელად, სამჴართათჳს და საწჳვეთა.

Verse: 7_(8)      და მიქმენით მე სიწმიდჱ და გამოგეცხადოდი თქუენ.

Verse: 8_(9)      და მიქმენ შენ ყოვლისა მისებრ, ებრ, რომელი გიჩუენო შენ მთასა ზედა, სახჱ კარვისაჲ და სახჱ ყოვლისა ჭურჭერისა მისისაჲ, ეგრჱთ ჰქმნე.

Verse: 9_(10)      და ქმენ კიდობანი წამებისაჲ ძელთაგან ულპოლველთა ორ წყრთა და კერძო [სიგრძჱ მისი, წყრთა და კერძო] სივრცჱ მისი და წყრთა და კერძო სიმაღლჱ მისი.

Verse: 10_(11)      და მოჰრჩუნო იგი ოქროჲთა წმიდითა, შინაგან და გარეშე მოჰლესო; და აქმნე მას კიდე თხზუ/ლად Page of ms. O: 106r  ოქროჲთა გარემო.

Verse: 11_(12)      და უქმნნე მას ოთხნი გრკალნი ოქროჲსანი და განაცუნე იგინი ოთხთავე კიდეთა მისთა: ორნი იგი გრკალნი ერთ კერძო და ორნი იგი გრკალნი ერთ კერძო მეორესა მას კიდესა.

Verse: 12_(13)      და ჰქმნნე აღსაღებელნი ძელნი ულპოლველნი და შეჰმოსნე იგინი ოქროჲთა.

Verse: 13_(14)      და განუთხინე აღსაღებელნი გრკალთა მათ, რომელნი იყვნენ კიდეთა მათ კიდობნისათა. რაჲთა აღიღოდის კიდობანი იგი მით.

Verse: 14_(15)      და გრკალთა მათ შინა რჩულისათა იყვნენ აღსაღებელნი იგი შეურყეველად

Verse: 15_(16)      და დაჰსხნე საწამებელნი, რომელ მიგცნე შენ, კიდობანსა მას შინა.

Verse: 16_(17)      და ჰქმნე სალხინებელი იგი მას ზედა შთასადებელად ოქროჲსაგან წმიდისა ორ წყრთა და კერძო სიგრძით და წყრთა და კერძო სივრცით.

Verse: 17_(18)      და ჰქმნნე ორნი ქერობინნი ოქროჲსანი ქანდაკებულად და დასდგნე იგინი ორთავე მათ კიდეთა სალხინებელისათა,

Verse: 18_(19)      რომელ-იგი ჰქმნნე ერთი ერთ კერძოსა მას კიდესა და ქერობინი იგი ერთი მეორესა მას კიდესა მის სალხინებელისასა; და ჰქმნნე ორნი ესე ქერობინნი, რაჲთა იყვნენ ორთავე მათ კიდეთა.

Verse: 19_(20)      და განუპყრნე ორთავე ფრთენი ზედა-კერძო და ჰფარვიდენ ფრთითა სალხინებელსა მას და პირნი მათნი ურთიერთას მიექცინედ Page of ms. O: 106v  სალხინებელად კერძო.

Verse: 20_(21)      და დასდვა სალხინებელი იგი ზედა-კერძო კიდობანსა მას, და კიდობანსა მას შთასხნე საწამებელნი იგი, რომელ მოგცნე შენ.

Verse: 21_(22)      და გამოგეცხადოდი შენ მიერ და გეტყოდი შენ ზედა-კერძო მიერ სალხინებელით შოვრის ორთა მათ ქერობინთა, რომელნი იყვნენ ზედა კიდობანსა მას საწამებელისასა, და ყოვლისა მისებრ, რომელი გამცნო შენ ძეთა მიმართ ისრაჱლისათა.

Verse: 22_(23)      .. და ჰქმნე ტაბლაჲ ოქროჲსაჲ, ორ წყრთა საგრძჱ მისი და წყრთა ერთ სივრცჱ მისი და წყრთა და კერძო სიმაღლჱ მისი.

Verse: 23_(24)      და აქმნნე მას კიდენი ოქროჲსანი თხზვით გარემო. და აქმნე მას გჳრგჳნი ციდით ერთით გარემო.

Verse: 24_(25)      ...

Verse: 25_(26)      და ჰქმნნე ოთხნი გრკალნი ოქროჲსანი და განაცუნე იგინი ოთხ კერძოთავე ფერჴთა მისთა

Verse: 26_(27)      ქუეშე-კერძო გჳრგჳნსა მას.

Verse: 27      და იყვნენ გრკალნი იგი განსაცუმელად აღსაღებელთა მათ, რაჲთა აღიღოდიან მით ტაბლაჲ იგი.
Verse: 27_(28)      და ჰქმნნე აღსაღებელნი იგი ძელთაგან ულპოლველთაჲსა და შეჰმოსნე იგინი ოქროჲთა წმიდითა და აღიღოდიან მით ტაბლაჲ იგი.

Verse: 28_(29)      და ჰქმნე პინაკები მისი და ფსიადები, ტაკუკები და ციცხუები, რომლითა შესწირვიდე მით; ოქროჲსაგან წმიდისა ჰქმნნე იგინი.

Verse: 29_(30)      და დააგო იგი ტაბლასა მას ზედა წინაშე ჩემსა პური სამარადისოჲ წინაშე.

Verse: 30_(31)      და ჰქმნე სასანთლჱ Page of ms. O: 107r  ოქროჲსაგან წმიდისა, ქანდაკებულად ჰქმნე სასანთლჱ იგი. ჴერი იგი მისი და რტონი და ტაკუკნი და ბირთუნი და შროშანნი მისგანვე იყვნენ.

Verse: 31_(32)      ექუსნი რტონი გამოვიდოდიან ერთ კერძო: სამნი რტონი სასანთლისა მის ერთ კერძოჲსანი, და სამნი რტონი სასანთლისა მის ერთ კერძოჲსა მეორისანი.

Verse: 32_(33)      ...

Verse: 33_(34)      და ... ტაკუკნი გამოსახულნი ნიგუზაკებად, ერთსა მას რტოსა ბირთუნი იგი და შროშანნი მისნი.

Verse: 34_(35)      ბირთჳ ქუეშე-კერძო რტოთა მათ ორთა მისგანვე და ბირთჳ ქუეშე-კერძო ოთხთა მათ რტოთა მისგანვე. ესრჱთ იყოს ექუსთა მათ რტოთა მის სასანთლისათა.

Verse: 35_(34)      და სასანთლესა მას ოთხნი ტაკუკნი გამოსახულნი ნიგოზაკებსა.

Verse: 36      ბირთუები იგი და რტონი მისგანვე იყვნენ, ყოვლად მყარი ერთისაგან ოქროჲსა წმიდისა.

Verse: 37      და ჰქმნნე სასანთლენი მისნი შჳდ და დასდგნე სასანთლენი იგი და ჰნათობდენ ერთით კერძო პირით.

Verse: 38      და მოსაყოფელი მისი და ქუე შესადგმელები მისი ოქროჲსაგან წმიდისა ჰქმნე.

Verse: 39      ესე ჭური ერთი ქანქარი იყავნ ოქროჲსაგან წმიდისა.

Verse: 40      იხილე, ვითარ-ძი ჰქმნე მსგავსად მისა: რომელი გიჩუენე შენ მთასა მას ზედა.

Chapter: 26  
Verse: 1      და კარავი იგი ჰქმნე ათეზოედად ზეზისაგან ძახილისა და იაკინთისა Page of ms. O: 107v  და ძოწეულისა და მეწამულისა გრეხილისა. ქერობინად-ქერობინად ჰქმნე იგი.

Verse: 2      სიგრძჱ ეზოჲსაჲ მის ერთისაჲ ოც და რვა წყრთა იყოს. . . ერთისა მის ეზოჲსაჲ: საზომი ერთი იყოს ყოველთა მათ ეზოთაჲ.

Verse: 3      ხუთი ეზოჲ იყოს ურთიერთას მახლობელად ერთი ერთისაგან და ხუთნივე იგი ეზონი იყვნენ შედგმულ მოყუასი მოყუასსა.

Verse: 4      და უქმნე მას კილოები იაკინთისაჲ დაგძილსა ეზოჲსა ერთისასა ერთ კერძო შესაკინძველად. და ესრჱთ ჰქმნე ეზოსა მას მეორესა გარეშე კერძოსა შესაკინძველად.

Verse: 5      ერგასისი ღილები უქმნე ერთ კერძოსა მას მეორესა ეზოსა შესაკინძველად წინაშე პირისპირ მართლ ემთხჳოს ურთიერთას ერთი იგი თითოეულსა.

Verse: 6      და ჰქმნე კარშიკები ერგასისი ოქროჲსაჲ და შეაბრძჳნო ეზოები იგი ურთიერთას კარშიკებითა მით, და იყოს იგი ერთ კარავ.

Verse: 7      და ჰქმნე გარდასაბურველი თმისაჲ საბურველად კარვისა მის; ათერთმეტი საბურველი უქმნე მას.

Verse: 8      საზომი ერთისაჲ მის საბურველისაჲ ოც და ათ წყრთა და ოთხ წყრთა სივრცჱ და საბურველისა მის ერთისაჲ: საზომი ეგრევე იყავნ ათერ...

Chapter: 30  
Verse: 13      Page of ms. O: 108r  ... ხოლო კერძოჲ სატირისაჲ მის შესაწირავად უფლისა.

Verse: 14      ყოველი, რომელი წარმოდგებოდის ახილვასა მას ოცით წლითგანი და უზეშთაჱსი, მოსცენ შესაწირავად უფლისა.

Verse: 15      მდიდარმან არა შესძინოს და მკოდოვმან არა დააკლოს კერძოჲსა მისგან სატირისა მიცემასა მას შესაწირავად უფლისა და სალხინებელად სულთა თქუენთათჳს.

Verse: 16      და მოიღო ვეცხლი იგი შესაწირავისაჲ ძეთაგან ისრაჱლისათა და მისცე იგი საქმარად კარავსა მას საწამებელისასა. და იყოს იგი საჴსენებლად ძეთა ისრაჱლისათა წინაშე უფლისა სალხინებელად სულთა თქუენთათჳს.

Verse: 17      ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:

Verse: 18      ქმენ ემბაზი რვალისაჲ და ხარისხნი მისნი რვალისანი, რაჲთა დაიბანოდიან ჴელნი და ფერჴნი მათნი, და დასდგა იგი შოვრის კარავსა მას საწამებელისასა... და შთაასხა მას წყალი.

Verse: 19      და დაიბანოდიან აჰრონ და ძეთა მისთა ჴელნი და ფერჴნი მათნი,

Verse: 20      ოდეს შევიდოდიან კარვად საწამებელისა, და დაიბანოდიან წყლითა, რაჲთა არა მოწყდენ, რაჟამს მოვიდოდიან იგინი საკურთხეველსა მას მსახურებად და შეწირვად მსხუერპლისა.

Verse: 21      ...დაიბანოდიან წყლითა... და იყოს მათა შჯულად საუკუნოდ, მათა და ნათესავისა მათისა შემდგომად მათსა.

Verse: 22      ეტყოდა უფალი მოსეს და Page of ms. O: 108v  ჰრქუა:

Verse: 23      და შენ მოიღე სულნელთაგან ყუავილთა მურისაგან რჩეულისა ხუთასი სასწორი, და კინამოჲსაგან სულნელისა ზოგი მისვე სასწორისაჲ ორას ერგასისი და ლერწამი სულნელი...

Verse: 24      და იეროსი ხუთასი წმიდაჲ სასწორი და ზეთი ზეთთაგანი საწყაული ერთი.

Verse: 25      და ჰქმნე იგი ზეთად საცხებელად წმიდად ნელსაცხებელად მენელსაცხებლეთაგან ჴელოვნებისათა; ზეთი საცხებელი წმიდაჲ იყოს.

Verse: 26      და სცხო მით კარავსა მას საწამებელისასა და კიდობანსა მას

Verse: 27      და ყოველსა ჭურჭერსა მისსა და სასანთლესა მას და ყოველსა ჭურჭერსა მისსა და საკურთხეველსა მას საკუმეველისასა

Verse: 28      და საკურთხეველსა მას მსხუერპლთასა და ყოველსა ჭურჭერსა მისსა, ტაბლასა და ყოველსა ჭურჭერსა მისსა, ემბაზსა და ხარისხთა მისთა.

Verse: 29      და განსწმიდო იგი და იყოს წმიდაჲ წმიდათაჲ: ყოველი, რომელი შეეხოს ამათ, განწმიდნეს.

Verse: 30      და სცხო იგი აჰრონს და ძეთა მისთა და განსწმიდნე იგინი მღდელობად ჩემდა.

Verse: 31      და ძეთა ისრაჱლისათა ეტყოდე და არქუ: ზეთად საცხებელად ცხებულებისა წმიდად იყავნ ესე თქუენდა და ნათესავთა თქუენთა.

Verse: 32      ჴორცსა კაცისასა არა ეცხოს და მსგავსად შეზავებისა მისისა [არა] ჰქმნე ეგრევე, რამეთუ წმიდა არს და სიწმიდე იყოს Page of ms. O: 109r  თქუენდა.

Verse: 33      რომელმან ქმნეს ეგრევე და რომელმან უქმნეს უცხო თესლსა, მოისპოს იგი ერისაგან თჳსისა.

Verse: 34      და ჰრქუა უფალმან მოსეს: მოიღე შენ სულნელი, შტახსი და ფრცხილი და [ქალ]ბანჱ რჩეული, სწორსწორ იყოს,

Verse: 35      და ჰქმნნე იგინი საკუმეველად მენელსაცხებლეთა ქმნულად ნელსაცხებლის მგბოლველთაჲ აღზავებული განრჩეული წმიდაჲ.

Verse: 36      და მოჰგალო ამისგან წულილად და დასდვა იგი წინაშე საწამებელთასა კარავსა მას საწამებელისასა, ვინაჲ-იგი გამოგეცხადო შენ. წმიდა წმიდათა იყოს საკუმეველი იგი თქუენდა.

Verse: 37      ამის ქმნულებისაებრ არა ჰქმნეთ თავისა თქუენისა საკუმეველი: სიწმიდე იყოს ესე თქუენდა უფლისა.

Verse: 38      რომელმან ქმნეს ეგრევე, ვითარმცა იყნოსა იგი, წარწყმდეს იგი ერისაგან მისისა.

Chapter: 31  
Verse: 1      ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:

Verse: 2      აჰა-ესერა მიწოდებიეს სახელით ბესელჱლ, ძჱ ორისი, რომელ-იგი არს ორეანი ტომისაგან იუდაჲსისა.

Verse: 3      და აღვავსო იგი სულითა საღმრთოჲთა, სიბრძნითა და მეცნიერებითა და გულისხმის-ყოფითა ყოველსა საქმესა

Verse: 4      განზრახვად, ხუროთ-მოძღურებად, საქმედ ოქროჲსა მის და ვეცხლისა და რვალისა და იაკინთისა და ძოწეულისა და მეწამულისა მის Page of ms. O: 109v  სთულისა და ზეეზისა მის ძახილისა,

Verse: 5      სამსახურებელსა და საქმესა მას ძელით ხუროებისასა, საქმედ ყოვლისავე საქმისაებრ ;

Verse: 6      და მივსცე მე მას ელიაბ, ძჱ აქისამაქისი ტომისაგან დაანისა. და ყოველსა გულისხმის-მყოფელსა გულითა მივეც მეცნიერებაჲ. და ქმნენ ყოველი, რომელი გიბრძანე:

Verse: 7      კარავი იგი საწამებელისაჲ და კიდობანი იგი შჯულისაჲ და სალხინებელი იგი მას ზედა და შესამზადებელი იგი კარვისაჲ,

Verse: 8      და საკურთხეველები და ტაბლაჲ და ყოველი ჭურჭერი მისი, ...

Verse: 9      ემბაზი იგი და ხარისხნი მისნი,

Verse: 10      და სამოსელი იგი სამსახურებელი აჰრონისი და სამოსელნი იგი ძეთა მისთანი სამღდელოდ ჩემდა,

Verse: 11      და ზეთი იგი ცხებულებისაჲ და საკუმეველი იგი შეზავებული სიწმიდისაჲ. მსგავსად ყოვლისა, რომელი გიბრძანე შენ, ქმნენ.

Verse: 12      ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:

Verse: 13      ... ეკრძალენით და შაბათნი ჩემნი დაიმარხენით, რამეთუ არს იგი სასწაული ჩემდამო და თქუენ შოვრის და ნათესავისა თქუენისა. რაჲთა სცნათ, რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელი განგწმედ თქუენ.

Verse: 14      და დაიმარხეთ შაბათი ჩემი, რამეთუ წმიდა არს უფლისა მიერ თქუენ შოვრის. რომელმან შეაგინოს იგი, სიკუდილით მოკუედინ. ყოველმან რომელმან ქმნეს საქმჱ მას შინა, მოისპოს სული იგი შოვრის ერსა მისსა.

Verse: 15      ექუს დღე იქმოდე Page of ms. O: 110r  საქმესა შენსა, ხოლო დღჱ იგი მეშჳდჱ განსუენებაჲ არს წმიდაჲ უფლისაჲ. ყოველმან რომელმან ქმნეს საქმჱ დღესა მას მეშჳდესა, სიკუდილით მოკუედინ.

Verse: 16      და დაიმარხედ ძეთა ისრაჱლისათა შაბათისა მის ყოფად მისა ნათესავსა შოვრის მათსა შჯულად

Verse: 17      შოვრის ჩემსა და შოვრის ძეთა ისრაჱლისათა. სასწაული არს ჩემ წინაშე საუკუნოდ, რამეთუ ექუსთა დღეთა შექმნა ღმერთმან ცანი და ქუეყანაჲ და დღესა მას მეშჳდესა დააცადა და...

Verse: 18      და მოსცნა უფალმან მოსეს, რაჟამს დასცხრა სიტყუად მისა მთასა მას ზედა სინასა, ორნი ფიცარნი წამებისანი, ფიცარნი ქვისანი, დაწერილნი თითითა ღმრთისაჲთა.

Chapter: 32  
Verse: 1      და ვითარცა იხილა ერმან მან, რამეთუ დაყოვნა მოსე გარდამოსლვად მიერ მთით, შეკრბა ერი იგი აჰრონის ზედა და ჰრქუეს: აღდეგ და მიქმნენ ჩუენ ღმერთნი, რომელნი წინა-მიძღოდიან ჩუენ, რამეთუ კაცსა მას მოსეს, რომელმან გამომიყვანნა ჩუენ ქუეყანით ეგჳპტით, არა ვიცით რაჲ შეემთხჳა მას.

Verse: 2      და ჰრქუა მათ აჰრონ: გამოჰჴადენით საყურები ოქროჲსაჲ ყურთაგან ცოლთა თქუენთაჲსა და ასულთა თქუენთაჲსა ...

Verse: 3      და გამოიჴადა ყოველმან ერმან საყურები ოქროჲსაჲ ყურთაგან მათთა და მოართუეს აჰრონს.

Verse: 4      და მოიღო იგი ჴელთაგან მათთა და გამოქმნა იგი გამოწერით და შექმნა ჴბოჲ გამოდნობილად დასხმით და ჰრქუა: ესე არიან ღმერთნი შენნი, ისრაჱლ, რომელთა Page of ms. O: 110v  გამოგიყვანეს შენ ქუეყანით ეგჳპტით.

Verse: 5      და იხილა აჰრონ და უშჱნა საკურთხეველი წინაშე მისსა და ქადაგი განავლინა აჰრონ მათა და ჰრქუა: დღესასწაული არს უფლისაჲ ხვალე.

Verse: 6      და აღიმსთო ხვალისაგან და შეწირა მსხუერპლები და მოიღო შესაწირავი ცხორებისაჲ და დასხდა ერი იგი ჭამად და სუმად და აღდგეს სიმღერად.

Verse: 7      ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა: გარდავედ ადრე ამიერ, რამეთუ ურჩულოჲ ყო ერმან შენმან, რომელი გამოიყვანე ქუეყანით ეგჳპტით;

Verse: 8      გარდაჰჴდეს ადრე გზისა მისგან, რომელი ამცენ მათ: იქმნეს თავისა მათისა ჴბოჲ და თაყუანის-სცეს მას და თქუეს:

Verse: 9_(8)      ესე არიან ღმერთნი შენნი, ისრაჱლ, რომელთა აღმოგიყვანეს შენ ქუეყანით ეგჳპტით.

Verse: 10      და აწ მიშუ და განვრისხნე გულის წყრომით მათ ზედა და აღვჴოცნე იგინი და გყო შენ ნათესავად დიდად.

Verse: 11      და ევედრა მოსე უფალსა ღმერთსა და ჰრქუა: რაჲსათჳს განჰრისხნები ერსა შენსა ზედა გულის წყრომით, რომელი გამოიყვანე ქუეყანით ეგჳპტით ძალითა დიდითა და მკლავითა მადლითა?

Verse: 12      ნუუკუე თქუან ეგჳპტელთა მათ, ვითარმედ: ზაკუვით განიყვანნა იგინი უფალმან მოწყუედად მთათა ზედა და აჴოცად მათა ქუეყანით. დასცხერ რისხვისაგან გულის წყრომისა შენისა და ლხინება-ყავ უკეთურებისათჳს ამის ერისა შენისა.

Verse: 13      Page of ms. O: 111r  მოიჴსენე აბრაჰამისი, ისაკისი და იაკობისი, მსახურთა შენთაჲ, რომელთა-იგი ეფუცე თავისა შენისა და ეტყოდე მათ და სთქუ, ვითარმედ: განვამრავლო ნათესავი თქუენი ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი სიმრავლითა. და ყოველი ესე ქუეყანაჲ, რომელ სთქუ მიცემად ნათესავსა მათსა, და დაიპყრან იგი უკუნისადმდე.

Verse: 14      და ლხინება-ყო უფალმან ბოროტისა მისთჳს ერისა, რომელ თქუა ყოფად მათა.

Verse: 15      და მოიქცა მოსე და გარდამოვიდოდა მიერ მთით და ორნი იგი ფიცარნი წამებისანი ჴელთა მისთა, ფიცარნი ქვისანი, რომელნი წერილ იყვნეს ორ კერძოვე, იმიერ და ამიერ.

Verse: 16      და ფიცარნი იგი ქმნულნი ღმრთისანი იყვნეს და წერილი იგი იყო წერილი ღმრთისაჲ გამოდგმულ ფიცართა მათ.

Verse: 17      და ესმა ისოს, ძესა ნავჱსსა, ჴმაჲ იგი ერისაჲ და ჰრქუა მოსეს: ჴმაჲ ბრძოლისაჲ მესმის ბანაკსა მას.

Verse: 18      და ჰრქუა მოსე: არა არს ჴმაჲ ესე მთავართაგან ძლიერებისათა, არცა ჴმაჲ მთავართაგან ძლევისათა, არამედ ჴმაჲ მთავართაგან ღჳნისათა მესმის.

Verse: 19      და ვითარცა მიეახლა ბანაკსა მას, იხილა ჴბოჲ იგი და მძნობრები და განრისხნა მოსე გულის წყრომით და განუტევნა ჴელთაგან თჳსთა ორნი იგი ფიცარნი და შემუსრნა იგინი მთასა მას ქუეშე.

Verse: 20      და მოიღო ჴბოჲ იგი, რომელ ქმნეს, Page of ms. O: 111v  და დაწუა იგი ცეცხლითა და დამუსრა იგი მწულილად და შთააბნია იგი წყალსა მას და ასუა ძეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 21      და ჰრქუა მოსე აჰრონს: რაჲ გიყო ერმან ამან, რამეთუ მოაწიე ამათ ზედა ცოდვაჲ დიდი?

Verse: 22      და ჰრქუა აჰრონ მოსეს: ნუ განჰრისხნები, უფალო, რამეთუ შენ იცი სულვაჲ ერისაჲ ამის.

Verse: 23      რამეთუ მრქუეს მე: მიქმნენ ჩუენ ღმერთნი, რომელნი წინა-მიძღოდიან, რამეთუ მოსე, კაცი იგი, რომელმან გამომიყვანნა ჩუენ ეგჳპტით, არა ვიცით რაჲ შეემთხჳა მას.

Verse: 24      და ვარქუ მათ: ვის აქუს ოქროჲ, გამოიღენ. და მომცეს მე და შევაბნიე ცეცხლსა და გამოჴდა ჴბოჲ ესე.

Verse: 25      და ვითარცა იხილა მოსე ერი იგი, რამეთუ განქარდეს და რამეთუ განაქარვნა იგინი აჰრონ მოსაცხრომელად მტერთა მათთა,

Verse: 26      დადგა ბჭეთა თანა ბანაკისათა და თქუა: ვინ არს უფლისა კერძო, მოვედინ ჩემდა! და მოვიდეს მისა ყოველნი ძენი ლევისნი.

Verse: 27      და ჰრქუა მათ: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ: შეიბნ კაცად-კაცადმან მახჳლი წელთა თჳსთა და განვლეთ და მოაქციეთ ბჭითი-ბჭედ ბანაკისა მაგისგან, და მოკალნ კაცად-კაცადმან ძმაჲ თჳსი და კაცად-კაცადმან მოყუასი თჳსი და კაცად-კაცადმან მახლობელი თჳსი.

Verse: 28      და ყვეს ძეთა ლევისთა, ვითარცა ეტყოდა მათ Page of ms. O: 112r  მოსე. და დაეცნეს მას დღესა შინა სამ ათასნი კაცნი.

Verse: 29      და ჰრქუა მათ მოსე: აღასრულეთ ჴელითა თქუენითა დღეს უფლისა მიმართ კაცად-კაცადმან ძესა ზედა თჳსსა და ძმასა მოცემად თქუენდა კურთხევისა.

Verse: 30      და იყო ხვალისაგან და ჰრქუა მოსე ერსა მას: თქუენ სცოდეთ ცოდვაჲ დიდი, და აწ აღვიდე მე ღმრთისა, რაჲთა გილხინოს ცოდვათა თქუენთა.

Verse: 31      მოიქცა მოსე უფლისა და თქუა: გევედრები, უფალო: ცოდა ერმან ცოდვაჲ დიდი და იქმნნეს თავისა თჳსისა კერპნი ოქროჲსანი.

Verse: 32      და აწ მი -თუ -უტევებ ცოდვათა მათთა, მიუტევენ. უკუეთუ არა, აღმჴოცე მეცა წიგნისა მისგან, რომელსა დამწერე.

Verse: 33      და ჰრქუა უფალმან მოსეს: რომელმან ცოდა, აღვჴოცო იგი წიგნისაგან ჩემისა.

Verse: 34      ხოლო აწ ვიდოდე და წარუძეღუ ერსა მაგას ადგილსა მას, რომელსა გარქუ შენ. აჰა-ესერა ანგელოზი ჩემი წარგიძღუეს წინაშე პირსა შენსა. რომელსა დღესა მოვჰხედო, მოვჰჴადო მათ ზედა ცოდვაჲ მათი.

Verse: 35      და მოვსრა მე უფალმან ერისაგან მის ჴბოჲსა საქმისათჳს, რომელ-იგი ქმნა აჰრონ.

Chapter: 33  
Verse: 1      და ჰრქუა უფალმან მოსეს: გუალე, აღვედ ამიერ შენ და ერი ეგე შენი, რომელი გამოიყვანე ქუეყანით ეგჳპტით. ქუეყანასა მას, რომელსა ვეფუცე აბრაჰამს და ისაკს და იაკობს და ვარქუ: ნათესავსა შენსა Page of ms. O: 112v  მივსცე იგი.

Verse: 2      და თანა-მივავლინო ანგელოზი ჩემი უწინარეს შენსა და განასხნეს ქანანელნი იგი და ამორეველნი და ქეტელნი და ფერეზელნი და გერგესეველნი და იებოსელნი

Verse: 3      და შეგიყვანოს შენ ქუეყანასა მას, რომელსა გამოდის სძჱ და თაფლი, ხოლო მე არა აღვიდე თქუენ თანა, რამეთუ ერი ეგე ქედ-ფიცხელი არს, რაჲთა არა აღვჴოცნე იგინი გზასა ზედა.

Verse: 4      და ესმა ერსა მას სიტყუაჲ ესე ბოროტი და იგლოვდეს გლოვით.

Verse: 5      და ჰრქუა უფალმან ძეთა ისრაჱლისათა: თქუენ ერი ქედ-ფიცხელი ხართ. ეკრძალენით, ნუუკუე წყლულებაჲ სხუაჲცა მოვჰჴადო თქუენ ზედა და აღგჴოცნე თქუენ. და აწ განიძარცუეთ სამოსელი დიდებისა თქუენისაჲ და სამკაული და გიჩუენო თქუენ, რაჲ გიყო თქუენ.

Verse: 6      და განიძარცუეს ძეთა ისრაჱლისათა სამოსელი მათი და სამკაული მთასა მას ქორებს.

Verse: 7      და მოიღო მოსე კარავი იგი მისი და აღჰმართა გარეშე ბანაკსა მას, კარავი საწამებელი. და იყო, ყოველი, რომელი ეძიებდა უფალსა, განვიდოდა კარვად გარეშე ბანაკსა მას.

Verse: 8      და რაჟამს მივალნ მოსე ბანაკსა მას, დგან ერი იგი და იხედავნ კაცად-კაცადი კარით კარვისა თჳსისაჲთ და ჰხედვედ, მი-რაჲ-ვალნ მოსე, ვიდრემდე შევიდის კარავსა მას.

Verse: 9      და ვითარცა შევიდის მოსე კარავსა მას, Page of ms. O: 113r  გარდამოჴდის სუეტი იგი ღრუბლისაჲ და დადგის კართა თანა მის კარვისათა და ეტყჳნ უფალი მოსეს.

Verse: 10      და ჰხედვიდა ყოველი იგი ერი სუეტსა მას ღრუბლისასა, მდგომარესა კართა მათ ზედა მის კარვისათა, და დგან ყოველი იგი ერი და თაყუანის-სცის კაცად-კაცადმან კარით კარვისა თჳსისაჲთ.

Verse: 11      და ეტყოდა მოსეს უფალი პირისპირ, ვითარცა-იგი ვინ ჰზრახავნ თჳსსა მეგობარსა, და მოივლინის ბანაკად. ხოლო მსახური იგი მოსესი ისო ჭაბუკი არა გამოვიდის კარვით.

Verse: 12      და ჰრქუა მოსე უფალსა: აჰა შენ მეტყჳ აღყვანებასა მას ერისასა და შენ არა გამომიცხადებ, ვის-იგი მოავლინებ ჩემ თანა, ხოლო შენ მარქუ მე: გიცი შენ უფროჲს ყოველთასა და მადლი გაქუს ჩემ მიერ.

Verse: 13      უკუეთუ ვპოვე მადლი შენ წინაშე, გამომიცხადე მე თავი შენი და განცხადებულად გიხილო შენ, რაჲთა ვცნა მე, ვითარმედ ვპოვე მადლი წინაშე შენსა და გულისხმა-ვყო, ვითარმედ ერი შენი არს ნათესავი ესე.

Verse: 14      და ჰრქუა უფალმან: მე თავადი წინა-წარგიძღნე და შეგიყვანო შენ.

Verse: 15      და ჰრქუა უფალსა მოსე: უკუეთუ შენ არა მოხუალ ჩუენ თანა, ნუ აღმიყვანებ ამიერ.

Verse: 16      და ვითარ საცნაურ იყოს ჭეშმარიტად, რამეთუ ვპოვე მადლი შენ წინაშე, მე და ერმან ამან შენმან? არამედ მოსლვასა მას შენსა ჩუენ თანა ვიდიდნეთ მე და ერი შენი უფროჲს ყოველთა Page of ms. O: 113v  ნათესავთა, რომელნი არიან ქუეყანასა ზედა.

Verse: 17      ჰრქუა უფალმან მოსეს: ეგეცა სიტყაჲ, რომელ სთქუ, ვყოვე, რამეთუ გიპოვნიეს მადლი წინაშე ჩემსა და გიცი შენ უმეტჱს ყოველთასა.

Verse: 18      და ჰრქუა მოსე უფალსა: მიჩუენე დიდებაჲ თავისა შენისაჲ.

Verse: 19      და ჰრქუა უფალმან მოსეს: მე წარვიდე წინაშე შენსა დიდებითა ჩემითა და უწოდი სახელითა უფლისაჲთა წინაშე შენსა, შევიწყალო, რომელი შევიწყალო, და შევიწყნარო, რომელი შევიწყნარო.

Verse: 20      და ჰრქუა უფალმან მოსეს: ვერ ძალ-გიც პირისა ჩემისა ხილვად, რამეთუ არა არს კაცი, რომელმანმცა იხილა პირი ჩემი და ცხონდა.

Verse: 21      და ჰრქუა უფალმან: აჰა-ესერა ადგილი შენ წინაშე და სდგე შენ კლდესა ზედა.

Verse: 22      რაჟამს წარვიდეს დიდებაჲ ჩემი, დაგდვა შენ ჴურელსა კლდისასა და დაგფარო ჴელითა ჩემითა შენ ზედა, ვიდრემდე წარვიდე.

Verse: 23      და აღვიღო ჴელი ჩემი და მაშინ იხილო ზურგით ჩემსა, ხოლო პირი ჩემი არა იხილო.

Chapter: 34  
Verse: 1      და ჰრქუა უფალმან მოსეს: გამოქმნენ თავისა შენისა ორნი ფიცარნი ქვისანი ვითარცა-იგი პირველნი და აღმოვედ ჩემდა მთასა მას, და დავწერნე ფიცართა მათ სიტყუანი იგი, რომელ იყვნეს პირველთა მათ ფიცართა, რომელნი შეჰმუსრენ.

Verse: 2      და იყავ შენ განმზადებულ განთიად. და აღმოხჳდე მთასა სინასა და დადეგ მუნ მწუერვალსა მთისასა.

Verse: 3      და ნუვინ აღმოვალნ შენ თანა და ნუ...

Chapter: 38  
Verse: 3_(37,3)      Page of ms. O: 114r  ... ოქროჲსანი ოთხთავე კიდეთა მისთა: ორი ერთ კერძო და ორი ერთ კერძო,

Verse: 4_(37,4)      სივრცისაებრ მათ განსაცუმელთაჲსა, რაჲთა აღიღოდიან იგი მით.

Verse: 5_(37,6)      და ქმნა სალხინებელი იგი მას ზედა ოქროჲსაგან წმიდისა,

Verse: 6_(37,7)      და ქმნნა ორნი იგი ქერობინნი ოქროჲსანი:

Verse: 7_(37,8)      ქერობინი ერთი კიდესა მას სალხინებელისა ერთისასა და ქერობინი ერთი კიდესა მას სალხინებელისა მეორისასა,

Verse: 8_(37,9)      ჰფარვიდეს ფრთითა მათითა სალხინებელსა მას.

Verse: 9_(37,10)      და ქმნა ლანკლაჲ იგი წინაშე ოქროჲსაგან წმიდისა

Verse: 10_(37,13)      და უქმნნა მას ოთხნი კარშიკნი ოქროჲსანი: ორნი კარშიკნი ერთ კერძოსა კიდესა და ორნი კარშიკნი კიდესა მას მეორესა სივრცით, რაჲთა აღიღოდიან იგი უღლითა მით.

Verse: 11_(37,14-15)      და უღელნი იგი კიდობნისანი და ტაბლისანი ქმნნა და შემოსნა იგინი ოქროჲთა.

Verse: 12_(37,16)      და ქმნა სასანოვაგე იგი ჭურჭერი ტაბლისაჲ მის: პინაკები იგი და ფიალები და ფეშხუნები და გოვზაკები, რომლითა შეწირის მით, ოქროჲ ყოველი.

Verse: 13_(37,17)      და ქმნა სასანთლჱ იგი, რომელი ენთებოდის, მყარი, ოქროჲსაჲ.

Verse: 14_(37,17)      ჴერი იგი
Verse: 14_(37,18)      და რტონი ორკერძოვე გუერდთა მისთა,

Verse: 15_(37,15)      მისგანვე რტოთა მისთა გამომცენარედ გამომატებულ, სამნი იმიერ Page of ms. O: 114v  და სამნი ამიერ, განსწორებით ურთიერთას.

Verse: 16_(37,16)      და სასანთლენი მათნი, რომელნი დგენ მწუერვალთა მათთანი გუელის-სახედ (!) მათგანვე და დასადგმელნი მათგანვე, რაჲთა იყვნენ სანთელნი იგი მათ ზედა; და დასადგმელი მეშჳდე წუერსა სანთლისასა თხემსა ზედა-კერძო, მყარი ყოვლად ოქროჲსაჲ;

Verse: 17_(37,23-24)      და შჳდნი სანთელნი მისნი მას ზედა ოქროჲსანი და მარწუხნი მისნი ოქროჲსანი და აღსაღებელნი მისნი ოქროჲსანი.

Verse: 18_(36,34-36)      ამან შემოსნა ვეცხლითა სუეტნი იგი და დასხმით უქმნნა სუეტთა მათ კარშიკნი ოქროჲსანი და შემოსნა მოქლონნი იგი ოქროჲთა და შემოსნა სუეტნი იგი კრეტსაბმელთანი ოქროჲთა და უქმნნა აღსაწევნელნი ოქროჲსანი.

Verse: 19_(37,19)      ამან ქმნნა კარშიკნი იგი ოქროჲსანი კარვისანი და კარშიკნი ეზოჲსანი და კარშიკნი რვალისანი განსამარტებელად ზედა-კერძო საბურველისა მის კარვისა.

Verse: 20_(37,20)      ამან გამოადნვნა სუეტის თავნი იგი ვეცხლისანი და სუეტის თავნი იგი კარისა მის კარვისანი რვალისანი და ბჭეთა მათ ეზოჲსათა და იდაყუნი უქმნნა ვეცხლისანი სუეტთა მათ. ამან შემოსნა იგინი ვეცხლითა.

Verse: 21_(37,21)      Page of ms. O: 115r  ამან ქმნა მანები იგი კარვისაჲ და მანები ეზოჲსაჲ ყოველი რვალისაჲ.

Verse: 22_(38,1-2)      ამან ქმნა საკურთხეველი იგი რვალისაჲ საცეცხურთა მათგან რვალისათა, რომელნი იყვნეს კაცთა მათ ჰომის მკრებელთა კრებულისა მის კორესისა.

Verse: 23_(38,3)      ამან ქმნა ყოველივე იგი სასანოვაგე ჭურჭერი საკურთხეველისაჲ: ხარისხი მისი და საცეცხური მისი და ფიალები მისი და ფუცხუები მისი რვალისაჲ.

Verse: 24_(38,4)      ამან ქმნა გარე-მოსადგმელები იგი საკურთხეველისაჲ ქმნული კანკლედად ქუეშე საცეცხურისა მის ქუემო-რე ვიდრე საშოვალადმდე მისა
Verse: 24_(38,5-6)      და განასხნა მას ოთხნი გრკალნი ოთხთა მათ კიდეთა გარე-მოსადგმელისათა მის საკუთხეველისათა რვალისათა
Verse: 24_(38,7)      სივრცედ მოქლონთა მათ, და აღიღოდიან მით საკურთხეველი იგი.

Verse: 25_(37,29)      ამან ქმნა ზეთი იგი ცხებისაჲ წმიდაჲ და შეზავებული იგი საკუმეველი რჩეული ქმნული მენელსაცხებლეთ მგბოლველთაჲ.

Verse: 26_(38,8)      ამან ქმნა საბანელი იგი რვალისაჲ და ხარისხი მისი რვალისაჲ სარკეთა მათგან მმარხველთა დედათაჲსა, რომელნი იმარხვიდეს წინაშე კართა მის კარვისა მის საწამებელისათა, დღესა მას, რომელსა აღჰმართა იგი.

Verse: 27_(40,30-32)      და ქმნა საბანელი იგი, Page of ms. O: 115v  რაჲთა იბანდენ მას შინა მოსე და აჰრონ და ძენი მისნი ჴელთა და ფერჴთა მათთა, შე-რაჲ-ვიდოდიან იგინი კარვად საწამებელისა ანუ ოდეს მოვიდოდიან საკურთხეველად მსახურებად მისა, დაიბანოდიან მისგან, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.

Chapter: 39  
Verse: 1_(38,24)      ყოველი ოქროჲ, რომელი შეემსახურა საქმესა მას ყოვლისა მისებრ საქმისა წმიდათაჲსა, იყო ოქროჲსა მის შესაწირავისა, ოც და ცხრა ქანქარ და შჳდას და ოც და ათ სიკლა სიკლითა მით წმიდითა.

Verse: 2_(38,25)      და ვეცხლი შეწირული აღრაცხილთა მათგან კაცთა კრებულისათა ას ქანქარ და ათას შჳდას და სამეოც და ათხუთმეტ სიკლა
Verse: 2_(38,26)      და დრაქმე ერთი თავად-თავად ნაზოგალი სიკლისაჲ, სიკლითა მით წმიდითა.

Verse: 3_(38,25B)      ყოველი, რომელი წარმოვიდოდა ახილვასა მას ოცით წლითგანი და უზეშთაჱსი, სამეოცისა მის ბევრისაჲ და სამ ათას ხუთას ერგასისაჲ.

Verse: 4_(38,27)      და იყო ათი იგი ქანქარი ვეცხლისაჲ გამოსადნობელად დასხმით სუეტის თავებად კარვისა მის და სუეტის თავად კრეტსაბმელისა.

Verse: 5_(38,27B)      ასი სუეტის თავები ასისა მის ქანქარისაჲ. ქანქარი ერთი იყო სუეტის თავი ერთი.

Verse: 6_(38,28)      და [ათას] შჳდას სამეოც და ათხუთმეტ სიკლაჲ Page of ms. O: 116r  ქმნეს იდაყუებად სუეტებისა მის და ოქრო-ცხებულ სუეტის თავები იგი და შეემკო იგი.

Verse: 7_(38,29)      და რვალი იგი შესაწირავისაჲ ოთხას სამეოც და ათ ქანქარ და ორ ათას ოთხას სიკლაჲ.

Verse: 8_(38,30)      და ქმნა მისგან...

Verse: 9_(38,31)      .. ხარისხები იგი ბჭეთა მათ ეზოჲსათაჲ და მანაებად კარვისა და მანაებად ეზოჲსა მის გარემო საკურთხეველისა მის.

Verse: 10_(38,31B)      ... და ყოველი ჭურჭერი საკურთხეველისაჲ და ყოველი საქმარი საკურთხეველისაჲ მის საწამებელისაჲ.

Verse: 11_(38,32)      და ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა ეგრე, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.

Verse: 12_(38,32B)      ხოლო ნეშტი იგი ოქროჲსაჲ მის შეწირულისაჲ ქმნეს სამსახურებელად წინაშე უფლისა.

Verse: 13_(39,1)      და ნეშტი იაკინთისაჲ და ძოწეულისაჲ და მეწამულისაჲ და ზეზისაჲ ქმნეს სამოსლად სამსახურებელად აჰრონისა, რაჲთა ჰმსახურებდეს მით სიწმიდესა მას შინა.

Verse: 14_(33)      და მოიღეს სამოსელი იგი მოსეს წინაშე და კარავი იგი და ყოველი ჭურჭერი მისი და მოქლონები და ხარისხები მისი და სუეტები.

Verse: 15_(35)      და კიდობანი იგი შჯულისაჲ და აღსაპყრობელნი მისნი.

Verse: 16_(38)      და საკურთხეველი და ყოველი ჭურჭერი მისი და ზეთი იგი ცხებისაჲ და საკუმეველი იგი შეზავებისაჲ
Verse: 16_(37)      და სასანთლჱ იგი წმიდაჲ

Verse: 17_(37B)      და სანთელნი მისნი, Page of ms. O: 116v  სანთელნი სანთებელნი და ზეთი იგი ნათლისაჲ.

Verse: 18_(38)      და ტაბლაჲ იგი წინაშე დასაგებელი და ყოველივე სასანოვაგე ჭურჭერი მისი და პურნი იგი შესაწირავთანი.

Verse: 19_(41)      და სამოსლები იგი სიწმიდისაჲ, რომელ არიან აჰრონისი, და სამოსელნი იგი ძეთა მისთანი სამღდელონი.

Verse: 20_(40)      და საბურველი იგი წარმოსაყოფელი ეზოჲსაჲ, სუეტნი და ხარისხნი მისნი და კრეტსაბმელი [კარისა] კარვისაჲ მის და ბჭისაჲ მის ეზოჲსაჲ.

Verse: 21_(40)      და ყოველივე ჭურჭერი კარვისაჲ და ყოველი საქმარი მისი,
Verse: 21_(34)      მაშკები იგი ტყავებისა ვერძთაჲსაჲ ენდროჲს ფერი და ბურვილი იგი ტყავებისა მის სიავისათაჲ და სხუათა მათ სახურველები იგი,
Verse: 21_(40B)      და მანები იგი და ყოველივე საქმარი საქმისაჲ მის კარვისა საწამებელისაჲ,

Verse: 22_(40)      რავდენი უბრძანა უფალმან მოსეს; ეგრე ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა ყოველივე მომზადებაჲ.

Verse: 23_(43)      და იხილა მოსე ყოველი იგი ქმნული და მოჰმზადა იგი, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს, ეგრეთ მოექმნა იგი. და აკურთხნა იგინი მოსე.

Chapter: 40  
Verse: 1      და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:

Verse: 2      ერთსა დღესა თჳსა მის პირველისასა თჳს თავსა აღჰმართო შენ კარავი ეგე საწამებელისაჲ

Verse: 3      და დასდგა კიდობანი იგი წამებისაჲ და Page of ms. O: 117r  დაჰბურო კიდობანი იგი საბურველითა.

Verse: 4      და შეიღო ტაბლაჲ იგი და დააგო მას ზედა დასაგებელი მისი და მიიღო სასანთლჱ იგი და დასდგნე მას ზედა სანთელნი მისნი

Verse: 5      და დასდგა საკურთხეველი იგი ოქროჲსაჲ კუმევად საკუმეველისა წინაშე კიდობანსა მას საწამებელისასა. და დაჰბურო საბურველი იგი კრეტსაბმელისაჲ კარსა მას კარვისა საწამებელისასა.

Verse: 6      და საკურთხეველი იგი ნაყოფთაჲ დასდგა წინაშე კარსა კარვისა მის საწამებელისასა

Verse: 8      და მოადგა ეზოჲ გარემო

Verse: 9      და მოიღო ზეთი იგი ცხებისაჲ და სცხო კარავსა მას და ყოველი რაჲ არს მას შინა და განსწმიდო იგი და ყოველი ჭურჭერი მისი, და იყოს წმიდა;

Verse: 10      და სცხო საკურთხეველსა მას ნაყოფთასა და ყოველსა ჭურჭერსა მისსა

Verse: 11      და განსწმიდო საკურთხეველი იგი და იყოს წმიდა წმიდათა.

Verse: 12      და მოიყვანო აჰრონ და ძენი მისნი წინაშე კარსა კარვისა მის საწამებელისასა და განჰბანნე იგინი წყლითა.

Verse: 13      და შემოსო აჰრონს სამოსელი იგი წმიდაჲ და სცხო მას და წმიდა იყოს იგი ჩემდა მღდელად.

Verse: 14      და ძენი მისნი მოიყვანნე და შეჰმოსო მათ სამოსელი.

Verse: 15      და სცხო მათ, ვითარცა-იგი სცხე მამასა მათსა, და მღდელობდეს იგინი ჩემ წინაშე ...

Verse: 16      Page of ms. O: 117v  და ყო ეგრე მოსე, ვითარცა-იგი უბრძანა მას უფალმან, ეგრეცა ქმნა.

Verse: 17      და იყო თუესა მას პირველსა მეორესა წელსა გამოსლვასა მათსა ეგჳპტით თჳს თავსა აღემართა კარავი იგი.

Verse: 18      და აჰმართა მოსე კარავი იგი და დადგნა სუეტის თავნი მისნი და განუთხინა მოქლონნი იგი და აჰმართნა სუეტის თავნი მისნი.

Verse: 19      და განჰმართა ეზოები იგი კარავსა მას და დაჰბურა საბურველი იგი კარვისაჲ მის მას ზედა-კერძო, ვითარცა-იგი უბრძანა უფალმან მოსეს.

Verse: 20      და მოიხუნა საწამებელნი იგი და შთასხნა იგინი კიდობანსა მას და განუთხინა უღელნი იგი ქუეშე-კერძო კიდობანსა მას.

Verse: 21      და შეიღო კიდობანი იგი შინაგან კარავსა მას და დაჰბურა საფარველი იგი კრეტსაბმელისაჲ და დაფარა კიდობანი იგი წამებისაჲ, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.

Verse: 22      და დადგა ტაბლაჲ იგი კარავსა მას შინა საწამებელისასა ... ჩრდილოჲთ კერძო გარეშე-კერძო კრეტსაბმელსა მას კარვისა მის საწამებელისასა.

Verse: 23      და დააგო მას ზედა პური იგი შესაწირავი წინაშე უფლისა, ვითარცა [უბრძანა] უფალმან მოსეს.

Verse: 24      და დადგა სასანუვაგჱ (!) იგი კარავსა მას საწამებელისასა ადგილსა მას სამხრით კერძო.

Verse: 25      და დადგნა სანთ/ელნი Page of ms. O: 118r  იგი მისნი მას ზედა წინაშე უფლისა, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.

Verse: 26      და დადგა საკურთხეველი ოქროჲსაჲ კარავსა მას შინა საწამებელისასა წინაშე კრეტსაბმელსა მას.

Verse: 27      და აკუმია საკუმეველი იგი აღზავებული მას ზედა, ვითარცა-იგი უბრძანა უფალმან მოსეს.

Verse: 29      და საკურთხეველი იგი ნაყოფთაჲ დადგა კართა თანა კარვისა მის საწამებელისათა

Verse: 33      და აღდგა ეზოჲ იგი გარემო კარავსა მას და საკურთხეველსა. და აღასრულა მოსე ყოველივე იგი საქმჱ.

Verse: 34      და დაფარა ღრუბელმან კარავი იგი საწამებელისაჲ და აღივსო დიდებითა უფლისაჲთა კარავი იგი.

Verse: 35      და ვერ ჴელ-ეწიფა მოსეს შესლვად კარავსა მას საწამებელისასა, რამეთუ აგრილობდა მას ზედა ღრუბელი იგი და დიდებითა უფლისაჲთა აღივსო კარავი იგი.

Verse: 36      რაჟამს აღმაღლდის ღრუბელი იგი კარვისა მისგან, აღებნიან ძენი ისრაჱლისანი წარძრვად ვანითურთ მათით.

Verse: 37      უკუეთუ არა აღიმაღლის ღრუბელმან მან, არა აღებნიან ძრვად მუნ დღედმდე, ვიდრემდე აღიმაღლის ღრუბელმან მან,

Verse: 38      რამეთუ ღრუბელი იყო კარავსა მას ზედა დღისი და ცეცხლი იყო მას ზედა ღამე [წინაშე] ყოვლისა ისრაჱლისა ყოველსა მას ვანის ძრვასა მათსა.
Page of ms. O:  


Book: Lev. 
Leviticus

წიგნი მესამჱ ლევიტელთაჲ

Chapter: 1 
Verse: 1     Page of ms. O: 118v  და უწოდა ღმერთი მოსეს და ეტყოდა მას უფალი კარვით გამო საწამებელისაჲთ:

Verse: 2      ეტყოდე შენ ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ მათ: კაცი თქუენგანი უკუეთუ შემოსწირვიდეს შესაწირავსა მსხუერპლად ღმრთისა, საცხოვართაგან და ზროხათა და ცხოვართა შეწირეთ მსხუერპლი თქუენი.

Verse: 3      უკუეთუ მრგულიად დასაწუველი იყოს მსხუერპლი იგი მისი, ჴარი ჴბოჲ უბიწოჲ ზროხათაგან მოიბას, კართა თანა კარვისა მის საწამებელისათა ... და შეწიროს იგი სათნოდ წინაშე უფლისა.

Verse: 4      და დასდვას ჴელი მისი თავსა ზედა მის შესაწირავისასა სათნოდ მისა და სალხინებელად მისთჳს.

Verse: 5      და დაკლან ჴბოჲ იგი წინაშე უფლისა და შეწირონ ძეთა აჰრონისთა მღდელთა სისხლი იგი მისი და მოაპკურონ სისხლი იგი მისი გარემო საკურთხეველსა მას, რომელ-იგი არს კართა მათ თანა კარვისა საწამებელისათა

Verse: 6      და განჰჴადონ მრგულიად შესაწირავი იგი და განაგონ ასოდ-ასოდ.

Verse: 7      და დადვან ძეთა აჰრონისთა მღდელთა ცეცხლი საკურთხეველსა ზედა და დაასხან შეშაჲ ცეცხლსა მას ზედა.

Verse: 8      და დააგონ ძეთა აჰრონისთა მღდელთა დრონეული იგი და თავი და ცმელი შეშასა მას ზედა და ცეცხლსა, Page of ms. O: 119r  რომელი იყოს საკურთხეველსა მას ზედა.

Verse: 9      ხოლო ნაწლევნი და ფერჴნი განჰრცხნე წყლითა და დააგოს მღდელმან მან ყოველი ესე საკურთხეველსა ზედა; ნაყოფი არს ესე, შესაწირავი, სული სულნელებისაჲ უფლისა.

Verse: 10      უკუეთუ ცხოვართაგანი იყოს შესაწირავი იგი მისი ღმრთისა, კრავთაგან და თიკანთაგან, მრგულიად მწუარად ვერძი უბიწოჲ მოიბას იგი და დასდვან ჴელი მისი თავსა ზედა მისსა.

Verse: 11      და დაკლან იგი გუერდით კერძო საკურთხეველსა მას ბღუარით კერძო წინაშე უფლისა და მოაპკურონ ძეთა აჰრონისთა მღდელთა სისხლი იგი მისი გარემო საკურთხეველსა მას.

Verse: 12      და განყონ იგი ასოდ-ასოდ, თავი და ცმელი, დააგონ მღდელთა მათ შეშასა მას ზედა...

Verse: 13      ხოლო ნაწლევნი და ფერჴნი მისნი განრცხნენ წყლითა. შეწიროს მღდელმან მან ყოველი ესე და დადვას საკურთხეველსა მას ზედა. ნაყოფი არს შესაწირავი, სული სულნელებისა უფლისა.

Verse: 14      უკუეთუ მფრინველთაგან ნაყოფი მსხუერპლად შეწიროს ღმრთისა, და შეწიროს გურიტთაგან ანუ მართუეთაგან ტრედთაჲსა შესაწირავი მისი,

Verse: 15      და მოიღოს მღდელმან მან საკურთხეველსა თანა და წარჰკუეთოს მღდელმან მან თავი და დადვას საკურთხეველსა ზედა Page of ms. O: 119v  და დაწრიდოს სისხლი მისი ხარისხსა მას საკურთხეველისასა.

Verse: 16      და წარჰკუეთნეს შეწებულად ფრთითურთ და გამოიხუნეს იგი საკურთხეველისაგან აღმოსავალად ადგილსა მსხუერპლისასა

Verse: 17      და მოსტეხნეს იგი ფრთეთა მათგან და არა განყოს, და დადვას იგი მღდელმან მან საკურთხეველსა მას ზედა შეშასა მას ზედა და ცეცხლსა. ნაყოფი არს, შესაწირავი, სულად სულნელებისა ღმრთისა.

Chapter: 2  
Verse: 1      უკუეთუ სული შესწირვიდეს ძღუნად შესაწირავად ღმრთისა, სიმინდოჲ იყოს შესაწირავი მისი და დაასხას მას ზედა ზეთი და დასდვას მას ზედა გუნდრუკი. შესაწირავი არს ესე.

Verse: 2      და მოართუას ძეთა აჰრონისთა მღდელთა და აღიღოს მისგანი სავსე მჭელი სამინდოჲსა მისგან ზეთითურთ და ყოველივე იგი გუნდრუკი მისი. და დასდვას მღდელმან მამ საკურთხეველსა მას, სულად სულნელებად ღმრთისა.

Verse: 3      და სხუაჲ იგი მსხუერპლისაჲ მის აჰრონისა და ძეთა მისთა იყოს, წმიდათა მათგან მსხუერპლთა ღმრთისათაჲ.

Verse: 4      და უკუეთუ შესწირვიდეს ძღუენსა შესაწირავად, გამოცხობილი თორნითა, სამინდოჲსაგან პურნი უცომონი, ზეთითა შესუარულნი, და ლელანგოჲ უცომოჲ ცხებული Page of ms. O: 120r  ზეთითა.

Verse: 5      უკუეთუ შესაწირავი ტაპაკისაგან იყოს ძღუენი იგი შენი, სამინდოჲ შესუარული ზეთითა, უცომოჲ იყოს.

Verse: 6      და დაალტო იგი დამუსრვილი და დაასხა მას ზეთი: შესაწირავი არს ღმრთისა.

Verse: 7      უკუეთუ შესაწირავი ლანძჳსაგან იყოს ძღუენი იგი შენი, სამინდოჲ ზეთითა შეიქმნეს.

Verse: 8      და შეწიროს მსხუერპლი იგი, რომელი ექმნეს ერთი ამათგანი ღმრთისა. და მოართუას იგი მღდელსა. და მიეახლოს მღდელი იგი საკურთხეველსა მას

Verse: 9      და აღიღოს მსხუერპლისა მისგან მოსაჴსენებელი მისი და დადვას მღდელმან მან საკურთხეველსა ზედა, ნაყოფად სულად სულნელებისა ღმრთისა.

Verse: 10      ხოლო ნეშტი იგი შესაწირავისაჲ მის აჰრონისა და ძეთა მისთა იყოს, წმიდაჲ წმიდათაჲ ნაყოფთა მათგან ღმრთისათა.

Verse: 11      ყოველსა მას შესაწირავსა რომელსა სა შესწირვიდეთ ღმრთისა, არა ჰყოთ ცომოვანი, რამეთუ ყოველივე ცომი და ყოველივე თაფლი არა შესწიროთ მათგანი ნაყოფად ღმრთისა

Verse: 12      და ძღუნად პირველად შესაწირავად იგი ღმრთისა, და საკურთხეველსა ზედა არა აღვიდეს იგი სულად სულნელად ღმრთისა.

Verse: 13      და ყოველივე შესაწირავი მსხუერპლისა თქუენისაჲ მარილითა დაიმარილენ. არა დააცადოთ მარილი Page of ms. O: 120v  შჯულისა ღმრთისაჲ შესაწირავთაგან თქუენთა, და ყოველსა ზედა შესაწირავსა თქუენსა მარილი დაასხით.

Verse: 14      უკუეთუ შესწირვიდე შესაწირავსა პირველთა ნაყოფთაგან ღმრთისა, ახალი შეხუკვილი ნედლი ღერღილი ღმრთისა, შესწირო მსხუერპლად პირველად ნაყოფთაჲ,

Verse: 15      და დაასხა მას ზედა ზეთი და დასდვა მას ზედა გუნდრუკი: შესაწირავი არს ესე.

Verse: 16      და შეწიროს მღდელმან მან საჴსენებელად მისა ეტერთა მათგან ზეთითურთ და ყოველივე გუნდრუკი მისი: შესაწირავი არს ესე ღმრთისა.

Chapter: 3  
Verse: 1      უკუეთუ შესაწირავი ცხორებისაჲ იყოს მსხუერპლი იგი მისი ღმრთისა, ანუ თუ ზროხათაგან შესწირვიდეს იგი, გინა თუ ვერძსა გინა თუ ნეზუსა, უბიწოჲ მოიბან იგი წინაშე ღმრთისა.

Verse: 2      და დაასხნენ ჴელნი თავსა ზედა მის შესაწირავისასა და დაკლან იგი კართა თანა კარვისა მის საწამებელისათა და დასთხიონ ძეთა აჰრონისთა მღდელთა სისხლი იგი მისი საკურთხეველსა სა მას მრგულიად დასაწუველთა გარემოჲს.

Verse: 3      და მოიღონ შესაწირავისა მისგან ცხორებისაჲსა ნაყოფად ღმრთისა ცმელი იგი გარდაბურვილი ქუსეტსა და ყოველი ცმელი მუცლისაჲ,

Verse: 4      და ორნი Page of ms. O: 121r  თირკუმელნი და ცმელი იგი, რომელ მათ ზედა არს, ... თირკუმელთა თანა მოჰკუეთოს.

Verse: 5      და შეწირონ ძეთა აჰრონისთა მღდელთა საკურთხეველსა მას ზედა შესაწირავთასა შეშასა მას და ცეცხლსა, ნაყოფად, სულად სულნელად ღმრთისა.

Verse: 6      უკუეთუ ცხოვართაგან იყოს მსხუერპლი იგი მისი ღმრთისა საცხორებელად მისა, ვერძი გინა თუ ნეზჳ, უბიწოჲ მოიბას იგი.

Verse: 7      უკუეთუ კრავი მოებას შესაწირავად მისა, მოართუას იგი წინაშე ღმრთისა.

Verse: 8      და დაასხნეს ჴელნი მისნი თავსა მას მის შესაწირავისა მისისასა და დაკლას იგი კართა თანა კარვისა საწამებელისათა, და დასთხიონ ძეთა აჰრონისთა მღდელთა სისხლი იგი მისი გარემო საკურთხეველსა მას.

Verse: 9      და შეწიროს შესაწირავი იგი ცხორებისაჲ მსხუერპლად ღმრთისა, ცმელი და წელნი უბიწოჲ . თეძოჲთურთ მოჰკუეთნე იგი და ცმელი იგი გარდაბურვილი ქუსეტსა და ყოველი ცმელი მუცლისაჲ.

Verse: 10      და ორნი თირკუმელნი და ცმელი იგი მათ ზედა, რომელ არს ბარკალთაჲ და ღჳძლის ყურნი იგი თირკუმლითურთ მოჰჴადოს.

Verse: 11      და შეწიროს მღდელმან მან საკურთხეველსა ზედა, სულად სულნელებისად, მსხუერპლად ღმრთისა.

Verse: 12      ანუ თუ თხათაგანი Page of ms. O: 121v  იყოს შესაწირავი იგი მისი, და მოჰგუაროს იგი წინაშე ღმრთისა.

Verse: 13      და დაასხნეს ჴელნი მისნი მას ზედა და დაკლან იგი წინაშე ღმრთისა კართა თანა კარვისა მის საწამებელისათა და დასთხიონ ძეთა აჰრონისთა მღდელთა სისხლი იგი მისი გარემო საკურთხეველსა მას.

Verse: 14      და შეწიროს მას ზედა მსხუერპლად ღმრთისა ცმელი იგი გარდაბურვილი ქუსეტსა და ყოველი ცმელი მუცლისაჲ.

Verse: 15      და ორნი თირკუმელნი და ცმელი იგი მათ ზედა, რომელ არს ბარკალთაჲ, და ღჳძლის ყურნი იგი ღჳძლისაჲ თირკუმელთა თანა მოჰკუეთოს.

Verse: 16      და შეწიროს იგი მღდელმან მან საკურთხეველსა ზედა, ნაყოფად, სულად სულნელად ღმრთისა, ყოველივე ცმელი ღმერთსა

Verse: 17      სჯულად საუკუნოდ ნათესავსა შოვრის თქუენსა ... ყოველი ცმელი და ყოველი სისხლი არა შჭამოთ.

Chapter: 4  
Verse: 1      და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:

Verse: 2      ეტყოდე შენ ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ: კაცმან თუ ცოდოს წინაშე ღმრთისა არა ნეფსით ყოველთა მათგან ბრძანებათა ღმრთისათა, რომელ არა ჯერ-არს ყოფად, და ყოს ერთი რაჲმე მათგანი,

Verse: 3      უკუეთუ მღდელთ მოძღუარმან მან ცხებულმან ცოდოს ესე ერისა ცოდვაჲ და მოიბას ცოდვისა მისთჳს, რომელ ცოდა, ჴბოჲ ზროხათაგან უბიწოჲ ღმრთისა წინაშე ცოდვისა მისთჳს,

Verse: 4      და წარმო/იბას Page of ms. O: 122r  კართა თანა კარვისა მის საწამებელისათა წინაშე ღმრთისა და დასდვას ჴელი მისი თავსა ზედა მის ჴბოჲსასა წინაშე ღმრთისა და დაკლას ჴბოჲ იგი წინაშე ღმრთისა.

Verse: 5      და მოიღოს მღდელმან მან ცხებულმან განსრულებულმან ჴელითა მისითა სისხლი იგი ჴბოჲსაჲ მის და შეიღოს იგი კარავსა მას საწამებელისასა,

Verse: 6      და დააწოს თითი მღდელმან მან სისხლსა მას და აპკუროს სისხლისა მისგანი შჳდ გზის თითითა თჳსითა წინაშე ღმრთისა კრეტსაბმელსა მას თანა წმიდასა.

Verse: 7      და სცხოს სისხლისა მისგანი ჴბოჲსაჲ რქათა მათ საკურთხეველისათა საკუმეველისა მის აღზავებულისათა წინაშე ღმრთისა, რომელ არის კარავსა მას შინა საწამებელისასა და ყოველივე იგი სისხლი ჴბოჲსაჲ მის მოაპკუროს წინაშე ხარისხსა მას საკურთხეველისა მის ნაყოფთაჲსა, რომელ არს წინაშე კართა მათ კარვისა საწამებელისათა.

Verse: 8      და ყოველივე ცმელი ჴბოჲსაჲ მის ცოდვათაჲსაჲ მოჰჴადოს მისგან, ცმელი იგი . . . ნაწლევთაჲ.

Verse: 9      და ორნი თირკუმელნი და ცმელი იგი მათ ზედა, რომელ არს ბარკალთა თანა, და ძირი იგი ღჳძლისაჲ თირკუმელთა თანა მოჰჴადოს,

Verse: 10      ვითარცა-იგი მოჰჴადიან ჴბოსა მას შესაწირავისა ცხორებისასა, და შე/წიროს Page of ms. O: 122v  მღდელმან მან საკურთხეველსა მას ზედა ნაყოფთასა .

Verse: 11      და ტყავი ჴბოჲსაჲ მის და ყოველი ჴორცი მისი თავ-ფერჴითურთ და ნაწლევით და ფუშნიერით,

Verse: 12      და ყოვლადვე ჴბოჲ იგი განიღოს გარე ბანაკსა მას ადგილსა წმიდასა. სადა-იგი ღასთხიონ ნაცარი და დაწნან იგი შეშასა ზედა ცეცხლითა დასათხეველსა თანა ნაცრისასა, და დაიწუეს იგი.

Verse: 13      უკუეთუ ყოველმან კრებულმან ძეთა ისრაჱლისათამან უმეცრებაჲ ქმნეს არა ნეფსით და დაეფაროს სიტყუაჲ იგი თუალთაგან კრებულისათა და ყონ ერთი რაჲმე მცნებათაგანი ღმრთისათაჲ, რომელ არა ყოფად ჯერ-იყო,

Verse: 14      და განცხადნეს მათი იგი ცოდვაჲ, რომელ ცოდეს მას შინა, მოიბას კრებულმან მან ჴბოჲ ზროხათაგან უბიწოჲ ცოდვისა მისთჳს და მოჰგუარონ იგი კართა თანა კარვისა მის საწამებელისათა.

Verse: 15      და დაასხნენ ჴელნი მოხუცებულთა მათ ერისათა თავსა ზედა მის ჴბოჲსასა წინაშე ღმრთისა...

Verse: 16      და შეიღოს მღდელმან მან ცხებულმან სისხლისა მისგან ჴბოჲსა კარვად საწამებელისა.

Verse: 17      და დააწოს მღდელმან მან თითი სისხლსა მას ჴბოჲსასა და აპკუროს შჳდ გზის წინაშე ღმრთისა პირისპირ კრეტსაბმელსა მას Page of ms. O: 123r  სიწმიდისასა.

Verse: 18      და მისვე სისხლისაგანი სცხოს რქათა მათ საკურთხეველისა საკუმეველთაჲსა წინა-დაგებულისათა წინაშე ღმრთისა,... რომელ არს კარავსა მას შინა საწამებელისასა, და ყოველი იგი სისხლი დასთხიოს ხარისხსა თანა საკურთხეველისა მის ნაყოფთაჲსა, რომელ კართა მათ ზედა არს კარვისა საწამებელისათა.

Verse: 19      და ყოველი ცმელი მოიღოს მისგან და შეწიროს იგი საკურთხეველსა ზედა

Verse: 20      და ყოს ჴბოჲ ესე, ვითარცა სახედ ყო ჴბოჲ იგი ცოდვისაჲ, ეგრევე ყოს ესე. და ლხინება-ყოს მათთჳს მღდელმან მან და მიეტევნენ მათ ცოდვანი მათნი.

Verse: 21      და განიღონ ჴბოჲ იგი გარეშე ბანაკსა მას და დაწუან იგი, ვითარცა სახედ დაწუეს ჴბოჲ იგი პირველი: ცოდვისა მისთჳს კრებულისა არს ესე.

Verse: 22      უკუეთუ მთავარმან ცოდოს და ქმნეს ყოველთა მათგან მცნებათა უფლისა ღმრთისა მისისათაჲ არა ნეფსით, რომელ არა ჯერ-იყო ყოფად, და ცოდოს,

Verse: 23      და განცხადნეს ცოდვაჲ იგი მისი. რომელსა შინა ცოდა, მოიბას შესაწირავად მისა თიკანი თხათაგან, ვაცი უბიწოჲ,

Verse: 24      და დასდვას ჴელი მისი თავსა ზედა მის ვაცისასა და დაკლან იგი ადგილსა მას Page of ms. O: 123v  წინაშე ღმრთისა, სადაცა დაკლნიან ყოვლად დასაწუველნი იგი ...

Verse: 25      და მოიღოს მღდელმან მან და სცხოს მღდელმან სისხლისა მისგან ცოდვისაჲსა თითითა მისითა რქათა მათ საკურთხეველისათა ყოვლად დასაწუეველთაჲსა და ყოველი სისხლი მისი დასთხიოს კედელსა მას თანა საკურთხეველისაჲსა ყოვლად დასაწუველთაჲსა.

Verse: 26      და ყოველი ცმელი მისი შეწიროს საკურთხეველსა ზედა, ვითარცა ცმელი იგი საკლველისა მის ცხორებისაჲ, და ლხინება-ყოს მისთჳს მღდელმან მან ცოდვისაგან მისისა, და მიეტეოს მას.

Verse: 27      უკუეთუ კაცმან ერთმან ერთისა მის ქუეყანისამან ცოდოს ცოდვაჲ არა ნეფსით და ყოს ერთი რაჲმე მცნებათაგან ღმრთისათა, რომელ არა ჯერ-იყო ყოფად, და ქმნეს,

Verse: 28      და განცხადნეს ცოდვაჲ იგი მისი, რომელ ცოდა, მოიბან თიკანი თხათაგან, ნეზჳ უბიწოჲ, ცოდვისა მისთჳს, რომელ ცოდა,

Verse: 29      და დასდვას ჴელი მისი თავსა ზედა, რომელი-იგი არს ცოდვისათჳს, და დაკლან თიკანი იგი ცოდვისაჲ ადგილსა მას, სადაცა დაკლნიან ყოვლად დასაწუველნი იგი.

Verse: 30      და მოიღოს მღდელმან მან სისხლისა მისგანი თითითა და სცხოს რქათა მათ საკურთხეველისა ყოვლად დასაწუველთაჲსა Page of ms. O: 124r  და ყოველი სისხლი მისი დასთხიოს ხარისხთა თანა საკურთხეველისათა.

Verse: 31      და ყოველი ცმელი მისი მოჰჴადოს. ვითარცა სახედ მოჰჴადიან ცმელი შესაწირავსა, და შეწიროს იგი მღდელმან მან საკურთხეველსა ზედა სულად სულნელად ღმრთისა, და ლხინება-ყოს მისთჳს მღდელმან მან, და მიეტეოს მას.

Verse: 32      უკუეთუ ცხოვარი შეწიროს მსხუერპლად თჳსა ცოდვისათჳს, ნეზჳ უბიწოჲ შეწირენ იგი.

Verse: 33      და დასდვას ჴელი მისი თავსა მას ზედა ცოდვისაჲსასა . და დაკლან იგი ადგილსა მას, სადაცა დაკლნიან ყოვლად დასაწუველნი იგი.

Verse: 34      და მოიღოს მღდელმან მან სისხლისა მისგან ცოდვისაჲსა თითითა და სცხოს რქათა მათ საკურთხეველისა ყოვლად დასაწუველთაჲსა და ყოველივე სისხლი მისი დასთხიოს ხარისხსა თანა საკურთხეველისასა.

Verse: 35      და ყოველი ცმელი მისი მოჰჴადოს, ვითარცა მოჰჴადიან ცმელი ცხოვარსა მას შესაწირავისა ცხორებისასა, და სცხოს მღდელმან მან საკურთხეველსა მას მსხუერპლთასა წინაშე ღმრთისა. და ულხინოს მღდელმან მან ცოდვაჲ იგი მისი, და მიეტეოს მას.

Chapter: 5  
Verse: 1      უკუეთუ ცოდოს კაცმან და ესმეს ჴმაჲ ფიცისაჲ და ესე წამებდეს, გინა თუ იხილა, გინა თუ თანად იცის, და უკუეთუ არა უთხრა, მოიღო მან Page of ms. O: 124v  ცოდვაჲ მისი.

Verse: 2      კაცი, რომელი შეეხოს ყოველსა საქმესა არაწმიდებისასა. გინა მძორსა, გინა ნამჴეცავსა არაწმიდასა, გინა მკუდარსა რომელსავე საძაგელსა არაწმიდათასა ...

Verse: 3      გინა თუ შეეხოს არაწმიდებასა რასმე კაცისასა, ყოველსავე არაწმიდებასა მისსა, რომელსა შეეხოს და შეგინებულ იქმნა და დაავიწყდა და ამისა შემდგომად ცნა და ცოდა;

Verse: 4      და კაცმან, რომელმან ფუცოს და გან-რაჲმე-აჩინოს პირითა თჳსითა ბოროტისა ყოფაჲ, გინა კეთილისა ყოფაჲ, ყოვლისა მისებრ, რომელი აღუთქუა კაცმან ფიცით და დაავიწყდა იგი, და ესრჱთ ცნა და ცოდა ერთი რაჲმე მათგანი,

Verse: 5      და მიუთხრას მისთჳს ცოდვაჲ იგი, რომელ ცოდა.

Verse: 6      და შეწიროს ღმრთისა, რომელთათჳს ... ცოდა, ნეზჳ ცხოვართაგან ტარიგი, გინა ვაცი თხათაგან ცოდვისათჳს. და ლხინება-ყოს მღდელმან მან ცოდვისა მისთჳს, და მიეტეოს მას ცოდვაჲ იგი.

Verse: 7      უკუეთუ ვერ ეძლოს ჴელსა მისსა ყოფად ცხოვარი, შეწიროს ღმრთისა ცოდვისა მისთჳს, რომელ ცოდა, ორნი გურიტნი ანუ ორნი მართუენი ტრედისანი: ერთი ცოდვისათჳს, და ერთი ყოვლად დასაწუველად.

Verse: 8      და მოართუნენ იგინი მღდელსა და შეწიროს იგი მღდელმან მან ცოდვისა მისისათჳს Page of ms. O: 125r  პირველად, წარჰკუეთოს თავი მისი მღდელმან მან საქციელითგან და არა განახევროს,

Verse: 9      და აპკუროს სისხლისა მისგან, რომელ არს ცოდვისაჲ. კედელსა საკურთხეველისასა, ხოლო ნეშტი იგი სისხლი დაწრიდოს ხარისხსა თანა საკურთხეველისასა, რამეთუ ცოდვისაჲ არს.

Verse: 10      ხოლო მეორე იგი ყოს ყოვლად დასაწუველ, ვითარცა-იგი ჯერ-არს, და ლხინება-ყოს მისთჳს მღდელმან მან ცოდვისა მისთჳს, რომელ ცოდა, და მიეტეოს მას.

Verse: 11      უკუეთუ არა პოვოს ჴელმან მისმან წყვილნი გურიტნი ანუ ორნი მართუენი ტრედისანი, შეწიროს მსხუერპლად მისა ცოდვისა მისთჳს მეათჱ სამინდოჲსა სათუელი ცოდვისა მისთჳს, და არა დაასხას მას ზედა ზეთი და არა დასდვას მას ზედა გუნდრუკი, რამეთუ ცოდვისაჲ არს.

Verse: 12      და მოართუას იგი მღდელსა მას, და აღიღოს მისგანი მღდელმან სავსე მჭელი მოსაჴსენებელად მისა და დადვას იგი საკურთხეველსა ზედა მსხუერპლთასა წინაშე ღმრთისა: ცოდვისაჲ არს.

Verse: 13      და ლხინება-ყოს მისთჳს მღდელმან მან ცოდვისა მისისათჳს, რომელ ცოდა ერთი რაჲმე ამათგანი, რომელ-რაჲ პოვა და შეწირა, მიეტეოს მას; ხოლო ნეშტი იგი იყოს მღდელისა მის, ვითარცა მსხუერპლი ქებისაჲ.

Verse: 14      Page of ms. O: 125v  ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:

Verse: 15      კაცსა უკუეთუ რაჲმე დაავიწყდა დავიწყებაჲ და ცოდა არა ნეფსით სიწმიდეთა შინა ღმრთისათა, და შეწიროს ცოდვისა მისისათჳს ღმრთისა ვერძი უბიწოჲ ცხოვართაგან სასყიდელითა ვეცხლისაჲთა სასწორთაგან, სასწორითა წმიდითა, რომლისათჳს-იგი ბრალი ქმნა,

Verse: 16      და ცოდა სიწმიდეთა შინა მისთა, ზღოს ესე და მეხუთჱ შესძინოს მას ზედა და მისცეს იგი მღდელსა მას. და მღდელმან მან ლხინება-ყოს მისთჳს ვერძითა მით ბრალისაჲთა, და მიეტეოს მას.

Verse: 17      და კაცმან უკუეთუ ცოდოს და ყოს ერთი რაჲმე მცნებათაგანი ღმრთისათაჲ, რომელი არა ჯერ-იყოს ყოფად, და ვერ ცნა და ბრალი ქმნა და მოიღო ცოდვაჲ იგი,

Verse: 18      მოჰგუაროს მღდელსა ვერძი უბიწოჲ ცხოვართაგან სასყიდლისა ვეცხლისაჲთა ბრალისა მისთჳს, და ლხინება-ყოს მღდელმან მან უმეცრებისა მისისათჳს, რომელ ვერ ცნა და მან არა იცოდა, [და მიეტეოს მას,

Verse: 19      რამეთუ ცოდა] ცოდვაჲ წინაშე ღმრთისა.

Chapter: 6  
Verse: 1_(5,20)      ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:

Verse: 2_(5,21)      კაცმან უკუეთუ ცოდოს და უგულებით უგულებელს-ყვნეს მცნებანი უფლისანი და სტყუვოს მოყუასსა ვედრისათჳს, გინა ზიარებისათჳს, გინა ტაცებისათჳს, გინა თუ ავნოს რაჲმე მოყუასსა,

Verse: 3_(5,22)      ანუ თუ Page of ms. O: 126r  პოვა წარწყმედული და ტყუვა მისთჳს და ფუცა ნაცილად ერთისა ამათგანისათჳს, რომელი ყვის კაცმან და ცოდის ამათ შინა,

Verse: 4_(5,23)      და იყოს, რაჟამს ცოდა და ბრალი ქმნა და მისცა მონატაცები იგი, რომელ მოსტაცა, გინა ვნებისა მისთჳს, რომელ ავნო, გინა ვედრისა მისთჳს, რომელ ვედრად აქუნდა მას, გინა წარწყმედულისა მისთჳს, რომელ პოვა,

Verse: 5_(5,24)      ყოვლისათჳს საქმისა, რომლისაგან ფუცა ნაცილად, და მისცეს მას თავადი იგი და მეხუთჱ იგი შესძინოს მას ზედა. ვისაცა იყოს, მასვე მისცეს. რომელსაცა დღესა ემხილოს.

Verse: 6_(5,25)      და ბრალისა მისთჳს შეწიროს ღმრთისა ვერძი ... უბიწოჲ სასყიდლითა, რომლისათჳს ბრალი ქმნა.

Verse: 7_(5,26)      და ლხინება-ყოს მისთჳს მღდელმან მან წინაშე ღმრთისა და მიეტეოს მას ერთისა მათგანისათჳს, რომელ ქმნა საცოდავსა მას შინა.

Verse: 8_(1)      და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:

Verse: 9_(2)      ამცენ აჰრონს და ძეთა მისთა და არქუ: ესე არს შჯული ყოვლად დასაწუველთაჲ: ესე ყოლად დაწუვაჲ დაწუვასა მას ზედა საკურთხეველსა ზედა ღამე ყოველ განთიადმდე, და ცეცხლი იგი საკურთხეველისაჲ ეგზებოდის მას ზედა და არა დაშრტეს.

Verse: 10_(3)      და შეიმოსოს მღდელმან მან სამოსელი სელისაჲ Page of ms. O: 126v  და ნიფხავი შეიმოსოს სხეულთა მისთა და აღიღოს შესაწირავი იგი, რომელ განლია ცეცხლმან ყოვლად დამწუარი იგი, საკურთხეველისა მისგან, და დადვას იგი მახლობელად საკურთხეველსა მას.

Verse: 11_(4)      და განიძარცოს სამოსელი მისი და შეიმოსოს სხუაჲ და განიღოს ნაყოფად შეწირული იგი გარეშე ბანაკსა მას ადგილსა წმიდასა.

Verse: 12_(5)      და ცეცხლი ეგზებოდის საკურთხეველსა მას ზედა და არა დაშრტეს და აგზებდეს მღდელი იგი შეშასა განთიად-განთიად და დაზჳნოს მას ზედა ყოვლად დასაწუველი იგი და დასდვას ზედა ცმელი ცხორებისაჲ.

Verse: 13_(6)      და ცეცხლი მარადის ეგზებოდის საკურთხეველსა ზედა და არა დაშრტეს.

Verse: 14_(7)      ესე არს შჯული შესაწირავთაჲ, რომელ მოართოდიან ძეთა აჰრონისთა წინაშე ღმრთისა პირისპირ საკურთხეველსა.

Verse: 15_(8)      და აღიღოს საკურთხეველისა მისგან სამინდოჲ მქელითა ზეთითურთ მისით გუნდრუკსა თანა მისსა, რომელ-იგი იყოს შესაწირავსა მას ზედა, და შეწიროს საკურთხეველსა მას ზედა ნაყოფად, სულად სულნელად, საჴსენებელი მისი უფლისა ღმრთისა.

Verse: 16_(9)      ხოლო ნეშტი იგი მისგანი შეჭამოს აჰრონ და ძეთა მისთა, უცომოჲ შეიჭამოს იგი Page of ms. O: 127r  ადგილსა წმიდასა ეზოსა კარვისა საწამებელისასა, სადა შეჭამოს იგი.

Verse: 17_(10)      არა შეიცხოს ცომოვანი, ნაწილად მივსცე იგი მათ ნაყოფთაგან ღმრთისათაჲ: წმიდაჲ წმიდათაჲ არს, ვითარცა ცოდვისაჲ იგი და ვითარცა ბრალისაჲ იგი.

Verse: 18_(11)      ყოველივე წული მღდელთაჲ ჭამდეს მას შჯულად საუკუნოდ ნათესავსა შოვრის თქუენსა ნაყოფად შესაწირავთა მათგან ღმრთისათა, ყოველი, რომელი შეეხოს მას, განწმიდნეს.

Verse: 19_(12)      და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:

Verse: 20_(13)      ესე არს შესაწირავი აჰრონისი და ძეთა მისთაჲ. რომელი შეწირონ ღმრთისა დღესა მას, რომელსა სცხო მათ მეათჱ სათუელისაჲ სამინდოჲ მსხუერპლად სამარადისოდ, ზოგი მისი განთიად და ზოგი მისი მწუხრი.

Verse: 21_(14)      ტაპაკსა ზედა ზეთითა შესუარული შექმნეს იგი, შეწიროს იგი, გულარძნილი იგი, მსხუერპლი განატეხთაჲ, შესაწირავი, სულად სულნელად ღმრთისა,

Verse: 22_(15)      მღდელმან ცხებულმან მის წილ ძეთა მისთაგანმან ყოს იგი, შჯულად საუკუნოდ ყოლადვე საკურთხეველსა ზედა.

Verse: 23_(16)      Page of ms. O: 127v  და ყოველი მსხუერპლი მღდელისაჲ ყოვლად დამწუარი იყოს და არა იჭამოს.

Verse: 24_(17)      და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:

Verse: 25_(18)      ეტყოდე შენ აჰრონს და ძეთა მისთა და არქუ: ესე არს შჯული ცოდვისაჲ: ადგილსა მას, სადა-იგი დაჰკლვიდენ ყოვლად დასაწუველთა, დაკლან ცოდვისაჲ იგი წინაშე ღმრთისა: წმიდაჲ წმიდათაჲ არს.

Verse: 26_(19)      მღდელმან მან, რომელმან შეწიროს იგი, მანვე შეჭამოს იგი, ადგილსა წმიდასა შეჭამოს იგი, ეზოსა მას კარვისა საწამებელისასა.

Verse: 27_(20)      ყოველი, რომელი შეეხოს ჴორცსა მას, განწმიდნეს და რომელსა ჰსხურეს სისხლისა მისისაგანი სამოსელსა და დაიბღალოს, გამოირცხენ იგი ადგილსა წმიდასა.

Verse: 28_(21)      და ჭურჭერი კეცისაჲ, რომლითა შეიგბოს იგი, შეიმუსრენ. უკუეთუ ჭურჭრითა რვალისაჲთა შეიგბას, მოხუეტენ იგი და გამოირცხენ წყლითა.

Verse: 29_(22)      ყოველი წული მღდელთაჲ ჭამდეს მას: წმიდაჲ წმიდათაჲ არს ღმრთისაჲ.

Verse: 30_(23)      და ყოველივე, რომელი ცოდვისათჳს არს, რომელი შეიწიროს სისხლისა მათისაგანი კარავსა მას საწამებელისასა სალხინებელად სიწმიდესა შინა, არა იჭამოს, ცეცხლითა დაიწუეს იგი.

Verse: 31_(7,1)      და ესე არს შჯული ვერძისაჲ მის, რომელი იყოს ცოდვისათჳს, რამეთუ წმიდაჲ წმიდათაჲ არს.

Verse: 32_(7,2)      ადგილსა მას, სადაცა დაკლნიან ყოვლად დასაწუვ/ელები Page of ms. O: 128r  იგი, და დაკლან ვერძი იგი ცოდვისაჲ წინაშე ღმრთისა და სისხლი მისი მოაპკურონ თანა საკურთხეველისასა.

Verse: 33_(7,3)      და ცმელი მისი მოიღოს მისგან, მუცლისაჲ და ყოველივე ცმელი, გარდაბურვილი შინაგან, და ყოველივე ცმელი, რომელი არს ნაწლევთაჲ.

Verse: 34_(7,4)      და ორნი იგი თირკუმელნი და ცმელი მას ზედა, რომელ არს ბარკალთაჲ და ღჳძლის ყური იგი თირკუმლითურთ მოჰჴადოს.

Verse: 35_(7,5)      და შეწიროს მღდელმან მან საკურთხეველსა ზედა, ნაყოფად, სულად სულნელად ღმრთისა, რამეთუ ცოდვისაჲ არს.

Verse: 36_(7,6)      ყოველივე წული მღდელთაგანი ჭამდეს; ადგილსა წმიდასა ჭამდენ მას, რამეთუ წმიდაჲ წმიდათაჲ არს.

Verse: 37_(7,7)      ვითარცა-იგი ცოდვისაჲ, ეგრეცა ბრალისაჲ შჯული ერთი არს მათთჳს: მღდელისა. რომელმან ყოს ლხინებაჲ, მისა იყავნ იგი.

Verse: 38_(7,8)      მღდელი იგი, რომელი შესწირვიდეს მსხუერპლსა მას კაცისასა, ტყავი იგი ყოვლად დასაწუველისაჲ მის, რომელი მან შეწიროს, მისაცა იყოს.

Verse: 39_(7,9)      და ყოველივე შესაწირავი, რომელი იქმნეს თორნესა, და ყოველი, რომელი იქმნეს, ლანძუსა გინა ტაპაკსა, მღდელისა მის შემწირველისა იყოს იგი.

Verse: 40_(7,10)      რამეთუ ყოველივე შესაწირავი, ქმნული ზეთითა გინა უქმნელი ზეთითა, ყოველთაჲვე ძეთა აჰრონისთაჲ იყოს, Page of ms. O: 128v  კაცად-კაცადისაჲ სწორად.

Chapter: 7  
Verse: 1_(11)      ესე არს შჯული შესაწირავისა ცხორებისაჲ, რომელი შეიწიროს ღმრთისა.

Verse: 2_(12)      უკუეთუ ქებისათჳს შესწირვიდეს მას, და შეწიროს მსხუერპლსა მას ზედა ქებისასა პურნი სამინდოჲსაგან, შესუარულნი ... ზეთითა, და სამინდოჲ აღდგინებული ზეთითა,

Verse: 3_(13)      პურთა თანა ცომოვანთა შეწიროს შესაწირავი იგი მისი მსხუერპლსა მას ზედა ქებისასა.

Verse: 4_(14)      და მოართუას მისგანი თითოჲ ყოვლისა ამისგან შესაწირავისა მისისა ნაყოფად პირველად უფალსა ღმერთსა. მღდელმან მან რომელმან აპკუროს სისხლი იგი ცხორებისაჲ, მისა იყოს იგი და მსხუერპლი იგი.

Verse: 5_(15)      და ჴორცი ქებისა ცხორებისაჲ მისავე იყოს და რომელსა დღესა შეწიროს იგი, შეჭამოს, არა დაუტეოს იგი განთიადმდე.

Verse: 6_(16)      და უკუეთუ აღთქუმით გინა თუ ნეფსით შეწიროს მსხუერპლი მისი, რომელსაცა დღესა შეწიროს მსხუერპლი მისი, შეჭამონ, ხვალისაგანცა.

Verse: 7_(17)      შესაწირავისაჲ, რომელი დაშთეს მესამედ დღედმდე, ცეცხლითა დაიწუეს.

Verse: 8_(18)      უკუეთუ ჭამით ჭამოს დღესა მას მესამესა ჴორცისა მისგან, არა შეიწირა იგი, ... რამეთუ შეგინება არს. ხოლო კაცმან, რომელმან ჭამოს მისგანი, Page of ms. O: 129r  ცოდვაჲ მოიღოს თავისა თჳსისა.

Verse: 9_(19)      და ჴორცსა რომელმან შეახოს ყოვლისა არაწმიდისასა, არა იჭამოს ცეცხლითა დაიწჳნ; ყოველი წმიდაჲ ჭამდეს ჴორცსა.

Verse: 10_(20)      ხოლო კაცმან რომელმან ჭამოს ჴორცისაგან შესაწირავისა ცხორებისაჲ, რომელ არს ღმრთისაჲ, არაწმიდებაჲ მისი მის ზედაცა იყოს, წარწყმდეს სული იგი ერისაგან თჳსისა,

Verse: 11_(21)      და კაცი, რომელი შეეხოს საქმესა არაწმიდასა. არაწმიდებითგან კაცისაჲთ, გინა თუ ოთხფერჴთა არაწმიდათა გინა საძაგელსა ყოველსა არაწმიდასა და ჭამოს შესაწირავისაგან მის ჴორცისა ცხორებისა, რომელ არს უფლისაჲ, წარწყმდეს კაცი იგი ერისაგან თჳსისა.

Verse: 12_(22)      და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:

Verse: 13_(23)      ეტყოდე შენ ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ: ყოველივე ცმელი, ზროხათა და ცხოვართაჲ და თხათაჲ არა შჭამოთ.

Verse: 14_(24)      და ცმელი მკუდრისა[ჲ და] ნამჴეცავისაჲ იმსახუროს ყოველსა საქმესა და ჭამით არა იჭამოს.

Verse: 15_(25)      ყოველმან რომელმან ჭამოს ცმელისაგან ცხოვართაჲსა, რომელსა შესწირვიდეთ მსხუერპლად ღმრთისა, წარწყმდეს კაცი იგი, რომელმან ჭამოს, ერისაგან თჳსისა.

Verse: 16_(26)      ყოველი ესე სისხლი არა შჭამოთ ყოველსავე სამკჳდრებელსა თქუენსა მფრინველთაჲთგან ვიდრე საცხოვართადმდე.

Verse: 17_(27)      ყოველმან კაცმან რომელმან ჭამოს სისხლი, წარწყმდეს Page of ms. O: 129v  სული იგი ერისაგან თჳსისა.

Verse: 18_(28)      და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:

Verse: 19_(29)      ეტყოდე შენ ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ: რომელი შესწირვიდეს მსხუერპლსა ცხორებისასა ღმრთისა, მოართუას შესაწირავი იგი მისი ღმერთსა მსხუერპლისაგან ცხორებისა;

Verse: 20_(30)      ჴელითა თჳსითა მოართუას ნაყოფი იგი მისი ღმერთსა: ესე არს ცმელი მკრდისაჲ და ღჳძლის ყური. მოართუას იგი, რაჲთა დადვას დასადებელად წინაშე ღმრთისა.

Verse: 21_(31)      და შეწიროს მღდელმან ცმელი იგი საკურთხეველს ზედა და მკერდი იგი იყოს აჰრონისა და ძეთა მისთა.

Verse: 22_(32)      და მჴარი იგი მარჯუენჱ მიეცით მღდელსა მას შესაწირავისათჳს შესაწირავთაგან ცხორებისა თქუენისათა.

Verse: 23_(33)      რომელი შესწირვიდეს სისხლსა მას ცხორებისასა და ცმელსა ძეთაგანი აჰრონისთაჲ, მისა იყოს მჴარი იგი მარჯუენე ნაწილად,

Verse: 24_(34)      რამეთუ მკერდი იგი წინადაგებისაჲ და მჴარი იგი შესაწირავისაჲ მოვიღე ძეთაგან ისრაჱლისათა მსხუერპლთაგან ცხორებისა თქუენისათა და მივეც იგი აჰრონს და ძეთა მისთა, შჯულად საუკუნოდ ძეთაგან ისრაჱლისათა.

Verse: 25_(35)      ესე არს ცხებაჲ აჰრონისი და ცხებაჲ ძეთა მისთაჲ შესაწირავთაგან ღმრთისათა დღესა მას, რომელსა მო/იყვანნა Page of ms. O: 130r  იგინი მღდელობად ღმრთისა.

Verse: 26_(36)      ვითარცა-იგი ამცნო ღმერთმან მიცემად მათდა დღესა მას, რომელსა ეცხო მათ ძეთაგან ისრაჱლისათა, შჯულად საუკუნოდ ნათესავსა შოვრის მათსა.

Verse: 27_(37)      ესე არს შჯული ყოლად დასაწუველთაჲ მათ და შესაწირავთაჲ და რომელ ცოდვათათჳს არნ და ბრალისათჳს, დასრულებისათჳს და მსხუერპლთათჳს ცხორებისათა,

Verse: 28_(38)      ვითარცა ამცნო ღმერთმან მოსეს მთასა სინასა დღესა მას, რომელსა უბრძანა ძეთა ისრაჱლისათა შეწირვად მათა მსხუერპლები მათი წინაშე ღმრთისა უდაბნოსა მას სინაჲსასა.

Chapter: 8  
Verse: 1      და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:

Verse: 2      მოიყვანე აჰრონ და ძენი მისნი და სამოსელი მათი და ზეთი იგი ცხებისაჲ და ზუარაკი იგი ცოდვისაჲ და ორნი იგი ვერძნი და ლანკლაჲ იგი უცომოთაჲ.

Verse: 3      და ყოველი იგი ერი შეკრიბე კართა თანა კარვისა საწამებელისათა.

Verse: 4      და ყო მოსე, ვითარცა-იგი უბრძანა ღმერთმან, და მოუწოდა ყოველსა მას კრებულსა ერისასა კარად კარვისა საწამებელისა.

Verse: 5      და ჰრქუა მოსე კრებულსა: ესე სიტყუაჲ არს, რომელი მამცნო ღმერთმან ყოფად.

Verse: 6      და მოიყვანნა მოსე აჰრონ და ძენი მისნი და განბანნა იგინი წყლითა.

Verse: 7      და შეჰმოსა მათ სამოსელი და შეარტყა სარტყელები და შეასხა მათ ჴამლები და Page of ms. O: 130v  გარდასდვა მათ ზედა სამჴრჱ, და შეარტყა მსგავსად ქმნულებისა მისისა და შეამტკიცა იგი მით.

Verse: 8      და დასდვა სამჴართა მათ ზედა საკითხავი იგი და დაადგა საკითხავსა მას ზედა გამოცხადებაჲ იგი ჭეშმარიტებისაჲ.

Verse: 9      და დაჰბურა ვარშამაგი თავსა მისსა და დასდვა ვარშამაგსა მას ზედა წინაშე პირისპირ პეპელი იგი ოქროჲსაჲ განწმედილი იგი წმიდაჲ, ვითარცა უბრძანა ღმერთმან მოსეს.

Verse: 10      და მოიღო მოსე ზეთისაგან საცხებელისა

Verse: 11      და აპკურა მათ და საკურთხეველსა მას შჳდ გზის (10 Ⴁ) და სცხო საკურთხეველსა მას და განწმიდა იგი და ყოველივე ჭურჭერი მისი და ემბაზი იგი და ხარისხნი მისნი და განწმიდა იგი. და სცხო კარავსა მას და ყოველსა მას, რაჲცა იყო მას შინა, და განწმიდა იგი.

Verse: 12      და დაასხა მოსე ზეთისა მისგან ცხებისა თავსა აჰრონისსა, სცხო მას და განწმიდა იგი.

Verse: 13      მოიყვანნა მოსე ძენი აჰრონისნი და შეჰმოსა მათ სამოსელი და შეარტყა მათ სარტყელები და დაჰბურა მათ ვარშამაგები, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.

Verse: 14      და მოიბა ზუარაკი იგი, რომელ არნ ცოდვისათჳს, და დაასხნეს აჰრონ და ძეთა მისთა ჴელნი თავსა ზედა მის ზუარაკისა ცოდვისასა.

Verse: 15      და დაკლა იგი და მოიღო მოსე სისხლი/საგან Page of ms. O: 131r  მისისა და სცხო რქათა მათ საკურთხეველისათა თითითა თა თჳსითა გარემოჲს და განწმიდა საკურთხეველი იგი და სისხლი იგი დასთხია ხარისხსა თანა საკურთხეველისასა და განწმიდა იგი ლხინების-ყოფად მას ზედა.

Verse: 16      და მოიღო ყოველივე ცმელი ნაწლევთაჲ და ძირი იგი ღჳძლისაჲ და ორნი თირკუმელნი და ცმელი იგი მათ ზედა და შეწირა მოსე საკურთხეველსა მას ზედა.

Verse: 17      ზუარაკი იგი და ტყავი მისი და ყოველი ჴორცი მისი და ფუშნიერი მისი დაწუეს ცეცხლითა გარეშე ბანაკსა მას, ვითარცა უბრძანა ღმერთმან მოსეს.

Verse: 18      და მოიბა მოსე ვერძი იგი ყოვლად დასაწუველი, და დაასხნეს აჰრონ და ძეთა მისთა ჴელნი მათნი თავსა ზედა მის ვერძისასა.

Verse: 19      და დაკლა მოსე ვერძი იგი და მოაპკურა სისხლი იგი მისი გარემო საკურთხეველსა მას.

Verse: 20      და ვერძი იგი გაყო ასოდ-ასოდ და შეწირა მოსე თავი მისი და ასოები მისი და ცმელი

Verse: 21      და ნაწლევნი მისნი და ფერჴნი მისნი განრცხნა წყლითა და შეწირა მოსე ყოვლად ვერძი იგი საკურთხეველსა ზედა. მრგულიად დასაწუველი არს, სული სულნელებისაჲ, ნაყოფად შეწირული არს ღმრთისა, ვითარცა ამცნო ღმერთმან მოსეს.

Verse: 22      და მოჰგუარა მოსე ვერძი იგი მეორე, ვერძი Page of ms. O: 131v  სრულებისაჲ, და დაასხნეს აჰრონ და ძეთა მისთა ჴელნი მათნი თავსა ზედა მის ვერძისასა.

Verse: 23      და დაკლა იგი და მოიღო მოსე სისხლისაგან მისისა და სცხო ყურის ძირსა მარჯუენესა აჰრონისსა და მწუერვალთა თითთა ჴელისა მარჯუენისათა და მწუერვალთა თითთა ფერჴისა მარჯუენისათა.

Verse: 24      და მოიყვანნა მოსე ძენი აჰრონისნი და სცხო მის სისხლისაგანი ყურის ძირთა მარჯუენისა მათისათა და თითთა ჴელისა მარჯუენისა მათისათა და თითთა ფერჴისა მარჯუენისა მათისათა, და მოაპკურა მოსე სისხლი იგი საკურთხეველსა მას გარემო .

Verse: 25      და მოიღო ცმელი მუცლისაჲ და ცმელი ქუსტისაჲ და ძირი იგი ღჳძლისაჲ და ორნი თირკუმელნი და ცმელი იგი მათ ზედა და მჴარი იგი მარჯუენჱ.

Verse: 26      და ლანკლისა მისგან სრულებისა, რომელ-იგი იყო წინაშე ღმრთისა, პური ერთი უცომოჲ და პური ზეთითა ქმნული ერთი და ლელანგოჲ ერთი და დასდვა ცმელსა მას ზედა და მჴარსა მას ზედა მარჯუენესა.

Verse: 27      და დაასხა ესე ყოველი ჴელსა ზედა აჰრონისსა და ჴელთა ზედა ძეთა მისთასა და აღიღო შესაწირავად წინაშე ღმრთისა.

Verse: 28      და მოიღო იგი მოსე ჴელთაბან მათთა და შეწირა იგი საკურთხე/ველსა Page of ms. O: 132r  ზედა ყოვლად დასაწუველთასა სრულებისასა, სულად სულნელად: მსხუერპლი არს ესე ღმრთისაჲ.

Verse: 29      და მოიღო მოსე მკერდი იგი და მოჰჴადა იგი შესაწირავად წინაშე ღმრთისა ვერძისა მისგან სრულებისა და იყო მოსე მონაწილედ, ვითარცა უბრძანა ღმერთმან მოსეს.

Verse: 30      და მოიღო მოსე ზეთისა მისგან ცხებისა და სისხლისა მისგან საკურთხეველისა, და აპკურა აჰრონს და სამოსელსა მისსა და ძეთა მისთა და სამოსელსა მათსა, და განწმიდა აჰრონ და სამოსელი მისი და ძენი მისნი და სამოსელი მათი მათ თანა.

Verse: 31      და ჰრქუა მოსე აჰრონს და ძეთა მისთა: შეაგბეთ ჴორცი ეგე ეზოსა მას კარვისა საწამებელისასა, ადგილსა წმიდასა, და მუნ შეჭამეთ იგი და პურნი იგი, რომელ არიან ლანკლასა მას ზედა სრულებისასა, ვითარცა მიბრძანა მე უფალმან და მრქუა: აჰრონ და ძენი მისნი ჭამდენ მას.

Verse: 32      და ნეშტი იგი ჴორცისაჲ მის და პურისაჲ ცეცხლითა დაწჳთ.

Verse: 33      და კარისა მისგან კარვისა საწამებელისა არა გამოხჳდეთ შჳდ დღე, ვიდრე დღედმდე აღსასრულისა სრულებისა თქუენისაჲსა, რამეთუ შჳდთა დღეთა სრულ იქმნენ ჴელნი თქუენნი,

Verse: 34      ვითარცა-იგი ყო ამას დღესა შინა, რომელსა მიბრძანა მე ღმერთმან ყოფად მისა, რაჲთა ლხინება-ყოს Page of ms. O: 132v  თქუენთჳს.

Verse: 35      და კართა ზედა კარვისა საწამებელისათა სხდეთ შჳდ დღე და ღამე, სცვიდეთ საცოსა მას ღმრთისასა, რაჲთა არა მოსწყდეთ, რამეთუ ესრე მამცნო მე ღმერთმან.

Verse: 36      და იყვნეს აჰრონ და ძენი მისნი ყოველთა მათ სიტყუათა მყოფელ, რომელნი უბრძანნა ღმერთმან მოსეს.

Chapter: 9  
Verse: 1      და იყო დღესა მას მერვესა მოუწოდა მოსე აჰრონს და ძეთა მისთა და მოხუცებულთა ისრაჱლისათა.

Verse: 2      და ჰრქუა მოსე აჰრონს და ძეთა მისთა: მოიბ თავისა შენისა ჴბოჲ ზროხათაგან ცოდვისათჳს და ვერძი იგი ყოვლად დასაწუველი უბიწოჲ და შეწირე იგი წინაშე ღმრთისა.

Verse: 3      და მოხუცებულთა ისრაჱლისათა ეტყოდე და არქუ: მოიბთ ვაცი ერთი თხათაგან ცოდვისათჳს და ვერძი და ჴბოჲ და ტარიგი წელიწდეული მსხუერპლად ყოველივე უბიწოჲ.

Verse: 4      და ზუარაკი და ვერძი შესაწირავად ცხორებისა წინაშე ღმრთისა და სამინდოჲ შესუარული ზეთითა, რამეთუ უფალი გამოჩნდეს თქუენ შოვრის.

Verse: 5      და მოიღეს, ვითარცა-იგი ამცნო მოსე წინაშე კართა კარვისა საწამებელისათა, და ყოველივე იგი მოვიდა კრებული და დადგეს წინაშე ღმრთისა.

Verse: 6      და ჰრქუა მათ მოსე: ესე იგი სიტყუაჲ არს, რომელ თქუა ღმერთმან, რაჲთა ჰყოთ, და გამოჩნდეს თქუენ შოვრის დიდებაჲ ღმრთისაჲ.

Verse: 7      და ჰრქუა მოსე აჰრონს: წარმოდეგ წინაშე საკურთხეველსა ღმრთისასა Page of ms. O: 133r  და შეწირე ცოდვისა შენისაჲ და მსხუერპლი შენი და ლხინება-ყავ თავისა შენისა და სახლისა შენისა და შეწირე მსხუერპლი ერისაჲ და ლხინება-ყავ მათთჳს, ვითარცა მიბრძანა მე უფალმან.

Verse: 8      და წარდგა აჰრონ წინაშე საკურთხეველსა მას და დაკლა ჴბოჲ იგი ცოდვისაჲ.

Verse: 9      და მოართუეს ძეთა აჰრონისთა სისხლი იგი მას. და დააწო თითი მისი სისხლსა მას, და სცხო რქათა მათ საკურთხეველისათა. და სისხლი იგი სხუაჲ დასთხია ხარისხსა თანა მის საკურთხეველისასა

Verse: 10      და ცმელი და თირკუმელნი და ძირი იგი ღჳძლისაჲ, რომელ არს ცოდვათათჳს, შეწირა საკურთხეველსა ზედა, ვითარცა უბრძანა ღმერთმან მოსეს.

Verse: 11      და ჴორცი და ტყავი და ფუშნიერი მისი დაწუეს გარეშე ბანაკსა მას.

Verse: 12      და დაკლა მრგულიად დასაწუველი იგი და მოართუეს ძეთა აჰრონისთა მღდელთა სისხლი იგი მამასა მათსა და მოაპკურა გარემო საკურთხეველსა მას.

Verse: 13      და მრგულიად დასაწუველი იგი მოართუეს მას ასოდ-ასოდ და თავი იგი მისი, და დააგო იგი საკურთხეველსა ზედა.

Verse: 14      და განრცხნეს ნაწლევნი და ფერჴნი მისნი წყლითა და დააგო იგიცა საკურთხეველსა ზედა ყოვლად დასაწუველთასა.

Verse: 15      და მოიღეს შესაწირავი იგი ერისაჲ და მოჰგუარეს ვაცი იგი Page of ms. O: 133v  ცოდვისათჳს ერისა და დაკლა იგი ვითარცა პირველი.

Verse: 16      და მოართუეს ყოვლად დასაწუველი იგი და ყო იგი ეგრევე, ვითარცა ჯერ-არნ.

Verse: 17      და მოართუეს შესაწირავი და აღივსნეს ჴელნი მისგან და დააგო საკურთხეველსა ზედა თჳნიერ მსხუერპლისა მის განთიადისა.

Verse: 18      და დაკლა ჴბოჲ იგი და ვერძი შესაწირავისაჲ ცხორებისათჳს ერისა. და მოართუეს ძეთა აჰრონისთა სისხლი იგი მათი მამასა მათსა...

Verse: 19      და ცმელი იგი ჴბოჲსა მისგან და ვერძისა მისგან, მუცელი და ცმელი იგი გარდაბურვილი ქუსეტსა და ყოველი ცმელი ნაწლევთაჲ, და ორნი თირკუმელნი და ცმელი იგი მათ ზედა და ძირი იგი ღჳძლისაჲ.

Verse: 20      და დასდვა ცმელი მკერდსა მას ზედა, და შეწირა ცმელები ესე საკურთხეველსა ზედა.

Verse: 21      და მკერდი იგი და მჴარი მარჯუენჱ მოჰჴადა აჰრონ აღსაღებელად წინაშე ღმრთისა, ვითარცა-იგი უბრძანა უფალმან მოსეს.

Verse: 22      და აღიპყრნა აჰრონ ჴელნი თჳსნი ერსა მას ზედა და აკურთხნა იგინი, და გარდამოჴდა შემდგომად შეწირვისა მის მსხუერპლისა, და რომელ-იგი ცოდვათათჳს არნ, და რომელ-იგი ცხორებისათჳს არნ.

Verse: 23      და შევიდეს მოსე და აჰრონ კარავსა მას საწამებელისასა. და ვითარცა მიერ გამოვიდეს, აკურთხეს ერი იგი. და გამოუჩნდა დიდებაჲ ღმრთისაჲ ყოველსა მას ერსა.

Verse: 24      Page of ms. O: 134r  და გამოჴდა ცეცხლი ღმრთისა მიერ და შეჭამა ყოველივე, რაჲცა იყო საკურთხეველსა მას ზედა, ყოვლად დასაწუველი იგი და ცმელები. და იხილა ყოველმან ერმან და განუკჳრდა და დაეცნეს პირთა თჳსთა ზედა და თაყუანის-სცეს.

Chapter: 10  
Verse: 1      და მიიღეს ორთა მათ ძეთა აჰრონისთა ნაბად და აბიუდ კაცად-კაცადმან საცეცხური თჳსი და დადვეს მას ზედა ცეცხლი და დაასხეს საკუმეველი და მოიღეს ცეცხლი უცხოჲ წინაშე ღმრთისა, რომელი არა უბრძანა მათ ღმერთმან.

Verse: 2      და გამოჴდა ცეცხლი ღმრთისა მიერ და შეწუნა იგინი და მოწყდეს წინაშე ღმრთისა.

Verse: 3      და ჰრქუა მოსე აჰრონს: ესე იგი არს, რომელსა იტყოდა ღმერთი და თქუა: რომელნი მომეახლებოდინ, მათ ზედა განეწმიდნე და ყოველსა კრებულსა შოვრის ვიდიდო. და დაწუხნა აჰრონ ფრიად.

Verse: 4      და მოუწოდა მოსე მისადეს და ელისაფანს, ძეთა ოზიელისთა, ძეთა მამის ძმისა აჰრონისთა, და ჰრქუა მათ: მოვედით და აღიხუენით ძმანი თქუენნი პირისაგან სიწმიდეთაჲსა და განიხუენით გარეშე ბანაკსა.

Verse: 5      და გამოვიდეს და აღიხუნეს იგინი სამოსლითა მათითა და განიხუნეს გარეშე ბანაკსა მას, ვითარცა უბრძანა მათ მოსე.

Verse: 6      და ჰრქუა მოსე აჰრონს და ელიაზარს და იათამარს, ძეთა აჰრონისთა, რომელნი დაშთომილ იყვნეს: Page of ms. O: 134v  თავსა თქუენსა არა აღიჴადოთ ვარშამაგი და სამოსელი თქუენი არა დაიპოთ, რაჲთა არა მოსწყდეთ. და ყოველსავე კრებულსა ზედა იყოს რისხვაჲ. ხოლო ძმანი თქუენნი, ყოველი სახლი ისრაჱლისაჲ ტიროდიან დაწუვასა მას, რომელ დაიწუნეს ღმრთისა მიერ.

Verse: 7      და კარისაგან კარვისა საწამებელისა არა გამოხჳდეთ, ... რამეთუ ზეთი იგი ცხებისაჲ ღმრთისა მიერი არს თქუენ ზედა. და მათ ეგრე ყვეს, ვითარცა უბრძანა მოსე.

Verse: 8      და ეტყოდა უფალი აჰრონს და ჰრქუა:

Verse: 9      ღჳნოჲ და თაფლუჭი არა ჰსუათ შენ და ძეთა შენთა, რაჟამს შეხჳდოდით კარავსა საწამებელისასა, ანუ თუ წარსდგებოდით წინაშე საკურთხეველსა, და არა მოსწყდეთ: შჯულად საუკუნოდ ნათესავსა შოვრის თქუენსა,

Verse: 10      გამორჩევად შოვრის წმიდათა და შეგინებულთა და შოვრის არაწმიდათა და ღირსთა,

Verse: 11      რაჲთა ასწავებდენ ძეთა ისრაჱლისათა ყოველსა მას რჩულსა, რომელსა ეტყოდა ღმერთი მათ ჴელითა მოსესითა.

Verse: 12      და [ჰრქუა] მოსე აჰრონს და ელიაზარს და იათამარს, ძეთა მათ ნეშტთა მისთა: მოიღეთ შესაწირავი იგი, რომელი დაშთომილ არს ნაყოფად შეწირულთაგან ღმრთისათა, და შეჭამეთ უცომოჲ იგი წინაშე საკურთხეველსა, რამეთუ წმიდაჲ წმიდათაჲ არს.

Verse: 13      და ჭამდით მას ადგიილსა წმიდასა, რამეთუ შჯულად იგი არს შენდა და შჯულად ძეთა შენთა Page of ms. O: 135r  ესე წმიდათაგან ნაყოფთა ღმრთისათა, რამეთუ ესრჱთ ბრძანებულ არს ჩემდა.

Verse: 14      და მკერდსა მას განჩემებელსა და მჴარსა მას შესაწირავსა ჭამდით ადგილსა წმიდასა შენ და ძენი შენნი და სახლეულნი შენნი შენ თანა, რამეთუ შჯულად შენდა და შჯულად ძეთა შენთა მოგეცა შესაწირავთაგან ცხორებისათა ძეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 15      მჴარი იგი შესაწირავისაჲ და მკერდი იგი განჩემებისაჲ ნაყოფთა თანა ცმელთასა შეწიროდიან, განჩემებაჲ განჩემებული იგი წინაშე ღმრთისა, და იყოს შენდა და ძეთა შენთა და ასულთა [შენთა] შენ თანა შჯულად საუკუნოდ, ვითარცა უბრძანა ღმერთმან მოსეს.

Verse: 16      და ვაცსა მას ცოდვისასა ძიებით ეძიებდა მოსე და იგი დამწუარ იყო. და განურისხნა მოსე ელიაზარს და იათამარს, ძეთა აჰრონისთა, რომელ დაშთომილ იყვნეს, და ჰრქუა მათ:

Verse: 17      რაჲსათჳს არა შეშჭამეთ ცოდვისაჲ ესე ადგილსა წმიდასა? რამეთუ წმიდაჲ წმიდათაჲ არს ესე, და მოგცა თქუენ ჭამად, რაჲთა მოუსპნეთ ცოდვანი ერისანი და ლხინება-ჰყოფდეთ მათთჳს წინაშე ღმრთისა.

Verse: 18      რამეთუ არა შევიდა სისხლისა მისისაგანი სიწმიდესა შინა, წინაშე პირისპირ ჭამდით მას ადგილსა წმიდასა, ვითარცა-იგი მიბრძანა მე უფალმან.

Verse: 19      და ეტყოდა აჰრონ მოსეს და ჰრქუა: უ/კუეთუ Page of ms. O: 135v  დღეს-ღა მოუღებიეს ცოდვისა მათისაჲ მსხუერპლები იგი წინაშე ღმრთისა და შემხუდა მე ესევითარი და ვჭამო ცოდვისაჲ ესე დღეს, ნუუკუე არა სათნო-იყოს ღმრთისა?

Verse: 20      და ესმა ესე მოსეს და სთნდა.

Chapter: 11  
Verse: 1      და ეტყოდა უფალი მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა:

Verse: 2      ეტყოდეთ ძეთა ისრაჱლისათა და არქუთ მათ: ესე არიან საცხოვარნი, რომელსა შჭამდეთ ყოველთაგან საცხოვართა ქუეყანისათა:

Verse: 3      ყოველსა საცხოვარსა, რომლისაჲ განყოფილ იყოს ჭლაკი და ფრჩხილითა ფრჩხენდეს და აღმოიცოხნიდეს საცოხნელსა საცხოვართა შოვრის, ესე ჭამეთ.

Verse: 4      ხოლო მათგანი არა შჭამოთ, რომელნი აღმოიცოხნიან და რომელთაჲ არა განყოფილ არს ჭლაკი და რომელ-ნი ფრცხენენ ფრცხილითა: აქლემი, რამეთუ აღმოიცოხნის და ჭლაკი მისი არა განპებულ არს, არაწმიდა არს ესე თქუენდა;

Verse: 5      და ყურდგელი, რამეთუ აღმოიცოხნის და ჭლაკი მისი არა განპებულ არს, არაწმიდა არს ესე თქუენდა;

Verse: 6      და მაჩჳ, რამეთუ აღმოიცოხნის და ჭლაკი მისი არა განპებულ არს, არაწმიდა არს ესე თქუენდა;

Verse: 7      და ღორი, რამეთუ განპებულ არს ჭლაკი მისი და ფრჩხენს ფრჩხილითა ჭლაკისაჲთა და ესე არა აღმოიცოხნის, არაწმიდა არს თქუენდა.

Verse: 8      ჴორცი მათი არა შჭამოთ და მძორსა მათსა Page of ms. O: 136r  არა შეეხნეთ, რამეთუ არაწმიდა არიან ესენი თქუენ შოვრის.

Verse: 9      და ამათ ჭამდით ყოველთაგან, რომელნი არიან წყალთა შინა: ყოველსა რომელსა არს მათ თანა ფრთჱ და ქეცი წყალთა შინა და ზღუასა შინა და მდინარეთა, მას ჭამდით;

Verse: 10      და ყოველსა რომელსა არა ესხას ფრთჱ და არცა ქეცი წყალთა შინა, გინა თუ ზღუასა შინა, გინა მდინარეთა, რომელთა გამოსცემენ წყალნი, ყოვლისაგან სულისა ცხოველისა, რომელნი არიან წყალთა შინა, საძაგელ არს,

Verse: 11      და საძაგელ იყავნ თქუენდა: ჴორცი მათი არა შჭამოთ და მძორი მათი გძაგდინ.

Verse: 12      და ყოველსა რომელსა არა არს ფრთებ და ქეც წყალთა შინა, საძაგელ არს ესე თქუენდა.

Verse: 13      და ესე გძაგდინ მფრინველთაგან და არა შჭამოთ, რამეთუ საძაგელ არს: ორბი და ყანჩი და ძერი,

Verse: 14      და ზარნასოვი, ძერქორი და მსგავსი მისი;

Verse: 15      ყორანი და მსგავსი მისი;

Verse: 16      და სერი და ჭაჰრი და მსგავსი მისი; და ქორი და მსგავსი მისი; ბუვი

Verse: 17      და ღამის მჴმობარი და მიმინოჲ და ძენძერუკი,

Verse: 18      და დედამთრვალი და ვარხჳ და მღრინავი,

Verse: 19      და ტივყუავი და ბუკიოტი და მსგავსი მისი; და ოფოფი, და მღამი,

Verse: 20      და ყოველი ქუეწარმავალი მფრინველთაჲ, რომელი ვალს ოთხითა...

Verse: 21      ... რომელსა ასხენ წჳვნი უზეშთაჱს ფერჴთა მისთა ხლდომად მით ქუეყანასა ზედა.

Verse: 22      Page of ms. O: 136v  და ესე არს მათგანი, რომელი არა შჭამოთ: ბუზი და მსგავსი მისი, ბზიკი და მსგავსი მისი, მკალი და მსგავსი მისი, გუელის მბრძოლი და მსგავსი მისი.

Verse: 23      და ყოველი ესე ქუეწარმავალი მფრინველთაგან, რომელთა ასხენ ოთხ ფერჴ, საძაგელ არს თქუენდა და მით არა შეიგინნეთ.

Verse: 24      ყოველი, რომელი შეეხოს მკუდარსა მათგანსა, არაწმიდა იყოს იგი მწუხრადმდე,

Verse: 25      და ყოველი, რომელი შეეხოს მძორსა მას მათსა, განირცხენ სამოსელი თჳსი და არაწმიდა იყოს იგი ვიდრე მწუხრადმდე.

Verse: 26      ყოველთა შოვრის პირუტყუთა, რომელთა ჭლაკი განყოფილ არს და ფრჩხილითა ფრჩხენს და [არა] აღმოცოხნის, არაწმიდა იყავნ თქუენდა: ყოველი, რომელი შეეხოს მძორსა მათგანსა არაწმიდა იყოს იგი ვიდრე მწუხრადმდე.

Verse: 27      და ყოველი, რომელი ვალს ჴელითა ყოველთა შოვრის მჴეცთა, რომელი ვალს ოთხითა, არაწმიდა არის იგი თქუენდა: ყოველი, რომელი შეეხოს მძორსა მისსა, არაწმიდა იყოს ვიდრე მწუხრადმდე.

Verse: 28      და რომელმან აღიღოს ჴელითა მკუდარი მათგანი, განირცხეს სამოსელი თჳსი და იბანნენ წყლითა და არაწმიდა იყოს ვიდრე მწუხრადმდე, რამეთუ არაწმიდა არს ესე ყოველი თქუენდა.

Verse: 29      და ესეცა თქუენდა არაწმიდა არს: ქუეწარმავალთაგანი, რომელნი ძურებიან ქუეყანასა ზედა: ქურცინი და თაგჳ და ხჳთქი, რომელ არს ჴმელსა ზედა,

Verse: 30      Page of ms. O: 137r  და თაგუ-ქურცინი და მსუენ-ლომი, და მხულივი და მსუენი და მთხუნველი.

Verse: 31      ესე ყოველი არაწმიდა არს თქუენდა ყოველთაგან ქუეწარმავალთა, რომელნი ძურებიან ქუეყანასა ზედა: ყოველი, რომელი შეეხოს მათგანსა მძორსა, არაწმიდა იყოს ვიდრე მწუხრადმდე.

Verse: 32      ყოველსა რომელსა შთავარდეს მკუდარი ამათგანი, არაწმიდა იყოს: ყოველსავე ჭურჭერსა ძელისასა, გინა სამოსელსა, გინა ტყავსა. გინა ძაძასა. ყოველივე ჭურჭერი, რომლითა იქმნების საქმჱ, წყლითა განირცხეს და არაწმიდა იყოს ვიდრე მწუხრადმდე. და წმიდა იყოს.

Verse: 33      და ყოველი ჭურჭერი კეცისაჲ, რომელსა შთავარდეს მათგანი შიდა, რაოდენი-რაჲ იყოს მას შიდა, არაწმიდა არს იგი, და იგი შეიმუსრენ.

Verse: 34      და ყოველი საჭმელი, რომელი იჭამების. რომელსა შევიდეს წყალი, არაწმიდა იყოს, და ყოველი სასუმელი, რომელი ისუმების ყოვლითა ჭურჭრითა, არაწმიდა არს იგი.

Verse: 35      და ყოველსავე ზედა რომელსა დავარდეს მკუდარი მათგანი, არაწმიდა იყოს: თორნენი და ყუერბნი დაირღუედ, რამეთუ არაწმიდა არს და არაწმიდა იყოს თქუენდა,

Verse: 36      თჳნიერ წყაროთა წყალთასა და ჯურღმულისა და დასაკრებელსა წყალთასა; ესე ყოველი წმიდა არს; ხოლო რომელი შეეხოს მკუდარსა მათსა, არაწმიდა იყოს.

Verse: 37      უკუეთუ დავარდეს მძორი იგი მათგანი ყოველსავე Page of ms. O: 137v  თესლსა სათესავსა, რომელი ითესვის, წმიდა იყოს.

Verse: 38      უკუეთუ დაესხას წყალი ყოველსა მას ზედა თესლსა და დავარდეს მათგანი მძორი მას ზედა, არაწმიდა იყოს იგი თქუენდა.

Verse: 39      უკუეთუ მოკუდეს პირუტყუთაგანი, რომელი არს მისა საჭმელ, რომელი შეეხოს მძორსა მას მათსა, არაწმიდა იყოს იგი ვიდრე მწუხრადმდე.

Verse: 40      და რომელმან ჭამოს მკუდარი მათგანი, განირცხეს სამოსელი თჳსი და არაწმიდა იყოს იგი ვიდრე მწუხრადმდე. და რომელმან აღიღოს მძორი ამათგანისაჲ, განირცხეს სამოსელი მისი და არაწმიდა იყოს იგი ვიდრე მწუხრადმდე.

Verse: 41      და ყოველივე ქუეწარმავალი, რომელი ძურების პირსა ზედა ქუეყანისასა, საძაგელ არს ესე თქუენდა, არა იჭამოს.

Verse: 42      ყოველი, რომელი ვალს მუცლითა, და ყოველი, რომელი ვალს ოთხითა მარადის, რომელი მრავალ-ფერჴ არს ყოველთა შოვრის ქუეწარმავალთა, რომელნი არიან ქუეყანასა ზედა, არა შჭამოთ იგი, რამეთუ საძაგელ არს.

Verse: 43      და არა საძაგელ იყვნეთ სულნი თქუენნი ყოველთა ამათგან ქუეწარმავალთა, რომელნი ძურებიან ქუეყანასა ზედა, არა შეიგინნეთ ამით და არცა არაწმიდა იყვნეთ ამით.

Verse: 44      რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი, და განიწმიდენით და იყვენით, რამეთუ წმიდა ვარი მე უფალი თქუენი, და არა შეიგინნენ სულნი თქუენნი ყოველთაგან ქუეწარმავალთა, რომელნი იძრვიან ქუეყანასა ზედა.

Verse: 45      რამეთუ მე ვარ ღმერთი თქუენი, რომელმან გამოგიყ...
Page of ms. O:  


Book: Ju. 
Iudices

[წიგნი მეშჳდე მსაჯულთაჲ]

Chapter: 19 
Verse: 16     Page of ms. O: 138r  ... ხოლო კაცნი იგი მის ადგილისანი იყვნეს ძენი ბენიამენისნი.

Verse: 17      და აღიხილნა თუალნი მოხუცებულმან მან და იხილნა კაცნი იგი მოგზაურნი უბანთა ზედა ქალაქისათა და ჰრქუა მოხუცებულმან მან: ვინაჲ მოხუალთ ანუ ვიდრე ხუალთ?

Verse: 18      ხოლო მან ჰრქუა მას: მოვალთ ჩუენ ბეთლემით, რომელ არს იუდაჲსი, და მივალთ ვიდრე ადგილდმდე მთისა ეფრემისა, რამეთუ მე მიერ ვარ და წარსრულ ვიყავ ვიდრე ბეთლემდმდე იუდაჲსა და აწ წარვალ სახლად ჩემდა. და არავინ არს, რომელმანმცა სახლად შეგჳყვანნა და დამადგინნა.

Verse: 19      და ბზჱ და საზრდელი მაქუს ჩუენ კარაულთა ჩუენთათჳს და პური და ღჳნოჲ ჩუენთჳს და მჴევლისა შენისა და ჭაბუკისა ამისთჳს და მონათა შენთაჲ; არარაჲ არს ნაკლულევანებაჲ ყოვლისაგან საჴმრისა.

Verse: 20      და ჰრქუა მათ კაცმან მან მოხუცებულმან: მშჳდობაჲ იყავნ! და ღათუ რაჲმე გაკლდეს შენ, ჩემდამო იყავნ, გარნა უბანთა ზედა ნუ იყოფი.

Verse: 21      და შეიყვანნა იგინი სახიდ თჳსა და დაუდვა კარაულთა მათთა და დაჰბანნა ფერჴნი მათნი. და ჭამდეს და სუმიდეს.

Verse: 22      და ვითარცა გა-ოდენ-მხიარულდეს გულითა მათითა, და აჰა-ესერა კაცნი იგი მის ქალაქისანი, ძენი უშჯულოებისანი, გარე მოადგეს სახლსა მას მისსა და ჰრეკდეს კარსა მას მისსა და ეტყოდეს კაცსა მას მოხუცებულსა, უფალსა მის სახლისასა, და ჰრქუეს: გამოიყვანე კაცი ეგე, რომელ შემოვიდა სახლსა შენსა, რაჲთა ვიცნათ იგი.

Verse: 23      და გამოვიდა Page of ms. O: 138v  კაცი იგი, უფალი მის სახლისაჲ, და ჰრქუა მათ: ნუსადა ნურას ბოროტსა იქმთ ნურაჲთ-ერთვე; შემოვიდა კაცი ესე სახლსა ჩემსა; ნუ იქმთ უგუნურებასა მაგას!

Verse: 24      აჰა-ესერა ასული ჩემი ქალწული და ხარჭი მისი, გამოგგუარნე იგინი თქუენ და დაამდაბლენით იგინი თქუენ და ყავთ, რაჲ-იგი სათნო-არს წინაშე თუალთა თქუენთა, ხოლო კაცსა მას ნურას უყოფთ საქმესა უგუნურებისასა.

Verse: 25      ხოლო მათ არა ინებეს სმენად მისი. და კაცმან მან უპყრა ჴელი ცოლსა თჳსსა და გამოჰგუარა იგი მათ გარე, და იცნეს და დაამდაბლეს იგი ღამე ყოველ ვიდრე განთიადმდე, მოკიცხეს იგი და განუტევეს იგი აღმოსლვასა ოდენ ცისკრისასა.

Verse: 26      და მოვიდა დედაკაცი იგი განთიად და დაეცა კართა ზედა მის სახლისათა, სადა იყო ქმარი იგი მისი, და სულნი წარჰჴდეს.

Verse: 27      და აღდგა ქმარი იგი მისი განთიად და განახუნა კარნი სახლისანი მის და გამოვიდა გარე, რაჲთამცა წარვიდა გზასა თჳსსა. და ესერა დედაკაცი იგი, ცოლი მისი, დაცემულ იყო გზასა ზედა და ჴელნი მისნი დაესხნეს წინაშე კართა.

Verse: 28      და ჰრქუა მას: აღდეგ და წარვიდეთ. და არარაჲ მოუგო მას სიტყუაჲ, რამეთუ მომკუდარ იყო. და აღიღო იგი და აღჰკიდა კარაულსა და წარვიდა კაცი იგი სახიდ თჳსა.

Verse: 29      და მოიღო მახჳლი და უპყრა ცოლსა თჳსსა და განყო იგი ასოდ-ასოდ ათორმეტად ნაწილად და მიუძღუანა იგი ყოველსა ტომსა ისრაჱლისასა.

Verse: 30      Page of ms. O: 139r  და იყო, ყოველთა რომელთა იხილეს იგი, თქუეს: არცასადა ყოფილ იყო ესეთი და არცა ეხილვა ვის ესრეთ, ვინაჲთგან გამოვიდეს ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით და ვიდრე აქამომდე. და აწ ყავთ ზრახვაჲ ამისთჳს და თქუთ, რაჲ ვყოთ.

Chapter: 20  
Verse: 1      და გამოვიდეს ყოველნი ძენი ისრაჱლისანი და გამოკრბა კრებული, ვითარცა კაცი ერთი, დანითგან ბერსაბედმდე და ქუეყანაჲ იგი გალაადისაჲ და მოვიდეს უფლისა მასეფათს.

Verse: 2      და დადგეს ადგილსა ერთსა ყოველივე ერი და ყოველნივე ტომნი ისრაჱლისანი. კრებული ღმრთისაჲ, ოთხასი ათასი კაცი მკჳრცხლი მახჳლოსანი.

Verse: 3      და ესმა ძეთა ბენიამენისთა, რამეთუ აღმოვიდეს ძენი ისრაჱლისანი მასეფათად. და თქუეს ძეთა ისრაჱლისათა: გჳთხარ, სადა იქმნა ბოროტი ესე დიდი?

Verse: 4      მიუგო კაცმან მან ლევიტელმან, ქმარმან მის დედაკაცისა მოკლულისამან და ჰრქუა: მოვედ მე და ხარჭი ჩემი გაბად ბენიამენისა დადგომად.

Verse: 5      და აღდგეს ჩემ ზედა კაცნი იგი გაბაჲსანი და გარე მომადგეს მე სახლსა მას გარემო ღამე. ჩემი უნდა მოკლვაჲ, და ცოლი ჩემი დაამდაბლეს, მოკიცხეს და მოკუდა.

Verse: 6      და შებმა-უყავ და განვყავ იგი ასოდ-ასოდ და მიუძღუანე იგი ყოველთა საზღვართა ისრაჱლისათა. რამეთუ ქმნეს ბოროტი ესე დიდი შოვრის ისრაჱლსა.

Verse: 7      და აჰა აწ აქა ხართ ყოველნი ძენი ისრაჱლისანი, ყავთ მათთჳს სიტყუა და ზრახვა.

Verse: 8      და აღდგა ყოველი იგი ერი ვითარცა კაცი ერთი და თქუეს: არა წარვიდეთ კაცი საყოფლად თჳსა და არცა მივაქციოთ კაცმან Page of ms. O: 139v  სახიდ თჳსა.

Verse: 9      და აწ ესე სიტყუაჲ ყავთ გაბასა ზედა: მიუჴდეთ მას წილის-გდებით

Verse: 10      და მოვიყვანოთ ათი კაცი ასმან და ასი-ათასმან და ათასი-ბევრმან, რაჲთა მოართუან საზრდელი ერსა აღსრულებად, რომელნი-იგი შევიდენ გაბად ბენიამენისა ყოვლისავე მისთჳს უგუნურებისა, რომელ ქმნეს ისრაჱლსა შოვრის.

Verse: 11      და შეკრბა ყოველი ერი ისრაჱლისაჲ ქალაქად, ვითარცა კაცი ერთი, რომელნი-იგი მოვიდეს ქალაქებისაგან.

Verse: 12      და მიუვლინეს ტომთა [ისრაჱლისათა] ძეთა მიმართ ბენიამენისთა და ჰრქუეს: რაჲ არს უკეთურებაჲ ესე, რომელი იქმნა თქუენ შოვრის?

Verse: 13      და აწ მოგუცენით ჩუენ კაცნი იგი უღმრთონი გაბაჲსანი და მოვწყჳდნეთ იგინი და აღვიღოთ უკეთურებაჲ იგი ისრაჱლსა შოვრის. და არა ინებეს ძეთა ბენიამენისთა სმენად ჴმაჲ ძმათა თჳსთაჲ ძეთა ისრაჱლისათაჲ.

Verse: 14      და შეკრბეს ძენი ბენიამენისნი ქალაქთა მათთაგან გაბად განსლვად და ბრძოლად ძეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 15      და აღიხილნეს თავნი თჳსნი ძეთა ბენიამენისთა მას დღესა შინა, რომელნი მოსრულ იყვნეს ქალაქებისაგან და იყვნეს კაცნი მახჳლოსანნი ვითარ ოც და ხუთ ათას მბრძოლნი, გარეშე მკჳდრთა გაბაჲსათა, რომელნი აღირაცხნეს, და იყვნეს შჳდას,

Verse: 16_(15)      კაცნი რჩეულნი
Verse: 16      ყოვლისაგან ერისა, ორითავე ჴელითა მარჯუენი. ყოველნივე ესე მეშურდულენი, რომელნი ესროდეს ქვითა თმასა და არა შესცთებოდეს.

Verse: 17      და აღიხილეს ყოველი კაცი ისრაჱლისაჲ, თჳნიერ ძეთა Page of ms. O: 140r  ბენიამენისთა, და იყვნეს ოთხას ათას კაცნი მახჳლოსანნი, ყოველნივე ესე მბრძოლნი.

Verse: 18      და აღდგეს და ავიდეს ბეთელდ და იკითხეს ღმრთისა მიერ და თქუეს ძეთა ისრაჱლისათა: ვინ აღვიდეს წინამძღურად ჩუენდა და ბრძოლად ძეთა ბენიამენისთა? და ჰრქუა უფალმან იუდა აღვიდეს წინამძღურად.

Verse: 19      და აღდგეს ძენი ისრაჱლისანი განთიად და დაიბანაკეს გაბასა თანა

Verse: 20      და განვიდა კაცი ისრაჱლისაჲ ბრძოლად ბენიამენისა და ეწყო კაცი ისრაჱლისაჲ ბრძოლად გაბასა.

Verse: 21      და გამოვიდეს ძენი ბენიამენისნი ქალაქით და მოსრეს ისრაჱლისაგანი მას დღესა შინა ოც და ორი ათასი კაცი ადგილობანს.

Verse: 22      და განძლიერდეს ძენი ისრაჱლისანი და შესძინეს წყობად ბრძოლისა ადგილსავე მას, სადაცა-იგი ეწყვნეს დღესა მას პირველსა.

Verse: 23      და მოვიდეს ძენი ისრაჱლისანი და ტიროდეს წინაშე უფლისა ვიდრე მწუხრადმდე. და მერმე იკითხეს ღმრთისა მიერ და თქუეს: უკუეთუ შევსძინოთ-ღა მიახლებად და ბრძოლად ბენიამენისა, ძმისა ჩუენისა? და ჰრქუა უფალმან: ავედით მისა.

Verse: 24      და მოუჴდეს ძენი ისრაჱლისანი ძეთა ბენიამენისთა დღესა მეორესა.

Verse: 25      და გამოჴდა ბენიამენი გაბაჲთ წყობად მათა დღესა მეორესა და დასცეს ერისაგანი ისრაჱლისაჲ ათრვამეტი ათასი კაცი ადგილობანს ყოველნივე, რომელთა ეჴადა მახჳლი.

Verse: 26      და აღმოვიდეს ძენი ისრაჱლისანი და ყოველი იგი ერი და მოვიდეს ბეთელდ და ტიროდეს წინაშე უფლისა და იმარხეს მას დღესა შინა. და შე/წირეს Page of ms. O: 140v  მსხუერპლი ცხორებისაჲ.

Verse: 27      და მუნ იყო კიდობანი იგი შჯულისა უფლისა ღმრთისაჲ მათ დღეთა შინა.

Verse: 28      და ფინეეზ, ძე ელიაზარისი, ძისა აჰრონისი, დგა იგი წინაშე მისსა მათ დღეთა შინა. და იკითხეს ძეთა ისრაჱლისათა უფლისა მიერ და თქუეს: უკუეთუ შე-ღა-ვსძინოთ მერმე ბრძოლად ბენიამენისა, ძმისა ჩუენისა, გინა თუ დავაცადოთ? და ჰრქუა უფალმან: ხვალე მოგცნე იგინი ჴელთა თქუენთა.

Verse: 29      და ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა მზირი გარემოჲს გაბასა.

Verse: 30      და აღმოვიდეს ძენი ისრაჱლისანი ბენიამენისა დღესა მას მესამესა და განეწყვნეს წინაშე გაბასა, ვითარცა-იგი პირველად და მეორედ.

Verse: 31      და გამოუჴდეს ძენი ბენიამენისნი ბრძოლად ერსა მას. და გამოაშორნეს ქალაქისა მისგან და იწყეს მოსრვად ერისა მისგანთა წყლულებითა ვითარცა პირველ და მერმე გზასა ზედა, რომელი-იგი აღვალს ერთი ბეთელდ და ერთი გაბად ველსა ზედა. და დაეცნეს ვითარ ოც და ათ ოდენ კაც ისრაჱლისაგანნი.

Verse: 32      და თქუეს ძეთა ბენიამენისთა: დაეცნეს წინაშე ჩუენსა, ვითარცა-იგი პირველ. და ძეთა ისრაჱლისათა თქუეს: ვივლტოდით და გამოვაშორნეთ იგინი ქალაქისაგან გზათა ზედა. და ყვეს ეგრე.

Verse: 33      და ყოველი კაცი ისრაჱლისაჲ აღდგეს ადგილით მათით და ეწყვნეს ბალ-თაბარს. და მზირი იგი ისრაჱლისაჲ ჰბრძოდა ადგილობანს დასავალით კერძო გაბასა.

Verse: 34      და მოიქცეს იგინი წინაშე გაბასა ათი ათასი კაცი რჩეული ყოვლისაგან ისრაჱლისა და ბრძოლაჲ იგი დამძიმდა მათ ზედა. და მათ Page of ms. O: 141r  არა უწყოდეს, რამეთუ მოწევნულ არს ბოროტი მათ ზედა,

Verse: 35      და დასცა უფალმან ბენიამენ წინაშე პირსა ისრაელისასა და მოსრეს ძეთა ისრაჱლისათა ბენიამენი მას დღესა შინა ოც და ხუთი ათასი და ასი კაცი, ყოველნივე ესე. რომელთა ეჴადა მახჳლი.

Verse: 36      და იხილა ბენიამენ, რამეთუ იძლია და კაცმან ისრაჱლისამან ადგილ-სცა ბენიამენს, რამეთუ ესვიდეს იგინი მზირთა მათ, რომელნი დაედგინნეს გარემო გაბასა.

Verse: 37      და მზირთა მათ შეიმართეს და განეფინნეს გაბას შინა და შევიდეს და მოსრეს ყოველი იგი ქალაქი პირითა მახჳლისაჲთა.

Verse: 38      და შეთქუმულ იყვნეს კაცნი ისრაჱლისანი მზირთა მათ თანა მახჳლითა აღდებად ცეცხლისა და კუამლისა ქალაქსა მას შინა.

Verse: 39      და აქცია კაცმან ისრაჱლისამან ბრძოლად ბენიამენისა და ეწყო ოდენ ბენიამენს მოსრვად კაცთა ზედა ისრაჱლისათა წყლულებითა, ვითარ ოც და ათ ოდენ კაც, რამეთუ თქუეს: სივლტოლით ივლტიან წინაშე ჩუენსა ვითარცა-იგი პირველ.

Verse: 40      და სასწაული იგი აღვიდოდა უფროჲს ქალაქისა მისგან -- სუეტი იგი კუამლისაჲ. და ბენიამენ მოიხილა ზურგით კერძო და აჰა-ესერა აღვიდოდა არმური ქალაქისა მისგან ზეცად.

Verse: 41      და ძეთა ისრაჱლისათა მოაქციეს. და იწრაფეს და ივლტოდეს ძენი ბენიამენისნი წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა, ვითარცა იხილეს, რამეთუ მოწევნულ არს მათ ზედა ბოროტი იგი,

Verse: 42      და მიაქციეს გზასა მას უდაბნოჲსასა. და მბრძოლნი იგი ეწინეს მათ და რომელნი-იგი იყვნეს ქალაქსა მას შინა, მოჰსრვიდეს მათ შოვრის მათსა.

Verse: 43      და დასცნეს ძენი ბენიამენისნი. Page of ms. O: 141v  და დევნა-უყვეს ნოაჲთგან შემდგომად კუალსა მათსა ვიდრე წინაშე გაბასა პირისპირ მზის აღმოსავალით.

Verse: 44      და დაეცნეს ბენიამენისგანნი ათრვამეტ ათასნი კაცნი, ყოველნივე იგი ძლიერნი.

Verse: 45      და მოიხილეს გარე ნეშტთა მათ და ივლტოდეს უდაბნოდ გარე კლდესა მას რემონისასა და მო-ღავე-სრეს მერმე გზათა ზედა ხუთ ათასი კაცი. და დევნა-უყვეს კუალსა მათსა ვიდრე გაბადმდე და მერმე მოსრეს მათგანი ორ ათასი კაცი.

Verse: 46      და იყვნეს ყოველნი, რომელნი დაეცნეს ბენიამენისნი მას დღესა შინა, ორმოც და თხუთმეტ ათას, კაცნი მახჳლოსანნი, ყოველნივე მბრძოლნი ძლიერნი.

Verse: 47      და მიაქციეს ნეშტთა მათ და ივლტოდეს უდაბნოდ კლდესა მას რემონისასა ... ოთხ თუე.

Verse: 48      და ძენი ისრაჱლისანი მიიქცეს ძეთა ბენიამენისთა და მოსრნეს იგინი პირითა მახჳლისაჲთა ქალაქისაგან შემდგომად ვიდრე საცხოვრადმდე. და ყოველი, რომელი იპოვა ქალაქებსა, და ყოველივე ქალაქები, რომელ დაშთომილ იყო, დაწუეს ცეცხლითა.

Chapter: 21  
Verse: 1      და კაცმან ისრაჱლისამან ფუცა მასეფათალ, მას დღესა შინა და თქუა: კაცმან ჩუენგანმან არა მისცეს ბენიამენს ასული თჳსი ცოლად.

Verse: 2      და წარმოვიდა ერი იგი და მოვიდეს ბეთელდ, და დასხდა მუნ წინაშე უფლისა ვიდრე მწუხრადმდე. და აღიღეს ჴმაჲ მათი და ტიროდეს ტირილითა დიდითა

Verse: 3      და თქუეს: რაჲსა, უფალო ღმერთო ისრაჱლისაო, იქმნა ესე ისრაჱლსა შოვრის აჴოცად დღეს ისრაჱლსა შოვრის ნათესავი ერთი?

Verse: 4      და იყო ხვალისაგან და აღიმსთო Page of ms. O: 142r  ერმან მან და აღაშჱნეს საკურთხეველი და შეწირეს მსხუერპლი იგი ცხორებისაჲ.

Verse: 5      და თქუეს ძეთა ისრაჱლისათა: ვინ არა მოვიდა კრებასა ამას ყოველთაგან ტომთა ისრაჱლისათა უფლისა? რამეთუ ფიცი იყო დიდი, რომელი არა მოვიდეს უფლისა მასეფათად, და თქუეს: სიკუდილით მოკუედინ იგი!

Verse: 6      და ნუგეშინის-იცეს ძეთა ისრაჱლისათა ბენიამენისთჳს, ძმისა მათისა, და თქუეს: აღებულ არს დღეს ტომი ერთი ისრაჱლისაგან.

Verse: 7      რაჲ-მე უყოთ მათ, რომელნი დაშთომილ არიან უცოლოდ, რამეთუ [ჩუენ ვფუცეთ უფალსა:] არა მივსცეთ მათ ცოლად ასულთაგან ჩუენთა?

Verse: 8      და თქუეს: ვინ-მე არს ერთი ტომი ნათესავისაგან ისრაჱლისა, რომელი არა მოსრულ არს უფლისა მასეფთად? და არა მოსრულ იყო კაცი ბანაკად იაბის გალაადისაჲ კრებულსა მას.

Verse: 9      და აღიხილეს ერი იგი და არა იყო კაცი მკჳდრთაგანი იაბის გალაადისათაჲ.

Verse: 10      და მიავლინა მუნ ერმან მან ათორმეტი ათასი კაცი ძეთაგანი ძლიერებისათაჲ და ამცნეს მათ და ჰრქუეს: წარვედით და მოსრენით ყოველნი დამკჳდრებულნი იაბის გალაადისანი პირითა მახჳლისაჲთა, დედანი და ერი მათი.

Verse: 11      და ესე სიტყუაჲ არს, რომელი ჰყოთ: ყოველივე მამაკაცი და ყოველივე დედაკაცი, რომელმან იცის საწოლი მამაკაცისაჲ, შეჩუენებულ ყავთ, ხოლო ქალწულნი განარინენით. და მათ ყვეს ეგრეთ.

Verse: 12      და პოვეს მკჳდრთაგან იაბის გალაადისათა ოთხასი ქალწული ქალი, Page of ms. O: 142v  რომელთა არა იცოდეს საწოლი მამაკაცისაჲ, და მიიყვანნეს იგინი ბანაკად სელომდ, რომელ არს ქალაქსა ქანაანისასა.

Verse: 13      და მიავლინეს ყოველმან კრებულმან და ეტყოდეს ძეთა ბენიამენისთა, რომელნი-იგი იყვნეს კლდესა მას რემონისასა. და მოუწოდეს მათ მშჳდობად.

Verse: 14      და მოიქცა ბენიამენ ძეთა ისრაჱლისათა მას ჟამსა შინა და მისცეს მათ ცოლები, რომელნი იყვნეს დედათაგან იაბის გალაადისათანი, და სათნო-უჩნდა მათ ესრჱთ.

Verse: 15      და ერმან მან ნუგეშინის-იცა ბენიამენს ზედა. რამეთუ არა ყო უფალმან განკუეთაჲ ტომთა შოვრის ისრაჱლისათა.

Verse: 16      და თქუეს მოხუცებულთა მის კრებულისათა: რაჲ-მე უყოთ ნეშტთა ამათ, რომელნი დაშთეს უცოლოდ, რამეთუ აღიჴოცა ბენიამენისგან დედაკაცი?

Verse: 17      და თქუეს: სამკჳდრებელ-განრინებულ ბენიამენ და არა აღიჴოცოს ტომი ისრაჱლსა შოვრის.

Verse: 18      და ჩუენ ვერ ჴელ-გუეწიფების მიცემად მათა ცოლი ასულათაგან ჩუენთა, რამეთუ ვფუცეთ ძეთა ისრაჱლისათა და ვთქუთ: წყეულ იყავნ, რომელმან მისცეს ცოლი ბენიამენს!

Verse: 19      და თქუეს: ესერა დღესასწაული არს უფლისაჲ სელომს დღეთა წელიწდისათა, რომელ არს ბღუარით კერძო მზის აღმოსავალით მებოძირთა მათ, რომელი აღვალს ბეთელით სიკიმად და სამხრით კერძო ლებონასა.

Verse: 20      და ამცნეს ძეთა მათ ბენიამენისთა და ჰრქუეს: წარვედით და მზირ-უყავთ ვენაჴოვანსა Page of ms. O: 143r  შინა.

Verse: 21      და იხილეთ, რაჟამს გამოვიდენ ასულნი იგი მკჳდრთა სელომისათანი მძნობრები მძნობრად, და გამოეტევენით და იტაცენ კაცად-კაცადმან თქუენმან თავისა თჳსისა ცოლი ასულთაგან სელომისათაჲ და წარიყვანეთ და წარვედით ქუეყანად ბენიამენისა.

Verse: 22      და იყოს, რაჟამს მოვიდენ მამანი მათნი გინა თუ ძმანი მათნი საშჯელად თქუენდა, ჰრქუათ მათ: შეიწყალენით იგინი, რამეთუ არა გამოიყვანა კაცმან ცოლი თჳსი ბრძოლასა მას შინა, არა თუ თქუენ მისცენით მათ და არცაღა ბრალი რაჲ ჰქმენით თქუენ.

Verse: 23      და მათ ყვეს ეგრე. და მოიყვანეს ცოლები ძეთა ბენიამენისთა მსგავსად რიცხჳსა მის მათისა მძნობართა მათგან, რომელნი იტაცნეს, და წარვიდეს და მიიქცეს სამკჳდრებელსა მათსა და აღაშჱნეს ქალაქები და დაემკჳდრნეს მათ შინა.

Verse: 24      და წარმოვიდეს ძენი ისრაჱლისანი მას ჟამსა შინა და მივიდა კაცად-კაცადი ნათესავსა თჳსსა და მიეგო კაცად-კაცადი სამკჳდრებელსა თჳსსა.

Verse: 25      მათ დღეთა შინა არა იყო მეფჱ ისრაჱლსა შოვრის და კაცად-კაცადი ნებასა თავისა თჳსისასა თუალთა წინაშე თჳსთა ჰყოფდა.
Page of ms. O:  


Book: Ru. 
Ruth

წიგნი მერვე რუთისი

Chapter: 1 
Verse: 1     Page of ms. O: 143v  და იყო დღეთა მათ მსაჯულთა შჯასა, იყო სიყმილი ქუეყანასა ზედა; და წარვიდა კაცი ბეთლემით ჰურიასტანისაჲთ, მწირობდა [Š მწირობად] სოფელსა მას მოაბასასა, იგი და ცოლი მისი და ორნი ძენი მისნი.

Verse: 2      და სახელი მისი ელემელექ და სახელი ცოლისა მისისაჲ ნოომინ და სახელი ორთა მათ ძეთა მისთაჲ მაალონ და ქელონ ეფრათელი ბეთლემით ჰურიასტანისაჲთ. და წარვიდეს ქუეყანასა მას მოაბისასა და იყოფოდეს მუნ.

Verse: 3      და მოკუდა ელემელექ, ქმარი ნოომინისი, და დაშთა იგი და ორნი ძენი მისნი.

Verse: 4      და მოიყვანნეს ძეთა მათ მისთა თავისა თჳსისა ცოლნი მოაბელნი, სახელი ერთისაჲ ურიფა და სახელი მეორისაჲ მის რუთ; და იყოფოდეს მუნ ათ წელ.

Verse: 5      და მოწყდეს ორნივე იგი ძენი მისნი, მაალონ და ქელონ, და დაშთა მარტოჲ დედაკაცი იგი ქმრისაგან და ორთაგან ძეთა მისთა.

Verse: 6      და აღდგა დედაკაცი იგი და ორნივე ძის ცოლნი მისნი და მოიქცეს იგინი ქუეყანით მოაბისაჲთ სოფლად ჰურიასტანისა, რამეთუ ესმა მათ ქუეყანასა მას მოაბისასა, ვითარმედ მოჰხედა უფალმან ერსა თჳსსა მოცემად ნაყოფისა.

Verse: 7      და გამოვიდა იგი მიერ ქუეყანით და ორნი იგი ძის ცოლნი მისნი მის თანა და მოვიდეს იგინი გზასა მოქცევად ქუეყანასა მას ჰურიასტანისასა.

Verse: 8      და ჰრქუა ნოომინ ორთა მათ ძის ცოლთა მისთა: წარვედით და მიიქეცით Page of ms. O: 144r  სახიდ მამისა თჳსისა და ყავნ უფალმან თქუენ თანა წყალობაჲ, ვითარცა-იგი თქუენ ჰყავთ მკუდართა მათ თანა და ჩემ თანა.

Verse: 9      და მოგაგენ უფალმან კეთილისა მაგის წილ, და ჰპოვოთ თქუენ განსუენებაჲ სახლსა შინა ქმრისა თჳსისასა. და ამბორს-უყო მათ და უჯმნიდა. და აღიმაღლეს ჴმაჲ მათი და ტიროდეს.

Verse: 10      და ჰრქუეს მას: არა ეგრე, არამედ შენ თანა მოვიდეთ ერისა შენისა.

Verse: 11      და ჰრქუა მათ ნოომინ: მიიქეცით, ასულნო ჩემნო, და წარვედით. რაჲსათჳს მოხუალთ თქუენ ჩემ თანა? ნუუკუე ამიერითგან შვილნი არიანა [Š არიან] მუცელსა ჩემსა და იგინი იყვნენ ქმარ თქუენდა?

Verse: 12      არამედ აწ წარვედით, ასულნო ჩემნო, ამისთჳს რამეთუ დავბერდი და არღარა შემძლებელ ვარ მე ქმრისა სუმად. უკუეთუმცა გარქუ თქუენ, ვითარმედ შემძლებელ ვარ-ღა და შევეყო ქმარსა და ვშვნე მე ძენი,

Verse: 13      და მათ ელოდით თქუენ, ვიდრემდე განორძნდენ და დაგიყენნე თქუენ, რაჲთა არა ისხნეთ ქმარ? ნუ ეგრე, ასულნო ჩემნო, რამეთუ განმწარდა ჩემთჳს უფროჲს თქუენსა, რამეთუ ჴელი უფლისაჲ გამოვიდა ჩემ ზედა.

Verse: 14      და აღიმაღლეს ჴმაჲ მათი და მერმეცა ტიროდეს-ვე. და ამბორს-უყო ურიფა დედამთილსა თჳსსა და წარვიდა ერისა თჳსისა, ხოლო რუთ შეუდგა და მისდევდა [Š მისდევდა] მას.

Verse: 15      და ჰრქუა ნოომინ რუთს: აჰა-ეგერა მიიქცა მოყუასი შენი ერისა თჳსისა და ღმერთთა თჳსთა. მიიქეც შენცა მოყუსისა შენისა თანა!

Verse: 16      მიუგო და ჰრქუა რუთ: ნუ Page of ms. O: 144v  შემემთხუევინ მე ეგე ყოფად, ვითარმცა დაგიტევე შენ და მივიქეც და წარვედ სახიდ ჩემდა, არამედ ვიდრეცა მიხჳდე, მივიდე და, სადაცა იყოფოდი, ვიყოფოდი მეცა შენ თანა; ერი შენი ერი ჩემი და ღმერთი შენი ღმერთი ჩემი არს;

Verse: 17      და სადაცა მოჰკუდე, მოვკუდე მეცა და მუნ დავეფლა. ესე მიყავნ მე უფალმან და ესე შემძინენ, რამეთუ სიკუდილმან განწვალოს შენ შორის [Š შოვრის] და ჩემ შორის [Š შოვრის].

Verse: 18      ხოლო მან ვითარცა იხილა, რამეთუ დაამტკიცა ესრჱთ მისლვად მის თანა, დასცხრა მიერითგან სიტყუად მისა.

Verse: 19      და წარმოვიდეს მიერ ორნივე და მოვიდეს ბეთლემდ. და იყო, ვითარცა მოიწინეს იგინი ბეთლემდ, ოხრიდა ყოველი იგი ქალაქი მათ ზედა და თქუეს: უკუეთუ ნანდჳლ ნოომინ არს ესე?

Verse: 20      და ჰრქუა მათ: ნუ მრქჳთ მე ნოომინ, არამედ მარქუთ მე სიმწარჱ, რამეთუ განამწარა ძლიერმან ჩემ ზედა;

Verse: 21      რამეთუ მე სავსე წარვედ და ცალიერი მომაქცია მე უფალმან. რაჲსათჳს მრქუათ მე ნოომინ? და უფალმან დამამდაბლა მე და ძლიერმან ბოროტი მიყო მე!

Verse: 22      და მოიქცა ნოომინ და მოვიდა და რუთ მოაბელი, ძის ცოლი მისი, მის თანა, მოვიდოდეს [Š მოვიდეს] ქუეყანით მოაბისაჲთ. და ესენი მოვიდეს ბეთლემდ დასაბამსა ოდენ მკასა ქრთილისაჲსა.

Chapter: 2  
Verse: 1      და ნოომინის ქმრისაჲ იყო კაცი მეცნიერი, და კაცი ესე იყო ძლიერ ძალითა ნათესავისაგან ელემელექისა და სახელი მისი ბოოზ.

Verse: 2      და ჰრქუა რუთ მოაბელმან ნოომინს: განვიდე ველად და ვკრიბო თავი ჴუვილისაჲ [Š ჴოვილისაჲ] შემდგომად, Page of ms. O: 145r  სადაცა ვპოვო [მადლი] წინაშე თუალთა მისთა. და ჰრქუა მას ნოომინ: განვედ, ასულო.

Verse: 3      და განვიდა და მივიდა და შეკრიბა თავი ჴუვილისაჲ [Š ჴოვილისაჲ] ყანასა შინა შემდგომად მომკალთასა. და მიემთხჳა იგი მიმთხუევით ნაწილსა მას ყანასა ბოოსისსა, რომელი-იგი იყო ნათესავისაგან ელემელექისა.

Verse: 4      და, აჰა-ესერა, ბოოს მივიდა ბეთლემით და ჰრქუა მომკალთა მათ: უფალი თქუენ თანა! და მათ ჰრქუეს: გაკურთხენ შენ უფალმან!

Verse: 5      და ჰრქუა ბოოს მონასა მას მისსა, ზედა-მდგომელსა მას მომკალთასა: ვინ არს ჭაბუკი ესე?

Verse: 6      მიუგო მონამან მან, რომელი-იგი ზედაადგა [Š ზედა-აღდგა] მომკალთა მათ, და ჰრქუა ბოოსს: დედაკაცი ესე არს მოაბელი, რომელი მოვიდა ქუეყანით მოაბისაჲთ.

Verse: 7      და თქუა: ვკრიბო თავი და შევიკრიბო შორის მჭელეულსა [Š მჭელეულსა შოვრის] მომკალთა შემდგომად. და მოვიდა და დაადგრა განთიადითგან ვიდრე აქამომდე და არა განისუენა მცირედცა ყანასა ამას შინა.

Verse: 8      და ჰრქუა ბოოს რუთს: შენ გეტყჳ, ასულო: ნუ წარხუალ კრებად სხჳსა ყანასა და ნუცა განეშორები, არამედ აქა შეეყავ მჴევალთა ჩემთა თანა.

Verse: 9      და თუალნი შენნი ეგნენ ყანასა ამას, სადა მკიდენ, შეუდეგ მათ. აჰა-ესერა მიბრძანებიეს მონათა ჩემთა, რაჲთა არას გეტყოდიან შენ. და ოდეს გწყუროდის, მიხჳდე ჭურჭრად და ჰსუა, ვინაჲცა სუან მონათა ჩემთა.

Verse: 10      და დავარდა რუთ Page of ms. O: 145v  პირსა ზედა თჳსსა და თაყუანის-სცა მას ქუეყანასა ზედა. და ჰრქუა მან ბოოსს [Š ბოოზს]: რაჲ არს [Š om.], რამეთუ ვპოვე მადლი წინაშე თუალთა შენთა და მიცან მე? და მე ვარ უცხოჲ.

Verse: 11      მიუგო მას ბოოს და ჰრქუა: თხრობით მითხრეს მე, რავდენი უყავ დედამთილსა მას შენსა შემდგომად სიკუდილისა მის ქმრისა შენისა. და დაუტევე მამაჲ შენი და დედაჲ შენი და ქუეყანაჲ საშოჲ შენი და მოხუედ ერისა, რომელ არა იცოდე შენ გუშინ და ძუღუან.

Verse: 12      მოგაგენ შენ უფალმან საქმისა წილ შენისა და იყავნ სასყიდელი შენი სავსებით უფლისა მიერ ღმრთისა ისრაჱლისა, რომლისა მოხუედ სასოებად ქუეშე ფრთეთა მისთა.

Verse: 13      ხოლო მან ჰრქუა: მიპოვნიესმცა მადლი წინაშე შენსა, უფალო, რამეთუ ნუგეშინის-მეც მე და ეტყოდე გულსა მჴევლისა შენისასა და მე ვიყო ამიერითგან ვითარცა ერთი მჴევალთა შენთაგანი.

Verse: 14      და ჰრქუა მას ბოოს: ჟამსა პურის ჭამისასა მოვედ აქა და ჭამე პური და დააწო პური შენი ძმარსა. და დაჯდა რუთ ერთ კერძო მომკალთა მათ და შეუსუარა მას ბოოს ჴალი და მისცა და ჭამა და განძღა.

Verse: 15      და აღდგა კრებად თავისა და ამცნო ბოოს მონათა თჳსთა და ჰრქუა, რაჲთა მჭელეულსაცა შორის [Š შოვრის] იკრიბოს თავი და ნუ ჰკდემთ მას,

Verse: 16      არამედ თავს-დებით თავს-იდევით ეგე და მისცით მას საჭმლისაგან თქუენისა და უტევეთ იგი, ჭამდეს და კრებდეს თავსა და ნუ ჰრისხავთ მაგას.

Verse: 17      და კრიბა ყანასა მას შინა ვიდრე მწუხრადმდე Page of ms. O: 146r  და გამოწმიდა, რომელი-იგი შეეკრიბა, და იყო სათუელ ერთ ქრთილი იგი.

Verse: 18      და აღიღო და შევიდა ქალაქად. და იხილა იგი დედამთილმან მისმან, რომელი-იგი შეეკრიბა, და გამოიღო რუთ და მისცა მას, რომელი-იგი დაუშთა ნეშტი, რომლისაგან განძღა.

Verse: 19      და ჰრქუა დედამთილმან მისმან: სადა ჰკრიბე შენ, ასულო, დღეს და სადა ჰყავ ესოდენი ესე? კურთხეულმცა არს, რომელმან-იგი გიცნა შენ! და უთხრა რა რუთ დედამთილსა თჳსსა, სადა-იგი კრიბა, და უთხრა სახელი კაცისაჲ მის: რომლისა თანა ვკრიბე დღეს, ჰრქჳან ბოოს.

Verse: 20      ჰრქუა ნოომინ ძის ცოლსა თჳსსა: კურთხეულ იყავნ კაცი იგი უფლისა მიერ, რამეთუ არა დაუტევა წყალობაჲ მისი ცოცხალთა თანა და მკუდართა თანა. და ჰრქუა ნოომინ: მახლობელ არს კაცი იგი ჩუენდა და ნათესავცა არს ჩუენდა.

Verse: 21      ჰრქუა რუთ დედამთილსა თჳსსა: და მრქუაცა მე, ვითარმედ: შეეყავ მჴევალთა ჩემთა, ვიდრემდე დაასრულონ ყოველი სამკალი, რავდენიცა არს ჩემი.

Verse: 22      და ჰრქუა ნოომინ რუთს, ძის ცოლსა თჳსსა: კეთილ, ასულო, რამეთუ განხუედ მჴევალთა მისთა თანა და არა მიხუედ შენ სხჳსა ყანასა.

Verse: 23      და შეეყო რუთ მჴევალთა ბოოსისთა კრებად თავისა, ვიდრემდე დაასრულეს მკაჲ ქრთილისაჲ, და შევიდა რუთ და იყოფოდა დედამთილისა თჳსისა თანა.

Chapter: 3  
Verse: 1      ჰრქუა ნოომინ რუთს: Page of ms. O: 146v  ასულო, აწ არა-მე გიძიო შენ განსუენებაჲ, რაჲთა კეთილი გეყოს შენ?

Verse: 2      და ეგერა ბოოს მეცნიერი ჩუენი არს, სადა-იგი მჴევალთა მისთა თანა იყავ შენ, და იგი შეჰკრებს ქრთილსა კალოსა თჳსსა ამას ღამესა.

Verse: 3      და შენ იბანე და იცხე და შეიმოსე სამოსელი თჳსი და აღვედ შენ კალოდ მისა და ნუ გამოეცხადები შენ კაცსა მას ვიდრე აღსრულებადმდე ჭამისა [და სუმისა?] [Š და სუმისა].

Verse: 4      და იყოს, რაჟამს დაწვეს იგი, დაისწავე ადგილი იგი, სადა დაწვეს იგი მუნ და მივედ მახლობელად მისა და დაწევ ფერჴთა თანა მისთა და მან გითხრას შენ, რაჲ-იგი ჯერ-არს ყოფად შენდა.

Verse: 5      ჰრქუა რუთ დედამთილსა თჳსსა: ყოველივე რაჲცა მრქუა, ვყო.

Verse: 6      და აღვიდა იგი კალოდ მისა და ყო ეგრე, ვითარცა ამცნო დედამთილმან მისმან.

Verse: 7      და ჭამა ბოოს და სუა და განმხიარულდა გული მისი და მივიდა და დაწვა იგი [ა?] [Š იგა] ზჳნსა მას წერულისა მისისასა. ხოლო რუთ მივიდა მისა ფარულად და დაწვა იგი მახლობელად ფერჴთა თანა მისთა.

Verse: 8      და იყო შუვა ღამეს ოდენ განიღჳძა და განჰკრთა კაცი იგი და შეძრწუნდა, რამეთუ დედაკაცი წვა ფერჴთა თანა მისთა.

Verse: 9      ჰრქუა მას ბოოს: ვინ ხარ შენ? ხოლო მან ჰრქუა მას: მე ვარ რუთ, მჴევალი შენი. და გარდამომდევ სამოსელი შენი მჴევალსა შენსა, რამეთუ შენ ნათესავ ჩემდა ხარ.

Verse: 10      ჰრქუა მას ბოოს: კურთხეულ Page of ms. O: 147r  იყავ შენ უფლისა მიერ, ასულო, რამეთუ კეთილი ჰქმენ წყალობაჲ ესე უკუანაჲსკნელი უფროჲს პირველისა, რამეთუ არა მიხუედ [!] შენ შემდგომად ჭაბუკთა, გინათუ [Š გინა თუ] გლახაკისა ვისამე, ანუ თუ მდიდრისა.

Verse: 11      და აწ ნუ გეშინინ! ყოვლისავე [ყოველივე ?], რაჲცა მრქუა, ვყო შენთჳს, რამეთუ იცის ყოველმან ნათესავმან ერისა ჩემისამან, რამეთუ დედაკაცი ძლიერებისაჲ ხარ შენ.

Verse: 12      და აწ ჭეშმარიტად ნათესავ ვარ მე; არამედ არს სხუაჲ ნათესავი უმახლობელჱსი ჩემსა.

Verse: 13      იყავ ამას ღამე, და იყოს ხვალისაგან: უკუეთუ გითჳსოს შენ, თჳს-გეყავნ [Š თჳს გეყავნ] შენ; უკუეთუ არა უნდეს თჳსობაჲ შენი, თჳს-გიყო [Š თჳს გიყო] მე, ცხოველ არს უფალი! [Š 14] და დაწვა იგი ვიდრე განთიადმდე.

Verse: 14      და დაიძინა ფერჴთა თანა მისთა ვიდრე ხვალისადმდე. და აღდგა იგი უადრჱს, ვიდრემდე იცნას კაცმან მოყუასი თჳსი, და თქუა ბოოს: ნუმცა ვინ უწყის, რამეთუ მოვიდა დედაკაცი კალოსა ამას.

Verse: 15      და ჰრქუა ბოოს: მომიპყარ მე [სამოსელი შენი აქა, რომელ გმოსიეს შენ, და განჰმარტე ეგე! ხოლო მან მიუპყრა მას. და გარდაუწყო მას ექუსი საწყაული ქრთილი და დასდვა იგი მას ზედა და შევიდა იგი ქალაქად.

Verse: 16      და შევიდა რუთ დედამთილისა თჳსისა. და ჰრქუა მას: რაჲ არს, ასულო? ხოლო მან უთხრა ყოველივე, რაჲ უყო კაცმან მან.

Verse: 17      და ჰრქუა მას: ექუსი ესე საწყაული ქრთილისაჲ მომცა მე და მრქუა მე: ნუ შეხუალ ცალიერი დედამთილისა შენისა.

Verse: 18      ხოლო მან ჰრქუა მას: დაჯედ, ასულო, ვიდრემდე გულისხმა-ჰყო შენ, Page of ms. O: 147v  ვითარ-იგი არა [Š om.] დავარდეს სიტყუაჲ, რამეთუ არა დაიდუმოს კაცმან მან, ვიდრემდე აღასრულოს სიტყუაჲ იგი დღესვე.

Chapter: 4  
Verse: 1      და აღვიდა ბოოს ბჭეთა ზედა და დაჯდა მუნ. და აჰა-ესერა, ნათესავი იგი წარმოვიდოდა, რომლისათჳს თქუა ბოოს. და ჰრქუა ბოოს: მოაქციე და დაჯედ აქა, საჲდუმლოჲა! [Š აქა საჲდუმლოდ; საიდუმლოო DS]. და მოაქცია და დაჯდა მუნ.

Verse: 2      და მოიყვანა ბოოს ათი კაცი მოხუცებულთაგანი ქალაქისათაჲ და ჰრქუა მათ: დასხედით! და დასხდეს.

Verse: 3      და ჰრქუა ბოოს ნათესავსა მას: ნაწილი იგი ძმისა ჩემისა ელემელექის ქუეყანისაჲ მიეცინ ნოომინს, რომელ-იგი მოვიდა ქუეყანით მოაბისაჲთ.

Verse: 4      და მე ვთქუ, ვითარმედ: ვაუწყო ყურთა შენთა. და ჰრქუა მას: მოუგე [Š მოიგე] ამათ წინაშე, რომელნი სხენან, და მოხუცებულთა წინაშე ერისა ჩემისათა: უკუეთუ ეშვილები, ეშვილე; უკუეთუ არა ეშვილები, მითხარ მე, რაჲთა ვცნა, რამეთუ არავინ არს შენსა გარეშე ნათესავ და შენსა შემდგომად მე ვარ. ხოლო მან ჰრქუა: მე ვარ, ვეშვილები.

Verse: 5      და თქუა ბოოს: დღესა მას, რომელსა მოიგო ქუეყანაჲ იგი ჴელისაგან ნოომინისა და რუთისგან მოაბელისა, ძის ცოლისა მისისა, რომლისაჲ მოკუდა ქმარი, სამკჳდრებელი იგი მოიგე თავისა შენისა და იგიცა მოიყვანე თავისა შენისა, რომლისაგან აღუდგინო მკჳდრი მკუდარსა მას სამკჳდრებელსა მას მისსა ზედა.

Verse: 6      ჰრქუა ნათესავმან მან: ვერ ჴელმეწიფების მე თავისა ჩემისა შვილებად მისა, ნუუკუე განვრყუნე სამკჳდრებელი ჩემი. და Page of ms. O: 148r  ეშვილე შენ სამკჳდრებელსა მას ჩემსა ზედა, რამეთუ მე ვერ ძალ-მიც შვილებად.

Verse: 7      და ესე სამართალი იყო პირველად ისრაჱლსა შორის [Š შოვრის] საშვილებელსა ზედა და ცვალებასა ზედა, რაჲთა დაემტკიცოს ყოველი სიტყუაჲ: განიძარცჳს კაცმან ჴამლი თჳსი და მისცის მოყუასსა თჳსსა, რომელი ეშვილებინ [?] საშვილებელსა თჳსსა ზედა. და ესე იყო საწამებელ ისრაჱლსა შორის [Š შოვრის].

Verse: 8      და ჰრქუა ნათესავმან მან ბოოსს: მიიღე თავისა შენისა საშვილებელი იგი ჩემი! და განიძარცუა ჴამლი თჳსი და მისცა მას.

Verse: 9      ჰრქუა ბოოს მოხუცებულთა მათ და ყოველსა ერსა: მოწამე ხართ თქუენ დღეს, რამეთუ მომიგებიეს ყოველივე ელემელექისი [?] ...[?] და მალოონისი ჴელისაგან ნოომინისა.

Verse: 10      და რუთ მოაბელი [Š რუთისა მოაბელისა OED], ცოლი მალოონისი, მოვიგე თავისა ჩემისა ცოლად, აღდგინებად სახელი [Š სახელისა ED] მკუდრისაჲ მის სამკჳდრებელსა მისსა ზედა. და არა აღიჴოცოს სახელი მკუდრისაჲ მის ძმათაგან მისთა და ტომთაგან ადგილისა მისისათა, მოწამემცა ხართ თქუენ დღეს.

Verse: 11      და მიუგო ყოველმან ერმან, რომელნი სხდეს ბჭეთა ზედა, და თქუეს: მოწამე ვართ! და მოხუცებულთა მათ ჰრქუეს: მოეცინ უფალმან ცოლსა მას შენსა, რომელი შევალს სახლსა მას შენსა, ვითარცა რაქელს და ვითარცა ლიას. რომელ აღაშჱნეს ორთავე მათ სახლი ისრაჱლისაჲ და ყვეს ძალი ეფრათას და წოდებად სახელი ბეთლემს.

Verse: 12      და იყავნ სახლი [Š სახელი OED] შენი ვითარცა სახლი [Š სახელი OED] ფარეზისი, რომელი უშვა თამარ იუდას ნათესავისაგან შენისა, და მოგეცინ შენ უფალმან მჴევლისაგან მაგის შენისა შვილი.

Verse: 13      Page of ms. O: 148v  და მოიყვანა ბოოს რუთ და იყო მისა ცოლად. და შევიდა მისა და მოსცა მას უფალმან მიდგომილებაჲ და შვა ძჱ.

Verse: 14      და ეტყოდეს დედანი იგი ნოომინს და ჰრქუეს: კურთხეულ არს უფალი, რომელმან დაგამტკიცა შენ დღეს შვილებაჲ წოდებად სახელი შენი ისრაჱლსა შორის [Š შოვრის].

Verse: 15      და იყოს იგი შენდა მოსაქცეველ სულისა და გამომზრდელ სიბერესა შენსა, რამეთუ სძალმან შენმან შვა ძჱ, რომელ უმჯობჱს არს იგი შენდა შჳდთა ძეთა.

Verse: 16      და მოიქუა ნოომინ ყრმაჲ იგი და დაისუა წიაღთა თჳსთა და ექმნა მას მპოხელ.

Verse: 17      და უწოდეს მას მოძმეთა სასელი და თქუეს: ესუა ძჱ ნოომინს და უწოდეს სახელი მისი იობედ. ესე არს მამაჲ იესესი, მამისა დავითისი.

Verse: 18      და ესე არიან შობანი ფარეზისნი: ფარეზ შვა ესრომ,

Verse: 19      ესრომ შვა არამ, არამ შვა ამინადაბ,

Verse: 20      ამინადაბ შვა ნაასონ, ნაასონ შვა სალმუნ,

Verse: 21      სალმუნ შვა ბოოს, ბოოს შვა იობედ.

Verse: 22      და იობედ შვა იესე [?] და იესე [?] შვა დავით მეფჱ, დიდი, გამორჩეული.
Page of ms. O:  


Book: Hiob 
Hiob

წიგნი მეცხრჱ იობისი

Chapter: 1 
Verse: 1     Page of ms. O: 149r  კაცი ვინმე იყო სოფელსა მას შინა ავსიტისსა, რომელსა სახელი ერქუა იობ. და იყო კაცი იგი ჭეშმარიტ, უბიწო, მართალ, ღმრთის მსახურ, განყენებულ და განშორებულ ყოვლისა საქმისაგან ბოროტისა.

Verse: 2      და იყვნეს ძენი მისნი შჳდ და ასულნი მისნი სამ.

Verse: 3      და იყო საცხოვარი მისი ფრიად: ცხოვარი შჳდ ათას, აქლემები სამ ათას, უღლეული ჴარი ხუთას, ვირი ჴდალი მძოვარი ხუთას და მსახურთა სიმრავლჱ ფრიად. და საქმენი მისნი დიდ იყვნეს ქუეყანასა ზედა. და იყო კაცი იგი აზნაური მზის აღმოსავალისათაგანი.

Verse: 4      და შეკრბიან ძენი მისნი ერთად ურთიერთას და ყვიან ტაძრობაჲ დღითი დღედ. და მოიყვანნიან სამნიცა იგი დანი მათნი ჭამად და სუმად მათ თანა.

Verse: 5      და ვითარცა აღესრულნიან დღენი იგი სუმისა მათისანი, მოავლინის იობ და განწმიდნის იგინი და აღდგის განთიად და შეწირის მათთჳს მსხუერპლი რიცხჳსაებრ მათისა და ზუარაკი ერთი ცოდვათათჳს სულთა მათთაჲსა, რამეთუ თქჳს იობ: ნუსადა ძეთა ჩემთა გონებასა მათსა ბოროტი მოუჴდეს უფლისათჳს. ესრჱთ ყვის იობ ყოველთა დღეთა.

Verse: 6      და ვითარცა იყო დღჱ ესევითარი და მოვიდეს ანგელოზნი ღმრთისანი წარდგომად წინაშე ღმრთისა, და ეშმაკიცა მოვიდა და დადგა მათ თანა.

Verse: 7      და ჰრქუა უფალმან ეშმაკსა მას: Page of ms. O: 149v  ვინაჲ მოხუალ შენ? მიუგო ეშმაკმან მან და ჰრქუა: მომივლიეს ყოველი ქუეყანაჲ და განმივლიეს ცასა ქუეშე და აწ აქა ვარ.

Verse: 8      ჰრქუა მას უფალმან: მიჰხედეა გონებითა შენითა მონასა ჩემსა იობს, რამეთუ არავინ არს მისებრ ქუეყანასა ზედა კაცი უბრალო, ჭეშმარიტ, ღმრთის მსახურ, განშორებულ ყოვლისაგან საქმისა ბოროტისა.

Verse: 9      მიუგო ეშმაკმან და თქუა წინაშე უფლისა: ნუუკუე მეტად ჰმსახურებსა იობ უფალსა?

Verse: 10      ანუ არა შენ მოზღუდეა გარემო მისა და შინაგანი სახლისა მისისაჲ და გარეშჱ ყოველივე, რაჲცა არს მისი, შენ მოიცევ? საქმენი ჴელთა მისთანი აკურთხენ და საცხოვარი მისი მრავალ ჰყავ?

Verse: 11      არამედ მიავლინე ჴელი შენი და შეახე ყოველსა, რავდენი-რაჲ აქუს. პირითა-ღა თუ გაკურთხევდეს.

Verse: 12      მაშინ ჰრქუა უფალმან ეშმაკსა მას: აჰა ეგერა ყოველი, რაჲცა არს მისი, მიგეც ჴელთა შენთა, არამედ მას ნუ შეეხები.

Verse: 13      და იყო დღჱ ესევითარი და ძენი იობისნი და ასულნი მისნი სუმიდეს სახლსა შინა ძმისა მათისა უხუცესისასა.

Verse: 14      და აჰა-ესერა, ღაღადისი მოვიდა იობისა და ჰრქუა: უღლეული ჴართა ჴნვიდა და რემაკი იგი ვირთა მათ ჴდალთა ძოვდა მახლობელად მათსა.

Verse: 15      და მოვიდეს მტყუენავნი და წარიტყუენვეს იგი, და მონანი იგი მოსრნეს მახჳლითა და განვერი მე მარტოჲ და მოვედ თხრობად შენდა.

Verse: 16      Page of ms. O: 150r  და ვიდრე იგი ამას იტყოდა ოდენ, მოვიდა სხუაჲ ღაღადისი და ჰრქუა იობს: ცეცხლი გარდამოვარდა ზეცით და დაწუა ცხოვარი იგი ყოველი და მწყემსნი იგი შეჭამნა ეგრევე; განვერი მე მარტოჲ და მოვედ თხრობად შენდა.

Verse: 17      და ვიდრე იგი ამას იტყოდა ოდენ, მოვიდა სხუაჲ ღაღადისი და ჰრქუა იობს: მჴედარი განიყო სამად გუნდად და გარე-მოადგეს აქლემებსა მას და წარტყუენეს იგი და მონანი იგი მოსწყჳდნეს მახჳლითა; და განვერი მე მარტოჲ და მოვედ თხრობად შენდა.

Verse: 18      და ვიდრე იგი ამას იტყოდა, მოვიდა სხუაჲ ღაღადისი და ჰრქუა იობს: ძენი შენნი და ასულნი შენნი ჭამდეს და სუმიდეს ძმისა მათისა უხუცესისა თანა.

Verse: 19      და მეყსეულად ქარი დიდი მოჴდა უდაბნოჲთ და ეკუეთა ოთხთავე კიდეთა სახლისათა. და დაეცა სახლი იგი ყრმათა შენთა ზედა და მოწყდეს. განვერი მე მარტოჲ და მოვედ თხრობად შენდა.

Verse: 20      და ესრჱთ აღდგა იობ, დაიპო სამოსელი თჳსი და აღიპარსა თმაჲ თავისა თჳსისაჲ და დავარდა ქუეყანასა ზედა და აღდგა და თაყუანის-სცა უფალსა პირსა ზედა თჳსსა.

Verse: 21      და თქუა: მო-ვე შიშუელი ვედ მუცლისაგან დედისა ჩემისაჲთ, შიშუელიცა მივიქცე მუნვე ქუეყანად, უფალმან მომცა და უფალმანცა მიმიღო. ვითარცა უნდა, ეგრეცა იქმნა. იყავნ სახელი უფლისაჲ კურთხეულ.

Verse: 22      ამას ყოველსა ზედა, რომელი Page of ms. O: 150v  შეემთხჳა მას, არარაჲ შესცოდა იობ წინაშე უფლისა და არარაჲ თქუა უგნურებაჲ ღმრთისა მიმართ.

Chapter: 2  
Verse: 1      და იყო დღჱ ესევითარი და მოვიდეს ანგელოზნი ღმრთისანი წარდგომად წინაშე უფლისა,

Verse: 2      და ეშმაკიცა შოვრის მათსა. და ჰრქუა უფალმან ეშმაკსა მას: ვინაჲ მოხუალ შენ? მაშინ თქუა ეშმაკმან წინაშე უფლისა: გამივლიეს ცასა ქუეშე და მომივლიეს ყოვლითურთ და და აწ შენ წინაშე ვარ.

Verse: 3      ჰრქუა მას უფალმან: იხილე სამე აწ მსახური ჩემი იობ? რამეთუ არავინ არს მისებრ ქუეყანასა ზედა კაცი უბიწო, ჭეშმარიტ, ღმრთის მსახურ, განყენებულ და განშორებულ ყოვლისაგან საქმისა ბოროტისა და მერმე აქუსღა-ვე უმანკოებაჲ, ხოლო შენ სთქუ მონაგები მისი ცუდად წარწყმედად.

Verse: 4      მიუგო ეშმაკმან და ჰრქუა უფალსა: ტყავი ტყავისა წილ და რავდენი-რაჲ არს კაცისაჲ, სულისა თჳსისათჳს მიუზღვის.

Verse: 5      ხოლო აწ მიავლინე ჴელი შენი და შეახე ძუალთა მისთა [და ჴორცთა მისთა], უკუეთუ განმარტებულად თაყუანი(ს)-გცეს, გინა თუ გაკურთხევდეს შენ.

Verse: 6      და ჰრქუა უფალმან ეშმაკსა მას: აჰა ეგერა, მოგცემ შენ მას, გარნა სულსა მისსა ერიდე.

Verse: 7      და გამოვიდა ეშმაკი იგი უფლისაგან და დასდვა იობს წყლულებაჲ ბოროტი ფერჴითგან ვიდრე თავადმდე, შეჭურა იგი ფაქლითა.

Verse: 8      და მოიღო იობ კეცი, რაჲთა წუთხსა იხუეტდეს და დაჯდა იგი სკორეთა ზედა გარეშე ქალაქსა.

Verse: 9      და ვითარცა Page of ms. O: 151r  ჟამი მრავალი წარჴდა, ჰრქუა მას ცოლმან მისმან: ვიდრე დაგითმენიეს და იტყჳ:

Verse: 9a      აჰა-ესერა მოველი ჟამსა მცირედ-ღა და მოიწიოს სასოებაჲ მაცხოვარებისა ჩემისაჲ?

Verse: 9b      აჰა-ესერა წარწყმდა საჴსენებელი შენი ქუეყანით, ძენი და ასულნი, მუცლისა ჩემისა ტკივილნი ჩემნი და სალმობანი, რომელთათჳს ცუდად დავშუერ რუდუნებითა;

Verse: 9c      და შენ ეგერა თჳთ მყრალობასა მატლთასა ჰზი და ღამეთა ათევ ჰაერთა ქუეშე;

Verse: 9d      მე შეცთომილი და მსახური შენი, ადგილითი-ადგილად და სახლითი-სახლად მოველოდი მზესა, ოდესმე დაჰჴდეს, რათა განვისუენო შრომათაგან ჩემთა და სალმობათა, რომელთა მოუცავ, არამედ აწ თქუ ნურაჲ სიტყუა უფლისა მიმართ და მოჰკუდე.

Verse: 10      ხოლო იობ მიჰხედა მას: ვითარცა ერთი უგუნურთაგანი დედათაჲ იტყჳ; უკუეთუ კეთილი იგი მოვიღეთ ჴელისაგან უფლისა, ბოროტი ესე ვერ მოვითმინოთა? ამას ყოველსა ზედა რავდენი შეემთხჳა მას, არარაჲ ცოდა იობ ბაგითა თჳსითა წინაშე უფლისა.

Verse: 11      და ვითარცა ესმა სამთა მათ მეგობართა მისთა ყოველი ესე ბოროტი, რომელი მოიწია მის ზედა, მოვიდეს კაცად-კაცადი სოფლისაგან თჳსისა ხილვად მისა, რაჲ-იგი შეემთხჳა მას. ელიფას, თემანელთა მეფჱ, ბალდას, სავქელთა მთავარი, სოფარ, მინეველთა მეფჱ, და მოვიდეს მისა ერთბამად ნუ/გეშინის-ცემად Page of ms. O: 151v  და ხილვად მისა.

Verse: 12      ვითარცა იხილეს შორით, ვერ იცნეს იგი და ღაღად-ყვეს ჴმითა მაღლითა და ტიროდეს. და გარდაიპო კაცად-კაცადმან სამოსელი თჳსი და მიწაჲ გარდაისხეს თავსა.

Verse: 13      და დასხდეს მის თანა შჳდ დღე [და შჳდ ღამე] და არავინ მათგანი იტყოდა არას, რამეთუ ხედვიდეს წყლულებასა მისსა ბოროტსა და დიდსა ფრიად.

Chapter: 3  
Verse: 1      და ამისა შემდგომად აღაღო იობ პირი თჳსი და სწყევდა დღეთა თჳსთა

Verse: 2      და თქუა:

Verse: 3      წარწყმდინ დღჱ იგი, რომელსა მე ვიშევ, და ღამჱ იგი, რომელსა თქუეს, ვითარმედ: წული არს.

Verse: 4      ღამე იგი იყავნ ბნელ და ნუ გამოიძიოს უფალმან ზეგარდამო, ნუცა მოვალნ მას ზედა ნათელი.

Verse: 5      დაიპყარნ იგი ბნელმან და აჩრდილმან სიკუდილისამან. ...

Verse: 6      .. ნუ იყოფინ იგი დღედ წელიწადისად, ნუცა შეერაცხებინ დღეთა თუეთასა.

Verse: 7      არამედ ღამჱ იგი იყავნ სალმობით და ნუ მოვალნ მას ზედა სიხარული და ნუცა მხიარულებაჲ.

Verse: 8      არამედ წყევენ იგი, რომელმან წყეოს დღე იგი, რომელი-იგი ჴელთ-დებად ვალს ვეშაპსა მას დიდსა.

Verse: 9      დაბნელდედ ვარსკულავნი მის ღამისანი და ნუ დაადგრებინ, ნუცა განათლებად მოვალს და ნუ იხილავნ მთიებსა აღმომავალსა.

Verse: 10      რამეთუ არა დაჰჴშნა ბჭენი საშოჲსა დედისა ჩემისანი, და გან-მცა-მაშორა სალმობაჲ თუალთაგან ჩემთა.

Verse: 11      რაჲსათჳს მუცელსავე შიდა არა მოვკუედი? Page of ms. O: 152r  საშოჲთ რაჲ გამოვედ, და არა მეყსეულად წარვწყმდი?

Verse: 12      ანუ რაჲსათჳს შემემთხჳნეს მუჴლნი ამქუმელთა ჩემთანი, ანუ რაჲსათჳს ძუძუთა განმზარდეს მე?

Verse: 13      აწმცა დაწოლილ ვარ და დაყუდებულ, და-მცა-ვიძინე, და განვისუენე

Verse: 14      მეფეთა თანა მზრახვალთა ქუეყანისათა, რომელნი იზახებდეს მახჳლებითა მათითა,

Verse: 15      ანუ მთავართა, რომელთა თანა იყო ოქროჲ ფრიად, რომელთა აღავსნეს სახლნი მათნი ვეცხლითა;

Verse: 16      ანუ ვითარცა მორყუნილი რაჲ გამოჴდის საშოჲთ, ანუ ვითარცა ჩჩჳლნი, რომელთა არა იხილეს ნათელი;

Verse: 17      მუნ უღმრთოთა თანა აღაგზნეს გულისწყრომაჲ რისხვისაჲ, მუნ განისუენეს მაშურალთა ჴორცითა,

Verse: 18      ერთბამად, საუკუნეთა მათ არა ესმინ ჴმაჲ ხარკის მკრებელთაჲ.

Verse: 19      მცირჱ და დიდი მუნ არს და მსახური ... უფლისა თჳსისაჲ.

Verse: 20      რაჲსათჳსმე მოეცა განმწარებულთა ნათელი და ცხორებაჲ, რომელნი სალმობასა შინა არიან სულნი?

Verse: 21      რომელთა სწადის სიკუდილი და ვერ მიემთხჳნიან და ეძიებედ მას ვითარცა საფასესა,

Verse: 22      და მხიარულ იქმნიან, რაჟამს მიემთხჳნიან?

Verse: 23      რამეთუ სიკუდილი კაცისა განსუენებაჲ არს, და შეაყენნა ღმერთმან მათ ზედა.

Verse: 24      უწინარეს საზრდელისა ჩემისა სულთქმანი მოიწევიან. ვცრემლოვი შიშითა.

Verse: 25      [რამეთუ შიში], რომლისათჳს ვზრუნევდი, მოიწია ჩემ ზედა და რომელსა ვეჭუდი, შემემთხჳა მე.

Verse: 26      Page of ms. O: 152v  ვერცა მშჳდობით ვიყავ, ვერცა ყუდროებით და ვერცა განვისუენებ და მოიწია ჩემ ზედა რისხვაჲ.

Chapter: 4  
Verse: 1      მიუგო ელიფას თემანელმან და ჰრქუა:

Verse: 2      ნუუკუე მრავალ გზის თქუმულ არიან შენდამი? შრომით მაგას სიტყუათა შენთასა ვინ დაუთმოს?

Verse: 3      და ღათუ შენ განსწავლენ მრავალნი და ჴელთა უძლურთასა ნუგეშინის-გეცა,

Verse: 4      და სნეულნი აღგედგინნეს და მუჴლთა უძლურთასა კურნებაჲ-გეცა,

Verse: 5      აწმცა მოწევნულ არს შენ ზედა სალმობაჲ და შეგეხო შენ, ხოლო შენ იწრაფე.

Verse: 6      ანუ არა აწ შიში ეგე შენი არს უგუნურებით და სასოებაჲ შენი და უკეთურებაჲ გზათა შენთა?

Verse: 7      აწ მოიჴსენე: ვინ-მე წმიდა იყო და წარწყმდა, ანუ ოდეს სადა ჭეშმარიტნი ძირითურთ აღიფხურნეს?

Verse: 8      ვითარცა სახედ ვიხილენ, რომელნი-იგი უჯეროსა ჴნვიდეს, ხოლო რომელნი სთესვიდეს, სალმობაჲ მოიმკონ მათ.

Verse: 9      ბრძანებითა უფლისაჲთა წარწყმდენ და სულითა რისხვისა მისისაჲთა განირყუნენ.

Verse: 10      ძალი ლომისაჲ და ჴმაჲ ლომისა ძუვისაჲ, ზახებაჲ ვეშაპთაჲ დაშრტა.

Verse: 11      ჯინჭველ-ლომი მოისპო, რამეთუ არა იყო მისა საზრდელ. ლეკუთა ლომისათა დაუტევეს ერთმან ერთი.

Verse: 12      უკუეთუმცა სიტყუაჲ რაჲმე ჭეშმარიტი ყოფილ იყო თქუმულთა შინა შენთა, არამცა რაჲ Page of ms. O: 153r  ბოროტი შემთხუეულ იყო შენდა. აწ არა ნუ უფალი არს, რომელმან ასწავის გულისჴმის-ყოფაჲ და მეცნიერებაჲ?

Verse: 13      შიშითა და ოხრითა ღამისათა დაეცის შიში კაცთა ზედა.

Verse: 14      ზარი შემემთხჳა მე და შიში და დიდად ძუალნი ჩემნი შეაძრწუნნეს.

Verse: 15      და სული პირად ჩემდა მოიწია. შეძრწუნდეს თმანი ჩემნი და ჴორცნი.

Verse: 16      და აღვდეგ ... და არა იყო ხატი წინაშე თუალთა ჩემთა, არამედ ნიავი და ჴმაჲ ხოლო მესმოდა.

Verse: 17      აწ რაჲ? ნუუკუე წმიდა სამე იყოს კაცი წინაშე უფლისა, ანუ საქმეთა თჳსთაგან უბიწო იყოს კაცი?

Verse: 18      ანუ მონათა თჳსთა არა-მე არწმუნოსა და ანგელოზთათჳს დრკუდ რაჲმე განიზრახა?

Verse: 19      ხოლო დამკჳდრებულნი იგი სახლსა შინა თიჴისასა, რომელნი-ესე მისვე თიჴისაგანნი ვართ, რავდენ დასცნა იგინი მღილის სახედ?

Verse: 20      და განთიადითგან მწუხრადმდე არღარა არიან, რამეთუ ვერ ეძლო მათ თავთა თჳსთა შეწევნად და წარწყმდეს.

Verse: 21      მოჰბერა მათ ზედა და განჴმეს [წარწყმდეს], რამეთუ არა აქუნდა მათ სიბრძნე.

Chapter: 5  
Verse: 1      ხადოდე-ღა შენ, უკუეთუ ვინმე გერჩდეს, გინა თუ ანგელოზთაგანი წმიდათაჲ იხილო.

Verse: 2      და რამეთუ უგუნური იგი რისხვამან მოკლის, ხოლო შეცთომილი იგი მოაკუდინის შურმან.

Verse: 3      მე ვიხილენ უგუნურნი, რომელთა ძირნი დაებნეს, არამედ მეყსეულად შეიჭამა როჭიკი მათი.

Verse: 4      განეშორნეს ძირნი მათნი ცხორებისაგან და იქენჯნებოდეს Page of ms. O: 153v  იგინი კართა ზედა უნაკლულევანჱსთასა და არავინ იყოს განმრინებელ მათა.

Verse: 5      რამეთუ, რაჲ-იგი მათ შეიკრიბეს, მართალთა შეჭამონ და იგინი ბოროტისაგან ვერ განერნენ, გამოიწოვენ ძალი მათი.

Verse: 6      რამეთუ არა გამოჴდის ქუეყანით ბნელი, არცა მთათაგან აღმოსცენდის სალმობაჲ,

Verse: 7      არამედ კაცი იშვების სალმობად, მართუენი ყანჩისანი მაღალსა ფრინვენ.

Verse: 8      არა ეგრე, არამედ მე უფალსა ღმერთსა ვევედრებოდე და უფალსა ღმერთსა ყოვლისა მპყრობელსა ვხადოდი,

Verse: 9      რომელმან ქმნნა დიდ-დიდნი და გამოუკლეველნი დიდებულნი და საკჳრველნი, რომელთაჲ არა არს რიცხჳ;

Verse: 10      რომელმან მოსცის წჳმაჲ ქუეყანასა და მოავლინის წყალი ცასა ქუეშე;

Verse: 11      რომელმან ქმნნის მდაბალნი მაღლად და წარწყმედულნი აღმართნის,

Verse: 12      დააგნის ზრახვანი წარმართთანი და არა ქმნის ჴელთა მათთა ჭეშმარიტებაჲ.

Verse: 13      რამეთუ წარეწიის ბრძენთა გონიერებითა და ზრახვა იგი მრავალმთხზველთა განაქარვის.

Verse: 14      დღისი შეემთხჳოს მათ ბნელი და შუა სამხრის ეჩქუეფებოდიან, ვითარცა შუა ღამეს

Verse: 15      წარწყმდედ იგინი ბრძოლასა შინა, უძლური იგი განერეს ჴელისაგან ძლიერისა.

Verse: 16      იყავნ უძლურისაჲ მის სასოებაჲ და ცრუისაჲ მის პირი დაიყავნ.

Verse: 17      ხოლო ნეტარ არს კაცი, რომელსა ამხილა უფალმან; სწავლასა ყოვლისა მპყრობელისასა ნუ განეშორები,

Verse: 18      Page of ms. O: 154r  რამეთუ მან ამხილის და მერმე კუალად მოაგის; დასცა და ჴელთა მისთა განკურნეს.

Verse: 19      ექუს გზის ბოროტისაგან გიჴსნეს შენ და მეშჳდესა მას არა შეგეხოს შენ ბოროტი.

Verse: 20      სიყმილსაგან და სიკუდილისა გიჴსნეს შენ, ბრძოლასა შინა ჴელისაგან მახჳლისა განგარინოს შენ.

Verse: 21      გუემისაგან ენისა დაგიფაროს შენ და არა გეშინოდის შენ ბოროტისაგან მომავალისა.

Verse: 22      ცრუთა და უსჯულოთა ეკიცხევდე და მჴეცთაგან ველურთა არა გეშინოდის.

Verse: 23      რამეთუ მჴეცნი ველურნი დაგიმშჳდნენ შენ.

Verse: 24      მაშინ სცნა, რამეთუ მოღუაწება არს სახლსა შენსა და წესმან სახლისა საყოფლისა შენისამან არა ცოდოს.

Verse: 25      მაშინ სცნა, რამეთუ მრავალ არს ნათესავი შენი და შვილნი შენნი, ვითარცა ყოველი მწუანვილი ველისაჲ.

Verse: 26      და მიხჳდე საფლავად, ვითარცა იფქლი ჟამისაჲ ჟამსა თჳსსა მომკილი, ანუ ვითარცა ზჳნი კალოჲსაჲ ჟამად-ჟამად შეკრებული.

Verse: 27      აჰა-ესერა ესრჱთ გამოვიკულიეთ და ესე არს, რომელი გუასმიეს, ხოლო შენ ცან თავისაჲ შენისაჲ, რაჲ შენ გიქმნიეს.

Chapter: 6  
Verse: 1      მიუგო იობ და ჰრქუა:

Verse: 2      უკუეთუმცა ვინმე წონით აღწონნა რისხვანი ჩემნი და სალმობანი ჩემნი და აღიხუნა სასწორითა ერთბამად,

Verse: 3      ქჳშისამცა ზღჳს კიდისა უმძიმჱს იპოვნეს. არამედ, ვითარ საგონებელ არს, სიტყუანი ჩემნი ვიდრემე არიან ბოროტ.

Verse: 4      Page of ms. O: 154v  რამეთუ ისარნი უფლისანი ჴორცთა ჩემთა განწონილ არიან, რომელთა გულის წყრომაჲ მათი გამოსწოვს სისხლთა ჩემთა, რაჟამს სიტყუად ვიწყე, დამწერტედ მე.

Verse: 5      აწ უკუე რაჲმე არს? ცუდად-მე რას ჴმობსა ვირი ველური? არამედ საზრდელსა ეძიებნ. ანუ თუ აღუტევის ჴმაჲ ჴარმან ბაგასა ზედა, წინაშე რაჲ უცნ საზრდელი?

Verse: 6      ანუ იჭამოს პური მარილისა? ანუ თუ არს გემოჲ სიტყუათა შინა ცუდთა?

Verse: 7      რამეთუ ვერ ჴელ-ეწიფების დაცხრომად სულსა ჩემსა. მყრალად ვხედავ საზრდელსა ჩემსა, ვითარცა სულ-მყრალობასა ლომისასა.

Verse: 8      უკუეთუ მომცეს მე უფალმან, და მივიდეს თხოვაჲ ჩემი, და სასოებაჲ ჩემი მომცეს ღმერთმან.

Verse: 9      იწყო უფალმან და მწყლა მე. და სრულიად ნუ მომკლავნ მე.

Verse: 10      იყავნ ჩემდა ქალაქი ესე საფლავ, რომლისა ზღუდეთა ზედა ვიქცეოდე, არა ვერიდო, რამეთუ არა ვეცრუვო სიტყუათა წმიდათა ღმრთისა ჩემისათა.

Verse: 11      რაჲ-მე არს ძალი ჩემი, რამეთუ დავითმინო? ანუ რაოდენ არს ჟამი ჩემი, რამეთუ თავს-იდვას სულმან ჩემმან?

Verse: 12      ნუუკუე ძალი ლოდისაჲ არს ძალი ჩემი, ანუ ჴორცნი ჩემნი არიან რვალისანი?

Verse: 13      ანუ მე არა მას ვესევდ? შეწევნაჲ ჩემი მისგან არს, განმეშორა ძალი ჩემი,

Verse: 14      განმწუართა მე წყალობაჲ მისი, მოღუაწებამან უფლისამან უგულებელს-მყო მე

Verse: 15      Page of ms. O: 155r  არა მომხედეს მე მახლობელთა ჩემთა, ვითარცა ჴევი ღუარისაჲ მოვაკლდი და ვითარცა ღელვაჲ წარვჴედი.

Verse: 16      რომელთა-იგი ჩემდა ეშინოდა, აწ ზედა დამესხმიან, ვითარცა თოვლი, გინა მყინვარი დაყინებული

Verse: 17      რაჲ დადნის სიცხისაგან და არა საცნაურ არნ, სადა-იგი იყო.

Verse: 18      ეგრეცა მე დავშთი ყოველთა მიერ, წარვწყმდი და სახლისაგან განვვარდი.

Verse: 19      იხილენით გზანი თემანელთანი და ალაგნი ესებონელთანი, რომელნი მოსაზღვრე არიან.

Verse: 20      და სირცხჳლის თანა-მდებ იყვნენ და რომელნი იგი ქალაქებსა და საფასეთა მოსავ არიან.

Verse: 21      ხოლო აწ თქუენ ეგერა მეტად მექმნენით მე უწყალო მის წილ, რაჲთა-მცა იხილეთ წყლულებაჲ ესე ჩემი და შეგეშინა.

Verse: 22      აწ უკუე რაჲ? ნუ თქუენგან რასმე ვითხოვ, ანუ ძალისა თქუენისა მოქენე რას-მე ვარ?

Verse: 23      რაჲთამცა განმარინეთ მე ჴელთაგან მტერთასა, ანუ ჴელისაგან ძლიერთაჲსა მიჴსენით მე.

Verse: 24      მასწავეთ მე და მე დავდუმნე; უკუეთუ რას ცთომილ ვარ, მითხართ მე.

Verse: 25      არამედ მსგავს არიან ამაოსა ჭეშმარიტისა სიტყუანი, არა თუ თქუენგან ძალსა რასმე ვითხოვ.

Verse: 26      არცაღა მხილებამან სიტყუათა თქუენთამან დამაცხროს მე, არცა თქუმული ეგე სიტყუათა თქუენთაჲ თავს-ვიდვა.

Verse: 27      გარნა ესე, რამეთუ ვითარცა ობოლსა ზედა მომივალთ და ზედადამესხმით მეგობარსა თქუენსა.

Verse: 28      Page of ms. O: 155v  აწ ესერა მივხედო პირსა თქუენსა და არა ვტყუვო.

Verse: 29      დასხედით და ნუ იყოფინ სიცრუვჱ და მერმე კუალად სამართალსავე შეერთენით,

Verse: 30      რამეთუ არა არს ენასა ჩემსა სიცრუჱ, ანუ არა სასაჲ ჩემი გულისჴმის-ყოფასა იწურთის?

Chapter: 7  
Verse: 1      აწ არამე განსაცდელი არს ცხორებაჲ კაცისაჲ ქუეყანასა ზედა, ვითარცა მორეწისა მდღევრისა ჟამი მისი?

Verse: 2      ანუ ვითარცა მსახური, რომელი მოშიშ არნ უფლისა თჳსისა და ძრწინ აჩრდილისაგან მისისა, და ვითარცა მოსასყიდლჱ, რომელი მოელინ სასყიდელსა თჳსსა?

Verse: 3      ეგრეცა მე დავითმინენ თუენი ცუდნი და ღამენი სალმობათანი მოცემულ არიან ჩემდა.

Verse: 4      ოდეს დავწვი, ვთქუ: ოდეს-მე განთენეს? და აღ-რა-ვდგი, კუალად ვთქუ: ოდეს-მე მწუხრი? რამეთუ აღვივსი სალმობითა მწუხრითგან ვიდრე განთიადმდე.

Verse: 5      შესუარულ არიან ჴორცნი ჩემნი საძაგელებითა მატლთაჲთა, დავადნობ ძნუნსა ქუეყანისასა წუთხისა ხუეტითა.

Verse: 6      ხოლო ცხორებაჲ ჩემი არს უსულმცირჱს თქუმისა, წარწყმდა ცუდითა სასოებითა.

Verse: 7      მო-უკუე-იჴსენეთ, რამეთუ სული არს ცხორებაჲ ესე ჩემი და არღარა მოქცევად არს თუალი ჩემი ხილვად კეთილისა.

Verse: 8      ვერ განმიცდის მე თუალი ჩემი ხილვად ჩემდა; თუალნი შენნი ჩემ ზედა, და არღარა ვარ.

Verse: 9      Page of ms. O: 156r  ვითარცა ღრუბელი რაჲ გარდაწმდის ცით; უკუეთუ შთავიდეს კაცი ჯოჯოხეთა, არღარა აღმოჴდეს.

Verse: 10      არცა მოიქცეს სახლსა თჳსსა, მერმე არცაღა იცნა იგი ადგილმან თჳსმან.

Verse: 11      აწ უკუე არცაღა მე ვერიდო პირითა ჩემითა, არამედ ვიტყოდი, რამეთუ ურვასა შინა ვარ, აღვაღო სიმწარითა სულისა ჩემისაჲთა პირი ჩემი.

Verse: 12      აწ უკუე ზღუაჲ მე ვარ ანუ ვეშაპი, რამეთუ დააწესე ჩემ ზედა საცოჲ?

Verse: 13      ვთქუ, ვითარმედ: ნუგეშინის-მცეს მე ცხედარმან ჩემმან და აღვიხუნე თავით ჩემით თჳსაგან სიტყუანი სასუენებელსა ჩემსა ზედა.

Verse: 14      მაშინებ მე ძილსა შინა და საჩუენებელითა მწყლავ მე;

Verse: 15      განმაშორებ სულისაგან ჩემისა საშუმინველსა ჩემსა და სიკუდილითა ძუალთა ჩემთა.

Verse: 16      არა უკუნისადმდე ცხოველ ყოფად ვარ, რაჲთამცა დავითმინე; განმეშორე ჩემგან, რამეთუ ცუდად არს ცხორებაჲ ჩემი.

Verse: 17      რაჲ არს კაცი, რამეთუ განადიდე იგი? ანუ ვითარ ერჩი გონებასა მისსა?

Verse: 18      ანუ მოხედვაჲ მისი ჰყოა განთიადმდე და განსუენებად მოიყვანო იგი?

Verse: 19      ვიდრემდე არა მიტევებ მე და არცა დამაცადებ მე? ვიდრემდე შთავთქნე ნერწყუანი ჩემნი სალმობით?

Verse: 20      უკუეთუ მე ვცოდე, რაჲ-მე ძალ-მიც შენდა ყოფად, რომელმან-ეგე იცნი გონებანი კაცთანი? რაჲსათჳს მყავ მე მოქენე შენდა და ვარ შენდა Page of ms. O: 156v  ტჳრთად?

Verse: 21      ანუ რად არა ჰყვენ ურჩულოებათა ჩემთა დავიწყებანი და განწმედაჲ ცოდვათა ჩემთაჲ? აწ ესერა მიწად მივიქცევი და განთიადმდე არღარა ვიყო.

Chapter: 8  
Verse: 1      მიუგო ბალდად სავქელმან და ჰრქუა:

Verse: 2      ვიდრემდე იტყოდი მაგას სულითა მრავლის მეტყუელითა პირითა შენითა?

Verse: 3      ნუუკუე უფალმან ნაწილი საჯოს, ანუ რომელმან შექმნა ყოველივე, ცვალოს სამართალი?

Verse: 4      უკუეთუ ძეთა შენთა ცოდეს წინაშე მისსა, მოუვლინა ჴელითა უსჯულოებისა მათისათჳს.

Verse: 5      ხოლო შენ აღიმსთუე უფლისა მიმართ ყოვლისა მპყრობელისა ვედრებით.

Verse: 6      უკუეთუ წმიდა იყო და ჭეშმარიტ, ვედრებისა შენისაჲ ისმინოს და მოგაგოს ნაყოფი სიმართლისაჲ.

Verse: 7      და იყოს პირველი იგი შენი მცირედ, ხოლო უკუანაჲსკნელი იგი შენი ურიცხუ.

Verse: 8      ჰკითხეთ-ღა ნათესავსა მას პირველსა და გამოიძიე ნათესავითი-ნათესავად მამათაჲ,

Verse: 9      რამეთუ საწუთრონი ვართ და არა ვიცით, რამეთუ აჩრდილ არს ცხორებაჲ ჩუენი ქუეყანასა ზედა.

Verse: 10      ანუ არა ამათ გასწაონ და გითხრან შენ და გულისაგან გამოიხუნენ სიტყუანი?

Verse: 11      ნუუკუე აღმოსცენდეს ჭილი თჳნიერ წყლისა, ანუ აღმაღლდის ბანჯარი ურწყველად?

Verse: 12      ძირთა ზედა-ღა იყოს და ვერ მოითიბოს პირველ, ვიდრე არა მოირწყოს ყოველი მწუანვილი, განჴმეს იგი.

Verse: 13      Page of ms. O: 157r  ესრე იყოს აწ აღსასრული ყოველთაჲ, რომელთა დაჰვიწყებიეს უფალი, რამეთუ სასოებაჲ უღმრთოთა წარწყმდეს.

Verse: 14      და უმკჳდრო იყვნენ სახლნი მათნი, დედაზარდლის ქსელ იყვნენ სახლნი მათნი.

Verse: 15      და-ღათუ-ამტკიცნენ სახლნი მათნი, ვერვე დგენ, შე-ღათუ-იკრძალონ იგი, ვერვე დაუთმოს,

Verse: 16      რამეთუ ნედლ არს იგი მზისაგან და სიხენეშისაგან მისისა მორჩი მისი გამოჴდის.

Verse: 17      შესაკრებელსა ქვათასა დაწვეს და შორის ღჳნჭათა ცხონდეს.

Verse: 18      უკუეთუ შთანთქას, ადგილი იგი უვარის-ყოფად დგეს მისთჳს. არა გიხილავსა ესევითარი?

Verse: 19      რამეთუ დაქცევაჲ უღმრთოთაჲ ესე არს, ხოლო ქუეყანით სხუაჲ აღმოაცენის,

Verse: 20      რამეთუ უფალმან არა განიშოროს უბიწოჲ იგი, ხოლო ყოველი ძღუენი უღმრთოთაჲ არა შეიწიროს.

Verse: 21      და პირნი ჭეშმარიტთანი აღავსნეს სიცილითა და ბაგენი მათნი აღსაარებითა.

Verse: 22      ხოლო მტერთა მათთა შეიმოსონ სირცხვილი და ნაწილი უღმრთოთაჲ არა იყოს.

Chapter: 9  
Verse: 1      მიუგო იობ და ჰრქუა:

Verse: 2      ჭეშმარიტად უწყი, რამეთუ ეგე ეგრე არს. ვითარ-მე უკუე იყოს კაცი მართალ წინაშე უფლისა?

Verse: 3      და ღათუ უნდეს საშჯელად მისა, არავე ისმინოს მისი, რაჲთა არა სიტყუა-უგოს მას ერთისა წილ სიტყჳსა მისისა ათასისაგან.

Verse: 4      რამეთუ ბრძენ არს გონებითა, ძლიერ არს და დიდ, ვინ-მე უკუე ფიცხელ იქმნა მის წინაშე და დაუთმო?

Verse: 5      რომელი დააძუელებს მთათა Page of ms. O: 157v  და არა იციან; რომელმან დააქცინის იგინი რისხვითა;

Verse: 6      რომელმან შეძრის ცაჲ ქუეშე საფუძველითურთ და სუეტნი მისნი იძრვიედ;

Verse: 7      რომელმან უბრძანის მზესა და არა აღმოჰჴდეს და ვარსკულავთა ზედა დაჰბეჭდოს;

Verse: 8      რომელმან გარდაართხნა ცანი მხოლომან და ვალს იგი ზღუასა ზედა ვითარცა ჴმელსა;

Verse: 9      რომელმან შექმნა ჴომნი და მწუხრისა ვარსკულავი და ურემ-ჴარნი და საუნჯე სამხრისაჲ;

Verse: 10      რომელმან ქმნნა დიდ-დიდნი და გამოუკულეველნი, დიდებულნი და საკჳრველნი, რომელთაჲ არა არს რიცხჳ.

Verse: 11      უკუეთუ ზედა გარდამჴდეს, ვერ ვიხილო იგი; ანუ თანა-წარმჴდეს, ვერცა ეგრეთ ვცნა.

Verse: 12      უკუეთუ გარე-მიიქცეს, ვინ მოაქციოს? ანუ ვინ ჰრქუას მას ვითარმედ: რაჲ ეგე ჰყავ?

Verse: 13      რამეთუ მან თავადმან გარე მიაქციოს რისხვაჲ და მის მიერ დამდაბლდეს ვეშაპნი იგი ცასა ქუეშე.

Verse: 14      უკუეთუ ისმინოს ჩემი უფალმან. ანუ თუ განსაჯნეს სიტყუანი ჩემნი,

Verse: 15      ვიყო ღათუ მართალ, არავე ისმინოს ჩემი, სამართალთა მისთა ვევედრებოდი.

Verse: 16      უკუეთუ ვხადოდი და ისმინოს, არავე მრწმენეს, ვითარმედ ისმინა ჩემი.

Verse: 17      ნუ წყუდიადითა შემმუსროს მე, რამეთუ მრავალი შემუსრვაჲ ყო ჩემ ზედა ცუდად.

Verse: 18      არა მიტევებს მე სულისა აღმოტევებად, რამეთუ აღმავსო მე სიმწარითა.

Verse: 19      და რამეთუ ძალითა ძლიერ არს, ვინ-მე უკუე განკითხვათა მისთა წინააღუდგეს?

Verse: 20      Page of ms. O: 158r  და ღათუ ვარ მე მართალ, პირი ჩემი უშჯულოვე არს, და ღათუ უბიწო ვარ, ეგრეთცა დრკუდვე გამოვჩნდე.

Verse: 21      უღმრთო თუ რაჲ ვიქმენ, არა ვიცი სულითა ჩემითა, გარნა რამეთუ მიღებულ არს ცხორებაჲ ჩემი.

Verse: 22      ამისთჳს ვთქუ: დიდი და ძლიერი წარწყმიდის რისხვამან.

Verse: 23      რამეთუ უკეთურნი იგი სიკუდილითა განსაკჳრვებელითა მოისრნენ, რამეთუ მართალნი საცინელ იქმნნეს.

Verse: 24      მიცემულ არიან იგინი ჴელთა უღმრთოთასა, პირი მსაჯულთა მისთაჲ დაფაროს, უკუეთუ არა იგივე თავადი არს, [ვინ არს]?

Verse: 25      ხოლო ცხორებაჲ ჩემი უმალჱს არს მსრბოლისა, წარივლტოდეს და არა იხილეს.

Verse: 26      ანუ არს ნავისა კუალი გზისაჲ, ანუ ორბისა მფრინვალისაჲ, რომელი ეძიებნ საჭმელსა?

Verse: 27      და ღათუ ვიტყოდი, და-ვე-მავიწყდეს სიტყუად, დავიკიდო პირი ჩემი და სულთ-ვითქუნე,

Verse: 28      და ვძრვიდე ყოველთა ასოთა ჩემთა; ვიცი, რამეთუ არა უბრალოდ განმიტეო მე.

Verse: 29      და რამეთუ ვარ მე უღმრთოჲ, რაჲსა არა მოვკუედი?

Verse: 30      გინ-ღათუ-ვიბანო თოვლითა და განვწმიდნე ჴელითა წმიდითა,

Verse: 31      ეგრეცა დიდად მწინკულითა შემღებე მე. მომიძაგა მე სამოსელმან ჩემმან.

Verse: 32      რამეთუ არა ხარ კაცი ჩემებრი, რომელსამცა სიტყუა-უგე, რაჲთა მოვიდეთ ერთბამად საშჯელად.

Verse: 33      იყო ხოლო თუმცა ვინ შუვამდგომელ და მამხილებელ და რომელმანცა ისმინა შოვრის ჩუენსა!

Verse: 34      განმაშორენ ჩემგან კუერთხი მისი Page of ms. O: 158v  და შიში მისი ნუ შემაძრწუნებნ მე.

Verse: 35      და არა მეშინოდის, არამედ ვიტყოდი, რამეთუ არა ეგრე შემიცნობიეს თავსა ჩემსა.

Chapter: 10  
Verse: 1      რავდენ-ესე დავშურები სულითა ჩემითა, იწროებით აღმოუტევნე მის ზედა სიტყუანი ჩემნი, ვიტყოდი სიმწარითა სულისა ჩემისაჲთა ურვით.

Verse: 2      და ვჰრქუა უფალსა: ნუ უღმრთოებასა მასწავებ მე? და რაჲსათჳს ესრჱთ დამსაჯე მე?

Verse: 3      ანუ კეთილ არს შენდა, უკუეთუ შეგცოდო, რამეთუ განიშორე ქმნული ჴელთა შენთაჲ და ზრახვასა უღმრთოთასა მოჰხედე?

Verse: 4      ანუ ვითარცა კაცი ჰხედავნ, ეგრე ჰხედავ შენ? ანუ კაცისა ხილვისაებრ იხილო შენ?

Verse: 5      ანუ ცხოვრებაჲ შენი კაცობრივი არს? ანუ წელნი შენნი კაცისანია?

Verse: 6      რამეთუ გამოიძიენ უშჯულოებანი ჩემნი და ცოდვანი ჩემნი გამოიკულიენ.

Verse: 7      ვიცი, რამეთუ არა უღმრთო ვიქმენ, არამედ ვინ-მე არს, რომელმან ჴელთა შენთაგან განმარინოს მე?

Verse: 8      ჴელთა შენთა შემქმნეს მე და დამბადეს მე, ამისა შემდგომად მიმაქციე და დამეც მე.

Verse: 9      მოიჴსენე, რამეთუ თიჴაჲ დამბადე მე და მიერ კუალად მიწადვე მიმაქცევ მე

Verse: 10      ანუ არა ვითარცა სძჱ მომწუელე მე და შემყავ მე, ვითარცა ხაჭოჲ?

Verse: 11      ტყავი და ჴორცი შემმოსე, ძუალითა და ძარღჳთა შემამაგრე მე.

Verse: 12      ცხორებაჲ დასდევ ჩემ ზედა, მოღუაწებაჲ შენი სცვიდა სულსა ჩემსა.

Verse: 13      ესე მაქუს შენ მიერ და Page of ms. O: 159r  ვიცი, რამეთუ ყოველივე ძალ-გიც და უძლურებაჲ არარაჲ არს შენ თანა.

Verse: 14      და ღათუ ვცოდე, და-ვე-მიცევ მე და უშჯულოებისაგან არა უბრალო მყავ მე.

Verse: 15      უკუეთუ უღმრთო ვიქმენ, ვაჲ მე; და ღათუ მართალ ვიყო, ეგრეცა ვერვე ძალ-მიც ზე [?] აღხილვად, რამეთუ სავსე ვარ გინებითა.

Verse: 16      და მონადირებულ ვარ ვითარცა ლომი კლვად, და მიმაქცევ და კუალად ბოროტად მტანჯავ მე.

Verse: 17      და განაახლებ ჩემ ზედა განკითხვათა ჩემთა და რისხვითა დიდითა მრისხავ მე და მოაწიენ ჩემ ზედა განსაცდელნი.

Verse: 18      ანუ რაჲსათჳს მუცლითვე დედისა ჩემისაჲთ გამომიყვანე მე და მუნვე არა მოვკუედი მე, თუალმანცა არა მიხილა მე?

Verse: 19      და ვითარცა არა ყოფილიმცა შევიქმენ, ანუ რაჲსათჳს საშოჲთვე საფლავად არა მივიქეც?

Verse: 20      ანუ არა მცირედ არს ჟამი ცხორებისა ჩემისაჲ? მაცადე მე და განვისუენო მცირედ

Verse: 21      ვიდრე მოსლვად ჩემდამდე, ვინაჲ [არღა] მოქცევად ვარ ...

Verse: 22      ქუეყანად ბნელისა საუკუნისა, სადა არა არს ნათელი, არცა ხილვად ცხორებაჲ კაცთაჲ.

Chapter: 11  
Verse: 1      მიუგო სოფარ მინეველმან და ჰრქუა:

Verse: 2      რომელი მრავალსა იტყჳნ, მან კუალადცა ისმინისვე სიტყუაჲ, ანუ კეთილად მეტყუელი იგი ჰგებნ-მე, ვითარმედ მართალ იყოს?

Verse: 3      კურთხეულ არს ნაშობი დედათა მცირედ ცხორებული! ნუ ფრიად სიტყუასა შინა ხარ, Page of ms. O: 159v  რამეთუ არავინ არს სიტყჳს-მგებელ შენდა.

Verse: 4      ნუ ეგრე იტყჳ, ვითარმედ: წმიდა ვარი მე საქმითა და უბრალო წინაშე მისსა.

Verse: 5      არამედ ვითარ-ძი უფალი იტყოდის შენდამი და აღახუნეს ბაგენი მისნი შენ თანა?

Verse: 6      მაშინ გეთხრას შენ ძალი სიბრძნისაჲ, რამეთუ ორ წილ იყოს შენსა და გულისხმა-ჰყო, ვითარმედ ღირსად შეგემთხჳა შენ უფლისა მიერ, რაჲ-იგი შესცოდე მას.

Verse: 7      ანუ კუალი უფლისაჲ ჰპოვე-მე, ანუ დასასრულსა მისწუედა, რომელი-იგი ქმნა ყოვლისა მპყრობელმან?

Verse: 8      მაღალ არიან ცანი და შენ რაჲ-მე ჰყოა? ანუ უღრმჱსი ჯოჯოხეთს შინა რაჲ იცი?

Verse: 9      ანუ უგრძჱსი საზომისაჲ მის ქუეყანისაჲ, ანუ სივრცჱ ზღჳსაჲ?

Verse: 10      უკუეთუ დააქციოს ყოველი ერთბამად, ვინ ჰრქუას მას: რა-ეგე ჰყავ?

Verse: 11      რამეთუ მან იცნის საქმენი უშჯულოთანი, იხილა უჯეროებაჲ და არაჲ უგულებელს-ჰყო.

Verse: 12      ხოლო კაცი სხუად სახედ აქცევს სიტყუასა. კაცი შობილი დედაკაცისაჲ მსგავს არს კანჯრისა მის უდაბნოჲსა.

Verse: 13      უკუეთუ შენ წმიდა-ჰყავ გული შენი და განიპყრენ ჴელნი შენნი მისა მიმართ.

Verse: 14      უკუეთუ უშჯულოებაჲ რაჲმე არს ჴელთა შენთა, შორად განიშორე შენგან და სიცრუვჱ საყოფელსა შენსა ნუ იქცევინ.

Verse: 15      და ესრჱთ გამობრწყინდეს პირი შენი ვითარცა წყალი წმიდაჲ, განიძარცო მწინკულევანებაჲ და არა გე/შინოდის. Page of ms. O: 160r 

Verse: 16      და შრომანი დაივიწყნე, ვითარცა ღელვანი წარჴდენ და არა შესძრწუნდე.

Verse: 17      ხოლო ლოცვაჲ შენი ვითარცა მთიები იყოს და შუვა სამხრის გამოგიბრწყინდეს შენ ცხორებაჲ.

Verse: 18      და გულ-პყრობილ იყო, ვითარმედ არს შენდა სასოებაჲ, გულის სიტყჳსაგან და ზრუნვისა გამოგიჩნდეს შენ მშჳდობაჲ.

Verse: 19      დაეყუდო და არავინ იყოს მბრძოლ შენდა, მოაქციოს და მრავალნი გევედრებიან შენ

Verse: 20      და ცხორებაჲ მათ მოაკლდეს, რამეთუ სასოებაჲ მათი წარწყმედაჲ არს, ხოლო თუალნი უღმრთოთანი დადნენ.

Chapter: 12  
Verse: 1      მიუგო იობ და თქუა:

Verse: 2      აწ თქუენცა სამე კაცნივე ხართ; ანუ თქუენ თანა აღესრულოს სიბრძნჱ?

Verse: 3      რამეთუ ჩემიცა გული თქუენებრვე არს და არა უუგუნურჱს ვარ თქუენსა.

Verse: 4      რამეთუ მართალი კაცი და უბრალოჲ იქმნა საკიცხელ,

Verse: 5      რამეთუ ჟამად დაწესებულად განმზადებულ იყო დაცემად სხუათაგან
Verse: 5_(6)      და სახლნი მათნი გამოტყუენვად უსჯულოთაგან.

Verse: 6      ხოლო ნუვინვე ესავნ, რომელი-იგი უკეთურ იყოს, ვითარმცა უბიწო იყო, რომელნი-იგი განარისხებენ უფალსა, ვითარმცა განკითხვაჲ მათი არა იყო.

Verse: 7      არამედ ჰკითხე-ღა ოთხფერჴთა, უკუეთუ რაჲ მიგითხრან შენ, ანუ მფრინველთა ცისათა, უკუეთუ რაჲმე გაუწყონ შენ;

Verse: 8      მიუთხარ ქუეყანასა, უკუეთუ თქუას რაჲმე. გინა თუ გამო-რაჲ-გითხრან Page of ms. O: 160v  შენ თევზთა ზღჳსათა.

Verse: 9      ვინ-მე არა უწყის ამათ ყოველთა შოვრის, რამეთუ ჴელმან უფლისამან შექმნა ესე ყოველი?

Verse: 10      არა-მე ჴელსა შინა მისსა არს სული ყოველთა ცხოველთაჲ და სული ყოვლისა კაცისაჲ?

Verse: 11      რამეთუ გონებამან სიტყუანი განიკითხნის და სასამან გემოჲ ცნის ჭამადისაჲ.

Verse: 12      მრავალ ჟამისათა სიბრძნჱ პოვიან და მრავალსა შინა ცხორებასა -- მეცნიერებაჲ.

Verse: 13      მის მიერ არს სიბრძნჱ და ძალი, მისი არს ზრახვაჲ და გულისხმის-ყოფაჲ.

Verse: 14      უკუეთუ მან დაამჴუას, ვინ-მე აღაშჱნოს? ანუ დაჴშას კაცთათჳს, ვინ-მე სხუამან განაღოს?

Verse: 15      უკუეთუ დააყენოს წყალი, განაჴმოს ქნეყანაჲ; უკუეთუ მიუტეოს, ერთბამად წარწყმიდოს იგი და დააქციოს.

Verse: 16      მის მიერ არს სიმტკიცჱ და ძალი, მისი არს მეცნიერებაჲ და გულისხმის-ყოფაჲ.

Verse: 17      წარსცნის მზრახვალნი ტყუედ და მსაჯულნი ქუეყანისანი განაკჳრნა;

Verse: 18      დასხნის მეფენი საყდართა ზედა და შეარტყის სარტყელი ძლიერებისა მათისაჲ;

Verse: 19      განავლინნის მღდელნი ტყუედ და ძლიერნი ქუეყანისანი დაამჴუნა.

Verse: 20      დააგნის ბაგენი მორწმუნეთანი და გულისხმის-ყოფაჲ მოხუცებულთა იცის.

Verse: 21      მიჰფინის უპატიოებაჲ მთავართა და მდაბალნი განკურნნა;

Verse: 22      გამოაცხადნის სიღრმენი ბნელისაგან და გამოიყვანის ნათლად აჩრდილთაგან სიკუდილისათა;

Verse: 23      Page of ms. O: 161r  შეაცთუნნის წარმართნი და განუტევნის იგინი; გამოიყვანნის ძენი ნათესავთანი და წარმოუძღჳს მათ.

Verse: 24      დააგნის გულნი მთავართა ქუეყანისათანი და შეაცთუნნა გზასა, რომელ არა იცოდეს;

Verse: 25      ჰრევდედ იგინი ბნელსა და ნუ ნათელსა, შესცთედ იგინი ვითარცა მთრვალნი.

Chapter: 13  
Verse: 1      აჰა-ესერა ესე ყოველი იხილა თუალმან ჩემმან და ესმა ყურთა ჩემთა.

Verse: 2      და ვიცი, რავდენიცა თქუენ გიცნობიეს და არა უგულისხმო ვარ თქუენსა.

Verse: 3      არა ხოლო ეგრე, არამედ მე უფლისა მიმართ ვიტყოდი და ვამხილო მის წინაშე, უკუეთუ ინებოს.

Verse: 4      ხ̃ თქუენ ხართვე მკურნალნი ცრუნი და მლხინებელ ბოროტ[თა] ყოველნი.

Verse: 5      იყავნ თქუენდა დუმილი და შეგერაცხოს თქუენ სიბრძნედ.

Verse: 6      ისმინენით მხილებანი პირისა ჩემისანი და საშჯელსა ბაგეთა ჩემთასა მოჰხედევდით.

Verse: 7      ვითარ-მე არს ესე: ანუ არა წინაშე უფლისა იტყჳთ და მის წინაშე ჰზრახავთ ზაკუვასა?

Verse: 8      ანუ თუ მერიდებით მე? თქუენდა თჳთ მსაჯულ იქმნებით.

Verse: 9      კეთილ-მე არსა, უკუეთუ გამოიკულიოს თქუენიცა? და ღათუ ყოველივე ჰყოთ და შეეძინნეთ მას,

Verse: 10      არა ვერაჲ ნაკლულად გამხილოს თქუენ. და თუ ფარულითა პირითა თუალ-გახუნეს თქუენ,

Verse: 11      არა-მეა შიშმან მისმან შეგაძრწუნნეს თქუენ? და შიში მისი დაგეცეს თქუენ ზედა?

Verse: 12      და Page of ms. O: 161v  გექმნეს თქუენ იგი ზრახებაჲ სწორ ნაცრისა, ხოლო ჴორცნი თქუენნი თიჴისანი.

Verse: 13      და დადუმენით, რაჲთა ვიტყოდი და განვისუენო გულის წყრომისაგან.

Verse: 14      ვიპყრნე ჴორცნი ჩემნი კბილითა ჩემითა და სული ჩემი დავდვა ჴელთა ზედა ჩემთა.

Verse: 15      უკუეთუ ჴელთ-მიდვას მე ძლიერმან, ვითარცა-ესე უწყიეს ანუ ვიტყოდი და ვამხილო წინაშე მისსა.

Verse: 16      და ესე მეყოს მე საცხორებელად, რამეთუ მის წინაშე ზაკუვაჲ არა შევიდეს.

Verse: 17      ისმინენით სიტყუანი ჩემნი, ისმინენით. რამეთუ გითხრა თქუენ, ისმენდეთ თუ

Verse: 18      აჰა-ესერა მიახლებულ ვარ სამართალსა ჩემსა, მე ვიცი, რამეთუ მართლად გამოჩინებულ ვარ.

Verse: 19      ვინ არს მსაჯული ჩემი, რამეთუ აწ დავდუმნე და მოვაკლდე.

Verse: 20      დაყუდებად ჯერ არს ჩემდა და მაშინ პირისა შენისაგან არა დაგემალო.

Verse: 21      ჴელი შენი ჩემგან განმაყენე და შიში შენი ნუ განმაკრთობნ მე.

Verse: 22      და მაშინ მიწოდე მე და მე ვისმინო შენი; მეტყოდი და მე მიგიგო შენ სიტყუაჲ.

Verse: 23      რავდენ არიან ცოდვანი ჩემნი ...? მასწავე მე, ვინ არიან?

Verse: 24      რაჲსათჳს ჩემგან მეფარვი და შეგირაცხიე მე ვითარცა წინა-აღმდგომი შენი?

Verse: 25      ანუ ფურცლისა, ქარისაგან აღძრულისა, გეშინოდის-მე? Page of ms. O: 162r  ანუ თივაჲ, რომელი მოაქუნ ნიავქარსა, წინა-აღმიდგები მე?

Verse: 26      რამეთუ აღსწერენ ჩემ ზედა ყოველნი ძჳრნი და გარე-მომადგინენ მე სიჭაბუკისა ჩემისა ცოდვანი;

Verse: 27      და დასხენ ფერჴნი ჩემნი დაბრკოლებასა შინა და დამიმარხენ მე ყოველნი საქმენი ჩემნი და ძირსა ფერჴთა ჩემთასა მისწუედი,

Verse: 28      რომელი დაძუელებად არს ვითარცა თხიერი, ანუ ვითარცა სამოსელი მატლთა დაჭმული.

Chapter: 14  
Verse: 1      რამეთუ კაცი ნაშობი დედათა მცირედ ცხორებული, სავსჱ რისხვითა,

Verse: 2      გინა თუ ვითარცა ყუავილი-ღა ყუავინ და დასცჳვის, წარჴდა ვითარცა აჩრდილი და არღარა ჩას.

Verse: 3      ანუ არა მისთჳსცა სიტყუაჲვე ჰყო და შეიყვანე წინაშე საშჯელსა შენსა?

Verse: 4      ვინ-მე უკუე წმიდაჲ იყოს მწინკულევანებისაგან? არამედ არავინ.

Verse: 5      და ღათუ ერთ დღე იყოს ცხორებაჲ მისი ქუეყანასა ზედა და აღრაცხილ თუენი მისნი მის მიერ, [ჟამი] დასდევ და არა გარდაჰჴდეს.

Verse: 6      განეშორე მისგან, რაჲთა დაყუდნეს და სათნო-იყოს ცხორებაჲ თჳსი ვითარცა მორეწემან.

Verse: 7      რამეთუ არს ხისა სასოებაჲ: უკუეთუ მოიკუეთის, კუალად აღმოსცენდის და მორჩი მისი არა მოაკლდის.

Verse: 8      და ღათუ დაბერდეს ქუეყანასა ზედა ძირი მისი და კლდესა ზედა დაეცეს ძირი მისი,

Verse: 9      სულისაგან წყლისა ყუაოდისვე Page of ms. O: 162v  და ყოს ფურცელი, ვითარცა ახალნერგმან.

Verse: 10      ხოლო კაცი-ღა აღესრულა, წარჴდა; და დაეცა კაცი და არღარა იყოს.

Verse: 11      რამეთუ ჟამით მოაკლდების ზღუასა, ხოლო მდინარე-ღა განირყუნა, განჴმა.

Verse: 12      კაცმან რაჲ დაიძინა, არღარა აღდგეს; ვიდრემდე ცაჲ იყოს-ღა, არა შეიმოსონ და არცა განიღჳძონ ძილისაგან მათისა.

Verse: 13      უკუეთუ ჯოჯოხეთს შინა დამმარხე და დამფარე მე, ვიდრემდე წარვიდეს რისხვაჲ შენი და განმიჩინო მე ჟამი, ოდეს მოჴსენებაჲ ჩემი ჰყო,

Verse: 14      უკუეთუ მოკუდეს კაცი, ცხონდა, რამეთუ აღასრულნა დღენი ცხორებისა მისისანი. დავითმინო, ვიდრემდე კუალად ვიშვე.

Verse: 15      და მერმე მიწოდე და მე ვისმინო შენი და ქმნილსა ჴელთა შენთასა ნუ განაშორებ.

Verse: 16      რამეთუ აღჰრაცხენ გზანი ჩემნი და არარაჲ დაგავიწყდა შენ ცოდვათა ჩემთაგანი.

Verse: 17      დაჰბეჭდე უშჯულოებათა ჩემთა ვაშკარანსა შინა, დაისწავენ იგინი, რომელნი უნებლებით გარდაჴდეს.

Verse: 18      ხოლო მთაჲ დაცემით დაეცეს და კლდჱ დაძუელდეს ადგილით თჳსით.

Verse: 19      ლოდნი მოაწულილნეს წყალთა და წარრღუნეს წყალთა ვრცელთა მიწაჲ ქუეყანისაჲ და მოთმინებაჲ კაცისაჲ წარსწყმიდე.

Verse: 20      აჭენე მას სრულიად და წარწყმდა; მიაქციე მას პირი შენი და განავლინე;

Verse: 21      გან ღათუ მრავლდეს ძენი მისნი, არავე იცის, Page of ms. O: 163r  გინა თუ შემცირდეს, ეგრეცა არავე უწყის.

Verse: 22      ეგრეცა ჴორცნი მისნი ელმოდეს, ხოლო სული მისი ეგლოვდა.

Chapter: 15  
Verse: 1      მიუგო ელიფას თემანელმან და ჰრქუა:

Verse: 2      აწ უკუე ბრძენმან სიტყუაჲ მოუგის გულისხმის-ყოფისა სულისაჲ და აღავსო სალმობითა მუცლისაჲთა.

Verse: 3      ამხილებ სიტყჳთა, რომელ არა ჯერ-იყო; სიტყჳთა, რომელ არა სარგებელ.

Verse: 4      .. და აღასრულენ სიტყუანი ესევითარნი წინაშე უფლისა.

Verse: 5      თანა-მდებ ხარ სიტყუათა პირისა შენისათა. არარაჲ განიკითხენ სიტყუანი ძლიერთანი.

Verse: 6      გამხილენ შენ პირმანვე შენმან, ნუ მე, და ბაგეთა შენთა შეგწამონ შენ.

Verse: 7      აწ უკუე რაჲ? უწინარჱს კაცთა შენ იყავა, ანუ უწინარჱს მთათა დაებადე?

Verse: 8      ანუ პირველად ბრძანებაჲ უფლისაჲ შენ გესმა, ანუ შენ ზედა ხოლო მოიწია სიბრძნჱ?

Verse: 9      ანუ შენ რაჲ იცი, რომელი ჩუენ არა ვიცით? ანუ შენ რაჲმე გულისხმა-გიყოფიეს, რომელ ჩუენ არა?

Verse: 10      და მოხუცებულ და უძუელჱს ჩუენსა და უმრავლჱს მამისა [მამისა] დღეთა.

Verse: 11      მცირედ რავდენ-იგი სცოდე, იტანჯები, არამედ დიდძალად და გარდარეულად იტყოდე.

Verse: 12      ვითარ იკადრა გულმან შენმან? ანუ რაჲ იხილეს თუალთა შენთა?

Verse: 13      რამეთუ გულის წყრომაჲ აღმოსთქუ წინაშე უფლისა და პირისაგან წარმოიხუენ ესევითარნი სიტყუანი?

Verse: 14      ვინ-მე უკუე არს კაცთაგანი, Page of ms. O: 163v  რომელიმცა იყო უბრალო, ანუ ყოფილ-მე ვინ არს მართალ ნაშობი დედაკაცისაჲ?

Verse: 15      უკუეთუ წმიდათა მიმართ არა ჰრწამს, ცაჲ არაწმიდაჲ არს მის წინაშე.

Verse: 16      აცადე საძაგელი და არაწმიდაჲ კაცი, რომელი სუამს სიცრუვესა სწორად სასუმელისა.

Verse: 17      გითხრა შენ და ისმინე ჩემი და, რაჲ-იგი ვიხილე, გაუწყო შენ.

Verse: 18      რაჲ-იგი ბრძენთა თქჳან და არა დაუმალეს მათ მამათა მათთა.

Verse: 19      [მათ] ხოლო მოეცა ქუეყანაჲ და არა მოვიდა უცხო თესლი მას ზედა.

Verse: 20      ყოველივე ცხორებაჲ უღმრთოთაჲ ზრუნვით, წელნი რიცხჳთ მოცემულ არიან ძლიერისა მისგან.

Verse: 21      ხოლო შიში მისი ყურთა მისთა: რაჟამს ჰგონებდეს, ვითარმედ მშჳდობით არს, მაშინ-ღა მოიწიოს მის ზედა დაქცევაჲ.

Verse: 22      ნუ ჰრწამნ მას გარე-მოქცევად ბნელისაგან, რამეთუ ბრძანებულ არს მის მიერვე ჴელითა მახჳლისაჲთა მიცემად.

Verse: 23      და განჩემებულ არს საჭმელად ორბთა და იცის თავისა თჳსისაჲ, რამეთუ ელის დაცემად, და დღემან ბნელისამან შეაძრწუნოს იგი.

Verse: 24      ურვამან და ჭირმან შეიპყრას იგი, ვითარცა ერისთავი მთავრად მდგომარჱ რაჲ დაეცის.

Verse: 25      რამეთუ აღიპყრნა ჴელნი მისნი წინაშე უფლისა და წინაშე ყოვლისა მპყრობელისა ქედი აღიმართა,

Verse: 26      და იქცეოდა წინაშე მისსა გინებით სიზრქოჲთა საჭურველისა Page of ms. O: 164r  მისისაჲთა,

Verse: 27      რამეთუ დაჰფარა პირი მისი ცმელსა თჳსსა და ქმნა საყელჱ მისი ბარკალ-სხჳლით.

Verse: 28      იქცეოდენ იგი ქალაქთა ოჴერთა და შევედინ სახლსა უმკჳდროთასა, და რაჲ-იგი განიმზადეს, სხუათა წარიღონ.

Verse: 29      არცა განმდიდრდეს, არცა დაადგრეს ნაყოფი მისი, არა დაადგრეს ქუეყანასა ზედა აჩრდილი მისი,

Verse: 30      არცა განერეს ბნელსა, მცენარე მისი დააჭნვენ ხორშაკმან და დასცჳვენ ყუავილი მისი.

Verse: 31      ნუ ჰრწამნ, ვითარმედ დათმოს, რამეთუ ცუდი ცუდად გარდაექცეს მას.

Verse: 32_(31)      მოკაფული მისი
Verse: 32      უწინარჱს ჟამისა განირყუნეს და მორჩი მისი არა განედლდეს.

Verse: 33      და მოისთულონ იგი, ვითარცა კაწახი უჟამოდ, დასცჳვ(ენ) ვითარცა ყუავილი ზეთისხილისაჲ,

Verse: 34      რამეთუ საწამებელი უღმრთოთაჲ სიკუდილი არს, ხოლო ცეცხლმან დაწუნეს სახლნი მოქრთამეთანი.

Verse: 35      და მუცლად-იღენ სალმობაჲ, შეემთხჳენ მას ცუდი ცუდსა ზედა და მუცელმან მისმან შთაიკრიბოს ზაკუვაჲ.

Chapter: 16  
Verse: 1      მიუგო იობ და ჰრქუა: 2 მასმიეს ეგევითარი მრავალი, ნუგეშინის-მცემელნო უკეთურნო ყოველნო.

Verse: 3      აწ რაჲ? ნუუკუე დაწესებულებაჲ რაჲ არს სიტყუათა შინა სულისათა? ანუ რაჲ შეგაურვა თქუენ, რამეთუ სიტყუას-მიგებთ?

Verse: 4      მეცა თქუენ ზედა ვიტყოდი. უკუეთუმცა ამას შინა იყო [სული თქუენი] სულისა ჩემისა წილ,

Verse: 5      და მერე ზედა Page of ms. O: 164v  მიგიჴმ[ნ]ე თქუენ სიტყჳთა და შევყარო თქუენ ზედა თავი ჩემი.

Verse: 6_(5)      იყავნ ძალი პირსა ჩემსა და განძრვად ბაგეთა ჩემთა არა ვერიდო.

Verse: 7_(6)      ვიტყოდი ღათუ, არა მელმოდის წყლულებაჲ ჩემი, და ღათუ ვდუმნე, რაჲ-მე უმცირჱს ვიწყლა?

Verse: 8_(7)      ხოლო აწ შრომა-მცა მე განცჳბრებულსა და დამპალსა; შემიცევ მე ...

Verse: 9_(8)      და აღდგეს ჩემ ზედა სიცრუვენი ჩემნი, წინაშე პირისპირ კუალად მომიგო მე.

Verse: 10_(9)      რისხვაჲ მოაწია და დამამჴუა მე და დაიღრჭინნა ჩემ ზედა კბილნი მისნი. ისარნი განსაცდელთანი ჩემ ზედა დამსჭუალნა,

Verse: 11_(10)      ისრის პირნი მისნი თუალთა ჩემთა განმწონნა, მახჳლი მცა მუჴლთა ჩემთა, და ერთბამად მეწინეს მე.

Verse: 12_(11)      მიმცა მე უფალმან ჴელთა ცრუჲსათა და უღმრთოთა შემაგდო მე.

Verse: 13_(12)      მშჳდობასა შინა განმაქარვა მე; მიპყრნა თმანი ჩემნი და დამფხურნა მე და დამადგინა მე ვითარცა მსტუარი;

Verse: 14_(13)      გარე-მომადგეს მე ლახუროსანნი და განმწონნეს თირკუმელთა ჩემთა; ურიდად დასთხიეს ქუეყანასა ზედა ნავღელი ჩემი;

Verse: 15_(14)      დამცეს მე დაცემაჲ დაცემასა ზედა; მოარბიეს ჩემ ზედა მძლავრთა.

Verse: 16_(15)      ძაძაჲ შემაკერეს ტყავსა ჩემსა, ხოლო ძალი ჩემი ქუეყანასა ზედა დაშრტა.

Verse: 17_(16)      მუცელი ჩემი შეიწუების ტირილითა და Page of ms. O: 165r  წარბთა ჩემთა ზედა აჩრდილი სიკუდილისაჲ;

Verse: 18_(17)      სიცრუვჱ არა იყო ჴელსა ჩემსა; ლოცვაჲ ჩემი წმიდა იყო.

Verse: 19_(18)      ქუეყანაო, ნუ დამფარავ სისხლთა ზედა ჴორცთა ჩემთასა, ნუცა იყოფინ ადგილი ღაღადებისა ჩემისაჲ.

Verse: 20_(19)      და აწ ესერა ცათა შინა არს მოწამჱ ჩემი და რომელმან იცის ჩემი -- მაღალთა შინა.

Verse: 21_(20)      მიიჩიენ ლოცვაჲ ჩემი უფლისა და წინაშე მისსა წუთოდედ თუალნი ჩემნი.

Verse: 22_(21)      იყავნ მამხილებელ კაცისა წინაშე უფლისა და ძჱ კაცისაჲ -- მოყუსისა თჳსისა.

Verse: 23_(22)      წელნი რიცხუთანი მოწევნულ არიან და გზასა მას, რომელსა არღარა მოქცევად ვარ, მივალ მე.

Chapter: 17  
Verse: 1      მოვისპები მე სულითა მიმოტაცებულითა; ვევედრები დაფლვად და ვერ მივემთხუევი.

Verse: 2      ვიურვი და დავშურები და რაჲ-მე ვყო?

Verse: 3      რამეთუ მიმტაცეს მონაგები ჩემი უცხოთა. ვინ არს ესე? ჴელი მომეცინ მე!

Verse: 4      რამეთუ გული მათი დამალეს გონიერებისაგან, ამისთჳს არა აღამაღლნე იგინი.

Verse: 5      ნაწილი მიუთხრას უკეთურებისაჲ, თუალნი მისნი ძეთა მისთა ზედა დაადგნეს.

Verse: 6      დამდევ მე სასიტყუელად თესლებსა შოვრის და საცინელ მათდა ვიქმენ.

Verse: 7      დაბრმობილ არიან რისხვისაგან თუალნი ჩემნი, მოცვულ ვარ მე დიდძალად ყოველთა მიერ.

Verse: 8      უკჳრდა ჭეშმარიტთა ამათ ზედა და მართალი Page of ms. O: 165v  უშჯულოსა ზედა აღდეგინ.

Verse: 9      აქუნდინ მორწმუნესა გზაჲ თჳსი და წმიდამან ჴელითა მოიღენ ნუგეშინის-ცემაჲ.

Verse: 10      არა ეგრე, არამედ ყოველნი ჰჴდებოდეთ და მოვედით, რამეთუ არა ვჰპოებ თქუენ თანა ჭეშმარიტებასა.

Verse: 11      დღენი ჩემნი წარჴდეს მყრალობასა შინა და განსთქდა აპკაჲ გულისა ჩემისაჲ.

Verse: 12      ღამჱ იგი დღედ დავდევ; ნათელი ახლოს არს პირსა წინაშე ბნელისასა.

Verse: 13      და-ღათუ-ვითმინო, ჯოჯოხეთივე არს სახლ ჩემდა, და წყუდიადსა შინა დარეცილ არს სარეცელი ჩემი.

Verse: 14      სიკუდილსა ვხადე მამად ჩემდა და დედად [და დად] -- საძაგელებასა.

Verse: 15      სადა უკუე არს სასოებაჲ ჩემი? ანუ კეთილი ჩემი ოდეს-მე ვიხილო?

Verse: 16      ანუ ჩემ თანა ჯოჯოხეთა შთავიდენ, გინა თუ ერთბამად მიწად დავჰჴდეთ?

Chapter: 18  
Verse: 1      მიუგო ბალდად სავქელმან და ჰრქუა: 2 ვიდრემდე არა დასცხრები? დადუმენ, რათა ჩუენცა ვიტყოდით.

Verse: 3      რაჲსა ვითარცა პირუტყუნი დადუმებულ ვართ შენ წინაშე?

Verse: 4      და გიჴმევიეს შენ რისხვაჲ. აწ რაჲ? უკუეთუ შენ მოჰკუდე, უშჱნი დაშთესა ცასა ქუეშე, ანუ დაიქცენ მთანი საფუძვლითურთ?

Verse: 5      და ნათელი უღმრთოთაჲ დაშრტეს, ანუ არა შეემთხჳოს მათ ცეცხლი?

Verse: 6      ნათელი მათი ბნელად გარდაიქცეს საყოფელსა მათსა, ხოლო ნათელი მათი დაშრტეს.

Verse: 7      მათ ზედა წარიღეთ უმწემჱსთა ნაყოფი მისი, ცთომილ იყუნედ ზრახვანი მათნი.

Verse: 8      Page of ms. O: 166r  შევრდომილ არს ფერჴი მათი საბრჴესა და მახესა წარეგრაგნნენ.

Verse: 9      მოვიდენ საბრჴენი მის ზედა, განძლიერდედ მის ზედა წყურილნი.

Verse: 10      დარწყულ არს ქუეყანასა ზედა საბელი მისი და შესაწყდობელი მისი ალაგთა ზედა.

Verse: 11      გარემოადგენ მას სალმობანი, მრავალი საბრჴე მოიწიოს მის ზედა, მიეცეს იწროსა სიყმილსა.

Verse: 12      დაცემაჲ განმზადებულ არს მას ზედა განსაკჳრვებელი.

Verse: 13      შეიჭამნედ წყჳლნი, განლიენ შუენიერებაჲ მისი სიკუდილმან.

Verse: 14      განეშორენ საყოფელთა მისთა განკურნებაჲ, შეემთხჳენ მას ჭირი და ბრალი სამეუფოჲ.

Verse: 15      დაიმკჳდროს საყოფელსა მისსა ღამემან, დაეთესნედ შუენიერნი წუნწუბითა.

Verse: 16      და ქუეშე-კერძო ძირნი მისნი განჴმენ და ზედა-კერძო ნაყოფი მისი დასცჳვეს.

Verse: 17      საჴსენებელი მისი წარწყმდინ ქუეყანით და არა იყოს სახელი მისი პირსა წინაშე სხუათაგან.

Verse: 18      ეჭენენ მას ნათლისაგან ბნელად,

Verse: 19      და არა იყოს საცნაურ ერსა შოვრის მისსა და არცა განჩინებულ ცასა ქუეშე სახლი მისი, არამედ მისთა მათ შინა ცხონდებოდიან უცხონი.

Verse: 20      მის ზედა სულთ-ითქუმიდენ უკუანაჲსკნელ[ნი], ხოლო პირველთა მათ უკჳრდეს.

Verse: 21      ესენი არიან სახლნი ცრუთანი და ესე არს ადგილი მათი, რომელთა არა იციან უფალი.

Chapter: 19  
Verse: 1      მიუგო იობ და ჰრქუა:

Verse: 2      ვიდრემდე დააშთობთ სულსა ჩემსა და დამჴსნით მე სიტყჳთა?

Verse: 3      ცანთ ხოლო, რამეთუ უფალმან Page of ms. O: 166v  მიყო მე ესრჱთ. ძჳრსა მიზრახავთ მე, და არა გრცხუენის ჩემდა და დამესხმით მე ზედა.

Verse: 4      ჰე, ნანდჳლვე მე შეცთომილ ვარ და ჩემ წინაშე იქცევის საცთური

Verse: 4a      და ვიტყოდე სიტყუათა, რომელ არა ჯერ-იყო, და სიტყუანი ჩემნი სცთებიან და არა ჟამსა.

Verse: 5      აცადეთ, რამეთუ ჩემ ზედა განსდიდნებით და ზედა-მომივალთ მე ყუედრებით.

Verse: 6      გულისხმა-ყავთ. რამეთუ უფალი არს, რამეთუ ესე ესრჱთ ყო და ძნელოვანნი მისნი ჩემ ზედა აღამაღლნა,

Verse: 7      აჰა-ესერა ვიცინი ყუედრებასა თქუენსა და არა ვიტყოდი, ვღაღადებ და არავინაჲ არს საშჯელი ჩემი.

Verse: 8      გარე მოზღუდვილ არს ჩემსა და ვერ გარდავალ, წინაშე პირსა ჩემსა ბნელი დადვა.

Verse: 9      და დიდებაჲ ჩემი განმძარცუა ჩემგან, მიმიღო გჳრგჳნი თავისაგან ჩემისა.

Verse: 10      დამარღჳა მე გარემოჲს და წარვჴედი, მოჰკუეთა ვითარცა ხჱ სასოებაჲ ჩემი,

Verse: 11      და ბოროტად ჩემ ზედა რისხვაჲ მოაწია. შეურაცხიე მე ვითარცა მტერი.

Verse: 12      ერთბამად მოიწინეს განსაცდელნი მისნი ჩემ ზედა, გზათა ჩემთა გარემომიცვეს მე მზირთა ჩემთა.

Verse: 13      ძმანი ჩემნი განმეშორნეს ჩემგან, იცნეს უცხოჲ ვიდრე-ღა მე. მეგობარნი ჩემნი უწყალო მექმნეს მე.

Verse: 14      არად შემრაცხეს მე მახლობელთა ჩემთა და რომელთა იცოდეს სახელი ჩემი, დამივიწყეს მე

Verse: 15      მოძმეთა სახლისა ჩემისათა, მსახურთა ჩემთა, უცხო ვიყავ მე წინაშე მათსა.

Verse: 16      მსახურსა ჩემსა უწოდე და არა ისმინა ჩემი. Page of ms. O: 167r  პირი ჩემი ევედრებოდა.

Verse: 17      და ვექენებოდე ცოლსა ჩემსა. მოვხადე ქენებით ძეთა ხარჭთა ჩემთასა.

Verse: 18      ხოლო მათ უკუნისამდე განმაძეს მე. რაჟამს აღვდგი, ჩემთჳს ძჳრსა ზრახვიდიან.

Verse: 19      მომიძაგეს, რომელთა მიცოდეს მე, და რომელთა ვჰყუარობდ, ჩემ ზედა აღდგომილ არიან.

Verse: 20      ტყავსა შინა ჩემსა დალპეს ჴორცნი ჩემნი და ძუალნი ჩემნი კბილთა შინა თქუენთა გქონან.

Verse: 21      შემიწყალეთ მე, შემიწყალეთ მე, მეგობარნო ჩემნო, რამეთუ ჴელი უფლისაჲ შეხებულ არს ჩემდა.

Verse: 22      რაჲსათჳს მდევნით მე ვითარცა-იგი უფალი და ჴორცთა ჩემთაგან ვერ განსძღებით?

Verse: 23      ვინ მომცნეს მე დაწერად სიტყუანი ჩემნი და დადებად იგინი წიგნთა შინა უკუნისადმდე

Verse: 24      საწერელითა რკინისაჲთა და ბრპენისაჲთა, გინა თუ კლდესა შინა გამოწერად?

Verse: 25      ვიცი, რამეთუ საუკუნჱ არს, რომელსა ჴსნაჲ ჩემი ეგულების, ქუეყანით

Verse: 26      აღდგინებად ტყავი ჩემი, რომელმან თავს-ისხნა ესე, რამეთუ უფლისა მიერ აღესრულნეს ესე ჩემ ზედა,

Verse: 27      რომელნი მე თჳთ თავით ჩემით მიცნობიან, რომელნი თუალმან ჩემმან იხილა და არავინ სხუამან, ყოველნივე აღსრულებულ არიან წიაღთა ჩემთა.

Verse: 28      უკუეთუ სთქუათ, ვითარმედ: რასა-მე ვიტყოდით წინაშე მისსა? და ძირნი სიტყუათანი ჰპოვნე მას შინა.

Verse: 29      გეშინოდენ თქუენცა დაფარულისა მისთჳს, რამეთუ გულის წყრომაჲ უღმრთოთა ზედა მოიწიოს და მაშინ ცნან, სადა არს მათი იგი სიმართლჱ.

Chapter: 20  
Verse: 1      Page of ms. O: 167v  მიუგო სოფარ მინეველმან და ჰრქუა:

Verse: 2      არა ეგრეთ ვჰგონებდ წინა-აღდგომასა შენსა და არა გულისხმა-გიყოფიეს უფროჲს თქუენ, ვითარცა-ესე მე.

Verse: 3      სწავლაჲ კდემულებისა ჩემისაჲ ვისმინო და სულმან გულისხმის-ყოფისაგან მიუგოს მას.

Verse: 4      ნუ ესე გიცნობიესა ამიერითგან და მიმართ, ვინაჲთგან შეიქმნა კაცი ქუეყანასა ზედა,

Verse: 5      რამეთუ სიხარული უღმრთოთაჲ დაცემა განსაკჳრვებელ და მხიარულებაჲ უშჯულოთაჲ წარწყმედა არს,

Verse: 6      და ღათუ მიიწიოს ზეცად მსხუერპლი მისი და შესაწირავი მისი ღრუბელთა მიეახლოს.

Verse: 7      და რაჟამს ჰგონებდეს, ვითარმედ დამტკიცებულ არს, მაშინ სრულიად წარწყმდეს, ხოლო რომელთა იცოდეს იგი, თქუან, ვითარმედ: აწ სადა არს იგი?

Verse: 8      ვითარცა სიზმარი განფრინებული ვერ იპოვა, აღფრინდა ვითარცა საუცარი ღამისაჲ.

Verse: 9      თუალმან იხილა და არღარა შესძინა და არცა იცნას იგი ადგილმან თჳსმან.

Verse: 10      შვილნი მისნი მოსრნენ უდარჱსთა და ჴელთა მისთა ცეცხლებრ შეიკრიბონ სალმობაჲ.

Verse: 11      ძუალნი მისნი აღივსნენ სიჭაბუკითა მისითა და მის თანა მიწასა ზედა დაისხნენ.

Verse: 12      უკუეთუ დატკბნეს პირსა მათსა უკეთურებაჲ, დაიფაროს იგი ქუეშე ენასა მისსა.

Verse: 13      არა ჰრიდოს და არცა დაუტეოს იგი და შეკრიბოს იგი ქუეშე სასასა მისსა.

Verse: 14      და ვერ უძლონ შეწევნად თავისა თჳსისა. Page of ms. O: 168r  ნავღელი ასპიტისაჲ მუცელსა მისსა.

Verse: 15      სიმდიდრჱ სიცრუვით შეკრებული წარუთხიოს, სახლისა მისისაგან გამოიღოს იგი ანგელოზმან.

Verse: 16      გულის წყრომამან ვეშაპთამან გამოწოვენ, მოკალნ იგი ენამან გუელისამან.

Verse: 17      ნუ იხილოს წუელაჲ მძოვართაჲ, ნუცა ნაყოფი თაფლისაჲ და ერბოჲსაჲ.

Verse: 18      ცუდად და ამაოდ დაშურა სიმდიდრესა, რომლისაგან გემოჲ არა იხილოს, ვითარცა ხეკერი განუცოხნელი და შთაუთქამი.

Verse: 19      რამეთუ მრავალთა უძლურთა სახლნი დაარღჳნა, როჭიკი მისტაცა და არა მისცა.

Verse: 20      არა არს განრინება მონაგებთა მისთა, გულის თქუმითა თჳსითა ვერ ცხონდეს.

Verse: 21      იგი არცა არს ნეშტ საზრდელთა მისთა, ამისთჳს არა ყუაოდის კეტილი იგი მისი.

Verse: 22      ოდეს-ღა ჰგონებდეს დასრულებასა, მაშინ იჭირვოდის და ყოველივე ურვაჲ მის ზედა მოიწიოს. 23 უკუეთუ ვითარ გან-ოდენ-იძღოს მუცელი თჳსი, მოივლინენ მის ზედა გულის წყრომაჲ რისხვისაჲ. სწჳმდინ მას ზედა სალმობაჲ.

Verse: 24      და ვერ განერეს ჴელსა მახჳლისასა, წყალნ იგი მშჳლდმან რვალისამან.

Verse: 25      განვედინ გულსა მისსა ისარი; ვარსკულავნი საყოფელთა მისთა იქცეოდედ; მოვიდედ მის ზედა შიშნი.

Verse: 26      და ყოველი ბნელი მის ზედა იყავნ; შეჭამენ იგი ცეცხლმან უშრეტმან; ბოროტი უყავნ მწირმან სახლსა მისსა.

Verse: 27      Page of ms. O: 168v  გამოაცხადენ ცამან უშჯულოებაჲ მისი. ქუეყანაჲ აღირაცხენ მის ზედა.

Verse: 28      მიიზიდენ წარსაწყმედელმან სახლი მისი სრულიად, დღჱ რისხვისაჲ მოვედინ მის ზედა.

Verse: 29      ესე არს ნაწილი კაცისა უღმრთოჲსაჲ უფლისა მიერ და მონაგები ნაყოფთა მისთაჲ ყოველთა მხედველისაგან.

Chapter: 21  
Verse: 1      მიუგო იობ და ჰრქუა:

Verse: 2      ისმინეთ, ისმინეთ სიტყუათა ჩემთა, რაჲთა [არა] იყოს ესე თქუენ მიერ ჩემდა ნუგეშინის-ცემა.

Verse: 3      მაცადეთ მე და ვიტყოდი, უკუეთუ არა მეკიცხევდეთ მე.

Verse: 4      აწ რაჲ? კაცისა მიერ ნუ არსა მხილებაჲ ესე ჩემი? ანუ ვითარ არა განვრისხნე?

Verse: 5      მხედევდით მე და გიკჳრდინ, ჴელნი დაისხენით პირსა.

Verse: 6      უკუეთუ მოვიჴსენო, ვიწრაფო, ეგრე ჰქონან ჴორცთა ჩემთა სალმობანი.

Verse: 7      აწ რაჲსათჳს უღმრთონი ცხოველ არიან და დაძუელებულ არიან სიმდიდრესა ზედა?

Verse: 8      თესლი მათი ნებისაებრ მათისა, შვილნი მათნი წინაშე თუალთა მათთა.

Verse: 9      სახლნი მათნი სავსე არიან, შიში არავინაჲ არს მათა. ტანჯვაჲ უფლისა მიერ არა არს მათ შოვრის.

Verse: 10      ფურმან მათმან არა მოაგდო, განერა მაკჱ იგი მათი და არა შეეცოდა.

Verse: 11      ჰგიან იგინი ვითარცა ცხოვარნი საუკუნენი და ყრმანი მათნი იმღერიან.

Verse: 12      აღუღებიეს ებანი და ქნარი და იხარებენ ჴმითა სახიობისაჲთა.

Verse: 13      რამეთუ აღასრულნეს კეთილსა შინა Page of ms. O: 169r  დღენი მათნი და განსასუენებელსა ჯოჯოხეთისასა დაიძინეს.

Verse: 14      ჰრქჳს უფალსა: გარე იქი ჩუენგან! გზათა შენთა ცნობადვე არა მნებავს.

Verse: 15      რაჲ სარგებელ, რამეთუ ვჰმონებდეთ მას? ანუ რაჲ შესაძინელ, რამეთუ მივეგებვოდით მას?

Verse: 16      რამეთუ ჴელთა შინა მათთა იყო კეთილი იგი მათი და საქმეთა უღმრთოთასა იგი არა ჰხედავს.

Verse: 17      არა ხოლო ეგრე, არამედ უღმრთოთაცა სანთელი და-ვე-შრტეს და მოიწიოს მათ ზედა დაქცევაჲ და სალმობამან შეიპყრნეს იგინი რისხვისაგან.

Verse: 18      და იყვნენ იგინი ვითარცა ბზენი წინაშე ქარსა, ანუ ვითარცა მტუერი, რომელი აღიღის ნიავქარმან.

Verse: 19      მოაკლდეს ძეთა მისთა ნაყოფი მისი, მიაგოს მათ და ცნას.

Verse: 20      იხილეს თუალთა მისთა კლვაჲ თჳსი და ღმრთისა მიერ ნუ განერებინ.

Verse: 21      რამეთუ ნებაჲ მისი სახლსა შინა მისსა იყო მის თანა და რიცხუნი დღეთა მისთანი განიყვნენ.

Verse: 22      ვითარ უკუე აწ არა-მე უფალი არსა, რომელმან ასწავის გულისხმის-ყოფაჲ და მეცნიერებაჲ? და იგი თავადი კაცი(ს)-მკლველთა განიკითხავს.

Verse: 23      ესე მოკუდეს სიმტკიცითა უგნურებისა თჳსისაჲთა, რამეთუ ყოვლადვე ფუფუნეულ და წარმომართებულ იყო,

Verse: 24      და ნაწლევნი მისნი სავსე იყვნეს ცრემლითა, ტჳნი მისი განფენილ იყო.

Verse: 25      ხოლო ესე აღესრულა სიმწარითა სულისაჲთა, არარაჲ ჭამა არცა ერთ რაჲ კეთილი.

Verse: 26      Page of ms. O: 169v  და ერთბამად მიწასა ზედა დაიძინეს და მყრალობამან იგინი დაფარნა.

Verse: 27      ვითარ-ესე გიცნი თქუენ, კადნიერად ზედა მომივალთ მე.

Verse: 28      ვითარმედ სთქუათ სამე, ვითარმედ: სადა არს სახლი იგი მთავრისა და სადა არს საყოფელი იგი უღმრთოთაჲ?

Verse: 29      ჰკითხე-ღა თანა-წარმავალთა გზისათა და სასწაული იგი მათი არა უცხო იყოს.

Verse: 30      რამეთუ დღედ წარწყმედისა მიეცემის უკეთური იგი. დღედ რისხვისა მისისა მიიყვანენ.

Verse: 31      ვინ-მე [მიუთხრას] წინაშე პირსა მისსა გზაჲ მისი და [რომელი] მან ქმნა, და ვინ-მე კუალად მოაგოს მას?

Verse: 32      და იგი თავადი საფლავად მიეცა და სამარესა შინა იღჳძებდა.

Verse: 33      დასტკბნეს მას ღჳნჭანი ჴევისანი და შემდგომად მისა ყოველი კაცი მივიდეს და უწინარჱს მისსა ურიცხუნი.

Verse: 34      ვითარ ნუგეშის-მცემთ მე ცუდსა ნუგეშინის-ცემასა? ხოლო დაცხრომაჲ თქუენგან არა არს.

Chapter: 22  
Verse: 1      მიუგო ელიფას თემანელმან და ჰრქუა:

Verse: 2      აწ არა-მე უფალი არს, რომელმან ასწავის გულისხმის-ყოფაჲ [და მეცნიერებაჲ]?

Verse: 3      რაჲ-მე უკუე ხარკ უფლისა, შენ თუ იყავ საქმითა შენითა უბიწო? ანუ რაჲ სარგებელ, რამეთუ წრფელ იყავ გზათა შენთა?

Verse: 4      ანუ სიტყუაჲ-მე ყოს შენდა მიმართ და გამხილოს შენ და შენ თანა შევიდეს საშჯელად?

Verse: 5      აწ არა-მეა უკეთურებანი შენნი მრავალ არიან და ურიცხუ არიან ცოდვანი შენნი?

Verse: 6      მო-სამე-იჴუთევდ ძმათა შენთა ცუდად, Page of ms. O: 170r  სამოსელი შიშუელთა მოუღე;

Verse: 7      არცა წყალი წყურიელთა ასუ, არამედ მშიერთა მოუღე პური;

Verse: 8      თუალთ-ვიეთმე-აღებდ პირთა მათთა და მსხემ ჰქმნენ ქუეყანისანი;

Verse: 9      ქურივნი განავლინენ ცალიერნი და ობოლთა ბოროტსა უყოფდ.

Verse: 10      აწ უკუე გარე-მოგადგეს შენ საბრჴენი და მოიწია შენ ზედა ბრძოლაჲ განსაკჳრვებელი.

Verse: 11      ნათელი შენი ბნელად გარდაგექცა და ძილსა შინა შენსა წყალმან დაგფარა შენ.

Verse: 12      ანუ არა, რომელი-იგი მაღალთა მსტოვარ არს, იგი ჰხედავს, და რომელნი-იგი გინებით იქცევიან, დაამდაბლნა?

Verse: 13      [და სთქუ]: რაჲ-მე ცნა ძლიერმან, ანუ წყუდიადითა სჯიდეს?

Verse: 14      ღრუბელი არს საფარველ მისა და ვერ იხილა ვინ, გარემოჲს ცათა ვიდოდის.

Verse: 15      ნუ ალაგნი საუკუნენი დაიცვნე, რომელსა-იგი ვიდოდეს კაცნი მართალნი?

Verse: 16      რომელ-იგი შეიპყრნეს უჟამოდ? მდინარე-მოდინებულ საფუძველნი მათნი.

Verse: 17      რომელთა თქუან: უფალმან რაჲ მიყოს ჩუენ? ანუ რაჲ მოაწიოს ჩუენ ზედა ყოვლისა მპყრობელმან?

Verse: 18      რომელმან აღავსნა სახლნი მათნი კეთილითა, ზრახვანი უღმრთოთანი შორს არიან მისგან.

Verse: 19      იხილეს მართალთა და განიცინნეს, ხოლო უბიწომან შეურაცხ-ყო,

Verse: 20      რამეთუ განირყუნა ძალი მათი და ნეშტი მათი შეჭამა ცეცხლმან.

Verse: 21      იქმენ-ღა ფიცხელ, უკუეთუ და-ვითარ-უთმო, გინა თუ Page of ms. O: 170v  ნაყოფი შენი იყოს კეთილთა შინა.

Verse: 22      გამოიხუენ პირისაგან მისისა სიტყუანი და დაიკრიბენ სიტყუანი მისნი გულსა შენსა.

Verse: 23      უკუეთუ მოიქცე და დაიმდაბლო თავი შენი წინაშე უფლისა, მაშინ განიშორენ საყოფელთაგან შენთა სიცრუვენი.

Verse: 24      დაემტკიცე მიწასა ზედა კლდესა შინა, ვითარცა ჴევსა სოფირისასა.

Verse: 25      და იყოს შენდა შემწე ყოვლისა მპყრობელი მტერთაგან შენთა და წმიდაჲ მოგაგოს შენ ვეცხლი გამოჴურვებული.

Verse: 26      და მაშინ განცხადებულებაჲ ჰპოვო წინაშე უფლისა და აღიხილნე თუალნი ზეცად მხიარულებით.

Verse: 27      ილოცვიდე შენ რაჲ მისა მიმართ, ისმინოს შენი და მოგცნეს შენ კუალად-გებად ლოცვანი შენნი.

Verse: 28      და მოგაგოს შენ საყოფელი სიმართლისაჲ და გზათა შენთა შენ თანა იყოს ნათელი.

Verse: 29      რამეთუ დაამდაბლე თავი და სთქუა: ამპარტავანებდა და მდაბალი იგი თუალითა აცხოვნოს,

Verse: 30      იჴსნას უბიწოჲ იგი და განერეს წმიდითა ჴელითა შენითა.

Chapter: 23  
Verse: 1      მიუგო იობ და ჰრქუა:

Verse: 2      და აწ ესერა მე თჳთ უწყი, რამეთუ ჴელთა ჩემთაგან არს მხილებაჲ ჩემი. და ჴელი მისი მძიმე იქმნა ჩემ ზედა სულთ-თქუმით.

Verse: 3      ვინ-მე უკუე ცნას, ვითარმედ ვპოვო იგი და მოვიდე სრულიად?

Verse: 4      და ...

Verse: 5      .. მითხრას მე.

Verse: 6      და მრავლითა ძალითა ზედა-მომიჴდეს მე და მერმე თქუმითა არა მიჴმიოს მე.

Verse: 7      რამეთუ ჭეშმარიტებაჲ და მხილებაჲ Page of ms. O: 171r  მის მიერ არს, და გამოიღოს სრულიად საშჯელი ჩემი.

Verse: 8      და მძღურად წარვიდე და არღარა ვარ, ხ̃ უკუანაჲსკნელი მისი ვინ იცის?

Verse: 9      მარცხენჱ მისი მოყო და ვერ დავემტკიცე, შემახოს მარჯუენჱ და ვერ ვიხილო.

Verse: 10      რამეთუ იცნის მან გზანი ჩემნი და გამომარჩია მე ვითარცა ოქროჲ.

Verse: 11      და გამოვიდე მე მცნებითა მისითა, რამეთუ გზანი მისნი დავიმარხენ და არა გარდავაქციო,

Verse: 12      რამეთუ ბრძანებათა მისთა არა გარდავჰჴდე, რამეთუ წიაღთა ჩემთა დავიფარენ სიტყუანი მისნი.

Verse: 13      უკუეთუ მან თავადმან ესრჱთ საჯა, ვინ არს სიტყჳს-მგებელ მისა? და რაჲცა-იგი მას უნდა და ქმნა.

Verse: 14_(15)      ამისთჳს მისა მიმართ ვიწრაფე და სწავლასა შინა მისსა ვიზრუნე მისთჳს.

Verse: 15_(14)      ამას ზედა პირისა მისისაგან [მოწრაფე] ვიყო, განვიცადო და შევზრუნდე მისგან.

Verse: 16      უფალმან მოაჩჩო გული ჩემი და ყოვლისა მპყრობელმან მოწრაფებაჲ მცა მე.

Verse: 17      არა ვჰგონებდ, ვითარმედ მომიჴდეს მე ბნელი და წინაშე პირსა ჩემსა დაფარა წყუდიადმან.

Chapter: 24  
Verse: 1      რაჲსათჳს-მე უფალი დაავიწყდა ჟამთა?

Verse: 2      და უღმრთონი საზღვართა გარდაჰჴდეს, სამწყსოჲ მწყემსითურთ წარიტაცეს.

Verse: 3      და კარაული ობლისაჲ წარიბეს და ჴარი ქურივისაჲ დაიჴუთეს?

Verse: 4      გარდადრიკნეს უძლურნი გზისაგან სიმართლისა და ერთბამად დაეფარნეს მშჳდნი ქუეყანისანი.

Verse: 5      და იქმნნეს Page of ms. O: 171v  იგინი ვითარცა კანჯარი ველსა. ჩემთჳს გამოვიდეს მათნი იგი საქმენი. დასტკბნა მას პური ჭაბუკთა მიმართ.

Verse: 6      ყანაჲ უწინარჱს ჟამისა, რომელ არა მათი იყო, მოიმკეს. [უძლურნი] უღმრთოთა მათ ვენაჴსა უსასყიდლოდ იქმოდეს.

Verse: 7      და მრავალნი შიშუელნი დააწვინნეს თჳნიერ სამოსლისა და საფარველი გუამისა მათისაჲ მოუღეს.

Verse: 8      ცუარისაგან მთათასა დაილტვნენ და, რამეთუ არაჲ აქუნდა მათ საფარველად, კლდეთა შინა დაეყუდნეს.

Verse: 9      წარიტაცნეს ობოლნი ძუძუთაგან და დავრდომილნი დაამდაბლნეს.

Verse: 10      შიშუელნი დააწვინნეს იგინი სიცრუვით, მშიერთა პური მოუღეს.

Verse: 11      იწროთა შინა უმზირდეს სიცრუით და გზაჲ [მართალთაჲ] არა იცოდეს.

Verse: 12      რომელნი ქალაქთაგან და სახლთაგან გამოასხნეს, სულთა ყრმათა ჩჩჳლთამან სულთ-ითქუნეს დიდად

Verse: 13_(12)      და თავადმან რაჲსათჳს ამათი მოხედვაჲ არა ყო?
Verse: 13      ქუეყანასა ვიდრე იყვნეს იგინი, [არა გულისხმა-ყვეს] და არა იცნნეს გზანი სიმართლისანი, არცა ალაგთა მისთა ვიდოდეს.

Verse: 14      იცნოდა საქმენი მათნი და მისცნა იგინი ბნელსა. და ღამე იყოს ვითარცა მპარავი.

Verse: 15      და თუალთა მრუშეთამან იხილოს ბნელი, თქუეს: არა მიხილოს მე თუალმან, რამეთუ საფარველი პირისაჲ დადვა.

Verse: 16      დათხარა ღამე გუერდი სახლისა, დღისი დაჰბეჭდნეს თავთა თჳსთა, ვერ გულისჴმა-ყვეს [ნათელი],

Verse: 17      Page of ms. O: 172r  რამეთუ ერთბამად განთია(დ) მათ ზედა მოიწია აჩრდილი სიკუდილისაჲ ...

Verse: 18      სულმცირჱ არს იგი წინაშე პირსა წყლისასა. წყეულ იყავნ ნაწილი მათი ქუეყანასა ზედა, გამოჩნდინ ნერგი მათი

Verse: 19      ქუეყანასა ზედა განჴმელი, რამეთუ მჭელეული ობლისაჲ მისტაცეს.

Verse: 20      ამისთჳს მოიჴსნნეს ცოდვანი მათნი და ვითარცა არმური ქარისაჲ უჩინო იქმნნეს. მოეგენ მათ, რაჲცა ქმნეს, შეიმუსრენ ყოველი ცრუჲ, ვითარცა ხჱ უკურნებელად,

Verse: 21      რამეთუ ბერწსა მას არა კეთილი უყვეს და უცოლოჲ იგი არა შეიწყალეს.

Verse: 22      გულის წყრომით დაამჴუნა უძლურნი იგი, აღ-თუ-ღა-დგეს, ნუვე ჰრწამნ ცხოვრებაჲ თჳსი.

Verse: 23      და-რაჲ-სნეულდეს, ნუ ესავნ სიცოცხლესა, არამედ დაეცნეს სენითა,

Verse: 24      რამეთუ მრავალთა ბოროტი უყო სიმაღლემან მისმან, და დაჭნა, ვითარცა მოლოქი სიცხესა და ვითარცა თავი ჴოვილისაჲ წუელისაგან, რომელი თჳთ დავარდის.

Verse: 25      უკუეთუ [არა] ვინ-მე არს, რომელმან ჰრქუას, ვითარმედ: ნაცილად ვიტყოდე მე ამას, და დასხნეს ცუდად სიტყუანი ჩემნი?

Chapter: 25  
Verse: 1      მიუგო ბალდად სავქელმან და ჰრქუა:

Verse: 2      რაჲ-მე უკუე აწ წინაჲსწარ იგავ ანუ შიში მის მიერ სამე, რომელმან ქმნა ყოვლითურთ ყოველი მაღალთა შინა?

Verse: 3      ნუ ვინ-მე ჰგონებნ, ვითარმედ დროება რაჲმე არს განსაცდელთაჲ? ვიეთ-ზედა-მე არა მოიწევის მზირი ეგევითარი მის მიერ?

Verse: 4      Page of ms. O: 172v  ვითარმე უკუე-მე იყოს მართალ კაცი წინაშე უფლისა, ანუ ვინ-მე განიწმიდოს თავი თჳსი ნაშობმან დედათამან?

Verse: 5      უკუეთუ მთოვარესა უბრძანოს და არა გამობრწყინდეს, ვარსკულავნი არავე წმიდა არიან მის წინაშე,

Verse: 6      აცადე თუ კაცი ხენეში და ძჱ კაცისაჲ მატლი.

Chapter: 26  
Verse: 1      მიუგო იობ და ჰრქუა:

Verse: 2      ვის კერძო ხარ, ანუ ვისა შეწევნაჲ გეგულების? არა-მეა, [რომელი] მრავლითა ძალითა და მკლავითა ძლიერ არს?

Verse: 3      ანუ ვის აზრახო? არა-მეა რომლისა მიერ არს ყოველი სიბრძნჱ? ანუ ვის-მე შეუდგე? არა-მეა რომლისა მიერ არს სიდიდჱ ძლიერებისაჲ?

Verse: 4      ვის მიუთხრნე სიტყუანი? სული ეგე ვისი არს, რომელი გამოვალს შენგან?

Verse: 5      ნუ გმირთა მაჭენონ მე ქუეშე-კერძო წყალთა და მოძმეთა მისთა?

Verse: 6      შიშუელ არს ჯოჯოხეთი წინაშე მისსა და არა არს საფარველ წარსაწყმედელისა.

Verse: 7      განჰმარტის ბღუარი არარასა ზედა და დამოჰკიდა ქუეყანაჲ არა-ვე-რასა ზედა.

Verse: 8      შეაყენნის წყალნი ღრუბელთა მისთა და ვერ განსთქდეს ღრუბელნი ქუეშე მისსა.

Verse: 9      რომელსა უპყრიეს პირი საყდრისაჲ და გარდაართხნის მას ზედა ღრუბელნი მისნი.

Verse: 10      ბრძანებითა მოამრგუალოს წინაშე პირსა წყლისასა აღსრულებადმდე ნათელი ბნელსა თანა.

Verse: 11      Page of ms. O: 173r  და სუეტნი ცათანი აღფრინდეს და განჰკრთეს შერისხვითა მისითა.

Verse: 12      ძალითა დააცხრვო ზღუაჲ და მეცნიერებითა მისითა დარეცილ არიან ღელვანი.

Verse: 13      და კლიტეთა ცისათა ეშინის მისა; ბრძანებითა მოაკუდინა ვეშაპი იგი განდგომილი.

Verse: 14      აჰა-ესერა ესე არს ნაწილი გზათა მისთაჲ და მერმე კუალად სიღრმჱ სიტყუათაჲ ვისმინო მას შინა, და ძალი იგი ქუხილისა მისისაჲ ვინ იცის, ოდეს სადა-მე ყოს?

Chapter: 27  
Verse: 1      მერმე შესძინა იობ იგავით და ჰრქუა:

Verse: 2      ცხოველ არს უფალი, რომელმან ესრჱთ დამსაჯა, და ყოვლისა მპყრობელი, რომელმან განამწარა სული ჩემი.

Verse: 3      ვიდრემდე საშუმინველი ესე ჩემ თანა-ღა იყოს და სული საღმრთოჲ, რომელ არს ცხჳრთა შინა ჩემთა,

Verse: 4      ნუ იტყჳედ ბაგენი ჩემნი უშჯულოებასა, არცა სული ჩემი იტყოდის სიცრუვესა.

Verse: 5      ნუ იყოფინ, ვითარმცა მართლად გამოგაჩინენ თქუენ ვიდრე სიკუდილიდმდე ჩემდა, რამეთუ არა განვიშორო უმანკოებაჲ ჩემი.

Verse: 6      სიმართლესა ვერჩდე და არა გარდავაქციო, რამეთუ არა შემიცნობიეს თავსა ჩემსა უშჯულოებაჲ საქმედ.

Verse: 7      არა ეგრე, არამედ დაღათუმცა იყვნეს მტერნი ჩემნი ვითარცა დაქცევაჲ უღმრთოთაჲ, და რომელნი აღდგომილ არიან ჩემ ზედა ვითარცა წარწყმედაჲ უშჯულოთაჲ.

Verse: 8      და რაჲ-მე არს სასოებაჲ უღმრთოთაჲ, რამეთუ გულ-/პყრობილ Page of ms. O: 173v  არს? ესვიდეს თუ უფალსა, გან-მე-ერესა?

Verse: 9      ანუ ვედრებაჲ მისი ისმინოს უფალმან? ანუ მო-ღა-უჴდეს მას ურვაჲ,

Verse: 10      აქუნდესმე რაჲ კადრებაჲ წინაშე მისსა, გინა თუ ხადოდის რაჲ მას, ისმინოს მისი?

Verse: 11      არამედ აწ გითხრა თქუენ, რაჲ-იგი ჴელსა შინა უფლისასა, და რაჲ-იგი არს ყოვლისა მპყრობელისა თანა, არა ვტყუვო.

Verse: 12      აჰა-ესერა ყოველთა იცით, რამეთუ ცუდად და ამაოდ ზედა-დამესხმით მე

Verse: 13      ესე არს ნაწილი კაცისა უღმრთოჲსაჲ უფლისა მიერ და მოსაგებელი ძლიერთაჲ მოიწიოს ყოვლისა მპყრობელისა მიერ მათ ზედა.

Verse: 14      და ღათუ განმრავლდენ ძენი მათნი, საკლავადვე მიეცნენ, გინა თუ განმწჳსნენ, პურის მთხოველვე იქმნნენ; ხოლო, რომელნი ცოცხალ-ღა იყვნენ, იგინი სიკუდილითა მოესრულნენ.

Verse: 15      ქურივი მათი არავინ შეიწყალოს.

Verse: 16      და ღათუ შეიკრიბოს ვითარცა მიწაჲ ვეცხლი და ვითარცა თიჴაჲ შეიკრიბოს ოქროჲ,

Verse: 17      ესე ყოველი მართალთა შეიკრიბონ და ფასი იგი მათი ჭეშმარიტთა დაიპყრან.

Verse: 18      და იქმნა სახლი მისი ვითარცა მღილი და ვითარცა დედაზარდლი.

Verse: 19      მდიდარმან დაიძინა და არღარა შესძინოს, თუალნი მისნი აღიხილნა და არღარა არს,

Verse: 20      რამეთუ შეემთხჳნეს ვითარცა წყალნი სალმობანი და ღამე წარიღო იგი არმურმან.

Verse: 21      აღიღოს იგი სიცხემან და წარიღოს Page of ms. O: 174r  და განაბნიოს იგი ადგილით თჳსით.

Verse: 22      და დაესხას მათ ზედა და არა ერიდოს ჴელისაგან მისისა, სივლტოლით ივლტოდის.

Verse: 23      და დაიტყუელნეს მის ზედა ჴელნი მისნი და წარიღოს იგი ადგილით მისით.

Chapter: 28  
Verse: 1      რამეთუ არს ადგილი ვეცხლისაჲ, ვინაჲ იქმნების იგი, და ადგილი ოქროჲსაჲ, ვინაჲ გამოვალს,

Verse: 2      რამეთუ რკინაჲ ქუეყანით იქმნების და რვალი ვითარცა ქვაჲ გამოიკუერვის.

Verse: 3      წესი დაუდვა ბნელსა და ყოველი დასასრული მან გამოიკითხოს: ლოდი ბნელისაჲ და აჩრდილი სიკუდილისაჲ,

Verse: 4      განკუეთაჲ ჴევისაჲ მტუერისაგან, ხოლო რომელთა დაივიწყნეს გზანი მართალნი, მოუძლურდეს კაცთაგან.

Verse: 5      ქუეყანისაგან გამოვიდეს პური, ქუეშე მისსა იქცევის ვითარცა ცეცხლი.

Verse: 6      ადგილი საფირონისაჲ ქვანი მისნი და მიწად ოქროჲ მისი.

Verse: 7      ალაგნი მისნი არა იცნის მფრინველმან და არა იხილა იგი თუალმან ორბისამან.

Verse: 8      არა დათრგუნეს იგი ძეთა ლაღთა, არა წარვლო ლომმან.

Verse: 9      კლდისა მწუერვალთა ზედა განიპყრნა ჴელნი მისნი, დააქცინა საფუძველითგან მთანი.

Verse: 10      ძნელნი მდინარეთანი განხეთქნა, ყოველი პატიოსანი იხილა თუალმან მისმან.

Verse: 11      და სიღრმენი მდინარეთანი გამოაჩინნა და გამოაცხადა ძალი თჳსი ნათლად.

Verse: 12      ხოლო სიბრძნჱ ვინაჲ იპოვა, ანუ რომელი ადგილი არს Page of ms. O: 174v  მეცნიერებისაჲ?

Verse: 13      არა იცის კაცმან გზაჲ მისი, არცა იპოების კაცთა შოვრის.

Verse: 14      უფსკრულმან თქუა: არა არს ჩემ შოვრის; და ზღუამან თქუა: არა არს ჩემ თანა.

Verse: 15      არა სცეს შეყენება მის წილ, ვერცა ესწორების მას ვეცხლი ნაცვალად მისა.

Verse: 16      ვერცა ესწორების მას ოქროჲ ოფაზისაჲ: ფრცხილი, ანთრაკი და საფირონი,

Verse: 17      ვერცა ესწორების მას ოქროჲ და მანი და ნაცვალად მისა ჭურჭერი ოქროჲსაჲ,

Verse: 18      განსაცხრომელი და მდაბალი არა მოიჴსენოს, და მოიჴსენე სიბრძნე უფროჲს შინაგანისა.

Verse: 19      არა ესწოროს მას ტპაზიონი ჰინდოეთისაჲ, ოქროჲსა თანა წმიდისა ვერ შეესწოროს.

Verse: 20      ხოლო სიბრძნჱ ვინაჲ იპოვა, ანუ რაჲ ადგილი არს გულისხმის-ყოფისაჲ?

Verse: 21      დაავიწყდა ყოველსა კაცსა და მფრინველთაგან ცისათა დაეფარა.

Verse: 22      წარსაწყმედელმან და სიკუდილმან თქუეს, ვითარმედ: გუასმიეს მისი სიკეთჱ.

Verse: 23      უფალმან კეთილად დაამტკიცა გზაჲ მისი და მან თავადმან იცის ადგილი მისი.

Verse: 24      რამეთუ იგი ყოველსავე, რაჲ არს ცასა ქუეშე. ჰხედავს და იცის ყოველივე, რაოდენი ქმნა ქუეყანასა ზედა:

Verse: 25      ქართა სასწორი და წყალთა წყევი ოდეს ქმნა.

Verse: 26      ესრჱთ იხილა და განრაცხნა და გზაჲ განმარტებით ჴმითა.

Verse: 27      მაშინ იხილა და გამოთქუა იგი, განჰმზადა, გამოიკულია იგი და ჰრქუა კაცსა: Page of ms. O: 175r  აჰა-ესერა ღმრთის მსახურებაჲ არს სიბრძნჱ, ხოლო განშორებაჲ ბოროტისაგან არს მეცნიერებაჲ.

Chapter: 29  
Verse: 1      მერმე კუალად შესძინა იობ და თქუა იგავით:

Verse: 2      ვინ-მე მყოს მე თუეთა მათებრ პირველთა და დღეთა მათ, რომელთა მცვიდა უფალი?

Verse: 3      ოდეს-იგი ბრწყინვიდა ნათელი მისი ზედა თავსა ჩემსა; ოდეს-იგი ნათლითა მისითა ვიდოდე ბნელსა შინა;

Verse: 4      ოდეს-იგი ვიყავ დიდად შუებულ გზათა, ოდეს-იგი უფალი მოღუაწებასა ჰყოფდა სახლისა ჩემისასა;

Verse: 5      ოდეს-იგი ვიყავ სიმართლითა დიდად ფრიად და გარემოჲს ჩემსა მონანი ჩემნი;

Verse: 6      ოდეს-იგი გამოდიოდა გზათა ჩემთა ერბოჲ და მთათა ჩემთა გამოეცემოდა სძჱ;

Verse: 7      რაჟამს-იგი განვიდი ქალაქსა მსთუად, უბანთა ზედა დაიდგმოდეს სავარძელნი ჩემნი;

Verse: 8      მიხილეს მე ჭაბუკთა და დამემალნეს; მოხუცებულნი ყოველნი ზე აღმიდგიან;

Verse: 9      მთავარნი დადუმნეს სიტყჳსაგან და ჴელი დაიდვეს პირთა მათთა.

Verse: 10      ხოლო რომელთა ესმოდა ჩემი, მნატრიდეს მე და ენაჲ მათი სასათა მათსა აღექუა;

Verse: 11      რამეთუ ყურსა რომელსა ესმა, მნატრა, და თუალმან, რომელმან მიხილა, მიმრიდა;

Verse: 12      რამეთუ განვარინე გლახაკი ჴელთაგან ძლიერისათა და ობოლსა, რომელსა არა აქუნდა მწჱ, შევეწიე;

Verse: 13      კურთხევაჲ წარწყმედულისაჲ ჩემ ზედა მოვიდოდა და პირი ქურივისაჲ Page of ms. O: 175v  მაკურთხევდა მე;

Verse: 14      სიმართლჱ შემემოსა და შევიმკვე სამართალი ვითარცა სამოსელი;

Verse: 15      თუალი ვიყავ ბრმათაჲ და ფერჴი მკელობელთაჲ;

Verse: 16      რამეთუ ვიყავ მამაჲ უძლურთაჲ; საშჯელი, რომელი არა ვიცოდე, გამოვიძიე;

Verse: 17      შევმუსრენ შუვანი ცრუთანი და შოვრის კბილთა მათთა ნატაცები გამოუღე;

Verse: 18      ვთქუ, ვითარმედ: ჰასაკი ჩემი დაბერდეს, ვითარცა ხჱ დანაკისკუდისაჲ მრავალ ჟამ ვცხონდე,

Verse: 19      ძირნი განვირთხნე წყალთა ზედა და ცუარი იქცეოდის სამკალსა ჩემსა ზედა.

Verse: 20      დიდებაჲ ჩემი ცუდ იქმნა ჩემ თანა და მშჳლდი ჩემი ჴელთა შინა ჩემთა არს.

Verse: 21      ჩემი ესმოდა და მერჩდეს და დადუმნეს ზრახვასა ჩემსა.

Verse: 22      და სიტყუათა ჩემთა ზედა არღარა შესძინეს და მხიარულ იქმნნიან, უკუეთუ სადამე ვეტყოდე მათ.

Verse: 23      ვითარცა ქუეყანაჲ წყურიელი, რომელი მოელინ წჳმასა, ეგრეცა ესენი სიტყუათა ჩემთა.

Verse: 24      უკუეთუ განვიცინნი მათდა მიმართ, არა ჰრწამნ და ნათელი პირისა ჩემისაჲ არა დავარდებოდა.

Verse: 25      გამოვიძიენ გზანი მათნი და დავჯედ მთავრად და დამკჳდრებულ ვიყავ, ვითარცა მეფჱ შოვრის ახოვანთა, ვითარცა ვნებულთა ნუგეშინის-ვსცემდ.

Chapter: 30  
Verse: 1      აწ ესერა მეცინიან. უნაკლულევანესნი, აწ ესერა მასწავებენ ზოგს რასმე, რომელთანი შეურაცხ-მეყვნეს Page of ms. O: 176r  მამანი მათნი, რომელნი არა შემერაცხნეს სწორად ძაღლთა მძოვართა ჩემთაჲსა.

Verse: 2      და ძალი იგი ჴელთა მათთა რავდენ არს ჩემდა? მათ ზედა წარწყმდა აღსასრული.

Verse: 3      ნაკლულევანებასა და სიყმილსა შინა იყვნეს, რომელნი ივლტოდეს გუშინ ურწყულსა იწროებისაგან და უბადრუკებისა,

Verse: 4      რომელნი მდელოსა კრებდეს მთათა შინა, რომელთაჲ მხალი იყო საზრდელად მათა; უპატიონი და განქარვებულნი, ნაკლულევანნი ყოვლისაგან კეთილისა, რომელნი ძირსაცა ხეთასა იცოხნიდეს სიყმილისაგან დიდისა.

Verse: 5      ჩემ ზედა აღდგომილ არიან მპარავნი,

Verse: 6      რომელთა(და) სახლნი მათნი იყვნეს ჴურელნი კლდეთანი.

Verse: 7      შოვრის საოხრელთა ღაღადებდეს, რომელნი ქარქუეტითა ველისაჲთა იზარდებოდეს;

Verse: 8      უგუნურთა შვილნი და უპატიოთა სახელი და რჩილებაჲ დაშრეტილი ქუეყანით.

Verse: 9      აწ ესერა ქნარი მათი მე ვარ, და მე სასიტყუელად ვაქუ.

Verse: 10      მომიძაგეს მე და განდგეს ჩემგან შორად და პ(ირ)სა წინაშე ჩემსა არა მერიდნეს ნერწყუვად.

Verse: 11      აღახუნა კაბარჭთა მისთა და განმაბოროტა მე, და აღჳრნი ამასხნა პირსა ჩემსა.

Verse: 12      მარჯუენით მცენარესა აღდგომილ არიან. ფერჴი მისი განირთხა და გზა-უყო ჩემდამო ალაგთა წარსაწყმედელთა მისთა.

Verse: 13      შეიმუსრნეს Page of ms. O: 176v  ალაგნი ჩემნი, განმძუარცა სამოსელი ჩემი.

Verse: 14      რამეთუ ისარნი მისნი დამასრინა მე და მიზამს მე, რაჲცა უნებს, სალმობათა შინა შებღალულ ვარ.

Verse: 15      კუალად მომექცევიან მე სალმობანი ჩემნი. წარჴდა სასოებაჲ ჩემი ვითარცა ქარი და ვითარცა ღრუბელი ცხორებაჲ ჩემი.

Verse: 16      და აწ ჩემგან განვიდეს სული ჩემი. მოცემულ არიან ჩემდა დღენი სალმობისანი.

Verse: 17      ღამე ძუალნი ჩემნი შეიწუვიან და ძარღუნი ჩემნი დაჴსნილ არიან.

Verse: 18      დიდითა ძალითა შებმა-უყო სამოსელსა ჩემსა; ვითარცა საყელჱ კუართისა ჩემისაჲ გარე-მომადგეს მე.

Verse: 19      შემრაცხეს მე სწორად თიჴისა, მიწასა თანა და ნაცარსა დადვა ნაწილი ჩემი.

Verse: 20      ვღაღადებ შენდამი და არა ისმენ ჩემსა. დადგეს და განმიცადეს მე

Verse: 21      და ზედა-მომიჴდეს მე უწყალოდ; ჴელითა მტკიცითა მტანჯავ მე.

Verse: 22      და განაწესენ ჩემ ზედა სალმობანი და განმაგდე მე ცხორებისაგან.

Verse: 23      ვიცი, რამეთუ სიკუდილმან შემმუსროს მე, რამეთუ სახლ ყოვლისა მოკუდავისა მიწაჲ არს.

Verse: 24      უკუეთუმცა ვითარ ძალ-მედვა თავსა ჩემსა ჴელისა მიყოფაჲ გინა თუმცა ვის ვევედრე სხუასა და მიყო ესე!

Verse: 25      რამეთუ მე ყოველთა ზედა უძლურთა ვტიროდე და სულთ-ვითქუემდ, ვიხილე რაჲ კაცი ურვასა შინა.

Verse: 26      მოველოდე კეთილსა და აჰა-ესერა შემემთხჳნეს მე დღენი ბოროტნი ...
Page of ms. O:  


Book: Reg.I_(Sam.I) 
წიგნი პირველი მეფეთაჲ

Chapter: 1 
თავი I

Verse: 1     და იყო კაცი ერთი სოფელსა მას არმათემს სიფაჲსასა, მთათაგან ეფრემისთა და სახელი მისი ელკანა, ძჱ იერემელისი, ძისა ელისი, ძისა თოკჱსი, საზღვართა მათ ეფრემისთა.

Verse: 2     და ესხნეს მას ორ ცოლ და სახელი ერქუა ერთსა მას ანნა და მეორესა მას - ფენნა. და ესხნეს ფენნას ყრმებ, ხოლო ანნას არა ესუა.

Verse: 3     და აღვიდის კაცი იგი წესთა მათ მსახურებისა მისისათა ქალაქით თჳსით არმათემით თაყუანის-ცემად ღმრთისა და მსხუერპლისა შეწირვად სელომს შინა. და მუნ იყო ელი და ორნი იგი ძენი მისნი, ოფნი და Page of ms. O: 1rb  ფინეს, მღდელნი იგი უფლისანი.

Verse: 4      და ვითარცა მოვიდა ჟამი და დღჱ შეწირვისა მათისაჲ, შეწირა ელკანა და სცა ფენნას ნაწილებ.

Verse: 5      ხოლო ანნას მისცა ერთი ნაწილი, რამეთუ არა ესუა მას შვილი; რამეთუ უყუარდა ელკანას ანნა უფროჲს ფენნაჲსა ამისთჳს, რამეთუ ბრძანა უფალმან დაჴშვაჲ საშოჲსა მისისაჲ.

Verse: 6      რამეთუ არა ესუა მას შვილი და გულისსიტყჳთა გულისა მისისაჲთა იურვოდა ამისთჳს, რამეთუ ბრძანა უფალმან დაჴშვაჲ საშოჲსა მისისაჲ და არა მისცა მას შვილი.

Verse: 7      ესრჱთ ყვის წლითი წლად აღსლვასა მისსა ტაძარსა მას უფლისასა: წუხნ და ტირნ და არა ჭამნ პურსა.

Verse: 8      და ჰრქუა მას ელკანა, ქმარმან მისმან: ანნა! და მან ჰრქუა: აქა, უფალო! ჰრქუა მას ელკანა: რაჲ, რამეთუ სტირ და არა ჰშჭამ და განმარისხებ? მე არა უმჯობეჱს ვარა შენდა ათისა შვილისა?

Verse: 9      და აღდგა ანნა შემდგომად პურისჭამისა მათისა სელომს შინა და წარდგა წინაშე უფლისა. და ელი, მღდელი უფლისაჲ, ჯდა საყდართა ზღურბლთა ზედა ტაძრისა მის უფლისათა.

Verse: 10      და ანნა ურვითა გულისა მისისაჲთა ილოცვიდა უფლისა მიმართ ტირილით და იტყოდა:

Verse: 11      უფალო ღმერთო, უკუეთუ ხილვით მომხედო მჴევალსა შენსა და მცე მკჳდრი მამაკაცი, განგიკუთნო იგი შენ წინაშე მსახურად აღთქუმისად დღედმდე სიკუდილისა მისისა, ღჳნოჲ და მთრვალობისაჲ გემოჲვე არა იხილოს და მახჳლი ვარსმირთაჲ არა აღვიდეს თავსა მისსა.

Verse: 12      და იყო, რაჟამს განაგრძვო ანნა თაყუანის-ცემაჲ იგი Page of ms. O: 1vb  წინაშე უფლისა, და ელი მღდელი არა უტევებდა მას სიტყუად.

Verse: 13      ხოლო იტყოდა იგი გულსა თჳსსა და ბაგენი მისნი ოდენ იძრვოდეს, ხოლო ჴმაჲ მისი არა ისმოდა. და შეესმა მისი უფალსა და ელის მთრვალობა ეგონა.

Verse: 14      ჰრქუა მას ყრმამან ერთმან ელისმან: ვიდრემდე გთროდის? ხოლო წარვედ და მიჰრიდე პირისაგან უფლისა და განიქარვე ღვნოჲ ეგე შენგან!

Verse: 15      მიუგო ანნა და ჰრქუა: არა ეგრჱთ არს, უფალო, არამედ მე დედაკაცი ვარ ურვილი გულითა, რამეთუ ღჳნისა და მთრვალობისა გემოჲვე არა მიხილავს, არამედ განვჰფენ წინაშე უფლისა ლოცვათა ჩემთა.

Verse: 16      ხოლო შენ ნუ ეგრე გგონიეს მჴევალი შენი, ვითარცა დედაკაცი ერთი ასულთაგანი სურსუტთაჲ (!), რამეთუ სიმრავლითა Page of ms. O: 2ra  ურვათა ჩემთაჲთა ვიტყოდი აქამომდე.

Verse: 17      მიუგო ელი და ჰრქუა მას: გუალე, ვიდოდე მშჳდობით და ღმერთმან ისრაჱლისამან მოგეცინ შენ ყოველი თხოვაჲ გულისა შენისაჲ, რაჲ ითხოვე მისგან.

Verse: 18      და თქუა ანნა: აწღა ვპოვე მადლი წინაშე შენსა მჴევალმან შენმან! და წარვიდა ანნა გზასა თჳსსა სიხარულით, ჭამა და სუა ქმრისა თჳსისა თანა, პირი მისი არღარა მწუხარე იყო.

Verse: 19      აღიმსთუეს განთიად თავყუანის-ცემად უფლისა და შეუდგეს გზასა თჳსსა არმათემს. და შევიდა ელკანა ცოლისა თჳსისა ანნაჲსა, რამეთუ მოიჴსენა იგი უფალმან.

Verse: 20      და მიუდგა და შვა ძე და უწოდა სახელი მისი სამოველ, რამეთუ თქუა: უფლისაგან ღმრთისა ძალთაჲსა ვითხოვე ესე.

Verse: 21      და აღვიდა კაცი იგი ელკანა და ყოველი სახლი მისი შეწირვად მსხუერპლისა სელომს შინა წესთა მათ ჩუეულებისა მათისათა აღნათქუემთა თჳსთა და ყოველთა ათეულთა ქუეყანისა მისისათა შეწირვად.

Verse: 22      ხოლო ანნა არა აღვიდა მის თანა, რამეთუ ჰრქუა ქმარსა თჳსსა, ვითარმედ: მე არა აღვიდე შენ თანა, ვიდრე განყენებადმდე ყრმისა ამის ძუძუჲსაგან და მაშინ წარვადგინო იგი წინაშე უფლისა და ჯდეს უკუნისამდე ჟამთა.

Verse: 23      ჰრქუა მას ელკანა: ეგრე ყავ, რაჲცა სათნო-გიჩს, ვიდრემდე განგეყენოს ეგე ძუძუსა, ხოლო აღასრულენ უფალმან ყოველივე თხოვაჲ შენი. და Page of ms. O: 2va  ჯდა დედაკაცი იგი და პოხდა ყრმასა მას, ვიდრე განყენებადმდე ძუძუჲსა.

Verse: 24      და შემდგომად მისა აღვიდა იგი სელომდ და თანა წარიბა მან ზუარაკი ერთი სმნიერი და პური და გრივი ერთი სამინდოჲ და მივიდეს ტაძარსა მას უფლისასა სელომდ და ყრმაჲცა იგი სამოველ მათ თანა.

Verse: 25      და წარიყვანეს წინაშე უფლისა და დაკლა მამამან მისმან ზუარაკი იგი და შეწირეს მსხუერპლი წესისაებრ პირველისა, რომელ შეწირიან წინაშე უფლისა, და წარუდგინეს ყრმაჲ იგი უფალსა, და რამეთუ დაკლა მამამან მისმან ზუარაკი იგი საჴსრად ყრმისა მისთჳს. და მიიყვანა დედამან მისმან ყრმაჲ იგი ელი მღდელისა.

Verse: 26      და ჰრქუა: გევედრები, უფალო, სულითა ცხოველო, მე ვარ დედაკაცი იგი, რომელი წარმოდგომილ ვიყავ შენ წინაშე შეწი\რვად Page of ms. O: 2vb  ლოცვათა ჩემთა წინაშე უფლისა

Verse: 27      ყრმისა ამისთჳს. და მომცა მე უფალმან თხოვაჲ იგი ჩემი, რომელი ვითხოვე მისგან.

Verse: 28      და, აჰა, ესერა, დგეს წინაშე უფლისა ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა მსახურებად უფლისა, თაყუანის-ცემად უფალსა.

Chapter: 2  
თავი II

Verse: 1      და თქუა ანნა: "განძლიერდა გული ჩემი უფლისა მიერ და აღმაღლდა რქაჲ ჩემი ღმრთისა მიერ ჩემისა, განავრცნა პირი ჩემი ზედა მტერთა ჩემთა, განვიხარე მე მაცხოვარებითა შენითა!

Verse: 2      რამეთუ არაჲ ვინ არს წმიდაჲ შენებრ, უფალო, და არაჲ ვინ არს წმიდაჲ შენსა გარეშე, და არაჲ ვინ არს მართალ ღმრთისებრ!

Verse: 3      ნუ იქადით, ნუცა იტყჳთ მაღალსა გარდარეულად, ნუცა აღმოვალნ მდიდრად სიტყუაჲ პირისაგან თქუენისა! რამეთუ ღმერთი არს მეცნიერებათაჲ უფალი და ღმერთმან განჰმზადნეს საქმენი თჳსნი.

Verse: 4      Page of ms. O: 3ra  მშჳლდები ძლიერთაჲ მოუძლურდა და უძლურნი შეიმოსნეს ძალითა.

Verse: 5      შუებულთა პური მოაკლდა და მშიერთა დაიპყრეს ქუეყანაჲ, რამეთუ ბერწსა მას ესხნეს შჳდ შვილ და შვილმრავალი იგი მოუძლურდა.

Verse: 6      უფალმან მოაკუდინის და აცხოვნის; შთააგდის ჯოჯოხეთსა და აღმოიყვანის.

Verse: 7      უფალმან დააგლახაკის, განამდიდრის, დაამდაბლის და აღამაღლის.

Verse: 8      აღადგინის ქუეყანისაგან გლახაკი და სკორეთაგან აღამაღლის დავრდომილი, რაჲთა დასუას იგი ძლიერთა თანა, ძლიერთა ერისა მისისათა და საყდარნი დიდებისანი დაუმკჳდრნეს მას.

Verse: 9      მოანიჭის თხოვაჲ მთხოველთა მისთა და აკურთხნის წელიწადნი მართლისანი, რამეთუ არა არს სიმტკიცე ძლიერებაჲ კაცისაჲ.

Verse: 10      უფალმან უძლურ ყვნის მჴდომნი თჳსნი, უფალი წმიდა არს! ნუ იქადინ ბრძენი სიბრძნითა თჳსითა, ნუცა იქადინ ძლიერი ძალითა თჳსითა, ნუცა იქადინ მდიდარი სიმდიდრითა თჳსითა, არამედ ამას ზედა იქადოდენ, რომელი-იგი იქადოდის გულისჴმის-ყოფასა და ცნობასა უფლისასა ყოფად საშჯელი სიმართლისაჲ ქუეყანასა ზედა. უფალი აღმაღლდა ცათა შინა და იქუხნა, თავადმან განსაჯნეს კიდენი ქუეყანისანი სიმართლითა თჳსითა, მოსცეს ძალი მეფესა (!) ჩუენსა და აღამაღლოს უფალმან რქაჲ ცხებულისა თჳსისაჲ".

Verse: 11      და დაუტევეს ყრმაჲ იგი სამოველ სელომს წინაშე უფლისა და თაყუანის-სცეს უფალსა Page of ms. O: 3va  და წარვიდეს სახით თჳსა არმათემს, და ყრმაჲ იგი სამოველ აღორძნდებოდა და ჰმსახურებდა უფალსა წინაშე ელი მღდელისა.

Verse: 12      და ძენი ელისნი, ნაშობნი უძღებნი და უშჯულონი, რომელთა არა გულისხმა-ყვეს შიში ღმრთისაჲ,

Verse: 13      და არცა წესი იგი მღდელობისაჲ, წესი იგი შესაწირავთაჲ მათ ერისაჲ მღდელისაგან იყო შეწირვად. მაშინ მოვიდა ყრმაჲ ერთი მღდელისაჲ აღმოღებად ჴორცისა მის და ჴელთა აქუნდა ფუცხჳ სამპირი.

Verse: 14      და ჩაყვის იგი სიავსა, გინა ქოთანსა, გინა ქუაბსა და პირველად რაჲცა მიემთხჳის ფუცხუსა მას, იგიცა წარიღის მღდელისა მის. ესრე სახედ უყოფდეს ძეთა ისრაჱლისათა, რომელნი მოვიდიან შეწირვად Page of ms. O: 3vb  მსხუერპლისა უფლისა მიმართ სელომდ.

Verse: 15      და ვიდრე არა უკუმევიედ ცმელი იგი წინაშე უფლისა, მოვიდის მსახური იგი მღდელისაჲ და ჰრქჳს კაცსა მას შემწირველსა, ვითარმედ: მომეც მე ჴორცი შესაწუავად მღდელისათჳს და არა მოვიღო მგბარი ქუაბთაგან.

Verse: 16      მაშინ ჰრქჳს კაცმან მან, რომელი მოსრულ არნ შეწირვად მსხუერპლისა: პირველად შე-ღა-ვწიროთ საკუმეველი და მსხუერპლი უფლისაჲ და მერმეღა მიიღე, რომელი გენებოს ყოველთაგან შესაწირავთა. ხოლო მან ჰრქჳს: არა, არამედ აწ მომეც მე, თუ არა, მოვიღო, რომელიცა მინდეს მე!

Verse: 17      და განმრავლდა ცოდვაჲ იგი მსხუერპლთაჲ მათ წინაშე უფლისა Page of ms. O: 4ra  დიდად ფრიად, რამეთუ შეურაცხ-ჰყოფდეს მსხუერპლთა მათ უფლისათა.

Verse: 18      და სამოველ დგა წინაშე უფლისა და მოებლარდნა მას ევფუდი იგი.

Verse: 19      და დედამან მისმან უქსოვის მას ფრთეაკი მცირჱ სამისოჲ და მოართჳს იგი წლითი წლად, რაჟამს მოვიდიან იგინი ქმრითურთ სელომდ შეწირვად მსხუერპლისა დღესასწაულთა ჩუეულებისათა.

Verse: 20      და აკურთხა ელი ელკანა და ცოლი მისი ანნაჲ და ჰრქუა მას: აღგიდგინენ შენ უფალმან ნათესავი სხუაჲ ცოლისაგან შენისა თანანადებთა წილ, რომელი მიეც შენ უფალსა! და წარვიდა ელკანა სახიდ თჳსა.

Verse: 21      და მოხედა უფალმან ანნას და შვნა მან სხუაჲ სამ ძჱ და სამ ასულ. და ყრმაჲ იგი სამოელ აღორძინდებოდა და განბრძნდებოდა წინაშე უფლისა ფრიად.

Verse: 22      და ელი მოხუცებულ იყო და ესმინ მას, რასა-იგი უყოფდეს ძენი მისნი ძეთა ისრაჱლისათა, [და რამეთუ წვებოდესცა ძენი იგი მისნი დედათა მათ თანა, რომელნი-იგი შემოვედრებულ იყვნეს კართა თანა კარვისა მის საწამებელისათა.]

Verse: 23      და ეტყჳნ მათ ელი: რაჲ არიან საქმენი ეგე თქუენნი, რომელი ესე მესმის მე დრტჳნვაჲ თქუენთჳს ერისა მისგან უფლისა?

Verse: 24      ნუ შვილნო! ნუ იქმთ მაგას, რამეთუ არა კეთილ არს სმენაჲ ესე, რომელი მესმის თქუენთჳს, რამეთუ განაგრილებთ გონებასა ამის ერისასა არა მსახურებად უფლისა.

Verse: 25      შეცოდებით თუ შესცოდოს კაცმან კაცსა, ლოცვით ილოცოს მისთჳს უფლისა ღმრთისა მიმართ, უკუეთუ უფალსა ღმერთსა შესცოდოს კაცმან, ვისა მიმართ ილოცონ მისთჳს? და იგინი არა ერჩდეს Page of ms. O: 4va  ჴამასა მამისა მათისასა, რამეთუ ნებით ენება უფალსა წარწყმედაჲ მათი.

Verse: 26      და სამოელ ყრმაჲ იგი აღორძნდებოდა და განმტკიცნებოდა წინაშე უფლისა და კაცთა.

Verse: 27      და მოივლინა კაცი ერთი ელისა და ჰრქუა მას: ესრე იტყჳს უფალი: განცხადებით განვეცხადე სახლსა მას მამისა შენისასა, ვიდრე იყვნესღა იგინი ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა, სახლსა მას ფარაოჲსსა, უღელსა მას ქუეშე მონებისასა.

Verse: 28      და გამოვირჩიე სახლი მამისა შენისაჲ ყოველთა მათგან ნათესავთა ისრაჱლისათა მღდელობად ჩემდა და აღსლვად საკურთხეველსა ჩემსა კუმევად საკუმეველთა და აღებად სამსახურებელთა ჩემთა წინაშე ჩემსა. და მივეც მე სახლსა მამისა შენისასა ყოველი შესაწირავი იგი ცეცხ\-ლისაჲ Page of ms. O: 4vb  მსხუერპლისაჲ ძეთა მათ ისრაჱლისათა საჭმლად.

Verse: 29      და შენ რად მიჰხედე საკურთხეველთა მათ ჩემთა და მსხუერპლთა ჩემთა ურიდითა თუალითა და ადიდენ ძენი შენნი უფროჲს ჩემსა დიდებად მათა ნაყოფითა მით მსხუერპლთა ჩემთაჲთა, რომელთა შემოსწირვიდეს ჩემდა ძენი ისრაჱლისანი?

Verse: 30      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ: მე ესრე ვთქუ, ვითარმედ: სახლი შენი და სახლი მამისა შენისაჲ ეგოს წინაშე ჩემსა უკუნისამდე. და აწ ესერა იტყჳს უფალი: ნუ იყოფინ, არა ეგრჱთ არს. არასადა ვყო ეგე, არამედ მადიდებელნი ჩემნი ვადიდნე და შეურაცხის-მყოფელნი ჩემნი შეურაცხ-ვყვნე.

Verse: 31      აჰა, ესერა, დღენი მოვლენან და მოვსპო ნათესავი შენი და ნათესავი იგი Page of ms. O: 5ra  სახლისა მამისა შენისაჲ ტაძრისაგან ჩემისა ყოველთაგან დღეთა ცხორებისა ჩემისათა.

Verse: 32      და დავადგინო მოღუაწებაჲ ძლიერი, რომელ ყოვლითურთ კეთილსა უყოფდეს სახლსა მას ისრაჱლისასა, და არღარა იყოს მოხუცებული შენი სახლსა შინა ჩემსა ყოველთა დღეთა.

Verse: 33      არა მოვაკლო კაცი საკურთხეველისაგან ჩემისა თუალთ საჴდელად შენდა და განსაკაფელად თავისა შენისა და ყოველნი იგი ნეშტნი სახლისა მამისა შენისანი დაეცნენ მახჳლითა მტერთაჲთა.

Verse: 34      და ესე სასწაული იყოს შენდა და ორთა მაგათ ძეთა ოფნის და ფინეზს ზედა, რამეთუ ერთსა დღესა შინა დაეცნენ პირითა მახჳლისაჲთა.

Verse: 35      და აღვადგინო თავისა ჩემისა მღდელი სარწმუნოჲ, რომელმან აღასრულოს ყოველი ნებაჲ Page of ms. O: 5rb  გულისა ჩემისაჲ და აღუშენო მას ტაძარი სარწმუნოჲ და ვიდოდის იგი წინაშე ცხებულისა ჩემისა ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა.

Verse: 36      და ყოველნი ნეშტნი სახლისა შენისანი მოვიდენ და თაყუანის-სცენ მას დანგისა ერთისა ვეცხლისათჳს და ჴუეზისა პურისა, ევედრებოდიან მას და ეტყოდიან: შემაგდე მე ადგილსა მღდელობისასა, რაჲთა შევჭამო პური სახლსა უფლისასა.

Chapter: 3  
თავი III

Verse: 1      ... რამეთუ სიტყუაჲ უფლისაჲ საძიებელ იყო მათ დღეთა შინა...

Verse: 2      და იყო მათ დღეთა შინა, ეძინა ელის ადგილსა ერთსა და იწყეს თუალთა მისთა დამძიმებად და ვერ ჰხედვიდა.

Verse: 3      და სანთელი იგი ღმრთისაჲ მუნმდე არა აღნთებულ იყო, და სამოელს ეძინა ტაძარსა მას უფლისასა, სადა-იგი დგა კიდობანი შჯულისაჲ.

Verse: 4      და უწოდა უფალმან სამოელს და ჰრქუა: Page of ms. O: 5va  სამოველ, სამოველ! და მიუგო სამოველ და ჰრქუა: აქა, უფალო.

Verse: 5      და მირბიოდა სამოელ ელისა და ჰრქუა: რაჲსათჳს მიწოდი მე? ჰრქუა მას ელი: არას გიწოდე შენ, მივედ და დაიძინე ადგილსავე შენსა, შვილო! და მივიდა და დაიძინა სამოელ ადგილსავე თჳსსა.

Verse: 6      და შესძინა უფალმან წოდებად ყრმისა მის მეორედ და ჰრქუა: სამოველ, სამოველ! და განჰკრთა სამოველ და მირბიოდა ელისა და ჰრქუა: რაჲსათჳს მიწოდი მე? და ჰრქუა მას ელი: არას გიწოდი შენ, შვილო, მივედ დაიძინე ადგილსავე თჳსსა

Verse: 7      და სამოელ არა უწყოდა, ვითარმედ უფლისა რაჲმე განცხადებაჲ არს მისა მიმართ.

Verse: 8      და შესძინა უფალმან წოდებად სამოელისა მესამედ. და აღდგა სამოელ და მირბიოდა ელისა და ჰრქუა: აქა ვარ, Page of ms. O: 5vb  რაჲსა მიწოდე მე? და გულისხმა-ყო ელი, ვითარმედ უფალი უწოდის მას.

Verse: 9      და ჰრქუა მას: მივედ და დაიძინე ადგილსავე შენსა, შვილო! და უკუეთუ შესძინოს წოდებად შენდა, არქუ მას, ვითარმედ: ისმენს მონაჲ შენი, იტყოდე, უფალო. და წარვიდა სამოელ და დაიძინა ადგილსავე თჳსსა.

Verse: 10      და მოვიდა უფალი და დაადგა მას ზედა და ჰრქუა, ვითარცა-იგი პირველ: სამოელ, სამოელ! მიუგო სამოელ და ჰრქუა: იტყოდენ უფალი, რამეთუ ესმის მონასა შენსა.

Verse: 11      და ჰრქუა უფალმან სამოელს: აჰა, ესერა, მე აღვასრულებ ყოველთა სიტყუათა ჩემთა ისრაჱლსა ზედა, ყოველთა, რომელთა ესმეს, უოხრიდენ ორნივე ყურნი მისნი.

Verse: 12      დღესა მას, რომელსა აღვადგინო ელის ზედა ყოველი, რასაცა ვიტყოდი, და ყოველსა სახლსა მისსა ზედა დავდვა, და აღვას\რულო. Page of ms. O: 6ra 

Verse: 13      და უთხრა მას უშჯულოვებათათჳს ძეთა მისთაჲსა, რამეთუ ძჳრსა იტყოდეს ღმრთისათჳს ძენი მისნი და არა განისწავლნა.

Verse: 14      ხოლო მე არა ესრე აღუთქუ, ვითარმედ ულხინო უშჯულოვებათა სახლისა მის ელისთა მსხუერპლითა მით და საკუმეველითა უკუნისამდე ჟამთა.

Verse: 15      და დაიძინა სამოელ მუნვე ვიდრე ცისკრადმდე და აღიმსთო განთიად და განახუნა კარნი იგი ტაძრისანი. და ვერ იკადრა სამოელ თხრობად ელისა ჩუენებაჲ იგი, რამეთუ ეშინოდა მისთჳს, რომელი იხილა.

Verse: 16      მიუგო ელი სამოელს და ჰრქუა: შვილო! ხოლო მან ჰრქუა: აქა ვარ

Verse: 17      ჰრქუა მას ელი: მითხარ მე სიტყუაჲ იგი, რომელი იყო შენდა მომართ ამას ღამესა და ნუ დამიმალავ მე ერთსაცა სიტყუასა! Page of ms. O: 6rb  ესე რაჲმე გიყავნ უფალმან და ესე დაგირთენ, უკუეთუ დამიმალო ერთიცა სიტყუაჲ.

Verse: 18      მაშინ უთხრა მას ყოველი სამოელ, რომელსა ეტყოდა უფალი, და არაჲ დაუმალა არცა ერთი სიტყუაჲ. და თქუა ელი: აღასრულენ უფალმან ყოველივე, რაჲცა სათნო არს, რამეთუ იგი მხოლოჲ უფალ არს.

Verse: 19      და განძლიერდა სამოელ, და უფალი იყო მის თანა; და არა დავარდებოდა ქუეყანასა ზედა ყოველთაგან სიტყუათა მისთა არცა ერთი სიტყუაჲ.

Verse: 20      და ცნა ესე ყოველმან ისრაჱლმან დანითგან ბერსაბედმდე, ვითარმედ სარწმუნო არს სამოელ წინაწარმეტყუელად უფლისა.

Verse: 21      აუწყა უფალმან სამოელს სელომს შინა, ოდეს გამოეცხადა უფალი სიტყჳსაებრ უფლისა. და სარწმუნო იყო სამოელ ყოველსა ზედა ისრაჱლსა კიდითგან ვიდრე კიდედმდე ქუეყანისა. და ელი მოხუცებული იყო ფრიად, და ძენი მისნი ვიდოდეს გზასა უშჯულოვებისასა წინაშე უფლისა.

Chapter: 4  
თავი IV

Verse: 1      და იყო მათ დღეთა შინა, და შეკრბეს უცხოთესლნი იგი წყობად ისრაჱლისა და ისრაიტ Page of ms. O: 6va  ელნი განემზადნეს ბრძოლად, მოვიდეს და დაიბანაკეს აბენეზერს და უცხოთესლთა მათ დაიბანაკეს აბეკს.

Verse: 2      და შეიქმნა ბრძოლაჲ დიდი მათ შორის და ძლევასა მიეცა ისრაჱლი. და დასცეს ბრძოლასა შინა უცხოთესლთა მათ ვითარ ოთხას ოდენ მამაკაც.

Verse: 3      და სხუაჲ ერი ისრაჱლისაჲ მეოტ იქმნა და შემოვიდეს ბანაკსა თჳსსა. და ზრახვა ყვეს ურთიერთას მოხუცებულთა ისრაჱლისათა: რაჲსთჳსმე განგუწირნა უფალმან დღეს უცხოთესლთა თანა? აწ მოვედით და მოვიღოთ კიდობანი იგი შჯულისა უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲ სელომით და წარვიძღუანოთ იგი და ვსძლიოთ მტერთა ჩუენთა.

Verse: 4      მაშინ წარმოიღეს კიდობანი იგი შჯულისაჲ და რამეთუ დგეს კიდობანსა მას თანა ქერაბინნი; და ორნი Page of ms. O: 6vb  იგი ძენი ელისნი, ოფნი და ფინეზ, დამოვიდეს კიდობანსა მას თანა შჯულისასა.

Verse: 5      და ვითარცა შემოიღეს კიდობანი იგი შჯულისა უფლისაჲ ბანაკად, იხილეს ისრაიტელთა მათ, ღაღად-ყვეს ჴმითა დიდითა და ოხრიდა ქუეყანაჲ იგი.

Verse: 6      ესმა რაჲ ესე უცხოთესლთა მათ, შეძრწუნდეს და იტყოდეს ურთიერთას: რაჲმე არს ჴმაჲ ესე ღაღადებისაჲ ბანაკსა მას ებრაელთასა? და ცნეს ყოველთა, ვითარმედ კიდობანი იგი შჯულისაჲ მოსრულ არს ბანაკად მათა.

Verse: 7      და შეეშინა ფრიად და იტყოდეს ურთიერთას: ვაჲ ჩუენდა, რამეთუ ღმერთი იგი მათი მოსრულ არს შემწედ მათა! და იტყოდეს: უფალო, განმარინენ ჩუენ ჴელთაგან მათა, რამეთუ არა იყო მათ შორის გუშინ და ძუღუან ჴმაჲ ესე საშინელი.

Verse: 8      ვაჲ ჩუენდა! ვინ განმარინნეს ჩუენ ჴელთაგან ღმრთისა ძლი\ Page of ms. O: 7ra  ერისათა? ესე იგი ღმერთი არს, რომელმან დასცა ქუეყანაჲ იგი ეგჳპტისაჲ, გუემა და უდაბნოჲ იგი.

Verse: 9      მერმე იწყეს ნუგეშინისცემად ურთიერთას და თქუეს: განძლიერდით უცხოთესლნი ეგე და არა დავემორჩილნეთ ებრაელთა, ვითარცა იგინი ჩუენ გუმონებდეს, მჴნე იყვენით და ჰბრძოდეთ! და ნუგეშინის-იცეს უცხოთესლთა მათ.

Verse: 10      და ბრძოლა-ყვეს და სძლეს და ძლვასა მიეცა ისრაჱლი უცხოთესლთა მათგან და ივლტოდა ისრაჱლი ბანაკად თჳსა; დაცემაჲ იგი იყო დიდ, დაეცა ისრაჱლისაგან ოცდაათიათასი კაცი განწყობილი.

Verse: 11      და წარიღეს კიდობანი იგი შჯულისაჲ, და ორნივე იგი ძენი ელისნი დაეცნეს მახჳლითა.

Verse: 12      და ივლტოდა კაცი ერთი იემენელი წყო\ბისა Page of ms. O: 7rb  მისგან ბრძოლისა და მოვიდა სელომდ კუართდაპებული და მიწაგარდასხმული.

Verse: 13      და ელი მღდელი ჯდა ბჭეთა ზედა მის ქალაქისათა და იხედვიდა გზად მიმართ, რამეთუ იურვოდა კიდობნისათჳს ღმრთისა. და კაცი იგი მო-ხოლო-იწია თხრობად ქალაქისა მის ჰამბავისა და უთხრობდა მოქალაქეთა მათ.

Verse: 14      ვითარცა ესმა ელის ჴმაჲ იგი, ჰკითხვიდა მათ და ჰრქუა: რაჲსა არს ჴმაჲ ეგე? და ამას ოდენ სიტყუასა მო-ხოლო-იწია მებავთე და უთხრა ყოველი, რაჲცა იქმნა.

Verse: 15      და ელი მოხუცებულ იყო, რამეთუ იყო იგი ოთხმეოცდაათრვამეტის წლის და თუალნი მისნი დადგომილ იყვნეს და ვერ ჰხედვიდა. ჰკითხვიდა ელი კაცთა მათ და ჰრქუა: რაჲ არს ჴმაჲ ესე ამბოხისა ამის?

Verse: 16      და ჰრქუა მას კაცმან მან: მე ვარ, რომელი მოსრულ ვარ Page of ms. O: 7va  ბანაკით ისრაიტელთაჲთ ოტებული. მიუგო ელი და ჰრქუა მას: და რაჲ იქმნა, შვილო?

Verse: 17      მან უთხრა მას და თქუა: ძლევასა მიეცა ისრაჱლი უცხოთესლთა მათგან და მეოტ იქმნა ყოველი კაცი მბრძოლი და დაეცა სიკუდილითა მახჳლისაჲთა, და ორნივე ძენი შენნი მოკლნეს, და კიდობანი იგი შჯულისა სიწმიდისაჲ წარიღეს.

Verse: 18      და ვითარცა ესმა ესე ელის კიდობნისა მის წარღებაჲ, ზეუკუნ იჭრა სავარძელთაგან და დაეცა ზღურბლთა ზედა მართლუკუნ და განიტეხა ზურგი და მოკუდა, მოხუცებულ იყო და დაბერებულ. და იგი იღუწიდა ისრაჱლსა ორმეოც წელ ოდენ.

Verse: 19      და ძის ცოლი მისი, ცოლი ფინეზისი, მიდგომილ იყო. ვითარცა ესმა Page of ms. O: 7vb  ჰამბავი ესე, ვითარმედ: კიდობანი წარიტყუენა და ქმარი მისი და მამამთილი მისი მომკუდარ იყვნეს, იწყო ტირილად და ტყებად და მყის აღუდგა მას შობაჲ, შვა და მოკუდა.

Verse: 20      და ჰრქუეს მას დედათა მათ, რომელნი თანა უდგეს: ნუ გეშინინ, რამეთუ შვილ ჰშევ!და მან არაჲ მიუგო, რამეთუ დასნეულებულ იყო.

Verse: 21      და უწოდეს ყრმასა მას სახელი ვაჲბარიაქიბელ: კიდობანსა მას ზედა შჯულისასა და მამამთილსა და ქმარსა მისსა ზედა, რამეთუ მომკუდარ იყვნეს.

Verse: 22      იწყეს სიტყუად და თქუეს: მიღებულ არს ჩუენდა დიდებაჲ უფლისაგან.

Chapter: 5  
თავი V

Verse: 1      რამეთუ წარიღეს კიდობანი იგი შჯულისა ღმრთისაჲ უცხოთესლთა მათ აბინეზერით აზოტდ.

Verse: 2      და შეიღეს სახლსა მას დაგონისსა და დადგეს იგი მახლობელად დაგონსა.

Verse: 3      და აღიმსთუე\ს Page of ms. O: 8ra  აზოტელთა მათ და შევიდეს დაგონისა და იხილეს დაგონი, რამეთუ დაცემულ იყო პირდაქცევით ქუეყანასა ზედა წინაშე კიდობნისა მის უფლისა და აღადგინეს დაგონი და დადგეს ადგილსავე თჳსსა.

Verse: 4      და მერმე ხვალისაგან იხილეს დაგონი დაცემული პირდაქცევით წინაშე კიდობნისა მის ღმრთისაჲსა და თავი დაგონისი და ორნივე ჴელნი და ბრჭალნი მისნი მორდომილ იყვნეს, გარნა გუამი ხოლო მისი დაშთომილ იყო ზღურბლთა ზედა.

Verse: 5      ამისთჳს მღდელთა მათ დაგონისთა და ყოველმან შემავალმან სახლსა მას დაგონისსა აზოტს შინა არა დადგის ფერჴი ზღურბლთა ზედა, არამედ ბიჯებით გარდააბიჯიან ვიდრე მოაქაჟამადმდე.

Verse: 6      Page of ms. O: 8rb  და დამძიმდა ჴელი უფლისაჲ აზოტელთა მათ ზედა და გუემნა იგინი სენითა საგურკველისაჲთა და განამრავლა მათ ზედა თაგჳ და აღივსო სარწყულები მათი, ყანობირი მათი და უბანნი მათნი თაგჳთა და განმრავლდა სიკუდილი ქალაქსა მათსა ზედა.

Verse: 7      და იხილეს რაჲ აზოტელთა მათ, რამეთუ ესე დღენი ედგნეს, იტყოდეს ურთიერთას და თქუეს: არა ჯერ არს ჩუენ შორის ყოფაჲ კიდობნისა ამის ღმრთისაჲ, რამეთუ განრისხნა ჩუენ ზედა და ღმერთსა ჩუენსა ზედა დაგონსა.

Verse: 8      და მოუწოდეს მთავარსა მას უცხოთესლთასა აზოტელთა მათ და ჰრქუეს: რაჲმე ვყოთ კიდობანი ესე ღმრთისა მის ისრაჱლისაჲ? მიუგეს გეთელთა მათ და ჰრქუეს: მოგუეცით ჩუენ! და წარიღეს კიდობანი იგი ღმრთისაჲ გეთდ.

Verse: 9      და ვითარცა წარიღეს კიდობანი იგი გეთდ, იყო ჴელი უფლისაჲ ქალაქსა Page of ms. O: 8va  გეთელთა და განმრავლდა სიკუდილი მათ ზედა და გუემნა იგინი გუემითა მით სამჴედროვანებისაჲთა მცირითგან ვიდრე დიდადმდე მათა. და იქმნეს გეთელთა მათ თავისა მათისა საგურკველები ოქროჲსაჲ, რამეთუ განმრავლდა მათ ზედა თაგჳ.

Verse: 10      და წარიღეს კიდობანი იგი ღმრთისა ისრაჱლისაჲ ასკალონდ და ვითარცა მიიღეს კიდობანი იგი, იტყოდეს ასკალონელნი იგი: რაჲსათჳს მოიღეთ კიდობანი იგი აქავე მოსასრველად ჩუენდა?

Chapter: 6  
თავი VI

Verse: 1      და დადგა კიდობანი იგი ღმრთისაჲ ქუეყანასა მას უცხოთესლთასა შჳდ თუე ოდენ და განმრავლდა ქუეყანასა მათსა თაგჳ.

Verse: 2      და წარავლინეს უცხოთესლთა მათ და მოუწოდეს ქურუმთა და მისანთა და ჰრქუეს: რაჲმე ვყოთ კიდობანი ესე ღმრთისაჲ? მითხართ ჩუენ, რაჲთა მივიღოთ ეგე ადგილსავე თჳსსა.

Verse: 3      ხოლო მათ ჰრქუეს: უკუეთუ წარავლინებთ კიდობანსა მაგას უფლისა, ნუ წარიღებთ ეგრეთ, არამედ წარიღეთ მის თანა გუემისა თქუენისათჳს ნიჭად მისა და გილხინოს თქუენ. უკუეთუ არა აღიღოს ჴელი მისი დამძიმებული თქუენ ზედა.

Verse: 4      Page of ms. O: 9ra  მიუგეს და ჰრქუეს: და რაჲ მივსცეთ კურნებისა ჩუენისათჳს? ხოლო მათ ჰრქუეს: შექმენით მსგავსად რიცხჳსა თქუენისა ხუთ-ხუთი საგურკველი ოქროჲსაჲ, რამეთუ ცოდვაჲ არს თქუენ თანა და შორის ერსა ამას თქუენსა.

Verse: 5      და ხუთი თაგჳ ოქროჲსაჲ მსგავსად თაგუთა მათ, რომელი განჰრყუნიდა ქუეყანასა თქუენსა და მიეცით დიდებაჲ ღმერთსა ისრაჱლისასა, რაჲთა განგაშოროს თქუენგან გუემაჲ იგი და აღიღოს ჴელი მისი ძლიერი თქუენ ზედა და ღმერთთა თქუენთა და ქუეყანისა თქუენისაგან.

Verse: 6      რაჲსათჳს განჰფიცხნებით, ვითარცა-იგი ეგჳპტელნი და ფარაო განფიცხნეს? და გუემნა იგინი გუემითა ამით სასტიკითა, და მაშინღა გამოუტევეს ერი იგი და წარვიდეს.

Verse: 7      Page of ms. O: 9rb  ხოლო აწ თქუენ ქმენით ურემი ახალი და შეაბენით ორნი დიაკეულნი პირმშონი და უმწყნი და ჴბონი მათნი დაიყენენით.

Verse: 8      და კიდობანი იგი შჯულისა უფლისაჲ დადგით ურემსა მას ზედა და ჭურჭელი იგი ოქროჲსაჲ თანაწარეცით და შთადევით იგი ტილოსა და დადევით გუერდით კერძო მისა და წარვიდეს და თქუენ უკუანა შეუდეგით.

Verse: 9      და იხილეთ, უკუეთუ წარვიდეს საზღვართა მისთა ბეთსამით კერძო, მაშა სცანთ, რამეთუ მას მოუვლინებიეს გუემაჲ ესე; უკუეთუ არა წარვიდეს, უწყოდეთ, რამეთუ ჴელი მისი არა გუავნებს ჩუენ, არამედ შემთხუევით რაჲმე შეგუემთხჳა ჩუენ სენი ესე.

Verse: 10      და ყვეს ეგრე უცხოთესლთა მათ. და მოიბნეს დიაკეულნი იგი პირმშონი და უმწყნი და შეაბნეს Page of ms. O: 9va  იგინი ურემსა მას და ჴბონი მათნი შინა დააყენნეს.

Verse: 11      და დადვეს კიდობანი იგი ღმრთისაჲ ურემსა მას ზედა და თაგუნი იგი ოქროჲსანი და საგურკველნი იგი და შთასხნეს იგინი ტილოსა და დადვეს გუერდით მისა.

Verse: 12      და წარვიდეს დიაკეულნი იგი გზასა მას ბეთსამით კერძო, მართლ გზასა მივიდოდეს და არა გარდააქციეს არცა მარჯულ, არცა მარცხლ, და მთავარნი იგი უცხოთესლთანი შეუდგეს უკუანა საზღვრადმდე ბეთსამისა.

Verse: 13      და იყვნეს ვინმე მუნ ბეთსამას, ვითარცა იხილეს მომკალთა მათ კიდობანი იგი ღმრთისაჲ, განიხარეს ფრიად და წინამიეგებვოდეს მას.

Verse: 14      და მოვიდა ურემი იგი და დადგა ლოდსა მას თანა დიდსა და ურემი იგი დაკოდეს და დიაკეულნი დაკლნეს და Page of ms. O: 9vb  შეწირნეს მსხუერპლად უფლისა.

Verse: 15      და ლევიტელთა მათ აღიღეს კიდობანი იგი უფლისაჲ და ტილოჲ იგი ჩაჴჳ და ჭურჭერი იგი ოქროჲსაჲ და დადგეს იგი ლოდსა მას ზედა დიდსა. და რომელნი ბეთსამის იყვნეს, შეწირეს მსხუერპლი უფლისა ღმრთისა მას დღესა შინა.

Verse: 16      და ხუთნივე იგი მთავარნი უცხოთესლთანი ჰხედვიდეს და წარვიდეს ასკალონდ.

Verse: 17      და საგურკველნი იგი ოქროჲსანი, რომელ ექმნნეს უცხოთესლთა მათ ლხინებისა მათისათჳს უფლისა: ერთი აზოტელთა, ერთი გაზელთა, ერთი ასკალონელთა, ერთი აკარონელთა, ერთი გეთელთა.

Verse: 18      ეგრეცა თაგუნი იგი ოქროჲსანი, მსგავსად რიცხჳსა მის ქალა\ქთაჲსა Page of ms. O: 10ra  _ ხუთთა მთავართა ქალაქთა განმარინებელთა (სიც), დაბადმდე ფერეზისა და ვიდრე ლოდადმდე დიდად, რომელსა ზედა დადგეს კიდობანი იგი შჯულისა უფლისა, რომელი დადგა ყანასა მას ოსჱ ბეთსამელისასა.

Verse: 19      და არა ერთნეს ძენი იექონისნი კაცთა მათ ბეთსამელთა, რაჟამს იხილეს კიდობანი იგი შჯულისა უფლისაჲ. და დასცნა მათგანნი ღმერთმან ერგასის ათას სამეოცდაათი კაცი. და იწყეს გლოვად ერმან მან, რამეთუ დასცნა იგინი უფალმან გუემითა დიდითა.

Verse: 20      და თქუეს კაცთა მათ ბეთსამელთა: ვინმე შემძლებელ არს დადგომად წინაშე პირსა უფლისასა, წმიდისა? ანუ ვისა მიიქცეს კიდობანი ესე უფლისაჲ?

Verse: 21      და მიავლინნეს მოციქულნი კარი(

Verse: 10rb)atimd      და მიჰრქუეს მათა სიტყუაჲ, ვითარმედ: აქავე მოიღეს კიდობანი იგი შჯულისა უფლისაჲ უცხოთესლთა მათ. აწ მოვედით და წარიღეთ თქუენდა.

Chapter: 7  
თავი VII

Verse: 1      და წარიღეს კარიათიმელთა კიდობანი იგი შჯულისა უფლისაჲ და შეიღეს იგი სახლსა მას ამინადაბისსა, რომელი შჱნებულ იყო ბორცუსა მას ზედა. და გამოირჩიეს ძჱ მისი, ელიაზარ, და დაადგინეს მცველად კიდობანსა მას უფლისასა.

Verse: 2      და იყო, ვინაჲთგან შეიღეს კიდობანი იგი ღმრთისაჲ კარიათიმდ, განმრავლდეს ჟამნი და დაყო ვითარ ოცი წელი და მოიქცა ისრაჱლი უფლისა მას დღესა შინა.

Verse: 3      და ჰრქუა სამოელ ყოველსა ისრაჱლსა: უკუეთუ მოიქცეთ უფლისა ყოვლითა გულითა თქუენითა და განიშოროთ კერპთმსახურებაჲ და ჰმონებდეთ უფალსა ღმერთსა, მან გიჴსნნეს თქუენ Page of ms. O: 10va  ჴელთაგან უცხოთესლთაჲსა.

Verse: 4      და ისმინეს სიტყუაჲ იგი ძეთა ისრაჱლისათა და განაგდეს ბალიმი და სერტყები და კერპი იგი ასტაროთისაჲ და ჰმონებდეს უფალსა ღმერთსა.

Verse: 5      და ჰრქუა მათ სამოელ: შეკერბინ ყოველი ერი ისრაჱლისაჲ მასეფათდ და ვილოცოთ თქუენთჳს უფლისა მიმართ.

Verse: 6      და შემოკრბეს ყოველი ერი მასეფათდ და მოიღეს წყალი და მოაპკურეს ქუეყანასა წინაშე უფლისა და იმარხეს მას დღესა შინა და თქუეს: ვცოდეთ წინაშე უფლისა, რამეთუ შჯიდა სამოელ მასეფათს ძეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 7      და ესმა უცხოთესლთა მათ, რამეთუ შეკრბეს მასეფათს ძენი ისრაჱლისანი და შეკრბეს უცხოთესლნიცა იგი და მოვიდეს Page of ms. O: 10va  ისრაჱლისა. ესმა ესე ძეთა მათ ისრაჱლისათა, შეეშინა ფრიად.

Verse: 8      და ჰრქუეს სამოელს: ნუ დასცხრები ლოცვასა უფლისა მიმართ ჩუენთჳს, რაჲთა გჳჴსნნეს ჩუენ ჴელთაგან უცხოთესლთაჲსა. და თქუა სამოელ: არა დავსცხრები ლოცვასა უფლისა მიმართ თქუენთჳს.

Verse: 9      მოიქუა სამოელ კრავი ერთი მწოვარი და შეწირა მსხუერპლად წინაშე უფლისა ყოვლისათჳს ერისა ისრაჱლისა. და ისმინა Page of ms. O: 4r  უფალმან თხოვაჲ იგი სამოელისი.

Verse: 10      და ვიდრე შესწირვიდა სამოელ მსხუერპლსა მას, უცხოთესლნი იგი მო-ხოლო-ვიდეს განმზადებულნი ბრძოლად ისრაჱლისა. და ქუხდა უფალი უცხოთ(

Verse: 11ra)eslta      მათ ზედა ჴმითა კრჩხიალებისაჲთა. და შეძრწუნდეს და ძლევასა მიეცნეს წინაშე ისრაიტელთა მათ.

Verse: 11      და გამოვიდეს ისრაიტელნი იგი მასეფათით და დევნა-უყვეს და ეწინეს და მოსრნეს უცხოთესლნი იგი და ნეშტი იგი მეოტად წარიქციეს ბეთოროდმდე.

Verse: 12      და მოიღო სამოელ ლოდი ერთი და აღმართა იგი შორის მასეფათსა და შორის განსაწყობელსა მას და უწოდა სახელი აბენეზერ, რომელ არს თარგმანებით ლოდი შეწევნისაჲ, რამეთუ თქუა, ვითარმედ: აქამდე შეგუეწია ჩუენ უფალი.

Verse: 13      და დაამდაბლნა უცხოთესლნი იგი და არღარა შესძინეს ზედამისლვად Page of ms. O: 11rb  ისრაჱლისა. და იყო ჴელი უფლისაჲ უცხოთესლთა მათ ზედა ყოველთა დღეთა სამოელისათა.

Verse: 14      და უკუმოიღეს ქალაქები იგი, რომელ დაეყარა უცხოთესლთა მათ ძეთაგან ისრაჱლისათა - ასკალონითგან ვიდრე გეთადმდე, და დაიპყრეს საზღვარი იგი ისრაჱლისაჲ ჴელთაგან უცხოთესლთაჲსა. და იყო მშჳდობაჲ შორის ისრაჱლსა და ამორეველთა მათ.

Verse: 15      და შჯიდა სამოელ ისრაჱლსა ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა.

Verse: 16      და მოვიდის სამოელ წლითი-წლად და გარემოადგის ბეთელსა და გალგალასა და მასეფათსა და შჯიდა სამოელ ყოველთა ადგილთა წმიდათა ისრაჱლისა.

Verse: 17      და მოვიდის იგი არმათემდვე, რამეთუ საყოფელი მისი მუნ იყო და მუნ Page of ms. O: 11va  განიკითხავნ ისრაჱლსა. და აღაშენა მუნ სამოელ საკურთხეველი უფლისა ღმრთისაჲ.

Chapter: 8  
თავი VIII

Verse: 1      ხოლო რაჟამს დაბერდა სამოელ, დაადგინნა ძენი მისნი მსაჯულად ისრაჱლსა ზედა.

Verse: 2      და ესე სახელები არს ძეთა მისთაჲ: პირმშოჲ მისი - იოელ, შემდგომი მისი - აბირონ, მსაჯულნი ბერსაბჱსნი.

Verse: 3      არა ვიდოდეს ძენი იგი მისნი გზათა მისთა, არამედ შეუდგეს იგინი ანგაჰრებასა, მიიღებდეს ქრთამსა და სამართალი არა ყვიან.

Verse: 4      და შეკრბეს ყოველნი ნათესავნი ისრაჱლისანი და მოვიდეს სამოელისა არმათემდ.

Verse: 5      და ჰრქუეს მას: შენ ესერა დაბერებულ ხარ და ძენი შენნი არა ვლენან გზათა Page of ms. O: 11vb  შენთა. აწ მომეც ჩუენ მეფჱ, რაჲთა შჯიდეს სამართალსა, ვითარცა სხუათა ნათესავთაჲ არს

Verse: 6      და შეუძნდა სიტყუაჲ ესე სამოელს, რამეთუ ჰრქუეს მას, ვითარმედ: მოგუეც მეფეჱ, რომელი წინაგჳძღოდის. და ილოცვიდა სამოელ უფლისა მიმართ.

Verse: 7      და უფალმან ჰრქუა მას: ისმინე სიტყუაჲ ერისა მაგის, რამეთუ შენ რაჲმე არა შეურაცხ-გყვეს, ოდეს იყავ მათ ზედა მეფედ,

Verse: 8      ყოველთა ზედა საქმეთა თჳსთა, ვინაჲთგან მოვიყვანენით იგინი ეგჳპტით ვიდრე დღენდელად დღედმდე; რამეთუ დამიტევეს მე და ჰმსახურებდეს კერპთა უცხოთა, ეგრეცა შენ გიყვეს.

Verse: 9      აწ შენ ისმინე მათი და აღთქუმაჲ Page of ms. O: 12ra  დადევ მათ შორის და უთხარ წესი და სამართალი სამეფოჲ, რომელი მეფობდეს მაგათ ზედა.

Verse: 10      და უთხრა სამოელ ყოველი იგი სიტყუაჲ ღმრთისაჲ ერსა მას, რომელნი ითხოვდეს მისგან მეფესა.

Verse: 11      და ჰრქუა მათ: ესე წესი არს მეფისაჲ, რომელი მეფობდეს მათ ზედა: მიგითხოვნეს შვილნი თქუენნი და ყვნეს მჴედრებად და დრომელნიმე მეეტლედ და წინამცორვალად,

Verse: 12      და რომელნიმე დაადგინნეს ათასისთავად, მჴნველად და მომკალად, ვენაჴისმოქმედად და მეზუარედ. და ყვნეს მათგანნი რომელნიმე ჯაჭჳსმოქმედად და საჭურველის.

Verse: 13      და ასულნი თქუენნი მი\გიხუნეს Page of ms. O: 12rb  და ყვნეს საცხებელისმგბოლველ და მექოთნედ და მეპურედ.

Verse: 14      და მიგიღოს ყანები და ვენაჴები თქუენი და ზეთისხილები კეთილ-კეთილი და ნაყოფიერი, და მისცეს იგი მონათა თჳსთა.

Verse: 15      და ნაყოფისაგანი ყანათა და ვენაჴთა თქუენთაჲ ათეული მიიღოს მისთა საჭურისთათჳს და მონათა.

Verse: 16      და მონანი და მჴევალნი, მროწეულნი და კაჰრაულნი და ჴარნი თქუენნი მიგიხუნეს და დაადგინნეს საქმესა მას სამეფოსა.

Verse: 17      და საცხოვართა თქუენთა ათეული მიიღოს და იყვნეთ თქუენ მისა მონად და მსახურად.

Verse: 18      და ჰღაღადებდეთ მეფისა მის და არა ისმინოს თქუენი უფალმან, რამეთუ თქუენ თჳთ გამო\ირჩიეთ Page of ms. O: 12va  მეფე.

Verse: 19      და არა უნდა ერსა მას სმენად სიტყუაჲ იგი სამოელისი. მაშინ ჰრქუეს მას: არა ეგრჱთ არს, არამედ დაადგინე ჩუენ ზედა მეფჱ.

Verse: 20      და მორჩილ ვიყვნეთ მისა, ვითარცა სხუანი ნათესავნი, და განგჳკითხვიდეს ჩუენ და ჰბრძოდის მტერთა ჩუენთა.

Verse: 21      მაშინ ისმინა სამოელ სიტყუაჲ იგი მათი და უთხრა ყოველი უფალსა ღმერთსა.

Verse: 22      და ჰრქუა უფალმან სამოელს: ისმინე მათი და დაადგინე მათ ზედა მეფჱ, მეფობდეს მათ ზედა. და გამოვიდა სამოელ და უბრძანა ერსა მას: წარვედით თქუენ თჳსა ქალაქად.

Chapter: 9  
თავი IX

Verse: 1      და იყო მუნ კაცი ერთი ნათესავისაგან ბენიამენისა და სახელი მისი კისი, ძე აქიელისი, ძისა საბიგასი, ძისა ბაქესი, ძისა აფეკისი, კაცისა იემენელისი. და იყო კაცი იგი ძლიერი.

Verse: 2      და ესვა მას ძე, სახელი მისი საულ, და იყო იგი ჰასაკითა დიდ და ქმნულკეთილი. და არავინ იყო უმაღლეს მისა ასაკითა ისრაჱლსა შორის, რამეთუ მჴრითგან უმაღლეს იყო ყოველსა კაცსა.

Verse: 3      და წარუწყმდეს მამასა მისსა კარაულნი და ჰრქუა კისი ძესა თჳსსა საულს: წარიყვანე შენ თანა ყრმა ერთი, წარვედით და მოიძიენით კარაულნი იგი! და წარვიდეს და გარდავლეს მთა ეფრემისი.

Verse: 4      და მოვლეს მთანი საირისნი და ვერა პოვნეს, და მოვლეს ყოველი ქუეყანა სალიმისნი და არა პოვნეს; და მოვიდეს ქუეყანასა იემინელთასა და არცა მუნ პოვეს.

Verse: 5      მაშინ მოვიდეს სიფასა, ჰრქუა საულ ყრმასა მას: გვალე და მივიქცეთ ჩუენდავე მამისა ჩუენისა, ნუუკუე დაეტეოს ზრუნვა ვირთა მათ და იურვოდის იგი ჩუენთჳს.

Verse: 6      მიუგო ყრმამან მან და ჰრქუა: მესმა მე, ვითარმედ კაცი არს აქა ღმრთისა, ქალაქსა მას, პატიოსანი და დიდებული, და რაჲცა თქჳს, ყოველივე აღესრულის. აწ მივიდეთ მისა,რაჲთა ვკითხოთ, თუ რომელსა კერძოსა უმჯობეს არს, და წარვიდეთ.

Verse: 7      მიუგო საულ ყრმასა მას და ჰრქუა: მისლვით მივიდეთ, გარნა რაჲ მივართუათ კაცსა მას ღმრთისასა? რამეთუ პურიცა მოკლებულ არს საგზლისაგან ჩუენისა და ამისა უფროს არა გუაქუს, რასა-ეგე ხედავ.

Verse: 8      მიუგო მეორედ ყრმამან მან და ჰრქუა საულს: არს აქა ჩემ თანა მეოთხე ნაწილი სასწორი ვეცხლისა, იგი მიიღე და მიეც კაცსა მას ღმრთისასა, რათა გჳთხრას ჩუენ გზა იგი ჩუენი, რომელსა ვიდოდით.

Verse: 9      რამეთუ (7) წინათ ქუეყანასა მას ისრაჱლისასა ესრეთ იტყჳედ კაცისა მისთჳს ღმრთისასა, რომელნი შევიდიან კითხვად მისა უფლისა მიერ: მივედით კაცისა მის, რომელი მხილველი არს, რამეთუ წინასწარმეტყუელსა მათ ჟამთა მხილველ უწოდიან.

Verse: 10      მაშინ ჰრქუა საულ ყრმასა მას: კეთილ, გვალე, მივიდეთ! და მივიდოდეს ქალაქსა მას, სადა-იგი იყო კაცი ღმრთისა.

Verse: 11      ვითარცა მიიწინეს იგინი შესავალსა ქალაქისასა, შეემთხჳა მათ ქალები, რომელი შეემთხჳა მათ ქალები, რომელი გამოვიდოდა ვსებად წყლისა, და ჰრქუეს მათ: აქამე არსა მხილველი იგი?

Verse: 12      მიუგეს ქალთა მათ და ჰრქუეს: აწღა თქუენსა წინა შემოვიდა ქალაქად, რამეთუ შეწირვად მოსრული არს მსხუერპლისა ბამას.

Verse: 13      და ოდეს შეხჳდეთ ქალაქად, ჰპოვოთ იგი ესრჱთ და ერი კრებულად, რამეთუ მას ელიან და არა ჭამონ პური, ვიდრე არა მან შეწირნეს მსხუერპლნი იგი უფლისა, და მაშინღა ჭამონ პური. და აწ თქუენ ადრე აღვედით და ჰპოვოთ იგი Page of ms. O: 13vb  ქალაქსა მას შინა, რამეთუ დღეს ამისათჳს მოსრულ არს მსხუერპლისა შეწირვად.

Verse: 14      და ვითარცა შევიდეს იგინი შაშუვალ ქალაქსა მას, შეემთხჳა მათ სამოელ, რამეთუ შევიდოდა იგი ბამად.

Verse: 15      რამეთუ გამოუცხადა ღმერთმან სამოელს დღით ერთით წინა, ვიდრე საულ არღა შემთხუეულ იყო, და ჰრქუა მას უფალმან:

Verse: 16      ხვალე ამას ჟამსა მოვავლინო შენდა კაცი ქუეყანისა მისგან ბენიამენისა და სცხე მას მეფედ ერსა მას ჩემსა ზედა ისრაჱლსა და მან იჴსნეს ერი იგი ჩემი ისრაჱლი ჴელთაგან უცხოთესლთაჲსა, რამეთუ მოვხედო სიმდაბლესა ზედა ერისა ჩემისასა, რამეთუ მოვიდა ჩემდა ღაღადებაჲ იგი Page of ms. O: 14ra  მათი.

Verse: 17      და სამოელ ვითარცა იხილა საული, ჰრქუა მას უფალმან: ესე არს კაცი იგი, რომლისათჳს გარქუ შენ, ესე მეფობდეს ერსა ჩემსა ზედა.

Verse: 18      და ჰრქუა საულ სამოელს: მითხარ მე სახელი მხილველისაჲ მის.

Verse: 19      მიუგო სამოელ და ჰრქუა: მე თავადი ვარ, არამედ აღვედ შენ ჩემსა წინა ბამად და ჭამე ჩემ თანა დღეს პური და ხვალე წარგავლინო შენ და გითხრა ყოველივე ნებაჲ გულისა შენისაჲ.

Verse: 20      ხოლო ვირთა მათთჳს ნურას იურვი, რამეთუ დღეს სამი დღე არს, ვინაჲთგან უპოვნიან ვირნი იგი. ამიერითგან კეთილსა ზრახევდ, რამეთუ ვისამე არს სიხარული Page of ms. O: 14rb  დღეს ისრაჱლსა შორის, ვითარ შენდა და სახლისათჳს მამისა შენისა? აწ აღვედ ჩემ წინა ბამად.

Verse: 21      მიუგო საულ და ჰრქუა: არა მე ძჱ კაცისა იემენელისაჲ ვარა, უმრწემჱსი ნათესავთა შორის ისრაჱლისათა, და ტოჰმი იგი ჩემი უმცირჱს ყოველსა შორის ტოჰმსა ბენიამენისსა? აწ რად მარქუ მე, უფალო, სიტყუაჲ ეგე?

Verse: 22      და წარიყვანა საულ სამოელ და ყრმაჲ იგი, რომელი იყო მის თანა, შეიყვანნა იგინი ვანად თჳსა და უბრძანა მას დაჯდომაჲ სამეოცდაათისა მეინაჴისა ზემო კერძო.

Verse: 23      და ჰრქუა მზარაულსა მას: მომართუ მე ნაწილი იგი, რომელ მიგეც დამარხვად

Verse: 24      და მზარაულმან მან მოართუა ბარკალი ერთი კუთითურთ Page of ms. O: 14va  და ჰრქუა სამოელ საულს: აჰა, ესერა, ესე საწამებელ არს შენდა წინაშე ყოვლისა ერისა მაგის! და მოიღო იგი საულ და შეჭამა სამოელითურთ მას დღესა შინა.

Verse: 25      და გარდამოვიდეს ბამაჲთ ქალაქად ბენიამენისა და დაუდგეს სარეცელი ერდოსა ზედა.

Verse: 26      და დაწვა. და ვითარ ცისკარი განეღებოდა, გარდამოუწოდა სამოელ საულს მიერ ერდოჲთ და ჰრქუა: აღდეგ და გარდამოჴედ და წარგავლინო შენ! და აღდგა საულ და გამოვიდეს ორნივე გარეშე ქალაქსა მას.

Verse: 27      და მოვიდეს დასასრულსა ქალაქისასა, ჰრქუა სამოელ საულს: არქუ ჭაბუკსა მაგას და წარგჳძღუეს ჩუენ წინა და შენ ფერჴი Page of ms. O: 14vb  დაიპყარ და ისმინე ბრძანებაჲ უფლისაჲ. და ჰრქუა საულ ყრმასა მას: წარვედ შენ წინა!

Chapter: 10  
თავი X

Verse: 1      და ვითარცა წარვიდა ყრმაჲ იგი, მოიღო სამოელ რქაჲ იგი საცხებელისაჲ და დაასხა თავსა ზედა მისსა და ამბორს-უყო მას და ჰრქუა: გცხო შენ უფალმან მეფედ ერსა მას თჳსსა ზედა ისრაჱლსა და შენ უძღოდე ერსა მას უფლისასა და იჴსნნე იგინი ჴელთაგან მტერთა მათთაჲსა! და ესე სასწაული იყოს შენდა, რამეთუ გცხო შენ უფალმან ღმერთმან შენმან და დაგადგინა შენ სამკჳდრებელსა თჳსსა ზედა.

Verse: 2      და ესე სასწაული იყოს შენდა: ვითარცა წარხჳდე დღეს ჩემგან, შეგემთხჳნენ მუნ ორნი კაცნი საფლავსა მას თანა \რაქელისსა, Page of ms. O: 15ra  საზღვართა მათ თანა ბენიამენისთა, სამხრის ოდენ, და იწყონ ვლდომად შენ წინაშე და გითხრან, ვითარმედ: ვპოვენით ვირნი იგი, რომელთა შენ ეძიებდი, და მამასა შენსა დაჰვიწყებიეს ზრუნვაჲ იგი ვირთაჲ მათ და თქუენთჳს იურვის, ვითარმედ: ვიდრემე რაჲ ჴდა შვილი იგი ჩემი?

Verse: 3      და ვითარ წარხჳდე მცირედ მახლობელად მუხასა მას თანა შუენიერსა, და შეგემთხჳნენ მუნ სამნი კაცნი აღმავალნი ბეთელდ: ერთსა ჰქონდენ სამნი თიკანნი და ერთსა ჰქონდის ტიკითა ღჳნოჲ და ერთსა ჰქონდის კიშტჱ სავსჱ პურითა.

Verse: 4      და მოგიკით\- Page of ms. O: 15rb  ხონ შენ მშჳდობით და მოგიპყრან და გრქუან შენ, ვითარმედ: ნაწილ-იპყარ ამისგან და ნაწილ-იღო შენ ყოვლისა ამისგან.

Verse: 5      და ამისა შემდგომად აღხჳდე შენ ბორცუსა მას ღმრთისასა, სადა-იგი არს შესაწირავი უცხოთესლთაჲ, და მუნ შეგემთხჳოს ასი უცხოთესლი. და რაჟამს შეხჳდე შენ ქალაქად, შეგემთხჳოს შენ დასი წინაწარმეტყუელთაჲ გარდამომავალი ბამაჲთ და წინაშე მათსა პარით მემღერნი და ქნარით, ნესტჳ და ბობღანი, და წინაწარმეტყუელებდენ.

Verse: 6      და მოვიდეს შენ ზედა სული ღმრთისაჲ და შენცა ჰსწინაწარმეტყუელებდე მათ თანა და გარდაიცვალო შენ ახლად კაცად.

Verse: 7      და იყოს, რაჟამს აღესრულოს ესე ყოველი შენ ზედა Page of ms. O: 15va  სასწაული, ჰქმნე ყოველი, რაჲცა გინდეს, რამეთუ ღმერთი შენ თანა არს.

Verse: 8      აწ წარმიძეღუ მე გალგალად, და მოვიდე მუნ შეწირვად მსხუერპლთა საკურთხეველისათა და შესაწირავთა მშჳდობისათა. და მელოდე მე შჳდ დღე, ვიდრემდე მე მოვიდე შენდა და გაუწყო შენ, რაჲ-იგი ჯერ-იყოს ყოფად შენდა.

Verse: 9      და ვითარცა გარემოიქცა და ზურგი შეაქცია, ვითარმცა წარ-ოდენ-ვიდა სამოელისგან, გარდაცვალა გული მისი ღმერთმან და განაახლა. და მოიწია ყოველი ესე სასწაული მის ზედა, რომელ-რაჲცა ჰრქუა მას სამოელ ერთსა მას დღესა შინა.

Verse: 10      და მოვიდა იგი ბამად ბორცუსა მას, და მიეგებვოდეს მას დასნი იგი წინაწარმეტყუელთანი, და მოეფინა Page of ms. O: 15vb  მას ზედა სული იგი ღმრთისაჲ, და იწყო მანცა წინაწარმეტყუელებად მათ შორის.

Verse: 11      და რაჟამს იხილეს, რამეთუ წინა გუშინ და ძუღუანცა ეხილვა, რამეთუ არა წინაწარმეტყუელებდა წინაწარმეტყუელთა შორის...* და ესეღა სამე ელოდა ძესა კისისსა? აწ საულცა წინაწარმეტყუელთა თანავე?

Verse: 12      მი-ვინმე-უგო მათგანმან და ჰრქუა: და ვინმე იყოს მამაჲ იგი მისი? ამის ჯერისათჳს იგავად იყო სიტყუაჲ ესე, ვითარცა: ან საულ წინაწარმეტყუელთა თანავე?

Verse: 13      და მოვიდოდა იგი ბამად, ბორცუსა მას ოდენ.

Verse: 14      და ჰრქუა მამისძმამან მისმან ყრმასა მას: ვიდრე ოდენ სრუ\ლ Page of ms. O: 16ra  იყვენით? ხოლო მან ჰრქუა მას: ვირთა ძებნასა, და არასადა ვპოვენით და მოვედით სამოელისა.

Verse: 16      და მან გჳთხრა ჩუენ პოვნაჲ ვირთაჲ. ხოლო მეფისათჳს არაჲ უმხილა, რომელი-იგი ჰრქუა მას სამოელ.

Verse: 17      და შეკრიბა სამოელ ყოველი იგი ერი მასეფათდ.

Verse: 18      და ჰრქუა ძეთა მათ ისრაჱლისათა: ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი: მე გამოვიყვანენ ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით და გიჴსნენ თქუენ ჴელთაგან ფარაოჲსთა, რომელი-იგი გაჭირვებდა თქუენ.

Verse: 19      ხოლო თქუენ დღეს შეურაცხ-ჰყავთ ღმერთი იგი თქუენი, რომელი იყო მჴსნელი თქუენი ყოვლისაგან ჭირისა და ძჳრთაჲსა და სთქუთ, Page of ms. O: 16rb  ვითარმედ მეფჱ დაადგინე ჩუენ ზედა. და აწ წარმოდეგით წინაშე უფლისა ნათესავად-ნათესავადი თქუენი ათასეულებითა მით თქუენითა.

Verse: 20      და შეკრიბა სამოელ ყოველი იგი ნათესავი ისრაჱლისაჲ და განაწილა და აღმოუჴდა წილი იგი ბენიამენს.

Verse: 21      და შეკრიბა ტომები ბენიამენისი და განაწილა და აღმოუჴდა წილი მატტარისი და შეკრიბა ტომი იგი მატტარისი კაცად-კაცადი და განაწილა და აღმოუჴდა წილი საულისი, ძისა მის კისისი, და ეძიებდეს მას და არა პოვეს.

Verse: 22      და იკითხა სამოელ უფლისა მიერ და თქუა: იპოვოსმე სადამეა კაცი იგი ჩუენ შორის? და ჰრქუა უფალმან სამოელს: აჰა ეგერა დამალულ არს Page of ms. O: 16va  იგი ჭურჭელსა შორის.

Verse: 23      და მიირბინა სამოელ და გამოიყვანა საული მიერ და წარმოუდგინა შორის მათსა და უმაღლჱს იყო იგი ყოვლისა მის ერისა ბეჭითგან აღმართ.

Verse: 24      მაშინ ჰრქუა სამოელ ყოველსა მას ერსა: იხილეთღა, რამეთუ არავინ არს თქუენ შორის მსგავსი ამისი რაჲთურთით. და იხილეს ყოველმან ერმან და თქუეს: უკუნისამდე ცხონდინ მეფე!

Verse: 25      და ეტყოდა სამოელ ყოველსა მას ერსა მისსა და განაგო ყოველივე წესი საშარავანდოჲ და დაწერა წიგნი და დადვა წინაშე უფლისა. და განუჯმნა ყოველსა ერსა და წარვიდეს თითოეულად ადგილდ თჳსა.

Verse: 26      და საულ წარვიდა სახიდ თჳსა, რომელი იყო ბო\რცუსა Page of ms. O: 16vb  მას. და წარმო-ვინმე-დგეს შვილნი მდიდართანი, რომელთანი განარისხნა გულნი მათნი უფალმან საულის მიმართ.

Verse: 27      შვილნი უშჯულოებისანი შეურაცხ-ჰყოფდეს საულს და თქუეს: რაჲმე უკუე მაცხოვნნეს ჩუენ საულ? და არასადა მიართუეს მას ძღუენი, ხოლო იგი დუმნა და არას იტყოდა.

Chapter: 11  
თავი XI

Verse: 1      და იყო თთუესა ერთსა მათ დღეთასა და მოვიდა ნაან ამანიტელი და მოიცვა ერითა თჳსითა იაბისი. და ჰრქუეს კაცთა მათ იაბისელთა ნაანს ამანიტელსა: აღთქუმაჲ აღგჳთქჳ და პაემანი დადევ ჩუენ შორის, გმონებდეთ შენ.

Verse: 2      მიუგო ნაან ამანიტელმან და ჰრქუა: რაჲ Page of ms. O: 17ra  აღთქუმაჲ აღგითქუა თქუენ, გარნა თუ ესე აღმოღებაჲ თუალისა მარჯუენისაჲ და იგი იყოს აღთქუმად თქუენ შორის და საყუედრელად იყოს იგი ისრაჱლსა ზედა უკუნისამდე.

Verse: 3      და ჰრქუეს კაცთა მათ იაბისელთა: დრო-გუეც ჩუენ შჳდ დღე ოდენ და მივავლინნეთ მოციქულნი ყოველთა საზღვართა ისრაჱლისათა და თუ არავინ იყოს შემწედ ჩუენდა, გამოვიდეთ თქუენდა.

Verse: 4      და მივიდეს მოციქულნი იაბისელნი ბორცუსა მას, სადა-იგი იყო საულ, და უთხრეს სიტყუაჲ ესე ყოველსა ერსა და ტიროდა და იურვოდა ყოველი იგი ერი.

Verse: 5      და ხვალისაგან, ცისკარს ოდენ, მოიწია საულ Page of ms. O: 17rb  და მოესხნეს მას ჴარნი აგარაკით და თქუა: რაჲ არს, ანუ რაჲსა სტირთ? მაშინ უთხრეს მას ყოველი იგი სიტყუაჲ იაბისელთაჲ.

Verse: 6      და მოვიდა სული ღმრთისაჲ საულის ზედა და განრისხნა ფრიად სიტყუათა მათთჳს.

Verse: 7      და მოიბნა ორნი იგი ჴარნი და დაკლნა და განყვნა ასოვეულად და მიმოდაუძღუანა ყოველსა ნათესავსა ისრაჱლისასა ჴელითა მოციქულთაჲთა და თქუა: ღუაწლი ბრძოლისაჲ მოწევნულ არს ჩუენ ზედა, აწ ყოველი კაცი, რომელი არა გამოვიდეს საულისა და სამოელისა ბრძოლად, შემდგომად საქმისა, მის ამის მსგავსად დაჭრად არს ზროხაჲ და ცხოვარი მისი. და დაეცა შიში დიდი ყოველსა ზედა ერსა ისრაჱლისასა უფლისა მიერ და დაიზახა Page of ms. O: 17va  ყოველმან ერმან, ვითარცა ერთითა პირითა, და მოკრბეს საულისა.

Verse: 8      და ახილვა-ყო საულ ერისა მის ანდერძობით და რომელნი-იგი მოვიდეს ჟამსა მას ანდერძობისასა, იყვნეს ვითარ ექუს ათას კაც სახლისა მისგან ისრაჱლისა, ხოლო სახლისა მის იუდაჲსნი იყვნეს ვითარ სამეოცდაათი ათასი კაცი.

Verse: 9      და ჰრქუა საულ მოციქულთა მათ, რომელნი მოსრულ იყვნეს: ესრჱთ უთხართ კაცთა მათ იაბის გალაადისათა, ვითარმედ: "ხვალე ყოფად არს ცხორებაჲ თქუენი მოფენასა ოდენ მზისასა". და მივიდეს მოციქულნი იგი იაბის გალადისათა და უთხრეს სიტყუაჲ იგი ყოველსა კაცსა ქალაქისასა, და Page of ms. O: 17vb  მათ განიხარეს ფრიად.

Verse: 10      და ჰრქუეს ნაანს იაბისელთა მათ: ხვალე გამოვიდეთ თქუენდა და მიყავ ჩუენ, რაჲცა სათნო-გიჩნდეს

Verse: 11      და ხვალისაგან მოვიდა საულ და განყო ერი იგი სამად გუნდად და დაესხა ბანაკსა მას ძეთა ამონისთასა ჟამსა ოდენ ცისკრისასა და მოსრეს ყოველი ბანაკი ძეთა ამონისთაჲ ვიდრე მოფენადმდე მზისა; და ნეშტნი იგი მეოტად წარიქცინეს თითოეულად, და არა დაშთა არცა ორი ერთად.

Verse: 12      მაშინ ჰრქუა ერმან მან სამოელს: ვინ იყვნეს კაცნი იგი, რომელთა თქუეს, ვითარმედ: ნუ მეფობნ საულ ჩუენ ზედა? მოგუცენით ჩუენ კაცნი იგი და აწვე მოვსწყჳდნეთ.

Verse: 13      Page of ms. O: 18ra  მიუგო საულ და ჰრქუა: არავინ მოკუდეს აქა დღეს არცა ერთი კაცი, რამეთუ დღეს ყო უფალმან მაცხოვარებაჲ თჳსი ისრაჱლსა შორის.

Verse: 14      იწყო სიტყუად სამოელ ერისა მიმართ და ჰრქუა: მოგუალეთ, შევიდეთ ჩუენ გალგალად და განვაახლოთ შარავანდედობაჲ ეგე მაგისი.

Verse: 15      და მივიდა ყოველი იგი ერი შეკრებული გალგალად, და მუნ სცხო სამოელ საულს მეფედ წინაშე უფლისა გალგალას. და შეწირეს მუნ მსხუერპლი დასამშჳდებლად უფლისა და იხარებდეს სამოელ და საულ და ყოველი იგი ერი ისრაჱლისაჲ.

Chapter: 12  
თავი XII

Verse: 1      მაშინ ჰრქუა სამოელ ერსა მას: აჰა, ესერა, Page of ms. O: 18rb  მე ვისმინე თქუენი და დავადგინე თქუენ ზედა მეფჱ, ვითარცა-იგი თქუენ ითხოვეთ.

Verse: 2      აწ ეგერა მეფჱ თქუენი თქუენ წინაშე არს! და მე დაბერებულ ვარ და ძენი ჩემნი თქუენ შორის არიან სიყრმით მათითგან; და თქუენ თჳთ უწყით, რამეთუ მე თქუენ წინაშე დამაშურალ ვარ სიყრმითგან ვიდრე დღენდელად დღედმდე.

Verse: 3      აწ შემწამეთ მე წინაშე უფლისა და წინაშე ცხებულისა მისისა: და თუ მო-რაჲ-ვისდა-მეღოს ჴბოჲ ანუ კაჰრაული ერთი, ანუ მო-რაჲმე-მეხუეჭოს თქუენგანისა ვისიმე, ანუ თუ ვაჭირვე ვის რაჲ, ანუ თუ ჴელთა ვის რაჲ გამოვსტაცე, ანუ თუ სამოსელი, ანუ თუ საჴამლჱ, გინა თუ თუალნი სადამე განუტევენ თქუენ ზედა, - შემწამეთ მე Page of ms. O: 18va  წინაშე უფლისა და ყოველივე მიგაგო თქუენ.

Verse: 4      მაშინ მიუგო ყოველმან ერმან და ჰრქუა: არასადა რაჲ ვის ჩუენგანსა აჭირვე, არცა მი-რაჲ-გუხუეჭე და არცა მი-რაჲ-ვის-გჳღე ჴელთაგან ჩუენთა.

Verse: 5      მიუგო სამოელ ერსა მას და ჰრქუა: მოწამე იყავნ უფალი თქუენ შორის და მოწამე იყავნ ცხებული მისი, რამეთუ არარაჲ ჰპოვეთ ბოროტი ჩემ თანა. მიუგო ყოველმან ერმან და ჰრქუა: ჰჱ, მოწამე იყავნ!

Verse: 6      და თქუა სამოელ: მოწამე იყავნ უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ, რომელმან შექმნა მოსე და აჰრონ, რომელმან გამოიყვანნა ძენი ისრაჱლისანი, მამანი ჩუენნი, ქუეყანისა მისგან მეგთპტელთაჲსა, იგი თჳთ მოწამე არს.

Verse: 7      აწ წარმომიდეგით და სამართალი ვაჩუენო Page of ms. O: 18vb  თქუენთჳს წინაშე უფლისა და გითხრა თქუენ სამართალი უფლისაჲ და ყოველი, რაჲ მიყო ჩუენ და მამათა ჩუენთა.

Verse: 8      ჟამსა მას, რომელსა შევიდოდა იაკობ და ძენი მისნი ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა, და ვითარ-იგი აჭირვებდეს მათ მეგჳპტელნი იგი, და მამანი ჩუენნი ღაღადებდეს უფლისა მიმართ, და მიავლინა უფალმან ღმერთმან მოსე და აჰრონ და გამოიყვანნა მამანი ჩუენნი ქუეყანით ეგჳპტით და დაამკჳდრნა იგინი ადგილსა ამას.

Verse: 9      ხოლო მათ დაივიწყეს უფალი ღმერთი მათი და მისცნა იგინი ჴელთა სისარაჲსთა, მეფისა მის ასურთაჲსა, და ჴელთა მეფისა მის მოაბელთაჲსა, და იგინი ავნებდეს მათ.

Verse: 10      და მათ ღაღად-ყვეს უფლისა მიმართ და თქუეს: Page of ms. O: 19ra  ვცოდეთ შენ წინაშე, უფალო, რამეთუ დაგიტევეთ შენ, უფალი ღმერთი ჩუენი, და ვჰმონებდით ჩუენ ბაალიმს და სერტყთა მათ ასტაროთისათა. აწ მიჴსნენ ჩუენ ჴელთაგან მტერთა ჩუენთაჲსა და გმონებდეთ შენ.

Verse: 11      და მოუვლინა უფალმან ღმერთმან იორობოამი და ბარაკ და იეფთაე და სამუელ და გიჴსნნა თქუენ უფალმან ჴელთაგან მტერთა თქუენთაჲსა, რომელნი გარემოჲს იყვნეს თქუენსა, და დაგამკჳდრნა თქუენ მშჳდობით და სასოვებით.

Verse: 12      ხოლო აწ ვითარცა იხილეთ თქუენ, ვითარმედ ნაან, მეფჱ ძეთა მათ ამონისთაჲ, ზედა მოგივიდოდა, მარქუთ მე, ვითარმედ: დაადგინე მეფჱ ჩუენ ზედა! არამედ ღმერთი ჩუენი არს მეუფჱ ჩუენდა.

Verse: 13      და აწ, აჰა ეგერა, არს შა\რავანდედი Page of ms. O: 19rb  ეგე თქუენი, რომელ გამოირჩიეთ და მოითხოვეთ, რომელი მოგცა თქუენ უფალმან ღმერთმან თქუენმან.

Verse: 14      და უკუეთუ გეშინოდის უფლისა და ჰმონებდეთ მას და დაემორჩილნეთ ბრძანებათა მისთა და არა მჴდომად აღუდგეთ სიტყუათა მისთა და იყვნეთ თქუენ და მეფჱ თქუენი მორჩილ მცნებათა მისთა, და იგი იყოს მცველ თქუენდა

Verse: 15      უკუეთუ არა ისმინოთ ბრძანებაჲ უფლისა ღმრთისა თქუენისაჲ და მჴდომად აღუდგეთ მცნებათა მისთა, იყოს ჴელი უფლისაჲ თქუენ ზედა და მეფესა თქუენსა ზედა და მოგსპნეს თქუენ უფალმან.

Verse: 16      ხოლო აწ უფროჲსღა დაემორჩილენით და დაეწყნარენით დიდთა ამათ სიტყუათა უფლისათა, რომელ ყოს უფალმან წინაშე თუალთა Page of ms. O: 19va  თქუენთა.

Verse: 17      არამეა აწ იფქლი სამკალ არსა? და თუ გნებავს, ვითხოვო უფლისაგან და მოგცეს თქუენ წჳმაჲ მძაფრი, სავსჱ ქუხილითა და გულისხმა-ჰყოთ, რამეთუ განძლიერდეს უკეთურებანი თქუენნი წინაშე უფლისა, რამეთუ ითხოვდით თქუენ მეფესა.

Verse: 18      და ითხოვა სამოელ უფლისაგან, და მოსცა მას უფალმან წჳმაჲ მძაფრი, სავსჱ ქუხილითა საშინელითა. და შეეშინა ყოველსა ისრაჱლსა უფლისაგან ფრიად და სამოელისა.

Verse: 19      და ჰრქუა ყოველმან ერმან სამოელს: ილოცე უფლისა მიმართ ღმრთისა შენისა მონათა ამათ შენთათჳს, რაჲთა არა მოვსწყდეთ დღეს, რამეთუ გარდავჰმატეთ ჩუენ ცოდვათა ჩუენთა თხოვად თავისა ჩუენისა მეფჱ.

Verse: 20      Page of ms. O: 19vb  მიუგო სამოელ ერსა მას და ჰრქუა: ნუ გეშინინ თქუენ, რამეთუ თქუენგანღა თუ იყოს უკეთურებაჲ ეგე, ხოლო თქუენ ნუვე გარდააქცევთ გზათა მათგან უფლისათა, არამედ ჰმონებდით უფალსა ყოვლითა გულითა თქუენითა.

Verse: 21      და ნუ შეუდგებით უნდოთა, რომელნი არა სარგებელ-გეყვნენ თქუენ და არცა გიჴსნენ თქუენ, რამეთუ იგინი უნდო არიან.

Verse: 22      ხოლო უფალმან არა განიშოროს ერი თჳსი სახელისა მისისათჳს დიდისა, რამეთუ შეგიწყნარნა თქუენ უფალმან და გამოგირჩივნა თქუენ ერად საზეპუროდ.

Verse: 23      ხოლო ჩემდა ნუ იყოფინ შეცოდებად უფლისა ანუ დაკლებად თქუენდა უფლისა მიმართ ლოცვათა ჩემთა და უწყებად თქუენდა გზაჲ Page of ms. O: 20ra  იგი სიმართლისაჲ და სიწრფოვებისაჲ.

Verse: 24      ხოლო თქუენ გეშინოდენვე უფლისა და ჰმონებდით მას ჭეშმარიტებით და ყოვლითა გულითა თქუენითა, რამეთუ გიხილავს, ვითარ-იგი განადიდა უფალმან ყოფაჲ მისი თქუენ თანა.

Verse: 25      უკუეთუ ბოროტსა იტყოდით თქუენ და შარავანდედნი თქუენნი, წარსწყმდეთ თქუენ ურჩულოვებითა თქუენითა.

Chapter: 13  
თავი XIII

Verse: 1      შვილი იყო საულ წელიწდისა ერთისაჲ, ვინაჲთგან დაჯდა იგი მეფედ, და მეორესა წელსა მეფობისა მისისასა ისრაჱლსა ზედა

Verse: 2      გამოირჩია საულ თავისა თჳსისათჳს სამ ათასი მამაკაცი ძეთა ისრაჱლისათაჲ: და ორ ათასი იგი საულის თანა იყო მაქმასს, Page of ms. O: 20rb  ხოლო ათასი იგი იონათანის თანა მთასა მას ბეთელისასა, ბორცუსა მას გაბაონს ბენიამენისსა. და სხუასა მას განუჯმნა თითოვეულად სოფლად თჳსა.

Verse: 3      და ამისა შემდგომად მოწყჳდნა იონათან ერი იგი განდგომილი ფილისტიმელთაჲ, რომელი იყო ბორცუსა მას. და ესე მიესმა უცხოთესლთა მათ, და უბრძანა საულ ნესტჳსა დაცემაჲ ყოვლისა მიმართ სოფლისა და თქუა: უწყოდეთ ყოველმან სოფელმან ებრაელთამან, ვითარმედ განდგეს მონანი იგი.

Verse: 4      და ცნა ესე ყოველმან ისრაჱლმან, ვითარმედ მოსრა და მოწყჳდა საულ ერი იგი უცხოთესლთაჲ და დაიწუნნეს ისრაიტელთა მათ უცხოთესლნი იგი და მიუკრბა ყოველი იგი ერი საულს გალგალად.

Verse: 5      Page of ms. O: 20va  და უცხოთესლნი იგი შეკრბეს და ბრძოლად მივიდეს ისრაჱლისა სამ ათასითა ეტლითა და ექუს ათასითა მჴედრითა, ხოლო სხუაჲ ერი ურიცხჳ იყო, ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳს კიდისაჲ, და აღვიდეს და დაიბანაკეს მაქმასს, ზურგით კერძო ბეთორსა.

Verse: 6      და კაცთა მათ ისრაჱლისათა, ვითარცა იხილეს, რამეთუ შემოაჭირებდეს მათ უცხოთესლნი იგი, მოჰრიდეს და დაემალნეს ქუაბებსა და ნაპრალებსა კლდეთასა, ორმოებსა და ჯურღმულებსა წყლისასა.

Verse: 7      და რომელნიმე წიაღვიდოდეს ქუეყანად გადისა და გალაადისა და ყოველი იგი ერი განჳვა მისგან, და საულ დაშთა მარტოჲ გალგალს.

Verse: 8      დგა და ელო Page of ms. O: 20vb  და იგი შჳდ დღე წამებასა მას ზედა სამოელისსა, და სამოელ არღა მოსრულ იყო გალგალდ. იწყო სიტყუად საულ და თქუა: სამოელ არა მოვიდა გალგალდ, და ერი ესე განიბნია ჩემგან.

Verse: 9      აწ მომგუარენით მე საკუერთხთაგან და შევწირო მსხუერპლი დასამშჳდებლლისა.

Verse: 10      და ვითარცა შე-ოდენ-ეწირა მსხუერპლი იგი, სამოელ მო-ხოლო-ვიდა და საულ გამოვიდა შემთხუევად სამოელისა, რაჲთამცა აკურთხა იგი სამოელ.

Verse: 11      ჰრქუა სამოელ საულს: რაჲ ჰყავ ეგე? მიუგო საულ და ჰრქუა: რაჟამს ვიხილე, ერი იგი განიბნია ჩემგან Page of ms. O: 21ra  და შენ დაჰყოვნე და არა მოხუედ აღთქუმისა მისებრ, რომელ სთქუ ჩემ თანა, და უცხოთესლნი იგი მოსრულ იყვნეს მაქმასს,

Verse: 12      და მე ვთქუ-მეთქი: ჩამო-ნუ-მიჴდენ მე უცხოთესლნი იგი გალგალდ და უფალი არაჲ ვაშრომე, არამედ განვიწმიდე თავი ჩემი და შევწირე მსხუერპლი ესე.

Verse: 13      მაშინ ჰრქუა სამოელ საულს: ცუდად იყო მსხუერპლი ეგე შენი, რამეთუ არა დაიცვენ მცნებანი უფლისანი, რაჲთამცა განმტკიცნა მეფობაჲ შენი ისრაჱლსა ზედა უკუნისამდე ჟამთა.

Verse: 14      ხოლო აწ მეფობაჲ ეგე შენი არა დაადგრეს შენთანა, არამედ მოიძიოს უფალმან კაცი სათნოი Page of ms. O: 21rb  გულისა მისისაჲ და დაადგინოს იგი მთავრად ერსა თჳსსა ზედა, რამეთუ არა იმარხე მცნებაჲ, რომელ გამცნო შენ უფალმან.

Verse: 15      და წარვიდა სამოელ გალგალით გზასა თჳსსა, და ნეშტნი იგი ერისანი აღვიდეს საულის თანა შემთხუევად ერისა მის განწყობილისა. და ვითარცა მოვიდეს გაბად, ბორცუსა მას ბენიამენისსა, ახილვა-ყო საულ ერისა მის თჳსისა, რომელ-იგი მის თანა იყო და იპოვა მუნ ვითარ ექუსასი კაცი.

Verse: 16      და საულ და იონათან, ძჱ მისი, და ერი იგი, რომელ მის თანა იყო, გაბაონს ბენიამენისსა, დასხდეს და ტიროდეს. და უცხოთესლთა მათ დაიბანაკეს მაქმასს.

Verse: 17      და მჭკუერველი, რომელი გა\მოვიდოდა Page of ms. O: 21va  უცხოთესლთაჲ მათ, სამად გუნდად განიყოფვოდა: ერთი იგი გუნდი მიეტევებოდა გოფორით კერძო გზასა მას წყაროჲსასა სოგალიმით.

Verse: 18      და ერთი იგი გუნდი წარმართებულ იყო გზასა მას ბეთორისასა და მესამჱ იგი გუნდი მივიდოდა გაბაონს, რომელი შთაიყვანების გეაად საბაჲსასა, რომელ არს უდაბნოჲთ კერძოჲ.

Verse: 19      და მჭედელი რკინისაჲ მებრვე არა იპოვებოდა მათ ჟამთა ქუეყანასა მას ისრაჱლისასა, რამეთუ ესრე თქჳან უცხოთესლთა მათ: ნუ უკუე იქმოდიან ებრაელნი იგი ჰოროლსა, ჴრმალსა და ჯაჭუსა და ყოველსა\ Page of ms. O: 21vb  ვე საჭურველსა და ურიდად მოვიდოდიან ქუეყანასა ჩუენსა.

Verse: 20      არამედ შთავიდიან ისრაიტელნი იგი ქუეყანასა მას უცხოთესლთასა ჭედად თითოვეული მათი საქმარსა თჳსსა სალაშქროსა: საჴნისისა, მანგლისა, ცელისა, ცულისა და სასხლევისა და ქმნიან იგი რეწვით სასყიდლით.

Verse: 21      და ოდეს მკაჲ გარდაჴდის, მაშინღა სასყიდელი მისციან: სამი სასწორი საჴნისისათჳს, ცულისა, ცელისა, მანგლისა, სასხლევისა და დეზიღა ზედა მოურთიან.

Verse: 22      და დღეთა მათ შინა წყობისათა მაქმასს ყოვლადვე არა იყო მახჳლი, არცა ჴრმალი, Page of ms. O: 22ra  არცა ჰოროლი ჴელთა შინა მის ერისათა, რომელ-იგი იყუნეს (!) საულის თანა და იონათანის თანა, გარნა საულის თანა და იონათანის თანა, ხოლო იპოვა მახჳლი და იგიცა უცხოთესლთაგან დანაყარი.

Chapter: 14  
თავი XIV

Verse: 1      და იყო, დღესა ერთსა ჰრქუა იონათან, ძემან საულისმან, მონასა მას თჳსსა, რომელსა აქუნდა მშჳლდ-კაბარჭი მისი: მოგუალე, წიაღვჴდეთ ბანაკსა მას წინადაუცუეთელთასა, რომელ არს პირისპირ ჩუენსა. და მამამან მისმან საულ არა უწყოდა ზედამისლვაჲ იგი უცხოთესლთაჲ მათ იონათანისი.

Verse: 2      და საულ ჯდა ბორცუსა მას ზედა, ხესა ქუეშე მროწეულსა, მაგდოსს, და ექუსასი Page of ms. O: 22rb  ოდენ კაცი მის თანა.

Verse: 3      და აქია, ძჱ აქიტობელისი, ძმისა იოაბელისი, ძჱ ფინეზისი, ძისა ელისი, მღდელთმოძღურისა მის სელომისი, რომელსა აქუნდა სამკაული სამღდელოდ. და არცა ერმან მან უწყოდა წიაღსლვაჲ იგი იონათანისი მტერთა მიმართ.

Verse: 4      და იგი წიაღსრულ იყო და უმზირდა დასხმად შესავალ-გამოსავალსა მას მტერთასა. და იყვნეს მუნ ორნი კონცხნი კლდისანი, ერთი იმიერ და ერთი ამიერ: და სახელი ერთისა მის კონცხისაჲ ბაზჱთ და მეორისაჲ მის - სენაჰარ.

Verse: 5      ერთი იგი კონცხი იყო ჩრდილოჲთ მაქმასით და ერთი კონცხი იგი იყო სამხრით Page of ms. O: 22va  გაბაონით.

Verse: 6      და ჰრქუა იონათან მონასა მას თჳსსა, რომელსა აქუნდა საჭურველი მისი: მოგუალე, წიაღვჴდეთ ბანაკსა მას წინადაუცუეთელთასა შეწევნითა ღმრთისა ჩუენისაჲთა, რამეთუ ადვილ არს წინაშე ღმრთისა ჴსნაჲ ჩუენი მტერთაგან ჩუენთა მცირითა გინათუ დიდითა ერითა.

Verse: 7      მაშინ ჰრქუა მონამან მან, რომელსა აქუნდა საჭურველი მისი: ჰაბა, მალე ყავ, რაჲცა გნებავს. აჰა, ესერა, მე შენ თანა, ვითარცა შენი გული არს, ეგრეცა ჩემი, მიგუალე შენ.

Verse: 8      ჰრქუა იონათან: აჰა, ესერა, ჩუენ წიაღვჴდეთ და შევეპარებოდით მათ,

Verse: 9      გურქუას თუ ვინმე ჩუენ მათ\განმან: Page of ms. O: 22vb  დადეგით წუთ მანდა და გიხილნე, რაჲ-ძი ვინ ხართ თქუენ, მაშა ფერჴი დავიპყრათ.

Verse: 10      უკუეთუ ესრეთ თქუან, ვითარმედ: წარმოგუალეთ, ჴსნილად მივიდეთ მათ ზედა; უწყოდეთ, რამეთუ უფალსა განუწირვან იგინი ჴელთა მომართ ჩუენთა. და ესე სასწაული იყავნ ჩუენდა.

Verse: 11      და შევიდეს ორნივე იგი ბანაკსა მას უცხოთესლთასა, იწყეს სიტყუად უცხოთესლთა მათ და თქუეს: ჰხედავთა ებრაელთა იმათ, ვითარ გამოვლენ ჴურელებით მათით, სადა-იგი დამალულ იყვნეს ჩუენგან?

Verse: 12      და ჰრქუეს მიერ მომართ უცხოთესლთა მათ იონათანს: Page of ms. O: 23ra  მოგუალეთ და წარმოიმართეთ და გიჩუენო თქუენ, რაჲ-იგი ჯერ იყოს თქუენდა უწყებად ჩუენგან. მაშინ ჰრქუა იონათან კაცსა მას, რომელსა აქუნდა საჭურველი მისი: შემომიდეგ მე! აწ უწყი, რამეთუ უფალსა ღმერთსა განუწირვან იგინი ჴელთა მომართ ჩუენთა.

Verse: 13      და აღემართა იონათან ჴელთაგან და ფერჴთა მისთა და ყრმაჲ იგი მის თანა და მიეტევნეს მათ ზედა. ვითარცა იხილეს უცხოთესლთა მათ იონათან ზედამომავალი მათა, ატყდეს და მოეგებვოდეს მას.

Verse: 14      ხოლო პირველსა მას შერევასა ადგილუბანს მოწყჳდა იონათან ოცი სპარაზენი და რომელსა-იგი აქუნდა საჭურველი მისი, ჰმარჯუებდა მახჳლსა მისსა.

Verse: 15      და შეიმუსრნეს, რომელნი წინააღუდგებოდეს მას, და ბანაკი იგი და რომელნი ეტევებოდეს გარემოჲს, ყოველნი ერთბამად შეიმუსრვოდეს. და კაცსა გული ბრძოლად ვერ შეუვიდოდა და შეშინდა ყოველი ქუეყანაჲ და მოვიდა მათ ზედა შეძრწუნებაჲ უფლისა მიერ.

Verse: 16      და იხილეს გუშაგთა მათ საულისთა, რომელნი იყვნეს გაბას ბენიამენისსა, აღტეხაჲ იგი ბანაკისაჲ მის უცხოთესლთაჲსაჲ და ცნა ესე საულცა მეფემან, რამეთუ იგიცა მაღალსავე ზედა ჯდა და ჰხედვიდა აღტეხასა მას მათსა.

Verse: 17      იწყო სიტყუად საულ და ჰრქუა ერსა მას, რომელ\-იგი Page of ms. O: 23va  მის თანა იყო: ძიებაღა ყავთ და იხილეთ, ნუუკუე ჩუენგანი ვინ წიაღსრულ არს მუნ. და ვითარცა იხილეს, არა პოვეს იონათან და მემშჳლდკაპარჭჱ იგი მისი.

Verse: 18      და ჰრქუა საულ აქიას მღდელთმოძღუარსა მას: განიპყარ ევფუდი ეგე და იკითხე უფლისა მიერ.

Verse: 19      და იყო, ვიდრე ეტყოდაღა საულ მღდელთმოძღუარსა მას, ამბოხი იგი უცხოთესლთაჲ მათ უფროჲს განძლიერდებოდა. და ჰრქუა საულ აქიას მღდელთმოძღუარსა: შემოიკრიბენ ჴელნი შენნი და დააცადე კითხვაჲ ევფუდისა მაგის.

Verse: 20      და აღიმჴედრა საულ და ყოველი ერი მის თანა და მივიდეს ადგილსა მას განსაწყობელსა და უცხოთესლნი იგი შეკრებულ იყვნეს ურთიერთას და კაცად-კაცადისა ჴრმალი თავსა ზედა მოყუსისასა იყო და შეიქმნა შემუსრვაჲ ფრიად დიდი.

Verse: 21      და მონანი იგი საულისნი, რომელ გაქცეულ იყვნეს უცხოთესლთაგან, მოვიდეს და შეერთნეს მუნვე ერსა მას ისრაიტელთასა საულის თანა და იონათანის თანა.

Verse: 22      და ყოველნი, რომელნი დამალულ იყვნეს მთასა მას ეფრემისასა, მოვიდეს და ჴელი შეყვეს საქმესა ბრძოლისასა მეოტთა მათ ზედა.

Verse: 23      და იჴსნა ისრაჱლი უფალმან მას დღესა შინა ჴელთაგან უცხოთ\თესლთაჲსა. Page of ms. O: 24ra  და ბრძოლაჲ იგი იყო მაქმასითგან ბეთოროდმდე და ისრაჱლი იყო საულის თანა ვითარ ათი ათასი კაცი, ხოლო ღუაწლი იგი ბრძოლისაჲ მიმოდაფენილ იყო ყოველსა მას ქალაქსა, მთათა მათ ეფრემისთა.

Verse: 24      მას ჟამსა უგუნურად ყო საულ, უმეცრებითა დიდითა, რამეთუ ფერჴი დაიპყრა და შეწყევა ერი იგი და თქუა: წყეულ იყავნ ყოველი კაცი, რომელმან ჭამოს პური ვიდრე მწუხრადმდე, ვიდრემდის არა სრულიად ვიძიო შური მტერთა ჩემთაჲ. და არავინ ჭამა პური მას დღესა შინა.

Verse: 25      და ყოველი ქუეყანაჲ სადილსა შინა იშუებდა. და იყო მუნ მაღნარი ერთი Page of ms. O: 24rb  და ფუტკარი ფრიად იყო.

Verse: 26      და განვიდა მას ყოველი ერი და ვერვინ იკადრა ჭამად თაფლისა მის, რამეთუ ეშინოდა წყევისაგან.

Verse: 27      და იონათან არა იცოდა წყევაჲ იგი მამისა თჳსისაჲ. ვითარცა მოვიდა იონათან ადგილსა მას თაფლოვანსა, მიყო ბუნი ჰორლისა თჳსისაჲ, დააწო გოლსა მას თაფლისასა და შესუა პირსა თჳსსა, აღეხუნეს თუალნი მისნი და განძლიერდა.

Verse: 28      მი-ვინმე-უგო ერთმან ერისაგანმან და ჰრქუა მას: ფიცით აფუცა მამამან შენმან ერი იგი და ჰრქუა, ვითარმედ: წყეულ იყავნ კაცი იგი, რომელმან ჭამოს დღეს პური მწუხრადმდე, Page of ms. O: 24va  და აწ დაჴსნილ არს ყოველი კაცი.

Verse: 29      ვითარცა ესმა იონათანს სიტყუაჲ ესე, შეუძნდა და თქუა: წარწყმიდა მამამან ჩემმან ყოველი ქუეყანაჲ, რამეთუ მცირედ გემოჲ ვიხილე თაფლისაჲ მის და აღმეხილნეს თუალნი ჩემნი და განვძლიერდი.

Verse: 30      აწ უკუე ერსა ამას თუმცა ეჭამა ნატყუენავისა მისგან მტერთაჲსა, უმეტესიმცა ვნებაჲ შეამთხჳეს მტერთა მათ და უფროჲსიმცა ვნებაჲ შეიქმნა დღეს უცხოთესლთა მათ შორის ვიდრე მაქმასისაჲ.

Verse: 31      და აწ ესერა ყოველნი დაჴსნილ არიან. მაშინღა ვითარცა ჯეკმა დაშურა ერი იგი და შეეურვა შიმშილითა.

Verse: 32      შეეტევა ყოველი იგი ერი Page of ms. O: 24vb  ნატყუენავსა მას და აღჭრიდეს ცხოვარსა, ზროხასა, დასწყუედდეს და ჭამდეს აღრეულად ჴორცსა სისხლითურთ.

Verse: 33      მაშინ აუწყეს მეფესა, ვითარმედ: შესცოდა ერმან მან უფალსა, რამეთუ ჭამეს ჴორცი სისხლითურთ. ვითარცა ესმა ესე საულს, შესჰრისხნა ერსა მას და ჰრქუა: უშჯულო იქმნენით და სცოდეთ! აწ მოაგორვეთ ჩემდა ლოდი ერთი დიდი და აღჰმართეთ იგი.

Verse: 34      და უთხრა ყოველსა ერსა, რაჲთა მოაძოს კაცად-კაცადმან ზროხაჲ თჳსი და ცხოვარი და დაკალთ ლოდსა ამას ზედა და შეწირეთ ღმრთისა და ეგრეთ ჭამეთ, რაჲთა არღა შესცოდოთ Page of ms. O: 25ra  უფალსა ღმერთსა თქუენსა და სისხლი ჴორცსა თანა ჰშჭამოთ, არამედ ჴორცი ხოლო! და ყვეს ეგრჱთ ერმან მან, ვითარცა უბრძანა მათ მეფემან.

Verse: 35      და აღაშჱნა მუნ საულ საკურთხეველი უფლისა ღმრთისა თჳსისაჲ.

Verse: 36      მიუგო საულ ერსა მას და ჰრქუა: მოგუალეთ, გარდავჰჴდეთ უცხოთესლთა მათ ამას ღამესა და აღვიჭრნეთ იგინი ვიდრე განთენებადმდე და მოვსრნეთ იგინი სრულიად. მიუგო ერმან მან და ჰრქუა: ყავ, რაჲცა სათნო-გიჩს წინაშე შენსა! მიუგო მღდელთმოძღუარმან მან და ჰრქუა: პირველად ვიკითხოთღა უფლისაგან Page of ms. O: 25rb  და ესრჱთ გარდაუჴდეთ.

Verse: 37      და წარდგა საულ კითხვად უფლისაგან და თქუა: მო-თუ-მცნე იგინი ჴელთა ჩემთა? და არაჲ მიუგო მას უფალმან.

Verse: 38      და უბრძანა საულ ყოვლისა ერისა შემოკრებაჲ წინაშე მისა და ჰრქუა მათ: იკითხეთღა და მოიძიეთ ვისგან-ძი იყოს შეცოდებაჲ ესე დღეს,

Verse: 39      რამეთუ ცხოველ არს უფალი, რომელმან იჴსნა ისრაჱლი, იონათანისგანღა თუ იყოს, ძისა ჩემისა, შეცოდებაჲ ესე, სიკუდილითვე მოვაკუდინო იგი! და ვერვინ იკადრა სიტყჳს მიგებად მისა.

Verse: 40      მაშინ ჰრქუა საულ ერსა მას: აჰა, ესერა, ჩუენ ყოველნი ერთ ვართ. აწ თქუენ ყოველნი ერთ კერძო დადეგით და მე და იონათან, ძე ჩემი, ერთ კერძო და წილ ვიგდოთ, ვისაცა იყოს, ვცნათ. მიუგო ყოველმან ერმან და ჰრქუა: რაჲცა სათნო არს წინაშე შენსა, იგიცა ყავ

Verse: 41      იწყო სიტყუად საულ უფლისა და თქუა: უფალო ღმერთო ისრაჱლისაო! რაჲსაგან არს, რამეთუ არარაჲ მოუგე მონასა შენსა დღე სიტყუაჲ? ჩემგან ანუ იონათანისგან, ძისა ჩემისა, უშჯულოვებაჲ ესე, მაუწყე მე, უფალო, შენ მიერ. უკუეთუ ერისაგან არს, ლხინება-ყავ.

Verse: 42      და წილ იგდეს საულ და იონათან და ერმან მან და აღმოჴდა წილი იონათანისი. მიუგო ერმან მან და ჰრქუა საულს: ნუ იყოფინ ეგე, ვითარმცა მოკუდა იონათან! ხოლო საულ არა ერჩდა სიტყუათა მათ ერისათა.

Verse: 43      მიუგო საულ იონათანს და ჰრქუა: მწრაფლ მითხარ მე, რაჲ საქმე ჰქმენ! მიუგო იონათან საულს და ჰრქუა: გემოჲ ვიხილე ბუნითა ჰორლისაჲთა, რომელ არს ჴელსა ჩემსა, თაფლისა მისგან გოლისა, რამეთუ არა უწყოდე წყევაჲ იგი შენი. და აწ, ესერა, მოვკუდები.

Verse: 44      მიუგო საულ და ჰრქუა: ესე და ესე მიყავნ მე უფალმან, არა თუ მოგაკუდინო შენ!

Verse: 45      მაშინ ჰრქუა ერმან მან საულს: ნუ იყოფინ ეგე, უფალო, ვითარმცა მოკუდა დღეს იონათან, რამეთუ მისგან იქმნა ცხორებაჲ შორის ისრაჱლსა. შენდობა Page of ms. O: 26ra  იყავნ, ცხოველ არს უფალი, არა დავარდეს თმაჲ ერთი იონათანისი ქუეყანასა ზედა! ილოცა ერმან მან იონათანისათჳს მას დღესა შინა, და განერა იონათან სიკუდილისაგან.

Verse: 46      მაშინ აღიმჴედრნეს და აღიჭურნეს და დევნა-უყვეს უკუანა უცხოთესლთა მათ და შეაწყუდინეს იგინი თჳთოვეულად ადგილსა თჳსსა.

Verse: 47      და დაემტკიცა მეფობაჲ იგი საულისი ისრაჱლსა ზედა და ჰბრძოდა ყოველთა მტერთა მისთა: მოაბსა და ძეთა მათ ამონისთა და იდუმელთა მათ და ბეთორელთა და მეფეთა მათ სუბაჲსათა და ყოველთა უცხოთესლთა, ვიდრეცა მივიდოდეს, Page of ms. O: 26rb  და ყვეს ცხორებაჲ და ძალი დიდი.

Verse: 48      და მოსრა მასვე ჟამსა შინა ამალეკი და იჴსნა ისრაჱლი ჴელთაგან მტერთა მათთაჲსა.

Verse: 49      და ძენი საულისნი: იონათან და იესიუ და მელქისედეკ და იეზბალ. და სახელი ორთა მათ ასულთა მისთაჲ ესე არს: უხუცესისაჲ მის - ნერობ და უმრწემესისაჲ მის - მელქოლ.

Verse: 50      და ცოლისა მისისაჲ - აქია, ასული აქიმასისი, და სახელი სპაჲპეტისა მისისაჲ - აბენერ, ძჱ ნერისი, მონისა საულისი.

Verse: 51      და მამისა მისისა კისისი და ნერ, ძჱ იაბენისი, ძისა აბიელისი.

Verse: 52      და განძლიერებულ იყო ღუაწლი ბრძოლისაჲ დიდად ფრიად უცხოთესლთა მიმართ ყოველთა დღეთა Page of ms. O: 26va  საულისთა და უბრძანა ყოველსა კაცსა ძლიერსა და ქველსა მის წინაშე ყოფაჲ.

Chapter: 15  
თავი XV

Verse: 1      მას ჟამსა მოვიდა სამოელ საულისა და ჰრქუა მას: მე მომავლინა უფალმან ღმერთმან შენმან ცხებად შენდა მეფედ ისრაჱლსა ზედა, ერსა მისსა! აწ შენ ისმინე ბრძანებაჲ უფლისაჲ.

Verse: 2      რამეთუ ამას იტყჳს უფალი ყოვლისამპყრობელი: აჰა, ესერა, მე ვიძიო შური ამალეკსა ზედა ამისთჳს, რამეთუ ბოროტი უყვეს ერსა მას ჩემსა, რაჟამს გამოვიდოდა იგი ქუეყანით ეგჳპტით.

Verse: 3      და აწ აღდეგ და წარვედ და მივედ მათ ზედა და მოსარ ამალეკი და ყოველი, რაჲცა იყოს მათი: კაცი და დედაკაცი, ყრმაჲ და ძუძუჲსმწოვარი,: ზროხაჲ\ Page of ms. O: 26vb  და ცხოვარი, აქლემი და კაჰრაული, ყოველი მოსრა და მოსწყჳდო და ნურას დაუტევებ.

Verse: 4      და უბრძანა საულ ყოველისა ერისა მოწოდებაჲ და ანდერძობა ყო გალგალს და ახილვასა მას მათსა იპოვა მუნ ისრაჱლისაგანი ერი ვითარ ოთხასი ათასი კაცი და იუდაჲსი - სამასი ათასი კაცი.

Verse: 5      და წარვიდა საულ ერითურთ და მივიდა ქალაქთა ამალეკისათა და დაიმალა ჴევთა მათ ნაღუარევისათა.

Verse: 6      და ჰრქუა საულ კინეველსა მას: წარვედ შენ ამალეკისაგან და ნუღა მიეახლები მას ამისთჳს, რამეთუ კეთილი უყავ შენ\ Page of ms. O: 27ra  ძეთა ისრაჱლისათა, რაჟამს გამოვიდოდეს იგინი ქუეყანით ეგჳპტით და არა მნებავს, რაჲთამცა ბოროტი შეგემთხჳა. და ვითარცა განეშორა კინეველი ამალეკისაგან,

Verse: 7      დაესხა საულ ამალეკსა და მოსრა ამალეკი ევილათითგან მისუდმდე, რომელ არს წინაშე პირსა ეგჳპტისასა.

Verse: 8      და შეიპყრა აგაგ, მეფჱ ამალეკისაჲ, ცოცხალი და არა ეგრე ყო საულ, ვითარ-იგი უბრძანა მას უფალმან, არამედ დანაყარი ოდენ მოწყჳდა.

Verse: 9      ხოლო კაცი ჭაბუკროვანი და კეთილ-კეთილი ტყუედ წარმოიყვანა და საცხოვარი რჩეულ-რჩეული წარმოასხა და ყოველი კეთილი მის ქუეყანისაჲ, ხოლო Page of ms. O: 27rb  შეურაცხი ოდენ მოწყჳდა მათ შორის და პყრობილი მოჰყვანდა აგაგ მეფჱ.

Verse: 10      და ვითარ პყრობილი მოჰყვანდა აგაგ მეფჱ, იყო ბრძანებაჲ უფლისაჲ სამოელის ზედა და ჰრქუა მას:

Verse: 11      შემინანებიეს მე, რამეთუ დავადგინე საულ მეფედ და რამეთუ გარდაჰჴდა იგი ბრძანებასა ჩემსა და არა ქმნა, რომელი ვამცენ მას: აწ მივედ და არქუ შენ საულს, ვითარმედ: განხეთქა უფალმან მეფობაჲ შენი ქუეყანასა ზედა! და შეუძნდა სამოელს სიტყუაჲ იგი და გოდებდა ღმრთისა მიმართ ღამე ყოველ.

Verse: 12      და აღიმსთო განთიად სამოელ და მიეგებვოდა ისრაჱლსა ცისკრისა ჟამსა. და უთხრეს სამოელს, ვითარმედ: მოვიდა საულ კარმელდ, და\ Page of ms. O: 27va  მიყო სამოელ ჴელი მისი და გარემოაქცინა ეტლნი მისნი და შთავიდა იგი მუნვე გალგალდ. და მოვიდა სამოელ საულისა და იხილა საული, რამეთუ შესწირვიდა მსხუერპლსა უფლისა ნატყუენავისა მისგან, რომელი მოეღო ამალეკთაგან.

Verse: 13      და ვითარცა მოვიდა სამოელ საულისა, ჰრქუა მას საულ: კურთხეულო უფლისაო, აჰა, ესერა, აღვასრულე ყოველი ბრძანებაჲ უფლისაჲ.

Verse: 14      მიუგო სამოელ და ჰრქუა: და რაჲ არს ჴმაჲ ესე საცხოვარისაჲ, რომელ მესმის ყურთა ჩემთა?

Verse: 15      მიუგო საულ და ჰრქუა: ეგე რჩეულ-რჩეული შესაწირავად უფლისა, რომელი განარინა ერ\მან Page of ms. O: 27vb  ამან, ზროხაჲ და ცხოვარი, ხოლო სხუაჲ იგი მოსრნეს.

Verse: 16      მიუგო სამოელ საულს და ჰრქუა: აწ შენ ისმენდ და გითხრა ბრძანებაჲ უფლისაჲ, რომელსა მეტყოდა მე უფალი ამას ღამესა. და ჰრქუა მას საულ: იტყოდე

Verse: 17      მაშინ ჰრქუა სამოელ: არა შენ უმრწემეს იყავა ნათესავსა შორის ბენიამენისსა და გცხო შენ უფალმან მეფედ ყოველსა ზედა ისრაჱლსა?

Verse: 18      და წარგავლინა შენ გზასა ერთსა და გრქუა, ვითარმედ: მივედ და მოსარ, მოწყჳდე ამალეკი, შეცოდებული ჩემდა მომართ მისრულიადმდე.

Verse: 19      ხოლო შენ არა ჰყავ ბრძანებაჲ უფლისაჲ, არამედ განუტევენ თუალნი Page of ms. O: 28ra  შენნი ნატყუენავსა ზედა და ჰყავ შენ ბოროტი წინაშე უფლისა.

Verse: 20      და ჰრქუა საულ სამოელს: ამისთჳს, რამეთუ ვისმინე ჴმაჲ ერისა ამის და მივედ გზასა მას, რომელსა მიმავლინა მე და მოვიყვანე აგაგ, მეფჱ ამალეკთაჲ, ცოცხალი პყრობილად და ერი იგი ამალეკთაჲ მოვსარ.

Verse: 21      და რჩეულ-რჩეული იგი ზროხაჲ და ცხოვარი მოვასხ შესაწირავად უფლისა ღმრთისა გალგალდ.

Verse: 22      მიუგო სამოელ საულს და ჰრქუა: არა უჴმან უფალსა საკუერთხნი მსხუერპლად, არამედ აღსაარებად ბრძანებაჲ მისი! რამეთუ ფრიად უმჯობჱს არს მსხუერპლთა დამორჩილებაჲ Page of ms. O: 28ra  და სმენად ბრძანებაჲ უფლისაჲ, უფროჲს ცმელისა ვერძთაჲსა.

Verse: 23      რამეთუ ზმნაჲ ზმნათაჲ ცოდვა არს და განრისხებაჲ ცუდადი უშჯულოება არს და ფუფუნებამან სენი და სალმობაჲ შეიძინის. აწ, რამეთუ შეურაცხ-ჰყავ შენ ბრძანებაჲ იგი უფლისაჲ, შეურაცხ-გყოს შენცა უფალმან, რაჲთა არღარა ჰმეფობდე შენ ისრაჱლსა ზედა

Verse: 24      მაშინ ჰრქუა საულ სამოელს: ვცოდე წინაშე უფლისა, რამეთუ გარდავჰჴედ ბრძანებასა მას უფლისასა და სიტყუასა მას შენსა, შემეშინა ერისა მისგან და მივერჩდი მათ.

Verse: 25      და აწ მომიტევე მე შეცოდებაჲ ესე ჩემი და მოვედ ჩემ თანა და Page of ms. O: 28rb  მივიდეთ და თაყუანის-ვსცეთ უფალსა ღმერთსა შენსა.

Verse: 26      მიუგო სამოელ საულს და ჰრქუა: არა მივიდე მე შენ თანა, რამეთუ შეურაცხ-ჰყავ შენ ბრძანებაჲ უფლისაჲ, და აწ შეურაცხ-გყოს შენ უფალმან, რაჲთა არღარა ჰმეფობდე ისრაჱლსა ზედა!

Verse: 27      და გარემოიქცა სამოელ წარსლვად მისგან და საულ შებმა-უყო სამოსელსა მისსა, რაჲთამცა დააყენა იგი მის თანა, და მოხეთქა კიდე ერთი სამოსლისა მისისაჲ.

Verse: 28      მაშინ ჰრქუა მას სამოელ: და განხეთქოს უფალმან მეფობაჲ შენი ქუეყანასა ზედა და სახლსა მას ისრაჱლისასა დღეს დღჱ და მისცეს იგი მოყუასსავე შენსა, რომელი უმჯობეს იყოს შენსა.

Verse: 29      და განხეთქოს ისრაჱლი ორგან და არღარა მოიქცეს და არცა შეინანოს წმიდამან ისრაელისამან, რამეთუ არა ვითარცა კაცი არს იგი, ვითარმცა შეინანა რისხვაჲ იგი.

Verse: 30      და ჰრქუა საულ სამოელს: ვცოდე, არამედ ნუღარა მაგინებ მე წინაშე მოხუცებულთა ერისა ჩემისათა და წინაშე ისრაჱლისა, არამედ მოიქეც შენ ჩემდა და თაყუანის-ვცეთ უფალსა ღმერთსა შენსა.

Verse: 31      და მივიდა სამოელ საულისა და თავყუანის-სცეს უფალსა.

Verse: 32      და ჰრქუა სამოელ: მომგუარეთ მე აგაგ, მეფჱ ამალეკისაჲ! და მოჰგუარეს მას აგაგ ანათოთით და ძრწოლაჲ შეედვა მას და თქუა: უკუეთუ ესრე მწარე არს სიკუდილი?

Verse: 33      ჰრქუა მას სამოელ: ვითარ-იგი უშვილო ქმნნა დედანი იგი მახჳლმან შენმან, ეგრე უშვილო იქმნეს [დედაჲ შენი] დედათა შორის შვილთა მათ შორის ასერისთა! და სცა და მოკლა აგაგ მეფჱ წინაშე უფლისა გალგალს.

Verse: 34      და წარვიდა სამოელ არმათემდ და საულ წარვიდა სახიდ თჳსა მუნვე ბორცუად.

Verse: 35      და არღარა შესძინა სამოელ ხილვად საულისა ვიდრე დღედმდე სიკუდილისა მისისა, რამეთუ ეგლოვდა სამოელ საულს. და უფალმანცა შეინანა, რამეთუ დაადგინა იგი მეფედ ისრაჱლსა ზედა.

Chapter: 16  
თავი XVI

Verse: 1      და ჰრქუა უფალმან სამოელს: ვიდრე ეგლოვდე შენ საულს, რამეთუ მეცა განმიშორებიეს იგი, რაჲთა არღარა მეფობდეს ისრაჱლსა ზედა. მერმე ჰრქუა უფალმან სამოელს: აღავსე რქაჲ ეგე შენი ზეთითა და წარგავლინო შენ ბეთლემდ იესჱსსა, რამეთუ გამოვირჩიე ჩემდად მეფედ ძეთაგან იესჱსთა.

Verse: 2      მიუგო სამოელ უფალსა და ჰრქუა: ვითარ მივიდე მე? ნუ უკუე ცნას საულ და მომკლას მე. ჰრქუა უფალმან სამოელს: წარიბ შენ თანა დიაკეული ერთი მროწეულისაგან და თქუ ესრეთ, ვითარმედ: შეწირვად მოსრულ ვარ მსხუერპლთა უფლისათა.

Verse: 3      და მოუწოდი იესეს და ძეთა მისთა შესაწირავსა მას თანა Page of ms. O: 29va  და გაუწყო შენ, რაჲ-იგი ჯერ არს შენდა ყოფად. და სცხე მას ჩემდად, რომლისაჲ გიბრძანო შენ.

Verse: 4      და ყო სამოელ ყოველი, რაჲცა უბრძანა მას უფალმან; და მოვიდა იგი ბეთლემდ, და განიკჳრვეს მოხუცებულთა მათ ქალაქისათა შესლვაჲ იგი მისი და ჰრქუეს მას: მშჳდობით არსა შემოსლვაჲ ეგე შენი ჩუენდა, მხილველო?

Verse: 5      ხოლო მან ჰრქუა: მშჳდობით არს, რამეთუ მსხუერპლისა შეწირვად მოსრულვარ უფლისა ღმრთისა; აწ განიწმიდენით თავნი თქუენნი და ჩემ თანა ინაჴით დასხედით დღეს მსხუერპლსა ამას ჟამსა! და განწმიდა მან იესე და ძენი მისნი, და მიუწ\ოდა Page of ms. O: 29vb  მათ მსხუერპლსა მას ზედა.

Verse: 6      და მოვიდეს იგინი მის წინაშე და ვითარცა იხილა მან ელიაბ, თქუა: წინაშე უფლისა ესე იყოს ნუ ცხებული უფლისაჲ?

Verse: 7      და ჰრქუა უფალმან სამოელს: ნუ ჰხედავ შენ ქმნულებასა მაგისსა, ნუცა სიმწჳსესა ჰასაკისა მისისასა, რამეთუ შეურაცხ-მიყოფიეს იგი, რამეთუ არა ვითარცა კაცი ჰხედავნ და იხილის ეგრე ღმერთმან: რამეთუ კაცი პირსა ოდენ ჰხედავნ, ხოლო ღმერთი გულთმეცნიერ არს.

Verse: 8      და მოუწოდა იესე ამინადაბს და წარმოუდგინა იგი სამოელის წინაშე და თქუა: არცა ესე გამოირჩია ღმერთმან!

Verse: 9      მერმე წარმოუდგინა მას სამაა და Page of ms. O: 30ra  თქუა სამოელ: არცა ეგე გამოირჩია ღმერთმან!

Verse: 10      და წარმოუდგინნა იჱსე შჳდნივე ძენი მისნი წინაშე სამოელისა. და ჰრქუა სამოელ იესეს: არა გამოირჩია უფალმან ამათგანი.

Verse: 11      მერმე ჰრქუა სამოელ იესეს: ეგოდენ არიანა ძენი შენნი? ხოლო მან ჰრქუა: არსღა ერთი სხუაჲ უმცირჱსი სამწყსოსა გარე ცხოვართასა. და ჰრქუა სამოელ იესეს: წარავლინე მწრაფლ და მოიყვანე იგი აქა, რამეთუ ვერ ეგების ჩუენდა ინაჴით დასხდომაჲ, ვიდრე არა მოვიდეს იგი აქა.

Verse: 12      და წარავლინა იესე და მოიყვანეს იგი წინაშე სამოელისა. და იყო Page of ms. O: 30rb  იგი მწითურ პირითა, მხიარულ, გრემან თუალითა, ქმნულკეთილ ხილვითა. მაშინღა ჰრქუა უფალმან სამოელს: აღდეგ ადრე და სცხე მაგას, რამეთუ ეგე გამოვირჩიე!

Verse: 13      და მოიღო სამოელ რქაჲ იგი საცხებელისაჲ და სცხო მას წინაშე ძმათა მისთა; და მოვიდა სული უფლისაჲ დავითის ზედა მიერ დღითგან მყოვარ ჟამ, და წარვიდა სამოელ არმათემდვე.

Verse: 14      და სული უფლისაჲ განეშორა საულისგან და შეუჴდა მას სული უკეთური ბრძანებითა უფლისაჲთა და აჭირვებდა მას.

Verse: 15      მიუგეს მონათა საულისთა და ჰრქუეს: ესერა სული უკეთური შეგაშთობს შენ უფლისა მიერ.

Verse: 16      Page of ms. O: 30va  აწ ისმინე სიტყუაჲ მონათა შენთაჲ და უძიოთ უფალსა ჩუენსა კაცი ერთი, რომელმან იცოდის სახიობაჲ გალობათა უფლისათაჲ ქნარითა, და რაჟამს მოიწეოდის შენ ზედა სული უკეთური უფლისა მიერი, იტყოდის იგი გალობასა მას უფლისასა ქნარითა, და კეთილ იყოს იგი შენდა და განისუენოდი.

Verse: 17      ჰრქუა საულ მონათა თჳსთა: წარვედით და მიძიეთ მე კაცი ერთი, რომელი კეთილად გალობდეს გალობასა უფლისასა და მოიყვანეთ იგი ჩემდა.

Verse: 18      მი-ვინმე-უგო ერთმან მონათა მისთაგანმან და ჰრქუა: ვიხილე მე ძეთა შორის იჱსესთა ბეთლემს, რომელი კეთილად გალობდა სახიო\ბასა Page of ms. O: 30vb  უფლისასა მეცნიერებით, და კაცი ბრძენი, და ძალითა ძლიერი, და მჴნჱ, და ბჭევრ სიტყჳთა, და შუენიერ ხილვითა, და უფალი არს მის თანა.

Verse: 19      და წარავლინნა საულ მოციქულნი იესჱსა და ჰრქუა: მომივლინე მე დავით, ძჱ შენი, რომელ არს სამწყსოსა ცხოვართასა.

Verse: 20      და აჰკიდა იესე კაჰრაულსა ჰაკი ერთი პური, და თხიერი ერთი ღჳნოჲ, და თიკანი ერთი, და მიუძღუანა იგი დავითის მიერ ძისა მისისა.

Verse: 21      და შემოვიდა დავით, დადგა მის წინაშე, და შეიყუარა იგი საულ ფრიად. და იყო დავით მომრთუმელ სამსახურებელსა მისსა.

Verse: 22      და მიავ\ლინა Page of ms. O: 31ra  საულ კაცი ერთი იჱსესა და ჰრქუა: რაჲთა დგეს დავით ჩემ წინაშე მარადის, რამეთუ პოვა მადლი წინაშე თუალთა ჩემთა.

Verse: 23      და იყო, რაჟამს მოიწიის სული უკეთური უფლისა მიერ საულისა, მიიღის დავით ქნარი იგი და გალობნ მის წინაშე და განუსუენის საულს და სათნო-უჩნნ მას Page of ms. O: 28r  და განეყენის მისგან სული იგი უკეთური.

Chapter: 17  
თავი XVII

Verse: 1      მას ჟამსა შეკრბეს უცხოთესლნი იგი და მოვიდეს და დაიბანაკეს წყობად შორის სოქოთსა და შორის აზაკესა აფერმინისასა.

Verse: 2      საულ და ერი იგი ისრაჱლისა შეკრბა და მოვიდა და დაიბანაკეს ღელესა მას მაღნარისასა პირისპირ მათსა, და განეწყვნენ ურთიერთსა ამიერ და იმიერ.

Verse: 3      ხოლო უცხოთესლნი იგი იდგენ მიერ კერძო მთისა და ისრაჱლნი ამიერ კერძო მთისა, და ღელე იყო საშუალ მათსა.

Verse: 4      და გამოვიდა კაცი ერთი ერისა მისგან უცხოთესლთასა, კაცი მჴნე და გეთელთაჲსა. და სახელი მისი გოლიად, სიმაღლჱ მისი ოთხ წყრთა და მტკაველ.

Verse: 5      აზნაურად ჭურვილი ჯაჭჳთ ჩაბალახითურთ, და იყო სასწორი საჭურველისა მისისაჲ ხუთ ათას სიკლა რკინით სპილენძითურთ.

Verse: 6      და ფარი სპილენძისაჲ ჴელთა მისთა,

Verse: 7      ხოლო ბუნი ჰორლისა მისისაჲ, ვითარცა ლვილი ქსელთაჲ, პირი ჰორლისა მისისაჲ ექუსასის სასწორის და სპასიაკი ერთი Page of ms. O: 31va  წინაშე მისა.

Verse: 8      და მოვიდა და დადგა განმზადებული წინაშე ისრაიტელთა მათ და თქუა: რად ერთბამად განწყობილხართ ბრძოლად ჩუენდა? აჰა, ესერა, მე ერთი უცხოთესლთაგანი ვარ და თქუენ ებრაელნი საულისნი ხართ. აწ გამოირჩიეთ ერთი კაცი, რომელი მოვიდეს და ბრძოლა-ყოს ჩემ თანა.

Verse: 9      და უკუეთუ მაჯობოს და მომკლას მე, ვიყვნეთ ჩუენ მორჩილ თქუენდა; და უკუეთუ მე ვერეოდი და მოვკლა იგი, თქუენ დაგუემორჩილენით.

Verse: 10      და კუალად თქუა უცხოთესლმან მან: აჰა, ესერა, მე გაყუედრებ განწყობილსა მაგას ისრაჱლისასა დღეს დღჱ. გამოვედინ კაცი ერთი თქუენ\განი Page of ms. O: 31vb  და განვიდეთ ახოვანად ურთიერთას მარტოდ.

Verse: 11      და ვითარცა ესმა ესე საულს და ისრაიტელთა მათ სიტყუაჲ იგი უცხოთესლისაჲ მის, ზარი განჰჴდა, რამეთუ შეშინდეს ფრიად.

Verse: 12      და დავით იყო ძჱ კაცისა ერთისა ეფრათელისაჲ, ქალაქით ბეთლემით, ნათესავისა მისგან იუდაჲსისა, და სახელი მისი იესე, და ესხნეს მას რვანი ძენი, და იყო კაცი იგი მოხუცებულ.

Verse: 13      და წარ\ვიდეს Page of ms. O: 29r  ძენი იგი მისნი სამნი უმრწემესნი საულის თანა ღუაწლსა მას ბრძოლისასა. ესე სახელები არს სამთა მათ ძეთა იესჱსთაჲ: ელიაბ, ამინა\დაბ, Page of ms. O: 32ra  სამაა.

Verse: 14      და დავით უმრწემესი მათსა და ესე სამნი მივიდეს საულისა.

Verse: 15      ხოლო დავით წარვიდა ბეთლემდ მწყსად ცხოვართა მამისა მისისათა.

Verse: 16      და უცხოთესლმან მან აღიმსთჳს და წარმოუდგის დილეულითგან ვიდრე მწუხრადმდე, ვითარცა ძეგლი წინაშე ისრაიტელთა მათ.

Verse: 17      მას ჟამსა ოდენ ჰრქუა იესე დავითს, ძესა თჳსსა: მიიღე შენ თანა გრივი ერთი ჴალი და ათი ჴუეზაჲ პური და მიისწრაფე ბანაკად და მიართუ ძმათა შენთა.

Verse: 18      და ათი ესე ნუში მიუპყარ ერისთავსა მას და ცან სიცოცხლე ძმათა Page of ms. O: 32rb  შენთაჲ და მითხარ მე სიცოცხლჱ იგი მათი.

Verse: 19      და საულ და ყოველი ერი იგი მათი განწყობილად დგა მუხასა მას ქუეშე, რომელი იყო უბჱსა მას ბრძოლისასა წინაშე უცხოთესლთა მათ.

Verse: 20      და დავით აღიმსთო განთიად და შეჰვედრნა საცხოვარნი იგი მწყემსთა და ყო, რაჲცა-იგი უბრძანა Page of ms. O: 29v  მას იესე, და მოვიდა ადგილსა მას ბრძოლისასა, და იყივლეს და აღიზახეს ერმან მან ისრაჱლისამან.

Verse: 21      და მივიდეს და დადგეს თითოვეული ადგილსა თჳსსა განმზადებულნი ბრძოლად. ეგრეცა უცხოთესლნი იგი მოვიდეს და დადგეს წინაშე ისრაიტელთა მათ.

Verse: 22      და დავით მოიღო ჭურჭ\ელი Page of ms. O: 32va  თჳსი და დაჰვედრა ვანის მცველსა მას და იგი წარვიდა ერისა მის თანა ბრძოლად და იკითხვიდა ძმათა თჳსთა მშჳდობასა.

Verse: 23      და ვიდრე იგი ამას იტყოდა ოდენ, აჰა, ესერა, გამოჴდა კაცი იგი, რომელსა ერქუა გოლიად, უცხოთესლი, გეთელი; და ესმა დავითს და ყოველსა ერსა ისრაჱლისასა, რამეთუ იტყოდა იგი სიტყუასა ამპარტავსა სილაღით.

Verse: 24      იხილეს რაჲ კაცი იგი, შეშინდეს ფრიად და სივლტოლად მიაქციეს პირისაგან მისისა.

Verse: 25      და ჰრქუა ვინმე კაცმან ერთმან ისრაიტელმან მოყუასსა თჳსსა: მე უწყი, ვითარღა ყუედრებად გამოსრულ არს კაცი ესე ისრაჱლისა, ხოლო რომელმან მოკლას იგი, მე ვიცი, რამეთუ მეფემან განამდიდროს იგი და ასული თჳსი მისცეს მას ცოლად და სახლი მამისა მისისაჲ განათავისუფლოს ისრაჱლსა შორის.

Verse: 26      ესმა რაჲ ესე დავითს, ჰრქუა კაცთა მათ, რომელნი გარემოჲს იყვნეს მისა: რაჲმემცა კეთილი უყვეს კაცსა მას, რომელმან მოკლას იგი, რომელი აყუედრებს ერსა ისრაჱლისასა? ანუ რაჲ ვინ არს წინადაუცუეთელი ისი, რომელი გამოსრულ არს მაყუედრებელად ერსა უფლისა ღმრთისა ცხოველისასა?

Verse: 27      მო-ვინმე-უგო მიერ განწყობილისა მის\განმან Page of ms. O: 33ra  სიტყუასა მას ოდენ და ჰრქუა: მსგავსად აღთქუმისა მის მისცეს მას, რომელმანცა მოკლას იგი.

Verse: 28      და ვითარცა ესმა სიტყუაჲ ესე დავითისი ელიაბს, ძმასა მისსა, რომელსა ეტყოდა კაცთა მათ, განრისხნა ფრიად დავითისთჳს და ჰრქუა: და შენ მო-ვე-რაჲსა-ხუედ აქა, ანუ ვის დაჰვედრენ უბადრუკნი იგი საცხოვარნი. მე უწყი ამპარტავანებაჲ ეგე შენი და სიბოროტჱ, რამეთუ სილაღითა მაგით შენითა Page of ms. O: 30v  მოხუედ აქა ხილვად ღუაწლსა ბრძოლისასა.

Verse: 29      მიუგო დავით და ჰრქუა: და აწ მე რაჲ გიყავ? სიტყუაჲ სამე ერთი Page of ms. O: 33rb  ვთქუ ანუ მო-რაჲმე-გიღე შენ?

Verse: 30      და წარვიდა დავით სხუასა ადგილსა და მასვე სიტყუასა იტყოდა, და მიერ ერისაგანთა მოუგეს პირველისაებრვე სიტყჳსა.

Verse: 31      და სიტყუაჲ იგი დავითისი უთხრეს საულს და მიიყვანეს დავით და წარ-ხოლო-უდგინეს საულსა.

Verse: 32      იწყო სიტყუად დავით წინაშე საულისა და თქუა: ნუ შესძრწუნდები, უფალო ჩემო მეფჱ, რამეთუ მე, მონაჲ შენი, განვიდე და ბრძოლა ვყო უცხოთესლისა მის თანა.

Verse: 33      მიუგო საულ დავითს და ჰრქუა: შენ ყრმაჲ ხარ და იგი განძლიერებული კაცი არს და მბრძოლი სიჭაბუკითგან თჳსით, ვერ შემძლებელ ხარ წინა-დადგომად მისა.

Verse: 34      იწყო სიტყუად დავით საულისა და ჰრქუა: ოდეს ვმწყსიდი საცხოვართა მამისა ჩემისათა უდაბნოსა ზედა, მოვიდის ლომი ანუ დათჳ და წარიღის ვერძი ანუ ვაცი,

Verse: 35      ვეწიი და პირისა მისისაგან მოუღი; და თუ ზედა მომიჴდის, მე მკლავნი მოვხჳნი და შევმუსრი და Page of ms. O: 31r  მოვკლი იგი.

Verse: 36      და აწ შერაცხილ იყავნ უცხოთესლი ისი წინადაუცუეთელი ვითარცა ერთი მჴეცთა ბოროტთაგანი; ვითარ არა მივიდე და მოვკლა იგი და აღვჴოცო ყუედრებაჲ ისრაჱლსა შორის დღეს, რამეთუ რაჲ ვინ არს წინადაუცუეთელი ესე?

Verse: 37      მაშინ თქუა დავით: თავ\ადმან Page of ms. O: 33vb  უფალმან, რომელმან მიჴსნა მე პირისაგან ლომისა და მკლავთაგან დათჳსათა, მან მიჴსნეს მე ჴელთაგან იმის წინადაუცუეთელისა და უცხოთესლთა! მიუგო საულ დავითს და ჰრქუა: გუალე, განვედ და უფალი იყავნ შენ თანა.

Verse: 38      და შთააცუა საულ დავითს ჯაჭჳ და ჯაჭუსა მას ზედა იალმაგი და ჩაფხუტი პილენძისაჲ დაადგა თავსა მისსა.

Verse: 39      და ჴრმალი თჳსი შეარტყა წელთა მისთა, და განსლვასა მისსა კელობად იწყო დავით და ბრკოლად, რამეთუ უმეცარ იყო. მიუგო დავით საულს და ჰრქუა: ვერ განუჴდე ამით, რამეთუ შეუზმნელ* და უცებ ვარ ამისა. ფერჴი დაიპყრა დავით და განიძარცუა საჭურველი იგი მისგან.

Verse: 40      და მოიღო არგანი იგი Page of ms. O: 31vF  მისი და გამოირჩივნა მან ხუთნი ქვანი რიყისანი და შთასხნა იგინი ვაშკარანსა მას სამწყემსოსა და შურდულნი თჳსნი მოიხუნა ჴელთა თჳსთა და განვიდა უცხოთესლისა მის გმირისა.

Verse: 41      და მიერ წარმოემართა უცხოთესლი იგი და მოუვიდოდა დავითს, და ვითარცა მიეახლა მას, ფერჴი დაიპყრა და მეფარე ერთი წინა უფარებდა მას.

Verse: 42      და ვითარცა იხილა უცხოთესლმან მან გოლიად დავით ჭაბუკი შუენიერი, მწითური და გრემანი, შეურაცხ-ყო იგი.

Verse: 43      აღიზახნა და თქუა: ძაღლი ნუ ვარა მე, წათითა და ქვითა ზედა მომივალ? და შეაჩუენებდა უცხოთესლი იგი დავითს კერპთა მიმართ თჳსთა.

Verse: 44      და თქუა: მოგუალე, გამომიჴედ მე და დავსხნე ჴორცნი შენნი საჭმელად მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეყანისათა.

Verse: 45      მიუგო დავით და ჰრქუა: მოგუალე, შენ ეგერა ზედა მომივალ მე ჯაჭჳთა, ჰორლითა და ფარითა. ხოლო მე მიგივალ შენ სახელითა უფლისა ღმრთისა ნებისმყოფელისაჲთა და ერისა ამისგან ისრაელისა, რომელსა იგი შენ ჰყუედრებდ Page of ms. O: 32rF  დღეს ამპარტავანებითა შენითა.

Verse: 46      რამეთუ შემოგაწყჳდა დღეს უფალმან ღმერთმან ჴელთა ჩემთა და მოგკლა შენ ადგილობანსა; მახჳლითავე შენითა მოგკუეთო თავი შენი და დავსხნე ჴორცნი შენნი და ჴორცნი ერისა მაგის უცხოთესლთასანი საჭმელად მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეყანისათა და ცნან ყოველთა ნათესავთა ქუეყანისათა, ვითარმედ არს ღმერთი ისრაელისა.

Verse: 47      და ცნას ყოველმან ერმან, რამეთუ არა მახჳლითა, არცა ჰოროლითა და ჯაჭჳთა იჴსნის უფალმან, არამედ უფლისა მიერ არს ძლევაჲ ბრძოლასა შინა. და განგწირნეს თქუენ უფალმან ჴელთა მომართ ჩემთა.

Verse: 48      აღდგა უცხოთესლი იგი და ზედამოვიდოდა მას და ვითარცა მოეახლა დავითს, მიისწრაფდა მისა.

Verse: 49      და შთაყო ჴელი თჳსი დავით ვაშკარანსა მას და აღმოიტაცა ქვაჲ ერთი და შთაუდვა იგი შურდულთა მათ მისთა და გატსყორცა და მიამთხჳა შუბლსა უცხოთესლსა მას და ჩაფხუტითურთ შუბლი ჩასტეხა და ტჳნად ჩააგდო და პირდაქუე ქ\უეყანასა Page of ms. O: 32vF  ზედა დასცა.

Verse: 50      და განძლიერდა დავით უფროჲს უცხოთესლთა მათ ზედა მას დღესა შინა, რამეთუ შურდულითა ქვითა მოკლა უცხოთესლი იგი და მახჳლი, საჭურველი და ჰოროლი არა აქუნდა მას.

Verse: 51      ფერჴნი განუტევნა დავით და მოვიდა უცხოთესლისა მის, მუჴლი ყელსა დაადგა და აღმოჴადა ჴრმალი მისი და თავი ჩაფხუტითურთ მოკუეთა. ვითარცა იხილეს უცხოთესლთა მათ, ვითარმედ მოკლა ძლიერი იგი მათი, მეოტ იქმნნეს.

Verse: 52      ამიერმან მან ისრაელისამან და იუდაისმან აღიზახნეს და მიეტევნეს მათ ზედა და აღჴოცდეს მეოტთა მათ უცხოთესლთა და თანის-თანა მძორად დასდებდეს ვიდრე გეთადმდე და ვიდრე ბჭედმდე ასკალონისა. და დაეცნეს წყლულნი მრავალნი უცხოთესლნი იგი.

Verse: 53      და გამოვიდეს ასკალონელნი იგი და დაესხნეს ნატყუენავსა და დანაყარსა ბანაკისა მათისასა და სძარცუვიდეს მძორებსა მათსა.

Verse: 54      და წარიღო დავით თავი იგი უცხოთესლისაჲ მის იერუსალემად და ჯაჭჳ და საჭურველი მისი მოიღო საყოფლად თჳსა.

Verse: 55      და რაჟამს იხილა საულ ზედა მისლვაჲ დავითისი უცხო\თესლისა Page of ms. O: 33rF  მის, ჰრქუა აბენერს, სპასპედსა თჳსსა: ვისი-მე რაჲ შვილი არს ჭაბუკი ისი? მიუგო აბენერ, ჰრქუა: ცხოველ არს სული შენი, უფალო ჩემო, მეფე, არა უწყი?

Verse: 57      და ვითარცა მოვიდა დავით ახოვნებისა მისგან, რამეთუ მოეკლა უცხოთესლი იგი, უპყრა ჴელი აბენერ და შეიყვანა იგი წინაშე საულისა. და თავი იგი ახოვანისაჲ მის ჴელთა შინა დავითისთა.

Verse: 58      მიუგო საულ და ჰრქუა მას: ვისი შვილი ხარ, ჭაბუკო? მიუგო დავით და ჰრქუა: ძე ვარი მე მონისა შენისა იესესი, ბეთლემელისაჲ.

Chapter: 18  
თავი XVIII

Verse: 1      და ვითარცა უთხრა დავით სიტყუაჲ ესე მეფესა მას, შეიყუარა იგი იონათან, ძემან მეფისამან, სიყუარულითა დიდითა, ვითარცა თავი თჳსი.

Verse: 2      და დაიყენა საულ დავითი მიერ დღითგან და არღარა განუტევის სახედ მამისა თჳსისა.

Verse: 3      და აღთქუმა-ყო იონათან დავითის თანა, რამეთუ შეიყუარა იგი სწორად თავისა თჳსისაჲ.

Verse: 4      და განიძარცუა იონათან ვარმი მისი და ჯაჭჳ და ჴრმალი და მშჳლდ-კაბარჭი და ყოველი საჭურველი მისი მისარტყლამდე მისცა დავითს.

Verse: 5      Page of ms. O: 33vF  და დაადგინა იგი საულ კაცთა მათ ზედა მოღუაწეთა მის ერისათა, და შემომავალ-გამომავალ იყო დავით მეცნიერებით წინაშე უფლისა და მბრძანებელ მის წინაშე და სათნო იყო იგი საულისა წინაშე ყოვლითა საქმითა მისითა [და] წინაშე ყოვლისა ერისა საულისა.

Verse: 6      და იყო, რაჟამს მოვიდოდეს მოწყუედისა მისგან უცხოთესლთაჲსა, და გამოეგებვოდა მათ მძნობარი შემთხუევად დავითისა და საულისა ყოველთაგან ქალაქთა ისრაელისა მემღერად მათ წინაშე პარით, ნესტჳთა და ქნარითა, ბობღნითა და წინწილითა.

Verse: 7      პირი აღეღო და მიეგებვოდეს მათ, ახიობდეს, აქებდეს და იტყოდეს: საულ მოსწყჳდა ათასები, ხოლო დავით დასცა ბევრები.

Verse: 8      განრისხნა საულ, რამეთუ, შეუძნდა სიტყუაჲ იგი და თქუა: ვითარ მისცეს დავითს მოწყუედა ბევრეულთა და მე ათასეულთა? აწ სხუაჲ რაღა აკლს მას, გარნა შარავანდთა ხოლო ამათ ჩემთა?

Verse: 9      და მიერ ჟამითგან ქუეგახედვიდა დავითს მი-აღსასრულამდე.

Verse: 10      და იყო ხვალისაგან, ვითარცა მოვიდა სული უკეთური Page of ms. O: 34rF  უფლისა მიერი საულის ზედა, და იგუემებოდა სახლსა შინა თჳსსა, და დავით ახიობდა სახიობასა მას კურთხევისასა, ვითარცა მარადის ჩუეულ იყო, და საულს აქუნდა ჴელთა მისთა ჰოროლი.

Verse: 11      და ეგულებოდა განგუმერაჲ დავითისი და შემშჭუალვაჲ კედელსა ლახურითა მით. და დავით მოჰრიდა პირისაგან მახჳლისა ორჯერ.

Verse: 12      და ეშინოდა საულს დავითისაგან, რამეთუ დაეტევა იგი უფალსა და დავითის თანა იყო.

Verse: 13      და განიშორა საულმან დავითი და დაადგინა იგი ერისთავად ერსა მას თჳსსა ზედა, და შევიდოდა დავით და გამოვიდოდა წინაშე საულისა.

Verse: 14      და იყო დავით მცნობელ ყოველთა გზათა მისთა, რამეთუ უფალი ყოვლისამპყრობელი იყო მის თანა.

Verse: 15      და ხედვიდა საულ სიბრძნესა მას დავითისსა და ეშინოდა ფრიად.

Verse: 16      და ყოველი ისრაჱლი ჰყუარობდა დავითს, რამეთუ შინაგანმავალ იყო იგი საულისა.

Verse: 17      სიტყუად იწყო საულ დავითისა და თქუა: აჰა, ესერა, ასული ჩემი მერობ მიმიცემიეს ცოლად შენდა და იყავ შენ ჩემდა შვილ და ძალ, და მბრძოლ მტერთა Page of ms. O: 34vF  მიმართ უფლისათა; რამეთუ ესრე გულსედვა საულს, ვითარმედ: მებრვე რაჲსა შევახებ ჴელსა ჩემსა, არამედ ჴელი უცხოთესლთაჲ იყავნ მის ზედა.

Verse: 18      მიუგო საულს დავით და ჰრქუა: ვინ ვარ მე, ანუ რაჲ ვარი მე, ანუ რაჲ არს ნათესავი მამისა ჩემისაჲ შორის ისრაელსა, ვითარმცა ღირსვიქმენ მე სიძედ შენდა, მეფე?

Verse: 19      და იყო შემდგომად რავდენისამე ჟამისა, რაჟამს მითხოვილ იყო მერობ, ასული იგი საულისი, ცოლად დავითისა, არა ინება ქალმან მან ცოლებად დავითისა, რამეთუ თხოვილ იყო იგი ელი მაულელისა ცოლად.

Verse: 20      და შეიყუარა დავით მელქოლ, ასულმან საუალისმან, და ვითარ ცნა საულ სიტყუაჲ იგი, სათნო-უჩნდა ფრიად წინაშე თუალთა მისთა.

Verse: 21      და თქუა საულ: მივსცე იგი ცოლად და იყოს იგი მისა საცთურ და ჴელი უცხოთესლთაჲ იყოს მის ზედა. და ჰრქუა საულ დავითს: შორის ერსა მას სიძე გერქჳნ შენ ჩემდა დღესდღითგან.

Verse: 22      და ამცნო საულ მონათა თჳსთა Page of ms. O: 35rF  და ჰრქუა: მივედით და არქუთ დავითს იდუმალ: აჰა, ესერა, მეფესა ჰნებავს სიძე-ყოფაჲ შენი მისა და ყოველნი მონანი მისნი გყუარობენ, აწ ჯერ-იჩინე შენ სიძებაჲ მეფისა.

Verse: 23      და მოვიდეს, ჰრქუეს დავითს მონათა მათ, ვითარცა უბრძანა მათ მეფემან. მიუგო დავით და ჰრქუა: მცირე ნუ რაჲ გიჩნდეს წინაშე თუალთა თქუენთა სიძე-ყოფად მეფისა, რამეთუ მე კაცი მკოდოვი ვარ და არცაღა დიდისა პატიოსნისა ნათესავისა ვარ მე.

Verse: 24      და უთხრეს მათ საულს ყოველი იგი სიტყუაჲ დავითისი.

Verse: 25      და ჰრქუა საულ მონათა მათ თჳსთა: ესრე არქუთ დავითს: არა თუ სათხოველისა რაჲ სიტყუაჲ არს აქა, ძნელღა თუ რაჲმე გიჩს, უჴმდესღა თუ რაჲმე მას, გარნა თუ ესე მორთუმად მისა ასი სხეული მამაკაცისაჲ ერთბამად მტერთა მათგან მეფისათა, რამეთუ ესრე განეზრახა საულს, ვითარმცა: შე-ვითარ-რაჲთა-აგდო დავით ჴელთა უცხოთესლთასა.

Verse: 26      და მივიდეს Page of ms. O: 35vb  და უთხრეს დავითს ყოველი იგი სიტყუაჲ საულისი და სათნო-უჩნდა დავითს სიძეყოფაჲ მეფისა და მორთუმაჲ, რასაცა იგი სთხოვდა მას.

Verse: 27      და ვიდრე არღარა მცირედნი ჟამნი წარსრულ იყვნეს, წარვიდა დავით რაოდენითამე კაცითა და დასცნა უცხოთესლნი იგი ვითარ ასი ოდენ კაცი და მოართუა ასისა მის კაცისაჲ, რასა სთხოვდა მას მეფე. და მიერითგან ესიძა იგი მეფესა და მოსცა მას საულ ასული მისი, მელქოლ, ცოლად.

Verse: 28      რაჟამს ცნა საულ, რამეთუ უფალი ღმერთი დავითის თანა იყო და მელქოლა, ასული მისი, და ყოველი ისრაელი ჰყუარობს მას,

Verse: 29      უფროჲს ეჭუდა საულ დავითს და უფროჲს ემტერებოდა საულ დავითს ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა.

Verse: 30      გამოვიდეს მთავარნი იგი უცხოთესლთანი უჟამოდ, და დავით უფროჲს შერაცხილ იყო ყოველთა მონათა საულისთა და დიდებულ.

Chapter: 19  
თავი XIX

Verse: 1      ამისა შემდგომად ზრახვა-ყო საულ იონათანის თანა, ძისა თჳსისა, და ყოველთა თანა მონათა მისთა, რაჲთამცა მოკლეს დავით; Page of ms. O: 36rF  და იონათანს, ძესა საულისსა, უყუარდა დავით ფრიად.

Verse: 2      და მუნთქუესვე უმხილა დავითს და ჰრქუა, ვითარმედ: მამაჲ ჩემი გიმზირს შენ მოკლვად, აწ ეკრძალე თავსა შენსა და ხვალე განთიად მივედ და დაი\მალე Page of ms. O: 34ra  ადგილსა ერთსა.

Verse: 3      და მე შევიდე თავით ჩემით მამისა და გამოვჰკითხო, რაჲ გულს ედვას, და გაუწყო შენ.

Verse: 4      და შევიდა იონათან საულის თანა მამისა თჳსისა კეთილის თხოვად დავითისთჳს და ჰრქუა მას: ნუ უყოფ ბოროტსა, მეფე, დავითს, რამეთუ არაჲ შეუცოდებიეს შენდა, არამედ ყოველნი საქმენი მისნი შენდა მომართ კეთილ არიან.

Verse: 5      რამეთუ სულნი თჳსნი გამსახურნა შენ და თავი თჳსი მისცა ჴელთა მტერთასა და მოკლა უცხოთესლი იგი შენ წინაშე, და შეიქმნა ცხორებაჲ დიდი ჴელითა მისითა ისრაჱლსა ზედა, და იხილა ყოველმან Page of ms. O: 34rb  ისრაჱლმან და განიხარა; და აწ რაჲსა სცოდავ შენ და დასთხევ სისხლსა მართლისასა და მოაკუდინებ მას უბრალოდ?

Verse: 6      ესმა რაჲ სიტყუაჲ ესე იონათანისი საულს, ფიცა და თქუა: ცხოველ არს უფალი ჩემი, ვითარმედ არა მოკუდეს დავით.

Verse: 7      მაშინ მოუწოდა იონათან დავითს და თქუა, რასა-იგი იტყოდა საულ დავითისთჳს, და შეიყვანა იონათან დავით წინაშე საულისა და იყო იგი მის წინაშე ვითარცა გუშინ და ძუღუან.

Verse: 8      მერმე შე-ვე-სძინა ღუაწლი ბრძოლისაჲ უცხოთესლთა მიმართ და დავით უფროჲს განძლიერდებოდა და მოსწყუედდა უცხოთესლთა მათ და ნეშტთა მათ მეოტად წარიქცევდა.

Verse: 9      და მოიწია სული იგი Page of ms. O: 34va  უკეთური უფლისა მიერი საულის ზედა, და ჯდა იგი სახლსა შინა თჳსსა და ლახუარი ჴელთა მისთა აქუნდა. და დავით წინაშე მისა განსცხრებოდა ნელადაით.

Verse: 10      და საულ ემარჯუებოდა განგუმერად დავითისა და შესტყორცა ლახუარი იგი დავითს და ვერ მიამთხჳა, რამეთუ დავით მიჰრიდა და ლახუარი იგი შეჰმშჭუალა კედელსა. და დავით გამოვიდა და წარვიდა მისგან.

Verse: 11      და მასვე ღამესა წარავლინა საულ ერი რჩეული სახიდ დავითისა, რაჲთა დაიცვენ იგი სახლსა შინა თჳსსა და განთიად მოკლან იგი. და უთხრა სიტყუაჲ იგი მელქულ, ცოლმან მისმან, დავითს და Page of ms. O: 34vb  ჰრქუა: არა თუ წარხჳდე შენ ამას ღამესა და არა იცხოვნო თავი შენი, ხვალე სიკუდიდ ხარ!

Verse: 12      და გარდამოსუა იგი მელქულ სარკუმლით და წარვიდა სივლტოლით და განერა საულს სიკუდილისაგან.

Verse: 13      და შექმნა მელქულ ცხედარსა მისსა ზედა სამარის მსგავსად ჰასაკის სახედ და ბირთჳ ერთი თმაჲ სთუნლით დაუდვა და დაბურა იგი სამოსლითა.

Verse: 14      მერმე მიავლინა კუალად საულ შეპყრობად დავითისა. და ჰრქუა მელქოლ მოციქულთა მათ: იგი მოჭირნე ძეს ცხედარსა ზედა და სულთა ჰბრძავს. და უთხრეს ესე საულს.

Verse: 15      და კუალად მიავლინნა მოციქულნი საულ დავითისა და ჰრქუა: მითვე ცხედრითა მომართუთ მე იგი აქა, რაჲთა მოვკლა იგი.

Verse: 16      და მოვიდეს მოციქულნი იგი და იხილეს ცხედარი იგი სამარის მსგავსად შემკული, და მივიდეს და უთხრეს საულს საქმჱ ესე.

Verse: 17      და ჰრქუა საულ მელქულს: რაჲსათჳს გამარიალე მე და წარავლინე მტერი ჩემი და განმერა? მიუგო მელქულ საულს და ჰრქუა: მან ესრე Page of ms. O: 37v  მრქუა: უკუეთუ არა წარმგზავნო, მოგკლა შენ.

Verse: 18      ივლტოდა დავით და განერა და მივიდა სამოელისა არმათემდ და უთხრა ყოველი, რაჲცა უყო მას საულ; და წარვიდეს დავით და სამოელ ნავათდ ჰრამაჲსასა და მუნ იყოფვოდეს.

Verse: 19      და უთხრეს საულს და ჰრქუეს: ვითარმედ: აჰა, ესერა, არს დავით ნავათს ჰრამაჲსასა.

Verse: 20      და წარავლინნა საულ მოციქულნი შეპყრობად დავითისა და ვითარცა მივიდეს, იხილეს კრებული წინაწარმეტყუელთაჲ, რამეთუ წინაწარმეტყუელებდეს და სამოელ მათ თანა. და მოიწია ერსა მას ზედა საულისსა სული ღმრთისაჲ და იგინიცა წინაწარმეტყუელებდეს.

Verse: 21      ესმა ესე საულს, მიავლინა სხუანი მოციქულნი და იგინიცა წინაწარმეტყუელებდესვე. და შესძინა საულ მივლინებად სხუანი მოციქულნი და იგინიცა წინაწარმეტყუელებდეს.

Verse: 22      და განრისხნა საულ გულისწყრომითა დიდითა და აღდგა და მივიდოდა იგი თჳთ არმათემდ და მოვიდა იგი ადგილსა მას ოდენ მარილოვანსა სეფინას, იკითხვიდა საულ და თქუა: სადა-მე არიან სამოელ და დავით? მიუგეს და ჰრქუეს მას: ესერა ნავათს ჰრამაჲსასა.

Verse: 23      და მოვიდოდა საულ ნავეთ ჰრამაჲსასა და მოიწია მის ზედა სული ღმრთისაჲ და იგიცა წინაწარმეტყუელებდა.

Verse: 24      და განიძარცუა სამოსელი თჳსი წინაშე სამოელისა და წინაწარმეტყუელებდა და მივარდა შიშუელი ღამე ყოველ. ამისთჳს სიტყჳს ჯერად თქჳან: აწ საულცა წინაწარმეტყუელთა თანავე?

Chapter: 20  
თავი XX

Verse: 1      და წარმო\ვიდა Page of ms. O: 35vb  დავით ნავეთ ჰრამაჲსით და შეემთხჳა იონათანს და ჰრქუა: რაჲ შევსცოდე ანუ რაჲ ბოროტი ვყავ მამისა შენისა მიმართ, რამეთუ მეძიებს მე მოკლვად?

Verse: 2      მიუგო იონათან დავითს და ჰრქუა: ნუ იყოფინ, რამეთუ არა მოჰკუდე! რამეთუ არა იყოს სიტყუაჲ მამისა ჩემისაჲ, რომელიმცა არა ვცან, კეთილი გინა თუ ბოროტი და ყოველივე გაუწყო შენ.

Verse: 3      მიუგო დავით იონათანს და ჰრქუა: რამეთუ უწყის მამამან შენმან, ვითარღა მიპოვნიეს მადლი წინაშე შენსა და ესრე ჰნებავს, ვითარმედ ნუმცა უწყის იონათან სიტყუაჲ ესე, რაჲთა არა უთხრას მას; Page of ms. O: 36ra  ხოლო ცხოველ არს უფალი და ცხოველ არს სული შენი, რამეთუ ჭეშმარიტად განმზადებულ არს სიკუდილი [ჩემი] წინაშე მამისა შენისა.

Verse: 4      და ჰრქუა იონათან დავითს: რაჲ გნებავს, თქუ და იგიცავე ვიცოდი.

Verse: 5      და ჰრქუა დავით იონათანს: აჰა, ესერა, ხვალე დღესასწაული არს და ჩემდა ჯერ არს პურის რთვაჲ მეფისაჲ, და შენ გამომავლინე მე და მივიდე და დავემალო ველსა გარე.

Verse: 6      უკუეთუ მიკითხვიდეს მე მამაჲ შენი, ესრე არქუ მას, ვითარმედ: იჯმნა დავით ჩემგან და მივიდა ბეთლემდ, ქალაქად თჳსა, რამეთუ დღესასწაული არს მსხუერპლთა Page of ms. O: 36rb  შეწირვისაჲ ნათესავ-ტომითურთ მისით.

Verse: 7      უკუეთუ თქუას მამამან შენმან: რამეთუ კეთილ არს, მაშინ უწყოდე, რამეთუ მშჳდობა არს მონისა შენისა; უკუეთუ ფიცხლად რაჲმე მოგიგოს შენ, უწყოდე, რამეთუ ყოვლად ბოროტი ჰნებავს ჩემთჳს.

Verse: 8      ხოლო შენ წყალობა ყავ ჩემთჳს, მონისა შენისა, რამეთუ აღთქუმით წინაშე ღმრთისა მომიყვანე მე დღეს, და უკუეთუ შეცოდებაჲ რაჲმე ჰპოვო ჩემთანა, მონისა შენისა, შენ მომკალ და ნუ შემიყვანებ წინაშე მამისა შენისა.

Verse: 9      მიუგო იონათან და ჰრქუა: ნუ იყოფინ ეგე!უკუეთუ ვცნა, ვითარმედ ჭეშმარიტად განრისხებულ არს Page of ms. O: 36va  მამაჲ ჩემი შენთჳს, მოვიდე და გაუწყო შენ და მეოტ იქმენ.

Verse: 10      ჰრქუა დავით იონათანს: და აწ ვინმე მოვიდეს და მითხრას მე, ფიცხლად თუ სამე მოგიგოს შენ მამამან შენმან ჩემთჳს?

Verse: 11      მიუგო იონათან დავითს და ჰრქუა: მოგუალე და განვიდეთ ველად, და განვიდეს.

Verse: 12      და ჰრქუა იონათან დავითს: უფალმან ღმერთმან უწყის, გამოვჰკითხო მამასა ჩემსა შენთჳს, რაჟამს მარჯუე იყოს, ორგზის და სამგზის; უკუეთუ კეთილი რაჲმე თქუას შენთჳს, გამოგივლინო შენ კაცი და გაუწყო შენ.

Verse: 13      უკუეთუ ბოროტი თქუას, ესე და ესე უყავნ უფალმან იონათანს, უკუეთუ Page of ms. O: 36vb  ყოველი ადრე არა გაუწყო შენ და წარაგავლინო შენ ჩემგან მშჳდობით.

Verse: 14      და ცოცხალ-ღა თუ სადამე ვიყო, ყავ ჩემ თანა წყალობაჲ იგი უფლისაჲ,

Verse: 15      უკუეთუ მოვკუდე, ნუვე დააყენებ წყალობასა სახლისა ჩემისათჳს უკუნისამდე ჟამთა და ოდეს აღჴოცნეს უფალმან მტერნი შენნი,

Verse: 16      და თუ მე, იონათანცა, აღმჴოცოს სახლითურთ საულისით, იძიენ უფალმან ჴელთაგან მტერთა დავითისთა.

Verse: 17      და შე-ღა-ვე-სძინა იონათან ფიცად დავითის მიმართ, რამეთუ უყუარდა იგი ფრიად.

Verse: 18      და ჰრქუა მას იონათან: ხვალე დღესასწაული არს თჳს თავისაჲ. და ოდეს იხილოს საჯდომელი შენი,

Verse: 19      და შენ სამგზის მოხჳდე და იხილო ადგილი იგი, სადაცა დამალულ იყო, და შჯდე ლოდსა მას ზედა.

Verse: 20      და მე მოვიდე და განვსტყორცნე სამნი ისარნი უტევნად.

Verse: 21      და მივავლინო ყრმაჲ ჩემი და ვჰრქუა ყრმასა მას, ვითარმედ: მომართუენ მე ისარნი ჩემნი, რომელნი განვსტყორცენ; და ესრე ვჰრქუა ყრმასა მას, ვითარმედ: ეგერა ისარნი იგი შენ კერძო მომართ-რე ჰპოვნე, - მაშინ უწყოდე, რამეთუ მშჳდობა არს შენდა და ბოროტი სიტყუაჲ არა არს, ცხოველ არს უფალი

Verse: 22      უკუეთუ ესრე ვჰრქუა ყრმასა მას, ვითარმედ: შენითგან მიმართ მი-რე-იძიე, აღდეგ და ვიდოდე, რამეთუ წარგგზავნა შენ უფალმან მშჳდობით.

Verse: 23      ხოლო სიტყჳსა მისთჳს, რომელსა ვიტყოდეთ შენ და მე, მოწამე არს ჩემდა და შენ შორის უფალი, და ნათესავისა ჩემისა შორის და ნათესავისა შენისა უკუნისამდე ჟამთა.

Verse: 24      და მივიდა დავით და დაიმალა ველსა მას შინა, რომელი ასწავა იონათან. და იყო დღესასწაული იგი თჳს თავისაჲ, და მოვიდა მეფჱ იგი ტაძრად პურის ჭამად.

Verse: 25      და დაჯდა საინაჴესა თჳსსა მეფჱ და შემდგომად მისა დაჯდა იონათან, და მოვიდა აბენერ და დაჯდა მგუარდლ საულისა, ხოლო ადგილი იგი დავითისი ცალიერად დაშთომილ იყო.

Verse: 26      და საულ არაჲ ჰრქუა მას დღესა შინა, რამეთუ ესრე ჰგონებდა, ვითარმედ: ნუთუ ზრუნვასა რასმე შინა იყოს და არა განწმედილ იყოს.

Verse: 27      და იყო ხვალისაგან, მეორესა დღესა მის თჳსასა, მიჰხედა საულ და იხილა ადგილი იგი დავითისი ცალიერი და ჰრქუა იონათანს, ძესა თჳსსა: რადმე არა შემოვიდა ძჱ იესჱსი გუშინ ანუ დღეს პურის ჭამად?

Verse: 28      მიუგო იონათან და ჰრქუა: იჯმნა ჩემგან მისლვად ბეთლემდ, ქალაქად თჳსა.

Verse: 29      რამეთუ ესრე მრქუა, ვითარმედ: განმიტევე მე, რამეთუ შესაწირავი უყოფიეს ნათესავთა ჩემთაო. და კაცი მოუვლინებიეს ძმათა ჩემთაო, Page of ms. O: 37vb  რაჲთა მივიდეო; აწ თუ მიპოვნიეს მადლი წინაშე შენსა, მივიდეო და ვიხილნე ძმანი ჩემნიო. და რამეთუ არა აქა არს და მის გამო არა შემოვიდა პურის ჭამად შენ წინაშე.

Verse: 30      და განრისხნა საულ ფრიად იონათანის ზედა და ჰრქუა: ნაშობო ქალო, გულდედალო, მდედრ განზრდილო! მე არა ნუ ვიცია, რამეთუ შენ ერთგულ ხარ ძისა იესჱსისა, სირცხჳლად შენდა და საგინელად გამოჩინებისა სარცხჳნელისა დედისა შენისაჲსა.

Verse: 31      რამეთუ ყოველთა დღეთა, ვიდრე ცოცხალღა იყოს ძჱ იესჱსი ქუეყანასა ზედა, არა განგემარჯოს მეფობაჲ შენი! აწ წარავლინე ადრე Page of ms. O: 38ra  და შეპყრობად-ეც იგი და მოყვანებად, რამეთუ შვილი სიკუდილისაჲ არს იგი.

Verse: 32      მიუგო იონათან და ჰრქუა საულს: რაჲსათჳს მოკუდების იგი, რაჲ შეუცოდებიეს?

Verse: 33      და აღიტაცა საულ ლახუარი იგი, რაჲთამცა მოკლა იონათან, და ცნა იონათან, ვითარმედ განაღაობით ჰნებავს მამასა მისსა სიკუდილი დავითისი.

Verse: 34      აღ-თავის-იქცია იონათან ტაბლისა მისგან გულისწყებით განრისხებული, გამოვიდა და არა ჭამა პური, რამეთუ განტყდა გული მისი დავითისთჳს, რამეთუ განიზრახა მოკლვაჲ დავითისი მამამან მისმან.

Verse: 35      და იყო, ხვალისაგან, Page of ms. O: 38rb  გამოვიდა იონათან ველად პაემნისა მისთჳს, რომელ დაედვა დავითის თანა, და ყრმაჲ ერთი მცირჱ მის თანა.

Verse: 36      ჰრქუა იონათან ყრმასა მას: გუალე, მომართუენ ისარნი ჩემნი, რომელ განვსტყორცენ.

Verse: 37      და მირბიოდა ყრმაჲ იგი სწრაფით ადგილსა მას ისართასა, რომელ სტყორცნა იო ნათან.

Verse: 38      და უჴმო ყრმასა მას და ჰრქუა: მიისწრაფე ადრე შენსა მიმართ-რე! და აკრიბნა ყრმამან მან საისრელნი იგი და მოართუნა უფალსა თჳსსა.

Verse: 39      ხოლო ყრმამან მან არა იცოდა ზრახვაჲ იგი მათი, გარნა იონათან და დავით.

Verse: 40      და აჰკიდნა იონათან მშჳლდი და ისარნი მისნი ყრმასა მას და ჰრქუა: გუალე ადრე, Page of ms. O: 38va  მიისწრაფე ქალაქად!

Verse: 41      და აღდგა დავით მიერ სამალავით და თავყუანის-სცა იონათანს სამგზის და პირს იკოცნნეს ურთიერთას და ტიროდეს განყენებისა მათისათჳს მყოვარ ჟამ.

Verse: 42      და ჰრქუა იონათან დავითს: აწ გუალე, ვიდოდე შენ მშჳდობით და ვითარცა ვფუცეთ ურთიერთას სახელსა მას უფლისასა და ვთქუთ, ვითარმედ: მოწამე არს უფალი შორის შენსა და ჩემსა და შორის ნათესავისა ჩემისა და შორის ნათესავისა შენისა.

Verse: 43      და აღდგა დავით და წარვიდა. და იონათან შევიდა ქალაქად თჳსა.

Chapter: 21  
თავი XXI

Verse: 1      და მოვიდა დავით ნომბად აბიმელექ მღდელისა და განუკჳრ\და Page of ms. O: 38vb  აბიმელიქს მღდელსა მისლვაჲ იგი დავითისი და ჰრქუა: რად ეგრე, უფალო? რაჲსათჳს მარტოჲ მოხუალ და არავინ არს შენ თანა?

Verse: 2      მიუგო დავით და ჰრქუა: სიტყუაჲ ერთი მიბრძანა მეფემან და მრქუა: ნუმცა ვინ სცნობს სიტყუასა მაგას, რომლისათჳს მიგავლინებ შენ. და მე მონანი წარვავლინენ ადგილსა ერთსა, რაჲთა მელოდიან მუნ, რომელ ჰრქჳან სარწმუნო.

Verse: 3      და არს თუ პური შენ თანა ხუთი ოდენ ჴუეზაჲ, მომეც მე, და თუ სხუაჲცა რა არს, მომეც მე.

Verse: 4      მიუგო მღდელთმოძღუარმან მან და ჰრქუა: Page of ms. O: 39ra  არა არს აქა პური შერუეული ჴელთა შინა ჩემთა, გარნა პურნი იგი შესაწირავისანი. აწ წმიდა თუ არიან ყრმანი შენნი დედათაგან, მიიღეთ და ჭამეთ.

Verse: 5      მიუგო დავით და ჰრქუა: დედათაგან წმიდა ვართ; ვინაჲთგან გამოვედით გზასა ამას, წმიდა ვართ, და გზაჲღა თუ ესე საეჭუელ არს, რამეთუ დღეს წმიდა ვიყვნეთ ჭურჭრისა ამისთჳს ჩემისა.

Verse: 6      და მოიღო პური იგი აბიმელიქ, მისცა მას პური იგი, რომელ დაგებულ იყო წინაშე უფლისა, რამეთუ სხუაჲ პური შერეული არა იდვა, გარნა პური იგი, რომელ დაგებულ იყო წინაშე უფლისა.

Verse: 7      და იყო ვინმე მუნ კაცი მონათაგანი საულისთაჲ, კაცი ერთი სულითა სნეული, შეკრული წინაშე უფლისა, და სახელი მის დოეკ იდუმიელი, მეჯორჱ საულისი.

Verse: 8      და ჰრქუა დავით აბიმელიქს: იხილე შენ, თუ არს სადა შენ თანა ჰოროლი ანუ ჴრმალი, ანუ ლახუარი, რამეთუ ჴრმალი ჩემი არა მოვიღე ჩემ თანა, რამეთუ ბრძანებაჲ იგი მეფისაჲ მწრაფლ იყო.

Verse: 9      მიუგო მღდელთმოძღუარმან მან და ჰრქუა: აჰა, ეგერა, ჴრმალი იგი გოლიადისაჲ უცხოთესლისაჲ მის, რომელ შენ მოჰკალ ღელესა მას ელიასსა, წარგრაგნილი სამოსლითა ძეს იგი; თუ მიგაქუს, მიიღე, ხოლო სხუაჲ Page of ms. O: 39va  მახჳლი არა არს ჩემ თანა თჳნიერ მისა. მიუგო დავით და ჰრქუა: მომეც მე იგი, რამეთუ არა არს მისა უმჯობჱსი. და მოიღო აბიმელიქ ჴრმალი იგი და მისცა დავითს.

Verse: 10      და აღდგა დავით სწრაფით და ივლტოდა საულისგან და მივიდა იგი ანქუშისა მეფისა მის გეთელთაჲსა.

Verse: 11      მაშინ ჰრქუეს ანქუშს მონათა მათ მისთა: არა ესე არსა დავით, მეფჱ იგი მის ქუეყანისაჲ? არა ამას გამოეგებვოდესა მაქებელნი იგი, რომელნი იტყოდეს: საულ მოსრა ათასები, ხოლო დავით დასცნა ბევრეულნი?

Verse: 12      და ვითარცა ესმა დავითს სიტყუაჲ ესე, შეეშინა ფრიად ანქუშისა.

Verse: 13      და განიმრუდა პირი მისი წინაშე მათსა და მოიცოფა Page of ms. O: 39vb  თავი თჳსი, როკავნ და იქცევინ იგი კარითი კარად მიბჭედმდე ქალაქისა; მერმე იწყო ოთხითავე სლვად, გორვად და პეროვად და აღავსებნ პერითა მით წუერთა მისთა.

Verse: 14      და ჰრქუა ანქუშ მონათა თჳსთა: სადა ჰპოვეთ კაცი ესე სულითა სნეული, რამეთუ მოიყვანეთ იგი ჩემ წინაშე?

Verse: 15      ნაკლულ ნუ რაჲ ვიყვენითა ჩუენ ესევითარითა სნეულითა? აწ ნუღარა შემოვალნ იგი სახლსა ჩემსა.

Chapter: 22  
თავი XXII

Verse: 1      და წარვიდა დავით მუნით და განერა და მოვიდა ქუაბთა მათ ოდოლონისათა; ესმა რაჲ უკუე ძმათა მისთა და ყოველსა Page of ms. O: 40ra  სახლსა მამისა მისისა, მოვიდეს მუნ.

Verse: 2      და შემოუკრბებოდეს მას ყოველნი ჭირვეულნი, და იყო იგი მათა ერისთავ, და იყვნეს იგინი ვითარ ოთხას ოდენ კაც.

Verse: 3      და წარვიდა იგი მასეფად მოაბელთა. და ჰრქუა დავით მეფესა მას მოაბისასა: იყვნედ მამაჲ და დედაჲ ჩემი შენ თანა, ვიდრემდის ვცნა, თუ რაჲ ყოს ჩემთჳს ღმერთმან.

Verse: 4      და შეაჯერა მეფესა მას მოაბელთასა და იყვნეს მის თანა, ვიდრე იყო დავით ჭირსა მას შინა.

Verse: 5      და ჰრქუა დავითს გად წინაწარმეტყუელმან: ნუ ჰზი შენ ქალაქსა ამას, არამედ წარვედ ქალაქად იუდაჲსა! და წარ\ Page of ms. O: 40rb  ვიდა დავით მიერ და მოვიდა და დაემკჳდრა ქალაქსა მას სარიქსა.

Verse: 6      და ესმა საულს, ვითარმედ დავით გამოჩნდა და კაცებიცა იგი, რომელ იყო მის თანა. და საულ ჯდა ბორცუსა მას ზედა საჴნავთასა და ჰოროლი ჴელთა აქუნდა მას, და მონანი იგი მისნი დგეს წინაშე მისა.

Verse: 7      მაშინ ჰრქუა საულ ერსა მას: ისმინეთ, ნაშობნო ბენიამენისნო! უკუეთუ ნანდჳლვე ძემან იჱსჱსმან მოგცეს თქუენ დაბნები და აგარაკები, გინა ზუარები ვენაჴთაჲ, ანუ თუ დაგადგინნეს თქუენ სპასალარად და ათასისთავად?

Verse: 8      რამეთუ ყოველნი სდგათ და არავინ იპოვა კაცი ერთი თქუენგანი, რომელმანცა მიმხი\ლა Page of ms. O: 40va  მე, რაჟამს-იგი შეიყოფვოდეს ძჱ იგი ჩემი იონათან ძისა თანა იესჱსა; და არავინ იყო თქუენგანი, რომელსამცა ელმოდა გული ჩემთჳს და მიმხილა მე, რაჟამს აღადგინებდა ძჱ იგი ჩემი მონასა ჩემსა მტერად ჩემდა, ვითარცა ესე დღეს დღჱ.

Verse: 9      მიუგო დოეკ იდუმელმან, მეჯორემან საულისმან, და ჰრქუა: ვიხილე მე ძჱ იესჱსი, რაჟამს მოსრულ იყო ნომბად აბიმელექისა, ძისა აქიტობისა, მღდელისა მის.

Verse: 10      იკითხვიდა იგი მის მიერ უფლისაგან და საგზალი მისცა მას და ჴრმალი იგი გოლიადისაჲ მისცა მას.

Verse: 11      და წარავლინა საულ აბიმელიქ მღდელისა მოწოდებად, ძისა აქიტო\ბისა Page of ms. O: 40vb  და ყოველთა შვილთა მამისა მისისათა, მღდელთა მათ, რომელნი იყვნეს ნომბას; და მოკრბეს ყოველნი საულისა.

Verse: 12      და ჰრქუა მას საულ: შენ გეტყჳ, აბიმელექ, ძეო აქიტობისო!

Verse: 13      რაჲსათჳს შეეზრახე შენ ძესა მას იესჱსსა ჩემთჳს და მიეც საგზალი და ჴრმალი იგი გოლიადისაჲ და იკითხევდღა მისთჳს უფლისაგან აღდგომად მისა ჩემ ზედა მტერად, ვითარცა ესე დღეს დღჱ?

Verse: 14      მიუგო აბიმელექ და ჰრქუა: და ვინ სარწმუნო იქმნა მონათა შენთაგანი, ვითარ დავით? არამედ სიძჱცა გეყო იგი მეფესა და ჴელმწიფე და განმგებელ ყოველსა გასა\გებელსა Page of ms. O: 41ra  სამეფოსა, მბრძანებელ და უფალ ყოველსა ზედა სახლსა სამეუფოსა.

Verse: 15      და დღეს რაჲ ძალ-მიც მე კითხვად მისთჳს უფლისაგან? ნუ იყოფინ, მეფე, და ნუ დაჰკრებ მონასა შენსა ზედა ბოროტსა, ნუცა სახლსა ზედა მამისა ჩემისასა, რამეთუ არაჲ ვიცი მე ზაკუვაჲ მაგას შინა დიდი სიტყუაჲ ანუ მცირჱ.

Verse: 16      ჰრქუა მას მეფემან საულ: სიკუდილით მოჰკუდე შენ, აბიმელიქ, და ყოველი სახლი მამისა შენისაჲ!

Verse: 17      და ჰრქუა საულ მსახურთა მათ მისთა, რომელნი დგეს წინაშე მისა: წარიყვანენით მღდელნი ეგე უფლისანი და მოწყჳდენით ყოველნი, Page of ms. O: 41rb  რამეთუ ჴელი მაგათი დავითის თანა არს და უწყოდეს მაგათ სივლტოლაჲ იგი მისი და არა მაუწყეს მე; ხოლო მათ არა ჯერ-იჩინეს მოკლვაჲ მღდელთა მათ უფლისათაჲ.

Verse: 18      და ჰრქუა საულ დოეკს იდუმიელსა: მივედ და მოწყჳდენ მღდელნი იგი უფლისანი მახჳლითა! და მივიდა დოეკ იდუმიელი და მოწყჳდნა მღდელნი იგი უფლისანი მახჳლითა. და მოსრნა მან მას დღესა შინა სამას ერგასისნი კაცი, რომელ-იგი წარდგებოდეს მსახურებასა მას უფლისასა.

Verse: 19      და ნუმბაჲ, ქალაქი იგი მღდელთაჲ, მოსრა მახჳლითა მამაკაცითგან მიდედაკაცადმდე, ყრმაჲ და ძუძუჲსმწოვარი, Page of ms. O: 41va  ზროხაჲ და ცხოვარი, მოსრა ყოველი.

Verse: 20      და განერა მუნ ძჱ ერთი აბიმელიქისი, ძისა აქიტობისი, რომლისა სახელი აბიათარ, ივლტოდა და მივიდა დავითისა და იყო მის თანა.

Verse: 21      და უთხრა მას მოწყუედაჲ იგი მღდელთაჲ მათ.

Verse: 22      და ჰრქუა დავით აბიათარს: ვცან მასვე დღესა, რაჟამს ვიხილე მე დოეკ იდუმიელი, მწიკული იგი მეჯორჱ საულისი, და ვთქუ-მეთქი: მიუთხრას ესე ყოველი საულს. აწ მე თანამდებ ვარ სისხლთა მათთა და ყოვლისათჳს სახლისა მამისა შენისაჲსა.

Verse: 23      აწ იყავ შენ ჩემ თანა და ნუ გეშინინ, რამეთუ ვიძიო შური შენი, Page of ms. O: 41vb  ვითარცა თავისა ჩემისაჲ, ხოლო შენ განრინებულ ხარ და იყავ შენ ჩემ თანა!

Chapter: 23  
თავი XXIII

Verse: 1      და მოვიდეს და უთხრეს დავითს, ვითარმედ: აჰა, ესერა, უცხოთესლნი იგი მოდგომილ არიან და ჰბრძვანან კეილასა და გარემოჲს არბევენ, მოსტყუენვენ საცხოვარსა და შეშჭამენ ჴუვილსა და დასტკებნიან ყანებსა.

Verse: 2      და იკითხა დავით უფლისაგან და თქუა: მიბრძანო თუ მივიდე და მოვსრნე უცხოთესლნი იგი და განვარინო სიკელაჲ? და უფალმან დავითს მიუგო: მივედ და მოსრენ უცხოთესლნი იგი და განარინე სეკელა!

Verse: 3      მიუგო დავითს Page of ms. O: 42ra  ერმან მან და ჰრქუა: ჩუენ თჳთ განძებულ ვართ და შეშინებულ; ვითარ მივიდეთ ღელესა მას უცხოთესლთასა?

Verse: 4      მერმე შე-ღა-ვე-ჰსძინა დავით კითხვად უფლისაგან და ჰრქუა უფალმან დავითს: გუალე, მოვედ შენ ადრე, რამეთუ მიმიცემიან იგინი ჴელთა შენთა.

Verse: 5      და წარვიდა დავით კაცითურთ, რომელნი იყვნეს მის თანა სიკელას, და ბრძოლა-ყო უცხოთესლთა მათ თანა, და ერეოდა დავით, და მეოტ იქმნნეს იგინი პირისაგან მათისა, და მოსრნა იგინი წყლულებითა დიდითა, და დაჰყარა ნატყუენავი იგი ერსა მას და განარინა Page of ms. O: 42rb  ქალაქი იგი სიკელა.

Verse: 6      და იყო რაჟამს ივლტოდა აბიათარ, ძჱ აბიმელექისი, და მოვიდა დავითისა და აქუნდა ევფუდი იგი.

Verse: 7      მაშინ უთხრეს საულს, ვითარმედ: ესერა მოვიდა დავით სეკელად! და თქუა: აწ უწყი, რამეთუ განწირა იგი უფალმან ჴელთა მომართ ჩუენდა, რამეთუ შევიდა იგი ქალაქსა მოზღუდვილსა და განკრძალულსა ბჭითა და მოქლონითა.

Verse: 8      ჰრქუა საულ ყოველსა ერსა მოსლვად მის თანა, რაჲთა შთავიდეს და ჰბრძოდის კეილასა შეცვად დავითისა და ერისა მის, რომელ მის თანა იყო.

Verse: 9      და აგრძნა დავით ზედა მისლვაჲ იგი საულისი, რამეთუ არღა დაევიწყა საულს Page of ms. O: 42va  უკეთურებაჲ იგი, რომელი იზრახა დავითისთჳს. ჰრქუა დავით აბიათარს მღდელსა: განიპყარ ევფუდი ეგე წინაშე უფლისა!

Verse: 10      და თქუა დავით: უფალო ღმერთო ისრაჱლისაო, სმენით მესმა მონასა შენსა, რამეთუ ზედა მომივალს საულ სეკილად მოსრვად ქალაქისა ამის ჩემ გამო.

Verse: 11      აწ შთამო-თუ-ვიდეს აქა საულ და მოიცვეს Page of ms. O: 46v  ქალაქი ესე? მაუწყე მე, უფალო, მონასა შენსა. ჰრქუა უფალმან ღმერთმან: შეიცვენ.

Verse: 12      და თქუა დავით: მი-მე-მცნეა კეილელთა და ერი ესე ჩემი ჴელთა საულისთა? და ჰრქუა უფალმან: მიგცენ შენ.

Verse: 13      და აღდგა დავით სწრაფით და წარვიდა და ერი იგი, რომელ მის თანა იყო, ვითარ ოთხას ოდენ კაც, Page of ms. O: 42vb  ვიდრეცა ვიდოდეს. და უთხრეს საულს, ვითარმედ: განერა დავით. და გამოვიდა სიკელით და ადგილ-უბანს ფერჴი დაიპყრა საულ.

Verse: 14      და მოვიდა დავით და დაადგრა უდაბნოსა მას მესერამს, ძნელოვანსა მას რუბაჲსასა, მთასა მას არმუროვანსა; და ეძიებდა საულ დავითს ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა და არა მისცა იგი უფალმან ჴელთა მისთა.

Verse: 15      რაჟამს ცნა დავით, ვითარმედ ეძიებს მას საულ, და დავით ჯდა მთასა მას არმუროვანსა ზეფელთასა.

Verse: 16      და აღდგა იონათან, ძჱ საულისი, და მივიდა დავითისა და აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი უფლისა Page of ms. O: 43ra  მიმართ.

Verse: 17      და თქუა: ნუ გეშინინ შენ, დავით! რამეთუ არა გპოვოს შენ მამამან ჩემმან და ჰმეფობდე ისრაჱლსა ზედა, და მე ვიყო შემდგომად შენსა, და საულცა, მამამან ჩემმან, უწყის ესე, რამეთუ ესრჱთ არს.

Verse: 18      და აღთქუმაჲ აღითქუეს და წამებაჲ დადვეს წინაშე უფლისა; და დავით დაადგრა მუნვე ახალთა მათ და იონათან წარვიდა სახიდ თჳსა.

Verse: 19      და მოვიდეს ზეფელნი იგი საულისა ბორცუად და თქუეს: აჰა, ესერა, დავით დამალულ არს ჩუენ შორის მესერამს, ძნელოვანსა მას, ახალთა მათ ოდენ, ბორცუსა მას ქელას, რომელ არს Page of ms. O: 43rb  მარჯულ კერძო ესემონსა.

Verse: 20      და აღესრულა ყოველი თხოვაჲ გულისა შენისაჲ, მეფე, რამეთუ შემოყენებულ არს იგი ჴელთა შენთა.

Verse: 21      იწყო სიტყუად საულ ერისა მიმართ და თქუა: კურთხეულ ხართ თქუენ უფლისა მიერ, რამეთუ გელმოდა თქუენ ჩემთჳს.

Verse: 22      აწ მივედით და მზა იყვენით და მოიხილეთ ადგილი იგი და ჭეშმარიტად მაუწყეთ მე, ნუუკუე მო-რაჲმე-გვერაგოს თქუენ ზაკულებითა თჳსითა.

Verse: 23      არამედ ჭეშმარიტად დაისწავეთ ადგილი იგი, სადა დამალულ იყოს, და მოვედით და მითხრათ მე და ჩუენ მივიდეთ განმზადებულნი და მოვიძიოთ იგი, Page of ms. O: 43va  სადაცა დამალულ იყოს ათასითა ამით ერითა იუდაჲსითა.

Verse: 24      და წარვიდეს ზეფელნი იგი საულისგან, და დავით ჯდა მარჯულ კერძო ესემონისა.

Verse: 25      და წარვიდა საულ ერითურთ ძიებად დავითისა. და უთხრეს დავითს გუშაგთა მათ მისთა, ვითარმედ: აჰა ეგერა, საულ ერითურთ მისით გეძიებს შენ. ვითარცა ესმა ესე დავითს, შთავიდა კლდესა მას, რომელი-იგი იყო უდაბნოსა მას მასმანით კერძო, და საულ დევნა-უყო დავითს უდაბნოსა მაანისასა.

Verse: 26      და საულ მივიდოდა ერითურთ მისით მიერ კერძო მთასა მას და დავით გარდაფარულ Page of ms. O: 43vb  იყო სივლტოლასა მას პირისაგან საულისა; და საულ და ერმან მისმან შეიცვეს დავით და ერი მისი, რომელ მის თანა იყო; და ვითარ შე-ოდენმცა-იპყრნეს იგინი,

Verse: 27      მეყსეულად მოციქული მო-ხოლო-ვიდა სოფლით საულისა და ჰრქუა: მოიქეც ადრე, რამეთუ აჰა, ესერა, უცხოთესლნი მოეტევნეს სოფელსა ჩუენსა.

Verse: 28      და მუნთქუსვე მო-ხოლო-იქცა სა\ულ Page of ms. O: 48r  და დაუტევა დევნაჲ იგი დავითისი, და მოვიდა შემთხუევად უცხოთესლთაჲ მათ; ამის გამო ერქუმის ადგილსა მას "კლდჱ განსაყენებელი".

Chapter: 24  
თავი XXIV

Verse: 1      და წარვიდა დავით და დაადგრა ძ\ნელოვანთა Page of ms. O: 44ra  მათ გადესთა.

Verse: 2      და იყო, ვითარცა მოიქცა საულ უცხოთესლთა მათგან, უთხრეს მას, ვითარმედ: აჰა, ესერა, დავით მოსრულ არს უდაბნოსა მას გადესსა.

Verse: 3      და წარიყვანა მან მის თანა ათასი კაცი რჩეული და მივიდა ძიებად დავითისა; და დავით დაბანაკებულ იყო წინაშე ადაემს.

Verse: 4      და მოვიდა იგი ადგილსა მას მწყემსთასა და იყო მუნ ქუაბი ერთი; და შევიდა მუნ საულ განსუენებად მას შინა, და დავით ერითურთ მისით დამალულ იყო.

Verse: 5      ჰრქუეს კაცთა მათ დავითს, რომელ მის თანა იყვნეს: ესე დღჱ მათთაგანი არს, რომელსა დღესა აღგითქუა ღმერთმან მიცემაჲ მტერთა შენთაჲ ჴელთა შენთა; აწ ყავ, რომელი კეთილ არს წინაშე შენსა! და მოვიდა დავით მწრაფლ საულისა და მოჰკუეთა ფრთჱ ერთი სამოსლისა თჳსისაჲ.

Verse: 6      და შეინანა დავით გ\ულსა Page of ms. O: 48v  შინა თჳსსა.

Verse: 7      და ჰრქუა ერსა მას: ნუ იყოფინ ჩემდა ეგე უფლისა მიერ, ვითარმცა მივყავ ჴელი ჩემი ცხებულსა ზედა ღმრთისასა.

Verse: 8      და შეაჯერნა დავით სიტყჳთა ამით ერსა მას მისსა და არავის უტევა მოკლვაჲ საულისი. და გამოვიდა საულ ქუაბისა მისგან და წარვიდა გზასა თჳსსა.

Verse: 9      შემდგომად მისა Page of ms. O: 44va  გამოვიდა დავითცა და უჴმობდა მიმართ და თქუა: უფალო ჩემო, მეფე! და გარეუკუნიხილა საულ, და დავარდა დავით, დამხედ თაყუანის-სცა მას.

Verse: 10      და ჰრქუა დავით მეფესა: რად ისმენ სიტყუასა მონათა შენთასა, რომელ გითხრობენ შენ, ვითარმედ დავით გიმზირის მოკლვად?

Verse: 11      აჰა, ესერა, იხილეს თუალთა შენთა, რამეთუ განგწირა უფალმან დღეს ჴელთა ჩემთა და მე არა მოგკალ შენ, რამეთუ ვთქუ-მეთქი: არა მივყო ჴელი ცხებულსა ზედა უფლისასა, არამედ დაგრიდე შენ.

Verse: 12      და აწ, უფალო ჩემო, იხილე, რამეთუ ფრთე ერთი სამოსლისა შენისაჲ ჴელთა შინა ჩემთა არს, რომელი მოვჰკუეთე ჩოდ\კეცსა Page of ms. O: 44vb  შენსა და შენ არა მოგკალ. და აწ გულისხმაყავ, რამეთუ არა არს უკეთურებაჲ ჩემ თანა.

Verse: 13      და აწ საჯენ უფალმან შენ შორის და ჩემ შორის და სამართალი გამომეცინ მე უფალმან შენგან, რამეთუ ჴელმან ჩემმან არაჲ გავნო შენ,

Verse: 14      ვითარცა იგი თქჳან პირველთა მათ სიტყჳს ჯერად, ვითარმედ: ჴელთაგან უშჯულოჲსათა გამოჴდეს ცოდვაჲ; აწ, ესერა, ჴელნი ჩემნი შენდა მიმართ არა შეიგინნეს

Verse: 15      და აწ ვის შეუდგ და სდევნი მეფჱ ეგე ისრაჱლისაჲ? ძაღლსა ერთსა მკუდარსა უკუანა შეუდგ და სდევნი ანუ თუ გრწყილსა ერთსა უდაბნოსა ზედა?

Verse: 16      Page of ms. O: 45ra  საშჯელი ყავნ უფალმან შენ შორის და ჩემ შორის და სამართალი გამომეცინ ჴელთაგან შენთა!

Verse: 17      და იყო, ვითარცა დაასრულნა სიტყუანი ესე დავით, ჰრქუა საულ: ესე შენი ჴმაჲ არს, შვილო ჩემო, დავით! და ტიროდა საულ ჴმითა მაღლითა.

Verse: 18      და თქუა: ყოველი სამართალი შენი უფროჲს არს, ვიდრე ჩემი, შვილო! რამეთუ შენ მომაგე კეთილი და მე მიგაგე შენ ბოროტი კეთილისა წილ.

Verse: 19      და დღესცა შენვე მომაგე კეთილი, ვითარცა-იგი შენ მითხარ, რამეთუ შემომაწყუდია უფალმან დღეს ჴელთა შენთა და არა მომკალ მე.

Verse: 20      და ვინ-მე არს, Page of ms. O: 45rb  რომელმანმცა პოვა მტერი იწროებასა შინა და არა მოკლა იგი, არამედ განუტევა იგი გზასა თჳსსა კეთილად? უფალმან მიაგოს მას კეთილი, ვითარცა ესე დღეს შენ ჰყავ ჩემთჳს.

Verse: 21      და აწ ეშმარიტად უწყოდე, რამეთუ მეფობით ჰმეფობდე შენ და მიიწიოს უფლებაჲ შენი ყოველსა ზედა ისრაჱლსა.

Verse: 22      და აწ მოვედ და მეფუცე მე უფალსა, რაჲთა არა აღჰჴოცო შემდგომად ჩემსა ნათესავი ჩემი და არა წარჰსწყმიდო ნათესავი სახლისა ჩემისაჲ სახლისაგან მამისა ჩემისა.

Verse: 23      და ეფუცა დავით საულს. და წარვიდა საულ სახიდ თჳსა, და დავით და მისთანანი იგი აღ\ვიდეს Page of ms. O: 45va  მასეფად იწროსა მას.

Chapter: 25  
თავი XXV

Verse: 1      მას ჟამსა მოკუდა სამოელ. და შეკრბა ყოველი ისრაჱლი და დაიტყებეს იგი და დაჰფლეს საფლავსა თჳსსა არმათემს, და დავით შთავიდოდა უდაბნოსა მას მაანისსა.

Verse: 2      და იყო მუნ კაცი ერთი მაანს და არვჱ მისი კარმელს, და კაცი იგი მდიდარი იყო ფრიად, და ედგა მას სამ ათასი ცხოვარი და ათასი თხაჲ და რისუვიდა იგი ცხოვარსა მას მისსა კარმელს.

Verse: 3      და სახელი კაცისაჲ მის ნაბალ და ცოლისა მისისაჲ Page of ms. O: 50r  აბიგეა და ცოლი იგი მისი იყო სახიერ გონებითა და კეთილ ხილვითა, ხოლო ქმარი იგი მისი - ფიცხელ Page of ms. O: 45vb  და ბოროტ და ბილწ გზათა მისთა და უფირს გონებითა თჳსითა.

Verse: 4      და ესმა დავითს, ვითარმედ რისუავს ნაბალ კარმელს საცხოვართა თჳსთა.

Verse: 5      და წარავლინნა დავით მონანი თჳსნი ათნი და ჰრქუა მათ: მივედით თქუენ ნაბალისა და არქუთ მას კითხვაჲ მშჳდობისაჲ ჩუენ მიერ.

Verse: 6      და არქუთ მას, ვითარმედ ესრე თქუა დავით: მშჳდობაჲ და სიცოცხლე თქუენ თანა იყავნ და სახლისა შენისა და ყოველი რაჲ იყოს შენი.

Verse: 7      აწ გუესმა ჩუენ, ვითარმედ რისუვაჲ არს მწყემსთა მათ შენთაჲ საცხოვრისა მის შენისაჲ, რომელნი იყვნესვე ჩუენ თანა მთასა Page of ms. O: 46ra  მას კარმელსა და ჩუენ არაჲ ვავნეთ მას ყოველთა დღეთა, ვიდრე იყვნეს იგინი მთასა მას კარმელსა.

Verse: 8      და შენცა ჰკითხე მწყემსთა მაგათ და გითხრან შენ და აწ პოვედ მონათა მაგათ ჩემთა მადლი წინაშე შენსა, რამეთუ ჟამსა და დღესა კეთილსა მომთხუეულ ვართ; აწ მო-რაჲ-ეც შვილსა ამას შენსა, რაჲცა გეპოვოს ჴელსა შენსა.

Verse: 9      და მივიდეს მონანი იგი დავითისნი ნაბალისა და უთხრეს მას ყოველი იგი სიტყუაჲ დავითისი.

Verse: 10      და განჰკრთა ნაბალ, აღ-თავ-იქცია და ჰრქუა მონათა მათ დავითისთა: ვინ არს დავით ანუ ვინ არს Page of ms. O: 46rb  ძჱ იჱსესი? აწ დღეს გან-რაჲმე-მრავლებულ არიან და დაუტევებიან თითოვეულად თჳსნი უფალნი და განძებულ არიან თჳსთაგან უფალთა.

Verse: 11      და მოვიღო პური ჩემი და ღჳნოჲ ჩემი და პატრუჭაკი ჩემი, რომელ დაუკალ მრისუველთა ჩემთა, და მივსცე კაცთა მათ, რომელ არა ვიცი ვინაჲ ვინ არიან?

Verse: 12      და წარვიდეს მონანი იგი ცალიერნი და უთხრეს დავითს ყოველი იგი სიტყუაჲ ნაბალისი.

Verse: 13      და ჰრქუა დავით კაცთა მათ, რომელ მის თანა იყვნეს: ჰაბა, აღიღეთ კაცად-კაცადმან თქუენმან მახჳლი თჳსი! და აღიღეს თითოეულად მახჳლი თჳსი და დავითცა შეირტყა მახჳლი თჳსი; და წარვიდეს დავითის თანა ვითარ ოთხასი კაცი და ორასნი შინა დადგეს ვანის მცველად.

Verse: 14      და მუნთქუესვე მივიდა ყრმაჲ ერთი აბიგეაჲსა, ცოლისა მის ნაბალისა, და უთხრა ყოველი, რაჲცა იგი ჰრქუა ნაბალ მონათა მათ დავითისთა, და ჰრქუა: მე ვცან, ვითარმედ მოუვლინნა დავით უდაბნოჲთ მოციქულნი ქმარსა შენსა და მან არად შეჰრაცხნა იგინი.

Verse: 15      და კაცნი იგი კეთილ იყვნეს ჩუენთჳს ფრიად და არას გუავნებდეს ჩუენ, არცა გა-რას-მიკითხვიდეს ჩუენ.

Verse: 16      ყოველთა დღეთა, ვიდრე-იგი მათ თანა ვიყვენით მთასა მას, შეგუეწეოდეს დღით და ღამით, ვიდრე-იგი ვმწყსიდით საცხოვარსა ამას.

Verse: 17      აწ განიზრახე გონებასა შენსა, რაჲ ჰყო, რამეთუ მოწევნად არს ბოროტი სახლსა ზედა ნაბალისსა, რამეთუ იგი კაცი ჯერკუალი არს და არა აგო სიტყჳსგებად მისა.

Verse: 18      განჰკრთა აბგეა და აღდგა მწრაფლ და მოიღო მან ორასი ჴუეზაჲ პური და ორი საწყაული ღჳნოჲ და ხუთი ცხოვარი მომზადებული და ხუთი ხჳმირი ჴალი და ჴჳმირი ერთი სკიჭი, ორასი ლეღჳს კუერი და აჰკიდა კარაულთა.

Verse: 19      და წარსცა იგი წინა მონათა მისთა და ჰრქუა: ვიდოდეთ თქუენ და მე გეწიო უკუანა \! Page of ms. O: 47ra  და ქმარსა თჳსსა არა უთხრა.

Verse: 20      და ვითარცა აღჯდა იგი კაჰრაულსა თჳსსა და შთამოვიდოდა ჩამოღმართსა მას მთისასა, და დავით ერითურთ აღმოვიდოდა მათა და შეიმ\თხჳნეს Page of ms. O: 51v  გზასა ზედა.

Verse: 21      იწყო სიტყუად დავით მიერვე და ჰრქუა: ცუდად ვიდრემე ვსცევდ ყოველსა მას საცხოვარსა ნაბალისსა უდაბნოსა მას ზედა და არავის უტევე დაჭირვებაჲ მათი; და აწ მან მომაგო მე ბოროტი კეთილისა წილ.

Verse: 22      ესე რაჲმე უყავნ ღმერთმან დავითს და ესე შესძინენ, უკუეთუ დაუტეო მე სახლისა მისგან ნაბალისა ვიდრე Page of ms. O: 47rb  განთენებადმდე ყრმაჲცა ერთი, რომელიმცა მიექცა კედელსა.

Verse: 23      ვითარცა იხილა აბიგეა დავით, გარდაჰჴდა სწრაფით კაჰრაულსა მას თჳსსა და დავარდა პირსა ზედა თჳსსა წინაშე დავითისა და თავყუანის-სცა მას.

Verse: 24      და ჰრქუა: ჩემდამო არს, უფალო, შეცოდებაჲ ესე! აწ იტყოდის მჴევალი ესე შენდა მიმართ და ისმინე მჴევლისა შენისაჲ.

Verse: 25      და ნუ ჰყოფ ბოროტსა უფალი ჩემი კაცისა მისთჳს ბილწისა, რამეთუ შემსგავსებულად სახელისა მისისა არს სახჱცა მისი, რამეთუ ბალ სახელი უწესოებაჲ და უგუნურებაჲ იგი მისი არს, ხოლო მე, მჴევალმან შენმან, არა ვიხილენ მონანი Page of ms. O: 47va  შენნი, რომელ აღმოგევლინნეს მუნ.

Verse: 26      და უფალო Page of ms. O: 52r  ჩემო, ცხოველ არს უფალი და ცხოველ არს სული შენი, რამეთუ დაგაყენა შენ უფალმან, რაჲთამცა არა მოვიდა შენ ზედა სისხლი უბრალოჲ და დაიცვა ჴელი შენი შენ თანა. აწ ნაბალისებრ შეიქმნედ ყოველნი მტერნი უფლისა მაგის ჩემისანი, რომელთა უნდა ბოროტი უფლისა მაგის ჩემისაჲ.

Verse: 27      და აწ მიიღე კურთხევაჲ იგი, რომელ მიგიპყრა მჴევალმან შენმან უფალსა ჩემსა და მიეც მონათა მაგათ შენთა, რომელნი დგანან შენ წინაშე.

Verse: 28      და მოუტევე შეცოდებაჲ მჴევალსა შენსა და ყოს უფალმან უფლისა ჩემისა სახლი Page of ms. O: 47vb  სარწმუნოჲ და ღუაწლი იგი უფლისა ჩემისაჲ უფალმან ღმერთმან მოიღუაწოს და ბოროტი არა სადა შეგემთხჳოს.

Verse: 29      აღ-თუ-ვინმე-დგეს და ეძიებდეს სულსა შენსა და იყოს უფლისა ჩემისაჲ სული შეკრულ კრულებითა ცხორებისაჲთა და თავი მტერთა შენთაჲ შეჰმუსრო შურდულითა შენითა.

Verse: 30      და ყოს უფალმან უფლისა ჩემისათჳს კეთილი, რომელიცა იგი აღგითქუა შენ, და დაგამტკიცოს შენ უფალმან მთავრად და წინამძღურად ისრაჱლსა ზედა.

Verse: 31      და ნუ შეგემთხუევინ შენ ესე ბილწებაჲ და საცთური უფალსა ჩემსა Page of ms. O: 48ra  დათხევად სისხლი უბრალოჲ მართალთაჲ, და დაიცვეს უფალმან ჴელი უფლისა ჩემისაჲ თჳსთა თანა. და ახაროს უფალმან უფალსა ჩემსა, და მოიჴსენო შენ მჴევალი შენი და კეთილი უყო მას.

Verse: 32      იწყო სიტყუად დავით აბიგეაჲსა და ჰრქუა: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ, რომელმან მოგავლინა შენ დღეს აქა შემთხუევად ჩემდა.

Verse: 33      და კურთხეულ ხარ შენ და სახჱცა შენი და კურთხეულ იყავ შენ, რამეთუ დამაყენე მე დღეს დღჱ, რაჲთა არა მივიდე მე დათხევად სისხლისა უბრალოჲსა ჴელითა ჩემითა! Page of ms. O: 48rb 

Verse: 34      ხოლო ცხოველ არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ, რომელმან დააყენა ჴელი ჩემი ბოროტის ყოფად თქუენდა მიმართ, და თუმცა არა მოსრულ იყავ შემთხუევად ჩემდა, არამცა დამეტევა განთენებადმდე ნაბალისი, რომელმანცა შეაფსა კედელსა.

Verse: 35      და მოიღო დავით ყოველი, რაჲცა მოერთუა აბიგეას, და ჰრქუა მას დავით: წარვედ მშჳდობით სახიდ შენდა და გულისხმა-ყავ, რამეთუ ვისმინე შენი და თუალ-გახუენ შენ.

Verse: 36      და მოვიდა აბიგეა მუნვე ნაბალისა, და რამეთუ სუმაჲ ეყო მას და იშუებდა იგი, ვითარცა ტაძრობასა მას სამეუფოსა, და გული ნაბალისი მხიარულ Page of ms. O: 48va  და ხარტიელ იყო ფრიად. და მას დღესა არაჲ უთხრა აბიგეა სიტყუაჲ არცა დიდი, არცა მცირჱ.

Verse: 37      და ვითარცა განთენა და ღჳნოჲ გამოჰქარდა ნაბალს, უთხრა ცოლმან მისმან ყოველი იგი სიტყუაჲ; და მუნთქვესვე მოკუდა გული ნაბალისი და შეიქმნა ვითარცა ქვაჲ.

Verse: 38      და მისა შემდგომად, ვითარცა ათი ოდენ დღჱ წარჴდა, და მოაკუდინა უფალმან ნაბალ.

Verse: 39      ესმა ესე დავითს სიკუდილი ნაბალისი, თქუა: კურთხეულ იყავნ უფალი ღმერთი, რომელმან საჯა საშჯელი გინებისა ჩემისაჲ ჴელთაგან ნაბალისთა და მონაჲ მისი ბოროტის-ყოფისაგან დაიცვა და უკეთუ\რებაჲ Page of ms. O: 48vb  იგი ნაბალისი დაჰკრიბა თავსა მისსა. და მიავლინა დავით აბიგეაჲსა მოყვანებად იგი მისა ცოლად.

Verse: 40      ვითარცა მოვიდეს მოციქულნი იგი აბიგეაჲსა კარმელდ და ჰრქუეს მას, ვითარმედ: დავით მოგუავლინნა ჩუენ შენდა მიყვანებად ცოლად მისა.

Verse: 41      ვითარცა ესმა აბიგეას, დამხედ თავყუანის-სცა და ჰრქუა მათ: მჴევლებად ღირს ვარ მე, და ბანად ფერჴთა მონათა უფლისა Page of ms. O: 53v  ჩემისათა.

Verse: 42      და აღდგა აბიგეა სწრაფით და აღჯდა კარაულსა თჳსსა და თანაწარიყვანნა ხუთნი მჴევალნი, და აღეკაზმა და წარვიდა მოციქულთა Page of ms. O: 49ra  მათ თანა დავითისთა და ცოლ-ეყო დავითს.

Verse: 43      მერმე აქინამ ისრაიტელი მოიყვანა დავით დაიყვნეს ორნივე იგი ცოლად დავითისა.

Verse: 44      და საულ მისცა ასული თჳსი მელქულ, ცოლი დავითისი, ფალტიას, ძესა ამონისსა.

Chapter: 26  
თავი XXVI

Verse: 1      მას ჟამსა მოვიდეს ზეფელნი იგი საულისა და ჰრქუეს: აჰა, ესერა, დავით დამალულ არს ჩუენ შორის ბორცუსა მას ქელას, რომელი-იგი არს წინაშე პირსა ესემონისსა.

Verse: 2      და მოვიდა საულ უდაბნოსა მას არმუროვანსა და მის თანა სამ ათასი კაცი რჩეული ისრაჱლისაჲ მოძიებად დავითისა უდაბნოსა მას ზეფისასა.

Verse: 3      და მოვიდა Page of ms. O: 49rb  და დაიბანაკა ბორცუსა მას თანა ექელას, რომელ არს წინაშე პირსა ესემონისასა, მახლობელად გზასა მას, და დავით ჯდა გზასა მას უდაბნოჲსასა. და ვითარცა ესმა ესე დავითს, ვითარმედ საულ მოსრულ არს ძიებად მისა,

Verse: 4      გუშაგნი წარავლინნა დავით ხილვად, თუ ჭეშმარიტად მოსრულ არს-ძი საულ ძიებად სიკელად.

Verse: 5      წარვიდა დავით ფარულად და მივიდა საულისა და მას ეძინა, და აბენერს, ძესა ნერისსა, ერისთავსა მას მისსა, და სანთელი ენთებოდა წინაშე მისსა და ერი იგი ყოველი წვა გარემოჲსა მისა.

Verse: 6      მიუგო დავით და ჰრქუა აბიმელექს ქეტელსა და აბესას, ძესა შაროელისსა, Page of ms. O: 49va  ძმასა მას იოაბისსა: ვინ შემოვიდეს ჩემ თანა ბანაკად საულისა? ჰრქუა აბესა დავითს: შევიდე მე შენ თანა.

Verse: 7      და შევიდეს დავით და აბესა შორის ბანაკსა მას საულისსა ღამჱ, და საულს ეძინა, და სანთელი და ჰოროლი დგა წინაშე მისა, და აბენერს და ყოველსა ერსა ეძინა გარემოჲს მისა.

Verse: 8      მიუგო აბესა დავითს: დღეს შემოაწყუდია უფალმან მტერი შენი ჴელთა შენთა, ვსცე და მოვკლა იგი ჰორლითავე მისითა და დავჰსჭუალო იგი ქუეყანასა ზედა.

Verse: 9      მიუგო დავით და ჰრქუა აბესას: ნუ იყოფინ, ვითარმცა მოკალ ცხებული უფლისაჲ და განმართლდი შენ.

Verse: 10      და Page of ms. O: 49vb  თქუა დავით: ცხოველ არს უფალი ჩემი, არა თუ უფალმან მოაკუდინოს იგი, გინა თუ დაეცეს ბრძოლასა შინა,

Verse: 11      მე არა მივყო ჴელი ცხებულსა Page of ms. O: 54r  ზედა უფლისასა; ხოლო აწ აღიღე ჰოროლი ეგე და გოვზაკი სთუნლით მაგისა და წარვიდეთ.

Verse: 12      და აღიღო მან ჰოროლი იგი და გოვზაკი და წარვიდეს, და არავინ ცნა საქმე იგი და არცა გან-ვინ-იღჳძა, რამეთუ ყოველნი დასულებულ იყვნეს ძილისა მისგან, რამეთუ თლემულებაჲ ძილისაჲ დადებულ იყო მათ ზედა უფლისა მიერ.

Verse: 13      და წიაღჴდა დავით ჴევსა მას განშორებულადრე პირისპირ წინაშე მათსა Page of ms. O: 50ra  და დადგა იგი თხემსა ზედა მთისასა.

Verse: 14      და უჴმობდა დავით მიმართ ერსა მას საულისსა და თქუა: აბენერ, აბენერ! შენ გეტყჳ, არას მომიგება? მიუგო აბენერ და ჰრქუა: ვინ ხარ შენ, რომელი-ეგე მიჴმობ მე?

Verse: 15      მიუგო დავით და ჰრქუა: არა შენ აბენერ ხარა, რომელი-ეგე კაცი რჩეული ხარ ისრაჱლსა შორის? და რაჲსათჳს არა დაიცევ უფალი შენი მეფჱ, რამეთუ შევიდა კაცი ერთი ბანაკსა მაგას მოკლვად უფლისა შენისა, მეფესა მაგას.

Verse: 16      არა რაჲმე კეთილ არს საქმჱ ეგე თქუენი, ხოლო ცხოველ არს უფალი ჩემი, რამეთუ სიკუდილისა თანამდებ ხართ მცველნი ეგე Page of ms. O: 50rb  უფლისა მეფისა თქუენისანი! აწ აღდეგით და იხილეთ თქუენ ჰოროლი იგი და გოვზაკი მეფისაჲ, რომელი იყო სთუნლით კერძო მისა.

Verse: 17      და იცნა საულ ჴმაჲ იგი დავითისი და თქუა: ეგე ჴმაჲ შენი არს, შვილო ჩემო, დავით? და ჰრქუა დავით: აქა ვარ მონაჲ შენი, მეფე!

Verse: 18      და კუალად თქუა დავით: რაჲსათჳს მდევნი მონასა ამას შენსა, მეფე? რაჲ შეგცოდე შენ ანუ რაჲ იპოვა ჩემ თანა ბრალი?

Verse: 19      აწ ისმინე, უფალო ჩემო მეფე, სიტყუაჲ მონისა შენისაჲ! უკუეთუ ღმერთსა აღუდგენი ხარ შენ მდევრად ჩემ ზედა, იყავნ ნებაჲ ღმრთისაჲ; უკუეთუ კაცთა მიერ არს, წყეულ იყვნედ იგინი წინაშე Page of ms. O: 50va  უფლისა, რამეთუ დღეს გამომჴადეს მე მაგათ, რაჲთა არა დავემტკიცო მე სამკჳდრებელსა ჩემსა. და თქუეს: უტევეთ და მივიდეს და ჰმონოს კერპსა მას უცხოსა.

Verse: 20      და აწ ნუ დავარდების სისხლი ჩემი წინაშე უფლისა, რამეთუ გამოსრულ არს მეფჱ ისრაჱლისაჲ ძიებად ჩემდა, ვითარცა ვინ ეძიებნ გრწყილსა ერთსა ანუ თუ მღამიობსა ერთსა უდაბნოსა ზედა.

Verse: 21      ჰრქუა საულ დავითს: ვცოდე, შვილო ჩემო, დავით! აწ მოიქეც, შვილო ჩემო, დავით, და არაჲ გავნო შენ, სადა ესრეთ გეშინის შენ ჩემდა, ყოველი შეცოდებაჲ ჩემი არს.

Verse: 22      მიუგო დავით და ჰრქუა: Page of ms. O: 50vb  აჰა, ესერა, დამიც ჰოროლი იგი მეფისაჲ ველსა ამას ზედა, აწ მოვედინ მონათა შენთაგანი და წარიღენ.

Verse: 23      და უფალმან მიაგენ თითოვეულად სამართალი სიმართლისა თჳსისაებრ. ვითარცა განგწირა შენ უფალმან ჴელთა მომართ ჩემთა და მე არა მოგკალ, რამეთუ ცხებული უფლისაჲ ხარ.

Verse: 24      და აწ ვითარცა დიდებულ და ჰაეროვან ხარ წინაშე თუალთა ჩემთა, ეგრე მხიარულ იპოვენ სული ჩემი წინაშე უფლისა, და მფარველ მეყავნ, და მიჴსენინ მე და განმარინენ ყოვლისაგან ჭირისა.

Verse: 25      და ჰრქუა საულ დავითს: კურთხეულ ხარ შენ, შვილო\ Page of ms. O: 51ra  დავით! და ყავნ უფალმან წყალობაჲ მისი შენ ზედა და განგარინენ შენ! და წარვიდა დავით გზასა თჳსსა და საულ მიიქცა ადგილსა თჳსსა.

Chapter: 27  
თავი XXVII

Verse: 1      მაშინ განიზრახა დავით და თქუა: ნუ უკუე შე-სამე-ვვარდე ჴელთა საულისთა და არა კეთილ იყოს იგი ჩემდა; აწ წარვიდე მე ქუეყანასა მას უცხოთესლთასა და თუ\ Page of ms. O: 56r  მეძიებდეს მე საულ ყოველთა მათ საზღვართა ისრაჱლისათა, ხოლო მე განვერე.

Verse: 2      და წარვიდა დავით ექუს ასითა მით კაცითა და მივიდა იგი ანქუშისა, ძისა მის აქინამისა, მეფისა Page of ms. O: 51rb  მის გეთელთაჲსა.

Verse: 3      და დაადგრა დავით ანქუშის თანა მეფისა გეთს შინა, იგი თავადი და ერი მისი და ყოველი სახლი მისი და ორნივე ცოლნი მისნი: აქინამ ისრაიტელი და აბიგეა, ცოლი ნაბალი კარმელისაჲ.

Verse: 4      და უთხრეს საულს, ვითარმედ: წარვიდა დავით სივლტოლით გეთდ, ქუეყანასა მას უცხოთესლთასა, და არღარა შესძინა დავითს ძიებად საულ.

Verse: 5      და ჰრქუა დავით ანშუქს: უკუეთუ მიპოვნიეს მადლი მონასა შენსა წინაშე შენსა, მიბოძე მე ადგილი ქალაქსა ერთსა და მუნ დავჯდე; და რაჲსა ვზი მე, მონაჲ შენი, ქალაქსა სამკჳდრებელსა Page of ms. O: 51va  სამეუფოსა შენსა?

Verse: 6      და მისცა მას ანქუშ მეფემან მას დღესა შინა სეკელაჲ, რამეთუ იყო სეკელაჲ მო-აქა-ჟამადმდე მეფისა მის ჰურიასტანელთაჲსა.

Verse: 7      და დაყო მუნ დავით, აგარაკსა მას უცხოთესლთასა, ოთხი თუჱ.

Verse: 8      და გამოვიდეს დავით და კაცნი იგი, რომელ მის თანა იყვნეს, და დაესხნეს Page of ms. O: 56v  მახლობელსა მას სოფელსა გესირასა და ამალეკსა და ყოველსა ქუეყანასა, რომელ-იგი მკჳდრ იყვნეს მშჳდობით გესურითგან ვიდრე ქუეყანადმდე ეგჳპტისა.

Verse: 9      და მოსრვიდა ქუეყანასა მათსა და არა აცხოვნებდა მამაკაცსა, არცა დედაკაცსა და წარმოსტყუენვიდეს Page of ms. O: 51vb  ცხოვარსა და მროწეულსა მათსა და რემაკებსა და აქლემთა და ვირთა და სამოსელსა და მოვიდეს ანქუშისა.

Verse: 10      და ჰრქუეს ანქუშს: ვიდრე კერძო მივეტევნეთ დღეს? და ჰრქუა დავითს: სამხრით კერძო ჰურიასტანისა და სამხრით რემონისა, კენეზელთა კერძო.

Verse: 11      და მოსრვიდა დავით მამაკაცსა და დედაკაცსა ერთბამად და არა შეუტევებდა მთხრობსა გეთდ, რამეთუ ესრე თქჳს: ნუ უკუე უთხრან გეთელთა, ვითარმედ დავით ამას იქმსო; და ესე საქმე იყო დავითისი ყოველთა დღეთა, ვიდრე იგი დამკჳდ\რებულ Page of ms. O: 52ra  იყო ქუეყანასა მას უცხოთესლთასა.

Verse: 12      და სარწმუნო ეყო დავით ანშუქს ფრიად, და თქუა ანქუშ: სირცხჳლ-უჩნდეს აწ დავითს მისლვად ერისა მის ისრაჱლისა, არამედ იყოს ესე ჩემდა მონა უკუნისამდე ჟამთა.

Chapter: 28  
თავი XXVIII

Verse: 1      და იყო, მათ დღეთა შინა Page of ms. O: 57r  შეკრბეს უცხოთესლნი იგი წყობად ისრაიტელთა მათ. და ჰრქუა ანქუშ დავითს: უწყოდე, რამეთუ დღეს ჩემ თანა ხარ წყობად ისრაჱლისა ერითურთ შენით!

Verse: 2      და ჰრქუა დავით: აქა ვარ! აწ სცნა, რასა იქმოდის მონაჲ შენი წინაშე შენსა! ჰრქუა ანქუშ დავითს: მაგას ზედა დაემტკიცე და ჴელმწიფე გყო შენ და უფალ სახლსა Page of ms. O: 52rb  ჩემსა ზედა ყოველთა დღეთა.

Verse: 3      და მოკუდა სამოელ და დაიტყება ყოველმან ისრაჱლმან და დაჰფლეს იგი არმათემს ქალაქსავე თჳსსა. და საულ მოსრა ყოველი მისანი და გრძნეული და ულუკი სოფლისაგან თჳსისა ქუეყანასა ზედა.

Verse: 4      და უცხოთესლნი იგი შეკრბეს და მოვიდეს და დაიბანაკეს სომანს. მას ჟამსა ერის კრება-ყო საულცა, და შეკრბა ყოველი ერი ისრაჱლისაჲ და დაიბანაკეს გელბუეს.

Verse: 5      რაჟამს იხილა საულ ბანაკი იგი უცხოთესლთაჲ, შეეშინა ფრიად და განვარდა გული მისი.

Verse: 6      და იწყო კითხვად უფლისაგან და არაჲ მიუგო მას უფალმან. და იკითხვიდა ჩუენებათაგან და წინაწარმეტყუელთა და არა\ვინაჲთ Page of ms. O: 52va  იყო მისა სიტყჳს გებაჲ.

Verse: 7      მაშინ ჰრქუა საულ მონათა თჳსთა: მიძიეთ მე დედაკაცი ერთი ულუკი და მივიდე და ვიკითხო მისგან სიტყუაჲ. და ჰრქუეს მონათა მისთა: აჰა, ესერა, არს დედაკაცი Page of ms. O: 57v  ერთი ულუკი აენდორს შინა.

Verse: 8      და შეიმოსა საულ სხუაჲ სამოსელი და ვერღარა საცნაურ იყო იგი მეფედ, და დაიბურა თავი თჳსი და თანაწარიყვანნა ორნი მონანი; და მივიდა იგი დედაკაცისა მის ღამე და ჰრქუა მას: მიმისნე ულუკებითა შენითა და აღმოიყვანე ჩემ წინაშე კაცი, რომელსა ვეძიებ მე!

Verse: 9      ჰრქუა დედაკაცმან: შენ თჳთ უწყი, რაჲ ყო Page of ms. O: 52vb  საულ, რამეთუ მოსრნა მან ყოველნი მეცნიერნი და მისანნი და ულუკნი და ქუეყანით მეტყუელნი; აწ შენ რად მოინადირებ სულსა ჩემსა, რაჲთამცა მომაკუდინე მე?

Verse: 10      ეფუცა საულ ღმრთისა მიერ და ჰრქუა მას: ცხოველ არს უფალი ჩემი, არა შეგემთხჳოს შენ ბოროტი სიტყუასა ამას ზედა.

Verse: 11      და ჰრქუა დედაკაცმან მან: ვინ აღმოვიყვანო შენდა? ჰრქუა მას საულ: სამოელ აღმომგუარე მე!

Verse: 12      იხილა დედაკაცმან მან სიკრულასა მას შინა თჳსსა პირველად საულ და ჴმა-ყო დედაკაცმან მან და ჰრქუა საულს: რაჲსათჳს შემიტყუვე და შემწჳ მე, ვითარცა ცეცხლითა. რამეთუ შენ Page of ms. O: 53ra  თავადი თჳთ საულ ხარ.

Verse: 13      მიუგო საულ მეფემან დედაკაცსა მას და ჰრქუა: გარქუ შენ პირველვე, ვითარმედ ნუ გეშინინ, არამედ რაჲ იხილო, მითხარ მე! და ჰრქუა დედაკაცმან მან საულს: ვხედავ მე კერპთა მრავალთა აღმომავალთა ქუეყანით.

Verse: 14      და ჰრქუა საულ: და რაჲ გულისხმა-ჰყავ? ჰრქუა დედაკაცმან მან: ვხედავ მე კაცსა ერთსა მაღალსა აღმომავალსა ქუეყანით და ორკეცი სამოსელი მოუბლარდნიეს მას; და გულისხმაყო საულ, ვითარმედ სამოელ იყო იგი, დადრკა ქუეყანასა და თაყუანის-სცა მას. Page of ms. O: 53rb 

Verse: 15      მიუგო სამოელ და ჰრქუა საულს: რაჲსა შემაურვე მე და აღმომიყვანე მე შენდა? მიუგო საულ და ჰრქუა: ურვილ ვარ მე ფრიად და უცხოთესლნი მბრძვანან მე, და ღმერთმან განმაგდო მე ჴელთაგან მისთა, და არა ისმინა ჩემი, ვიკითხეღა თუ ჩუენებათა მიერ და წინაწარმეტყუელთა და უწყებათა მიერ და არავე ისმინა ჩემი; ამისთჳს აღმოგიწოდე შენ, რაჲთა მაუწყო, რაჲ ვყო.

Verse: 16      და ჰრქუა სამოელ: რაჲ გიჴმს შენ კითხვად ჩემდა, რამეთუ დაგიტევა შენ უფალმან ჴელთაგან Page of ms. O: 53v  მისთა და მოყუსისა შენისა თანა არს იგი?

Verse: 17      და გიყო შენ, ვითარცა-იგი გეტყოდა ჩემ მიერ, და განხეთქოს უფალმან ღმერთმან მეფობაჲ შენი და მისცეს მო\ყუასსა Page of ms. O: 53va  შენსა დავითს!

Verse: 18      რამეთუ არა ისმინე შენ ბრძანებაჲ იგი უფლისაჲ და არა დააცხრვე გულისწყრომაჲ შენი ამალეკსა ზედა; ამისთჳს ყო იგი უფალმან შენ ზედა.

Verse: 19      და მისცეს უფალმან ისრაჱლი შენითურთ ჴელთა უცხოთესლთასა, ხვალე ამის ჟამისა წინა შენ და ძენი შენნი დაცემულნი ისხნეთ პირითა მახჳლისაჲთა და ერი იგი ისრაჱლისაჲ მოისრას მახჳლითა.

Verse: 20      და მწრაფლ დაეცა საულ ქუეყანასა ზედა პირდაქცევით, რამეთუ ზარი გაჰჴდა სიტყუათა მათგან სამოელისთა და ძალი არღა იყო მის თანა, რამეთუ არცა ეჭამა რაჲ მას დღესა, არცა ესუა რაჲ.

Verse: 21      და დედაკაცმან(

Verse: 53vb)      მან იხილა საულ, რამეთუ შეურვებულ იყო ფრიად, და ჰრქუა მას: აჰა, ესერა, ისმინა მჴევალმან შენმან ჴმისა შენისაჲ და მე ვიპყრენ სულნი იგი ჴელთა შინა ჩემთა და ვისმინენ სიტყუანი შენნი!

Verse: 22      ისმინე აწ შენცა მჴევლისა შენისაჲ: დაგიგო პური და ჭამე, რამეთუ მოგზაურ ხარ შენ და უსუსურ.

Verse: 23      ხოლო მან არა ინება. და აწუევდეს მას მონანიცა იგი თჳსნი და დედაკაციცა იგი და იგი არა ისმენდა მათსა; მაშინღა აღდგა იგი და დაჯდა სავარძელთა ზედა.

Verse: 24      და დაკლა დედაკაცმან მან ჴბოჲ ერთი მწოვარი და შექმნა პური Page of ms. O: 54ra  უფუველად ტფილად.

Verse: 25      და დაუგო იგი წინაშე მათსა, ჭამეს იგი და წარვიდეს გზასა თჳსსა ღამჱ ყოველ.

Chapter: 29  
თავი XXIX

Verse: 1      და შეკრბეს უცხოთელსნი იგი, მოვიდეს და დაიბანაკეს აფეკს და ისრაჱლმა დაიბანაკა აენდომსა, რომელ-იგი არს იეზრაელით კერძო.

Verse: 2      და მთავარნი იგი უცხოთესლთანი წარმოვიდოდეს ათასნი ათასებითა და ბევრნი ბევრეულითა და [დავით] გუნდითურთ მოვიდოდა ანქუშის თანა.

Verse: 3      მაშინ ჰრქუეს მთავართა მათ უცხოთესლთა: ვინ არიან ესე, რომელნი მჴრით ვლენან გუნდსა ამას ჩუენსა? Page of ms. O: 54rb  მიუგო ანქუშ და ჰრქუა მათ: არა ესე თჳთ დავით არსა, მონაჲ საულისი, მეფისა მის ისრაჱლისაჲ? და ესე ორი წელი არს, ვინაჲთგან ჩემ თანა არს და არაჲ ვპოვე მაგის თანა ზაკუვაჲ არცა ერთ.

Verse: 4      ესმა რაჲ ესე უცხოთესლთა მათ, შეუძნდა ფრიად Page of ms. O: 59v  და ჰრქუეს: უკუნაქციე ეგე და მივიდეს ადგილსა თჳსსა, სადაცა დაგიდგინებიეს, და ნუ მოვალნ ჩუენ თანა ღუაწლსა ამას, რაჲთა არა შინაგანმცემელ ეყოს ერსა ამას ჩუენსა და ბოროტი დიდი შეგუამთხჳოს ჩუენ! და აწ დაეგოს უფალსა ამას თჳსსა თავებითა ამათ კაცთაჲთა, რომელ-ესე ჩუენ თანა არიან.

Verse: 5      Page of ms. O: 54va  ანუ არა ესე იგი დავით არსა, რომელსა-იგი გამოეგებვოდეს მაქებელნი და იტყოდეს, ვითარმედ: საულ დასცნა ათასეულნი და დავით - ბევრეულნი?

Verse: 6      და მოუწოდა ანქუშ დავითს და ჰრქუა: ცხოველ არს უფალი, რამეთუ წრფელ და კეთილ-მიჩ წინაშე ჩემსა მშჳდობასა და ღუაწლსაცა და არაჲ ვპოვე შენთანა საქმჱ უკეთური ჩემდა მომართ და ამათ მთავართა კეთილვე-უჩ შენ.

Verse: 7      ხოლო აწ შენ უკუნ იქეც მშჳდობით, რაჲთა არა გეჭუდენ შენ უცხოთელსნი ესე.

Verse: 8      მიუგო დავით და ჰრქუა: რაჲ შეგცოდე შენ ანუ რაჲ ჰპოვე ბოროტი ჩემ თანა, Page of ms. O: 54vb  ვინაჲთგან მოვედ მე შენ წინაშე, რამეთუ არა მიტევებ მე მისლვად შენ თანა მოსრვად მტერთა მათ უფლისა ჩემისა მეფისათა?

Verse: 9      მიუგო ანქუშ დავითს და ჰრქუა: მე თჳთ უწყი, რამეთუ სათნო ხარ ჩემდა მომართ, ხოლო მთავარნი ესე უცხოთესლთანი ესრე იტყჳან, ვითარმედ: ნუ მოვალნ დავით ჩუენთანა ღუაწლსა ამას ბრძოლისასა!

Verse: 10      და აწ აღმისთუე განთიად და მივედ ადგილსა მას, რომელსაცა დაგადგინე ერითურთ შენით, და სიტყუასა ბოროტსა გულსა შენსა ნუ დაიდებ, რამეთუ სათნო-მიჩ მე წინაშე თუალთა ჩემთა ყოვლით კერძოვე, ვითარცა მოციქული ღმრთისაჲ\, Page of ms. O: 55ra  აწ აღიმსთუე და წარვედ და გზასამცა გაგითენდების.

Verse: 11      და წარვიდა დავით ერითურთ, ვითარცა უბრძანა მას ანქუშ მეფემან.

Chapter: 30  
თავი XXX

Verse: 1      და ვითარცა შევიდა დავით სეკილად მესამესა დღესა, და ამალეკი მოსრულ იყო სეკილად.

Verse: 2      და ტყუედ წარეღო დედაწული და საცხოვარი და ქალაქი იგი მოეწუა ცეცხლითა, გარნა კაცი არა მოესრა და წარეღო და წარსრულ იყვნეს გზასა თჳსსა.

Verse: 3      ვითარცა იხილა დავით, რამეთუ მომწუარ იყო ქალაქი იგი მათი და ცოლნი და Page of ms. O: 60v  შვილნი მათნი წარსრულ იყვნეს,

Verse: 4      აღიღო ჴმაჲ დავით და კაცთა მათ, რომელ მის თანა Page of ms. O: 55rb  იყვნეს და ტიროდეს ფრიად, ვიდრე მოაკლდა ძალი მათი და ვერღარა შემძლებელ იყვნეს ტირილად.

Verse: 5      და ორნივე ცოლნი მისნი წარტყუენულ იყვნეს: აქინამ ისრაიტელი და აბიგეა, ცოლი ნაბალისი, კარმელისაჲ.

Verse: 6      და მწუხარე იყო დავით ფრიად, რამეთუ შეიზრახა ერი იგი, რაჲთამცა ქვაჲ დაჰკრიბეს დავითს, რამეთუ განრისხებულ იყო ერი იგი ცოლთა მათათჳს. და განძლიერდა დავით უფლისა მიერ.

Verse: 7      და ჰრქუა აბიათარს მღდელსა, ძესა აბიმელიქისსა: წარმოიპყარ ევფუდი იგი

Verse: 8      და იკითხე უფლისაგან, თუ ვეწიო ვითარ ერსა მას? ჰრქუა უფალმან: დევნა-უყავ, რამეთუ ეწიო და მოუღო ნატყუენავი იგი!

Verse: 9      და დევ\ნა-უყო Page of ms. O: 55va  დავით ექუსასითა მით ერითა და ვითარცა მოვიდა იგი ნაღუარევსა მას ბოსორისასა, დაუტევა ორასი კაცი მცველად ვანისა.

Verse: 10      და ოთხასითა მით სდევდა.

Verse: 11      და პოვეს მუნ კაცი ერთი მეგჳპტელი, ველსა მას, და შეიპყრეს იგი და მოიყვანეს დავითისა; და სცეს მას პური და წყალი, ჭამა და სუა.

Verse: 12      და სცეს მას ლეღჳსკუერი და სკიჭი და მოუდგნეს მას სულნი, რამეთუ სამ დღე და სამ ღამე პური არა ეჭამა.

Verse: 13      მაშინ ჰკითხა დავით და ჰრქუა: ვინ ხარ ანუ ვიდრე ხუალ? ხოლო მან ჰრქუა: მონაჲ ვარი მე კაცისა ერთისა ამალეკისაჲ; და დამაგდო მე უფალმან ჩემმან, რამეთუ შემყმა მე შიმშილითა, რამეთუ ესე სამი Page of ms. O: 55vb  დღე არს,

Verse: 14      და მივედით სამხრით კერძო ჰურიასტანად და ქელობით და სეკელად და მოვწჳთ სეკელაჲ ცეცხლითა.

Verse: 15      და ჰრქუა მას დავით: და აწ შენ შე-ვითარ-რაჲ-მიყვანოა ბანაკსა მათსა? ხოლო მან ჰრქუა დავითს: მეფუცო თუ უფალსა ღმერთსა შენსა და არა მომკლა მე და არცა მიმცე ჴელთა უფლისა ჩემისათა, შეგიყვანო ბანაკსა მათსა.

Verse: 16      და ეფუცა დავით უფალსა, და შეიყვანა იგი ბანაკსა მათსა; და იხილა დავით, რამეთუ განბნეულ იყვნეს ყოველსა მას ქუეყანასა, ჭამდეს და სუმიდეს და იხარებდეს დიდძალსა მას ზედა ნატყუენავსა, რომელ მოეღო ქუეყანისა მისგან უცხოთესლთაჲსა და ჰურიასტანისა.

Verse: 17      და მივიდა დავით და დაესხა მათ ზედა და მოსრნა იგინი ცისკრითგან მწუხრადმდე Page of ms. O: 61v  და ხვალისაგანცა მოწყჳდნა იგინი და არა განერა მათგანი, გარნა ოთხას ოდენ ყრმა, რომელნი აღსხდეს ტაიჭთა და ივლტოდეს.

Verse: 18      და დაჰყარა დავით ნატყუენავი იგი და ორნი იგი ცოლნი მისნი,

Verse: 19      და ყოველი ნატყუენავი მოუღო დიდი და მცირჱ,

Verse: 20      მოუღო მროწეული და არჳჱ მათი წარიქცია წინა დავით და წარვიდა. და ერქუა მას მიერითგან ნატყუენავ დავითისა.

Verse: 21      და მოვიდა დავით ორასთა მათ თანა კაცთა, რომელნი ვანის მცველად და\ Page of ms. O: 56rb  ედგინნეს, და იგინი მიეგებვოდეს დავითს და ერსა მას. და ჰკითხვიდა მათ დავით მშჳდობით სიცოცხლესა.

Verse: 22      მაშინ ჰრქუეს კაცთა მათ უცებთა და უღირსთა, რომელ იყვნეს ღუაწლსა მას დავითის თანა, ვითარმედ: არა მიიღონ ნაწილი კაცთა მათ, რომელნი აქა დადგეს, გარნა ცოლნი და შვილნი მათნი მიიყვანნედ და სხუასა ნატყუენავსა განგუეყენნედ ჩუენგან.

Verse: 23      მიუგო დავით და ჰრქუა: არა ეგრე არს, არამედ ესრე ვყოთ: ოდესღა უფალმან ღმერთმან მოგუცნა მტერნი ჩუენნი ჴელთა ჩუენთა, ვერ ეგების ეგე სიტყუაჲ ყოფად,

Verse: 24      არამედ სწორად მიიღონ ყოველთა - ვანისმცველმან და მტყუენავმან.

Verse: 25      Page of ms. O: 56va  და ყვეს ეგრე და დაიდვა შჯულად მიერითგან ბრძანებისაებრ და სამართალისა უფლისა შორის ისრაჱლისა ვიდრე დღენდელად დღედმდე.

Verse: 26      და მოვიდა დავით სიკელად და წარავლინნა მოციქულნი და მიუძღუანა ნაწილი ყოვლისა მისგან ნატყუენავისა მოხუცებულთა იუდაჲსთა და ყოველსა გარემოჲსსა მისსა და თქუა: ესე ნაწილი იყავნ თქუენდა ნატყუენავისა ამისგან მტერთა უფლისათაჲსა,

Verse: 27      რომელნი-იგი ბეთორს იყვნეს და რომელნი-იგი რამათს იყვნეს სამხრით კერძო და რომელნი-იგი იეთერს იყვნეს,

Verse: 28      და რომელნი არისკენს იყვნეს და რომელნი-იგი სიფიუთს იყვნეს და რომელნი-იგი ნოოომს იყვნეს,

Verse: 29      და რომელნი-იგი კარმელს იყვნეს და რომელნი-იგი ქალაქთა მათ ისრაჱლისათა იყვნეს და რომელნი ქალაქთა მათ კეზელთასა იყვნეს,

Verse: 30      და რომელნი-იგი ბერსაბეს იყვნეს და რომელნი - ნაგებს,

Verse: 31      და ქებრონს და ყოველთა მათ ქალაქთა, რომელთა მისრულ იყო დავით და კაცნი იგი, რომელ მის თანა იყვნეს.

Chapter: 31  
თავი XXXI

Verse: 1      და უცხოთესლნი იგი ებრძოლნეს ისრაიტელთა მათ. და ძლევასა მიეცა ისრაჱლი და მეოტ იქმნა ყოველი კაცი მბრძოლი ისრაჱლისაჲ პირისაგან უცხოთესლთაჲსა და დაეცნეს წყლულნი Page of ms. O: 57ra  მთასა მას ზედა გელბუესა.

Verse: 2      და მიიწინეს უცხოთესლნი იგი საულის ზედა და მოკლეს იონათან და ამინადაბ და მელიქსაბ, ძენი საულისნი.

Verse: 3      და დამძიმდა ღუაწლი იგი საულის ზედა. და პოვეს იგი კაცთა მოისართა და წყლეს იგი ძნიად, რამეთუ სცეს მას ეზოთა და შთააგდეს მას ნესტუთა.

Verse: 4      და ჰრქუა საულ მენიჯოგესა თჳსსა: იჴადე მახჳლი და მომკალ მე! ნუუკუე მოვიდენ წინადაუცუეთელნი და მომკლან მე და სულთა აღმოსლვასა კიცხევით დამწერტდენ მე; და არა უნდა მემშჳლდკაპარჭესა მას მიყოფად ჴელი მისი საულისა Page of ms. O: 57rb  რამეთუ ეშინოდა ფრიად. და აღმოიჴადა საულ ჴრმალი თჳსი და დაეცუა მას ზედა.

Verse: 5      იხილა რაჲ მეშჳლდკაბარჭემან მან მისმან, რამეთუ მოკუდა საულ, იჴადა მახჳლი თჳსი, დაეცუა და მოკუდა იგიცა მის თანა.

Verse: 6      და მოკუდა საულ და ძენი მისნი და მეშჳლდკაბარჭე იგი მისი მის თანა.

Verse: 7      ვითარცა იხილეს კაცთა მათ ისრაჱლისათა, რომელ-იგი მიერ იყვნეს ღელესა მას და რომელნი-იგი წიაღ იყვნეს იორდანესა, რამეთუ ივლტოდა კაცი ისრაჱლისაჲ, დაუტევეს ქალაქები იგი მათი და ივლტოდეს; და მოვიდეს უცხოთესლნი იგი და დაემკჳდრნეს მათ შინა.

Verse: 8      და ხვალისაგან მოიქცეს უცხოთესლნი იგი დაძარცუვად Page of ms. O: 57va  მძორებისა მის, და პოვეს საულ და სამნივე ძენი მისნი მთასა მას ზედა გელბუესა.

Verse: 9      და მოჰკუეთეს თავი მისი და წარიღეს საჭურველი მისი და წარავლინეს მახარობელი კერპთა მიმართ მათთა და ერისა მიმართ მათისა და ყოველსა ქუეყანასა მათსა.

Verse: 10      და მიიღეს საჭურველი მათი და დადვეს ბაგინსა მას კერპთა მათთასა და გუამი მისი ჯუარს აცუეს ზღუდეთა ზედა ბეთსანისასა.

Verse: 11      ვითარცა ესმა ესე მკჳდრთა მათ იაბის გალადისათა, რაჲ-იგი უყვეს საულს,

Verse: 12      აღდგეს ყოველნი კაცნი ძლიერნი, წარვიდეს და წარმოიღეს გუამი იგი საულისი და იონათანისი, ძისა მისისაჲ, და აღიხ\უნეს Page of ms. O: 57vb  იგინი იაბის გალაადისა და დაწუნეს ჴორცნი მათნი ცეცხლითა.

Verse: 13      ხოლო ძუალნი იგი მათნი დაჰფლნეს ყანასა მას იაბისსა და იმარხჳდეს შჳდ დღე.
Page of ms. O:  


Book: Reg.II_(Sam.II) 
წიგნი მეორჱ მეფეთაჲ

Chapter: 1 
თავი I

Verse: 1     და იყო რაჟამს მოკუდა საულ, მოიქცა დავით მოწყუედისა მისგან ამალეკთაჲსა და დადგა იგი სეკელას ორ დღე ოდენ.

Verse: 2     და მესამესა დღესა მოვიდა კაცი ერთი წყობისა მისგან საულისა, რომელსა კუართი დაეპო და მიწაჲ გარდაესხა თავსა მისსა; და ვითარცა შევიდა იგი Page of ms. O: 58ra  წინაშე დავითისა, დავარდა ქუეყანასა ზედა და თავყუანის-სცა მას.

Verse: 3      ჰრქუა მას დავით: ვინაჲ მოხუალ შენ? და მან ჰრქუა: ერისა მისგან ისრაჱლისა, განრინებული მოწყუედისა მისგან.

Verse: 4      ჰრქუა მას დავით: და რაჲ იქმნა? მითხარღა მე! ხოლო მან უთხრა მას: მეოტ იქმნა ერი იგი ბრძოლისა მისგან და დასცნეს ერნი მრავალნი და მოწყჳდნეს საულ და ძენი მისნი.

Verse: 5      მიუგო დავით და ჰრქუა კაცსა მას: წარმო-ღა-რაჲ-დეგ და მითხარ მე, ვითარ იცი სიკუდილი საულისი და იონათანისი, ძისა მისისაჲ.

Verse: 6      და უთხრობდა კაცი იგი და ჰრქუა: გუნდი ერთი მრავალი მიეტევა გუნდსა Page of ms. O: 58rb  მას საულისსა და იკუეთნეს ურთიერთას მთას მას ზედა გელბუესა, მიჰჴადეს საულ და ვიხილე მე, რამეთუ დაყრდნობილ იყო იგი ჰოროლსა ზედა თჳსსა. ვითარცა მიაქციეს მთავართა და ეტლოსანთა მისგან,

Verse: 7      მომხედა მე და მიწოდა საულ, და ვარქუ: აქა ვარ!

Verse: 8      და მრქუა მე: ვინაჲ ხარ შენ? და ვარქუ მას, ვითარმედ: ამალეკელი ვარ მე!

Verse: 9      და მრქუა მე: ჰაბა, მომკალ მე, რამეთუ არმური ბნელისა დახუეულ არს თუალთა ჩემთა და სული ჩემი იარების გუამსა ჩემსა!

Verse: 10      და მე მოვკალ იგი, რამეთუ უწყოდე, ვითარმედ არა განრინებად იყო იგი. და შემდგომად დაცემისა აღვჰჴადე თავსა Page of ms. O: 58va  მისსა შარავანდი და სავლტჱ მკლავსა მისსა და მოგართუ უფალსა ჩემსა.

Verse: 11      ვითარცა ესმა ესე დავითს, ჴელი მიყო საყელესა და მოიპო სამოსელი თჳსი, ეგრეცა ყოველმან მან კაცმან, რომელ მისთანა იყო.

Verse: 12      ტიროდეს და ეტყებდეს და იმარხეს მარხვაჲ მწუხრადმდე საულისთჳს და იონათანისთჳს, ძისა მისისა, და ერისა მისთჳს იუდაჲსისა და სახლისა მისთჳს ისრაჱლისა, რამეთუ დაეცნეს პირითა მახჳლისაჲთა.

Verse: 13      და ჰრქუა დავით კაცსა მას, რომელი-იგი უთხრობდა მას სიტყუათა მათ: ვინაჲ ხარ შენ? მიუგო მან და ჰრქუა: შვილი ვარ მე კაცისა ერთისა ამალეკელისაჲ, მწირად შემოსრულისაჲ.

Verse: 14      Page of ms. O: 58vb  ჰრქუა მას დავით: და ვითარ არა შეიშინე შენ მიყოფად ჴელისა შენისა და მოკლვად ცხებულისა მის უფლისა?

Verse: 15      და მოუწოდა დავით კაცსა ერისაგანსა და ჰრქუა: ჰაბა, მოსპე ეგე! და მივიდა ადრე-ადრე, სცა და მოკლა იგი.

Verse: 16      და ჰრქუა მას დავით: სისხლი შენი თავსა შენსა ზედა იყავნ, რამეთუ პირი შენი წამებდა თავისა შენისათჳს, რამეთუ სთქუ, ვითარმედ: მე მოვკალ ცხებული უფლისაჲ!

Verse: 17      და გოდებდა და შესახმიდა დავით საულს და იონათანს, ძესა მისსა.

Verse: 18      და უბრძანა ესე დასწავებად ძეთა ისრაჱლისათა და იუდაჲსთა, დაიწერა ესე წიგნთა წმიდათა და თქუა:

Verse: 19      ჭეშმარიტად უწყოდი, Page of ms. O: 59ra  ისრაჱლ, დაცემულთა მათ შენთათჳს წყლულებითა, ვითარ-იგი დაეცნეს ძლიერნი წყლულებითა მით ბრძოლასა!

Verse: 20      ნუ მიუთხრობთ მაგას გეთდ, ნუცა მიუთხრობთ გზათა მათ ასკალონისათა, რაჲთა არა ისმინონ და იხარებდენ და მხიარულ იყვნენ ასულნი იგი უცხოთესლთანი, ნუცა იზახებენ ასულნი იგი წინადაუცუეთელთანი!

Verse: 21      მთათა მაგათ გელბუისათა! ნუ დამოვალნ თქუენ ზედა ცუარი ცისკრისაჲ და ნუცა გარდამოვალნ წჳმაჲ ნელი ღრუბელთაგან. მთანი ეგე, მთანი სიკუდილისანი, რამეთუ მათ ზედა დაეცნეს შესავედრე\ბელნი Page of ms. O: 59rb  იგი ძლიერთანი, შესავედრებელსა მას საულისსა არა ეცხო საცხებელითა.

Verse: 22      არამედ ეცხო მას სისხლითა მით მბრძოლთაჲთა და ცმელითა ახოვანთაჲთა; ისარნი იგი იონათანისნი არა გარემოქცეულ იყვნეს ცუდად და მახჳლი იგი საულისი არა მიქცეულ იყო ცუდად ცალიერი ქარქაშსა თჳსსა!

Verse: 23      საულ და იონათან საყუარელნი და შუენიერნი, რომელნი-იგი არა განიყვნეს ურთიერთას ცხორებასა მათსა, არცაღა სიკუდილსა განიყვნეს - უმაღლესნი ორბთანი და უმჴნესნი ლომთანი.

Verse: 24      ასულნი ეგე ისრაჱლისანი! სტიროდეთ საულს, რომელი-იგი შეგამკობდა თქუენ მეწამულსა სამოსლად და სამკაულსა ოქროჲსასა შესამკობლად თქუენდა.

Verse: 25      ვითარ დაეცნეს ძლიერნი იგი ბრძოლასა წყლულებითა! იონათან საკუდინელად ჩემდა იწყალ!

Verse: 26      მელმის, მელმის შენთჳს, იონათან, ძმაო ჩემო, ქმულკეთილობაჲ ეგე ხილვად, რომელ საყუარელ იყავ ჩემდა, რომელ-ეგე უმეტჱს და უმჯობჱს იყავ უფროჲს სიყუარულისა მის ქმნულკეთილობისა დედათაჲსა!

Verse: 27      ვითარმე დაეცნეს ძლიერნი იგი ბრძოლასა, ანუ ვითარ წარწყმდა მეყსეულად ჭური იგი გულისსათქუმელი!

Chapter: 2  
თავი II

Verse: 1      და იყო, ამისა შემდგომად იკითხა დავით უფლისა მიერ და თქუა: ეგების Page of ms. O: 59vb  თუ რაჲმე ჩემდა აღსლვად ერთსა ქალაქთაგანსა ჰურიასტანისასა? ჰრქუა უფალმან: აღვედ. და ჰრქუა დავით: ვიდრე ვიდე? ჰრქუა მას უფალმან: ქებრონდ.

Verse: 2      და აღვიდა დავით ქებრონდ და ორნივე იგი ცოლნი მისნი მის თანა: აქინამ ისრაიტელი და აბიგეა, ცოლი იგი ნაბალისი, კარმელისაჲ.

Verse: 3      და კაცები იგი, რომელ მის თანა იყო, თითოვეულად სახლეულებითურთ მივიდეს და დაემკჳდრნეს ქებრონს შინა.

Verse: 4      და მოვიდეს და მოკრბეს მისა კაცნი იგი იუდაჲსნი და სცხეს დავითს მუნ მეფედ იუდასა ზედა. და უთხრეს დავითს და ჰრქუეს, ვითარმედ: მოვიდეს კაცნი იგი ია\ბის Page of ms. O: 60ra  გალაადისანი და წარიღეს და დაჰფლეს საულ.

Verse: 5      და წარავლინნა მოციქულნი დავით მთავართა მიმართ იაბის გალაადისათა და ჰრქუა მათ: კურთხეულ ხართ თქუენ უფლისა მიერ, რამეთუ ჰქმენით თქუენ საქმჱ კეთილი და მოიჴსენეთ სიყუარული საულისი, უფლისა მის თქუენისაჲ, და წყალობა-ჰყავთ მისთჳს და დაჰფალთ იგი.

Verse: 6      ყავნ უფალმან წყალობაჲ და ჭეშმარიტებაჲ თქუენ თანა! და მეცა ვყო კეთილი თქუენდა მიმართ, რამეთუ აღასრულეთ სიტყუაჲ იგი თქუმული.

Verse: 7      და აწ განძლიერდედ ჴელნი თქუენნი და იქმნენით Page of ms. O: 60rb  თქუენ ნაშობ ძლიერებისა, რამეთუ დაღაცათუ მოკუდა საულ, უფალი იგი თქუენი, და აწ, ესერა, მცხო მე სახლმან იუდაჲსმან მეფედ მათ ზედა.

Verse: 8      და აბენერ, ძემან ნერისმან, სპაიპეტმან საულისმან, მოიყვანა მემფილბოსთი, ძჱ იგი საულისი, და განიყვანა იგი შორის ბანაკსა მას.

Verse: 9      და დაადგინა იგი მეფედ გალაადსა ზედა და იეზრასა ზედა და ისრაჱლსა ზედა და ეფრემსა ზედა და მანასჱს ზედა და ყოველსა ზედა ისრაჱლსა.

Verse: 10      და იყო მემფილბოსთი, ძჱ იგი საულისი, ორმეოცის წლის, რაჟამს დადგა მეფედ ისრაჱლსა ზედა, და ორ წელ მეფობდა მათ ზედა; ხოლო სახლისა მისგანნი იუდაჲსნი რომელ იყვნეს, შეუდგეს დავითს.

Verse: 11      Page of ms. O: 60va  და იყო რიცხჳ იგი დღეთა მათ დავითისთაჲ, რაოდენ მეფობდა ქებრონს, შჳდ წელ და ექუს თუე.

Verse: 12      და გამოვიდა აბენერ, ძე იგი ნერისი, და მონანი იგი მემფილბოსთესნი, ძისა მის საულისნი, მის თანა ბანაკისა მისგან ბორცჳსაჲსა.

Verse: 13      და იოაბ, ძჱ შაროველისი, გამოვიდა ქებრონით და მონანი იგი დავითისნი მის თანა, და შეიმთხჳნეს ურთიერთას ავაზანთა მათ ზედა გაბაონელთასა და დასხდეს ესენი ამიერ და იგინი იმიერ.

Verse: 14      იწყო სიტყუად აბინერ იოაბისა და ჰრქუა მას: აღდგედ და იმღერედ ყრმანი ეგე ჩუენ შორის ურთიერთას წინაშე ჩუენსა! და ჰრქუა იოაბ: აღდგედ.

Verse: 15      Page of ms. O: 60vb  და აღდგეს და წარმოდგეს რიცხჳთ ათორმეტნი ძეთა მათგან ბენიამენისთანი, მონანი მემფილბოსთესნი, ძისა მის საულისნი, და - ათორმეტნი მონათა მათგან დავითისთანი.

Verse: 16      და ბრძოლა ჰყოფდა ერთი-ერთისა მიმართ მსგავსი სწორისა, რამეთუ მარცხენითა ჴელითა უპყრობდა თმათა და მარჯუენითა ჴელითა მახჳლსა შთააგდებდა გუერდსა მოყუსისასა და მუნთქუესვე დაამჴობდა; და ედვა სახელი ადგილსა მას "ნაწილი არდაბაგების", რომელ არს გაბაონს.

Verse: 17      და განძლიერდა ბრძოლაჲ იგი სიფიცხლით მას დღესა შინა და ძლევასა მიეცა აბენერ და მეოტ იქმნა წინაშე მონათა დავითისთა.

Verse: 18      და იყვნეს მუნ სამნი ძენი შარუელისნი: იოაბ და აბესა და ასაელ. და ასაელ მალე იყო ფერჴითა, ვითარცა ქურციკი ველისაჲ.

Verse: 19      წარექცია ასაელს აბენერ და სდევდა მას და არა აუფლებდა (!) მას მიქცევად მარჯულ გინა მარცხლ.

Verse: 20      უკმოჰხედა აბენერ ასაელს და ჰრქუა: შენ ხარა ასაელ? და ჰრქუა მას: მე Page of ms. O: 45v  ვარ, რომელი გეწევი შენ ესერა!

Verse: 21      მიუგო აბენერ: განმეყენე ჩემგან მარჯულ, გინა მარცხლ და მოკალ ერთი მონათა ამათგანი, რომელიცა გნებავს, და მიიღე ნაძუარცევი მისი! და არა ისმინა ასაელ გარემიქცევად მისგან.

Verse: 22      და ჰრქუა მას მეორედ აბენერ: გარემიდეგ, ნუ უკუე მოგკლა შენ, და ვითარღა მივხედნე იოაბს, ძმასა შენსა?

Verse: 23      და არა უკმოდგა, ასაელ და შემოექცა აბენერ და სცა უბესა მისსა ჰოროლი და განაწონა (!) ზურგით და მოკუდა. და მდევარნი იგი რაჟამს მოიწინიან და იხილიან ასაელ მკუდარი, დაადგრიან მუნ და არღარა სდევნიდიან.

Verse: 24      მაშინ დევნა-უყვეს იოაბ და აბესა აბენერს ვიდრე მზის დასლვადმდე; ვითარცა მზე დაჰჴდა და მინელდა, მოვიდეს ძირსა ემათისასა.

Verse: 25      და შეკრბებოდეს ძენი იგი ბენიამენისნი და შეიქმნნეს დიდად გუნდად და აღჴდეს ბორცუსა ერთსა დიდსა.

Verse: 26      და მიერ ბორცჳთ ჴმა-უყო იოაბს აბენერ და ჰრქუა \: Page of ms. O: 46r  დაუპყრობელად ჯერ-არს მახჳლისა მაგის განტევებაჲ ანუ არა უწყია, რამეთუ აღსასრულსა მაგის საქმისასა სიმწარე მოაქუს? ვიდრე არა გნებავს უკუნქცევად ერი ეგე მოსრვისაგან ძმათა მათთაჲსა?

Verse: 27      მიუგო იოაბ: ცხოველ არს უფალი, არა თუმცა გეთქუა სიტყუაჲ ეგე, იხილემცა ჴელი ყოვლისა ერისა ჩემისა თითოეულად ძმასა თჳსსა ზედა.

Verse: 28      უბრძანა იოაბ შებერვაჲ ნესტჳსაჲ და დადგა ყოველი ერი და არღარა სდევნიდეს ისრაჱლთა და არცაღა ებრძოლნეს.

Verse: 29      და აბენერ და ერი იგი მისი წარვიდეს დასავალად კერძო ღამე ყოველ და მივიდეს კიდესა იორდანისასა, წიაღ-ჴდეს და დაეფინნეს ყოველსა მდინარის კიდესა ვიდრე მისლვადმდე ბანაკსა მადიამელთასა.

Verse: 30      და იოაბ მოიქცა და შეკრიბა ყოველი ერი დავითისი და აღიხილა და იპოვნეს მოკლულნი ათცხრამეტნი კაცნი, და ასაელ მათ თანა.

Verse: 31      და მონათა მათ დავითისთა, რომელ მოწყჳდნეს ძეთა მათგანი ბანიამენისთაჲ ერისა მისგან აბინერისა, სამას სამეოც კაც.

Verse: 32      და წარიქუეს ასაელ და დაჰფლეს საფლავსა მამისა მისისასა ბეთლემს; და აღდგეს და წარმოვიდეს ღამე ყოველ იოაბ და ერი იგი, რომელ მის თანა იყო, და განსთენა მათ ქებრონს.

Chapter: 3  
თავი III

Verse: 1      და განსასტიკნა ღუაწლი იგი ბრძოლისაჲ შორის სახლსა მას საულისსა და შორის სახლსა მას დავითისსა, Page of ms. O: 62va  და სახლი იგი დავითისი ჟამითი ჟამად აღემატებოდა და განძლიერდებოდა და სახლი იგი საულისი მოაკლდებოდა და შემცირდებოდა.

Verse: 2      და ესხნეს დავითს ქებრონს ძენი ექუსნი და იყო პირმშოჲ მისი ამონ აქინამისგან ისრაიტელისა.

Verse: 3      და მეორჱ იგი მისი-დალულია აბიგეაჲსგან კარმელისა, მესამჱ იგი _ აბესალომ, ძჱ მაქაჲსი, ასულისა თოლმეაჲსი, მეფისა მის გესირელისაჲ.

Verse: 4      და მეოთხჱ იგი - ორნია, ძჱ აგითაჲსი, და მეხუთჱ იგი - საფატია, აბიტალისგანი,

Verse: 5      და მეექუსჱ იგი-იოროაბ, გალაჲსგან, ცოლისა მის დავითისა. ესენი ესხნეს დავითს ქებრონს.

Verse: 6      და განძლიერდებოდა ღუაწლი იგი ბრძოლისაჲ შორის სახლსა მას საულისსა და შორის სახლსა მას დავითისსა და აბენერ იყო მფლობელ და ჴელმწიფე სახლსა მას ზედა საულისსა.

Verse: 7      და საულისა სუმულ იყო ხარჭი ერთი და სახელი ერქუა, რესფა, ასული სიბაჲსი. იწყო სიტყუად მემფილბოსთე, ძემან საულისმან, აბინერისა და ჰრქუა:რაჲსათჳს შეირთე შენ ხარჭი იგი მამისა ჩემისაჲ?

Verse: 8      და განრისხნა აბინერ ფრიად მემფილბოსთეს ზედა სიტყჳსა მისთჳს და ჰრქუა მას, ვითარმედ: ძაღლი სადამე ვინ ვარი მე? ჰაცადე, თავით თჳსით ვყავ ესე ყოველი, და წყალობა ვყავ მე სახლსა ზედა მამისა შენისასა, ძმა\თა Page of ms. O: 63ra  მათთჳს და თესლ-ტომისა მისისათჳს და არა მივაქციე, და მივედ სახიდ დავითისა; და აწ აღდგომილ ხარ შურისმეძიებლად ქალისა ერთისა ჯერკუალისათჳს.

Verse: 9      ესე რაჲმე მიყავნ მე უფალმან და ესე დამირთენ, არა თუ ეგრე ვყო დავითისთჳს, ვითარცა ეფუცა მას უფალი!

Verse: 10      რამეთუ დღეს დღე მიუღო უფალმან მეფობაჲ იგი სახლსა მას საულისსა და აღმართა საყდარი დავითისი ისრაჱლსა ზედა და სახლსა მას ზედა იუდაჲსსა დანითგან ბერსაბედმდე.

Verse: 11      და შეეშინა მემფილბოსთეს ამის სიტყჳსათჳს და ვერაჲ მიუგო აბინერს შიშისა მის გამო ვერცა ერთი სიტყუაჲ.

Verse: 12      Page of ms. O: 63rb  და წარავლინნა აბინერ მოციქულნი დავითისა ქებრონდ და ჰრქუა მას: აღთქუმაჲ აღმითქუ მე და ჴელი მიგცე შენ და ყოველი ისრაჱლი მოვაქციო შენდა მონებად.

Verse: 13      და ჰრქუა დავით: ჰე, კეთილ არს, ეგრე ვყო: აღთქუმაჲ აღუთქუა და დავამტკიცო მის თანა; ხოლო სიტყუასა ერთსა გეტყჳ შენ: არა შესძინო შენ წინაჲსწარ ხილვად პირსა ჩემსა, არა თუ მოიყვანო შენ თანა მელქულ, ასული იგი საულისი, რაჟამს მოხჳდოდი შემთხუევად ჩემდა.

Verse: 14      და წარავლინნა დავით მოციქულნი მემფილბოსთესსა, ძისა მის საულისა, და ჰრქუა: მომეც მე ცოლი ჩემი მელქულ, რომელი მოვიპოვე მე ასეულითა მით Page of ms. O: 63va  წინადაუცუეთელითა უცხოთესლთაჲთა.

Verse: 15      და წარავლინა მემფილბოსთე და მოუღო იგი ქმარსა მას თჳსსა ფალწიას (!), ძესა სელმიაჲსსა.

Verse: 16      და მოსდევდა ქმარი იგი ცოლსა თჳსსა და ტიროდა და მოჰყვა იგი ვიდრე ბარაკიდმდე. მაშინ ჰრქუა მას აბინერ: ვიდრემდე თანა-ხოლო-უვიდოდი, მიიქეც და წარვედ! და მუნთქუესვე უკუნიქცა იგი სიტქყჳთა მით აბინერისითა.

Verse: 17      და იყო სიტყუაჲ აბინერისი მოხუცებულთა მიმართ ისრაჱლისათა და ჰრქუა: გუშინ და ძუღუან ეძიებდით დავითს და გწადოდა იგი მეფედ თქუენ ზედა.

Verse: 18      აწ აღასრულეთ ნებაჲ იგი თქუენი და მოვედით და წარ\უდეგით Page of ms. O: 63vb  მას, რამეთუ უფალი თჳთ ეტყოდა დავითისთჳს და თქუა: "ხელითა დავითის, მონისა ჩემისაჲთა ვიჴსნე ერი ჩემი ისრაჱლი ჴელთაგან უცხოთესლთაჲსა და ჴელთაგან მტერთა მათთაჲსა!"

Verse: 19      ეტყოდა ამას აბინერ ყოველთა მათ ძეთა ბენიამენისთა. და მოვიდა აბინერ თხრობად დავითისა ქებრონდ ყოვლისა მისთჳს, რაჲცა სათნო-უჩნდა წინაშე თუალთა ისრაჱლისათა და თუალთა ძეთა მათ ბენიამენისთა.

Verse: 20      და მოვიდა აბინერ თხრობად დავითისა ქებრონდ და მის თანა ოც ოდენ კაც, და ყო დავით აბინერისთჳს და კაცთა მათთჳს, რომელნი მის თანა მოსრულ იყვნეს, Page of ms. O: 64ra  შუება დიდ.

Verse: 21      მიუგო აბინერ და ჰრქუა დავითს: განმიტევე მე და მივიდე და შემოუკრიბო უფალსა ჩემსა ყოველი ისრაჱლი და დავდვა აღთქუმაჲ ჩემი შენდა მიმართ და ჰმეფობდე შენ ყოველთა ზედა, რომელთაჲ ენებოს სულსა შენსა! და უჯმნა დავით აბინერს და წარვიდა მშჳდობით.

Verse: 22      და მუნთქუესვე მონანი იგი დავითისნი და იოაბ მოვიდეს და მოიწინეს ბანაკისა მისგან დიდძალითა ნატყუენავითა, რომელი იგი აქუნდა მათ თანა. და აბინერ არა იყო დავითის თანა ქებრონს, რამეთუ წარუჯმნა მას დავით და წარავლინა მშჳდობით.

Verse: 23      და იოაბს Page of ms. O: 64rb  და ყოველსა მას ერსა, რომელი იგი იყო მის თანა, - ვითარცა ესმა, - უთხრეს იოაბს, ვითარმედ: მოვიდა აბინერ, ძჱ ნერისი, დავითისა და უჯმნა მას და წარავლინა იგი მშჳდობით,

Verse: 24      და მუნთქუესვე შევიდა იოაბ მეფისა და ჰრქუა მას:რაჲ საქმჱ ჰქმენ ეგე, რამეთუ მოვიდა შენდა აბინერ, ძჱ იგი ნერისი, და შენ განუტევე იგი და წარვიდა მშჳდობით?

Verse: 25      ანუ არა უწყია უკეთურებაჲ იგი აბინერისი, ძისა მის ნერისი. რამეთუ შეტყუილდ შენდა შემოვიდა იგი და განცდად შესავალ-გამოსავალისა მის შენისა და გულისხმისყოფად, რასა შენ იქმ?

Verse: 26      და გამოვიდა იოაბ დავითისგან და წარსწინნა Page of ms. O: 64va  მოციქულნი აბინერს და მოაქციეს იგი გუამისა მისგან სარაჲსა და დავით არა უწყოდა.

Verse: 27      და მოიქცა აბინერ ქებრონდვე, მოეგებვოდა მას იოაბ და მიაქცია იგი მგუარდლ კერძო ბჭეთა მათ და ჰზრახვიდა მას ზაკუვით და უგუმირა გუერდსა მისსა და მუნთქუესვე მოკლა იგი და მოკუდა აბინერ ვატად სისხლისა ძმისა მისისა ასაელისა.

Verse: 28      ამისა შემდგომად ვითარცა ესმა დავითს და თქუა: უბრალო ვარ მე და მეუფებაჲ ესე ჩემი უფლისა მიერ სისხლისა მისგან უკუნითი უკუნისამდე.

Verse: 29      ხოლო სისხლი აბინერისი, ძისა ნერისი, თავსა მას ზედა იოაბისსა იყავნ და ყოველსა Page of ms. O: 64vb  ზედა სახლსა მას მამისა მისისასა. და ნუ მოაკლდებინ სახლსა მას იოაბისსა უბითა ხაშმი და კეთროვანი და პურისმკრებელი და მახჳლითა და სიყმილითა მომკუდარი.

Verse: 30      და აბესა და იოაბ უმზირდეს მარადის აბინერს მოკლვად ვატად სისხლისა მის ასაელისა, ძმისა მათისა, რომელი-იგი მოიკლა ღუაწლსა მას გაბაონს.

Verse: 31      და ჰრქუა დავით იოაბს და ყოველსა მას ერსა, რომელ მის თანა იყო: ჴელი მიყავთ საყელესა და დაიპეთ სამკაული თქუენი და შთაიცჳთ ძაძაჲ და ეტყებდით აბინერს. და თავადიცა მეფჱ დავით წინა უძღოდა საქუმელთა მათ აბინერისთა.

Verse: 32      Page of ms. O: 65ra  და დაჰფლეს იგი ქებრონს. და აღიღო ჴმაჲ მეფემან დავით სამარეთა მათ ზედა აბინერისთა და ატირებდა ყოველსა მას ერსა.

Verse: 33      შეასხმიდა ჴმითა, გოდებდა და იტყოდა: "მსგავსად სიკუდილისა მის ნაბალისა მოკუდა აბინერ.

Verse: 34      ჴელნი მისნი არა შეიკრნეს და არცა ფერჴნი მისნი ბორკილითა, არამედ, ვითარცა ნაბალ, წინაშე ნაშობთა მათ უშჯულოებისათა დაეცა".

Verse: 35      და შემოკრბა ყოველი იგი ერი ნუგეშინის ცემად დავითისა იძულებით პურის ჭამად ვიდრე დღისაჲ დგაღა. იწყო ფიცად დავით და თქუა: ესე და ესე მიყავნ მე ღმერთმან, რამეთუ ვიდრე არა დაჰჴდეს მზჱ, არა ვიხი\ლო Page of ms. O: 65rb  მე გემოჲ პურისაჲ და არცა სხჳსა რაჲს ჭამადისაჲ.

Verse: 36      ვითარცა ესმა ესე ყოველსა მას ერსა, სათნო-უჩნდა მათ ყოველი იგი, რაჲცა ყო დავით წინაშე ყოვლისა ერისა.

Verse: 37      და გულისხმა-ყვეს მას დღესა შინა, რამეთუ არა ბრძანებითა მეფისაჲთა იყო სიკუდილი აბინერისი, ძისა ნერისი.

Verse: 38      იწყო სიტყუად მეფემან ერისა მიმართ და თქუა: არა უწყითა, რამეთუ მთავარი ერთი დიდი მოკუდა დღეს ისრაჱლსა შორის?

Verse: 39      ანუ არა უწყითა დღეს, რამეთუ ნათესავი და მეგობარი და მფლობელი დიდი დაემჴუა? ხოლო კაცნი ესე, ძენი შაროველისნი, გულფიცხელ არიან სასტიკებით უფროჲს ჩემსა; მიაგენ უფალმან მოქმედთა მათ Page of ms. O: 65va  ბოროტისათა უკეთურებაჲ იგი მათი.

Chapter: 4  
თავი IV

Verse: 1      ვითარცა ესმა ესე მემფილბოსთეს, ძესა მას საულისსა, ვითარმედ მოკუდა აბინერ ქებრონს, დაჰჴსნდეს ძარღუნი ჴელთა მისთანი და ყოველი იგი ერი ისრაჱლისაჲ შეძრწუნდა.

Verse: 2      და მუნთქუესვე ორნი კაცნი, მთავარნი ერისანი, მემფილბოსთეს ძისა საულისნი - ბანეა და ჰრექაბ, ძენი ჰრემოთესნი, ბერეანისანი, ძეთა მათგანნივე ბენიამენისთა.

Verse: 3      რამეთუ გარემძებ იყვნეს ბეროთეანელნი გეთემს და დაემკჳდრნეს მუნ მოაქადღედმდე.

Verse: 4      და იონათანისი, ძისა მის საულისი, დაშთომილ იყო ძჱ ერთი შეხაშმებული ფერჴითა. Page of ms. O: 65vb  და იყო იგი ხუთის წლის, რამეთუ ჟამსა მას, რომელსა მოიწია ბავთი იგი საულისი და იონათანისი, ძისა მისისაჲ, იერუსალჱმით, აღიქუა და წარიტაცა იგი მაწოვნებელმან მისმან. და იყო, სივლტოლასა მას მისსა და სწრაფასა, დაეცა იგი ფერჴთა ზედა მის ყრმისათა და აღაკელობა იგი; და სახელი ერქუა მას მემფიბალ.

Verse: 5      და მოვიდეს ძენი ჰრემოთისნი ბეროთიანისანი, ჰრექაბ და ბანეა, ძმაჲ იგი მისი, და მივიდეს სახით მემფილბოსთესსა. და ეძინა მას სასუენებელსა შინა თჳსსა სიცხისა ჟამსა დღესაშუვალს ოდენ.

Verse: 6      და მეკარე იგი მისი, რომელ სცვიდა Page of ms. O: 66ra  კართა, მირულებულ იყო მასცა და ეძინა კართა ზედა. და ჰრექაბ და ბანია, ძმანი იგი ორნივე, შევიდეს იდუმალ.

Verse: 7      ვიდრე ეძინა მემფილბოსთეს სასუენებელსა შინა თჳსსა, სცეს და მუნთქუესვე მოკლეს იგი და მოჰკუეთეს თავი მისი და წარიღეს გზასა მას დასავლით კერძო ღამე ყოველ.

Verse: 8      და მოართუეს თავი იგი მემფილბოსთესი დავითს ქებრონდ და ჰრქუეს მეფესა მას: აჰა ესერა, თავი მემფილბოსთესი, ძისა საულისი, მტერისა მის შენისაჲ, რომელი ეძიებდა მოკლვად თავსა შენსა, რომელი მოსცა უფალმან უფალსა ჩუენსა მეფესა შურისგებაჲ მტერთა მისთაჲ - Page of ms. O: 66rb  საულისი, მტერისა მისისაჲ, და ყოვლისა ნათესავისა მისისაჲ.

Verse: 9      მიუგო დავით ჰრექაბს და ბანეას, ძმასა მისსა, ძეთა მათ ჰრემოთისთა, და ჰრქუა: ცხოველ არს უფალი ჩემი, რომელმან იჴსნა სული ჩემი ყოველთაგან ჭირთა!

Verse: 10      ვითარცა, რომელმან იგი მითხრა მე სიკუდილი საულისი და იონათანისი და მას ეგრე ეგონა, ვითარცა რეცა სახარებასა რას მახარებდა, და შეიპყრეს იგი მუნვე სიკელას და მოკლეს, რომლისაჲ, ვინ უწყის, ჯერ იყო ჩემდა სახარებელ რაჲმე მიცემად,

Verse: 11      ეგრეცა აწ კაცთა მაგათ უკეთურთა, მივიდეს და მოკლეს კაცი ერთი მართალი სასუენებელსა შინა თჳსსა. მისვე სახისა მსგავსად ვიძიო შური სისხლისა მისი\საჲ Page of ms. O: 66va  ჴელთაგან მაგათთა და მოვსპნე ეგენი ქუეყანით!

Verse: 12      და უბრძანა დავით მონათა მათ თჳსთა და მუნთქუესვე მოწყჳდნეს იგინი და მოჰკუეთნეს ჴელნი და ფერჴნი და დამოჰკიდნეს იგინი ქებრონს გოდოლსა მას და თავი იგი მემფილბოსთესი მიიღეს და დაჰფლეს საფლავსა მას აბინერისსა ქებრონს შინა.

Chapter: 5  
თავი V

Verse: 1      და მოვიდეს და მოკრბეს ყოველნი ტომნი ისრაჱლისანი დავითისა ქებრონს და ჰრქუეს მას: აჰა ესერა, ჩუენ ძუალნი ძუალთა შენთაგანნი ვართ და ჴორცნი ჴორცთა შენთაგანნი.

Verse: 2      რამეთუ პირველად, გუშინ და ძუღუანცა, წარსრულთა მათ ჟამთა, ვიდრე საულ მეფჱ ცოცხალღა იყო, Page of ms. O: 66vb  შენვე იყავ წინამძღუარ და მბრძანებელ ისრაჱლისა, რამეთუ შენ გრქუა უფალმან, ვითარმედ: შენ დაჰმწყსო ერი ჩემი ისრაჱლი!

Verse: 3      და მოვიდეს და მოკრბეს ყოველნი მოხუცებულნი დავითისა ქებრონდ და დადვა აღთქუმაჲ მათა მიმართ დავით მეფემან ქებრონს წინაშე უფლისა. და სცხეს დავითს მეფედ ყოველსა ზედა ისრაჱლსა.

Verse: 4      რამეთუ ოცდაათ წლის იყო დავით, რაჟამს იგი სცხეს მას მეფედ, და ორმეოც წელ მეფობდა იგი.

Verse: 5      რამეთუ მეფობდა იგი ქებრონს იუდასა ზედა შჳდ წელ და ექუს თუჱ და ისრაჱლსა ზედა მეფობდა ოცდაათორმეტ წელ, და ექუს თუე ყოველსა ზედა ისრაჱლსა და იუდასა.

Verse: 6      და წარვიდა მეფჱ დავით და ყოველი იგი მისი მის თანა Page of ms. O: 67ra  იერუსალჱმდ იებოსელისა მის, რომელი-იგი დამკჳდრებულ იყო ყოველსა მას ქუეყანასა; და ეუწყა დავითს, რამეთუ იტყოდეს იებოსელნი იგი, ვითარმედ: არა შემოვიდეს დავით აქა, რამეთუ მჴდომად აღუდგეს ბრმანი იგი და მკელობელნი და იტყოდეს მებრვე: ნუ დამოვალნ აქა დავით!

Verse: 7      და დაიპყრა ციხისციხჱ იგი სიონისაჲ და თქუა: ესე არს ქალაქი დავითისი!

Verse: 8      და უბრძანა დავით მას დღესა შინა და თქუა: ყოველმან, რომელმან დასცნეს იებოსელი, მახჳლი აღიღენ ბრმათა მათ ზედა და მკელობელთა და მოსრნენ იგინი, რომელთა სძულდა სული დავითისი. რამეთუ ამის გამო თქუან სიტყჳს ჯერად, ვითარმედ: ბრმანი და მკელობელნი ნუ შევლენედ ტაძრად უფლისა!

Verse: 9      და დაემკჳდრა დავით ციხისციხესა მას, და ერქუა ქალაქ დავითის, და აღაშენა ქალაქი იგი გარე ბორცუსა მას და მას შინა აღიქმნა ტაძარი იგი თჳსი.

Verse: 10      და ვიდოდა დავით სლვით და განდიდნებოდა, უფალი ყოვლისა მპყრობელი იყო მის თანა.

Verse: 11      და მოუვლინნა მოციქულნი ქირამ, მეფემან ტჳრესამან, და მოუძღუანა მას ძელი ნაძჳსაჲ და ფიჭჳსაჲ და მოუვლინნა მას ხურონი ძელისანი და მოქმედნი ქვისანი და უშენეს მუნ ტაძარი დავითს.

Verse: 12      და გულისხმა-ყო დავით, რამეთუ განუმარჯუდა და წარუმართა უფალმან მეფობაჲ ისრაჱლსა ზედა და ცნა, რამეთუ აღამაღლა მეუ\ფებაჲ Page of ms. O: 67va  იგი მისი ყოველსა მას ზედა ერსა ისრაჱლისასა.

Verse: 13      და ისხნავეღა დავით მერმე ცოლ და ხარჭ იერუსალჱმს შემდგომად მოსლვისა მისისა ქებრონით და ისხნავეღა დავით ძეებ და ასულებ იერუსალჱმს.

Verse: 14      და ესე სახელები არს შვილთა მისთაჲ, რომელნი-იგი იშვნეს ათცამეტ შვილ: სამაა, იესებან, ნათან, სოლომონ.

Verse: 15      იებაარ, ელისუე, ელფადატ, ნაგეთ.

Verse: 16      ნაფეთ, მინათ, სამის, ბალიდათ, ელიფათ.

Verse: 17      და აგრძნეს უცხოთესლთა მათ, ვითარმედ სცხეს დავითს მეფედ ისრაჱლსა ზედა; და აღდგეს და გამოვიდეს უცხოთელსნი იგი მოძიებად დავითისა და ვითარცა აგრძნა დავით, ვითარმედ ეძიებენ უცხოთესლნი, Page of ms. O: 67vb  გამოუჴდა და მოვიდა ძნელოვნად კერძო.

Verse: 18      და უცხოთელსნი იგი მოვიდეს და განეფინნეს უბესა მას ტიტანელთასა.

Verse: 19      იკითხა დავით უფლისა მიერ და თქუა, ვითარმედ: ჯერ-თუ-არს ჩემი ზედამისლვაჲ უცხოთესლთაჲ მათ, ანუთუ მომცნე იგინი ჴელთა ჩემთა? და ჰრქუა უფალმან დავითს: მიგუალე, რამეთუ მიმიცემიან იგინი ჴელთა შენთა.

Verse: 20      და მივიდა და დაესხა მათ ზედა დავით კილოსა მას ზედა მოსაწყუედელსა და მოსრნა იგინი და თქუა დავით: მოსრნა უფალმან მტერნი იგი ჩემნი უცხოთესლნი წინაშე ჩემსა, ვითარცა განიყვნიან და განიჭრნიან წყალნი მრავალნი; ამის გამო ერქუმის ადგი\ლსა Page of ms. O: 68ra  მას კილოჲ მოსრვისაჲ.

Verse: 21      და დასთხინეს უცხოთესლთა მათ სივლტოლასა მათსა კერპნი იგი თჳსნი. და აღიხუნა იგინი ერმან მან დავითისმან და ჰრქუა დავით: დაწუენით ეგენი მანდავე ადგილუბანს ცეცხლითა.

Verse: 22      მერმე შე-ღა-ვე-სძინეს უცხოთესლთა მათ გამოსლვაჲ ზუფად კრებულად უბესა მას ველისა მის ტიტანელთაჲსა.

Verse: 23      და იკითხა დავით უფლისა მიერ, და ჰრქუა მას უფალმან: ნუ განხუალ მათა, არამედ გარემოიქეც და მახლობელად მათსა დაემალე ღელესა მას გლოვისასა.

Verse: 24      და იყოს, რაჟამს გესმეს ჴმაჲ ძრვისაჲ ადგილ\სა Page of ms. O: 68rb  მას გლოისასა, მაშინღა გამოუჴდე შენ მათ ღუაწიდ ბრძოლისა, რამეთუ მაშინ გამოვიდეს უფალი წინაშე შენსა დაცემად უცხოთესლთა მათ ღუაწლსა მას შინა.

Verse: 25      და ყო დავით ეგრე, ვითარცა უბრძანა მას უფალმან, და დასცნა უცხოთესლნი იგი გაბაონითგან ვიდრე გაზერადმდე.

Chapter: 6  
თავი VI

Verse: 1      და ერის კრება ყო დავით, შეკრიბა ყოველი ერი რჩეული სახლისა მისგან ისრაჱლისა ვითარ სამეოცდაათი ათას კაც.

Verse: 2      და წარვიდა დავით და ყოველი ერი მის თანა; და მდიდარნი იგი და მთავარნი სახლისა მის იუდაჲსნი აღსლვად ბორცუსა მას ზედა, წარმოღებად მიერ კიდობნისა მის შჯულისაჲსა, რომელსა ზედა წოდებულ იყო სახელი Page of ms. O: 68va  უფლისა ძალთაჲსაჲ და რომელსა გარდამოსრულ და დადგრომილ იყო ქერაბინი იგი მას ზედა.

Verse: 3      და დადგეს კიდობანი იგი შჯულისაჲ ურემსა ზედა ახალსა და წარმოიღეს იგი სახლისა მისგან ამინადაბისა, რომელი-იგი იყო ბორცუსა მას ზედა.

Verse: 4      და ოზიას და ძმათა მისთა, ძეთა მათ ამინადაბისთა, მოაქუნდა ურემი იგი კიდობნითურთ ღმრთისაჲთ, და ოზია და ძმანი იგი მისნი ვიდოდეს გარემოჲს კიდობნისა მის წინა და უკუანა და მგუარდლ კიდობნისა მის ღმრთისაჲსა.

Verse: 5      და დავით და ყოველი იგი ერი ისრაჱლისაჲ იმღერდეს წინაშე კიდობანსა მას შჯულისასა ნესტჳთა, ქნარითა, ბობღნითა და ლინითა და წინწილაჲთა და პირად-პირადითა სიღოდითა მემღერთაჲთა.

Verse: 6      და მოვიდეს და მოიწინეს ვიდრე კალოდმდე ორნია იებოსელისა; მას ჟამსა მიყო ჴელი ოზია კიდობანსა მას შჯულისა ღმრთისასა, რაჲთამცა დაამტკიცა იგი, რამეთუ შეყარა იგი ზუარაკმან მან.

Verse: 7      და განრისხნა გულისწყრომით უფალი ოზიაჲს ზედა და განგალა იგი მუნთქუესვე ურიდებითა კადნიერებისა მისისათჳს და მოკუდა მუნთქუესვე კიდობანსა მას თანა უფლისასა წინაშე უფლისა, რამეთუ იკადრა მან ფართოდ მიყოფად ჴელისა თჳსისაჲ კიდობანსა მას შჯულისა ღმრთისასა.

Verse: 8      და შეუძნდა დავითს შემუსრვაჲ იგი, რომელი იყო Page of ms. O: 69ra  ოზიაჲს ზედა, და ეწოდა ადგილსა მას სახელი "შესამუსრველი ოზიაჲსი" ვიდრე მოაქაჟამადმდე.

Verse: 9      და შეეშინა დავითს უფლისაგან მას დღესა შინა და თქუა: ვითარ შევიღო სახიდ ჩემდა კიდობანი ესე შჯულისა უფლისა ღმრთისაჲ?

Verse: 10      და მოიწია კიდობანი იგი ღმრთისაჲ და არა უნდა დავითს მიქცევად მისა კიდობნისა მის შჯულისა უფლისაჲსა, არამედ მიაქცია იგი დავით სახიდ ამინადაბისა გეთელისა.

Verse: 11      და აკურთხა უფალმან სახლი იგი ამინადაბისი და Page of ms. O: 69rb  ყოველი, რაჲცა იყო მისი, კიდობნისა მისთჳს ღმრთისა.

Verse: 12      და უთხრეს დავითს და ჰრქუეს: ვითარმედ: აკურთხა ღმერთმან სახლი იგი ამინადაბისი და ყოველი, რაჲცა იყო მისი კიდობნისა მისთჳს ღმრთისაჲსა; იწყო სიტყუად დავით და თქუა: მივიდე და მოვაქციო კურთხევაჲ იგი უფლისაჲ სახიდ ჩემდა. და წარვიდა დავით და აღმოიღო კიდობანი იგი შჯულისა მის უფლისაჲ სახლისა მისგან აბედადისა ქალაქად დავითისა.

Verse: 13      და იყვნეს მის თანა, რომელთა მოაქუნდა კიდობანი იგი უფლისაჲ, შჳდ დას მემღერთაჲ, და საკლველები ზუარაკთა და კრავთაჲ.

Verse: 14      და დავით როკვიდა წინაშე კიდობნისა მის პარით, შორის მსტჳრთა მათ მბობღნართა, წინაშე უფლისა მკული სამკაულითა ძოწეულითა.

Verse: 15      და თავადსა დავითს და ყოველსა ისრაჱლსა მოაქუნდა კიდობანი იგი უფლისაჲ ქალაქად დავითისა.

Verse: 16      და Page of ms. O: 69va  მელქოლ, ასული იგი საულისი, იჭჳრობდა სარკუმლით გამო, იხილა რაჲ მეფჱ დავით სიმღერით, სიხარულით და როკვით ჴმითა ნესტჳსაჲთა წინაშე კიდობანსა მას უფლისასა, და განგმო იგი გულსა შინა თჳსსა.

Verse: 17      და შემოიღეს კიდობანი იგი უფლისაჲ და დადგეს ადგილსა მას, რომელი-იგი აღჰმართა დავით მისთჳს და შეწირა დავით წინაშე უფლისა საკუერთხი მშჳდობისაჲ.

Verse: 18      და რაჟამს აღასრულა დავით შეწირვაჲ იგი საკუერთხთაჲ მათ, მსხუერპლთა მშჳდობისათაჲ, აკურთხა დავით ერი იგი წინაშე უფლისა ყოვლისა მპყრობელისა.

Verse: 19      და განუყოფდა ყოველსა მას ერსა ნაწილად-ნაწილად და მიმოდასცემდა დანი\თგან Page of ms. O: 69vb  ბერსაბედმდე სწორად ყოველსა მას ისრაჱლსა თითოვეულად მამებითგან დედებადმდე კუერსა ერთსა პურსა და დრონსა ერთსა ჴორცსა და მანდარსა ერთსა ტაბაკისაგან. და წარვიდოდა ყოველი იგი ერი თითოვეული სახიდ თჳსა.

Verse: 20      და დავით მოიქცა კურთხევით ვანად თჳსა და მოეგებვოდა მელქულ, ასული იგი საულისი, შემთხუევად დავითისა, აკურთხა იგი და თქუა: რაბამადღა ჰაეროვან და დიდებულ იყავ რაჲმე შენ დღეს, რაჟამს განკუართული მოხჳდოდე წინაშე მონათა და მჴევალთა მათ შენთა ვითარცა ვინ Page of ms. O: 70ra  განეკუართის როკვასა თჳსსა, ეგრე რაჲმე განკუართულ იყავ შენ დღეს.

Verse: 21      მიუგო დავით მელქულს და ჰრქუა: წინაშე უფლისა ჩემისა ვიხარებდი და ვროკევდი. ხოლო ცხოველ არს უფალი ღმერთი ჩემი, რომელმან გამომირჩია მე უფროჲს მამისა შენისა და უფროჲს ყოვლისა მის სახლისა მისისა, რამეთუ დამამტკიცა მე მთავრად ყოველსა ამას ზედა ერთსა თჳსსა ისრაჱლსა, ვიხარებდე და ვიშუებდე და ვროკვიდე წინაშე უფლისა და განვიკუართო წინაშე უფლისა სიხარულით უფროჲს და უფროჲს.

Verse: 22      და აწ შეურაცხად გამოვჩნდი წინაშე თუალთა შენთა და თუალთა მათ მხევალთა შენთაჲსა, რომელთა-იგი წინაშე მარქუ მე, ვითარმედ: დიდებულ რაჲმე შჩნდი შენ!

Verse: 23      და მელქულს, ასულსა საულისსა, არა ესუა შვილი ვიდრე დღედმდე სიკუდილისა მისისა.

Chapter: 7  
თავი VII

Verse: 1      და იყო, ვითარცა დაემკჳდრა დავით სახლსა შინა თჳსსა, დააცხრვნა უფალმან გარემოჲს მისა ყოველნი მტერნი მისნი;

Verse: 2      მიუგო მეფემან ნათანს წინაწარმეტყუელსა და ჰრქუა: მე ესერა დამკჳდრებულ ვარ სახლთა ნაძჳსათა და კიდობანი იგი უფლისაჲ დგას კარავსა მას შინა უფლისასა.

Verse: 3      მიუგო ნათან წინაწარმეტყუელმან მეფესა მას და ჰრქუა: სადა ღმერთმან განგიმარჯუა შენ, ყოველივე, რაჲცა გიც გულსა შენსა, ყავ, რამეთუ უფალი ღმერთი შენი შენ Page of ms. O: 70va  თანა არს.

Verse: 4      და იყო მას დღესა შინა ბრძანებაჲ უფლისაჲ ნათან წინაწარმეტყუელისა მიმართ და თქუა:

Verse: 5      მივედ და არქუ მონასა ჩემსა დავითს, ვითარმედ ესერა იტყჳს უფალი: არა შენ მიშენო მე სახლი, რაჲთა დავიმკჳდრო მე მას შინა.

Verse: 6      რამეთუ არა სადა დამკჳდრებულ ვარ მე საყოფელთა შინა დღითგან და ჟამით, რომელსა გამოვიყვანენ ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანისა მისგან მეგჳპტელთაჲსა ვიდრე აქა ჟამადმდე, არამედ ვიდოდე მათ თანა საბანაკეთა მათ მათთა კარვით

Verse: 7      ყოველსავე ადგილსა, რომელსაცა ვიდოდე მე ძეთა მათ თანა ისრაჱლისათა და არა თუ სიტყჳთ სადამე ვის ვეტყოდე Page of ms. O: 70vb  ერთსა ვისმე ნათესავთაგანსა ძეთა მათ ისრაჱლისათასა, რომელთა-იგი ვამცენ მწყსად ერისა ჩემისა ისრაჱლისაჲ, ვითარმედ: რად არა მიშენეთ მე სახლი ძელთაგან ნაძჳსათა ოთხკედლად გამოთლილი, ფიცრით დაწებული?

Verse: 8      და აწ ესრე არქუ შენ მონასა ჩემსა დავითს, ვითარმედ: ესრე იტყჳს უფალი ყოვლისა მპყრობელი: გამოგიყვანე შენ ბოსლისა მისგან სამწყსოთა მათგან ცხოვართაჲსა და გყავ შენ წინამძღუარ ერისა მის ჩემისა ისრაჱლისა.

Verse: 9      და ვიყავ შენ თანა ყოველთა მათ გზათა შენთა, რომელთაცა ხჳდოდე შენ Page of ms. O: 71ra  და მოვსრენ მტერნი შენნი წინაშე პირსა შენსა და მიგეც შენ სახელი დიდი მსგავსად სახელთა მათ დიდთა, რომელნი წინავე შენსა იყვნეს პირსა ზედა ქუეყანისასა.

Verse: 10      და ვცე ადგილი ერსა ჩემსა ისრაჱლსა, დავჰნერგნე იგინი და დავამტკიცნე და დავამკჳდრნე თავისთავ, და არღარას ზრუნვიდენ და არღარა შესძინოს ძემან უშჯულოვებისამან ვნებად მათა, ვითარცა-იგი წინაჲთ,

Verse: 11      დღითგან ჟამსა მას, რომელსა დავამტკიცენ მსაჯულნი ერსა მას ჩემსა ზედა ისრაჱლსა. და აწ მე განგისუენო შენ ყოველთაგან მტერთა შენთა და გაუწყოს შენ უფალმან, ვითარ-იგი Page of ms. O: 71rb  ჯერ-იყოს მისა შენებაჲ ტაძრისაჲ მის.

Verse: 12      და იყოს, რაჟამს აღესრულნენ დღენი იგი შენნი და შეეძინო შენ მამათა შენთა თანა, და აღვადგინო მე ნათესავისა შენისაგან, რომელი იყოს მუცლისაგან შენისა, და განუმზადო მას დამტკიცებად მეუფებაჲ იგი მისი.

Verse: 13      მან აღაშენოს ტაძარი სახელად ჩემდა და აღვჰმართო საყდარი მისი უკუნისამდე ჟამთა.

Verse: 14      და ვიყო მე მისა მამა და იგი იყოს ჩემდა ძჱ. და იყოს გამო-თუ-რაჲ-ჩნდეს უშჯულოვებაჲ იგი მისი წინაშე ჩემსა, ვგუემო იგი კუერთხითა კაცთაჲთა და სწავლითა წყალობისაჲთა განვსწავლო იგი ძეთა კაცთაჲსა.

Verse: 15      ხოლო წყალობაჲ Page of ms. O: 71va  ჩემი არავე დავაყენო მისგან, ვითარცა-იგი ვყავ, რომელთათჳს-იგი ვყავ პირისაგან ჩემისა.

Verse: 16      და დავამტკიცო მეფობაჲ იგი მისი და სლვაჲ [!] მისი უკუნისამდე წინაშე ჩემსა და საყდარი მისი აღმართებულ იყოს წინაშე ჩემსა უკუნისამდე.

Verse: 17      და მსგავსად სიტყუათა მათ და მსგავსად ჩუენებათა მათ ეტყოდა ნათან დავითს.

Verse: 18      და შევიდა დავით მეფჱ და დაჯდა წინაშე უფლისა და თქუა: ვინ ვარ მე, უფალო ჩემო, ანუ რაჲ არს სახელი ჩემი, რამეთუ ესოდენ შემიყუარე მე?

Verse: 19      რამეთუ უნდო და არარაჲ არს ესე შენ წინაშე, უფალო, უფალო ჩემო! და იტყოდე შენ ესოდენ გრძიად სახლისა მისთჳს მონისა შენისაჲსა და ესე შჯული არს მონისა შენისაჲ შენდა მიმართ, უფალო, უფალო ჩემო!

Verse: 20      და რაჲღამე შესძინოს დავით სიტყუად წინაშე შენსა? და აწ შენ იცი, უფალო, მონაჲ შენი და ერი იგი შენი!

Verse: 21      და აწ შენ გულით შენით ჰყავ ესე ყოველი დიდებულებაჲ, რაჲთა გულისხმა-უყო მონასა შენსა სიმდიდრჱ იგი შენი, უფალო, უფალო ჩემო!

Verse: 22      რამეთუ არავინ არს მსგავს შენდა და არავინ არს ღმერთ შენსა გარეშე ყოვლითურთ, რაოდენი გუესმა ყურთა ჩუენთა.

Verse: 23      ანუ ვინ არს, ვითარცა ერი იგი შენი ისრაჱლი, რომელსა-იგი უძღოდე ქუეყანასა ზედა, ღმერთო, რაჲთამცა მოიპოვე იგი ერად შენდა და ადიდე სახელი შენი დიდებულებითა მით დიდითა, რაჟამს გა\მოგყვანდა Page of ms. O: 72ra  შენ ერი იგი შენი, რომელ იჴსენ ქუეყანისა მისგან მეგჳპტელთაჲსა, ერი იგი და სამკჳდრებელ[ი].

Verse: 24      განჰმზადე თავისა შენისა ერი იგი შენი ისრაჱლი ერად საუკუნოდ და შენ, უფალი, იყავ მათდა ღმერთ!

Verse: 25      და აწცა, უფალო, ღმერთო ჩემო, სიტყუასა ამას, რომელსა იტყოდე შენ მონისა შენისათჳს, დაემტკიცენ უკუნითი უკუნისამდე და ვითარცა იტყოდე ეგრეცა ყავ.

Verse: 26      და აწ აღმაღლდინ სახელი შენი უკუნითი უკუნისამდე, უფალო ყოვლისამპყრობელო, ღმერთო ისრაჱლისაო, და სახლი იგი დავითის, მ ონისა შენისაჲ, აღმაღლებულ იყავნ წინაშე შენსა!

Verse: 27      რამეთუ შენ, უფალო, ყოვლისამპყრობელო, ღმერთო ისრაელისაო, Page of ms. O: 72rb  განაღე ყური მონისა შენისაჲ და არქუ, ვითარმედ: "აღაშჱნო შენ"! ამისთჳს პოვა მონამან შენმან გულჴსნილობაჲ ღმრთისა მიერ ლოცვად შენდა თხოვაჲ ესე. და ვილოცე მე შენ წინაშე;

Verse: 28      და აწ, უფალო, ღმერთო ჩემო, შენ ხარ ღმერთი და სიტყუანი შენნი ეგნენ ჭეშმარიტებით, ვითარცა იტყოდე მონისა შენისათჳს კეთილთა მათ.

Verse: 29      და აწ იწყე და აკურთხე სახლი იგი მონისა შენისაჲ, რაჲთა ეგოს უკუნისამდე წინაშე შენსა; რამეთუ შენ, უფალი, იტყოდე და კურთხევითა შენითა იკურთხენ სახლი მონისა შენისაჲ უკუნისამდე.

Chapter: 8  
თავი VIII

Verse: 1      და იყო, ამის ყოვლისა შემდგომად მოჰსრვიდა დავით უცხოთესლთა მათ და დაიმორჩილებდა მათ და მოუღებდა დავით განყენებულსა მას ჴელთაგან Page of ms. O: 72va  უცხოთესლთაჲსა.

Verse: 2      და მოსრვიდა დავით მოაბსა და ბადისპირითა განჰმართებდა ქუეყანასა მათსა, რამეთუ დააძინა მათ ქუეყანასა ზედა, და აღმოჰჴდეს ორნი წილნი სიკუდილისანი, ხოლო მესამჱ იგი ნაწილი ცოცხალი დაიპყრა. და იყვნეს ნეშტნი იგი მოაბისანი მონად დავითისა და მოართუმიდეს მას ძღუენსა.

Verse: 3      მერმე მოსრა დავით ადრაზარი,ძჱ იგი რააფისი, მეფისა მის ზობელისაჲ, რამეთუ ერი შეეკრიბა და მოვიდოდა დასხმად ჴელთა მისთა მდინარის კიდესა მას ეფრათისასა; მოსრა, მოწყჳდა იგი დავით.

Verse: 4      და წარმოიღო მისი ტყუედ ათასი ეტლი და შჳდასი ათასი მჴედარი და ოცი ათასი მკჳრცხლი Page of ms. O: 72vb  ფაროსანი და დაჰჴსნა ყოველივე იგი ეტლები და გამოარჩია ასი ეტლი ოქროცხებული და დაიყენა იგი სამსახურებელად სამეუფოდ.

Verse: 5      მას ჟამსა მოიწია ასურასტანელი იგი ზურგად ადრაზარ მეფისა მის სუბელისა; მერმე მოწყჳდა დავით ასურასტანელისაჲ მის ოცდაორი ათასი კაცი სპარაზენი.

Verse: 6      და აღჰდვა დავით პაჰრაკი ადგილდ-ადგილდ სოფლებსა მას ასურასტანით კერძოსა და დამასკეთ კერძოსა და სოფელი იგი ასურასტანელთაჲ მონებად დაიმორჩილა და მოართუმიდეს მას მარადის ძღუენსა და ხარკსა. და შეეწეოდა უფალი დავითს Page of ms. O: 73ra  ყოველთა შინა გზათა მისთა, ვიდრეცა ვიდოდა.

Verse: 7      და მოუხუნა დავით სავლტენი იგი ოქროჲსანი, რომელნი-იგი ესხნეს ადრაზარს მეფესა მას სუბისასა; და ყოველი იგი ნატყუენავი, ჯაჭჳ იგი ოქროცხებული და ჰოროლი იგი ოქროვანი, და აღიღო იგი ყოველი იერუსალჱმდ, რომელი-იგი წარიღო სოსაკიმ, მეფემან მეგჳპტელთამან, ჟამსა მას, რომელსა შეიცვა იერუსალჱმი, დღეთა მათ რობოამისთა, ძისა სოლომონისთა.

Verse: 8      და მატებაკით და სხუათა მათგან Page of ms. O: 73rb  რჩეულთა ქალაქთა ადრაზარისთა წარმოიღო დავით მეფემან პილენძი დიდძალი, რამეთუ მისგან ქმნა სოლომონ მეფემან ტაძარი იგი პილენძისაჲ და სუეტნი იგი პილენძისანი და ემბაზნი იგი რვალისანი და ყოველი იგი კალი ჭურჭლისაჲ მის.

Verse: 9      და ესმა ელიაბს, მეფესა ემათელთასა, რამეთუ მოსრნა და მოწყჳდნა დავით ყოველნი იგი ძლიერებანი ადრაზარისნი,

Verse: 10      მიუვლინა მან იედურან, ძჱ იგი თჳსი, ემათით დავითს მეფესა კითხვად მისგან მშჳდობისათჳს, რამეთუ მოესრნეს მას ყოველნი იგი ძლიერებანი ადრაზარისნი და აკურთხა იგი, რამეთუ მჴდომი იყო ადრაზარ მარადის მისა მიმართ; და მოვიდა იედურან, ძჱ იგი ელიაბისი, მეფისა მის ემათელთაჲსა დავითისა დიდითა ძღუნითა ოქროჲთა და ვეცხლითა და მრავლითა ჭურჭრითა სპი\ლენძისაჲთა Page of ms. O: 73va  (!).

Verse: 11      და მიიღო იგი დავით მეფემან და წინა-უყო უფალსა ოქროჲთ-ვეცხლითურთ და ყოვლით ჭურჭლითურთ, რომელი-იგი მოეღო ქალაქთა მათგან, რომელი-იგი მოეღო მძლავრობითა დიდითა:

Verse: 12      ედომელთა მათგან და მოაბელთა და ძეთაგან ამონისთა და უცხოთესლთა მათგან და ერისა მისგან ამალეკელთაჲსა და ნატყუენავისა მისგან ადრაზარ მეფისა მის სობაჲსისა.

Verse: 13      და აღიღო დავით სახელი ყოველსა მას სოფელსა და მერმე, შემდგომად მოქცევისა მისა,მოსრნა იდუმელნი იგი და ენგემელექი ოთხმეოცი ათასი სპარაზენი.

Verse: 14      და სოფლები Page of ms. O: 73vb  იგი მოხარკედ დაადგინა და აღაშჱნა დავით ქუეყანასა მას იდუმელთასა ციხები და მოქმედები მოჰჴადა და ძეგლები აჰმართა და იყვნეს იგი მკჳდრნი იდუმიაჲსანი მონად დავითისა. და შეეწეოდა უფალი დავითს ყოველთა მათ გზათა მისთა, ვიდრეცა ვიდოდა.

Verse: 15      და მეუფებდა დავით ყოველსა ზედა ისრაჱლსა და ჰყოფდა დავით სამართალსა და მშჯავრსა ყოველსა ზედა ერსა მისსა.

Verse: 16      და იოაბ, ძჱ შაროველისი, ერისთავი იყო ყოველსა მას ზედა ერსა ისრაჱლისასა და იოსაფატ, ძჱ აქინამისი, იყო მწიგნობარ საჴსენებელთა მათ;

Verse: 17      და სადუკ, ძჱ აქიტობელისი, და აბიმელექ, ძჱ აბიათარისი, Page of ms. O: 74ra  იყვნეს მღდელად მისა და შარია-მწიგნობართმოძღუარი.

Verse: 18      და ბანეა, ძჱ იოადჱსი თანამზრახვალ და ოფილტი და ოქერეთი, ძენი დავითისნი, ეზოჲსმოძღუარ იყვნეს მისა.

Chapter: 9  
თავი IX

Verse: 1      მაშინ სიტყუად იწყო დავით და თქუა: და-მე-ვინ-სადა-შთომილ არსა სახლისა მისგან საულისისაჲ, რაჲთამცა ვყავ მისთჳს წყალობაჲ იონათანის გამო საყუარელისა ჩემისა?

Verse: 2      და სახლისა მისგან საულისა დაშთომილ იყო კაც ერთ და სახელი ერქუა მას სიბა, და მოუწოდეს მას წინაშე დავითისა. იწყო სიტყუად მან მეფემან მისა და ჰრქუა: Page of ms. O: 74rb  შენ ხარა ყრმაჲ იგი სიბა? მან მიუგო და ჰრქუა: მე ვარ, მონაჲ შენი!

Verse: 3      ჰრქუა მას მეფემან: და-მე-სადა-ვინ-შთომილ არსა მკჳდრი სახლისა მისგან საულისისაჲ, რაჲთამცა ვყავ მე მისა მიმართ წყალობაჲ. მიუგო სიბა მეფესა და ჰრქუა: არს ძჱ ერთი იონათანისი შეხაშმებული ფერჴითა.

Verse: 4      და ჰრქუა დავით: სადა არს იგი? და ჰრქუა სიბა: სახლსა მაქირისსა, ძისა ამიელისა, ლადაბარს.

Verse: 5      წარავლინა მეფემან დავით და წარმოიყვანა იგი სახლისა მისგან მაქირისა, ძისა ამიელისა, ლადაბარით.

Verse: 6      და მოჰგუარეს მემფილბალ, ძჱ იგი იონათანისი, ძისა საულისისაჲ მეფისა.\ Page of ms. O: 74va  და დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და თავყუანის-სცა მას; და ჰრქუა მას მემფილბალ: აქა ვარ მონაჲ შენი!

Verse: 7      ჰრქუა მას დავით: ნუ გეშინინ, რამეთუ ყოფით ვყო შენ ზედა წყალობაჲ იონათანისთჳს მამისა შენისა და მიგცე შენ ყოველი იგი სამკჳდრებელი საულისი, მამისმამისა შენისაჲ და შენ პურისმტჱ იყო ტაბლასა ჩემსა მარადის!

Verse: 8      მან თავყუანის-სცა მას და ჰრქუა: და რაჲ ვარი მე, მონაჲ ესე შენი, რამეთუ მომხედე მე ძაღლსა ამას ერთსა მკუდარსა?

Verse: 9      და მოუწოდა დავით მეფემან სიბას, მონასა მას საულისსა, და ჰრქუა: ყოველი იგი, რაჲ იყო მონაგები საულისი და ყოველი იგი ნატყუენავი, მიმიცემი Page of ms. O: 74vb  ეს მე ძესა უფლისა შენისასა!

Verse: 10      იქმოდე შენ ქუეყანასა ძითურთ შენით და მონითურთ, და დაუკრიბე უფალსა შენსა ნაყოფი და უქმოდე უნჯსა და ჭამდეს და მემფიბალ, ძე იგი უფლისა შენისაჲ, ჭამდეს მარადის პურსა ტაბლასა ჩემსა ზედა; და სიბას ესხა ათხუთმეტ ძე და ოც მონა.

Verse: 11      მიუგო სიბა მეფესა და ჰრქუა: ყოველივე რაჲ მიბრძანოს უფალმან ჩემმან მონასა თჳსსა, იგიცა ვყო! და მემფიბალ მარადის ჭამდა ტაბლასა მეფისასა, ვითარცა ერთი შვილთა მისთაგანი.

Verse: 12      და მემფიბალს ესუა ძჱ ერთი მცირეაკ და სახელი ერქუა მას Page of ms. O: 75ra  მიქა; და ყოველი სამკჳდრებელი სახლისა მის სიბაჲსი ჰმონებდა მემფიბალს.

Verse: 13      და მემფიბალ დამკჳდრებულ იყო იერუსალჱმს, რამეთუ ბრძანებაჲ მოეღო მემფიბალს მარადის პურის რთვაჲ მეფისაჲ, და იგი თავადი იყო მკელობელ ორითავე ფერჴითა.

Chapter: 10  
თავი X

Verse: 1      და იყო, შემდგომად მისა მოკუდა მეფჱ იგი ძეთა მათ ამონისთაჲ და დადგა ანან ძჱ იგი მისი მეფედ მამისა მისისა წილ.

Verse: 2      იწყო სიტყუად დავით და თქუა: ვყო წყალობაჲ ანანის თანა, ძისა ნაასისა, ვითარცა-იგი ყო მამამან მისმან ჩემთჳს. და მიუვლინნა დავით ნუგეშინის-მცემელად მონანი მისნი Page of ms. O: 75rb  მამისა მისთჳს მისისა, და მივიდეს და მიიწინეს მონანი იგი დავითისნი ქუეყანასა მას ძეთა მათ ამონისთასა.

Verse: 3      მიუგეს და ჰრქუეს მთავართა მათ ამონისთა ანანს, უფალსა მას თჳსსა: არა თუ დიდებით რაჲმე სადიდებელად მოავლინნა დავით მამისა შენისა ნუგეშინის-მცემელნი ესე, არამედ მსტურად მოავლინნა შესავალ-გამოსავალისა ქალაქისა ამის შენისა, რაჲთა გამოიხილონ შინაგანი და გარეშე ამისი, ამისთჳს მოსრულ არიან მონანი ესე დავითისნი შენდა.

Verse: 4      ვითარცა ესმა ესე ანანს, შეიპყრნა მონანი იგი დავითისნი და უბრძანა დაყჳნვად ნახევარი თმისა და წუერისა მათისაჲ და მოჰ\კუეთნა Page of ms. O: 75va  კალთაკნი კუართისა მათისანი და განუტევნა.

Verse: 5      ვითარცა ესმა დავითს კაცთაჲ მათ, მოაგებნა კაცნი და იხილეს, რამეთუ გინებულ იყვნეს ფრიად და ჰრქუა: დადეგით მანდავე იერიქოს, ვიდრემდე გამოგიორძნდეს თმაჲ და წუერი თქუენი და მაშინღა მოვედით!

Verse: 6      რაჟამს იხილეს ძეთა მათ ამონისთა, რამეთუ იგინნეს და სირცხჳლეულ იქმნნეს მონანი იგი დავითისნი, წარავლინეს ძეთა მათ ამონისთა და მოიყიდეს ერი იგი ასური და ბეთრამი და ასურნი იგი სობაჲსანი ოცი ათასი მკჳრცხლი და მეფჱ იგი მაქია-ათასითა ერითა და ზესტობი ორ ათასითა ერითა. Page of ms. O: 75vb 

Verse: 7      და ვითარცა ესმა მეფესა დავითს, წარავლინა იოაბ, სპაიპეტი იგი თჳსი, და ყოველი [ერი] მისი მის თანა.

Verse: 8      და გამოვიდეს ძენი იგი ამონისნი, განემზადნეს და განეწყვნეს წინაშე ბჭეთა მათ მის ქალაქისათა და ასურასტანელნი იგი და ბეთრამ და ზესტობ და მაქია თჳსაგან ველსა განეწყვნეს.

Verse: 9      ვითარცა იხილნა იგინი იოაბ, რამეთუ განწყობილ-განმზადებულ იყვნეს პირისპირ განსაწყობელსა მას წინა კერძო და უკუანა კერძო მისსა, წარაჩინა ყოველი იგი ერი ჭაბუკროვანი ძეთა მათ ისრაჱლისათაჲ და მოვიდა და განაწყო პირისპირ ასურთა მათ.

Verse: 10      Page of ms. O: 76ra  და სხუაჲ იგი ერი ყოველი მისცა აბესას, ძმასა მას თჳსსა, და მოიყვანნა იგინი და განაწყვნა პირისპირ ძეთა მათ ამონისთა.

Verse: 11      და ჰრქუა იოაბ აბესას, ძმასა მას თჳსსა: უკუეთუ გან-რაჲმე-ძლიერდეს ასური იგი და მომძლევდეს მე, შენ მომეძალე მე; უკუეთუ ძენი იგი ამონისნი მოგძლევდენ შენ, მაშინ მე მივიწიო ძალად შენდა!

Verse: 12      მჴნე იყავ, განძლიერდი, ჰბრძოდეთ ერსა ამას ჩუენ ზედა ქალაქთა მათთჳს ღმრთისა ჩუენისათა და უფალმან ღმერთმან ყავნ კეთილი ჩუენ ზედა წინაშე თუალთა მისთა!

Verse: 13      ვითარცა ესეოდენ სიტყუაჲ თქუა იოაბ, შეიკრიბა ზუფად ყოველი იგი ერი, დიდითა ძლიერებითა ღუაწლისაჲთა ზედამიუჴდა ასურთა მათ და მუნთქუესვე მეოტად წარქცეულნი ქალაქად შესთხინა.

Verse: 14      ვითარცა იხილნეს ძეთა მათ ამონისთა მეოტად წარქცეულნი ასურასტანელნი იგი, მეოტ იქმნნეს იგინიცა პირისაგან აბესაჲსა და შეცჳვეს ქალაქად; ვითარცა იხილეს იოაბ, რამეთუ მეოტად შესთხინა ქალაქად, გარემოიქცა და წარვიდა იგი იერუსალჱმად.

Verse: 15      ვითარცა იხილეს ძეთა მათ ამონისთა, ვითარმედ ასურნი იგი მეოტ იქმნნეს წინაშე ძეთა მათ ისრაჱლისათა, შეკრბეს ერთბამად.

Verse: 16      და მიავლინა ადრაზარ და გამოჴადა ასურასტანელი იგი, რომელ წიაღ მდი\ნარესა Page of ms. O: 76va  იყო ქალმას და მოვიდეს ხუჟიკნი იგი, ელამ და სუბა და საბეთ-ერისთავნი იგი ადრაზარისნი წინამძღუარ მათა.

Verse: 17      და ვითარცა აგრძნა ესე დავით, უბრძანა შეკრებად ყოვლისა მის ერისა ძეთა მათ ისრაჱლისათა და წიაღჴდეს იორდანისა მდინარესა, და მოვიდეს და მოიწინეს ლალმად და განეწყო ასური იგი წინაშე პირისპირ დავითისა და ბრძოლა-უყვეს მას.

Verse: 18      და მეოტ იქმნა ასურასტანელი იგი პირისაგან ისრაჱლისა და მოწყჳდა დავით ერისა მისგან ასურთაჲსა შჳდასი მჴედარი ერი სპარაზენი და ორმეოც ათასი მკჳრცხლი ფაროსანი და მოკლეს ერისთავი იგი მათი საბეთ.

Verse: 19      რაჟამს იხილეს ყოველთა მათ Page of ms. O: 76vb  მეფეთა, რომელნი ძალად მოსრულ იყვნეს ადრაზარისა, რამეთუ ძლევასა მიეცა წინაშე ძეთა მათ ისრაჱლისათა, აღთქუმაჲ აღითქუეს, ყუნი (!) დაისუეს, მონად დაემორჩილნეს ძეთა ისრაჱლისათა; და შეიშინეს ასურთა მათ და არღარა მოვიდეს ძალად ძეთა მათ ამონისთა.

Chapter: 11  
თავი XI

Verse: 1      და იყო მერმესა მას წელსა, ჟამსა მას გამოსლვასა მეფეთასა; წარავლინა დავით იოაბ და ყოველი იგი ერი ისრაჱლისაჲ და მოსრნა ყოველნი ძენი ამონისნი და გარემოადგა და შეიცვა ქალაქი იგი ჰრაბათისაჲ; და დავით დამკჳდრებულ იყო იერუსალჱმს.

Verse: 2      და დღესა ერთსა გამოსრულ იყო დავით მიმწუხრი მის დღისასა; Page of ms. O: 77ra  და გამოვიდა დავით სასუენებელით თჳსით და იქცეოდა ზედა ერდოსა მას ტაძრისა მის სამეუფოჲსასა; იხილა მან მიერ ერდოჲთ დედაკაცი ერთი, იბანებოდა რაჲ სამოთხესა შინა თჳსსა; და იყო დედაკაცი იგი ქმნულ-კეთილ ფრიად.

Verse: 3      და მიავლინა დავით, მოძიებად-სცა დედაკაცი იგი, და სახელი ერქუა მას ბერსაბჱ, ასული იყო ელიაჲსი, ცოლი ურიაჲსი ქეტელისაჲ.

Verse: 4      და მიავლინნა დავით მოციქულნი და მოიყვანა დედაკაცი იგი და შევიდა მისა, დაისუენა მის თანა და მუნთქუეს ოდენ განბანილ იყო არაწმიდებისაგან მისისა და წარვიდა სახიდ თჳსა

Verse: 5      მიდგომილი Page of ms. O: 77rb  მისგან. და მიავლინა დავითისა და ჰრქუა: უწყოდე, რამეთუ მიდგომილ ვარ შენგან!

Verse: 6      მას ჟამსა წარავლინა დავით იოაბისა და ჰრქუა მას: ადრე მომივლინე მე ურია ქეტელი! და იოაბ ადრე წარმოავლინა იგი.

Verse: 7      და მოვიდა ურია დავითისა. იწყო კითხვად დავით ურიაჲსა და ჰრქუა: ცოცხლებით არსა იოაბ? და მან ჰრქუა: ცოცხლებით! მერმე მიუგო და ჰრქუა: ცოცხლებით არსა ერი იგი? და მან ჰრქუა: ცოცხლებით არს!

Verse: 8      და ჰრქუა დავით ურიას: გუალე, მივედ სახიდ შენდა, დაიბანენ ფერჴნი შენნი და განისუენე! და გამოვიდა ურია პირისაგან მეფისაჲსა და მოვიდა მსახურთა მათ თანა მეფისათა

Verse: 9      და დაისუენა მათ თანა ბჭეთა მათ Page of ms. O: 77va  ზედა ტაძრისა მის მეფისათა, მონათა მათ თანა უფლისა თჳსისა. და სახიდ თჳსა არა მივიდა.

Verse: 10      და უთხრეს დავითს მეფესა, ვითარმედ: ურია არა მივიდა სახიდ თჳსა. მიუგო დავით ურიას და ჰრქუა: არა გზით მოსრულ იყავა შენ, რად არა შეხუედ სახიდ შენდა?

Verse: 11      მიუგო ურია დავითს და ჰრქუა: უკუეთუ კიდობანი იგი შჯულისა უფლისაჲ და ყოველი იგი ერი ისრაჱლისაჲ და იუდაჲსი დამკჳდრებულ არიან გარე კარვებითა და უფალი ჩემი იოაბ და ყოველი იგი ერი მისი ველსა გარე, მე ვითარით რაჲ შევიდე სახიდ ჩემდა ჭამად და სუმად ცოლისა ჩემისა თანა? მზესა შენსა ვფუცავ და სიყუარულსა Page of ms. O: 77vb  თავისა შენისასა, რამეთუ არა ვყო ეგე საქმჱ!

Verse: 12      და ჰრქუა დავით ურიას: დაადგერ შენ დღეს აქა და ხვალე წარგავლინო შენ! და დაადგრა ურია იერუსალჱმს მას დღესა და ხვალისაგან

Verse: 13      შეუწოდა დავით და პურის ირთო იგი, ჭამა და სუა წინაშე მეფისა, იხარებდა და დაითრო და ვითარცა დამწუხრდა, გამოვიდა და დაწვა იგი მჴუმელთა თანა ბჭეთასა, მსახურთა თანა უფლისა თჳსისათა.

Verse: 14      და ხვალისაგან, ვითარ ცისკარს ოდენ იყო, დაწერა დავით წიგნი და მიუძღუანა იოაბს ჴელითა ურიაჲსითა.

Verse: 15      და წიგნი მას ესრეთ მიწერა, ვითარმედ: მიჰმარჯუე ურია საბრძოლსა დიდსა და თქუენ ნუ მიეწევით და უტევეთ, რაჲთა მოკლან.

Verse: 16      და რაჟამს გარემოადგა იოაბ ქალაქსა მას, მიჰმარჯუა ადგილსა ერთსა, სადა-იგი მწარე ადგილი საბრძოლი იყო, რომელსა-იგი მჴნენი მბრძოლნი მის ქალაქისანი იყვნეს.

Verse: 17      და გამოუჴდეს კაცნი ძლიერნი მის ქალაქისანი და ჰბრძოდეს იოაბს. და დაეცნეს ერისა მისგანნი მრავალნი შერევასა მას სიტყჳთა დავითისითა და მოკლეს ურიაცა ქეტელი.

Verse: 18      და წარავლინნა იოაბ მოციქულნი დავითისსა.

Verse: 19      და ამცნო კაცსა ესრეთ, ვითარმედ: რაჟამს მიუთხრობდე მეფესა, თავ სიტყჳსა ესე ყავ სისასტიკე იგი ბრძოლისაჲ მის.

Verse: 20      და თუ განრისხნეს მოწყუედისათჳს ერისა და გრქუას, ვითარმედ: "რად მიეახლენით ზღუდესა? არა უწყოდეთ, რამეთუ ზეგარდმო უწესოჲ მოსრვაჲ შეემთხუევის ერსა?

Verse: 21      ვინ მოკლა აბიმელექ, ძე იერობოალისი? არა დედაკაცმან მან ერთმან გარდამოსტყორცა ნატეხი საფქველისაჲ და სცა და მოკლა თამიშს?" და იგი ამას რაჲ იტყოდეს, მიუგეთ, ვითარმედ: განძლიერდა ბრძოლაჲ ჩუენ ზედა და გუნდი გამოჴდა ქალაქით და ჩუენ მეოტად წარვიქციენით და შევსთხიენით ქალაქად\ Page of ms. O: 62v  და ზეით, ვითარცა თოვლსა, ისარსა ყრიდეს [ჩუენ] ზედა და მოსწყჳდეს მონანი შენნი ვითარ ათრვამეტ [კაც,] და მონაჲ შენი ურიაცა მოიკლა მათ თანა.

Verse: 22      და მოიწია მოციქული იოაბისი იერუსალჱმდ წინაშე მეფისა და მიუთხრა დავითს ყოველი იგი სიტყუაჲ ბრძოლისაჲ. და განრისხნა დავით გულისწყრომით იოაბის ზედა და ჰრქუა მოციქულსა მას ყოველი იგი სიტყუაჲ, რომელი ეთქუა პირველადვე ურიდად მახლობელად შეუჴედით ბრძოლად ზღუდესა მას მის ქალაქისასა? ანუ თქუენ არა უწყოდეთა, რამეთუ დიდიმცა ვნებაჲ გავნეს ზღუდით გარდამო მათ? ვინ მოკლა აბიმელიქ, ძე იორობოალისი, ძისა ნერისი? არა Page of ms. O: 79ra  დედაკაცმან ერთმან ნატეხი საფქვილისაჲ გარდამოსტყორცა ზღუდით გარდამო და მოკლა იგი მუნვე თამეშს? აწ რაჲსათჳს ეგოდენ შეეახლენთი ზღუდესა მის ქალაქისასა? ""

Verse: 23      მიუგო მოციქულმან მან და ჰრქუა დავითს: განძლიერდა, განბოროტნა ღუაწლი იგი ბრძოლისაჲ ჩუენ ზედა, რამეთუ კაცნი ძლიერნი გამოეტევნეს მიერ ქალაქით და გუნდი ერთი ძლიერად შეკრებული გამოგჳჴდა ჩუენ ველად და ჩუენ მიერ მეოტად წარქცეულნი შევსთხიენით ბჭეთა მათ ქალაქისათა.

Verse: 24      და დამძიმდეს ისარნი იგი ზღუდით გარდამო მო\ნათა Page of ms. O: 79rb  შენთა ზედა და მოწყდეს მონათა მათგანნი მეფისათა ვითარ ათრვამეტ ოდენ კაც, და მონაჲცა შენი, ურია ქეტელი, მოიკლა მათ თანა მასვე ადგილსა.

Verse: 25      მიუგო დავით მოციქულსა მას და ჰრქუა: ესრე არქუ იოაბს: ნუ მძიმე რაჲ გიჩნ თუალთა შენთა საქმჱ იგი, რომელი იქმნა, რამეთუ ყოველივე ღუაწლი ბრძოლისაჲ სადამე ეგრე არნ და სადამე ესრე; აწ შენ განამტკიცე ღუაწლი ეგე ბრძოლისაჲ ქალაქსა მაგას ზედა და დააქციე ეგე!

Verse: 26      ვითარცა ესმა ცოლსა მას ურიაჲსსა, ვითარმედ მოკუდა ურია, ქმარი იგი მისი ღუაწლსა შინა, ტყებაჲ დიდი ყო და ეგლოვდა ქმარსა მას თჳსსა.

Verse: 27      ვითარცა წარჴდის დღენი იგი გლოვისანი, მიავლინა დავით ბერსაბესა და მოიყვანა იგი სახიდ თჳსა და იყო იგი მისა ცოლად და უშვა მას ძე და არა სათნო უჩნდა უფალსა საქმჱ იგი დავითისი, რომელ ქმნა წინაშე მისა.

Chapter: 12  
თავი XII

Verse: 1      და მოავლინა უფალმან ნათან წინაწარმეტყუელი დავითისა. და მოვიდა ნათან დავითისა და ჰრქუა: საშჯელსა ერთსა გკითხავ შენ და მითხარ მე: კაც ორ იყვნეს ქალაქსა ერთსა, ერთი იგი მდიდარი იყო და ერთი იგი-გლახაკ.

Verse: 2      და მდიდრისაჲ იყო არვჱ და მროწეული ფრიად,

Verse: 3      ხოლო გლაკახისაჲ მის არვჱ არა იყო, გარნა ტარიგი ერთი მცირჱ, რომელი-იგი მოეგო და განეზარდა შვილთა თჳსთა თანა, რომელი ტაბლისა მისისაგან ჭამდა და სასუმლისა მისისაგან სუმიდა და უბეთა და მკერდსა მისსა ზედა განისუენებნ. და იყო იგი მისა, ვითარცა ასული თჳსი.

Verse: 4      და იყო, რაჟამს კაცი ერთი მოუჴდა მდიდარსა მას სტუმრად, შეიწყალა მან არვისა მისგან და მროწეულისა თჳსისაჲ მობმად და მომზადებად მის მოგზაურისა პურად, არამედ მოუღო ტარიგი იგი კაცისაჲ მის გლახაკისაჲ, დაკლა და მოუმზადა სტუმარსა მას თჳსსა.

Verse: 5      ვითარცა ესმა სიტყუაჲ ესე დავითს, განრისხნა ფრიად და ჰრქუა ნათანს: "ცხოველ არს უფალი, სიკუდილისა თანამდებ არს კაცი იგი, რომელმან-იგი Page of ms. O: 80ra  ესევითარი ქმნა.

Verse: 6      და ტარიგი ოთხად წილად აღზღვევად, რომელმან ეგე საქმჱ ქმნა და არა შეიწყალა იგი."

Verse: 7      მიუგო ნათან დავითს და ჰრქუა: შენ თავადი ხარ, რომელმან ჰყავ ეგე! აწ ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ: მე გცხე შენ მეფედ ისრაჱლისა და გიჴსენ ჴელთაგან საულისთა.

Verse: 8      და მიგეც შენ ყოველივე იგი მონაგები უფლისა შენისაჲ და მიგცენ ცოლნი მისნი უბეთა შენთა და მიგეც ყოველი იგი სახლი ისრაჱლისაჲ და იუდაჲსი ჴელთა შენთა და კნინღა თუ გიჩნდა იგი, შე-ვეღამცა-გძინე შენ!

Verse: 9      აწ რად შეურაცხ-ჰყავ შენ და განჰრყუენ ბრძანებაჲ უფლისა შენისაჲ და ჰქმენ საქმჱ ესე ბოროტი წინაშე მისა: ურია ქეტელი მოჰკალ მახჳლითა და ცოლი მისი მოიყვანე ცოლად Page of ms. O: 80rb  შენდა და იგი მოჰკალ მახჳლითა ძეთა მათ ამონისთაჲთა?

Verse: 10      აწ ნუ განეშორებინ მახჳლი სახლსა შენსა უკუნისამდე ჟამთა, რამეთუ შეურაცხ-მყავ მე და მიიყვანე ცოლი ურიაჲსი ქეტელისაჲ ცოლად შენდა.

Verse: 11      აწ ამას იტყჳს უფალი: აჰა ესერა, მე აღვადგინო ძჳრი შენ ზედა შინაგან სახლით შენით გამო და მიგიხუნე ცოლნი შენი და მივსცნე წინაშე თუალთა შენთა სხუასა და შევიდეს იგი, დაისუენოს ცოლთა შენთა თანა ცხადად წინაშე მზესა,

Verse: 12      შენ, ვინ უწყის, ესრე ჰგონებდ, ვითარმედ ფარულად Page of ms. O: 80va  ნუ ჰყავ, ხოლო განცხადებულად ვყო წინაშე ყოველთა მათ ძეთა ისრაჱლისათა და წინაშე მზისა მაგის.

Verse: 13      მიუგო დავით ნათანს წინაწარმეტყველსა და ჰრქუა: ვცოდე წინაშე უფლისა. მიუგო ნათან დავითს და ჰრქუა: და უფალმანცა მოგიტევნა ცოდვანი შენნი,რაჲთა არა მოჰკუდე!

Verse: 14      ხოლო რამეთუ განრისხებით განარისხე უფალი ღმერთი შენი და განაღჳძენ მტერნი შენნი შენ ზედა სიტყჳთა ამით, აწ შვილი იგი, რომელ შობად არს მისგან, იგი სიკუდილით მოკუედინ!

Verse: 15      და ვითარცა წარასრულნა ნათან სიტყუანი ესე, წარვიდა იგი სახიდ თჳსა და დასცა უფალმან სენითა ყრმაჲ იგი, რომელ უშვა ცოლმან ურიაჲსმან დავითს.

Verse: 16      და იდვა იგი მოჭირნე და ილოცვიდა დავით ღმრთი\სა Page of ms. O: 80vb  მიმართ ყრმისა მისთჳს და იმარხვიდა მარხვასა და შესრულიყო იგი და იდვა ქუეყანასა ზედა შემოსილი ძაძითა

Verse: 17      და შეკრბეს მისა მოხუცებულნი ერისა მისისანი და იძულებდეს მას აღდგინებად ქუეყანისა მისგან, ხოლო იგი არა ერჩდა აღდგომად და რაჲთურთით არცაღა პურად დაჯდა მათ თანა.

Verse: 18      და იყო, მეშჳდისა დღისა შემდგომად მოკუდა ყრმაჲ იგი. და ეშინოდა მონათა მათ დავითისთა თხრობად მისა, ვითარმედ მოკუდა ყრმაჲ იგი და ზრახვიდეს ურთიერთას, ვითარმედ: ვიდრე ცოცხალღა იყო ყრმაჲ იგი, აღვადგინებდით მას ქუეყანისა მისგან, არა გუერჩდა და არცა ის\მინა Page of ms. O: 81ra  ჴმაჲ ჩუენი, აწ ვითარ ვიკადროთ თხრობად მისა სიკუდილი ყრმისაჲ მის? არა თუ ბოროტი რაჲმე მოჰჴადოს თავსა თჳსსა?

Verse: 19      იხილა რაჲ დავით, რამეთუ ჩურჩუნიდეს რასმე ურთიერთას მონანი იგი დავითისნი, გულისხმა-ყო დავით, ვითარმედ მოკუდა ყრმაჲ იგი. და ჰრქუა დავით მონათა მათ თჳსთა: მოკუდაა ყრმაჲ იგი? მათ მიუგეს და ჰრქუეს: მოკუდა!

Verse: 20      და აღდგა დავით ქუეყანისა მისგან, იბანა და იცხო, შევიდა და შეიმკო ტაძარსა მას ღმრთისასა, და თავყუანის-სცა უფალსა, და შევიდა სახიდ თჳსა, და დაჯდა პურის ჭამად, და სუა და იხარებდა.

Verse: 21      და ჰრქუეს მას მონათა მათ თჳსთა: Page of ms. O: 81rb  რაჲ არს ესე საქმჱ, რომელ ესე შენ ჰყავ? რამეთუ ვიდრე სნეულ-ღა იყო ყრმაჲ იგი, იმარხევდ, იღჳძებდ და სტიროდე, და ვითარცა მოკუდა ყრმაჲ იგი, აღსდეგ, განსცხერ განჰმხიარულდი შჭამე და ჰსუ!

Verse: 22      მიუგო დავით და ჰრქუა: ვცოდე, ვიდრე ცოცხალ-ღა იყო ყრმაჲ იგი, ვწუხდ და ვტიროდე-მეთქი, გინც ხოლო წყალობა ყოს უფალმან და ცხონდეს ყრმაჲ იგი;

Verse: 23      სადა მოკუდა, რაჲსა ვწუხ, აქავე ნუ შემძლებელ ვარა მოქცევად მისა? მე მისლვად ვარ მისა, არა თუ იგი ჩემდა მოქცევად არს.

Verse: 24      და მოუწოდა დავით ბერსაბეს ცოლსა თჳსსა და ნუგეშინის-სცა მას და შევიდა მისა და მიუდგა და უშვა ძჱ და უწოდა მას სახელი სოლომონ, და უფალმან შეიყუარა იგი.

Verse: 25      და მიავლინა ნათან წინაწარმეტყუელი და უწოდა მას სახელი იედია, სიტყჳთა უფლისაჲთა.

Verse: 26      ამისა შემდგომად ჰბრძოდა იოაბ ჰრაბათს, ძეთა მათ ამონისთა, და სძლო და დაიპყრა ქალაქი იგი მეფისაჲ მის მათისაჲ.

Verse: 27      და წარავლინა იოაბ მოციქული დავითისა და ჰრქუა: მოვსარ, მოვწყვდე ყოველი კაცი მბრძოლი ქალაქისა მის ჰრაბათისაჲ და დავიპყარ წყლით კერძოჲ იგი!

Verse: 28      აწ შეიკრიბე ნეშტი იგი ერისაჲ მაგის და მოიწიე ესრეთ ქალაქსა ამას და დაიპყარ ესე, რაჲთა არა სახელი ჩემი იყოს დაპყრობისაჲ მის, არამედ შენი. Page of ms. O: 81vb 

Verse: 29      წარმოვიდა და მოუჴდა ქალაქსა მას ჰრაბათელთასა, ჰბრძოდა და დაიპყრა იგი.

Verse: 30      და თჳთ მოჰჴადა მეფესა მას მათსა გჳრგჳნი თავსა მისსა და იყო სასწორი მისი ქანქარი ერთი ოქროჲ და ანთრაკი პატიოსანი და დაიდგა იგი თავსა თჳსსა და ნატყუენავი იგი ქალაქისაჲ მის გამოიღო დიდად ფრიად.

Verse: 31      და ნეშტი იგი ერისაჲ მის გამოიყვანა ქალაქისა მისგან და განხერხნა იგინი ხერხითა და მოწყჳდნა ტაპარაკითა და ვაზრითა რკინისაჲთა და მოიყვანნა იგინი მადიბადს, რომელ არს ალიზის მოქმედთაჲ, და ესრე Page of ms. O: 82ra  შექმნა ყოველი იგი ქალაქი ძეთა მათ ამონისთაჲ. და მოიქცა დავით ერითურთ იერუსალჱმს.

Chapter: 13  
თავი XIII

Verse: 1      და იყო, ამის ყოვლისა შემდგომად ესუა აბესალომს, დაჲ ერთ, ძესა მას დავითისსა, ქმნულკეთილ შუენიერებით ფრიად და სახელი ერქუა მას თამარ და შეიყუარა იგი ამნონ, ძემან დავითისმან.

Verse: 2      და იჭირვოდა მისთჳს, დაცემულ იყო და იდვა სნეული მოჭირნჱ თამარისთჳს, დისა მის მისისა, და ღონეს ვერას ჰპოვებდა, ვითარმცა უყო რაჲ მას.

Verse: 3      და იყო ამნონისი მოყუას ერთ და სახელი ერქუა იონათან, ძჱ იყო იგი სამაჲსი, ძმისა მის დავითისისაჲ. იო\ნათან Page of ms. O: 82rb  იყო კაცი ბრძენი.

Verse: 4      სიტყუად იწყო ამნონისა და ჰრქუა: რად ეგრე, რაჲსათჳს განიკაფები დღითი დღედ, ძეო მეფისაო, და არა მითხრობ ჩუენ? მიუგო ამნონ და ჰრქუა მას: თამარ: დაჲ იგი აბესალომისი ძმისა ჩემისაჲ, მიყუარს მე!

Verse: 5      და ჰრქუა მას იონათან: მიწევ შენ ცხედარსა და მიზეზ-იდგ სნეულებაჲ. და რაჟამს მამაჲ შენი მოვიდეს ხილვად შენდა, მოითხოვე იგი მისგან, ესრე არქუ მას: მოავლინე თამარ, დაჲ იგი ჩემი, და ზედამადგეს და მახურეტდეს მე და იქმოდის ჩემ წინაშე სახურეტელსა, რაჲთა ვხედვიდე და ვჭამო მე მისგან.

Verse: 6      და მიწვა ამნონ ცხედართა თჳსთა Page of ms. O: 82va  და მიზეზ-იდგა სნეულებაჲ. და ვითარცა შევიდა მეფჱ ხილვად მისა, ჰრქუა ამნონ მეფესა: უბრძანე თამარს, დასა ჩემსა, რაჲთა შემოვიდეს ჩემდა და მიქმოდის მე ჭამადსა და ვჭამო ჴელთაგან მისთა!

Verse: 7      და მიავლინა ადრეადრე დავით მეფემან სახიდ თამარისა და ჰრქუა მას: მივედ შენ ამნონისა, ძმისა შენისა, და უქმოდე მას ჭამადსა!

Verse: 8      და მივიდა თამარ სახიდ ამნონისა, ძმისა თჳსისა, და იგი მივრდომილ იდვა ცხედართა თჳსთა ზედა. და მოიღო თამარ სამინდოჲ და შესუარა იგი ერბოჲთა და მოიღო ტაბაკი და შექმნა იგი წინაშე მისი ლელანგოდ.

Verse: 9      და აღმოაგო იგი გუ\არდაკთა Page of ms. O: 82vb  და მიუპყრა მას, და მას არა უნდა ჭამის; და ამნონ თქუა: გარდაადგინეთ ყოველი კაცი! და ვითარცა გარდამოადგინეს კაცები იგი,

Verse: 10      მაშინ ჰრქუა ამნონ თამარს: შემომართუ მე ჭამადი ეგე სასუენებელად და ვჭამო ეგე მუნ ჴელთაგან შენთა; და აღიღო თამარ ჭამადი იგი, რომელ უქმნა ძმასა თჳსსა, ამნონს, და შეართუა სასუენებელად.

Verse: 11      და მიუპყრა, და შეიპყრა იგი ამნონ, ძმამან მისმან, და აიძულებდა მას დაწანებად.

Verse: 12      ჰრქუა მას, დამან მისმან, თამარ: ნუ ჯერ-გიჩნ ეგე, უფალო, ნუ იყოფინ ეგე გინებაჲ, რამეთუ არასადა ყოფილ არს ეგე ისრაჱლსა შორის, Page of ms. O: 83ra  ნუ იქმ ბილწებასა მაგას საქიქელებისასა!

Verse: 13      რამეთუ რაჲ ადგილი იყოს, რომელსა არა მიიწიოს სირცხჳლი ეგე ყუედრებისა ჩემისაჲ და შენცა ეგრევე გამოშჩნდე ისრაჱლსა შორის, ვითარცა ერთი უგუნურთაგანი! და აწცა ეგრეთ თუ რაჲმე გნებავს, მომითხოვე შენ უფლისა ჩემისა მეფისაგან და უწყი, რამეთუ არაჲ უნებელი გიყოს შენ!

Verse: 14      და არა უნდა ამნონს სმენად ჴმისა მისისაჲ, და შეიპყრა და დაამდაბლა იგი, და აგინა იგი.

Verse: 15      და მოიძულა იგი ამნონ სიძულილითა დიდითა ფრიად; რამეთუ უფროჲს იყო სიძულვილი იგი სიყუარულისა მის მისისა;\ Page of ms. O: 83rb  იწყო სიტყუად მისა ამნონ და ჰრქუა: აღდეგ და განჴედ ამიერ!

Verse: 16      ნუ ეგრე ჰზამ, ძმაო, რამეთუ უდიდეს არს ურჩულოებაჲ ეგე უკუანაჲსკნელი უფროჲს პირველისა მის საქმისა, რომელ ჰყავ ჩემთჳს, ვითარმცა განმაძე მე დღეს შენგან! და არა უნდა ამნონს სმენად ჴმისა მისისაჲ.

Verse: 17      და მაშინღა მოუწოდა ამნონ ეზოჲსმოძღუარსა თჳსსა და ჰრქუა: განავლინე ეგე ჩემგან და დაუჴაშ მაგას კარი ეგე წინაშე მაგისსა!

Verse: 18      და თამარს ესხა სამოსელი ვარსკულავედი, რამეთუ ეგევითარითა მოსილ არიედ ასულნი შარავანდედთანი ქალწულებასა შინა თჳსსა; და გამოაძეს იგი მსახურთა მათ ამნონისთა Page of ms. O: 83va  და დაუჴშეს მას კარი იგი.

Verse: 19      და მოიღო თამარ ნაცარი და გარდაისახა თავსა თჳსსა და სამოსელი იგი ვარსკულავედი დაიპო, ჴელნი თავსა დაიხსნა, ჴმობდა დიდითა ჴმითა ღაღადებისაჲთა, ვიდოდა და ტიროდა.

Verse: 20      მოეგებვოდა მას აბესალომ ძმაჲ იგი მისი და ჰრქუა მას: რაჲ ჰყავ, რაჲსა ჰსტირ? ნუმცა ამნონ, ძმამან ჩემმან, უნებელი რაჲმე გიყო შენ? და აწ დადუმენ შენ, რამეთუ ძმაჲ შენი იყო და მებრვე ნურას შეიღებ გულად სიტყუასა მაგას! და ეგრეთ ჯდა თამარ ქურივობით და მწუხარედ სახლსა მას ძმისა თჳსისა აბესალომისსა.

Verse: 21      რაჟამს უკუე ესმა მეფე\სა Page of ms. O: 83vb  დავითს ყოველი ესე სიტყუაჲ, დაწუხნა იგი ფრიად. ხოლო არა უნდა შეწუხების სულისა ამნონის, ძისა თჳსისა, რამეთუ პირმშოჲ მისი იყო და უყუარდა იგი ფრიად.

Verse: 22      მიერ ჟამითგან მოიძულა აბესალომმან ამნონი, ძმაჲ იგი თჳსი, უკეთურებისა მისთჳს გინებისა დისა მისისაჲსა; და არა მიუგის მას სიტყუაჲ აბესალომ რაჲთურთით არცა ბოროტი, არცა კეთილი.

Verse: 23      და იყო შემდგომად ორისა წლისა ჟამთა, რისუვაჲ იყო აბესალომისი, ბასელასურს, რომელ არს მახლობელად გოფერსა. და მიიწანნა მან ყოველნი იგი ძენი მეფისანი.

Verse: 24      და მოვიდა აბესალომ მე\ფისა Page of ms. O: 84ra  და ჰრქუა მას: აჰა ესერა, რისუვაჲ არს მონისა შენისაჲ, აწ მოვედინ მეფჱ ვანსა მონისა თჳსისასა.

Verse: 25      და ჰრქუა მას მეფემან: მაცადე, შვილო, ნუ უკუე მოვიდეთ და და-რაჲმე-გიმძიმდეთ შენ! და აიძულებდა მას აბესალომ, ხოლო მეფემან არა ჯერ-იჩინა მისლვად, არამედ აკურთხა და განუტევა.

Verse: 26      მერმე ჰრქუა აბესალომ: ჰაბა, მოავლინე ამნონ, ძმაჲ ჩემი, ჩემ თანა! ჰრქუა მას მეფემან: რაჲსა გიჴმს, რაჲსა მოვიდეს შენ თანა? გუალე, ვიდოდე საქმესა შენსა!

Verse: 27      და იძულა მას აბესალომ და მიავლინა მან ამნონ და ყოველნი Page of ms. O: 84rb  ძენი მისნი მის თანა. და ყო აბესალომ შუება დიდ მსგავსად ტაძრობისა მის სამეუფოჲსა.

Verse: 28      და ამცნო აბესალომ მონათა თჳსთა და ჰრქუა: იგულეთ, რაჟამს კეთილად შეიღჳნოს გული ამნონისი ყშირიად, და გრქუა თქუენ, ვითარმედ: მალე ყავთ. მუნთქუესვე ეცით და მოკალთ იგი! ნუ რას ჰრიდებთ, რამეთუ მე გიბრძანებ თქუენ, განძლიერდით და იყვნენით ვითარცა კაცნი მჴნენი მბრძოლნი!

Verse: 29      და ყვეს მონათა მათ აბესალომისთა ამნონისთჳს მსგავსად ბრძანებისა მის უფლისა მათისაჲსა და აღესხნეს ყოველნი ძენი მეფისანი, აღექუნეს საჴედარსა თჳსსა და ივლტოდეს და მოვიდეს თითოვეულად Page of ms. O: 84va  გზასა თჳსსა.

Verse: 30      ვიდრე იგინი მგზავრ მეოტად მოვიდოდეს, ღაღადისი მოიწია მეფისა და ჰრქუა, ვითარმედ: მოწყჳდნა აბესალომ ყოველნი იგი ძენი მეფისანი და არა განერა მათგანი არცა ერთი.

Verse: 31      აღდგა ადრე-ადრე დავით და დაიპო სამოსელი თჳსი და დაჯდა ქუეყანასა ზედა და ყოველნი იგი მონანი მისნი, რომელნი დგეს გარემოჲს მისა, დაიპეს სამოსელი მათი.

Verse: 32      იწყო სიტყუად იონათან, ძემან სამაჲსმან, ძმისა დავითისმან, და თქუა: ნუ ეგრე გულსა მოუვალნ უფალსა ჩემსა მეფესა, ვითარმედ: მოწყდეს ყოველნი იგი ძენი მეფისანი, არამედ ამნონ ხოლო მოიკლა, რამეთუ ვატი გულსა ედვა აბესალომს ამნონისთჳს მიერ დღით\გან, Page of ms. O: 84vb  ვინაჲთგან აგინა დაჲ იგი მისი თამარ.

Verse: 33      აწ ნუ გულსა მოგივალნ მეფჱ, ვითარმედ ყოველნი იგი ყრმანი შენნი მომწყდარ არიან, არამედ ამნონ ხოლო მოუკლავს.

Verse: 34      და ივლტოდა აბესალომი და, აღდგა ებგური იგი მსტოვრად და ვითარცა ახილნა თუალნი თჳსნი და იხილა გუნდი ერთი დიდი მომავალი გზასა მას სორემით მთით კერძო დამომართსა მას; და შემოვიდა ებგური იგი და უთხრა მეფესა და ჰრქუა: ხილვით ვიხილე გზასა მას სორემისასა მთით კერძო, რამეთუ გუნდი ერთი შთამოვიდოდა.

Verse: 35      და ჰრქუა იონათან მეფესა: აჰა ესერა, ძენი იგი მე\ფისანი Page of ms. O: 85ra  მოვლენან მსგავსად სიტყჳსა მის მონისა შენისაჲსა, ვითარცა-იგი გარქუ შენ.

Verse: 36      და ვიდრე იგი ამას იტყოდა ოდენ, მეყსეულად მოიწინეს ძენი იგი მეფისანი ჴმითა ღაღადებისაჲთა, გოდებდეს და ტიროდეს და შევიდეს წინაშე მეფისა. და თავადიცა იგი მეფჱ ტიროდა და ატირებდა ყოველსა მას ერსა ტირილითა დიდითა ფრიად.

Verse: 37      და აბესალომ მეოტ იქმნა პირისაგან მეფისაჲსა და მიუჴდა თოლმის, ძესა ამიუდისა, მეფესა გეზირისასა, ქუეყანად ქალმაჲსა; და ეგლოვდა მეფჱ იგი ძესა მას თჳსსა ყოველთა დღეთა.

Verse: 38      და აბე\სალომ Page of ms. O: 85rb  მიივლტოდა და მივიდა გესირდ და იყო მუნ სამ წელ ოდენ.

Verse: 39      და დასცხრა გული მეფისა დავითისი ზედამისლვისა მისგან აბესალომისა, რამეთუ ნუგეშინის-იცა თავსა თჳსსა ამნონისთჳს, ძისა თჳსისა მომკუდარისა.

Chapter: 14  
თავი XIV

Verse: 1      გულისხმა-ყო იოაბ, ძემან შაროელისმან, რამეთუ მოლბა გული მისი აბესალომისთჳს.

Verse: 2      და მიავლინა თეკუედ და მოიყვანა მიერ დედაკაცი ერთი ბრძენი და ჰრქუა: მგლოვარედ იპყარ თავი შენი და შეისხ სამოსელი საგლოველი, ნუ განჰმხიარულდები, ნუ იცხებ საცხებელსა, არამედ იქმენ შენ ვითარცა დედაკაცი ერთი მრავლით ჟამით მგლოვარე მკუდარსა ზედა.

Verse: 3      Page of ms. O: 85va  და შემოვედ შენ წინაშე მეფისა და იტყოდე შენ მსგავსად სიტყჳსა ამის და გულისხმა-უყვნა იოაბ სიტყუანი იგი, რომელ თქუმად იყვნეს პირით მისით.

Verse: 4      და მოვიდა დედაკაცი იგი თეკუელი წინაშე მეფისა და დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და თავყუანის-სცა ქუეყანასა ზედა, ევედრებოდა მას და ეტყოდა: განმარინე მეფე, განმარინე მე!

Verse: 5      ჰრქუა მას მეფემან: რაჲ არს, რაჲ ჰყავ? იწყო სიტყუად დედაკაცმან მან და ჰრქუა: ნანდჳლვე ქურივი იგი დედაკაცი მე ვარ, რამეთუ მოკუდა ქმარი ჩემი.

Verse: 6      და დაჰშთეს მჴევალსა ამას შენსა ორ ძჱ და იბრძოდეს ურთიერთას ველსა ერთსა Page of ms. O: 85vb  უდაბნოსა, ვითარ არავინ იყო ვინმცა განაშუელნა, სცა ერთმან მან ძმამან ძმასა მას თჳსსა და მოკლა.

Verse: 7      აწ აღდგომილ არს ყოველი თესლ-ტომი მისი ერთბამად ჩემ ზედა და მეტყჳან მე: მომეც ჩუენ ძმაჲ იგი მისი და მოვკლათ მოკლვისა მის წილ ძმისა მისისა; აწ მოსპოლვაჲ ეგულების და დაშრეტაჲ ნაბერწყალისა მის დაშთომილისაჲ, რაჲთამცა არა დაშთა საჴსენებელი მკჳდრობისაჲ ქმრისა მის ჩემისაჲ ქუეყანასა ზედა.

Verse: 8      მიუგო მეფემან დედაკაცსა მას და ჰრქუა: წარვედ სახიდ შენდა მშჳდობით და მე ვბრძანო შენთჳს!

Verse: 9      და ჰრქუა დედაკაცმან მან Page of ms. O: 86ra  თეკუელმან მეფესა: უფალო ჩემო მეფჱ, ჩემ ზედა იყავნ ცოდვაჲ იგი და სახლსა ზედა მამისა ჩემისასა და მეფჱ და საყდარი მისი უბრალო იყვნედ!

Verse: 10      მიუგო მეფემან და ჰრქუა: რომელი იგი გეტყოდა შენ სიტყუასა მაგას, მოიყვანე იგი ჩემ წინაშე და არღარა შესძინოს შეხებად შენდა.

Verse: 11      მიუგო დედაკაცმან და ჰრქუა: მოიყსენე, მეფე, უფალი ღმერთი შენი, ნუ უკუე განმრავლებით განმრავლდენ მახლობელნი იგი შურისმეძიებელად სისხლისა მის და შენ მოსპო ძე იგი ჩემი! მიუგო მეფემან და ჰრქუა: ცხოველ არს უფალი ჩემი და-ღა-თუ-ვა\რდეს Page of ms. O: 86rb  თმაჲ ერთი თავისაგან ძისა შენისაჲსა!

Verse: 12      მიუგო დედაკაცმან მან თეკუელმან და ჰრქუა: ბრძანე, რაჲთა თქუას მჴევალმან შენმან სიტყუაჲ ერთი წინაშე მეფისა უფლისა ჩემისა! და ჰრქუა მეფემან: იტყოდი!

Verse: 13      მიუგო დედაკაცმან მან და ჰრქუა: რაჲმე უკუე იზრახა ზრახვაჲ ესევითარი ერსა მას ზედა უფლისასა და თანაწარჰჴდა სიტყუაჲ ესე მეფესა დამტკიცებად შენდა მეფისა, რაჲთა არღარა მოიქცეს განშორებული იგი შენგან?

Verse: 14      რამეთუ მოკუდა ძე იგი შენი და ვითარცა წყალი რაჲ დაითხიოს ქუეყანასა და ვერღარა შეიკრიბის და არღარა არნ სასო, ვითარმცა მიიქცა მუნვე თავად მისა სული მისი; \და Page of ms. O: 86va  იზრახა მეფემან აწ განშორებად მისგან განშორებულისაჲ მის.

Verse: 15      და აწ რომლისათჳს ესე მოსრულ ვარ სიტყუად მეფისა სიტყჳსა ამის, მიხილენ მე ერმან ამან და მარქუნ მჴევალსა შენსა, ვითარმედ: იტყოდენ მჴევალი შენი წინაშე უფლისა ჩემისა მეფისა, რაჲთა ყოს მეფემან სიტყუაჲ მჴევლისა თჳსისაჲ.

Verse: 16      რაჲთა ისმინოს მეფემან და იჴსნეს მჴევალი თჳსი ჴელთაგან მათ კაცთაჲსა, რომელნი ეძიებენ მოსპოლვად თავისა ჩემისა ერთბამად სამკჳდრებელისა მისგან უფლისაჲსა.

Verse: 17      და თქუა მჴევალმან შენმან, ვითარმედ: იყავნ სიტყუაჲ უფლისა შენისა Page of ms. O: 86vb  მეფისაჲ, ვითარცა შესაწირავი მსხუერპლთაჲ, რამეთუ ვითარცა ანგელოზი უფლისაჲ, ეგრეცა-უფალი ჩემი მეფჱ სმენად კეთილისა და ბოროტისა! და იყავნ უფალი ღმერთი შენი შენ თანა!

Verse: 18      მიუგო მეფემან დედაკაცსა მას და ჰრქუა: ნუ დამიმალავ მე ერთსაცა სიტყუასა, რომელსა გკითხვიდე შენ! და ჰრქუა დედაკაცმან: იტყოდენ, უფალი ჩემი მეფჱ!

Verse: 19      ჰრქუა მას მეფემან: ნუმცა იოაბისი სიტყუაჲ რაჲ არს შენ თანა, ნუ ჴელცემულ რაჲ არს შენდა ყოველთა მიმართ სიტყუათა მათ, რომელთა იტყოდე შენ? მიუგო დედაკაცმან მან და ჰრქუა: ცხოველ არს სული შენი, უფალო ჩემო მეფე, მარჯულ\ღა Page of ms. O: 87ra  თუ არს ანუ თუ მარცხლ ყოველთა მიმართ სიტყუათა, რომელთა ვიტყოდე, უფალო ჩემო მეფე, რამეთუ მონამან შენმან იოაბ მასწავა მე და მან შემასხნა მე სიტყუანი ესე პირსა ჩემსა შემრგუალებად სიტყუათა ამათ წინაშე შენსა!

Verse: 20      ხოლო შენ, უფალი ჩემი მეფჱ, თჳთ მეცნიერ ხარ და ბრძენ მსგავსად მეცნიერებისა მის ანგელოზთა მათ ღმრთისათაჲსა უწყებად ყოველსავე, რომელ რაჲ არს ქუეყანასა ზედა.

Verse: 21      იწყო სიტყუად მეფემან მან იოაბისა და ჰრქუა: ეგერა, ნება-გიყავ შენ სიტყუაჲ ესე, რომელ მარქუ მე; მივედ, მოაქციე ყრ\მაჲ Page of ms. O: 87rb  იგი აბესალომ!

Verse: 22      და დავარდა იოაბ პირსა ზედა თჳსსა ქუეყანასა ზედა და თავყუანის-სცა მას და აკურთხა მეფჱ იგი და ჰრქუა იოაბ: დღეს უწყი მონამან ამან შენმან, რამეთუ მიპოვნიეს მადლი წინაშე თუალთა შენთა, რამეთუ ყო მეფემან სიტყუაჲ მონისა თჳსისაჲ.

Verse: 23      და აღდგა იოაბ და წარვიდა გესირდ და მოიყვანა აბესალომ იერუსალჱმდ.

Verse: 24      და ჰრქუა მეფემან: მივედინ და იყავნ სახლსა თჳსსა და პირსა ჩემსა ნუ იხილავნ! და მიიქცა სახედ თჳსა და არა იხილა პირი მეფისაჲ.

Verse: 25      და მსგავს აბესალომისა არა იყო კაც ქმნულკეთილობით ისრაჱლსა შორის ქებულ, ბრჭალითგან ფერჴისაჲთ ვიდრე თავადმდე მისა არა იყო მის თანა ბიწ რაჲთურთით.

Verse: 26      და შეხებასა თავისა მისისასა, რამეთუ დასაბამსა წელიწადისასა მი-მუნ-ჟამადმდე არა შეიხის თმაჲ თჳსი, რამეთუ დაუმძიმდის თმაჲ თჳსი, და რაჟამს შეიხის თმაჲ თავისა თჳსისაჲ, არნ იგი ასის სიკლის სასწორითა მით სამეუფოჲთა.

Verse: 27      და ესხნეს აბესალომს სამ ძე და ერთ ასულ და სახელი ასულისაჲ მის მაქა, და იყო იგი ქმნულკეთილ ფრიად, და ირთო იგი რობოამ, ძემან სოლომონისმან, ცოლად და უშვა მან აბია.

Verse: 28      და ჯდა აბესალომ იერუსალჱმს ორ წელ ოდენ და პირი მეფისაჲ არა იხილა.

Verse: 29      Page of ms. O: 87vb  მოუწოდა აბესალომ იოაბს თჳს თანა, რაჲთამცა შეავლინა იგი მეფისა, და იოაბ არა ინება მისლვად მისა; მერმე მიავლინა მეორედ და მან არა ინება მოსლვად მისა.

Verse: 30      მაშინ ჰრქუა აბესალომ მონათა მათ თჳსთა: გუალეთღა, იხილეთ: არა ნაწილი იგი იოაბისი მახლობელად აგარაკსა ჩუენსა არსა? და არს მუნ სკორვილი ქრთილად თესული მსთოდ. მივედითღა და იხილეთ და მოწუენით იგი! და წარვიდეს მონანი იგი აბესალომისნი და მოწუეს ნაწილი იგი იოაბისი. და მოვიდეს მონანი იგი იოაბისნი კუართდაპებულნი Page of ms. O: 88ra  და ჰრქუეს მათ: მოწუეს მონათა მათ აბესალომისთა ნაწილი იგი ყანობირისა ჩუენისაჲ.

Verse: 31      და აღდგა იოაბ ადრე-ადრე და მივიდა აბესალომისა და ჰრქუა: რაჲსათჳს მომიწუეს მონათა შენთა ნაწილი აგარაკისა მის ჩემისაჲ ცეცხლითა?

Verse: 32      და ჰრქუა აბესალომ იოაბს: მივავლინე შენდა ერთგზის და ვთქუ: მოვედ ჩემდა. და შეგავლინო შენ მეფისა, რაჲთამცა არქუ მას, ვითარმედ: რაჲსათჳს წარმოვედ გესერით და მოსრულ ვარ და ვზი აქა? უმჯობეს იყო ჩემდა მუნ ყოფაჲ, ვიდრე მოსლვასა და ჯდომასა აქა და არა ვიხი\ლავ Page of ms. O: 88rb  მე პირსა მეფისასა. არს თუ რაჲმე ჩემთანა უკეთურება, მომაკუდინე მე სიკუდილით!

Verse: 33      და მივიდა იოაბ მეფისა და უთხრა მას ყოველი იგი სიტყუაჲ. და უბრძანა მეფემან მოყვანებად აბესალომისა. და შევიდა იგი წინაშე მეფისა და თავყუანის-სცა პირსა ზედა თჳსსა; და მიუწოდა მეფემან აბესალომს, შეიტკბო და პირსა აკოცა.

Chapter: 15  
თავი XV

Verse: 1      და იყო, შემდგომად ამისა იწყო აბესალომ მოგებად თავისა თჳსისა ეტლთა და საჴედართა და ერგასისი კაცი წინამცორვალად ეტლთა მისთა და ჰუნეთა.

Verse: 2      და აღიმსთჳს აბესალომ განთიად და მოვიდის და დადგის გზასა ზედა ბჭეთა მათ წინაშე და ყოველი კაცი, რომელსა საშჯელი Page of ms. O: 88va  რაჲ უცნ მოყუსისა თანა და მოვალნ მეფისა საშჯელად, მიუწესნ მისა აბესალომ და ჰკითხავნ მას: "ვინაჲ ხუალ შენ ანუ რომლისა ქალაქისაჲ ხარ?" და უთხრის კაცმან მან, რომლისა თესლისაგანი არს: "ნათესავთაგან ისრაჱლისათაჲ მიერ ვარ მონაჲ შენი",

Verse: 3      მიუგის აბესალომ და ჰრქჳს მას: ეგერა სიტყუანი, შენნი კეთილ არიან და მარჯუჱ, რომელიმცა ჯერ-გიჩნდა შენ მეფისა წინაშე, იგი არავინ გესუას.

Verse: 4      და მერმე ესრეთ თქჳს აბესალომ: ვინმცა დამადგინა მე მთავრად და მსაჯულად ისრაჱლს (სიც) ზედა, ყოველივე კაცი, რომელიმცა მოვიდოდა ჩემდა საშჯელად, სიმართლისა საშ\ჯელითამცა Page of ms. O: 88vb  განვიკითხე იგი.

Verse: 5      და იყო, ვითარცა მიეახლის ყოველი კაცი თავყუანის-ცემად მისა, მიყვის ჴელი მისი, მოიყვანის და აკოცის პირსა მისსა.

Verse: 6      და ესრჱთ ყვის აბესალომ ყოველთა დღეთა ყოვლისა მიმართ კაცისა ისრაიტელისა, რომელნი-იგი მოვლენედ საშჯელად წინაშე მეფისა. და ესრეთ შეიყოფდა აბესალომ გულთა ყოველთა კაცთა ისრაიტელთასა.

Verse: 7      და იყო, შემდგომად მეოთხისა წლისა სიტყუად იწყო აბესალომ მეფისა და ჰრქუა: მივიდე და აღვასრულო აღნათქუემი ჩემი, რომელ აღუთქუ უფალსა ღმერთსა ქებრონს.

Verse: 8      რამეთუ აღნათქუემი აღუთქუ Page of ms. O: 89ra  მონამან შენმან, ვიდრე ვიყავ გესირს ასურეთისასა, და ვთქუ: მი-თუ-მაქციოს მე უფალმან მიქცევით იერუსალჱმდ, მივიდე და ვჰმსახურო მსახურებაჲ უფალსა ქებრონდ!

Verse: 9      ჰრქუა მეფემან: მივედი შენ ცოცხლებით და მშჳდობით! აღდგა და წარმოვიდა აბესალომ ქებრონდ.

Verse: 10      და წარავლინნა აბესალომ მაუწყებელნი ყოველთა მათ მიმართ ნათესავთა ისრაჱლისათა, ამცნებდა მათ და ჰრქუა: რაჟამს გესმეს ჴმაჲ იგი ნესტჳსაჲ, თქუთ ყოველთა ერთად, ვითარმედ: მეუფჱ არს აბესალომ ქებრონს შინა!

Verse: 11      და წარვიდეს აბესალომის თანა იერუსალჱმით ვითარ ორას Page of ms. O: 89rb  ოდენ კაც რჩეულნი სათუალავნი, რამეთუ მივიდოდეს წადიერებით და არაჲ უწყოდეს ზრახვაჲ იგი არცაღა ერთი სიტყუაჲ.

Verse: 12      და წარავლინნა აბესალომ და მოუწოდა აქიტობელს გელმონელსა, თანამზრახვალსა მას დავითისსა, ქალაქით თჳსით მეტალადით. და რაჟამს წარდგომილ იყო და შესწირიდა (!) იგი მსუხერპლთა მათ და ზრახვაჲ იგი დამტკიცნებოდა და განძლიერდებოდა და ერი იგი შეკრბებოდა აბესალომისა და განმრავლდებოდა;

Verse: 13      და მოიწია კაცი ერთი ღაღადისი [დავითისა] და ჰრქუა მას: გული ყოვლისა კაცისა ისრაჱლისაჲ აბესალომის თანა არს.

Verse: 14      იწყო სიტყუად დავით Page of ms. O: 89va  და ჰრქუა მონათა მათ თჳსთა, რომელნი-იგი იყვნეს იერუსალჱმს: აღდეგით და წარვიდეთ პირისაგან აბესალომისა; ისწრაფეთ და განვედით, რამეთუ არა არს ჩუენდა ცხორება პირისაგან მისისა; ისწრაფეთ და მოჰრიდეთ, ნუ უკუე გუეწიოს და მოსრას ქალაქი ესე ჩუენ გამო პირითა მახჳლისა მისისაჲთა.

Verse: 15      მიუგეს მონათა დავითისთა და ჰრქუეს: აქა ვართ, მეფე! ყოველი, რაჲცა გნებავს, იგიცა ვყოთ.

Verse: 16      და გამოვიდა თავადი მეფჱ და ყოველი იგი სახლი მისი მკჳრცხლ. და დაუტევა მუნ მეფემან ათი დედაკაცი ხარჭთა მისთაგანი მცველად სახლისა თჳსისა.

Verse: 17      და გამოვიდა მეფჱ და ყოველი იგი ერი, რომელ Page of ms. O: 89vb  მის თანა იყო, მკჳრცხლ და მოვიდეს და დადგეს სახლსა ერთსა განშორებულად.

Verse: 18      და მოკრბეს ყოველნი მონანი მისნი, რომელნი იყვნეს ჴელსა ქუეშე მისსა, და წარვიდოდეს მის თანა და ყოველნი იგი ქეტელნი და ყოველნი იგი ფეტელნი მოკრბეს და მოიწინეს და დადგეს ზეთისხილსა მას ქუეშე უდაბნოჲთ კერძო და ყოველი იგი ერი მის თანა და ყოველი იგი მდიდრები, რომელ იყო გარემოჲს მისა, და ყოველნი იგი რჩეულნი მბრძოლნი მეფისანი ექუსას ოდენ კაც, რომელნი იგი მისრულ იყვნეს გეთით, მივიდოდეს წინაშე მეფისა.

Verse: 19      სიტყუად იწყო მეფე\მან Page of ms. O: 90ra  ლეთისა გეთელისა და ჰრქუა მას: შენღა კაცი ერთი უცხოჲ და მწირი შორის ჩუენსა მყოფ იყავ, შენღა ვიდრე ხუალ ჩუენ თანა დევნულებად? მიიქეც შენ მუნვე და იყავ შენ მეფისა თანა, რამეთუ კაცი ერთი მწირობით შემოვედრებულ იყავ ჩუენდა;

Verse: 20      რამეთუ გუშინ და ძუღუან შემოგუევედრე ჩუენ; არა ეგების, ვითარმცა დღეს აღგძართ და წარგიყვანეთ შენ თანა, ხოლო მე ვიდე, ვიდრე ვიდე; შენ მიიქეც მუნვე და ძმანიცა შენნი შენ თანა მიიქცენ და უფალმან ყავნ შენ თანა წყალობაჲ და ჭეშმარიტებაჲ.

Verse: 21      მიუგო ლეთი მეფესა და ჰრქუა: Page of ms. O: 90rb  ცხოველ არს უფალი და ცხოველ არს სული შენი, უფალო ჩემო მეფე! რამეთუ, რომელსაცა ადგილსა უფალი ჩემი მეფჱ მივიდეს გინათუ სიკუდილით, გინა თუ ცხორებად, მუნ მივიდეს მონაჲცა შენი.

Verse: 22      მიუგო მეფემან ლეთის გეთელსა: წარმოგუალე და მოვედ ჩემ თანა! აღდგა და წარმოვიდა ლეთი გეთელი და ყოველნი იგი მონანი დავითისნი.

Verse: 23      და მეფჱ დავით და ყოველი იგი ერი, რომელ მის თანა იყო, და ყოველი იგი ქუეყანაჲ ჴმითა მაღლითა აკურთხევდეს და ტიროდეს; და ყოველი იგი ერი წიაღვიდეს და მეფჱ ნაღუარელსა მას კედრონისასა და ყოველი იგი ერი წიაღვიდოდა წინაშე მისა გზასა მას ზეთისხილისასა, რომელ არს უდ\აბნოჲთ Page of ms. O: 90va  კერძო.

Verse: 24      და სადუკს და ყოველთა მათ ლევიტელთა მის თანა აღეღო და მოაქუნდა კიდობანი იგი შჯულისა მის ღმრთისაჲ ბეთრად. და დადგეს კიდობანი იგი შჯულისა მის ღმრთისაჲ, ვიდრემდე გამოესრულა ყოველი ერი გამომავალი ქალაქით.

Verse: 25      იწყო სიტყუად მეფემან დავით სადუკისა და ჰრქუა: მიაქციე მუნვე ქალაქად კიდობანი ეგე შჯულისა მის ღმრთისაჲ და დაადგრეს ადგილსავე თჳსსა; უკუეთუ პოვნით ვპოვო მე მადლი წინაშე უფლისა და მომაქციოს მე ადგილად თჳსა, ვიხილო მე დიდად შუენიერებაჲ იგი მაგისი დიდებითა მით ჩემითა;

Verse: 26      უკუეთუ მრქუას მე: არა სათნო ხარ ჩემდა,\ Page of ms. O: 90vb  აქა ვარ მე! ყავნ ჩემთჳს, რაჲცა სათნო-უჩნდეს წინაშე მისა.

Verse: 27      ჰრქუა მეფემან სადუკს მღდელთმოძღუარსა მას: იხილე, ეკრძალე და მიიქეც მუნვე ქალაქად შენდა მშჳდობით და, ეგერა, აქიმას, ძჱ შენი, და იონათან, ძჱ აბიათარისი, ორნივე ძენი თქუენნი თქუენ თანა.

Verse: 28      და მე, ესერა, დავდგე და გელოდი თქუენ ზეთისხილსა მას თანა უდაბნოჲსასა, ვიდრემდე მომიჴდეს მე სიტყუაჲ თქუენგან და მითხრას მე.

Verse: 29      და მიაქციეს მუნვე სადუკ და აბიათარ კიდობანი იგი შჯულისა მის უფლისაჲ იერუსალჱმდ და დადგეს მუნ.

Verse: 30      და დავით აღვიდოდა აღმარ\თსა Page of ms. O: 91ra  მას ზეთისხილისასა და ტიროდა და თავი მისი დაებურა; და აღვიდოდა იგი უჴამური და ყოველი იგი ერი, რომელ მის თანა იყო, თავდაკიდებულად მივიდოდეს, ვიდოდეს და ტიროდეს.

Verse: 31      და მოვიდეს და უთხრეს დავითს და ჰრქუეს, ვითარმედ აქიტობელცა თანამზრახვალ და შემწე არს აბესალომისა. და თქუა დავით. უფალმან ღმერთმან ჩემმან განაქარვენ ზრახვაჲ იგი აქიტობელისი.

Verse: 32      და ვითარცა მოვიდა დავით ჰროსეკდმდე თავყუანისცემად უფლისა, მოეგებვოდა ქუში შემთხუევად დავითისა, თანამზრახვალი იგი მისი, დაეპო სამოსელი იგი მისი და მიწაჲ Page of ms. O: 91rb  თავსა გარდაესხა.

Verse: 33      იწყო სიტყუად მისა დავით და ჰრქუა: მოხჳდე ჩემ თანა, უწყი, რამეთუ მუნ ტჳრთღა მეყავ.

Verse: 34      უკუეთუ ქალაქად მუნვე მიიქცე, ესრე სიტყუაჲ თუ ჰრქუა აბესალომს, ვითარმედ: "წარვიდეს ძმანი იგი შენნი და მეფჱ, მამაჲ შენი. მწადოდა მოქცევად შენდა. აწ, მეფე, მე მონაჲ შენი ვარ, მაცადე და ვცხონდებოდი შენ წინაშე; მაშინ მონაჲ მამისა შენისაჲ ვიყავ და აწ მონაჲ შენი ვიყო", და გან-ვითარ-რაჲ-აქარვე ზრახვაჲ იგი აქიტობელისი.

Verse: 35      და შენ თანა სადუკ და აბიათარ მღდელთმოძღუარნი იგი, და ყოველი იგი ზრახვაჲ, რაჲცა გესმეს მეფისაგან, უთხარ შენ სადუკს და Page of ms. O: 91va  აბიათარს მღდელთა.

Verse: 36      და ორნი იგი ძენი მათნი მათ თანა არიან, - აქიმას და იონათან, და მაუწყეთ მათ მიერ ყოველი სიტყუაჲ, რასაცა იტყოდის მეფჱ იგი. და ესრე არქუთ აბესალომს, ვითარმედ: წარვიდეს ძმანი იგი შენნი ჩუენგან და მამაჲცა შენი წარვიდა, ხოლო მე მამაჲ შენი დაუტევე და მოვიქეც და აწ მონაჲ შენი ვარ.

Verse: 37      და ვითარცა შევიდა ქუში, თანამზრახვალი იგი დავითისი, ქალაქად იერუსალჱმდ, და აქიტობელცა მის თანა.

Chapter: 16  
თავი XVI

Verse: 1      და დავით მცირედ ოდენ თანაწარ\სრულ Page of ms. O: 91vb  იყო ჰროსა. და მუნთქუეს ოდენ სიბა, მონაჲ იგი მემფილბალისი, მოეგებვოდა შემთხუევად მისა და ორი კაჰრაული აღგებული მის თანა, რამეთუ იდვა მუნ ორას ჴუეზა პურის, ჴჳმირ ერთ სკიჭ, ორას ლეღჳსკუერ და მარ ერთ ღჳნო.

Verse: 2      მიუგო მეფემან და ჰრქუა: რაჲ არიან კაჰრაულნი ეგე აღსაგებელითურთ თჳსით? სიბა ჰრქუა: სამსახურებელად მეფისა - პური იგი და ლეღჳსკუერი და სკიჭი საჭმლად მონათა შენთა და ღჳნოჲ ეგე სასუმლად მაშურალთა მათ წყურილითა უდაბნოსა ზედა.

Verse: 3      ჰრქუა მეფემან: სადა არს ძჱ იგი უფლისა შენისაჲ? და ჰრქუა სიბა მეფესა: მუნვე ზის იერუსალჱმს და თქუა, ვითარმედ: "დღეს თუ ხვალე, მო\აქციოს Page of ms. O: 92ra  სახლმან ისრაჱლისამან მეფობაჲ იგი მამისა ჩემისაჲთიერთას

Verse: 4      ჰრქუა მეფემან სიბას: გუალე შენ და გეყავნ ყოველივე, რაჲცა არს მემფილბაალისი. და ჰრქუა სიბა: თავყუანის შენდა, რამეთუ ვპოვე მადლი წინაშე შენსა, უფლისა ჩემისა მეფისა!

Verse: 5      და მეფჱ დავით ქორამდ მოვიდა. და მუნ გამოვიდა კაცი ერთი ნათესავისაგან საულისისა და სახელი ერქუა მას სემიე, ძე გერაჲსი; გამოსლვით გამოვიდოდა ძჳრისმეტყუელად და სწყევდა.

Verse: 6      და ქვითა ესროდა დავითს და ყოველთა მათ მონათა მისთა, რომელ მის თა\ნა Page of ms. O: 92rb  იყვნეს, და ყოველი იგი გუნდი მბრძოლთაჲ მათ კაცთაჲ მარჯულ და მარცხლ ვიდოდეს მეფისა.

Verse: 7      და სემიე ესრეთ იტყოდა წყევასა მას მისსა: განგუალე, განგუალე, კაცი ეგე მოსისხლე, სავსჱ უშჯულოებითა!

Verse: 8      აწ, ეგერა, მოაქცია უფალმან ღმერთმან შენ ზედა ყოველი იგი სისხლი სახლისაჲ მის საულისისაჲ, რამეთუ ჰმეფობდ შენ მის წილ და მიიტაცა უფალმან მეფობაჲ იგი შენი ჴელთა აბესალომის ძისა შენისათა და აღასრულა შენ ზედა ყოველივე იგი უკეთურებაჲ შენი, რამეთუ კაცი მოსისხლჱ და უშჯულო ხარ შენ!

Verse: 9      სიტყუად იწყო აბესა, ძემან შარუელისმან, მეფისა და თქუა: რაჲ ვინ არს ესე ძაღლი ერთი Page of ms. O: 92va  შეურაცხი, რომელი აგინებს უფალსა ჩემსა მეფესა? მიბრძანეღა მე, მივიდე და წარვჰკუეთო თავი მისი.

Verse: 10      მიუგო მეფემან და ჰრქუა: რაჲ ძეს ჩემი და შენი აბესა, ძეო შაროელისო, დღეს? ნუ აყენებ მას, აცადე: მგმობს და მწყევდეს; ვინ უწყის, უფალსა ურქუამს, ვითარმედ ძჳრისმეტყუელად აღუდეგ დავითს და ვინ არს, რომელმან ესრე ჰრქუას მას, ვითარმედ: რად ესრე ჰყავ?

Verse: 11      და სიტყუად იწყო დავით იოაბისა, ერისთავისა მის მისისა, და ყოველისა მის ერისა და ჰრქუა: აჰა ესერა, ძჱღა თუ ჩემი, რომელი გამოჴდა მუცლისაგან ჩემისა, ეძიებს სულსა ჩემსა, აწ ძჱცა ესე იემენე\ლისაჲ Page of ms. O: 92vb  მოსრულ არს და მეკიცხევს მე; აცადე, მწყევს მე; ვინ უწყის, თუ უფალმან მრქუა მაგის მიერ,

Verse: 12      რაჲთა იხილოს დამდაბლებაჲ ესე ჩემი და მომაგოს მე კეთილი წყევისა მის წილ.

Verse: 13      და მივიდოდა დავით და ყოველი იგი ერი გზასა მას და სემიე მგუარდლ მის მთისა მახლობელად მათსა ვიდოდეს და სწყევდა და ქვითა ესროდა და მტუერსა გარდაასხმიდა.

Verse: 14      მოვიდა და მოიწია მეფჱ და ყოველი ერი, რომელ მის თანა იყო, მაშურალნი და დაჴსნილნი, კიდესა იორდანისასა და განისუენეს მუნ.

Verse: 15      და აბესალომ და ყოველი იგი ერი ისრაჱლისაჲ მოვიდეს და შევიდეს იერუსალჱმდ და აქიტობელ\ცა Page of ms. O: 93ra  მათ თანა.

Verse: 16      და იყო, ვითარცა მოვიდა ქუში, მეგობარი იგი დავითისი, ქალაქად აბესალომისა და თავყუანის-სცა მას ქუში და ჰრქუა: უკუნისამდე ცხონდინ მეფე აბესალომ!

Verse: 17      მიუგო აბესალომ ქუშის და ჰრქუა: ეგრე სიყუარული იყო მეგობრისაჲ მის და შენი, რად არა მისდევდ მეგობარსა მას შენსა?

Verse: 18      მიუგო ქუში და ჰრქუა მეფესა: მე შეუდეგ მას, რომელი-იგი უფალმან გამოირჩია და ყოველმან ერმან ისრაჱლისამან. მისიცა ვიყო, მისთანაცა დავადგრე!

Verse: 19      და მერმე, ვისი ვარ მონაჲ? არა თუ თავყუანის-ვსცე ძესა მისსა? და ვითარცა ვჰმსახურე მა\მასა Page of ms. O: 93rb  შენსა, ეგრეცა შენ წინაშე ვიყო.

Verse: 20      მერმე სიტყუად იწყო აბესალომ აქიტობელისა და ჰრქუა: ზრახვა-ყავთ და იგულეთ, რაჲ ვყოთ, რომლითა შემძლებელ ვიყვნეთ სოფლებისა ამის დაპყრობად?

Verse: 21      მიუგო აქიტობელ აბესალომს და ჰრქუა: პირველად შე-ღა-ვედ შენ ხარჭთა მამისა შენისათა, რომელ-იგი დაუტევებიან მცველად სახლისა თჳსისა და აგრძნეს ყოველმან ისრაჱლმან, რამეთუ არცხჳნე მამასა შენსა, რაჲთა მტკიცე იყვნენ ჴელნი შენნი და ერისანი მის, რომელ-იგი შენ თანა არიან.

Verse: 22      და აღუდგეს კარავი აბესალომს ერდოსა ზედა და შევიდა ყოველთა ამათ ხარჭთა მამისა Page of ms. O: 93va  მისისათა განცხადებულად წინაშე ყოვლისა ისრაჱლისა.

Verse: 23      და ზრახვაჲ იგი აქიტობელისი, რომელსა ზრახავნ პირველთა მათ დღეთა, ვითარცა ვინ იკითხის ღმრთისაგან და დაამტკიცის, ეგრე შერაცხილ იყვნეს ზრახვანი იგი აქიტობელისნი დავითისა და აბესალომისა.

Chapter: 17  
თავი XVII

Verse: 1      იწყო სიტყუად აქიტობელ აბესალომისა და ჰრქუა: გამოვირჩიო ჩემდად ათი ათასი ერი და შთაუჴდე დავითს ღამე,

Verse: 2      და დავესხა მათ ზედა და მე უწყი, რამეთუ იგი მაშურალ იყოს და დაჴსნილ იყვნენ ჴელნი მისნი; შეშინდეს და ივლტოდეს ყოველი იგი ერი, და მე ვეწიო და მოვკლა მეფჱ ხოლო.

Verse: 3      და მოიქცეს ყოველი იგი [ერი] შენდა, ვითარცა იგი მიიქცის სძალი\ Page of ms. O: 93vb  სიძისა, გარნა მას თავადსა შეუდგეთ და ყოვლისა მის ერისა მშჳდობა იყოს.

Verse: 4      და სათნო-უჩნდა სიტყუაჲ ესე წინაშე მისა მეფესა და ყოველთა მოხუცებულთა ისრაჱლისათა.

Verse: 5      მიუგო აბესალომ და ჰრქუა: თქუენ ქუშისცაღა რაქიანსა მოუწოდეთ და მისგანცა ვისმინოთ, რაჲძი თქუას?

Verse: 6      და შემოვიდა ქუში წინაშე მეფისა აბესალომისა. და მიუთხრა აბესალომ ქუშის ყოველი იგი სიტყუაჲ აქიტობელისი და ჰრქუა: აწ ვყოთა სიტყუაჲ ესე აქიტობელისი ანუ არა, შენ რაჲ სთქუ?

Verse: 7      მიუგო ქუში აბესალომს და ჰრქუა: არა კეთილ არს ზრა\ხვაჲ Page of ms. O: 94ra  იგი, რომელ ზრახა აქიტობელ.

Verse: 8      შესძინა ქუში სიტყუად მეფისა და ჰრქუა: შენ თჳთ უწყი, მეფე, სიმჴნე იგი მამისა შენისაჲ და ერისაჲ მის, რომელ-იგი მის თანა არს, რამეთუ კაცნი მჴნენი და მბრძოლნი არიან და განმწარებულ და განრისხებულ არიან გულითა, ვითარცა მჴეცნი განძჳნებულნი ველსა გარე. და მჴნე კაც არს მამაჲ შენი და რჩეულ, არა დასცხრეს და არცა განუტეოს ერი იგი ჴელთაგან თჳსთა.

Verse: 9      და აწ და-სადმე-მალულ იყოს და დადარანებულ ჴევსა ერთსა ანუთუ რომელსავე ადგილსა ერთსა და რაჟამს დაესხნეთ, განი\ღჳძოს Page of ms. O: 94rb  და აღდგეს და მოწყჳდოს ერისა მაგისაგან შენისაჲ მოსრვითა დიდითა. და იყოს, რომელსა ესმეს, თქუას, ვითარმედ: შეიქმნა მოსრვაჲ დიდი ერსა მას შორის, რომელი შეუდგა აბესალომს.

Verse: 10      მაშინ იყოს ღათუ ვისიმე გული მჴნე ღუაწლსა შინა, ვითარცა ლომისაჲ? გული ერისა მაგის შენისაჲ განტეხით განტყდეს და დაჴსნით დაჰჴსნდეს, და აგრძნეს ყოველმან ისრაჱლმან, ვითარმედ განძლიერდა მამაჲ შენი შენ ზედა.

Verse: 11      ხოლო მე ესრე გაზრახებ: რაჟამს შემოკრებით შემოგიკრბეს შენ ყოველი იგი სახლი ისრაჱლისაჲ დანითგან ბერსაბედმდე, რაჟამს იყვნენ იგინი შეკრებულ, ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳსაჲ სიმრავლითა, და შენ შორის მათსა იყო,

Verse: 12      Page of ms. O: 94va  მაშინ მივიწინეთ მათ ზედა, სადაცა ვპონეთ იგინი, მუნ დავესხნეთ მეყსეულად მათ ზედა, ვითარცა ცუარი ცისკრისაჲ რაჲ მიეფინოს პირსა ზედა ქუეყანისასა, და არა განუტევოთ მათგანი კაცი არცაღა ერთი.

Verse: 13      უკუეთუ შევარდეს იგი ერთსა ქალაქთაგანსა, წილით განიწილონ იგი, გარემოადგენ, შეიცვან და მოსრან ერთბამად ქალაქი იგი და იგინი ნაღუარევსა ერთსა შეიხთინენ, რაჲთა არღარა ეპოვოს მათ სხუა ადგილ შესაკრებელ.

Verse: 14      მიუგო აბესალომ და ყოველმან ისრაჱლმან და ჰრქუა: კეთილ არს ზრახვაჲ ესე ქუშისაჲ რაქეანისაჲ ვიდრე ზრახვასა მას აქიტობელისსა. რამეთუ უფალმან თჳთ ბრძა\ნა Page of ms. O: 94vb  განქარვებად ზრახვაჲ იგი აქიტობელისი და ზრახვაჲ იგი აბესალომისი, რაჲთა მოაწიოს უფალმან ყოველი იგი ძჳრი აბესალომის ზედა.

Verse: 15      და სიტყუად იწყო ქუში სადუკისა და აბიათარისა მღდელთა მათ და ჰრქუა: ამას ზრახვასა აზრახებდა აქიტობელ აბესალომს და ყოველთა მათ მოხუცებულთა ისრაჱლისათა, ხოლო მე ესრე ვაზრახე.

Verse: 16      აწ ყავთ ადრე, მიავლინეთ და მიაუწყეთ ესე მეფესა, რაჲთა არა წარვიდეს იგი დასავალად კერძო ღამე ყოველ უდაბნოჲსა მის, არამედ წიაღსლვით წიაღჴდენ იგინი მდინარეთა მათ და მუნ უზრუნველად დაიბანაკედ.

Verse: 17      Page of ms. O: 95ra  და იონათან და აქიმას დგეს წყალსა მას ზედა როგელისასა. და მოვიდა მჴევალი ერთი და უთხრა მათ ესე, რაჲთამცა მათ მივიდეს და მიაუწყეს სიტყუაჲ ესე მეფესა დავითს, რამეთუ ვერ ეგებოდა მათა ცხადად შესლვად ქალაქად და სმენად სიტყჳსა მის.

Verse: 18      იხილა ვინმე ერთმან ყრმათაგანმან და შევიდა და მიუთხრა ესე ყოველი აბესალომს; და იგინი წარვიდეს ადრე-ადრე და შეცჳვეს კაცისა ვისამე ერთისა ბეთქორონდ, და იყო მის კაცისაჲ ორმოჲ ერთი ეზოსა შინა და შთასხდეს მუნ ორნივე.

Verse: 19      და მოიღო დედაკაცმან ერთმან სარქუელი და დაარქუა Page of ms. O: 95rb  ორმოსა მას და მას ზედა გარდაჰფინა საფანელი და აჴმობდა ლეღჳსკუერთა.

Verse: 20      და მასვე ჟამსა მოიწინეს და შეჴდეს მონანი აბესალომისნი დედაკაცისა მის და ჰრქუეს მას: სადა არიან აქიმას და იონათან? და ჰრქუა მათ დედაკაცმან მან: შემოვიდეს მწრაფლ და განვიდეს და არა უწყი, ვიდრე ვიდეს! და ეძიებდეს მათ და არა პოვნეს და მიიქცეს მუნვე იერუსალჱმდ.

Verse: 21      და ვითარცა განვიდეს კაცნი იგი მათგან, აღმოჴდეს იგინი ორმოჲსა მისგან და მივიდეს და მიუთხრეს ესე ყოველი მეფესა დავითს და ჰრქუეს მას: აღდეგ ადრე-ადრე და წიაღჴედით მდინარეთა მაგათ, რამეთუ ამას ზრახვასა თქუენთჳს აქიტობელ ჰყოფს!

Verse: 22      Page of ms. O: 95va  და აღდგა ადრე-ადრე დავით და კაცნი იგი, რომელ მის თანა იყვნეს, და წიაღჴდეს ღამე ყოველ იორდანესა, რაჲთა არა სიტყუაჲ იგი მათი განცხადნეს.

Verse: 23      და აქიტობელ, რაჟამს იხილა, რამეთუ განქარდა და არა დაემტკიცა ზრახვაჲ იგი მისი, დაისხნა კაჰრაულსა თჳსსა ადრე-ადრე და წარვიდა სახიდ თჳსა ქალაქსა და ბრძანებაჲ მისცა სახლეულთა თჳსთა და მივიდა, შიშთვილ-იბა, და მოკუდა და დაჰფლეს იგი სახლსა მამისა თჳსისასა.

Verse: 24      და დავით მივიდა და მიიწია საბანაკესა თჳსსა და აბესალომ წიაღ-ჴდა იორდანესა მდინარესა, იგი თავადი და ყოველი ისრაჱლი მის თანა.

Verse: 25      და ამესა დაადგინა აბესალომ ერისთავად Page of ms. O: 95vb  იოაბის წილ ერსა თჳსსა ზედა, ხოლო ამესა იყო ძჱ იეთერის ისრაიტელისაჲ, რომელ-იგი მოვიდა აბიგეაჲსთჳს, ასულისა მის იესჱსისა, დისა შაროელისი, დედის დისა მის იოაბისა.

Verse: 26      და მოვიდა და დაიბანაკა აბესალომ ქუეყანასა მას გალადისასა.

Verse: 27      და იყო, ვითარცა მოიწია საბანაკესა მას თჳსსა დავით, და მოუჴდა მას სეფიე, ძჱ ნასისი, რობუთით, ძეთაგან ამონისთა და მაქირ, ძჱ სამიელისი, რომელი იყო ლადბარით, და ბერზელი გალაადელი, რომელი იგი ჰრაკაბინით იყო.

Verse: 28      და მოართუეს მას ათი ტაბასტი, ათი ტერი და ათი ქუაბი, სიავი და ათი კეცისჭური, და იფქლი და ქრთილი ფქვილი და ჴალი ოსპნი და ჴნდური.

Verse: 29      თაფლი და ერბოჲ, ცხოვარი და მწუარი ჴბოები და შეართუეს იგი ყო\ველი Page of ms. O: 96ra  დავითს და ერსა მას მისსა საჭმლად, რამეთუ ესრე თქუეს: ვითარმედ მშიერ-წყურიელ არიან, დაჴსნილ და დათხეულ უდაბნოსა ზედა.

Chapter: 18  
თავი XVIII

Verse: 1      მას ჟამსა შინა ადერზ-ყო დავით და აღიხილა ერი იგი თჳსი და დაადგინა მათ ზედა ერისთავები და ათასისთავები და ასისთავები და ყოველი იგი ერი სამად გუნდად განყო.

Verse: 2      ერთი იგი ნაწილი გუნდისაჲ მისცა ჴელთა იოაბისთა და მეორე იგი გუნდი მისცა აბესას, ძმასა იოაბისსა, ძესა შაროელისსა, და მესამე იგი გუნდი მისცა ლეთის გეთელსა. და ჰრქუა მეფემან დავით ერსა მას: განვიდე მეცა თქუენ Page of ms. O: 96rb  თანა!

Verse: 3      მიუგო ერმან მან და ჰრქუა: არა გამოხჳდე შენ ჩუენ თანა, რამეთუ სივლტოლით თუ მეოტ ვიქმნეთ, არავინ იყოს კაც, რომელმან გული შეგუაპყრას. და თუ ზოგის ზოგიღა ჩუენი მოისრას, არავინ იყოს, რომელმანმცა ნუგეშინის- მცა ჩუენ, რამეთუ მიერითგან მიღებულ იყოს ჩუენგან ზოგი ქუეყანისაჲ ამის ათასითა ამით ერითა; ხოლო უმჯობჱს და უკეთჱს ჩუენ ზედა იგი არს, შენ თუ ქალაქსა შინა იყო ზურგად შეწევნისა ჩუენისა, და გჳზახებდ ჩუენ!

Verse: 4      მიუგო მეფემან მან და ჰრქუა: კეთილ არს; რაჲცა თქუენდა სათნო არს, იგიცა ყავთ. Page of ms. O: 96va  და მოვიდა და დადგა მეფჱ ერთ კერძო ბჭეთა მათ და გამოვიდოდა ერი იგი ასეულები და ათასეულები.

Verse: 5      და ამცნებდა მეფჱ იგი იოაბს და აბესას და ლეთის გეთელსა, ერისთავთა მათ თჳსთა და ჰრქუა: იგულეთ, ეკრძალენით, ჰრიდეთ ყრმასა მას ჩემსა აბესალომს! და ყოველსა მას ერსა ესმოდა მცნებაჲ იგი მეფისაჲ ერისთავთა მათ მიმართ აბესალომისთჳს.

Verse: 6      და გამოვიდა ყოველი იგი ერი და განეწყო ველსა მას, პირისპირ წინაშე ყოვლისა მის ერისა ისრაჱლისა; და იყო ღუაწლი ბრძოლისაჲ მაღნარსა მას თანა მაენისსა.

Verse: 7      და ძლევასა მიეცა ერი იგი ისრაჱლისაჲ წინაშე მონათა მათ დავითისთა და შეიქმნა მუსრვაჲ დიდი ერისა მას შორის Page of ms. O: 96vb  მას დღესა შინა და დაეცნეს ერისა მისგან ისრაჱლისა ოც ათას კაც.

Verse: 8      და განიბნია ერი იგი ისრაჱლისაჲ ყოველსა მას მაღნარსა და შეიქმნა მოსრვაჲ ერისა მის ისრაჱლისაჲ უფროჲსღა მაღნარისა მისგან, ვიდრეღა რა პირისაგან მახჳლისაჲსა.

Verse: 9      და დიდ ჩნდა აბესალომ წინაშე ერისა მის. და ზეჯდა იგი საჴედარსა თჳსსა და ვიდრე განვიდოდა იგი ნერგსა ერთსა ქუეშე ხისასა სივლტოლასა მას, დამოეტევნეს რტონი მის ხისანი თავსა მისსა და დამოეკიდა ხესა მას შორის ცასა და ქუეყანასა და საჴედარი იგი გამოუჴდა ქუეშე წყვილთა მისთა.

Verse: 10      და იხილა კაცმან ერთმან Page of ms. O: 97ra  და მოიდა (!) და უთხრა იოაბს და ჰრქუა: ესერა ვიხილე აბესალომ დამოკიდებული ხესა ერთსა.

Verse: 11      და ჰრქუა იოაბ კაცსა მას, რომელი იგი უთხრობდა მას: ნანდჳლ იხილე შენ იგი დამოკიდებული ხესა და რად არა მოჰკალ და დაჰმშჭუალე იგი მუნვე ქუეყანასა? და მი-მცა-გეც მე შენ დღესვე ერგასისი სიკლი.

Verse: 12      მიუგო კაცმან მან იოაბს და ჰრქუა: მო-ღა-თუმცა-მეც მე ათასი სასწორი ვეცხლისაჲ, არავემცა მივყვენ ჴელნი ჩემნი ძესა მას ზედა მეფისასა, რამეთუ ყურთა ჩუენთა გუესმოდა, რაჟამს-იგი გამცნებდა შენ და აბესას Page of ms. O: 97rb  და ლეთის და გეტყოდა: იგულეთ, გვედრიან ყრმაჲ იგი ჩემი აბესალომ!

Verse: 13      და აწ ვითარმცა ვყავ სიტყუაჲ ეგე ანუ თუ ურჩულოებაჲ ეგე მოვიკრიბე თავსა ჩემსა? მე უწყი, ვითარმედ სიტყუაჲმცა იგი არა დაიფარა მეფისაგან და არცა შენ დასტურად წარმო-მცა-რაჲ-მიდეგ მის წინაშე.

Verse: 14      ჰრქუა მას იოაბ: მაგის სიტყჳსათჳს აწვე გიჩუენო წინაშე თუალთა შენთა! და მოიღო იოაბ სამი ლიბანდაკი ჴელითა მისითა და განსწონა იგინი გულსა აბესალომისსა, ვიდრე ცოცხალღა იყო და დამოკიდებულ ხესა მას.

Verse: 15      გარემოადგეს მას მეყსეულად მონანი, თანამცორვალნი იოაბისნი, Page of ms. O: 97va  ჰსცეს და დაჰმჭუალეს აბესალომი ქუეყანასა და მოკლეს.

Verse: 16      და მუნთქუესვე დაჰბერეს ნესტუსა და უკუმოიკრიბეს ერი იგი, რაჲთამცა არღარავინ სდევდა ისრაიტელთა მათ, რამეთუ შეეწყალა იოაბს ერი იგი ისრაჱლი.

Verse: 17      და აღქუმად-სცა იოაბ აბესალომი და შთაგდებად-სცა ნაპრალსა ქუეყანისასა, მაღნარსა მას შინა, მთხრებლსა დიდსა და აღაშჱნა მას ზედა ღუერფი დიდი ქვისაჲ. და ყოველი იგი ერი ისრაჱლისაჲ მეოტად წარვიდა თითოეულად ადგიდ თჳსა.

Verse: 18      და აბესალომ, ვიდრე ცოცხალღა იყო, მოიღო ძეგლი ერთი და აღჰმართა თავისა თჳსისა უბესა ერთსა სამეფოსა, Page of ms. O: 97vb  რამეთუ ესრე თქუა: სადა არა მივის მე შვილი, რომელიმცა მაჴსენებელ იყო ჩემდა, ერქჳნ ამას სახელი ჴელ აბესალომის; და მიერითგან ეწოდა ჴელ აბესალომის მოაქაჟამადმდე დღეთა.

Verse: 19      და აქიმას, ძემან სადუკისმან, ჰრქუა იოაბს: ვრბიოდი, მივიდე და ვახარო მეფესა, რამეთუ ყო უფალმან საშჯელი შურისგებისაჲ ჴელთაგან მტერთა მისთაჲსა.

Verse: 20      ჰრქუა მას იოაბ: არა ხარ შენ კაცი სახარებისაჲ დღენდელსა ამას დღესა და არცაღა მიუთხრა შენ სიტყუაჲ ესე მეფესა, რამეთუ ძჱ მეფისაჲ მოკლულ არს. და ახარებდე-ღა თუ რასმე, სხუასავე დღესა ახარე!

Verse: 21      Page of ms. O: 98ra  ჰრქუა იოაბ ქუშის: მივედ და უთხარ მეფესა: რაჲცა-ესე იხილე! და თავყუანის-სცა ქუში იოაბს და წარრბიოდა.

Verse: 22      და მერმე შე-ღა-სძინა აქიმას, ძემან სადუკისმან, სიტყუად იოაბისა და ჰრქუა მას: რაჲ იყოს, მი-თუ-ვრბიოდი ქუშის შემდგომად? და ჰრქუა მას იოაბ: რაჲსა გიჴმს შენ, შვილო, სრბაჲ? არა თუ სარგებელად რაჲმე შენდა ყოფად არს სახარებაჲ ესე და მიჰრბიოდი შენ!

Verse: 23      ჰრქუა მას აქიმას: და რაჲ ვყო, მი-თუ-ვრბიოდი? მაშინ ჰრქუა მას: გუალე! და წარრბიოდა აქიმას შინაგანით გზით კერძო ქუშის.

Verse: 24      Page of ms. O: 98rb  და დავით ჯდა შორის ორთა მათ ბჭეთა. და აღჴდა ყრმაჲ იგი ებგური ფეტნით (!) მის ბჭისაჲთ გოდლად, აღიხილნა თუალნი თჳსნი და იხილა: კაცი ერთი მორბიოდა წინაშე თუალთა მისთა.

Verse: 25      ჴმა-ყო ებგურმან მან და თქუა: კაცი ერთი მწრაფლ მორბის საწყობელით კერძო! ჰრქუა მას მეფემან: უკუეთუ მარტოჲ არს, სახარებაჲ არს პირსა მისსა! მოსლვით მოვიდოდა და მოეახლებოდა.

Verse: 26      მერმე იხილა ებგურმან მან კაც ერთ მორბიოდა; უჴმო ებგურმან მან და თქუა: ესერა, კაც ერთ სხუა მორბის, იგიცა მახარებელივე არს!

Verse: 27      სიტყუად იწყო ებგურმან მან და თქუა: ვხედავ პირველისა მის სრბასა, რამეთუ ჰგავს სრბასა აქიმას\ Page of ms. O: 98va  ძისა სადუკისსა! და თქუა მეფემან: კაცი კეთილი არს და სახარებაჲცა კეთილი მოაქუნდეს!

Verse: 28      და მოიწია აქიმას წინაშე მეფისა და თქუა: სიცოცხლჱ და მშჳდობაჲ! და თავყუანის-სცა მას პირსა ზედა თჳსსა ქუეყანასა ზედა და თქუა: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ, რომელმან დასცნა კაცნი იგი, რომელთა აღიხუნეს თავნი თჳსნი მტერობით უფლისა ჩემისა ზედა მეფისა!

Verse: 29      სიტყუად იწყო მეფემან და ჰრქუა: ცოცხლებით არსა ყრმაჲ იგი ჩემი აბესალომ? მიუგო აქიმას და ჰრქუა: მესმა მე ჴმაჲ ღაღადებისაჲ წარმოსლვისა შემდგომად, რაჟამს წარმომავლინა მე იოაბ, და არა უწყი, რაჲ იქმნა მუნ.

Verse: 30      ჰრქუა მეფემან: წარმოდეგ-რე! და წარჴდა და Page of ms. O: 98rb  დადგა ზურგით კერძო მისა.

Verse: 31      და მუნთქუესვე მო-ხოლო-იწია ქუში და ჰრქუა: გიხაროდენ, უფალო ჩემო მეფე, რამეთუ საჯა უფალმან დღეს შურისგებით ჴელთაგან ყოველთა მტერთა შენთაჲსა!

Verse: 32      ჰრქუა მეფემან ქუშის: ცოცხლებით არსა ყრმაჲ იგი აბესალომ? მიუგო ქუში და ჰრქუა: შეიქმნედ ყოველნი მტერნი შენნი, ვითარცა ყრმაჲ იგი, და ყოველნი, რომელნი აღდგომილ იყვნეს შენ ზედა ბოროტებით!

Verse: 33      და ცრემლოოდა მეფჱ და აღჴდა ქორსა მას ზედა მის ბჭისასა და ტიროდა ფრიად და ესრე იტყოდა ტირილსა მას შინა თჳსსა: შვილო ჩემო აბესალომ, Page of ms. O: 99ra  შვილო ჩემო! ვინმე-მცა მომაკუდინა მე სიკუდილისა მაგის შენისა წილ, შვილო ჩემო აბესალომ!

Chapter: 19  
თავი XIX

Verse: 1      უთხრეს იოაბს და ჰრქუეს: უწყია, რამეთუ მეფჱ ტირს და იგლოვს აბესალომისთჳს?

Verse: 2      და შეიქმნა მაცხოვარებაჲ იგი მის დღისაჲ გლოვად ყოვლისა მის ერისა, რაჟამს ესმა ერსა მას დღესა შინა, რამეთუ ტირს და იგლოვს მეფჱ ძისა თჳსისა აბესალომისთჳს.

Verse: 3      და შეიკდიმა ერმან მან შესლვაჲ ქალაქად, ვითარცა ერი, რომელი იძლიის და მეოტ იქმნის ღუაწლსა შინა.

Verse: 4      და მეფჱ იგი თავდამოკიდებული და დაბურვილი ჯდა, ჴმითა მაღლითა ტიროდა Page of ms. O: 99rb  და იტყოდა: შვილო ჩემო აბესალომ, აბესალომ, შვილო ჩემო!

Verse: 5      და შევიდა იოაბ მეფისა და ჰრქუა: რაჲსათჳს სირცხჳლეულ-ჰყავ პირი მონათა ამათ შენთაჲ, რომელთა განარინეს თავი შენი და თავნი ძეთა და ასულთა შენთანი, და ცოლთა და ხარჭთა შენთანი?

Verse: 6      და დღეს ერი გამოაჩინე, ვითარმედ რეცა თუ ჰყუარობენ მოძულეთა შენთა და სძულობენ მოყუარეთა შენთა და ესრე გამოაჩინე შენ დღეს, რეცა თუ არა გისხენ შენ მთავარ, არცაღა მონა; ხოლო ესე უწყოდე თავით შენით, რამეთუ უბოროტჱს ყოფად არს თუმცა აბესალომ ცოცხალ იყო, ჩუენმცა ყოველნი Page of ms. O: 99va  მომწყდარ ვიყვენით შენ წინაშე, რამეთუ იგი სათნო-გიჩნდა შენ წინაშე თუალთა შენთა.

Verse: 7      არამედ აწ აღდეგ და ეტყოდე გულსა მონათა ამათ შენთასა, რამეთუ ფიცით უფიცავს ამათ უფლისა, თუ შენ არა განხჳდე შემთხუევად ერისა მის, არავინ დაიძინოს შენ თანა ამას ღამესა; ხოლო ესე უწყოდე თავით შენით, რამეთუ უბოროტჱს ყოფილ არს ესე შენდა უფროჲს ყოველთა მათ ჭირთა, რომელ წარგჴდეს შენ სიყრმითგან შენით ვიდრე აქამომდე.

Verse: 8      და აღდგა მეფჱ იგი, შეისხა და გამოვიდა და დაჯდა ბჭეთა ზედა მის ქალაქისათა. ესმა ყოველსა მას ერსა, ვითარმედ მეფჱ გამოჯდომილ Page of ms. O: 99vb  არს ბჭეთა ზედა. და მოვიდა ყოველი იგი ერი შემთხუევად მეფისა ბჭეთა ზედა მის ქალაქისათა, ხოლო ისრაიტელნი იგი წარივლტოდეს თითოვეულად ადგილდ თჳსა.

Verse: 9      დრტჳნვიდეს ყოველნი იგი ნათესავნი ისრაჱლისანი და იტყოდეს ურთიერთას: მეფემან დავით განგუარინნა ჩუენ ჴელთაგან მტერთა ჩუენთაჲსა, ამან მიჴსნნა ჩუენ ჴელთაგან უცხოთესლთაჲსა და აწ მეოტ ვართ ქუეყანისა მისისაგან და მეფობისა მისისაგან აბესალომისთჳს.

Verse: 10      და აბესალომ, რომელსა იგი ვსცხეთ მეფედ ჩუენ ზედა, იგი მოიკლა ღუაწლსა შინა. და აწ თქუენ რად სდუ\მით Page of ms. O: 100ra  და ჰსხედთ და არა მიიქცევით უფლისა თქუენისა მეფისა? და სიტყუაჲ ესე ყოველთა მათ ისრაიტელთაჲ მიიწია მეფისა.

Verse: 11      და მეფემან დავით მიავლინა სადუკისა და აბიათარისა მღდელთმოძღუართა მათ და ჰრქუა: ეტყოდეთ მოხუცებულთა მაგათ ერისათა: რად დაიყოვნებთ მოქცევად უფლისა თქუენისა მეფისა?

Verse: 12      არა ძმანი ჩემნი ხართა თქუენ, ჴორცნი ჴორცთა ჩემთაგანნი ხართ და ძუალნი ძუალთა ჩემთაგანნი, რად დაიყოვნებთ მოქცევად სახიდ მეფისა?

Verse: 13      და ამესას ესრე არქუთ: არა Page of ms. O: 100rb  ძუალი და ჴორცი ჩემი ხარა? ესე რაჲმე მიყავნ მე ღმერთმან და ესე დამირთენ, არა თუ შენ ერისთავი იყო ერისაჲ მის ჩემისაჲ იოაბის წილ ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა!

Verse: 14      და მოაქცია ამესა გული ყოველთა მათ კაცთაჲ იუდაჲსთაჲ მორჩილებად, ვითარცა კაცისა ერთისაჲ და მიავლინეს მეფისა და ჰრქუეს: მოიქეც ჩუენდა ყოვლითურთ მონით შენით!

Verse: 15      და მოიქცა მათა მეფჱ და მოვიდა იგი ვიდრე კიდედმდე იორდანისა მდინარისა და ყოველი იგი ერი იუდაჲსი მოეგებვოდა გალგალადმდე შემთხუევად მეფისა, რაჲთამცა წიაღმოიყვანეს იგი მდინარესა მას.

Verse: 16      Page of ms. O: 100va  და ისწრაფა და მოვიდა სემიე, ძჱ გერაჲსი, ძისა იემენისი ქორანელისაჲ და მოვიდოდა კაცთა მათ თანა იუდაჲსთა შემთხუევად დავითისა.

Verse: 17      და ათასი კაცი სხუაჲ მის თანა სახლისა მისგან ბენიამენისა და სიბა, ყრმაჲ იგი სახლისა მის საულისისაჲ, ათხუთმეტით ძითურთ და ცოლით (?!) და მონით და მჴევლით და შთაავლინნეს იგინი მეფისა იორდანედ.

Verse: 18      მსახურებად მისა და წიაღმოყვანებად მეფისა მის მდინარესა მას და ყოფად სათნოებისა წინაშე თუალთა მისთა; და სემიე, ძჱ გერაჲსი, დავარდა პირსა ზედა თჳსსა წინაშე მეფისა ვიდრე წიაღმო-\ Page of ms. O: 100vb  ოდენ-ვიდოდა იორდანესა მდინარესა,

Verse: 19      და ჰრქუა მეფესა: ნუ გულსა დაიდებნ უფალი ჩემი მეფჱ უშჯულოებასა მას, რომელი შეგცოდა მონამან შენმან. რომელი შეგცოდა დღესა მას, რომელსა გამოსრულ იყო უფალი ჩემი მეფჱ იერუსალჱმით.

Verse: 20      მე თჳთ უწყი, რამეთუ შეგცოდა მონამან შენმან და აწ მოსრულ ვარ მე უწინარჱ (!) ყოვლისა მის სახლისა იოსეფისა წარდგომად წინაშე მეფისა.

Verse: 21      იწყო სიტყუად აბესა, ძემან შაროელისმან, და თქუა: სხუაღა თუმცა არა იყო, ამისთჳს სიკუდილისა თანამდებვე არს, რამეთუ იკადრა სემიე წყევად ცხებულისა მის უფლისაჲსა!

Verse: 22      მიუგო დავით და Page of ms. O: 101ra  ჰრქუა: რაჲ ძეს ჩემი და თქუენი, ძენო შაროელისნო, რამეთუ დღეს ძჳრის მზრახვალ მექმნებით მე მტერობით? ნუ იყოფინ ჩემდა, ვითარმცა მო-ვინმე-კუდა ისრაჱლსა შორის! ანუ თქუენ არა უწყით, რამეთუ დღეს მეფჱ ვარ ისრაჱლსა ზედა?

Verse: 23      და ჰრქუა მეფემან სემიეს: ნუ გეშინინ, რამეთუ არა მოჰკუდე შენ! და ეფუცა მეფჱ სემიეს.

Verse: 24      და მემფიბალ, ძჱ იონათანისი, ძისა საულისი, შთამოვიდა შემთხუევად მეფისა; არა განეწმიდნეს ფერჴნი და არცა მოეყვნეს ფრცხილნი მისნი და არცა გამოეწმიდნეს ცხჳრნი მისნი და არცა განერცხა სამოსელი მისი, Page of ms. O: 101rb  რომლით დღით გამოსრულ იყო მეფჱ სახლით თჳსით მი-მუნ-დღედმდე, რომელსა დღესა შემოვიდა იგი მშჳდობით იერუსალჱმდ შემთხუევად.

Verse: 25      და ჰრქუა მას მეფემან: რაჲ არს, რამეთუ არა წარმოხუედ ჩუენ თანა, მემფიბალ?

Verse: 26      და ჰრქუა მემფიბალ: უფალო ჩემო მეფე, მონამან ჩემმან დამაგდო მე, რაჟამს ვარქუ მე, ვითარმედ: დამისხ მე კაჰრაულსა მას ჩემსა და წარვიდე მეფისა თანა, რამეთუ ვერ ეგებოდა ჩემდა უკაჰრაულოდ მისლვად შენ თანა, რამეთუ მკელობელ არს მონაჲ შენი.

Verse: 27      არამედ იგი მასმენდაცა მე უფლისა ჩემისა წინაშე მეფისა, ხოლო უფალმან ჩემმან მეფემან, ვითარცა ანგელოზმან უფლისამან, კეთილად ჰყავ წინაშე ღმრთისა,

Verse: 28      რამეთუ არა Page of ms. O: 101va  სხუა რაჲმე იყო სახლი იგი მამისა ჩემისაჲ, არამედ ყოველნივე სიკუდილისა თანამდებ იყვნეს უფლისა ჩუენისა მეფისა წინაშე, არამედ შემრთე მონაჲ შენი მათ თანა, რომელნი ჭამენ ტაბლასა მეფისასა. და აწ ვის მიერ იყო ესე ჩემდა სამართალი, არა თუ შენ მიერ? და ღაღადებით იტყოდა ამას წინაშე მეფისა.

Verse: 29      ჰრქუა მეფემან: რასა ხოლო განამრავლებ სიტყუასა შენსა, ეგ რა გითქუამს? აწ მივედ, ნაწილ-იპყარ აგარაკისა მის შენისაჲ?

Verse: 30      მიუგო მემფიბალ და ჰრქუა მეფესა: სადა ვიხილე მეფე მშჳდობით მოქცეული სახიდ თჳსა, ყოველივე მისა ნახუევ, იყავნ მისა!

Verse: 31      Page of ms. O: 101vb  და ბერზელი გალადიტელი შთამოვიდა ჰრაკაბინით და წიაღმოჴდა მეფისა თანა იორდანესა მდინარესა წარგზავნებად მისა იორდანით.

Verse: 32      და ბერზელი, კაცი მოხუცებულ იყო დღითა ვითარ ოთხმეოცის წლის, რამეთუ მსახურებულ იყო იგი მეფისა, რაჟამს დაბანაკებულ იყო იგი უდაბნოსა მას, რამეთუ მდიდარ იყო იგი ფრიად.

Verse: 33      მიუგო მეფემან ბერზელის და ჰრქუა: ჯერ-თუ-გიჩს შენ, მოგუალე ჩემ თანა და თავყოფით იყოს სიბერე შენი იერუსალჱმს.

Verse: 34      ჰრქუა ბერზელი მეფესა: რაოდენმეღა იყვნენ დღენი ცხორებისა ჩემისანი და აღვიდე მეფისა თანა Page of ms. O: 101ra  იერუსალჱმს?

Verse: 35      რამეთუ კაცი ოთხმეოცის წლის ვარ მე და არავეღა უწყი დღესცა გამორჩევაჲ კეთილისაჲ და ბოროტისაჲ, ანუ მებრვე გემოჲს-ხილვაჲ ვიცი ჭამადთაჲ ანუ თუ სასუმელთაჲ, ანუ ჴმისა სმენაჲ სხუა თუ ვიცი მეღოდართაჲ; აწ რაჲსათჳს ტჳრთ-გყო მონაჲ შენი უფალსა ჩემსა მეფესა?

Verse: 36      მცირედ ოდენ წიაღგყვე წყალთა მათ მონაჲ ესე შენი, მეფე! აწ რაჲსათჳს შრომასა მახუედრებ მსახურებისა მის ჩემისა წილ?

Verse: 37      მიაქციე მონაჲ შენი ადგიდ თჳსა და მივიდე და მოვკუდე Page of ms. O: 102rb  მუნვე ქალაქსა ჩემსა და დავეფლა საფლავსა მამისა ჩემისასა; ეგრეცა ძჱ ჩემი აქინამ მივიდეს უფლისა ჩემისა თანა მეფისა და ეც მას, რაჲცა სათნო იყოს წინაშე თუალთა შენთა!

Verse: 38      მიუგო მას მეფემან და ჰრქუა: ეგრე იყავნ, მოვედინ ჩემ თანა აქინამ, ძე შენი, და მე ვყო მისთჳს, რაჲცა სათნო-მიჩნდეს წინაშე თუალთა ჩემთა და ყოველი, რაჲცა მრქუა, ვყო მისთჳს.

Verse: 39      და ერი იგი ყოველი წიაღ მოკრბა იორდანესა და მეფჱცა წიაღ მოსრულ იყო და დგა კიდესა მდინარისასა. და პირსა აკოცა მეფემან ბერზელის და აკურთხა იგი და მიიქცა ბერზელი ვანად თჳსა.

Verse: 40      Page of ms. O: 102va  და წიაღმოჴდა მეფჱ იორდანესა და მივიდა გალგალდ და აქინამცა წიაღმოჴდა მის თანა და ყოველი იგი ერი იუდაჲსი მოვიდა მის თანა და ზოგი ერისა მის ისრაჱლისაჲ.

Verse: 41      და მოკრბა ყოველი იგი ერი ისრაჱლისაჲ და ჰრქუეს მას: რაჲ არს ეგე, რამეთუ მოგიპარეს შენ რეცა თუ პარვით ძმათა მაგათ შენთა, კაცთა მაგათ იუდაჲსთა, და წიაღმოგიყვანეს შენ იორდანესა მდინარესა, შენ და სახლი იგი შენი და ყოველი ერი შენი?

Verse: 42      მიუგეს კაცთა იუდაჲსთა და ისრაჱლისათა: ამის გამო, რამეთუ მახლობელ არს ჩუენვდა მეფჱ, ხოლო მებრვე რაჲსათჳს შეგიძნდა და დასწუხენით თქუენ ამის Page of ms. O: 102vb  სიტყჳსათჳს? შე-სხუა-ნუ რაჲ-ვჭამეთ ანუ შევსუთ ჩუენ მეფისაჲ? ანუ ნიჭ ნურაჲ მოვიღოთ მისგან, ანუ მისაღებელ რაჲ მიიღო მან ჩუენგან?

Verse: 43      მიუგეს კაცთა მათ ისრაჱლისათა და ჰრქუეს: ათწილ ჩუენ უმახლობელჱს ვართ მეფისა, ვიდრე თქუენ და ჩუენ უპირმშოეს ვართ მისა, ვიდრე თქუენ და უმახლობელჱსცა ვართ ჩუენ თქუენსა; და აწ რაჲსათთს შეურაცხ-მყვენით ჩუენ? და არა თქუენდა იყო მოქცევაჲ მეფისაჲ, არამედ ჩუენდა? და განფიცხნა სიტყუაჲ იგი კაცთა მათ იუდაჲსთაჲ უფროჲს სიტყჳსა კაცთა მათ ისრაიტელთაჲსა.

Chapter: 20  
თავი XX

Verse: 1      და მუნ მოსრულ იყო Page of ms. O: 103ra  კაცი ერთი ნაშობი უშჯულოებისაჲ, რომელსა სახელი ერქუა საბიე, ძჱ ბედადისი, ჰრაქიანისაჲ. ნესტუსა დაჰბერა და თქუა: არა არს ჩუენი ნაწილი დავითის თანა, არცა ჩუენი სამკჳდრებელი დავითის თანა, ძისა იჱსესისა თანა! მიმოდაეგენ ყოველნი კაცნი ისრაჱლისანი თითოვეულად საყოფელთა თჳსსა!

Verse: 2      და წარვიდეს ყოველნი იგი ისრაჱლნი, რომელნი იყვნეს მეფისა თანა, და მისდევდეს საბიეს, ძესა ბედადისსა; ხოლო კაცნი იგი იუდაჲსნი მოვიდეს მეფისა თანა იორდანითგან იერუსალჱმდმდე.

Verse: 3      და მოვიდა და შევიდა დავით სახედ თჳსა Page of ms. O: 103rb  იერუსალჱმდ და მოიყვანნა მეფემან დავით ათნივე იგი ხარჭნი თჳსნი, რომელნი-იგი დაეტევნეს სახლისა მცველად, და მისცნა იგი დამარჴვად (სიც) სახლსა ერთსა და როჭიკსა სცემდა მათ, ხოლო იგი თავადი არა შევიდის მათა. და იყვნეს იგინი ცვულ და შეშჭამდეს როჭიკსა მას ქურივობისასა ვიდრე დღედმდე სიკუდილისა მათისა.

Verse: 4      და ჰრქუა მეფემან ამესას: დრო-ეც შენ ყოველსა მაგას ერსა იუდაჲსსა სამად დღედ და შენ აქავე დადეგ!

Verse: 5      და წარვიდა ამესა დროჲს-ცემად და არაჲ დაყოვნა (სიც) დროსა მას, რომელ უბრძანა მას დავით.

Verse: 6      იწყო სიტყუად დავით ამესაჲსა და ჰრქუა: ნუუკუე ბოროტის-ყოფით Page of ms. O: 103va  რაჲმე ბოროტი გჳყო ჩუენ სამიე, ძემან ბედადისმან, უფროჲს აბესალომისა? აწ წარიყვანე შენ თანა ერი უფლისა შენისაჲ და ეწიე მას! ნუ უკუე პოვნეს მან ქალაქნი ძნელნი და შეევედროს მათ ჩუენგან.

Verse: 7      და ამცნო დავით, რაჲთა მივიდეს ყოველი იგი ერი აბესაჲს თანა და იოაბ და ოფელტი და ოქერეთი და ყოველნი იგი მდიდარნი ისრაჱლისანი და დევნა-უყვეს საბიეს, ძესა ბედადისსა.

Verse: 8      და იგინი მოსრულ და დაბანაკებულ იყვნეს ლოდსა მას დიდსა თანა, რომელ იყო ბორცუსა მას; და ამესა მოვიდა და დადგა პირისპირ მათსა და იოაბს შთაეცუა ჯაჭჳ და Page of ms. O: 103vb  შეება მას ზედა ჴრმალი პოლოტიკი ორპირი, და აღმო-რე-შორებულ იყო ქარქაშისაგან მისისა.

Verse: 9      და მოსდვა იოაბ ამესას ჴელი ქედსა მისსა მიზეზად ამბორებისა.

Verse: 10      და ამესა არა განეაკრძალა, რაჲთამცა დაიცვა თავი თჳსი მახჳლისა მისგან იოაბისისა და ჰსცა იოაბ უბესა ზეშთა ამესას და გარდამოუყარა ნაწლევი მისი და არღარა დააქცია. რამეთუ მუნთქუესვე წარჰჴდეს სულნი მისნი. და იოაბ და ამესა სდევნიდეს საბიეს, ძესა ბედადისსა.

Verse: 11      და კაცი ერთი მოვიდოდა და დადგა ამესას ზედა, მონათა მათგანი Page of ms. O: 104ra  იოაბისთაჲ, და ჰრქუა: რაჲმე მიუგოთ თქუენ დავითს?

Verse: 12      რამეთუ, ესერა, ამესა მომკუდარ არს და შესუარული სისხლითა ძეს შორის გზასა და ყოველივე კაცი, რომელი მოვალნ გზასა მას, მივიდის ამესაჲს ზედა. რაჟამს ესმა სიტყუაჲ ესე, აღიღეს ამესა და გარდა-რე-დვეს გზისა მისგან და დაჰბურეს მას სამოსელი, რამეთუ ყოველი, რომელი მოვიდოდა გზასა მას, დადგებოდა მას ზედა.

Verse: 13      და იყო, ვითარცა განაშორეს იგი გზასა მას, შეუდგა მიერითგან ყოველი იგი ერი კუალსა მას იოაბისსა მდევრად საბეისა, ძისა ბედადისსა.

Verse: 14      და მოვიდეს ყოველთა მათ ნათესავთა ისრაჱლისათა და Page of ms. O: 104rb  საბეთ და ბეთმაკოთ; და ყოველნი იგი ქალაქნი შეკრბეს და მოვიდეს მდევრად მისა.

Verse: 15      და მოვიდეს და გარემოადგეს მას ბელასა-ბეთმაკოს და აღაქმნეს ქალაქსა მას ზღუდის ზღუდჱ და ყოველი იგი ერი იოაბისი გარემოადგა და შეიცვა იგი და მიაწიეს ქალაქი იგი გამოსაღებელად.

Verse: 16      და ჴმა-ყო დედაკაცმან ერთმან ბრძენმან ზღუდით გარდამო და თქუა: ისმინეთ, ისმინეთ ჩემი, რომელ გარემოადგთ ქალაქსა ამას და არქუთ იოაბს, რაჲთა მო-რე-დგეს და ვეტყოდი მას!

Verse: 17      და ვითარცა მო-რე-დგა იოაბ მახლობელად ზღუდესა მას, სიტყუად იწყო დედაკაც\მან Page of ms. O: 104va  მან იოაბისა და ჰრქუა: შენ ხარა იოაბ? და მან ჰრქუა: მე ვარ! ჰრქუა დედაკაცმან მან: ისმინე სიტყუანი ესე მჴევლისა შენისანი! ჰრქუა მას იოაბ: მესმის, იტყოდე!

Verse: 18      და ჰრქუა მას: იტყოდენ მჴევალი შენი: სიტყჳსჯერად თქუმულ არს პირველთა მათგან, ვითარმედ: კითხვით ჰკითხონ იაბელს და მოაკლდენ დანს, რომელ-იგი სარწმუნოთა მათ ისრაჱლისათა დადვეს და თქუეს: ვითარმედ კითხვით იკითხონ იაბელს, ეგრევე მოაკლდენ.

Verse: 19      აწ მე ვარ მშჳდობაჲ და დამტკიცებაჲ ისრაიტელთაჲ, აწ შენ მოსრულ ხარ მოსრვად ქალაქისა ერთისა, რომელ დედაჲ ქალაქთ\აჲ Page of ms. O: 104vb  არს ისრაჱლისაჲ. აწ რაჲსათჳს შთაჰსთქმათ სამკჳდრებელსა მას უფლისასაჲ?

Verse: 20      მიუგო იოაბ და ჰრქუა: ნუ იყოფინ ჩემდა, ვითარმცა შთავნთქი ანუ განრყუნილებაჲ რაჲმე მივაქციე!

Verse: 21      არა ეგრე არს, ვითარ-ეგე შენ იტყჳ, არამედ კაცი ერთი მეოტად შემოვარდა მანდა მთისა ეფრემისი, საბიჱ, ძჱ ბედადისი, რომელმან-იგი აღიხუნა ჴელნი თჳსნი და მჴდომად აღუდგა მეფესა დავითს; იგი ხოლო მარტოჲ გამომეცით და წარვიდე მე ქალაქისა მაგისგან. მიუგო დედაკაცმან მან და ჰრქაა: აწ, ესერა, ვიდრე მანდა სდგა, გარდამოგიგდონ თა\ვი Page of ms. O: 105ra  მისი ზღუდით.

Verse: 22      და მივიდა დედაკაცი იგი მუნვე ქალაქად და ეტყოდა ერსა მას და მოქალაქეთა მათ სიტყუათა მათ გონიერებისათა. და მოჰკუეთეს თავი საბიეს, ძესა ბედადისსა, და გარდამოუგდეს იოაბს. და უბრძანა იოაბ დაბერვაჲ ნესტჳსაჲ და დაცადებად-სცა ბრძოლაჲ ქალაქისაჲ მის. და განიბნია ყოველი-იგი ერი თითოვეულად ადგილსა თჳსსა და იოაბ მოიქცა მეფისა მუნვე იერუსალჱმდ.

Verse: 23      და იოაბ იყო ყოველსა მას ზედა ერსა ისრაჱლისასა და ბანეა, ძჱ იოდანჱსი, თიჴისმოქმედსა ზედა იყო და ჴელმწიფეთა მათ ზედა.

Verse: 24      და ეზ\ედრან Page of ms. O: 105rb  ხარკისმომჴდელ იყო და საფან, ძე აქიტალისი, საჴსენებელთმწიგნობარ.

Verse: 25      და სოსაკ მწიგნობართმოძღუარ და სადუკ და აბიათარ მღდელნი.

Verse: 26      და იოდაე და ეთერან - მღდელად წინაშემდგომელად დავითისა.

Chapter: 21  
თავი XXI

Verse: 1      და იყო სიყმილი დიდი დღეთა მათ დავითისთა სამ წელ ზედაჲსზედა. და იკითხა დავით უფლისა მიერ და ჰრქუა უფალმან დავითს: საულისთჳს არს სიყმილი ეგე და უშჯულოებაჲ და სახლისა მისისათჳს, რამეთუ მოსწყუედდა იგი გაბაონელთა მათ.

Verse: 2      და მოუწოდა დავით მეფემან გაბაონელთა მათ და ჰრქუა მათ: რამეთუ გაბაონელნი იგი არა ძეთა მათგან ისრაჱლისათა იყვნეს, არამედ ნეშტთა Page of ms. O: 105va  მათგან ამორეველთანი იყვნეს და ძენი იგი ისრაჱლისანი ფიცებულ იყვნეს არა მოწყუედად მათა, ხოლო საულ დადვა გულსა მოსრვაჲ მათი შურისა მისთჳს ისრაიტელთაჲსა და იუდაჲსისა.

Verse: 3      და ჰრქუა დავით: რაჲ გიყო თქუენ, ანუ რაჲთა ლხინება-ვყო წყევისა მისთჳს და თქუენ მაკურთხოთ მე და სამკჳდრებელი უფლისაჲ?

Verse: 4      და ჰრქუეს გაბაონელთა მათ: არა გჳჴმს ჩუენ ოქროჲ, არცა ვეცხლი და არცა სიკუდილისა თანამდებ არიან ძენი იგი ისრაჱლისანი, არამედ საქმჱ ჩუენი სახლისა მიმართ საულისისა არს. ჰრქუა მათ დავით: რაჲ გნებავს, რაჲ გიყო თქუენ?

Verse: 5      ჰრქუეს მათ დავითს: კაცმან, Page of ms. O: 105vb  რომელმან მოგუსრნა და შეურაცხ-გუყვნა ჩუენ, მოვსრათ იგი და წარვწყმიდოთ, რაჲთა არა დაშთეს იგი პატნეზად თუალთა ჩუენთა საზღვართა მათ ისრაჱლისათა!

Verse: 6      და აწ მოგუცნედ ჩუენ შჳდნი კაცნი ძეთა მისთაგანნი და ლხინება-ვყოთ ჩუენ მათ მიერ უფლისა მიმართ ბორცუსა მას ზედა საულისსა შესაწირავად უფლისა. და ჰრქუა მეფემან: მიგცნე!

Verse: 7      დაშურებოდა მეფჱ დავით განრინებასა მემფილბალისსა, ძისა მის იონათანისსა, ძისა საულისსა, ფიცისა მისთჳს უფლისა, რომელ-იგი ფიცებაჲ იყო დავითის შორის და იონათანის.

Verse: 8      და მოუხუნა მეფემან ორნი იგი ძენი ჰრეფას, ასულსა მას აჲაჲსსა, Page of ms. O: 106ra  რომელმან-იგი უშვა საულს აქი, და მემფილბოსთე და ხუთნი ძენი მირუბისნი, ასულისა მის საულისნი, რომელ-იგი ესხნეს იეზრაჲსგან, ძისა ბერზელისა, მაათელისა.

Verse: 9      და მისცნა იგინი ჴელთა გაბაონელთასა და მიიყვანნეს და დაზორნეს იგინი წინაშე უფლისა, დაეცნეს მუნ, მთასა მას, შჳდნი იგი ძენი მისნი და მოწყდეს ასლობათა დასაბამსა, დღეთა მათ ქრთილისმკისათა.

Verse: 10      და რეფა, ასულმან აიაჲსმან, ხარჭმან საულისმან, მოიღო ძაძაჲ და ნაცარი და დაირეცა იგი კლდესა მას ზედა დღეთა მათ ქრთილის მკისათა, ვიდრე გარდამო\ტევებადმდე Page of ms. O: 106rb  წჳმისა ცით ღმრთისა მიერ. და ჰსცვიდა მათ და არა შეეხო მფრინველი ცისაჲ-დღისა და არცა მჴეცი ქუეყანისაჲ-ღამე და დაჰჴსნდეს და დაირღუეს იგინი მუნვე.

Verse: 11      და მოიწია მათ ზედა დან, ძჱ იგი იოასისი, რომელ-იგი იყო ნაშობთაგანი გმირთაჲსა. და უთხრეს დავითს ყოველივე საქმჱ, რაჲცა ყო რეფა, ასულმან მან აიაჲსმან, ხარჭმან საულისმან.

Verse: 12      და წარვიდა დავით და წარმოიხუნა ძუალნი იგი საულისნი და იონათანისნი, ძისა მისისანი, კაცთა მათ იაბის გალაადისათა, რომელ-იგი გარდამოიპარეს ზღუდესა მას ბეთსანისასა, რამეთუ დამოეკიდნეს იგინი მუნ უცხოთესლთა მათ დღესა მას, რომელსა მოს\რნეს, Page of ms. O: 106va  მოსწყუდნეს საული და ყოველი მისი ერი გელბუეს.

Verse: 13      და წარმოიხუნა მიერ დავით ძუალნი იგი საულისნი და იონათანისნი, ძისა მისისანი, და შეკრიბნა კუალად ძუალნი იგი დაზორვილთანი მათ.

Verse: 14      და დაჰფლნა ძუალნი იგი საულისნი და ძუალნი იგი მათნი ქუეყანასა მას ბენიამენისსა, მახლობელად საფლავსა მას კისის, მამისა მისისასა, და ყვეს ყოველი მსგავსად ბრძანებისა მის მეფისაჲსა და მაშინღა ულხინა ღმერთმან ქუეყანასა მას წყევისა მისგან მათისა.

Verse: 15      ამის ყოვლისა შემდგომად იყო წყობაჲ იგი მარადის უცხოთესლთაჲ მათ ისრაიტელთა მიმართ. და მოვიდა დავით ერი\თურთ Page of ms. O: 106vb  ღუაწლსა მას ბრძოლისასა უცხოთესლთა მიმართ. და ვითარცა იხილა დავით დადუე, ძჱ იოასისი, ახოვნებასა მას, დაჰჴსნდა,

Verse: 16      რამეთუ დადუე იგი იყო ნათესავისა მისგან გმირთაჲსა და სასწორი ჰორლისპირისა მისისაჲ იყო სამასის სიკლის პილენძის და ჴრმალი მისი წელთა მისთა და ეგულვა მას ზედამისლვად და მოკლვად დავითისა.

Verse: 17      მუნთქუესვე შუვა შევარდა აბესა, ძჱ შაროველისი, სცა და მოკლა უცხოთესლი იგი და განარინა იგი. და შეკრბა ერთბამად ერი იგი დავითისი, აღთქუმაყვეს და დაწყევეს, Page of ms. O: 107ra  რაჲთა არღარა გამოვიდეს დავით მათ თანა ღუაწიდ და რაჲთა არა დაშრტეს სანთელი იგი ისრაჱლისაჲ.

Verse: 18      და იყო ამისა შემდგომად მერმე წყობაჲ უცხოთესლთა მათ მიმართ გაზეს. მაშინ მოწყჳდნა ბოკო ქიტელმან გუნდნი იგი უცხოთესლთანი, რომელ-იგი შეკრებულ იყვნეს და ზედამოსრულ იყვნეს მათა.

Verse: 19      მერმე კუალად წყობაჲ იყო უცხოთესლთაჲ მათ ჰოროთს და მოკლა ელნან, ძემან იალდინისმან, ძისა ელემიესმან, გოლნან (!) გეთელი და ბუნი ჰორლისა მისისაჲ იყო ვითარცა ლვილი ქსლისაჲ.

Verse: 20      მერმე კუალად იყო\ვეღა Page of ms. O: 107rb  ღუაწლი იგი ბრძოლისაჲ და ბრძოლისაჲ უცხოთესლთა მათ მიმართ და იყო მუნ კაც ერთ რაზჱთ და თითნი ჴელთა მისთანი და ფერჴთა მისთანი ექუს-ექუს, რიცხჳთ ოცდაოთხ, და იგიცა იყო ნათესავი გმირთაჲვე.

Verse: 21      და გამოჴდა და დადგა იგი შორის ორთავე მათ განწყობილთა და აყუედრებდა ერსა მას ისრჱლისასა. განუჴდა მას

Verse: 22      ესე ოთხნივე შობილ იყვნეს ნათესავისა მისგან გმირთაჲსა, რომელ-იგი იყვნეს გეთს, სახლისა მისგან ჰრაფაჲსისა; და მოწყჳდნა იგინი დავით ერითა თჳსითა.

Chapter: 22  
თავი XXII

Verse: 1      და მაშინ წართქუა Page of ms. O: 107va  დავით სიტყუაჲ ესე გალობისაჲ წინაშე უფლისა დღესა მას, რომელსა იჴსნა იგი უფალმან ჴელთაგან მტერთა მისთაჲსა და ჴელთაგან საულისთა.

Verse: 2      და თქუა: შეგიყუარო შენ, უფალო, ძალო ჩემო! უფალი განმაძრიელებელი (!) ჩემი ჭირისაგან ჩემისა და განმარინოს მე

Verse: 3      ღმერთმან შემოქმედმან ჩემმან და დავიფარო მის გამო, რამეთუ იგი არს ჯაჭჳ ჩემი და რქაჲ ცხორებისა ჩემისაჲ და იგი მხოლოჲ არს შესავედრებელი ჩემი და მჴსნელი ჩემი და უშჯულოთაგან მიჴსნეს მე.

Verse: 4      ქებით ვხადო უფალსა და მტერთა ჩემთაგან განმარინოს მე!

Verse: 5      გარემომადგეს მე შესაძრწუნებელი წყალთანი და მძლავრებათა Page of ms. O: 107vb  ღუართა შემიცვეს მე!

Verse: 6      გარემომადგეს მე საკრველნი ჯოჯოხეთისანი და მახენი სიკუდილისანი მომეწიფნეს მე!

Verse: 7      ჭირსა შინა ჩემსა ვხადე უფალსა და ღმრთისა ჩემისა მიმართ ღაღად-ვყავ, შეისმინა ტაძრით წმიდით მისით ჴმისა ჩემისაჲ! ღაღადებაჲ ჩემი მიიწია ყურთა მისთა!

Verse: 8      მან მოიხილა, შეიძრა და შეძრწუნდა ქუეყანაჲ და საფუძველნი მთათანი შეირყინეს, ღაღად-ყვეს, რამეთუ შეჰრისხნა მათ ღმერთმან!

Verse: 9      აღჴდა კუამლი რისხვასა მისსა და ცეცხლი პირისა მისისაგან აღატყდა და ნაბერწყალნი მოეთ\ხეოდეს Page of ms. O: 108ra  მისგან!

Verse: 10      და მოდრიკნა ცანი და გარდამოჴდა, ნისლი ქუეშე ფერჴთა მისთა!

Verse: 11      აღდგა ქერაბინთა, აღფრინდა, აღიმაღლა იგი ფრთეთა ზედა ქართაჲსა.

Verse: 12      დადვა ბნელი საფარველად მისა გარემოჲს მისა, საყოფელი მისი და სართუავნი ღრუბელთანი, წყალთა ზედა ღრუბელნი ქართანი!

Verse: 13      ბრწყინვალებითურთ მის წინაშე წარვიდეს სეტყჳთა და ნაბერწყალითა ცეცხლისაჲთა!

Verse: 14      და ქუხდა უფალი ცით გამო და მაღალმან მოსცა ჴმაჲ თჳსი!

Verse: 15      მიავლინნა შურდლის ქვანი და განაბნინა იგინი და გამოაბრწყინვა სეტყუაგანრე\ეულად Page of ms. O: 108rb  ელვანი მისნი და შესულიბნა იგინი!

Verse: 16      შეშინდეს იგინი განფენასა მას ზღჳსასა; გამოჩნდეს საფუძველნი სოფლისანი რისხვითა უფლისაჲთა და სულითა მით გულისწყრომისა მისისაჲთა!

Verse: 17      გამოავლინა მაღლით და შემიწყნარა მე წყალთაგან!

Verse: 18      მიჴსნა მძლავრებისაგან მტერთა ჩემთაჲსა და მოძულეთა ჩემთაგან, რამეთუ უძლიერჱს იყვნეს ჩემსა!

Verse: 19      მომეწიფნეს მე დღესა წარწყმედისა ჩემისასა და იყო უფალი შემწჱ ჩემდა!

Verse: 20      და გამომიყვანა მე ფართოდ, განმარინა მე, რამეთუ უნდი მე.

Verse: 25      მომაგოს მე უფალმან სიმართლითა ჩემითა და უბიწოვებითა ჴელთაჲთა დიდებაჲ ჩემი Page of ms. O: 108va  წინაშე თუალთა მისთა!

Verse: 26      მოწყალისა თანა მოწყალჱ იყო და კაცისა წმიდისა თანა წმიდა იყო და უბიწოჲსა თანა უბიწოჲ იყო!

Verse: 27      და რჩეულისა თანა რჩეული იყო და დრკუჲსა თანა დრკუჲ იყო!

Verse: 28      რამეთუ შენ ერი მდაბალი აცხოვნე, უფალო, და თუალნი მაღალთანი დაამდაბლნე!

Verse: 29      რამეთუ შენ აღმინთო სანთელი ჩემი, უფალო, უფალო ჩემო, და განმინათლო ბნელი ჩემი!

Verse: 30      შენ მიერ ვრბიოდი მე ჭურვილი და ღმრთისა ჩემისა მიერ ვლდი მე, ვითარცა ზუარაკი!

Verse: 31      ღმერთი წმიდა არს, და უბიწო არს გზაჲ მისი! ბრძანებაჲ უფლისაჲ მტკიცე არს და გამოჴურვებულ და შესავედრებელ არს თჳთ მოშიშთა მისთა!

Verse: 32      რამეთუ ვინ [არს] ღმერთ უფლი\სა Page of ms. O: 108vb  გარეშე? ანუ ვინ არს შემოქმედ გარნა ღმრთისა ჩუენისა?

Verse: 33      ღმერთი, რომელმან შემჭურა მე ძალითა და აღავსნა სიმართლითა გზანი ჩემნი!

Verse: 34      დაამტკიცნე ფერჴნი ჩემნი და მაღალთა ზედა დამადგინო მე!

Verse: 35      რომელმან განსწავლენ ჴელნი ჩემნი ღუაწლსა და არა მოუძლურდა მშჳლდი ჩემი მკლავთაგან ჩემთა!

Verse: 36      შემჭურე მე საჭურველითა მაცხოვარებისაჲთა და განამრავლე ჩემ თანა სიმდაბლჱ და მარჯუენემან შენმან შემიწყნარა მე, სწავლამან შენმან აღმმართა მე!

Verse: 37      ფართო-ყვენ სლვანი ჩემნი ქუეშე ჩემსა და არა მოუძლურდი ალაგთაგან ჩემთა! Page of ms. O: 109ra  ნაკლულევანებათა დამაკჳრვეს მე და ვერ წინააღმიდგეს მე მჴდომნი იგი ჩემნი!

Verse: 38      მივეტევე მე მტერთა ჩემთა ზედა და მოვსრენ იგინი და არა მოვაქციე მათგან ვიდრემდე მოაკლდეს და მოვასრულნე იგინი გზით!

Verse: 39      დავგალნე იგინი და არღარა აღემართნენ და დაეცნენ იგინი ქუეშე ფერჴთა ჩემთა.

Verse: 40      შთამაცუა მე ძალი და სიხარული ბრძოლად მათა და შევჰმუსრენ, რომელ-იგი აღდგომილ იყვნეს ჩემ ზედა!

Verse: 41      და მტერნი ჩემნი მომცენ ჴელთა ჩემთა, ქედნი მტერთა ჩემთანი დავთრგუნენ!

Verse: 42      ღაღად-ყვეს, და Page of ms. O: 109rb  არავინ იყო, რომელმან იჴსნნა იგინი უფლისა ღმრთისა [მიერ] - და არაჲ ისმინა მათი.

Verse: 43      განვაბნინე იგინი ვითარცა მტუერნი წინაშე ქარსა და ვითარცა თიჴაჲ უბნისაჲ დავზილნე იგინი!

Verse: 44      მიჴსნა მე მძლავრებისაგან ერისაჲსა; ნათლად წარმართთადა დამადგინა მე, ერი, რომელ არა ვიცოდე, მემონა მე.

Verse: 45      სმენითა ყურისაჲთა დამემორჩილა მე, მეცრუვნეს მე შვილნი.

Verse: 46      და უცხოთა განმარინეს მე და მიჴსნეს მე კრულებათაგან.

Verse: 47      ცხოველ არს უფალი და კურთხეულ არს დამბადებელი ჩემი და აღმაღლდინ ღმერთი მაცხოვარი ჩემი!

Verse: 48      ძლიერ არს უფალი ღმერთი, რომელმან იძია შური ჩემი და დაამდაბლნა ერნი ჩემ ქუეშე.

Verse: 49      განმარინა მე გულისწყრომისაგან Page of ms. O: 109va  მტერთაჲსა, ადგილისაგან ჩემისა აღმამაღლა მე, კაცთა უშჯულოთაგან დამიცვა მე!

Verse: 50      ამისთჳს აგიარო (!) შენ წარმართთა შორის, უფალო, და სახელი უფლისაჲ მოვიჴსენო!

Verse: 51      განადიდე ცხორებაჲ მეუფისა მისისაჲ, ჰყავ წყალობაჲ ცხებულისა მისისა თანა, დავითის თანა ნათესავითი ნათესავად და ნათესავისა მისისა თანა უკუნითი უკუნისამდე!

Chapter: 23  
თავი XXIII

Verse: 1      ესე სიტყუანი დავითისნი აღსასრულისანი, და სარწმუნო არს დავით, ძჱ იესჱსი. და სარწმუნო არს კაცი იგი, რომელ აღადგინა ღმერთმან, - ცხებული იგი იაკობისი; და შუენიერ არს გალობაჲ ესე ისრაჱლისაჲ.

Verse: 2      რამეთუ სული უფლისაჲ იტყოდა ამას და სიტყუანი პირისა მი\სისანი Page of ms. O: 109vb  ენასა ჩემსა.

Verse: 3      და თქუა ღმერთმან იაკობისმან: ჩემთჳს იტყოდა შემოქმედი იგი ისრაჱლისაჲ: მთავრად დამადგინა მე კაცთა, სამართალითა და შიშითა ღმრთისაჲთა ფლობად მათ ზედა.

Verse: 4      ვითარცა ცისკარი განთიადისაჲ, ვითარცა მზჱ რაჲ აღმობრწყინდის მაღლით განთიად და არა დაბნელდის ნათელი იგი მისი, ვითარცა წჳმამან რაჲ აღმოაცენის მწუანჱ ქუეყანით,

Verse: 5      რეცა არამცა ვითარ ესრე იყო? რამეთუ აღთქუმაჲ საუკუნოჲ დადვა ჩემდა, ჴსნად და განრინებად ჩემდა ვიდრე აქა ჟამადმდე, რამეთუ ყოველი მჴდომი ჩემი არა სათნო არს მისა.

Verse: 6      რამეთუ ყოველნი, რომელნი აღმოსცენდენ, ვითარცა ეკალნი Page of ms. O: 110ra  და სხუანი, ვითარცა მონაფრეწნი სანთლისანი ყოველნი, რამეთუ არა ჴელი ვინ შეახის და გამოჰფრიწის,

Verse: 7      არამედ რკინამან და ძელმან. და ყოველნივე ცეცხლითა შეიწუნენ და დაშრტენ სირცხჳლითა მათითა.

Verse: 8      ესე სახელები არს მთავართაჲ მათ და ერისთავთა დავითისთაჲ: იეზბალ, ძჱ თეკემენაჲსი, მთავარი პირველი სამთაჲ მათ; ესე აღამკობდა სანოვაგესა მას ზედა ცხრაასთა მათ წყლულთა ერთბამად.

Verse: 9      ამისა შემდგომად ელიაზარ, ძჱ დუდეაჲსი, სამთა მათ შორის ერისთავთა; ესე იყო დავითის თანა მესერანს, Page of ms. O: 110rb  და უცხოთესლნი იგი მოკრებულ იყვნეს მუნ წყობად.

Verse: 10      და ამას ადგილსა ადრეადრე მოიწინეს ისრაიტელნი იგი მათ შორის და იგი განუჴდა და შეემთხჳა პირის-პირ მათსა და მოწყჳდნა უცხოთესლნი იგი ვიდრე დაშრომადმდე ჴელისა მისისა და დაექუა ვადაჲ ჴრმლისა მისისაჲ ჴელსა მისსა ზედა; და შექმნა ცხორებაჲ დიდი უფალმან მას დღესა შინა ერსა მას ზედა. და ყოველი ერი მოექცა ნატყუენავსა და ნაძარცუევსა მტერთასა.

Verse: 11      ამისა შემდგომად სამეა, ძჱ ელაჲსი, რაქეანისაჲ და შეკრბეს უცხოთესლნი იგი ღუაწლსა მას, და იყო მუნ ყანაჲ თესული ოსპნისაჲ და ერი იგი მეოტ იქმნა უცხოთესლ\თა Page of ms. O: 110va  მათგან.

Verse: 12      და შემოვიდეს იგინი შორის ოსპნსა მას ჴნულსა და ესენი განუჴდეს, სცეს, მოწყჳდნეს უცხოთესლნი იგი და შექმნა უფალმან მაცხოვარებაჲ დიდი ერსა მას შორის მას დღესა შინა.

Verse: 13      და მოვიდეს სამნი, სამთა მათ გუნდთაგან დავითისა, ქუაბსა მას კლდისა მის ოდოლომისასა და მძჳნვარენი იგი უცხოთელსნი მოსრულ იყვნეს და განწყობილ უბესა მას ტიტამელთასა.

Verse: 14      და დავით დგა კლდის პირსა მას თანა და გუნდნი იგი უცხოთესლთანი იყვნეს მას ჟამსა ოდენ ბეთლემს.

Verse: 15      წადილ-უჴდა დავითს და თქუა: ვინმცა მასუა მე წყალი წყაროჲსა Page of ms. O: 110vb  მისგან ბეთლემისაჲსა, რომელ არს ბჭეთა მათ თანა? და გუნდსა მას უცხოთესლთასა მას ჟამსა ოდენ შეეცვა ბეთლემი,

Verse: 16      და კაცნი იგი სამნი, რომელ დამოვიდეს გუნდთა მათგან დავითისა, განაპეს ბანაკი იგი უცხოთესლთაჲ და მოართუეს წყალი წყაროჲსა მისგან ბეთლემისაჲსა, რომელ იყო ბჭეთა მათ თანა. და დავითს არა ენება სუმად წყალი იგი, არამედ მოიღო და დააპკურა წინაშე უფლისა.

Verse: 17      და თქუა: ნუ იყოფინ ჩემდა უფლისა მიერ ყოფად ეგე, ვითარმცა სისხლი კაცთა ამათ და სულნი მათნი შევსუენ წყალსა ამას თანა! და არა უნდა წყლისა მის Page of ms. O: 111ra  სუმაჲ. ესე ყვეს სამთა მათ ახოვანთა კაცთა წინაშე დავითისა.

Verse: 18      და აბესა, ძმაჲ იოაბისი, მთავარი იგი სამთაჲ მათგანი, წარდგომილ იყო ახოვნებად წინაშე დავითისა და ერთსა მას შერევასა მისსა ექუსასი ახოვანი წინაშე დავითისა მიჰჴადა.

Verse: 19      ესე ესოდენ უმჯობეს იყო ერთი სამთა მათგანი ორთა მათ და უდიდებულჱს, და იყო მათა მთავარ, ხოლო მათ სამთა ვერ ესწორებოდა.

Verse: 20      და ბანეა, ძემან იოადისმან, ძისა იესჱესმან, მრავალი საქმე ქმნა უფროჲს გაბარაელისსა, რამეთუ მან მოწყჳდნა ორნი იგი ძენი არიელ მოაბისანი; და ესე გარდაჴდა და მოკლა ლო\მი Page of ms. O: 111rb  იგი გუბსა მას შინა დღეთა მათ ზამთრისათა.

Verse: 21      და ამან მოკლა მეგჳპტელი იგი, კაცი საშინელი და მჴნჱ, ვერ შესაძლებელი, რამეთუ ჴელთა აქუნდა მეგჳპტელსა მას ჰოროლი და ბუნი ჰორლისა მისისაჲ იყო, ვითარცა დჳრჱ ჴიდისაჲ; და მით ჰორლითა გამოუჴდა მას მეგჳპტელი იგი და ესე მიეგებვოდა წინა; მოუღო ჰოროლი მეგჳპტელსა მას და მისითავე ჰორლითა განგუმირა.

Verse: 22      და ესე ყო ბანეა, ძემან იოადისმან, და ამისი სახელი უმჯობჱს იყო შორის სამთა მათ ახოვანთა.

Verse: 23      და უდიდებულჱს მათა, ხოლო სამთა მათ ვერ ესწორებოდა. და დაადგინა იგი დავით ყოველთა ზედა მჴუმილთა. Page of ms. O: 111va  და ესე სახელები არს კაცთა მათ მჴნეთა დავითისთაჲ:

Verse: 24      ასაელ, ძმაჲ იოაბისი, ოცდაათთა მათ შორის, ელნან, ძჱ დოდისი, ბეთლემ ქალაქისაჲ,

Verse: 25      სამიე დარალეანი, ქალეს მფალმუნელი,

Verse: 26      იდაე, ძჱ ეკეაჲსი, თეკჳანი,

Verse: 27      აბიეზერ ანათოთელი, საბეენი ქეტელი,

Verse: 28      ელიმან აკაქენი, მალნან ფელტელსი,

Verse: 29      ალან, ძჱ აბაანისი, ონე, ძჱ ფათისი, ლეთი, ძჱ ერიბაჲსი, რომელ-იგი ბორცჳსაგან ბენიამენისა იყო.

Verse: 30      ადე, რომელ ექაბით იყო.

Verse: 31      ტალსაბე სარებათელი, აზელმონ აქირნელი

Verse: 32      ალდად სალამინელი, იასეს გჳგჳნაელი, იონათან, ძჱ სამაჲსი, არაქი, ძჱ საქარუაჲსი.

Verse: 33      არერიმა, ძჱ ფელეტისი, ძისა ოზიაჲსი,

Verse: 34      მარ\კათი Page of ms. O: 111vb  ათალამელი, აქიტობელ გალაადელი,

Verse: 35      მიესირილი კარმალი, აფარიანი,

Verse: 36      იოველ, ძმაჲ ნათანისი, სამაბა, ძჱ აგერისი,

Verse: 37      სალააად ანამისი, არეა ბერათისი, რომელსა აქუნდა ჯაჭუ-ჭური იოაბისი,

Verse: 38      და იოათ, იეთერ, გამერ, იესთერ,

Verse: 39      და ურია ქეტელი. ესე ყოველნი ათშჳდმეტ კაც.

Chapter: 24  
თავი XXIV

Verse: 1      და შესძინა უფალმან გულისწყრომასა განრისხებად ისრაჱლსა ზედა და აღაზრზინა მათ ზედა დავით და თქუა: წარვედი და აღმირაცხე ყოველი ისრაჱლი და იუდაჲ.

Verse: 2      და ჰრქუა იოაბს მეფემან და მთავარმა მათ ერისათა, რომელ-იგი მის თანა იყვნეს იერუსალჱმს: წარვედით და მოვლეთ ყოველი სახლი ისრაჱლისაჲ Page of ms. O: 112ra  და იუდაჲსი დანითგან ბერსაბედმდე; აღრაცხეთ, აღთუალეთ ყოველი ერი და აღწერილი მომართუთ მე ყოვლისა მის ერისაჲ, რაჲთა უწყოდი რიცხჳ იგი ერისაჲ მის ერთბამად ყოვლისაჲ რაჲოდენი რაჲ არს.

Verse: 3      მიუგო იოაბ მეფესა და ჰრქუა: შესძინენ უფალმან ღმერთმან მათმან ერსა მას რაოდენ რაჲ იგი არს ასი წილი, და თჳთ უფალმან ჩემმან მეფემან იხილენ! და ვითარ-რაჲ-იდვა გულსა უფალმან ჩემმან მეფემან ესე ზრახვაჲ ყოფად სიტყჳსა ამის?

Verse: 4      და განძლიერდა ბრძანებაჲ იგი მეფისაჲ უფროჲს სიტყჳსა მის იოაბისა და უფროჲს ყოველთა მათ მთავართა ძლიერებისა მისისათა; Page of ms. O: 112rb  და მოვიდა იოაბ და ყოველნი მთავარნი პირისაგან მეფისაჲსა აღხილვად და აღწერად ყოვლისა მის ერისა ისრაჱლისა.

Verse: 5      და მოვიდეს და წიაღჴდეს იორდანესა და იწყეს არუელ ქალაქით, რომელ-იგი შორის ნაღუარევთა არს გადის და იეზრისსა.

Verse: 6      მოიწინეს გალაადდ და ქუეყანასა მას ქეტემისასა და კადესასა და მოვიდეს დანდმდე და მოეახლნეს სიდონიასა ყოველსა.

Verse: 7      და მოვიდეს ბოსორდ და ტჳრედ და ყოველთა მათ ქალაქთა ეველთასა და ქანანელთასა და მიიქცეს სამხრით კერძო იუდაჲს ბერსაბედ.

Verse: 8      და მოვლეს ყოველი ქუეყანაჲ და მოიწინეს მეცხრესა თთუესა და ოცსა დღესა Page of ms. O: 112va  იერუსალჱმდ.

Verse: 9      და მოიღო იოაბ წიგნი იგი აღწერილი სოფლისაჲ სავსჱ რიცხჳთა და დაუდვა წინაშე მეფესა; და იყო რიცხჳ იგი ერისაჲ მის ისრაჱლისაჲ ვითარ ცხრაას ათას კაც სპარაზენ და იუდაჲსი რჩეული კაცი სპარაზენი ოთხას ათას კაც სპარაზენ.

Verse: 10      და შეჭუვდა გული დავითისი აღწერისა მისთჳს ერისაჲსა. იწყო სიტყუად დავით უფლისა და თქუა: ვცოდე ფრიად წინაშე უფლისა, რამეთუ ვყავ ესე სიტყუაჲ; და აწ, უფალო, მოუტევე შეცოდებაჲ ესე მონასა შენსა, რამეთუ ცუდად უმოგუმოდ ვზრახე ზრახვაჲ ესე!

Verse: 11      და ვითარცა აღდგა დავით განთიად, და იყო ბრძანებაჲ უფლისაჲ დავითისა გადის Page of ms. O: 112vb  წინაწარმეტყუელისა მიერ და ჰრქუა:

Verse: 12      ესრე იტყჳს უფალი: სამსა ამას მოვავლინებ შენ ზედა, ხოლო შენ გამოირჩიე თავისა შენისაჲ ერთი რაჲმე მათგანი, რაჲთა ვყო შენთჳს.

Verse: 13      და მოვიდა გად დავითისა და ჰრქუა მას: გამოირჩიე თავისა შენისა ერთი რაჲმე ამათგანი, რომელსა ესე მოვავლინებ შენ ზედა, რაჲთა ვყო შენთჳს. თქუა უფალმან: ანუ სამ წელ სიყმილი პირსა ზედა ქუეყანისასა, ანუ სამ თუე მეოტად წარქცევაჲ შენი პირისაგან მტერთა შენთაჲსა და იგინი გდევნიდენ სულშეუქცეველად, ანუ სამ დღე წყუდაჲ კაცთაჲ ქუეყანასა შენსა. აწ განიგულე, გულისხმა-ყავ და მომიგე, Page of ms. O: 113ra  რაჲ მიუგო მომავლინებელსა ჩემსა.

Verse: 14      მიუგო დავით გადს და ჰრქუა: იწრო არს ჩემდა ყოვლით კერძოვე ფრიად სამივე იგი; ხოლო უმჯობეს არს მივრდომაჲ ჴელთა უფლისათა, რამეთუ მრავალ არს შეწყნარებაჲ წყალობისა მისისაჲ და ნუმცა შევვარდები მე ჴელთა კაცთასა!

Verse: 15      და გამოირჩია დავით სიკუდილი კაცისაჲ. და იყვნეს დღენი იგი იფქლის მკისანი. და ბრძანა უფალმან კაცის სიკუდილი ისრაჱლსა ზედა, ცისკრითგან ვიდრე ექუს ჟამადმდე, მოიწია მოსრვაჲ იგი ერსა მას ზედა და დაეცნეს ერისა მისგანნი დანითგან ბერსაბედმდე სამოცდაათშჳდმეტ ათას კაც.

Verse: 16      და მიყო ჴელი თჳსი ანგელოზმან მან სიკუდილის მომღებელმან და მომსრველმან ისრაჱლსა ზედა, რაჲთამცა მოკლა იგი. და შეინანა უფალმან ბოროტისყოფაჲ იგი მათი და ჰრქუა ანგელოზსა მას, რომელი იგი მოსრვიდა ერსა მას: კმა არს, დააყენე ჴელი შენი ამიერითგან! და ანგელოზი იგი დგა კიდესა მას კალოჲსა ორნეა იებოსელისისასა.

Verse: 17      სიტყუად იწყო დავით უფლისა, რამეთუ იხილა ანგელოზი იგი, რომელი გარდამოსრულ იყო და მოსრვიდა ერსა მას ისრაჱლისასა, და თქუა: აქა ვარ, უფალო, მწყემსი ესე, რომელმან ვცოდე და ბოროტი ვქმენ, ხოლო მაგათ საცხოვართა რაჲ ცოდეს? იყავნ ჴელი შენი ჩემ ზედა და სახლსა მამისა ჩემისასა.

Verse: 18      და მოვიდა გად წინაწარმეტყუელი დავითისა და Page of ms. O: 113va  ჰრქუა: განგუალე ადრე და აღჰმართე საკურთხეველი კალოსა მას ზედა ორნია იებოსელისასა!

Verse: 19      და განვიდა დავით ბრძანებითა მით წინაწარმეტყუელისაჲთა, ვითარცა უბრძანა მას უფალმან.

Verse: 20      და ვითარცა იხილა ორნია, რამეთუ მოემართა და მოვიდოდა მეფჱ მისა კერძო და გუნდი იგი ყოველი ზურგით კერძო მისა, და გამოეგებვოდა ორნია და თავყუანის-სცა მეფესა პირსა ზედა თჳსსა ქუეყანასა ზედა.

Verse: 21      და თქუა: რაჲ არს უფალო, რაჲ არს მეფე, რაჲსა მოხუალ მონისა შენისა? და ჰრქუა მას დავით. მოგებად მოვედ შენდა კალოჲსა ამის და აღშჱნებად ზედა საკურთხეველისა უფლისა ღმრთისა, რაჲთა დასცხრეს მოსრვაჲ ესე ერი\- Page of ms. O: 113vb  სა ამისგან!

Verse: 22      მიუგო ორნია დავითს და ჰრქუა: მიიღენ უფალმან ჩემმან მეფემან და ყავნ ბრძანებისა მისებრ უფლისა ღმრთისაჲსა, ვითარცა სათნო-უჩს მას! აჰა, ეგერა, არიან ჴარნი ეგე მსხუერპლად, და უღელი, და საჴნველი და ყოველივე კალოჲს ჭური შეშად მრგულიადდასაწუველთა მათთჳს!

Verse: 23      და შეიწირენ უფალმან სათნოებით ჴელთაგან შენთა!

Verse: 24      მიუგო მეფემან და ჰრქუა: არა ეგრე, ვითარმცა მედად მოვიღე, არამედ ნაცვალ-გცნე და შევწირნე საკუერთხნი ესე უფლისა ღმრთისა და არათუ მედად მოვიღო! და მოიპყრა დავით კალოჲ იგი ცვალებით და ჴარნი იგი სასყიდლითა Page of ms. O: 114ra  ერგასითა სასწორითა ვეცხლისაჲთა.

Verse: 25      და აღაშენა მუნ დავით საკურთხეველი უფლისა და შეწირნა საკუერთხნი იგი მსხუერპლთანი უფლისა ღმრთისა მშჳდობით. მერმე შეღა-სძინა სოლომონ და განადიდა საკურთხეველი იგი, რამეთუ პირველად მცირჱ იყო და დააგო უფალი ქუეყანასა მას და დასცხრეს გუემანი იგი ისრაჱლისაგან.
Page of ms. O:  


Book: Reg.III_(Reg.I) 
წიგნი მესამჱ მეფეთაჲ

Chapter: 1 
თავი I

Verse: 1     და დავით მეფჱ დაბერდა და მიიწია წესსა მას ჟამთა თჳსთასა, და შემოსიან იგი სამოსლითა და ვერ განტფის.

Verse: 2     და ჰრქუეს მას მონათა მათ მისთა: მოჰგუარონ უფალსა ჩუენსა მეფესა ქალწული ერთი მცირჱ, და დგეს იგი მეფისა წინაშე მსახურად და იყოს იგი მისა მოღუაწ, და განტფებოდის მეფჱ მარადის.

Verse: 3     და მოიძიეს ქალი ერთი ქმნულკეთილი ფრიად მცირჱ ყოველსა შორის ისრაჱლსა, და პოვეს აბესაკ სომანიტელი და შეჰგუარეს იგი მეფესა.

Verse: 4     და იყო იგი ყრმაჲ ქმნულკეთილ ფრიად და იყო იგი მეფისა თანამწოლ და მსახურ, ხოლო მეფემან არა იცოდა იგი.

Verse: 5     და ორნია, ძემან დავითისმან, აღიღო თავი თჳსი მეფედ დავითის წილ და მოიგო თავისა თჳსისა ეტლებ და საჴედრებ და წინამცორვალებ ერგასის ოდენ.

Verse: 6     და მამამან არასადა რაჲ შეჰრისხნა, ვითარმედ: რად ეგრე, ანუ რად იქმ მაგას? და იყო იგი ქმნულკეთილ პირითა, Page of ms. O: 114va  რამეთუ აბესალომის შემდგომად შობილ იყო იგი.

Verse: 7      და ზრახვაჲ მისი იყო იოაბის თანა, და აბიათარ ზურგ იყო მისა.

Verse: 8      და სადუკ მღდელი და ბანეა, ძჱ იოადისი, და ნათან წინაწარმეტყუელი და სამიე მოყუსითურთ თჳსით, რომელ იყო რჩეული იგი ერი დავითისი, არა ორნიაჲს თანა იყვნეს.

Verse: 9      და ყო წანა დიდ ორნეა და დაწყჳდა ზროხაჲ და საცხოვარი ლოდსა მას თანა სელათისასა, რომელ-იგი არს მახლობელად ჰროგელსა, და მოუწოდა ყოველთა მათ ძმათა მისთა, ძეთა მეფისათა, და ყოველთა მათ კაცთა მეფისათა იუდაჲსთა, მსახურთა მათ დავითისთა.

Verse: 10      და ნათანს და ბანეას, თანა-მზრახველთა მათ მე\ფისათა, Page of ms. O: 114vb  და სოლომონს არა ჰხადა.

Verse: 11      და მოვიდა ნათან ბერსაბჱსა, დედისა მის სოლომონისა, და ჰრქუა: არა გასმიეს ესე შენ, რამეთუ მეფედ დადგა ორნეა, ძჱ აგითაჲსი, და უფალმან ჩუენმან დავით არა უწყის?

Verse: 12      და აწ მოვედ შენ და გაზრახო საქმჱ ერთი, რომლითა იცხოვნო თავი შენი და თავი ძისა შენისა სოლომონისი.

Verse: 13      აწ მივედ და შევედ შენ მეფისა დავითისა და ესრე არქუ მას: არა შენ, უფალი ჩემი მეფჱ, ეფუცეა მჴევალსა შენსა უფლისა ღმრთისა და სთქუ, ვითარმედ: ძჱ შენი, სოლომონ, მეფობდეს ჩემსა შემდგომად და იგი დაჯდეს საყდართა ჩემთა? და აწ ვითარ Page of ms. O: 115ra  არს ესე, რამეთუ მეფე იქმნა ორნია?

Verse: 14      და ვიდრე შენ მაგას ეტყოდი ოდენ მეფესა, და მე შემოვიდე შენ თანა და დავამტკიცნე სიტყუანი იგი შენნი.

Verse: 15      და შევიდა ბერსაბჱ სასუენებელად მეფისა. და მეფჱ მოხუცებულ და გარდასრულ იყო ჟამთა, ჯდა, და აბესაქ სომანიტელი დგა წინაშე მეფისა მსახურებად.

Verse: 16      და შევიდა ბერსაბჱ და დამხედ თავყუანის-სცა მეფესა. და ჰრქუა მას მეფემან: რაჲ გიჴმს შენ?

Verse: 17      მიუგო ბერსაბჱ და ჰრქუა: უფალო ჩემო მეფე, შენ ჰფუცე უფლისა ღმრთისა და სთქუ, ვითარმედ: ძჱ შენი, სოლომონ იგი, მეფობდეს ჩემსა შემდგომად და იგი დაჯდეს საყდართა Page of ms. O: 115rb  მათ ჩემთა.

Verse: 18      აწ ეგერა ორნია მეფედ დადგა და შენ, უფალმან ჩემმან მეფემან, არა უწყი.

Verse: 19      და დაწყჳდა მან ზროხაჲ და საცხოვარი დიდძალი, და მოუწოდა ყოველთა მათ ძეთა მეფისათა, და აბიათარს მღდელსა და იოაბს სპაიპეტსა. და თჳნიერ უფლისა ჩემისა მეფისა ყო ესე.

Verse: 20      აწ შენ მიერ თუ არს სიტყუაჲ ეგე და შენ, უფალსა მეფესა, ჯერ-გიჩს, განცხადებულ იყავნ წინაშე ყოვლისა ამის ერისა, ვინ დაჯდეს საყდართა მათ უფლისა ჩემისა მეფისათა შემდგომად მისა?

Verse: 21      და იყოს, რაჟამს შეისუენოს უფალმან ჩემმან მეფემან წესსა მას მამათა თჳსთასა, ვიპოვნეთ მე და სოლომონ შეცოდებულ.

Verse: 22      და ვიდრე იგი იტყოდაღა, მო(ვა)ვიდა მუნთქუესოდენ ნათან წინაწარმეტყუელი, მო-ხოლო-იწია კართა.

Verse: 23      და უთხრეს მეფესა, ვითარმედ: ნათან წინაწარმეტყუელი კართა დგას. და ვითარცა შევიდა ნათან წინაშე მეფისა, თავყუანის-სცა პირსა ზედა თჳსსა.

Verse: 24      და ჰრქუა: შენ, მეფემან, ჰბრძანე და სთქუ, ვითარმედ: ჩემსა შემდგომად სოლომონ მეფობდინ და იგი დაჯედინ საყდართა ჩემთა?

Verse: 25      აწ შთასრულ არს დღეს და დაუწყუდიეს ზროხაჲ და ცხოვარი და დიდძალი კრავები, და მიუწანებიან ყოველნი ძენი მეფისანი ორნიას, და იოაბ, სპაიპეტი შენი, და აბიათარ მღდელთ-მოძღუარი და მთავარნი იგი ძლიერებისა შენისანი, და იშუებენ და იხარებენ წინაშე მისა და იტყჳან, ვითარმედ: ცხონდინ მეფე ორნია!

Verse: 26      და მე, მონაჲ შენი, და სადუკ მღდელთ-მოძღუარი და ბანეა, ძჱ იოადისი, და სოლომონ, ძჱ შენი, არა მიწოდებულ ვართ.

Verse: 27      და შენ მიერ თუ იყო, უფლისა ჩუენისა მეფისაგან, სიტყუაჲ ესე, ჩუენ რად არა მაუწყე, მონათა შენთა, ვინ დაჯდეს საყდართა მათ უფლისა ჩუენისათა შემდგომად შენსა?

Verse: 28      მიუგო დავით და ჰრქუა: შემოუწოდეთ აქა ბერსაბეს! და შემოვიდა ბერსაბე წინაშე მეფისა.

Verse: 29      ფიცად იწყო მეფემან და თქუა: ცხოველ არს უფალი ჩემი, რომელმან მიჴსნა მე ყოველთაგან ჭირთა ჩემთა,

Verse: 30      რამეთუ ვითარცა პირველადვე Page of ms. O: 116ra  გეფუცე უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა, ვითარმედ: სოლომონ, ძჱ ჩემი, მეფობდეს ჩემსა შემდგომად და იგი დაჯდეს საყდართა ჩემთა ჩემ წილ, ეგრეცა ვყო დღეს-დღჱ.

Verse: 31      და დამხედ თავყუანის-სცა ბერსაბე პირსა ზედა თჳსსა მეფესა და თქუა: უკუნისამდე ცხონდინ მეფე დავით!

Verse: 32      და მოუწოდა მეფემან სადუკს მღდელსა და ნათანს წინაწარმეტყუელსა და ბანეას, ძესა იოადისსა, და შევიდეს იგინი წინაშე მეფისა.

Verse: 33      და ჰრქუა მათ მეფემან დავით: წარიყვანენით თქუენ თანა მონანი იგი უფლისა თქუენისანი და აღსჳთ სოლომონ, ძე ჩემი, საჴედარსა მას ჩემსა და შთაიყვანეთ იგი გეონდ.

Verse: 34      და სცხედ მას სადუკ მღდელმან და ნათან წინაწარმეტყუელმან ყოველსა ზედა ისრაჱლსა და იუდასა, და ნესტუსა დაჰბერედ წინაშე მისა და თქუედ: უკუნისამდე ცხონდინ მეფე სოლომონ!

Verse: 35      და აღმოვედინ იგი აქავე, და თქუენ მის თანა; და შემოვიდეს და დაჯდეს იგი საყდართა ჩემთა და იგი მეფობდეს ჩემ წილ. და მივსცე მას ბრძანებაჲ, რაჲთა მეფობდეს იგი ყოველსა ზედა იუდასა და ისრაჱლსა.

Verse: 36      სიტყუად იწყო ბანეა, ძემან იოადისმან, მეფისა და ჰრქუა: იყავნ ეგრე და დაამტკიცენ უფალმან სიტყუაჲ უფლისა ჩემისა მეფისაჲ: ვითარცა გრქუა უფალმან ღმერთმან შენმან, ეგრეცა ყავნ უფალმან ჩემმან მეფემან,

Verse: 37      და ვითარცა იყო უფალი ღმერთი უფლისა ჩემისა თანა მეფისა, Page of ms. O: 116va  ეგრეცა იყავნ სოლომონის თანა და დაამტკიცენ საყდარი მისი, ვითარცა დაამტკიცა საყდარი უფლისა ჩემისა დავითისი.

Verse: 38      და შთავიდეს სადუკ მღდელი და ნათან წინაწარმეტყუელი და ბანეა, ძჱ იოადისი, და ოქეა და ოფელტი, და აღსუეს სოლომონ საჴედარსა მას მეფისა დავითისსა და შთაჰყვეს მას გეონდ.

Verse: 39      და აღიღო სადუკ მღდელთმოძღუარმან რქაჲ იგი ზეთისაჲ კარვისა მისგან და ჰსცხო სოლომონს. და დაჰბერეს ნესტუსა და თქუა ყოველმან ერმან: უკუნისამდე ცხონდინ მეფე სოლომონ!

Verse: 40      და შეუდგა მას ყოველი ერი, და მსახურნი იგი მეფისანი როკვიდეს და ძნობდეს მის წინაშე და იხარებდეს სიხარულითა Page of ms. O: 116vb  დიდითა და ოხრიდა ქუეყანაჲ ჴმითა მით ღაღადებისაჲთა.

Verse: 41      და ესმა ორნიას და ყოველთა, რომელნი-იგი მის თანა იყვნეს პურსა მას მისსა ჭამად და სუმად, და ალხუეს (!) შუებაჲ იგი მათი. და ვითარცა ესმა იოაბს ჴმაჲ იგი ოხრისაჲ და თქუა: რაჲ არს ჴმაჲ ოხრისა მის დიდისაჲ?

Verse: 42      და ვიდრე იგი ამას იტყოდა, მუნთქუესვე მოიწია იონათან, ძე (!) აბიათარისი, მღდელთ-მოძღუარისაჲ, და ჰრქუა მას ორნია: შევედ შინა, რამეთუ კაცი ძლიერ ხარ შენ და სახარებაჲ კეთილი გაქუნდეს შენ თანა.

Verse: 43      მიუგო იონათან ორნიას და ჰრქუა: უფალმან ჩუენმან, დავით მეფემან, მეფედ დაადგინა სოლომონი (!)

Verse: 44      და Page of ms. O: 117ra  მიავლინა მის თანა სადუკ მღდელთმოძღუარი და ნათან წინაწარმეტყუელი და ბანეა, ძჱ იოადისი, და ოქერი და ოფელტი, და აღსუეს იგი საჴედარსა მას მეფისასა.

Verse: 45      და სცხეს მას მეფედ სადუკ მღდელთმოძღუარმან და ნათან წინაწარმეტყუელმან და აღიყვანეს იგი მეფისა სიხარულით, და ოხრის ყოველი ქუეყანაჲ ჴმასა მათსა; ესე იგი ჴმაჲ არს, რომელი გესმოდა თქუენ.

Verse: 46      და დაჯდა სოლომონ საყდარსა მას მეფისასა.

Verse: 47      და მივიდა ყოველი იგი ერი და აკურთხევდა უფალსა ჩუენსა დავითს და შევიდეს მის წინაშე მარტოდ და ჰრქუეს: დიდებულ ყავნ უფალმან სახელი ძისა შენისა სოლომონისი უფროჲს Page of ms. O: 117rb  სახელისა შენისა და აღამაღლენ საყდარი მისი უფროჲს საყდრისა მაგის შენისა. ვითარცა ესმა ესე მეფესა, თავყუანის-სცა ცხედარსა ზედა თჳსსა.

Verse: 48      და ესრე თქუა: კურთხეულ იყავნ უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ, რომელმან მომცა მე ნაშობი მუცლისა ჩემისაჲ დაჯდომად საყდართა ჩემთა და მიჩუენა მე თუალთა მხილვარეთა.

Verse: 49      და ესმა მათ, განჰკრთეს და აღდგეს ყოველნი, რომელნი პურისრთულ იყვნეს ორნიას და წარვიდეს თითოეულად გზასა თჳსსა.

Verse: 50      და ორნია შეიშინა პირისაგან სოლომონისა და შევარდა კარსა მას უფლისასა და მობმა-უყო საკურთხეველსა მას უფლისა[სა] და თქუა: მეფუცენ მე დღეს სოლომონ მეფჱ, რაჲთა არა მო\მაკუდინოს Page of ms. O: 117va  მე, მონაჲ ესე მისი, მახჳლითა.

Verse: 51      და უთხრეს სოლომონს და ჰრქუეს, ვითარმედ: შეეშინა ორნიას მეფისაგან სოლომონისა და მობმა-უყო საკურთხეველსა მას ღმრთისასა და იტყჳს: მეფუცენ მე დღეს მეფჱ სოლომონ, რაჲთა არა მომაკუდინოს მახჳლითა მონაჲ ესე თჳსი.

Verse: 52      მიუგო სოლომონ და ჰრქუა: უკუეთუ ძლიერ იყოს იგი სიბრძნითა და სიმართლითა, არა დავარდეს თმაჲ ერთი მისი ქუეყანასა ზედა; უკუეთუ ძჳრის-საქმჱ რაჲმე დაიპყრას მას შინავე, მოკუდეს.

Verse: 53      და მიავლინა სოლომონ და გარდამოიყვანეს იგი საკურთხეველისა მისგან.

Chapter: 2  
თავი II

Verse: 12      და სოლომონ დაჯდა საყდართა დავითისთა, მამისა თჳსისათა, ათორმეტისა წლისაჲ და წარემართა მეფობაჲ.

Verse: 13      და შევიდა ორნია, ძჱ აგითისი, ბერსაბჱსა, დედისა მის სოლომონისა, და თავყუანის-სცა მას. და მან ჰრქუა: მშჳდობა არსა შემოსლვაჲ ეგე შენი? და თქუა: მშჳდობით.

Verse: 14      და ჰრქუა: სიტყუა არს ჩემი შენდა. და ჰრქუა მას ბერსაბე: იტყოდე.

Verse: 15      და თქუა: შენ თჳთ უწყი, რამეთუ ჩემი იყო მეფობაჲ და ჩემ ზედა დადვა Page of ms. O: 118r  ყოველმან ისრაჱლმან პირი მათი მეფობად. და მიიქცა მეფობაჲ და იქმნა ძმისა ჩემისა, რამეთუ უფლისა მიერ იყო მისა.

Verse: 16      და აწ თხოვასა ერთსა მცირესა ვითხოვ შენგან და ნუ გარემიიქცევ პირსა შენსა. ჰრქუა მას ბერსაბე: იტყოდე.

Verse: 17      ჰრქუა მას ორნია: არქუ ძესა შენსა, სოლომონს მეფესა, რამეთუ არა გარე-მიიქციოს პირი მისი შენგან და მომცეს მე აბისაკ სომანიტელი ცოლად.

Verse: 18      ჰრქუა მას ბერსაბე: კეთილ, მე ვეტყოდი შენთჳს მეფესა.

Verse: 19      და შევიდა ბერსაბე სოლომონ მეფისა სიტყუად ორნიაჲსთჳს. და ზე აღდგა სოლომონ მეფჱ, მიეგებვოდა და ამბორს-უყო მას და დაჯდა საყდარსავე თჳსსა. და დაუდგეს სავარძელი დედასა მეფისასა და დაჯდა მარჯულ მისა.

Verse: 20      და ჰრქუა მას: თხოვასა ერთსა მცირესა ვითხოვ შენგან, ნუ გარემიიქცევ პირსა შენსა. ჰრქუა მას მეფემან: ითხოვე, დედაო ჩემო, რამეთუ არა გარემივიქციო პირი ჩემი შენგან.

Verse: 21      და ჰრქუა: იყავნ აბისაკ სომანიტელი ორნეაჲს, ძმისა შენისა, ცოლად.

Verse: 22      მიუგო სოლომონ მეფემან დედასა თჳსსა: და რაჲსა მიუთხოვ აბისაკს სომანიტელსა ორნიას ცოლად? არამედ მიუთხოვე მეფობაჲ ესე, რამეთუ ძმაჲ უხუცესი არს იგი ჩემსა, რამეთუ მისი არს აბიათარ მღდელი Page of ms. O: 118v  და იოაბ, ძჱ შაროველისი, სპაჲპეტი და მეგობარი მისი.

Verse: 23      და ფუცა მეფემან სოლომონ ღმრთისა და თქუა: ესე მიყავნ მე და ესე შემძინენ, რამეთუ სავნებელად თავისა თჳსისა თქუა ორნია სიტყუაჲ ეგე.

Verse: 24      და აწ ცხოველ არს უფალი, რომელმან განმიმზადა მე და დამსუა მე საყდარსა ზედა დავითის, მამისა ჩემისასა, და ვითარ ყო სახელი* ჩემი, ვითარცა მეტყოდა მე უფალი, რამეთუ დღეს სიკუდილით მოსიკუდიდ არს ორნია.

Verse: 25      და წარავლინა სოლომონ მეფემან ჴელითა ბანეა, ძისა იოადისითა, და მოკლა ორნეა. და მოკუდა ორნია მას დღესა შინა.

Verse: 26      და აბიათარს მღდელსა ჰრქუა მეფემან სოლომონ: წარვედ ანათოთდ, აგარაკსა მას შენსა, სახიდ შენდა, რამეთუ კაცი მოსაკლავი ხარ შენ დღეს; და არა მოგაკუდინო შენ, რამეთუ იტყჳრთე კიდობანი იგი შჯულისა მის ღმრთისაჲ წინაშე მამისა ჩემისა, და რამეთუ იჭირვოდე ყოველსავე, სადაცა შურებოდა მამაჲ იგი ჩემი.

Verse: 27      და განაძო სოლომონ მეფემან, რაჲთა არღარა იყოს მღდელ უფლისა აღსრულებად სიტყჳსა მის უფლისა, რომელ თქუა სახლსა მას ზედა ელისსა სელომს შინა.

Verse: 28      და მიესმა იოაბს, ძესა შაროელისსა, რამეთუ იოაბ მიდრეკილ იყო კუალსა ორნეაჲსსა და არა კუალსა სოლომონისსა. Page of ms. O: 119r  და შეივლტოდა იოაბ კარავსა მას უფლისასა და მობმა-უყო რქათა მათ საკურთხეველისათა.

Verse: 29      და უთხრეს სოლომონს და ჰრქუეს: შეივლტოდა იოაბ კარავსა მას უფლისასა და მობმა-უყოფიეს რქათა მათ საკურთხეველისათა. და წარავლინა სოლომონ იოაბისა და ჰრქუა: რაჲ გიქმნიეს, რამეთუ შეივლტოდე შენ საკურთხეველსა მაგას? და ჰრქუა იოაბ: რამეთუ შემეშინა პირისაგან შენისა და მივივლტოდე უფლისა. და წარავლინა სოლომონ მეფემან ბანეა, ძჱ იოადისი, და ჰრქუა: მივედ და მოკალ იგი და დაჰფალ.

Verse: 30      და შევიდა ბანეა, ძჱ იოადისი, კარავსა მას უფლისასა და ჰრქუა მას: ესრე იტყჳს მეფჱ: "გამოვედ". და ჰრქუა იოაბ: არა განვიდე ამიერ, არამედ აქა მოვკუდე. და მიიქცა ბანეა, ძჱ იოადისი, უთხრა მეფესა და ჰრქუა: ესრე თქუა იოაბ და ესრე მომიგო.

Verse: 31      ჰრქუა მას მეფემან: მივედ და უყავ მას, ვითარცა-იგი თქუა და მოკალ და დაჰფალ იგი. და აღჰჴოცო სისხლი, რომელსა დასთხევდა მედად ჩემგან და სახლისაგან მამისა ჩემისა.

Verse: 32      მოაქცია ღმერთმან სისხლი იგი უსამართლოდ თავსავე ზედა მისსა, ვითარცა შეამთხჳა ორთა მათ კაცთა მართალთა და უსახნიერესთა მისთა და მოწყჳდნა იგინი მახჳლითა. და მამამან Page of ms. O: 119v  ჩემმან არა უწყოდა სისხლი იგი აბინერისი, ძისა ნერისი, ერისთვისა მის ისრაჱლისაჲ, და ამესა, ძჱ იეთერისი, ერისთავი იუდაჲსი.

Verse: 33      და დაჰკრბედ სისხლნი მათნი თავსა მაგისსა და თავსა ნათესავისა მაგისისასა უკუნისამდე, და დავითისა და ნათესავისა მისისა და სახლისა მისისა და საყდრისა მისისა იყავნ მშჳდობა უკუნისამდე უფლისა მიერ.

Verse: 34      და აღდგა ბანეა, ძჱ იოადისი, და შეემთხჳა და მოკლა იგი და დაჰფლა იგი საფლავსა მას უდაბნოჲსასა.

Verse: 35      და მისცა მეფემან სოლომონ ბანეა, ძჱ იოადისი, იოაბის წილ ერსა მას ზედა და მეფობაჲ იგი მისი წარემართებოდა იერუსალჱმს და სადუკ მღდელი მისცა მეფემან სოლომონს მღდელად და მთავრად აბიათარის წილ. სიბრძნისათჳს და მეცნიერებისა სოლომონისა

Verse: 35a      და მისცა უფალმან მეცნიერებაჲ სოლომონს და სიბრძნჱ დიდად ფრიად და სივრცე გულისაჲ ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳს კიდისაჲ.

Verse: 35b      და განმრავლდა მეცნიერებაჲ სოლომონისი უფროჲს სიბრძნისა ნაშობთა მათ პირველთაჲსა და უმეტეს სიბრძნისა მეგჳპტელთაჲსა.

Verse: 35c      ცოლისა მოყვანებისათჳს. და მოიყვანა სოლომონ ასული ფარაოჲსი ცოლად თჳსა და შეიყვანა იგი ქალაქსა დავითისსა აღსრულებადმდე და საქ\მედ Page of ms. O: 120r  სახლისა მის თჳსისა და პირველ სახლისა მის უფლისა და ზღუდჱ იგი იერუსალჱმისაჲ გარემო შჳდ წელ ქმნა და აღასრულა.

Verse: 35d      და იყვნეს სოლომონისნი სამეოცათას მეტჳრთჱ და ოთხმეოცათას ქვის მჴდელნი მთათა.

Verse: 35e      და ქმნა სოლომონ ზღუაჲ იგი და სამჴარნი და ავაზანნი იგი დიდნი და სუეტნი იგი დიდ-დიდნი და წყალთგარდმოსაქანელნი იგი ეზოჲსანი. და აღასრულა სიმაღლჱ იგი შებრძჳნვით და განწვალა ქალაქი იგი დავითისი.

Verse: 35f      და მაშინ განვიდა ასული იგი ფარაოჲსი ქალაქით დავითისით სახიდ თჳსა, რომელ-იგი უშენა მას და მაშინღა აღასრულა თავად.

Verse: 35g      და სოლომონ შესწირავნ წელიწადსა სამგზის თავსნიერთა საკუერთხთა საკურთხეველსა მას, რომელი-იგი უშენა უფალსა. და უკუმევნ საკუმეველთა წინაშე უფლისა და აღასრულა ტაძარი იგი.

Verse: 35h      და ესე არიან მთავარნი ზედამდგომელნი საქმისა სოლომონ მეფისანი: სამათას და შჳდას საქმისმაწუეველნი ერსა მას ზედა, რომელნი იქმოდეს საქმესა მას.

Verse: 35i      და აღაშჱნა ასუდი და მაგდოჲ და გაზერი და ბეთორონი და ანოჲ და ბელდადი.

Verse: 35k      ხოლო ესე შემდგომად სახლისა მის უფლისა და ზღუდისა მის იერუსალჱმისა აღაშენნა გარემო ქალაქნი Page of ms. O: 120v  ესე.

Verse: 35l      და ცხორებასავე თჳსსა ამცნო დავით სოლომონს და ჰრქუა: აჰა, შენთანა არს სემიე, ძჱ გერაჲსი, ძისა იემენისი, გაბათით.

Verse: 35m      მან მწყევა წყევაჲ სალმობიერი დღესა მას, რომელსა განვიდოდე ბანაკთა.

Verse: 35n      და იგი გამოვიდა შემთხუევად ჩემდა იორდანესა ზედა, და ვეფუცე უფლისა და ვთქუ, ვითარმედ: არა მოგკლა შენ მახჳლითა.

Verse: 35o      აწ შენ ნუ უბრალო ჰყოფ მას, რამეთუ კაცი ბრძენ[ი] ხარ შენ და გულისხმა-ყავ, რაჲ უყო მას, და შთაავლინო სიბერე მისი სისხლითა ჯოჯოხეთა.

Verse: 36      და წარავლინა მეფემან და მოუწოდა სემიეს, ძესა გერაჲსსა, და ჰრქუა მას: იქმენ შენდად სახლი იერუსალჱმს და დაეშენე მუნ და ნუ ვიდრე განხუალ.

Verse: 37      და იყოს, დღესა მას გამოსლვისა შენისასა და თუ წიაღ-ჰჴდე ნაღუარევსა მას კედროვნისასა, უწყებულ იყავნ უწყებით, რამეთუ მოჰკუდე და სისხლი შენი იყავნ თავსა შენსა ზედა. და აფუცა იგი მეფემან მას დღესა შინა.

Verse: 38      და ჰრქუა სემიე მეფესა: კეთილ არს სიტყუაჲ ეგე, რომელ სთქუ, უფალო ჩემო, მეფე; ეგრე ყოს მონამან შენმან. და დაჯდა სემიე იერუსალჱმსა შინა სამ წელ.

Verse: 39      და იყო, შემდგომად სამისა წლისა ივლტოდეს ორნი მონანი სემიესნი და შევიდეს ანქუშისა, ძისა მაკქაჲსა, მეფისა Page of ms. O: 121ra  გეთელთაჲსა. და მიუთხრეს სემიეს და ჰრქუეს: აჰა, ორნი იგი მონანი შენნი გეთს არიან.

Verse: 40      და აღდგა სემიე და დაისხნა კარაულსა თჳსსა და მივიდა გეთდ ანქუშისა თხოვად მონათა მათ მისთა. და მივიდა სემიე და მოიყვანნა მონანი იგი მისნი გეთით.

Verse: 41      და უთხრეს სოლომონს და ჰრქუეს: მივიდა სემიე გეთდ და მოიყვანნა მონანი იგი თჳსნი.

Verse: 42      და მიავლინა მეფემან და მოუწოდა სემიეს და ჰრქუა: არა გაფუცეა შენ უფლისა და დავდევ შენ ზედა აღთქუმაჲ და ვთქუ: დღესა, რომელსა განხჳდე იერუსალჱმით და მიხჳდე მარჯულ ანუ მარცხლ, უწყებით უწყოდე, რამეთუ სიკუდილით მოჰკუდე შენ? და შენ მარქუ მე: კეთილ არს სიტყუაჲ ესე, რომელ მესმა.

Verse: 43      და აწ რად არა დაიმარხე ფიცი იგი უფლისაჲ და მცნებაჲ იგი, რომელ გამცენ შენ?

Verse: 44      და ჰრქუა მეფემან სემიეს: შენ თჳთ იცი ყოველი სიბოროტჱ შენი, რომელი უწყის გულმან შენმან, რაოდენი რაჲ უყავ მამასა ჩემსა დავითს, და მიგაგო უფალმან უკეთურებაჲ იგი თავსა შენსა.

Verse: 45      და მეფჱ სოლომონ კურთხეულ არს და საყდარი დავითისი წინაშე უფლისა უკუნისამდე ჰგიეს.

Verse: 46      და უბრძანა მეფემან სოლომონ ბანეას, ძესა იოადისსა, და გამოვიდა და მოკლა იგი. და მოკუდა სემიე.

Chapter: 3  
თავი III

Verse: 1      დამტკიცებასა მას მეფობისა მის სოლომონისსა Page of ms. O: 121v  მზახობაჲ-ყო სოლომონ ფარაოჲსა მიმართ, მეფისა მის მეგჳპტელთაჲსა, და მოითხოვა ასული მისი და მოიყვანა ქალაქად დავითისა, ვიდრე აღშენებადმდე სახლისა მის მისისა და ტაძრისა მის უფლისა და ზღუდისა მის გარემო იერუსალჱმსა.

Verse: 2      და უკუმევდა ერი იგი საკუმეველთა ზედა მაღალთა მათ, რამეთუ არღა აღშჱნებულ იყო ტაძარი იგი სახელისა მის უფლისაჲ მი-მუნ-დღედმდე.

Verse: 3      და შეიყუარა უფალი სოლომონ სლვად მცნებათა მათ დავითის მამისა მისისათა, ხოლო მაღალთა მათ ზედა იგიცა შესწირვიდა მსხუერპლთა და უკმევდის საკუმეველთა.

Verse: 4      და აღდგა და წარვიდა მეფჱ გაბაონდ შეწირვად მუნ, რამეთუ იგი უმაღლეს არს და უდიდეს. ათასი მსხუერპლი შეწირა ზედა საკურთხეველსა მას გაბაონს. ჩუენებისათჳს უფლისა ძილსა შინა.

Verse: 5      და ეჩუენა უფალი სოლომონს ძილსა შინა ღამე და ჰრქუა უფალმან სოლომონს: ითხოვე რაჲ თხოვაჲ თავისა შენისაჲ.

Verse: 6      და ჰრქუა სოლომონ: შენ ჰყავ მონისა შენისა თანა, დავითის, მამისა ჩემისა თანა, წყალობაჲ დიდი, ვითარცა ვიდოდა შენ წინაშე ჭეშმარიტებით და სიმართლით და სიწრფოებითა გულისაჲთა შენდამი, და დაუმარხე მას წყალობაჲ ესე დიდი მიცემად ძესა მისსა Page of ms. O: 122ra  დასუმად საყდართა მისთა, ვითარცა-ესე დღეს დღე.

Verse: 7      და აწ, უფალო ჩემო, შენ მიმეც მონაჲ შენი დავითის წილ, მამისა ჩემისა, და მე ვარ ყრმაჲ მცირჱ და არა ვიცი შესლვაჲ ჩემი და გამოსლვაჲ.

Verse: 8      და მონაჲ შენი შოვრის ერსა შენსა არს, რომელი გამოირჩიე სიმრავლითა ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳსაჲ ურიცხჳ.

Verse: 9      და მიეც მონასა შენსა გული გულისხმის-ყოფისაჲ სმენად და შჯად ერისა შენისა სიმართლითა, გულისხმის-ყოფაჲ კეთილისაჲ და ბოროტისაჲ, რამეთუ ვინ არს შემძლებელ შჯად ერისა შენისა მძიმისა.

Verse: 10      და სათნო უჩნდა სიტყუაჲ იგი უფალსა, რამეთუ ითხოვა სოლომონ სიტყუაჲ ესე.

Verse: 11      და ჰრქუა მას უფალმან: ამისთჳს, რამეთუ ითხოვე ჩემგან სიტყუაჲ ეგე და არა ითხოვე შენდად დღეგრძელებაჲ და არცა სიმდიდრჱ და არცა თავნი მტერთანი, არამედ ითხოვე შენდად სიბრძნე ცნობად სიმართლისა საშჯელისა,

Verse: 12      და აჰა, ვყავ მსგავსად სიტყჳსა შენისა და მიგცე შენ გული სიბრძნისაჲ და მეცნიერებისაჲ და შენებრ წინანდელთაგანი არავინ ყოფილ არს და შემდგომად შენსა არავინ იყოს მსგავს შენსა.

Verse: 13      და რომელი-იგი არა ითხოვე, მო-ვე-ქცე (!) - სიმდიდრე და დიდება, ვითარმედ არავინ ყოფილ არს მსგავს შენდა მეფეთაგანი.

Verse: 14      და თუ ხჳდოდი Page of ms. O: 122rv  გზათა ჩემთა დაცვად მცნებათა ჩემთა, ვითარცა ვიდოდა დავით, მამაჲ შენი, განვაგრძვნე დღენი შენნი.

Verse: 15      და განიღჳძა სოლომონ და, აჰა, ჩუენებაჲ იყო. და აღდგა და შევიდა იერუსალჱმს და დადგა წინაშე საკურთხეველისა მის, პირის-პირ კიდობნისა მის სიონსა. და შეწირნა მსხუერპლნი თავსნიერნი და სამშჳდებელნი და ყო სიხარული დიდი თავისა თჳსისაჲ და ყოველთა მონათა მისთაჲ.

Verse: 16      მას ჟამსა წარდგეს ორნი დედანი როსკიპნი წინაშე სოლომონ მეფისა და დადგეს წინაშე მისა.

Verse: 17      და თქუა ერთმან მან დედაკაცმან: ჩემდამო, უფალო! მე და ესე დედაკაცი მყოფ ვიყვენით ერთსა სახლსა და ვშევ სახლსა მას შინა.

Verse: 18      და იყო, სამისა დღისა შემდგომად შვა ამანცა დედაკაცმან. და ვიყვენით სახლსა მას შინა ჩუენ ხოლო და სხუაჲ არავინ იყო სახლსა მას შინა ჩუენ თანა.

Verse: 19      და ყრმაჲ ამის დედაკაცისაჲ მოკუდა, რამეთუ დააწვა ზედა.

Verse: 20      და აღდგა შოვა ღამეს ოდენ, მომპარა ყრმაჲ იგი ჩემი მჴართაგან ჩემთა და მჴევალსა შენსა მეძინა. და დააძინა უბეთა თჳსთა და ყრმაჲ იგი თჳსი მომკუდარი შემოაწვინა უბეთა ჩემთა.

Verse: 21      და აღვდეგ, რაჲთამცა ვაწოვე ყრმასა მას ჩემსა, და იგი იყო მომკუდარ. და ვიხილე განთიად და არა იყო ყრმაჲ იგი, Page of ms. O: 123ra  რომელ ვშევ.

Verse: 22      და ჰრქუა ერთმან მან დედაკაცმან: არა, არამედ შვილი შენი მომკუდარი იგი არს და ჩემი შვილი ცოცხალი არს. და ერთმან მან თქუა: არა, არამედ მომკუდარი იგი შენი არს და ცოცხალი იგი ჩემი არს. და ესე წარმოთქუეს წინაშე მეფისა.

Verse: 23      და ჰრქუა მეფემან: შენ იტყჳ, ვითარმედ: შვილი ჩემი ცოცხალი არს და შვილი მაგისი მომკუდარი იგი არს. და იგი იტყჳს, არამედ შვილი შენი მომკუდარი იგი არს და ჩემი შვილი ცოცხალი ესე არს.

Verse: 24      და თქუა მეფემან: მომართჳთ მე მახჳლი! და მოიღეს მახჳლი წინაშე მეფისა.

Verse: 25      და თქუა მეფემან: განკუეთეთ ყრმაჲ ეგე მწოვარი ცოცხალი ორგან და მიეცით ზოგი მისი მას და ზოგი მისი მას.

Verse: 26      და მიუგო დედაკაცმან მან, რომლისაჲ იყო ყრმაჲ იგი ცოცხალი, და ჰრქუა მეფესა, რამეთუ შეელმა მუცელი მისი ზედა შვილსა თჳსსა და თქუა: ჩემდამო, მეფე! მიეცით მაგას ყრმაჲ ეგე ცოცხალი და სიკუდილით ნუ მოაკუდინებთ. და ერთი იგი იტყოდა: ნუცამცა ჩემდა არს, ნუცამცა - მაგისა, განკუეთეთ ორგან.

Verse: 27      მიუგო მეფემან და ჰრქუა: მიეცით მაგას დედაკაცსა ყრმაჲ ეგე ცოცხალი, რომელმან თქუა, ვითარმედ: "მიეცით ეგე მაგას და სიკუდილით ნუ მოაკუდინებთ", რამეთუ ეგე არს დედაჲ მაგისი.

Verse: 28      ესმა ყოველსა ისრაჱლსა Page of ms. O: 123rv  საშჯელი ესე, რომელ საჯა მეფემან, და შეეშინა ერსა მას პირისაგან მეფისაჲსა, რამეთუ იხილეს, ვითარმედ: სიბრძნჱ ღმრთისაჲ არს მის თანა ყოფად სამართალისა.

Chapter: 4  
თავი IV

Verse: 1      და იყო სოლომონ მეფჱ მეფედ ისრაჱლსა ზედა.

Verse: 2      და ესე არიან მთავარნი მისნი: აზარია, ძჱ სადუკისი, მღდელი.

Verse: 3      ელიაბ და აქია, ძენი საფატისნი, მწიგნობარნი, და იოსაფატ, ძე აგითაჲსი.

Verse: 4      და ბანეა, ძჱ იოადისი, სპაიპეტი, სადუკ და აბიათარ მღდელნი.

Verse: 5      და ორნია, ძჱ ნათანისი, ზედა საქმისმაწუეველთა, და ზაქორ, ძჱ ნათანისი, მღდელი, მოყუარჱ მეფისაჲ.

Verse: 6      და აქიელ მოღუაწჱ და ელიაბ, ძჱ იოადისი, ერსა მას ზედა და ადონირამ, ძჱ ედრამესი, ხარკსა ზედა.

Verse: 7      და დაედგინნეს სოლომონს ათორმეტნი მბრძანებელნი ისრაჱლსა ზედა მოღუაწად და წინამძღურად და როჭიკის მიმცემელად სახლსა მას სამეუფოსა, რომელთა ხუდის წელიწადსა შინა როჭიკისა მიცემაჲ თითო თუჱ.

Verse: 8      და ესე არს სახელები მათი: ბეორ, ძჱ ორაჲსი, მთასა მას ეფრემისსა.

Verse: 9      ძჱ რექაბისი მაქმასს და სალამენს და ბეთსამენს და ედომს ვიდრე ბეთნადმდე.

Verse: 10      მაქირ, ძჱ ექორებისი, ბეთნამს და ლოზას და ამიქას და ფარაქინს.

Verse: 11      და ანდაბს და მანთამს და ფატის კაცი ერთი, რომლისა ტაბაათ ასული სოლო...

Chapter: 5  
თავი V

Chapter: 6  
თავი VI

Chapter: 7  
თავი VII

Verse: 32      ... Page of ms. O: 125r  მართ და მექონოთთა და სიმაღლე ურმისთუალთაჲ მათ წყრთა და კერძო.

Verse: 33_(19)      და ქმნულებაჲ ურმისთუალთაჲ მათ, ვითარცა ურმისთუალთა საეტლეთაჲ, და ჴელნი მათნი და ქედნი მათნი და ბეჭნი მათნი და ყოველი ქმნულებაჲ მათი - დასხმითი რვალისაჲ.

Verse: 34_(20)      ოთხნი მჴარნი ზედა მათვე ოთხთა კიდეთა მიქონოთისათა, მუნვე შემართ მექეონოთად ბეჭნი მათნი.

Verse: 35_(21)      და ზედა თავსა მის მექონოთისასა წყრთის ერთის კერძო, სიდიდით მრგულიად გარემო ზედა თავსა მის მექონოთისასა, და ჴელნი მისნი გამოდგმითნი მისგანვე.

Verse: 36_(22)      და განეღებოდეს შედგმულსა ზედა ჴელთა მისთასა და ხორშთა მისთა ქერაბინნი, და ლომნი, და დანაკისკუდნი გამოქმნულნი მისგან პირისპირ ურთიერთას შინაგან და გარეშე.

Verse: 37_(23)      და მის სახედვე ქმნა ყოველი იგი ქმნულებაჲ ათთა მათ მიქონოთთაჲ, ერთი ზომი და ერთი სწორებაჲ და ერთი სახჱ იყო ყოველთაჲ მათ.

Verse: 38_(24)      და ქმნნა ათნი ქოთნისსახენი ქუაბნი პილენძისანი და შთაისხის ერთმან მან ქუაბმან ორმეოც მარ. და იყო ოთხ წყრთა საზომი ქუაბთაჲ მათ და ქუაბი ერთი თითოვეულად ათთა მათ მიქონოთთა ზედა.

Verse: 39_(25)      და დადგნა მიქონოთნი იგი ხუთნი მჴრით კერძო ტაძრისა მის მარჯუენით და ხუთნი - მჴრით ტაძრისა მის მარცხენით და Page of ms. O: 125v  ზღუაჲ იგი დადგა მჴრით მარჯუენით კერძო მზის აღმოსავალით და ბღუარით.

Verse: 40_(26)      და ქმნა ქირამ სიავ-ქუაბნი განმატფობელად და ტასტები იგი. და აღასრულა ქირამ ყოველი იგი საქმჱ, რომელი უქმნა მეფესა სოლომონს ტაძარსა მას უფლისასა.

Verse: 41_(27)      და სუეტნი ორნი გარემოდგმით ქანდაკებულ ზედა ორთა მათ სუეტის-თავთა და ორ-ორი მოტიხრული დასაფარველად გარემო ქანდაკებულთა მათ, ქმნულთა ზედა სუეტის-თავთა მათ.

Verse: 42_(28)      და მროწლისსახენი ოთხასნი ორთა მათ სატიხართა და მროწლისსახედ ორნაკეცლად მოდგმულ ერთსა მას სატიხარსა, დასაფარველად გარემო ორთა მათვე საქციელთა მიქონოთისათა, ზედა ორთა მათვე სუეტთა.

Verse: 43_(29)      და ქოთნისსახენი იგი ქუაბნი ათნივე ზედა მიქონოთთა მათ.

Verse: 44_(30)      ზღუაჲ იგი ერთი და ათორმეტნი იგი კურონი ქუეშე ზღუასა მას.

Verse: 45_(31)      და სიავნი იგი განმატფობელნი სამნი, ტასტები იგი და ჭურჭელი იგი, რომელი უქმნა ქირამ მეფესა სოლომონს ტაძარსა მას უფლისასა - სუეტები ორმეოცდარვაჲ ტაძარსა მას უფლისასა და ტაძარსა მეფისასა. და ყოველი იგი საქმჱ, რომელ ქმნა ქირამ პილენძისაგან ხოლო.

Verse: 46_(32)      და არა იყო სწორ პილენძისაჲ მის, რომლისაგან ქმნა ყოველი იგი საქმჱ მრავალი დიდ-დიდი, და არა იყო სწორ ბრწყინვალებისა მის პილენძისა.

Verse: 47_(33)      და კიდესა იორდანჱსასა ოდენ უქმ\ნა Page of ms. O: 126r  მეფესა დასხმითი იგი პილენძისაჲ, სიზრქესა მას მიწისასა, შაშუვალ სოკქოთსა მას და სართანსა.

Verse: 48_(34)      და მისცა მეფემან სოლომონ ყოველივე იგი, რამეთუ დიდად იყო ფრიად სიმრავლითა, და არა იყო რიცხჳ პილენძისაჲ მის. და ქმნა სოლომონ ყოველი იგი სამსახურებელი ტაძარსა მას უფლისასა და საზორველნი იგი ოქროჲსანი და ტაბლაჲ იგი, რომელსა ზედა პური იგი შესაწირავისაჲ მის დაეგებოდა, იყო ოქროჲსაჲ.

Verse: 49_(35)      და სანთელნი ხუთნი მარჯუენით და ხუთნი მარცხენით, პირისპირ დაბირისა, რჩეულისა ოქროჲსანი, და ლამპარნი იგი და სანთელნი და მოსაწმედელნი იგი ოქროჲსანი.

Verse: 50_(36)      და წირთხლები იგი და სამშჭულები, და ტასტები, და პინაკები იგი, და საგლელნი ოქროჲსაგან რჩეულისა და კარშიკები იგი სახლისა მის შინაგანისაჲ წმიდასა მას წმიდათასა, და კარები იგი ტაძრისაჲ მის ოქროჲთ რჩუნვილ.

Verse: 51_(37)      და აღასრულა ყოველი საქმჱ, რომელ ქმნა მეფემან სოლომონ ტაძარსა მას უფლისასა. და შეიღო სოლომონ სიწმიდჱ იგი დავითის, მამისა თჳსისაჲ, და ყოველი იგი სიწმიდჱ სოლომონისი, - ვეცხლი და ოქროჲ, და ყოველივე იგი ჭურჭერი მისცა საფასედ ტაძარსა მას უფლისასა.

Chapter: 8  
თავი VIII

Verse: 1      მას ჟამსა შეკრიბნა სოლომონ მეფემან ყოველნი მოხუცებულნი ისრაჱლისანი ყოვლითურთ მთავრით, მსგავსად განწესებისა მის მამათაჲსა, ძეთა მათ ისრაჱლისათა, Page of ms. O: 126v  მოღებად სიონდ კიდობნისა მის უფლისა ქალაქით დავითისით.

Verse: 2      და მოკრბეს სოლომონ მეფისა ყოველნი იგი ძენი ისრაჱლისანი თთუესა მას ანთანიმსა, რომელ არს თთუჱ მეშჳდჱ.

Verse: 3      და გამოვიდეს ყოველნი იგი მოხუცებულნი ისრაჱლისანი, და აღიღეს მღდელთა მათ კიდობანი იგი უფლისაჲ.

Verse: 4      და კარავი იგი საწამებელი და ყოველი იგი სამსახურებელი სიწმიდისაჲ, რომელი-იგი იყო კარავსა მას შინა საწამებელსა, და აღიღეს მღდელთა მათ და ლევიტელთა.

Verse: 5      მეფჱ სოლომონ და ყოველი იგი ერი ძეთა მათ ისრაჱლისათაჲ მოკრებულ იყვნეს მისა მითურთით წინაშე კიდობნისა მის და დასწყუდიდეს (!) ზროხასა და ცხოვარსა ურიცხუსა სიმრავლითა.

Verse: 6      და შეიღეს შინა მღდელთა მათ კიდობანი იგი აღთქუმისაჲ ადგილსა თჳსსა დაბირსა, სახლსა მას წმიდასა წმიდათასა, ფრთეთა ქუეშე ქერაფინთა (!) მათ.

Verse: 7      განიმარტნეს ფრთენი ზედა ადგილსა მას დასადგმელსა კიდობნისასა და დაფარეს ქერაბინთა მათ კიდობანი იგი და სიწმიდენი მისნი ზეჟთამო.

Verse: 8      და დადგეს ზედა სიწმიდეთა მათ და ჰხედვიდეს თავნი განწმედილთანი მათ სიწმიდესა მას პირისპირ დაბირსა და გამომართ არა გამოჩნდეს.

Verse: 9      და არარაჲ იდვა კიდობანსა მას შინა, გარნა ორნი იგი ფიცარნი ქვისანი, ფიცარნი აღთქუმისანი, რომელ დასხნა მას შინა მოსე ქორებს, Page of ms. O: 127r  რომელ აღუთქუა უფალმან შემდგომად გამოსლვისა მათისა ქუეყანისა მისგან მეგჳპტელთაჲსა.

Verse: 10      და იყო, ვითარცა გამოვიდეს მღდელნი იგი სიწმიდეთა მათგან, და ღრუბლითა აღივსო ტაძარი იგი ღმრთისაჲ.

Verse: 11      და ვერ დგეს მღდელნი იგი მსახურებასა მას ღრუბლისა მისგან, რამეთუ დიდებითა უფლისაჲთა აღივსო ტაძარი იგი.

Verse: 12      მას ჟამსა სიტყუად იწყო სოლომონ და თქუა: უფალმან თქუა მფარველ ყოფად ნისლითა.

Verse: 13      და აღუშენე მას ტაძარი სამკჳდრებელად და დასამტკიცებელად საყდრისა მისისა უკუნისამდე.

Verse: 14      და შეიქცა მეფჱ და აკურთხა ყოველი იგი ერი ისრაჱლისაჲ, რომელ დგა.

Verse: 15      და თქუა სოლომონ: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ დღეს, რომელი იტყოდა პირითა თჳსითა დავითისთჳს, მამისა ჩემისა, და ჴელითა თჳსითა აღასრულა. და თქუა:

Verse: 16      რომლით დღითგან გამოვიყვანე ერი ჩემი ისრაჱლი ქუეყანით ეგჳპტით, არასადა გამოვირჩიე ქალაქთაგანსა ერთსა, ნაწილსა ისრაჱლისასა, შჱნებად სახლისა ჩემისა, და გამოვირჩიე დავით წინამძღურად ერისა ჩემისა ისრაჱლისა.

Verse: 17      და იყო გულსა დავით მამისა ჩემისასა, ვითარმცა უშჱნა ტაძარი სახელად უფალსა ღმერთსა ისრაჱლისასა.

Verse: 18      და ჰრქუა უფალმან დავითს, მამასა ჩემსა: ამისთჳს, რამეთუ მოჰჴდა გულსა მისსა შჱნებად ტაძარი სახელისა ჩემისაჲ, კეთილ არს, რამეთუ მოჰჴდა გულსა შენსა.

Verse: 19      ხოლო შენ არა ჰქმნე ტაძარი, არამედ შვილმან შენმან, Page of ms. O: 127v  რომელი გამოსლვად არს წყვილთაგან შენთა, მან მიქმნეს სახლი სახელისა ჩემისაჲ.

Verse: 20      და წარჰმართა უფალმან სიტყუაჲ, რომელსა იტყოდა, და აღმმართა მე უფალმან დავითის წილ, მამისა ჩემისა, და დამსუა მე საყდარსა ისრაჱლისასა, ვითარცა თქუა უფალმან, და აღვაშჱნე სახლი სახელისა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისაჲ.

Verse: 21      და განუმზადე მუნ ადგილი დასადგმელი კიდობნისა მის შჯულისა უფლისა, რომელ აღუთქუა უფალმან მამათა ჩუენთა გამოყვანებასა მათსა ქუეყანისა მისგან მეგჳპტელთაჲსა.

Verse: 22      და დადგა სოლომონ პირისპირ წინაშე საკურთხეველისა მის უფლისა და წინაშე ყოვლისა მის ერისა ისრაჱლისა და აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზეცა[დ].

Verse: 23      და თქუა: უფალო, ღმერთო ისრაჱლისაო, არავინ არს ღმერთი შენებრ ცათა შინა, არცა ქუეყანასა ზედა, რომელმან დაუმარხე აღთქუმაჲ მონასა შენსა, რომელი ვიდოდა წინაშე შენსა ყოვლითა გულითა თჳსითა.

Verse: 24      რომელ დაუმარხე მონასა შენსა დავითს, მამასა ჩემსა, რომელ ეტყოდე მას და სთქუ პირითა შენითა, და ჴელითა შენითა აღასრულე, ვითარცა-ესე დღეს-დღე.

Verse: 25      და აწ, უფალო, ღმერთო ისრაჱლისაო, დაუმარხე მონასა შენსა დავითს, მამასა ჩემსა, რომელსა ეტყოდე მას და სთქუ: არა მოაკლდეს შენგან კაცი წინაშე პირსა ჩემსა, რომელი ჯდეს საყდარსა ისრაჱლისასა, გარნა ეკრძალნედ შვილნი შენნი გზათა თჳსთა სლვად წინაშე ჩემსა, ვითარცა შენ ხჳდოდე Page of ms. O: 128r  წინაშე ჩემსა.

Verse: 26      და აწ, უფალო, ღმერთო ისრაჱლისაო, სარწმუნო იყავნ სიტყუაჲ შენი, რომელსა ეტყოდე მონასა შენსა დავითს, მამასა ჩემსა.

Verse: 27      და თუ ჭეშმარიტად დაიმკჳდროს ღმერთმან კაცთა შორის ქუეყანასა ზედა, და უკუეთუ ცანი და ცანი ცათანი ვერ შემძლებელ არიან შენდა, აწ ვითარმე სახლი ესე, რომელ მე აღვაშენე სახელისა შენისა, იყოს საყოფელად შენდა?

Verse: 28      და აწ მოჰხედე ლოცვასა მონისა შენისასა და ვედრებასა ჩემსა, უფალო, ღმერთო ისრაჱლისაო, სმენად ლოცვისა მონისა შენისაჲსა, რომელი დგას წინაშე შენსა შენ თანა დღეს.

Verse: 29      იყვნედ თუალნი შენნი მოხედვად დღე და ღამე ადგილსა ამას, რომლისაჲ სთქუ, ვითარმედ: იყავნ სახელი ჩემი სმენად ლოცვისა, რომლისა გევედრების მონაჲ შენი ადგილსა მას დღე და ღამე.

Verse: 30      და ისმინო ჴმაჲ ლოცვისა ჩემისაჲ და ერისა შენისა ისრაჱლისაჲ, რომელნი თავყუანის-გცემენ ადგილსა ამას. და შენ ისმინო ადგილსა მკჳდრობისა შენისასა ცათა შინა და შენ ჰყო მიტევებაჲ.

Verse: 31      რაჲცა ვინ შეცოდებულ იყოს კაცი მოყუსისა მიმართ, და თუ ვინმე აღიღოს წყევად ვისამე და აღიაროს წინაშე საკურთხეველსა ტაძრისა ამის,

Verse: 32      და შენ ისმინო ზეცით და ჰყო და ჰშჯიდე ერსა შენსა ისრაჱლსა, უშჯულოებასა უშჯულოჲსა, მიგებად მსგავსად გზათა მისთა მისაგებელი თავსა მისსა Page of ms. O: 128v  და განმართლებასა მართლისასა, მიგებად მსგავსად სამართლისა თჳსისა,

Verse: 33      მოუძლურებასა ერისა შენისა ისრაჱლისასა წინაშე მტერთა, რაჟამს ცოდონ შენდა მიმართ; და მოიქცენ შენდა და აღუვარონ სახელსა შენსა და ილოცვიდენ და გევედრებოდიან შენ ტაძარსა მას შინა.

Verse: 34      და შენ ისმინო ზეცით და მიუტევნე ცოდვანი ერსა შენსა ისრაჱლსა და მოაქცინე იგინი ქუეყანასა მათსა, რომელ მიეც მამათა მათთა.

Verse: 35      დაყენებასა წჳმისასა არა-ყოფად წჳმისა, რაჟამს ცოდონ შენდა მიმართ, და ილოცვიდენ ადგილსა ამას და აღუვარონ სახელსა შენსა და მოიქცენ ცოდვათაგან თჳსთა, რაჟამს მოაუძლურნე იგინი.

Verse: 36      და ისმინო ზეცით და მოუტევნე ცოდვანი მათნი ერსა შენსა ისრაჱლსა და გამოუცხადნე მას გზანი კეთილნი სლვად მათ შინა და მოსცე წჳმაჲ ქუეყანასა შენსა, რომელ მიეც ერსა შენსა სამკჳდრებელად.

Verse: 37      და თუ სიყმილი იყოს ქუეყანასა ზედა, გინათუ სიკუდილი, ანუთუ ცეცხლით მოწუვაჲ, ანუთუ მგრაგნალი, გინათუ მკალი, ანუთუ გესლი, ანუ აჭირვებდეს მას მტერი ერთსა ქალაქთაგანსა თჳსსა, და ყოველი შესამთხუეველი და ყოველი სალმობაჲ,

Verse: 38      და ყოველი თხოვაჲ და თხოვაჲ ლოცვით, რომელი იყოს ყოვლისა კაცისაჲ და ყოვლისა ერისაჲ ისრაჱლისაჲ, ვითარ რაჲ ცნან კაცად-კაცადმან სალმობაჲ გული\სა Page of ms. O: 129r  თჳსისაჲ, და აღიპყრნენ ჴელნი ტაძარსა ამას.

Verse: 39      და შენ ისმინო ზეცით, განმზადებულით სამკჳდრებელით შენით, და მიუტეო და განამართლო მსგავსად გზათა მისთა, ვითარცა სცნა გული მისი, რამეთუ შენ მხოლომან იცნი გულნი ყოველთა კაცთანი.

Verse: 40      და ეშინოდის შენგან ყოველთა დღეთა, რაოდენ ცხონდენ პირსა ზედა ქუეყანისასა, რომელ მიეც მამათა ჩუენთა.

Verse: 41      და უცხოჲ იგი, რომელ არა იყოს ერისაგან ისრაჱლისა, და იგი მოსრულ იყოს ქუეყანით შორიელით,

Verse: 42      სადაცა მისმენილ იყოს სახელი შენი დიდი და ჴელისა შენისა ძლიერისაჲ და მკლავისა შენისა განრთხმულისაჲ, და მოვიდეს და თავყუანის-გცეს ადგილსა ამას.

Verse: 43      და შენ ისმინო ზეცით, სამკჳდრებელით შენით განმზადებულით, და ჰყო მსგავსად ყოვლისავე, რასაცა ილოცვიდეს შენდა მიმართ უცხოთესლი იგი, რაჲთა ცნან ყოველთავე ნათესავთა ქუეყანისათა სახელი შენი და ეშინოდის შენგან ერსა შენსა ისრაჱლსა და ცნან, რამეთუ სახელი შენი წოდებულ არს ზედა ტაძარსა მას, რომელ აღვაშენე.

Verse: 44      და თუ განვიდეს ერი შენი ბრძოლად მტერთა თჳსთა გზასა, რომელსა მივავლინნე იგინი, და ილოცვიდენ სახელისა მიმართ უფლისა გზასა მას ქალაქისასა, რომელ გამოირჩიე, და ტაძარსა მას, რომელი მე აღვაშჱნე სახელისა შენისა,

Verse: 45      ესე ისმინო ზეცით ლოცვისა Page of ms. O: 129v  და თხოვისა მათისაჲ და ჰყო მათა მიმართ სამართალი და მშჳდობაჲ,

Verse: 46      რაჟამს შეგცოდონ შენ, რამეთუ არავინ არს კაცი, რომელმან არა შეგცოდოს შენ, და თუ მოავლინო მათ ზედა და მისცნე იგინი წინაშე მტერთა, და წარტყუენნენ იგინი წარმტყუენველთა თჳსთა ქუეყანად მტერთა შორიელთა, გინა მახლობელთა.

Verse: 47      და მოაქცინენ გულნი თქუენნი ქუეყანად, რომელთა მიეტყუენნენ, და მოიქცენ და გევედრებოდიან შენ ქუეყანასა მას ტყუვეობისასა და თქუან: ვცოდეთ, უშჯულოჲ ვყავთ, უწესოჲ ვყავთ.

Verse: 48      და მოიქცენ ყოვლითა გულითა თჳსითა და ყოვლითა ძალითა თჳსითა ქუეყანასა მას მტერთასა, რომელსა მიეტყუენნეს იგინი, და ილოცვიდენ შენდა მიმართ კუალადგებისათჳს ქუეყანადვე თჳსა, რომელი მიეც მამათა მათთა, და ქალაქისა მისთჳს, რომელი მე აღვაშენე სახელისა შენისათჳს.

Verse: 49      და ისმინო ზეცით, განმზადებულით სამკჳდრებელით შენით, ლოცვისა და თხოვისა მათისა და ჰყო მათა სამართალი.

Verse: 50      და მიუტევნე უკეთურებანი მათნი, რომელ ცოდეს შენდა მიმართ, და ყოველი იგი შეურაცხებაჲ, რომელ შეურაცხ-გყვეს, და შეიწყალნე იგინი წინაშე ყოველთა წარმტყუენველთა მათთა და ჰყო მათთჳს წყალობაჲ,

Verse: 51      რამეთუ ერი შენი და სამკჳდრებელი შენი არს, რომელნი გამოიყვანენ ქუეყანისა მისგან მეგჳპტელთაჲსა, Page of ms. O: 130r  შოვა ბრძმეთისა მისგან რკინისა განმადნობელისა.

Verse: 52      და იყვნედ თუალნი შენნი და ყურნი შენნი მორჩილ ლოცვასა მონისა შენისასა და ლოცვასა ერისა შენისა ისრაჱლისასა სმენად მსგავსად ყოვლისა ვედრებისა ჩუენისა,

Verse: 53      რამეთუ შენ გამოირჩიე შენდა სამკჳდრებელად ყოვლისაგან ერისა ქუეყანისაჲსა, ვითარცა ეტყოდე მოსეს, მონასა შენსა, გამოყვანებასა მამათა ჩუენთასა ეგჳპტით, უფალო, უფალო!

Verse: 53a      მას ჟამსა სიტყუად იწყო სოლომონ და თქუა ტაძრისა მისთჳს, ვითარცა აღასრულა: მზჱ დაადგინა ცათა შინა უფალმან, და თქუა დამკჳდრებად ნისლისა, მიშჱნე მე სახლი შუენიერი დამკჳდრებად მას შინა განახლებით. არა ესერა ესე ყოველი წერილ არსა წიგნთა მათ შემასხმელთასა?

Verse: 54      და იყო, ვითარცა აღასრულა სოლომონ უფლისა მიმართ ყოველი იგი ლოცვაჲ, აღდგა წინაშე საკურთხეველსა მას უფლისასა, სადა-იგი მუჴლ-დადგმით დგა ზედა მუჴლთა თჳსთა და ჴელნი თჳსნი ზეცად აღეპყრნეს.

Verse: 55      და აღდგა და მიექცა ერსა მას და აკურთხა ყოველი ისრაჱლი ჴმითა მაღლითა და თქუა:

Verse: 56      კურთხეულ არს უფალი ღმერთი დღეს, რომელმან მოსცა განსუენებად ერსა მას თჳსსა ისრაჱლსა მსგავსად ყოვლისა მის სიტყჳსა მისისა, რომელსა იტყოდა, და არა გარეწარჰჴდა სიტყუაჲ ერთი ყოველთაგან სიტყუათა კეთილთა მათთაჲ, რომელსა Page of ms. O: 130v  ეტყოდა მოსეს, მონასა თჳსსა.

Verse: 57      იყავნ უფალი ჩუენ თანა, ვითარცა მამათა ჩუენთა, და ნუ დამაგდებნ

Verse: 58      განდრეკასა გულთასა მისგან სლვად ყოველთა გზათა მისთა და დაცვად ყოველთა მცნებათა მისთა და სამართალთა მისთა, რომელ ამცნო მამათა ჩუენთა.

Verse: 59      და იყვნედ სიტყუანი ესე ჩემნი, რომელთა ვილოცევდ წინაშე უფლისა ღმრთისა ჩემისა, შეწირულ დღე და ღამე ყოფად სამართალი ჩემი მონისა ამის შენისაჲ და ყოფად სამართალი ერისა შენისა ისრაჱლისაჲ დღითი-დღედ,

Verse: 60      რაჲთა ცნას ყოველმან ერმან ქუეყანისამან, რამეთუ შენ ხარ უფალი ღმერთი და არავინ არს შენსა გარეშე.

Verse: 61      იყვნედ გონებანი ჩუენნი განსრულებულ უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩუენისა უბიწოვებით სლვად მსგავსად ბრძანებათა მათ მისთა და დაცვად სამართალთა მისთა, ვითარცა-ესე დღეს-დღე.

Verse: 62      და მეფჱ და ყოველი ისრაჱლი მის თანა შესწირვიდეს შესაწირავსა წინაშე უფლისა.

Verse: 63      და შეწირა მეფემან სოლომონ შესაწირავი დასამშჳდებელთაჲ, რომელ შეწირა უფლისა: ზროხაჲ ოცდაორ ათას და ცხოვარი ასდა ოც ათას და ყო სატფური სახლისაჲ მის უფლისაჲ მეფემან და ყოველთა მათ ძეთა ისრაჱლისათა

Verse: 64      მას დღესა შინა, და განწმიდა ეზოჲ იგი მეფემან, რომელი იყო პირის-პირ ტაძარსა მას უფლისასა, რამეთუ მუნ ყვნა მრგულიადდასაწუველნი იგი და შესაწირავნი იგი და ცმელი იგი დასამშჳდებელთაჲ, Page of ms. O: 131r  რამეთუ ტაბლაჲ იგი, რომელ დგა წინაშე უფლისა, მცირჱ იყო, რამეთუ ვერ დაიტინა მრგულიადდასაწუველნი დასამშჳდებელთანი.

Verse: 65      და ყო სოლომონ მას დღესა შინა ღდესასწაული და ყოველმან ისრაჱლმან მის თანა კრება დიდ გამოსავალითგან ემათისაჲთ ვიდრე მდინარედმდე ეგჳპტისა, წინაშე უფლისა ღმრთისა ჩუენისა, ჭამდეს და სუმიდეს და იხარებდეს ტაძარსა მას შინა, რომელ აღაშენა წინაშე უფლისა ღმრთისა, შჳდ დღე და შჳდ ღამე - ათოთხმეტ დღე.

Verse: 66      და დღესა მერვესა გამოუტევა ერი იგი და აკურთხეს მეფჱ და წარვიდეს თითოვეული სამკჳდრებელსა თჳსსა სიხარულითა გულისაჲთა, განმხიარულებულნი ყოველთა მათ კეთილთა ზედა, რომელ ყო უფალმან დავითისთჳს, მონისა თჳსისა, და ერისათჳს ისრაჱლისა.

Chapter: 9  
თავი IX

Verse: 1      და იყო, ვითარცა აღასრულა სოლომონ შენებაჲ ტაძრისა მის უფლისაჲ და ტაძრისა მის მეფისაჲ და ყოვლისა ქმნულებისაჲ, რომელი ინება სოლომონ საქმედ,

Verse: 2      და გამოეცხადა უფალი სოლომონს მეორედ, ვითარცა გამოეცხადა მას გაბაონს.

Verse: 3      და ჰრქუა მას უფალმან: ვისმინე ჴმისა შენისაჲ და ლოცვათა შენთაჲ და თხოვათა შენთაჲ, რომელი ითხოვე წინაშე ჩემსა; ვყავ შენთჳს მსგავსად ლოცვისა შენისა: განვწმიდე ტაძარი ეგე, რომელ აღაშჱნე დადებად სახელი ჩემი მას ზედა უკუნისამდე. და იყვნენ თუალნი ჩემნი და გული ჩემი მას შინა Page of ms. O: 131v  ყოველთა დღეთა.

Verse: 4      და შენ თუ ჰხჳდოდი წინაშე ჩემსა, ვითარცა ვიდოდა დავით, მამაჲ შენი, სიწმიდითა გულისაჲთა სიწრფოებით ყოფად ყოველივე, რაჲცა ვამცენ მათ, და ბრძანებანი ჩემნი თუ და მცნებანი ჩემნი დაიმარხნე შენ, -

Verse: 5      აღვჰმართო საყდარი სუფევისა შენისაჲ ზედა იერუსალჱმსა უკუნისამდ, ვითარცა ვეტყოდე დავითს, მამასა შენსა, და ვთქუ: არა მოაკლდეს შენგან კაცი წინამძღურად ისრაჱლსა.

Verse: 6      უკუეთუ უკუნიქცეთ თქუენ და შვილნი თქუენნი ჩემგან და არა დაიმარხნეთ მცნებანი ჩემნი და ბრძანებანი ჩემნი, რომელ მოგცა (სიც) მოსე წინაშე თქუენსა, და მიხჳდეთ და ჰმსახუროთ ღმერთთა უცხოთა და თავყუანის-სცეთ მათ,

Verse: 7      აღვიღო ისრაჱლი ქუეყანისაგან, რომელ მივეც მათ, და სახლი ეგე, რომელ განსწმიდე სახელისა ჩემისათჳს, განვაგდო პირისაგან ჩემისა. და იყოს ისრაჱლი განსარყუნელ და სასიტყუელ ყოველთა ერთა.

Verse: 8      და ტაძარსა მაგას მაღლად ქმნულსა ყოველნი რომელნი თანაწარვიდოდიან, დაუკჳრდეს, ისტჳნონ და თქუან: რაჲსამე ეგრე უყო უფალმან ამას ქუეყანასა და ტაძარსა ამას?

Verse: 9      და თქუან: მისთჳს, რამეთუ დაუტევეს უფალი ღმერთი მათი, რომელმან გამოიყვანნა მამანი მათნი ეგჳპტით, სახლისა მისგან კირთებისაჲსა, და შეუდგეს ღმერთთა უცხოთა და თავყუანის-სცეს მათ და ჰმონეს მათ, ამისთჳს მოავლინა მათ ზედა ყოველი ესე ძჳრი. Page of ms. O: 132r  მას ჟამსა გამოიყვანა სოლომონ ასული იგი ფარაოჲსი ქალაქით დავითისით სახიდ თჳსა, რომელი-იგი აღუშჱნა თავისა თჳსი[სა].

Verse: 10      და იყო მათ დღეთა შინა,ოცსა წელსა აღაშჱნნა სოლომონ ორნი ტაძარნი ტაძარი იგი უფლისაჲ და ტაძარი მეფისაჲ.

Verse: 11      და ქირამ, მეფჱ ტჳროსისაჲ, შეეწეოდა სოლომონს ძელითა ფიჭჳთა და ნაძჳთა და ოქროჲთა და ყოვლითავე, რაჲცა ნება იყო მისა. მას ჟამსა ჰსცა მეფემან სოლომონ ქირამს ოცი ქალაქი გალილეას.

Verse: 12      და განვიდა ქირამ ტჳროსით გალილეად ხილვად ქალაქთა მათ, რომელ მისცნა მას სოლომონ, და არა სთნდეს მას.

Verse: 13      ჰრქუა მას: რაჲ არიან ქალაქნი ესე, რომელ მომცენ მე, ძმაო? და უწოდა მათ საზღვარ მოდღენდელად დღედმდე.

Verse: 14      და მოართუა ქირამ სოლომონს ას და ორი სასწორი ოქროჲ.

Verse: 15      და ესე არს ხარკი, რომელსა მოჰჴდიდა მეფჱ საშენებელად ტაძრისა მის უფლისასა და ტაძრისა მის მეფისაჲსა და მილონისა და მაღალთა მათ. და აღაგნა ზღუდენი იგი დარღუეულნი ქალაქისა მის დავითისნი და ასურნი და მაჲდანი და ზღუდჱ იგი იერუსალჱმისაჲ და ესერი და მაგედონი და გაზერი

Verse: 16      მეფისა მის მეგჳპტელთაჲსა, რამეთუ გამოვიდა და წარტყუენა გაზერი და მო\წუა Page of ms. O: 132v  იგი ცეცხლითა და ქანანელი იგი, რომელ დამკჳდრებულ იყო ქალაქსა მას, მოსრა და მისცა იგი ზითვად ასულსა თჳსსა, ცოლსა მას სოლომონისსა.

Verse: 17      და აღაშჱნა სოლომონ გაზერი და ბეთორონი ქუენაჲ.

Verse: 18      და ბალათი და თერმოთი უდაბნოჲ იგიცა დად შჱნიცა,

Verse: 19      ყოველნი იგი ქალაქნი სამკჳდრებელად, რომელ იყვნეს სოლომონისა, და ქალაქნი მეეტლეთანი და ყოველნი ქალაქნი საჴედართანი. და ყოველი იგი საქმჱ, რომელ ქმნა იერუსალჱმს და ლიბანეს და ყოველსა მას ქუეყანასა, ჰრიდა

Verse: 20      ყოველსა მას ნათესავსა დაშთომილსა ამორეველთასა და ქეტელისა და ფერეზელისა და ქანანელისასა, ეველისა და იაბოსელისა და გერგესეველისა, რომელნი არა იყვნეს ძეთა მათგან ისრაჱლისათა.

Verse: 21      და ძენი მათნი, რომელნი დაშთომილ იყვნეს ქუეყანასა მას, რომელთა ვერ შეუძლეს ძეთა მათ ისრაჱლისათა მოსრვად მათა, და შეადგინნა იგინი სოლომონ ხარკსა მონებისასა მუნდღენდელად დღედმდე.

Verse: 22      და ძენი იგი ისრაჱლისანი არა შეადგინნა სოლომონ ხარკსა მძიმესა, რამეთუ კაცი მოღუაწნი იყვნეს და მონა მისა და წინამძღუარ ძენი მათნი და ჭურვილნი და მჴედარნი.

Verse: 23      და ესე იყვნეს მთავარნი, რომელნი დაედგინნეს ზედა საქმესა მას სოლომონს, ხუთას და ერგასისნი ერსა Page of ms. O: 133r  მას ზედა, რომელნი-იგი იქმოდეს საქმესა მას.

Verse: 24      ხოლო ასული იგი ფარაოჲსი განვიდა ქალაქით დავითისით სახიდ თჳსა, რომელი უშჱნა, მას ჟამსა აღაშჱნა მილონი.

Verse: 25      და შეწირის (!) სოლომონ სამგზის წელიწადსა მრგულიად-დასაწუველნი და სამშჳდებელნი ზედა საკურთხეველსა მას, რომელ-იგი უშჱნა უფალსა, და უკუმევნ საკუმეველსა წინაშე უფლისა და აღასრულა საქმჱ ტაძრისაჲ მის.

Verse: 26      და ქმნა მეფემან სოლომონ ნავი გასიონ გაბერს, რომელი იყო მახლობელად ევილათსა, კიდესა შემდგომისა მის ზღჳსასა, ქუეყანასა მას ედომისასა.

Verse: 27      და წარავლინნა ქირამ ნავსა მას თანა და მონათა თჳსთაგანნი, მენავენი ჴელოვანნი, ნავისა-მხედვარნი (!), ზღუასა შინა მონათა თანა სოლომონისთა.

Verse: 28      და მივიდეს სოფერად და წარმოიღეს მიერ ოქროჲ ოთხას და ოცი ტალანტი და მოართუეს სოლომონს მეფესა.

Chapter: 10  
თავი X

Verse: 1      და [ესმა] დედუფალსა მას საბაჲსასა სახელი სოლომონისი და სახელი უფლისაჲ და [წარმოვიდა] გამოცდად მისა იგავით.

Verse: 2      და მოვიდა იერუსალჱმს ძალითა დიდითა და აქლემებითა, რომელთა ეკიდა აქლემებთა მათ საკუმეველი და ოქროჲ დიდად ფრიად და თუალები პატიოსანი. და შევიდა სოლომონისა და ეტყოდა მას ყოველსა მას, რაჲცა იყო გულსა მისსა.

Verse: 3      და განუმარტნა მას Page of ms. O: 133v  [სოლომონ] ყოველნი სიტყუ[ანი მისნი] და არა იყო [სიტყუ]აჲ დამალული მეფისაგან, რომელი არა განუმარტა მას.

Verse: 4      და იხილა დედუფალმან მან საბაჲსამან ყოველი იგი სიბრძნჱ სოლომონისი და ტაძარი იგი, რომელ აღაშჱნა,

Verse: 5      და სანოვაგჱ იგი სოლომონისი, და სასხდომელები იგი მონათა მისთაჲ, და წესი მსახურთა მისთაჲ, და სამკაული მისი, და მწდენი მისნი, და საჭურისნი მისნი, და შესაწირავნი მისნი, რომელსა შესწირავნ მეფჱ სახლსა მას უფლისასა, - და დაუკჳრდა.

Verse: 6      და ჰრქუა მეფესა სოლომონს: ჭეშმარიტ იყო სიტყუაჲ იგი, რომელი მესმა მე ქუეყანასა მას ჩემსა

Verse: 7      სიტყუათა მათ შენთათჳს და სიბრძნისა შენისათჳს და არა მრწმენა მთხრობელთაჲ მათ, ვიდრემდე თჳთ მოვედ და ვიხილე თუალითა ჩემითა. და აჰა, ზოგსცა არა იყო, რომელ მითხრობდეს მე სიბრძნისა მაგის შენისათჳს, შევსძინე კეთილი ყოველსა მას სმენილსა, რომელ მესმა ქუეყანასა მას ჩემსა.

Verse: 8      სანატრელ არიან ცოლნი შენნი, სანატრელ არიან მონანი შენნი, რომელნი დგანან შენ წინაშე, და მარადის ესმის სიბრძნჱ შენი.

Verse: 9      და იყავნ უფალი ღმერთი შენი კურთხეულ, რომელსა სათნო უჩნდი შენ მიცემად საყდარსა ისრაჱლისა, რამეთუ შეიყუარა უფალმან სამკჳდრებელი ისრაჱლი უკუნისამდე და დაგადგინა შენ მეფ\ედ Page of ms. O: 134r  მათ ზედა ყოფად საშჯელისა და სამართალისა მათ ზედა.

Verse: 10      და მიუპყრა სოლომონს ას და ოცი ტალანტი ოქროჲსაჲ და საკუმეველი დიდად ფრიად და თუალები პატიოსანი, რამეთუ არავინაჲ მოღებულ იყო მუნ საკუმეველი სულნელი უფროჲს მისა, რომელი მოართუა დედუფალმან მან საბაჲსამან მეფესა სოლომონს.

Verse: 11      და ნავი იგი ქირამისი, რომელსა მოაქუნდა ოქროჲ სოფირით, მოიღო ძელიცა უთლელი და თუალიცა პატიოსანი ფრიად.

Verse: 12      და შექმნა მეფემან სოლომონ ძელი იგი უთლელი სამყაროდ ტაძრისა მისთჳს უფლისაჲსა და ტაძრისა მისთჳს მეფისაჲსა და ნესტუად და ქნარად შემასხმელთათჳს. და არავინაჲ მოღებულ იყო ეგევითარი ძელი უთლელი ქუეყანასა მას მუნდღენდელად დღედმდე.

Verse: 13      და მეფემან სოლომონ სცა დედუფალსა მას საბაჲსასა ყოვლისაგან, რაჲცა უნდა და სთხოვა, გარნა მისგანი, რომელ მოართუა მან მეფესა სოლომონს.

Verse: 14      და იყო სასწორი ოქროჲსაჲ მის ძღუენთაჲ, რომელ მოართუეს სოლომონს წელიწადსა მას ერთსა შინა, ექუსას სამეოცდაექუსი სასწორი ოქროჲსაჲ

Verse: 15      გარნა ხარკთაჲ მათ, რომელნი განეწესნეს, და ვაჭართაჲ მათ, რომელსა აქცევდეს, და მეფეთაჲ მათ წიაღ მდინარეთაჲ და მთავართაჲ მათ მის ქუეყანისათაჲ. Page of ms. O: 134v 

Verse: 16      და ქმნა მეფემან სოლომონ სამასი ჰოროლი ოქროჲსაჲ ჭედილი და სამას-სამასი დრაჰკანი ზედა თითოეულად ჰორლებსა მას.

Verse: 17      და სამასი ფარი ქმნა ჭედით და სამნაკეცად გარე-მოწმასნვითი ოქროჲ თითოვეულად ფარებსა მას, და მისცა იგი მეფემან სახლსა მას მაღნარისასა ლიბანედ.

Verse: 18      და ქმნა მეფემან სოლომონ საყდარი პილოჲს ძუალისაჲ დიდი და შემოსა იგი ოქროჲთა რჩეულითა.

Verse: 19      და ექუს მენაკ აღსავალი მისი და თავნი კუროთანი ზედა საყდარსა მას ზურგით კერძო მისა და ჴელნი იმიერ და ამიერ ზედა საყდარსა მას და ორნი ლომნი იმიერ და ამიერ ჴელთა მათ თანა.

Verse: 20      და ათორმეტი ლომი დგა ზედა აღსავალთა მათ მენაკთა იმიერ და ამიერ და არა იპოვა ესევითარი სახჱ ყოველთა მეფეთა თანა.

Verse: 21      და ყოველი კალი და სამსახურებელი იყო ოქროჲსაგანი ქმნული და ავაზანნი იგი ოქროჲსანი და ყოველი იგი ჭურჭელი სახლისაჲ მის ლიბანისაჲ ოქროჲთა შემოსილ, და არა იყო ვეცხლი, რამეთუ არად შერაცხილ იყო დღეთა სოლომონისთა ვეცხლი, ვითარმედ არს რაჲმე.

Verse: 22      რამეთუ ნავი მეფისაჲ თარშისაჲ იყო ზღუასა შინა ნავთა თანა ქირამისთა, და მესამესა წელსა მოიწიის მეფისა ნავი თარშით და მოართჳს ოქროჲ და ვეცხლი და ანთრაკი Page of ms. O: 135r  წახნაგებული და უთლელი და შუვაჲ პილოჲსაჲ და ქიაჲ და ფარშამაგები.

Verse: 23_(26)      და განდიდნა სოლომონ უფროჲს ყოველთა მეფეთა ქუეყანისათა სიმდიდრითა და სიბრძნითა.

Verse: 24_(27)      და ყოველნი მეფენი ქუეყანისანი ეძიებდეს ხილვად პირსა სოლომონისსა, სმენად მისგან სიბრძნისა მისისა, რომელ მოსცა ღმერთმან გულსა მისსა.

Verse: 25_(28)      და იგინი მოართუმიდეს თითოეულად ძღუენსა - ჭურჭელსა ოქროჲსასა და ვეცხლისასა, სამოსელსა და შტახსსა, საკუმეველსა, და ცხენთა და ჯორთა წლითი წლად.

Verse: 26_(29)      და ქმნა სოლომონ ეტლები და განაწესა მჴედრები, და იყო სოლომონისი ორმეოცი ათასი ჴდალი მეზუები საეტლედ და ათორმეტ ათას მჴედართაჲ. და განაწესნა იგინი ქალაქთა საეტლოთა (სიც) და მეფისა თანაცა იერუსალჱმს. (30) და იყო ჴელმწიფჱ ყოველთა ჴელმწიფეთა და მეფეთა ზედა მდინარითგან ვიდრე უცხოთესლთამდე და ვიდრე საზღვარადმდე ეგჳპტისა.

Verse: 27_(31)      და დადვა მეფემან სოლომონ ოქროჲ და ვეცხლი იერუსალჱმს, ვითარცა ქვაჲ, და ფიჭჳ, ვითარცა თჳთმავალი ლეღოვანი ველსა სიმრავლითა.

Verse: 28_(32)      და მოსავალნი საჴედართა სოლომონისთანი ეგჳპტით და თეკუაჲთ და დამასკჱთ, რომელთა მოჰგურიდეს ვაჭარნი მეფისანი სასყიდლით. Page of ms. O: 135v 

Verse: 29_(33)      და მოვიდოდა ეტლები ეგჳპტით: ეტლი ერთი ასის სასწორის ვეცხლის და ცხენი ერთი ერგასის სასწორის ვეცხლის, ეგრეცა ყოველთა მათ მეფეთაჲ და ქეტელისაჲ და მეფეთა ასურასტანისათაჲ ზღჳთ კერძო აღმოსავალისათაჲ.

Chapter: 11  
თავი XI

Verse: 1      მეფჱ სოლომონ იყო დედათმოყუარჱ და მოიყვანნა ცოლნი უცხოთესლთაგან მრავალნი: და ასული იგი ფარაოჲსი და მოაბელთაჲ და [ა]მანიტელთაჲ და იდუმიელთაჲ და ასურასტანით და ქეტელთაჲ და ამორეველთაჲ,

Verse: 2      და ნათესავთაჲ მათ, რომელთაჲ ამცნო უფალმან ძეთა მათ ისრაჱლისათა არა შესლვად მათა და არცა მოყვანებად მათგან ცოლი, ნუუკუე განდრიკნენ გულნი თქუენნი შედგომად კუალსა კერპთა თჳსთასა, მათა მიდრკა სოლომონ და შეიყუარნა.

Verse: 3      და იყვნეს მისნი ცოლნი შჳდას და ხარჭნი - სამას, და განდრიკეს ცოლთა მისთა გული მისი.

Verse: 4_(3)      და იყო ჟამსა სიბერისა სოლომონისსა, და ცოლთა მისთა განდრიკეს გული მისი კუალსა ღმერთთა უცხოთასა. და არა იყო გული მისი სრულ უფლისა მიმართ თჳსისა, ვითარცა გული დავითის, მამისა თჳსისაჲ.

Verse: 5      და შეუდგა სოლომონ კუალსა ასტართაჲსა, საძაგელისა სიდონელთაჲსა, და კუალსა მოლოქისსა, საძაგელისა ძეთა ამონისთაჲსა. Page of ms. O: 136r 

Verse: 6_(8)      და ქმნა სოლომონ ბოროტი წინაშე უფლისა და არა შეუდგა უფალსა, ვითარცა დავით, მამაჲ მისი.

Verse: 7_(5)      მას ჟამსა აღაშჱნა სოლომონ მაღალი იგი ქამოსისი, კერპისაჲ მის მოაბელთაჲსაჲ, მთასა მას პირისპირ იერუსალჱმსა, და მოლოქს, კერპსა მას ძეთა ამონისთასა, (6) და ასტრატსა, საძაგელსა მას სიდონელთასა.

Verse: 8_(7)      და ესრესახედ უქმნა ყოველთა მათ ცოლთა თჳსთა უცხოთესლთაგანსა და უკუმევდა საკუმეველსა და უზორვიდის კერპთა მათ თჳსთა.

Verse: 9      და განრისხნა უფალი სოლომონის ზედა, რამეთუ განდრიკა გული უფლისაგან ღმრთისა ისრაჱლისა, რომელი ეჩუენა ორგზის.

Verse: 10      და ამცნო მას სიტყჳსა მისთჳს ყოვლადვე არა შედგომად კუალსა ღმერთთა უცხოთასა, დამარხვად და ყოფად, რომელ ამცნო მას უფალმან ღმერთმან.

Verse: 11      ჰრქუა უფალმან სოლომონს: მაგისთჳს, რამეთუ იქმნა ეგე შენ თანა და არა დაიმარხენ ბრძანებანი შენ ჩემნი, და მცნებანი ჩემნი, რომელ გამცნენ შენ, შეურაცხ-ჰყვენ, - განხეთქით განვხეთქო მეფობაჲ შენი ჴელისაგან შენისა და მივსცე იგი მონასა შენსა.

Verse: 12      ხოლო დღეთა შენთა არა ვყო ესე დავითისთჳს, მამისა შენისა, და ჴელისაგან ძისა შენისა მოვიღო იგი.

Verse: 13      ხოლო არათუ ყოველი ეგე მეფობაჲ აღვიღო, არამედ ნაწილი ერთი მივსცე ძესა შენსა დავითისთჳს, მონისა ჩემისა, და იერუსალჱმისთჳს, ქა\ლაქისა Page of ms. O: 136v  ჩემისა, რომელი გამოვირჩიე.

Verse: 14      და აღუდგინა უფალმან მჴდომი სოლომონს, ადერ იდუმიელი, რომელი-იგი ნათესავისაგან მეფეთა იდუმიელთაჲსა.

Verse: 15      და იყო რაჟამს მოსრვიდა დავით იდუმიასა, მისლვასა მას იოაბისსა, ერისთვისა მისისასა, მოსრეს ყოველი მამაკაცი იდუმიაჲსაჲ.

Verse: 16      და ექუს თთუე გარემოადგა იოაბ და ყოველი ისრაჱლი იდუმიასა, ვიდრემდე მოსრეს ყოველივე მამაკაცი იდუმიას შინა.

Verse: 17      და ივლტოდა ადერ და ყოველნი მონანი მამისა მისისანი მის თანა და შთავიდეს ეგჳპტედ; და ადერ ყრმაჲ მცირჱ იყო.

Verse: 18      და აღდგეს კაცნი იგი და მივიდეს ფარანდ და თანაწარიყვანნეს კაცნი ფარანით და შთავიდეს ფარანით ეგჳპტედ ფარაო მეფისა მის მეგჳპტელთაჲსა. და შეემთხჳა ადერ ფარაოს და სცა მას ფარაო სახლი და განუწესა როჭიკი და სცა მას ქუეყანაჲ.

Verse: 19      და პოვა ადერ მადლი წინაშე ფარაოჲსა და მისცა მას ცოლად ცოლისდაჲ თჳსი, დაჲ თეკემენაჲსი, უხუცესი.

Verse: 20      და უშვა დამან თეკემენაჲსმან ადერს განებათ, ძჱ, და განზარდა იგი თეკემენა ძეთა თანა ფარაოჲსთა. და იყო განებათ სახლსა ფარაოჲსსა, შოვრის ძეთა მათ ფარაოჲსთა.

Verse: 21      ესმა ადერს, ვითარმედ: დაიძინა დავით მამათა მისთა თანა და იოაბ ერისთავმან ერისა მისისამან. და ჰრქუა ფარაოს ადერ: განმიტევე მე და მი\ვიდე Page of ms. O: 137r  ქუეყანასავე ჩემსა.

Verse: 22      ჰრქუა ფარაო ადერს: რაჲ ნაკლულევანებაჲ არს შენდა ჩემ თანა, რამეთუ ეძიებ მისლვად ქუეყანასა შენსა? და ჰრქუა მას ადერ: განტევებით განმიტევე მე! და მოიქცა ადერ ქუეყანასავე თჳსსა.

Verse: 23      და აღუდგინა უფალმან მჴდომად სოლომონს ადერ იდუმიელი და ზარონ (!), ძჱ ელიადითისი, რომელი-იგი ივლტოდა ადრაზარ მეფისა მისგან სუბელთაჲსა უფლისა თჳსისა.

Verse: 24      და შეკრბეს მათ ზედა კაცნი მთავარნი ერად ნეშტთა მათგანნი, რომელნი მოწყჳდნა დავით, და მივიდეს დამასკედ. და დადგა ადერ დამასკეს მეფედ.

Verse: 25      და იყო მჴდომ ისრაჱლისა ყოველთა დღეთა სოლომონისთა. ესე არს ძჳრი სოლომონისი, რომელ ქმნა ადერ, რამეთუ განადიდა გულისწყრომაჲ ისრაჱლსა შოვრის და მეფობდა ქუეყანასა მას იდუმიელთასა.

Verse: 26      და იორობოამ, ძჱ ნაბატისი ეფრათელისაჲ, სამარიაჲთ, სახელი დედისა მისისაჲ სარუა, და დედაკაცი ქურივი. და იყო დედაკაცისა მის ქურივისა ძჱ, მონაჲ სოლომონისი, და აღიღო ჴელი თჳსი სოლომონის ზედა.

Verse: 27      და ესრჱ სახჱ იყო, რომლითა-იგი აღიღო ჴელი თჳსი სოლომონ მეფისა ზედა: აღაშჱნნა მაღალნი იგი და აღაგნა ზღუდენი იგი დარღუეულნი დავითის, მამისა თჳსისანი.

Verse: 28      და კაცი იორობოამ ძლიერი იყო ძალითა. ვითარცა იხილა სოლომონ, რამეთუ კაცი საქმისაჲ არს, დაადგინა იგი Page of ms. O: 137v  მეტჳრთეთა ზედა სახლსა მას იოსებისსა.

Verse: 29      და იყო, მას ჟამსა შინა განვიდოდა იორობოამ იერუსალჱმით და იხილა იგი აქია წინაწარმეტყუელმან სილონიტელმან და გან-რე-იყვანა იგი გზისა მისგან. და აქია მოსილ იყო სამოსლითა ახლითა და იგი[ნი] ხოლო ორნი იყვნეს მას ადგილსა.

Verse: 30      და მიყო ჴელი აქია სამოსელსა მას თჳსსა ახალსა, და დაიპო იგი ათორმეტად ნახევად.

Verse: 31      და ჰრქუა იორობოამს: მიიღე შენდად ათი ესე ნახევი, რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ: აჰა, მე განვხეთქო მეფობაჲ ჴელისაგან სოლომონისა და მიგცე შენ ათი იგი ნაწილი.

Verse: 32      და ორი იგი ნაწილი იყავნ მისი დავითისთჳს, მონისა ჩემისა, და იერუსალჱმისათჳს, ქალაქისა ჩემისა, რომელი გამოვირჩიე ყოველთაგან ნათესავთა ისრაჱლისათა.

Verse: 33      ამისთჳს რამეთუ დამიტევა მე და თავყუანის-ჰსცა ასტარტის, საძაგელსა მას სიდონელთასა, და ქამოსს, კერპსა მას მოაბისასა, და მოლოქს, საძაგელსა მას ძეთა ამონისთასა. და არა შეუდგა გზათა ჩემთა ყოფად სამართალისა წინაშე ჩემსა, ჭეშმარიტებისა და სიწრფოებისა, ვითარცა დავით, მამაჲ მისი.

Verse: 34      და არა აღვიღო მეფობაჲ მისი ყოვლადვე ჴელისაგან მისისა დავითისთჳს, მონისა ჩემისა, რომელი-იგი გამოვირჩიე მე, რომელმან დაიცვნა მცნებანი ჩემნი და ჭეშმარიტებაჲ ჩემი. და ჴდომით\ Page of ms. O: 138r  მჴდომ ვექმნე სოლომონს ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა.

Verse: 35      და აღვიღო მეფობაჲ იგი ჴელისაგან მისისა და მიგცე შენ ნაწილი ათი.

Verse: 36      და ორი იგი ნაწილი მივსცე ძესა მისსა, რაჲთა ეგოს სანთელი მონისა ჩემისა დავითისი წინაშე ჩემსა ყოველთა დღეთა იერუსალჱმს ქალაქსა, რომელი გამოვირჩიე სამკჳდრებელად სახელისა ჩემისა.

Verse: 37      და შენ აღგიღო და ჰმეფობდე, რომელთა ზედა გული უთქუამს სულსა შენსა, და შენ იყო მეფჱ ისრაჱლსა ზედა.

Verse: 38      და იყოს უკუეთუ დაიმარხნე მცნებანი ჩემნი, რაოდენთა გამცნებ შენ და ჰხჳდოდი გზათა ჩემთა და ჰყოფდე სიწრფოებასა წინაშე ჩემსა დამარხვად ყოველთა ბრძანებათა ჩემთა და მცნებათა ჩემთა, ვითარცა ვიდოდა დავით, მონაჲ ჩემი, ვიყო მე შენ თანა და გიშჱნო შენ სახლი სარწმუნოჲ, ვითარცა უშენე დავითს, და მიგცე შენ ისრაჱლი.

Verse: 39      *და ბოროტსა უყოფდე თესლსა დავითისსა ამისთჳს, ხოლო არა ყოველთა დღეთა.

Verse: 40      და ეძიებდა სოლომონ იორობოამს. და აღდგა იორობოამ და წარივლტოდა ეგჳპტედ სუსაკიმისა, მეფისა მეგჳპტელთაჲსა, და იყო იგი ეგჳპტეს, ვიდრემდე მოკუდა სოლომონ.

Verse: 41      და ნეშტნი იგი სიტყუანი სოლომონისნი ყოველნი, რაოდენნი ქმნა, და ყოველნი სიბრძნენი მისნი, ანუ არა ესერა წერილი არიანა წიგნსა მას სიტყუათასა დღეთა სოლო\მონისთასა? Page of ms. O: 138v 

Verse: 42      და დღენი, რაოდენთა მეფობდა სოლომონ იერუსალჱმს და ყოველსა ზედა ისრაჱლსა, ორმეოც წელ.

Verse: 43      და დაიძინა სოლომონ მამათა თჳსთა თანა და დაჰფლეს იგი ქალაქსა დავითისსა, მამისა მისისასა. [და იყო ვითარცა ესმა იორობოამს, ძესა ნაბატისსა, - ვიდრე იყოღა იგი ეგჳპტეს, ვითარ-იგი ვლტოლვილ იყო პირისაგან სოლომონისა და იყო ეგჳპტეს, - და ვითარცა ესმა, რამეთუ მოკუდა სოლომონ, და წარმოვიდა და მოვიდა ქალაქად თჳსა სამარიად, რომელი არს მთასა ეფრემისსა]* და მეფე სოლომონ შეეძინა მამათა მისთა თანა და მეფობდა ძჱ მისი რობოამ მის წილ.

Chapter: 12  
თავი XII

Verse: 1      და წარვიდა მეფჱ რობოამ სიკიმად, რამეთუ სიკიმად მივიდოდა ყოველი ისრაჱლი მეფობად მისა.

Verse: 2      

Verse: 3      და ეტყოდა ერი იგი მეფესა რობოამს და ჰრქუეს:

Verse: 4      მამამან შენმან განაფიცხა უღელი ესეა ჩუენ ზედა და აწ შენ აღგჳმცირე მონებისაგან მამისა შენისა ფიცხლისა და უღლისა მისგან მძიმისა, რომელი დამდვა ჩუენ ზედა, და გმონებდეთ ჩენ.

Verse: 5      ჰრქუა მათ მეფემან: წარვედით მესამედ დღედმდე და მოვედით ჩემდა. და წარვიდეს.

Verse: 6      და უთხრა მეფემან მოხუცებულთა მათ წინაშემდგომელთა სოლომონისთა, ვიდრე ცოცხალღა იყო იგი, და ჰრქუა მათ: ვითარ გნებავს თქუენ, რაჲ მიუგო ერსა მას სიტყუაჲ?

Verse: 7      და იგინი ეტყოდეს მას და ჰრქუეს: უკუეთუ ამას დღესა შინა ექმნე ერსა ამას მონა და Page of ms. O: 139r  ჰმონო მათ და ეტყოდი მათ სიტყუასა კეთილსა, იყვნენ შენდა მონა ყოველთა დღეთა.

Verse: 8      დაუტევა რობოამ ზრახვაჲ იგი მოხუცებულთა მათ, რომელ-იგი აზრახეს მათ, და ზრახა ყრმათა თანა, რომელნი-იგი მის თანააღზრდილ იყვნეს, რომელნი დგეს წინაშე მისა.

Verse: 9      და ჰრქუა მათ: თქუენ ვითარ მაზრახეთ და რაჲ მიუგო ერსა მას, რომელნი მეტყჳან მე და თქუეს: აღმიმცირე ჩუენ უღლისა მისგან, რომელი დამდვა ჩუენ მამამან შენმან?

Verse: 10      ხოლო ეტყოდეს მას ყრმანი იგი მის თანა აღზრდილნი, რომელნი დგეს წინაშე პირსა მისსა, და ჰრქუეს: ესრე არქუ ერსა მას, რომელნი გეტყჳან შენ და გრქუეს: მამამან შენმან დაგჳმძიმა უღელი მისი ჩუენ ზედა და აწ შენ აღგჳმცირე ჩუენგან, - ესრე არქუ მათ: ნეკი ჩემი უმსხო არს წელთა მამისა ჩემისათა.

Verse: 11      და რამეთუ მამაჲ ჩემი გიბრძანებდა თქუენ უღლითა მძიმითა და მე შეგძინო უღელსა თქუენსა; მამაჲ ჩემი გსწავლიდა თქუენ ტანჯვითა, ხოლო მე გსწავლნე თქუენ ღრიაკალითა.

Verse: 12      და მოვიდეს ყოველი იგი ერი ისრაჱლისაჲ მეფისა რობოამისა მესამესა დღესა, ვითარცა ეტყოდა მათ მეფჱ, და ჰრქუა, ვითარმედ: მოვედით ჩემდა დღესა მესამესა.

Verse: 13      და მიუგო მეფემან ერსა მას ფიცხლად, და დაუტევა რობოამ ზრახვაჲ იგი მოხუცებულთაჲ, რომელი-იგი აზრახეს,

Verse: 14      და ეტყოდა მათ მსგავსად ზრახვისა მის ყრმათაჲსა და ჰრქუა: მამამან ჩემმან დაამძიმა უღელი თქუენი Page of ms. O: 139v  და მე დაგძინო უღელსა ზედა თქუენსა; მამამან ჩემმან გსწავლნა თქუენ კუერთხითა, ხოლო მე გსწავლნე ღრიაკალითა.

Verse: 15      და არა ისმინა მეფემან ერისა მის, რამეთუ უფლისა მიერ იყო გარდაქცევაჲ, რაჲთა დაამტკიცოს უფალმან სიტყუაჲ თჳსი, რომელსა იტყოდა ჴელითა აქია წინაწარმეტყუელისაჲთა, რომელი იყო სელონელი, იერობოამისა მიმართ, ძისა ნაბატისა.

Verse: 16      იხილა ყოველმან ერმან, რამეთუ არა ისმინა მათი მეფემან, და მიუგო ერმან მან მეფესა და ჰრქუეს: არა არს ნაწილი დავითისი ჩუენ თანა ამიერითგან და არცა სამკჳდრებელი ძისა თანა იესჱსა! წარვედინ კაცად-კაცადი საყოფელად თჳსა, ისრაჱლი (!), აწ მწყსიდ სახლსა შენსა დავით და შჯიდ! და წარვიდა ისრაჱლი სამკჳდრებელად თჳსა.

Verse: 17      და ძენი იუდაჲსნი და ძენი ისრაჱლისანი, რომელნი მკჳდრ იყვნეს იერუსალემს და ქალაქებსა იუდაჲსსა, ამათ დაიდგინეს თავისა თჳსისა მეფედ რობოამ.

Verse: 18      და წარავლინა მეფემან რობოამ ოდონირამ, რომელი იყო ხა[რ]კთა ზედა, და ქვაჲ დაჰკრიბეს მას ყოველმან ისრაჱლმან და მოკუდა. და მეფემან რობოამ აღუსწრო აღსლვად ეტლსა თჳსსა და ივლტოდა იერუსალჱმდ.

Verse: 19      და შეურაცხ-ყო ისრაჱლმან სახელი დავითისი ვიდრე აქადღედმდე.

Verse: 20      და იყო, ვითარცა ესმა ყოველსა ისრაჱლსა, რამეთუ მოიქცა იერობოამ ეგჳპტით, მიავლინეს და მოიყვანეს იგი კრებულსა მას და დაადგინეს Page of ms. O: 140r  იგი მეფედ ისრაჱლსა ზედა. და არა იყო შემდგომ სახლსა დავითისსა თჳნიერ ტომისა იუდაჲსსა და ბენიამენისსა მარტოდ.

Verse: 21      და შევიდა რობოამ იერუსალჱმდ და შეიკრიბა ყოველი ერი იუდაჲსი ას ოცი ათასი ჭაბუკი, რომელი იყო მოქმედი ღუაწლისაჲ ბრძოლად სახლისა ისრაჱლისაჲ, მოქცევად მეფობაჲ რობოამისი, ძისა სოლომონისი, მისა.

Verse: 22      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ სამეაჲსა მიმართ, კაცისა მის ღმრთისა, და ჰრქუა:

Verse: 23      არქუ რობოამს, ძესა სოლომონისსა, მეფესა იუდაჲსსა და ყოველსა იუდაჲსა და ბენიამენისსა და სხუასა მას ერსა:

Verse: 24      ამას იტყჳს უფალი: არა აღხჳდეთ, არცა ჰბრძოდით ძმათა თქუენთა, ძეთა ისრაჱლისათა, მიიქეცინ კაცად-კაცადი ადგიდ თჳსა, რამეთუ ჩემგან იყო სიტყუაჲ ესე. და ისმინეს სიტყუაჲ უფლისაჲ და დააცადეს მსგავსად სიტყუათა უფლისათა აღძრვაჲ იგი.

Verse: 24a      და მეფე სოლომონ შეეძინა მამათა მისთა თანა ქალაქსა დავითისსა, და მეფობდა რობოამ ძჱ მისი მის წილ იერუსალჱმს. ძჱ ორმეოცდაერთისა წლისაჲ იყო რობოამ მეფობასა მისსა და ათშჳდმეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს; და სახელი დედისა მისისაჲ ნაანა, ასული ანანისი, ძისა ნაასისი, მეფისა ძეთა ამონისთაჲსა. და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა და არა ვიდოდა რობოამ გზასა დავითის მამისა თჳსისასა.

Verse: 24b      და იყო კაცი მთისაგან ეფრემისი, მონაჲ სოლომონისი, და სახელი მისი იერობოამ Page of ms. O: 140v  და სახელი დედისა მისისაჲ, იერობოამისი, სარირა, დედაკაცი მეძავი. და დაადგინა იგი სოლომონ მთავრად ტომისა, ხარკსა ზედა სახლისა იოსებისსა. და უშჱნა სოლომონს იერობოამ სარირაჲ მთასა ეფრემისსა, და იყო ამისი საჴედარი სამასი ცხენთაჲ; ამან აღაშჱნა საკიდური იგი სახარკოჲთა, სახელითა ეფრემისითა; ამან მოზღუდა ქალაქი დავითისი და იყო ამაღლებულ მეფობასა ზედა.

Verse: 24c      და ეძიებდა სოლომონ მოკლვად იერობოამს. და შეეშინა იერობოამს და წარივლტოდა სოსაკიმისა, მეფისა მეგჳპტელთაჲსა, და იყო მუნ ვიდრემდე მოკუდა სოლომონ.

Verse: 24d      და ესმა იერობოამს ეგჳპტეს, ვითარმედ მოკუდა სოლომონ. ეტყოდა ყურთა მიმართ სოსაკიმისთა, მეფისა მეგჳპტელთაჲსა, და ჰრქუა: წარმავლინე მე და წარვიდე ქუეყანად ჩემდა. ჰრქუა სოსაკიმ: ითხოვე რაჲ სათხოველი და მიგცე შენ.

Verse: 24e      და სოსაკიმ მისცა მას ცოლად ანო, დაჲ თეკემენაჲსი, უხუცესი ცოლისდაჲ თჳსი, და იგი იყო უფროჲსი შოვრის ასულთა მეფისათა. და უშვა მან იერობოამს აბია, ძჱ მისი.

Verse: 24f      ჰრქუა იერობოამ სოსაკიმს: ნანდჳლვე განმიტევე მე და წარვიდე. და წარმოავლინა იგი სოსაკიმ და გამოვიდა იერობოამ ეგჳპტით და მოვიდა სამარიად, მთასა ეფრემისსა, და შეკრბა მუნ ყოველი ტომი ეფრემისი იერობოამისა. და აღაშჱნა მუნ იერობოამ Page of ms. O: 141r  ლაშქარი.

Verse: 24n      * და მივიდა სიკიმად, რომელ არს მთასა ეფრემისსა, და შეკრიბა მუნ ყოველი ტომები ისრაჱლისაჲ. და აღვიდა რობოამ, ძჱ სოლომონისი.

Verse: 24o      და სიტყუაჲ უფლისაჲ იყო სამეაჲსა მიმართ სელონელისა და ჰრქუა: მიიღე შენ სამოსელი ახალი, რომელი არა შესრულ იყოს წყალსა, და განხიე იგი ათორმეტად ნახევად ვიდრე შემოსადმდე შენდა და მიეც იერობოამს ათი იგი ნახევი შემოსად. და მიიღო იორობოამ და ჰრქუა მას სამეა: ამას იტყჳს უფალი: ათსა მას ზედა ტომსა ისრაჱლისასა ჰმეფობდე.

Verse: 24p      და ჰრქუა ერმან მან რობოამს, ძესა სოლომონისსა: მამამან შენმან დაამძიმა უღელი მისი ჩუენ ზედა და განადიდა საზრდელი ტაბლისა მისისაჲ, და აწ შენ აღგჳმცირე ჩუენ და გმონებდეთ შენ. ჰრქუა რობოამ ერსა მას: სამღა დღჱ მგებდით და მე მიგიგო თქუენ სიტყუაჲ.

Verse: 24q      და თქუა რობოამ: შემოიყვანენით ჩემდა მოხუცებულნი და ვაზრახო მათ, რაჲ მიუგო მათ სიტყუაჲ შემდგომად სამისა დღისა. ეტყოდა რობოამ ყურთა მიმართ ერისათა, ვითარცა-იგი მოავლინა ერმან მან მისა, და ჰრქუეს მოხუცებულთა მათ ერისათა: ესრე ეტყოდე ერსა მას კეთილად.

Verse: 24r      და განაქარვა რობოამ მზრახვაჲ იგი მათი და არა სთნდა მას იგი წინაშე მისა. მიავლინა და შეიპყრნა და შეიყვანნა მის წინაშე თანაზრდილნი მისნი და ეტყოდა მასვე და ჰრქუა: ამის სიტყჳსა მომავლინა მე ერმან. და ჰრქუეს მას Page of ms. O: 141v  მის თანაზრდილთა მათ: ესრე ეტყოდე ერსა მას და არქუ: ნეკი ჩემი უმსხჳლეს არს წელთა მამისა ჩემისათა; მამაჲ ჩემი გტანჯვიდა კუერთხითა, ხოლო მე გმთავრობდე ღრიაკალითა.

Verse: 24s      და სათნო უჩნდა სიტყუაჲ ესე წინაშე რობოამისა, და მიუგო ერსა მას სიტყუაჲ, ვითარცა-იგი აზრახეს მის თანაზრდილთა მათ ყრმათა.

Verse: 24t      და თქუა ყოველმან ერმან, ვითარცა კაცმან ერთმან, კაცად-კაცადმან მოყუსისა მიმართ თჳსისა, და ღაღად-ყო ყოველმან ერმან და თქუეს: არა არს ჩუენი ნაწილი დავითის თანა, არცა მკჳდრობაჲ ძისა თანა იესჱსა, კაცად-კაცადი მოვედინ საყოფელთა თჳსსა, ისრაჱლ.

Verse: 24u      და წარვიდა ყოველი იგი ერი სიკიმაჲთ და მივიდა კაცად-კაცადი საყოფელად თჳსა. და დაიპყრა რობოამ და წარვიდა და აღჯდა იგი ეტლთა თჳსთა და შევიდა იერუსალჱმდ და შეუდგა მას ყოველი ერი იუდაჲსი და ბენიამენისი.

Verse: 24x      და იყო მოწევნასა მეორისა მის წლისასა, შეიკრიბა რობოამ ყოველი ერი იუდაჲსი და ბენიამენისი და აღვიდა ბრძოლად იერობოამისა სიკიმად.

Verse: 24y      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ სამიაჲსა მიმართ, კაცისა მის ღმრთისა, და ჰრქუა: არქუ შენ რობოამს, მეფესა იუდაჲსსა, და ყოველსა სახლსა იუდაჲსსა და ბენიამენისსა და ნეშტსა მას ერისასა: არა აღხჳდეთ, არცა ჰბრძოდით ძმათა თქუენთა, ძეთა ისრაჱლისათა; მიაქციენ კაცად-კაცადმან საყოფელსა თჳსსა, რამეთუ ჩემ მიერ იყო სიტყუაჲ ესე.

Verse: 24z      და ისმინეს სიტყუაჲ უფლისაჲ და დააც\ადეს Page of ms. O: 142r  აღსლვად სიტყჳსა მისებრ უფლისა.

Verse: 25      და აღაშჱნა იერობოამ სიკიმაჲ, რომელ არს მთასა ეფრემისასა, და დაემკჳდრა სიკიმას შინა. და განვიდა მიერ და აღაშჱნა ფანუელი.

Verse: 26      და თქუა იერობოამ გულსა თჳსსა: აწ მიიქცეს მეფობაჲ სახლსა დავითისსა.

Verse: 27      უკუეთუ აღვიდოდის ერი ესე შეწირვად მსხუერპლისა მათისა ტაძრად უფლისა იერუსალჱმდ და მიიქცეს გული ერისაჲ უფლისა მათისა რობოამისა, მეფისა იუდაჲსა.

Verse: 28      და განიზრახა იორობოამ და წარვიდა და ქმნა ორი დიაკეული ოქროჲსაჲ და ჰრქუა იერობოამ ერსა მას: კმა იყავნ თქუენდა აღსლვაჲ იერუსალჱმდ; აჰა, ღმერთნი შენნი, ისრაჱლ, რომელთა აღმოგიყვანეს შენ ქუეყანით ეგჳპტით.

Verse: 29      და დადგა ერთი იგი ბეთელს და ერთი იგი მისცა დანდ.

Verse: 30      ექმნა სიტყუაჲ ესე ცოდვად იერუსალჱმსა. და მივიდოდა ერი იგი ერთისა მის ვიდრე დანდმდე და წინაშე პირსა ერთისა - ბეთელდ.

Verse: 31      და ქმნა იერობოამ ტაძრები მაღალთა ზედა და დაადგინა იერობოამ მღდელნი რაოდენნიმე, რომელნი არა იყვნეს ძეთაგან ლევისთა.

Verse: 32      და ყო იერობოამ დღესასწაული თთუესა მას მერვესა, მეათხუთმეტესა დღესა მის თჳსასა, დღესასწაულისა მისებრ იუდაჲსა. და აღჴდა საკურთხეველსა მას, რომელი ქმნა ბეთელს გებად დიაკეულთა მათ, რომელნი ქმნნა. და დაადგინა ბეთელს Page of ms. O: 142v  ქურუმნი მაღალთანი, რომელნი ქმნნა.

Verse: 33      და აღჴდა იერობოამ საკურთხეველსა მას, რომელი აღაშჱნა მეათხუთმეტესა მას დღესა თთჳსა მის მერვისასა, დღესასწაულსა მას, რომელი ქმნა გულით თჳსით. და იყო დღესასწაული ძეთა ისრაჱლისათა და აღჴდა საკურთხეველსა მას ზორვად.

Chapter: 13  
თავი XIII

Verse: 1      და აჰა, კაცი ღმრთისაჲ მოიწია იუდაჲთ სიტყჳთა უფლისაჲთა ბეთელდ, და იერობოამ დგა საკურთხეველსა ზედა ზორვად.

Verse: 2      და ჴმობდა საკურთხეველად მიმართ კაცი ღმრთისაჲ სიტყჳთა უფლისაჲთა და თქუა: საკურთხეველო, საკურთხეველო! ამას იტყჳს უფალი: აჰა ესერა, ძჱ შობად არს სახლსა დავითისსა, იოსია სახელი მისი. და დაკლნეს შენ ზედა ქურუმნი ეგე მაღალთანი და შემწირველნი ეგე შენ ზედა, და ძუალნი კაცთანი დაწუნენ შენ ზედა.

Verse: 3      და მოსცეს მას დღესა ნიში და თქუა: ესე სიტყუაჲ არს, რომელსა იტყოდა უფალი: აჰა ეგერა, საკურთხეველი ეგე განსთქდეს და დაითხიოს სიპოხჱ იგი, რომელი იყო მას ზედა.

Verse: 4      და ვითარცა ესმეს (!) სიტყუანი ესე მეფესა, - კაცისა მის ღმრთისანი, რომელი-იგი უწოდა საკურთხეველსა მას, რომელი-იგი იყო ბეთელს, - და განირთხა მეფემან ჴელი თჳსი საკურთხეველით და თქუა: შეიპყართ ეგე! და განჴმა ჴელი იგი, რომელ განირთხა მის ზედა, და ვერ უძლო კუალად შეყოფად მისა.

Verse: 5      და საკურთხეველი იგი განსთქდა და დაითხია სიპ\ოხჱ Page of ms. O: 143r  მისი საკურთხეველისა მისგან სასწაულისა მისებრ, რომელი მოსცა კაცმან მან ღმრთისამან სიტყჳთა უფლისაჲთა.

Verse: 6      მიუგო მეფემან კაცსა მას ღმრთისასა და ჰრქუა: ევედრე შენ პირსა უფლისა ღმრთისა შენისასა და ილოცე ჩემთჳს და მომეგენ ჴელი ჩემი ჩემდა. და ევედრა კაცი იგი ღმრთისაჲ პირსა უფლისასა და მოეგო ჴელი იგი მეფისაჲ და იქმნა ვითარცა პირველ.

Verse: 7      ეტყოდა მეფჱ კაცსა მას ღმრთისასა და თქუა: შემოვედ ჩემ თანა სახიდ ჩემდა და ჭამე პური ჩემ თანა და მიგცე შენ ნიჭი.

Verse: 8      და ჰრქუა კაცმან მან ღმრთისამან მეფესა: დაღათუ მომცე მე ზოგი სახლისა შენისაჲ, არა შემოვიდე შენ თანა და არა ვჭამო პური, არცა ვსუა წყალი ადგილსა მაგას.

Verse: 9      ესრე მამცნო მე უფალმან სიტყჳთ და მრქუა: არა ჰშჭამო პური, არცა ჰსუა წყალი, არცა წარხჳდე მიერ გზით, ვინაჲ-იგი მოხუედ.

Verse: 10      და წარვიდა იგი გზასა სხუასა და არა წარვიდა იგი მიერ გზით, ვინაჲ-იგი მოსრულ იყო ბეთელდ.

Verse: 11      და წინაწარმეტყუელი ერთი სხუაჲ მკჳდრ იყო ბეთელს, მოხუცებული. და მოვიდეს ძენი მისნი და უთხრეს მას ყოველი საქმჱ, რომელი ქმნა კაცმან მან ღმრთისამან მას დღესა შინა ბეთელს, სიტყუათა მათ, რომელთა ეტყოდა მეფესა. და მოაქციეს პირი მამისა მათისაჲ.

Verse: 12      და ეტყოდა მათ მამაჲ მათი და ჰრქუა: რომლით გზით წარვიდა? და უჩუენეს მას ძეთა მისთა გზაჲ იგი, Page of ms. O: 143v  ვინაჲ წარვიდა კაცი იგი ღმრთისაჲ, რომელი მოსრულ იყო ქუეყანით იუდაჲსით.

Verse: 13      ჰრქუა ძეთა თჳსთა: დამისხენით მე კარაულსა! და დაუსხნეს მას კარაულსა და დაჯდა მას ზედა.

Verse: 14      და წარვიდა კუალსა შედგომად კაცისა მის ღმრთისასა და პოვა კაცი იგი ღმრთისაჲ მჯდომარჱ მუხასა ქუეშე და ჰრქუა მას: შენ ხარა კაცი იგი ღმრთისაჲ, რომელი მოსრულ იყავ ქუეყანით იუდაჲსით? და მან ჰრქუა: მე ვარ!

Verse: 15      და ჰრქუა: მოვედ ჩემ თანა და ჭამე პური!

Verse: 16      ჰრქუა მას: ვერ ხელმეწიფების მისლვად შენ თანა, არცა ვჭამო პური, არცა ვსუა წყალი ამას ადგილსა,

Verse: 17      რამეთუ ესრეთ მამცნო მე სიტყჳთა უფალმან და მრქუა მე: ნუ ჰშჭამ პურსა მუნ, ნუცა ჰსუამ წყალსა, ნუცა მოხუალ მიერ გზით, ვინაჲ მიხჳდე.

Verse: 18      და მან ჰრქუა მას: მეცა წინაწარმეტყუელი ვარ, ვითარცა-ეგე შენ, და ანგელოზი მეტყოდა მე სიტყჳთა უფლისაჲთა და მრქუა: მოიყვანე იგი შენ თანა სახიდ შენდა და ჭამენ პური და სუნ წყალი, და შეიტყუვა იგი.

Verse: 19      და მოაქცია და ჭამა პური და სუა წყალი სახლსა შიან მისსა.

Verse: 20      და იყო, სხდომასა მას მათსა ტაბლასა ზედა იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ კაცისა მის მომართ, რომელმან მოაქცია იგი.

Verse: 21      და ჰრქუა კაცსა მას ღმრთისასა, რომელი მოსრულ იყო ქუეყანით იუდაჲსით, და ჰრქუა: ამას იტყჳს უფალი: ამისთჳს, - რამეთუ განამწარენ სიტყუანი უფლისანი და არა დაიმარხენ მცნებანი, რომელ გამცნო შენ უფალმან ღმერთმან შენმან,

Verse: 22      და მოხუედ, ჰჭამე პური Page of ms. O: 144r  და ჰსუ წყალი ადგილსა ამას, რომელსა გეტყოდა შენ უფალი და გრქუა: ნუ ჰჭამ პურსა და ნუცა ჰსუამ წყალსა, - ამისთჳს არა შევიდეს გუამი შენი საფლავსა მამათა შენთასა.

Verse: 23      და იყო შემდგომად პურის ჭამისა და წყლისა სუმისა, დაიხსნა კარაულსა თჳსსა, მიიქცა.

Verse: 24      და წარვიდა, პოვა იგი ლომმან გზასა ზედა და მოკლა იგი. და იყო გუამი მისი დავრდომილ გზასა ზედა, და ვირი იგი დგა მას ზედა, და ლომი იგი დგა მახლობელად გუამსა მას თანა.

Verse: 25      და კაცნი წარჰვიდოდეს და იხილეს მძორი იგი დავრდომილი გზასა ზედა, და ლომი იგი დგა მახლობელად მძორსა მას. და მივიდეს კაცნი იგი და უთხრეს ქალაქსა მას შინა, სადა-იგი წინაწარმეტყუელი მოხუცებული მყოფ იყო.

Verse: 26      და ესმა მას, რომელმან-იგი მოაქცია გზისა მისგან, და თქუა: ესე არს კაცი ღმრთისაჲ, რომელმან განამწარნა სიტყუანი უფლისანი, და მისცა იგი უფალმან ლომსა და შემუსრა და მოკლა იგი სიტყჳსა მისებრ უფლისა, ვითარცა ეტყოდა მას.

Verse: 27      ეტყოდა იგი ძეთა თჳსთა და ჰრქუა: დამისხენით მე კაჰრაულსა. და დაუსხნეს.

Verse: 28      და წარვიდა და პოვა გუამი მისი მდებარე გზასა ზედა, და ვირი იგი და ლომი დგეს მძორსა მას თანა. და არა შეჭამა ლომმან მან მძორი იგი და არცა ვირი იგი შემუსრა.

Verse: 29      და აღიღო წინაწარმეტყუელმან მან მოხუცებულმან გუამი იგი კაცისა მის ღმრთისაჲ და დადვა იგი ვირსა მას ზედა და მიიღო იგი ქალაქად Page of ms. O: 144v 

Verse: 30      და დადვა გუამი მისი საფლავსა თჳსსა და ეტყებდა მას და თქუა: ვაჲ, ძმაო!

Verse: 31      და იყო, შემდგომად დაფლვისა მისისა ეტყოდა ძეთა თჳსთა და თქუა: მო-რაჲ-ვკუდე, დამფალთ მე საფლავსა მას, სადაცა კაცი იგი ღმრთისაჲ დაფლულ არს მას შინა და ძუალთა მისთა თანა დამდევით მე, რაჲთა განერნენ ძუალნი ჩემნი ძუალთა მაგისთა თანა.

Verse: 32      რამეთუ ყოფით იყოს სიტყუაჲ იგი, რომელსა იტყოდა სიტყჳთა უფლისაჲთა საკურთხეველისა მისთჳს, რომელ არს ბეთელს, და სახლთა მათთჳს მაღალთა, რომელნი არიან სამარიას.

Verse: 33      და სიტყჳსა ამის შემდგომად არავე მოიქცა იორობოამ უკეთურებისაგან თჳსისა, და მიაქცინა და ყვნა ზოგნი ერისა მისგანნი მღდელად მაღალთა, და, რომელსა უნებნ, აღავსის ჴელი მეფისაჲ და იქმნის იგი მღდელად მაღალთა.

Verse: 34      და იყო სიტყუაჲ ესე ცოდვა სახლსა იერობოამისსა და მოსასრველ და განსარყუნელ პირისაგან ქუეყანისა.

Chapter: 14  
თავი XIV selomd. da ḳaci iq̇o seloms da saxeli misi akia da ese iq̇o ʒē sameocisa c̣lisay, da iq̇o siṭq̇uay uplisay mis tana. da ševida dedaḳaci igi saxlsa akiayssa da ḳaci igi moxucebul iq̇o xilvita da brq̇wl tualita siberisagan twsisa.

Verse: 5      და უფალმან ჰრქუა აქიას: აჰა ეგერა, ცოლი იერობოამისი მოვალს შენდა გამოძიებად სიტყჳსა შენგან ძისა მისისათჳს, რამეთუ სნეულ არს იგი, ესრეთ ეტყოდე მას. და იყო შემოსლვასა მისსა აქიაჲსა სელონელისა ქალაქად და იგი იმალვიდა თავსა თჳსსა.

Verse: 6      და ჰრქუა აქია ყრმასა ერთსა: განვედ შენ და მიეგებვოდე ანოს, ცოლსა იერობოამისსა, და არქუ მას: შემოვედ და რაჲსა სდგა გარე, რამეთუ ამას იტყჳს უფალი: ფიცხელი საქმჱ მოვავლინო შენ ზედა. და მივიდა ანო კაცისა მის ღმრთისა. ვითარცა ესმა აქიას ჴმაჲ ბგერისაჲ ფერჴთა მისთაჲ შესლვასა მას მისსა, განღებასა კარისასა, ჰრქუა მას: შემოვედ ცოლი ეგე იერობოამისი, რაჲსათჳს შენ მემალვი? Page of ms. O: 144v  და მე ვარ მოციქული ფიცხელი შენდა და რაჲსა მომართუ მე პური და სკიჭი და კუერები და ლაგჳნითა თაფლი?

Verse: 7      წარვედ და არქუ იერობოამს: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ: ამისთჳს, რამეთუ აღგამაღლე შენ შოვრის ერსა და მიგეც შენ მთავრად ერსა ჩემსა ისრაჱლსა,

Verse: 8      და გამოვიღე მეფობაჲ სახლისაგან დავითისა და მიგეც შენ იგი და არა ჰქმენ (სიც) ეგრე, ვითარცა-იგი დავით, მონაჲ ჩემი, რამეთუ დაიმარხნა მცნებანი ჩემნი და ვიდოდა შემოდგომად ჩემდა ყოვლითა გულითა მისითა ყოფად სიწრფოებისა წინაშე თუალთა ჩემთა,

Verse: 9      და შენ ბოროტი ჰქმენ უფროჲს ყოველთა, რაოდენნი იყვნეს უწინარეს შენსა, და მიიქეც და იქმენ თავისა შენისა ღმერთნი სხუანი გამოდნობილნი განსარისხებელად ჩემდა, დამიტევე მე, ზურგით მიქცი (!) მე,

Verse: 10      ამისთჳს, აჰა ესერა, მოვავლინო მე სახლსა ზედა იერობოამისსა ბოროტი და მოვსრა იერობოამისი მფსმელიცა კედელსა, დაყენებული და დაშთომილი ისრაჱლსა შოვრის. და გამოვარჩიო შემდგომად სახლსა იერობოამისსა, ვითარცა-იგი მოიმარგლის მტილი, ვიდრემდე მოისრულის იგი.

Verse: 11      და მომკუდარი იერობოამისი ქალაქსა შინა შეჭამონ ძაღლთა და მომკუდარი მისი ველსა ზედა შეჭამონ მფრინველთა ცისათა, რამეთუ უფალი იტყოდა.

Verse: 12      და შენ აღდეგ და წარვედ სახიდ შენდა, რამეთუ ამას იტყჳს უფალი: აჰა ესერა, შენ Page of ms. O: 146r  წარხჳდე ჩემგან და იყოს შესლვასა ოდენ შენსა ქალაქად, მოკუდეს ყრმაჲ იგი და მჴევალნი შენნი მოგეგებვოდიან შემთხუევად შენდა და გრქუან შენ: მოკუდა ყრმაჲ იგი.

Verse: 13      და ეტყებდეს მას ყოველი ისრაჱლი და დაჰფლან იგი, რამეთუ ესე ხოლო შევიდეს საფლავად იერობოამისი, რამეთუ იპოვა მის თანა სიტყუაჲ კეთილი უფლისა მიმართ ღმრთისა ისრაჱლისა სახლსა შოვრის იერობოამისა.

Verse: 14      და აღადგინოს უფალმან თავისა თჳსისა მეფჱ ისრაჱლსა ზედა, რომელმან წყლას სახლი იერობოამისი მას დღესა შინა, მერმეცა და აწვე

Verse: 15      წყლას უფალმან ისრაჱლი და შეარყიოს, ვითარცა-იგი ირყევინ ლერწამი წყალსა შინა, და აღიფხურეს ისრაჱლი ქუეყანისა მისგან კეთილისა, რომელი მოსცა მამათა მათთა, და განანქრინეს იგინი წიაღკერძო მდინარესა მას, ამისთჳს რამეთუ იქმნნეს თავისა მათისა სერტყები განრისხებად უფლისა.

Verse: 16      და მისცეს უფალმან ისრაჱლი ჴელთა მტერთასა ცოდვათათჳს იერობოამისთა, რომელმან ცოდა და აცოდვა ისრაჱლი.

Verse: 17      და აღდგა ცოლი იერობოამისი და წარვიდა, ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე, და მივიდა სამარიად. და იყო ვითარცა შევიდოდა იგი ბჭეთა მათ ტაძრისათა, და მოკუდა ყრმაჲ იგი, ღაღადებაჲ მოიწია მიგებად ყურთა მისთა.

Verse: 18      და დაჰფლეს იგი და ეტყებდეს მას ყოველი ისრაჱლი სიტყჳსა მისებრ უფლისა, რომელსა იტყოდა ჴელითა მონისა Page of ms. O: 146v  თჳსისა აქია წინაწარმეტყუელისაჲთა.

Verse: 19      და სიტყუათა მათთჳს იერობოამისთა, რაოდენ-იგი ჰბრძოდა, რაოდენ-იგი მეფობდა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნსა მას სიტყუათასა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 20      და დღენი, რაოდენთა მეფობდა იერობოამ, ოცდაორ წელ. და დაიძინა იერობოამ მამათა მისთა თანა და მეფობდა ნაბატ, ძჱ მისი, მის წილ.

Verse: 21      და რობოამ, ძჱ სოლომონისი, მეფობდა იუდასა ზედა და ბენიამენსა. ძჱ ორმეოცდაერთისა წლისაჲ რობოამ მეფობასა მისსა და ათშჳდმეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს ქლაქსა, რომელი გამოირჩია უფალმან ღმერთმან დადებად სახელი მისი მუნ ყოველთაგან ტომთა ისრაჱლისათა; და სახელი დედისა მისისაჲ ნაანა.

Verse: 22      და ქმნა რობოამ ბოროტი წინაშე უფლისა და აღიშურა ყოფად ყოველივე, რაჲცა ქმნეს მამათა მისთა და მსგავსად ცოდვათა მათთა, რომელ ცოდეს,

Verse: 23      და რომელ-იგი აღაშენნეს მაღალნი და ძეგლნი და სერტყები ყოველთა ზედა ბორცუთა მაღალთა და ყოველთა ქუეშე ხეთა ჩრდილოთა.

Verse: 24      და ზმნაჲ იყო ქუეყანასა მათსა და იქმოდა ყოველთაგან საძაგელებათა წარმართთასა, რომელნი აღჴოცნა უფალმან ღმერთმან პირისაგან ძეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 25      და იყო წელსა მეხუთესა, მეფობასა რობოამისსა, აღმოვიდა სოსაკიმ, მეფჱ ეგჳპტისაჲ, იერუსალჱმდ.

Verse: 26      და წარმოიღო ყოველი საფასჱ სახლისა უფლისაჲ და საუნჯჱ სახლისა მეფისაჲ, და ლახურები Page of ms. O: 147r  იგი ოქროჲსაჲ და სალტები, რომელ მოიხუნა დავით ხელთაგან მონათა ადრაზარისთა, მეფისა საბაჲსათა, და შეიღო იგი იერუსალჱმდ, ყოველივე წარიღო სოსაკიმ. და საჭურველები იგი ოქროჲსაჲ, რაოდენი ქმნა სოლომონ, ყოველივე წარიღო.

Verse: 27      და ქმნა მეფემან რობოამ საჭურველები რვალისაჲ მის წილ, და აღიღიან მთავართა მათ წინამცორვალთა, რომელნი სცვიდეს ბჭეთა სახლითა უფლისათა,

Verse: 28      და წარიღიან იგი თანაწარმცორვალთა მათ და დასთხიიან თეკუას თანა-წარმცორვალთასა.

Verse: 29      და ნეშტნი სიტყუანი რობოამისნი და ყოველი რაოდენი ქმნა, ანუ არა, აჰა ესერა, წერილ არიანა წიგნსა სიტყუათასა დღეთა მეფეთა იუდაჲსთა?

Verse: 30      და ბრძოლაჲ იყო შოვრის რობოამისა და შოვრის იერობოამისა ყოველთა დღეთა.

Verse: 31      და დაიძინა რობოამ მამათა თჳსთა თანა და დაეფლა მამათა მისთა თანა ქალაქსა დავითისსა. და მეფობდა აბია, ძჱ მისი, მის წილ.

Chapter: 15  
თავი XV

Verse: 1      მეათრვამეტესა წელსა მეფობასა იერობოამისსა, ძისა ნაბატისსა, მეფობდა აბია, ძჱ რობოამისი, იუდასა ზედა.

Verse: 2      და ექუს წელ მეფობდა იერუსალჱმს, და სახელი დედისა მისისაჲ მააქა, ასული აბესალომისი.

Verse: 3      და ვიდოდა იგი ცოდვათა სახლისა მამისა თჳსისათა, რომელთა იქმოდა უწინარჱს მისა, არა იყო გული მისი სრულ უფლისა თანა ღმრთისა მისისა, ვითარცა გული დავითისი, მამისა მისისაჲ.

Verse: 4      რამეთუ დავითს Page of ms. O: 147v  მოსცა უფალმან ნიში იერუსალჱმს, რაჲთა დაადგინნეს შვილნი მისნი შემდგომად მისა და დაამტკიცოს იერუსალჱმი,

Verse: 5      ვითარცა-იგი დავით ჰყოფდა სიწრფოებასა წინაშე უფლისა და არა გარდააქცია ყოველთაგან, რაოდენი ამცნო უფალმან ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა, თჳნიერ ხოლო სიტყჳსა მის ურია ქეტელისა.

Verse: 6      და ბრძოლაჲ იყო შოვრის აბიაჲსა და შოვრის იერობოამისა ყოველთა დღეთა.

Verse: 7      და ნეშტნი იგი სიტყუათა აბიაჲსთანი და ყოველი, რაოდენი ქმნა, ანუ არა, აჰა ესერა, წერილ არიანა წიგნსა მას სიტყუათასა დღეთა მეფეთა იუდაჲსთასა?

Verse: 8      და დაიძინა აბია მამათა მისთა თანა ქალაქსა დავითისსა. მეოცესა წელსა იერობოამისსა მეფობდა ასა ისრაჱლსა ზედა, ძჱ მისი, მის წილ.

Verse: 9      წელსა ოცდამეერთესა მეფისა ისრაჱლისასა, მეფობდა ასა იუდასა ზედა.

Verse: 10      და ორმეოცდაერთ წელ მეფობდა ასა ისრაჱლსა ზედა, და სახელი დედისა მისისაჲ ანნა, ასული აბესალომისი.

Verse: 11      და ქმნა ასა სიწრფოებაჲ წინაშე უფლისა, ვითარცა დავით, მამამან მისმან.

Verse: 12      და აღიღო ძეგლები იგი ქუეყანით და მოსპნა ყოველნი იგი მოპოვნებანი მამათა მისთანი, რომელნი იქმნეს.

Verse: 13      და ანნა, დედაჲ მისი, გარდაადგინა, რაჲთა არღარა იყოს წინამძღუარ, რამეთუ ჰყოფდა იგი კრებასა სერტყთასა. და მოკაფა იგი ასა და ყოველნი შთასავალნი სამსახურებელთა მისთანი და დაწუა იგი ცე\ცხლითა Page of ms. O: 148r  ჴევსა მას შინა ნაძუთასა.

Verse: 14      ხოლო მაღალნი იგი არა აღიხუნა, გარნა გული ასაჲსი არა სრულ იყო უფლისა თანა ღმრთისა მისისა ყოველთა დღეთა მისთა.

Verse: 15      და შეიხუნა ასა ტაძრად უფლისა სუეტნი იგი მამისა მისისანი და სუეტნი იგი მისნი ვეცხლისანი და ოქროჲსანი, და შეიღო სახლსა უფლისასა ვეცხლი და ოქროჲ და ჭურჭერი.

Verse: 16      და ბრძოლაჲ იყო შოვრის ასაჲსა და შოვრის ბასაჲსა, მეფისა ისრაჱლისა, ყოველთა დღეთა იუდასა ზედა.

Verse: 17      და აღაშჱნა რამაჲ, რაჲთა არა იყოს გამომავალი და შემავალი ასა მეფისა იუდაჲსა.

Verse: 18      და მოიღო ასა ვეცხლი და ოქროჲ, რაოდენი პოვა საუნჯეთა სახლისა მეფისათა, და მისცა იგი ჴელთა მონათა მისთასა და მიუძღუანა იგი ასა მეფემან ძესა ადერისსა, ძისა ტაბერმანისსა, ძისა აზიბისსა, მეფისა ასურეთისასა, რომელი დამკჳდრებულ იყო დამასკეს, და ჰრქუა:

Verse: 19      აღთქუმაჲ იყავნ შოვრის შენსა და ჩემსა და შოვრის მამისა ჩემისა და მამისა შენისა. აჰა ეგერა, მიგიძღუანე შენ ძღუენი - ოქროჲ და ვეცხლი. მოვედ და განაქარვე აღთქუმაჲ შენი ბასაჲს თანა, მეფისა ისრაჱლისა, რაჲთა წარვიდეს იგი ჩემგან.

Verse: 20      ისმინა ადერ, ძემან აზებისმან, მეფისა ასაჲსი და მოავლინნა მთავარნი ძლიერებისა მისისანი ქალაქებსა ისრაჱლისასა და მოსრა ნაინი და დანი და აბელმაჲ და ყოველი ქუეყანაჲ ქენერეთისაჲ და ყოვლისა ქუეყანისამდე (სიც) ნეფთალემისა.

Verse: 21      და იყო ვითარცა ესმა ესე ბასას, მეფესა ისრაჱლისასა, დააცადა შჱნებაჲ იგი რამაჲსაჲ და მიიქცა იგი თერსად.

Verse: 22      და მეფემან ასა ამცნო ყოველსა იუდასა მისლვად ანაკიმდ, და წარმოიღეს ლოდები იგი რამაჲსაჲ და ძელები იგი მისი, რომელი ეშენა (!) ბაასას. და აღაშჱნა მით ასა ბორცჳ ბენიამენისი და სამსტროჲ იგი.

Verse: 23      და ნეშტნი სიტყუანი ასაჲსნი და ყოველნი ძლიერებანი მისნი, რომელ ქმნნა, და ქალაქნი, რომელ აღაშჱნნა, ანუ არა, აჰა ესერა, წერილ არიანა წიგნსა მას სიტყუათასა დღეთა მეფეთა იუდაჲსათა? გარნა ჟამსა სიბერისა მისისასა ქმნა ასა ბოროტი წინაშე უფლისა და ელმოდეს ფერჴნი მისნი.

Verse: 24      და დაიძინა ასა მამათა მისთა თანა და დაეფლა მამათა მისთა თანა, და მეფობდა იოსაფატ, ძჱ მისი, მის წილ.

Verse: 25      და ნაბატ, ძჱ იერობოამისი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა წელსა მესამესა ასა მეფისა იუდაჲსსა. მეფობდა ნაბატ ისრაჱლსა ზედა ორ წელ.

Verse: 26      და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა და ვიდოდა გზათა მამისა თჳსისათა და ცოდვათა მისთა, რომლითა-იგი აცოდვა ისრაჱლი.

Verse: 27      გარემოადგა მას ბაასა, ძჱ აქიაჲსი, სახლსა ბედამაჲსსა, რომელ არს იზაქარისი, და გარემოადგა მას ლაშქარი გაბათონს უცხოთესლთასა, და ნაბატს და ყოველთა კაცთა ისრაჱლისათა გარემოადგა Page of ms. O: 149r  გაბათონს.

Verse: 28      და მოკლა იგი ბაასა წელსა მეოთხესა, ასა მეფისა იუდაჲსსა, და მეფობდა ბაასა ისრაჱლსა ზედა.

Verse: 29      და იყო, ვითარცა დადგა იგი მეფედ, მოსრა ყოველი სახლი იერობოამისი და არა დაუტევა სული კაცისა იერობოამისი, ვიდრე მოსრნა იგინი სიტყჳსა მისებრ უფლისა ჴელითა მონისა თჳსისა აქია სილონელისაჲთა, -

Verse: 30      ცოდვათათჳს იერობოამისთა, რომელმან-იგი აცოდვა ისრაჱლი განრისხებითა მით მისითა, რომლითა განარისხეს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ.

Verse: 31      და ნეშტნი სიტყუათა ნაბატისთანი და ყოველნი, რაოდენნი ქმნა, არა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნსა მას სიტყუათა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა?
Verse: 33      წელსა ოცდამეხუთესა ასა მეფისა იუდაჲსსა, მეფობდა ბასა, ძჱ აქიაჲსი, ისრაჱლსა ზედა თჳრსას (!) შინა, ოცდაოთხ წელ.

Verse: 34      და ქმნა ბაასა ბოროტი წინაშე უფლისა და ვიდოდა იგი გზასა იერობოამისსა, ძისა ნაბატისსა, და ცოდვათა მისთა, რომლითა-იგი აცოდვა ისრაჱლი.

Chapter: 16  
თავი XVI

Verse: 1      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ იოაჲსა მიმართ, ძისა ანანიაჲსა, ბაასაჲსა, მეფისა ისრაჱლისა, და თქუა:

Verse: 2      ამისთჳს, რამეთუ აღგამაღლე შენ ქუეყანით და მიგეც შენ მთავრობაჲ ერსა ჩემსა ზედა ისრაჱლსა, და მიხუედ შენ გზასა იერობოამისსა და აცოდვე ერი ჩემი ისრაჱლი განრისხებად ჩემდა ამაოთა ზედა, -

Verse: 3      აჰა ესერა, აღვადგინო მე შემდგომად ბასაჲსა და შემდგომად სახლისა მისისა ბოროტი და მივსცე სახლი მისი, ვითარცა სახლი იერობოამისი.

Verse: 4      და მომკუდარნი ბასაჲსნი ქალაქსა შინა შე\ჭამნენ Page of ms. O: 149v  ძაღლთა და მომწყდარნი მისნი ველსა ზედა შეჭამნენ მჴეცთა ქუეყანისათა და მფრინველთა ცისათა.

Verse: 5      და ნეშტნი სიტყუათა ბასაჲსთანი და ყოველი, რაოდენი ქმნა, და ძლიერებანი მისნი, ანუ არა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნსა მას სიტყუათა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა?

Verse: 6      და დაიძინა ბაასა მამათა მისთა თანა და დაეფლა იგი თერსას, და მეფობდა ჱლა, ძჱ მისი, მის წილ ოცდამეცხრესა წელსა, ასა მეფისა იუდაჲსასა.

Verse: 7      ეტყოდა უფალი ჴელითა იოჲსითა, ძისა ანანიაჲსითა, ბაასაჲსთჳს და სახლსა თჳსსა ზედა და ყოველსა ზედა უკეთურებასა მისსა, რომელ ქმნა წინაშე უფლისა გარისხებად (!) იგი საქმითა ჴელთა მისთაჲთა, რაჲთა იყოს იგი ვითარცა სახლი იერობოამისი მოსრვისათჳს ასაჲს ერისა, მეფისა იუდაჲსა.

Verse: 8      და ელა, ძჱ იგი ბაასაჲსი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა თერსას შინა ორ წელ.

Verse: 9      და შეიკრიბა მის ზედა ერი ზამბრი, მთავარმან მან ზოგი (!) საეტლეთამან, და იგი სუმიდა და სთროდა სახლსა შინა ოსა მნისასა, რომელი იყო თერსას.

Verse: 10      და შევიდა ზამბრი და სცა მას და მოკლა იგი და მეფობდა მის წილ.

Verse: 11      იყო მეფობასა ზამბრისსა, რაჟამს-იგი დაჯდა საყდარსა მისსა, მოსრა სახლი ბაასაჲსი

Verse: 12      სიტყჳსა მისებრ, რომელსა იტყოდა უფალი სახლსა ზედა ბაასაჲსა ჴელითა იოჲსითა, ძისა ანანიაჲსითა, წინაწარმეტყუელისაჲთა,

Verse: 13      ყოველთა მათთჳს ცოდვათა ბასაჲსთა და ელა ძისა მისისათა, რომელმან აცოდ\ვა Page of ms. O: 150r  ისრაჱლი განრისხებად იგი ამაოთა მათ ზედა.

Verse: 14      და ნეშტნი სიტყუათა ელაჲსნი და ყოველი, რაოდენი ქმნა, ანუ არა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნსა მას სიტყუათა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა?

Verse: 15      წელსა ოცდამეთერთმეტესა (!), მეფობასა ასაჲსსა, მეფისა იუდაჲსსა, მეფობდა ზამბრი თერსას შჳდ დღე, და ბანაკი ისრაჱლისაჲ იყო გაბათონს უცხოთესლთასა.

Verse: 16      ესმა ერსა მას და იტყოდეს: შეიკრიბა ზამბრი და მოკლა ჱლა მეფჱ, და მეფე ყო ერმან ზამბრი, მთავარი იგი ერისაჲ, ისრაჱლსა ზედა მას დღესა შინა ბანაკსა მას.

Verse: 17      და აღმოვიდა ზამბრი გაბათონით და ყოველი ისრაჱლი მის თანა და გარე-მოადგა თერსასა.

Verse: 18      და ვითარცა იხილა ზამბრი, რამეთუ დაიპყრა ქალაქი მისი, შევიდა იგი სასუნებელსა სახლისა მეფისასა და აღუდვა ცეცხლი სახლსა მეფისასა და დაიწუა იგი თავსა თჳსსა ზედა ცეცხლითა და მოკუდა იგი.

Verse: 19      ცოდვათა თჳსთათჳს, რომელ ქმნა ყოფად ბოროტისა წინაშე უფლისა, რამეთუ ვიდოდა იგი გზათა იერობოამისთა, ძისა ნაბატისთა, და ცოდვათა მისთა, რომელმან-იგი აცოდვა ისრაჱლი.

Verse: 20      და ნეშტნი სიტყუათა ზა[მ]ბრისნი და ბრძოლანი მისნი, რომელთა ჰბრძოდა, ანუ არა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნსა მას დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა?

Verse: 21      მაშინ განიყო ერი ისრაჱლისაჲ და ზოგი იგი იყო შემდგომად თაბენისა, ძისა Page of ms. O: 150v  გონოთისსა, მეფობად მისა, და ზოგი იყო შემდგომად ზამბრისა მეფობად მისა.

Verse: 22      და იძლია ერი იგი, რომელ იყო შემდგომად თაბენისა, ძისა გონოთისა; მას ჟამსა ოდენ მოკუდა თაბენი და იორა[მ], ძმაჲ მისი; მას ჟამსა მეფობდა ამბრი შემდგომად თაბენისა.

Verse: 23      ოცდამეათერთმეტესა წელსა მეფობასა ასაჲსსა, მეფისა იუდაჲსსა, მეფობდა ამბრი ისრაჱლსა ზედა ათორმეტ წელ, თერსას მეფობდა ექუს წელ.

Verse: 24      და მოიგო ამბრი მთაჲ იგი სომორონი სემერისგან, უფლისა მის მთისაჲსა, ორის ტალანტის ვეცხლის; და აღაშჱნა მთაჲ იგი და უწოდა სახელი მთისაჲ მის, რომელი-იგი აღაშჱნა სახელითა სემერისითა, უფლისა მის მთისაჲთა(სიც), სომორონ.

Verse: 25      და ქმნა ამრი (!) ბოროტი წინაშე უფლისა და უძჳრჱსი ქმნა უფროჲს ყოველთა, რომელნი იყვნეს უწინარჱს მისა.

Verse: 26      და ვიდოდა იგი ყოველთა გზათა იერობოამისთა, ძისა ნაბატისთა, და ცოდვათა მისთა, რომელ ქმნნა, რომლითა-იგი აცოდვა ისრაჱლი განრისხებად იგი ამაოებათა მისთა ზედა.

Verse: 27      და ნეშტნი იგი სიტყუანი ამბრისნი და ყოველი რაოდენი ქმნა, და ძლიერებანი მისნი, ანუ არა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნსა მას სიტყუათა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა?

Verse: 28      და დაიძინა მამათა მისთა თანა და დაეფლა სამარიას. და მეფობდა აქაბ, ძჱ მისი, მის წილ.

Verse: 28a      და მეათორმეტესა წელსა მეფობასა ამბრისსა მეფობდა იოსაფატ,, Page of ms. O: 151r  ძჱ ასაჲსი, იუდასა ზედა. ძჱ ათხუთმეტისა წლისა იყო იოსაფატ მეფობასა მისსა და ოცდახუთ წელ მეფობდა იერუსალჱმს, და ოცდახუთისა წლისა შევიდა იერუსალჱმს, და სახელი დედისა მისისაჲ გაზობა, ასული სელლისი.

Verse: 28b      და ვიდოდა იოსაფატ გზასა მამისა თჳსისა ასაჲსსა, არა გარდააქცია მისგან ყოფად სიწრფოებისა წინაშე უფლისა, გარნა მაღალნი იგი არა აღიხუნა იოსაფატ, რამეთუ უკლვიდა ერი იგი მთათა ზედა და უკუმევდეს.

Verse: 28c      და აღთქუმაჲ ყო იოსაფატ აქაბის თანა, მეფისა ისრაჱლისა. და ნეშტნი იგი სიტყუათა იოსაფატისნი და ძლიერებანი მისნი, რომელ ქმნნა, და ბრძოლანი, რომლითა ჰბრძოდა, ანუ არა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნსა მას სიტყუათა დღეთა მეფეთა იუდაჲსთა?

Verse: 28d      და ნეშტნი იგი სიტყუანი და ბრძოლანი, რომელ იყვნეს დღეთა ასაჲსთა, მამისა მისისათა, რომელნი-იგი ჰბრძოდეს მას, აღიხუნა ქუეყანით.

Verse: 28e      და მეფჱ არა იყო ასურეთს ნასიბს, და მეფემან

Verse: 28f      იოსაფატ ქმნა ნავი მისლვად თარშით, სოფირით კერძო, ოქროჲსათჳს, და ვერ წარვიდა, რამეთუ შეიმუსრა ნავი იგი გასიონ გაბერს.

Verse: 28g      * მაშინ ჰრქუა აქაბ, მეფემან ისრაჱლისამან, იოსაფატს: წარვავლინნე მონანი ჩემნი მონათა შენთა თანა. და არა ინება იოსაფატ. ბოროტი წინაშე უფლისა და უბოროტესი ქმნა უფროჲს ყოველთა, რომელნი იყვნეს უწინარეს [მისა].

Verse: 31      მისლვად შემდგომად ცოდვათა იერობოამისთა, ძისა ნაბატისთა. და მოიყვანა ცოლად იაზაბელ, ასული იეთმაელისი, მეფისა სიდონელთაჲსაჲ. და წარვიდა აქაბ და ჰმონებდა ბაალსა და თავყუანის-სცემდა მას.

Verse: 32      და აღჰმართა ბომონი ბაალისი სახლსა შინა საძაგელებისა მისისასა.

Verse: 33      და ქმნა აქაბ სერტყები, განამრავლნა აქაბ განრისხებანი განრისხებად უფლისა, რაჲთა ყოს სული თჳსი მოსასრველ, ამისთჳს, რამეთუ ბოროტი ქმნა უფროჲს ყოველთა მეფეთა ისრაჱლისათა, რომელნი იყვნეს უწინარეს მისა.

Verse: 34      დღეთა მისთა აღაშჱნა აქიელ ბეთელიელმან იერიქოჲ და აბირონ პირმშოჲთა თჳსითა დააფუძნა იგი, და სეგულ უმწემესითა თჳსითა შეაბნა ბჭენი თჳსნი სიტყჳსა მისებრ უფლისა, რომელსა იტყოდა ჴელითა ისუ, ძისა ნავჱსითა.

Chapter: 17  
თავი XVII

Verse: 1      ჰრქუა ელია თეძბელმან, რომელი იყო თესლისაგან გალაადისაჲ: ცხოველ არს უფალი ღმერთი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაჱლისაჲ, რომლისა წარვდეგ წინაშე მისა, უკუეთუ იყოს ამათ წელთა ცუარი, ანუ წჳმაჲ, არამედ გარნა თუ სიტყჳთა პირისა ჩემისაჲთა.

Verse: 2      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ელიაჲსა მიმართ:

Verse: 3      წარვედ ამიერ აღმოსავალად კერძო და დაემა\ლე Page of ms. O: 152r  მუნ ჴევსა მას ქორათისასა, წინაშე პირსა იორდანისასა.

Verse: 4      და სუემდ წყალსა ჴევისა მისგან, და ყორანთა უბრძანო გამოზრდაჲ შენი მუნ.

Verse: 5      და წარვიდა ელია სიტყჳსა მისებრ უფლისა და დაჯდა ჴევსა ქორათისასა, რომელ არს წინაშე იორდანესა.

Verse: 6      და ყორანნი მოართუმიდეს მას პურსა განთიად და ჴორცსა - მიმწუხრი, და ჴევისაგან სუმიდა წყალსა.

Verse: 7      და იყო შემდგომად ღდეთა მათ და განჴმა ჴევი იგი, რამეთუ არა იყო წჳმაჲ ქუეყანასა ზედა.

Verse: 8      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ელიაჲსა მომართ და ჰრქუა:

Verse: 9      აღდეგ და წარვედ სარეფთად სიდონიაჲსა და დაჯედ მუნ. და აჰა, მიბრძანებიეს მუნ დედაკაცსა ქურივსა გამოზრდაჲ შენი.

Verse: 10      და აღდგა ელია და წარვიდა სარეფთად სიდონიაჲსა და დადგა ბჭეთა ზედა ქალაქისათა. და, აჰა ესერა, დედაკაცი ქურივი შეჰკრებდა შეშასა; და ჴმა-უყო ელია და ჰრქუა: მომართუ მე მცირედ წყალი ჭურჭლითა და ვსუა.

Verse: 11      წარვიდა იგი მოღებად, შემდგომად მისა ჴმა-უყო მას, ჰრქუა მას ელია: მომართუ მცირედ შესაჭმელ ერთ პურისაჲ ჴელითა შენითა და ვჭამო.

Verse: 12      ჰრქუა მას დედაკაცმან მან: ცხოველ არს უფალი ღმერთი შენი, დაღათუ მიც მე ჴუეზა ერთ, გარნა მჭელ ერთ ფქვილი სარქუანსა შინა; აჰა ესერა, შევკრებ Page of ms. O: 152v  შეშასა და შევიდე და შევქმნე იგი თავისა ჩემისათჳს და შვილთა ჩემთათჳს და შევჭამოთ და მოვწყდეთ.

Verse: 13      ჰრქუა მას ელია: ნუ გეშინინ, შევედ და შექმენ სიტყჳსაებრ შენისა და მიქმენ მე მისგან მცირედ ყურბეულად პირველ და გამომართჳ მე, და თავისა შენისაჲ და შვილთა შენთაჲ ჰქმნე უკუანაჲსკნელ,

Verse: 14      რამეთუ ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ: სარქუანსა მას საფქვილესა არა მოაკლდეს და რქასა მას საზეთესა არა დააკლდეს, ვიდრე დღედმდე მოცემისა უფლისა მიერ წჳმაჲ ქუეყანასა.

Verse: 15      წარვიდა დედაკაცი იგი და ყო ეგრე სიტყჳსა მისებრ ელიაჲსა. და ჭამდა იგი და დედაკაცი იგი და შვილნი მისნი. და მიერ ჟამითგან

Verse: 16      ჭურჭელსა მას საფქვილესა არა მოაკლდა და რქასა მას საზეთესა არა დააკლდა სიტყჳსა მისებრ უფლისა, რომელსა იტყოდა ჴელითა ელიაჲსითა.

Verse: 17      და იყო ამისა შემდგომად, დასნეულდა ძჱ დედაკაცისაჲ მის, დედუფლისაჲ მის სახლისაჲ. და იყო სნეულებაჲ მისი ძლიერ ფრიად, ვიდრემდე არა დაშთა სული ცხორებისაჲ მის თანა.

Verse: 18      ჰრქუა დედაკაცმან მან ელიას: რაჲ ძეს ჩემი და შენი, კაცო ღმრთისაო? შემოხუედ მოჴსენებად ცოდვათა ჩემთა და მოსიკუდიდ ძისა ჩემისათჳს?

Verse: 19      და ჰრქუა ელია დედაკაცსა მას: მომეც მე ძჱ შენი აქა! და მიიყვანა იგი წიაღითაგან მისთა და შეიყვანა იგი ქორსა მას, რომელსა Page of ms. O: 153r  იყოფვოდა იგი მუნ, და დააწვინა იგი ცხედარსა ზედა.

Verse: 20      ღაღად-ყო ელია და თქუა: ვაჲმე, უფალო ჩემო, მოწამეო ამის ქურივისაო, რომლისა თანა მე დამკჳდრებულ ვარ! შენ ჰგუემე ძჱ მაგისი სიკუდილითა?

Verse: 21      და შთაჰბერა ყრმასა მას სამგზის და ჰხადოდა უფალსა და თქუა: უფალო, ღმერთო ჩემო! მოიქეცინ სული ამის ყრმისაჲ ამისავე.

Verse: 22      და მეყსეულად განცოცხლდა და ღაღად-ყო ყრმამან მან.

Verse: 23      და გარდამოიყვანა იგი მიერ ქორით სახიდ და მისცა იგი დედასა თჳსსა და ჰრქუა მას ელია: იხილე, რამეთუ ცოცხალ არს ძჱ შენი.

Verse: 24      და ჰრქუა დედაკაცმან მან: აჰა ესერა, მე ამით ვცან, რამეთუ კაცი ღმრთისაჲ ხარ შენ და სიტყუაჲ უფლისაჲ ჭეშმარიტ არს პირსა შენსა.

Chapter: 18  
თავი XVIII

Verse: 1      და იყო შემდგომად დღეთა მრავალთა, და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ელიაჲსა მიმართ, წელსა მესამესა, და ჰრქუა: მივედ და ეჩუენე შენ აქაბს და მოვსცე წჳმაჲ პირსა ზედა ქუეყანისასა.

Verse: 2      და წარვიდა ელია ჩუენებად აქაბისა, იყო სიყმილი ძლიერი სამარიას.

Verse: 3      და მოუწოდა აქაბ აბდიუსს, მნესა, და აბდიუს იყო მოშიშ უფლისა ფრიად.

Verse: 4      და იყო, რაჟამს მოსრვიდა იაზაბელ წინაწარმეტყუელთა უფლისათა, მოიყვანა აბდიუ ასი კაცი წინაწარმეტყუელთაგანი და დამალნა იგი[ნი] ერგასის-ერგასისი თითოსა ქუაბსა და ზრდიდა მათ პურითა და წყლითა.

Verse: 5      ჰრქუა აქაბ აბდიუსს: მოვედ და განვიდეთ ველად წყაროსა წყალთასა და ჴევნებსა, ვპ\ოვოთ Page of ms. O: 153v  თუ ხოლო მწუანვილი და გამოვზარდნეთ ცხენნი და ჯორნი და არა მოისრას ჩუენგან საცხოვარი.

Verse: 6      და განიყვეს მათ გზები იგი განსავალად მიერ, და აქაბ განვიდა გზასა ერთსა და აბდიუს წარვიდა გზასა სხუასა მარტოჲ.

Verse: 7      და იყო აბდიუ გზასა ზედა მარტოჲ, და, აჰა ესერა, ელია შეემთხჳა მას. და იწრაფა აბდიუ და გარდამოჴდა და დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და თქუა აბდიუ: უკუეთუ შენ ხარ უფალი იგი ჩემი, ელია?

Verse: 8      და ჰრქუა ელია: მე ვარ, წარვედ და არქუ უფალსა შენსა: აჰა ელია.

Verse: 9      და ჰრქუა აბდიუ: რაჲ შეგცოდე შენ, რამეთუ მისცემ მონასა შენსა ჴელთა აქაბისთა მოკლვად ჩემდა?

Verse: 10      ცხოველ არს უფალი ღმერთი ჩემი, უკუეთუ სადამე არს სამეფოჲ და ნათესავი, ვიდრე არა მიავლინა ძიებად შენდა და თქუეს, ვითარმედ: არასადა არს. და მოწუა სამეფოჲ და სოფლები მისი, რამეთუ არა გპოვა შენ.

Verse: 11      და აწ შენ მეტყჳ მე: წარვედ და უთხარ უფალსა შენსა: აჰა ელია.

Verse: 12      და იყოს, წარვიდე მე შენგან, სულმან უფლისამან წარგიღოს შენ ქუეყანად, რომელი მე არა ვიცი. და წარვიდე თხრობად აქაბისა და მან არა გპოვოს შენ და მომკლას მე. და მონაჲ შენი მოშიში უფლისაჲ არს სიყრმითგან თჳსით.

Verse: 13      და არა-მე მიგეთხრა უფალსა ჩემსა, რაჲ-იგი ვყავ მე, რაჟამს მოჰკლვიდა იაზაბელ წინაწარმეტყუელთა Page of ms. O: 154r  უფლისათა, და მოვიყვანენ წინაწარმეტყუელთაგანნი უფლისათაჲ ასი კაცი და დავმალენ იგინი ერგასის-ერგასისნი ორსა ქუაბსა და ვზრდიდი მათ პურითა და წყლითა?

Verse: 14      და აწ შენ მეტყჳ: წარვედ და არქუ უფალსა შენსა: აჰა ელია, და მომკლას მე.

Verse: 15      ... ცხოველ არს უფალი ძალთაჲ, რომლისა წინაშე ვდგა მე, ვითარმედ დღეს ვეჩუენო მე აქაბს.

Verse: 16      და წარვიდა აბდიუ შემთხუევად აქაბისა და უთხრა მას. და განარბია აქაბ და წარვიდა და მიეგებვოდა ილიას (!).

Verse: 17      და იყო, ვითარცა იხილა აქაბ ელია, ჰრქუა მას: შენ იგი ხარა მარღჳ ისრაჱლისაჲ, რომელი გარდააქცევ ისრაჱლსა?

Verse: 18      და ჰრქუა ელია აქაბს: არა გარდავაქცევ მე ისრაჱლსა, არამედ - შენ და სახლი მამისა შენისაჲ, რამეთუ დაუტევეთ უფალი ღმერთი თქუენი და მიხუედით თქუენ შედგომად ბაალიმისა.

Verse: 19      და აწ წარავლინე და შემომიკრიბე მე ყოველი ისრაჱლი მთასა კარმელსა და წინაწარმეტყუელნი სიცრუვისანი ოთხასერგასისნი კაცნი, და წინაწარმეტყუელნი სერტყთანი ოთხასნი, რომელნი ჭამენ ტაბლასა იაზაბელისსა.

Verse: 20      და წარავლინა აქაბ ყოვლისა მიმართ ისრაჱლისა და შეკრიბნა ყოველნი წინაწარმეტყუელნი სირცხვილისანი მთასა მას კარმელსა.

Verse: 21      და მოუჴდა ელია ყოველსა მას ერსა და ჰრქუა მათ: ვიდრემდე თქუენ ჰკელობდეთ ორითავე გოჯითა თქუენითა? უკუეთუ არს უფალი ღმერთი, მოვედით და შეუდეგით კუალსა მისსა, უკუეთუ Page of ms. O: 154v  ბაალი არს, ვიდოდეთ კუალსა მისსა შემდგომად. და არარაჲ მიუგო ერმან მან სიტყუაჲ.

Verse: 22      ჰრქუა ელია ერსა მას: მე დაშთომილ ვარ წინაწარმეტყუელი უფლისაჲ წინაწარმეტყუელად მარტოჲ და წინაწარმეტყუელნი ბაალისნი ოთხას-ერგასისნი კაცნი არიან და წინაწარმეტყუელნი სერტყთანი ოთხასნი.

Verse: 23      მომცენით ჩუენ აქა ორნი ზროხანი და გამოირჩიედ მათ თავისა თჳსისად ერთი და ასუეულად განყვედ და დააგედ შეშასა მაგას ზედა და ცეცხლსა ნუ დასდებედ. და მე განვყო ზროხაჲ იგი ერთი და დავაგო იგი შეშასა მას ზედა და ცეცხლი არა დავდვა.

Verse: 24      და თქუენ ღაღადებდით სახელითა ღმერთთა თქუენთაჲთა და მე ვხადოდი სახელითა უფლისა ღმრთისა ჩემისაჲთა, და იყოს, რომლისაჲ ისმინოს დღეს ცეცხლითა, ესე არს ღმერთი. მიუგო ყოველმან ერმან და ჰრქუეს: კეთილ არს სიტყუაჲ ეგე, რომელსა იტყოდე.

Verse: 25      და ჰრქუა ელია წინაწარმეტყუელთა მათ სიცრუვისათა: გამოირჩიეთ თქუენ ზროხაჲ ეგე ერთი, რამეთუ თქუენ მრავალ ხართ, და ყავთ პირველად და ხადოდეთ სახელებითა ღმერთთა თქუენთაჲთა და ცეცხლსა ნუ დასდებთ.

Verse: 26      და მოიბეს ზროხაჲ იგი ერთი, რომელი მისცა მათ, და ყვეს ეგრე და ჰხადოდეს სახელითა ბაალისითა განთიადითგან ვიდრე შუვასამხრადმდე და იტყოდეს: შეისმინე ჩუენი, ბაალ, შეისმინე ჩუენი! და არა იყო ჴმა, არცა სმენა და რბიოდეს გარემო საკურთ\ხეველსა Page of ms. O: 155r  მას, რომელი ქმნეს.

Verse: 27      და იყო სამხარი, ეკიცხევდა მათ ელია და ჰრქუა: ჰხადეთ ჴმითა ერთბამად ყოველთა, ნუუკუე გულს რასმე იტყჳან, ანუ ბრძანებასა რასმე ბრძანებენ, გინა, უკეთუ ეძინოს, და განიღჳძოს და აღდგეს.

Verse: 28      და ღაღადებდეს ჴმითა მაღლითა და დაიჭრებოდეს მსგავსად ჩუეულებისა მათისა ჴრმლებითა და ლახურებითა ვიდრე დათხევადმდე სისხლისა მათ ზედა.

Verse: 29      და წინაწარმეტყუელებდეს ვიდრე გარდაჴდა სამხარი. და იყო ჟამი ოდენ მსხუერპლისა შეწირვისაჲ, და არა იყო ჴმა, არცა სმენა. ეტყოდა ელია წინაწარმეტყუელთა მათ მოსაწყინელთასა და ჰრქუა: გარდადეგით თქუენ აწ და ვყო მეცა მსხუერპლი ჩემი. და გარდადგეს და წარვიდეს.

Verse: 30      ჰრქუა ელია ერსა მას: მოვედით ჩემდა! და მოუჴდა მას ყოველი იგი ერი.

Verse: 31      და მოიღო ელია ათორმეტი ლოდი მსგავსად რიცხჳსა მის ათორმეტთა ტომთა ისრაჱლისათა, ვითარცა ეტყოდა მას უფალი, და ჰრქუა: ისრაჱლ, იყოს სახელი შენი!

Verse: 32      და აღაშჱნნა ლოდნი იგი და განკურნა საკურთხეველი იგი უფლისაჲ დარღუეული და ქმნა გარემოჲს ზღუაჲ საკურთხეველსა მას, რომელმანმცა დაიტია ორი საწყაული თესლისაჲ გარემო საკურთხეველსა მას.

Verse: 33      და დაასხა შეშაჲ იგი საკურთხეველსა მას, რომელ ქმნა, და დაჰზჳნა მას ზედა და განყო ასოეულად მსხუერპლი იგი და დააგო საკურთხეველსა მას ზედა.

Verse: 34      და ჰრქუა ელია: მომართუთ მე Page of ms. O: 155v  ორი საწყაული სავსჱ წყლითა და დაასხთ საკურთხეველსა ზედა, და მსხუერპლსა და შეშასა. და თქუა მეორედ: დაასხთ! და დაასხეს მეორედ. და თქუა მესამედ: დაასხთ! და დაასხეს მესამედ.

Verse: 35      დამოსდიოდა წყალი იგი გარემო საკურთხეველსა მას და ტბაჲ იგი აღივსო წყლითა.

Verse: 36      და იყო აღსლვასა ოდენ მსხუერპლისასა, ღაღად-ყო ელია ზეცად და თქუა: უფალო, ღმერთო აბრაჰამისო, და ისაკისო, და ისრაჱლისო! ისმინე ჩემი, უფალო, ისმინე ჩემი დღეს ცეცხლითა და ცნან ყოველმან ამან ერმან, რამეთუ შენ ხარ მხოლოჲ უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ და მე მონაჲ შენი, შენთჳს ვყავ საქმჱ ესე ყოველი.

Verse: 37      და შენ მოაქციე გული ამის ერისაჲ შედგომად შენდა.

Verse: 38      და გარდამოვარდა ცეცხლი უფლისა მიერ ზეცით და შეჭამა მსხუერპლი იგი, და შეშაჲ, და წყალი, და რაჲცა იყო მას ზედა. და წყალი იგი ტბისაჲ მის, და ქვები იგი, და მიწაჲ აღწბა ცეცხლმან მან.

Verse: 39      და დაეცა ყოველი იგი ერი პირსა ზედა თჳსსა და თქუეს: ჭეშმარიტად ესე არს უფალი ღმერთი!

Verse: 40      და ჰრქუა ელია ერსა მას: შეიპყრენით წინაწარმეტყუელნი იგი ბაალისნი და ნუვინ განგერებინ მათგანი! და შეიპყრნეს და შთაიყვანნა იგინი ელია ჴევსა მას კიშოვრისასა და მოწყჳდნა იგინი მუნ.

Verse: 41      ჰრქუა ელია აქაბს: აღდეგ, ჭამე და სუ, რამეთუ ჴმაჲ ფერჴთა წჳმისათაჲ ისმის.

Verse: 42      და აღდგა აქაბ ჭამად და სუმად, და ელია აღჴდა მთასა მას კარმელსა, მოდრკა იგი ქუეყანასა Page of ms. O: 156r  ზედა და დადვა პირი მისი შოვრის ორთა მუჴლთა მისთა.

Verse: 43      და ჰრქუა ყრმასა მას მისსა: აღდეგ და მიჰხედე გზასა მას ზღჳთ კერძო. და იხილა ყრმამან მან და თქუა: არარაჲ არს! ჰრქუა მას ელია: მიიქეც და მიჰხედე შჳდგზის! და მიჰხედა ყრმამან მან შჳდგზის.

Verse: 44      და იყო მეშჳდესა მას [ჯერსა], და აჰა მცირჱ ღრუბელი, ვითარცა ნები კაცისაჲ, რომელსა აღმოაქუნდა წყალი ზღჳთ. ჰრქუა ყრმასა მას: აღვედ და არქუ აქაბს: აღაგენ ეტლნი შენნი და გარდაგუალე, ნუუკუე გეწიოს შენ წჳმაჲ.

Verse: 45      და იყო, ვიდრე აქა და იქი, და ცაჲ დაბნელდა ღრუბლითა და ქარითა და იყო წჳმაჲ დიდი. და ტიროდა აქაბ და შევიდოდა იეზრაელდ.

Verse: 46      და ჴელი უფლისაჲ იყო ელიაჲს ზედა. და მოიმტკიცნა წელნი თჳსნი და მირბიოდა წინა აქაბისა ვიდრე შესლვადმდე მისა იეზრაელდ.

Chapter: 19  
თავი XIX

Verse: 1      და უთხრა აქაბ იაზაბელს ყოველი იგი, რაჲცა ქმნა ელია, და ვითარ-იგი მოწყჳდნა წინაწარმეტყუელნი ბაალისნი მახჳლითა.

Verse: 2      და მიავლინნა მოციქულნი იაზაბელ ელიაჲსა და ჰრქუა: უკუეთუ შენ ხარ ელია და მე იაზაბელ, ესე და ესე მიყვედ მე ღმერთთა და ესე დამირთედ, რამეთუ ამასვე ჟამსა, ხვალე, დავდვა თავი შენი, ვითარცა თავი ერთისა მათგანისაჲ.

Verse: 3      და შეეშინა ელიას და აღდგა და ივლტოდა სულისა თჳსისათჳს და მივიდა იგი ბერსაბედ, რომელ არს იუდაჲსი, და დაუტევა ყრმაჲ იგი მისი მუნ.

Verse: 4      და იგი წარვიდა უდაბნოჲთ გზასა Page of ms. O: 156v  დღისა ერთისასა და დაჯდა იგი ქუეშე ხესა დანაკისკუდისასა და თქუა: კმა იყავნ აწ, უფალო, მიიღე სული ჩემი ჩემგან, რამეთუ არა უმჯობეს ვარ მე მამათა ჩემთა.

Verse: 5      და დაწვა იგი მუნ და დაიძინა ქუეშე ნერგსა მას. და აჰა, შე-ვინმე-ახო მას ჴელი და ჰრქუა: აღდეგ და ჭამე.

Verse: 6      მიხედა და იხილა თავით კერძო მისა ჴუეზაჲ ერთი ასლისაჲ და სტამნითა წყალი. და აღდგა ელია, ჭამა და სუა და მიიქცა და დაიძინა.

Verse: 7      მოიქცა მეორედ ანგელოზი იგი და ჴელი შეახო მას და ჰრქუა: აღდეგ და ჭამე და სუ, რამეთუ ფრიად არს სიგრძჱ გზისაჲ შენგან.

Verse: 8      და აღდგა, ჭამა და სუა და წარვიდა ძალითა მის საზრდელისაჲთა ორმეოც დღე და ორმეოც ღამჱ ვიდრე მთადმდე ქორებდ.

Verse: 9      და შევიდა მუნ ქუაბსა და იყოფვოდა მუნ. და აჰა ესერა იყო ჴმაჲ უფლისაჲ მისა და ჰრქუა: რაჲ არს შენდა, ელია, აქა?

Verse: 10      და თქუა ელია: შური შემშურდა უფლისა ღმრთისა ყოვლისამპყრობელისაჲ, რამეთუ დაგიტევეს შენ ძეთა ისრაჱლისათა, საკურთხეველნი შენნი დაარღჳნეს, წინაწარმეტყუელნი შენნი მოწყჳდნეს მახჳლითა, მე მარტოჲ დაშთომილ ვარ და ეძიებენ სულსა ჩემსა მიღებად მას.

Verse: 11      ჰრქუა მას უფალმან: გამოხჳდე ხვალე და დასდგე წინაშე უფლისა მთასა მაგას. და აჰა, უფალი წარმოვიდეს და ქარი დიდი და ძლიერი, რომელი დაარღუევდეს მთათა და შეჰმუსრვიდეს კლდეთა წინაშე უფლისა, და არა ქარსა მას შინა უფალი; შემდგომად ქარისა ძრვაჲ, Page of ms. O: 157r  და არა ძრვასა მას შინა უფალი.

Verse: 12      და შემდგომად ძრვისა - ცეცხლი, და არა ცეცხლსა მას შინა უფალი; და შემდგომად ცეცხლისა - ჴმაჲ ნიავისა წულილისაჲ, და მას შინა უფალი.

Verse: 13      და იყო ვითარცა ესმა ელიას, დაიფარა პირი თჳსი ხალენითა და განვიდა და დადგა ქუაბსა მას თანა, და იყო მისა მიმართ ჴმაჲ და თქუა: რაჲ არს შენი აქა, ელია?

Verse: 14      და თქუა ელია: შური შემშურდა მე უფლისა ღმრთისა ყოვლისა მპყრობელისაჲ, რამეთუ დაგიტევეს შენ ძეთა ისრაჱლისათა, საკურთხეველნი შენნი დაარღჳნეს, წინაწარმეტყუელნი შენნი მოწყჳდნეს მახჳლითა, მე მარტოჲ დაშთომილ ვარ და ეძიებენ სულსა ჩემსა მიღებად მას.

Verse: 15      ჰრქუა მას უფალმან: წარვედ და მიიქეც გზასა შენსა და მიხჳდე გზასა უდაბნოჲსა[სა] დამასკედ და სცხე აზაელს მეფედ ასურეთს.

Verse: 16      და იუს, ძესა ნამისისსა (სიც), ჰსცხე მეფედ ისრაჱლსა ზედა, და ელისეს, ძესა საფატისსა, ჰსცხე წინაწარმეტყუელად შენ წილ.

Verse: 17      და იყოს განრინებული მახჳლისაგან აზაელისა, მოკლას იუ, და განრინებული მახჳლისაგან იუჲსა, მოკლას აზაელ.

Verse: 18      და დაუტეოს ისრაჱლისაგანი შჳდ ათასი მამაკაცი, რომელთა არა მოუდრეკიან მუჴლნი მათნი ბაალისა მიმართ, და ყოველი პირი, რომელმან არა თავყუანის-სცა მას.

Verse: 19      და წარვიდა მიერ ელია და პოვა ელისე, ძჱ საფატისი, და იგი ჴნვიდა ათორმეტითა უღლითა ჴარითა წინაშე მისა და იგი ზედა ადგა ათორმეტთა მათ. Page of ms. O: 157v  და მოუჴდა ელია ელისეს და მიაგდო ელია ხალენი თჳსი ელისეს ზედა.

Verse: 20      და მისდევდა ელისე შემდგომად ელიაჲსა და ჰრქუა მას: ამბორს-უყო მამასა ჩემსა, დედასა ჩემსა და მიგდევდე შენ. და ჰრქუა ელია: უკუნ იქეც, რამეთუ გეყავნ შენ.

Verse: 21      და მიიქცა ელისე მისგან და მოიბა უღლეული იგი ზროხათაჲ, დაწყჳდა და შეაგბო იგი ჭურჭრითა მით ზროხათაჲთა და მისცა იგი ერსა, და შეჭამეს. და აღდგა ელისე, წარვიდა და შეუდგა ელიას და ჰმსახურებდა მას.

Chapter: 20  
თავი XX

Verse: 1      და შეიკრიბა ძემან ადერისმან, მეფემან ასურეთისამან, ყოველი ერი თჳსი და მოვიდა და გარემოადგა სამარიასა, და ოცდაათორმეტნი მეფენი მის თანა, ცხენები და ეტლები და აღმოვიდეს და გარემოადგეს და ჰბრძოდეს მას.

Verse: 2      და მიუვლინა ძემან ადერისმან, მეფემან ასურეთისამან, აქაბს, მეფესა ისრაჱლისასა,

Verse: 3      და ჰრქუა: ამას იტყჳს ძჱ ადერისი: ვეცხლი შენი და ოქროჲ ჩემი არს და ცოლნი შენნი და შვილნი უმჯობესნი ჩემნი არიან.

Verse: 4      მიუგო მეფემან ისრაჱლისამან და ჰრქუა: ვითარცა-იგი იტყოდე, უფალო მეფე, მე და ყოველი ჩემი შენი არს.

Verse: 5      და მერმე კუალად მო-ვე-იქცეს მოციქულნი იგი და ჰრქუეს: ამას იტყჳს ძჱ ადერისი: მე მივავლინენ შენდა და ვარქუ: ვეცხლი შენი და ოქროჲ შენი და ცოლნი შენნი მომცენ მე,

Verse: 6      რამეთუ ხვალე, ჟამსავე ოდენ ამას, მივავლინნე მონანი ჩემნი შენდა და მოიხილნენ სახლნი შენნი და სახლნი მონათა შენთანი. და იყოს ყოველი გულის-სათქუმელი თუალთა მათთაჲ, რომელსა დასდვან ჴელი მათი, წარიღონ.

Verse: 7      მოუწოდა აქაბ ყოველთა მოხუცებულთა ისრაჱლისათა და ჰრქუა მათ: ცანთ აწ და იხილეთ, რამეთუ ბოროტსა ეძიებს ესე, რამეთუ მოავლინა ჩემდა ცოლთა ჩემთათჳს და შჳ\ლთა Page of ms. O: 160r  ჩემთათჳს, და ვეცხლი ჩემი და ოქროჲ ჩემი არა დავაყენე.

Verse: 8      და ჰრქუეს მოხუცებულთა მათ და ყოველმან ერმან: ნუ ისმენ, ნუცა ინებებ.

Verse: 9      და ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისამან მოციქულთა მათ ძეითა ადერისთა: ესრე არქუთ უფალსა თქუენსა მეფესა: ყოვლისავე მისთჳს, რომლისა მოავლინე პირველ მონისა შენისა, ვყავ, ხოლო სიტყუაჲ ეგე ვერ ვყო. და წარვიდეს მოციქულნი იგი და უთხრეს სიტყუაჲ ესე.

Verse: 10      და მერმე მიავლინა ძემან ადერისმან და თქუა: ესე მიყავნ მე ღმერთმან და ესე დამირთედ, უკუეთუ ეყოს მიწაჲ სამარიისაჲ მჭელთა ყოვლისა ერისა მკჳრცხლთა ჩემთაჲსა.

Verse: 11      მიუგო მეფემან ისრაჱლისამან და ჰრქუა: კმა იყავნ შენდა, ნუ იქადინ ზურგითა ბღუნარჱ, ვითარცა ზურგმართალი.

Verse: 12      და იყო ვითარცა მიუგო სიტყუაჲ ესე, და ძჱ ადერისი სუმიდა და ყოველნი მის თანა კარვებსა შინა. ჰრქუა მონათა თჳსთა: აშენეთ ლაშქარი, და მოადგეს გარეშე ქალაქსა.

Verse: 13      და, აჰა ესერა, წინაწარმეტყუელი ერთი მოუჴდა მეფესა ისრაჱლისასა და ჰრქუა: ამას იტყჳს უფალი: უკუეთუ იხილე ყოველი ოხრაჲ ესე დიდი? აჰა ეგერა, მოვცე ეგე დღეს ჴელთა შენთა და ჰსცნა, რამეთუ მე ვარ უფალი.

Verse: 14      და ჰრქუა მას აქაბ: რაჲთა? და მან თქუა: ამას იტყჳს უფალი ყრმათა მიერ მთავართაგანთა სოფლებისათა. და ჰრქუა აქაბ: ვინ იყოს მბრძოლად? და მან ჰრქუა: შენ.

Verse: 15      და აღირაცხა აქაბ ყრმები იგი Page of ms. O: 160v  მთავართაჲ მათ განწყობილთაჲ და იყვნეს ორას ოცდაათორმეტნი, და მეფჱ იეზერ მის თანა. ამისა შემდგომად ახილვა-ყო ყოვლისა ერისა, რომელ იყვნეს ძენი ძლიერებისანი სამეოცდაათი ათასი.

Verse: 16      და განვიდა მეფჱ მათ თანა შუვა სამხრის, და ძჱ ადერისი სუ[მი]და და სთროდა სოქოთს შინა იგი და ოცდაათორმეტნი მეფენი მის თანა ნადნი.

Verse: 17      და გამოვიდეს მთავარნი იგი და ყრმანი მთავართა მათ სოფლებისანი პირველად; და მიავლინეს და უთხრეს მეფესა ასურეთისასა და ჰრქუეს: კაცნი გამოვიდეს სამარიაჲთ.

Verse: 18      და ჰრქუა მათ მეფემან ასურეთისამან: მშჳდობად თუ გამოვლენ, შეიპყრენით ცოცხალნი.

Verse: 19      და გამოვიდეს ყრმანი იგი მთავართა მათ სოფლებისათანი და გამოკრბეს ქალაქით და ერი იგი შემდგომად მათსა.

Verse: 20      და ჰსცა კაცად-კაცადმან, რომელი მოემთხჳა, და მეორედ დაურთო წინაუკუნსა მას. და ივლტოდეს ასურნი და სდევდა მათ ისრაჱლი და განერა ძჱ ადერისი, მეფჱ ასურეთისაჲ, დამჴედრებული.

Verse: 21      და განვიდა მეფჱ ისრაელისაჲ და წარმოასხა ცხენები და ეტლები და მოსრა წყლულებითა დიდითა ასურეთი.

Verse: 22      და მოვიდა წინაწარმეტყუელი ერთი მეფისა ისრაჱლისა და ჰრქუა: განძრიელდი და უწყოდე და იხილე, რაჲ ჰყო, რამეთუ Page of ms. O: 161r  მოქცევასა მას წელიწადისასა ძჱ ადერისი, მეფე ასურეთისაჲ, აღმოვიდეს შენ ზედა.

Verse: 23      და მონათა მეფისა ასურეთისათა ჰრქუეს უფალსა მათსა: ღმერთი მთათაჲ არს ღმერთი ისრაჱლისაჲ და არა ღმერთი ღელეთაჲ და მისთჳს განძლიერდეს უფროჲს ჩუენსა; უკუეთუ ვჰბრძოთ მათ წინაშე მართლ, ჩუენ განვძლიერდეთ უფროჲს მათსა.

Verse: 24      ესრე ყავ სიტყჳსა ამისებრ ჩუენისა: წარავლინენ მეფენი ესე კაცად-კაცადი თჳსსა ადგილსა და დაადგინენ მათ წილ ერისთავნი.

Verse: 25      და შეცვალე ერი, რომელი-იგი დაეცა შენგან, და ცხენები ცხენებისა მისებრ და ეტლები ეტლებისა მისებრ და ვჰბრძოთ მათ წინაშე მართლ და განვძლიერდეთ უფროჲს მათსა. და ისმინა ჴმისა მათისაჲ და ყო ეგრე.

Verse: 26      და იყო მოქცევასა მას წელიწადისასა, და აღიხილნა ძემან ადერისმან ერი ასურთაჲ, და შეიკრიბა იგი და აღვიდა აფეკად ბრძოლად ისრაჱლისა.

Verse: 27      და ძენი ისრაჱლისანი აღირაცხნეს, აღეგნეს და წარემართნეს და მივიდეს მიგებებად მათა. და დაიბანაკა ისრაჱლმან წინაშე მათსა, ვითარცა ორმან სამწყსომან თხათამან, და ასურეთმან აღავსო ქუეყანაჲ.

Verse: 28      და მოვიდა კაცი ღმრთისაჲ და ჰრქუა მეფესა ისრაჱლისასა: ამას იტყჳს უფალი: ამისთჳს, რამეთუ თქუა ასურეთმან, ვითარმედ: მთათაჲ არს ღმერთი ისრაჱლისაჲ და არა ღმერთი ღელეთაჲ არს იგი, აწ მოვსცე ერი იგი დიდი ჴელთა შენთა და სცნა, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ. Page of ms. O: 161v 

Verse: 29      და დაიბანაკეს ძეთა ისრაჱლისათა მათ წინაშე შჳდ დღე. და იყო შემდგომად შჳდისა დღისა, და ეწყვნეს ბრძოლად და მოსრა ისრაჱლმან ასურთაჲ ას ოცი ათასი მკჳრცხლი კაცი ერთსა შინა დღესა.

Verse: 30      და ნეშტნი იგი ივლტოდეს აფეკად ქალაქად და დაეცა ზღუდჱ ოცდაშჳდსა ათასსა ზედა ნეშტთა მათ კაცთასა და მოსრა. და ძჱ ადერისი ივლტოდა და შევიდა სახლსა სასუენებელსა საუნჯედ.

Verse: 31      და ჰრქუა მონათა თჳსთა: ვიცი, რამეთუ მეფენი ისრაჱლისანი მოწყალენი მეფენი არიან; შთავიცუათ ძაძაჲ და საბელი თავთა ჩუენთაჲ და განვიდეთ მეფისა ისრაჱლისა, გან-ხოლო თუ-აცხოვნნეს სულნი ჩუენნი.

Verse: 32      და შთაიცუეს ძაძაჲ წელთა მათთა და მოიბეს საბელი თავთა მათთა და განვიდეს და ჰრქუეს მეფესა ისრაჱლისასა: მონაჲ შენი, ძჱ ადერისი, იტყჳს: განარინე სული ჩემი. და ჰრქუა მათ აქაბ: უკუეთუ ცოცხალღა არსა? ძმაჲ ჩემი არს.

Verse: 33      და კაცთა მათ იზმნეს და იწრაფეს და გამოარჩინეს სიტყუანი პირისა მისისაგან და ჰრქუეს: ძმაჲ შენი, ძჱ ადერისი. და ჰრქუა მათ აქაბ: გამოიყვანეთ იგი. და გამოვიდა ძჱ ადერისი და აღსუეს იგი ეტლსა მის თანა.

Verse: 34      და ჰრქუა მეფემან ასურეთისამან აქაბს: ქალაქნი, რომელნი მოუხუნა მამამან ჩემმან მამასა შენსა, მე მიგცნე შენ და ხარკი დასდვა თავისა შენისაჲ დამასკესა, ვითარცა დასდვა მამამან ჩემმან Page of ms. O: 162r  სამარიასა, და მე აღთქუმით განგავლინო შენ. და აღუთქუა მას აღთქუმაჲ და განუტევა იგი სახლით მისით და წარვიდა მისგან.

Verse: 35      და კაცმან ერთმან, ძეთაგან წინაწარმეტყუელთამან, ჰრქუა მოყუასსა თჳსსა სიტყჳთა უფლისაჲთა: მიხეთქენ მე! და არა ინება კაცმან მან ხეთქნებად მისა.

Verse: 36      ჰრქუა მას წინაწარმეტყუელმან მან: ამისთჳს, რამეთუ არა ისმინე სიტყუაჲ უფლისაჲ, აჰა ესერა, წარხჳდე შენ ჩემგან და მოგკლას შენ ლომმან. და წარვიდა იგი მისგან და პოვა იგი ლომმან და მოკლა.

Verse: 37      და მოემთხჳა წინაწარმეტყუელსა მას სხუაჲ კაცი და ჰრქუა მას: მიხეთქენ მე! და უხეთქნა მას კაცმან მან და უხეთქნა რაჲ, შემუსრა იგი.

Verse: 38      და მივიდა წინაწარმეტყუელი და დაუდგა მეფესა ისრაჱლისასა გზასა ზედა და მოხჳა ვარშამაგი იგი თუალთა მისთა.

Verse: 39      და იყო, ვითარცა მეფჱ წარმო-ოდენ-ვიდოდა, და იგი ღაღადებდა მეფისა მიმართ და თქუა: მონაჲ შენი გამოსრულ იყო საგარსა თჳსსა ბრძოლად და კაცმან ერთმან მომგუარა მე კაცი და მრქუა მე: დამიმარხე ესე. და იყოს უკუეთუ განგერეს და წარვიდეს, სული შენი იყოს სულისა მისისა წილ, ანუ ტალანტი ვეცხლი მომეც მე.

Verse: 40      და იყო, ვითარ მონაჲ შენი ჰხედვიდა აქა და იქი, და იგი არასადა იპოვა. და ჰრქუა მას მეფემან ისრაჱლისამან: აჰა ეგერა, კუალად შენცა მოსაჯულივე ჩემ წინაშე, მო-სამე-ჰკალ.

Verse: 41      და ისწრაფა და აღიძარცუა ვარშამაგი იგი თუალთაგან მისთა, და იცნა იგი მეფემან, Page of ms. O: 162v  რამეთუ წინაწარმეტყუელთაგანი არს ესე.

Verse: 42      და ჰრქუა მან აქაბს: ამას იტყჳს უფალი: რამეთუ განუტევე შენ კაცი მოსაკლავი ჴელისაგან შენისა, აჰა ესერა, სული შენი სულისა მისისა წილ და ერი შენი ერისა მისისა წილ.

Verse: 43      და მოვიდა მეფჱ ისრაჱლისაჲ სახიდ თჳსა შეურვებული, დაჴსნილი ტირილითა და შევიდა სამარიას.

Chapter: 21  
თავი XXI

Verse: 1      და იყო ამათ სიტყუათა შემდგომად, და ვენაჴი ერთი იყო ნაბუთჱსი იეზრაელისაჲ, სახლსა თანა აქაბისსა, მეფისა სამარიაჲსასა.

Verse: 2      და ეტყოდა აქაბ ნაბუთეს და ჰრქუა: მომეც ვენაჴი შენი მე და იყოს ჩემდა მტილად სამხლედ, რამეთუ მახლობელ არს ესე სახლსა ჩემსა, და მიგცე შენ ვენაჴი სხუაჲ; უკუეთუ სათნო არს წინაშე შენსა, მიგცე შენ ვეცხლი ნაცვალად ვენაჴისა შენისა წილ და იყოს ჩემდა მტილად მხლისა.

Verse: 3      ჰრქუა ნაბუთე აქაბს: ნუ იყოფინ ჩემდა უფლისა მიერ ღმრთისა ჩემისა მიცემად სამკჳდრებელი მამათა ჩემთაჲ.

Verse: 4      და მოვიდა აქაბ სახიდ თჳსა შეურვებული და დაჴსნილი სიტყჳსა მისთჳს, რომელსა იტყოდა ნაბუთე იეზრაიტელი, რამეთუ თქუა: არა მიგცე სამკჳდრებელი მამათა ჩემთაჲ. და იყო სული აქაბისი შეურვებულ ამის სიტყჳსათჳს, დაწვა იგი ცხედარსა ზედა და დაიბურა პირი თჳსი და არა ჭამა პური.

Verse: 5      და შევიდა მისა იაზაბელ, ცო\ლი Page of ms. O: 158r  მისი, და ჰრქუა მას: რაჲსა შეურვებულ არს სული შენი და არა ჰშჭამ პურსა?

Verse: 6      ჰრქუა მას აქაბ: რამეთუ ვეტყოდე ნაბუთეს იეზრაიტელსა და ვარქუ: მომეც ვენაჴი შენი სასყიდლით ვეცხლად, უკუეთუ არა გნებავს, მიგცე ვენაჴი სხუაჲ მის წილ. და მრქუა მე: არა მიგცე შენ სამკჳდრებელი მამათა ჩემთაჲ.

Verse: 7      ჰრქუა მას იაზაბელ, ცოლმან მისმან: აწ შენ ესრე ჰყო მეფობაჲ ისრაჱლსა ზედა? აღდეგ და ჭამე პური და თავსა თჳსსა იყავ და მიგცე შენ ვენაჴი იგი ნაბუთჱსი იეზრაიტელისაჲ.

Verse: 8      და დაწერა წიგნი სახელითა აქაბისითა და დაბეჭდა ბეჭდითა თჳსითა და მიუძღუანა წიგნი იგი მოხუცებულთა და აზნაურთა დამკჳდრებულთა ნაბუთეს თანა,

Verse: 9      ესრე წერილ იყო წიგნსა მას და თქუა: იმარხეთ მარხვაჲ და დასჳთ ნაბუთე მთავრად ერისა.

Verse: 10      და დასხენით ორნი ძენი ურჩულოთანი წინაშე მისა და შესწამედ მას და თქუედ: აკურთხა! ნაბუთე ღმერთი და მეფჱ, და გამოიყვანეთ იგი გარეშე ქალაქსა და მოკუედინ.

Verse: 11      და ყვეს ეგრე კაცთა მის ქალაქისათა - მოხუცებულთა და აზნაურთა, რომელნი მკჳდრ იყვნეს ქალაქსა მისსა, ვითარცა-იგი მიუვლინა მათ მოციქული იაზაბელ.

Verse: 12      და აწჳეს მარხვაჲ და დასუეს ნაბუთჱ მთავრად ერისა.

Verse: 13      წარმოდგეს ორნი იგი კაცნი, ძენი უშჯულოებისანი, დასხდეს წინაშე მისა და შესწამეს და იტყოდეს: აკურთხე (!) შენ ღმერთი და მეფჱ. და Page of ms. O: 158v  განიყვანეს იგი გარეშე ქალაქსა და ქვაჲ დაჰკრიბეს და მოკუდა.

Verse: 14      და მიავლინეს იაზაბელისა და ჰრქუეს: ქვაჲ დაკრებულ არს ნაბუთეს და მოკუდა.

Verse: 15      და ჰრქუა იაზაბელ აქაბს: აღდეგ აწ და დაიმკჳდრე ვენაჴი ნაბუთჱსი იეზრაიტელისაჲ, რომელმან-იგი არა მოგცა შენ ვეცხლად; და არა არს ნაბუთე ცოცხალ, არამედ მოკუდა.

Verse: 16      და იყო ვითარცა ესმა აქაბს, ვითარმედ მოკუდა ნაბუთჱ, დაიპო სამოსელი თჳსი და შეიმოსა ძაძაჲ. და მისა შემდგომად აღდგა აქაბ და შთავიდა ვენაჴსა ნაბუთჱსსა იეზრაიტელისასა დამკჳდრებად მისა.

Verse: 17      და ჰრქუა უფალმან ელიას თეძბელსა:

Verse: 18      აღდეგ და გარდაგუალე შემთხუევად აქაბისა, მეფისა ისრაჱლისა, რომელ არს სამარიას, რამეთუ, აჰა ეგერა, ვენაჴი იგი ნაბუთჱსი დაიპყრა და შთასრულ არს დამკჳდრებად მისა.

Verse: 19      და არქუ მას: ამას იტყჳს უფალი: რამეთუ მოჰკალ ნაბუთჱ და დაიმკჳდრე ვენაჴი მისი, ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი: ადგილსა მას, სადა ლოშნიდეს ღორნი და ძაღლნი სისხლსა ნაბუთესსა, მუნ ლოშნიდენ ღორნი და ძაღლნი სისხლსა შენსა, და მეძავნი იბანებოდიან სისხლითა შენითა.

Verse: 20      და მოვიდა ელია აქაბისა, და ჰრქუა აქაბ ელიას: უკუეთუ მპოვე მე, მტერო ჩემო? და თქუა ელია: გპოვე, რამეთუ განფრდილ ხარ ამაოდ ყოფად ბოროტისა წინაშე უფლისა და განრისხებად იგი.

Verse: 21      ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი: აჰა ესერა, მოვავლინო Page of ms. O: 159r  ბოროტი შენ ზედა და აღვაგზნე შენსა შემდგომად ცეცხლი და მოვსრა აქაბისი მფსმელი კედელსა და შეპყრობილი და დაშთომილი ისრაჱლსა შოვრის.

Verse: 22      და მივსცე სახლი შენი, ვითარცა სახლი იერობოამისი, ძისა ნაბატისი, და ვითარცა სახლი ბასაჲსი, ძისა აქიაჲსი, ყოველთათჳს განრისხებათა, რომლითა განმარისხე და აცოდვე ისრაჱლი.

Verse: 23      და იაზაბელისთჳს იტყჳს უფალი: ძაღლთა შეჭამონ იგი ზღუდესა მას თანა იეზრაელისსა,

Verse: 24      მომკუდარი აქაბისი ქალაქსა შინა შეჭამონ ძაღლთა და მკუდარი მისი ველსა ზედა შეჭამონ იგი მფრინველთა ცისათა.

Verse: 25      რამეთუ არავინ იყო ეგრეთ, ვითარ-იგი აქაბ, რომელი განიფრდო ყოფად ბოროტისა წინაშე უფლისა, ვითარ-იგი გარდააქცია იაზაბელ, ცოლმან მისმან.

Verse: 26      და საძაგელ იქმნა ფრიად მისლვად და შედგომად კუალსა მას საძაგელთასა ყოველთა მათებრ, რომელ ქმნეს ამორეველთა, რომელნი მოსრნა უფალმან პირისაგან ძეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 27      არამედ სიტყჳსა მისთჳს, ვითარ-იგი შეიკდიმა აქაბ წინაშე პირისაგან უფლისა; და ვიდოდა ტირილით და დაიპო სამოსელი თჳსი და შეიმოსა ძაძაჲ ჴორცთა მისთა და იმარხვიდა. და ძაძაჲ შეემოსა დღესა მას, რომელსა მოკლა იაზაბელ ნაბუთე იეზრაიტელი და ძჱ მისი. და ვიდოდა იგი დაღონებული.

Verse: 28      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ელიაჲსა მიმართ აქაბისთჳს და თქუა უფალმან:

Verse: 29      იხილეა, ვითარ-იგი შეინანა აქაბ პირისაგან ჩემისა? Page of ms. O: 159v  არა მოვავლინო ბოროტი დღეთა მისთა, არამედ დღეთა ძისა მისისათა მოვავლინო ბოროტი.

Chapter: 22  
თავი XXII

Verse: 1      და დაყო მუნ სამი წელი. და არა იყო ბრძოლაჲ შოვრის ასურთა და შოვრის ისრაჱლისა.

Verse: 2      და იყო წელსა მას მესამესა, და მოვიდა იოსაფატ, მეფჱ იუდაჲსი, აქაბ მეფისა ისრაჱლისა.

Verse: 3      და ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისამან მონათა თჳსთა: უწყითა სამე, რამეთუ ჩუენი არს რემოთი გალაადისაჲ და ჩუენ ვდუმით მოღებად მისა ჴელთაგან მეფისა ასურთაჲსა?

Verse: 4      ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისამან იოსაფატს, მეფესა იუდაჲსსა: მოხჳდეა ჩემ თანა რემოთს გალაადისასა ბრძოლად? ჰრქუა იოსაფატ: ვითარცა შენ, ეგრეცა მე, და ვითარცა ერი შენი, ეგრეცა ერი ჩემი, და ვითარცა ცხენები შენი, ეგრეცა ცხენები ჩემი.

Verse: 5      ჰრქუა იოსაფატ, მეფემან იუდაჲსმან, აქაბს, მეფესა ისრაჱლისასა: ვიკითხოთ უფლისაგანცა.

Verse: 6      და შეკრიბნა მეფემან ისრაჱლისამან ყოველნი წინაწარმეტყუელნი, ვითარ ოთხას ოდენ კაც, და ჰრქუა მათ: უკუეთუ აღვიდე რემოთს გალაადისასა ბრძოლად, ანუ დავაცადო? და მათ ჰრქუეს: აღვედ, რამეთუ მოცემით მოსცეს უფალმან ჴელთა მეფისათა.

Verse: 7      ჰრქუა იოსაფატ მეფესა ისრაჱლისასა: არავინ არს აქა წინაწარმეტყუელი უფლისაჲ და ვჰკითხოთ უფალსა მის მიერ?

Verse: 8      ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისამან Page of ms. O: 163r  იოსაფატს: არს აქა კაცი ერთი კითხვად უფლისა მიერ და მე მოვიძულე იგი, რამეთუ არა იტყჳს ჩემთჳს კეთილსა, არამედ - ბოროტსა, - მიქეა, ნამალის ძჱ. ჰრქუა მას იოსაფატ, მეფემან იუდაჲსმან: ნუ იტყჳ ეგრე, მეფე!

Verse: 9      და მოუწოდა მეფემან ისრაჱლისამან საჭურისსა ერთსა და ჰრქუა მას: ადრე მოიყვანე მიქეა, ძჱ ნამალისი.

Verse: 10      და იოსაფატ, მეფჱ იუდაჲსაჲ, და აქაბ, მეფჱ ისრაჱლისაჲ, სხდეს კაცად-კაცადი საყდარსა თჳსსა ზედა, ჭურვილნი გზასა ზედა ბჭისა სამარიაჲსასა, და ყოველნი წინაწარმეტყუელნი წინაწარმეტყუელებდეს წინაშე მათსა.

Verse: 11      ქმნა თავისა თჳსისა სედეკია, ძემან ქანანისმან, რქაჲ რკინისაჲ და თქუა: ამას იტყჳს უფალი: ამით ურქენდე ასურეთსა, ვიდრემდე მოასრულნე.

Verse: 12      და წინაწარმეტყუელნი ყოველნი წინაწარმეტყუელებდეს და იტყოდეს ესრეთ: აღვედ რემოთდ გალაადისა და წარგიმართოს შენ უფალმან და მოგცეს ჴელთა შენთა მეფჱ ასურეთისაჲ.

Verse: 13      და მოციქული, რომელ წარვიდა წოდებად მიქეაჲსა, ეტყოდა მას ესრეთ: აჰა ესერა, ყოველნი წინაწარმეტყუელნი წინაწარმეტყუელებენ და იტყჳან ერთითა პირითა კეთილსა მეფისათჳს; იყავ შენცა სიტყჳთა შენითა სიტყჳსაებრ ერთისა მათგანისა, იტყოდე შენცა კეთილსა მეფისათჳს.

Verse: 14      და თქუა მიქეა: ცხოველ არს უფალი, რამეთუ, ვითარცა მრქუას უფალმან, მასცა ვიტყოდი.

Verse: 15      და მოვიდა მიქეა მეფისა და ჰრქუა მას მეფემან: უკუეთუ აღვიდე რემოთდ გალაადისასა ბრძოლად, ანუ დავაცადო? ჰრქუა მას მიქეა: აღვედ და წარუმარ\თენ Page of ms. O: 163v  უფალმან ჴელთა მეფისათა.

Verse: 16      ჰრქუა მას მეფემან: მერმეცა რაოდენ გზის გაფუცე შენ, რაჲთა იტყოდი ჭეშმარიტსა ჩემთჳს სახელითა უფლისაჲთა.

Verse: 17      ჰრქუა მას მიქეა: არა ეგრჱთ ვიხილე ყოველი ისრაჱლი განბნეული მთათა ზედა, ვითარცა ცხოვარნი, რომელთა არა უვინ მწყემსი. და თქუა უფალმან: უკუეთუ მტკიცე არიან ესენი ღმრთისა მიმართ, მიიქეცინ კაცად-კაცადი თჳსა ადგილსა მშჳდობით.

Verse: 18      ჰრქუა მეფემან იოსაფატს, მეფესა იუდაჲსსა: არა გარქუა შენ, ვითარმედ: არა წინაწარმეტყუელებს ესე ჩემთჳს კეთილსა, არამედ ბოროტსა?

Verse: 19      და თქუა მიქეა: არა ეგრჱთ, არამედ ისმინე სიტყუაჲ უფლისაჲ, არა ეგრეთ. ვიხილე უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ მჯდომარჱ საყდართა ზედა თჳსთა და ყოველნი ერნი ცათანი დგეს გარემოჲს მისა, მარჯუენით და მარცხენით მისა.

Verse: 20      და თქუა უფალმან: ვინ აცთუნოს აქაბი (!), მეფჱ ისრაჱლისაჲ, და აღვიდეს რემოთს გალაადისასა და დაეცეს მუნ? და თქუეს ვინმე ესრე და ვინმე ეგრე. და თქუა უფალმან: ვერ უძლო. და მან ჰრქუა: შენდამი.

Verse: 21      და მოვიდა სული და დადგა წინაშე უფლისა და თქუა: მე ვაცთუნო იგი. და ჰრქუა მას უფალმან: რაჲთა?

Verse: 22      და მან ჰრქუა: განვიდე და ვექმნე სულ ტყუვილის პირსა ყოველთა წინაწარმეტყუელთა მისთასა და ვაცთუნო იგი. ჰრქუა მას უფალმან: უძლოა, განვედ და ეგრე ყავ.

Verse: 23      და აწ მოსცა უფალმან სული ტყუვილისაჲ პირსა ამათ ყოველთა წინაწარმეტყუელთა შენთასა და უფალი იტყოდა შენთჳს ბოროტსა.

Verse: 24      და მოუჴდა სედეკია, ძჱ Page of ms. O: 164r  ქანანისი, და ჰსცა მიქეას ყურიმალსა და ჰრქუა: რომელი სული უფლისაჲ განმეშორა ჩემგან და გეტყოდა შენ?

Verse: 25      და ჰრქუა მიქეა: აჰა ესერა, შენ იხილო მას დღესა შინა, რაჟამს შეხჳდოდი საუნჯითი საუნჯედ დამალვად.

Verse: 26      ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისამან: შეიპყართ მიქეა და მიეცით ეგე სემიერს, მთავარსა მას ქალაქისასა, და იოას, ძესა მეფისასა.

Verse: 27      და არქჳთ: შესუთ ეგე საპყრობილესა და ჭამდინ პურსა ჭირისასა და სუემდინ წყალსა ჭირისასა, ვიდრე მოქცევადმდე ჩემდა მშჳდობით.

Verse: 28      ჰრქუა მას მიქეა: უკუეთუ მოიქცე შენ მშჳდობით, არა მეტყოდა მე უფალი.

Verse: 29      და აღვიდა მეფჱ ისრაჱლისაჲ და იოსაფატ, მეფჱ იუდაჲსაჲ, მის თანა რემოთდ გალაადისასა.

Verse: 30      და ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისამან იოსაფატს, მეფესა იუდაჲსსა: შემმოსე მე და შევიდე ბრძოლად, და შენ შეიმოსე სამოსელი ჩემი. და დაიფარა თავი მეფემან ისრაჱლისამან და შევიდა ბრძოლად.

Verse: 31      და მეფემან ასურეთისამან ამცნო მთავართა მათ მეეტლეთა თჳსთა ოცდაათორმეტთა და ჰრქუა: ნუ შეემთხუევით ბრძოლად მცირესა და დიდსა, არამედ მეფესა ხოლო ისრაჱლისასა მარტოდ.

Verse: 32      და იყო ვითარცა იხილეს მთავართა მათ მეეტლეთა მისთა იოსაფატ, თქუეს: ჩას, რამეთუ ესე იყოს მეფჱ ისრაჱლისაჲ, და გარემოადგეს მას ბრძოლად, და ღაღატ-ყო (!) იოსაფატ და უფალმან იჴსნა იგი.

Verse: 33      და ვითარცა იხილეს მთავართა Page of ms. O: 164v  მათ მეეტლეთა, რამეთუ არა არს ესე მეფჱ ისრაჱლისაჲ, გარემიიქცეს მისგან.

Verse: 34      და მო-ვინმე-ირთხა ერთმან მეისართაგანმან და ჰსცა აქაბს, მეფესა ისრაჱლისასა, შოვრის ნესტუ-ფერდსა და მკერდსა. და ჰრქუა მეფემან მეეტლესა მას თჳსსა: მიაქციენ ჴელითა შენითა ეტლნი ეგე და განმიყვანე მე ბრძოლისაგან, რამეთუ ვიწყალ.

Verse: 35      და განძლიერდა ბრძოლაჲ იგი მას დღესა შინა და მეფჱ აქაბ დგა ეტლთა, წინაშე ასურთა, განთიადითგან ვიდრე მწუხრადმდე. და გარდამოვიდოდა სისხლი წყლულსა მას მისსა უბესა მას ეტლისასა და მოკუდა მეფჱ მწუხრად.

Verse: 36      და აღდა (სიც) ერისა ქადაგი დასლვასა ოდენ მზისასა და თქუა: კაცად-კაცადი თჳსად ქალაქად და თჳსად სამკჳდრებელად წარვედინ,

Verse: 37      რამეთუ მოკუდა მეფჱ. და მოვიდეს სამარიად და დაჰფლეს აქაბ მეფჱ სამარიას.

Verse: 38      და დაბანეს სისხლი იგი ეტლისაჲ მის მდინარესა მას სამარიაჲსასა და ლოშდეს ძაღლნი სისხლსა მას და როსპიკნი იბანნეს სისხლსა მას მისსა სიტყჳსა მისებრ უფლისა, რომელსა იტყოდა ჴელითა ელია წინაწარმეტყუელისაჲთა.

Verse: 39      და ნეშტნი იგი სიტყუათა აქაბისთანი და ყოველი, რაოდენი ქმნა, და ტაძარი იგი პილოჲს ძუალედი, რომელ აღაშჱნა, და ყოველი ქალაქები, რომელ ქმნა, ანუ არა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნსა მას სიტყუათასა, დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა?

Verse: 40      და დაიძინა აქაბ მამათა მისთა თანა Page of ms. O: 165r  და მეფობდა ოზია, ძჱ მისი, მის წილ.
Verse: 52      მეფობდა ოქოზია, ძჱ აქაბისი, ისრაჱლსა ზედა სამარიას ორ წელ, წელსა მას ოცდამეოთხესა, მეფობასა იოსაფატისსა, მეფისა იუდაჲსსა.

Verse: 53      და ქმნა ოქოზია ბოროტი წინაშე უფლისა და ვიდოდა იგი გზათა აქაბისთა, მამისა მისისათა, და იაზაბელ დედისა თჳსისათა და ცოდვათა იერობოამისთა, ძისა ნაბატისთა, რომელმან აცოდვა ისრაჱლი.

Verse: 54      და თაყუანის-სცა ბაალსა და ჰმონებდა მას და განარისხა უფალი უფროჲს ყოველთა, რომელნი იყვნეს უწინარჱს მისა.

Verse: 54a      ამისა შემდგომად ეზიარა იოსაფატ ოზიაჲს თანა, მეფისა ისრაჱლისა, და მანცა უშჯულოვებაჲ ქმნა და მისლვაჲ და მის თანა ყოფაჲ და ეზიარა მას საქმედ ნავებისა და წარავლინებდა თარშით (სიც) და ქმნა ნავები იგი გასიონ გაბერს.

Verse: 54b      და წინაწარმეტყუელებდა ელიეზერ, ძჱ დოდისი, რომელი იყო მარესაჲთ, იოსაფატის ზედა და თქუა: რამეთუ დაეგე შენ ოქოზიას და ეზიარე მას, განკუეთა უფალმან საქმჱ შენი და შეიმუსრა ნავები შენი და ვერ უძლეს წარსლვად თარშით (სიც).

Verse: 54c      და დაიძინა იოსაფატ მამათა მისთა თანა და დაეფლა ქალაქსა დავითისსა, და მეფობდა იორამ, ძჱ მისი, მის წილ.
Page of ms. O:  


Book: Reg.IV_(Reg.II) 
წიგნი მეოთხჱ მეფეთაჲ

Chapter: 1 
თავი I

Verse: 1     და შეურაცხ-ყო მოაბმან ისრაჱლი შემდგომად სიკუდი\ლისა Page of ms. O: 165v  მის აქაბისა.

Verse: 2      და აღვიდა ოქოზია კანკელსა მას ქორსა მისსა, რომელი იყო სამარიას, და გარდამოვარდა და დასნეულდა. და მიავლინნა მოციქულნი აკარონს და ჰრქუა მათ: წარვედით და მიკითხეთ ბაალის მიერ მწერისა მოსაწყინებელისა ღმრთისა აკარონელთაჲსა: უკუეთუ ვცხონდე სნეულებისა ამისგან ჩემისა? და წარვიდეს იგინი კითხვად.

Verse: 3      და ანგელოზი უფლისაჲ ეტყოდა ელიას და ჰრქუა: აღდეგ და მიეგებვოდე მოციქულთა ოქოზია მეფისა ისრაჱლისათა, რომელი არს სამარიას, ეტყოდე მათ და არქუ: ამისთჳს, რამეთუ არა ნუ არსა ღმერთი ანუ წინაწარმეტყუელი ისრაჱლსა შოვრის, თქუენ მიხუალთ კითხვად ბაალის მიერ მწერისა მოსაწყინებელისა ღმრთისა აკარონისა?

Verse: 4      არა ეგრე, ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი: ცხედარსა, რომელსა-ეგე აჰჴედ, არა გარდამოჰჴდე მაგისგან, არამედ მაგას ზედა სიკუდილით მოჰკუდე. და წარვიდა ელია და ჰრქუა მათ.

Verse: 5      და მიიქცეს მოციქულნი იგი ოქოზიაჲსა, და მან ჰრქუა მათ: რაჲ არს, რამეთუ უკუმოიქეცით?

Verse: 6      და მათ ჰრქუეს მას: კაცი ვინმე აღმოვიდოდა და შეგუემთხჳა ჩუენ და მრქუა: მივედით და მიიქეცით მეფისა მის მიმავლინებელისა თქუენისა და არქუთ მას: ამას იტყჳს უფალი: ამისთჳს, რამეთუ არა ნუ არსა ღმერთი გინა წინაწარმეტყუელი ისრაჱლსა შოვრის, შენ მიმავლინებ გამოძიებად ბაალიმის მიერ, მწერისა მოსაწყინელისა ღმრთისა აკარონელთაჲსა? არა ეგ\რე, Page of ms. O: 166r  ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი: ცხედარსა, რომელსა აჰჴედ, არა გარდამოჰჴდე მისგან, არამედ სიკუდილით მოჰკუდე, რამეთუ ჰქმენ ბოროტი წინაშე ჩემსა განრისხებად ჩემდა. აჰა ესერა, მე მოვავლინო ბოროტი სახლსა ზედა აქაბისსა და აღვაგზნა ცეცხლი შემდგომად მისა და მოვსრა აქაბისი კედლის მფსმელიცა შეპყრობილი და დაშთომილი ისრაჱლსა შოვრის.

Verse: 7      ჰრქუა მათ მეფემან: რაჲ არს ხატი კაცისაჲ მის, რომელი აღმოვიდოდა შემთხუევად თქუენდა და გეტყოდა თქუენ სიტყუათა ამათ?

Verse: 8      და მათ ჰრქუეს: კაცი მატყიერი და სარტყელი ტყავისაჲ ერტყა წელთა მისთა. და თქუა ოქოზია: ელია არს ესე თეზბელი.

Verse: 9      და მიავლინა ოქოზია ელიაჲსა ერგასისთავი და ერგასისნი იგი კაცნი მის თანა და წარვიდეს მისა, ხოლო იგი ჯდა თხემსა ზედა მთისასა. და აღვიდა მის თანა ერგასისთავი იგი და ერგასისნი იგი მისნი მის თანა და მოვიდეს ვიდრე კაცისა მის ღმრთისა. ეტყოდა მას ერგასისთავი იგი და ჰრქუა: კაცო ღმრთისაო, ამას იტყჳს მეფჱ: ადრე გარდამოვედ.

Verse: 10      მიუგო ელია ერგასისთავსა მას და ჰრქუა: უკუეთუ კაცი ღმრთისაჲ ვარი მე, გარდამოჴედინ ცეცხლი ზეცით და შეგჭამოს შენ და ერგასისნი შენნი. და გარდამოჴდა ცეცხლი ზეცით და შეჭამა იგი და ერგასისნი მისნი.

Verse: 11      და შესძინა მერმე მეფემან მივლინებად მისა ერგასის\თავი Page of ms. O: 166v  სხუაჲ და ერგასისნი მისნი. და აღვიდეს მისა, ეტყოდა ერგასისთავი იგი და ჰრქუა: კაცო ღმრთისაო, ამას იტყჳს მეფჱ: გარდამოვედ.

Verse: 12      მიუგო ელია და ჰრქუა: უკუეთუ ვარ მე კაცი ღმრთისაჲ, გარდამოჴდეს ცეცხლი ზეცით და შეგჭამოს შენ და ერგასისნი შენნი შენ თანა. და გარდამოჴდა ცეცხლი და შეჭამა იგი და ერგასისნი მისნი მის თანა.

Verse: 13      და შესძინა მერმეცა მეფემან და მიავლინა ერგასისთავი მესამჱ და მოდრკა მუჴლთა თჳსთა ზედა წინაშე ელიაჲსა, ევედრებოდა მას და ეტყოდა და ჰრქუა: კაცო ღმრთისაო, პატივცემულ იქმენინ სული ჩემი და სულნი ამათ ერგასისთა მონათა შენთანი წინაშე თუალთა შენთა,

Verse: 14      რამეთუ ესერა გარდამოჴდა ზეცით ცეცხლი და შეჭამნა ორნი იგი ერგასისთავნი და თითოეულისა მათგანისა ერგასისნი. და აწ პატიოსან იყავნ სული მონათა შენთაჲ წინაშე თუალთა შენთა.

Verse: 15      ეტყოდა ანგელოზი უფლისაჲ ელიას და ჰრქუა: გარდავედ მაგათ თანა და ნუ გეშინინ პირისაგან მათისა. და აღდგა და გარდავიდა ელია და წარვიდა მათ თანა მეფისა.

Verse: 16      ეტყოდა ელია მეფესა და ჰრქუა: ამას იტყჳს უფალი: ამისთჳს, რამეთუ მიავლინნა მოციქულნი კითხვად ბაალიმის მიერ მწერისა ღმრთისა აკარონელთაჲსა, არამე იყო ღმერთი ანუ წინაწარმეტყუელი ისრაჱლსა შოვრის კითხვად სიტყჳსა, - ამისთჳს ცხედარსა, რომელსა აჰჴედ, არა გარდამოჰჴდე მაგისგან, არამედ მაგას ზედა სიკუდილით მოჰკუდე.

Verse: 17      Page of ms. O: 167r  და მოკუდა ოქოზია სიტყჳსა მისებ[რ] უფლისა, რომელსა იტყოდა ჴელითა ელიაჲსითა. და მეფობდა იორამ, ძმაჲ ოქოზიაჲსი, მის წილ, რამეთუ არა ესუა მას ძჱ.

Verse: 18      და ნეშტნი სიტყუანი ოქოზიაჲსნი და ყოველი, რაოდენი ქმნა, ანუ არა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნსა მას სიტყუათასა დღეთა მათ მეფეთა ისრაჱლისათა?

Verse: 18a      და იორამ, ძჱ აქაბისი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა სამარიას ათორმეტ წელ; პირველსა წელსა იორამისსა, ძისა იოსაფატისსა, მეფისა იუდაჲსსა, მეფობდა იორამ, ძჱ აქაბისი, სამარიას.

Verse: 18b      და ქმნა იორამ, ძემან აქაბისმან, ბოროტი წინაშე უფლისა, ხოლო არა ვითარ მამამან მისმან და ძმათა მისთა და დედამან მისმან.

Verse: 18c      და განიშორა ძეგლები იგი, რომელ ქმნა მამამან მისმან, და შემუსრნა იგინი, გარნა ცოდვათა იერობოამისთა, ძისა ნაბატისთა, რომელ აცოდვა ყოველი ისრაჱლი, მას შეეყო და არა განეშორა მათგან.

Verse: 18d      და განრისხნა გულისწყრომით უფალი მის ზედა და სახლსა ზედა აქაბისსა.

Chapter: 2  
თავი II

Verse: 1      და იყო აღყვანებასა მას ელიაჲსა ძრვით ვითარცა ზეცად, და წარვიდეს ელია და ელისე გალგალით.

Verse: 2      და ჰრქუა ელია ელისეს: დაჯედ შენ აქა, რამეთუ მე უფალსა მიუვლინებიე ვიდრე ბეთლედმდე. და ჰრქუა ელისე: ცხოველ არს უფალი და ცხოველ არს სული შენი, არა დაგიტეო შენ, და მოვიდეს ბეთელდ.

Verse: 3      და გამოვიდეს ძენი იგი წინაწარმეტყუელთანი, რომელნი იყვნეს ბეთელს შემთხუევად მისა, და ჰრქუეს ელისეს: Page of ms. O: 167v  უკუეთუ უწყია, რამეთუ დღეს მიყვანებს უფალი უფალსა შენსა თავისაგან შენისა? ჰრქუა მათ ელისე: უწყი მეცა, დუმენით.

Verse: 4      და ჰრქუა ელია ელისეს: დაჯედ შენ აქა, რამეთუ უფალსა მიუვლინებიე მე იერიქოდ. და ჰრქუა ელისე: ცხოველ არს უფალი და ცხოველ არს სული შენი, არა დაგიტეო შენ, და მოვიდეს იერიქოდ.

Verse: 5      და მოუჴდეს იერიქოს ძენი წინაწარმეტყუელთანი ელისეს და ჰრქუეს მას: უკუეთუ უწყია, რამეთუ დღეს უფალი უფალსა შენსა მიიყვანებს თავისაგან შენისა? ჰრქუა მათ ელისე: მეცა უწყი, დუმენით.

Verse: 6      და ჰრქუა ელია ელისეს: დაჯედ შენ აქა, რამეთუ მე უფალსა მიუვლინებიე იორდანედმდე. და თქუა ელისე: ცხოველ არს უფალი და ცხოველ არს სული შენი, არა დაგიტეო შენ; და წარვიდეს ორნივე.

Verse: 7      და ერგასისნი კაცნი, ძენი წინაწარმეტყუელთანი, მოვიდეს და დადგეს წინაშე მათსა შორს, და ორნი იგი დგეს იორდანესა ზედა.

Verse: 8      და მოიღო ელია ხალენი თჳსი და შეგრაგნა იგი და სცა მით წყალთა მათ. და განიყო წყალი იგი იმიერ და ამიერ და განვიდეს ორნივე იგი ჴმელად.

Verse: 9      და იყო, ვითარცა განვიდეს, ჰრქუა ელია ელისეს: ითხოვე, რაჲ გიყო შენ პირველ აღმაღლებადმდე ჩემდა შენგან. და ჰრქუა ელისე: იყავნ სული ეგე, რომელ არს შენ ზედა, მრჩობლ ჩემ ზედა.

Verse: 10      და ჰრქუა მას ელია: განაფიცხე თხოვად; გარნა თუ მიხილო მე აღმაღლებული შენგან, იყოს შენდა ეგრე; უკუეთუ არა მიხილო, Page of ms. O: 168r  არა იყოს.

Verse: 11      და იყო სლვასა მათსა და ზრახვასა, და, აჰა, ეტლნი ცეცხლისანი და ცხენნი ცეცხლისანი და განაშორნა იგინი ურთიერთას; და აღმაღლდა ელია ძრვით ვითარცა ზეცად.

Verse: 12      და ელისე ჰხედვიდა და იგი თავადი ღაღადებდა და თქუა: მამაო, მამაო, ეტლო ისრაჱლისაო და მჴედარო მისო! და ვერღარა ჰხედვიდა მას. და შებმა-უყო ელისე სამოსელსა მისსა და განაპო იგი ორგან.

Verse: 13      და აღიღო ხალენი იგი ელიაჲსი ელისე, რომელი დაეცა მის ზედა.

Verse: 14      და ჰსცა მით წყალთა მათ და არა განიპო. და თქუა ელისე: სადა არს უფალი იგი ელიაჲსი, ოფფო? და ესრეთ სცა წყალთა მათ მეორედ და განიყვნეს წყალნი იგი, და განვიდა ჴმელად.

Verse: 15      იხილეს ელისე ძეთა მათ წინაწარმეტყუელთასა, რომელნი იყვნეს იერიქოს წინაშე მათსა, იქცეოდა რაჲ იგი, და თქუეს: განსუენებულ არს სული ელიაჲსი ელისეს ზედა. და მოვიდეს შემთხუევად მისა და თავყუანის-სცეს მას ქუეყანასა ზედა.

Verse: 16      და ჰრქუეს: აჰა ესერა, არიან მონათა შენთა თანა ერგასისნი კაცნი, ძენი ძლიერებისანი; წარვიდენ და მოიძიონ უფალი შენი, ნუუკუე აღიღო იგი სულმან უფლისამან და დააგდო იგი ერთსა ზედა მთათაგანსა ანუ ერთსა ბორცუთაგანსა. ჰრქუა მათ ელისე: ნუ წარავლინებთ.

Verse: 17      *და იძულეს მას ვიდრემდე ჰრცხუენაცა, და ჰრქუა: წარავლინენით. და წარავლინეს ერგასისი კაცი და ეძიებდეს Page of ms. O: 168v  სამ დღე და არა პოვეს.

Verse: 18      და მოიქცეს და მოვიდეს მისა, და ელისე ჯდა იერიქოს. ჰრქუა მათ ელისე: არა გარქუა თქუენ, ვითარმედ: ნუ წარხუალთ?

Verse: 19      და ჰრქუეს კაცთა მათ ქალაქისათა ელისეს: აჰა ესერა, საყოფელი ქალაქისაჲ ამის კეთილ არს, ვითარცა შენ თვთ, უფალი, ჰხედავ, და წყალნი ესე ბოროტ და შვილთ მომსრველ.

Verse: 20      ჰრქუა მათ ელისე: მომართუთ მე სარწყული ახალი და შთაასხით მას მარილი. და მოართუეს მას.

Verse: 21      და განვიდა გამოსავალსა მას წყალთასა და შთაასხა მუნ მარილი იგი და თქუა: ამას იტყჳს უფალი: განვჰკურნებ წყალთა ამათ და არღარა იყოს მაკუდინებელი და ნუღარა შვილთა სრავ.

Verse: 22      და განიკურნნეს წყალნი ვიდრე აქა დღედმდე სიტყჳსა მისებრ ელისესისა.

Verse: 23      და გამოვიდა მიერ ელისე და მივიდოდა ბეთელდ. და აღსლვასა მას მისსა გზასა ზედა, ყრმები მცირჱ გამოვიდა ქალაქით, ესროდეს მას ქვითა და ეკიცხევდეს და ეტყოდეს: აღგუალე, მტიერო, აღგუალე!

Verse: 24      და გარემოიქცა, იხილნა იგინი და სწყევა მათ სახელითა უფლისაჲთა. და გამოჴდეს ორნი დათუნი და განხეთქნეს მათგანნი ორმეოცდაორნი ყრმანი.

Verse: 25      და წარვიდა მიერ მთასა მას კარმელსა და მოიქცა მიერ სამარიად.

Chapter: 3  
თავი III

Verse: 1      და იორამ, ძჱ აქაბისი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა ათორმეტ წელ.

Verse: 2      და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა, ხოლო არა ვითარ მამამან Page of ms. O: 169r  და დედამან მისმან. და განიშორა ძეგლები იგი, რომელნი აჰმართნა მამამან მისმან.

Verse: 3      და ცოდვათა იერობოამისთა, ძისა ნაბატისთა, რომელმან-იგი აცთუნა ისრაჱლი, შეუდგა და არა განეშორა.

Verse: 4      და [ა]მოსცა, მეფჱ მოაბისაჲ, იყო ნეკედს, და მოსცემდა ხარკსა მეფესა მას ისრაჱლისასა - და ას ათასსა კრავსა და ას ათასსა ვერძსა ურისუველსა.

Verse: 5      და იყო, შემდგომად სიკუდილისა მის აქაბისა განადგა მეფჱ იგი მოაბისაჲ მეფესა ისრაჱლისასა.

Verse: 6      და გამოვიდა იორამ, მეფჱ იგი ისრაჱლისაჲ, სამარიაჲთ მას დღესა შინა და ანდერზობა-ყო და აღიხილა ისრაჱლი.

Verse: 7      და წარავლინა იორამ, მეფემან ისრაჱლისამან, მოციქული იოსაფატისა, მეფისა იუდაჲსა, და ჰრქუა: მეფჱ მოაბისაჲ მეცრუვა მე. აწ გამოხჳდეა ჩემ თანა ბრძოლად მოაბისა? და თქუა: განვიდე, რამეთუ ვითარცა შენ, ეგრეცა მე; და ვითარცა ერი შენი, ეგრეცა ერი ჩემი; და ვითარცა საჴედარნი შენნი, ეგრეცა საჴედარნი ჩემნი.

Verse: 8      და ჰრქუა: მითხარ, რომელსა გზასა მივიმართო? და ჰრქუა იორამ: გზასა მას უდაბნოჲსასა ედომით კერძო.

Verse: 9      და დაიდარნეს შჳდ დღე გზასა მას და არა ეპოვა წყალი ბანაკსა მას და არცა საცხოვარსა მათსა.

Verse: 10      ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისამან: ო, რამეთუ განგუწირნა უფალმან სამნი ესე მეფენი მიცემად ჴელთა მეფისა მოაბელთაჲსა.

Verse: 11      და თქუა იოსაფატ, მეფემან იუდაჲსამან: არამე არსა აქა Page of ms. O: 169v  წინაწარმეტყუელი უფლისაჲ, და იკითხამცა უფლისა მიერ ჩუენთჳს? და თქუა ერთმან ვინმე მონათაგანმან მეფისა ისრაჱლისამან: არს აქა ელისე, ძჱ საფატისი, რომელი სცემდა ჴელთსაბანელსა ილიას (სიც).

Verse: 12      და თქუა მეფემან იუდაჲსამან: არს სიტყუაჲ მის თანა. და მივიდეს მისა სამნივე იგი მეფენი: მეფჱ იგი ისრაჱლისაჲ და მეფჱ იუდაჲსი და მეფჱ ედომისაჲ.

Verse: 13      და ჰრქუა ელისე მეფესა მას ისრაჱლისასა: რაჲ ძეს ჩემი და შენი? მივედ წინაწარმეტყუელთა მამისა შენისათა და წინაწარმეტყუელთა დედისა შენისათა. ჰრქუა მას მეფემან ისრაჱლისამან: და აწ მომიყვანნა უფალმან სამნი მეფენი მიცემად ჴელთა მოაბელთასა.

Verse: 14      და თქუა ელისე: ცხოველ არს უფალი, რომელმან განმაძლიერა მე წინაშე მისა, უკუეთუმცა არა თუალ-ვახუენ იოსაფატს, მეფესა იუდაჲსსა, არცაღა თუმცა მიგხედენ და გიხილე შენ.

Verse: 15      და აწ მომგუარეთ მე მაქებელი. და მოჰგუარეს მას ერთი მაქებელი, და იყო ქებაჲ იგი, და, აჰა, იყო მის ზედა ჴელი უფლისაჲ.

Verse: 16      და თქუა: ესრე იტყჳს უფალი: აღმოქმენით ნაღუარევსა მას გუბები,

Verse: 17      რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი: არა იხილოთ ქარი, არცა იხილოთ წჳმაჲ და ნაღუარევი იგი აღივსოს წყლითა და ჰსუათ თქუენ და ბანაკმან თქუენმან.

Verse: 18      და მცირე არს ესე ყოფად წინაშე თუალთა უფლისათა, და მოგცეს უფალმან ჴელთა თქუენთა.

Verse: 19      და დასცნეთ ყოველნი ქალაქნი Page of ms. O: 170r  რჩეულნი და ძლიერნი და ყოველი ხჱ შუენიერი დასცეთ და ყოველი წყაროები აღმოავსოთ და ყოველი ადგილი შუენიერი განჰრყუნეთ თქუენ.

Verse: 20      და იყო განთიადსა მას ოდენ, შეწირვასა მსხუერპლისასა, და, აჰა, წყალნი დამოვიდოდეს გამოსავალთა უდაბნოჲსათა [ა]სუდიაჲსათა ედომით და აღივსო ქუეყანაჲ იგი.

Verse: 21      და ყოველსა მოაბსა ესმა, ვითარმედ: მიუვლენ ესე მეფენი წყობად მათა, და აწჳეს ყოველსა სარტყლის შემრტყმელსა და მახჳლოსანსა მათა მიმართ. და აღიმსთუეს განთიადსა მას და და[დ]გეს საზღვართა მათთა.

Verse: 22      და მოეფინა მზე წყალთა მათ ზედა, იხილა მობმან პირის-პირ წყალი, რამეთუ ჩნდა მეწამულ ვითარცა სისხლი.

Verse: 23      და თქუეს: სისხლი ისი მახჳლისაჲ არს. ჴდომით ვიდრემე ჴდებოდეს ურთიერთას სამნი იგი მეფენი და დაეცნეს ურთიერთას; და აწ მალე იყავ ტყუენვად, მოაბ!

Verse: 24      და მიიმართეს (სიც) ბანაკსა მას ისრაჱლისასა, და აღდგეს ისრაჱლნი იგი და დასცეს მოაბი, და ივლტოდეს პირისაგან მათისა; და შეუდგეს და მოსრვიდეს მოაბსა.

Verse: 25      ქალაქნი მათნი დაამჴუნეს და ყოველი ნაწილი კეთილი კაცად-კაცადმან ქვითა აღმოავსო და ყოველივე თავი წყაროთაჲ აღმოავსეს ქვითა და ყოველი ხჱ შუენიერი დასცეს და არა დაუტევეს ქვაჲ ქვასა ზედა ზღუდეთა მათთაჲ, და გარემოადგეს მას მშჳლდოსანნი და დასცეს იგი.

Verse: 26      და იხილა მეფემან მოა\ბისამან, Page of ms. O: 170v  რამეთუ განძლიერდა მის ზედა ღუაწლი იგი, და მიიმართა შჳდასითა კაცითა მახჳლოსანითა მიწევნად მეფესა მას ედომისასა, და ვერ შეუძლო.

Verse: 27      და მოიყვანა ძჱ იგი თჳსი პირმშოჲ მეფემან, რომელ დაედგინა მეფედ თავისა თჳსისა წილ, და შეწირა იგი მსხუერპლად ზღუდესა მას ზედა. და იყო სინანულ დიდ ისრაჱლსა შოვრის, და წარმოიძრნეს მიერ და მივიდეს თჳსა ქალაქად.

Chapter: 4  
თავი IV

Verse: 1      და დედაკაცი ერთი ძეთა მათგან წინაწარმეტყუელთაჲ ღაღადებდა ელისეს მიმართ და თქუა: მონაჲ შენი, ქმარი ჩემი, მოკუდა; და შენ თჳთ იცოდე, რამეთუ მონაჲ მოშიში უფლისაჲ იყო. და, აჰა, მავასხებელი იგი მოვიდა და მიიყვანნა ორნივე იგი ყრმანი მონად თჳსა.

Verse: 2      და ჰრქუა მას ელისე: რაჲ გიყო შენ? მითხარ მე, რაჲ გიც სახლსა შენსა? და მან ჰრქუა: არარაჲ არს სახლსა შინა მჴევლისა შენისასა, გარნა ჭურჭერი ერთი, რომელი დგას ზეთი საცხებელად ჩემდა.

Verse: 3      ჰრქუა ელისე: მივედ და ითხოვე შენდად ჭურჭერი მოცალე ყოველთაგან გარემოჲსთა შენთა; და დიდად და ნუ მცირედ.

Verse: 4      [და] შეხჳდე შენ და შვილნი შენნი და გამოჰჴშა კარი და ასხმიდე ყოველსა მას ჭურჭელსა და მას არა მოაკლდეს.

Verse: 5      და წარვიდა მისგან დედაკაცი იგი და ყო ეგრე: და დაჰჴშეს კარი მან და შვილთა მისთა და შვილნი იგი მიუპყრობდეს და იგი ასხმიდა ზეთსა მას ვიდრე აღვსებადმდე ჭურჭერთა მათ.

Verse: 6      ჰრქუა შვილთა მათ თჳსთა: მომიპყართ სხუაჲ Page of ms. O: 171r  ჭურჭერი. და ჰრქუეს: არა არს სხუაჲ. და დადგა ზეთი იგი.

Verse: 7      და მივიდა დედაკაცი იგი და უთხრა ესე ყოველი კაცსა მას ღმრთისასა. და ჰრქუა ელისე დედაკაცსა მას: მივედ და მიეც ზეთი იგი და გარდაიჴადე სესხი იგი შენი და შენ და შვილნი შენნი გამოიზარდენით ნეშტითა მით.

Verse: 8      და იყო დღჱ ერთი, და მივიდა ელისე სომნად; და მუნ იყო დედაკაცი ერთი მდიდარი და იძულა მას ჭამად პური. და არნ მრავალჟამ მისლვასა მისსა, მუნ შევიდის ჭამად და სუმად.

Verse: 9      და ჰრქუა დედაკაცმან მან ქმარსა თჳსსა: აჰა, უწყი, რამეთუ კაცი ესე ღმრთისაჲ წმიდა არს და მარადის ამერ მავალ.

Verse: 10      უქმნეთ მაგას ქორი მცირჱ და დაუდგათ მუნ ცხედარი და ტაბლაჲ და სავარძელი; და იყოს, მოსლვასა მას მისსა შევიდეს მუნ.

Verse: 11      და იყო დღჱ ერთი და მივიდა მუნ ელისე და შევიდა ქორსა მას და დაიძინა.

Verse: 12      და ვითარცა განიღჳძა, ჰრქუა გეზის, მსახურსა მას თჳსსა: მოუწოდე სომანიტელსა მას დედაკაცსა! და მოუწოდა მას გეზი, მივიდა და დადგა წინაშე მისსა.

Verse: 13      ჰრქუა ელისე მსახურსა მას თჳსსა: არქუ მაგას დედაკაცსა: აჰა, ესერა, დაგჳმზადე ჩუენ ყოველი საშუებელი, აწ რაჲ ვყოთ შენთჳს? არს რაჲა სიტყუაჲ შენი მეფისა მიმართ, ანუ მთავართა მიმართ ერისათა? და მან თქუა: არარაჲ მიჴმს, არამედ შოვრის ერისა ჩემისა დამკჳდრებულ ვარ მე.

Verse: 14      ჰრქუა ელისე გეზის: რაჲ წეს არს ყოფად Page of ms. O: 171v  მაგისა? და ჰრქუა გეზი, მსახურმან მისმან: ესე უწყი, რამეთუ შვილი არა უვის მაგას და ქმარი მაგისი მოხუცებულ არს.

Verse: 15      და თქუა ელისე: მოუწოდე მას! და მოუწოდა დედაკაცსა მას, და მოვიდა და დადგა კართა თანა მის სახლისათა.

Verse: 16      და ჰრქუა ელისე დედაკაცსა მას: ჟამსა ამათ დღეთასავე ცოცხალ იყო შენ, და იყოს ყრმაჲ მჴართა შენთა. და თქუა დედაკაცმან მან: ნუ უფალო კაცო ღმრთისაო, ნუ მბასრობ მჴევალსა შენსა.

Verse: 17      და მიუდგა დედაკაცი იგი და შვა ძჱ ჟამსა ოდენ მას, ვიდრე ცოცხალ იყო, ვითარცა ეტყოდა მას ელისე.

Verse: 18      და განამტკიცნა ყრმაჲ იგი. და იყო დღეთა მათ ოდენ მკისათა, და მივიდა ყრმაჲ იგი მამისა თჳსისა თანა მომკალთა მათ.

Verse: 19      და ჰრქუა მამასა თჳსსა: თავი ჩემი მელმის! და უბრძანა მონათაგანსა ერთსა და ჰრქუა: მიიღე ყრმაჲ დედისა თჳსისა.

Verse: 20      აღიქუა იგი და მიჰგუარა დედასა თჳსსა. და დაისუა იგი დედამან თჳსმან მუჴლთა თჳსთა ზედა სამხრადმდე, და მოკუდა.

Verse: 21      და აღიქუა იგი და დადვა ცხედარსა მას ზედა კაცისა მის ღმრთისასა და გამოიჴშა კარი და გამოვიდა.

Verse: 22      და უჴმო ქმარსა თვსსა და ჰრქუა: მო-ვინ ნუ-ავლინე ერთი მონათა მათგანი და ვირი ერთი ვირთაგანი და მივისწრაფო კაცისა მის ღმრთისა და მოვიქცე.

Verse: 23      და ჰრქუა მას ქმარმან მისმან: რაჲ არს, რაჲსა მიხუალ Page of ms. O: 172r  შენ დღეს, რამეთუ არცა თჳსთავი არს, არცა შაბათი? და თქუა მან დედაკაცმან: დუმენ, მშჳდობაჲ არს.

Verse: 24      და დაასხნეს ვირსა მას, და ჰრქუა მონასა მას თჳსსა: წარიქციე და ვიდოდე და ნუ მელი მე აღსუმად მაგას ზედა, ვიდრემდი გრქუა.

Verse: 25      და მიისწრაფე კაცისა მის ღმრთისა მთასა მას კარმელსა. და იყო, ვითარცა იხილა ელისე დედაკაცი იგი მიმავალი მისა, ჰრქუა გეზის, მსახურსა თჳსსა: აჰა ეგერა, მოვალს სომანიტელი იგი დედაკაცი.

Verse: 26      მიეგებვოდე მას და არქუ: მშჳდობაჲ არსა ქმრისა შენისა, მშჳდობით არსა ყრმაჲ იგი? და მან ჰრქუა: მშჳდობით არს.

Verse: 27      და მიიმართა ელისჱსა მთასა მას და შებმა-უყო ფერჴთა მისთა. და მივიდა გეეზი, რაჲთამცა უკუმოაყენა იგი. ჰრქუა ელისე: აცადე, ნუ ეტყჳ, რამეთუ ტკივნეულ არს, და უფალმან დამალა ჩემგან და არა მითხრა მე.

Verse: 28      და თქუა დედაკაცმან მან: ვითხოვე ნუა შვილი უფლისაგან ჩემისა? ანუ არა გარქუ შენ, ვითარმედ: ნუ მიტყუვი მე?

Verse: 29      და ჰრქუა ელისე გეზის: შეირტყ სარტყელი წელთა შენთა და მიიღე კუერთხი ესე ჩემი ჴელთა შენთა და წარვედ; და თუ ვინმე შეგემთხჳოს, ნუ აკურთხევ მას; და თუ ვინმე გაკურთხევდეს, ნუ მიუგებ მას სიტყუასა; და დასდვა კუერთხი ეგე პირსა ზედა მის ყრმისასა.

Verse: 30      და თქუა დედამან მის ყრმისამან: ცხოველ არს უფალი და ცხოველ არს სული შენი, Page of ms. O: 172v  უკუეთუ დაგიტეო შენ! და აღდგა ელისე და შეუდგა მას.

Verse: 31      და გეეზი წარვიდა წინა მათსა და დასდვა კუერთხი იგი პირსა ზედა მის ყრმისასა. და არა იყო ჴმაჲ, არცა სმენაჲ. და მიეგებვოდა გეეზი და უთხრა ელისეს და ჰრქუა: არა აღდგა ყრმაჲ იგი.

Verse: 32      და შევიდა ელისე სახლსა მას, და, აჰა, ყრმაჲ იგი იდვა ცხედარსა მას მისსა ზედა.

Verse: 33      და შევიდა ელისე სახლსა მას და გამოიჴშა კარი და თავყუანის-სცა უფალსა და ილოცვიდა უფლისა მიმართ.

Verse: 34      და აღჴდა და დააწვა ყრმასა მას და დასდვა პირი მისი ზედა პირსა მისსა და თუალნი მისნი - ზედა თუალთა მისთა და ჴელნი მისნი - ზედა ჴელთა მის- თა და შეიქუნძა მის ზედა. და განტფეს ჴორცნი მის ყრმისანი.

Verse: 35      და აღდგა ელისე და მიმოვლო სახლსა მის იმიერ და ამიერ, და აღჴდა და დააწვა ყრმას მას ზედა, შჳდგზის დაჰბერა მას და განძლიერდა მის ზედა. და შეიძრა ყრმაჲ იგი და აღიხილნა თუალნი თჳსნი.

Verse: 36      ჴმა-უყო ელისე გეეზის და ჰრქუა: მოუწოდე აქა სომანიტელსა მას დედაკაცსა! და მოუწოდა მას გეეზი. და შევიდა მისა, და ჰრქუა მას ელისე: მიიქუ ყრმაჲ ეგე შენი!

Verse: 37      და შევიდა დედაკაცი იგი და დავარდა ფერჴთა მისთა თანა და თავყუანის-სცა მას ქუეყანასა ზედა და მიიქუა შვილი იგი თჳსი და გამოვიდა.

Verse: 38      და ელისე მიიქცა გალგალად. Page of ms. O: 173r  და იყო სიყმილი ქუეყანასა ზედა, და ძენი იგი წინაწარმეტყუელთანი სხდეს წინაშე მისა. და ჰრქუა ელისე მსახურსა მას თჳსსა: შეადგ შენ ქუაბი ეგე დიდი და უგბე ნუ რაჲ საგბოლველი ძეთა მაგა[თ] წინაწარმეტყუელთასა.

Verse: 39      და განვიდა ველად კრებად არიოთისა, და პოვა ვენაჴი დატევებული და კრიბა მას შინა ნოჭი (სიც) სავსჱ წინამოჲთა. და მოიღო და შთაადგა ქუაბსა მას საგბოლველსა და არა იცოდა რაჲ იყო.

Verse: 40      და დაუგო კაცებსა მას ჭამად და ვითარცა იწყეს ჭამად, ღაღად-ყვეს და თქუეს: სიკუდილი არს ქუაბსა ამას, კაცო ღმრთისაო! და ვერ ჭამდეს.

Verse: 41      და თქუა ელისე: მოიღეთ ფქვილი და შთაასხთ ქუაბსა ამას! და შთაასხეს. და ჰრქუა ელისე გეზის, მსახურსა თჳსსა: დაუგე ერსა მას და ჭამონ! და არარაჲ იქმნა ვნებაჲ ქუაბისა მისგან.

Verse: 42      და მოვიდა კაცი ერთი ბეთსაიდაჲთ და მოართუა კაცსა მას ღმრთისასა პური პირველთა ნაყოფთაჲ, ოცი ჴუეზაჲ ქრთილისაჲ, და ეტერი ფიჩჳთა. და თქუა ელისე: დაუგე ერსა მაგას და ჭამონ!

Verse: 43      და ჰრქუა მსახურმან მისმან: რაჲ ვისმე ეყოს ესე წინაშე ასსა მაგას კაცსა? და ჰრქუა ელისე: დაუგე ერსა მაგას და ჭამონ, რამეთუ ამას იტყჳს უფალი: ჭამონ და დაშთეს ნეშტი.

Verse: 44      და დაუგო წინაშე მათსა, ჭამეს და დაუშთა ნეშტი მსგავსად სიტყჳსა მისებრ უფლისა.

Chapter: 5  
თავი V

Verse: 1      და ნემან, ერისთავი მეფისაჲ მის ასურასტანისაჲ, იყო კაცი დიდ წინაშე უფლისა Page of ms. O: 173v  თჳსისა და საკჳრველ პირითა, რამეთუ მის გამო სცა უფალმან ჴსნაჲ ასურასტანსა. და კაცი იგი ძლიერ იყო ძალითა და იყო იგი კეთროვან.

Verse: 2      და გამოვიდეს ასურასტანით კაცნი უჭურველნი და წარტყუენეს ქუეყანისა მისგან ისრაჱლისა ქალი ერთი მცირჱ, და იყო ცოლისა მის თანა ნემანისა.

Verse: 3      და ჰრქუა დედუფალსა მას თჳსსა: რაჲ არს, თუმცა მივიდა უფალი ჩემი წინაწარმეტყუელისა მის ღმრთისა სამარიად და ევედრა მას და მუნთქუესვემცა განწმიდნა ეგე კეთროვნებისა მაგისგან.

Verse: 4      და შევიდა და უთხრა უფალსა მას თჳსსა და ჰრქუა: ესრე და ესრე იტყოდა ქალი იგი, რომელი-იგი არს ქუეყანისა მისგან ისრაჱლისა.

Verse: 5      და უთხრეს ესრეთ მეფესა. და ჰრქუა მეფემან ასურასტანისამან: მივედ და მივწერო მეფესა მას ისრაჱლისა. და წარიღო ნემან ათი სასწორი ვეცხლი და ექუსი სასწორი ოქროჲ და ათი ქმნული სამოსელი.

Verse: 6      და წარიღო წიგნი იგი მეფისა ისრაჱლისა, რომელსა წერილ იყო ესრეთ: აწ ვითარცა მიიწიოს წიგნი ეგე შენდა, იხილე და, აჰა, მივავლინე შენდა ნემან, მონაჲ ჩემი, და განწმიდე იგი კეთროვნებისაგან თჳსისა.

Verse: 7      და იყო ვითარცა აღმოიკითხა წიგნი იგი მეფემან მან ისრაჱლისამან, დაიპო სამოსელი თჳსი და თქუა: ღმერთი ნუ ვარა მე, ვითარმცა მოვაკუდინე და ვაცხოვნე, რამეთუ მოავლინა ჩემდა კაცი იგი განწმედად კეთროვანებისაგან თჳსი\სა? Page of ms. O: 174r  ხოლო უწყოდეთ და გულისხმა-ყავთ, რამეთუ მიზეზების რასმე.

Verse: 8      და იყო, ვითარცა ესმა ელისეს, კაცსა მას ღმრთისასა, ვითარმედ: დაიპო მეფემან ისრაჱლისამან სამოსელი თჳსი, მიავლინა მეფისა მის ისრაჱლისა და ჰრქუა: რაჲსათჳს დაიპე სამოსელი შენი? მოვედინ ჩემდა ნემან და უწყოდენ, ვითარმედ არს წინაწარმეტყუელი ისრაჱლსა შოვრის.

Verse: 9      და მოვიდა ნემან ეტლებითა და ჰუნებითა თჳსითა და დადგა კართა ზედა სახლისა მის ელისესთა.

Verse: 10      და მიავლინა მისა ელისე მოციქული და ჰრქუა: მივედ და იბანე იორდანესა და მოიქცეს სხეული შენდა და განსწმიდნე.

Verse: 11      და განრისხნა ნემან და წარვიდა და თქუა: მე ვჰგონებდი, ვითარმედ: გამოვიდეს ჩემდა და ჰხა- დოს სახელსა უფლისა ღმრთისა თჳსისასა და დამდვას ჴელი თჳსი კეთროვანებასა ამას და განმწმიდოს მე კეთროვანებისაგან ჩემისა.

Verse: 12      არა-მე უმჯობეს არიანა არბანაჲ და ფარფათაჲ, მდინარენი იგი დამასკოჲსანი, ვიდრე იორდანესა და ყოველთა წყალთა ისრაჱლისათა? და რად არა მივიდე და ვიბანო მათ შინა და განვწმიდნე? და მიიქცა და წარვიდა გულისწყრომითა.

Verse: 13      და წარდგეს მონანი მისნი და ეტყოდეს მას: უფალო, დიდი თუმცა რაჲმე სიტყუაჲ გრქუა წინაწარმეტყუელმან, არა-მე-მცა წეს იყოა ყოფად შენდა? ...აცა თუ რომელი გრქუა: იბანე და განსწმიდნე.

Verse: 14      და შთაჴდა ნემან და Page of ms. O: 174v  იბანა იორდანესა შჳდგზის მსგავსად სიტყჳსა მის ელისჱსა. და მოიქცეს და იქმნნეს ჴორცნი მისნი ვითარცა ყრმისა ჩჩჳლისანი და განწმიდნა.

Verse: 15      და მოიქცა ნემან ელისესა იგი თავადი და ყოველი ბანაკი მისი. და მოვიდა და დადგა მახლობელად მისა და თქუა: აჰა, აწ უწყი, რამეთუ არა არს ღმერთი ქუეყანასა, გარნა ისრაჱლსა შოვრის; და აწ მიიღე კურთხევაჲ მონისა შენისაგან.

Verse: 16      და თქუა ელისე: ცხოუელ არს უფალი, რომლისაცა წინაშე დავდეგი (სიც), უკუეთუ მო-რაჲმე-ვიღო! და აწუევდა მას მიღებად, და მან არა თავს-იდვა.

Verse: 17      და თქუა ნემან: ვინაჲთგან არა ინებე მოღებად, მიბრძანე და აღუკიდო ზოგთა ამათ ჯორთაგანთა მიწაჲ ამის ქუეყანისაჲ, რამეთუ არა ყვნეს მონამან შენმან შესაწირავნი და საზორველნი ღმერთთა მიმართ უცხოთა, გარნა მხოლოსა უფალსა.

Verse: 18      და სიტყჳსა ამისთჳს მოტევებაჲ ყავნ უფალმან მონისა ამის შენისა შესლვასა მას უფლისა ჩემისასა სახლსა მას ჰრემანისსა თავყუანის-ცემად მისა, რამეთუ დამდვის ჴელი მისი ჩემ ზედა. და მისლვასა მისსა სახლსა ჰრემანისსა და დადრეკასა მისსა და თავყუანის-ცემასა, მე თავყუანის-ვსცე უფალსა ღმერთსა ჩემსა და მოტევებაჲ-ყავნ უფალმან მონისა შენისა სიტყჳსა ამისთჳს.

Verse: 19      და ჰრქუა ელისე ნემანს: ვიდოდე მშჳდობით. და წარვიდა მისგან ქუეყანისა მისგან ისრაჱლისაჲსა.

Verse: 20      და თქუა გეეზი, მსახურმან მისმან: აჰა, შეეწყალა უფალსა ჩემსა ნე\მან Page of ms. O: 175r  ასური და არაჲ მოიღო მისგან, რომელ მოართუა მას. ცხოველ არს უფალი, აღვირბინო და ვეწიო და მო-ნუ-რაჲ-ვიღო მისგან.

Verse: 21      და ეწეოდა გეზი ნემანს; და ვითარცა იხილა ნემან გეზი, რამეთუ სდევდა მას, გარდამოვარდა ეტლით თჳსით, მიეგებვოდა მას და თქუა: მშჳდობაჲ არსა?

Verse: 22      და თქუა გეეზი: მშჳდობაჲ არს, და უფალმან ჩემმან მომავლინა შენდა და თქუა: აჰა ესერა, მოვიდეს ჩემდა ორნი ყრმანი მთით ეფრემით. მოეც ამათთჳს სასწორი ერთი ვეცხლი და ორი სამოსელი ქმნული.

Verse: 23      თქუა ნემან: უკუეთუ ეგრეთ არს, მიიღე სასწორი ვეცხლისაჲ. და იძულა და მისცა მას სამი სასწორი ვეცხლისაჲ, ხოლო მან შეკრა და შთადვა იგი ორთა გუდათა, და ორი სამოსელი ქმნული; და მისცა ორთა მონათა თჳსთა და აღიკიდეს წინაშე მისა.

Verse: 24      და მოვიდეს ბნელისასა მას და მიიღო ჴელთაგან მათთა, დადვა სახლსა მას. და განუტევნა კაცნი იგი და წარვიდეს.

Verse: 25      და იგი შევიდა და დადგა წინაშე უფლისა თჳსისა. ჰრქუა მას ელისე: ვინაჲ მოხუალ, გეეზი? და ჰრქუა გეეზი: არა ვიდრე სრულ ვარ მონაჲ შენი იმიერ გინათუ ამიერ.

Verse: 26      ჰრქუა მას ელისე: არა გული ჩემი შენთანა იყოა, რაჟამს მოიქცა კაცი იგი ეტლთა მათგან და მოგეგებვოდა შენ? და, აჰა, ვეცხლი იგი მოიღე და სამოსელი და მოიგო მით მტილი და ზეთისხილები და ვენაჴი, Page of ms. O: 175v  ზროხაჲ და ცხოვარი, მონაჲ და მჴევალი.

Verse: 27      და კეთროვნებაჲცა იგი ნემანისი დაგედევინ შენ ზედა და ნათესავსა შენსა უკუნისამდე. და გამოვიდა პირისაგან მისისა განკეთროვნებული, ვითარცა თოვლი.

Chapter: 6  
თავი VI

Verse: 1      და ჰრქუეს ძეთა მათ წინაწარმეტყუელთა ელისეს: აჰა ესერა, ადგილი ესე, რომელსა დამკჳდრებულ ვართ ჩუენ, იწრო არს ჩუენდა.

Verse: 2      მივიდეთ იორდანედ და ვიკაფოთ კაცად-კაცადმან თითოჲ მოსელი და ვიშჱნოთ მუნ საყოფელი. და თქუა ელისე: მივედით.

Verse: 3      და თქუა ერთმან ვინმე მათგანმან: მოვედ შენცა ჩუენ თანა ნელადით, მონათა შენთა თანა. და თქუა: მივიდე.

Verse: 4      და წარვიდა მათ თანა და მივიდეს იორდანედ და კაფდეს ძელსა.

Verse: 5      და, აჰა, ერთი ვინმე მათგანი ვიდრე მოჰკუეთდა მოსელსა, რკინაჲ ტარსა წარჰვარდა და შთავარდა წყალსა მას. ღაღად-ყო კაცამან მან და თქუა: შემიწყალე მე, უფალო, რამეთუ იგიცა ნათხოვივე იყო.

Verse: 6      და თქუა კაცმან მან ღმრთისამან: სადა ოდენ შთავარდა? და უჩუენა ადგილი იგი. და მოსტეხა ელისე რტოჲ ერთი და შთაყო მუნთქუეს ოდენ და აღმოჩნდა რკინაჲ იგი.

Verse: 8      და მეფჱ იგი ასურასტანისაჲ გამოვიდოდა წყობად ისრაჱლისა და ზრახვა-ყო მონათა მისთა თანა და თქუა: ადგილსა ერთსა, ფელმონს, დავიდარნოთ.

Verse: 9      და მიავლინა ელისე მეფისა ისრაჱლისა და თქუა: ეკრძალე, ნუუკუე მოხჳ\დოდი Page of ms. O: 176r  მათ ადგილთა, რამეთუ მუნ ასურნი დადარნებულ არიან.

Verse: 10      და წარავლინა მეფემან ისრაჱლისამან ადგილსა მას, რომლისაჲ ჰრქუა მას ელისე, და მოხილვა[დ]-სცა იგი და ერიდებოდა მას ადგილსა არა ერთჯერ და ორჯერ, არამედ ყოველსა ჟამსა.

Verse: 11      და განრისხნა გული მეფისაჲ მის ასურთაჲსაჲ სიტყჳსა ამისთჳს. და მოუწოდა მონათა თჳსთა და ჰრქუა: მითხართ მე, ვინ მოსცემს (!) მე მეფესა მას ისრაჱლისასა?

Verse: 12      და თქუა ერთმან ვინმე მონათაგანმან: არავინ, უფალო ჩემო მეფე, არამედ ელისე, წინაწარმეტყუელი ისრაჱლისაჲ, და იგი უთხრობს მეფესა მას ისრაჱლისასა ყოველთა მათ სიტყუათა შენთა, რომელთაცა იტყჳ სენაკთა შინა სასუენებელთა შენთაჲსა.

Verse: 13      და თქუა მეფემან: მივედით და იხილეთ, სადა იყოფვინ იგი. და უთხრეს მას და ჰრქუეს: აჰა ეგერა, დოთაიმს არს.

Verse: 14      და წარავლინნა მეფემან ასურასტანისამან ჰუნეები და ეტლები და ერი ძლიერი და მივიდეს ღამე და მოიცვეს ქალაქი იგი.

Verse: 15      და აღიმსთო განთიად მსახურმან მან ელისესმან, და ერი ძლიერი მოხუეულ იყო გარემო ქალაქსა მას, და ჰუნეები და ეტლები. და ჰრქუა მას ყრმამან მან: უფალო, რაჲ ვყოთ?

Verse: 16      და ჰრქუა მან: ნუ გეშინინ, ჩუენ თანა უმრავლჱს არიან, ვიდრე მათ თანა.

Verse: 17      და ილოცვიდა ელისე, თავყუანის-სცა და თქუა უფლისა მიმართ: უფალო, განახუენ თუალნი ყრმისანი Page of ms. O: 176v  ამის და იხილოს! და განახუნა უფალმან თუალნი ყრმისანი მის. იხილა რაჲ ყრმამან მან, და, აჰა, მთაჲ იგი სავსჱ იყო ეტლებითა და ჰუნეებითა ცეცხლისაჲთა გარემოჲს ელისჱსა.

Verse: 18      და გარდამოჴდეს მისა, და ილოცვიდა ელისე უფლისა მიმართ და თქუა: გუემე ნათესავი ეგე სიბრმითა! და გუემნა იგინი სიბრმითა მსგავსად სიტყჳსა მის ელისესა.

Verse: 19      და ჰრქუა მათ ელისე: არა ესე არს გზაჲ და არცა ესე ქალაქი, მომდევდით მე და მე მიგიყვანნე კაცისა მის, რომელსა თქუენ ეძიებთ. და წარუძღუა მათ და მიიყვანნა იგინი სამარიად.

Verse: 20      და იყო, ვითარცა შევიდეს იგინი სამარიად, თქუა ელისე: აღუხილენ, უფალო, თუალნი ამათნი და ხედვიდენ! და აღუხილნა უფალმან თუალნი მათნი და იხილეს, და, აჰა, იყვნეს შოვრის სამარიასა.

Verse: 21      ვითარცა იხილნა იგინი მეფემან მან ისრაჱლისამან, ჰრქუა ელისეს: მოსრვით მოვსრნე იგინი, მამაო!

Verse: 22      და ჰრქუა: ნუ მოსრავ, რომელნი არა იტყუენენ მახჳლითა შენითა, და აწ მოუწყუედიან (!)? არამედ დაუგე პური და წყალი, და ჭამონ და წარვიდენ უფლისა თჳსისა.

Verse: 23      და დაუგო მათ პური, და ჭამეს და სუეს. და განუტევნა იგინი და წარვიდეს უფლისა თჳსისა და არღარა შესძინეს მოსლვად ასურთა მათ ქუეყანასა ისრაჱლისასა.

Verse: 24      იყო ამისა შემდგომად, და კრებაჲ ყო ძემან ადერისმან, მეფემან ასურასტანისამან, ყოვლი\სა Page of ms. O: 177r  მის ბანაკისა მისისაჲ და მოვიდა და მოიცვა სამარიაჲ.

Verse: 25      და იყო სიყმილი დიდი სამარიას, და სხდეს მას გარემო, ვიდრე იპოვებოდა თავი ვირისაჲ ერგასის სასწორის ვეცხლის და ოთხი კაბიწი ნაჯდომი ტრედისაჲ ხუთის სასწორის ვეცხლის.

Verse: 26      და იორამ, მეფჱ ისრაჱლისაჲ, იქცეოდა ზედა ზღუდესა მას; და დედაკაცი ერთი ღაღადებდა მისა მიმართ და თქუა: მიჴსენ მე, უფალო, მეფე!

Verse: 27      და ჰრქუა: ნუ გიჴსნეს შენ უფალმან, ვინაჲ გიჴსნა შენ? კალოჲსაგან ანუ საწნეხლისაგან?

Verse: 28      ჰრქუა მას მეფემან: რაჲ არს შენდა? დედაკაცმან მან მიუგო მეფესა: ამან დედაკაცმან მრქუა: მოედ და შვილი შენი შევჭამოთ დღეს და შვილი ესე ჩემი შევჭამოთ ხვალე.

Verse: 29      და შევაგბეთ შვილი იგი ჩემი და შევჭამეთ. და ვარქუ მას დღესა მეორესა: მოიყვანე აწ შენიცა იგი შვილი და შევჭამოთ. და დამალა შვილი იგი თჳსი.

Verse: 30      და იყო, ვითარცა ესმა მეფესა სიტყუაჲ იგი მის დედაკაცისაჲ, დაიპო სამოსელი თჳსი და შთაიცუა ძაძაჲ და იქცეოდა ზღუდეთა მათ ზედა. ვითარცა იხილა ერმან მან ძაძაჲ იგი შთაცუმული ჴორცთა მისთა,

Verse: 31      და თქუა: ესე და ესე მიყავნ მე ღმერთმან და ესე შემძინენ, უკუეთუ დგეს თავი ელისჱსი, ძისა საფატისი, მის ზედა დღეს.

Verse: 32      და ელისე ჯდა სახლსა თჳსსა, და მოხუცე\ბულნი Page of ms. O: 177v  იგი სხდეს მის თანა. წარავლინა კაცი მეფემან მისა და, ვიდრე არღა მიწევნულ იყო მოციქული იგი მისა, ჰრქუა ელისე მოხუცებულთა მათ: უწყითმეა, რამეთუ წარმოავლინა შვილმან მან მესისხლისამან მოკუეთად თავი ჩემი? იხილეთ და ვითარცა შემოვიდოდის, დააპყართ კართა და დაჭყლიმეთ, რამეთუ, აჰა ეგერა, ბგერაჲ ფერჴთა უფლისა მისისათაჲ შემდგომად მისა.

Verse: 33      და ვიდრე იგი ეტყოდაღა მათ, მოციქული იგი მიიწია მათა და ჰრქუა: აჰა ესერა ძჳრი უფლისა მიერ არს, რაჲსაღა ვევედრებოდით უფალსა?

Chapter: 7  
თავი VII

Verse: 1      და თქუა ელისე: ისმინე სიტყუაჲ უფლისაჲ, ესრე იტყჳს უფალი: ხვალე ამას ჟამსა ოდენ გრივი ერთი სამინდოჲსაჲ სასწორის ერთის ბჭეთა თანა სამარიაჲსათა იპოვოს.

Verse: 2      მიუგო მოციქულმან მან, რომლისა ჴელთა მიევედრის მეფჱ, და ჰრქუა ელისეს: დაღათუ ყოს უფალმან გარდამოსაქანელნი ცათაგან, იყოსმეა სიტყუაჲ ეგე? და ჰრქუა მას ელისე: აჰა, იხილო თუალითა შენითა და მისგანი შენ არა ჰშჭამო.

Verse: 3      და იყვნეს კაცნი ოთხნი კეთროვანნი, გარეშე ბჭეთა მის ქალაქისათა, ჰრქუა ერთმან მოყუასსა თჳსსა: რაჲსა ვსხდეთ აქა და მოვკუდეთ?

Verse: 4      დაღათუ შევიდეთ ქალაქსა ამას, მოვკუდეთ, რამეთუ სიყმილი არს მას შინა. აწ მივიდეთ და მივიმართოთ ბანაკსა მას Page of ms. O: 178r  ასურთასა და თუ გუაცხოვნენ ჩუენ, ვცხონდეთ; და თუ მოგუაკუდინნენ ჩუენ, მოვკუდეთ.

Verse: 5      და აღდგეს რიჟურაჟუს ოდენ განთიად და მიიწინეს ბანაკსა მას ასურთასა და შეჰჴდეს ერთკერძო ბანაკსა მათსა, და არა იყო მუნ კაცი,

Verse: 6      რამეთუ ღმერთმან ასმინა ბანაკსა მას ასურთასა ჟერად ეტლთაჲ, ბგერად ჰუნეთაჲ და ჴმაჲ ერისა ძლიერისაჲ. და ჰრქუა კაცმან ძმასა თჳსსა: აჰა ესერა, მო-სამეინადნა ჩუენ ზედა მეფემან ისრაჱლისამან ორნი იგი მეფენი - მეფჱ იგი მეგჳპტელთაჲ...

Verse: 7      და ივლტოდეს ღამე და დაუტევეს კარვები მათი და საჴედარნი მათნი და ვირები მათი ბანაკსა მას და იგი[ნი] აღდგეს და ივლტოდეს განრინებად თავსა თჳსთა ხოლო.

Verse: 8      და შევიდეს განბოროტებულნი (სიც) იგი შიმშილისაგან კარავსა ერთსა, ჭამეს და სუეს და აღიღეს ვეცხლი მიერ და ოქროჲ და სამოსელი და წარ[ვი]დეს და დამალეს. და მოიქცეს და შევიდეს სხუასა კარავსა და გამოიღეს მიერცა და დამალეს.

Verse: 9      და ჰრქუეს კეთროვანთა მათ ურთიერთას: არა ეგრე არს, რასა-ეგე ჩუენ ვიქმთ, არამედ ესე დღჱ სახარებისაჲ არს და ჩუენ ვდუმით და ველით ნათელსა განთიადისასა, და ვიპოვნეთ ჩუენ უშჯულოვებასა შინა. ხოლო აწ მივიდეთ და მიუთხრათ ეგე სახლსა მეფისასა.

Verse: 10      და შევიდეს და ღაღადებად დგეს ბჭეთა თანა მის ქალაქისათა, უთხრეს და თქუეს: შევედით ბანაკსა მას ასურთასა და არავინ იყო მუნ კაცი და არცა ჴმაჲ კაცისაჲ, გარნა ცხენნი ხოლო დაბმულნი და ვირნი და Page of ms. O: 178v  კარავნი მათნი დატევებულნი და აღმართებულნი დგანან.

Verse: 11      და ღაღადად-დგეს მეკარეთა მათ და აუწყეს სახლთა მეფისასა.

Verse: 12      და აღდგა მეფჱ და მოუწოდა მონათა მისთა და ჰრქუა მათ: გითხრა თქუენ, რაჲ გჳყვეს ჩუენ ასურთა მათ: უწყოდეს, რამეთუ მოვყმებით, და განვიდეს ბანაკით და დაგუემალნეს გარე და თქუეს: ვინ უწყის, გამოვიდენ ქალაქით და ჴელთ-ვისხნეთ ცოცხალნი და შევიდეთ ქალაქსა და გამოვიღოთ იგი.

Verse: 13      და მო-ვინმე-უგო ერთმან მონათაგანმა და ჰრქუა: მოიბენით ხუთნი ცხენნი ყოვლისა მისგან სიმრავლისა ისრაჱლისა, რომელი დაშთეს, და მივავლინნეთ მუნ და იხილონ.

Verse: 14      და მიავლინნეს ორნი ცხენნი საჴედრად. და წარავლინნა მეფემან ისრაჱლისამან კაცნი კუალსა მეფისა მის ასურასტანელთაჲსა და ჰრქუა: მივედით და იხილეთ!

Verse: 15      და მოიბნეს და წარვიდეს კაცნი იგი კ[უ]ალსა მათსა ვიდრე იორდანედმდე. და, აჰა, ყოველნი იგი გზანი სავსჱ იყვნეს სამოსლითა და ჭურჭრითა, რომელი დაებნია ასურთა მათ აღტეხასა მას მათსა. და მოიქცეს მოციქულნი იგი და უთხრეს მეფესა.

Verse: 16      და განვიდა ერი იგი ქალაქით და იავარ-ყვეს ბანაკი ასურთაჲ. და იყო გრივი ერთი სამინდოჲსაჲ სასწორის ერთის ვეცხლის მსგავსად სიტყჳსა უფლისა, რომელსა ეტყოდა ელისეს.

Verse: 17      და მეფემან დაადგინა მოციქული იგი ჭურვილთაგანი მცველად ბჭეთა ზედა, რომლისა ჴელთა მიევედრის მეფჱ. და დატკებნეს იგი ტენებასა მას ბჭეთა თანა Page of ms. O: 179r  და მოკუდა, ვითარცა ეტყოდა მას კაცი იგი ღმრთისაჲ მისლვასა მას მისსა მოციქულად მისა.

Verse: 18      და იყო ეგრე, ვითარცა ეტყოდა ელისე მოციქულსა მას, ვითარმედ: ორი გრივი ქრთილი სასწორის ერთის იპოვოს და გრივი ერთი სამინდოჲ სასწორის ერთის, და იყოს ხვალე ამასვე ჟამსა ბჭეთა თანა სამარიაჲსათა.

Verse: 19      მიუგო მოციქულმან მან კაცსა მას ღმრთისასა და ჰრქუა: დაღათუმცა განახუნა უფალმან გარდამოსაქანელნი ცისანი, იყოღამემცა სიტყუაჲ იგი? ჰრქუა ელისე: აჰა, იხილო თუალითა შენითა და მისგანი არა ჰშჭამო.

Verse: 20      და იყო ეგრე, და დატკებნა იგი ერმან ტენებასა მას ბჭეთა მათ თანა და მოკუდა.

Chapter: 8  
თავი VIII

Verse: 1      ეტყოდა ელისე დედაკაცსა მას, რომლისაჲ განაცოცხლა ძჱ იგი მისი, და ჰრქუა: აღდეგ და წარვედ შენ და სახლი შენი და მწირობდ, სადაცა განგემარჯოს, რამეთუ მოუწოდა უფალმან სიყმილსა ამას ქუეყანასა ზედა, და იყოს სიყმილი ზედა ქუეყანასა ამას შჳდ წელ.

Verse: 2      და აღდგა დედაკაცი იგი და ყოველი სახლი მისი და ყო სიტყჳსა მისებრ ელისესისა. და წარვიდა და მწირობდა ქუეყანასა მას უცხოთესლთასა შჳდ წელ.

Verse: 3      იყო, შემდგომად შჳდთა მათ წელთა სიყმილისათა მოიქცა დედაკაცი იგი ქუეყანით უცხოთესლთაჲთ და მივიდა ღაღადებად წინაშე მეფისა სახლისა თჳსისათჳს და ქუეყანისა თჳსისათჳს.

Verse: 4      და მეფჱ ეტყოდა გეეზის, მსახურსა მას ელისესსა, კაცისა მის ღმრთისასა, და ჰრქუა: მითხარ მე შენ ყოველი იგი დიდი, რომელი ქმნა ელისე.

Verse: 5      და იყო, ვითარ უთხრობდა იგი მეფესა, Page of ms. O: 179v  ვითარ განაცოცხლა ძჱ იგი მის დედაკაცისაჲ მკუდარი, და, აჰა, დედაკაცი იგი, რომლისაჲ განაცოცხლა ძჱ მისი ელისე, ღაღადებდა მეფისა მიმართ სახლისა მისისათჳს და ქუეყანისა მისისათჳს. და ჰრქუა გეეზი მეფესა მას: უფალო მეფე, ესე დედაკაცი არს და ესე ძჱ მაგისი, რომელი განაცოცხლა ელისე.

Verse: 6      და ჰკითხა მეფემან დედაკაცსა მას, და მან უთხრა მას ყოველი. და მისცა მეფემან საჭურისი ერთი და ჰრქუა: უკუმოაგეთ მაგას ყოველივე მაგისი და ყოველი ნაყოფი მაგისისა ქუეყანისაჲ, ვინაჲთგანცა დაეტევა ქუეყანაჲ თჳსი ვიდრე აქაჟამადმდე.

Verse: 7      და მივიდა ელისე დამასკედ. და ძჱ ადერისი, მეფჱ ასურეთისაჲ, სნეულ იყო. და უთხრეს მას და ჰრქუეს: მოვიდა აქა კაცი ღმრთისაჲ.

Verse: 8      და ჰრქუა მეფემან აზაელ[ს]: მიიღე ჴელთა შენთა მანნა და მიეგებვოდე კაცსა მას ღმრთისასა და ჰკითხე მის მიერ უფალსა და არქუ, ვითარმედ: აღმე-ვდგეა სნეულებისა ამისგან ჩემისა?

Verse: 9      და წარვიდა აზაელ წინამიგებებად ელისჱსსა და წარიღო ძღუენი ჴელითა თჳსითა და ყოველი კეთილი დამასკედ აქლემებითა ორმეოცითა. და მივიდა და დადგა წინაშე მისსა და ჰრქუა: მამაო ელისე! შვილმან შენმან, ძემან ადერისმან, მეფემან ასურასტანისამან, მომავლინა მე შენდა და თქუა, ვითარმედ: აღ-მე-ვდგეა სნეულებისა ამისგან ჩემისა?

Verse: 10      ჰრქუა მას ელისე: მივედ და არქუ მას: ცხორებით ჰსცხონდე. და მიჩუენა მე უფალმან, რამეთუ სიკუდილით Page of ms. O: 180r  მოკუდეს.

Verse: 11      დადგა აზაელ წინაშე პირსა ელისესსა კრძალვით და შეწირა ძღუენი იგი. და ტიროდა კაცი იგი ღმრთისაჲ.

Verse: 12      და ჰრქუა აზაელ: რაჲსა ჰსტირ, უფალო ჩემო? და ჰრქუა ელისე: უწყოდე, რაოდენი რაჲ უყო შენ ძეთა ისრაჱლისათა: ძნელოვანნი მათნი ცეცხლითა მოსწუნე და რჩეულნი მათნი მახჳლითა მოსწყჳდნე და მაკენი მათნი განაპნე.

Verse: 13      ჰრქუა აზაელ: ვინ არს მონაჲ ესე შენი, ძაღლი ერთი მომკუდარი, ვითარმცა ქმნა მსგავსად სიტყჳსა მაგის შენისა დიდისა? და ჰრქუა ელისე: მიჩუენა მე უფალმან, რამეთუ ჰქმნე ესე და ჰმეფობდე შენ ასურასტანსა ზედა.

Verse: 14      წარვიდა აზაელ ელისესგან და მივიდა უფლისა მის თჳსისა. და ჰრქუა მას უფალმან მან მისმან: რაჲ თქუა ელისე? და თქუა აზაელ: მრქუა მე, ვითარმედ: ცხოვნდეს.

Verse: 15      და იყო, ხვალისაგან მოიღო მაქმაჲ და დაავლტო წყალსა და დაიბურა პირსა თჳსსა და მოკუდა. და დადგა მეფედ აზაელ ასურასტანსა ზედა,

Verse: 16      წელსა მეხუთესა იორამისსა, ძისა აქაბისა, მეფისა ისრაჱლისა, და მეფობდა იორამ, ძჱ იოსაფატისი, იუდასა ზედა.

Verse: 17      და იყო ოცდაათორმეტ წლის დაჯდომასა მას მისსა მეფედ და ორმეოც წელ მეფობდა იერუსალჱმსა ზედა.

Verse: 18      და ვიდოდა გზათა მეფეთა მათ ისრაჱლისათა, ვითარცა ქმნა სახლმან აქაბისმან, რამეთუ ასული აქაბისი იყო ცოლად მისა. და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა.

Verse: 19      და არა უნდა უფალსა Page of ms. O: 180v  განრყუნად იუდაჲსა დავითისთჳს, მონისა თჳსისა, ვითარცა ეტყოდა მას მიცემად მისა სანთელი და ძესა მისსა ყოველთა დღეთა.

Verse: 20      და იყო დღეთა მათ იორამისთა, და ეცრუვა ედომი ქუეშე ჴელსა იუდაჲსსა და დაიდგინეს მათ ზედა მეფჱ.

Verse: 21      და განვიდა იორამ სიონით და ყოველი ეტლები მისი მის თანა. და იყო მსთუად განთიადსა მას, ვიდრე ღამისაჲ დგაღა, და დასცეს ედომი და გარემოზღუდვილნი მისნი და მთავარნი ეტლთა მისთანი. და ივლტოდა ერი იგი თითოვეული კარვად თჳსა.

Verse: 22      და განდგა ედომი ჴელსა იუდაჲსსა მოდღენდელად დღედმდე, მას ჟამსა განდგა ლობნაჲცა.

Verse: 23      და ნეშტნი სიტყუათა იორამისთანი და ყოველივე, რაჲცა ქმნა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნსა მას დღეთა მეფისა მის იუდაჲსსა.

Verse: 24      და დაიძინა იორამ მამათა მისთა თანა და დაეფლა მამათა თჳსთა თანა ქალაქსა დავითისსა. და მეფობდა ოქოზია, ძჱ მისი, მის წილ.

Verse: 25      წელსა მას მეათორმეტესა იორამისსა, ძისა აქაბისსა, მეფისა მის ისრაჱლისასა, და მეფობდა ოქოზია, ძჱ იორამისი, მეფჱ იუდაჲსი.

Verse: 26      ოცდაორ წლის იყო ოქოზია დადგომასა მას მისსა მეფედ და წელიწად ერთ მეფობდა იერუსალჱმს. და სახელი დედისა მისისაჲ გოთოლია, ასული აქაბისი, მეფისა მის ისრაჱლისა.

Verse: 27      და ვიდოდა გზათა აქაბისთა და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა, ვითარცა სახლმან აქაბისმან, რამეთუ სიძჱ იყო სახლსა მას აქაბისსა.

Verse: 28      Page of ms. O: 181r  და წარვიდა ოქოზია იორამის თანა, ძისა აქაბისა, წყობად აზაელისა, მეფისა მის ასურასტანელთაჲსა, ჰრამოთდ გალაადად; და დასცეს ასურთა მათ იორამი.

Verse: 29      და მოიქცა იორამ მეფე კურნებად იეზრაელს შინა წყლულებათა მათგან, რომელი-იგი წყლეს ასურთა მათ ჰრამოთს გალაადისასა, წყობასა მას მისსა აზაელისა მიმართ, მეფისა მის ასურთაჲსა. და ოქოზია, ძჱ იორამისი, გარდავიდა ხილვად იორამისა, ძისა აქაბისა, რამეთუ სნეულ იყო იგი იეზრაელს შინა.

Chapter: 9  
თავი IX

Verse: 1      და ელისე წინაწარმეტყუელმან მოუწოდა ერთსა ძეთა მათ წინაწარმეტყუელთასა და ჰრქუა მას: მოიმტკიცენ წელნი შენნი და წარიღე რქაჲ ეგე საცხებელისაჲ ჴელთა შენთა და მივედ რამოთდ გალაადდ.

Verse: 2      და შეხჳდე მუნ და იხილო მუნ იუ, ძჱ ნამესაჲსი, ძისა იოსაფათისი, და აღადგინო იგი შოვრის ძმათა მათ მისთა და შეიყვანო იგი სენაკითი-სენაკად.

Verse: 3      და მიიღო რქაჲ იგი საზეთჱ და დაასხა თავსა მისსა ზედა და ჰრქუა: ესრე იტყჳს უფალი: გცხე შენ მეფედ ისრაჱლსა ზედა. და განაღო კარი და ივლტოდი და ნუღარა დასდგები.

Verse: 4      და წარვიდა წული იგი წინაწარმეტყუელი რამოთდ გალაად[დ]

Verse: 5      და შევიდა მუნ და, აჰა, მთავარნი ერისანი მის სხდეს. და თქუა წინაწარმეტყუელმან მან: სიტყუაჲ არს ჩემი შენდა, მთავარო! და ჰრქუა იუ: ვისა ანუ ყოველთა მათ ჩუენგანისაჲ? და ჰრქუა: არა, Page of ms. O: 181v  არამედ შენდა ხოლო მთავრისა მაგის.

Verse: 6      და აღდგა იუ და შევიდეს სენაკად და დაასხა საცხებელი იგი თავსა მისსა და ჰრქუა მას წინაწარმეტყუელმან მან: ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ: გცხე შენ მეფედ ერსა მაგას უფლისასა ზედა ისრაჱლსა.

Verse: 7      და დასცე სახლი აქაბისი, უფლისა შენისაჲ, პირისაგან შენისა და და იძიო შური სისხლისაჲ მონათა მათ უფლისათაჲ ჴელთაგან იაზაბელისთა

Verse: 8      და ყოვლისაგან სახლისა მისისა. და მოსრა სახლისა მის აქაბისა ყოველი, რომელი მიექცეს და აფსმიდეს კედელსა, და დათრგუნვილი იგი დაუტეო ისრაჱლსა.

Verse: 9      მიცემად სახლი იგი აქაბისი, ვითარცა სახლი იგი იერობოამისი, ძისა ნაბატისი, და ვითარცა სახლი ბაასისი, ძისა აქიაჲსი.

Verse: 10      და იაზაბელ შეჭამონ ძაღლთა ნაწილსა მას იეზრაელისსა და არავინ იყოს, რომელმან დაჰფლას. ვითარცა-ესე თქუა, განაღო კარი წინაწარმეტყუელმან მან და ივლტოდა.

Verse: 11      და გამოვიდა იუ მონათა მათ უფლისა თჳსისათა და ჰრქუეს მას: მშჳდობაჲ არსა? და ჰრქუა მათ იუ: მშჳდობაჲ არს. და ჰრქუეს მას: რაჲსა მოვიდა შენდა მოკრაული იგი? ჰრქუა მათ იუ: თქვენ თჳთ უწყით კაცი იგი და მოკრაულებაჲ მისი.

Verse: 12      და ჰრქუეს მას: უწესობა არს ეგე შენდა, უკუეთუ არა გჳთხრა ჩუენ. და ჰრქუა მათ იუ: ესრე და ესრე მეტყოდა მე და მრქუა: ესრე იტყჳს უფალი: აჰა, გცხე შენ მეფედ ისრაჱლსა ზედა.

Verse: 13      ვითარცა ესმა ესე, ისწრაფეს და მო\იღეს Page of ms. O: 182r  თითოვეულად ფიჩჳ თჳსი და დაუდვეს იუს ერთსა მას აღსავალთაგანსა და დაჰბ[ერ]ეს ნესტუსა რქისასა ყოველთა და თქუეს: დადგა იუ მეფედ!

Verse: 14      და ერის კრება-ყო იუ, ძემან ნამენისმან, ძისა იოსაფატისმან, ზედა იორამისა. და იორამ განკრძალულ იყო ჰრამოჲთ გალადის შინა, იგი თავადი და ყოველი ისრაჱლი პირისაგან აზაელისა, მეფისა მისგან ასურასტანელთაჲსა.

Verse: 15      და მოიქცა იორამ მეფჱ კურნებისა მისგან წყლულებათა მათგან, რომელ წყლეს იგი ასურთა მათ იზრაელს შინა ღუაწლსა მას აზაელისსა მიმართ, მეფისა მის ასურთაჲსა. და თქუა იუ: უკუეთუ არს სული თქუენი ჩემ თანა, ნუ განვალნ მეოტი ქალაქისა ამისგან მისლვად და თხრობად იეზრაელს შინა.

Verse: 16      და წარემართა იუ და შთავიდა იეზრაელდ. და მეფჱ იორამ ისრაჱლისაჲ იკურნებოდა იეზრაელს შინა წყლულებათა მათგან, რომელ წყლეს იგი ჰრამოთს გალაადს, ღუაწლსა მას აზაელის მიმართ, მეფისა მის ასურთაჲსა, რამეთუ იყო კაცი იგი მჴნე და ძლიერ. და ოქოზია, მეფჱ იუდაჲსი, შთასრულ იყო ხილვად იორამისა.

Verse: 17      და ებგური იგი აღჴდა ზედა გოდოლსა მას იეზრაელისსა და იხილა მან მტუერი მოსლვასა მას იუჲსა და თქუა: მტუერსა რასმე ვხედავ. და თქუა იორამ: მოიყვანეთ მჴედარი ერთი და წარავლინეთ წინა მათსა Page of ms. O: 182v  და თქუნ: მშჳდობაჲ არსა?

Verse: 18      და წარვიდა მჴედარი იგი წინა მათსა და ჰრქუა: ესრე იტყჳს მეფჱ ისრაჱლისაჲ: მშჳდობაჲ არსა? და თქუა იუ: რაჲ ძეს შენი და მშჳდობისაჲ? უკუმოდეგ აქა. და დადგა მჴედარი იგი მათ თანა. და თქუა ებგურმან მან: მიიწია მოციქული იგი მათ თანა და არა მოიქცა.

Verse: 19      და წარავლინა მეორედ სხუაჲ მჴედარი და მიიწია მათა და ჰრქუა: ესრე იტყჳს მეფჱ: მშჳდობაჲ არსა? და ჰრქუა იუ: რაჲ ძეს შენი და მშჳდობისაჲ? უკუმოდეგ აქა. და დადგა იგიცა მათ თანა.

Verse: 20      და უთხრობდა ებგური იგი და თქუა: აჰა, მიიწია მოციქული იგი მათ თანა და არა მოიქცა. და რომელსა-იგი მიჰყვანდა იუ, მიიწია ხოლო, რამეთუ მრისხანედ მიჰყვანდა იგი.

Verse: 21      და თქუა იორამ: აუბენით ეტლნი ეგე! და აუბნეს და აღსხდეს ეტლთა მათ ორნივე იგი მეფენი - იორამ, მეფჱ ისრაჱლისაჲ, და ოქოზია, მეფჱ იუდაჲსი, და განვიდეს წინამიგებებად იუსა და შეემთხჳნეს მას ნაწილსა მას თანა ნაბუთჱსსა იეზრაიტელისასა.

Verse: 22      და ვითარცა იხილა იორამ იუ, ჰრქუა მას: მშჳდობაჲ არსა, იუ? და ჰრქუა მას იუ: რაჲ მშჳდობაჲ? აჰა, განმრავლდეს სიძვანი იგი იაზაბელისნი, დედისა შენისანი, და გრძნებანი მისნი.

Verse: 23      და გარემიიქცა იორამ და ივლტოდა და ჰრქუა ოქოზიას: ზაკუვაჲ არს, ოქოზია!

Verse: 24      და მოირთხა იუ და ჰსცა იორამს შაშუვალ ბეჭთა და განსწონა ზურგსა მისსა და დაიღულარჭნა ზედა მუჴლთა მისთა.

Verse: 25      და ჰრქუა იუ დებე[კ]ს, Page of ms. O: 183r  მესამესა მას თჳსსა: აღიღე და შთააგდე ეგე ნაწილსა მას აგარაკისა მის ნაბუთესსა იეზრაიტელისასა; მოვიჴსენე მე, ოდეს-იგი ამჴედრებულ ვიყვენით ჩუენ ორნი და ვსდევდით აქაბს, მამასა მაგისსა. და უფალმან დადვა მაგას ზედა შესამთხუეველი ეგე,

Verse: 26      ვითარმედ: ვიძიო სისხლი იგი ნაბუთესი და სისხლი ძეთა მისთაჲ, რომელი ვიხილე გუშინ, ვითარცა თქუა უფალმან. და მივაგო მაგას ნაწილსა მას ნაბუთესსა მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა.

Verse: 27      და ოქოზია მეფემან, ვითარცა იხილა, ივლტოდა გზასა მას ბეთრონისასა. და შეუდგა იუ კუალსა მათსა და თქუა: იგულეთ ეგეცა! და ჰსცა მასცა ეტლთა მათ შინა, ვიდრე აღვიდოდა იგი აღმართსა მას ბერაისასა, რომელ არს იობელსა მას, და მიივლტოდა მაგედოდ და მუნ მოკუდა.

Verse: 28      და წარიღეს იგი მონათა მისთა იერუსალჱმდ და დაჰფლეს იგი საფლავსა თჳსსა მამათა თჳსთა თანა ქალაქსა მას დავითისსა.

Verse: 29      და წელსა მას მეათერთმეტესა იორამის, მეფისა მის ისრაჱლისასა, მეფობდა ოქოზია იუდასა ზედა და ერთ წელ მეფობდა ისრაჱლსა (!) ზედა.

Verse: 30      და მივიდა იუ იეზრაელდ. და იაზაბელს ვითარცა ესმა, მოიგრემანნა წარბნი თჳსნი და შეიმკო თავი და გარდამოხედვიდა სარკუმლით.

Verse: 31      და იუ შევიდა ქალაქსა მას და თქუა: ცოცხლებით არსა ზამბრი, მკლველი იგი უფლისა თჳსისაჲ?

Verse: 32      და აღიხილნა თუალნი თჳსნი იუ და მიჰხედა სარკუმელთა მათ Page of ms. O: 183v  და ჰრქუა: ვინ ხარ შენ? გარდამოჴედ ჩემდა. და გარდამოეჩუენნეს მისნი ორნი საჭურისნი.

Verse: 33      და ჰრქუა მათ იუ: გარდამოაგდეთ იგი მიერ ქუეყანად. და გარდამოაგდეს იგი მიერ ქუეყანად, მისხურა სისხლი მისი კედელთა მათ და საჴედართა მათთა დათრგუნეს იგი.

Verse: 34      და იგი შევიდა, ჭამა და სუა და თქუა: იხილეთ წყეული იგი და დაჰფალთ იგი, რამეთუ ასული შარავანდედთაჲ არს იგი.

Verse: 35      და მივიდეს დაფლვად მისა და არა პოვეს მისგანი, გარნა თხემი ხოლო და ფერჴნი და ნებნი ჴელთა მისთანი.

Verse: 36      და უთხრეს ესე იუს. და თქუა იუ: სიტყუაჲ არს უფლისაჲ ეგე, რომელსა იტყოდა პირითა მონისა თჳსისა ელია თეძბელისაჲთა, და თქუა: ნაწილსა იეზრაელისსა შეჭამნენ ჴორცნი იგი იაზაბელისნი ძაღლთა.

Verse: 37      და იყოს მძორი იგი იაზაბელისი, ვითარცა სკორჱ ნაწილსა მას აგარაკისა ნაბუთესსა, რაჲთა არავინ თქუას მათგანმან, ვითარმედ: ესე იაზაბელ არს, და არავინ თქუას მისთჳს ვაჲ.

Chapter: 10  
თავი X

Verse: 1      და იყვნეს აქაბისნი სამეოცდაათნი ძენი სამარიას. და მიწერა იუ სამარიად მთავართა მათ სამარიაჲსთა და მოხუცებულთა მათ და მამამძუძეთა მათ აქაბისთა და თქუა:

Verse: 2      ვითარცა მიიწიოს წიგნი ეგე თქუენდა, იხილეთ, რამეთუ, აჰა ეგერა, თქუენ თანა არიან ძენი უფლისა თქუენისანი და თქუენ თანა არიან ეტლნი მისნი და საჴედარნი და ქალაქნი ძნელნი და ჯაჭუჭური მისი, -

Verse: 3      იხილეთ და გამოირჩიეთ ძეთა მათგანი უფლისა თქუენისათაჲ, დაამტკიცეთ Page of ms. O: 184r  ზედა საყდართა მამისა თჳსისათა და ეცით ბრძოლაჲ სახლსა ზედა უფლისა თქუენისასა.

Verse: 4      შეეშინა მათ დიდად და თქუეს: აჰა, ორნი ესე მეფენი ვერ დამდგომ იქმნნეს წინაშე მისსა და ჩუენ ვითარმე დაუდგეთ მის წინაშე?

Verse: 5      და წარავლინეს სახლისა მისგან და ქალაქისაგან მოხუცებულთა მათ მამამძუძეთა და ჰრქუეს იუს: მონანი შენნი ვართ და, რაჲ გურქუა შენ, ჩუენ ვყოთ, და არავინ დავადგინოთ ჩუენ ზედა მეფჱ, არამედ რაი-იგი სათნო იყოს შენ წინაშე, იგიცა ვყოთ.

Verse: 6      და მიწერა მათა მეორედ და ჰრქუა: უკუეთუ ჩემნი ხართ თქუენ, ჴმისა ჩემისაჲ ისმინეთ: მოჰკუეთენით თავნი ძეთა მაგათ უფლისა თქუენისათანი და მომართუენით ხვალე ამასვე ჟამსა იეზრაელდ. და ძენი იგი მეფისანი იყვნეს სამეოცდაათ, და ჴელმწიფენი იგი ქალაქისანი ზრდიდეს მათ.

Verse: 7      და იყო, ვითარცა მიიწია წიგნი იგი მათა, შეიპყრნეს ძენი იგი მეფისანი და მოსრნეს სამეოცდაათნივე და შთასხეს თავები მათი გოდრებსა და მიუძღუანეს მას იეზრაელდ.

Verse: 8      შევიდეს და უთხრეს და ჰრქუეს: მოიხუნეს თავნი ძეთა მაგათ მეფისათანი. და ჰრქუა: დასხენით ორად ბორცუად გარეშე ბჭეთა ქალაქისათა ვიდრე ცისკრადმდე.

Verse: 9      და იყო, განთიადსა მას გამოვიდა იუ და დადგა ბჭეთა მათ თანა ქალაქისათა [და ჰრქუა] ყოველსა მას ერსა: მართალ ხართ თქუენ! აჰა, Page of ms. O: 184v  მე ესერა აღვდეგ უფლისა ჩემისა ზედა და მოვკალ იგი. იხილენით ესენი, აფფო, ვინ მოსრნა?

Verse: 10      რამეთუ არა დავარდა სიტყჳსა მისგანი უფლისაჲ ქუეყანასა ზედა, რომელსა იტყოდა უფალი ზედა სახლსა მას აქაბისსა. და აღასრულა უფალმან ყოველივე, რასაცა იტყოდა პირითა მონისა თჳსისა ელიაჲსითა.

Verse: 11      და მოსრა იუ ყოველი ნეშტი სახლისა მის აქაბისი იეზრაელს და ყოველნი მთავარნი მისნი და მეგობარნი მისნი და ქურუმნი მისნი და არა დაუტევა ნეშტი.

Verse: 12      და აღდგა და წარვიდა იუ სამარიად. და ვიდრე იგი მივიდოდა ბეთაკადს ოდენ გზასა მას სამწყსოთასა,

Verse: 13      პოვნა იუ ძმანი ოქოზიაჲს, მეფისა იუდაჲსნი, და ჰრქუა იუ: ვინ ხართ თქუენ? და მათ ჰრქუეს: ძმანი ოქოზიაჲსნი ვართ ჩუენ და გარდამოვჴედით შემთხუევად ძეთა მეფისათა და ძეთა მის განძლიერებულისათა.

Verse: 14      და თქუა იუ: შეიპყრენით ეგენი ცოცხალნი და მოსრენით! და მოსრნეს იგინი ბეთაკადს ორმეოცდაორი კაცი და არა დაშთა მათგანი არცა ერთი.

Verse: 15      და წარვიდა მიერ იუ და პოვა იონადაბი, ძჱ რექაბისი, და აკურთხა იგი და ჰრქუა მას იუ: უკუეთუ არს გული შენი წრფელ, ვითარცა გული ჩემი შენდა მიმართ? და თქუა იონადაბ: არს! და თქუა იუ: უკუეთუ არს, მომეც მე ჴელი თჳსი. და აღისუა იგი ეტლთა მათ.

Verse: 16      და ჰრქუა მას: მოვედ ჩემ თანა და იხილო შურისგებაჲ ჩემი უფლისათჳს. და აღისუა იგი ეტლთა მათ.

Verse: 17      და შევიდა სამარიად Page of ms. O: 185r  და მოსრა ყოველი ნეშტი აქაბისი სამარიას მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა, ვითარცა ეტყოდა ელიას.

Verse: 18      შეკრიბა იუ ყოველი იგი [ერი] და ჰრქუა მათ: აქაბ ჰმონა ბაალსა მცირედ და მე ვჰმონო დიდად.

Verse: 19      და აწ მომგუარენით მე ყოველნი წინაწარმეტყუელნი ბაალისნი და ყოველნი მონანი მისნი და ყოველნი ქურუმნი მისნი და ერთიცა მათგანი ნუ დამაკლდების, რამეთუ შესაწირავი დიდი არს ბაალისი და, რომელი კაცი დამაკლდეს, მოკუდეს. და იუ ყო ესე შეტყუვილით, რაჲთა მოსრნეს მონანი იგი ბაალისნი.

Verse: 20      და თქუა იუ: განმზადეთ შესაწირავი იგი ბაალისი. და ქადაგი ჴმობდა.

Verse: 21      წარავლინა იუ ყოვლისა ისრაჱლისა; და მოკრიბნეს ყოველნი მონანი ბაალისნი და არა დააკლდა არცა ერთი. და შევიდეს სახლსა მას ბაალისსა და აღივსო სახლი იგი ბაალისი კიდით კიდედმდე.

Verse: 22      ჰრქუა იუ სახლისა მცველთა მათ: მომართჳთ სამკაული იგი.

Verse: 23      და შევიდა იუ და იონადაბ, ძჱ ჰრექაბისი, სახლსა მას ბაალისსა და ჰრქუა მონათა მათ ბაალისთა: გამოიხილეთ, ნუუკუე იყოს ვინმე თქუენ თანა მონათაგანი უფლისათაჲ, გარნა თქუენ ხოლომცა ხართ მონანი ეგე ბაალისნი? და ჰრქუეს მათ: არავინ არს, არამედ მონანი ხოლო ბაალისნი ვართ.

Verse: 24      და შევიდა იუ რეცა თუ შეწირვად და კუმევად საკუმეველისა. და დაადგინა იუ სამას ოთხმეოცი კაცი გარეშე და ჰრქუა: კაცი, რომელი განერეს კაცთა მაგათგანი, რომელთა მიგცემ ჴელთა თქუენთა, თავი Page of ms. O: 185v  მისი თავისა მისისა წილ იყოს.

Verse: 25      და იყო, ვითარცა აღასრულეს შესაწირავი იგი, ჰრქუა იუ წინამცორვალთა მათ თჳსთა და ჭურვილთა: შევედით და მოსრენით იგი[ნი] და ერთიცა ნუ განგერებინ მათგანი. და შევიდეს და მოსრნეს იგინი მახჳლითა და დასთხიეს მუნ და შევიდეს სახლსა მას ბაალისსა.

Verse: 26      და გამოიღეს ძეგლები იგი სახლისა მის ბაალისნი და დაწუეს იგი ცეცხლითა.

Verse: 27      და დაამჴუნეს ყოველნი ძეგლნი ბაალისნი და დაარღჳეს სახლი იგი ბაალისი და ყვეს ადგილი იგი სახლად სარცხჳნელად მუნდღენდელად დღედმდე.

Verse: 28      და განრყუნა იუ ბაალი და სახლი მისი ისრაჱლისაგან.

Verse: 29      ხოლო ცოდვასა მას იერობოამისსა, ძისა ნაბატისსა, რომელმან-იგი აცთუნა ისრაჱლი, არა განეშორა იუ მათგან, და დიაკეულთა მათგანცა ოქროჲსათა, რომელნი იყვნეს ბეთელს და დანს.

Verse: 30      ჰრქუა უფალმან იუს: ამისთჳს, რამეთუ ჰმჴნდი შენ წინაშე ჩემსა ყოფად სიწრფოებისა და ნებად გულისა ჩემისა უყავ სახლსა აქაბისსა, ამისთჳს ნაშობნი შენნი მეოთხედ დასხდენ საყდართა მათ ისრაჱლისათა.

Verse: 31      და იუ არა ეკრძალა სლვად შჯულსა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისასა ყოვლითა გულითა თჳსითა და არა განეშორა ცოდვასა იერობოამისსა, რომელმან-იგი აცთუნა ისრაჱლი.

Verse: 32      ამათ დღეთა შინა იწყო უფალმან მოსრვაჲ ყოველთა მათ საზღვართა ისრაჱლისათა. და მოსრვი- და Page of ms. O: 186r  აზაელ ყოველთა მათ საზღვართა ისრაელისათა,

Verse: 33      იორდანითგან და მზისა აღმოსავალით კერძო და ყოველი ქუეყანაჲ გალაადისაჲ და გადისი და რუბენისი და მანასჱსი, არუველითგან, რომელ არს კიდესა მას ნაღუარევსა არნონისსა, და გალაადი და ბასაანი.

Verse: 34      და ნეშტნი იგი სიტყუათა იუსთანი და ყოველი, რაჲცა ქმნა, და ყოველი ძლიერებაჲ მისი და მოწყუედაჲ რომელ მოწყჳდა, აჰა ესე, წერილ არიან წიგნთა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 35      და დაიძინა იუ მამათა თჳსთა თანა და დაეფლა სამარიას. და მეფობდა იოაქაზ, ძჱ მისი, მის წილ.

Verse: 36      და დღენი, რაოდენ მეფობდა, იუსნი ზედა ისრაჱლსა და ზედა სამარიასა, ორმეოცდარვა წელ.

Chapter: 11  
თავი XI

Verse: 1      და გოთოლია, დედამან ოქოზიაჲსმან, ვითარცა იხილა, რამეთუ მოწყდეს შვილნი მისნი, წარწყმიდა ყოველი ნათესავი მეფეთაჲ მათ.

Verse: 2      და აღიქუა იოსაბიე, ასულმან მეფისა იორამისმან, დამან ოქოზიაჲსმან, იოას, ძჱ ოქოზიაჲსი, ძმისა თჳსისაჲ, და მიიპარა იგი შოვრის ძეთა მათგან მეფისათა, რომელ მოსრნეს. და დამალა იგი და დედამძუძჱ თჳსი სენაკსა სასუენებელისასა პირისაგან გოთოლიაჲსისა.

Verse: 3      და იყო მის თანა სახლსა მას უფლისასა ექუს წელ, და გოთოლია მეფობდა მას ქუეყანასა ზედა.

Verse: 4      და წელსა მას მეშჳდესა წარავლინა იოდაე მღდელმან და მოიყვანნა ერისთავნი იგი [ქ]ორი და რასიმ და შეიყვანნა იგინი სახლსა მას Page of ms. O: 186v  უფლისასა და აღთქუმა-ყო მათ თანა და აფუცნა იგინი სახელითა უფლისაჲთა და უჩუენა მათ იუდაე, ძჱ იგი მეფისაჲ.

Verse: 5      ამცნო მათ და ჰრქუა: ესე სიტყუაჲ არს, რომელ ჰყოთ: სამგან განიწილნეთ და ერთმან მან ნაწილმან დაიცვეს ცვაჲ სახლისა მის სამეუფოჲსაჲ კართა თანა.

Verse: 6      და მეორემან მან ნაწილმან დაიცვეს ბჭეთა მათგან შესავალთაჲ და მესამემან ნაწილმან ბჭეთა თანა შემდგომად წინამცორვალთა მათ, და დაიცვეთ ცვაჲ სახლისაჲ მის.

Verse: 7      და ჴელნი თქუენნი განმზადებულად იპყრენით, ყოველი, რომელი შევიდოდის განწილებულთა მათ ცვად სახლსა მას უფლისასა, ეკრძალენით ცვასა სახლისა მის უფლისასა.

Verse: 8      გარემოადეგით მეფესა კაცი და აღიღეთ ჭურჭერი ჴელთა თჳსთა და, რომელი შევიდოდის სადაროთად, მოკუედინ! და იგი თავადი იყო მეფისა თანა შესლვასა მისსა და გამოსლვასა.

Verse: 9      და ყვეს ასისთავთა მათ ყოველი, რაჲცა ამცნო მათ იუდაე მღდელმან. და შევლან კაცი იგი განწილებული მცველად შემდგომითი შემდგომად.

Verse: 10      შევიდა იუდაე მღდელი და მისცა ასისთავთა მათ ჰორლები იგი და ჯაჭუ-ჭური დავითის მეფისაჲ, რომელი იყო სახლსა მას მეფისასა.

Verse: 11      მიიღეს ასისთავთა მათ ჯაჭუ-ჭური იგი ჴელთა მათთა და გარემოადგეს მარჯუენით Page of ms. O: 187r  მჴრით ტაძრისაჲ მის, ვიდრე მარცხენედ მჴრადმდე ტაძრისა მის და საკურთხეველისა და სახლისა მის სამეუფოჲსა, გარემო.

Verse: 12      და შეკრიბა იუდაე მღდელმან ყოველი იგი ერი სახლსა მას სამეუფოსა და წარმოუდგინა მათ ძჱ იგი მეფისაჲ და მისცა მას ზედა იეზერი იგი და წამებაჲ და სცხო მას და დაადგინა მეფედ. და აღიტყუელნა ერმან მან და თქუეს: ცხონდინ მეფე!

Verse: 13      ესმა გოთოლიას ჴმაჲ ბგერისაჲ ერისაჲ მის და შევიდეს შოვრის ერსა მას, სახლსა მას უფლისასა.

Verse: 14      და იხილა და, აჰა, დგა მეფჱ ვითარცა სუეტსა მას მსგავსად სახისა მის, და მთავარნი იგი და შემასხმელნი და მსტუვარნი დგეს გარემოჲს მისა, და ყოველსა მას ქუეყანასა უხაროდა და სტჳნვიდეს ნესტჳთა. და დაიპო სამოსელი თჳსი გოთოლია, ღაღატ-ყო და თქუა: განდგა, განდგა!

Verse: 15      და ამცნო იუდაე მღდელმან ათასისთავთა მათ, და რომელნი დაედგინნეს ზედა ერსა მას, და ჰრქუა მათ: განიყვანეთ ეგე სადეროთით და მიიყვანეთ ეგე უკანაწარ სახლსა მას ერისთავთასა და მოკალთ ეგე მახჳლითა! და ნუ მოჰკლავთ მაგას სახლსა მას უფლისასა, და ყოველი, რომელი მისდევდეს მაგას, მოკუედინ მახჳლითა!

Verse: 16      და მიყვეს ჴელი მისა და შეიპყრეს და შეიყვანეს იგი გზასა მას საჴედართასა, სახლისა მის სამეუფოჲსათა, და მუნ მოკლეს იგი.

Verse: 17      და აღთქუმაჲ-ყო იუდაე მღდელმან შოვრის Page of ms. O: 187v  უფლისა და შოვრის მეფისა და შოვრის ერისა ყოფად ერად უფლისა.

Verse: 18      და შევიდა ყოველი ერი სახლსა მას ბაალიმისსა და დაამჴუეს იგი და საკურთხეველნი მისნი და ხატნი მისნი დამსუსრნეს წულილად და მატთან ქურუმი და ყოველნი იგი ქურუმნი ბაალისნი მოისრნეს წინაშე შესაწირავისა მის და დაადგინნა მღდელმან მან მგულებელნი სახლსა მას უფლისასა.

Verse: 19      და გამოიყვანნა იუდაე მღდელმან ასისთავნი იგი ქორრი და რასიმ და ყოველი იგი ერი მის ქუეყანისაჲ. და გარდამოიყვანეს მეფე სახლისა მისგან უფლისა და შეიყვანეს გზასა ბჭისასა, სახლისა მის სამეუფოჲსასა, და დასუეს იგი საყდართა სამეუფოთა.

Verse: 20      და უხაროდა ყოველსა მას ერსა მის ქუეყანისასა, და ქალაქი იგი დაამშჳდნა, და გოთოლია მოკლეს სახლსა მეფისასა.

Verse: 21      ძჱ შჳდ წლისაჲ იყო იოას დადგომასა მას მისსა მეფედ.

Chapter: 12  
თავი XII

Verse: 1      და შემდგომად მეშჳდისა მის წლისა იოაჲსა მეფობდა იოას, ძჱ ოქოზიაჲსი, ორმეოც წელ იერუსალჱმს, და სახელი დედისა მისისაჲ საბია ბერსაბჱთ.

Verse: 2      და ქმნა იოას სამართალი წინაშე უფლისა ყოველთა დღეთა, რომელთა განანათლა იგი იუდაე მღდელმან.

Verse: 3      ხოლო მაღალთა მათგან არავე განეშორა, და მუნ უზორვიდეს ერი იგი და უკუმევდეს საკუმეველთა მაღალთა მათ.

Verse: 4      ჰრქუა იოას მღდელთა მათ: ყოველი ვეცხლი, რომელი შე\წირულ Page of ms. O: 188r  არს ტაძარსა მაგას უფლისასა სიწმიდეთა მაგათ, ვეცხლი თითოვეულად კაცად-კაცადი- საჲ აღსრულებულისაჲ შერაცხილი სულთათჳს, ყოველი ვეცხლი, რაოდენი მოუჴდეს გულსა კაცისასა შეღებად სახლსა მაგას უფლისა[სა], _

Verse: 5      მიიღედ მღდელთა მაგათ კაცად-კაცადმან მოფარდულთაგან თჳსთა და მათ აღაგონ ბედეკი სახლისაჲ მის უფლისაჲ ყოველსა შინა, სადაცა იპოვოს მუნ ბედეკი.

Verse: 6      და იყო წელსა მას ოცდამესამესა იოვასის მეფისასა, არა აღაგეს მღდელთა მათ ბედეკი სახლსა მას უფლისასა.

Verse: 7      მოუწოდა მეფემან იოას იუდაეს მღდელსა და ყოველთა მათ მღდელთა და ჰრქუა მათ: რაჲსა არა აღაგეთ ბედეკი სახლისაჲ მის უფლისაჲ? და აწ ნუღარა მიიღებთ ვეცხლსა ყოველთაგან მოფარდულთა თქუენთა, არამედ ბედეკისა მისთჳს სახლისა უფლისა მიეცით იგი.

Verse: 8      და აღუთქუეს მღდელთა მათ არა მიღებად ვეცხლი ერისა მისგან და არცა აღგებად ბედეკი ტაძრისა მის უფლისაჲ.

Verse: 9      და მოიღო იუდაე კიდობანი ერთი და ჴურელ-სდვა მას ზეშთა და დადგა იგი საკურთხეველსა მას თანა უფლისასა. და მისცეს იგი მღდელთა მათ, რომელნი-იგი სცვიდეს კართა მათ, ყოველი ვეცხლი, რომელი იპოვა სახლსა მას უფლისასა.

Verse: 10      და იხილეს, რამეთუ ფრიად არს კიდობანსა მას შინა. და აღვიდა მწიგნობართ-მოძღუარი იგი და მღდ\ელი Page of ms. O: 188v  იგი დიდი და აღრაცხეს ვეცხლი იგი, რომელი იპოვა სახლსა მას უფლისასა.

Verse: 11      და მისცეს ვეცხლი იგი ჴელთა მოქმედთა საქმისა ჭურჭლისასა სახლსა მას უფლისასა, და მისცეს ხუროთა მათ ძელთაჲსა, მაშენებელთა მათ სახლისა მის უფლისათა,

Verse: 12      და გამომქანდაკებელთა მათ და გამომკუერველთა ქვისათა სასყიდელად ძელისა და ქვათა გამოკუერულთა, აღსაგებელად ბედეკისა სახლისა მის უფლისა. და მისცეს ყოველი იგი ვეცხლი საჴმრად ტაძრისა მის.

Verse: 13      და რაჲთა არა ქმნენ მისგანი სახლსა მას უფლისასა კარი ვეცხლისაჲ და სამშჭულები და ტაშტები და ნესტუები და ყოველი ჭურჭელი ოქროჲსაჲ და ვეცხლისაჲ მის შეწირულისაჲ სახლსა მას უფლისასა,

Verse: 14      არამედ მოქმედთა მათ საქმისათა მისცეს იგი აღსაგებელად სახლისა მის უფლისაჲსა.

Verse: 15      და არა იყო რიცხჳ ვეცხლისაჲ მის, რომელთა ჴელთა შინა იყო მიცემად მოქმედთა მათ, რამეთუ ერთგულ იყვნეს.

Verse: 16      და ვეცხლი იგი შეწირული ცოდვათათჳს არა შევიდოდა ტაძარსა მას უფლისასა, არამედ მღდელთა მათ ხოლო იყო.

Verse: 17      მას ჟამსა განვიდა აზაელ, მეფჱ ასურასტანისაჲ, და ეწყო გეთსა და გამოიღო იგი. და მიიმართა აზაელ მისლვად იერუსალჱმსა ზედა.

Verse: 18      და აღიხუნა იოას, მეფემან ისრაჱლისამან, ყოველნი იგი სიწმიდენი, რომელნი განწმიდნა იოსაფატ და Page of ms. O: 189r  იორამ და ოქოზია მამათა მათ მისთა, მეფეთა იუდაჲსთა, და თჳსნი იგიცა სიწმიდენი და ყოველი იგი ვეცხლი, რომელი იპოვა სახლსა მას საფასესა უფლისასა და სახლსა მას მეფისასა, და მიუძღუანა აზაელ მეფესა მას ასურთასა. და წარვიდა აზაელ იერუსალჱმით.

Verse: 19      და ნეშტნი სიტყუათა იოასისთანი, ყოველივე, რაჲცა ქმნა, არა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნთა დღეთა მეფეთა მათ იუდაჲსთა?

Verse: 20      და აღდგეს მონანი მისნი მას ზედა და ზაკუეს მას და დასცეს იგი სახლსა მას მაღონისსა (!), საყოფელთა მათ შინა გალაადისათა.

Verse: 21      და იოზაქარ, ძჱ იემოთჱსი, და იეზებოთ, ძჱ მისი, შერაცხილნი მონათა მისთაგანნი, ჰსცეს და მოკლეს იგი და დაჰფლეს იგი მამათა მისთა თანა ქალაქსა დავითისსა. და მეფობდა ამესა, ძჱ მისი, მის წილ.

Chapter: 13  
თავი XIII

Verse: 1      წელსა ოცდამესამესა იოვასისსა, ძისა ოქოზიაჲსისა, მეფისა იუდაჲსა, მეფობდა იოაქაზ, ძჱ იუსი, ზედა ისრაჱლსა და სამარიასა ათშჳდმეტ წელ.

Verse: 2      და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა და მიუდგა ცოდვასა მას იერობოამისსა, ძისა ნაბატისსა, რომელმან-იგი აცთუნა ისრაჱლი, და არა განეშორა მათგან.

Verse: 3      განრისხნა [უფალი] გულისწყრომით ისრაჱლსა ზედა და მისცნა იგინი ჴელთა აზაელ მეფისა ასურთაჲსა და ჴელთა ძისა ადერისთა, ძისა აზაელისა, ყოველთა დღეთა.

Verse: 4      და ევედრა იოაქაზ პირსა უფლისასა, და ისმინა Page of ms. O: 189v  მისი უფალმან და იხილა ურვაჲ იგი ისრაჱლისაჲ, რასა- იგი აჭირვებდა მეფჱ ასურთაჲ.

Verse: 5      და მისცა უფალმან მჴსნელი ისრაჱლსა და განერნეს ჴელთა მათგან ასურთაჲსა. და დაემკჳდრნეს ძენი იგი ისრაჱლისანი საყოფელთა თჳსთა, ვითარცა გუშინ და ძუღუან.

Verse: 6      ხოლო არაჲვე განეშორნეს ცოდვასა მას იერობოამისსა, ძისა ნაბატისსა, რომელმან-იგი აცთუნა ისრაჱლი, არამედ მათ შინა შევიდოდეს, და მაღნართაცა მათ მიმართ სამარიაჲსათა.

Verse: 7      არა დაშთა იოაქაზისი ერი, არამედ მჴედარი ხოლო ვითარ ერგასის ოდენ და ეტლნი ათნი და ათასი მკჳრცხლი. და წარწყმიდნა იგინი მეფემან მან ასურეთისამან და დასცნა იგინი ვითარცა მიწაჲ დასატკებნელად.

Verse: 8      და ნეშტნი სიტყუათა იოაქაზისთაჲ და ყოველივე, რაჲცა ქმნა, და ყოველი ძალი მისი, არა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ ისრაჱლისათა?

Verse: 9      და დაიძინა იოაქაზ მამათა თჳსთა თანა და დაჰფლეს იგი მამათა მისთა თანა სამარიას. და მეფობდა ძჱ მისი მის წილ.

Verse: 10      წელსა მას მეათშჳდმეტესა, სუფევასა იოასისსა, მეფისა იუდაჲსა, მეფობდა იოას, ძჱ იოაქაზისი, ზედა ისრაჱლსა სამარიას, ათორმეტ წელ.

Verse: 11      და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა და არა განეშორა ყოველსა მას ცოდვასა იერობოამისსა, ძისა ნაბატისა, რომელმან-იგი აცთუნა ისრაჱლი, არამედ მას შინა ვიდოდა.

Verse: 12      და ნეშტნი სიტყუათა იოასისთანი, ყოველი რაჲცა ქ\მნა, Page of ms. O: 190r  და ყოველნი ძლიერებანი მისნი და რაჲ-იგი უყო მეფესა მას იუდაჲს[ს]ა, არა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ ისრაჱლისათა?

Verse: 13      და დაიძინა იოას მამათა თჳსთა თანა, და იერობოამ დაჯდა საყდარსა მისსა. და დაჰფლეს იოას სამარიას მეფეთა მათ თანა ისრაჱლისათა.

Verse: 14      და ელისე დასნეულდა სნეულებითა, რომლითა მო-ცა-კუდა. და მოვიდა მეფჱ ისრაჱლისაჲ, იოას, და ტიროდა პირსა მისსა ზედა და თქუა: მამაო, მამაო, ეტლო ისრაჱლისაო და მჴედარო მისო!

Verse: 15      ჰრქუა მას ელისე: მოიღე მშჳლდი შენი და ისარნი შენნი! და მოიღო მშჳლდი და ისარნი.

Verse: 16      და ჰრქუა ელისე მეფესა მას ისრაჱლისასა: მოირთხ მშჳლდი ეგე ჴელითა შენითა! და მოირთხა მშჳლდი იგი ჴელითა თჳსითა. და დასდვა ელისე ჴელი თჳსი ზედა ჴელთა მეფისათა.

Verse: 17      და თქუა: განახუენით სარკუმელნი ეგე, რომელ არიან მზის აღმოსავალით კერძო! და განახუნეს. და ჰრქუა ელისე: სტყორცე! და სტყორცა. ჰრქუა ელისე: ისარი ჴსნისაჲ უფლისა მიერ და ისარი ჴსნისაჲ წინაშე პირთა ასურთასა, და დასცნე ასურნი აფეკს და მოასრულნე.

Verse: 18      და ჰრქუა მას ელისე: მოიხუენ ისარნი! და მოიხუნა. და ჰრქუა მეფესა მას ისრაჱლისასა: სტყორცე და ეც ქუეყანასა! და სცა მეფემან მან სამგზის და დააცადა.

Verse: 19      და დაწუხნა მას ზედა კაცი იგი ღმრთისაჲ და ჰრქუა \: Page of ms. O: 190v  უკუეთუმცა ეც ხუთგზის, მაშინმცა სძლე ასურთა მათ და მოასრულენ; ხოლო აწ სამგზის დასცნე ასურნი იგი.

Verse: 20      და მოკუდა ელისე და დაჰფლეს. და მტეობარნი მოაბისანი გამოვიდეს ქუეყანასა მას დასრულებასა ოდენ მის წელიწადისა[სა].

Verse: 21      და იყო, და-ოდენ-ჰფლვიდეს კაცსა ერთსა, და, აჰა, იხილნეს მტეობარნი იგი და, ვითარ მო-ოდენ-ეწეოდეს, დააგდეს მკუდარი იგი ზედა სამარესა მას ელისეს ძუალთა თანა. და განცოცხლდა და აღდგა ზედა ფერჴთა თჳსთა.

Verse: 22      და აზაელ, მეფჱ ასურთაჲ, აჭირვებდა ისრაჱლსა ყოველთა დღეთა იოაქაზისთა.

Verse: 23      და შეეწყალნეს იგინი უფალსა და წყალობა ყო მათ ზედა აღთქუმისათჳს აბრაჰამისა* და ისაკისა* და იაკობისა*. და არა უნდა უფალსა განრყუნაჲ მათი და არა განსთხინა იგინი პირისაგან თვსისა.

Verse: 24      და მოკუდა აზაელ, მეფჱ იგი ასურთაჲ, და მეფობდა ადერ, ძჱ მისი, მის წილ.

Verse: 25      და მივიდა იოას, ძე იოაქაზისი, და უკუმოიპყრნა ქუეყანანი იგი ჴელთაგან ადერისთა, [ძისა აზაელისთა, რომელ მიუღო ჴელთაგან იოაქაზისთა], მამისა თჳსისათა, ბრძოლასა მას შინა. და სამგზის დასცა იოას ადერი მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა და მოაქცინა ქალაქნი ისრაჱლისანი და ყოველი, რაჲცა მიეღო.

Chapter: 14  
თავი XIV

Verse: 1      წელსა მეორესა, სუფევასა იოასისსა, ძისა იოაქაზისა, მეფისა ისრაჱლისა, მეფობდა ამასია, ძჱ იოასისი, მეფჱ იუდაჲსი.

Verse: 2      ძჱ ოცდახუთისა წლისაჲ იყო ამასია Page of ms. O: 191r  დადგომასა მას მისსა მეფედ და ოცდაცხრა წელ მეფობდა იერუსალჱმს, და სახელი დედისა მისისაჲ იოადიმ იერუსალჱმით.

Verse: 3      და ქმნა ბოროტისა წილ სიმართლჱ წინაშე უფლისა, ხოლო არა ვითარცა დავით, მამამან მისმან, არამედ მსგავსად ყოვლისა მის, რაჲცა ქმნა მამამან მისმან იოას, ქმნა მანცა.

Verse: 4      ხოლო მაღალნი იგი არა მოსრნა, და ერი იგი შესწირვიდა და უკუმევდეს საკუმეველსა მაღალთა მათ.

Verse: 5      და იყო, ვითარცა დამტკიცნა მეფობაჲ მისი ჴელსა მისსა, და მოსრნა მონანი იგი მისნი, რომელთა მოკლეს მეფჱ, მამაჲ მისი.

Verse: 6      ხოლო შვილნი იგი მომსრველთანი მათ არა მოსრნა, ვითარცა წერილ არს წიგნსა შჯულსა მას მოსჱსსა, ვითარცა სახედ ამცნო უფალმან და თქუა: ნუ მოკუდებინ მამაჲ შვილთათჳს, ნუცა - შვილნი მამათათჳს, არამედ თითოეული ცოდვასა თჳსსა მოკუედინ.

Verse: 7      ამან, ამასია, დასცა ედომი გემელექს წყობასა ათორმეტი ათასი და გამოიპყრა კლდჱ იგი ბრძოლით და უწოდა სახელი მისი კათუელ მუნდღენდელად დღედმდე.

Verse: 8      მას ჟამსა წარავლინა ამასია მოციქული იოასისა, ძისა იოაქაზისა, ძისა იუისა, მეფისა ისრაჱლისა, და ჰრქუა: მოვედ და შევიმთხჳნეთ ურთიერთას პირის-პირ.

Verse: 9      მიუგო იოას, მეფემან ისრაჱლისამან, ამესიას, მეფესა იუდაჲსსა, და ჰრქუა: ძეძუმან ლიბანით მიუვლინა ფიჭუსა ლიბანისასა და ჰრქუა: მოეც ასული შენი ძესა ჩემსა Page of ms. O: 191v  ცოლად. და წარჴდეს მას ზედა მჴეცნი მაღნარისანი, რომელნი იყვნეს [ლიბანეს] და დატკებნეს ძეძჳ იგი.

Verse: 10      მოსრვით მოსარ ედომი და აწ აღილაღე გულითა შენითა, აჰა, თავი ჰყავ (!) და ჯედ სახლსა შენსა, რაჲსა გაზრზენს შენ უკეთურებაჲ შენი? დაეცე შენ და იუდაჲ შენ თანა.

Verse: 11      და არა მიერჩდა ამესია, და განვიდა იოას, მეფჱ ისრაჱლისაჲ, და შეიმთხჳნეს პირის-პირ იგი თავადი და ამესია, მეფჱ იუდაჲსი, ბეთსამს ჰურიასტანისასა.

Verse: 12      და იძლია იუდა წინაშე ისრაჱლისა და ივლტოდეს თითოეულად სამკჳდრებელად თჳსა.

Verse: 13      და ამესია, მეფჱ იუდაჲსი, ძჱ იოსიაჲსი, ძისა ოქოზიაჲსი, შეიპყრა იოას, მეფემან ისრაჱლისამან, ბეთსამოსს და მოვიდა იერუსალჱმს და დაარღჳა ზღუდჱ იგი იერუსალჱმისაჲ ბჭითგან ეფრემისით ვიდრე ბჭედმდე კიდისათა ოთხას წყრთა.

Verse: 14      და წარიღო ოქროჲ და ვეცხლი და ყოველი ჭურჭერი, რომელი იპოვა სახლსა მას უფლისასა, საფასისა სახლისა მის მეფისასა, და წარაიყვანნა შვილნი იგი უცხოთესლთანი და მიიქცა სამარიად.

Verse: 15      და ნეშტნი სიტყუათა იოასისთანი, რომელ რაჲ ქმნა ძლიერებითა თჳსითა, და წყობაჲ იგი, რომელ ეწყო ამესიას, მეფესა მას იუდაჲსსა, არა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნსა სიტყუათა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა?

Verse: 16      და დაიძინა იოას მამათა მისთა თანა Page of ms. O: 192r  და დაეფლა სამარიას მეფეთა თანა ისრაჱლისათა. და მეფობდა იორობოამ, ძჱ მისი, მის წილ.

Verse: 17      და ცხოვნდა ამესია, ძჱ იოასისი, მეფჱ იუდაჲსი, შემდგომად სიკუდილისა მის იოასისა, ძისა იოაქაზისა, მეფისა ისრაჱლისა, ათხუთმეტ წელ.

Verse: 18      და ნეშტნი სიტყუათა ამესიაჲსთანი არა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნსა სიტყუათა დღეთა მეფეთა იუდაჲსთასა?

Verse: 19      და შეკრბეს მას ზედა გუნდნი იერუსალჱმს და იგი მიივლტოდა ლაქისდ. და იგინი შეუდგეს კუალსა მისსა ლაქისდმდე და მოკლეს იგი მუნ.

Verse: 20      და დადვეს იგი ზედა საჴედარსა თჳსსა და წარმოიღეს იგი და დაჰფლეს იერუსალჱმს მამათა მათ თვსთა თანა ქალაქსა დავითისსა.

Verse: 21      და მოიყვანეს ყოველმან ერმან იუდაჲსმან აზარია, ძჱ მისი, და იყო იგი ვითარ ათერთმეტის წლის ოდენ, და დაადგინეს იგი მეფედ მათ ზედა მამისა მისისა წილ.

Verse: 22      მან აღაშჱნა ედომი და კუალად აგო იუდაჲ შემდგომად სიკუდილისა მის მამისა თჳსისა.

Verse: 23      წელსა მას მეათხუთმეტესა ამესიაჲსა, მეფისა მის იუდაჲსა, მეფობდა იორობოამ, ძჱ იოასისი, მეფჱ ისრაჱლისაჲ, ზედა ისრაჱლსა სამარიას, ორმეოცდაერთ წელ.

Verse: 24      და ქმნა მან ბოროტი წინაშე უფლისა და არა განეშორა ყოველსა მას ცოდვასა იერობოამისსა, ძისა ნაბატისა, რომელმან-იგი აცთუნა ისრაჱლი.

Verse: 25      და მოიპყრა საზღვარი ისრაჱლისაჲ შთასავალთა მათგან ემათისთა ვიდრე ზღუადმდე არაბიაჲსა მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა Page of ms. O: 192v  ღმრთისა ისრაჱლისა, რომელთა ეტყოდა ჴელითა მონისა თჳსისა იონა წინაწარმეტყუელისაჲთა, ძისა ამათისითა გეთელისაჲთა,

Verse: 26      რამეთუ იხილა უფალმან ურვაჲ იგი ისრაჱლისაჲ დიდი სიმწარისაჲ და შემცირებულნი და ჭირვეულნი და ნაკლულევანნი და ჴუებულნი, და არავინ იყო შემწჱ ისრაჱლისაჲ.

Verse: 27      და არა უნდა უფალსა აღჴოცად მათი, ნათესავი ისრაჱლისაჲ, ქუეშე ცასა და იჴსნნა იგინი ჴელთაგან იერობოამისთა, ძისა იოასისთა.

Verse: 28      და ნეშტნი სიტყუათა იერობოამისთანი და ყოველი, რაჲცა ქმნა, და ყოველნი ძალნი მისნი, რომლითა ჰბრძოდა, და ვითარ-იგი დაიპყრა დამასკჱ და ემათი ისრაჱლისაგან, არა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ ისრაჱლისათა.

Verse: 29      და დაიძინა იორობოამ მამათა თჳსთა თანა, მეფეთა მათ თანა ისრაჱლისათა, და მეფობდა აზარია, ძჱ ამესისი, მამისა თჳსისა წილ.

Chapter: 15  
თავი XV

Verse: 1      წელსა ოცდამეშჳდესა იერობოამისსა, მეფისა ისრაჱლისასა, მეფობდა აზარია, ძჱ ამესიაჲსი, მეფისა იუდაჲსი.

Verse: 2      ძჱ ათექუსმეტისა წლისაჲ იყო დადგომასა მას მისსა მეფედ და ერგასის და ორ წელ მეფობდა იერუსალჱმსა, და სახელი დედისა მისისაჲ იექელია იერუსალჱმით.

Verse: 3      და ქმნა კეთილი წინაშე უფლისა მსგავსად ყოვლისა მის, რაჲცა ქმნა ამესია, მამამან მისმან.

Verse: 4      ხოლო მაღალნი იგი არავე მოსრნა, და ერი იგი უზორვიდავე და უკუმევდეს საკუმეველსა მაღალთა მათ.

Verse: 5      და მიყო უფალმან ჴელი მეფისა მის Page of ms. O: 193r  და გარდაასხა მას ზედა კეთროვნებაჲ, ვიდრე დღედმდე სიკუდილისა მისისა, და დაჯდა სახლსა აფფოჲთ. და იოათამ, ძჱ მეფისაჲ, იყო სახლსა მას და ჰშჯიდა ერსა მას მის ქუეყანისასა.

Verse: 6      და ნეშტნი სიტყუათა აზარიაჲსთანი და ყოველი, რაჲცა ქმნა, არა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნსა მას სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ იუდაჲსთა?

Verse: 7      და დაიძინა აზარია მამათა თჳსთა თანა და დაჰფლეს იგი ქალაქსა მას დავითისსა. და მეფობდა იოათამ, ძჱ მისი, მის წილ.

Verse: 8      წელსა მეათშჳდმეტესა აზარია, მეფისა მის იუდაჲსსა, მეფობდა აზარია, ძე იერობოამისი, სამარიას ექუს თუე.

Verse: 9      და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა, ვითარცა ქმნეს მამათა მათ მისთა, და არა განეშორა ცოდვასა მას იერობოამისსა, ძისა ნაბატისსა, რომელმან-იგი აცთუნა ისრაჱლი.

Verse: 10      და მიეტევნეს მას ზედა სელემ და კედებაამ, ძენი იაბისნი, და სცეს წინაშე ერისა მის და მოკლეს იგი, და მეფობდა სელემ მის წილ.

Verse: 11      და ნეშტნი სიტყუათა აზარიაჲსთანი, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 12      ესე არს სიტყუაჲ იგი უფლისაჲ, რომელსა-იგი ეტყოდა იუს, და ჰრქუა, ვითარმედ: ნაშობნი შენნი მეოთხედ დასხდენ საყდართა ისრაჱლისათა. და იყო ეგრე.

Verse: 13      და სელომ (სიც), ძჱ იაბისი, მეფობდა სამარიას თუე ერთ წელსა მას ოცდამეცხრესა, აზარია მეფისა იუდაჲსსა.

Verse: 14      და გამოვიდა მანაელ, ძჱ გადისი, თერსით და შევიდა სამარიად და Page of ms. O: 193v  სცა სელემს, ძესა იაბისსა, და მოკლა იგი, და მეფობდა იგი მის წილ.

Verse: 15      და ნეშტნი სიტყუათა სელომისთანი და კრებანი მისნი, რომელთაჲ კრება-ყო, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ ისრაჱლისათა.

Verse: 16      მას ჟამსა დასცა მანაელ თერსაჲ და ყოველი, რაჲ იყო მას შინა და ყოველი საზღვარი თერსისაჲ, რამეთუ არა განუღეს მას კარი. და მოსრნა იგინი და მაკენი მათნი განაპნა.

Verse: 17      წელსა ოცდამეათცამეტჱსა, აზარია მეფისა იუდაჲსსა, მეფობდა მანაელ, ძჱ გადისი, ისრაჱლსა ზედა სამარიას, ათ წელ.

Verse: 18      და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა და არა განეშორა ყოველსა მას ცოდვასა იერობოამისსა, ძისა ნაბატისსა, რომელმან-იგი აცთუნა ისრაჱლი ცოდვითა თჳსითა.

Verse: 19      და გამოვიდა მეფჱ ასურასტანისაჲ ქუეყანასა მას ზედა, და მანაელ მისცა ფასი ათასი სასწორი ვეცხლისაჲ, რაჲთა იყოს იგი ჴელცემულ მისა და დამტკიცნეს მეფობაჲ მისი ჴელითა მისითა.

Verse: 20      გამოიღო მანაელ ვეცხლი ყოვლისაგან ისრაჱლისა და ყოველთაგან ჴელმწიფეთა, რომელთა ძალ-ედვა მიცემად. და მისცა მეფესა მას ასურასტანისასა ერგასისი სასწორი ვეცხლისაჲ და თითოვეულად კაცად-კაცადსა. და კუალად იქცა მეფჱ იგი ასურასტანისაჲ და არა დადგა ქუეყანასა მას.

Verse: 21      და ნეშტნი სიტყუათა მანაელისთანი და ყოველი, რაჲცა ქმნა, არა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნთა დღეთა სიტყუათა მეფეთა მათ ისრაჱლისათა?

Verse: 22      და დაიძინა მანაელ მამათა მისთა Page of ms. O: 194r  თანა, და მეფობდა ფაკიე, ძე მისი, მის წილ.

Verse: 23      წელსა მას ოცდამეათესა, აზარია მეფისა იუდაჲსსა, მეფობდა ფაკეა ზედა ისრაჱლსა სამარიას, ათ წელ.

Verse: 24      და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა და არა განეშორა ცოდვასა მას იერობოამისსა, ძისა ნაბატისსა, რომელმან-იგი აცთუნა ისრაჱლი.

Verse: 25      და მოუჴდა მას ზედა ფაკეა (!), ძჱ ჰრომელისი, მესამჱ იგი თჳსი და დასცა იგი სამარიას წინაშე უფლისა, სახლსა მას სამეუფოსა. და მის თანა იყვნეს არგეობ და არია და ერგასისნი კაცნი ოთხასთა მათგანნი. და მოკლა იგი და მეფობდა მის წილ.

Verse: 26      და ნეშტნი სიტყუათა ფაკეაჲსთანი და ყოველი, რაჲცა ქმნა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნთა დღეთა მათ მეფეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 27      წელსა მას ერგასისსა და მეორესა, აზარია მეფისა იუდაჲსსა, მეფობდა ფაკეა, ძჱ ჰრომელისაჲ, ზედა ისრაჱლსა სამარიას, ოც წელ.

Verse: 28      და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა და არა განეშორა ყოველსა მას ცოდვასა იერობოამისსა, ძისა ნაბატისსა, რომელმან-იგი აცთუნა ისრაჱლი.

Verse: 29      და დღეთა ფაკეა მეფისა მის ისრაჱლისათა მოვიდა [თ]ეგლაჲთფარსარ, მეფჱ იგი ასურასტანისაჲ, და წარიღო ნაენი და კაბელი და ბეთმაქაჲ და ანოექი და კენეეზი და ასური და გალაადი და გალილეაჲ და ყოველი ქუეყანაჲ ნეფთალემისი და წარტყუენნა იგინი ასურასტანად.

Verse: 30      და წარარჩია გუნდი იოსიე, ძემან ელაჲსმან, და მოუჴდა ზედა ფაკეას, ძესა ჰრომელაჲსსა, და სცა და მოკლა იგი და მის წილ მეფობ\და Page of ms. O: 194v  იგი წელსა მეოცესა იოათამისსა, ძისა ოზიაჲსსა.

Verse: 31      და ნეშტნი სიტყუათა ფაკეაჲსთანი და ყოველი, რაჲცა ქმნა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ ისრაჱლისათა.

Verse: 32      წელსა მეორესა ფაკეაჲს, ძისა ჰრომელისასა (სიც), მეფისა ისრაჱლისასა, მეფობდა იოთამ, ძჱ ოზია მეფისა იუდაჲსი.

Verse: 33      ძჱ ოცდაათხუთმეტისაჲ წლის[აჲ] იყო დადგომასა მის[ს]ა მეფედ, ათექუსმეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს, და სახელი დედისა მისისაჲ იეროს, ასული სადუკისი.

Verse: 34      და ქმნა სამართალი წინაშე უფლისა მსგავსად ყოვლისა მის, რომელი ქმნა ოზია, მამამან მისმან.

Verse: 35      გარნა მაღალნი იგი არა მოსრნა, და ერი იგი უკუმევდავე და უზორვიდეს მაღალთა მათ. და მან აღაშენნა ბჭენი იგი სახლისა მის უფლისა მაღლისანი.

Verse: 37      და ნეშტნი სიტყუათა იოათამისთანი და ყოველი, რაჲცა ქმნა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნთა დღეთა მათ მეფეთა იუდაჲსთა.

Verse: 37      მას ჟამსა შინა მოავლინა უფალმან იუდასა ზედა რაასონ, მეფჱ იგი ასურასტანისაჲ, და ფაკიე, ძჱ ჰრომელისაჲ.

Verse: 38      და დაიძინა იოათამ მამათა თჳსთა თანა და დაეფლა მამათა თჳსთა თანა ქალაქსა მას დავითისსა. და მეფობდა აქაზ, ძჱ მისი, მის წილ.

Chapter: 16  
თავი XVI

Verse: 1      წელსა მას მეათშჳდმეტესა, სუფევასა ფაკეაჲსსა, ძისა ჰრომელიაჲსსა, მეფობდა აქაზ, ძჱ იოათამისი.

Verse: 2      ძჱ ოც წლისაჲ იყო აქაზ დადგომასა მისსა მეფედ და ათექუსმეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს. და არა ქმნა სამართალი წინაშე უფლისა ღმრთისა, Page of ms. O: 195r  ვითარცა-იგი დავით, მამამან მისმან.

Verse: 3      და ვიდოდა გზათა იერობოამისთა, ძისა ნაბატისთა, მეფისა ისრაჱლისასა, რამეთუ მან შვილნი თჳსნიცა გარეშეჴადნა ალსა ცეცხლისასა მსგავსად საძაგელებისა ნათესავთა მათ, რომელნი მოსპნა უფალმან პირისაგან ძეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 4      და უზორვიდა და უკუმევდა მაღალთა მათ ზედა ბორცუთა და ქუეშე ყოველთა ხეთა მაგრილობელთა.

Verse: 5      მას ჟამსა გამოვიდა რაასონ, მეფჱ ასურასტანისაჲ, და ფაკეა, ძჱ ჰრომელისაჲ, მეფჱ ისრაჱლისაჲ, იერუსალჱმსა ზედა ბრძოლად. და მოიცვეს იგი და ვერ შეუძლეს იგი გამოყპრობად იერუსალჱმსა.

Verse: 6      მას ჟამსა დაიპყრა რაასონ, მეფემან ასურასტანისამან, აილათი და განიყვანნა ჰურიანი აილათით. და მოვიდეს ედომელნი და დაემკჳდრნეს აილათს მუნდღენდელად დღედმდე.

Verse: 7      და წარავლინნა აქაზ მეფემან მოციქულნი თეგლადფარსარ მეფისა მის ასურთაჲსა და ჰრქუა მას: მონაჲ შენი და შვილი შენი ვარი მე! გამოვედ და მიჴსენ მე ჴელთაგან მეფისა ასურთაჲსა და ჴელთაგან მეფისა ისრაჱლისათა, რამეთუ აღდგომილ არიან ჩემ ზედა.

Verse: 8      და მოიღო ოქროჲ და ვეცხლი, რომელი ეპოვა საფასესა სახლისა მის უფლისასა და სახლსა მას სამეუფოსა, და მოუძღუანა მეფესა მას ასურთასა ძღუნად.

Verse: 9      და ისმინა მისი მეფემან მან ასურასტანისამან და გამოვიდა მეფჱ იგი ასურასტანისაჲ ზედა დამაშკესა (!) და გამოიპყრა იგი და წარტ\ყუენა Page of ms. O: 195v  იგი, და კურენ და რაასონ მოსრნეს.

Verse: 10      და წარვიდა აქაზ მეფჱ და მიეგებოდა თეგლაჲთფარსარს, მეფესა მას ასურთასა, დამაშკედ. და იხილა აქაზ საკურთხეველი იგი, რომელი იყო დამაშკეს, და წარავლინა მეფემან აქაზ ურია მღდელისა და მიუძღუანა ზომი და მოასწავა მსგავსებაჲ ქმნულებისა მისისაჲ.

Verse: 11      და ქმნა ურია მღდელმან საკურთხეველი იგი...

Verse: 12      და აღჴდა მეფჱ საკურთხეველსა მას ზედა.

Verse: 13      და შეწირნა შესაწირავნი თჳსნი და მსხუერპლნი სათნონი და დასთხია სისხლი დასამშჳდებელთა თჳსთაჲ.

Verse: 14      და საკურთხეველი იგი პილენძისაჲ, რომელი დგა წინაშე უფლისა, ცვალა იგი ადგილით თჳსით, დადგა ერთ-კერძო საკურთხეველისა მის ჩრდილოჲთ კერძო.

Verse: 15      და ამცნო მეფემან აქაზ ურია მღდელსა და ჰრქუა: ზედა დიდსა მაგას საკურთხეველსა შესწირნე შესაწირავნი ცისკრისანი და შესაწირავნი მწუხრისანი და შესაწირავნი მეფისანი და მსხუერპლნი მისნი და შესაწირავნი ერისა მაგის მის ქუეყანისაჲ და ზორვილნი მათნი და ყოველი იგი სისხლი მსხუერპლთაჲ მათ და ზორვილთაჲ მათ დაასხა მათ ზედა, და საკურთხეველი იგი პილენძისაჲ იყოს ჩემდა აღსამსთობელად.

Verse: 16      და ყო ურია მღდელმან მსგავსად ყოვლისა მისებრ მცნებისა, ვითარცა ამცნო მას მეფემან აქაზ.

Verse: 17      და დაჭრა მეფემან აქაზ კარშიკები მიქონოთთაჲ მათ და ცვალნა მათგან ავაზანნი იგი Page of ms. O: 196r  და ზღუაჲ იგი გარდამოიღო კუროთა მათგან ათორმეტთა პილენძისათა, რომელნი იყვნეს ქუეშე მისა, და დეგი (სიც) ზედა ქვისა ხარისხთა.

Verse: 18      საძირკუელი იგი საყდრისაჲ მის აღაშჱნა სახლსა მას უფლისასა, და მშჳდობით იყო შესლვაჲ და გამოსლვაჲ მეფისაჲ სახლსა მას უფლისასა პირისაგან მეფისა ასურასტანელთაჲსა.
Verse: 19      და ნეშტნი სიტყუათა აქაზისთანი და რომელი რაჲ ქმნა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ იუდაჲსთა.

Verse: 20      და დაიძინა აქაზ მამათა თჳსთა თანა და დაეფლა მამათა მისთა თანა ქალაქსა დავითისსა. და მეფობდა ეზეკია, ძჱ მისი, მის წილ.

Chapter: 17  
თავი XVII

Verse: 1      წელსა მეათორმეტესა აქაზის, მეფისა იუდაჲსისა, მეფობდა იოსე, ძჱ ელაჲსი, ზედა ისრაჱლსა სამარიას, ცხრა წელ.

Verse: 2      და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა, ხოლო არა ვითარ მეფეთა მათ ისრაჱლისათა, რომელნი იყვნეს წინა მისა.

Verse: 3      და მას ზედა მოუჴდა სამონასარ, მეფჱ ასურასტანისაჲ, და ემონა მას ოსე და უძღუნებნ მას მანანასა.

Verse: 4      და პოვა მეფემან ასურასტანისამან ზაკუვაჲ ოსეს თანა, რამეთუ წარავლინნა მოციქულნი ადრამელიქ მეფისა მის მეგჳპტელთაჲსა, და არა მისცა მანანაჲ მეფესა მას ასურთასა მას წელსა. და მოიცვა იგი მეფემან მან ასურასტანისამან და შეაყენა იგი სახლსა მას საპყრობილისასა.

Verse: 5      და გამოვიდა მეფჱ იგი ასურასტანისაჲ ყოველსა მას ქუეყანასა და მივიდა სამარიადცა და გარემოადგა მას სამ წელ.

Verse: 6      წელსა მას მეცხრესა ოსესსა გამოიპყრა მეფემან ასურას\ტანისამან Page of ms. O: 196v  სამრიაჲ და წარტყუენა ისრაჱლი ასურასტანად და დააშენნა იგინი იალათს და იაბორს, მდინარეთა მათ გოვიზანისათა, და მთათა მათ მიდონელთასა.

Verse: 7      და იყო რისხვაჲ უფლისაჲ ისრაჱლსა ზედა, რამეთუ შესცოდეს ძეთა მათ ისრაჱლისათა უფალსა ღმერთსა თჳსსა, რომელმან გამოიყვანნა იგინი ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთაჲსა (!) ჴელთაგან ფარაოჲსსა, და ეშინოდა მათ ღმერთთა მათგან უცხოთა.

Verse: 8      და ვიდოდეს მსგავსად სახისა მის მათ ნათესავთაჲსა, რომელნი მოსპნა უფალმან პირისაგან ძეთა მათ ისრაჱლისათა და მეფეთა ისრაჱლისათა, რაოდენ რაჲ ქმნეს.

Verse: 9      და რაოდენ შეამკვნეს ძეთა ისრაჱლისათა სიტყუანი არა უფლისა ღმრთისა თჳსისათჳს, და იშენნეს მაღალნი ყოველთა მათ ქალაქთა თჳსთა გოდლითგან საებგუროჲთ ვიდრე ქალაქთამდე მათ ძნელთა.

Verse: 10      და აჰმართნეს ძეგლნი სამსახურებელნი ყოველთა ბორცუთა მაღალთა და ყოველსა ხესა ქუეშე ბორობანსა.

Verse: 11      და უკუმევდეს საკუმეველსა ყოველთა მათ მაღალთა, ვითარცა-იგი ყვის ყოველმან ნათესავმან, რომელნი-იგი მოსპნა უფალმან პირისაგან მათისა. და ეზიარნე[ს] და შეიქმნნეს (სიც) განსარისხებელად უფლისა.

Verse: 12      და ჰმსახურებდეს კერპთა, რომელთაჲ ჰრქუა უფალმან, ვითარმედ: ნუ ჰყოფთ სიტყუასა მაგას უფლისათჳს.

Verse: 13      და დადვა უფალმან წამებაჲ ძეთა მათ თანა ისრაჱლისათა, ზედა იუდასა ჴელითა ყოველთა წინაწარმეტყუელთაჲთა და ყოველთა მათ მხილველთა მიერ და ჰრქუა მათ: Page of ms. O: 197r  მოიქეცით გზათა მათგან თქუენთა უკეთურთა და დაიმარხენით მცნებანი ჩემნი და სამართალნი და ყოველი იგი შჯული, რომელი ვამცენ მამათა მათ თქუენთა, რომელნი მივავლინენ თქუენდა ჴელითა მონათა ჩემთა წინაწარმეტყუელთაჲთა.

Verse: 14      და მათ არა ისმინეს მათი და განაფიცხნეს ზურგნი მათნი უფროჲს მამათა მათთა და არა ჰრწმენა მათ უფლისა ღმრთისა თჳსისაჲ.

Verse: 15      და განიშორეს აღთქუმაჲ მისი და ყოველი, რაოდენი დადვა მამათა მათთა თანა, და წამებაჲ მისი, რომელ ამცნო მათ, არა დაიცვეს. და ვიდოდეს კუალსა უნდოთასა და უჴმარ იქმნნეს კუალსა ნათესავთა მათთასა და რომელ გარემოჲს იყვნეს მათსა, რომელთაჲ ამცნო უფალმან არა ყოფაჲ მსგავსად ხატისა მის მათისა.

Verse: 16      და დაუტევნეს ყოველნი მცნებანი უფლისა ღმრთისა თჳსისანი და იქმნნეს თავისა თჳსისა დასხმითნი ორნი დიაკეულნი და თავყუანის-ჰსცეს ძალთა ცისათა და ჰმსახურებდეს ბაალსა.

Verse: 17      და გარეშეჴადნეს ძენი და ასულნი მათნი ცეცხლსა და მისნობდეს მისნობასა და იზმნიდეს ზმნასა და შესძინეს ძჳრის-ყოფად წინაშე უფლისა განსარისხებელად მისა.

Verse: 18      და განრისხნა უფალი ისრაჱლსა ზედა და განიშორნა იგინი პირისაგან თჳსისა და არავინ დაშთა, გარნა ნათესავი ხოლო იუდაჲსი.

Verse: 19      და იუდამანცა არავე დაიცვნა მცნებანი უფლისა ღმრთისა თჳსისანი და ვიდოდეს მსგავსად სახისა მის ისრაჱლისა, რომელ ქმნეს. Page of ms. O: 197v 

Verse: 20      და განიშორეს უფალი ყოველმან ნათესავმან ისრაჱლისამან და აღძრნა იგინი და მისცნა ჴელთა წარმტყუენველთა მათთაჲსა, ვიდრე განიშორნა იგინი პირისაგან თჳსისა.

Verse: 21      და განეშორა ისრაჱლი სახლსა დავითისსა და დაიდგინეს მეფედ მათ ზედა იერობოამ, ძჱ ნაბატისი. და განდრიკა იერობოამ ისრაჱლი უფლისაგან და აცოდვნა იგინი ცოდვითა დიდითა.

Verse: 22      და ქმნეს ძეთა ისრაჱლისათა მსგავსად ყოვლისა მის ცოდვისა იერობოამისა, რომელ ქმნა, და არა განეშორნეს მათგან.

Verse: 23      და ცვალა უფალმან ისრაჱლი პირისაგან თჳსისა, ვითარცა იტყოდა უფალი ჴელითა ყოველთა მათ მონათა თჳსთა წინაწარმეტყუელთაჲთა. და წარტყუენა ისრაჱლი ქუეყანისაგან თჳსისა ასურასტანს მუნდღენდელად დღედმდე.

Verse: 24      და დასხდეს იგინი სამარიას და დაიმკჳდრნეს ქალაქნი მისნი.

Verse: 25      და იყო, დასაბამსა მას მკჳდრობისა მათისასა მუნ არა შეეშინა მათ უფლისაგან. და მოავლინნა უფალმან ლომნი და მოსრვიდეს მათ.

Verse: 26      ეტყოდეს მეფესა მას ასურასტანისასა და ჰრქუეს: ნათესავნი იგი, რომელ მისცვალენ და დასხენ ქალაქთა, არა იციან მათ წესი ღმრთისაჲ მის ქუეყანისაჲ. და მიუვლინებიან მათ ზედა უფალსა ლომნი და მოსრვენ მათ, რამეთუ არა იციან წესი ღმრთისაჲ მის ქუეყანისაჲ.

Verse: 27      და უბრძანა მეფემან ასურასტანისამან და ჰრქუა: მიიყვანეთ ერთი მღდელთაგანი წარტყუენულთაჲ მაგათ, რაჲთა მივიდეს და დაემკჳდროს მუნ და უჩუენოს მათ წესი უფლისაჲ და გა\ნანათლნეს Page of ms. O: 198r  იგინი სამართლითა ღმრთისა მის ქუეყანისაჲთა.

Verse: 28      და წარიყვანეს ერთი მღდელთა მათგანი, რომელნი წარტყუენულ იყვნეს სამარიაჲთ, და დაჯდა ბეთელს და განანათლებდა მათ, რაჲთა ეშინოდის მათ უფლისაგან.

Verse: 29      და იქმნეს ნათესავად-ნათესავად ღმერთნი თჳსა და დასხნეს სახლებსა მას მაღალთასა, რომელ ქმნეს სამარიტელთა მათ თჳთოეულად ნათესავთა მათ ქალაქთა თჳსთა, რომელთა შინა დამკჳდრებულ იყვნეს.

Verse: 30      და კაცთა მათ ბაბილოვნელთა ქმნეს სოკქოთბანუთი, და კაცთა ქოთისათა ქმნეს ნერეგელი, და კაცთა იმათისთა ქმნეს სენათი,

Verse: 31      და ინაელთა ქმნეს აბლაზერი და ნებასი და თართაკი და სიპფარომი, სადა-იგი დასწუვიდეს ძეთა თჳსთა ცეცხლითა, ადრამელექსა და ამელექსა ღმერთთა ზეფარომისთა (!).

Verse: 32      და ეშინოდა უფლისაგან და დაემკჳდრნეს საძაგელნი იგი თჳსნი სახლებსა მას მაღალთასა, რომელ ქმნეს სამარიას თითოეულად ნათესავთა მათ, რომელსა დამკჳდრებულ იყვნეს. და ეშინოდა უფლისაგან და დაიდგინნეს ქურუმნი მაღალთა მათ.

Verse: 33      და ეშინოდა უფლისაგან და ჰმსახურებდეს ღმერთთა თჳსთა მსგავსად წესისა მის ნათესავთა მათ, რომელნი მოსპნა ღმერთმან.

Verse: 34      და ვიდრე დღენდელად დღედმდე ჰყოფენ იგინი მსგავსად წესისა მის მათისა და ეშინის უფლისაგან და ჰყოფენ მსგავსად სახისა მის მათისა Page of ms. O: 198v  და სამართალისა და შჯულისა და მცნებისა მის, რომელ ამცნო უფალმან ძეთა მათ იაკობისთა, რომელთა დასდვა სახელი ისრაჱლ.

Verse: 35      და აღუთქუა უფალმან აღთქუმაჲ და ამცნო მათ და ჰრქუა: ნუ შეიშინებთ ღმერთთა მათგან უცხოთა და ნუ თავყუანის-ჰსცემთ მათ, ნუცა ჰმსახურებთ მათ და ნუცა შესწირავთ მათა,

Verse: 36      არამედ უფალსა ღმერთსა, რომელმან გამოგიყვანნა თქუენ ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთაჲსა (!) დიდითა ძალითა და მაღლითა მკლავითა, მისგან გეშინოდენ და მას თავყუანის-ჰსცემდით და მისა შესწირევდით

Verse: 37      სამართალსა და მშჯავრთა და შჯულთა და მცნებათა მათ, რომელნი მოგცნა თქუენ, მას ეკრძალენით ყოფად და ნუ შეიშინებთ ღმერთთა მათთა უცხოთაგან.

Verse: 38      და აღთქუმაჲ იგი, რომელ დადვა თქუენ თანა, ნუ განაქარვებთ და ნუ გეშინინ ღმერთთა მათგან უცხოთა,

Verse: 39      არამედ უფლისა ღმრთისა გეშინოდენ, და მან გიჴსნნეს თქუენ ჴელთაგან მტერთა თქუენთაჲსა.

Verse: 40      და ნუ მორჩილ იქმნებით სახესა მათსა, რომელსა-იგი ჰყოფენ.

Verse: 41      და ეშინოდა ნათესავთა უფლისაგან და გამოხატულთა თჳსთა ჰმონებდეს. და შვილნი მათნი და შვილნი შვილთა მათთანი, ვითარცა ყვეს მამათა მათთა, ჰყოფდეს ეგრევე ვიდრე დღენდელად დღედმდე.

Chapter: 18  
თავი XVIII

Verse: 1      და იყო, წელსა მას მეორესა ოსესსა, ძისა ელიაჲსსა, მეფისა ისრაჱლისასა, Page of ms. O: 199r  მეფობდა ეზეკია, ძჱ აქაზისი, მეფისა იუდაჲსი.

Verse: 2      ძჱ ოცდახუთისა წლისაჲ იყო დადგომასა მას მისსა მეფედ იერუსალჱმს, და სახელი დედისა მისისაჲ აბუთ, ასული ზაქარიაჲსი.

Verse: 3      და ქმნა სამართალი ეზეკია წინაშე უფლისა მსგავსად ყოვლისავე, ვითარ ქმნა დავით, მამამან მისმან.

Verse: 4      და მან მოსპნა მაღალნი იგი და მოსრნა ყოველნი იგი ძეგლნი და მოკაფნა მაღნარნი იგი და მოსპნა გუელნი პილენძისანი, რომელ ქმნა მოსე, რამეთუ მუნდღენდელად დღედმდე უზორვიდეს მას ძენი იგი ისრაჱლისანი, და უწოდეს მას სახელი იესთანა.

Verse: 5      უფალსა ღმერთსა ისრაჱლისასა ესვიდა ეზეკია და შემდგომად მისა არავინ იყო მსგავს მისა ყოველთა მათგან მეფეთა იუდაჲსთა და ყოველთა მათგან, რომელნი იყვნეს წინა მისა.

Verse: 6      და შეუდგა უფალსა და არა განეშორა მისგან და დაიმარხნა მცნებანი მისნი, რომელ ამცნო მოსეს.

Verse: 7      და იყო უფალი მის თანა; ყოველსა შინა, რასაცა იქმოდა, ყოველივე წარემართებოდა მას. და შეურაცხ-ყო ეზეკია მეფჱ იგი ასურასტანელთაჲ და არა ჰმონა მას.

Verse: 8      და მან დასცნა უცხოთესლნი იგი ვიდრე გაზადმდე და ვიდრე ზღუადმდე მათა, გოდლითგან საებგუროჲთ ვიდრე ქალაქთა მათამდე (სიც) ძნელთა.

Verse: 9      და იყო, წელსა მას მეოთხესა ეზეკია მეფისასა, - იგი არს წელი მეშჳდჱ ოსესი, ძისა ელაჲსი, მეფისა ისრაჱლისა, გამოვიდა სალმანასარ, მეფჱ ასურასტანისაჲ, ზედა სამარიასა Page of ms. O: 199v  და მოიცვა იგი.

Verse: 10      და გამოიპყრა იგი წელსა მას მესამესა; წელსა მეექუსესა ეზეკიაჲსა, - იგი წელი მეცხრჱ იყო ოსჱსი, ძისა ელაჲსი, მეფისა ისრაჱლისაჲ, - რაჟამს გამოიღეს სამარიაჲ.

Verse: 11      და წარტყუენა მეფემან ასურასტანისამან სამარიაჲ ასურასტანად და დააშჱნნა იგინი იელათს და აბოთს და მდინარეთა მათ გოიზანისათა და მათ მთათა.

Verse: 12      რამეთუ არა ისმინეს ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა მათისაჲ და გარდაჰჴდეს აღთქუმასა მისსა მსგავსად ყოვლისა მის, რომელ ამცნო მათ მოსე, მონამან უფლისამან, - არა ისმინეს და არცა ყვეს.

Verse: 13      წელსა მეათორმეტჱსა, სუფევასა ეზეკიაჲს მეფისასა, გამოვიდა სენაქერიმ, მეფჱ ასურასტანისაჲ, ზედა ძნელთა მათ ქალაქთა იუდაჲსთა და გამოიხუნა იგინი.

Verse: 14      და წარავლინნა მეფემან იუდაჲსმან მოციქულნი მეფისა მის ასურასტანელთაჲსა ლაქისდ და ჰრქუა: ვცოდე, მიიქეც ჩემგან და რაჲ-იგი დამდვა ჩემ ზედა, მე აღვიკიდო. და აღსდვა მეფემან ასურასტანისმან ეზეკიას, მეფესა იუდაჲსსა, სამასი სასწორი ვეცხლისაჲ და ოცდაათი სასწორი ოქროჲსაჲ.

Verse: 15      და მისცა ეზეკია ყოველი ვეცხლი, რომელი იპოვა სახლსა მას უფლისასა და საფასესა სახლსა მას მეფისასა.

Verse: 16      მას ჟამსა დაჭრნა ეზეკია ბჭენი ტაძრისა მის უფლისანი და ზღურბლნი, რომელ განრჩუნნა ოქროჲთა ეზეკია, მეფემან იუდაჲსმან, და (200რ) მისცა იგი მეფესა მას ასურთასა.

Verse: 17      და წარავლინა მეფემან ასურასტანისამან თარათა და რაფსაის და რაფსაკ ლაქისით ეზეკია მეფისა ერითა ძლიერითა ზედა იერუსალჱმსა. და გამოვიდეს და ავიდეს და მივიდეს იერუსალჱმდ და დადგეს ჯურღმულსა ზედა ავაზანისასა, რომელ არს გზასა აგარაკისა მის მურკვალთაჲსა.

Verse: 18      და ჴმა-ყვეს ეზეკიაჲსა, და მივიდეს მისა ელიაკიმ, ძჱ ქელკიაჲსი, ეზოჲს-მოძღუარი და სომნა მწიგნობართმოძღუარი და იოაქაზ, ძჱ ასაფისი, საჴსენებელთმოძღუარი.

Verse: 19      და ჰრქუა მათ რაფსაკ: არქუთ ეზეკიას: ესრე იტყჳს დიდი მეფჱ ასურასტანისაჲ: რაჲმე არს სასოებაჲ ეგე, რომელსა ესავს(სიც)?

Verse: 20      გარნათუ თქუა: არამედ სიტყუანი ბაგეთანი და ზრახვაჲ და ძალი საჴმარ არს ღუაწლსა! აწ ვის ესავ და მე შეურაცხ-მყავ?

Verse: 21      აჰა, ესავ შენ არგანსა მას ლერწმისასა დაჩხერილსა ეგჳპტესა, რომელსა მი-თუ-ეყრდნეს კაცი, აღესვის ჴელსა და წყლის იგი. ეგრეცა ფარაო, მეფჱ იგი ეგჳპტელთაჲ, ყოველთა მოსავთა მისთა.

Verse: 22      და რამეთუ მარქუ მე, ვითარმედ: უფლისა ღმრთისა ჩემისა მოსავ ვარ! არა ეგე იგი ეზეკია არსა, რომელმან მოსპნა მაღალნი იგი და დაარღჳნა საკურთხეველნი მისნი, და ჰრქუა იუდასა და იერუსალემსა: წინაშე საკურთხეველისა მის თავყუანის-ეცით იერუსალჱმსა?

Verse: 23      აწ მო-ღა-შეერთენ უფლისა ჩემისა, მეფისა ასურასტანისასა, და მიგცე Page of ms. O: 199v  თქუენ ორათასი საჴედარი, უპოვოთმეა კაცი ამჴედრებად მას ზედა?

Verse: 24      და ვითარ შეუძლო წინადადგომად ერთისა ერისთავისა უკუანაგანისა მონათა ამათ უფლისა ჩემისათა? და რაჲსა ესავ ეგჳპტესა და ეტლთა მათ და საჴედართა?

Verse: 25      და აწ თჳნიერ უფლისა ჩემისა ნუ მოსრულ ვართ აქა, ადგილსა ამას, განრყუნად ამისა? არამედ უფალმან მრქუა მე: აღვედით ქუეყანასა მას და განრყუენით იგი.

Verse: 26      ჰრქუა ელიაკიმ, ძემან ქელკიაჲსმან, და სომნა და იოაქაზ ჰრაფაკს: მეტყოდე მონათა შენთა ასურებრ და ნუ მეტყჳ (!) ჰურიაებრ ყურთა მაგათ ერისათა, რომელნი დგანან ზღუდესა მაგას ზედა.

Verse: 27      ჰრქუა მათ ჰრაფაკ: უფლისა მაგის თქუენისა ანუ თქუენდა ნუ მომავლინა მეა სიტყუად სიტყუათა ამათ? არამედ კაცთა მაგათ, რომელნი სხენან ზედა ზღუდეთა, შეჭმად მაგათა სკორე თჳსი.

Verse: 28      აღდგა ჰრაფაკ და ღაღატ-ყო ჴმითა დიდითა ჰურიაებრ და ეტყოდა მათ და ჰრქუა: ისმინეთ სიტყუაჲ მეფისაჲ მის დიდისაჲ ასურთაჲსა[ჲ].

Verse: 29      ესრე იტყჳს მეფჱ: ნუ გაზრზენნ მეფჱ თქუენი, რამეთუ ვერ შეუძლოს განრინებად თქუენდა ჴელთაგან ჩემთა.

Verse: 30      და ნუ ნუგეშინის-გცემნ თქუენ ეზეკია უფლისა მიერ და გეტყჳნ, ვითარმედ: ჴსნით გჳჴსნ[ნ]ეს ჩუენ უფალმან და არა მისცეს ქალაქი ესე ჴელთა მეფისა მის ასურასტანისათა.

Verse: 31      აჰა ესერა, ნუ ისმენთ ეზეკიაჲსსა, რამეთუ ესრჱთ იტყჳს მეფჱ იგი ასურასტანისაჲ: ყავთ ჩემდა (201რ) მომართ სათნოებაჲ და გამოვედით ჩემდა, და ჭამოს კაცმან თითოვეულად ვენაჴი თჳსი და ლეღოვანი თჳსი და სუას წყალი ჯურღმულისაგან თჳსისა,

Verse: 32      ვიდრე მოვიდე და წარგიყვანნე თქუენ და მიგიყვანნე ქუეყანასა მას, რომელ არს ვითარცა-ესე თქუენი: ქუეყანაჲ იფქლისაჲ და ღჳნისაჲ, ვენაჴისაჲ და პურისაჲ, ქუეყანაჲ ზეთისაჲ, ერბოჲსაჲ და თაფლისაჲ, და ჰსცხონდეთ და არა მოჰკუდეთ. და ნუ ისმენთ ეზეკიაჲსსა, რამეთუ გეტყჳნ თქუენ და გეტყჳს, ვითარმედ: გჳჴსნნეს ჩუენ უფალმან.

Verse: 33      და იჴსნეს ნუ ღმერთთა მათ ნათესავთა თითოვეულად სოფლები თჳსი ჴელთაგან მეფისა მის ასურასტანისათა?

Verse: 34      სადა არიან ღმერთნი იგი ემათაჲსნი და არფათაჲსნი? და სადა არიან ღმერთნი იგი ეპფარომა ქალაქისანი - ანნა და იჳა? იჴსნეს ნუ სამარიაჲ ჴელთაგან ჩემთა?

Verse: 35      ვინ არს ღმერთთა მათგანი მის სოფლისათაჲ, რომელთა იჴსნეს ქუეყანაჲ ჴელთაგან ჩემთა? და იჴსნეს ნუა უფალმან იერუსალჱმი ჴელთაგან ჩემთა?

Verse: 36      და არაჲ მიუგეს მას სიტყუაჲ, რამეთუ ემცნო მეფესა, ვითარმედ: ნუ მიუგებთ მას სიტყუასა.

Verse: 37      და შევიდა ელიაკიმ, ძჱ ქელკიაჲსი, ეზოჲსმოძღუარი, და სომნა, მწიგნობართმოძღუარი, და იოაქაზ, ძჱ ასაფისი, საჴსენებელთმწიგნობარი, ეზეკიაჲსა სამოსელდაპებულნი და უთხრეს მას სიტყუაჲ იგი რაფსაკისი.

Chapter: 19  
თავი XIX

Verse: 1      და იყო, ვითარცა ესმა ეზეკია მეფესა, დაიპო სამოსელი თჳსი და შთაიცუა ძაძაჲ და შევიდა სახლსა მას Page of ms. O: 199v  უფლისასა.

Verse: 2      და წარავლინა ელიაკიმ, ეზოჲსმოძღუარი, და სომნა, მწიგნობართმოძღუარი, და მოხუცებულნი მღდელთა მათ და მოხუცებულნი ჰურიათანი ძაძაშთაცუმულნი ესაია წინაწარმეტყუელისა, ძისა ამოსისა

Verse: 3      და ჰრქუა მას: ესრე იტყჳს ეზეკია: დღჱ ჭირისაჲ და ურვისაჲ, იწროვებისაჲ და სულთქუმისაჲ არს დღჱ ესე, რამეთუ მოწევნულ არიან სალმობანი მუცელქუმულთანი და ვერ შობენ.

Verse: 4      ისმინოს ხოლო თუ ღმერთმან შენმან სიტყუაჲ იგი რაფსაკისი, რომელნი-იგი მოავლინნა მეფემან ასურასტანისამან, უფალმან მისმან, შეურაცხებად ღმრთისა ცხოველისა და ყუედრებად სიტყუათა, რომელ ესმა უფალსა ღმერთსა შენსა; და ლოცვა-ყავ ნეშტთა ამათთჳს, რომელ დაშთომილ არიან.

Verse: 5      და მივიდეს მონანი იგი ეზეკია მეფისანი ესაიაჲსა და უთხრეს მას ესე.

Verse: 6      ჰრქუა მათ ესაია: ესრეთ არქუთ უფალსა მას თქუენსა: ესრე იტყჳს უფალი: ნუ გეშინინ პირისაგან სიტყუათა მათ, რომელ გესმეს, რომლითა მაყუედრებდეს მე მონანი მეფისა მის ასურასტანელთაჲსანი.

Verse: 7      აჰა, მივავლინო მისა სული უკეთური და ესმეს ბავთი და მოიქცეს ქუეყანად თჳსა, და დავსცე იგი მახჳლითა ქუეყანასა თჳსსა.

Verse: 8      და მიიქცა რაფსაკ და პოვა მეფჱ ასურასტანისაჲ, რამეთუ ჰბრძოდა ლობნასა; და ესმა, ვითარმედ იძრა ლაქისით.

Verse: 9      და ესმა თართას (სიც) მეფისაჲ მის ეთიოპელთაჲსაჲ, ვითარმედ: აჰა ესერა, გამოსრულ არს ბრძოლად შენდა. და წარვიდა სოფლად თჳსა (202რ) და მიავლინნა მოციქულნი ეზეკიაჲსა და ჰრქუა:

Verse: 10      ესრე არქუთ ეზეკიას, მეფესა იუდაჲსსა: ნუ გაცთუნებნ შენ ღმერთი იგი შენი, რომელსა შენ ესავ, ვითარმედ: არა მიეცეს იერუსალჱმი ჴელთა მეფისა ასურასტანელთაჲსა.

Verse: 11      აჰა, შენ თჳთ გასმიეს ყოველი, რაჲ უყვეს მეფეთა მათ ასურასტანისათა ყოველსა მას სოფლებსა, ვითარ წარტყუენნეს იგინი, და აწ შენ განრინებას ჰგონებ?

Verse: 12      იჴსნეს ნუა ღმერთთა მათ ნათესავთაჲთა, რომელ-იგი განრყუნეს მამათა ჩემთა, გოიზანი და ქარანი და რაფათი და ძენი იგი ედომისანი (სიც) ზღჳს კიდესა მას?

Verse: 13      სადა არს ღმერთი იგი ემათისი, სადა არს მეფჱ იგი აფრათისი და მეფჱ ქალაქისაჲ მის საფაროებაჲსანი, ენაა და არა?

Verse: 14      და მოიღო ეზეკია ჰროარდაკი იგი ჴელთაგან მათ მოციქულთაჲსა და წარიკითხა იგი და შევიდა სახლსა უფლისასა და განჰმარტა იგი ეზეკია წინაშე უფლისა.

Verse: 15      და თავყუანის-სცა ეზეკია წინაშე უფლისა და თქუა: უფალო, ღმერთო ისრაჱლისაო, რომელი ჰზი ქერაბინთა! შენ მხოლოჲ ხარ ყოველთა ზედა მეფეთა ქუეყანისათა, შენ შეჰქმენ ცაჲ და ქუეყანაჲ.

Verse: 16      მოყავ, უფალო, ყური შენი და ისმინე! აღახუენ, უფალო, თუალნი შენნი და იხილე, და ისმინენ სიტყუანი იგი სენექერემისნი, რომელ მოავლინა ყუედრებად ღმრთისა ცხოველისა,

Verse: 17      რამეთუ ნანდჳლვე, ო, წარწყმიდნეს მეფეთა მათ ასურასტანისათა ნათესავნი იგი და ქუეყანაჲ მათი.

Verse: 18      და მისცნეს Page of ms. O: 199v  ღმერთნი იგი მათნი ცეცხლსა, რამეთუ იყვნესვე არა ღმერთ, არამედ ქმნულნი ჴელთა კაცთანი - ძელისანი და ქვისანი - და წარწყმიდეს იგინი.

Verse: 19      და აწ, უფალო, ღმერთო ჩუენო, გჳჴსნენ ჩუენ ჴელთაგან მისთა, რაჲთა ცნან ყოველთა მეფეთა ქუეყანისათა, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი მხოლოჲ.

Verse: 20      და მიავლინა ესაია, ძჱ ამოსისი, და ჰრქუა: ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაჱლისაჲ: რომელი-იგი ილოცე ჩემდა მომართ სენექერემისთჳს, ვისმინე.

Verse: 21      ესე სიტყუაჲ არს, რომელსა იტყოდა უფალი ამისთჳს: შეურაცხ-გყო და განგბასრა შენ ქალწულმან, ასულმან სიონისამან, თავი შეხარა შენ ზედა ასულმან იერუსალჱმისამან.

Verse: 22      ვინ აგინე და შეურაცხ-ჰყავ? არა ნუ ვის ზედა აღიმაღლე ჴმაჲ შენი ყუედრებად და აღიხილენ თუალნი შენნი? წმიდისა მიმართ ისრაჱლისა!

Verse: 23      მოციქულთა შენთა მიერ აყუედრე უფალსა და სთქუ: სიმრავლითა ეტლთა ჩემთაჲთა აღვჴედ სიმაღლესა მთათა მათ ლიბანისათა და მოვკაფე სიმაღლე საროთაჲ და რჩეულ-რჩეულები ფიჭუთაჲ და მიუწიე დასასრულსა მაღნარისა მის კარმელისასა.

Verse: 24      მე ვსუ წყალი ზღჳსაჲ, და განვაჴმენ და დავტკებნენ ბრჭალითა ფერჴთა ჩემთაჲთა ყოველნი მდინარენი სასტიკნი.

Verse: 25      არამე გასმიესა ეგე შორით, რომელ ვყავ ნათესავთათჳს პირველთა? დაუბადე ეგე დასაბამითგან დღეთაჲთ და განვასრულე ეგე: და იქმნნეს წარსატყუენველად მბრძოლთა ქალაქნი ძნელნი.

Verse: 26      და რომელნი დამ(203რ)კჳდრებულ იყვნეს მათ შინა, მოუძლურდეს ჴელითა, და შეძრწუნდეს და ჰრცხუენა და იქმნნეს ვითარცა თივაჲ ველისაჲ და ვითარცა მწუანვილი თივისაჲ ერდოსა ზედა დასატკებნელად წინაშე მოწევნულთა მაგის ზედა.

Verse: 27      აწ ჯდომაჲ შენი და გამოსლვაჲ და შესლვაჲ შენი უწყი, და გულისწყრომაჲ შენი,

Verse: 28      რომელ განჰრისხენ ჩემ ზედა, და აღმღერაჲ ეგე შენი მოიწია ყურთა ჩემთა და აწ განვაცუა ხრატუკი ცხჳრთა შენთა და დანდალი - ყბათა შენთა და უკუნ-გაქციო შენ გზასა მას, რომელსაცა მოხუედ.

Verse: 29      და შენდა ესე სასწაული იყავნ: ამას წელსა შეშჭამო დაკრებული შენი და მეორესა წელსა სთესოთ და ჰშჭამო[თ] გერი მისი და მესამესა წელსა ჰსთესოთ და მოიმკოთ და დაჰნერგოთ ვენაჴები და ჰჭამოთ (!) ნაყოფისა მათისაჲ.

Verse: 30      და იყოს სახლსა მაგას იუდაჲსსა, და რომელი დაშთომილ იყოს, დაიბნეს ძირნი მართლ და გამოსცეს ნაყოფი,

Verse: 31      რამეთუ იერუსალჱმით გამოჴდეს დაშთომილი და სიონით მთით - განრინებული; რამეთუ შურმან უფლისა ძალთაჲსამან ყო[ს] ესე.

Verse: 31      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი მეფისა მისთჳს ასურასტანელთაჲსა: არა შევიდეს იგი ქალაქსა მაგას და არა შესტყორცნეს მაგას ისარნი და არა გარემოადგეს მაგას ფარებითა და არა მიაქციოს მაგას ზედა მიწაჲ.

Verse: 33      და გზასა, რომელსაცა მოვიდა, მასცა მიიქცეს და ქალაქსა მაგას არა შევიდეს, თქუა უფალმან.

Verse: 34      და ზედამდგომელ Page of ms. O: 199v  ვიქმნე ქალაქსა მაგას ჴსნად მაგისა, ჩემთჳს და დავითისთჳს, მონისა ჩემისა.

Verse: 35      და იყო, მას ღამესა გამოვიდა ანგელოზი უფლისაჲ მიერ და მოსრა ბანაკისა მისგან ასურთაჲსა ას ოთხმეოცდახცუთი ათასი კაცი. და აღიმ[ს]თუეს განთიადასა მას, და, აჰა, იხილეს ეგოდენი იგი გუამი მომკუდარი.

Verse: 36      და იტრა და წარვიდა მეფჱ იგი ასურასტანისაჲ და დაემკჳდრა ნინევეს.

Verse: 37      და იყო, ვიდრე თავყუანის-სცემდა სახლსა მას ასრაქისსა, ღმერთთა თჳსთა და ადრამელიქ და სარასა, ძეთა მისთა, დასცეს იგი მახჳლითა და იგინი მეოტად წარვიდეს ქუეყანად არარათისა. და მეფობდა ნახორდან, ძჱ მისი, მის წილ.

Chapter: 20  
თავი XX

Verse: 1      მათ დღეთა შინა დასნეულდა ეზეკია სიკუდილისა სენითა. და შევიდა მისა ესაია წინაწარმეტყუელი, ძჱ ამოსისი, და ჰრქუა მას: ესრე იტყჳს უფალი: ბრძანე სახლისა შენისაჲ, რამეთუ მოჰკუდე შენ და არა განერე.

Verse: 2      და მიიქცია ეზეკია პირი თჳსი კედლად და ილოცვიდა უფლისა მიმართ და თქუა:

Verse: 3      ო, უფალო, მოიჴსენე, რამეთუ ვიდოდე შენ წინაშე ჭეშმარიტებით და გულითა სრულითა, სათნოვებათა ვჰყოფდ შენდა მიმართ. და ტიროდა ეზეკია ტირილითა დიდითა.

Verse: 4      და იყო ესაია ეზოსა მას დიდსა, და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ მისა და ჰრქუა:

Verse: 5      მიიქეც მუნვე და არქუ ეზეკიას, წინამძღუარსა მას ერისა ჩემისასა: ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი დავითისი, მამისა შენისაჲ: ვისმინე ლოცვისა შენისაჲ და ვიხილენ ცრემლნი ეგე (204რ) შენნი; აჰა, მე განგკურნო შენ და დღესა მას მესამესა აღხჳდე შენ სახლსა მას უფლისასა.

Verse: 6      და შევსძინო დღეთა შენთა ათხუთმეტ წელ და გიჴსნე შენ ჴელთაგან მეფისა მის ასურასტანელთაჲსა; და ზედამდგომელ ვექმნე ქალაქსა ამას ჩემთჳს და დავითისთჳს, მონისა ჩემისა.

Verse: 7      ჰრქუა ესაია: მოიღე ლეღჳ და ზეთი და დასდევ ზედა წყლულებასა მას, და განეგოს.

Verse: 8      და ეზეკია ჰრქუა ესაიას: რაჲ სასწაული იყოს, ვითარმედ განმკურნოს მე უფალმან, და თუ აღვიდე სახლსა უფლისასა დღესა მესამესა?

Verse: 9      და ჰრქუა ესაია: ესე სასწაული იყოს უფლისა მიერ, რამეთუ ყოს უფალმან სიტყუაჲ იგი, რომელ თქუა: და შთავლოს აჩრდილმან მან ათსა მენაკსა.

Verse: 10      და ჰრქუა ეზეკია: ადვილ არს აჩრდილისაჲ მის ათსა მენაკსა შთასლვაჲ. ხოლო არა ეგრე, არამედ უკუნიქცენ მუნვე ათსა მენაკსა.

Verse: 11      და ღაღად-ყო ესაია წინაწარმეტცუელმან უფლისა მიმართ, და უკუნიქცა აჩრდილი ათსავე მას მენაკსა, ვინაჲცა მოსრულ იყო ტაძართა მათ აქაზისთა.

Verse: 12      მას ჟამსა მიავლინნა მაროდაქბალდან, ძემან ბალადანისმან, მოციქულნი ჰროატაკებითა და ძღუნითა ეზეკიაჲსა, რამეთუ ესმა, ვითარმედ დასნეულდა ეზეკია. და აღდგა

Verse: 13      და განიხარა ეზეკია მოსლვაჲ იგი მათი და უჩუენა მათ ყოველი იგი სახლები ნაქუთაჲსი, ვეცხლი და ოქროჲ და საკუმეველნი და ნელსაცხებელნი და სახლნი საჭურჭლენი და რაჲცა იპოვა Page of ms. O: 199v  საფასესა მისსა. და არა იყო სახლსა მისსა, რომელ არა უჩუენა მას ეზეკია ყოვლისა მის ჴელმწიფებისა თჳსისაჲ.

Verse: 14      და შევიდა ესაია წინაწარმეტყუელი და ჰრქუა მას: რასა გეტყოდეს შენ კაცნი იგი, ანუ ვინაჲ მოვიდეს შენდა? და ჰრქუა ეზეკია: ქუეყანით შორით მოვიდეს ჩემდა, ბაბილოვნით.

Verse: 15      და ჰრქუა: რაჲ იხილეს სახლსა შენსა? ჰრქუა ეზეკია: ყოველი, რაჲცა იყო სახლსა ჩემსა, იხილეს. და არარაჲ იყო, რომელი არა უჩუენე მათ, და საფასენიცა ჩემნი.

Verse: 16      და ჰრქუა ესაია ეზეკიას: ისმინე სიტყუაჲ უფლისაჲ!

Verse: 17      აჰა, დღენი მოვლენან, - თქუა უფალმან, - და წარიღონ ყოველი, რაჲცა იყოს სახლსა შენსა; და რომელი დაკრიბეს მამათა შენთა მოდღენდელად დღედმდე, წარიღონ ბაბილონად და არა დაუტეონ, რამეთუ ესე სიტყუაჲ არს, რომელსა იტყოდა უფალი.

Verse: 18      და ნაშობთა შენთაგანნიცა წარიყვანნენ და ყვნენ საჭურის სახლსა მას მეფისა მის ბაბილოვნელთაჲსა.

Verse: 19      და ჰრქუა ეზეკია ესაიას: კეთილ არს სიტყუაჲ ეგე, რომელ სთქუ: იყავნ მშჳდობაჲ და ჭეშმარიტებაჲ დღეთა ჩემთა.

Verse: 20      და ნეშტნი სიტყუათა ეზეკიაჲსთანი და ყოველნი ძლიერებანი მისნი და წყლისა გარდამოსადინელნი იგი და ჯურღმულები, რომელ ქმნა, და წყალნი იგი, რომელ შეადინნა ქალაქსა მას, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ იუდაჲსთა.

Verse: 21      და დაიძინა ეზეკია მამათა თჳსთა თანა და მეფობდა მანასე, ძჱ (205რ) მისი, მის წილ.

Chapter: 21  
თავი XXI

Verse: 1      ძჱ ათორმეტისა წლისაჲ იყო მანასე დადგომასა მას მისსა მეფედ და ერგასის და ცხრამეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს, და სახელი დედისა მისისაჲ ეფსიბა.

Verse: 2      და ქმნა მანასე ბოროტი წინაშე უფლისა მსგავსად საძაგელებისა მის ნათესავთა მათ, რომელნი მოსპნა უფალმან პირისაგან ძეთა მათ ისრაჱლისათა.

Verse: 3      და აღაშჱნნა მაღალნი იგი, რომელნი დაამჴუნა ეზეკია, მამამან მისმან; და აღაშენნა (!) ბაგინნი იგი ბაალისნი და განაწესნა მაღნარნი იგი, ვითარსახედ განაწესნა აქაბ, მეფემან ისრაჱლისამან, და თავყუანის-სცა ყოველთა ძალთა ცისათა და ჰმონა მათ.

Verse: 4      და აღაშჱნა საკურთხეველი სახლსა მას უფლისასა, ვითარცა თქუა უფალმან: იერუსალჱმს დავიდგნე საყდარნი ჩემნი.

Verse: 5      და უქმნნა სამსახურებელნი ყოველთა ძალთა ცისათა, ყოველთა მათ ეზოთა სახლისა მის უფლისათა.

Verse: 6      და გარეშეჴადნა შვილნი თჳსნი ცეცხლსა, და იზმნიდა და იკითხვიდა, და ყვნა ულუკნი და განამრავლნა მცნობელნი, და შესძინა ძჳრის-ყოფად წინაშე უფლისა განსარისხებელად მისა.

Verse: 7      და ქანდაკებულნი იგი მაღნართანი მათ დადგნა სახლსა მას უფლისასა, რომლისაჲ ჰრქუა უფალმან დავითს და სოლომონს, ძესა მისსა, ვითარმედ: სახლსა ამას და იერუსალჱმსა, რომელი გამოვირჩიე ყოველთა ნათესავთაგან ისრაჱლისათა, დავდვა სახელი ჩემი უკუნისამდე.

Verse: 8      და არა შევსძინო შერყევად ფერჴთა ისრაჱლისათა ქუეყანისა მაგისგან, რომელ მივეც მამათა მათთა, Page of ms. O: 199v  რაჲთამცა ეკრძალნეს ყოფად ყოვლისა მის, რაჲცა ვამცენ მათ მსგავსად ყოვლისა მის მცნებისა, რომელი ამცნო მათ მოსე, მონამნ ჩემმან.

Verse: 9      და არა ისმინეს, და საძაგელ იქმნა მანასე დიდად ფრიად და აცთუნნა იგინი საქმედ ბოროტისა წინაშე უფლისა უფროჲს ყოველთა მათ ნათესავთა, რომელნი განრყუნნა უფალმან წინაშე პირსა ძეთა მათ ისრაჱლისათა.

Verse: 10      ეტყოდა უფალი ჴელითა მონათა თჳსთა წინაწარმეტყუელთაჲთა:

Verse: 11      და ამისთჳს თქუა, რამეთუ ქმნა მანასე, მეფემან იუდაჲსმან, საძაგელი ეგე და უკეთურებაჲ უფროჲს ამორეველისა მის წინაშე ჩემსა და შესცთა იუდაჲ კერპებითა თჳსითა,

Verse: 12      ესრე იტყჳს უფალი, მაგისთჳს, ღმერთი ისრაჱლისაჲ: აჰა, მე მოვავლინო ძჳრი ზედა იერუსალჱმსა და ზედა იუდასა, რაჲთა ყოველთა, რომელთა ესმეს, ოხრიდენ ორნივე ყურნი.

Verse: 13      და მივაწიო ზედა იერუსალჱმსა მსგავსად საზომისა მის სამარიაჲსასა და მსგავსად სასწორისა მის სახლისა მის აქაბისა და მოსპო იერუსალჱმი, ვითარცა ნიჟარი ერთი დათხეული ზედა პირსა თჳსსა.

Verse: 14      და აღვჴოცო ნეშტი სამკჳდრებელისა ჩემისაჲ და მივსცნე იგინი ჴელთა მტერთა მათთაჲსა და იყვნენ წარსატაცებელ და იავარ ყოველთა მტერთა თჳსთა.

Verse: 15      ამისთჳს, რამეთუ განითხინეს იგინი პირისაგან ჩემისა და ქმნეს ბოროტი წინაშე თუალთა ჩემთა და განმარისხეს მე, რომლით დღითგან გამოვიყვანენ იგინი ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთაჲსა მუნდღენდელად დღედმდე.

Verse: 16      და სისხლიცა უბრალოჲ დასთხია მანასე დიდად ფრიად, ვიდრემდე აღავსო იერუსალჱმი კიდით-კიდედ, და ცოდვაჲცა იგი თჳსი, რომლი(206რ)თა აცთუნა იუდაჲ საქმედ ბოროტისა წინაშე უფლისა.

Verse: 17      და ნეშტნი სიტყუათა მანასაჱსთანი და ყოველი, რაჲცა ქმნა, და ცოდვაჲ, რომელ ცოდა, აჰა ესერა წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ იუდაჲსთა.

Verse: 18      და დაიძინა მანასე მამათა თჳსთა თანა და დაეფლა მტილსა თჳსსა, მტილსა მას ოზიაჲსსა, და მეფობდა ამონ, ძჱ მისი, მის წილ.

Verse: 19      ძჱ ოცდაორისა წლისაჲ იყო ამონ დადგომასა მისსა მეფედ და ორ წელ მეფობდა იერუსალჱმს. და სახელი დედისა მისისაჲ მასთალამ, ასული არუაჲსი, ტაბათით.

Verse: 20      და ქმნა ბოროტი ამონ წინაშე უფლისა, ვითარცა ქმნა მანასე, მამამან მისმან.

Verse: 21      და ვიდოდა ყოველთა მათ გზათა, რომელთა ვიდოდა მამაჲ მისი, და ჰმსახურა კერპთა მათ, რომელთა ჰმსახურებდა მამაჲ მისი, და თავყუანის-ჰსცა მათ.

Verse: 22      და დაუტევა ღმერთი მამათა თჳსთაჲ და არა ვიდოდა გზათა უფლისათა.

Verse: 23      და აღდგეს მონანი მის ზედა და მოკლეს იგი სახლსა შინა თჳსსა.

Verse: 24      და მოწყჳდნეს მკლველნი იგი ამონისნი ერმან მან და დაიდგინეს ერმან მის ქუეყანისამან მეფედ იოსია, ძჱ მისი, მის წილ.

Verse: 25      და ნეშტნი სიტყუათა ამონისთანი და ყოველი, რომელი ქმნა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა იუდაჲსთა.

Verse: 26      და დაიძინა ამონ მამათა თჳსთა თანა და დაეფლა მამათა მისთა თანა მტილსა მას ოზიაჲსსა. და მეფობდა იოსია, ძჱ მისი, მის წილ.

Chapter: 22  
თავი XXII

Verse: 1      ძჱ რვა წლისაჲ იყო იოსია დადგომასა მას მისსა მეფედ და მეფობდა ოლცდაათრვამეტ [წ]ელ იერუსალჱმს. და სახელი დედისა მისისაჲ იედიდა, ასული ოზიაჲსი, ბასუროთით. Page of ms. O: 199v 

Verse: 2      და ქმნა იოსია სამართალი წინაშე უფლისა და ვიდოდა ყოველთა გზათა დავითის, მამისა თჳსისათა, და არა მიაქცია არცა მარჯულ, არცა მარცხლ.

Verse: 3      და იყო, წელსა მას მეათრვამეტესა, იოსია მეფისა იუდაჲსსა, თთუესა მას მეშჳდესა, წარავლინა მეფემან საფან, ძჱ ესელიაჲსი და ძჱ მესელომაჲსი, მწიგნობარი სახლისა მის უფლისაჲ, და ჰრქუა:

Verse: 4      მივედ ქელკიაჲსა, მღდელისა მის დიდისა, და არქუ, რაჲთა შებერონ ერთად ვეცხლი იგი, რომელ შეწირულ არს სახლსა მას უფლისასა, რომელი შეკრიბეს სასწორით მცველთა მათ ერისა მისგა[ნ].

Verse: 5      და მისცეს იგი ჴელთა მოქმედთა საქმისათა, ზედამდგომელთა მათ სახლისა მის უფლისათა. და მისცეს მოქმედთა მათ სახლისა მის უფლისათა, რაჲთა განაძლიერონ ბედეკი სახლისა მის უფლისაჲ,

Verse: 6      ხუროთა მათ და მაშჱნებელთა, ჴელოვანთა სყიდად ძელისა და ქვათა, განსაგებელად ბედეკისა მისთჳს სახლისა მის უფლისა.

Verse: 7      და არა მიუწონდეს ვეცხლსა მას, რომელსა მისცემდეს მოქმედთა მათ, რამეთუ ერთგულად იქმოდეს.

Verse: 8      და ჰრქუა ქელკია, მღდელმან მან დიდმან, საფანს მწიგნობართმოძღუარსა: მატიანი შჯულისაჲ ვპოვე სახლსა მას უფლისასა. და მისცა ქელკია საფანს...

Verse: 10      ...და წარიკითხა იგი საფან წინაშე მეფისა მის.

Verse: 11      ესმა რაჲ სიტყუაჲ იგი მატიანისაჲ მის მეფესა, დაიპო სამოსელი თჳსი.

Verse: 12      და ამცნო მეფემან ქელკიას მღდელსა და აქიკამს, ძესა საფანისსა, და ქობორს, ძესა მიქეაჲსსა, და საფანს, მწიგნობართმოძ(207რ)ღუარსა, და აზარიას, მონასა მეფისასა, და ჰრქუა:

Verse: 13      მოვედით და ითხოვეთ უფლისა მიერ ჩემთჳს და ყოვლისა ამის ერისათჳს და ყოვლისა იუდაჲსათჳს და სიტყუათა მაგათთჳს მატიანისათა, რომელ იპოვა; რამეთუ დიდი რისხვაჲ უფლისაჲ აღტყინებულ არს ჩუენ ზედა ამისთჳს, რამეთუ არა ისმინეს მამათა ჩუენთა და არა ერჩდეს სიტყუათა მაგის მატიანისათა მსგავსად ყოვლისა მაგის დაწერილისა ჩუენთჳს.

Verse: 14      და წარვიდა ქელკია მღდელი და აქიკამ და საფან და ქობორ და აზარია ოლდა წინაწარმეტყუელისა, ცოლისა სელომაჲსისა, ძისა ადრაჲსა, მესამოსლისა. და იგი დამკჳდრებულ იყო იერუსალჱმს, მასენას შინა. ეტყოდეს მას.

Verse: 15      და ჰრქუა მათ: ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ: ჰრქუათ (!) კაცსა მას, რომელმან-იგი მოგავლინნა თქუენ ჩემდა:

Verse: 16      ესრე იტყჳს უფალი: აჰა, მოვავლინო ძჳრი ზედა ადგილსა მას და ზედა მკჳდრთა მაგისთა მსგავსად ყოველთა მაგათ სიტყუათა მაგის მატიანისათა, რომელ წარიკითხა მეფემან მან იუდაჲსმან.

Verse: 17      ამისთჳს, რამეთუ დამიტევეს მე და უკუმევდეს საკუმეველთა ღმერთთა მათ უცხოთა, რაჲთამცა განმარისხეს მე საქმითა ჴელთა მათთაჲთა, და აღადყდეს (სიც) გულისწყრომაჲ ჩემი ზედა ადგილსა მაგას და არა დასცხრეს.

Verse: 18      და აწ მიიქეცით მუნვე მეფისა იუდაჲსისა, რომელმან-იგი მოგავლინნა თქუენ გამოძიებად უფლისა, და ესრე არქუთ მას: ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ: სიტყუანი იგი, რომელ გესმეს,

Verse: 19      ესე არიან მათთჳს, რამეთუ მოლბა გული შენი და ეკრძალე პირსა უფლისა, ვითარცა გესმა, რაჲ-იგი თქუმულ არს ზედა ადგილსა მაგას და ზედა მკჳდრთა მაგისთა ყოფად განსარყუნელად და საწყეველად, და დაიპე Page of ms. O: 199v  სამოსელი შენი და ტიროდე წინაშე ჩემსა. და მე ვისმინო შენი, თქუა უფალმან;

Verse: 20      და არა ეგრე, არამედ შეგძინო მამათა შენთა თანა, და მიხჳდე საფლავსა შენსა მშჳდობით იერუსალჱმს. და არა იხილონ თუალთა შენთა ყოველი იგი ძჳრი, რომელ მოვავლინო ზედა ადგილსა მაგას და მკჳდრთა მაგისთა.

Chapter: 23  
თავი XXIII

Verse: 1      და მიუთხრეს მეფესა სიტყუაჲ ესე. და შეკრიბნა მეფემან ყოველნი იგი მოხუცებულნი იუდაჲსნი და იერუსალჱმისანი.

Verse: 2      და აღვიდა მეფჱ სახლსა მას უფლისასა, და ყოველი კაცი იუდაჲსი და ყოველნი მკჳდრნი იერუსალჱმისა მის თანა, და მღდელნი იგი და ყოველნი წინაწარმეტყუელნი და ყოველი იგი ერი მის თანა კნინითგან მიდიდადმდე. და წარუკითხა ყურთა მათთა ყოველი იგი სიტყუაჲ მატიანისაჲ მის აღთქუმისაჲ, რომელი იპოვა სახლსა მას შინა უფლისასა.

Verse: 3      და დადგა მეფჱ ზედა სუეტსა მას და აღთქუმაჲ-ყო წინაშე უფლისა შედგომად კუალსა უფლისასა და დაცვად მცნებათა მისთა და სამართალთა მისთა ყოვლითა გულითა ყოფად სიტყჳსა ამის აღთქუმისაჲსა, რომელი იპოვა მატიანსა მას შინა. და დაადგრა ყოველი იგი ერი აღთქუმასა მას.

Verse: 4      და ამცნო მეფემან ქელკიას, მღდელსა მას დიდსა, და მღდელთა მათ შემდგომთა და მცველთა მათ სასწორი[სა]თა გამოღებად სახლისა მისგან უფლისა ყოველი იგი ჭურჭელი ქმნული ბაალისთჳს და სერტყთა მათთჳს და ძალთა ცისათა. და დაწუა იგი გარეშე იერუსალჱმსა, სადეროჲთ (!) კე[დ]რონისასა, და მიჰფინა ნაცარი მათი ბეთელს.

Verse: 5      და დაწუნა ქურუმნიცა იგი, რომელ მიეცნეს მეფეთა მათ იუდაჲსთა, რომელ უკუმევ(208რ)დეს საკუმეველთა მაღალთა მათ და ქალაქთა იუდაჲსთა და გარემო იერუსალჱმსა, და რომელნი-იგი უკუმევდეს ბაალსა და მზესა და მთოვარესა და ვარსკულავთა და ყოველთა ძალთა ცისათა.

Verse: 6      და გამოიღო სერტყთაჲ იგი ზადეროთით (სიც) სახლისა მისგან უფლისა და გარეშე იერუსალჱმსა ნაღუარევსა მას კედროვნისასა და დაწუნა იგინი ცეცხლითა ნაღუარევსა მას შინა კედრონისასა და დააწულილა ვითარცა მტუერი და მიჰფინა ნაცარი მათი საფლავსა ძეთა მათ მის ერისათა.

Verse: 7      და დაარღჳა სახლი იგი კადესიმაისთაჲ მათ, რომელ იყო სახლსა მას თანა უფლისასა, რომელსა შინა დედანი იგი ქსოვდეს სამოსელსა სერტყთასა.

Verse: 8      და განჴადნა ყოველნი იგი ქურუმნი ქალაქთაგან იუდაჲსთა და განრყუნნა მაღალნი იგი, სადა უკუმევდეს საკუმეველსა ქურუმნი იგი გაბაჲთგან ვიდრე ბერსაბედმდე, და დაარღჳა სახლები იგი ბჭეთა მათ თანა ელისთა, მთავრისა მის მის ქალაქისაჲსა, მარცხენით კერძო ბჭეთა მათა.

Verse: 9      ხოლო არა აღვიდიან ქურუმნი იგი მაღალთა[ჲ] მათ საკურთხეველსა მას იერუსალჱმს, ვიდრე ჭამადმდე ბალარჯისა შოვრის ძმათა თჳსთა.

Verse: 10      მაშინღა შეაგინა თუბუთური ჴევსა მას ძისა ენუმაჲსსა, რამეთუ არა გარეშეჴადნა კაცად-კაცადმან ძენი და ასულნი თჳსნი ცეცხლსა მას მელქომასა.

Verse: 11      და დაწუნეს ცხენნი იგი, რომელნი შეწირნა მეფემან იუდაჲსმან სახელად მზისა შესავალსა მას სახლისა მის უფლისასა, საფასესა მას ნათანაჲსსა, საჭურისისა მისთჳს, Page of ms. O: 199v  რომელი-იგი იყო ფარუ[რ]იმს, ეტლნი იგი სახელად მზისანი დაწუნა ცეცხლითა.

Verse: 12      და საკურთხეველნი იგი, რომელ იყვნეს ზედა ქორსა მას, რომელ-იგი ქმნეს მეფეთა მათ იუდაჲსთა, და ბაგინნი იგი, რომელ ქმნნა მანასე ორთა მათ ეზოთა სახლისა მის უფლისათა, დაარღჳნა იგინი მეფემან და დაამჴუნა და შთასთხია მიწაჲ მათი ნაღუარევსა მას კედრონისასა.

Verse: 13      და სახლი იგიცა, რომელ იყო პირის-პირ იერუსალჱმსა, მარჯუენით კერძო მთისა მის მოსოთაჲსაჲსა, რომელ უშენა სოლომონ, მეფემან ისრაჱლისამან, ასტრათას, საძაგელსა მას სიდონელთასა, და ქამონს, საძაგელსა მას მოაბელთასა, და მოლოქს, საზარელსა მას ძეთა ამონისთასა, და განრყუნნა.

Verse: 14      და დამუსრნა მეფემან ძეგლნი იგი და მოკაფნა მაღნარნი იგი და აღავსნო ადგილნი იგი ძუალებითა კაცთაჲთა.

Verse: 15      და ბაგინნი იგი მაღალნი, რომელ იყვნეს ბეთელს, რომელ ქმნნა იერობოამ, ძემან ნაბატისმან, რომელმან-იგი აცთუნა ისრაჱლი, და იგიცა - საკურთხეველი მაღალი - დაამჴუა და დამუსრნა ქვანი მისნი და დააწულილნა ვითარცა მტუერნი და მოწუა მაღნარი იგი.

Verse: 16      და მიხედა იოსია და იხილნა სამარენი იგი, რომელნი იყვნეს ქალაქსა მას, და მოავლინნა და მოღებად-სცნა ძუალნი იგი სამარებისა მისგან და დაწუნა იგინი ზედა ბაგინთა მათ და შეაბილწნა იგინი მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა, რომელსა ეტყოდა კაცი იგი ღმრთისაჲ, ვიდრე ცოცხალღა იყო, იერობოამს, შეწირვასა მას ზედა საკურთხეველსა მას. მიხედა საფლავსა მას (209რ) კაცისა მის ღმრთისასა, რომელი-იგი ეტყოდა სიტყუასა მას

Verse: 17      და თქუა: რაჲ არს ადგილი ისი, რომელ ჩას? ჰრქუეს კაცთა მათ მის ადგილისათა: იგი საფლავი არს კაცისა მის ღმრთისაჲ, რომელი მოვიდა იუდაჲთ და ღაღადებდა სიტყუათა მათ ზედა საკურთხეველსა მას ბეთელს.

Verse: 18      და თქუა იოსია: აცადეთ და ნუ შეარყევთ ძუალთა მისთა! და განერნეს ძუალნი წინაწარმეტყუელისანი მის მოხუცებულისანი, რომელ დამკჳდრებულ იყო ბეთელს ძუალთა თანა კაცისა მის ღმრთისათა, რომელ მოსრულ იყო იუდაჲთ; ეტყოდა იგი ყოველთა მათ სიტყუათა, რომელ ქმნა იოსია.

Verse: 19      და ყოველნი იგი სახლნი მაღალთანი მათ ქალაქთა მათ სამარიაჲსათა, რომელ ქმნეს (!) მეფეთა მათ ისრაჱლისათა განსარისხებელად უფლისა, დაარღჳია იოსია, მეფემან იუდაჲსმან, და ქმნა მსგავსად ყოვლისა მის საქმისა, რომელ ქმნეს ბეთელს.

Verse: 20      და მოწყჳდნა ყოველნი იგი ქურუმნი მაღალთანი მათ ზედა საკურთხეველთა მათ და დაწუნა ძუალნი მათნი მათ ზედა, და მიიქცა იერუსალჱმს.

Verse: 21      და ამცნო მეფემან და ჰრქუა: ყავთ დღესასწაული უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲ, ვითარცა წერილ არს მატიანსა მას აღთქუმისასა!

Verse: 22      და ყვეს ეგრე, და არა იყო დღესასწაული მსგავსად მის დღესასწაულისა დღეთა მათ მსაჯულთაჲსა, რომელნი ჰშჯიდეს ისრაჱლსა, და დღეთა მეფეთა მათ ისრაჱლისა და იუდაჲსთა.

Verse: 23      და მეათრვამეტესა წელსა მეფისა იოსიაჲსა იყო ზატიკი უფლისაჲ იერუსალჱმს.

Verse: 24      და ულუკნი იგი და მცნობელნი და თერაფინნი და კერპნი და Page of ms. O: 199v  ყოველნი საძაგელნი, რომელნი იყვნეს იუდას და იერუსალჱმს, მოსპნა იგინი მეფემან იოსია, რაჲთა დაამტკიცნეს სიტყუანი იგი შჯულისანი, რომელ წერილ იყვნეს მატიანსა მას, რომელი პოვა ქელკია მღდელმან სახლსა მას უფლისასა.

Verse: 25      მსგავს მისა არავინ იყო წინანდელთა მათ მეფეთაგანი, რომელიმცა მოიქცა ყოვლითა გულითა თჳსითა და ყოვლითა სულითა თჳსითა და ყოვლითა ძალითა თჳსითა მსგავსად ყოვლისა შჯულისა მოსესისა, და შემდგომად მისა არავინ იყო მსგავს მისა.

Verse: 26      ხოლო არავე მოაქცია უფალი გულისწყრომისაგან და რისხვისა თჳსისა დიდისა, რომელ განრისხნა რისხვით ზედა იუდასა განრისხებითა მით, რომელ განარისხა მანასე.

Verse: 27      და თქუა უფალმან: იუდაჲცა განვიშორო პირისაგან ჩემისა, ვითარცა განვიშორე ისრაჱლი. და განვიშორო ქალაქი იგი იერუსალჱმი, რომელი გამოვირჩიე, და ტაძარიცა იგი, რმოლისაჲ ვთქუ, ვითარმედ: იყავნ სახელი ჩემი მაგის ზედა.

Verse: 28      და ნეშტნი სიტყუანი იოაქაზისთანი(!?) და ყოველი, რაჲცა ქმნა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ იუდაჲსთასა.

Verse: 29      მათ დღეთა შინა გამოჴდა ფარაო ნექაო, მეფჱ იგი ეგჳპტელთაჲ, ზედა მეფესა მას ასურასტანელთასა ევფრადადმდე (სიც) მდინარედ. და მიეგებვოდა იოსია მეფჱ, და მოკლა იგი ფარაო მაგდონს შემთხუევასა მას მისსა.

Verse: 30      და მოიღეს იგი მონათა თჳსთა მაგდოჲთ და მოიქცეს იერუსალჱმდ და დაჰფლეს იგი საფლავსა თჳსსა, ქალაქსა მას დავითისსა. (210რ) და მოიყვანეს ერმან მან მის ქუეყანისამან იოაქაზ, ძჱ იოსიაჲსი, და დაადგინეს იგი მეფედ მათ ზედა.

Verse: 31      ძჱ ოცდასამისა წლისაჲ იყო იოაქაზ დადგომასა მას მისსა მეფედ და სამ წელ მეფობდა იერუსალჱმს. და სახელი დედისა მისისაჲ ამიტალ, ასული იერემიაჲსი, ლობნაჲთ.

Verse: 32      და ქმნა იოაქაზ ბოროტი წინაშე უფლისა მსგავსად ყოვლისა მის, რაჲცა ქმნეს მამათა მისთა.

Verse: 33      და ცვალა იგი ნიქაო ფარაო, მეფემან ეგჳპტელთამან, დებლათით ქუეყანად ემათდ, რაჲთა არღარა მეფობდეს იგი იერუსალჱმს, და აღუდვა ხარკი ქუეყანასა მას ასი ტალანტი ვეცხლი და ათი ტალანტი ოქროჲ.

Verse: 34      და დაადგინა მათ ზედა მეფედ ფარაო ნიქაო ილიაკიმ (სიც), ძჱ იოსიაჲსი, მეფედ იუდასა ზედა, იოსიაჲს წილ, მამისა თჳსისა, და დასდვა მას სახელი იოვაკიმ, და იოაქაზ წარიყვანა ეგჳპტედ, და მუნ მოკუდა.

Verse: 35      და ვეცხლი იგი და ოქროჲ მისცა იოვაკიმ ფარაოს, ხოლო შეიწრებულად აღწერეს ქუეყანაჲ იგი მიცემად ვეცხლი ფარაოს, კაცად-კაცადისაგან ვეცხლი და ოქროჲ ერისაჲ მის ქუეყანისაჲ ფარაოს ნიქაოს.

Verse: 36      და ძჱ ოცდახუთისა წლისაჲ იყო იოვაკიმ დადგომასა მას მისსა მეფედ და ათორმეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს. და სახელი დედისა მისისაჲ ელდაფ, ასული იედალაჲსი, ჰრომით.

Verse: 37      და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა მსგავსად ყოვლისავე მის, ვითარცა ქმნეს მამათა მისთა.

Chapter: 24  
თავი XXIV

Verse: 1      და დღეთა მისთა გამოჴდა ნაბუქოდონოსორ, მეფჱ ბაბილოვნისაჲ, და Page of ms. O: 199v  ჰმონა მას იოვაკიმ სამ წელ, და მერმე მიაქცია და ეცრუვა მას.

Verse: 2      და გამოავლინნა უფალმან იოვაკიმის ზედა მტეობარნი ქალდიაჲთ და მტეობარნი ასურასტანით და მტეობარნი მოაბით და მტეობარნი ძეთა მათ ამონისთანი, და მოავლინნა იგინი ქუეყანასა მას ჰურიასტანისასა მოსრვად მათა მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა, ვითარცა ეტყოდა ჴელითა მონათა თჳსთა წინაწარმეტყუელთაჲთა,

Verse: 3      რამეთუ რისხვაჲ უფლისაჲ იყო ზედა იუდასა განშორებად მათა პირისაგან თჳსისა ცოდვათა მათთჳს მანასჱსთა, რომელ ქმნა,

Verse: 4      და სისხლთა მათთჳს უბრალოთა, რომელ დასთხიეს და აღავსეს იერუსალჱმი უბრალოჲთა მით სისხლითა; და არა უნდა უფალსა ლხინებაჲ მათი.

Verse: 5      და ნეშტნი სიტყუათა იოვაკიმისთანი და ყოველი, რაჲცა ქმნა, არა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ იუდაჲსთასა?

Verse: 6      და დაიძინა იოვაკიმ მამათა თჳსთა თანა; და მეფობდა იოვაქიმ მის წილ.

Verse: 7      და არღარა შესძინა მეფემან ეგჳპტისამან გამოსლვად ქუეყანით თჳსით, რამეთუ მოიპყრა მეფემან ბაბილოვნისამან ნაღუარევთა მათგან ეგჳპტელთაჲსა ვიდრე მდინარედმდე ევფრატად და ყოველი, რაჲცა იყო მეფისა მის ეგჳპტელთაჲსაჲ.

Verse: 8      ძჱ ათორმეტისა წლისაჲ იყო იოვაქიმ დადგომასა მას მისსა მეფედ და სამ წელ მეფობდა იერუსალჱმს. და სახელი დედისა მისისაჲ ესთა, ასული იელამათაჲსა, იერუსალჱმით.

Verse: 9      და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა მსგავსად ყოვლისავე მის (211რ), რომელი ქმნეს მამათა მისთა.

Verse: 10      მას ჟამსა გამოვიდა მეფჱ იგი ბაბილოვნისაჲ იერუსალჱმდ და მოიცვა ქალაქი იგი.

Verse: 11      და შევიდა მეფჱ იგი ბაბილოვნელთაჲ ქალაქსა მას, და მონანი მისნი გარემოდგომილნი ჰსცვიდეს მას.

Verse: 12      და გამოვიდა იოვაქიმ, მეფჱ იუდაჲსი, მეფესა მას ზედა ბაბილოვნისასა, იგი თავადი და ყოველნი მონანი მისნი და დედაჲ მისი და მთავარნი მისნი და საჭურის- ნი მისნი. და წარიყვანნა იგინი მეფემან ბაბილოვნისამან წელსა მას მერვესა მეფობისა მისისასა.

Verse: 13      და გამოიღო ყოველი იგი ფასი სახლისა მისგან უფლისა და ფასი სახლისა მის სამეუფოჲსა, და დაჭრა ყოველი იგი ჭურჭერი ოქროჲსაჲ, რომელი ქმნა სოლომონ, მეფემან ისრაჱლისამან, ტაძარსა მას შინა უფლისასა მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა.

Verse: 14      და წარძრა ყოველი იერუსალჱმი და ყოველნი იგი მთავარნი და ყოველნი იგი ძლიერნი ძლიერებითა თჳსითა და ტყუედ ათასი ტყუჱ და ყოველნი იგი ხურონი და ყოველნი იგი მცველნი: და არავინ დაშთა მუნ, გარნა გლახაკნი მის ქუეყანისანი.

Verse: 15      და წარძრა იოვაქიმ ბაბილოვნად და დედაჲ მეფისაჲ და ცოლნი მისნი და საჭურისნი მისნი და ძლიერნი მის ქუეყანისანი, და წარემართა ტყუედ იერუსალჱმით ბაბილონდ.

Verse: 16      და ყოველნი კაცნი ძლიერებისანი, კაცნი შჳდ ათასნი, და ხურონი იგი და მტარვალნი - ათასი კაცი ყოველნი ძლიერნი და მოღუაწენი, და წარიყვანნა იგინი ტყუედ მეფემან ბაბილოვნელთამან ბაბილონდ.

Verse: 17      და დაადგინა მეფემან ბაბილოვნისამან მეფედ მეტთანია, ძჱ მისი, მის წილ და დასდვა Page of ms. O: 199v  მას სახელი სედეკია.

Verse: 18      ... დადგომასა მისსა მეფედ და ათერთმეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს. და სახელი დედისა მისისაჲ ამტალ, ასული იერემიაჲსი, ლობნაჲთ.

Verse: 19      და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა მსგავსად ყოვლისავე მის, ვითარცა ქმნა იოვაქიმ.

Verse: 20      რამეთუ გულისწყრომაჲ უფლისაჲ იყო ზედა იუდასა და ზედა იერუსალჱმსა, ვიდრემდის განსთხინა პირისაგან თჳსისა. და განადგა სედეკია მეფესა მას ბაბილოვნისასა.

Chapter: 25  
თავი XXV

Verse: 1      და იყო წელსა მას მეცხრესა მეფობასა მისსა და თთუესა მეცხრესა, ათსა მის თთჳსასა, მოვიდა ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილოვნისაჲ, ყოვლითა ერითა თჳსითა ზედა იერუსალჱმსა, დაიბანაკა ზედა იერუსალჱმსა და მოაქმნა მას გარემო ზღუდის-ზღუდჱ.

Verse: 2      და მოიცვა ქალაქი იგი ვიდრე ათერთმეტ წლადმდე სედეკია მეფისა.

Verse: 3      და ვიდრე მეცხრედ თთუედმდე, და განძლიერდა სიყმილი ქალაქსა მას და არა აქუნდა საზრდელი ერსა მას მის ქალაქისასა.

Verse: 4      და ღონეცემულ იქმნა ქალაქი იგი, და გამოჴდა მეფჱ იგი და ყოველი ერი ღამე გზასა მას ბჭეთა მათ თანა ზღუდისა მის, მტილისა მის სამეუფოჲსა. და ქალდეველნი იგი გარემოდგომილ იყვნეს ქალაქსა მას და წარვიდეს გზასა მას არაბიაჲსასა.

Verse: 5      და დევნა-უყო ყოველმან ერმან ქალდეველთამან მეფესა მას და ეწინეს მას არამოთს იერიქოჲსასა, და ყოველი იგი ერი განიბნია მისგან.

Verse: 6      და შეიპყრეს მეფჱ იგი და მოიყვანეს იგი წინაშე მეფისა მის ბაბილოვნელთაჲსა დებლათას, ეტყოდა მას მშჯავრ.

Verse: 7      და ძენი იგი სედეკიაჲსნი მოწყჳდნა წინაშე მისა (212რ) და თუალნი სედეკიაჲსნი აღმოსწუნა და შეკრა იგი საკრველითა და წარიყვანა იგი ბაბილონდ.

Verse: 8      და თთუესა მას მეხუთესა, ხუთსა მის თთჳსასა, წელსა მას მეათცხრამეტესა ნაბუქოდონოსორ მეფისა მის ბაბილოვნელთაჲსა, მოვიდა ნაბუზარდან მზარაულთ-მოძღუარი, წინაშემდგომელი მეფისაჲ მის ბაბილოვნელთაჲსაჲ, იერუსალჱმდ.

Verse: 9      და მოწუა სახლი იგი უფლისაჲ და სახლი სამეუფოჲ და ყოველი იგი სახლები იერუსალჱმისაჲ დაწუა ცეცხლითა.

Verse: 10      და ზღუდენი იგი იერუსალჱმისანი დაარღჳნეს და ყოველმან ერმან ქალდეველთამან, რომელ იყვნეს მზარაულთ-მოძღურისა მის თანა.

Verse: 11      და ძლიერნი ერისა მისგან, რომელ დაშთომილ იყვნეს ქალაქსა მას, რომელნი მიადგეს მეფესა მას ბაბილოვნელთასა, და ნეშტი სიმრავლისა მის ერისაჲ, წარტყუენა ნაბუზარდან მზარაულმან.

Verse: 12      და გლეხნი (!) მის ქუეყანისანი დაუტევნა ნაბუზარდან ვენაჴისა მოქმედად და მეუნჯედ.

Verse: 13      და სუეტნი იგი პილენძისანი ორნივე, რომელ იყვნეს სახლსა მას უფლისასა, და ხარისხნი იგი და მიქონოდნი (სიც) იგი და ზღუაჲ იგი პილენძისაჲ, რომელი იყო სახლსა მას უფლისასა, დამუსრნეს ქალდეველთა მათ და წარიღეს პილენძი იგი ბაბილონდ.

Verse: 14      და სიავქუაბნი იგი და ფუცხუნი და ავაზანნი იგი და ტაშტები იგი და საგლელნი იგი და ყოველი იგი ჭურჭერი სამსახურებელისაჲ, და წარიღო.

Verse: 15      ბორვალები იგიცა და წედები იგი ოქროჲსაჲ და ვეცხლისაჲ წარიღო ნაბუზარდან.

Verse: 16      და სუეტნი იგი ორნივე და ზღუაჲ იგი ერთი და მიქონოთნი Page of ms. O: 199v  იგი, რომელ ქმნა სოლომონ სახლსა მას უფლისასა; და არა იყო სწორ პილენძისაჲ მის და ყოვლისა მის ჭურჭლისა, რომელი წარიღო ნაბუზარდან.

Verse: 17      ათრვამეტ წყრთა სიმაღლჱ ერთისაჲ მის სუეტისაჲ და ქოთარ (!) პილ[ენ]ძისაჲ მას ზედა, და სიმაღლჱ ერთისაჲ მის ქუთორაჲსაჲ (sic!) სამით წყრთით და საბაქთა მროწლის სახენი ზედა ქოთარსა მას გარემო ყოველივე პილენძისაჲ, და აგრევე სახედ მეორისაჲ მის სუეტის თავისაჲ.

Verse: 18      და წარიყვანა ნაბუზარდან სარეა მღდელი მთავარი, და სოფონია, შემდგომი მღდელი, და სამნი იგი მცველნი სასწორისანი.

Verse: 19      და წარიყვანა ქალაქისა მისგან საჭურისი ერთი, ზედამდგომელი მოღუაწეთა მათ კაცთაჲ, და ხუთნი კაცნი წინაშემდგომელნი მეფისანი, რომელნი იპოვნეს ქალაქსა მას, და მწიგნობართ-მოძღუარი მთავრისა მის ერისაჲ, და განმწესებელი ერისა მის ქუეყანისაჲ, და სამეოცნი კაცნი ერისა მის ქუეყანისაჲ, რომელ იპოვნეს ქალაქსა მას.

Verse: 20      და წარიყვანნა იგინი ნაბუზარდან მზარაულთ-მოძღუარმან და მიჰგუარნა იგინი მეფესა მას ბაბილოვნელთასა დებლათად.

Verse: 21      და მოწყჳდნა იგი[ნი] მეფემან მან ბაბილოვნელთამან დებლათას, ქუეყანასა მას ემათაჲსასა, და წარტყუენა იუდაჲ ქუეყანით თჳსით.

Verse: 22      და ერი იგი, რომელ დაშთა იუდაჲსი, დაუტევნა ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილოვნისამან, და დაადგინა მათ ზედა გოთოლია, ძჱ აქიკამისი, ძისა საფანისი.

Verse: 23      Page of ms. O: 213r  და ესმა ყოველთა მათ მთავართა მის ქუეყანისათა, ვითარმედ: დაუდგინა მათ ზედა მეფემან ბაბილოვნისამან გოთოლია მასეფტას ... და ისმაელ, ძჱ ნათანისი, და იონან, ძჱ კარესი, და სარეა, ძჱ ნათანისი, წოფანელისაჲ (!), და იეზონია, ძჱ მაქთაჲსაჲ, იგი თავადი და კაცნი მათნი მათ თანა.

Verse: 24      და ეფუცნეს გოთოლიას იგი თავადნი და კაცნი მათნი მათ თანა. და ჰრქუა გოთოლია: ნუ გეშინინ მტევებრისაგან ქალდეველთაჲსა, დასხედით ქუეყანასა მას და ჰმონებდით მეფესა მას ბაბილოვნელთასა და კეთილი გეყოს თქუენ.

Verse: 25      და იყო, თთუესა მას მერვესა მოვიდა ისმაელ, ძჱ ნათანიაჲსი, ნათესავისა მისგან მეფეთაჲსა, და ათი კაცი მის თანა. და ჰსცეს გოთოლიას და მოკლეს იგი, და ჰურიანიცა და ქალდეველნი, რომელნი იყვნეს მის თანა მასეფასტას.

Verse: 26      და აღდგა ყოველი იგი ერი კნინითგან ვიდრე დიდადმდე, და მთავრნიცა იგი ერისანი და შთავიდეს ეგჳპტედ, რამეთუ შეეშინა პირისა მისგან ქალდეველთაჲსა.

Verse: 27      და იყო, წელსა მას მეათშჳდმეტესა, შემდგომად წარტყუენვისა მის იოაქიმ მეფისა იუდაჲსისა, თთუესა მას მეათორმეტესა, ოცდაშჳდსა მის თთჳსასა, წელსა მას პირველსა, სუფევასა მარუდაქისსა, და განადიდა მარუდაქ, მეფემან ბაბილოვნისამან, თავი იოვაქიმ მეფისა იუდაჲსი. და გამოიყვანა იგი სახლისა მისგან საპყრობილისა.

Verse: 28      და ეტყოდა მას სიტყუასა კეთილსა Page of ms. O: 213v  და დაუდგა საყდარი მისი ზეჟთა ყოველთა მათ მოსაყდრეთა მეფისათა, რომელნი იყვნეს მის თანა ბაბილოვნს.

Verse: 29      და განსძარცუა მას სამოსელი პყრობილებისაჲ მის და ჭამდა პურსა წინაშე მისა ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა.

Verse: 30      და როჭიკი მარადის მიეცემოდა მას სახლისაგან სამეუფოჲსა დღითი-დღედ ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა.
Page of ms. O:  


Book: Esr.I_(Esr.III) 

წიგნი ეზრა ზორობაბელისი

Chapter: 1 

Verse: 1     Page of ms. O: 428r  და ყო იოსია მეფემან ზატიკი უფლისაჲ იერუსალემს და შეწირა შესაწირავი იგი უფლისაჲ მეათოთხმეტესა დღესა თთჳსა მის პირველისასა.

Verse: 2      და განაწესნა და დაადგინნა მღდელნი იგი სახლსა Page of ms. J: 138v  მას უფლისასა მსგავსად ყოვლისა მის რიცხჳსა დღეთაჲსა, და შთააცუა მათ კუართი იგი სამღდელოჲ.

Verse: 3      და ჰრქუა ლევიტელთა მათ მსახურთა: განიწმიდენით თავნი თქუენნი და განემზადენით სიწმიდისა მისებრ კიდობნისა შჯულისა უფლისა ტაძარსა მას, რომელი-იგი აღაშჱნა სოლომონ მეფემან, ძემან დავითისმან. და ნუმცა იპოვების თქუენ თანა წიდოვნებაჲ და ბილწებაჲ.

Verse: 4      და აწ ჰმსახურებდით სამსახურებელსა უფლისა, ღმრთისა ჩუენისასა, და შემოკრიბეთ და განჰმზადეთ ყოველი Page of ms. O: 428v   იგი ნათესავი ისრაელისაჲ და განაწესენით იგინი განწესებისა მისებრ მამათმთავართაჲსა და ტომთა თჳსთაჲსა, ვითარცა განაწესა და დაწერა დავით, მეფემან ისრაელისამან, და ძემან მისმან, დიდმან სოლომონ.

Verse: 5      და დადგეს ტაძარსა მას შინა ლევიტელნი იგი განწესებისაებრ თითოეულად მამათა თჳსთაჲსა წინაშე ძმათა თჳსთა, ძეთა ისრაელისათა.

Verse: 6      და მსგავსად წინანდელისა მის წესისა შეწირეთ ზატიკი იგი, და განჰმზადეთ შესაწირავი იგი და ყავთ ზატიკი იგი მსგავსად ბრძანებისა მის უფლისა, ვითარცა-იგი უბრძანა, ჴელითა მოსესითა.

Verse: 7      და მიჰმადლა და მისცა იოსია ერსა მას კრავები და თიკანნი ოცდაათ ათას და ჴბოები სამ ათას; ესე ყოველი მისცა მსგავსად ბრძანებისა მის მეფისაჲსა ერსა მას და მღდელთა მათ და ლევიტელთა.

Verse: 8      და მერმე მისცა ქელკიას და ზაქარიას, მღდელთმოძღუართა მათ და წინამძღუართა ერისათა და მღდელთა მათ ცხოვარი ორ ათას და ექუსას და ჴბოები ექუსას.

Verse: 9      და იექონია და სამეა და ნათანაელ ძმაჲ და საბეა და ოდელ და იორამ ათასისთავთა მათ მისცეს ლევიტელთა მათ ზატიკისა მისთჳს ცხოვარი ხუთ ათას და ჴბოები ხუთას.

Verse: 10      და მიიღეს ესე ყოველი მღდელთა მათ დიდ-დიდითა დიდებითა და ყოლადვე შუენიე/რებითა Page of ms. J: 139r  განჰმზადეს ზატიკი იგი ბალარჯობათაჲ,

Verse: 11      მსგავსად ტომთა Page of ms. O: 429r   თჳსთაჲსა და წესთა მათებრ და დასთა მათთაჲსა.

Verse: 12      განწესებულად დგეს მღდელნი იგი წინაშე კრებულისა მის და შესწირვიდეს უფლისა შესაწირავსა მას, ვითარცა წერილ არს წიგნსა მოსესსა.

Verse: 13      და ესრჱთ ცისკარსა მას შემწუარი ცეცხლითა განჰმზადეს ზატიკი იგი, და სხუაჲ იგი შესაწირავი სულნელებითურთ შეაგბეს სიავ-ქუაბთა შინა და შეწირეს ყოვლისა მისთჳს ერისა.

Verse: 14      და შემდგომად ამისა მღდელთმოძღუარნი იგი განემზადნეს თჳთ და ძმანი მათნი, ძენი იგი აჰრონისნი, რამეთუ მღდელნი იგი შესწირვიდეს ცმელსა მას ცეცხლისა მის დასაწუველსა, და ლევიტელნი იგი განემზადნეს თჳთ და ძმანი თჳსნი, მღდელნი, ძენი იგი აჰრონისნი.

Verse: 15      და ძენი იგი ასაფისნი, შემასხმელნი და მგალობელნი, განემზადნეს თჳთ, ვითარცა განაწესა დავით მეფემან, ასაფი და ზაქარიაჲ და ელდინოს. და მეკარენი იგი თითოეულად კართა მათ იყვნეს განკრძალულ, თითოეულად წესთა მათებრ დღეთაჲსა, რამეთუ ძმათა მათთაცა ლევიტელთა განიმზადნეს თავნი თჳსნი.

Verse: 16      და ყოველთა ერთბამად აღასრულეს ზატიკი უფლისაჲ მის დღესა შინა და შეწირეს შესაწირავი იგი უფლისაჲ საკურთხეველსა ზედა მსგავსად ბრძანებისა მის იოსია მეფისა.

Verse: 17      და ყვეს ძეთა ისრაელისათა, რომელნი იპოვნეს მას ჟამსა შინა, ზატიკი უფლისაჲ და დღესასწაული იგი Page of ms. O: 429v   ბალარჯობათაჲ შჳდ დღჱ.

Verse: 18      და არასადა ყოფილ იყო ესრჱთ ზატიკი შორის ისრაელსა, რამეთუ არავინ ყო ზატიკი ჟამთა მათგან სამოელ წინაწარმეტყუელისათა.

Verse: 19      არცაღა ყოველთა მეფეთა ისრაელისათა ყვეს ზატიკი ესევითარი, ვითარ-იგი ყო იოსია მეფემან და მღდელთა მათ და ლევიტელთა და ჰურიათა და ყოველმან ისრაელმან, რომელნი-იგი იყვნეს დამკჳდრებულ Page of ms. J: 139v  მას ჟამსა იერუსალემს შინა.

Verse: 20      მეათრვამეტესა წელსა მეფობასა იოსიაჲსსა და იყო ზატიკი ესე.

Verse: 21      და იყვნეს მართალ საქმენი იოსიაჲსნი წინაშე უფლისა თჳსისა. და ჰმონებდა უფალსა ყოვლითა გულითა და გონებითა თჳსითა.

Verse: 22      და სხუანიცა მეფენი იყვნეს უწინარჱს მისა, რომელთათჳსცა წერილ არს, რომელთა-იგი შესცოდეს და ურჩულო იქმნნეს ყოველთა შინა ნათესავთა, შეაწუხეს უფალი და მჴდომად აღუდგეს სიტყუათა მისთა შორის ისრაელსა.

Verse: 23      და შემდგომად ყოველთა მათ სიმართლეთა იოსიაჲსთა მოვიდა ფარაო, მეფჱ მეგჳპტელთაჲ, ბრძოლად კარქამონდ, ევფრატით კერძო. და განვიდა ბრძოლად იოსია.

Verse: 24      მიავლინა მისა მეფემან მან მეგჳპტელთამან და ჰრქუა: რაჲ ძეს შენი და ჩემი, მეფეო ჰურიასტანისაო?

Verse: 25      არა თუ შენდა მომავლინა უფალმან ღმერთმან, და ევფრატით კერძო მივალ მე ბრძოლად. და აწ უფალი ჩემ თანა არს და ნუ წინა-აღუდგები უფალსა.

Verse: 26      და არა გარე-მიაქცინა იოსია ეტლნი თჳსნი, არამედ ბრძოლად მისა ჴელი შეყო. და არა ისმინნა სიტყუანი იერემია წინაწარმეტყუელისანი, რომელსა ეტყოდა მას პირითა უფლისაჲთა,

Verse: 27      Page of ms. O: 430r   არამედ შეიკრიბა და ზედა მიუჴდა ფარაოს ველსა მას ედდასა. და მოუჴდეს მთავარნი იგი მეფესა იოსიას.

Verse: 28      და ჰრქუა იოსია მეფემან მონათა თჳსთა: განმიყვანეთ მე ღუაწლისა ამისგან, რამეთუ მოუძლურდი ფრიად. და მეყსეულად გამოიყვანეს იგი მონათა თჳსთა ბრძოლისა მისგან.

Verse: 29      და აღჴდა იგი ეტლთა მათ მეორეთა თჳსთა. და აღიყვანეს იგი იერუსალემდ. და მოკუდა და დაეფლა მამათა თჳსთა თანა.

Verse: 30      და ყოველი ჰურიასტანი გოდებდა და იგლოვდა იოსიაჲს ზედა. და თქუა იერემია წინაწარმეტყუელმან გოდებაჲ ესე იოსიაჲს ზედა. და დაჯდა იგი დედათა თანა და გოდებნ გოდებასა მას იერემიაჲსსა მოდღენდელად დღედმდე. და მისცეს ბრძანებაჲ მარადის ნათესავთა თჳსთა გოდებად შორის ისრაელსა.

Verse: 31      ესე ყოველი წერილ არს წიგნსა მატი*ანთასა მეფეთა ისრაელისათა: და საქმენი, რომელ ქმნნა იოსია და სიმჴნენი იგი, რომლითა მჴნდა, და დიდისა მის სიმართლისა და დიდებისა მისისა და სიბრძნე იგი კრძალულებისა მისისაჲ, რომელ-იგი აქუნდა შჯულისა მიერ უფლისა. _ ამას ყოველსა მოაქამდე უთხრობენ წიგნნი მეფეთა ისრაელისათანი და იუდაჲსნი.

Verse: 32      და მეფე ყვეს ნათესავისა მისგან იექონია, ძე იოსიაჲსი. და მეფობდა იექონია მამისა თჳსისა იოსიაჲს წილ. და იყო ოცდასამ წლის, რაჟამს დადგა იგი მეფედ.

Verse: 33      და მეფობდა ჰურიასტანსა და იერუსალემსა ზედა სამ თუჱ. და აყენებდა მეფჱ იგი მეგჳპტელთაჲ, რაჲთამცა არავინ მეფობდა მათ ზედა.

Verse: 34      Page of ms. O: 430v   და მოჰჴადა მათ ასი ტალანტი ვეცხლი და ერთი ოქროჲ.

Verse: 35      და დაადგინა მათ ზედა მეფემან მეგჳპტელთამან მეფედ იოვაკიმ, ძმაჲ იგი იექონიაჲსი, და მეფობდა იოვაკიმ ჰურიასტანსა ზედა და იერუსალემსა.

Verse: 36      და შეკრა იოვაკიმ დიდ-დიდნი იგი და მთავარნი სახლისა ისრაელისანი. და ზარა, ძმაჲ მისი, გამოიყვანა ქუეყანით ეგჳპტით.

Verse: 37      და იყო ოცდახუთის წლის იოვაკიმ, რაჟამს მეფე-ყვეს ჰურიასტანსა და იერუსალემსა ზედა; და ქმნა მან ბოროტი წინაშე უფლისა.

Verse: 38      დღეთა მისთა გამოვიდა ნაბუქოდონოსორ, მეფჱ ბაბილონისაჲ, და შეკრა იგი საკრველითა სპილენძისაჲთა და წარიყვანა იგი ბაბილონდ.

Verse: 39      და სამსახურებელი სახლისა უფლისაჲ გამოიღო ნაბუქოდონოსორ, წარიღო და დადვა სახლსა კერპთა მისთასა.

Verse: 40      ესე ყოველი მისთჳს და უშჯულოებისა მისისა და სიბილწისა მისისათჳს დაწერილ არს წიგნსა დღეთა მეფეთასა.

Verse: 41      და მეფობდა მის წილ იოვაკიმ, ძჱ მისი, და იყო ათრვამეტ წლის,

Verse: 42      და მეფობდა სამ თუე და ათ დღჱ იერუსალემს. და ქმნა მან ბოროტი წინაშე უფლისა.

Verse: 43      და შემდგომად წლისა ერთისა მოავლინა ნაბუქოდონოსორ მეფემან და წარიყვანა იგი ბაბილონდ ფასითურთ სახლისა მის უფლისა;

Verse: 44      და დაადგინა სედეკია მეფედ ჰურიასტანსა და იერუსალემსა, და იყო სედეკია ოცდაათ წლის, და მეფობდა ათერთმეტ წელ.

Verse: 45      და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა. და არა მოიქცა უკეთურებისაგან თჳსისა, Page of ms. O: 431r   არცა ისმინნა სიტყუანი იერემია წინაწარმეტყუელისანი, რომელსა ეტყოდა მას პირითა უფლისაჲთა,

Verse: 46      და ფიცი იგი, რომლითა ეფუცა ნაბუქოდონოსორს მეფესა სახელითა უფლისაჲთა, და არა დაადგრა ფიცსა მას, არამედ ეცრუვა და განეშორა ნაბუქოდონოსორს. და განიფიცხა გული თჳსი და ქედი და გარდაჰჴდა შჯულსა უფლისა, ღმრთისა ისრაელისასა.

Verse: 47      და მთავართა მათ ერისათა და მღდელთა მრავალი უღმრთოებაჲ ყვეს და უშჯულო იქმნნეს და განამრავლეს ბილწებაჲ თჳსი უფროჲს ყოველთა წარმართთასა, და შეაგინეს ტაძარი იგი სიწმიდისა ღმრთისა ისრაელისაჲ.

Verse: 48      და მიუვლინა ღმერთმან მამათა მათთა მოციქულად წინაწარმეტყუელი, რაჲთამცა მოიქცეს, რამეთუ ჰრიდებდა მათ და ტაძარსა მას სიწმიდისა მისისასა.

Verse: 49      და შეურაცხ-ყვნეს მოციქულნი იგი მისნი. და დღესა მას, რომელსა ეტყჳნ მას უფალი, და იგინი ეკიცხევდეს წინაწარმეტყუელთა მისთა. და განრისხნა უფალი ზედა ნათესავსა მას უღმრთოებისა მათისათჳს, და მოავლინნა მათ ზედა მეფენი იგი ქალდეველთანი.

Verse: 50      და მათ მოსრნეს ჭაბუკნი იგი მათნი მახჳლითა და დასთხიეს სისხლი მათი გარემოჲს ტაძარსა მას სიწმიდისასა. და არა ჰრიდა ყრმათა და ქალწულთა და მოხუცებულთა და ჭაბუკთა მათთა, არამედ ყოველივე მისცა ჴელთა მათთა.

Verse: 51      და ყოველი იგი სამსახურებელი უფლისაჲ, დიდი და კნინი, და ჭურჭერი სამსახურებელი კიდობნისა მის უფლისაჲ, და ყოველი ფასი მეფეთა ისრაელისათაჲ აღიღეს და წარიღეს ბაბილონდ.

Verse: 52      და ცეცხლითა მოწუეს ტაძარი იგი უფლისაჲ და დაჰჴსნნეს და აღა/ოჴრნეს Page of ms. O: 431v   ზღუდენი იერუსალემისანი და გოდლები მისი მოწუეს ცეცხლითა.

Verse: 53      და იყო აღსრულებაჲ ყოვლისა დიდებისა მათისაჲ.* Page of ms. J: 140r  და ნეშტნი იგი წინა წარიქცინეს და წარტყუენნეს ბაბილონს.

Verse: 54      და დაემონნეს მათ და შვილთა მათთა ვიდრე მეფეთამდე სპარსთასა, აღსრულებასა მას სიტყჳსა უფლისასა, რომელსა იტყოდა პირითა იერემია წინაწარმეტყუელისაჲთა:

Verse: 55      ვიდრემდი[ს] სთნდეს უფალსა ქუეყანაჲ იგი და ცალიერად შაბათ ყო იგი ყოველთა მათ ჟამთა, რავდენ ჟამ იყო უდაბნოს, შეერაცხა მათ შაბათობად, ვიდრემდის აღესრულა სამეოცდაათი წელი.

Chapter: 2  

Verse: 1      და მეფობასა კჳროსისსა სპარსთა ზედა, წელსა მას პირველსა, აღესრულა სიტყუაჲ უფლისაჲ, რომელსა იტყოდა პირითა იერემია წინაწარმეტყუელისაჲთა, და განაღჳძა უფალმან სული კჳროსისი, სპარსთა მეფისაჲ, და უბრძანა კჳროს ყოველთა, რომელნი იყვნეს მეფობასა მისსა და მიწერა და თქუა:

Verse: 2      "ესრე იტყჳს კჳროს, მეფჱ სპარსთაჲ: გამომიცხადა მე მეუფემან ყოველთა ცისკიდეთამან, უფალმან, ღმერთმან ისრაელისამან, უფალმან ჭეშმარიტად გამომიცხადა მე აღშჱნებად ტაძრისა მისისა იერუსალემისაჲ ჰურიასტანისასა. პირველსა წელსა მეფობასა კჳროსისსა, სამეოცდაათსა წელსა ტყუეობითგან, აღასრულა იუდამან და ბენიამენ. და ყოვლითურთ მეფობდა კჳროს შჳდ წელ.

Verse: 3      აწ ვინცა იყოს, რომელსა თანა იყოს ნათესავთაგანი ჰურიათაჲ, და უფალი, ღმერთი ისრაელისაჲ, იყოს მის თანა, და აღვი/დენ Page of ms. O: 432r   იერუსალემდ ჰურიათა მათ თანა და აღაშჱნონ ტაძარი იგი უფლისა, ღმრთისა ისრაელისაჲ, რამეთუ ესე არს უფალი, რომელი-იგი დამკჳდრებულ არს იერუსალემს.

Verse: 4      და ყოველნივე, რომელნი-იგი თითოეულად თჳსთა ადგილთა დამკჳდრებულ იყვნეს, შეეწინედ მათ ოქროჲთა და ვეცხლითა, ცხენებითა და ყოვლითა საცხოვარითა და ყოვლითა განმზადებულებითა თჳსითა შეწირედ ტაძარსა ღმრთისა იერუსალემსა.

Verse: 5      და დადგედ მთავარნი იგი ნათესავთა და მამათმთავართაებრ ნათესავისაებრ იუდაჲსისა, ტომისაგან ბენიამენისი, და მღდელთაჲ და ლევიტელთაჲ Page of ms. J: 140v  და ყოველთაჲ, რომელთაჲ განაღჳძა უფალმან სული მათი მისლვად და აღშჱნებად ტაძრისა მის უფლისა იერუსალემს.

Verse: 6      და რომელნი გარემოჲს მათსა იყვნენ, შეეწინენ ოქროჲთა და ვეცხლითა და ცხენებითა და საცხოვარითა და აღუთქუედ უფალსა, რავდენი-რაჲ შთაუვრდეს გონებასა".

Verse: 7      და მეფემან კჳროს მოღებად სცა სამსახურებელი იგი წმიდაჲ უფლისაჲ, რომელი-იგი წარეღო ნაბუქოდონოსორს მეფესა იერუსალემით და დაედვა სახლსა მას კერპთა თჳსთასა.

Verse: 8      მოღებად სცა კჳროს, მეფემან სპარსთამან, და უბრძანა მიცემად სამსახურებელი იგი მითრდატს, მეფასეთმთავარსა თჳსსა, და მიუთუალა მითრდატ და მისცა სამნასარს, მთავარსა იუდაჲსსა.

Verse: 9      და ესე იყო რიცხჳ სამსახურებელისა ჭურჭრისა მის უფლისაჲ: სამსახურებელი ოქროჲსაჲ ათას და სამსახურებელი Page of ms. O: 432v   ვეცხლისაჲ ათას, გუარდაკები ვეცხლისაჲ ოცდაცხრა

Verse: 10      და საფასეები ოქროჲსაჲ ოცდაათ და ვეცხლისაჲ ორ ათას ოთხას და ოც, ესე არს კამბივსეს, რომელ მეფობდა ათ წელ, რომლისაჲ რომელთამე თქჳან არტაშჱს მოკლიკი. და სხუაჲ ჭურჭერი ათას.

Verse: 11      ხოლო ყოველი იგი ჭურჭერი ოქროჲსაჲ და ვეცხლისაჲ, რომელი მოიღეს _ ხუთ ათას ოთხას სამეოცდაცხრა. და მისცეს ესე ყოველი ჴელთა სამნასარისთა. და გამოიღეს ყოვლით ნატყუენავითურთ ბაბილონით და აღიღეს იერუსალემდ.

Verse: 12      ჟამთა მეფობისა არტაშჱსთა, სპარსთა მეფისა, ოცდაორსა არტაქსურქუ, მიწერეს მისა, რომელნი-იგი დამკჳრებულ იყვნეს გარემოჲს ჰურიასტანსა და იერუსალემს: ბალასამე და მითრდატ და ბელიე, და ჰრათი და ბელტეთმე და სამაელიე მწერალი და სხუანიცა მრავალნი მათ თანა, რომელნი დამკჳდრებულ იყვნეს ზღჳს/კიდესა: Page of ms. J: 141r  ქანანელნი და ტჳრელნი, ამონელნი და მოაბელნი და სამარიტელნი და სხუანი მრავალნი, ადგილისამპყრობელნი; მიწერეს წიგნი სახჱ ესრჱთ:

Verse: 13      "მეფესა არტაშჱს, უფალსა ჩუენსა, მონანი შენნი _ ჰრათიმე, რომელი თაყუანის-გცემს შენ, და სამელიე მწერალი და ყოველნივე თანამზრახვალნი ჩუენნი, გიკითხავთ, და მსაჯულნი ასურთანი და ქანანელთანი:

Verse: 14      აწმცა უწყებულ ხარ, უფალი ჩუენი და მეფჱ, ჰურიათა მათთჳს, რომელნი გამოვიდოდეს თქუენგან და მოვიდოდეს ჩუენდა, Page of ms. O: 433r   მისრულ არიან იერუსალემდ, ქალაქსა განდგომილთასა და განმამწარებელთასა, და აღაშჱნებენ მას და დაბნებსა მისსა და ზღუდეთა მისთაჲ ეგულების გამაგრებაჲ და ტაძრისაჲ მის ჰნებავს აღშჱნებაჲ.

Verse: 15      აწ, უკუეთუ ქალაქი ესე აღაშჱნონ და ზღუდენი ამისნი აღასრულნენ, ხარკსა არავის უხარკებდენ, არამდ მეფეთაცა მჴდომად აღუდგენ.

Verse: 16      რამეთუ იქადიან და ესვენ ტაძარსა მას თჳსსა. აწ კეთილ მიჩნდა ჩუენ, ვითარმცა იზრუნა ამის საქმისათჳს უფალმან ჩუენმან მეფემან, და გამოიძიე და იხილე, რომელი-იგი დაწერეს მამათა შენთა პირველთა.

Verse: 17      და ჰპოო წერილი საჴსენებელთაჲ და სცნა, რამეთუ ქალაქი ესე განდგომილთაჲ არს და მეფენი ამისნი ჰურიანი განდგომილნი არიან და ცილ-ფიც მკჳდრნი იგი ამისნი უკუნისამდე, რომლისათჳსცა ქალაქი ესე აოჴრდა და უდაბნო იქმნა.

Verse: 18      აწ გაუწყებთ უფალსა ჩუენსა შარავანდედსა, უკუეთუ ქალაქი ესე აიშჱნოს და ზღუდენი ამისნი აღემართნენ, შენი ჴელმწიფებაჲ და გზაჲ ასურასტანით კერძო და ქანანით არა იყოს".

Verse: 19      მას ჟამსა მიწერა არტაშჱს მეფემან ჰრათიმისა და ბელტემჱსა და სამეელისა მწერალისა და სხუათაცა ყოველთა, რომელნი დამკჳდრებულ იყვნეს სამარიაჲთ კერძო და ასურასტანით და ქანაანით, რომელთა-იგი მიწერეს მისა:

Verse: 20      Page of ms. J: 141v  "აღმოვიკითხე წიგნი იგი თქუენი, რომელი მოსწერეთ ჩემდა,

Verse: 21      და უბრძანე ხილვად მატ/იანთა Page of ms. O: 433v   საჴსენებელთასა, და იპოვა ქალაქი ეგე დასაბამითგან უკუნისამდე მჴდომ ყოველთა მეფეთა და ქუეყანა ულმო. იღუაწე ყოვლითა კერძო, რომელნი დამკჳდრებულ არიან მას ზედა,

Verse: 22      და მეფენი, ძლიერნი და ფიცხელნი, რომელნი დამკჳდრებულ იყვნეს იერუსალემს, უფლებდეს და ხარკსა მოჰჴდიდეს ასურეთით და ქანაანით კერძოთა.

Verse: 23      აწ ეგერა მიბრძანებიეს კაცთა მაგათ, რაჲთა არა აღაშჱნებდენ ქალაქსა მაგას.

Verse: 24      და თქუენ გულს-იდგინეთ, რაჲთა არა უფროჲს აღემატოს უკეთურებაჲ მაგათი, და მჴდომად აღუდგენ და შრომაჲ შეამთხჳონ მეფობასა ამას ჩუენსა".

Verse: 25      და მას ჟამსა აღმოიკითხეს წიგნი იგი მეფისა არტაშჱსი ჰრათიმე და სამეელ მწერალმან, და სხუანიცა მრავალნი მათ თანა. და აღვიდეს იერუსალემდ მწრაფლ ჰუნეებითა და ერითურთ და არა აუფლეს ჰურიათა მათ შჱნებად.

Verse: 26      და დაეყენა შჱნებაჲ ტაძრისა უფლისაჲ იერუსალემს ვიდრე მეორედ წლადმდე შარავანდედებისა დარელ სპარსთა მეფისა.

Chapter: 3  

Verse: 1      და დარელ მეფემან ყო სიხარული დიდი, და მოუწოდა ყოველსა მთავრებსა თჳსსა და შვილთა თჳსთა და ყოველთა დიდ-დიდთა მიდთასა და სპარსთასა და ქალდეველთასა,

Verse: 2      და ყოველსა უფლებსა და ერისთავთა და სოფლისმპყრობელთა მათ თანა. ჰინდოეთითგან ვიდრე ეთიოპედმდე იყვნეს მთავრები იგი ას ოცდაშჳდ.

Verse: 3      და ჭამეს და სუეს და განძღეს და მხიარულ Page of ms. O: 434r   იქმნნეს. და რაჟამს ოხჭანი იყო, დარელ მეფჱ შევიდა სასუენებელად თჳსა და აღჴდა Page of ms. J: 142r  საგებელსა თჳსსა და დაიძინა.

Verse: 4      მას ჟამსა სამნი იგი სენაკაპანნი მისნი, ვიდრე მეფესა ეძინა და იგინი სასუენებელსა მას შინა ეკრძალებოდეს და ჴუმილვიდეს, სიტყუად იწყეს ურთიერთას და თქუეს:

Verse: 5      მოვედით და თითოეულად ვთქუათ სიტყუაჲ ერთი. და რომელმან უბრძნეს და უძლიერჱს თქუას მოყუასთა თჳსთა უფროჲს, მისცეს მას დარელ მეფემან ნიჭი დიდი, კჳროს ოცდაათ წელ და სხუაჲ წელი თორმეტ, კაისისი _ ცხრა, მოგუთაჲ მათ _ ერთ, დარიელისი _ ორ წელ. ესენი არიან წელნი შჱნებისა მისგან სახლისანი.

Verse: 6      და განადიდოს და სახელოვან ყოს იგი უფროჲს ყოველთასა: ძოწეული შთააცუას მას და ოქროჲსა სამსახურებელითა ჭამდეს და სუმიდეს და ზედა ოქრო-საგებელთა დაწვეს და დაიძინოს, და აღსუან იგი საჴედარსა ოქრო-აღჳრედსა და ხოირი ზეზისაჲ დაადგან და შარავანდი შეაბან და მანიაკი ოქროჲსაჲ ყელსა მისსა,

Verse: 7      და მეორესა საყდარსა დარელისსა დაჯდეს სიბრძნისა მისისათჳს და ნათესავად დარელისა სახელ-ედვას.

Verse: 8      და მაშინ თითოეულად დაწერნეს სიტყუანი თჳსნი, შეჰბეჭდეს და დადვეს სასთუნლით კერძო დარელ მეფისა და თქუეს:

Verse: 9      რაჟამს აღდგეს, მიუპყრათ დაწერილი ესე და იკითხოს მეფემან და მთავართა სპარსეთისათა, და Page of ms. O: 434v   რომლისაჲ იპოვოს სიტყუაჲ უბრძნჱს, მას მისცედ ძლევისა იგი პატივი. და ყო პური დიდი დარელ მეფემან პირველსა წელსა მეფობისა მისისასა.

Verse: 10      და დაწერა პირველმან მან და თქუა: "ძლიერ არს და მძლე უფროჲს ყოვლისა ღჳნოჲ!"

Verse: 11      და დაწერა მეორემან მან და თქუა: "მძლე არს და უძლი/ერჱს Page of ms. J: 142v  უფროჲს ყოვლისა შარავანდედი!"

Verse: 12      და მესამემან დაწერა და თქუა: "მძლე არიან და უძლიერჱს უფროჲს ყოვლისა დედანი, და ყოველსა სძლიის ჭეშმარიტებამან!"

Verse: 13      და რაჟამს განიღჳძა მეფემან, მოიღეს წერილი იგი და მისცეს მეფესა და აღმოიკითხა.

Verse: 14      და წარავლინნა და მოუწოდა ყოველთა მთავართა სპარსეთისათა და უფლებსა და სპაჲპეტებსა და სოფლისმპყრობელთა და მფლობელთა. და დაჯდა ადგილსა, სადაცა შეემთხუევიედ მას ყოველნი, და აღმოიკითხეს წიგნი იგი ყოველთა წინაშე.

Verse: 15      და თქუა მეფემან: მოუწოდეთ აქა სენაკაპანთა მათ და მათ განგჳმარტნენ სიტყუანი თჳსნი. და ვითარცა მოუწოდეს, და შეიყვანნეს წინაშე მეფეთაჲსა.

Verse: 16      და ეტყოდეს მათ: ყოველივე გჳთხართღა ჩუენ.

Verse: 17      და იწყო სიტყუად პირველმან მან, რომელმან-იგი თქუა ძლიერებისათჳს ღჳნისაჲსა, და თქუა ესრჱთ:

Verse: 18      ჵ კაცნო, ვითარ არა ძლიერ არს ღჳნოჲ, რამეთუ ყოველთა კაცთა, რავდენთა სჳან, შესულიბნის გონებანი,

Verse: 19      და მეფეთაჲ და გლახაკთაჲ ერთ ყვის გონებაჲ, Page of ms. O: 435r   ეგრეცა უფლისაჲ და მონისაჲ, მდიდრისაჲ და მკოდვისაჲ,

Verse: 20      და ყოველთა გონებაჲ დრიკის და გარდააქციის სიხარულად, და არა მოიჴსენიან მწუხარებაჲ და სალმობაჲ.

Verse: 21      და ყოველთაჲვე გონებაჲ აღავსის მხიარულებითა და სიმდიდრითა. და არა მოიჴსენნის მეფენი და მთავარნი და ატყუებნ დიდ-დიდთა.

Verse: 22      და რაჟამს დაითრვის, არა მოიჴსენნის მეგობარნი და ძმანი და მტერნი და მრავალჯერ მახჳლიცა იჴადის.

Verse: 23      და რაჟამს განჰქარდის, არა აჴსოვნ, რაჲ უქმნიედ.

Verse: 24      ჵ კაცნო, ვითარ არა ძლიერ არს ღჳნოჲ, რომელმან ამას ყოველსა აიძულის საქმედ? და ესე ყოველი თქუა და დადუმნა.

Chapter: 4  

Verse: 1      და იწყო სიტყუად მეორემან, რომელმან თქუა ძლიერებისათჳს მეფეთაჲსა:

Verse: 2      ჵ კაცნო, ანუ არა განძლიერებულ არიანა კაცნი და უპყრიეს ზღუაჲ და ჴმელი და ყოველივე, რაჲ არს მას შინა?

Verse: 3      Page of ms. J: 143r  ხოლო მეფენი ძლიერებით უფლებენ ყოველსა ქუეყანასა ზედა. და თქჳს და ბრძანის, და ადრე-ადრე ყვიან.

Verse: 4      და თუ უბრძანის ბრძოლად მოყუასსა მოყუსისა თჳსისა, ვერ გარდაჰჴდის ბრძანებასა; და თუ წარავლინის ღუაწლსა მტერთა მიმართ, და წარვიდიან ადრე-ადრე და ქმნიან მანქანანი მათნი და ზღუდენი და გოდოლნი დაამჴუნიან,

Verse: 5      და მოკლნიან და მოიკლნიან, და ბრძანებასა მეფისასა ვერ გარდაჰჴდიან, და თუ ერევიედ, ყოველივე კეთილი მოართუედ მეფესა.

Verse: 6      Page of ms. O: 435v   და არა ხოლო თუ ერისაგანნი მოღუაწენი, არამედ მუშაკნიცა, რომელნი ქუეყანასა იქმედ, რაჟამს დასთესიან და მკიან, ნაყოფი იგი თჳსი მოართჳან მეფესა. და მერმე ხარკისმიმჴდელთა ჰმძლავრიან სოფელსა და მოჰჴადიან ხარკი სამეუფოჲ.

Verse: 7      და მეუფჱ მხოლოჲ განძლიერებული უფლებნ მას ზედა, და თუ უბრძანის მოკლვაჲ, მოკლიან, და თუ ცხორებად - აცხოვნიან,

Verse: 8      და თუ აშენებად _ აშჱნიან,

Verse: 9      და თუ დარღუევად _ დაარღჳიან, და თუ დანერგვად - დაჰნერგიან.

Verse: 10      და ყოველი სოფელი მეფისა ძლიერებისა ბრძანებასა ისმენნ.

Verse: 11      და თუ მეფესა რაჲცა უნებნ, ქმნის: და განსუენებულად ზინ საინაჴესა და ჭამნ და სუამნ და იძინის. და სხუანი ყოველნი გარემოჲს ჴუმილვედ მას და ბრძანებასა მისსა ელიედ. და არა უფლიედ ნებასა მისლვად და საქმედ და ვერცა იკადრიან და გარდაჰჴდიან ბრძანებასა მეფისასა.

Verse: 12      აწ, ჵ კაცნო, ვითარ არა ძლიერ არს მეფჱ, რომლისა სიტყუაჲ ბრძანებისა თჳსისაჲ ესრჱთ განძლიერებული უფლებს ყოველთა ზედა? ესე ვითარცა თქუა, და დადუმნა.

Verse: 13      და მესამემან მან თქუა ძლიერებისათჳს დედათაჲსა და ჭეშმარიტებისათჳს _ ესე არს ზორობაბელი. - იწყო სიტყუად და თქუა:

Verse: 14      ჵ კაცნო, უკუეთუ დიდ არს მეფჱ, ანუ სხუანი მრავალნი Page of ms. J: 143v  კაცნი, და თუ ძლიერ არს ღჳნოჲ, ვინ არს, რომელსა უძლევიეს და უპყრიეს და უფლებს ყოველთა ზედა, არა-მე დედანია?

Verse: 15      Page of ms. O: 436r   რამეთუ დედანი არიან, რომელთა შვნეს მეფენი და ყოველნი კაცნი, რომელნი უფლებენ ზღუასა ზედა და ჴმელსა.

Verse: 16      მათგან იშვნეს და განზარდნეს დედათა მუშაკნი, რომელთა დაასხეს ვენაჴი, ვინაჲ იყოფის ღჳნოჲ;

Verse: 17      იგი არიან, რომელთა უქმნიან სამოსელი მამათა, და მათ გამო შეიმკვებიან და იდიდებიან კაცნი; და ვერ ეგების თჳნიერ მათსა ყოფაჲ კაცთაჲ.

Verse: 18      და თუ შეიკრიბიან ოქროჲ და ვეცხლი და ყოველი სიმრავლჱ და იხილიან დედაკაცი ქმნულკეთილი, მიიქციან მისა და აღუმტკმიედ პირი და შეჰხედვედ მას.

Verse: 19      და ყოვლითა ნებითა მათითა ჰყუარობედ მას უფროჲს ოქროჲსა და უფროჲს ვეცხლისა და უფროჲს ყოვლისა საშუებლისა.

Verse: 20      და დაუტევიან მამაჲ და დედაჲ თჳსი, რომელთა შვნეს და განზარდნეს იგინი, და სოფელი, და მისდევდეს კუალსა ცოლისა თჳსისასა და ესრჱთ შეეყვნეს მას,

Verse: 21      და ერთსულ იქმნნიან მის თანა. და არა მოიჴსენიან მამაჲ თჳსი და არცა დედაჲ თჳსი და არცა სოფელი თჳსი.

Verse: 22      და მისგან წეს არს თქუენდა ცნობად, ვითარმედ უფლებედ თქუენ ზედა ცოლნი თქუენნი, რამეთუ ყოველსავე, რასაცა იქმთ და ჰშურებით, მიიღით და მისცით ცოლთა თქუენთა.

Verse: 23      და შეიბის კაცმან მახჳლი თჳსი და წარვიდის იგი შორსა გზასა, და თუ რაჲ შეიძინის, ანუ მოიავაზაკის ანუ ზღუასა შინა, გინა მდინარეთა,

Verse: 24      გინა მჴეცთა Page of ms. O: 436v   შეემთხჳის, გინა თუ ბნელსა შინა ვალნ, და რაჟამს იპარის და მოიტაცის და ყოველსა ჭირსა განვლის, მიართჳს ყოველი იგი ნაშრომი ცოლსა თჳსსა.

Verse: 25      რამეთუ უფროჲს უყუარს კაცსა ცოლი თჳსი, ვიდრე მამა-დედაჲ თჳსი.

Verse: 26      და მრავალნი შესულბეს გონები/თა Page of ms. J: 144r  თჳსითა და ცოლთა თჳსთათჳს შევარდეს მონებასა.

Verse: 27      და მრავალნი მიეცნეს წარსაწყმედელად, მოწყდეს და მოწყჳდნეს, შესცთეს და შევარდეს დიდსა ცოდვასა დედათაგან.

Verse: 28      და აწცა არა გრწამს ჩემი? არცაღა დიდსა მაგას შარავანდედსა თავსა თჳსსა უფლიეს. და ყოველსა კაცსა არა უფლიეს მიახლებად მაგისა.

Verse: 29      და ვხედავ მე ასულსა ხარჭისა მის მეფისასა, რამეთუ ჯდა მარჯუენით მეფისა

Verse: 30      და აღჰჴადა შარავანდი თავსა მაგისსა და დაიდგა თავსა თჳსსა და სცა ყურიმალსა მეფისასა.

Verse: 31      და ამისთჳს გული არა განუწყრა მეფესა, არამედ პირი აემტკმო და შეჰხედვიდა მას, და თუ იცინინ, იგიცა მის თანა იცინინ და თუ მწუხარე არნ, მეფჱ ექენებინ, ვიდრემდის განამხიარულის იგი.

Verse: 32      და აწ, ჵ კაცნო, ვითარ არა ძლიერ არიან დედანი, რომელნი ამას ყოველსა იქმან?

Verse: 33      და მას ჟამსა მეფჱ იგი და დიდ-დიდნი, რომელნი მის თანა იყვნეს, იწყეს ხედვად კაცმან მოყუსისა მიმართ თჳსისა.

Verse: 34      და იწყო სიტყუად ზორობაბელ ჭეშმარიტებისათჳს და თქუა: ჵ კაცნო, არა-მე ძლიერ არიანა დედანი? დიდ არს Page of ms. O: 437r   ქუეყანაჲ, მაღალ არიან ცანი, მალედ რბის მზისთუალი, რამეთუ აქუს მას სრბაჲ კამარის მსგავსსა მას კარავსა ცისასა, და მერმე მეყსეულად განფრინდის და მიიწიის ადგილსა თჳსსა ერთსა დღესა.

Verse: 35      ანუ არა-მე დიდ არს იგი, რომელმან ესე ყოველი შექმნა? ნანდჳლვე ჭეშმარიტებაჲ დიდ არს და ძლიერ უფროჲს ყოვლისა.

Verse: 36      და ყოველი ქუეყანაჲ შეევედრების ჭეშმარიტებასა და ცანი აკურთხევენ ჭეშმარიტებასა და ყოველნი საქმენი იძრვიან და ძრწიან მის წინაშე, და არა არს ჭეშმარიტებასა თანა სიცრუვე არცა ერთ.

Verse: 37      უწესო არს ღჳნოჲ, უწესო არს მეფჱ, უწესო არიან დედანი, უწესო არიან ყოველნი ძენი კაცთანი, უწესო არიან ყოველნი საქმენი მათნი, და არცა არს მათ თანა ჭეშმარიტებაჲ და უწესოებითა მათითა წარწყმდიან.

Verse: 38      ხოლო ჭეშმარიტებაჲ დგას და ჰგიეს და ძ/ლიერ Page of ms. J: 144v  არს უკუნისამდე და ცხოველ არს და უპყრიეს ჴელმწიფებაჲ მისი უკუნითი უკუნისამდე.

Verse: 39      და არა არს მის თანა თუალთხუმაჲ და არასადა იცვალების, არამედ იქმს სიმართლესა, განშორებულ არს მისგან უშჯულოებაჲ და უკეთურებაჲ. და ყოველნი საქმენი ჭეშმარიტებისანი სათნო არიან ყოვლითავე, და არა იპოვების საშჯელსა მისსა სიცრუვჱ.

Verse: 40      რამეთუ ჭეშმარიტებაჲ არს ძლიერება მეფეთა Page of ms. O: 437v   და ჴელმწიფება და სიმდიდრე, და არს კურთხეულ უფალი ღმერთი ჭეშმარიტებისაჲ! და ესე თქუა და დადუმნა სიტყჳსაგან.

Verse: 41      და ყოველმან კრებულმან მას ჟამსა ჴმითა დიდითა ღაღად-ყვეს და თქუეს: დიდ არს ჭეშმარიტებაჲ და მძლე არს და ძლიერ!

Verse: 42      მას ჟამსა მეფემან მან ჰრქუა: ითხოვე, რაჲცა გნებავს, და მიგცე შენ უფროჲს დაწერილისა მაგის, რამეთუ იპოვე ბრძენ უფროჲს ყოვლისა. და შემდგომსა საყდარსა ჩემსა დაშჯდე და ნათესავად ჩემდა სახელ-გედვას!

Verse: 43      მაშინ ჰრქუა ზორობაბელ მეფესა მას: მოიჴსენე, აღთქუმაჲ იგი, რომელ აღუთქუ აღშჱნებისათჳს იერუსალემისა დღესა მას, რომელსა მოიღე შარავანდედობაჲ ეგე შენი,

Verse: 44      და სთქუ, ვითარმედ: ყოველი ჭურჭერი და სამსახურებელი იერუსალემისაჲ მუნვე მივაქციო, რომელი-იგი განაშოვრა და გამოარჩია კჳროს, რაჟამს დასცა ბაბილონი; და აღუთქუა მან სამსახურებელი იგი უფლისაჲ კუალადგებად.

Verse: 45      ეგრეცა შენ, მეფჱ, აღუთქუ აღშჱნებად ტაძრისა მის უფლისა, რომელ-იგი მოწუეს ედომელთა, რაჟამს უდაბნო-ყვეს ჰურიასტანი ქალდეველთა.

Verse: 46      და აწ გევედრები შენ, უფალო ჩემო, მეფჱ, და ვითხოვ შენგან, რაჲთა ესე დიდი ნიჭი მომმადლო მე. და ამისთჳს გევედრები შენ, აღასრულე აღთქუმაჲ იგი, რომელ აღუთქუ მეუფესა მას ზეცისასა და ყავ ეგრე სახედ, ვითარცა აღმოჴდა პირსა შენსა.

Verse: 47      Page of ms. J: 145r  მას ჟამსა აღდგა დარელ მეფჱ და ამბორს/-უყო Page of ms. O: 438r   ზორობაბელს და დაუწერა მას წიგნები ყოველთა მიმართ სოფლისმპყრობელთა და მფლობელთა და ერისთავთა და უფლებსა, რაჲთა წარგზავნონ იგი და რომელნი მის თანა იყვნეს, აღსლვად და აღშჱნებად იერუსალემი.

Verse: 48      და ყოველთა მფლობელთა ასურასტანით კერძო და ფინიკიაჲთ, რომელნი არიან ლიბანით კერძო, მიწერა მათა წიგნი, რაჲთა გარდამოიღონ ნაძჳსა ძელი ლიბანით იერუსალემდ და აღაშჱნონ ზორობაბელითურთ ქალაქი იგი.

Verse: 49      და მიწერა ყოველთა მიმართ ჰურიათა, რომელნი-იგი განსრულ იყვნეს მეუფებასა მისსა, და განათავისუფლნა იგინი ხარკისაგან. და ჰრქუა ყოველთა მათ ძლიერთა და უფლებსა და მფლობელთა და სოფლისმპყრობელთა: "ნუმცა ვინ ხარკისათჳს მიადგების კართა მათთა.

Verse: 50      და ყოველი ადგილი, რავდენიცა უპყრიეს, უხარკოდ, თავისუფალმცა არს. და ყოველთა იდუმელთა უკუნ-სცედ სოფლები და ადგილები, რომელ ეპყრა ჰურიათაჲ.

Verse: 51      აღსაშჱნებელად ტაძრისა მისთჳს მისცედ სამეუფოჲთა წელიწადსა ოცი ტალანტი, ვიდრემდის აღაშჱნონ ტაძარი იგი.

Verse: 52      და საკურთხეველისათჳს საკუერთხთაჲსა მისცედ ყოველთა დღეთა, ვითარცა წერილ არს შჯულსა, შჳდეული და ათეული დაუბრკოლებელად შეწირვად, და სხუაჲცა ათი ტალანტი წელიწადსა.

Verse: 53      და ყოველნი, რომელნი აღვიდენ იერუსალემდ, აღაშჱნედ ქალაქი იგი. და არიანმცა თავისუფალ და უხარკო თჳთ Page of ms. O: 438v   და ნათესავნი მათნი და ყოველნი მღდელნი".

Verse: 54      და უბრძანა დაწერად და მიცემად ყოველი საღუაწი და კუართები მღდელთაჲ მათ, რომელნი აღასრულებდეს მსახურებასა უფლისასა.

Verse: 55      და ლევიტელთა მათ დაუწერა როჭიკი მი-მუნ-დღედმდე, ვიდრემდის აღასრულონ ტაძარი იგი უფლისაჲ და იერუსალემი აღიშჱნოს.

Verse: 56      და ყოველთა, რომელნი Page of ms. J: 145v  სცვიდეს ქალაქსა მას, მიწერა მიცემად მათა სამკჳდრებელი ქუეყანისაჲ მის და როჭიკი მათი.

Verse: 57      და წარუძღუანა ყოველი იგი ჭურჭერი და სამსახურებელი ტაძრისაჲ მის, რომელი-იგი გამოიღო კჳროს ბაბილონით. და ყოველი, რაჲცა თქუა კჳროს და რაჲ ყო, აღასრულა და მიუძღუანა ყოველი იგი სამსახურებელი უფლისაჲ იერუსალემდ.

Verse: 58      და რაჟამს გარე გამოვიდა მეფისა მისგან ზორობაბელ, აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზეცად იერუსალემდ კერძო და აკურთხა უფალი, მეუფჱ ცისაჲ, და თქუა:

Verse: 59      შენ მიერ არს სიბრძნჱ და შენ მიერ არს ძლიერებაჲ და შენდა შუენის დიდებაჲ, და მე მონაჲ შენი ვარ!

Verse: 60      და გაკურთხევ შენ, რომელმან მომეც მე სიბრძნე, და გმადლობ შენ, ღმერთო მამათა ჩუენთაო!

Verse: 61      და მოიღო წიგნები იგი და წარვიდა. და მოვიდა და შევიდა ბაბილონდ და უთხრა ძმათა თჳსთა.

Verse: 62      და აკურთხევდეს ღმერთსა მამათა თჳსთასა, რამეთუ მოჰმადლა მათ ფართოებაჲ და განტევებაჲ მათთჳს,

Verse: 63      რაჲთა მივიდენ და აღაშჱნონ იერუსალემი და ტაძარი იგი უფლისაჲ, რომელსა ეწოდა სახელი მისი მას ზედა. და ყვეს Page of ms. O: 439r   სიხარული დიდი ყოვლით მენოაგითურთ შჳდ დღჱ.

Chapter: 5  

Verse: 1      და შემდგომად ამის ყოვლისა გამოირჩინეს ნახპეტნი და წინამძღუარნი სახლთა ნათესავთანი აღსლვად იერუსალემდ ცოლებით და ძეებით და ასულებით, მონებით და ყოვლითა ჭურჭრითა და საგებელითურთ.

Verse: 2      და დარელ მისცა მათ თანა ცხენები ათას, ვიდრემდის მივიდენ და მიიწინენ იერუსალემდ მშჳდობით. მენოაგითურთ, ბობღნითა და ნესტჳთა,

Verse: 3      და პარითა და როკვითა და ყოვლითა სიხარულითა განუტევნა იგინი იერუსალემდ.

Verse: 4      და ესე სახელები არს კაცთაჲ მათ, რომელნი აღვიდეს იერუსალემდ, მსგავსად სახელებისა მამათა მათთაჲსა, ნათესავისაებრ ტომთა თჳსთაჲსა.

Verse: 5      მღდელთა მათგანნი იყვნეს ძენი ფინეზისნი, ძისა Page of ms. J: 146r  აჰრონისნი: ისუ იოსედეკეანი და იოაკიმ, რომელ იყო ზორობაბელ სალათიელეანი, თესლისა მისგან დავითისა, ტომისაგან ფარეზისა, ნათესავისა მისგან იუდაჲსი,

Verse: 6      რომელიცა იტყოდა წინაშე დარელ მეფისა სიტყუათა მათ სიბრძნისათა მეორესა წელსა სუფევისა მისისასა, თუესა მას ნისანსა, თუესა მას პირველსა.

Verse: 7      და იყვნეს ესე ყოველნი ჰურიანი, რომელ განეტევნეს ტყუეობისაგან და აღვიდეს იერუსალემდ, რომელნი წარტყუენულ იყვნეს ნაბუქოდონოსორისგან, მეფისა ბაბილონელთაჲსა,

Verse: 8      და აღვიდეს იერუსალემდ და დაემკჳდრნეს ჰურიასტანს, Page of ms. O: 439v   თითოეულად ქალაქსა თჳსსა; და იყვნეს წინამძღუარნი მათნი ზორობაბელ და ისუ იოსედეკეანი. და იყვნეს ნათესავისა მისგან მღდელთაჲსა: ნეემი, სარელ, ერესე, ანანია, მურთქჱ, ბეელასარ, ასფარაელ, ზოროველ, ჰოროიმ, გააზა.

Verse: 9      და ესე არს რიცხჳ ნახპეტთა და ნათესავთაჲ და მთავართა მათთაჲ: ძენი ფარეზისნი ორ ათას სამეოცდათორმეტ;

Verse: 10      ძენი ფატისნი ოთხას სამეოცდათორმეტ; ძენი ასერისნი შჳდას სამეოცდაექუს;

Verse: 11      ძენი ნეფთალემისნი მოაბელისანი და ძეთა ისუჲსთაჲ და ჰროაბისთაჲ ორ ათას რვაას ათორმეტ;

Verse: 12      ძენი ელამისნი ორ ათას ორას ერგასის და ოთხ; ძენი ზატუნისნი ცხრაას ორმეოცდახუთ; ძენი ქორბაჲსნი შჳდას და ერგასის; ძენი ბადიაჲსნი ექუსას ორმეოცდარვა;

Verse: 13      ძენი ბეგეაჲსნი ექუსას ოცდასამ; ძენი არგეაჲსნი სამ ათას სამას ოცდაორ;

Verse: 14      ძენი ადონიკამისნი ექუსას სამეოცდაათჩჳდმეტ; ძენი ბოსორესნი ორ ათას ექუსას და ექუს; ძენი ადინაჲსნი ოთხას ერგასის და ოთხ;

Verse: 15      ძენი ეზირ ეზეკიაჲსნი ოთხმეოცდაათორმეტ; ძენი ელანისნი და აზატჱსნი სამეოცდაშჳდ; Page of ms. J: 146v  ძენი აზარისნი ოთხას ოცდათორმეტ; ძენი გედალისნი ექუსას ოცდათორმეტ;

Verse: 16      ძენი ანანიაჲსნი ას და ოც; Page of ms. O: 440r   ძენი არომისნი სამას ოცდასამ; ძენი არსიფურისნი ას და თოთხმეტ;

Verse: 17      ძენი ბეტერეაჲსნი სამ ათას ოთხმეოცდაათოთხმეტ; ძენი ბეთლომიაჲსნი ას ოცდასამ;

Verse: 18      ნატობობისგან ერგასის და ხუთ; ნატთაჲსგან ას ერგასის და რვა; გეთამონისგან ორმეოცდაორ;

Verse: 19      კარიათიმისგან ოცდახუთ; ქაფირისგან და თერონისგან შჳდას ორმეოცდარვა;

Verse: 20      ქადიაჲსგან და ამიდიაჲსგან ოთხას ოცდაორ; კეიმარისგან და კაბესისგან ექუსას ოცდაერთ;

Verse: 21      მაკალონისგან ას ოცდაორ; ბეტოლიამისგან ერგასის და ორ; ძენი ნიფისისნი ას ერგასის და ექუს;

Verse: 22      ძენი კალამოლაჲსნი და ორნიაჲსნი შჳდას ოცდახუთ; ძენი ერექეაჲსნი სამას ორმეოცდახუთ;

Verse: 23      ძენი სანაჲსნი სამ ათას სამას ოცდაათერთმეტ.

Verse: 24      და ძენი იგი მღდელთანი: ძენი ედდუტაჲსნი, ძისა იოსიაჲსნი, ცხრაას ოცდაათორმეტ; ძენი ემმერაჲსნი ათას ერგასის და ორ;

Verse: 25      ძენი ფასურისნი ათას ორას ორმეოცდაშჳდ; ძენი ქარმისნი ათას და აჩჳდმეტ.

Verse: 26      ხოლო ლევიტელთა ძენი: ისუისნი ერთ და კოდუელისნი და ბანეაჲსნი და სუდუაჲსნი სამეოცდათოთხმეტ.

Verse: 27      და რომელნი იყვნეს ნათესავისა მისგან მღდელთაჲსა მგალობელნი: Page of ms. O: 440v   ძენი ასაფისნი ას ორმეოცდარვა.

Verse: 28      და მეკარენი იგი: ძენი სალომესნი, ძენი ატერარაჲსნი, ძენი ტოლმიაჲსნი, ძენი კუბიაჲსნი, ძენი ატეტაჲსნი, ძენი საბეაჲსნი _ და ყოველნი ესე ას ოცდაცხრამეტ.

Verse: 29      და მონანი იგი მღდელთანი: ძენი ასიფაჲსნი, ძენი ტაბალაჲსნი, ძენი კერრაჲსნი, ძენი სუფიაჲსნი, ძენი ფალეაჲსნი, ძენი ლაბანისნი, ძენი აგებაჲსნი,

Verse: 30      Page of ms. J: 147r  ძენი აკუდისნი, ძენი უტისნი, ძენი კედაბისნი, ძენი აგაბისნი, ძენი სუბაჲმისნი, ძენი ამმანისნი, ძენი კათუვაჲსნი, ძენი გედდურისნი,

Verse: 31      ძენი არუვაჲსნი, ძენი დესანისნი, ძენი ნობაჲსნი, ძენი ასაბისნი, ძენი გაზერისნი, ძენი აოზიაჲსნი, ძენი ფანეაჲსნი, ძენი ასსანისნი, ძენი მაანისნი, ძენი ნაფისნი, ძენი აკუმისნი, ძენი აქაფისნი, ძენი ასურისნი, ძენი ფაკისნი, ძენი ბასალთისნი,

Verse: 32      ძენი დედანისნი, ძენი კუთისნი, ძენი ქარესისნი, ძენი ბარქუსისნი, ძენი სისარაჲსნი, ძენი თომიაჲსნი, ძენი ნასაისნი, ძენი ქატეფისნი.

Verse: 33      ძენი მონათა მათ სოლომონისთანი: ძენი საფიოპისნი, ძენი ფარედისნი, ძენი იელევისნი, ძენი ლოზონისნი, ძენი სალიასნი, ძენი საფუვაჲსნი,

Verse: 34      ძენი აგიაჲსნი, Page of ms. O: 441r   ძენი ფაქერისნი, ძენი საბიაჲსნი, ძენი საროთისნი, ძენი მასესნი, ძენი გასესნი, ძენი არდუისნი, ძენი სუბაჲსნი, ძენი აფუფერისნი, ძენი ბარუდისნი, ძენი ფარტისნი, ძენი ალანისნი,

Verse: 35      ყოველნივე მონანი მღდელთანი მათ და მონანი სოლომონისნი სამას სამეოცდაათორმეტ.

Verse: 36      ესენი იყვნეს, რომელნი გამოსრულ იყვნეს ბაბილონით და თელმალეთ და თელეასიას: მთავარნი მათნი და ქართალან და ალლარ.

Verse: 37      და სხუათა ვერვინ შეუძლო აღრაცხად, ვერცა მამათა, ვერცა ნათესავთა, რომელნი იყვნეს ისრაელისაგან: ძენი დალუკჱსნი, ძენი სატუბენაჲსნი, ძენი ნეკედონისნი _ ექუსას ერგასის და ორ.

Verse: 38      მღდელთა მათგანნი, რომელნი ჰმსახურებდეს მღდელობასა, არა იპოვნეს: ძენი ნობდიაჲსნი, ძენი იაკობისნი, ძენი იუდაჲსნი, რომელთა ისხნეს ცოლნი ასულთა მათგან ბელზელისთაჲ და სახელ-ედვა მათ სახელად.

Verse: 39      და ეძიებდეს მათ და არა პოვნეს წიგნთა ნათესავთა რიცხჳსა, ადგილსა განაწილებულსა; და ვითარცა არა იპოვნეს იგინი რიცხუსა ნათესავთასა, განაშორნეს იგინი და არა მიაახლნეს მღდელობასა.

Verse: 40      და ჰრქუეს მათ ნეემი და ატარი: ნუ Page of ms. J: 147v  მიეახლებით სიწმიდესა მას, ვიდრემდის აღდგეს მღდელთმოძღუარი, რომელსა შთაეცუას განცხადებულებაჲ და ჭეშმარიტებაჲ.

Verse: 41      Page of ms. O: 441v   და იყო ყოველი ისრაელი ათორმეტ წლისაჲთგან მიმართ, გარნა მონათა და მჴევალთა, ოთხ ბევრ სამ ათას სამას სამეოც; მონანი და მჴევალნი მათნი შჳდ ათას სამას ოცდააჩჳდმეტ; მგალობელნი და მსახურნი ორას ორმეოცდახუთ.

Verse: 42      აქლემები ოთხას ოცდაათხუთმეტ და ცხენები შჳდ ათას ორმეოცდაექუს და ჯორები ორას ორმეოცდახუთ და ვირები ხუთ ათას ხუთას ოცდახუთ.

Verse: 43      და მამათმთავარნი, მსგავსად მამათმთავართა მათთაჲსა, მოვიდეს და შევიდეს ადგილსა მას ტაძრისა ღმრთისასა, რომელ იყო იერუსალემს, და აღუთქუეს აღთქუმაჲ, რაჲთა აღემართოს ტაძარი იგი ადგილსავე თჳსსა წესისაებრ თჳსისა.

Verse: 44      და დასდებდეს საფასესა ტაძრისა მის შესაწევნელად საქმარისა მისთჳს: ოქროჲ ათას ქანქარ, და ვეცხლი სამ-ხუთ ათას ქანქარ, კუართები სამღდელო ას.

Verse: 45      და დაემკჳდრნეს მღდელნი იგი და ლევიტელნი და ერი იგი იერუსალემს და ადგილთა მისთა, და მგალობელნი იგი და მსახურნი, მეკარენი იგი და ყოველი ისრაელი _ დაბნებსა და აგარაკებსა თჳსსა.

Verse: 46      და აღდგეს მეშჳდესა მას თუესა ყოველნი იგი ძენი ისრაელისანი, თითოეული ადგილთაგან თჳსთა, და შეკრბეს ერთბამად ფართოსა ადგილსა, ბჭესა მას პირველსა, მზისაღმოსავალით კერძო.

Verse: 47      და განეწყვნეს ისუ იოსედეკეანი და ძმანი Page of ms. O: 442r   მისნი და ყოველი იგი სიმრავლჱ მღდელთაჲ მათ, და ზორობაბელ სალათიელეანი და ძმანი მისნი, და განჰმზადეს საკურთხეველი უფლისა ღმრთისა ისრაელისაჲ,

Verse: 48      რაჲთამცა შეწირეს მას ზედა საკუერთხი, ვითარცა წერილ არს წიგნსა მას მოსესსა, კაცისა მის ღმრთისასა.

Verse: 49      და შეკრბეს იგინი Page of ms. J: 148r  და განეშოვრნეს სხუათა მათ წარმართთაგან მის ქუეყანისათა და აღჰმართეს საკურთხეველი შესაწირავთაჲ ადგილსა თჳსსა, დაღათუ იყვნეს მათა მტერ წარმართნი იგი, არამედ შემწევე ეყოფოდეს მათ ყოველნი იგი ნათესავნი მის ქუეყანისანი და მოართუმიდეს ძღუენსა შესაწირავსა საკურთხეველად უფლისა ჟამად-ჟამად განთიად და მწუხრი.

Verse: 50      და ყვეს დღესასწაული იგი ტალავრობისაჲ, ვითარცა წერილ არს შჯულსა მოსესსა, და შესწირვიდეს მსხუერპლსა მარადღჱ, ვითარცა ბრძანებულ იყო.

Verse: 51      და ამისა შემდგომად შესწირვიდეს საკუერთხთა მათ ჟამად-ჟამად შაბათთა და თჳსთავთა და ყოველთა მათ წმიდათა დღესასწაულთა განაწესებდეს და აღასრულებდეს.

Verse: 52      და რომელსა-იგი ერთვე აღუთქუმიდეს აღნათქუემსა ღმერთსა, თჳსთავისაგან მეშჳდისა თჳსაჲთ იწყეს შეწირვად საკუერთხთა უფლისა ღმრთისა, და ტაძარი იგი უფლისა ღმრთისაჲ არღარა აღშჱნებულ იყო.

Verse: 53      და მისცეს სასყიდელი გალატოზთა Page of ms. O: 442v   და ხუროთა, და როჭიკი მათი ეგრეცა სიდონელთა და ტჳრელთა, რაჲთა გარდამოიღონ მათ ძელი ნაძჳსაჲ. და მოიღეს ნავითა ნავთსადგურთა მათ იოპეტისათა, ვითარცა უბრძანა და განუწესა მათ წინაჲსწარ კჳროს, მეფემან სპარსთამან.

Verse: 54      წელსა მას მეორესა აღსლვისა თჳსისასა იერუსალემდ, თუესა მას მეორესა, იწყეს შჱნებად ტაძრისა მის ზორობაბელ სალათიელეანმან და ისუ იოსედეკეანმან და ძმათა მათთა და მღდელთმოძღუართა მათ და ლევიტელთა და ყოველნივე, რომელნი გამოსრულ იყვნეს ტყუეობისა მისგან იერუსალემდ.

Verse: 55      და დადვეს საფუძველი სახლისა მის უფლისა ღმრთისაჲ თჳსთავსა მას მეორისა თჳსასა, მეორესა წელსა აღსლვისა მათისასა ჰურიასტანად და იერუსალემდ,

Verse: 56      და განაწესნეს ლევიტელნი ოც წლითგანნი და მიმართნი საქმესა მას მსახურებისა უფლისასა: Page of ms. J: 148v  და განიწესნეს ისუ და ძენი და ძმანი მისნი, და კადმიელ, ძმაჲ მისი, და ძენი ისუჲსნი - ლემა და ბუს, და ძენი იოვიდაჲსნი ელეადეანისანი ძმათა თჳსთა თანა, ყოველნი იგი ლევიტელნი ერთბამად იქმოდეს საქმესა მას სახლისა უფლისასა.

Verse: 57      და გალატოზთა მათ მაშჱნებელთა აღაშჱნეს სახლი იგი უფლისაჲ და განეწესნეს მღდელთმოძღუარნი იგი; და ეცუა მათ ბრჭლადმდისი იგი, ნოვაგითა და ნესტჳთურთ. და Page of ms. O: 443r   ლევიტელთა მათ, ძეთა ასაფისთა, აქუნდეს წინწილანი და შეასხმიდეს, უგალობდეს და აკურთხევდეს ღმერთსა, ვითარცა განაწესა შესხმაჲ ნოვაგთაჲ დავით, მეფემან ისრაელისამან.

Verse: 58      და დიდითა ჴმითა აკურთხევდეს და ჰმადლობდეს უფალსა ღმერთსა, რამეთუ ქველისსაქმჱ ღმრთისაჲ და დიდებულებაჲ უკუნისამდე არს ისრაელსა ზედა.

Verse: 59      დიდითა ჴმითა ყოველი იგი ერი ჰბერვიდეს ნესტუებსა თჳსსა და ოხრიდეს ჴმითა დიდითა და აკურთხევდეს ღმერთსა, რომელმან აღჰმართა ტაძარი იგი თჳსი წმიდაჲ.

Verse: 60      და მოვიდეს და შევიდეს მღდელთმოძღუარნი იგი და ლევიტელნი, რომელნი-იგი იყვნეს მთავარ და წინამძღუარნი მთავრობისა მისებრ მამათა თჳსთაჲსა, რომელთა ეხილვა ტაძარი იგი უწინარჱს ამის შჱნებისა, დიდითა ტირილითა

Verse: 61      და მრავლითა ნესტუებითა და სიხარულითა დიდითა.

Verse: 62      რამეთუ არა ესმოდა სიმრავლესა მას ჴმაჲ იგი ნესტჳსაჲ ჴმითა მით ტირილისა მისგან ერისაჲსა; დაღათუ მრავალ იყვნეს, რომელნი ჰბერვიდეს ნესტუებსა მას, მიიწეოდა ჴმაჲ იგი შორიელთა ადგილთა.

Verse: 63      და ესმა ჴმაჲ იგი მტერთა მათ ნათესავისა მის იუდაჲსთა და ბენიამენისთა. და მოვიდეს ხილვად და გულისხმისყოფად, ვითარმედ რაჲ-მე არს ჴმაჲ იგი ნესტჳსაჲ მის?

Verse: 64      და გულისხმა-ყვეს, ვითარმედ გამოსრულნი იგი ბაბილონით ტყუეობისაგან აშჱნებენ ტაძარსა მას უფლისა, Page of ms. O: 443v   ღმრთისა ისრაელისასა.

Verse: 65      და მიუჴდეს ზორობაბელს და ისუს იოსედეკეანსა და სხუათა მათ მამათმთავართა და ჰრქუეს მათ: Page of ms. J: 149r  ვაშჱნებდეთ ჩუენ ტაძარსა უფლისასა.

Verse: 66      ვითარცა თქუენ, ეგრეცა ჩუენ სამარიტელეანნი იგი, რომელ მოიყვანნეს მართაგან და ქალდეველთა და დაამკჳდრნეს გალილეაჲსა ადგილთა მათ ტომთა ისრაელისათა, ესენი იყვნეს მტერ ნათესავსა მას იუდაჲსსა და ბენიამენისსა. ვისმინოთ უფლისა ღმრთისა თქუენისაჲ, რამეთუ ჩუენცა გუწადოდა გამოსლვაჲ ეგე თქუენი მიერ დღითგან, ვინაჲთგან წარგუტყუენნა ჩუენ სალმანასარ, მეფემან ასურასტანისამან, და მოგჳყვანნა და დაგუამკჳდრნა ჩუენ აქა.

Verse: 67      და ჰრქუეს მათ ზორობაბელ და ისუ იოსედეკეანმან და სხუათა მათ მამათმთავართა ისრაელისათა: არა წეს არს ჩუენდა და თქუენდა შჱნებად სახლი უფლისა, ღმრთისა ჩუენისაჲ;

Verse: 68      ჩუენ აღვაშენოთ ტაძარი უფლისა ღმრთისაჲ, ვითარცა მიბრძანა ჩუენ კჳროს, მეფემან სპარსთამან.

Verse: 69      რამეთუ ესე ნათესავნი იყვნეს, რომელნი ზიარ იყვნეს მტერთა მათ იუდაჲსთა, რომელნი-იგი აყენებდეს შჱნებად ჟამთა მათ კჳროს მეფისათა,

Verse: 70      რამეთუ უბრძანა მათ შჱნებაჲ ტაძრისაჲ მის ცხორებასა თჳსსა.

Verse: 71      და შემდგომად სიკუდილისა მისისა და-ღა-აყენეს ათორმეტ წელ ვიდრე მეორედ წლადმდე დარელისა.

Chapter: 6  

Verse: 1      Page of ms. O: 444r   და მეორესა წელსა დარელის მეფისასა წინაწარმეტყუელებდეს ანგეა და ზაქარია, და წინაწარმეტყუელებდეს ჰურიასტანს და იერუსალემს სახელითა უფლისა, ღმრთისა ისრაელისაჲთა.

Verse: 2      მას ჟამსა ზორობაბელ სალათიელეანმან და ისუ იოსედეკეანმან იწყეს შჱნებად ტაძრისა მის უფლისა იერუსალემს წინაწარმეტყუელითურთ უფლისაჲთ და რომელნი-იგი შემწე იყვნეს მათა.

Verse: 3      მას ჟამსა მოვიდეს მათა სისინე, მთავარი ასურასტანელთაჲ და ფინიკელთაჲ, და სართაბუზან და სხუანიცა მათ თანა მოყუასნი და ჰრქუეს მათ:

Verse: 4      ვისითა ბრძანებითა აშჱნებთ ტაძარსა მაგას და ეზოთა მაგისთა? ანუ ვინმე არიან იგინი, რომელთა ჰნებავს აღშენებაჲ მაგისი და აღსრულებაჲ?

Verse: 5      და იქმნა მადლი მოძიებისაჲ უფლისა მიერ მღდელთა მათ ზედა და ჰურიასტანსა,

Verse: 6      და არა დააყენნეს იგინი შჱნებისაგან Page of ms. J: 149v  ვიდრე მიწერადმდე დარელ მეფისა, და რაჲთა მოიღონ ბრძანებაჲ მისგან.

Verse: 7      წიგნი, რომელ მიწერეს და მიუძღუანეს დარელ მეფესა: "სისინე, მთავარი ასურასტანელთაჲ და ფინიკელთაჲ, და სათარბუზანდ და, რომელნი არიან მათ თანა, ასურასტანელთა და ფინიკელთა კარანნი და მთავარნი

Verse: 8      დარელ მეფესა გიკითხავთ. უწყებულმცა არს შენდა, უფალო ჩუენო, მეფჱ, რამეთუ მივედით და მივიწიენით ჩუენ ქუეყანასა მას ჰურიასტანისასა და შევედით ქალაქსა იერუსალემსა Page of ms. O: 444v   და ვპოვენით მუნ განსრულნი იგი ტყუეობისაგან და მღდელთმოძღუარნი მათნი ქალაქსა იერუსალემს, და ვიხილეთ, რამეთუ აშჱნებდეს ტაძარსა უფლისასა, დიდ-დიდსა და საკჳრველსა, ქვათა გამოთლილთა, დიდ-დიდთა და ძელისა სათხეპელთა უპყრობდეს ზღუდეთა მისთა.

Verse: 9      და იყო საქმჱ იგი დიდითა სწრაფითა წარმართებულ ჴელთა შინა მათთა, და დიდითა დიდებითა ენება მეყსეულად აღშჱნებაჲ მისი.

Verse: 10      მას ჟამსა ვჰკითხეთ ჩუენ მოხუცებულთა მათ და ვარქუთ: ვისითა ბრძანებითა აშჱნებთ სახლსა მაგას? ანუ ვისითა სიტყჳთა დასდევით საფუძველი მისი?

Verse: 11      და ვჰკითხეთ მათ, რაჲთამცა გაუწყეთ შენ და გიჩუენენითმცა შენ კაცნი იგი წინამძღუარნი მათნი და და-მცა-ვწერენით სახელნი მათნი, რომელნი იყვნეს მთავარ საქმისა მის მათისა.

Verse: 12      და მათ მოგჳგეს და გურქუეს ჩუენ: ჩუენ ვართ მონანი უფლისა ღმრთისანი, რომელმან ქმნნა ცანი და ქუეყანაჲ.

Verse: 13      და იყო აღშჱნებულ ტაძარი ესე უპირადეს მრავლისა ჟამისა ჴელითა დიდისა მის და ძლიერისა მეფისა ისრაელისაჲთა.

Verse: 14      ხოლო რაჟამს მამათა ჩუენთა განამწარეს და შესცოდეს უფალსა, ღმერთსა ისრაელისასა, რომელმან ქმნნა ცანი და ქუეყანაჲ, მისცნა იგინი ჴელთა ნაბუქოდონოსორ მეფისა ბაბილონისათა, რომელ-იგი იყო მეფჱ ქალდეველთაჲ.

Verse: 16      პირველსა წელსა მეფობასა კჳროსისსა ბაბილონს, Page of ms. O: 445r   მოწერა მეფემან კჳროს და ბრძანა აღშჱნებაჲ ტაძრისაჲ მის.

Verse: 17      და ყოველი ჭურჭერი Page of ms. J: 150r  და სამსახურებელი ტაძრისაჲ მის, ოქროჲსაჲ და ვეცხლისაჲ, რომელ წარიღო ნაბუქოდონოსორ მეფემან სახლისაგან უფლისა იერუსალემით და დადვა სახლსა კერპთა თჳსთასა, და მერმე კჳროს გამოიღო სახლისა მისგან კერპთა ბაბილონელთაჲსა და მისცა ზორობაბელს და სამნასარს.

Verse: 18      და უბრძანა მათ მოღებად და დადებად ჭურჭერისაჲ მის და სამსახურებელისაჲ მის ტაძარსა მას უფლისასა იერუსალემს. და ტაძრისაჲ მის ბრძანა აღშჱნებაჲ ადგილსა თჳსსა.

Verse: 19      მას ჟამსა სამნასარ აღვიდა იერუსალემდ და დადვა საფუძველი ტაძრისაჲ მის. მიერ ჟამითგან ვიდრე აქამომდე ვაშჱნებთ და არღა აღსრულებულ არს.

Verse: 20      და აწ, უფალო ჩუენო, დარელ მეფჱ, ძიება ყავ და იხილე სახლსა მატიანთასა, სადა ძეს წიგნები საჴსენებელთაჲ დამარხულად მეფისა კჳროსისი,

Verse: 21      და თუ იპოოს, ბრძანებითა კჳროს მეფისაჲთა და სიტყჳთა მისითა აღაშჱნონ ტაძარი უფლისაჲ იერუსალემს, და ზედა-მიიწიე ბრძანებასა კჳროს მეფისასა, და გუაუწყე ჩუენ ამის ყოვლისა საქმისათჳს!"

Verse: 22      მას ჟამსა დარელ მეფემან უბრძანა ძიებად სახლსა მატიანთასა სამეუფოთასა, რომელი-იგი იდვა ბაბილონს, და იპოვა ბტანს ბარიტენისსა, მართა სოფელსა, ადგილსა, სადა იდვა წიგნი Page of ms. O: 445v   საჴსენებელთაჲ, რომელსა წერილ იყო ესრჱთ:

Verse: 23      "წელსა მას პირველსა შარავანდედობასა კჳროსისსა მეფემან კჳროს ბრძანა აღშჱნებად სახლი იგი უფლისაჲ იერუსალემს, სადა შესწირვიდენ საკუერთხთა მათ განცხადებულად ჴელითა ცეცხლისაჲთა.

Verse: 24      და უბრძანა ესე საზომისა სახჱ აღშჱნებად: სიმაღლჱ მისი სამეოც წყრთა და სივრცჱ მისი სამეოც წყრთა, და მოსხმად სამჯერ ქვაჲ თლილი და ჯერი ერთი ძელთაგანი Page of ms. J: 150v  ახალთაჲ, და საჴმარი ყოველი ებრძანა მიცემად სამეუფოჲთ.

Verse: 25      და ჭურჭერი სამსახურებელი სახლისა უფლისაჲ, ოქროჲსაჲ და ვეცხლისაჲ, რომელი-იგი მოეღო ნაბუქოდონოსორს ბაბილონდ ტაძრისა მისგან უფლისა, რომელ იყო იერუსალემს, უბრძანა მიღებად კჳროს მეფემან სახიდ უფლისა, რომელი-იგი იყო იერუსალემს, რაჲთა დადვან მუნ, ვითარცა-იგი იყო პირველ".

Verse: 26      და შე-ვეღა-სძინა მას ბრძანებასა დარელ მეფემან და ჰრქუა: სისინი, მთავარი ასურთაჲ და ფინიკელთაჲ, და სათრაბუზან და სხუანი მოდგამნი თქუენნი, რომელ განწესებულ ხართ საქმეთა ასურასტანელთასა და ფინიკელთასა, განეშორენით ადგილისა მაგისგან და ნუ მიეახლებით მონასა მაგას უფლისასა, ზორობაბელს, რომელი-იგი არს მთავარი ჰურიათაჲ, და ნუცა მღდელთმოძღუართა მათ ჰურიათასა, რომელნი-იგი ერთვე აშჱნებენ სახლსა მას ადგილსა თჳსსა.

Verse: 27      მე ვბრძანე, რაჲთა ყოლადვე სრულიად აღიშჱნოს; და ვეყო შემწე ჰურიათა მაგათ, რომელნი Page of ms. O: 446r   აღვიდოდეს იერუსალემდ, ვიდრემდის აღასრულონ ტაძარი ეგე უფლისა, ღმრთისა თჳსისაჲ.

Verse: 28      და ხარკთაგან ასურეთით კერძოჲთ და ფინიკელთაჲ მცნებით მიბრძანებიეს, რაჲთა მისცენ კაცთა მაგათ შესაწირავისათჳს საკუერთხთა უფლისათა. და მოიბნ ზორობაბელ მთავარმან ზუარაკები და ვაცები და კრავები,

Verse: 29      მისვე სახისაებრ, იფქლი და მარილი, ღჳნოჲ და ზეთი, და იყავნ ეგე ყოველი განწესებულ წლითი-წლად; რავდენ ჟამცა მღდელთა იერუსალემს ბრძანონ სამსახურებელად უფლისა, დღითი-დღედ დაუბრკოლებელად მისცედ,

Verse: 30      რაჲთა შეწირონ მსხუერპლი უფლისა ღმრთისა მათისა და ლოცვა ყონ ცხორებისათჳს მეფისა.

Verse: 31      და უბრძანა: უკუეთუ ვინმე უდებ ყოს, ანუ გარდა/ჰჴდეს Page of ms. J: 151r  ბრძანებასა ჩემსა, რომელ-ესე მივწერე, პატიჟეულიმცა ზღავს ყოველსა ამას თავით თჳსით და აღკიდებულიმცა იგუემების, და ყოველსამცა მონაგებსა მისსა სამეუფოდ მიიღებენ.

Verse: 32      რამეთუ სადაცა წოდებულ არს სახელი უფლისაჲ, მუნ ბრძანებულ იყო ყოველივე საღუაწი სამეუფოჲ და ნათესავთაჲ, და მან იკადრა ჴელის განდგმად და დაყენებად და იზრახა ბოროტი ტაძრისა მისთჳს, რომელ არს იერუსალემს.

Verse: 33      მე, დარელ მეფემან, დიდითა კრძალულებითა ვბრძანე ყოფად და აღსრულებად ამის ყოვლისა.

Chapter: 7  

Verse: 1      მაშინ სისინე, მთავარმან მან დიდმან, Page of ms. O: 446v   რომელი-იგი იყო ასურეთით კერძო და ფინიკიაჲთ, და სათრაბუზან და სხუანი მოყუასნი მათნი, რომელ აყენებდეს საქმესა მას ტაძრისასა, რაჟამს მოიღეს ბრძანებაჲ დარელ მეფისაგან,

Verse: 2      იწყეს ზედადგომად და ზრუნვიდეს საქმისა მისთჳს და ექმნნეს საქმისმოდგამ მოხუცებულთა მათ ჰურიათასა და მღდელთმოძღუართასა.

Verse: 3      და განემარჯუებოდა საქმჱ იგი ტაძრისაჲ მის, და რამეთუ წინაწარმეტყუელებდეს ანგეა და ზაქარია.

Verse: 4      და აღასრულეს ტაძარი იგი ბრძანებისა მისებრ უფლისა, ღმრთისა ისრაელისაჲსა,

Verse: 5      და ბრძანებისა მისებრ და ნებისა კჳროსისა და დარელისა წელსა მას მეექუსესა დარელ მეფისა. აღესრულა ტაძარი იგი წმიდაჲ მირაკნისასა მეოცესა, მესამისა ადარ თჳსასა, მეექუსესა წელსა შარავანდედებასა დარელისსა.

Verse: 6      და ყვეს ძეთა მათ ისრაელისათა და მღდელთა და ლევიტელთა და ყოველთა მათ გამოსრულთა ტყუეობისაგან, აღესრულა წმიდაჲ იგი ტაძარი თუესა მიჰრაკნისასა, ოცდახუთსა თჳსასა. და იყო შჱნებაჲ მისი ორმეოცდაექუს წელ: ოცდაათი წელი _ კჳროსისი, კაისესი ცხრაჲ, არტაშჱსი ერთი წელი, მოგუთაჲ მათ ექუსი წელი, დარელითურთ ორმეოცდა ექუს წელ. Page of ms. J: 151v  ვითარცა განწესებულ და ბრძანებულ იყო წიგნთა შჯულისა მოსესთა.

Verse: 7      და შეწირეს სატფური იგი სახლისა უფლისაჲ: ზუარაკები ას და ვაცები ორას და კრავები ოთხას,

Verse: 8      და წელიწადეულნი ცოდვა/თათჳს Page of ms. O: 447r   ყოვლისა ისრაელისათა ათორმეტ - რიცხჳსა მისებრ ტომთამთავართა მათ ისრაელისათა.

Verse: 9      და განეწყვნეს მღდელნი იგი და ლევიტელნი ნათესავთა მათებრ, და ეცუა მათ ბრჭალამდისი იგი წინაშე უფლისა, ღმრთისა ისრაელისა, ვითარცა ბრძანებულ არს წიგნთა მოსესთა. და მეკარენი იგი თითოეულად კართა.

Verse: 10      და ყვეს ძეთა მათ ისრაელისათა, რომელნი გამოსრულ იყვნეს ტყუეობისაგან, ზატიკი იგი უფლისაჲ მეათხუთმეტესა დღესა თჳსა მის პირველისასა, რამეთუ განწმიდნეს მღდელნი იგი და ლევიტელნი იგი ყოვლითურთ ერთბამად,

Verse: 11      რომელნი გამოსრულ იყვნეს ტყუეობისაგან. და ვითარცა განწმიდნეს ლევიტელნი იგი,

Verse: 12      ყვეს ზატიკი იგი უფლისაჲ ყოველთა მათ ძეთა ისრაელისათა, რომელნი-იგი გამოსრულ იყვნეს ტყუეობისაგან, ძმათა თჳსთა და თჳთ მღდელთა მათ.

Verse: 13      და ჭამეს ძეთა მათ ისრაელისათა, რომელნი გამოსრულ იყვნეს ტყუეობისაგან მათისა, ყოველნივე, რომელნი განეშორნეს ბილწებისა მისგან წარმართთაჲსა და რომელთა გამოიძიეს უფალი ღმერთი.

Verse: 14      და ყვეს ზატიკი იგი ბალარჯობისაჲ შჳდ დღჱ, და იხარებდეს წინაშე უფლისა,

Verse: 15      რამეთუ გარემოაქცია ღმერთმან ზრახვაჲ მეფისა მის ასურთაჲსაჲ მათა მომართ და განაძლიერნა ჴელნი მათნი საქმესა უფლისა, ღმრთისა ისრაელისასა.

Chapter: 8  

Verse: 1      და რაჟამს იყო, დაესრულა ესე ყოველი, შარავანდნი შეიბნა არტაშჱს მეფემან სპარსთა ზედა, რომლისაცა მივიდა ეზრა, ძჱ აზარიაჲსი, რომელი იყო იეზერიაჲსგან, რომელი ქელკიანესგან, რომელი სალემისგან,

Verse: 2      რომელი ადუკისგან, რომელი იაქიტობისგან, რომელი იამართესგან. Page of ms. O: 447v   ესე არს არტაშჱს ჴელგრძელი, რომელი შეეწია და განადიდა ეზრა Page of ms. J: 152r  ყოველსა წესსა და საჴმარსა გამოსლვასა მას ჰურიათასა. რომელი იოზეკისგან, რომელი მარეროთისგან, რომელი ზარეაჲსგან, რომელი სეუსჱსგან, რომელი ბუკკიესგან, რომელი იაბესჱსგან, რომელი ელიაზარისგან, რომელი აჰრონისგან, პირველისა მის მღდელისა.

Verse: 3      ესე ეზრა, რომელი განვიდა ბაბილონით, რომელი-იგი იყო მწერალ მარჯუე შჯულსა მას მოსესსა, მოცემულსა ღმრთისა მიერ ისრაელისა,

Verse: 4      და მისცა მას მეფემან დიდებაჲ, და პოვა მადლი მის წინაშე და განადიდა იგი დიდითა პატივითა.

Verse: 5      და გამოვიდეს მის თანა ძეთა მათ ისრაელისათაჲ და მღდელთა მათგანი და ლევიტელთაჲ და მსახურთა მათგანი, მეფსალმუნეთაჲ და მეკარეთა მათგანნი და მონათა მათგანნი მღდელთანი იერუსალემდ, წელსა მეშჳდესა შარავანდედებასა არტაშჱს მეფისასა, თუესა მეხუთესა, რომელი-იგი იყო წელი მეშჳდე მეფისაჲ მის.

Verse: 6      და გამოვიდეს ბაბილონით თჳსთავსა მას პირველისა მის თჳსასა, და თჳსთავსა მეხუთისა მის თჳსასა შევიდეს იერუსალემდ, ვითარცა-იგი განუმარჯუა მათ უფალმან.

Verse: 7      რამეთუ სავსე იყო ეზრა ყოვლითა სიბრძნითა და არარაჲ დაკლებულ იყო მისგან ყოველთაგან მცნებათა უფლისათა, და მსგავსად შჯულისა ასწავებდა ისრაელსა განკითხვათა და სიმართლეთა.

Verse: 8      მოიწია წიგნი ბრძა/ნებისაჲ Page of ms. O: 448r   მეფისა არტაშჱსი ეზრა მღდელისა, რომელ უთხრობდა შჯულსა უფლისასა. და მიწერა ესრე სახედ:

Verse: 9      "მეფჱ არტაშჱს ეზრა მღდელსა და მთხრობელსა შჯულისასა გიკითხავ.

Verse: 10      ყოვლითავე კაცთმოყუარებისა ნებითა აღმიწონიეს მე, და უბრძანებ ყოველთა ნათესავთა ჰურიათასა, რომელთა ენებოს აღსლვად იერუსალემდ, და მღდელთმოძღუართა და ლევიტელთა, კადნიერებითმცა მივლენან შენ თანა იერუსალემდ.

Verse: 11      და ვითარ სურის წადიერებით მისლვად ჰურიასტანდ და იერუსალემდ, უბრძანეთ მე და შჳდთა თანამზრახვალთა ჩემთა,

Verse: 12      რაჲთა Page of ms. J: 152v  მივიდენ მსგავსად შჯულისა და აღასრულონ ყოველივე.

Verse: 13      და შეწირედ შესაწირავი უფლისა, ღმრთისა ისრაელისა, ვითარცა აღუთქუთ მე და მოყუარეთა ჩემთა იერუსალემს; და ყოველივე ოქროჲ და ვეცხლი, რავდენიცა იპოვოს ქუეყანასა მას ბაბილონელთასა, უფლისა ღმრთისა შეწირედ მსხუერპლი იერუსალემს.

Verse: 14      და მიიღეთ საწევნელი ქუეყანისა მისგან ბაბილონელთაჲსა: მღდელთა მათ უფლისა ღმრთისა მიართუედ იერუსალემდ ოქროჲ და ვეცხლი, ზუარაკები და ვერძები და კრავები.

Verse: 15      და სხუაჲ იგი ყოველი საკუერთხი მსხუერპლთაჲ შეწირედ უფლისა ღმრთისა იერუსალემს.

Verse: 16      და ყოველივე, რაჲცა გენებოს ძმებითურთ შენით, იგი ყავ: ოქროჲსა და ვეცხლისათჳს ხარკთაჲსა ნებისაებრ უფლისა, ღმრთისა შენისა, აღასრულე.

Verse: 17      და სამღდელოჲ იგი ჭურჭერი და სამსახურებელი მიიღე Page of ms. O: 448v   იერუსალემდ და იყავნ, ვითარცა საჴმარ იყოს ტაძრისა მის უფლისა ღმრთისა, და დადევ ყოველი წინაშე უფლისა, ღმრთისა შენისა, იერუსალემს.

Verse: 18      და სხუაჲ იგი ნამეტავი და ნეშტი, რომელი-იგი იყოს საჴმრისაგან ტაძრისაჲსა, და დადევ იგი სახლსა საფასისა მეფეთაჲსა.

Verse: 19      და მე, არტაშჱს მეფემან, უბრძანე მეფასეთა, რომელნი არიან ასურასტანს და ქანანელთა კერძო, რავდენცა უნდეს მიღებად ეზრა მღდელსა და მთხრობელსა შჯულისა უფლისა, ღმრთისა მაღლისასა, დაუბრკოლებელადმცა მოეცემის ვეცხლი ასი ტალანტი,

Verse: 20      მისვე სახისაებრ იფქლი ასი საწყაული, ეგოდენცა ღჳნოჲ და ზეთი.

Verse: 21      და ყოველივე მსგავსად შჯულისა მის მიიღედ და მიუსრულედ უფალსა, ღმერთსა მაღალსა, რაჲთა არა იყოს შერისხვაჲ უფლისაჲ ზედა შარავანდედებასა ჩემსა და ძისა ჩემისასა.

Verse: 22      და მიბრძანებიეს თქუენ, მღდელთათჳს და ლევიტელთა, მეფსალმუნეთა მათ მსახურთა და მეკარეთა და მონათა მღდელთაჲსა და მსახურთა სახლისა უფლისათა: ნუ/ცა Page of ms. J: 153r  ხარკი, ნუცა სხუაჲ რაჲ ყოვლითურთ ჴელ-ეწიფებინ მაგათგან მოღებად.

Verse: 23      და შენ, ეზრა, სიბრძნისა შენისაებრ, რომელ მოცემულ არს შენდა ღმრთისა მიერ, დაადგინენ ზედამდგომელნი და მსაჯულნი, რომელნი შჯიდენ ასურასტანით კერძო და ფინიკიაჲთ; და ყოველთა, რომელთა ესწავოს შჯული უფლისა ღმრთისა შენისაჲ, და რომელთა არა ესწავოს, ასწავე.

Verse: 24      და ყოველნივე რომელნი გარდაჰჴდენ შჯულსა უფლი/სა Page of ms. O: 449r   ღმრთისა შენისასა და შჯულსა ჩუენ მეფეთასა, მიმიცემიეს შენდა ჴელმწიფებაჲ პატიჟის ყოფად და გუემად, და თუ სიკუდილისა თანამდებ იყვნენ, მოკლვად, გინათუ საპატიჟებელ იყვნენ, პატიჟის ყოფად და ზღვაჲ მოჴდად"

Verse: 25      და თქუა ეზრა, მწერალმან შჯულისა უფლისამან: "კურთხეულ არს უფალი, ღმერთი მამათა ჩუენთაჲ, რომელმან მოსცა ესე ყოველი გულსა მეფისასა დიდებულ ყოფად ტაძრისა ამის უფლისა, რომელ არს იერუსალემს.

Verse: 26      და მე დიდებულ და პატიოსან მყო წინაშე შარავანდედისა მის, წინაშე ყოველთა თანამზრახვალთა მისთა და მოყუარეთა და ყოველთა დიდ-დიდთა მისთა.

Verse: 27      მხიარულ ვიქმენ მე ფრიად შეწევნითა უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲთა". და შეკრიბნა ყოველნი კაცნი იგი ისრაელისანი, რომელნი აღსრულ იყვნეს მის თანა იერუსალემდ.

Verse: 28      და ესე არიან მთავარნი ნახპეტთა მათებრ მამათა თჳსთაჲსა და განწილვისა მისებრ მამათა და ნათესავთა თჳსთაჲსა, რომელნი გამოვიდეს ეზრაჲს თანა ბაბილონით შარავანდედებასა არტაშჱს მეფისასა:

Verse: 29      ძეთა მათგან ფინეზისთაჲ _ გერსონ, ძეთა მათგან თამარისთაჲ - გამაელ; ძეთა მათგან დავითისთა _ ფარეზ;

Verse: 30      ძეთა მათგან ფურუსისთაჲ _ ზაქარია და რომელნი-იგი მის თანა წერილ იყვნეს, კაცნი ას ერგასის;

Verse: 31      ძეთა მათგან ფათამოაბ _ ელიაონია ზარეასთაჲ და მის თანა ორასი კაცი;

Verse: 32      Page of ms. O: 449v   ძეთა მათგან ზათუჱსთაჲ _ იეზონია იეთერიაჲსი და მის თანა კაცნი სამასნი; ძეთა მათგან ადინობესთაჲ Page of ms. J: 153v  _ იონათან და მის თანა კაცნი სამას ერგასისნი;

Verse: 33      ძეთა მათგან ელამისთაჲ _ გოთოლისა და მის თანა კაცნი სამეოცდაათ;

Verse: 34      ძეთა მათგან საფატისთაჲ _ ზაქარია მიქაელეანი და მის თანა კაცნი სამეოცდაათნი;

Verse: 35      ძეთა მათგან ოაბისთაჲ _ აბდია ეზელიანი და მის თანა კაცნი ორას და თორმეტ;

Verse: 36      ძეთა მათგან ბანესთაჲ - ასალიმოთ საფეანი და მის თანა კაცნი ას სამეოც;

Verse: 37      ძეთა მათგან ბერისთაჲ _ ზაქარია აბიბჱსი და მის თანა კაცნი ოცდარვა;

Verse: 38      ძეთა მათგან ასტთისთაჲ _ იოჰანე კატაისი და მის თანა კაცნი ას და ათ;

Verse: 39      ძეთა მათგან ადომიკამისთაჲ და ესფატისთაჲ და ესე სახელები მათი არს: ელიფატ, გელუველ და სამეას და მათ თანა კაცნი სამეოცდაათ;

Verse: 40      ძეთა მათგან ბენჱსთაჲ - უთიას ტაკურიანი და მის თანა კაცნი სამეოცდაათ.

Verse: 41      და შეკრიბნა იგინი კიდესა მის მდინარისასა, რომელსა სახელ-ედების თერა, და დაიდვეს მუნ სავანჱ სამ დღჱ ოდენ და ყვეს ახილვაჲ ყოველთა ძეთაჲ.

Verse: 42      ძეთა მათგან მღდელთაჲ და ძეთა მათ ლევიტელთაჲ არავინ იპოვა მათ თანა,

Verse: 43      და მივავლინე ელიაზარისა, და მოვიდეს ჩემდა სამეა და ორიბონ და ნათან, ენნატარ და ზაქარია Page of ms. O: 450r   და მოსოლობონ. ესე არიან მთავარნი და მოძღუარნი შჯულისანი,

Verse: 44      და ვარქუ მათ, რაჲთამცა მივიდეს ლოდეონ მთავრისა თანა მეფასეთაჲსა.

Verse: 45      და ვამცენ მათ, რაჲთა ჰრქუან ლოდეონს და ძმათა მისთა და რომელნი-იგი ერთვე არიან ადგილსა მას მეფასებისასა, რაჲთამცა მოავლინნეს ჩუენდა მღდელთა მათგანნი სახლისა უფლისა.

Verse: 46      და მოიყვანნეს ჩუენდა კაცნი, რომელნი იყვნეს ძლიერ, მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა და მეცნიერ შჯულსა უფლისასა: ძისა მოუოლისაჲ, რომელი-იგი ლევისგან და ისრაელისაგან, ასერევიან და ძენი მისნი Page of ms. J: 154r  და ძმანი ათორმეტ;

Verse: 47      და ასებიან და აუნონ და ოსეტან და ძმაჲ ძეთა მათგან ქანუზისთაჲ, და ძენი მისნი ოც კაც;

Verse: 48      და მონათა მათგან მღდელთაჲსა, რომელნი მოსცნა დავით მთავარმან საქმედ სამსახურებელთა ლევიტელთაჲსა, რომელთაჲ დაიწერნეს სახელნი სახელოვანთაჲ მათ ოც.

Verse: 49      და ვქადაგეთ მუნ მარხვაჲ და ვილოცევდით წინაშე უფლისა, ღმრთისა ჩუენისა,

Verse: 50      და ვითხოვდით ადვილსა და განმარჯუებასა ჩუენდა და შვილთა ჩუენთათჳს და ყოვლისავეთჳს, რაჲ-იგი იყო ჩუენ თანა.

Verse: 51      რამეთუ მძიმე გჳჩნდა თხოვაჲ მეფისა მისგან მკჳრცხებისა და მჴედრებისა, რაჲთამცა გზად მყვეს ჩუენ შემწეობისათჳს მათგან, რომელნი-იგი წინა-აღგჳდგეს;

Verse: 52      რამეთუ ვარქუთ ჩუენ მეფესა ესრჱთ, ვითარმედ: ძლიე/რებაჲ Page of ms. O: 450v   უფლისა, ღმრთისა ჩუენისაჲ, არს ჩუენ თანა და ყოველთა თანა, რომელნი ეძიებენ მას.

Verse: 53      და მის ყოვლისათჳს ვქადაგებდით მარხვასა და ვილოცევდით, რაჲთამცა უფალმან დაგჳცვნა ჩუენ და წარგჳმართა ჩუენ გზათა მშჳდობისათა.

Verse: 54      და გამოვირჩიენ მთავარნი ნათესავთა მათგან და მღდელთანი და ესებიან და ესემიან და მათ თანა ძმათაგანი მათთაჲ ათ კაც.

Verse: 55      და აღვწონეთ და მივეცით მათ ოქროჲ და ვეცხლი, და სამსახურებელი სამღდელოჲ, და ჭურჭერი სახლისა უფლისაჲ, რომელი-იგი მოგუანიჭა ჩუენ მეფემან და თანამზრახვალთა მისთა და მთავართა და ყოველმან კრებულმან მათმან.

Verse: 56      აღვწონე და მივეც ვეცხლი იგი ექუსას ერგასისი ტალანტი და სამსახურებელი ვეცხლისაჲ ასი ტალანტი და ასი ტალანტი ოქროჲსაჲ; და სხუაჲ ჭურჭერი ოქროჲსაჲ ოც და ჭურჭერი სპილენძისაჲ, წმიდაჲ, რჩეული, ოქროჲსფერი თორმეტ,

Verse: 57      და ვარქუ მათ: თქუენ განწმედილ ხართ უფლისა მიერ და ყოველი სამსახურებელი წმიდაჲ უფლისაჲ არს ოქროჲსაჲ და ვეცხლისაჲ. ილოცეთ უფლისა მიმართ და უფალმან, ღმერთმან მამათა ჩუენთამან, დაგჳცვნეს და მოგუა/წინეს Page of ms. J: 154v  ჩუენ მშჳდობით ადგილსა ამას სიწმიდისა მისისასა.

Verse: 58      მღჳძარედ დეგით და ეკრძალენით, ვიდრემდის მიიყვანნეთ და მიაწინეთ იგინი მთავართა მიმართ მღდელთაჲსა და ლევიტელთაჲსა და მფლობელთა მათ მთავართა ისრაელისათა, Page of ms. O: 451r   რომელნი არიან იერუსალემს,

Verse: 59      რომელ მოიღეს მცველთა მათ ტაძრისა უფლისათა და მღდელთმოძღუართა მათ და ლევიტელთა ვეცხლი და ოქროჲ და ჭურჭერი სამსახურებელისაჲ, რაჲთა მიიღონ ტაძრად უფლისა, რომელ-იგი არს იერუსალემს.

Verse: 60      და აღვდეგით და წარვედით თერა მდინარით, რომელსა დღესა ათორმეტ იყო თჳსა მის პირველისაჲ, და მოვედით და მოვიწიენით იერუსალემდ თუესა იგრიკისასა, დაცვულნი ამაღლებულითა მით და ძლიერითა მკლავითა ღმრთისაჲთა. და მიჴსნნა ჩუენ უფალმან, ღმერთმან ჩუენმან, ყოველთაგან მტერთა ჩუენთა, და მივიწიენით ცოცხლებით და მშჳდობით იერუსალემდ.

Verse: 61      და რაჟამს განვისუენეთ სამ დღჱ ოდენ იერუსალემს, დღესა მას მეოთხესა აღვწონეთ და მივეცით ვეცხლი იგი და ოქროჲ სახლად უფლისა მღდელსა მას მარმუთი ჰურიათაგანსა

Verse: 62      და რომელნი-იგი მის თანა იყვნეს _ ელიაზარ ფინეზეანი და იოსაბდოს ისუეანი და მთურ საბენეანი და სხუანი ლევიტელნი, რომელთა მივეცით სასწორით და რიცხჳთ; და იპოვა სასწორი რიცხჳსაჲ მის მას დღესა შინა.

Verse: 63      და რომელნი-იგი გამოსრულ იყვნეს ჩუენ თანა ტყუეობისა მისგან ბაბილონელთაჲსა, შეწირეს მსხუერპლი უფლისა, ღმრთისა ისრაელისა: ზუარაკი ათორმეტ ყოვლისავეთჳს ისრაელისა, ვერძები ოთხმეოცდაათ და კრავები სამეოცდაათხუთმეტ, ვაცები მაცხოვარებისათჳს ათორმეტ _ ესე ყოველი შესაწირავი შეწირეს წინაშე უფლისა ღმრთისა.

Verse: 64      და Page of ms. O: 451v   მისცეს წიგნი ბრძანებისა მის მეფისაჲ კარანთა მათ მეფისათა და მფლობელთა და სოფლისმპყრობელთა ასურეთისა და ფინიკიისათა. და დიდითა პატივითა იდიდა ნათესავი ჩუენი და ტაძარი იგი უფლისაჲ.

Verse: 65      და ვითარცა აღესრულა ესე ყოველი, მოვი/დეს ჩემ Page of ms. J: 155r  წინაშე ნახპეტნი იგი და მთავარნი ძეთა ისრაელისათანი და თქუეს:

Verse: 66      ურიდ იქმნა ყოველი ნათესავი ძეთა ისრაელისათაჲ, და მთავარნი მათნი და მღდელნი და ლევიტელნი აღერინეს წარმართთა და უცხოთესლთა და სიბილწესა ყოველთა უცხოთესლთასა: ქანანელთა და ქეტელთა და ფერეზელთა და იებოსელთა და მოაბელთა და ამორეველთა და მეგჳპტელთა და იდუმელთა;

Verse: 67      რამეთუ შეიბილწნეს ასულთა მათთა თანა, იგინი და ძენი მათნი; და შეერია თესლი სიწმიდისა მათისაჲ უცხოთესლთა და წარმართთა მის ქუეყანისათა. და უშჯულო იქმნნეს მთავარნი და დიდ-დიდნი თითოეულად თავით თჳსით, რამეთუ იგინი იქმნნეს წინამძღუარ ბოროტისა მის შერეულებისათჳს.

Verse: 68      და იყო, რაჟამს მესმა მე სიტყუაჲ ესე, დავიპე სამოსელი ჩემი და ვგოდებდი და ვიფხურიდი თმათა თავისა ჩემისათა და წუერთა ჩემთა, და ვჯედ მგლოვარედ, დიდად მწუხარედ.

Verse: 69      და მოკრბეს ჩემდა ყოველნი, ვითარცა ესმა გოდებაჲ იგი ჩემი, რომელ იყო უფლისათჳს, ღმრთისა ისრაელისა. და მიხილეს მე, რასა ვიქმოდე ზედა უშჯულოებათა მათთათჳს, რამეთუ ვჯედ ეგრეთ მწუხარედვე Page of ms. O: 452r   ვიდრე მწუხრადმდე და მოწევნადმდე შესაწირავისა მის სამწუხროჲსა.

Verse: 70      და აღვდეგ მე გლოვისა მისგან, და ეგრევე დაპებულ იყო სამოსელი ჩემი, და დაღონებულ ვიყავ გლოვითა დიდითა. და აღვიპყრენ ჴელნი ჩემნი უფლისა მიმართ, ღმრთისა ჩემისა, ღაღად-ვყავ და ვთქუ:

Verse: 71      "უფალო, გურცხუენის და ვძრწით წინაშე პირსა შენსა,

Verse: 72      რამეთუ ცოდვანი ჩუენნი განმრავლდეს უფროჲს თმათა თავისა ჩუენისათა და უშჯულოებანი ჩუენნი აღმაღლდეს უზეშთაეს ცათასა

Verse: 73      წელთა მათგან და ჟამთა მამათა ჩუენთაჲსა და ვართ ჩუენ ცოდვათა შინა დიდთა მოდღენდელად დღედმდე.

Verse: 74      და ცოდვათა ჩუენთათჳს და მამათა ჩუენთაჲსა მივეცენით ტყუეობასა ჩუენ და ძმანი ჩუენნი და მეფენი ჩუენნი და მღდელთმოძღუარნი ჩუენნი; და ყოველთა მეფეთა ქუეყანისათა შეგჳცვნეს ჩუენ, მახჳლითა ჴრმლებისაჲთა წარგუტყუენნეს ჩუენ და აღაოჴრნეს ადგილნი იგი ჩუენნი, და ვიქმნენით სირცხჳლეულ მოდღენდელად დღედმდე და ჟამთა მათ.

Verse: 75      Page of ms. J: 155v  და აწ რავდენ იქმნა წყალობაჲ შენი, უფალო, დატევებად ძირი და ნათესავი ადგილსა მას სიწმიდისა შენისასა,

Verse: 76      და გამოაბრწყინვე ნათელი ტაძარსა უფლისა, ღმრთისა ჩუენისასა, და მომეც ჩუენ საზრდელი ჟამსა მონებისა ჩუენისასა

Verse: 77      და ტყუეობასა მას შინა და არა დაგუთხიენ ჩუენ ჴელთაგან შენთა, არამედ გუექმენ ჩუენ შენ, უფალი, შემწე და გუეც ჩუენ პოვნად მადლი წინაშე მეფისა მის Page of ms. O: 452v   სპარსთაჲსა; და პატიოსან გუყვენ ჩუენ და გჳღუაწენ ჩუენ ყოვლითა განმზადებულებითა,

Verse: 78      და დიდებულ ყო ტაძარი იგი უფლისა, ღმრთისა ჩუენისაჲ, და აღჰმართა და აღაშჱნა უდაბნოჲ იგი სიონი, და დაგუამკჳდრნა ჩუენ ჰურიასტანს შინა და იერუსალემს.

Verse: 79      და აწ რაჲ-მე ვთქუა წინაშე შენსა, უფალო, ამის ყოვლისათჳს? რამეთუ გარდავჰჴედით შჯულსა და ბრძანებათა შენთა, უფალო, რომელ-იგი მოგუეც ჩუენ ჴელითა მონათა შენთა წინაწარმეტყუელთაჲთა, და სთქუ ესრე:

Verse: 80      ქუეყანასა მას რომელსა შეხჳდეთ დამკჳდრებად მას ზედა, არს ქუეყანაჲ იგი შეგინებულ სიბილწითა მით ნათესავთა მათგან მის ქუეყანისათა, და შეგინებითა მათითა აღავსეს იგი.

Verse: 81      და აწ ნუ მოჰგური შენ ასულთა მათთაგან ცოლად ძესა შენსა და ასულთა შენთაგან ნუ მისცემ ცოლად ძეთა მათთა;

Verse: 82      ნუცა ჰყოფ მშჳდობასა მათ თანა ყოველთა ჟამთა, და იყავ შენ განძლიერებულ ჭამად სიპოხესა მის ქუეყანისასა. და დაიმკჳდრედ ძეთა შენთა ქუეყანაჲ იგი უკუნისამდე ჟამთა.

Verse: 83      და რაჲ-ესე წარგუჴდა ჩუენ... და უკეთურებისათჳს ცოდვათა ჩუენთაჲსა.

Verse: 84      არამედ შენ, უფალო, მრავალგზის მოგჳტევენ ჩუენ ცოდვანი ჩუენნი და მოგუეც ჩუენ ესევითარი ნათესავი და ძირი. და ჩუენ მერმე გარდავაქციეთ და გარდავჰჴედით შჯულსა შენსა და აღვერიენით ბილწებასა ნათესავისა მის ქუე/ყანისასა. Page of ms. O: 453r  

Verse: 85      და არა განჰრისხენ ჩუენ ზედა წარსაწყმედელად ჩუენდა ვიდრე აქამომდე, უკუეთუ არა დაშთეს ძირი და თესლი და სახელი ჩუენი?

Verse: 86      შენ მართალ ხარ, უფალო, ღმერთო ისრაელისაო, და ჭეშმარიტ. და არა მოასრულე ნათესავი ჩუენი, არამედ დავშთით ძირი და თესლი Page of ms. J: 156r  მოდღენდელად დღედმდე.

Verse: 87      და აწ, აჰა ესერა, ვართ დღეს წინაშე შენსა უშჯულოებათა შინა ჩუენთა, და ვერ შემძლებელ ვართ დადგომად წინა პირსა შენსა, რამეთუ განმრავლდეს უშჯულოებანი და უკეთურებანი ჩუენნი უმეტჱს თმათა ჩუენთა".

Verse: 88      და რაჟამს ილოცვიდა ეზრა მით აღსაარებითურთ და გოდებითა დიდითა, დავრდომილი იდვა პირსა ზედა ქუეყანისასა, წინაშე ტაძარსა მას უფლისასა. შეკრბეს მისა ყოველნივე, რომელნი იყვნეს იერუსალემს, ერი მრავალი, მამანი და დედანი, ჭაბუკნი და ქალწულნი, რამეთუ გოდებაჲ დიდი იყო სიმრავლისა მის ერისაჲ.

Verse: 89      და განაწესა იექონია ძეთა მათგან ისრაელისათა, და თქუა: ეზრა, ვცოდეთ უფლისა, ღმრთისა ჩუენისა, და ვისხენით ჩუენ ცოლნი უცხოთესლთაგან მის ქუეყანისათა, და აწ არიან დღეს უშჯულოებანი ჩუენ შორის.

Verse: 90      და აწ მოვედით ყოველნივე და დავდვათ ფიცი წინაშე უფლისა და განვიყენნეთ ჩუენგან ცოლნი ჩუენნი, რომელ ვისხენით უცხოთესლთაგან, შვილითურთ მათით, ვითარცა ბრძანებს შჯულსა უფლისა, ღმრთისა ჩუენისასა.

Verse: 91      აღდეგ მეყსეულად და Page of ms. O: 453v   აღასრულე, რამეთუ შენდა მიმართ არიან ყოველნი საქმენი ჩუენნი, და ჩუენ შენ თანა ვართ. რაჲცა ჰბრძანო, და ვყოთ!

Verse: 92      და აღდგა ეზრა და აფუცნა მთავარნი იგი ტომთა მათ მღდელთანი და ლევიტელთანი და ყოველი ისრაელი ყოფად მსგავსად ამის სახისა, და ფუცეს.

Chapter: 9  

Verse: 1      და აღდგა ეზრა ეზოჲსა მისგან ტაძრისა უფლისა და მივიდა სახლსა იოჰანესსა და ელისაბეანისსა.

Verse: 2      და მუნ დაადგრა, პური არა ჭამა და წყალი არა სუა, და გოდებდა ზედა უშჯულოებათა მათ და დიდთა მათ ცოდვათა სიმრავლესა.

Verse: 3      და ქადაგი ჴმობდა ყოველსა ჰურიასტანსა და იერუსალემსა. და ყოველნი იგი, რომელნი გამოსრულ იყვნეს ტყუეობისაგან, მოვიდეს და მოკრბეს იერუსალემდ.

Verse: 4      და შემდგომად ორისა და სამისა დღისა, რომელნი-იგი ვერ მიეწიფნეს მუნ, განსჯილნი წინამძღუართა მათგან და მოხუცებულთა, და იავარ-/ყვეს Page of ms. J: 156v  მონაგები მათი და იგი უცხოქმნულნი გარე-განჴადნეს სიმრავლესა მას ერისა მის ნატყუენავისასა.

Verse: 5      და შეკრბეს ყოველნი, რომელნი იყვნეს ნათესავისა მისგან იუდაჲსნი და ბენიამენისნი, ვიდრე მესამედ დღედმდე იერუსალემდ, თუესა მას მეცხრესა, მეოცესა დღესა მის თჳსასა.

Verse: 6      და დასხდეს მის თანა ყოველი იგი სიმრავლჱ სივრცესა მას ეზოჲსა მის სახლისა უფლისაჲსა, და განყინვებულნი ძრწოდეს სიფიცხ/ლისა Page of ms. O: 454r   მისგან ზამთრისაჲსა.

Verse: 7      და აღდგა ეზრა და თქუა: თქუენ ხართ, რომელთა-იგი სცოდეთ და ისხენით ცოლნი ასულთა მათგან უცხოთესლთაჲსა და შესძინეთ უშჯულოებასა და ცოდვასა ზედა ისრაელსა.

Verse: 8      და აწ მიეცით აღსაარებაჲ უფალსა, ღმერთსა მამათა ჩუენთასა,

Verse: 9      და ყავთ ნებაჲ მისი, და განეყენენით ყოველთა წარმართთაგან ქუეყანისათა და ცოლთა მათგან უცხოთესლთაჲსა, რომელნი-იგი ისხენით.

Verse: 10      და ერთბამად ყოველი იგი სიმრავლჱ ღაღადებდა დიდითა ჴმითა და იტყოდა: ეგრჱთ ვყოთ, ვითარცა-ეგე სთქუ.

Verse: 11      არამედ ჟამი ესე ზამთარი არს, და ჩუენ მრავალ ვართ ფრიად და ვერ შეუძლოთ ესრეთ დათმენად ზამთრისა ამის იწროებასა. და საქმჱ ესე არა თუ ერთ დღჱ არს, ანუ ორ დღჱ, რამეთუ დიდად ფრიად შევსცოდეთ ჩუენ ამით საქმითა.

Verse: 12      აწ დადგედ მთავარნი და წინამძღუარნი ზედა სიმრავლესა ამას და ყოვლისავე, რომლისა იყოს სახლსა თჳსსა დედაკაცი უცხოთესლი, მივიდენ და მოჰჴადონ მას ჟამი.

Verse: 13      და თითოეულად ადგილსა დადგედ მოხუცებულნი იგი და მსაჯულნი და ლხინება ყვედ და დააცხრვედ ჩუენგან რისხვაჲ უფლისაჲ დიდ-დიდთა მათ უკეთურებათათჳს, რომელნი ჩუენ ვქმნენით.

Verse: 14      იონათან აზაელეანი და ეზეკია თოკეანი თავს-იდვეს ყოფად ამისა, მოსოლამიოს და ლევი და საბატეოს, რომელნი-იგი ერთსიტყუა იყვნეს მათ თანა.

Verse: 15      და ყვეს ყოვლისა მისებრ, ვითარცა-იგი Page of ms. J: 157r  უბრძანეს, Page of ms. O: 454v   რომელნი-იგი გამოსრულ იყვნეს ტყუეობისა მისგან.

Verse: 16      და გამოირჩინა ეზრა კაცნი მღდელნი და მფლობელნი და მამათმთავარნი, მსგავსად სახელისა მათისა. და დასხდეს თჳსთავსა მას, თუესა მას მეათესა, რაჲთა აღასრულონ საქმჱ იგი.

Verse: 17      და მოკრიბნეს და მოიყვანნეს მამანი და დედანი, რომელთა ესხნეს ცოლნი უცხოთესლთაგან ვიდრე თუედმდე პირველად.

Verse: 18      და იპოვნეს მღდელთაგანნი, რომელნი შეკრებულ იყვნეს, რომელთა ესხნეს ცოლნი უცხოთესლთანი და იყვნეს შერეულ უღმრთოთა:

Verse: 19      ძეთა მათგან ისუჲსთა იოსედეკეანისაჲ და ძმისა მისისა მათელაჲსა _ და ელიაზარ და იორბოს და იოვადა,

Verse: 20      და იწყეს განშორებად ცოლთა მათ თჳსთა უცხოთესლთა და შეწირეს თითოეულად ვერძები მოსატევებელად ცოდვათათჳს უმეცრებისათა;

Verse: 21      და ძეთა მათგან ემორისთაჲ _ ანანია და ბადდიოს და მანნეს და სამმეას და იერიელ და აზარია;

Verse: 22      და ძეთა მათგან ფასურისთაჲ _ ელიანა და მასსიას, ისმაელ და ნათანაელ, უკეთლედოს და სალთოს;

Verse: 23      და ძეთა მათგან ლევიტელთაჲ _ იაზაპტოს და სემის და კონიოს, ესე არს სალვიტას, და ფათეოს, რომელი-იგიცა იყო იუდა, და იონას;

Verse: 24      მეფსალმუნეთა მათ მსახურთაგანნი _ ელიასიბოს და ბაქოროს;

Verse: 25      მეკარეთა მათგანნი _ სალომიოს და ტოლბანეს;

Verse: 26      და ისრაელისაგანნი ძეთა მათგან ფუროსისთაჲ _ Page of ms. O: 455r   და იერამოს და იედდიოს და მელქიას და მალეს და ელიაზაროს და საბიას და ბანეას;

Verse: 27      და ძეთა მათგან ელიაკიმისთაჲ _ მატთანიას, ზაქარიას, იეზორიელიელს, იობადიოს და იერიმოთს და იედიოს;

Verse: 28      და ძეთა მათგან ზათუმისთაჲ _ ელიადას და ელისიმოს, ოთონიოს, არიმოთს და საბათოს და ზარდე;

Verse: 29      და ძეთა მათგან ბებაისთაჲ _ Page of ms. J: 157v  იოანნეს და ანანიას და იოზაბოს და ევმაოზს;

Verse: 30      და ძეთა მათგან ემანისთაჲ _ ევლამოს, მამუმოს, იედეოს, იასობოს, იასაელოს და იარემოთს;

Verse: 31      და ძეთა მათგან ადდისთაჲ - ნათოს და მოოსიას, ლაკუნოს, ნაიდას და ტათიას და სესთეს და ბალუნოს და მანასეს;

Verse: 32      და ძეთა მათგან ანანიაჲსთაჲ _ ელიონას და ასეას და მელქიას და საბეოს და სიმონოს და ქოსამეოს;

Verse: 33      და ძეთა მათგან ასომატისთაჲ _ ანნესოს და მატათიას და ბანეოს და ელიფატალს და მანასეს და სემეის;

Verse: 34      და ძეთა მათგან ბალამისთაჲ _ ერემიას, მომდისის, მაეროს და იუელს, მამბდეს და პერდიას და ანოს, რაბასიონს და ანასიბოს და მამნეტანემოს, ელიასის და სჳმეის და სელემიაჲს და ნათანიას; და ძეთა მათგან ეზორაჲსთაჲ _ ესის, ეზრიელ, აზილ, სამატონს და ზამბრის, იოსებს;

Verse: 35      და ძეთა მათგან ნაუმისთაჲ - ზაზიკიას, ზაბადიას, ედესიოელს, ბენესიას

Verse: 36      _ ესე ყოველნი იყვნეს, რომელთა ესხნეს ცოლნი უცხოთესლთაგან; და Page of ms. O: 455v   განიშორნეს ცოლები იგი თჳსი და შვილნი თჳსნი.

Verse: 37      და დაიმკჳდრეს მღდელთა მათ და ლევიტელთა და ისრაელმან იერუსალემს, დაბნებსა მას, თთჳსათავსა მას, თთუესა მას მეშჳდესა, და ძეთა მათ ისრაელისათა დაიმკჳდრეს სამკჳდრებელთა თჳსთა.

Verse: 38      და შეკრბა ყოველი იგი სიმრავლჱ ერთბამად ფართოსა ადგილსა, მზის-აღმოსავალით კერძო, წინაშე ბჭესა მას ტაძრისასა,

Verse: 39      და ჰრქუეს ეზრას, მღდელთმოძღუარსა და მთხრობელსა შჯულისასა, რაჲთა მიიღოს შჯული იგი მოსესი, მოცემული უფლისა, ღმრთისა ისრაელისაჲ.

Verse: 40      და შუა წარმოიღო ეზრა შჯული იგი წინაშე ყოველთა მათ მამათა და დედათა და წინაშე ყოველთა მათ მღდელთა, და ისმინეს შჯული იგი უფლისაჲ თთჳსთავსა მას მეშჳდისა მის თთჳსასა,

Verse: 41      და იკითხვიდა წიგნსა მას ბჭესა Page of ms. J: 158r  ტაძრისასა, ფართოსა მას, ცისკრითგან ვიდრე ექუს ჟამადმდე წინაშე ყოველთა მამათა და დედათა, და ისმენდეს და გულისხმა-ჰყოფდეს ყოველი იგი სიმრავლე შჯულსა მას უფლისა ღმრთისასა.

Verse: 42      და დადგა ეზრა, მღდელი და მთხრობელი შჯულისა უფლისაჲ, ზედა ძელისა ბემონსა, რომელსა-იგი განემზადა.

Verse: 43      დადგეს მახლობელად მისა: მარჯუენით კერძო _ მატათია, სამუს, ანანია, აზარია, ჰურიას, ეზეკიაოს, ბალსამოს,

Verse: 44      და მარცხენით კერძო _ ფალფეოს და მისაელ, მელქიას, ლოვთასუბუს, ნაბორიას, ზაქარიას.

Verse: 45      და მოიღო ჴელითა ეზრა წიგნი იგი შჯულისაჲ, რამეთუ ჯდა იგი დიდითა დიდებითა წინაშე ყოველთასა, და ყოველი იგი სიმრავლე სხდა წინაშე მისა.

Verse: 46      და რაჟამს განყვნნა წიგნნი იგი შჯულისანი, ზე აღდგა ყოველი იგი სიმრავლე, და აკურთხა ეზრა უფალი, ღმერთი მაღალი, ღმერთი საბაოთ და ყოვლისამპყრობელი.

Verse: 47      და ერთბამად ყოველმან სიმრავლემან თქუა: "ამენ". და აღიპყრნეს ჴელნი თჳსნი ზეცად და დავარდეს ქუეყანასა ზედა, პირსა ზედა თჳსსა, და თაყუანისსცემდეს უფალსა ღმერთსა.

Verse: 48      და ისუ და ავნნოს და სარაბიას, იადინოს, იაკობოს, საბატეოს, სავბეას, მაანნას და კალჳტას, აზარიას და იოზაბდოს და ანანიას, ფილათას _ ესე იყვნეს ლევიტელთა იგი, რომელნი ასწავებდეს ერსა მას შჯულსა უფლისასა და გულისჴმა-უყოფდეს მათ და აუვარებდეს შჯულითა უფლისა ღმრთისაჲთა.

Verse: 49      და ჰრქუა ატტარატელრას ეზრა მღდელსა და მთხრობელსა შჯულსა უფლისასა, და ლევიტელთა, რომელნი ასწავებდეს სიმრავლესა მას, ჰრქუა მათ წინაშე ყოვლისა:

Verse: 50      დღჱ ესე არს დღჱ სიწმიდისა უფლისაჲ და ყოველნი დაჴსნილ არიან სმენითა შჯულისა მის უფლისაჲთა.

Verse: 51      წარვედით, ჭამეთ სიპოხჱ და სუთ სიტკბოებაჲ და მიუძღუანეთ მათ წიგნი, რომელთა-იგი არარაჲ აქუნდეს,

Verse: 52      რამეთუ წმიდა არს დღჱ ესე უფლისაჲ, და ნუ შეაწუხებთ მათ, რამეთუ უფალი ღმერთი არს, რომელმან დიდებულ გუყვნა ჩუენ.

Verse: 53      და ლევიტელთა მათ ყოველთა უბრძანეს ყოველსა სიმრავლესა Page of ms. J: 158v  მას და ჰრქუეს: დღე ესე წმიდა არს და ნუ შეაწუხებთ მათ.

Verse: 54      და ჰრქუეს სიმრავლესა მას: რომელსა აქუნდეს, ჭამენ და სუნ და მხიარულ იყავნ; და ეცინ მათ, რომელთა-იგი არა აქუნდეს. და იყვნეს ყოველნი მხიარულ მას დღესა ფრიად.

Verse: 55      რამეთუ აღვივსენით და გულისჴმა-ვყვენით სიტყუანი უფლისა, ღმრთისა ჩუენისანი, შჯულისა უფლისა ღმრთისანი, რომელსა თქუენ შეჰკერბით და ჩუენ გუასწავეთ.


Book: Esr.II_(Esr.)  

წიგნი ეზრა ზორობაბელისი

Chapter: 1  

Verse: 1      Page of ms. O: 455v   Page of ms. J: 157v  პირველსა მას წელსა კჳროს მეფისა სპარსთაჲსა, აღსრულებასა სიტყჳსა უფლისაჲსა პირითა იერემია წინაწარმეტყუელისაჲთა განაღჳძა უფალმან სული კჳროსისი, მეფისა სპარსთაჲსაჲ, და მისცა ბრძანებაჲ მცნებისაჲ ყოველსა საშარავანდედოსა თჳსსა და მიწერა ყოველთა მიმართ სახე ესე:

Verse: 2      ესრე იტყჳს კჳროს, მეფჱ სპარსთაჲ: ყოველი შარავანდედებაჲ ქუეყანისაჲ მომცა მე უფალმან, ღმერთმან ზეცისამან, და მან მიბრძანა მე მოძიებად, რაჲთა უშჱნო მას ტაძარი იერუსალემს ჰურიასტანისასა.

Verse: 3      თუ ვინმე იყოს თქუენგანი, ყოველსა მაგას ერსა უფლისასა, რომელსა თანა იყოს ღმერთი მისი, მის თანა აღვედინ იერუსალემს ჰურიასტანისასა და აღაშჱნენ სახლი იგი უფლისა ღმრთისა ისრაელისაჲ.

Verse: 4      და თავადი ღმერთი, რომელი-იგი დამკჳდრებულ არს იერუსალემს, იყავნ მის თანა; და ყოველი განმზადებულებაჲ მის თანა წარიღენ ადგილსა მას, სადა-იგი თჳთ დამკჳდრებულ არს. და თანა-წარიღენ ყოველივე აღსაგებელი თჳსი, რომელ-რაჲ იყოს ოქროჲსაჲ და ვეცხლისაჲ. სხუაჲ ჭურჭერი და საცხოვარი მოყუასთა თჳსთა თანა წარიღენ განსაგებელად ტაძრისა მის ღმრთისა იერუსალემდ.

Verse: 5      და აღდგეს მფლობელნი იგი მამათმთავართაჲ მათ იუდ/აჲსთაჲ Page of ms. O: 456r   და ბენიამენისთაჲ და მღდელნი იგი და ლევიტელნი და ყოველნივე, რომელთაჲ განაღჳძა უფალმან ღმერთმან სული მათი აღსლვად და აღშჱნებად ტაძრისა მის უფლისა იერუსალემდ.

Verse: 6      და ყოველნი იგი, რომელნი იყვნეს გარემოჲს მათსა, შემწე ეყოფოდეს და განაძლიერ/ებდეს, Page of ms. J: 158r  ჴელთა მათთა მისცემდეს ოქროსა და ვეცხლსა და ჭურჭერსა და საცხოვარსა და ძღუნითა და შესაწირავითა აღავსებდეს.

Verse: 7      და მეფემან კჳროს მღებად სცა ყოველი იგი სამსახურებელი სახლისა მის უფლისაჲ, რომელ გამოიღო ნაბუქოდონოსორ მეფემან იერუსალემით და მისცა დამარხვად სახლსა ღმრთისა თჳსისასა.

Verse: 8      მოღებად სცა ყოველი იგი კჳროს, მეფემან სპარსთამან, ჴელითა მითრდატ მეფასისაჲთა და მიუთუალა და მისცა სამნასარს, მთავარსა იუდაჲსსა.

Verse: 9      და ესე არს რიცხჳ აღთუალვისაჲ მის: საზორველნი იგი ოქროჲსანი ოცდაათ და საზორველნი სამსახურებელთა მათ ვეცხლისათანი ათას ოცდაცხრა

Verse: 10      და პინაკები ოქროჲსაჲ ოცდაათ და ვეცხლისანი მერმე ათას.

Verse: 11      და ყოველი ჭურჭერი ოქროჲსაჲ და ვეცხლსაჲ ხუთ ათას ოთხას ყოვლითურთ, რომელნი გამოვიდოდეს სამნასარის თანა ბაბილონით იერუსალემდ.

Chapter: 2  

Verse: 1      და ესე არიან ძენი თითოეულად ადგილთაგან თჳსთა, რომელნი გამოვიდოდეს ტყუეობისა მისგან, რომელნი წარტყუენნა ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილონისამან, ბაბილონდ, რომელნი მიაქცინა კჳროს ბაბილონით იერუსალემდ ჰურიასტანდ, კაცი თითოეულად ქალაქსა თჳსსა,

Verse: 2      Page of ms. O: 456v   რომელნი-იგი გამოსრულ იყვნეს ზორობაბელის თანა: ისუ, ნეემია, სარეა, ზრიელია, მარდოქეა, ბალაასან, მასაფარ, გაგუვარ, ჰრეუმ, ბაანა, _ ესე არს რიცხჳ კრებულისაჲ მის ისრაელისაჲ:

Verse: 3      ძენი ფურსისნი ორ ათას ას სამეოცდათორმეტ,

Verse: 4      ძენი საფატისნი ოთხას სამეოცდაათორმეტ,

Verse: 5      ძენი არისისნი შჳდას სამეოცდაათექუსმეტ,

Verse: 6      ძენი ლეფთალემისნი მოაბელისანი და ძეთა ისუისთაჲ და ჰროაბისთაჲ ორ ათას რვაას და ათორმეტ,

Verse: 7      ძენი ელამისნი ორ ათას ორას ერგასის და ოთხ,

Verse: 8      ძენი ზატუნაჲსნი ცხრაას ოცდახუთ,

Verse: 9      ძენი ქობერისნი შჳდას ერგასის,

Verse: 10      Page of ms. J: 158v  ძენი ბანეაჲსნი ექუსას ორმეოცდარვა,

Verse: 11      ძენი ბებჱსნი ექუსას ოცდასამ,

Verse: 12      ძენი არგჱსნი სამ ათას სამას ოცდაორ,

Verse: 13      ძენი ადონიკამისნი ექუსას სამეოცდაშჳდ,

Verse: 14      ძენი ბასორისნი ორ ათას ექუსას და ექუს,

Verse: 15      ძენი ადდინაჲსნი ოთხას ერგასის და ოთხ,

Verse: 16      ძენი აზარ ეზეკიაჲსნი ოთხმეოცდაათორმეტ,

Verse: 17      ძენი ბესეაჲსნი სამას ოცდასამ,

Verse: 18      ძენი იაროვაჲსნი ას ოცდათორმეტ,

Verse: 19      ძენი ასუმისნი ორას ოცდასამ,

Verse: 20      ძენი გაბერისნი ოთხმეოცდათოთხმეტ,

Verse: 21      ძენი ბეთლემისნი ას ოცდაორ,

Verse: 22      ძენი ნოტოფისნი ერგასის და ექუს,

Verse: 23      ძენი ანთუთისნი ას Page of ms. O: 457r   ოცდარვა,

Verse: 24      ძენი ასემოთისნი ორმეოცდაორ,

Verse: 25      ძენი კარიათირიმისნი _ ქაფირა და ბეროთ შჳდას ორმეოცდასამ.

Verse: 26      ძენი ზარამისნი და გებაისნი ექუსას ოცდაერთ,

Verse: 27      ძენი იმაქამაჲსნი ას ოცდაორ,

Verse: 28      ძენი ბეთელისნი და იედეაჲსნი ოთხას ოცდასამ,

Verse: 29      ძენი ნაბუისნი ას ერგასის და ორ,

Verse: 30      ძენი მაგებისნი ას ერგასის და ექუს,

Verse: 31      ძენი ელამარისნი ათას ორას ერგასის და ოთხ,

Verse: 32      ძენი არამისნი სამას და ოც,

Verse: 33      ძენი ლიდდონისნი _ ლოვ და დიდ და ონა შჳდას ოცდახუთ,

Verse: 34      ძენი იერიქოვისნი სამას ორმეოცდახუთ,

Verse: 35      ძენი სენნაჲსნი სამ ათას ექუსას ოცდაათ,

Verse: 36      და ძენი მღდელთანი მათ ძენი ედდოაჲსნი, სახლისა იუდაჲსნი იესე დეკეანისანი ცხრაას სამეოცდაცამეტ,

Verse: 37      ძენი ემერისნი ათას ერგასის და ორ,

Verse: 38      ძენი ფასურისნი ათას ორას ორმეოცდაშჳდ,

Verse: 39      ძენი ერემისნი ათას შჳდას.

Verse: 40      და ლევიტელნი იგი ძენი ისუისნი და კადმიელ ძისა იუდიაჲსი სამეოცდაათოთხმეტ.

Verse: 41      და რომელნი-იგი იყვნეს მეფსალმუნენი და შემასხმელნი - და ძენი იგი ასაფისნი ას ოცდარვა.

Verse: 42      ძენი მეკარეთანი მათ: ძენი ელომისნი, ძენი ელუმიაჲსნი, ძენი ატტარისნი, ძენი ტელმონისნი, ძენი აკკუბისნი, ძენი ქატიტაისნი, ძენი სობაჲსნი _ ყოველნივე ას ოცდარვა.

Verse: 43      Page of ms. J: 159r  და ნათანისითგან Page of ms. O: 457v   თესლნი: ძენი სუვალისნი, ძენი ასუფაჲსნი, ძენი ტაბაოთისნი,

Verse: 44      ძენი კერაოსისნი, ძენი სეაჲსნი, ძენი ფადოვნისნი,

Verse: 45      ძენი ლაბანისნი, ძენი გაბანისნი, ძენი იაკობისნი,

Verse: 46      ძენი აბაბისნი, ძენი სელამისნი, ძენი ანანისნი,

Verse: 47      ძენი ეგდადესნი, ძენი გაარისნი, ძენი ჰერადისნი,

Verse: 48      ძენი ჰერასუნისნი, ძენი გაზაამისნი, ძენი ნიკოვდანისნი,

Verse: 49      ძენი ასაისნი, ძენი ფასესნი, ძენი ბაასისნი,

Verse: 50      ძენი ასაისნი, ძენი მონიმისნი, ძენი ნეფუსიმისნი,

Verse: 51      ძენი გასუთისნი, ძენი აკუფაჲსნი, ძენი არურაჲსნი,

Verse: 52      ძენი ბავლუთისნი, ძენი მიდაჲსნი, ძენი არისაჲსნი,

Verse: 53      ძენი ბაკურისნი, ძენი სისარაჲსნი, ძენი მაანისნი,

Verse: 54      ძენი ნესოვაჲსნი, ძენი ატტოფაჲსნი,

Verse: 55      ძენი მონათა მათ სოლომონისთანი, ძენი სოტჳაჲსნი, ძენი ასუფერატისნი, ძენი ფადდურაჲსნი,

Verse: 56      ძენი იჱლაჲსნი, ძენი კერდოვნისნი, ძენი კედდიელისნი,

Verse: 57      ძენი საფატიაჲსნი, ძენი ატტილისნი, ძენი ფაქერათა-საბუმისნი, ძენი იემეისნი.

Verse: 58      ყოველნი იგი ძენი ნათანისნი და ძენი მონათაჲ მათ სოლომონისთანი სამას ოთხმეოცდაათორმეტ.

Verse: 59      და ესე არიან გამოსრულნი თელმელექდ, ლარესად, ქერობდ, ედარჱ, მეჰერდ, და ვერ შეუძლეს თხრობად სახელთა მამათა თჳსთასა, უკუეთუ არს ნათესავი მათი ისრაელისაგან.

Verse: 60      Page of ms. O: 458r   ძენი დაზაჲსნი, ძენი ტობიაჲსნი, ძენი ნეკოდაჲსნი ექუსას ერგასის და ორ.

Verse: 61      და ძეთა მათგან მღდელთაჲსა: ძენი აბაისნი, ძენი აკოსისნი, ძენი ბერზელჱსნი, ვითარცა მოიყვანნა ასულთა მათგან ბერზელოჲსთა გაალადიტელისაჲ თჳსა ცოლად, იყო დავიწყება სახელთა მათთა.

Verse: 62      და ეძიებდეს ნათესავთა რიცხუსა წიგნსა მათსა და არა იპოვა, და განაშორნეს იგინი მღდელთაგან. ათას შჳდას ორმეოცდაათ წინაწარმეტყუელი (!)

Verse: 63      და ჰრქუა ნათესავთა მათ: არა Page of ms. J: 159v  წეს არს თქუენდა ჭამად სიწმიდისა მისგან წმიდათაჲსა, ვიდრემდის ადგეს მღდელთმოძღუარი და განცხადებულად უჩუენოს და მის მიერ განათლდენ ყოველნი სრულიად.

Verse: 64      და იყო ყოველი იგი კრებული ერთბამად ოთხ ბევრ ორ ათას სამას სამეოც,

Verse: 65      გარნა მონათა და მჴევალთა მათთა. და მწყემსნი მათნი შჳდ ათას სამეოცდაათშჳდმეტ, და შემასხმელნი _ მეფსალმუნენი მათნი _ მამანი და დედანი ორას.

Verse: 66      ცხენები მათი შჳდას ოცდათექუსმეტ და ჯორები მათი ორასორმეოცდახუთ

Verse: 67      და აქლემები მათი ოთხას ოცდაათხუთმეტ და ვირები მათი ექუს ათას შჳდას და ოც.

Verse: 68      და მფლობელნი იგი მამათმთავარნი, რომელნი მოვიდეს სახლსა უფლისასა იერუსალემდ, შეწირეს სახლსა ღმრთისასა განმზადებულებაჲ საშჱნებელად მისა,

Verse: 69      რავდენცა იყო ძალი მათი Page of ms. O: 458v   სახლად აღსაგებელად საფასესა საჴმრისა მის: ოქროჲ ექუსი ბევრი და ათათასი დრამაჲ და ვეცხლი ხუთათასი ქანქარი და კუართები სამღდელოჲ ას ერგასის.

Verse: 70      და დასხდეს მღდელნი იგი და ლევიტელნი იგი და ერისა მისგანნი და შემასხმელნი იგი და მეკარენი იგი და ნათანიელნი იგი ქალაქთა თჳსთა.

Chapter: 3  

Verse: 1      მოვიდა და მოიწია ერთიღა იგი შჳდეული, და იყვნეს ძენი იგი ისრაელისანი თითოეულად თჳსსა ქალაქსა, და შეკრბა ყოველი იგი ერი ერთბამად, ვითარცა ერთი კაცი, იერუსალემდ.

Verse: 2      და აღდგა ისუ იოსედეკეანი და ძმანი მისნი, მღდელნი იგი, და ზორობაბელ, ძჱ სალათიელისი, და ძმანი მისნი, და აღაშჱნეს საკურთხეველი საკუერთხთაჲ უფლისა ღმრთისა ისრაელისაჲ შეწირვად მას ზედა საკუერთხი, ვითარცა წერილ არს შჯულსა მოსესსა, კაცისა მის ღმრთისა.

Verse: 3      და განჰმზადნეს საზორველნი და განმზადებულებისა მისებრ თჳსისაჲსა, რამეთუ ეშინოდა ნა/თესავთაგან Page of ms. J: 160r  მის ქუეყანისათა. და შეწირეს მას ზედა საკუერთხი მეყსეულად უფლისა ღმრთისა თჳსისა _ ერთი ცისკარს და ერთი მწუხრი.

Verse: 4      და ყვეს დღესასწაული ტაძრობისაჲ, ვითარცა წერილ არს, და საკუერთხი დღითი-დღედ ერთ რიცხუად, ვითარცა ამცნო მათ უფალმან.

Verse: 5      და შესწირვიდეს სხუათაცა საკუერთხთა თთჳსთავთა და შაბათთა და ყოველთა დღესას/წაულთა Page of ms. O: 459r   წელიწადეულთა უფლისა სიწმიდეთა და ყოველთა მათ უვნებელთა, რომელთა შესცოდეს უფალსა.

Verse: 6      და პირველისა მის თთჳსა მეშჳდესა იწყეს შეწირვად საკუერთხთა უფლისა ღმრთისა. და სახლისაჲ მის უფლისაჲ არღარა დადებულ იყო საფუძველი.

Verse: 7      და მისცა ვეცხლი ქვისმჴდელთა და ხუროთა და საჭმელი და სასუმელი და ზეთი. სიდონელთა და ტჳრელთა დამოაქუნდა ნაძჳსა ძელი ლიბანით, ზღჳთ იოპეთ, ვითარცა უბრძანა კჳროს, მეფემან სპარსთამან.

Verse: 8      და მეორესა წელსა გამოსლვისა მათისასა, რაჟამს მოვიდეს ტაძარსა მას უფლისასა იერუსალემდ, თთუესა მას მეორესა იწყეს ზორობაბელ სალათიელეანმან და ისუ იოსედეკეანმან და ძმათა მათთა და მღდელთა მათ და ლევიტელთა და ყოველთაჲ მათ მოსლვაჲ ტყუეობისა მისგან იერუსალემდ. დაადგინებდეს ლევიტელთა მათ, ოც წლითგან და მიმართსა, ზედამდგომელად ზედა საქმესა მას სახლისა უფლისასა.

Verse: 9      და ისუ და ძენი მისნი და ძმანი მისნი, კარდიელ და ძმანი მისნი და ძენი იუდაჲსნი, ზედამდგომელნი ზედა საქმესა სახლისა მის უფლისასა, ძენი ენადისნი, ძენი და ძმანი მისნი ლევიტელნი.

Verse: 10      და დადვეს საფუძველი და იწყეს შენებად სახლსა მას უფლისასა. დგეს მღდელნი იგი და შთაეცუა მათ კუართები მათი და ჰბერვიდეს ნესტუებსა თჳსსა. და ლევიტელნი იგი და ძენი ასაფისნი წინწილაჲთა აკურთხევდეს უფალსა ღმერთსა, ვითარცა განაწესა დავით, მეფემან ისრაელისამან.

Verse: 11      და ჰრქუა კაცმან ზჳსსა* თჳსსა: Page of ms. J: 160v  აუარებდით უფალსა და აქებდით, რამეთუ კეთილ, რამეთუ უკუნისამდე არს წყალობაჲ მისი ისრაელსა ზედა. და ყოველი იგი კრებული დიდითა ჴმითა აკურთხევდეს უფალსა, რამეთუ დაიდვა საფუძველი სახლისა უფლისაჲ.

Verse: 12      და მრავალნი მღდელთაგანნი და ლევიტელთაგანნი და მფლობელთა მათ მამათმთავართა და მოხუცებულთა, რომელთა ეხილვა ტაძარი იგი უფლისაჲ და აწ იხილეს თუალითა თჳსითა საფუძველი მისი, ტიროდეს დიდითა ჴმითა. და ყოველი იგი ერი სასწაულსა ჰყოფდა სიხარულისასა და აამაღლებდეს ჴმასა მათსა.

Verse: 13      და არავინ იყო კრებულისა მისგან, რომელმანმცა შეუძლო ცნობად და სმენად ჴმაჲ იგი სიხარულისაჲ მის მათისაჲ ჴმითა მით ტირილისა მისგან სიმრავლისაჲსა, რამეთუ ერი იგი ღაღადებდა დიდითა ჴმითა და მიესმოდა ჴმაჲ იგი შორიელთა ადგილთა.

Chapter: 4  

Verse: 1      და ესმა, რომელნი-იგი აჭირვებდეს იუდასა და ბენიამენსა, ვითარმედ ძენი იგი ისრაელისანი მოქცეულ არიან ტყუეობისაგან, აშენებენ სახლსა უფლისასა, ღმრთისა ისრაელისასა.

Verse: 2      და მიეახლნეს ზორობაბელს და მფლობელთა მათ მამათმთავართა და ჰრქუეს მათ: ვაშენებდეთ ჩუენ თქუენ თანა, ვითარცა თქუენ, ვითხოვთ უფლისაგან, ღმრთისა თქუენისა, რამეთუ ჩუენ ეგრე შევსწირავთ შესაწირავსა დღით მიერითგან. ვინა[ჲ]თგან ასარდან, მეფემან ასურასტანისამან, მოგჳყვანნა ჩუენ აქა.

Verse: 3      და ჰრქუა მათ ზორობაბელ და ისუ იოსედეკეანმან და ნეშტთა მათ მფლობელთა, მამათმთავართა ისრაელისათა: არა წეს-არს ჩუენდა და თქუენდა ერთბამად აღშენებად სახლისა უფლისა, ღმრთისა ჩუენისაჲ. ჩუენ თჳთ აღვაშენოთ სახლი უფლისა, ღმრთისა ჩუენისაჲ, ვითარცა გჳბრძანა ჩუენ კჳროს, მეფემან სპარსთამან.

Verse: 4      და ერი იგი მის ქუეყანისაჲ დააშთინებდა ჴელთა კრებულისა მის ჰურიასტანისათა და დააბრკოლებდეს შენებისა მისგან.

Verse: 5      და დაიდგინნეს მორეწენი და ზრახვიდეს, ვითარმცა დააბრკოლნეს იგინი ყოველთა დღეთა კჳროს მეფისა სპარსთაჲსა, ვიდრე დღედ/მდე Page of ms. J: 161r  დარელ მეფისა სპარსთაჲსა.

Verse: 6      შარავანდედებასა ასარსურაისსა სპარსთა ზედა, დასაბამსა შარავანდედებისა მისისასა, მიწერეს წიგნი, რომელნი დამკჳდრებულ იყვნეს ჰურიასტანს შინა და იერუსალემს.

Verse: 7      დღეთა არტასესთ მეფისა სპარსთაჲსა მიწერა ხარკისმომჴდელმან მან წიგნი ასურებრი, და იყო იგი გამოთარგმნებულ.

Verse: 8      ერეუმ, ბაალტემ და სამსაი მწერალმან მიწერა წიგნი ერთი იერუსალემისათჳს ართასათ მეფისა.

Verse: 9      ესე გამოირჩიეს ერეუმ, ბაალტამ და სამსაი მწერალმან და სხუათა მონათა და მოდგამთა ჩუენთა: დენეე, აფასათაქაიე, ტარფალიე, ალფარსიე, აქუვე, ბაბილვნიე, სუსაან, ქეედა, უეღე,

Verse: 10      და სხუანი იგი დაშთომილნი ნათესავნი, რომელნი-იგი დაამკჳდრნა სჳნაფარ დიდმან და პატიოსანმან და დაამკჳდრნა ქუეყანასა, ქალაქსა სომორონს, ესე არს სამარიაჲ, და ნეშტნი იგი წიაღ მდინარესა მას.

Verse: 11      ესე არიან სიტყუანი მის წიგნისანი, რომელნი-იგი მიუძღუანნეს მათ: "ართასასთ მეფესა, მონანი შენნი, კაცნი, რომელნი დამკჳდრებულ არიან წიაღ მდინარესა.

Verse: 12      აწ უწყებულ იყავნ შენდა, მეფისა, რამეთუ ჰურიანი ესე, რომელ მოვიდეს აქა შენგან ჩუენდა, შევიდეს ქალაქსა იერუსალემსა, განდგომილსა და განმამწარებელსა, რომელსა აწცა აშენებენ და ზღუდეთა მისთა აღმართებაჲ ჰნებავს და საფუძველთა მისთა აღამაღლებენ.

Verse: 13      და აწ უწყებულ იყავნ შენდა, მეფე, უკუეთუ ქალაქი ესე აეშენოს და ზღუდენი მისნი აღემაღლნენ, ხარკი შენ არავინ მოგცეს და მჴდომ ექმნენ მეფეთა.

Verse: 14      და ესრეთ წარმდებად და მჴდომად აღუდგენ მეფეთა და ჩუენ არა გუნებავს ხილვად. და ამის ყოვლისათჳს მივწერეთ შენდა, მეფე,

Verse: 15      რაჲთა იხილო და ძიება ჰყო მატიანთა საჴსენებელსა მამათა შენთასა და ჰპოვო და გულისჴმა-ჰყო, ვითარმედ ქალაქი ესე განდგომილთაჲ არს და ყოველსა ჟამსა წინა-აღუდგების Page of ms. J: 161v  მეფეთა, და შესავედრებელ არიან ყოველთა მეოტთათჳს ყოველთა ჟამთა უკუნისამდე, და ამისთჳსცა ქალაქი ესე აღიოჴრა.

Verse: 16      აწ გაუწყებთ თქუენ, მეფესა, უკუეთუ ქალაქი ესე აღეშენოს და ზღუდენი ამისნი აღემართნენ, არა იყოს შენდა მშჳდობა."

Verse: 17      და მიწერა მეფემან ჰრეუმ ბალტემისა და სამასაი მწერალისა და სხუათა მონათა და მოდგამთა მათთა, რომელნი დამკჳდრებულ იყვნეს სამარიას, და ნეშტთა მათ წიაღ მდინარისათა: "მშჳდობაჲ თქუენ თანა". და ჰრქუა:

Verse: 18      "ხარკისმომჴდელნი ესე, რომელ მოავლინენით ჩემდა, მოვიდეს ჩემ წინაშე

Verse: 19      და გულისჴმა-მიყვეს მე ყოველივე, და მივიწიე და ვპოვე, რამეთუ ქალაქი ეგე საუკუნითგან ჟამთა განდგომილ არს და მჴდომ მეფეთა ყოველთა.

Verse: 20      და მეფენი ძლიერნი და ფიცხელნი და დადგრომილ იერუსალემს, და განძლიერდეს და დაიპყრეს ყოველი ქუეყანაჲ მზის დასავალით კერძო, წიაღ ევფრატსა მდინარესა. აწ დასდევით მათ ზედა ხარკი და ზუერი, რაჲთა არა მერმეცა თავსმოთნებით განლაღნენ.

Verse: 21      აწ გაუწყებ თქუენ: მივედით და დააყენენით იგინი და დააბრკოლეთ საქმე იგი მათი, რაჲთა არა აღიშენონ ქალაქი იგი მათი.

Verse: 22      ნუ შეუნდობთ მათ, ნუცა მიუტეობთ, არამედ გულსა დაიდევით და მოჰჴადეთ ყოველი ხარკი მათი და ზუერი, რაჲთა არა განმრავლდენ და განძლიერდენ და აღუდგენ მჴდომად მეფეთა დიდთა."

Verse: 23      მას ჟამსა ხარკისმომჴდელმან მან ართასასთ მეფისამან (ესე რომელ არს არტახშესისი), მოიღო და აღმოიკითხა წიგნი იგი წინაშე ჰრეუმის და საის მწერლისა და მონათა და მოდგამთა მათთა. და აღვიდეს მსწრაფლ იერუსალემდ და ჰურიასტანდ დიდითა ძლიერებითა და მჴედრებითა.

Verse: 24      და დააყენნეს და დააბრკოლნეს ერნი იგი შენებისა მისგან, მას ჟამსა დაბრკოლებულ, მოცალე იქმნა საქმე იგი ტაძრისა ღმრთისაჲ იერუსალემს. და Page of ms. J: 162r  იყო მოცალებულ ვიდრე მეორედ წლადმდე დარელ მეფისა სპარსთაჲსა.

Chapter: 5  

Verse: 1      და წინაწარმეტყუელებდეს ანგეა და ზაქარია ადდოვიაჲ, წინაწარმეტყუელებდეს ზედა ჰურიასტანსა და იერუსალემსა, სახლსა ღმრთისა ისრაელისასა.

Verse: 2      მას ჟამსა აღდგეს ზორობაბელ სალათიელეანი და ისუ იოსედეკეანი, იწყეს შენებად სახლისაჲ მის უფლისა ღმრთისა იერუსალემს, და ერთსიტყუა იყვნეს მათ თანა, წინაწარმეტყუელნი იგი ღმრთისანი შეეწეოდეს მათ.

Verse: 3      მას ჟამსა მოვიდა მათა თათანი, მთავარი იგი, ევფრატით მდინარით კერძოჲ და საფრაბუზან და მონათმოდგამნი მათნი, და ჰრქუეს მათ: ვინ გიბრძანა შენებაჲ სახლისაჲ მაგის თქუენ, ანუ ვისითა სიტყჳთა აღჰმართენით თქუენ გოდოლნი მაგისნი?

Verse: 4      ანუ რაჲ ჰრქჳან სახელი კაცთა მაგათ, რომელნი წინამძღუარ არიან შენებისათჳს ამის ქალაქისაჲსა?

Verse: 5      და იყვნეს თუალნი უფლისანი ზედა ჰურიათა, მოქცეულთა მათ ტყუეობისაგან, და არა დააყენნეს იგინი, ვიდრემდის აუწყონ დარელს მეფესა. და მაშინ წარავლინეს ხარკისამომჴდელი იგი ამის საქმისათჳს,

Verse: 6      რაჲთა მეცნიერ იქმნენ წიგნთა, რომელ-იგი წარავლინეს თათანაელ, მთავარმან მან მდინარით კერძომან, და სათრაბუზმან და მოდგამთა მათთა და აფარასაქეე მდინარით კერძოჲ, დარელ მეფისა,

Verse: 7      რეისიმ* მიავლინნა მისა და ესრეთ წერილ იყო დარელ მეფისა: "მშჳდობაჲ მრავალი თქუენდა!

Verse: 8      უწყებულ იყავნ მეფისა, რამეთუ მივედით ჩუენ ქუეყანად ჰურიასტანისად, ქალაქად იერუსალემდ, და ვიხილეთ ტაძარი უფლისა ღმრთისა დიდისაჲ, რამეთუ აშენებდეს რჩეულითა ქვითა და ძელთა სათხეპელად უპყრობდეს კედელთა მისთა. და საქმე იგი იყო წარმართებულ და განმარჯუებულ ჴელთა შინა მათთა.

Verse: 9      მაშინ ვჰკითხეთ მოხუცებულთა მათთა და ვარქუთ მათ: ვინ გიბრძანა თქუენ ამის სახლისა შენებაჲ, ანუ ვისითა სიტყჳთა დაამტკიცეთ ეგე?

Verse: 10      და ვჰკითხეთ სახელი კაცთაჲ მათ წინამძღუართაჲ, რაჲთამცა გაუწყეთ შენ Page of ms. J: 162v  ესე, და მი-მცა-ვწერენით სახელნი კაცთაჲ მათ და მთავართა მათთაჲ.

Verse: 11      და ესე მომიგეს ჩუენ ჰურიათა მათ და მრქუეს ჩუენ: ჩუენ ვართ მონანი უფლისა ღმრთისა ცისა და ქუეყანისანი, და ვაშენებთ სახლსა მას, ვითარცა შენებულ იყო უწინარეს მრავლისა წლისა, რომელი-იგი აღაშენა მეფემან ისრაელისამან დიდმან მან სოლომონ, მსგავსად მის სახლისაებრ ჩუენცა დავამტკიცოთ ესე.

Verse: 12      რამეთუ მამათა ჩუენთა განარისხეს ღმერთი ცისაჲ და ქუეყნისაჲ და მისცნა იგინი ჴელთა ნაბუქოდონოსორ მეფისა ბაბილონელთაჲსა და ქალდეველთაჲსა და სახლი ესე აღაოჴრა და ერი იგი ჰმსახურებდა ბაბილონს.

Verse: 13      და პირველსა წელსა კჳროს მეფისა ბაბილოვნელთაჲსა კჳროს მეფემან ბრძანა შენებაჲ სახლისა ამის უფლისა ღმრთისაჲ.

Verse: 14      და ჭურჭელი იგი სახლისა მის უფლისა ღმრთისაჲ, ვეცხლისაჲ და ოქროჲსაჲ, რომელ-იგი წარიღო ნაბუქოდონოსორ იერუსალემით, და მოვიდა და მოიღო სახლთა ღმერთთა თჳსთასა, გამოიღო იგი კჳროს მეფემან სახლით სამეუფოჲთ და მისცა სამნასარს მეფასესა.

Verse: 15      და ჰრქუა მას: ყოველივე სამსახურებელი ჭურჭერი აღიღე და მიიღე სახლსა უფლისა ღმრთისასა, რომელ-იგი არს იერუსალემს, და მიიღე ჭურჭერი ეგე ადგილსა თჳსსა.

Verse: 16      მას ჟამსა სამნასარ მოვიდა და დადვა საფუძველი სახლისა მის უფლისა ღმრთისაჲ იერუსალემს, და მიერითგან ვაშენებთ და არღა აღგჳსრულებიეს.

Verse: 17      აწ თუ ჯერ-გიჩნდეს შენ, მეფესა, ძიება ყავ და იხილე სახლთა და სამარხველთა წიგნთა საჴსენებელთა მეფეთა ბაბილონისთაჲსა, რაჲთა გულისჴმა-ჰყო, უკუეთუ ნანდჳლვე კჳროს მეფემან ბრძანა შენებაჲ სახლისაჲ მის უფლისაჲ ჰურიასტანს და იერუსალემს და მეცნიერ იქმენ შენ, მეფჱ, ამის საქმისათჳს, მოწერე ჩუენდა."

Chapter: 6  

Verse: 1      მას ჟამსა დარელ მეფემან ძიება ყო და პოვა სახლსა მატიანთასა, საჴსენებელთა ბაბილონელთასა,

Verse: 2      და პოვა იამათიას, ქალაქსა ბატანაიელთასა Page of ms. J: 163r  თავი ერთი წიგნი ტომარი, და ესრე წერილ იყო წიგნსა მას საჴსენებელთასა:

Verse: 3      "წელსა პირველსა კჳროს მეფისასა კჳროს მეფემან უბრძანა სახლისა უფლისაჲ, რომელ არს იერუსალემს, და თქუა: აღიშენენ ტაძარი უფლისაჲ და ადგილი, სადა შეწირონ შესაწირავი უფლისაჲ. და მისცა ზომი სიმაღლისაჲ სამეოც წყრთა და სივრცისაჲ სამეოც წყრთა,

Verse: 4      და სამი ჯერი ქვათაგან ძლიერთაჲ და ჯერი ერთი ძელი. და ესრეთ აღიშენენ და დაირთუენ ყოველი იგი ტაძარი.

Verse: 5      და ჭურჭერი იგი სახლისა უფლისაჲ, ოქროჲსაჲ და ვეცხლისაჲ, რომელი-იგი წარმოიღო ნაბუქოდონოსორ სახლისა მისგან უფლისა იერუსალემით და დადვა ბაბილონს, აწ მიეცით და მიიღეთ ადგილად ტაძრად უფლისა იერუსალემდ, და მივედით და მიიღეთ ადგილად თჳსად, სახლსა ღმრთისასა.

Verse: 6      აწ მიეცით წიგნი ბრძანებისაჲ მთავრისაჲ მის მდინარით კერძოჲსა სათრაბუზანს და მონათმოდგამთა თჳსთა აფარსაქეეს მდინარით კერძოსა და უფროჲსღა შორიელთა ადგილთა.

Verse: 7      აწ ამიერითგან მიუშჳთ შენებაჲ სახლისა მის ღმრთისაჲ მთავართა მათ და ჰურიათა და მოხუცებულთა მათ ისრაელისათა და აღაშენეთ სახლი იგი ღმრთისაჲ ადგილსავე თჳსსა.

Verse: 8      და მე მიბრძანებიეს, რაჲთა არღარავინ აყენებდეს მოხუცებულთა ჰურიასტანისანისათა აღშენებად სახლისა უფლისა, ღმრთისა თჳსისასა, და ჴელმწიფებისაგან სუფევისა ჩემისაჲსა, რომელ არიან ხარკისმომჴდელნი მდინარით კერძონი, ყოვლითა კრძალულებითა მისცედ საჴმარი კაცთა მაგათ და ნუმცა დააბრკოლებენ.

Verse: 9      შვილნი კუროთანი და ვერძთანი, წელიწადეულნი საკუერთხად უფლისა ღმრთისა ზეცათაჲსა; იფქლი და მარილი და ღჳნოჲ და ზეთი, ვითარცა გიბრძანონ მღდელთმოძღუართა მათ იერუსალემისთა, იყავნ დაუბრკოლებელად Page of ms. J: 163v  მიცემულ დღითი დღედ, ვითარცა იგინი მიიღებდენ.

Verse: 10      და შეწირეთ მსხუერპლი სულნელი უფლისა, ღმრთისა ზეცათაჲსა, და ლოცვა-ყვედ ცხორებისათჳს მეფისაჲსა და ძისა მისისა.

Verse: 11      და ჩემგან განვიდა ბრძანებაჲ ესე, და ყოველი კაცი, რომელი წინა-აღუდგეს ბრძანებასა ჩემსა, დაარღჳეთ სახლი მისი და მიიღეთ ძელი სახლისაგან მისისა და აჰმართეთ ძელი იგი და დაჰმშჭუალეთ კაცი იგი მას ზედა, რომელი წინა-აღუდგეს ბრძანებასა ჩემსა. და იყავნ მისა საყუედრელად საუკუნოდ.

Verse: 12      და ღმერთმან, რომლისაჲ დამკჳდრებულ არს სახელი მისი მას ზედა, განჴრწენინ და დაარღჳენ მეუფებაჲ და ერი, რომელი წარმდებ იქმნა და აღყო ჴელი თჳსი დაყენებად და განრყუნად სახლისა მის უფლისა ღმრთისა, რომელ-იგი არს იერუსალემს. მე, დარელ მეფემან, დავდევ ბრძანებაჲ ესე და ნუვის უფლიეს გარდასლვად."

Verse: 13      მას ჟამსა მთავარი იგი მდინარით კერძოჲ და სათრაბუზმან და მონათმოდგამნი მათნი, რომელ-იგი მიწერა დარელ მეფემან, მსწრაფლ აღასრულეს ბრძანებაჲ იგი მისი.

Verse: 14      და მოხუცებულნი ჰურიათანი აშენებდეს და ლევიტელნი იგი, ჟამთა მათ წინაწარმეტყუელებისათა ანგეაჲსთა და ზაქარიაჲსთა, ძისა ადდოვეაჲსისა, აღაშენეს და დაამტკიცეს ბრძანებისა მისებრ უფლისა, ღმრთისა ისრაელისა, ვითარცა უბრძანა კჳროს მეფემან და დარელ და ჟამთა ართასასისთა, მეფისა სპარსთაჲსა.

Verse: 15      რომელსა დღესა სამ იყო ადარ თთჳსაჲ, წელსა მას მეექუსესა შარავანდედებასა დარელისსა, მეჰრაკნისა თთუესა აღესრულა ტაძარი იგი ღმრთისაჲ.

Verse: 16      და ყვეს ძეთა ისრაელისათა, მღდელთა მათ და ლევიტელთა და რომელნი-იგი გამოსრულ იყვნეს ტყუეობისა მისგან, სატფური სახლისა უფლისაჲ დიდითა სიხარულითა.

Verse: 17      შეწირეს სატფურსა მას სახლისა Page of ms. J: 164r  უფლისასა ზუარაკი ასი, ვერძი ორასი, კრავები ოთხასი და წელიწადეული თხათაგან ცოდვათათჳს ყოვლისა ისრაელისათჳს ათორმეტ, მსგავსად რიცხჳსა მისებრ ნათესავთა ისრაელისათა.

Verse: 18      და დაადგინნეს მღდელნი იგი თითოეულად ადგილთა თჳსთა და ლევიტელნი იგი განწილვისა მისებრ განყოფისა მათისაჲსა მსახურებასა მას უფლისა ღმრთისასა იერუსალემს, ვითარცა წერილ არს წიგნსა მას მოსესსა.

Verse: 19      და ყვეს ძეთა ისრაელისათა, გამოსრულთა მათ ტყუეობისაგან, ზატიკი იგი უფლისაჲ მეათოთხმეტესა თთუესა მის პირველისასა.

Verse: 20      და განწმიდნეს მღდელნი იგი და ლევიტელნი იგი, და იყვნეს ყოველნი წმიდა და შეწირეს ზატიკი იგი უფლისაჲ ყოველთა, რომელნი-იგი გამოსრულ იყვნეს ტყუეობისა მისგან ძმათა მათთა და მღდელთა.

Verse: 21      და შეჭამეს ძეთა ისრაელისათა ზატიკი იგი, რომელნი გამოსრულ იყვნეს ტყუეობისაგან და ყოველნივე, რომელნი განშორებულ იყვნეს სიბილწისა მისგან ნათესავთაგან მის ქუეყანისათა, და რომელნი-იგი მოსრულ იყვნეს მათა გამოძიებად უფლისა ღმრთისა ისრაელისა.

Verse: 22      და ყვეს დღესასწაული ბალარჯობისაჲ შჳდ დღჱ და განმხიარულდეს ფრიად, რამეთუ მხიარულ ყვნა იგინი უფალმან და მოაქცია გული მეფისაჲ მის ასურთაჲ მათა მომართ, რაჲთა შეეწიოს და განაძლიერნეს ჴელნი მათნი საქმედ ტაძრისა მის უფლისა, ღმრთისა ისრაელისაჲსა.

Chapter: 7  

Verse: 1      და შემდგომად მათ სიტყუათა შარავანდედებასა არტაშესის, მეფისა სპარსთაჲსა, გამოვიდა ეზრა, ძჱ სარუველისი, ძჱ აზარიაჲსი, ძჱ ქელკიაჲსი,

Verse: 2      ძჱ სალუმაჲსი, ძჱ სუდაკისი, ძჱ აქიტობისი,

Verse: 3      ძჱ სამარიაჲსი, ძჱ ეზრაჲსი, ძჱ სათიოლისი,

Verse: 4      ძჱ ზარეაჲსი, ძჱ ოზიაჲსი, ძჱ ბუკეიისი,

Verse: 5      ძჱ აბისუმაჲსი, ძჱ ფენესესი, ძჱ ელეაზარისი, ძჱ აჰრონისი, პირველისა მის მღდელისაჲ.

Verse: 6      ესე ეზრა, რომელი გამოვიდა ბაბილონით, და ესე იყო მწერალი მალედ შჯულისა მის მოსესისაჲ, რომელი მისცა უფალმან, ღმერთმან ისრაელისამან, და Page of ms. J: 164v  მისცა მას მეფემან ყოველივე, რაჲცა უნდა და ითხოვოს, რამეთუ ჴელი უფლისა, ღმრთისა თჳსისაჲ, იყო მის თანა.

Verse: 7      და გამოვიდეს მის თანა ძეთა მათგან ისრაელისათა და მღდელთა მათგანნი და ლევიტელთაჲ და შემასხმელთა მათგანნი, მსახურთაჲ და მეკარეთა მათგანნი და ნათანაელთა მათგანნი იერუსალემდ. თჳსთავსა პირველისა მის თჳსასა გამოვიდა ეზრა ბაბილონით და თთჳსთავსა თხუთმეტეულისასა შევიდა იერუსალემდ წელსა მეშჳდესა არტახშესის მეფისასა.

Verse: 8      გამოვიდა იერუსალემდ თთუესა მას მეხუთესა, რომელი-იგი იყო წელი მეშჳდე მეფისაჲ მის,

Verse: 9      და თთჳსთავსა მის მეხუთისა თთჳსასა მოვიდა ეზრა იერუსალემდ, რამეთუ ჴელი უფლისა ღმრთისაჲ აღმაღლებულ იყო მის თანა.

Verse: 10      და დაიდვა ეზრა გულსა თჳსსა მოძიებად შჯულისა მის უფლისა და აღწერად მისა და სწავლად ისრაელისა ბრძანებანი მისნი და განკითხვანი.

Verse: 11      და ესე არს წელი ბრძანებისაჲ, რომელი-იგი მისცა არტახშეს მეფემან ეზრას, მღდელსა და მწერალსა წიგნთასა, და სიტყუათა უფლისათა და ბრძანებათა მათ, რომელი იყო ზედა იერუსალემსა:

Verse: 12      "არტახშეს, მეფჱ მეფეთაჲ, ეზრას, მწერალსა შჯულისა უფლისა, ღმრთისასა ზეცათაჲსა, ყოვლითა სიმტკიცითა

Verse: 13      მივეც მე ბრძანებაჲ ყოველთა ზედა, რომელნი არიან სუფევასა ჩემსა ერისა მისგან ისრაელთაჲსა, მღდელთა მათგან და ლევიტელთა, რაჲთა აღვიდენ ყოველნი იერუსალემდ შენ თანა.

Verse: 14      პირისაგან მეფისაჲსა და შჳდთა თანამზრახვალთა მიწერა წიგნი მოძიებაჲ ჰურიათაჲ წინამძღურებითა ეზრაჲსითა, რომლისაჲ იყო შჯული ღმრთისაჲ ჴელთა შინა მისთა.

Verse: 15      და უბრძანა მეფემან სახლსა უფლისასა ვეცხლი და ოქროჲ თანამზრახვალითურთ თჳსით იერუსალემდ დადებად ტაძარსა მას შინა წინაშე უფლისა, ღმრთისა ისრაელისა.

Verse: 16      და ყოველივე რავდენიცა იპოვოს ვეცხლი და ოქროჲ, რომელნი მიიტყუენნეს ჰურიანი მსხემობით ბაბილონდ Page of ms. J: 165r  ერმან მან და მღდელთა მათ თანა წარიღედ და მიიღედ სახლსა მას ღმრთისასა იერუსალემდ.

Verse: 17      და ყოველთავე, რომელნი განვიდენ, იგინი განმზადენთ ესრე სახედ, ვითარცა მივწერეთ: ზუარაკები, ვერძები და კრავები და საკუერთხნი და შესაწირავნი მათნი, და შეწირეთ ზედა საკურთხეველსა უფლისა, ღმრთისა თჳსისასა, იერუსალემდ.

Verse: 18      და უფროჲს და უმეტეს შენთჳს და ძმათა შენთათჳს ვყავ ქველისსაქმჱ და დაუტევე ოქროჲ და ვეცხლი, და ვითარცა შეაშუს უფალსა თქუენსა, ეგრეცა ყავთ.

Verse: 19      და ჭურჭერი იგი მიგეცეს შენ სამსახურებელად სახლისა უფლისა, წარიღე შენ თანა და მიეც სახლსა უფლისასა იერუსალემს.

Verse: 20      და ნეშტი იგი მიეც დამარხვად საფასესა სახლსა სამეუფოსა.

Verse: 21      მე, არტაშეს მეფემან, მივეც ბრძანებაჲ ყოველთა მეფასეთა, რომელნი იყვნეს მიერ კერძო მდინარით ევფრატით, ყოველსავე, რასაცა ითხოვდეს თქუენგან ეზრა, მღდელი და მწერალი შჯულისა უფლისაჲ, ღმრთისა ზეცათაჲსაჲ,

Verse: 22      და მზა უყავთ ვეცხლი ასი ტალანტი და იფქლი ასი საწყაული და ღჳნოჲ ეგრეთვე და ზეთი იგივე ზომი, და ნუმცა ვინ წინა-აღუდგების ბრძანებასა მეფისასა.

Verse: 23      ყოველივე, რაჲცა ვბრძანე სახლისა უფლისა, ღმრთისა ცათაჲსა, ეგრეცა იყავნ. და ნუ ვინ ჴელსა მიჰყოფნ დაბრკოლებად სახლისაგან უფლისა, ღმრთისა ისრაელისაჲსა, რაჲთა არა იყოს რისხვაჲ ღმრთისაჲ ზედა მეფობასა ჩემსა და ძისა ჩემისასა.

Verse: 24      და გაუწყებთ თქუენ, რაჲთა ყოველი, რომელი იყოს მღდელთა მაგათგანი და ლევიტელთაჲ და ფსალმუნთშემასხმელთაჲ და მეკარეთაჲ და ნათანიელთაჲ, რომელნი-იგი იყვნეს მსახურნი სახლისა უფლისანი, ნუმცა მისცემენ ხარკსა და ნუმცა ვის უფლიეს დამონებაჲ მათი.

Verse: 25      და შენ, ეზრა, რომლისაჲ სიბრძნე ღმრთისა შენისაჲ ჴელთა შინა შენთა არს, დაადგინენ მწერალნი და მსაჯულნი მათ ზედა, რომლითა Page of ms. J: 165v  შჯიდენ ყოველსა მას ერსა, რომელნი არიან მდინარესა მას მიერ კერძო და ასწავებდენ ყოველთა შჯულსა უფლისა შენისასა, რომელთა-იგი არა იცოდიან.

Verse: 26      და ყოველთავე, რომელთა არა ყონ მსგავსად შჯულისა მის უფლისა და ბრძანებისა მისებრ მეფისაჲსა, მი-მცა-ეცემიან საშჯელსა საქმეთა მათთაებრ, გინათუ სიკუდილსა, გინათუ სატანჯველსა, გინათუ ზღვად, გინათუ პყრობილებად." მას ჟამსა თქუა ესრეთ ეზრა:

Verse: 27      კურთხეულ არს უფალი, ღმერთი მამათა ჩუენთაჲ, რომელმან შთაუგდო გულსა მეფისასა. და დიდებულ ყავნ სახლი იგი უფლისა ღმრთისაჲ, რომელ არს იერუსალემს,

Verse: 28      და ყო ჩემ თანა წყალობაჲ და პატიოსან მყო მე წინაშე მეფისა და თანამზრახვალთა მისთა და წინაშე ყოველთა მთავართა მეფისათა. და მე განვძლიერდი, რამეთუ იყო ჴელი უფლისაჲ ყოვლითურთ აღმაღლებული ჩემ თანა, და შევკრიბენ ყოველნი მთავარნი ისრაელისანი, რომელნი გამოსრულ იყვნეს ჩემ თანა.

Chapter: 8  

Verse: 1      და ესე არიან მფლობელნი მამათმთავართანი, რომელნი გამოსრულ იყვნეს ჩემ თანა შარავანდედებასა არტახშეს მეფისასა და მეფისა მის ბაბილონელთაჲსა:

Verse: 2      ძეთაგან ფინეეზისთაჲ გერსონ; და ძეთა მათგან ითამარისთაჲ დანიელ; და ძეთა მათგან დავითისთაჲ ატუუს;

Verse: 3      და ძეთა მათგან ზაქარიაჲსთა და ძეთა მათგან ფოროსისთაჲ ზაქარია და მის თანა ასერგასის კაც;

Verse: 4      ძეთა მათგან ფაათმოაბ ელიანა, ძე ზარეაჲსი, და მის თანა ორასი კაცთა მათგანი;

Verse: 5      და ძეთა მათგან ზათუველ სექენია, ძჱ აზილისი, და მათ თანა სამასი კაცთა მათგანი;

Verse: 6      და ძეთა მათგან ადეაჲსთაჲ ობენ, ძე იონათანისი, და მის თანა ერგასის კაცთა მათგანი;

Verse: 7      და ძეთა მათგან ელამისთაჲ ესაია, ძე ათალიაჲსი, და მის თანა სამეოცდაათი კაცთა მათგანი.

Verse: 8      და ძეთა მათგან საფატისთაჲ ზამბდია, ძე მიქაელისი, და მის თანა სამეოცდაათი კაცთა მათგანი;

Verse: 9      და ძეთა მათგან იოა/ბადია, Page of ms. J: 166r  ძჱ იეელისი, და მის თანა ორას და თორმეტ კაცთა მათგანი;

Verse: 10      და ძეთა მათგან ბაანისთაჲ სელიმიუთ, ძჱ იოსეფიაჲსი, და მის თანა ას სამეოცი კაცთა მათგანი;

Verse: 11      და ძეთა მათგან ბაბეისთაჲ ზაქარია, ძჱ ბებესი, და მის თანა ოცდარვაჲ კაცთა მათგანი;

Verse: 12      და ძეთა მათგან ადონიკამისთაჲ და აზგადისთაჲ იოენან, ძჱ ზაკატანისი, და მის თანა ას და ათი კაცთა მათგანი;

Verse: 13      და ძეთა მათგან ადონიკამისთაჲ ესქატი. და ესე არს სახელები ამათ ყოველთაჲ: ელიფალათ, იეიელ და სამეაჲ, და მის თანა სამეოცი კაცთა მათგანი;

Verse: 14      და ძეთა მათგან ბაგუისთაჲ უთაია და ზაბუთ, და მის თანა სამეოცნი კაცთა მათგანნი.

Verse: 15      და შევკრიბენ იგინი კიდესა მდინარისასა, რომელი ვალს იევის, და დავდევით მუნ სავანე სამ დღჱ, და სიმრავლე იგი ერისაჲ მის და ძეთა მათგან მღდელთაჲ და ძეთა მათგან ლევიტელთაჲ არავინ ვპვენ.

Verse: 16      და მივავლინენ ელიაზარისა და არიელისა და სემისა აონაამ და ზარიბ და ზეპანათან და ზაქარია და მესოლამ და იოარიბ და ელმათან,

Verse: 17      და გულისხმა-უყავ და მოვიყვანენ იგინი წინაშე მთავართა მათ, რომელნი-იგი იყვნეს ადგილსა მეფასეთასა, და მივსცენ სიტყუანი პირსა მათსა, რაჲთა ეტყოდიან ძმათა თჳსთა თანა, ნათანიმ, რომელ-იგი არს ადგილსა მეფასეთასა, რომელნი-იგი მოიყვანნეს ჩუენდა, რომელნი-იგი შეასხმიდეს სახლსა ღმრთისა ჩუენისასა, ტაძარსა მას შინა უფლისასა.

Verse: 18      და მოვიდეს ჩუენდა, რამეთუ იყო ჴელი ღმრთისა ჩუენისაჲ აღსამაღლებელად ჩუენ თანა მარადის ძეთა მათგან ლევიტელთაჲ და ძეთა მათგან ისრაელისათაჲ; და პირველად მოვიდეს ჩუენდა ძენი მისნი და ძმანი მისნი ათრვამეტ;

Verse: 19      და ასებია და იესეა ძეთა მათგან მერარისთაჲ და ძმანი მისნი და ძენი მისნი ოც კაც.

Verse: 20      და ნათანისგანნი, რომელნი-იგი მისცნა დავითმან და Page of ms. J: 166v  მთავართა მათ მონებად განცდად ლევიტელთა მათ და ნათანიმ ორას და ოც. და ყოველნივე შეკრბეს მსგავსად სახელისა მათისა.

Verse: 21      და მივაწჳეთ მუნ მარხვაჲ კიდესა მის მდინარისასა ავუთაისსა, და ვილოცევდით წინაშე უფლისა, ღმრთისა ჩუენისა, და ვითხოვდით მისგან გზასა სიწრფოებისასა ჩუენთჳს და შვილთა ჩუენთათჳს და ყოვლისათჳს, რომელი იყო ჩუენ თანა.

Verse: 22      რამეთუ შევირცხჳნეთ თხოვად მეფისაგან შემწეობისათჳს მჴედრებისა, რაჲთამცა განმარინნეს ჩუენ მტერთა ჩუენთაგან გზასა მას. ვარქუთ ჩუენ მეფესა მას ესრეთ, ვითარმედ: ჴელი უფლისა, ღმრთისა ჩუენისაჲ, შემწე არს ყოველთა, რომელნი ეძიებენ მას კეთილსა შინა, და ძლიერებაჲ მისი და რისხვაჲ მისი ყოველთა ზედა არს, რომელთა დაუტევეს იგი.

Verse: 23      და ვიმარხევდით და ვითხოვდით ღმრთისაგან ჩუენისა ამის ყოვლისათჳს. და ისმინა ჩუენი.

Verse: 24      და წარვავლინეთ მთავართა მათგანნი მღდელთაჲსა ათორმეტნი: სარაბიაჲ და ასაბიაჲ, და მათ თანა ძმათა მათგანნი ათნი.

Verse: 25      და აღვწონეთ და მივეცით მათ ვეცხლი და ოქროჲ, სამსახურებელი პირველთაჲ მათ ღმრთისა ჩუენისაჲ, რომლითა აღგუამაღლნა ჩუენ მეფემან მან და თანამზრახვალთა მისთა და ყოველმან ისრაელმან, რომელნი-იგი ერთვე იყვნეს მუნ.

Verse: 26      და აღვწონე და მივეც მათ: ვეცხლი ექუსას და ერგასისი ტალანტი და ჭურჭერი ვეცხლისაჲ ასი და ოქროჲსაჲ ასი ტალანტი

Verse: 27      და ჭურჭერი ოქროჲსაჲ ოცდასამი და ჭურჭერი სპილენძისაჲ წმიდაჲ, რჩეული, ოქროცხებული.

Verse: 28      და ვარქუ მათ: თქუენცა განწმედილ ხართ უფლისა ღმრთისა მიერ და ყოველი ჭურჭერი წმიდაჲ უფლისაჲ არს ოქროჲსაჲ და ვეცხლისაჲ წარრჩეულითა უფლისა ღმრთისა მამათა ჩუენთაჲსა.

Verse: 29      მღჳძარედ დეგით და ჴუმილევდით, ვიდრემდის აღსწონოთ ეგე წინაშე Page of ms. J: 167r  მთავართა მათ, მღდელთა და ლევიტელთა და მფლობელთა მათ მამათმთავართა ისრაელისათა, რომელნი არიან იერუსალემს, კარავთა შინა სახლისა უფლისათა.

Verse: 30      და აღიღეს მღდელთა მათ და ლევიტელთა რიცხჳ იგი ოქროჲსაჲ და ვეცხლისაჲ და ჭურჭრისაჲ და მიიღეს იერუსალემდ, სახლსა შინა ღმრთისა ჩუენისასა,

Verse: 31      და აღვდეგით და წარვიძრენით აოს მდინარით, რომელსა დღესა ათორმეტ იყო თთუჱ და თთჳსაჲ, და მოვედით და მოვიწიენით იერუსალემდ; ჴელითა ღმრთისა ჩუენისაჲთა, რომელი იყო ჩუენ თანა, და მიჴსნნა ჩუენ ჴელთაგან მტერთა ჩუენთაჲსა და მბრძოლთა ჩუენთაგან, რომელნი იყვნეს გზასა მას.

Verse: 32      და მოვედით იერუსალემდ და განვისუენეთ მუნ სამ დღჱ ოდენ.

Verse: 33      და დღესა მას მეოთხესა აღვწონეთ და მივეცით ვეცხლი იგი და ოქროჲ და ჭურჭერი სახლსა მას ღმრთისა ჩუენისასა ჴელთა მერევმოთისთაჲსა, ძისა ჰურიაჲს მღდელისათა და რომელ-იგი იყო მის თანა ელიაზარ, ძე ფინეზისი, და იოზაბად, ძჱ ისუჲსი, და ნოადია, ძჱ ბანეაჲსი, და სხუანი ლევიტელნი.

Verse: 34      და იყო აღთუალვაჲ რიცხჳსაჲ მის ყოვლისაჲ. და დაიწერა ყოველი იგი სწორად რიცხჳსა მის სრულისაჲ.

Verse: 35      და მას ჟამსა შინა, რომელნი-იგი გამოსრულ იყვნეს ტყუეობისა მისგან, შვილნი მსხემობისანი, შეწირეს საკუერთხი უფლისა ღმრთისა ისრაელისა: ზუარაკები ათორმეტ ყოვლისათჳს ისრაელისა, ვერძები ოთხმეოცდაათექუსმეტ, კრავები სამეოცდაათშჳდმეტ და წელიწადეულნი ცოდვათათჳს ათორმეტ - და ესე ყოველი საკუერთხები შეწირეს უფლისა ღმრთისა.

Verse: 36      და მისცეს აღწერილი იგი წიგნი ჭურჭრისაჲ მის, რომელ-იგი ებრძანა მეფესა მას ნახპეტთა მათ მისთა, რომელნი-იგი იყვნეს მეფისანი, და მთავართა მათ მდინარით კერძოთა Page of ms. J: 167v  ევფრატისათა. და დიდებულ ყვეს ერი იგი და ტაძარი იგი ღმრთისაჲ.

Chapter: 9  

Verse: 1      და აღსრულებასა მას ამის ყოვლისასა მოვიდეს ჩემდა მთავარნი და მრქუეს: არა განეშოვრა ერი იგი ისრაელსაჲ და მღდელნი იგი და ლევიტელნი ერისა მისგან და ქუეყანისა, რომელ განშოვრებულ არიან მათგან: ქანანელნი იგი და ქეტელნი იგი და ფერეზელნი და იებუსელნი იგი და ამორეველნი იგი და მოაბელნი იგი და მეგჳპტელნი იგი და მოვსიურელნი იგი.

Verse: 2      და ისხნეს მათ ცოლნი ასულთა მათთაგანნი - შვილნი და შვილთა მათთა შეერია და შეიბილწა თესლი სიწმიდისა მათისაჲ ერსა მის ქუეყანისასა, და იქმნა დასაბამი უშჯულოებისაჲ მის მთავართა მათგან.

Verse: 3      და იყო, რაჟამს მესმეს მე სიტყუანი ესე, დავიპე სამოსელი ჩემი და დავიფხურენ თმანი და წუერნი ჩემნი და დავჯედ მგლოვარედ.

Verse: 4      და მოკრბეს ჩემდა ყოველნი, რომელთა ეშინოდა ღმრთისაგან ისრაელისა, რომელნი-იგი იყვნეს შეკრებულ, გამოსრულნი იგი მწირობისაგან. და მე ვჯედ ეგრეთვე მგლოვარედ ვიდრე მოწევნადმდე შესაწირავისა მის სამწუხროჲსა.

Verse: 5      და შეწირვასა მას მწუხრისასა აღვდეგ ურვისაგან ჩემისა და დაპებულითა მით სამოსლითა ჩემითა დაღონებულ ვიყავ და დადრეკილ ზედა მუჴლთა ჩემთა. და განვჰმარტენ და აღვიპყრენ ჴელნი ჩემნი უფლისა მიმართ, ღმრთისა ჩემისა.

Verse: 6      და ვთქუ: უფალო ჩემო და ღმერთო, გურცხუენის და გუეშინის ჩუენ შენგან, აღამაღლე, ღმერთო ჩემო, პირი ჩემი შენდა მიმართ, რამეთუ უშჯულოებანი ჩუენნი განმრავლდეს ზედა თავთა ჩუენთა და ცოდვანი ჩუენნი განდიდნეს და აღმაღლდეს ვიდრე ცადმდე.

Verse: 7      წელთა მათგან და ჟამთა მამათა ჩუენთაჲსა და ვართ ჩუენ ცოდვათა შინა დიდთა მოდღენდელად დღედმდე, და ცოდვათა ჩუენთათჳს მიგუცენ ჩუენ და მეფენი ჩუენნი და შვილნი ჩუენნი ჴელთა მეფეთა Page of ms. J: 168r  წარმართთაჲსა და მახჳლსა და ტყუეობასა და წარსატაცებელად და სირცხჳლსა პირისა ჩუენისასა ვართ მოდღენდელად დღედმდე.

Verse: 8      და აწ მოწყალებანი შენნი იყვნენ ჩუენ ზედა, უფალო, ღმერთო ჩუენო, და მოგუმადლე ჩუენ ცხორებაჲ და დაგუამტკიცენ ჩუენ ადგილსა სიწმიდისა შენისასა და განანათლენ თუალნი გულისა ჩუენისანი, უფალო, ღმერთო ჩუენო, და მოგუეც მაცხოვარებაჲ შენი ჩუენ, ცოდვილთა ამათ, და კაცად-კაცადი მონებასა შინა ჩუენსა.

Verse: 9      რამეთუ დამონებულ ვიყვენით ჩუენ და მონებასა შინა ჩუენსა არა დაგუთხიენ ჩუენ, უფალო, ღმერთო ჩუენო, და მოსდრიკენ ჩუენდა წყალობანი შენნი წინაშე მეფისა მის სპარსთაჲსა მოცემად ჩუენდა მაცხოვარებაჲ შენი და აღმაღლებად და აღშენებად მოოჴრებულისა ამის უდაბნოჲსა და მოზღუდვად სიძნელე იუდაჲსი და იერუსალემისაჲ.

Verse: 10      და აწ რაჲ-მე მიგიგოთ შენ წინაშე შენსა, უფალო, ღმერთო ჩუენო, ამის ყოვლისათჳს, რამეთუ გარდავჰჴედით შჯულსა შენსა, უფალო, ღმერთო ჩუენო, და ბრძანებასა შენსა,

Verse: 11      რომელი მოგუეც ჩუენ ჴელითა მონათა შენთა წინაწარმეტყუელთაჲთა, და სთქუ ესრე, ვითარმედ: ქუეყანასა მას, რომელსა შეხჳდეთ თქუენ დამკჳდრებად მას ზედა, არს ქუეყანაჲ იგი შეგინებული შეგინებითა მით ნათესავთა მათგან მის ქუეყანისათა და ბილწებითა თჳსითა აღავსეს ქუეყანაჲ იგი.

Verse: 12      და აწ ნუ მოჰგური შენ ასულთა მათთაგანსა ცოლად ძესა შენსა და ასულთა თქუენთა ნუ მისცემთ ცოლად ძეთა მათთა, და ნუცა ეძიებ ყოფად მშჳდობისა მათ თანა ყოველთავე ჟამთა. და იყავ შენ განძლიერებულ ჭამად სიპოხესა მის ქუეყანისასა, და დაიმკჳდრედ შვილთა შენთა ქუეყანაჲ იგი უკუნისამდე ჟამთა.

Verse: 13      და რაჲ-იგი წარგჳჴდა ჩუენ საქმეთა ჩუენთათჳს და უკეთურებისათჳს ცოდვათა ჩუენთაჲსა, არამედ შენ, უფალო ღმერთო, მრავალჯერ მოგჳტევენ ცოდვანი ჩუენნი და მოგუეც ჩუენ ესევითარი თესლი და ძირი.

Verse: 14      და მერმე მივსდერკით და გარდავაქციეთ შჯულსა Page of ms. J: 168v  შენსა და აღვერიენით სიბილწესა მწიკულევანსა ნათესავთა მის ქუეყანისათა, და არა განჰრისხენ ჩუენ ზედა წარსაწყმედელად ჩუენდა მოაქამდე, ვიდრემდის არა დაშთეს ძლიერი და ნათესავი ჩუენი, და სასტიკებაჲ და სახელი შენი ჩუენ ზედა.

Verse: 15      უფალო, ღმერთო ისრაელისაო, შენ მართალ ხარ და ჭეშმარიტ, და ჩუენ შეცოდებულ შენდამი, და არა მოასრულე ნათესავი ჩუენი ქუეყანისაგან, არამედ დაშთა ძირი და თესლი ერისა ჩუენისაჲ მოდღენდელად დღედმდე. აწ, აჰა ესერა, ვართ დღეს წინაშე შენსა, უფალო, უშჯულოებათა შინა ჩუენთა და ვერღარა შემძლებელ ვართ დადგომად წინაშე პირსა შენსა, რამეთუ განმრავლდეს უშჯულოებანი ჩუენნი და უკეთურებანი ჩუენნი უფროჲს თმათა თავისა ჩუენისათა.

Chapter: 10  

Verse: 1      Page of ms. O: 459v   *და რაჟამს თაყუანის-სცა ეზრა აღსაარებითურთ ამით და გოდებითა დიდითა დავრდომილი იდვა ზედა პირსა ქუეყანისასა, წინაშე ტაძარსა მას უფლისასა. შეკრბეს მისა ყოველნი, რომელნი იყვნეს იერუსალემს, ერი მრავალი: მამანი და დედანი, ჭაბუკნი და ქალწულნი; და გოდებდა ერი იგი და აღამაღლეს ჴმაჲ ტირილისა მათისაჲ.

Verse: 2      და მიუგო იექონია, ძემან ელიაჲსმან, ძეთა მათგან ელამისთაჲ, და ჰრქუა ეზრას: ჩუენ ვცოდეთ უფლისა მიმართ, ღმრთისა ჩუენისა, და ვისხენით ცოლნი უცხოთესლთაგან მის ქუეყანისათა. და აწ არიან დღეს უშჯულოებანი შორის ისრაელსა და ცოდვაჲ დიდი.

Verse: 3      და აწ აღვთქუათ აღთქუმაჲ წინაშე ღმრთისა ჩუენისა განჴდად ყოვლისა დედაკაცისა და ნათესავისა მათგანისა; და აწ, ვითარცა გნებავს, აღდეგ და შეაშინე მათ შჯულითა უფლისა, ღმრთისა ჩუენისაჲთა, ვითარცა მცნებაჲ ბრძანებს.

Verse: 4      აღდეგ და ვისმინოთ პირისაგან შენისა და ჩუენ შენ თანა ვართ, განძლიერდი და ყავ, ვითარცა ბრძანებულ არს უფლისა მიერ, ღმრთისა ჩუენისა.

Verse: 5      და აღდგა ეზრა და აფუცნა მამათმთავარნი იგი ტომთა მათ მღდელთანი და ყოველი ისრაელი Page of ms. J: 169r  ყოფად ამის სახისაებრ, და ფუცეს.

Verse: 6      და აღდგა ეზრა პირისაგან სახლისა უფლისა და მივიდა სახლსა საფასისა იოჰანესსა, ძისა Page of ms. J: 459v  ელისუბისსა; პური არა ჭამა და წყალი არა სუა, და გოდებდა ზედა უშჯულოებათა მათთა და დიდთა მათ ცოდვათა სიმრავლესა.

Verse: 7      და ქადაგი იგი ჴმობდა იერუსალემს და ჰურიასტანს, და თქუა:

Verse: 8      ყოველივე, რომელი არა მოვიდეს ვიდრე მესამედ დღედმდე მთავართა მათგან და მოხუცებულთა, იყავნ შეჩუენებულ ყოვლითურთ მონაგებით მისით, და იგი თავადი განჴედინ კრებულისა მისგან ერისა ისრაელისაჲსა.

Verse: 9      და შეკრბა ყოველი კაცი იუდაჲსი და ბენიამენისი იერუსალემდ ვიდრე მესამედ დღედმდე მეცხრესა მას თთუესა, რომელსა დღესა ოცი იყო თთჳსაჲ მის, და დასხდა ყოველი იგი ერი ურაკპარაკსა სახლისა უფლისასა, და იყვნეს შეძრწუნებულ ყოველნი სიტყუათაგან მისთა და ყინელისა მისგან ზამთრისაჲსა

Verse: 10      და აღდგა ეზრა და ჰრქუა მათ: თქუენ ხართ, რომელთა სცოდეთ და ისხენით ცოლნი ასულთაგან უცხოთესლთაჲსა და შესძინეთ უშჯულოებაჲ და ცოდვაჲ ზედა ისრაელსა.

Verse: 11      და აწ მიეცით დიდებაჲ უფალსა, ღმერთსა მამათა ჩუენთასა, და ყავთ სათნოებაჲ წინაშე მისა, და განეყენენით და განეშორენით ყოველ-თაგან წარმართთა მის ქუეყანისათა და ცოლთაგან უცხოთესლთაჲსა, რომელნი ისხენთ.

Verse: 12      და მიუგო ყოველმან მან კრებულმან და ჰრქუა: დიდ არს სიტყუაჲ ეგე, რომელ სთქუ შენ ჩუენ ზედა,

Verse: 13      რამეთუ ერი მრავალი ვართ ჩუენ და ჟამი არს ზამთრისაჲ და ვერ ვდგეთ გარეშე; და საქმჱ ეგე არა არს ერთ დღჱ, ანუ Page of ms. O: 460r   თუ ორ დღჱ, რამეთუ ფრიად შევსცოდეთ ჩუენ ამით საქმითა.

Verse: 14      დადგედ მთავარნი ყოველთა ადგილთა და ქალაქთა, და რომელთა ესხნენ ცოლნი უცხოთესლთანი, მოვიდედ ჟამსა მას, რომელ-იგი მოხუცებულთა მათ და მამათმთავართა განაწესეს ქალაქად-ქალაქად და დაისაჯნედ და განუქარვედ ცოდვაჲ Page of ms. J: 169v  იგი ჩუენგან, და გარე-წარაქციედ რისხვაჲ იგი ღმრთისაჲ ჩუენგან ამის სიტყჳსათჳს

Verse: 15      და იონათან, ძე აზელისა და იოვასია, ძე თეკუასი, დაადგინეს საქმესა ამას ზედა, და მეზოლამ და საბათი ლევიტელნი შეეწეოდეს მათ.

Verse: 16      და ყვეს ეგრე, რომელნი-იგი გამოსრულ იყვნეს ტყუეობისა მისგან, და გამოირჩინა ეზრა მღდელმან კაცნი იგი მთავარნი მამათმთავართა მათგან სახლისა თჳსისათა, კაცნი სახელოვანნი, და მოვლეს თთჳსთავსა მას მეათისა მის თჳსასა და განაგეს.

Verse: 17      და განაშორეს ყოველი კაცი, რომელსა ესუა ცოლი უცხოთესლი ვიდრე თთჳსთავადმდე თთჳსა მის პირველისა.

Verse: 18      და იპოვნეს ძეთა მათგან მღდელთანი, რომელთა ესხნეს ცოლნი უცხოთესლთაგან: ძეთა მათგან ისუის იოსედეკეანისათაჲ და ძმათა მისთა მასეა და ელიეზერ, და იარებდ და გადალიმ,

Verse: 19      და იწყეს განყენებად ცოლთა მათთა უცხოთესლთა მათგან. და შეწირეს თითოულად ვერძები ცოდვათათჳს უმეცრებისა თჳსისათა.

Verse: 20      და ძეთა მათგან ემერისა: ანანია და ზებედია;

Verse: 21      და ძეთა მათგან ერამისთაჲ: მასია, სელია, სამიელა, იჱლ და ოზია;

Verse: 22      და ძეთა მათგან ფასურისთაჲ: ელიანას, მასია, ისმაელ, ნათანაელ, იოსაფათ და ელასა;

Verse: 23      და ძეთა მათგან ლევიტელთაჲსა: იოზაბათ, სამ, კოვლია (ესე აკოვლიტას) და აფერთიას და იუდას და ელიეზერ.

Verse: 24      და მეფსალმუნეთა და შემასხმელთაგანნი: ელისაბ; და მეკარეთა მათგანნი: სულემ, ტელესე და ჰურია;

Verse: 25      და ისრაელისაგანნი ძეთა მათ ფუროსისთაჲ: ჰრამიასელ, იაზია, მელქია, ეამიმ, ელიაზარ, ასაბია, ნიბანაია;

Verse: 26      და ძეთა მათგან ელამისთაჲ: ნატთონია, ზაქარია, იაიელ, ბაბდია, ერიმოოთ და ელია;

Verse: 27      და ძეთა მათგან ზათუვაჲსთაჲ: ელიონე, ელისუმ, მატთანა, იარმოოთ, ზაბაათ, ნაზიაჲ;

Verse: 28      და ძეთა მათგან ბაბისთაჲ: იოთანან, ანანია და ზაბუ, ოთალი;

Verse: 29      და ძეთა მათგან ბაბინესთაჲ: მოსულამ, მალუქს, ადაიას, იასობნ, საალ, ჰრემოთ;

Verse: 30      და ძეთა მათგან ფაათ Page of ms. J: 170r  მოაბისათაჲ: ადნე, ქაელ, ბანაიია, მასეა, მათანია, ბესეილ, ბანუვილ, მანასე;

Verse: 31      და ძეთა მათგან ერამისთაჲ: ელიეზერ, ესსია, მექია, სამერიას, სემეონ,

Verse: 32      ბენიამენ, მალუქ, სამარია;

Verse: 33      და ძეთა მათგან ასემისთაჲ: მათანაი, მათათა, ლაბაბათ, ელიფალეთ, იერემია, მანასე, სემეის;

Verse: 34      და ძეთა მათგან ბანისთაჲ: მოოდია, ამრამ, უველ,

Verse: 35      ბანია, ბადაია, ქელია,

Verse: 36      უვინია, მარიმუთ, ელიმასიბ,

Verse: 37      მათანია, მათანაიი,

Verse: 38      და ყვეს ძეთა მათ ბანუისთა და ძეთა სემეისთა

Verse: 39      სელმიას და ნათან, ადაიას,

Verse: 40      მაქნან, გადუ, ზესი, არუ,

Verse: 41      ეზრიელ, სელიმიეს, სამარიას,

Verse: 42      სელუმ, ამარიას, იოსებ;

Verse: 43      და ძეთა მათგან ნაბუისთაჲ: იეიელ, მათათიეს, ზაბათ, ზებინნას, იადაიი, იადაელ, იოველ, ბანაია,

Verse: 44      Page of ms. O: 460v   *ესე ყოველნი იყვნეს, რომელთა ესხა ცოლები უცხოთესლები, და შობდეს მათგან ძეებსა და ასულებსა.


Book: Esr.II_(Neh.)  

სიტყუანი ნაუმისნი, ძისა აქაბისნი

Chapter: 1  

Verse: 1      Page of ms. O: 460v   და იყო, თუესა მას ქასლევსა, წელსა მას მეოცესა არტაშჱს მეფისასა მე ვიყავ შუშს დედაქალაქთა მათ აბირაჲსთა.

Verse: 2      და მოვიდა ერთი ძმათა ჩემთაგანი და კაცნი იუდაჲსნი. და ვჰკითხე მათ ჴსნილთა მათთჳს და განრინებულთა ტყუეობისა მისგან და იერუსალემისათჳს.

Verse: 3      და მრქუა მე: განრინებულნი იგი ტყუეობისაგან მათისა მუნ არიან, სოფელსა თჳსსა, დიდსა ჭირსა და ყუედრებასა. და ზღუდენი იერუსალემისანი ეგრევე დაჴსნილნი და დარღუეულნი და ბჭენი მისნი მომწუარ არიან ცეცხლითა.

Verse: 4      და იყო, რაჟამს მესმეს მე სიტყუანი ესე, დავჯედ და ვტიროდე და ვიგლოვდი მრავალ დღჱ, და ვიმარხევდ და თაყუანის-ვსცემდ წინაშე უფლისა ღმრთისა ჩემისა ზეცათაჲსა.

Verse: 5      და ვთქუ: უფალო ღმერთო ცათა და ქუეყანისაო, რომელი-ეგე ძლიერ ხარ და დიდ და საშინელ, დაუმარხე აღთქუმაჲ შენი და წყალობაჲ მოყუარეთა შენთა და რომელთა დაიცვეს შჯული შენი.

Verse: 6      იყვნედ ყურნი შენნი სმენად და თუალნი შენნი ხედვად. და აწ ისმინე და იხილე ლოცვაჲ მონისაჲ შენისაჲ, რომელსა დღეს შევწირავთ შენ წინაშე ძეთა მათთჳს ისრაელისათა, მონათა შენთა, რომელნი მიეცნეს ჭირსა ცოდვ/ათა Page of ms. O: 461r   ჩუენთათჳს, რომელ-იგი შეგცოდეთ, მე და სახლმან მამისა ჩემისამან ვცოდეთ.

Verse: 7      და გარდასლვით გარდავჰჴედით და არა დავიმარხეთ შჯული შენი და ბრძანებანი და განკითხვანი შენნი, რომელნი გუამცენ ჩუენ ჴელითა მონისა შენისა მოსესითა.

Verse: 8      მოიჴსენე, უფალო, სიტყუაჲ, რომელი ამცენ მოსეს, მონასა შენსა: უკუეთუ თქუენ არა დაიმარხოთ შჯული ჩემი, მე განგაბნინე თქუენ წარმართთა შორის.

Verse: 9      უკუეთუ მოიქცეთ და დაიმარხოთ შჯული ჩემი და ჰყვნეთ იგინი, და თუ იყვნეთ განბნეულ ვიდრე კიდედმდე ქუეყანისა და მიერცა შე-ვე-გკრიბნე თქუენ და მოგიყვანნე თქუენ ადგილსა მას, რომელი-იგი გამოვირჩიე და სადა დამკჳდრებულ არს სახელი ჩემი მას ზედა.

Verse: 10      და აწ, ესერა, მონანი შენნი და ერი შენი, რომელი იჴსენ ძლიერებითა შენითა და დიდითა ძალითა შენითა და მკლავითა შენითა მაღლითა,

Verse: 11      ნუ დაგუთხევ ჩუენ ჴელთაგან შენთაჲსა, არამედ იყვნედ ყურნი შენნი მოხედვად ლოცვასა მონისა შენისასა და ისმინე ვედრებაჲ მათი, რომელთა ეშინის სახელისაგან შენისა, უფალო. და წარჰმართე თხოვაჲ ესე მონათა შენთაჲ დღეს შენ წინაშე. და მეც მე პოვნად წყალობისა წინაშე ამის კაცისა. და ვიყავ მე ღჳნის მნჱ მეფისა მის.

Chapter: 2  

Verse: 1      და იყო, თთუესა ნისანსა, მეოცესა წელსა არტაშჱს მეფისასა, მიითხოვა ჩემგან ღჳნოჲ. და მოვიღე Page of ms. O: 461v   ღჳნოჲ და ვასუ მეფესა. და იყო მეფჱ იგი მარტოჲ, რაჟამს შესუა ღჳნოჲ იგი.

Verse: 2      მრქუა მე მეფემან: რად მწუხარე არს პირი შენი და რაჲ არს მისთჳს მიზეზი, გარნა უკეთურებაჲ. და შემეშინა მე ფრიად.

Verse: 3      და ვარქუ მეფესა მას: მეფჱ, უკუნისამდე ცხონდი, რაჲსათჳს არა იყოს მჭმუნვარჱ და მწუხარჱ პირი ჩემი, რამეთუ ქალაქი იგი და სახლი მამათა ჩუენთაჲ უდაბნო არს და ბჭენი მისნი განრყუნილ არიან ურიდად ცეცხლითა.

Verse: 4      და მრქუა მე მეფემან მან: რომლისა საქმისათჳს ეძიებ ამას? და ვილოცევდ უფლისა მიმართ ღმრთისა ზეცათაჲსა.

Verse: 5      და ვარქუ მე მეფესა მას: იყავნ ზედა მეფობასა შენსა კეთილი! და თუ ვპოვე მონამან შენმან მადლი წინაშე პირსა შენსა და გნებავს მივლინებაჲ ჩემი ჰურიასტანდ, ქალაქსა საჴსენებელსა მას მამათა ჩუენთასა, და მე სიტყჳთა შენითა აღვაშჱნო ქალაქი იგი ღმრთისაჲ.

Verse: 6      და მრქუა მე მეფემან და ხარჭმან მისმან, რომელი ჯდა მის თანა: რაჟამს ოდენ მიგცალდეს შენ, ანუ ოდეს მოიქცე შენ მუნით? და ყო კეთილი ჩემდა მომართ მეფემან მან და განმიტევა მე, და დაუდევ დროჲ.

Verse: 7      და ვარქუ მეფესა მას: უკუეთუ ვპოვე მადლი წინაშე შენსა, მეც მე წიგნი მთავართა მათ მიმართ მიერ კერძო მდინარისა მის. და მიმიყვანონ მე, ვიდრემდის მივიდე ჰურიასტანდ.

Verse: 8      და წიგნი ერთი ასაფისა, Page of ms. O: 462r   რომელ-იგი არს მცველ ბოსტნისა მის სამეუფოჲსა, რაჲთა მცეს მე ძელი განსაგებელად ბჭეთა მათთჳს და ზღუდეთა და მის ქალაქისათჳს და სახლისა მისთჳს, რომელსა შევიდე მე მუნ. და მომცა მე მეფემან, რამეთუ ჴელი ღმრთისა ჩემისაჲ იყო ჩემ თანა კეთილობით.

Verse: 9      და მოვედ მთავართა მათ მდინარით კერძოთა, მივეც წიგნები იგი მეფისაჲ. და წარმაყვანნა მე მეფემან წინამძღუარნი ძლიერნი და წიგნები და ცხენები.

Verse: 10      და ესმა სანაბალანტს მთავარსა და ტობიას, მონასა ამონისსა, და ბოროტ-უჩნდა წინაშე მათსა, რამეთუ ვითხოვენ მე კაცნი კეთილობით საჴმრად ისრაელისათჳს.

Verse: 11      და მოვედით იერუსალემდ და ვიყვენით მუნ სამ დღე ოდენ.

Verse: 12      და აღვდეგ ღამჱ მე და მცირედნი კაცნი ჩემ თანა იყვნეს. და არა უთხარ მე კაცთა მათ, ვითარმედ რაჲ შთამიგდო მე ღმერთმან გულსა ჩემსა ყოფად ისრაელისათჳს. და კარაული არა იყო ჩემ თანა, გარნა მარტოჲ იგი კარაული, რომელსა ზედა ვჯედი.

Verse: 13      და გამოვედ მე ბჭესა მას ნაღუარევისასა პირსა ზედა ქუეყანისა მის ლეღოვანისასა და ვიდრე ბჭედმდე წყაროთასა. და შეურვებულ ვიყავ იწროებითა მით წარსავალისაჲთა ზღუდესა თანა იერუსალემისასა, რომელი-იგი მათ განეწმიდა. და ბჭენი მისნი განრყუნილ იყვნეს ცეცხლითა.

Verse: 14      და განვლე მე ბჭესა მას წყაროჲსასა წყალთა გარდამოსაქანელთა თანა. Page of ms. O: 462v   ესე არიან ამონიტელნი და მოაბელნი და სამარიტელნი მეფისათა, და არა იყო მუნ ადგილი კარაულისათჳს ჩემისა, ვითარმცა განვლე იგი ადგილი მჴედრ.

Verse: 15      და აღვჴედ ზედა ზღუდესა მას ნაღუარევით კერძოსა ღამჱ და ვიყავ იწროებითა მით შეურვებულ ზღუდესა მას ზედა. და ვიყავ ბჭესა მას თანა ჴევისასა და მოვიქეც.

Verse: 16      და არა აგრძნეს მჴუმილთა მათ, ვიდრე რაჲ მისრულ ვიყავ ანუ რასა ვიქმოდე. და ჰურიათა მათ და მღდელთა და პატიოსანთა და ერისთავთა და სხუათაცა, რომელნი აღასრულებდეს ღუაწლსა მას საქმისასა, ვიდრე აქა ოდენ არა მეთხრა მათა.

Verse: 17      და ვარქუ მათ: თქუენ იხილეთ უკეთურებაჲ ესე, რომელსა შინა ვართ აწ, და ვითარ არს იერუსალემი უდაბნო და ბჭენი ამისნი ცეცხლითა მომწუარ. მოვედით და აღვაშჱნნეთ ზღუდენი იერუსალემისანი და არღარა იყვნეთ საყუედრელ.

Verse: 18      და უთხარ მათ, ვითარმედ ჴელი უფლისაჲ იყო ჩემ ზედა კეთილობით და სიტყუანი იგი მეფისანი, რომელ მრქუნა მე. და ვარქუ მათ: აწ მოვედით და აღვდგეთ და ვიქმოდით და აღვაშჱნოთ ადგილი ესე ღმრთისაჲ. განძლიერდეს ჴელნი მათნი კეთილობად.

Verse: 19      და ესმა სანაბალატს, აჰრონის და ტობის, მონათა ამონისთა, და გესამს არაბიელსა, და გუეკიცხევდეს ჩუენ, და მოვიდეს ჩუენდა და მრქუეს ჩუენ: რაჲ არს საქმჱ ეგე, რომელსა თქუენ იქმთ Page of ms. O: 463r   და გნებავს მეფისაგან განდგომაჲ.

Verse: 20      და მიუგე და ვარქუ მათ: ღმერთმან ცათამან წარგჳმართა და ჩუენ მონანი მისნი ვართ წმიდანი. და აღვაშჱნოთ ქალაქი ესე ღმრთისაჲ. და თქუენ არა გიც ნაწილი და საჴსენებელი და სამართალი იერუსალემს.

Chapter: 3  

Verse: 1      აღდგა ელიასობ მღდელი იგი დიდი და ძმანი მისნი მღდელნი და აღაშჱნეს ბჭჱ იგი ავაზანთა მათ ჯურღმულისათა, და გაწმიდეს იგი, და აღჰმართნეს ბჭენი ჯურღმულისანი და განაგეს იგი ვიდრე გოდლადმდე ანამელისა.

Verse: 2      და ჴელთა კაცთა მათ იერიქოჲსათა და ჴელთა ძეთა მათ ზაქორისთა, ძეთა მათ ამარისთა.

Verse: 3      და ბჭჱ იგი იქეთურეანი აღაშჱნეს ძეთა ასანისთა და მათ გარდაჰრთეს და განაგეს იგი კლიტენი და მოქლონნი მისნი.

Verse: 4      ჴელითა ამათითა ეპყრა ჰრომოთს და ძეთა ქორეისთა აკოვთისთა. და ჴელითა მათითა ეპყრა მოსოლას, ძესა ბარუქისსა, ძესა იჱსესსა, ზებელს. და ჴელითა მათითა ეპყრა სადუკს, ძესა ბანეაჲსსა.

Verse: 5      და ჴელისაგან მათისა ეპყრა თეკუიმ და ადურევ და არა მისცნეს ქედნი მათნი მათა მონებად.

Verse: 6      და ბჭჱ იგი ძუელი ეპყრა ოდიას, ძესა ფალებისსა, და მესულამს, ძესა ბანჱაჲსსა. და ამათ განაგეს იგი და აღჰმართნეს ბჭენი მისნი და კართ-საჴშველნი და მოქლონნი მისნი.

Verse: 8      Page of ms. O: 463v   და შემდგომად მისა მათისა მის განწესებისა დაიპყრა ანანია, ძემან ჰროოკისმან, და დაუტევა იერუსალემელთა ვიდრე ზღუდედმდე ურაკპარაკთაჲსა.

Verse: 9      და შემდგომად მათისა დაიპყრა ჰრაფია მთავარმან ადგილთა მათ იერუსალემისათამან.

Verse: 10      და ჴელისაგან მისისა დაიპყრა იედაიე, ძემან ეროსაფისმან. და სახლით კერძო თჳსით. და ჴელითა თჳსითა დაიპყრა ატტოს, ძემან ასბანისმან.

Verse: 11      და მეორედ დაიპყრა მელქიას, ძემან არამისმან, და ასობ, ძემან ფაათ მოაბისმან, ვიდრე გოდლადმდე თანურიმდ.

Verse: 12      და ჴელისაგან მისისა დაიპყრა ალუმ, ძემან ალულჱსმან, მთავარმან ზოგისა იერუსალემით კერძომან, და ასულთა მისთა.

Verse: 13      და ბჭჱ იგი ჴევისაჲ დაიპყრეს ანუნ და რომელნი დამკჳდრებულ არიან ზანუნს, მათ აღაშჱნეს იგი და აღჰმართნეს ბჭენი მისნი და კართ-საჴშველნი და მოქლონნი. და ათასი წყრთაჲ აღაშჱნეს ზღუდისა მისგანი ვიდრე ბჭედმდე სანაცრისა.

Verse: 14      ბჭჱ იგი სანაცრისაჲ დაიპყრა მელქი, ძემან ჰრექაბისმან, მთავარმან მან ადგილთა მათ ბეთაქარიმისთამან. თჳთ ადგილთა მისთა გარდაჰრთეს იგი და აღჰმართნეს ბჭენი მისნი და კლიტენი და მოქლონნი მისნი.

Verse: 15      და ზღუდჱ იგი წყალთსადინელთაჲ მათ წყაროთაჲ დაიპყრა ორდიონ Page of ms. O: 464r   მთავარმან მან მეფისამან ვიდრე აღსავალადმდე, რომელი შთამოვალს ქალაქით დავითისით.

Verse: 16      და მისა შემდგომად დაიპყრა ნეემი, ძემან აზბუქისმან, მთავარმან ბეთსორისმან, ვიდრე მტილადმდე დავითისად წყალთ გარდმოსაქანელთა მათმდე განგებულთა და ვიდრე ბეთაგარიდმდე.

Verse: 17      შემდგომად მისა დაიპყრეს ლევიტელთა ჰორაონ, ძემან ბანეაჲსმან, და ჴელისაგან მისისა დაიპყრა ასაბია მთავარმან კეილარით კერძომან.

Verse: 18      და ამისა შემდგომად დაიპყრეს ძეთა მისთა ბენაია, ძემან ადადისმან, მთავარმან მან კელაით კერძომან.

Verse: 19      და მისა შემდგომად დაიპყრა ასურ, ძემან იაკუჲსმან, მთავარმან მასფეაჲსამან, ზოგი მეორისა მის ზღუდისაჲ. რომელი-იგი აღვიდა შემდგომად კიდესა მას გოდლისასა.

Verse: 20      და შემდგომად მისა დაიპყრა ბარუქ, ძემან ზაბუნისმან, საზომი მეორისა მისგან კიდისა ვიდრე ბჭედმდე ბეთელოვასობისა, სადა დგან მღდელი იგი დიდი.

Verse: 21      და შემდგომად მისა დაიპყრა მორამოთ, ძემან ჰურიაჲსმან, ძემან აქსისმან, საზომი მეორით ბჭითგან გეთელიასობით ვიდრე დასასრულადმდე მისა.

Verse: 22      * და შემდგომად მისა დაიპყრეს მღდელთა მათ კაცთა აქჱქამისთა.

Verse: 23      და შემდგომად მისა დაიპყრა ბენიამენ და ასუბ წინაშე სახლთა თჳსთა. და შემდგომად მისა დაიპყრა აზარია, ძემან მასუისმან, ძემან ანანიაჲსმან, მახლობელად სახლისა თჳსისა.

Verse: 24      და შემდგომად მისა დაიპყრა ბანია, ძემან ენდადადისმან, საზომი მეორითგან ბეთაზარით ვიდრე საკიდურადმდე და მოსაქცეველი იგი მოსავალისაჲ მის ადგილისაჲ.

Verse: 25      დაიპყრა ფალაქ, ძემან ოზიაჲსმან, პირისპირ სადგურისა მის და გოდოლი იგი, რომელი იყო გარე კერძო ტაძართა მათ სამეუფოთა უზეშთაეს ეზოჲსა მის საპყრობილესა, და შემდგომად მისა დაიპყრა ფადაია, ძემან ფოროსისმან.

Verse: 26      და ნათაიმელნი იგი, რომელ დამკჳდრებულ იყვნეს ოფელეოს მტილისა გზასა ბჭესა წყაროთა მათ კერძოთასა მზის აღმოსავალით, და გოდოლი იგი გარჱ კერძოჲ.

Verse: 27      და შემდგომად მისა დაიპყრეს თეკუელთა საზომი მეორჱ პირისპირ გოდლისა მის დიდისა, რომელი-იგი იყო გარეშე ვიდრე ზღუდედმდე სოფლადისა.

Verse: 28      და უზეშთაეს ბჭესა მას ცხენთასა დაიპყრეს მღდელთა მათ, კაცმან თითოეულად პირისპირ სახლსა თჳსსა.

Verse: 29      და შემდგომად მისა დაიპყრა სადუკ, ძემან ემერისმან, პირისპირ სახლსა თჳსსა. და შემდგომად მისა დაიპყრა სამეა, ძემან სექენისმან, რომელი-იგი იყო ჴუმილ ბჭეთა მათ მზის აღმოსავალისათა.

Verse: 30      და შემდგომად მისა დაიპყრა, ანანია ძემან სელემიაჲსმან, და ანონ, ძემან სელეფოლისმან, საზომი მეორჱ. და შემდგომად მისა დაიპყრა მესულამ, ძემან ბარაქისმან, პირისპირ სახლსა მას საფასისა თჳსისა.

Verse: 31      და შემდგომად მისა დაიპყრა მელქია, ძემან სარეფისმან, ვიდრე ბეთანათამიმდე, და სხუათა მათ მდიდართა ქალაქისათა და პირისპირ ბჭესა მას მაიფკადისასა ვიდრე გამოსავალადმდე მოსაქცეველისა მის.

Verse: 32      და საშოვალ ბჭესა მას წყალთა გარდამოსაქანელთა დაიპყრეს ქელკიანი და მდიდართა მათ ქალაქისათა.

Verse: 33      ** და იყო, ვითარცა ესმა სანაბალატს, ვითარმედ ჩუენ ვაშენებთ ზღუდეთა მათ და აღვჰმართებთ ზღუდეთა მისთა, შეუძნდა მის წინაშე და განრისხებულ იყო ძლიერად და ეკიცხევდა ჰურიასტანსა.

Verse: 34      და თქუა წინაშე ძმათა მათ თჳსთა: ესე არს ძლიერებაჲ იგი თქუენი, ჵ, სომორელნო, და ვითარ ჰურიანი იგი აღაშენებენ და განაძნელებენ ქალაქთა მათთა?

Verse: 35      და ტობის ამანიტელი მოსრულ იყო მათა და ეტყოდა: ნუთუ შე-ვითარ-უძლონ აღშენებად და ანუ შეწირვად საკუერთხთა, ანუ ჭამად შესაწირავთა მათგან და ადგილსა მას მათსა, და არა მიერ მოჴდენა მელნი და დაირღჳნენ ქვანი ზღუდეთა მისთანი?

Verse: 36      ისმინე ჩუენი, უფალო ღმერთო ჩუენო, რამეთუ ვიქმნენით ჩუენ საკიცხელ და შეურაცხ. და მიაგე ყუედრებაჲ მათი თავთა მათთა და მისცენ იგინი საკიცხელად წინაშე წარმტყუენველთა მათთა.

Verse: 37      და ნუ დაეფარნენ უშჯულოებანი მათნი.

Chapter: 4  

Verse: 1      და რაჟამს ესმა სანაბალატს და ტობიას არაბიელთა და ამონიელთაჲ, ვითარმედ მარჯუჱ იქმნა შენებაჲ ზღუდეთა იერუსალემისათაჲ, და ვიწყეთ თითოეულად ადგილთა საქმისა მის გამოჩინებად, ბოროტ-უჩნდა წინაშე მათსა.

Verse: 2      და შეკრბეს ყოველნი ერთბამად მოსლვად და ბრძოლად იერუსალემისა

Verse: 3      და ვილოცევდით უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩუენისა და დავადგინენით ჴუმილნი ჩუენ ზედა დღისი და ღამჱ პირისაგან მტერთაჲსა.

Verse: 4      და თქუეს კაცთა ჰურიასტანისათა: ვერ შეუძლოთ ესრეთ ბრძოლად და შენებად, არამედ ზოგნი მზად დგენ ჭურვილად და ზოგნი აშენებდენ.

Verse: 5      და თქუეს, რომელნი-იგი მაჭირვებდეს ჩუენ, არა ვაცნობოთ მათ, ვიდრე აღდგომადმდე თითოეულად ადგილთაგან თჳსთა და მოვიდეთ შორის მათსა და მოვწყჳდნეთ იგინი და დავაყუდნოთ საქმჱ იგი მათი.

Verse: 6      და იყო, რაჟამს მოვიდეს ჰურიანი იგი, რომელნი დამკჳდრებულ იყვნეს ადგილდ-ადგილდ, და მეტყოდეს ჩუენ: ნუუკუე გამოჴდენ ყოველთა ადგილთაგან ჩუენ ზედა.

Verse: 7      და დავადგინნეთ ქუეაღრე ადგილთა მათ უკუანა ზღუდესა მას სართულსა ქუეშჱ და დავადგინენ კაცნი ჭურვილნი: ლახუროსანნი და მშჳლდოსანნი.

Verse: 8      და მე აღვდეგი და ვეტყოდე კაცთა მათ, რომელნი განმზადებულნი და განკრძალულნი დგეს, და ერისთავთა მათ მათთა და მათცა, რომელნი-იგი ადგიდ-ადგიდ ჴუმილვიდეს: ნუ გეშინინ პირისაგან მათისა, მოიჴსენეთ უფალი ღმერთი ჩუენი, დიდი და საშინელი, და ჰბრძვეთ ძმათა თქუენთათჳს და ძეთა თქუენთათჳს და ცოლთა თქუენთათჳს და სახლთა თქუენთათჳს.

Verse: 9      და იყო, რაჟამს ესმა მტერთა მათ ჩუენთა, ვითარმედ გულისხმა-ვყავთ და განკრძალულნი განვემზადენით ბრძოლად მათა, განაქარვა ღმერთმან ზრახვაჲ იგი მათი. და ჩუენ ყოველნი მოვიქეცით შენებად ზღუდისა მის, კაცად-კაცადი თითოეულად ადგილსა თჳსსა.

Verse: 10      და იყო, მიერ დღითგან ზოგნი იგი განწესებულ იყვნეს საქმესა და ზოგნი იგი ჭურვილნი იყვნეს წინაშე პირსა მტერთასა, და ლახუარი და ფარი და მშჳლდი ჴელთა შინა მათთა, და დგან განმზადებულნი კაცი თითოეულად ზურგად-ზურგად ძმისა თჳსისა.

Verse: 11      რომელი-იგი აშენებნ ზღუდესა მას და არნ ჟამი, შეეწევინ ძმასა თჳსსა. და აქუნ ერთითა ჴელითა საჭურველი თჳსი და ერთითა ჴელითა მისცემნ ძმასა თჳსსა ქვასა ანუ თიჴასა.

Verse: 12      რომელნი-იგი აშენებდეს, შეუბამნ კაცად-კაცადსა ჴრმალი თჳსი წელთა თჳსთა და საბარკალი ბარკალსა თჳსსა და ეგრეთ აშენებდეს ზღუდეთა მათ იერუსალემისათა. და რომელნი-იგი ჰბერვიდეს ნესტუსა რქისასა, დგეს მახლობელად მათსა.

Verse: 13      და ვარქუ კაცთა მათ, რომელნი-იგი იყვნეს ჭურვილად განმზადებულ, და მთავართა მათთა: საქმჱ ესე დიდ არს და ფართო, და ჩუენ განბნეულ ვართ შენებასა ამის ზღუდისასა და შორს ვართ კაცად-კაცადი ძმისაგან თჳსისა.

Verse: 14      აწ დავადგინნეთ ადგილდ-ადგილდ კაცნი, რომელნი ჰბერვიდენ ნესტუებსა. და რაჟამს გესმეს ჴმაჲ ნესტჳსა მის რქისაჲ და მუნ მოკრბენ ყოველნი. და ღმერთი ჩუენი ჰბრძოდის ყოველთა მტერთა ჩუენთა ჩუენ წილ.

Verse: 15      მარადის ზოგნი-იგი იქმოდეს და ზოგთა მათ აქუნდა ჭური თჳსი განმზადებული გამობრწყინვებითგან ცისკრისაჲთ ვიდრე აღმოსლვადმდე ვარსკულავთა.

Verse: 15      მარადის ზოგნი იქმოდეს და ზოგთა ჰქონდა ჭური თჳსი ცისკრით ვიდრე მწუხრადმდე.

Verse: 16      და ვარქუ კაცთა მათ ერისათა: მოვედით და დავიმკჳდროთ შორის ქალაქსა მას იერუსალემსა, და ღამჱ მჴუმილნი დავადგინნეთ გარემო ჩუენსა და დღისი ვიქმოდით.

Verse: 17      და ვდგით მე და კაცნი იგი, რომელნი გარემო ჩემსა მცვიდეს მე და არავინ ჩუენგანი განიძარცჳს და არცა საჭურველი განიყენის.

Chapter: 5  

Verse: 1      და იყო ღაღადებაჲ ერისა მის და ცოლებისა მათისაჲ, კაცისაჲ ძმისა მიმართ თჳსისა,

Verse: 2      და თქუეს ძეთა ჩუენთათჳს და ასულთა ჩუენთათჳს, რომელთა მოაკლდა საზრდელი, მივიდეთ და ვიყიდოთ და ვჭამოთ.

Verse: 3      და რომელნიმე იტყოდეს: ყანაჲ ჩუენი და ვენაჴი ჩუენი და სახლნი ჩუენნი დაუხსნეთ წინდად და მოვიღოთ იფქლი და ვჭამოთ.

Verse: 4      და იყვნეს, რომელნიმე იტყოდეს: მივსცეთ მონაგები ჩუენი და მოვიღოთ ოქროჲ და ვეცხლი და მივსცეთ ხარკად მეფესა.

Verse: 5      და აწ ვითარცა ჴორცნი ძმათა ჩუენთანი არიან ჴორცნი ჩუენნი და ვითარცა შვილნი მათნი _ შვილნი ჩუენნი. და აწ რაჲსა მივსცენით ჩუენ ძენი ჩუენნი და ასულნი ჩუენნი წარვიდეს მძლავრებით. და არა არს ჴელთა შინა ჩუენთა ძალი, რომლითამცა ვიჴსნენით იგი.

Verse: 5      და აწ ჴორცნი ჩუენნი ვითარცა ჴორცნი ძმათა ჩუენთანი არიან და შვილნი ჩუენნი _ ვითარცა შვილნი მათნი. და აწ რაჲსა მივსცენით ძენი ჩუენნი მონებად და ასულნი ჩუენნი. წარვიდეს მძლავრებით. და არა არს ჴელთა შინა ჩუენთა ძალი, რომლითამცა ვიჴსნენით იგი.

Verse: 6      და შევწუხენ მე ფრიად, რაჟამს მესმა ღაღადებაჲ იგი მათი და სიტყუაჲ იგი მათი.

Verse: 7      განვიზრახევდ გონებასა ჩემსა და ვიწყე ლალვად პატიოსანთა მათ მიმართ და მთავართა მათთა და ვარქუ მათ: თქუენ ხართ, რომელნი მოჰჴდით ხარკსა ძმათაგან თქუენთა, და უბრძანე მათ ყოფად კრებულად დიდად.

Verse: 8      და ვეტყოდე მათ: ჩუენ ვიჴსნნეთ ძმანი ჩუენნი ჰურიანი, რომელნი-იგი განიყიდნეს წარმართთა შორის, რომელი-იგი ჩუენ ვერ გულისჴმა-ვყავთ. და თქუენ განჰყიდენით იგინი. და დადუმნეს იგინი და ვერარაჲ მომიგეს მე.

Verse: 9      და ვთქუ: არა კეთილ არს საქმჱ ეგე, რომელსა-ეგე თქუენ იქმთ, რამეთუ არა გეშინის თქუენ ღმრთისა და მისთჳს ვერ განვერენით ჩუენ ყუედრებისაგან წარმართთა და მტერთა ჩუენთაჲსა.

Verse: 10      და ვარქუ მე ძმათა ჩემთა და მეცნიერთა, თქუენცა გეტყჳ: მივსცეთ ვეცხლი და ნაყოფი ჩუენი საჴსრად, რომელსა ითხოვენ ხარკისმომჴდელნი იგი,

Verse: 11      და ვიჴსნნეთ დღეს არენი და ვენაჴნი და ზეთისხილოვანნი და სახლები მაგათი ვეცხლითა ჩუენითა. და იყიდონ იფქლი და ღჳნოჲ და ზეთი და მოართუან მაგათ.

Verse: 12      და თქუეს მთავართა მათ და სხუათა მათცა დიდ-დიდთა: მივაქციოთ მუნვე და მაგათგან არაჲ მოვიღოთ. და ეგრეთ ვყოთ, ვითარცა-იგი შენ გჳბრძანე. და მოუწოდე მღდელთა მათ და ვაფიცენ იგინი ამის სიტყჳსათჳს.

Verse: 12      და თქუეს მთავართა მათ: ვყოთ, ვითარცა შენ გჳბრძანე. და მოუწოდე მღდელთა მათ და ვაფიცენ იგი ამის სიტყჳსათჳს.

Verse: 13      და საბლარდნელი იგი ჩემი განვყარე მაგრიად და ვთქუ: ესრეთ დაყარენ ღმერთმან ყოველი კაცი, რომელმან არა აღასრულნეს სიტყუანი ესე, ცხორებისაგან თჳსისა, და ადგილისაგან თჳსისა. ესრეთ დაყრილ და დაცჳვნებულ იყავნ ცხორებისაგან თჳსისა. და თქუა ყოველმან ერმან კრებულისამან: ამენ. და აკურთხეს ღმერთი. და ყვეს და აღასრულეს ყოველმან კრებულმან სიტყუაჲ ესე.

Verse: 14      და მიერ დღითგან, ვინაჲთგან უბრძანე, რაჲთა არა იყვნენ იგინი მთავრად იუდასა ზედა მეოცით წლითგან ვიდრე მეოცდაათედმდე წლად, მეორედ არტაშეს მეფისა ათორმეტ წელ მე და ძმანი ჩემნი ვიყვენით მთავრად, მძლავრობით ჩუენ არავისი ვჭამეთ და არცაღა ვსუთ.

Verse: 15      და რომელნი-იგი ჰმძლავრობდეს პირველად და დაამძიმეს მათ და მოუღეს პური და ღჳნოჲ და სხუაჲ ყოველი, ვეცხლი დიდრაქმაჲ მივეც უფალთა თჳსთა და განვაყენენ იგინი მთავრობისა მისგან ერისაჲსა. და მე არა ვიყავ მათებრ შიშისა მისთჳს უფლისა.

Verse: 16      და განმარჯუებული იყო საქმჱ იგი ზღუდისაჲ მის და არავის ვჰმძლავრე და მოუღე რაჲ: ანუ ვენაჴი, გინათუ სხუაჲ რაჲ. და ყოველნივე იყვნეს დაუყდუნებელ საქმესა მას ზღუდისასა.

Verse: 17      და ას ოდენ კაც ჰურიათა მათგანი და სხუანი, რომელნი-იგი მოვიდოდეს წარმართთაგანნი ჩუენდა, რომელნი იყვნეს გარემოჲს ჩუენსა, მე მოვიყვანნი და ვრთნი პურსა ჩემსა.

Verse: 18      და მეყვის დღესა ერთ ჟოჟარაკი და ექუსი ცხოვარი რჩეული და ერთი წელიწადეული კრავი. ესე იყო დღისაჲ ჩემი როჭიკი. და შუა ვყვი ათი დღე და ურიდად ვასუმიდი ღჳნოსა, და არავისი მოვიღე მძლავრებით პური ანუ ღჳნოჲ ყოველთაგან, რამეთუ უწყოდე, ვითარმედ მძიმე იყო საქმჱ იგი ერისაჲ მის.

Verse: 19      მომიჴსენენ მე, უფალო, კეთილსა შინა, ვითარცა-იგი ვყავ მე ყოვლისა მის ერისათჳს.

Chapter: 6  

Verse: 1      Page of ms. O: 464r   და იყო, ვითარცა ესმა სანაბალატს და ტობიას და ქუეყანასა მას არაბიელთასა და სხუათა მრავალთა მტერთა ჩუენთა, ვითარმედ აღვაშჱნნეთ ზღუდენი იგი, არა დაშთა მათ თანა ძალი მათი და მუნ ოდენ ბჭეები არა განგებულ იყო.

Verse: 2      და მოავლინეს სანაბალატ და გესამ და მრქუეს: Page of ms. O: 464v   მოვედ** და შევკრბეთ ერთად დაბნებსა მას ველისა მის ონაჲსსა. და მათ ეგულებოდა ძჳრისზრახვაჲ ჩემ ზედა.

Verse: 3      მიუვლინენ მათ მოციქულნი და ვარქუ მათ: საქმესა ამას, რომელსა ვიქმ მე, საქმჱ დიდი არს; და არა მცალს შთასლვად თქუენდა, რაჲთა არა შუვა გამოჴდეს საქმჱ ესე. და რაჟამს აღვასრულო საქმჱ ესე, მაშინ შთავიდე თქუენდა.

Verse: 4      და მოავლინეს ჩემდა მრავალგზის და მე იგივე სიტყუაჲ მიუგე მათ.

Verse: 5      და მოავლინა ჩემდა სანაბალატ ყრმაჲ თჳსი და აქუნდა ჴელთა მისთა წიგნი უბეჭდველი,

Verse: 6      რომელსა წერილ იყო ესრჱთ: ყოველთა წარმართთა მიესმა, ვითარმედ შენ და ჰურიათა გეგულების განდგომად მეფისაგან და მისთჳს აშჱნებთ ზღუდეთა მაგათ და განაძლიერებთ გოდოლთა მაგათ, რამეთუ გეგულების შენ მეფობად.

Verse: 7      და ამისთჳს დაგადგინენ შენ და წინაწარმეტყუელნი, რამეთუ გეგულების დაჯდომად იერუსალემს და მეფობად ჰურიასტანსა ზედა. აწ ნუუკუე მიუთხრან სიტყუაჲ ესე მეფესა, მოვედ და ამისთჳს ორთავე ვიზრახოთ ერთად.

Verse: 8      და მივავლინენ მისა და ვარქუ: არავინაჲ არს სიტყუაჲ ეგე, რომელსა შენ იტყჳ. არამედ შენ თჳთ გულისაგან შენისა სტყუვი მაგას.

Verse: 9      რამეთუ ყოველნივე გუაშინებედ ჩუენ და იტყჳან: დაშთომილ იყვნედ ჴელნი მათნი და აღასრულონ საქმჱ მათი. და აწ განვაძლიერენ ჴელნი ჩემნი, ვიდრემდის აღეს/რულოს Page of ms. O: 465r   საქმჱ ესე სრულიად.

Verse: 10      და მე შევედ სახლსა სემეაჲსსა, ძისა ადალისსა, ძისა მატაბელისასა, და იგი იყო დადუმებულ სახლსა შინა თჳსსა და მრქუა მე: შევკრბეთ სახლსა შინა უფლისასა და შევევედრნეთ მას შინა და დავჰკრძალნეთ ბჭენი მისნი, ნუუკუე მოვიდენ მტერნი ჩუენნი ღამჱ და მოგკლან შენ.

Verse: 11      და ვთქუ მე: ვინ არს იგი კაცი, რომლისაგან ვივლტოდი მე, ანუ ვინ არს კაცი ჩემებრი, რომელი შევიდეს სახლსა უფლისასა და განერეს იგი.

Verse: 12      და გულისხმა-ვყავ, რამეთუ არა იყო ღმრთისაგან მოვლინებულ, არცა იყო სიტყუაჲ წინაწარმეტყუელისაჲ ჩემთჳს.

Verse: 13      და ტობიას და სანაბალატს მოენადა სასყიდლით ერი მრავალი ჩემთჳს, რაჲთამცა შევიშინე. და შევედ სახლსა უფლისასა. და ვიცოდე, რაჲთამცა დამდვეს ჩემ ზედა სახელი ბოროტი.

Verse: 14      მომიჴსენოს მე უფალმან ზაკჳსათჳს ტობისა და სანაბალატისა, რომელთა ზრახეს ჩემთჳს ძჳრი და აწუევდეს სიცრუვით წინაწარმეტყუელებად, რაჲთა შემაშინოს და შემაძრწუნოს მე.

Verse: 15      და აღესრულა ზღუდჱ იგი ოცდამეხუთესა თჳსა მის ელუაჲსასა და ერგასის და ორ დღჱ.

Verse: 16      და იყო, ვითარცა ესმა ესე ყოველთა მათ მტერთა ჩუენთა, შეძრწუნდეს ყოველნი წარმართნი, რომელნი გარემოჲს იყვნეს ჩუენსა; და დაეცა მათ ზედა ზარი და შიში ფრიადი. და გულისხმა-ყვეს, რამეთუ ღმრთისაგან იყო აღსრულებაჲ საქმისა მის ჩუენისაჲ.

Verse: 17      მათ დღეთა შინა დიდითა პატივითა მიუძღუანეს ჰურიათა მათ წიგნი ტობის, და ტობი მოვიდა მათა. Page of ms. O: 465v  

Verse: 18      რამეთუ იყვნეს მეცნიერ ურთიერთას, და იყო იგი სიძჱ სენექჱნიაჲსა, ძისა იერაჲსი. და იონათან, ძემან მისმან, შეირთო ცოლად ასული მესულამისი, ძისა ბარაქიაჲსი.

Verse: 19      სიტყუანი მისნი იყვნეს, რომელთა მოიღიან ჩემდა. და ჩემი სიტყუაჲ მიუთხრიან მას და წიგნი მრავალი მოწერის, რაჲთამცა შემაშინა მე.

Chapter: 7  

Verse: 1      და იყო, რაჟამს აღიშჱნა ზღუდჱ იგი და აღვჰმართენ ბჭენი მისნი და დადგეს მეკარენი იგი, შემასხმელნი ფსალმუნითა, და ლევიტელნი იგი.

Verse: 2      და ვამცენ ანანიას და ძმათა ჩემთა. და ანანია მთავარი ზედა იერუსალემსა, რამეთუ იგი იყო კაცი ჭეშმარიტი და მოშიში ღმრთისაჲ მრავალთა უფროჲს.

Verse: 3      და ვარქუ მას: ნუ განაღებ ადრე-ადრე ბჭეთა იერუსალემისათა ვიდრე აღმოსლვადმდე მზისა და ყოველთა ეღჳძოს-ღა, დაჰჴშევდ ბჭეთა მათ და კლიტითა დაჰკრძალევდ და დადგედ მჴუმილნი მკჳდრთა იერუსალემისათაჲ და კაცნი საჴუმილავსა თჳსსა და კაცნი თითოეულად სახლსა თჳსსა.

Verse: 4      რამეთუ ქალაქი ესე დიდ არს და ფართო და ერი მცირედ არს მას შინა. და არღა ყოველი ტაძრები აღშჱნებულ არს.

Verse: 5      და შთააგდო ღმერთმან გულსა ჩემსა, და შევკრიბენ პატიოსანნი იგი მთავარნი და ერი ყოველი შესაკრებელსა ერთსა. და ვპოვე წიგნი ერთი ნათესავთა რიცხჳ, რომელნი გამოსრულ იყვნეს პირველ ტყუეობისაგან. და იყო მას შინა წერილი ესრჱთ:

Verse: 6      ესე Page of ms. O: 466r   არიან შვილნი, რომელნი გამოვიდეს ტყუეობისაგან, რომელნი მსხემ ყვნა ნაბუქოდონოსორ მეფემან ბაბილონისამან, და მოიქცეს იერუსალემდ და ჰურიასტანდ კაცი ქალაქად თჳსად,

Verse: 7      რომელნი მოვიდეს ზორობაბელის თანა, და ისოჲს თანა, და ნეამის თანა აზარეანისა, და ელმია, ნეემეანი, მარდუქჱ, ბალლასან, მარასფარათ, ეზრა ბაგუიე, ნაუმ, ბაანა, მაფარ _ კაცნი ერისა ისრაელისანი:

Verse: 8      ძენი ფორონისნი ორ ათას სამეოცდათორმეტ,

Verse: 9      ძენი საფატისნი სამას სამეოცდათორმეტ,

Verse: 10      ძენი ერასისნი ექუსას ერგასის და ორ,

Verse: 11      ძენი ფათამოაბისნი ძეთა მათ ისუჲსთაჲ, იოაბისთაჲ ორ ათას ორას ათრვამეტ,

Verse: 12      ძენი ელამისნი ათას ორას ერგასის და თორმეტ,

Verse: 13      ძენი ზათურისნი რვაას ორმეოცდახუთ,

Verse: 14      ძენი ზაქარიაჲსნი შჳდას სამეოც,

Verse: 15      ძენი ბანოვაჲსნი ექუსას ორმეოცდარვა,

Verse: 16      ძენი ბებეაჲსნი ექუსას ორმეოცდარვა,

Verse: 17      ძენი აზიაჲსნი ორ ათას სამეოცდაორ,

Verse: 18      ძენი ადონიკარისნი ექუსას ორმეოცდაოთხ,

Verse: 21      ძენი ატერ ეზეკიაჲსნი ოთხმეოცდაათრვამეტ,

Verse: 22      ძენი სამეისნი სამას ოცდარვა,

Verse: 23      ძენი ბენიაზისნი სამას ოცდასამ,

Verse: 25      ძენი გაბაონისნი ას და თორმეტ,

Verse: 26      ძენი ბელალეიმისნი ას ოცდასამ, Page of ms. O: 466v   ძენი ვატოფაჲსნი ერგასის და სამ,

Verse: 27      ძენი ათათონისნი ას ოცდარვა,

Verse: 28      კაცნი ბეთაზმაჲსნი ორმეოცდაორ,

Verse: 29      კაცნი კარიათირიმისნი ქაფირა და ბეროთ რვაას ორმეოცდასამ,

Verse: 31      კაცნი ბემაქერამაისანი ას ოცდაორ,

Verse: 32      კაცნი იგი ბეთელისნი და არაჲსანი ას ოცდასამ,

Verse: 33      კაცნი ნაბიაჲსანი ას ერგასის და ორ, კაცნი მაკებოისისნი ას ერგასის და ექუს,

Verse: 34      კაცნი ელამისნი ათას ორას ერგასის და ექუს,

Verse: 35      ძენი ერამისნი სამას ოც,

Verse: 36      ძენი იერიქოჲსანი სამას ორმეოცდახუთ,

Verse: 37      ძენი ლუდისნი, ადიდ და ორნონ შჳდას ორმეოცდასამ,

Verse: 38      ძენი ანანიაჲსნი სამ ათას ცხრაას ოცდაათ,

Verse: 39      და მღდელნი იგი, ძენი იუდაჲსნი სახლისა მის იესუვისთაჲ, ცხრაას სამეოცდაცხრა,

Verse: 40      ძენი იემერისნი ათას ერგასის და ორ,

Verse: 41      ძენი ფასეორისნი ათას ორას ორმეოცდაშჳდ,

Verse: 42      ძენი იერამისნი ათას და აჩჳდმეტ,

Verse: 43      და ლევიტელნი იგი, ძენი ისუჲსნი, კადმიელ, ძეთა მათგან უდიოდისთაჲ სამეოცდაათორმეტ,

Verse: 44      შემასხმელნი იგი ფსალმუნთანი ძენი ასაფისნი ას ორმეოცდარვა,

Verse: 45      მეკარენი იგი, ძენი ლომაჲსნი, ძენი ატერისნი, ძენი ტიმოენისნი, ძენი აკაბისნი, ძენი ატიტაჲსნი, ძენი საბეაჲსნი ას ოცდათორმეტ, Page of ms. O: 467r  

Verse: 46      და ნათესავნი მაელისნი, ძენი სილაჲსნი, ძენი ასაფისნი, ძენი ტაბაოთისნი,

Verse: 47      ძენი კერასისნი, ძენი სიაჲსნი, ძენი ფარონისნი,

Verse: 48      ძენი ლაბანისნი, ძენი აგაბიაისნი, ძენი აკუდისნი, ძენი ოტაისნი, ძენი კეტარისნი, ძენი აგაბისნი, ძენი სელემისნი,

Verse: 49      ძენი ანანისნი, ძენი გადერისნი, ძენი გაარისნი,

Verse: 50      ძენი რეისნი, ძენი ჰრაასონისნი, ძენი ნესოდაისნი,

Verse: 51      ძენი ბეისამისნი, ძენი ოზისნი, ძენი ვესოვისნი,

Verse: 52      ძენი გესევისნი, ძენი მეინომისნი, ძენი ფოამისნი,

Verse: 53      ძენი ბაბუკისნი, ძენი აქეფაჲსნი, ძენი არორისნი,

Verse: 54      ძენი ბასალოთისნი, ძენი მეიდაჲსნი, ძენი ადასალისნი,

Verse: 53      ძენი ბაბუკისნი, ძენი აქეფაჲსნი, ძენი არორისნი,

Verse: 54      ძენი ბასალოთისნი, ძენი მეიდაჲსნი, ძენი ადასალისნი,

Verse: 56      ძენი სოვეაჲსნი, ძენი ატუფაისნი,

Verse: 57      ძენი მონათა მათ სოლომონისთანი, ძენი სუტისნი, ძენი საფარათისნი, ძენი ფერადაჲსნი,

Verse: 58      ძენი იჱალჱსნი, ძენი დორკონისნი, ძენი გადიელლისნი,

Verse: 59      ძენი საფატიაჲსნი, ძენი ეტემიისნი, ძენი ფაქარატისნი, ძენი საბაიამისნი, ძენი ლიიმისნი,

Verse: 60      ძენი ნათაიმელნი, ძენი მონათა მათ სოლომონისთანი სამას ოთხმეოცდაათორმეტ.

Verse: 61      ესენი იყვნეს, რომელნი გამოვიდეს თელმელექით: თელარა, ქერობ, რუნ, ემერ; და ვერ უძლეს Page of ms. O: 467v   თხრობად სახელი მამათა მათთაჲ და ვერცაღა ნათესავისა თჳსისათჳს, ისრაელისაგანნი იყვნეს;

Verse: 62      ძენი დალაჲაჲსნი, ძენი ბუვაჲსნი, ძენი ტობიაჲსნი, ძენი კოდაჲსნი ექუსას ორმეოცდაორ,

Verse: 63      და მღდელთა მათგანნი ძენი აბეაჲსნი, ძენი აკუსისნი, ძენი ბერზელიაჲსნი, რამეთუ მოიყვანა ცოლი ასულთა მათგან ბერზელის გალაადელისათაჲ და სახელ-ედვა სახელისაებრ მისისა.

Verse: 64      ამათ მოიძიეს რიცხჳ ნათესავისა მათისაჲ და არა პოვეს და განეყენნეს მღდელთა მათგან.

Verse: 65      ჰრქუა მათ: ნუ ჭამედ იგინი სიწმიდისა მისგან წმიდათაჲსა, ვიდრემდის აღდგეს მღდელი და განანათლნეს იგინი განცხადებულად.

Verse: 66      იყო ყოველი იგი ერი კრებულისაჲ მის ათოთხმეტ ბევრ ოთხ ათას სამას და სამეოც,

Verse: 67      გარნა მონანი და მჴევალნი მათნი, რომელნი იყვნეს შჳდ ათას სამას და ოცდაჩჳმეტ, და რომელნი იყვნეს შემასხმელნი ფსალმუნთანი, მამანი და დედანი, ორას ორმეოცდახუთ,

Verse: 68      და ცხენები შჳდას ოცდაათექუსმეტ და ჯორები მათი ორას ორმეოცდახუთ,

Verse: 69      აქლემები მათი ოთხას ოცდათოთხმეტ, და ვირები მათი ოთხ ათას შჳდას ოც.

Verse: 70      და მფლობელთა მათ მამადმთავართაებრ მათ მისცეს საქმესა მას, და ართასასთა მისცა ფასი ოქროჲსაჲ ათას ოდენ, პინაკები ერგასის და კუართი სამღდელოჲ ოცდაათ.

Verse: 71      მფლობელთა მათ მამადმთავართა მისცეს ფასი საქმარად ოქროჲ ორი ბევრი, ვეცხლი ბევრი, ქანქარი ორ ათას ორასი.

Verse: 72      და სხუამან მან ერმან მისცეს Page of ms. O: 468r   ორი ბევრი დრაჰკანი და ჭურჭერი ვეცხლისაჲ ორ ათას ოდენ, და კუართები სამღდელოჲ სამ ათას და შჳდი.

Verse: 73      დასხდეს მღდელთმოძღუარნი იგი და ლევიტელნი, მეკარენი და შემასხმელნი ფსალმუნთანი და ერისაგანნი იგი და ნათანიმელნი და ყოველი ისრაელი ქალაქებსა თჳსსა.

Chapter: 8  

Verse: 1      და მოვიდა და მოიწია თთუჱ იგი მეშჳდე და იყვნეს ძენი ისრაელისანი ქალაქსა თჳსსა. შეკრბა ყოველი იგი ერი, ვითარცა ერთი კაცი, ურაკპარაკსა მას წინაშე ბჭესა მას წყალთასა, და ჰრქუეს ეზრას მწერალსა მას შჯულისასა, რაჲთამცა მოიღო შჯული იგი მოსესი, რომელ-იგი ბრძანა უფალმან ღმერთმან ისრაელისამან.

Verse: 2      და მოიღო ეზრა მღდელმან მან შჯული იგი წინაშე კრებულისა მის, სადა-იგი შეკრებულ იყვნეს მამანი და დედანი, და ყოველთავე, რომელთა უნდა სმენის თჳსთავსა მას მეშჳდისა თჳსასა.

Verse: 3      იწყო და უკითხვიდა მათ ცისკრითგან, რაჟამს აღმობრწყინდა მზჱ, ვიდრე ექუს ჟამადმდე წინაშე მამათა და დედათა, და გულისხმა-ჰყოფდეს ყოველნი და ყური მიუპყრა ყოველმან ერმან სმენად წიგნსა მას შჯულისა უფლისასა.

Verse: 4      და დგა ეზრა მღდელი და მწერალი ზედა ბემონსა ძელისასა და დგეს მის თანა ესე მატათია და სამეა, ანანია და ჰურია, ქელკია და მაასია; და მარცხენით მისა _ ფადაჲა და მისაელ, მელქიაზ და ოსიამ და საბნა, ზაქარია და მოესულამ.

Verse: 5      და რაჟამს განყვნა ეზრა წიგნნი იგი წინაშე ყოვლისა კრე/ Page of ms. O: 468v   ბულისა მის, რამეთუ იყო იგი ზედამდგომელ ყოვლისა მის ერისა. და იყო, ვითარცა განყვნა წიგნნი იგი და დადგა ერი იგი მის წინაშე,

Verse: 6      აკურთხა ეზრა უფალი ღმერთი დიდი და თქუა ყოველმან ერმან: იყავნ, იყავნ! და აღიპყრნეს ჴელნი მათნი ზეცად და დამხედ თაყუანის-სცეს უფალსა ღმერთსა ქუეყანასა პირსა ზედა თჳსსა.

Verse: 7      ისუ და ბანეას და სარაბია გულისხმა-უყოფდეს ერსა მას შჯულსა და ერი იგი დგა მსგავსად წესისა.

Verse: 8      და წიგნი შჯულისა ღმრთისა განმარტებით და საჩინოდ აღმოიკითხეს, რაჲთა გულისხმა-ყონ სიტყუაჲ იგი და სცნან.

Verse: 9      და თქუა ნეემი, რომელ არს ათერსათა, და ეზრა მღდელმან და მწერალმან შჯულისამან, და ლევიტელნი იგი, რომელნი გულისხმა-უყოფდეს ერსა მას ყოველსა: დღჱ ესე წმიდა არს უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲ. ნუ იგლოვთ, ნუცა სტირთ. რამეთუ ტიროდა ერი იგი, რაჟამს ესმოდა სიტყუაჲ იგი შჯულისა უფლისაჲ.

Verse: 10      ჰრქუეს მათ: წარვედით, ჭამეთ და სუთ სიპოხჱ თქუენი და სიტკბოებაჲ თქუენთა საუნჯეთაგან, და უღუაწეთ ნაწილი, რომელთა არა აქუს. რამეთუ დღჱ ესე წმიდა არს უფლისა ღმრთისა ჩუენისა. აწ განძლიერდით და ნუ შეაწუხებთ მათ, რომელთა-იგი აკლდეს.

Verse: 11      და ლევიტელნი იგი დაადუმებდეს ერსა მას და ეტყოდეს: დუმენით და ნუ შესძრწუნდებით, რამეთუ დღჱ ესე წმიდა არს.

Verse: 12      და წარვიდა ერი იგი ჭამად და სუმად, და მიუძღუანეს, რომელთა-იგი არაჲ აქუნდა ნაწილი მათი. და ყვეს სიხარული დიდი, რამეთუ გულისხმა-ყვნეს სიტყუანი იგი შჯულისანი, რომელ აღმოუკითხა მათ.

Verse: 13      და დღესა მას მეორესა Page of ms. O: 469r   შეკრბეს მფლობელნი იგი და მამადმთავარნი ყოვლისა მის ერისაჲ, მღდელნი იგი და ლევიტელნი ეზრა მწერალისა შჯულისაჲსა, რაჲთა მეცნიერ იქმნენ და ისწაონ მისგან ყოველი იგი სიტყუაჲ შჯულისაჲ.

Verse: 14      და პოვეს დაწერილი იგი შჯულსა მას შინა, რამეთუ იყო ბრძანებულ უფლისა ღმრთისა მიერ მოსესა, ვითარ წეს არს დამკჳდრებად ძეთა მათ ისრაელისათაჲ მეშჳდისა მის თთჳსასა.

Verse: 15      ვითარ სახედცა მოასწავებდეს ნესტჳ იგი ყოველთა მათ ქალაქთა და იერუსალემსა შინა. და ჰრქუა ეზრა: აღვედით მთად და მოიღეთ ფურცელი ზეთისხილისაჲ და ფურცელი ხისა ძელქვისაჲ და ფურცელი მურტისაჲ საკუმეველთაჲ და ფურცელი ფინიკთაჲ და ფურცელი ბორობანთაჲ. და იქმენით თქუენ ტალავრები მსგავსად წერილისა მაგის.

Verse: 16      და განვიდა ერი იგი და მოიღეს და იქმნეს კაცად-კაცადმან ტალავრები ერდოებსა თჳსსა ზედა და კაცად-კაცადმან ეზოსა სახლისა ღმრთისა თჳსისასა და ურაკპარაკთა ქალაქისათა, ვიდრე ბჭედმდე ეფრემისა.

Verse: 17      და იქმნეს ტალავრები ყოველმან ერმან კრებულისამან, რომელნი მოქცეულ იყვნეს ტყუეობისაგან მათისა. და დასხდეს ტალავართა მათ შინა ყოველნივე იგი, რამეთუ არასადა ყვეს ძეთა ისრაელისათა ვიდრე მუნ დღედმდე. და იყო სიხარული დიდი ფრიად.

Verse: 18      და იკითხავნ იგი წიგნებსა ძუელისა შჯულისასა დღითი დღედ დღ/ით Page of ms. O: 469v   პირველითგან ვიდრე დღედმდე მეშჳდისა მის, ყვეს დღესასწაული იგი შჳდ დღე. და დღესა მეშჳდესა დაასრულის მსგავსად შჯულისა.

Chapter: 9  

Verse: 1      და ოცდამეოთხესა მის თჳსასა შეკრბეს ძენი ისრაელისანი და იწყეს მარხვად და შთაიცუეს ძაძაჲ და გარდაისხეს ნაცარი თავთა თჳსთა.

Verse: 2      და განეშორნეს ძენი ისრაელისანი ყოველთა ძეთა მათგან უცხოთესლთაჲსა და ლხინება-ყვეს ცოდვათა მათთათჳს და ცოდვათა მამათა მათთაჲსა.

Verse: 3      და დგეს ზედა წესთა თჳსთა და იკითხვიდა ეზრა წიგნთა შჯულისა უფლისა ღმრთისათა და თაყუანის-სცა ყოველმან ერმან უფალსა ღმერთსა თჳსსა.

Verse: 4      და დგეს ადგილსა მაღალსა ლევიტელნი იგი და ისო იოსედეკეანი და ძენი იგი კადმელისნი, საქანია, ძჱ სარაბიაჲსი, და ძენი ასანიაჲსნი და ღაღად-ყვეს ჴმითა დიდითა უფლისა მიმართ ღმრთისა თჳსისა.

Verse: 5      და ჰრქუეს ლევიტელთა მათ და ისო და კადმიელ: აღდეგით და აქეთ უფალი ღმერთი ჩუენი უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე. და იყავნ ქებულ დიდებაჲ უფლისაჲ და აღმაღლდინ ქებაჲ მისი და დიდებაჲ.

Verse: 6      იწყო ეზრა კითხვად და თქუა: შენ ხარ თავადი იგივე მხოლოჲ უფალი. შენ შეჰქმენ ცაჲ და ცანი ცათანი და ყოველივე წესი მათი, და ქუეყანაჲ, და ყოველივე, რაჲ არს მას ზედა, და ზღუაჲ და ყოველივე, რაჲ არს მას შინა. შენ აცხოვნებ ყოველთა, შენ თაყუანის-გცემენ ერნი ზეცათანი, შენ გაქებენ ცანი ცათანი.

Verse: 7      რამეთუ შენ მხოლოჲ ხარ უფალი ღმერთი ჩუენი. შენ გამოირჩიე Page of ms. O: 470r   აბრაჰამ და გამოიყვანე იგი ქუეყანისა მისგან ქალდეველთაჲსა და უწოდე მას სახელი აბრაჰამ.

Verse: 8      და ჰპოვე გული მისი რწმუნებულ შენ წინაშე. და დასდევ შენ მის თანა აღთქუმაჲ მიცემად მისა ქუეყანაჲ იგი ქანანელთაჲ და ქეტელთაჲ და ფერეზელთაჲ და იებოსელთაჲ და გერგესეველთაჲ და ამორეველთაჲ და ნათესავისაჲ მის, რომელთაჲ მიეც უკუნისამდე. დაამტკიცენ უკუნისამდე სიტყუანი შენნი, რამეთუ მართალ ხარ შენ, უფალო ღმერთო.

Verse: 9      იხილე ჭირი იგი მამათა მათ ჩუენთაჲ ეგჳპტეს შინა და შეგესმა ჴმაჲ ღაღადებისა მათისაჲ ზედა ზღუასა მეწამულსა.

Verse: 10      და ჰყავ მათ თანა სასწაული ეგჳპტეს ფარაოს ზედა და ყოველთა მონათა მისთა და ყოველსა ერსა მის ქუეყანისასა. და გულისხმა-ჰყავ იგი, ვითარმედ განღალნა ერსა შენსა ზედა. და განადიდე სახელი შენი მოდღენდელად დღედმდე.

Verse: 11      და ზღუაჲ იგი მეწამული განაპე წინაშე მათსა, და განვლეს შორის ზღუასა, ვითარცა ჴმელსა. და მტერნი და მდევარნი მათნი დაანთქენ უფსკრულთა შინა, ვითარცა ლოდნი წყალთა შინა მრავალთა.

Verse: 12      და სუეტითა ღრუბლისაჲთა უძღოდე მათ დღისი და ღამჱ - სუეტითა ცეცხლისაჲთა, რომელი განანათლებდა გზათა მათთა, რომელსაცა ვიდოდეს.

Verse: 13      და მთასა მას სინასა გარდამოჰჴედ და ეტყოდე მათ ზეცით. და მოსცენ მათ განკითხვანი სიმართლისა შენისანი და შჯული ჭეშმარიტი, Page of ms. O: 470v   ბრძანებანი და მცნებანი კეთილნი.

Verse: 14      და შაბათნი წმიდანი შენნი აცნობენ მათ. და მცნებანი და ბრძანებანი და შჯული მოეც მათ ჴელითა მონისა შენისა მოსჱსითა.

Verse: 15      და პური ზეცით გარდამოეც მათ საზრდელად; და წყალი გარდამოუდინე კლდისა მისგან და ასუ მათ. და არქუ მათ შესლვად და დამკჳდრებად ქუეყანისა მის, რომლისათჳს აღიღე ჴელი შენი მიცემად.

Verse: 16      და თჳთ მამანი ჩუენნი უშჯულო იქმნნეს და განლაღნეს და განფიცხნეს ქედნი მათნი. და არა მიჰხედეს შჯულსა შენსა.

Verse: 17      და არა მოიჴსენნეს საკჳრველებანი შენნი, რომელ ჰყვენ შენ მათ თანა. არამედ განიფიცხნეს ქედნი მათნი და ზურგი მათი გარეშეგაქციეს და ინებეს მუნვე მიქცევად და მონებად მუნვე ეგჳპტეს შინა. არამედ შენ, უფალო ღმერთო ჩუენო, მოწყალე ხარ და შემწყნარებელ და დიდად მოწყალჱ ხარ, უფალო ღმერთო ჩუენო, ქველისმოქმედო უფალო, არა სრულიად განიშორენ იგინი.

Verse: 18      მერმე იქმნეს თავისა მათისა ჴბოჲ იგი გამობერვითი და თქუეს: ესე არიან ღმერთნი, რომელთა გამოგჳყვანნეს ჩუენ ქუეყანით ეგჳპტით. და ყვეს დიდ-დიდი რისხვაჲ

Verse: 19      და შენ მრავლითა წყალობითა და მოწყალებითა, უფალო, არა დაუტევენ, არცა განაბნიენ იგინი უდაბნოსა მას შინა. და სუეტი იგი ღრუბლისაჲ არა განაშორე* მათგან, რომელი-იგი უძღოდა მათ დღისი, და სუეტი იგი ცეცხლისაჲ, რომელი განანათლებდა მათ ღამჱ/ Page of ms. O: 471r   გზათა მათთა, რომელთა ვიდოდეს.

Verse: 20      და სული შენი წმიდაჲ, სახიერი მიეც მათ, რაჲთამცა გულისხმა-ყვეს შჯული შენი. და მანანაჲ არა განაშოვრე პირისაგან მათისა; და ასუ მათ წყალი წყურილსა შინა მათსა.

Verse: 21      და ორმეოც წელ ავლინენ იგინი უდაბნოსა მას ზედა. სამოსელი მათი არა დაძუელდა და ჴამლი მათი არა განკფდა.

Verse: 22      და დასცენ წინაშე მათსა მეფენი და ერნი, და განიყვეს ქუეყანაჲ იგი სეონ მეფისა ესებონელთაჲსაჲ და ქუეყანაჲ იგი ოგისი მეფისა ბასანელთაჲსაჲ.

Verse: 23      და ძენი მათნი განამრავლენ, ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი. და მოიყვანენ იგინი ქუეყანასა მას, რომელი-იგი აღუთქუ მამათა მათთა, და დაიმკჳდრეს იგი.

Verse: 24      და შეჰმუსრენ მათ წინაშე მკჳდრნი იგი ქუეყანისა მის ქანანისანი. და მისცენ იგინი ჴელთა მათთა და მეფენი იგი მათნი და ერნი მის ქუეყანისანი. და ყვეს მათ, რაჲ-იგი უნდა მსგავსად ნებისა მათისა და წადიერებისა.

Verse: 25      და აღიხუნეს ქალაქნი მათნი მაღალნი და პოხილნი, და დაიმკჳდრნეს სახლნი ყოვლითა კეთილითა სავსენი: ჯურღმულები აღმოკუეთილები და ვენაჴები განგებულები, და ზეთისხილოვანები და ყოველი ხჱ კეთილი და ნაყოფიერი საჭმლად და განსაძღებელად მათა. და ჭამეს და განძღეს და განსუქნეს და ფუფუნეულ იქმნნეს საშუებელთა შინა მათთა, რომელ შენ მიეც მათ.

Verse: 26      და განგეშორნეს შენგან Page of ms. O: 471v   და უკუნ დგეს შჯულისა შენისაგან, წინაწარმეტყუელნი შენნი მოწყჳდნეს, რომელნი უქადაგებდეს მათ მოქცევად შენდა მომართ.

Verse: 27      ყვეს გულისწყრომაჲ დიდი შენ წინაშე. და მისცენ იგინი ჴელთა მაჭირებელთა მათთაჲსა და აჭირებდეს მათ დიდად. მაშინ ღაღად-ყვეს შენდა მომართ ჟამსა მას ჭირისა მათისასა; და შენ ზეცით გესმა მათი. და მრავლითა წყალობითა შენითა იჴსნენ იგინი და გამოიყვანენ იგინი ჴელთაგან მდევართა მათთაჲსა.

Verse: 28      რაჟამს განისუენეს, მერმჱ ყვესვე შენ წინაშე უკეთურებაჲ. და მისცენ იგინი ჴელთა მტერთა მათთაჲსა და ძჳრსა შეაჩუენებდეს მათ. და მერმეცა ღაღადებდეს და შენ ზეცას გესმა მათი და იჴსნენ იგინი მრავლითა წყალობითა შენითა.

Verse: 29      და მერმჱ დასდევ წამებაჲ მათ თანა, რაჲთამცა მოიქცეს შჯულსა შენსა. ხოლო იგინი უგულისხმო იქმნნეს და განლაღნეს და არა ისმინეს შჯულისა შენისაჲ, და ბრძანებათა შენთაჲ. და მცნებათა შენთაჲ არავე ისმინეს, რომელი-იგი შენ ამცენ და უბრძანენ მათ მცნებანი და სიტყუანი შენნი, რამეთუ რომელმან ყვნეს სიტყუანი ბრძანებათა შენთანი კაცმან, ცხონდეს მითვე. ხოლო მათ ზურგი მათი შეგაქციეს და იქმნნეს ქედფიცხელ და არა ისმინნეს სიტყუანი შენნი.

Verse: 30      და შენ სულგრძელ იქმენ მათ ზედა და მიავლინენ საწამებელად წინაწარმეტყუელნი სულითა წმიდითა. და ესრეცა არავე ისმინეს Page of ms. O: 472r   და მისცენ იგინი ერისა მის უცხოჲსა ქუეყანასა, რომელთა დააგლახაკნეს იგინი ფრიად.

Verse: 31      და შენ მრავლითა მოწყალებითა და წყალობითა შენითა არა დასთხიენ იგინი სრულიად და არა განიშორენ, არცა განიყენენ იგინი შენგან. ხოლო შენ ძლიერ ხარ და მოწყალჱ, სულგრძელ და მრავალმოწყალჱ, უფალო ღმერთო ჩუენო.

Verse: 32      და აწ, ღმერთო ჩუენო ძლიერო და დიდო და ყოვლისა მპყრობელო და საშინელო, მართალ ხარ, ჭეშმარიტო ღმერთო ჩუენო. დაჰმარხე აღთქუმაჲ შენი და წყალობაჲ შენი და მოჰხედე სიგლახაკესა და ჭირსა ჩუენსა და მეფეთა ჩუენთასა და მთავართა ჩუენთასა და მღდელთა ჩუენთა და წინაწარმეტყუელთა ჩუენთასა და მამათასა და ერისა შენისასა, რომელ დაგლახაკნა. და გუმძლავრობდა ჩუენ ზედა და მეფეთა მათგან ასურასტანისათა მოდღენდელად დღედმდე.

Verse: 33      ხოლო შენ მართალ ხარ ყოვლისათჳს, რაჲ-იგი მოავლინე ჩუენ ზედა ცოდვათა ჩუენთათჳს, სამართლად ჰყავ, რამეთუ შეგცოდეთ ჩუენ,

Verse: 34      და მეფეთა ჩუენთა და მღდელთა ჩუენთა და მამათა ჩუენთა, და არა ვყავთ მცნებაჲ შენი, რომელ გუამცენ ჩუენ. და არცა მივხედეთ შჯულსა შენსა და წამებაჲ შენი, რომელ დასდევ ჩუენ თანა.

Verse: 35      და მეფობაჲ შენი და კეთილნი შენნი მრავალნი, რომელ მოგუცენ ჩუენ, და ქუეყანაჲ ესე ფართოჲ და ვრცელი Page of ms. O: 472v   და პოხილი და მიმყვანებელი დიდებასა, რომელი მომეც ჩუენ. და ჩუენ ვერ ვაგეთ შენდა მონებად მას ზედა, არამედ გარემივაქციეთ გული ჩუენი შჯულისა შენისაგან, უფალო, და მიგუცენ ჩუენ ტყუეობასა* ცოდვათა ჩუენთათჳს.

Verse: 36      და აჰა, ესერა, ვართ დღეს მონებასა შინა და ქუეყანაჲ ესე, რომელ მიეც მამათა ჩუენთა ჭამად სიპოხჱ და საშუებელი ამისი თავისუფლებით,

Verse: 37      აწ დღეს უცხონი მეფენი უფლებენ ჩუენ ზედა და შეშჭამენ ამას ცოდვათა ჩუენთათჳს. და შევრდომილ ვართ მონებასა შინა, უფალო ღმერთო ჩუენო, გჳმსახურებენ ჩუენ და პირუტყუთა ჩუენთა და უხარკობთ მათ მონებით, ვითარცა მათ ჰნებავნ. და ვართ ჩუენ იწროებასა შინა და ჭირსა დღეს ცოდვათა ჩუენთათჳს.

Chapter: 10  

Verse: 1      აწ ამას ყოველსა ზედა ჩუენ დავსდებთ აღთქუმასა და სარწმუნოებასა; და გურწამს და ვყოთ იგი და რაჲ-იგი წერილ არს მათ შინა. და ესე სიტყუანი წიგნითა დავამტკიცოთ და დავჰბეჭდოთ ჩუენ და მთავართა ჩუენთა და ლევიტელთა ჩუენთა და მღდელთა ჩუენთა.

Verse: 2      და არიან, რომელთა დაჰბეჭდონ წიგნი ესე სარწმუნოებისაჲ შენდა მიმართ: ნოემია, ძემან ქალიაჲსმან,

Verse: 3      სედეკია, ძემან სარეაჲსმან, და აზარია და იერემია,

Verse: 4      ფასორ, ამარია, მელქია,

Verse: 5      ატოს, საბანი, მალუქ, Page of ms. O: 473r  

Verse: 6      ემეთე, მარემოთ, აბადია,

Verse: 7      დანიელ, კანათონ, ბარუქ,

Verse: 8      მისულამი, აბია, მიამინ,

Verse: 9      მადია, ბელგენ, სამაია. ესე ყოველნი არიან მღდელნი,

Verse: 10      და ლევიტელნი: ისო, ძჱ ანანიაჲსი, ბანია, ძეთა მათგან ენოდადისთა, კადმიელ

Verse: 11      და ძმანი მისნი: ზებია, ოდოლია, კალიტან, ფელია, ამაან,

Verse: 12      მიქაან, როობ, ასეიბია,

Verse: 13      ზაქორ, ზარაბია, სეიბანია,

Verse: 14      ლოდოია, ძენი ბანუნეაჲსნი;

Verse: 15      მთავარნი ერისანი: ფაროს, ფათმოაბ, ელამ, ზათოია;

Verse: 16      ძენი ბანეაჲსნი: აზაიათ, აბებაია,

Verse: 17      ადონია, აბაგოლია, ედინნა,

Verse: 18      ატერია, ეზეკია, აზორ,

Verse: 19      ოდოლია, ასამია, ბესემია,

Verse: 20      არიფ, ანოთოთ, ნობა,

Verse: 21      მაგაფიელ, მესულამ, ეზერ,

Verse: 22      მესოსზებელ, სადუკ, ედუქ,

Verse: 23      ფალტია, ანაან, აზანია,

Verse: 24      ასია, ანანიას, ასუფ,

Verse: 25      ალოეს, პილა, სოფეკ,

Verse: 26      ჰრაუმ, ესებანაან, მალსია,

Verse: 27      აჲაჲნ, ენაან, უნაან,

Verse: 28      მალუმ, ჰრეუმ, ბაანა,

Verse: 29      სხუანიცა ნეშტნი ერისანი: მღდელნი, ლევიტელნი, მეკარენი, მგალობელნი, ნათანიელნი და ყოველი ესე ერი ჩუენი, რომელთა გუესმის შჯული უფლისა ჩუენისა ღმრთისაჲ, დავსდებთ წამებასა დღჱს შენ წინაშე, უფალო, მამანი და დედანი, ძენი და ასულნი, რომელნი-იგი ერთვე გარდაჰჴდეს შჯულსა შენსა, ღმერთო ჩუენო,

Verse: 30      ფიცით დავამტკიცეთ დღეს შენ წინაშე: იყავნ იგი შეჩუენებულ და წყეულ, რომელთა არა დაიმარხონ შჯული შენი, რომელ-იგი მოგუეც ჴელითა მონისა შენისა მოსჱსითა, Page of ms. O: 473v   არამედ ყოვლითა ნებითა ჩუენითა დავიმარხოთ და ვყოთ ყოველივე ნებაჲ უფლისაჲ და განკითხვანი მისნი და ბრძანებანი მისნი.

Verse: 31      და არა მივსცნეთ ასულნი ჩუენნი ერსა უცხოსა და ასულნი წარმართთანი არა მოვჰგუარნეთ ძეთა ჩუენთა უკუნისამდე.

Verse: 32      და ერმან მის ქუეყანისამან არა მოიღოს ჩუენდა სავაჭროჲ დღესა შაბათსა და წმიდად დავიმარხოთ ყოველი იგი შჳდეული.

Verse: 33      და მივსცეთ ქველისსაქმარი მეშჳდისაჲ მის დრაქმისაჲ წლითი წლად ხარკი სახლსა ღმრთისასა,

Verse: 34      და პური იგი პირველი შესაწირავი ჟამად-ჟამად საკუერთხი ყოველთა დღესასწაულთა წელიწადისათა და შაბათთა და ყოველთა თჳს თავთა და სატფურებასა და სიწმიდეთა და ცოდვათათჳს, რომელ-იგი არს სალხინებელად ისრაელისაჲ მარადის.

Verse: 35      და წილ-ვიგდოთ მკჳდრობისათჳს ძელისა მისთჳს, რომელ მიუვლინა მღდელთა მათ და ლევიტელთა. და ერმან მან მოიღენ სახლად უფლისა ღმრთისა ჩუენისა და სახლთა მამათა ჩუენთასა ჟამად-ჟამად და წლითი წლად, რომელი-იგი წეს იყოს საგზებელად ზედა საკურთხეველსა შესაწირავთა უფლისა ღმრთისა ჩუენისათა, ვითარცა წერილ არს შჯულსა მოსესსა;

Verse: 36      და მივსცეთ ნაყოფისაგან პირველთაჲ ქუეყანისა ჩუენისაჲ და ნაყოფი ხეთაგან ჩუენთა წლითი წლად სახლსა ღმრთისა ჩუენისასა.

Verse: 37      და დიდრაქმაჲ პირმშოთა შვილთა ჩუენთაჲ Page of ms. O: 474r   და პირმშოები საცხოვართა ჩუენთაჲ, ვითარცა წერილ არს შჯულსა მოსჱსსა. და პირმშოები ზროხათა ჩუენთაჲ და არვეთა ჩუენთაჲ მოვიღოთ სახლსა ღმრთისა ჩუენისასა მღდელთა ჩუენთა და ლევიტელთა, რომელნი დგანან მსახურებასა უფლისა ღმრთისასა.

Verse: 38      და პირველი იფქლისაჲ და ნაყოფი ხეთაჲ, ვენაჴისაჲ და ზეთისხილისაჲ მივართუათ მღდელთა მათ სახლსა საფასისა ღმრთისა ჩუენისასა; და ათეული ქუეყანისა ჩუენისაჲ ლევიტელნი იგი მივიდენ და მოიღონ ყოველი ერთბამად.

Verse: 39      და იყავნ მღდელი ძეთა მათგან აჰრონისთაჲ, რომელმან მოიათეულნეს ლევიტელნი იგი; და ლევიტელთა მათ ათეულისა მისგან ჩუენისა მისცედ ათეული მღდელსა მას დიდსა სახლსა ღმრთისა ჩუენისასა ადგილსა მას საფასისა, რომელ არს ტაძარსა მას უფლისასა.

Verse: 40      რამეთუ იდვა საფასედ და საუნჯედ ძეთა მათთჳს ლევიტელთაჲსა მსახურთა მათ ადგილსა მას, სადა არს ჭურჭერი იგი სიწმიდისაჲ. და იყავნ მღდელთა მათ, ლევიტელთა, მეკარეთა და მეფსალმუნეთა, და ნუ სადამცა მოაკლდების მათ როჭიკი სახლისაგან უფლისა ღმრთისა ჩუენისა უკუნისამდე და ნუცამცა იგინი დააყენებენ მსახურებასა უფლისასა.

Chapter: 11  

Verse: 1      და დასხდეს მთავარნი იგი ერისანი იერუსალემს და წილ-იგდეს, რაჲთა ერთსა ათისაგანსა ვის ხუდეს Page of ms. O: 474v   წილი, დაჯდეს იერუსალემსა ქალაქსა სიწმიდისასა, და ცხრანი იგი ქალაქსა თჳსსა.

Verse: 2      და აკურთხნეს ერმან მან ესე კაცნი, რომელნი განეყენნეს და დასხდეს იერუსალემს.

Verse: 3      ესე არიან მთავარნი მის ქუეყანისანი და მღდელნი და ლევიტელნი და ნათანიმელნი და ძენი მონათა მათ სოლომონისთანი.

Verse: 4      რომელნი სხდეს იერუსალემს, იყვნეს ნათესავისა მისგანნი იუდაჲსნი და ბენიამენისნი. ესე არიან ძეთა მათგანნი იუდაჲსთანი: ათერ, ძჱ ზაქოჲაჲსი, ძჱ სამარიაჲსი, ძჱ საფატიაჲსი, ძჱ მაელელისი, ძეთაგან ფარეზისთაჲ.

Verse: 5      და ძეთაგან მალესისთა: ძჱ ბარუქისი, ძჱ ქაზაესი, ძჱ ოზიაჲსი, ძჱ ადაჲსი, ძჱ იორიბისი, ძჱ ზაქარიაჲსი, ძჱ ელონისი.

Verse: 6      და ყოველნი ძენი ფარეზისნი, რომელნი დასხდეს იერუსალემს ოთხას სამეოცდაშჳდ კაცნი ძლიერნი.

Verse: 7      ესე არიან ძენი ბენიამენისნი: სეონ, ძჱ მესულამისი, ძჱ იოვადისი, ძჱ ფადაჲსი, ძჱ კუვლეაჲსი, ძჱ მაასისი, ძჱ ეთიელისი, ძჱ იჱსესი.

Verse: 8      შემდგომად მისა: გებეია, სელია, ცხრაას ოცდარვა.

Verse: 9      და იოველ, ძჱ ზიქრისი, მეძიებელ და ზედამდგომელ იყო მათ ზედა, და იუდა ძჱ ასანიაჲსი, რომელი-იგი იყო მეორისა მისგან ქალაქისა.

Verse: 10      და მღდელთა მათ: დიდ, ძჱ იოარაბისი, ეაქინ,

Verse: 11      სარეა, ძჱ მელქიაჲსი, ძჱ მესულამისი, ძჱ სადუკისი, ძჱ მარაუთითისი, ძჱ ეტუბისი. და იყო სახლები მათი მახლობელად ტაძარსა მას უფლისასა.

Verse: 12      და ძმანი მისნი, რომელნი იქმოდეს /მსახურებასა Page of ms. O: 475r   მას უფლისასა სახლსა მას უფლისასა, იყვნეს რვაას ოცდაორ. და ადაია, ძჱ ემორისი, ძისა ფალაჲსისი, ძისა იამესისაჲ, ძჱ ზაქარიაჲსი, ძჱ ფასეურისი, ძჱ მელქისი.

Verse: 13      და ძმანი მისნი მფლობელნი მამადმთავართანი მათ ორას ორმეოცდაორ;* და მაასია, ძჱ ეზრიელისი;

Verse: 14      და ძმანი მისნი ძლიერნი ყოვლითურთ ოცდარვა, და მოღუაწენი და ზედამდგომელნი მათნი: მექრიელ, რომელი-იგი იყო დიდთა მათ მთავართაგანი.

Verse: 15      და ლევიტელთაგანი: სამეჰა, ძჱ ასუბისი, ძჱ ესრომისი

Verse: 17      და ნათანიმელნი, ძენი მიქეაჲსნი: იობებ, ძჱ სამუისი

Verse: 18      ორას სამეოცდათორმეტ

Verse: 19      და მეკარენი: იგი აკობ, ტელამენ და ძმანი მისნი ორას სამეოცდაათორმეტ. იერუსალემს ლევიტელნი: აზარებონისი, ძჱ ასაბიაჲსი, ძჱ მატთანისი, ძჱ მიქეაჲსი ძეთა მათგანი ასაფისთაჲ, შემასხმელნი მახლობელად სახლსა უფლისა ღმრთისა ჩუენისასა.

Verse: 23      რამეთუ ბრძანებაჲ მეფისაჲ იყო მათა მიმართ ყოფად მუნ დაუცხრომელად მსახურებად.

Verse: 24      და ფაათია მესიაჲსი, ზაბიელ, აზარიელ, ძჱ იუდაჲსი, რომელსა ჴელისაგან მეფისა აქუნდა ყოველივე განსაგებელი.

Verse: 25      და დამკჳდრებულ იყო აგარაკსა თჳსსა; და ძეთა მათგანი იუდაჲსთაჲ, რომელნი დასხდეს კარიათარბას,

Verse: 26      და ისო,

Verse: 27      და ბერსაბჱს,

Verse: 30      და სამკჳდ/რებელი Page of ms. O: 475v   მათი, ლაქისი და აგარაკები მისი, რომელთა ეპყრა ბერსაბჱ.

Verse: 31      და ძენი ბენიამენისნი: გაბაას და მაქმაას.

Verse: 36      და ლევიტელნი იგი და ნაწილი იუდაჲსი და ბენიამენისი.

Chapter: 12  

Verse: 1      ესე არიან მღდელნი და ლევიტელნი, რომელნი გამოვიდეს ზორობაბელის თანა სალათიელეანისა და ისუჲს იოსედეკიანისა: სარაია, იერემია, ეზრა,

Verse: 2      ამარია, მალუქ, ატოს,

Verse: 3      სექენია.

Verse: 7      ესენი არიან მთავარნი იგი მღდელთანი და ძმანი მათნი დღეთა ისოჲსთა.

Verse: 8      და ლევიტელნი იგი: ისუ, ბანუვი, კადმიელ, სარაბია, იუდა, მათანია და ძმანი მათნი, რომელნი-იგი განწესებულ იყვნეს დღითი დღედ.

Verse: 10      და ისუეს ძჱ ესუა იოვაკიმ, იოვაკიმს _ ელიასიფუ და ელიასიფს _ იუდა.

Verse: 11      და იუდაეს _ იონათან, იონათანს _ ადაო.

Verse: 12      და დღეთა იოვაკიმისთა ძმანი მისნი იყვნეს მღდელად და მფლობელნი მამადმთავართანი: სარაბია, ემარია, ანანია, იერემია,

Verse: 13      ეზრა, მესულამ, ამარია, იონან,

Verse: 14      მალოქ,

Verse: 22      და ლევიტელნი იგი დღეთა იასიბისთა: იოვადა, იოვანან, იუდა, შერაცხილნი იგი მფლობელნი მამადმთავართანი. ესე ყოველნი მღდელნი იყვნეს შარავანდედებასა მას დარელ მეფისასა.

Verse: 23      და ძენი ლევისნი მფლობელნი მამადმთავართანი აღწერილნი წიგნთა სიტყუათა დღეთა რიცხუთასა დღეთა ვიდრე დღედმდე იონან Page of ms. O: 476r   ძისა იასობისა.

Verse: 24      და მთავარნი იგი ლევიტელთანი: ასაბია და სარაბია, ისო და ძენი კადმიელისნი და ძმანი მისნი მახლობელად მისა აკურთხევდეს და უგალობდეს, ვითარცა-იგი ბრძანა დავით, კაცმან ღმრთისამან, დღითი დღედ და ყოველთა დღეთა

Verse: 25      ერსა მათსა შინა მეკარეთა მათ თანა.

Verse: 26      ესენი იყვნეს დღეთა იოვაკიმისთა, ძისა ისუვისთა, ძისა იოსედეკისა დღეთა ნეემისთა და ეზრა მღდელისა, მწერლისა შჯულისა უფლისა;

Verse: 27      და სატფურებასა მას ზღუდისა მის იერუსალემისასა მოიძინეს ლევიტელნი იგი ადგილსა მათსა და მოყვანებად მათა იერუსალემდ ყოფად სატფურებასა მას სიხარულითა და მადლობითა და შესხმითა, ნოვაგითა და წინწილითა და ბობღნითა და ფსალმუნითა, ქებითა და ჴმითა ნესტჳსა რქისაჲთა.

Verse: 28      შეკრბეს ყოველნივე, რომელნი შეასხმიდეს და უგალობდეს გარემო იერუსალემსა და ქალაქთაგანთა,

Verse: 29      და დაბნებისა და სამკჳდრებელთა მათთაგან მოსლვად კრძალულებასა მას მსახურებისასა იერუსალემდ.

Verse: 30      განწმიდნეს ყოველნი იგი მღდელნი და ლევიტელნი, და განწმიდეს ერი იგი და მეკარენი იგი დიდისა მის ზღუდისა ბჭისანი.

Verse: 31      და აღავლინნეს მთავარნი იგი იუდაჲსნი ზედა ზღუდესა მას და შეუდგეს კუალსა მათსა შესხმითა ნოვაგთაჲთა ორ-ორი.

Verse: 32      იოსია და აზარია, ზოგნი იგი მთავართა მათ Page of ms. O: 476v   იუდაჲსთანი.

Verse: 33      აზარიას, ეზრა, მოსულამ,

Verse: 34      იუდა, ბენიამენ და სალმია, იერემია,

Verse: 35      ძეთა მათგან მღდელთანი იყვნეს, რომელ ჰბერვიდეს ნესტუსა მას, ზაქარია, ძჱ იონათანისი, ძჱ სამეაჲსი, ძჱ მათთანიაჲსი, ძჱ მიქჱაჲსი, ძჱ იზაქორისი, ძჱ ასაფისი.

Verse: 36      და ძმათაგანი: სამარიელ, ეზრიელ აკურთხევდეს და შეასხმიდეს გალობითა მით დავითისითა, კაცისა მის ღმრთისაჲთა, რომელ-იგი განეგო. და ეზრა მწერალი წინა უძღოდა მათ ზედა ბჭეთა მათ.

Verse: 37      და რომელნი-იგი შეასხმიდეს, მივიდოდეს პირისპირ მისა და აღჴდეს აღსავალსა მას ქალაქსა დავითისსა და აღსავალსა მას ზღუდისასა ზემო კერძო ტაძართა მათ დავითისთა ვიდრე ბჭედმდე წყალთა ეფრემისთა მზის აღმოსავალით კერძო.

Verse: 39      და ბჭჱ იგი იბუთურეანი და გოდლამდე ამეელისა და ბჭედმდე წყალთა გარდამოსაქანელთასა მას.

Verse: 42      და მიისმა ჴმაჲ იგი შესხმისაჲ ყოველთა ადგილთა, რამეთუ უბრძანა ეზრა ადგომად ყოველთა ზედა ბჭეთა შესხმად და ქებად უფლისა.

Verse: 43      და შეწირეს მას დღესა შინა საკუერთხები დიდ-დიდები და განმხიარულდეს, რამეთუ ღმერთმან მხიარულ-ყვნა იგინი სიხარულითა დიდითა. და ცოლები მათი და ძენი მათნი და ასულნი მხიარულ იყვნეს. და განისმა სიხარული იგი იერუსალემისაჲ შორიელთა ადგილთა.

Verse: 44      Page of ms. O: 477r   და დაადგინეს მას დღესა შინა კაცი ზედა ფასსა მას საფასესა და პირველთაჲ მათ ათეულთაჲ, რომელ-იგი ერთვე შეკრბებოდა მუნ მთავართა მათგან ქალაქისათა, ვითარცა ბრძანებულ იყო შჯულსა მოსჱსსა მღდელთა მათ და ლევიტელთა.

Verse: 45      და ეკრძალნეს სიწმიდეთა მათ ღმრთისათა და დაიმარხეს სიწმიდჱ იგი ღმრთისაჲ, რომელ-იგი იყვნეს შემასხმელნი ფსალმუნთანი და მეკარენი იგი, ვითარცა-იგი განაწესა დავით და ძემან მისმან სოლომონ.

Verse: 46      რამეთუ დღეთა დავითისთა ასაფ იყო წინამძღურად და მთავრად შესხმასა მას და გალობასა, რომელნი-იგი ნოაგითა შეასხმიდეს და ადიდებდეს ღმერთსა.

Verse: 47      და ყოველი ისრაელი დღეთა მათ ზორობაბელისთა და დღეთა მათ ნოემისისთა მისცემდეს ნაწილსა და განაყოფსა შემასხმელთა მათ და მეკარეთა. და განიწესა დღითი დღედ და წმიდა-ჰყოფდეს ლევიტელთა მათ. და ლევიტელნი იგი განსწმედდეს ძეთა მათ აჰრონისთა.

Chapter: 13  

Verse: 1      დღესა მას შინა აღმოიკითხეს წიგნი მოსჱსი სასმენელთა მათ ერისათა და იყო მას დღესა შინა წერილი ესრჱთ, ვითარმედ: ნუმცა შევალს ამონიტელი და მოაბელი ეკლესიასა ღმრთისასა უკუნისამდე ჟამთა.

Verse: 2      რამეთუ არა მიეგებვოდეს ძეთა ისრაელისათა პურითა და წყლითა, არამედ მოიყვანეს სასყიდლით ბალაამ მისანი, Page of ms. O: 477v   რაჲთამცა წყევნა იგინი. და გარდააქცია ღმერთმან წყევაჲ იგი კურთხევად.

Verse: 3      და იყო, რაჟამს ესმა შჯულისა მისგან, განიშორნეს და განიყენნეს იგინი* ყოველნი, რომელნი აღრეულ იყვნეს ისრაელთა.

Verse: 4      და უწინარჱს ამისა ელიასობ მღდელმან საფასჱსა სახლისა უფლისა ღმრთისა ჩუენისასა სცა ადგილი ტობიას.

Verse: 5      და იშჱნა მან სახლი თავისა თჳსისაჲ, საფასჱ დიდი და მუნ იყო. პირველადცა სცემდეს მანანასა მას და ლიბანონსა და ჭურჭერსა სიწმიდისასა და ათეულსა იფქლისა და ღჳნისასა და ზეთისასა, და როჭიკსა ლევიტელთასა და შემასხმელთა და მეკარეთა და პირველთა მღდელთა.

Verse: 6      და ვიდრე ესე ყოველი საქმჱ იქმნა, მე არა იერუსალემს ვიყავ, რამეთუ წელსა მეოცდაათესა და მეორესა არტაშჱს მეფისა ბაბილონელთაჲსა შევედ მე წინაშე მეფისა და შემდგომად მრავლისა ჟამისა ვითხოვე მეფისაგან.

Verse: 7      და მოვედ იერუსალემდ და გულისხმა-ვყავ ყოველი უკეთურებაჲ, რომელი ქმნა ელიასობ ტობისთჳს, რამეთუ საქმედ სცა მას სახლი საფასჱ ეზოსა სახლისა უფლისასა.

Verse: 8      და არა სათნო-მიჩნდა საქმჱ ესე ჩემ წინაშე ფრიად და განუბნიე ყოველი ჭურჭერი ტობიაჲსი სახლისა მისგან საფასისაჲსა.

Verse: 9      და უბრძანე განწმედად სახლი იგი საფასისა უფლისაჲ. და მივაქციე მუნვე ჭურჭერი სამსახურებელი უფლისაჲ და ყოველი ლიბანონი.

Verse: 10      და გულისხმა-ვყავ და ვცან, ვითარმედ ნაწილი ლევიტელთა Page of ms. O: 478r   არა უცემიეს. და იგინი წარსრულ იყვნეს აგარაკებად თჳსად. და ლევიტელნი იგი და შემასხმელნი იგი იქმოდეს საქმესა მუშაკობისა მათისასა.

Verse: 11      და ვჰლალევდ მთავართა მათ და ვარქუ: რაჲსა მოაკლდა როჭიკი სახლისაგან უფლისა? და შევკრიბენ ყოველნი იგი მსახურნი და დავადგინენ ადგილსა თჳსსა.

Verse: 12      და ყოველთა ჰურიათა მოიღეს ათეული იფქლისა და ღჳნისა და ზეთისაჲ საფასედ სახლსა უფლისასა.

Verse: 13      და უბრძანე მიცემად ჴელთა ელემია მღდელისათა და სადუკ მწერალისათა და ფადაჲსთა, რომელი-იგი იყო ლევიტელთა მათგანი; და ჴელისაგან მათისა _ ანაან, ძისა ზაქორისა, ძისა მათანაჲსა, რამეთუ სარწმუნო-უჩნდეს იგინი, რომელნი განუყოფდეს და მისცემდეს ყოველთა ძმათა.

Verse: 14      მომიჴსენენ მე ღმერთმან ამას ყოველსა შინა და ნუ განმაშორებნ წყალობასა მისსა ჩემგან, რამეთუ ვყავ ესე ყოველი სახლსა უფლისა ღმრთისა ისრაელისასა.

Verse: 15      მათ დღეთა შინა ვიხილე ჰურიასტანს, რამეთუ წრეტდეს საწნეხელსა შაბათსა და შემოაქუნდა მჭელეულები ბჭეთა იერუსალემისათა. და აღეკიდა კარაულებსა ღჳნოჲ, ყურძენი და ლეღჳ. და აღიკიდეს ტჳრთი მძიმჱ და მოაქუნდა იერუსალემდ. და ესე ვიხილე ყოველი დღესა შაბათსა, დავადგინენ სამნი მოწამენი, რამეთუ ფრდიდეს დღესა შაბათსა

Verse: 16      და სხდეს ადგილსა ვაჭართა მათ იუდაჲსთა; Page of ms. O: 478v   რომელთა შემოაქუნდა თევზი სავაჭროდ, და ყოველი საფარდული და ღჳნოჲ და ყოველი სავაჭროჲ დღესა შაბათსა ჰურიათა მათ იერუსალემდ.

Verse: 17      და ვჰლალევდ ძეთა მათგან ჰურიათაჲსა, რომელნი იყვნეს იერუსალემს, და მთავართა მათ იუდაჲსთა, და ვარქუ მათ: რაჲ არს უშჯულოებაჲ ესე თქუენ ზედა და შვილთა თქუენთა ზედა, რომელსა-ესე თქუენ იქმთ, და შეაგინებთ დღესა მას წმიდასა შაბათისასა განრყუნად?

Verse: 18      არა ესრჱვე ყვესა მამათა მათ თქუენთა? და მოავლინა მათ ზედა ღმერთმან ძჳრი და ბოროტი ესე ყოველი ზედა ქალაქსა ამას იერუსალემსა თქუენთჳს. და აწ თქუენ რაჲსა შესძინებთ რისხვასა ზედა იერუსალემსა და შეაგინებთ დღესა შაბათსა?

Verse: 19      და იყო, რაჟამს ავჰმართენ ბჭენი იერუსალემისანი უწინარჱს შაბათისა მის, უბრძანე დაჴშვაჲ ბჭეთაჲ მათ, და არა ვაუფლენ განღებად ვიდრე გარდასლვადმდე შაბათისა მის. და მერმჱ დავადგინენ მჴუმილნი კაცნი, რაჲთა არავის უფლონ შესლვად ტჳრთოსანსა დღესა შაბათსა ბჭეთა იერუსალემისათა.

Verse: 20      და დაადგრიან ყოველნივე, რომელნი-იგი ვაჭრობდეს გარემო იერუსალემსა ერთჯერ და ორჯერ.

Verse: 21      და ვარქუ მათ: რაჲსათჳს თქუენ დაადგრებით გარეშჱ ზღუდესა? უკუეთუ მერმჱ ვიხილო-ღა უშჯულოებაჲ თქუენი, რომელნი-ეგე ხართ-ღა, უბრძანო ესრეთ, რაჲთა არა შემოხჳდეთ თქუენ შაბათსა ჩუენსა და ქალაქსა ჩუენსა თანა.

Verse: 22      და ვარქუ ლევიტელთა მათ, რომელნი იყვნეს Page of ms. O: 479r   განწმედილნი და მოვიდიან, ჴუმილვედ ბჭეთა მათ. და განწმიდიან იგი დღესა მას შაბათსა. მიერითგან არა შეაგინეს შაბათი იგი. და ამას ყოველსა შინა მომიჴსენა მე უფალმან ღმერთმან და მილხინა მე მრავლითა წყალობითა თჳსითა.

Verse: 23      მათ დღეთა შინა ვიხილენ ჰურიანი და რამეთუ სხდეს დედანი აზოტელნი იგი და ამონიტელნი,

Verse: 24      და შვილნი მათნი და რომელნიმე დედებისა მისგანნი იტყოდეს აზოტელებრ და არა იცოდეს ჰურიაებრ სიტყუაჲ.

Verse: 25      და ვჰრისხევდ მათ და შეჩუენებულ-ვყვენ იგინი. და ვგუემენ მათგანნი კაცნი მრავალნი. და ვაფუცე მათ ყოველთა სახელსა ღმრთისასა, რაჲთა არა მისცნენ ასულნი იგი მათნი ძეთა თჳსთა და არცა მოჰგუარნენ ასულნი მათნი ძეთა თჳსთა, და ვარქუ მათ:

Verse: 26      არა ამით ყოვლითა ცოდაა სოლომონ მეფემან ისრაელისამან? და ვინ იყო ბრძენ მისებრ ყოველთა შორის მეფეთა ჩუენთა? და საყუარელ იყო იგი ღმრთისა ჩუენისა და დაადგინა იგი ღმერთმან მეფედ ყოველსა ზედა ისრაელსა. და ეგევითარი იგი საყუარელი ღმრთისაჲ და ბრძენი და დიდი იგი მეფჱ გარდააქციეს და აცოდვეს ცოლთა მათ უცხოთესლთა.

Verse: 27      აწ ნუმცა მასმიეს ესე, ვითარმედ თუ ვინმე ქმნეს ესევითარი საქმჱ დიდი და უკეთურებაჲ და ცოდოს ღმრთისა მიმართ თჳსისა და ისუას ცოლი უცხოთესლი.

Verse: 28      ძეთა მათგან ელიადაჲსთა და ელისობისთაჲ დიდისა მის მღდელისაჲ მესმა, ვითარმედ ცოლი მისი იყო ასული ანაბალატისი, და განვიშორე და განვიყენე იგი ჩემგან.

Verse: 29      და მოიჴსენინ იგი ღმერთმან სამკჳდრებელსა და აღთქუმასა მღდელობისასა.

Verse: 30      და ლევიტელნი იგი განვწმიდენ ყოველთა მათგან უცხოთესლთა და განწესებულად განვჰმზადენ იგინი დღითი დღედ, მღდელნი იგი და ლევიტელნი იგი და დავადგინენ Page of ms. O: 479v   კაცნი თითოეულად საქმესა თჳსსა.

Verse: 31      და მოღებად ვეც განკრძალულად და განმზადებულად ყოველივე იგი შეშაჲ საკურთხეველთაჲ თითოეულად ჟამსა თჳსსა და პირველი ნაყოფთა თჳსთაჲ. და აწ მომიჴსენენ ჩუენ ღმერთმან ყოველსა შინა კეთილსა სიმართლისასა.


Book: Esr.IV  
Esra Salatiel

წიგნი ეზრა სუთიელი

Chapter: 1  
Verse: 1     Page of ms. O: 479v   Page of ms. J: 193v  შემდგომად სამისა წლისა დაცემითგან ქალაქისაჲთ ვიყავ ბაბილონს მე, სუთიელ, რომელ არს ეზრა. დასულებული ვიდევ სარეცელსა ჩემსა ზედა, და ზე აღმეხილნეს თუალნი და გულის-სიტყუანი მომივიდოდეს გულსა ჩემსა,

Verse: 2     რამეთუ ვიხილე მოოჴრებაჲ სიონისაჲ და შენებაჲ მკჳდრთა ბაბილონისათაჲ.

Verse: 3     და გულს-მიგდებდა სული ჩემი ფრიად, და ვიწყე სიტყუად მაღლისა მიმართ სიტყჳთა საშინელითა,

Verse: 4     და ვთქუ: ჵ უფალო! დასაბამითგან, ოდეს შეჰქმენ ქუეყანაჲ მხოლომან, და უბრძანე მას,

Verse: 5     და გამოსცა ადამის გუამი მკუდარი, და იგიცა ქმნ/ული Page of ms. O: 480r   ჴელთა შენთაჲ, და შთაჰბერე მას სული ცხოველი, და ცხოველ იყო წინაშე შენსა;

Verse: 6     და შეიყვანე იგი სამოთხედ, რომელ დაასხა მარჯუენემან შენმან; ვიდრე განგებადმდე ქუეყანისა;

Verse: 7     და ამცენ მას ჭეშმარიტებაჲ შენი. ხოლო იგი გარდაგიჴდა და მეყსეულად დასდევ მის ზედა სიკუდილი, და ყოველსავე ზედა ნათესავსა მისსა, Page of ms. J: 194r  და გამოჴდეს მისგან თესლები და ტომები, ერნი და ნათესავნი, რომელთაჲ არა არს რიცხჳ.

Verse: 8     და ვიდოდეს თითოეულად ნათესავნი იგი ნებასა თავისა მათისასა, და უღმრთოებდეს წინაშე შენსა და უვარ-გყვეს შენ, ხოლო შენ არა დააყენენ იგინი.

Verse: 9     და მერმე ჟამი წყლით-რღუნისაჲ მოავლინე ქუეყანასა ზედა და მკჳდრთა ზედა ქუეყანისათა და წარსწყმიდენ იგინი.

Verse: 10     და იყო მათ ყოველთა ზედა მოსპოლვაჲ ვითარცა ადამისთჳს სიკუდილი, ეგრეცა მათ ზედა წყლით-რღუნაჲ.

Verse: 11     და განარინე ერთი მათგანი სახლითურთ მისით და მისგანნი მრავალნი მართალნი.

Verse: 12     და იყო ოდეს იწყეს განმრავლებად ქუეყანასა ზედა მკჳდრთა ქუეყანისათა; და განმრავლდეს ფრიად ნაშობნი და ერნი და თესლები, და იწყეს უღმრთოებად უფროჲს პირველთა მათ.

Verse: 13     და იყო ოდეს უღმრთოებდეს წინაშე შენსა, და გამოირჩიე ერთი მათგანი, რომელსა სახელი ერქუა აბრაჰამ,

Verse: 14     და შეიყუარე იგი და აუწყე მას Page of ms. O: 480v   ხოლო მარტოსა,

Verse: 15     და დასდევ მის თანა აღთქუმაჲ საუკუნოჲ, და სთქუ: არა დავაგდო ნათესავი შენი ...

Verse: 17     და ეგჳპტით გამოიყვანე ნათესავი მისი მთად სინად.

Verse: 18     და მოსდრიკენ ცანი, და შესძარ ქუეყანაჲ, და შეარყიენ კიდენი ქუეყანისანი; ზარ-ჰჴდა უფსკრულთა და შეაძრწუნე სოფელი.

Verse: 19     და განჴდა დიდებაჲ შენი ოთხთა ბჭეთა ცისათა ... და ძრვასა, სულსა ნიავ-ქარისასა და მყინვარსა, რაჲთა მოსცე ნათესავსა იაკობისსა შჯული და ტომსა Page of ms. J: 194v  ისრაელისასა -- ჭეშმარიტებაჲ.

Verse: 20     ხოლო გული უკეთური არავე მოუღე მათგან; რაჲთამცა მოიღო შჯულმან შენმან მათგან ნაყოფი

Verse: 21     რამეთუ გული უკეთური პირველად შთაეცუა ადამს, იგი იძლია, და მის თანა ყოველნი ნაშობნი მისნი.

Verse: 22     და დაადგრა უძლურებაჲ იგი მათი და შჯული გულსა ერისასა ძირითურთ უკეთურებისაჲთ; და მიაქცია მათგან კეთილმან და დაადგრა ბოროტი.

Verse: 23     და წარჴდეს მრავალნი დღენი და აღესრულნეს ჟამნი; და აღადგინე შენდად მონაჲ შენი დავით

Verse: 24     და სთქუ აღშჱნებაჲ ქალაქისაჲ სახელისა შენისად და შეწირვად მას შინა შესაწირავი შენი.

Verse: 25     და იყო ოდეს აღესრულნეს მრავალნი წელნი, შეგცოდეს მკჳდრთა მათ ქალაქისათა.

Verse: 26     არარაჲ უახლჱს ყვეს, არამედ, ვითარცა ადამმან ყო, ეგრეცა ყოველთა ნაშობთა მისთა, რამეთუ მათცა შთაეცუა Page of ms. O: 481r   გული იგივე უკეთურებისაჲ.

Verse: 27     და მიეც ქალაქი იგი ჴელთა მტერთა შენთასა.

Verse: 28     და ვთქუ მე მაშინ გულსა შინა ჩემსა: ვინ უწყის, უკეთჱს რასმე იქმან მკჳდრნი იგი ბაბილონისანი და მისთჳს მიეცა მათ ქალაქი სიონი?

Verse: 29     და იყო ოდეს მოვედ მე ბაბილონდ, ვიხილე უღმრთოებაჲ, რომლისაჲ არა არს რიცხჳ, და შეურაცხის-მყოფელნი მრავალნი იხილნა სულმან ჩემმან ესე სამი წელი არს, და დამიკჳ/რდა Page of ms. J: 195r  გულსა ჩემსა

Verse: 30     რამეთუ ვითარ თავს-იდებ ცოდვილთასა და ულხენ უღმრთოთა? და წარსწყმიდე ერი შენი და დაიცვენ მტერნი შენნი, და არავის აუწყე, რაჲსათჳს დავარდეს გზანი იგი მათნი.

Verse: 31     ანუ უმჯობჱს ნუ რაჲ ქმნა ბაბილონმან სიონისა, ანუ სხუამან ნათესავმან? 32 ანუ გიცნა ვინ უფროჲს ისრაელისა? ანუ რომელსა თესლსა ჰრწმენა აღთქუმაჲ შენი, ვითარ იაკობსა?

Verse: 33     რომლისა სასყიდელი არა გამოჩნდა და არცა ნაშრომმან ნაყოფი გამოიღო, განსლვით განმივლიან წარმართნი და ვიხილენ იგინი განგებულნი, და მათ არა მოუჴსენებიან მცნებანი შენნი.

Verse: 34     ხოლო აწ აღვწონენ სასწორითა უშჯულოებანი ჩუენნი და უშჯულოებანი სოფლისა მათისანი, და დაჰწონა უღელმან სასწორისა მათისამან.

Verse: 35     ანუ ოდეს-მე არა შეგცოდეს მკჳდრთა ქუეყანისათა? ანუ რომელმან ტომმან დაიმარხნა მცნებანი შენნი?

Verse: 36     კაცნი სახელით ჰპოვნე, რომელთა დაიცვნეს მცნებანი შენნი, ხოლო ნათესავი არა ჰპოო.

Chapter: 2  
Verse: 1     Page of ms. O: 481v   და მომიგო მე ანგელოზმან მან, რომელი მოივლინა ჩემდა, რომელსა სახელი ერქუა ურიელ,

Verse: 2     და მრქუა მე: დაკჳრვებით დაკჳრვებულ არს გული შენი და გნებავს წარწევნად დიდებასა მაღლისასა.

Verse: 3     და ვარქუ: ჰე, უფალო! მომიგო და მრქუა მე: სამთა გზათათჳს მოვლინებულ ვარ შენდა ჩუენებად Page of ms. J: 195v  და სამთა გზათა დადებად წინაშე შენსა.

Verse: 4     ვითარ რაჲ მათგანი შენ მაუწყო, მეცა გაუწყო შენ გზაჲ, რომლისაჲ გულმან გითქუას ხილვად და გითხრა შენ, რომლისაგან არს გული უკეთური.

Verse: 5     და ვთქუ: იტყოდე, უფალი ჩემო! და მრქუა მე: მივედ და აღწონე ალი ცეცხლისაჲ სასწორითა ერთითა, ანუ აღწყენ საწყაულითა ქარნი, ანუ მოუწოდე და წარმომიდგინე მე წარსრული ერთი დღჱ.

Verse: 6     მიუგე და ვარქუ: ვინ არს ნაშობთაგანი, რომელმანმცა უძლო ესე ყოფად, და მკითხავ მაგას?

Verse: 7     მომიგო და მრქუა მე: უკუეთუმცა გკითხე შენ და ვთქუე: "რავდენ არიან საუნჯენი გულთა შიდა ზღჳსათა? ანუ რავდენ არიან დასაბამითგან გამოსავალნი უფსკრულთანი? ანუ რავდენ არიან ალაგნი ზესკნელს სამყაროთანი? ანუ რაბამ არიან გამოსავალნი ჯოჯოხეთისანი? ანუ ვითარ არიან შესავალნი სასუფეველისანი?

Verse: 8     მო-მცა-მიგე და მარქუ: "უფსკრულად არა შთასრულ ვარ და ჯოჯოხეთა არა შთამივლიეს და ცად არა Page of ms. O: 482r   აღსრულ ვარ, არცა სამოთხჱ მიხილავს...

Verse: 9     Page of ms. J: 196r  ხოლო აწ არარაჲ გკითხე შენ პირველად, გარნა ცეცხლისაჲ და ქარისაჲ და დღისა წარსრულისაჲ, რომელი შენ განგივლიეს, და რომლისა თჳნიერ ავერ უძლო ყოფად, და ვერ მომიგე მისთჳს მე.

Verse: 10     მიუგე და ვარქუ: ვერ უძლო მე მაგისა გულისხმის-ყოფად. და მრქუა მე: შენ თანა რომელ აღმოცენებულ არს, ვერ უძლე ცნობად,

Verse: 11     და ვითარ-მე უძლოს თავმან შენმან დატევნად გზათა მათ მაღლისათა? მიუწდომელად დაებადნეს გზანი იგი მაღლისანი და ვერ უძლოს განჴრწნადმან გულისხმის-ყოფად უჴრწნადისა გზათა.

Verse: 12     და ოდეს ესე მესმა, დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა და ვთქუ: უმჯობჱს იყო ჩუენი არაყოფაჲ ვიდრე ყოფასა ამას და უღმრთოებით ცხორებასა, ვნებასა და ვერგულისხმის-ყოფასა, რაჲსათჳს მევნების.

Verse: 13     მომიგო და მრქუა მე: მისლვით მივიდეს მაღნარნი იგი ხენი ველისანი, იზრახეს ზრახვაჲ

Verse: 14     და თქუეს: "მოვედით და მივიდეთ და ვჰბრძოთ ზღუასა. რაჲთა უკუნ-დგეს ჩუენგან, და ვყოთ მუნ ჩუენდად სხუაჲცა მაღნარი".

Verse: 15     და ეგრეცა ღელვათა ზღჳსათა იზრახეს ზრახვაჲ და თქუეს: "მოვედით და აღვდგეთ მაღნართა ზედა ველისათა და ვჰბრძოთ, Page of ms. J: 196v  რაჲთა იგიცა ადგილადვე ჩუენდა შევიძინოთ".

Verse: 16     და იყო ზრახვაჲ იგი მაღნარისაჲ ცუდ, რამეთუ მოვიდა Page of ms. O: 482v   ცეცხლი და შეწუნა იგინი;

Verse: 17     ეგრეცა ზრახვაჲ იგი ღელვათა ზღჳსათაჲ, რამეთუ წინა აღუდგა მათ მქჳშაჲ და დააყენნა იგინი.

Verse: 18     უკუეთუმცა იყავ შენ მსაჯულ, რომელიმცა ამათგანი განამართლე, ანუ რომელიმცა განაცრუვე?

Verse: 19     მიუგე და ვარქუ: ორთავე ცუდი ზრახვაჲ იზრახეს, რამეთუ ქუეყანაჲ მიეცა მაღნარისა; და ზღუასა ადგილი მიეცა, რომლითა იტჳრთნეს ღელვანი მისნი.

Verse: 20     მომიგო და მრქუა მე: კეთილად ჰსაჯე და თავისა შენისა რად ვერ განჰსაჯე?

Verse: 21     რამეთუ ვითარცა ქუეყანაჲ მაღნარსა მიცემულ არს და ზღუაჲ -- ღელვათა თჳსთა, ეგრეცა მკჳდრთა ქუეყანისათა ქუეყანისაჲ ხოლო უძლონ გულისხმის-ყოფად და ზეცისა მკჳდრთა -- ზეცისაჲ.

Verse: 22     ხოლო მიუგე და ვარქუ: გევედრები, ღმერთო, რად მე მომეც გონებაჲ ზრახვად მაგისა?

Verse: 23     რამეთუ არა მინდა კითხვაჲ ზესკნელთა გზათაჲ, არამედ მომავალისაჲ მის ჩუენ ზედა ჭირისაჲ მარადის, რომელ მიცემულ არს ისრაელი წარმართთა, და ერი, რომელ შეიყუარე, მიეც უღმრთოთა ნათესავთა და შჯული მამათა ჩუენთაჲ განქარდა და აღთქუმანი წერილისანი არა ჩანან.

Verse: 24     და წარვალთ სოფლისა ამისგან; ვითარცა მკალნი, და ცხორებაჲ ჩუენი, ვითარცა კუამლი, Page of ms. J: 197r  და არა ღირს ვართ პოვნად წყალობისა.

Verse: 25     არამედ რად მეყოს ჩუენ სახელი მისი დიდი, რომელ წოდებულ არს ჩუენ ზედა? ამისთჳს გკითხავ.

Verse: 26     მომიგო მე და ერქუა: უკუეთუ Page of ms. O: 483r   იყო-ღა, იხილო, და თუ სცხონდე, სრულიად გულისხმა-ჰყო, იწრაფის სოფელი ესე წარსლვად.

Verse: 27     რამეთუ ვერ უძლებს დატევნად და ტჳრთვად აღნათქუემსა ამას მრავალთასა და რამეთუ დატევებულ არს სალმობითა სოფელი ესე და სავსჱ არს ურვითა

Verse: 28     რამეთუ დაეთესა უკეთურებაჲ მას ზედა, ხოლო რომლისათჳს-ეგე მკითხე, არღარა მოწევნულ არს მკაჲ მისი.

Verse: 29     უკუეთუ არა პირველად მოიმკოს და გამოეშოვროს ადგილი იგი, სადა დაეთესა უკეთურებაჲ, ვერ მოიწიოს ადგილი იგი, რომელსა დაეთესა კეთილი.

Verse: 30     რამეთუ მარცუალი იგი თესლისაჲ მის უკეთურისაჲ დაეთესა გულსა ადამისსა დასაბამითგან, და რაოდენნი იგი ნაყოფნი ყვნა უღმრთოებისანი აქა ოდენ, და რავდენღა ყვნეს ვიდრე მოწევნადმდე კალოჲსა, განწონე თავით შენით!

Verse: 31     რამეთუ მარცუალმან ერთმან, უკეთურებისა თესლმან, ეგოდენნი ნაყოფნი უკეთურებისანი გამოიხუენა.

Verse: 32     ხოლო რაჟამს დაეთესნენ თავნი იგი კეთილთა მათ თესლთანი, რომელთაჲ არა არს რიცხჳ, რავდენღა უფროჲს ყოფად არს ნაყოფი კალოჲსაჲ?

Verse: 33     მიუგე და ვარქუ: ვიდრე ოდენ, უფალო, ანუ ოდეს ყოფად არს ესე? რამეთუ მცირე და უკეთურ არიან წელნი ჩუენნი?

Verse: 34     მომიგო და მრქუა მე: Page of ms. O: 483v   არა იწრაფი შენ უფროჲს მაღლისა; რამეთუ შენ იწრაფი თავისა შენისათჳს, ხოლო მაღალი -- მრავალთათჳს.

Verse: 35     ამისთჳს რაჲ ჰკითხეს სულთა მართლისათა საუნჯეთა მათთჳს და თქუეს: "ვიდრე ოდენ აქა ყოფად ვართ, Page of ms. J: 197v  ანუ ოდეს მოიწიოს კალოჲ ნაშრომისა ჩუენისაჲ "?

Verse: 36     მიუგო მათ ურიელ ანგელოზმან და ჰრქუა: "ოდეს აღესრულოს რიცხჳ იგი მსგავსებისაჲ, რამეთუ სასწორითა აღუწონიეს სოფელი ესე,

Verse: 37     და საზომითა განუზომიან ჟამნი, და არა დადუმნეს, არცა განიღჳძოს, ვიდრემდე აღესრულოს აღთქუმული იგი ზომთაჲ".

Verse: 38     მიუგე და ვარქუ: ჰჱ, უფალო, და აწ ესერა ჩუენ ყოველნი სავსე ვართ უღმრთოებითა.

Verse: 39     და ნუუკუე ჩუენ გამო დაეყენოს მართალთა კალოჲ, ანუ ცოდვათათჳს მკჳდრთა ქუეყანისათა.

Verse: 40     მიმიგო და მრქუა მე: მივედ და ჰკითხე მუცელქმნულსა, უკუეთუ, ოდეს აღასრულნის ცხრანი იგი თთუენი, უძლის-ღა-მე ვითარ საშომან მისმან დაპყრობად გამოსავალთა მისთა?

Verse: 41     და ვთქუ: ვერ უძლის, უფალო! და მრქუა მე: ჯოჯოხეთი და საუნჯენი სულთანი საშოსა ემსგავსნეს.

Verse: 42     რამეთუ ვითარცა იწრაფინ საშოჲ იგი ურვისა მისგან შობადისა, ეგრეცა იწრაფდეს ქუეყანაჲ მოცემად, რომელ-იგი მოვედრებულ Page of ms. O: 484r   არს დასაბამითგან

Verse: 43     და მაშინ გაუწყო შენ ხილვაჲ, რომელი გულმან გითქუას.

Verse: 44     მიუგე და ვარქუ: უკუეთუ ვპოვე მადლი წინაშე თუალთა შენთა, და თუ ჯერ-გიჩნდეს, შემძლებელ ვარ.

Verse: 45     მაუწყე მეცა: რომელ წარსრულ არიან ჟამნი, იგი უფროჲს არიანა, ანუ Page of ms. J: 198r  რომელ წარსლვად არიან?

Verse: 46     -- რამეთუ წარსრული უწყი, ხოლო წარსლვადი არა უწყი.

Verse: 47     და მრქუა მე: დადეგ მარჯუენით ჩემსა და გაუწყო შენ გამოცხადებაჲ იგავისაჲ.

Verse: 48     და ესე ვიხილე: საჴუმილი იწუებოდა წინაშე ჩემსა, და იყო ოდეს წარჴდა ალი იგი, ვიხილე და დაშთა მისგან კუამლი.

Verse: 49     ხოლო შემდგომად მისა წარჴდა წინაშე ჩემსა ღრუბელი, სავსჱ წჳმითა, და მოუტევა წჳმაჲ მძაფრი ფრიად, და ოდეს წარჴდა წჳმაჲ იგი მსხეპრი, და დაშთა მისგანი ცუარი ხოლო.

Verse: 50     და მრქუა მე: განწონე შენ თჳთ: ვითარცა-იგი უფროჲს არს ცჳმაჲ ცუარისა მაგის და ცეცხლი -- კუამლისა, ეგრეცა უმეტჱს არიან წარსრულნი ჟამნი; და დგანან-ღა ვითარცა კუამლი ეგე და ცუარი.

Verse: 51     მიუგე ვედრებით და ვარქუ: უფალო. ცხოველღა-მე ყოფად ვარა ვიდრე მუნ დღედმდე, ანუ რაჲ-მე ყოფად არს მათ დღეთა?

Verse: 52     მომიგო და მრქუა მე: სასწაულისათჳს, რომელ მკითხე მე, თითოეულად გითხრა, Page of ms. O: 484v   ხოლო ცხორებისა შენისათჳს არა მოვლინებულ ვარ უწყებად შენდა; არცაღა თუ უწყი.

Chapter: 3  
Verse: 1     ხოლო სასწაულისა მისთჳს: ესერა მოვლენან დღენი და შეიპყრნეს მკჳდრნი ქუეყანისანი ზარმან დიდმან; და მაშინ დაეფაროს ნაწილი ჭეშმარიტებისაჲ, და ბერწ იყოს ადგილი სარწმუნოებისაჲ

Verse: 2     განმრავლდეს სიცრუე და იყოს უდაბნო ოჴერ, რომელთა-ესე აწ ჰხედავ სამეუფოთა Page of ms. J: 198v  სოფელთა,

Verse: 3     და იხილონ ქუეყანად უდაბნოდ.

Verse: 4     უკუეთუ მოგცეს შენ მაღალმან ცხორებაჲ, იხილო შემდგომად სამისა დღისა ამბოხებაჲ, და მეყსეულად გამობრწყინდეს მზჱ ღამესა და მთოვარჱ -- დღესა.

Verse: 5     და ძელისაგან სისხლი გამოსწუთეს, და ქვამან გამოსცეს ჴმაჲ თჳსი, და ერნი იძრვოდიან -- და აერნი იცვალნენ.

Verse: 6     და სუფევდეს, რომლისაჲ-იგი არა ჰრწმენა,

Verse: 7     და ყოველთა ჴმაჲ მისი ისმინონ.

Verse: 8     და განსთქდენ ადგილნი მრავალნი, და ცეცხლი ზედაჲს-ზედა მოივლინოს მათ ზედა. და მჴეცნი ველისანი განეშოვრნენ ქუეყანით მათით, და სასწაულნი დედათაგან იქმნებოდიან.

Verse: 9     და ტკბილნი წყალნი ბიცად გარდაიქცენ და მეგობარნი ურთიერთას იბრძოდიან; და დაეფაროს მაშინ მათგან სიბრძნჱ, და მეცნიერებაჲ განეშოროს საუნჯედ თჳსა.

Verse: 10     და ეძიებდენ მრავალთა თანა და ვერ პოვონ, და განმრავლდეს ცოდვაჲ და Page of ms. O: 485r   უკეთურებაჲ ქუეყანასა ზედა.

Verse: 11     და ჰკითხვიდეს სოფელი სოფელსა და მახლობელი მახლობელსა და ჰრქუას: "ნუმცა იმიერ წარჴდა სიმართლჱ ანუ განმამართლებელი"? ხოლო მან უვარ-ყოს და ჰრქუას: "არა უწყი".

Verse: 12     და იყოს მას ჟამსა ესვიდენ კაცნი პოვნად და ვერ შეემთხჳნენ, იქორწინნენ Page of ms. J: 199r  და არა სათნო-იყონ სახლთა შინა მათთა და არა წარემართოს შრომაჲ მათი.

Verse: 13     ესე სასწაული მეფლო თხრობად შენდა და თუ ილოცვიდე და სტიროდი მერმეცა, ვითარ-ეგე აწ, და თუ იმარხო შჳდ დღჱღა, გესმეს უფროჲსი სასწაული.

Verse: 14     და ვითარცა განვიღჳძე, ჴორცნი ჩემნი ძრწოლეს ფრიად და სული ჩემი მოაკლდებოდა შრომითა.

Verse: 15     და შემახო მე ანგელოზმან მან, რომელიცა მოვიდა ჩემდა, და მეტყოდა მე, და განმაძლიერა მე და დამადგინა მე ფერჴთა ჩემთა ზედა.

Verse: 16     და იყო მეორესა მას ღამესა მოვიდა ჩემდა ფალტიელ, წინამძღუარი ერისაჲ, და მრქუა მე: სადა იყავ, ანუ რად მწუხარე არს პირი შენი?

Verse: 17     არა უწყია, რამეთუ რწმუნებულ ხარ ისრაელსა ზედა ქუეყანასა მას მწირობისასა?

Verse: 18     აღდეგ აწ, პირ-იჴსენ და ჭამე რაჲ ჭამადი, რაჲთა არა დამთხინე ჩუენ, ვითარცა მწყემსმან სამწყსონი ჴელთა შინა მგლისა უკეთურისათა.

Verse: 19     მიუგე და ვარქუ: წარვედ და ვიდრე შჳდად დღედმდე ნუ მოხუალ. და მერმეღა მოვედ ჩემდა, რაჲთა გაუწყო შენ სიტყუაჲ. და წარვიდა ჩემგან.

Verse: 20     Page of ms. O: 485v   ხოლო მე ვიმარხევდ შჳდ დღჱ, ეგოდებდ და ვტიროდე, ვითარცა მამცნო მე ურიელ ანგელოზმან.

Verse: 21     და იყო შჳდთა მათ დღეთა შემდგომად მოვიდეს გულის-სიტყუანი გულისა ჩემისანი და გულს-მიგდებდეს მე ფრიად.

Verse: 22     Page of ms. J: 199v  და შთაიცუა გულმან ჩემმან სული მეცნიერებისაჲ, და ვიწყე სიტყუად მერმეცა წინაშე მაღლისა,

Verse: 23     და ვთქუ: უფალო ღმერთო, ყოველთაგან მაღნართა ქუეყანისათა და ხეთა მისთაგან გამოირჩიე შენდად ვენაჴი,

Verse: 24     და ყოველთაგან ადგილთა სოფლისათა გამოირჩიე შენდად იატაკი ერთი; და ყოველთაგან ყუავილთა -- შროშანი;

Verse: 25     და ყოველთაგან უფსკრულთა ქუეყანისათა და ზღუათა განადიდე შენდად ერთი მდინარჱ -- იორდანე; და ყოველთაგან შჱნებულთა ქალაქთა წმიდა ჰყავ შენდად სიონი;

Verse: 26     და ყოველთაგან დაბადებულთა მფრინველთა ცისათა სახელ-სდევ შენდად ტრედსა ერთსა; და ყოველთაგან დაბადებულთა შენთა საცხოვართა სათნო იყავ შენდად ერთი ცხოვარი;

Verse: 27     და ყოველთაგან შექმნულთა შენთა ერთა საზეპურო ჰყავ ერი ერთი ისრაელი; და ყოველთაგან გამოცდილთა ნათესავთა შჯული მოჰმადლე ერსა, რომელცა შეიყუარე.

Verse: 28     და აწ, უფალო, რად მიგიცემიეს ერთი იგი წინაშე მრავალთა? რამეთუ აგინე ერთი იგი ძირი უფროჲს ყოველთა ძირთა და განაბნიე მხოლოდ-შობილი შენი ყოველთა თანა.

Verse: 29     და დასთრგუნენ მაცილობელნი შჯულისა შენისანი და მორწმუნეთა შჯუ/ლისა Page of ms. O: 486r   შენისათა. ...

Verse: 30     უკუეთუ სიძულილით მოიძულე ერი შენი, შენთა ჴელთა შინა ჯერ-არს სწავლაჲ.

Verse: 31     და იყო ოდეს ვიტყოდე ოდენ ამათ სიტყუათა, მოივლინა მერმე იგივე ანგელოზი, Page of ms. J: 200r  რომელი მოვიდა ჩემდა პირველსა მას ღამესა,

Verse: 32     და მრქუა მე: ისმინე ჩემი და გითხრა შენ, მერჩდი მე და შეგძინო შენ სიტყუაჲ.

Verse: 33     და ვარქუ: იტყოდე, უფალო! მომიგო და მრქუა მე, ვითარმედ: დაგიკჳრდების ისრაელისათჳს, ანუ შენ-მე უფროჲს შეგიყუარებიეს იგი, უფროჲს დამბადებელისა თჳსისა?

Verse: 34     და ვთქუ: არა, უფალო, არამედ მელმის მისთჳს და ვიტყჳ, რამეთუ: თირკუმელნი ჩემნი განმიკითხვენ მე ყოველსა ჟამსა და მნებავს წარწევნად გზათა მაღლისათა და გამოძიებად საშჯელისა მისისა.

Verse: 35     მომიგო და მრქუა მე: ვერ უძლო. და ვარქუ: რად ვერ უძლო, უფალო? უკუე რაჲსაღა შევიქმენ, ანუ რად-მე არა საშოჲ იგი დედისა ჩემისაჲ მექმნა მე სამარჱ, რაჲთამცა არა ვიხილე შრომაჲ იაკობისი და ჭირი ნათესავისა ისრაელისაჲ?

Verse: 36     და მრქუა მე: აღმირაცხენ მე ჟამნი, რომელ არღა მოსრულ არიან, და შეკრიბენ განბნეულნი ცჳმისა წუეთნი, და განაახლე ფერი დამჭნარისა ყუავილისაჲ,

Verse: 37     და განმიხუენ მე დაჴსულნი ბჭენი საუნჯეთანი, და წარმომიდგინენ მე მიერ შეყენებულნი სულნი, და მიჩუენე მე Page of ms. O: 486v   პირი, Page of ms. J: 200v  romel arġa gixilavs, anu mičuene me peri qmisay, da mašinġa gauc̣q̇o šen šromisa mistws, romelsaca ǯers-mičineb txrobad šenda.

Verse: 38     და ვთქუ: უფალო, ვინ შემძლებელ არს მაგისა ხილვად, გარნა თუ რომლისაჲ მკჳდრობაჲ კაცთა თანა არა არს?

Verse: 39     ხოლო მე უგუნურ და გლახაკ ვარ, ვითარ-მე უძლო თხრობად მაგისა, რომელსა-ეგე მკითხავ მე?

Verse: 40     და მრქუა მე: ვითარცა მაგის თქუმულისაგანი ერთიცა ვერ უძლე ყოფად, ეგრეცა საშჯელისა ჩემისა ვერ უძლო ყოფად და წარწევნად, ვერცა სიყუარულსა მას აღსასრულისასა. რომელ დამიმარხავს ერისა ჩემისათჳს.

Verse: 41     მიუგე და ვარქუ: ჰე, უფალო, იგი დაგიმარხავს სრულთათჳს. ხოლო რაჲ ყონ მათ; რომელნი-იგი ჩუენსა წინა წარჴდეს, ანუ ჩუენ, ანუ შემდგომთა ჩუენთა?

Verse: 42     და მრქუა მე: გჳრგჳნსა ვამსგავსო საშჯელი ჩემი; არცა უკუანაჲსკნელ მცხუედთათჳს ხოლო და არცა პირველ მსთუათათჳს ხოლო.

Verse: 43     მიუგე და ვარქუ: უფალო, ვერ მემცა უძლეა ყოფილთაჲ მათ, რომელ არიან და რომელ ყოფად არიან; ერთბამად წრაფით საშჯელი Page of ms. J: 201r  შენი ჩუენებად?

Verse: 44     მომიგო და მრქუა მე: ვერმცა იმსთო საშჯელმან უფროჲს დამბადებელისა, ვერცამცა იტჳრთა ამან სოფელმან მას ზედა დაბადებული დაბადებად ერთბამად.

Verse: 45     Page of ms. O: 487r   მიუგე და ვარქუ: სთქუ რაჲმე მონისა შენისა თანა, ვითარმედ აღდგომით აღადგინო შენ მიერ დაბადებული ბუნითგან ერთად, უკუეთუ ცხოვრებით აცხოვნო ერთბამად, დაუთმოს დაბადებულმან, აწცამცა შეუძლო დათმენად, რომელ-ესე არიან ერთბამად.

Verse: 46     მომიგო და მრქუა მე: ჰკითხე საშოსა დედაკაცისასა და არქუ: "უკუეთუ ათი შობად არს შენდა, რად ჟამითი-ჟამად შობ"? ჰლოცევდ მას, რაჲთა ათივე იგი ერთად შვეს.

Verse: 47     -- არამედ ვერ უძლოს ეგრე, არა თუ ჟამითი-ჟამად შვეს.

Verse: 48     -- რამეთუ ქუეყანაჲ, ვითარცა საშოჲ, მიმიცემიეს, რომელნი გამოვლენ მისგან.

Verse: 49     რამეთუ ვითარცა ყრმაჲ, რომელ არღარა იშვის, ვერ დაბერდის, ეგრეცა მე განმიგიეს ჩემ მიერ დაბადებული სოფელი ესე.

Verse: 50     მიუგე და ვჰკითხე: უფალო, სადა გზა-მიყავ მე თხრობად, ვიწყო სიტყუად შენ წინაშე: დედაჲ ჩუენი ჭაბუკღა არსა; რომლისაჲ-ეგე სთქუ, ანუ სიბერედ ახს?

Verse: 51     მომიგო და მრქუა მე: ჰკითხე მშობელსა

Verse: 52     და არქუ: "რომელ-ეგე Page of ms. J: 201v  გიშობიან აწ, რად არა სწორ არიან პირველთა მათ, არამედ უმცირეს არიან ჰასაკითა"?

Verse: 53     მოგიგოს მანცა და გრქუას: "სხუა ძალ არს მათი, რომელნი შობილ არიან საჭაბუკესა და სხუა ძალ არს სიბერისაჲ".

Verse: 54     ეგრეცა შენ გულისხმა-ყავ, რამეთუ უნაკლულევანეს იყოს ძალითა პირველთა უფროჲს აწინდელი,

Verse: 55     და უნაკლულევანეს იყოს თქუენსა შემდგომი თქუენი, ვითარცა აწინდელი ეგე ცხორებაჲ და სიჭაბუკისაჲ მის სხუაჲ არს.

Verse: 56     და ვთქუ: გევედრები, უფალო, უკუეთუ მიპოვნიეს მადლი წინაშე თუალთა შენთა, რაჲთა მაუწყო მე, მონასა შენსა, ვისთჳს გეგულების საშჯელი შენი?

Chapter: 4  
Verse: 1     მომიგო და მრქუა მე: დასაბამი კაცისათჳს, ხოლო აღსასრული ჩემთჳს, რამეთუ ვითარცა პირველად ვიდრე შესაქმედმდე მიწისა ქუეყანისაჲსა; და ვიდრე დამტკიცებადმდე გამოსავალთა ამის სოფლისათა; და ვიდრე გამოსავალადმდე სასწორისა ქართაჲსა;

Verse: 2     და ვიდრე ოხრადმდე ქუხილისა; და ვიდრე გამობრწყინებადმდე ვარსკულავთა; და ვიდრე დამყარებადმდე საფუძველისა სამოთხისაჲ;

Verse: 3     და ვიდრე აღმოცენებადმდე შუენიერებაჲ ყუავილთაჲ; Page of ms. J: 202r  და ვიდრე განძლიერებადმდე სიმტკიცჱ ძალთაჲ; და ვიდრე განრჩევადმდე ურიცხუთა მათ ერთა ანგელოზთასა;

Verse: 4     და ვიდრე აღმაღლებადმდე სიმაღლესა აერთასა; და ვიდრე სახელის-დებადმდე საზომისა სამყაროჲსა; და ვიდრე დადებადმდე საფუძველი სიონისაჲ;

Verse: 5     და ვიდრე გამოძიებადმდე წელიწადთა ამის სოფლისათა; და ვიდრე შესაქმედმდე ცოდვილთა გზანი; და ვიდრე აღბეჭდვადმდე საფასეთა მათ, რომელნი დაუნჯებულ არიან მორწმუნეთათჳს.

Verse: 6     მაშინვე ვიზრახე და გულს-მომიჴდა მე ხოლო ჩემთჳს და არა სხჳსათჳს.

Verse: 7     მიუგე და ვარქუ: და რაჲ სასწაული იყოს მათ ჟამთა, ანუ რაბამ იყოს მოახლებაჲ აღს/ასრულისაჲ, Page of ms. O: 487v   ანუ ვითარ იყოს დასაბამი მეორისა მის სოფლისაჲ?

Verse: 8     და მრქუა მე: ადამისითგან ვიდრე აბრაჰამისამდე, რამეთუ მისგან იშვა იაკობი და ესავი ...

Verse: 9     ... დასაბამი მომავალისა სოფლისაჲ -- იაკობი

Verse: 10     რამეთუ დასასრული კაცისაჲ ბრჭალი არს და დასაბამი კაცისაჲ არს ჴელი; და შორის ბრჭალსა და ჴელსა ნუ რას ეძიებ, ჵ ეზრა!

Verse: 11     მიუგე და ვარქუ: უფალო ღმერთო, უკუეთუ მიპოვნიეს მადლი წინაშე თუალთა შენთა,

Verse: 12     მაუწყე აღსასრულისა მის სასწაული, რომელ პირველსა Page of ms. J: 202v  მას ღამესა ცხადად მაუწყე მე.

Verse: 13     მომიგო და მრქუა მე: აღდეგ ფერჴთა შენთა ზედა და გესმეს ჴმაჲ, სავსჱ სრულებითა.

Verse: 14     და იყოს უკუე ძრვით იძრას ადგილი, რომელსა ზედა შენ სდგა,

Verse: 15     და სიტყუასა მას ოდენ შენსა ნუ დაეცემი, რამეთუ აღსასრულისათჳს არს სიტყუაჲ იგი, და საფუძველმან ქუეყანისამან გულისხმა-ყოს.

Verse: 16     რამეთუ მისთჳს არს თქუმული იგი, ძრწოდის და იძრას და ცნას, რამეთუ გარდაცვალებად არს აღსასრულსა.

Verse: 17     რამეთუ იყო ვითარცა მესმა ოდენ, აღვდეგ ფერჴთა ჩემთა ზედა და ესერა მესმა ჴმაჲ სიტყჳსაჲ და ოხრაჲ წყალთა მრავალთაჲ.

Verse: 18     და მრქუა მე: აჰა ესერა დღენი მოვლენან, და იყოს ოდეს მეგულებოდის მოახლებაჲ და მოხილვაჲ მკჳდრთა ზედა ქუეყანისათა,

Verse: 19     და ოდეს მიგებად მეგულებოდის ვნებულთა ვნებაჲ მავნებელთა მათთაჲ და ოდეს დაესრულოს გლახაკებაჲ სიონისაჲ,

Verse: 20     და ოდეს მომავალი იგი სოფელი Page of ms. O: 488r   აღიბეჭდოს, ესე სასწაული ვყო: წიგნნი განემარტნენ წინაშე პირსა სამყაროჲსასა და ყოველთა ერთბამად იხილონ;

Verse: 21     და წელიწადისა ყრმანი იტყოდიან ჴმათა მათთა და მიდგომელთა Page of ms. J: 203r  უსრულნი ყრმანი შვნენ: სამ თთჳსანი და ოთხ თთჳსანი, და ცხოვნდენ და ვლდებოდიან;

Verse: 22     და ყანანი იპოვნენ მეყსეულად დათესულ და აღორძინებულ, და სავსენი საუნჯენი დაცუდნენ;

Verse: 23     და საყჳრსა დაეცეს დიდითა ჴმითა, და ყოველთა რომელთა ესმეს, დაეცნენ.

Verse: 24     და იყოს მათ ჟამთა შინა მეგობარნი იბრძოდიან ურთიერთას, ვითარცა მტერნი, და დასულბეს ქუეყანაჲ მკჳდრითურთ თჳსით, და გამოსავალნი წყალთანი დაიყვნენ და არა დიოდიან ვიდრე სამად ჟამად ოდენ.

Verse: 25     და იყოს ყოველი რომელი ამისა უკუანა დაშთეს, რომელი პირველ სთქუ შენ, იგი ცხონდეს და იხილოს მაცხოვარებაჲ ჩემი და აღსასრული სოფლისა ამის ჩემისაჲ.

Verse: 26     და მაშინ იხილნენ ზეცად აღმავალნი კაცნი, რომელთა სიკუდილი არა იხილონ შობით მათითგან, და იცვალოს გული მკჳდრთა ქუეყანისათა, და გარდაიქცეს გული გონებად სხუად.

Verse: 27     რამეთუ მოისპოს ბოროტი და დაშრტეს ზაკუვაჲ,

Verse: 28     და ყუაოდის სარწმუნოებაჲ და იძლიოს ჴრწნილებაჲ, და გამოჩნდეს ჭეშმარიტებაჲ, რომელ-იგი უნაყოფო იყო აქამომდე.

Verse: 29     და იყო ვითარ მეტყოდა ოდენ ამას, იწყო ძრვად ქუეყანამან, რომელსა ზედა ვდეგ.

Verse: 30     და მრქუა მე: ამისა Page of ms. O: 488v   მოვედ თხრობად შენდა, რომელ-იგი წარჴდა ღამჱ.

Verse: 31     უკუეთუ მერმეცა ილოცვიდე, Page of ms. J: 203v  და იმარხო შჳდ დღჱ, გითხრა მერმეცა უფროჲს ამისა.

Verse: 32     რამეთუ სმენით ისმა ჴმაჲ შენი წინაშე მაღლისა; და რამეთუ იხილა ძლიერმან სიწრფოებაჲ შენი, რომელ გაქუს სიყრმით შენითგან,

Verse: 33     და მისთჳს მომავლინა მე უწყებად შენდა ამის ყოვლისათჳს და მრქუა მე: განძლიერდი და ნუ გეშინინ,

Verse: 34     და ნუ იწრაფი პირველთა მათ ჟამთათჳს გულისხმის-ყოფად ბოროტისა, რაჲთა არა შესძრწუნდე უკუანაჲსკნელთა მათ ჟამთა.

Verse: 35     და იყო შემდგომად ამისა ვტიროდე ეგრევე, ვითარცა პირველად და ვიმარხევდ შჳდ დღჱ, რაჲთა აღვასრულნე, ვითარცა პირველად მიბრძანა მე შჳდთაჲ მათ.

Verse: 36     და იყო მას ღამესა გული ჩემი კუალად შეძრწუნდა ჩემ თანა, და ვიწყე სიტყუად წინაშე მაღლისა,

Verse: 37     რამეთუ დაიწუებოდა სული ჩემი ფრიად და გული ჩემი დასულბებოდა,

Verse: 38     და ვთქუ: უფალო ღმერთო, სიტყჳთ იტყოდე დაბადებითგან წინაჲთ პირველსა მას დღესა, და სთქუ: "იყავნ ცაჲ და ქუეყანაჲ", და სიტყუამან შენმან საქმენი განაგნა.

Verse: 39     რამეთუ სული მაშინ ფრინვიდა, და ბნელი იქცეოდა მდუმრიად: და ჴმაჲ კაცისაჲ არღა სმენილ იყო.

Verse: 40     მაშინ სთქუ შენთა საუნჯეთაგან გამოვლინებაჲ ნათლისაჲ, რაჲთა განანათლნეს ქმნულნი შენნი.

Verse: 41     და მეორესა დღესა მერმე დაჰაბდე სული სამყაროთაჲ და უბრძანე მას განწვალებაჲ შორის წყალთა, რაჲთა რომელნიმე წყალნი Page of ms. O: 489r   ზე დადგენ და რომელნიმე ქუეშე დაშთენ.

Verse: 42     Page of ms. J: 204r  და მესამესა დღესა უბრძანე წყალთა შეკრებად მეშჳდესა ნაწილსა ქუეყანისასა, ხოლო ექუსი ნაწილი ჴმელად დასდევ წინაშე შენსა სამსახურებელად და სათესველად და სამკალად.

Verse: 43     რამეთუ სიტყუაჲ შენი გამო-ოდენ-ვიდოდა; და მეყსეულად საქმჱ შენი იქმნა:

Verse: 44     და განემზადა და აღმოსცენდა სიმრავლჱ ნაყოფთაჲ ურიცხჳ, და გემოჲს-სახილველნი ჭამადნი პირად-პირადნი, და ფერი ყუავილთაჲ უმსგავსებელი, ხჱ შუენიერი და ურიცხჳ, სული სულნელებათაჲ გამოუძიებელი -- ესე ყოველი დღესა მესამესა შეჰქმენ.

Verse: 45     ხოლო მეოთხესა დღესა ჰბრძანე მზისა გამობრწყინებაჲ და მთოვარისა ნათობაჲ და ვარსკულავთა ცვალებაჲ.

Verse: 46     და უბრძანე მათ მსახურებად, რომელ გეზრახა შესაქმედ, კაცისა.

Verse: 47     ხოლო მეხუთესა დღესა უბრძანე მეშჳდესა მას ნაწილსა, სადა იყვნეს წყალნი, რომელსა ჰრქჳან ნაგებ, გამოცენებად საცხოვართა. მფრინველთა და თევზთა.

Verse: 48     და იქმნა წყალი იგი, უსულოჲ და უტყჳ, სულიერის გამომღებელ, რაჲთა ამის გამო ნათესავნი საკჳრველებათა შენთა მიუთხრობდენ.

Verse: 49     და მაშინ დაიმარხნენ მათ დაბადებულთაგან ორნი საცხოვარნი: სახელი უწოდე ერთსა მას ბემოთ, და სახელი უწოდე მეორესა მას ველთარა.

Verse: 50     და განაშორენ იგინი ურთიერთას, რამეთუ ვერ უძლო მეშჳდემან ნაწ/ილმან, Page of ms. O: 489v   ნაგებმან, სადა დგეს წყალნი, დატევნად Page of ms. J: 204v  mata.

Verse: 51     და მიეც ბემოთსა ერთი ნაწილი ჴმელისაგანი, და მესამესა დღესა რაჲთამცა დაემკჳდრა მას ზედა, რომელსა არიან ოთხნი მთანი.

Verse: 52     ხოლო ველთარას მიეც მეშჳდჱ ნაწილი ზღჳსაჲ და დაჰმარხენ იგინი, რაჲთა მისცნე იგინი საჭმლად, რომელთათჳსცა გინდეს.

Verse: 53     ხოლო მეექუსესა დღესა უბრძანე ქუეყანასა გამოცემად შენ წინაშე პირუტყუთაჲ, მჴეცთაჲ და მფრინველთაჲ.

Verse: 54     და დაადგინე მათ ზედა ადამი მთავრად, ყოველთა მათ ზედა, რომელ პირველ დაჰბადენ ქმნულნი. და მისგან შემდგომად ჩუენ დაბადებულ ვართ, ერი, რომელ გამოირჩიე.

Verse: 55     ესე ვიკადრე წინაშე შენსა, უფალო, რამეთუ სთქუ, ვითარმედ თქუენთჳს შევქმენ სოფელი ესე.

Verse: 56     ხოლო სხუანი ნათესავნი, ადამისით შობილნი, არად შერაცხილ არიან, არამედ ვითარცა ხოლო ნერწყუვაჲ პირისაჲ შეირაცხნეს და ვითარცა ნაწუეთი კასრისაჲ, სიმდიდრჱ იგი მათი.

Verse: 57     და აწ აჰა ესერა, უფალო, ნათესავი შეურაცხი მძლავრობს ჩუენ ზედა და მთავრობს და დამთრგუნავს.

Verse: 58     ხოლო ჩუენ, ერი შენი, რომელსა უწოდე პირმშო და მხოლოდშობილ, საზეპურო და საყუარელ, და აწ მიცემულ ვართ ჴელთა მათთა.

Verse: 59     უკუეთუ ჩუენთჳს შეჰქმენ სოფელი ესე, რად არა დაგჳმკჳდრებიეს სოფელი ჩუენ? ანუ ვიდრე ოდენ?

Chapter: 5  
Verse: 1     და იყო ოდეს აღვასრულენ სიტყუანი ესე, გამომეცხადა მე ანგელოზი იგი, რომელი მოივლინა ჩემდა პირველსა მას ღამესა,

Verse: 2     და მრქუა მე: აღდეგ, ეზრა, და ისმინენ სიტყუანი, Page of ms. O: 490r   რომლისა/თჳს Page of ms. J: 205r  mosrul var siṭq̇uad šenda.

Verse: 3     და ვთქუ: იტყოდე, უფალო ჩემო. მომიგო და მრქუა მე: უკუეთუ ზღუაჲ იდვას ვრცელსა ადგილსა, და იყოს იგი ვრცელ და დიდ;

Verse: 4     და შესავალი იწროსა ადგილსა იყოს, ვიდრე მდინარისა ოდენ,

Verse: 5     უკუეთუ ვინმე ზრახვით იზრახოს შესლვად ზღუასა მას და ხილვად მისა, ანუ თუ უფლებად მისა, უკუეთუ არა განვლოს იწროჲ იგი, ფართოდ ვერ უძლონ შესლვად?

Verse: 6     ანუ თუ ქალაქი შენებულ იყოს; და დგეს ადგილსა ველსა და სავსე იყოს ყოვლითა კეთილითა;

Verse: 7     ხოლო შესავალი მის ქალაქისაჲ იწრო და მყაფარ იყოს, და იყოს მარჯუენით კერძო მისსა ცეცხლი და მარცხენით -- წყალი ღრმაჲ.

Verse: 8     და მათ ორთავე შორის ცეცხლსა და წყალსა გზაჲ ერთი იყოს, ვერ დასატევნელ ალაგთა, გარნა ფერჴისა დასადგმელ ოდენ კაცისა.

Verse: 9     და თუ მოცემით მოეცეს ქალაქი იგი სამკჳდრებელად ვისმე კაცსა, უკუეთუ არა მკჳდრმან მან პირველად განვლოს იწროჲ იგი და საშინელი, ვითარ-მე დაიპყრას სამკჳდრებელი იგი?

Verse: 10     და ვთქუ: ეგრე არს, უფალო. და მრქუა მე: ეგრეცა ისრაელისა თანა ნაწილი არს.

Verse: 11     ნანდჳლ მათთჳს შევქმენ სოფელი ესე: და ოდეს გარდაჰჴდა ადამი მცნებათა ჩემთა, განისწავლა ქმნული იგი.

Verse: 12     Page of ms. J: 205v  და იქმნნეს შემოსავალნი ამის სოფლისანი სალმობა და შრომა; ბოროტ, მცირე და მრავლითა ურვითა სავსე და ჭირითა დიდითა განმრავლებულ და შრომითა დატენილ.

Verse: 13     ხოლო მერმისა მის სოფლისა შემოსავალნი უზრუნველ და და ფართო და ნაყოფისა უზრუნველისა გამომღებელ.

Verse: 14     უკუეთუ არა განვლონ ცხოველთა იწროჲ იგი და ჭირი, ვერ უძლონ მიღებად, რომელ-იგი წინა-უც კეთილი.

Verse: 15     ხოლო აწ შენ, რად შეძრწუნებელ ხარ, მოკუდაო?

Verse: 16     ანუ რად არა გულსა მოგიჴდა ცხოვრებისაჲ მის მერმისაჲ მის სოფლისაჲ?

Verse: 17     მიუგე და ვარქუ: უფალო ღმერთო, სთქუ რაჲმე შჯულსა შინა, ვითარმედ მართალთა დაიმკჳდრონ ესე, ხოლო უღმრთონი წარწყმდენ.

Verse: 18     რამეთუ მართალთა კეთილად დაუთმონ ჭირსა და ესვიდენ ლხინებასა, ხოლო უღმრთოთა იწროებასა ვერ დაუთმონ და ვერცა ფართოდ მიიწინენ.

Verse: 19     მომიგო და მრქუა მე: შენ არა მსაჯულ ხარ მის მხოლოჲსა გარეშე, არცაღა უმეცნიერეს ხარ უფროჲს მაღლისა.

Verse: 20     წარწყმდედ მრავალნი ამის სოფლისანი, რამეთუ შეურაცხ-ყვეს შჯული ღმრთისაჲ.

Verse: 21     რამეთუ მცნებით ამცნო ღმერთმან მამათა მათ წინაშე მისა, რაჲთამცა ყვეს და ცხონდეს, ანუ რაჲთამცა დაიცვეს და არა ისაჯნეს.

Verse: 22     ხოლო იგინი ურწმუნო იქმნნეს Page of ms. J: 206r  და მაცილობელ, და მოიპოვნეს თავით თჳსით გულის-სიტყუანი უკეთურნი.

Verse: 23     და მოიძინეს მეცნიერებანი ცოდვათანი, და ამას ყოველსა ზედა მაღალი ვერ იცნეს, და გზათა მისთა გარდააქციეს,

Verse: 24     და შჯული მისი უგულებელს-ყვეს, და მცნებანი მისნი შეურაცხ-ყვნეს, და შჯულსა მისსა არა ერწმუნნეს, და საქმენი მისნი დაამცირნეს.

Verse: 25     და ამისთჳს ცუდი-ცუდთა და სავსე-სავსეთა.

Verse: 26     და აჰა ესერა ჟამი მოვალს, და ოდეს გამოჩნდეს სასწაული იგი, რომელ პირველად გარქუ შენ, და გამოცხადნეს, რომელ-ეგე აწ ჩანს ქალაქი, და გამოჩნდეს, რომელ-ეგე განზომილ არს იატაკი.

Verse: 27     და ყოველნი რომელნი იჴსენნეს პირველთა მათგან საქმეთა უკეთურებისათა, მან იხილნეს საკჳრველებანი ჩემნი.

Verse: 28     რამეთუ გამოცხადებად არს რჩეული ცხებული ჩემი და მისთანანი, და ახაროს განრინებულთა მათ ნეშტთა ოთხას წელ.

Verse: 29     და შემდგომად მათ წელთა აღესრულოს რჩეული ცხებული ჩემი და ყოველნი სულიერნი კაცნი.

Verse: 30     და მიეცეს სოფელი ესე დასაბამსა მასვე დუმილსა შჳდ დღე, ვითარცა პირველთა მათ დასაბამთა, ვიდრე ოდენ არარაჲ დაშთეს.

Verse: 31     და იყოს შჳდთა მათ დღეთა შემდგომად განიღჳძოს მან სოფელმან, რომელი აქა ოდენ არა განღჳძებულ არს, წარჴდეს ჴრწნილებაჲ.

Verse: 32     და გამოსცეს, რომელნი დაძინებულ არიან მას ზედა, ერნი, Page of ms. J: 206v  რომელნი დაყუდებულ არიან მას ზედა, და შემდგომად ამისა მოსცნეს სულნი იგი მივედრებულნი მათ ზედა.

Verse: 33     და გამოცხადნეს მაღალი საყდართა ზედა დიდებისათა, და წყალობაჲ წარჴდეს, და მოწყალებათა მიაქციონ, და სულგრძელებაჲ შეკრბეს.

Verse: 34     საშჯელი ხოლო დაშთეს მის წინაშე, და ჭეშმარიტებაჲ მის თანა წარმოდგეს, სარწმუნოებაჲ აღმოსცენდეს.

Verse: 35     და თითოეულად საქმენი მისდევდენ, და მისაგებელი სასყიდლისა გამოჩნდეს, და სამართალთა განიღჳძონ, და უშჯულოებათა არა დაიძინონ.

Verse: 35-01     და განეღოს მღჳმე საშჯელისაჲ და ესე წინაშე ადგილსა მას განსასუენებელისასა. და გამოჩნდეს საჴუმილი იგი გეჰენიაჲსაჲ და ესე წინაშე სამოთხესა მას ფუფუნებისასა.

Verse: 35-02     და ჰრქუას მაშინ მაღალმან განღჳძებულთა მათ ნათესავთა: იხილეთ და იცანთ, რომელი-იგი უვარ-ჰყავთ, ანუ რომელსა-იგი არა ჰმონეთ, ანუ რომლისაჲ მცნებანი ჭეშმარიტნი შეურაცხ-ჰყვენით.

Verse: 35-03     იხილეთ: წინაშე თქუენსა ამიერ -- ფუფუნებაჲ და განსასუენებელი და მიერ -- ცეცხლი და სატანჯველი. ამას ეტყოდის მათ დღესა მას საშჯელისასა.

Verse: 35-04     ხოლო დღე იგი საშჯელისაჲ ესე არს: არცა მზე იყოს, არცა მთოვარე,

Verse: 35-05     არცა ვარსკულავნი, არცა ღრუბელნი,

Verse: 35-06     არცა ელვაჲ, Page of ms. J: 207r  არცა ქუხილი, არცა ქარნი, არცა წყალნი, არცა აერნი,

Verse: 35-07     არცა ბნელი, არცა მწუხრი, არცა დილაჲ,

Verse: 35-08     არცა ზაფხულ, არცა სთუელ, არცა ზამთარ, არცა არე,

Verse: 35-09     არცა ცხელ, არცა მყინვარ, არცა ყინელ,

Verse: 35-10     არცა სეტყუა,

Verse: 35-11     ..

Verse: 35-12     არცა წჳმა, არცა ცუარ,

Verse: 35-13     არცა დღჱ, არცა ღამე, არცა განთიად, არცა სამხარ,

Verse: 35-14     არცა ბრწყინვალებაჲ, არცა ნათელი,

Verse: 35-15     ..

Verse: 35-16     არამედ ბრწყინვალებანი იგი ხოლო დიდებისა მაღლისანი, და რაჲთა ყოველნი ხედვიდენ წინაშე მათსა, და განიგრძოს მოსლვაჲ ვიდრე შჳდად წლად ოდენ, რომელ არს შჳდი დარი.

Verse: 35-17     ესე არს საშჯელი ჩემი და განკითხვანი მისნი, არამედ შენ ხოლო გაუწყე ესე.

Verse: 35-18     მიუგე და ვარქუ: უფალო, აწცა ვთქუა-ვე, ნეტარ არიან ამის სოფლისანი, რომელთა დაიმარხეს შჯული შენი.

Verse: 35-19     არამედ რომლისათჳს არს ლოცვაჲ ჩემი: ვინ-მე არს ამას სთუელსა, რომელმანმცა არა შეგცოდა, ანუ ვინ-მე შობილ არს, რომელიმცა არა გარდაჰჴდა შჯულსა შენსა?

Verse: 35-20     ხოლო აწ ვითარ ვხედავ, მცირედთათჳს ყოფად არს სიხარული იგი მის სოფლისაჲ და მრავალთათჳს -- სასჯელი

Verse: 35-21     რამეთუ დაიდვა ჩუენ შორის გული უკეთური, რომელმან მაცთუნნა წუენ და მიმიძღუა განსაჴრწნელად და გზანი სიკუდილისანი და წარსაწყმედელისანი გჳჩუენნა

Verse: 35-22     და განმაშორნა Page of ms. J: 207v  ჩუენ ცხორებისაგან.

Verse: 35-23     და ესე არა თუ მცირედნი, არამედ ეგრე რაჲმე, ვითარცა ყოველნივე შემქმნნა.

Verse: 35-24     მომიგო და მრქუა მე: ისმინე ჩემი და გითხრა, და მაშინღა გულისხმა-ჰყო შენ:

Verse: 35-25     ამისთჳს არა შექმნა მაღალმან ერთი ხოლო ესე სოფელი, არამედ ორი: და რამეთუ შენ სთქუ, ვითარმედ არამრავალ ყოფად არიან მართალნი, არამედ მცირედ უფროჲს სხუათა.

Verse: 35-26     შე-ღა-ზავე კეცი და ბრპენი ჭურჭრად.

Verse: 35-27     და ვთქუ: ეგე ვერ უძლო, უფალო.

Verse: 35-28     და მრქუა მე: არა თუ ეგე ხოლო. არამედ ჰკითხე ქუეყანასა და გითხრას შენ; ზრახევდ მას და გაუწყოს შენ. ჰრქუა მას, ვითარმედ: ოქროჲ ჰშვი და ვეცხლი და რვალი და რკინაჲ და ბრპენი და კეცი

Verse: 35-29     ..

Verse: 35-30     რამეთუ უმრავლეს არს ვეცხლისა რკინაჲ,

Verse: 35-31     და უმრავლეს რვალისა -- ბრპენი და უმრავლეს რკინისა -- კეცი.

Verse: 35-32     განწონე შენ, რომელი უპატიოსნეს და საწადელ არს: უმრავლესი იგი, ანუ რომელი იაჰრავად იპოვების?

Verse: 35-33     და ვთქუ: უფალო, რომელი-იგი უფროჲს იპოვის, უადვილად იყიდებინ, ხოლო რომელი-იგი იაჰრავად იპოვის, იგი დიდის პატივის არნ.

Verse: 35-34     მომიგო და მრქუა მე: შენ თჳთ აღწონე, რამეთუ, რომელ-ეგე გულისხმა-ჰყავ, რამეთუ რომელ-იგი იაჰრავად იპოვის, უფროჲს უხარინ, რომელსა-იგი უცნ ფრიად.

Verse: 35-35     ეგრეცა ჩემმიერი აღთქუმული დაბადებული, რამეთუ უფროჲს ...

Verse: 35-36     ...

Verse: 35-50     ... გაუწყო შენ ესეცა. ხოლო შენ ნუ შეჰრაცხ თავსა შენსა მათ თანა, რომელთა შეურაცხ-მყვეს მე ნუცა შეირაცხები მათ თანა, რომელნი ტანჯვად არიან, რამეთუ იპოების ფასი საქმეთა შენთაჲ წინაშე მაღლისა და გამოგიცხადნეს შენ იგი უკუანაჲსკნელსა მას ჟამსა

Verse: 35-51     ხოლო სიკუდილსათჳს, ესე არს სიტყუაჲ: ოდეს გამოვიდეს მაღლისაგან ბრძანებაჲ იგი ჟამთაჲ ... სიკუდილი კაცისაჲ და მოსპოლვაჲ ჴორცთაჲ სულისაგან, რაჲთა მიქცეს სული იგი მომავლინებელისა

Verse: 35-52     თაყუანის-ცემად დიდებასა მაღლისასა.

Verse: 35-53     უკუეთუ იყოს მათგანი, რომელთა შეურაცხ-მყვეს მე და გზანი მაღლისანი არა დაიცვნეს და შჯული მისი შეურაცხ-ყვეს და შიშთა მისთა არა ემსგავსნეს,

Verse: 35-54     იგი და სულნი მათნი საუნჯედ არა შევიდენ:

Verse: 35-55     არამედ სუმიდენ ამიერითვე ტანჯვასა ურვიელნი და ჭუვნიერნი შჳდთა გზათათჳს.

Verse: 35-56     პირველი გზაჲ: რამეთუ შეურაცხ-ყვნეს გზანი მაღლისანი.

Verse: 35-57     მეორჱ: რამეთუ ვერღარა უძლეს მაქცევად და კეთილისა საქმედ, რაჲთა ცხონდენ.

Verse: 35-58     მესამჱ გზაჲ: რამეთუ ჰხედვიდენ მათ წინაშე მოსაგებელსა მას კეთილსა, რამეთუ ერწმუნნეს აღთქუმათა მათ მაღლისათა.

Verse: 35-59     მეოთხჱ გზაჲ: რომელ ჰხედვიდენ საუკუნეთა მათ სატანჯველთა მათთა.
Page of ms. O: 490ვ  

Verse: 35-60     მეხუთჱ გზაჲ: რომელ ჰხედვიდენ სხუათა მათ სულთა, ანგელოზთა მიერ დაცვულთა.

Verse: 35-61     მეექუსჱ გზაჲ: რომელ ჰხედვიდენ აწვე მომავალსა მას სატანჯველსა.

Verse: 35-62     მეშჳდჱ გზაჲ, რომელ არს უფროჲს ყოველთა მათ თქუმულთა გზათა: რამეთუ დადნებოდიან სირცხჳლითა და განკფდებოდიან კდემითა და დადნებოდიან შიშითა, რამეთუ ჰხედვიდენ დიდებასა მაღლისასა წინაშე აწვე ცხორებასა მაასა შესცოდეს და რომლისა წინაშე უკუანაჲსკნელსა მას ჟამსა დაშჯად არიან.

Verse: 35-63     ხოლო რომელთა დაიცვნეს გზანი მაღლისანი, ესე არს განახლებაჲ, განწესებად არიან ჭურთა მათგან ჴრწნილებისათა, რამეთუ რაოდენ ჟამ დაადგრენ ამას სოფელსა, ჰმონებდეს მაღალსა. შრომით ყოველსა ჟამსა ღუაწლსა დაუთმეს, რაჲთა დაიცვენ მომცემელისა მათისა შჯული.

Verse: 35-64     ამისთჳს ესე არს სიტყუაჲ მასაგებელისა მათისაჲ შჳდთა დაწესებათა მათ:

Verse: 35-65     პირველი წესი მათი ესე არს: რამეთუ შრომითა მათითა იღუაწეს, რაჲთა სძლონ, რომელნი-იგი მათ თანა შექმნულ არიან გულის-სიტყუანი ბოროტნი, რაჲთა აცთუნნენ იგინი ცხორებისაგან სიკუდიდ.

Verse: 35-66     მეორჱ წესი ესე: რამეთუ ხედვიდენ სამართლესა მას სულთა უღმრთოთასა და სამყაროსა მას -- სატანჯველსა მათსა.

Verse: 35-67     მესამჱ წესი მათი: რამეთუ ესმოდის წამებაჲ შემოქმედისა მათისაჲ, რამეთუ ცხორებასა მათსა დაიმარხეს შჯული, Page of ms. O: 491r   რომელსა ერწმუნნეს.

Verse: 35-68     მეოთხჱ წესი: რაჲთა გულისხმა-ყონ განსასუენებელი, რომელ-იგი აწ საუნჯ/ეთა Page of ms. J: 208r  მათთა შეკრებულ არიან და განისუენებდენ ყუდროებითა დიდითა, ანგელოზთა მიერ დაცვულნი, და უკუანაჲსკნელსა მას მას დიდებასა ელოდიან.

Verse: 35-69     მეხუთჱ წესი: უხაროდის, რაჲთამცა ჴრწნილებისა მისგან წინანდელისა განერნეს და უჴრწნელი რაჲთამცა დაიმკჳდრეს,

Verse: 35-70     რამეთუ ჰხედვიდეს იწროებასა მას და სავსებასა ღრთმისა მათისსა, რამეთუ იწროჲსა მისგან განთავისუფლებად არიან და ფართოებისა მის სიხარული მიიღონ და იყვნენ უკუდავ.

Verse: 35-71     მეექუსჱ წესი: ოდეს ეჩუენოს მათ, ვითარ გამობრწყინვებად არიან პირნი მათნი, ვითარცა მზჱ და ვითარ ვარსკულავთა მსგავსებად არს ნათელი მათი უჴრწნელებისა.

Verse: 35-72     მეშჳდე წესი, რომელ არს უფროჲს ყოველთა თქუმულთა; რამეთუ იქადოდიან განცხადებულად და ნუგეშინისცემულ იყვნენ ულმობელობითა და იხარებდენ უკდემელებითა, რამეთუ იწრაფდენ ხილვად პირსა მისსა, რომელსაცა ჰმონეს ცხორებასა მათსა, რომლისა მიერ იდიდნენ და სასყიდელი მოიღონ.

Verse: 35-73     ესე არიან დაწესებანი სულთა მართალთანი, რომელთა აწვე ხარებულ არს,

Verse: 35-74     ხოლო პირველისა მის გზისანი იგუემებოდიან და ივნებოდიან, რომელთა შეურაცხ-ყვეს სამართალი.

Verse: 35-75     მიუგე და ვარქუ: უკუეთუ მიცემულ არიან Page of ms. J: 208v  ჟამნი სულთა, რომელ-იგი Page of ms. O: 491v   გამოვლენან ჴორცთაგან, იხილონ ესე ყოველი, რომელ სთქუ?

Verse: 35-76     მომიგო და მრქუა: შჳდ დღჱ თავისუფალ არიან, რაჲთა იხილონ შჳდთა მათ დღეთა პირველ-თქუმულნი იგი სიტყუანი, და მაშინღა შეკრბენ საუნჯეთა მათთა.

Verse: 35-77     მიუგე და ვარქუ: უკუეთუ ვპოვე მადლი წინაშე თუალთა შენთა, მაუწყე ესეცა მონასა შენსა: დღესა მას საშჯელისასა მართალთა უძლონ-მეა ვითარ ოხად უღმრთოთა მათთჳს წინაშე მაღლისა, ანუ თუ მამათა შვილთათჳს, ანუ თუ შვილთა მამა-დედათათჳს, ანუ თუ ძმათა ძმათათჳს, ანუ თუ მახლობელთა მახლობელთათჳს, ანუ თუ მეცნიერთა საყუარელთათჳს?

Verse: 35-78     მომიგო და მრქუა მე: რამეთუ ჰპოე მადლი წინაშე თუალთა ჩემთა, და ესეცა გაუწყო შენ: დღჱ იგი საშჯელისაჲ მკუეთრ არს და ბეჭედი ჭეშმარიტებისაჲ უჩუენოს.

Verse: 35-79     რამეთუ ვითარცა-ესე აწ სახჱ არს: ვერ წარავლინოს მამამან შვილი,

Verse: 35-80     ანუ შვილმან მამაჲ, ანუ უფალმან მონაჲ, ანუ მეგობარმან საყუარელი, რაჲთამცა მის წილ ელმოდა, ანუმცა მოკუდა, ანუმცა ჭამა, ანუმცა მის წილ იდიდა,

Verse: 35-81     ეგრეცა მერმე მისთჳს ვერვინ ევედროს,

Verse: 35-82     არცაღა ვინ ავნოს,

Verse: 35-83     რამეთუ მაშინ თითოეულად თჳსი სამართალი ზე აქუნდეს.

Verse: 36     მიუგე და ვარქუ: და ვითარ იპოვნიეს წერილი, რამეთუ ევედრა პირველად აბრაჰამი სოდომელთათჳს; და მოსე -- ერისათჳს, რომელ Page of ms. O: 492r   შესცოდეს უდაბნოსა ზედა;

Verse: 37     და ისო ნავჱსი -- ისრაელისთჳს; და სამოელ საულის (!) დღეთა მათ ზედა;

Verse: 38     დავით -- წყუედისა მისთჳს ერისაჲსა; და სოლომონი -- სიწმიდისათჳს;

Verse: 39     და ელია -- წჳმისათჳს და მკუდრისა აღდგინებისათჳს;

Verse: 40     და ეზეკია -- ქალაქისათჳს და ერისა დღეთა მათ სენაქერიმისთა; და მრავალნი მრავალთათჳს ევედრნეს.

Verse: 41     უკუე აწ ოდეს ჴრწნილებაჲ ესე აღმოსცენდების, ევედრნეს მართალნი უღმრთოთათჳს, რადმე არა მერმეცა იყოს ეგრევე?

Verse: 42     მომიგო და მრქუა მე: რამეთუ სოფლისა ამისთჳს აღსასრული არღა არს, არცაღა საუკუნოჲ დიდებაჲ ღმრთისაჲ წარმოდგომილ არს, მისთჳს ევედრნეს ძლიერნი უღმრთოთათჳს.

Verse: 43     ხოლო დღესა მას საშჯელისასა რამეთუ აღსასრული არს ჟამთაჲ ამათ და დასაბამი მერმისა მის სოფლისაჲ -- უკუდავებისაჲ ჟამთაჲ, რომლისაგან წარჴდა ჴრწნილებაჲ,

Verse: 44     და დაირღუა ცოდვაჲ და განქარდა სიცრუვჱ, განცხადნა სიმართლჱ და აღმოსცენდა ჭეშმარიტებაჲ. Page of ms. J: 209r  და ჩუენი პირი უფროჲს ბნელისა დაშავნეს.

Verse: 56     და რაჲ სარგებელ არს ცხორებაჲ ესე ჩუენი, რამეთუ ვცოდეთ და არა უწყით, რაჲ ვნებად არს ჩუენდა.

Verse: 57     მომიგო და მრქუა მე: ეგე არიან გულის-სიტყუანი ამის სოფლისანი, რამეთუ მარადის იღუაწოს, რომელ შობილ არს ქუეყანასა ზედა.

Verse: 58     და თუ იძლიოს, ევნოს, რომელიცა ვთქუ: უკუეთუ სძლოს, მიიღოს, რომელცა აღუთქუ.

Verse: 59     რამეთუ ესე იგი გზაჲ არს, რომლისაჲ მოსჱ ასწავა, ვიდრე ცხოველღა იყო, და ჰრქუა ერსა: "გამოირჩიეთ ცხოვრებაჲ, რაჲთა სცხოვნდეთ".

Verse: 60     ხოლო იგინი ურწმუნო ექმნნეს მას, შემდგომად მისა წინაწარმეტყუელთა და მომავლინებელსა წინაწარმეტყუელთასა;

Verse: 61     ამისთჳს არა შეჭუვნეს წარწყმედასა მათსა, ვითარცა იხარებდეს ცხოვრებასა მას ზედა მორწმუნეთა თჳსთასა.

Verse: 62     მიუგე და ვარქუ: უწყი, უფალო, რამეთუ მა...ვე მოწყალედ წოდებულ არს მათ თანა, რომელნი-იგი საუკუნითგან მოი... ...სრულ არიან სოფლად,

Verse: 63     და მწყალობელ შეწყალებად მათთჳს, რომელთა მოაქციონ შჯულსა მისსა.

Verse: 64     და სულგრძელებად შეცოდებულთა მათ ზედა, ვითარცა თჳსთა საქმეთა მიმმადლებელ.

Verse: 65     რამეთუ მიტევებაჲ ეგულების პირველთა მათ საქმეთა,

Verse: 66     და დიდად მოწყალე, რამეთუ უფროჲს განამრავლნეს წყალობანი მისნი სოფელსა მასვე ზედა, და მათთჳსცა, რომელნი ურჩ ექმნნეს Page of ms. J: 209v  და მათ ზედაცა, რომელნი ჰმადლობდენ.

Verse: 67     უკუეთუმცა არა განამრავლნა წყალობანი მისნი, არა[მცა] ცხომდა ს[ოფელი] და მკჳდრნი .....სნი.

Verse: 68     დამიმნიჭებელ არს; უკუეთუმცა არა მიანიჭა თჳსითა ქველის-საქმითა და არამცა აღუმცირნა უშჯულოებისა მოქმედთა უშჯულოებანი მათნი, ვიდრემცა უძლო ბევრმან ნათესავმან კაცთამან ცხოვრებად.

Verse: 69     და მართლის-მსაჯულ არს, უკუეთუმცა იგი არა ულხენდა დაბადებულთა სიტყჳთა მისითა, და აღ-მცა-ჰჴოცდა სიმრავლესა ამას უძლურებასა ცოდვილთასა,

Verse: 70     არამცა დაშთა ურიცხუთა მათ სიმრავლეთაგანი არცა ერთი.

Chapter: 6  
Verse: 1     მომიგო და მრქუა მე: ესე სოფელი შექმნა მრავალთათჳს მაღალმან მან, ხოლო მერმე იგი -- მცირედთათჳს.

Verse: 2     განგიმარტო შენ წინაშე იგავი ესე, ეზრა, რაჲთა ჰკითხო ქუეყანასა და გითხრას შენ, ვითარმედ უმრავლე არს ქუეყანაჲ, სადა იპოვის კაცი და ადგილი ჩან, რომლისა მიწისაგან გამოვალს ოქროჲ, ეგრეცა საქმენი ამის სოფლისანი.

Verse: 3     დაებადნეს მრავალნი, ხოლო მცირედნი ცხომდენ.

Verse: 4     მიუგე და ვარქუ; განმხიარულდინ აწ სული ჩემი გონებითა და განპოხნედ ყურნი ჩემნი მეცნიერებითა.

Verse: 5     გონებაო, მოხუედ სმენად, გესმა, Page of ms. J: 210r  დასცხერ და ნურაჲ გინებნ აწ უფროჲს, არცაღათუ მოცემულ არს შენდა, არამედ მოცემულ არს ჩუენდა მცირედი ცნობაჲ.

Verse: 6     ჵ უფალო, უკუეთუმცა უბრძანე მონასა შენსა და მომცა, მეც ჩუენ თესლისა გამომღებელი გული და მუშაკებაჲ გონებისაჲ, რომლისაგან ნაყოფიმცა იპოვა, რაჲთა უძლონ ცხორებაჲ ყოველმან განჴრწნადმან და პოონ ცხორებაჲ კაცისაჲ.

Verse: 7     რამეთუ ერთბამად და ერთად ჴელთა შენთა შექმნულნი ვართ ჩუენ ყოველნი, ვითარცა ვთქუ.

Verse: 8     რამეთუ განაცხოველი აწვე, ოდეს შეჰქმნილ საშოსა შინა გუამი და მოსცნი ასონი, და დაიცვი სიცხოჲსაგან და წყლისა შენი იგი შექმნული, და ცხრა თთუჱ იტჳრთის იგი შენგანვე შექმნულმან და დაბადებულმან შენმან რომელ-იგი შეჰქმენ.

Verse: 9     ...და .. მითურთით [სიტყუამან შენმან] დაიცვის და მერმე მოსცის საშოსა მის თანა ნამა[რხევი იგი].

Verse: 10     და უბრძანი ასოთაგან ძუძუსა განპოხად სძითა,

Verse: 11     მერმე ძუძუჲთგან განპოხე შენ შექმნული შენი ვიდრე მრავალ ჟამადმდე, და შენითა განგებითა განსრულებული იგი ას[ოჲ] გეწყალინ.

Verse: 12     რამეთუ გან[ჰზა]რდი იგი შენითა სიმართლითა, და განსწავლი იგი შენითა შჯულითა, და გულისხმა-უყვი მას შენითა მეცნიერებითა

Verse: 13     Page of ms. J: 210v  და მოაკუდინი იგი, ვითარცა შენი დაბადებული, და აცხოვნი იგი, ვითარცა შენი შექმნული.

Verse: 14     აწ უკუე წარ-მე-სწყმიდოა კაცი, ესოდენითა შრომითა შექმნული იგი შენი და ბრძანებული, და ძნიად შრომითა განწესებული იგი შენი, უკუეთუ შე-ვე-რაჲსა-ჰქმენ კაცი იგი?

Verse: 15     ხოლო აწ [ვთქუა] ყოვლისათჳსვე უფროჲს-ღა, რომელ შენ მიბრძანე, და ერისა შენისათჳს, რომლისაჲ მელმის,

Verse: 16     და სამკჳდრებელისა, რომლისათჳს ვჭუვი, და [ნათესავისა] იაკობისისა, რომლისა ... შეძრწუნებულ ვარ.

Verse: 17     [ამისთჳს] ვიწყო ლოცვად წინაშე შენსა ჩემთჳს და მათთჳს, რამეთუ ვხედავ მე ყოველთა მკჳდრთა ქუეყანისათა ბრკუმასა.

Verse: 18     არამედ მესმა მე შჯულისაგანცა დაბადებისაჲ, რომლისაჲ ყოფად არს.

Verse: 19     ამისთჳს ისმინე ჴმისა ჩემისაჲ და ყური მოყავ სიტყუათა პირისა ჩემისათა, რომელსა ვიტყოდე.

Verse: 20     და თქუა: უფალო, რომელი დამკჳდრებულ ხარ საუკუნითგან უკუნისამდე, რომელი სიმაღლეთა ზედა მაღალთა იქცევი, რომლისა საყოფელი -- ზესკნელს აერთა შინა,

Verse: 21     რომლისაჲ საყდარი -- უძლეველ და დიდებაჲ -- მიუწდომელ, რომლისა წინაშე დგანან ერნი ანგელოზთანი შიშით, რომლისაჲ-ეგე სიტყუანი სულად და ცეცხლად გარ/დაიქცევიან, Page of ms. O: 492v   რომლისაჲ სიტყუაჲ -- დამყარებულ Page of ms. J: 211r  da tkumuli hgies uḳunisamde,

Verse: 22     რომლისაჲ განგებაჲ -- მტკიცე და ბრძანებაჲ -- საშინელ, რომლისა მოხილვამან განაჴმნის უფსკრულნი, და მრისხანებამან დაადნვნის მთანი, და ჭეშმარიტებაჲ წამებულ არს!

Verse: 23     ისმინე. უფალო, ჴმაჲ მონისა შენისაჲ, და ყური მოყავ თქუმულთა შენთასა, და მოხედე სიტყუათა ჩემთა.

Verse: 24     რამეთუ ვიდრე ვარდა ცხოვრებასა ამას, ვიტყოდი; და ვიდრე ვდგა გონებასა ამას, გლოცვიდე ნუ მიჰხედავ ცოდვათა ამათ ერისა შენისათა, არამედ მოჰხედე მსახურებათა ერისა შენისათა.

Verse: 25     და ნუ მოიხილავ საქმეთა მათ უშჯულოთასა, არამედ მოიხილე მათ ზედა, ყოველნი ვნებით შენთა მათ აღთქუმათა დაიმარხვენ.

Verse: 26     ნუცა მოიჴსენებ მათსა, რომელნი უკეთურებით იქცევიან წინაშე შენსა, არამედ მოიჴსენე მათი, რომელნი სახიერებით შენსა შიშსა ერწმუნებიან.

Verse: 27     ნუცა ჯერ-გიჩნ წარწყმედაჲ მათი, რომელთა სახენი პირუტყუთა მსგავს არიან; არამედ მოიხილე მათ ზედა, რომელნი ბრწყინვალებით შჯულისა შენისაჲთა სწავლულ არიან.

Verse: 28     ნუცა განჰრისხნები მათ ზედა, რომელნი ბოროტთა მჴეცთა სახჱ არიან,

Verse: 29     არამედ მოიჴსენე სიყუარული მათი, რომელნი მარადის დიდებასა შენსა ესვენ.

Verse: 30     რამეთუ ჩუენცა და ჩუენსა პირველნიცა ჴრწნილებისა სახესა დავადგერით;

Verse: 31     ხოლო შენ ჩუენ ცოდვილთათჳს მოწყალე ხარ.

Verse: 32     უკუეთუ რომელთა-ესე საქმჱ არა გუაქუს, და გინდეს შეწყალებაჲ ჩუენი / Page of ms. J: 211v  სრულიად, მაშინ Page of ms. O: 493r   მოწყალე იყოს სახელი შენი.

Verse: 33     რამეთუ მართალნი, რომელთანი საქმენი წინაშე შენსა არიან, თჳსთა საქმეთაგან მიიღონ მოსაგებელი.

Verse: 34     ანუ რაჲ-მე არს კაცი, რომლისა ზედამცა არა განჰრისხენ, ანუ რაჲ-მე არს ნათესავი განჴრწნადი, ვითარმცა განჰმწარდი მათთჳს?

Verse: 35     ჭეშმარიტად, არავინ არს ნაშობი კაცთაგანი, რომელმანმცა არა შეგცოდა.

Verse: 36     ამით განცხადებულ იყოს ქველის-საქმჱ შენი, ოდეს შეიწყალნე, რომელთა-იგი არა აქუს ძალი საქმეთა კეთილთაჲ.

Verse: 37     მომიგო და მრქუა მე: მართლიად სთქუ ყოველივე, და მსგავსად სიტყუათა მაგათ შენთაებრ ყოფად არს.

Verse: 38     და ნანდჳლ არა მოვიჴსენნე საქმენი იგი ცოდვილთანი, არცა სიკუდილი მათი, არცა საშჯელი წყმედისა მათისაჲ ;

Verse: 39     არამედ ვიხარებდე მე მართალთა მათ ზედა საქმესა, რამეთუ ეგრეთ არს აღდგომაჲ მათი და მოსაგებელი.

Verse: 40     ვითარცა სთქუ, ეგრეცა არს.

Verse: 41     რამეთუ ვითარცა მუშაკმან სთესის მრავალი თესლი, და ნერგი მრავალი დაჰნერგის, ხოლო ჟამსა მას აღმოცენებისასა არა ყოველი თესლი აღმოსცენდის, არცა ყოველი ნერგი განიგის, ეგრეცა, რომელნი არიან ამას სოფელსა, და ყოველნი ცხონდენ არა.

Verse: 42     მიუგე და ვარქუ: უკუეთუ ვპოვე მადლი წინაშე შენსა, ვიტყოდი.

Verse: 43     Page of ms. J: 212r  თესლი თუ მუშაკისაჲ არა აღმოჴდის, რამეთუ არა მოვიღის წჳმაჲ მას ზედა და განირყუნის.

Verse: 44     ხოლო კაცი ჴელთა შინა შენთა შეიქმნა და შენსა ხატსა ემსგავსა, რამეთუ ემსგავსა თესლი მუშაკსა.

Verse: 45     Page of ms. O: 493v   ნუ წარსწყმედ, უფალო, არამედ ულხინე ერსა შენსა და შეიწყალე სამკჳდრებელი შენი, რამეთუ შენი დაბადებული გეწყალინ.

Verse: 46     მომიგო და მრქუა მე: ამის სოფლისაჲ ამის სოფლისა თანა ...

Verse: 47     რამეთუ ფრიადღა გაკლს შენ, ვითარმცა უძლე შენ შეყუარებად დაბადებულისა ჩემისა უფროჲს ჩემსა; ხოლო შენ ეგერა თავიცა შენი მრავალჯერ შეჰრაცხე უღმრთოთა თანა, არამედ ნუ იყოფინ.

Verse: 48     რამეთუ ამისთჳსცა საკჳრველ იყო წინაშე მაღლისა,

Verse: 49     რამეთუ დაიმდაბლე თავი შენი, რამეთუ შენთჳს თავი შენი არად შეჰრაცხე მრავალთა თანა, რაჲთა უფროჲს იდიდოს.

Verse: 50     ხოლო აწ მრავლითა უბადრუკებითა დაგლახაკნეს მკჳდრნი ამის სოფლისანი, ამისთჳს რამეთუ მრავალნი ამპარტავანებითა ვიდოდეს.

Verse: 51     ხოლო შენთჳს გულისხმა-ყავ და მსგავსთა შენთათჳს ეძიებდ დიდებასა.

Verse: 52     რამეთუ თქუენთჳს განღებულ არს სამოთხე, და დანერგულ არს ხჱ იგი ცხორებისაჲ, და განმზადებულ არს მომავალი სასუფეველი, განმზადებულ არს ფუფუნებაჲ; და აღშჱნებულ არს და განმზადებულ არს განსასუენებელი, და განგებულ არს საშუებელი დასაბამითგან, და აღმოცენებულ არს ძელი იგი სიბრძნისაჲ.

Verse: 53     აღბეჭდულ არს თქუენგან სალმობაჲ, დაშრეტილ არს Page of ms. J: 212v  თქუენგან სიკუდილი, დამალულ არს ჯოჯოხეთი, ვლტოლილ არს ჴრწნილებაჲ.

Verse: 54     წარჴდეს და დაივიწყნეს სალმობანი, გამოაცხადნა სრული Page of ms. O: 494r   იგი ფასი უკუდავებისაჲ

Verse: 55     ნუღარა შესძინებთ კითხვად მრავალთა მათთჳს წარსაწყმედელთა,

Verse: 56     რამეთუ მათცა მიიღეს აზნაურებაჲ: და შეურაცხ-ყვეს მაღალი, და შჯული მისი დააკნინეს, და გზანი მისნი განაქარვნეს,

Verse: 57     უფროჲსღა ღირსნი მისნი დათრგუნნეს,

Verse: 58     თქუეს გულსა შინა მათსა: "არა არს ღმერთი", ამისთჳსცა უწყიან სიკუდილი მათი.

Verse: 59     ვითარცა თქუენ გელის თქუმული იგი კეთილი, ეგრეცა მათთჳს სწყურის სატანჯველსა, რამეთუ განმზადებულ არს. და არა თუ მაღალსა უნდა მოსპოლვაჲ კაცთაჲ,

Verse: 60     არამედ ესე, რომელ დაებეჭდნეს, შეაგინეს სახელი შემოქმედისა მათისაჲ, და არა ჰმადლობდეს მას, რომელმან განუმზადა მათ კეთილი.

Verse: 61     ხოლო აწ ამისთჳს საშჯელი ჩემი მოახლებულ არს,

Verse: 62     რომელ არა მრავალთა უწყებულ არს, არამედ შენ ხოლო და მსგავსთა შენთათჳს მცირედთა.

Verse: 63     მიუგე და ვარქუ: ა... მრავალი სასწაული ... გეგულების ყოფად, უკუანაჲსკნელსა ... არა მაუწყე, რომელსა ჟამსა იყოს.

Chapter: 7  
Verse: 1     მომიგო და მრქუა მე: ზომით განზომე შენ თჳთ Page of ms. J: 213r  და იყოს ოდეს იხილო, ვითარმედ წარჴდა სასწაული იგი სასწაულთაჲ, ...

Verse: 2     მაშინ გულისხმა-უყო, რამეთუ იგი არს ჟამი, რომელსა ... ... დაბადებულსა ... .... ....

Verse: 3     და ოდეს იხი... სოფელსა ამას ძრვაჲ ადგილთაჲ, ნათესავთა ძჳრის-ზრახვაჲ, წინამძღუართა დაუმტკიცებელობაჲ, მთავართა შეძრწუნებაჲ,

Verse: 4     და მაშინ გულისხმა-ყავ ესე, რომელსა მაღალი იტყოდა დღეთა მათ პირველთა.

Verse: 5     [მაშინ] ყოველივე ყოფადი ... დასაბამი ...

Verse: 6     ........... ... დასაბამი უწყებელ არს ნიშებითა და ძალითა, და აღსასრული -- საქმეთა და სასწაულებითა.

Verse: 9     და მაშინ დაუკჳრდებოდეს, რომელთა აწ ესე შეურა...

Verse: 11     Page of ms. J: 213v  იყო, სულგრძელებისა გზაჲ არა გულისხმა-ყვეს.

Verse: 13     და რომელთათჳს არს სოფელი ესე.

Verse: 14     მიუგე და ვარქუ:

Verse: 17     ...........ანიცა თესლი მისი და რაბამიცა ყუავილი, ეგრეცა თესლი მისი; და რაბამნიცა საქმენი იყვნენ, ეგრეცა საშჯელი; და ... მუშაკი ... ...ლოჲ მისი; ... ჟამნი იყვნეს ...ლისა ამის წინავე.

Verse: 18     ოდეს ვზრახევდ ვიდრე შესაქმედმდე ...სა ამის, რომელსა ზედა დამკჳდრებულ არიან, და არავინ მახილა მე.

Verse: 19     და მაშინ არავინ იყო და ეგერა შეიქმნნეს ...სა ზედა სოფელსა და ...სა ზედა მოუკლე ... ... და შჯულსა ...

Verse: 20     და ვიხილე სოფელი ჩემი, და აჰა ესერა წარწყმედულ იყო.

Chapter: 12  
Verse: 18     მიუგე და ვარქუ: ვიტყოდი წინაშე შენსა, უფალო.

Verse: 19     აჰა ესერა წარვიდე, ვითარცა მიბრძანე მე, და გულისხმა-უყო, რომელ-ეგე აწ არს ერი. და მერმე რომელნი შობად არიან, ვინ გულისხმა-უყოს მათ?

Verse: 20     რამეთუ სოფელი ესე ბნელსა შინა არს, და მკჳდრნი მისნი უნათლო არიან;

Verse: 21     რამეთუ შჯული შენი დაიწუა და მის გამო არა უწყის, რომელნი აქამომდე ქმნულ არიან, ანუ მერმე საქმედ არიან.

Verse: 22     უკუეთუ ვპოვე მადლი წინაშე შენსა, შთასაცუმელი სული წმიდაჲ, და დავწერო ყოველი, რომელი ყოფილ არს Page of ms. O: 494v   სოფელსა ამას დასაბამითგან, რაჲ წერილ იყო შჯულსა შენსა, რაჲთა უძლონ კაცთა პოვნად ალაგთა შენთა, და რომელთა უნდეს ცხორებაჲ საუკუნოჲ, გამოიძინენ გზანი შენნი.

Verse: 23     მომიგო და მრქუა მე: მივედ და შეკრიბე ერი და ამცენ მათ, რაჲთა არა გეძიებდენ შენ ორმეოც დღჱ.

Verse: 24     და შენ განჰმზადე ფიცრები მრავალი ამას ჟამსა და იწყე წერად ...

Verse: 27     და წარვედ, ვითარცა მიბრძანა მე უფალმან, და შევკრიბე ყოველი ერი და ვარქუ:

Verse: 28     ისმინენ, ისრაელ, სიტყუანი ესე:

Verse: 29     მწირობით მწირ იყვნეს მამანი ჩუენნი ეგჳპტეს შინა, და იჴსნნეს იგინი მიერ.

Verse: 30     და მოიღეს შჯული ცხოვრებისაჲ, რომელი ვერ დაიცვეს, რომლითა თქუენცა შემდგომად მათსა გარდა-ვე-ჰჴედით.

Verse: 31     და მოგეცა თქუენ სამკჳდრებელად სიონი, არამედ თქუენ და მამათა თქუენთა უშჯულოებაჲ ჰყავთ, და არა დაიმარხენით გზანი მისნი, რომელ გამცნო თქუენ.

Verse: 32     რამეთუ მაღალი მსაჯული სიმართლისაჲ არს; აღიღო თქუენგან ჟამი იგი მომაღლებული.

Verse: 33     და თქუენ ეგერა აქა ხართ, და ძმანი ჩუენნი, რომელნი შინა არიან.

Verse: 34     უკუეთუ იჯმნეთ გონებათა თქუენთაგან უკეთურთა, და თუ განსწავლნენ გულნი თქუენნი, და ცხოველნი დაიცვნეთ და მკუდარნი შეიწყალნეთ. 35 რამეთუ საშჯელი სიკუდილისაჲ უკუანა მოიწიოს, ოდეს მეორედ განსცხოველდეთ; და სიმართლისა სახელი გამოჩნდეს და უღმრთოთა ემხილოს.

Verse: 36     ხოლო ჩუენდა ნუ ვინ მოვალნ, ნუ/ცა Page of ms. O: 495r   მეძიებნ ვინ ორმეოც დღჱ.

Verse: 37     და წარვიყვანენ მე ხუთნი კაცნი, ვითარცა მამცნო მე, და წარვედით ველად და დავადგერით მუნ.

Verse: 38     და იყო შემდგომად ხვალისა აჰა ესერა ჴმაჲ, მიწოდა მე და მრქუა: ეზრა, აღაღე პირი შენი და შესუ, რომელი შეგასუა შენ.

Verse: 39     და აღვაღე პირი ჩემი, და აჰა ესერა სასუმელი სავსჱ მომცა მე; და იყო იგი სავსჱ წყლითა. ხოლო ფერი მისი ცეცხლის სახჱ მსგავსებითა.

Verse: 40     და მოვიღე და შევსუ, და გამოსცენდებოდა გულისა ჩემისაგან მეცნიერებაჲ. და მკერდსა ჩემსა განეფინებოდა სიბრძნჱ, ხოლო სული ჩემი მოიჴსენებდა და იწრაფდა.

Verse: 41     და აღეღო პირი ჩემი და არღარა დაიყო.

Verse: 42     ხოლო მაღალმან მოსცა მეცნიერებაჲ ხუთთა მათ კაცთა, და წერდეს თქუმულთა მათ ერთი ერთისა შემდგომად სასწაულისა, რომელ არა იცოდეს.

Verse: 43     და ვიყავ მუნ ორმეოც დღჱ, ხოლო იგინი დღისი წერედ და ღამჱ ჭამვდ პურსა, ხოლო მე დღჱ ყოველ ვიტყოდი და ღამჱ არა დავდუმნი.

Verse: 44     და დავწერე ორმეოცსა მას დღესა წიგნები ესე ოთხმეოცდაათოთხმეტნი.

Verse: 45     და იყო ოდეს აღესრულნეს ორმეოცნი იგი დღენი; მეტყოდა მე მაღალი და მრქუა:

Verse: 46     ოცდაოთხი, რომელი პირველად დასწერეთ, განცხადებულად დასდვათ და უკითხეთ იგი ღირსთა,

Verse: 47     ხოლო სამეოცდაათი დაჰმარხოთ, რაჲთა მისცე იგი ბრძენთა ერისა შენისათა.

Verse: 48     Page of ms. O: 495v   რამეთუ მას შინა არს ცეცხლი გონებისაჲ და წყაროჲ სიბრძნისაჲ და მდინარჱ მეცნიერებისაჲ. დავყავთ ეგრეთ წელიწადთა მათ შჳდთა შინა. მეხუთესა მას წელსა დაბადებითგან, რომელ არს ხუთ ათასი, ოცდამეხუთესა დღესა, თუესა მესამესა, ამაღლდა ეზრა და მიიყვანა სასუფეველსა მსგავსთა მისთა თანა.
Page of ms. O:   


Book: Esth.  

წიგნი ესთერისი

Chapter: 1  

Verse: 1a      */ Page of ms. O: 495v   წელსა მეორესა მეფობასა ასუერ დიდისასა, პირველსა მას დღესა, თუესა ადარ და ნესასა (რომელ არს იგრიკაჲ და ვარდობაჲ), ჩუენებაჲ იხილა მარდოქე, ძემან იარისმან, ძისწულმან სემეისმან, რომელ იყო შვილი კესჱსი, ტომისაგან ბენიამენისი,

Verse: 1b      კაცი იგი დიდ ტყუეობასაცა,

Verse: 1c      რომელ-იგი წარსტყუენა ნაბუქოდონოსორ მეფემან ბაბილონისამან იოვაკიმის თანა, მეფისა ჰურიასტანელთაჲსა.

Verse: 1d      და ესე იყო ჩუენებაჲ მისი: მუნქ/უეს Page of ms. O: 496r   ოდენ ჴმაჲ და ღაღადებაჲ ამბოხისაჲ და ქუხილისაჲ და ძრვაჲ და შეძრწუნებაჲ ქუეყანასა ზედა.

Verse: 1e      მუნქუეს ოდენ მას შინა ორნი ვეშაპნი შეჴდეს, ორნივე _ ბრძოლად.

Verse: 1f      ვითარ იყო ჴმაჲ მათი, შეძრწუნდა ყოველივე ჴმასა მას ღაღადებისა მათისასა და წამებდა ყოველი ერი.

Verse: 1g      დღჱ ბნელისაჲ და წყუდიადისაჲ, შეძრწუნებისაჲ და ბრძოლისაჲ.

Verse: 1h      და განემზადებოდეს ყოველი თესლები ბრძოლად, და ევედრებოდეს უფალსა.

Verse: 1i      ჴმასა მას ღაღადებისა მათისასა და შეიქმნა წყაროჲსაგან მცირისა წყაროჲ მდინარჱ დი[დი].

Verse: 1k      და ნათელი და მზჱ გამობრწყინდა. და მდინარენი იგი აღმაღლდეს, და დაინთქნეს პატიოსანნი იგი მათნი.

Verse: 1l      და ვითარ აღდგა მარდოქე ძილისაგან, ზრუნვიდა, ვითარმედ: რაჲ-მე იყოს ჩუენებაჲ იგი, ანუ რასა-მე ჴელმწიფჱ უფალი განჰმზადებს ყოფად? და ჩუენებაჲ იგი მისი დაფარულ იყო გულსა მისსა და ყოველსა ჟამსა გამოეძიებნ მას გულსა თჳსსა, რაჲთამცა განმარტებაჲ მისი გამოუცხადნა მას ვიდრე დღედმდე.

Verse: 1m      რაჟამს დაესუენა მარდოქეს გარეშე ეზოსა მეფისასა ასტაჲს და თედევტჱს თანა, რომელნი იყვნეს ორნი საჭურისნი მეფისანი,

Verse: 1n      და ესმოდა მარდოქეს ზრახვაჲ მათი და უკეთურებაჲ მათი, ვითარ ურთიერთას შეითქუმოდეს ასუერ მეფისათჳს, ვითარმცა მოკლეს იგი. ამას ზედა სიბრძნედ დგა მარდოქე და ამხილა ზრახვაჲ იგი მათი.

Verse: 1o      და ოდეს შეატყუნა მეფემან ორნივე იგი საჭურისნი, იპოვა მარდოქე მართლად, და ვითარ აღიარეს საჭურისთა მათ, მოწყჳდნა იგინი.

Verse: 1p      და დაწერად სცა ასუერ Page of ms. O: 496v   მეფემან მათი ესე სიტყუაჲ და შთაწერეს მარდოქეცა წიგნსა სამეუფოსა მას მოსაჴსენებელად სიტყუათა მათ მისთათჳს.

Verse: 1q      და ბრძანა მეფემან პატივისცემაჲ მარდოქჱსი ეზოსა მეფისასა და ჴელმწიფე-ყო იგი ყოველთა ზედა კართა სამეუფოთა დაცვად.

Verse: 1r      და შემდგომ ყო იგი ეზოჲსმოძღურისა ჰამანისა, ძისა ამადათომისა მაკედონელისა, წინაშე პირსა მეფისასა. მიერითგან ეძიებდა ჟამსა ჰამანი, რაჲთამცა ძჳრი შეამთხჳა მარდოქეს და ყოველსა ერსა მისსა მის სიტყჳსათჳს, რამეთუ უთხრა მეფესა საჭურისთაჲ მათ, რამეთუ მისგანად მოწყდეს.

Verse: 1s      და იყო ამის სიტყჳსა შემდგომად დღეთა ასუერ მეფისა დიდისათა, და დაემორჩილა მას ყოველი ჰინდოეთითგან ეთიოპედმდე ას ოცდაშჳდ საკარანო სოფლებისაჲ.

Verse: 2      და განმტკიცნა ასურ საყდართა ზედა მეფობისა მისისათა.

Verse: 3      და ყო მეფემან სუმაჲ შობისაჲ მთავართა თანა ეზოჲსა მისისათა და შორის სპარსთა და არშაკთა და კარანები იგი სოფლებისაჲ სხდა წინაშე პირსა მისსა.

Verse: 4      და ჰხედვიდეს სიმდიდრესა მას და დიდებულებასა მას მეფისასა და პატივსა ქებისა მისისასა ას ოთხმეოც დღე.

Verse: 5      ვიდრემდის აღესრულებოდეს დღენი იგი, რომელ ყო მეფემან ყოველთა მიმართ, რაოდენნიცა იყვნეს სუსეს ქალაქსა შინა დიდითგან მცირედმდე, სუმასა მას ზედა შჳდ დღე შინაგან ტაძა/რსა Page of ms. O: 497r   სამეუფოსა ყვის საცხორებელად თავისა თჳსისა.

Verse: 6      და დაასხა მას საცხორებელად თავისა თჳსისა იქცევისი ზეზი და ჭიჭნაუხი ძოწეული, მეწამული ქსოვილივე ყუავილოვანი გამოქსოვილი. და კარავი აღემართა, რომელსა საბლად იყვნეს ძოწეული და ზეზი; და ქობინად მისა იყო ვეცხლი; და სუეტები _ ლესული ოქროჲთა. და ცხედარი ოქროჲსაჲ ანთრაკითა და სმარაგდინოჲთა მოქმნული.

Verse: 7      და სასუმელები ოქროჲსაჲ, რომელი ჟამად-ჟამად მოღებად სცის და ღჳნოჲ სამეუფოჲ, რომელსაცა მეფჱ სუამნ.

Verse: 8      და სუმაჲ ეგრე, ვითარცა წეს არნ, ეგრეთ ბრძანა მეფემან ნებისა აღსრულებაჲ ყოველთა კაცთაჲ.

Verse: 9      და უვასტინე დედოფალმან ყო სიხარულით შუებაჲ დიდი ყოველთა მიმართ დედათა ტაძარსა სამეფოსა.

Verse: 10      და იყო მეშჳდესა დღესა, რაჟამს მხიარულ-იქმნა მეფჱ ღჳნოსა ზედა, უბრძანა მეფემან

Verse: 11      მონათა თჳსთა შეყვანებაჲ უვასტინეს დედოფლისაჲ, რაჲთამცა შევიდა და მიადგა მეფესა ზედა სუმასა მას ოდენ იგიცა შარავანდითურთ წინაშე ყოვლისა ერისა მისისა.

Verse: 12      და არა ინება უვასტინე, ვითარმცა ყო ნებაჲ მეფისაჲ ჴელთაგან საჭურისთა. და ვითარ აგრძნა მეფემან, რამეთუ შეურაცხ-ყო უვასტინე ნებაჲ მისი, დაწუხნა მეფჱ ფრიად და რისხვითა და გულისწყრომითა აღატყდა.

Verse: 13      Page of ms. O: 497v   მაშინ ჰრქუა მეფემან ყოველთა ბრძენთა, რომელთა იცოდეს შჯული და სიმართლისა საშჯელი: აწ რაჲ-მე შეემთხჳოს დედოფალსა ამისთჳს, რამეთუ არა ჯერ-იჩინა მან, რაჲთამცა ყო ნებაჲ მეფისაჲ?

Verse: 14      და აღდგეს მის წინაშე ყოველნი იგი ჴელმწიფენი სპარსთანი და არშაკთანი, რომელნი სხდეს წინაშე პირსა მეფისასა, და რომელნი სხდეს ტაძარსა მას სამეუფოსა.

Verse: 16      მაშინ ვედრებად დგა ბუგეონ და თქუა: არა ხოლო თუ მეფესა შეგცოდა უვასტინე დედოფალმან, არამედ ყოველთა ჴელმწიფეთა სპარსთა და არშაკთა.

Verse: 17      და ყოვლისა მიმართ ერისა სიცრუვჱ მისი განითქუა, რამეთუ შეურაცხ-ყო ბრძანებაჲ შენ, მეფისაჲ.

Verse: 19      უკუეთუ ჯერ-გიჩნდეს უფალსა ჩუენსა, და სათნო-იყოს წინაშე სიბრძნისა შენისა, მიუწერე ყოველსა სოფლებსა და აუწყე: რომელმან შეურაცხ-ყო სიტყუაჲ შენი, მეფისაჲ, უვასტინეს დედოფალსა განუჯმენ და დასუ მისა უმჯობჱსი, რომელმან აჩინოს სიტყჳსა მორჩილებაჲ შენ, მეფისაჲ, და კეთილი შეემთხუეოდის ყოველთა მეფეთა.

Verse: 20      და მიერითგან ყოველნი დედანი პატივ-სცემდენ და ადიდებდენ ქმართა თჳსთა გლეხითგან ვიდრე მდიდრადმდე.

Verse: 21      და დასჯერდა მეფჱ გულითა სიტყუასა ამას და განაჩინა საქმჱ იგი, ვითარცა-იგი აზრახა მას.

Chapter: 2  

Verse: 1      და ესრჱთ დაამტკიცეს საჴსენებელად უვასტინესთჳს, ვითარ-იგი უყო ასუერ მეფესა.

Verse: 2      და მაშინღა აზრახეს მონათა მეფესა: ვიძინეთ ქალწულნი ქმნულკეთილნი.

Verse: 3      Page of ms. O: 498r   და მიუთუალნეთ იგინი ზედამდგომელსა საჭურისსა, რომელ არს მცველი დედათაჲ.

Verse: 4      და მათგანნი კაცნი, რომელ გთნდენ შენ, მეფესა, დაადგინე იგი უვასტინეს წილ. და ეგრეცა ყვეს, ვითარცა-იგი აღუთქუეს.

Verse: 5      იყო კაცი ვინმე ჰურიაჲ სუს ქალაქსა, რომელსა ერქუა სახელი მარდოქე, ძჱ იარისი, ძისწული სემიაჲსი, რომელი იყო ძჱ კესაჲსი, ტომისაგან ბენიამენისი

Verse: 7      და მას განეზარდა სარწმუნოებასა ზედა ესთერი, რამეთუ ასული იყო იგი მამისძმისა მისისაჲ, და ყრმაჲ იგი კეთილ იყო ქმნულებითა ფრიად და შუენიერ პირითა.

Verse: 9      და შეიპყრეს და შეიყვანეს იგი ტაძარსა მას მეფისასა. და ვითარ იხილა იგი გეგეოს საჭურისმან, მცველმან დედათამან, ქალი იგი დასჯერდა უფროჲს სხუათა დედათაჲსა. და პოვა ესთერ მადლი და წყალობაჲ წინაშე მისსა, და იღუაწა მისი უფროჲს სხუათა მათ დედათაჲსა და შეუდგინნა მას შჳდნი ქალწულნი მსახურად.

Verse: 17      და ვითარ შეიყვანეს ესთერ წინაშე მეფისა და შესთნდა იგი მას ფრიად. მწუხრი შეიყვანიან და დილეულ გამოუტევიან. და რაჟამს განიცადნა მეფემან ყოველნი იგი ქალწულნი, უკეთჱს გამოუჩნდა ესთერი და პოვა მის წინაშე მადლი და წყალობაჲ და დაადგინა შარავანდნი სადედოფლონი თავსა მისსა.

Verse: 18      და ყო მეფემან ქორწილი ესთერისი განცხადებულად, ხოლო სხუათა მათ ბრძანა განტევებაჲ სოფლად თჳსა.

Chapter: 3  

Verse: 1      Page of ms. O: 498v   და იყო ამის სიტყჳსა შემდგომად განადიდა ასურ მეფემან ჰამანი, ამადათომის ძჱ ბოგეანი და აღხუმად სცნა და დასხმად სასთაულნი მისთჳს უფროჲს ზეშთა ყოველთა მეგობართა მისთა.

Verse: 2      რამეთუ მოდრკებოდეს ყოველნი და თაყუანის-სცემდეს ქუეყანასა და ვითარ ყოველნი თაყუანისსცემდეს მას ბრძანებითა მეფისაჲთა, ხოლო მარდოქე არასადა თაყუანის-სცა მას.

Verse: 3      და ვითარ იხილეს მონათა მეფისათა, რამეთუ მარდოქე არა თაყუანის-სცა ჰამანსა, ჰრქუეს მონათა მეფისათა მარდოქეს: რად ურჩ ხარ შენ მეფისა და არა თაყუანის-ეცი ჰამანსა?

Verse: 4      მიუგო მან და ჰრქუა, ვითარმედ: მოღმრთე ვარ. და უთხრეს ეგრეთ მისი ჰამანსა.

Verse: 5      და ვითარ აგრძნა მისი ჰამანმან, განრისხნა მარდოქესთჳს და რისხვით აღატყდა მისთჳს.

Verse: 6      და ჟამსა ეძიებდა, რაჲთამცა მოკლა მარდოქე და ყოველი ერი მისი ერთსა დღესა. ეშურებოდა ჰამანი და უთქუმიდა მას გულისწყრომითა, რამეთუ წუხნ და ეკდემებინ, რაჟამს იქცევინ იგი წინაშე თუალთა მისთა, და გულითა ზაკულითა აზრახებდა მეფესა ძჳრსა ისრაჱლისათჳს.

Verse: 8      და ესრე ეტყოდა ჰამანი მეფესა: რამეთუ აღრეულ არს ერი ესე ყოველსა ადგილსა სამეუფოსა, ერი მჴდომი და ურჩი არს და სხუაჲ შჯული აქუს, ხოლო შჯულსა შენსა, მეფე, არა ერჩიან. უწყებულ არს ყოველსა თესლებსა უკეთურებაჲ მათი და ბრძანებაჲ შენი შეურაცხ-უყოფიეს და დამცირება არს Page of ms. O: 499r   ესე შენისა დიდებისა.

Verse: 9      უკუეთუ ჯერ-გიჩნდეს შენ, მეფესა, და გთნდეს სამართალი ესე გულსა შენსა, მომეც ჴელთა ჩემთა ერი ესე წარსაწყმედელად, და მე დაგიწერო და შევსძინო საფასესა შენსა ბევრი ფასი ჩემი*.

Verse: 10      და წარიჴადა მეფემან ბეჭედი ჴელისა თჳსისაგან და მისცა ჰამანსა და ჰრქუა: მიწერე ყოველსა ქალაქსა და სოფლებსა, და დაჰბეჭდე ბეჭდითა ამით სამეუფოჲთა და არავინ არს, რომელმან გარე-მოაქციოს ბეჭედი ეგე.

Verse: 11      მაშინ ჰრქუა მას მეფემან: ფასი შენი შენ გეყავნ, ხოლო ნათესავი ეგე წააგე, ვითარცა შენ გინებს. (11) და შევიდა ჰამანი კერპთა მისთა, რაჲთამცა კერპთაგან ცნა დღჱ იგი სიკუდილისა მათისაჲ. და აღმოუჴდა წილი მეათცამეტესა დღესა თუესა იგრიკისასა და ვარდობისასა მოსრვაჲ ყოველთა ჰურიათაჲ წულითგან ვიდრე ქალადმდე და ყრმანი მათნი მიმოდატაცებად.

Verse: 12      იწრაფა და მიმოგანსცა დიასპანებითა, რომელ დაეწერა წიგნები იგი ბრძანებული: მეფჱ დიდი ასუეროს ყოველთა ჰინდოეთითგან ეთიოპედმდე ას ოცდაშჳდთა ჴელმწიფეთა მთავართა და ჴრმლოსანთა, რომელ-ესე მივწერე:

Verse: 13b      ფრიად განძლიერებულ არს ნათესავი ესე და ყოვლად დაუპყრიეს ქუეყანაჲ. ხოლო მე გან-რაჲ-ვიზრახე არა ამბოხებით ჴელმწიფებაჲ იგი განცხადებაჲ, არამედ დაყუდებით და ნელად. და ეგრეთ Page of ms. O: 499v   აღასრულეთ ბრძანებული ესე განუმხილებელად ყოლადვე, და მაშინ განგებულად სცხონდებოდით და მშჳდობით იყოს სოფელი ჩუენი, და შესაძინელიცა ჩუენი ჩანდეს და მისაცემელიცა სრულიად, და განეგოს ცხორებაჲ კაცთაჲ და სასურველ იყოს მშჳდობაჲ.

Verse: 13c      ვითარცა ვჰკითხე მზრახვალთა მათ ჩემთა, ესე ესრეთ განეგებოდა და ვითარ-იგი მოცემულ არს ჩუენდა სიბრძნე და გონიერებაჲ გარდაუცვალებელი და მტკიცედ სარწმუნოებაჲ და მეორედ უფლებისა ჩუენისა ყოფაჲ განგრძობილად,

Verse: 13d      გჳჩუენა ჩუენ ჰამანმან და მწირობაჲ მაგის ტომისაჲ ყოველსა ქუეყანასა, რამეთუ შერეულ არს საძაგელი და ბილწი ეგე ერი, და შჯულსა ზედაცა მჴდომ არიან ყოვლისა თესლებისა. მაგის გამოცა-მე ვითა მიმოდასაყოფელ იქმნნეს მარადის და საბრძანებელ და ამის გამოცა მეფესა ვერვის დაემორჩილნეს და განიბნია მიმო და ნათესავი ესე.

Verse: 13e      რამეთუ მჴდომ არიან მარადის და ოდესვე შჯულითა მათითა მბრძოლ არიან კაცთა და უცხოქმნულ არიან, და ვერ ცნიან ჩუენი იგი ბრძანებაჲ და მარადის იქმან ძჳრსა, და არასადა ნებასა მორჩილ არიან ჩუენსა ჴელმწიფებასა.

Verse: 13f      აწ გჳბრძანებიეს თქუენდა მომართ ესე უწყებაჲ და მოგჳწერია წიგნი ჰამანისაგან, რომელ განვამტკიცე წი/გნითა Page of ms. O: 500r   მეორე მამაჲ ჩუენი ჰამანი ყოლად აფხურად და წარწყმედაჲ მათი ცოლით, შვილითურთ მახჳლითა მტერისაჲთა განჩინებულად და უგრძნულად მეათურამეტესა დღესა თუე ადარი, რომელ ითქუმის იგრიკისად,

Verse: 13g      მოსრვად ყოველთა ჰურიათა და წარმართთა და მოტაცებაჲ ყრმათა მათთა, რომელ-იგი არიან ძუელით უჯერონი, არამედ დღეს ერთად შევიდენ ჯოჯოხეთა. მიერითგან კეთილად განეგოს და არა შეგუემთხჳოს ჩუენ ღუაწლი.

Verse: 15      და ესერა სუს შინა დაიდვა ეგეთივე ბრძანებაჲ. მარდოქე ცნა ყოველი ესე საქმჱ, და თჳთ ქალაქიცა სუსე შეძრწუნდა საქმისა მისთჳს. და იყო ჰურიათა ტირილი დიდი და განმწარებაჲ ყოველსა ქუეყანასა.

Chapter: 4  

Verse: 1      და შევიდა მარდოქე სახლსა თჳსსა, განიძარცუა სამოსელი და შეიმოსა ძაძაჲ და ნაცარი გარდაისხა

Verse: 2      და გამოვიდა გარეშესა ეზოსა და დადგა, რამეთუ ვერ ჴელ-ეწიფა ძაძითა მით შესლვად სამეუფოსა ტაძარსა. და გამოჰხადა ერთსა საჭურისსა და შეავლინა ესთერისა და აუწყა მას.

Verse: 5      ჰრქუა დედოფალმან: განიძარცუენ ძაძაჲ და შემოვედინ. ხოლო მან არა ინება.

Verse: 8      არამედ ჰრქუა: ესრჱთ არქუთ მას: ნუ გეწიწებინ შემოსლვად წინაშე მეფისა და ქენება-უყავ პირსა მისსა ჩემთჳსცა და ერისა მისთჳს. მოიჴსენენ დღენი იგი Page of ms. O: 500v   სიმდაბლისა შენისანი, რაჟამს იზარდებოდე ჴელთა ჩემთა, რამეთუ ჰამანს ლერკოლოტსა წარუთქუამს და განუჩინებიეს წინაშე მეფისა ჩუენ ყოველთა სიკუდილი. აწ ევედრე შენცა ღმერთსა, და ევედრე და ეტყოდე ჩუენთჳს მეფესა, და მიჴსნნეს ჩუენ სიკუდილისაგან.

Verse: 9      და ვითარ აუწყა ჭირი იგი და ურვაჲ ისრაჱლისაჲ,

Verse: 10      გამოუვლინა მას და ესრე ჰრქუა:

Verse: 11      შენ თჳთ უწყი უფროჲს ყოველთასა, თუ ვინმე შევიდეს მეფისა უწოდებელად, და რომელსა არა მიუპყრის კუერთხი იგი ოქროჲსაჲ, სიკუდილისა თანამდებ არნ. და მე არასადა შემიწოდა ესე ოცდაათ დღე არს, და აწ ვითარ შევიდე უწოდებელად?

Verse: 13      შეუვლინა მას მარდოქე და ჰრქუა:

Verse: 14      დაღათუ შენ უგულებელს-ჰყო ნათესავი შენი და არა შეეწიო მათ, არამედ ღმერთი შე-ვე-ეწიოს და აცხოვნნეს იგინი, ხოლო შენ და სახლი მამისა შენისაჲ წარწყმედად ხართ. და ვინ უწყოდა, ვითარმედ ამათ ჟამთა დედოფალ იქმნე?

Verse: 15      გამოავლინა დედოფალმან და ჰრქუა:

Verse: 16      აწუართე ერსა მას ლოცვაჲ და ვედრებაჲ უფლისა მიმართ ერთითა გულითა, და მეცა და მსახურთა ჩემთა ეგრევე ვყოთ. და მაშინ შევიდე მე მეფისა უწყებად, უკუეთუ ეგრე რაჲმე არს, აცადე და მოვკუდე.

Verse: 17      და ყო ეგრე მარდოქე ბრძანებაჲ ესთერისი.

Verse: 17a      და მარდოქე თჳთცა ევედრებოდა უფალსა და Page of ms. O: 501r   მოაჴსენებდა საქმეთა თჳსთა და თქუა:

Verse: 17b      უფალო ღმერთო, ყოვლისა მპყრობელო, რომელსა გაქუს ყოვლისა ჴელმწიფებაჲ, და არა არს ცვალებაჲ შენი და ცხორებაჲ სახლისა ისრაჱლისაჲ.

Verse: 17c      რამეთუ შენ შეჰქმენ ცანი და ქუეყანაჲ და ყოველნი საკჳრველებანი, რომელნი არიან ცასა ქუეშე და ყოველთა ზედა შენ უფლებ.

Verse: 17d      რამეთუ ყოველივე შენ იცი და ნათესავი ისრაჱლისაჲ შენ უწყი. და არა თუ გინებით და არცა თავმოთნებით ვყავ არა თაყუანისცემაჲ იგი წინადაუცუეთელისაჲ მის ჰამანისი; და მათ ეგრე უნდა, ვითარმცა ამბოვრ-უყავ მე ბრჭალთა ფერჴისა მისისათა დასამდაბლებელად ისრაჱლისათჳს.

Verse: 17e      და შენთჳს ეგრე ვყავ, რაჲთა არღარავინ აღვირჩიო უდიდებულჱს შენსა, უფალო, და არცა თუ ვის თაყუანის-ვსცე შენსა გარეშე, ჭეშმარიტო, არცაღა თუ ვჰყოფ მას განცდით.

Verse: 17f      და აწ, უფალო, რომელმან დასდევ აღთქუმაჲ აბრაჰამის თანა, ულხინე ერსა შენსა, რამეთუ შეთქუმულ არიან ჩუენთჳს წარწყმედად და უნებს ჩუენი აღჴოცაჲ და მოსპოლვაჲ დასაბამი მშჳდობისა შენისაჲ.

Verse: 17g      ნუ უგულებელს-ჰყოფ ერსა შენსა, რომელი იჴსენ ქუეყანით ეგჳპტით.

Verse: 17h      ისმინე ლოცვისა ჩუენისაჲ და ულხინე სამკჳდრებელსა შენსა და გარდააქციე გლოვაჲ ჩუენი სიხარულად, რაჲთა ვცხონდეთ და გაქებდეთ შენ და ნუ დაადუმებ პირსა მგალობელთა შენთასა.

Verse: 17k      ხოლო ესთერცა დედოფალი შეუვრდებოდა უფალსა, Page of ms. O: 501v   ურვილი და სიკუდილისათჳს შეშინებული. და განიძარცუა სამოსელი იგი პატიოსანი მისგან და ყოველი სამკაული თავისა მისისაჲ. და შეიმოსა მან სამოსელი საგლოველი და საზუაობელისა მის სულნელისა წილ ნაცრითა და სკორითა აღივსო თავი მისი და ჴორცნი მისნი დაამდაბლნა ფრიად, და ყოველი სამკაული იგი სიხარულისა მისისაჲ აღიღო. და მდაბალი ილოცვიდა უფლისა მიმართ და თქუა:

Verse: 17l      უფალო, მეუფეო მხოლოო, შენ ხარ შემწე, შემეწიე მე მდაბალსა ამას, რომელსა არა მაქუს შემწე შენსა გარეშე. რამეთუ ურვაჲ ჩემი ჴელთა შენთა შინა არს.

Verse: 17m      ხოლო მე მასმიეს მამულთა ჩემთაგან წიგნთა, რამეთუ იჴსენ ისრაჱლი ყოველთაგან წარმართთა და მამანი მათნი მამათა მათთაგან და დასდევ სახელი მათი ისრაჱლ სამკჳდრებელად საუკუნოდ და ყავ მათთჳს, ვითარცა-იგი ეტყოდე მათ და მოეც მათ, რასა იგი გთხოვდეს.

Verse: 17n      ვცოდეთ წინაშე შენსა და მიგუცენ ჩუენ ჴელთა მტერთა ჩუენთასა. და თუ ვადიდენით სადა კერპნი მათნი, მართალვე ხარ, უფალო!

Verse: 17o      და არა არს რიცხჳ სიმრავლესა ამას კირთებისა ჩუენისასა, არამედ დაუსხმან ჴელნი მათნი ჴელთა კერპთა მათთასა მოსპოლვად ბრძანებული პირისა შენისაჲ და აჴოცად სამკჳდრებელი შენი და დადუმებად პირისა მაქებელთა შენთაჲსა და დაცადებად დიდებასა სახელისა შენისასა/ Page of ms. O: 502r   და საკურთხეველისა შენისა

Verse: 17p      და აღღებად პირისა მტერთაჲსა ქებად ამაოებისა მათისა და თუალხუმად მეუფებისა ჴორციელისა ხოლო უკუნისამდე.

Verse: 17q      [ნუ] მისცემ, უფალო, სამკჳდრებელსა შენსა მოძულეთა მტერთა შენთა და ნუცა იხარებედ დაცემასა ჩუენსა. [მ]იაქციე ზრახვაჲ მათ[ი] მათავე და, რომელთა უწყიეს ჩუენთჳს ძჳრის-ყოფაჲ, არცხჳნე.

Verse: 17r      და გამოგჳჩნდი ჩუენ, უფალო, და გამოგუეცხადე ჩუენ ჟამსა ჭირისა ჩუენისასა და ნუ მოგუსრავ ჩუენ.

Verse: 17s      და მოეც სიტყუაჲ განგებული პირსა ჩემსა და მხიარულ-ყვენ სიტყუანი ჩემნი წინაშე ლომისა და გარდააქციე გული მისი მოძულებად მბრძოლისა ჩუენისა აღსასრულად მისა და მისთათჳს.

Verse: 17t      ხოლო ჩუენ მიჴსნენ ჴელითა შენითა მტკიცითა და შემეწიე მე.

Verse: 17u      რამეთუ ყოველთა მეცნიერებაჲ ჴელთა შენთა შინა არს. და შენ უწყი, რამეთუ მეძაგების თანაშეხებაჲ წინადაუცუეთელისაჲ, და მძულს დიდებაჲ უშჯულოებისაჲ.

Verse: 17w      შენ, უფალო, უწყი ჭირი ჩემი, რამეთუ მეძაგების სამკაული ესე ამპარტავანებისაჲ, რომელ არს თავსა ჩემსა, და არა შევიმოსე იგი, გარნა დღესა შემთხუევისა ჩემისასა, და მძაგს იგი, ვითარცა ძონძი გარეშემჯდომელისაჲ.

Verse: 17x      და არასადა ჭამა მჴევალმან შენმან ტაბლასა მათსა თანა, და არცა ღათუ ვიდიდებოდე შუებასა მას მეფისასა თანა და არცაღა სადა ვსუ ღჳნოჲ ტოზიკობით.

Verse: 17y      Page of ms. O: 502v   და არა იხარებდა მჴევალი შენი დღეთა შუებისა ჩემისათა გარდა შენდა მიმართ, უფალო.

Verse: 17z      და აწ, უფალო, ჴელმწიფე ხარ ყოველსა ზედა, ისმინე ჴმაჲ უგინცოჲსაჲ და მიჴსნენ ჩუენ ჴელთაგან ბოროტისმყოფელთა ჩუენთაჲსა და განმარინე მე ჴელისაგან საშინელისა ჩემისა.

Chapter: 5  

Verse: 1      და იყო მესამესა დღესა, ვითარ დააცადა ესთერ ლოცვაჲ იგი მისი, განიძარცუა სამოსელი საგლოველი და შეიმოსა სამკაული პატიოსანი და განიშუენა თავი თჳსი.

Verse: 1a      და ჰლოცვიდა ღმერთსა, ყოვლისა მეცნიერსა და მაცხოვარსა, და თანა-წარიყვანნა ორნი შიმონვარნი. ერთი წინა _ ჰფარვიდა ქმნულებასა მისსა და ერთი შეუდგა მას, რომელსა ეპყრნეს კიდენი სამკა[უ]ლთა მისთანი და იგიცა თჳთ იფარვიდა სიკეთესა მას.

Verse: 1b      პირი მისი მხიარულ-იქმნა შემთხუევასა, ხოლო გული მისი ურვიელ იყო.

Verse: 1c      და ვითარ შევიდა ყოველთა კართა და შევიდა მეფისა და მეფჱ იგი ჯდა საყდართა დიდებისა თჳსისათა და სამკაული პატიოსანი შეესხა მას ყოლადვე ოქროჲ და ანთრაკი პატიოსანი იყო თავსა მისსა

Verse: 1d      და იყო საშინელ ფრიად და ვითარ მოიხილა, ცეცხლ იყო პირი მისი სამკაულითა მით და მიჰხედა მას, ვითარცა ზუარაკმან შუენიერმან და მძჳნვარემან, შეეშინა და დაჰჴსნა პირი მისი შიშითა და მიეფარა შიმონვარსა, რომელიცა Page of ms. O: 503r   წინა-უძღოდა მას.

Verse: 1e      მოაქცია ღმერთმან გული მეფისაჲ მის, და გარდაიქცა გულისწყრომაჲ მისი მშჳდობად, დგა მეფჱ შრომად და გარდამოჴდა საყდრისაგან თჳსისა და შეიწყნარა ჴელთა მისთა, შეიწყნარა იგი და ჰრქუა:

Verse: 1f      რაჲ არს ესთერ? რამეთუ მე ვარ ძმაჲ შენი, ნუ გეშინინ! არა მოჰკუდე, რამეთუ ზოგადი არს საქმჱ ჩუენი, და არღარა იყოს შენდა მომართ გულისწყრომაჲ. და აჰა ესერა, არს კუერთხი იგი ოქროჲსაჲ,

Verse: 2      და შეახო ქედსა მისსა და ამბორს-უყო მას, და ჰრქუა: მითხარ მე, რაჲ არს?

Verse: 2a      ხოლო მან ჰრქუა: გიხილე შენ, ვითარცა ანგელოზი ღმრთისაჲ, და დამიდნა გული ჩემი დიდებისაგან და გულისწყრომისა შენისა, უფალო.

Verse: 2b      რამეთუ პირსა მისსა გარდამოსცჳოდა ოფლი. და შეძრწუნდა მეფჱცა და ყოველნი მონანი მისნი და ნუგეშინის-სცემდეს მას.

Verse: 3      მაშინ ჰრქუა მეფემან: რაჲ არს, ესთერ? _ მითხარ მე და ნება-გიყო შენ, დაღათუ ითხოვო ზოგი მეფობისა ჩემისაჲ.

Verse: 4      ხოლო ესთერ იწყო სიტყუად: დღჱ დიდებული არს ჩემი ხვალე. და თუ ჯერ-გიჩნდეს შენ, მეფესა, მოვედ შენ და ჰამანი, მეგობარი შენი, შუებად, რომელი მზა-გიყო ხვალე.

Verse: 5      მაშინ ბრძანა მეფემან: აუწყეთ ჰამანსა, რაჲთა ნება-უყოთ ესთერს. და მივიდეს ორნივე პურსა მას, რომელი მზა-უყო ესთერ.

Verse: 6      და იყო შუებაჲ დიდი. და ჰრქუა მეფემან ესთერს სუმასა ღჳნისასა: რაჲ არს, ესთერ დედოფალო, რაჲ გინებს შენ, ანუ Page of ms. O: 503v   რაჲსა მევედრები? და თუ ზოგი სამეფოჲსა ჩემისაჲ ითხოვო, ნება-გიყო შენ.

Verse: 7      მაშინ ჰრქუა ესთერ: თხოვაჲ ჩემი და ვედრებაჲ ჩემი ესე არს _

Verse: 8      თუ მიპოვნიეს მადლი წინაშე შენსა, მეფე, და თუ ჯერ-გიჩნდეს შენ, მეფესა, მომეც თხოვაჲ ჩემი, და თუ ნება-მიყო ვედრებაჲ ჩემი, მოვედით შენ და ჰამანი პურსა, რომელ მზა-ვყო ხვალე. რამეთუ ხვალეცა ესრევე ვყო. ჰრქუა მას მეფემან: ყავ, ვითარცა გნებავს შენ. და უთხრეს ჰამანსა ესე ყოველი და დაუკჳრდა მას. და მეფჱ შევიდა და დაესუენა.

Verse: 10      ხოლო ჰამანი წარვიდა სახიდ თჳსა და შეიკრიბნა მეგობარნი თჳსნი და ძენი თჳსნი და ზოსარ, ცოლი თჳსი.

Verse: 12      და იქადოდა და იტყოდა: არავის ჰხადა სხუასა დედოფალმან დღეს შუებასა მისსა, გარნა მეფესა და მე ხოლო და ხვალეცა ჩინებულ ვარ.

Verse: 13      გარნა ესე ჭუვილ არს ჩემდა, რაჟამს ვიხილი მარდოქე ეზოსა მეფისა და არა თაყუანის-მცის მე.

Verse: 14      მაშინ ჰრქუა მას ზოსარ, ცოლმან მისმან: ნათესავი რაჲმე ჰურიათაჲ არს, და ეგრე მოუცემიეს შენდა მეფესა ჴელმწიფებაჲ მოსრვად ჰურიათა და მოგმადლეს შენ კერპთა შურისგებაჲ მათი დღესა მას წარწყმედისა მათისასა. მოკუეთად ეც ხჱ ერგასისი წყრთაჲ და მზა-ყავ იგი. და მას ხესა დამოჰკიდე იგი და აღიმსთუე და აუწყე მისი მეფესა. ხოლო აწ მივედ და იშუებდ მეფისა თანა. და შე/სთნდა Page of ms. O: 504r   ჰამანსა სიტყუაჲ იგი და ყო ეგრე.

Chapter: 6  

Verse: 1      ყოველთა ჴელმწიფემან ღმერთმან განაყენა ძილი მეფისაგან მას ღამესა და მღჳძარე იქმნა, და მოუწოდეს წიგნისმკითხველთა და წიგნთა მოსაჴსენებელთასა უკითხვიდეს მას.

Verse: 2      და იპოვა მუნ საჭურისთაჲ მათ ძჳრისზრახვაჲ იგი, რომელი-იგი მარდოქე ყო ქველისსაქმჱ მეფისათჳს, და მიუპყრა მეფემან გონებაჲ თჳსი და თქუა: სარწმუნო არს კაცი მარდოქე და მისანდობელ არს იგი მცველად თავისა ჩემისა, რამეთუ მისგან ცოცხალ ვარ მე აქამომდე. და ვზი მე დღეს საყდართა ჩემთა და არარა მიმიგიეს მისა და არა სამართალი მიყოფიეს ესე.

Verse: 3      მაშინ ჰრქუა მეფემან მონათა თჳსთა: რაჲ-მე უყოთ მარდოქეს, მაცხოვარსა ჩემსა ამის საქმისათჳს? და ვითარ გულისმა-ყვეს მსახურთა მათ, შურ-იღეს მისთჳს, რამეთუ ეჴსენა შიში ჰამანისი გულსა მათსა და განუმცნა მეფემანცა.

Verse: 4      და ვითარ იყო ცისკარი, იკითხა მეფემან: ვინ დგას გარეშე?

Verse: 5      და იპოვა ჰამანი, რამეთუ აღემსთო თხრობად მეფისა, რაჲთამცა დამოჰკიდა ზე მარდოქე. და ბრძანა მეფემან შეწოდებაჲ ჰამანისი.

Verse: 6      და ვითარ შევიდა, ჰრქუა მას მეფემან: რაჲ-მე-მცა უყავთ მას კაცსა, რომელმანმცა მეფჱ დიდებულ-ყო, რომლისაჲცა მეფესა უნდეს ფრიად დიდებაჲ მისი? და გულისხმა-ყო ჰამანმან გულსა თჳსსა: ვი/სი-მე-მცა Page of ms. O: 504v   უნდა მეფესა დიდებაჲ გარნა ჩემსა?

Verse: 7      მაშინ აზრახა ჰამანმან მეფესა კაცისაჲ მის, რომლისაჲ ინებოს მეფემან დიდებაჲ:

Verse: 8      მოიღონ მისთჳს სამკაული სამეუფოჲ და ცხენი საშარავანდედოჲ, რომელსაცა მეფჱ აღჯდის.

Verse: 9      და ერთმან პატივცემულმან მეფისამან მოიღოს იგი და შეასხას მას და აღსუას იგი ცხენსა მას და მოავლოს მან ქალაქი. და წინაშე მისა ვიდოდიან ქადაგნი და ჴმობდენ: ესემცა შეემთხუევის, რომელმან პატივ-სცეს მეფესა და რომლისაჲ ენებოს მეფესა დიდებაჲ, ესრეთ ეყოს.

Verse: 10      და უბრძანა მეფემან: მალე განვედ, და მოიბ შენ ცხენი და სამკაული, ვითარცა სთქუ, და მივედ და ეგრე ყავ მარდოქესთჳს ჰურიაჲსა, რომელი სცავს კართა ამათ სამეუფოთა. და ნუმცა რაჲ დააკლდების მას მაგათ თქუმულთაგანი. და ვითარ ცნა ჰამანმან, რამეთუ არა თჳთ იდიდებოდა, არამედ მარდოქე, შეიმუსრა გული მისი ფრიად, და მომედგრდა სული მისი.

Verse: 11      და მოიღო ჰამან სამკაული და მოიბა ცხენი და ეკდიმებოდა ფრიად თავი მარდოქესთჳს, რამეთუ პაემანი მის დღისაჲ იყო ზე დამოკიდებისა მარდოქესი. და ჰრქუა მარდოქეს: განიძარცუე ძაძაჲ ეგე. და შეძრწუნდა მარდოქე, ეგონა თუ სიკუდიდ წარჰმართებენ მას. და განიძარცუვიდა ტირილით ძაძასა მას და შეიმოსა სამკაული დიდებისაჲ. ხოლო მარდოქეს საუცარ-ღა-უჩნ და შიშითა განლიგებულ იყო და გული Page of ms. O: 505r   მისი იყო ვედრებად უფლისა. და იწრაფა ჰამანმან აღსუმაჲ მისი ცხენსა და წინა-უძღოდა ჰამანი და ქადაგებდა: ესრე ეყავნ კაცსა მას, რომელმანცა მეფესა პატივ-სცეს, რომლისაჲ მეფემან ინებოს დიდებაჲ.

Verse: 12      მაშინ წარვიდა ჰამანი დაწუხებული სახიდ თჳსა, და მარდოქე წარვიდა სახიდ თჳსა განმხიარულებული.

Verse: 13      და ჰამან უთხრა ცოლსა თჳსსა ყოველი იგი საქმჱ. ჰრქუა მას ცოლმან მისმან თანამზრახვალთა მისთა წინა: ვინაჲ-იგი ძჳრსა განიზრახევდი, იგი შენ შეგემთხჳა. აწ დუმენ შენ, რამეთუ ღმერთი სამართალსა ჰყოფს.

Verse: 14      და ვითარ ამას ოდენ ზრახვიდა, მოიწია მწოდებელი და ასწრაფებდა მას პურად მეფისა თანა. მაშინ განმხიარულდა და მივიდა პურსა მას ზედა და დაჯდა მათ თანა.

Chapter: 7  

Verse: 1      და ვითარ პურის ოდენ ოხჭანი იყო,

Verse: 2      ჰრქუა მეფემან ესთერს: რაჲსაგან არს ურვაჲ შენი, ანუ რასა ითხოვ შენ? და ნება-გიყო მიცემად ვიდრე ზოგადმდე სამეუფოჲსა ჩემისა. და ზრუნვად დგა ესთერი თხრობად მისა მისთჳს, რამეთუ მტერი მისი წინაშე თუალთა მისთა იყო და ღმერთმან აზრახა წინაშე მისა.

Verse: 3      და თქუა ესთერ: და თუ ჯერ-გიჩნდეს შენ, მეფესა, და კეთილი სამართალი გულსა შენსა, მახუეიშნე ერი ჩემი თხოვასა ამას ჩემსა და ნათესავი იგი ნება-მიყავ სულსა ჩემსა.

Verse: 4      რამეთუ განვიწირენით მე და ნათესავი ჩემი საკიცხელად Page of ms. O: 505v   და ყრმანი მათნი წარსატაცებელად. და აქამდე არა ვინებე თხრობად შენდა, რაჲთამცა არა შეგაწუხე უფალი ჩემი, რამეთუ, ე[სე]რა ზის კაცი იგი, ძჳრისმზრახი ჩუენი.

Verse: 5      და განრისხნა მუნქუესვე მეფჱ და თქუა: ვინ არს იგი, რომელმან იკადროს დამდაბლებაჲ სამკაულისა სამეუფოჲსაჲ და რომელმანმცა შეურაცხ-ყო შიში შენი? და ვითარ იხილა დედოფალმან, რამეთუ ფრიად განრისხნა მეფჱ და სიძულილით განურისხნა, მაშინ ჰრქუა: ნუ გული გიწყრებინ, უფალო; ჩემდა იგიცა კმა არს, რამეთუ ვპოვე ლხინებაჲ შენგან. იშუებდ, მეფე, და ხვალე გითხრა სიტყუაჲ შენ მეფესა. და აფუცა მეფემან, რაჲთამცა უთხრა მას, ვინ არს, რომელმან იკადრა ამპარტავანებაჲ და საქმჱ მისი. და მეფემან ფიცით აღუთქუა ნებისა მისისა ყოფაჲ, რაჲცა ინებოს.

Verse: 6      მაშინღა მიენდო ესთერ და უთხრა ჰამანისი, ვითარმედ: ცრუჲ მეგობარი არს იგი შენი და ყოლადვე კაცი იგი ბოროტი არს.

Verse: 7      და ფრიად განუწყრა გული მეფესა, ზე აღემართა და მიმოდაიხედვიდა, ხოლო ჰამანი შეძრწუნდა და შეუვრდა ფერჴთა ესთერის დედოფლისათა, ვიდრე საგებელს თჳსსა ზედა ჯდა იგი.

Verse: 8      და მეფემან გარე-მიიხილა მას სუმასა შინა, და ვითარ იხილა იგი, ჰრქუა: ვერღარა კმა-იყო-ა შენდა შეცოდებაჲ იგი ჩემდა მომართ და აწ ცოლსა ჩემსა შე-ვე-იპყრობ ჩემ წინაშე? Page of ms. O: 506r   მაშინ ჰრქუა მონათა თჳსთა: მოკალთ ჰამანი და ნუღარამცა ცოცხალ არს.

Verse: 9      და მუნქუესვე გამოიყვანეს და ერთმან მონათაგანმან ჰრქუა მეფესა: ესერა, ძეს ხე ერთი ეზოსა მისსა, რომელი-იგი მას მოემზადა ერგასისი წყრთაჲ, რაჲთამცა მას ზედა დამოჰკიდა მარდოქე, რომელმან კეთილი იზრახა შენ, მეფისათჳს. აწ შენ, მეფე, ბრძანე მისი მას ზედა დამოკიდებაჲ. და თქუა მეფემან: დამოჰკიდეთ იგი.

Verse: 10      და წარიჴადა მეფემან ბეჭედი ჴელისაგან და ჰრქუა: ამით დაჰბეჭდეთ სახლსა მისსა.

Chapter: 8  

Verse: 1      და ესთერს და მარდოქეს ჰრქუა: უნდა დამოკიდებაჲ მისი, რომელმან მიჴსნა მე ჴელთაგან საჭურისთაჲსა. არამე უწყოდა-ა, რამეთუ მამასა მისსაებრ ნათესავ ეყვის ესთერ?

Verse: 3      და მეფემან მოუწოდა მარდოქეს და მისცა მას ყოველი სახლი ჰამანისი და ჰრქუა: რაჲ გინებს? და გიყო შენ. ხოლო მარდოქე ჰრქუა: რაჲთა უკ-მოიღო მიმოდაწარძღუანებულები იგი წიგნები ჰამანისი.

Verse: 4      და ბრძანა მეფემან უკმოღებად ყოველი და ჰრქუა ესთერ მეფესა: ხვალისა დღე მომცენ მტერნი ჩემნი, რაჲთა მოვსრნე იგინი მახჳლითა. და ეტყოდა ესთერ დედოფალი შვილთათჳს ჰამანისთა მეფესა, რაჲთამცა მოწყდეს იგინი დედისა მათისა თანა. ხოლო მეფემან ჰრქუა: იყავნ ეგრე. და მოსრნეს მტერნი მრავალნი, და სუსეს ქალაქსა შინა განუჩინა დედოფალსა მეფემან მოს/რვაჲ Page of ms. O: 506v   კაცთაჲ მათ: და ესერა, მიმიცემიან იგინი, და ჴელმწიფებაჲ გაქუს ზედამოკიდებად მათა. და ყვეს ეგრე.

Verse: 12a      ხოლო მიმოდაწერა ბრძანებაჲ ესრეთ:

Verse: 12b      დიდი მეფჱ ასუეროს ჰინდოეთითგან ეთიოპიადმდე ას ოცდაშჳდთა საკარანოთა მთავართა და ჴელმწიფეთა ჩუენდა მომართთა

Verse: 12c      გიკითხავ მრავალგზის მარადისკეთილისმოქმედთა და ტკბილთა. ფრიად მივაწიეთ მისთჳს პატივი, რაჲთამცა უფროჲს ბრძენ-იქმნნეს. არა ხოლო თუ ჩუენდა დამორჩილებულთა საძიებელ არს ბოროტისმოქმედთაჲ, არამედ უძლურთაგანცა ვერშესაძლებელ არს, რომელნი-იგი თავისა თჳსისათჳს ხოლო იმარჯუებედ კეთილსა და იღუწიედ მანქანებით ძჳრსა,

Verse: 12d      ვითარმცა მადლი პოვეს, არა ხოლო თუ კაცნი მოწყდებოდეს, არამედ კეთილისა საქმჱ იგი, რომელთა ვერ აგეს, იგიცა შუებასა თანა-წარჰჴდეს, რომელნი სხუათა ჰმძლავრობდეს, სამართალი საშჯელი მიეგო და რომელთა სიძულილით უკეთურებაჲ უზრახეს, იგი საშჯელსა განერნეს.

Verse: 12e      და მრავალგზის რომელნი ჴელმწიფობით ბრძანებდეს უმორწმუნესთა ზედა ერთგულთა, იგი საქმითცა იკადრებდეს და ბრალეულ-ჰყოფდეს უბრალოთა და სისხლთაცა დასთხევდეს.

Verse: 12f      და დაემტკიცა და განეჩი[ნა] სიკუდილი სხუათაჲ ძჳრისსაქმითა და სიცრუვითა და არა შეე/რაცხა Page of ms. O: 507r   ჴელმწიფებაჲ, რომელი უბიწოდ გონებაჲ გუეპყრა.

Verse: 12g      აწ კრძალვაჲ ეგების, რომელ-იგი მოცემულ არს ჩუენდა სიტყუაჲ და რაოდენთა სლვასა ვხედავთ ღირსებით და ჴელმწიფებით, და შჯულსა დამორჩილებაჲ მერმეთა შემდგომთა ჩუენთათჳს,

Verse: 12h      რაჲთა მეფობაჲ იგი შეურყეველ იყოს და ყოველი თესლები მშჳდობით ცხონდებოდის

Verse: 12i      და არავინ ძმაცვით ძჳრისმეტყუელ იქმნნეს, არამედ შემთხუევითა პირისაჲთა ყუდროებით იყოფოდიან.

Verse: 12k      რამეთუ უჯეროსა გუაქმნევდა ჩუენ ჰამანი ამადათომის ძჱ ბუგეანი, ჭეშმარიტებისაგანცა უცხო იქმნა და სპარსთა გონებასაცა განეშორა,

Verse: 12l      ჩუენითა სიტკბოებითა აღგუემაღლა იგი და ჩუენგამოვე კაცთა საყუარელად შერაცხილ იყო ესოდენ, ვითარ თუ სახელიცა დაგუედვა მას მამად ჩუენდა; და თაყუანის-სცემდეს მას ყოველნი და საჯდომელსა სალერკოლოტოსა ჯდა იგი.

Verse: 12m      და ვერ დაითმინა ამპარტავანებითა, გუმოძღურებდა ჩუენ მრავლით ჟამითგან და სულთა ბრალთა შეგუამთხუევდა.

Verse: 12n      ხოლო ჩუენსა მაცხოვარსა მარადის მარდოქეს და შეუცოდებელსა მისსა ნათესავსა ესთერს მათით ნათესავითურთ მრავლითა ძმაცვითა ჰზაკუვიდა და განითხოვა წარსაწყმედელად.

Verse: 12o      და ამით სახითა შექმნა მან ჯერკუალი ჩუენდა მომართცა, ოჴრებით განგუაშორებდა Page of ms. O: 507v   სპარსთა სიმტკიცესა ქუეშე და ვიდრე მაკედონიადმდე მიწევნად.

Verse: 12p      და ვიდრე სამგზისცა სიკუდილსა მიცემულნი ჰურიანი თქუენდა და არა იპოვა მათთანა ძმაცვულება, არამედ მართლად ცხორებაჲ მათი შჯულსა ქუეშე მათსა,

Verse: 12q      ვითარცა ნაშობნი მხოლოჲსა ჭეშმარიტისა ღმრთისანი, რომელმანცა წარგჳმართის ჩუენი მეფობაჲ და ვიდრე აქამომდე კეთილ არს მათი საქმჱ.

Verse: 12r      აწ კეთილად ყავთ ესე, და ნუ იქმთ პირველ მოწერილისა თქუენდა ჰამანისაგან წიგნებისა ბრძანებასა. ეგევითარისა საქმისათჳს სუსია ქალაქსა გარეშე ჯუარს-ეცუა, და მიეგო მას საშჯელი საქმითა მისითა, რომელი-იგი უმჯობჱს სხუათა იყო.

Verse: 12s      აწ ეგერა მიძღუანებულ არს წიგნი ეგე სამოციქულოჲ. ყოველსა ადგილსა ჴელმწიფე-ყვენით ჰურიანი თჳსსა მას შჯულსა. და გან-მცა-ძლიერებულ არიან იგინი, რაჲთა ჟამსა ჭირისასა საჴმარ-იყვნენ იგინი შურის საგებელად, და განცხადებულ-იყვნენ ყოველსა საშარავანდოსა ჰურიანი დღესასწაულისა ყოფად მეათორმეტესა თუესა ადარსა, რომელ არს თუე იგრიკისაჲ.

Verse: 12t      და მეათხუთმეტჱცა მისი ადიდეთ, რამეთუ მათ დღეთა ყოვლისა მპყრობელმან ყო მათთჳს ცხორებაჲ და სიხარული. და აწცა და მერმეცა, რაჲთა ცხორებაჲ კეთილი ეყოს სპარსთაცა, ხოლო ძჳრისმზრახვალნი იგი, Page of ms. O: 508r   რომელნი იჴსენებიან, წარწყმედაჲ შეემთხჳა მათ.

Verse: 12x      ხოლო ქალაქთა და სოფელთა, რომელთა ესე ბრძანებაჲ არა ყონ რიცხჳთ, ცოცხალნი ცეცხლსა მიეცნენ და ნუ ხოლომცა კაცთაგან ოჴერ არიან, არამედ მჴეცთა და მფრინველთაგანცა. განმტკიცნა

Verse: 13      და დაიდვა სიტყუაჲ ესე სუსეს ქალაქსა შინა, ვითარცა მანდა მიმიცემიეს სიტყუაჲ ბრძანებისაჲ.

Verse: 14      ხოლო მეფემან ჴელმწიფე-ყო მარდოქეცა მიმოდაწერად, რაჲცა უნდეს. და მისცა მარდოქე წიგნები და დაჰბეჭდა მეფისა ჴელისა ბეჭდითა: მტკიცედ დგომაჲ ნათესავისა მისისაჲ სოფლად-სოფლად იგინი და დღესა მას მსახურებად ღმრთისა მიმართ. ხოლო წიგნი იგი სამოციქულოჲ, რომელ მისცა მარდოქე, იყო ესრეთ: ჰამან, ეგერა, მიგიძღუანა თქუენ წიგნები და ესრე თქუა, ვითარმედ ნათესავი ჰურიათაჲ ურჩ არის. იწრაფეთ და შეკრიბეთ, მომიძღუანეთ მე და წარვწყმიდნე იგინი. ხოლო მე, მარდოქე, გაუწყებ თქუენ, რომელმან ეგე ზრახვაჲ ქმნა, ესერა სუსესა ქალაქსა ბჭეთა ზედა დამოკიდებულ არს იგი. და სახლი მისი მონიჭებულ არს ჩემდა, რამეთუ მას უნდა წარწყმედაჲ ჩუენი მეათცამეტესა თუესა ადარსა, რომელ არს იგრიკაჲ.

Verse: 15      ხოლო მარდოქე გამოვიდა, შემკული სამეუფოჲთა სამკაულითა Page of ms. O: 508v   და გჳრგჳნი ედგა ოქროჲსაჲ და შარავანდად იყო ზეზისაჲ და ძოწეულისაჲ. და ვითარ იხილა სუსიამან ქალაქმან, ყოველმან განიხარა.

Verse: 16      და ჰურიათა შორის იყო ნათელ, სუმა და სიხარულ.

Verse: 17      და მრავალნი ჰურიათაგანნი წინა-დაიცუეთდეს და არღარავინ ემტერა მიერითგან, რამეთუ ეშინოდა მათთჳს.

Verse: 15      იხილეს მყოფთა სუსანსა შინა ებრაელთა, განიხარეს,

Verse: 16      და იყო მათდა განათლება და შუება.

Verse: 17      და ქალაქთა შორის და სოფლებთა, სადაცა უკუეთუ დაიდვა ბრძანებაჲ მეფისა, სიხარული და შუება და სუმა იყო. და მრავალთა წარმართთაგან წინა-დაიცჳთეს და ებრაელობასა ჰყოფდეს შიშისათჳს ებრაელთასა.

Chapter: 9  

Verse: 3      და მიერითგანნი მთავარნი და ჴელმწიფენი, კარანნი და სეფეწულნი და ყოველნი მწიგნობარნი პატივ-სცემდეს ჰურიათა, რამეთუ შიში მარდოქჱსი დაცემულ იყო მათ ზედა. რამეთუ შეცოდებულ იყო სუსეს ქალაქსა სახლი ჰამანისი და მტერობაჲ იგი მისი მიმო-და-განითქუა ყოველსა საშარავანდოსა.

Verse: 6      და მოწყჳდნეს ჰურიათა სუსეს ქალაქსა კაცნი ვითარ შჳდას ოდენ.

Verse: 7      და ფარსანცა და ძმაჲ მისი და ფარნასარ

Verse: 8      და გაბა და ფარდათა

Verse: 9      და მარმესიმ და იზადუთ - და ათნი ძენი ჰამანისნი, მტერნი ჰურიათანი

Verse: 10      და აღიჭრეს ყოველი ნაყოფი მათი.

Verse: 11      მაშინ ჰრქუა მეფემან ესთერს: ვითარ გნებავს შენ აქათაჲ, ანუ სოფლებსა რაჲ უყონ?

Verse: 12      ჰრქუა ესთერ: მიეც ჴელმწიფებაჲ ჰურიათა და რომელთაჲ უნდეს, მოსრან და რაჲ პოონ, წარმოიღონ.

Verse: 13      და მიანება მას.

Verse: 16      და წარწყმიდეს შჳდ ბევრ და ას კაც.

Verse: 20      და დაწერა მარდოქე სიტყუაჲ ესე წიგნსა და მიუძღუანა ჰურიათა, რომელნი იყვნეს ასუერ მეფისა ზე ბრძანებელსა შორიელთა Page of ms. O: 509r   და მახლობელთა

Verse: 21      და დაამტკიცეს დღჱ იგი საგალობელად და საშუებელად გლოვისა და ტირილისა მის წილ მეათორმეტჱ იგი და მეათხუთმეტჱ მის თჳსაჲ

Verse: 22      და მიმოდაუძღუანეს ქველისსაქმარი გლახაკთა და მიიღეს მათ.

Verse: 26      ამისთჳს სახელი დასდვეს მათ დღეთა ფარაია მის წილისათჳს, რომელ-იგი აღმოუჴდა მათ დღეთა საჴსენებელად იგი.

Chapter: 10  

Verse: 1      და წიგნწერით შეუთუალა მეფემან ხარკი მოსაჴსენებელისაჲ, ქუეყანისა და ზღჳსა ძალი

Verse: 2      და სიმდიდრე მისი და პატიოსან-იქმნა მარდოქე და დაწერა წიგნსა სპარსთა და არშაკთასა საჴსენებელად.

Verse: 3      ხოლო მარდოქე ბრძანებდა ასუერ მეფისა შემდგომად და დიდ-იქმნა საშარავანდოსა ზედა და საყუარელ იყო ყოველთაგან ჰურიათა და შერაცხილ მათგან და დიდებულ და ტომთა მისთა ნუგეშინისმცემელ.

Verse: 3a      და თქუა მარდოქე: ღმრთისა მიერ იყო ესე ყოველი.

Verse: 3b      რამეთუ მოეჴსენა ჩუენებაჲცა იგი, რომელ ეხილვა, საქმით აღესრულა.

Verse: 3c      და თქუა: მცირჱ იგი წყარო ესთერ არს.

Verse: 3d      და ორნი იგი ვეშაპნი მე ვარ და ჰამან.

Verse: 3e      და მდინარჱ იგი არიან წარმართნი, რომელნი შეკრბეს ჰურიათათჳს წარწყმედად. მზჱ იგი და ნათელი, რომელცა იყო ჰურიათა ზედა _ ღმრთისა ესე შეწევნაჲ. და ესე არს განმარტებაჲ მისი.

Verse: 3f      და ყო ღმერთმან სასწაული და ნიში ესე, რომელ არაქმნულ-იყო წარმართთა შორის.

Verse: 3g      Page of ms. O: 509v   და განყო ორად ნაწილად: ერთი _ ერად ღმრთისად და ერთი - წარმართთად

Verse: 3h      და იყოფოდეს ორნი ესე ნაწილნი ჟამად და დღედ საბრძანებელად საუკუნოდ ყოველთა წარმართთა შორის. მოიჴსენა უფალმან ერი თჳსი და განამართლა სამკჳდრებელი თჳსი.

Verse: 3i      და ყოველმან ერმან ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა და თქუა: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, რომელმან მოიჴსენე აღთქუმაჲ მამათა ჩუენთაჲ, ამენ!

Verse: 3k      იყვნედ მათა დღენი ესე თჳსა მის ადარისა მეთორმეტესა დღესა მეათოთხმეტისა მის თჳსასა შესაკრებელად და სიხარულად და საშუებელად წინაშე ღმრთისა ნათესავისა მის საუკუნოდ ერისა ისრაჱლისა, ამენ!


Book: Jud.  

წიგნი ივდითისი

Chapter: 1  

Verse: 1      Page of ms. O: 509v   წელსა მეათორმეტესა მეფობასა ნაბუქოდონოსორისსა, რომელი მეფობდა ასურასტანს, ქალაქსა დიდსა ნინევეს, დღეთა არფაქსადისთა, რომელი მეფობდა ხოჟასტანელთა ზედა ეგბატანს,

Verse: 2      და მოადგა გარემო მისა ზღუდჱ ლოდთაგან თლილთა, სიგრძჱ სამ წყრთა და სივრცჱ ექუს წყრთა. და იყო სიმაღლჱ ზღუდისაჲ მის წყრთითა სამეოცდაათ და სივრცჱ მისი _ ერგასის წყრთა.

Verse: 3      და გოდოლნი მისნი აღჰმართნა ბჭეთა მისთა ზედა ას წყრთა და სივრცჱ მისი დააფუძნა სამეოცსა წყრთასა ზედა.

Verse: 4      Page of ms. O: 510r   და ქმნნა ბჭენი მისნი ბჭენი აღმართებულნი, სიმაღლჱ სამეოც და ათ წყრთა და სივრცჱ მისი ორმეოც წყრთა გამოსავალად ერისა ძლიერთა მისთათჳს და ეტლებისა და განწესებულთა მკჳრცხლთა მისთათჳს.

Verse: 5      და ყო ბრძოლაჲ მათ დღეთა შინა ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ასურასტანელთამან, მეფისა თანა არფაქსადისა ველსა მას ზედა, ესე იგი არს საზღვართა რაგავისთა.

Verse: 6      და შეემთხჳნეს მას ბრძოლად ყოველნი მკჳდრნი ევფრატისანი და ტიგრისისანი და ჳდასპესანი და ველისა არეოქისანი, რომელნი არიან მეფისა ელჳმელთაჲსაჲ, და შეკრბა თესლები მრავალი განწყობად ძეთა ქელეოდისთა.

Verse: 7      და წარავლინა ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ასურასტანისამან, ყოველთა მიმართ მკჳდრთა სპარსეთისათა და ყოველთა მკჳდრთა მზის დასავალისათა და მკჳდრთა კილიკიაჲსათა და დამასკისათა და ლიბანისათა და ყოველთა დამკჳდრებულთა წინაშე პირსა ზღჳსკიდისასა,

Verse: 8      და თესლებსა კარმელისათა და ზენა გალილეაჲსა და დიდისა ველისა ისდრიმისაჲ,

Verse: 9      და მკჳდრთა სამარიაჲსათა და ქალაქთა მისთა წიაღ იორდანესა და ვიდრე იერუსალჱმადმდე და ბეტანედ და მდინარედ ეგჳპტისად და ტაფნად და ჰრამისედ,

Verse: 10      და ყოველსა ქუეყანასა გესემისასა ვიდრე მოსლვადმდე ზემო ტანეოსსა და მემფიოსსა და ყოველთა მკჳდრთა ეგჳპტისათა ვიდრე მოსლვადმდე Page of ms. O: 510v   საზღვართა ეთიოპისათა.

Verse: 11      და განაქარვეს ყოველთა მკჳდრთა ქუეყანისათა სიტყუაჲ ნაბუქოდონოსორ, მეფისაჲ ასურასტანისაჲ, და არა შეერთნეს მას ბრძოლასა მას, რამეთუ არა ეშინოდა მისა, არამედ იყო იგი წინაშე მათსა, ვითარცა ერთი კაცი სწორი და გარეწარაქცინეს მოციქულნი მისნი ცალიერნი გინებითა წინაშე პირსა მისსა.

Verse: 12      და განრისხნა ნაბუქოდონოსორ ყოველსა მას ქუეყანასა ზედა ფრიად და ფუცა საყდარსა და სუფევასა თჳსსა; უკუეთუ არა შური ვიძიო ყოველთა საზღვართა კილიკიაჲსათა და დამასკისა და ასურეთისა მოწყუედად მახჳლითა მისითა და ყოველთა მკჳდრთა მოაბისათა და ძეთა ამონისთა და ყოველსა იუდასა და ყოველთა ეგჳპტისათა ვიდრე მოსლვადმდე საზღვართა ორთა ზღუათასა.

Verse: 13      და ეწყო თჳსითა ერითა მეფესა არფაქსადს, მეფესა ხუჟიკეთისასა, წელსა მეათჩჳდმეტესა და განძლიერდა ბრძოლასა მისსა და მოიქცია ყოველი არფაქსადისი ერი და ყოველი ცხენები მისი და ყოველი ეტლები მისი.

Verse: 14      და ეუფლა ქალაქებსა მისსა და მიიწია ვიდრე ეგბატანადმდე; სადა დაიპყრა გოდოლი იგი მისი და წარმოტყუენნა უბანნი მისნი და სამკაული მისი დადვა საყუედრელად მისა.

Verse: 15      და წარმოიყვანა არფაქსად და ჰოროლსა აღაცუა იგი მთათა ზედა რაგავისთა, და ლახურებითა თჳსითა მოსრა ვიდრე დღენდელად დღედმდე.

Verse: 16      და მოიქცა იგი Page of ms. O: 511r   [მ]ათ თანა ნინევედ და ყოველი განწყობილი მისი და ყოველი ნადი მისი და სიმრავლჱ ერისა მბრძოლისაჲ დიდძალი ფრიად და იყო მუნ უზრუნველ იგი და ყოველი ერი მისი ას ოც დღე.

Chapter: 2  

Verse: 1      და წელსა მეათრვამეტესა, ოცდაორსა პირველისა მის თჳსასა იყო სიტყუაჲ სახლსა შინა ნაბუქოდონოსორისსა შურისგებად ყოვლისა ქუეყანისა, ვითარცა-იგი იტყოდა.

Verse: 2      და მოუწოდა ყოველთა მსახურთა მისთა და ყოველთა დიდ-დიდთა მისთა და დადვა მათ თანა საიდუმლოჲ ზრახვისა მისისაჲ. და იყო, ვითარცა აღასრულა ყოველი უკეთურებისა ზრახვაჲ პირისაგან მისისა მის ქუეყანისათჳს.

Verse: 3      და მათ განაწესეს მოწყუედად ყოვლისა ქუეყანისა, რომელნი არა ერჩდეს სიტყუათა პირისა მისისათა.

Verse: 4      და იყო, ვითარცა აღასრულნა ზრახვანი მისნი, სიტყჳთ მოუწოდა ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ასურასტანისამან, ოლომფორნეს, ერისთავსა ძლიერებისა მისისასა, რომელი შემდგომი იყო მისი, და ჰრქუა მას:

Verse: 5      ამას იტყჳს მეფჱ დიდი, ყოვლისა ქუეყანისაჲ უფალი: აჰა ესერა, შენ განხჳდე პირისაგან ჩემისა და განიყვანნე კაცნი, მოსავნი ძალისა მათისანი, და მკჳრცხლთაჲ ას ოცი ათასი კაცი და სიმრავლჱ ჰუნეთა და მჴედართაჲ - თორმეტი ბევრი.

Verse: 6      და განვედ შენ წყობად ყოველსა ქუეყანასა მზის დასავალისასა, რამეთუ ურჩ ექმნნეს სიტყუათა პირისა ჩემისათა;

Verse: 7      და უთხარ მათ, რაჲთა განმიმზადონ მე ქუეყანაჲ და წყალი, რამეთუ Page of ms. O: 511v   განვალ მე გულისწყრომითა ჩემითა მათ ზედა. და დავფარო მე პირი ყოვლისა ქუეყანისაჲ ფერჴითა ერისა ჩემისაჲთა და მივსცნე იგინი მათ აღსაჭრელად.

Verse: 8      და წყლულებითა მათითა აღივსნენ ღელენი მათნი და ყოველი ჴევნები მათი, და მდინარენი წარჰრღუნიდენ მკუდართა მათთა და აღივსნენ იგინი,

Verse: 9      და წარმოვიღო ტყუე მათი კიდეთა ქუეყანისათა,

Verse: 10      ხოლო შენ განვედ და წინაჲსწარ დამიპყრენ ყოველნი საზღვარნი მათნი და მოგცნედ შენ თავნი მათნი, და დამიმარხენ მე იგინი დღედმდე მხილებისა მათისა.

Verse: 11      ხოლო რომელნი არა გერჩდენ, ნუ ერიდებინ თუალი შენი მიცემად მათა სიკუდილსა და აღჭრასა ყოვლისა ქუეყანისასა,

Verse: 12      რამეთუ ცხოველ ვარ მე და ძალი სუფევისა ჩემისაჲ. ვითარცა ვიტყოდე, ეგრეცა ვ[ყო] ესე ყოველი ჴელითა ჩემითა,

Verse: 13      და შენ არა გარდაჰჴდე ერთსაცა სიტყუასა უფლისა შენისასა, არამედ აღსრულებით აღასრულნე, ვითარცა გიბრძანე შენ, და ნუ ჰყოვნი ყოფად მისა.

Verse: 14      და გამოვიდა ოლომფორნე პირისაგან უფლისა თჳსისა, და მოუწოდა ყოველთა ძლიერთა და წინამძღუართა და მთავრებსა და ზედამდგომელთა ერისა ასურეთისათა.

Verse: 15      და აღრაცხა რჩეული კაცი მბრძოლად, ვითარცა უბრძანა მას უფალმან მისმან, ათორმეტი ბევრი მჴედარი და მოისარი ორი ბევრი და ორ ათასი.

Verse: 16      და განაწესნა იგინი ვითარცა სახედ სიმრავლჱ მბრძოლისაჲ და განაწყვის.

Verse: 17      და მოასხა აქლემები და ჯორები Page of ms. O: 512r   და ვირები, ჭურჭერთა მათთათჳს სიმრავლჱ ფრიადი, და ზროხაჲ და ცხოვარი და თხაჲ საზრდელად მათა, რომლისაჲ არა იყო რიცხჳ;

Verse: 18      და საგზალი ყოველსა კაცსა სიმრავლედ, ოქროჲ და ვეცხლი სახლისაგან სამეუფოჲსა მრავალი ფრიად.

Verse: 19      და გამოვიდა ნინევით იგი და ყოველი ძალი მისი სლვად და წინაგანსლვად მეფისა ნაბუქოდონოსორისა დაფარვად ყოველი პირი ქუეყანისაჲ მზის დასავალით კერძო ეტლებითა და მჴედრებითა და მკჳრცხლითა რჩეულითა.

Verse: 20      და მრავალი ნართავი ერი თანა გამოერთო მათ სიმრავლითა, ვითარცა მკალი და ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳსაჲ სიმრავლჱ მათი, რამეთუ არა იყო რიცხჳ სიმრავლისა მათისაჲ.

Verse: 21      და განვიდეს ნინევით გზასა სამისა დღისასა პირსა წინაშე ველისა მის ბეკთილათისასა მახლობელად მთასა მას ზენა კერძო კილიკიასა.

Verse: 22      და წარიყვანა ყოველი ერი მისი მკჳრცხლი და მჴედარი და ეტლები და წარვიდა მიერ მთად კერძო.

Verse: 23      და მოსრნა ფოდელნი და ლუდიელნი; და წარმოტყუენნა ყოველნი ძენი ჰრაასისნი და ძენი ისმაელისნი, რომელნი მკჳდრ იყვნეს წინაშე პირსა უდაბნოჲსასა სამხრით კერძო ქუეყანისა მის ქელონისსა და ქალდეველთაჲსა.

Verse: 24      და განვლო ეფრატი და განვლო შუვამდინარჱ და დაარღჳნა ქალაქნი მაღალნი ჴევით კერძო აბრონესა ვიდრე მოსლვადმდე ზღუად დიდად.

Verse: 25      და დაიპყრნა საზღვარნი კილიკიაჲსანი/ Page of ms. O: 512v   და მოსრა ყოველი, რომელი წინა-აღუდგა მას, და მიიწია ვიდრე საზღვრადმდე იაფეთისა სამხრით წინაშე პირსა არაბიაჲსასა.

Verse: 26      და მოიცვნა ყოველნი ძენი მადიამისანი და მოწუა ყოველი კარვები მათი და წარმოიღო ნატყუენავი მათი.

Verse: 27      და შემოვიდა ველად დამასკისა დღეთა იფქლის მკისათა და მოწუა ყოველი ყანები მათი და ველები მათი განრყუნა და ჰანგრავანები მათი და სამწყსოჲ და მროწეული მისცა განსარყუნელად და ქალაქნი მათნი წარმოტყუენნა და ყანობირი მათი განაბნია და მოსრა ყოველი ჭაბუკი მათი პირითა მახჳლისაჲთა.

Verse: 28      და დაეცა შიში და ძრწოლაჲ მისი მკჳდრთა ზღჳსკიდისათა, რომელნი იყვნეს სიდონს და ტჳროსს და მკჳდრთა სურისათა და მიერ კერძო მისა და მკჳდრთა იამნიაჲსათა და მკჳდრთა აზოტისათა და გაზათა, ასკალონისათა, და შეეშინა ფრიად.

Chapter: 3  

Verse: 1      და მიავლინნეს მისა მოციქულნი სიტყჳთა მშჳდობისაჲთა და ჰრქუეს:

Verse: 2      აჰა ესერა, ჩუენ, მონანი ნაბუქოდონოსორისნი, მეფისა დიდისანი, წინაშე შენსა ვართ, მიმსახურენ ჩუენ, ვითარცა სათნო არს წინაშე შენსა.

Verse: 3      აჰა ესერა, საყოფელნი ჩუენნი და მკჳდრნი მათ შინა მონანი შენნი არიან და ყოველნი ველნი საიფქლენი და სამწყსონი ჩუენნი და მროწეულნი და ყოველნი ბანაკნი ანგროვანთა ჩუენთანი წინაშე შენსა არიან და იჴმიე იგი, ვითარცა სათნო არს შენდა,

Verse: 4      მოვედ და დაიპყრენ იგინი, ვითარცა გნებავს.

Verse: 5      და მივიდეს კაცნი იგი ოლომფორნესა და უთხრნეს Page of ms. O: 513r   მას სიტყუანი ესე.

Verse: 6      და გარდამოვიდა ზღჳსკიდედ იგი და ყოველი ერი მისი და მოიცვნა ქალაქნი მათნი. და წარმოიყვანნა მათგან კაცნი ძლიერნი ბრძოლად.

Verse: 7      და მათ შეიწყნარეს იგი და ყოველი სოფლები მათი გჳრგჳნებითა და მძნობრებითა და ბობღნებითა.

Verse: 8      და დაარღჳნეს ყოველნი საზღვარნი მათნი და მოკაფეს ყოველი სერტყები მათი. რამეთუ მოცემულ იყო მისა ბრძანებაჲ მოსრვად ყოველთა კერპთა ქუეყანისათა, რაჲთა მას ხოლო, ნაბუქოდონოსორს, ჰმსახურებდენ ყოველნი ნათესავნი და ყოველნი ენანი, და ტომები მათი ჰხადოდიან მას ღმერთად უმსახურებელობითა მათითა.

Verse: 9      და მოვიდა წინაშე პირსა ეზრიქოჲსასა მახლობელად დოთიასა, რომელ არს წინაშე პრიონსა დიდსა იდუსეაჲსასა.

Verse: 10      და დაიბანაკეს შორის გებესა და სკუთოპოლისსა, რომელ არს გებანა, და იყო მუნ თუე ერთ, რაჲთა შეიკრიბოს მუნ ყოველი გუნდი ძლიერებისა მისისაჲ.

Verse: 1      და ესმა ძეთა ისრაჱლისათა, რომელნი მკჳდრ იყვნეს ჰურიასტანს, ყოველი, რომელი ქმნა ოლომფორნე ნათესავთა მიმართ ქუეყანისათა და ერისთავმან მან ნაბუქოდონოსორისმან, მეფისა ასურასტანისამან, და ვითარ სახედ წარმოტყუენა ყოველი ბაგინები მათი და მისცნა იგინი განსარყუნელად.

Verse: 2      და შეეშინა ფრიად პირისა მისისაგან და იერუსალჱმისათჳს, ტაძრისა უფლისა ღმრთისა მათისა, შეძრწუნებულ იყვნეს,

Verse: 3      რამეთუ მაშინ ოდენ აღმოსრულ იყვნეს ტყუეობისაგან და ჭურჭელი და საკურთხეველი და ტაძარი იგი შეგინებულებისაგან მაშინ ოდენ განწმედილ იყო.

Verse: 4      Page of ms. O: 513v   და წარავლინეს ძეთა ისრაჱლისათა ყოველთა საზღვართა სამარიაჲსათა და კონაჲსათა და ბეროჲსათა და ბელმენისათა და იერიქოჲსათა და ქობაჲსათა და ეორად და ღელეთა იერუსალემისათა.

Verse: 5      და დაიპყრნეს ყოველნი თავნი მთათანი მაღალთანი და მოზღუდეს დაბნები მათი და დაიდვეს საზრდელი მათ შინა განმზადებად ბრძოლისა, რამეთუ ახლოდ-ღა მომკილ იყო ყანები მათი.

Verse: 6      და მიწერა იოვაკიმ მღდელმან დიდმან, რომელი იყო მათ დღეთა შინა იერუსალჱმს, მკჳდრთა ბეტოლაჲსათა და ბეტომის თემისათა (რომელ არს წინაშე ესრექონსა, პირისპირ ველსა მას, რომელ არს წინაშე დოთაიმსა მასადანითგან წინაშე პირსა ბრიონისასა),

Verse: 7      და ჰრქუა: შეიპყრენით აღსავალნი მთათანი, რამეთუ მიერ იყო შესავალი ჰურიასტანდ და ადვილ იყო დაყენებაჲ მათი მოსლვად, რამეთუ იწრო იყო აღმოსავალი იგი ვითარ ორისა კაცისა.

Verse: 8      და ყვეს ეგრე ძეთა ისრაჱლისათა, ვითარცა უბრძანა მათ იოვაკიმ მღდელმან დიდმან და მოხუცებულთა ყოველთა ერისა ისრაჱლისათა, რომელნი იყვნეს იერუსალჱმს.

Verse: 9      და ღაღად-ყო ყოველმან ისრაჱლმან ღმრთისა მიმართ გულსმოდგინებითა დიდითა და დაიმდაბლნეს მარხვითა სულნი მათნი

Verse: 10      მათ და დედათა მათთა (9) და ჩჩჳლთა მათთა და საცხოვარამდე მათა. და ყოველმან მწირმან და სასყიდლით დადგინებულმან და ვეცხლით მოფარდულმან მათმან მოირტყეს ძაძაჲ წელთა მათთა,

Verse: 11      და ყოველმან მამაკაცმან და დედაკაცმან და ყრმათა, რომელნი მკჳდრ იყვნეს Page of ms. O: 514r   იერუსალჱმს, დაცჳვეს წინაშე ტაძრისა მის და ნაცარი გარდაისხეს თავთა მათთა და განიპყრნეს ძაძანი მათნი წინაშე უფლისა.

Verse: 12      და საკურთხეველსა ძაძაჲ შეჰმოსეს (10) და ღაღად-ყვეს ღმრთისა მიმართ ისრაჱლისა ერთბამად ყოვლითა გულითა, რაჲთა არა მიეცნენ ჩჩჳლნი მათნი მისატაცებელად და ცოლნი მათნი წარსატყუენველად, ქალაქნი სამკჳდრებელისა მათისანი - განსარყუნელად და სიწმიდე _ შეგინებად და საყუედრელად და მოსაცხრომელად წარმართთა.

Verse: 13      და შეისმინა უფალმან ჴმისა მათისაჲ და იხილა ჭირი მათი, და იმარხვიდა ერი იგი ყოველსა ჰურიასტანსა მრავალთა დღეთა და იერუსალჱმს წინაშე სიწმიდეთა უფლისა ყოვლისა მპყრობელისათა.

Verse: 14      და იოვაკიმ მღდელი დიდი და ყოველნი, რომელნი დგეს წინაშე უფლისა, მღდელნი და მსახურნი უფლისანი, (17) ძაძითა შემოსილნი წელთა მათთა, და შესწირვიდეს მსხუერპლთა მათთა ზედაჲსზედა და ლოცვასა და ნეფსით მისაცემელთა ერისათა,

Verse: 15      და ნაცარი გარდაესხა ვარშამაგთა მათთა. (16) და ღაღადებდეს უფლისა მიმართ ყოვლითა გულითა მათითა და ყოვლითა ძალითა კეთილად მოხედვისათვის უფლისა მიერ ყოველსა ზედა სახლსა ისრაჱლისასა.

Chapter: 4  

Verse: 1      და უთხრნეს ოლომფორნეს, ერისთავსა მას ძლიერებისა ასურასტანელთაჲსა, ვითარმედ ძენი ისრაჱლთანი განმზადებულ არიან ბრძოლად და გამოსავალნი მთათანი დაჰჴშნეს და მოზღუდნეს ყოველნი თხემნი მთათა მაღალთანი და დაუგიან ველთა ზედა დასაბრკოლებელნი.

Verse: 2      და განრისხნა გულისწყრომით ფრიად და მოუწოდა ყოველთა Page of ms. O: 514v   მთავართა მოაბისათა და ერისთავთა ამონისათა და ყოველთა ნახპეტთა ზღჳსკიდისათა

Verse: 3      და ჰრქუა მათ: მითხარით მე, ძენო ქანაანისნო, ვინ არს ერი ესე, რომელი სხედს მთასა მას? და ვინ არიან დამკჳდრებულნი ქალაქთა მათთა? და რაჲ არს სიმრავლჱ ძალისა მათისაჲ? და რაჲ არს სიმაგრჱ მათი და სიმტკიცე? და ვინ აღდგომილ არს მათ ზედა მეფჱ წინამძღურად ერისა მათისა?

Verse: 4      და რაჲსათჳს არა ისმინეს ჩემი, რაჲთამცა მოვიდეს და მომეგებვოდეს მე, ვითარცა-იგი ყოველნი მკჳდრნი მზის დასავალისანი.

Verse: 5      მიუგო მას და ჰრქუა აქიორ, მთავარმან ძეთა ამონისთამან: ისმინენ უფალმან ჩემმან სიტყუაჲ პირისაგან მონისა შენისა და გითხრა შენ ჭეშმარიტი ერისა მისთჳს, რომელი დამკჳდრებულ არს მთასა ამას მახლობელად შენსა, და არა გამოვიდეს ნაცილი პირისაგან მონისა შენისა.

Verse: 6      ერნი ესე არიან ნაშობნი ქალდეველთანი.

Verse: 7      და მწირობდეს პირველად შუვამდინარეს, რამეთუ არა ინებეს შედგომად ღმერთთა მამათა მათთასა, რომელნი იყვნეს ქუეყანასა ქალდეველთასა დიდებულ.

Verse: 8      და გამოვიდეს გზათაგან ნათესავთა მათთაჲსა და თაყუანის-სცეს ღმერთსა ცათასა, ღმერთი, რომელი იცნეს და გამოიყვანნა იგინი პირისაგან ღმერთთა მათთაჲსა და ივლტოდეს შუვამდინარეს და მწირობდეს მუნ დღეთა მრავალთა.

Verse: 9      და ჰრქუა მათ ღმერთმან გამოსლვაჲ მწირობისაგან მათისა და მოსლვად ქუეყანად ქანაანისა, და მკჳდრობდეს მუნ ორას და ათხუთმეტ წელ და Page of ms. O: 515r   განმრავლდეს ოქროჲთა და ვეცხლითა და საცხოვრითა ფრიად.

Verse: 10      და შთავიდეს ეგჳპტედ, რამეთუ დაფარა პირი ყოვლისა ქუეყანისაჲ სიყმილმან, და მწირობდეს კუალად მუნ ორას და ათხუთმეტ წელ, ვიდრემდე გამოიზარდნეს და იქმნნეს მუნ სიმრავლედ დიდად; და არა იყო რიცხჳ სიმრავლისა ნათესავისა მათისაჲ.

Verse: 11      და აღდგა მათ ზედა მეფჱ ეგჳპტისაჲ და აჭირვობდა მათ შრომითა და ალიზისა საქმითა და დაამდაბლეს სიმრავლჱ მათი და დაიმონნა იგინი.

Verse: 12      და ღაღად-ყვეს ღმრთისა მიმართ მათისა, და გუემნა ღმერთმან მათმან ეგჳპტჱ მათითა ტანჯვითა. და მოსრა ყოველი ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ წყლულებითა, რომლისაჲ არა იყო კურნებაჲ და გამოასხნეს იგინი ეგჳპტით პირისაგან მათისა.

Verse: 13      და განაჴმო ღმერთმან ზღუაჲ მეწამული წინაშე მათსა.

Verse: 14      და მოიყვანნა იგინი მთასა სინაჲსასა და გზასა კადჱს ბარნესასა, და გამოასხნეს ყოველნი მკჳდრნი უდაბნოჲსანი.

Verse: 15      და დაეშჱნნეს ქუეყანასა ამორეველთასა და ყოველნი ესებონელნი მოსრნეს ძალითა მათითა და წიაღ-ჴდეს იორდანესა და დაიმკჳდრეს ყოველი ესე მთაჲ.

Verse: 16      და განასხნეს ქანანელნი იგი პირისაგან მათისა და ეგრევე ფერეზელნი და იაბოსელნი და სჳქემი და გერგესეველნი და დაემკჳდრნეს მათ შინა დღეთა მრავალთა.

Verse: 17      ვიდრემდე არღა ეცოდა წინაშე ღმრთისა მათისა, იყო კეთილი მათი, რამეთუ ღმერთი, მოძულჱ სიცრუვისაჲ, არს მათ თანა.

Verse: 18      ხოლო რაჟამს განდგეს გზისაგან, რომელი დაუდვა მათ შჯული, მოისრნეს მრავლითა მბრძოლითა მრავალჟამ ფრიად და წარი/ Page of ms. O: 515v   ტყუენნეს ქუეყანასა უცხოსა და ტაძარი ღმრთისა მათისაჲ ოჴერ იქმნა და ქალაქნი მათნი დაიპყრნეს მტერთა მათთა.

Verse: 19      და აწ მოიქცეს ღმრთისა მათისა და აღმოსრულ არიან განბნეულებისაგან მათისა და იგინი იყვნეს განთესულ, და კუალად დაიპყრეს იერუსალჱმი, სადა-იგი არს სიწმიდე მათი, და დაემკჳდრნეს მთასა მას შინა, რამეთუ იყო მოოჴრებულ.

Verse: 20      და აწ, ჴელმწიფეო უფალო, უკუეთუ არს რაჲმე უმეცრებაჲ ერსა მას შორის და ცოდვენ ღმრთისა მიმართ მათისა, და ვიხილოთ, რამეთუ არს ესე საცთურ მათა და აღვიდეთ და ვჰბრძოდით მათ.

Verse: 21      უკუეთუ არა არს უშჯულოებაჲ მათ შორის და ნათესავსა მათსა, თანაწარჰჴედინ უფალი ჩემი, ნუუკუე შეეწიოს მათ უფალი ღმერთი მათი და ვიქმნნეთ ჩუენ საყუედრელ წინაშე ყოვლისა ქუეყანისა.

Verse: 22      და იყო, ვითარცა დასცხრა აქიორ სიტყუად სიტყუათა მათ, დრტჳნვიდა ყოველი იგი ერი, რომელი იყო გარემო კარავსა მას ოლომფორნესსა და გარემოადგეს. (22) და ჰრქუეს მთავართა მათ ოლომფორნესთა და ყოველთა მკჳდრთა ზღჳსკიდისათა შემუსრვად იგი.

Verse: 23      რამეთუ არა გუეშინის ძეთაგან ისრაჱლისათა. აჰა ერი, რომლისა თანა არა არს ძალი, არცა სიმტკიცჱ წყობად ძალი ძლიერი.

Verse: 24      აწ უკუე აღვიდეთ მთათა, და იყვნენ ჩუენდა შესაჭმელ და ყოვლისა ერისა შენისა, უფალო ოლომფორნე!

Chapter: 6  

Verse: 1      და ვითარცა დასცხრა შფოთი იგი კაცთაჲ მათ, ჰრქუა მათ ოლომფორნე ერისთავმან მან აქიორს სამარიტელსა წინაშე ყოვლისა მის ერისა უცხოთესლთაჲსა:

Verse: 2      Page of ms. O: 516r   და ვინ ხარ შენ, აქიორ? და ყოველთა მიმართ ძეთა ამონისთა და სასყიდლით მორეწეთა ეფრემისთა, რამეთუ სწინაწარმეტყუელებდ ჩუენ შორის, ვითარცა-ესე დღეს, და სთქუ ნათესავსა ძეთა ისრაჱლისათა არა ბრძოლაჲ, რამეთუ ღმერთი მათი შეეწევის მათ. და ვინ არს ღმერთი, არა თუ ნაბუქოდონოსორ? ამან მოავლინოს ძალი თჳსი და მოსრნეს იგინი, ვითარცა ერთი კაცი, პირისაგან ქუეყანისა და ვერ იჴსნნეს იგინი ღმერთმან მათმან,

Verse: 3      არამედ ჩუენ, მონათა მისთა, მოვწყჳდნეთ იგინი, ვითარცა კაცი ერთი, და ვერ დაუდგენ სიმრავლესა ცხენთა ჩუენთასა.

Verse: 4      რამეთუ წარვიხუნეთ ჩუენ იგინი მით, და საზღვარნი მათნი დაითრვნენ სისხლითა მათითა, და ველნი მათნი აღივსნენ მძორითა მათითა, და ვერ წინააღგჳდგეს კუალი ფერჴთა მათთაჲ წინაშე პირსა ჩუენსა, არამედ წარწყმედით წარწყმდენ, იტყჳს ნაბუქოდონოსორ მეფჱ, უფალი ყოვლისა ქუეყანისაჲ, რამეთუ თქუა და არა განქარდენ სიტყუანი პირისა მისისანი.

Verse: 5      ხოლო შენ, აქიორ, მორეწეო ამონისო, რომელი იტყოდე სიტყუათა მაგათ დღესა სიცრუვისა შენისასა, არღარა იხილო პირი ჩემი ამიერ დღითგან, ვიდრე შური ვიძიო ერისა მისგან და ნათესავისა მისისა, ეგჳპტით გამოსრულისა.

Verse: 6      და მაშინ განვიდეს მახჳლი მსახურთა ჩემთაჲ გუერდთა შენთა. (6) და დაეცე შენ წყლულებითა მათ თანა, რაჟამს მოვაქციო.

Verse: 7      და კუალად მოგაგონ შენ მონათა ჩემთა მას დღესა შინა მთად კერძო და დაგდვან შენ ერთსა ქალაქთაგანსა /აღსავალთასა. Page of ms. O: 516v  

Verse: 8      და იხილო ყოველი და მაშინღა მათ თანა მოისპო.

Verse: 9      და უკუეთუ ესავ გულითა შენითა, ვითარმედ ვერ დავიპყრობ, ნუ შეწუხნებინ პირი შენი. ვიტყოდე და არარაჲ დავარდენ სიტყუანი ესე ჩემნი.

Verse: 10      და უბრძანა ოლომფორნე მონათა თჳსთა, რომელნი დგეს წინაშე კარავსა მის, შეპყრობაჲ აქიორისი და მიყვანებად იგი ბეტოლად* ჴელთა ძეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 11      და შეიპყრეს იგი მონათა მისთა და განიყვანეს იგი გარეშე ბანაკისა მის და წარიყვანეს მიერ მთად კერძო და მოვიდეს წყაროებსა მას ზედა, რომელნი არიან ქუემოკერძო ბეტოლასა.

Verse: 12      და ვითარცა იხილნეს იგინი კაცთა მათ ქალაქისათა თხემსა მას მთისასა, აღიღეს საჭურველი მათი და გამოვიდეს გარეშე ქალაქისა მის მთისასა, და ყოველმან კაცმან მეშურდლემან დაიპყრეს აღსავალი მათი და ესროდეს ქვითა მათ ზედა.

Verse: 13      და შეიფარნეს ქუეშე მთასა მას და გამოეშორნეს და შეკრეს აქიორ და დაუტევეს იგი მდებარჱ და წიაღ-ვიდეს უფლისა თჳსისა.

Verse: 14      და გარდამოვიდეს ძენი ისრაჱლისანი, და განჰჴსნეს იგი და შეიყვანეს ბეტოლად და წარუდგინეს იგი მთავართა მათ ქალაქისათა,

Verse: 15      რომელნი იყვნეს მათ დღეთა შინა. იყო მაშინ ოზია, ძჱ მიქეაჲსი, ტომისაგან სჳმეონისა და ქაფრი, ძჱ ქოთონიელისი, და ქარმი, ძჱ მელქიელისი.

Verse: 16      და მოუწოდეს ყოველთა მოხუცებულთა ქალაქისათა და შეკრბეს ყოველნი ჭა/ბუკნი Page of ms. O: 517r   მათნი და დედანი მათნი და ყრმანი შესაკრებელსა მათსა და ჰკითხვიდა მას ოზია, რაჲ-იგი შეემთხჳა მას.

Verse: 17      და უთხრა მათ აქიორ სიტყუაჲ იგი კრებულისაჲ მის ოლომფორნესი და ყოველი სიტყუაჲ მთავართაჲ მათ ძეთა ასურთაჲ, რავდენსა იტყოდეს და ვითარ დიდსა სიტყუასა იტყოდა ოლომფორნე სახლსა ზედა ისრაჱლისასა.

Verse: 18      და დაცჳვა ერი იგი და თაყუანის-სცეს ღმერთსა და ღაღად-ყვეს და თქუეს:

Verse: 19      უფალო ღმერთო ცათაო და ქუეყანისაო, გარდამოიხილე ამპარტავანებასა მათსა ზედა და შეიწყალე სიმდაბლჱ ნათესავისა ჩუენისაჲ და მოჰხედე პირსა განწმედილთასა შენდად ამას დღესა!

Verse: 20      და ნუგეშინის-სცეს აქიორს და აქებდეს მას ფრიად და ჰრქუეს: რაჲცა სთნდეს ღმერთსა, და შენდაცა იყოს კეთილი.

Verse: 21      და წარიყვანა იგი ოზია კრებულისა მისგან სახიდ თჳსა (20) და ყო სუმაჲ მოხუცებულთა თანა და ხადოდეს უფალსა მას ღამე ყოველ:

Chapter: 7  

Verse: 1      და ხვალისა დღე უბრძანა ოლომფორნე ყოველსა ერსა მისსა და ყოველსა ახოვანსა, რომელნი მოსრულ იყვნეს შემწედ მისა, აღსლვად ბეტოლად და შეპყრობად აღსავალსა მთათასა და ბრძოლად ძეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 2      და აღიჭურა ყოველი კაცი ძლიერი მას დღესა შინა და კაცნი ძლიერნი ყოველნი მბრძოლნი მკჳრცხლი ას ოცი ათასი და მჴედარი ოცდაორი ათასი თჳნიერ ჭურჭლისა მათისა და კაცთა მათ მკჳრცხლთა, რომელნი იყვნეს მათ შორის სიმრავლჱ ფრიადი.

Verse: 3      და დაიბანაკეს ღელესა მას Page of ms. O: 517v   მახლობელად ბეტოლაჲსა წყაროსა ზედა და განეფინნეს სივრცედ თოთაემდ. კერძო ვიდრე ბალმანმდე და სიგრძედ ბეტოლაჲთ ვიდრე კუემონდმდე, რომელ არს წინაშე ეზრექონსა.

Verse: 4      ხოლო ძეთა ისრაჱლისათა, ვითარცა იხილეს სიმრავლჱ იგი მათი, შეშფოთნეს ფრიად და ჰრქუა კაცად-კაცადმან მოყუასსა თჳსსა: აწ აღჴოცონ ამათ პირი ქუეყანისაჲ, არცა მთანი მაღალნი, არცა ბორცუნი, არცა ჴევნები დაუდგეს ამათსა ამას დიდსა სიმრავლესა.

Verse: 5      და აღიღო კაცად-კაცადმან ჭურჭელი საბრძოლი თჳსი და აღაგზნეს ცეცხლი გოდლებსა ზღუდეთა მათთასა, დადგეს და სცვიდეს ზღუდეთა მათ ღამესა მას.

Verse: 6      და მეორესა დღესა გამოიყვანა ოლომფორნე ყოველი მჴედარი თჳსი წინაშე პირსა ძეთა ისრაჱლისათა, რომელნი იყვნეს ბეტოლას,

Verse: 7      და მოიხილა აღსავალნი იგი მის მთისანი და ქალაქისა მათისანი, და წყარონი წყალთანი მოვლნეს, და დაიპყრნეს იგინი და დაადგინეს მათ ზედა ბანაკები კაცთა მბრძოლთაჲ, და თჳთ იგიცა აღემჴედრა ერსა თჳსსა ზედა.

Verse: 8      და მოუჴდეს მას ყოველნი იგი მთავარნი ძეთა ისრაჱლისათანი და ყოველნი წინამძღუარნი ერისა მოაბისანი და ერისთავნი ზღჳსკიდისანი და ჰრქუეს:

Verse: 9      ისმინენ სიტყუაჲ ჩუენი უფალმან ჩუენმან, რაჲთა არა იყოს საცთურ ერისა შენისა.

Verse: 10      რამეთუ ერი ესე ძეთა ისრაჱლისათაჲ არა ესვენ ლახურებსა მათსა, არამედ სიმაღლესა მთათასა, რომელთა ზედა დამკჳდრებულ არიან, მათ ესვენ, რამეთუ ფრიად ძნელ არს აღსლვად მათ ზედა.

Verse: 11      და აწ, უფალო, ნუ ჰბრძავ მათ, ვიდრემდის-იგი არს წყობაჲ ბრძოლისაჲ, და არა დაეცეს კაცი ერისა შენისაჲ Page of ms. O: 518r   არცა ერთი.

Verse: 12      ელოდე და ჰგებდ ბანაკსა შენსა და სცევდ ყოველსა კაცსა ბანაკისაგან ძლიერებისა შენისასა და დაიპყრნედ მონათა შენთა წყარონი წყალთანი, რომელნი გამოვლენ ძირისაგან მთისაჲსა.

Verse: 13      რამეთუ მიერ ივსებენ წყალსა ყოველნი მკჳდრნი ბეტოლაჲსანი, და მოსრნეს იგინი წყურილმან და გამოგჳცენ ქალაქი მათი; და ჩუენ და ერი შენი აღვიდეთ მახლობელად თხემსა მთათასა და დავიბანაკოთ მათ შინა და ვსცვიდეთ მათ, რაჲთა ვერ გამოვიდეს ქალაქით მათით კაცი ერთიცა.

Verse: 14      და მოწყდენ სიყმილითა იგინი და ცოლნი მათნი და შვილნი მათნი და ვიდრე მოსრვამდე მათა მახჳლითა დაეცნენ უბანთა ზედა საყოფელთა მათთასა.

Verse: 15      და მიაგოს მათ მისაგებელი ბოროტი ამისთჳს, რამეთუ განდგეს და არა მოგეგებვოდეს პირსა შენსა მშჳდობით.

Verse: 16      და სათნო-უჩნდეს სიტყუანი ესე მათნი წინაშე ოლომფორნესა და წინაშე ყოველთა მსახურთა მისთა და განაწესეს ყოფად, ვითარცა-იგი ეტყოდეს.

Verse: 17      და წარიძრა ბანაკი ძეთა ამონისთაჲ და მათ თანა ხუთ ათასი ძეთა ასურთაჲ მკჳრცხლი და დაიბანაკეს ღელესა შინა და დაიპყრნეს ყოველნი წყალნი და წყარონი წყალთანი ძეთა ისრაჱ-ლისათანი.

Verse: 18      და აღვიდეს ძენი ესავისნი და ძენი მოაბისნი და დაიბანაკეს მთასა ზედა წინაშე დოთაიმსა და წარიყვანნეს მათ იგინი სამხრით კერძო და მზის აღმოსავალით წინაშე შესაკრებელსა, რომელ არს მახლობელად ქუშსა, რომელ არს ჴევსა ზედა ბოქორისასა. და სხუაჲ იგი ერი ასურთაჲ განეფინა და დაიბანაკეს ველსა ზედა და დაფარეს პირი ყოვლისა ქუეყანისაჲ კედარისაჲ და კარვებმან მათმან და Page of ms. O: 518v   სავანეთა მათთა დაიბანაკეს ერითა მრავლითა, რამეთუ იყვნეს სიმრავლითა დიდ ფრიად.

Verse: 19      და ძეთა ისრაჱლისათა ღაღად-ყვეს უფლისა მიმართ ღმრთისა მათისა, რამეთუ შემოკლდა სული მათი, რამეთუ მოიცვნეს იგინი ყოვლით კერძოვე მტერთა მათთა და არაჲ ვინაჲ იყო სივლტოლაჲ შორის მათსა.

Verse: 20      რამეთუ გარემოადგეს მათ და ეპყრა ყოველი ადგილი მათი და დაადგრა ყოველი ბანაკი ასურთაჲ და ეტლები მათი და მჴედრები მათი ოცდაათორმეტ დღე და მოაკლდა მკჳდრთაგან ბეტოლაჲსათა ყოველი სარწყული წყალთაჲ.

Verse: 21      და ჯურღმულნი მათნი მოცალიერდებოდეს. და არა აქუნდა სასუმლად მაძღრივ წყალი მრავალთა დღეთა, რამეთუ საწყაულით მიეცემოდა მათ სუმად.

Verse: 22      და სულმოკლე იქმნა ერი იგი და ჩჩჳლნი მათნი და ცოლნი მათნი და ჭაბუკნი მათნი და მოაკლდეს წყურილითა და დაცჳვეს უბ[ან]თა ზედა ქალაქისა მათისათა და განსავალთა ბჭეთასა და არა იყო ძალი მათ თანა.

Verse: 23      და შეკრბა ყოველი ერი ოზიაჲსა და მთავართა მათ ქალაქისათა; ჭაბუკნი და დედანი და ყრმანი და ღაღადებდეს ჴმითა დიდითა წინაშე ყოველთა მოხუცებულთა და თქუეს:

Verse: 24      საჯენ ღმერთმან შორის ჩუენსა და თქუენსა, რამეთუ ჰყავთ ჩუენთჳს უსამართლოჲ დიდი, რამეთუ არა ეტყოდეთ მშჳდობით ძეთა მიმართ ასურთაჲსა.

Verse: 25      და არავინ არს მწე ჩუენდა, არამედ მიგუცნა ჩუენ ღმერთმან ჴელთა მათთა დაცემად ჩუენდა წინაშე მათსა წყურილითა.

Verse: 26      და აწ მოუვლინეთ მათ და მოხადენით იგინი და განეცით მათ ყოველი ესე ქალაქი ტყუედ ერსა ოლომფორნესსა და ყოველსა ძალსა მისსა,

Verse: 27      რამეთუ უმჯობეს არს ჩუენდა, Page of ms. O: 519r   რაჲთა ვიქმნნეთ მათა აღსაჭრელ, ვიდრე ესრეთ წარსაწყმედელსა და ვიყვნეთ მათა მონა და მჴევალ, და ცხონდენ სულნი ჩუენნი, და არა ვიხილოთ სიკუდილი ჩჩჳლთა ჩუენთაჲ წინაშე თუალთა ჩუენთა და* ცოლთაჲ და შვილთა ჩუენთაჲ მოკლებაჲ სულთა მათთაჲ.

Verse: 28      გიწამებთ თქუენ ცასა და ქუეყანასა და ღმერთსა ჩუენსა და უფალსა მამათა ჩუენთასა, რომელმან შური იძიოს ცოდვათა ჩუენთათჳს და სიცრუვეთაებრ მამათა ჩუენთაჲსა, რაჲთა არა ყოს სიტყუათა მათთაებრ დღენდელსა ამას დღესა.

Verse: 29      და იყო ტირილი დიდი შორის კრებულსა მას ყოველთაჲ ერთბამად და ღაღად-ყვეს უფლისა მიმართ, ღმრთისა მათისა, ჴმითა დიდითა.

Verse: 30      და ჰრქუა მათ ოზია: ნუ გეშინინ, ძმანო, და-ღა-ვითმინოთ მერმე ხუთ დღე ოდენ, ვიდრემდე მოგუცეს ჩუენ უფალმან ღმერთმან წყალობაჲ მისი ჩუენ ზედა, რამეთუ არა დაგჳტევნეს ჩუენ სრულიად.

Verse: 31      უკუეთუ წარჴდენ დღენი ესე და არავინაჲ იყოს ჩუენდა შეწევნაჲ, მაშინ ვყოთ სიტყუათა თქუენთაებრ.

Verse: 32      და განიბნია ერი იგი თჳსა ბანაკად, კაცად-კაცადი ზღუდეთა გოდლებსა ქალაქისასა წარსლვად, ცოლნი და შვილნი მათნი წარავლინნა სახლთა მათთა და იყვნეს სიმდაბლესა შინა დიდსა ქალაქსა შინა.

Chapter: 8  

Verse: 1      და ესმა მათ დღეთა შინა ივდითს, ასულსა მიჰრარითისსა, ძისა ოქოზიაჲსა, ძისა იოსებისსა, ძისა ოზიელისსა, ძისა ქელკიაჲსსა, ძისა ანანიაჲსსა, ძისა გედეონისსა, ძისა რაფაინისსა, ძისა აქიტობისსა, ძისა ელიაჲსსა, ძისა ქელკიაჲსსა, ძისა ენაბისსა, ძისა ნათანაელისსა, ძისა სალამელისსა, ძისა სარადისსა, ძისა სჳმიონისსა, ძისა Page of ms. O: 519v   ისრაჱლისსა.

Verse: 2      და ქმარი მისი მანასე მის ტომისაჲ და მისვე მამულისაჲ და მოკუდა მანასე მკასა ოდენ ქრთილისასა.

Verse: 3      რამეთუ ზედაადგა იგი მომკალთა მჭელეულსა ველსა ზედა, და სიცხემან დააცხო თავსა მისსა ზედა, და დაწვა იგი ცხედარსა თჳსსა და მოკუდა ბეტულას, ქალაქსა თჳსსა და დაჰფლეს იგი ქალაქსა თჳსსა მამათა თჳსთა თანა ველსა მას ზედა, შორის დოთაიმსა და ბალამოსსა.

Verse: 4      და იყო ივდით სახლსა შინა თჳსსა ქურივად სამ წელ და ექუს თუე.

Verse: 5      და ქმნა კარავი ერდოთა ზედა სახლისა თჳსისათა და შეიმოსა წელთა მისთა ძაძაჲ.

Verse: 6      და ემოსა მას სამოსელი ქურიობისაჲ და იმარხვიდა იგი დღე ყოველ ქურიობასა თჳსსა თჳნიერ ხოლო შაბათისა და თჳსთავთა და დღესასწაულთა და დღეთა სიხარულისათა და საჴსენებელთა სახლისა ისრაელისათა.

Verse: 7      და იყო კეთილ ხილვითა და შუენიერ პირითა ფრიად და ბრძენ გულითა და სახიერ გონებითა და მდიდარ ფრიად, რამეთუ დაუტევა მას მანასე, ქმარმან მისმან, ოქროჲ და ვეცხლი და მონები და მჴევლები და საცხოვარი და აგარაკები, და იყო მათ ზედა დადგრომილ.

Verse: 8      და არავის ესმინა მისთჳს სიტყუაჲ ბოროტი, რამეთუ მოშიშ ღმრთისა იყო ფრიად.

Verse: 9      და ესმნეს სიტყუანი ესევითარნი ბოროტნი ერისანი მთავართა მიმართ, რამეთუ სულმოკლე იქმნნეს წყლისა ნაკლულევანებითა. და ესმნეს ივდითს ყოველნი ესე სიტყუანი, რომელთა იტყოდა ოზია ერისა მიმართ. და ვითარ-იგი ეფუცა მათ, ვითარმედ განსცენ ქალაქი შემდგომად ხუთისა დღისა ასურასტანელთა მათ,

Verse: 10      და მიავლინა შიმონვარი თჳსი, რომელი ზედამდგომელ იყო და მოღუაწე ყოველთა მონაგებთა მისთა და Page of ms. O: 520r   მოუწოდა ოზიას მღდელსა და ქაბრის და ქარმის მოხუცებულთა ქალაქისა თჳსისათა.

Verse: 11      და მოვიდეს მისა და ჰრქუა მათ: ისმინეთ ჩემი მთავართა მაგათ დამკჳდრებულთა ბეტოლაჲსათა, რამეთუ არა სამართალ არს სიტყუაჲ ეგე თქუენი, რომელსა იტყოდეთ წინაშე ერისა ამას დღესა და დაამტკიცეთ ფიცით, რომელსა-იგი იტყოდეთ შორის ღმრთისა და თქუენსა, და სთქუთ განცემაჲ ქალაქისა ღმრთისა ჩუენისაჲ მტერთა ჩუენთა, უკუეთუ არა, ამათ შინა მოაქციოს თქუენდა ღმერთმან შეწევნაჲ.

Verse: 12      და აწ ვინ ხართ თქუენ, ვითარმცა განსცადეთ უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ დღესა ამას დღენდელსა, რამეთუ დაამტკიცეთ სიტყუაჲ ღმრთისათჳს შორის ძეთა კაცთასა.

Verse: 13      და აწ უფალსა ყოვლისა მპყრობელსა გამოსცდით, და არაჲ სცნათ ვიდრე უკუნისამდე.

Verse: 14      რამეთუ სიღრმჱ გულისა კაცისაჲ ვერ სცნით და სიტყუასა გონებისა მისისასა ვერ ეწიენით; და ვითარ ღმრთისა გონებათა მისწუდეთ, რომელმან შექმნა ესე ყოველი, მან იცის თავით თჳსით, რაჲ-იგი უზრახავს თქუენთჳს და გონებაჲ მისი სცნათ და ზრახვანი მისნი გამოიცადნეთ. ნუსადა, ძმანო, ნუსადა განარისხებთ უფალსა ღმერთსა ჩუენსა.

Verse: 15      უკუეთუ არა უნდეს ხუთთა ამათ დღეთა შეწევნად ჩუენდა, ამას ჴელ-ეწიფების ნეფსით თჳსით, დაღათუ-მიფარნეს ჩუენ, რომელთა შინა უნდეს დღეთა, მან იცის, და-ღათუ-მოგუწყჳდნეს წინაშე მტერთა ჩუენთა და მასვე აქუს ჴელმწიფებაჲ და ვინ-მე ჰრქუას მას: რაჲ ესე ჰყავ?

Verse: 16      არამედ თქუენ* ნუ განსცდით ზრახვასა უფლისა ღმრთისა ჩუენისასა, რამეთუ არა ვითარცა კაცი არს ღმერთი, ვითარმცა აბრალა ვინ, Page of ms. O: 520v   არცა ვითარცა ძჱ კაცისაჲ ვითარმცა შეურაცხ-ვინმე-ყო იგი.

Verse: 17      ამისთჳს მოელოდეთ მის მიერ ცხორებასა, ვხადოდით მას შემწედ ჩუენდა, და ისმინოს ჴმისა ჩუენისაჲ, უკუეთუ სათნო არს მისა.

Verse: 18      რამეთუ არა აღდგომილ არს ნათესავთა ჩუენთა შორის, არცა არს დღენდელსა ამას დღესა არცა ტომი, არცა მამული, არცა კრებული, არცა ქალაქი ჩუენგანი, რომელიმცა თაყუანის-სცემდა კერპთა ჴელით ქმნულთა, ვითარცა-იგი იყო დღეთა მათ პირველთა,

Verse: 19      რომლისა ბრალისათჳს მიეცნეს მამანი ჩუენნი ბაბილონელთა მახჳლსა და მიმოტაცებასა სამეოცდაათ წელ და დაეცნეს დაცემითა დიდითა წინაშე მტერთა მათთა,

Verse: 20      ხოლო ჩუენ ღმერთი სხუაჲ არა ვიცით მისსა გარეშე, რომელსა ვესავთ, ვითარმედ არა უგულებელს-მყვნეს ჩუენ, არცა განმაშოროს მაცხოვარებაჲ მისი და წყალობაჲ მისი ჩუენგან და ნათესავისა ჩუენისაგან.

Verse: 21      რამეთუ მოქცევასა ჩუენდა ეგრეთვე ეგოს იერუსალჱმი და ყოველი ჰურიასტანი და ყოველი ქუეყანაჲ, დამტკიცნეს და წარმოჩნდეს სიწმიდე ჩუენი და გამოიძიოს ღმერთმან შეგინებისათჳს ჩუენისა სისხლისაგან მათისა.

Verse: 22      და მოწყუედისათჳს ძმათა ჩუენთაჲსა და ტყუენვისათჳს ქუეყანისა ჩუენისა და მოოჴრებისათჳს სამკჳდრებელისა და მოაქციოს ჩუენდავე წარმართთა შორის, სადა-იგი ვჰმონებდით მათ და ვიყვენით ჩუენ შებრკოლებულ და საყუედრელ წინაშე ყოველთა წარმტყუენელთა ჩუენთა.

Verse: 23      რამეთუ არა წარემართოს მონებაჲ ჩუენი მადლად, არამედ გინებულად და დადვას იგი უფალმან ღმერთმან ჩუენმან.

Verse: 24      და აწ, ძმანო, უჩუენოთ ძმათა ჩუენთა, რამეთუ ჩუენდა გამოკიდებულ არიან სულნი მათნი, Page of ms. O: 521r   სიწმიდჱ და ტაძარი სამლოცველი დამტკეცილ არს ჩუენ შორის.

Verse: 25      ამის ყოვლისათჳს მადლი მივსცეთ უფალსა ღმერთსა ჩუენსა, რომელი გამოგუცდის ჩუენ, ვითარცა-იგი მამათა ჩუენთა.

Verse: 26      მოიჴსენეთ, რავდენი უყო აბრაჰამსა და ვითარ-იგი გამოცადა ისაკი და რავდენი შეემთხჳა იაკობს შუვამდინარეს ასურეთისასა, მწყსიდა რაჲ ცხოვართა ლაბანისთა, დედისძმისა თჳსისათა.

Verse: 27      რამეთუ ვითარცა-იგი გამოაჴურვნა გამოსაცდელად გულისა მათისა, ხოლო ჩუენ არა შურისგებით, არამედ სასწავლელად გუტანჯავს უფალი მახლობელთა მისთა, რომელი-იგი არს კურთხეულ და ქებულ ყოველსა ჟამსა საუკუნოდ, ამენ!

Verse: 28      და ჰრქუა მას ოზია: ყოველი, რომელი სთქუ, გულითა სახიერითა იტყოდე, და არავინ არს, რომელი წინააღუდგეს სიტყუასა შენსა.

Verse: 29      რამეთუ არა ხოლო დღეს სიბრძნჱ შენი ცხად არს, არამედ პირველით დღითგან იცის ყოველმან ერმან გულისხმისყოფაჲ შენი, რამეთუ კეთილ არს ქმნული გულისა შენისაჲ.

Verse: 30      არამედ ერსა ამას შეეწყურა ფრიად და გუაიძულეს სიტყუად, ვითარცა-იგი ვეტყოდეთ მათ და მოაწიეს ჩუენ ზედა ფიცი, რომელსა ვერ გარდავჴდეთ.

Verse: 31      ევედრე უფალსა ჩუენთჳს, რამეთუ დედაკაცი ღმრთისმსახური ხარ, და მოავლინოს უფალმან წჳმაჲ, რაჲთა აღივსნენ ჯურღმულნი ჩუენნი და არღარა მოაკლდეს.

Verse: 32      და ჰრქუა მათ ივდით: ისმინეთ ჩემი და ვყოთ საქმჱ სიბრძნისაჲ, რომელი მიეთხრობვოდის თესლითი თესლამდე ძეთა ნათესავისა ჩუენისათა.

Verse: 33      თქუენ სდგეთ ბჭეთა ზედა ამას დღესა და ღამესა და განვიდე მე შიმონვარისა ჩემისა თანა და შემდგომად დღეთა მათ, რომელთა სთქუთ მიცემად Page of ms. O: 521v   ქალაქი ესე მტერთა, მოხედვა-ყოს ღმერთმან ისრაჱლსა ზედა ჴელითა ჩემითა.

Verse: 34      ხოლო თქუენ ნუ გამოიკითხავთ საქმეთა ჩემთა, რამეთუ არა გითხრა თქუენ, ვიდრემდე არა იქმნას და აღესრულოს, რომელი-იგი მე ვყო.

Verse: 35      და ჰრქუა მას ოზია და მთავართა მათ: ვიდოდე მშჳდობით, და უფალი ღმერთი შენ თანა შურისმეძიებელად მტერთა ჩუენთა.

Verse: 36      და მოიქცეს კარვისა მისისაგან და წარვიდეს კაცად-კაცადი განწესებულსა ადგილსა თჳსსა.

Chapter: 9  

Verse: 1      ხოლო ივდით დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და გარდაისხა ნაცარი თავსა მისსა და განიძარცუა ძაძაჲ, რომელი ემოსა გუამსა მისსა, და იყო მაშინ ოდენ შეწირულ იყო იერუსალჱმს სახლსა უფლისასა საკუმეველი მწუხრისაჲ და ღაღად-ყო ივდით ჴმითა დიდითა და თქუა უფლისა მიმართ ღმრთისა:

Verse: 2      უფალო ღმერთო მამისა ჩემისა სჳმეონისო, რომელმან მიეც მახჳლი ჴელსა მისსა შურისსაგებელად უცხოთესლთა, (3) რომელთა განჰჴსნეს საშოჲ ქალწულისაჲ შეგინებად და განაშიშულნეს ჴორცნი შეგინებად და სარცხჳნელად და საყუედრელად, რამეთუ სთქუ: არა ეგრეთ იყოს ამისთჳს, რამეთუ უშჯულოჲ ქმნეს სისხლისა მიმართ ქალწულისა.

Verse: 3      და მოსცენ მთავარნი მათნი კლვად და სარეცელი მათი, რომელსა ზედა ქმნეს საცთური მათი, რომელ სცთეს სისხლად, და მოისრნეს მონანი ძლიერთაგან და ძლიერნი _ საყდართა მათთა ზედა.

Verse: 4      და მოსცნეს ცოლნი მათნი ტყუედ და ასულნი მათნი წარსატაცებლად და ყოველი ნაყოფი მათი აღსაჭრელად ძეთა შეყუარებულთა შენ მიერ, Page of ms. J: F444v  * რომელთა შეიშურეს შური შენი, მოიძაგეს შეგინებაჲ სისხლისა მათისა და შენ გხადოდეს შემწედ; ღმერთო მამისა ჩემისა სჳმეონისო, ლევისო, ღმერთო აბრაჰამისო, ისაკისო და იაკობისო, ღმერთო, ღმერთო ჩემო, ისმინე ჩემი ქური-ვისაჲ.

Verse: 5      რამეთუ შენ ჰყავ პირველი მათი და შემდგომი და აწინდელი და მომავალი განიზრახე და იქმნნეს.

Verse: 6      უწოდე და წარმოგიდგეს შენ, რომელი ზრახე. (5) და თქუეს: აჰა, აქა ვართ, რამეთუ ყოველნი გზანი შენნი მზა არიან და განკითხვანი წინაჲსწარ ცნობა.

Verse: 7      რამეთუ, აჰა ესერა, ასურასტანელნი განმრავლდეს ძალითა მათითა და აღმაღლდეს ცხენებითა და მჴედრებითა და იზახებენ მკლავითა მკჳრცხლთაჲთა, ესვენ ჰორლებსა და დრაუჟებსა, და მშჳლდსა და შურდულსა გული შეუპყრიეს. და არა ცნეს, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი, რომელმან შეჰმუსრნი ბრძოლანი.

Verse: 8      უფალ არს სახელი შენი, შენ დაამჴუე სიმრავლე მათი ძალითა შენითა და დაეც სიმტკიცე მათი გულისწყრომითა შენითა, რამეთუ Page of ms. J: F445  უზრახავს შეგინებად სიწმიდე შენი და შებილწებად საყოფელი სახელისა შენისაჲ და განსასუენებელი დიდებისა შენისა და დამჴობად რქა საკურთხეველისა შენისა.

Verse: 9      იხილე ამპარტავანებაჲ მათი და მოუვლინე რისხვაჲ შენი თავთა მათთა, მოეც ჴელსა ჩემსა ქურივსა ამას ძალი, რომელი განმიზრახავს.

Verse: 10      დაეც მონაჲ ბაგეთაგან ცთუნებათა ჩემთასა მთავარსა ზედა და მთავარი მსახურსა ზედა მისსა.

Verse: 11      მოსარ ამათი აღმდგომი ჴელითა ქალისათა, რაჲთა ცნან ყოველთა მეუფებათა, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი, რამეთუ სიმრავლითა არა არს ძალი შენი და სიმტკიცე შენი, არცა მოცემანი შენნი განაძლიერებენ, რამეთუ მდაბალთა შენ ხარ ღმერთი, მოკლებულთა ხარ შემწე და ჴელისამპყრობელი უძლურთა: განწირულთა მფარველი, უსუსურთა ცხორება, მამა ობოლთა.

Verse: 12      ჰე უფალო მამისა ჩემისა სჳმეონისო და ღმერთო სამკჳდრებელისა ისრაჱლისაო, უფალო ცათა და ქუეყანისაო, დამბადებელო ზღუათა და ყოველთა წყალთაო, მეუფეო ყოველთა ქმნულთა შენთაო, რომელმან შეისმინე ვედრებაჲ ჩემი.

Verse: 13      და მოეც ზაკუვაჲ და ცთუნებაჲ წყლულებად მტერთა და საგუემელად მათა, რომელნი-იგი შენისა შჯულისა მტერნი არიან და სახლისა სიწმიდისა შენისანი, და თხემისა სიონისნი და ტაძრისა სამკჳდრებელისა ძეთა შენთასა, იზრახეს ფიცხელი საქმე ყოფად ყოველთა ზედა ნათესავთა შენთა.

Verse: 14      და ყოველთა ზედა ტომთა შენთა მოხედე ფიცსა მას ჭეშმარიტსა, რომელი ეფუცე აბრაამს, რაჲთა გიცოდის შენ, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი, ღმერთი ძლიერებისა და სიმტკიცისა, და არავინ არს სხუაჲ შემწე ისრაელისა შენსა გარეშე.

Chapter: 10  

Verse: 1      და იყო, ვითარცა დასცხრა ღაღადებისაგან უფლისა მიმართ, ღმრთისა ისრაელისა და აღასრულნა ყოველნი სიტყუანი ესე,

Verse: 2      და აღდგა თაყუანისცემისაგან თჳსისა და მოუწოდა შიმუნვარსა თჳსსა და განვიდა სახიდ თჳსა, რომელსა შინა იყოფინ დღეთა შაბათთასა და დღესასწაულთა მისთა.

Verse: 3      *განიძარცუა ძაძა იგი, რომელ ჰმოსიენ და განიძარცუა სამოსელი თჳსი ქურიობისა მისისაჲ Page of ms. O: 522r   და** დაიბანა ტანი თჳსი წყლითა და იცხო ნელსაცხებელი ყშირი და განითხზა სამკაულად თმაჲ თავისა მისისაჲ და დაიდგა ხოირი თავსა მისსა, და შეიმოსა სამოსელი სიხარულისა მისისაჲ, რომლითა შეიმოსის ცხორებასა მანასესსა, ქმრისა თჳსისასა.

Verse: 4      და შეისხნა ჴამლნი ფერჴთა მისთა და შეისხნა სამკლავენი და სალტენი და ბეჭდები და საყურნი და ყოველი სამკაული მისი, და შეიმკო თავი თჳსი ფრიად საცთუნებელად მამაკაცისა და თუალთა, რომელთა იხილონ იგი.

Verse: 5      და აღჰკიდა შიმონვარსა თჳსსა თხიერაკითა ღჳნოჲ და კოკითა ზეთი და მახალი აღავსო ჴალითა და ლეღჳსკუერითა და პურითა წმიდითა და ყველითა და შეიგულა ყოველი ჭურჭერი თჳსი, და აღჰკიდა მას.

Verse: 6      და განვიდეს ორნივე ბჭეთა ქალაქისა ბეტოლაჲსათა და პოვნეს მათ ზედამდგომელად ოზია და მოხუცებულნი ქალაქისანი: ქაფრი და ქარმი.

Verse: 7      და ვითარცა იხილეს იგი, იყო პირი მისი ცვალებულ და სამოსელი მისი იქცევის, და დაუკჳრდა სიკეთჱ მისი ფრიად და ჰრქუეს მას:

Verse: 8      განვედ მშჳდობით, და უფალი ღმერთი იყავნ შენ თანა წინაშე შენსა შურისმეძიებელად მტერთა ჩუენთა! ღმერთმან მამათა ჩუენთამან მოგეცინ შენ მადლი, და აღასრულენ ზრახვაჲ შენი სიქადულად ძეთა ისრაჱლისათა და აღსამაღლებელად იერუსალჱმისა!

Verse: 9      და ივდით თაყუანის-სცა პირსა ზედა თჳსსა ღმერთსა და ჰრქუა მათ: ყავნ აწ უფალმან ღმერთმან სიტყუათა თქუენთაებრ და პოვენ მადლი მჴევალმან მისმან წინაშე თუალთა მისთა. აწ უკუე მიბრძანეთ მე განხუმად ბჭეთა ქალაქისათა და განვიდე აღსრულებად სიტ/ყუათა, Page of ms. O: 522v   რომელთა იტყოდეთ ჩემ თანა. და უბრძანეს ჭაბუკთა მათ, რაჲთა განუხუნენ მას ბჭენი, ვითარცა-იგი ეტყოდა მათ.

Verse: 10      და განვიდა ივდით იგი და მჴევალი მისი მის თანა ქალაქით და ჰხედვიდეს მას კაცნი იგი ქალაქისანი, ვიდრე გარდავიდოდეს მთასა მას.

Verse: 11      და ვიდრე განვიდა ღელესა მას მართლ და მოეგებვოდეს მას მჴუმილნი იგი ასურასტანელთანი.

Verse: 12      და შეიპყრეს იგი და ჰკითხვიდეს მას: ვინაჲთ ხარ და ვინაჲ მოხუალ და ვიდრე ხუალ. და ჰრქუა მათ ივდით: ასული ვარი მე ებრაელთაჲ, და ვივლტი, რამეთუ მოცემულ არიან იგინი ჴელთა თქუენთა შესაჭმელად.

Verse: 13      და მე მოვალ წინაშე ოლომფორნესა, ერისთავისა მის ძლიერებისა თქუენისასა თხრობად მისა სიტყუათა ჭეშმარიტებისათა და უჩუენო მას გზაჲ, ვინაჲ შევიდეს და ეუფლოს ამას ყოველსა მთით კერძოსა და არა განერეს კაცთაჲ მათ ჴორციელი ერთი, არცა სული ცხორებად.

Verse: 14      ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე კაცთა მათ, განიცდიდეს პირსა მისსა, და იყო სიკეთჱ იგი მისი წინაშე მათსა საკჳრველ ფრიად და ჰრქუეს მას:

Verse: 15      განირინე სული შენი კეთილად, რამეთუ ისწრაფე გარდამოსლვად და შემთხუევად პირსა უფლისა ჩუენისასა, და აწ მოუჴედ მას კარვად მისა და ჩუენგანთა მიგიყვანონ შენ, ვიდრე მიგცენ ჴელთა მისთა.

Verse: 16      და წარ-ღა-სდგე წინაშე მისსა, ნუ შეშინდებინ გული შენი, არამედ უთხარ ყოველი სიტყუათა მაგათ შენთაებრ და გეყოს შენ კეთილი!

Verse: 17      და გამოირჩიეს მათგანი ასი კაცი და შეჰვედრეს იგი და შიმონვარი მისი და მიიყვანნეს იგინი კარვად ოლომფორნესა.

Verse: 18      და მორბიოდეს ყოველნი მის ბანაკისანი, Page of ms. O: 523r   რამეთუ მიესმა ყოველსა კრებულსა ჰამბავი მოსლვისა მისისაჲ. და მოვიდეს და ჰხედვიდეს იგინი მას და გარემოადგეს მას, ვიდრე დგაღა გარეშე კარავსა ოლომფორნესსა, და უთხრეს მას მისთჳს

Verse: 19      და აკჳრვებდეს სიკეთესა მისსა. და შეიყვანეს და შეიწყნარებდეს სიტყუათა მისთა, რამეთუ იყვნეს კეთილ ფრიად და დაუკჳრდეს ძენი ისრაჱლისანი მის გამო. და ეტყოდა კაცად-კაცადი მოყუასსა თჳსსა: ვის ჴელ-ეწიფების შეურაცხისყოფად ერისა ამის, რომელსა უსხენ ცოლნი ესევითარნი? რამეთუ არა ჯერ-არს დატევებად მათგანი არცა ერთი, რომელნიცა დაშთენ, შემძლებელ არიან მოკიცხებად ყოველსა ქუეყანასა.

Verse: 20      და გამოვიდეს ყოველნი მცველნი ოლომფორნესნი და მსახურნი მისნი და შეიყვანეს იგი კარვად მისა.

Verse: 21      და მიწოლილ იყო ოლომფორნე ცხედარსა თჳსსა ზედა და განისუენებდა ქუეშე სამუმლესა მას, რომელი ქმნულ იყო ძოწეულისაგან და ოქროჲთა და ზმარაგდონითა და ანთრაკითა პატიოსნითა ქსოვილ.

Verse: 22      და უთხრეს ყოველი მისთჳს და გამოვიდა ეზოსა მას კარვისასა ოლომფორნე და ლამპარნი ვეცხლისანი წინაუძღოდეს მას.

Verse: 23      და ვითარცა მოვიდა ივდით წინაშე პირსა მისსა და მსახურთა მისთა, უკჳრდა სიკეთჱ იგი პირისა მისისაჲ და დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და თაყუანის-სცა მას და აღადგინეს იგი მონათა მისთა.

Chapter: 11  

Verse: 1      და ჰრქუა მას ოლომფორნე: ნუ გეშინინ, დედაკაცო, კადნიერ იყავ გულითა შენითა, რამეთუ მე არავის ბოროტი უყავ კაცსა, რომელმან ინება მონებად ნაბუქოდონოსორისა, მეფისა Page of ms. O: 523v   ყოვლისა ქუეყანისა.

Verse: 2      და აწ ერმან შენმან, რომელი დამკჳდრებულ არს მთასა შინა, შეურაცხ-მყო მე, არა აღვიღე ჰოროლი მათ ზედა, არამედ მათ ყვეს თავით თჳსით ესე.

Verse: 3      აწ მითხარ მე, რაჲსათჳს ივლტოდე მათგან და მოხუედ ჩუენდა? რამეთუ მოსრულ ხარ ცხოვრებად, ნუ გეშინინ, ამას ღამესა სცხონდე და ამიერითგან

Verse: 4      ვერავინ გავნოს შენ, არამედ კეთილი გეყოს შენ, ვითარცა კეთილი ეყვის მონათა უფლისა ჩემისა ნაბუქოდონოსორისთა.

Verse: 5      ჰრქუა მას ივდით: ისმინე მჴევლისა შენისაჲ, და იტყოდის მსახური შენი და არა გითხრას ნაცილი უფალსა ჩემსა ამას ღამესა.

Verse: 6      და უკუეთუ შეუდგე სიტყუათა მჴევლისა შენისათა, სრული საქმჱ ქმნეს ღმერთმან შენ თანა. და სრულ-ყოს ღმერთმან ჴელითა შენითა საქმჱ დიდი და არა შესცთეს უფალი ჩემი სლვათაგან თჳსთა, ვიდრე ცოცხალ იყო.

Verse: 7      რამეთუ ცხოველ არს ნაბუქოდონოსორ, მეფჱ ყოვლისა ქუეყანისაჲ, და ცხოველ არს ძალი მისი, რომელმან მოგავლინა შენ განგებად სულისა ყოვლისა, რამეთუ არა ხოლო კაცი შენ ძლით ჰმონებდეს მას, არამედ მჴეცნიცა ველისანი და საცხოვარნი და მფრინველნი ცისანი სიმჴნითა შენითა ცხონდებოდიან, და ცნას ნაბუქოდონოსორ და ყოველმან ეზომან მისმან,

Verse: 8      რამეთუ გუასმიეს სიბრძნჱ შენი და განზრახვაჲ გულისა შენისაჲ, რამეთუ მიეთხრა ყოველსა ქუეყანასა, ვითარმედ შენ ხოლო მარტოჲ უმჯობჱს ხარ ყოველსა სამეუფოსა მისსა და ძლიერ მეცნიერებითა და საკჳრველ ერისთავობასა ბრძოლისასა.

Verse: 9      და აწ, უფალო, სიტყუასა მას, რომელსა Page of ms. O: 524r   იტყოდა აქიორ ერსა შორის შენსა, გუესმნეს სიტყუანი იგი მისნი, რამეთუ შეიწყნარეს იგი კაცთა მათ ბეტოლაჲსათა და უთხრა მათ, რომელი ეთქუა შენ წინაშე, და სიტყუანიცა შენნი, რომელთა იტყოდე.

Verse: 10      ამისთჳს, ჴელმწიფეო, უფალო, ნუ თანაწარჰვალ სიტყუათა მისთა, არამედ დაიდევ იგი გულსა შენსა, რამეთუ ჭეშმარიტ არს, და ვერვისგან შურ-იგებვის ნათესავი ჩუენი, არცა ერევის მათ მახჳლი, უკუეთუ არა ცოდონ ღმრთისა მიმართ მათისა.

Verse: 11      და აწ რაჲთა არა იყოს უფალი ღმერთი ჩემი გარეშე და უქმ საქმესა ამას, არამედ დაეცეს სიკუდილი მათ ზედა, რამეთუ წევნულ არს მათა ცოდვაჲ დიდი, რომლითა განარისხონ ღმერთი მათი, რომელი ქმნენ უშჯულოებაჲ.

Verse: 12      რამეთუ მოაკლდა საზრდელი და მოლიეს მათ სუმად ყოველი წყალი მათი და უწყიეს ჴელის შეყოფადცა საცხოვართა და ყოველი, რავდენი ბრძანა ღმერთმან შჯულსა მისსა არაჭამად, მათ გულს-უც ჭამად.

Verse: 13      და შესაწირავსა იფქლისასა და ათეულსა ღჳნისასა და ზეთისასა, რომელი დაემარხა და წმიდაეყო მღდელთათჳს, რომელნი წინაშე დგანან იერუსალჱმსა წინაშე პირსა ღმრთისა ჩუენისასა, უზრახავს იგი შეჭმად, რომელთა არცა ჴელის შეხებაჲ ჯერ-არს არცა ერთისა მათგანისაჲ თჳნიერ მღდელისა ხოლო.

Verse: 14      და არა მიუძღუნებიეს იერუსალჱმდ არცა ერთი რაჲ, და ამისთჳსცა მუნთა მათ დამკჳდრებულთა აგრძნეს ესე, რომელთა-იგი დააშჱნეს მუნ მიტევებაჲ მოხუცებულთა მიერ.

Verse: 15      და იყოს, რაჟამს-იგი მიეთხრას მათ და არა ყონ, მოეცნენ იგინი ჴელთა შენთა მოსასრველად Page of ms. O: 524v   იტყოდე.

Verse: 10      ამისთჳს, ჴელმწიფეო, უფალო, ნუ თანაწარჰვალ სიტყუათა მისთა, არამედ დაიდევ იგი გულსა შენსა, რამეთუ ჭეშმარიტ არს, და ვერვისგან შურ-იგებვის ნათესავი ჩუენი, არცა ერევის მათ მახჳლი, უკუეთუ არა ცოდონ ღმრთისა მიმართ მათისა.

Verse: 11      და აწ რაჲთა არა იყოს უფალი ღმერთი ჩემი გარეშე და უქმ საქმესა ამას, არამედ დაეცეს სიკუდილი მათ ზედა, რამეთუ წევნულ არს მათა ცოდვაჲ დიდი, რომლითა განარისხონ ღმერთი მათი, რომელი ქმნენ უშჯულოებაჲ.

Verse: 12      რამეთუ მოაკლდა საზრდელი და მოლიეს მათ სუმად ყოველი წყალი მათი და უწყიეს ჴელის შეყოფადცა საცხოვართა და ყოველი, რავდენი ბრძანა ღმერთმან შჯულსა მისსა არაჭამად, მათ გულს-უც ჭამად.

Verse: 13      და შესაწირავსა იფქლისასა და ათეულსა ღჳნისასა და ზეთისასა, რომელი დაემარხა და წმიდა-ეყო მღდელთათჳს, რომელნი წინაშე დგანან იერუსალჱმსა წინაშე პირსა ღმრთისა ჩუენისასა, უზრახავს იგი შეჭმად, რომელთა არცა ჴელის შეხებაჲ ჯერ-არს არცა ერთისა მათგანისაჲ თჳნიერ მღდელისა ხოლო.

Verse: 14      და არა მიუძღუნებიეს იერუსალჱმდ არცა ერთი რაჲ, და ამისთჳსცა მუნთა მათ დამკჳდრებულთა აგრძნეს ესე, რომელთა-იგი დააშჱნეს მუნ მიტევებაჲ მოხუცებულთა მიერ.

Verse: 15      და იყოს, რაჟამს-იგი მიეთხრას მათ და არა ყონ, მოეცნენ იგინი ჴელთა შენთა მოსასრველად Page of ms. O: 524v   თხრობად შენდა.

Verse: 20      და სათნოუჩნდეს სიტყუანი ესე მისნი წინაშე ოლომფორნესა და წინაშე ყოველთა მსახურთა მისთა, დაუკჳრდა სიბრძნე იგი მისი და იტყოდეს:

Verse: 21      არა არს ესევითარი დედაკაცი კიდითგან ქუეყანისაჲთ ვიდრე კიდემდე მისა სიკეთითა პირისაჲთა და გულისხმისყოფითა სიტყუათაჲთა.

Verse: 22      და ჰრქუა მას ოლომფორნე: კეთილად ყო ღმერთმან, რამეთუ მოგავლინა შენ წინაშე ერისა, რაჲთა იქმნეს ჴელითა ჩემითა ძალი, ხოლო შეურაცხმყოფელთა უფლისა ჩემისათა წარწყმედაჲ,

Verse: 23      და აწ სას*/ტიკ Page of ms. J: F450v  ხარ შენ ხილვითა შენითა და კეთილ სიტყჳთა შენითა. უკუეთუ ეგრე ჰყო, ვითარცა-ეგე იტყოდე, ღმერთი შენი იყოს ჩემდა ღმერთ. და შენ სახლსა შინა ნაბუქოდონოსორის მეფისასა შჯდე და იყო შენ სახელოვან უმეტეს ყოველსა ქუეყანასა.

Chapter: 12  

Verse: 1      და უბრძანა შეყვანება მისი, სადა-იგი დაიდებოდა ვეცხლი მისი და ამცნო დარეცაჲ მისი მუნ და მისცედ მას სანოვაგეთაგან მისთა და ღჳნისა მისისაგან სუმაჲ.

Verse: 2      და თქუა ივდით: არა ვჭამო მათგანი, არცა ვსუა, რაჲთა არა მექმნეს მე საცთურ, არამედ, რომელ-ესე მომიღებიეს, Page of ms. J: F450v  მეყოფის მე.

Verse: 3      და ჰრქუა მას ჰოლომფორნე: უკუეთუ მოგაკლდეს, რომელ-ეგე გაქუს შენ, ვინათ გცეთ შენ მსგავსი მათი, რამეთუ არავინ არს ჩუენ თანა კაცი ნათესავისაგან შენისა.

Verse: 4      და ჰრქუა მას ივდით: ცხოველ არს სული შენი, უფალო ჩემო, რამეთუ არა დაასრულოს მჴევალმან შენმან, რომელი მაქუს ჩემ თანა, ვიდრემდე ყოს ღმერთმან ჴელითა ჩემითა, რომელი-იგი ზრახა.

Verse: 5      და შეიყვანეს იგი მსახურთა ჰოლომფორნესთა კარავად, და დაიძინა, ვიდრე შუადღედმდე და აღდგა განთიადსა ოდენ საჴუმილავსა.

Verse: 6      და მიავლინა ჰოლომფორნესა და თქუა: უბრძანენ უფალმან ჩემმან მჴევალსა თჳსსა განსლვად.

Verse: 7      და უბრძანა ჰოლომფორნე მცველთა მათ თჳსთა არა-ყენებად მისა და იყოფოდა ბანაკსა შინა სამ დღე და განვიდის ღამედ-ღამედ ჴევსა მას ბეტულასასა და იბანებინ წყაროსა მას წყალისასა, რომელი იყო ბანაკსა მას თანა.

Verse: 8      და ვითარცა აღმოვიდის ბანით, ევედრებინ უფალსა ღმერთსა ისრაჱლისასა, რაჲთა Page of ms. J: F450v  წარემართოს მას გზა მისი აღსამაღლებელად ძეთა ერისა მისისა ისრაჱლისათა.

Verse: 9      და შევიდინ და იყოფინ კარავსა მას შინა, ვიდრე მიიღის საზრდელი მისი მწუხრი.

Verse: 10      და იყო დღესა მას მეოთხესა და ყო ჰოლომფორნე სუმა მონათა თჳსთა თანა, ხოლო არავის უწოდა წოდებისა მისებრ, ვითარ-იგი ჴმდა,

Verse: 11      და ჰრქუა ბაგუას, საჭურისსა თჳსსა, რომელი იყო ზედამდგომელი ყოველთა მონათა მისთა: მივედ და არწმუნე დედაკაცსა მას ებრაელსა, რომელ არს შენ თანა, რაჲთა მოვიდეს ჩუენ თანა.

Verse: 12      აჰა ესერა, საკიცხელ არს პირისა ჩუენისა, უკუეთუ ესევითარი დედაკაცი ეგრეთ განუტეოთ; ვაცადოთ და არა ვეზრახნეთ მას, უკეთუ არა მოვაქციოთ იგი ჩუენდა, განმკიცხნეს ჩუენ.

Verse: 13      და განვიდა ბაგუა პირისაგან ჰოლომფორნესა და შევიდა მისა და ჰრქუა: ნუუკუე გცონინ მჴევალსა მაგას კეთილსა მოსლვად უფლისა ჩემისა, რაჲთა იდიდო მის წინაშე და სუა ჩუენ თანა სიხარულით ღუინოჲ და იქმნე ჩუენ თანა, ვითარცა ასული ასურასტანელთა Page of ms. J: F452  დღესა ამას ერთსა, რომელნი წინაშე დგანან სახლსა ნაბუქოდონოსორისსა.

Verse: 14      და ჰრქუა მას ივდით: და ვინ ვარ მე, სიტყჳსმგებელ უფლისა ჩემისა. რამეთუ ყოველი, რომელი სათნო არს წინაშე თუალთა მისთა, სწრაფით ვყო, და იყოს ესე ჩემდა სიხარულ ვიდრე დღედმდე,* სიკუდილისა ჩემისა.

Verse: 15      და აღდგა და შეიმოსა სამოსელი მისი და ყოველი* Page of ms. O: 525r   სამკაული დედათაჲ. და წარუძღუა მჴევალი იგი თჳსი და დაუგო მას წინაშე ოლომფორნესა ქუეყანასა ტყავი იგი ცხოვრისაჲ, რომელი შეეღო ბაგუაჲსგან განჩემებულად მისა, რომელსა ზედა დაჯდის პურისჭამასა.

Verse: 16      და შევიდა და დაჯდა ივდით (16) და განჰკრთა გული ოლომფორნესი მის ზედა და აღიძრა სული მისი და გული უთქუმიდა მას ფრიად თანაყოფად მისა და ემარჯუებოდა ჟამსა რომელსამე, რაჲთამცა აცთუნა იგი, ვინაჲთ დღითგან იხილა იგი.

Verse: 17      და ჰრქუა მას ოლომფორნე: სუ და იქმენ ჩუენ თანა მხიარულ.

Verse: 18      და ჰრქუა მას ივდით: ვსუა აწ, უფალო ჩემო, რამეთუ განდიდნა ცხორებაჲ ჩემი ჩემ თანა უფროჲს ყოველთა დღეთა შობისა ჩემისათა.

Verse: 19      მოიღო და ჭამა და სუა მის წინაშე, რომელი-იგი მოუმზადა მჴევალმან მისმან.

Verse: 20      და მხიარულ იქმნა ოლომფორნე მის ზედა და სუა ღჳნოჲ დიდად ფრიად, რომელ არასადა ესუა ერთსა დღესა ეგოდენი ცხორებასა მისსა.

Chapter: 13  

Verse: 1      და ვითარცა შემწუხრდა, ისწრაფეს მონათა მათ წარსლვად ადგილსა თჳსსა და ბაგოა შეჰჴშა კარი იგი გარეშე და წარავლინნა წინაშემდგომელნი იგი პირისაგან უფლისა თჳსისა. და წარვიდეს ყოველნი კარვებსა თჳსსა, რამეთუ იყვნეს ყოველნი მაშურალ და დამთრვალ ამისგან, რამეთუ მყოვარ იყო სუმაჲ იგი.

Verse: 2      და დაშთა ივდით ხოლო მარტოჲ კარავსა შინა, (4) ხოლო ოლომფორნე დავრდომილი იდვა ცხედარსა ზედა თჳსსა, რამეთუ გარდარეულ იყო მისა ღჳნოჲ.

Verse: 3      და ჰრქუა ივდით მჴევალსა თჳსსა, რაჲთა დადგეს Page of ms. O: 525v   იგი გარეშე სასუენებელსა მას თჳსსა და სცვიდეს გამოსავალსა მისსა, რაჲთა ნუ-ვინმე-იყოს შორის მისსა, ვითარცა-იგი დღითი დღედ, რამეთუ განსლვაჲ თქუა ლოცვასა მისსა და ბაგოას ეტყოდა სიტყუათა მათვე.

Verse: 4      და წარვიდეს ყოველნი და არავინ დაშთა სასუნებელსა მას შინა მცირითგან დიდადმდე, და დადგა ივდით ცხედარსა მისსა თანა და თქუა გულსა თჳსსა: უფალო, ღმერთო ყოვლისა ძლიერებისაო, მოიხილე ჟამსა ამას საქმესა ჴელთა ჩემთასა აღსამაღლებელად იერუსალჱმისა.

Verse: 5      რამეთუ აწ არს ჟამი შეწევნისაჲ სამკჳდრებელისა შენისაჲ და საქმედ განზრახვისა ჩემისა მოსასრველად მტერთა ჩუენთა, რომელნი აღდგომილ არიან ჩუენ ზედა. განმამტკიცე მე, ღმერთო ისრაჱლისაო, ამას დღესა!

Verse: 6      და მოუჴდა ფიცარსა ცხედრისასა თავით კერძო ოლომფორნესა* და აღმოჰჴადა საბარკალი მისი მისგან.

Verse: 7      და მიეახლა ცხედარსა მას და უპყრნა თმანი თავისა მისისანი და თქუა: განმამტკიცე მე, ღმერთო ისრაჱლისაო, ამას დღესა!

Verse: 8      და სცა ორგზის ყელსა მისსა ძალითა თჳსითა და მოჰკუეთა თავი მისი.

Verse: 9      და გარდააგორვა გუამი მისი სარეცელისაგან და გარდამოიღო სამუმლე იგი სუეტთა მათგან. და ამისა შემდგომად მცირედრე გამოვიდა და მისცა თავი ოლომფორნესი შიმონვარსა თჳსსა.

Verse: 10      და მან შთადვა იგი მახალსა მას სასაგზლესა. და გამოვიდეს ორნივე ზოგად, ვითარცა ჩუეულებაჲ აქუნდა ლოცვისათჳს. და განვლეს ბანაკი იგი Page of ms. O: 526r   და გარემოვლეს ყოველი იგი ჴევი და აღვიდეს მთასა მას ბეტოლაჲსა და მიიწინეს ბჭეთა მათ.

Verse: 11      და ჰრქუა ივდით შორით მჴუმილთა მათ ბჭისათა: განმიხუენით მე, განმიხუენით მე ბჭენი, რამეთუ ჩუენ თანა არს ღმერთი ჩუენი ყოფად ძალისა მერმეცა ისრაჱლსა შორის და სიმტკიცისა მტერთა ზედა, ვითარცა-ესე დღეს ყო.

Verse: 12      და იყო, ვითარცა ესმა კაცთა მათ ქალაქისათა ჴმაჲ მისი, იწრაფეს გარდამოსლვად ბჭეთა ქალაქისათა და მოუწოდეს მოხუცებულთა მათ ქალაქისათა.

Verse: 13      და მორბიოდეს ყოველნი მცირითგან დიდადმდე, რამეთუ საკჳრველ-უჩნდა მათ მოსლვაჲ იგი მისი, და განუხუნეს მათ ბჭენი და შეიყვანნეს იგინი, და აღაგზნეს ცეცხლი სანთლად და გარემოადგეს მათ.

Verse: 14      ხოლო მან ჰრქუა მათ: აქებდით უფალსა, აქებდით, აქებდით ღმერთსა, რომელმან არა განაშორა წყალობაჲ მისი სახლისაგან ისრაჱლისა, არამედ მოსრნა მტერნი ჩუენნი ჴელითა ჩემითა ამას ღამესა.

Verse: 15      და აღმოიღო თავი იგი ოლომფორნესი მახალისა მისგან, უჩუენა და ჰრქუა მათ: აჰა ესერა, თავი ოლომფორნესი, ერისთვისაჲ ერისა ასურთაჲსაჲ, და სამოსელი მისი, რომელსა ქუეშე წვა მთრვალი. და მოკლა იგი უფალმან ჴელითა დედაკაცისაჲთა.

Verse: 16      და ცხოველ არს უფალი ღმერთი, რომელმან დამიცვა მე გზასა ჩემსა, რომელსა წარსრულ ვიყავ მე წინაშე დიდებისა მისისა, რომელმან მოსცა იგი ჴელსა დედაკაცისასა, ჰოლომფორნე მდიდრად მეტყუელი, რამეთუ აცთუნა იგი პირმან ჩემმან წარსაწყმედელად მისა და აზმნობდა ჩემ თანა ცოდვად Page of ms. O: 526v   და შეგინებად ჩემდა სირცხჳლ ბილწებისა. ხოლო მე ვესევდი უფალსა გულითა ჩემითა სრულითა და სულისა ნებითა. და უფალმან, რომელმან დაიცვა სარა გულისთქუმისაგან ფარაოჲსისა, და რებეკა აბიმელიქისგან იჴსნა, მანვე განმარინა მე, მჴევალი მისი, ჴელისაგან ასურთაჲსა და მთავრისაგან მათისა.

Verse: 17      და განუკჳრდა ფრიად ყოველსა მას ერსა და მოიდრიკნეს მუჴლნი. და თაყუანის-სცეს ღმერთსა და თქუეს ერთბამად ყოველთა: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო ღმერთო მამათა ჩუენთაო, რომელმან შეურაცხ-ჰყვენ დღენდელსა ამას დღესა მტერნი ერისა შენისანი ჴელითა ქალისაჲთა.

Verse: 18      და ჰრქუა მას ოზია: კურთხეულ იყავ, ასულო, ღმრთისა მიერ მაღლისა უფროჲს ყოველთა დედათა ქუეყანისათა. და კურთხეულ არს უფალი ღმერთი, რომელმან ქმნნა ცანი და ქუეყანაჲ, რომელმან წარგიმართა შენ წყლვად თავისა მთავრისა მის მტერისა ჩუენისა.

Verse: 19      რამეთუ არა დაივიწყოს ქებაჲ შენი გულთაგან კაცთაჲსა და მოიჴსენებდენ ძალსა ღმრთისასა ვიდრე უკუნისამდე.

Verse: 20      და ყავნ იგი ღმერთმან შენდა სიმაღლედ საუკუნოდ, მოხედვად შენდა კეთილითა ამისთჳს, რამეთუ არა ერიდე სულსაცა შენსა სიმდაბლისათჳს ნათესავისა ჩუენისა, არამედ განხუედ დაცემისათჳს ჩუენისა, სიწრფოებით ხჳდოდე წინაშე ღმრთისა ჩუენისა. და თქუა ყოველმან ერმან: იყავნ, იყავნ!

Chapter: 14  

Verse: 1      და ჰრქუა ივდით: ისმინეთ ჩემი, ძმანო, და მიიღეთ თავი ესე და დამოჰკიდეთ არდაბაგსა ზღუდისა თქუენისასა.

Verse: 2      და იყოს, ოდეს განთენეს ცისკარი, და გამოვიდეს ქუეყანად მზჱ, Page of ms. O: 527r   აღიღენ კაცად-კაცადმან საჭურველი საბრძოლი თჳსი და განვედით ყოველი კაცი ძლიერი გარეშე ქალაქსა და დაადგინეთ ერისთავი მათ ზედა, რეცა თუ გარდახუალთ ველად მჴუმილთა მათ ძეთა ასურთასა და ნუ გარდახუალთ.

Verse: 3      და აღიღონ საჭურველი თჳსი და მივიდოდიან ბანაკად მათა და აღადგინებდენ ერისთავთა ძლიერებისა ასურთაჲსა და მირბიოდიან კარვად ოლომფორნესა და არა პოვონ იგი. და დაეცეს მათ ზედა შიში დიდი და ივლტოდიან პირისაგან თქუენისა.

Verse: 4      (5) და შეუდეგით თქუენ და ყოველნი მკჳდრნი ყოველთა საზღვართა ისრაჱლისათანი და დარეცენით იგინი გზათა ზედა მათთა!

Verse: 5      და ვიდრე ყოფადმდე ამისა მოუწოდეთ თქუენ აქიორს აქა ამანიტელსა, რაჲთა იხილოს და იცნას, რომელმან შეურაცხ-ყო სახელი ისრაჱლისაჲ და იგი, ვითარცა სასიკუდინე, მოავლინა ჩუენდა.

Verse: 6      და მოიყვანეს აქიორ სახლისაგან ოზიაჲსა. და ვითარცა მოვიდა და იხილა თავი ოლომფორნესი ჴელთა კაცისა ერთისათა შორის კრებულისა მის ერისა, დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და დაითხია სული მისი.

Verse: 7      და ვითარცა აღადგინეს იგი, შეუვრდა ფერჴთა ივდითისთა და თაყუანის-სცა პირსა ზედა წინაშე მისა და ჰრქუა მას: კურთხეულ ხარ შენ ყოველთა შორის ნათესავთა ეფრემისთა, რამეთუ რომელთა ესმეს სახელი შენი, შეძრწუნდენ და სირცხჳლმან შეიპყრნეს იგინი.

Verse: 8      ხოლო აწ გჳთხარ, რავდენი ჰყავ დღეთა ამათ შინა? და უთხრა მას Page of ms. O: 527v   ივდით შორის ერისა მის ყოველი, რაჲ-იგი ქმნა, ვინაჲთ დღითგან განვიდა, უთხრობდა მათ ყოველსა.

Verse: 9      და ვითარცა დასცხრა სიტყუათა მათგან, ღაღად-ყო ერმან მან ჴმითა დიდითა და ყვეს ჴმაჲ სიხარულისაჲ ქალაქსა მათსა.

Verse: 10      (6) და ვითარცა იხილა აქიორ ყოველი, რავდენი უყო ღმერთმან ისრაჱლსა, ჰრწმენა ღმერთი და წინადაიცჳთა ჴორცი წინადაცუეთილებისა მისისაჲ და შესძინა სახლსა ისრაჱლისასა ვიდრე აქა დღედმდე.

Verse: 11      და იყო, ვითარცა ცისკარი აღმო-ოდენ-ვიდოდა, დამოჰკიდეს თავი ოლომფორნესი ზღუდესა ზედა და აღიღო ყოველმან კაცმან საჭურველი თჳსი და აღვიდეს გუნდად-გუნდად აღსავალსა მას მთისასა.

Verse: 12      ხოლო ძეთა ასურთასა ვითარცა იხილნეს იგინი, მიმოდაავლინეს მთავართა მათთა და ერისთავთა და ათასისთავთა და ყოველთა მთავართა მათთა.

Verse: 13      და მივიდეს კარვად ოლომფორნესა და ჰრქუეს ბაგოას, რომელი იყო ზედა ყოველსა ეზოსა მისსა: აღადგინე უფალი ჩუენი, რამეთუ იკადრეს მონათა გარდამოსლვად და ბრძოლად ჩუენდა, რაჲთა მოისრნენ სრულიად.

Verse: 14      და შევიდა ბაგოა და ირეკა ეზოსა კარვისასა, რამეთუ ჰგონებდა, ვითარმედ ეძინოს-ღა ივდითს თანა.

Verse: 15      და ვითარ არაჲ მიუგო, და-რე-ყოვნა და შევიდა სასუენებლად და პოვა იგი მდებარჱ ცხედარსა ქუეშე მკუდარი და თავი მისი მოკუეთილ იყო მისგან.

Verse: 16      და ღაღად-ყო ტირილით, ჴმითა დიდითა და გოდებითა ძლიერად და დაიპო სამოსელი თჳსი.

Verse: 17      და შევიდა კარავსა მას, სადა იყოფინ ივდით* სადგურსა Page of ms. J: F456v  და არა პოვა იგი, გამორბიოდა და ერსა წინაშე, ღაღადებდა და იტყოდა:

Verse: 18      შეურაცხ-ყვეს მონათა მისთა და ქმნეს სარცხჳნელი. ერთმან დედაკაცმან ებრაელმან სახლსა ნაბუქოდონოსორისსა ქმნა ძლევაჲ. აჰა ესერა, ჰოლომფორნე ძეს ქუეყანასა, და თავი მისი არა არს მის თანა.

Verse: 19      და ვითარცა ესმეს სიტყუანი ესე მთავართა მათ ერისა მის ძლიერებისა ასურთასა, დაიპეს სამოსელი მათი და შეძრწუნდა სული მათი ფრიად. და იყო ღაღადება მათი (18) და გოდებაჲ შორის ერსა მათსა ფრიად.

Verse: 1      და ვითარცა ესმა ბანაკსა მას, რომელნი იყვნეს კარვებსა, დაუკჳრდა საქმესა მას ზედა,

Verse: 2      და დაეცა მათ ზედა შიში და ძრწოლაჲ და არავინ იყო კაცი მდგომ წინაშე პირსა მოყუსისასა, არამედ განიბნივნეს ერთბამად. Page of ms. J: F457  და ივლტოდეს ყოველსა მას გზებსა ველისასა და მთასა.

Verse: 3      რომელნი დაბანაკებულ იყვნეს მთასა მას გარემო ბეტულასსა, აღიძრნეს სივლტოლად. და მაშინ ძენი ისრაელისანი ყოველი კაცი მებრძოლი მათგანი განეფინნეს მათ ზედა დევნად.

Verse: 4      და წარავლინნა, ოზია მოციქულნი ბეტომათემად და აბელმაემდ და ქობად და კოლად, და ყოველთა საზღვართა ისრაელისათა, რაჲთა უთხრან ყოველი, რომელი იქმნა, რაჲთა ყოველნი გამოეფინნენ მტერთა მათთა ზედა მოსრვად მათა.

Verse: 5      და ვითარცა ესმა ძეთა ისრაჱლისათა, გამოეფინნეს მათ ზედა ყოველნი ერთბამად და დაჰგვიდეს მათ მოსრვითა დიდითა ფრიად სოფლებსა მას ვიდრე ქუაბადმდე და მათ თანა იერუსალემელნი მოიწივნეს და ყოველთა მათგან მიერ კერძოთა მთათა, რამეთუ მიუთხრეს მათ, რაჲ-იგი იქმნა ბანაკსა მტერთა მათთასა. და რომელნი იყვნეს გალაადს, უმეტეს განძლიერდებოდეს მათ ზედა და, რომელნი იყვნეს გალილიას, დევნა-უყვეს მათ. და იყო ასურასტანელთა მათ ზედა წყლულებაჲ დიდი ვიდრე Page of ms. J: F457v  თანაწარჰჴდეს დამასკესა და საზღვართა მისთა.

Verse: 6      ხოლო სხუანი იგი დამკჳდრებულნი ბეტულიაჲსანი, დაესხნეს ბანაკსა მას ასურთასა და წარმოტყუენნეს იგინი და განმდიდრდეს დიდად ფრიად.

Verse: 7      და ძეთა ისრაელისათა მოაქციეს მოწყუედისაგან მათისა და ერეოდეს ყოველთა მათ ნეშტთა და ქალაქები იგი და დაბნები მთისა მის და ყოველთა ვაკეთა გარდამოჴდეს და აღიჭრნეს მრავალნი ნატყუენავი, რამეთუ იყო სიმრავლე დიდ ფრიად.

Verse: 8      და მოვიდა იოვაკიმ მღდელი იგი დიდი და მოხუცებულნი ძეთა ისრაელისათანი, რომელნი მკჳდრ იყვნეს იერუსალემს, ყოველნივე მოიწივნეს ხილვად კეთილთა მათ, რომელი უყო უფალმან ისრაელსა და ხილვად ივდითისა და სიტყუად მის თანა მშჳდობისა.

Verse: 9      და ვითარცა მოვიდეს მისა, აკურთხეს იგი ყოველთა ერთბამად და ჰრქუეს მას: შენ ხარ სიმაღლე იერუსალჱმისა, შენ ხარ სიხარული ისრაჱლისა, შენ ხარ სიქადული დიდი ნათესავისა ჩუენისა.

Verse: 10      რომელმან ჰქმენ ესე ყოველი ჴელითა შენითა და ჰყავ კეთილი ისრაჱლისა თანა და Page of ms. J: F458  სათნო-იყო ღმერთმან მათ ზედა. კურთხეულ იყავ შენ ყოვლისა მპყრობელისა მიერ უფლისა უკუნისამდე ჟამთა. (12) და თქუა ყოველმან ერმან: იყავნ, იყავნ!

Verse: 11      და არვად აღჭრიდა ერი იგი ბანაკსა მას Page of ms. O: 528r   ასურთასა ოც და ათ დღე და მისცეს ივდითს კარავი იგი ოლომფორნესი და ყოველი ვეცხლი და ცხედრები და საგებელი მისი, და სამოსელი მისი. და მოიღო მან იგი და აღჰკიდა ჯორებსა თჳსსა და აღაგო იგი ურმებსა თჳსსა და მოიღო იგი ყოველი მათგან.

Verse: 12      და ისწრაფდეს ყოველნი დედანი ისრაჱლისანი ხილვად მისა და კურთხევად მისა ჰყვა მათ თანა მძნობრები მისთჳს და მოიღეს მორჩი ხეთაჲ და მისცეს იგი ჴელთა მისთა და მისცეს მისთანათაცა მათ დედათა გჳრგჳნები ზეთისხილისაჲ.

Verse: 13      და უპირობდა ყოველსა ერსა ძნობით წინამძღურად ყოველთა დედათა. (15) და შეუდგა მათ ყოველი კაცი ისრაჱლისაჲ, შეჭურვილნი და გჳრგჳნოსანნი გალობდეს პირითა მათითა.

Verse: 14      და უპირობდა ივდით Page of ms. O: 528v   აღსაარებითა მით ყოველსა ერსა და მიუგებდა ყოველი ერი ქებასა ამას.

Chapter: 16  

Verse: 1      და იტყოდა ივდით: აქებდით ღმერთსა ჩემსა ბობღნითა და უგალობდით უფალსა ჴმითა წინწილისაჲთა, აღრთულითა ფსალმუნითა ახლითა უგალობდით მას და აღამაღლებდით და ჰხადოდეთ სახელსა მისსა,

Verse: 2      რამეთუ იგი არს, რომელმან შემუსრნის ბრძოლანი, უფალ არს სახელი მისი, ღმერთმან, რომელმან დასცა ბანაკი მათი შორის ერსა თჳსსა და მიჴსნა მე ჴელთაგან მდევართა ჩემთაჲსა.

Verse: 3      რამეთუ მოვიდა ასური მთათაგან ჩრდილოჲსათა, მოვიდა ბევრეულითა ერითა მისითა, რომლისა სიმრავლემან დაჰჴშნა ჴევნი და განაჴმნა წყალნი, და ცხენებმან მათმან დაფარნა ბორცუნი.

Verse: 4      და თქუა მოწუვაჲ საზღვართა ჩემთაჲ და ჭაბუკთა ჩემთა მოსრვაჲ მახჳლითა, და Page of ms. O: 528v   მწოვართა ჩემთა დახეთქაჲ ქუეყანასა და ჩჩჳლთა ჩემთა მიცემად იავარსა და ქალწულთა ჩემთა წარსატყუენველად.

Verse: 5      უფალმან, ყოვლისა მპყრობელმან, შეურაცხ-ყვნა იგინი ჴელითა ქალისაჲთა და სირცხჳლეულ-ყვნა იგინი.

Verse: 6      რამეთუ არა დაეცა ძლიერი იგი მათი ჭაბუკთაგან, არცა ტიტანელთაგან მოიკლა იგი, არცა ჰასაკგრძელთა გმირთა დასცეს იგი, არამედ ივდით, ასულმან მიჰრარისმან, სიკეთითა პირისა მისისაჲთა დაჰჴსნნა იგინი.

Verse: 7      რამეთუ განიძარცუა სამოსელი ქურიობისა მისისაჲ, აღსამაღლებელად შრომათა ისრაჱლისათა იცხო პირსა მისსა ნელსაცხებელი,

Verse: 8      და შეითხზნა თმანი მისნი საბურველითა და მოიღო სამოსელი სელისაჲ საცთურად მისა.

Verse: 9      სანდალთა მისთა მისტაცნეს თუალნი მისნი, და სიკეთემან მისმან წარტყუენა სული მისი, და განვიდა საბარკალი მისი ქედსა მისსა.

Verse: 10      შეძრწუნდეს სპარსნი კადნიერებასა მისსა და უჟიკნი სიხუესტესა მისსა, შეძრწუნდა ყოველი ბანაკი ასურასტანელთაჲ და დაეცნეს იგინი.

Verse: 11      მაშინ ღაღად-ყვეს მდაბალთა ჩემთა, და შეეშინა უძლურთა ჭირსა ჩემსა, და შეშფოთნეს და აღიმაღლეს ჴმაჲ მათი, და მართლუკუნიქცეს მტერნი ჩემნი.

Verse: 12      ძეთა ქალთა განგუმირნეს იგინი და, ვითარცა ყრმათა მეოტთა, მოსწყუდიდეს მათ და წარწყმდეს წყალობისაგან უფლისა ჩემისა.

Verse: 13      Page of ms. J: F459v  უგალობდე ღმერთსა ჩემსა გალობითა ახლითა: უფალო, უფალო, დიდ ხარ ძალითა და დიდებულ საკჳრველებითა.

Verse: 14      შენ გმონებდედ ყოველნი დაბადებულნი შენნი, რამეთუ სთქუ და იქმნნეს ესრეთ, მოავლინე სიტყუაჲ შენი, და აღეშენნეს, და არავინ არს, რომელი წინააღუდგეს ჴმასა შენსა.

Verse: 15      რამეთუ მთანი საფუძველითგან წყალთა თანა შეიძრნენ, და კლდენი წინაშე პირსა შენსა ვითარცა ცჳლი დადნენ, მერმე კუალად მოშიშთა შენთა შენვე ულხინო,

Verse: 16      რამეთუ მცირე არს ყოველი მსხუერპლი საყნოსელად სულნელებისა, და უმრწემეს არს ყოველი ცმელი შესაწირავად შენდა. ხოლო მოშიში უფლისაჲ დიდ არს მარადის.

Verse: 17      ვაჲ თესლთა მათ, რომელნი ადგენ ნათესავთა ჩემთა ზედა, უფალმან, ყოვლისა მპყრობელმან, დღესა სასჯელისასა შური იძიოს მათთჳს და მოხედვა-ყოს მათ ზედა; და მოსცეს ცეცხლი და მატლი ჴორცთა მათთა და ტიროდიან ტკივილითა მათითა მარადის და უკუნისამდე.

Verse: 18      და ვითარცა მოვიდეს იერუს/ალემდ Page of ms. J: F460  და თაყუანი-სცეს ღმერთსა, რაჟამს განწმიდნა ერი იგი არაწმიდებისაგან მათისა, მაშინ შეწირეს მსხუერპლები მათი უფლისა და აღნათქუემნი მათნი და ნეფსით შესაწირავნი მათნი და ნიჭნი.

Verse: 19      და მისცა ივდით ყოველი ჭურჭერი ჰოლომფორნესი, რაოდენი მისცა ერმან მან, და სამუმლე იგი, რომელი მოიღო მან საწოლისაგან მისისა, შესაწირავად უფლისა მისცა.

Verse: 20      და იხარებდა ერი იგი უფლისა მიმართ იერუსალემს წინაშე სიწმიდეთა მათ სამ თთუე. და ივდით მათ თანა დაადგრა მონაგებითურთ მისით.

Verse: 21      და მათ დღეთა შემდგომად აღიძრა და წარვიდა კაცად-კაცადი სამკჳდრებელად თჳსა. ხოლო ივდით წარვიდა ბეტულად და იყოფვოდა მონაგებთა თჳსთა ზედა. და იყო ჟამთა თჳსთა დიდებულ ყოველსა ქუეყანასა.

Verse: 22      და მამაკაცმან არა იხილა იგი ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა, ვინაჲთ დღითგან მოკუდა მანასე, ქმარი მისი, და შეეძინა ერსა თჳსსა.

Verse: 23      და წარჩინებად მიიწეოდა და დიდად იქმნებოდა ფრიად და დაბერდა სახლსა შინა ქმრისა Page of ms. J: F460v  თჳსისასა და ცხოვნდა ას და ხუთ წელ. და განუტევა შიმუნვარი იგი თავისუფლად და მისცა ნაწილი მონაგებთაგან თჳსთა. და მოკუდა იგი ბეტულას და დაჰფლეს იგი საფლავსა მანასესსა, ქმრისა მისისასა.

Verse: 24      და ეგლოვდა მას ყოველი სახლი ისრაელისა შჳდ დღე. და განუყო მონაგები მისი პირველ სიკუდილისა მისისა ყოველთა მახლობელთა მანასესთა, ქმრისა თჳსისათა და მახლობელთა მათ ნათესავთა თჳსთა.

Verse: 25      და არღარავინ იყო მაშინებელ ძეთა ისრაელისათა დღეთა ივდითისთა და შემდგომად სიკუდილისა მისისა დღეთა მრავალთა.



Book: Tob.  
Tobias

წიგნი ტობისი

Chapter: 1  
Verse: 1      Page of ms. J: 95v  წიგნი სიტყუათა ტობისნი ტობიელისნი, ძისა ანანიელისნი, ძისა გაბაელისნი, ძისა ანაველისნი, ნათესავისაგან ასერისი, ტომისაგან ნეფთალემისი,

Verse: 2      რომელი წარიტყუენა დღეთა ენემესარისთა, მეფისა ასურასტანისათა, თეზბეთ, რომელ არს მარჯუენით კედეოზსა, რომელ არს ნეფთალემისი, გალილეას, ზემო კერძო ასერსა.

Verse: 3      მე, ტობი, გზათა ჭეშმარიტებისათა ვიდოდე და სიმართლისათა ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩემისათა; და მოწყალებანი და ქველის-საქმენი მრავალნი ვყვენ ძმათა მიმართ ჩემთა და ნათესავთა ჩემთა, რომელნი თანა-მივიდოდეს მე, მი-რაჲ-ვიდოდეთ ჩუენ სოფლად ასურასტანელთა, ნინევედ.

Verse: 4      და ოდეს ვიყავ სოფელსა ჩემსა, ქუეყანასა ისრაელისასა, სიჭაბუკესა ჩემსა, ყოველი ტომი ნეფთალემისი, მამისა Page of ms. J: 96r  ჩემისაჲ, განდგა სახლისაგან დავითისა იერუსალემით, რომელი გამორჩეულ იყო ყოვლისაგან ტომისა ისრაელისა მსხუერპლის შეწირვად ყოვლისა ტომისა. და განწმიდა ტაძარი იგი სამკჳდრებელისა მაღლისაჲ და აღაშენა ყოველთა მიმართ ნათესავთათჳს საუკუნეთაჲსა.

Verse: 5      რამეთუ ყოველნი ტომნი, რომელნი თანა-განდგეს და სახლი ნეფთალემისი, მამისა ჩემისაჲ, უზორვიდეს დანს შინა ჴბოსა მას ოქროჲსასა, რომელი ქმნა იორობოამ, მეფემან ისრაელისამან, და მაღალთა ზედა ყოველთა მთათა გალილიაჲსათა.

Verse: 6      და მე ხოლო მარტოჲ მივიდი მრავალგზის იერუსალემდ დღესასწაულთა, ვითარცა წერილ არს ყოვლისათჳს ისრაელისა ბრძანებითა საუკუნეთა, პირველთა ნაყოფთასა და ათეულთა ნაყოფისათა და პირველ-ნარისუავი ცხოვართაჲ მივიდი და მივსცი იგი მღდელთა, ძეთა ჰარონისთა, საკურთხეველსა

Verse: 7      და ყოველთა ნაყოფთა ათეულსა მივსცემდ ძეთა ლევისთა, რომელნი ჰმსახურებდეს იერუსალემს.
Verse: 7B      და მეორე ათეული დავყიდი და მივიდი, შევამსახური იერუსალემს თითოეულსა წელიწადსა.

Verse: 8      ხოლო მესამე ათეული მივსცი ვიეთა-იგი ჯერ-არნ, ვითარცა-იგი მამცნო მე დებორა, მამის დედამან ჩემმან, რამეთუ ობოლი დავშთი მამისაგან ჩემისა.

Verse: 9      და ოდეს ვიქმენ მამაკაც, მოვიყვანე ანნა ცოლად ნათესავისაგან მამისა ჩემისა, და მესუა მისგან ტობია.

Verse: 10      და რაჟამს წარვიტყუენე ნინევად, ყოველნი ძმანი ჩემნი და ნათესავისა ჩემისაგანნი ჭამდეს პურსა წარმართთასა.

Verse: 11      ხოლო მე დავიცევ სული ჩემი ჭამისაგან,

Verse: 12      რამეთუ მეჴსენა მე ღმერთი ყოვლითა გულითა.

Verse: 13      და მომცა მე ღმერთმან მადლი და ხატი წინაშე ენემესარ მეფისა, და ვიყავ მისა ვაჭარ.

Verse: 14      და მივიდოდე ხუჟიკეთა და დავვედრე გაბაელს, ძმასა გაბრიაჲსსა, ჰრაგას შინა ხუჟიკეთისასა ვეცხლისაჲ ათი ტალანტი (რომელ არს ათი ქანქარი).

Verse: 15      და ოდეს მოკუდა ენემესარ, მეფობდა სენაქერიმ, ძე მისი, მის წილ; და გზანი მისნი შფოთ იყუნეს, და ვერღარა ვიკადრე მისლვად ხუჟიკეთა.

Verse: 16      და დღეთა ენემესარისთა მოწყალებასა მრავალსა ვჰყოფდი ძმათა ჩემთათჳს.

Verse: 17      პურსა ჩემსა ვსცემდ მშიერთა და სამოსელსა -- შიშუელთა. და უკუეთუ სადა ვინ ვიხილი ნათესავისა ჩუენისაგანი, მომკუდარი და განგდებული უკუანა კერძო ზღუდესა ნინევისასა, დავჰფლევდ მათ.

Verse: 18      და რაოდენთა მოსწყუედდა სენაქერიმ მეფე, მო-რაჲ-ვიდა სივლტოლით ჰურიასტანით, დავჰფლევდ მათ პარვით, რამეთუ მრავალნი მოსრნა გულისწყრომით; და ეძიებდა მეფე გუამებსა მათსა და არა პოვა.

Verse: 19      მი-ვინმე-ვიდა ნინეველი და უთხრა ჩემთჳს მეფესა, ვითარმედ მე დავჰფლევდ მკუდრებსა მას. და დავემალე, რამეთუ ვაგრძენ, ვითარმედ მეძიებენ მე მოკლვად, შემეშინა და ვივლტოდე.

Verse: 20      და აღიჭრეს ყოველი ნაყოფი ჩემი და არარაჲ დამშთა მე თჳნიერ ხოლო ანნაჲსა, ცოლისა ჩემისა, და ტობიაჲსა, ძისა ჩემისა.

Verse: 21      და არღა წარსრულ იყუნეს ერგასისნი დღენი, მოკლეს იგი ორთა ძეთა მისთა. და წარივლტოდეს იგინი და წარვიდეს მთათა არატით კერძო. და მეფობდა საკერდონ, ძე მისი, მის წილ. და დაადგინა მან აქიაქაროს, ძე ა/ნაელისი, Page of ms. J: 96v  ძმისწული ჩემი, ყოველთა ზედა რჩეულთა სამეუფოჲსა მისისათა და ყოველთა ზედა განსაგებელთა მისთა.

Verse: 22      და ევედრა აქიაქაროს ჩემთჳს მეფესა. და მოვედ ნინევედ, რამეთუ აქიქაროს იყო ღჳნის-მნე, და ბეჭედსა ზედა და განმგებელ და სიტყჳს-მყოფელ, სამწიგნობრესა მწერალ. და დაადგინა იგი საკერდონსორ შემდგომად თჳსა. ხოლო იყო იგი ძმისწული ჩემი.

Chapter: 2  
Verse: 1      და ოდეს მოვედ სახიდ ჩემდა, და მომეცა მე ანა, ცოლი ჩემი, და ტობია, ძე ჩემი. და იყო ერგასისთაჲ მათ დღესასწაული, რომელ არს წმიდაჲ შჳდთა მათ შაბათთაჲ. მიმიზდეს მე პური ჩემი.

Verse: 2      და დავჯედ ჭამად, და ვიხილე სანოვაგე მრავალი და ვარქუ ძესა ჩემსა: წარვედ და მოიყვანე, ვინცა ჰპოო ძმათაგანი ჩუენთაჲ ნაკლულევანი; რომელსა ეჴსენოს უფალი; და აჰა ესერა გელი შენ.

Verse: 3      და მოვიდა და მრქუა მე: მამაო, ერთი ვინმე ნათესავისა ჩუენისაჲ შეგულარძნილი დაგდებულ არს უბანსა ზედა.

Verse: 4      ხოლო მე ვიდრე პურის ჭამამდე აღვდეგ და აღვიღე იგი და შევიდე სახლსა, ვიდრემდე დაჰჴდა მზე.

Verse: 5      და მოვიქეც, დავიბანე და ვჭამე პური ჩემი მწუხარებით.

Verse: 6      და მომეჴსენა წინაწარმეტყუელებაჲ ამოსისი, ვითარცა თქუა, ვითარმედ: გარდაიქცენ დღესასწაულნი თქუენნი გლოვად და ყოველნი სიხარულნი თქუენნი გოდებად.

Verse: 7      ხოლო მო-რა-ვიჴსენე ესე, ვტიროდე. და ოდეს დაჰჴდა მზე, წარვედ და დავჰფალ იგი.

Verse: 8      და მოძმენი მეკიცხევდეს მე და იტყოდეს: არღარა ეშინის ამას მოკლვისაგან, ამის საქმისათჳს ივლტოდა და კუალად მკუდართავე დაჰფლავს.

Verse: 9      და მასვე ღამესა დავჰფალ იგი, და მოვედ და დავწევ შეგინებული კედელსა თანა ეზოჲსასა და პირსა არა დამებურა.

Verse: 10      და არა ვიცოდე, რამეთუ სირები იყო კედელსა მას, და თუალნი ჩემნი მეხილნეს. და დამაჯუეს თუალთა ჩემთა ტფილი სირთა მათ, და მიმექცა თეთრი თუალთა ჩემთა. და მივედ მკურნალთა და არაჲ მარგეს. ხოლო აქიაქაროს მზრდიდა მე ვიდრე წარსლვამდე ელჳამაჲდად.

Verse: 11      ხოლო ცოლი ჩემი ანა ნადობდა სადედოსა. და მიუძღუანებენ უფალსა მათსა და მოიღებენ სასყიდელსა.

Verse: 12      და მეშჳდესა თუესა ამის იგრიკისასა მოჰკუეთნა ქსელნი და მიუძღუანნა იგინი უფალთა მისთა. და მოსცეს მას სასყიდელი და დაურთეს მას ზედა თიკანი.

Verse: 13      ხოლო ვითარცა შემოვიდა ჩემდა, იწყო ბარიდ თიკანმან მან. და ვარქუ მას: ვინაჲ მოიყვანე თიკანი ესე? ნუუკუე მპარავი (!) არს? მიეც უფალთა თჳსთა, ვისიცა არს, რამეთუ არა ჯერ-არს ნაპარევი ჭამად.

Verse: 14      ხოლო მან თქუა: ნიჭად მომცეს ეგე სასყიდელსა ზედა. და არა მრწმენა მისი. ვეტყოდე, რაჲთამცა მისცა უფალთა მისთა, და ვჰრისხევდი მას. ხოლო მან მომიგო და მრქუა: სადა არიან მოწყალებანი შენნი და სიმართლენი შენნი? აჰა ესერა განცხადნა ყოველი შენ ზედა.

Chapter: 3  
Verse: 1      და შევწუხენ და ვტიროდე და ვილოცევდ ურვით და ვიტყოდე:

Verse: 2      მართალ ხარ, შენ, უფალო, და ყოველნი საქმენი შენნი და ყოველნი გზანი შენნი მოწყალება არიან და ჭეშმარიტება, და სასჯელსა სიმართლისა და ჭეშმარიტებისასა შჯი უკუნისამდე.

Verse: 3      მომიჴსენე მე და მოიხილე ჩემ ზედა, და ნუ შურსა ეძიებ ცოდვათა ჩემთასა და უმეცრებასა მამათა ჩემთასა, რომელთა შეგცოდეს შენ წინაშე.

Verse: 4      რამეთუ არ ისმინნეს მცნებანი შენნი და მიმცენ ჩუენ მიმოსატაცებელად და ტყუეობად და სიკუდიდ და იგავად და საყუედრელად ყოველთა წარმართთა, რომელთა შორის განბნეულ ვართ.

Verse: 5      ხოლო აწ ყოველნი მსჯავრნი შენნი ჭეშმარიტ არიან Page of ms. J: 97r  ყოფად ჩემგან ცოდვათა ჩემთათჳს, რამეთუ არა ვყვენთ მცნებანი შენნი, რამეთუ არა ვიდოდეთ ჭეშმარიტებით წინაშე შენსა.

Verse: 6      ხოლო აწ სათნოებისაებრ ნებისა შენისა ყავ წინაშე შენსა ჩემ თანა და ბრძანე მიღებაჲ სულისა ჩემისაჲ, რაჲთა განვეტეო და ვიქმნე მე მიწა; რამეთუ უმჯობეს არს ჩემდა სიკუდილი, ვიდრე ცხორებასა, რამეთუ ყუედრებაჲ ნაცილი მესმა და მწუხარებაჲ დიდი არს ჩემ თანა. ბრძანე განტევებაჲ ჩემი ურვილებისა ამისგან აწვე საუკუნესა მას ადგილსა და ნუ გარე-მიიქცევ, უფალო, პირსა შენსა ჩემგან.

Verse: 7      მას დღესა შინა შეჰხუდა სარას, ასულსა ჰრაგუელისსა, ეკბატანს ხუჟიკეთისასა ყუედრებაჲ მჴევალთაგან მამისა მისისათა.

Verse: 8      რამეთუ მიცემულ იყო იგი შჳდთა ქმართა, და ასმოდეოსი, ბოროტი ეშმაკი, მოსრვიდა მათ ვიდრე შესლვამდე მათა მის თანა, ვითარცა არს წესი დედათაჲ. და ჰრქუეს მათ: არა გიცნობიესა, რომელსა დაგიშდობიან ქმარნი, რამეთუ შჳდი ქმარი გესუა და ერთისაცა მათგანისა არა სახელ-გედვა შენ ცოლად.

Verse: 9      რაჲსათჳს უკუე მტანჯავ ჩუენ? უკუეთუ იგინი მოსწყდეს, ვიდოდე შენცა მათ თანა, ნუმცა გჳხილავს შენი ძე, გინა ასული უკუნისამდე.

Verse: 10      ესე ვითარცა ესმა, შეწუხნა ფრიად ვიდრე მოშთობადმდე თავისაცა და თქუა: მარტოჲ ვარ მე მამისა ჩემისაჲ, უკუეთუ ვყო ესე, საყუედრელ არს მისა, და სიბერე მისი შთავჴადო სალმობით ჯოჯოხეთა.

Verse: 11      და ევედრებოდა უფალსა სარკუმლით გამო, და იტყოდა: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, ღმერთო ჩემო, და კურთხეულ არს სახელი შენი, წმიდაჲ და პატიოსანი, უკუნისამდე, გაკურთხევდედ შენ ყოველნი საქმენი უკუნისამდე.

Verse: 12      და აწ, უფალო, თუალნი ჩემნი და პირი ჩემი შენდამი.

Verse: 13      ვთქუ განტევებაჲ ჩემი ქუეყანით, რაჲთა არღარა მესმეს ყუედრებაჲ.

Verse: 14      შენ უწყი, რამეთუ წმიდა ვარ მე ყოვლისაგან ცოდვისა და მამაკაცისა.

Verse: 15      და არა შევაგინე სახელი ჩემი და არცა სახელი მამისა ჩემისაჲ ქუეყანასა ამას ტყუეობისა ჩემისასა. მარტოჲ შობილ ვარ მამისა ჩემისაგან, და არა უვის მას სხუაჲ შვილი, რომელმანმცა დაიმკჳდრა იგი. არცა ძმაჲ ახლოს, არცა ძე ძმისაგან არს, რაჲთამცა დაუმარხე მას თავი ჩემი ცოლად. აჰა ესერა წარმიწყმდეს მე შჳდნი ქმარნი. ამიერითგან რაჲსაღა არს ცხორებაჲ ჩემი? უკუეთუ არა ჯერ-გიჩს სიკუდილი ჩემი, ბრძანე მოხედვაჲ ჩემ ზედა. და შემიწყალე მე, რაჲთა არა მესმეს ყუედრებაჲ.

Verse: 16      და შეისმნეს ლოცვანი ორთანივე წინაშე ღმრთისა.

Verse: 17      და მოივლინა რაფაელ ანგელოზი განკურნებად ორთავე: ტობის გარდაჴდად თეთრი თუალთაგან; და სარა, ასული ჰრაგუელისი, მიცემად ტობიას, ძესა ტობისსა, ცოლად; და შეკრვად ასმოდეოსი, ბოროტი ეშმაკი, რაჲთა ტობია იხუედროს დამკჳდრებად იგი. მას ჟამსა ოდენ მოიქცა ტობი და შევიდა სახიდ თჳსა; და სარა, ასული ჰრაგუელისი, გარდამოვიდა ქორთაგან თჳსთა.

Chapter: 4  
Verse: 1      მას ჟამსა შინა მოიჴსენა ტობი ვეცხლი იგი, რომელი ვედრად მიეცა გაბაელს ჰრაგას ხუჟიკეთისასა.

Verse: 2      და თქუა გულსა თჳსსა: მე ვითხოვ სიკუდილი, რაჲსა არა მოუწოდე ტობიას, ძესა ჩემსა, რაჲთა ვაუწყო მას ვიდრე სიკუდიდმდე ჩემდა?

Verse: 3      და მოუწოდა მას და ჰრქუა: ყრმაო, მო-რაჲ-ვკუდე, დამფალ მე და ნუ უგულებელს-ჰყოფ დედასა შენსა, პატიოსნად იპყარ იგი ყოველთა დღ/ეთა Page of ms. J: 97v  ცხორებისა შენისათა და ჰყოფდი სათნოებასა მისსა და ნუ შეაწუხებ მას.

Verse: 4      მოიჴსენე, ყრმაო, რამეთუ მრავალნი ჭირნი იხილნა შენ ზედა მუცელსა მისსა, და ოდეს მოკუდეს, დაჰფალ იგიცა ჩემ თანა საფლავსა ერთსა,

Verse: 5      ყოველთა დღეთა, შვილო, უფალი, ღმერთი ჩუენი, გეჴსენენ შენ და ნუ ინებებ ცოდვად და გარდასლვად მცნებათა მისთა. სიმართლესა იქმოდე ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა და ნუ მიხუალ გზათა სიცრუვისათა.

Verse: 6      რამეთუ იქმოდი რაჲ შენ ჭეშმარიტებასა, წარმართებულ იყუნენ საქმენი შენნი,

Verse: 7      და ყოველნი რომელნი იქმოდიან სიმართლესა. ნაყოფთაგან შენთა ჰყოფდი წყალობასა და ნუ გეშურობნ თუალი შენი ყოფად მოწყალებისა შენისა, და ნუ გარე-მიიქცევ პირსა შენსა ყოვლისაგან გლახაკისა და არა გარე-მიგექცეს შენ პირი ღმრთისაჲ

Verse: 8      ვითარცა გაქუნდეს შენ, სიმრავლისაებრ ჰყოფდ მათგან მოწყალებასა. უკუეთუ მცირედი გაქუნდეს, მცირედისაებრ ჰყოფდ, ნუ გეშინინ ყოფად მოწყალებისა,

Verse: 9      რამეთუ უნჯი კეთილი დაიუნჯო თავისა შენისა დღესა მას ჭირისასა.

Verse: 10      რამეთუ მოწყალებამან სიკუდილისაგან იჴსნის და არა უტევის შესლვად ბნელსა.

Verse: 11      ნიჭი კეთილი არს მოწყალებაჲ ყოველთა, რომელთა ყონ იგი წინაშე მაღლისა.

Verse: 12      ეკრძალე, ყრმაო, ყოვლისაგან სიძვისა, და ცოლი პირველად მოიყვანე ნათესავისაგან მამათა შენთაჲსა. ნუ მოიყვანებ ცოლად უცხოთესლსა, რომელი არა იყოს ტომისაგან მამათა შენთაჲსა, რამეთუ ძენი წინაწარმეტყუელთანი ვართ: ნოესი, აბრაამისი, ისაკისი, იაკობისი. მამანი ჩუენნი საუკუნითგან მოიჴსენე, შვილო, რამეთუ ამათ ყოველთა მოიყვანნეს ცოლნი ძმათაგან თჳსთა და იკურთხნეს შვილთა შორის მათთა. და ნათესავმან მათმან დაიმკჳდროს ქუეყანაჲ.

Verse: 13      და აწ, ყრმაო, გიყუარდედ ძმანი და ნუ ამპარტავანებნ გული შენი ძმათა ზედა შენთა და ძეთა და ასულთა ერისა შენისათა მოყვანებად თავისა შენისა ცოლი მათგან; რამეთუ ამპარტავანებით არს წარწყმედაჲ და შფოთი მრავალი და უჴმარებითა -- დაკლებაჲ და ნაკლულევანებაჲ დიდი. რამეთუ უჴმარებაჲ არს დედაჲ სიყმილისაჲ.

Verse: 14      სასყიდელი ყოვლისა კაცისაჲ, რომელი გიქმოდის შენ, ნუ დადგებინ შენ თანა, არამედ მიეც მას მეყსეულად; და ჰმონებდე თუ უფალსა, მოგეგოს შენ კეთილი. ეკრძალე, შვილო, ყოველთა შინა საქმეთა შენთა და იყავ სწავლულ ყოველთა შინა სლვათა შენთა.

Verse: 15      და რომელი შენ გძულს, სხუასა ნუვის უყოფ, ღჳნოსა მთრვალობით ნუ სუამ, და ნუ იქცევინ შენ თანა მთრვალობაჲ ყოველთა შინა გზათა შენთა.

Verse: 16      პურისა შენისაგანი სცი მშიერსა და სამოსლისა შენისაგანი -- შიშუელსა. ყოვლისაგან ნამეტნავისა შენისა ჰყოფდი მოწყალებასა და ნუ გშურობნ თუალი შენი ყოფად მოწყალებისა.

Verse: 17      მიჰფინე პური შენი საფლავსა ზედა მართალთასა და ნუ სცემ ცოდვილთა.

Verse: 18      ზრახებასა ყოველთაგან გონიერთა ეძიებდ და ნუ შეურაცხ-ჰყოფ ყოველსა ზრახებასა საჴმარსა.

Verse: 19      და ყოველსა ჟამსა აკურთხევდი უფალსა შენსა და მისგან ითხოვდ, რაჲთა ყოველნი გზანი შენნი წარმართებულ იყვნენ და ყოველნი ალაგნი და ზრახვანი შენნი წარემართნენ, რამეთუ ყოველთა წარმართთა აქუს ზრახვაჲ, არამედ თავადმან უფალმან მოსცეს ყოველი კეთილი; და რომელი უნებნ, დაამდაბლის, ვითარცა უნებნ. და აწ, ყრმაო, გეჴსენედ მცნებანი ჩემნი და ნუ აღიჴოცებიედ გულისაგან შენისა.

Verse: 20      და აწ გაუწყო შენ, რამეთუ ათი ტალანტი დამივედრებიეს Page of ms. J: 98r  ვეცხლისაჲ გაბაელს (რომელ არს ათი ქანქარი), ძესა გაბრიაჲსსა, ჰრაგას ხუჟიკეთისასა.

Verse: 21      ნუ გეშინინ, ყრმაო, რამეთუ დავგლახაკენით, გაქუს ფრიად. უკუეთუ გეშინოდის ღმრთისა და განეშორო ყოვლისაგან ცოდვისა და ჰყოფდე სათნოებასა წინაშე მისსა.

Chapter: 5  
Verse: 1      მიუგო ტობია და ჰრქუა მას: მამაო, ყოველსა, რომელსა Page of ms. O: 529r   მამცნებ მე, ყოფით ვყო.

Verse: 2      არამედ ვეცხლისა მისთჳს, რომელ სთქუ დავედრებად გაბაელის თანა, ვითარ ჴელ-ვიწიფო მოღებად მისგან, რამეთუ მე არა ვიცი იგი და არცა მან მიცის მე? რაჲ სასწაული მივსცე მას, რაჲთა იცნას და ჰრწმენეს ჩემი და მომცეს ვეცხლი იგი? და არცაღა გზაჲ ხუჟიკეთისაჲ ვიცი.

Verse: 3      მიუგო ტობი და ჰრქუა მას: ჴელით-წერილი მომცა მე და წარმოვიდე. და ერთი იგი გავყავთ ორად: ერთი იგი წარმოვიღე და ერთი დავდევ ვეცხლსა მას თანა. აჰა ესერა ესე ოცდაექუსი წელი არს, ვინაჲთგან დავჰვედრე ვეცხლი იგი. და მისცა მას ჴელით-წერილი იგი. და ჰრქუა მას: აწ, შვილო, იძიე ვინ კაცი სარწმუნოჲ, რომელი მოვიდეს შენ თანა, და მივსცეთ მას სასყიდელი, და წარვედ, და მოიღე ვეცხლი იგი, ვიდრე ცოცხალ-ღა ვარ.

Verse: 4      და განვიდა ტობია ძიებად კაცისა, რომელი წარვიდეს მის თანა ხუჟიკეთა, მეცნიერი გზისაჲ. და პოვა რაფაელ, მდგომარე წინაშე მისა. და არა იცოდა, რამეთუ ანგელოზი ღმრთისაჲ არს.

Verse: 5      და ჰრქუა მას ტობია: ვინაჲ ხარ, ჭაბუკო? ხოლო მან ჰრქუა: ძეთაგან ისრაელისა ერისათა, ერთი ძმათაგანი შენთაჲ. მოსრულ ვარ აქა საქმედ და მოდგინედ მუშაკობისა. ჰრქუა მას ტობია: იცია მისლვად ხუჟიკეთა?

Verse: 6      და მან ჰრქუა: ფრიად ვიცი და მეცნიერ ვარ გზათა ყოველთა მისთა, ხუჟიკეთა სრულ ვარ მრავალგზის, და დავდგი გაბაელის თანა, ძმისა ჩუენისა, რომელი მყოფ არს ჰრაგას ხუჟიკეთისასა, და შორავს ეკბატანსა გზაჲ ორისა დღისაჲ განწესებული. ჰრაგაჲ არს მთასა ზედა, ხოლო ეკბატანი შორის ველსა.

Verse: 7      და ჰრქუა მას ტობია: მგებდ მე აქა, ჭაბუკო; ვიდრემდე ვაუწყო მამასა ჩემსა, რამეთუ მიჴმს მე, რაჲთა მოხჳდე ჩემ თანა და მიგცე შენ სასყიდელი შენი.

Verse: 8      და თქუა: აჰა, გელი შენ, არამედ ნუ ჰყოვნი.

Verse: 9      და შევიდა ტობია და უთხრა ტობის, მამასა თჳსსა, და ჰრქუა: აჰა ესერა ვპოე კაცი, ძმათა ჩუენთაგანი, რომელი წარვიდეს ჩემ თანა. და ჰრქუა მას: მომიწოდე მე აქა, რაჲთა უწყოდი, რომლისა ტომისაჲ არს; უკუეთუ სარწმუნო არს, რაჲთა წარვიდეს შენ თანა.

Verse: 10      და განვიდა ტობია და მოუწოდა მას. და მოვიდა მისა და მოიკითხა იგი ტობი პირველად. და თქუა ანგელოზმან მან: მშჳდობაჲ შენ ზედა. და თქუა ტობი: რაჲ მშჳდობაჲ ჩემ ზედა? და მე კაცი მდაბალი ვარ და უძლური თუალითა, და ნათელსა ცისასა არა ვხედავ. ჴმაჲ კაცისაჲ მესმის და იგი ვერ ვიხილი, რამედ ვძე მე ბნელსა შინა. და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: ადვილ არს უფლისა განკურნებაჲ შენი, ნუ გეშინინ. ჰრქუა მას ტობი: ტობიას, ძესა ჩემსა, ჰნებავს წარსლვაჲ ხუჟიკეთა, ძალ-გიცა მის თანა მისლვად? და მიგცე სასყიდელი შენი. და თქუა ანგელოზმან: ძალ-მიც, რამეთუ მრავალგზის ხუჟიკეთა სრულ ვარ, და გზანი მისნი ვიცნი და ყოველნი ველნი მისნი განმივლიან და ყოველთა მთათა მისთა მეცნიერ ვარ.

Verse: 11      და ჰრქუა მას ტობი: რომლისა ტომისაჲ ხარ და რომელთა მამათაჲ, ძმაო?.

Verse: 12      ხოლო მან ჰრქუა მას: რაჲ გნებავს? ტომსა და მა/მულსა Page of ms. J: 98v  ეძიებ, ანუ სასყიდლით-მოდგინესა, რომელი წარვალს ძისა შენისა თანა? და ჰრქუა მას ტობი: ძმაო, ჭეშმარიტად მინებს ცნობად სახელი შენი და რომლისა ნათესავისაჲ ხარი შენ?

Verse: 13      და თქუა ანგელოზმან მან: მე ვარ აზარია ანანიაჲსი, სახლისაგან სედემის დიდისა, ძმათაგანი შენთაჲ.

Verse: 14      და ჰრქუა მას ტობი: ცოცხლებით მოხუედ და ცხორებული, ძმაო, და ნუ განმირისხნები მე, რამეთუ მინებს ცნობად ჭეშმარიტად მამული შენი. და აჰა ესერა ძმაჲ ჩემი ხარი შენ და ნათესავისა კეთილისა და სახიერისაჲ, ვიცოდენ ანანია და ნათანაელ, ორნი ძენი სედემისნი, დიდისანი, რამეთუ იგინი ჩემ თანა მივიდიან იერუსალემდ და თაყუანის-სციან მათ მუნ ჩემ თანა. და არა შესცთეს კაცნი ესე, ძმანი ჩემნი, ცთომასა მას თანა ძეთა ისრაელისათასა. ძირისაგან კეთილისა ხარი შენ, ძმაო, მშჳდობით მოხუედ.

Verse: 15      და მე მიგცე შენ სასყიდელი დღისაჲ, და საზრდელი შენი იყოს მსგავსად ძისა ჩემისა.

Verse: 16      და წარვედ ძისა ჩემისა თანა და მერმე გირთო-ვეღა სასყიდელსა შენსა ზედა. და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: ნუ გეშინინ, მე წარვიდე ძისა შენისა თანა, და მოვიდეთ და მოვიქცეთ მშჳდობით.

Verse: 17      და მოუწოდა ტობი ძესა თჳსსა და ჰრქუა მას: შვილო, მზა იყავ და განვედ ძმისა შენისა თანა, ხოლო ღმერთმან, რომელი არს ცათა შინა, მიგიყვანენ თქუენ მშჳდობით და მოგაქციენინ თქუენ ცოცხლებით. და ანგელოზი მისი თანა-გივიდოდეს თქუენ. და მზა ყვეს საგზალი და წარემართნეს განსლვად და ამბორს-უყო მამასა თჳსსა და დედასა თჳსსა. და ჰრქუა მას ტობი: წარვედ ცოცხლებით.

Verse: 18      და ტიროდა დედაჲ მისი. ჰრქუა ტობის: რაჲსა წარავლინე ყრმაჲ ესე? ანუ არა არს კუერთხი ჴელისა ჩუენისაჲ? და ესე Page of ms. O: 529v   განვალს და შემოვალს ჩუენ ზედა.

Verse: 19      ყოველი ვეცხლი ვეცხლსა ნუ ეწიოს, არამედ ნასხურ იყავნ ძისა ჩემისა,

Verse: 20      ვითარცა მოცემულ არს ჩუენდა ცხორებად უფლისა მიერ, ეგრეცა ვცხონდეთ.

Verse: 21      და ჰრქუა მას ტობი: ნუ გეშინინ, ცოცხლებით მივიდეს და ცოცხლებით მოვიდეს ჩუენდა, ნუ გეშინინ, დაო!

Verse: 22      ანგელოზი სახიერი თანა-უვიდოდის მას და წარემართოს გზაჲ მისი, და მოიქცეს ცოცხლებით.

Verse: 23      მაშინ დასცხრა ტირილისაგან დედაჲ მისი.

Chapter: 6  
Verse: 1      და განვიდა ყრმაჲ იგი და ანგელოზი იგი და წარემართნეს, და ძაღლი იგი მათ თანა. და მოვიდეს ვიდრე ტიგრისამდე მდინარისა. და დაადგრეს განსუენებად მუნ.

Verse: 2      და შთავიდა ყრმაჲ იგი მდინარესა დაბანად პირისა. და მოეხჳა თევზი ფერჴთა მისთა. და ჴმა-ყო ყრმამან მან.

Verse: 3      და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: შებმა უყავ და შეიპყარ ეგე. შეიკრძალა ყრმამან მან თევზი იგი. და აღმოიღო იგი ჴმელად ქუეყანად.

Verse: 4      და ჰრქუა ანგელოზმან მან ყრმასა მას: განაპე ეგე და გამოუღე გული, ნავღელი და ტყირბი და დადევ ეგე კრძალულად, რამეთუ საჴმარ არს ეგე წამლად.

Verse: 5      და ყო ეგრე ყრმამან მან. ხოლო თევზი იგი შეწუეს და შეჭამეს და ნეშტი იგი დაჰმარხეს საგზლად.

Verse: 6      და წარვიდეს ორნივე იგი და მოვიდეს ვიდრე ხუჟიკეთამდე.

Verse: 7      და ჰრქუა ტობია ანგელოზსა მასნ რაჲ წამალ არს გული, ტყირბი და ნავღელი?

Verse: 8      ხოლო მან ჰრქუა მას: გული და ტყირბი კუმევად წინაშე კაცისა, რომლისაჲ არნ შემთხუევაჲ ეშმაკისაჲ, გინა სულისა ბოროტისაჲ; და ივლტინ მისგან

Verse: 9      და ნავღელი ცხებად თუალთა, რომელსა არნ თეთრი, შთაბერვად მას, და განიკურნიან.

Verse: 10      და მიიწივნეს ეკბატანად.

Verse: 11      და ჰრქუა ანგელოზმან მან ყრმასა მას: ჰრაგუელისსა ჯერ-არს ჩუენდა განსუენებაჲ დღეს, რამეთუ კაცი იგი ნათესავი შენი არს, და ასული ერთი უვის მას ხილვითა კეთილი Page of ms. J: 99r  ფრიად, სამართალ არს მისა დამკჳდრებად მამაჲ მისი.

Verse: 12      და შენდა სამართალ არს მოყვანებად იგი, რამეთუ შენდა მახლობელ არს იგი უმეტეს ყოველთა, და იგი მჴნე არს და გონიერ ფრიად. და მამასა მისსა უყუარს იგი.

Verse: 13      და აწ ისმინე ჩემი და ვეტყოდი მისთჳს და მოგითხოო იგი დღეს. და ოდეს მოვიქცეთ ჰრაგავით, მაშინ ვყოთ ქორწილი მისი; და ვიცი, რამეთუ ვერ ჴელ-ეწიფოს ჰრაგუელს სიტყჳს-გებად შენდა, რამეთუ შენდა არს თჳსობაჲ მისი უფროჲს ყოველთა კაცთა, რამეთუ იცის, უკუეთუ მისცეს იგი სხუასა ქმარსა, თანა-მდებ არს სიკუდილისა სამართლისაებრ წიგნისა მოსესისა. და მოვიყვანოთ იგი და მივიყვანოთ მამისა შენისა.

Verse: 14      და ჰრქუა ტობია ანგელოზსა მას: მასმიეს, ძმაო, მისთჳს, რამეთუ მიცემულ არს იგი ქმართა, და მოსწყჳდნა იგინი სასძლოსა შინა მათსა ღამე, რაჲ შევიდიან მისა. და მესმა, იტყოდეს ვინმე, ვითარმედ ეშმაკმან მოსრნის იგინი.

Verse: 15      და აწ მეშინის მე ეშმაკისა მის, რამეთუ ჰყუარობნ იგი მას, და მას არაჲ ავნის, არამედ, უკუეთუ ვის ჰნვბავნ მიახლებად მისა, მოკლის იგი. ნუუკუე მოვკუდე და შთავჴადო სიბერეჲ მამისა და დედისა ჩემისაჲ სალმობით საფლავად; რამეთუ იამავრი ვარი მე, და ძეჲ სხუაჲ, გინა ასული არა უვის მათ, რაჲთა, ოდეს მოსწყდენ, ვინ დაჰფლნეს იგინი.

Verse: 16      და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: არა გაჴსოვსა მცნებაჲ მამისა შენისაჲ, რამეთუ გრქუა შენ მოყვანებაჲ ცოლისაჲ სახლისაგან მამათა შენთაჲსა? და აწ ნუ გეშინინ, რამეთუ მე ვიცი, ვითარმედ მიგცეს შენ და ნურაჲ ზრუნვაჲ გიცნ ეშმაკისა მისთჳს.

Verse: 17      რაჟამს მოიყვანო იგი და შეხჳდე მისა სასძლოსა, დადევ გული იგი და ტყირბი თევზისაჲ მის სიცხესა ზედა საკუმეველთასა.

Verse: 18      და არქუ მას აღდგომაჲ პირველად და დადგრომაჲ ფერჴთა თჳსთი ზედა. და ილოცევდით ორნივე და ევედრენით უფალსა და მოსცეს კურნებაჲ მას. კურნებაჲ და წყალობაჲ იყოს თქუენდა. და შეხჳდე მისა და გესხნენ ამისგან შვილნი, რამეთუ შენდა არს სამართალ მოყვანებად იგი საუკუნითგან.

Chapter: 7  
Verse: 1      და ვითარცა მოვიდეს იგინი ეკბატანად და მოიწინეს ჰრაგუელისსა, პოეს იგი მჯდომარე კართა წინაშე ეზოჲსათა და მოიკითხეს იგი, და მანცა მოიკითხნა იგინი. და ჰრქუა მათ: ძმანო, მშჳდობით შემოხუედით სახლსა ძმისა თქუენისასა.

Verse: 2      და ვითარცა შევიდეს სახიდ, და ჰრქუა ჰრაგუელ ედნას, ცოლსა თჳსსა: ვითარ ესე ჭაბუკი ჰგავს ტობის, ძმასა ჩემსა?

Verse: 3      ჰკითხვიდა მათ ედნა და ჰრქუა: ვინანი ხართ თქუენ, ძმანო? ხოლო მათ ჰრქუეს: ნინევით; ნატყუენავისაგანნი ძეთაგან ნეფთალემისთა.

Verse: 4      ედნა ჰრქუა მათ: იცითა ტობი, ძმაჲ ჩუენი? ხოლო მათ თქუეს: ვიცით.

Verse: 5      და ჰრქუა: ცოცხლებით არსა? და უთხრა ტობია, ვითარმედ: მამაჲ ჩემი არს.

Verse: 6      და აღდგა ჰრაგუელ და ამბორს-უყო მას, ტიროდა და Page of ms. O: 531r   ჰრქუა: კურთხეულ იყავ შენ, შვილო კაცისა კეთილისა და სახიერისაო. ჵ დიდთა ბოროტთა, რამეთუ დაბრმა კაცი მა/რთალი Page of ms. J: 99v,  romeli ikmoda moc̣q̇alebasa. da šeiṭḳbo ṭobia, ʒe ʒmisa twsisay; da ṭiroda kedsa missa zeda,

Verse: 7      და ამბორს-უყოფდა მას. და ედნა, ცოლი მისი, და სარა, ასული მისი, ტიროდეს და შეიწყნარნეს იგინი გულს-მოდგინედ.

Verse: 8      და დაკლეს ვერძი, და დაიბანნეს და დასხდეს სერობად.

Verse: 9      და ჰრქუა ტობია რაფაელს, ანგელოზსა მას: აზარია, ძმაო, ეტყოდე ჰრაგუელს ასულისა მისისათჳს; რაჲთა მომცეს მე იგი ცოლად.

Verse: 10      ესმა ესე ჰრაგუელს და ჰრქუა ტობიას: შვილო, ჭამე, სუ და განმხიარულდი ამას ღამესა. ვიცი, რამეთუ არა ჯერ-არს სხუასა მიცემად ასული ჩემი, არამედ შენ.

Verse: 11      ხოლო გითხრა შენ ჭეშმარიტი, შვილო, რამეთუ მივეც ეგე შჳდთა ქმართა და ყოველნი მოსწყდეს ღამე, ვითარცა შევიდიან მისა. და აწ ჭამე და სუ.

Verse: 12      და თქუა ტობია: არა ვჭამო და არცა ვსუა, ვიდრე დაამტკიცო სიტყუაჲ ჩემთჳს. და თქუა ჰრაგუელ: რაჲ ჴელ-მეწიფების ყოფად? და იგი შენდა არს მიცემად შჯულისაგან ნათესაობით სამართლისაებრ ცოლად. უფალმან ცათამან წარგიმართენ თქუენ ამას ღამესა და ყავნ თქუენ თანა წყალობაჲ და მშჳდობაჲ.

Verse: 13      და მოუწოდა დედასა მისსა და ჰრქუა გამოღებაჲ წიგნისა. და დაწერა წიგნი შერთვისაჲ, რაჲთა მისცეს მას იგი ცოლად სამართლისაებრ წიგნისა მოსესისა. და მოიღო დედამან მისმან, და დაწერა და დაჰბეჭდა

Verse: 14      და მაშინღა ჭამეს და სუეს.

Verse: 15      და ჰრქუა ჰრაგუელ ედნას, ცოლსა თჳსსა: მზა ყავ საუნჯეჲ სხუაჲ და შეიყვანე ასული ჩუენი მუნ.

Verse: 16      და მან ყო ეგრე, და შეიყვანა იგი სასუენებელსა მას და შეიტკბო იგი. და ტიროდა და თქუა:

Verse: 17      ნუ გეშინინ, ასულო, ყავნ ღმერთმან ცათამან ამას ღამესა წყალობაჲ და მოგხედენ შენ და მოგეცინ შენ სიხარული მწუხარებისა მის წილ შენისა პირველისა.

Chapter: 8  
Verse: 1      და იყო ვითარცა აღასრულეს განცხრომაჲ იგი სიხარულისაჲ, აღდგეს დაწოლად და შეიყვანეს ტობია სასუენებელად.

Verse: 2      და მოეჴსენა ტობიას სიტყუაჲ იგი რაფაელისი: და მოიღო გული იგი თევზისაჲ მის და ტყირბი და დაასხა იგი ნაკუერცხალსა მას საკუმეველთასა.

Verse: 3      და სულმან მან თევზისამან გამოაძო ეშმაკი იგი ქალისა მისგან და განეშორა. და ივლტოდა იგი ზენა კერძო ეგჳპტისა ადგილთა. და რაფაელ შეკრა იგი მუნ.

Verse: 4      და ტობია ჰრქუა სარას: დაო, აღდეგ და განიწმიდენ. და ვილოცოთ და ვევედრნეთ პირსა უფლისასა, რაჲთა ყოს ჩუენ ზედა წყალობაჲ და ცხორებაჲ ამას ღამესა.

Verse: 5      და თქუა ტობია: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, ღმერთო მამათა ჩუენთაო, და კურთხეულ არს სახელი წმიდაჲ შენი ყოველთა მიმართ ნათესავთა საუკუნეთა. გაკურთხევდენ შენ ცანი და ყოველნი დაბადებულნი შენნი.

Verse: 6      შენ შეჰქმენ კაცი ადამ და მიეც მას შემწედ ცოლი; მსგავსი მისი; და ორთა მათგან იქმნა ნათესავი კაცთაჲ. და შენ სთქუ, ვითარმედ: არა კეთილ არს ყოფაჲ კაცისა მარტ/ოჲსაჲ; Page of ms. J: 100r  არამედ უქმნეთ მას შემწე, მსგავსი მისი.

Verse: 7      და აწ, უფალო, შენ უწყი, რამეთუ არა სიძვით მოვიყვანებ დასა ამას ჩემსა, არამედ სამართალითა შჯულისაჲთა, რაჲთა შევიწყალნეთ ჩუენ, უფალო, მე და ესე; და რაჲთა თანად დავბერდეთ, ჩუენ ურთიერთას მშჳდობით. და მომცენ ჩუენ შვილნი კურთხევად

Verse: 8      და ზოგად თქუეს ამენი,

Verse: 9      და დაიძინეს ზოგად მას ღამესა.

Verse: 10      და ჰრქუა ჰრაგუელ მონათა თჳსთა მოთხრაჲ საფლავისაჲ ღამე: უკუეთუ მომკუდარ იყოს, დავჰფლა იგი ღამე, რაჲთა არავინ აგრძნეს და რაჲთა არა ვიქმნე საყუედრელ და საცინელ.

Verse: 11      და იყო ვითარცა განვიდეს მონანი იგი მოთხრად საფლავისა, მოუწოდა ჰრაგუელ ედნას, ცოლსა თჳსსა:

Verse: 12      მიავლინე ერთი მჴევალთაგანი სასუენებელად და იხილენ, უკუეთუ მშჳდობით არიან.

Verse: 13      და მიავლინა ედნა მჴევალი; და სანთელი აქუნდა ჴელსა მისსა, და განაღო კარი სასუენებელისაჲ და იხილა, რამეთუ ეძინა მათ ერთად მშჳდობით.

Verse: 14      გამოვიდა და უთხრა. და მიავლინა იგი ქმრისა თჳსისა და ჰრქუა, ვითარმედ: მშჳდობით არიან.

Verse: 15      და აკურთხეს ღმერთი და თქუეს: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, ღმერთო ცათა და ქუეყანისაო, ყოვლითა კურთხევითა სრულითა და წმიდითა. და გაკურთხევდედ შენ ყოველნი ანგელოზნი შენნი და ყოველნი დაბადებულნი შენნი, გაკურთხევდედ შენ ყოველნი რჩეულნი შენნი, გაკურთხევდედ შენ ყოველთა მიმართ საუკუნეთა. შენ ხარ, რომელმან ჰგუემი და ჰკურნი.

Verse: 16      კურთხეულ ხარ შენ, რამეთუ მახარე ჩუენ და არა მეყო ჩუენ ეგრეთ, ვითარ-იგი ვჰგონებდით, არამედ მრავლისაებრ წყალობისა შენისა ჰყავ ჩუენ თანა.

Verse: 17      კურთხეულ ხარ შენ, რომელმან აკურთხენ Page of ms. O: 530r   ორნი იამავრნი და მშობელნი მათნი. მოეც მათ წყალობაჲ და ცხორებაჲ და სრულ ჰყავ ცხორებაჲ მათი წყალობასა თანა სიხარულით.

Verse: 18      და მოვიდეს მონანი იგი და ჰრქუეს მათ, რაჲთა მიასხან საფლავსა მას ვიდრე განთიადმდე, რაჲთა არავინ აგრძნეს.

Verse: 19      და ედნას, ცოლსა თჳსსა, ჰრქუა, რაჲთა მზა-ყოს პური დიდი, და მროწლად მირბიოდა იგი. და მოიბნა ორნი ზუარაკნი და ოთხნი ვერძნი და ბრძანა მომზადებაჲ მათი.

Verse: 20      და მოუწოდა ტობიას და ეფუცა მას და ჰრქუა: არა განხჳდე სახლით ჩემით ვიდრე მეათოთხმეტე დღედმდე, რაჲთა ახარო სულსა ასულისა ჩემისასა სალმობიერსა.

Verse: 21      და ზოგი მონაგებისა ჩემისაჲ მიიღე მეყსეულად და წარვედ მშჳდობით მამისა შენისა. და ნეშტი, რაჲცა იყოს სხუაჲ, ოდეს მოვსწყდეთ მე და ცოლი ჩემი, თქუენი არს. ნუ გეშინინ, შვილო, მე მამაჲ შენი ვარ და ედნა დედაჲ შენი არს.

Chapter: 9  
Verse: 1      მაშინ მოჰხადა ტობია რაფაელს და ჰრქუა მას:

Verse: 2      ძმაო აზარია, წარიბენ ამერ ორნი აქლემნი და ოთნნი მონანი და წარვედ ჰრაგად გაბაელისა, და მიეც მას ჴელით-წერილი ესე და მოიღე მისგან ვეცხლი იგი, და მოიყვანე იგიცა შენ თანა ქორწილსა ამას.

Verse: 3      შენ იცი,

Verse: 4      რამეთუ რაცხდეს მამაჲ ჩემი დღეთა, და უკუეთუ დავაყოვნოთ და დავაკლოთ დღე ერთ ოდენ, შეწუხნეს მამაჲ ჩემი. და ჰრაგუელ ფუცა არაგანტევ/ებაჲ Page of ms. J: 100v  ჩემი ათოთხმეტ დღე, რაჲთა ვიყოფოდი მე მათ თანა და ვერ ჴელ-მეწიფების შეურაცხ-ყოფად ფიცი მისი.

Verse: 5      მაშინ წარემართა რაფაელ და მონანი იგი მის თანა ჰრაგად და მივიდეს გაბაელისა და დაადგრეს მუნ. და მისცა რაფაელ ჴელით-წერილი იგი გაბაელს და მოუღო მას ვეცხლი იგი ყოველი. და აუწყა მას ტობიაჲსთჳს, ვითარმედ მოიყვანა მან ცოლად ასული ჰრაგუელისი და არს იგი მუნ. და ჰხადეს მასცა ქორწილსა მას. და აღდგა გაბაელ და მოიხუნა იგი და უჩუენნა ბეჭედნი. და აღრაცხეს ვეცხლი იგი და აჰკიდეს აქლემთა მათ და აღიმსთუეს განთიად.

Verse: 6      და მოვიდეს ზოგად ქორწილსა მას ჰრაგუელისსა და პოეს ტობია ინაჴით-მჯდომარე. და აღ-თავ-იქცია ტობია და ამბორს-უყო გაბაელს. და მოიკითხა რაფაელცა. და თქუა გაბაელ: კურთხეულ არს ღმერთი, რომელმან მოგცა შენ მშჳდობაჲ, რამეთუ ძეჲ კაცისა სახიერისაჲ და კეთილისაჲ და ქველის-მოქმედისაჲ ხარი შენ. კურთხეულ იყავ შენ, და მამაჲ შენი და დედაჲ შენი; და კურთხეულ იყავნ ცოლი შენი, და მამაჲ მისი და დედაჲ მისი.

Chapter: 10  
Verse: 1      ხოლო ტობი რაცხდა დღეთა, ვინაჲთ დღითგან განვიდა ტობია, ძე მისი. და ოდეს გარდაჴდეს დღენი იგი, შეწუხნა ტობი

Verse: 2      და თქუა: მო-სამე-კუდა გაბაელ და არავინ მოსცა ვეცხლი იგი ძესა ჩემსა.

Verse: 4      და თქუა ანა: წარწყმდა ძეჲ ჩემი და არღარა არს იგი ცოცხალ, და გოდებდა მისთჳს

Verse: 5      და იტყოდა: ვაჲმე, შვილო, ნათელო თუალთა ჩემთაო, რაჲსა-მე განგიტევე შენ წარსლვად ჩემგან?

Verse: 6      ხოლო ტობი ნუგეშინის-სცემდა მას და ჰრქუა: ნუ გეშინინ, დაო, მოვიდეს, ძე ჩუენი ცოცხლებით, დაბრკოლებაჲ რაჲმე ეყო მას და მით ჰყოვნის. ნუ სწუხ, რაეეთუ რომელი წარსრულ არს მის თანა, სარწმუნო არს ძმათა ჩუენთაგანი, ნურას დაიდებ გულსა შენსა ბოროტსა.

Verse: 7      და თქუა ანა: წარმიწყმდა შვილი ჩემი და განვიდის და გზათა მიმრიმსტრობნ, უკუეთუ მოვალს ძეჲ მისი; ვიდრე მზისა დასლვადმდე. და შევიდის სახლად თჳსა და არარაჲსა გემოჲ იხილის, არცა დაიძინის. და ვითარცა აღივსნეს დღენი იგი ქორწილისანი ათოთხმეტნი, ვითარცა-იგი ფუცა ჰრაგუელ, ჰრქუა მას ტობია: წარმავლინე მე, მე უწყი, რამეთუ მამაჲ ჩემი და დედაჲ ჩემი ღუაწლსა შინა არიან, რამეთუ არა ჰგონებენ იგინი, ვითარმედ იხილონ პირი ჩემი.

Verse: 8      და თქუა ჰრაგუელ: მე წარვავლინნე მოციქულნი ტობისა, მამისა შენისა, და ვაუწყო შენთჳს, ხოლო შენ იყავ მცირედ დღე ჩემ თანა.

Verse: 9      და ტობია ჰრქუა მას: ნუსადა, მამაო ჩემო, გლოცავ შენ; წარმგზავნე მე, რაჲთა არა მწუხარე იყოს მამაჲ ჩემი.

Verse: 10      და აღდგა ჰრაგუელ და მოიყვანა სარა, ასული თჳსი, და მისცა იგი ტობიას. და მისცა მას ყოველთაგან მონაგე/ბთა Page of ms. J: 101r  თჳსთა ზოგი მონები და მჴევლები, ზროხაჲ და ცხოვარი, ვირები და აქლემები; ოქროჲ და ვეცხლი და სამოსელი დიდძალი ფრიად.

Verse: 11      და წარავლინნა იგინი, ამბორს-უყო მათ ჰრაგუელ და ჰრქუა: წარვედით, შვილნო, ცოცხლებით Page of ms. O: 530v   და ღმერთმან ცათამან წარგიმართენ თქუენ, და მიხილვანმცა შვილნი თქუენნი პირველ სიკუდილისა ჩემისა.

Verse: 12      და ამბორს-უყო ტობიას და სარას, ასულსა თჳსსა, და ჰრქუა მას: ასულო, პატივ-ეც მამამთილსა შენსა და დედამთილსა შენსა, რამეთუ ამიერითგან იგინი არიან მამა-დედა შენდა, ვითარცა ჩუენ ვიყვენით შენდა. ვიდოდე, ასულო, ცოცხლებით. და ჰრქუა ედნა ტობიას: წინაშე უფლისა მიგცემ შენ ასულსა ჩემსა, რაჲთა არა შეაწუხო ეგე ყოველთა დღეთა. და აჰა ესერა მე დედაჲ შენი და სარა დაჲ შენი და ამბორს-უყო ორთავე.

Verse: 13      და განვიდა და წარვიდა ტობია სიხარულით, და აკურთხევდა ღმერთს, ცისა და ქუეყანისასა, და ილოცვიდა და თქუა: მეყავნ მე პატივის-ცემაჲ სიმამრისა ჩემისაჲ და სიდედრისა ჩემისაჲ, ვითარცა მამა-დედათა ჩემთაჲ, ყოველთა დღეთა ცხორებასა მათისათა.

Chapter: 11  
Verse: 1      და წარვიღეს გზათა მათსა და მოვიდეს კესარიას, რომელ არს წინაშე ნინევისა.

Verse: 2      და ჰრქუა რაფაელ ტობიას: შენ იცი, ვითარ დაუტევეთ მამაჲ შენი.

Verse: 3      აწ წარუსწროთ და მზავყოთ სახლი, ხოლო ცოლი შენი მოვიდეს მოცალედ შემდგომად ჩუენსა.

Verse: 4      და წარვიდეს ორნივე. ხოლო ძაღლი იგი რბიოდა უწინარეს მათსა.

Verse: 5      ჰრქუა რაფაელ ტობიას: მიიღე ნავღელი თევზისაჲ მის ჴელსა შენსა. და იყოს ვითარცა მიეახლო მამასა შენსა, იგი მოგიჴდეს შენ ამბორის-ყოფად, და თუალნი მისნი აღებულ იყვნენ.

Verse: 6      ხოლო შენ აცცჳე ნავღელი იგი თუალთა მისთა, და შესტკივეს წამალი იგი და მოჰჴადოს ზედა თეთრი იგი. და აღიხილნეს თუალნი მამამან შენმან და იხილოს ნათელი.

Verse: 7      და ანა, დედაჲ მისი, დგა გარე და ხედვიდა გზასა, და იხილა ძაღლი იგი, წინა რაჲ ურბიოდა მათ.

Verse: 8      და შერბიოდა შინა და ჰრქუა ტობის: აჰა ძე შენი მოვალს.

Verse: 9      და კუალად განვიდა ანა მიგებებად ძისა თჳსისა. და მოეხჳა მას და დავარდა ქედსა მისსა ზედა. და თქუა: ვინაჲთგან გიხილე შენ, შვილო, აწ თუ მოვკუდე, არღარა ვწუხ მე, რამეთუ ვიხილე პირი შენი. და მოვიდა ტობისა.

Verse: 10      ხოლო იგი დგა კართა ზედა, და ოდეს ესმა ჴმაჲ ძისა თჳსისაჲ, უნდა მიგებებაჲ მისი და ეჩქუეფებოდა აქა და იქი.

Verse: 11      და მორბიოდა ტობია მამისა თჳსისა. და მიყო ტობი პირი თჳსი ამბორის-ყოფად ძისა თჳსისა, და ორნივე თუალნი განხუმულ იყვნეს, და შთააცცჳა ნავღელი იგი თევზისაჲ თუალთა მისთა, და დაიწუხნა ტობი თუალნი თჳსნი, რამეთუ შესტკივეს და თქუა ტობი: რაჲსა ჰყავ ესე, შვილო? და ჰრქუა ტობია: დაითმინე, მამაო, რამეთუ წამალი მიტევებისაჲ არს.

Verse: 12      და შეახო მამასა თჳსსა. და მოჰჴადა წამალმან მან თეთრი იგი თუალთაგან მისთა.

Verse: 13      და აღიხილნა და იხილა ნათელი, და აკურთხევდა Page of ms. J: 101v  ღმერთსა. და მიჰხედა ძესა თჳსსა და ამბორს-უყოფდა მას და ჰრქუა: აწ გიხილე შენ, შვილო.

Verse: 14      კურთხეულ არს უფალი, რამეთუ ვიხილე ძეჲ ჩემი. და აჰა ესერა ვხედავ ძესა ჩემსა. კურთხეულ არს სახელი უფლისაჲ, საკჳრველთ-მოქმედისაჲ.

Verse: 15      და შევიდეს ტობი და ანა, ცოლი მისი, სახიდ. და უხაროდა მათ და აკურთხევდეს ღმერთსა ყოვლისა მისთჳს, რაოდენი იქმნა მათთჳს. და უთხრა ტობია მამასა თჳსსა, ვითარ-იგი წარემართა გზაჲ მისი. და მოიყვანა სარა, ასული ჰრაგუელისი, ცოლად და მოიღო ვეცხლი იგი. და აჰა ესერა არს მახლობელად ბჭეთა მოვალს.

Verse: 16      და განიხარეს ტობი და ანა და განვიდეს მიგებებად სძლისა მის, ძის-ცოლისა მათისა. და იხილეს ნათესავთა მათთა და ყოველთა, რომელნი შეემთხუეოდეს და უკჳრდა, რამეთუ ვიდოდა ტობი ყოვლითა ძალითა თჳთ და არავინ წინა უპყრობდა მას, და აკურთხევდა მაღლითა ჴმითა ტობი ღმერთსა და შეიწყალა იგი ღმერთმან და აღუხილნა თუალნი მისნი.

Verse: 17      და ოდეს მიეახლა ტობი სარას, ძის-ცოლსა თჳსსა, აკურთხა იგი და ჰრქუა: მოგუალე, რამეთუ ცოცხლებით მოხუედ, ასულო. კურთხეულ არს ღმერთი, რომელმან მოგიყვანა შენ ჩემდა, კურთხეულ მამაჲ შენი და კურთხეულ დედაჲ შენი და კურთხეულ ტობია, ძეჲ ჩემი, და კურთხეულ იყავ შენ, ასულო.

Verse: 18      და იყო სიხარული დიდი მას დღესა შინა ყოველთა ჰურიათაჲ, რომელნი იყვნეს ნინევს შინა.

Verse: 19      და მოვიდეს მისა აქიაკაროს და ნაბალ, ძმათა შვილნი მისნი, და უხაროდა ტობის თანა. და ყვეს ქორწილი ყოვლითა სიხარულითა.

Chapter: 12  
Verse: 1      და ოდეს აღასრულეს ქორწილი იგი, ჰრქუა ტობი ძესა თჳსსა ტობიას: მივსცეთ სასყიდელი კაცსა მას, რომელი წარვიდა შენ თანა. და მერმე შე-ვეღა-ვსძინოთ სასყიდელსა ზედა მისსა.

Verse: 2      და ჰრქუა ტობია მამასა თჳსსა: მამაო, რაოდენიცა მივსცეთ მას სასყიდელი, არა დამჭირდეს. დაღათუ ზოგი მივსცეთ ყოვლისა მისგანი, რომელი მოვიღეთ ჩუენ თანა.

Verse: 3      მე მან დამიცვა გზასა ზედა და ცოლი ჩემი განკურნა არა მევნების, რაოდენი-რაჲ მივსცეთ მას.

Verse: 4      ხოლო ტობი თქუა: სამართლად ჯერ-არს მიცემად მას ზოგი ყოვლისა მისგან, რომელი გაქუნდა; და მოვიდა შენ თანა.

Verse: 5      და მოიხადა ანგელოზი იგი და ჰრქუა მას: მიიღე ზოგი ყოვლისა მისგან, რომელი მოიღე და მოხუედ ცოცხლებით სასყიდლად შენდა და წარვედ ცოცხლებით თჳსა ადგილად.

Verse: 6      მაშინ მოუწოდა რაფაელ ორთა მათ თჳსაგან და ჰრქუა მათ: ღმერთსა აკურთხევდით და ადიდებდით წინაშე ყოველთა კაცთა, რომელი ქმნა თქუენ თანა, კეთილ არს კურთხევაჲ ღმრთისაჲ და ამაღლებაჲ სახელისა მისისაჲ; სიტყუათა ღმრთისათა მიუთხრობდით პატიოსნად.

Verse: 7      საიდუმლოჲ მეუფისაჲ კეთილ არს დამალვად, ხოლო საქმენი უფლისა ღმრთისანი -- მითხრობად. პატიოსნად იქმოდეთ კეთილსა და ბოროტმან არა გპოვნეს თქუენ.

Verse: 8      კეთილ არს ლოცვაჲ მარხვასა თანა და მოწყალებაჲ -- სიმართლესა თანა. უფროჲს ამათ ორთსავე უმჯობეს არს მოწყალებაჲ ვიდრე დაუნჯებასა ოქროჲსასა.

Verse: 9      Page of ms. J: 102r  რამეთუ მოწყალებაჲ სიკუდილისაგან იჴსნის და განწმიდის ყოვლისაგან ცოდვისა; რომელი ჰყოფდეს მოწყალებასა, განძღეს ცხორებითა;

Verse: 10      ხოლო რომელნი იქმან ცოდვასა და სიცრუესა, იგინი მბრძოლნი არიან თჳსისა ცხორებისანი.

Verse: 11      ხოლო აწ გითხრა თქუენ ყოველივე ჭეშმარიტი და დავფარო თქუენგან სიტყუაჲ.

Verse: 12      ოდეს-იგი ილოცევდით შენ და სარა, სძალი შენი, შეისმეს ლოცვანი ორთანივე წინაშე ღმრთისა, და საცნაურ იქმნნეს საქმენი შენნი და მოწყალებანი შენნი, რომელთა იქმოდე მკუდართა მათ ზედა.

Verse: 13      და ოდეს-იგი აღსდეგ ტაბლისაგან და შეჰმოსე მკუდარი, და მოიწია შენ ზედა განსაცდელი,

Verse: 14      მაშინ მომავლინა მე ღმერთმან განკურნებად შენდა და სარაჲსა, სძლისა შენისა.

Verse: 15      მე ვარ რაფაელ, ერთი შჳდთაგანი წმიდათა ანგელოზთაჲ, რომელნი შესწირვენ ლოცვასა წმიდათასა და შევლენან წინაშე დიდებასა წმიდისასა.

Verse: 16      და შეძრწუნდეს ორნივე იგი და დაცჳვეს პირსა ზედა თჳსსა, რამეთუ შეეშინა.

Verse: 17      და ჰრქუა მათ რაფაელ: ნუ გეშინინ, მშჳდობაჲ იყოს თქუენდა, ხოლო ღმერთსა აკურთხევდით უკუნისამდე.

Verse: 18      არა ჩემითა მადლითა, არამედ ნებითა ღმრთისა ჩუენისაჲთა, რამეთუ აკურთხევდით მას უკუნისამდე,

Verse: 19      ყოველთა დღეთა გეჩუენებოდე თქუენ, და არა ვჭამდ, არცა ვსუემდ, არამედ ხილვით ხოლო ხედვიდეთ თქუენ.

Verse: 20      და აწ აუარებდით ღმერთსა, რამეთუ აღვალ მომავლინებელისა ჩემისა უფლისა. და დაწერეთ წიგნსა ყოველი ესე, რაჲცა შეგემთხჳა თქუენ.

Verse: 21      და აღ-რაჲ-დგეს, არღარა იხილეს იგი.

Verse: 22      და აღუარებდეს იგინი საქმეთა მათთა დიდ-დიდთა და საკჳრველებათა მისთა, და ვითარ-იგი ეჩუენა მათ ანგელოზი ღმრთისაჲ.

Chapter: 13  
Verse: 1      და ტობი დაწერა ლოცვაჲ მათა მიმართ სიხარულად და თქუა: კურთხეულ არს ღმერთი, რომელი ცხოველ არს საუკუნეთა, და სუფევაჲ მისი ჰგიეს უკუნისამდე.

Verse: 2      რამეთუ მან ტანჯის და შეიწყალის, შთაიყვანის ჯოჯოხეთა. და აღმოიყვანის. და არავინ არს, რომელი განერეს ჴელსა მისსა.

Verse: 3      აუარებდით მას ძენი ისრაელისანი წინაშე წარმართთა, რამეთუ მან მიმოგთესნა თქუენ მათ შორის.

Verse: 4      მუნ უჩუენეთ დიდებულებაჲ მისი, აღამაღლებდით მას წინაშე ყოვლისა ცხოველისა, რამეთუ იგი თავადი არს უფალი ჩუენი და ღმერთი, და იგი თავადი არს მამაჲ ჩუენი ყოველთა მიმართ საუკუნეთა.

Verse: 5      მტანჯის ჩუენ ცოდვათა ჩუენთათჳს და კუალად შეგჳწყალნის და შეგუკრიბნის ჩუენ ყოველთაგან თესლთა, სადაცა განვიბნიენით მათ შორის.

Verse: 6      უკუეთუ მოიქცეთ მისა ყოვლითა გულითა თქუენითა და ყოვლითა სულითა თქუენითა ყოფად წინაშე მისა ჭეშმარიტებისა, მაშინ მოიქცეს იგი თქუენდა და არა გარე-მიიქციოს პირი მისი თქუენგან. და იხილოთ, რაჲ-იგი ყოს თქუენ თანა. და აუარებდით მას ყოვლითა პირითა თქუენითა, და აკურთხევდით უფალსა სიმართლისასა და აღამაღლებდით მეუფესა საუკუნეთასა. მე ქუეყანასა ამას ტყუეობისასა აღუვარებ მას და ვაჩუენო ძალი სიმდიდრისა მისისაჲ. ნა/თესავნი Page of ms. J: 102v  ცოდვილთანი მოიქეცით მისა და ყავთ სიმართლე წინაშე მისა. ვინ უწყის, გინებოს ხოლო თქუენდა, ყოს მოწყალებაჲ თქუენ თანა

Verse: 7      ღმერთსა ჩემსა აღვამაღლებ და სული ჩემი მეუფესა ცათასა უგალობდეს დიდებულებასა მისსა.

Verse: 8      იტყოდეთ ყოველნი და აუარებდით მას იერუსალემს.

Verse: 9      იერუსალემი, ქალაქი წმიდისაჲ, გტანჯოს საქმეთათჳს ძეთა შენთაჲსა, და კუალად შეიწყალნეს ძენი მართალთანი.

Verse: 10      აუარებდ უფალსა კეაილად და აკურთხევდ მეუფესა საუკუნეთასა, რაჲთა კუალად კარავი მისი აღეშენოს შენ შორის სიხარულით. იხარე შენ შორის ტყუეთა და შეიყუარენ შენ შორის უბადრუკნი ყოველთა მიმართ ნათესავთა საუკუნეთა.

Verse: 11      ნათესავნი მრავალნი მოვიდოდიან სახელისათჳს უფლისა ღმრთისა, ძღუენი ჴელითა მოაქუნდეს, ძღუენი მეუფისა ცათაჲსა, ნათესავმან ნათესავთამან მოსცეს სიხარული.

Verse: 12      წყეულ არიან ყოველნი მოძულენი შენნი, კურთხეულ არიან ყოველნი მოყუარენი შენნი უკუნისამდე.

Verse: 13      გიხაროდენ და მხიარულ იყავ ძეთა ზედა მართალთასა,

Verse: 14      რამეთუ ნეტარ მოყუარენი მისნი და უხაროდენ მშჳდობასა შენსა ყოვლისა შემდგომად ტანჯვისა,

Verse: 15      და იხარებდეს სული ჩემი უკუნისამდე, აკურთხევდეს ღმერთსა, მეუფესა ჩუენსა დიდსა.

Verse: 16      რამეთუ აღაშენოს იერუსალემი საფირონითა და ზმარაგდონითა, და ქვითა პატიოსნითა ზღუდენი მისნი, და გოდოლნი და არდაბაგნი მისნი ოქროჲთა წმიდითა.

Verse: 17      და უბანნი იერუსალემისნი ლიგჳრონითა და ანთრაკითა და ქვითა სოფერითგამოჲთა მოფენილ იყოს.

Verse: 18      და იტყოდიან ყოველთა უბანთა მისთა: "ალელუა". აქებდენ და იტყოდიან: კურთხეულ არს უფალი, რომელი ნათელ არს ყოველთათჳს უკუნისამდე.

Chapter: 14  
Verse: 1      და დასცხრა აღსარებისაგან ტობი.

Verse: 2      იყო ორმეოცდაათექუსმეტის, ოდეს წარწყმიდნა თუალნი და შემდგომად რვისა წლისა აღიხილნა და იქმოდა ქველის-საქმესა, და შესძინა შიში უფლისა ღმრთისა და აუარებდა მას.

Verse: 3      და ფრიად დაბერდა და მოუწოდა ძესა თჳსსა ტობიას და ექუსთა ძის-წულთა თჳსთა და ჰრქუა მათ; წარიყვანენ ძენი შენნი, რამეთუ განსლვასა ცხორებისასა ზედა ვდგა მე,

Verse: 4      და წარვედ ხუჟიკეთა შვილითურთ; მრწამს მე, რამეთუ რაოდენსა იტყოდა იონა წინაწარმეტყუელი ნინევისათჳს: იყოს დაქცევად არს; ხოლო ხუჟიკეთს იყოს მშჳდობაჲ ვიდრე ჟამად რაოდენადმდე. რამეთუ ძმანი ჩუენნი ყოველსა ქუეყანასა განიბნინენ ქუეყანისა მისგან კეთილისა. და იერუსალემი იყოს ოჴერ, და სახლი ღმრთისაჲ, რომელ არს მუნ შინა, დაიწუეს და ოჴერ იყოს ვიდრე ჟამ რაოდენმე.

Verse: 5      და კუალად შეიწყალნეს იგინი ღმერთმან და მოიქცინეს ქუეყანასა მათსა, და აღაშენონ სახლი იგი; არამედ არა ვითარ პირველ, ვიდრემდე აღივსნენ ჟამნი საუკუნენი. და ამისა შემდგომად მოიქცენ ტყუეობისაბან და აღაშენონ იერუსალემი პატიოსნად. და სახლი ღმრთისაჲ მას შინა აღეშენოს ყოველთა მიმართ ნათესავთა საუკუნეთა შენებულითა დიდებულითა; ვითარცა იტყოდეს მისთჳს წინაწარმეტყუელნი.

Verse: 6      და ყოველნი წარმართნი მოიქცენ ჭეშმარიტად და ეშინოდის უფლისა ღმრთისა. და დაჰფლნე კერპნი მათნი ქუეყანასა. და აკურთხევდეს ყოველი თესლები უფალსა.

Verse: 7      და ერი მათი აკურთხევდეს ღმერთსა და აღამაღლოს უფალმან ერი Page of ms. J: 103r  თჳსი და უხაროდის ყოველთა მოყუარეთა უფლისა ღმრთისათა ჭეშმარიტებით და სიმართლით, და ჰყოფდენ წყალობასა ძმათა ჩუენთასა.

Verse: 8      და აწ, შვილო, წარვედ ნინევით და ნანდჳლვე იყოს, რომელსა იტყოდა წინაწარმეტყუელი.

Verse: 9      ხოლო შენ დაიმარხენ სჯულნი და ბრძანებანი, და შენ, შვილო, იყავ მოწყალების-მოყუარე და მართალ, რაჲთა კეთილი გეყოს შენ. დამფალ მე და დედაშენი კეთილად და ნუღარა იყოფი ნინევს შინა,

Verse: 10      შვილო, უწყი, რაჲ-იგი უყო ადამ აქიაკაროსს, მპოხელსა თჳსსა, ვითარ-იგი ნათლისაგან შეიყვანა ბნელად; და ვითარ-იგი მიაგო მას უფალმან -- და აქიაკაროს განარინა, ხოლო მას მისაგებელი მიაგო და შთაჴდა იგი ბნელსა. მანასე იქმოდა ქველის-საქმესა და განერა იგი საბრჴისაგან სიკუდილისა, რომელი დაარწყუა მან თავისა თჳსისა; ხოლო ადამ შევარდა საბრჴესა და წარწყმდა.

Verse: 11      და აწ, შვილო, იხილე მოწყალებაჲ რასა იქმს, და ვითარ-იგი სიმართლე იჴსნის. ხოლო ვითარ იგი ამას იტყოდა, მოაკლდა სული მისი ცხედარსა ზედა. და იყო იგი ას ორმეოცდაათექუსმეტის წლის. და დაჰფლეს იგი პატიოსნად.

Verse: 12      და ოდეს მოკუდა ანა, დედამისი, დაჰფლა იგი მამისა თჳსისა თანა. ხოლო ტობია წარვიდა სარაჲს თანა, ცოლისა თჳსისა, და ძეთა მისთა თანა ეკბატანად ჰრაგუელისა, სიმამრისა თჳსისა.

Verse: 13      და დაბერდა პატიოსნად და დაჰფლა სიმამრი და სიდედრი თჳსი დიდებულად და დაიმკჳდრა ნაყოფი მათი და ტობისი, მამისა თჳსისაჲ.

Verse: 14      და მოკუდა იგი ას ოცდაშჳდისა წლისაჲ ეკბატანს ხუჟიკეთისასა.

Verse: 15      და ესმა უწინარეს სიკუდილისა მისისა წარწყმედაჲ ნინევისაჲ, რამეთუ წარტყუენა იგი ნაბუქოდონოსორ და ასუიეროს. და განიხარა ვიდრე სიკუდიდმდე მისა.
Page of ms. O:   
Page of ms. J:  


Book: Prov. 

იგავნი სოლომონისნი

Chapter: 1 

Verse: 1     Page of ms. O: 215r  იგავნი სოლომონისნი, ძისა დავითისნი, რომელი მეფობდა ისრაჱლსა ზედა,

Verse: 2      ცნობად სიბრძნისა და სწავლულებისა და ცნობად სიტყუათა გონიერებისათა,

Verse: 3      შეწყნარებად ქცევითთა სიტყუათა და ცნობად სიმართლისა და ჭეშმარიტებისა და საშჯელისა განმართლებად.

Verse: 4      რაჲთა მიჰსცეს უმანკოთა მეცნიერებაჲ და ყრმათა ჩჩჳლთა ცნობაჲ და გულისხმისყოფაჲ;

Verse: 5      რომელთა-იგი ესმეს ბრძენთა და უბრძნჱს იყოს, ხოლო მეცნიერმან მოღუაწებაჲ მოიპოვოს,

Verse: 6      ცნას იგავი და დაფარული სიტყუაჲ, თქუმული ბრძენთაჲ და უწყებანი მათნი.

Verse: 7      დასაბამი სიბრძნისაჲ არს შიში უფლისაჲ გულისხმა კეთილ ყოველთა, რომელთა ყონ იგი, ხოლო მსახურებაჲ ღმრთისა მიმართ - დასაბამ ცნობის. სიბრძნჱ და სწავლულებაჲ უღმრთოთა შეურაცხ-ყვიან.

Verse: 8      ისმინე, შვილო, სწავლაჲ მამისა შენისაჲ და ნუ განიშოვრებ შჯულსა დედისა შენისასა.

Verse: 9      რამეთუ გჳრგჳნი მადლისაჲ დაიდგა თავსა შენსა და მანიაკი ოქროჲსაჲ - ყელსა შენსა.

Verse: 10      შვილო, ნუსადა გაცთუნებენ შენ კაცნი უღმრთონი, ნუცა ინებებ სლვად მათ თანა, გლოცვიდენ-ღათუ და გეტყოდიან:

Verse: 11      მოვედ ჩუენ თანა და მეზიარე სისხლსა და ვარწყათ ქუეყანად კაცი მართალი სიცრუვით,

Verse: 12      და შთავნთქათ იგი, ვითარცა ჯოჯოხეთმან - ცხოველი, და აღვიღოთ ქუეყანით საჴსენებელი მისი.

Verse: 13      და მონაგები მისი მრავალ/ნაყოფიერი Page of ms. O: 215v  დავიპყრათ და აღვავსნეთ სახლნი ჩუენნი ნატყუ[ე]ნავითა.

Verse: 14      ნაწილი შენი შემოჰრთე ჩუენ თანა და ზოგად პაჲვასიკი მოვიგოთ ყოველთა და ვაშკარანი ერთი იყავნ ჩუენი.

Verse: 15      შვილო, ნუ ხუალ გზასა მათ თანა. მოაქციენ ფერჴნი შენნი ალაგთაგან მათთა.

Verse: 17      რამეთუ არა ცუდად დაურწყიან მახჱ მ[ფ]რინველსა.

Verse: 18      რამეთუ იგინი, რომელნი კაცისკლვასა თანამდებ არიან, იუნჯებენ თავისა თჳსისა ძჳრსა, ხოლო დაქცევაჲ კაცთა უშჯულოთაჲ ბოროტ არს.

Verse: 19      ესე გზანი არიან ყოველთანი, რომელნი იქმან უშჯულოებასა, რამეთუ სულნი თჳსნი წარიწყმიდნიან.

Verse: 20      სიბრძნჱ გამოსავალთა იქების და უბანთა ზედა განცხადებულად იქცევის,

Verse: 21      ზედა წუერთა ზღუდისათა იქადაგების, ბჭეთა ზედა ძლიერთასა დაადგრების, ბჭეთა ზედა ქალაქისათა კადნიერად იტყჳნ:

Verse: 22      რავდენ ჟამ უმანკონი იყვნენ, სიმართლესა შინა არა ჰრცხუენოდის, ხოლო უგუნურნი იგი გინებისა არიან გულისმთქუმელ, უღმრთო იქმნნეს და მოიძულეს მეცნიერებაჲ და თანამდებ იქმნნეს მეცნიერებისა.

Verse: 23      აჰა ესერა, მე წინაგიყოფ თქუენ სულისა ჩემისა თქუმულთა და გასწავნე თქუენ სიტყუანი ჩემნი,

Verse: 24      რამეთუ გიწოდე თქუენ და არა ისმინეთ ჩემი, განვაგრძვენ სიტყუანი ჩემნი და არა მერჩდით მე,

Verse: 25      არამედ შეურაცხ-ჰყვენით ზრახვანი ჩემნი და მხილებათა ჩემთა არა მომხედეთ.

Verse: 26      Page of ms. O: 216r  აწ უკუე წარწყმედასა თქუენსა მეცა გეცინოდი და მომცხრებოდის, რაჟამს მოვალს თქუენ ზედა ჭირი და გარემოქცევაჲ.

Verse: 27      და ოდეს-იგი მოვიდეს თქუენ ზედა მეყსეულად შფოთი, ხოლო დაქცევაჲ მსგავსად ნიავქარისა მოვიდეს, ანუ რაჟამს მოგიჴდეს თქუენ მოსრვაჲ,

Verse: 28      რამეთუ იყოს, ოდეს მხადოდით მე და არა ვისმინო თქუენი. მეძიებდენ მე უკეთურნი და არა მპოვონ,

Verse: 29      რამეთუ მოიძულეს სიბრძნჱ და შიში უფლისაჲ არა გამოიძიეს.

Verse: 30      არცა ინებეს ჩემთა ზრახვათა კრძალვაჲ და შეურაცხ-ყვნეს მხილებანი ჩემნი.

Verse: 31      ამიერითგან ჭამდენ თავისა თჳსისა გზისა ნაყოფსა და უღმრთოებითა თჳსითა განძღენ;

Verse: 32      ამისთჳს, რამეთუ ავნებდეს ჩჩჳლთა და მოწყუედდეს, და განკითხვამან უღმრთონი მოსრნეს.

Verse: 33      ხოლო რომელმან ისმინოს ჩემი, დაემკჳდროს სასოებით და დაადგრეს უშიშად ყოვლისაგან ბოროტისა.

Chapter: 2  

Verse: 1      შვილო, უკუეთუ შეიწყნარნე სულისა ჩემისა თქუმულნი მცნებანი და დაიფარნე შენ თანა

Verse: 2      და ერჩდეს სიბრძნესა ყური შენი და წინაუყვნე იგინი სასწაულად ძესა შენსა და მისცე გული შენი გულისხმისყოფასა;

Verse: 3      უკუეთუ ჰხადო, სიბრძნესა და გულისხმისყოფასა მიჰცე ჴმაჲ შენი,

Verse: 4      და უკუეთუ გამოეძიებდე მას, ვითარცა ვეცხლსა, და, ვითარცა საფასესა, გამოიკულევდე მას,

Verse: 5      მაშინ გულისხმა-ჰყო შიში უფლისაჲ და მეცნიერებაჲ ღმრთისაჲ ჰპოვო.

Verse: 6      რამეთუ უფალმან მოსცის სიბრძნჱ და პირისა მისისაგან მეცნიერებაჲ Page of ms. O: 216v  და გულისხმისყოფაჲ,

Verse: 7      და დააუნჯის ცხოვრებაჲ; რომელთა წარიმართიან, მიეწევის სლვასა მათსა

Verse: 8      დაცვად გზათა სიმართლისათა და გზაჲ მოშიშთა მისთაჲ დაიცვის.

Verse: 9      მაშინ გულისხმა-ჰყო სიმართლჱ და მშჯავრი და წარიმართნენ ყოველნი ალაგნი კეთილისანი.

Verse: 10      უკუეთუ მოვიდეს სიბრძნჱ გონებასა შენსა და მეცნიერებაჲ სულსა შენსა, კეთილისყოფაჲ გთნდეს.

Verse: 11      ზრახვამან კეთილმან დაგიცვეს შენ და გონებამან წმიდამან დაგმარხოს შენ,

Verse: 12      რაჲთა გიჴსნეს შენ გზისაგან ბოროტისა და კაცისაგან, რომელი იტყოდის არასარწმუნოსა.

Verse: 13      ვაჲ, რომელთა დაუტევნეს გზანი წრფელნი და ვიდოდეს გზათა ბნელისათა,

Verse: 14      რომელნი იხარებენ უკეთურებასა ზედა და უხარის გულარძნილებასა ზედა ბოროტსა,

Verse: 15      რომელთა გზანი მათნი, დრკუ არიან და გულარძნილ - ალაგნი მათნი,

Verse: 16      რაჲთა განგაშორონ შენ გზისაგან წრფელისა და უცხო-გყონ სიმართლისაგან გონებისა.

Verse: 17      შვილო, ნუ გეწევინ ზრახვაჲ ბოროტი, რომელმან-იგი დაუტევის მოძღურებაჲ სიჭაპუკისაჲ და შჯული საღმრთოჲ დაივიწყის.

Verse: 18      რამეთუ დაუდგინა სიკუდილსა თანა სახლი თჳსი და ჯოჯოხეთს შიდა ნაშობთა თანა ქუეყანისათა ალაგნი მისნი.

Verse: 19      ყოველნი, რომელნი ვლენან მას შინა, არა მოიქცენ, არამედ ინანდენ და ვერ ეწინენ ალაგთა სიწრფოებისათა, რამეთუ ვერ ეწიფოს მათ წელიწადი ცხოვრებისაჲ.

Verse: 20      უკუეთუმცა სრულ იყვნეს იგინი ალაგთა კეთილისათა, ეპოვნესმცა გზანი სიმართლისანი წრფელნი,

Verse: 21      Page of ms. O: 217r  რამეთუ წრფელთა დაიმკჳდრონ ქუეყანაჲ და წმიდანი დაშთენ მას ზედა.

Verse: 22      ხოლო გზანი უღმრთოთანი ქუეყანით მოისპნენ და უშჯულონი განვიდენ მისგან.

Chapter: 3  

Verse: 1      შვილო, შჯულსა ჩემსა ნუ დაივიწყებ და სიტყუანი ჩემნი დაიმარხენინ გულმან შენმან,

Verse: 2      რამეთუ სიგრძჱ ჟამთაჲ და წელიწადნი ცხოვრებისანი შეგეძინნენ შენ.

Verse: 3      მოწყალებანი და სარწმუნოებანი ნუ მოგაკლდებიედ შენ, შეიბენ იგინი ყელსა შენსა და ჰპოვო მადლი.

Verse: 4      წინაჲსწარ განიზრახევდ კეთილსა წინაშე ღმრთისა და კაცთა.

Verse: 5      იყავ შენ მოსავ ყოვლითა გულითა შენითა ღმრთისა და სიბრძნესა შენსა ნუ აღჰყვები.

Verse: 6      ყოველთა გზათა შენთა იცან იგი, რაჲთა წარჰმართნეს გზანი შენნი და ფერჴი შენი არა წარჰკუეთო.

Verse: 7      გეშინოდენ უფლისა და მოიქეც ყოვლისაგან ბოროტისა.

Verse: 8      მაშინ კურნება იყოს ჴორცთა შენთა და მოღუაწება - ძუალთა შენთა.

Verse: 9      პატივ-ეც უფალსა ნაშრომთაგან შენთა სიმართლისათა და შეწირე მისა პირველთაგან ნაყოფთა შენთა სამართალთა,

Verse: 10      რაჲთა აღივსო სიმაძღრითა იფქლისაჲთა და ღჳნისაჲთა საწნეხელნი შენნი გარდაეცემოდიან.

Verse: 11      შვილო, ნუ სულმოკლე იქმნები სწავლასა უფლისასა, ნუცა დაჰჴსნდები მის მიერ მხილებასა,

Verse: 12      რამეთუ რომელი უყუარნ უფალსა, სწავლის და ტანჯის ყოველი შვილი, რომელი შეიწყნარის.

Verse: 13      ნეტარ არს კაცი, რომელმან პოვა სიბრძნჱ და მოკუდავმან, რომელმან იხილა გონიერებაჲ,

Verse: 14      რამეთუ უმჯობეს არს იგი მოგებად, ვიდრე ოქროჲსა და ვეცხლისა საუნჯეთა.

Verse: 15      უპატიოსნჱს არს იგი ანთრაკთა პატიოსანთა; არარაჲ უჴდების მას არცა ერთი ბოროტი. Page of ms. O: 217v  კუალად ცხად არს იგი ყოველთა, რომელნი მიეახლებიან მას. ყოველივე პატიოსანი ვერ ესწორების მას,

Verse: 16      რამეთუ სიგრძჱ ჟამთაჲ და წელნი ცხოვრებისანი - მარჯუენით მისსა, და მარცხენით მისსა - დიდებაჲ და სიმდიდრჱ.

Verse: 16a      პირისა მისისაგან გამოვალს სიმართლჱ, შჯული და წყალობაჲ ენასა მისსა ჰმოსიეს.

Verse: 17      გზანი მისნი - გზა კეთილ და ყოველნი ალაგნი მისნი - მშჳდობით.

Verse: 18      ხე ცხორების არს ყოველთა, რომელნი შეიწყნარებენ მას და რომელნი შევედრებულ არიან, ვითარცა უფლისა მიმართ უცთომელ.

Verse: 19      ღმერთმან სიბრძნითა თჳსითა დააფუძნა სოფელი და განჰმზადნა ცანი გონებითა.

Verse: 20      მეცნიერებით უფსკრულნი გამოეცნეს და ღრუბელნი ადინებდეს ცუარსა.

Verse: 21      შვილო, ნუ მოჰმედგრდები, დაიცვენ ზრახვანი ჩემნი და მცნებანი,

Verse: 22      რაჲთა ცხონდეს სული შენი და მადლი იყოს თავსა შენსა;

Verse: 22a      და იყოს კურნება ჴორცთა შენთა და მოღუაწება ძუალთა შენთა,

Verse: 23      რაჲთა ხჳდოდი სასოებით მშჳდობით ყოველთა გზათა შენთა და ფერჴი შენი არა წარჰსცე.

Verse: 24      უკუეთუ ჰშჯდე, უშიშად შჯდე და უკუეთუ გეძინოს, განსუენებით გეძინოს.

Verse: 25      და არა გეშინოდის შენ შეძრწუნებისაგან მომავალისა, არცა ზედამოსლვასა უღმრთოთა მოწევნულისა,

Verse: 26      რამეთუ უფალი იყოს ყოველთა გზათა შენთა და დაამტკიცნეს ფერჴნი შენნი, რაჲთა არა შეიძრა.

Verse: 27      ნუ დააყენებ კეთილისყოფასა ნაკლულევანისასა, რაჟამს აქუნდეს ჴელსა შენსა შეწევნაჲ.

Verse: 28      ნუ ეტყჳ: წარვედ აწ და ხვალე გცე, მოვედ, ძალ-თუ-გედვას Page of ms. O: 218r  კეთილისა ყოფად.

Verse: 29      ნუ ჰზრახავ მეგობრისა შენისათჳს ძჳრსა, რომელი შეყოფილ და მოსავ იყოს შენდა.

Verse: 30      და ნუ მტერ-მოყუარე ექმნები კაცსა ამაოსა, ნუუკუე გექმნეს რაჲმე ბოროტი.

Verse: 31      ნუ მოიგებ კაცთა ბოროტთა მაყუედრებელად, ნუცა ჰბაძავ გზათა მათთა,

Verse: 32      რამეთუ არაწმიდა არს წინაშე უფლისა ყოველივე უშჯულოჲ და მართალთა თანა არა დაადგრეს იგი.

Verse: 33      წყევაჲ უფლისაჲ _ სახლთა შინა უღმრთოთასა და საყოფელნი მართალთანი იკურთხნენ უფლისა მიერ.

Verse: 34      უფალი ამპარტავანთა შეჰმუსრავს, ხოლო მდაბალთა მოჰსცის მადლი.

Verse: 35      და დიდებაჲ ბრძენთა დაიმკჳდრონ, ხოლო უღმრთოთა აღამაღლეს გინებაჲ.

Chapter: 4  

Verse: 1      ისმინეთ ყრმათა სწავლაჲ მამისაჲ და ერჩდით ცნობად გულისხმისყოფასა,

Verse: 2      რამეთუ ნიჭსა კეთილსა მიგანიჭებ თქუენ, შჯულსა ჩემსა ნუ დაუტევებთ.

Verse: 3      რამეთუ შვილი ვიყავ მეცა მამისაჲ მორჩილი და საყუარელ წინაშე პირსა დედისასა,

Verse: 4      რომელნი მასწავებდეს მე და მეტყოდეს: დასჯერდინ სიტყუაჲ ჩემი გულსა შენსა;

Verse: 5      დაიცვენ მცნებანი და ნუ დაივიწყებ და ნუცა უგულებელს-ჰყოფ სიტყუათა პირისა ჩემისათა.

Verse: 6      ნუცა გარდააქცევ თქუმულთაგან პირისა ჩემისათა და ნუცა დაუტევებ მას და შეგეწიოს შენ, ეტრფიალე მას და დაგიცვეს შენ.

Verse: 7      [*დასაბამად სიბრძნისა მოიგე სიბრძნე და ყოველთა საუნჯეთა წილ მოიგე გონიერებაჲ.]

Verse: 8      გარემოზღუდე იგი და აგამაღლოს შენ; პატივ-ეც, რაჲთა შეგიტკბოს შენ,

Verse: 9      რაჲთა მოსცეს თავსა შენსა გჳრგჳნი მადლისაჲ და გჳრგჳნითა საშუებლისაჲთა შეგეწიოს შენ. Page of ms. O: 218v 

Verse: 10      ისმინეთ, შვილნო, და შეიწყნარენით სიტყუანი ჩემნი და განმრავლდენ წელნი ცხოვრებისა შენისანი, რაჲთა იყვნენ შენდა მრავალ გზა ცხოვრების.

Verse: 11      რამეთუ გზანი სიბრძნისანი გასწავნე შენ და ალაგნი მართალთანი.

Verse: 12      უკუეთუ ხჳდოდი, არა დაიჴსნენ სლვანი შენნი და ჰრბიოდი-თუ, არა დაიშურე.

Verse: 13      შეეკრძალე სწავლასა ჩემსა და ნუ დაუტეობ, არამედ დაიმარხე თავისა შენისა ცხოვრებად იგი შენდა.

Verse: 14      გზასა უღმრთოთასა ნუ მიხუალ, ნუცა ჰბაძავ გზათა უშჯულოჲსათა.

Verse: 15      რომელსა ადგილსა განეწყვებოდიან, ნუ მიხუალ მას; მიაქციენ მისგან ფერჴნი შენნი და დაუტევე იგი,

Verse: 16      რამეთუ არა დაიძინიან, ვიდრე არა ბოროტი ქმნიან; მიღებულ არს ძალი მათგან და არა დაიძინიან,

Verse: 17      რომელნი იზარდებიან საჭმლითა უღმრთოებისაჲთა და ღჳნითა უშჯულოებისაჲთა დაითრვნიან.

Verse: 18      ხოლო გზანი მართალნი, ვითარცა ნათელნი, ბრწყინვიდენ, წინაუძღოდიან და განანათლებდენ, ვიდრე წარმოემართოს დღჱ.

Verse: 19      ხოლო გზანი უღმრთოთანი ბნელ არიან, არა იციან, სადა წარხეთქიან ფერჴი.

Verse: 20      შვილო, თქუმულთა ჩემთა ეკრძალე და სიტყუათა ჩემთა მოეც გონებაჲ შენი,

Verse: 21      რაჲთა არა მოაკლდენ წყარონი შენნი, დაიმარხენ იგინი გულსა შენსა.

Verse: 22      რამეთუ ცხოვრება არს, რომელთა პოვონ იგი და ყოვლისა ჴორციელისა ლხინება.

Verse: 23      ყოველი საცოჲ დაიმარხენ გულმან შენმან, რამეთუ ამათგან არიან გამოსავალნი ცხოვრებისანი.

Verse: 24      მოისპე შენგან პირი ზაკული და ცრუნი ბაგენი შორად განიშორენ შენგან.

Verse: 25      თუალნი შენნი მართლ ჰხედვიდენ და წამწამნი შენნი სიმართლესა Page of ms. O: 219r  წამებედ.

Verse: 26      მართლ-ყვენ ალაგნი ფერჴთა შენთანი და გზანი შენნი წარიმართენ.

Verse: 27      ნუ მიაქცევ ნუცა მარჯუენით, ნუცა მარცხენით, მოაქციენ ფერჴნი შენნი გზისაგან ბოროტისა.

Verse: 27a      ხოლო გზანი იგი მარჯუენითნი იცნის უფალმან, ხოლო გულარძნილ არიან გზანი იგი მარცხენითნი.

Verse: 27b      მან მართლ-ყვნეს ალაგნი შენნი და სლვანი შენნი მშჳდობით წარჰმართნეს.

Chapter: 5  

Verse: 1      შვილო, სიბრძნესა ჩემსა ერჩდი და სიტყუათა ჩემთა მოეც გონებაჲ შენი,

Verse: 2      რაჲთა დაიცვე გონიერებაჲ კეთილი და მეცნიერებასა ბაგეთა ჩემთასა გამცნებ შენ.

Verse: 3      ნუ ჰხედავ დედაკაცსა ბოროტსა, რამეთუ თაფლი გარდამოსწუთინ ბაგეთა დედაკაცისა მეძვისათა, რომელმან წუთ ერთ დაატკბოს სასაჲ შენი,

Verse: 4      ხოლო უკუანაჲსკნელ უმწარჱს ნავღლისა ჰპოვო და უმახჳლჱს მახჳლისა ორპირისა,

Verse: 5      რამეთუ უგუნურებისა ფერჴთა შთაიყვანიან, რომელნი იჴუმევედ მას, შემდგომად სიკუდილისა ჯოჯოხეთად შთაცჳვიან და კუალნი მისნი არამტკიცე არიან,

Verse: 6      რამეთუ გზასა ცხოვრებისასა იგი არა მივიდეს, ცთომილ არიედ ალაგნი მისნი და არა საცნაურ.

Verse: 7      აწ, შვილო, ისმინე ჩემი და ნუ უგულებელს-ჰყოფ თქუმულთა ჩემთა.

Verse: 8      შორს-ყვენ მისგან გზანი შენნი და ნუ მიეახლები კართა სახლისა მისისათა,

Verse: 9      რაჲთა არა წინაუყო უცხოთა ცხოვრებაჲ შენი და მონაგები შენი უწყალოთა,

Verse: 10      რაჲთა არა აღივსნენ უცხონი ძალითა შენითა და ნაშრომი შენი შევიდეს სახლსა სხუათასა

Verse: 11      და ინანდე უკუანაჲსკნელ, რაჟამს განკფდენ ჴორცნი ძუალთა შენთანი.

Verse: 12      და სთქუა, ვითარმედ: რად მოვიძულე სწავლულებაჲ და მხილებასა Page of ms. O: 219v  მიჰრიდა გულმან ჩემმან?

Verse: 13      არა მესმოდა ჴმაჲ მასწავლელისა ჩემისაჲ და მოძღურებისა ჩემისად არცა მივყავ ყური ჩემი.

Verse: 14      მცირედღა და ვიპოვემცა ვიდრემდე ყოველსა შინა ბოროტსა, შორის კრებულსა და შესაკრებელსა.

Verse: 15      სუ წყალი შენთაგან ჭურჭერთა და ჯურღმულთაგან შენთა.

Verse: 16      აღმოგიდიოდენ წყალი შენთაგან წყაროთა და შენთა უბანთა დიოდედ წყალნი შენნი.

Verse: 17      იყავნ შენდა ხოლო მონაგებად და ნუვინ უცხოჲ გეზიარებინ შენ.

Verse: 18      წყაროჲ იგი წყლისაჲ იყავნ შენდა თჳსად, თანად იხარებდ სიჭაპუკესა შენსა.

Verse: 19      ირემ სიყუარულის და ნუკრ მადლთა გზრახევდინ შენ, ხოლო სიყუარული იგი შეგერაცხენ შენ და შენ თანა იყავნ ყოველსა ჟამსა, რამეთუ სიყუარულითა რაჲ მისითა მის თანა იქცეოდი და მრავალ იყო.

Verse: 20      ნუ დაჰყოვნი უცხოჲსა თანა დედაკაცისა, ნუცა მოიხუ[ე]ვ მკლავთა მისთა, რომელი არა შენი იყოს,

Verse: 21      რამეთუ თუალთა წინაშე ღმრთისათა არიან გზანი კაცისანი და ყოველთა ალაგთა მისთა ჰხედავს.

Verse: 22      უშჯულოებამან მოინადირის კაცი და საბლითა ცოდვისა თჳსისაჲთა კაცად-კაცადი შეიკრვის.

Verse: 23      ესევითარი აღესრულოს უსწავლელთა თანა უსწავლელობითა თჳსითა და სიმრავლისაგან სიპოხისა თჳსისა განვარდა და წარწყმდა უგუნურებითა თჳსითა.

Chapter: 6  

Verse: 1      შვილო, უკუეთუ თავს-იდვა მეგობარი შენი, მიჰსცე ჴელი შენი მტერსა შენსა,

Verse: 2      რამეთუ საფრჴე ძლიერ არის კაცისა თჳსნი ბაგენი და შეიპყრობვის ბაგითა პირისა თჳსისაჲთა.

Verse: 3      Page of ms. O: 220r  ჰყოფდ, შვილო, რომელსა მე გამცნებ შენ და ჰსცხონდე, რამეთუ შეჰვარდე ჴელთა ბოროტისათა მეგობრისა შენისათჳს, იყავ შენ განკრძალულ და ნუ დაჰჴსნი, განჰმზადე მეგობარიცა იგი შენი, რომელი თავს-იდევ.

Verse: 4      ნუ სცემ ძილსა თუალთა შენთა, ნუცა ჰრულის წამსა შენსა,

Verse: 5      რაჲთა განერე, ვითარცა ქურციკი, საბრჴესა და ვითარცა მფრინველი - მახესა.

Verse: 6      იქმენ, ვითარცა ჯინჭველი, ჵ მცონარო, და ჰბაძევდ გზათა მისთა და იქმენ უბრძნჱს მისსა.

Verse: 7      რამეთუ მას ქუეყანაჲ არა უც, არცა მაწუეველი უვის და არცა უფლისა ვის ქუეშე არს.

Verse: 8      რომელმან განიმზადის საზრდელი ზაფხულის და ფრიადი უნჯი შეიკრიბოს კალოთა ზედა;

Verse: 8a      ანუ მივედ ფუტკრისა და ისწავე, ვითარ-იგი მოქმედ არს და ნაშრომი იგი მისი ვითარ კეთილად ქმნის,

Verse: 8b      რომლისა ნაშრომსა მეფენი და გლახაკნი სიცოცხლედ მიიღებენ. სასურველ არს ყოველთა და დიდებულ,

Verse: 8c      დაღათუ არის ძალითა უძლურ, სიბრძნესა პატივ-სცა და წარმოჴდა.

Verse: 9      ვიდრე სწვე, ჵ მცონარო, ანუ ოდეს ძილისაგან განიღჳძო?

Verse: 10      მცირედ შჯდე, მცირედ გრულოდის, მცირედ-ღა და დაისხნე ჴელნი მკერდსა ზედა.

Verse: 11      მაშინ მოიწიოს შენ ზედა, ვითარცა ბოროტი მოგზაური, სიგლახაკე და ნაკლულევანება, ვითარცა კეთილი მსრბოლი.

Verse: 11a      უკუეთუ უცონ იყო, მოვიდეს, ვითარცა წყაროჲ, ნაყოფი შენი, ხოლო ნაკლულევანებაჲ, ვითარცა ბოროტი კაცი, გევლტოდის.

Verse: 12      კაცი უგუნური და უშჯულოჲ ვალნ გზასა გულარძნილსა

Verse: 13      და ეგევითარი ეგე წამს-უყოფნ Page of ms. O: 220v  თუალითა და აუწყებნ ფერჴითა და მოასწავებნ ხრითა თითთაჲთა.

Verse: 14      გულარძნილითა გულითა იქმნ ბოროტსა ყოველსა ჟამსა, ესევითარი იგი შფოთსა იქმნ ქალაქსა შინა.

Verse: 15      ამისთჳს მოიწიის მეყსეულად წარსაწყმედელი მისი განკუეთაჲ და შემუსრვაჲ უკურნებელი.

Verse: 16      რამეთუ უხარინ ყოველსა ზედა, რომელი ჰსძულს ღმერთსა და შეიმუსრვის არაწმიდებითა სულისა თჳსისაჲთა.

Verse: 17      თუალნი მაგინებელნი და ენაჲ ცრუჲ, ჴელნი, რომელნი დასთხევენ სისხლსა მართლისასა,

Verse: 18      და გული, რომელი ზრახავნ გულისსიტყუათა ბოროტთა და ფერჴნი, რომელნი იწურთიან ბოროტსა ყოფად, მოისრნენ.

Verse: 19      ხოლო აღაგზნის ტყუვილი მოწამემან ცრუმან და მოავლინის საშჯელი შოვრის ძმათა.

Verse: 20      შვილო, დაიმარხენ შჯულნი მამისა შენისანი და წესთა დედისა შენისათა ნუ განიშორებ.

Verse: 21      და დაიდგენ იგინი თხემსა შენსა მარადის და შეიბენ ყელსა შენსა.

Verse: 22      რაჟამს ხჳდოდი, წარიხუენ იგინი და შენ თანა იყავნ. და რაჟამს გეძინოს, გცვიდენ შენ, რაჲთა ოდეს აღსდგე, თანაგზრახვიდეს შენ;

Verse: 23      რამეთუ ნათელ არს მცნება შჯულისაჲ და ნათელ გზათა ცხოვრებისათა მამხილებელ და სწავლა,

Verse: 24      რაჲთა დაგიცვას შენ დედაკაცისაგან ქმრისცოლისა და ზრახვისაგან ენისა უცხოჲსა.

Verse: 25      შვილო, ნუ გერევინ სიკეთჱ გულისთქუმისაჲ, ნუცა მოინადირები თუალთაგან მისთა, ნუცა შესცთები წამთაგან მისთა,

Verse: 26      რამეთუ სასყიდელი მეძვისაჲ, ვითარცა ერთის ჴუეზის პურის, ხოლო დედაკაცმან პატიოსანნი სულნი მამათანი მოინადირნის.

Verse: 27      გამო-მევის-ეკრის ცეცხლი წიაღთა და არა დაწჳსა სამოსელი მისი?

Verse: 28      Page of ms. O: 221r  ანუ ვალნ-მე ვინ ნაკურცხალსა ზედა ცეცხლისასა და ფერჴი მისი არა მოიწჳს?

Verse: 29      ეგრეცა, რომელი შევიდეს დედაკაცისა თანა ქმრისცოლისა, არა განერეს ტანჯვასა; ეგრევე არა უბრალო იყოს, რომელი შეეხოს მას.

Verse: 30      არა საკჳრველ არს, უკუეთუ ვინმე დაეპყრას პარვასა; იპარავნ, რაჲთა განიძღოს სული მშიერი.

Verse: 31      უკუეთუ დაეპყრას, შჳდის წილის შემდგომად ზღოს და ყოველი ნაყოფი მისცეს და იჴსნას თავი თჳსი.

Verse: 32      ხოლო მომრუშემან ნაკლულევანებითა გონებისაჲთა წარწყმედაჲ თავსა თჳსსა მოატყჳს,

Verse: 33      სალმობაჲ და გინებაჲ დაითმინის, ხოლო ყუედრებაჲ მისი არა აღიჴოცოს.

Verse: 34      რამეთუ სავსე არს შურითა და გულისწყრომითა ქმარი მისი, არა ერიდოს დღესა საშჯელისასა.

Verse: 35      ვერ გამოიჴსნეს რავდენითავე საჴმრითა მტერობისა მისგან, არცა დასცხრების მრავლითა ძღუნითა.

Chapter: 7  

Verse: 1      შვილო, დაიმარხენ სიტყუანი ჩემნი და მცნებანი ჩემნი დაიფარენ შენ თანა.

Verse: 1a      შვილო, პატივ-ეც უფალსა და განსძლიერდე და მისსა გარეშე ნუვისა გეშინის სხჳსა.

Verse: 2      დაიცვენ მცნებანი ჩემნი და ჰსცხონდე, და სიტყუანი ჩემნი, ვითარცა გუგაჲ თუალისაჲ.

Verse: 3      შეისხენ იგინი თითთა შენთა და გამოიწერენ იგინი სივრცესა გულისა შენისასა.

Verse: 4      არქუ სიბრძნესა შენ დად და გონიერებასა მეგობრად მოიგე თავისა შენისა,

Verse: 5      რაჲთა დაგიცვეს შენ დედაკაცისაგან უცხოჲსა და ბოროტისა, უკუეთუ შენ სიტყჳთა მიზეზით მოგზრახვიდეს.

Verse: 6      ვითარმედ სარკუმლით სახლისა მისისაჲთ უბანთა გარდამოიჭჳრობნ,

Verse: 7      რომელი იხილის შვილი Page of ms. O: 221v  უგუნურთაჲ ნაკლულევანი გონებითა,

Verse: 8      თანაწარმავალი ყორესა განსავალი სახლისა მისისაჲ,

Verse: 9      და იგი ზრახვიდეს ბნელსა შინა მიმწუხრი, რაჟამს დაყუდება არნ ღამჱ და წყუდიადი.

Verse: 10      ხოლო დედაკაცი იგი შეემთხჳა, ხატი ემოსა სიძვისაჲ, რაჟამს ყვის ჭაპუკი აღფრენილ გულითა,

Verse: 11      აღტაცებულ არნ იგი და არაწმიდა. სახლსა შინა ვერ დათმიან ფერჴთა მისთა.

Verse: 12      ჟამ რავდენმე გარე გუძიობნ, ჟამ რავდენმე - უბანთა ზედა, ყოველსა ყორესა უმზირის.

Verse: 13      მერმე შეემთხჳა და აკოცა მას ურცხჳნოჲთა პირითა და ჰრქუა მას:

Verse: 14      მსხუერპლი მშჳდობისაჲ არს ჩემდა. დღეს აღვასრულნე აღთქუმანი ჩემნი.

Verse: 15      ამისთჳს მოვედ შემთხუევად შენდა, მსუროდა პირისა შენისა და გპოვე შენ.

Verse: 16      ხეულითა დამიმტკიციეს სარეცელი ჩემი, სამოსლითა დამირეციეს ეგჳპტისაჲთა.

Verse: 17      მომიპკურებიეს სარეცელი ჩემი კროკონითა და სახლი ჩემი - კინამოჲთა.

Verse: 18      მოვედ და ვიხაროთ სიყუარული განთიადმდე, მოვედ და ვგორვიდეთ ტრფიალებითა,

Verse: 19      რამეთუ არა შინა არს ქმარი ჩემი სახლსა, წარსრულ არს იგი გზასა შორსა.

Verse: 20      კრული ვეცხლი წარიღო ჴელითა მისითა, მოვიდეს იგი მრავალთა დღეთა სახიდ თჳსად.

Verse: 21      აცთუნა იგი მრავლითა ზრახვითა და საბრჴითა ბაგეთა მისთაჲთა გარდადრიკა იგი.

Verse: 22      ხოლო იგი მისდევდა მას დასულებული; ვითარცა ჴარი, ბაგად მიჰყვანდა და ვითარცა ძაღლი - დაბმად,

Verse: 23      ანუ ვითარცა ირემი, რომელსა ცემულ არნ Page of ms. O: 222r  ისარი ტყირბსა და იწრაფინ, და ვითარცა მფრინველი - მახესა. არა იცის, რამეთუ სულისა თჳსისათჳს ძჳრსა რბის და ეძიებს.

Verse: 24      აწ, შვილო, ისმინე ჩემი და ეკრძალე სიტყუათა პირისა ჩემისათა.

Verse: 25      ნუ მიაქცევნ გზათა მისთა გული შენი,

Verse: 26      რამეთუ მრავალნი წყლნა და დაამჴუნა და ურიცხუნი არიან, რომელნი მოუსრვან

Verse: 27      გზა ჯოჯოხეთს საყოფელი მისი და შთაჰყავს საუნჯეთა სიკუდილისათა.

Chapter: 8  

Verse: 1      აწ ამისთჳს შენ სიბრძნესა ქადაგებდ, რაჲთა გონიერებაჲ გერჩდეს შენ,

Verse: 2      რამეთუ მაღალთა ზედა მწუერვალთა დგას და შოვრის ალაგთა იპოვების.

Verse: 3      ბჭეთა თანა ძლიერთაჲსა დადგრომილ არს და შესავალთა გზათასა იქების.

Verse: 4      თქუენ გლოცავ, ჵ შვილნო, და წინაგიყოფ ჴმასა ჩემსა ძეთა კაცთასა.

Verse: 5      ცანთ უმანკოთა მეცნიერებაჲ და უსწავლელთა დაიდევით გულსა.

Verse: 6      ისმინეთ ჩემი, რამეთუ კეთილსა გეტყჳ და აღვაღებ ბაგეთა ჩემთა მართლ.

Verse: 7      რამეთუ ჭეშმარიტსა იწურთის პირი ჩემი, საძაგელ არიან წინაშე ჩემსა ბაგენი მტყუვარნი.

Verse: 8      სიმართლით არიან ყოველნი სიტყუანი პირისა ჩემისანი და არარაჲ არს მათ შინა გულარძნილ, არცა დრკუ.

Verse: 9      ყოვლადვე წრფელ არს იგი, რომელთა უცნობიეს იგი, და მართლ, რომელთა უპოვნიეს მეცნიერებაჲ.

Verse: 10      მიიღეთ სწავლაჲ და ნუ ვეცხლი, და მეცნიერებაჲ - უფროჲს ოქროჲსა რჩეულისა.

Verse: 11      უმჯობჱს არს სიბრძნჱ უფროჲს ანთრაკთა პატიოსანთა, Page of ms. O: 222v  ყოველივე პატიოსანი ვერ არს ღირს მისა.

Verse: 12      მე, სიბრძნემან, დავიმკჳდრე მეცნიერებაჲ ზრახვისაჲ და გონიერებისაჲ და ცნობასა მოვხადე.

Verse: 13      შიშსა უფლისასა სძულს უკეთურებაჲ, გინებაჲ და ამპარტავანებაჲ და გზაჲ უკეთურთაჲ და გულარძნილნი ალაგნი. და პირი ურწმუნოჲ მე მოვიძულენ.

Verse: 14      ჩემი არს ზრახვაჲ, ჩემი არს შურისგებაჲ, ჩემი არს ძალი.

Verse: 15      ჩემ მიერ მეფენი მეფობენ და ძლიერნი წერენ სიმართლესა.

Verse: 16      ჩემ გამო დიდ-დიდნი განდიდნებიან და მძლავრნი ჩემ მიერ იპყრობენ ქუეყანასა.

Verse: 17      მე მოყუარენი ჩემნი მიყუარან და რომელნი მეძიებენ მე, მპოვონ.

Verse: 18      სიმდიდრჱ და დიდებაჲ ჩემი არს და მონაგები მრავალი და სიმართლჱ.

Verse: 19      შეწირვად ჩემდა უმჯობეს არს ოქროჲსა და ანთრაკისა პატიოსნისა, ხოლო სიტყუანი ჩემნი - უფროჲს ოქროჲსა და ვეცხლისა რჩეულისა.

Verse: 20      გზათა სიმართლისათა ვალ და შოვრის ალაგთა სამართალთასა ვიქცევი,

Verse: 21      რაჲთა განუყო მოყუარეთა ჩემთა ნაყოფი და საუნჯენი მათნი აღვავსნე კეთილითა.

Verse: 21a      უკუეთუ გითხრობდე თქუენ დღითი დღედ, რავდენნი იქმნებიან, მოვიჴსენო საუკუნითგან აღრაცხად.

Verse: 22      უფალმან დამამტკიცა მე დასაბამად გზათა მისთა, საქმეთა შინა მისთა.

Verse: 23      უწინარჱს საუკუნეთა დამამტკიცა მე დასაბამსა,

Verse: 24      უწინარჱს ქუეყანისა შესაქმისა და უწინარჱს უფსკრულთა ყოფისა ვიდრე მოსლვადმდე წყალთაჲსა.

Verse: 25      ვიდრე მთათა დაფუძნებადმდე, უწინარჱს ყოველთა ბორცუთა მშვა მე.

Verse: 26      უფალმან შექმნა სოფელი და უშენი და კიდენი სოფლისანი, Page of ms. O: 223r  რომელნი არიან ცასა ქუ[ე]შე.

Verse: 27      რაჟამს განჰმზადებდა ცათა, მე მის თანა ვიყავ და ოდეს განაჩინებდა საყდართა თჳსთა ქართა ზედა.

Verse: 28      [და ოდეს განაძლიერებდა ზესკნელთა ღრუბელთა ზე და ვითარ-იგი კრძალულად დასდებდა წყაროთა ცასა ქუეშე.

Verse: 29      ოდეს-იგი დაუდვა ზღუასა წესი მისი, რაჲთა არა გარდაჴდენ წყალნი ზედა პირსა მისსა,] და ოდეს დაამტკიცებდა საფუძველთა ქუეყანისათა,

Verse: 30      ვიყავ მის წინაშე. მე ვიყავ, რომლისა თანა უხაროდა უფალსა. დღითი დღე ვიხარებდ მის წინაშე პირსა მისსა ყოველსა ჟამსა.

Verse: 31      იხარებდა, ოდეს-იგი სოფელი აღასრულა შესაქმედ, უხაროდა ძეთა ზედა კაცთაჲსა.

Verse: 32      აწ, შვილო, ისმინე ჩემი: ნეტარ არს კაცი, რომელმან გზანი ჩემნი დაიმარხნეს და იღჳძებდეს.

Verse: 34      კართა ჩემთა ზედა, დღითი დღედ სცვიდეს შესავალთა ზღრუბლთა ჩემთასა,

Verse: 35      რამეთუ გამოსავალნი ჩემნი - გამოსავალ ცხოვრების და განემზადების ნებაჲ უფლისა მიერ.

Verse: 36      ხოლო რომელნი ცოდვენ ჩემდამო, უღმრთოებენ თავისა თჳსისა სულთა და რომელნი მე მძულობენ, უყუარს მათ სიკუდილი.

Chapter: 9  

Verse: 1      სიბრძნემან იშენა თავისა თჳსისა სახლი და ქუეშე შეუდგნა მას შჳდნი სუეტნი.

Verse: 2      და დაკლა თჳსი იგი საკლველი და განზავა ტაკუკთა თჳსი იგი ღჳნოჲ და განჰმზადა თჳსი ტაბლაჲ.

Verse: 3      და წარავლინნა თჳსნი მონანი მაღლითა ჴმითა ქადაგებითა ტაკოკთა მათ ზედა და თქუა:

Verse: 4      რომელი არს უგუნურთაგანი, მოაქციენ ჩემდა. და ნაკლულევანთა გონებითა ჰრქუა:

Verse: 5      მოვედით, ჭამეთ პური ჩემი და სუთ ღჳნოჲ, რომელ განგიზავე თქუენ.

Verse: 6      დაუტევეთ უგუნურებაჲ, რაჲთა სცხომნდეთ და ცხოველ იყვნეთ და წარიმართეთ მეცნიერებით გულისხმისყოფაჲ.

Verse: 7      რომელი ასწავებდეს უკეთურთა, მოიღოს თავისა თჳსისა გინებაჲ და რომელი ამხილებდეს უღმრთოსა, შეიბილწოს თავი თჳსი.

Verse: 8      ნუ ამხილებ უღმრთოსა, რაჲთა არა მოგიძულოს შენ. ამხილე ბრძენსა და შეგიყუაროს შენ, ამხილე უგუნურსა და შესძინოს შენდა სიძულილი.

Verse: 9      ეც ბრძენსა მიზეზ და უბრძნეს იყოს. აუწყე მართალსა და შესძინოს შეწყნარებად.

Verse: 10      დასაბამი სიბრძნისაჲ არს შიში უფლისაჲ,

Verse: 10a      ხოლო ცნობაჲ შჯულისაჲ გონიერებისაგან არს კეთილისა.

Verse: 11      რამეთუ ამით სახითა მრავალჟამ სცხონდე და შეგეძინნენ წელნი ცხოვრებისანი.

Verse: 12      შვილო, უკუეთუ ბრძენ იყო, თავისა შენისა ბრძენ იყო და მოყუსისაცა. უკუეთუ ბოროტ იყო, თავისა შენისა აღმოივსო ძჳრი მარტოდ.

Verse: 12a      რომელი ჰჴდებოდის ტყუვილსა, ესევითარი ჰმწყსინ ქართა და იგი ჰხედავს მფრინველსა.

Verse: 12b      რამეთუ დაუტევნა გზანი თჳსნი ვენაჴისანი და ალაგთა თჳსისა ქუეყანისა საქმისათა შეჰსცთა.

Verse: 12c      და ვალს იგი ურწყულსა უდაბნოსა და ქუეყანასა განჩემებულსა წყურიელსა და შეიკრებს ჴელითა თჳსითა უნაყოფოებასა.

Verse: 13      დედაკაცი უგუნური და ცხარი ნაკლულევან იყოს პურითა, რომელმან არა იცის სირცხჳლი.

Verse: 14      რამეთუ დაჯდა იგი კართა ზედა სახლისა თჳსისათა სავარძელთა ზედა განცხადებულად უბანთა ზედა

Verse: 15      და მოუწესნ თანაწარმავალთა, რომელთა წარუმარ/თებიეს Page of ms. O: 224r  გზასა თჳსსა:

Verse: 16      რომელ არს უგონურთაგანი და ნაკლულევანი გონებითა, უბრძანებ და ვეტყჳ:

Verse: 17      პური ფარული ჯეროვნად ჭამეთ და წყალი ფარული ტკბილი სუთ.

Verse: 18      ხოლო მან არა იცის, რამეთუ ქუეყანისა ნაშობნი მის მიერ მოისრვიან და ფსკერსა ჯოჯოხეთისასა მიიწევიან.

Verse: 18a      არამედ ევლტოდე და ნუ ჰყოვნი ადგილსა მას, ნუცა მიადგამ თუალთა შენთა მას.

Verse: 18b      და ესრჱთ თანაწარჰვლო ჴევი უცხოჲ და წიაღჰჴდე მდინარესა სხუასა.

Verse: 18c      წყლისაგან უცხოჲსა განეშორე და წყაროჲსაგან სხჳსაჲსა ნუ ჰსუამ,

Verse: 18d      რაჲთა მრავალჟამ ჰსცხომნდე და შეგეძინნენ წელნი ცხოვრებისა შენისანი.

Chapter: 10  

Verse: 1      ძემან ბრძენმან ახარის მამასა, ხოლო უგუნური - მწუხარება დედისა.

Verse: 2      ვერ სარგებელ იყვნენ საუნჯენი უშჯულოთა, ხოლო სიმართლემან სიკუდილისაგან იჴსნას.

Verse: 3      არა მოაკუდინის სიყმილითა უფალმან სული მართალი, ხოლო ცხოვრებაჲ უღმრთოთაჲ დაემჴჳს.

Verse: 4      სიგლახაკემან კაცი დაამდაბლის, ხოლო ჴელთა მჴნეთა განამდიდრიან.

Verse: 4a      შვილი სწავლული ბრძენ იყოს, ხოლო უგუნური, ვითარცა მონაჲ, იმსახუროს.

Verse: 5      განერა სიცხისაგან შვილი გონიერი, ხოლო ხორშაკეულ იქმნას კალოთა ზედა შვილი უშჯულოჲ.

Verse: 6      კურთხევაჲ უფლისაჲ - თავსა ზედა მართალთასა, ხოლო პირი Page of ms. O: 224v  უღმრთოთაჲ დაფაროს გლოვამან უჟამომან.

Verse: 7      ჴსენებაჲ მართალთაჲ ქებით იყოს, ხოლო სახლი უღმრთოთაჲ დაემჴუას.

Verse: 8      ბრძენმან გულითა შეიწყნარნის მცნებანი, უთმინოსა ბაგითა ბრკუმით შეუბრკუმეს.

Verse: 9      რომელი ვიდოდის სიწრფოებით, ვალს იგი სასოებით, ხოლო რომელი განსდრეკდეს გზათა თჳსთა, იგი საცნაურ იყოს.

Verse: 10      რომელი წამს-უყოფნ თუალითა, იგი შეუკრებნ კაცთა მწუხარებასა; ხოლო რომელი ამხილებნ განცხადებულად, იგი მშჳდობასა ჰყოფნ.

Verse: 11      წყაროჲ ცხოვრებისაჲ სულსა შინა მართალთასა, ხოლო პირი უღმრთოთაჲ დაფაროს წარსაწყმედელმან.

Verse: 12      სიძულილმან აღადგინის ძლევაჲ და ყოველნი, რომელ არა მაცილობელ არიან, დაფარნეს სიყუარულმან.

Verse: 13      რომელი ბაგეთაგან წარმოიღებნ სიბრძნესა, კუერთხითა ჰგუემნ კაცსა უგუნურსა.

Verse: 14      ბრძენთა დაიფარიან მეცნიერებაჲ,

Verse: 15      ხოლო შემუსრვა უძლურთა - სიგლახაკჱ.

Verse: 16      საქმემან მართალმან ცხოვრებაჲ ყვის, ხოლო ნაყოფ უღმრთოთა - ცოდვაჲ.

Verse: 17      გზათა ამათ ჟამთასა სცავს სიბრძნჱ, ხოლო გზათა ცხოვრებისათა სცავს ღმერთი და სწავლულებაჲ უმხილებელი სცთების.

Verse: 18      მტერობაჲ დაფარიან ბაგეთა მართალთა, ხოლო რომელნი წარმოიღებენ გინებასა, იგინი უგუნურ არიან.

Verse: 19      მრავლის სიტყჳსაგან ვერ განერე ცოდვასა, ერიდებოდი რაჲ ბაგითა, გონიერ იყო.

Verse: 20      ვეცხლი არს გამოჴურვებული ენაჲ მართალი, ხოლო გულთა უღმრთოთასა მოაკლდეს.

Verse: 21      ბაგეთა მართალთა იციან სიმართლჱ, Page of ms. O: 225r  ხოლო უგუნურნი ნაკლულევანებასა შინა აღესრულნენ.

Verse: 22      კურთხევაჲ თავსა ზედა მართალთასა და მან განამართლოს და არა დაერთოს მწუხარებაჲ გულსა.

Verse: 23      სიცილით იქმნ უგუნური ბოროტსა, ხოლო სიბრძნემან უშვის კაცსა გონიერებაჲ.

Verse: 24      წარსაწყმედელსა შინა უღმრთოჲ იგი მოიტაცების, ხოლო გულისთქუმაჲ მართლისაჲ - შეწყნარებულ.

Verse: 25      თანაწარსლვასა ნიავქარისასა განირყუენენ (!) უღმრთოჲ, ხოლო მართალმან მიჰრიდოს და ცხონდეს უკუნისადმდე.

Verse: 26      ვითარცა კაწახი - კბილთა მავნებელ და კუამლი - თუალთა, ეგრეცა უშჯულოებაჲ - მოქმედთა მისთა.

Verse: 27      შიშმან უფლისამან შესძინის დღეთა, ხოლო წელნი უღმრთოთანი შემცირდენ.

Verse: 28      ყოვნის მართალთა ზედა სიხარულმან, ხოლო სასოებაჲ უღმრთოთაჲ წარწყმდეს.

Verse: 29      ზღუდე მართალთა - შიში უფლისაჲ, ხოლო შემუსრვაჲ - მოქმედთა ზედა ძჳრისათა.

Verse: 30      მართალმან უკუნისამდე არა ცოდოს, ხოლო უღმრთოთა ვერ დაიმკჳდრონ ქუეყანაჲ.

Verse: 31      პირსა მართლისასა გამოვალნ სიბრძნჱ, ხოლო ენაჲ ცრჳ მოისპოს.

Verse: 32      ბაგეთა კაცთა მართალთასა გამოვალნ მადლი, ხოლო პირი უღმრთოთაჲ დაიქცეს.

Chapter: 11  

Verse: 1      უღელნი ზაკულნი საძაგელ არიან წინაშე უფლისა, ხოლო სასწორი მართალი სათნო არს მისა.

Verse: 2      სადაცა შევიდის გინებაჲ, მუნცა - უპატიოებაჲ, ხოლო პირმან მდაბალმან იწურთის სიბრძნჱ.

Verse: 3      მოკუდა მართალი და დაუშთა სინანული ჴელთ/დება Page of ms. O: 225v  და მოსაცხრომელ უღმრთოთა წარწყმედაჲ

Verse: 5      სიმართლემან უბიწოჲსამან წარიმართნის გზანი, ხოლო უღმრთოებაჲ დაეცეს ცრუთა ზედა.

Verse: 6      სიმართლემან კაცთა მართალთამან იჴსნნეს იგინი, უგუნურებითა უშჯულონი მოისრვიან.

Verse: 7      ხოლო აღსრულებასა კაცისა მართლისასა არა მოაკლდეს სასოებაჲ, ხოლო სიქადული უღმრთოთაჲ მოისპოს.

Verse: 8      მართალი მჴეცისაგან განერეს და მის წილ მიეცეს უღმრთოჲ.

Verse: 9      პირსა უშჯულოთასა - საბრჴჱ მოქალაქეთაჲ,

Verse: 10      ხოლო ცნობამან მართლისამან განაგის ქალაქი.

Verse: 11      კურთხევითა წრფელითა აღემართოს ქალაქი, ხოლო პირითა უღმრთოთაჲთა დაირღჳს.

Verse: 12      შეურაცხ-ყვნის მოქალაქენი ნაკლულევანმან გონებითა, ხოლო კაცი გონიერი ყუდროებით იქცევინ.

Verse: 13      კაცმან ორენამან გამოაცხადნეს ზრახვანი კრებულსა შოვრის, ხოლო საწრმუნოჲ სულითა ჰფარავნ საქმეთა.

Verse: 14      რომელთა თანა არა არს მოღუაწება, დაცჳვიან, ვითარცა ფურცელნი; ხოლო ცხოვრებაჲ არს მრავალთა შინა ზრახვათა

Verse: 15      უკეთურმან ბოროტი ქმნის, რაჟამს შეერიის მართალთა და ჰსძულს ოხრაჲ კრძალულებისაჲ.

Verse: 16      დედაკაცმან მადლისმცემელმან აღჰმართის დიდებითა, ხოლო საყდარი არს გინებისაჲ დედაკაცი, რომელსა სძულს სამართალი. სიმდიდრისაგან მცონარნი ნაკლულევან იქმნიან, ხოლო მჴნენი განმტკიცნიან სიმდიდრითა.

Verse: 17      სულსა თჳსსა კეთილი უყვის კაცმან მოწყალემან, Page of ms. O: 226r  ხოლო განიხრწნის ჴორცნი თჳსნი უწყალომან.

Verse: 18      უღმრთომან ქმნის საქმჱ სიცრუვისაჲ და თესლი მართალთაჲ - სასყიდელი ჭეშმარიტებისაჲ.

Verse: 19      შვილი მართალი იშვის ცხოვრებად, ხოლო დევნულებაჲ უღმრთოთაჲ - ვიდრე სიკუდიდმდე.

Verse: 20      საძაგელ უფლისა გულარძნილნი გზანი, შეწყნარებულ მისა არიან ყოველნი უბიწონი.

Verse: 21      რომელმან ჴელი ჴელსა მისცის სიცრუით, არა უტანჯველ იყოს; ხოლო რომელი სთესვიდეს სიმართლესა, მოიღოს სასყიდელი სარწმუნოჲ,

Verse: 22      ვითარცა საყური ნიკელსა ღორისასა, ეგრეცა დედაკაცსა სახებოროტსა - სიკეთჱ.

Verse: 23      გულისთქუმაჲ მართალთაჲ ყოველივე კეთილ, ხოლო სასოებაჲ უღმრთოთაჲ წარწყმდეს.

Verse: 24      არიან, რომელნი თჳსსა სთესვენ და უფროჲსი შეიკრიბიან და არიან, რომელნი შეიკრებენ სხუათასა და მოაკლდების.

Verse: 25      სული კურთხეული ყოველივე წრფელი, ხოლო კაცი გულმწყრალი არა შუენიერ არს.

Verse: 26      რომელმან შეიკრძალოს იფქლი, დაუშთის წარმართთა; რომელნი ძნიად ფრდიდენ იფქლსა - ერის წყეულ, ხოლო კურთხევაჲ - თავსა ზედა უხუთასა.

Verse: 27      რომელი იქმოდის კეთილსა, იგი ეძიებს მადლსა კეთილისასა; რომელი გამოეძიებდეს ბოროტსა, ეწიოს მასვე.

Verse: 28      რომელი ესვიდეს სიმდიდრესა, იგი დაეცეს; ხოლო რომელნი შეეწეოდიან მართალსა, იგინი გამობრწყინდენ.

Verse: 29      რომელი არა თანაშეეზავებოდის სახლსა თჳსსა, მან დაიმკჳდრნეს ქარნი და ჰმონებდეს უგუნური ბრძენსა. Page of ms. O: 226v 

Verse: 30      ნაყოფისაგან სიმართლისა აღმოსცენდეს ხჱ ცხოვრებისაჲ, ხოლო მიეხნენ უჟამოდ სულნი უშჯულოთანი.

Verse: 31      უკუეთუ მართალი იგი ძნიად განერეს ცოდვილი და უღმრთოჲ სადაღა-მე იპოოს?

Chapter: 12  

Verse: 1      რომელსა უყუარდეს სწავლაჲ, უყუარს მას ბრძნულებაჲ, ხოლო რომელსა სძულს მხილებაჲ, უგუნური არს.

Verse: 2      უმჯობეს არს, რომელმან პოვა სიბრძნჱ უფლისა მიერ, ხოლო კაცი უშჯულოჲ დაიდუმოს.

Verse: 3      ვერ წარემართოს კაცსა უშჯულოებისაგან, ხოლო ძირნი უღმრთოთანი აღიფხურნე[ნ].

Verse: 4      დედაკაცი გონიერი გჳრგჳნი არს ქმრისა თჳსისა და ვითარცა ძელსა მღილი, ეგრეცა ქმარი წარწყმიდის დედაკაცმან ბოროტისმოქმედმან.

Verse: 5      გულისსიტყუანი მართალნი უმჯობეს არიან, ხოლო უღმრთონი იღუწიდენ ზაკუვასა.

Verse: 6      სიტყუანი უშჯულოთანი ზაკვენ სისხლთა სისხლვად, ხოლო პირმან მართალმან იჴსნეს იგინი;

Verse: 7      ვიდრეცა მიიქცეს უღმრთოჲ, განიხრწნეს, ხოლო სახლნი მართალთანი დაადგრენ.

Verse: 8      პირი გონიერებისაჲ იქებოდის კაცისაგან, ხოლო გულსნეული იგი შეურაცხ-იქმნეს.

Verse: 9      უმჯობეს არს კაცი, რომელი შეურაცხებასა შინა ჰმონებდეს თავსა თჳსსა, ვიდრე რომელი პატივსა ეძიებდეს და ნაკლულევან იყოს პურითა.

Verse: 10      ჰწყალობნ მართალი სულსა საცხოვართა თჳსთასა, ხოლო ნაწლევნი უღმრთოთანი - უწყალო.

Verse: 11      რომელი იქმოდის თჳსსა ქუეყანასა, განძღეს პურითა, Page of ms. O: 227r  ხოლო რომელნი შეუდგენ ამაოებასა, უგუნურ არიან.

Verse: 11a      რომელთა ქცევაჲ საყოფელთა შინა თჳსთა დაუტეონ საყუედრელი,

Verse: 12      გულისთქუმანი უღმრთოთანი ბოროტ არიან, ხოლო ძირნი ღმრთისმსახურთანი - ძლიერებათა შინა.

Verse: 13      ცოდვისაგან ბაგეთაჲსა შევარდეს საბრჴესა ცოდვილი, ხოლო მართალი განერეს მისგან.

Verse: 13a      რომელი იხედვიდეს სიწრფოებით, შეიწყალოს; ხოლო რომელი შეემთხჳის ბჭეთა ზედა, მან აჭირის კაცთა.

Verse: 14      ნაყოფისაგან პირისა სული კაცისაჲ განძღეს კეთილითა და მოსაგებელი ბაგეთაჲ მოეცეს მას.

Verse: 15      გზანი უგუნურთანი მართლ ჩანედ წინაშე მათსა, ხოლო ერჩინ ზრახვასა ბრძენი.

Verse: 16      უგუნური იგი დღითი დღედ მიუთხრობნ რისხვასა თჳსსა, ხოლო იფარავნ უპატიოებასა გონიერი.

Verse: 17      საჩინოჲ სარწმუნოებაჲ მიუთხრის მართალმან, ხოლო მოწამჱ ცრუთა - ზაკულ.

Verse: 18      არიედ, რომელნი იტყჳედ განმკუეთელ, ვითარცა მახჳლი; ხოლო ენამან ბრძენთამან განკურნის.

Verse: 19      ბაგეთა მართალთა წარჰმართიან წამებაჲ, ხოლო მოწამესა მოწრაფესა აქუს ენაჲ ცრუჲ.

Verse: 20      ზაკუვაჲ გულსა შიდა - მოქმედსა ძჳრისასა, ხოლო რომელთა ჰნებავს მშჳდობისა ყოფაჲ, იხარებდენ.

Verse: 21      არა სთნავს მართალსა არარაჲ ცრუჲ, ხოლო უღმრთონი განძღენ ბოროტითა.

Verse: 22      საძაგელ უფლისა - ბაგენი მზაკუვარნი, ხოლო რომელმან ყვის სარწმუნოებაჲ - შეწყნარებულ მისა.

Verse: 23      კაცი გულისხმისმყოფელი საყდარი არს მეცნიერებისაჲ, ხოლო გული უგუნურთაჲ Page of ms. O: 227v  შეემთხჳოს წყევასა.

Verse: 24      ჴელმან რჩეულთამან დაიპყრას ადვილად, ხოლო ზაკულნი იგი იყვნენ წარტყუენულ.

Verse: 25      სიტყუამან საშინელმან შეაძრწუნის გული კაცისა მართლისაჲ, სახარებამან კეთილმან ახარის მას.

Verse: 26      გულისხმისმყოფელ არნ მართალი თჳსისა მეგობრისა; ხოლო რომელი ცოდვიდეს, მას ეწიოს ძჳრი, გზათა უღმრთოთასა შეაცთუნეს იგი.

Verse: 27      ვერ მიემთხჳოს ზაკული ნადირსა, ხოლო მონაგებ პატიოსან არს კაცი წმიდაჲ.

Verse: 28      გზათა შინა სიმართლისათა ცხოვრებაჲ არს, ხოლო გზანი ძჳრისმოჴსენეთანი - სასიკუდინჱ.

Chapter: 13  

Verse: 1      შვილი გონიერი მორჩილ არნ მამისა, ხოლო შვილი ურჩი წარსაწყმედელსა მიეცეს.

Verse: 2      ნაყოფისაგან სიმართლისა ჭამდეს გონიერი იგი, ხოლო სულნი უღმრთოთანი მოისრნენ უჟამოსა.

Verse: 3      რომელი ეკრძალებოდის პირსა თჳსსა, დაიცვეს სული თჳსი; ხოლო წარმდებმან შეაძრწუნოს თავი თჳსი.

Verse: 4      გულისთქუმათა შინა არს ყოველი უქმი, ხოლო ჴელნი მჴნეთანი - მოღუაწებასა შინა.

Verse: 5      სიტყუაჲ ცილისაჲ სძულს მართალსა, ხოლო უღმრთოსა ჰრცხუენეს და არა ეცეს კადნიერება.

Verse: 6      სიმართლემან დაიცვნის უმანკონი, ხოლო უღმრთონი განაქარვნის ცოდვამან.

Verse: 7      არიედ, რომელნი მდიდრად გამოაჩინებედ თავთა თჳსთა და არარაჲ აქუნ; და არიან, რომელთა დაიმდაბლნიან თჳსნი თავნი მრავალსა შინა სიმდიდრესა.

Verse: 8      საჴსარ სულისა კაცისა - თჳსი სიმდიდრჱ, ხოლო გლახაკმან ვერ დაუთმოს რისხვასა.

Verse: 9      Page of ms. O: 228r  ნათელი მართლისაჲ მარადის, ხოლო ნათელი უღმრთოთაჲ დაშრტეს.

Verse: 9a      გულნი მზაკუვარნი შესცთეს ცოდვასა შინა, ხოლო მართალთა ეწყალინ და სწყალობნ.

Verse: 10      უკეთური იგი გინებით იქმნ ბოროტსა, ხოლო თავით თჳსით მცნობელნი ბრძენ იყვნენ.

Verse: 11      მონაგები, სწრაფით შეკრებული, უშჯულოებითა მოაკლდეს; ხოლო რომელი შეიკრებდეს თავისა თჳსისა ღმრთისმსახურებით, განმრავლდის.

Verse: 12      უმჯობეს არს, რომელმან იწყოს შეწევნაჲ გულითა, ვიდრე რომელი აღუთქუმიდეს. მართალსა ეწყალინ და ავასხის, რამეთუ ცხოვრების არს გულისთქუმაჲ კეთილი.

Verse: 13      რომელმან შეურაცხ-ყოს საქმჱ, განირყუნეს მისგან; ხოლო, რომელთა ეშინოდის მცნებათა ესე, ცოცხალ არს.

Verse: 13a      შვილსა მზაკუვარსა არარაჲ ეყოს კეთილი, ხოლო მონასა ბრძენსა წარემართნენ საქმენი და განემარჯოს გზაჲ მისი.

Verse: 14      შჯული ბრძნისაჲ - წყაროჲ ცხოვრებისაჲ, ხოლო უგუნური იგი შეიპყრას საბრჴისაგან და მოკუდეს.

Verse: 15      გულისხმისყოფამან კეთილისამან მოსცის მადლი, ხოლო ცნობაჲ შჯულისაჲ გონებისაჲ არს კეთილისაჲ და გზანი შეურაცხისმყოფელისანი - წარსაწყმედელსა შინა.

Verse: 16      ყოველივე ბრძენი იქმნ მეცნიერებით, ხოლო უგუნურმან გამოაცხადის თჳსი იგი უკეთურებაჲ.

Verse: 17      მეფჱ გულმწყრალი შევარდეს ბოროტსა, ხოლო მოწამემან სარწმუნოებისამან ულხინოს მას.

Verse: 18      სიგლახაკე და უპატი/ოებაჲ Page of ms. O: 228v  მოუსპოს სწავლულებამან, ხოლო რომელი იმარხვიდეს მხილებასა, იგი იდიდოს.

Verse: 19      გულისთქუმანი ღმრთისმსახურთანი დაატკბობენ სულსა, ხოლო საქმენი უღმრთოთანი შორს არიან მეცნიერებისაგან.

Verse: 20      უკუ[ე]თუ თანაუვიდოდი ბრძენთა, ბრძენ იყო; ხოლო რომელი თანაგურიობდეს უგუნურთა, საცნაურ იყოს.

Verse: 21      რომელნი ცოდვიდენ, ეწიოს მათ ძჳრი; ხოლო მართალთა ეწიოს კეთილი.

Verse: 22      სახიერმან კაცმან დაიმკჳდრნეს შვილისშვილნი და დაეუნჯოს მართალთა სიმდიდრჱ უღმრთოთაჲ.

Verse: 23      მართალთა დაეყვნენ სიმდიდრესა შინა წელნი მრავალნი, ხოლო ცრუნი იგი მწრაფლ წარწყმდენ.

Verse: 24      რომელი ერიდებოდის არგნითა ძესა თჳსსა, სძულს იგი; ხოლო რომელსა უყუარდეს, გულისმოდგინედ სწავლინ.

Verse: 25      მართალი ჭამდეს და განიძღოს სული თჳსი, ხოლო სულნი უღმრთოთანი ნაკლულევან იყვნენ.

Chapter: 14  

Verse: 1      დედათა ბრძენთა აღაშჱნნეს სახლნი, ხოლო რომელი უგუნურ იქმნა, დაარღჳა ჴელითა თჳსითა.

Verse: 2      რომელი ვიდოდის მართლ, ეშინის უფლისა; ხოლო რომელი გარდაგულარძნიდეს გზათა, უპატიოვო იქმნეს.

Verse: 3      პირისაგან უგუნურთაჲსა - კუერთხი გინებისაჲ, ხოლო ბაგეთა მართალთამან დაიცვეს იგინი.

Verse: 4      სადა არა არიან ჴარნი, მუნ ბაგანი წმიდა არიან; ხოლო სადა ნაყოფი ფრიად, ცხად არს ჴარისა ძალი.

Verse: 5      მოწამჱ სარწმუნოჲ არა ტყუვინ, ხოლო აღაგზნის ტყუვილი მოწამემან ცრუმან.

Verse: 6      უკუეთუ ეძიებდე სიბრძნესა უკეთურთა ზედა, არა ჰპოვო, ცნობაჲ გონიერთა თანა ადვილ არს.

Verse: 7      Page of ms. O: 229r  ყოველივე წინააღმდგომ-უჩნ კაცსა უგუნურსა, ხოლო საჭურველ მეცნიერების არიან ბაგენი ბრძენთანი.

Verse: 8      სიბრძნჱ მეცნიერთაჲ საცნაურ იყოს გზათა მათთა, ხოლო უგულისხმოებაჲ უგუნურთაჲ - საცთურსა შინა.

Verse: 9      სახლნი უშჯულოთანი თანამდებ არიან დარღუევასა, ხოლო სახლნი მართალთანი - შეწყნარებულ.

Verse: 10      გულისა მცნობელისაჲ მწუხარე არნ სული და ოდეს უხარინ, არა შეერთის გინებასა.

Verse: 11      სახლნი უღმრთოთანი განირყუნენ, ხოლო სახლნი მართალთანი დაემტკიცნენ.

Verse: 12      არიან გზანი, რომელნი საგონებელ არიან კაცთა მიერ მართალ, ხოლო უკუანაჲსკნელი მათი მიიწიის ფსკერსა ჯოჯოხეთისასა.

Verse: 13      სიხარულსა არა ერევის მწუხარებაჲ, ხოლო უკუანაჲსკნელი სიხარული გლოვად გარდაიქცეს.

Verse: 14      გზათაგან თჳსთა განძღეს გულფიცხელი იგი, ხოლო განზრახვათაგან თჳსთა - კაცი სახიერი.

Verse: 15      უმანკოსა მას ჰრწამნ ყოველი სიტყუაჲ, ხოლო გონიერი იგი მოიქცეს სინანულად.

Verse: 16      ბრძენსა მას შეეშინა და მიაქცია ბოროტისაგან, ხოლო უგუნური აღერია მოსავად.

Verse: 17      გულმწყრალი იგი იქმნ განუზრახველად, ხოლო კაცი გონიერი ფრიად მოითმენნ.

Verse: 18      განიყონ უგუნურთა ბოროტი, ხოლო ბრძენთა დაიპყრნენ კარნი მართალთანი.

Verse: 19      უბრკუმეს უკეთურთა წინაშე კეთილი (sic!) და უღმრთონი ჰმსახურებდენ კართა მართალთასა.

Verse: 20      მეგობართა მოიძულიან მეგობარი გლახაკი, ხოლო მეგობარნი მდიდართანი - ფრიად.

Verse: 21      რომელი შეურაცხ-ჰყოფდეს გლახაკსა, Page of ms. O: 229v  იგი ცოდავს, ხოლო რომელი სწყალობდეს გლახაკთა, იგი სანატრელ იყოს.

Verse: 22      შეცთომილნი იგი იქმედ ბოროტსა, ხოლო წყალობასა და ჭეშმარიტებასა იქმედ სახიერნი. არა იციედ წყალობაჲ და სარწმუნოებაჲ მოქმედთა ბოროტისათა, ხოლო მოწყალებაჲ და სარწმუნოებაჲ _ მოქმედთა კეთილისათა.

Verse: 23      ყოველსა შინა ზრუნვასა ერთი არს მეტი, ხოლო ტკბილი იგი და ულმობელი ნაკლულებასა იყოს.

Verse: 24      გჳრგჳნ ბრძენთა - სიმდიდრჱ, ხოლო სლვაჲ უგუნურთაჲ ბოროტ არს.

Verse: 25      იჴსნის სული ბოროტისაგან მოწამემან სარწმუნომან, ხოლო აღადგინის ტყუვილი მზაკუვარმან.

Verse: 26      შიშსა უფლისასა არს სასოებაჲ ძლიერი და შვილთა თჳსთა დაუტევის შური სიმართლისაჲ.

Verse: 27      ბრძანებაჲ უფლისაჲ - წყაროჲ ცხოვრებისაჲ და ყვის განრინებაჲ საბრჴისაგან სიკუდილისა.

Verse: 28      მრავალთა შოვრის თესლთა - დიდებაჲ მეუფისაჲ, ხოლო მოკლებასა ერისასა - შემუსრვაჲ ძლიერთაჲ.

Verse: 29      სულგრძელი კაცი დიდ არს გონებითა, ხოლო სულმოკლჱ - ძლიერად უგუნურ.

Verse: 30      მშჳდი კაცი გულისა მკურნალი არს, ხოლო კურნება ძუალთა - გული მეცნიერებისაჲ.

Verse: 31      რომელი ცილსა შესწამებდეს გლახაკსა, განარისხებს შემოქმედსა თჳსსა, ხოლო რომელი პატივს-სცემდეს უფალსა, სწყალობდეს გლახაკსა.

Verse: 32      უკეთურებითა თჳსითა განვარდა უღმრთოჲ, ხოლო რომელი ესვიდეს თჳსსა სიწმიდესა, იგი მართალ არს.

Verse: 33      გულსა კაცისა კეთილისასა შევიდეს სიბრძნჱ, ხოლო გულსა უგუნურთასა Page of ms. O: 230r  ვერ საცნაურ იყოს.

Verse: 34      სიმართლემან აღჰმართნის ნათესავნი, ხოლო მოაკლდიან სულნი ცოდვითა.

Verse: 35      სათნო მეფისა - მსახური გონიერი, თჳსითა მით კეთილად ქცევითა მოისპის შეურაცხებაჲ.

Chapter: 15  

Verse: 1      ხოლო რისხვამან წარწყმიდნის ბრძენნიცა. უკუეთუ სიტყჳსგებაჲ შუვა შევარდეს, გარეწარაქციის გულისწყრომაჲ. სიტყუამან მწუხარებისამან აღადგინის რისხვაჲ,

Verse: 2      ხოლო ენამან ბრძენთამან კეთილი იცის, ხოლო პირმან უგუნურთამან მიუთხრას ძჳრი.

Verse: 3      ყოველსა ადგილსა თუალნი უფლისანი ჰხედვენ კეთილთა და ბოროტთა.

Verse: 4      კურნებაჲ ენისაჲ - ხჱ ცხოვრებისაჲ, ხოლო რომელმან დაიმარხოს იგი, განძღეს სულითა.

Verse: 5      უგუნურმან შეურაცხ-ყვის სწავლაჲ მამისაჲ, ხოლო რომელი იმარხვიდეს მხილებასა, უბრძნჱს იყოს.

Verse: 6      განმართლებასა სიმართლისასა არს ფრიადი ძლიერებაჲ, ხოლო უღმრთონი ყოვლად ძირითურთ წარწყმდენ ქუეყანით; ხოლო სახლსა მართალთასა ძალი მრავალი და ნაყოფნი უღმრთოთანი წარწყმდენ.

Verse: 7      ბაგეთა მეცნიერთა ჰმოსიეს მეცნიერებაჲ, ხოლო გული უგუნურთაჲ - არა კრძალულ.

Verse: 8      მსხუერპლნი უღმრთოთანი - საძაგელ უფლისა, ხოლო ლოცვანი მართალთანი _ შეწირულ უფლისა.

Verse: 9      საძაგელ მის წინაშე - გზანი უღმრთოთანი, ხოლო რომელნი ჰხედვენ სიმართლესა, იგინი უყუარან.

Verse: 10      სწავლულებაჲ იგი უმანკოთაჲ საცნაურ იყოს Page of ms. O: 230v  თანაწარმავალთაგან, ხოლო რომელთა სძულს მხილებაჲ, აღესრულნენ საძაგელად.

Verse: 11      ჯოჯოხეთი და წარსაწყმედელი ცხად არიან წინაშე უფლისა, რავდენ უფროჲს _ გულნი კაცთანი.

Verse: 12      ვერ შეიყუარნეს უსწავლელმან მასწავლელნი თჳსნი და ბრძენთა თანა არა ზრახვიდეს.

Verse: 13      გულისა მხიარულისაჲ პირიცა მხიარულ არნ, ხოლო რომელნი მწუხარებასა შინა იყვნენ, მათი მწუხარე არნ.

Verse: 14      გული მართალი ეძიებნ ცნობასა, ხოლო პირმან უსწავლელთამან ცნას ბოროტი.

Verse: 15      ყოველსა ჟამსა თუალნი უკეთურთანი მოელიედ ბოროტსა, ხოლო სახიერნი იგი დაეყუდნიან მარადის.

Verse: 16      ჰსჯობს მცირედი ნაწილი შიშითა უფლისაჲთა, ვიდრე საუნჯეთა დიდთა უშიშებით.

Verse: 17      ჰსჯობს სტუმრობაჲ მხლითა, მიყუარობით და მადლით, ვიდრე ზუარაკთა, დაკლულთა ბაგათაგან, მტერობით.

Verse: 18      კაცი გულმწყრალი განემზადებინ ლალვად, ხოლო

Verse: 18a      სულგრძელმან კაცმან დაშრიტის საშჯელი, ხოლო უღმრთომან აღადგინის უფროჲს.

Verse: 19      გზანი უქმთანი დაფენილ არიედ ეკლითა, ხოლო მჴნეთანი წყრტუ არიედ.

Verse: 20      ძემან ბრძენმან ახარის მამასა, ხოლო შვილმან ურჩმან შეურაცხ-ყვის დედაჲ თჳსი.

Verse: 21      უცნობელი იგი ნაკლულევან იქმნეს გულითა, ხოლო კაცი გონიერი განმართლებულად ვალნ.

Verse: 22      დროებედ გულისსიტყუათა, რომელნი არა პატივ-ჰსცემენ კრებულსა, Page of ms. O: 231r  ხოლო გულთა მზაკუვართასა დაადგრეს ზრახვაჲ.

Verse: 23      არა ერჩდეს მას უკეთური, არცა თქუას სრულ რაჲმე და შუენიერ ზოგადი.

Verse: 24      გზა ცხოვრების - განზრახვაჲ გონიერებისაჲ, რაჲთა მიაქციოს ჯოჯოხეთისაგან და ცხომნდეს.

Verse: 25      სახლნი მაგინებელთანი დაამჴუნეს უფალმან, ხოლო დაამტკიცნა საზღვარნი ობლისა და ქურივისანი.

Verse: 26      საძაგელ უფლისა გულის-სიტყუანი ცრუნი, რამეთუ წმიდა და ღირს არიან სიტყუანი უფლისანი.

Verse: 27      წარწყმიდის თავი თჳსი, რომელმან მიიღის ქრთამი, ხოლო რომელსა სძულდეს ქრთამი, იგი ცხომნდეს.

Verse: 27a      მოწყალებითა და სარწმუნოებითა განწმდებიან ცოდვანი, ხოლო შიშითა ღმრთისაჲთა მოაქციის ყოველმან ბოროტისაგან.

Verse: 28      და გულნი მართალთანი იწურთიედ სარწმუნოებასა, ხოლო პირმან უღმრთოთამან მიუგოს ბოროტი.

Verse: 28a      შეწყნარებულ უფლისა მიერ გზანი კაცთა მართალთანი და მათ მიერ მტერნიცა მიყუარ იქმნიან.

Verse: 29      შორად განშორებულ არს უფალი უღმრთოთაგან, ხოლო ლოცვაჲ მართალთაჲ ისმინის.

Verse: 29a      უმჯობჱს არს მცირედი მისაღებელი სიმართლით, ვიდრე ფრიადი ნაყოფი - სიცრუვით.

Verse: 29b      გული კაცისაჲ ზრახევდინ სიმართლესა, რაჲთა ღმრთისა მიერ წარემართნენ სლვანი მისნი.

Verse: 30      ჰხედავნ რაჲ თუალი კეთილსა, ახარის გულსა და ჰამბავმან კეთილმან დააპოხნის ძუალნი.

Verse: 31      რომელმან ისმინოს მხილებაჲ ცხოვრებისაჲ, შოვრის ბრძენთასა განისუჱნოს მან.

Verse: 32      რომელი განიშოვრებდეს სწავლასა, ჰსძულს მას თავი თჳსი, ხოლო რომელი იმარხვიდეს მხილებასა, Page of ms. O: 231v  მან მოიგოს სიბრძნჱ.

Verse: 33      შიში უფლისაჲ - სწავლულება და სიბრძნჱ და მთავრობაჲ დიდებისაჲ მოიგოს მან.

Chapter: 16  

Verse: 1      კაცისა მიერ - წარმართებაჲ გულისა, ხოლო უფლისა მიერ - მოგებაჲ ენისაჲ (რაოდენცა დიდ იყო, ესოდენ დაიმდაბლე თავი თჳსი და წინაშე უფლისა ღმრთისა ჰპოო მადლი).

Verse: 2      ყოველნი საქმენი მდაბლისანი ცხად არიან წინაშე უფლისა, ხოლო უღმრთონი დღესა ბოროტსა მოისრნენ.

Verse: 3      მიაგორვენ და მიაქციენ უფლისა მიმართ საქმენი შენნი, რაჲთა დაემტკიცნენ გულისსიტყუანი შენნი.

Verse: 4      ყოველი ქმნა უფალმან თავით თჳსით, ხოლო უღმრთონი დღესა ბოროტსა წარწყმდენ.

Verse: 5      არაწმიდა არს წინაშე უფლისა ყოველივე მაღალი გულითა და რომელმან ჴელი ჴელსა მისცეს სიცრუვით, იგი ბრალეულ იყოს.

Verse: 7      დასაბამი გზისა კეთილისაჲ საქმჱ სიმართლით სათნო არს წინაშე უფლისა უფროჲს, ვიდრე შეწირვაჲ მსხუერპლთაჲ.

Verse: 8      ხოლო რომელი ეძიებდეს ღმერთსა, პოოს მეცნიერებაჲ სიმართლისა თანა და რომელი მართლ ეძიებდეს მას, პოოს მშჳდობაჲ.

Verse: 9      რამეთუ ყოველნი საქმენი ღმრთისანი სიმართლით არიან, ხოლო დაემარხის უღმრთოჲ დღედ ბოროტისა.

Verse: 10      მისნობაჲ არს ბაგეთა მეფისათა და საშჯელსა შინა არა სცთეს პირი მისი.

Verse: 11      წამი სასწორი სიმართლისაჲ - უფლისა მიერ, რამეთუ საქმენი მისნი - სასწორ სიმართლის.

Verse: 12      საძაგელ მეფისა - მოქმედებაჲ ბოროტისაჲ, რამეთუ სიმართლით განემზადების საყდარი მთავრობისაჲ.

Verse: 13      სათნო არიან მეფისა ბაგენი მართალნი და სიტყუანი მართალნი უყუარან.

Verse: 14      გულისწყრომაჲ მეფისაჲ - ანგელოზი მაკუდინებელი, ხოლო კაცმან გონიერმან ულხინოს მას.

Verse: 15      ნათელსა შინა ცხოვრებისასა - ძჱ მეფისაჲ, Page of ms. O: 232r  ხოლო რომელნი სათნო არიან მისა, ვითარცა ღრუბელი მცხუედი.

Verse: 16      მართუენი სიბრძნისანი - უმჯობჱს ოქროჲსა, ხოლო მართუენი გონიერებისანი - ურჩჱულეს უფროჲს ვეცხლისა.

Verse: 17      ალაგთა ცხოვრებისათა მიაქცინიან ბოროტისაგან, ხოლო სიგრძჱ ჟამთა - გზანი სიმართლისანი. რომელმან შეიწყნაროს სწავლაჲ, კეთილსა შინა იყოს და რომელმან დაიმარხოს მხილებაჲ, იგი განბრძნდეს; რომელმან დაიმარხნეს გზანი უფლისანი, მან დაიცვას სული თჳსი, და რომელსა უყუარდეს ცხოვრებაჲ, იგი ერიდებოდის პირსა თჳსსა.

Verse: 18      უწინარეს შემუსრვისა ძღჳნ გინებაჲ და უწინარეს დაცემისა _ სახჱ ბოროტებაჲ.

Verse: 19      უმჯობეს არს მშჳდი გონებითა სიმდაბლესა თანა, ვიდრე რომელი განიყოფდეს ნატყუენავსა მაგინებელთა თანა.

Verse: 20      გულისხმისმყოფელი საქმეთა შინა კეთილთაჲ მპოებელი არს, ხოლო რომელი ესვიდეს უფალსა, სანატრელ იყოს იგი.

Verse: 21      ბრძენთა და გონიერთა გულისხმისმყოფელ ჰრქჳან, ხოლო ტკბილნი იგი სიტყუათა უმეტეს სასმენელ იყვნენ.

Verse: 22      წყაროჲ ცხოვრებისაი (sic!) - გონიერებაჲ, რომელთა მოუგიეს იგი, ხოლო სწავლაჲ უგუნურთაჲ - ბოროტ.

Verse: 23      გულმან ბრძნისამან ცნის თჳსისაგან პირისა და ბაგეთა ჰმოსიეს მეცნიერებაჲ.

Verse: 24      გოლი თაფლისაჲ - სიტყუანი კეთილნი, Page of ms. O: 232v  ხოლო სიტკბოებაჲ მისი - კურნება სულისა.

Verse: 25      არიედ გზანი, რომელნი მართლ საგონებელ არიან წინაშე კაცთა, ხოლო უკუანაჲსკნელი მათი ჰხედავს ფსკერსა ჯოჯოხეთისასა.

Verse: 26      კაცი სალმობათა შინა შურებინ თავით თჳსით და იიძულებნ წარწყმედასა თჳსსა, ხოლო გულარძნილსა მას პირსა თჳსსა ჰმოსიედ წარსაწყმედელი.

Verse: 27      კაცმან უგუნურმან მოითხარის თავისა თჳსისა ძჳრი და ბაგეთაგან თჳსთა ცეცხლი დაიუნჯის.

Verse: 28      კაცი გულარძნილი გამოიტყჳნ ბოროტსა და ნაბერწყალი ზაკუვისაჲ ცეცხლებრ შეუდვის უკეთურთა და განაშოვრნის მეგობარნი.

Verse: 29      კაცი უშჯულოჲ გამოცდილ იქმნის მეგობართაგან და მიიყვანნის იგინი გზასა არაკეთილსა.

Verse: 30      რომელი განიმტკიცებნ თუალთა თჳსთა, განიზრახავნ გულარძნილებასა და მოიახლის ბაგეთა თჳსთა ყოველი ბოროტი ესე, რამეთუ საჴუმილი არს უკეთურებისაჲ.

Verse: 31      გჳრგჳნ სიქადულის - სიბრძნჱ, ხოლო გზათა შინა სიმართლისათა იპოების.

Verse: 32      უმჯობეს არს კაცი სულგრძელი ძლიერისასა, ხოლო რომელმან დაითმინოს გულისწყრომაჲ, უფროჲს მისსა არს, რომელმანცა დაიპყრა ქალაქი ძნელი.

Verse: 33      წიაღადვე თჳსა მოუჴდეს ყოველივე ცრუთა მათ, ხოლო უფლისა მიერ - ყოველივე სამართლად.

Chapter: 17  

Verse: 1      უმჯობჱს არს მცირედი პური გემოჲთ და მშჳდობით, ვიდრე სახლი სავსჱ ყოვლითა კეთილითა Page of ms. O: 233r  და სიცრუვისა საკლველთა ლალვით.

Verse: 2      მონამან გონიერმან დაიპყრას უფალთა უგუნურთაჲ და ძმათა შოვრის განიპოს ნაწილი თჳსი.

Verse: 3      ვითარცა გამოიცადების ბრძმედსა შინა ვეცხლი და ოქროჲ, ეგრეცა გამოარჩევს გულთა ღმერთი.

Verse: 4      უკეთური ერჩინ ენასა ურჩულოთასა, ხოლო მართალი არა ჰხედავს ბაგეთა მტყუვართა.

Verse: 5      რომელი ეკიცხევდეს გლახაკსა, გ[ა]ნარისხებს შემოქმედსა თჳსსა, ხოლო რომელსა მოსცხრებოდის წარწყმედული, არა უბრალო იყოს.

Verse: 6      გჳრგჳნ მოხუცებულისა - შვილისშვილი, ხოლო სიქადულ შვილთა - მამანი მათნი.

Verse: 7      არა შეჰგვანან უგუნურთა ბაგენი სარწმუნონი, არცა მართალთა - ბაგენი მტყუვარნი.

Verse: 8      სასყიდელი მადლისაჲ არს სწავლაჲ, რომელთა იჴუმიონ იგი; ვითარცა მიიქცეს, წარემართოს მას.

Verse: 9      რომელი მალვიდეს სიცრუვესა, იგი ეძიებს მიყუარობასა, ხოლო რომელსა სძულს დაფარვაჲ მისი, განაშოვრნეს მეგობარნი და სახლეულნი.

Verse: 10      შემუსრის თქუმამან გული გონი[ე]რისაჲ, ხოლო უგუნური იტანჯოსღა, ვერ აგრძნეს.

Verse: 11      სიტყჳსგებაჲ აღადგინის ყოველმან უკეთურმან, ხოლო უფალმან ანგელოზი უწყალოჲ მოუვლინოს მას.

Verse: 12      შთაუვრდეს ზრუნვაჲ კაცსა მცნობელსა, ხოლო უგუნური განიზრახვიდეს ბოროტსა.

Verse: 13      რომელი მიაგებდეს კეთილისა წილ ბოროტსა, არა შეიძრას ბოროტი სახლისაგან მისისა.

Verse: 14      ჴელმწიფებაჲ მისციან Page of ms. O: 233v  დასაბამთა სიმართლისათა, ხოლო წინაუძღჳს ნაკლულევანებასა შფოთი და ლალვაჲ.

Verse: 15      რომელმან განამართლოს ცრუჲ და მართალი ცრუ-ყოს, ორივე ესე საძაგელ არს წინაშე უფლისა.

Verse: 16      რაჲსათჳსმე მოსცა მონაგები უგუნურსა, რამეთუ მოპოვნებად სიბრძნისა უგუნურსა მას ვერ ჴელ-ეწიფების.

Verse: 16a      რომელმან აღამაღლოს სახლი თჳსი, ეძიებს იგი შემუსრვასა, ხოლო რომელი გულარძნილებდეს სწავლად, შეიბორკილოს ბოროტითა.

Verse: 17      ყოველსა ჟამსა მეგობარი გესჳნ შენ, ხოლო ძმანი ჭირსა შინა საჴმარ არიან, რამეთუ ამისთჳსცა იშვნიან.

Verse: 18      კაცი უგუნური ტყუელავნ და მოსცხრებინ თავისა თჳსისა, რომელი თავს-იდებნ თავსდებასა თჳსთა მეგობართასა.

Verse: 19      ცოდვისმოყუარესა უხარინ ლალვაჲ,

Verse: 20      ხოლო გულფიცხელი იგი ვერ მიემთხჳოს კეთილსა; კაცი, რომელი გარდაიქცეს ენითა თჳსითა, მეყს შევარდეს იგი ძჳრსა.

Verse: 21      გული უგუნურთაჲ სალმობა არს მომგებელისა თჳსისა. არა იხარებნ მამაჲ ძესა ზედა უსწავლელსა,

Verse: 22      ხოლო გულმან მხიარულმან კეთილი და ბრწყინვალე იქმნის და კაცისა მწუხარისანი განჴმებიან ძუალნი.

Verse: 23      რომელი მიიღებდეს ქრთამსა წიაღთა სიცრუვით, არა წარემართნენ მას გზანი; უღმრთომან მოაქციის გზისაგან სიმართლისა.

Verse: 24      Page of ms. O: 234r  პირი კაცისა გულისხმისმყოფელისაჲ - ბრძენ, ხოლო თუალნი უგუნურისანი - კიდეთა ქუეყანისათა.

Verse: 25      რისხვა მამისა - შვილი უგუნური და სალმობა მშობელისა თჳსისა.

Verse: 26      ზღვევაჲ კაცისა მართლისაჲ არა კეთილ არს, არცა ძჳრისზრახვაჲ ძლიერთა მართალთაჲ.

Verse: 27      რომელი ერიდებოდის სიტყუასა ფიცხელსა წარმოღებად, იგი გონიერი არს და სულგრძელი კაცი - ბრძენ.

Verse: 28      ჰკითხეს რაჲმე უგუნურსა, სიბრძნედ შერაცხილ არს, გონიერებაშეკრებულად მოკჳრნედ თავი თჳსი ყო და აგონა, ვითარმედ ბრძენ არს.

Chapter: 18  

Verse: 1      მიზეზსა ეძიებნ კაცი, რომელსა ეგულებინ განშოვრებაჲ მეგობართაგან თჳსთა, ხოლო ყოველსა ჟამსა საყუედრელ იყოს იგი.

Verse: 2      არარაჲ უჴმს სიბრძნჱ ნაკლულევანსა გონებითა, უფროჲსღა ირთავნ უგუნურებასა.

Verse: 3      რაჟამს-ღა მიიწიის უღმრთოჲ სიღრმესა უკეთურებისასა, მაშინ შეურაცხ-ყვის, ხოლო მოუჴდეს შეურაცხებაჲ და ყუედრებაჲ.

Verse: 4      წყალი ღრმაჲ არს სიტყუაჲ გულსა კაცისასა, მდინარჱ გამოეცემის და წყაროჲ ცხოვრებისაჲ.

Verse: 5      თუალთღებაჲ უღმრთოჲსა კაცისაჲ - არა კეთილ, არცა ღირს - განდრეკად სამართალი საშჯელსა შინა.

Verse: 6      ბაგეთა უგუნურთა მიიყვანიან იგინივე ბოროტსა, ხოლო პირი მისი ხუესტი სიკუდილსა მოუწესნ.

Verse: 7      Page of ms. O: 234v  პირი უგუნურისაჲ შემუსრვა არნ მისდავე, ხოლო ბაგენი მისნი - საბრჴჱ მისდავე სულისა თჳსისა.

Verse: 8      მცონარი იგი დაამჴჳს შიშმან, ხოლო სულთა ქმრისცოლის მავალთასა ჰშიოდის.

Verse: 9      რომელი ჰკურნებდეს მას საქმითა თჳსითა, ძმაჲ არს განმრყუნელისა მისისაჲ.

Verse: 10      დიდისაგან ძლიერებისა სახელი ღმრთისაჲ: მას მოუჴდენ მართალნი და აღმაღლდენ.

Verse: 11      მონაგები კაცისა მდიდრისაჲ, ვითარცა ქალაქი მოზღუდვილი, ხოლო დიდებაჲ მისი ფრიად ჰფარავნ მას.

Verse: 12      უწინარჱს დამდაბლებისა აღმაღლდის გული კაცისაჲ და უწინარეს დიდებისა დამდაბლდეს.

Verse: 13      რომელი მოუგებდეს სიტყუასა ვიდრე სმენადმდე, უგუნურება არს მისა და საყუედრელ.

Verse: 14      გულისწყრომაჲ კაცისაჲ დაამშჳდის მსახურმან გონიერმან, ხოლო სულმოკლესა კაცსა ვინ-მე დაუთმოს?

Verse: 15      გულმან გონიერმან მოიპოვის ცნობაჲ და ბრძნისა ყურნი ეძიებენ გულისხმისყოფასა.

Verse: 16      საცემელმან კაცისამან განავრცის იგი და ძლიერთა თანა დასჳს იგი.

Verse: 17      მართალი იგი თავისა თჳსისა შემასმენელ იქმნის პირველსავე სიტყუასა, ვითარცა რაჲ დასდვას მოსაჯულმან, ემხილოს.

Verse: 18      სიტყჳსგებაჲ დააცხრვის მდუმარემან და ძლიერთა თანა განაწესის იგი.

Verse: 19      ძმაჲ ძმისა შემწჱ, ვითარცა ქალაქი ძლიერი და Page of ms. O: 235r  მაღალი; და ძლიერ არს, ვითარცა სამეუფოჲ მოზღუდვილი.

Verse: 20      ნაყოფისაგან პირისა კაცმან განიძღოს მუცელი თჳსი და ნაყოფისაგან ბაგეთა თჳსთაჲსა განძღეს იგი.

Verse: 21      სიკუდილი და ცხოვრებაჲ _ ჴელთა შინა ენისათა, ხოლო რომელთა შეიკრძალონ იგი, ჭამდენ იგინი ნაყოფსა მისსა.

Verse: 22      რომელმან პოვა ცოლი სახიერი, პოვა მადლი და მოიღო ღმრთისაგან მხიარულებაჲ.

Verse: 22a      რომელმან განაძოს ცოლი სახიერი, განჴადა მან კეთილი, ხოლო რომელმან დაიყენოს მომრუშჱ, უგუნურად უღმრთო არს.

Verse: 23      ... გლახაკი ითხოვნ ვედრებით, ხოლო მდიდარი მიუგებნ ყბედებრ.

Verse: 24      კაცი, მოყვარული მოყვრისა, უფროსად საყუარელ იყოს, ვიდრეღა ძმაჲ.

Chapter: 19  

Verse: 1      უმჯობეს არს უმეცარი, რომელი ვლიდეს ერთგულად, ვიდრეღა ორგულებით ბაგეთა ხრიდეს.

Verse: 2      უმეცრება სულისა თვისისა არა კეთილ, ხოლო დაუდგრომელობა ფერჴთა ცოდვათა შეიმთხვევს.

Verse: 3      უგუნურებაჲ კაცისაჲ განჰრყუნის გზათა მისთა და ღმერთსა აბრალებნ გულითა.

Verse: 4      სიმდიდრემან შესძინნის მეგობარნი მრავალნი, ხოლო გლახაკსა მას რომელღა უვინ მეგობარი, გან-ვე-ეშორის.

Verse: 5      მოწამჱ მტყუვარი არა უტანჯველ იყოს, ხოლო რომელი აბრალებდეს ნაცილად, იგი არა განერეს.

Verse: 6      მრავალნი ჰმსახურებენ პირსა მეფეთასა, ხოლო ყოველივე იგი უკეთურ იქმნის მიცემასა მისსა და მაყუედრებელ კაცისა.

Verse: 7      ყოველსა, რომელსა ჰძულდეს ძმაჲ გლახაკი, ესევითარი სიყუარულისაგანცა შორს იყოს. განზრახვაჲ კეთილი, რომელთა იციან იგი, მათა მამხილებელ არს, ხოლო კაცმან ბრძენმან პოვა იგი. რომელი მრავალსა ბოროტსა იქმნ, უხარკობს უკეთურებასა და რომელი აზრზენდეს სიტყუასა, Page of ms. O: 235v  იგი ვერ ცხონდეს.

Verse: 8      რომელმან მოიპოვა გონებაჲ, მას უყუარს თავი თჳსი და რომელმან დაიმარხოს სიბრძნჱ, მან პოოს კეთილი.

Verse: 9      მოწამჱ ცრუჲ არა უტანჯველ იყოს და აღუგზნის ბოროტი მოქალაქეთა. და რომელმან აღაგზნეს ბოროტი, იგი წარწყმდეს.

Verse: 10      არა შეჰგავს უგუნურისა შუებაჲ, ეგრეთვე, უკუეთუ მონაჲ ჰმსთავრობდეს უფალთა თჳსთა გინებით.

Verse: 11      მოწყალჱ კაცი სულგრძელ არნ, სიქადული მისი მიუჴდის უშჯულოთა.

Verse: 12      მეფისა თქუმაჲ მსგავს არს ბრდღუენასა ლომისასა და, ვითარცა ცუარი მწუანვილსა ზედა, ეგრეცა - მხიარულებაჲ მისი.

Verse: 13      სირცხჳლ მამისა - შვილი უგუნური და არაწმიდა არიან ლოცვანი სასყიდლისაგან უცხოჲსა.

Verse: 14      სახლი და მონაგები განუყვიან მამათა შვილთა, ხოლო უფლისა მიერ შეემთხჳოს ცოლი ქმარსა.

Verse: 15      შიშსა შეუპყრიენ მომრუშეთა გული და სულსა უქმთასა ჰმშიოდის.

Verse: 16      რომელი იმარხვიდეს მცნებათა, დაიცვეს სული თჳსი, ხოლო რომელი უდებ იყოს გზათა თჳსთა, იგი წარწყმდეს.

Verse: 17      ავასხის უფალსა, რომელი სწყალობნ გლახაკსა, და მისაგებელისაებრ მისისა მიაგოს მას.

Verse: 18      განსწავლე ძჱ შენი და ესრეთ იყოს სასო კეთილ და გინებასა ნუ აღაყვანებ სულსა შენსა. უკუეთუ სცე მას კუერთხითა, არა მოკუდეს, Page of ms. O: 236r  ხოლო სული მისი სიკუდილისაგან იჴსნეს.

Verse: 19      სახებოროტებითა კაცი ფრიად იზღვიოს, უკუეთუ უშჯულოებდეს-ღა, სულიცა თჳსი და-ვე-ჰრთოს.

Verse: 20      ისმინე, შვილო, სწავლაჲ მამისა შენისაჲ, რაჲთა ბრძენ იყო უკუანაჲსკნელ შენსა.

Verse: 21      მრავალნი ზრახვანი არიან გულსა კაცისასა, ხოლო ზრახვაჲ უფლისაჲ ჰგიეს უკუნისამდე.

Verse: 22      ნაყოფ კაცისა მოწყალებაჲ არს და ჰშჯობს გლახაკი მართალი მდიდარსა კაცსა და მტყუვარსა.

Verse: 23      შიში უფლისაჲ - კაცისა საცხოვრებელად, ხოლო უშიში იგი შეცთომილად ბჭეთა ზედა იქცეოდის ადგილთა მათ, სადა-იგი არა ჰხედავს მეცნიერებაჲ.

Verse: 24      რომელმან დაიმალნეს წიაღთა ჴელნი სიცრუვით, ვერცაღა პირად მიყვნეს იგინი.

Verse: 25      უშჯულოჲსა ტანჯვასა უგუნური უვერაგეს იქმნეს. უკუეთუ ამხილო კაცსა გონიერსა გულისხმა-ყოს მეცნიერებაჲ.

Verse: 26      რომელი შვილი შეურაცხ-ჰყოფდეს მამასა და განიშოვრებდეს დედასა თჳსსა, სარცხჳნელ და საყუედრელ იქმნეს.

Verse: 27      შვილმან, რომელმან დაუტეოს დამარხვად სწავლაჲ მამისაჲ, ისწავნეს მან სიტყუანი ბოროტნი.

Verse: 28      რომელმან თავს-იდვას მონაჲ უგუნური, აგინებს იგი სამართალსა, ხოლო პირმან უღმრთოთამან შთანთქას საშჯელი.

Verse: 29      განემზადებიან არაწმიდათათჳს სატანჯველნი და გუემანი ეგრევე _ უგუნურთათჳს.

Chapter: 20  

Verse: 1      არაწმიდება არს, რომელთა იჴმიონ Page of ms. O: 236v  ღუინოჲ ფრიად და საგინელ - მთრვალობაჲ და ყოველი, რომელი აღერიოს ამათ, ვერ იყოს ბრძენ.

Verse: 2      არარაჲ დააკლოს თქუმაჲ მეფისაჲ გულისწყრომასა ლომისასა, ხოლო რომელმან განარისხოს იგი, ცოდავს თავისა თჳსისათჳს.

Verse: 3      დიდება არს კაცისა, რომელმან მოჰრიდა გინებასა, ხოლო ყოველი უგუნური ესევითარსა შეერიის.

Verse: 4      აყუედრებედ მცონარსა და არა ჰრცხუენინ, ეგრეცა, რომელი ივასხებდეს იფქლსა კალოთა ზედა.

Verse: 5      წყალი ღრმაჲ - გულისზრახვაჲ კაცისაჲ, ხოლო კაცმან გონიერმან აღმოივსოს იგი.

Verse: 6      დიდ არს კაცი და პატიოსან მამაკაცი მოწყალჱ, ხოლო კაცი სარწმუნოჲ ძნიად იპოვოს.

Verse: 7      რომელი იქცეოდის უბიწოდ სიმართლესა შინა, ნეტარებაჲ შვილთა თჳსთა დაუტეოს.

Verse: 8      რაჟამს მეუფჱ მართალი დაჯდეს საყდართა ზედა, არარაჲ ჴდომად აღუდგეს წინაშე თუალთა მისთა ყოველივე ბოროტი.

Verse: 9      ვინ-მე იქადოს, ვითარმედ წმიდაჲ გული აქუნდეს? ანუ ვინ-მე იკადროს და თქუას, ვითარმედ: წმიდაჲ ვარ ცოდვათაგან?

Verse: 9a      რომელი ძჳრსა იტყოდის მამისა და დედისათჳს, მისი დაშრტეს სანთელი.

Verse: 9b      ნაწილი წრაფით მოგებული პირველად, უკუანაჲსკნელ არა იკურთხოს იგი.

Verse: 9c      ნუ იტყჳ, ვითარმედ: მივაგო მტერთა, არამედ ითმინჱ, რაჲთა უფალი შეგეწიოს შენ

Verse: 10      სასწორი დიდი და მცირჱ და საწყაული მრჩობლი არაწმიდა არს წინაშე უფლისა ორივე ესე,

Verse: 11      და საქმეთა შინა მისთა შეიკრას იგი ჭაპუკი ღირსისა თანა Page of ms. O: 237r  და წრფელ არიან გზანი მისნი.

Verse: 12      ყურსა ესმის და თუალითა ხედავს და უფლისა ქმნული არს ორივე ესე.

Verse: 13      *ნუ გიყუარნ ძჳრისსიტყუაჲ, რაჲთა არა აღიფხურჱ აღიხილენ თუალნი შენნი და განძეღ პურითა.

Verse: 23      საძაგელ უფლისა მრჩობლი სასწორი და ზაკული უღელი არა კეთილ.

Verse: 24      უფლისა მიერ წარემართების გზაჲ კაცისაჲ, ხოლო მოკუდავმან ვითარ-მე ცნნეს გზანი თჳსნი?

Verse: 25      საბრჴჱ კაცისაჲ ადრე თუ რაჲმე აღუთქუას თჳსი, რამეთუ შემდგომად აღთქუმისა შენანებაჲცა არნ.

Verse: 26      განმაბნეველ უღმრთოთა - მეფჱ მართალი, დადვის მათ ზედა უღელი.

Verse: 27      ნათელი უფლისაჲ - სულნი კაცთანი, რომელი გამოეძიებდეს საუნჯეთა გულისათა.

Verse: 28      მოწყალებაჲ და ჭეშმარიტებაჲ მცველ არიან მეფისა და გარემოადგენ საყდართა მისთა სიმართლით.

Verse: 29      სამკაულ ჭაპუკთა - სიბრძნჱ, ხოლო დიდება მოხუცებულთა - მჴცოვანებაჲ.

Verse: 30      შეკრძალვაჲ და შემუსრვაჲ შეემთხჳოს უკეთურსა და წყლულებაჲ - საუნჯეთა მუცლისათა.

Chapter: 21  

Verse: 1      ვითარცა სიმძაფრჱ წყლისაჲ, გული მეფისაჲ ჴელსა ღმრთისასა: ვიდრეცა წამ-უყვნა, მიდრკა.

Verse: 2      ყოველივე კაცი თავით თჳსით ჩანნ მართალი, ხოლო წარუმართის გულსა უფალმან.

Verse: 3      საქმჱ სიმართლისაჲ და ჭეშმარიტებისაჲ Page of ms. O: 237v  სათნო არიან უფლისა, ვიდრეღა მსხუერპლნი სისხლთანი.

Verse: 4      გონება დიდი გინებასა შინა გულფიცხელ, ხოლო ბრწყინვალება დიდ - უღმრთოთა ცოდვაჲ.

Verse: 5      ზრახუა მოკლედ სიწრფოებაჲ არს, ხოლო ყოველი დაუდგრომელი მომედგრდეს.

Verse: 6      რომელი შეიკრებდეს საუნჯეთა ენითა ტყუვილისაჲთა, ამაო არს და მისდევს იგი საბრჴეთა სიკუდილისათა.

Verse: 7      მოსრვაჲ უღმრთოთა ზედა მოიწიოს, რამეთუ არა ჰნებავს საქმედ სამართლისა.

Verse: 8      გულარძნილთა მათ გულარძნილნი გზანი მოუვლინნის ღმერთმან, რამეთუ წმიდა და მართალ საქმენი მისნი.

Verse: 9      უმჯობეს არს ყორესა ყოფაჲ ჰაერსა ქუეშე, ვიდრე მოპეტალებულთა სიცრუვით სახლთა შინა ზოგადსა შეგინებულსა.

Verse: 10      სული უღმრთოჲსაჲ არა შეიწყალოს არავისგან, რომელი ჰხედვიდეს მას.

Verse: 11      ზღვევასა ბილწისასა უგონიერჱს იქმნის უმანკოჲ, ხოლო გულისხმა-ყოს ბრძენმან და შეიწყნაროს მეცნიერებაჲ.

Verse: 12      და გულისხმა-ყვნეს მართალმან გზანი უღმრთოთანი, განირყუნიან უღმრთონი ბოროტსა შინა.

Verse: 13      რომელმან დაიყვნეს ყურნი სმენად უძლურისა, იგიცა ხადოდის უფალსა და არა ისმინოს მისი.

Verse: 14      მისაცემელმან იდუმალმან გარჱწარაქციის რისხვაჲ, ხოლო რომელი ქრთამსა ძჳრობნ გულისწყრომაჲ აღაგზნის ძლიერად.

Verse: 15      მხიარულება მართალთა - საქმჱ სიმართლისაჲ, Page of ms. O: 238r  ხოლო ესე არაწმიდა არს უკეთურთა წინაშე.

Verse: 16      კაცი, რომელი შეცთომილ იყოს გზათა სიმართლისათა, შესაკრებელსა გმირთასა განისუენოს.

Verse: 17      კაცსა ნაკლულევანსა უყუარნ საშუებელი მეგობართაჲ, ღჳნოჲ და ზეთი - სიმდიდრედ.

Verse: 18      ნარჩევ მართლისა - უშჯულოჲ.

Verse: 19      უმჯობჱს არს ყოფაჲ ქუეყანასა უდაბნოსა, ვიდრე დედაკაცისა თანა მოლალისა და ენოვნისა და გულმწყრალისა.

Verse: 20      საუნჯე გულისსათქუმელი განისუენებდეს პირსა ბრძენთასა, ხოლო კაცთა უგუნურთა შთანთქან იგი.

Verse: 21      გზათა სიმართლისათა და წყალობისათა პოვონ ცხოვრებაჲ.

Verse: 22      ქალაქთა ძლიერთა მოუჴდა ბრძენი და დაარღჳნა ძნელოვანნი მისნი, რომელსა-იგი ესვიდეს.

Verse: 23      რომელმან დაიცვეს პირი თჳსი და ენაჲ, დაიმარხოს ჭირისაგან სული თჳსი.

Verse: 24      ფიცხელსა და ლაღსა ბილწ ჰრქჳან, ხოლო რომელი ძჳრსა იჴსენებდეს, მას _ უშჯულო.

Verse: 25      გულისთქუმათა მოაკუდინიან მცონარი, რამეთუ არარაჲ უნებნ საქმედ რაჲსამე ჴელთა მისთა.

Verse: 26      უღმრთოსა მას გული უთქუამნ ყოველთა დღეთა გულისთქუმასა ბოროტსა, ხოლო მართალსა მას ეწყალინ და სწყალობნ ურიდად.

Verse: 27      მსხუერპლნი უღმრთოთანი საძაგელ უფლისა, რამეთუ უშჯულოებით შესწირავნ მას.

Verse: 28      მოწამჱ Page of ms. O: 238v  მტყუარი წარწყმდეს, ხოლო კაცი მორჩილი კრძალულად იტყჳნ.

Verse: 29      კაცი უღმრთოჲ ურცხჳნოდ წინააღუდგის პირსა, ხოლო წრფელმან მან გულისხმა-ყვნეს გზანი მისნი.

Verse: 30      არა არს კაცისა სიბრძნჱ, არა არს კაცისა სიმჴნჱ, არა არს ზრახვაჲ ღმრთისა თანა.

Verse: 31      ცხენი განემზადებინ დღედ ბრძოლისა, ხოლო უფლისა მიერ არს შეწევნაჲ.

Chapter: 22  

Verse: 1      უმჯობჱს არს სახელი კეთილი, ვიდრე სიმდიდრესა მრავალსა, ხოლო უფროჲს ოქროჲსა და ვეცხლისა და ანთრაკსა - მადლი კეთილი.

Verse: 2      მდიდარი და გლახაკი შეიმთხჳნეს ურთიერთას, ხოლო ორნივე უფალმან შექმნნა.

Verse: 3      ვერაგმან იხილა უკეთური ტანჯვასა შინა და თქუა: ძლიერად ისწავების იგი. ხოლო უგუნურნი იგი თანაწარჰჴდეს და იზღვინეს.

Verse: 4      შობაჲ სიბრძნისაჲ _ შიში უფლისაჲ, სიმდიდრჱ - დიდება და ცხოვრება.

Verse: 5      ალაგნი და საბრჴენი გზათა დრკუთა, ხოლო რომელი იცვიდეს თავსა თჳსსა, განერეს მათგან.

Verse: 7      მდიდართა გლახაკნი ჰმძლავრობენ და თჳსნი მონანი უფალთა ავასხებდენ.

Verse: 8      რომელი სთესვიდეს ხენეშსა, მოიმკოს ბოროტი და წყლულებაჲ საქმეთა მისთაჲ აღესრულოს.

Verse: 9      რომელი სწყალობდეს გლახაკსა, იგიცა გამო-ვე-იზარდოს, რამეთუ თჳსისაგან პურისა სცა გლახაკსა.

Verse: 9a      ძლევაჲ და პატივი მოიპოვა, რომელმან მისცა ქრთამი, Page of ms. O: 239r  არამედ სული მიმღებელისაჲ მის წარწყმდეს.

Verse: 10      განჴადე კრებულისაგან ბილწი და მის თანა განვიდეს ძლევაჲ. ოდეს დაჯდეს იგი კრებულსა შოვრის, ყოველნი შეურაცხ-ყვნის.

Verse: 11      უყუარან უფალსა გულითა წმიდანი და შეწყნარებულ მისა _ ყოველნი უბიწონი; ბაგითა მწყსინ მეფჱ ბრძენი.

Verse: 12      ხოლო თუალნი უფლისან[ი] ჰსცვენ მეცნიერებასა და განაქარვნის სიტყუანი უსჯულომან.

Verse: 13      მიზეზობნ მცონარი და თქჳს: ლომი გზათა ზედა და უბანთა ზედა - კაცისმკლველნი.

Verse: 14      ჯურღუმული ღრმაჲ - პირი უშჯულოჲსაჲ, ხოლო რომელი სძულდეს უფალსა, შთავარდეს მას.

Verse: 14a      არიან გზანი ბოროტნი წინაშე კაცისა და არა სთნავს მოქცევაჲ მათგან. ხოლო მოქცევაჲ ჯერ-არს გზისაგან დრკჳსა და ბოროტისა.

Verse: 15      უგუნურებითა აღგზებულ არს გული ჭაპუკისაჲ, რამეთუ კუერთხი და სწავლაჲ შორს არს მისგან.

Verse: 16      რომელი ცილსა შესწამებდეს გლახაკსა, ფრიად-ჰყოფს თავისა თჳსისა ბოროტსა და მიეცეს სიმდიდრჱ მისი ნაკლულევანსა.

Verse: 17      სიტყუასა ბრძენსა შეყავ ყური შენი და ისმინენ სიტყუანი ჩემნი და გული შენი დაამტკიცე, რაჲთა ჰსცნა, რამეთუ კეთილ არიან.

Verse: 18      და უკუეთუ შეიკრიბნე იგინი გულსა შენსა, გახარონ შენ ერთბამად ბაგეთა შენთა,

Verse: 19      რაჲთა იყოს უფლისა მიმართ სასოებაჲ შენი და გაუწყოს შენ გზაჲ შენი.

Verse: 20      ხოლო შენ გამოწერენ Page of ms. O: 239v  იგი გულსა შენსა სამწილად ზრუნვად და ცნობად სივრცესა სულისა შენისასა.

Verse: 21      გასწაო უკუე შენ ჭეშმარიტი სიტყუაჲ და მეცნიერებისა კეთილისა მორჩილებაჲ მიგებად სიტყუასა ჭეშმარიტებისასა, რომელთა ყონ შენდა მიმართ სიტყუაჲ.

Verse: 22      ნუ ჰმძლავრობ დავრდომილსა, რამეთუ გლახაკ არს, და ნუ შეურაცხ-ჰყოფ დავრდომილსა ბჭეთა ზედა,

Verse: 23      რამეთუ უფალმან საჯოს საშჯელი მისი და იჴსნე უზრუნველად სული შენი.

Verse: 24      ნუ ექმნები მოყუარე კაცსა გულმწყრალსა და მეგობარ მრისხანესა ნუ თანაექცევი,

Verse: 25      ნუუკუ[ე] ისწავნე გზანი მისნი და მოიღო მახჱ სულისა შენისაჲ.

Verse: 26      ნუ მისცემ თავსდებად თავსა შენსა სირცხჳლითა პირისაჲთა.

Verse: 27      უკუეთუ არარაჲ აქუნდეს, რაჲ მისცეს, განიღონ სარეცელი შენი გუერდთაგან შენთა.

Verse: 28      ნუ სცვალებ საზღვართა საუკუნეთა, რომელ დადვეს მამათა შენთა.

Verse: 29      შუენიერი კაცი და მალჱ საქმითა თჳსითა წინაშე მეფეთა ღირს დგომად და არა წინაშე დგომად იგი კაცთა გულსნეულთა.

Chapter: 23  

Verse: 1      უკუეთუ დაშჯდე სერობად ტაბლასა ძლიერისასა, ცნობით ცან წინადაგებული შენი

Verse: 2      და ეგრეთ მიყავ ჴელი შენი. უწყოდე, რამეთუ ესრჱთ გიღირს განმზადებად.

Verse: 3      უკუეთუ უძღებ იყო, ნუ გული გითქუამნ საჭმელთა მისთა, რამეთუ ესენი ჰქონან ცხო/ვრებად Page of ms. O: 240r  ყოვლისა.

Verse: 4      ნუ წარსწუთები მდიდარსა, გლახაკი თუ ხარ, და გონებითა შენითა განეშოვრე.

Verse: 5      უკუეთუ მიადგნე თუალნი შენნი მას, არა ჩნდეს იგი, რამეთუ განმზადებულ არიან მისა ფრთენი, ვითარცა ორბისანი, და მიიქცეს სახიდ ზედა მაგინებელისა თჳსისა.

Verse: 6      ნუ ჰშჭამ კაცისა თანა მოშურნისა, ნუცა გული გითქუამნ საჭმელთა მისთა,

Verse: 7      რამეთუ ვითარცა იგი, ვინ შთასნთქამნ თმასა, ეგრეთ ჭამდეს და სუმიდეს შენ თანა მას.

Verse: 8      ნუცა შენ მოიყვანებ მას და ჰშჭამ მის თანა პურსა, რამეთუ წარმოსთხიოს იგი და ჰგმობდეს სიტყუათა შენთა კეთილთა.

Verse: 9      ყურთა მიმართ უგუნურთაჲსა ნურას იტყჳ, ნუუკუე შეურაცხ-ყვნეს სიტყუანი შენნი გონიერნი.

Verse: 10      ნუ გარდასცვალებ საზღვართა საუკუნეთა და მონაგებსა ობოლთასა ნუ შეხუალ,

Verse: 11      რამეთუ მჴსნელი მათი უფალი არს ძლიერი და საჯოს საშჯელი მათი შენგან.

Verse: 12      მიეც სწავლასა გული შენი და სასმენელნი შენნი სიტყუათა მეცნიერებისათათჳს განჰმზადენ (!).

Verse: 13      ნუ განაყენებ ჩჩჳლსა ყრმასა სწავლასა; უკუეთუ სცე მას კუერთხითა, არა მოკუდეს.

Verse: 14      შენ სამე სცე მას კუერთხითა, ხოლო სული მისი იჴსნე სიკუდილისაგან.

Verse: 15      შვილო, უკუეთუ ბრძენ იყოს გული შენი, ახარო გულსაცა ჩემსა.

Verse: 16      Page of ms. O: 240v  და უკუეთუ ევნენ ბაგეთა ჩემთა სიტყუანი პირისა შენისანი,

Verse: 17      ნუ ჰბაძავნ ცოდვილთა გულითა შენითა, არამედ შიშსა შინა იყავ ყოველთა დღეთა.

Verse: 18      უკუეთუ დაიმარხნე იგინი, გექმნენ შენ ნაშობ და სასოებაჲ შენი არა განგეშოვროს შენგან.

Verse: 19      ისმინე, შვილო, და ბრძენ იქმენ და წარიმართე გონიერებაჲ გულსა შენსა.

Verse: 20      ნუ იყოფვი მეღჳნჱ და ნუცა ჰხედავ ზიარებასა სხუათასა და ჴორცის სყიდასა,

Verse: 21      რამეთუ ყოველი მომთრვალჱ და მეძავი დაგლახაკნეს და შეიმოსის სამოსელი დაპებული ყოველმან მოძილმან.

Verse: 22      ისმინე, შვილო, მამისაჲ, რომელმან გშვა შენ, და ნუ შეურაცხ-ჰყოფ, რამეთუ დაბერდა დედაჲ შენი.

Verse: 23      კეთილად განზარდნის შვილნი მამამან მართალმან და ძესა ზედა ბრძენსა იხა_ რებნ გულითა

Verse: 25      იხარებდინ მამაჲ შენი და დედაჲ შენი შენ ზედა და მხიარულ-ყვენ მშობელნი შენნი.

Verse: 26      მომეც მე, შვილო, გული შენი და თუალნი შენნი გზათა ჩემთა სცვიდედ!

Verse: 27      რამეთუ ჭური განჴურეტილი არს სხჳსა სახლი და ჯურღუმული იწროჲ უცხოჲ.

Verse: 28      რამეთუ მეყს დაადგრეს, წარწყმდეს და ყოველი უშჯულოჲ მოიჴოცოს.

Verse: 29      ვისსა ვაჲ? ვისსა შფოთი? ვისსა საშჯელი და ჭირი? ვისსა ურვანი? ვისსა შემუსრვანი ცუდნი? ვისნი ლბილ არიან თუალნი?

Verse: 30      ანუ არა მათ, რომელთა დაყოვნდიან ღჳნოსა ზედა? Page of ms. O: 241r  რომელნი-იგი იკითხვენ, სადა-ძი სუმანი არიან?

Verse: 31      ნუ დაითრვებით ღჳნითა, არამედ ზრახევდით კაცთა მართალთა და ზრახევდით ურთიერთას სლვასა შინა. უკუეთუ ფიალებსა და სასუმლებსა მისცნეთ თუალნი თქუენნი, უკუანაჲსკნელ ხჳდოდით უშიშულესნი საცეხულისა თავისა.

Verse: 32      ხოლო დასასრულსა, ვითარცა გუელისა ნაცემი, განეზავოს და, ვითარცა რქოსნისა გუელისაჲ, განეწონოს მას.

Verse: 33      თუალთა შენთა რაჟამს იხილონ დედაკაცი უცხოჲ, მაშინ პირი შენი იტყოდის გულარძნილსა.

Verse: 34      და შთაჰვარდე, ვითარცა გულსა ზღჳსასა და ვითარცა ნავის მავლინებელი მრავალთა შინა ღელვათა.

Verse: 35      და მაშინ თქუა: მცეს მე და არა მტკიოდა, და მეკიცხევდეს მე და არა ვცან, ოდესმე ცისკარი იყოს, რაჲთა განვიდე და ვიძიო, რომელთა თანა ვიდოდი.

Chapter: 24  

Verse: 1      შვილო, ნუ ჰბაძავ კაცთა უკეთურთა, ნუცა გული გითქუამნ ყოფად მათ თანა,

Verse: 2      რამეთუ სიცრუვესა იწურთის ენაჲ მისი და სალმობასა ბაგენი მათნი იტყუიან.

Verse: 3      სიბრძნით იშენების სახლი, გულისხმისყოფით აღემართების.

Verse: 4      მეცნიერებით აღივსებიან საუნჯენი, სავსჱ ყოვლითა სიმდიდრითა პატიოსნითა კეთილითა.

Verse: 5      უმჯობჱს არს ბრძენი ძლიერისა და კაცი, რომელსა გონიერებაჲ აქუნდეს ქუეყანისსაქმრისა დიდისა.

Verse: 6      განგებულებით იქმნების ბრძოლაჲ, ხოლო შეწევნაჲ Page of ms. O: 241v  _ გულისაგან განმზრახველისა.

Verse: 7      სიბრძნჱ და გონიერებაჲ კეთილი - ბჭეთა ზედა ბრძენთასა, ბრძენთა არა გარდააქციონ პირისაგან ღმრთისაჲსა,

Verse: 8      არამედ ზრახევდ კრებულსა შოვრის: უსწავლელთა შეემთხჳოს სიკუდილი.

Verse: 9      და მოკუდეს უგუნური ცოდვასა შინა, არაწმიდებითა კაცი ბილწებით შეიგინოს

Verse: 10      დღესა ბოროტსა და დღესა ბრძოლისასა მოუკლებელად;

Verse: 11      იჴსენ სიკუდილდ, რომელ მიცემულ იყვნენ. ნუ სწყალობ,

Verse: 12      უკუეთუ სთქუა, ვითარმედ: არა ვიცნი ესე, არამედ იცნის უფალმან გულნი ყოველთანი. და რომელმან დაჰბადნა სულნი, მან იცის ყოველი, რომელმან მიაგოს კაცად-კაცადსა საქმეთა მათთაებრ.

Verse: 13      ჭამე თაფლი, შვილო, რამეთუ კეთილ არს გოლი, რაჲთა დატკბნეს სასაჲ შენი.

Verse: 14      და ეგრჱთ სცნა სიბრძნჱ სულისა შენისა; უკუეთუ ჰპოვო, იყოს კეთილ აღსასრული შენი და სასოებამან არა დაგიტეოს შენ.

Verse: 15      ნუ მოიყვანებ უღმრთოსა საყოფლად მართლისა, ნუცა სცთები მაძღრობითა მუცლისაჲთა.

Verse: 16      შჳდგზის-ღა-თუ დაეცეს მართალი, აღ-ვე-დგეს, ხოლო უღმრთონი მოუძლურდენ ბოროტსა შინა.

Verse: 17      უკუეთუ დაეცეს მტერი შენი, ნუ მოგცხრებინ, დაბრკოლებასა მისსა ნუ აღმაღლდები.

Verse: 18      ნუუკუე იხილოს იგი უფალმან და არა სთნდეს და გარეწარაქციოს გულისწყრომაჲ თჳსი მისგან.

Verse: 19      Page of ms. O: 242r  ნუ გიხარინ ბოროტისა მოქმედთა ზედა, ნუცა ჰბაძავ ცოდვილთა,

Verse: 20      რამეთუ არა ესუას ნაშობი უკეთურსა და ბრწყინვალებაჲ უღმრთოჲ დაშრტეს.

Verse: 21      გეშინოდენ, შვილო, ღმრთისა და მეფისა და ნუ ურჩ ექმნები ორთავე ამათ,

Verse: 22      რამეთუ მეყსეულად იჴმინიან უღმრთონი, ხოლო ტანჯვაჲ ორთაჲვე ამათ ვინ-მე ცნას?

Verse: 22a      რომელი შვილი სიტყუასა ეკრძალებოდის, წარწყმედასა განერეს, შეწყნარებით შეიწყნარა იგი

Verse: 22b      და არარაჲ ტყუვილი პირისა მისისაგან გამოვიდეს.

Verse: 22c      მახჳლი არს ენაჲ მეუფისაჲ და არა ჴორციელი, ვინცა მისცეს კაცთაგანი ძარღჳთურთ, განილიოს.

Verse: 22e      და ძუალნი კაცთანი შეჭამნეს და შეწუნეს, ვითარცა ალმან, ვითარმედ უჭმ იყვნენ იგინი, ვითარცა მართუენი ორბისანი.

Verse: 23      და ამას გეტყჳ თქუენ, ბრძენთა, რაჲთა გულისხმა-ჰყოთ: სირცხჳლი პირისაჲ საშჯელსა შინა არა კეთილ.

Verse: 24      რომელმან თქუას უღმრთოჲსაჲ: "მართალ არს", წყეულ იყოს ერისა და საძულელ ნათესავთა.

Verse: 25      Page of ms. O: 243r  ხოლო რომელნი ამხილებდენ, უმჯობესად გამოჩნდენ და მათ ზედა მოიწიოს კურთხევაჲ კეთილი.

Verse: 26      ბაგითა ამბორს-უყოფენ მიგებასა კეთილთა სიტყუათა, ხოლო რომელი ორგულებდეს სიტყუათა, პირისპირ განჰმზადებს სიტყუათა მისთა.

Verse: 27      აერთა ქუეშჱ განჰმზადენ განსავალად საქმენი შენნი და აღემზადჱ ველად და ვიდოდჱ შემდგომად ჩემსა და აღეშენოს სახლი შენი.

Verse: 28      ნუ იყოფჳ ცრუ მოწამჱ მოქალაქისა შენისათჳს, ნუცა განვრცნები ბაგითა შენითა.

Verse: 29      ნუ იტყჳ, ვითარცა მიყო მე, უყო მას მეცა; მივაგო, რავდენი მავნო მე.

Verse: 30      ვითარცა ქუეყანაჲ საქმარი, არს კაცი უგუნური და ვითარცა ვენაჴი - კაცი, ნაკლულევანი გონებითა.

Verse: 31      უკუეთუ დაუტეო იგი, მოოჴრდეს და თივა ცჱნებულ იქმნეს ყოვლად და მოაკლდეს და ზღუდენი ქვათა მისთანი დაირღუენ.

Verse: 32      უკუანაჲსკნელ მე შევინანჱ და მოვიხილჱ გამორჩევად სწავლულებისა.

Verse: 33      მცირედ მრულოოდის, მცირედ დავიძინო და მცირედ დავისხნე ჴელნი მკერდსა ზედა.

Verse: 34      უკუეთუ ესე ჰყო, მოიწიოს შენ ზედა, ვითარცა წინამორბედი, სიგლახაკჱ შენი და ნაკლულევანებაჲ შენი, ვითარცა კეთილი მსრბოლი.

Chapter: 25  

Verse: 1      ესე არიან სწავლანი სოლომონისნი განუკითხველნი, რომელნი აღწერნეს მეგობართა ეზეკიაჲსთა, მეფისა ჰურიასტანისათა.

Verse: 2      დიდებაჲ ღმრთისაჲ ჰფარავს სიტყუათა, ხოლო დიდებაჲ მეუფისაჲ პატივ-სცემს საქმეთა.

Verse: 3      ცაჲ მაღალ არს და ქუეყანაჲ - ღრმა, ხოლო გული მეუფისაჲ - გამოუკულეველ.

Verse: 4      განჭედჱ გამოუცდელი ვეცხლი და განწმიდნეს წმიდად ყოვლად.

Verse: 5      მოისპნედ წარმართნი პირისაგან მეუფისა და წარმოემართოს სიმართლით საყდარი თჳსი.

Verse: 6      ნუ ლაღად იქცევი წინაშე მეუფისა, ნუცა ადგილსა ძლიერთასა Page of ms. O: 245r  დასდგები.

Verse: 7      უმჯობეს არს შენდა, რაჲთა გრქუან: აღმო-რე-ვედ ჩემდა, ვიდრე დამდაბლებასა შენსა წინაშე ძლიერთასა. რაჲ-იგი იხილეს თუალთა შენთა, თქუ:

Verse: 8      ნუ წარმდებ იქმნები ლალვად, რაჲთა არა ინანდჱ უკუანაჲსკნელ, რაჟამს გაყუედროს შენ მეგობარმან.

Verse: 9      გარემიიქეც მისგან და ნუ შეურაცხ-ჰყოფ,

Verse: 10      ნუუკუე გაყუედროს შენ მეგობარმან და ლალვაჲ და მტერობაჲ შენ არა განგეშოროს, არამედ იყოს შენდა სიკუდილისა სწორ.

Verse: 10a      მადლი და მეგობრებაჲ განააზნაურებს. დაიმარხჱ თავისა შენისა, რომლისა არა საყუედრელ იქმნჱ, არამედ დაიმარხენ გზანი შენნი კეთილად.

Verse: 11      ბირთჳ ოქროჲსაჲ მძივსა სარდიონსა თქუმად სიტყუაჲ.

Verse: 12      საყურსა ოქროჲსასა და ანთრაკსა პატიოსანსა შემკულ არს სიტყუაჲ სიბრძნისაჲ ყურთა მორჩილთასა.

Verse: 13      ვითარცა გამოსლვაჲ თოვლისაჲ მთასა ზედა სიცხჱსა სარგებელ, ეგრჱცა - მოციქული სარწმუნოჲ, რომელთა წარავლინონ იგი, რამეთუ გულთა, რომელთა იჴმიონ იგი, სარგებელ არს.

Verse: 14      ვითარცა ქარნი და ღრუბელი და წჳმანი სასტიკნი, ეგრეცა საცემელსა რომელნი იქადიედ ტყუვილით.

Verse: 15      სულ-გრძელებაჲ გზათა მეფისათა წარმართებად, ხოლო ენამან ლბილმან შემუსრნის ძუალნი.

Verse: 16      თაფლი ჰპოვე? ჭამე, Page of ms. O: 245v  რავდენ წეს არს, ნუუკუე განსძღე და წარმოსთხიო.

Verse: 17      იშჳთ შედგი ფერჴი შენი მეგობრისა, ნუუკ[უ]ე მოეწყინო და მოგიძულოს შენ.

Verse: 18      ვითარცა ვაზრი და მახჳლი და ისარი პირედი, ეგრეცა კაცი, რომელი შესწამებდეს მეგობარსა თჳსსა წამებასა ცილსა.

Verse: 19      გზაჲ უკეთურისაჲ და ფერჴი უშჯულოჲსაჲ მოისპოს დღესა ბოროტსა.

Verse: 20      ვითარცა ძმარი ცხჳრთა მტკივან, ეგრეცა ვნებაჲ, რომელი შეეხის ჴორცთა, გული შეაწუხის.

Verse: 20a      ვითარცა მღილი სამოსელსა და მატლი ძელსა, ეგრეცა მწუხარებამან კაცისამან ავნის გულსა.

Verse: 21      უკუეთუ ჰშიოდის მტერსა შენსა, გამოზარდე იგი, უკუეთუ ჰსწყუროდის, ასუ მას.

Verse: 22      ესე რაჲ ჰყო, ნაკუერცხალი ცეცხლისაჲ შეჰკრიბო თავსა მისსა, ხოლო უფალმან მოგაგოს შენ კეთილი.

Verse: 23      ქარმან ზეშთამომან აღადგინის ღრუბელი და პირმან ურცხჳნომან ენაჲ აღიბაძვის (sic!).

Verse: 24      უმჯობეს არს ყოფაჲ ყორესა ერდოჲსასა, ვიდრეღა დედაკაცისა მაგინებელისა სახლსა შინა ზოგადსა.

Verse: 25      ვითარცა წყალი სულსა წყურიელსა, ეგრეცა სახარებაჲ კეთილი ქუეყანით შორით.

Verse: 26      ვითარცა იგი, ვინ წყაროჲ დაყო და გამოსავალი წყლისაჲ განრყუნა, ეგრე შეუგვანებელ არს მართალი დაცემად წინაშე უღმრთოჲსასა.

Verse: 27      Page of ms. O: 246r  ჭამად თაფლი ფრიად არა კეთილ არს, ხოლო პატივისცემაჲ სიტყუ[ა]თა დიდებულთაჲ - ღირს.

Verse: 28      ვითარცა ქალაქი ზღუდედარღუეული და უზღუდოჲ, ეგრეცა კაცი, რომელი არა ზრახვით რასმე იქმნ.

Chapter: 26  

Verse: 1      ვითარცა ცუარი ლეწვასა და წჳმაჲ მკასა, ეგრეცა არა არს უგუნურისა პატივი.

Verse: 2      ვითარცა მფრინველი რაჲ აღფრინდის და სირი, ეგრეცა წყევაჲ ამავოჲ არავის მიუჴდეს.

Verse: 3      ტანჯვაჲ ცხენსა და დეზი ვირსა, ხოლო კუერთხი ნათესავსა უგუნურსა.

Verse: 4      ნუ მიუგებ უგუნურსა მისისაებრ უგუნურებისა, რაჲთა არა მსგავს მისა შჱნდე.

Verse: 5      ნუ მიუგებ უგუნურსა მისისაებრ უგუნურებისა, რაჲთა არა ეგონოს ბრძენ თავი თჳსი.

Verse: 6      გზათაგან თჳსთა საყუედრელ იქმნის, რომელმან მიავლინის უგუნური მოციქულად სიტყჳსა.

Verse: 7      მოსპე სლვაჲ ფერჴთაჲ და იგავნი პირისაგან უგუნურისა.

Verse: 8      ვითარცა იგი, ვინ შთადვის ქვაჲ შურდულსა, ეგრევე მსგავს არს, რომელმან მიჰსცეს დიდებაჲ უგუნურსა.

Verse: 9      ეკალი ცენდებინ ჴელსა მომთრვალეთასა, ხოლო მონებაჲ - ჴელთა უგუნურთასა,

Verse: 10      ...... რამეთუ შეიმუსრის განკჳრვებაჲ მათი.

Verse: 11      ვითარცა ძაღლი, რაჲ მიიქცის ნათხევსა თჳსსა და საძულელ იქმნის, Page of ms. O: 246v  ეგრეცა უგუნური - თჳსითა უკეთურებითა მი-რაჲ-იქცეს ცოდვასა.

Verse: 12      ვიხილე კაცი, რომელსა ეგონა თავი თჳსი ბრძენ, ხოლო სასოებაჲ აქუნდა... უგუნურსა, ვიდრე მას.

Verse: 13      თქჳს მცონარმან, წარ-რაჲ-ავლინებედ გზად: ლომი - გზათა ზედა და კაცისმკლველები - უბანთა ზედა.

Verse: 14      ვითარცა კარი, რაჲ იქცევინ კორტიმლსა ზედა, ეგრეცა მცონარი - ცხედარსა.

Verse: 15      დაიმალნა ჴელნი მცონარმან წიაღთა შიდა და პირად ვერ უძლავს მიყოფად.

Verse: 16      უბრძნჱს უჩნნ თავი თჳსი მცონარსა, ვიდრე იგი, რომელსა მაძღრივ მიაქუნ ხარებაჲ.

Verse: 17      ვითარცა იგი, ვინ უპყრის ძაღლსა კუდი, ეგრეცა, რომელი წარუდგეს სხჳსა საშჯელსა.

Verse: 18      ვითარცა იგი, რომელნი-იგი ულხინებედ, წარმოიხუნიან სიტყუანი წინაშე კაცთა, ხოლო რომელმან მიაგოს სიტყუაჲ, პირველადვე უბრკუმეს.

Verse: 19      ეგრეცა, რომელნი უმზირიედ მეგობართა თჳსთა, რაჟამს ემხილის, თქჳან, ვითარმედ: სიმღერით ვქმენით ესე.

Verse: 20      მრავალსა ზედა შეშასა აღატყდებინ ცეცხლი და სადა არნ გულმწყრალი, არა დაშრტის ლალვაჲ; ხოლო სადა არა არნ გულმწ[ყ]რალი, დაყუდებულ არნ ლალვაჲ მარადის.

Verse: 21      ლანძჳ ნაკუერცხალსა და შეშაჲ ცეცხლსა და კაცი მაგინებელი შფოთებად და ლალვად.

Verse: 22      სიტ[ყ]უა კუდკუეთილ ჩუკენი, ესენი ჰგუემედ საუნჯეთა მუცლი/სათა. Page of ms. O: 247r 

Verse: 23      ვეცხლი, ზაკუვით მიცემული, ვითარცა კეცი, შერაცხილ არს და ბაგეთა წრფელთა გულისა მწუხარებაჲ დაფარიან.

Verse: 24      ბაგითა წამს-უყოფნ ყოველთა ტირილით მტერი, ხოლო გულსა თჳსსა ზაკუავნ სიტყუათა ბოროტთა.

Verse: 25      რავდენვე გევედრებოდის მტერი ქენებით დიდითა ჴმითა, ნუ გრწამნ მისი, რამეთუ შჳდნი უკეთურებანი არიან გულსა მისსა.

Verse: 26      რომელი იმალვიდეს მტერობასა, შეჰკრებს იგი ზაკუვასა; დაიფარნის ცოდვანი თჳსნი განცხადებულად კრებულსა შორის.

Verse: 27      რომელი უთხრიდეს მღჳმესა მოყუასსა, იგივე შთავარდეს მას. და რომელი აგორვებდეს ლოდსა, თავსა ზედა თჳსსა აგორვებს.

Verse: 28      ენასა მტყუვარსა ჰძულს ჭეშმარიტებაჲ, ხოლო პირმან უთმინოჲსამან აღადგინის შფოთი.

Chapter: 27  

Verse: 1      ნუ იქადი ხვალისა, რამეთუ არაჲ უწყი, რაჲ შვეს მომავალმან.

Verse: 2      გაქებდინ შენ მოყუასი შენი და ნუ - პირი შენი, უცხონი და ნუ - ბაგენი შენნი.

Verse: 3      მძიმე არს ქვაჲ და ძნიად სატჳრთველ - ქჳშაჲ, ხოლო რისხვაჲ უგუნურისაჲ უმძიმე არს ორთავე.

Verse: 4      უწყალო არს გულისწყრომაჲ და მახჳლ - რისხვაჲ, არამედ არარაჲ უუშუ[ე]რჱს არს მათსა შური.

Verse: 5      უმჯობჱს არიან მხილებანი გამოცხადებულნი, ვიდრე სიყუარულისა დაფარულისა.

Verse: 6      უღირსჱ[ს] სარწმუნო Page of ms. O: 247v  წყლვანი მეგობრისანი, ვიდრე ნეფსით ამბორისყოფასა მტერისასა.

Verse: 7      სული მაძღარი გოლსა ემღერინ, ხოლო სულსა ნაკლულევანსა მწარჱცა იგი ტკბილვე ჰგონიენ.

Verse: 8      ვითარცა მფრინველი, რაჲ აღფრინდის ბუდეთაგან, ეგრეცა კაცი, რაჟამს უცხო იქმნის თჳსთაგან ადგილთა.

Verse: 9      მონა არს ნელსაცხებელთა და ღჳნოთა და საკუმეველთა, იშუებნ გული, ხოლო დაეცემის შემთხუ[ე]ვათაგან სული.

Verse: 10      მეგობარსა შენსა და მეგობარსა მამათა შენთასა ნუ დაუტეობ და სახლსა ძმისა შენისასა ნუ შეხუალ უკითხავად. უმჯობჱს არს მეგობარი ახლოს, ვიდრეღა-რა ძმაჲ, რომელი შორს მყოფ იყოს.

Verse: 11      ბრძენ იყავ, შვილო, რაჲთა იხარებდეს გული შენი და გარეწარაქციენ შენგან საყუედრელნი სიტყუანი.

Verse: 12      გონიერი იგი მოწევნასა ბოროტისასა დაეფარა, ხოლო უგუნურნი ზედა მიუჴდენ და იზღვინენ.

Verse: 13      მოუღე სამოსელი მისი, რამეთუ წარვიდა მაგინებელი მისი, რომელი უცხოჲსასა განჰრყუნის.

Verse: 14      რომელი აკურთხევდეს მეგობარსა განთიად დიდითა ჴმითა, მწყევარსა არარაჲთ დააკ[ლ]დეს იგი.

Verse: 15      ნაწუელთა გამოაძიან კაცი დღეთა ზამთრისათა, ეგრეთვე დედაკაცმან მაგინებელმან - თჳსისაგან სახლისა.

Verse: 16      ზეშთამოსა ქარსა ფიცხელსა სახელი მარჯუენით ჰრქჳან.

Verse: 17      რკინამან რკინაჲ Page of ms. O: 248r  აღმახჳს და კაცმან განარისხის პირი მოყუსისაჲ.

Verse: 18      რომელმან დაჰნერგოს ლეღჳ, ჭამოს მან ნაყოფი მისი; რომელი ჰსცვიდეს უფალსა თჳსსა, პოვოს მან პატივი.

Verse: 19      ვითარცა იგი არა მსგავს არს პირი პირსა, ეგრეცა გულნი არა მსგავს არიან გულთა კაცთასა.

Verse: 20      ჯოჯოხეთი და წარსაწყმედელი ვერ აღივსებიან, ეგრეცა თუალნი კაცთანი ვერ აღივსებიან.

Verse: 20a      საძაგელ უფლისა, რომელმან განიმტკიცნეს თუალნი მისნი და უსწავლელნი უთმინო ენითა.

Verse: 21      გამოცდაჲ ვეცხლისაჲ და ოქროჲსაჲ - გამოჴურვებაჲ, ხოლო კაცი გამოიცადების პირითა მაქებელისა თჳსისაჲთა.

Verse: 21a      გული უშჯულოჲსაჲ გამოეძიებნ ბოროტსა, ხოლო გული წრფელისაჲ გამოეძიებნ მეცნიერებასა.

Verse: 22      უკუეთუ ჰსაჯო უგუნური შოვრის კრებულსა და აყუედრებდე მას, ვერ-ვე მოუსპო უგუნურებაჲ მისი.

Verse: 23      ცნობით იცნნე სულნი სამწყსოჲსა შენისანი და მიჰსცე გული შენი არვეზთა შენთა.

Verse: 24      რამეთუ არა საუკუნე არს კაცისა სიმტკიცჱ და ძალი და არცა ეცემის ნათესავითი ნათესავად.

Verse: 25      იღუწიდ ველსა ზედა მწუანვილსა და სთიბო მდელოჲ და შეკრიბე თივაჲ მწუანვილისაჲ,

Verse: 26      რაჲთა გედგას ცხოვარი სამოსლად. პატივ-ეც ველსა, რაჲთა გედგნენ შენ კრავნი.

Verse: 27      შვილო, გქონან შენ ჩემ მიერ სიტყუანი ძლიერნი Page of ms. O: 248v  ცხოვრებასა შენსა და ცხოვრებასა მსახურთა შენთასა.

Chapter: 28  

Verse: 1      ივლტინ უღმრთოჲ თჳნიერ დევნისა, ხოლო მართალი, ვითარცა ლომი ესავნ.

Verse: 2      ცოდვითა უღმრთოთაჲთა აღდგიან... ხოლო კაცმან გონიერმან დაშრიტოს იგი.

Verse: 3      კაცი უღმრთოებით შესწამებნ ცილსა გლახაკსა, ვითარცა წჳმაჲ სასტიკი და ურგები.

Verse: 4      რომელთა დაუტევიან შჯული და აქებედ უღმრთოსა, ხოლო რომელთა უყუარდეს შჯული, მოიდვან იგი თავისა თჳსისა ზღუდედ.

Verse: 5      კაცთა უკეთურთა ვერ ცნიან სამართალი, ხოლო რომელნი ეძიებდენ უფალსა, პოვონ იგი.

Verse: 6      ყოველთა შინა შჯობს გლახაკი, რომელი ჭეშმარიტებით ვიდოდის, ვიდრე მდიდარი მტყუვარი.

Verse: 7      დაიმარხის შჯული შვილმან გონიერმან, ხოლო რომელი ჰმწყსიდეს არაწმიდებასა, უპატივო-ყოს მამაჲ.

Verse: 8      რომელი განამრავლებდეს სიმდიდრესა თჳსსა ვახშითა და აღნადგინებითა, მოწყალესა გლახაკთასა შეუკრებს მას.

Verse: 9      რომელმან გარეწარყოს სასმენელი არასმენად შჯულისა, მისიცა ლოცვაჲ საძაგელ იყოს.

Verse: 10      რომელმან აცთუნნეს წრფელნი გზასა ბოროტსა, განსარყუნელსა მიეცეს იგიცა; ხოლო უშჯულონი თანაწარჰჴდენ კეთილსა და ვერ შევიდენ მას.

Verse: 11      ბრძენ ჩანნ თავით თჳსით მდიდარი, ხოლო გლახაკმან გონიერმან განგმოს იგი.

Verse: 12      შეწევნითა მართალთაჲთა მრავალი იქმნის Page of ms. O: 249r  დიდებაჲ, ხოლო უღმრთოთა ადგილთა მოისრნენ კაცნი.

Verse: 13      რომელი ჰფარვიდეს უღმრთოებასა თჳსსა, არა წარემართოს, ხოლო რომელი მიუთხრობდეს, იგი საყუარელ იყოს.

Verse: 14      ნეტარ არს კაცი, რომელსა ეშინოდის ყოველთათჳს ღმრთისმოშიშებით, ხოლო გულფიცხელი იგი შევარდეს ძჳრსა.

Verse: 15      ვითარცა ლომი მშიერი და მგელი წყურიელი, ეგრეცა, რომელი ჰმსთავრობდეს მკოდოვი ნათესავსა გლახაკთასა.

Verse: 16      მეფჱ ნაკლულევანი ფასითა - დიდად ცილისა შემწამებელ, ხოლო რომელსა ჰსძულდეს სიცრუვჱ, მრავალჟამ ცხომნდეს კაცი იგი.

Verse: 17      რომელსა ბრალი კაცისმკლველობისაჲ ზედა ედვას, იგი მეოტ იყოს და არა მტკიცჱ.

Verse: 17a      განსწავლჱ ძჱ შენი და განგისუენოს შენ და მოსცეს სამკაული სულსა შენსა და არა ერჩდეს ნათესავსა უშჯულოსა.

Verse: 18      რომელი ვიდოდის სამართლად, შეწევნა ეცეს; ხოლო რომელი გულარძნილთა გზათა ვიდოდის, შეებას მასვე.

Verse: 19      რომელი იქმოდის ქუეყანასა თჳსსა, განძღეს პურითა, ხოლო რომელი შეუდგეს მოცალეობასა, აღივსოს იგი სიგლახაკითა.

Verse: 20      კაცი ღირსი და სარწმუნოებისა მოქმედი ფრიად იკურთხოს, ხოლო ბოროტისა მოქმედი იგი არა უტანჯველ იყოს.

Verse: 21      რომელთა ჰრცხუენოდის მხილებად პირთა ცრუთასა, არა კეთილ არს; ამან კოტრისა პურისათჳს განსცეს კაცი.

Verse: 22      Page of ms. O: 249v  იწრაფინ განმდიდრებად კაცი მოშურნჱ და არა უწყის, რამეთუ მოწყალემან კაცმან დაიპყრას იგი.

Verse: 23      რომელი ამხილებდეს კაცსა გზათა მისთა, მადლი აქუნდეს უფროჲს, ვიდრეღა არა რომელი ენითა მოიმადლებნ.

Verse: 24      რომელი ჰმძლავრობდეს მამასა, გინა დედასა, და ჰგონებდეს, ვითარცა არა ცოდავს, ესე ზიარ არს კაცისა უღმრთოჲსა.

Verse: 25      უძღები კაცი ჰშჯინ ცუდად.

Verse: 26      რომელი ესვიდეს სიფიცხლესა გულისა თჳსისასა, იგი უგუნურ არს, ხოლო რომელი ესვიდეს უფალსა, მოღუაწებასა შინა იყოს. და რომელი ვიდოდის სიბრძნით, იგი ცხომნდეს.

Verse: 27      რომელი მისცემდეს გლახაკსა, არა ნაკლულევან იყოს, ხოლო რომელმან გარემიიქციოს პირი მისი გლახაკისაგან, მრავალსა უპოვარებასა შინა იყოს იგი.

Verse: 28      ადგილსა უღმრთოთასა სულთ-ითქუმედ მართალნი და მათსა მას წარწყმედასა განმრავლდენ მართალნი.

Chapter: 29  

Verse: 1      უმჯობჱს არს კაცი, მამხილებელი კაცისა ქედფიცხლისა, მეყსეულად აღგზებასა მისსა არა იყოს კურნება.

Verse: 2      ქებასა მართალთასა იხარებდენ ერნი, ხოლო მთავრობასა უღმრთოთასა კუნესიედ კაცნი.

Verse: 3      კაცსა, რომელსა უყუარდეს სიბრძნჱ, იხარებდეს მამაჲ მისი; და რომელი ჰმწყსიდეს მეძავთა, წარწყმიდის სიმდიდრჱ.

Verse: 4      მეფემან მარ/თალმან Page of ms. O: 250r  აღჰმართის სოფელი, ხოლო კაცმან უშჯულომან დაამჴჳს იგი.

Verse: 5      რომელი განემზადებოდის ლალვად წინაშე პირსა მეგობრისასა, მახჱ განჰმზადის ფერჴთა თჳსთაჲ.

Verse: 6      ცოდვაჲ კაცისა დიდი საბრჴე არს, ხოლო მართალი სიხარულსა და მხიარულებასა შინა იყოს.

Verse: 7      იცის მართალმან საშჯელი გლახაკისაჲ, ხოლო უღმრთომან არა ცნის მეცნიერებაჲ და გლახაკსა არა აქუს გონებაჲ მეცნიერებისაჲ.

Verse: 8      კაცთა უშჯულოთა აღუდვეს ცეცხლი ქალაქსა, ხოლო ბრძენთა გარეწარაქციეს რისხვაჲ.

Verse: 9      კაცმან მართალმან განსაჯნის ნათესავნი, ხოლო კაცსა უგუნურსა განრისხებასა შინა ეკიცხევედ და არა შეიკდიმის.

Verse: 10      კაცთა მოსისხლეთა ჰსძულნ კაცი წმიდაჲ, ხოლო წრფელნი გამოეძიებდენ სულსა მისსა.

Verse: 11      ყოველი გულისწყრომაჲ თჳსი გამოიცადის უგუნურმან, ხოლო ბრძენი იგი იუნჯებნ ჟამად-ჟამად.

Verse: 12      მეფჱ, რომელი ერჩდეს სიტყუათა ცრუთა, ყოველნივე მის წინაშენი - ცრუ.

Verse: 13      მასესხებელი და მოსესხჱ ურთიერთარს შეიმთხჳნეს, მოხედვაჲ მათ ორთაჲვე ყოს უფალმან.

Verse: 14      მეფჱ მართალი, რომელი ჭეშმარიტებით შჯიდეს გლახაკთა, საყდარი მისი საწამებელად აღემართოს.

Verse: 15      გუემათა და მხილებათა მოჰსციან სიბრძნჱ, Page of ms. O: 250v  ხოლო შვილმან შეცთომილმან არცხჳნის მამა-დედათა თჳსთა.

Verse: 16      მრავალ თუ იყვნენ უღმრთონი, მრავალნი იქმნნენ ცოდვანი, ხოლო მართალნი დაცემასა მათსა შიშნეულ იქმნიან.

Verse: 17      განსწავლე ძჱ შენი და განგისუენოს შენ და მოჰსცეს სამკაული სულსა შენსა.

Verse: 18      და არა იყოს იგი მიმთხრობელ ნათესავსა უშჯულოსა, ხოლო რომელი ეკრძალებოდის უშჯულოსა სანატრელ იყოს.

Verse: 19      სიტყჳთა ვერ განისწავლო[ს] მონაჲ ფიცხელი დაღათუ ცნას, არავე ერჩდეს.

Verse: 20      უკუეთუ იხილო კაცი მოწრაფჱ სიტყჳთა, უწყოდე, რამეთუ სასოებაჲ აქუს უგუნურსა უფროს, ვიდრე მას.

Verse: 21      რომელი იშუებდეს სიყრმითგან, მონა იქმნეს და უკუანაჲსკნელ ჰგოდებდეს თავსა ზედა თჳსსა.

Verse: 22      კაცმან გულმწყრალმან თჳთ აღმოითხარის ძლევაჲ, ხოლო კაცმან მრისხანემან აღმოითხარის ცოდვაჲ.

Verse: 23      გინებაჲ კაცსა დაამდაბლებს, ხოლო მდაბალნი იგი დაამტკიცნის დიდებითა უფალმან.

Verse: 24      რომელი თანაგანეყოფვოდის მპარავსა, სძულს მას სული თჳსი. უკუეთუ ფიცი შუვა წარმოიღონ და არა უთხრან,

Verse: 25      რომელთა ეშინოდის და არა ჰრცხუენოდის კაცთათჳს, და უბრკუმეს. ხოლო რომელი ესვიდეს უფალსა, იგი იხარებდეს. უღმრთოებამან შეამთხჳის კაცსა საცთური, Page of ms. O: 251r  ხოლო რომელი ესვიდეს უფალსა, იგი ცხოვნდეს.

Verse: 26      მრავალნი ჰმსახურებდენ პირსა წინაშე მთავართა, ხოლო უფლისა მიერვე არნ სამართალი კაცისაჲ.

Verse: 27      საძაგელ არს კაცი მართალი კაცისა ცოდვილისა და საძაგელ უშჯულოთა, რომელთა წარუმართებიენ გზასა.

Chapter: 30  

Verse: 1      სიტყუათა ჩემთათჳს, შვილო, გეშინოდენ და შეიკრძალენ იგინი და ინანდი. ამას ეტყჳს კაცი მორწმუნეთა ღმრთისათა: და დავდუმნჱ.

Verse: 2      უუგუნურეს ვარ ყოველთა კაცთა და გონებაჲ კაცთაჲ არა არს ჩემ თანა.

Verse: 3      ღმერთმან მასწავა მე სიბრძნჱ და მეცნიერებაჲ წმიდათაჲ ვცან.

Verse: 4      ვინ აჴდა ზეცად და გარდამოჴდა? ანუ ვინ შეკრიბნა ქარნი წიაღთა? ანუ ვინ შეკრიბნა წყალნი სამოსელსა? ვინ შეიპყრნა კიდენი ქუეყანისანი? რაჲ არს სახელი მისი? ანუ რაჲ არს სახელი ძისა მისისაჲ?

Verse: 5      რამეთუ ყოველნი სიტყუ[ა]ნი [ღმრთისანი] Page of ms. O: 242v  გამოხურვებულ არიან და შეეწიოს იგი მოშიშთა მისთა.

Verse: 6      ნუ შესძინებ სიტყუათა ზედა მისთა, რაჲთა არა გამხილოს შენ და მტყუვრად გამოშჩნდე.

Verse: 7      ამისთჳს ვითხოვ შენგან: ნუ მიმიღებ ჩემგან ვიდრე სიკუდიდმდე ჩემდა.

Verse: 8      ამაოჲ სიტყუაჲ და ტყუვილი შორს-ყავ ჩემგან. სიმდიდრესა და სიგლახაკესა ნუ მომცემ მე, არამედ განმიჩინე მე ჯეროვნად უნაკლულოდ,

Verse: 9      რაჲთა არა განვძღე და მტყუვარ ვიქმნე და ვთქუა: "ვინ მხედავს მე?" ანუ დავგლახაკნე და ვიპარო და ვფუცო სახელსა ღმრთისა ჩემისასა.

Verse: 10      ნუ მისცემ მონასა ჴელთა უფლისა თჳსისათა, ნუუკუე გწყევდეს შენ და განირყუნე.

Verse: 11      ნაშობი ბოროტი მამასა სწყევნ და დედასა არა აკურთხევნ.

Verse: 12      ნაშობი ბოროტი თავსა იმართლებნ და გამოსავალი[თ] თჳსი[თ] არა განიფრთხვის.

Verse: 13      ნაშობსა ბოროტსა თუალნი ასხენ და წარბითა თჳსითა ამაღლდებინ.

Verse: 14      ნაშობსა ბოროტსა კბილნი ასხენ მახჳლნი და შუანი მკუეთელნი განლევად და შეჭმად მდაბალთა ქუეყანით და გლახაკთა მისთა კაცთაგან.

Verse: 15      წურბელსა სამ ასულ ესხნეს სიყუარულით საყუარელნი. სამთა მათ ვერ განაძღეს იგი და მეოთხესა მას ვერ ეყო თქუმად, ვითარმედ: კმა არს

Verse: 16      ჯოჯოხეთი Page of ms. O: 243v  და ტრფიალებაჲ დედათაჲ და ტარტაროზი, ქუეყანაჲ ვერ გამაძღარა (NB!) წყლითა და წყალმან და ცეცხლმან ვერ თქუან: კმა არს.

Verse: 17      თუალნი, რომელნი ეკიცხევდენ მამასა და შეურაცხ-ჰყოფდენ სიბერესა დედისასა, აღმოჰჴადნედ იგინი ყორანთა ჴევისათა და შეჭამედ იგი მართუეთა ორბისათა.

Verse: 18      სამი არს შეუძლებელ ჩემდა ცნობად და მეოთხე იგი ვერ გულისხმა-ვყავ:

Verse: 19      კუალი ორბისაჲ მფრინვალისაჲ და გზაჲ გუელისაჲ კლდესა ზედა და ალაგი ნავისა დანთქმულისაჲ და გზანი კაცისანი სიჭაპუკესა შინა.

Verse: 20      ესევითარი გზაჲ არს დედაკაცისა მომრუშისაჲ, რომელმან-იგი, რაჟამს ქმნეს, ეგრე თქჳს, ვითარმედ: არარაჲ უჯეროჲ ვქმენო.

Verse: 21      სამისაგან იძრვის ქუეყანაჲ და მეოთხესა მას ვერშემძლებელ არს დათმენად:

Verse: 22      უკუეთუ მონაჲ მეფობდეს და უგუნური განძღეს პურითა;

Verse: 23      და მჴევალმან თუ გამოაძოს თჳსი დედუფალი და საძულელი ცოლი უკუეთუ შეემთხჳოს ქმარსა კეთილსა.

Verse: 24      ოთხი არს უმცირეს ქუეყანასა ზედა და იგი არს უბრძნეს ბრძჱნთა.

Verse: 25      ჯინჭველთა თანა, რომელთა არა არს ძალ და განჰმზადიან ზაფხულის საზრდელი.

Verse: 26      და მაჩჳ, Page of ms. O: 244r  ნათესავი უძლური, რომელთა იქმნიან კლდესა შინა ბუდენი თჳსნი.

Verse: 27      უმეფო არს მკალი და განისწავლის ერთისაგან ბრძანებისა წესიერად.

Verse: 28      და მხულივი ჴელითა ემტკიცებინ კლდესა, დაღათუ ადვილად შესაპყრობელ არს, არამედ დამკჳდრებულ არს ტაძართა სამეუფოთა.

Verse: 29      სამი არს, რომელი კეთილად ვალს და მეოთხჱ, რომელი კეთილად თანაწარჰვალს:

Verse: 30      ლეკჳ ლომისაჲ, უძლიერესი მჴეცთაჲ, რომელი არა გარემიიქცევის, არცა შეძრწუნდების ნადირისაგან.

Verse: 31      და მამალი, რომელი იქცევინ დედალთა შოვრის განუშოვრებელად და განუსუენებელად; და ვაცი, წინამძღუარი სამწყსოთაჲ; და მეფჱ, რომელი იზახებნ თესლთა ზედა.

Verse: 32      უკუეთუ მიჰსცე თავი შენი შუებასა და მიჰყო ჴელი შენი ლალვით პირსა შენსა, შეურაცხ იქმნე.

Verse: 33      მოწუელის სძჱ და იქმნა ერბო, უკუეთუ გამოჰზიდვიდეთ დრტყილისა, გამოჴდეს სისხლი, უკუეთუ გამოჰზიდვიდე სიტყუათა, გამოჴდენ ლალვანი და საშჯელნი.

Chapter: 31  

Verse: 1      სიტყუანი ჩემნი თქუმულ არიან ღმრთისა მიერ; მეუფისა ბრძანებაჲ, რომელი განსწავლა დედამან თჳსმან.

Verse: 2      რაჲ არს, შვილო, დამარხვაჲ ღმრთისაჲ? ყოვლისა პირველად გეტყჳ შენ, შვილო: რაჲ არს, შვილო მუცლისა ჩემისაო? რაჲ არს, შვილო ლოცვათა ჩემთაო?

Verse: 3      Page of ms. O: 244v  ნუ მისცემ დედათა სიმდიდრესა შენსა და გონებასა შენსა და ცხოვრებასა ნაკლულევანსა ზრახვასა.

Verse: 4      ზრახვით ყოველსა იქმოდჱ და ზრახვით ღჳნოსა სუემდ; ძლიერნი გულმწყრალ არიან, ღჳნოსა ნუ სუმედ,

Verse: 5      რაჲთა არა სუან და დაავიწყდეს სიბრძნჱ და მართლ შჯად ვერ უძლონ უძლურთა.

Verse: 6      მიეცემის მთრვალობაჲ მწუხარეთა და ღჳნოჲ სუმად ლმობიერთა,

Verse: 7      რაჲთა დაავიწყდეს გლახაკობაჲ და სალმობაჲ არღარა მოეჴსენოს.

Verse: 8      აღაღე პირი შენი სიტყუასა ღმრთისასა და ჰშჯიდ ყოველთა ცოცხლად.

Verse: 9      აღაღე პირი შენი და ჰშჯიდ სიმართლით, განსაჯე გლახაკი და უძლური.

Verse: 10      Page of ms. O: 251r  დედაკაცი მჴნჱ ვინ-მე პოოს, რამეთუ უპატიოსნეს არს ანთრაკთა დიდად პატიოსანთა ეგევითარი იგი.

Verse: 11      მოსავ არნ მის ზედა გული ქმრისა მისისაჲ. ესევითარი ნატყუენავსა არარაჲ დააკლდეს,

Verse: 12      რამეთუ შეეწევინ ქმარსა თჳსსა კეთილსა ყოველსა ცხოვრებასა მის[ს]ა.

Verse: 13      მოიგო მატყლი და სელი და ქმნა საჴმარი ჴელითა თჳსითა.

Verse: 14      და იქმნა იგი, ვითარცა ნავი, მომავალი შორით. შეიკრიბის მან ყოველივე საცხოვრებელად.

Verse: 15      და აღდგის ღამე და მისცის საზრდელი სახლეულთა თჳსთა და მუშაკთა და მჴევალთა.

Verse: 16      იხილა ქუეყანაჲ საქმარი და მოიყიდა. ნაყოფთაგან ჴელთა მისთაჲსა დაჰნერგა ფუძჱ.

Verse: 17      და მოირტყნა ძლიერად წელნი მისნი და დაიძრვნა (sic!) მკლავნი მისნი საქმედ.

Verse: 18      და იხილა გემოჲ, რამეთუ კეთილ არს საქმჱ, არა დაშრტებინ ღამჱ ყოველ სანთელი მისი.

Verse: 19      ჴელნი მისნი მიყვნა ტარსა და მკლავნი მისნი განირთხნა უმჯობესსა.

Verse: 20      ჴელნი მისნი განუხუნა გლახაკთა და მკლავი მისი მიყო დავრდომილსა.

Verse: 21      არას ზრუნავნ ქმარი მისი სახლსა შინა, უკუეთუ Page of ms. O: 251v  და-სადა-ყოვნის, ყოველნივე მისთანანი შემოსილ არიედ.

Verse: 22      მრჩობლი ქლამინდი უქმნა ქმარსა თჳსსა, ბისონისაგან და ძოწეულისა - თავისა თჳსისა სამოსელი.

Verse: 23      სახედავ არნ ბჭეთა ზედა ქმარი მისი, რაჟამს დაჯდის კრებულსა შოვრის მოხუცებულთასა მკჳდრთა ქუეყანისათა.

Verse: 24      არდაგები ქმნა და განუყო ფინიკიელთა, და სარტყლები - ქანანელთა.

Verse: 25      პირი მისი აღიღო სიბრძნით და წესი განუჩინა ენასა მისსა.

Verse: 26      ძალი და შუენიერებაჲ შეიმოსა და იხარა უკუანაჲსკნელთა დღეთა.

Verse: 27      მშრალ არიედ ალაგნი სახლისა მისისანი, საზრდელი სიცონილისაჲ არა ჭამა.

Verse: 28      პირი მისი აღაღის ბრძნად და შჯულიერად, აღდგეს შვილნი მისნი და აქეს იგი და ქმარმანცა მისმან აქო იგი:

Verse: 29      მრავალთა დედათა მოიგეს სიმდიდრჱ და მრავალთა ქმნეს ძლიერებაჲ, ხოლო შენ გარდაჰრიე და გარდაჰმატე უფროჲს ყოველთასა.

Verse: 30      ტყუვილით სათნოებანი და ამაოებით სიკეთჱ დედათაჲ არა არს შენ თანა, რამეთუ დედაკაცი გონიერი და კეთილად მსახური იკურთხოს. მოშიშნი უფლისანი აქებენ მას.

Verse: 31      მიაგეთ მას ნაყოფთაგან ბაგეთა მისთაჲსა და იქებოდენ ბჭეთა ზედა ქმარი მისი, რამეთუ გზანი კაცისანი წინაუძღოდიან მას და წარემართნეს უკუნითი უკუნისამდე.
Page of ms. O:  


Book: Eccl. 
Ecclesiastes

ეკლესიასტე


Chapter: 1 
თავი I

Verse: 1     სიტყუანი ეკლესიასტესნი, ძისა დავითისნი, მეფისა ისრაჱლისანი, იერუსალჱმს.

Verse: 2     ამაოებაჲ ამაოთაჲ, -- თქუა ეკლესიასტე, -- ამაოებაჲ ამაოთაჲ, ყოველივე ამაო.

Verse: 3     რაჲმე უმეტეს არს კაცისა ყოველსა შინა შრომასა მისსა, რომელსა შურების მზესა მას ქუეშე.

Verse: 4     ნათესავი წარვალს და ნათესავი მოვალს და ქუეყანაჲ ჰგიეს.

Verse: 5     და აღმოვალს მზჱ და დაჰვალს მზჱ და ადგილსა თჳსსა მივალს

Verse: 6     აღმოვალს იგი და მუნვე მივალს სამხრით და მოჰვლის ჩრდილოდ, გარემოვალს სული და სიმრგულესა თჳსსა მოიქცევის სული.

Verse: 7     ყოველივე ჴევნები შესდინ ზღუასა ზღუასა და ზღუაჲ იგი განძღების. ადგილსა მას, სადა-იგი ჴევნები მივალს, მუნვე კუალად მიიქცევიან იგინი მისლვად.

Verse: 8     ყოველნივე სიტყუანი შრომით, ვერშემძლებელ არს კაცი სიტყუად, და ვერცა თუალი განძღეს ხილვად, და არცა აღივსოს ყური სმენითა.

Verse: 9     რაჲ არს ქმნული იგი, თავადი ყოფადისაჲ მის და არარაჲ არს ყოველივე ახლად მზესა ამას ქუეშე.

Verse: 10     რომლისათჳს იტყოდის და თქუას, ვითარმედ ესე ახალი არს, მიერითგანვე ქმნულ არს საუკუნეთა მათ ყოფილთა უწინარჱს ჩუენსა.

Verse: 11     არა არს ჴსენებაჲ პირველთაჲ მათ და უკუანასკნელთაჲ, რომელნი ყოფილ არიან უწინარჱს ჩუენსა, არა არს მათი ჴსენებაჲ ქმნულთა მათ თანა უკუანაჲსკნელთაჲ.

Verse: 12     მე, ეკლესიასტჱ, ვიყავ მეფჱ ისრაელსა ზედა იერუსალჱმს.

Verse: 13     და მივეც გული ჩემი გამოძიებად და განზრახვად სიბრძნისა ყოვლისავეთჳს, რომელნი ქმნულ არიან მზესა ამას ქუეშე, რამეთუ მიმოტაცებაჲ შრომისაჲ მოსცა ძეთა კაცთასა, რაჲთა მიმოიტაცებოდიან მას შინა.

Verse: 14     ვიხილენ ყოვლითურთ, რომელნი ქმნულ არიან მზესა ამას ქუეშე, და, აჰა, ესერა, ყოველი ამაო და გამორჩევაჲ სულის.

Verse: 15     გარდაქცეული იგი ვერ ჴელ-ეწიფების შემკობად და დაკლებულსა მას ვერ უძლავს აღრაცხად.

Verse: 16     ვიტყოდე მე გულსა ჩემსა და ვთქუ: აჰა, ესერა, მე განვდიდენ უფროჲს მათსა, რომელნი იყვნეს უწინარჱს ჩემსა იერუსალჱმს, და შევსძინე სიბრძნჱ ყოველსა ზედა, რაოდენნი იყვნეს უწინარჱს ჩემსა იერუსალჱმს, და გულმან ჩემმან იხილა მრავალი სიბრძნჱ და მეცნიერებაჲ.

Verse: 17     იგავნი და ზედამიწევნანი ვიცნენ მე, რამეთუ ესეცა სულისაჲვე გამორჩევაჲ არს.

Verse: 18     რამეთუ სიმრავლესა შინა სიბრძნისასა* სიმრავლჱ მეცნიერებისაჲ არს. და რომელმან შესძინოს ცნობად, შესძინოს სალმობაჲ.



Verse: 2V    ეკლესიასტჱ O.
Verse: 4V    მივალს + იგი SS₁.
Verse: 5V    აღმოვალს იგი -- SS₁.
Verse: 6V    გარემოვალს ] გარემო SS₁.
Verse: 7V    ყოველი SS₁. შესდინ SS₁. იგი -- SS₁. არა ] ვერ SS₁. მიიქცევინ SS₁. მისლვად ] განსლვად SS₁.
Verse: 8V    ვერცა ] ვერ SS₁. განძღეს თუალი SS₁. ხილვად ] ხედვად SS₁. არცა ] არა SS₁.
Verse: 9V    და + რაჲ არს, რომელმან ქმნა იგი, რომელი ჰყოფს SS₁. ახლად -- SS₁.
Verse: 10V    იტყჳს SS₁.
Verse: 11V    არა არს -- SS₁.
Verse: 11V    სიბრძნესა SS₁. რომელ SS₁. ამას -- SS₁. ქუეშჱ O. მოსცა + ღმერთმან SS₁.
Verse: 14V    ქმნილ SS₁. ამას -- SS₁. ყოველივე SS₁. სულისა SS₁.
Verse: 15V    და გარდაქცეული SS₁. აღრაცხვად SS₁. * აქ იწყება J (Ⴢერ.-113)
Verse: 16V    შევსძინე + მე SS₁. ზედა + მივეც გულსა ჩემსა ცნობა სიბრძნისა და მეცნიერებისა და SS₁. რავდენნი O.
Verse: 17V    სულისა SS₁.
Verse: 18V    სიბრძნისა SS₁. ცნობაჲ JSS₁.

Chapter: 2 
თავი II

Verse: 1     ვთქუ მე გულსა ჩემსა: "მოვედ აწ და გამოგცადო შენ სიხარულითა და იხილე კეთილსა შინა". და ესეცა ამაოვე.

Verse: 2     სიცილსა ვარქუ: "მიმოგანყოფილ", სიხარულსა -- "რასა ეგე ჰზამ?"

Verse: 3     და განვიზრახე გულსა ჩემსა მოზიდვად, ვითარცა ღჳნოჲ, გული ჩემი და გული ჩემი მიძღოდა სიბრძნესა და დაპყრობად მხიარულებასა ზედა, ვიდრე ვიხილო, რომელძი კეთილ არს ძეთათჳს კაცთაჲსა, რომელი-იგი ყონ მზესა ამას ქუეშე რიცხჳ ცხოვრებისაჲ დღეთა მათთაჲ.

Verse: 4     განვადიდენ საქმენი ჩემნი, ვიშენე მე სახლებ და დავჰნერგენ მე სავენაჴენი.

Verse: 5     ვიქმენ მე მტილები და სამოთხები, და დავჰნერგენ მას შინა ხენი ყოველნი ნაყოფიერნი.

Verse: 6     და ვქმენ მე საბანელნი წყალთანი რწყვად მათგან მაღნარნი მცენარეთანი.

Verse: 7     მოვიგე მონები და მჴევლები და სახლისა ნაშობნი მესხნეს მე და მონაგები მროწეულთაჲ და სამწყსოთაჲ ფრიად იყო ჩემი, უფროჲს ყოველთა, რომელნი იყვნეს უწინარეს ჩემსა იერუსალჱმს.

Verse: 8     შევკრიბე მე ოქროჲცა და ვეცხლიცა და ძალი მეფეთაჲ და სოფელთაჲ და ვყვენ ჩემდა შემასხმელნი მამანი და დედანი საშუებლად ძეთათჳს კაცთაჲსა, მწდენი მამანი და დედანი.

Verse: 9     და განვდიდენ და შევსძინე უფროჲს ყოველთა, რომელნი იყვნეს უწინარჱს ჩემსა იერუსალჱმს, და სიბრძნჱ დამადგრა მე.

Verse: 10     და ყოველი, რომელი ითხოვს თუალთა ჩემთა, არა დავაყენე მათგან, არა დავაყენე გული ჩემი ყოვლისაგან სიხარულისა, რამეთუ გულმან ჩემმან იხარა ყოველსა ზედა შრომასა ჩემსა, და ესე მეყო მე ნაწილ ჩემდა ყოვლისაგან ნაშრომისა ჩემისა,

Verse: 11     და მივიხილე ყოველსა ზედა, ქმნულსა ჩემსა, რომელნი ქმნნეს ჴელთა ჩემთა, და რუდუნებულსა მას ჩემსა, რავდენი ვრუდუნე ყოფად. და, აჰა, ესერა, ყოველივე ამაო და ჴდომა სულისა, და არარაჲ უმეტეს მზესა ქუეშე.

Verse: 12     და მოვხედენ მე სიბრძნისა და განცხრომისა და სიხარულისა, და ვინმე იყოს კაცი, რომელი მოვიდეს შემდგომად კუალსა ზრახვისა თჳსისასა, ყოველი, რომელი-იგი ქმნა.

Verse: 13     და ვიხილე მე, რამეთუ არს უმეტჱს სიბრძნჱ უფროჲს უგუნურებისა, ვითარცა უმეტეს არს ნათელი ბნელისა.

Verse: 14     ბრძნისა თუალნი თავსა მისსა და უგუნური ბნელსა შინა ვალს. და ვცან ესეცა, რამეთუ შემთხუევაჲ ერთი შეემთხუევის მათ ყოველთა.

Verse: 15     და ვთქუ მე გულსა ჩემსა: "ვითარცა-იგი შემთხუევაჲ* უგუნურისაჲ, მეცა იგივე შემთხუევაჲ შემემთხჳოსა და რაჲსათჳს უმეტეს განვბრძნდი?" ვიტყოდე მე გულსა ჩემსა ფრიად: "ესეცა ამავოა", რამეთუ უგუნური ნამეტავისაგან გულისა იტყჳნ.

Verse: 16     რამეთუ არა არს ჴსენებაჲ ბრძნისაჲ უგუნურისა თანა უკუნისამდე, რამეთუ მიერვე დღეთა მათ მომავალთა ყოველივე დაავიწყდა და ვითარმე მოკუდეს ბრძენი უგუნურისა თანა?

Verse: 17     და მოვიძულე ყოვლითურთ ცხოვრებაჲ ჩემი, რამეთუ ბოროტ არს ჩემ ზედა ქმნული იგი, რომელი იქმნების მზესა ამას ქუეშე, რამეთუ ყოველივე ამაო და გამორჩევა სულის.

Verse: 18     და მოვიძულე ყოვლითურთ რუდუნებაჲ ჩემი, რომელსა ვშურები მზესა ამას ქუეშე, რამეთუ დაუტეო იგი კაცსა, რომელი იყოს ჩემდა შემდგომად.

Verse: 19     და ვინ იცის, გინა ბრძენ იყოს, გინა უგუნურ და ჴელმწიფებდეს ყოველსა ზედა ნაშრომსა ჩემსა, რავდენსა ვშუერ და რავდენსა განვბრძნდი მზესა ამას ქუეშე, და ესეცა ამაო.

Verse: 20     და მოვიქეც ჯმნად გულითა ჩემითა ყოვლისა მისგან შრომისა ჩემისა, რავდენსა ვშურებოდე მზესა ამას ქუეშე.

Verse: 21     რამეთუ არს კაცი, და შრომაჲ მისი სიბრძნით და მეცნიერებით და სიმჴნით და კაცი, რომელი არა შურა მას შინა, მოსცეს მას ნაწილი მისი, და ესეცა ამაო და სიბოროტე დიდ.

Verse: 22     რამეთუ რაჲ ეყვინ ესე კაცსა ყოველსა შინა შრომასა მისსა და გამორჩევითა გულისა მისისაჲთა, რომელსა-იგი შურების მზესა ამას ქუეშე?

Verse: 23     რამეთუ ყოველნი დღენი მისნი სალმობით და გულისწყრომით, ზრუნვითა მიმოტაცებისაჲთა და ღამჱცა არა დაიძინის გულმან მისმან, და ესეცა ამაოვე არს.

Verse: 24     არა რაჲ არს კაცისაჲ კეთილ ყოველსა შინა შრომასა მისსა,

Verse: 25     გარნა რაჲ-იგი ჭამოს და სუას და უჩუენოს კეთილი სულსა თჳსსა, კეთილი შრომასა თჳსსა, და ესეცა ვიხილე, რამეთუ ჴელისაგან ღმრთისა არს, -- ვინმე უკუე ჭამოს და სუას თჳნიერ მისა?

Verse: 26     რამეთუ კაცსა წინაშე პირსა მოსცა სიბრძნჱ და მეცნიერებაჲ, და ცოდვილსა მას მოსცა მიმოტაცებაჲ შეძინებად და მიცემად კეთილსა მას წინაშე პირსა ღმრთისასა, და რამეთუ ესეცა ამაო და ჴდომა სულის.



Verse: 1V    ვიხილე SS₁.
Verse: 2V    ზამ JSS₁.
Verse: 3V    განვიზრახევდ JSS₁. და (2) -- JSS₁. სიბრძნისასა JSS₁. და (3) -- JSS₁. ვიდრემდე JSS₁. რომელი JSS₁. ძეთა კაცთათჳს JSS₁. რომელი-იგი ყონ -- JSS₁. ქუეშეთ SS₁.
Verse: 5V    და ... ნაყოფიერნი -- JO.
Verse: 6V    ვიქმენ JSS₁. მე + ავაზანნი SS₁.
Verse: 7V    მონაგები + ველთანი და SS₁. და სამწყსოთაჲ -- SS₁. ფრიადი SS₁. რომელნი ] რაოდენი JSS₁.
Verse: 8V    და ძალი ] დიდძალი უფროს SS₁. ძეთა თანა JSS₁. კაცთაჲსა + და ვყვენ ჩემდა SS₁.
Verse: 9V    უწინარეს JSS₁. სიბრძნე JSS₁.
Verse: 10V    დავაყენ (1) O; ჩემმან -- O. * აქ წყდება J.
Verse: 11V    ვიხილე SS₁. და ... ჩემსა -- O. ყოფა SS₁. სულის JSS₁.
Verse: 12V    მოვხედენ ] მოვხადე O. სიბრძნესა O; გულისზრახვისა SS₁. ქმნას SS₁.
Verse: 13V    ვიხილე -- S₁. მე -- SS₁.
Verse: 15V    ფრიად ] ვითარმედ SS₁. ამავოა ] ამაოვე არს SS₁. ნამეტნავისაგან SS₁.
Verse: 16V    ყოველი SS₁.
Verse: 17V    ცხორებაჲ SS₁. რამეთუ ] და SS₁. ამას -- SS₁ სულისა S.
Verse: 18V    და + და SS₁. ვშურები ] ვრუდუნებდი SS₁. ამას -- SS₁. დაოტეო O. ჩემსა SS₁.
Verse: 19V    რაოდენ SS₁. არაოდენ SS₁.
Verse: 20V    სიმართლითა და სიბრძნით SS₁. სიბოროტჱ O; დიდად SS₁.
Verse: 22V    რაჲ -- O. რაჲ სარგებელ SS₁. შრომასა + შინა SS₁.
Verse: 23V    ღამეცა SS₁.
Verse: 24Ⴅ    კეთილი კაცისა SS₁.
Verse: 25Ⴅ    ჰშჭამოს S. და უჩუენოს .... სუას -- O. უჩუჱნოს SS₁. უკუჱ SS₁. 26. მოჰსცა OS₁. სულისა S.

Chapter: 3 
თავი III

Verse: 1     ყოველთათჳს ჟამი არს და ჟამი არს ყოვლისა საქმისაჲ ცასა ქუეშე.

Verse: 2     ჟამი არს შობისაჲ და ჟამი არს სიკუდილისაჲ, ჟამი არს დანერგვისაჲ და ჟამი აღმოფხურად დანერგულისაჲ მის;

Verse: 3     ჟამი არს მოკლვისაჲ და ჟამი განკურნებისაჲ, ჟამი არს დარღუევისაჲ და ჟამი აღშენებისაჲ.

Verse: 4     *ჟამი ტირილისაჲ და ჟამი სიცილისაჲ, ჟამი ტყებისაჲ და ჟამი როკვისაჲ.

Verse: 5     ჟამი არს დადებად ქვაჲ და ჟამი შეკრებად ქვისა, ჟამი არს გარემოპყრობისაჲდა ჟამი განშორებად გარემოცვულისა მისგან.

Verse: 6     ჟამი არს ძიებისაჲ და ჟამი წარწყმედისაჲ, ჟამი არს დამარხვისაჲ და ჟამი განგდებისაჲ;

Verse: 7     ჟამი არს განპებისაჲ და ჟამი შეკერვისაჲ, ჟამი არს დუმილისაჲ და ჟამი სიტყჳსაჲ;

Verse: 8     ჟამი არს სიყუარულისაჲ და ჟამი სიძულილისაჲ, ჟამი არს ბრძოლისაჲ და ჟამი მშჳდობისაჲ.

Verse: 9     რაჲმე უმეტეს არს მოქმედისაჲ მის, რომელსა შურების?

Verse: 10     ვიხილე ყოვლითურთ მიმოტაცებით, რომელი მოსცა ღმერთმან ძეთა კაცთასა, რაჲთა მიმოიტაცნეს მას შინა.

Verse: 11     ყოველივე ქმნა კეთილი ჟამსა თჳსსა ყოველსა თანა საუკუნესა მისცა გულსა მათსა, რაჲთა არა პოოს კაცმან ქმნული ღმრთისაჲ, რომელი ქმნა ღმერთმან დასაბამითგან ვიდრე აღსასრულადმდე.

Verse: 12     გულისხმა-ვყავ მე, რამეთუ არა არს კეთილთა მათ შინა, გარნა რომელი იხაროს და ყოს კეთილი ცხორებასა თჳსსა.

Verse: 13     და ყოველმან კაცმან, რომელმან ჭამოს და სუას და იხილოს კეთილი ყოველსა შინა შრომასა მისსა, ესე მოცემული ღმრთისაჲ.

Verse: 14     ვცან მე ყოველი, რაოდენი ქმნა ღმერთმან, უკუნისამდე ეგოს მას ზედა, არა არს შეძინება და მისგან არა არს გამოჴუება, და ღმერთმან შექმნა, რაჲთა ეშინოდის პირისაგან მისისა.

Verse: 15     ყოფილი იგი მიერითგანვე არს და, რაოდენი იყო, ყოფად არს, ქმნულ ხოლო არს, და ღმერთმან მოიძიოს დევნული იგი.

Verse: 16     და მერმე კუალად ვიხილე მზესა ამას ქუეშე ადგილი საშჯელისაჲ და მუნ იყო უღმრთოჲ და ადგილი მართლისაჲ, და მუნ იყო მოღმრთჱ.

Verse: 17     და ვთქუ მე გულსა ჩემსა: "მართლისა თანა და უღმრთოჲსა საჯოსმეა ღმერთმან? რამეთუ ჟამი არს ყოვლისა საქმისაჲ და ყოველთა ზედა ქმნულთა".

Verse: 18     მუნ ვთქუ მე გულსა ჩემსა სიტყჳსათჳს ძეთა კაცთაჲსა: "ვითარმედ განიკითხნეს იგინი ღმერთმან და აჩუენოს, რამეთუ იგინი პირუტყუნი არიან.

Verse: 19     და რამეთუ მათცა შემთხუევაჲ ძეთა კაცთაჲვე, ვითარცა შემთხუევაჲ პირუტყჳსაჲ, შემთხუევაჲ ერთ არს მათი, ვითარცა მისი სიკუდილი, ეგრეცა ამისი სიკუდილი და სული მათ ყოველთა შინა. და რაჲთამე ჰმატს კაცი პირუტყუსა? არარაჲთ, რამეთუ ყოველივე ამაო.

Verse: 20     და ყოველივე ერთსა ადგილსა მივალს; ყოველივე შეიქმნა მიწისაგან და ყოველივე მიიქცევის მიწადვე.

Verse: 21     და ვინ იცის, სული ძეთა კაცთაჲ, უკუეთუ აღვალს იგი ზე, სული პირუტყუთაჲ, უკუეთუ შთავალს იგი ქუეყანად.

Verse: 22     და ვიხილე, რამეთუ არა არს კეთილ, გარნა რომელი იხაროს კაცმან ყოველთა შინა ქმნულთა მისთა, რამეთუ იგი არს ნაწილი მისი. და ანუ ვინმე მოიყვანოს იგი ხილვად, რაჲ-იგი იყოს მისსა შემდგომად?



Verse: 1V    ყოვლისათჳს O. არს ] ჩანს SS₁. არს -- SS₁. არს -- SS₁. * აქედან J გრძელდება.
Verse: 5V    ჟამი + არს SS₁. გარემოპყრობისაჲ ] გარემოცვისაჲ JSS₁. ჟამი არს SS₁. მის JSS₁.
Verse: 6V    მარხჳსაჲ SS₁.
Verse: 7V    შეკრვისაჲ J. მიმოიტაცნე S₁.
Verse: 11V    ყოველთა JSS₁. იპოოს SS₁. ქმნილი SS₁. ღმრთისაჲ -- SS₁. დასაბამითგან + და JSS₁. აღსასრულადმდჱ O; აღსასრულამდე JSS₁.
Verse: 12V    გულისხმა-ყავ SS₁. მე -- JSS₁. კეთილ JSS₁. მას JSS₁.
Verse: 13V    ყოველმან -- JSS₁. ღმრთისაჲ არს SS₁.
Verse: 14V    რავდენ O; რავდენი J. ღმერთმან + იგი JSS₁. ეგოს უკუნისამდე JSS₁.
Verse: 15V    რაოდენ SS₁. იყო -- O. არნ O.
Verse: 16V    მზჱსა O. მოღმრთე J ] მოლალე SS₁.
Verse: 17V    უღმრთოჲსა + თანა JSS₁. ქმნულთა + ჟამი არს და ჟამიერობა SS₁.
Verse: 18V    გულსა + შინა JSS₁.
Verse: 19V    პირუტყუთაჲ JSS₁. ამის SS₁.
Verse: 20V    მიწად JSS₁. ზე ] მზე SS₁. ქუეყანად + ქუჱ SS₁. რამეთუ -- O. იყო O. თ̃ჲ O.

Chapter: 4 
თავი IV

Verse: 1     და მოვაქციე მე და ვიხილენ მე ყოველნივე ცილის-წამებანი, რომელნი იქმნებიან მზესა ამას ქუეშე. და, აჰა, ესერა, ცრემლნი ცილისშემწამებელთანი, და არა ვინ არს მათდა ნუგეშინისმცემელ, ჴელისაგან ცილისშემწამებელთა ძალ, და არა ვინ არს მათდა ნუგეშინისმცემელ.

Verse: 2     და ვაქენ მკუდარნი, რომელნი მომწყდარ არიან უფროჲს ცხოველთასა, რომელნი ცოცხალ არიან აქამოდმდე.

Verse: 3     და უმჯობეს არს ამათ ორთავე, რომელი არღარა იყოს, რომელმან არა იხილა ყოვლითურთ ქმნული ესე ბოროტი, რომელნი იქმნებიან ცასა ქუეშე.

Verse: 4     და ვიხილე მე ყოველი ბოროტი შრომაჲ მჴნექმნულისაჲ, რამეთუ შური კაცისაჲ მოყუსისაგან თჳსისა, და ესეცა ამაო და ჴდომა სულის.

Verse: 5     უგუნურმან მოისხნა ჴელნი მისნი და შეიჭამნა ჴორცნი მისნი.

Verse: 6     უმჯობეს არს მჭელი სავსე განსუენებით უფროჲს სავსეთა ორთა მჭელთასა შრომითა და ჴდომითა სულისაჲთა.

Verse: 7     და მოვიქეც მე და ვიხილე ამაოებაჲ მზესა ამას ქუეშე.

Verse: 8     არს ერთი და არა არს მეორე, და ძჱ და ძმაჲ არა არს მისი. და არა არს დასასრულ ყოვლისა შრომისა მისისა, და თუალნი მისნი ვერ განძღებიან სიმდიდრითა. და ვისთჳსმე ვშურები და დავაკლებ სულსა ჩემსა კეთილისაგან. და ყოველივე ამაო და მიმოტაცება ბოროტ არს.

Verse: 9     უმჯობეს არიან ორნი ერთისა, რომელთა არს მათა სასყიდელი კეთილი, არს შრომასა შინა მისსა.

Verse: 10     უკუეთუ დაეცნენ, ერთმან აღადგინოს მოყუასი თჳსი, და ვაჲ ერთისაჲ, უკუეთუ დაეცეს და არა ვინ იყოს მეორჱ, რომელმან აღადგინოს იგი.

Verse: 11     და უკუეთუ დაწვენ ორნი, განტფენ იგინი, და ერთი იგი ვითარმე განტფეს?

Verse: 12     და უკუეთუ განძლიერდეს ერთი იგი, ორნი ესე დადგენ წინაშე მისა, და საბელისმოდებული არა ადრე განსთქდეს.

Verse: 13     უმჯობეს არს* მონაჲ გლახაკი და ბრძენი უფროჲსღა მეფისა მოხუცებულისა და უგუნურისა, რომელმან არა ცნა კრძალულებაჲ.

Verse: 14     რამეთუ სახლისაგან საპყრობილისა გამოვიდეს მეფობად, და რამეთუ მეფობასა შინა მისსა იქმნა გლახაკ.

Verse: 15     ვიხილენ ყოველნივე ცხოველნი, რომელნი ვლენან მზესა ქუეშე ჭაპუკისა მის თანა მეორისა, რომელი დადგეს მის წილ.

Verse: 16     არა არს დასრულება ყოვლისა ერისა, ყოველთავე, რომელნი იყვნეს უწინარეს მათსა და უკუანაჲსკნელ არავე იხარებდენ მის ზედა, რამეთუ ესეცა ამაო და ჴდომა სულის.

Verse: 17     დაიცევ ფერჴი შენი, ვიდრე ხუალ სახლსა შინა ღმრთისასა და მიეახლე სმენად უფროჲს საცემელისა უგუნურისა მსხუერპლისა, რამეთუ არა მეცნიერ არიან ყოფად კეთილისა.



Verse: 1V    ყოველნი O. მზჱსა O. ამას -- JS. ქუჱშე O. ცილისშემწამებელისა JSS₁. და არა ვინ არს მათდა ნუგეშინისმცემელ (2) -- SS₁.
Verse: 2V    ცოცხალ ] ცხოველ JSS₁. აქამომდე JSS₁.
Verse: 3V    ორთასავე JSS₁. არღა J. არა ] არღა SS₁. ქმნილი SS₁. ცისა O. ქუეშჱ O.
Verse: 4V    მე -- JSS₁. სულისა S.
Verse: 5V    უგუნორმან O.
Verse: 6V    განსუჱნებითა S.
Verse: 8V    არა არს მეორე ] არს ორი JO. ძე JSS₁. ყოველივე ] ესეცა SS₁. მოტაცება JSS₁.
Verse: 9V    რომელ SS₁. მათდა JSS₁. მისა O. * აქ წყდება J.
Verse: 10V    არაჲ O.
Verse: 11V    უკეთუ SS₁. დაწვნენ SS₁.
Verse: 12V    დადგეს O. მისსა JSS₁. განსქდეს JSS₁.
Verse: 13V    უფროსღა SS₁ -- O.
Verse: 14V    მისა O.
Verse: 15V    მზჱსა
Verse: 16V    დასასრულება O. მის ] მათ SS₁. სულისა OS₁.
Verse: 17V    ვიდრემდე SS₁. და ] რამეთუ SS₁. მიეახლჱ O ] მიახლებულ იყო S. უფროჲს ... მსხუერპლისა ] უმჯობეს არს მორჩილება ვიდრემდე საცემელთა უგუნურთასა SS₁. თ̃ჲ O.

Chapter: 5 
თავი V

Verse: 1     ნუ იწრაფი პირითა შენითა და გული შენი ნუ იწრაფინ გამოღებად სიტყჳსა წინაშე ღმრთისა, რამეთუ ღმერთი ცათა შინა არს და შენ ქუეყანასა ზედა. ამისთჳს იყვნედ სიტყუანი შენნი მცირედ,

Verse: 2     რამეთუ მოიწიოს ჩუენებაჲ სიმრავლითა განმცდელისაჲთა და ჴმაჲ უგუნურისაჲ სიმრავლითა* სიტყუათაჲთა**.

Verse: 3     ვითარცა აღუთქუა ღმერთსა, ნუ ჰყოვნი მიცემად მას, არა არს ნებაჲ უგუნურთა შორის, რამეთუ რავდენ აღუთქუ მიცემად, მიეც.

Verse: 4     უმჯობეს არს შენდა არააღთქუმაჲ, ვიდრე აღთქუმასა და არამიცემასა.

Verse: 5     ნუ სცემ პირითა შენითა ცოდვად ჴორცთა შენთა და სთქუა წინაშე პირსა ღმრთისასა, ვითარმედ "უმეცრება არს", რაჲთა არა განრისხნეს ღმერთი ჴმასა შენსა და განრყუნეს ქმნულნი ჴელთა შენთანი,

Verse: 6     რამეთუ მრავლითა საჩუენებლითა და ამაოებათაჲთა და სიტყუათა მრავალთა, ხოლო შენ ღმრთისა გეშინოდენ.

Verse: 7     უკუეთუ ცილის-შეწამებაჲ გლახაკისაჲ და ტაცებაჲ საშჯელისაჲ და სიმართლისაჲ იხილო სოფელსა, ნუ გიკჳრნ საქმესა ამას ზედა, მაღალი მაღალსა ზედა დაიცვის და მაღალნი მას ზედა.

Verse: 8     და უმეტჱსი ქუეყანისა ყოველსა ზედა, იგი თავადი არს მეუფჱ აგარაკისაჲ მის შენისაჲ, და იყავ შენ სარწმუნო ყოველსა შინა, არს იგი მძიმჱ მიმოტაცებულისა მის.

Verse: 9     რომელსა უყუარდეს ვეცხლი, ვერ განძღეს ვეცხლითა, ვინმე შეიყუარა სიმრთელითა ნაყოფი? და ესეცა ამაოვე არს.

Verse: 10     სიმრავლითა სიკეთისაჲთა განმრავლდეს მჭამელნი მისნი და მერმე კუალად სიმჴნჱ მის თანა, რამეთუ დასაბამი ხილვად თუალთა მისთა.

Verse: 11     ტკბილ არს ძილი მონისა, გინა თუ მცირედ, გინა თუ დიდ ჭამოს განძღებად და განმდიდრებად. არა ვინ არს, ვინმცა უტევა იგი დაძინებად.

Verse: 12     არს სნეულებაჲ, რომელი ვიხილე მზესა ამას ქუეშე, სიმდიდრჱ დამარხული მის თანა ძჳრად მისა.

Verse: 13     და წარწყმდეს სიმდიდრჱ იგი მიმოტაცებითა ბოროტისაჲთა; შვა მან ძჱ და არა რაჲ არს ჴელთა შინა მისთა არცა ერთ.

Verse: 14     ვითარცა გამოვიდა იგი მუცლისაგან დედისა თჳსისა შიშუელი, მიიქცა იგი მისლვად მუნვე მიწად, ვითარცა მოვიდა, და არა რაჲ წარიღოს შრომისაგან მისისა წარსლვასა მას ჴელითა მისითა.

Verse: 15     და ესეცა სნეულებაჲ არს ბოროტი: ვითარცა მოვიდა, ეგრეცა წარვიდეს, და მეტად არს, რომელსა-იგი შურების ცუდად.

Verse: 16     და ყოველნი დღენი მისნი ბნელსა და გლოვასა შინა და გულისწყრომასა მრავალსა და სნეულებასა და ნავღელსა.

Verse: 17     აჰა, ესერა, ვიხილე მე ერთი, რომელ არს კეთილ: ჭამაჲ და სუმაჲ და ხილვაჲ კეთილისაჲ ყოველსა შინა შრომასა მისსა, რომელსა შურებოდის მზესა ამას ქუეშე რიცხუთა ამათ დღეთა ცხოვრებისა მისისათა, რომელი მოჰსცა მას ღმერთმან, რამეთუ იგი არს ნაწილი მისი.

Verse: 18     და ყოველსა კაცსა, რომელსა მოჰსცა მას ღმერთმან სიმდიდრჱ, მონაგები და ჴელმწიფე-ყო იგი მოღებად და ჭამად მისგანი ნაწილი მისი, ესე ნიჭი ღმრთისაჲ არს,

Verse: 19     რამეთუ არამრავალნი იჴსენნენ დღენი ცხოვრებისა მისისანი, რამეთუ ღმერთმან უცალო-ყო იგი სიხარულისაგან გულისა მისისა.



Verse: 1V    მცირე SS₁.
Verse: 2V    მოიწიის O. ჩუჱნება SS₁ ] ჩუეულებაჲ O. სიმრავლისათა SS₁. * აქ წყდება SႥ ** აქ წყდება S₁.
Verse: 3V    მიეც -- O.
Verse: 9V    სიმრთელითა ] სიმართლითა O. რომელი ვიხილე -- O.
Verse: 14V    მიქცა O. წარიღო O.
Verse: 15V    მოვიდეს O.
Verse: 18V    ჴელმწიფჱ-ყო O.

Chapter: 6 
თავი VI

Verse: 1     არს ბოროტი, რომელი ვიხილე მზესა ამას ქუეშე და ფრიად არს კაცთა შორის.

Verse: 2     კაცსა, რომელსა მოჰსცეს მას ღმერთმან სიმდიდრჱ და ნაყოფი და დიდებაჲ, და არა რაჲ არს ნაკლულევანებაჲ სულსა მისსა ყოვლისა მისგან, რომელსა გული უთქუმიდა, და არა ჴელმწიფე-ყო იგი ღმერთმან ჭამად მისგანი, რამეთუ კაცმან სხუამან შეჭამოს იგი. და ესე ამაოებაჲ და სნეულებაჲ ბოროტი არს.

Verse: 3     უკუეთუ შვეს კაცმან ას შვილ და მრავალთა წელთა ცხომდეს და მრავალ იყვნენ წელნი ცხოვრებისა მისისანი, და სული მისი არა განძღეს კეთილითა, და დაფლვაცა ვერ ეცა მას. და ვთქუ: "უმჯობჱს არს მისა მორყუნილი,

Verse: 4     რამეთუ ამაოებით მოვიდა და ბნელმან დაფაროს სახელი მისი.

Verse: 5     და მზჱ არა იხილა და არცა ცნა განსუენებაჲ ესე უფროჲს მისსა.

Verse: 6     დაღათუმცა ცხომდა ათასთა წელთა მრავალგზის და კეთილი არა იხილა, ანუ არცა ერთსა ადგილსა შევლენ ყოველნი?

Verse: 7     და ყოველი რუდუნებაჲ კაცისაჲ პირსა მისსა, და სული ვერ განძღების.

Verse: 8     რამეთუ უმეტჱს არს ბრძენი უგუნურისა, რამეთუ იცის გლახაკმან სლვაჲ წინაშე ცხოვრებასა მისსა.

Verse: 9     უმჯობჱს არს ხილვაჲ თუალთაჲ, ვიდრე წარმავალისა სულისა, და ესეცა ამაოვე და ჴდომა სულის.

Verse: 10     რავდენნი-იგი ქმნულ არიან, მიერითგანვე წოდებულ არს სახელი მათი და უწყებულ არს კაცთა, რავდენ-იგი-რაჲ რაჲ არს, და ვერ უძლავს საშჯელად უძლიერესისა მის თანა.

Verse: 11     რამეთუ არიან სიტყუანი მრავალნი, რომელნი განაძლიერებენ ამაოებასა, არამედ რაჲ არს ნამეტნავ კაცისა?

Verse: 12     ანუ ვინ იცის, რაჲ-იგი არს კეთილი ცხოვრებასა მისსა რიცხჳ ცხოვრებისა ამაოებისა მისისაჲ? და ყვნა იგინი აჩრდილსა შინა. და ვინ უთხრას კაცსა, რაჲ-იგი იყოს შემდგომად მისა მზესა ამას ქუეშე?



Verse: 3V    ცხომნდეს O. და დაფლვაცა ] თაფლცა O. მისსა O.
Verse: 6V    ყოველნი -- O.
Verse: 12V    კეთილი -- O.

Chapter: 7 
თავი VII

Verse: 1     უმჯობეს სახლი უფროჲს წყალობისა კეთილისა და დღჱ სიკუდილისაჲ უფროჲს დღისა მის შობისა.

Verse: 2     უმჯობჱს არს მისლვად სახლსა გლოვისასა ვიდრეღა მისლვად სახლსა შუებისასა, რამეთუ ესე არს დასასრული ყოვლისავე კაცისაჲ, და, რომელი ცხოველ არს, მოჰსცეს კეთილი გულსა თჳსსა.

Verse: 3     უკეთე არს გულისწყრომაჲ უფროჲს სიცილისა, რამეთუ განბოროტებითა პირისაჲთა განმხიარულდეს გული.

Verse: 4     გული ბრძენთაჲ სახლსა გლოვისასა და გული უგუნურისაჲ სახლსა სიხარულისასა.

Verse: 5     უმჯობჱს არს შერისხვაჲ ბრძნისაჲ სმენად უფროჲს კაცისა, რომელსა ესმოდის სახიობაჲ უგუნურთაჲ.

Verse: 6     ვითარცა ჴმაჲ ეკალთაჲ ქუეშე სიავთა, ეგრეცა სიცილი უგუნურთაჲ, და ესეცა ამაოვე.

Verse: 7     რამეთუ ცილისა შეწამებამან შეარყიის ბრძენი და წარწყმიდის გული სიმტკიცისა მისისაჲ.

Verse: 8     უმჯობჱს არს უკუანაჲსკნელი სიტყუაჲ უფროჲს დასაბამისა მის, უმჯობჱს არს სულგრძელი უფროჲს სულისა მაღლისა.

Verse: 9     ნუ იწრაფი სულითა შენითა განრისხებასა, რამეთუ გულისწყრომაჲ წიაღთა უგუნურთასა განისუენებდეს.

Verse: 10     ნუ იტყჳ, რამეთუ: "რაჲ იყო, რამეთუ პირველნი იგი დღენი იყვნეს კეთილ მათსა?" რამეთუ არა სიბრძნით იკითხე.

Verse: 11     ამისთჳს კეთილ არს სიბრძნჱ სამკჳდრებელსა თანა და უმეტესობა მათდა, რომელნი ხედვენ მზესა.

Verse: 12     რამეთუ აჩრდილი მისი სიბრძნესა ქუეშე, ვითარცა აჩრდილი ვეცხლისაჲ, და ნამეტავი სიბრძნისაჲ განაცხოველებს მის მიერ.

Verse: 13     იხილენით საქმენი ღმრთისანი, ვინ შემძლებელ არს შემკობად მათ, რომელნი-იგი ღმერთმან გარდააქციოს?

Verse: 14     დღეთა კეთილისათა ცხომდი კეთილად და იხილე დღესა ბოროტსა, და იხილე ესეცა შეტყუებულად მათ თანა: ესე ყო ღმერთმან სიტყჳსათჳს, რაჲთა არა პოვოს კაცმან შემდგომად მისა არარაჲ.

Verse: 15     ყოველივე ვიხილე დღეთა ამაოებისა ჩემისათა; არა არს მართალი წარწყმედულ სიმართლესა შინა მისსა და არს უღმრთოჲ, რომელი ჰგიეს და დგას უკეთურებასა ზედა თჳსსა.

Verse: 16     ნუ იქმნები მართალი ფრიად და ნუცა ჰბრძნობ უმეტჱს, რაჲთა არა მისდრკე.

Verse: 17     ნუ უღმრთოებ ფრიად და ნუცა იქმნები ფიცხელ, რაჲთა ნუუკუე მოჰკუდე არა ჟამსა შენსა.

Verse: 18     კეთილ არს შენდა თავს-დებაჲ შენი, ამას შინა, და მისგან ნუ შეაგინებ ჴელსა შენსა, რამეთუ მოშიშმან ღმრთისამან განვლოს ესე ყოველი.

Verse: 19     სიბრძნჱ შეეწევის კაცსა უფროჲს ათისა ჴელმწიფისა, რომელნი იყვნეს ქალაქსა შინა.

Verse: 20     რამეთუ კაცი არა არს მართალ ქუეყანასა ზედა, რომელმანცა კეთილი ქმნა და არა ცოდა.

Verse: 21     ყოველთა სიტყუათა, რომელთა იტყოდიან უღმრთონი, ნუ დაიდებ გულსა შენსა, რაჲთა არა გესმას მონისაგან შენისა წყევაჲ შენი.

Verse: 22     რამეთუ მრავალგზის უკეთურებდეს შენდამი და მრავალგზის განაბოროტოს სული შენი, რამეთუ ვითარცა-იგი შენ სწყევდი სხუათა.

Verse: 23     ესე ყოველი გამოვიცადე სიბრძნითა და ვთქუ, ვითარმედ: "განვბრძნდი".

Verse: 24     და იგი შორად განმეშორა ჩემგან უფროჲს პირველისა მის და სიღრმჱ ღრმისაჲ, ვინმე პოვოს იგი?

Verse: 25     მოვლე, და გულმან ჩემმან ცნობად და განგულებად და ცნებად სიბრძნისა და რიცხჳსა და გულისხმის-ყოფად უღმრთოთა უგუნურებაჲ, შფოთებაჲ და მიმოტაცებაჲ.

Verse: 26     და ვპოვე იგი და ვთქუ: "უმწარჱს სიკუდილისა დედაკაცისა თანა, რომელ-იგი არს მომნადირებელი და მახჱ გული მისი და ბორკილ ჴელნი მისნი". კეთილი იგი წინაშე ღმრთისა განერეს მისგან და ცოდვილი იგი შეიპყრა მითა.

Verse: 27     "აჰა, ესერა, ვპოვე, -- თქუა ეკლესიასტჱ, -- ერთიერთისა პოვნად გულისსიტყუათა,

Verse: 28     რომელთა ეძიებდა სული ჩემი და არა ვპოვე; და მამაკაცი ერთი ათასისაგან ვპოვე და დედაკაცი ამას ყოველსა შორის არა ვპოვე.

Verse: 29     აჰა, ეგერა, ვპოვე, რომელი ქმნა ღმერთმან კაცისა თანა სიწრფოებაჲ. და მათ გამოიძინეს გულისსიტყუანი მრავალნი".



Verse: 3V    უკუეთუ O; გული -- O.
Verse: 10V    ვყო O. რამეთუ (2) -- O. 21. ესმას O. 26. განერჱს O.

Chapter: 8 
თავი VIII

Verse: 1     ვინმე იცნნეს ბრძენნი? და ვინ იცნის განჴსნანი სიტყუათანი? სიბრძნჱ კაცისაჲ განანათლებს პირსა მისსა და ურცხჳნოჲ პირითა საძულელ იყოს.

Verse: 2     დაიცევ პირი მეუფისაჲ და სიტყჳსათჳს ფიცისა ღმრთისაჲსა ნუ ისწრაფი,

Verse: 3     რამეთუ წინაშე პირსა ხუალ, ნუ დაადგრები სიტყუასა ზედა ბოროტსა, რამეთუ ყოველი, რომელი უნდეს, იყოს.

Verse: 4     რამეთუ მეუფჱ არს, ჴელმწიფჱ და ვინმე ჰრქუას მას: "რასა-ეგე იქმ?"

Verse: 5     რომელმან დაიმარხნეს მცნებანი, მან არა ცნას სიტყუაჲ ბოროტი და ჟამი ცნობისაჲ იცის გულმან ბრძნისამან.

Verse: 6     რამეთუ ყოველსა საქმესა ზედა არს ჟამი და განკითხვაჲ, რამეთუ ცნობაჲ კაცისაჲ დიდ არს მის ზედა.

Verse: 7     რამეთუ არა იცის, რაჲ-იგი ყოფადი არს, და, ვითარ-იგი იყოს, ვინმე უთხრას მას?

Verse: 8     არა არს კაცი ჴელმწიფჱ სულითა დაყენებად სულსა თანა და არა არს ჴელმწიფებაჲ დღესა სიკუდილისასა და არა არს მოციქულობაჲ დღესა ბრძოლისასა, და ვერ განარინის უღმრთომან მისმიერი იგი.

Verse: 9     და ესე ყოველი ვიხილე და მივეც გული ჩემი ყოველსა ქმნულსა, რავდენნი ქმნულ არიან მზესა ამას ქუეშე, რავდენსა ზედა ჴელ-აწიფა კაცი კაცისა განბოროტებად მისა.

Verse: 10     მაშინ ვიხილენ უღმრთონი, შემავალნი საფლავად, და წმიდათაგანნიცა. და წარვიდეს და იქნეს იგინი ქალაქსა შინა. და რამეთუ ესრე ყვეს და ესეცა ამაოვე.

Verse: 11     რამეთუ არა არს ყოფილი იგი სიტყჳს-გებაჲ, რომელთა ყონ ბოროტი მსწრაფლ. ამისთჳს გულპყრობილ იქმნა გული ძეთა კაცთაჲ მას შინა საქმედ ბოროტისა.

Verse: 12     რომელმან-იგი ცოდა, ქმნა ბოროტი მაშინდითგან და უშორესითგან მათით. და მე ვიცი ესე, რომელი ყოს კეთილი მოშიშთათჳს ღმრთისათა, რაჲთა ეშინოდის პირისაგან მათისა.

Verse: 13     ხოლო უღმრთოსა არა ეყოს კეთილი, და ვერ განგრძელდენ დღენი მისნი აჩრდილსა შინა, რომელსა-იგი არა ეშინოდის პირისაგან ღმრთისაჲსა.

Verse: 14     არს ამაოებაჲ, რომელ ქმნულ არს ქუეყანასა ზედა: რამეთუ არიან მართალნი და მოიწიის მათ ზედა, ვითარცა საქმჱ მართალთაჲ, და ვთქუ მე, ვითარმედ: "ესეცა ამაოვე არს".

Verse: 15     და ვაქე მე სიხარული, ვითარმედ არა რაჲ არს კეთილ კაცისა მზესა ამას ქუეშე, გარნა ჭამაჲ და სუმაჲ და მხიარულებაჲ. და ესე თანაიყოს მას შრომათა მისთა შინა დღეთა ცხოვრებისა მისისათა, რავდენნი მოსცნა მას ღმერთმან მზესა ამას ქუეშე,

Verse: 16     რომელთა შინა მივეც გული ჩემი ცნობად სიბრძნისა და ხილვად მიმოტაცებისა და ზრუნვისა, რომელი ქმნულ არს ქუეყანასა ზედა, რამეთუ დღჱ და ღამჱ ძილი არა იხილის თუალმან მისმან.

Verse: 17     და ვიხილე ყოვლითურთ ქმნული ღმრთისაჲ, და ვერ ჴელ-ეწიფების კაცსა პოვნად ქმნული იგი, რომელნი ქმნულ არიან მზესა ამას ქუეშე. რავდენმე დაშურეს კაცი ძიებად და არა პოვოს. და რავდენიცა თქუას ბრძენმან ცნობად, ვერ შემძლებელ არს პოვნად.



Verse: 9V    ქუშე O.
Verse: 10V    იქმნნეს O. იგი O.
Verse: 14V    არს (1) ] არიან O.

Chapter: 9 
თავი I

Verse: 1     რამეთუ ესე ყოველი დავდევ გულსა ჩემსა, და გულმან ჩემმან იხილა ყოველი ესე, რავდენნი არიან მართალნი და ბრძენნი, და საქმჱ მათი ჴელსა შინა ღმრთისასა და სიყუარულსაცა არს მეცნიერ კაცი ყოველივე წინაშე პირსა მათსა,

Verse: 2     ამაოებაჲ ყოველსა შინა, შემთხუევაჲ ერთი არს მართლისა და უღმრთოჲსაჲ, სახიერისაჲ და ბოროტისაჲ, წმიდისაჲ და არაწმიდისაჲ, შემწირველისაჲ და უწირველისაჲ; ვითარცა იგი კეთილი, ეგრეცა ცოდვილი. ვითარცა იგი ცილ-ფიცი, ეგრეცა რომელსა ფიცისა ეშინინ.

Verse: 3     ესე არს ბოროტი ყოველთა შინა ქმნულთა მზესა ამას ქუეშე, რამეთუ შემთხუევაჲ ერთ არს ყოველთაჲ, და რამეთუ გული ძეთა კაცთაჲ აღივსო ბოროტითა და მიმოტაცებაჲ გულსა მათსა, ცხოვრებასა შინა მათსა და შემდგომად მათსა მკუდართა თანა.

Verse: 4     და ვინმე იყოს, რომელი ეზიაროს, ყოველთა ცხოველთა არს სასოებაჲ, რამეთუ ძაღლი ცოცხალი უმჯობჱს არს ლომისა მკუდრისა.

Verse: 5     

Verse: 6     და სიყუარული და სიძულილიცა მათი წარწყმდა და ნაწილი მათი არღარა არს უკუნისამდე ყოველთა ქმნულთა მზესა ამას ქუეშე.

Verse: 7     მოვედ, ჭამე სიყუარულით პური შენი და სუ გულითა მხიარულითა ღჳნოჲ შენი, რამეთუ სათნო-იყვნა უფალმან ქმნულნი შენნი.

Verse: 8     ყოველსა ჟამსა იყავნ სამოსელი შენი სპეტაკ და ზეთი თავსა შენსა ნუ მოაკლდებინ.

Verse: 9     და იხილე ცხოვრებაჲ ცოლისა თანა, რომელი შეიყუარე ყოველთა დღეთა ცხოვრებისა შენისათა, რომელნი მოცემულ არიან შენდა მზესა ამას ქუეშე ყოველნი დღენი რიცხუთა შენთანი, რამეთუ ესე არს ნაწილი შენი ცხოვრებასა შენსა და შრომათა შინა შენთა, რომელსა ჰშურები მზესა ამას ქუეშე.

Verse: 10     ყოველივე, რაჲცა პოვოს ჴელმან შენმან ყოფად, რავდენ ძალი შენი არს, ქმენ. რამეთუ არა არს საქმჱ და განზრახვაჲ და სიბრძნჱ ჯოჯოხეთს შინა, ვიდრე-იგი შენ მიხუალ, მუნ.

Verse: 11     მოვაქციე და ვიხილე მზესა ამას ქუეშე, რამეთუ არა მალე არს სრბაჲ, არცა ძლიერთაჲ არს ბრძოლაჲ და არცა ბრძნისაჲ არს პური, არცა გულისხმისმყოფელთაჲ არს სიმდიდრჱ, არცა მცნობელთაჲ არს მადლი, რამეთუ ჟამი და შემთხუევაჲ შეემთხუევის მათ ყოველთა.

Verse: 12     და რამეთუ კაცმან არა იცის ჟამი თჳსი და, ვითარცა თევზნი მონადირებულნი არიან სათხევლითა ბოროტითა და, ვითარცა მფრინველნი მახითა შეიპყრობვიან, ეგრეცა ძენი კაცთანი მოინადირებიან ჟამსა ბოროტსა, რაჟამს დაეცეს მათ ზედა მეყსეულად.

Verse: 13     და ესეცა ვიხილე: სიბრძნჱ მზესა ამას ქუეშე, და დიდ არს ჩემდა მომართ.

Verse: 14     ქალაქი მცირჱ და კაცნი მას შინა მცირედ. მოუჴდეს მას ზედა მეფჱ დიდი და მოიცვას იგი და აღუშჱნოს მას გარემო ზღუდჱ დიდი.

Verse: 15     და იპოვოს მას შინა კაცი გლახაკი და ბრძენი და განარინოს მან ქალაქი იგი სიბრძნითა თჳსითა, და კაცსა არა მოეჴსენა კაცისაჲ მის გლახაკისაჲ.

Verse: 16     და მე ვთქუ: "უმჯობეს არს სიბრძნჱ ძალისა უფროჲს და სიბრძნჱ გლახაკისაჲ შეურაცხ არს და სიტყუანი მისნი არა სასმენელ".

Verse: 17     სიტყუანი ბრძენთანი სასმენელით ისმენ უფროჲს ღაღადებისა ჴელმწიფისა უგუნურებით.

Verse: 18     უკეთეს არს სიბრძნჱ უფროჲს ჭურისა საბრძოლისა, და შეცოდებითა ერთითა წარწყმდის სიკეთე მრავალი.



Verse: 8V    იყვნედ O.
Verse: 14V    მოიცვეს O.

Chapter: 10 
თავი X

Verse: 1     მწერთა მომწყდართა განრყუნიან ქმნულებაჲ ზეთისა სულნელისაჲ, პატიოსან არს სიტყუაჲ სიბრძნისაჲ უფროჲს დიდებისა მის უგუნურისა.

Verse: 2     გული ბრძნისაჲ მარჯუენით მისა და გული უგუნურისაჲ მარცხენით მისა.

Verse: 3     და ოდეს უგუნური ვალნ გზასა, გული მისი ნაკლულევან არნ და რასა-იგი ზრახავნ, ყოველივე უკეთურება არს.

Verse: 4     უკუეთუ სული ჴელმწიფებისაჲ მოვიდეს შენ ზედა, ადგილ-ნუ-ჰსცემ, რამეთუ ლხინებამან დააცხრვნის ცოდვანი დიდ-დიდნი.

Verse: 5     არს უკეთურებაჲ, რომელი იხილე მზესა ამას ქუეშე, რომელი არა ნეფსით გამოჴდა პირისაგან ჴელმწიფისა.

Verse: 6     მიეცა, მიეცა უგუნური სიმაღლეთა დიდ-დიდთა, და მდიდარნი სიმდაბლესა დასხდენ.

Verse: 7     ვიხილენ მონანი ცხენთა ზედა, და მთავარნი მკჳრცხლმავალნი ქუეყანასა, ვითარცა მონანი.

Verse: 8     რომელი თხრიდეს მღჳმესა, იგივე შთავარდეს მას, და, რომელი დაარღუევდეს ზღუდესა, უკბინოს მას გუელმან.

Verse: 9     რომელი გამოიღებდეს ლოდსა, ელმოდის მას ზედა, და რომელი კოდდეს შეშასა, იჭირვოდის მას ზედა.

Verse: 10     უკუეთუ წარვარდეს რკინაჲ, მანმცა პირი შეაძრწუნა და ძალნი განაძლიერნეს, და უმეტესი კაცისაჲ ანუ არამე სიბრძნე არს?

Verse: 11     უკუეთუ სცეს გუელმან არა ჩურჩურებით, და არა არს ნამეტავ მსახრვალისა.

Verse: 12     სიტყუანი პირისა ბრძნისანი მადლითა და ბაგეთა უგუნურისათა დაანთქან იგი.

Verse: 13     დასაბამი სიტყუაჲ პირისა მისისაჲ უგუნურება არს და უკუანაჲსკნელი მისი -- მიმორევა ბოროტ.

Verse: 14     და უგუნურმან განამრავლნის სიტყუანი. არა იცის კაცმან, რაჲ არს ყოფილი იგი, ანუ რაჲ არს ქმნული იგი, და რაჲ-იგი ყოფად არს შემდგომად მისა, ვინ უთხრას მას?

Verse: 15     შრომამან უგუნურთამან განაბოროტოს იგი, რომელმან ვერ იცნა შესლვად ქალაქად.

Verse: 16     ვაჲ შენ, ქალაქო, რამეთუ მეფჱ შენი ჭაპუკი არს და მთავარნი შენნი განთიად ჭამენ.

Verse: 17     ნეტარ ხარ შენ, ქუეყანაო, რომლისა მეფჱ შენი ძჱ აზნაურისაჲ, და მთავარნი ჟამსა ჭამენ.

Verse: 18     სიცონილითა დამდაბლდენ სართულნი და უქმებითა ჴელთაჲთა წუთოდის სახლი.

Verse: 19     საცინელ იქმნიან პური და ღჳნოჲ და ზეთი სიხარულად ცხოველ, და ვეცხლსა ერჩდეს ყოველი.

Verse: 20     ხოლო გონებითა შენითა ნუ სწყევ მეფესა და საუნჯეთა შინა სასუენებელთა შენთასა ნუ ჰსწყევ მდიდარსა, რამეთუ მფრინველმან მიართუას ჴმაჲ შენი და, რომელსა ასხენ ფრთენი, უთხრნეს სიტყუანი შენნი.



Verse: 3V    რაჲსა-იგი O.
Verse: 10V    მანცა O.
Verse: 15V    უგურთამან O.
Verse: 18V    წოთოდის O.

Chapter: 11 
თავი XI

Verse: 1     წარავლინე პური შენი წინაშე წყალსა სიმრავლესა დღეთასა ჰპოვო იგი.

Verse: 2     ეც ნაწილი შჳდთაცა და რვათაცა, რამეთუ არა უწყი, რაჲ იყოს ბოროტი ქუეყანასა ზედა.

Verse: 3     უკუეთუ აღივსნენ ღრუბელნი წჳმითა ქუეყანასა ზედა და დაასხას იგი, დაღათუ დაეცეს ხჱ სამხრით, გინა თუ ჩრდილოჲთ კერძო, ადგილსა, სადაცა დაეცეს ხჱ იგი, მუნვე იყოს.

Verse: 4     რომელი ჰსცავნ წჳმასა, არა სთესის, და, რომელი ჰხედავნ ღრუბელთა, არა მკინ.

Verse: 5     რომელსა-იგი არა მეცნიერ არს, ვითარ არს გზაჲ იგი სულისაჲ, ვითარცა ძუალი მუცელსა მიდგომილსა, ეგრჱთ ვერ ცნნეს ქმნულნი ღმრთისანი, რავდენნი ქმნნეს ყოველსა თანა.

Verse: 6     განთიად სთესე თესლი შენი და მწუხრი ნუ დაუტევებნ ჴელი შენი, რამეთუ არა უწყი, რომელი დაადგრეს, ანუ იგი, ანუ ესე, და უკუეთუ ორივე ერთბამად კეთილ.

Verse: 7     და ტკბილ არს ნათელი და კეთილ ხილვად თუალთა მზისათა.

Verse: 8     დაღათუ მრავალ წელ ცხომდეს კაცი და მათ ყოველთა შინა იხარებდეს და მოიჴსენნეს დღენი იგი ბნელისანი, რამეთუ მრავალ იყვნენ ყოველნი მომავალ ამაოჲსა.

Verse: 9     იხარებდ, ჭაპუკო, სიჭაპუკესა შენსა და განგახარენ შენ გულმან შენმან დღეთა სიჭაპუკისა შენისათა და ვიდოდე გზათა შენთა უბიწოდ და ნუ ხილვითა თუალთა შენთაჲთა და გულისხმა-ყავ, რამეთუ ამას ყოველსა ზედა მოგიყვანოს შენ ღმერთმან საშჯელად.

Verse: 10     და განიშორე გულისწყრომაჲ გულისაგან შენისა და თანაწარიცთუნე უკეთურებაჲ ჴორცთაგან შენთა, რამეთუ სიჭაპუკე და უგუნურებაჲ ამაო არს.



Verse: 5V    მოცელსა O.
Verse: 6V    მწოხრი O. დაადგრჱს O.
Verse: 8V    ყოველი O. ამაოჲსა ] ამასა O.

Chapter: 12 
თავი XII

Verse: 1     და მოიჴსენე შემოქმედი შენი დღეთა სიჭაპუკისა შენისათა ვიდრე მოსლვადმდე დღეთა მათ სიბოროტისათა და მოიწინენ წელნი, რომელთა შინა სთქუა, ვითარმედ: "არა არს ნებაჲ ჩემი მათ შინა".

Verse: 2     ოდეს-იგი დაბნელდეს მზჱ და ნათელი და მთოვარე და ვარსკულავნი, და უკუნიქცენ ღრუბელნი შემდგომად წჳმისა.

Verse: 3     დღესა მას, რომელსა შეიძრნენ მჴუმილნი სახლისანი და გარდაიქცენ კაცნი ძლიერებისანი და უკუმოიყვანენ მფქველნი, რამეთუ შემცირდეს და დაბნელდეს მხედველნი იგი ჴურელებსა.

Verse: 4     და დაჰჴშან კარები უბნებსა ზედა უძლურებისაგან ჴმისა მფქველისაჲსა, და აღდგეს ჴმასა სირისასა და დამდაბლდენ ასულნი იგი სახიობისანი.

Verse: 5     და მაღლით გამო იხილონ და დასულებანი იყვნენ გზასა ზედა და ყუავოდის ნუში, განსხუნეს მკალი და განქარდეს კაპარი, რამეთუ კაცი წარვიდა სახლსა საუკუნესა თჳსსა და მოიცვნენ უბანნი მეტყებელთა.

Verse: 6     ვიდრე არა მართლუკუნიქცეს საბელი იგი ვეცხლისაჲ და შეიმუსროს ფერი იგი ოქროჲსაჲ და განტყდეს სარწყული წყაროსა ზედა და შეიმუსროს ურმისთუალი ჯურღმულსა ზედა.

Verse: 7     და მიიქცეს მიწაჲ ქუეყანად, ვითარცა იყო, და სული მიექცეს ღმრთისა, რომელმანცა მოსცა იგი.

Verse: 8     ამაოებაჲ ამაოთაჲ, -- თქუა ეკლესიასტე, -- ყოველივე ამაო.

Verse: 9     და უმეტე, რამეთუ ეკლესიასტჱ იყო ბრძენ და ასწავებდა კაცთა მეცნიერებასა, და რავდენ-იგი გამოიძინა სამკაულნი იგავთანი.

Verse: 10     ფრიად ეძიებდა ეკლესიასტჱ პოვნად სიტყუათა ნებისათა და დაწერილთა სიწრფოებისათა.

Verse: 11     სიტყუანი ბრძენთანი, ვითარცა დეზი ჴარსა, და ვითარცა სამშჭუალნი განჴურვებულნი, რომელნი მიეცნენ მწყემსობისაგან ერთისა და უმეტესი მათგანი.

Verse: 12     შვილო, განეკრძალე მოგებად წიგნთა მრავალთა, და არა არს წურთაჲ და სრულებაჲ, მრავალი შრომაჲ ჴორცთაჲ დასასრული სიტყჳსაჲ.

Verse: 13     ესე ყოველი ისმინე, ღმრთისა გეშინოდენ და მცნებანი დაიმარხენ, და ესე ყოველმანვე კაცმან,

Verse: 14     რამეთუ ყოველსა თანა ქმნულსა წარმოადგინოს ღმერთმან საშჯელსა, ყოველივე უგულებელი, გინა თუ კეთილი, გინა თუ ბოროტი.



Book: Cant. 
Song of Songs

ქებაჲ ქებათაჲ


Chapter: 1 
1

Verse: 2     ამბორს-მიყავნ მე ამბორის-ყოფითა პირისა მისისაჲთა, რამეთუ უმჯობჱს არიან ძუძუნი შენნი უფროჲს ღჳნისა,

Verse: 3     და სულნელებაჲ ნელსაცხებელთა შენთაჲ უფროჲს ყოველთა სულნელებათა. ნელსაცხელებელ წარმოცალიერებულ სახელი შენი, ამისთჳს ქალწულთა შეგიყუარეს შენ,

Verse: 4     მიგიზიდეს შენ, შემდგომად შენსა სულნელად ნელსაცხებელისა შენისა ვრბიოდეთ. ქალწულთა სძალი უთხრობს, რაჲ-იგი მიანიჭა მას დედამან: "შემიყვანა მე მეფემან საუნჯესა თჳსსა, ვიხარებდეთ და ვიშუებდეთ შენდამი". სძალი უთხრობს ქალწულთა და ჰრქუეს: "შევიყუარენ ძუძუნი შენნი უფროჲს ღჳნისა. სიწრფოებამან შეგიყუარა შენ", -- ქალწულნი სიძესა უჴმობენ სახელსა.

Verse: 5     შავ ვარ და შუენიერ, ასულნო იერუსალჱმისანო, ვითარცა საყოფელნი კედარისანი და ვითარცა კარავი სოლომონისი.

Verse: 6     ნუ მხედავთ მე, რამეთუ დაშავებულ ვარ, რამეთუ უგულებელს-მყო მე მზემან, ძენი დედისა ჩემისანი მლალვიდეს მე, დამადგინეს მე მცველად ვენაჴოვნისა, სავენაჴჱ ჩემი არა დავიცევ".

Verse: 7     სძალი სიძესა ეტყჳს: "მითხარ მე, რომელი შეგიყუარა სულმან ჩემმან, სადა ჰმწყსი, სადა დააწვინნი შუასამხრის? ნუუკუე იქმნე შენ, ვითარცა ვინ მოიცავნ კოლტსა სხუათასა?

Verse: 8     უკუეთუ არა იცნა თავი შენი, კეთილო დედათა შორის, განვედ შენ კუალსა სამწყსოთა შენთასა, დამწყსენ თიკანნი შენნი საყოფელსა მწყემსთასა.

Verse: 9     საჴედარსა ჩემსა ეტლთა შინა ფარაოჲსთა გამსგავსე, მახლობელო ჩემო.

Verse: 10     განშუენდეს ღაწუნი შენნი, ვითარცა გურიტისანი, ყელი შენი, ვითარცა მძივი დაცუმული.

Verse: 11     ქმნულებასა ოქროჲსასა გამსგავსოთ შენ და წულილად დაცუმულსა ვეცხლსა.

Verse: 12     და მოგასხნეს ჴელნი მეუფემან. სძალი თავისათჳს და სიძისათჳს იტყჳს: "ნარდიონმან ჩემმან გამოსცეს სულნელებაჲ თჳსი.

Verse: 13     შეკრული შტახში -- ძმისწულაკი ჩემი ჩემდა; შორის სასძეურთა ჩემთა განისუენოს.

Verse: 14     ტევანი გამობუტკოვის, ძმისწული ჩემი ჩემდა, შორის ვენაჴოვანსა გადისასა".

Verse: 15     სიძჱ სძლისა მიმართ იტყჳს: "აჰა, ეგერა, შუენიერ ხარ, მახლობელო ჩემო, აჰა, ეგერა, თუალნი შენნი შუენიერ, ვითარცა ტრედისანი.

Verse: 16     აჰა, ესერა, კეთილ ხარ, ძმისწულო ჩემო, ცხედარსა ჩემსა ზედა საგრილი.

Verse: 17     მოსელნი სახლისა ჩემისანი -- ნაძჳსანი და მენანი -- საროჲსანი".




Verse: 2V    -მიყავ O.
Verse: 13V    განისუენეს O.

Chapter: 2 
2

Verse: 1     სიძჱ თავისათჳს და სძლისათჳს იტყჳს: "მე -- ყუავილი ველისაჲ, შროშანი ღელეთაჲ.

Verse: 2     და ვითარცა შროშანი შორის ეკალთა, ესრეთ არს მახლობელი ჩემი შორის ასულთა;

Verse: 3     ვითარცა ვაშლი შორის ხეთა ნარისათა, ესრეთ არს ძმისწული ჩემი შორის ძეთა. საგრილსა ქუეშე მისსა გულმან მითქუა და დავჯედ; და ნაყოფი მისი ტკბილ არს სასასა ჩემსა".

Verse: 4     ქალწულთა სძალი ეტყჳს: "შემიყვანეთ მე სახლსა ღჳნისასა, განაწესეთ ჩემ ზედა სიყუარული,

Verse: 5     დამამტკიცეთ მე სულნელებითა საცხებელთაჲთა, გარემომასხთ მე ვაშლი, რამეთუ დაწყლულ ვარ მე სიყუარულითა".

Verse: 6     სიძჱ სძალსა ეტყჳს: "მარცხენჱ მისი თავსა ჩემსა ქუეშე და მარჯუენემან მისმან შემიწყნაროს მე

Verse: 7     გაფუცებ თქუენ, ასულნო იერუსალჱმისანო, ძალთა და სიმტკიცეთა აგარაკისათა, რაჟამს აღდგეს, განაღჳძეთ სიყუარული, რაჟამსცა უნდეს.

Verse: 8     ჴმაჲ ძმისწულისა ჩემისაჲ: "აჰა, ესერა, მოვალს ხლდომით მთათა ზედა და მორბის ბორცუთა ზედა.

Verse: 9     მსგავს არს ძმისწული ჩემი ქურციკსა და ნუკრსა ირმისასა მთათა ზედა ბეთელისათა". სძალი ქალწულთა სიძისათჳს აუწყებს: "აჰა, ეგერა, ესე შინაგან ზღუდესა ჩუენსა, და იხედავს სარკუმლით გამო შინაგან არდაგთა".

Verse: 10     მომიგებს ძმისწული ჩემი და მეტყჳს: "აღდეგ, მოვედ, შუენიერო ჩემო, ტრედო ჩემო.

Verse: 11     რამეთუ, აჰა, ზამთარი წარჴდა, წჳმაჲ დასცხრა, წარვიდა.

Verse: 12     ყუავილი გამოჩნდა ქუეყანასა, ჟამი სხლვისაჲ მოიწია, ჴმაჲ გურიტისაჲ ისმა ქუეყანასა ჩუენსა.

Verse: 13     ლეღუმან გამოუტევა ყუავილი თჳსი, ვენაჴნი ჩუენნი ყუავიან, მოჰსცეს სულნელებაჲ თჳსი". სიძჱ სძალსა ეტყჳს: "აღდეგ, მოვედ, მახლობელო ჩემო, ტრედო ჩემო".

Verse: 14     საგრილსა მას ქუეშე კლდისასა, მახლობელად ზღუდესა მას, მიჩუენე მე პირი შენი და მასმინე ჴმაჲ შენი, რამეთუ ტკბილ არს ჴმაჲ შენი სმენად და პირი შენი შუენიერ ხილვად".

Verse: 15     ქალწულთა სიძჱ ეტყჳს: "მიპყართ ჩუენ მელები მცირჱ, განმრყუნელი ვენაჴთაჲ, ვენაჴნი ჩუენნი ყუავიან.

Verse: 16     ძმისწული ჩემი ჩემდა და მე -- მისდა, რომელი ჰმწყსი შროშანთა შოვრის.

Verse: 17     ვიდრემდე წარჴდეს დღჱ და მოვიდეს აჩრდილი, მოიქეც და ემსგავსე შენ, ძმისწულო ჩემო, ქურციკსა, ანუ ნუკრსა ირმისასა მთათა ზედა სულნელთა.



Verse: 9V    ნოკრსა O.

Chapter: 3 
3

Verse: 1     სარეცელთა ჩემთა ზედა ღამე ვეძიებდ, რომელი შეიყუარა სულმან ჩემმან,

Verse: 2     ვხადოდე მას და არა ჴმა-მცა მე, ვეძიებდ მას და არა ვპოვე იგი.

Verse: 3     მპოვეს მე მცველთა, რომელნი მოჰვლიდეს ქალაქსა. ნუთუ ჰპოვეთ, რომელი უყუარს სულსა ჩემსა?

Verse: 4     ვითარცა კნინ წარვლე მათგან, ვპოვე იგი, რომელი უყუარს სულსა ჩემსა". პოვა სძალმან სიძჱ და თქუა: "შევიპყარ იგი და არა განუტეო, ვიდრემდის შევიყვანო იგი სახიდ დედისა ჩემისა და საუნჯეთა მშობელისა ჩემისათა.

Verse: 5     გაფუცებ თქუენ, ასულნო იერუსალჱმისანო, ძალთა და სიმტკიცეთა აგარაკისათა, უკუეთუ აღადგინოთ და განაღჳძოთ, რაჟამსცა უნდეს".

Verse: 6     სიძჱ სძალსა ჰკითხავს: "ვინ არს ესე, მომავალი უდაბნოჲთ, აღმაღლებული, ვითარცა კუამლი საკუმეველთაჲ? ზმური და გუნდრუკი და ყოველი შეზავებული ნელსაცხებლისმოქმედთაჲ."

Verse: 7     ქალწულთა ესე თქუეს: "აჰა, ესერა, ცხედარი სოლომონისი და სამეოცნი ძლიერნი გარემო მისა ძლიერთაგან ისრაჱლისათა.

Verse: 8     ყოველთა მახჳლი ჴელთა, წურთილნი ღუაწლსა, კაცად-კაცადსა ბარკალთა თანა შიშისათჳს ღამისაჲსა.

Verse: 9     გავალაკნი ქმნნა სოლომონ მეფემან ძელთაგან ლიბანისათა.

Verse: 10     სუეტნი შექმნნა ვეცხლისანი, კამარად დრეკილი მისი -- ოქროჲსაჲ, საჯდომელი მისი -- ძოწეულისაჲ, იატაკი მისი -- ანთრაკ ლესულ სიყუარულისაგან ასულთა იერუსალჱმისათა.

Verse: 11     განვედით და იხილეთ მეფჱ სოლომონ, მიჰხედეთ გჳრგჳნსა მას მისსა, რომელი-იგი დაადგა მას დედამან მისმან დღესა სიძობისა მისისასა და დღესა სიხარულისა მისისასა".



Verse: 9V    ლიბანისათაჲ O.

Chapter: 4 
4

Verse: 1     სიძემან ეგრე თქუა: "აჰა, ეგერა, სდგა, მახლობელო ჩემო; აჰა, ეგერა, სდგა, შუენიერო ჩემო, თუალნი შენნი ტრედისანი, გარეშე დუმილისა მაგის შენისა; თმაჲ შენი -- ვითარცა არვე თხათაჲ, რომელნი გამოჩნდეს ედომით,

Verse: 2     კბილნი შენნი -- ვითარცა არვჱ მორისულთაჲ, აღმომავალი საბანელით, ყოველნი ორთმსხმელნი და ბერწი არა არს მათ შოვრის.

Verse: 3     მეწამულ ბაგენი შენნი, ვითარცა ძოწით ღებულნი, გარდანაღები ერთი ქსლისაჲ და სიტყუაჲ შენი შუენიერ, ვითარცა ნაქურცენი მრეწეულისაჲ, საკეთენი შენნი გარეშე დუმილისა მაგის შენისა;

Verse: 4     ვითარცა გოდოლი დავითისი -- ყელი შენი, ათასი ფარი დამოკიდებული მას ზედა და ყოველი ისარი ძლიერთაჲ.

Verse: 5     ორნი ძუძუნი შენნი, ვითარცა თიკანნი მარჩბივნი ქურციკისანი, რომელნი ძოვედ შოვრის შროშანთა.

Verse: 6     ვიდრე დღისა შერიჟუებადმდე და აჩრდილთა შეძრვად მე თჳთ მივიდე მთასა მურისასა და ბორცუსა ლიბანისასა.

Verse: 7     ყოვლად შუენიერ ხარ, მახლობელო ჩემო, და ბიწი არა არს შენ თანა.

Verse: 8     მოვედ, სძალო, ლიბანით აქა, მოვედ გუნდრუკოვნით და მოხჳდე, წარმოჰვლო თავსა ზედა არვეთასა, თხემსა ზედა სანირისსა და ერმონისსა საყოფელთაგან ლომთაჲსა და მთათაგან ვეფხთაჲსა.

Verse: 9     გუასურვე ჩუენ, დაო ჩუენო, სძალო, გული. გუალმე ჩუენ ერთითა ყელისსაბმელითა მძივისა შენისაჲთა.

Verse: 10     განშუენდეს ძუძუნი შენნი, დაო ჩემო, სძალო. რავდენ შუენიერ არიან ძუძუნი შენნი ღჳნისაგან და სული სამოსლისა შენისაჲ უმეტჱს საკუმეველთა ყოველთა.

Verse: 11     თაფლი დამოსწუთის ბაგეთა შენთა, დაო ჩემო, სძალო, თაფლი და სძჱ ქუეშე ენასა შენსა და სული სამოსლისა შენისაჲ, ვითარცა სული გუნდრუკისაჲ.

Verse: 12     მოკრძალულ არს დაჲ ჩემი, სძალი, მტილი მოკრძალული, წყაროჲ დაბეჭდული.

Verse: 13     მოციქულებაჲ შენი -- სამოთხე ნაყოფიერ, ხე ხილოვან, კჳპრი ნარდიონითურთ.

Verse: 14     ნარდიონი და ქურქუმაჲ, საკუმეველი, ლერწამი და კინამოჲ ყოვლით ხითურთ ლიბანისაჲთ, ზმური და ალოჲ ყოვლითურთ პატიოსნით საკუმეველით.

Verse: 15     წყარო სამოთხის და თავ წყარო ცხოველის, გამომავალი ლიბანით.

Verse: 16     განიღჳძე, სამხარო, და მოვედ, ბღუარო, მოჰბერე მტილსა ჩემსა და გამოუტევე სულნელებაჲ საკუმეველთა ჩემთაჲ. შთაჴედინ ძმისწული ჩემი მტილსა თჳსსა და ჭამენ ნაყოფთაგან თჳსთა.

Chapter: 5 
5

Verse: 1     შევედ მტილსა ჩემსა, დაო ჩემო, სძალო! მოვწილე ზმური საკუმეველითურთ ჩემით, ვჭამე პური ჩემი თაფლითა ჩემითა და ვსუ მე ღჳნოჲ ჩემი სძითა ჩემითა". მოყუასთა მათ სიძჱ ეტყჳს: "ჭამეთ, მოყუასნო, და სუთ და დაითრვენით, ძმისწულნო ჩემნო.

Verse: 2     მე მძინავს, და სულსა ჩემსა ჰღჳძავს". სძალი აგრძნობს სიძისა რეკასა კარისასა და იტყჳს: "ჴმაჲ ძმისწულისა ჩემისაჲ ჰრეკს კარსა, განაღე, ძმისწულო ჩემო, ტრედო ჩემო, სძალო ჩემო! თავი ჩემი აღივსო ცუარითა ღამისაჲთა.

Verse: 3     განვიძარცუე სამოსელი ჩემი, ვითარმე შევიმოსო იგი? დავიბანენ ფერჴნი ჩემნი, ვითარაჲ შევაგინნე იგინი?

Verse: 4     ძმისწულაკმან ჩემმან მოყო ჴელი სარკუმლით გამო და მუცელი ჩემი აღიძრა მას ზედა.

Verse: 5     აღვდეგ მე განღებად კარისა ძმისწულისა ჩემისა, ჴელთა ჩემთა დასწუთა ზმური, თითთა ჩემთა ზმური სავსე ჴელთა ზედა საჴსველისათა.

Verse: 6     განუღე მე ძმისწულსა ჩემსა, დისწული ჩემი წარვიდა ჩემგან და სული ჩემი განვიდა სიტყუასა მისსა. ვეძიებდ მას და არა ვპოვე იგი, ვხადოდე მას და არა მომიგო მე.

Verse: 7     მპოვეს მე მცველთა, რომელნი მოჰვლიდეს ქალაქსა, მცეს მე და მწყლეს მე, მიმიღეს სამოსელი ჩემი ჩემგან მცველთა ზღუდისათა.

Verse: 8     გაფუცებ თქუენ, ასულნო იერუსალჱმისანო, ძალთა და ძლიერებათა ველისათა, უკუეთუ ვპოვოთ დისწული ჩემი, რაჲ უთხრათ მას? რამეთუ დაწყლული სიყუარულისაჲ ვარი მე.

Verse: 9     რაჲ არს დისწული შენი დისწულისაგან, კეთილო დედათა შორის? რაჲ არს დისწული შენი დისწულისაგან, რამეთუ ესრჱთ მაფუცებ ჩუენ?"

Verse: 10     სძალი ეტყჳს: "დისწული ჩემი მწყაზარ და მწითურ, გამორჩეულ შობითგან ბევრეულთა;

Verse: 11     თავი მისი -- ოქროჲსა ოფაზისაჲ, კოწოლნი მისნი, ვითარცა ხჱ დანაკისკუდისაჲ, შავ, ვითარცა ყორანი;

Verse: 12     თუალნი მისნი, ვითარცა ტრედისანი, სავსებასა ზედა წყალთასა;

Verse: 13     ღაწუნი მისნი, ვითარცა ფიალნი სულნელთანი, რომელნი აღმოაცენებენ ნელსაცხებელსა გბოლვილსა; ბაგენი მისნი, ვითარცა შროშანნი, წუთოდიან სანელსაცხებლეთა საგბოლველთა;

Verse: 14     ჴელნი მისნი -- ოქროჲსანი, წახნაგებულ, სავსე ოქროჲთა თარშისაჲთა; მუცელი მისი, ვითარცა პილოჲსძულისაჲ, ლესულ თუალთაგან საფიროვნისათა;

Verse: 15     წჳვნი მისნი მარმარინოჲსანი, დამტკიცებულ ზედა სადგომელთა ოქროჲსათა; ხილვაჲ მისი, ვითარცა ლიბანჱ და ვითარცა ნაძჳ რჩეული;

Verse: 16     ჴორჴი მისი -- სავსჱ სიტკბოებითა და ყოვლად საწადელ. ესე არს ძმისწული ჩემი, ასულნო იერუსალჱმისანო".

Verse: 17     ასულნი ჰკითხვენ: "ვიდრე ვიდა ძმისწული შენი, შუენიერო დედათა შორის? ვიდრე მიიმართა ძმისწულმან? და ვიძიოთ იგი შორის შენსა".



Verse: 3V    იგინი ] იგი O.
Verse: 5V    დასუწუთა O.

Chapter: 6 
6

Verse: 1     მიუგებს სძალი: "ძმისწული ჩემი შთავიდა მტილსა თჳსსა წედთა მათ საკუმეველთასა მწყსად შორის მტილსა და დაკრებად შროშნისა.

Verse: 2     მე ძმისწულისა ჩემისა და ძმისწულაკი ჩემი ჩემდა, რომელი ჰმწყსის შორის შროშანთა.

Verse: 3     კეთილ ხარ, მახლობელო ჩემო, ვითარცა სათნოჲ, შუენიერ, ვითარცა იერუსალჱმი, საკჳრველ, ვითარცა დაწესებულნი.

Verse: 4     მარიდენ თუალნი შენნი წინაშე ჩემსა, რამეთუ მაგათ აღმაფრინეს მე. თმაჲ შენი, ვითარცა სამწყსოჲ თხათაჲ, რომელნი გამოჩნდეს გალადით;

Verse: 5     კბილნი შენნი, ვითარცა არვჱ მორისულთაჲ, აღმომავალი საბანელით, ყოველნი ორთმსხმელ და ბერწი არა არს მათ თანა;

Verse: 6     მეწამულ ბაგენი შენნი, ვითარცა ძეწჳთ ღებულნი, გარდანაღები ერთი ქსლისაჲ და სიტყუაჲ შენი შუენიერ, ვითარცა ნაქურცენი მრეწეულისაჲ, სიკეთენი შენნი გარეშე დუმილისა მაგის შენისა.

Verse: 7     სამეოცნი არიან დედუფალნი და ორმეოცნი ხარჭნი.

Verse: 8     ერთ არს ტრედი ჩემი, სძალი ჩემი, ერთ არს დედისა თჳსისაჲ. იხილეს იგი ქალწულთა და ჰნატრიდეს მას და დედუფალთა და ხარჭთა აქეს იგი.

Verse: 9     ვინ არს ესე, რომელი აღმოვალს, ვითარცა ცისკარი, შუენიერ, და, ვითარცა მთოვარჱ, რჩეულ, ვითარცა მზისთუალი, საკჳრველად განწესებულ?"

Verse: 10     სიძემან თქუა: "მტილსა ნიგუზოვანსა შთავჴედ მიხედვად ნაყოფთა წყაროთასა ხილვად, თუ ყუავიან მროწეულნი, ანუ თუ წარმოუტევებიეს ნაძუსა". სძალი სიძესა ეტყჳს: "მუნ მიგცნე შენ ძუძუნი ჩემნი.

Verse: 11     და დამდვა მე, ვითარცა ეტლი ამინადაბისი. არა ცნა სულმან ჩემმან".

Chapter: 7 
7

Verse: 1     ქალწულთა და დედუფალთა ეტყჳს სიძჱ: "რაჲ იხილოთ უდულამელის თანა, რომელი მოვალს, ვითარცა გუნდი ბანაკთაჲ?"

Verse: 2     სიძჱ სძალსა ეტყჳს: "ვითარ შუენიერ არს სლვაჲ შენი, ასულო [ამი] ნადაბისო? ჟამიერად ქმნული მუჴლთა შენთაჲ მსგავს არს მძივთა დაცუმულთა, საქმჱ ჴელოვნისაჲ;

Verse: 3     უპე შენი -- ტაკუკ წახნაგებულ, მოუკლებელ, ზავებულ; მუცელი შენი, ვითარცა ხუავი იფქლისაჲ, გარემოცვული შროშნითა;

Verse: 4     ორნი ძუძუნი შენნი, ვითარცა ორნი თიკანნი მარჩბივნი ქურციკისანი;

Verse: 5     ყელი შენი, ვითარცა გოდოლი პილოჲსძუალისაჲ; თუალნი შენნი, ვითარცა ტბანი ესებონისანი, ბჭეთა ასულთა შორის მრავალთა; ცხჳრნი შენნი, ვითარცა გოდოლი ლიბანისაჲ პირისპირ დამასკისა;

Verse: 6     თავი შენი შენ ზედა, ვითარცა კარმელი; თხზული თავისა შენისაჲ, ვითარცა ძოწეული, ვითარცა მეფჱ შარავანდდადგმულ ასპარეზსა.

Verse: 7     რავდენ შუენიერ ხარ და რავდენ დასტკბნი, სიყუარულო, ფუფუნებასა შინა!

Verse: 8     ემსგავსა სიმაღლჱ შენი ფინიკსა და სასძეურნი შენნი ტევანთა მისთა.

Verse: 9     და ვთქუ: "აღვჴდე ფინიკსა ამას და შებმა-უყო სიმაღლესა მისსა, იყვნედ ძუძუნი შენნი, ვითარცა ტევანნი ვენაჴსა, და სული ღრძილთა შენთაჲ, ვითარცა ვაშლი;

Verse: 10     და სასაჲ შენი, ვითარცა ღჳნოჲ სულნელი". სძალი ეტყჳს: "მიხუალ კუალსა ძმისწულისა ჩემისასა სიწრფოებით, მყოფ არს ბაგეთა ჩემთა და კბილთა.

Verse: 11     მე ძმისწულისა ჩემისა და ჩემდა მოქცევაჲ მისი.

Verse: 12     მოვედ, ძმისწულო ჩემო, და განვიდეთ აგარაკად, ვიყოფვოდით დაბნებსა;

Verse: 13     აღვიმსთოთ ვენაჴებად, ვიხილოთ, თუ ყუავიან ვენაჴნი, ანუ თუ წარმოეტეოს ნაძუსა, ანუ თუ ყუავოდის მროწეული. მუნ მიგცნე ძუძუნი ჩემნი შენ.

Verse: 14     გამოსცეს სულნელებაჲ თჳსი მანდრაგორთა და კართა ჩუენთა თანა ყოველთა ხეთა ხილოვანთა ახალი ძუელისა თანა რომელი მომცა მე დედამან ჩემმან, ძმისწულო ჩემო, დაგიმარხო შენ.



Verse: 8V    სიმაღლჱ ] სიმალჱ O.

Chapter: 8 
8

Verse: 1     ვინ მოჰსცნა ძმისწულსა ჩემსა წოვნად ძუძუნი დედისა ჩემისანი, გპოვე შენ გარე, შეგიყუარე შენ და არა ვინ მგმოს მე.

Verse: 2     შეგიპყრა და შეგიყვანო შენ სახიდ დედისა ჩემისა და საუნჯეთა მშობელისა ჩემისათა. გასუა შენ ღჳნოჲ ნელსაცხებლისმგბოლველთაჲ, მიგიპყრა შენ კაწახი მროწეულთა ჩემთაჲ.

Verse: 3     მარცხენჱ მისი თავსა ჩემსა ქუეშე და მარჯუენჱ მისი შემემთხჳოს მე.

Verse: 4     გაფუცებ თქუენ, ასულნო იერუსალჱმისანო, ძალთა და სიმტკიცეთა აგარაკისათა, რაჟამს აღსდგეთ, განაღჳძეთ სიყუარული, რაჟამს უნდეს".

Verse: 5     ასულთა და დედოფალთა სიძესა ჰრქუეს: "ვაშლსა ქუეშე განგაღჳძე შენ. ვითარცა სიკუდილი, სიყუარული. ფიცხელ არს, ვითარცა ჯოჯოხეთი, შური; ფრთენი მისნი -- ფრთენი ცეცხლისანი, ალისა მისისანი. მუნ ელმოდა შენთჳს მშობელსა შენსა,

Verse: 6     რამეთუ მძლავრ არს,

Verse: 7     წყალნი მრავალნი ვერშემძლებელ არიან დაშრეტად სიყუარულისა და მდინარეთა ვერ წარღუნენ იგი. უკუეთუ მოჰსცეს კაცმან ყოველივე ცხოვრებაჲ თჳსი სიყუარულსა, შეურაცხებით შეურაცხ-ყონ იგი"

Verse: 8     ასულნი იერუსალჱმისანი ამას იტყჳან: "დაჲ ჩუენი მცირე არს და ძუძუნი არა ასხენ, რაჲმე უყოთ დასა ჩუენსა დღესა მას, რომელსა ჰრქუას მას სიტყუაჲ?

Verse: 9     უკუეთუმცა ზღუდჱ იყო, გამო-მცა-ვხატეთ ფიცრითა ნაძჳსაჲთა".

Verse: 10     სძალი განცხადებულად იტყჳს: "უშჱნენითმცა არდაბაგნი ვეცხლისანი, ანუ თუ კარი იყო, მე ზღუდე ვარ და ძუძუნი ჩემნი, ვითარცა გოდოლნი. მე ვიყავ წინაშე თუალთა მისთა, რომელი ვჰპოვებდი მშჳდობასა.

Verse: 11     ვენაჴი იყო სოლომონისი ბელამონს და მოჰსცა ვენაჴი იგი მცველთა. კაცმან მან მოართუას ნაყოფითა თჳსითა ათასი ვეცხლისაჲ.

Verse: 12     ვენაჴი ჩემი არს წინაშე ჩემსა. ათასეული სოლომონს და ორასი მცველთა ნაყოფისა მისისათა".

Verse: 13     სძალი იტყჳს: "რომელი ჰზი მტილებსა შინა, მოყუასნი გელიან, ჴმაჲ შენი მასმინე.

Verse: 14     ივლტოდე, დჭისწულო ჩემო, და ემსგავსე ქურციკსა, ანუ ნუკრსა ირემთასა მთათა ზედა სულნელთასა".




Verse: 2V    საონჯეთა O.
Verse: 3V    ქუშე O; მონ O.
Verse: 9V    იყო (2) ] იყუ O.
Verse: 11V    მუართუას O.
Verse: 14V    ემსგავსჱ O.





Book: Sap.Sal. 
Wisdom of Salomon

სიბრძნჱ სოლომონისი პანარეტოსი

Chapter: 1 
Verse: 1     Page of ms. O: 271v  შეიყუარეთ სიმართლჱ Page of ms. O: 272r  მსაჯულთა ქუეყანისათა, ზახევდით უფლისათჳს სახიერებით და განმარტებულითა გულითა ეძიებდით მას.

Verse: 2      რამეთუ ეპოების მათ, რომელნი არა გამოსცდიან მას; და გამოუჩნდების მათ, რომელნი არა ურწმუნო არიან მისა მიმართ.

Verse: 3      რამეთუ დრკუთა გულის-ზრახვათა განაშოვრიან ღმრთისაგან, და გამო-რაჲ-იცადებინ ძალი, ამხილის უგუნურთა.

Verse: 4      რამეთუ ბოროტისა მოქმედსა სულსა არა შევიდის სიბრძნჱ, და არცა დაიმკჳდრის ჴორცთა შინა, განკაფულთა ცოდვითა.

Verse: 5      რამეთუ სული წმიდაჲ სწავლისაჲ ევლტის ზაკუვასა, და განეშორების გულის-სიტყუათაგან უგულისხმოთა, და ემხილოს, მო-რაჲ-იწიოს მათ ზედა სიცრუვჱ.

Verse: 6      რამეთუ კაცთ-მოყუარე არს სული სიბრძნისაჲ, და არა უბრალო ყვის მგმობარი იგი ბაგეთაგან მისთა; რამეთუ თირკუმელთა მისთა მოწამე არს ღმერთი და გულისა მსტუვარ ჭეშმარიტ და ენისა მსმენელ.

Verse: 7      რამეთუ სულმან უფლისამან აღავსო სოფელი; და, რომელსა უპყრიეს ყოველი, ცნობაჲ იცის ჴმისაჲ.

Verse: 8      ამისთჳსცა, რომელი იტყოდის ცრუსა, არავინ დაავიწყდეს, არცა თანა-წარჰჴდეს მას მამხილებელი საშჯელი.

Verse: 9      რამეთუ ზრახვათათჳს უღმრთოთაჲსა განკითხვაჲ იყოს, რამეთუ სიტყუანი მისნი არა ნეფსით უფლისა მივიდენ მამხილებელად უშჯულოებათა მისთა;

Verse: 10      რამეთუ ყური მოშურნებისაჲ Page of ms. O: 272v  ისმენს ყოველსა, და იდუმალი დრტჳნვაჲ არა დაეფარების.

Verse: 11      ეკრძალენით უკუე დრტჳნვასა ურგებსა და ძჳრის-სიტყუასა ერიდენით ენითა. რამეთუ თქუმული იდუმალი ცუდად არა წარვიდეს, და პირი, რომელი ტყუოდის. მოკლას სული.

Verse: 12      ნუ ჰბაძავთ სიკუდილსა ცხოვრებასა შინა საცთურისა თქუენისასა, ნუცა მოიტაცებთ მოსრვასა საქმითა ჴელთა თქუენთაჲთა:

Verse: 13      რამეთუ ღმერთმან სიკუდილი არა დაჰბადა და არცა ჰნებავს წარწყმედაჲ ცხოველთაჲ.

Verse: 14      რამეთუ დაჰბადა ყოფად ყოველთა და ცხოვრებად შესაქმჱ სოფლისაჲ, და არა არს მათ შინა წამალი მომსრველი, არცა ჯოჯოხეთისა სუფევაჲ ქუეყანასა ზედა,

Verse: 15      რამეთუ სიმართლჱ უკუდავ არს,

Verse: 16      ხოლო უღმრთოთა ჴელითა და სიტყჳთა მოიხადეს იგი; მეგობრად შეჰრაცხეს იგი და დაადნვეს და ნაძლევი დაიდვეს მის თანა, რამეთუ ღირს არიან ნაწილად მისა ყოფად.

Chapter: 2  
Verse: 1      რამეთუ თქუეს გულითა მათითა და განიზრახეს არამართლ: "მცირე არს და მწუხარჱ ცხოვრებაჲ ჩუენი, და არა არს კურნებაჲ ჩუენი აღსასრულსა კაცისასა, და არასადა ვინ იცის, რომელიმცა მოიქცა ჯოჯოხეთით.

Verse: 2      რამეთუ თჳთ-ჴელმწიფედ შევიქმნენით და ამისა შემდგომად ვიქმნენით ვითარცა არაყოფილნი, რამეთუ კუამლ არს სული ცხჳრთა შინა ჩუენთა და სიტყუაჲ-ნაბერწყალ Page of ms. O: 273r  ძრვასა გულისა ჩუენისასა

Verse: 3      რომელი დაშრტეს, და ნაცარ იქმნეს ჴორცნი, და სული დაჰჴსნდეს და მოჰლპეს აერი.

Verse: 4      და სახელი ჩუენი დაივიწყოს ჟამად-ჟამად, და არავინ მოიჴსენნეს საქმენი ჩუენნი*; და წარჴდეს ცხოვრებაჲ ჩუენი, ვითარცა კუალი ღრუბლისაჲ, და ვითარცა ნისლი განქარდეს, და წარ-რაჲ-იდევნის გამოტევებითა მზის-თუალისაჲთა, და სიცხისაგან მისისა დამძიმდის.

Verse: 5      რამეთუ, ვითარცა აჩრდილი, წარმავალი არს ცხოვრებაჲ ჩუენი, და არა არს და კუალად-მოქცევაჲ აღსრულებასა ჩუენსა, რამეთუ დაებეჭდა და არავინ მოიქცეს.

Verse: 6      მოვედით და ვიხაროთ ყოფილთა ამათგან კეთილთა, და ვამსახუროთ დაბადებული, ვითარცა სიჭაპუკესა.

Verse: 7      ღჳნითა მრავალფერითა და ნელსაცხებლითა აღვივსნეთ, და ნუ თანა-წარგუვალნ ჩუენ ყუავილი ზაფხულისაჲ.

Verse: 8      გჳრგჳნი დავიდგათ ვარდისა რტოთაჲ ვიდრე დაჭნობადმდე

Verse: 9      და ნუმცა ვინ ჩუენგანი დაკლებულ არს ჩუენისა ამისგან სიხარულისა; ყოველსა ადგილსა დაუტეოთ განცხრომაჲ ესე სიხარულისა ჩუენისაჲ, რამეთუ ესე არს ჩუენდა ხუედრებული ნაწილი იგი.

Verse: 10      ვჰმძლავრობდეთ გლახაკსა და მართალსა, არა ვერიდნეთ ქურივსა და არცა მოხუცებულისაგან შევიკდიმოთ, მჴცეთა მრავლისა ჟამისათა.

Verse: 11      იყავნ ჩუენდა ძალი შჯულად სიმართლისა, რამეთუ უძლურებასა უჴმარად Page of ms. O: 273v  ემხილების.

Verse: 12      დავაპრკოლოთ მართალი იგი, რამეთუ განმაძნელებელ ჩუენდა არს და წინა-აღმიდგების საქმეთა ჩუენთა, და მაყუედრებს ჩუენ ცოდვათა შჯულისათა, და მიმომდებს ჩუენ ცოდვათათჳს სწავლისა ჩუენისათა.

Verse: 13      აღიარებს, ვითარმედ ცნობაჲ აქუს ღმრთისაჲ, და ძედ ღმრთისადად თავსა თჳსსა იტყჳს.

Verse: 14      და მექმნა ჩუენ მამხილებელ ზრახვათა გულისა ჩუენისათა.

Verse: 15      მძიმე არს ჩუენდა ხილვაჲცა, რამეთუ არა მსგავს არს სხუათა ცხოვრებაჲ მისი, და ცვალებელ -- ალაგნი მისნი

Verse: 16      საძაგელად შეურაცხიეთ მას, და განშოვრებულ არს გზათაგან ჩუენთა, ვითარცა არაწმიდათა, ჰნატრის აღსასრულსა მართალთასა, განლაღებულ არს და მამად ღმერთსა იტყჳს.

Verse: 17      ვიხილოთ, უკუეთუ სიტყუანი მისნი არიან ჭეშმარიტ, და გამოვცადოთ, რაჲ-ძი იყოს უკუანაჲსკნელი მისი.

Verse: 18      უკუეთუ არს მართალი იგი ძჱ ღმრთისაჲ, შეეწიენ მას, და იჴსენინ იგი ჴელთაგან წინააღმდგომთაჲსა.

Verse: 19      გინებითა და ტანჯვითა განვიკითხოთ იგი, რაჲთა ვცნათ სახიერებაჲ მისი და გამოვცადოთ თავს-დებაჲ განბოროტებისა მისისაჲ.

Verse: 20      სიკუდილითა სარცხჳნებითა დავსაჯოთ იგი, რამეთუ იყოს მოხედვაჲ მისი სიტყუთაგან მისთა."

Verse: 21      ესე განიზრახეს და შესცთეს, რამეთუ დააბრმნა იგინი უკეთურებამან მათმან.

Verse: 22      და ვერ ცნეს საიდუმლოჲ ღმრთისაჲ, არცა სასყიდელსა ესვიდეს სიწმიდისასა და არცა გამოიკითხეს Page of ms. O: 274r  პატივი სულთა უბიწოთაჲ.

Verse: 23      რამეთუ ღმერთმან დაჰბადა კაცი უხრწნელებისათჳს და ხატად თჳსა თჳსობისა შექმნა იგი.

Verse: 24      და შურითა ეშმაკისაჲთა სიკუდილი სოფლად შემოჴდა, და განსცდიან მას, რომელნი არიან ნაწილისა მისისანი.

Chapter: 3  
Verse: 1      ხოლო სულნი მართალთანი ჴელთა ღმრთისათა, და არა შეეხოს მათ ტანჯვაჲ

Verse: 2      საგონებელ იყვნედ თუალთა წინაშე უგუნურთასა მომკუდარ. და შეერაცხა განსლვაჲ მათი ბოროტად

Verse: 3      და ჩუენგან განსლვაჲ -- შემუსრვად, ხოლო იგინი არიან მშჳდობასა შინა.

Verse: 4      და ღათუ კაცთა წინაშე იტანჯნენ, არამედ სასოებაჲ მათი უკუდავებითა სავსე არს.

Verse: 5      და მცირედ ღათუ ისწავლნენ. დიდძალად ქველის-მყოფელ იყვნენ; რამეთუ ღმერთმან გამოცადნა იგინი და პოვნა იგინი ღირსად თავისა თჳსისა.

Verse: 6      ვითარცა ოქროჲ ბრძმედსა შინა, გამოცადნა იგინი, და ვითარცა ყოვლად-ნაყოფი მსხუერპლთაჲ, შეიწირნა იგინი.

Verse: 7      და ჟამსა მოხედვისა მათისასა გამობრწყინდენ, ვითარცა ნაბერწყალნი ლერწამსა შინა, რბიოდიან.

Verse: 8      დაჰშჯინენ თესლებსა და დაიპყრნენ ერნი, და სუფევდეს უფალი მათ ზედა საუკუნოდ.

Verse: 9      რომელნი ესვენ მას, გულისხმა-ყონ ჭეშმარიტი, და მორწმუნენი სიყუარულით მოელოდიან მას; რამეთუ მადლი და წყალობაჲ -- რჩეულთა მისთა და მიხედვა მისი -- ღირსთა მისთა.

Verse: 10      ხოლო უგუნურთა, ვითარცა ეგონა, მიიღონ, რომელთა უდებ-ყვეს სიმართლჱ და უფლისაგან Page of ms. O: 274v  განდგენ.

Verse: 11      რომელმან სიბრძნჱ და სწავლულებაჲ შეურაცხ-ყოს, იგი უბადრუკი არს, და ცუდ არს სასოებაჲ მისი, და შრომანი -- ურგებ; და უჴმარ -- საქმენი მათნი.

Verse: 12      ცოლნი მათნი -- უგუნურ, და უკეთურ -- შვილნი.

Verse: 13      წყეულ იყავნ შობაჲ მათი. ხოლო ნეტარ არს ბერწი, ყოლად-შეუგინებელი, რომელმან არა იცნა საწოლი შეცოდებით, რამეთუ აქუნდეს ნაყოფი მოხედვასა სულთასა.

Verse: 14      და საჭურისმან, რომელმან არა ქმნა ჴელითა უშჯულოებაჲ, და არცა გულსა მოიღო უფლისა თჳსისა ბოროტი, მოეცეს მას სარწმუნოებისა მადლი რჩეული, ნაწილი ტაძარსა ღმრთისასა უგულმოდგინჱ.

Verse: 15      რამეთუ კეთილთა შრომათა სასყიდელი -- კეთილ და ჩინებულ, და დაუცოდებელ -- ძირი გონიერებისაჲ.

Verse: 16      ხოლო შვილნი მომრუშეთანი უსრულ იყვნენ, და უშჯულოებისაგან საწოლისა თესლი განირყუნეს.

Verse: 17      დაღათუ დღეგრძელ იყვნენ, არავე შეირაცხნენ, და უპატივო იყოს უკუანაჲსკნელი სიბერჱ მათი.

Verse: 18      უკუეთუ მეყსეულად აღესრულნენ, არა აქუნდეს სასოებაჲ და არცა დღესა მას გამოცნობისასა -- ნუგეშინის-ცემაჲ,

Verse: 19      რამეთუ ნათესავისა ცრუჲსაჲ იყოს აღსასრული.

Chapter: 4  
Verse: 1      უმჯობჱს არს უშვილოებაჲ სათნოებით, რამეთუ უკუდავება არს ჴსენებაჲ მისი, რამეთუ ღმრთისა მიერცა საცნაურ არს და კაცთა მიერცა.

Verse: 2      აწინდელსა ჟამსა -- საბაძველ იგი Page of ms. O: 275r  და წარსრული -- სასურველ, და საუკუნესა მას გჳრგჳნოსნებით წარჩინებულ იყოს, შეუცოდებელთა თანა ღუაწლსა მას სძლო.

Verse: 3      მრავალნაშობი იგი სიმრავლჱ უღმრთოთაჲ -- არად საჴმარ; და მრუშეთაგანმან ნაშობმან არა დაიბნეს სიღრმედ ძირნი, და არცა კრძალული სლვაჲ ფერჴთაჲ დაემტკიცოს.

Verse: 4      დაღათუ რტოჲთა ჟამ ერთ აღმოსცენდენ, საბრკოლებელსავე ვალს, ქარისაგან შეირყიის, და სასტიკისაგან ქარისა ძირით აღიფხურის.

Verse: 5      და მოემუსრნენ რტონი უსრულნი, და ნაყოფი მათი უჴმრად, და უჟამოდ საჭმლად არარად მარჯუჱ.

Verse: 6      რამეთუ უშჯულოებისაგან ძილისა შვილნი შობილნი მოწამჱ არიან მამა-დედათა განკითხვასა მათსა.

Verse: 7      მართალი თუ აღესრულოს. განსუენებასა იყოს.

Verse: 8      რამეთუ სიბერისა პატიოსნებაჲ არა მრავალი ჟამი, და არცა რიცხჳ დღეთაჲ აღრაცხილ;

Verse: 9      რამეთუ მჴცოვნებაჲ არს გონიერებაჲ კაცთაჲ, და ჰასაკ სიბერის -- ცხოვრებაჲ უბიწოჲ.

Verse: 10      სათნო ღმრთისა იყო, და საყუარელ იქმნა, და ცხონდებოდა შორის ცოდვილთა, და გარდაიცვალა.

Verse: 11      და წარიტაცა, რაჲთა არა უკეთურებამან ცვალოს გულისხმის-ყოფაჲ მისი, ანუ ზაკუვამან აცთუნოს სული მისი.

Verse: 12      რამეთუ შური სიხენეშისაჲ Page of ms. O: 275v  დააბნელებს კეთილსა, და გურიობამან გულის-თქუმისამან ცვალის გონებაჲ უმანკოთაჲ.

Verse: 13      და აღესრულა მცირედთა დღეთა და აღავსნა ჟამნი მრავალნი გრძელნი.

Verse: 14      რამეთუ სათნო იყო უფლისა სული მისი, ამისთჳს იწრაფა განსლვაჲ შორის უკეთურებისა.

Verse: 15      ხოლო ერთა მათ იხილეს და ვერ ცნეს, და არცა დაიდვეს გონებასა ესევითარი, რამეთუ მადლი და წყალობაჲ -- რჩეულთა მისთა, და მიხედვაჲ მისი -- ღირსთა მისთა.

Verse: 16      და სჯოს მართალმან, რომელი დაშურა, ცოცხალნი უღმრთონი და ჭაპუკი, რომელი აღესრულა ადრე, მრავალწლისანი ბერნი ცრუნი;

Verse: 17      რამეთუ იხილონ აღსასრული ბრძნისაჲ და ვერ ცნან, რაჲ იზრახა მისთჳს და რაჲსათჳს შეიკრძალა იგი უფალმან.

Verse: 18      იხილონ და შეურაცხ-ყვნენ იგი, ხოლო უფალი ეცინოდის მათ; და იყვნენ ამისა შემდგომად დასაცემელ უპატივო და საგინებელ მკუდართა შორის საუკუნოდ;

Verse: 19      რამეთუ განხეთქნეს უჴმონი ხერხვით და შეძრნეს იგინი საფუძველითგან დასასრულადმდე, მოოჴრდენ და იყვნენ იგინი სალმობასა შინა; და საჴსენებელი მათი წარწყმდეს.

Verse: 20      და მოვიდენ განზრახვასა ცოდვათა მათთასა შიშით, და ამხილოს პირისპირ უშჯულოებამან მათმან.

Chapter: 5  
Verse: 1      მაშინ დადგეს მართალი დიდითა განცხადებულებითა წინაშე პირსა Page of ms. O: 276r  მაჭირებელისა მისისასა და რომელთა შეურაცხ-ყვნეს შრომანი მისნი.

Verse: 2      იხილონ და შეძრწუნდენ შიშითა ბოროტითა და განკჳრდენ დიდებულსა მას ცხოვრებასა მისსა.

Verse: 3      და იტყოდიან გულთა თჳსთა სინანულითა და იწროებითა სულისაჲთა სულთ-ითქუმიდენ: "ესე არს იგი, რომელი ოდესმე გუაქუნდა ჩუენ საკიცხელად და იგავად ყუედრებისა ჩუენ უგუნურთა

Verse: 4      და ცხოვრებაჲ მისი შეგუერაცხა სიცბილად და სიკუდილი მისი -- უპატიოდ.

Verse: 5      ვითარ შეირაცხა ესე ძეთა შორის ღმრთისათა და წმიდათა შორის არს ნაწილი მისი?

Verse: 6      შე-მე-ვსცეთითა გზისაგან ჭეშმარიტისა? და სიმართლისა იგი ნათელი არა გამოგჳბრწყინდა ჩუენ,

Verse: 7      უშჯულოებისა გზითა აღვივსენით და წარწყმედისაჲთა, და ვიდოდეთ უდაბნოთა უგზოთა, ხოლო გზაჲ უფლისაჲ არა ვცანთ.

Verse: 8      რაჲ მარგო ჩუენ ამპარტავანებამან ჩუენმან? და რაჲ შემეწია ჩუენ სიმდიდრჱ იგი სილაღისაჲ?

Verse: 9      წარჴდა იგი ყოველი, ვითარცა აჩრდილი, და ვითარცა ამბავი, რომელი ადრე განქარდის.

Verse: 10      და ვითარცა ნავი, ღელვასა ზღჳსასა რომელი წარვიდის, და კუალი არღარა იპოვის და არცა ალაგი სლვისა მისისაჲ ღელვათა ზედა;

Verse: 11      გინა ვითარცა მფრინველი რაჲ განფრინდის ჰაერსა და არა იპოვის სახჱ სლვისაჲ; გუემითა ნაწევართა Page of ms. O: 276v  ფრთეთაჲთა იტანჯებინ და ქარსა სულმცირესა აპებნ ძლით, მძლაფრიად ძრავნ ფრთეთა და განვლის, და ამისა შემდგომად არა იპოვის სასწაული განსლვისა მისისაჲ;

Verse: 12      ანუ ვითარცა ისარი, განტყორცებული განსა; განაპის აერი და მეყსეულად მუნვე შეირწყჳს, და ვერ საცნაურ იქმნის განსლვაჲ მისი;

Verse: 13      ეგრეცა ჩუენ ვიქმნენით და მოვაკლდით; და სათნოებისა სასწაული არა გუაქუს, რაჲმცა ვაჩუენეთ, რამეთუ უკეთურებათა შინა ჩუენთა განვლიენით".

Verse: 14      რამეთუ სასოებაჲ უღმრთოთაჲ, ვითარცა მტუერი, ქარისაგან მოღებული, და ვითარცა ნეფხვაჲ მწულილი, არმურისაგან წარიდევნა, და ვითარცა კუამლი, ქარისაგან განიბნია, და ვითარცა ჴსენებაჲ მდგურისაჲ ერთ დღისაჲ, წარვიდა.

Verse: 15      ხოლო მართალნი საუკუნოდმი ცხონდენ, და უფლისა მიერ არს სასყიდელი მათი, და ზრუნვაჲ მათთჳს -- მაღლისა მიერ.

Verse: 16      ამისთჳს მოიღონ მეუფებაჲ შუენიერებისაჲ და შარავანდი სიკეთისაჲ ჴელისაგან უფლისა; რამეთუ მარჯუენითა თჳსითა დაიფარნეს იგინი და მკლავითა თჳსითა შეეწიოს მათ.

Verse: 17      და მოიღოს ყოველი -- საჭურველი შურისა მისისაჲ და შეჭურნეს დაბადებულნი თჳსნი ძლევად მტერთა მისთა;

Verse: 18      და შეიმოსოს ჯაჭჳ სიმართლისაჲ და დაიდგას ჩაფხუთად საშჯელი Page of ms. O: 277r  შეუორგულებელი,

Verse: 19      მოიღოს თორნჱ უძლეველი -- სიწმიდჱ,

Verse: 20      და აღლესოს თუალუხუავი რისხვაჲ მახჳლად, და მის თანა ჰბრძოდის სოფელი უგუნურთა მიმართ.

Verse: 21      და ვიდოდიან საისრელნი მიმართებულად ელვათანი, და ვითარცა კეთილი -- სიმრგულითა მშჳლდისაჲთა და ღრუბელთაჲთა სარბიელსა ზედა მოსრვიდეს.

Verse: 22      და კლდისაგან -- საისრითა გულისწყრომითა სავსჱ დაეცემოდიან სეტყუანი, და განრისხნეს მათ ზედა წყალი ზღჳსაჲ, და მდინარენი წარჰრღუნიდენ ურიდად.

Verse: 23      და წინა-აღუდგეს მათ სული ძლიერებისაჲ და ვითარცა არმურნი -- განანქრინეს იგინი. და მოაოჴროს ყოველი ქუეყანაჲ უშჯულოებამან, და ძჳრის-საქმემან დაამჴუნეს საყდარნი ძლიერთანი.

Chapter: 6  
Verse: 1      ისმინეთ ჩემი, მეფენო, და გულისხმა-ყავთ, და ისწავეთ მსაჯულთა კიდისა ქუეყანისათა!

Verse: 2      და ყურად-იღეთ, რომელთა გიპყრიან სიმრავლენი და იზახებთ ერითა თესლებისაჲთა!

Verse: 3      რამეთუ უფლისა მიერ მოცემულ არს თქუენდა პყრობაჲ მათი და ძლიერებაჲ -- მაღლისა მიერ,

Verse: 4      რომელმან განიკითხნეს საქმენი თქუენნი და ზრახვანი გამოიძინეს.

Verse: 5      რამეთუ მსახურნი იყვენით მისისა სამეუფოჲსანი და არა ჰშჯიდით მართლ; არცა დაიმარხეთ შჯული და არცა ნებისაებრ ღმრთისა ხჳდოდეთ.

Verse: 6      შეძრწუნებით და მწრაფლ მოგადგეს თქუენ, Page of ms. O: 277v  რამეთუ საშჯელი უწყალოჲ მთავართა ზედა მოვიდეს.

Verse: 7      რამეთუ უმრწამესი იგი შესანდობელ არნ წყალობად, ხოლო ძლიერნი იგი ძლიერად განიკითხნენ

Verse: 8      რამეთუ არა ერიღოს პირსა ყოველთა-უფალი და არცა შეიკდიმოს დიდთათჳს; რამეთუ მცირჱ და დიდი მან შექმნა; ეგრეთვე წინაჲსწარ უზრუნავს ყოველთა;

Verse: 9      ძლიერთა მათდა ძლიერი ეწიოს გამოძიებაჲ.

Verse: 10      თქუენდა მიმართ არიან, მძლავრნო, სიტყუანი ჩემნი. რაჲთა ისწავოთ სიბრძნჱ და არა თანა-წარჰჴდეთ.

Verse: 11      რომელთა ღირსად დაიცვან სიღირსჱ, ღირსად ღირს იყვნენ, რომელმან ისწავლნეს, მან პოვოს სიტყჳს-გებაჲ.

Verse: 12      გული გითქუემდინ თქუენ სიტყუათა ჩემთათჳს, გსუროდენ მათთჳს და განისწავლნეთ.

Verse: 13      ბრწყინვალე და უჭნობელ არს სიბრძნჱ და ადვილად იხილვების მოყუარეთა მისთაგან;

Verse: 14      მიიწიის მათდა, რომელთა გული უთქუამს მისთჳს წინაჲსწარ ცნობად.

Verse: 15      და რომელმან აღიმსთოს მისი, არა დაშურეს, რამეთუ დადგრომილად პოვოს იგი წინაშე ბჭეთა მისთა.

Verse: 16      რამეთუ გულსა -- მოსლვაჲ, მისთჳს გონიერებისაჲ არს სრულისაჲ და რომელი იღჳძებდეს მისა ადრე, უზრუნველ იქმნეს.

Verse: 17      რამეთუ ღირსთა მისთა თჳთ იგი მიმოვალს და ეძიებს, და ალაგთა მათთა ეოცების მათ მხიარულებად, და ყოველთა განზრახვათა შეემთხუევის მათ.

Verse: 18      Page of ms. O: 278r  რამეთუ დასაბამი მისი სწავლულებისა გულის-თქუმაჲ არს ჭეშმარიტი, და სწავლულებისა ზრუნვაჲ სიყუარული არს,

Verse: 19      ... -- დამარხვაჲ შჯულისა მისისაჲ ხოლო კრძალვაჲ შჯულისაჲ -- სიმტკიცჱ უჴრწნელებისაჲ,

Verse: 20      ხოლო უხრწნელებამან მახლობელ ყვის ღმრთისა:

Verse: 21      რამეთუ გულის-თქუმამან სიბრძნისამან აღიყვანის სასუფეველსა

Verse: 22      უკუეთუ გნებავს საყდართა და ტომთა ზედა, მთავარნო ერისანო, პატივ-ეცით სიბრძნესა, რაჲთა საუკუნოდ ჰმეფობდეთ.

Verse: 23      ხოლო რაჲ არს სიბრძნჱ და ვითარ იყო, გითხრა თქუენ, არა დაგიმალო თქუენ საიდუმლოჲ ღმრთისაჲ, არამედ დასაბამითგან ყოფისაჲთ გამოვიკულიო და დავდვა განცხადებულად ცნობაჲ მისი. და არა თანა-წარვჰჴდე ჭეშმარიტებასა,

Verse: 24      და არცა შურსა დადნობილსა თანა-უვიდოდე, რამეთუ ესევითარი არა ეზიარის სიბრძნესა.

Verse: 25      ხოლო სიმრავრლჱ ბრძენთაჲ -- ცხოვრებაჲ სოფლისაჲ, და მეფჱ გონიერი -- დაწყნარება ერისა.

Verse: 26      რაჲთა განისწავლნეთ სიტყჳთა ჩემითა და სარგებელ გეყოს თქუენ.

Chapter: 7  
Verse: 1      რამეთუ მეცა კაცი ვარ მოკუდავი, სწორი ყოველთაჲ და ქუეყანით შექმნულისაჲ, ნაშობი პირველ-დაბადებულისაჲ.

Verse: 2      მუცელსა დედისასა გამოვითალე ჴორცი და ათისა თთჳსა ჟამთა, დავჰყინდი სისხლისაგან Page of ms. O: 278v  მამაკაცისა და გულის თქუმითა ძილისა მოსლვითა.

Verse: 3      მე რაჲ ვიშევ, მოვიღე ზოგადი აერი; და მსგავსსა ვნებასა კუალად განვვარდი ქუეყანად, პირველი ჴმაჲ, მსგავსი ყოველთაჲ, სწორი აღუტევე ტირილი.

Verse: 4      სახუეველითა აღვიზარდე და ზრუნვითა.

Verse: 5      რამეთუ არავის მეფეთაგანსა სხუაჲ აქუნდა შობისა დასაბამი.

Verse: 6      ერთი არს ყოველთაჲ შემოსლვაჲ სოფლად და განსლვაჲცა სწორი.

Verse: 7      ამისთჳს ვილოცე და სიბრძნჱ მომეცა მე, ეხადე და მოვიდა ჩემდა სული სიბრძნისაჲ.

Verse: 8      უფროჲს აღვირჩიე იგი ჴელმწიფებისა და საყდართა, და სიმდიდრჱ არად შევჰრაცხე სწორებად მისა;

Verse: 9      და არცა ვამსგავსე იგი ანთრაკთა პატიოსანთა, რამეთუ ყოველი ოქროჲ წინაშე მისსა -- ვითარცა მქჳშაჲ მცირედი, და ვითარცა მიწაჲ, შერაცხილ არს ვეცხლი წინაშე მისსა.

Verse: 10      უფროჲს სიცოცხლისა და ხატკეთილობისა შევიყუარე იგი, რაჲთა მაქუნდეს ნათლის წილ, რამეთუ დაუძინებელ არს ამისგან ნათელი.

Verse: 11      და მოვიდა ჩემდა ყოველი კეთილი მის თანა და ურიცხჳ სიმდიღრჱ ჴელთა შინა მისთა.

Verse: 12      და განვიხარე ყოველთა ზედა, რამეთუ იგი შერაცხილ არს სიბრძნედ, უმეცარ ვიყავ მისა, ვითარმედ ქმნული არს იგი ამათი.

Verse: 13      და უზაკუველად ვისწავე Page of ms. O: 279r  და უშურველად მივსცე სიმდიდრჱ მისი და არა დაუმალო,

Verse: 14      რამეთუ უნაკლულოჲ საუნჯჱ არს კაცთა შორის; რომელთა იმსახურეს იგი, ღმრთისა მიმართ მიავლინეს სწავლაჲ, რამეთუ სწავლისაგან ნიჭისა განმტკიცნეს.

Verse: 15      ხოლო მე მომეცინ ღმერთმან სიტყუად ნებისაებრ და განზრახვად ღირსად თქუმულთა მათ, რამეთუ იგი თავადი სიბრძნისა წინამძღუარი არს და ბრძენთა განმგებელ.

Verse: 16      რამეთუ ჴელსა შინა მისსა ჩუენცა და სიტყუანიცა ჩუენნი; ყოველი გონიერებაჲ და საქმეთა მეცნიერებაჲ.

Verse: 17      რამეთუ მან მომცა მე ყოფილთაჲ მათ ცნობაჲ უტყუველი, ცნობად შესაქმჱ სოფლისაჲ და შეწევნანი წესთანი,

Verse: 18      დასაბამი და დასასრული და განზოგებაჲ ჟამთაჲ, სახეთა ცვალებანი და ქცეულებაჲ ჟამთაჲ,

Verse: 19      წელიწადისა სრბაჲ და ვარსკულავთა დგომაჲ,

Verse: 20      და ბუნებანი საცხოვართანი და გულის-წყრომაჲ მჴეცთაჲ, სულთა სიმძაფრჱ და გულისზრახვანი კაცთანი, თითო-სახენი ნერგთანი და ძალნი ძირთანი.

Verse: 21      და რავდენი-რაჲ არს დაფარული და გამოჩინებული, ვცან მე, რამეთუ ყოველთა-ხურომან მასწავა მე სიბრძნჱ.

Verse: 22      რამეთუ არს მას შინა სული წმიდაჲ მეცნიერებისაჲ, მრავალ-კერძო მწულილ და ვინაჲ-კერძო კეთილად იძრვის, წარჩინებულ და შეუგინებელ, უბიწო, Page of ms. O: 279v  განცხადებულ, კეთილის-მოყუარე, მალე, დაუყენებელ, ქველის-მოქმედ და კაცთ-მოყუარე;

Verse: 23      მტკიცე, კრძალულ, უზრუნველ და ყოვლად-ძლიერ და ყოვლისა-მსტუარ, და ყოველთა მიერ დაეტევის სულთა მეცნიერთა, წმიდათა, მწულილთა.

Verse: 24      რამეთუ ყოვლისავე ძრვისა და წამისა უმალჱს არს სიბრძნჱ, მისწუდების და დაეტევის ყოველთა მიერ სიწმიდით

Verse: 25      რამეთუ ორთქლი არს იგი ღმრთისა ძლიერებისაჲ და ნაწრედი ყოვლისა-მპყრობელისაჲ, დიდებისა ჭეშმარიტებისაჲ; ამისთჳსცა არარაჲ შეირევის

Verse: 26      რამეთუ გამობრწყინვებული არს ნათლისა ამის სამარადიოჲსა და სარკჱ უბიწოჲ ღმრთისა შეწევნისაჲ და ხატი სახიერებისა მისისაჲ

Verse: 27      ერთი არს და ყოველივე ძალ-უც, და ჰგიეს მას შინა და ყოველსა განაახლებს, და ნათესავითი-ნათესავად სულთა ღირსთა მიეცემის, მეგობართა ღმრთისათა და წინაწარმეტყუელთა განჰმზადებს.

Verse: 28      არარაჲ ეგრჱთ უყუარს ღმერთსა, ვითარ-იგი, რომელ სიბრძნესა შეყოფილ არიან.

Verse: 29      რამეთუ არს იგი უშუენიერჱს მზისა და უფროჲს ყოველთა ვარსკულავთა დგომასა; ნათელსა შეტყუებულად იპოვოს უწინარჱს:

Verse: 30      რამეთუ ამას ესხურების ღამჱ; ხოლო სიბრძნესა ვერ ჰმს/ძლავრობს Page of ms. O: 280r  ბოროტი.

Chapter: 8  
Verse: 1      და მისწუდების კიდითი კიდედმდე ვრცელად და განაგებს ყოველსა სიტკბოებით.

Verse: 2      ესე შევიყუარე და ვეძიებდი სიჭაპუკით ჩემითგან, და ვეძიებდ სძლად მოყვანებად ჩემდა, და ვეტრფიალე სიკეთესა მისსა

Verse: 3      აზნაურებამან ადიდის მის თანა ცხოვრებული, რომელი ღმრთისა მიმართ ილოცავნ; და ყოველთა-მფლობელმანცა შეიყუაროს იგი;

Verse: 4      რამეთუ საიდუმლოჲ არს იგი ღმრთის მეცნიერებისაჲ და მომპოვნებელი საქმეთა მისთაჲ

Verse: 5      უკუეთუ სიმდიდრჱ გულის-სათქუმელ არს მიგებად ცხოვრებასა ამას, რაჲ-მე არს სიბრძნისა უმდიდრჱს, რომელი ყოველსა იქმს?

Verse: 6      უკუეთუ სიბრძნჱ იქმს, ვინ არს უფროჲს ყოფილთაგანი მისა უჴელოვნეს?

Verse: 7      და უკუეთუ ვისმე სიმართლჱ უყუარს, შრომანი მისნი არიან სათნოებანი, რამეთუ სიწმიდესა და გონიერებასა ასწავებს, და სიმართლესა და სიმჴნესა, რომელი (!) უსაჴმარეს არარაჲ არს ცხოვრებასა ამას შინა კაცთათჳს.

Verse: 8      უკუეთუ ვისმე გამოცდილებაჲ სწადის, იცის დასაბამისაჲ და მერმე იგი შეამსგავსის, იცის ქცეულებაჲ სიტყუათაჲ და განჴსნაჲ იგავთაჲ; სასწაულნი და ნიშნი წინაჲსწარ იცნის, განსლვაჲ ჟამთა და წელიწადთაჲ

Verse: 9      აღვირჩიე Page of ms. O: 280v  უკუე ესე აწ მოყვანებად და თანა-ყოფად ჩემდა; ვიცი, რამეთუ მექმნეს მე თანამზრახვალ კეთილისა და ნუგეშინის-მცემელ ზრუნვათაგან და მწუხარებათა.

Verse: 10      მაქუნდეს მის მიერ დიდებაჲ ერსა შორის და პატივი მოხუცებულთა თანა მე ჭაპუკსა.

Verse: 11      და მახჳლ ვიპოვო მე საშჯელსა შინა, და წინაშე პირსა ძლიერთასა საკჳრველ ვიყო.

Verse: 12      და დუმილსა ჩემსა მელოდიან და სიტყუასა მერჩდენ, და ვიტყოდი რაჲ მრავალსა, ჴელი დაიდვან პირსა მათსა.

Verse: 13      მაქუნდეს მის მიერ უკუდავებაჲ; და საჴსენებელი საუკუნოჲ შემდგომთა ჩემთა დაუტეო.

Verse: 14      განვიკითხნე ერნი და თესლები დამემორჩილოს;

Verse: 15      და ეშინოდის ჩემდა, ესმეს რაჲ მძლავრთა მეძრწუნებულთა, სიმრავლესა შორის ვჩნდე სახიერ და ბრძოლასა შინა -- მჴნჱ.

Verse: 16      და შე-რაჲ-ვიდე სახიდ ჩემდა, განვისუენო მას ზედა, რამეთუ არარაჲ აქუს სიმწარჱ თანა-ქცევასა მისსა, და არცა სალმობაჲ მის თანა ცხოვრებასა, არამედ შუებაჲ და სიხარული

Verse: 17      ესე განვიზრახე თავსა ჩემსა და ვიზრუნე გულსა ჩემსა, რამეთუ უკუდავება არს ნათესავობაჲ სიბრძნისაჲ,

Verse: 18      და მეგობრებასა მისსა -- სიხარული კეთილი, და შრომასა მისსა -- სიმდიდრჱ უნაკლულოჲ, და თანა-წურთასა ზრუნვისა მისისასა -- გონიერებაჲ და რჩეულ-/კეთილობის Page of ms. O: 281r  ზიარობასა სიტყჳსა მისისასა მოვიდოდე, ვეძიებდ მას, რაჲთა მოვიყვანო იგი თავისა ჩემისა.

Verse: 19      ყრმაჲ ვიყავ ნანარი და სული მხუედა კეთილი;

Verse: 20      უფროჲსღა იგი კეთილი იყო და მოვიდა გუამსა შეგინებულსა.

Verse: 21      ხოლო მე გულისხმა-ვყავ, ვითარმედ არა სხჳთ რაჲთმე შევიკრძალო იგი, უკუეთუ უფალმან მომცეს იგი, -- და ესე გონიერისაჲ არს სრულისაჲ ცნობაჲ ესე, ვისი არს მადლი იგი, -- შევემთხჳე უფალსა და ვევედრე მას, და ვთქუ ყოვლითა გულითა ჩემითა:

Chapter: 9  
Verse: 1      ღმერთო მამათა ჩუენთაო და უფალო წყალობათაო; რომელმან შეჰქმენ ყოველი სიტყჳთა შენითა

Verse: 2      და სიბრძნითა შენითა დაჰბადე კაცი, რაჲთა უფლებდეს შენ მიერ ქმნულთა დაბადებულთა;

Verse: 3      და განაგებდეს სოფელსა სიწმიდით და სიმართლით, და სიწრფოებითა გულისაჲთა საშჯელსა შჯიდეს.

Verse: 4      მომეც მე, უფალო, საყდართა წინაშე-მდგომი სიბრძნჱ, და ნუ განმაგდებ მე მონათაგან შენთა,

Verse: 5      რამეთუ მე მონაჲ შენი და ძჱ მჴევლისა შენისაჲ; კაცი უძლური და მცირედისა ჟამისაჲ, და ნაკლულევანი გულისხმის-ყოფითა საშჯელისა და შჯულისათჳს.

Verse: 6      დაღათუ ვინმე იყოს სრულ ძეთა შორის კაცთაჲსა, სიბრძნისა შენისა თჳნიერ არა შერაცხილ არს.

Verse: 7      შენ გამომიძიე მე მეფედ Page of ms. O: 281v  ერისა შენისა და მსაჯულად ძეთა შენთა და ასულთა შენთა;

Verse: 8      და სთქუ შენებად ტაძარი მთასა წმიდასა შენსა და ქალაქსა მკჳდრობისა შენისასა -- საკურთხეველი მსგავსად კარვისა წმიდისა, რომელი პირველვე განჰმზადე დასაბამითგან.

Verse: 9      და შენ თანა სიბრძნჱ, რომელმან იცნის საქმენი შენნი, და მუნ იყო, ოდეს შეიქმოდე სოფელსა, და იცის, რაჲ-იგი სათნო არს წინაშე თუალთა შენთა და რაჲ სიწრფოება არს მცნებათა შენთაჲ.

Verse: 10      გამოავლინე იგი წმიდათაგან ცათა შენთა და საყდრისაგან დიდებასა შენისა მოავლინე იგი, რაჲთა ჩემ თანა იყოს და შურებოდის, და ვცნა, რა-იგი არს სათნო წინაშე შენსა.

Verse: 11      რამეთუ იცის მან ყოველი და გულისხმა-ჰყოფს, და მიძღოდის მე საქმეთა ჩემთა სიწმიდით, და დამიცვეს მე დიდებითა თჳსითა.

Verse: 12      და იყვნენ შეწყნარებულ საქმენი ჩემნი, და განვიკითხვიდე ერსა შენსა სიმართლით, და ვიყო მე ღირს საყდართა მამისა ჩემისათა.

Verse: 13      ვინ-მე კაცთაგანმან ცნას ზრახვაჲ ღმრთისაჲ? ანუ ვის გულსა-მოუჴდეს, რაჲ-იგი ჰნებავს უფალსა?

Verse: 14      რამეთუ გულის-სიტყუანი მოკუდავთანი -- მოშიშ და საცთომელ -- განზრახვანნი ჩუენნი,

Verse: 15      რამეთუ განხრწნადმან ჴორცმან დაამძიმის სული, და შესულიბის მიწოანმან საყოფელმან გონებაჲ მრავალ-მზრუნველი.

Verse: 16      და ძნიად
Page of ms. O: 282რ  ვსცნობთ ქუეყანისასა, და ფერჴთა ქუეშე მდებარესა ძნიად ვჰპოებთ, ხოლო ცათაშინაჲ ვინ გამოიკულიოს?

Verse: 17      და ზრახვაჲ შენი ვინ-მე გულისხმა-ყოს, უკუეთუმცა შენ არა მოეც სიბრძნჱ, და მოივლინე სული წმიდაჲ შენი მაღლით?

Verse: 18      და ეგრჱთ განემართნეს ალაგნი ქუეყანისანი, და სათნოებათა განისწავლნეს კაცნი და სიბრძნითა ცხონდეს.

Chapter: 10  
Verse: 1      მანვე პირველ-დაბადებული იგი მამაჲ სოფლისაჲ, მარტოჲ დაბადებული, დაიცვა და განარინა იგი შეცოდებისაგან თჳსისა.

Verse: 2      და მოსცა მას ძალი პყრობად ყოველთა.

Verse: 3      ხოლო განდგა იგი მისგან უსამართლოდ რისხვითა მისითა, ძმათ-მკლველთა თანა წარწყმდა გულის-წყრომითა.

Verse: 4      რომლისათჳს და რღუნისაგან ქუეყანაჲ კუალად იჴსნა სიბრძნემან, შეურაცხითა ძელითა მართალი განარინა.

Verse: 5      მანვე ერთობით ზრახვისა უკეთურებითა შეკრებულთა ნათესავთაჲსა იცნა მართალი იგი და დაუმარხა უბიწოდ ღმერთსა, და შვილთა ზედა მოწყალებით და ძლიერებით დაიცვა იგი.

Verse: 6      მანვე მართალი იგი წარწყმედულთაგან უღმრთოთა იჴსნა, ოტებული სამეუფოჲსა ცეცხლისა ... ხუთქალაქისათა,

Verse: 7      რომელი აწცა საწამებელად უკეთურებისა მკუმოლვარჱ ჰგიეს ოჴერი, ნაყოფად მოიხუნა ნერგნი ურწმუნოჲსა სულისაჲ Page of ms. O: 282v  და საჴსენებელად დგას ძეგლად მარილისა.

Verse: 8      რამეთუ სიბრძნესა რაჲ თანა-წარჰჴდეს, არა თუ ხოლო ესე ევნო, რამეთუ ვერ ცნეს კეთილი, უგუნურებისაჲცა საჴსენებელი დაუტევეს სოფელსა ამას, რაჲთა რომელსა შინა შესცთეს, დავიწყებადცა ვერ უძლონ.

Verse: 9      ხოლო სიბრძნემან მოყუარენი თჳსნი სალმობისაგან იჴსნნა,

Verse: 10      მანვე მეოტი რისხვისაგან ძმისა მართალი წარმოუძღუა და მოიყვანა გზასა წრფელსა, და აჩუენა მას სასუფეველი ღმრთისაჲ, და გულისხმა-ყო ცნობაჲ წმიდათაჲ, და განამრავლნა შრომანი მისნი.

Verse: 11      რომელნი-იგი ანგაჰრობით ჰმსძლავრობდეს მას, თანა-დაუდგა და განამდიდრა იგი,

Verse: 12      და დაიცვა იგი მტერთაგან, და რომელნი უმზირდეს მას, შეიკრძალა იგი მათგან, და ღუაწლი ძლიერი დაუწინდა მას. რაჲთა ცნას, რამეთუ ყოვლისა უძლიერჱს არს სიბრძნჱ.

Verse: 13      მანვე განსყიდული მართალი არა დაუტევა, არამედ ცოდვისაგან იჴსნა იგი.

Verse: 14      და მის თანა შთავიდა ჯურღმულსა, და კრულებათა შინა არა უტევა იგი, ვიდრემდე მოართუა მას პატივი მეფობისაჲ და ჴელმწიფებაჲ მათ ზედა, რომელნი ჰმსთავრობდეს მას, და მტყუვრად გამოაჩინნა, რომელთა-იგი ბრალი დასდვეს მას, და მოსცა მას დიდებაჲ საუკუნოჲ.

Verse: 15      მანვე ერი წმიდაჲ იჴსნა თესლისაგან მაჭირებელისა.

Verse: 16      Page of ms. O: 283r  შევიდა სულსა მსახურისა უფლისასა და წინა-აღუდგა მეფეთა მრავალთა ნიშებითა და სასწაულებითა.

Verse: 17      და მოსცა წმიდათა სასყიდელი შრომისა მათისაჲ. და უძღოდა მათ გზასა საკჳრველსა, და ეყო მათ საფარველ დღისი და ნათელ ვარსკულავთა -- ღამჱ

Verse: 18      და წიაღ-მოიყვანნა იგინი ზღუასა მას მეწამულსა, და მოიყვანნა იგინი წყალთაგან მრავალთა.

Verse: 19      ხოლო მტერნი იგი მათნი დაანთქნა; და სიღრმისაგან უფსკრულისა გამოსთხინა იგინი.

Verse: 20      ამისთჳს მართალთა გამოტყუენეს უღმრთონი, და აქებდეს, უფალო, სახელსა შენსა წმიდასა; და უფროჲსღა მბრძოლსა ჴელსა შენსა აქებდეს ერთობით;

Verse: 21      რამეთუ სიბრძნემან აღახუნა პირნი ყრმათანი... ... დასხნა მეტყუელად.

Chapter: 11  
Verse: 1      და წარმართა საქმჱ მათი ჴელითა წინაწარმეტყუელთაჲთა.

Verse: 2      და განვლეს უდაბნოჲ უშჱნი, და უვალთა ადგილთა აღჰმართეს კარვები.

Verse: 3      წინა-აღუდგეს მბრძოლთა და მტერთა ერეოდეს.

Verse: 4      სწყუროდა და გხადოდეს შენ, და მოეც მათ კლდისაგან მწარისა წყალი, და კურნებაჲ წყურიელისაჲ -- ლომისაგან ფიცხლისა.

Verse: 5      რომლითაცა იტანჯნეს მტერნი მათნი, მითვე უპოვარებასა შინა კეთილი ეყოფვოდა მათ.

Verse: 6      და წყაროჲსა წილ, მარადის მდინარისა, სისხლითა Page of ms. O: 283v  მძლაფრითა შეძრწუნდეს.

Verse: 7      მამხილებელად ჩჩჳლთა მოწყუედისა ბრძანებისათჳს და მოეც (!) მათ უხუად წყალი თჳნიერ სასოებისა.

Verse: 8      უჩუენე ამისთჳს წყურილითა მაშინ, ვითარ-იგი მტერნი სტანჯენ.

Verse: 9      ოდეს-იგი გამოიცადეს და წყალობითაღა ისწავებოდეს, გულისხმა-ყვეს, ვითარ-იგი რისხვით ისაჯებოდეს და იტანჯებოდეს უღმრთონი.

Verse: 10      რომელთამე, ვითარცა მამაჲ, ასწავებდ და გამოსცდიდ, ხოლო მათ, ვითარცა სასტიკი მეუფჱ, დასჯიდ და განიკითხევდ.

Verse: 11      და შორიელნი და მახლობელნი ეგრე გოდებდეს:

Verse: 12      რამეთუ მრჩობლმან შეიპყრნა იგინი მწუხარებამან და სულ-თქუმამან მოჴსენებისა მის წარსრულთამან.

Verse: 13      რამეთუ ოდეს ესმა თჳსთაგან ტანჯვათა ქველის-ყოფასა მათსა აგრძნობდეს უფლისასა

Verse: 14      რამეთუ რომელ-იგი ბოროტი მაშინ დაეცა მათ ზედა, განწირეს და ჰბასრობდეს, და უკუანაჲსკნელ მოწევნაჲ საქმეთაჲ მათ უკჳრდა, არა მსგავსად მართალთა მათ სწყუროდა.

Verse: 15      ზრახვათა მათთჳს უგულისხმოთა სიცრუვისა მათისათა, რომელსა შესცთეს და ჰმსახურებდეს პირუტყუთა, ქუეწარმავალთა და მფრინველთა შეურაცხთა, მოუვლინა მათ სიმრავლჱ პირუტყუთა მჴეცთაჲ შურის-მგებელად,

Verse: 16      Page of ms. O: 284r  რაჲთა ცნან, რამეთუ რომლითა ვინცა-ვინ ცოდის, მითაცა ისაჯებინ.

Verse: 17      რამეთუ არა უპოვარ იყო ყოლად-ძლიერი ჴელი შენი, რომელმან დაჰბადე სოფელი უსახოჲსაგან ნივთისა, მოვლინებად მათ ზედა სიმრავლჱ დათუთაჲ და მძჳნვარჱ ლომი,

Verse: 18      გინა ახლად-დაბადებული და გულის-წყრომითა სავსენი მჴეცნი უცნაურნი, გინა ცეცხლისა დანქრევაჲ და მობერვაჲ ხორშაკისაჲ, ანუ მყრალობაჲ განბნეული კუამლისაჲ, ანუ ბოროტი თუალთაგან ნაბერწყალთა ელვანი,

Verse: 19      რომელთაჲ არა ხოლო ვნებაჲ შემძლებელ იყო მათდა შემუსრვად, არამედ ხილვაჲცა პირისაჲ, რომელი აშინებდა მოსლვად მათდა.

Verse: 20      და თჳნიერ ამათსა ერთითა მობერვითი სულისაჲთა შემძლებელ იყო დაცემად, და საშჯელისაგან იდევნნეს, და განიბნინეს სულისაგან ძლიერებისა შენისა; არამედ ყოველი ზომით და რიცხჳთ და საწყაულით განაწესე.

Verse: 21      რამეთუ დიდად ძლიერებაჲ შენი შენ თანა არს მარადის, და სიმტკიცესა მკლავისა შენისასა ვინ წინა-აღუდგეს?

Verse: 22      რამეთუ ვითარცა წამი სასწორისაჲ, არას ყოველი სოფელი შენ წინაშე, უფალო, და ვითარცა ნაწუეთი ცუარისა ცისკრისაჲ, რომელი გარდამოვალნ ქუეყანად.

Verse: 23      ხოლო სწყალობ ყოველთა; რამეთუ ყოველივე ძალ-გიც, და უგულებელს-ჰყოფ Page of ms. O: 284v  ცოდვათა კაცთასა სინანულისათჳს.

Verse: 24      რამეთუ გიყუარს ყოველი, რომელი არს, და არარაჲ გძაგს, რომელი შეჰქმენ, რამეთუ არარაჲ საძულველი ჰქმენ.

Verse: 25      ვითარმცა უკუე დაადგრეს, შენ თუმცა არა გინდა? და ანუ თუ არაწოდებული შენ მიერ ვითარმცა დაიმარხა?

Verse: 26      ჰრიდებ ყოველსა, რამეთუ შენი არს ყოველი, უფალო სულთ-მოყუარეო.

Chapter: 12  
Verse: 1      რამეთუ უჴრწნელი სული არს ყოველსა შინა.

Verse: 2      ამისთჳსცა შეცოდებულთა მცირედ-მცირედ ამხილებ, და რომელთა შინა ცოდვენ, მოაჴსენებ და სწავლი, რაჲთა განთავისუფლდენ ბოროტისაგან და ჰრწმენეს შენდამი, უფალო.

Verse: 3      რამეთუ პირველთა მათ მკჳდრთა წმიდისა ქუეყანისა შენისათა; რომელნი მოიძულენ

Verse: 4      საძაგელთა საქმეთათჳს და საქმეთა გრძნებისათა და კერპობათა არაწმიდებისათა,

Verse: 5      შვილთა მოსრვისა უწყალოებისათჳს და ნაწლევთ-მჭამელთა კაცთათჳს ... სისხლისა მტკნარისასა შორის საიდუმლოთა საღმრთოთა შენთა,

Verse: 6      და თავჴედთა მკლველთა სულთა შეუწევნელთასა -- ჰზრახე წარწყმედაჲ მათი ჴელითა მამათა ჩუენთაჲთა,

Verse: 7      რაჲთა ღირსი მკჳდრობაჲ მოიღოს ღმრთისა მონათაჲ, რომელი შენ წინაშე უპატიოსნჱს არს ყოვლისა ქუეყანისა.

Verse: 8      არამედ ამათცა, რამეთუ კაცნივე იყვნეს, ერიდე, და წარავლინენ წინა/მორბედნი Page of ms. O: 285r  შენნი ბზიკნი, რაჲთა იგინი მცირედ-მცირედ მოსრნენ.

Verse: 9      არა შემძლებელ იყო განწყობით უღმრთოთაჲ მართალთა ჴელთა მიცემად, გინა სიტყჳთა უწყალოჲთა ერთსა შინა ჟამსა შემუსრვად,

Verse: 10      არამედ ჰშჯიდ და ჟამად-ჟამად ჰსცემდ ადგილსა სინანულისასა; არა უმეცარ იყავ, ვითარმედ ბორიოტ არს მყოფებაჲ მათი. და დანერგულ უკეთურებაჲ მათი, და რამეთუ არა იცვალნენ გულის-ზრახვანი მათნი. რამეთუ თესლი იყო დაწყეული დასაბამითგან, და არცა გეშინოდა ვისა, რომელსა ცოდვიდეს და მისთჳს შენ შეენდობასა ჰსცემდ.

Verse: 12      ვინ-მე გრქუას შენ, ვითარმედ: "რაჲ-ესე ჰყავ შენ"? ანუ ვინ-მე წინა-აღუდგეს საშჯელსა შენსა? ანუ ვინ გაბრალოს შენ ნათესავთა წარწყმედისათჳს, რომელი შენ ჰყავ? ანუ ვინ საშჯელად წარმოგიდგეს შენ შურის-მეძიებელი ცრუთა კაცთათჳს?

Verse: 13      არცაღა არს სხუაჲ ღმერთი, რომელსამცა ზრუნვაჲ რაჲმე ედვა ყოველთათჳს, რაჲთა აჩუენო; ვითარმედ არა ნაცილად დასაჯენ.

Verse: 14      არცა მეფემან, არცა სხუამან მძლავრმან თუალთ-მიდგმად უძლოს შენდა, რომელთათჳს სტანჯენ იგინი.

Verse: 15      რამეთუ მართალ ხარ და სიმართლით განაგებ მას; რომელი არა ღირს ტანჯვად და დაშჯად Page of ms. O: 285v  უცხოჲ იგი შენისაგან ძლიერებისა

Verse: 16      რამეთუ ძლიერებაჲ შენი -- სიმართლისა დასაბამ, და ყოველთა ზედა უფლებაჲ შენი ყოველთა რიდებას გცემს შენ.

Verse: 17      რამეთუ ძალსა აჩუენებენ, რომელი ვერ სარწმუნო არს ძალსა ზედა სრულებისასა, და მათ შორის, რომელთა იციან, სასტიკად ამხილებ.

Verse: 18      ხოლო შენ უფლებ ძლიერებით და სახიერებით განიკითხავ, და მრავლითა შენდობითა განგჳგებ ჩუენ საცხორებელსა ჩუენსა, რამეთუ შენ თანა არს შეძლებაჲ, ოდეს ინებო.

Verse: 19      რამეთუ შენ ასწავე ერსა შენსა ესევითართაგან საქმეთა, რამეთუ ჯერ-არს მართლისა, რაჲთა კაცთ-მოყუარე იყოს, და სასო-კეთილ ყვენ ძენი შენნი, რამეთუ ჰსცემდ ცოდვათათჳს სინანულსა.

Verse: 20      უკუეთუ მტერთა მონათა შენთასა და თანა-მდებთა სიკუდილისათა ესევითარითა სტანჯევდ კრძალვითა და ვედრებით, მოჰსცემდ ჟამსა მარჯუესა; რაჲთა განერნენ ბოროტისაგან,

Verse: 21      რავდენ უფროჲს სამართლითა განიკითხნე ძენი შენნი; რომელთა მამათა ფიცისათჳს და აღთქუმისა მოჰსცენ კეთილთა ანათქუემნი?

Verse: 22      ჩუენ გუასწავლიდ, ხოლო მტერთა ჩუენთა ბევრ წილ სტანჯევდ, რაჲთა სახიერებასა შენსა ვზრუნვიდეთ განკითხვით, გან-რაჲ-ვიკითხნეთ, და მოველოდით წყალობასა

Verse: 23      რომლისათჳს უგუნურებით Page of ms. O: 286r  ცხოვრებულნი იგი ცრუნი თჳსთა განსაგებელთა სტანჯევდ:

Verse: 24      რამეთუ საცთურისა მათ გზათა უშორესად შესცთეს. ღმრთად ჰგონებდეს მათცა, რომელნი-იგი საცხოვართა შორის არიან მტერთანი შეურაცხნი, და ჩჩჳლთა უგუნურთა შეიტყუვნეს.

Verse: 25      ამისთჳს, ვითარცა ყრმათა შეურაცხთა, საშჯელი სიმღერით მიუვლინე მათ. 26 ხოლო იგინი, რომელნი სიმღერით შერისხვასა მას ვერ განერნეს, ღირსი ღმრთისა საშჯელი გამოიცადონ.

Verse: 27      რომელთა-იგი ზედა მათ ევნებოდა და განრისხნებოდეს, ამისთჳს, რომელთა-იგი ჰგონებდეს ღმრთად, მათ შინა იტანჯებოდეს, იხილეს, რომელსა-იგი პირველ უვარებდეს ცნობად ღმერთსა, იცნეს ჭეშმარიტი, ამისთჳს რამეთუ აღსასრული დასჯისაჲ მათ ზედა მოიწია.

Chapter: 13  
Verse: 1      რამეთუ ამაო არიან ყოველნი კაცნი, რომელთა თანა არა არს ღმრთისა სიბრძნჱ, და ხილულთაგან კეთილთა ვერ უძლეს ცნობად არსი იგი, არცაღა, რამეთუ ქმნულთა მათ არა ჰხედვიდეს, იხილეს ხუროჲ იგი.

Verse: 2      არამედ ცეცხლი, გინა ქარი, ანუ მწრაფლი აერი, ანუ მწყობრებაჲ ვარსკულავთაჲ, ანუ სიმძაფრჱ წყლისაჲ, ანუ მნათობთა ცისათა, საწუნელთა სოფლისათა, ღმრთად ჰგონებდეს

Verse: 3      Page of ms. O: 286v  რომელნი-იგი სიკეთესა მათსა განსცხრებიდეს და ღმერთ ეგონნეს, ცნედ, რავდენ უფროჲს ღმერთი მათი უმჯობჱს არს, რამეთუ კეთილისა საქმითა მთავარმან დაჰბადნა იგინი.

Verse: 4      უკუეთუ ძალსა ზედა და ქმნულებასა განჰკრთეს, ცნედ მათგან, ვითარ-იგი რომელმან შექმნნა, უფროჲს გულისხმის-საყოფელ არს.

Verse: 5      რამეთუ სამდიდრისაგან სიკეთისა დაბადებულთაჲთა შემსგავსებულად შექმნულთა მოქმედი იგი მათი იხილვების.

Verse: 6      არამედ ეგრევე ამათ ზედა არს ბრალი მცირედი, და რამეთუ ესენი, ვინ უწყის, ცთებოდეს, და ღმერთსა ეძიებდეს და უნდა პოვნად:

Verse: 7      რამეთუ ქმნულთა შინა მისთა იქცევიან და ეძიებენ, და ჰრწამს პირისა ხილვითა, ვითარმედ კეთილ არს ხილული ესე.

Verse: 8      და არცა ესენი კუალად შენდობისა ღირს არიან,

Verse: 9      ვინაჲთგან ესოდენ შეუძლეს ცნობად, რაჲთა უძლონ შემსგავსებად საუკუნოჲ ესე, ამათი იგი უფალი ვითარ არა უდარჱს პოვეს?

Verse: 10      უბადრუკთა რომელთაჲ სასოებაჲ მათი მკუდართა თანა არს, და რომელთა ჰრქუეს ღმერთ ქმნულსა ჴელთა კაცთასა, ოქროჲ და ვეცხლი, ხუროებისა სწავლაჲ და მიმსგავსებაჲ საცხოვართაჲ და ქვასა უჴმარსა, ჴელით-ქმნულსა დასაბამისასა.

Verse: 11      და უკუეთუ Page of ms. O: 287r  ვინმე ტყის-მკათელმან კეთილად მეორძი ნერგი განხერხა, და მოთალა სწავლულად ნაქურცენი მისი, და ჴელოვნებით შექმნა იგი შუენიერად საჴმარად ჭურჭრად, სამსახურებელად ცხოვრებისა,

Verse: 12      ხოლო ნეშტი იგი საქმრისაჲ მის -- მოსამზადებელად საშნებელისა, შეჭამა და განძღა;

Verse: 13      ხოლო მეტი იგი მისი მათგანი -- არარაჲ საჴმარ, ძელი, დრკუ და რტოჲთა შეტენილი, მოიღო და გამოჭრა იგი მოღუაწებითა უქმებისა მისისაჲთა, და მეცნიერებითა მოცალებისაჲთა გამოსახა იგი,

Verse: 14      და მოწერა იგი წარნაქითა, და ძოწითა მეწამულ ქმნა ფერი მისი, და ყოველი ნაბრძჳრი მისი მას შინა მოგოზა თიჴითა,

Verse: 15      და უქმნა მას ღირსი საყოფელი, კედელსა თანა დადგა იგი და დაემტკიცა იგი რკინითა.

Verse: 16      რაჲთა არ დაეცეს იგი, წინაჲსწარ უზრუნა მას, უწყის, რამეთუ ვერ ძალ-უც თავსა თჳსსა შეწევნად, რამეთუ არს იგი ხატი და უჴმს მას შეწევნაჲ.

Verse: 17      და მონაგებთა მისთათჳს და ქუეყანისა და შვილთა მისთათჳს ილოცავს, და არა ჰრცხუენის, რამეთუ უსულოსა ეტყჳს,

Verse: 18      და სიცოცხლისათჳს უძლურსა ჰხადის, და ცხოვრებისათჳს მკუდარსა ევედრების, და გზისა სლვისათჳს -- მას, რომელსა ფერჴისა წარდგმადცა ვერ ძალ-უც.

Verse: 19      და რეწვისათჳს Page of ms. O: 287v  და საქმისა და ჴელთა განმარჯუებისა მედგრისაგან ჴელთა სიმჴნესა ითხოვს.

Chapter: 14  
Verse: 1      კუალად სიმდიდრისათჳს წარსრულისა (!) და განძჳნებულთა ღელვათა ზედა ვალს, რომელსა ძელსა იგი მიაქუს, მისსა უფატრჱსსა ძელსა უღაღადებს.

Verse: 2      რამეთუ იგი გულის-თქუმამან რეწვისამან მოიპოვა, არამედ ხუროებამანვე, სიბრძნისამან ქმნა.

Verse: 3      ხოლო შენი, მამაო, წინაჲსწარ განზრახვაჲ იღუეწის მას, რამეთუ მოეც ზღუასა ზედა გზაჲ და ღელვათა ზედა ალაგნი კრძალულნი აჩუენენ,

Verse: 4      რამეთუ ძალ-გიც ყოვლით კერძოვე ცხორებად, რაჲთა დაღათუ თჳნიერ ვინმე ხუროებისა შევიდეს.

Verse: 5      რამეთუ გნებავს, რაჲთა არა უქმად იყოს სიბრძნისა შენისა საქმჱ; ამისთჳსცა მცირესა ძელსა არწმუნიან კაცთა სულნი, და განვლნიან ღელვანი და ძელითა განვიდიან.

Verse: 6      რამეთუ დასაბამსაცა წარწყმედასა მას ამპარტავანთასა სასოებაჲ სოფლისაჲ ძელსა შეევედრა, და დაუტევა საუკუნესა მას თესლი ნათესაობისაჲ, რომელი ჴელითა შენითა ცხონდა და განერა.

Verse: 7      რამეთუ კურთხეულ არს ძელი, რომლისაგან იქმნა სიმართლჱ.

Verse: 8      ხოლო ჴელით-ქმნული იგი -- წყეული, და მოქმედი მისი, რამეთუ რომელმან იგი ქმნა და მკუდავსა მას ღმრთად სახელ-სდვა.

Verse: 9      რამეთუ სწორად საძულელ არიან ღმრთისა, რომელმან Page of ms. O: 288r  უღმრთოებაჲ ყო და უღმრთოებაჲ მისი;

Verse: 10      რამეთუ ქმნული იგი მოქმედისა თანა იტანჯოს.

Verse: 11      ამისთჳს კერპთა შორის წარმართთაჲსა მოხედვაჲ იყოს, რამეთუ დაბადებულთა შინა საძაგელ იქმნა, და საცთურ -- სულთათჳს კაცთაჲსა და საბრჴჱ -- ფერჴთა უგუნურთა.

Verse: 12      რამეთუ დასაბამი განდგომისაჲ -- მოგებაჲ კერპთაჲ, და პოვნაჲ მათი -- განხრწნაჲ ცხორებისაჲ.

Verse: 13      და არცა იყო სადა დასაბამითგან და არცა იყოს

Verse: 14      რამეთუ უცნებაჲ კაცთაჲ შემოჴდა სოფლად, მის გამოცა მწრაფლი აღსასრული მათ ზედა მოივლინა.

Verse: 15      რამეთუ უჟამოსა გლოვასა ზედა გოდებდა მამაჲ ადრე მიღებისათჳს შვილისა; ხატი შეექმნა, ოდესმე მკუდარსა კაცსა აწ, ვითარცა ღმერთსა, პატივ-სცემს, და მიჰსცა მის ქუეშე მყოფთა მათ საიდუმლოჲ და მსახურებაჲ.

Verse: 16      და მერმე ჟამად-ჟამად დამტკიცნა უღმრთოებაჲ იგი, და ჩუეულებაჲ ესრჱთი, ვითარცა შჯული, დაიდვა, და მძლავრთა ბრძანებითა იმსახურებოდეს კერპნი.

Verse: 17      რომელთა პირისპირ ვერ უძლეს პატივის-ცემად კაცთა შორის-ყოფითა, შორისა იგი პირი გამოსახეს; და ქმნეს გამოჩინებული ხატი მეფისაჲ, რაჲთა, ვითარცა მუნ მყოფთა, შორიელსა მას ექენებოდიან წრაფითა მით.

Verse: 18      ბრძანებად შჯულისა ვითარცა უმეცართა Page of ms. O: 288v  ამისა შემდგომად ხუროჲსა პატივის-მოყუარებამან მოიყვანნა.

Verse: 19      რომელსამე, ვინ უწყის, მთავრისაჲ მის უნდა სათნო-ყოფაჲ და იარებოდა ხუროებით მსგავსებისა უმჯობჱსად;

Verse: 20      რაჲთა სიმრავლჱ იგი მოიზიდოს უკეთჱსითა მით საქმისაჲთა; უწინარჱს მცირედისა ჟამისა პატივ-ცემული კაცი სამსახურებელად შეერაცხა.

Verse: 21      და ესე იქმნა სოფლისა ამის საცთურ, რამეთუ გინა ბოროტსა რასმე, გინა მძლავრობასა ჰმონებდენ კაცნი, უზიარებელი სახელი ქვათა და ძელთა დასდვეს.

Verse: 22      მერმე კუალად ვერ კმა-ეყო საცთური ესე ღმრთისა თანა და მისა მიმართ უმეცრებისაჲ, არამედ დიდსა შინა ცხონდებოდეს უმეცრებსა ბრძოლასა, და ესოდენსა ბოროტსა მშჳდობა ჰრქჳან.

Verse: 23      ანუ შვილთა კლვასა კერპთათჳს, ანუ ფარულსა საიდუმლოსა, ანუ სიცბილსა ცვალებულთა შჯულთა კრება-ჰყოფდეს.

Verse: 24      არცა ცხოვრებასა, არცა ქორწილსა წმიდასა იმარხვენ, მერმე მოყუასი მოყუასსა ანუ შობასა მოჰკლავს, ანუ მრუშებით ელმის.

Verse: 25      ყოველი აღრეულად აქუს: სისხლი, კაცის-კლვაჲ, პარვაჲ და ზაკუვაჲ, ჴრწნილებაჲ და უჴრწნელებაჲ, ცრუ ფიცებაჲ, შფოთი,

Verse: 26      კეთილთა Page of ms. O: 289r  არა მოჴსენებაჲ, სულთა შეგინებაჲ; შესაქმისა ცვალებაჲ, ქორწილთა უწესოებაჲ, მრუშებაჲ და სიბილწჱ

Verse: 27      რამეთუ უსახელოთა კერპთა მსახურებაჲ ყოვლისა ბოროტისა დასაბამი, ბრალი და დასასრული არს;

Verse: 28      ანუ იხარებედ რაჲ, ცბიედ, ანუ წინაწარმეტყუელებედ ნაცილსა. ანუ ცხონდებიედ სიცრუვით. ანუ ცილსა ფუცვედ ზედაჲსზედა.

Verse: 29      რამეთუ უსულოთა ესვენ კერპთა. ბოროტად ფუცვენ და ვნებასა არა მოელიედ.

Verse: 30      ხოლო ორთავე მათ ერთბამად მოუჴდეს სამართალი: რამეთუ ბოროტად იზრახეს ღმრთისათჳს, ჰხედვიდეს რაჲ კერპთა, და ნაცილად ფუცვიდეს ზაკუვით და შეურაცხ-ყვეს სიღირსისა იგი მადლი.

Verse: 31      რამეთუ არა რომელთა მიმართ ფუცვიდეს მათი ძალი, არამედ რომელნი ცოდვიდეს, საშჯელი მოუვალს მარადის ცრუთა მათ საშჯელისა გარდასლვისათჳს.

Chapter: 15  
Verse: 1      ხოლო შენ, უფალო ჩუენო, ტკბილ ხარ და ჭეშმარიტ, სულგრძელ და წყალობით განაგებ ყოველსა.

Verse: 2      დაღათუ ეცოდოთ, შენნივე ვართ და ვიცით ძალი შენი; ხოლო არა ვცოდოთ, ვიცით, რამეთუ შენდა შერაცხილ ვართ.

Verse: 3      რამეთუ ცნობაჲ შენი ყოლად სიმართლჱ არს. და უწყებაჲ შენი ძირი არს უკუდავებისაჲ.

Verse: 4      რამეთუ არცა მაცთუნნა ჩუენ კაცთა ბოროტისა მანქანებისა მოპოვნებამან და არცა აჩრდილის-მწერალთა Page of ms. O: 289v  შრომამან უნაყოფომან, ძეგლმან ღებულმან, ფერითა ცვალებულმან,

Verse: 5      რომელთაჲ პირი უგუნურთაჲ გულის-თქუმად მოვიდის, გუსურის მკუდართა ხატი ხილვად უსულოჲ.

Verse: 6      ბოროტთა ტრფიალნო, ღირსნო ეგევითარისა სასოებისანო, და რომელნი იქმთ და გსურის და რომელთა ჰმსახურებთ.

Verse: 7      რამეთუ მეკეცემან ჩჩჳლი შეზილის მიწაჲ, რუდუნებნ და შექმნის ჭურჭერი სამსახურებელად ჩუენდა თითო-სახჱ, არამედ მისგანვე თიჴისა შექმნა წმიდათა სამსახურებელი ჭურჭერი, და კუალად წინააღმდგომი ყოველი ეგრევე მსგავსად; ამათი სხუაჲ რაჲმე არს ჴუმევაჲ, და მსაჯულ არს თიჴის-მოქმედი.

Verse: 8      და ბოროტსა რუდუნებს, ღმერთი ამაოჲ მისვე თიჴისაგან შეიქმნა, რამეთუ მცირედ უწინარჱს მიწისაგან იშვა, და მცირისა ჟამისა შემდგომად წარვალს, ვინაჲცა მოიღო, და სულისაჲ იგი მიეჴადოს თანა-ნადები.

Verse: 9      არამედ არს მისი ზრუნვაჲ, არა თუ რაჲთა დაშურეს, და არცა რამეთუ მოკლჱ-დასასრული ცხოვრებაჲ აქუს, არამედ გული შეუპყრიეს ოქროჲს-მჭედელთა და ვეცხლის-მოქმედთა, ჰბაძავს, და დიდებად შეურაცხიეს, რამეთუ უნდოსა იქმს.

Verse: 10      ნაცარ არს გული მისი, და მიწისა უუჴმარჱს -- სასოებაჲ მისი. და თიჴისა უფროჲს (290 ) უპატივო -- ცხოვრებაჲ მისი.

Verse: 11      რამეთუ ვერ იცნა შემოქმედი თჳსი და რომელმან შთაჰბერა მას სული შემწჱ და მოჰსცა მას სული ცხოვრებისაჲ

Verse: 12      არამედ შეჰრაცხა სამღერელად ცხოვრებაჲ ჩუენი და სოფელი ესე -- სავაჭრო შესაძინელ, რამეთუ ჯერ-არს ბოროტისაგან ვინაჲთვე მორეწვაჲ.

Verse: 13      რამეთუ ამან უფროჲს ყოველთასა იცის, რამეთუ ცოდავს, ნივთისაგან მიწოვნისა ადვილად შესამუსრველი ჭურჭერი და გამოქანდაკებულსა იქმს.

Verse: 14      ესე ყოველნი უუგუნურჱს და უუბადრუკჱს უფროჲს სულისა ყრმისა ჩჩჳლისა, მტერნი ერისა შენისანი ჰმსძლავრობდეს მას.

Verse: 15      რამეთუ ყოველნი კერპნი წარმართთანი შეერაცხნეს ღმრთად, რომელთა არცა თუალნი საჴმარ ხედვად და არცა ცხჳრნი უკუნ-საღებელად აერისა და არცა ყურნი სმენად და არცა თითნი ჴელთანი საქმედ. და ფერჴნი მათნი უქმ სლვისათჳს

Verse: 16      რამეთუ კაცმან შექმნა იგი, და რომელსა სული ვასხებული აქუს მას, დაჰბადნა იგინი, რამეთუ არავინ მისა მსგავს შეუძლოს კაცმან შესაქმედ ღმერთი.

Verse: 17      რამეთუ მკუდავი არს და მკუდარი შექმნა ჴელითა უშჯულოჲთა რამეთუ უმჯობჱს არს იგი სამსახურებელთა მათ მისთა, რამეთუ ესე ოდესმე ცოცხალ იყო, ხოლო იგი არასადა.

Verse: 18      და საცხოვართაცა საძაგელთა ჰმსახურებენ, რამეთუ უგუნურებასა შეტყუებული Page of ms. O: 289v  სხუათა არს უუძლურჱს.

Verse: 19      და არცა ეგოდენ სასურველ, ვითარცა-იგი პირი საცხოვართაჲ, უკეთჱს არს, რამეთუ განერა ღმრთისაცა ქებასა და კურთხევასაცა მისსა.

Chapter: 16  
Verse: 1      ამისთჳსცა მსგამსად იტანჯნეს, ვითარცა ღირდეს, სიმრავლეთა მფრინველთა იგუემნეს.

Verse: 2      რომელ ტანჯვისა წილ კეთილი უყავ ერსა შენსა, გულის-სათქუმელად ნებისა უცხოჲ გემოჲ საზრდელი . ..

Verse: 3      რაჲთა მათ გული-უთქუმიდეს საზრდელისა მისთჳს, რომელი-იგი უჩუენა მათ მოსრული, და უსაქმარჱსსა მას ნებასა გარე-მოიქცენ; ხოლო ესენი ნაკლულევან იყვნეს მცირედსა, რაჲთა უცხოჲსა გემოჲსა ჭამონ.

Verse: 4      რამეთუ ჯერ-იყო მათდა განურინებელი ნაკლულევანებაჲ მოწევნად მათ ზედა, რომელნი-იგი ჰმსძლავრობდეს მათ, ამათ რაჲთა უჩუენოს ხოლო, ვითარ-იგი მტერნი მათნი იტანჯებოდეს.

Verse: 5      და რაჟამს-იგი მოუჴდა მათ ბოროტი მჴეცთა გულის-წყრომაჲ, კბენითა გულარძნილთა გუელთაჲთა განირყუნებოდეს; არავე სრულიად დაადგრა რისხვაჲ იგი.

Verse: 6      სწავლისა მისთჳს მცირედ ჟამ შეძრწუნდეს, და თანა-შემწედ აქუნდა იგი ცხოვრებისა, მოსაჴსენებელად მცნებისა შჯულისა შენისა.

Verse: 7      რომელ-იგი მოქცის, არა ხილულისა მისგან ცხონდებოდა, არამედ შენ მიერ, ყოველთაგან Page of ms. O: 291r  მაცხოვრისა.

Verse: 8      და ამით ჯერითაცა აცნობევე მტერთა ჩუენთა, ვითარმედ შენ ხარ მჴსნელი ყოვლისაგან ბოროტისა:

Verse: 9      რამეთუ მათ მკალთაჲ და მწერთაჲ მოჰსრვიდა კბენაჲ, და ვერ იპოვა კურნებაჲ სულთა მათთაჲ, რამეთუ ღირდეს-ვე ეგევითართა ტანჯვად.

Verse: 10      ხოლო ძეთა შენთა არცა დევთა გესლოვანთანი ერეოდეს კბილნი, რამეთუ წყალობაჲ შენი თანა იყო და ულხინებდა მათ.

Verse: 11      რამეთუ მოსაჴსენებელად სიტყუათა შენთა ეწერტებოდა, და მეყსეულად გან-ხოლო-იკურნებოდეს, რაჲთა არა სიღრმესა შეცჳვენ დავიწყებისასა, და განშოვრებულ იყვნენ შენისაგან ქველის-საქმისა.

Verse: 12      რამეთუ არცა მწუანეთაგან, არცა სალბუნი ჰკურნებდა მათ, არამედ სიტყუაჲ შენი, უფალო, რომელი ყოველთა მკურნალი არს.

Verse: 13      რამეთუ შენ ცხოვრებისა და სიკუდილისა ჴელმწიფებაჲ გაქუს: და შთაიყვანებ ბჭეთა ჯოჯოხეთისათა და აღმოიყვანი.

Verse: 14      რამეთუ კაცი მოკუდების უკეთურებითა თჳსითა, და გამოვიდის სული, და არა კუალად-იქცის, და არცა მოიქცეს სული რომელი წარვიდის.

Verse: 15      რამეთუ ჴელისა შენისაგან სივლტოლად ვერ ჴელ-ეწიფების:

Verse: 16      რამეთუ უვარ-გყოფენ შენ უღმრთონი, ძლიერებითა მკლავისაჲთა ... და უცხოჲთა წჳმითა და რღუნითა იდევნნეს განური/ნებელითა, Page of ms. O: 291v  და ცეცხლითა განლეულნი იტანჯებოდეს.

Verse: 17      რამეთუ განსაკჳრვებელი იგი ყოველთაჲ -- დამშრეტელსა შინა წყალსა უფროჲსად განძლიერდებოდა ცეცხლი, რამეთუ შემწე არს სოფელი მართალთა.

Verse: 18      ოდესმე დამშჳდნებოდა ალი იგი, რაჲთა არა შეწუნეს უღმრთოთა ზედა მომავალნი მჴეცნი, და რაჲთა იგინი ცხადად ჰხედვიდენ, ვითარმედ ღმრთისა საშჯელითა იდევნებიან.

Verse: 19      და ოდესმე წყალსა თანა უფროჲს ცეცხლისა ძალისა შესწუავნ, რაჲთა სიცრუვისა ქუეყანისა ნაყოფი განრყუნეს.

Verse: 20      რომელთა წილ ანგელოზთა საზრდელი აჭამე ერსა შენსა; და მზაჲ პური ზეცით მოეც მათ უშრომელად; რომელსა ყოველი გემოჲსა ძალი აქუნდა და ყოვლისა მიმართ ნაწევრისა გემოჲსა.

Verse: 21      რამეთუ ძალი შენი სიტკბოებასა შვილთა შენთასა აჩუენებდა, და მოწევნულსა მას გულისთქუმასა მათსა ჰმსახურებდა, არა დაცვის უნდა, ეგრეცა გემო ექმნებოდა.

Verse: 22      თოვლი და მყინვარი დაუთმობდა ცეცხლსა და არა დადნებოდა, რაჲთა ვცნათ, ვითარმედ მტერთა ნაყოფსა განჰრყუნიდა ცეცხლი იგი, რომელ აღატყდებოდა. სეტყუასა თანა და ცჳმათა შინა ელვიდეს.

Verse: 23      ესე კუალად რაჲთა იზარდებოდიან მართალნი Page of ms. O: 292r  და თჳსი იგი ძალი დაავიწყდეს.

Verse: 24      რამეთუ ყოველი დაბადებული შენ შემოქმედსა, გმსახურებენ, და მისწუდების სატანჯველად ცრუთა, და დასცხრების ქველის-ყოფად შენთა მოსავთათჳს.

Verse: 25      ამისთჳსცა ყოფად კერძო მიიცვალებოდა და ყოლად სახელსა შენსა ნიჭსა ჰმსახურებდა მვედრებელთა შენთაებრ ნებისა,

Verse: 26      რაჲთა ისწავონ ძეთა შენთა, რომელნი შეიყუარენ, უფალო, რამეთუ არა ყოფანი ნაყოფთანი ზრდიან კაცსა, არამედ სიტყუაჲ შენი, რომელთა შენდამი ჰრწამს; მათ დაიცავს.

Verse: 27      რომელ-იგი ცეცხლითა ვერ განჴურდებოდა, მცირითა მზის-თუალითა დადნებოდა.

Verse: 28      რაჲთა საცნაურ იყოს, ვითარმედ ოდეს ჯერ-არს მზისა მოწევნაჲ სამადლობელად შენდა და აღმოსავალად ნათლისა შემთხუევად შენდა.

Verse: 29      ხოლო უმადლოჲსა სასოებაჲ, ვითარცა ზამთრისა თრთჳლნი, დადნეს, და დიოდეს ვითარცა წყალი უჴმარი.

Chapter: 17  
Verse: 1      რამეთუ დიდ არიან განკითხვანი შენნი და ძნიად მისათხრობელ, ამისთჳს უსწავლელნი სულნი შესცთეს.

Verse: 2      რამეთუ ჰგონებდეს, ვითარმედ ჰმძლავრონ ერსა წმიდასა უშჯულოთა მათ, კრულნი ბნელითა და გრძელითა შეპყრობილ იყვნეს ღამითა, და შეყენებულ იყვნეს სახლებსა, ვლტოლვილნი საუკუნოჲსაგან; წინაჲსწარ ცნობისა დაცემულნი ისხნეს.

Verse: 3      Page of ms. O: 292v  და დავიწყებასა ჰგონებდეს დაფარულთათჳს ცოდვათა უჩინოჲთა დავიწყებისა დაფარვითა, და განიბნინეს დასულებულნი ბოროტად და ჰამბავითა შეძრწუნებულ იყვნეს

Verse: 4      და არცად, რომელსა შეეპყრნეს იგინი წყუდიადსა, უშიშად ჰსცვიდა, ოხრანი დაეცემოდეს მათ და გარე-მოიცვა, და საუცრებანი განუღიმებელნი მწუხარითა პირებითა გამოუჩნდებოდა მათ.

Verse: 5      და ცეცხლისა მძლაფრისაჲ არცა ერთი შემძლებელ იყო განლევად, და არცა ცეცხლის-დებანი იგი განაბრწყინებდეს, მოტყინარენი დაუთმობდეს წყუდიადსა მას ღამისასა.

Verse: 6      და ეჩუენებოდა მათ გარნა თჳთ იგი ცეცხლი, შიშითა სავსჱ, და გამოცებულნი ვერხილულისა მისგან პირისა შეერაცხა იგი უძჳრჱს ხილულისა მის.

Verse: 7      ხოლო გრძნებისაჲ იგი სიმღერისა ჴელოვნებაჲ დაცემულ იყო ქუეყანად, და გონებისა იგი სილაღისა მამხილებელი საგინებელად იყო.

Verse: 8      რომელნი-იგი უთქუმიდეს რისხვასა და შეძრწუნებასა წარქცევად სულსა სნეულისასა, საკიცხელითა შიშითა დასნეულდეს.

Verse: 9      და შეურაცხიცა ნიში აშინებდა მათ, მფრინველთა თანა-წარსლვითა და ქუეწარმავალთა სტუენითა მოისრვოდეს Page of ms. O: 293r  ძრწოლით, და ვერ-ვინაჲ-განსარინებელსა მას აერსა თუალთა-მიდგმად უვარებდეს.

Verse: 10      რამეთუ შიში თჳსი არს უკეთურებისაჲ, თჳსითა მოწამებითა დაისაჯების, მარადის მოიპოვებნ ბოროტსა და შეიწრებულ არნ იგი იჭჳთა თჳსითა.

Verse: 11      არა არს შიში განცემითა და გულის-სიტყუათა შეწევნითა.

Verse: 12      რამეთუ შინაგან არს მოუძლურებისა იგი მოლოდებაჲ, და უმრავლესსა განიზრახავნ უმეცრებასა ამის ტანჯვისა მიზეზითა.

Verse: 13      ხოლო იგინი განუხრწნელითა მით, რომელ იყო ღამჱ, და წარუვალითა მით, რომელ ჯოჯოხეთისა სიღრმისაგან მოუჴდა, მითვე ძილითა ეგჳპტელთა მათ ეძინა,

Verse: 14      და ნიშებისა მის საუცრებითა იდევნებოდეს, ხოლო სულისა იგი სასოებაჲ დაჰჴსნებოდა, რამეთუ მეყსეული და მოულოდებელი შიში დაეცა მათ ზედა.

Verse: 15      და ესრჱთ, ვინცა იყო მუნ, დაეცემოდა, მოცეულ იყო თჳნიერ ჯაჭჳსა რკინისაჲსა და საპყრობილესა შეწყდომილ.

Verse: 16      დაღათუ ქუეყანის-მოქმედი ვინ იყო, გინა მწყემსი, გინა უდაბნოს-მუშაკი -- რუდუნებასა შე-ვე-ეპყრა, განუჴსნელითა მით ჭირითა დაიპყრა, რამეთუ ერთითა ჯაჭჳთა ბნელისაჲთა შეკრულ იყვნეს იგინი.

Verse: 17      გინა ქარი ანქრევდა, გინა შემოსილითა ფრთითა კაკაჩებაჲ მფრინველთაჲ და ოხრისა Page of ms. O: 293v  სახიობაჲ, გინა დინებაჲ წყალთაჲ, რომელი ვალნ სასტიკად,

Verse: 18      გინა ბგერაჲ განმაკრთობელი და დაზულევაჲ კლდეთაჲ; გინა ხლდომაჲ საცხოვართაჲ უხილავი, გინა ყჳრილი და მძჳნვარეთა მჴეცთა ჴმაჲ და კუალად-მოქცეულნი ღელოვანთაგან მთათა ოხრანი დაჰჴსნიდა მათ შიშითა.

Verse: 19      რამეთუ ყოველი სოფელი ცეცხლისა ნათლითა ბრწყინვიდა, და დაუბრკოლებელთა შეპყრობილ იყო საქმეთა მათ ზედა;

Verse: 20      ხოლო გარდართხმულ იყო მძიმჱ იგი ღამჱ, ხატი იყო იგი მერმისაჲ მის ბნელისაჲ, რომლითა დაპყრობად არიან იგინი.

Chapter: 18  
Verse: 1      ხოლო წმიდათა შენთაჲ დიდი იყო ნათელი, რომელთაჲ ჴმაჲ ესმოდა, ხოლო ხატსა არა ჰხედვიდეს, რამეთუ მათცა ევნებოდავე და ჰნატრიდეს,

Verse: 2      ვითარმედ არა ავნებენ, ვინაჲსწარღა იგი ევედრებოდა, ჰმადლობდეს ღმერთსა. და თანა-წარსლვისათჳს სიხარულით ევედრებოდეს.

Verse: 3      და ცეცხლითა შეწუვისა წილ სუეტი ცეცხლისაჲ მოსცა მათ მძღურად გზასა, რომელ არა იცოდეს, და მზჱ უვნებელად და პატივისა-მოყუარედ უცხოებასა მას შინა მათსა მოჰსცა მათ.

Verse: 4      რამეთუ ღირდეს-ვე იგინი მოკლებისა მის ნათლისა, და რაჲთა შეყენებულ იყვნენ ბნელსა, რომელთა-იგი პყრობილად ეპყრნეს ძენი შენნი, რომელთა მიერ მოცემად იყო შჯული უხრწნელი Page of ms. O: 294r  და ნათელი სოფელსა მოწევნად.

Verse: 5      ხოლო მათ ეზრახა წმიდათა მათ ჩჩჳლნი მოწყუედად, ხოლო ერთისა, რომელ განაგდეს შვილი, განერა; მამხილებელად მათა მათისა მისთჳს სიმრავლის-უყუარულებისა შვილთაჲსა ერთბამად წარწყმიდენ იგინი სიმრავლესა შინა წყალთასა.

Verse: 6      იგი ღამჱ წინაჲსწარ ეუწყა მამათა ჩუენთა, რაჲთა გულითად იცოდიან, რომელთაჲ ფიცი ჰრწმენა და გული იტყოდის.

Verse: 7      შეიწირა ერისაგან შენისა ცხოვრებაჲ მართალთაჲ, მტერთა წარწყმედაჲ;

Verse: 8      ხოლო ვითარცა-იგი სტანჯენ მტერნი, ესრევე ჩუენ გჳწოდე და გუადიდენ.

Verse: 9      რამეთუ ფარულად შესწირვიდეს წმიდანი შვილნი სახიერთანი, და სიწმიდისა იგი შჯული ერთობით დაიდვეს; ეგრევე მსგავსადცა კეთილთაჲ მათ და პატიჟი მიღებად წმიდათა, მიერითგანვე უწინარჱს მამასა უგალობდეს ქებით.

Verse: 10      ხოლო თანა-უოხრიდა შეუთქუმელად მტერთა იგი ღაღადებაჲ, და საწყალობელი მიმოოხრიდა ჴმაჲ გოდებისაჲ მის ყრმათა მათთჳს.

Verse: 11      მსგავსი საშჯელი იყო, რამეთუ მონაჲ უფლისა თანა იტანჯებოდა და გლეხსა და მეფესა იგივე ვნებაჲ ევნებოდა.

Verse: 12      ერთბამად ყოველნი ერთითა სახელითა სიკუდილისაჲთა ურიცხუნი წინაშე მათსა ისხნეს მკუდარნი, Page of ms. O: 294v  ვერცაღა დაფლვად შემძლებელ იყვნეს ცოცხალნი ერთსა შინა წამსა, რამეთუ უპატიოსნჱსი ნაშობი მათი განრყუნილ იყო.

Verse: 13      ყოველსავე ურწმუნო იყვნეს გრძნებითა მათითა; და მოსრვასა მას პირმშოთასა აღიარეს, ვითარმედ: ერი ღმრთისაჲ არს ესე.

Verse: 14      რამეთუ ყუდროჲთა დუმილითა მოცეულ იყო ყოველი, და ღამისა სახჱ იგი მსწრაფლ განიზოგებოდა.

Verse: 15      ყოლად ძლიერი სიტყუაჲ შენი ზეცით საყდართაგან სუფევისათა, თუალუხუავი მბრძოლი, შოვრის მოსრვისა მოიწია ქუეყანად,

Verse: 16      მახჳლი მალჱ და შეუორგულებელი ბრძანებაჲ შენი მოაკუდენდა, დადგა და აღესრულა ყოველი სიკუდილითა: და ცად აღებულ იყო და მოწევნულ იყო ქუეყანად

Verse: 17      მაშინ მეყსეულად უცნებაჲ ჩუენებათაჲ ბოროტი შეაძრწუნებდა მათ, და შიშნი მოიწინეს მათ ზედა მოუგონებელნი.

Verse: 18      და სხუაჲ სხუასა ადგილსა დაცემულ იყო, ზოგი მომკუდარი, და რომლისათჳს ბრალისა მოკუდებოდა, უჩუენებდა.

Verse: 19      რამეთუ ჩუენებანი აღაშფოთებდეს მათ და ამას წინაჲსწარ აუწყებდი, რაჲთა არა უმეცარ იყვნენ, რომლისათჳს-იგი ბოროტად ევნების და წარწყმდებიან.

Verse: 20      შეეხო მართალთაცა გამოცდაჲ სიკუდილისაჲ, და იყო მოსრვაჲ Page of ms. O: 295r  სიმრავლისაჲ უდაბნოსა ზედა, არამედ არა ფრიად განგრძნა რისხვაჲ იგი,

Verse: 21      რამეთუ იწრაფა კაცმან უბრალომან და ჰბრძო; თჳსისა მის სამსახურებელისა საჭურველითა -- ლოცვისა და საკუმეველისა -- ლხინებაჲ მოიღო და წინა-დაუდგა გულის-წყრომასა, დასასრული დადვა, და ბოროტსა ამას აჩუენა ამით, ვითარმედ შენი მსახური არის.

Verse: 22      და ჰსძლო ერსა, და არა ძალითა ჴორციელითა და არცა საჭურველისა შეწევნითა, არამედ სიტყჳთა მომსრველი იგი დაიმორჩილა, ფიცნი მამათანი და აღთქუმანი მოაჴსენნა.

Verse: 23      ზჳნი მეყსეულად იდვა ერთი-ერთსა ზედა მკუდარი, შოვრის დადგა და დააყენა ზედა-მოსლვაჲ იგი, და განყო ცოცხალთა შორის გზაჲ.

Verse: 24      რამეთუ ფერჴთა-შესასხმელისა სამოსელსა იყო ყოველი სოფელი, და მამათა დიდებანი -- ოთხ-კარგთა მათ ანთრაკთა გამოქანდაკებულ, და დიდებაჲ შენი -- შარავანდსა თავისა მისისასა

Verse: 25      ესე დაიჯერა მომსრველმან მან და ამათ შეიშინეს, რამეთუ იყო რისხვისა მის გამოცდაჲ ხოლო კმა.

Chapter: 19  
Verse: 1      ხოლო უღმრთოთა მათ სრულიად უწყალოჲ გულის-წყრომაჲ ეწია მათ, რამეთუ იცოდა მათი პირველვე მერმეჲცა იგი,

Verse: 2      ვითარმედ მათ მოაქციონ კუალად და ზედა-მიუჴდენ. და მწრაფლ წარგზავნნენ იგინი, Page of ms. O: 295v  და შეინანონ და დევნა უყონ მათ.

Verse: 3      რამეთუ გლოვაჲ იგი გულსაღა მათსა იყო, და ჰგონებდეს საფლავთა მკუდართასა, და მერმე სხუაჲ განიზრახეს გულის-სიტყუაჲ უგუნური; და რომელნი-იგი ვედრებით განასხნეს ამათ, კუალად, ვითარცა მეოტთა, სდევდეს.

Verse: 4      რამეთუ მიჰჴდიდა მათ ღირსად აღსასრული იგი უნებელი, და რომელი-იგი პირველ შემთხუეულ იყო მათდა, დაავიწყდა, რაჲთა, რომელი-იგი და-ღა-კლებულ იყო გუემისაგანი, ღირსი აღასრულონ ტანჯვაჲ.

Verse: 5      და ერმან შენმან დიდებული გზასა-სლვაჲ გამოიცადოს. ხოლო მათ უცხოჲ სიკუდილი პოონ.

Verse: 6      რამეთუ ყოველი დაბადებული ერთითა სახითა ყოფად კუალად ზემოჲთვე გამოისახვებოდა და ჰმსახურებდა შენსა ბრძანებასა, რაჲთა მონანი შენნი დაიცვნენ უვნებელნი მისგან.

Verse: 7      რომელი-იგი ბანაკსა მას აგრილობდა ღრუბელი, და პირველ რომელსა-იგი აქუნდა წყალი ზღუასა მას, ჴმელად გამოჩინებული ქუეყანად ხილვითა, და მეწამულისაგან ზღჳსა -- გზაჲ დაუბრკოლებელი, და მდელოვნად ველად -- ღელვათაგან სასტიკად;

Verse: 8      რომელსა ყოველი ნათესავი განვიდა დაფარვითა ჴელისა შენისაჲთა, და ჰხედვიდეს საკჳრველებსა ნიშებსა.

Verse: 9      რამეთუ ... ცხენნი ძოვდეს, და ვითარცა კრავნი, ხლდებოდეს, Page of ms. O: 296r  და გაქებდეს შენ, უფალო, რომელმან იჴსნენ იგინი;

Verse: 10      რამეთუ ეჴსენა-ღა იგი მწირობისა მათისა. ვითარ-იგი შობადთა წილ საცხოვართა გამოჰსცა ქუეყანამან ბზიკი, და წყლისა თევზთა წილ გამოჰსცა სიმძაფრჱ მყურისაჲ მდინარემან მან.

Verse: 11      და უკუანაჲსკნელ იხილეს ახალი საქმჱ მფრინველთაჲ, ოდეს-იგი გულის-თქუმასა შეცჳვეს, ... საზრდელი საშუებლისაჲ;

Verse: 12      რამეთუ ნუგეშინის-საცემელად ზღუასა გამოეცა მწყერ-მარჴილი.

Verse: 13      ხოლო ცოდვილთა მათ ტანჯვანი მოეცნეს არა თჳნიერ ყოფილთა მათ სასწაულთა სასტიკთა, ესე სამართლად ევნებოდა მათ თჳსითა უკეთურებითა, რამეთუ ბოროტი უცხოთა სიძულილი მოიპოვეს.

Verse: 14      რომელნიმე უმეცართა მოსრულთა არა შეიწყნარებდეს, და ესენი ქველის-მოქმედთა უცხოთა დაიმონებდეს.

Verse: 15      და არა იგი ხოლო, არამედ სხუაჲცა რაჲმე მოხედვაჲ იყო მათა, რამეთუ ძლით შეიპყრნეს უცხონი იგი;

Verse: 16      ხოლო ესენი დღესასწაულობით შეიწყნარებდეს, რომელნი-იგი მათსავე მართალთასა მიუღებდეს და ძნელითა შრომითა ბოროტსა უყოფდეს.

Verse: 17      ხოლო იტანჯნეს იგინი უხილავებითა, და ვითარცა იგინი, რომელნი მართლისა მის კართა, ოდეს-იგი უზომოსა Page of ms. O: 296v  შეცჳვეს ბნელსა, კაცად-კაცადი თჳსისა სახლისა კართა ეძიებდეს

Verse: 18      რამეთუ მათთჳს წესნი იგი იცვალებოდეს, ვითარცა საფსალმუნესა თქუეულნი იგი მუჴლისა მის სახელსა უქცეველად ყოველი ჰგებნ ოხრასა, რომელსა შემსგავსებად ყოფილთა მათ პირისა ჭეშმარიტად.

Verse: 19      რამეთუ ჴმელისანი წყლისად გარდაიქცეოდეს, და მცორვალნი გამოვიდოდეს ქუეყანად.

Verse: 20      ცეცხლი სძლევდა წყალსა თჳსისაგან ძალისა. და წყალსა დამშრეტელი იგი ძალი დავიწყებულ იყო;

Verse: 21      კუალად ალი იგი, რომელი აღატყდებოდა ადვილად-შესაწუველთა საცხოვართა, არა განჰრყუნიდა ჴორცთა, რომელნიმე მოიქცეოდეს, და არცა დაადნობდა მყინვრის-სახესა ადვილად-დასადნობელსა თესლსა, ზეცისა საზრდელსა.

Verse: 22      რამეთუ ყოვლითავე განადიდე, უფალო, ერი შენი და ადიდე და არა უგულებელს-ჰყავ, ყოველსა ჟამსა და ადგილსა თანა-ეყავ მათ, რამეთუ შენი არს დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე, ამენ. დიდებაჲ ღმერთსა, დაესრულა სიბრძნჱ სოლომონისი, თავი დ.
Page of ms. O:  


Book: Sir. 

სიბრძნჱ ისუ ზირაქისი

Chapter: 1 

Verse: 1     Page of ms. O: 296v  ყოველი სიბრძნჱ უფლისა მიერ არს და მის თანა არს უკუნისამდე. Page of ms. O: 297r 

Verse: 2      მქჳშაჲ ზღჳსაჲ და წუეთი წყლისაჲ და დღენი იგი საუკუნენი ვინ აღრაცხოს?

Verse: 3      სიმრავლჱ ცისაჲ და სივრცჱ ქუეყანისაჲ და უფსკრულნი იგი სიბრძნისანი ვინ გამოიკულინეს?

Verse: 4      მძღუარ ამის ყოვლისა დაებადა სიბრძნჱ და მეცნიერებაჲ გონიერებისაჲ საუკუნითგან.

Verse: 6      ძირი სიბრძნისაჲ ვის გამოეცხადა და სიბრძნჱ მეცნიერებისა მისისაჲ ვინ გულისჴმა-ყო?

Verse: 8      ერთ არს ბრძენ და საშინელ ფრიად, რომელი-იგი ზის საყდართა ზედა დიდებისა მისისათა.

Verse: 9      უფალმან დაჰბადა იგი, იხილა და განრაცხა იგი და მიჰფინა იგი ყოველთა მათ საქმეთა მისთა.

Verse: 10      ყოვლისა თანა ჴორციელისა ნიჭითა თჳსითა განუყო იგი მოყუარეთა თჳსთა.

Verse: 11      შიში უფლისაჲ დიდებაჲ არს და სიქადულ და გჳრგჳნ სიხარულის და მხიარულების.

Verse: 12      შიშმან უფლისამან განაცხრვის გული და მიჰსცის სიხარული და მადლი და განგრძობაჲ დღეთაჲ.

Verse: 13      რომელსა ეშინოდის უფლისა, კეთილი ეყოს მას და შემდგომად დღეთა აღსასრულისა მისისათა იკურთხოს იგი.

Verse: 14      და დასაბამი სიბრძნისაჲ შიში უფლისაჲ და მორწმუნეთა თანა საშოჲთგანვე დაებადა მათ თანა.

Verse: 15      კაცთა თანა საფუძველსა საუკუნესა დაიბუდებდა და ნათესავსა მათსა ზედა სარწმუნო იქმნა წყალობაჲ. Page of ms. O: 297v 

Verse: 16      პოხაჲ სიბრძნისაჲ შიში უფლისაჲ და დაათრვნის ნაყოფითა თჳსითა.

Verse: 17      და ყოველი სახლი მისი აღავსის გულისსათქუმელითა მისითა და საუნჯენი - ნაყოფითა თჳსითა.

Verse: 18      გჳრგჳნი სიბრძნისაჲ არს შიში უფლისაჲ და აღმოუყუავილის მხიარულებაჲ სიცოცხლისაჲ.

Verse: 19      რაჲჟამს იხილა და განრაცხა იგი, წყალობაჲ და მეცნიერებაჲ გონიერებისაჲ გამოუწჳმა მას და დიდებაჲ მცნებისმოყუარეთა მისთა აღუმა[ღ]ლა.

Verse: 20      ძირი სიბრძნისაჲ არს შიში უფლისაჲ და რტონი მისნი განაგრძობენ დღეთა ცხოვრებისათა.

Verse: 22      ვერ ჴელ-ეწიფების კაცსა ცუდად გულმწყრალსა განმართლებაჲ, რამეთუ სასწორი იგი გულისწყრომისა...

Verse: 23      ჟამამდე თმენაჲ ჴამს სულგრძელისა კაცისაჲ და აღსასრულსა მიჰსცის სიხარული.

Verse: 24      ჟამ ერთ გულსა შინა მათსა დაუმარხავნ სიტყუაჲ იგი მისი და მრავალთა ბაგეთა განთქჳან ქებაჲ მეცნიერებისა მისისაჲ.

Verse: 25      საფასეთა სიბრძნისათა არიან იგავნი მეცნიერებისანი, ხოლო შეურაცხ-უჩნ თუალთა წინაშე უღმრთოთასა ღმრთისმსახურებაჲ.

Verse: 26      შენ გულმან გითქუა სიბრძნესა, დაიცვენ მცნებანი, და უფალმან მოგცეს შენ იგი.

Verse: 27      რამეთუ სიბრძნჱ და სწავლულებაჲ არს შიში უფლისაჲ და სათნოებაჲ მისი არს Page of ms. O: 298r  სარწმუნოება და სიმშჳდჱ.

Verse: 28      შვილო ჩემო, ნუ ურჩ-ეყოფვი შიშსა უფლისასა და ნუ მიუვალ მას ორგულებით.

Verse: 29      და ნუ შეორგულდები შენ წინაშე პირსა კაცთასა, და ბაგეთა შენთაცა ეკრძალევე.

Verse: 30      ნუ აიმაღლებ თავსა შენსა, რაჲთა არა დაეცე; და ნუცა შეიმთხუევ თავსა შენსა გინებასა; და გამოგიცხადოს შენ უფალმან დაფარული იგი შენი, და შოვრის კრებულსა განგაოტოს შენ, რამეთუ არა შეეყავ შენ შიშსა უფლისასა და გული შენი სავსჱ არს ზაკუვითა.

Chapter: 2  

Verse: 1      შვილო ჩემო, შე-თუ-ეყოფვოდი მონებად უფლისა, განჰმზადე თავი შენი ყოვლისათჳს განსაცდელისა,

Verse: 2      და წრფელ იყავნ გული შენი და დაითმინე და ნუ მოწრაფჱ ხარ ჟამსა მას, რომელსა შეგემთხუეოდის შენ განსაცდელი.

Verse: 3      მიეახლე უფალსა და ნუ განეშოვრები მას, რაჲთა აღჰმაღლდე აღსასრულსა მას შენსა.

Verse: 4      ყოველივე, რაჲცა მოვიდეს შენ ზედა, დაითმინე და სალმობათა დამდაბლებისა შენისათა სულგრძელ იყავ.

Verse: 5      რამეთუ ცეცხლითა გამოიცადების ოქროჲ, ეგრეცა კაცნი შერაცხილნი _ საჴუმილითა სიმდაბლისაჲთა.

Verse: 6      გრწმენინ იგი და შეგიწყნაროს შენ; და განიგნე გზანი შენნი და ესევდი მას.

Verse: 7      მოშიშნი უფლისანი მოელოდეთ წყალობათა მისთა და ნუ გარდააქცევთ, რაჲთა არა დაეცნეთ.

Verse: 8      მოშიშთა უფლისათა გრწმენინ Page of ms. O: 298v  იგი, რაჲთა არაჲ მოგაკლდეს სასყიდელი თქუენი.

Verse: 9      მოშიშნი უფლისანი მოელოდეთ კეთილსა და წყალობასა და სიხარულსა, რამეთუ ნიჭი უფლისაჲ საუკუნე არს და სიხარულით არს მოსაგებელი მისი.

Verse: 10      მიჰხედეთ პირველთა მათ ნათესავთა და იგულეთ, ვის ჰრწმენა ღმერთი და ჰცხუენა, ანუ ვინ დაადგრა შიშსა მისსა და მან განაგდო იგი.

Verse: 11      რამეთუ მოწყალე და მწყალობელ არს უფალი, სულგრძელ და დიდად მოწყალე, მიუტევნის ცოდვანი და აცხოვნნის ჟამსა ჭირისასა.

Verse: 12      ვაჲ გულთა მედგართა და ჴელთა დაჴსნილთა კაცისა ცოდვილისა, რომელი ვიდოდის ორსა გზასა!

Verse: 13      ვაჲ გულთა მათ შესულებულთა, რამეთუ არა ჰრწმენა მისთჳს, ვერ წარემართოს მათ.

Verse: 14      ვაჲ თქუენდა, რომელთა წარგიწყმედიეს მოთმინებაჲ, და რაჲმე უკუე ჰყოთ, რაჟამს გამოეძიებდეთ უფალსა?

Verse: 15      მოშიშნი უფლისანი დაემორჩილენით სიტყუათა მისთა და მოყუარეთა მისთა დაიცვენით გზანი მისნი.

Verse: 16      მოშიშთა უფლისათა გამოიძიეთ სათნოებაჲ მისი და მოყუარენი მისნი აღივსენით შჯულითა მისითა.

Verse: 17      მოშიშთა უფლისათა განჰმზადენით გზანი თქუენნი და მის წინაშე დაიმდაბლენით სულნი თქუენნი, და თქუთ:

Verse: 18      შევვარდით ჩუენ ჴელთა Page of ms. O: 299r  უფლისათა, რამეთუ ვითარცა არს სიმდიდრჱ მისი, ეგრეცა წყალობაჲ მისი.

Chapter: 3  

Verse: 1      ჩემი, მამისაჲ, ისმინეთ, შვილნო, და ეგრჱთცა ყავთ, რაჲთა ჰსცხომდეთ.

Verse: 2      რამეთუ უფალმან დიდებულ-ყო მამაჲ შვილთა ზედა და სამართალი დედისაჲ დაამტკიცა ძეთა ზედა.

Verse: 3      რომელმან თავ-უყოს მამასა; მან პოვოს მოტევებაჲ ცოდვათაჲ.

Verse: 4      და ვითარცა ფასსა დაიუნჯებდეს, რომელმან ადიდოს დედაჲ თჳსი.

Verse: 5      და თავ-უყოს მამასა, იგი იხარებდეს შვილთა მიერ და დღესა ლოცვისა მისისასა შეესმეს მისი უფალსა.

Verse: 6      რომელმან ადიდოს მამაჲ, დღეგრძელ იყოს ცხოვრებასა მისსა. და მორჩილმან უფლისამან განუსუენოს დედასა თჳსსა,

Verse: 7      და ვითარცა უფალსა, ჰმსახუროს მამასა და დედასა.

Verse: 8      სიტყჳთ და საქმით თავ-უყავ მამასა შენსა და მოვიდეს კურთხევაჲ იგი მისი.

Verse: 9      რამეთუ კურთხევამან მამისამან დაამტკიცნეს სახლნი შვილთა ზედა, ხოლო წყევამან დედისამან აღჰფხურის საძირკუველითურთ.

Verse: 10      ნუ თავ-გეყოფვინ გინებულებაჲ მამისა შენისაჲ, რამეთუ არა არს იგი შენდა გინება, რაოდენ დიდება.

Verse: 11      რამეთუ დიდება კაცისა თავ-ყოფაჲ მამისაჲ თჳსისაჲ, და საყუედრელ არს შვილთა მამაჲ უდიდებელი.

Verse: 12      შვილო, შეეწიე სიბერესა მამისა შენისასა და ნუ შეაწუხებ მას ცხოვრებასა მისსა.

Verse: 13      და Page of ms. O: 299v  თუ მოაკლოს გონებასა მისსა, შენ შეუნდვე და ნუ უპატივო-ჰყოფ მას ყოვლითა ძალითა შენითა.

Verse: 14      მოწყალებაჲ მამისაჲ ნუ დაგავიწყდებინ, შვილო, რაჲთა ცოდვისა წილ აღგეშენოს შენ.

Verse: 15      და დღესა ჭირისა შენისასა მოგეჴსენოს შენ. ვითარცა ღრუბლით ტფილმანღა განადნვის მყინვარი, ეგრე განდნენ ცოდვანი შენნი.

Verse: 16      რამეთუ საგმობელ არს, რომელმან დააგდოს მამაჲ თჳსი, და წყეულ არს უფლისა მიერ, რომელმან განაწყოს გული დედასა თჳსსა.

Verse: 17      შვილო ჩემო, საქმენი შენნი ყუდროებით აღასრულენ და კაცისა მიერ შერაცხილისა საყუარელ იყო.

Verse: 18      რავდენვე დიდ იყო, დაიმდაბლე თავი შენი, რაჲთა წინაშე უფლისა ჰპოვო მადლი.

Verse: 19      რამეთუ მრავალნი არიან ამაღლებულნი დამდაბლებულ, ხოლო ყუდროთა გამოუცხადნის დაფარულნი,

Verse: 20      რამეთუ დიდ არს ძალი უფლისაჲ. უფალი მდაბალთა მიერ იდიდების.

Verse: 21      უღრმჱსსა მას შენსა ნუ გამოეძიებ და უძლიერჱსსა მას შენსა ნუ გამოიკითხავ.

Verse: 22      რავდენი ბრძანებულ არს შენდა, იგი განიზრახე, რამეთუ არა გიჴმან შენ დაფარულნი ზრახვათანი.

Verse: 23      მეტნობასა საქმეთასა, რომელ არაჲ საჴმარ იყოს, ნუ გამოეძიებ, რამეთუ უფროჲსი გონებისა კაცთაჲსა ჩუენებულ არს შენდა.

Verse: 24      რამეთუ მრავალნი შეაცთუნნა იჭუმან მათმან და იჭუმან ბოროტმან განაცთუნნა ზრახვანი Page of ms. O: 300r  მეცნიერთანი.

Verse: 25      რომელსა უყუარდეს ბოროტი, მას შინავე წარწყმდეს.

Verse: 26      გული უკეთური შებოროტნეს უკუანაჲსკნელ.

Verse: 27      და გული ფიცხელი დამძიმდეს სალმობითა და ცოდვილმან დაჰზჳნოს ცოდვაჲ ცოდვასა ზედა.

Verse: 28      გულსა ამპრტავანისასა არა იყოს ლხინება, რამეთუ ნებასა უკეთურებისასა ძირი დაუბამს მათ თანა.

Verse: 29      გულმან გონიერმან გულისხმა-ყვის იგავი და ყუდრომან მორჩილმან _ გულისთქუმაჲ სიბრძნისაჲ.

Verse: 30      ცეცხლი მოტყინარჱ დაშრიტის წყალმან, და მოწყალებამან მიუტევნის ცოდვანი.

Verse: 31      რაჲთა მიაგოს მადლი, მოეგებვოდის მერმეთა მათ ჟამთა და დღესა მას დაცემისა მისისასა პოვის მან ჴელისამპყრობელი.

Chapter: 4  

Verse: 1      შვილო ჩემო, ცხორებასა გლახაკისასა ნუ მოუღებ და ნუცა დააშრობ სტუანვითა თუალთა ნაკლულევანთასა.

Verse: 2      სულსა მშიერსა ნუ შეაჭუვნებ და ნუ განარისხებ კაცსა უპოვარებასა შინა მისსა.

Verse: 3      გულსა ურვილსა ნუ შეაძრწუნებ და ნუ დრო-უყოფ მისაცემელსა ნაკლულევანისათჳს.

Verse: 4      მსახურსა, რომელსა ჰშჭირდეს, ნუ უგულებელს-ჰყოფ და ნუ გარემიიქცევ პირსა გლახაკისაგან.

Verse: 5      რომელი გთხოვდეს შენ, ნუ მიჰრიდებ თუალსა შენსა და ნუ ჰსცემ ადგილსა საწყეველად შენდა.

Verse: 6      Page of ms. O: 300v  რაჟამს გწყევდეს შენ განმწარებულითა გულითა მისითა, ლოცვისა მისისაჲთა მსთუად შეესმას შემოქმედსა მისსა.

Verse: 7      შეაყუარე თავი შენი კრებულსა და წინაშე მთავართა დაიმდაბლე თავი შენი.

Verse: 8      მიუპყარ გლახაკსა ყური შენი და მიუგე მას სიტყუაჲ მშჳდობისაჲ და ყუდროებისაჲ.

Verse: 9      განარინე ვნებული ჴელთაგან მავნებელთასა და ნუ გეწყინებინ სულსა შენსა განკითხვაჲ იგი მისი.

Verse: 10      ექმენ შენ ობოლთა, ვითარცა მამაჲ და ქმრისა წილ _ დედასა მათსა, და იყო შენ, ვითარცა ძჱ მაღლისაჲ, და შეგიყუაროს შენ უფროჲს დედისა შენისა.

Verse: 11      სიბრძნემან ნაშობნი თჳსნი აღამაღლნა და ჴელისამპყრობელ არს მათდა, რომელნი ეძიებენ მას.

Verse: 12      რომელსა უყუარდეს იგი, უყუარს მას ცხოვრებაჲ. და რომელთა აიმსთონ მისა, აღივსნენ ყოვლითა კეთილითა.

Verse: 13      რომელმან შეიკრძალოს იგი, მან შეიკრძალოს დიდებაჲ, და ვიდრე შევიდეს, აკურთხოს იგი უფალმან.

Verse: 14      რომელნი ჰმსახურებენ მას, ჰმსახურებენ იგი წმიდათა. და მოყუარენი მისნი უყუარან უფალსა.

Verse: 15      რომელმან ისმინოს მისი, მან საჯნეს წარმართნი. და რომელი ეკრძალებოდის მას, დაეშენოს იგი სასოებით.

Verse: 16      უკუეთუ ჰრწმენეს იგი, დაიმკჳდროს სასოებით და სამკჳდრებელ ექმნენ მას ნაშობნი მისნი.

Verse: 17      უკუეთუ ვინმე დრკჳთა გულითა Page of ms. O: 301r  მიეგებვოდის მას, დასაბამსავე შინა ამხილოს მას, შიში და შეძრწუნებაჲ მიავლინოს მის ზედა და შეჭყლიმოს იგი მოძღურებითა თჳსითა, გამოცადოს იგი სამართალთა შინა მისთა.

Verse: 18      და მერმე მოექცეს წყალობითა თჳსითა და ახაროს მას და გამოუცხადნეს მას დაფარულნი იგი თჳსნი.

Verse: 19      უკუეთუ შესცთეს, დაუტეოს იგი და მიჰსცეს იგი ჴელთა დაცემისა მისისათა.

Verse: 20      დაიმარხენ მცნებანი მისნი და ეკრძალე ბოროტისაგან და სულისა შენისათჳსმცა ნუ გრცხუენის.

Verse: 21      რამეთუ არს სირცხჳლი, რომელმან შეამთხჳ[ი]ს ცოდვაჲ და არს სირცხჳლი, რომელმან შეამთხჳის დიდებაჲ და სიხარული.

Verse: 22      ნუ თუალთ-აღებ სულისა შენისათჳს, რაჲთა არა იკდიმო დაცემასა მას შინა შენსა.

Verse: 23      ნუ აყენებ სიტყუასა ჟამსა ცხოვრებისასა,

Verse: 24      რამეთუ სიტყჳთა საცნაურ არს სიბრძნჱ და მეცნიერებაჲ გონიერებისაჲ სიტყჳთა ენისაჲთა.

Verse: 25      ნუ აცილობ ჭეშმარიტებასა ნურარაჲთ საქმით და უსწავლელებისა შენისათჳს არა კდემულ იყო.

Verse: 26      ნუ გრცხუენინ შენ აღსაარებად ცოდვათა შენთა და ნუ აღმართ ჰბრძავ მძლაფრსა წყალსა.

Verse: 27      და ნუცაღა დაურეც კაცსა ცოფსა თავსა შენსა და ნუ თუალთაღებ ძლიერსა.

Verse: 28      ვიდრე სიკუდიდმდე ჰბრძოდე ჭეშმარიტებისათჳს და უფალი ღმერთი Page of ms. O: 301v  ჰბრძოდის შენ წილ.

Verse: 29      ნუ უმოწრაფე ხარ შენ ენითა შენითა და გულსნეულ და დაშთომილ საქმითა შენითა.

Verse: 30      ნუ იყოფვი ვითარცა ლომი სახლსა შენსა და ნუ მოზეზ სახლეულთა მათ შენთა.

Verse: 31      ნუ იყოფინ ჴელი შენი მოღებად ხოლო განრთხმულ და მიცემად _ შეღრეკილ.

Chapter: 5  

Verse: 1      ნუ გულსა შეაპყრობ ფასსა შენსა და ნუ დამძიმებულ ხარ მას ზედა. და ნუ იტყჳ, ვითარმედ: კმა არს ესე ჩემდა.

Verse: 2      ნუ მისდევ ძალსა შენსა, ვითარმცა ხჳდოდე გულისთქუმასა გულისა შენისასა.

Verse: 3      ნუ თავისმოთნჱ ხარ ფასითა შენითა და ნუ ესავ თავსა შენსა. და ნუცა იტყჳ, ვითარმედ: ვინ შემიძლოს მე, რამეთუ უფალმან ძიებით შური იძიოს შენგან.

Verse: 4      ნუ იტყჳ, ვითარმედ: ვცოდე და აწ რაჲღამე ვყო, რამეთუ უფალი სულგრძელ არს.

Verse: 5      მომტევებელებისა მისისათჳს ნუ უშიშ იყოფვით შეძინებად ცოდვაჲ ცოდვასა ზედა.

Verse: 6      ნუ ესრე იტყჳ, ვითარმედ: წყალობაჲ მისი ფრიად არს. მრავალ თუ იყვნენ ცოდვანი ჩემნი, მო-ვე-მისპნეს, რამეთუ მის მიერ არს წყალობაჲ და ცოდვილთა ზედა დააცხრვის გულისწყრომაჲ მისი.

Verse: 7      ნუ დაჰყოვნი მოქცევად უფლისა და ნუ სდროებ დღითი დღედ მიახლებად მისა, რაჲთა არა გამოვიდეს მყის რისხვაჲ იგი უფლისაჲ და ვიდრე სდროებდე, შეგმუსროს შენ Page of ms. O: 302r  და ჟამსა მას შურისგებისასა წარგწყმიდოს შენ.

Verse: 8      ნუ ესავ ფასსა მას სიცრუვისასა, რამეთუ არა სარგებელ გეყოს შენ დღესა მას რისხვისასა.

Verse: 9      ნუ ანქრევ ყოვლითა ქარითა და ნუ ხუალ ყოველთა ალაგთა სიცრუვისათა, ვითარცა ცოდვილი იგი და ორენაჲ.

Verse: 10      იყავ დამტკიცებულ ენითა შენითა და ზრახვითა. და ერთ იყავნ ზრახვაჲ შენი.

Verse: 11      იყავ მოწრაფჱ მორჩილებად და სულგრძელ მიგებად სიტყჳსა.

Verse: 12      იყოს თუ შენ თანა გონებაჲ, მიუგე მოყუასსა მას შენსა, უკუეთუ არა, ჴელი შენი იყავნ პირსა შენსა ზედა.

Verse: 13      რამეთუ დიდებაჲ და გინებაჲ სიტყუასა უფლიეს და ენაჲ კაცისაჲ არს დასაცემელ მისდა.

Verse: 14      ნუმცა სადა სახელ-გედების შენ ცუნდრუკ და ენითა შენითა ნუ დაჰპრკოლდები, რამეთუ მპარავისა სირცხჳლ არნ, ხოლო კდემა დიდ არნ ორენისა.

Verse: 15      დიდსა და კნინსა ნუ უმეცარ ხარ და სიყუარულისა წილ ნუ იყოფვი მტერ, რამეთუ სახელბოროტმან სირცხჳლი და კდემაჲ დაიმკჳდრის, ეგრეცა კაცმან ცოდვილმან და ორენამან.

Chapter: 6  

Verse: 2      ნუ თავისმოთნჱ ხარ ზრახვითა სულისა შენისაჲთა.

Verse: 3      ნუუკუე ფურცელნი შენნი შეშჭამნე და ნაყოფი შენი განჰრყუნე და დაუტევო თავი შენი, ვითარცა შეშაჲ ჴმელი.

Verse: 4      სულმან უკეთურმან წარწყმიდოს მომგებელი თჳსი და მოსაცხრობელ მტერთა ყვის თავი თჳსი.

Verse: 5      ჴმამან ტკბილად Page of ms. O: 302v  მეტყუელმან განამრავლის მიცემაჲ ქებისაჲ.

Verse: 6      მეგობარნიმცაშენნი მრავალ არიან, ხოლო თანამზრახვალი შენი ერთი ათასისაგან.

Verse: 7      მო-თუ-იპოვებდე მეგობარსა შენსა ჟამსა ჭირისასა, შეიმთხჳე იგი და ნუ მეყსეულად გრწამნ მისი.

Verse: 8      რამეთუ არნ მეგობარი ჟამისათჳს, ხოლო და-რაჲ-გადგრეს შენ ჟამსა ჭირისასა.

Verse: 9      და არს მეგობარი, რომელი გარდაიქცის მტერად და ლალვასა საყუედრელი შენი გამოგიცხადოს.

Verse: 10      და არს მეგობარი ზიარ ტაბლისა ოდენ და არა დაგადგრეს შენ ჟამსა ჭირისა შენისასა,

Verse: 11      კეთილსა მას შენსა თანა მოთაულ გექმნეს შენ და მონათა შენთა შენსა უფროჲს იგი სასტიკებდეს.

Verse: 12      უკუეთუ ჭირი შეგემთხუეოდის, იყოს იგი შენდა ანტაკრად და პირსა შენსა გეფარვოდის.

Verse: 13      მტერთა შენთა განეშოვრე და მეგობართა ეკრძალევე.

Verse: 14      მეგობარი სარწმუნოჲ გოდოლი არს ძლიერი, ხოლო რომელმან პოვოს იგი, მან პოვა ფასი დიდი.

Verse: 15      მეგობარსა მას სარწმუნოსა არა აბს სასყიდელი, არცა არს სწორება შუენიერებისა მისისა.

Verse: 16      მეგობარი სარწმუნოჲ წამალი არს ცხოვრებისაჲ და მოშიშთა უფლისათა პოვონ იგი.

Verse: 17      მოშიშსა უფლისასა განემარჯოს მეგობრობაჲ, რამეთუ ვითარცა იგი არნ, ეგრეცა მეგობარი იგი მისი.

Verse: 18      შვილო ჩემო, სიყრმით შენითგან აღირჩიე სწ/ავლულებაჲ Page of ms. O: 303r  და სიბერედმდე ჰპოვო სიბრძნჱ.

Verse: 19      ვითარცა კაცი ერთი აღმსთობილი მჴნველი და მთერძველი, ეგრჱთ მიუჴედ მას და მოელოდე კეთილთა ნაყოფთა მისთა, რაჲთა საქმესა მას მისსა კნინ ჰშრუე და მსთუად იშუებდე ნაყოფთა მისთა.

Verse: 20      ვითარცა ძნელ რაჲმე უჩნნ ესე უსწავლელთა და ვერ დაადგრეს მას ზედა გულნი მედგარნი.

Verse: 21      ვითარცა ლოდი სამძალისაჲ დამტკიცებულ იყოს მას ზედა და არა ყოვნოს განგდებაჲ მისგან,

Verse: 22      რამეთუ სიბრძნჱ თავისაჲ არს და არამრავალთა განცხადებულ არს იგი.

Verse: 23      ისმინე, შვილო ჩემო, და შეიკრძალე მოძღურებაჲ ჩემი და ნუ განეყენები სწავლასა მას ჩემსა.

Verse: 24      განჰმზადენ ფერჴნი შენნი ბორკილსა მისსა;

Verse: 25      მიყვენ ბეჭნი შენნი და იტჳრთე იგი და ნუ გეწყინებიედ შენ კრებულებანი იგი მისნი.

Verse: 26      ყოვლითა გულითა შენითა მიუჴედ მას და ყოვლითა ძალითა შენითა დაიცვენ გზანი მისნი.

Verse: 27      და გამოიძიე, გამოიკულიე და გამოგემეცნოს შენ და რაჟამს შეიკრძალო იგი, ნუ განუტეობ მას;

Verse: 28      რაჲთა უკუანაჲსკნელ ჰპოვო განსასუენებელი იგი მისი. და გარდაგექცეს შენ სიხარულად.

Verse: 29      და გეყვნენ შენ საკრველნი მისნი საფარველად მტკიცედ და ჯაჭჳ იგი მისი _ სამკაულად ოქროჲსად; სამოსლად დიდებისად შეიმოსო იგი.

Verse: 30      რამეთუ სამკაული იგი ოქროჲსაჲ არს მას შინა და საკრველნი იგი მისნი სამკაულ Page of ms. O: 303v  სინდისის და ზეზის.

Verse: 31      სამკაულად დიდებისად შეიმოსო იგი და გჳრგჳნად გალობისად დაიდგა თავსა შენსა.

Verse: 32      გინდეს თუ, შვილო, მოძღურებაჲ სიბრძნისაჲ, ჰპოვო იგი.

Verse: 33      და თუ გიყუარდეს მორჩილებაჲ, შეიყუარო იგი. უკუეთუ მიუყო ყური შენი, ბრძენ იყო.

Verse: 34      შორის სიბრძნესა მოხუცებულთასა დადეგ შენ და უბრძნესსა მას მათსა შეეყავ შენ.

Verse: 35      ყოველივე სიტყუაჲ საღმრთოჲ გინდინ სმენად და იგავნი მეცნიერებისანი ნუ შეგცთებიან შენ.

Verse: 36      იხილო თუ ვინმე გონიერი, აღიმსთუვე მისა მიმართ და ზღურბლნი კარისა მისისანი დათრგუნენინ ფერჴმან შენმან.

Verse: 37      გულისხმა-ყვენ შენ ბრძანებანი იგი უფლისანი და მცნებათა მისთა ზრახევდ მარადის. და მან დაამტკიცოს გული შენი და გულისთქუმაჲ სიბრძნისაჲ მოგცეს შენ.

Chapter: 7  

Verse: 1      ნუ იქმ ბოროტსა, რაჲთა არა გეწიოს ძჳრი.

Verse: 2      განეშორე სიცრუვისაგან და იგი განგეშოროს შენგან.

Verse: 3      შვილო ჩემო, ნუ სთესავ ურნატთა მათ სიცრუვისათა, რაჲთა არა მოიმკო შჳდ წილად ძჳრი მისგან.

Verse: 4      ნუ ითხოვ უფლისაგან საკარნოსა, ნუცა მეუფისაგან საყდართა დიდებულთა.

Verse: 5      ნუ მართლ-გიჩნ თავი შენი წინაშე მეუფისა და შარავნდედისა წინაშე ნუ აუცნებ სიბრძნესა.

Verse: 6      ნუ ითხოვ მსაჯულებასა, ნუუკუე ვერ უძლო განრჩევად ცრუჲსა მის Page of ms. O: 304r  და მართლისაჲ. ნუუკუე შეგეშინოს შენ პირსა წინაშე მდიდრისასა, რაჲთა არა დაუდვა საცთური განგებულებასა მას შენსა.

Verse: 7      ნუ შესცოდებ სიმრავლესა მას ქალაქისასა და ნუ შეაგდებ თავსა შენსა ამბოხსა მას მათსა.

Verse: 8      ნუ შეერევი ორთა ცოდვილთა, რამეთუ ერთისაცა მათგანისა ვერ განჰმართლდე.

Verse: 9      ნუ ესრე იტყჳი, ვითარმედ: მრავლითა ძღუნითა ჩემითა მომხედოს მე, რაჟამს შევსწირვიდე მე ღმრთისა მაღლისა, მან შეიწიროს ჩემი.

Verse: 10      ნუ სულმოკლე ხარ თავყუანისცემასა მას შენსა და წყალობისა ყოფასა ნუ უგულებელს-ჰყოფ.

Verse: 11      ნუ ეცინი კაცსა ლმობილსა და განმწარებულსა გულითა, რამეთუ უფალმან დაამდაბლის და იგივე არს აღმამაღლებელი.

Verse: 12      ნუ იქმ სიცრუვესა ძმისა შენისათჳს, ნუცაღა მეგობრისათჳს მსგავსად იქმ.

Verse: 13      ნუ გნებავნ ტყუვილად ყოველი ტყუვილი, რამეთუ აღმსთობაჲ იგი მისი არა კეთილ არს.

Verse: 14      ნუ ხუესტობ მრავალთა შორის მოხუცებულთა და ნუ დააცუდებ სიტყუათა აღნათქუემთა შენთა ზედა.

Verse: 15      ნუ გშურნ შური საქმისაჲ და ქუეყანისა საქმჱ, რომელ ღმერთმან დაჰბადა.

Verse: 16      ნუ შეჰრთავ თავსა შენსა მრავალთა თანა ცოდვილთა. მოიჴსენე, რამეთუ რისხვამან არა ყოვნის და ჯოჯოხეთმან დრო არავის უყვის.

Verse: 17      დაიმდაბლე თავი შენი, რამეთუ შურისსაგებელად ცოდვილთა არს ცეცხლი და მატლი.

Verse: 18      ნუ განჰსცვალებ მეგობარსა შენსა ქრთამად, Page of ms. O: 304v  ნუცა ძმასა ჭეშმარიტსა _ ოქროდ სოფირისად.

Verse: 19      ნუ განეშოვრები დედაკაცსა ბრძენსა და სახნიერსა, რამეთუ მადლი მისი უმჯობჱს არს ოქროჲსა.

Verse: 20      ნუ განაბოროტებ მსახურსა, რომელი შურებოდის სიმართლით; და ნუცა შეჰსუარავ მორეწესა, რომელმან მოგცა თავი თჳსი.

Verse: 21      მსახური გონიერი უყუარდინ სულსა შენსა და ნუ აჴუებ მას თავისუფლებასა.

Verse: 22      საცხოვარ თუ გედგნენ, ჰღუწოდე მათ. იყვნენ თუ შენდა საჴმარ, დაიდგრინენ იგინი.

Verse: 23      შვილ თუ გესხნენ, განისწავლენ იგინი და მოდრიკე სიყრმითგანვე ქედი მათი.

Verse: 24      ასულ თუ გესხნენ, ეკრძალე მათ და ნუ ჰფუფუნებ მათ და ნუცაღა მხიარულ-ჰყოფ მათა მიმართ პირსა შენსა.

Verse: 25      განქორწინე ასული შენი და იპოვო შენ აღმასრულებელ საქმის დიდის, და ქმარსა გონიერსა მიეც იგი.

Verse: 26      ცოლ თუ გესუას შემსგავსებულად სულისა შენისა, ნუ განჰჴდი მას, და თუ ჰსძულდე, ნუ არწმუნებ თავსა შენსა.

Verse: 27      ყოვლითა გულითა ადიდე მამაჲ შენი და სალმობათა დედისა შენისათა ნუ დაივიწყებ.

Verse: 28      მოიჴსენე, რამეთუ მათ ძლით იშევ შენ და მათსა თჳნიერმცა ვერ იყავ. მიაგე მათ, რაჲ-იგი მათ მოგაგეს შენ.

Verse: 29      ყოვლითა გულითა შენითა გეშინოდენ უფლისა და მღდელნი მისნი ადიდენ.

Verse: 30      ყოვლითა ძალითა შენითა შეიყუარე შემოქმედი შენი და მსახურთა მისთა ნუ შეურაცხ-ჰყოფ.

Verse: 31      გეშინოდენ უფლისა და ადიდე მღდელი და Page of ms. O: 305r  მიეც შენ ნაწილი მისი, ვითარცა მცნებულ არს შენდა, სავსისაჲ და სინანულისათჳს შესაწირავი და მსხუერპლი სიწმიდეთაჲ.

Verse: 32      და გლახაკსა მიუყავ ჴელი შენი, რაჲთა სრულ იყოს კურთხევაჲ შენი.

Verse: 33      მადლი ნიჭისა შენისაჲ იყავნ ყოველთა ჴორციელთა წინაშე; და მკუდარსა ზედაცა ნუ დააკლებ მადლსა,

Verse: 34      ნუ ჴუებულ-ჰყოფ მას ცრემლთაგან შენთა და მგლოვარეთა თანა იგლოვდი.

Verse: 35      ნუ გცონინ მიხედვად სნეულთა, რაჲთა ამით სახითა საყუარელ იყო.

Verse: 36      ყოვლითა საქმითა შენითა მოიჴსენე აღსასრული შენი და უკუნისამდე არა ჰსცოდო.

Chapter: 8  

Verse: 1      ნუ უჴდები კაცსა მას ძლიერსა, ნუუკუე შე-სადამე-ჰვარდე ჴელსა მისსა.

Verse: 2      ნუ აადგები უმტკიცესსა მას შენსა, ნუუკუე გაწონოს შენ ოქროჲ, რამეთუ მრავალნი წარწყმიდნა ოქრომან და მი-მეუფისამდეცა გული უქციისვე.

Verse: 3      ნუ ჰლალავ კაცსა ენოვანსა და ნუ დაჰკრებ ცეცხლსა მისსა ზედა შეშასა.

Verse: 4      ნუ ემღერი უგუნურსა, რაჲთა არა იგინნე წინანი შენსა.

Verse: 5      ნუ აყუედრებ კაცსა, რომელი მოქცეულ იყოს ცოდვათაგან. მოიჴსენე, რამეთუ ყოველნი რისხვასა შინა ვართ.

Verse: 6      ნუ აგინებ კაცსა სიბერესა მისსა, რამეთუ შენცა და-ვე-ჰბერდები.

Verse: 7      ნუ მოგცხრებინ მკუდარი, რამეთუ შენცა მო-ვე-ჰკუდე.

Verse: 8      ნუ შეურაცხ-ჰყოფ სიტყუასა ბრძენთასა და იგავთა მათთა, აღიმსთუენ სულმან შენმან, რამეთუ მათგან ისწავო შენ გონიერებაჲ Page of ms. O: 305v  და მსახურებაჲ მდიდართაჲ.

Verse: 9      ნუ შეეცადები შენ სწავლასა მას მოხუცებულთასა, რამეთუ მათცა ისწავეს მამათა მათ წმიდათა იგავი. და მათგან ისწავო შენ გონებაჲ და ჟამსა მას აღფხურისა _ მიგებაჲ სიტყჳსაჲ,

Verse: 10      რაჲთა არა შეიწუა შენ ალითა ცეცხლისა მისისაჲთა.

Verse: 11      ნუ წინააღუდგები პირსა მაგინებელისასა, რაჲთა არა დაგშჯიდეს დასაპრკოლებელად წინაშე პირსა შენსა.

Verse: 12      ნუ ავასხებ უძლიერჱსსა შენსა. უკუეთუ ავასხო, ვითარცა წყმედული შეჰრაცხე.

Verse: 13      ნუ დაუდგები თავსდებად უმტკიცესსა შენსა. უკუეთუ დაუდგე, მუნქუესვე ზღუევად განეკრძალე.

Verse: 14      ნუ ავალებ მსაჯულსა, ნუუკუე დიდებულობასა მისსა მიგსაჯოს შენ.

Verse: 15      კადნიერისა თანა ნუ ხუალ გზასა, რამეთუ არა დაამძიმოს შენ ზედა ყოველი ძჳრი. იგი ნებასა თჳსსა იქმოდის და შენცა უგუნურებითა მისითა წარგწყმიდოს.

Verse: 16      გულმწყრალისა თანა ნუ შეიქმ ლალვასა და ნუ ხუალ მის თანა უდაბნოსა, რამეთუ მცირჱ უჩნნ თუალთა წინაშე მისთა სისხლი და სადა არა იყოს შემწჱ, მუნ დაგცეს შენ.

Verse: 17      უგუნურისა თანა ნუ ჰზარახავ, რამეთუ ვერ დაიკრძალოს სიტყუაჲ.

Verse: 18      წინაშე უცხოთა ნუ იქმ საიდუმლოსა, რამეთუ არა უწყი, რაჲ იყოს.

Verse: 19      ყოველსა კაცსა ნუ განუმარტებ გულსა შენსა და ნუმცა ვინ გმადლობნ შენ ცუდად.

Chapter: 9  

Verse: 1      Page of ms. O: 306r  ნუ აშორე ცოლსა მკერდსა შენსა, რაჲთა არა ასწავო მას შენ მიერ გონებაჲ დრკუჲ.

Verse: 2      ნუ მიჰსცემ დედათა თავსა შენსა, მიწევნად მათდა ყოველსა ზედა ძალსა შენსა.

Verse: 3      ნუ განიცდი პირსა დედაკაცისა მეძვისასა, რაჲთა არა შეჰვარდე მახეთა მათ მისთა.

Verse: 4      მახიობელისა მიმართ ნუ აღიმსთობ, რაჲთა არა შეიპყრა შენ ტყუვილითა მისითა.

Verse: 5      სიკეთესა ქალწულისასა ნუ განიცდი, რაჲთა არა საცთურ-გეყოს შენ ქმნულკეთილობაჲ იგი მისი.

Verse: 6      ნუ მიჰსცემ მეძავთა თავსა შენსა, რაჲთა არა წარსწყმიდო სამკჳდრებელი შენი.

Verse: 7      ნუ მიმოდახედავ უბნებსა მას ქალაქისასა და ფერჴთა მათთაებრ ნუ შესცთები შენ.

Verse: 8      მოჰრიდე თუალი შენი დედაკაცისაგან შუენიერისა და ნუ განიცდი სიკეთესა მას სხჳსასა, რამეთუ სიკეთესა დედათასა მრავალნი შესცთე[ს] და მათგან სიყუარული ვითარცა ცეცხლი აღატყდა.

Verse: 9      დედაკაცისა თანა ქმრისცოლისა და-ვე ნუ-ჰშჯდები რაჲთურთით და ნუცაღა ანკანაკებ მის თანა ღჳნისა სუმად, ნუუკუე მიდრკეს მისა მიმართ გული შენი და თავით შენით ჰსცთე წარსაწყმედელსა.

Verse: 10      ნუ დაუტევებ მეგობარსა ძუელსა, ნუუკუე ახალი იგი არა ესწოროს მას. ღჳნოჲ ახალი არს მეგობარი ახალი. ხოლო რაჲჟამს დაძუელდეს, ჴსნილად სუან იგი.

Verse: 11      ნუ გშურნ დიდებულებაჲ იგი Page of ms. O: 306v  ცოდვილთაჲ, რამეთუ არა უწყი აღსასრული იგი დაქცევისა მათისაჲ.

Verse: 12      ნუ შეეყოფვი სათნოებასა უღმრთოთასა. მოიჴსენე, რამეთუ ჯოჯოხეთადმდე ვერ განჰმართლდე.

Verse: 13      განეშოვრე კაცსა, რომელსა ფლობაჲ აქუნდეს კაცისკლვისაჲ, და არა ეჭუდე შენ შიშსა მას სიკუდილისასა. და შე-ღათუ-ეახლო, ნუ შესცოდებ მას, რაჲთა არა მიგეღოს ცხოვრებაჲ იგი შენი. ესე უწყოდე, რამეთუ შოვრის მახეთა ხუალ და გრძილთა ზედა არდაბაგისა ქალაქისათა განხუალ.

Verse: 14      აღიწონე ძალი შენი და რავდენ ძალ-გედვას, შეისწორე მოყუასი შენი. ბრძენთა თანა იყავნ ზრახვაჲ შენი,

Verse: 15      და გონიერთა თანა _ სიტყუაჲ შენი, და ყოველი თხრობაჲ შენი _ შჯულითა მით მაღლისაჲთა.

Verse: 16      კაცნი მართალნი იყვნენ პურისმტედ შენდა და შჯულითა უფლისაჲთა იყავნ სიქადული შენი.

Verse: 17      ჴელითა ჴელოვნისაჲთა ქმნული იქის, ეგრეცა წინამძღუარი იგი ერისაჲ, რომელი-იგი ბრძენ იყოს, _ სიტყჳთა თჳსითა.

Verse: 18      საშინელ ჩანნ მოყუასთა შორის კაცი ენოვანი და მოწრაფჱ ენითა საძულელ იქმნის.

Chapter: 10  

Verse: 1      მსაჯულმან ბრძენმან განისწავლის ერი თჳსი და საკარნონი გონიერთანი განგებულ და განმტკიცებულ არიედ.

Verse: 2      რამეთუ ვითარცა მსაჯული ერისაჲ არნ, ეგრეცა მსახურნი მისნი, და ვითარცა _ წინამძღუარი იგი ქალაქისაჲ, ეგრეცა _ დაშჱნებულნი იგი მისნი.

Verse: 3      Page of ms. O: 307r  მეფემან უსწავლელმან წარწყმიდის ერი თჳსი, და ქალაქნი აღიშენნიან გონიერებითა მდიდართაჲთა.

Verse: 4      ჴელთა შინა უფლისათა არს ფლობილებაჲ ქუეყანისაჲ და საჴმარი იგი აღადგინის ჟამსა თჳსსა.

Verse: 5      ჴელთა შინა უფლისათა არს წარმართებაჲ და პირსა მისსა წიგნ-წერით დადვის დიდებულებაჲ.

Verse: 6      ყოვლისათჳს შეცოდებისა ნუ მანკიერ ხარ მოყუსისათჳს და ნუ იქმ საქმესა, რომელი-იგი სიძულილით იყოს,

Verse: 7      რამეთუ საძულელ არს წინაშე უფლისა კაცთა ამპარტავანებაჲ, ორთაგანვე შეცოდებული პოვის სიცრუვითა.

Verse: 8      მეუფებაჲ თესლითი თესლად იცვალების თავისმოთნებითა და ანგაჰრებითა.

Verse: 9      რასამე ანპარტავნობნ მიწაჲ იგი და ნაცარი, რამეთუ ცხოვრებასავე მისსა ნაწლევი მისი მატლითა.

Verse: 10      სენი წრტიალი შეამოკლის მკურნალმან, ხოლო მეუფჱ დღეს არს და ხვალჱ მოკუდეს.

Verse: 11      სიკუდილსა კაცისასა ჴორცნი მისნი დაიმკჳდრნიან ქუეწარმავალთა, მჴეცთა და მატლთა.

Verse: 12      დასაბამი ამპარტავნობისაჲ არს კაცისაჲ განდგომაჲ ღმრთისაგან და შემოქმედისა მისისაგან განდრკა გული მისი.

Verse: 13      ხოლო დასაბამი ცოდვისაჲ არს ამპარტავანებაჲ, ხოლო რომელი ეკრძალებოდის მას, განეშოროს საძაგელებაჲ. ამისთჳს განაძლიერნა უფალმან რისხვანი იგი მისნი და დააქცინა იგინი სრულიად.

Verse: 14      საყდარნი იგი მთავართა ამპარტავანთანი დაამჴუნა და მათ წილ დასხნა მშჳდნი. Page of ms. O: 307v 

Verse: 15      ძირნი წარმართთანი აღფხურნა უფალმან და მათ წილ დაჰნერგნა მდაბალნი.

Verse: 16      სოფლები იგი წარმართთაჲ დააქცია უფალმან და მოსპნა იგინი საფუძველადმდე ქუეყანისა.

Verse: 17      აჴოცნა და წარწყმიდნა იგინი და დააცადა ქუეყანით საჴსენებელი მათი.

Verse: 18      არა დაებადა კაცისა თანა ამპარტავანებაჲ და არცა გულისწყრომაჲ რისხვისაჲ ნაშობთა თანა დედათაჲსა.

Verse: 19      ნათესავ პატიოსან კაცთაჲ, რომელი ნათესავი პატიოსან, ნათესავი მოშიშთა მათ უფლისათაჲ. ნათესავი გინებულ, რომელი ნათესავი გინებულ, ნათესავი გინებულ კაცთაჲ, რომელნი გარდაჰვლენან მცნებათა უფლისათა.

Verse: 20      შორის ძმათა წინამძღუარი მათი უპატიოსნჱსი მათი ერთი არნ. ეგრეცა მოშიშნი უფლისანი წინაშე თუალთა მისთა.

Verse: 22      ხოლო სიქადული მათი არს შიში უფლისაჲ.

Verse: 23      არა ჯერ-არს გინებად გლახაკი გონიერი და არცა ჰშუენის თავისყოფაჲ კაცისაჲ მის ცოდვილისაჲ და მდიდრისაჲ.

Verse: 24      მდიდარი და ძლიერი და მთავარი იდიდნიან და მათგანიცა არავინ არს უფროჲს მოშიშისა მის უფლისაჲსა.

Verse: 25      მონასა გონიერსა აზნაურნი და უფლისა მის თჳსისა თჳსნი უხარკებედ და კაცი გონიერი არა დრტჳნავნ.

Verse: 26      ნუ გცონინ საქმესა მას შინა შენსა და ნუ თავისმოთნე ხარ ჟამსა მას იწროებისასა.

Verse: 27      რამეთუ შჯობს, რომელი იქმნ ჴელითა თჳსითა და უნაკლულო არნ იგი ყოვლითა, ვიდრეღა არა რომელმან დიდებულ ყვის თავი თჳსი და ჴუებულ არნ იგი პურითა.

Verse: 28      Page of ms. O: 308r  შვილო ჩემო, ყუდროებით იდიდე თავი შენი და ეც მას პატივ, რაოდენცა გიღირდეს მისა.

Verse: 29      რომელმან შესცოდოს თავსა თჳსსა, ვინმე განამართლოს იგი, ანუ ვინ ადიდოს, რომელმან აგინოს ცხოვრებაჲ იგი თჳსი.

Verse: 30      გლახაკი იდიდის გონიერებითა თჳსითა და მდიდარი _ სიმდიდრითა თჳსითა.

Verse: 31      რომელი დიდებულ არნ გლახაკებითა თჳსითა, მრავალ წილ უმდიდრჱს არნ იგი მდიდრისა მის. და რომელი-იგი ვნებულ არნ სიმდიდრესა მას თჳსსა, მრავალ წილ უდარჱს არნ იგი გლახაკისა მის.

Chapter: 11  

Verse: 1      სიბრძნემან მდაბლისამან აღუმაღლის თავი თჳსი და შორის მდიდართა დასჳს იგი.

Verse: 2      ნუ აქებ კაცსა ქმნულკეთილობითა მისითა, ნუცა სძაგებ კაცსა ხილვითა მისითა.

Verse: 3      მცირჱ არნ მფრინველთა შორის ფუტკარი და დასაბამ სიტკბოებისა არნ ნაყოფი იგი მისი.

Verse: 4      ნუ იქადი შუენიერებითა მით სამკაულისაჲთა და დღესა მას დიდებისა შენისასა ნუ ჰმაღლოვი, რამეთუ საკჳრველ არიან საქმენი უფლისანი და დაფარულ არიან საქმენი მისნი კაცთაგან.

Verse: 5      მრავალნი ჴელმწიფენი მიიწინეს ქუეყანად და არასაგონებელმან შეიბნა შარავანდედნი.

Verse: 6      მრავალნი ძლიერნი იგინნეს ფრიად და დიდებულნი მიეცნეს ჴელთა სხუათასა.

Verse: 7      განკითხვადმდე ნუ აბრალებ კაცსა. გულისხმა-ყავ პირველად და მაშინღა ჰრისხევდ. Page of ms. O: 308v 

Verse: 8      ვიდრე არა მოგესმინოს, ნუ მიუგებ სიტყუასა და შურისა სიტყუასა ნუ შეერევი.

Verse: 9      საქმჱ, რომელი არა გეყოს, ნუ აცილობ და საშჯელსა მას უღმრთოთასა ნუ აღიმსთობ.

Verse: 10      შვილო ჩემო, ნუ მრავალთა შეჰვარდები საქმეთა შენთა, გან-თუ-ამრავლო, არასადა განსწმიდნე. და თუ ჰსდევდე, ვერ ეწიო, და თუ მიჰრიდო, ვერ განერე.

Verse: 11      არს, რომელი შურებინ და იჭირვინ და იწრაფინ და უმეტესადღა ჴუებულ არნ იგი.

Verse: 12      და არს უძლურ და სნეულ, ჴელისამპყრობელისაგან ჴუებულ; და ნაკლულევან არნ იგი უპოვარებითა და სავსჱ არნ იგი გლახაკებითა. და მეყსეულად თუალმან უფლისამან მიჰხედნა მას სახიერებითა მისითა და აღამაღლა იგი სიმდაბლისა მისისაგან.

Verse: 13      და აღუმაღლა თავი მისი და განსაკჳრვებელ იქმნა მრავალთა შორის.

Verse: 14      კეთილი და ბოროტი, ცხოვრებაჲ და სიკუდილი ღმრთისა მიერ არს.

Verse: 17      ნიჭი უფლისაჲ დაადგრის მართალთა ზედა და სათნოებანი იგი მისნი უკუნისამდე წარმართებულ იყვნენ.

Verse: 18      არნ, რომელი განმდიდრდებინ კრძალულებითა სიმტკიცისა მისისაჲთა. და ესე არს ნაწილი სასყიდლისა მისისაჲ.

Verse: 19      რაჟამს თქუას მან: ვპოვე განსუენებაჲ და აწ ვჭამო და ვიშუა კეთილისა მის ჩემისაჲ. და არა უწყინ, რაჲ ჟამი შეემთხჳის მას. იგი მოკუდის, დაუტევის იგი სხუათა. Page of ms. O: 309r 

Verse: 20      ეგე, შვილო, აღთქუმასა მას შენსა და აღიმსთოვე მას შინა და საქმეთა შენთა ეკრძალე.

Verse: 21      ნუ გიყუარნ შენ საქმჱ იგი უღმრთოჲ, არამედ ესევდ უფალსა და დაადგერ საქმეთა მათ შენთა, რამეთუ ადვილ და განმარტებულ არს წინაშე თუალთა უფლისათა განმდიდრებაჲ გლახაკისაჲ.

Verse: 22      კურთხევაჲ უფლისაჲ სასყიდელად მსახურთა მისთა, და ჟამსა მსთუასა გარდაათხიის, ვითარცა ყუავილი, კურთხევაჲ.

Verse: 23      ნუ ეგრე იტყჳ: აწ რაჲ მიჴმს მე, ანუ ამიერითგან რაჲღა კეთილი მეყოს მე?

Verse: 24      ნუ იტყჳ: ესე კმა არს ჩემდა და ამიერითგან რაჲსაღა ვიჭირვოდი?

Verse: 25      დღეთა მათ კეთილთა მოიჴსენენ დღენი იგი ბოროტნი, და დღეთა მათ ბოროტთა არა დაგავიწყდენ შენ კეთილნი იგი.

Verse: 26      ესე არა უწყია, რამეთუ ყოველივე ადვილ არს წინაშე თუალთა უფლისათა დღესა მას აღსასრულისასა მიგებად კაცთა, ვითარცა იყვნენ საქმენი მათნი.

Verse: 27      ჟამმან ერთმან ჭირისამან დაავიწყის შუებაჲ და აღსასრულსა კაცისასა გამოჩინებაჲ საქმეთა მისთაჲ.

Verse: 28      აღსასრულადმდე ნუ ჰნატრი კაცსა, რამეთუ ნაშობთაგანცა გულისხმა-ყავ კაცისაჲ.

Verse: 29      ნუ ყოველსა კაცსა შეიყვანებ სახიდ შენდა, რამეთუ მრავალ სადარნე არს ეშმაკისაჲ.

Verse: 30      ვითარცა კაკაბი მძევალი განმზადებულ არნ გაჲლაკთა შიგან, ეგრეცა გული ამპარტავანისაჲ განმზადებულ არნ ზაკუვად, და ვითარცა ებგური ერთი ებგურობნ დაცემასა,

Verse: 31      რამეთუ კეთილსა მას შენსა ბოროტად გარდაქცევად მზირინ Page of ms. O: 309v  და სათნოებასა მას შენსა ზედა დადვას ბიწი.

Verse: 32      ნაბერწყლისაგან ცეცხლისა განმრავლდიან ნაკუერცხალნი და კაცი ცოდვილი სისხლსა მზირინ.

Verse: 33      ეკრძალე უკეთურისა მისგან, რამეთუ იგი ძჳრსა ნივთებნ, ნუუკუე საყუედრელად საუკუნოდ მიგცეს შენ.

Verse: 34      შიგან თუ ივლებდე უცხოსა, განგდრიკოს შენ დღესა მას განკრთომისასა და უცხო-გქმნეს შენ სახლეულთაგან შენთა.

Chapter: 12  

Verse: 1      ქველს თუ იქმოდი, უწყიმცა, ვისთჳს-იგი ქველს იქმ, რაჲთა იპოვონ მადლი ქველისსაქმისა მის შენისაჲ.

Verse: 2      კეთილი უყავ შენ ღმრთისმსახურსა და ჰპოვო მისაგებელი, და არა თუ მისგან, არამედ ღმრთისა მიერ.

Verse: 3      არასადა პოვოს კეთილი, რომელი მოსწრაფე იყოს ძჳრსა. და რომელმან განყოს ჴელი თჳსი მიცემად საწყალობელისათჳს,

Verse: 4      ეც კეთილისმოქმედსა მას და ნუ ჴელსა აღუპყრობ ცოდვილსა.

Verse: 5      კეთილი უყავ მდაბალსა და ნუ ჰსცემ უღმრთოსა. დაპრკოლებულ იყავნ პური შენი და ნუ ჰსცემ მას, რაჲთა არა მრჩობლი ძჳრი ჰპოვო ყოვლისა მის წილ კეთილისა, რაჲ-იგი უყო მას.

Verse: 6      რამეთუ მაღალმანცა მოიძულნა ცოდვილნი და უღმრთოთა მიაგის მისაგებელი.

Verse: 7      ნუ თუალ-აღებ ცოდვილთა,

Verse: 8      რამეთუ არა საცნაურ არნ კეთილსა შინა მეგობარი და არცაღა დაეფარის ბოროტსა შინა მტერი.

Verse: 9      კეთილისა კაცისანი მწუხარე არიან მტერნი მისნი და ჭირსა შინა მისსა Page of ms. O: 310r  მეგობარნიცა მისნი გან-ვე-ეშორნიან.

Verse: 10      ნუ გრწამნ მტერი უკუნისამდე, რამეთუ ვითარცა რვალი დაგესლდის, ეგრეცა უკეთურებაჲ იგი მისი.

Verse: 11      და-ღა თუ-ბერდეს და მღუნარედ ვიდოდის, ეკრძალევე, დაიცევ თავი შენი მისგან და ექმნე მას, ვითარცა კაცი ერთი, რომელი განჰყჳნავნ სარკესა, და გულისხმა-ჰყო, რამეთუ არა უკუნისამდე დაგესლდეს.

Verse: 12      ნუ განამტკიცებ მას შენ ზედა. ნუუკუე სადამე მოაქციოს მან და დაიპყრას სამკჳდრებელი შენი. ნუ დაისუამ მას მარჯულ შენსა, რაჲთა არა მიგთხოვოს საჯდომელი შენი ჭეშმარიტი. და უკუანაჲსკნელ მოიჴსენნე სიტყუანი ესე ჩემნი და მცნებათა ჩემთა ზედა ინანდე.

Verse: 13      ვინმე შეიწყალოს მსახ[რ]ვალი, გუელმან თუ სცეს მას, ანუ თუ ყოველთა, რომელთა ჴელნი მიყვნიან და შეახიან პირსა მჴეცისასა,

Verse: 14      ეგრეცა რომელი შეეხოს ცოდვილსა კაცსა, თანა შეესუაროს ცოდვათა.

Verse: 15      ეგევითარი ჟამ ერთ შენ თანა დაბრკოლდეს და თუ მიჰრიდო, ვერ დაითმინოს.

Verse: 16      ბაგითა დაგიტკბნებოდის მტერი და გულითა თჳსითა ზრახვიდის შთაგდებასა შენსა ჴნარცუად. თუალთა მისთა აიძულებდეს მტერი ცრემლთა და თუ იპოვოს ჟამი, არა განძღებოდის სისხლითა შენითა.

Verse: 17      ჭირი თუ რაჲმე შეგემთხჳოს შენ, პირველადვე იგი მუნ ჰპოვო და მიზეზად შეწევნისად დაგიდებდეს შენ საცთურსა Page of ms. O: 310v  ტყუვილისასა.

Verse: 18      თავსა მისსა ყრიდეს და ჴელთა მისთა იტყუელვიდეს და მრავალსა ცუნდრუკებდეს და მიმოიქცევდეს პირსა მისსა.

Chapter: 13  

Verse: 1      რომელი შეეხოს ფისსა, შეიგოზნენ ჴელნი მისნი, და რომელი შეეყოს ამპარტავანსა, მიემსგავსოს მას.

Verse: 2      უმძიმჱსსა მას შენსა ნურას აღღებ და უმდიდრჱსსა მას შენსა და უძლიერჱსსა ნუ ეზიარები. რაჲმემცა ესწორა ქოთანი სიავსა? იგიცა ეკუეთის და იგიცა შეიმუსრის მისგან.

Verse: 3      მდიდარი ავნებნ და იგიცა უთქუამნ, ხოლო გლახაკი იგი ვნებულ არნ მდიდრისა მისგან და იგივე ევედრებინ მას.

Verse: 4      უკუეთუ საჴმარ რაჲმე ეყო მას, შეგრაცხოს შენ.

Verse: 5      გაქუნდეს თუ რაჲმე, ცხორების ზიარ-გეყოს შენ. უკუეთუ დააკლო, დაგიტეოს შენ. რაჟამს უწყოდის, ვითარმედ აწ დავაცუდე იგი, მაშინღა განგეშოროს შენ და მას არაჲ შჭირდეს.

Verse: 6      უნდა და შეგიცთუნა შენ, გეცინოდის შენ და ნუგეშინის-გცემდეს და გეტყოდის შენ კეთილად და გრქუას: რაჲ გინებს?

Verse: 7      გაცთუნებდეს შენ და გარცხუენდეს ჭამადითა მისითა, ვიდრეჷ̄ჷ́არა წარმოგასრულოს შენ ორგზის, გინათუ სამგზის. უკუანაჲსკნელ გეკიცხევდეს შენ. ხოლო მერმჱ გიხილოს შენ, მაშინ დაგაგდოს შენ და თავსა მისსა ყრიდის შენ ზედა.

Verse: 8      ეკრძალე, ნუ შესცთები მას, რაჲთა არა დაჰმედგრდე უგუნურებითა შენითა.

Verse: 9      რაჟამს გიწოდდეს ძლიერი იგი, მი-რე-ღა-ჰრიდე მას. რავდენვე გხადოდის შენ, Page of ms. O: 311r  უფროჲს განეშორე მას.

Verse: 10      და ნუ თავით შენით შეჰვარდები, რაჲთა არა განგიშოროს შენ. და ნუცა შორად განდგები, რაჲთა არა დაგივიწყოს შენ.

Verse: 11      ნუ გრწამნ მრავალი იგი თქუმული მისი, რამეთუ მრავალთა მით სიტყჳთა მისითა განგცადოს შენ და სიცილით გეტყოდის შენ და გამოგკითხვიდეს შენ.

Verse: 12      უწყალო არს, რომელმან არა დაიცვნეს სიტყუანი მეგობრისანი და არა ჰრიდოს ჭირთა მათ კრულებისა მისისათა.

Verse: 13      მტკიცჱ იყავ და ეკრძალე ფრიად, რამეთუ დაცემასა მას შენსა განხუ[ა]ლ.

Verse: 15      ყოველსა პირუტყუსა უყუარნ მსგავსი თჳსი და ყოველსავე კაცსა უყუარნ სწორი თჳსი.

Verse: 16      ყოველივე ჴორციელი თესლად-თესლად შეკრბის და კაცი თჳსსავე მსგავსსა შეეყვის.

Verse: 17      რაჲმე ზიარებაჲ არს მგლისაჲ და კრავისაჲ? ეგრეცა ცოდვილისაჲ ღმრთისმსახურისა თანა.

Verse: 18      რაჲ მშჳდობაჲ არს აფთრისაჲ ძაღლისა თანა? ეგრეცა რაჲ მშჳდობაჲ არს მდიდართაჲ გლახაკთა თანა?

Verse: 19      ნადირი ლომთაჲ არს კანჯარი უდაბნოს, ეგრეცა შესაჭმელ არიან მდიდართა გლახაკნი.

Verse: 20      სძაგნ ამპარტავანსა მდაბალი იგი, ეგრეცა სძაგნ მდიდარსა გლახაკი იგი.

Verse: 21      მდიდარი რაჟამს აღიძრის, დაემტკიცის იგი. გლახაკი რაჟამს აღიძრის, მიმოდასაგდებელ იქმნის იგი მეცნიერთა მისთაგან.

Verse: 22      მდიდარი ოდეს სცთის, მრავალნი შეეწევიედ მას; უწესოსაღა თუ იტყჳნ, გან-ვე-ამართლიან იგი; Page of ms. O: 311v  გლახაკი ოდეს შესცთის, ყოველთავე რისხვით განკაფიან იგი. გონიერებასაღა თუ რასმე იტყჳნ, არავე აუფლიან მას სიტყუად.

Verse: 23      მდიდარი იგი იტყჳნ და ყოველნივე დადუმნიან და სიტყუაჲ მისი აღამაღლიან ღრუბლადმდე. გლახაკი იგი იტყჳნ და ყოველთა განკიცხიან; უკუეთუ შესცთის, და-ხოლო-ამჴჳან იგი.

Verse: 24      კეთილ არს სიმდიდრე თჳსითა ძალითა და ბოროტ არს გლახაკებაჲ პირსა წინაშე უღმრთოთასა.

Verse: 25      გულმან კაცისამან უქციის ფერი კაცისაჲ პირისა გინათუ კეთილისა მიმართ, გინათუ ბოროტისა.

Verse: 26      კუალი არს გულისა კეთილისაჲ პირი მხიარული და გამოცხადებაჲ იგავთაჲ არს ზრახვაჲ შრომითი.

Chapter: 14  

Verse: 1      ნეტარ არს კაცი, რომელსა არა უბრკუმა ენითა თჳსითა და არა იკდიმა იგი იჭჳთა მით ცოდვისაჲთა.

Verse: 2      ნეტარ არს კაცი, რომელსა არა სთნდეს თავი თჳსი და რომელი არა განვარდეს სასოებისაგან თჳსისა.

Verse: 3      კაცისა სულმოკლისაჲ არა შუენის სიმდიდრე და კაცსა მოშურნესა რადმე უცნ ფასი.

Verse: 4      რომელი დაჰკრებდეს თავისა თჳსისა ნაწილსა, იგი შეუკრებს სხუათა.

Verse: 5      რომელი თავისა თჳსისათჳს ბოროტ იყოს, მან სხუასა ვითარ კეთილი უყოს? და ვერსადა იშუებდეს ნაყოფისაგან თჳსისა.

Verse: 6      არაჲ უძჳრჱს არს მისსა, რომელი შურობდეს თავსა თჳსსა და ესე არს ნაწილი უკეთურებისა მისისაჲ.

Verse: 7      კეთილიღა თუ რაჲმე ყვის, იგიცა დავიწყებითვე ყვის, და აღსასრულსა გამოაჩინის უკეთურებაჲ იგი თჳსი.

Verse: 8      ბოროტ არს, რომელმან თუალ-უყვნეს Page of ms. O: 312r  შურით, მან ცოდოს თუალითა და გარემოაქციოს სულები.

Verse: 9      თუალი ანგაჰრი არა განძღის ნაწილითა და სიცრუვემან უკეთურებისამან განაჴმნის სულნი.

Verse: 10      თუალი ძჳრი მოძნე არნ ტაბლასა ზედა და ჴუებულ იქმნის იგი განრისხებული ტაბლათა ზედა.

Verse: 11      შვილო ჩემო, ვიდრე ჴელ-გეწიფოს, კეთილი უყავ თავსა შენსა და უფლისა მსხუერპლნი ღირსნი შეწირენ.

Verse: 12      მოიჴსენე, რამეთუ სიკუდილმან არა ყოვნის და ჯოჯოხეთმან დრო არა უყვის.

Verse: 13      ვიდრე სიკუდიდმდე კეთილსა უყოფდ მეგობარსა შენსა და, რავდენ ძალ-გედვას, შეეწიე მას ჴელითა შენითა.

Verse: 14      ნუ დააკლდები დღეთა შენთა კეთილსა და ნაწილნი იგი გულისსათქუმელთა შენთანი ნუ შეგცთებიედ შენ.

Verse: 15      რაჲთა არა უცხოთა დაუტეო ნაშრომი შენი და არცა ნაწილი შენი განყოფად წილით.

Verse: 16      სიკუდილის შენის წინა იქმოდე სიმართლესა, მიეც, მოიღე და წმიდად დაიმარხე სული შენი, რამეთუ არა არს ჯოჯოხეთს შინა ძიებაჲ ფუფუნებისაჲ.

Verse: 17      ყოველივე ჴორციელი, ვითარცა სამოსელი, განკფდეს. რამეთუ აღთქუმაჲ იგი დასაბამითგან სიკუდილით მოკუდეს.

Verse: 18      ვითარცა ფურცელი გამოცენებული ხესა ზედა ვარჯოვანსა რომელიმე დამოსცჳვის და რომელიმე გამოესხის, ეგრე არს ნათესავი ყოველთა ჴორციელთაჲ: რომელიმე იშვეს და რომელიმე მოკუდეს.

Verse: 19      ყოველსავე საქმესა დალპოლვადსა მოაკლდეს და მოქმედიცა იგი თანავე Page of ms. O: 312v  წარწყმდეს.

Verse: 20      ნეტარ არს კაცი, რომელი სიბრძნესა ზრახვიდეს და ზრახვითა მეცნიერებისაჲთა იტყოდის.

Verse: 21      რომელი ზრახვიდეს ზრახვათა მისთა გულსა შინა თჳსსა, დაფარულნი იგი მისნი გულისხმა-ყვნეს.

Verse: 22      განვედ და შეუდეგ მას, ვითარცა მეკუალე, და უმზირდი გზათა მისთა.

Verse: 23      რომელი აღიწუდებინ და იჭჳრობნ სარკუმლით მისით და კართა მისთა მორჩილ ექმნის.

Verse: 24      რომელი გარდაჰჴდეს მახლობელად კარავსა მისსა.

Verse: 25      და დაადგრეს სავანესა მას კეთილსა.

Verse: 26      მიაწყვნეს ნაშობნი თჳსნი საგრილსა მისსა და რტოთა მისთა ქუეშჱ დაიმკჳდროს.

Verse: 27      იგრილობდეს იგი საფარველსა მისსა ქუეშჱ სიცხისაგან, დიდებულებასა მისსა ქუეშჱ მყოფ იყოს.

Chapter: 15  

Verse: 1      რომელთა ეშინოდის უფლისა, ყონ ესე, და რომელნი წარწევნულ იყვნენ შჯულსა მისსა, მათ შეიკრძალონ იგი.

Verse: 2      მოეგებვოდის მათ, ვითარცა დედაჲ, და ვითარცა ცოლმან სახნიერმან შეიწყნაროს იგი.

Verse: 3      აჭამა მას პური იგი სიბრძნისაჲ და ასუა მას ღჳნოჲ გონიერებისაჲ.

Verse: 4      დაემტკიცოს მას ზედა და არა მიდრკეს; ესვიდეს მას და არა ჰრცხუენოდის.

Verse: 5      აღამაღლოს იგი უფროჲს მახლობელთა მისთა და შორის ერსა აღუღოს პირი მისი.

Verse: 6      აღავსოს იგი სულითა მით ზრახვისაჲთა და შთააცუას მას სამკაული იგი დიდებისაჲ და დაადგას გჳრგჳნი იგი სიბრძნისაჲ და სიხარულისაჲ თავსა მისსა. და სახელი საუკუნოჲ დაუმკჳდრის მას.

Verse: 7      არასადა შე/ეწინენ Page of ms. O: 313r  მას კაცნი უგუნურნი და კაცთა უშჯულოთა ვერ იხილონ იგი.

Verse: 8      განაშორონ იგი ამპარტავანებისაგან და კაცნი ცრუნი არა მოჴსენებულ იყვნენ მისა.

Verse: 9      არა შუენიერ არს ქებაჲ პირსა ცოდვილისასა, რამეთუ არა უფლისა მიერ მოვლინებულ არნ.

Verse: 10      რამეთუ სიბრძნესა შინა დაიმკჳდრის ქებამან და უფალმან თავადმან განუმარჯჳს მას.

Verse: 11      ნუ იტყჳ, ვითარმედ: უფლისაგან განვდგე. რამეთუ რაჲ-იგი მან მოიძულა, მე არა ვქმენ.

Verse: 12      და ნუცა ეგრე იტყჳ, ვითარმედ: მან მაცთუნა მე. რამეთუ არა უჴმან მას კაცნი ცოდვილნი.

Verse: 13      ყოველი საძაგელებაჲ მოიძულა უფალმან და არა არს სიყუარული მათი მოშიშთა მისთა თანა.

Verse: 14      თავადმან დასაბამითგან შექმნა კაცი და მიუტევა იგი ჴელთა ნებისა მისისათა.

Verse: 15      გინდეს თუ დაიცვნე მცნებანი მისნი და სარწმუნოებაჲ ჰქმნე სათნოთა თანა,

Verse: 16      დაგიდგა შენ წინაშე ცეცხლი და წყალი და, რომელსაცა გინდეს, მიჰყო ჴელი შენი.

Verse: 17      წინაშე კაცისა არს სიკუდილი და ცხორებაჲ. რაჲცა ვინ შეიყუაროს, მიეცეს მას.

Verse: 18      რამეთუ მრავალ არს ძალი უფლისაჲ, ძლიერ არს ძალითა და ჰხედავს ყოველთა.

Verse: 19      და თუალნი მისნი მოშიშთა მისთა ზედა, და თავადმან უწყნის საქმენი კაცთანი.

Verse: 20      და არავის ამცნო უღმრთოებაჲ და არცაღა ვინ ფლობილ-ყო ცოდვად.

Chapter: 16  

Verse: 1      ნუ გული გითქუამნ უჴმართა ნაშობთა განმრავლებად და ნუ იხარებ შვილთა ზედა უღმრთოთასა.

Verse: 2      გან-ღა თუ-მრავლდენ, ნუ Page of ms. O: 313v  გიხარინ მათ ზედა, უფრო ხოლო თუ არა იყოს შიში უფლისაჲ მათ თანა.

Verse: 3      ნუ გრწამნ ცხორებაჲ იგი მათი და ნუ ესავთ ადგილსა მათსა, რამეთუ კუნესოდის გლოვითა უჟამოჲთა. შჯობს ერთი მართალი, რომელი ჰყოფდეს ნებასა ღმრთისასა, ვიდრეღა-არა ბევრთა უშჯულოთა. და უშვილოჲსაცა სიკუდილი უმჯობესად შეჰრაცხე, ვიდრეღა ჷ̄ჷ́არა შვილთა ღმრთისა უმსახურებელთა.

Verse: 4      რამეთუ ერთისაგან გონიერისა ქალაქნი აღეშჱნნიან და ნათესავნი უღმრთოთანი აღოჴრდიან.

Verse: 5      მრავალი ესე იხილა თუალმან ჩემმან და უფროჲს არს, რომელი ისმინა ყურმან ჩემმან.

Verse: 6      შესაკრებელსა მას ცოდვილთასა აღატყდა ცეცხლი და ნათესავსა მას უშჯულოსა აღჴდა რისხვაჲ.

Verse: 7      რამეთუ არა ულხინა ნათესავსა მას ძუალთა გმირთასა, რომელნი-იგი განდგომილ იყვნეს მძლავრებითა მათითა.

Verse: 8      არა ერიდა დასამწირებელსა ლოთისსა, რომელნი-იგი საძაგელად შექმნნა ამპარტავანებისა მათისათჳს.

Verse: 9      არა ჰრიდა წარწყმედისაგან ნათესავსა მას ქანანელთასა, რომელნი-იგი მოსრნა ცოდვითა მათითა. ესე ყოველი უყო ცოდვითა მათითა ნათესავსა მას ქედფიცხელსა და სიმრავლესა მას წმიდათასა არა აოტა. რამეთუ არა დაიმარხნეს მათ მცნებანი იგი მისნი უდაბნოსა მას ზედა.

Verse: 10      ეგრეცა კრებული იგი სამეოცდაათ ბევრისაჲ, რომელნი შემუსრნა გულფიცხელობითა მათითა.

Verse: 11      რამეთუ ერთღა თუ სადამე იპოოს ქედფიცხელი, Page of ms. O: 314r  საკჳრველვე იყოს განრინებაჲ მისი. რამეთუ წყალობაჲ და რისხვაჲ მის მიერ არს: ძლიერ არს ლხინებითა და მერმე დათხევად რისხვისა.

Verse: 12      რავდენ არს წყალობაჲ მისი, ეგრეცა მრავალ წილ მისწუდის ლხინებაჲ მისი. კაცი საქმეთა თჳსთა ზედა განიკითხოს.

Verse: 13      არა განერეს ცოდვილი ტაცებითა თჳსითა და არცა ეჴუებოდის ცოდვილსა მოთმინებითა თჳსითა.

Verse: 14      ყოველმან წყალობით ადგილი იპყრას და კაცად-კაცადი საქმითა თჳსითა იპოოს.

Verse: 17      ნუ ესრე იტყჳ: უფლისაგან დავემალო და მაღალთაგან მო-ვინმე-მიჴსენოს, ანუ ესოდენსა მას შორის ერსა ვინ მიცნას მე, ანუ რაჲ ეგოდენი არს თავი ჩემი ეგოდენსა შორის ერსა და განუზომელსა დაბადებულსა.

Verse: 18      აჰა ესერა, ცანი ცათანი და ყოველნი უფსკრულნი გამოძიებასა მისსა. შეირყინენ ერთბამად მთანი მაღალნი და საფუძველნი ქუეყანისანი.

Verse: 19      მიხედვასა მისსა შეძრწუნებულნი იძრვოდიან.

Verse: 20      და მათ ზედა არავინ რაჲ ზრახოს გულითა მათითა და გზათა მისთა არავინ აგოს განგულებად განგებითა თჳსითა. და რასა-იგი იქმოდის, ვითარ ვინ აგოს ხილვაჲ.

Verse: 21      რამეთუ მრავალ არიან საქმენი მისნი, რომელ-იგი ფარულად იქმნებიან.

Verse: 22      საქმენი იგი სიმართლისა მისისანი ვინ განთქუნეს და ვინ შეუძლოს, რამეთუ გრძელ არს აღთქუმაჲ მის თანა.

Verse: 23      ნაკლულევანმან გულითა ვითარ უძლოს გულისხმისყოფად, რამეთუ კაცი უგუნური და შეცთომილი გონებითა Page of ms. O: 314v  ზრახავნ სიცრუვესა.

Verse: 24      შვილო, ისმინე და ისწავე მოძღურებაჲ ჩემი და სიტყუათა ჩემთა ერჩდინ ყური შენი.

Verse: 25      გამოვაცხადო სასწორით სწავლულებაჲ დაბადებისა უფლისაჲ და საქმეთაჲ დასაბამითგანთაჲ.

Verse: 26      დაბადებით მათით განუჩინა ნაწილი მათი კაცად-კაცადსა.

Verse: 27      განაშუენნა სოფელსა შინა საქმენი იგი მისნი და ფლობაჲ მისი თესლითი თესლადმდე მათა. არა შეემშია და არცა მოუძლურდა და არცა მოაკლის კაცად-კაცადმან შრომისაგან თჳსისა.

Verse: 28      კაცმან მოყუასსა თჳსსა არა აჭირა და უკუნისამდე არა წარჴდენ ბრძანებანი იგი სიტყუათა მისთანი.

Verse: 29      და მაშინ უფალმან ზეცით ქუეყანად გარდამოიხილა და აღავსნა იგინი კეთილითა თჳსითა.

Verse: 30      სულითა ყოველთა პირუტყუთაჲთა აღავსო პირი მათი და მუნვე მისა მიმართ ყო მისაქცეველი მათი.

Chapter: 17  

Verse: 1      უფალმან შექმნა კაცი ქუეყანისაგან და მერმე მუნვე მიაქცია.

Verse: 2      რიცხჳ დღეთაჲ და საზომი ჟამთაჲ მისცა მათ და ფლობილ-ყვნა იგინი მათ ზედა.

Verse: 3      რაოდენცა ძალ-ედვა მათ, ეგოდენცა შთააცუა მათ ძლიერებაჲ და მსგავსად თჳსა შექმნა იგი.

Verse: 4      სასტი და შიში დასდვა ყოველსა ზედა ჴორციელსა, უფლებაჲ მჴეცთა ზედა და მფრინველთა;

Verse: 6      გული მეცნიერებისაჲ, თუალნი და ყურნი მისცნა მათ,

Verse: 7      სიბრძნითა და მეცნიერებითა აღავსნა იგინი, კეთილი და ბოროტი უჩუენა მათ.

Verse: 8      დასხნა თუალნი გულსა შინა მათსა, რაჲთამცა უჩუენა მათ სიმ/დიდრჱ Page of ms. O: 315r  იგი საქმეთა მისთაჲ.

Verse: 10      და სახელსა მას სიწმიდისა მისისასა უგალობდენ, რაჲთა მიუთხრობდენ სიმდიდრესა საქმეთა მისთასა და სახელითა სიწმიდისა მისისაჲთა აქებდენ მას.

Verse: 11      შესძინა მათ მოძღურებაჲ მეცნიერებისა თჳსისაჲ და შჯული ცხორებისა მისისაჲ დაუმკჳდრა მათ.

Verse: 12      და აღთქუმაჲ საუკუნოჲ დაადგინა მათ თანა.

Verse: 13      საკჳრველებაჲ დიდებისა მისისაჲ იხილეს თუალთა მათთა და დიდებაჲ ჴმისა მისისაჲ ესმა ყურთა მათთა.

Verse: 14      ჰრქუა მათ: ეკრძალენით ყოვლისაგან უკეთურებისა. და ამცნო მათ კაცად-კაცადსა მოყუსისათჳს.

Verse: 15      გზანი მათნი მის წინაშე არიან მარადის და არა დაემალნიან პირისაგან მისისა.

Verse: 17      თითოეულად წესსა მათსა ზედა დაადგინნა მათ ზედა წინაწარმეტყუელნი, ხოლო თჳსა ნაწილად გამოირჩია ისრაელი.

Verse: 19      ყოველნი საქმენი მისნი ვითარცა მზჱ წინაშე მისსა და თუალნი მისნი ჰხედვენ ყოველთა გზათა მისთა.

Verse: 20      არა დაეფარნეს სიცრუვენი მათი მისგან და ყოველნი ცოდვანი მათნი წინაშე მისსა არიან.

Verse: 22      წყალობაჲ კაცისაჲ ვითარცა ბეჭედი არს მის თანა და მადლი კაცისაჲ ვითარცა გუგაჲ თუალისაჲ დაიცვის.

Verse: 23      ამისა შემდგომად განაღჳძოს და მიაგოს მათ მისაგებელი, თავთა მათთა მიაგოს.

Verse: 24      ხოლო მონანულთა ფართო-უყო მოქცევაჲ სინანულისა მათისაჲ და ნუგეშინის-სცა ნაკლულევანთა.

Verse: 25      მოიქეცით უფლისა და დაუტევეთ ცოდვაჲ. ილოცევდ მის წინაშე და განკაფე ცოდვაჲ Page of ms. O: 315v  შენი.

Verse: 26      ყავ მოსაჴსენებელი შენი მაღლისა და გარემოაქციე სიცრუვისაგან. ფრიად მოიძულე საძაგელებაჲ.

Verse: 27      მაღალსა ვინმე აქებდეს ჯოჯოხეთს შინა ცხოველთა წილ, რომელნი აღუვარებენ მას;

Verse: 28      რამეთუ მკუდრისაგან ვითარცა არაყოფილისაგან წარწყმდა აღსაარებაჲ. ცხოველნი და ცოცხალნი აქებენ უფალსა;

Verse: 29      რამეთუ დიდ არს წყალობაჲ უფლისაჲ. რომელთა მოაქციონ, მოტე[ვე]ბაჲ პოონ სინანულითა.

Verse: 30      რამეთუ ვერ ეგების, ვითარმცა ყოველივე სარგებელ-ეყო კაცთა, რამეთუ არა უკუდავ არს ნაშობი კაცთაჲ.

Verse: 31      რაჲმე უნათლჱს არს მზისა? და იგიცა ნაკლულევანვე არს. და უკეთურ არიან ზრახვანი სისხლისა და ჴორცთანი.

Verse: 32      ძალი სიმაღლისა ცათაჲსაჲ მან ხოლო უწყის განზომად, ხოლო კაცნი ყოველნი მიწანი და ნაცარნი არიან.

Chapter: 18  

Verse: 1      რომელი ცხოველ არს უკუნისამდე, შექმნა ყოველი.

Verse: 2      და უფალი მხოლოჲ განმართლდ[ეს] ყოველსა ზედა.

Verse: 4      არავის განუადვილა მითხრობაჲ საქმეთა მისთაჲ, ანუ ვინმე გამოიძინეს საქმენი მისნი?

Verse: 5      და ძლიერებასა საქმეთა მისთასა ვინმე შეუძლოს განრაცხად? ანუ ვინ ჴელ-იწიფოს მითხრობად წყალობისა მისისა?

Verse: 6      რამეთუ არა არს დაკლება და შემატება და ვერცა გამო-ვინ-იკულინის საკჳრველებანი მისნი.

Verse: 7      რამეთუ რაჟამს დაშურეს კაცი მითხრობითა საკჳრველებათა მისთაჲთა და რაჟამს დაუტეოს, მაშინ დაუკჳრდეს.

Verse: 8      რაჲ არს კაცი, ანუ არჲ არს საჴმარი მისი? რაჲ არს კეთილი მისი, ანუ რაჲ არს ბოროტი იგი მისი?

Verse: 9      რიცხჳ დღეთა კაცისათაჲ Page of ms. O: 316r  დიდად თუ იყოს ას წელ.

Verse: 10      და ესეცა, ვითარცა წუეთი ზღჳსაჲ და ვითარცა ღჳნჭაჲ ერთი ქჳშისაჲ, ესოდენ არს იგი წელიწადთა მათ რიცხუთა საუკუნეთასა.

Verse: 11      ამისთჳს სულგრძელ იქმნა უფალი მათ ზედა და მიჰფინნა მათ ზედა წყალობანი იგი მისნი.

Verse: 12      იხილა და ცნა დაქცევაჲ იგი მათი, რამეთუ ბოროტ არს. ამისთჳს განამრავლნა მიტევებანი იგი მისნი.

Verse: 13      რამეთუ წყალობაჲ კაცისაჲ მოყუსისა მიმართ თჳსისა; ხოლო წყალობაჲ უფლისაჲ ყოველსა ზედა ჴორციელსა. ამხილის, სწავლის და ჰმოძღურინ და მოაქცევნ, ვითარცა მწყემსი სამწყსოსა თჳსსა.

Verse: 14      რომელთა დაუთმონ მოძღურებასა მისსა, იგინი შეიწყალნეს და რომელთა აღიმსთონ სამართალთა მისთა, რამეთუ მისი არს საშჯელი.

Verse: 15      შვილო ჩემო, კეთილთა მათ შენთა ნუ შეამთხუევ გმობასა და ნუცა ყოველსა საცემელსა მწუხარებასა სიტყუათასა.

Verse: 16      არა-მე სიცხჱ განაქარვისა ცუარმან? ეგრეცა სიტყუამან უფროჲს მხიარულ ყვის, უფროჲს, ვიდრე საცემელმან.

Verse: 17      არა-მე ესერა უმჯობჱს არსა სიტყუაჲ კეთილი ნიჭისა კეთილისა? და ესეცა ორნი იპოებიან კაცისა თანა მადლიერისა.

Verse: 18      უგუნურმან უმადლოჲ აყუედრის და საცემელმან მოშურნეთამან განადნვის თუალნი.

Verse: 19      სიტყუადმდევე ისწავე და ვიდრე სნეულებადმდევე განკრძალულად შეიმთხჳე კურნებაჲ.

Verse: 20      წინა წარდგომადმდევე საყდართა მათ მსაჯულთასა განიკითხე თავი შენი და ჟამსა გამოძიებისა შენისასა ჰპოვო ლხინებაჲ. Page of ms. O: 316v 

Verse: 21      ვიდრე ჭირი არღა წევნულ იყოს შენდა, დაიმდაბლე თავი შენი, და ჟამსა შეცოდებისა შენისასა მოიქეც სინანულად.

Verse: 22      ნუ დაჰბრკოლდები გარდაჴდად აღნათქუემთა შენთა ჟამსა თჳსსა და ნუ სდროებ გარდაჴდად ჟამადმდე სიკუდილისა.

Verse: 23      აღთქუმადმდევე განეკრძალე გარდაჴდად და ნუ იყოფი, ვითარცა კაცი, რომელი გამოსცდინ ღმერთსა.

Verse: 24      მოიჴსენე გულისწყრომაჲ დღესა მას რისხვისასა და ჟამი იგი შურისგებისა მისისაჲ გარემოქცევასა პირისასა.

Verse: 25      მოიჴსენე ჟამი იგი სიყმილისაჲ ჟამსა მაძღრობისასა, გლახაკებაჲ და ნაკლულევანებაჲ _ ჟამთა სიმდიდრისათა.

Verse: 26      დღითგან მწუხრადმდე იცვალის ჟამი და ყოველივე მწრაფლ არს წინაშე თუალთა უფლისათა.

Verse: 27      კაცი ბრძენი ყოვლითავე დამორჩილებულ არნ და დღეთა მათ შეცოდებისა მისისათა ეკრძალის ცოდვისაგან.

Verse: 28      ყოველმან გონიერმან გულისხმა-ყვის სიბრძნჱ და რომელმან პოვის იგი, სცის მას აღსაარებაჲ.

Verse: 29      მეცნიერნი სიტყუათა მთავართანი განბრძნდენ და განამრავლნენ იგავნი ჭეშმარიტებისანი.

Verse: 30      კუალსა გულისთქუმათა შენთასა ნუ მისდევ და ზრახვისაგან ამაოჲსა დააყენე ენაჲ შენი.

Verse: 31      უკუეთუ განუყო სულისა შენისა სათნოებაჲ გულისთქუმათაჲ, იყოს თავი შენი მოსაცხრომელ მტერთა შენთა.

Verse: 32      ნუ გიხარინ მრავალსა ზედა ფუფუნებასა და ნუ შეიკრვი შენ ზრახვითა.

Verse: 33      ნუ დაჰვარდები თავით თჳსით ანკანაკებითა და ვასხებითა, Page of ms. O: 317r  და თუ რაჲმე გედვას ვაშკარანსა შენსა.

Chapter: 19  

Verse: 1      მუშაკი მომთრვალჱ ვერ წარეწიის სიმდიდრესა. რომელმანცა შეურაცხ-ყოს გლახაკი, მასცა მოაკლდეს.

Verse: 2      ღჳნომან და დედათა განაყენნიან გონიერნი გონებათა. და რომელი შეეხის მეძავთა, იგი ურიდად ვალნ.

Verse: 3      მღილთა და მატლთა შეჭამონ იგი და სულნი იგი ურიდთანი მოისპნენ.

Verse: 4      რომელსა მეყსეულად ჰრწამნ, მცირე არნ იგი გულითა. და რომელი ცოდავნ, მან სულსა თჳსსა ავნის.

Verse: 5      რომელი იხარებდეს უკეთურებასა თჳსსა, იგი საგმობელ იქმნეს.

Verse: 6      და რომელსა სძულდეს ძჳრისსიტყუაჲ, მოაკლოს მან უკეთურებასა.

Verse: 7      მყოვარ ნუ გიყუარნ ორი სიტყუაჲ და არასადა მოგაკლდეს შენ კეთილი.

Verse: 8      მეგობრისა და მტერისა ნუ გნებავნ დაცადებაჲ სიტყჳსაჲ, დაღაცათუ ცოდვაჲ არა იყოს შენ თანა, მყუარ ნუ განაცხადებ.

Verse: 9      რამეთუ ესმა შენი და გეკრძალებოდის შენ და მას ჟამსა შინა მოგიძულოს შენ.

Verse: 10      გესმა თუ რაჲმე სიტყუაჲ, მოკუედინ შენ თანა. ნუ გეშინინ, რამეთუ არა განგაპოს შენ და განჴდეს.

Verse: 11      უწინარჱს სიტყჳსა კუნესინ უგუნური, ვითარცა წინაშე ყრმისა ელმინ დედაკაცსა შობითა თჳსითა,

Verse: 12      და ვითარცა ისარიღა ცემულ არნ ასოსა კაცისასა, ეგრე არს სიტყუაჲ გულსა შინა სულისასა.

Verse: 13      შეატყუ მოყუასი შენი, ნუთუ არა ეყოს და ეყოსღა თუ, რაჲთა არღარა დაჰრთოს.

Verse: 14      შეატყუ მოყუასი შენი, არა ხოლო თუ ეთქუას და თუ ეთქუას, რაჲთა არა ხოლო დააქციოს.

Verse: 15      შეატყუ, რამეთუ Page of ms. O: 317v  მრავალ არს ენისა ყოფაჲ და შენცა ნუ ყოველი სიტყუაჲ გრწამნ.

Verse: 16      რამეთუ არს ბრკუმა და არა თჳსით გონებით. და ვინ არს, რომელმან არა ცოდა ენითა თჳსითა?

Verse: 17      შეატყუ მოყუასი შენი, ვიდრე არღა რისხულ იყოს და ეც ადგილ შჯულსა მაღლისასა.

Verse: 20      ყოველი სიბრძნჱ არს შიში უფლისაჲ და ყოვლითა სიბრძნითა არს საქმჱ შჯულისაჲ.

Verse: 22      არა არს სიბრძნჱ ძჳრის მსწავლელ და არცაღა ზრახვანი ცოდვილთანი სიბრძნით არიან.

Verse: 23      არა არს სიბოროტჱ, რომელ საძაგელ არს მათ შორის, და არიან უგუნურ და ნაკლულევან სიბრძნისაგან.

Verse: 24      უმჯობჱს არს გონებითა ნაკლულევანი და მოშიში უფლისაჲ, ვიდრეღა-არა სავსე განგებითა და გარდამავალი შჯულისაჲ.

Verse: 25      არს მეცნიერება ჭეშმარიტ და სავსჱ არს იგი სიმძლავრებითა და სიცრუვითა. და არს, რომელმან წარწყმიდის მადლი, რაჲთამცა გამოაცხადა საშჯელი.

Verse: 26      არს მანკიერებაჲ მღონარედ მავალ და ნაწლევი მისი სავსჱ არს მანკიერებითა. არს თავდაკიდებულ სიშავითა და შინაგანი მისი სავსე არს ზაკუვითა.

Verse: 27      იფარავნ პირსა და ემსგავსის ყრუსა, და სადა არა ჰგონებდე, მუნ აღმოგიცენდეს.

Verse: 28      და უძლურებითა ღათუ ძალისა მისისაჲთა დაყენებულ იყოს ცოდვად. პოვოს თუ ჟამი სიბოროტისა თჳსისაჲ, იწრაფოს დაპყრობაჲ შენი კილოსა.

Verse: 29      თუალით ჩანნ კაცი და შემთხუევასა პირისასა საცნაურ არნ გონებული.

Verse: 30      სამკაული კაცისაჲ Page of ms. O: 318r  და სიცილი ბაგეთაჲ და წარდგმაჲ ფერჴისაჲ უთხრობნ მას.

Chapter: 20  

Verse: 1      არს შეტყუება, რომელ არა არს კეთილ, და არს დუმილ, რომელ-იგი თჳთ იპოვის ბრძენ.

Verse: 2      რამეთუ დიდად უმჯობჱს არს შეტყუებაჲ, ვიდრეღა-არა გულისწყომასა.

Verse: 3      და რომელმან აღუვარის იგი, დაყენებულ არნ ნაკლულევანებისაგან.

Verse: 4      გულისთქუმაჲ საჭურისისაჲ არს დამდაბლებაჲ ქალწულთაჲ ქალწულებისაგან. ეგრე არს, რომელმან საჯოს საშჯელი მძლავრებით.

Verse: 5      არს, რომელი დუმილითა მით მისითა იპოვის ბრძენ. და ესე არს, რომელი საძულელ იქმნეს მრავლითა მით სიტყჳთა მისითა.

Verse: 6      და არს დუმილ, რომელი რეცა თუ არა არს პირსა შინა მისსა სიტყუაჲ, და არიან მდუმარ, რომელთა უწყიან ჟამი სიტყჳსაჲ.

Verse: 7      კაცი ბრძენი დუმინ ჟამადმდე, ხოლო უღმრთოჲ წარჰჴდინ ჟამსა.

Verse: 8      რომელმან განამრავლის სიტყუაჲ, იგი საძულელ იქმნის. და რომელი გარდარეულად სასტიკობნ, იგი შეურაცხ იქმნის.

Verse: 9      არს განმარჯუება უკეთურებასა ზედა კაცისასა და არს პოვნა და ნაკლულევანება.

Verse: 10      და არს ნიჭ, რომელ არა სარგებელ არს შენდა. და არს ნიჭი კუალად, რომელი სარგებელ არს ორ წილ.

Verse: 11      და არს ნაკლულევანება დიდებისათჳს; და არიან, რომელთა სიმდაბლისაგან აღიმაღლნიან თავნი.

Verse: 12      არიან, რომელთა მოიყიდიან დიდი კნინად, მიუზღიან იგი შჳდ წილ.

Verse: 13      რომელი ბრძენ არნ სიტყჳთა, თავი თჳსი საყუარელ იქმნის და მადლსა ცოფთასა ჰრცხუენოდის.

Verse: 14      ნიჭი უგუნურთაჲ Page of ms. O: 318v  არად სარგებელ არს, რამეთუ თუალნი მისნი ერთისა წილ მრავალსა ელიედ.

Verse: 15      მცირედ მისცის და მრავალი აყუედრის, და აღაღის პირი მისი, ვითარცა ქადაგმან; დღეს ავასხის და ხვალე გამოჰჴდინ. საძულელ იქმნის კაცი ეგევითარი.

Verse: 16      ცოფი ეგრე იტყჳნ: მე არავინ მივის მეგობარი და არა არს მადლ კეთილთა მათ ჩემთა.

Verse: 17      რომელნი ჭამენ პურსა ჩემსა, მაგინებელ არიან ენითა მათითა. რავდენ გზისმე რავდენთა საცინელ-ყონ.

Verse: 18      შჯობს ბრკუმაჲ ფერჴითა, ვიდრეღა-არა ენითა, ეგრეცა დაცემაჲ უკეთურთაჲ მსთუად მოიწიოს.

Verse: 19      კაცი უმადლოჲ ვითარცა ზღაპარი უჟამოჲსაჲ. ორმანვე ამან პირსა უსწავლელისასა აღიმსთჳს.

Verse: 20      პირისაგან უგუნურისა შეურაცხ იქმნიან იგავნი, რამეთუ არა თქუან იგი ჟამსა თჳსსა.

Verse: 21      არს, რომელი დაყენებულ არნ ცოდვისაგან უძლურებითა და განსუენებასა მისსა არა ინანის.

Verse: 22      და არს, რომელმან წარწყმიდის თავი თჳსი სირცხჳლითა და თუალთ-ღებითა მისითა წარწყმდის იგი.

Verse: 23      არს, რომელმან სირცხჳლისათჳს თავს-რაჲმე-იდვის მეგობრისაგან და მოიპოვის იგი მტერად ცუდად.

Verse: 24      ბიწ ბოროტ არს კაცისათჳს ცილისა სიტყუაჲ, ხოლო პირსა უსწავლელთასა აღიმსთჳს.

Verse: 25      მოსცის მპარავი, ვიდრეღა-არა რომელსა ემაწოს ტყუვილი. ხოლო ორთავე წარსაწყმედელი დაიმკჳდრონ.

Verse: 26      სახჱ კაცისა ცრუჲსაჲ გინება არს თავისა Page of ms. O: 319r  თჳსისა და სირცხჳლმან მისმან მისა მიმართვე აღიმსთოს. სიტყუანი იგავთანი:

Verse: 27      რომელი ბრძენ არნ, სიტყჳთა წარიჩინის თავი თჳსი. და კაცი გონიერი სათნო-ეყვის მდიდარსა.

Verse: 28      რომელი იქმოდის ქუეყანასა, აღამაღლოს ზჳნები თჳსი; და რომელი სათნო-ეყვის მდიდარსა, მოტევებაჲ პოვის შეცოდებათაჲ.

Verse: 29      ძღუენმან და ქრთამმან დაუბრმნის თუალნი ბრძენთანი და, ვითარცა გესლის-ყოფამან პირისამან, კუალად-აქცინის სიტყუანი.

Verse: 30      სიბრძნჱ დაფარული და ფასი გამოუჩინებელი. აწ რაჲ სარგებელ არს ორთაგანვე?

Verse: 31      შჯობს კაცისა, რომელმან დაიფარის სიცოფჱ თჳსი, ვიდრეღა არა კაცისა, რომელმან დაიფაროს სიბრძნჱ თჳსი.

Chapter: 21  

Verse: 1      შვილო ჩემო, სცოდო თუ, ნუღარა დაჰრთავ, არამედ წარსრულთა მათ ცოდვათა უფროჲს ილოცევდი.

Verse: 2      ვითარცა პირსა გუელისასა, ეგრე ევლტოდე ცოდვასა. უკუეთუ შეეახლო, გცეს შენ. ვითარცა შუვანი ლომისანი არიან შუვანი ცოდვისანი: ეწინიან, სციან, მოწყჳდნიან სულნი კაცთანი.

Verse: 3      ვითარცა მახჳლი ორპირი არს ყოველი უშჯულოებაჲ და წყლულებისა მისისაჲ არა არს კურნებაჲ.

Verse: 4      თქუმამან და გინებამან მოაოჴრიან სიმდიდრჱ, ეგრეცა სახლნი ამპარტავანთანი მოოჴრდენ.

Verse: 5      ლოცვაჲ გლახაკისაჲ მახლობელ არს ღმრთისა ეგოდენ, რაოდენცა ყურნი პირსა, და სამართალი მისი მწრაფლ გამოჴდის. Page of ms. O: 319v 

Verse: 6      სიძული[ლი] შეტყუებისაჲ გზასა ცოდვილთასა იპოების. და რომელსა ეშინოდის უფლისა, მოაქციოს გულითა.

Verse: 7      საცნაურ არნ შორითვე ძლიერი ენითა; ხოლო რომელი გონიერ არნ ენითა, წინაჲსწარ უწყინ შეცოდებაჲ თჳსი.

Verse: 8      რომელი აშჱნებდეს სახლსა თჳსსა ფასითა უცხოთაჲთა, ეგრე არს, ვითარმცა ვინ შეკრიბა ქვაჲ ხუავად.

Verse: 9      ნაძეძი შეკრებული არს შესაკრებელი უშჯულოთაჲ, აღსასრული მათი _ ვითარცა ალი ცეცხლისაჲ.

Verse: 10      გზანი ცოდვილთანი განვაკებულ და ქვაგარდაკრებულ არიან, ხოლო აღსასრული მათი ჴნარცუ ჯოჯოხეთის.

Verse: 11      რომელმან დაიცვეს შჯული იგი, ეწიოს გონებასა მისსა და აღსასრულსა. არს შიში უფლისაჲ სიბრძნჱ.

Verse: 12      არა განისწავლოს კაცი, რომელი არა იყოს ბრძენ. ხოლო არა არს მეცნიერება, რომელმან განამრავლის სიმწარჱ.

Verse: 13      გონებაჲ ბრძენთაჲ ვითარცა ნაღუარევი მძაფრი და ზრახვანი მეცნიერებისანი ვითარცა მდინარჱ წყაროჲსაჲ.

Verse: 14      გონებაჲ სულელისაჲ ვითარცა კეცის ჭური შემუსრვილი და ყოველი მეცნიერებაჲ ვერ შეიკრძალის.

Verse: 15      სიტყუაჲ სიბრძნისაჲ ისმინის გონიერმან, აქის იგი და მანვე შეიძინის იგი. ისმინის საყჳრისაჲ კაცმან და არაჲ სთნავნ მას, გარემიიქციის პირი და ზურგით იგდის იგი.

Verse: 16      თხრობაჲ სიტყჳსაჲ ცოფისა კაცისაჲ, ვითარცა ტჳრთი რაჲმე, რომელი გზასა ზედა ძენ. ხოლო ბაგეთა ბრძენთასა იპოვის მადლი. Page of ms. O: 320r 

Verse: 17      პირი ბრძენისაჲ შერაცხილ იყოს კრებულსა შორის და სიტყუანი მისნი გულისხმა-ყვნიან გულითა.

Verse: 18      ვითარცა სახლი დარღუეული არს ცოფისა თანა სიბრძნჱ და მეცნიერებაჲ სულისაჲ, გამოუძიებელი სიტყუაჲ.

Verse: 19      ვითარცა ბორკილნი ჴელთა, ეგრე არს უგუნურისა თანა სწავლულებაჲ და ვითარცა ჴელთბორკილნი ჴელსა მარჯუენესა.

Verse: 20      უგუნურმან სიცილსა აღიმაღლის ჴმაჲ თჳსი, ხოლო რომელი-იგი მეცნიერ არნ, ნიად და მშჳდად განიღიმის.

Verse: 21      ვითარცა სამკაული ოქროჲსაჲ არს გონიერისა თანა სწავლულებაჲ, ვითარცა ჴელსა მარჯუენესა.

Verse: 22      ტერფი ცოფისაჲ მოწრაფჱ არნ სახიდ შემართ, ხოლო კაცსა გამოცდილსა ჰრცხუენინ პირისაგან.

Verse: 23      კაცი უგუნური შეწუხდებინ და იჭჳრობნ სახიდ შემართ, ხოლო სწავლული გარეშჱ დადგის და ელინ.

Verse: 24      უგუნურება არს კაცისა ჭჳრობაჲ კარით. ხოლო რომელი-იგი გონიერ არნ, მძიმჱ უჩნ გინებაჲ.

Verse: 25      და ბაგენი უცხოთანი განწონილად დგენ.

Verse: 26      პირსა შინა სულისასა არს გუემაჲ მათი, ხოლო ბრძენთაჲ პირი მათი გულ არს.

Verse: 27      რადმე სწყევნ უღმრთოჲ ეშმაკსა; ესე არა უწყინ, რამეთუ თავსა თჳსსა სწყევნ.

Verse: 28      და შეიგინის თავი თჳსი ცუნდრუკმან და ყოველსა სამკჳდრბელსა თჳსსა საძულელ იქმნის.

Chapter: 22  

Verse: 1      ქვითა შებღალულითა დაცემულ არს მედგარი, ყოველმანვე დაისტჳნის და დაუკჳრდის გინებაჲ იგი მისი.

Verse: 2      ფუნითა შებღალულ არს მედგარი, ყოველმანვე, რომელმან შებმა-უყოს მას, განყარნეს ჴელნი. Page of ms. O: 320v 

Verse: 3      სარცხჳნელ არიედ მამისა შვილნი უსწავლელნი და სული ნაშობი ნაკლულვანადი.

Verse: 4      ასული ნაშობი გონიერი მკჳდრობა არს ქმრისა თჳსისა, ხოლო საზრუნველი იგი სარცხჳნელ არნ მამა-დედათა თჳსთა.

Verse: 5      მამასა და ქმარსა არცხჳნის დედაკაცმან ცხარმან და ორთაგანვე საძულელ იქმნის.

Verse: 6      სახიობაჲ გლოვასა ვითარცა სიტყჳს თხრობაჲ უჟამოჲსაჲ, ხოლო სწავლაჲ და მოძღურებაჲ ყოველსა ჟამსა სიბრძნე არს.

Verse: 9      ვითარცა ვინ განჰკერავნ კეცსა, ეგრე არს, რომელი ასწავებდეს უგუნურსა. და ვითრცა ვინ აღადგინებნ მძინარესა ყშირისაგან ძილისა.

Verse: 10      და უთხრობნ იგი მრულალთა, რომელი უთხრობნ ცოფსა, და დასასრულსა სადამე თქჳს, რასა იტყოდე.

Verse: 11      სტიროდე მკუდარსა, რამეთუ მოაკლდა ნათელი, და ცოფსა სტიროდე, რამეთუ მოაკლდა გონებისაგან. მცირედ სტიროდე მკუდარსა, რამეთუ შეისუენა, ხოლო უგუნურისაჲ მის ცხორებაჲ უძჳრჱს არს სიკუდილისა.

Verse: 12      გლოვაჲ მკუდარსა ზედა შჳდ დღჱ არს, ხოლო ცოფისაჲ მის და უგუნურისაჲ საგლოველ არიან ყოველნი დღენი ცხორებისა მისისანი.

Verse: 13      კაცისა უგუნურისა თანა ნუ განამრავლებ სიტყუასა და მის თანა გზასა ნუ ხუალ. ეკრძალე მისგან, რაჲთა არა დაგაშროს შენ და არა შეგაგინოს შენ. რაჟამს განიყაროს იგი, მიაქციე მისგან და ჰპოვო განსუენებაჲ, და არა საწყინელ გექმნეს შენ ურცხჳნოებაჲ იგი მისი.

Verse: 14      ბრძენისა ოდენ რაჲმე Page of ms. O: 321r  დამძიმდის ანუ რაჲმე სახელ-აც მას, არამედ ცოფ.

Verse: 15      მარილი და ქჳშაჲ და შანთეული რკინისაჲ უადვილჱს არს ტჳრთვად, ვიდრეღა ჷ̄ჷ́არა კაცი უგუნური.

Verse: 16      ვითარცა-იგი შენებული სახლი სათხჳპლოვანი ჟამსა ძრვისასა არა დაირღჳს, ეგრეცა გული დამტკიცებული ზრახვასა ზედა გონებისასა ჟამსა არა დაჰჴსნდეს აღტეხისა მისისასა.

Verse: 17      გული დამტკიცებული ზრახვასა ზედა სიბრძნისასა ვითარცა სამკაული პირად-პირადი მძივგანდგმული კედელსა ლესულსა;

Verse: 18      და ვითარცა სარნი რაჲმე მაღალსა ზედა დგანედ და ქარითა იძრვიედ, ეგრეცა გული მედგარი ზრახვათა ზედა სიცოფისათა ყოველსა შიშსა ვერ დაუთმის.

Verse: 19      შე-თუ რაჲმე ვინ-სცეს თუალსა, გარდამოითხიის ცრემლი. და რომელმან განარისხის გული და გამოაჩინის სახჱ თჳსი.

Verse: 20      რომელი ესრინ მფრინველთა, წარასხნის იგი; და რომელი აყუედრებნ მეგობარსა, განარღჳის მეგობრობაჲ.

Verse: 21      მეგობარსა ზედა მახჳლიღა თუ აღმოიმზადო, ნუვე წარჰკუეთ სასოებასა, რამეთუ არს მუნვე მისაქცეველ.

Verse: 22      და მეგობარსა ზედა აღ-ღათუ-აღო პირი, ნუ შეიგინებ, რამეთუ არს დაგებაჲცა, გარნა აყუედრებ ხოლო ნუ მას, ნუღაცა ამპარტავანებ მის ზედა, ნუცა ზრახვასა მისსა განუმარტებ, ნუცა სწყლავ ზაკუვით. ესე არიან, რომელთა განეყენნიან მეგობარნი ურთიერთას.

Verse: 23      სარწმუნო-ეყავ Page of ms. O: 321v  უპოვარებასა მეგობარსა შენსა, რაჲთა კეთილთა მისთა იხარებდე მის თანა. ჟამსა ჭირისასა დაუთმე და ერწმუნე მას, რაჲთა სამკჳდრებელთა მისთა თანა მკჳდრ იყო.

Verse: 24      ცეცხლისა წინა ალი და საჴუმილისა წინა კუამლი, ეგრეცა სისხლისა წინა ლალვაჲ.

Verse: 25      და გინებაჲ და მარხვაჲ ჩემ თანა მეგობრისაჲ არა სირცხჳლ-მიჩნდეს და პირისაგან მისისა მე არა დავემალო.

Verse: 26      და ჭირი თუ რაჲმე მხუდეს მე მისთჳს, იგიცა არავე სირცხჳლ-მიჩნდეს მე მისთჳს. რამეთუ ყოველსა, რომელსა ესმეს მისი, ეკრძალებოდის მისგან.

Verse: 27      ვინ მცეს მე საცოჲ პირსა ჩემსა და ბაგეთა ჩემთა ბეჭედი სარწმუნოჲ, რაჲთა არა დავეცე მისგან და ენამან ჩემმან არა დამამჴუას მე.

Chapter: 23  

Verse: 1      უფალო ჩემო და მამაო ღმერთო ცხორებისა ჩემისაო, ნუ მიტევებ მე ზრახვათა მათთა და ნუ დამიტევებ მე დაცემად მათ მიერ.

Verse: 2      ვინმე დაადგინოს ზრახვათა ჩემთა ზედა სწავლაჲ სასტიკებისაჲ და გულსა ჩემსა ზედა მოძღურებაჲ სიბრძნისაჲ? რაჲთა უცბებასა ჩემსა არა მერიდნენ და შეცოდებასა ჩემსა არა მიმიტეონ მე;

Verse: 3      რაჲთა არა განმრავლდენ უმეცრებანი იგი ჩემნი და ცოდვანი ჩემ ზედა განმრავლდენ. და ფერჴთა შევრდომილ ვიპოო მოძულეთა ჩემთა და მტერნი ჩემნი ჩემ ზედა ნუსადამცა ფერჴ-მიცემენ.

Verse: 4      უფალო და მამაო ღმერთო ცხორებისა ჩემისაო, ნუ მიმიტევებ მე ზრახვათა მათთა და შესულებასა თუალთა ჩემთასა მე ნუ მიმცემ.

Verse: 5      Page of ms. O: 322r  და გულისთქუმაჲ გარემიაქციე ჩემგან.

Verse: 6      ნებანი იგი მუცლისა ჩემისანი და გულისთქუმანი ბილწებისანი ნუ მერევიედ მე; და სიტყუათა სულისა ურიდისათა ნუ დამიმზადებ მე.

Verse: 7      სწავლაჲ ესე სიბრძნისაჲ ისმინეთ, შვილნო, და რომელმან დაიცვნეს იგინი, არასადა სცთეს სიტყჳთა თჳსითა.

Verse: 8      რამეთუ თავისმოთნჱ იგი და მგმობარი და ცოდვილი დაემჴუნენ მას შინა.

Verse: 9      ფიცსა ნუ დააჩუევ პირსა შენსა. და სახელისდებასა წმიდათასა ნუ დაეჩუევი ფიცად.

Verse: 10      რამეთუ ვითარმცა მონასა ზედაჲსზედა განიკითხევდ და გუემაჲ არა აკლნ, ეგრეცა რომელი ზედაჲსზედა ფუცავნ და სახელ-სდებნ, ცოდვისაგან არა განთავისუფლდეს.

Verse: 11      კაცი ფრიად მფუცველი აღივსოს უშჯულოებითა და სახლსა მისსა გუემაჲ არა მოაკლდეს. უკუეთუ შესცოდოს ცოდვანი მის თანა და თუ უდებ-ყოს, ცოდა მეორედ. და ცუდადღა თუ ფუცოს, არავე განმართლდეს, რამეთუ სახლი მისი აღივსო ზღვისდებითა.

Verse: 12      არიან სიტყუანი, რომელნი ესწორებიან სიკუდილსა. ნუ იპოებიედ იგინი სამკჳდრებელსა მას იაკობისსა, რამეთუ მართალთაგან ესე ყოველი გამართ განივლტინ და ცოდვათაგან არა შეიბილწნენ.

Verse: 13      უსწავლელებითა ცოდვასა უშჯულოებისასა ნუ დაიჩუევ პირსა შენსა, რამეთუ შეაბს მას სიტყუაჲ ცოდვისაჲ.

Verse: 14      მოიჴსენე მამაჲ შენი და დედაჲ შენი, რამეთუ შორის მდიდართა დაშჱნებულ ხარ. ნუუკუე შეგავიწყდეს შენ Page of ms. O: 322v  მათ წინაშე და ჩუეულებითა შენითა განსცავნე, ინატრიდე და სთქუა: მყის ნუ-ძიმცა ვიყავ. და დღესა მას შობისა შენისასა სწყევდე.

Verse: 15      კაცმან, რომელმან დაიჩჳოს სიტყუაჲ ყუედრებისაჲ ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა, არა განისწავლოს იგი.

Verse: 16      ორი ჯერი არს, რომლითა განმრავლდების ცოდვაჲ და მესამემან მოავლინის რისხვაჲ.

Verse: 17      სული განჴურვებული ვითარცა ცეცხლი რაჲ ეგზებინ და არა დასცხრის, ვიდრე შთა-არარაჲ-თქის. კაცი მეძავი გუამითა ჴორცთა მისთაჲთა არა დასცხრის ვიდრე სიკუდიდმდე.

Verse: 18      კაცი, რომელი გარდაჴდის ცხედრით თჳსით და თქჳს გულსა თჳსსა: აწ ვინ მხედავს მე, ბნელი გარემომადგს მე და კედელნი ჩემნი მფარვენ მე, არავინ მხედავს. აწ ვისა მეშინის მე? და ცოდვაჲ ჩემი მაღალმან არა მოიჴსენოს.

Verse: 19      და შიში მისი არნ წინაშე თუალთა კაცთასა და მან არა უწყინ, რამეთუ თუალნი უფლისანი ბევრ წილ არიან უფროჲს ნათლისა მის ბრწყინვალისა და ჰხედვენ ყოველსა ჟამსა სლვასა კაცთასა და იხილნიან ყოველნი იგი დაფარულნი საიდუმლოთანი.

Verse: 20      რამეთუ ვიდრე არღა დაბადებულ იყო ყოველი, მან უწყნოდა იგინი და აღსასრული მათი უცნობიეს მას.

Verse: 21      ეგევითარი იგი შორის ქალაქთა დაისაჯოს და, სადა არა ჰგონებდეს, მუნქუეს დაეპყრას. Page of ms. O: 323r 

Verse: 22      ეგრეცა დედაკაცი, რომელმან დაუტეოს ქმარი თჳსი და მკჳდრი უცხოჲსაგან წარმოაჩინოს,

Verse: 23      პირველად, სჯული ღმრთისაჲ შეურაცხ-ყო, მეორედ, თჳსსა ქმარსა შესცოდა, მესამედ, მრუშებით ისიძვა და უცხოჲსაგან მამაკაცისა შვილნი აღადგინნა.

Verse: 24      ეგევითარი იგი საყდართა მათ მსაჯულისათა წარადგინონ და ნაშობითურთ დაშჯით განიკითხოს.

Verse: 25      და შვილთა მისთა ძირნი არა დაიბნენ და რტოთა მისთა არა გამოიღონ ნაყოფი.

Verse: 26      საჴსენებელი მისი ქუეყანით წარწყმდეს და ყუედრებაჲ მისი უკუნისამდე არა აღიჴოცოს.

Verse: 27      რაჲთა გულისხმა-ყონ ნეშტთა მათ, რამეთუ არარაჲ შჯობს შიშსა უფლისასა და არაჲ უტკბილჱს არს უფროჲს. ჰხედავთა ამათ მცნებათა მისთა.

Chapter: 24  
ქებაჲ სიბრძნისაჲ

Verse: 1      სიბრძნჱ იქებს თავსა თჳსსა და შორის ერსა თჳსსა იქადოდის.

Verse: 2      ეკლესიათა შინა აღაღოს პირი თჳსი და წინაშე ერსა თჳსსა იქადოდის ქრისტჱს შობასა.

Verse: 3      მე პირისაგან მაღლისაჲსა გამოვედ და ვითარცა ნისლმან დავფარე ქუეყანაჲ.

Verse: 4      მე მაღალთა შინა დავემკჳდრე და საყდარი ჩემი სუეტსა მას ზედა ღრუბლისასა.

Verse: 5      ვიქცეოდე ცისკიდეთა ქუეყანისათა მარტოჲ და სიღრმენი იგი უფსკრულთანი დავთრგუნენ.

Verse: 6      ღელვათა ზედა ზღჳსათა ვიქცეოდე მე და ყოველსა ქუეყანასა, და ყოველნი ნათესავნი შევიძინენ.

Verse: 7      ამის ყოვლისა შემდგომად განსასუენებელი ვითხოვე. Page of ms. O: 323v  აწ ვისსამე სამკჳდრებელსა განვისუენო?

Verse: 8      მას ჟამსა მამცნო მე შემოქმედმან მან ყოვლისამან, და რომელმან დამბადა მე, განსასუენებელ მცა მე კარავსა მისსა და მრქუა მე: შორის იაკობსა დაეშჱნე და ისრაელი იყავნ საბრძანებელად შენდა.

Verse: 9      წინაშე საუკუნეთასა დასაბამითგანვე დამბადა მე და მიუკუნისამდე არა მოაკლდეს.

Verse: 11      კარავსა მისსა მის წინაშე ვჰმსახურებდე მას და ისრაელი არს საბრძანებელად ჩემდა.

Verse: 12      დავემკჳდრო ერსა შორის დიდებულსა და ნაწილსა მკჳდრობისა ჩემისასა. მთასა უფლისასა დავემტკიცე ბზობასა.

Verse: 13      ვითარცა ნაძჳ ლიბანისაჲ და ვითარცა საროჲ მთათა ერმონისათა,

Verse: 14      და ვითარცა დანაკისკუდი ლიგარდს და ვითარცა ნერგი ვარდისაჲ იერიქოს, ვითარცა ზეთისხილი შუენიერი ველსა ზედა; ავმაღლდი, ვითარცა ძელქვაჲ წარსავალთა წყლისათა.

Verse: 15      და ვითარცა კინამოჲ და ჭამბაკი შეზავებული და ვითარცა მურმან რჩეულმან მივჰფინე სულნელებაჲ ჩემი. და ვითარცა საკუმეველმან ლერწამმან და ქალბანამან და შტახსმან და ფრცხილმან და ვითარცა გუნდრუკი საკუმეველი კარავსა შინა.

Verse: 16      მე, ვითარცა ბელეკონმან, განვირთხენ რტონი და რტონი ჩემნი არიან დიდებისა და მადლისანი.

Verse: 17      მე, ვითარცა ვენაჴმან შუენიერმან, გამოვიღე მადლი და ყუავილნი ჩემნი არიან ნაყოფ დიდების და სიმდიდრის. ჩემდა სასოებაჲ ყოველთა ცხოველთაჲ ძლიერებითა.

Verse: 19      შემომეახლენით მე, რომელთა Page of ms. O: 324r  გულმან გითქუას, და ხილითა მით ნაყოფისა ჩემისაჲთა აღივსენით თქუენ.

Verse: 20      რამეთუ საჴსენებელი ჩემი ტკბილ არს უფროჲს თაფლისა გოლისაჲსა, სახელი ჩემი უკუნისამდე და საჴსენებელი ჩემი თესლითი თესლადმდე.

Verse: 21      რომელთა ჭამონ ჩემგან, მერმეცა უნდეს; და რომელთა სუან ჩემგან, მუნვე მიჰსუროდის.

Verse: 22      რომელთა ისმინონ ჩემი, არასადა ჰრცხუენოდეს, და რომელნი მყუარობდენ მე, მათ არასადა ცოდონ. რომელთა მახარონ მე, ცხონდენ უკუნისამდე.

Verse: 23      ესე ყოველი წიგნი არს მცნებათა უფლისათაჲ, მეცნიერებაჲ ჭეშმარიტებისაჲ ჩუენ ზედა, შჯული, რომელი ამცნო მოსჱ სამკჳდრებელად ერსა მას იაკობისსა.

Verse: 25      რომელმან პირისპირ აღავსის ვითარცა ფისონი სიბრძნე და ვითარცა დალღათი დღეთა მათ ზაფხულისათა.

Verse: 26      რომელმან აღავსის სიბრძნითა, ვითარცა ევფრატი, და გონიერებითა აღავსის, ვითარცა იორდანჱ დღეთა მკისათა.

Verse: 27      რომელმან გამოაცხადის, ვითარცა ნათელი სწავლულებაჲ და ვითარცა გეონი დღეთა მათ სთულისათა.

Verse: 28      არა პირველთა მათ დასაბამსა მეცნიერებისასა შეუძლონ წევნად, ვერცა უკუანაჲსკნელთა მათ გამოიძიონ მისი.

Verse: 29      რამეთუ ზღჳსაგან განმრავლდა გონებაჲ მისი და ზრახვანი მისნი უფსკრულთაგან მრავალთა.

Verse: 30      და მე, ვითარცა ჯურღმული ერთი მდინარისაგან და ვითარცა ნაკადული ერთი, რაჟამს მქანრ დინ სამოთხედ მიმართ,

Verse: 31      ვთქუ: მოვრწყო მტილები Page of ms. O: 324v  ჩემი და დავათრო ყუერბები ჩემი. და ესერა, მექმნა მე ნაკადული იგი მდინარჱ დიდ და მდინარჱ ჩემი შემექმნა ზღუად.

Verse: 32      აწ აღვიმსთო და განვანათლო მოძღურებაჲ ჩემი, ვითარცა ცისკარი, რაჲთა მიბრწყინვიდეს მიშორადმდე.

Verse: 33      უფროჲს განვჰფინო მოძღურებაჲ, ვითარცა წინაჲსწარმეტყუელებაჲ. განუყო იგი ნათესავთა უკუნისამდე.

Verse: 34      აწ იხილეთ, რამეთუ არა ჩემთჳს ხოლო ვშუერ, არამედ ყოველთათჳს, რომელნი ეძიებენ მას.

Chapter: 25  

Verse: 1      სამითა ამით ჯერითა შევიმკვე და სამითა ამით განვშუენდი: ერთობითა ძმათაჲთა და სიყუარულითა მოყუსისაჲთა, ცოლისა და ქმრისა ურთიერთას ერთობითა.

Verse: 2      სამი ესე ჯერი არს, რომელ მოიძულა სულმან ჩემმან და ფრიად მოვიძაგე ცხორებაჲ იგი მათი: გლახაკი მზუაობარი და გლახაკი მტყუვარი, მდიდარი მტყუვარი, ბერი სულელი და ნაკლულევანი გონებითა.

Verse: 3      უკუეთუ სიყრმესა მას შინა არა მოიპოვე შენ გონებაჲ, აწ სიბერესა ვინ მოგცეს შენ გონებაჲ?

Verse: 4      ვითარღა შუენიერ არიან მჴცოვანთა თანა სამართალნი და მოხუცებულთაჲ მათ და გულისხმისყოფაჲ მეცნიერებისაჲ.

Verse: 5      რამეთუ შუენიერ არს მოხუცებულთა თანა სიბრძნჱ.

Verse: 6      და სიქადული მათი არს შიში უფლისაჲ.

Verse: 7      ცხრაჲ ესე ზრახვაჲ ვერ გულისხმისსაყოფელ არს. ვინატრე გულითა ჩემითა და მეათესა ამას ვიტყჳ ენითა ჩემითა: Page of ms. O: 325r  კაცი, რომელი იხარებდეს შვილთა ზედა და ცხორებასავე მისსა იხილოს დაცემაჲ იგი მტერისაჲ,

Verse: 8      და იგი ნეტარ არს, რომელი ცხოველ არს ცოლისა თანა გონიერისა და რომელი არა სცთა ენითა თჳსითა.

Verse: 9      ნეტარ არს, რომელმან პოვა სიბრძნჱ და რომელი უთხრობდეს მას ყურთა მორჩილთა.

Verse: 10      დიდ დიდება არს, რომელმან პოვა სიბრძნჱ, ხოლო ეგოდენ არავე არს, ვითარ მოშიში უფლისაჲ.

Verse: 11      შიშმან უფლისამან ყოველსა გარდაჰმატა. რომელმან მოიგოს, რასა მიემსგავსოს იგი?

Verse: 13      ყოველივემცა გუემაჲ არს და ნუმცა არს გუემაჲ იგი გუელისაჲ, ყოველივემცა სიბრძნჱ არს და ნუმცა არს სიბოროტჱ იგი დედაკაცისაჲ.

Verse: 14      ყოველიმცა ზედამისლვაჲ არს და ნუმცა არს ზედამისლვაჲ მოძულეთაჲ. ყოველიმცა შურისგებაჲ არს და ნუმცა არს შურისგებაჲ იგი მტერისაჲ.

Verse: 15      არა არს თავ სხუა უფროჲს თავისა მის გუელისა და არა არს სხუა გულისწყრომა უფროჲს გულისწყრომისა მის მტერისა, და არა არს სხუა სიბოროტჱ უფროჲს სიბოროტჱსა მას დედაკაცისასა.

Verse: 16      შჯობს სახლეულობაჲ ლომისაჲ და ვეშაპისაჲ, ვიდრეღა-არა სახლეულებაჲ დედაკაცისა თანა ბოროტისა.

Verse: 17      სიბოროტემან დედაკაცისამან ფერი პირისაჲ უფერულ ქმნის ქმარსა თჳსსა, უფროჲს რაჟამს მრუდ იპყრის პირი და შეჰბრდჳნავნ, ვითარცა დათჳ.

Verse: 18      არნ ღათუ ქმარი იგი მისი ინაჴით მჯდომარჱ მოყუასთა Page of ms. O: 325v  თჳსთა თანა, რაჟამს ჴსენებაჲ რაჲმე არნ, ქმარმან მისმან სულთ-ითქუნის.

Verse: 19      ყოველივე სიბოროტჱ უმცირჱს არნ სიბოროტესა მას დედაკაცისასა, ნაწილად ცოლისა ჰხუედინ იგი და სამკჳდრებელსა უღმრთოთასა შევედინ იგი.

Verse: 20      ვითარცა აღმართი მქჳშროვანი ფერჴთა მოხუცებულისათა, ეგრეცა დედაკაცი ცხარი ქმრისა მშჳდისა თანა.

Verse: 21      ნუ შეიტყუვები სიკეთესა დედაკაცისასა, ნუცა მოჰლბები მყოვარ ხედვასა მას მისსა და ნუ გული-გითქუამნ დედაკაცისა.

Verse: 22      რამეთუ რისხვაჲ და ურიდებაჲ და სირცხჳლი დიდი არს, დედაკაცი რაჟამს უბრძანებნ ქმარსა თჳსსა.

Verse: 23      გულის შემუსრვა და თავის დაკიდება და წყლულება გულის დედაკაც, დევი სახლსა შინა; ჴელნი დათხეულ და მუჴლნი დაჴსნილ დედაკაცმან, რომელმან არა ნეტარ ჰრქუა ქმარსა თჳსსა.

Verse: 24      დედაკაცისაგან იყო დასაბამი ცოდვისაჲ და მის ძლით მას ყოველნი მოსწყდებიან.

Verse: 25      ნუ უტეობ განსლვად და განფენად წყალსა და ნუცა დედაკაცსა ბოროტსა _ კადნიერებას.

Verse: 26      უკუეთუ არა მოგესწავლოს ჴელსა შენსა, ჴორცთა შენთაგან მოიკუეთე და განაგდე.

Chapter: 26  

Verse: 1      დედაკაცისა სახნიერისაჲ ნეტარ არს ქმარი მისი და რიცხუნი დღეთა ცხორებისა მისისათანი ორ წილ შეურაცხიედ გონებასა მისსა.

Verse: 2      დედაკაცმან გონიერმან ახარის ქმარსა თჳსსა და Page of ms. O: 326r  წელიწადნი ცხორებისა მისისანი აღავსნის მშჳდობითა.

Verse: 3      დედაკაცი სახნიერი ნაწილი არს კეთილი და ნაწილად მოშიშსა უფლისასა მიეცეს იგი.

Verse: 4      გინათუ მდიდარი იყოს, გინათუ გლახაკ, გულიმცა მისი უხუ არს და ყოველსა ჟამსა პირი მისი მხიარულად ეგოს.

Verse: 5      ამით სამითა სახითა შეწუხნა გული ჩემი და მეოთხესა ამას პირსა ზედა ვილოცე: ენის ყოფაჲ ქალაქსა შინა ერისა მიმართ მრავლისა და ცუნდრუკებაჲ ცუდადი უძჳრჱს არს სიკუდილისა.

Verse: 6      სალმობა გულის და გლოვა გონების დედაკაცი მაცილობელი კაცისა მიმართ გონიერისა, გუემაჲ იგი ენისაჲ ყოველთავე კმა-ეყვის.

Verse: 7      ვითარცა ჴარსაღა უღელი ერყევინ, ეგრესახედ არს დედაკაცი უკეთური, და რომელი შეეხოს მას, ვითარმცა ვინ აღი-ღო ღრიაკალი ჴელითა.

Verse: 8      რისხვაჲ დიდი არს დედაკაცი მომთრვალჱ და სარცხჳნელიცა თჳსი ვერ დაიფარის.

Verse: 9      სიძვაჲ დედაკაცისაჲ განლიგებითა თუალთა მისთაჲთა და წამწამებაჲ თუალთა მისთაჲ ამხილებნ მას.

Verse: 10      ასულსა ზედა ურცხჳნოსა განამრავლე კრძალულებაჲ შენი, რაჲთა არა პოვოს განსუენებაჲ და წარტევებულ იყოს თავით თჳსით.

Verse: 11      თუალგანტევებულისა მისგან ეკრძალებოდე და ნუ გიკჳრნ შე-თუ რაჲმე-გცოდოს შენ.

Verse: 12      ვითარცა მოგზაურმან წყურიელმან პირი თჳსი აღაღის და ყოვლისა მისგან მახლობელისა Page of ms. O: 326v  წყლისა შერეულად სუამნ, და ყოველსა მანასა დამოეკიდებინ და ყოველსა ისარსა განუმზადის კაპარჭი.

Verse: 13      მადლმან დედაკაცისამან მხიარულ-ყვის ქმარი თჳსი და ძუალნი მისნი განპოხნის გონიერებითა თჳსითა.

Verse: 14      ნიჭი უფლისა მიერ არს დედაკაცი მშჳდი და არა აბს სასყიდელ სწავლულსა მას ასულსა.

Verse: 15      მადლი მადლსა ზედა არს დედაკაცი მორცხუჱ და არა ესწორების სარწმუნოსა მას ასულსა.

Verse: 16      ვითარცა მზჱ აღმობრწყინდის მაღლით უფლისაჲთ, ეგრეცა სამკაულ არს სიკეთე დედაკაცისა კეთილისაჲ სახლსა შინა თჳსსა.

Verse: 17      სანთელი განმანათლებელი არს ზედა სასანთლესა წმიდასა, ეგრეცა ქმნულკეთილობაჲ პირისაჲ ზედა დამტკიცებულსა მას ლანკლასა.

Verse: 18      ვითარცა სუეტნი ოქროჲსანი ზედა ხარისხსა ვეცხლისასა, ეგრეცა ფერჴნი შუენიერნი დაწყობილნი ბჭეთა ზედა.

Verse: 28      ორსა ამას ზედა შეზრუნდა გული ჩემი და მესამესა ზედა გულისწყრომაჲ დიდი შემემთხჳა: კაცი მჴნჱ რაჟამს მოუძლურებულ არნ უპოვარებითა, და კაცნი გონიერნი რად შეურაცხ იქმნიან უგუნურთაგან, და კაცმან მართალმან თუ მიაქციოს მათვე ცოდვათა შემდგომად მრავალთა შრომათა. უფალმან მისცა ერი თჳსი მახჳლსა.

Verse: 29      არა განარინოს ვაჭარმან თავი თჳსი ცოდვასა, არცაღა იჴსნეს მოფარდულმან თავი თჳსი Page of ms. O: 327r  ურჩულოებისაგან.

Chapter: 27  

Verse: 1      უდებებისათჳს მრავალთა ცოდეს და რომელთა უნებნ განმრავლების ცოდვათა, გარემიიქცინის თუალნი მისნი.

Verse: 2      ნაწევარსა კლდისასა დაესვის მანაჲ და შორის მიცემასა და მოღებასა ფრდისასა ღერძ ტეხილ იქმნის ცოდვაჲ.

Verse: 3      და არა თუ შიშსა უფლისასა შებმა-უყონ მსთუად, ადრე დაეცნენ სახლნი მათნი.

Verse: 4      ყრასა ცხრილისასა დაშთის ნაცხრენი, ეგრეცა გამოიცხრილნიან კაცნი გონებითა თჳსითა ჟამთა მათ ზრახვისათა.

Verse: 5      ჭურჭერი მეკეცისაჲ გამოცადის საჴუმილმან, ეგრეცა გამოცდაჲ ენისაჲ ზრახვითა თჳსითა.

Verse: 6      ვითარცა ხჱ მოსხამი ჩანნ ხილითა თჳსითა, ეგრეცა სიტყუანი ზრახვისანი _ გულსა კაცისასა.

Verse: 7      ზრახვადმდე ნუ აქებ კაცსა, რამეთუ ესე იგი არს გამოცდაჲ კაცისაჲ.

Verse: 8      შე-თუ-უდგე შენ სიმართლესა, მსთუად ეწიო მას და შთაიცუა იგი, ვითარცა სამკაული დიდებისაჲ.

Verse: 9      ყოველი მფრინველი მსგავსსა თჳსსა თანა დაადგრის, ჭეშმარიტებამან მოქმედთავე თჳსთა მიაქციოს.

Verse: 10      ლომი ნადირსა უმზირინ, ეგრეცა ცოდვაჲ უმზირინ მოქმედსა მას უშჯულოებისასა.

Verse: 11      სიტყუაჲ მართალთაჲ ყოველსავე ჟამსა სიბრძნჱ არს, ხოლო უგუნური, ვითარცა მთოვარჱ, იცვალის.

Verse: 12      შორის უგუნურთა ელოდე ჟამთა, ხოლო შორის მზრახვალთა აღიმსთვე. Page of ms. O: 327v 

Verse: 13      სიტყჳსა თხრობაჲ ცოფისაჲ საწყინელ არს და სიცილი იგი მათი ფუფუნება არს ცოდვის.

Verse: 14      სიტყუათა დიდად მფუცველისათა განუქიტნიან თმანი და ლაღობაჲ იგი მათი ყურთა ჴელის-შესასხმელ არნ.

Verse: 15      დათხევაჲ სისხლისაჲ არნ ლალვასა ამპარტავანისასა და გინებაჲ მათი _ სმენად საწყინელ.

Verse: 16      რომელმან ამხილოს ზრახვაჲ, მან წარიწყმიდოს სარწმუნოებაჲ და არა პოვოს მეგობარი შემსგავსებულად თჳსა.

Verse: 17      შეიყუარე მეგობარი და ერწმუნე მას. უკუეთუ განაცხადნე ზრახვანი მისნი, ნუღარა უკუანა ჰხედავ მას.

Verse: 18      რამეთუ ვითარცა წარწყმიდის კაცმან მტერი თჳსი, ეგრე წარსწყმიდე შენ მეგობრობაჲ იგი მოყუსისა შენისაჲ.

Verse: 19      და ვითარცა მფრინველი ჴელთა შენთა განუტევე და ვერ მოიქციო იგი.

Verse: 20      ნუ სდევ მას, რამეთუ განგეშორა იგი შენგან და განგეშორა, ვითარცა ქურციკი საფრჴესა.

Verse: 21      რამეთუ წყლულებისაჲ არს შეხუევაჲ და გინებისაჲ არს დაგებაჲ. ხოლო რომელმან ამხილოს ზრახვაჲ, მას წარუკუეთიეს სასოებაჲ.

Verse: 22      რომელი წამწამებნ თუალითა, იგი ნივთებნ ძჳრსა; და რომელი ჰხედავნ, განეშორის მისგან.

Verse: 23      წინაშე თუალთა დაგიტკბოს პირი მისი მტერმან და სიტყჳთა თჳსითა განგაკჳრვოს შენ. და უკუანაჲსკნელ პირი თჳსი განიმრუდოს და სიტყუათა შენთა გიზუელვიდეს.

Verse: 24      Page of ms. O: 328r  მრავალი შეცოდებაჲ არს, რომელი მოვიძულე და არა ვამსგავსე ამას, და უფალმანცა მოიძულნა იგინი.

Verse: 25      რომელმან აღსტყორცოს ქვაჲ აღმართ, თავსავე თჳსსა ზედა დამოჴდეს, და წყლულებამან ზაკუვითმან განამრავლნის ბრძჳრნი.

Verse: 26      რომელმან უთხაროს მოყუასსა ჴნარცჳ, იგივე შთავარდეს მას; და რომელმან დაუგოს მახჱ, მასვე შინა შეიპყრას.

Verse: 27      რომელი დაჰკრებდეს მოყუასსა თჳსსა ძჳრსა, მასვე შეეგორვოდის, და არა უწყოდის, ვინაჲ მოიწიოს მის ზედა ძჳრი.

Verse: 28      სიცილი და ყუედრებაჲ ბასრობისაჲ ამპარტავანთაჲ არს და შურისგებაჲ იგი ვითარცა ლომი უმზირდეს მათ.

Verse: 29      მახითა შეიპყრნენ, რომელთა უხაროდის დაცემაჲ მართალთაჲ, და სალმობამან განკაფნეს იგინი სიკუდიდ მათდამდევე.

Verse: 30      მტერობაჲ და გულისწყრომაჲ და ესეცა არს დიდ სიბილწე და კაცნი ცოდვილნი წარწევნულ იყვნენ ამით.

Chapter: 28  

Verse: 1      რომელი ეძიებნ სამართალსა, ღმრთისა მიერ ეწიოს, და ცოდვანი თჳსნი განკაფით განიკაფნეს.

Verse: 2      მიუტევე შეცოდებაჲ მოყუასსა შენსა. მაშინ თუ ილოცვიდე, მოგეტევნენ შენ ცოდვანი შენნი.

Verse: 3      კაცსა თუ კაცისათჳს ემარხოს მანკიერებაჲ, უფლისა მიერ ვითარღა ითხოვს წყალობასა.

Verse: 4      კაცსა მას თუ მსგავსსა თჳსსა ზედა არა აქუნდეს წყალობაჲ, ცოდვათა თჳსთათჳს ვითარღა ითხოვდეს იგი მოტევებასა.

Verse: 5      იგი თავადი ჴორციელვე არს Page of ms. O: 328v  და იცის დამარხვაჲ მტერობისაჲ, სხუამან ვინ ულხინოს ცოდვათა თჳსთა.

Verse: 6      მოიჴსენე ჟამი აღსასრულისაჲ და კმა-ყავ მტერობაჲ, განიზრახე სიკუდილი და მოსწრაფედ დაეგე მცნებათა.

Verse: 7      მოიჴსენენ მცნებანი და ნუ ჰმტერობ მოყუასსა შენსა. განიზრახე აღთქუმაჲ მაღლისაჲ და განიშორე უკეთურებაჲ.

Verse: 8      და განიშორე შენგან ლალვაჲ და შემცირდენ ცოდვანი შენნი, რამეთუ გულისწყრომამან გულმწყრალისამან აღადგინის ლალვაჲ.

Verse: 9      და კაცმან ცოდვილმან შეაძრწუნნის მეგობარნი და შორის მამშჳდებელთა შეჰრიის ენისყოფაჲ.

Verse: 10      რავდენცა მისწუდებინ ცეცხლი, ეგოდენცა აღატყდებინ; და რავდენცა განმრავლდებინ ლალვაჲ, ეგოდენცა განემზადებინ ბრძოლაჲ. რავდენცა ძალ-უც კაცსა, ეგოდენცა ორძინ გულისწყრომაჲ. და რავდენცა არნ სიმდიდრჱ მისი, ამაღლდეს რისხვაჲ იგი მისი.

Verse: 11      ჴდომამან სწრაფითმან დასთხიის სისხლი.

Verse: 12      ჰბერო თუ ნაკუერცხალსა, აღაგზნე ცეცხლი, და დაჰნერწყო თუ, დაჰშრიტო იგი. და ესე ორივე პირისა შენისაგან გამოვალს.

Verse: 13      ცუნდრუკთა და ორენათა ერთბამად სწყევდით, რამეთუ მრავალნი მამშჳდებელნი წარწყმიდნა.

Verse: 14      ენამან სმუნვილმან მრავალნი შეარყინნა და დევნულ ქმნნა იგინი თესლითი თესლადმდე. და ქალაქნი ძლიერნი დაამჴუნა Page of ms. O: 329r  და ტაძრები მდიდართაჲ დააქცია.

Verse: 15      ენამან ორის მეტყუელმან დედანი ნანარნი განჴადნა და უცხო-ქმნნა იგინი ნაშრომისაგან მათისა.

Verse: 16      რომელსა ეგევითარი ენაჲ უყუარდეს, არა პოვოს მან განსუენებაჲ და ვერცა დაემკჳდროს იგი მშჳდობით.

Verse: 17      ცემამან გუელისამან ყვის წყლულებაჲ, ხოლო გუემამან ენისამან შემუსრის ძუალები.

Verse: 18      მრავალ არიან დაცემულ პირითა მახჳლისაჲთა, ხოლო არა ეგოდენ, რავდენნი დაცემულ არიან პირითა ენისაჲთა.

Verse: 19      სიხარულ არს, რომელი განერა მას და რომელი არა შეუდგა გულისწყრომასა თჳსსა და რომელმან არა ჰზიდა უღელსა მისსა და აპაურთა მისთა არა შეება.

Verse: 20      რამეთუ უღელი მისი არს უღელი რკინისაჲ და აპაურნი რვალისანი.

Verse: 21      სიკუდილ ბოროტ არს, სიკუდილი იგი მისი და უმჯობჱს არს მისა ჯოჯოხეთიცა.

Verse: 22      არა ერეოდის იგი ღმრთისმსახურთა და ცეცხლითა მისითა იგი არა შეიწუას.

Verse: 23      ხოლო რომელთა დაუტეონ უფალი, იგი შევარდენ ჴელთა მისთა და მათ ზედა აღატყდებოდის ცეცხლი და არა დაშრტეს. მოივლინოს მათ ზედა ვითარცა ლომი და ვითარცა ვეფხმან განრყუნნეს იგინი.

Verse: 24      ეკრძალე და მტკიცედ დეგ, მოიზღუდე ქუეყანაჲ შენი ეკლითა, ვეცხლი შენი და ოქროჲ შენი შეკარ.

Verse: 25      და სიტყუათა შენთა უქმენ საზომ და სასწორ და პირსა შენსა შეაბ ბჭეებ და კლიტეებ.

Verse: 26      და Page of ms. O: 329v  ეკრძალე, რამეთუ არა გიბრკუმეს და დაეცე შენ წინაშე მათსა, რომელნი-იგი გიმზირდენ შენ. რომელმან მიაგოს მადლი მერმჱ და ჟამსა დაცემისა მისისასა პოოს მან გამოჴსნაჲ.

Chapter: 29  

Verse: 1      რომელმან ყვის წყალობაჲ, მან ავასხის მოყუასსა თჳსსა, და რომელი განჰფენდეს ჴელთა თჳსთა სარწმუნოებით, იგი იმარხავს მცნებათა.

Verse: 2      ავასხე შენ მოყუასსა ჟამსა საჴმრისასა და მერმჱ მიეც მოყუასსა ჟამსა თჳსსა.

Verse: 3      განამტკიცე სიტყუაჲ და ერწმუნე მას. ყოველსა ჟამსა იპოოს საჴმარი იგი შენი.

Verse: 4      მრავალნი არიან, რომელ შეჰრაცხეს სესხი, ვითარცა პოვნაჲ, და შრომა ახუედრეს მავასხებელთა თჳსთა.

Verse: 5      მი-ღა-იღებნ, აკოცებნ ჴელთა და მერმეღა სხჳსა მის ჭურჭრისა ზედა პირად-პირადსა ჴმა-იქცევნ. და ჟამსა მიცემისასა განუგრძვის ჟამი და სიტყუათაღა საწყინელთა ასმენნ მას და ჟამსა მას ვაჲთ ჰხადინ.

Verse: 6      უკუეთუ ჯეკმა დაშურის, ძნიად ჴელთ-იდვის ზოგი ოდენ და მან ეგოდენ შეჰრაცხის, ვითარცა პოვნაჲ. უკუეთუ ვერ ჴელთ-იდვის, მაშინღა არნ, ვითარმცა სრულიად მიჰხუეჭა, და მოიპოვის იგი მტერად ცუდად. წყევაჲ და გინებაჲ დაჰკრიბის მას და დიდებისა წილ შეამთხჳის მას გინებაჲ.

Verse: 7      მრავალთა არა თუ სიბოროტისათჳს არა ავასხეს, არამედ ცუდ ყენებისაგან ეშინოდა. Page of ms. O: 330r 

Verse: 8      ხოლო შენ მდაბლისა მის ზედა სულგრძელ იქმენ და წყალობისა ყოფასა ნუ განიგრძობ.

Verse: 9      მცნებათა მათთჳს ჴელისამპყრობელ ექმენ შენ გლახაკსა და შეაგუვე ნაკლულევანებასა მისსა და ნუ წარავლინებ მას ჴელცალიერად.

Verse: 10      წარწყმიდე ვეცხლი შენი ძმისა და მეგობრისათჳს შენისა და ნუ დაგესლდებინ იგი ქვათა თანა წარსაწყმედელად.

Verse: 11      არამედ დასდებდ შენ ფასსა შენსა, ვითარცა-იგი გამცნო შენ მაღალმან, და სარგებელ-გეყოს შენ უფროჲს ოქროჲსა.

Verse: 12      შეიკრიბე შენ წყალობაჲ საუნჯესა შენსა და მან გიჴსნეს შენ ყოვლისაგან ბოროტისა.

Verse: 13      უფროჲს ფარისა მის ძლიერისა და უფროჲს ჰორლისა მის ქველისა მფარველ-გეყოს შენ პირისაგან მტერისაჲსა.

Verse: 14      კაცი ქველისმოქმედი თავსმდებ ექმნის მოყუასსა თჳსსა, ხოლო რომელსა წარუწყმედიენ სირცხჳლი, შუვა დაადგინის იგი.

Verse: 15      მადლსა მას თავსდებისასა ნუ დაივიწყებ, რამეთუ მან მისცა თავი თჳსი ნაცვალად შენდა.

Verse: 16      კეთილისყოფაჲ იგი თავსმდებისაჲ დაამჴჳს ცოდვილმან და რომელ-იგი უმადლო არნ გონებითა, მზღველად დაუტევის თავსმდები იგი თჳსი.

Verse: 17      თავსმდებებამან მრავალნი წარწყმიდნა კეთილთაგან და შეადგინნა რორინებასა ვითარცა ღელვანი ზღჳსანი.

Verse: 18      კაცნი აღჰფხურნა ადგილობნით და შეაცთუნნა იგი ნათესავთა შორის უცხოთა. Page of ms. O: 330v 

Verse: 19      ცოდვილი კაცი შევარდეს თავსდებად და რომელი შეუდგნ ფასისქცევასა, შეუდგნ საშჯელსა მისსა.

Verse: 20      შეეწიე მოყუასსა შენსა, რავდენცა ძალ-გედვას, და თავსა შენსა ეკრძალევე, რაჲთა არა დაეცე.

Verse: 21      დასაბამი ცხორებისაჲ არს პური და წყალი და სამოსელი და სახლი, რომელმან დაუფარის სარცხჳნელი თჳსი.

Verse: 22      შჯობს ცხორებაჲ გლეხისაჲ სართულთა ქუეშჱ ძელისათა, ვიდრეღა-არა ჭამადსა პირად-პირადსა უცხოჲსაგან ტაბლისა.

Verse: 23      დიდსა და კნინსა თუალით ნუ განჰზომ,

Verse: 24      რამეთუ მწარედ ცხორებაჲ არს სახლითი სახლად სლვაჲ და სადაცა ჰმწირობდე, ვერ ჰპოვო კადნიერებაჲ.

Verse: 25      ჰშურებოდი თუ და ჰრუდუნებდე ცუდად და ზედაღა მას ყოველსა გესმოდის ძჳრი,

Verse: 26      გრქუას შენ: წარჴედ და განმიმზადე ტაბლაჲ, მწირო, და ჴელითა შენითა მაჭამებდ მე.

Verse: 27      აღდეგ, მწირო, და გამოვედ, მომიჩუენე სახლი, რამეთუ სტუმრად მომივალს ძმაჲ ჩემი და სახლი იგი.

Verse: 28      მძიმე არს ესე კაცისა, რომლისა თანა იყოს გონებაჲ, წინვაჲ სახლისაჲ, ყუედრებაჲ სესხებისაჲ.

Chapter: 30  
შვილთათჳს

Verse: 1      რომელსა უყუარდეს შვილი თჳსი, გულს-იდგინოს გუემაჲ მისი, რაჲთა იხარებდეს სრულებასა მისსა.

Verse: 2      რომელმან განისწავლოს შვილი თჳსი, შეიძინოს იგი და შორის მეგობართა თჳსთა იქადოდის.

Verse: 4      მო-ღათუ-კუდეს მამაჲ მისი, რეცა თუ არა მოკუდეს, რამეთუ დაუტევა მან Page of ms. O: 331r  თჳსი მსგავსი სოფელსა შინა.

Verse: 5      ცხორებასა შინა მისსა ჰხედვიდა და იხარებდა და აღსასრულსა მისსა არა შეიჭუვნა.

Verse: 6      შორის მტერთა დაუტევა მან შურისმგებელი და მეგობართა მისთა მომგებელი მადლისაჲ.

Verse: 7      რომელი ჰფუფუნებდეს შვილსა თჳსსა, შეუხუევს წყლულებათა მისთა, და ყოველსავე ჴმასა შეუძრწუნდის ნაწლევი მისი.

Verse: 8      ცხენი უმწყი გამოჴდის ფიცხლად და შვილი აღტევებულად პოხილი გამოჴდის უსწავლელად.

Verse: 9      ჰფუფუნებდე თუ შვილსა, დაგაკჳრვოს შენ, და ჰლაღობდე თუ, შეგაჭუვნოს შენ.

Verse: 10      ნუ ეცინი მას, რაჲთა არა გელმოდის თანა და უკუანაჲსკნელ იღრჭენდე კბილთა შენთა.

Verse: 11      ნუ სცემ მას ჴელმწიფებასა სიჭაბუკესა მისსა და ნუცა უგულებელს-ჰყოფ უნასთა უკეთურებისა მისისათა.

Verse: 12      შეკეცენ გუერდნი მისნი, ვიდრე იყოსღა ყრმა. ნუუკუე განფიცხნეს და ურჩ გექმნეს და გულს სალმობელ.

Verse: 13      განსწავლე შვილი შენი და შუენიერ იყო მის თანა, რაჲთა არა გინებულებითა მით მისითა შენცა სცთე.

Verse: 14      უმჯობეს არს გლეხი ცოცხალი, რომელი ერეოდის სახესა თჳსსა, ვიდრეღა-არა მდიდარი ძჳრ-ძჳრად გუემული გუამითა თჳსითა.

Verse: 15      სიცოცხლჱ და სახეკეთილობაჲ უმჯობჱს არს ყოვლისა კეთილისა ოქროჲსა და სიცოცხლე ჴორცთაჲ, ვიდრეღა არა სიმდიდრესა გარდარეულსა. Page of ms. O: 331v 

ჭამადთათჳს

Verse: 16      არა სიმდიდრჱ უმჯობეს არს სიცოცხლესა ჴორცთასა და არცა სხუაჲ სიხარული უფროჲს არს სიხარულსა გულისასა.

Verse: 17      შჯობს სიკუდილი ცხორებასა მწარესა და განსუენებაჲ მსთუადი სენსა მას განგრძობილსა.

Verse: 18      კეთილი თუ დაზჳნულ იყოს წინაშე პირსა დაჴშულსა, განმზადებაჲ ჭამადთაჲ სამარესა ზედა

Verse: 19      ესოდენ სარგებელი არს, ვითარ-იგი საკუერთხი დაგებული კერპთაჲ, რამეთუ არცა ჭამის და არცა იყნოსის. და მიიღის მან მსახურმან სასყიდელი უშჯულოებისაჲ, ეგრეცა რომელი იდევნოს უფლისა მიერ.

Verse: 20      ჰხედვიდეს თუალითა თჳსითა და სულთ-ითქუმიდეს, ვითარცა საჭურისმანღა შეიტკბის ქალწული და კუნესინ.

Verse: 21      ნუ მისცემ ზრუნვად სულსა შენსა, ნუცა აჭირებ ზრახვითა თავსა შენსა.

Verse: 22      სიხარული გულისაჲ არს ცხოვრებაჲ კაცისაჲ და დღეგრძელებაჲ კაცისაჲ არს მხიარულებაჲ ცხორებისა მისისაჲ.

Verse: 23      შეიტყუევდ თავსა შენსა და ნუგეშინის-ეც გულსა შენსა და გულისსიტყუაჲ განიშორე შენგან. რამეთუ მრავალნი არიან, რომელნი მოუწყუედიან ზრახვასა და არაჲ სარგებელ არს მისგან.

Verse: 24      შურმან და გულისწყრომამან მოუკლიან დღეთა და ჟამის წინა ზრუნვამან შეამთხჳის სიბერე. Page of ms. O: 335r  მხიარულმან გულმან და უხუმან იცინ ღუწოლაჲ ჭამადთაჲ.

Chapter: 31  

Verse: 1      უძილებამან სიმდიდრისამან განადნვის ძუალნი და ზრუნვამან მისმან განაყენის ძილი.

Verse: 2      გულისსიტყუამან უძილებისამან მიუღის რული, სნეულებამან მძიმემან განაღჳძის ძილი.

Verse: 3      დაშურა მდიდარი იგი შეკრებითა მით ფასისაჲთა და განსუენებასა მისსა განძღა იგი ფუფუნებითა მისითა. Page of ms. O: 335v 

Verse: 4      დაშურა უპოვარებითა გლახაკი იგი ცხორებისა თჳსისაჲთა და განსუენებასა მისსა ჴუებულ იქმნა იგი.

Verse: 5      რომელსა უყუარდეს ოქროჲ, არა განმართლდეს, და რომელი მიუდგეს განსაჴრწნელსა, მითვე განძღეს.

Verse: 6      მრავალნი მიეცნეს დაცემად ოქროჲსა ძლით და შეიქმნა წარსაწყმედელი მათი წინაშე პირსა მათსა.

Verse: 7      ხჱ საცთურისაჲ არს მათ თანა, რომელნი კერპობენ მას ქუეშჱ; და ყოველივე უგუნური შეიმუსროს მას შინა.

Verse: 8      ნეტარ არს მდიდარი, რომელი იპოვა უბიწოდ და კუალსა ოქროჲსასა არა შესცთა.

Verse: 9      ვინმე არს იგი? დავნატროთ მას, რამეთუ ყო საკჳრველი შორის ერსა მისსა.

Verse: 10      ვინ არს, რომელი გამოიცადა მას შინა და სრულ იპოვა იგი? და იყოს იგი ჩუენდა სიქადულ; ვის უნდა თანაწარსლვაჲ მისი და არა წარჰჴდა და საქმჱ ცოდვისაჲ არა ქმნა.

Verse: 11      დამტკიცებულ იყვნენ კეთილნი იგი მისნი მის თანა და წყალობასა მისსა უთხრობდეს ერი.

Verse: 12      უკუეთუ ტაბლასა ზედა მდიდარსა დაჯდომილ ხარ, ნუ აღაღებ პირსა შენსა ნაყროვანებად და ნუ იტყჳ გულსა შენსა, ვითარმედ მრავალ ძეს მას ზედა.

Verse: 13      მოიჴსენე, ვითარ ბოროტ არს თუალი უკეთური. თუალისა უბოროტჱს რაჲმე არს დაბადებულთა შინა ღმრთისათა? ამისთჳსცა ყოველთა პირთა უპირატჱს ცრემლოვინ.

Verse: 14      ამისთჳს რასა მიჰხედოს მაგან, შენ ნუ გუ/ლი Page of ms. O: 336r  აღგიცხრებინ მის თანა მიყოფად პინაკსა.

Verse: 15      გულისხმა-ყავ მოყუასი შენი თავით შენით, ყოვლითა ჯერითა განიზრახე შენ

Verse: 16      და მაშინ ვითარცა კაცმან რაჲ-იგი დაგიგოს, შენ ჭამე და ნუ ორითა იცოხნი, რაჲთა არა საძულელ იქმნე.

Verse: 17      პირველად შენ დააცადე სწავლულებისათჳს და ნუ იანგაჰრებ, რაჲთა არა სცთე.

Verse: 18      ნუ წარჰყოფ ჴელსა შენსა პირველად მათსა.

Verse: 19      ვითარღა კეთილ არს კაცისა სწავლულისა მცირედი იგი და ცხედართა მისთა ზედა ძენ და ექუნ.

Verse: 20      ძილი სიცოცხლისაჲ მუცელსა ზედა მცირესა აღდგა განთიად და გონებაჲ მისი მის თანა. სალმობაჲ უძილებისაჲ და რისხვაჲ დაუდნობელობისაჲ და წერტაჲ წელთაჲ კაცისა თანა უძღებისა.

Verse: 21      უკუეთუ იიძულე ჭამადთა მათ შინა შენთა, აღდეგ და განისუენე.

Verse: 22      ისმინე, შვილო ჩემო, და ნუ შეურაცხ-მყოფ მე და აღსასრულსა ჰპოვნე სიტყუანი ესე ჩემნი: ყოველთა საქმეთა შენთა იყავ მკჳრცხჱ და ყოველი სნეულებაჲ შენ არა შეგეხოს.

Verse: 23      პურად უხჳ აკურთხონ ბაგეთა და წამებაჲ სიკეთისაჲ არნ სარწმუნო.

Verse: 24      პურად ძჳრსა უდრტჳნავნ ქალაქი და წამებაჲ სიბოროტისა მისისაჲ არნ გულითად.

Verse: 25      ღჳნოსა ზედა ნუ ჰმამაკაცობ, რამეთუ მრავალნი წარწყმიდნა ღჳნომან.

Verse: 26      ბრძმედთა გამოცადნიან Page of ms. O: 336v  პირნი მახჳლთანი წდობითა, ეგრეცა ღჳნომან გულნი ამპარტავანთანი ლალვასა.

Verse: 27      სწორ ცხორების არს ღჳნოჲ კაცთაჲ, სუმიდეს თუ ვინმე წესიერად. რაჲ ცხორებაჲ არს ნაკლულევანთა ღჳნითა, რამეთუ იგი დაბადებული არს სიხარულად კაცთა.

Verse: 28      მხიარულად გულისა და სიხარულად სულისა, რომელმან სუას ღჳნოჲ საზომით.

Verse: 29      სიმწარჱ სულისა არს, რომელმან გარდარეულად სუას ბაძვითა და ჴდომითა,

Verse: 30      განმრავლდის მთრვალობაჲ უგუნურთაგან, მოაკლდის ძალი და დაჰკრიბის წყლულებაჲ წყლულებასა.

Verse: 31      ღჳნისა სუმასა შინა ღჳნითა ნუ აყუედრებ მოყუასსა შენსა, ნუცა საკიცხელ-ჰყოფ მას საშუებლითა შენითა, სიტყუასა ყუედრებისასა ნუ ეტყჳ მას და ნუცა აჭირვებ მას სესხის მოჴდასა შენსა.

Chapter: 32  

Verse: 1      წინამძღურად თუ დაგადგინებდენ, ნუ განჰლაღნები, არამედ იქმენ შენ მათ თანა, ვითარცა ერთი მათგანი. განიზრახე პირველად მათთჳს და მაშინღა დაჯედ პურად.

Verse: 2      და ყოველი საჴმარი შენი აღესრულოს. მაშინღა ინაჴ-იდგ და მადლითა შუენიერებისაჲთა მოიღო გჳრგჳნი.

Verse: 3      იტყოდე, მოხუცებულო, რამეთუ შეგაშუს შენ განმტკიცებულითა გონებითა, ნუ ლაღობითა სიღოდისაჲთა.

Verse: 4      სადა სმენისა ჟამი იყოს, მუნ ნუ განაგრძობ რისხვასა და ცუდად ნუ ჰჴელოვნებ.

Verse: 5      თუალი კარქიდონისაჲ Page of ms. O: 337r  სამკაულსა ოქროჲსასა შთასასუმელი, გამორჩევაჲ მემღერთაჲ შუენიერი ღჳნის სუმასა.

Verse: 6      ოქროჲთა ლესულსა შთასასუმელი თუალი ზმარაგდონი, ჴმაჲ იგი ტკბილი სუმასა ღჳნისასა.

Verse: 7      ეტყოდე: ჭაბუკო, საჴმარსა მას შენსა, რაჟამს ორგზის გინათუ სამგზის გკითხოს შენ.

Verse: 8      თავ-უყავ სიტყუაჲ იგი შენი მცირედი და მრავალთა სიტყუათა ზედა იყავ შენ ფრიად მეცნიერი და მუნქუეს ოდენ მდუმარი.

Verse: 9      შორის მდიდართა ნუ ესწორები და სადა მოხუცებულნი იტყოდიან, მუნ ნუსადა ჰზრახავ.

Verse: 10      ქუხილის წინა ისწრაფის ელვამან და მორცხუესა წინა უძღჳნ მადლი.

Verse: 11      ჟამსა განიღჳძე და ნუ დაიმცხუედებ. მიიწრაფე სახიდ შენდა.

Verse: 12      და ნუ უდებ-ჰყოფ. მუნ იმღერდი და ყავ ნებაჲ შენი და ნუ ცოდვით და ნუცა სიტყჳთა ამპარტავანებისაჲთა.

Verse: 13      და ყოველსავე ჯერსა აკურთხევდ შემოქმედსა შენსა და რომელმან დაგათრვოს შენ კეთილთაგან მისთა.

Verse: 14      რომელსა ეშინოდის უფლისა, ერჩდეს სწავლულებასა, და რომელთა აიმსთონ მისა, პოვონ მათ სათნოებაჲ.

Verse: 15      რომელნი ეძიებდენ შჯულსა, აღივსნენ მით და რომელნი ძმაცვულობდენ, შესცთენ მას.

Verse: 16      მოშიშთა უფლისათა პოონ სამართალი და სიმართლენი მათნი ვითარცა სანთელნი გამობრწყინდენ.

Verse: 17      კაცი ცოდვილი ერიდებინ შეტყუებასა და ნეფსით თჳსით პოვის განკითხვაჲ.

Verse: 18      კაცმან განმგულებელმან Page of ms. O: 337v  არა შეურაცხ-ყვის ზრახვაჲ უცხოქმნული იგი და ამპარტავანი არა ზრახავნ.

Verse: 19      განუზრახველად ნურას იქმ, რაჲთა საქმისა მის შემდგომად არა ინანდე.

Verse: 20      გზასა მას საცთურისასა ნუ ხუალ და არა დაჰბრკოლდე ქვოანსა მას უგზოსა.

Verse: 21      ნუ გრწამნ გზაჲ იგი წრფელი

Verse: 22      და შვილთა შენთაგანცა ეკრძალევე.

Verse: 23      ყოველთა შინა საქმეთა შენთა სარწმუნო-ეყავ სულსა შენსა. რამეთუ ესე იგი არს დამარხვაჲ მცნებათაჲ.

Verse: 24      რომელი სარწმუნო არნ შჯულსა, ეკრძალებინ მცნებათა, და რომელი ესვიდეს უფალსა, არასადა მოაკლდეს კეთილი.

Chapter: 33  

Verse: 1      მოშიშთა უფლისათა არა შეემთხჳოს ბოროტი და შე-ღათუ-ვარდეს განსაცდელსა, გან-ვე-არინოს იგი უფალმან.

Verse: 2      კაცმან ბრძენმან არა მოიძულოს შჯული, ხოლო მზაკუვარი მას თანა, ვითარცა ნიავქარსა შინა ნავი.

Verse: 3      კაცსა გონიერსა ჰრწამნ შჯული და შჯული იგი მას სარწმუნო ექმნის.

Verse: 4      განჰმზადე სიტყუაჲ და ეგრეცა სასმენელ იყოს, განაწყვე გონებაჲ და მაშინღა მიუგე სიტყუაჲ.

Verse: 5      ვითარცა ურმის თუალი არს ნაწლევი ცოფისაჲ და ვითარცა ურმის ღერძი, იქცევის ზრახვაჲ იგი მისი.

Verse: 6      ვითარცა ცხენი მტრიობალი არს მეგობარი მბასრვალი ყოველსავე ზედამჯდომელსა უჴჳვინ.

Verse: 7      რაჲსათჳს დღჱ დღესა მოშჯობნ და ყოველი ნათელი წელიწადთაჲ მზისაგან არს.

Verse: 8      მეცნიერებითა უფლისაჲთა განისწავლნეს და Page of ms. O: 338r  აქცინა ჟამნი დღესასწაულნი. ღამჱ დღესა განაშოვრა.

Verse: 9      და მათგანნი აღამაღლნა, ადიდნა და განწმიდნა და მათგანნივე დასხნა რიცხუად დღეთა.

Verse: 10      და კაცი ქუეყანისაგან შექმნა და მიწისაგან დაებადა ადამი.

Verse: 11      მრავლითა სწავლითა განსწავლა იგი ღმერთმან და გარე-მოაქცინა გზანი მათნი

Verse: 12      და მათგანნი აკურთხნა და აღამაღლნა და მათგანნი განწმიდნა, და თჳისა თავისა მახლობელ ყვნა და მოაქცივნა იგინი სადგურით მათით. მათგანნი წყევნა და დაამდაბლნა იგინი.

Verse: 13      ვითარცა თიჴაჲ მეკეცისაჲ ჴელთა მისთა არნ საქმედ მისა, ეგრეცა კაცი ჴელთა ღმრთისა შემოქმედისა თჳსისათა მიგებად მათა მსგავსად შჯულისა მის თჳსისა.

Verse: 14      მჴდომად ბოროტისა კეთილი და მჴდომად სიკუდილისა ცხორებაჲ, ეგრეცა მჴდომ არს ღმრთისმსახურთა ცოდვილი.

Verse: 15      ეგრე მიჰხედე შენ ყოველთა საქმეთა მაღლისათა. ორ-ორი ერთი-ერთისა მჴდომ არს.

Verse: 16      და მე უკუანაჲსკნელ განვიღჳძე და დავიმკჳდრენ იგინი, ვითარცა და[სა]ბამითგან.* Page of ms. O: 331v  მე ვითარცა მეკუფხლჱ შე/მდგომად Page of ms. O: 332r  მსთულებელთა,

Verse: 17      კურთხევასა უფლისასა მივიწიფე და ვითარცა მესთულემან აღვავსე საწნეხელი.

Verse: 18      განიგულეთ, რამეთუ არა ჩემთჳს ვშუერ, არამედ ყოველთა, რომელნი ეძიებენ სიბრძნესა.

Verse: 19      ისმინეთ ჩემი მთავართა მაგათ ერისათა და წინამძღუარნი ეგე თესლებისანი მერჩდით მე.

Verse: 20      შვილსა და ცოლსა, ძმასა და მეგობარსა ნუ სცემ ფლობასა შენ ზედა ცხორებასა შენსა და ნუ მისცემ უცხოთა ფასსა შენსა, რაჲთა არა ინანდე და უკუანაჲსკნელ მიექცე მათვე, ექენებოდი.

Verse: 21      ვიდრე ცოცხალღა ხარ და სულნი შიდა გიდგან, ნუ ასხურებ თავსა შენსა ყოველსა ჴორციელსა.

Verse: 22      რამეთუ უმჯობჱს არს შენდა შვილი თუ გილოცვიდენ, ვიდრეღა არა შე-თუ-ჰხედვიდე ჴელთა შვილთა შენთასა.

Verse: 23      ყოველთა საქმეთა შენთა იყავ გარდამმატებელ და ნუ შეამთხუევ ბიწსა დიდებულებასა შენსა.

Verse: 24      დღეთა მათ აღსასრულისა შენისათა, დღეთა ცხორებისა შენისათა მიმოდაუყავ სამკჳდრებელი შენი:

Verse: 25      საჭმელი და კუერთხი, ტჳრთი _ ვირსა, პური და სწავლაჲ და საქმჱ _ მონასა.

Verse: 26      და ჰპოვო განსუენებაჲ. მი-თუ-უშუა ჴელთა მისთა, მუნქუესვე გთხოვდეს იგი თავისუფლებასა.

Verse: 27      უღელმან და ღუედმან ქედნი ამპარტავანთანი მოდრიკნიან და მონასა ძჳრისმოქმედსა _ კრულებამან და Page of ms. O: 332v  გუემამან.

Verse: 28      შეადგინის იგი საქმესა, ვითარცა აშუნდეს, რაჲთა არა ცალიერად დგეს. რამეთუ მრავალნი არიან უკეთურებანი იგი, რომელ ასწავნა ცალიერებამან.

Verse: 29      და დაადგინე იგი საქმესა, ვითარცა აშუნდის მას. უკუეთუ არა გერჩდეს, განამრავლენ ტანჯვანი მისნი, რაჲთა არა უდებ იყოს იგი ჴორცთა მისთა ძლით.

Verse: 30      და სამართლისა გარეშჱ ნურას ჰყოფ.

Verse: 31      ერთ თუ მონა გესუას, ყავ შენ იგი, ვითარცა თავი თჳსი, რამეთუ სისხლითა შენითა მოგიგიეს იგი.

Verse: 32      მონაჲ თუ გესუას, იპყარ იგი, ვითარცა ძმაჲ, და თავი შენი ჴუებულ არს მისგან.

Verse: 33      უკუეთუ აჭირვებდე შენ მას, აღდგეს და წარგივიდეს, რომელსა გზასა ვერ მოიძიო იგი.

Chapter: 34  

Verse: 1      ამაო არს სარწმუნოებაჲ და ცრუ კაცისა უგუნურისაჲ, და სიზმართა აღაფრინნიან უგუნურნი.

Verse: 2      ვითარცამცა ვინ შეიპყრობდა აჩრდილსა და სდევდა ქართა, ეგრეთ არს, რომელი შეუდგეს სიზმართა და თქუას: ესე რაჲმე არს და იგი რაჲმე.

Verse: 3      ჩუენებანი სიზმართანი არიან, ვითარცა უჩუენებნ პირსა პირისა მსგავსსა.

Verse: 4      რაჲ არს, რომელი განწმიდნების არაწმიდებისაგან ანუ ტყუვილისაგან რაჲმე სიმართლჱ არს?

Verse: 5      მისნობანი და სიზმარნი ამაო არიან და ვითარცა სალმობათა დედაკაცისა შობადისათა სხუად და სხუად ეოცებინ გონებასა.

Verse: 6      უკუეთუ არა უფლისა მიერ მოვ/ლინებულ Page of ms. O: 333r  იყოს მოხილვაჲ, შენ ნუ მისცემ მას გულსა შენსა.

Verse: 7      რამეთუ მრავალნი არიან, რომელნი შეიტყუვნა სიზმარმან და დაეცნეს იგინი სასოებისაგან მათისა.

Verse: 8      უტყუველად აღესრულების შჯული და სიბრძნე პირითა მეცნიერთაჲთა აღესრულის.

Verse: 9      კაცმან განზმნულმან გულისხმა-ყვის ყოველი და რომელი მრავლითა მით გამოცდილ არნ, იგი უთხრობნ გონებასა.

Verse: 10      რომელი ღუაწლსა არა გამოცდილ არნ, მან მცირედ თუ რაჲმე უწყინ. რამეთუ რომელი-იგი განზმნულ არნ, განამრავლის მეცნიერებაჲ.

Verse: 11      მრავალი ვიხილე მე ცხორებასა ჩემსა შინა და უმრავლჱს არიან ჩემ თანა სიტყუანი ამათ გონებათანი.

Verse: 12      მრავალგზის სიკუდიდმდე ვიჭირვოდე და განვერი ამათ ჯერთაგან.

Verse: 13      სულნი მოშიშთა მათ უფლისათანი ცხონდენ, რამეთუ სასოებაჲ მათი არს მაცხოვრისა მიმართ მათისა.

Verse: 14      რომელსა ეშინოდის უფლისა, სხჳსა არაჲს ეშინოდის და არა მომედგრდეს, რამეთუ უფალი თავადი არს სასო მისა.

Verse: 15      რომელსა ეშინოდის უფლისა, ნეტარ იყოს სულისა მისისა, სხუასა ვერ ჰხედავს ანუ ვინ არს მისა დამამტკიცებელ.

Verse: 16      თუალნი უფლისანი მოშიშთა მისთა ზედა მფარველ არს სიმტკიცის დამამტკიცებელ ძლიერად, საგრილ არს სიცხისაგან და საფარველ დღჱ საშოვალსა, სასო არს საცთურისაგან და შეწევნად დაცემისაგან.

Verse: 17      აღუმაღლნის სულნი და Page of ms. O: 333v  განუნათლნის თუალნი, მისცის კურნებაჲ, ცხორებაჲ და კურთხევაჲ.

Verse: 18      და მსხუერპლნი იგი სიცრუვისანი შესაწირავად სარგებელ არიან და ძღუენი უშჯულოჲ არა შეიწიროს უფალმან.

Verse: 19      არა სათნო-იყვნეს მაღალმან მსხუერპლნი იგი უღმრთოთანი, არცა მრავლითა შესაწირავითა მათითა მიუტევნეს ცოდვანი.

Verse: 20      ვითარცა ვინმე დაუკლვიდა ძესა მამასა თჳსსა, ეგრე არს, რომელი შესწირვიდეს მსხუერპლსა ფასითა გლახაკთაჲთა.

Verse: 21      პურითა ჴუებულებისაჲთა არს ცხორებაჲ იგი გლეხთაჲ და რომელი მოჰხუეჭდეს მათ, იგი არს კაცი მოსისხლჱ.

Verse: 22      მკლველ არს მოყუსისა, რომელმან განჭრნეს ცოლ-ქმარნი; და მოსისხლეთა თანა შერაცხილ არს იგი, რომელმან მოჰკუეთოს სასყიდელი მორეწესა.

Verse: 23      ერთი თუ აშჱნებდეს და ერთი დაარღუევდეს, რაჲმე სარგებელ არს, არამედ უფროჲს შრომა.

Verse: 24      ერთი თუ აკურთხევდეს და ერთი სწყევდეს თუ, აწ უკუე ვისიმე ჴმაჲ ისმინოს მაღალმან?

Verse: 25      რომელი განიბანოს მკუდრისაგან და მერმე მასვე შეეხოს, რაჲმე სარგებელ-ეყოს განბანაჲ იგი მისგან?

Verse: 26      ეგრეცა კაცი, რომელი იმარხვიდეს ცოდვათა მისთა ზედა და მერმე მივიდეს და მასვე იქმოდის, ლოცვაჲ იგი მისი ვინმე შეისმინოს ანუ რაჲმე სარგებელ არს და/მდაბლებაჲ Page of ms. O: 334r  იგი მისი?

Chapter: 35  

Verse: 1      რომელმან დაიცვეს შჯული, მან განამრავლოს მსხუერპლი და შესწირავს მსხუერპლსა ცხორებისასა, რომელი ეკრძალებოდის მცნებათა;

Verse: 2      რომელი მიაგებს მადლსა, იგი შესწირავს სამინდოსა, და რომელი ჰყოფს წყალობასა, იგი შესწირავს მსხუერპლსა ქებისასა.

Verse: 3      სათნო არს უფლისა განშორებაჲ ბოროტისაჲ, და მიტევება არს ცოდვათა განშორებაჲ სიცრუვისაგან.

Verse: 4      ნუ ეჩუენები პირსა უფლისასა ჴელცუდად, რამეთუ ესე ყოველი მცნებათა მათთათჳს არს.

Verse: 5      მსხუერპლმან მართლისამან განაპოხის შესაწირავი და სული იგი სულნელებისაჲ აღჴდის წინაშე მაღლისა.

Verse: 6      მსხუერპლი მართლისა კაცისაჲ შეწირულ იყოს და საჴსენებელი მსხუერპლისა მისისაჲ არა დაივიწყოს.

Verse: 7      თუალითა უხუებისაჲთა ადიდე უფალი და ნუ შეურაცხ-ჰყოფ პირველსა მას ჴელთა შენთასა.

Verse: 8      ყოველსა საცემელსა ზედა მხიარულ იყავნ პირი შენი და სიხარულით ამსახურე მეათჱ.

Verse: 9      მიაგე მაღალსა ნიჭისა მისთჳს და თუალითა მხიარულითა მიეც, რაჲცა გეპოოს ჴელსა შენსა.

Verse: 10      რამეთუ მიმგებელ არს და შჳდ წილად მოგაგოს შენ.

Verse: 11      ნუ ჰქრთამობ და შესწირავ, რამეთუ არა შეიწიროს, და ნუ გულსა შეაპყრობ მსხუერპლსა სიცრუვისასა,

Verse: 12      რამეთუ უფალი მსაჯულ არს და არა არს თუალთხუმაჲ მის წინაშე დიდებასა კაცთასა.

Verse: 13      არავის თუალ-ახუნის Page of ms. O: 334v  გლახაკსა და ლოცვაჲ ვნებულისაჲ ადრე შეისმინის.

Verse: 14      არა უგულებელს-ყოს ლოცვაჲ იგი ობლისაჲ და არცა ქურივისაჲ, რაჟამს განჰფინნის ლოცვანი წინაშე მისსა.

Verse: 15      არა ცრემლნი იგი ქურივისანი დამოსდიედ ნიკაფსა მისსა და დამოდინებაჲ შესთქრეს დამომადინებელთა მისთა.

Verse: 16      რომელი ჰმსახურებდეს სათნოებით, შეწირულ იყოს და ლოცვაჲ მისი ღრუბლადმდე მიიწიოს.

Verse: 17      ლოცვამან მდაბლისამან ღრუბელნი განვლნა და ვიდრე მიწევნადმდე არა დაცხრეს

Verse: 18      და არა გარე-მოიქცეს, ვიდრემდის იძიოს მაღალმან და საჯოს სიმართლით და ყოს სამართალი თავადმან უფალმან.

Verse: 19      და არა ყოვნოს და არცა მიუტევოს მათ მაღალმან,

Verse: 20      ვიდრემდის შემუსრნეს ქედნი უწყალოთანი და შორის წარმართთა მიაგოს შურისგებაჲ.

Verse: 21      ვიდრემდის აღიჴოცოს შურისგებაჲ სიმრავლჱ იგი ამპარტავანთაჲ და კუერთხი იგი ჴელმწიფებისაჲ უკეთურთაჲ შემუსროს.

Verse: 22      ვიდრემდის მიაგოს კაცად-კაცადსა მსგავსად საქმეთა თჳსთა და საქმეთაებრ კაცთა და ზრახვათა მათთაებრ მიაგოს.

Verse: 23      ვიდრემდის მიახოს შჯული ერისა თჳსისაჲ და ახაროს მათ წყალობითა თჳსითა.

Verse: 24      რამეთუ შუენიერ არს წყალობაჲ ჟამსა ჭირისასა, ვითარცა ღრუბელი წჳმისაჲ ჟამსა გუალვისასა.

Chapter: 36  

Verse: 1      მიწყალენ ჩუენ, უფალო ღმერთო ყოველთაო, და მომხედენ ჩუენ, Page of ms. O: 335r  მოჰფინე შიში შენი ყოველთა ზედა წარმართთა.

Verse: 2      და აღიღე ჴელი შენი ყოველთა ზედა უცხოთესლთა და იხილონ ძლიერებაჲ შენი.

Verse: 3      ვითარცა მათ წინაშე იდიდე ჩუენ ზედა, ეგრეცა ჩუენ წინაშე განძლიერდი მათ ზედა.

Verse: 4      და გიცნან შენ მათ, ვითარცა ჩუენ გიცანთ შენ, რამეთუ არა არს ღმერთ შენსა გარეშჱ, უფალო.

Verse: 5      განაახლენ საკჳრველებანი და მოაქციე სასწაულები, ადიდე ჴელი შენი და მკლავი მარჯუენაჲ შენი.

Verse: 6      განაღჳძე გულისწყრომაჲ და დასთხიე რისხვაჲ, მოსპე მტერი იგი და აღჴოცე მჴდომი.

Verse: 7      ისწრაფე ჟამი და მოიჴსენე დღჱ იგი საშჯელისაჲ და მიუთხრობდე საკჳრველებათა შენთა სიმდიდრისა შენისათა.

Verse: 8      რისხვითა მით ცეცხლისა მისისაჲთა შემუსროს არაგანსარინებელი იგი მტერი; და რომელნი-იგი აჭირვებდენ ერსა მას შენსა, პოვონ წარსაწყმედელი განრყუნისა მათისაჲ.

Verse: 9      შემუსრე თავები მტერთაჲ, რომელნი იტყოდეს: არავინ არს ჩუენსა გარეშჱ.

Verse: 10      შეკრიბე ყოველი ნათესავი იაკობისი.* Page of ms. O: 338r 

Verse: 11      უფალო, შეიწყალე ერი შენი, რომელ ჩინებულ არს სახელისა შენისა, ისრაელი, რომელ პირმშოსა მას ამსგავსე.

Verse: 12      შეიწყალე ქალაქი სიწმიდისა შენისაჲ იერუსალემი და ადგილი განსასუენებელისა მის შენისაჲ.

Verse: 13      აღავსე სიონი აღებად სიტყუათა მათ შენთა,

Verse: 14      და აღადგინენ წინაწარმეტყუელნი სახელისა შენისათჳს.

Verse: 15      მიეც Page of ms. O: 338v  სასყიდელი, რომელთა დაგითმონ შენ და წინაწარმეტყუელნი სარწმუნო იყვნენ.

Verse: 16      შეგესემინ, უფალო, ლოცვაჲ მსახურთა შენთაჲ კურთხევისა მისებრ აჰრონისა ერისა თჳსისა,

Verse: 17      რაჲთა გულისხმა-ყონ ყოველთა, რამეთუ შენ უფალი ღმერთი ხარ უკუნისამდე.

Verse: 18      ყოველი ჭამადი დაადნვის მუცელმან და არნ ჭამადი უმჯობჱს ჭამადისა.

Verse: 19      სასამან გამოიცადის გემოჲ ჭამადისაჲ ნადირთაჲ, ეგრეცა გულმან გონიერმან სიტყუანი გონიერებისანი და ჭეშმარიტებისანი.

Verse: 20      გულმან გულარძნილმან შეამთხჳის ჭუვილი. კაცმან გამოცდილმან მიაგოს მას.

Verse: 21      ყოველმან მამაკაცმან შეიმთხჳის დედაკაცი და დედაკაცი დედაკაცსა უმჯობჱს არნ.

Verse: 22      სიკეთემან დედაკაცისამან მხიარულ-ყვის პირი და ყოველსა გულისსათქუმელსა კაცთასა ჰმატს.

Verse: 23      იყოს-ღათუ ენასა მისსა წყალობა და მშჳდობა, არა არს ქმარი მისი მსგავს ძეთა კაცთა.

Verse: 24      რომელმან მოიპოვა დედაკაცი გონიერი, უწყიეს მას მოგებაჲ ცხორებისაჲ შემწედ მისა და სუ[ე]ტად განსასუენებელად.

Verse: 25      სადა არა ახნ ზღუდჱ, მუნ მიმოდაიტაცის ნაყოფი, და სადა არა არნ დედაკაცი, მუნ კუნესიედ ვითარცა ცთომილნი.

Verse: 26      რამეთუ ვის ჰრწამნ მარტოჲ ავაზაკი, რომელი იცვალებინ ქალაქითი ქალაქად?

Verse: 27      ეგრეცა კაცი, რომლისა არა იყოს თჳსი ბუდჱ და დადგრომილ, სადაცა დაუღამნის.

Chapter: 37  

Verse: 1      ყოველმან მეგობარმან თქუას: Page of ms. O: 339r  მეცა ვმეგობრებ. ხოლო არს მეგობარი, რომელი სახელად ხოლო მეგობარ არს.

Verse: 2      და არა არს ჭუვილი მისი სიკუდიდმდე, მოყუასი და მეგობარი, რომელნი გარდაიქციან მტერად.

Verse: 3      ჵ უკეთურო ზრახვაო, ვინაჲ შემოჰგორევდი დაფარვად ჴმევისა ზაკუვით.

Verse: 4      მეგობარი მეგობარსა თანა იშუებნ და ჟამსა მას ჭირისასა აღუდგის მჴდომად.

Verse: 5      და არს მეგობარი, რომელი იჭვინ მუცლისათჳს და დღესა მას ბრძოლისასა არა აღიღის ფარი.

Verse: 6      ნუ დაივიწყებ მეგობარსა თავით შენით და ნუ უჴსენებელ-ჰყოფ მას ფასთა შინა შენთა.

Verse: 7      ყოველმან მზრახვალმან გამოიღის ზრახვაჲ, ხოლო არნ მზრახვალი, რომელი თავისა თჳსისათჳს ხოლო ზრახავნ.

Verse: 8      მზაკუვართაგან მზრახვალისა დაიცევ თავი შენი და პირველად გულისხმა-ყავ, რაჲ-იგი უჴმს, რამეთუ თავით თჳსით ზრახავს. ნუუკუე შეგაცთუნოს შენ ალაგთა

Verse: 9      და გეტყოდის: კეთილ არს გზაჲ ეგე შენი. და დაგიდგეს შენ წინა ხილვაჲ, რაჲ-ძი ძჳრი წარგჴდეს შენ.

Verse: 10      ნუ ჰზრახავ ქუეგანხედვარისა შენისა თანა და მოშურნეთა შენთათჳს დაფარე ზრახვაჲ შენი.

Verse: 11      ნუ აზრახებ კაცსა უღმრთოსა ღმრთისმსახურებისათჳს, ნუცა ცრუსა სიმართლისათჳს, ნუცა კაცსა გულმედგარსა ღუაწლისათჳს, ნუცა კაცსა შორიელსა Page of ms. O: 339v  გარდაქცევისა საფარდულისათჳს, ნუცა კაცსა მომფრდელსა განსყიდისათჳს, ნუცა კაცსა თუალბოროტსა მადლიერებისათჳს, ნუცა კაცსა უწყალოსა სახეტკბილობისათჳს, ნუცა კაცსა მცონარსა საქმისათჳს, ნუცა კაცსა მორეწესა სასყიდლისათჳს მიცემისა, ნუცა მონასა მედგარსა მრავლისა საქმისა ბრძანებისათჳს. ამას ყოველსა ნუ გულსა შეაპყრობ ყოვლისათჳს ზრახვისა.

Verse: 12      არამედ ყოვლისათჳს კაცისა მიმართ ღმრთისა იმაწენ ზრახვაჲ შენი უფროჲს, რომლისა გულითად უწყოდი, ვითარმედ იმარხნეს მცნებანი, რომლისა გონებაჲ შემსგავსებულ იყოს გონებასა შენსა. და-თუ-ეცემოდი, ელმოდის შენ წილ.

Verse: 13      და ზრახვაჲ გულისა შენისაჲ იყავნ მის თანა, რამეთუ არავინ გივის შენ უსარწმუნოეს მისა.

Verse: 14      რამეთუ გონებაჲ კაცისაჲ უმახლობელჱს არს, ვიდრე შჳდი ებგური, რომელნი სხენ მაღალთა ზედა ებგურად.

Verse: 15      და ამას ყოველსა ზედა ევედრებოდე მაღალსა, რაჲთა განგიგნეს ჭეშმარიტებით გზანი შენნი.

Verse: 16      დასაბამ ყოველთა საქმეთა სიტყუაჲ არს და მძღუარ ყოვლისა საქმისა ზრახვაჲ არს,

Verse: 17      და ალაგნი იგავთანი _ გული. რამეთუ ოთხი ჯერი აღმოსცენდების მისგან:

Verse: 18      კეთილი და ბოროტი, ცხორებაჲ და სიკუდილი, და ჴელმწიფჱ მათ ზედა ენაჲ.

Verse: 19      არს კაცი ღრმად მეცნიერი მრავალთა მასწავლელ და თავისა თჳსისა უჴმარ არს იგი. Page of ms. O: 340r 

Verse: 20      და არს კაცი სიტყუაჴელოვნებითა, საძულელ იქმნის ესე ყოვლისაგან და სიბრძნისაგან ნაკლულევან არს;

Verse: 21      რამეთუ არა მოცემულ არს მისა მადლი უფლისა მიერ და ყოვლისაგან გონებისა ნაკლულევან არს.

Verse: 22      არს ბრძენ, რომელი თავისა თჳსისათჳს არნ და ნაყოფი გონიერებისა მისისაჲ პირისა მისისაგან არნ სარწმუნო.

Verse: 24      კაცი გონიერი აღივსოს კურთხევითა და ჰნატრიდენ მას ყოველნი, რომელნი ჰხედვიდენ მას.

Verse: 25      ცხორებაჲ კაცისაჲ რიცხჳთ არს და დღენი უფლისანი ურიცხუ არიან.

Verse: 26      რომელი ბრძენ არს, ერსა შორის თჳსსა დაიმკჳდრის მან დიდებაჲ და სახელი მისი ეგოს უკუნისამდე.

Verse: 27      შვილო ჩემო, ცხორებასა შენსა გამოიცადე თავი შენი და იგულე, რაჲ არს ბოროტი იგი მისი, და ნუ შეამთხუევ მას,

Verse: 28      რამეთუ არა ყოველი ყოვლისა სარგებელ არს და არცა ვის ყოველი ყოვლითა სათნო ეყვის.

Verse: 29      ნუ იანგაჰრებ შენ ყოველსა შინა ფუფუნებასა და ნუ გარდაიქცევი შენ პირად-პირადითა საჭმლითა,

Verse: 30      რამეთუ მრავალსა ჭამადსა შეჰყვის სალმობაჲ და უძღებაბამან აღუძრის მალასი.

Verse: 31      ანგაჰრებითა მრავლითა მრავალნი მოსწყდეს, და რომელი ეკრძალოს მას, შესძინოს ცხორებასა.

Chapter: 38  

Verse: 1      თავ-უყავ მკურნალსა საჴმარებისა მისისათჳს, რამეთუ იგიცა უფალმანვე დაჰბადა.

Verse: 2      რამეთუ კურნებაჲ მაღლისა მიერ არს და მეფეთაგან მიიღის მან ნიჭი.

Verse: 3      სიჴელოვნემან მკურნალისამან Page of ms. O: 340v  აღუმაღლის სახელი და წინაშე მდიდართასა იდიდის.

Verse: 4      რამეთუ ღმერთმან დაჰბადა წამალი ქუეყანისაგან კურნებისაჲ და კაცსა გონიერსა არა ეწყინებინ იგი.

Verse: 5      ძელისა მისგან რაჲ დაემტკიცნეს წყალნი, რაჲთა საცნაურ იყოს ძლიერებაჲ მისი,

Verse: 6      და თავადმან კაცთა მისცა მეცნიერებაჲ, რაჲთა იდიდოს საკჳრველებითა თჳსითა.

Verse: 7      და მით განკურნა და მოსპო სალმობაჲ. საცხებელი მგბოლველთაჲ მათ ამითვე შეიზავნიან საცხებელნი მათნი,

Verse: 8      და ამათსა გარეშჱ ვერღარა ესრულის საქმჱ იგი და მშჳდობაჲ მის მიერ არს ქუეყანასა ზედა.

Verse: 9      შვილო ჩემო, სნეულებასა შენსა ნუ უგულებელს-ჰყოფ, არამედ ევედრებოდე უფალსა და მან განგკურნოს შენ.

Verse: 10      განიშორე შენგან შეცოდებაჲ და განგემარჯოს ჴელთა შენთა და ყოვლისაგან შეცოდებისა განიწმიდე თავი შენი.

Verse: 11      მიეც სულნელებაჲ საკუმეველისაჲ და სამინდოჲ საჴსრად შენდა, განაპოხე მსხუერპლი შენი სულნელად.

Verse: 12      და მკურნალსაცა ეც ადგილ, რამეთუ იგიცა ღმერთმანვე შექმნა. და ნუ განგეშორებინ შენ იგი, რამეთუ საჴმარ არს იგი შენდა.

Verse: 13      და იყოს ჟამი, ოდეს ჴელითა მისითა განგემარჯოს,

Verse: 14      რამეთუ იგიცა უფალსა ევედრებიედ, რაჲთა წარემართოს მათ განსუენებაჲ და მკურნალებაჲ ცხორებისა მათისაჲ. Page of ms. O: 341r 

Verse: 15      რომელმან შესცოდოს შემოქმედსა თჳსსა, იგი შევარდეს ჴელთა მკურნალისათა.

Verse: 16      შვილო, მკუდარსა ზედა დამოადინენ ცრემლნი და ვითარცა ფრიად ტკივნეულმან ისწრაფე გოდებად და შემსგავსებულად ბრძანებულისა მის შემოსენ ჴორცნი მისნი და ნუ შეურაცხ-ჰყოფ დასამარხველსა მას მისსა.

Verse: 17      განიცხრვე ტირილდ და განამრავლე ტყებაჲ და გლოვა-ყავ, რავდენცა გიღირდეს მისა, ერთ დღე ანუ ორ დღე გმობისათჳს და მუნქუესვე ნუგეშინის-ეც გულსა შენსა,

Verse: 18      რამეთუ ჭუვილსა გამოვალს სიკუდილი და გული სიტყუამან გულისამან შეღრიკის ძალისაგან.

Verse: 19      მეყსეულად მოსრვაჲ და ზრუნვაჲ და ცხორებაჲ იგი უპოვარებისაჲ შთაუწთვის გულსა.

Verse: 20      ნუ მისცემ ზრუნვასა თავსა შენსა, არამედ განეშორე მას. მოიჴსენე უკუანაჲსკნელი.

Verse: 21      და ნუ დაივიწყებ, რამეთუ არა არს შეცთომა, მასცა არაჲ არგო და თავიცა შენი განიბოროტო.

Verse: 22      მოიჴსენენ ბრძანებანი იგი მისნი, რამეთუ შენდაცა ეგრე ყოფად არს, ჩემდა გუშინ და შენდა დღეს.

Verse: 23      შესუენებასა მკუდრისასა აღესრულის საჴსენებელი მისი და ნუგეშინისმცემელ ეყავ აღმოსლვასა სულთა მისთასა.

Verse: 24      სიბრძნჱ მწიგნობრებისაჲ თავისუფლებასა ცალიერებისასა არს და გონებანაკლულევანი ამით ვერვე განბრძნდის. Page of ms. O: 341v 

Verse: 25      რაჲთამე განბრძნდეს კაცი, რომელსა ეპყრას ერქუანი და იქადოდის დეზისა ცემასა ჴართა ზახებითა და მისვე საქმისა მიმართ აღმსთობითა. და ზრახვაჲ მისი არნ ნაშობთა მიმართ კუროთასა.

Verse: 26      და გული მისი შერეულ არნ განმარტებად ურნატთა და უძილებაჲ იგი მისი არნ კუებვასა სამწყსოთასა.

Verse: 27      ეგრეცა ხუროჲ, ხუროთმოძღუარი, რომელნი-იგი ღამჱ, ვითარცა დღისი, იქცევიან. და რომელი გამოსწერნ და გამოჰქანდაკებნ წერილთა მათ ბეჭდისთუალებისა ხატად და უძილებათა მათთა განწვალეს პირად-პირადი იგი ქმნულებაჲ. გული მისცის მსგავსებასა გამოწერისასა და უძილებამან მათმან აღასრულის საქმჱ.

Verse: 28      ეგრეცა მჭედელმან მახლობელად ბრძმედთა და განიცდინ შანთთა რკინისათა. მწუარი ცეცხლისაჲ დაუდნობნ ჴორცთა მისთა და სიცხესა მას ალისასა ჰბრძავნ. ჴმაჲ კუერისაჲ დაუყოფნ ყურთა მისთა და მსგავსებასა მას საქმეთა მისთასა არიედ თუალნი მისნი. გული მისი მისცის აღსრულებასა საქმისასა და უძილებაჲ მისი განაშუენებნ საქმესა მას.

Verse: 29      ეგრეცა მეკეცჱ ზინ საქმესა ზედა თჳსსა და ფერჴითა თჳსითა იქცევნ მორგუთა. რომელი-იგი ზრუნვით მას Page of ms. O: 342r  ზედა-ადგს საქმესა მას თჳსსა, შერაცხილ არიან ყოველნივე იგი საქმენი მისნი.

Verse: 30      მკლავითა თჳსითა გამოასხის თიჴაჲ იგი და წინაშე ფერჴთა მისთა შედრიკის ძალი მისი. გული მისი მისცის სრულიად გლორწნასა და უძილებაჲ იგი მისი გამოდნობასა და გამოწმედასა საჴუმილისასა.

Verse: 31      ყოველნივე ესე ჴელთა მათთა ესვიდეს და კაცად-კაცადი საქმითა თჳსითა განბრძნდის.

Verse: 32      და მათ თჳნიერ ვერ იშჱნის ქალაქი და არცა დაეშჱნნენ და იმოთხვიდენ მათ შინა.

Verse: 33      ხოლო ზრახვასა მას ერისასა არა იძინენ და კრებული იგი მათ ზედა გარდაჰჴდეს. საყდართა მათ მსაჯულთასა არა დასხდენ და შჯული იგი საშჯელისაჲ ვერ გულისხმა-ყონ,

Verse: 34      და ვერცა გამოაცხადონ სწავლულებაჲ და სამართალი და იგავსა შინა არა იპოვნენ. არამედ საქმენი იგი კეთილნი დაამტკიცნენ და ლოცვაჲ მათი არნ საქმესა მას თჳსსა ჴელოვნებისასა.

Chapter: 39  

Verse: 1      გარნა რომელმან მისცის თავი თჳსი ჴელთა ღმრთისათა და ზრახვასა მისსა ზრახვიდეს შჯულსა შინა ღმრთისასა, სიბრძნე ყოვლისა წინა გამოიძიოს და წინაწარმეტყუელებათა მათ მიმართ უცალო იყოს.

Verse: 2      მოძღურებაჲ კაცთაჲ მათ სახელოანთაჲ და იგავთა მათ სახეთაჲ შინა ვიდოდის.

Verse: 3      დაფარულნი იგი იგავთანი გამოიძინეს და გარ/დაქცეულთა Page of ms. O: 342v  მათ იგავთა შინა იქცეოდის.

Verse: 4      და წინაშე ერისთავთა საცნაურ იყოს, ქუეყანასა მას უცხოთასა და წარმათთასა მიიწიოს, რამეთუ კეთილი და ბოროტი გამოიცადა კაცმან.

Verse: 5      გული მისცა აღმსთობად უფლისა მიმართ, შემოქმედისა თჳსისა, და წინაშე მაღლისა ევედრებოდის და აღაღოს პირი თჳსი და ცოდვათათჳს ილოცვიდეს.

Verse: 6      უკუეთუ უფალსა ღმერთსა უნდეს, სულითა წმიდითა აღავსოს იგი, რამეთუ თავადმან გამოუწჳმოს მას სიტყუაჲ იგი სიბრძნისაჲ და თაყუანისცემით აღუვარებდეს უფალსა.

Verse: 7      და თავადმან განუმარჯოს მას ზრახვაჲ იგი მისი და სწავლულებაჲ და დაფარულნი მისნი გულისხმა-ყვნეს.

Verse: 8      და გამოუჩინოს მას სწავლულებაჲ მოძღურებისა მისისაჲ და შჯულითა მით აღთქუმისა მაღლისაჲთა იქცეოდის.

Verse: 9      გონიერებასა მისსა აქებდეს ყოველი და მი-უკუნისამდე არა აღიჴოცოს და არცაღა განქარდეს საჴსენებელი მისი, და სახელი მისი ცხონდეს თესლითი თესლადმდე.

Verse: 10      და სიბრძნესა მისსა მიუთხრობდენ ნათესავნი და ქებულებაჲ მისი განთქუას ყოველმან ერმან.

Verse: 11      უკუეთუ დაადგრეს, სახელოვნებაჲ დაუტეოს და შე-ღათუ-ისუენოს, წინანდელსა უმჯობჱსვე იყოს.

Verse: 12      და მერმჱ განვიზრახო და გითხრობდე, რამეთუ აღივსო ვითარცა მთოვარჱ Page of ms. O: 343r  დაკლებული.

Verse: 13      ისმინეთ ჩემი, წმიდანო შვილნო, და აღმოსცენდებოდენ ვითარცა ვარდი, რამეთუ დანერგულ არნ თანაწარსადინელსა წყალთასა.

Verse: 14      და ვითარცა გუნდრუკმან სულნელმან გამოეცინ სულნელებაჲ, გამოაყუავნეთ ყუავილი იგი თქუენი, ვითარცა შროშანი, გამოეცით სულნელებაჲ თქუენი. აქებდით გალობითა და აკურთხევდით უფალსა და ყოველთა ზედა საქმეთა მისთა.

Verse: 15      მიეცით მას დიდად შუენიერებაჲ და აღუვარებდით ქებულებასა მისსა გალობითა და ჴმითა ქებისაჲთა აქებდით ღმერთსა და ესრჱთ იტყოდეთ, რაჟამს აღუვარებდეთ:

Verse: 16      რამეთუ საქმენი უფლისანი კეთილ არიან ფრიად და ყოველი იგი ბრძანებაჲ ჟამსა თჳსსა იყოს. არა არს თქუმად: რაჲ არს ესე ანუ რაჲსათჳს? რამეთუ ყოველივე ჟამსა თჳსსა მოიძიოს.

Verse: 17      ბრძანებითა მისითა დადგეს, ვითარცა ზჳნეულნი წყალნი და სიტყჳთა პირისა მისისაჲთა საუნჯენი წყალთანი.

Verse: 18      ბრძანებითა მისითა ყოველივე ნებაჲ მისი, რამეთუ არავინ არს, რომელმანმცა შეამცირა იგი და მაცხოვარებაჲ მისი.

Verse: 19      საქმენი ყოველთა ჴორციელთანი მის წინაშე არიან და არარაჲ არს დაფარულ წინაშე თუალთა მისთა.

Verse: 20      არა არს დამცირება და არცა აღდიდება მის თანა, და არა არს რიცხჳ მაცხოვარებისა მისისაჲ საუკუნითაგან და უკუნისამდე. მოიხილა და არა არს Page of ms. O: 343v  საკჳრველ წინაშე თუალთა მისთა.

Verse: 21      და არა სათქუმელ: არს: რაჲ არს ესე? არცა სათქუმელ არს, ვითარმედ ესე მისა უძჳრეს არს. არამედ ყოველი საჴმართა მათ თჳსთა დაბადებულ არს და განმტკიცებულად დგას.

Verse: 22      კურთხევაჲ იგი მისი ვითარცა მდინარე განჰფინა და ვითარცა ჴმელითა ნაღუარევისაჲთა დაეთრვო,

Verse: 23      ეგრეცა რისხვამან მისმან წარმართნი დაიმკჳდრნეს, რომელნი არა ეძიებენ მას, ვითარ-იგი გარდააქცინა წყალნი მათნი ფერად.

Verse: 24      გზანი მისნი წმიდათათჳს წრფელ არიან, ეგრეცა უშჯულოთათჳს საცთურად მათა.

Verse: 25      რამეთუ კეთილისათჳს კეთილი განმზადებულ არს დასაბამითგან, ეგრეცა ცოდვილსა მას კეთილი იგი ბოროტად გარდაექცის.

Verse: 26      დასაბამი ცხორებისა კაცთაჲ წყალი, ცეცხლი, რკინაჲ, მარილი და სამინდოჲ იფქლისაჲ, სძჱ და თაფლი, სისხლი ყურძნისაჲ, სამოსელი.

Verse: 27      ესე ყოველი ქველისმოქმედთა მათთჳს განმზადებულ არს, ეგრეცა ძჳრისმოქმედთათჳს ბოროტად.

Verse: 28      ქარნი სამარადისონი განმზადებულ არიან შურისსაგებელად. და რისხვითა მისითა განმტკიცნეს გუემანი მათნი. ჟამსა მას აღსასრულისა მათისასა ძალი მათი განჰფინონ და გულისწყრომაჲ შემოქმედისა მათისაჲ დააცხრვონ.

Verse: 29      ცეცხლი და სიკუდილი ესე ყოველი განმზადებულ არნ Page of ms. O: 344r  შურისსაგებელად მათა.

Verse: 30      შუვანი ლომთანი, ღრიაკალნი, იქედნენი, მახჳლი შურისმგებელად და მომსრველად უღმრთოთა.

Verse: 31      მცნებითა მისითა იხარებდენ და ქუეყანასა ზედა საჴმართა შინა განემზადნენ და ჟამსა მას თჳსსა არა გარდაჰჴდენ სიტყუასა.

Verse: 32      ამისთჳს დასაბამითაგან განემტკიცენ და განვიზრახო გონებითა და წიგნებითა ვყავ ესე ყოველი.

Verse: 33      საქმენი ღმრთისანი ყოველნი კეთილ არიან და ყოველნი საჴმარნი მისნი ჟამსა თჳსსა განემზადებიან.

Verse: 34      და არა არს სათქუმელ, რამეთუ ესე უბოროტჱს არს მისა, რამეთუ ყოველივე ჟამსა თჳსსა შეაგუვოს.

Verse: 35      აწ ყოვლითა გულითა და პირითა აკურთხევდეთ სახელსა უფლისასა.

Chapter: 40  

Verse: 1      უცალოებაჲ დიდ დაებადა კაცთათჳს და უღელი მძიმჱ ნაშობთა ზედა ადამისთა დღითგან გამოსლვით საშოჲთ დედისა მათისაჲთ, ვიდრე მიქცევადმდე მუნვე დედისა მიმართ ყოველთაჲსა.

Verse: 2      ზრახვანი მათნი და ნებაჲ გულისაჲ მათისაჲ, ზრახვანი იგი იჭჳსა მის მათისანი დღედმდე აღსასრულისა მათისა.

Verse: 3      დიდებულითგან, რომელი-იგი ზის საყდართა მათ უფლებისათა, მი-გლახაკისამდე, რომელი-იგი გორავნ მიწასა და ნაცარსა ზედა,

Verse: 4      მისითგან, რომელი-იგი იმკვებინ სინდისითა და რომელსა-იგი ადგეს გჳრგჳნი ოქროჲსაჲ, მისამდე, რომელი იმოსების ქირშითა, Page of ms. O: 344v  ჴდომაჲ, შური, განკრთომაჲ, შეძრწუნებაჲ და შიში სიკუდილისაჲ, მტერობაჲ, ზრზენაჲ.

Verse: 5      ჟამსა მას შინა გამოძიებისა მისისასა ძილმან ღამისამან განუცვალის გონებაჲ მისი,

Verse: 6      მცირედ, ვითარცა არარაჲ, განუსუენოს და მის მიერ ჩუენებასა მას შინა ვითარცა დღისა ხილვასა განკრთომილ იყოს გული მისი. ვითარცა ვინ ევლტინ პირსა ბრძოლისასა.

Verse: 7      და ჟამსა მას ბრძოლისა მისისასა განიღჳძოს და დაუკჳრდეს არარაჲ უშიშად.

Verse: 8      და ყოველთა ჴორციელთა თანა კაცითგან მი-პირუტყუადმდე, და ცოდვილთა მათ ზედა შჳდ წილ უმეტჱს.

Verse: 9      სიკუდილი და ჴდომაჲ, სისხლი და მახჳლი, ტყუეობაჲ და სიყმილი, შემუსრვაჲ და გუემაჲ -

Verse: 10      უშჯულოთა ზედა განმზადებულ არს ესე ყოველი და ამათ[თ]ჳს იყო წყლითრღუნაჲ სოფელსა.

Verse: 11      ყოველი, რავდენი არს ქუეყანისაჲ, ქუეყანასვე მიექცეს; და ყოველი, რავდენი წყალთაგან არს, მუნვე ზღუად მიიქცეს.

Verse: 12      ყოველივე ქრთამი უკეთურებისაჲ აღიჴოცოს და სარწმუნოებაჲ უკუნისამდე ეგოს.

Verse: 13      ფასი უკეთურთაჲ, ვითარცა ნაღუარევი, განჴმეს და ვითარცა ქუხილი ჴმამძიმჱ წჳმად გარდაიქცეს.

Verse: 14      ჴსნილებითა მით ჴელთა მისთაჲთა იხარებდეს, ხოლო რომელნი გარდაჰჴდენ მცნებათა, ეგრეცა აღსასრულსა მას მოაკლდეს.

Verse: 15      ნაშობთა მათ უღმრთოთა არა განიმრავლნენ რტონი მათნი Page of ms. O: 345r  და ძირნი იგი არაწმიდათანი ზედა გრილთა კლდისათა.

Verse: 16      ვითარცა მცურვლები ყოველსა წყალსა თანა და კიდეთა მდინარისათა აღმოსცენდის და ყოვლისა თავისა წინა მოიწილის.

Verse: 17      წყალობითა ეგოს უკუნისამდე. ცხორებაჲ ნუყიერთაჲ საქმითა ჴელთა მისთაჲთა დამტკიცნეს და შჯობს ორთავე, ვითარმცა ვინ პოვა ფასი.

Verse: 19      ნაშობთა დაშჱნებამან ქალაქსა განუმტკიციან სახელი და უფროჲს ამათ ორთასავე უფროჲს დედაკაცი უბიწოჲ შერაცხილ არს.

Verse: 20      ღჳნომან და სახიობამან ახარიან გულსა და ამათ ორთასავე უფროჲს არს სიყუარული სიბრძნისაჲ.

Verse: 21      ნესტუმან და ლინმან მოატკბიან ჴმაჲ და მათ ორთასავე უმეტჱს არს ენაჲ ტკბილი.

Verse: 22      მადლისა და სიკეთისა გულმან უთქუას თუალსა და მათ ორთასავე უშუენიერჱს არს განმწუანებაჲ იგი დათესულისაჲ.

Verse: 23      მეგობარი და მოყუასი ჟამსა შეიმთხჳნიან და უფროჲს მათსა დედაკაცისა შემთხუევაჲ ქმრისა თჳსისაჲ.

Verse: 24      ძმანი და შეწევნაჲ ჟამსა ჭირისასა და მათ ორთასავე უფროჲს საცემელმან და წყალობამან იჴსნიან ჭირისაგან.

Verse: 25      ოქრომან და ვეცხლმან აღამაღლიან ფრიად, ხოლო მათ ორთასავე უფროჲს ზრახვამან კეთილმან სათნო-ყვის კაცი.

Verse: 26      ფასმან და ძალმან აღამაღლიან გული და მათ ორთასავე შიშმან Page of ms. O: 345v  უფლისამან უფროჲს აღამაღლის კაცი. არა არს მოშიშთა თანა უფლისათა ნაკლულევანებაჲ და არა არს მათ ზედა საძიებელ შეწევნისა.

Verse: 27      შიში უფლისაჲ ვითარცა სამოთხჱ კურთხევისაჲ და ყოვლისა უფროჲს დიდებისა იგი ჰფარავს.

Verse: 28      შვილო, თხოვით ცხორებასა ნუ დაიჩუევ, რამეთუ შჯობს სიკუდილი, ვიდრეღა-არა თხოვასა.

Verse: 29      კაცი, რომელი ჰხედვიდეს სხჳსა ტაბლასა, არა შერაცხილ არს ცხორებაჲ იგი მისი რიცხუთა ცხორებისათა, გულსმოდგინედ ღათუ ჰხედვიდეს გან[ძ]ღომადმდე უცხოჲსა მისგან ჭამადისა. კაცი გონიერი და სწავლული ეკრძალის ამას.

Verse: 30      ხოლო პირსა ურცხჳნოსა დასტკბნის თხოვაჲ და მუცელსა მისსა აღატყდის, ვითარცა ცეცხლი.

Chapter: 41  

Verse: 1      ჵ სიკუდილო, რაბამ მწარე არს შენი საჴსენებელი კაცისათჳს, რომელი მშჳდობით იყოს ნაყოფთა თჳსთა ზედა, კაცისათჳს უზრუნველისა და წარმართებულისა, და-ღათუ-ედვას შეწყნარებად შუებისა.

Verse: 2      ჵ სიკუდილო, კეთილ არს შენი საშჯელი კაცისა ჴუებულისათჳს და ძალითა ნაკლულევანისათჳს, სიბერესა გარდაცთომილისა და ურჩისა მოძღურებისა მისგან, და რომელსა წარეწყმიდოს მოთმინებაჲ,

Verse: 3      ამას ნუ ჰრიდებ, სიკუდილო. მოიჴსენენ წინანი შენნი და შემდგომნი, რამეთუ შენ თანავე არიან.

Verse: 4      ესე საშ/ჯელი Page of ms. O: 346r  უფლისა მიერ არს ყოვლისავე ჴორციელისა. აწ უკუე რაჲსა სდროებ ნებასა მას ღმრთისასა გინათუ ათ, გინათუ ას, გინათუ ათას წელ ჯოჯოხეთს შინა რიცხჳსათჳს ცხორებისა კაცთაჲსა.

Verse: 5      შვილო ჩემო, საძაგელ და ბილწ არიან ნაშობნი იგი ცოდვილნი და შესუარულ არიან მასვე ცხორებასა უღმრთოსა.

Verse: 6      წარუწყმედიეს მოთმინებაჲ და ნათესავისა მათისა თანა აღიმსთოს ყუედრებამან.

Verse: 7      კაცსა უღმრთოსა შვილნი თჳსნი აყუედრებედ, რამეთუ მის გამო ყუედრებაჲ მოიღიან.

Verse: 8      ვაჲ თქუენდა, კაცნო უღმრთონო, რომელ დაგიტევებიეს შჯული ღმრთისა მაღლისაჲ.

Verse: 9      ისხნეთ ღათუ შვილ, ნაშობნი იგი თქუენნი ნაკლულევანვე იყვნენ. და თუ მოსწყდეთ, წყევამან განგიყვანნეს თქუენ.

Verse: 10      ყოველივე, რაჲ არს ქუეყანისაჲ, ქუეყანადვე მიიქცეს, ეგრეცა უღმრთონი წყევით წარსაწყმედელსა მივიდენ.

Verse: 11      გლოვაჲ კაცისაჲ გუამსა შინა მისსა, ხოლო სახელი უღმრთოთაჲ უკეთურებითა აღიჴოცოს.

Verse: 12      იღუაწე სახელისათჳს, რამეთუ ესე წარგყვეს შენ ვიდრეღა ჷ̄ჷ́არა ათასეულნი იგი ფასნი ოქროჲსანი დიდძალნი.

Verse: 13      ცხორებისა კეთილისა დღენი ჟამთანი აღ-ვე-ირაცხიან, ხოლო სახელი იგი კეთილი უკუნისამდე დაშთის.

Verse: 14      მოძღურებაჲ მშჳდობისაჲ დაიცევით, შვილნო: Page of ms. O: 346v  სიბრძნჱ დაფარული და ფასი გამოუჩინებელი, რაჲმე სარგებელ არს ორთავე ამათგან?

Verse: 15      შჯობს კაცი, რომელმან დაიფაროს სიცოფჱ იგი თჳსი, ვიდრეღა-არა კაცისა, რომელმან დაიფაროს სიბრძნჱ თჳსი.

Verse: 16      აწ უკუე შეიკდიმეთ სიტყუათა ამათ ჩემთა ზედა, რამეთუ არა კეთილ არს ყოველი სირცხჳლი დამარხვად და არცა ყოველი ყოვლითა სარწმუნოებასა შინა სათნო არს.

Verse: 17      სირცხჳლი ჯერ-არს მამისაგან და დედისათჳს სიძვისაგან; მთავრისა მისგან და ძლიერისა ცილის სიტყჳსათჳს,

Verse: 18      მოსაჯულისაგან და მოფარდულისაგან შეცოდებისათჳს,

Verse: 19      გუნდისა მისგან და ერისა უშჯულოებისათჳს; ადგილისა მისთჳს, რომელსა დაშჱნებულ ხარ, პარვისათჳს;

Verse: 20      ჭეშმარიტებისაგან ღმრთისა და მცნებათათჳს და ჴელისა გარდართხმისა ტაბლასა ზედა,

Verse: 21      ყუედრებისაგან მოთხოვისათჳს და მიცემისა ჟამსა თჳსსა და მომკითხველთა მათგან დუმილისათჳს;

Verse: 22      განცდისაგან დედაკაცისა; სხჳსაგან გარემიქცევისა პირისა ნათესავისაგან თჳსისა;

Verse: 23      მოღებისაგან ნაწილისა და მიცემისა; პირისა ხედვისაგან დედაკაცისაგან ქმრისცოლისა;

Verse: 24      მიზეზობისაგან გულისთქუმისა თჳსისა მჴევალისაჲსა და ნუცაღა Page of ms. O: 347r  მიადგები სარეცელთა მისთა.

Verse: 25      მეგობართაგან სიტყუათათჳს ყუედრებისაგან და მიცემისა შემდგომად არაყუედრებისა.

Verse: 26      და მორჩილებისაგან სიტყჳს სმენისა და მხილებისაგან სიტყუათა საიდუმლოთა.

Verse: 27      ამას ყოველსა ზედა იყავ მორცხუჱ ჭეშმარიტებით და ჰპოვო შენ მადლი ყოველთაგან კაცთა.

Chapter: 42  

Verse: 1      შვილო, ამათ ზედა ნუ გრცხუენინ და ნუცა თუალთღებით სცოდავ:

Verse: 2      შჯულისა მისთჳს მაღლისაჲსა და მცნებათა მათ მისთა და საშჯელისა განმართლებად ცოდვილისა;

Verse: 3      სიტყჳსათჳს შეყოფისათჳს და გზისა ზიარისა და საცემელისა მისთჳს სხუათა მკჳდრობისა;

Verse: 4      და ჭეშმარიტებისათჳს საწყალობელისა და სასწორისათჳს, მოღებისათჳს მრავლისა მცირითა;

Verse: 5      მიცემისა და მოღებისათჳს ვაჭართაჲსა და განსწავლისათჳს შვილთა ფრიადისა და მონისა უკეთურისაგან გუერდნი მოსისხლებად.

Verse: 6      და დედაკაცისა უკეთურისა კეთილ არს ბეჭდვაჲ და კრძალვაჲ, და სადა ჴელი მართალი არა იყოს, და-ცა-ჰკლიტე,

Verse: 7      და რაჲ მისცე, რიცხჳთ მიეც და მოიღე ყოველი წიგნით.

Verse: 8      სწავლისათჳს უგუნურისა და ცოფისა და მჴცოვნისა გარდასრულისა, რომელი თანამდებ იყოს საშჯელისათჳს სიძვისაჲსა, და იყო შენ მოძღურეულ ჭეშმარიტად და Page of ms. O: 347v  გამოცდილ და რჩეულ იპოვო შენ ყოვლისა ცხოველისა.

Verse: 9      ასული მამისა თჳსისა დაფარული უძილებაჲ არს და გულისსიტყუათა მათ მისთა განაშორიან ძილი მისი, სიყრმესა მას მისსა ზრუნავნ: ქალწულებასა ნუთუ გარდაჰჴდეს. ქმრისცოლებასა ზრუნავნ: ნუთუ უშვილო იყოს და საძულელ,

Verse: 10      და ქალწულებასა ნუუკუე საგმობელ იქმნეს და საქმროსღა იყოს, ნუუკუე სცთეს.

Verse: 11      ასულსა ზედა ურიდსა განჰმზადე საცოჲ, ნუუკუე ღონე პოვოს და თავით თჳსით ვიდოდის, და იყო შენ ფერჴის საცემელ მტერთა შენთა და სასიტყუელ ქალაქსა შინა და კრებულსა ერისასა, და გარცხჳნოს შენ მრავალთა შორის.

Verse: 12      ყოვლისა კაცისა სიკეთესა ნუ განიცდი და შორის დედათა ნუ გმაწავნ,

Verse: 13      რამეთუ მისვე სამოსლისაგან გამოჴდის მღილი და მისვე დედაკაცისაგან გამოჴდის უკეთურებაჲ.

Verse: 14      შჯობს სიბოროტჱ იგი მამაკაცისაჲ, ვიდრეღა-არა სიბოროტესა დედაკაცისასა. დედაკაცმან, რომელმან არცხჳნოს საგმობელად.

Verse: 15      მოიჴსენენ საქმენი უფლისანი, რაჲ-იგი ვიხილე, გითხრობდე სიტყჳთა მით ბრძანებისა მისისაჲთა, საქმენი მისნი და ყოველი ნებაჲ მისი სიმართლით.

Verse: 16      მზჱ აღმომავალი ყოველთა ზედა ერთბამად გამობრწყინდის და დიდებულებითა მით უფლისაჲთა Page of ms. O: 348r  სავსე არიან საქმენი მოხარკებისა მისისანი.

Verse: 17      არაჲ ჰზაკუა უფალმან წმიდათა მისთა. მიუთხრობდით ყოველთა საკჳრველებათა მათ მისთა, რაჲ-იგი დაჰბადა უფალმან, მერთისა მპყრობელმან, დამტკიცებად დიდებითა მით მისითა ყოველნი იგი.

Verse: 18      უფსკრულნი ღრმათანი და სიჴშოჲ იგი ძმაცვულებისაჲ განიზრახა. გულისხმა-ყო უფალმან მაღალმან ყოველივე იგი გონებაჲ მათი და მიჰხედა მან სასწაულითა მით საუკუნოჲთა.

Verse: 19      თხრობად ყოველი, რომელი ყოფად არნ და განცხადებად კუალი იგი დაფარულთა საჲდუმლოთაჲ.

Verse: 20      არაჲ თანაწარჰჴდა მას და არცა რაჲ დაეფარა მისგან, ყოვლისა მისგან ზრახვისა არცაღა ერთი სიტყუაჲ.

Verse: 21      სიმდიდრემან სიბრძნისა მისისამან შეამკო იგი, ვითარცა არს უკუნითი უკუნისამდე. არცა შეეძინოს, არცა გამოეჴუას და არცა ჴუებულ იყო იგი სხუათა ზრახვათაგან.

Verse: 22      ვითარცა ყოველნი საქმენი მისნი გულისსათქუმელ არიან, ვიდრე ნაკუერცხალადმდე ხილვად.

Verse: 23      ესე ყოველი დგას და ელის უკუნისამდე ყოველსა მას საჴმარსა, ყოვლითავე დამორჩილებულ არს.

Verse: 24      ყოველი მრჩობლი ერთი ერთსა შესატყუებელად არარაჲ შექმნა ნაკლულევანებით.

Verse: 25      ვინ განძღა ხილვითა მით დიდებისა მისისაჲთა?

Chapter: 43  

Verse: 1      ზრახებაჲ იგი მაღლისაჲ სამყაროჲსა წმიდისაჲ, ხილვაჲ ცათაჲ განცდად Page of ms. O: 348v  დიდებულებისა მისისა.

Verse: 2      მზჱ განცდილად უთხრობს გამოსლვასა, ჭური იგი მადლისაჲ განსაკჳრვებელი ქმნული მაღლისაჲ,

Verse: 3      სამხრით კერძო განაჴმო ქუეყანაჲ, წინაშე სიცხესა მისსა ვინმე დაუდგეს?

Verse: 4      ბრძმედნი იგი ქუეშჱ საბერველთა საქმჱ სიცხისაჲ სამ წილ მისა. მზემან განაჴურვნის მთანი, ცეცხლითა აღრეულითა მოჰბერის სული სასტიკებისაჲ და გამობრწყინვებამან მისმან დაუბრყჳლნის თუალნი.

Verse: 5      დიდ არს უფალი, შემოქმედი მისი, და სიტყჳთა მისითა დააცხრვნა სლვანი იგი მისნი.

Verse: 6      და მთოვარჱ ყოველსა შინა ჟამსა მისსა გამოჩინებად ჟამთა მათ საუკუნეთა.

Verse: 7      მთოვარისაგან არს სასწაული წელიწადისაჲ. ნათელი, რომელი განკფდის აღსასრულსა მისსა,

Verse: 8      რამეთუ წელიწადისა მის გამო სახელ-ედების, ორძინ საკჳრველად განკაფულებასა მისსა. ჭური განწყობილთა შინა სამყაროსა შინა ცისასა გამობრწყინდეს.

Verse: 9      სამკაული ცათაჲ, დიდებაჲ ვარსკულავთაჲ, სოფელი განანათლეს უფლისა მიერ მაღლით გამო.

Verse: 10      და სიტყჳთა მით წმიდისაჲთა დგენ იგინი საშჯელსა შინა და არა განეტევნენ იგინი საპყრობილით მათით.

Verse: 11      იხილე მშჳლდი და აკურთხე შემოქმედი იგი მისი, ვითარ იგი შუენიერ არს დიდებულებითა მით გამობრწყინვებისა მისისაჲთა.

Verse: 12      შედგნა ცანი სამყაროჲთა მით დიდებისა მისისაჲთა, Page of ms. O: 349r  ჴელთა მაღლისათა გარდაართხნეს იგინი.

Verse: 13      ბრძანებითა მით მისითა განეფინა თოვლი და აურვებნ ელვათა მათ განმზადებულებითა მით მისითა.

Verse: 14      ამისთჳს განეხუნეს საუნჯენი და ფრინვიდეს ღრუბელნი, ვითარცა ფრთით მფრინველნი.

Verse: 15      სიმდიდრითა მით მისითა მისცა ძალი ღრუბელთა და შეიმუსრნეს ლოდნი იგი სეტყჳსანი, ჴმაჲ იგი ქუხილისაჲ დაშჯის ქუეყანასა,

Verse: 16      და მიხედვითა მისითა შეიძრნიან მთანი. ნებითა მისითა ქრინ ბღუარი,

Verse: 17      და ნიავქარმან ჩრდილოჲსამან შეძრნის ქარნი.

Verse: 18      ვითარცა ფრთოვანნი მფრინველნი, ეგრე დადვის თოვლი და ვითარცა მკალმან ბინიკი დაიდვის. გარდამოსლვამან მისმან ქუეყანად, სიკეთემან სისპეტაკისა მისისამან მოაგრგინის თუალთა და წჳმაჲ იგი მისი დაუკჳრდის გულსა.

Verse: 19      და თრთჳლი, ვითარცა მარილი, დააცჳის ქუეყანასა ზედა და ღა ჰყინის, იქმნის იგი, ვითარცა ჰორლის პირები.

Verse: 20      ყინელსა სულსა ჩრდილოსა ქარი ქრინ და შეჰყინდის წყალთა ზედა მყინვარი და ყოველთა დაიბანაკეს; და ვითარცა თორნე შთაიცუან იგი წყალთა ყოველთა.

Verse: 21      შეჭამნის მთანი და უდაბნონი დაზრნის და დააჭნვნის მწუანენი, ვითარცა ცეცხლმან.

Verse: 22      და მერმე მანვე იესუ დაჰნერგოს განკურნებითა ყოველი წრაფით, დაფაროს ნისლმან და ვითარცა ცუარმან განამხიარულის სიცხჱ.

Verse: 23      ზრახვითა მით მისითა დაფარნა უფსკრულნი,

Verse: 24      რომელ შთაჴდიან ზღუასა. Page of ms. O: 349v  და ჩუენ სმენითა ყურთა ჩუენთაჲთა დაგჳკჳრდის.

Verse: 25      და მუნ არიან სადიდებელნი და პირად-პირადნი იგი საკჳრველნი საქმენი მისნი და პირად-პირადი იგი ქმნულებაჲ ვეშაპთაჲ მათ.

Verse: 26      მისთჳს განმარჯუებულ არს აღსასრული მისი, ბრძანებითა მისითა განმტკიცებულ არს და დგას ყოველი.

Verse: 27      მრავალსა ღათუ რასმე ვიტყოდით, ვერვე მიმწდომელ ვართ და ყოვლისავე შემდგომად სიტყუათაჲ ჴამს დასასრული ყოვლითავე, იგი არს თავადი.

Verse: 28      ვადიდებდეთ შე-თუ რაჲმე-უძლოთ. რამეთუ თავადი დიდ არს ყოველთა ზედა საქმეთა მისთა.

Verse: 29      საშინელ არს უფალი დიდად და საკჳრველ არს ძალი მისი.

Verse: 30      დიდებასა უფლისასა აღიმაღლეთ ჴმაჲ თქუენი, რავდენცა ძალ-გედვას. რამეთუ იგი ამაღლებულ არს ყოვლისა უფროჲს. აღმაღლებაჲ მისი განამრავლეთ ძლიერად, ნუ გეწყინებინ შრომაჲ, რამეთუ ვერ ჴელგეწიფებინ მიწდომად.

Verse: 31      ვინმე იხილა იგი და თხრობად უძლოს, ანუ ვინმე ადიდოს იგი, ვითარცა ღირს მისა?

Verse: 32      უმრავლესნი დაფარულ არიან საკჳრველნი საქმეთა მისთანი უფროჲს ამათსა, რამეთუ მცირედ თუ რაჲ მიხილავს ჩუენ საქმეთა მათ მისთაგანი.

Verse: 33      რამეთუ ყოველი შექმნა უფალმან და მსახურთა მათ მისთა მისცა სიბრძნჱ.

Chapter: 44  
სიბრძნე ყოვლითა სათნოებითა ზირაქისი ქებაჲ ყოველთა მამათაჲ Page of ms. O: 350r 

Verse: 1      მოვედით და ვაქებდეთ კაცთა მათ დიდებულთა, მამათა მათ ჩუენთა ნათესავსა შინა ჩუენსა.

Verse: 2      მრავალ არიან დიდებულებანი იგი, რომელ შექმნნა უფალმან; და სიმდიდრე იგი მათი დღეთა მათთა დასაბამითგან უკუნითი უკუნისამდე.

Verse: 3      რომელნი-იგი უფლებენ ქუეყანასა ზედა, ზრახვენ სუფევითა მით მათითა ზრახვათა მათ სიბრძნისათა გულითა მათითა და უთხრობენ წინაწარმეტყუელებათა მათთა.

Verse: 4      უძღჳან ერსა მას სიბრძნითა მით მათითა და მეცნიერებითა მით მწიგნობრებისა მათისაჲთა კუალს ადგინებენ ერსა სიბრძნჱ იგი სიტყუათაჲ.

Verse: 5      მოძღურებაჲ განცხრომათა მათთაჲ, განკითხვაჲ სიტკბოებისაჲ ჴმასა მას მარხვათა მათთასა თხრობად წესისა მის წიგნითა.

Verse: 6      კაცნი იგი მდიდარნი, მსახურნი ძალითა, მშჳდობისა მყოფნი სამკჳდრებელთა მათთა,

Verse: 7      ყოველნივე ნათესავსა შინა მათსა იდიდნეს და დღეთა მათ თჳსთა არს სიქადული იგი მათი.

Verse: 8      და არიან მათგანნი, რომელთა დაუტევეს სოფელსა მითხრობად ქებულებაჲ იგი მათი.

Verse: 9      და არიან ვინმე, რომელთაჲ არა არს საჴსენებელი, და წარწყმდეს იგინი, ვითარცა არაყოფილნი, და შეიქმნნეს იგინი, ვითარცა არაარსნი, და ნაშობნიცა იგი მათნი მათსა შემდგომად.

Verse: 10      იგინი მოვიდეს კაცნი წყალობისანი, რომელთანი იგი სიმართლენი არა დაივიწყნენ.

Verse: 11      და ნათესავისა მის მათისა დგას და ელის Page of ms. O: 350v  აღსასრულადმდე.

Verse: 12      და ნაშობნი იგი მათგანნი მათ გამო.

Verse: 13      მიუკუნისამდე ეგოს ნათესავი იგი მათი და დიდებულებაჲ იგი მათი არა აღიჴოცოს.

Verse: 14      გუამნი იგი მათნი მშჳდობით დაემარხნეს და სახელი მათი ეგოს უკუნისამდე.

Verse: 15      სიბრძნესა მათსა მიუთხრობდეს ერნი და ქებულებასა მათსა იტყოდიან ეკლესიანი.

Verse: 16      ენუქ სათნო-ეყო უფალსა და აღიმაღლა ცხოვლივ, სახედ მიეცა ნათესავთა მათ მრავალთა მით.

Verse: 17      ნოვჱ მართალი იპოვა სრულიად, ჟამსა მას რისხვისასა იქმნა იგი მსტოვრად სოფლისა, ამისთჳს მოვიდა წყლითრღუნაჲ იგი.

Verse: 18      და აღთქუმაჲ იგი საუკუნოჲ აღითქუა მის თანა, რაჲთა არა წარრღუნნეს წყლითრღუნამან მან ყოველი ჴორციელი.

Verse: 19      აბრაჰამ დიდი მამა ექმნა მრავალთა მათ ნათესავთა. არავინ იპოვა მსგავს მისა დიდებითა,

Verse: 20      რომელმან დაიმარხა აღთქუმაჲ იგი და შჯული მაღლისაჲ და იქმნა ჴელცემულ მის თანა და ჟამსა მას გამოცდისასა იპოვა იგი სარწმუნო.

Verse: 21      ამისთჳს ფიცით განამტკიცა იგი კურთხევად წარმართთა ნათესავისა მისისა თანა, განმრავლებად ნათესავისა მის თჳსისა, განორძინებად ნათესავისა მისისა, ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი და ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳსაჲ, დამკჳდრებად მათა ზღჳთი ზღუადმდე და მდინარითგან ვიდრე კი/დედმდე Page of ms. O: 351r  ქუეყანისა.

Verse: 22      და ჴელითაცა ისაკისითა ეგრევე განამტკიცა აბრაჰამისთჳს, მამისა თჳსისა.

Verse: 23      კურთხევისა მიცემად ყოველთა კაცთა, დიდებაჲ და აღთქუმაჲ იგი შჯულისა მათისაჲ. და აღასრულა თავსა ზედა იაკობისსა, იცნა იგი კურთხევითა და მისცა მას მკჳდრობაჲ და ათორმეტად ნათესავად განყო იგი მისგან.

Chapter: 45  

Verse: 1      კაცი იგი წყალობისაჲ, რომელი ჰპოებდა მადლსა წინაშე ყოველთა ჴორციელთა, საყუარელი ღმრთისაჲ და ყოველთა ჴორციელთაჲ, მოსე, რომლისა საჴსენებელი კურთხევათაჲ თანა არს.

Verse: 2      ამსგავსა იგი დიდებათა მათ დიდებისა მისისათა.

Verse: 3      სიტყჳთა მით მისითა და სასწაულებითა და საკჳრველებითა მით განამრავლა იგი და დიდებულ-ყო იგი წინაშე მეფეთა მათ. მისცნა მცნებანი იგი ერსა თჳსსა და უჩუენა მათ დიდებაჲ იგი თჳსი.

Verse: 4      სარწმუნოებითა მით მშჳდობისაჲთა და სიმდაბლისაჲთა გამოირჩია იგი ყოვლისაგან ჴორციელისა.

Verse: 5      ასმინნა მათ სიტყუანი თჳსნი და მიიზიდა შინა ღრუბელსა მას მისსა. და მისცნა მათ პირისპირ მცნებანი იგი მისნი, შჯული ცხორებისაჲ სასწაულითა მით სიბრძნისაჲთა სწავლად იაკობისა, შჯული მისი და სამართალნი მისნი ძეთა მათ ისრაელისათა.

Verse: 6      აღმაღლებად აჰრონისა წმიდისა მის მსგავსისავე მის მისისა და მამაჲვე იგი მისი ნათესავისა მისგან ლევიტელთაჲსა. Page of ms. O: 351v 

Verse: 7      განუმტკიცა მას აღთქუმაჲ იგი საუკუნოჲ და მისცა მღდელობაჲ ერისაჲ, სანატრელ-ყო სამკაულითა მისითა და შთააცუა მას კუართი იგი დიდებისაჲ და შეარტყა მას სარტყელი იგი სრულებისაჲ.

Verse: 8      და განაძლიერნა იგინი საჭურველითა მით ძლიერებისაჲთა, ბრჭალად მდენითა მით ქომენჯაკითა და ბეჭთა ნიშებითა.

Verse: 9      შეამკო იგი გარემო მროწლის სახითა მით ეჟუნებითა ოქროჲსაჲთა მრავლითა. შეასხნა მას ჟერაჲ იგი ოქროჲსა მისისაჲ მაღალი და ფერჴისა წარდგმასა მას მისსა სასმენელ იყო ოხრაჲ იგი მისი დიდსა მას ტაძარსა შინა საჴსენებელად ნათესავთა მათ ერისა მისისათა.

Verse: 10      კუართი იგი სიწმიდისაჲ ოქროქსოვილი იაკინთესა შინა ქმნულებაჲ გონებითა გამოჭრელებული ფიცარსა მას ზედა საშჯელისასა შესატყუებელად ჭეშმარიტებისა მის მეწამულისაგან სთულისა საქმითა ჴელოვნებისაჲთა.

Verse: 11      საქმჱ ანთრაკებითა მით პატიოსნებითა, საქმითა მით გამოძერწილებისაჲთა, საქმითა ოქროჲსა ლესულისაჲთა, დიდსასყიდლისაჲთა ქვითა დიდებულითა საჴსენებელად საუკუნოდ წერილითა მით გამოსახულითა მსგავსად რიცხუთა მათ ნათესავთა ისრაელისათა.

Verse: 12      გჳრგჳნითა მით ოქროჲსაჲთა ზედა სამკაულსა მას Page of ms. O: 352r  ოხრისასა მსგავსად ხატისა მის ბეჭდისა წმიდისაჲსა სადიდებელად სიქადულისა საქმითა ძლიერებისაჲთა, ხილვად საკჳრველად ქმნულკეთილობაჲ იგი მისი მის წინაშე.

Verse: 13      არა იყო ესე დასაბამითგან სოფლისაჲთ და არცა შთაიცუა იგი უცხოჲსა ნაშობმან, გარნა შვილთა მათ ხოლო და შვილისშვილთა მარადის.

Verse: 14      საკურთხეველთა მათთა ზედა შეწირონ იგი ყოველთა მათ დღეთა ორგზის ზედაჲსზედა.

Verse: 15      აღივსნა მოსჱ ჴელნი მისნი და სცხო მას საცხებელი იგი სიწმიდისაჲ მას და მისსა ნათესავსა მიდღეთა მათმდე ცისათა მსახურებად მისა მღდელობითა ერთბამად და კურთხევად ერისა მის თჳსისა სახელითა მით წმიდითა მისითა.

Verse: 16      გამორჩევით გამოირჩია იგი ყოვლისა მისგან ცხორებისა შეწირვად მსხუერპლისა მის წინაშე მერთისა მპყრობელისა და საკუმეველითა მით სულნელითა საუკუნოდ სასჴენებელად, მისატევებელად ცოდვათა მათ საზეპუროჲსა მის ერისათა.

Verse: 17      მისცა მას მცნებაჲ სიწმიდისა მისისაჲ, ჴელმწიფებაჲ შჯულისაჲ და განკითხვაჲ სიმართლისაჲ სწავლად იაკობისა წამებათა მისთა და საშჯელსა მას მისსა წოდებად ისრაელსა ზედა.

Verse: 18      აღდგეს მის ზედა უცხოქმნულნი იგი და ეშურებოდეს მას უდაბნოსა ზედა კაცნი, ვითარცა დათან და ვითარცა აბირონ და ვითარცა კრ/ებული Page of ms. O: 352v  იგი ბანაკისა მის კორჱსი გულისწყრომასა მას რისხვისასა.

Verse: 19      იხილა უფალმან და არა უნდა და დაესრულნეს დღენი იგი რისხვითა გულისწყრომისა მისისაჲთა. ყო მათ ზედა სასწაული იგი და საკჳრველი და განკაფნა იგინი ალითა ცეცხლისაჲთა.

Verse: 20      და შესძინა აჰრონ დიდებასა თჳსსა და მისცა მათ სამკჳდრებელი და ნაყოფი პირმშოთაჲ ნაწილ-უყო მას და პირველი იგი ნაყოფი განუმზადა მას სასოებით.

Verse: 21      და მსხუერპლსა მას უფლისასა ჭამდენ, რომელი-იგი მისცა მას და ნათესავსა მას მისსა.

Verse: 22      გარნა ქუეყანაჲ იგი ერისა მისისა თანა არა დაიმკჳდროს და ნაწილი იგი არა იყოს მისი ერსა მას შორის; რამეთუ იგი თავადი არს მისა ნაწილად და სამკჳდრებელად და უფალი თავადი არს შორის ისრაელისა.

Verse: 23      ფინეეზ ძჱ იგი ელიაზარისი, მესამჱ დიდებულებითა, მოშურნებაჲ იგი მისი შიშისა მისგან უფლისაჲსა და განმტკიცებასა მას მისსა ძლევად ერისა მის სიქველითა მით გულისა მისისაჲთა, ყო მოტევებაჲ იგი ისრაელსა ზედა.

Verse: 24      ამისთჳსცა განმტკიცნა აღთქუმაჲ იგი მისი წინამძღურად წმიდათა და ერისა მის თჳსისა მღდელობაჲ იგი სიმდიდრისაჲ უკუნისამდე.

Verse: 25      და აღთქუმაჲ იგი, რომელ ყო დავითის თანა, ძისა იესესისა, ნათესავისა მისისა, სამკჳდრებელად ერისა მეუფისა მის ძისა მხოლოდშობილისა, Page of ms. O: 353r  სამკჳდრებელად აჰრონისა და ნათესავისა მისისა.

Verse: 26      აწ აკურთხევდით უფალსა უხუსა მას და ქველისმოქმედსა, რაჲთა მოგცეს თქუენ გონებაჲ გულთა თქუენთა და განიკითხოს ერი იგი თჳსი სიმართლით, რაჲთა არა უჴმარ იქმნეს კეთილი იგი მათი და დიდებაჲ იგი მათი ნათესავსა შინა მათსა.

Chapter: 46  

Verse: 1      ძლიერი იგი და მბრძოლი ისუ, ძჱ ნავესი, შემდგომად მოსესა წინაწარმეტყუელებათა მათ, რომელი-იგი იქმნა მსგავსად სახელისა მისისა დიდი ჴსნითა, რჩეული სიმჴნითა მით ძიებად შურისა აღდგომილისა ერისა მის, რაჲთა დაუმკჳდროს ისრაელსა.

Verse: 2      ვითარცა, იგი იდიდა მიყოფად ჴელთა მისთა ზედა ქალაქებთა მათ.

Verse: 3      ვინ არს, რომელი წინააღუდგა სადა მისებრ, რამეთუ იგი დაჰმწყსიდა ყოველსავე მას მბრძოლსა უფლისასა.

Verse: 4      ჴელითა რაჲმე მისითა კუალად-იქცა მზჱ და ერთი იგი დღჱ ორის წილ შეიქმნა.

Verse: 5      ჰხადა მან ღმერთსა მაღალსა და ძლიერსა ჟამსა მას, ვითარცა აჭირვებდა და მოჰსრვიდა იგი გარემოჲს მტერთა მათ მისთა. ისმინის მისი ღმერთმან ლოდითა მით სეტყუაგანრეულითა ძლიერებითა მით ძლიერისა მის

Verse: 6      დაცემად ზედა ნათესავსა მას მტერთასა, დაბადებასა მას მისსა შეჰმუსრვიდა ნათესავთა მათ მჴდომთასა, რაჲთა გულისხმა-ყონ წარმართთა შემუსრვაჲ იგი თავისა თჳსისაჲ, Page of ms. O: 353v  რამეთუ პირსა წინაშე უფლისასა იყო ბრძოლაჲ იგი მათი.

Verse: 7      რამეთუ შე-ხოლო-უდგა ყოვლად ძლიერი ღმერთი, რომელმან დღეთა მათცა მოსჱსთა ყო წყალობაჲ მან თავადმან და ქალებ, ძემან იჱფონესმან, წარდგომასა მას პირისა შემთხუევასა და დაყენებასა მას ერისა მის ცოდვათა მათთაგან განმზადებულთა შემოკრებად ზრუნვისა მისთჳს დრტჳნვისაჲსა უკეთურებისა მათისაჲთა.

Verse: 8      და იგინი ორნი განერნეს ეგოდენისა მისგან ერისა მიყვანებად მათა ქუეყანასა მას სამკჳდრებელსა აღთქუმისასა, რომელსა-იგი გამოსდიოდა სძჱ და თაფლი.

Verse: 9      და მისცა უფალმან ძალი ქალებს და დაადგრა მის თანა მიმჴცოვანებადმდე შესლვად და აღწევნად მისა სიმაღლესა ქუეყანისასა. და ნათესავმან მათმან დაიპყრას სამკჳდრებელი იგი.

Verse: 10      რაჲთა იხილონ ყოველთა ძეთა ისრაელისათა, ვითარმედ უმჯობჱს არს კუალსა უფლისასა შედგომაჲ.

Verse: 11      და მსაჯულთა მათ უწყოდიან, რამეთუ შჯობს მისლვად კუალსა სახელისა მისისასა, რომელთანი-იგი ისიძვიდეს გულნი მათნი, რომელნი არა უკუნ-იქცეს უფლისაგან, იყოს საჴსენებელი მისი კურთხეულ.

Verse: 12      და ძუალნი იგი მათნი ყუაოდიან ადგილობნით მათით და სახელნი მათნი განახლდენ ზედა დიდებულებასა მას ნაშობთა ნათესავისა მათისათა.

Verse: 13      შეყუარებული უფლისა მიერ სამოელ წინაწარმეტყუელი უფლისაჲ, რომელი სცხებდა მეფეთა მათ Page of ms. O: 354r  და მთავართა და დაადგინებდა ერსა მას ზედა.

Verse: 14      შჯულითა მით უფლისაჲთა შჯიდა ერსა მას და გამოძიება-ყო უფალმან იაკობის ზედა.

Verse: 15      სარწმუნოებითა მისითა განაჭეშმარიტნა წინაწარმეტყუელნი და სიტყჳთა მით მისითა განაჭეშმარიტნა სარწმუნოებაჲ ჩუენებათაჲ მათ.

Verse: 16      ჰხადოდა უფალსა ყოველთა დღეთა და ყოველსა ჟამსა ჭირისაგან მტერთა მისთაჲსა მსხუერპლითა მით საკუერთხისაჲთა კრავისა მის მწურისაჲთა.

Verse: 17      დაიქუხნა უფალმან ცით გარდამო, დიდებულითა მით ჴმითა საშინელითა ასმინა ჴმაჲ იგი მისი.

Verse: 18      და შემუსრა ერისთავები იგი ტჳრჱსაჲ და ყოველნი იგი მთავარნი ფილისტიმისანი.

Verse: 19      და წინაჲსწარ შესუენებისასა მას აღსასრულსა ჟამთა მისთასა წამებაჲ დადვა მან წინაშე უფლისა და ცხებულისა ფასისათჳს თქუა: მი-ჴამლადმდე არარაჲ მოვიღე ყოვლისაგან ჴორციელისა და არავინ უდრტჳნვიდა მას ყოველი ჴორციელი.

Verse: 20      და შესუენებისა მის შემდგომად თჳსა წინაწარმეტყუელებდა და აუწყა მან მეფესა მას აღსასრული იგი მისი და აღიმაღლა მან ქუეყანით ჴმაჲ თჳსი წინაწარმეტყუელებით აღჴოცად უსჯულოებათა ერისაგან თჳსისა.

Chapter: 47  

Verse: 1      და მისა შემდგომად აღადგინა მან ნათან წინაწარმეტყუელებად დღეთა მათ დავითისთა.

Verse: 2      ვითარცა პოხილი მსხუერპლთა გამორჩეული საკუერთხთა მათგან მიტევებისათაჲ, ეგრეცა დავით შორის ძეთა მათ Page of ms. O: 354v  ისრაელისათა.

Verse: 3      და შორის ლომთა ეგრე იქცევინ, ვითარცა თიკანთა შორის დამკჳდრებულ იყო.

Verse: 4      არამეა სიყრმესა მას თჳსსა მოკლა მან გმირი იგი და მოსპო მან ყუედრებაჲ იგი შორის ერსა მას განტყორცებასა მას მისსა ჴელთა მათგან თჳსთა ქვისა მის მცირისა შურდულთაგან და დამჴობაჲ იგი ზახებისაჲ მის გოლიადისი?

Verse: 5      რამეთუ ჰხადა მან უფალსა მაღალსა და მისცა მას ძალი დაცემად კაცისა მის მბრძოლისა შორის ორთა მათ განწყობილთა. აღამაღლა მან რქაჲ იგი ერისა თჳსისაჲ.

Verse: 6      ამისთჳს ბევრთა ზედა ადიდებდეს მას დედანი და აქებდეს მას გალობითა მით უფლისაჲთა, ვიდრემდის ღირს იქმნა მოღებად შარავანდისა მის დიდებისაჲსა.

Verse: 7      რამეთუ მოსრნა მან მტერნი იგი თჳსნი გარემოჲს თჳსა და წარწყმიდნა ფილისტიმელნი იგი მჴდომნი მუნ დღენდელად დღედმდე. და მოსრნა იგინი ბუნითურთ.

Verse: 8      ყოველთა ზედა საქმეთა მისცა მათ აღსაარებაჲ წმიდისა მის მაღლისაჲ, მცნებაჲ იგი დიდებისაჲ. ყოვლითა გულითა მისითა აქებდა მას და შეიყუარა შემოქმედი თჳსი და ყოველსა დღესა აღიმსთუვის ქებად გალობითა მისითა.

Verse: 9      მუნ დაადგინნის მან მაქებელნი იგი საკურთხეველსა მას ღმრთისასა, რომელთა-იგი ჴმითა მით ტკბილითა საფსალმუნისაჲთა შეანელიან გულთა მათ ერისათა.

Verse: 10      და მისცა მან დღესასწაულთაჲ მათ განშუენებაჲ და შეამკვნა Page of ms. O: 355r  ჟამნი იგი აღსასრულადმდე ქებასა მისსა და განთიად ოხრად სიწმიდესა მას მისსა.

Verse: 11      და უფალმან მოსპნა ცოდვანი იგი მისნი მისგან და აღამაღლა უფალმან რქაჲ მისი უკუნისამდე და მისცა მას აღთქუმაჲ იგი მეუფისაჲ და საყდარნი იგი დიდებისანი შორის ისრაელსა.

Verse: 12      ამისა შემდგომად აღადგინა ძჱვე თჳსი სავსე ყოვლითა სიბრძნითა და მის გამო დაეშჱნა იგი ფართოებით.

Verse: 13      სოლომონი სუფევდა დღეთა მათ მშჳდობისათა და უფალმან დაუმშჳდა მას გარემო მისა, რაჲთა აღაშჱნოს ტაძარი იგი სახელისა მისისაჲ და განუმზადოს იგი სიწმიდედ უკუნისამდე.

Verse: 14      ვითარღა განჰბრძნდი შენ, სიყრმითაგან შენით აღივსე შენ მეცნიერებითა შენითა, ვითარცა მდინარჱ.

Verse: 15      და აღივსნეს იგავნი სახეთანი.

Verse: 16      და მიიწია ჭალაკთა მათ შორიელთა სახელი შენი.

Verse: 17      ქებათა მათ იგავთასა და სახეთასა გამოთარგმანებათა მათ მწიგნობრებისათა დაკჳრვებად შენთჳს თესლებსა მას.

Verse: 18      სახელითა უფლისა ღმრთისაჲთა, რომელსა სახელი ჰრქჳან ღმერთი ისრაელისაჲ, შეჰკრიბე შენ ოქროჲ, ვითარცა ხუავი, და ვითარცა ბრპენი განამრავლე შენ ვეცხლი.

Verse: 19      და ჴელმწიფჱ იქმენ შენ ჴორცთა შენთა ზედა.

Verse: 20      და შეაგინე შენ ნათესავი იგი შენი მოვლინებად რისხვისა მის ნაშობთა მათ შენთა ზედა სინანულად უგუნურებასა მას შენსა.

Verse: 21      ორთაგან Page of ms. O: 355v  განხეთქად უფლებაჲ ეგე შენი დაუმორჩილებელი.

Verse: 22      ხოლო ღმერთმან არავე დაუტეოს წყალობაჲ იგი თჳსი და არცა ნაკლულევან-ყოს გულწრფელობაჲ იგი მისი, და არა აღიჴოცოს ნათესავი საყუდელისა მის თჳსისაჲ და ნაშობნი იგი მოყუარეთა მისთანი არა მოისრნენ, და იაკობსა დაუტევა ნეშტი და დავითს _ ძირნი თჳსნი.

Verse: 23      და შეისუენა სოლომონ მამათა თჳსთა თანა და დაშთა მისა შემდგომად ნათესავისა მისგან, რომელმან განამრავლა უგუნურებაჲ იგი მისი და ნაკლულევან იპოვა სიბრძნისა მისგან რობოამ, რომელმან მართლ უკუნ-აქცია ერი იგი თჳსი ზრახვითა მით თჳსითა ვიდრე აღდგომადმდე მისა, რომლისაჲ-იგი არა იყო საჴსენებელი.

Verse: 24      იერობოამ, ძჱ ნაბატისი, რომელმან-იგი აცთუნა ისრაელი და პოვნად სცა ისრაელსა გზაჲ იგი ცოდვისაჲ. და განმრავლდა ცოდვაჲ მათი ფრიად და განშორებად მათა ქუეყანისა მისგან მათისა.

Verse: 25      ყოველნი იგი უკეთურებანი მათნი კითხვად, ვიდრემდის მოვიდეს შურისგებაჲ იგი მათ ზედა.

Chapter: 48  

Verse: 1      ამისა შემდგომად აღდგა ელია წინაწარმეტყუელი, ვითარცა ცეცხლი, და სიტყუაჲ იგი მისი, ვითარცა ალი აღატყდებოდა.

Verse: 2      რომელმან-იგი მოაწია მათ ზედა სიყმილი იგი პურისაჲ და შურითა მისითა შეამცირნა იგინი.

Verse: 3      და სიტყჳთა თჳსითა დააყენა წჳმაჲ და გარდამოჴდა სამგზის ცეცხლი იგი. Page of ms. O: 356r 

Verse: 4      ვითარღა იდიდე საკჳრველებითა შენითა, ელია. აწ ვინ არს მსგავს შენდა, რომელმან იქადოს.

Verse: 5      ვინ აღადგინნეს მკუდარნი მიწით და უფსკრულთა მათ ჯოჯოხეთისათა სიტყჳთა მაღლისაჲთა.

Verse: 6      რომელმან დაჴადნა მეფენი წარსაწყმედელად და პატიოსანნი იგი ცხედრით მათით.

Verse: 7      ესმა სინას სიტყჳსმოგებაჲ იგი და ქორებს შჯული სიტყჳსგებათაჲ მათ.

Verse: 8      რომელმან მისცნის მეფეთა მათ მისაგებელად, წინაწარმეტყუელნი მისა შემდგომად ასხურნა.

Verse: 9      რომელმან აღიმაღლა ნიავქარითა მით ცეცხლისაჲთა, ეტლითა მით და საჴედრებითა ცეცხლისაჲთა.

Verse: 10      რომელი დაიწერა ჟამთა მათ მხილებისაგან შემოკლებისა რისხვისა მისგან წინა მოქცევად გულთა მამათაჲსა შვილთა მიმართ, დამტკიცებად ნათესავთა მათ იაკობისთა.

Verse: 11      ნეტარ მათა, რომელთა გიციან შენ და რომელნი სიყუარულითა მით ღმრთისაჲთა შემკულ არიან, რაჲთა ჩუენცა მითვე ცხორებითა ვცხონდეთ.

Verse: 12      ელია, რომელი-იგი არმურითა მით ცეცხლისაჲთა აღმაღლდა, და ელისჱ, რომელი აღივსო სულითა წმიდითა დღეთა მათ შინა მისთა, არა შეძრწუნდა იგი მთავართა მათგან და არცაღა ჰმძლავრობდა მას ჴორციელი.

Verse: 13      ყოველმან სიტყუამან არა გარდაჰმატა მას და შესუენებასა მას მისსა წინაწარმეტყუელ იქმნნეს ჴორცნი მისნი.

Verse: 14      ცხორებასა მას მისსა ქმნა Page of ms. O: 356v  სასწაულები და ნიშები და სიკუდილსა მას მისსა საკჳრველ იყვნეს საქმენი მისნი.

Verse: 17      ეზეკია განაძლიერა ქალაქი იგი თჳსი და შეადგინა წყალი შინა ქალაქსა მას და აღმოჰკუეთა მან რკინითა კლდე იგი და აღაშჱნნა მან საბანელნი იგი წყალთანი.

Verse: 18      დღეთა მათ შინა მისთა გამოვიდა სენაქერიმ და მოავლინა რაფსაკ. მოვიდა, მიყვნა ჴელნი მისნი სიონსა და მდიდრად იტყოდა ამპარტავანებითა მით თჳსითა.

Verse: 19      და მას ჟამსა შეუძრწუნდა მას გული მისი და ჴელნი მისნი და სალმობამან, ვითარცა შობადისამან, შეიპყრნა იგინი.

Verse: 20      და ჰხადეს ღმერთსა მოწყალესა და აღიპყრნეს ჴელნი მათნი მისა და წმიდამან მსთუად შეისმინა მათი და განარინნა იგინი ჴელითა მით ესაჲასითა.

Verse: 21      და დასცა მან ბანაკი იგი ამორეველთაჲ მათ და შემუსრნა იგინი ანგელოზმან მან ზეგარდამო.

Verse: 22      ყო ეზეკია სათნოებაჲ ღმრთისაჲ და განძლიერდა იგი გზათა მათ დავითის, მამისა თჳსისათა, რომელ-იგი ამცნო ესაჲა წინაწარმეტყუელმან დიდმან და სარწმუნომან ჩუენებათა მისთა.

Verse: 23      დღეთა მათ მისთა კუალად-იქცა მზჱ და შესძინა დღეთა მათ მეფისათა.

Verse: 24      სულითა მით დიდითა იხილა მან აღსასრული იგი და ნუგეშინის-სცა მგლოვარეთა მათ სიონისათა.

Verse: 25      და უთხრა მათ, რაჲ-იგი ყოფად იყო, და ზრახვანი იგი დაფარულნი, Page of ms. O: 357r  ვიდრე არღა მოწევნულ იყვნეს საკჳრველებანი იგი.

Chapter: 49  

Verse: 1      საჴსენებელი იგი იოსიაჲსი განმზადებულსა მას საკჳრველსა და საქმესა განმზადებულსა მას ნელსაცხებელთასა ყოველსა პირსა, ვითარცა თაფლი, დასტკბნის, ვითარცა სახიობაჲ იგი მემღერთაჲ ჟამსა მას შუებისასა.

Verse: 2      ანაპაკსა ზედა თავადი იგი განემზადა სინანულსა მას თჳსსა და აჴოცა იგი შუვა ყოველი კერპისმსახურები.

Verse: 3      და წარიმართა უფლისა მიმართ გული მისი და დღეთა მათ უშჯულოთასა განაძლიერა მსახურებაჲ იგი სიწმიდეთაჲ.

Verse: 4      გარნა დავითისა და ეზეკიაჲსა და იოსიაჲსა, ხოლო სხუათა მათ ყოველთა შეცოდებით შესცოდეს, რამეთუ დაუტევეს შჯული იგი უფლისაჲ მეფეთა მათ ჰურიასტანისათა,

Verse: 5      და მისცეს ცხებულებაჲ იგი მათი უცხოთესლთა მათ და დიდებაჲ იგი მათი _ ნათესავსა სხუასა.

Verse: 6      მოავლინეს ცეცხლი და მოწუეს ქალაქები იგი რჩეული სიწმიდისაჲ, დაარღჳნეს გზანი იგი მისნი

Verse: 7      იერემიაჲს გამო, რამეთუ იგიცა გან-ვე-აბოროტეს. ხოლო იგი თავადი იერემია წინაწარმეტყუელად დაადგინა ღმერთმან და ჴელმწიფედ აღფხურად და განბოროტებად და წარწყმედად, ეგრეცა შჱნებად და დანერგვად.

Verse: 8      ეზეკია, რომელმან-იგი იხილა ჩუენებაჲ იგი დიდებისაჲ, რომელი-იგი უჩუენა ეტლთა მათ ზედა ქერობინთასა,

Verse: 9      რამეთუ მოიჴსენნა მან მტერნი იგი მისნი ჴმითა მით ქუხილისაჲთა, კეთილისყოფაჲ და განმარჯუებაჲ გზათაჲ

Verse: 10      Page of ms. O: 357v  და ათორმეტთაჲ მათცა წინაწარმეტყუელთაჲ ხარებად ძალთა მათთა ადგილით მათით, რამეთუ ნუგეშინის-სცეს მათ იაკობსა და ამხილის მათ სარწმუნოებად და სათნოებად.

Verse: 11      ვითარმე ადიდებდეთ ზორაბაბელს, რამეთუ იგი თავადი ვითარცა მჭედელი ბეჭდისაჲ ჴელსა მარჯუენესა,

Verse: 12      ეგრეცა ისო, ძჱ იგი იოსედეკისი, რომელთა-იგი დღეთა მათთა აღაშჱნეს სახლი იგი და აღჰმართეს ტაძარი იგი სიწმიდისა უფლისაჲ განმზადებად დიდებისა მის უკუნისამდე.

Verse: 13      და ნემანისიცა მჴნისაჲ მის კეთილსავე შინა იყავნ საჴსენებელი მისი, რომელმან-იგი აღჰმართნა ზღუდენი ჩუენნი და აღჰმართნა ბჭენი ჩუენნი და დაამტკიცნა მოქლონნი მისნი, აღჰმართნა და აღაშჱნნა გოდოლნი იგი ჩუენნი დამჴობილნი.

Verse: 14      არავინ დაებადა ქუეყანასა ზედა მსგავსად ენუქისებრ, ვითარ-იგი გარდაიცვალა ქუეყანით ზეცად.

Verse: 15      ხოლო იოსებისებრ მყარვე არავინ იყო ქუეყანასა ზედა, უძღოდა ძმათა მათ თჳსთა განსამტკიცებელად ერისა მის და ღირს იქმნნეს მოძიებად ძუალნიცა მისნი.

Verse: 16      სემ და სეთ შორის კაცთა იდიდნეს და უფროჲს დაბადებულთა მათ ნაშობთა კაცთაჲსა.

Chapter: 50  

Verse: 1      სჳმონ, ძჱ იგი ჰონეაჲსი, მღდელი იგი დიდი, რომელმან-იგი ცხორებასავე მისსა აღაგო სახლი იგი დღეთა მათ თჳსთა და განამტკიცა ტაძარი იგი,

Verse: 2      და მის გამო დაემტკიცნეს საფუძველნი Page of ms. O: 358r  იგი სიმაღლისანი მეორედ აღმაღლებადმდე ეზოთა მათ ტაძრისა მის.

Verse: 3      დღეთა მათ მისთა აღიშჱნნეს საუნჯენი იგი წყალთანი საზომისაცა ზღჳსა მის რვალისაჲ, ვითარცა სახედ ზღჳსა მის.

Verse: 4      რომელ-იგი გულს ეტყოდა ერისა მისთჳს, რაჲთამცა არა დაეცნეს. რომელი-იგი განაძლიერებდა ქალაქებსა მას თჳსსა თავისა თჳსისა.

Verse: 5      ვითარცა იდიდა იგი, იქცეოდა რაჲ იგი შორის ერსა მას აღმაღლებასა მას ეზოჲსა მის გამოსლვასა ტაძრით.

Verse: 6      ვითარცა ვარსკულავი განთიადისაჲ, რომელი-იგი გამოვალნ შორის ღრუბელთა მათ, და ვითარცა მთოვარჱ სავსებითი დღეთა მათ წესისა თჳსისათა.

Verse: 7      ვითარცა მზჱ რაჲ მოეფინის ტაძარსა მაღლისასა, ვითარცა მშჳლდი იგი დიდებული უფლისაჲ, რაჟამს მისწუდების ბრწყინვალებაჲ იგი მისი ღრუბელთა,

Verse: 8      ვითარცა ყუავილი ვარდისაჲ დღეთა მათ ახლისათა, ვითარცა ყუავინ შროშანი წარსავალსა წყალთასა, ვითარცა ახალნერგი ლიბანისაჲ დღეთა მათ არისათა;

Verse: 9      ვითარცა საკუმეველი ცეცხლსა ზედა მბერველთა მათ, ვითარცა ჭურჭერი ჭედილი ოქროჲსა მყარისაჲ აღმკული და შთასხმული ანთრაკები იგი პატიოსნები;

Verse: 10      ვითარცა ზეთისხილი იგი განშუენებული, სავსჱ ხილითა, ვითარცა ძელქვაჲ აღმაღლებული ღრუბლადმდე ცისა.

Verse: 11      და აღმკვასა მას მისსა სამოსლითა მით დიდებულითა, შთაცუმასა მას მის სამკაულისასა სრულიად სიქადულისა, Page of ms. O: 358v  ჟამსა მას მიახლებისასა საკურთხეველსა მას წმიდათასა იდიდა სამკაულითა მით სიწმიდისაჲთა.

Verse: 12      მიღებისა მის ჴელთაგან ძმათაჲსა, რაჟამს თჳთ განმზადებულად დგან საკურთხეველსა მას წინაშე მსხუერპლთაჲსა. ვითარცა ახალნერგი იგი ნაძჳსაჲ მთასა მას ლიბანისასა, გარემოადგეს და შეიცვეს იგი, ვითარცა ხეთა მათ დანაკისკუდისათა.

Verse: 13      ყოველთა მათ ძეთა აჰრონისთა დიდებულებითა მით და მსხუერპლი იგი უფლისაჲ ჴელთა შინა მათთა წინაშე ყოვლისა მის ერისა ისრაელისა.

Verse: 14      და სრული იგი მსახურებაჲ, სხურებული ზედა საკუერთხეველსა მას, განშუენებაჲ და მსხუერპლისა მის მაღლისა მერთისა მპყრობელისაჲ.

Verse: 15      მიყოფასა მას ჴელისა მისისასა საკურთხეველსა მას განწონილსა შესაწირავთასა მას, პკურებასა მას სისხლისასა და მისხურებად საფუძველთა მათ საკურთხეველისათა სულად სულნელად მეუფისა მის მაღლისა.

Verse: 16      მაშინ ჴმითა მით მაღლითა ღაღადებდენ მღდელნი იგი, ძენი აჰრონისნი და ჴმითა მით ნესტჳსა ჭედილისაჲთა ღაღადებედ და ასმენედ ჴმასა მას ჴმითა დიდითა საჴსენებელად მაღლისა.

Verse: 17      მას ჟამსა ერთბამად ერნი იგი ზედა პირთა მათთა დაეცნეს და თაყუანის-სცეს უფალსა ღმერთსა.

Verse: 18      და აქებდეს უფალსა ღმერთსა მაღალსა და უგალ/ობდენ მაქებელნი Page of ms. O: 359r  იგიცა უფროჲს ჴმითა მით მაღლითა და სიმრავლითა მით ერისაჲთა ჴმაჲ იგი დატკბებინ.

Verse: 19      და ევედრებინ ერი იგი უფალსა ღმერთსა მაღალსა და ლოცვაჲ იგი შეიწირვოდა წინაშე მოწყალისა მის ვიდრე აღსასრულადმდე, სამკაულისა მის მსახურებისა მის აღსასრულადმდე.

Verse: 20      შთასლვასა მას და აღპყრობასა ჴელთა მისთასა ერსა მას ზედა ისრაელისასა. მიცემად ქებაჲ უფალსა ბაგითა თჳსითა სახელითა მისითა სიქადულად.

Verse: 21      შუენებად, ახილვად ქებულებასა მას მაღლისასა.

Verse: 22      აწ აქებდით ყოველნი უფალსა საკჳრველთმოქმედსა მას ყოვლისა ქუეყანისასა, რომელმან აღამაღლნა დღენი ჩუენნი საშოჲთგან ყოს ჩუენთჳს წყალობითა თჳსითა

Verse: 23      მოცემად გულთა ჩუენთა ყოფად მშჳდობისა დღეთა მათ ჩუენთა ისრაელსა ზედა მსგავსად დღეთა მათ საუკუნეთა,

Verse: 24      სარწმუნო ყოფად ჩუენდა წყალობისა მისისა და დღეთა მათ შინა მისთა ჴსნად ჩუენდა.

Verse: 25      ორი ესე ნათესავი მოიძულა სულმან ჩემმან და მესამჱ იგი მიყუარად არავე შემირაცხიეს;

Verse: 26      თესლთა, რომელნი დაშჱნებულ არიან მთათა ზედა სამარიაჲსათა, ფილისტიმელნი იგი და ერი ცოფი, რომელ-იგი დაშჱნებულ არს სიკიმას.

Verse: 27      მოძღურებაჲ ესე სიბრძნისაჲ დავწერე წიგნსა ამას ისო, ძემან ზირაქისმან, ძისა ელიაზარისმან Page of ms. O: 359v  ოსოლჳმელმან, რომელი გამოადინებდა სიბრძნესა მას გულისაგან თჳსისა.

Verse: 28      ნეტარ იყოს, რომელი ამათ შინა იქცეოდის, და რომელმან დაისხნეს ესენი გულსა თჳსსა, განბრძნდეს.

Verse: 29      და უკუეთუ ვინმე ყოს ესე, ყოვლითავე ფრიად განბრძნდეს, რამეთუ შიშითა უფლისაჲთა არიან ალაგნი მისნი.

Chapter: 51  
ლოცვაჲ ისოჲსი, ძისა ზირაქისი

Verse: 1      აღგიარო შენ, მეუფეო ჩემო, და აღუვარო სახელსა შენსა,

Verse: 2      რამეთუ მექმენ მე შესავედრებელ ჩემდა და შემწე, და იჴსენ სული ჩემი წარსაწყმედელისაგან და მახისაგან, ენისა ცუნდრუკებისაგან და ბაგეთა, რომელნი მომადგეს მე.

Verse: 3      შემიწყალე და მიჴსენ მე მრავლითა წყალობითა შენითა ზახებისაგან, რომელნი განმზადებულ იყვნეს შემუსრვად, და ჴელთაგან, რომელნი ეძიებდეს სულსა ჩემსა, სიმრავლისაგან ჭირთა, რომელნი გარემომადგეს მე;

Verse: 4      ჩუენებისაგან გარემო ცეცხლისა და შორის ცეცხლისა, რომელი-იგი მე არა აღმეგზნა;

Verse: 5      სიღრმისაგან უფსკრულთა ჯოჯოხეთისათა და ენისაგან ბილწისა ცილის სიტყჳსა

Verse: 6      და ენისაგან ცუნდრუკისა და ცილის სიტყჳსა. წინაშე მეუფისა მიიწია სიკუდიდმდე სული ჩემი და ცხორებაჲ ჩემი ჯოჯოხეთა მიეახლა.

Verse: 7      გარემომადგეს მე და არავინ იყო მწე ჩემდა. ვხედევდ შეწევნასა კაცთასა და არა მეპოებოდა მე.

Verse: 8      მოვიჴსენე წყალობაჲ შენი, უფალო, და საქმენი ჴელთა შენთანი უკუნისამდე, Page of ms. O: 360r  რამეთუ იჴსნი, რომელთა დაგითმონ შენ, და განარინნე იგინი ჴელთაგან წარმართთაჲსა.

Verse: 9      და აღამაღლნა უფალმან ქუეყანით ლოცვანი იგი ჩემნი და ჴსნისათჳს სიკუდილისა ვიცევდ.

Verse: 10      და ვხადე უფალსა მამასა ჩემსა უფლისა მიმართ მაცხოვრისა ჩემისა: ნუ დამაგდებ მე, უფალო, დღეთა ჭირისა ჩემისათა ჟამსა შინა ამპარტავანთასა უძლურთათჳს შეწევნასა და გაქებდენ შენ აღსაარებითა.

Verse: 11      მაშინ ისმინა ჴმისა ჩემისაჲ და მიჴსნა მე წარწყმედისაგან და განმარინა მე ჟამსა ბოროტსა.

Verse: 12      ამისთჳსცა აღგიარო და გაქებდე შენ და უგალობდე სახელსა შენსა უკუნითი უკუნისამდე, უფალო.

Verse: 13      აქამდე არიან სიტყუანი ისოჲსნი, ძისა ელიაზარისაჲ, ძისა ზირაქისაჲ. ვიდრე საცთური არღა წევნულ იყო ჩემდა, ვითხოვე სიბრძნჱ ცხადად ლოცვითა ჩემითა.

Verse: 14      წინაშე ტაძარსა მას დავრდომილ ვიყავ და ვილოცევდი მისთჳს და მი-აღსასრულადმდე ვეძიებდ მას.

Verse: 15      ვითარცა ჟამსა ყურძნის ჭრელოვასა ფერჴი ჩემი დადგა განგებულად სიმტკიცესა და სიყრმითგან ჩემით მოვიძიე იგი.

Verse: 16      მიუდრიკე ყური ჩემი და ვერვე გამომიღებიეს იგი. მრავალი ვპოვე მეცნიერებაჲ მას შინა.

Verse: 17      და წარმემართა მე; რომელმან-იგი მომცა მე სიბრძნე, მივსცე მას დიდებაჲ.

Verse: 18      ვიზრახე მისი ყოფაჲ და აღვიშურვე მე კეთილისათჳს და არა მრცხუენოდის.

Verse: 19      რამეთუ ჰბაძვიდა მას სული ჩემი Page of ms. O: 360v  და საქმითა ჩემითა განვამტკიცე იგი. ჴელნი ჩემნი აღვიხუენ სიმაღლესა, სიბრძნე ჩემი განვიზრახე.

Verse: 20      სული ჩემი წარვიმართე მისა და გონებაჲ ჩემი დავდევ მისა მიმართ და სიწმიდით ვპოვე იგი.

Verse: 21      ამისთჳს არა იპოვა ნაწილი ჩემი დაშრომილ მოუძლურებასა მას მისსა, მისთჳს მოვიგე სიწმიდისა მოსაგებელი.

Verse: 22      მომცა მე უფალმან სასყიდლად ენაჲ, ამით აქებდით.

Verse: 23      ჩემ თანა უმეცარნი და განისუენეთ სახლსა მოძღურებისასა.

Verse: 24      რაჲ არს, რომლითა დააკლდებით თქუენ და სულთა თქუენთა სწყუროდის ფრიად.

Verse: 25      აღვაღე პირი ჩემი და ვიტყოდე: აწ მიიღეთ თქუენ უვეცხლოდ.

Verse: 26      და მოუდრიკეთ ქედი თქუენი უღელსა და მიიღეთ თქუენ სწავლაჲ, რამეთუ ახლოს არს პოვნად იგი.

Verse: 27      იხილეთ თუალითა თქუენითა, რამეთუ მცირედ ვშუერ და ვპოვე განსუენებაჲ.

Verse: 28      დაიმკჳდრეთ მეცნიერებაჲ უფროჲს ვეცხლისა და უფროჲს ოქროჲსა მოიპოვეთ იგი.

Verse: 29      უხაროდენ სულთა თქუენთა წყალობითა მისითა და ნუმცა გრცხუენის თქუენ ქებისა მისთჳს.

Verse: 30      იქმოდეთ თქუენ ქველისსაქმესა თქუენსა ჟამის წინა და მან მოგცეს თქუენ მოუკლებელი იგი სასყიდელი ჟამსა თჳსსა.
Page of ms. O:  


Book: Hos. 
Hosea

წინაჲსწარმეტყუელებაჲ ჵსესი

Chapter: 1 
Verse: 1     Page of ms. O: 367r  სიტყუაჲ უფლისაჲ, რომელი იყო ჵსესა მიმართ ძისა ბერჱსა, დღეთა აქაზისთა და ეზეკიაჲსთა, დღეთა ოზიაჲსთა და იოათამისთა მეფეთა იუდაჲსთა, და დღეთა იორობოამისთა მეფისა ისრაჱლისათა.

Verse: 2      დასაბამი სიტყჳსა უფლისაჲ ჵსესა მიმართ, და ჰრქუა უფალმან ჵსეს, წარვედ და მოიყვანე თავისა შენისა დედაკაცი სიძვისაჲ და შვილნი სიძვისანი, რამეთუ სიძვით ისიძვიდეს ქუეყანაჲ უკუანაგან უფლისა.

Verse: 3      და წარვიდა და მოიყვანა გომერ ასული დობელა<ი>მისი მიუდგა და შვა ძჱ.

Verse: 4      და ჰრქუა მას უფალმან უწოდე სახელი მაგისი იეზრაელ, ამისთჳს, რამეთუ მცირედ და აწ, და შური ვიძიო სისხლისა იეზრაელისა სახლსა ზედა იუდაჲსსა, და დავაცხრეთ მეფობაჲ სახლისა ისრაჱლისაჲ.

Verse: 5      და იყოს მას დღესა შინა შევმუსრო მშჳლდი ისრაჰლისი ღელესა მას იეზრაელისსა.

Verse: 6      და მიუდგა მერმე, და შვა ასული; და ჰრქუა მას უფალმან; უწოდე სახელი Page of ms. O: 367v  მისი არა შეწყალებულ, რამეთუ არღა შევსძინო მერმე შეწყალებად მერმე/ სახლსა მას ზედა ისრაჱლისასა, არამედ წინა-აღდგომით წინააღუდგე მათ.

Verse: 7      ხოლო ძენი იუდაჲსნი შევიწყალნა, და ვიჴსნნე იგინი უფლისა მიერ ღმრთისა მათისა, არა ვიჴსნნე იგინი მშჳლდითა არცა მახჳლითა არცა მბრძოლითა არცა მჴედრებითა.

Verse: 8      და განეყენა სძესა არა შეწყალებული იგი, და მიუდგა მერმე, და შვა ძჱ.

Verse: 9      და უწდა არა ერი ჩემი, რამეთუ თქუენ არა ერი ჩემი, და მე არა ვარ თქუენი.

Verse: 10      და იყოს ღათუ რიცხჳ ძეთა მათ ისრაჱლისათაჲ ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳსაჲ, რომელი არა აღირაცხოს, ნაშტი ოდენ ცხონდეს. და იყოს ადგილსა მას, სადა იგი [!] ეწოდა მათ არა ერი ჩემი, ეწდოს მათ ძჱ ღმრთისა ცხოველისა.

Verse: 11      და შეკრბენ ძენი ისრაჱლისანი და ძენი იუდაჲსნი ერთად, და დაიდგინონ თავისა მათისა მთავარი ერთი, და აღმოვიდენ ქუეყანისა მისგან, რამეთუ დიდ არს დღჱ იგი იეზრაელისაჲ.:

Chapter: 2  
Verse: 1      არქუთ ძმასა თქუენსა ერი ჩემი, და დასა თქუენსა შეწყალებული.

Verse: 2      ესაჯენით დედასა თქუენსა, ესაჯენით, რამეთუ იგი არა ცოლი ჩემი, და მე არა ქმარი მისი, და აღვიხუნე სიძვანი მისნი პირისაგან ჩემისა, და მრუშებანი მისნი შორის ძუძუთა მისთა.

Verse: 3      რაჲთა განვძარცო იგი შიშუ<ე>ლად, და კუალად ვადგინა იგი ვითარცა დღესა მას შობისა მისისასა, და დავდვა იგი ვითარცა Page of ms. O: 368r  ოჴერი, და დავაწესო იგი ვითარცა/ ქუეყანაჲ ურწყული; და მოვაკუდინო იგი წყურილითა.

Verse: 4      და შვილნი მისნი არა შევიწყალნა ამისთჳს, რამეთუ ნაშობნი სიძვისანი არიან.

Verse: 5      რამეთუ ისიძვიდა დედაჲ მათი, და ჰრცხუენა მშობელსა მათსა, რამეთუ თქუა; მივიდე შემდგომად ტრფიალთა ჩემთა, რომელნი პურსა ჩემსა მცემდენ, და წყალსა ჩემსა, და სამოსელსა ჩემსა, და ტილოსა ჩემსა, და ზეთსა ჩემსა და ყოველი რავდენი ჩემდა ღირდეს.

Verse: 6      აჰა ესერა მე ამისთჳს დაუჴსნნე გზანი მისნი ეკლითა, და აღვყორო გზაჲ მისი, და ვერ პოვნეს ალაგნი მისნი.

Verse: 7      და სდევდეს ტრფიალთა, და <ვერ> ეწიოს მათ; <, , ,> ვერცა პოვნეს იგინი, და თქუას, წარვიდე და მივიქცე ქმრისა ჩემისა პირველისა. უმჯობჱს იყო ჩემდა მაშინ ვიდრე აწ.

Verse: 8      და მან ვერ ცნა, რამეთუ მე მივეც მას იფქლი ღჳნოჲ და ზეთი, და ვეცხლი განუმრავლე მას, ხოლო მან ვეცხლი და ოქროჲ უქმნა ბაალსა.

Verse: 9      ამისთჳს მოვაქციო, და მოვიღო იფქლი ჩემი ჟამსა თჳსსა, და ღჳნოჲ ჩემი ჟამსა მისსა, და მოუღო სამოსელი ჩემი და ტილოჲ ჩემი, რაჲთა არა დაიფაროს სარცხჳნელი თჳსი.

Verse: 10      და აწ გამოვაცხადო არა-წმიდებაჲ მისი წინაშე ტრფიალთა მისთა, და არა ვინ განარინოს იგი ჴელთაგან ჩემთა.

Verse: 11      და გარე-მოვაქცინე ყოველნი სიხარულნი მისნი დღესასწაულნი, და Page of ms. O: 368v  თჳს-თავნი მისნი, და შაბათნი მისნი, და ყოველნი კრებანი მისნი./

Verse: 12      და განვრყუნნე სავენაჴენი მისნი, და ლეღოვანნი მისნი რავდენი თქუა ვითარმედ სასყიდელი არს ჩემი ესე რომელი მომცეს მე ტრფიალთა ჩემთა, და დავსხნე იგინი საწამებელად; და შეჭამნენ იგინი მჴეცთა ველისათა და მფრინველთა ცისათა და ქუე-წარმავალთა ქუეყანისათა.

Verse: 13      და შური ვიძიო მის ზედა დღეთა მათ ბაალიმისთა, რომელთა უზორვიდა მათ, და შეისხმიდა საყურებსა მათსა, და მეჰევანდებსა მათსა, და მივიდოდა შედგომად ტრფიალთა მისთა, ხოლო მე დამივიწყა, იტყჳს უფალი.

Verse: 14      ამისთჳს აჰა ესერა მე შევაცთუნო იგი, და განვაწესო იგი ოჴრად, და ვეტყოდი მას გულსა მისსა,

Verse: 15      და მივსცნე მას მონაგებნი მისნი მიერ, და ღელე იგი აქორისაჲ განღებად გულის-ხმის-ყოფისა მისისა, და დამდაბლდეს მუნ მსგავსად დღეთა მათ გამოსლვისა მისისათა ეგჳპტით.

Verse: 16      და იყოს მათ დღეთა შინა, იტყჳს უფალი, მხადოს მე მან ქმარი ჩემი, და არღარა ჰხადოს ბაალიმს.

Verse: 17      და აღვიღო სახ<ე>ლები ბაალიმისი პირისაგან მისისა, და არღარა მოიჴსენას მერმე სახელები მათი.

Verse: 18      და აღუთქუა მათ აღთქუმაჲ მათ დღეთა შინა მჴეცთა თანა ველისათა და მფრინველთა ცისათა და ქუე-წარმავალთა თანა ქუეყანისათა, და მშჳლდი და მახჳლი და ბრძოლაჲ შევმუსრო ქუეყანით, და დაგამკჳდრო შენ სასოებით.

Verse: 19      და მოგითხოვო შენ Page of ms. O: 369r  თავისა/ ჩემისა საუკუნოდ სიმართლედ, და განკითხვით და წყალობით და შეწყნარებით.

Verse: 20      და მოგითხოვო შენ თავისა ჩემისა სარწმუნოებით, და იცნა უფალი.

Verse: 21      და იყოს მას დღესა შინა, იტყჳს უფალი, ვისმინო მე ცისაჲ, და ცამან ისმინოს ქუეყანისა<ჲ>,

Verse: 22      და ქუეყანამან ისმინოს იფქლისაჲ და ღჳნისაჲ და ზეთისაჲ, და ამათ ისმინონ იეზრაელისაჲ.

Verse: 23      და ვსთესო იგი თავისა ჩემისა ქუეყანასა ზედა, და შევიწყალო არა შეწყალებული იგი, და ვჰრქუა არა ერსჩემსა, ერი ჩემი ხარი შენ, და მან მრქუას, უფალი ღმერთი ჩემი ხარი შენ.:

Chapter: 3  
Verse: 1      და მრქუა მე უფალმან მერმეცა; წარვედ და შეიყუარე დედაკაცი მოყუარე ბოროტისაჲ და მომრუშჱ; ვითარცა უყუარან ღმერთსა ძენი ისრაჱლისანი. და იგი<ნი> ჰხედვენ კერპთა მიმართ უცხოთა, და უყუარს ცხობილი სკიჭისაჲ.

Verse: 2      და ვიყიდე თავისა ჩემისა ათოთხმეტი ვეცხლი, და ოც და ათი საწყაული ქრთილი, და სამი მარი ღჳნოჲ.

Verse: 3      და ვარქუ მას, დღეთა მრავალთა შჯდე შენ ჩემ თანა, და არა ისიძვო არცა იყო სხჳსა ქმრისა და მე შენდამი.

Verse: 4      ამისთჳს დღეთა მრავალთა სხდენ ძენი ისრაჱლისანი, და არა იყოს მეფჱ, არცა მთავარი, არცა იყოს შესაწირავი, არცა საკურთხეველი, არცა მღდელობაჲ, არცა გამოცხადებაჲ.

Verse: 5      და ამისა შემდგომად მოიქცენ ძენი ისრაჱლისანი, და ეძიებდენ Page of ms. O: 369v  უფალსა ღმერთსა მათსა,/ და დავითს მეფესა მათსა, და განკჳრდენ უფლისა მიმართ და კეთილთა მისთა მიმართ უკუანაჲსკნელთა დღეთა.:

Chapter: 4  
Verse: 1      ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ, ძეთა ისრაჱლისათა, რამეთუ საშჯელი უფლისაჲ მკჳდრთა ზედა ქუეყანისათა, რამეთუ არა არს წყალობაჲ არცა ჭეშმა რიტებაჲ არცა ცნობაჲ უფლისაჲ ქუეყანასა ზედა.

Verse: 2      წყევაჲ და ტყუვილი, შური და კაცის-კლვაჲ, და პარვაჲ და მრუშებაჲ მიფენილ არს ქუეყანასა ზედა; და სისხლსა სისხლთა ზედა დაჰრთვენ,

Verse: 3      ამისთჳს იგლოვდეს ქუეყანაჲ, და შემცირდეს ყოვლითურთ დამკჳდრებულით მისით, მჴეცითურთ ქუეყანისაჲთ და ქუე-წარმავალით, და მფრინველით ცისაჲთ და თევზით ზღჳსაჲთ მოაკლდენ.

Verse: 4      რაჲთა არა ვინ იშჯოდის, არცა ამხილებდეს, ხოლო ერი ჩემი, ვითარცა სიტყჳს-მგებელი მღდელი.

Verse: 5      და მოუძლურდეს დღისი და წინაწარმეტყუელიცა მოუძლურდეს შენ თანა ღამესა; ვამ<ს>გავსე დედაჲ შენი;

Verse: 6      ემსგავსა ერი ჩემი, რომელსა არა აქუნდა მეცნიერებაჲ, რამეთუ შენ მეცნიერებაჲ განიშორე. განგიშორო შენ მეცა მღდელობად ჩემდა, და დაივიწყე შჯული ღმრთისა შენისაჲ, და დავივიწყნე მეცა შვილნი შენნი,

Verse: 7      სიმრავლისა-ებრ შენისა, ეგრევე შემცოდეს მე. ამისთჳს იგლოვდეს ქუეყანაჲ, და შემცირდეს ყოვლითურთ დამკჳდრებულით მისით, მჴეცითურთ ქუეყანისაჲთ და Page of ms. O: 370r  ქუე-წარმავალით./ ამისთჳს დიდებაჲ მათი უპატიოდ დავდვა.

Verse: 8      ცოდვასა ერისა ჩემისასა ჭამდენ, და სიცრუვეთა მათთა შინა მოიბნენ სულნი მათნი.

Verse: 9      და იყოს ვითარცა ერი, ეგრეცა მღდელი იგი, და შური ვიძიო მის ზედა, და გზათა მისთა-ებრ მივაგო მას.

Verse: 10      და ჭამდენ, და ვერ განძღებოდიან, ისიძვიდენ, და ვერ წარემართონ, რამეთუ უფალი დაუტევეს.

Verse: 11      რამეთუ შეუდგენ სიძვასა, და ღჳნაჲ და მთრვალობაჲ მიიღო გულმან ერისა ჩემისამან.

Verse: 12      შეყოფითა ურთიერთასითა იკითხვიდეს, და კუერთხებითა მით მისითა მიუთხრობდეს მას,

Verse: 13      თხემთა ზედა მთათასა უზორვიდეს, და ბორცუთა ზედა უკლვიდეს მუხასა და ვერხუსა ქუეშჱ და ხეთა საგრილთა, რამეთუ კეთილ არს საფარველი. ამისთჳს ისიძვიდენ ასულნი თქუენნი, და სძალნი თქუენნი იმრუშებდენ.

Verse: 14      და არა მივჰხედო ასულთა თქუენთა ოდეს ისიძვიდენ, და სძალთა თქუენთა ოდეს იმრუშებდენ, რამეთუ იგინი მეძავთა თანა შესუარულ იყვნეს, და კერპთ-მსახურთა თანა უზორვიდეს, და ერი იგი რყებითურთ შერეულ იყო მეძავთა თანა.

Verse: 15      ხოლო შენ ისრაჱლ, ნუმცა უმეცარ ხარ, და შენ იუდა, ნუ შეხუალთ გალგალად, და ნუ აღხუალთ სახლსა მას ონისასა, და ნუ ჰფუცავთ ცხოველსა უფალსა.

Verse: 16      ვითარცა სამწყული მტრიობარი შესტრიობდა ისრაჱლი, აწ აძოვნეს Page of ms. O: 370v  იგინი უფალმან ფართოსა ადგილსა ვითარცა კრავნი./

Verse: 17      შემყოფი კერპთაჲ ეფრემ, და იდვა თავისა თჳსისა საცთური;

Verse: 18      სათნო იყვნა ქანანელნი, სიძვით ისიძვიდეს, შეიყუარეს უპატიოებაჲ კრებულისაგან მისისა.

Verse: 19      შეკრული სულისაჲ შენ ხარ ფრთეთა მისთა, და ჰრცხუენოდის ბომონთა მისთა.:

Chapter: 5  
Verse: 1      ისმინეთ მღდელთა, და ერჩდით სახლი ეგე ისრაჱლისაჲ, და სახლმან ეფრემისმან ყურად-იღენ, რამეთუ თქუენდა მიმართ არს საშჯელი, საბრჴე ექმნენით სამსტუროსა, და ვითარცა მახჱ განმარტებული ოლეთა ზედა.

Verse: 2      რომელი იგი მონადირეთა მათ ნადირისათა დაარწყჳან, ხოლო მე მსწავლელი თქუენი ვარ.

Verse: 3      ვიცან ეფრემ, და ისრაჱლი არა შორს არს ჩემგან, რამეთუ აწ ისიძვა ეფრემ; და შეიბილწა ისრაჱლი,

Verse: 4      არა მოსცნეს ზრახვანი მათნი ცნობად ღმრთისა მათისა, ხოლო სული სიძვისაჲ მათ შორის არს, და უფალი არა იცნეს.

Verse: 5      და დამდაბლდეს გინებაჲ ისრაჱლისაჲ წინაშე პირსა მისსა, და ისრაჱლი და ეფრემ მოუძლურდენ სიცრუვითა მათითა, და მოუძლურდეს მათ თანა იუდა.

Verse: 6      ცხოვართა თანა და ზროხათა ვიდოდიან გამოძიებად უფლისა, და არა პოვონ იგი; მიაქცია მათგან.

Verse: 7      რამეთუ უფალი დაუტევეს, რამეთუ შვილნი უცხონი ეშვნას მათ. აწ შეჭამნეს იგინი ბუზმან, და ნაწილნიცა მათნი.

Verse: 8      დაჰბეროთ ნესტუსა ბორცუთა ზედა, ოხრიდით მაღალთა ზედა; ქადაგებდით სახლსა ზედა ონისსა. განჰკრთა ბენიამენ.

Verse: 9      ეფრემ განსარყუნელად შეიქმნა დღეთა Page of ms. O: 371r  მხილებისათა;/ ტომთა შორის ისრაჱლისათა ვაჩუენო სარწმუნოებაჲ.

Verse: 10      იქმნნეს მთავარნი იუდაჲსნი ვითარცა გარდამცვალებელნი საზღვრისანი, მათ ზედა მივჰფინო ვითარცა წყალი ზედა-მისლვაჲ ჩემი.

Verse: 11      ჰმძლავრა ეფრემ მოსაჯულსა მისსა, და დათრგუნა სამართალი რამეთუ იწყო მისლვად და შედგომად ამაოთა.

Verse: 12      და მე ვითარცა შეძრწუნებაჲ ეფრემისი, და ვითარცა საწერტელი სახლსა ზედა იუდაჲსსა.

Verse: 13      მათ დღეთა იხილა ეფრემ სენი თჳსი, და იუდაჲ სალმობაჲ თჳსი; და წარვიდა ეფრემ ასურასტანელთა მათ, და მიუვლინნა მოციქულნი მეფესა იორამისასა, და მან ვერ უძლოს ჴსნად თქუენდა, და არა დასცხრეს თქუენგან სალმობაჲ.

Verse: 14      რამეთუ მე ვარ ვითარცა ვეფხი სახლსა ზედა ეფრემისსა, და ვითარცა ლომი სახლსა იუდაჲსსა, წარვიდე და მოვიღო, და არა ვინ იყოს განმარინებელ.

Verse: 15      წარვიდე და მოვიქცე ადგილსა ვე ჩემსა, ვიდრემდე განირყუნნენ და ეძიებდენ პირსა ჩემსა.:

Chapter: 6  
Verse: 1      ჭირსა შინა მათსა და აღიმსთონ ჩემდა მომართ, და იტყოდიან, მოვედით და მოვიქცეთ უფლისა ღმრთისა ჩუენისა, რამეთუ მან მიყო, და განმკურნნას ჩუენ, მწყლნეს და მილხინოს ჩუენ.

Verse: 2      განმაცხოველნეს შემდგომად ორისა დღისა, მესამესა დღესა აღვდგეთ, და ვცხონდეთ წინაშე მისსა.

Verse: 3      და ვცნათ, და Page of ms. O: 371v  ვსდევდეთ ცნობად უფალსა და ვითარცა ცისკარი,/ მზაჲ ვპოვოთ იგი, და მოგჳჴდეს ჩუენ ვითარცა წჳმაჲ მსთუაჲ და მცხუედი ქუეყანასა ზედა.

Verse: 4      რაჲ გიყო შენ ეფრემ, ანუ რაჲ გიყო შენ იუდა, ხოლო წყალობაჲ თქუენი ვითარცა ღრუბელი განთიადისაჲ, და ვითარცა ცუარი ცისკრისაჲ წარმავალი.

Verse: 5      ამისთჳს მოვმკენ წინაწარმეტყუელნი თქუენნი, და მოვწყჳდენ იგინი სიტყჳთა პირისა ჩემისაჲთა, და საშჯელი შენი ვითარცა ნათელი გამოვიდეს.

Verse: 6      რამეთუ წყალობაჲ მნებავს და არა მსხუერპლი, და ცნობაჲ ღმრთისაჲ, ვიდრე ყოვლად-დასაწუველნი.

Verse: 7      ხოლო იგინი არიან ვითარცა კაცი გარდამავალი შჯულისაჲ;

Verse: 8      მუნ შეურაცხ-ვყო მე გალაად ქალაქი მოქმედი ამაოჲსაჲ, აღმარღუეველი წყლისაჲ.

Verse: 9      და ძალი შენი კაცისა განმცდელისაჲ; დამალეს მღდელთა გზაჲ; მოსრეს სიკიმაჲ, რამეთუ უშჯულოებაჲ ქმნეს,

Verse: 10      სახლსა ისრაჱლისასა ვიხილე მუნ შესაძრწუნებელი სიძვაჲ ეფრემისი, შეიგინა ისრაჱლი და იუდა.

Verse: 11      იწყე სთულებად თავისა შენისა მოქცევასა ჩემსა ტყუესა ერისა ჩემისასა.:

Chapter: 7  
Verse: 1      რაჟამს განვკურნო მე ისრაჱლი, და გამოცხადნეს უკეთურებაჲ ეფრემისი, და უკეთურებაჲ სამარიაჲსაჲ, რამეთუ ქმნეს სიცრუვჱ, და მპარავი შევიდეს განძარცუვად; ავაზაკი გზასა მისსა.

Verse: 2      რაჲთა თანა სახიობდენ ვითარცა მაქებელნი გულთა მათთა; ყოველნი უკეთურებანი მათნი მოვიჴსენნე, აწ მოიცვალნეს Page of ms. O: 372r  იგინი/ ზრახვათა მათთა; წინაშე პირსა ჩემსა იყვნეს.

Verse: 3      უკეთურებათა შინა მათთა ახარეს მეფეთა, და ტყუვილითა მათითა მთავართა.

Verse: 4      ყოველნი იმრუშებდეს, ვითარცა თორნე შთაგზებული, ცხობად სიცხესა შინა ალისაგან, შესუარული ცმელითა, ვიდრემდე შეფუვეს იგი.

Verse: 5      დღენა მეფეთა თქუენთანი, იწყეს მთავართა გულის-წყრომად ღჳნისა გან; განირთხა ჴელი მისი უშჯულოთა თანა .

Verse: 6      რამეთუ აღატყდა ვითარცა თორნე გულნი მათნი, და ხეთქასა მათსა, ღამჱ ყოველ ძილითა განძღო ეფრემ; განთიად აღატყდა ვითარცა ცეცხლი საჴუმილი,

Verse: 7      ყოველნივე განჴურდეს ვითარცა თორნე, და შეჭამნა მსაჯულნი მათნი, და ყოველნი მეფენი მათნი დაეცნეს, და არა ვინ იყო მათ შორის, რომელმანმცა მხადა მე.

Verse: 8      ეფრემ ერსა შორის მისსა აღრეულ იყო; ეფრემ იყო ვითარცა ყურბეული ვერ გარდაქცეული.

Verse: 9      და შეჭამეს უცხოთა ძალი მისი; და მჴიენი გამოუჴდეს მას, და მან ვერ ცნა.

Verse: 10      და დამდაბლდეს გინებაჲ ისრაჱლისაჲ წინაშე პირსა მისსა, და არა მოიქცეს უფლისა ღმრთისა მათისა, და არა გამოიძიეს იგი ამას ყოველსა შინა.

Verse: 11      და იყოს ეფრემ ვითარცა ტრედი უგულისხმოჲ, რომელსა არა უცნ გული. ეგჳპტესა ჰხადოდა, და ასურასტანელთა შევიდიან.

Verse: 12      გარდავჰბურო მათ ბადჱ ჩემი, და ვითარცა მფრინველნი ცისანი გარდამოვსთხინე იგინი. განვსწავლნე Page of ms. O: 372v  იგინი ჰამბავითა ჭირისა მათისაჲთა./

Verse: 13      ვაჲ მათა, რამეთუ განმწუართეს ჩემგან. უბადრუკ არიან, რამეთუ უსახურ იქმნნეს ჩემდა; მე ვიჴსნნე იგინი, ხოლო იგინა ძჳრსა ზრახვიდეს ჩემთჳს ნაცილად.

Verse: 14      და არა ღაღადებდეს ჩემდამო გულნი მათნი, არამედ ვალალაებდეს საწოლთა მათთა ზედა; იფქლისათჳს და ღჳნისა დაიჭრებოდეს.

Verse: 15      განისწავლნეს ჩემდამო, და მე განვამტკიცენ მკლავნი მათნი, და ჩემდამო ზრახეს ბოროტი,

Verse: 16      გარდაიქცეს არა რად, იქმნნეს ვითარცა მშჳლდი გარდაცუმული; დაეცნენ მახჳლითა მთავარნი მათნი უსწავლელებითა ენისა მათისაჲთა. ესე არს განქარვებულებაჲ მათი ქუეყანასა ეგჳპტისასა.:

Chapter: 8  
Verse: 1      წიაღთა მათთა ვითარცა ქუეყანასა, ვითარცა ორბი სახლსა უფლისასა ამისთჳს, რამეთუ გარდაჰჴდეს აღთქუმასა ჩემსა, და შჯულსა ჩემსა შესცოდეს.

Verse: 2      ჩემდა ღაღადებდენ; ღმერთო გიცანთ შენ.

Verse: 3      რამეთუ ისრაჱლი გარე-წარვაქციე კეთილსა მტერთასა, სდევდეს თავით თჳსით, და არა ჩემ მიერ მეფობდეს.

Verse: 4      მთავრობდეს, და არა მაუწყეს მე; ვეცხლი და ოქროჲ მათი იქმნეს თავისა მათისა კერპად, რაჲთა მოისრნენ.

Verse: 5      განიშორე ჴბოჲ ეგე შენი სამარია; განრისხნა გულის-წყრომაჲ ჩემი მათ ზედა, ვიდრემდე ვერ უძლავს განწმედად.

Verse: 6      ისრაჱლსა შორის, და იგი ხურომან შექმნა, და არა ღმერთი არს, რამეთუ საცთური არს ჴბოჲ ეგე შენი სამარია.

Verse: 7      რამეთუ ქარსა განმრყუნელსა სთესეს, Page of ms. O: 373r  და დაქცევაჲ/ მათი ელის მათ; მჭელეულსა არა აქუს ძალი ყოფად იფქლისა; უკუეთუ ყოს, უცხოთა შეჭამონ იგი.

Verse: 8      დაითქა ისრაჱლი, აწ იყვნენ წარმართთა შორის ვითარცა ჭურჭვრი უჴმარი.

Verse: 9      რამეთუ იგინი აღვიდეს ასურასტანელთა მათ; აღმოსცენდა თჳსაგან ეფრემ, ძღუენი შეიყუარეს.

Verse: 10      ამისთჳს მიეცნენ წარმართთა შორის, აწ შევიწყნარნე იგინი, და დასცხრენ მცირედ ცხობად მეფისა და მთავრისა.

Verse: 11      რამეთუ განამრავლნა ეფრემ საკურთხეველნი; ცოდვა ექმნნეს მას საკურთხეველნი შეყუარებულნი.

Verse: 12      და ვწერნე იგინი სიმართლედ, და შჯულიერებანი მისნი უცხოდ შეირაცხნენ საკურთხეველნი შეყუარებულნი.

Verse: 13      ამისთჳს უკუეთუ დაკლან საკლველი, და ჭამონ ჴორცი, უფალმან არა შეიწიროს იგი, აწ მოიჴსენნეს სიცრუვენი მათნი, და შურ-იგოს ვშჯულოებათა მათთათჳს, და იგინი ეგჳპტედ მიიქცეს, და ასურასტანს არა-წმიდასა ჭამდეს.

Verse: 14      დაივიწყა ისრაჱლმან შემთმმედი თჳსი, და იშჱნა ბაგინები, და იუდა განიმრავლა ქალაქები ზღუდოვანი. და მოვავლინო ცეცხლი ქალაქებსა მათსა, და შეჭამნეს საფუძველნი მათნი.:

Chapter: 9  
Verse: 1      ნუ გიხარინ ისრაჱლ, ნუცა განსცხრები ვითარცა იგი ერნი, რამეთუ ისიძვე და განსდეგ ღმრთისა შენისაგან. შეიყუარენ მოსაცემელნი ყოველსა ზედა Page of ms. O: 373v  კალოსა იფქლისასა.

Verse: 2      კალომან და საწნეხელმან/ არა იცნას იგი, და ღჳნ<ომან> უტყუვა მათ.

Verse: 3      არა დაიმკჳდრეს ქუეყანასა უფლისასა, და დაიმკჳდრა ეფრემ ეგჳპტეს, და ასურასტანს არა-წმიდასა ჭამდეს.

Verse: 4      არა შეიწიროს ღჳნოჲ, და არა სთნდენ მას მსხუერპლნი მათნი, ვითარცა პური გლოვისაჲ მათ, და ყოველნი რომელნი ჭამდენ მას, შეიგინნენ, რამეთუ პურნი მათნი გულად მათდა არა შევიდენ სახლსა უფლისასა.

Verse: 5      რაჲ მე ჰყოთ დღეთა კრებისათა დღეთა დღესასწაულისა უფლისათა.

Verse: 6      ამისთჳს აჰა ესერა ვიდოდიან უბადრუკებისაგან ეგჳპტისა, და ელოდის მათ მემფისი, და დაჰფლნეს იგინი მაქმოს. ვეცხლი მათი მოსრვამან დაიმკჳდროს, და ეკალნი საყოფელთა მათთა.

Verse: 7      მოვლენან დღენი შურის-გებისანი, მოვლენან დღენი კუალად-გებისა შენისანი, და განბოროტნეს ისრაჱლი ვითარცა წინაწარმეტყუელი განკრთომილი კაცი სულ-შემოსილი, სიმრავლითგან სიცრუვეთა შენთა განმრავლდა სიცბილი.

Verse: 8      მსტოვარი ეფრემ ღმრთისა თანა, წინაწარმეტყუელი საბრჴე დრკუჲ ყოველთა გზათა მისთა; სიბორგილე სახლსა ღმრთისასა დადგეს.

Verse: 9      განირყუნეს დღისა მის-ებრ ბორცუსა, მოიჴსენოს სიცრუვჱ მისი, შურ-იგოს ცოდვისა მისისათჳს.

Verse: 10      ვითარცა ყურძენი უდაბნოსა ვპოვე ისრაჱლი, და ვითარცა მსტოვარი ლეღჳსა მსთუაჲ ვიხილენ მამანი მათნი, Page of ms. O: 374r  და იგინი შევიდეს ბელბეგორისა, და შეიგინნენ. სარცჳნელად იქმნნეს,/ ვითარცა შეყუარებულნი.

Verse: 11      ეფრემ ვითარცა მფრინველი განფრინდა, დიდებანი მათნი შობათაგან და სალმობათა და მიდგომილებათა.

Verse: 12      ამისთჳს დაღათუ განზარდნეს შვილნი მათნი, უშვილოვე იქმნნეს კაცთაგან, რამეთუ ამისთჳს ვაჲ მათდა არს, რამეთუ ჴორცნი ჩემნი მათგან.

Verse: 13      ეფრემ ვითარცა სახედ ვიხილე, ნადირად წარმოუდგა შვილთა მათთა, და ეფრემ განყვანებად და განგუმერად შვილთა მისთა.

Verse: 14      მიაგე მათ უფალო; რაჲ მიაგო მათ; მიეც მათ საშოჲ უშვილოებისაჲ და ძუძუნი ჴმელნი.

Verse: 15      ყოველნი უკეთურებანი მათნი გალგალას, რამეთუ მუნ მოვიძულენ იგინი უკეთურთა საქმეთა მათთათჳს; სახლით ჩემით გამოვასხნე იგინი, და არღარა შევსძინო შეყუარებად მათა. ყოველნი მთავარნი მათნი ურჩ არიან.

Verse: 16      ელმოდეს ეფრემს, ძირნი მისნი განჴმა, ნაყოფი არღარა <გა>მოიღოს; ამისთჳს, დაღათუ შვნენ, მო-ვე-ვწყჳდნე იგინი გულის-სათქუმელნი მუცლისა მათისანი.

Verse: 17      განიშორნეს იგინი ღმერთმან, რამეთუ არა ისმინეს მისი, და იყვნენ იგინი შეცთომილ წარმართთა შორის.:

Chapter: 10  
Verse: 1      ვენაჴი რქა შუენიერი ისრაჱლი, ნაყოფი წარმომართებული მისი, სიმრავლისა-ებრ ნაყოფისა მისისა განამრავლნა საკურთხეველნი, და სიმრავლისა-ებრ კეთილთა მისთა ქუეყანისა მისისა განამრავლა ძეგლები.

Verse: 2      განივთნეს Page of ms. O: 374v  გულნი მათნი,/ აწ განირყუნენ იგინი, თავადმან დაარღჳნეს საკურთხეველნი მათნი, უბადრუკ იქმნნენ ძეგლნი მათნი.

Verse: 3      ამისთჳს აწ თქუან; არა არს მეფჱ ჩუენდა, რამეთუ არა გუეშინოდა უფლისა, ხოლო მეფემან რაჲ მიყოს ჩუენ.

Verse: 4      იტყოდის სიტყუათა მიზეზით ტყუვილისაჲთა; აღ<თ>ქუას აღთქუმაჲ; აღმოს, ცენდეს ვითარცა კლერტი საშჯელი ოჴერსა ველსა.

Verse: 5      ჴბოსა სახლისა ონისსა მწირ იქმნნენ მკჳდრნი სამარიაჲსანი, რამეთუ იგლოვდა ერი მისი მის ზედა, და ვითარფა განამწარეს იგი, იხარებდეს დიდებასა მისსა.

Verse: 6      რამეთუ მიიცვალა იგი მისგან ასურასტ<ა>ნად, შეკრეს და მიჰგუარეს ძღუნად მეფესა იარამისასა მისაცემელად; ეფრემ მიიღოს, ჰრცხუენოდის ისრაჱლსა ზრახვითა თჳსითა.

Verse: 7      განაგდო სამარიამან მეფჱ თჳსი ვითარცა ქარქუეტი წინაშე პირსა წყლისასა,

Verse: 8      და აღიხუნენ ბომონნი ონისანი ცოდვაჲ ისრაჱლისაჲ; ეკალნი და კუროჲს-თავნი აღმოსცენდენ ბომონთა მათთა თანა, და ეტყოდიან მთათა; დამფარენით ჩუენ, და ბორცუთა; დამეცენით ჩუენ ზედა.

Verse: 9      ვინაჲთგანცა შესცოდა ისრაჱლმან, მუნ დაადგინნეს. ვერ ეწიოს მათ ბორცუსა მას ბრძოლაჲ შვილთა სიცრუვისათა; ზედა-მოუჴდა

Verse: 10      სწავლად მათა, და შეკრბენ მათ ზედა ერნი სწავლასა მას მათსა ორთა მათ სიცრუვეთა მათთჳს.
Page of ms. O: 375რ 

Verse: 11      ეფრემ სამწყული/ წურთილი; უყუარს ძლევაჲ, ხოლო მე ზედა-მიუჴდე უკეთესსა ქედსა მისსა, ზედა-მიუჴდეს ეფრემს, დავიდუმო იუდაჲ; განვაძლიერო ისრაჱლი.

Verse: 12      ითესეთ თავისა თქუენისა სიმართლედ, მოისთულეთ ნაყოფად ცხორებისა; განინათლეთ თავისა თქუენისა ნათელი მეცნიერებისაჲ; გამოიძიეთ უფალი, ვიდრემდის მოვიდეს ნაყოფი სიმართლისა თქუენისაჲ.

Verse: 13      რაჲსათჳს დაიდუმეთ უკეთურებაჲ, და სიცრუვე მოისთულეთ, რამეთუ შჭამეთ ნაყოფი ტყუვილისაჲ, და ესევდი ეტლებსა შენსა სიმრავლითა ძალისა შენისაჲთა.

Verse: 14      და აღდგეს წარწყმედაჲ ერსა შენსა ზედა, და ყოველნი მოზღუდვილნი შენნი წარჴდენ, ვითარცა მთავარი სალამან სახლისაგან იერობოამისსა, დღეთა ბრძოლისათა დედაჲ შვილთა ზედა ქუე დახეთქეს

Verse: 15      ესრეთ გიყო შენ, სახლო ისრაჱლისაო, პირისაგან უკეთურებისა თქუენისა.:

Chapter: 11  
Verse: 1      ცისკარსა განტივენ, განვარდა მეფჱ ისრაჱლისაჲ, რამეთუ ჩჩჳლ იყო ყრმა ისრაჱლი, და მე შევიყუარე იგი, და ეგჳპტით მოუწოდე შვილთა მისთა.

Verse: 2      ვითარცა მოუწოდე მათ, ეგრეთვე წარვიდოდა პირისაგან ჩემისა, ხოლო იგინი ბაალიმს უგებდეს, და გამოქანდაკებულთა უკუმევდეს.

Verse: 3      მე შევაბრკოლე ეფრემ; აღვიღე იგი მკლავთა ჩემთა, და არა ცნეს, რამეთუ მე განვჰკურნებ მათ.
Page of ms. O: 375ვ 

Verse: 4      განრყუნილებასა კაცთასა/ განვჰმარტენ იგინი საკრველითა სიყუარულისაჲთა, და ვეყო მათ ვითარცა კაცი, რომელი სცემნ ღაწუსა მათსა, და მივხედო მას.

Verse: 5      დაეშჱნა ეფრემ ეგჳპტეს, და ასური იგი მეფჱ მისი, რამეთუ არა ინება მოქცევად.

Verse: 6      და მოუძლუ<რ>და მახჳლი ქარქაშთა მისთაჲ, და ღასცხრა ჴელთა შინა მისთა, და ჭამდინ ზრახვათაგან მათთა.

Verse: 7      და ერი მისი დამოკიდებულ სამკჳდრებელისაგან მისისა, და ღმერთი პატივსა მისსა ზედა განრისხნა, და არა აღმაღლოს იგი.

Verse: 8      რაჲ მე აღგითქუა შენ ეფრემ, შეგეწიო შენ ისრაჱლ, რაჲ აღგითქუა შენ,აჲითარცა ადამაჲ დაგდვა შენ, და ვითარცა ზებოიმი; გარდაიქცა გული ჩემი ერთბამად, შემიძრწუნდა სინანული ჩემი.

Verse: 9      არა ვყო რისხვისა-ებრ გულის-წყრომისა ჩემისა; არა უტევო მე აღჴოცად ეფრემი, რამეთუ ღმერთი ვარი მე და არა კაცი შენ შორის, და არა შევიდე ქალაქად.

Verse: 10      შემდგომად უფლისა ვიდოდი, ვითარცა ლომი იზახებდეს, რამეთუ იგი იმრუშებდეს, და განჰკრთენ ნაშობნი წყალთანი.

Verse: 11      <, , ,> ვითარცა მფრინველნი ეგჳპტით, და ვითარცა ტრედნი ქუეყანით ასურასტანით, და კუალად მოვაგნე იგინი სახლთა მათთა; იტყჳს უფალი.:

Chapter: 12  
Verse: 1      მომიცვა მე ტყუვილით ეფრემ, და უღმრთოებით სახლმან იუდაჲსმან. Page of ms. O: 376r  აწ იცნნა იგინი ღმერთმან, და ერი წმიდაჲ/ ღმრთისაჲ ეწოდოს მათ.

Verse: 2      ხოლო ეფრემ სულსა ბოროტსა სდევდა სიცხესა, ყოველსა დღესა ცუდი, და ამაოჲ განიმრავლა, და აღთქუმაჲ ასურასტანელთა თანა აღუთქუა, და წყალობად შევიდოდა.

Verse: 3      და საშჯელი უფლისაჲ იუდასა ზედა შურის-გებაჲ იაკობისგან გზა<თა>-ებრ მისთა, და სლვათა-ებრ მისთა მიაგოს მათ.

Verse: 4      მუცელსა შიდა უბრკუმა ძმასა თჳსსა, და შრომითა თჳსითა განძლიერდა ღმრთისა მიმართ.

Verse: 5      და განძლიერდა ანგელოზისა თანა, და შეუძლო; ტიროდეს და მევედრებოდეს მე; სახლსა შინა ჩემსა მპოვეს მე, და მუნ ითქუა მისა მიმართ.

Verse: 6      ხოლო უფალი ღმერთი ყოვლისა-მჴყრობელი იყოს საჴსენებელსა მისსა.

Verse: 7      და შენ ღმრთისა შენისა მოიქეც წყალობაჲ, და სამართალი დაიმარხე, და მიეახლე ღმერთსა შენსა მარადის.

Verse: 8      ქანან ჴელსა მისსა {უღელ}ი სიცრუვისაჲ; {მთავრ}ობაჲ შეიყუა{რა.

Verse: 9      თ}ქუა ეფრემ, ა{წ განვმდიდ}რდი, ვპოვე {განსუენ-}ებაჲ თავისა {ჩემისაჲ; და} შრომანი {მისნი ვ}ერ ეპოვნნეს {მას, სიცრუ}ვით შესცო{და.

Verse: 10      მე უფალი ღმერთი შენი}, და გა{მოგიყვანე შენ} ქუეყანით {ეგჳპტით, და მერ}მე და-ვე-{ღა-გამკჳდრო შ}ენ კა{რვებსა შინა}, ვითარცა დღესა დღესასწაულისასა,

Verse: 11      {და ვიტყოდი} წინაწარმეტყუელთა {მიმართ, და ხილვანი} განვამრავლენ და {ჴელთა წინაწარმეტყუელთა}სა მი{ვემსგავსე.

Verse: 12      უკუეთუ გალაად Page of ms. O: 376v  არს,/ ტყუვილ მე იყვნესა გალგალას მთავარნი შესწირვიდეს, და საკურთხეველები მათი ვითარცა კუვები} ოჴერსა ქუეყანასა, და აგარაკსა.

Verse: 13      და განიშორა იაკობ ველად ასურეთისა, და ჰმონებდა ისრაჱლი დედაკაცისათჳს, და დედაკაცითა დაიცვა.

Verse: 14      და წინაწარმეტყუელითა აღმოიყვანა უფალმან ისრაჱლი ქუეყანით ეგჳპტით, და წინაწარმეტყუელითა დაიცვა.

Verse: 15      გული განაწყო ეფრემ, და განარისხა, და სისხლი მისი მასვე გარდაესხას და ყუედრებაჲ მისი მიაგოს მას უფალმან.:

Chapter: 13  
Verse: 1      სიტყჳსა-ებრ ეფრემისა სამართალიცა მისი მიეღო ისრაჱლსა შორის, და დაუდვა {ბ<ა>ა}ლს, და მოკუდა.

Verse: 2      {და} შ{ეს}ძინა ცოდვად, {და იქმნ}ეს თავისა მათისა კე{რპი ვე}ცხლისაგან მათი{სა გამო}დნობით {ხატად} კერპი{სა, ქმნული} ხუროჲ{საჲ, აღსრუ}ლებუ{ლი მათა. და} მათ თქუან; დაუკლნეთ კაცნი, რამეთუ ჴორცნი მოაკლდეს.

Verse: 3      ამისთჳს იყვნენ იგინი ვითარცა ღრუბელნი განთიადისანი, და ვითარცა ცუარი ცისკრისაჲ წარმავალი, და ვითარცა მტუერი კალოჲსაჲ, და ვითარცა ორთქლი ცრემლთაჲ.

Verse: 4      მე უფალი ღმერთი შენი, რომელმან დავამყარე ცაჲ, და დავჰბადე ქუეყანაჲ, რომლისა ჴელთა შექმნნეს ყოველნი ერნი ცათანი, და არა გიჩუენენ იგინი შენ მისლვად და შედგომად მათა, და მე აღმ{ოგ}იყვანე შენ ქუეყანი{თ ეგ}ჳპტით; და ღმერთი {თჳნ}იერ ჩემსა არა/ Page of ms. O: 377r  {იცნა}, და {არა} არს ჩემსა {გარეშჱ} მაცხოვარი.

Verse: 5      მე გმწყსი{დ შენ ქუეყანასა მას უშჱნ}სა {უდაბნ}ოსა მას ზედა,

Verse: 6      {მსგავსად საძო}ვარ{თა მათთა და გან}ძღეს მაძღრივ, და აღმაღლდეს გუ{ლნი მ}ათნი, და ამისთჳს და {მივიწყეს} მე.

Verse: 7      და ვექ{მნე მათ} ვითარცა ავაზანი {და ვითარცა ვ}ეფხი გზ{ას}ა ზედ{ა ასურასტანელთასა}.

Verse: 8      {შევ}ემთხჳ{ო მათ ვითარცა დათჳ} განკრთო{მილი, და გან}ვხეთქო {შეჴსული} გულისა {მათისაჲ}; და {შეჭ}ამნენ ი{გინი ლეკ}უთა {მაღნარისათა} მუნ, და მჴეც{თა ველურთა} განხე{თქნენ იგინი.

Verse: 9      განჴ}რწნილე{ბასა შინა} ისრჱლი ვინ შეგ{ეწიოს;

Verse: 10      სადა} არს მეფჱ იგი {შენი; განგარინენ} შენ {ყოველთა ქალაქთა შენთა}; გშჯი{დენ შენ რომელისაჲ სთქუ; მომეც მე მეფჱ და მთავარი.

Verse: 11      და მიგცე შენ მეფჱ რისხვითა ჩემითა, და მაქუნდა გულის-წყრომასა ჩემსა.

Verse: 12      შეკრებული სიცრუვისაჲ ეფრემ; დაფარული ცოდვაჲ მისი.

Verse: 13      სალმობანი ვითარცა შობადისანი მოუჴდენ მას. ესე არს შვილი შენი გონიერი, რამეთუ ვერ შეუდგეს შემუსრვასა შვილთასა.

Verse: 14      ჴელისაგან ჯოჯოხეთისა ვიჴსნნე იგინი, <სიკუდილისაგან განგარინნე იგინი. აწ> სადა არს საშჯელი შენი სიკუდილო; სადა არს საწერტელი შენი ჯოჯოხეთო. ნუგეშინის-ცემაჲ დაფარულ არს თუალთაგან ჩემთა.

Verse: 15      რამეთუ მან ძმათა შორის განწვალოს; მოავლინოს ქარი სიცხისაჲ მათ ზედა უფალმან უდაბნოჲთ, და განაჴმნეს გ}ამოსადინ{ელნი Page of ms. O: 377v  მათნი, დ}ა განრყუნ{ნეს წყარო}ნი მისნი./ ამ{ან განაჴმოს} ქუეყანაჲ {მისი, და ყოველი ჭურჭერი გულის-სათქუმელი <მისი>.:

Chapter: 14  
Verse: 1      უჩინო იქმნეს სამარიაჲ, რამეთუ წინა}-აღუდგა ღმერთსა თჳსსა, მახჳლითა დაეცნენ მრუშებანი მათნი, ქუე დაეხეთქნენ, მუცელ-ქუმულნი მათნი წარაპნენ.

Verse: 2      მოიქეც ისრაჱლ უფლისა ღმრთისა შენისა, რამეთუ მოუძლურდი სიცრუვეთა შინა შენთა.

Verse: 3      მოიხუნეთ თქუენ თანა სიტყუანი, და მოიქეცით უფლისა ღმრთისა თქუენისა. არქუთ მას, ძალ-გიც მიტევებად ცოდვათა, რაჲთა არა მიიღოთ სიცრუვჱ; და მიიღოთ კეთილი და მივაგოთ ნაყოფი ბაგეთა ჩუენთაჲ.

Verse: 4      ასურ ვერ მიჴსნნეს ჩუენ, ცხენთა არღარა აღვსხდეთ, არცა ვჰრქუათ; ღმერთნი ჩუენნი ქმნულნი ჴელთა კაცთანი, რომელი არს შენ შორის ობოლი შეიწყალოს.

Verse: 5      განვკურნა საყოფელი მათი; შევიყუარნე იგინი.

Verse: 6      და ვეყო მე ვითარცა ცუარი ისრაჱლსა, ყუაოდის ვითარცა შროშანი, და დაიბნეს ძირნი მისნი ვითარცა ლიბანემან.

Verse: 7      განვიდენ რტონი მისნი, და იყოს ვითარცა ზეთის-ხილი ნაყოფიერი; და საყნოსელი მისი ვითარცა გუნდრუკისაჲ.

Verse: 8      მოიქცენ და დასხდენ ქუეშჱ საფარველსა მისსა, ცხონდენ იფქლითა, განმტკიცნენ და ყუაოდიან. ვითარცა ვენაჴი საჴსენებელი მისი, და ვითარცა ღჳნოჲ ლიბანისაჲ

Verse: 9      ეფრემისი. რაჲ არს მისი მერმე, და კერპთაჲ; მე დავამდაბლო Page of ms. O: 378r  იგი; და მე განვაძლიერო იგი. მე ვითარცა ნაძჳ ბორობანი, ჩემ გან/ ნაყოფი შენი პოვნებულ არს.

Verse: 10      ვინ არს ბრძენ და გულის-ხმა-ყოს ესე, და გონიერ და ცნას იგი, რამეთუ წრფელ არიან გზანი უფლისანი, და მართალნი ვიდოდიან მათ ზედა, ხოლო უღმრთონი მოუძლურდენ მათ ზედა.:
Page of ms. O:  


Book: Joel 
Joel

იოველ წინაწარმეტყუელისაჲ

Chapter: 1 
Verse: 1     Page of ms. J: B2v  სიტყუაჲ უფლისაჲ, რომელ იყო იოველის მიმართ ძისა ბათუჱლისა.

Verse: 2      ისმინეთ ესე მოხუცებულთა, და ყურად-იღეთ ყოველთა დამკჳდრებულთა ქუეყანისათა. უკუეთუ იქმნა ესე-ვითარი დღეთა თქუენთა, ანუ დღეთა მამათა თქუენთასა.

Verse: 3      [მათთჳს] შვილთა თქუენთა უთხრობდით, და შვილნი თქუენნი Page of ms. J: B3r  შვილთა მათთა, და შვილნი მათნი ნათესავსა სხუასა./

Verse: 4      რამეთუ ნეშტი იგი ჭიისაჲ შეჭამა მკალმან, და ნეშტი იგი მკლისაჲ შეჭამა ბუზუმან, და ნეშტი იგი ბუზჳსაჲ შეჭამა გესლმან.

Verse: 5      განიფრთხვედ რომელთა ეგე გთრავს ღჳნითა თჳსითა, და ტიროდეთ. გოდებდით ყოველნი, რომელნი სუამთ ღჳნოსა სიმთრვალედ, რამეთუ მოღებულ არს პირისაგან თქუენისა შუებაჲ და მხიარულებაჲ.

Verse: 6      რამეთუ ნათესავი აღმოჴდა ქუეყანასა ჩუენსა, ძლიერი და ურიცხჳ. კბილნი მათნი, კბილნი ლომთანი, და შუანი მათნი ლეკუთა მათთანი.

Verse: 7      დადვა სავენაჴე ჩემი განსარყუნელად, და ლეღუვანი ჩემი შესამუსრველად; გამოძიებით გამოიძია იგი, <და> განაგდო და განა[სპეტაკნა] რტონი მი[სნი].

Verse: 8      გო[დებედ] ჩემდამო [სძლისათჳს] შემოსილისა [ძაძითა] ქმარსა ზედა თჳსსა ქ[ა]ლწულებითგანსა.

Verse: 9      აღებულ არს სახლისაგან უფლისა შესაწირავი და მსხუერპლი. იგლოვდით მღდელნი მსახურნი საკურთხეველისანი.

Verse: 10      რამეთუ უბადრუკ იქმნნეს ველნი, იგლოვდინ ქუეყანაჲ, რამეთუ უბადრუკ იქმნა იფქლი, განჴმა ღჳნოჲ, შემცირდა ზეთი.

Verse: 11      განჴმეს ქუეყანის-მოქმედნი, გოდებდით აგარაკნი იფქლისათჳს და ქრთილისა, რამეთუ წარწყმდა სასთულებელი ველთაგან.

Verse: 12      ვენაჴი განჴმა, Page of ms. J: B3v  და ლეღოვანი შე/მცირდა; ბროწეული [და დანაკის-კუ]დი და ვა[შლი და ყოველი] ხჱ ველი[საჲ განჴმა,] რამეთუ არცხჳნეს სიხა]რულსა ძეთა კაცთასა.

Verse: 13      მოირტყენ<ი>თ და იტყებდით მღდელნი. გოდებდით მსახურნი საკურთხეველისანი. შევედით და დაიძინეთ ძაძითა, მსახურთა მაგათ ღმრთისათა, რამეთუ დაესრულა სახლისაგან ღმრთისა თქუენისა შესაწირავი და მსხუერპლი.

Verse: 14      წმიდა ყავთ მარხვაჲ, ქადაგებდით კურნებასა; შეკრიბენ<ი>თ მოხუცებულნი ყოველნი დამკჳდრებულნი ქუეყანისანი სახლსა უფლისა ღმრთისა ჩუენისასა. და ღაღადებდით უფლისა მიმართ ერთბამად.

Verse: 15      ვაჲ მე, ვაჲ მე, ვაჲ მე, მას დღესა, რამეთუ ახლოს არს დღჱ იგი უფლისაჲ და ვითარცა უბადრუკებაჲ უბადრუკებისაგან მოიწიოს.

Verse: 16      წინაშე თუალთა თქუენთა საზრდელი მოაკლდა სახლისაგან ღმრთისა თქუენისა შუებაჲ და სიხარული.

Verse: 17      ხლდებოდეს დიაკეულნი ბაგათა მათთა ზედა; განირყუნნეს საუნჯენი, დაირღუეს საწნეხელნი, რამეთუ განჴმა იფქლი.

Verse: 18      რაჲ მე დავიუნჯოთ თავისა ჩუენისა. ტიროდეს მროწეულნი ზროხათანი, რამეთუ არა იყო საძოვარ მათა, და სამწყსონი ცხოვართანი განირყუნნეს.

Verse: 19      შენდამი უფალო ვღაღადებდე, რამეთუ ცეცხლმან განლია შუენიერებაჲ უდაბნოჲსაჲ, Page of ms. J: B4r  და ალი აღატყდა ყოველთა ხეთა ველისათა./

Verse: 20      და საცხოვართა ველისათა აღიხილნეს შენდა, რამეთუ განჴმეს გამოსატევებელნი წყალთანი და ცეცხლმან შეჭამა შუენიერებაჲ უდაბნოჲსაჲ.:

Chapter: 2  
Verse: 1      დაჰბერეთ ნესტუსა სიონს შინა. ქადაგებდით მთასა წმიდასა ჩემსა, და შეკრბედ ყოველნი დამკჳდრებულნი ქუეყანისანი, რამეთუ მოწევნულ არს დღჱ იგი უფლისაჲ, რამეთუ ახლოს არს

Verse: 2      დღჱ ბნელისაჲ და წყუდიადისაჲ, დღჱ ღრუბლისაჲ და ნისლისაჲ, ვითარცა ცისკარი მოეფინოს მთათა ზედა ერი მრავალი და ძლიერი, მსგავსი მისი არა იყო საუკუნითგან, და მისა შემდგომად არა შეეძინოს. ვიდრე წლადმდე თესლითი თესლად.

Verse: 3      წინაშე მისა ცეცხლ განმლეველ, და უკუანა კერძო მისა აღატყდეს ალი, ვითარცა სამოთხჱ [საშუე]ბლისაჲ ქუეყანაჲ [წინაშე პი]რსა მისსა, და შე[მდგომად მისა] ველ განრყუნილ[ების], და განრინებული არა იყოს მისგან.

Verse: 4      ვითარცა ხილვაჲ ჰუნეთაჲ ხილვაჲ მათი, და ვითარცა მჴედარნი ეგრე სდევნიდენ.

Verse: 5      ვითარცა ჴმაჲ ეტლებისაჲ თხემთა ზედა მთათასა ხლდებოდიან, და ვითარცა ჴმაჲ ალისა ცეცხლისაჲ, რომელი შეშჭამნ ლერწამსა, და ვითარცა ერი მრავალი <და> ძლიერი განწყობილი ბრძოლად .

Verse: 6      წინაშე პირსა მისსა შეიმუსრნან ერნი. ყოველი პირი ვითარცა ქოთნასაჲ სიცხითა,

Verse: 7      და ვითარცა მბრძოლნი რბიოდიან, და ვითარცა კაცნი მბრძოლნი აღჴდენ ზღუდესა, და <აწ> კაცად-კაცადი გზასა თჳსსა წარვიდეს, და არა მიაქცი/ონ Page of ms. J: B4v  ალაგთა მათთა [გან.

Verse: 8      და] კაცად-კაცადი ძმისა [გან თჳსის]ა და მოყუსი[სა] არა განეშ[ოროს. დ]ამძიმებულ[ნი საჭუ]რველითა მათითა ვიდოდიან, და ისრებითა მათითა დაეცნენ, და არა მოესრულნენ.

Verse: 9      ქალაქსა შეევედრნან, და ზღედეთა ზედა რბიოდიან, სახლებსა ზედა აღვიდენ, და სარკუმლებით შევიდენ ვითარცა მპარავნი.

Verse: 10      წინაშე პირსა მისსა დაეპშას ქუეყანაჲ, და შეიძრას ცაჲ, მზჱ და მთოვარჱ დაბნელდენ, და ვარსკულავთა დაიფარონ ნათელი თჳსი.

Verse: 11      და უფალმან მოსცეს ჴმაჲ თჳსი წინაშე პირსა ძლიერებისა მისისასა, რამეთუ დიდ არს ფრიად ბანაკი მისი, რამეთუ ძლიერ არს საქმჱ სიტყუათა მისთაჲ, რამეთუ დიდ არს დღჱ იგი უფლისაჲ. დიდ არს, და გამოჩინებულ ფრიად, და ვინ მე იყოს შემძლებელ მისა.

Verse: 12      და აწ იტყჳს უფალი ღმერთი თქუენი, მოიქეცით ჩემდა ყოვლითა გულითა თქუენითა, და მარხვითა, და ტირილითა, და ტყებითა.

Verse: 13      და დაიჴენით გულნი თქუენნი, და ნუ სამოსელნი <თქუენნი>, და მოიქეცით უფლისა ღმრთისა თქუენისა, რამეთუ მოწყალე და შემწყნარებელ არს, სულ-გრძელ და დიდად მოწყალე; და შეინანის ბოროტის-ყოფისათჳს.

Verse: 14      ვინ უწყის, უკუეთუ მოიქცეს, და შეინანოს, და დაუტეოს შემდგომად მისა კურთხევაჲ მსხუერპლი, და შესაწირავი უფალსა ღმერთსა ჩუენსა.

Verse: 15      დაჰბერეთ Page of ms. O: 380r   ნესტუსა სიონს შინა, წმიდა ყავთ/ [მარხვაჲ; ქადაგებდით მსახურებასა.

Verse: 16      შეკრიბეთ ერი, წმიდა ყავთ ეკლესიაჲ; გამოირჩიენით მოხუცებულნი, და შემოკრიბენით ჩჩჳლნი მწოვარნი ძუძუთანი; გამოვედინ სიძჱ სასუენებელით თჳსით, და სძალი სასძლოჲთ თჳსით.

Verse: 17      და შორის ხარისხსა საკურთხეველისასა ტიროდენ მღდელნი, რომელნი ჰმსახურებენ უფალსა; და იტყოდედ; ულხინე უფალო, ერსა შენსა, და ნუ მისცემ სამკჳდრებელსა შენსა საყუედრელად, რაჲთა არა ჰმთავრობდენ წარმართნი, რაჲთა ნუ უკუე თქუან წარმართთა, სადა არს ღმერთი იგი მათი.

Verse: 18      და შეიშურა უფალმან ქუეყანისა მისთჳს, და ჰრ<ი>და ერსა თჳსსა.

Verse: 19      და მიუგო უფალმან ერსა თჳსსა, და ჰრქუა მას; აჰა ესერა მე გამოგივლინო თქუენ იფქლი და ღჳნოჲ და ზეთი, და განსძღეთ მითა, და არღარა მიგცნე თქუენ საყუედრელად წარმართთა შორის.

Verse: 20      და ჩრდილოჲსანი იგი განვდევნნე თქუენგან, და განვჴადნე იგი ურწყულსა, და განვრყუნე პირი მისი ზღუასა მას პირველსა, და შემდგომი მისი ზღუა<სა> მას უკუანაჲსკნელსა, და Page of ms. J: B4v  აღვიდოდის სიხენეშჱ მისი, და აღვიდოდის მყრალობაჲ მისი,/ რამეთუ განდიდნეს საქმენი მისნი.

Verse: 21      ნუ გეშინინ ქუეყანაო; გიხაროდენ და მხიარულ იყავ, რამეთუ განადიდა უფალმან ყოფაჲ.

Verse: 22      ნუ გეშინინ საცხოვართა ველისათა, რამეთუ მწუანჱ გამოიღეს ველთა უდაბნოჲსათა, და ხემან გამოიღო ნაყოფი თჳსი, ლეღუმან და ვენაჴმან მოსცეს ძალი თჳსი.

Verse: 23      და შვილთა სიონისათა გიხაროდენ და მხიარულ იყვენით უფლისა მიმართ ღმრთისა თქუენისა, რამეთუ მოგცა თქუენ საზრდელი სიმართლედ, და გიწჳმოს თქუენ წჳმაჲ მსთუა და მცხუედი, ვითარცა იგი პირველ.

Verse: 24      და აღივსნენ კალონი იფქლითა, და გარდაეცვმოდიან საწნეხელნი ღჳნითა და ზეთითა.

Verse: 25      და მოგაგოს თქუენ მათ წელთა წილ რომელი შეჭამა მკალმან და ბუზმან და მგრაგნალმან და ჭიამან, ძალმან ჩემმან დიდმან რომელი გამოვავლინე თქუენდა.

Verse: 26      და შჭამდეთ ჭამით და განსძღეთ, და აქებდეთ სახ<ე>ლსა უფლისა ღმრთისა თქუენისასა, რომელი ყო თქუენ თანა საკჳრველი, და არა ჰრცხუენეს ერსა ჩემსა უკუნისამდე.

Verse: 27      და სცნათ რამეთუ ისრაჱლსა შორის მე ვარ და მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი და არა ვინ არს სხუაჲ ჩემსა გარეშჱ, და არღარა ჰრცხუენეს ერსა ჩემსა უკუნისამდე.

Verse: 28      და იყოს ამისა შემდგომად, იტყჳს უფალი ღმერთი; მივჰფინო სულისაგან ჩემისა ყოველსა ჴორციელსა, და წინაწარმეტყუელებდენ ძენი თქუენნი და ასულნი თქუენნი, და მოხუცებულნი თქუენნი Page of ms. O: 381r   საჩუენებლით იხილვიდენ, და ჭაბუკნი თქუენნი ხილვით ჰხედვიდენ./

Verse: 29      და მონათა ჩემთა ზედა და მჴევალთა ჩემთა ზედა მათ დღეთა შინა მივჰფინო სულისაგან ჩემისა,

Verse: 30      და ვსცე ნიშებ ცათა შინა, და სასწაულ ქუეყანასა ზედა, სისხლი და ცეცხლი და არმური კუამლისაჲ.

Verse: 31      მზჱ გარდაიქცეს ბნელად, და მთოვარჱ სისხლად ვიდრე მოსლვადმდე დღისა მის უფლისა დიდისა და განჩინებულისა.

Verse: 32      და იყოს ყოველმან რომელმან ჰხადოს სახელსა უფლისასა ცხონდეს, რამეთუ მთასა წმიდასა ჩემსა სიონსა და იჱრუსალემს იყოს განრინებული იგი ვითარცა თქუა უფალმან და მახლობელთა რომელთა მოუწოდის უფალი ჩუენი.:

Chapter: 3  
Verse: 1      აჰა ესერა მე მათ დღეთა შინა და მათ ჟამთა შინა, რაჟამს მოვაქციო ტყუჱ იუდაჲსი და იჱრუსალემისაჲ,

Verse: 2      და შევკრიბნე ყოველნი ნათესავნი, და შთავიყვანნე ღელესა მას იოსაფატისასა, და ვეშჯოდი მათ მუნ ერისა ჩემისათჳს და სამკჳდრებელისა ისრაჱლისა, რომელნი განბნეულ არიან წარმართთა შორის, რამეთუ ქუეყანაჲ ჩემი განიყვეს.

Verse: 3      და ერსა ჩემსა ზედა განიგდეს წილი, და მისცნეს ყრმანი მეძავთა, და ქალებსა განჰყიდდეს ღჳნოდ, და სუმიდეს.

Verse: 4      და რაჲ მე თქუენცა ჩემდა ვე, ტჳროს და სიდონ, ნუ მოსაგებელსა რას მომაგებთ მე, ანუ ძჳრსა იჴსენებთ თქუენ ჩემ ზედა. მწრაფლ და ადრე მიგაგო მისაგებელი თქუენი თავთა თქუენთა.

Verse: 5      ამისთჳს რამეთუ ვეცხლი ჩემი და ოქროჲ ჩემი წარიღეთ, და რჩეული ჩემი და უკეთესი ჩემი მიიღეთ ტაძართა თქუენათ.
Page of ms. O: 381ვ  

Verse: 6      და ძენი/ იუდაჲსნი და ძენი ისრაჱლისანი მიჰყიდენით ძეთა იონთასა, რაჲთა განაშორნენ იგინი საზღვართაგან მათთა.

Verse: 7      აჰა ესერა მე აღვადგინნე იგინი მიერ ადგილით, ვიდრე იგინი მიჰყიდენით მუნ, და მიგაგო თქუენ მისაგებელი თქუენი თავთა თქუენთა.

Verse: 8      და მივსცნე ძენი თქუენნი და ასულნი თქუენნი ჴელთა ძეთა იუდაჲსთა, და განყიდნენ იგინი ნათესავთა შორიელთა, რამეთუ უფალი იტყოდა.

Verse: 9      ქადაგებდით ამას წარმართთა შორის, წმიდა ყავთ ბრძოლაჲ; აღადგინენით მბრძოლნი, მოვედით და აღვედით ყოველნი კაცნი მბრძოლნი,

Verse: 10      და დაჭრენით საჴნისნი თქუენნი ჴრმლად, და მანგლები თქუენი ლახურებად; უძლური იგი იქადოდენ; ვითარმედ ძალ-მიც.

Verse: 11      შეკერბით და შევედით ყოველი თესლები გარემო, და შემკერბით მუნ. მშჳდი იგი იყავნ მოლალე.

Verse: 12      აღდგედ და აღვიდედ ყოველი თესლები ჴევსა მას იოსაფატისასა, რამეთუ მუნ დავჯდე საშჯელად ყოველთა ნათესავთა გარემოჲს. Page of ms. J: B5r 

Verse: 13      განავლინანით მანგა]/ლნი, რამეთუ მოწევნულ არს სასთულებელი; შევედით, წნეხდით, რამეთუ სავსჱ არს საწნეხელი, და გარდაეცემიან ტაგარნი, რამეთუ განმრავლდა ბოროტი მათი.

Verse: 14      ოხრით ოხრიდეს ღელესა მას საშჯელისასა, რამეთუ ახლოს არს დღჱ იგი უფლისაჲ ღელესა მას საშჯელისასა.

Verse: 15      მზჱ და მთოვარჱ დაბნალდენ, და ვარსკულავთა დაიფარონ ნათელი მათი;

Verse: 16      ხოლო უფალმან სიონით ღაღად-ყოს, და იჱრუსალემით მოსცეს ჴმაჲ თჳსი. და შეიძრას ცაჲ და ქუეყანაჲ; ხოლო უფალო ერიდოს ერსა თჳსსა, და განაძლიერნეს უფალმან ძენი ისრაჱლისანი.

Verse: 17      და სცნათ, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი, რომელი დამკჳდრებულ ვარ სიონს მთასა წმიდასა ჩემსა, და იყოს იჱრუსალემი წმიდა, და უცხოთესლი არღარა განვიდეს მიერ.

Verse: 18      და იყოს მას დღესა შინა, გამოადინებდენ მთანი სიტკბოებასა, და ბორცუნი ადინებდენ სძესა, და ყოველთა ნაკადულთა იუდაჲსთა დიოდიან წყალნი, და წყაროჲ სახლისაგან უფლისა გამოვიდეს, და მოჰრწყვიდეს ჴევსა მას საბელთასა.

Verse: 19      ეგჳპტჱ განსარყუნელად იყოს, და იდუმიაჲ ველად განრყუნის სიცრუვეთათჳს ძეთა იუდაჲსთა. ამისთჳს რამეთუ დასთხიეს სისხლი უბრალოჲ ქუეყანასა მათსა.

Verse: 20      ხოლო ჰურიასტანი უკუნისამდე დაემკჳდროს, და იჱრუსალემი თესლითი თესლადმდე.

Verse: 21      და გამოვიძიო სასხლი მათი, და არა უბრალო ვყვნე იგინი, და უფალმან დაიმკჳდროს სიონს შინა.:
Page of ms. O:   
Page of ms. J:  


Book: Am. 
Amos

ამოს წინაწარმეტყუელისაჲ

Chapter: 1 
Verse: 1     Page of ms. J: B5v  სიტყუანი ამოსისნი, რომელ იყვნეს აკარიმს თეკუაჲსით, რომელ<ნი> იხილ<ნ>ა იჱრუსალემისათჳს დღეთა ოზიაჲსთა მეფისა ჰურიასტანისათა, და დღეთა იერობოამისთა ძისა იოასისთა მეფისა ისრაჱლისა, უწინარჱს ორისა წლისა ძრვისა მის დიდისა.

Verse: 2      და თქუა; უფალი სიონით იტყოდა, და იჱრუსალემით მოსცა ჴმაჲ თჳსი, და იგლოვდეს საძოვარნი სამწყსოთანი, და განჴმა თხემი კარმელისაჲ.

Verse: 3      და თქუა უფალმან; სამთა მათ ზედა უღმრთოებათა დამასკჱსათა/ Page of ms. J: B5v  და ოთხთა არა გარე-მოვექცე მას, ამისთჳს რამეთუ განხერხვიდეს ხერხითა რკინისაჲთა მუცელ-ქმნულთა მათ გალაადს შინა.

Verse: 4      და გამოვავლინო ცეცხლი სახლსა ზედა აზაელისსა, და შეჭამნეს საფუძველნი ძისა ადერისნი.

Verse: 5      და შევმუსრნე მოქლონნი დამასკისანი, და მოვსრნე მკჳდრნი იგი ველისა მისგან ჵნისისანი, და მოვსწყჳდნე ტომნი კაცთაგან ქანაანისათანი, და წარმოიტყუენოს ერი მსურეთისაჲ რჩეული, იტყჳს უფალი.

Verse: 6      ამას იტყჳს უფალი, სამთა <მათ> ზედა უღმრთოებათა გაზაჲსათა და ოთხთა, არა გარე-მოვექცე მათ, წარტყუენვისა მისთჳს ტყჳსა სალომონისა, და შეყვანებისა მისთჳს იდუმიას.

Verse: 7      და გამოვავლინო ცეცხლი ზღუდეთა ზედა გაზაჲსათა, და შეჭამნეს საფუძველნი მისნი.

Verse: 8      და მოვსრნე დამკჳდრებულნი აზოტისანი, და აღვიღო ტომი ასკალონით, და მივაწიო ჴელი ჩემი აკარონსა ზედა, და წარწყმდენ ნეშტნი იგი უცხოთესლთანი, იტყჳს უფალი.

Verse: 9      ამას იტყჳს უფალი, სამთა მათ ზედა უღმრთოებათა ტჳროსისათა და ოთხთა, არა გარე-მოვექცე მას, ამისთჳს რამეთუ შეიყენეს ტყუჱ სალომონისი იდომეას, და არა მოიჴსენეს აღთქუმაჲ ძმათაჲ.

Verse: 10      და გამოვავლინო ცეცხლი ზღუდეთა ტჳროსისთა და შეჭამნეს საფუძველნი მისნი.

Verse: 11      ამას იტყჳს უფალი, სამთა მათ ზედა უღმრთოებათა იდუმიაჲსათა და ოთხთა, არა გარე-მოვექცე მათ დევნისა მისთჳს მახჳლითა ძმათა მათთაჲსა, და განრყუნა დედაჲ ქუეყანასა ზედა, და მოიტაცა საწამებელად <და> შესაძრწუნებელად მისა, და ზედა-მისლვაჲ დაიმარხა ძლევად;

Verse: 12      და გამოვავლინო ცეცხლი თემანსა ზედა; და შეჭამნეს საფუძველნი ზღუდეთა მისთანი.

Verse: 13      ამას იტყჳს უფალი; სამთა მათ ზედა უღმრთოებათა ძეთა ამონისთა და ოთხთა, არა გარე-მოვექცე Page of ms. J: B6r  მათ, ამისთჳს რამეთუ განაჴებდეს მუცელ-ქუმულთა მათ/ გალადელთასა, რაჲთა განავრცნენ საზღვარნი მათნი.

Verse: 14      და აღვაგზნე ცეცხლი ზღუდეთა ზედა რაბათისათა, და შეჭამნეს საფუძველნი მისნი ღაღადებით დღესა ბრძოლისასა, და შეიძრას დღესა აღსასრულისა მისისასა.

Verse: 15      და განვიდენ მეფენი მისნი ტყუედ, და მღდელნი მათნი და მთავარნი მათნი ერთბამად, იტყჳს უფალი.:

Chapter: 2  
Verse: 1      ამას იტყჳს უფალი, სამთა მათ ზედა და ოთხთა უღმრთოებათა მოაბისათა, არა გარე-მოვექცე მას, ამისთჳს რამეთუ დაწუნეს ძუალნი მეფისა იდუმიაჲსანი მტუერად.

Verse: 2      და გამოვავლინო ცეცხლი მოაბსა ზედა, და შეჭამნეს საფუძველნი ქალაქებისა მისისანი, და მოკუდეს უძლურებათა შინა მოაბი ღაღადებითა და ჴმითა ნესტჳსაჲთა.

Verse: 3      და მოვსრა მსაჯული მისგან, და ყოველნი მთავარნი მისნი მოვსწყჳდნე მათ თანა, იტყჳს უფალი.

Verse: 4      ამას იტყჳს უფალი, სამთა <მათ> ზედა უღმრთოებათა ძეთა იუდაჲსთა და ოთხთა, არა გარე-მოვექცე მათ, განშორებისა მისთჳს შჯულისა უფლისაჲსა, და რამეთუ ბრძანებანი მისნი არა დაიმარხნეს, და შეაცთუნნა იგინი ამაოთა მათთა, რომელნი ქმნნეს, რომელთაცა შეუდგეს მამანი მათნი შემდგომად მათა.

Verse: 5      და გამოვავლინო ცეცხლი იუდასა ზედა, და შეჭამნას საფუძველნი იჱრუსალემისანი.

Verse: 6      ამას იტყჳს უფალი, სამთა მათ ზედა უღმრთოებათა ისრაჱლისათა და ოთხთა, არა გარე-მოვექცე მას, ამისთჳს რამეთუ განყიდეს მართალი ვეცხლად, და გლახაკი ფერჴთ-შესასხმელად.

Verse: 7      რომელი დასთრგუნავნ მიწასა ქუეყანისასა, Page of ms. J: B6v  და დაჰპუერთნიდეს თავსა დავ/რდომილთასა, და გზაჲ მდაბალთაჲ გარდადრიკეს, და ძჱ და მამაჲ შევიდოდეს მისვე მჴევლისა თჳსისა, რაჲთა შეაგინონ სახელი ღმრთისა მათისაჲ.

Verse: 8      და სამოსელსა მათსა გა<ნ>აბმიდეს საბლებითა დასაფარველად საკურთხევლისა თანა, და ღჳნოსა ცილის-შეწამებით სუმიდეს სახლსა შინა ღმრთისა მათისასა.

Verse: 9      ხოლო მე აღვიღე ამორეველი იგი პირისაგან მათისა, რომლისაჲ იყო ვითარცა სიმაღლჱ ნაძჳსაჲ სიმაღლჱ მისი, და იყო იგი მტკიცჱ ვითარცა მუხაჲ, და აღვიღე ნაყოფი მისი ზედა კერძო, და ძირი მისი ქუეშჱ კერძო.

Verse: 10      და მე აღმოგიყვანა შენ ქუეყანით ეგჳპტით, და გარე-მოგიყვანენ თქუენ უდაბნოსა ორმეოც წელ, რაჲთა დაიმკჳდროთ თქუენ ქუეყანაჲ ამორეველთაჲ.

Verse: 11      და მოვიყვანენ ძეთაგან თქუენთა წინაწარმეტყუელად, და ჭაბუკთა თქუენთაგანნი სიწმიდედ, ნუ არა ესრე არს ესე, ძენო ისრაჱლისანო, იტყჳს უფალი.

Verse: 12      და ასუემდით განწმედილთა მათ ღჳნოსა, და წინაწარმეტყუელთა მათ ამცნებდით, და ეტყოდეთ. ნუ წინაწარმეტყუელებთ.

Verse: 13      ამისთჳს აჰა ესერა მე ვაგორვო ქუეშჱ თქუენსა, ვითარცა გორავნ ურემი სავსე ლერწმითა.

Verse: 14      და წარწყმდეს სივლტოლაჲ მსრბოლისაგან, და ძლიერმან ვერ დაიპყრას ძალი თჳსი, და მბრძოლთა მათ ვერ განირინონ თავი თჳსი.

Verse: 15      და მეისარი ვერ დაუდგეს, და მალჱ ფერჴითა ვერ განერეს, და მჴედარმან ვერ განირინოს თავი თჳსი.

Verse: 16      და იპოა გული მისი ძლიერებასა; შიშუელი სდევნიდეს მას დღესა შინა, იტყჳს უფალი.:

Chapter: 3  
Verse: 1      ისმინენ<ი>თ სიტყუანი, რომელთა იტყოდა უფალი თქუენდა მიმართ,/ Page of ms. J: B7r  სახლო ისრაჱლისაო, და ყოვლისა მიმართ ნათესავისა, რომელი აღმოვიყვანა ქუეყანით ეგჳპტით, და ვთქუ

Verse: 2      ვითარმედ თქუენ ხოლო გიცნან ყოველთაგან ნათესავთა ქუეყანისათა, ამისთჳს შური ვიძიო თქუენგან ყოველთათჳს უკეთურებათა თქუენთა.

Verse: 3      უკუეთუ ვიდოდიან ორნი ერთად ყოვლად ვე, უკუეთუ არა იცოდნიან თავნი თჳსნი.

Verse: 4      უკუეთუ იზახის ლომმან მაღნარით გამო მისით, რომელსა ნადირი არა აქუნ; უკუეთუ მოსცის ლეკუმან ლომისამამ ჴმაჲ თჳსი ბუდით გამო მისით ყოვლად ვე, უკუეთუ რაჲ მე იტაცოს არა.

Verse: 5      გინა თუ დავარდის მფრინველი ქუეყანასა თჳნიერ მემახურისა, გინა თუ დაერწყუმის მახჱ ქუეყანასა თჳნიერ შეპყრობისა რაჲს მე,

Verse: 6      ანუ თუ ჴმა სცეს საყჳრმან ქალაქთა შინა, და ერი არა შეძრწუნდეს, გინა თუ იყოს ბოროტი ქალაქსა შინა, რომელი უფალმან არა ყო.

Verse: 7      რამეთუ არა რაჲ ყოს; უფალმან ღმერთმან საქმჱ, უკუეთუ არა გამოუცხადოს სწავლაჲ მისი მონათა მიმართ თჳსთა წინაწარმეტყუელთა.

Verse: 8      ლომმან იზახა, და ვის არა შეეშინა; უფალი ღმერთი იტყოდა, და ვინ არა წინაწარმეტყუელებდეს.

Verse: 9      მიუთხართ სოფლებსა ასურასტანს შინა, და სოფლებსა ქუეყანისა ეგჳპტისასა, და არქუთ მათ; შეკერბით მთასა სამარიაჲსასა, და იხილეთ საკჳრველი მრავალი შორის მისსა, და მძლავრებაჲ მას შინა.

Verse: 10      და არა სცნა რაჲ იყოს წინაშე მისსა, იტყჳს უფალი; რომელნი დაიუნჯებენ სიცრუვესა და უბადრუკებასა სოფელსა მათსა. Page of ms. J: B7v 

Verse: 11      ამისთჳს ამას იტყჳს/ უფალი ღმერთი; ტჳროს გარემო ქუეყანაჲ შენა მოოჴრდეს, და დაეცეს შენგან ძალი შენი, და მიმოსატაცებელ იყოს სოფლები შენი,

Verse: 12      ამას იყტჳს უფალი, ვითარცა სახედ გამოსტაცნის მწყემსმან პირისაგან ლომისა ორნი კირნი, ანუ ყურისა ძირნი, ეგრეთ გამოიტაცნენ ძენი ისრაჱლისანი, რომელნი დამკჳდრებულ არიან სამარის წინაშე ტომთა, და დამასკეს შინა, მღდელთა.

Verse: 13      ისმინეთ და უწამეთ სახლსა იაკობისსა, იტყჳს უფალი ღმერთი ყოვლისა-მპყრობელი.

Verse: 14      რამეთუ მას დღესა შინა, რომელსა შური ვიძიო უღმრთოებისათჳს ისრაჱლისა მის ზედა, და შური ვიძიო საკურთუეველებსა მას ზედა ბეთელისასა, და დაირღუენ რქანი იგი საკურთხეველისანი, და დაეცნენ ქუეყანასა.

Verse: 15      და შევმუსრო სახლი იგი გარემო-ფრთეედი სახლსა ზედა საზაფხულოსა, და წარწ<ყ>მდენ სახლნი იგი პილოჲს-ძუალედნი, და შეიძინნენ სახლნი მრავალნი სხუანი, იტყჳს უფალი.:

Chapter: 4  
Verse: 1      ამას იტყჳს უფალი, ისმინენ<ი>თ სიტყუანი ესე დიაკეულთა ბასანისათა, რომელნი ხართ მთასა სამარიაჲსასა, რომელნი ჰმძლავრობთ გლახაკთა, და დასთრგუნავთ დავრდომილთა, რომელნი იტყჳედ უფალთა მათთა; მომეცით ჩუენ ღჳნოჲ, რაჲთა ვსუათ.

Verse: 2      ფუცავს უფალი უფალი წმიდათა მისთა, რამეთუ ესერა დღენი მოვლენან თქუენ ზედა, და მოგიყვანნე თქუენ საჭურველებითა, და თქუენთანანი იგი სიავებად ქუეშე შესაგზებელად დაასხნენ.

Verse: 3      და შეგიყვანნენ Page of ms. J: B8r  თქუენ შიშუელნი წინაშე ერთი ერთისა, და განსცჳვეთ თქუენ/ მთასა მას რემანისასა, იტყჳს უფალი.

Verse: 4      რამეთუ შეხუედით ბეთელდ, და უშჯულოჲ ჰქმენით, და გალგალას განამრავლეთ უღმრთოებაჲ, და მოიღეთ განთიად მსხუერპლი თქუენი მესამესა დღესა ათეული თქუენი.

Verse: 5      და აღმოიკითხეს გარეშე შჯული, და აუწ<ყ>ოდეს აღსაარებასა; მიუთხართ, რამეთუ ესე შეიყუარეს ძეთა ისრაჱლისათა, იტყჳს უფალი ღმერთი.

Verse: 6      და მე მოგცე თქუენ მოლბობაჲ კბილთაჲ ყოველთა შინა ქალაქთა თქუენთა, და ნაკლულევანებაჲ პურისაჲ და ყოველთა ადგილთა თქუენთა, და არა მოიქეცით ჩემდა, იტყჳს უფალი.

Verse: 7      და მე დავაყენე თქუენგან წჳმაჲ უწინარჱს სამისა თჳსა სდულისაჲსა, და ვაწჳმო ერთსა ზედა ქალაქსა, და ერთსა ზედა ქალაქსა არა ვაწჳმო. ნაწილი ერთი დილტოდის, და ნაწილსა ზედა, რომელსა <არა> ვაწჳმო, განჴმეს.

Verse: 8      და შეკრბენ ორნი და სამნი ერთსა ქალაქსა სუმად წყლისა, და ვერ განძღენ, და არა მოიქეცით ჩემდა, იტყჳს უფალი.

Verse: 9      დაგც<ნ>ე თქუენ მჴურვალებითა და გუინითა. განამრავლეთ მტილები თქუენი და ვენაჴები თქუენი, და ლეღოვანი თქუენი და ზეთის-ხილოვანი თქუენი შეჭამა ჭიამან, და არცა ესრეთ მოიქეცით ჩემდა, იტყჳს უფალი.

Verse: 10      მოვავლინე თქუენდა სიკუდილი გზასა მას ეგჳპტისასა, მოვსრენ მახჳლითა ჭაბუკნი თქუენნი, ტყუენვით ცხენები თქუენი, და აღმოვიყვანე ცეცხლითა ბანაკი თქუენი რისხვითა თქუენითა, და არცა ესრჱთ მოიქეცით ჩემდა, იტყჳს უფალი.

Verse: 11      დაგაქციენ თქუენ, ვითარცა დააქცია ღმერთმან სოდომაჲ და გომორაჲ, და იქმნენით ვითარცა მუგუზნი გამოტაცებულნი ცეცხლისაგან, და არცა ესრეთ მოიქეცით ჩემდა, იტყჳს უფალი.

Verse: 12      ამისთჳს ესრეთ გიყო შენ ისრაჱლ, გარნა Page of ms. J: B8v  რამეთუ ესრეთ გიყო შენ; განემზადე ხადიდ/ ღმრთისა შენისა ისრაჱლ.

Verse: 13      რამეთუ მე ესერა განვამტკიცო ქუხილი, და დავჰბადო სული, და მიუთხრა კაცთა ცხებული მისი. შევქმენ ცისკარი და ნისლი და შევიდე სიმაღლესა ქუეყანისასა, უფალი ღმერთი ყოვლისა-მპყრობელი სახელი მისი.:

Chapter: 5  
Verse: 1      ისმინათ სიტყუაჲ უფლისაჲ ესე, რომელი მომაქუს თქუენ ზედა გოდებაჲ, სახლო ისრაჱლისაო.

Verse: 2      დაეცა; არღარა შესძინოს აღდგომად ქალწულმან ასულმან ისრაჱლისამან. შესცოდა ქუეყანასა მისსა, არა ვინ არს ორმელმან აღადგინოს იგი.

Verse: 3      რამეთუ ამას იტყჳს უფალი უფალი; ქალაქსა მას, რომლისაგან გამოვიდოდეს ათასნი, დაშთენ ასნი ოდენ, და რომლისაგან გამოვიდოდეს ასნი, დაშთენ ათნი სახლსა ისრაჱლისასა.

Verse: 4      რამეთუ ამას ეტყჳს უფალი სახლსა ისრაჱლისასა, გამომიძიეთ მე და სცხონდეთ.

Verse: 5      და ნუ ეძიებთ ბეთელსა, და გალგალად ნუ განხუალთ, და ჯურღმულსა მას ფიცისასა ნუ წიაღ-ხუალთ, რამეთუ გალგალაჲ წარტყუე<ნ>ვით წარიტყუენოს, და ბეთელი იქმნეს ვითარცა არა ყოფილი.

Verse: 6      გამოიძიეთ უფალი და ცხონდით, რაჲთა არა აღატყდეს ვითარცა ცეცხლი სახლი იოსებისი, და შეჭამოს იგი, და არა ვინ იყოს დამშრეტელ სახლსა ზედა ისრაჱლისასა.

Verse: 7      რომელი იქმს სიმაღლედ საშჯელსა, და სიმართლჱ ქუეყანასა ზედა დაემტკიცა.

Verse: 8      რომელი იქმს ყოველსა, და გარდასცვალებს, და გარდააქცევს განთიად აჩრდილსა სიკუდილისასა, და დღჱ ღამედ დააბნელოს, რომელი მოუწესს წყალთა ზღჳსათა, და მიჰფინის იგი პირსა ზედა ქუეყანისასა, უფალ არს სახელი მისი.

Verse: 9      რომელი განუყოფს შემუსრვასა ძალსა ზედა, და უბადრუკებაჲ ძნელოვანსა ზედა მოაწიის.

Verse: 10      მოიძულეს ბჭეთა ზედა მამხილებელი, და სიტყუაჲ წმიდაჲ მოიძაგეს. Page of ms. J: B9r 

Verse: 11      ამისთჳს/ რამეთუ დაჰქენჯნიდეს გლახაკსა, და ძღუენსა რჩეულსა მიიღებდით მათ გან; სახლებსა თლილსა იშჱნებდით, და არა დაიმკჳდროთ მათ შინა, ვენაჴი გულის-სათქუმელი დაასხთ, და არა სუათ ღჳნოჲ მისგან.

Verse: 12      რამეთუ ვცან მრავალი უღმრთოებაჲ თქუენი, და ძლიერ არიან ცოდვანი თქუენნი. დასთრგუნავთ მართალსა, და მოიღებთ ნაცვალსა, და გლახაკთა ბჭეთაგან განაშორებთ.

Verse: 13      ამისთჳს რომელმან გულის-ჴმა-ყოს მას ჟამსა შინა, დადუმნას, რამეთუ ჟამი ბოროტი არს.

Verse: 14      გამოიძიეთ კეთილი და ნუ ბოროტი, რაჲთა სცხოვნდეთ, და იყოს ესრჱთ თქუენდა უფალი ღმერთი ყოვლისა-მპყრობელი, ვითარცა ეგე სთქუთ.

Verse: 15      მოვიძულეთ ბოროტი, და შევიყუარეთ კეთილი, და კუალად მოაგეთ ბჭეთა ზედა სამართალი, რაჲთა შეიწყალოს უფალმან ღმერთმან ყოვლისა-მპყრობელმან ნეშტი იგი იოსებისი .

Verse: 16      ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ყოვლისა-მპყრობელი. ყოველთა უბანთა ტყებაჲ და ყოველთა გზათა ითქუმოდის ვაჲ ვაჲ; მოუწდიან ქუეყანის-მოქმედსა გლოვად და ტყებად, და მეცნიერთა გოდებად.

Verse: 17      და ყოველთა გზათა ტყება<ჲ>, რამეთუ განვლო შორის შენსა, თქუა უფალმან.

Verse: 18      ვაჲ რომელთა გული-უთქუამს დღისა მისთჳს უფლისა, რაჲსათჳს ესე თქუენდა დღჱ უფლისაჲ; და ესე არს ბნელ, და არა ნათელ.

Verse: 19      ვითარცა იგი სახედ ივლტინ კაცი პირისაგან ლომისა, და ემთხჳის მას დათჳ, და შევარდის იგი სახლსა, და შეადგნის ჴელნი მისნი კედელსა, და სცის მას გუელმან.

Verse: 20      არა მე ბნელ არსა დღჱ იგი უფლისაჲ, და არა არს ნათელი მას შინა, და წყუდიად<ი>, და არა აქუს მას ნითელი.

Verse: 21      მოვიძულენ განმიშორებიან დღესასწაულნი თქუენნი, და არა ვიყნასო კრებათა შინა თქუენთა.

Verse: 22      დაღათუ მომართუმიდეთ მე მრგულიად-დასაწუველთა, Page of ms. J: B9v  და მსხუერპლთა თქუენთა./ არა შევიწირო, და ცხორებისა მის თქუენისა გამოჩინებასა არა მივხედო.

Verse: 23      განმაშორენ ჩემგან ოხრანი გალობათა შენთანი, და ფსალმუნი საგალობელთა შენთაჲ არა ვისმინო.

Verse: 24      წარმოეცეს ვითარცა წყალი საშჯელი, და სიმართლჱ ვითარცა მდინარჱ წიაღ-უვალი.

Verse: 25      ნუ საკლველებსა და მ<ს>ხუერპლებსა შემოსწირევდით ჩემდა ორმეოც წელ უდაბნოსა ზედა, სახლო ისრაჱლისაო.

Verse: 26      და აღიღეთ კარავი იგი მოლოქისი, და ვარსკულავი ღმრთისა თქუენისა რემფაჲსი ხატნი იგი, რომელნი ჰქმნენით თავისა თქუენისა.

Verse: 27      და მიგჴადნე თქუენ მიერ კერძო დამასკესა, იტყჳს უფალი; ღმერთი ყოვლისა-მპყრობელი სახელი მისი.:

Chapter: 6  
Verse: 1      ვაჲ რომელთა შეურაცხ-ყონ სიონი, და რომელნი ესვენ მთასა მას სამარიაჲსასა, <მოისთულეს დასაბამი წარმართთა, და შევიდეს თავით თჳსით, სახლო ისრაჱლისაო.

Verse: 2      და> წიაღ-ჴედით ყოველნი, და იხილეთ, და წიაღ-ჴედით მიერ ემათდ, და რაბათდ, და შთავედით გეთდ უცხოთესლთასა უმტკიცესთა მათ მეფეთაგანისათა, უკუეთუ უმრავლჱს არიან საზღვარნი მათნი თქუენთა,

Verse: 3      რომელნი მოვლენ დღედ ბოროტად; რომელნი შეეახლებიან და შეეხებიან შაბათთა ნაცილთა.

Verse: 4      რომელთა სძინავს ცხედართა ზედა პილოჲს-ძუალედთა, და იშუებენ სარეცელთა მათთა ზედა, და ჭამენ თიკანთა სამწყსოთაგან, და ჴბოებსა შორის მროწეულთა მწოვართა.

Verse: 5      რომელნი თანა-უტყუელავთ ჴმასა ებნისასა, ვითარცა მდგომარეთა შეურაცხიან თავნი, და არა ვითარცა მეოტთა.

Verse: 6      რომელნი სუმენ წურვილსა ღჳნოსა, და რჩეულსა ნელსაცხებელსა იცხებენ, და არაჲ ევნებოდა შემუსრვისათჳს იოსეფისა.

Verse: 7      ამისთჳს აწ ტყუე იქმნენ დასაბამსა ძლიერთასა, და მოისპოს კიმანებაჲ ცხენებისაჲ ეფრემისგან. / Page of ms. J: B10r 

Verse: 8      რამეთუ ფუცა უფალმან უფალმან თავისა თჳსისა, იტყჳს უფალი ღმერთი ძალთაჲ, რამეთუ მძაგს მე ყოველი გინებაჲ იაკობისი, და სოფელი მისი მოვიძულე, და აღვიღო ქალაქი დამკჳდრებულითურთ მისით.

Verse: 9      და იყოს უკუეთუ დაშთენ ათნი კაცნი სახლსა შინა ერთსა, მოსწყდენ, და დაშთენ ნეშტნი.

Verse: 10      და მოიხუნენ სახლეულთა მათთა, და ვიძულებოდის განღებაჲ ძუალთა მათთაჲ სახლისაგან, და ჰრქუას წინამძღუართა მათ სახლისათა, უკუეთუ არს და შენ თანა, და თქუას; არღარა, და <ჰ>რქუას, დუმენ სახელის-დებისათჳს სახელსა უფლისასა.

Verse: 11      რამეთუ აჰა ესერა უფალმან ამცნოს, და დასცეს სახლი იგი დიდი წყლვითა, და ხახლი მცირე განხეთქითა.

Verse: 12      უკუეთუ სდევნიდენ კლდეთა ზედა ცხენნი, ანუ თუ დაიდუმონ ჴდალთა მიმართ, რამეთუ გარდასდრიკეთ გულის-წყრომად საშჯელი, და ნაყოფი სიმართლისაჲ სიმწარედ.

Verse: 13      რომელნი იხარებთ არა რასა ზედა სიტყუასა, რომელნი იტყჳთ, არა ჩუენითა ძალითა გუაქუნდესა რქანი.

Verse: 14      რამეთუ აჰა ესერა მე აღვადგინო თქუენ ზედა, სახლო ისრაჱლისაო, თქუა უფალმან ღმერთმან ძალთამან, და გაჭირვებდენ თქუენ, რაჲთა არა შეხჳდეთ ემათდ და ვიდრე ჴევადმდე დასავალთაჲსა.:

Chapter: 7  
Verse: 1      ესრეთ მიჩუენა მე უფალმან ღმერთმან, და აჰა ესერა ნაშობი მკალთაჲ მომავალი ცისკრისაჲ, და აჰა ესერა ბუზჳ ისგუგ მეფჱ.

Verse: 2      და იყოს ოდეს მოასრულოს მოჭამად თივაჲ ქუეყანისაჲ, და ვთქუ; უფალო უფალო, ლხინება ყავ; ვინ აღადგინოს იაკობი, რამეთუ შემცირებულ არს.

Verse: 3      შეინანე უფალო ამას ზედა. და ესე არა იყოს, იტყჳს უფალი.

Verse: 4      ესრჱთ მიჩუენა მე უფალმან უფალმან; და აჰა ესერა მოუწოდა საშჯელსა ცეცხლითა უფალმან ღმერთმან, და შეჭამნა Page of ms. J: B10v  უფსკრულნი მრავალნი, და შეჭამა ნაწილი./

Verse: 5      და ვთქუ; უფალო უფალო დააცხრვე, აწ ვინ აღადგინოს იაკობი, რამეთუ შემცირებულ არს.

Verse: 6      შეინანე უფალო ამისთჳს. და ესე არა იყოს, იტყჳს უფალი უფალი.

Verse: 7      ესრჱთ მიჩუენა მე უფალმან, და აჰა ესერა მდგომარჱ ზღუდეთა ზედა ანდამანტიონისათა, და ჴელსა მისსა ადამაჲ.

Verse: 8      და მრქუა მე უფალმან; რასა ხედავ შენ, ამოს. და ვარქუ, ადამასა. და თქუა უფალმან; აჰა ესერა მე დავასვე ადამაჲ შორის ერისა ისრაჱლისა, არღარა შევსძინო თანა-წარსლვად მისა.

Verse: 9      და განირყუნ<ნ>ენ ბომონნი იგი სიცილისანი და საკერპონი ისრაჱლისანი მოოჴრდენ და აღვდგე სახლსა ზედა იერობოამისსა მახჳლითა.

Verse: 10      და განავლინნა ამასია მღდელმან ბეთელისამან იერობოამისა მეფისა ისრაჱლისა და ჰრქუა მას, ერის-კრებასა ჰყოფს შენ ზედა ამოს შორის სახლსა ისრაჱლისასა. ვერ შემძლებელ არს ქუეყანაჲ დათმენად ყოველთა სიტყუათა მისთა.

Verse: 11      რამეთუ ამას იტყჳს ამოს, მახჳლითა/ აღესრულოს იერობოამ, ხოლო ისრაჱლი ტყუედ წარიყვანოს ქუეყანით თჳსით.

Verse: 12      და ჰრქუა ამასია ამოსს, მხილველო ვიდოდე განეშორე ამიერ, და წარვედ ქუეყანად იუდაჲსა, და მუნ აიძულებდ, და მუნ წინაწარმეტყუელებდ.

Verse: 13      ხოლო ბეთელსა არღარა სწინაწარმეტყუელებდე, რამეთუ სიწმიდე მეფისაჲ არს, და სახლი მეფისაჲ არს.

Verse: 14      მიუგო ამოს და ჰრქუა ამასიას, არა ვიყავ მე წინაწარმეტყუელ, არცა ძჱ წინაწარმეტყუელისაჲ, არამედ მწყემსი ვიყავ, და ვსხეპდ ლეღუსულელსა.

Verse: 15      და გამომიყვანა მე უფალმან ცხოვართაგან, და მრქუა მე უფალმან; მივედ და წინაწარმეტყუელებდ ერსა ზედა ჩემსა ისრაჱლსა.

Verse: 16      და აწ ისმინე სიტყუაჲ უფლისაჲ. შენ მეტყჳ; ნუ სწინაწარმეტყუელებ ისრაჱლსა ზედა, და ნუ ერის-კრებასა ჰყოფ სახლსა ზედა იაკობისსა.

Verse: 17      ამის/თჳს Page of ms. J: B11r  ამას იტყჳს უფალი, ცოლი შენი ქალაქსა შინა ისიძვიდეს, და ძენი/ შენნი და ასულნი <შენნი> მახჳლითა დაეცნენ, და ქუეყანაჲ შენი საბლითა განიზომოს, და შენ ქუეყანასა არა წმიდასა აღესრულო, ხოლო ისრაჱლი ტყუედ წარიყვანოს ქუეყანით მისით.:

Chapter: 8  
Verse: 1      ესრჱთ მიჩუენა მე უფალმან უფალმან; და აჰა ესერა ჭურჭერი მემახურისაჲ. და მრქუა მე უფალმან; რასა ხედავ შენ, ამოს, და ვთქუ; ჭურჭერსა მემახურისასა.

Verse: 2      და მრქუა მე უფალმან; მოწევნელ არს აღსასრული ერსა ჩემსა ზედა ისრაჱლსა, არღარა შევსძინო თანა-წარსლვად მისა.

Verse: 3      და ღაღადებდენ სართულნი ტაძრისანი მას დღესა შინა, იტყჳს უფალი. მრავალ არიან დაცემულნი ყოველსა ადგილსა, და მივაწიო მათ ზედა დუმილი.

Verse: 4      ისმინეთ ესე რომელნი შეჰმუსრავთ განთიად გლახაკთა, და ჰმძლავრობთ დავრდომილთა ქუეყანასა ზედა.

Verse: 5      და იტყჳთ; ოდეს გარდაჴდეს თთუჱ ესე, და განვყიდოთ, და შაბათი, და განვახუნეთ საუნჯენი, რაჲთა ღყოთ საწყაული მცირა, და სასწორი განვადიდოთ, და ვქმნეთ საწონელი ცრუჲ.

Verse: 6      რაჲთა მოვიყიდნეთ დავრდომილნი ვეცხლითა, და გლახაკნი ფერჴთ-შესასხმელთა წილ, და ყოვლისაგან სასყიდლისა ვვაჭრობდეთ.

Verse: 7      ფუცავს უფალი ამპარტავანებასა იაკობისსა, უკუეთუ აღივსნენ ძლევად ყოველნი საქმენი თქუენნი.

Verse: 8      და ამათ ზედა არა შეძრწუნდეს ქუეყანაჲ, და იგლოვდენ ყოველნი დამკჳდრებულნი მას ზედა, და აღმოვიდეს ვითარცა მდინარჱ აღსა<ს>რული, და წარმოეცეს ვითარცა მდინარჱ ეგჳპტისაჲ.

Verse: 9      და იყოს მას დღესა შინა, იტყჳს უფალი უფალი, დაჰჴდეს მზჱ შუვა სამხრის, და დაბნელდეს ქუეყანასა ზედა დღესა შინა ნათალი.

Verse: 10      და მივაქცინე დღესასწაულნი თქუენნი გლოვად, Page of ms. J: B11v  და ყოველნი გალობანი თქუენნი გოდებად, და შევჰმოსო ყოველთა/ წელთა ძაძაჲ, და ყოველთა თავთა სიმტიერე. და დავდვა იგი ვითარცა გლოვაჲ საყუარელისაჲ, და მისთანანი იგი ვითარცა დღჱ სალმობისაჲ.

Verse: 11      აჰა ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი უფალი, და გამოვავლინო სიყმილი ქუეყანასა <ზედა>, არა სიყმილი პურისაჲ და არცა წყურილი წყლისაჲ, არამედ სიყმილი სმენად სიტყუაჲ უფლისაჲ.

Verse: 12      და აღიძრნენ წყალნი ვიდრე ზღუადმდე და ჩრდილოჲთგან ვიდრე მზისა აღმოსავალადმდე მიმორბიოდიან, ეძიებდენ სიტყუასა უფლისასა, და არა პოონ.

Verse: 13      მას დღესა შინა მოაკლდენ ქალწულნი კეთილნი, და ჭაბუკნი წყურილითა.

Verse: 14      რომელნი ფუცვენ სალხინებელსა სამარიაჲსასა, და რომელნი იტყჳან, ცხოველ არს ღმერთი შენი დან, და ცხოველ არს ღმერთი შენი ბერსაბჱ, და დაეცნენ და ვერ აღდგენ მერმე.:

Chapter: 9  
Verse: 1      ვიხილე მე უფალი მდგომარჱ საკურთხეველსა ზედა, და თქუა; დაეცსაკურთხეველსა <ზედა>, და შეიძრას ბჭეთა წინაშე, და განკუეთე თავსა ზედა ყოველთასა, და ნეშტნი იგი მათნი მახჳლითა მოვსწყჳდნე, არა მოაკლდეს მათგანი მეოტი, და არა განერეს მათგანი განრინებული.

Verse: 2      დაღათუ დაეფარნენ ჯოჯოხეთს, მიერ ჴელმან ჩემმან აღმოიტაცნეს იგინი, დაღათუ აღჴდენ ცად, მიერ გარდამოვსთხინე იგინი.

Verse: 3      უკუეთუ დაეფარნენ თხემსა კარმელისასა, მიერ გამოვიძინე, და მოვიყვანნე იგინი, და უკუეთუ შთაჴდენ თუალთაგან ჩემთა სიღრმესა ზღჳსასა, მუნ უბრძანო ვეშაპსა, და უკბენდეს მათ.

Verse: 4      და უკუეთუ წარვიდენ ტყუედ პირსა წინაშე მტერთა მათთისა მუნ უბრძანო მახჳლსა, და Page of ms. J: B12r  მოვსწყჳდნე იგინი, და ვიგნე/ თუალნი ჩემნი მათ ზედა ბოროტად და არა კეთილად.

Verse: 5      და უფალი ღმერთი არს, რომელი შეახებს ქუეყანასა, და შესძრავს მას, და იგლოვდენ ყოველნი მკჳდრნი მისნი, და აღმოვიდეს; ვითარცა მდინარე აღსასრული მისი, და წარმოეცეს ვითარცა მდინარჱ ეგჳპტისაჲ.

Verse: 6      რომელი აშენებს ზეცად აღსლვასა თჳსსა, და აღთქუმასა ქუეყანასა ზედა დააფუძნებს, რომელი მოუწესს წყალსა ზღჳსასა, და მიჰფინის პირსა ქუეყანისასა, უფალ ყოვლისა-მპყრობელ სახელი მისი.

Verse: 7      არა ვითარცა ძენი ეთიოპელთანი ხართ თქუენ ჩემდამო, ძენო ისრაჱლისანო, იტყჳს უფალი, ანუ არა ისრაჱლი აღმოვიყვანე ქუეყანით ეგჳპტით, და უცხოთესლნი კაბადუკიაჲთ, და ასურნი მღჳმით.

Verse: 8      აჰა ესერა თუალნი უფლისა ღმრთისანი მეფობასა ზედა ცოდვილთასა, და აღვიღო იგი პირისაგან ქუეყანისა, ხოლო არა სრულიად აღვიღო სახლი იაკობისი, იტყჳს უფალი.

Verse: 9      აჰა ესერა მე ვამცნო, და განვაბნიო ყოველთა შორის თესლთა სახლი ისრაჱლისაჲ; ვითარცა იგი განიქრიის სანქრეველითა, და არა დავარდის განსამუსრველი ქუეყანასა ზედა.

Verse: 10      მახჳლითა ა<ღ>ესრულნენ ყოველნი ცოდვილნი ერისა ჩემისანი, რომელნი იტყჳან, არა მოგუეახლოს, არცა მოიწიოს ჩუენ ზედა ბოროტი.

Verse: 11      მას დღესა შინა აღვჰმართო კარავი დავითისი დაცემული, და აღვაშჱნო დარღუეული მისი, ვითარცა დღენი საუკუნენი,

Verse: 12      რაჲთა გამოიძიონ ნეშტთა კაცთა ღმერთი, და ყოველთა თესლთა, რომელთა ზედა წოდებულ არს სახელი ჩემი, იტყჳს უფალი, რომელმან ქმნა ესე ყოველი.

Verse: 13      აჰა ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და მიიწიოს ლეწვაჲ სდულებად, და ლწიფოოდის ყურძენი თესლსა შინა, და გამოადინებდენ მთანი სიტკბოებასა, და ყოველნი ბორცუნი Page of ms. J: B12v  ნერგოვან იყვნენ.

Verse: 14      და მოვაქციო ტყუჱ ერისა ჩემისა ისრაჱლისაჲ,/ და აღაშჱნნენ ქალაქნი განრყუნილნი, და ემკჳდრნენ მათ შინა, და დაასხან ვენაჴები, და სუმიდენ ღჳნოსა მათსა; და იქმნენ მტილები, და ჭამდენ ნაყოფსა მათსა.

Verse: 15      და დავჰნერგნე იგინი ქუეყანასა მათსა, და არღარა ა<ღ>იფხურნენ ქუეყანით მათით, რომელი მივეც მათ, იტყჳს უფალი ღმერთი ყოვლისა-მპყრობელი.: .: .:
Page of ms. O:   
Page of ms. J:  


Book: Jon. 
Jonas

იონა წინაწარმეტყუელისაჲ

Chapter: 1 
Verse: 1     და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ იონაჲსა მიმართ ძისა ამათისა, და ჰრქუა;

Verse: 2     აღდეგ და წარვედ შენ ნინევედ ქალაქად დიდად, და ქადაგებდ მას შინა, რამეთუ აღმაღლდა და მოიწევის ღაღადებაჲ უკეთურებისა მისისაჲ ჩემდამო.

Verse: 3     და აღდგა იონა სივლტოლად და წარსლვად თარშიდ პირისაგან უფლისა. და შთავიდა იოპედ, და პოვა ნავი მიმავალი თარშიდ, და მისცა სანავჱ მისი, და შევიდა იგი მას წარსლვად მათ თანა თარშიდ პირისაგან უფლისა.

Verse: 4     და უფალმან აღადგინა ქარი დიდი ზღუასა ზედა, და იყო ღელვაჲ დიდი ზღუასა შინა, და ნავი Page of ms. J: A2r  იგი მიახლებულ იყო შემუსრვად.

Verse: 5      და შეეშინა მე/ნავეთა მათ, და ღაღადებდა კაცად-კაცადი ღმრთისა მიმართ თჳსისა, და გარდაღურიდეს ჭურჭელსა ნავით ზღუად, რაჲთა აღუმცირონ მათ <გან>, ხოლო იონა შთავიდა უბესა მის ნავისასა, და ეძინა, და ხურინვიდა.

Verse: 6      <და> მოუჴდა <მას> ნავის-მხერვალი იგი და ჰრქუა მას; რაჲსა ხურინავ შენ, აღდეგ და ხადოდე ღმერთსა შენსა, გჳჴსნნეს ხოლო თუ ღმერთმან, და არა წარვწყმდეთ.

Verse: 7      და ჰრქუა კაცად-კაცაღმან მოყუასსა თჳსსა, მოვედით და განვიგდოთ წილი, და ვცნათ რაჲსათჳს არს ბოროტი ესე ჩუენ ზედა, და განაგდეს წილი, და აღმოუჴდა წილი იგი იონაჲს

Verse: 8      და ჰრქუეს მას, მითხარ ჩუენ, რაჲ არს საქმჱ შენი, და ვინაჲ მოხუალ შენ, ანა რომლისა სოფლისაჲ <ანუ რომლისა ერისაჲ> ხარი შენ.

Verse: 9      და ჰრქუა მათ იონა, მონაჲ უფლისაჲ ვარი მე, და უფლისა ღმრთისა ცათაჲსა მე მეშინის და ვჰმსახურებ, რომელმან შექმნნა ზღუაჲ და ჴმელი.

Verse: 10      და შეეშინა კაცთა მათ შიშითა დიდითა ფრიად, და ჰრქუეს მას, რაჲ ესე ჰყავ, რამეთუ გულის-ჴმა-ყვეს კაცთა მათ, რამეთუ პირისაგან უფლისა ივლტოდა იგი, რამეთუ უთხრა მათ.

Verse: 11      და ჰრქუეს მას, რაჲ გიყოთ შენ, და დასცხრეს ზღუაჲ ესე ჩუენ ზედა, რამეთუ ზღუაჲ იგი აღდგებოდა, და აღადგინებდა უფროჲს და ღელვასა;

Verse: 12      და ჰრქუა მათ იონა; აღმიღეთ მე და შთამაგდეთ ზღუასა, და დასცხრეს ზღუაჲ თქუენ ზედა, რამეთუ მიცნობიეს მე ვითარმედ ჩემთჳს არს ღელვაჲ ესე დიდი თქუენ ზედა.

Verse: 13      და აძლევდეს კაცნი იგი ნავსა მას მოქცევად ქუეყანად კერძო, და ვერ Page of ms. J: A2v  უძლეს, რამეთუ ზღუაჲ იგი მოვიდოდა, და აღდგებოდა/ უფროჲს მათ ზედა.

Verse: 14      და ღაღად-ყვეს უფლისა მიმართ და თქუეს; ნუ სადა უფალო ნუმცა წარვწყმდებით სულისათჳს ამის კაცისა, და ნუ გუცემ ჩუენ ზედა სისხლსა მართალსა, რამეთუ შენ უფალო ვითარცა გინდა და ჰყავ.

Verse: 15      და აღიღეს იონა, და შთააგდეს ზღუასა, და დასცხრა ზღუაჲ ძრვისაგან თჳსისა.

Verse: 16      და შეეშინა კაცთა მათ შიშითა დიდითა ფრიად უფლისა <გან>, და შეწირეს მსხუერპლი ღმრთისა და აღუთქუეს აღთქუმაჲ.:

Chapter: 2  
Verse: 1      და უბრძანა უფალმან ვეშაპსა დიდსა შთანთქმაჲ იონაჲსი, და იყო იონა მუცელსა ვეშაპისასა სამ დღჱ და სამ ღამჱ.

Verse: 2      და ილოცვიდა იონა უფლისა მიმართ ღმრთისა მისისა მუცელსა შიდა ვეშაპისასა.

Verse: 3      და თქუა; ღაღად-ვყავ ჭირსა ჩემსა უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩემისა, და ისმინა ჩემი მუცლით გამო ჯოჯოხეთისაჲთ, ღაღადებისა ჩემისაჲ გესმა ჴმაჲ ჩემი.

Verse: 4      შთამაგდე <მე> სიღრმესა გულსა ზღჳსასა, და მდინარენი გარე-მომადგეს მე. ყოველნი განსაცხრომელნი შენნი და ღელვანი შენნი მე ზედა გარდამჴდეს.

Verse: 5      და მე ვთქუ; გან-მე-გდებულ ვარა პირისაგან თუალთა შენთაჲსა; შე-მე-ღა-ვსძინოა მიხედვად ტაძარსა წმიდასა შენსა.

Verse: 6      გარღამეცნეს წყალნი ვიდრე სულაღ ჩემდამდე, და უფსკრულმან მომიცვა მე დასასრულისამან. შთაჴდა თავი ჩემი ნაჴრალსა მთათასა;

Verse: 7      შთავჴედი მე ქუეყანად, რომლისა მოქლონნი მისნი ვითარცა კლიტენი საუკუნენი, და გამოვედინ განრყუნისაგან ცხორებაჲ ჩემი შენდამი, უფალო ღმერთო ჩემო.

Verse: 8      მო/კლებასა Page of ms. J: A3r  ჩემგან სულისა ჩემისასა უფალი მოვიჴსენე, და შევედინ შენ წინაშე ლოცვაჲ ჩემი ტაძრად წმიდად შენდა.

Verse: 9      მცველთა მათ უშჯულოებისათა და სიცრუისათა წყალობაჲ მათი დაუტევეს,

Verse: 10      ხოლო მე ჴმითა ქებისაჲთა და აღსაარებისაჲთა მსხუერპლი შევწირო შენდა, რაოდენი აღვთქუ, მიგცე შენ საცხორებელად ჩემდა უფალო

Verse: 11      და უბრძანა უფალმან ვეშაპსა მას, და გამოაგდო იონა ჴმელად.:

Chapter: 3  
Verse: 1      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ იონაჲსა მიმართ მეორედ, და ჰრქუა;

Verse: 2      აღდეგ და წარვედ შენ ნინევედ ქალაქსა მას დიდსა, და ქადაგებდ მას შინა ქადაგებისა მის-ებრ პირველისა, რომელსა მე გეტყოდე შენ.

Verse: 3      და აღდგა იონა და წარვიდა ნინევდ ვითარცა იგი ეტყოდა მას უფალი. ხოლო ნინევი იყო ქალაქი დიდი ღმრთისაჲ ვითარმედ სავალი იყო იგი სამისა დღისა გზა.

Verse: 4      და იწყო იონა შესლვად ქალაქად ვითარ დღისა ერთისა ოდენ გზა, და იწყო ქადაგებად და თქუა; სამ და დღჱ და ნინევი დაქცევად არს.

Verse: 5      და ჰრწმენა კაცთა მათ ნინევისათა ღმერთი, და ქადაგეს მარხვაჲ და შეიმოსეს ძაძაჲ მცირითგან ვიდრე დიდადმდე მათა.

Verse: 6      და მიიწია სიტყუაჲ ესე მეფისა მის ნინეველთაჲსა, და აღდგა საყდრისაგან თჳსისა, და განიძარცუა სამოსელი მისი მისგან, და შეიმოსა ძაძაჲ, და დაჯდა იგი ნაცარსა ზედა.

Verse: 7      და იქადაგა და ითქუა ნინევს შინა მეფისა მიერ და მთავართა მისთა მიერ, და თქუეს; კაცნი და საცხოვარნი, ზროხაჲ და ცხოვარი, Page of ms. J: A3v  ნუ რას გემოსა იხილვედ, ნუცა ძოვედ ნუცა წყალსა/ სუმედ.

Verse: 8      და ძაძაჲ შეიმოსეს კაცთა და საცხოვართა, და ღაღად-ყვეს ღმრთისა მიმართ ერთბამად, და მოაქცია კაცად-კაცადმან გზისაგან თჳსისა ბოროტისა, და სიცრუვისაგან ჴელთა მათთაჲსა, და იტყოდეს;

Verse: 9      ვინ უწყის, შეინანოს ღმერთმან, და მოაქციოს რისხვისაგან გულის-წყრომისა მისისა, და არა წარვ<წ>ყმდეთ.

Verse: 10      და იხილნა ღმერთმან საქმენი მათნი, რამეთუ მოიქცეს საქმეთა მათთაგან ბოროტთა, და შეინანა ღმერთმან ბოროტის-ყოფისათჳს, რომელსა იტყოდა ყოფად მათთჳს, და არა ყო.:

Chapter: 4  
Verse: 1      და შეწუხნა იონა მწუხარებითა დიდითა, და შეშფოთნა.

Verse: 2      ილოცვიდა უფლისა მიმართ და თქუა; ჵ უფალო, არა ესე სიტყუანი არიანა ჩემნი ვიდრე ვიყავ და მე ქუეყანასა ჩემსა; ამისთჳს ვისწრაფე სივლტოლად თარშიდ, რამეთუ ვიცი ვითარმედ შენ მოწყალე ხარ და მწყალობელ, სულ-გრძელ და დიდად მოწყალე; და შეინანი ბოროტის-ყოფაჲ.

Verse: 3      და აწ უფალო მიიღე სული ჩემი ჩემგან, რამეთუ უმჯობჱს არს სიკუდილი ჩემი ვიდრე ცხორებასა ჩემსა.

Verse: 4      და ჰრქუა უფალმან იონას, უკუეთუ ფრიად შეწუხებულ ხარი შენ, და თქუა იონა; ფრიად შეწუხებულ ვარ მე ვიდრე სიკუდიდმდე.

Verse: 5      და განვიდა იონა ქალაქით, და დაჯდა წინაშე ქალაქსა მას, და იქმნა თავისა თჳსისა მუნ კარავი, და დაჯდა მას ქუეშჱ აჩრდილსა, ვიდრემდე იხილოს რაჲ ძი ეყოს ქალაქსა მას. Page of ms. J: A4r 

Verse: 6      და უბრძანა უფალმან ღმერთმან აყიროსა, და აღმოჴდა/ თავსა თანა იონაჲსსა, რაჲთა იყოს საგრილად თავსა ზედა იონაჲსსა, რაჲთა აგრილობდეს მას სიცხისა მისგან ბოროტისა, და განიხარა იონა აყიროსა მას ზედა სიხარულითა დიდითა ფრიად.

Verse: 7      და უბრძანა ღმერთმან მატლსა განთიადისასა ხვალისაგან, და სცა აყიროსა მას, და განჴმა.

Verse: 8      და იყო აღმოსლვასა მზისასა, და უბრძანა ღმერთმან ქარსა ცხელსა შემწუველსა, და დააცხო მზემან იონას თავსა მისსა, და სულ-მოკლე იქმნა, და აღმოჰვიდოდა სული მისი, და თქუა; უმჯობჱს არს ჩემდა სიკუდილი ვიდრე არა ცხორებასა ამას ჩემსა.

Verse: 9      და ჰრქუა უფალმან ღმერთმან იონას, უკუეთუ ფრიად შეწუხებულ ხარ შენ აყიროჲსა მაგისთჳს, და თქუა იონა, ფრიად შეწუხებულ ვარ მე ვიდრე სიკუდიდმდე.

Verse: 10      და ჰრქუა უფალმან იონას, შენ ერიდები აყიროსა და სწყალობ, რომლისათჳს არა დაჰშუერ მის ზედა, არცა განჰზარდე იგი, რომელი აღმოჴდა ღამესა, და ღამეცა წარწყმდა.

Verse: 11      მე არა ვერიდოა ნინევსა ქალაქსა ამას დიდსა, რომელსა შინა დამკჳდრებულ არიან უმრავლჱს ათორმეტისა ბევრისა კაცნი, რომელთა არა უცნობიეს მარჯუენე მათი და მარცხენე მათი, და საცხოვარი ფრიად.: .: .:
Page of ms. O:   
Page of ms. J:  



Book: Abd. 
Abdias

აბდია წინაწარმეტყუელისაჲ

Chapter: 1 
Verse: 1     Page of ms. J: B11r  ხილვაჲ აბდიაჲსი. ამას იტყჳს უფალი ღმერთი იდუმეასა; ჰამბავი გესმა უფლისა მიერ, და გარემოცვაჲ წარმართთა ზედა გამოავლინა. აღდეგით და ვდგეთ მის ზედა ბრძოლად.

Verse: 2      აჰა ესერა მცირედი რიცხჳთა მიგეც შენ წარმართთა შორის, შეურაცხ ხარ შენ ფრიად.

Verse: 3      ამპარტავანებამან გულსა შენისამან აღგამაღლა შენ დამკჳდრებულთა ზედა ჴურელთა კლდისათა; აღამაღლებს საყოფელსა თჳსსა, და იტყჳს გულსნ თჳსსა, ვინ გარდამიყვანოს მე ქუეყანად.

Verse: 4      დაღათუ აღჰმაღლდე ვითარცა ორბი, გინა თუ დაიდგნე შორის ვარსკულავთა ბუდენი შენნი, მიერ გარდამოგაგდო შენ, იტყჳს უფალი.

Verse: 5      უკუეთუმცა მპარავნი შევიდეს შენდა, ანუ ავაზაკნი ღამჱ, სადამცა გა<ნ>ჰვარდი, არამცა იპარესა ფრიად თავისა თჳს<ი>ა, და უკუეთუმცა მსთულებელნი შევიდეს შენდა, არამცა დაუტევეს სამყნელი კჳრტი.

Verse: 6      ვითარ გამოიკულია ესავ, და შეიპყრა დამალული მისი;

Verse: 7      ვიდრე საზღვრადმდე განგავლინეს შენ, ყოველთა კაცთა აღთქუმისა შენისათა წინა-აღგიდგეს შენ, და შეგიძლეს შენ კაცთა მშჳდობისა შენისათა, და გიდვეს დასაბრკოლებელი ქუეშჱ შენსა, არა არს გულის-ჴმის-ყოფა მას შინა.

Verse: 8      მას დღესა შინა წარვწყმიდნე ბრძენნი იდუმეაჲთ, და გულის-ჴმის-ყოფაჲ მთისაგან ესავისა, იტყჳს უფალი.

Verse: 9      და შეძრწუნდენ მბრძოლნი იგი ახოვანნა შენნი თემანელნი, Page of ms. J: B1r  რაჲთა აღიჴოცოს კაცი მთისაგან ესავისა,/

Verse: 10      კლვისა მისთჳს და შეცოდებისა ძმისა შენისა იაკობისა. დაგფაროს შენ სირცხჳლმან, და აღიჴოცო უკუნისამდე.

Verse: 11      ვინაჲთ დღითგან წინა-აღუდეგ წინაშე მტერად, დღესა მას წარტყუენაისა<სა> უცხოთესლთაგან ერი მისი, და უცხონი შევიდეს ბჭეთა მისთა, და იჱრუსალემსა ზედა განაგდეს წილი, და თქუენ ხართ ვითარცა ერთი მათგანი.

Verse: 12      და ნუ დაივიწყებ დღესა ძმისა შენისასა დღესა მას უცხოთესლთასა, და ნუ მოგცხრებინ ძეთა ზედა იუდაჲსთა დღესა წარწყმედისა მათისასა, და ნა დიდსა იტყჳ დღესა ჭირისასა,

Verse: 13      ნუცა შეხუალ ბჭეთა ერისათა დღესა სალმობისა მათისასა, და ნუ მიხედავ შენ შესაკრებელსა მათსა დღესა მოწყუედისა მათისასა, და ნუცა დაშჯერდები ძალსა მათსა ზედა დღესა წარწყმედისა მათისასა,

Verse: 14      ნუცა მიადგები განსავალსა მათსა მოსრვად განრინებულთა მათთა, ნაცა შეაყენებ მეოტთა მათთა დღესა ჭირისასა.

Verse: 15      რამეთუ ახლოს არს დღჱ უფლისაჲ ყოველთა ზედა თესლთა, ვითარცა იგი ჰყავ, ეგრევე გეყოს შენ, მისაგებელი შენა მიგეგოს შენ თავსა შენსა.

Verse: 16      რამეთუ ვითარცა იგი სუემდ მთასა წმიდასა ჩემსა, <ეგრე> სუმიდენ ყოველნი ნათესავნი ღჳნასა, სუმიდენ, და დაეცნენ იგინი, და იქმნნენ ვითარცა არა-ყოფილნი,

Verse: 17      ხოლო მთასა სიონსა იყოს მაცხოვარებაჲ, და იყოს იგი წმიდა, და დაიმკჳდრნეს სახლმან იაკობისმან, რომელთა დაიმკჳდრნეს იგინი. Page of ms. J: B1v 

Verse: 18      და იყოს სახლი იაკობისი ცეცხლ, და სახლი იოსებისი ალ ცეცხლის,/ ხოლო სახლი ესავისი ლერწამ, და აღ<ა>ტყდენ ვითარცა ლერწამნი მათ ზედა, და შეჭამნას იგინი; და არა იყოს უცეცხლო სახლი ესავისი, რამეთუ უფალი იტყოდა.

Verse: 19      და დაიმკჳდრონ რომელნი არიან ნაგებს შინა მთაჲ იგი ესავისი, და რომელნი არიან სეფელას შინა უცხოთესლნი იგი და დაიმკჳდრონ მთაჲ იგი ეფრემისი, და ველი იგი სამარიაჲსაჲ და ბენიამენი და გალაადი;

Verse: 20      და მწირობისა იგი დასაბამი ესე არს ძეთა ისრაჱლისათჲ; ქუეყანაჲ ქანანელთაჲ ვიდრე სარეფთადმდე, და სამკჳდრებელი ისრაჱლისაჲ ვიდრე ეფრეთადმდე დაიმკჳდრონ ქალაქები გეთისაჲ.

Verse: 21      და გამოვიდენ განრინებულნი მთისაგან სიონისა შურის-ძიებად მთასა ესავისსა, და იყოს უფლისა მეუფებაჲ.: .: .:
Page of ms. O:   
Page of ms. J:  


Book: Mich. 
Micha

მიქია წინაწარმეტყუელისაჲ

Chapter: 1 
Verse: 1     Page of ms. J: A4r  და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ მიქეაჲსა მიმართ მორასთიანისა, დღეთა იოათამისთა და აქაზისთა და ეზეკიაჲსთა მეფეთა იუდაჲსთა, რომელთათჳს იხილა Page of ms. J: A4v  სამარიაჲსათჳს და იჱრუსალემისა.

Verse: 2      ისმინენ ერმან/ ყოველმან, და მერჩდინ ქუეყანაჲ, და ყოველნი რომელნი არიან მას ზედა, და იყოს უფალი ღმერთი მოწამჱ თქუენ შორის საწამებელად უფლისა სახლისაგან წმიდისა მისისა.

Verse: 3      რამეთუ აჰა ესერა უფალი გამოვალს ადგილით მისით, და გარდამოჴდეს, და აღვიდეს სიმაღლესა ქუეყანისასა.

Verse: 4      და შეიძრნენ მთანი ქუეშჱ ფერჴთა მისთა, და ღელენი დადნენ ვითარცა ცჳლნი წინაშე პირსა ცეცხლისასა, და ვითარცა წყალი გარდამომავალი გარდამოსაქანელსა მისსა.

Verse: 5      უღმრთოებისათჳს იაკობისა ესე ყოველი იყოს და ცოდვისათჳს სახლისა იუდაჲსა. ვინ არს უღმრთოებაჲ იაკობისი, ანუ არა სამარიაჲ; და ვინ არს ცოდვაჲ სახლისა იუდაჲსი, ანუ არა იჱრუსალემი.

Verse: 6      და და<ვ>დვა სამარიაჲ ხილის-საცავად ველისა, და დასანერგავად ვენაჴისა, და დავსცნე სიღრმესა ლოდნი მისნი, და საფუძველნი მისნი გამოვაჩინნე.

Verse: 7      და ყოველნი გამოქანდაკებულნი მისნი დაკოდნენ, და ყოველნი განსასყიდელნი მისნი დაწუნენ ცეცხლითა, და ყოველნი კერპნი მისნი დალეწნენ განსარყუნელად, რამეთუ სასყიდლისაგან სიძვისა შეიკრიბნა, და სასყიდელთაგან სიძვისა მოიქცა.

Verse: 8      ამისთჳს იტყებდეს, და იგლოვდეს, და ვიდოდის იგი შიშუელი და უჴამური, და ყოს ტყებაჲ ვითარცა დევთაჲ, და გლოვაჲ ვითარცა ასულთა ურჩხულთაჲ.

Verse: 9      რამეთუ შეიპყრა წყლულებამან მისმან, რამეთუ მოვიდა ვიდრე იუდაჲსამდე, და მიეახლა ვიდრე ბჭეთამდე ერისა ჩემისათა ვიდრე Page of ms. J: A5r  იჱრუსალემდმდე;/

Verse: 10      აწ რომელნი ხართ გეთს შინა, ნუ განსდიდნებით, და რომელნი ენაკიმს ხართ, ნუ აღეშჱნებით. სახლისაგან საკიცხელისა მიწაჲ გარდაისხთ საკიცხელად თქუენდა.

Verse: 11      დამკჳდრებული ეგე კეთილად ქალაქთა მისთა, არა გამოვიდა დამკჳდრებული სენაარს. ეტყებდით სახლსა მახლობელსა მისსა, მოიღოს თქუენგან წყლულებაჲ სალმობიერი;

Verse: 12      ვინ იწყო კეთილად დამკჳდრებულმან სალმობათა შინა, რამეთუ გარდამოჴდა ძჳრი უფლისა მიერ ბჭეთა იჱრუსალემისათა.

Verse: 13      ბგერაჲ ეტლებისაჲ და მჴედართაჲ, დამკჳდრებული ლაქისს წინამძღუარი ცოდვისა მისისაჲ, ესე არს ასულისა სიონისაჲ, რამეთუ შენ შორის იპოვნეს უღმრთოებანი ისრაჱლისანი.

Verse: 14      ამისთჳს მოსცნეს განალინებულნი ვიდრე სამკჳდრებელისამდე გეთელთაჲსა; სახლთა ამაოთა ცუდად იყვნეს მეფეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 15      ვიდრემდე მკჳდრნი მოიყვანნენ დამკჳდრებულმან ლაქისს სამკჳდრებელი ვიდრე ოდოლადმდე, მოიწიოს დიდებაჲ ასულისა ისრაჱლისაჲ.

Verse: 16      აწ დაიყჳნე და აღიპარსე შვილთა შენთა ზედა ფუფუნეულთა; განავრცე დაყჳნვაჲ ქურიობისა შენისაჲ, ვითარცა ორბმან, რამეთუ წარიტყ[უე]ნნე[ს] შენგან.:

Chapter: 2  
Verse: 1      იქმნნეს შერაცხილ შრომათა, და მოქმედ ბოროტის საწოლთა მათთა ზედა, და ერთბამად დღისი აღასრულებდეს მას, რამეთუ არა აღიპყრნეს ღმრთისა Page of ms. J: A5v  მიმართ ჴელნი მათნი.

Verse: 2      და გული-უთქუმიდეს აგარაკთათჳს, და მო/იტაცებდეს ობოლთა, და სახლებსა მძლავრობდეს, და მოიტაცებდეს კაცებსა და სახლთა მათთა, კაცსა და სამკჳდრებელსა მისსა.

Verse: 3      ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი, აჰა ესერა მე განვიზრახე ბოროტი ნათესავსა ამას ზედა, რომლითა ვერ ა<ღ>იპყრნეთ ქედნი თქუენნი, და ვერ ხჳდოდით მართლ მეყსეულად, რამეთუ ჟამი ბოროტი არს, და მოიწიოს.

Verse: 4      მას დღესა შინა მოიღოს იგავი ესე თქუენ ზედა და გგოდებდენ თქუენ გოდებასა შესხმით, და თქუან <უბადრუკებით> უბადრუკ ვიქმნენით. ნაწილი ერისა ჩემისაჲ განიზომა საბლითა, და არა ვინ იყო მაყენებელ მისა, მოქცევად აგარაკნი ჩუენნი განიზომნეს.

Verse: 5      ამისთჳს არა ვინ იყოს შენდა მომდებელ საბლისა ნაწილსა ზედა ეკლესიასა შინა უფლისასა.

Verse: 6      ნუ სტირთ ცრემლით, ნუცა ცრემლოიედ ამათ ზედა, რამეთუ არა განეშოროს ყუედრებაჲ.

Verse: 7      რომელ თქუას; სახლმან იაკობისმან განარისხა სული უფლისა<ჲ>, უკუეთუ საქმენი <მისნი> ესე არიან, ანა არა სიტყუანი მისნი არიან კეთილ მის თანა და მართლ ვლენან.

Verse: 8      და წინაშე ერი ჩემი აღუდგა მტერად წინაშე მშჳდობისა მისისა, ტყავი მისი განჰპადეს მიღებად სასოებისა შემუსრვად ბრძოლისა.

Verse: 9      წინამძღუარნი ერისა ჩემისანი განცჳვენ სახლთაგან საშუებელისა მათისათა; უკეთურებისათჳს საქმეთა მათთაჲსა განვარდეს. მიეახლენით Page of ms. J: A6r  მთა/თა საუკუნეთა.

Verse: 10      აღდეგ და ვიდოდე, რამეთუ არა არს ესე შენდა განსუენება, არა-წმიდებისათჳს, განიხრწნენით განჴრწნით.

Verse: 11      იდევნებოდეთ თჳნიერ მდევნელისა, სული დამტკიცა ტყუვილისაჲ; გწოდა შენ ღჳნოდ მთრვალობისა, და იყოს ნაწუეთისა მისგან ერისა.

Verse: 12      შეკრებით შეკრებეს იაკობი ყოველითურთ; <მო>ლოდებით მოველოდი ნეშტთა მათ ისრაჱლისათა, ერთბამად დავსხნე გარე-მიქცევანი მათნი ვითარცა ცხოვარნი ჭირსა შინა, ვითარცა სამწყსოჲ შორის საწოლსა მათსა, და განხლდენ კაცთაგან.

Verse: 13      განკუეთილებისაგან წინაშე პირსა მათსა განკუეთეს, და განვლეს ბჭჱ, და განვიდეს მისგან, და განვიდა მეფჱ მათი წინაშე პირსა მათსა; ხოლო აწ უფალი უძღოდის მათ.:

Chapter: 3  
Verse: 1      და თქუას; ისმინეთ აწ მთავართა სახლისა იაკობისთა და ნეშტთა სახლისა ისრაჱლისათა; არა თქუენი არს ცნობად სამართალისა,

Verse: 2      რომელთა გძულს კეთილი და გიყუარს ბოროტი, მოჰჴდით ტყავსა მათსა მათგან და ჴორცსა მათსა ძუალთაგან მათთა.

Verse: 3      ვითარცა შეჭამნეს ჴორცნი ერისა ჩემისანი და ტყავი მათი მათგან განსძარცუეს და ძუალნი მათნი შემუსრნეს და ასოეულად განაგდეს ვითარცა ჴორცი სიავსა შიდა და ვითარცა დრონეული ქოთანსა შინა,

Verse: 4      ეგრეთ ღაღადებდენ უფლისა მიმართ და არა ისმინოს მათი და გარე-მიაქციოს პირი მისი Page of ms. J: A6v  მათგან მას ჟამსა შინა ვითარცა/ იგი ბოროტი ყვეს საქმითა მათითა მათ ზედა.

Verse: 5      ამას იტყჳს უფალი წინაწარმეტყუელთა მათთჳს რომელნი აცთუნებენ ერსა ჩემსა, რომელნი უკბენენ კბილითა მათითა და რომელნი უქადაგებენ მათ მშჳდობისა და არა მოეცა პირსა მათსა, აღადგინა მათ ზედა ბრძოლაჲ; [!]

Verse: 6      ამისთჳს ღამე იყოს თქუენდა ხილვისაგან და ბნელი იყოს თქუენდა მისნობისაგან და დაჰჴდეს მზჱ წინაწარმეტყუელთა ზედა და დაბნელდეს მათ ზედა დღჱ.

Verse: 7      და ჰრცხუენოდის რომელნი ხედვიდეს ჩუენებასა და საკიცხელ იყვნან მისანნი და ძჳრსა იტყოდიან მათთჳს ყოველნივე იგი, რამეთუ არა ზყოს რომელმანმცა ისმინა მათი.

Verse: 8      უკუეთუ მე არა აღვავსო ძალი სულითა უფლისაჲთა და სამართალითა და ძლიერებითა მითხრობად იაკობისა უღმრთოებანი მისნი და ისრაჱლსა ცოდვანი მისნი.

Verse: 9      ისმინეთ ესე წინამძღუარნო სახლისა იაკობისნო და ნეშტთა მაგათ სახლისა ისრაჱლისათა, რომელთა ეგე გძაგს სამართალი და ყოველსავე მართალსა გარდაჰგულარძნით.

Verse: 10      რომელნი აშენებთ სიონსა სისხლითა და იჱრუსალემსა სიცრუვითა;

Verse: 11      წინამძღუარნი მისნი ქრთამით შჯიდეს და მღღელნი მისნი სასყიდლით სიტყუასა მიუგებდეს და წინაწარმეტყუელნი მისნი ვეცხლითა უმისნიდეს და უფლისა ზედა განისუენებდეს და იტყოდეს; ანუ არა უფალი ჩუენ თანა არს, არა მოვიდეს ჩუენ ზედა ბოროტი.

Verse: 12      ამისთჳს თქუენ ძლით სიონი ვითარცა ყანაჲ Page of ms. J: A7r  მოი/ჴნას და იჱრუსალემი ვითარცა ხილის-საცავი იქმნეს და მთაჲ იგი სახლისა უფლისაჲ ვითარცა სერტყი მაღნარისაჲ.:

Chapter: 4  
Verse: 1      და იყოს უკუანაჲსკნელთა დღეთა გამოჩინებულ მთაჲ უფლისაჲ და განმზადებულ თხემსა ზედა მთათასა და აღმაღლდეს უფროჲს ყოველთა ბორცუთა და მოისწრაფდენ მუნ ერნი.

Verse: 2      და მოვიდოდიან თესლნი მრავალნი, და იტყოდიან, მოვედით და აღვედით მთასა უფლისასა და სახლსა ღმრთისა იაკობისსა, და მიჩუენოს ჩუენ გზაჲ მისი, და ვიდოდით ალაგთა მისთა, რამეთუ სიონით გამოვიდეს შჯული, და სიტყუაჲ უფლისაჲ იჱრუსალემით.

Verse: 3      და შჯიდეს შორის ერსა მრავალსა, და ამხილებდეს ნათესავთა ძლიერთა ვიდრე შორადმდე. და დაშჭრიდენ ჴრმლებსა მათსა საჴნისებად, და ლახურებსა მათსა მანგლებად, და არღარა აღიღოს ნათესავმან ნათესავსა ზედა მახჳლი, და არღარა ისწრაფებდენ ბრძოლასა.

Verse: 4      და განისუენებდეს კაცად-კაცადი ქუეშჱ ვენაჴსა თჳსსა, და კაცად-კაცადი ქუეშჱ ლეღუსა თჳსსა, და არა ვინ იყოს მაშინებელ, რამეთუ პირი უფლისა ყოვლისა-მპყრობელისაჲ იტყოდა ამას.

Verse: 5      რამეთუ ყოველი ერი კაცად-კაცადი ვიდოდის გზასა თჳსსა, ხოლო ჩუენ ვიდოდით სახელითა უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲთა უკუნისამდე და მერმეცა.

Verse: 6      მას დღესა შინა იტყჳს უფალი; შევკრიბნე შემუსრვილნი იგი, და განძებულნი იგი შევიწყნარნე, და რომელნი იგი განვიშორენ.

Verse: 7      და დავსხნე შემუსრ/ვილნი Page of ms. J: A7v  იგი ნეშტად, და განშორებულნი იგი ნათესავად დიდად და ძლიერად; და მეუფებდეს უფალი მათ ზედა სიონს შინა ამიერითგან და მი-უკუნისამდე.

Verse: 8      და შენ გოდოლო სამწყსოჲსაო, მაღალო ასულო სიონისაო, შენ ზედა მოიწიოს, და შევიდეს დასაბამი პირველი მეფისა ბაბილონისაჲ ასულისა იჱრუსალემისა.

Verse: 9      და აწ რაჲსათჳს სცან ბოროტი, ნუ უკუჱ მეუფჱ არა გესუაა შენ, ზრახვაჲ შენი წარწყმდა, რამეთუ შეგიპყრეს შენ სალმობათა ვითარცა შობადისათა.

Verse: 10      გელმოდენ და მჴნე იყავ, და მიეახლე ასული სიონისაჲ ვითარცა შობადი, რამეთუ აწ განხჳდე ქალაქით, და დაემკჳდრო ველსა ზედა, და შეხჳდე ვიდრე ბაბილონდმდე. მიერ განგარინოს შენ, და მიერ გიჴსნეს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ჴელთაგან მტერთა შენთასა.

Verse: 11      და აწ შეკრბა შენ ზედა ნათესავი არავალი, რომელნი იტყჳან, მოგუცხრების და იხილონ თუალთა ჩუენთა სიონი,

Verse: 12      და მათ ვერ ცნეს ზრახვაჲ უფლისაჲ, და არა გულის-ხმა-ყვნეს ნებანი მისნი, რამეთუ შეკრიბნეს იგინი ვითარცა მჭელეულები კალოჲსაჲ.

Verse: 13      აღდეგ და ლეწევდი მათ, ასულო სიონისაო, რამეთუ რქანი შეგასხნე შენ რკინისანი, და ჭლიკნი შენნი შეგადგნე რვალისანი, და დაამწულილნე ერნი მრავალნი, და დაამჴუნე მით წარმართნი, და შეჩუენებულ ჰყო უფლისა სიმრავლე მათი, და ძალი მათი უფლისა ყოვლისა ქუეყანისა.: Page of ms. J: A8r 

Chapter: 5  
Verse: 1      აწ შეეყენოს/ ასული შეყენებით; შეყენებაჲ განაწესა თქუენ ზედა, კუერთხითა სცემდენ ღაწუსა ტომსა ისრაჱლისასა.

Verse: 2      და შენ ბეთლემ, სახლი ეგე ეფრათაჲსი, მცირედ ხარ ათასეულთა შორის იუდაჲსთა, რამეთუ შენგან გამოვიდეს ჩემდა მთავარი ისრაჱლსა ზედა, რომელმან დამწყსოს ერი ჩემი ისრაჱლი, და გამოსავალნი მისნი დასაბამითგან დღეთა საუკუნეთა.

Verse: 3      ამისთჳს მოსცეს მათ ჟამადმდე შობისა; შვეს და ნეშტნი იგი ძმათა მისთანი მიიქცენ ძეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 4      და დადგეს, და იხილოს, და მწყსიდეს სამწყსოსა თჳსსა ძლიერებით უფალი, და დიდებითა <სახელისა> უფლისა ღმრთისა მათისაჲთა იყვნენ, რამეთუ აწ განდიდნენ ვიდრე კიდედმდე ქუეყანისა.

Verse: 5      და იყოს ესე მშჳდობაჲ; ასურასტანალი იგი, რაჟამს მოვიდეს ქუეყანასა თქუენსა, და რაჟამს მოიწიოს სოფელსა თქუენსა, და აღდგენ მის ზედა შჳდნი მწყემსნი და რვანი წყლულებანი კაცთანი .

Verse: 6      და მწყსიდენ ასურსა მას მახჳლითა, და ქუეყანაჲ იგი ნებროდისაჲ პატნეზსა მისსა, და გიჴსნეს შენ ასურისა მისგან, ოდეს მოვიდეს ქუეყანასა თქუენსა, და რაჟამს <შე>მოვიდეს საზღვართა თქუენთა.

Verse: 7      და იყოს ნეშტი იგი იაკობისი წარმართთა შორის, და შორის ერსა მრავალსა, ვითარცა ცუარი უფლისა მიერ გარდამომავალი, და ვითარცა კრავნი მწუანვილსა ზედა, რაჲთა ნა ვინ შეკრბენ, Page of ms. J: A8v  ნუცა დადგენ ძეთა შორის კაცთასა.

Verse: 8      და იყოს ნეშტი იგი/ იაკობისი წარმართთა შორის, და ერსა შორის მრავალსა, ვითარცა ლომნა საცხოვართა შორის მაღნარსა შინა, და ვითარცა ლეკუნი ლომისანი შორის სამწყსოსა ცხოვართასა, ვითარცა სახედ რაჟამს შევარდის, და განაბნიის, და აღიტაცის, და არა ვინ არნ განმარინებელ.

Verse: 9      აღმაღლდეს ჴელი შენი მაჭირვებელთა შენთა ზედა, და ყოველნი მტერნი შენნი მოისრნენ.

Verse: 10      და იყოს მას დღესა შინა, იტყჳს უფალი, მოვსრა ცხენები შორის შენსა, და წარვწყმიდო ეტლები შენი.

Verse: 11      და მოვსრა ქალაქები ქუეყანისა შენისაჲ, და აღვიღო ყოველი ძნელოვანა შენი.

Verse: 12      და აღვჴოცო წამლობაჲ შენი ჴელისაგან შენისა, და გამომეტყუელნი არა იყვნენ შენდა.

Verse: 13      და მოვსრნე ყოველნი გამოქანდაკებულნი შენნი, და ძეგლები შენი შორის შენსა, და არღარა თაყუანის-სცემდე ქმნულსა ჴელთა შენთასა.

Verse: 14      და მოვჰკაფო სერტყები იგი შორის შენსა და განვრყუნნე ქალაქნი შენნი.

Verse: 15      და ვყო რისხვით და გულის-წყრომით შურის-გებაჲ წარმართთა შმრის ამისთჳს, რამეთუ არა ისმინას.: .: .:

Chapter: 6  
Verse: 1      ისმინეთ ესე, რასა უფალი იტყოდა. უფალმან თქუა, აღდეგ და ეშჯოდე მთათა, და ისმინედ ბორცუთა ჴმაჲ შენი.

Verse: 2      ისმინეთ ბორცუნო საშჯელი უფლისაჲ, და ჴევთა საფუძველთა ქუეყანისათა, რამეთუ საშჯელი უფლისაჲ ერისა მიმართ თჳსისა, და ისრაჱლისა თანა შეეტყუას.

Verse: 3      ერო ჩემო, რაჲ გიყავ შენ, ანუ რაჲთა შეგაწუხე შენ, ანუ რაჲთა შეგაურვე შენ; მომიგე მე სიტყუაჲ./ Page of ms. J: A9r 

Verse: 4      ამისთჳს, რამეთუ აღმოგიყვანე შენ ქუეყანით ეგჳპტით, და სახლისაგან კირთებისა გიჴსენ შენ, და გამოვავლინე წინაშე პირსა შენსა მოსჱ და აჰრონ და მარიამ.

Verse: 5      ერო ჩემო, მოიჴსენე რაჲ იგი იზრახა შენ ზედა ბალაკ მეფემან მოაბისამან, და რაჲ იგი მიუგო მას ბალამ ძემან ბეორისმან საბელთაგან ნაწილთასა ვიდრე გალგალადმდე, რაჲთა საცნაურ იყოს სიმართლჱ უფლისაჲ.

Verse: 6      რაჲთა მე წარვეწიო უფალსა, და შემწე ვეყო მე ღმერთსა ჩემსა მაღალსა. უკუეთუ ვეწიო მას მსხუერპლებითა ანუ ზუარაკებითა წელიწადეულითა.

Verse: 7      უკუეთუ შეიწიროს უფალმან ათასეული ვერძთაჲ, ანუ ბევრეული ვაცთა მართებულთაჲ; უკუეთუ მივსცნე პირმშონი ჩემნი უღმრთოებისათჳს, და ნაყოფი მუცლისა ჩემისაჲ ცოდვისათჳს სულისა ჩემისა.

Verse: 8      მე გითხრა შენ, კაცო, რაჲ იგი არს კეთილ, ანუ რასა ეძიებს უფალი შენგან, არამედ ყოფად სიმართლესა, და რაჲთა გიყუარდეს წყალობაჲ, და განმზადებულ იყო ყოფად, რაჲთა ხჳდოდი ღმრთისა შენისა თანა.

Verse: 9      ჴმაჲ უფლისაჲ ქალაქსა ეწოდოს, და აცხოვნნეს მოშიშნა სახელისა მისისანი, ისმინეთ ტომთა, ვინ შეამკოს ქალაქი.

Verse: 10      ნა უკუჱ ცეცხლმან და სახლი უშჯულოჲსაჲ, რომელი იუნჯებდეს საუნჯეთა უშჯულოთა, და გინებით სიცრუესა. Page of ms. J: A9v 

Verse: 11      უკუეთუ განმართლდეს უღლითა უშჯულოჲ იგი, და პა/ვასიკითა და სასწორითა ზაკულითა,

Verse: 12      რომელთაგან სიმდიდრჱ მათი უღმრთოებით აღავსეს, და რომელნი მკჳდრ არიან მას შინა. იტყოდეს სიცრუესა, და ენაჲ მათი აღმაღლდა პირსა მათსა.

Verse: 13      და მეცა გტანჯე შენ განქარვებითა ცოდვისათჳს შენისა.

Verse: 14      შენ შჭამდე, და ვერ განსძღე, და განგაძო შენ, და გეწიოს, და შენ ვერ განერე, და რაოდენნი განერნენ, მახჳლსა მიეცნენ.

Verse: 15      შენ სთესო, და ვერ განჰლეწო; შენ გამოსწურო ზეთი, და არა იცხო ზეთი, და დასწნიხო ღჳნოჲ, და არა სუა ღჳნოჲ; და განირყუნეს შჯულიერებაჲ ერისა ჩემისაჲ.

Verse: 16      და ყოველი საქმჱ სახლისა აქაბისი, და ხჳდოდეთ თქუენ ზრახვათა მათთა-ებრ, რაჲთა მიგცე შენ განსარყუნელად, <და> რომელ დამკჳდრებულ არიან მას შინა სასტჳნველად, და ყუედრებაჲ ერთაჲ მოიღოთ.: .:

Chapter: 7  
Verse: 1      ვაჲ მე, რამეთუ ვიქმენ მე ვითარცა იგი რომელი შეჰკრებნ წუელსა ლეწვასა, და ვითარცა კუფხალსა სდულებასა შინა, ოდეს იგი არა არნ ტევანი ჭამად, პირველი ნაყოფი. ვაჲ მე სულო.

Verse: 2      რამეთუ წარწყმდა მოშიში ქუეყანით, და რომელმანმცა წარიმართა კაცთა შორის, არა იპოების; ყოველნი სისხლად მიიშჯიან, კაცად-კაცადი მოყუასსა აჭირვებს.

Verse: 3      და ბოროტისა მიმართ განჰმზადებენ ჴელთა მათთა; მთავარი იგი მიიღებს, და მსაჯული იგი სიტყუათა მშჳდობისათა იტყოდა, რომელი ნება სულისა მისისა არს, და გამოუღო სიმდიდრჱ Page of ms. J: A10r  მათი.

Verse: 4      ვითარცა იგი მღილმან შეჭამის, და/ ვიდოდის განწესებულად დღესა მსტურობისასა, ვაჲ ვაჲ; შურის-გებანი შენნი მოიწევიან; აწ იყვნენ ტირილნი მათნი.

Verse: 5      ნუ ჰრწმუნებთ მეგობართა, ნუცა ესავთ მთავართა. თანა-მწოლისაგან შენისა ეკრძალე თხრობად რაჲ მე მას.

Verse: 6      რამეთუ ძჱ შეურაცხ-ჰყოფს მამასა, და ასული აღდგეს დედასა თჳსსა ზედა, სძალი დედამთილსა ზედა, და მტერ იყვნენ კაცისა კაცნი სახლისა მისისანი,

Verse: 7      ხოლო მე უფალსა ვხედვიდე, და დაუთმო ღმერთსა მაცხოვარსა ჩემსა, და შეისმინოს ჩემი ღმერთმან ჩემმან.

Verse: 8      ნუ მოგცხრებინ ჩემი, მტერო ჩემო, რამეთუ დავეცი; და აღვდგე მე, დაღათუ ვიდოდი ბნელსა, უფალი არს ნათელ ჩემდა.

Verse: 9      რისხვასა უფლისასა დაუთმო, რამეთუ შევსცოდე მას ვიდრე განამართლოს საშჯელი ჩემი, ყოს სამართალი ჩემი, და გამომიყვანოს მე ნათლად, და იხილოს სიმართლჱ ჩემი.

Verse: 10      და მიხილოს მე მტერმან ჩემმან, და დაფაროს იგი სირცხჳლმან, რომელი მეტყოდა მე; სადა არს უფალი ღმერთი შენი, თუალთა ჩემთა იხილონ იგი. აწ იყოს იგი დასათრგუნველ, ვითარცა თიჴაჲ გზათა ზედა.

Verse: 11      დღისი აღჴოცით ალიზისა-ებრ აღგჴოცოს შენ მას დღესა შინა, და განიშოროს შჯული შენი დღემან მან.

Verse: 12      და ქალაქნი შენნი მიიწინენ შეყენებად და განსაყოფელად ასურასტანელთა, და ქალაქნი შენნი მოზღუდვილნი აღსაჭრელად ტჳროსითგან ვიდრე მდინარედმდე და ზღჳთგან ვიდრე ზღუადმდე, და მთითგან ვიდრე მთადმდე.

Verse: 13      და იყოს ქუეყანაჲ განსარყუნელად დამკჳდრებულითურთ Page of ms. J: A10v  მისით ნაყოფთათჳს/ საქმეთა მათთასა.

Verse: 14      მწყსიდ ერსა შენსა კუერთხითა შენითა ცხოვართა სამკჳდრებელისა შენასათა დამკჳდრებულთა თჳსაგან, მაღნარსა შინა შორის კარმელსა, ძოვდენ ბასაანელთასა და გალაადელთასა დღეთა მათ-ებრ საუკუნათა.

Verse: 15      დღეთა მათ-ებრ გამოსლვისა შენისათა ეგჳპტით, უჩუენო მათ საკჳრველი.

Verse: 16      იხილონ წარმართთა, და ჰრცხუენადის ყოვლისაგან ძალისა მათისა, და დაიდვან ჴელი პირსა მათსა; ყურნი მათნი დაუყრუდენ.

Verse: 17      ლოშდენ მიწასა ვითარცა გუელნი, და ძურებოდიან ქუეყანასა, შეძრწუნდენ შეყენებასა მას მათსა, უფლისა ღმრთისა ჩუენისა მიმართ განკჳრდენ, და ეშინოდის შენგან.

Verse: 18      ვინ არს ღმერთ ვითარ ეგე შენ; ა<ღ>ჰჴოც უშჯულოებათა, და თანა-წარხუალ სიცრუვეთა ნეშტთა მათ სამკჳდრებელისა მისისათა, და არა დაიმარხა საწამებელად რისხვაჲ მისი, რამეთუ ჯერის-მჩინაბელი წყალობისაჲ არს.

Verse: 19      მოიქცეს და შემიწყალნას ჩუენ, და დაფარნეს ცოდვანი ჩუენნი, და შთაცჳვენ სიღრმესა ზღჳსასა ყოველნი ცოდვანი ჩუენნი.

Verse: 20      მოსცეს ჭეშმარიტებაჲ იაკობსა, და წყალობაჲ აბრაჰამსა, რამეთუ ეფუცა მამათა ჩუენთა დღეთა მათ-ებრ პირველთა.: .: .:
Page of ms. J:  
Page of ms. O:  


Book: Nah. 
Nahum

ნაუმისი წინაწარმეტყუელისაჲ

Chapter: 1 
Verse: 1     Page of ms. J: A10v  სიტყუაჲ ნინევისათჳს, წიგნი ხილვისაჲ ნაუმისი ელკესელისაჲ.

Verse: 2      ღმერთი მოშურნეა და შურის-მგებელი უფალი გულის-წყრომით, შური იძიოს უფალმან მტერთა მისთაჲ, და აღიხუნეს მან მტერნი მისნი.

Verse: 3      უფალი სულ-გრძელ, Page of ms. J: A11r  და დიდ არს ძალი მისი,/ და უბრალოებით არა უბრალო ყვის უფალმან; აღსრულებით და ძრვით გზაჲ მისი, და ღრუბელი მტუერისაჲ ფერჴთა მისთა.

Verse: 4      უთქუმიდეს ზღუასა, და განაჴმოს იგი, და ყოველნი მდინარენი მოაოჴრნეს, შემცირდა ბასაანელი იგი და კარმელი, და ყუავილოანნი ლიბანისანი მოაკლდენ.

Verse: 5      მთანი შეიძრნეს მისგან, და ბორცუნი შეირყინეს, და შეიპყრა ქუეყანაჲ ყოველი პირისაგან მისისა, და ყოველნი დამკჳდრებულნი მას ზედა.

Verse: 6      პირისაგან რისხვისა მისისა ვინ მე დაუდგეს, ანუ ვინ წინა-აღუდგეს რისხვასა გულის-წყრომისა მისისასა. გულის-წყრომაჲ მისი დაადნობს მთათა და კლდენი შეიმუსრნეს მისგან.

Verse: 7      ტკბილ არს უფალი მოთმინეთა მისთათჳს ჟამსა ჭირისასა, და იცვნის მოშიშნი მისნი.

Verse: 8      და წყლით-რღუნითა სლვისა მისისაჲთა აღსასრული ყოს, და რომელნი აღდგომილ იყვნენ; და მტერთა მისთა სდევნიდეს ბნელი.

Verse: 9      რასა ჰგონებთ უფლისა მიმართ, აღსასრული მან ყოს, და არა შური იძიის ერთბამად ორგზის ჭირსა შინა.

Verse: 10      რამეთუ ვიდრე საფუძველადმდე მისა მოოჴრდეს, და ვითარცა ბრწამლ<ი> მოხუეული შეიჭამოს, და ვითარცა ლერწმოანი სიჴმელითა სავსჱ.

Verse: 11      რომლისაგან გამოვიდის გულის-სიტყუაჲ უფლისათჳს, ბოროტსა ზრახვიდა წინა-აღ<მ>დგომსა.

Verse: 12      ამას იტყჳს უფალი, რომელი ჰმთავრობს წყალთა მრავალთა, და ესრეთ გამოერჩინენ, და ჰამბავი შენი არა ისმეს მერმე. Page of ms. J: A11v 

Verse: 13      და აწ შევმუსრო კუერთხი მისი შენგან,/ და საკრველნი შენნი განვხეთქნე.

Verse: 14      და ამცნოს შენთჳს უფალმან, არა ითესოს სახელითა შენითა მერმე; სახლისაგან ღმრთისა შენისა მოვსპო კერპები, და გამოდნობილნი დავდვა საფლავი შენი, რამეთუ მწრაფლ არს.

Verse: 15      აჰა ესერა მთათა ზედა ფერჴნი მახარებელისანი, და რომელი აღუთქუამს მშჳდობასა; დღესასწაულობდ იუდა დღესასწაულთა შენთა; მისცენ ლოცვანი შენნი, რამეთუ არღარა შესძინონ მერმე განსლვად და საძუელებელად.:

Chapter: 2  
Verse: 1      აღსრულებულ არს, განლეულ არს,

Verse: 2      აღმოჴდა აღმობერვაჲ პირსა შენსა განრინებად ჭირისა გან; სტუანევდ გზასა, შეიპყრენ წელნი, განმჴნდი ძალითა ფრიად,

Verse: 3      რამეთუ გარე-წარაქცია უფალმან გინებაჲ იაკობისი, ვითარცა გინებაჲ ისრაჱლისაჲ, რამეთუ განყრით განყარნეს იგინი, და მონაგებნი მათნი განრყუნეს.

Verse: 4      საჭურველი ძლიერებისა მისისაჲ კაცთაგან კაცთა ძლიერთა, მეკიცხ<ევ>ელნი ცეცხლითა; საწაფელნი ეტლთა მათთანი დღესა განმზადებისა მისისასა, და მჴედარნი შფოთ<ით> იყვნენ

Verse: 5      გზასა ზედა, და შეკრბეს ეტლები, და აღერინენ უბანთა ზედა; ხილვაჲ მათი ვითარცა ლამპარნი ცეცხლისანი, და ვითარცა ელვანი რაჲ მიმორბიედ.

Verse: 6      მოეჴსენნენ დიდდიდთა მათთა, და ივლტოდიან დღისი, და მოუძლურდენ სლვითა მათითა, და იწრაფონ ზღუდედ კერძო, და განმზადნენ ჴუმილნი მათნი, Page of ms. J: A12r 

Verse: 7      ბჭენი ქალაქთანი განეხუნეს,/ და სამეუფონი დაეცნეს.

Verse: 8      და ძალი განცხადნა, და იგი აღვიდოდა; და მჴევალნი მისნი მოჰყვანდეს ვითარცა ტრედნი მჴმობარენი გულთა შინა მათთა.

Verse: 9      და ნინევი ვითარცა საბანელი წყლისაჲ წყალნი მისნი, და იგინი ივლტოდეს, და არა დადგეს, და არა ვინ იყო რომელმანმცა გარემოიხილა.

Verse: 10      აღიტაცებდეს ვეცხლსა და ოქროსა, და არა იყო დასასრულ სამკაულისა მისისა, დამძიმებულ არს უფროჲს ყოველთა ჭურჭელთა გულის-სათქუმელთა მათთა.

Verse: 11      განყრაჲ და აღყრაჲ, და გამოსხმაჲ და გულისა შეძრწუნებაჲ, და მუჴლთა დაჴსნაჲ, და სალმობანი ყოველთა წელთანი, და პირნი ყოველთანი ვითარცა ცხელსა წინაშე ქოთნისა.

Verse: 12      სადა არს საყოფელი ლომთაჲ, და საძოვარი რომელ არნ ლეკუთაჲ; ვიდრე ვიდა ლომი შესლვად, მუნ ლეკჳ ლომისაჲ და არა ვინ იყო მაშინებელ;

Verse: 13      ლომმან უტაცა ფრიად ლეკუთა მისთა, და დაუშდვნა ძუვალთა მისთა, და აღავსო ნადირითა ბუდჱ მისი, და საყოფელი მისი ნატაცებითა.

Verse: 14      აჰა ესერა მე შენ ზედა, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, და აღვაგზნე კუამლითა სიმრავლჱ შენი, და ლომნი შენნი შეჭამნეს მახჳლმან, და მოვსრა ქუეყანით ნადირი შენი, და არღარა ისმნენ მერმე საქმენი შენნი.:

Chapter: 3  
Verse: 1      ჵ ქალაქო მოსისხლეო, ყოვლად მტყუვარო, სიცრუვითა სავსეო, არა Page of ms. J: A12v  შეეხოს ჴელი ნადირსა.

Verse: 2      ჴმაჲ ტანჯვათაჲ,/ და ჴმაჲ ძრვისაჲ ეტლის-თუალთაჲ, და ცხენებისა დევნაჲ, და ეტლებისა ბგერაჲ.

Verse: 3      და მჴედრებისა აღმჴედრებაჲ, და ბრკიალებაჲ მახჳლისაჲ, და ელვაჲ საჭურველთაჲ, და სიმრავლისა წყლულთაჲ, და სიმძიმისა დაცემულთაჲ, და არა არს რიცხჳ წყლულებისა მისისაჲ, და მოუძლურდენ ჴორცებითა მათითა, სიმრავლითა სიძვისაჲთა.

Verse: 4      მეძავი კეთილი და მოხარული, წინამძღუარი მეწამლეთაჲ რომელი განჰფრდინ ნათესავთა სიძვისა მისისაჲთა, და ტომებსა გრძნეულთა მისთაჲთა.

Verse: 5      აჰა ესერა მე შენ ზედა, იტყჳს უფალი ღმერთი ყოვლისა-მპყრობელი, და გამოვაცხადო უკუანაწარი შენი წინაშე პირსა შენსა, და უჩუენო თესლებსა სარცხჳნელი შენა, და მეფეთა გინებულებაჲ შენი.

Verse: 6      და მოვაწიო შენ ზედა საძაგებულებაჲ არა-წმიდებათა შენთა-ებრ, და დაგდვა შენ განსაოტებელად.

Verse: 7      და იყოს ყოველმან, რომელმან გიხილოს შენ, გარდამოვიდეს შენგან, და თქუას; საგლახობელ ნინევი, ვინ მე სულთ-ითქუნეს მისთჳს, ვინაჲ უძიო მათ ნუგეშინის-ცემაჲ მას.

Verse: 8      აღითუალენინ ნაწილი მქჳშისაჲ, რომელ დამკჳდრებულ ხარ მდინარეთა, წყალნი გარემო მისა, რომლისა დასაბამ ზღუაჲ, და წყალნი ზღუდე მისა.

Verse: 9      ეთიოპიაჲ და ეგჳპტჱ ძალ მისა, და არა არს დასასრულ სივლტოლისა მისისა, და ლიბჳელნი იყვნეს შემწედ Page of ms. J: A13r  მისა.

Verse: 10      და იგი მწირობად წარვიდეს ტყუედ, და ჩჩჳლნი მათნი ქუჱ/ დაეხეთქნენ დასაბამსა გზათა მისთასა, და ყოველსა ზედა დიდებულსა მისსა განიგდონ წილი, და ყოველნი დიდებულნი მათნი შეიკრნენ ჴელ-ბორკილითა.

Verse: 11      და შენ დაითრო, და იყო უგულებელ, და შენ ეძიებდე თავისა შენისა დგომასა მტერთაგან,

Verse: 12      ყოველთა ძნელოვანთა შენთა ლეღჳსა <მ>სტოვარ ჰქონდენ, უკუეთუ შეიძრნენ, შთაცჳვენ პირსა მჭამელისასა.

Verse: 13      აჰა ესერა ერი შენი ვითარცა დედანი შენ შორის, მტერთა შენთა განღებით განეხუნენ ბჭენი ქუეყანისა მის შენისანი, და შეჭამნეს ცეცხლმან მოქლონნი შენნი.

Verse: 14      წყალი გარემოიდინე თავისა შენისა, დაიპყრენ ყოველნი ძნელოვანნი შენნი, შევედ თიჴასა და თანა-დაეთრგუნე ბზესა, და ეპყარ უფროჲს ალიზისა.

Verse: 15      მუნ შეგჭამოს შენ ცეცხლმან, მოგსრას შენ მახჳლმან, და შეგჭამოს შენ ვითარცა მკალმან, და დაჰმძიმდე ვითარცა ბუზჳ.

Verse: 16      განიმრავლე სავაჭროჲ შენი ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი. ბუზჳ გამოჴდა და განფრინდა.

Verse: 17      განვიდეს ვითარცა ბოცომკალნი ნადნი შენნი, ვითარცა მკალი, რომელი აღვიდის ყორესა დღესა ნეფხვისასა. მზჱ აღმოჴდა და იგინი განფრინდეს და ვერ საცნაურ იქმნა ადგილი მისი, ვაჲ მათა.

Verse: 18      რამეთუ დაჰრულა მწყემსთა შენთა; მეფემან ასურასტანისამან დააძინა ძლიერთა შენთა; აღიძრა ერი შენი მთად კერძო, და არა არს ვინმცა გელოდა.

Verse: 19      და არა არს კურნება შემუსრვილებისა შენისა, განსივნა წყლულებაჲ შენი, ყოველთა რომელთა Page of ms. J: A13v  ესმეს ჰამბავი შენი დაიტყუელნენ ჴელნი შენ ზედა/ ამისთჳს, რამეთუ ვის ზედა <არა> მიიწია უკეთურებაჲ შენი მარადის.:.:
Page of ms. J:  
Page of ms. O:  


Book: Hab. 
Habakkuk

ამბაკუმ წინაწარმეტყუელისაჲ

Chapter: 1 
Verse: 1     Page of ms. J: A13v  სიტყუაჲ, რომელი იხილა ამბაკუმ წინაწარმეტყუელმან.

Verse: 2      ვიდრემდე უფალო ვღაღადებდე, და არა ისმენ, ვჴმობ შენდამი დაჭირვებული, და არა მიჴსნი.

Verse: 3      რაჲსათჳს მიჩუენენ მე შრომანი და სალმობანი ხილვად უბადრუკებასა და უღმრთოებასა; წინაშე ჩემსა იქმნა საშჯელი, და მსაჯული იგი მიიღებს ქრთამსა.

Verse: 4      ამისთჳს განქარვებულ არს შჯული, და არა გამოვალს სრულიად სამართალი, რამეთუ უღმრთოჲ ჰმძლავრობს მართალსა. ამისთჳს გამოვალს საშჯელი გულარძნილი.

Verse: 5      იხილეთ შეურაცხის-მყოფელთა მაგათ, და მიხედეთ; და გიკჳრდინ საკჳრველი, და განირყუნენით, რამეთუ საქმესა ვიქმ მე დღეთა თქუენთა, რომელი არა გრწმენეს, უკუეთუ ვინ მე გითხრობდეს თქუენ.

Verse: 6      რამეთუ მე ესერა აღვადგინნა ქალდეველნი, ნათესავი მწარჱ და მოსწრაფჱ, რომელი ვალს სივრცესა ქუეყანისასა დამკჳდრებად საყოფელთა არა თჳსთა.

Verse: 7      საშინელ და წარჩინებულ არს, მის განვე საშჯელი მისი იყოს, და სიტყუაჲ მისი მის განვე გამოვიდეს.

Verse: 8      და ხლდებოდიან უფროჲს ვეფხისა ცხენნი მისნი, და უმალეს უფროჲს მგელთა არაბიაჲსათა, და აღემჴედრნენ მჴედარნი მისნი, და მოიმართონ შორით, და ფრინვიდენ ვითარცა ორბნი გულს-მოდგინედ ჭამად.

Verse: 9      აღსასრული უღმრთოთა ზედა მოიწიოს წინა-აღმდგომნი Page of ms. J: A14r  პირთა მათთა წინაშე,/ და შეკრიბოს ვითარცა მქჳშაჲ ნატყუენავი.

Verse: 10      და იგი მეფეთა შორის იშუებდეს, და მძლავრნი სამღერელ მისა, და იგი ყოველსა ძნელოვანსა ემღერდეს, და მოსდვას მიწაჲ, და დაიპყრას იგი.

Verse: 11      მაშინ გარდაიქციოს სული, და განვლოს, და ულხინოს მას ძალი ღმრთისა ჩემისაჲ.

Verse: 12      არა შენ უფალი ღმერთი ხარა პირველითგან წმიდაჲ ჩემი, და არა მოვწყდეთ. უფალო საშჯელად განაწესე იგი; და დამბადა მე მხილებად სწავლისა მისისა.

Verse: 13      წმიდა არს თუალი შენი არა ხილვად ბოროტისა, და მიხედვად სალმობასა ვერ უძლო. რაჲსათჳს ხედავ შეურაცხის-მყოფელთა და დაიდუმებ შთათქმასა მართლისასა უღმრთოჲსაგან უმცირჱსისა მისისა.

Verse: 14      და ჰყოფ კაცთა ვითარცა თევზთა ზღჳსათა, და ვითარცა ქუე-წარმავალთა, რომელთა არა აქუნ წინამძღუარი.

Verse: 15      აღსასრულად სამჭედურითა აღმოიტაცა, და მოიზიდა იგი სათხევლითა, და შეიკრიბა იგი სათრომელსა თჳსსა.

Verse: 16      ამისთჳს მხიარულ იყოს, და უხაროდის გულსა მისსა, ამისთჳს დაწყჳდოს სათრომელითა თჳსითა, <და აკუმიოს სათხეველითა თჳსითა>, რამეთუ მათ შინა განაპოხა ნაწილი თჳსი, და საჭმელნი მისნი რჩეულნი.

Verse: 17      ამისთჳს უთხინეს სათხეველნი მისნი, და მარადის მოწყუ<ე>დად წარმართთა არა ერიდების.:

Chapter: 2  
Verse: 1      საცოსა ჩემსა ზედა დავდგე, და აღვჴდე კლდესა ზედა, და მიმოვიმსტრო ხილვად, რასა ძი იტყოდის ჩემდამო, და რაჲ მიუგო მამხილებელსა ჩემსა.

Verse: 2      და მომიგო მე უფალმან და მრქუა, დაწერე ხილვაჲ გამოჩინებულად ფიცარსა, Page of ms. J: A14v  რაჲთა მისდევდეს რომელი იკით/ხვიდეს მას.

Verse: 3      რამეთუ ხილვაჲ ჟამადმდე, და აღმოსცენდეს სრულიად და არა ცუდად; უკუეთუ დააკლოს, დაუთმე მას, რამეთუ მომავალი იგი მოვიდეს, და არა ყოვნოს.

Verse: 4      უკუეთუ მოჰრიდოთ, არა სთნავს სულსა ჩემსა მას შინა, ხოლო მართალი სარწმუნოებითა ჩემითა ცხოვნდეს.

Verse: 5      და თავის-მოთნჱ იგი და შეურაცხის-მყოფელი კაცი ლაღი არს, არა რაჲ სრულიად ქმნეს, რომელმან განივრცო ვითარცა ჯოჯოხეთმან სული თჳსი, და ესე ვითარცა სიკუდილი ვერ განძღა, და შეიკრიბოს მის ზედა ყოველი თესლები, და შეიწყნარნეს მისა ყოველნი ერნი.

Verse: 6      არა ყოველნი ესე იგავად მოიხუნენ მის ზედა, და სიტყჳს-დადგმად სათ<ხ>რობელად მისთჳს, და თქუან, ვაჲ რომელი განიმრავლებდეს თავისა თჳსისა, რომელი არა იყოს თჳსი, ვიდრემდე დაამძიმებდეს საჴივსა მისსა მაგრიად.

Verse: 7      რამეთუ მეყსეულად აღდგენ მკბენელნი მისნი, და განიფრთხონ ძჳრის-მზრახვალთა შენთა, და იყო აღსაჭრელ მათა.

Verse: 8      რამეთუ წარმო<ს>ტყუენნენ ნათესავნი მრავალნი; წარგტყუენონ შენცა ყოველთა დაშთომილთა მათ შენგან ერთა, სისხლთათჳს კაცთასა, და უღმრთოებისათჳს ქუეყანისა, და ქალაქისა და ყოველთა დამკჳდრებულთა მისთა.

Verse: 9      ჵ რომელი ანგაჰრობდეს ანგაჰრობასა ბოროტსა სახლისა თჳსისასა დაწესებად სიმაღლესა ზედა ბუდენი თჳსნი, გამოტაცებად ჴელისაგან უკეთურთაჲსა.

Verse: 10      ჰზრახე სირცხჳლი სახლისა შენისათჳს; თანა-განხუედ ერთა მრავალთა, და ცოდა სულმან შენმან. Page of ms. J: A15r 

Verse: 11      ამისთჳს ლოდი კედლისაგან ღაღადებ<დე>ს, და ჭიამან ძელი/საგან თქუას იგი.

Verse: 12      ვაჲ რომელი აშჱნებდეს ქალაქსა სისხლითა, და განჰმზადებდეს ქალაქსა სიცრუვითა.

Verse: 13      არა ესე არს უფლისა მიერ ყოვლისა-მპყრობელისა, და მოაკლდეს ერნი მრავალნი ცეცხლითა, და ნათესავნი მრავალნი სულ-მოკლე იქმნ<ნ>ეს.

Verse: 14      რამეთუ აღივსო ქუეყანაჲ მეცნი<ერ>ებითა დიდებისა უფლისაჲთა, და ვითარცა წყალმან დაფაროს იგი ზღუად მიმართ.

Verse: 15      ჵ რომელი ასუმიდეს მოყუასსა თჳსსა ა<ღ>თქუეფილსა მრღუესა, და დაათრობს, რაჲთა ხედვიდეს ქუაბებად მიმართ მათა.

Verse: 16      სიმაძღრჱ გინებისაჲ დიდებისაგან სუ შენცა; და შეირყიე და შეიძარ; გარემოგადგა შენ სასუმელი მარჯუენისა უფლისაჲ, და შეკრბნა უპატიოებაჲ დიდებასა შენსა ზედა.

Verse: 17      ამისთჳს უღმრთოებამან ლიბანასამან დაგფაროს შენ, და უბადრუკებამან მჴეცთამან შეგაძრწუნოს შენ სისხლისათჳს კაცთაჲსა. და უღმრთოებისათჳს ქუეყანისა, და ქალაქისა და ყოველთა მკჳდრთა მისთაჲსა.

Verse: 18      რაჲ სარგებელ არს გამოქანდაკებულთაჲ, რამეთუ გამოთალნეს იგინი, შექმნნეს იგინი გამოდნობილად საუცრად ტყუვილი, რამეთუ ესვიდა შემოქმედი ქმნულსა თჳსსა საქმედ კერპსა ყრუსა.

Verse: 19      ვაჲ რომელმან ჰრქუას ძელსა, განიფრთხვე, განიღჳძე; და ქვასა, აღმაღლდი, და იგი არს საუცარი, რამეთუ ესე არს ჭედილი ოქროჲსაჲ და ვეცხლისაჲ, და ყოველი სული არა არს მას შინა.

Verse: 20      ხოლო უფალი ტაძარსა წმიდასა მისსა, ეშინოდენ პირისაგან მისისა ყოველსა ქუეყანასა.:

Chapter: 3  
Verse: 1      ლოცვაჲ ამბაკუმისი.

Verse: 2      უფალო მესმა სმენაჲ შენი, და შემეშინა, უფალო; განვიცადენ საქმენა შენნი, Page of ms. J: A15v  და დამიკჳრდა, შორის ორთა მათ ცხოველთასა;/ გამოსცხადნე, მოახლებასა წელთასა საცნაურ იყო; მოწევნასა ჟამთასა გამოშჩნდე, შეძრწუნებასა სულისა ჩემისასა, რისხვასა შინა, წყალობაჲ მოიჴსენო შენ.

Verse: 3      ღმერთი თემანით მოვიდეს, და წმიდაჲ იგი მთისაგან ჩრდილოჲთ მაღნარით. განსუენებაჲ. დაფარნა ცანა შუენიერებამან მისმან, და ქებითა მისითა აღივსო ქუეყანაჲ.

Verse: 4      და ბრწყინვალებაჲ მისი ვითარცა ნათელი იყოს, და რქანი ჴელთა შინა მისთა, და დადვა სიყუარული მტკიცჱ ძლიერებისა მისისაჲ.

Verse: 5      წინაშე პირსა მისსა ვიდოდის სიტყუაჲ, და განვიდეს ველად კუალსა მისსა.

Verse: 6      დადგა, და შეიძრა ქუეყანაჲ; მიხედა, და დადნას წარმართნა, შეიმუსრნეს მთანი სასტიკებითა მისითა; დადნას ბორცუნი საუკუნენი სლვანა საუკუნანი მისნი.

Verse: 7      შრომის წილ ვიხილენ საყოფელნი ეთიოპელთანი; შეძრწუნდენ და კარვები ქუეყანისა მის მადიამისაჲ.

Verse: 8      ნუ მდინარეთა ზედა განჰრისხნები უფალო, გინა მდინარეთა ზედა გულის-წყრომაჲ შენა, გინა ზღუასა ზედა სლვაჲ შენა, რამეთუ აჰჴედ შენ ცხენთა შენთა, და მჴედრობაჲ შენი ცხორება არს.

Verse: 9      მორთხმით მოირთხამ მშჳლდსა შენსა თესლთა ზედა, იტყჳს უფალი. განსუენებაჲ. მდინარეთაჲ განსქდეს ქუეყანაჲ,

Verse: 10      გიხილონ შენ, და ელმოდის ერთა, განაბნევდეს სლვასა წყალთასა; მოსცა უფსკრულმან ჴმაჲ თჳსი სიმაღლითა საკჳრველებათა მისთაჲთა.

Verse: 11      ა<ღ>მაღლდა მზჱ, და მთოვარჱ დადგა წესსა ზედა თჳსსა, ისარნი შენნი ნათლად ვიდოდიან, და ბრწყინვალებად ელვისა საჭურველი შენი.

Verse: 12      თქუმით Page of ms. J: A16r  შეამცირო ქუეყანაჲ, და გულის/-წყრომით დასცნე წარმართნა.

Verse: 13      გამოხუედ მაცხოვარად ერისა შენისა ცხორებად ცხებულთა შენთა; მოჰჴადე თავთა ზედა უშჯულოთასა სიკუდილი, აღადგინან საკრველნი ვიდრე ქედად მათამდე სრულიად.

Verse: 14      შეჰმუსრენ განკჳრვებითა თავნი ძლიერთანი, შეიძრნენ მას შინა, აღახუნან ღაწუნი მათნი, ვითარცა ჭამნ რაჲ გლახაკი იდუმალ.

Verse: 15      ივლინან ზღუასა ზედა ჰუნენი შენნა აღძრვად წყალთა მრავალთა.

Verse: 16      დავიცევ და შემიძრწუნდა გული ჩემი ჴმისაგან ლოცვისა ბაგეთა ჩემთაჲსა, და შეედვა ზრზოლაჲ ძუალთა ჩემთა; და ჩემ თანა შემიძრწუნდა გუამი ჩემი; განაისუენო მე დღესა ჭირისა ჩემისასა აღსლვასა მას ჩემსა ერისა მის მწირობისა ჩემისასა.

Verse: 17      რამეთუ ლეღუმან არა გამოიღოს ნაყოფი თჳსი, და ვენაჴისა გამონაღები არა იპოოს; ეცრუოს საქმჱ ზეთისაჲ, და ველთა არა ყონ საჭმელი. მოაკლდეს საჭმელთაგან ცხოვარნი, და ჴარნი არა არიან ბაგათა.

Verse: 18      ხოლო მე უფლისა მიმართ ვიხარებდე, და მხიარულ ვიყო მე ღმრთისა მიმართ მაცხოვარისა ჩემისა.

Verse: 19      უფალი ღმერთი ძალ ჩემდა, და დაადგინნას ფერჴნი ჩემნი სრულიად მაღალთა ზედა; აღმიყვანა მე ძლევად გალობითა მისითა.: .:
Page of ms. J:  
Page of ms. O:  


Book: Soph._(Zeph.) 
Zephaniah

სოფონია წინაწარმეტყუელისაჲ

Chapter: 1 
Verse: 1     Page of ms. J: A16r  სიტყუაჲ უფლისაჲ რომელი იყო სოფონიაჲსა მიმართ ქუსიანისა ძისა გოდოლიაჲსა, ამარიანისა, ეზეკიანისა, დღეთა იოსიაჲსთა ძისა ამონისა მეფისა იუდაჲსა.

Verse: 2      მოკლებით მოაკლდინ პირისაგან ქუეყანისა, იტყჳს უფალი. Page of ms. J: A16v 

Verse: 3      მოაკლდინ კაცი და პირუტყჳ, მოაკლდედ მფრი/ნველნი ცისანი და თევზნი ზღჳსანი, და მოუძლურდენ უღმრთონი. და აღვიხუნა უშჯულონი პირისაგან ქუეყანისა, იტყჳს უფალი.

Verse: 4      და განვირთხა ჴელი ჩემი იუდასა ზედა, და ყოველთა ზედა მკჳდრთა იჱრუსალემისათა. და აღვიღო ამის ადგილისაგან სახელები ბაალისი და სახელები მღდელთაჲ,

Verse: 5      და რომელნი თაყუანის-სცემენ ერდოებსა ზედა ერთა ცისათა, და რომელნი ფუცვენ უფლისა, და რომელნი ფუცვენ მეფესა მათსა.

Verse: 6      და რომელნი განდგომილ არიან უფლისაგან, და რომელნი არა ეძიებენ უფალსა; და რუმელნი არა თავს-იდებენ უფლისაჲსა.

Verse: 7      გეშინადეს პირისაგან უფლისა ღმრთისა, რამეთუ ახლოს არს დღჱ უფლისაჲ. განჰმზადა უფალმან მსხუერპლი თჳსი, განწმიდნა ჩინებულნი მისნი.

Verse: 8      და იყოს დღესა მას მსხუერპლისა უფლისასა, შური ვიძიო მთავართა ზედა და სახლსა ზედა მეფისასა, და ყოველთა ზედა რომელთა ჰმოსიეს სამოსელი სხჳსაჲ.

Verse: 9      და შური ვიძიო ყოველთა ზედა განცხადებულად წინაშე ბჭეთა მას დღესა შინა, რომელნი აღავსებენ სახლსა ღმრთისა მათისასა უღმრთოებითა და ზაკუვითა.

Verse: 10      და იყოს მას დღესა შინა, იტყჳს უფალი, ჴმაჲ ღაღადებისაჲ ბჭეთაგან განგუმერილთასა, და ყივილებაჲ მეორისაგან და შემუსრვაჲ დიდი ბორცუთაგან.

Verse: 11      გოდებდით, რომელნი დამკჳდრებულ ხართ დაჭრილთასა, რამეთუ ემსგავსა ყოველი ერი ქანაანსა, მოისრნეს ყოველნი აღმაღლებულნი ვეცხლითა.

Verse: 12      და იყოს მას დღესა შინა გამოვიხილო იჱრუსალემი სანთლითა, და შური ვიძიო კაცთაჲ მათ, რომელთა შეურაცხ-უყოფიან საცონი მათნი, რომელნი Page of ms. J: A17r  იტყჳან გულთა შიდა/ მათთა. არცა კეთილი ქმნეს უფალმან არცა ბოროტი.

Verse: 13      და იყოს ძალი მათი აღსაჭრელ, და სახლნი მათნი განსარყუნელ, და აშჱნებდენ სახლებსა და არა დაიმკჳდრონ მათ შინა, და დაასხმიდენ ვენაჴსა და არა სუან ღჳნოჲ მათი;

Verse: 14      რამეთუ ახლოს არს დღჱ უფლისაჲ, მახლობელ და მწრაფლ ფრიად, ჴმაჲ დღისა მის უფლისაჲ მწარე და ფიცხელ; დაწესებულ არს ძლიერი.

Verse: 15      დღჱ რისხვისაჲ დღჱ იგი; დღჱ ჭირისაჲ და ურვისაჲ, დღჱ უბადრუკებისაჲ და განრყუნისაჲ, დღჱ წყუდიადისაჲ და ბნელისაჲ; დღჱ ღრუბლისაჲ და ნისლისაჲ,

Verse: 16      დღჱ ნესტჳსაჲ და ღაღადებისაჲ ქალაქთა ზედა ძლიერთა, და საკიდურთა ზედა მაღალთა;

Verse: 17      და ვაჭირო კაცთა და ვიდოდიან ვითარცა ბრმანი, რამეთუ უფალსა შესცოდეს, და დასთხიოს სისხლი მათი ვითარცა მიწაჲ, და დასთხიოს სისხლი მათი ქუეყანასა, და ჴორცნი მათნი ვითარცა სკორჱ.

Verse: 18      და ვეცხლმან მათმან და ოქრომან მათმან ვერ უძლოს განრინებად მათა დღესა რისხვისა უფლისასა. და ცეცხლითა შურისა მისისაჲთა შეიჭამოს დოველი ქუეყანაჲ; რამეთუ აღსასრული და წრაფაჲ ყოს ყოველთა ზედა მკჳდრთა ქუეყანისათა . ,

Chapter: 2  
Verse: 1      შეკერბით და შეიკრენით ნათესავი ეგე უსწავლელი ვიდრე ყოფადმდე თქუენდა.

Verse: 2      ვითარცა ყუავილნი წარმავალნი დღენი თქუენნი, ვიდრე მოწევადმდე თქუენ ზედა რისხვაჲ უფლისაჲ, ვიდრე მოსლვადმდე თქუენ ზედა დღისა მის რი<ს>ხვისა გულის-წყრომისა უფლისაჲსა.

Verse: 3      ვძიეგდით უფალსა ყოველნი მდაბალნი ქუეყანისანი, სამართალსა იქმოდეთ, და სიმართლესა ეძიებდით, და იტყოდეთ მართლ, რაჲთა დაიფარნეთ დღესა მას რისხვისა უფლისასა.

Verse: 4      რამეთუ გაზაჲ მიმოსატაცებელ იყოს, და ასკალონი განსარყუნელ, და აზოტჱ შუვა Page of ms. J: A17v  სამხრის განვარდეს, და აკარონი ძირით აღიფხურეს./

Verse: 5      ვაჲ რომელნი დამკჳდრებულ არიან ნაწილებსა ზღჳსასა. მწირნი კრეტესანი, სიტყუაჲ უფლისაჲ თქუენ ზედა, ქანაან ქუეყანაო უცხოთესლთაო, და წარგწყმიდნა თქუენ სამკჳდრებელისაგან თქუენისა.

Verse: 6      და იყოს კრეტე საძოვარ სამწყსოთა, და სადგურ ცხოვართა;

Verse: 7      და იყოს ნაწილები იგი ზღჳსაჲ ნეშტთა მათ სახლისა იუდაჲსთა. მას ზედა ძოვდენ სახლთა შინა ასკალონისათა, მიმწუხრი დაემალნენ პირისაგან ძეთა იუდაჲსთა, რამეთუ მოხედვა ყოს მათ ზედა უფალმან ღმერთმან, და მოაქციოს ტყუჱ მათი.

Verse: 8      მესმნას ყუედრებანი მოაბისანი, და დაქენჯნანი ძეთა ამონისთანი, რომლითა აყუედრებდეს ერსა ჩემსა, და განდიდნებოდეს საზღვართა ზედა ჩემთა.

Verse: 9      ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი, ცხოველ ვარ მე, თქუა უფალმან ძალთამან ღმერთმან ისრაჱლისამან, ვითარმედ მოაბი ვითარცა სოდომაჲ იყოს, და ძენი ამონისნი ვითარცა გომორაჲ. და დამასკჱ მოკლებულ ვითარცა ზჳნი კალოჲსაჲ, და განირყუნეს უკუნისამდე. და ნეშტნი ერისა ჩემისანი აღიჭრიდენ მათ, და ნეშტთა ერისა ჩემისათა დაიმკჳდრნენ იგინი.

Verse: 10      ესე ეყოს მათ გინებისა მათისა წილ; რამეთუ აყუედრებდეს და განდიდნებოდეს უფლისა ზედა ყოვლისა-მპყრობელისა.

Verse: 11      გამოჩნდეს უფალი მათ ზედა, და მოსჴნეს ყოველნი ღმერთნი ნათესავთა მათ ქუეყანისათანი, და თაყუანის-სცემდენ მას მხოლოსა კაცად-კაცადი ადგილით თჳსით ყოველნი ჭალაკნი თესლებისანი.

Verse: 12      და თქუენ ეთიოპელნი წყლულებითა მახჳლი<სა ჩემისაჲ>თა იყვნეთ.

Verse: 13      და განითხრას ჴელი მისი ჩრდილოდ, და წარწყმიდოს ასურასტანელი იგი, და დადვას ნინევჱ განსარყუნელად Page of ms. J: A18r  ურწყულად ვითარცა ოჴერი.

Verse: 14      და ძოვდენ შორის მისსა სამწყსონი,/ და ყოველნი მჴეცნი ქუეყანისანი, და მსუენ-ლომნი და გრძღაბნი სართულთა მისთა დაადგრენ, და მჴეცნი ღაღადებდენ ჴევნებსა მათსა, და ყორანნი ბჭეებსა მისსა. რამეთუ ვითარცა ნაძჳ აღდგომაჲ მისი.

Chapter: 3  
Verse: 1      ესე არს იგი ქალაქი განქარვებული დამკჳდრებული სასოებით, რომელი იტყოდა გულსა თჳსსა, მე ვარ და არღა ვინ არს ჩემსა შემდგომად. ვითარ მე იქმნა განსარყუნელ, საძოვარი მჴეცთაჲ; ყოველი რომელი განვიდოდის მას შინა დაისტჳნოს, და განყარნას ჴელნი მისნი.

Verse: 2      ჵ წარჩინებული და გამოჴსნილი ქალაქი ტრედი. არა ისმინა ჴმაჲ არცა მიიღო სწავლაჲ, და უფალსა არა ესვიდა, და ღმერთსა თჳსსა არა მიეახლა.

Verse: 3      მთავარნი მისნი მას შინა, ვითარცა ლომნი მყჳრალენი. მსაჯულნი მისნი, ვითარცა მგელნი არაბიაჲსანი, არაჲ დაუშთა განთიადმდე.

Verse: 4      წინაწარმეტყუელნი მისნი სულ-შემოსილნი კაცნი შეურაცხის-მყოფელნი. მღდელნი მისნი შეაგინებენ სიწმიდესა, და უმსახურებელ შჯულისა.

Verse: 5      ხოლო უფალი მართალი შორის მისა, და არა ყოს სიცრუე; განთიად მოსცეს სამართალი მისი ნათლად, და არა დაეფაროს, და არა ცნა სიცრუვჱ შემთხუევასა, და არა ძლევად ყო სიცრუვე.

Verse: 6      განხრწნილებასა შინა დავამჴუენ ამპარტავანნი, განირყუნეს საკიდურნი მათნი. მოაოჴრნა გზანი მათნი ყოვლად ვე, რაჲთა არა ვიდოდის კაცი; მოაკლდეს ქალაქნი მათნი ამისთჳს, რამეთუ არა ვინ არს რომელმანმცა დაიმკჳდრა.

Verse: 7      ვთქუ; გარნა გეშინოდენ ჩემგან, და მიიღეთ სწავლაჲ, და არა მოისრას თუალთაგან მისთა იგი ყოველი რომელი შურ-ვიგე მისგან, განემზადე, აღიმსთუვე, რამეთუ განრყუნილ არს ყოველი საყურძენი მათი.

Verse: 8      ამისთჳს დამითმე, Page of ms. J: A18v  იტყჳს უფალი, დღედ აღდგომისა ჩემისა საწამებელად, რამეთუ სა/შჯელი ჩემი შესაკრებელსა წარმართთასა შემოყვანებად მეფეთა, მიფენად მათ ზედა რისხვაჲ ჩემი, ყოველივე რისხვაჲ გულის-წყრომისა ჩემისაჲ. რამეთუ ცეცხლითა შურისა ჩემისაჲთა შეიჭამოს ყოველი ქუეყანაჲ.

Verse: 9      რამეთუ მაშინ მივაქცინნე ერთა მიმართ ენანი ნათესავსა მათსა, რაჲთა ხადოდიან ყოველნი სახელსა უფლისასა მონებად მისა უღელსა ქუეშჱ ერთსა,

Verse: 10      კიდითგან მდინარისა ჰინდოეთისაჲთ შევიწყნარნე განთესულთა შორის ჩემთა, მომართუმიდენ მსხუერპლთა ჩემთა.

Verse: 11      მას დღესა შინა არა გრცხუენეს ყოველთაგან საქმეთა შენთა, რომელი უღმრთოებაჲ ჰქმენ ჩემდა მომართ, რამეთუ მაშინ მოგისპო შენ სიცრუვჱ გინებისა შენისაჲ, და არღარა შესძინო ქედ მაღლოვად მთასა ზედა წმიდასა ჩემსა.

Verse: 12      და დაუტეო შენ შორის, ერი მშჳდი და მდაბალი და ეშინოდის სახელისათჳს უფლისა

Verse: 13      ნეშტთა მათ ისრაჱლისათა. და არა ქმნენ სიცრუვე, და არა იტყოდიან ამაოსა, და არცა იპოოს პირსა მათსა ენაჲ მზაკუვარი; რამეთუ იგინი ძოვდენ და დაიძინებოდიან. არა ვინ იყოს მაშინებელ მათა.

Verse: 14      გიხაროდენ ასულო სიონისაო, ქადაგებდ იჱრუსალემ; იხარებდ და განსცხრებოდე ყოვლითა გულითა შენითა, ასულო იჱრუსალემისაო;

Verse: 15      რამეთუ მოგისჴნა უფალმან სიცრუვენი შენნი. გიჴსნა შენ ჴელთაგან მტერთა შენთასა. მეუფჱ ისრაჱლისაჲ უფალი შორის შენსა, არა იხილო ბოროტი ამიერითგან არღარა.

Verse: 16      მას ჟამსა შინა ჰრქუას უფალმან იჱრუსალემსა; ნუ გეშინინ სიონ, ნა დაჰჴსნებიედ ჴელნი შენნი.

Verse: 17      უფალი ღმერთი შენი შენ შორის. ძლიერი გიჴსნეს შენ, მოაწიოს შენ ზედა მხიარულებაჲ, და განგაახლოს შენ სიყუარულითა Page of ms. J: A19r  მისითა, და იხარებდეს შენდამი მხიარულებით/, ვითარცა დღესა დღესასწაულისასა.

Verse: 18      და შევკრიბნე შემუსრვილნი იგი, ვაჲ რომელმან მოიღო მას ზედა ყუედრებაჲ;

Verse: 19      რამეთუ აჰა ესერა მე ვყო შენ შორის შენთჳს მას ჟამსა შინა. და ვაცხოვნო გამოწურვილი იგი და განშორებული იგი შევიწყნარო, და დავსხნე იგინი სიქადულად და სახელოვანად ყოველსა ქუეყანასა.

Verse: 20      და ჰრცხუენოდის მათ მას ჟამსა შინა, რაჟამს კეთილი გყო თქუენ, და ჟამსა მას ოდეს შეგიწყნარნე თქუენ, რამეთუ მიგცნე თქუენ სახელოვანად და სიქადულად ყოველთა შორის ერთა ქუეყანისათა, ოდეს მოვაქციო მე წინაშე თქუენსა ტყუჱ თქუენი, იტყჳს უფალი .: .: .:
Page of ms. J:  
Page of ms. O:  


Book: Agg. 
Haggai

ანგეა წინაწარმეტყუელისაჲ

Chapter: 1 
Verse: 1     Page of ms. J: A19r  მეორესა წელსა დარიოზ მეფისასა, თთუესა მეექუსესა, ერთსა თჳსასა, იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჴელითა ანგეაჲსითა წინაწარმეტყუელისაჲთა, და თქუა; არქუ ზორობაბელს სალათიელისსა ტომისა იუდაჲსსა, და იესუს იოსედეკისსა მღდელსა მას დიდსა, და თქუა.

Verse: 2      ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი და თქუა; ერი ესე იტყჳს, არღა მოწევნულ არს ჟამი შჱნებად სახლისა უფლისა.

Verse: 3      და იყო სიტყუაჲ <უფლისაჲ> ჴელითა ანგეს წინაწარმეტყუელისაჲთა, და თქუა;

Verse: 4      უკუეთუ თქუენი ჟამი არს ყოფად სახლებსა სართულედსა, ხოლო ყრობელი, განაწესენით გულნი თქუენნი გზათა თქუენთა.

Verse: 6      სთესეთ ფრიად, და შეიღეთ მცირედ; შჭამეთ და არა მაძღრივ; სუთ და არა სიმთრვალედ, შეიმოსეთ და ვერ განსტეფით, და რომელი სასყიდელსა შეიკრებდა, შეიკრიბა ტჳრთსა შინა განჴურეტილსა.

Verse: 7      ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი; ღაისხენით გულნი თქუენნი გზათა თქუენთა.

Verse: 8      აღვედით მთად, და მოკაფეთ ძელი, და აღაშჱნეთ სახლი ჩემი, და სათნო ვიყო მას შინა, და ვი/დიდო Page of ms. J: A19v  მე, იტყჳს უფალი.

Verse: 9      და მიხედეთ ფრიადსა, და იქმნა მცირედ; და შეიღეთ სახლთა თქუენთა, და გამოვაქრიე იგი მიერ; ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, ამისთჳს რამეთუ სახლი ჩემი ოჴერ არს, ხოლო თქუენ შეხჳდეთ კაცად-კაცადი სახლსა თჳსსა.

Verse: 10      ამისთჳს აღიპყრას ცამან ცუარი, და ქუეყანამან დააყენოს გამომცენარჱ მისი.

Verse: 11      და მოვჰჴადო მახჳლი ქუეყანასა ზედა და მთათა ზედა და იფქლსა და ღჳნოსა და ზეთსა, და რავდენი რაჲ გამოაქუს ქუეყანასა, და კაცთა ზედა და საცხოვართა, და ყოველსა ზედა ნაშრომსა ჴელთა მათთასა.

Verse: 12      და ესმა ზორობაბელს სალათიელისსა ნათესავისაგან იუდაჲსა, და იესუს იოსედეკისსა მღდელსა მას დიდსა, და ყოყელსა მას ნეშტსა ერისასა ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა მათისაჲ, და სიტყუანი ესე ანგეს წინაწარმეტყუელისანი, რამეთუ გამოავლინა იგი უფალმან ღმერთმან მათმან მათდა, და შეეშინა ერსა მას პირისაგან უფლისა.

Verse: 13      და თქუა ანგეოს ანგელოზი უფლისაჲ ანგელოზთა შორის უფლისათა ერისა მიმართ, მე ვარ თქუენ თანა, იტყჳს უფალი.

Verse: 14      და აღადგინა უფალმან სული ზორობაბელისი ტომისაგან იუდაჲსი სალათიელეანისაჲ, და სული იესუისი ძისა იოსედეკისი მღდელისა მის დიდისაჲ, და სული ყოვლისა მის ნეშტისა ერისაჲ, და შევიდეს და იქმოდეს საქმესა მას სახლისა უფლისასა ყოვლისა-მპყრობელისა ღმრთისა მათისასა.:

Chapter: 2  
Verse: 1      ოც და ოთხსა თჳსა მის მეექუსისასა, მეორესა წელსა დარიოზ მეფისასა, მეშჳდესა თუესა, ოც და ერთსა თჳსასა, იტყოდა უფალი ჴელითა ანგეს წინაწარმეტყუელისაჲთა, და თქუა.

Verse: 2      არქუ ზორობაბელს სალათიელისსა ტომისაგან Page of ms. J: A20r  იუდაჲსა, და იესუს იოსედეკისსა მღდელსა მას/ დიდსა, და ყოველსა მას ნეშტსა ერისასა, და არქუ,

Verse: 3      ვინ არს თქუენგანი, რომელსა ეხილვა სახლი ესე დიდებითა თჳსითა პირველად, და ვითარ ხედავთ აწ მას ვითარცა არა ყოფილსა თქუენ წინაშე.

Verse: 4      და აწ განძლიერდი ზორობაბელ, იტყჳს უფალი, და განძლიერდი იესუ იოსედეკისო მღდელი ეგე დიდი, და განძლიერდინ ყოველი იგი ერი ქუეყანისაჲ, იტყჳს უფალი, და იქმოდეთ, რამეთუ მე თქუენ თანა ვარ, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი.

Verse: 5      სიტყუაჲ რომელი აღგითქუ თქუენ გამოსლვასა თქუენსა ეგჳპტით, და სული ჩემი დადგრომილ არს თქუენ შორის. ნუ გეშინინ თქუენ,

Verse: 6      რამეთუ ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, რამეთუ ერთგზის და შევძრა მე ცაჲ და ქუეყანაჲ, ზღუაჲ და ჴმელი.

Verse: 7      და შევძრნე ყოველნი ნათესავნი, და მოვიდენ რჩეულნი ყოველთა თესლთანი, და აღვავსო სახლი ესე დიდებითა, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი.

Verse: 8      ჩემი არს ვეცხლი, და ჩემი არს ოქროჲ, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი.

Verse: 9      რამეთუ დიდ იყოს დიდებაჲ სახლისაჲ ამის უკუანაჲსკნელი უფროჲს პირველისა, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, და ადგილსა ამას მოვსცე მშჳდობაჲ, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, და მშჳდობაჲ სულისაჲ შესაწევნელად ყოველთა, რომელნი აშჱნებდეს აღმართებად ტაძარსა ამას.

Verse: 10      ოც და ოთხსა მეცხრისა მის თთჳსასა, მეორესა წელსა დარიოზ მეფისასა, იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ანგეაჲსა მიმართ წინაწარმეტყუელისა, და თქუა.

Verse: 11      ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, ჰკითხე შენ მღდელთა მათ შჯული, და არქუ;

Verse: 12      უკუეთუ მოიღოს კაცმან ჴორცი წმიდაჲ კიდესა სამოსლისა თჳსისასა და შეეხოს წუერსა სამოსლისა მისისასა პურისათანი, ანუ წუენისაჲ, Page of ms. J: A20v  გინა ღჳნისაჲ, გინა ზეთისაჲ;/ გინა თუ ყოვლისავე საჭმლისაჲ, უკუეთუ განწმიდნეს. და მიუგეს მღდელთა მათ, და ჰრქუეს, არა.

Verse: 13      და თქუა ანგეოს; უკუეთუ შეეხოს შეგინებული სულითა ამის ყოვლისაგანსა, უკუეთუ შეიგინოს. და მიუგეს მღდელთა მათ, და ჰრქუეს, შეიგინოს.

Verse: 14      მიუგო ანგეოზ და ჰრქუა; ეგრეთცა ესე ერი, და ეგრეთცა ესე ნათესავი წინაშე ჩემსა, იტყჳს უფალი. ეგრეთცა საქმენი ჴელთა მათთანი, და რომელი შეეხოს მათ, შეიგინოს სიტყუათა მათთათჳს განთიადისათა; ელმოდის წინაშე პირსა უკეთურებისა მათისასა, და გძულდა ბჭეთა ზედა მამხილებელი.

Verse: 15      და აწ დაიდევ<ი>თ გულთა თქუენთა ამიერ დღითგან და მერმეცა, ვიდრე დადეგადმდე ლოდი ლოდსა ზედა ტაძარსა უფლისასა.

Verse: 16      ვინ იყვენით, ოდეს იგი დასდევით საუნჯესა ოცი სათუელი, და იქმნა ათ სათუელ ქრთილი, და შთაჰჴედით საწნეხელსა აღმოვსებად ერგასისისა საწყაულისა, და იყო იგი ოც,

Verse: 17      დაგეც თქუენ უნაყოფოებითა და ხორშაკითა და სეტყჳთა ყოველსა ზედა საქმესა ჴელთა თქუენთასა, და არა მოიქეცით ჩემდა, იტყჳს უფალი.

Verse: 18      დააწესენით აწ გულნი თქუენნი ამიერ დღითგან, და მიმდემი, ოც და ოთხითგან მეცხრისა თთჳსაჲთ, და ამიერ დღითგან ვინაჲთგან დაეფუძნა ტაძარი უფლისაჲ, დაიდევით გულთა თქუენთა,

Verse: 19      უკუეთუ საცნაურ იყოს კალოსა მერმე და ვენაჴსა და ლეღუსა და მროწეულსა და ხესა ზეთის-ხილისასა რომელსა არა მოაქუნდა ნაყოფი, ამიერ დღითგან ვაკურთხო.

Verse: 20      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ანგეს მიმართ წინაწარმეტყუელისა მეორედ ოც და ოთხსა თთჳსასა/, Page of ms. J: A21r  და თქუა.

Verse: 21      არქუ ზორობაბელსა სალათიელისსა ტომისაგან იუდაჲსსა, ვითარმედ მე შევძრა ცაჲ და ქუეყანაჲ, ზღუაჲ და ჴმელი;

Verse: 22      და დავამჴუნე საყდარნი მეფეთანი, და მოვსრა ძალი მეფეთა ყოველთა თესლთაჲ, და დავსცე ეტლები და მჴედრები, და დაეცეს ცხენები <და მჴედრები>, და აღმჴედრებულნი მათ ზედა კაცად-კაცადი მახჳლითა ძმისა მიმართ თჳსისა.

Verse: 23      მას დღესა შინა, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი; მოგიყვანო შენ ზორობაბელ სალათიელსო მონაო ჩემო, იტყჳს უფალი, და დაგადგა შენ <ვითარცა> ბეჭედი, რამეთუ შენ სათნო გიყავ, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი.: .: .:
Page of ms. J:  
Page of ms. O:  


Book: Zach. 
Zechariah

ზაქარია წინაწარმეტყუელისაჲ

Chapter: 1 
Verse: 1     Page of ms. J: A21r  მერვესა თუესა წელსა მეორესა დარიოს მეფისასა იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ზაქარიაჲსა მიმართ ბარაქიანისა ძისა ადოაჲსა წინაწარმეტყუელისა, და თქუა.

Verse: 2      განრისხნა უფალი მამათა თქუენთა ზედა რისხვითა დიდითა, და ჰრქუა მათ.

Verse: 3      ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი; მოიქეცით ჩემდა, იტყჳს უფალი ძალთაჲ, და მოვიქცე თქუენდა, იტყჳს უფალი ძალთაჲ;

Verse: 4      და ნუ იქმნებით ვითარცა მამანი თქუენნი, რომელთა იგი აბრალებდეს წინაწარმეტყუელნი პირველნი და იტყოდეს; ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი; მოიქეცით აწ გზათაგან თქუენთა ბოროტთა, და საქმეთაგან თქუენთა არა კეთილთა; და არა ისმინეს ჩემი და არა მერჩდეს სმენად ჩემდა, იტყჳს უფალი.

Verse: 5      სადა არიან მამანი თქუენნი და წინაწარმეტყუელნი, ნუ უკუნისამდე ცხოველ იყვნენ,

Verse: 6      არამედ სიტყუანი ჩემნი და შჯული ჩემი შეიწყნარეთ, რაოდენი მე ვამცნო მონათა ჩემთა წინაწარმეტყუელთა, რომელნი მიეწიფნეს მამათა თქუენთა, და მიუგეს და ჰრქუეს, ვითარცა განწყობილ არს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი ყოფად ჩუენდა გზათა-ებრ ჩუენთა, და სლვათა-ებრ ჩუენთა, ეგრეთ მიყო Page of ms. J: A21v  ჩუენ.

Verse: 7      ოც და ოთხსა თჳსა მის მეათერთმეტისასა, ესე/ იგი არს თუჱ საბატი, მეორესა წელსა დარიოს მეფისასა იყო სიტყუაჲ ყფლისაჲ ზაქარიაჲსა მიმართ ბარაქიანისა ძისა ადოჲსა წინაწარმეტყუელისა, და თქუა.

Verse: 8      ვიხილე ჩუენებასა ღამისასა, და აჰა ესერა კაცი აღმჴედრებული ცხენსა ზედა წითელსა; და ესე დგა შორის ორთა მთათა ჩრდილოჲსათა, და შემდგომად მისა ცხენნი წითელ-ჭრელნი და სპეტაკნი.

Verse: 9      და ვთქუ; რაჲ არიან ესე უფალო. და მრქუა მე ანგელოზმან მან, რომელი მეტყოდა მე; მე გიჩუენო შენ რაჲ არიან ესე.

Verse: 10      და მომიგო მე კაცმან მან, რომელი იგი დგა შორის ორთა მათ მთათა, და მრქუა მე; ესენი არიან რომელნი გამოავლინნა უფალმან მიმოსლვად ქუეყანისა.

Verse: 11      და მიუგეს ანგელოზსა მას უფლისასა, რომელი იგი დგა შორის ორთა მათ მთათა, და ჰრქუეს, მოვლეთ ყოველი ქუეყანაჲ. და აჰა ესერა ყოველი ქუეყანაჲ დაშჱნებულ არს და დაყუდებულ.

Verse: 12      და მიუგო ანგელოზმან უფლისამან, და ჰრქუა; უფალო ყოვლისა-მპყრობელო ვიდრემდე არა შეიწყალო იჱრუსალემი და ქალაქები იუდაჲსი, რომელნი უგულებელს გიყოფიან; ესე სამეოც და ათი წელი.

Verse: 13      და მოუგო უფალმან ყოვლისა-მპყრობელმან ანგელოზსა მას, რომელი მეტყოდა მე, სიტყუანი კეთილნი და სიტყუანი ნუგეშინის-ცემისანი.

Verse: 14      და მრქუა მე ანგელოზმან მან რომელი მეტყოდა მე; ღაღად-ყავ და თქუ; ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, შევიშურე იჱრუსალემისათჳს და სიონისათჳს შური დიდი,

Verse: 15      და რისხვითა დიდითა მე განვრისხენ ნათესავთა მათ ზედა, რომელნი აღდგეს მათ ზედა, ამისთჳს რამეთუ მე განვრისხენ მცირედ, ხოლო იგინი შეკრბეს მათ ზედა ბოროტად.

Verse: 16      ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი, მოვაქციო იჱრუსალემსა ზედა მოწყალებით; სახლი ჩემი აღეშენოს მას შინა, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, და მერმე საზომი გან-ვე-ღა-ემარტოს იჱრუსალემსა ზედა.

Verse: 17      და მრქუა მე Page of ms. J: A22r  ანგელოზმან, რომელი მეტყ/ოდა მე; ღაღად-ყავ და თქუ; ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, მერმეცა გან-ვე-ეფინ<ნ>ენ ქალაქნი კეთილთა შინა, და შე-ვე-იწყალოს უფალმან სიონი, და სათნო იყოს მერმე იჱრუსალემი.

Verse: 18      და აღვიხილენ თუალნი ჩემნი, და ვიხილენ ოთხნი რქანი.

Verse: 19      და ვარქუ ანგელოზსა მას, რომელი მეტყოდა მე; რაჲ არიან ესე უფალო; და მრქუა მე; ესე რქანი არიან რომელთა განაბნიეს იუდაჲ და იჱრუსალემი და ისრაჱლი.

Verse: 20      და მიჩუვნნა მე უფალმან ოთხნი ხურონი.

Verse: 21      და ვარქუ მას, რასა საქმედ მოვლენ ესენი, და თქუა; ესე რქანი არიან რომელთა დამუსრნეს იგინი, და არა ვინ მათგანმან აღიპყრა თავი; და გამოვიდეს ესენი აღმახუვად მათდა ჴელთა შინა მათთა. ოთხნი ესე რქანი ნათესავნი იგი არიან, რომელთა აღიმაღლნეს ქუეყანასა მას ზედა უფლისასა რქანი მათნი განბნევად მისა.:

Chapter: 2  
Verse: 1      და აღვიხილენ თუალნი ჩემნი, და ვიხილე, და აჰა ესერა კაცი, და ჴელსა მისსა აქუნდა საბელი ქუეყანის-საზომელი.

Verse: 2      და ვარქუ მას, ვიდრე ხუალ შენ. და მრქუა მე; განზომად იჱრუსალემისა, და ხილვად რავედ არს სივრცჱ მისი, და რაოდენ არს სიგრძჱ მისი.

Verse: 3      და ანგელოზი იგი, რომელი მეტყოდა მე დგა; და ანგელოზი სხუაჲ მოვიდოდა შემთხუევად მისა.

Verse: 4      და მიუგო მას და ჰრქუა; აღირბინე და არქუ ჭაბუკსა იმას, ნაყოფიერად დაიმკჳდროს იჱრუსალემი სიმრავლისაგან კაცთაჲსა და საცხოვართა შორის მისა.

Verse: 5      და მე ვეყო მას ზღუდე ცეცხლის გარემო, და დიდება ვეყო მას შორის მისსა.

Verse: 6      ჵ ჵ ივლტოდე<თ> ქუეყანისაგან ჩრდილოჲსა, იტყჳს უფალი, რამეთუ ოთხთაგან ქართა ცისათა შეგკრიბნე თქუენ, იტყჳს უფალი,

Verse: 7      სიონდ განერენით, რომელნი დამკჳდრებულ ხართ ასულისა ბაბილოვნისანი.

Verse: 8      რამეთუ ამას Page of ms. J: A22v  იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, შემდგომად დიდებისა მომავლინა/ მე წარმართთა, რომელთა წარგტყუენნეს, რამეთუ რომელმან შეგახოს თქუენ ვითარცა რომელმან შეახის გუგასა თუალისა მისისასა.

Verse: 9      რამეთუ აჰა ესერა მოვჰჴადო ჴელი ჩემი მათ ზედა, და იყვნენ ტყუჱ მათდა, რომელთა იგინი ჰმონებდეს მათ, და სცნათ რამეთუ უფალმან მომავლინა მე ყოვლისა-მპყრობელმან.

Verse: 10      გიხაროდენ და მხიარულ იყავ სიონ, რამეთუ მე ესერა მოვალ, და დავემკჳდრო შორის შენსა, იტყჳს უფალი.

Verse: 11      და შემოევედრებოდიან თესლნი მრავალნი უფალსა მას დღესა შინა, და იყვნენ მისა ერად, და დაემკჳდრნენ შორის შენსა, და სცნა რამეთუ უფალმან ყოვლისა-მპყრობელმან მომავლინა მე შენდა.

Verse: 12      და დაიმკჳდროს უფალმან იუდაჲ ნაწილი იგი მისი ქუეყანაჲ წმიდაჲ, და სათნო იყოს მერმეცა იჱრუსალემი.

Verse: 13      და ეშინოდენ ყოველსა ჴორციელსა პირისაგან უფლისა, რამეთუ აღდგომილ არს ღრუბლით გამო წმიდით მისით.:

Chapter: 3  
Verse: 1      და მიჩუენა მე უფალმან იესუ მღდელი იგი დიდი მდგომარჱ წინაშე ანგელოზისა მის უფლისაჲსა, და ეშმაკი დგა მარჯუენით მისა მჴდომად მისა.

Verse: 2      და ჰრქუა უფალმან ეშმაკსა მას, შეგრისხენინ შენ უფალმან ეშმაკო, და შეგრისხენინ შენ უფალმან, რომელმან იგი გამოირჩია იჱრუსალემი; ანუ არა აჰა ესერა ესე ვითარცა მუგუზი გამოტაცებული ცეცხლისაგან.

Verse: 3      და იესუს ემოსა სამოსელი მწიკულევანი, და დგა წინაშე პირსა ანგელოზისა მის.

Verse: 4      და მიუგო და ჰრქუა მდგომარეთა მათ მის წინაშე, განსძარცუეთ სამოსელი ეგე მწიკულევანი მაგისგან, და ჰრქუა მას; აჰა ეგერა მოგისჴან შენგან უშჯულოებანი შენნი, და თქუა, შეჰმოსეთ მაგას პოდერჱ.

Verse: 5      და დაჰბურეთ ვარშამაგი წმიდაჲ თავსა მისსა, და შეჰმოსეს მას სამოსელი.

Verse: 6      და უწამებდა ანგელოზი იგი უფლისაჲ იესუს, და ჰრქუა.

Verse: 7      ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი; უკუეთუ გზათა ჩემთა ხჳდოდი, და ბრძანებათა Page of ms. J: A23r  ჩემთა იმარხვიდე შენ, განიკით/ხვიდე სახლსა ჩემსა; და უკუეთუ სცვიდე ეზოსა ჩემსა, მოგცე შენ სლვაჲ შორის მდგომარეთა ამათ.

Verse: 8      ისმინე აწ იესუ მღდელმან მაგან დიდმან, შენ და მოყუასთა შენთა, რომელნი სხენან წინაშე პირსა შენსა, რამეთუ კაცნი ნიშის-მსტუარნი არიან, რამეთუ მე აჰა ესერა მოვიყვანო მონაჲ ჩემი, აღმოსავალ სახელი მისი.

Verse: 9      რამეთუ ლოდი იგი რომელი მოვეც წინაშე პირსა იესუჲსსა, ერთსა მას ლოდსა შჳდნი თუალნი ასხენ, აჰა ესერა მე მოვთხარო მღჳმჱ, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, და ჴელი შევახო ყოველსა სიცრუვესა მის ქუეყანისასა ერთსა დღესა შინა.

Verse: 10      იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, მოუწოდენ კაცად-კაცადმან მოყუასსა თჳსსა, და ქუეშჱ ვენაჴსა თჳსსა, და ქუეშჱ ლეღოვანსა თჳსსა.

Chapter: 4  
Verse: 1      და მოაქცია ანგელოზმან მან, რომელი მეტყოდა მე, და განმაღჳძა მე, ვითარცა იგი სახედ რაჟამს განიღჳძის კაცმან ძილისაგან თჳსისა,

Verse: 2      და მრქუა მე; რასა <ჰ>ხედავ შენ. და ვთქუ; აჰა ესერა ვიხილე სასანთლჱ ოქროჲსაჲ ყოვლად მყარი, და სანთელი მას ზედა, და შჳდნი პირნი სანთელსა მას, რომელ არიან ზედა კერძო მისა.

Verse: 3      და ორნი ზეთის-ხილნი მას ზედა, ერთი მარჯუენით სანთელსა მას მისსა, და ერთი მარცხენით.

Verse: 4      და ვჰკითხე ანგელოზსა მას, რომელი იგი მეტყოდა მე, <და ვთქუ; რაჲ არიან ესენი უფალო.

Verse: 5      და მომიგო და მრქუა მე ანგელოზმან მან, რომელი იგი მეტყოდა მე>, და მრქუა, არა იცია, რაჲ არიან ესე. და ვთქუ; არა უფალო.

Verse: 6      და მომიგო და მრქუა მე; ესე სიტყუაჲ არს ზორობაბელის მიმართ უფლისა მიერ, და თქუა; არა ძალითა მრავლითა, არცა ძლიერებითა, არამედ სულითა ჩემითა, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი.

Verse: 7      ვინ ხარ შენ, მთაჲ Page of ms. J: A23v  ეგე დიდი, წინაშე პირსა ზორობაბელისსა წარმართებად, და/ გამოვიღო ლოდი იგი სამკჳდრებელისაჲ; სწორად მადლისა მადლი მისი.

Verse: 8      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა.

Verse: 9      ჴელთა ზორობაბელისთა დააფუძნეს სახლი ესე, და ჴელთა მისთა აღასრულონ იგი, და სცნა რამეთუ უფალმან ყოვლისა-მპყრობელმან მომავლინა მე შენდა.

Verse: 10      რამეთუ ვინ შეურაცხ-ყო მცირედთა დღეთა, და განიხარონ, და იხილონ ლოდი იგი ტყჳვისაჲ ჴელსა ზორობაბელისსა. შჳდნი თუალნი უფლისანი არიან, რომელნი ხედვენ ყოველსა ქუეყანასა.

Verse: 11      და მიუგე და ვარქუ მას, რაჲ არიან ორნი ესე ზეთის-ხილნი, მარჯუენით სასანთლესა მას და მარცხენით.

Verse: 12      და ვჰკითხე კუალად მეორედ და ვარქუ მას, რაჲ არიან ორნი ესე რტონი ზეთის-ხილისანი, რომელნი არიან ჴელთა შინა ამათ მოსაყოფელთა ოქროჲსათა, რომელნი შთაასხმენ და აღმოჰყოფენ სანთლის პირთა მათ ოქროჲსათა.

Verse: 13      და მეტყოდა და მრქუა მე; არა იცია, რაჲ არიან ესე. და ვთქუ; არა უფალო.

Verse: 14      და თქუა; ესე ორნი არიან ძენი სიპოხისანი, რომელნი დგანან წინაშე უფლისა ყოვლისა ქუეყანისა.:

Chapter: 5  
Verse: 1      და მოვიქეც, და აღვიხილენ თუალნი ჩემნი, და ვიხილე; <და> აჰა ესერა ცელი ა<ღ>ფრინებული.

Verse: 2      და მრქუა მე; რასა <ჰ>ხედავ შენ, და ვთქუ; ვხედავ მე ცელსა მფრინვალესა, სიგრძით ოც წყრთასა, და სივრცით ათ წყრთასა,

Verse: 3      და მრქუა მე; ესე არს წყევაჲ, რომელი გამოვალს პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა, რამეთუ ყოველი მპარავი ამისგან ვიდრე სიკუდიდმდე შური იძიოს, და <ყოველივე> ცილის-მფუცველი ამის განვე შური იძიოს ვიდრე სიკუდილდმდე.

Verse: 4      და გამოვავლინო იგი, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი და შევიდეს სახლსა Page of ms. J: A24r  მპარავისასა,/ და სახლსა რომელი ფუცვიდეს სახელსა ჩემსა ნაცილად, და დაადგრეს შორის სახლსა მისსა, და აღასრულოს ძელი მისი და ქვანი მისნი.

Verse: 5      და გამოვიდა ანგელოზი იგი, რომელი მეტყოდა მე, და მრქუა; აღიხილენ თუალნი შენნი, და იხილე რომელი ეგე გამოვალს.

Verse: 6      და ვთქუ; რაჲ არს უფალო საზომი ესე რომელი გამოვალს; და თქუა; ესე არს სიცრუჱ მათი ყოველსა ქუეყანასა, და ვიხილე;

Verse: 7      აჰა ესერა ტალანტი ერთი ბრპენისაჲ გამოიღო, და მერმე აჰა დედაკაცი ერთი ჯდა შორის საზომელსა მას.

Verse: 8      და თქუა, ესე არს უშჯულოებაჲ, და შთააგდო იგი შორის საზომელსა მას, და შთააგდო შანთი იგი ბრპენისაჲ პირსა მისსა.

Verse: 9      და აღვიხილენ თუალნი, და ვიხილენ ორნი დედანი, გამოვიდოდეს და შეიქმნებოდეს ფრთოვნად, და სული იყო ფრთეთა მათთა, და ფრთეები იგი მათი იყო ვითარცა ფრთეები ოფოფისაჲ. და აღიღეს საზომი იგი შორის ცასა და შორის ქუეყანასა.

Verse: 10      და ვარქუ ანგელოზსა მას, რომელი იგი მეტყოდა მე; ვიდრე მიაქუს ამათ საზომი ესე.

Verse: 11      და მრქუა მე; შენებად მათა სახლები ქუეყანასა ბაბილონისასა, და მომზადებად, და დადვან იგი მუნ განმზადებულსა მას მისსა.:

Chapter: 6  
Verse: 1      და მოვიქეც, და აღვიხილენ თუალნი ჩემნი, და ვიხილე; და აჰა ესერა ოთხი ეტლები გამოვიდოდა შორის ორთა მთათა, და მთანი იგი იყვნას მთანი რვალისანი.

Verse: 2      და ეტლსა მას პირველსა ცხენნი ხსედნი, და ეტლსა მას მეორესა ცხენნი შავნი,

Verse: 3      და ეტლსა მესამესა ცხენნი სპეტაკნი, და ეტლსა მას მეოთხესა ჭრელ-ფრანნი.

Verse: 4      და მიუგე და ვარქუ ანგელოზსა მას, რომელი იგი მეტყოდა Page of ms. J: A24v  მე; რაჲ არიან ესენი უფალო.

Verse: 5      და მომიგო და მრქუა მე/ ანგელოზმან მან, ესე არიან ოთხნი ქარნი ცისანი, რომელნი გამოვლენ წარდგომად წინაშე უფლისა ყოვლისა ქუეყანისაჲსა;

Verse: 6      რომელსა იგი იყვნეს ცხენნი შავნი, განვიდოდეს ქუეყანად ჩრდილოდ, და სპეტაკნი იგი გამოვიდოდეს შემდგომად მათსა, და ჭრელნი იგი გამოვიდოდეს ქუეყანად სამხრით.

Verse: 7      და ხსედნი იგი გამოვიდოდეს <და> მიმოიმსტ<ოვ>რობდეს მიმოსლვად ქუეყანისა, და ჰრქუა; მოვლეთ ქუეყანაჲ, და მოვლეს ქუეყანაჲ.

Verse: 8      და ღაღად-ყო და მეტყოდა მე და თქუა; აჰა ეგერა რომელნი იგი ვლენან ქუეყანად ჩრდილოდ განუსუენეს გულის-წყრომასა ჩემსა ჩრდილოჲთ კერძო.

Verse: 9      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა.

Verse: 10      მოიღე ნატყუენავისაგან მთავართაგან, და უსაჴმარესთა მისთაგან, რომელთა იცოდიან იგი; და შეხჳდე შენ მას დღესა შინა სახლსა იოსიაჲსსა სოფონიანისა, რომელი მოსრულ არს ბაბილოვნით,

Verse: 11      და მოიღო ვეცხლი და ოქროჲ, და უქმნე გჳრგჳნები, და დაადგა თავსა იესუჲსა ძისა იოსედეკისსა მღდელსა მას დიდსა.

Verse: 12      და ჰრქუა მას; ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, აჰა ესერა კაცი, და აღმოსავალ სახელი მისი, და ქუეშე მისსა აღმოჴდეს, და მან აღაშჱნოს სახლი უფლისაჲ.

Verse: 13      და მან თავადმან მოიღოს სათნოებაჲ, და დაჯდეს, და მთავრობდეს საყდარსა თჳსსა, და იყოს მღდელი იგი მარჯუენით მისა, და ზრახვაჲ მშჳდობისაჲ იყოს მათ შორის ურთიერთას.

Verse: 14      ხოლო გჳრგჳნი იყოს მოთმინეთაჲ მათ და საჴმართა მისთაჲ, და რომელთა იცოდიან იგი, და მადლად ძისა სოფონიაჲსა და საგალობელად სახლსა უფლისასა.

Verse: 15      და შორიელნი იგი მათგან მოვიდენ, და აშჱნებდენ სახლსა უფლისასა, და სცნათ რამეთუ უფალმან ყოვლისა-მპყრობელმან მომავლინა / Page of ms. J: A25r  მე თქუენდა. და იყოს ესრე, უკუეთუ სმენით ისმინოთ ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა თქუენისაჲ.

Chapter: 7  
Verse: 1      და იყო მეოთხესა წელსა დარიოს მეფისასა, იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ზაქარიაჲსა მიმართ მეოთხესა თჳსა მის მეცხრისასა, რომელ არს ქასელევი.

Verse: 2      და მიავლინა ბეთელდ არასარ და არბოსარგირ მეფემან, და კაცთა მათ მისთა, ლხინებისა-ყოფად მათთჳს უფლისა წინაშე.

Verse: 3      და ჰრქუეს მღდელთა მათ სახლსა შინა ღმრთისა ყოვლისა-მპყრობელისასა და წინაწარმეტყუელთა, და თქუეს, უკუეთუ შემოსრულ არს აქა თუესა მას მეხუთესა შესაწირავი სიწმიდისაჲ, ვითარცა იგი ჰყოფდეს მაშინ დ<ღ>ითგან მრავალ წელ.

Verse: 4      და იყო სიტყუაჲ უფლისა ძალთაჲსაჲ ჩემდა მომართ და თქუა,

Verse: 5      არქუ ყოველსა მას ერსა ქუეყანისასა და მღდელთა; უკუეთუ იმარხვიდეთ, გინა თუ იტყებდეთ მეხუთესა მას, ანუ მეშჳდესა, აჰა ესერა სამეოცი და ათი წელი ნა უკუჱ მარხვაჲ იმარხეთ ჩემთჳს.

Verse: 6      და უკუეთუ შჭამეთ გინა სუთ, თქუენვე სამე შჭამეთ და თქუენვე სუთ.

Verse: 7      ანუ არა ესე სიტყუანი არიან, რომელთა იტყოდა უფალი ჴელითა წინაწარმეტყუელთა მისთაჲთა, რომელნი იყვნეს პირველ, ოდეს იგი იჱრუსალემი მკჳდრ და იყო და შჱნ, და ქალაქნი მისნი გარემო და მთისანი და ველისანი დამკჳდრებულ და იყვნეს.

Verse: 8      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ზაქარიაჲსა მიმართ და ჰრქუა,

Verse: 9      ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი და თქუა; საშჯელი სამართალი საჯეთ, და წყალობასა და მოწყალებასა ჰყოფდით კაცად-კაცადი ძმისა მიმართ თჳსისა,

Verse: 10      და ქურივსა და ობოლსა და მწირსა და გლახაკსა ნუ ჰმძლავრობთ, და ბოროტსა კაცად-კაცადი ძმისა თჳსისათჳს ნუ მოიჴსენებნ გულითა თჳსითა. Page of ms. J: A25v 

Verse: 11      ხოლო იგინი ურჩ იქმნნეს/ კრძალვად, და შეაქციეს ზურგი მათი შეურაცხებით, და ყურნი მათნი დაიმძ<ი>მნეს არა სმენად.

Verse: 12      და გულნი მათნი დააწესნეს ურჩნი არა სმენად შჯულისა ჩემისა და სიტყჳსა ჩემისა, რომლისათჳს მოავლინა უფალმან ყოვლისა-მპყრობელმან სულითა თჳსითა და ჴელითა წინაწარმეტყუელთაჲთა, რომელნი იყვნეს უწინარესნი, და იყო რისხვაჲ დიდი უფლისა ყოვლისა-მპყრობელისაჲ.

Verse: 13      და იყოს ვითარცა იგი თქუა, და არა ისმინეს მისი, ეგრეთვე იგინიცა ღაღადებდენ ჩემდამო, და არა ვისმინო მათი, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი.

Verse: 14      და განვაგნინე იგინი ყოველთა შორის წარმართ<თ>ა, რომელნი არა იცოდნიან, და ქუეყანაჲ ესე განირყუნეს შემდგომად მათსა ზედა-<მი>მავალთაგან მისთა, და რომელნი იქცევიან მას ზედა, <და> დააწესეს ქუეყანაჲ რჩეული განსარყუნელად. ;

Chapter: 8  
Verse: 1      და იყო სიტყუაჲ უფლისა ყოვლისა-მპყრობელისაჲ ჩემდა მომართ და თქუა;

Verse: 2      ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, შევიშურე იჱრუსალემისათჳს და სიონისათჳს შური დიდი, და გულის-წყრომითა დიდითა შევიშურე მისთჳს.

Verse: 3      ამას იტყჳს უფალი, მოვაქციო სიონდ და დავემკჳდრო შორის იჱრუსალემსა, <და> ერქუას იჱრუსალემსა ქალაქი ჭეშმარიტი, და მთასა უფლისა ყოვლისა-მპყრობელისასა მთა წმიდა.

Verse: 4      ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, მერმე და-ვე-ღა-სხდენ მოხუცებულნი მამანი და დედანი უბანთა ზედა იჱრუსალემისათა; კაცად-კაცადსა კუერთხი თჳსი აქუნდეს ჴელსა თჳსსა სიმრავლისაგან დღეთაჲსა.

Verse: 5      და უბანნი ქალაქისანი აღივსნენ ყრმებითა წულებითა და ქალებითა მემღერითა უბანთა მისთა ზედა.

Verse: 6      ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი; უკუეთუ შეუძლებელ არს წინაშე ნეშტისა ამის ერისათა მათ დღეთა შინა, ნუ უკუე ჩემ წინაშეცა შეუძლებელ არსა, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი.

Verse: 7      ამას იტყჳს უფალი Page of ms. J: A26r  ყოვლისა-მჴყრობელი,/ აჰა ესერა მე ვიჴსნე ერი ჩემი ქუეყანით მზისა აღმომ სავალით, და ქუეყანით მზის-დასავალით.

Verse: 8      და შევიყვანნა იგინი, და დავამკჳდრნე შორის იჱრუსალემსა, და იყვნენ იგინი ჩემდა ერად, და მე ვიყო მათდა ღმრთად ჭეშმარიტებით და სიმართლით.

Verse: 9      ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, განძლიერდედ ჴელნი თქუენნი, რომელთა ეგე გესმიან თქუენ ამათ დღეთა, სიტყუანი ესე პირისაგან წინაწარმეტყუელთაჲსა, ვინაჲთ დღითგან დაფუძნებულ არს სახლი ესე უფლისა ყოვლისა-მპყრობელისაჲ, და ტაძარი, ვინაჲთგან შჱნებულ არს.

Verse: 10      რამეთუ დღეთაჲ მათ პირველთაჲ სასყიდელი იგი კაცთაჲ არა იყოს სარგებელად, და სასყიდელი საცხოვართაჲ არა იყოს, და გამომავალთა და შემავალთა არა იყოს მშჳდობა ჭირისაგან, და გამოუვლინო ყოველი კაცი თითოეული მოყუასსა თჳსსა.

Verse: 11      და აწვე ვყო <არა> პირველი მათ-ებრ დღეთა ნეშტთა ამათთჳს ერისა ჩემისათა, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი;

Verse: 12      არამედ ვაჩუენო მშჳდობაჲ, ვენაჴმან მოსცეს ნაყოფი თჳსი, და ქუეყანამან გამოსცეს თესლი თჳსი, და ცამან მოსცეს ცუარი თჳსი, და დაუმკჳდრო ნეშტთა მათ ერისა ჩემისათა ესე ყოველი.

Verse: 13      და იყოს ვითარცა იგი იყვენით წყევასა ქუეშე წარმართთა შორის, სახლი იუდაჲსი და სახლი ისრაჱლისაჲ, ეგრევე განგარინნე თქუენ და იყვნეთ კურთხევასა შინა. ნუ გეშინინ და განძლიერდით ჴელითა თქუენითა.

Verse: 14      რამეთუ ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი; ვითარცა იგი განვიზრახე ბოროტის-ყოფად თქუენდა განრისხებისა მისთჳს ჩემისა მამათა თქუენთაგან, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, და არა შევინანე,

Verse: 15      ეგრევე განმზადებულ ვარ, და ვზრახავ [დღე]თა ამათ ყოფად კეთილისა იჱრუსალემისათჳს, და Page of ms. J: A26v  სახლისათჳს იუდაჲსა,/ ნუ გეშინინ.

Verse: 16      ესე სიტყუანი არიან, რომელნი ჰყვნეთ. იტყოდეთ ჭეშმარიშსა კაცად-კაცადი მოყუსისა მიმართ თჳსისა, და საშჯელი მშჳდობისაჲ საჯეთ ბჭეთა თქუენთა ზედა;

Verse: 17      და კაცად-კაცადი ბოროტსა ნუ შეურაცხნ მოყუასსა თჳსსა გულითა თქუენითა, და ფიცი ცრუჲ ნუ გიყუარნ, რამეთუ ესე ყოველი მოვიძულე, იტყჳს უფალი.

Verse: 18      და იყო სიტყუაჲ უფლისა ყოვლისა-მპყრობელისაჲ ჩემდა მომართ და თქუა,

Verse: 19      ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, მარხვაჲ იგი მეოთხჱ, და მარხვაჲ იგი მეხუთე, და მარხვაჲ იგი მეშჳდე, და მარხვაჲ იგი მეათჱ, იყვნენ სახლსა იუდაჲსსა სიხარულად დმ მხიარულებად და დღესასწაულად კეთილად, და იხარებდით, და მშჳდობაჲ და ჭეშმარიტებაჲ შეიყუარეთ.

Verse: 20      ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, მერმე მო-ვე-ღა-ვიდენ ერნი მრავალნი, და დაემკჳდრნენ ქალაქთა მრავალთა;

Verse: 21      და შეკრბენ ერთი-ერთად ერთსა ქალაქსა, და იტყოდიან; მივიდეთ და ვევედრნეთ პირსა უფლისასა, და ვეძიებდეთ პირსა უფლისა ყოვლისა-მპყრობელისასა, და სხუამან თქუას, მოვიდე მეცა.

Verse: 22      და მოვიდოდიან სხუანი მრავალნი ნათესავნი გამოძიებად პირსა უფლისა ყოვლისა-მპყრობელისასა იჱრუსალემს, და ლხინებისა თხოვად პირისაგან უფლისა.

Verse: 23      ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი; მათ დღეთა შინა უკუეთუ შებმა უყონ ათთა კაცთა ყოველთაგან ენათა წარმართთა, და შეუპყრან ფესჳ კაცისა ჰურიაჲსაჲ, და ჰრქუან, მოვიდეთ შენ თანა, რამათუ გუესმა ვითარმედ ღმერთი თქუენ თანა არს.:

Chapter: 9  
Verse: 1      თქუმული სიტყჳსა უფლისაჲ ქუეყანასა სედრაკისასა, და დამასკისასა მსხუერპლი მისი, რამეთუ უფალი ხედავს კაცთა და ყოველთა ტომთა ისრაჱლისათა, Page of ms. J: A27r 

Verse: 2      და ემათს/ და საზღვართა მისთა, ტჳროსს და სიდონს, რამეთუ განიზრახეს ფრიად.

Verse: 3      და ა<ღა>შჱნნა ტჳროსმან ზღუდენი თჳსნი, და დაიუნჯა ვეცხლი ვითარცა მიწაჲ, და ოქროჲ ვითარცა თიჴაჲ გზათაჲ.

Verse: 4      ამისთჳს უფალმან დაიმკჳდრნეს იგინი, და მოსრას ზღუასა შინა ძალი მისი, და თავადი იგი ცეცხლითა განილიოს.

Verse: 5      იხილოს ასკალონმან და შეეშინოს, და გაზასა ელმოდის ფრიად, აკარონსაცა რამეთუ ჰრცხუენა შეცოდებითა თჳსითა, და წარწყმდეს მეფე გაზაჲთ, და ასკალონი არა დაეშენოს.

Verse: 6      და დაეშჱნნენ უცხოთესლნი აზოტეს შინა, და დავარღჳო გინებაჲ უცხოთესლთაჲ;

Verse: 7      და აღვიღო სისხლი მათი პირისაგან მათისა, და საძაგელებაჲ მათი შორის კბილთა მათთა, და დაუშთენ ესენიცა ღმერთსა ჩუენსა, და იყვნენ ვითარცა ათასის-თავნი იუდასა შორის, და აკარონი ვითარცა იებოსელი.

Verse: 8      და აღუდგინო სახლსა ჩემსა ზედა-მდგომელი, რაჲთა არა განვიდეს და არცა მო-ვინ-აქციოს, და არა ვინ მოვიღეს მათ ზედა წარმტყუენველი მიერითგან არღარა, რამეთუ აწ ვიხილე თუალითა ჩემითა.

Verse: 9      გიხაროდენ ფრიად, ასულო სიონისაო; ქადაგებდ ასულო იჱრუსალემისაო. აჰა მეუფჱ შენი მოვალს შენდა მართალი და მაცხოვარი, და მან გიჴსნეს შენ. იგი თავადი არს მშჳდ, და ზე ზის კარაულსა და კიცუსა ახალსა.

Verse: 10      და მოსრას ეტლები ეფრემისგან, და ცხენები იჱრუსალემით, და მოისპოს მშჳლდი საბრძოლი და სიმრავლჱ და მშჳდობაჲ წარმართ<თ>აგან, და მთავრობდეს წყალთა ვიდრე ზღუადმდე, და მდინარითგან ვიდრე დასასრულადმდე ქუეყანისა.

Verse: 11      და შენ სისხლითა აღთქუმისაჲთა განუტევენ კრულნი შენნი მღჳმისაგან, რომელსა არა აქუნდა წყალი.

Verse: 12      სხდეთ საპყრობილესა შინა კრულნი Page of ms. J: A27v  კრებულისანი, და დღისა წილ ერთისა/ მწირობისა შენისა მრჩობლი მიგაგო შენ.

Verse: 13      რამეთუ მოგირთხ შენ იუდა თავისა ჩემისა მშჳლდად, და ვწყალ ეფრემ, და აღვადგინნე შვილნი შენნი, სიონ, შვილთა ზედა იონთასა, და შეგახო შენ ვითარცა მახჳლი ბრძოლისაჲ.

Verse: 14      და უფალი იყოს მათ ზედა, და გამოვიდეს ვითარცა ელვაჲ საისრელი, და უფალმან ყოვლისა-მპყრობელმან საყჳრითა დაჰბეროს, და ვიდოდის ძრვითა თქუმისა მისისაჲთა.

Verse: 15      და უფალი ყოვლისა-მპყრობელი შეეწიოს მათ, და განლინენ იგინი, <და დაჰფლნენ> ქვითა შურდულისაჲთა. და გამოწოონ სისხლი მათი ვითარცა ღჳნოჲ, და აღავსონ ფიალები ვითარცა საკურთხეველი.

Verse: 16      და იჴსნნეს იგინი უფალმან ღმერთმან მას დღესა შინა ვითარცა ცხოვარი ერი თჳსი, რამეთუ ლოდნი წმიდანი გორვიდენ ქუეყანასა მისსა.

Verse: 17      რამეთუ რაჲ იგი კეთილი მისი არს, და რაჲ იგი უმჯობჱსი მისი არს, საზრდელი ჭაბუკთა, და ღჳნოჲ სულნელებისაჲ ქალწულთა.:

Chapter: 10  
Verse: 1      ითხოვდით უფლისაგან წჳმასა ჟამსა თჳსსა მსთუასა და მცხუედსა; უფალმან ყო საუცარი, და წჳმაჲ ზამთრისაჲ მოსცეს მათ თითოეულსა მწუანვილი ველსა ზედა;

Verse: 2      რამეთუ გამომეტყუელნი იგი იტყოდეს შრომასა, და მისანნი ხილვასა ტყუვილისასა, <და> საჩუენებელსა ნაცილსა იტყოდეს, და ამაოსა ნუგეშინის-სცემდეს; ამისთჳს განჴმეს, რამეთუ არა იყოს კურნება.

Verse: 3      მწყემსთა ზედა განრისხნა გულის-წყრომაჲ ჩემი, და ტარიგთა მათ მივხედო, და მოხედვა ყოს უფალმან ღმერთმან ყოვლისა-მპყრობელმან სამწყსოსა თჳსსა სახლსა იუდაჲსსა, და დააწესნეს იგინი ვითარცა ცხენნი შუენიერნი მისნი ბრძოლ<ა>სა შინა.

Verse: 4      მისგან მოიხილა, და მისგან დააწესა, და მისგან მშჳლდი გულის-წყრომისაჲ; მისგან გამოვიდეს ყოველი გამომხილველი მასვე ზედა./ Page of ms. J: A28r 

Verse: 5      და იყვნენ ვითარცა მბრძოლნი რომელნი დასთრგუნვედ თიჴასა გზასა ზედა ბრძოლასა შინა, და განეწყვნენ, რამეთუ უფალი მათ თანა არს, და ჰრცხუენეს აღმჴედრებულთა ჰუნეთა ზედა.

Verse: 6      და განვაძლიერო სახლი იუდაჲსი, და სახლი იოსებისი ვიჴსნე, და დავაშჱნნე იგინი, რამეთუ შევიყუარენ იგინი, და იყვნენ ეგრე ვითარცა სახედ არა გარე-მივექეც მათ <გან>, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი მათი, და ვისმინო მათი.

Verse: 7      და იყვნენ ვითარცა მბრძოლნი ეფრემისნი, და უხაროდის გულთა მათთა ვითარცა ღჳნითა, და შვილთა მათთა იხილონ, და იხარებდენ, და უხაროდის გულთა მათთა უფლისა მიმართ.

Verse: 8      ვაუწყო მათ, და შევიწყნარნე იგინი, რამეთუ ვიჴსნნე იგინი, და განმრავლდენ ვითარცა იგი იყვნეს მრავალ.

Verse: 9      და განვსთესნე იგინი ერსა შორის, და შორიელთა მომიჴსენონ მე. განზარდნენ შვილნი მათნი, და მოიქცენ;

Verse: 10      და მოვაქცინე იგინი ქუეყანით ეგჳპტით, და ასურეთით შევიწყნარნე იგინი, და გალაადელთა და ლიბანედ შევიყვანნე იგინი, და არა ვინ დაშთეს მათგანი არცა ერთი.

Verse: 11      და განვიდენ ზღუასა მას იწროსა, და განაჴნენ ზღუასა ზედა ღელვანი, და განჴმენ ყოველნი სიღრმენი მდინარეთანი, და მოეღოს მათ <გან> გინებაჲ ასურასტანელთაჲ, და კუერთხი ეგჳპტისაჲ მოესპოს მათ.

Verse: 12      და განვაძლიერნე იგინი უფლითა ღმრთითა მათითა, და სახელითა მისითა იქადოდიან. ამას იტყჳს უფალი.:

Chapter: 11  
Verse: 1      განუხუენ ლიბანემან კარნი შენნი, და შეჭამენინ <ცეცხლმან> ნაძუნი შენნი.

Verse: 2      ღაღადებდედ ფიჭუნი, რამეთუ დაეცნეს ნაძუნი, რამეთუ დიდ-ძალად დიდღიდნი უბადრუკ იქმნნეს, და ღაღადებდით მუხანი ბასა<ანისა>ნი, რამეთუ დაეცა მაღნარი იგი ჴშირი ნერგი.

Verse: 3      ჴმაჲ გოდებისაჲ მწყემსთაჲ, რამეთუ Page of ms. J: A28v  დაგლახაკნა დიდებულებაჲ მათი; ჴმაჲ ზახებისაჲ ლომთაჲ, რამეთუ და/გლახაკნა კრებულებაჲ იგი იორდანისაჲ.

Verse: 4      ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი; დამწყსენით ცხოვარნი იგი კლვადნი,

Verse: 5      რომელთა მომგებელნი მათნი დაწყუდიდეს და არა ინანდეს. და რომელნი განჰყიდდეს მათ იტყოდეს; კურთხეულ არს უფალი, და განვმდიდრდით, და მწყემსთა მათთა არა რაჲ ევნებოდა მათთჳს.

Verse: 6      ამისთჳს არღარა ვერიდო დამკჳდრებულთა ქუეყანისათა, იტყჳს უფალი; და აჰა ესერა მე მივსცემ კაცთა თითოეულსა ჴელთა მოყუსისათა და ჴელთა მეფისა თჳსისათა, და მოსრან ქუეყანაჲ, და არა განვარინნე იგინი ჴელთაგან მათთა.

Verse: 7      <და> დავმწყსნე ცხოვარნი იგი კლვადნი ქანანელთასა, და მოვიხუნე თავისა ჩემისა ორნი კუერთხნი, ერთსა უწოდე სიკეთჱ, და ერთსა უწოდე ნაწილებ, და დავმწყსნე ცხოვარნი ჩემნი.

Verse: 8      და აღვიხუნე სამნი მწყემსნი ერთსა შინა თუესა, და დამძიმდეს სული ჩემი მათ ზედა, რამეთუ სულიცა მათი იმუღრობდა ჩემდამო.

Verse: 9      და ვთქუ; არა გმწყსიდე თქუენ, მოსიკუდიდი იგი მოკუედინ, და მოკლებული იგი მოაკლდინ, და ნეშტთა მათ შეჭამედ კაცად-კაცადმან ჴორცი მოყუსისა თჳსისაჲ.

Verse: 10      და მოვიღო კუერთხი იგი ჩემი კეთილი, და განვაგდო კუერთხი იგი სხუაჲ განქარვებად აღთქუმაჲ ჩემი, რომელ იგი აღუთქუ ყოველსა მას ერსა.

Verse: 11      და განქარდეს მას დღესა შინა, და იცნნენ ქანანელთა ცხოვარნი, რომელნი დამარხულ არიან ჩემდა, რამეთუ სიტყუაჲ უფლისა მიერ არს.

Verse: 12      და ვარქუ მათ; უკუეთუ კეთილ არს თქუენ წინაშე, მომეცით სასყიდელი ჩუენი, გინა განაწესეთ; და მომიწონეს მე სასყიდელი ჩემი ოც და ათი ვეცხლი.

Verse: 13      და Page of ms. J: A29r  მრქუა მე უფალმან, დადევ ეგე ბრძმედსა შინა, და განიხილე/ უკუეთუ გამოცდილ არს, ვითარცა სახედ მე გამოვიცადე მათთჳს. და მოვიღე ოც და ათი იგი ვეცხლი, და დავდევ იგი სახლსა შინა უფლისასა ბრძმედთა მათ საჴუმილისათა.

Verse: 14      და განვაგდე კუერთხი იგი მეორე ნაწილისაჲ განქარვებად აღთქუმაჲ იგი შორის იუდაჲსა და შორის ისრაჱლ<ი>სა.

Verse: 15      და მრქუა მე უფალმან; მერმე მოვიღე ჭურჭელი სასამწყსუჱ მწყემსისა უცებისაჲ;

Verse: 16      რამეთუ აჰა ესერა აღვადგინო მწყემსი ქუეყანასა ზედა, მოკლებულსა მას უძლურსა არა მიხედოს, და განგნეული იგი არა მოიძიოს, და განტეხილი იგი არაჲ განკურნოს, და ცოცხალი იგი არა იღუაწოს, და ჴორცი იგი რჩეულთაჲ მათ შეჭამოს, და კოჭნი მათნი განუმრუდნეს.

Verse: 17      ჵ რომელნი ეგე ჰმწყსით ამაოებასა, და დაგიტევებიან ცხოვარნი მახჳლი მკლავსა მათსა, და თუალსა მარჯუენესა მისსა, და მკლავი მისი განჴმობით განჴმეს, და თუალი მარჯუენე მისი დაბრმობით დაბრმეს.:

Chapter: 12  
Verse: 1      თქუმული სიტყჳსა უფლისაჲ ისრაჱლსა ზედა. იტყჳს უფალი, რომელმან გარდაართხნა ცანი, და დააფუძნა ქუეყანაჲ, და დაჰგადებს სულსა კაცისასა მას შინა.

Verse: 2      აჰა ესერა მე დავსდებ იჱრუსალემსა ვითარცა კარსესა შერყეულსა ყოველთა ერთა გარემოთა მისთა ჰურიასტანსა, და იყოს გარემოცეულ იჱრუსალემი.

Verse: 3      და იყოს მას დღესა შინა და დავდვა იჱრუსალემი ვითარცა ლოდი დათრგუნვილი ყოველთა მიერ წარმართთა, ყოველი რომელი დასთრგუნვიდეს მას სიმღერით ემღერდეს, და შეკრბენ მის ზედა ყოველნი თესლნი ქუეყანისანი.

Verse: 4      მას დღესა შინა, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, მოვსრა ყოველი ცხენები განკჳრვებითა, და მჴედარი შეურაცხებითა, ხოლო სახლსა ზედა იუდაჲსსა Page of ms. J: A29v  განვახუნე თუალნი/ ჩემნი, და ყოველთა ცხენთა ერთასა დავსცე სიბრმითა.

Verse: 5      და თქუან ათასის-თავთა იუდაჲსთა გულთა შინა მათთა, ვპოვნეთ თავისა ჩუენისა მკჳდრნი იჱრუსალემისანი უფლისა მიერ ყოვლისა-მპყრობელისა ღმრთისა მათისა.

Verse: 6      მას დღესა შინა დავსხნე ათასის-თავნი იუდაჲსნი ვითარცა მუგუზნი ცეცხლისანი შეშათა შინა, და ვითარცა ლამპარი ცეცხლისაჲ ლერწამსა შინა, და შეშჭამდენ მარჯუენით და მარცხენით ყოველთა ერთა გარემო, და დაემკჳდროს იჱრუსალემი მერმეცა თჳსაგან იჱრუსალემს შინა.

Verse: 7      და იჴსნეს უფალმან საყოფელი იუდაჲსი ვითარცა იგი დასაბამსა, რაჲთა არა განდიდნეს სიქადული სახლისა დავითისი, და აღმაღლებაჲ ამპარტავანებისაჲ მკჳდრთაჲ იჱრუსალემისთაჲ იუდასა ზედა.

Verse: 8      და იყოს მას დღესა შინა შეწევნაჲ ყოს უფალმან დამკჳდრებულთათჳს იჱრუსალემისთა, და იყოს უძლური იგი მათ შორის მას დღესა შინა ვითარცა დავით, და სახლი დავითისი ვითარცა სახლი ღმრთისაჲ, და ვითარცა ანგელოზი უფლისაჲ წინაშე მათსა.

Verse: 9      და იყოს მას დღესა შინა მოვიძიო აჴოცად ყოველთა წარმართთა, რომელნი ზედა-მოუვლენ იჱრუსალემსა.

Verse: 10      და მივჰფინო სახლსა დავითისსა და მკჳდრთა იჱრუსალემისათა სული მადლისაჲ, და მოწყალებისაჲ, და მოიხილონ ჩემდა ვითარცა იგი მემღერდეს მე, და ეტყებდენ თავთა თჳსთა ტყებით ვითარცა საყუარელსა ზედა, და ელმოდის სალმობაჲ ვითარცა პირმშოსა ზედა.

Verse: 11      მას დღესა შინა განდიდნეს ტყებაჲ იჱრუსალემს, ვითარცა ტყებაჲ როონისისაჲ ველსა განკუეთილისასა.

Verse: 12      და იტყებდეს ქუეყანაჲ ტომად ტომად; ტომი სახლისა დავითისა თჳსაგან, და ცოლნი მათნი თჳსაგან. ტომი სახლისა ნათანისი თჳსაგან;

Verse: 13      და ტომი სახლისა ლევისი თჳსაგან, და ცოლნი მათნი Page of ms. J: A30r  თჳსაგან; ტომი სახლისა სჳმეონისი თჳსაგან,/ და ცოლნი მათნი თჳსაგან;

Verse: 14      და ყოველნივე ნეშტნი ტომთანი თჳსაგან.:

Chapter: 13  
Verse: 1      მას დღესა შინა იყოს ყოველი ადგილი განღებულ სახლსა დავითისა და მკჳდრთა იჱრუსალემისათა მიმოსარყეველად და საპკურებელად;

Verse: 2      და იყოს მას დღესა შინა, იტყჳს უფალი საბაოთ, მოვსპო სახ<ე>ლები კერპთაჲ ქუეყანით, და არღარა იყოს მერმე საჴსენებელი მათი; და ცრუ-წინაწარმეტყუელნი და სული არა-წმიდაჲ აღვჴოცო ქუეყანით.

Verse: 3      და იყოს უკუეთუ წინაწარმეტყუელებდეს კაცი მერმე, ჰრქუან მამამან მისმან და დედამან მისმან, რომელთა შვეს იგი; ვერ სცხონდე, რამეთუ ნაცილსა იტყოდე სახელითა უფლისაჲთა; და შეკრან იგი მამამან მისმან და დედამან, რომელთა შვეს იგი წინაწარმეტყუელებასა მას შინა.

Verse: 4      და იყოს მას დღესა შინა ჰრცხუენეს წინაწარმეტყუელთა კაცად-კაცადსა ხილვისაგან მისისა წინაწარმეტყუელებასა მას მათსა, და შეიმოსონ ტყავი თხისაჲ ამისთჳს, რამეთუ ტყუოდეს.

Verse: 5      და ჰრქუას რამეთუ არა ვარ წინაწარმეტყუელი მე, რამეთუ კაცი ქუეყანის-მოქმედი ვარი მე; რამეთუ კაცმან მშვა მე სიყრმით ჩემითგან.

Verse: 6      და ჰრქუან მას, რაჲ არიან წყლულნი ეგე შორის ჴელთა შენთა, და თქუას, რომელ ვიწყალ სახლსა შინა საყუარელისა ჩემისასა.

Verse: 7      აწ მახჳლი ეგე აღდეგ მწყემსთა ზედა, და კაცსა ზედა მოქალაქისა მისისასა. იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი; დავსცე მწყემსსა, და განიბნინად ცხოვარნი, და მოვაქციო ჴელი ჩემი მწყემსთა ზედა.

Verse: 8      და იყოს მას დღესა შინა, იტყჳს უფალი, ორი წილი მას შინა მოისრას და მოაკლდეს, და მესამე იგი დაშთეს მას შინა.

Verse: 9      და განვიყვანო მესამე იგი ნაწილი ცეცხლისაგან, და გამოვაჴურვო იგი ვითარცა გამოიჴურვის ვეცხლი, და გამოვცადნე იგინი ვითარცა გამოიცადის ოქროჲ. მან მხადოს მე სახელი ჩემი, და მე ვისმინო მისი, და ვჰრქუა; ერი ჩემი ესე არს. და მან მრქუას, უფალი ღმერთი ჩემი ხარი შენ.: Page of ms. J: A30v 

Chapter: 14  
Verse: 1      აჰა ესერა დღენი მოვლენან, თქუა უფალმან,/ და განიყოს ტყუჱ შენი შენ შორის,

Verse: 2      და შევკრიბნე ყოველნი თესლნი იჱრუსალემსა ზედა ბრძოლად, და იპყრან ქალაქი, და აღიჭრან სახლები და დედანი შეიგინნენ, და განვიდეს ზოგი ქალაქისაჲ ტყუედ, ხოლო ნეშტნი ერისა ჩემისანი არა მოისრნენ ქალაქით.

Verse: 3      და გამოვიდეს უფალი, და ეწყოს ვითარცა დღეთა მათ წყობისა მათისათა წარმართთა დღესა მას ბრძოლისა<სა>.

Verse: 4      და დადგენ ფერჴნი მისნი მას დღესა შინა მთასა მას ზეთის-ხილთასა წინაშე იჱრუსალემსა მზის-აღმოსავალით, და განიჴოს მთაჲ იგი ზეთის-ხილთაჲ, ზოგი მისი მზისა აღმოსავალად და ზღუად, და ნახეთქი დიდი ფრიად.

Verse: 5      და განაახლოს ზოგი იგი მთისაჲ მის ჩრდილოდ კერძო, და ზოგი მისი სამხრად კერძო, და დაეჴშას ღელე იგი მთათა მათ ჩემთაჲ, და შეიყოს ჴევი მთათაჲ ვიდრე სასაჱლდმდე, და დაეჴშას ვითარცა დაიჴშა პირისაგან ძრვისა დღეთა მათ ოზია მეფისა იუდაჲსთა. და მოვიდეს უფალი ღმერთი ჩემი და ყოველნა წმიდანი მის თანა.

Verse: 6      და იყოს მას დღესა შინა ესრე, არა იყოს ნათელი, და ყინელი და ნეფხვაჲ

Verse: 7      იყოს ერთსა მას დღესა, და დღჱ იგი საცნაური უფლისაჲ, და არცა დღჱ, და არცა ღამჱ, და მიმწუხრი იყოს ნათელი.

Verse: 8      და მას დღესა შინა გამოვიდეს წყალი ცხოველი იჱრუსალემით; ზოგი მისი ზღუასა მას პირველსა, და ზოგი მისი ზღუასა მას უკუანაჲსკნელსა, ზაფხულის და ზამთრის იყოს ესრე.

Verse: 9      და იყოს უფალი მეუფჱ ყოველსა ქუეყანასა, მას დღესა შინა იყოს უფალი მხოლოჲ ერთ, და სახელი მისი ერთ,

Verse: 10      გარემო ყოველსა ქუეყანასა, და უდაბნოჲ გაბჱთგან ვიდრე რემონდმდე ზურგით კერძო იჱრუსალემსა, ხოლო Page of ms. J: A31r  რამაჲ/ ადგილობანს ეგოს ბჭითგან ბენიამენისით ვიდრე ადგილადმდე <ბჭისა მის პირველისა ბჭედმდე> საკიდურისა, და ვიდრე გოდლადმდე ანამელისა ვიდრე სასაწნეხლემდე მეფისა.

Verse: 11      დაიმკჳდრონ მას შინა, და შეჩუენება არღარა იყოს მერმე, და დაიმკჳდროს იჱრუსალემმან სასოებით.

Verse: 12      და ესე იყოს დაცემაჲ; რომელნი განკუეთნეს უფალმან ყოველნი ერნი, რომელნი განწყობილ იყვნეს იჱრუსალემსა, დადნენ ჴორცნი მათნი დგომასა მათსა ფერჴთა ზედა მათთა, და თუალნი მათნი წარმოსცჳვენ ბუდეთაგან მათთა, და ენანი მათნი დადნენ პირსა შინა მათსა.

Verse: 13      და იყოს მას დღესა შინა განკჳრვება უფლისა-მიერი დიდი მათ ზედა, და უპყრას კაცად-კაცადმან ჴელი მოყუსისა თჳსისაჲ, და მოხჳოს ჴელი მისი ყელსა მოყუსისა თჳსისასა.

Verse: 14      და იუდაჲ განეწყოს იჱრუსალემსა ზედა, და შეკრიბოს ძალი ყოველთა ერთაჲ გარემო, ოქროჲ და ვეცხლი და სამოსელი მრავლად ფრიად.

Verse: 15      და ესე იყოს დაცემაჲ ცხენთაჲ და ჯორთაჲ და აქლემთაჲ, და ვირებისაჲ და ყოველთა საცხოვართაჲ, რომელნი იყვნენ ბანაკსა მას დაცემისა-ებრ ვე ამისა.

Verse: 16      და იყვნენ რავდენნი დაშთენ მათ ნათესავთაგანნი, რომელნი მოსრულ იყვნენ იჱრუსალემდ, და ა<ღ>ვიდოდიან წელიწადითი წელიწადად თაყუანის-ცემად მეუფისა უფლისა ყოვლისა-მპყრობელისა, და დღესასწაულობად დღეც სასწაულსა მას კარვობისასა,

Verse: 17      და იყოს უკუეთუ არა აღმოვიდენ ყოველთაგან ტომთა ქუეყანისათა იჱრუსალემდ თაყუანის-ცემად მეუფისა უფლისა ყოვლისა-მპყრობელისა, და ესენი მათვე დაერთნენ.

Verse: 18      უკუეთუ ტომი ეგჳპტისაჲ არა აღმოვიდეს, არცა მოვიდეს, და ამათცა ზედა იყოს დაცემაჲ, რომელნი Page of ms. J: A31v  მოსრნეს უფალმან ყოველნი ნათესავნი, რომელნი არა აღმო/ვიდენ დღესასწაულობად დღესასწაულსა მას კარვობისასა.

Verse: 19      ესე იყოს ცოდვა ეგჳპტისა, და ცოდვა ყოველთა ნათესავთა, რომელნი არა აღმოვიდენ დღესასწაულობად დღესასწაულსა მას კარვობისასა.

Verse: 20      და იყოს მას დღესა შინა, რომელი იყოს ღაწუთა შინა ცხენისათა წმიდა უფლისა ყოვლისა-მპყრობელისა, და იყვნენ ავაზანნი სახლსა შინა უფლისასა ვითარცა ფიალნი წინაშე პირსა საკურთხეველისასა.

Verse: 21      და იყოს ყოველი ავაზანი იჱრუსალემს შინა და იუდასა წმიდა უფლისა ყოვლისა-მპყრობელისა, და მოვიდოდიან ყოველნი შმეწირველნი, და მოიღონ მათგანთა, და შეუდგენ მათ შორის, და არა იყოს ქანანელი მერმე სახლსა უფლისა ყოვლისა-მპყრობელისასა მას დღესა შინა, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი.:.:
Page of ms. J:  


Book: Mal. 
Malachi

მალაქია წინაწარმეტყუელისაჲ

Chapter: 1 
Verse: 1     Page of ms. J: A31v  ბრძანებაჲ სიტყჳსა უფლისაჲ ისრაჱლისა მიმართ ჴელითა ანგელოზისა მისისაჲთა; დაისხენ<ი>თ ესე გულთა თქუენთა.

Verse: 2      შეგიყუარენ თქუენ, იტყჳს უფალი, და სთქუათ; რაჲთა შემიყუარენ ჩუენ, არა ძმაჲ იყოა ესავ იაკობისი, იტყჳს უფალი, და შევიყუარე იაკობი.

Verse: 3      ხოლო ესავი მოვიძულე და განვაწესენ საზღვარნი მისნი განსარყუნელად, და სამკჳდრებელი მისი მისაცემელად ოჴრებისა.

Verse: 4      რამეთუ თქუას; იდუმეაჲ დაქცეულ არს და მოვიქცეთ, და აღვაშჱნოთ მოოჴრებული იგი. ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, იგინი აშჱნებდენ, და მე დავარღუევდე, <და> ეწოდოს მათ საზღვარი უშჯულოებისაჲ, და ერი რომელსა ზედა განწყობილ არს უფალი ვიდრე უკუნისამდე.

Verse: 5      და თუალთა თქუენთა იხილონ, და თქუენ სთქუათ, განდიდნა უფალი ზედა უფროჲს საზღვართა ისრაჱლისათა. Page of ms. J: A32r 

Verse: 6      ძემან ადიდის მამაჲ,/ და მონამან უფალი თჳსი, და უკუეთუ მამაჲ ვარი მე, სადა არს დიდებაჲ ჩემი. და უკუეთუ უფალი ვარი მე, სადა არს შიში ჩემი, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი. აწ თქუენ მღდელნი ეგე, რომელნი განაქარვებთ სახ<ე>ლსა ჩემსა, და სთქუთ, რაჲთა განვაქარვებთ სახ<ე>ლსა შენსა.

Verse: 7      რამეთუ მოგაქუს საკურთხეველსა ჩემსა, და შემოსწირავთ პურთა შეგინებულთა, და სთქუათ; რაჲთა შევაგინათ იგი. ამისთჳს რამეთუ სთქუთ; ტაბლაჲ უფლისაჲ შეურაცხი არს, და მას ზედა დაგებული იგი შეურაცხ-ჰყავთ.

Verse: 8      უკუეთუ შემოსწიროთ საკურთხეველსა ჩემსა ბრმაჲ, არა ბოროტ, და უკუეთუ შემოსწიროთ მკელობელი გინა სნეული, არა ბოროტ, მო-ღა-ჰგუარე იგი მთავარსა შენსა, უკუეთუ მიიღოს, გინა თუ თუალ გახუნეს შენ, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი.

Verse: 9      და აწ ევედრენით წინაშე პირსა ღმრთისა თქუენისასა, და ლხინება ყოს თქუენთჳს, ჴელითა თქუენითა იქმნა ესე, უკუეთუ თუალ გახუნე თქუენგანსა, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი.

Verse: 10      რამეთუ თქუენ შორისცა დაეჴშნენ კარნი, და არა აღანთოთ საკურთხეველსა ჩემსა ცუდად, არა არს ნებაჲ ჩემი თქუენ შორის, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, და მსხუერპლი არა შევიწირო ჴელთაგან თქუენთა.

Verse: 11      რამეთუ მზისა აღმოსავალითგან ვიდრე დასავალადმდე დიდებულ არს სახელი ჩემი წარმართთა შორის, და ყოველსა ადგილსა საკუმეველი მოერთუმის სახელსა ჩემსა, და მსხუერპლი წმიდაჲ, რამეთუ დიდ არს სახელი ჩემი წარმართთა შორის, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი.

Verse: 12      ხოლო თქუენ შეაგინებთ მას, რამეთუ სთქუთ თქუენ, ტაბლაჲ უფლისაჲ შეგინებულ არს, და ზედა დაგებული მისი შეურაცხ არს საზრდელი მას ზედა.

Verse: 13      და სთქუთ; ესე ძჳრის-ხილვისა/გან Page of ms. J: A32v  არს, და განანქრიეთ იგი, იტყჳს უფალი/ ყოვლისა-მპყრობელი, და შემოგაქუნდა ჩემდა ნატაცები და მკელობელი და ხაშმი, და შემოსწირევდით მსხუერპლად. არა შევიწირო იგი ჴელთაგან თქუენთა, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი.

Verse: 14      და წყეულ იყავნ კაცი იგი, რომელსა ძალ ედვას, და ედგას სამწყსოსა მისსა ვერძი, და აღთქუმაჲ მისი მის ზედა იყოს, და შეწიროს მან განრყუნილი უფლისა. რამეთუ მეუფჱ დიდი ვარი მე, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, და სახელი ჩემი გამოჩინებულ არს წარმართთა შორის.:

Chapter: 2  
Verse: 1      და აწ მცნებაჲ ესე თქუენდა მიმართ არს მღდელნო.

Verse: 2      უკუეთუ არა ისმინოთ, და უკუეთუ არა დაიდვათ გულთა თქუენთა მოცემად დიდებაჲ სახელსა ჩემსა, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, და გამოვავლინო თქუენ ზედა წყევაჲ, და ვწყეო კურთხევაჲ თქუენი, და დავწყეო იგი, და განვაქარვო კურთხევაჲ თქუენი, და დავწყევო იგი, და არა იყოს თქუენ შორის, რამეთუ თქუენ არა დაიდევ<ი>თ გულთა თქუენთა.

Verse: 3      აჰა ესერა მე განგიჩემო თქუენ მჴარი, და განვაბნიო საჴნჱ წინაშე პირსა თქუენსა, საჴსნჱ დღესასწაულთა თქუენთაჲ, და მოგიყვანნე თქუენ მასვე ზედა.

Verse: 4      და სცნათ რამეთუ მე გამოგავლინე თქუენდა მცნებაჲ ესე, რაჲთა იყოს აღთქუმაჲ ჩემი ლევიტელთა მიმართ, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი.

Verse: 5      რამეთუ აღთქუმაჲ ჩემი იყოს მის თანა ცხოვრებისაჲ და მშჳდობისაჲ, და მივსცე მას შიში, რაჲთა ეშინოდის ჩემდა და პირისაგან სახელისა ჩემისა კრძალვად დიდად.

Verse: 6      რამეთუ რჩული ჭეშმარიტებისაჲ იყო პირსა შინა მისსა, და სიცრუვჱ არა იპოვა ბაგეთა მისთა; მშჳდობით წარმართებულად ვიდოდიან იგინი ჩემ თანა, და მრავალნი მოაქცინა გზისაგან სიცრუისაჲსა.

Verse: 7      რამეთუ ბაგეთა მღდელისათა Page of ms. J: A33r  დაიმარხიან გონიერებაჲ, და/ შჯულსა ეძიებედ პირისაგან მისისა, რამეთუ ანგელოზი უფლისა ყოვლისა-მპყრობელისაჲ არს იგი.

Verse: 8      ხოლო თქუენ გარდააქციეთ გზისაგან, და მოაუძლურენით მრავალნი შჯულისაგან, და განაქარვეთ აღთქუმაჲ იგი ლევისი, თქუა უფალმან ყოვლისა-მპყრობელმან.

Verse: 9      და აწ მე მიგცნე თქუენ დატეობილად და შეურაცხად ყოველთა შორის წარმართთა, მის წილ რამეთუ არა დაიცვენით გზანი ჩემნი, არამედ თუალთ-აღებდით პირთა შჯულსა შინა.

Verse: 10      აწ არა მე ერთ არსა მამაჲ თქუენ<ი> ყოველთაჲ, ანუ არა მე ერთ არსა ღმერთი, რომელმან დაგბადნა თქუენ. რაჲსათჳს დაუტევეთ კაცად-კაცადმან ძმაჲ თჳსი შეგინებად აღთქუმისა მის შჯულისა მამათა თქუენთაჲსა.

Verse: 11      დაშთა იუდაჲ, და საძაგელ იქმნა ისრაჱლსა შორის, და იჱრუსალემსა, რამეთუ შეაგინა იუდა სიწმიდჱ უფლისაჲ, რომლითა შეიყუარა, და მოიპოვა ღმერთთა მიმართ უცხოთა.

Verse: 12      აღჴოცოს უფალმან კაცი იგი, რომელმან ყო ესე, ვიდრემდე დამდაბლდეს საყოფელთაგან იაკობისთა, და მათგან რომელნი მოართუმენ უფალსა ყოვლისა-მპყრობელსა შესაწირავთა.

Verse: 13      და ესე რომელი მძულდა მას იქმოდეთ, და ალტობდით ცრემლითა საკურთხეველსა უფლისასა, და ტირილითა და სულ-თქუმითა განიკუეთა, მერმე ღირსა მიხედვად მსხუერპლსა, გინა მოღებად შესაწირავი სათნოდ ჴელთაგან თქუენთა.

Verse: 14      და სთქუათ; რაჲსათჳს რამეთუ <უფალი> გიწამებდა შორის შენსა და შორის ცოლსა სიჭაბუკისა შენისაჲსა, რომელ დაუტევე; და ეგე ზიარი შენი, და ცოლი აღთქუმისა შენისაჲ.

Verse: 15      და არა სხუამან ეგრე ყო, და ნეშტმან სულისა მისისამან, და სთქუთ, სხუაჲ რაჲ არამედ გარნა თესლსა ეძიებს ღმერთი, და დაიცევ<ი>თ სულითა თქუენითა, და ცოლსა სიჭაბუკისა შენისასა ნუ დაუტეობ.

Verse: 16      და უკუეთუ მოიძულო და განაძო, იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ, Page of ms. J: A33v  და დაფარნეს უღმრთოებამან გან/ზრახვათა შენთა ზედა, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, და დაიცევით სულითა თქუენითა, და არა დაუტეოთ ყ

Verse: 17      რომელნი განარისხებთ ღმერთსა სიტყჳთა თქუენითა, და იტყჳთ; რაჲთა განგარისხეთ შენ, რამეთუ სთქუთ თქუენ; ყოველმან რომელმან ქმნეს ბოროტი იგი კეთილ არს წინაშე უფლისა, და ამათ შინა მან სათნა იყო, <და> სადა არს ღმერთი სიმართლისაჲ.:

Chapter: 3  
Verse: 1      აჰა ესერა გამოვავლინა ანგელოზი ჩემი, და მოიხილოს გზაჲ წინაშე პირსა ჩემსა, და მეყსეულად მოვიდეს ტაძრად თჳსა უფალი რომელსა თქუენ ეძიებთ, და ანგელოზი აღთქუმისაჲ რომელი თქუენ გნებავს, აჰა ეგერა მოვალს, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი.

Verse: 2      და ვინ მე დაუთმოს დღესა მას შემოსლვისა მისისასა, ანუ ვინ მე დაუდგეს გამოჩინებასა მისსა, რამეთუ იგი თავადი შემოვალს ვითარცა ცეცხლი გრძმედისაჲ და ვითარცა მდელოჲ მრცხელთაჲ.

Verse: 3      და დაჯდეს და გამოადნებდეს და განსწმედდეს, ვითარცა ვეცხლსა და ოქროსა, და განწმიდნეს ძენი ლევისნი, და გამოადნვნეს იგინი ვითარცა ოქროჲ და ვეცხლი, და იყვნენ იგინი შემწირველ უფლისა მსხუერპლისა სიმართლით.

Verse: 4      და სათნო ეყოს უფალსა მსხუერპლი იუდაჲსი, და იჱრუსალემი იყოს ვითარცა დღენი საუკუნენი, და ვითარცა წელნი იგი პირველნი.

Verse: 5      და მოვიდე თქუენდა საშჯელით, და ვიყო მე მოწამე მწრაფლ მეწამლეთა მათ ზედა, და მემრუშეთა და რომელნი ფუცვენ სახელითა ჩემითა ნაცილად, და რომელნი დააკლებენ სასყიდელსა მორეწისასა, რომელნი ჰმძლავრობენ ქურივთა, და ჰქენჯენ ობოლთა, და რომელთა განდრიკიან საშჯელი მწირისაჲ, და რომელთა არა ეშინის ჩემდა, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი.

Verse: 6      რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი, და არა ვიცვალე.

Verse: 7      და Page of ms. J: A34r  თქუენ ძენა იაკობისნო არა განშორებულ ხართ ცოდვათაგან მამათა/ თქუენთასა, გარდააქციეთ შჯული ჩემი, და არა დაიმარხეთ. მოიქეცით ჩემდა, და მე მოვიქცე თქუენდა, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, და სთქუთ; რაჲთა მოვიქცეთ.

Verse: 8      უკუეთუ უბრკუმოს კაცმან ღმერთსა, რამეთუ თქუენ მიბრკუმობთ მე, და სთქუთ, რაჲთა გიბრკუმობთ შენ, რამეთუ ათეულნი და პირველ<ნი> ნაყოფნი თქუენ თანა არიან.

Verse: 9      და ქუე-განხედევდით თქუენ ქუჱ; განმხედავთ მე, და თქუენ მე მიბრკუმობთ. წელიწადი დაესრულა.

Verse: 10      და შეიღეთ ყოველი ნაყოფი საუნჯეთა, და იყოს ტაცებაჲ სახლთა შინა თქუენთა; მოიქეცით ამისგან, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, რაჲთა განგიხუნე თქუენ გარდამოსაქანელნი ცისანი, და მოვჰფინო თქუენ ზედა კურთხევაჲ ჩემი, ვიდრემდე კმა ეყოს.

Verse: 11      და გიბრძანო თქუენ საზრდელად, და არა განვრყუნე ნაყოფი ქუეყანისა თქუენისაჲ, და არა მოუძლურდეს ვენაჴი აგარაკისა თქუენისაჲ, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი.

Verse: 12      და გნატრიდეს თქუენ ყოველი თესლები, რამეთუ იყვნეთ თქუენ ქუეყანა ნებიერ, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი.

Verse: 13      დაამძიმენით ჩემ ზედა სიტყუანი თქუენნი, იტყჳს უფალი, და სთქუთ; რაჲთა ძჳრსა ვიტყოდეთ შენთჳს.

Verse: 14      რამეთუ იტყოდეთ; ამაო არს რომელი ჰმონებდეს ღმერთსა, და რაჲ უმეტჱს, რამეთუ დავიცვნეთ საცავნი მისნი, და რამეთუ ვიდოდეთ ვედრებით წინაშე პირსა უფლისა ყოვლისა-მპყრობელისასა.

Verse: 15      და აწ ჩუენ ვჰნატრით უცხოთა, და აღეშჱნებიან ყოველნი რომელნი იქმან უშჯულოებასა, და წინა-აღუდგეს ღმერთსა, და ცხოველ არიან.

Verse: 16      ამას ძჳრსა იტყოდეს მოშიშნი უფლისანი კაცად-კაცადი მოყუსისა მიმართ თჳსისა, და მოხედა უფალმან და შეისმინა, და დაწერა წიგნი საჴსენებელისაჲ წინაშე მისსა მოშიშთათჳს უფლისათა, და რომელნი ჰმსახურებენ სახელსა / Page of ms. J: A34v  უფლისასა.

Verse: 17      და იყვნენ იგინი ჩემდა, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, დღესა, რომელსა ვყო მე შესაწევნელად, და სათნო ვიყვნე იგინი, ვითარცა სათნო იყვის მამაკაცმან ძჱ თჳსი, რომელი ჰმონებნ მას.

Verse: 18      და მოიქეცით, და იხილოთ შორის მართლისა მის და უშჯულოჲსა, და შორის რომელი ჰმონებს ღმერთსა, და რომელი არა ჰმონებს.:

Chapter: 4  
Verse: 1      რამეთუ ესერა დღჱ მოვალს აღგზებული ვითარცა თორნე, და შეწუნას იგინი, და იყვნენ ყოველნი უცხოთესლნი და ყოველნი რომელნი იქმან უშჯულოებასა ვითარცა ლერწამნი, და დაწუნეს იგინი დღემან მან მომავალმან, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, და არა დაუშთეს მას ძირი არცა რტოჲ.

Verse: 2      და გამოგიბრწყინდეს თქუენ მოშიშთა სახელისა ჩემისათა მზჱ სიმართლისაჲ, და კურნებაჲ ქუეშჱ ფრთეთა მისთა, და გამოხჳდეთ და ხლდებოდით ვითარცა ჴბონი ბაგათაგან განტევებულნი.

Verse: 3      და დასთრგუნვიდეთ უშჯულოთა, და იყვნენ იგინი ნაცარ ქუეშე ფერჴთა თქუენთა დღესა მას, რომელსა ვყო მე, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი.

Verse: 6      [!] მოიჴსენეთ შჯული მოსესი მონისა ჩემისაჲ, ვითარცა იგი ვამცენ მას ქორებს ყოვლისა მიმართ ისრაჱლისა ბრძანებანი და სამართალნი.

Verse: 4      და აჰა ესერა მე მოგივლინო თქუენ ელია თეზბიტელი ვიდრე მოსლვადმდე დღისა მის უფლისა დიდისა და განჩინებულისა.

Verse: 5      რომელმან მოაქციოს გული მამისაჲ ძისა, და გული კაცისაჲ მოყუსისა თჳსისა, ნუ უკუე მოვიდე და მოვსრა ქუეყანაჲ ერთბამად.: .:
Page of ms. J:  
Page of ms. O:  


Book: Is. 
Isaiah

<წინაწარმეტყუელებაჲ ესაიაჲსი>

Chapter: 1 
Verse: 1     Page of ms. J: A34v  ხილვაჲ რომელი იხილა ესაია ძემან ამოსისმან, რომელ იხი/ლა ჰურიასტანისათჳს და იჱრუსალემისათჳს, მეფობასა ოზიაჲსსა იოათამი<ს>სა აქაზისსა და ეზეკიაჲსსა, რომელნი მეფობდეს ჰურიასტანს,

Verse: 2      ისმინე ცაო, და ყურად-იღე ქუეყანაო, რამეთუ უფალი იტყოდა: შვილ ვისხენ და აღვზარდენ, და მათ შეურაცხ-მყვეს მე.

Verse: 3      იცნა ჴარმან მომგებელი თჳსი, და ვირმან ბაგაჲ უფლისა თჳსისაჲ, ხოლო ისრაჱლმან მე არა მიცნა, და ერმან ჩემმან მე არა გულის-ჴმა-მყო.

Verse: 4      ვაჲ ნათესავსა ცოდვილსა: ერი რომელ სავსე არს ცოდვითა, ნათესავნი ბოროტნი ძენი უშჯულოებისანი. დაუტევეს უფალი და განარისხეს წმიდაჲ იგი ისრაჱლისაჲ.

Verse: 5      რაჲსა და იწყლვით და შეიძინებთ უშჯულოებასა: ყოველი თავი სალმობად და ყოველი გუამი მწუხარებად.

Verse: 6      ფერჴთაგან ვიდრე თავადმდე, არა არს მას შინა სიცოცხლჱ, არა წყლულ არცა ნაგუემ არცა ბრძჳრი განსივებულ. არა არს სალბუნი დასადებელ არცა ზეთი არცა შესახუეველ.

Verse: 7      ქუეყანაჲ თქუენი ოჴერ არს, ქალაქნი თქუენნი ცეცხლით მომწუარ: საყოფელსა თქუენსა თქუენ წინაშე უცხონი შეშჭამდენ, და მოოჴრებულ არს და დაქცეულ ერისაგან უცხოთესლთაჲსა.

Verse: 8      და დაშთეს ასული სიონისაჲ ვითარცა კარავი ვენაჴსა შინა, და ვითარცა ხილის-საცავი ნესოვანსა, და ვითარცა ქალაქი მოცვული.

Verse: 9      და უკუეთუმცა არა უფალმან საბაოთ დაგჳტევა ჩუენ ნათესავი, ვითარცა სოდომელნიმცა შევიქმნენით, და გომორელთამცა მივემსგავსენით.

Verse: 10      ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ მთავართა სოდომისათა: ერჩდით შჯულსა ღმრთისასა ერი ეგე გომორისაჲ.

Verse: 11      რაჲსათჳს ჩემდა სიმრავლჱ მსხუერპლთა თქუენთაჲ: იტყჳს უფალი, რამეთუ სავსე ვარ მე მრგულიად-მწუართაგან ვერძთა და ცმელითა კრავთაჲთა:/ Page of ms. J: A35r  და სისხლი ზუარაკთაჲ და ვაცთაჲ არა მნებავს.

Verse: 12      არცა მო-ღათუ-ხჳდეთ ჩემ წინაშე ჩუენებად: ვინ ეძიებდა ამას ჴელთაგან თქუენთა შემოსლვადვე ეზოსა ჩემსა.

Verse: 13      არღარა შესძინოთ, უკუეთუ მომართუათ მე სამინდოჲ ამაო არს და საკუმეველი საძაგელ არს ჩემდა.

Verse: 14      თთჳს-თავნი თქუენნი და შაბათნი და დღჱ იგი დიდი არა სათნო ვიყავ: მარხვაჲ და უქმებაჲ და დღესასწაულნი თქუენნი სძულან სულსა ჩემსა, რამეთუ მექმნენით მე სიმაძღრჱ, არღარა მიგიტევნე ცოდვანი თქუენნი.

Verse: 15      რაჟამს განიპყრნეთ ჴელნი თქუენნი ჩემდამო, გარე-მოვაქციო პირი ჩემი თქუენგან, და თუ განამრავლეთ ვედრებანი თქუენნი, არა ვისმინო თქუენი, რამეთუ ჴელნი თქუენნი სავსე არიან სისხლითა.

Verse: 16      განიბანენით, განიწმიდენით, განიშორეთ უკეთურებაჲ თქუენი სულთაგან თქუენთა წინაშე თუალთა ჩემთა: დასცხერით ბოროტთაგან თქუენთა.

Verse: 17      ისწავეთ კეთილისა საქმჱ, გამოირჩიეთ სამართალი, იჴსნიდით დაწუნებულთა, უსაჯეთ ობოლსა და განამართლეთ ქურივი:

Verse: 18      და მოვედით და შევიტყუნეთ, იტყჳს უფალი. და უკუეთუ იყვნენ ცოდვანი თქუენნი ვითარცა ღებილნი ვითარცა თოვლი განვასპეტაკო: დაღათუ იყვნენ ვითარცა მეწამულნი ვითარცა მატყლი განვასპეტაკო.

Verse: 19      და უკუეთუ გინდეს და ისმინოთ ჩემი კეთილსა ქუეყანისასა შჭამდეთ.

Verse: 20      უკუეთუ არა ინებოთ, და არცა ისმინოთ ჩემი, მახჳლმან შეგჭამნეს თქუენ, რამეთუ პირი უფლისაჲ იტყოდა ამას.

Verse: 21      ვითარ იქმნა მეძავ სიონი ქალაქი სარწმუნოჲ, სავსჱ სამართალითა, Page of ms. J: A36r  რომელსა შინა სიმართლემან განისუენა მუნ./ ხოლო აწ აღივსო კაცის-კლვითა.

Verse: 22      ვეცხლი თქუენი მრღუე არს, ღჳნის-მოფარდულნი თქუენნი განზავებენ ღჳნოსა წყლითა.

Verse: 23      მთავარნი შენნი ურჩ არიან და ზიარ მპარავთა: უყუარს ქრთამი, შეუდგან შურის-ღებასა: ობოლსა არა უშჯიან, და სამართალსა ქურივთასა არა მიხედიან.

Verse: 24      ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი ღმერთი საბაოთ ძლიერი ისრჲლისაჲ [!?!], რამეთუ არა დასცხრეს გულის-წყრომაჲ ჩემი წინა-აღმდგომთა ზედა, და საშჯელი ვყო მტერთა ჩემთაჲ.

Verse: 25      და მივყო ჴელი ჩემი შენ ზედა, და გამოგაჴურვო შენ წმიდად, ხოლო ურჩნი იგი წარუწყმიდნე, და მოვსპნე ყოველნი უშჯულოებანი შენგან, და ყოველნი ამპარტავანნი დავამდაბლნე.

Verse: 26      და დავადგინნე მსაჯულნი შენნი ვითარცა პირველ, და მზრახვალნი შენნი ვითარცა დასაბამსა. და ამისა შემდგომად გეწოდოს შენ ქალაქი სიმართლისაჲ, დედაქალაქი სარწმუნოჲ სიონი.

Verse: 27      რამეთუ სამართ<ა>ლითა განერეს ტყუჱ მისი, და მოწყალებით.

Verse: 28      და შეიმუსრნენ უშჯულონი და ცოდვილნი ერთად, და რომელთა დაუტევეს უფალი მოისრნან,

Verse: 29      რამეთუ ჰრცხუენეს კერპთა მათთა ზედა, რომელთაჲ იგი მათ ინებეს, და ჰრცხუენეს გამოქანდაკებულთა მათთა ზედა, რომელი მათ ქმნნეს. და ჰრცხუენოდის მტილებსა მათსა ზედა: რომელთათჳს გული უთქუმიდა.

Verse: 30      რამეთუ იყვნენ [!] იგინი ვითარცა ბელეკონნი ფურცელ-დაყრილნი, და ვითარცა სამოთხე რომელსა არა აქუნ წყალი.

Verse: 31      და იყოს ძალი მათი ვითარცა ნაძეძი სელისაჲ, და საქმენი მათნი ვითარცა ნაბერწყალნი ცეცხლისანი, და დაიწუნენ უშჯულონი და ცოდვილნი ერთად, და არა ვინ იყოს დამშრეტელ.

Chapter: 2  
Verse: 1      სიტყუაჲ რომელი იყო ესაიაჲსა მიმართ ძისა ამოსისა ჰურიასტანისათჳს Page of ms. J: A36v  და იჱრუსალემისა.

Verse: 2      რამეთუ იყოს უკუანაჲსკნელთა დღეთა/ გამოჩინებულ მთაჲ უფლისაჲ, და სახლი ღმრთისაჲ წუერსა ზედა მთათასა: და აღმაღლდეს უფროჲს ყოველთა ზედა ბორცუთა.

Verse: 3      და მოვიდოდიან მუნ ყოველნი ნათესავნი, და მოვიდოდიან მრავალნი თესლნი, და იტყოდიან: მოვედით და აღვიდეთ მთასა უფლისასა, და სახლსა ღმრთისა იაკობისა, და მითხრას ჩუენ გზაჲ თჳსი, და ვიდოდით მას ზედა. რამეთუ სიონით გამოვიდეს შჯული, და სიტყუაჲ უფლისაჲ იჱრუსალემით.

Verse: 4      და შჯიდეს შორის თესლებსა, და ამხილებდეს ერსა მრავალსა: და შჭრიდენ მახჳლებსა მათსა საჴნისად, და ლახურებსა მათსა მანგლად, და არა აღიღოს ნათესავმან ნათესავსა ზედა მახჳლი, და არღარა ისწავებდენ მერმე ბრძოლთასა.

Verse: 5      და აწ შენ სახლო იაკობისო, მოვედით და ვიდოდით ნათელსა უფლისასა,

Verse: 6      რამეთუ დაუტევა ერი თჳსი სახლი იაკობისი, რამეთუ აღივსო ვითარცა დასაბამსა სოფელი მათი მისნობითა ვითარცა იგი უცხოთესლთაჲ, და შვილნი მრავალნი უცხოთესლთანი ეშვნეს მათ.

Verse: 7      რამეთუ აღივსო სოფელი მათი ვეცხლითა და ოქროჲთა, და არა არს რიცხჳ საუნჯეთა მათთა.

Verse: 8      და აღივსო ქუეყანაჲ მათი ცხენებითა, და არა არს რიცხუ ეტლებისა მათისაჲ. და აღივსო ქუეყანაჲ მათი საძაგელებითა საქმითა ჴელთა მათთაჲთა. და თაყუანის-სცეს მათ რომელ ქმნას თითითა.

Verse: 9      და მოდრკა კაცი, და დამდაბლდა მამაკაცი, და არღარა ულხინო მათ.

Verse: 10      და აწ შევედით კლდეთა და ემალენით ქუეყანასა პირისაგან შიშისა უფლისა და დიდებისაგან ძლიერებისა მისისა, რაჟამს აღდგეს მოსრვად ქუეყანისა .

Verse: 11      რამეთუ თუალნი უფლისანი მაღალ არიან, ხოლო კაცი მდაბალ, და დამდაბლდა სიმაღლე კაცისაჲ და ამაღლდა ღმერთი მხოლოჲ მას დღესა შინა.

Verse: 12      რამეთუ დღჱ უფლისა საბაოთისი მოიწიოს ყოველთა ზედა მაგინებელთა / Page of ms. J: A37r  და ამპარტავანთა, და ყოველსა ზედა მაღალსა და განსაცხრომელსა:

Verse: 13      და ყოველსა ზედა ნაძუსა ლიბანისასა,

Verse: 14      და ყოველსა ზედა მთასა მაღალსა, და ყოველსა ზედა ბორცუსა მაღალსა,

Verse: 15      და ყოველსა ზედა ზღუდესა მაღალსა, და ყოველსა ზედა გოდოლსა მაღალსა:

Verse: 16      და ყოველსა ზედა ნავსა ზღჳსასა, და ყოველსა ზედა ხილვასა სიკეთისა ნავთასა.

Verse: 17      დამდაბლდეს ყოველი კაცი, და ამაღლდეს უფალი მხოლოჲ მას დღესა შინა,

Verse: 18      და ყოველთა ჴელით-ქმნულთა დაჰმალვიდენ:

Verse: 19      და შეაქუნდეს ქუაბებსა და ნაპრალებსა კლდეთასა და ჴურელთა ქუეყანისათა პირისაგან შიშისა უფლისა, და დიდებისაგან ძლიერებისა მისისა,

Verse: 20      რამეთუ მას დღესა შინა გამოაგდოს კაცმან ჴელით-ქმნული თჳსი ვეცხლისაჲ და ოქროჲსაჲ, რომელნი ქმნნეს თაყუანის-საცემელად თჳსა, და ამაოთა და მღამიობისათა.

Verse: 21      შესლვად ჴურელებსა მყარისა კლდისასა და ნაპრალებსა კლდეთასა პირისაგან შიშისა უფლისა და დიდებისაგან ძლიერებისა მისისა, რაჟამს აღდგეს შეძრწუნებად ქუეყანისა.

Chapter: 3  
Verse: 1      აჰა ესერა მფლობელი უფალი საბაოთ მოსპოლავს ჰურიასტანით და იჱრუსალემით ძლიერსა მამაკაცსა და შემძლესა დედაკაცსა ძალსა პურისასა და ძალსა წყლისასა

Verse: 2      გმირსა და ძლიერსა და კაცსა მბრძოლსა და მსაჯულსა და წინაწარმეტყუელსა და განმაწესებელსა და მოხუცებულსა

Verse: 3      და ერგასის-თავსა და საკჳრველსა მზრახვალსა და ბრძენსა და ხუროთ-მოძღუარსა და გულის-ჴმის-მყოფელსა მსმენელსა.

Verse: 4      და დავადგინნე ყრმანი მათ ზედა მთავრად, და მემღერნი უფლებდენ მათ ზედა,

Verse: 5      და დაეცეს ერი კაცი კაცსა ზედა და კაცი მოყუასსა თჳსსა ზედა. ეკუეთოს ყრმაჲ მოხუცებულსა და უპატიოჲ პატიოსანსა, Page of ms. J: A37v 

Verse: 6      რამეთუ შეიპყრას კაცმან/ ძმაჲ თჳსი ანუ სახლეული მამისა თჳსისაჲ და ჰრქუას, სამოსელი გაქუს: წინამძღურად ჩუენდა იყავ, და საზრდელი ჩუენი შენ ქუეშჱ იყოს.

Verse: 7      და მიუგოს მან მას დღესა შინა და ჰრქუას, არა ვიყო მე წინამძღუარ, რამეთუ არა არს სახლსა შინა ჩემსა პური არცა სამოსელი. არა ვიყო მე წინამძღუარ ერისა ამის.

Verse: 8      რამეთუ დაეტეოს იჱრუსალემი და ჰურიასტანი დაეცეს და ენანი მათნი ურჩულოებით უფლისა მიმართ ურჩ არიან, რომლისათჳს აწ დამდაბლდა დიდებაჲ მათი,

Verse: 9      და სირცხჳლი პირისა მათისაჲ წინა-აღუდგა მათ, და ცოდვაჲ მათი ვითარცა სოდომელთაჲ მიუთხრეს და გამოაჩინეს. ვაჲ სულისა მათისა რამეთუ ზრახეს ზრახვაჲ ბოროტი თავისა თჳსისაჲ,

Verse: 10      და თქუეს: შევკრათ მართალი იგი რამეთუ განმაძნელებელ ჩუენდა არს, აწ უკუჱ ნაყოფსა საქმეთა მათთასა ჭამდენ.

Verse: 11      ვაჲ უშჯულოსა მას, ბოროტი შეემთხჳოს მას საქმითა ჴელთა მისთაჲთა,

Verse: 12      ერო ჩემო ხარკის-მომჴდელნი თქუენნი მოგკუფხლვენ თქუენ, და რომელნი იგი მოგჴდიან თქუენ იგინივე უფლებენ თქუენ ზედა, ერო ჩემო რომელნი განატრიან თქუენ იგინი გაცთუნებენ თქუენ და კუალსა ფერჴთა თქუენთასა შეგირყევენ.

Verse: 13      აწ დადგეს საშჯელად უფალი და წარმოიდგინოს საშჯელად ერი თჳსი,

Verse: 14      და თავადი უფალი საშჯელად მოვიდეს მოხუცებულთა თანა ერისათა და მთავართა მისთა, თქუენ რაჲსათჳს მოსწუთ ვენაჴი ჩემი, და ნატაცები გლახაკისაჲ სახლსა შინა თქუენსა იპოვა.

Verse: 15      თქუენ რაჲსათჳს ავნებთ ერსა ჩემსა და პირსა გლახაკსა არცხუენდით.

Verse: 16      ამისთჳს იტყჳს უფალი, რამეთუ ამაღლდეს ასულნი სიონისანი, და Page of ms. J: A38r  ვიდოდეს ქედითა მაღლითა და წამის-ყოფითა თუალთაჲთა,/ და სლვითა ფერჴთაჲთა ითრევდეს ერთბამად სამოსელსა, და ფერჴითა ერთბამად იმღერდეს.

Verse: 17      და დაამდაბლნეს ღმერთმან მთავარნი ასულნი სიონისანი, და უფალმან გამოაცხადოს ხატი მათი

Verse: 18      მას დღესა შინა, და მოუღოს ღმერთმან დიდებაჲ სამოსლისა მათისაჲ, და სამკაული მათი და განსათხზველნი მათნი და საკუხები და ფარღულები:

Verse: 19      და საცხინველები და სამკაული პირისა მათისაჲ.

Verse: 20      და დასაკრებელი სამკაულისაჲ დიდებისა მათისაჲ. და სამკლავები და სავლტეები და განთხზულები კოწლები, და ბეჭდები და მელევანდები მათი და საყურები.

Verse: 21      და ძოწეულები და ზარაურთები, და წარჩინებული ლაკონიაჲსაჲ:

Verse: 22      ქუაჲ,

Verse: 23      და ბისონისაჲ და იაკინთჱსაჲ და მეწამულისაჲ, და ზელეზი ოქროსა თანა და იაკინთესა თანა შექსოილი და ბიალონები იქცევისი.

Verse: 24      და იყოს საყნოსელისა წილ სულნელისა მტუერი, და ზოსტერისა წილ საბელი შეირტყა, და სამკაულისა წილ თავისა სიმტიერე მოგიჴდეს საქმეთა შენთა-ებრ, და სამოსლისა წილ შოვა-ძოწეულისა მოირტყა ძაძაჲ. ესე იყოს შენდა მომკაულებისა შენისათჳს.

Verse: 25      და ძჱ იგი შენი უკეთესი რომელი შენ გიყუარდეს, მახჳლითა დაეცეს და ძლიერნი თქუენნი მახჳლითა მოსწყდენ და დამდაბლდენ.

Verse: 26      და იგლოვდენ მოთხენი სამკაუ<ლ>თა თქუენთანი,

Chapter: 4  
Verse: 1      და დაშთე მარტოჲ და ქუეყანად დაჰმდაბლდე. და მოუჴდენ შჳდნი დედანი კაცსა ერთსა და ეტყოდიან. პური ჩუენი ვჭამოთ, და სამოსელი ჩუენი შევიმოსოთ, გარნა სახელი შენი წოდებულ იყავნ ჩუენ ზედა, და მომისპე ყუედრებაჲ ჩუენი.

Verse: 2      მას დღესა შინა გამოაბრწყინოს ღმერთმან ზრახვათა დიდებით Page of ms. J: A38v  ქუეყანასა ზედა/ აღმაღლებად და დიდებად ნეშტი იგი ისრაჱლისაჲ.

Verse: 3      და იყოს ნეშტი იგი ისრაჱლისაჲ სიონს შინა, და ნეშტი იჱრუსალემს წმიდა ეწოდოს, რომელნი დაწერილ არიან ცხორებად იჱრუსალემს.

Verse: 4      რამეთუ გამოჰრცხას უფალმან მწინკული იგი ძეთა და ასულთა სიონისთაჲ, და სისხლი იჱრუსალემისაჲ განწმიდოს შორის მისსა სულითა საშჯელისაჲთა და სულითა შემწუველითა.

Verse: 5      და მოვიდეს და იყოს, ყოველი ადგილი მთისა სიონისაჲ და ყოველი ადგილი გარემო მისა. და აგრილობდეს ღრუბელი დღისი, და ვითარცა კუამლი ცეცხლისაჲ და ბრწყინვალებაჲ ნათლისაჲ ღამჱ, და ყოვლითა დიდებითა აგრილობდეს.

Verse: 6      და იყოს საგრილი სიცხისაგან დასაფარველ, და საყუდელ სიცხისაგან და წჳმისა.

Chapter: 5  
Verse: 1      ვაქებდე საყუარელსა ქებითა საყუარელისა ჩემისაჲთა საყურძნესა ჩემსა. სავენაჴჱ იყო შეყუარებულისაჲ პატიოსანსა ადგილსა პოხილსა.

Verse: 2      და ზღუდე გარე-მოვსდევ, და სარითა განვაგე, და დავასხ ვენაჴი სორექი, და აღვაშენე გოდოლი მას შინა, და სასაწნეხლე მოვთხარე მის შორის, და ველოდე ვითარმედ ყოს ყურძენი და მან ყო ეკალი.

Verse: 3      და აწ კაცმან იუდაჲსმან და რომელნი მკჳდრ ხართ იჱრუსალემს, საჯეთ ჩემდამო და შორის ვენაჴისა მის ჩემისა,

Verse: 4      რაჲ-ღა-მცა უყავ სავენაჴესა მას ჩემსა, და არა უყავ მას, რამეთუ ველოდე რაჲთამცა ყო ყურძენი, ხოლო მან ყო ეკალი.

Verse: 5      აწ გითხრა თქუენ რაჲ უყო სავენაჴესა ჩემსა: მოვარღჳო ზღუდე მისი, და იყოს მიმოსატაცებელ, და დავარღჳო კედელი მისი, და იყოს დასათრგუნველ,

Verse: 6      და დაუტეო ვენაჴი ჩემი, და არა განისხლას და არცა მოითოჴნოს, და აღმოსცენდეს მას ვითარცა ოჴერსა ეკალი. და ღრუბელთა უბრძანო და არა Page of ms. J: A39r  წჳმონ მის ზედა წჳმაჲ:/

Verse: 7      რამეთუ სავენაჴჱ უფლისა საბაოთისა სახლი ისრაჱლისაჲ არს, და კაცი იგი იუდაჲსი ახალ-ნერგი შეყუარებული: ველოდე რაჲთამცა სამართალი ყო, ხოლო მან ყო უშჯულოებაჲ, და არა სიმართლე არამედ ღაღადებაჲ.

Verse: 8      ვაჲ რომელთა შევახლიან სახლი სახლსა, და აგარაკი აგარაკსა შეჰრიიან, რაჲთა მოყუსისაჲ მო-ვითარ-რაჲ-იხუეჭონ. ნუ უკუჱ მარტონი მკჳდრ ყოფად ხართ ქუეყანასა ზედა.

Verse: 9      რამეთუ გრძნობა იყო ესე ყურთა უფლისა საბაოთისთა. დაღათუ იყვნენ სახლნი მრავალნი ოჴრად გარდაიქცენ, და თუ დიდდიდ და შუენიერ იყვნენ იგინი, არა იპოვნენ რომელთამცა დაიმკჳდრეს მას შინა.

Verse: 10      სადა იგი იქმოდის ათი უღელი ჴართაჲ, ყოს მან ლაგჳნ ერთ, და რომელმან სთესოს სამ სათუელ: ყოს მან სამ საწყაულ.

Verse: 11      ვაჲ მათა რომელნი აღდგიან განთიადითგან და მთრვალობასა შეუდგიან და დაადგრიან მწუხრადმდე, და ღამჱ უოხ<ჭ>ნო ყვიან, რამეთუ მან ღჳნომან შეწუხნეს იგი.

Verse: 12      რამეთუ ებნითა და ქნარითა და ბობღნითა და ნესტჳთა ღჳნოსა მას სუმედ, და საქმეთა უფლისათა არა ხედვენ, და საქმეთა ჴელთა მისთასა არა განიცდიან.

Verse: 13      აწ უკუჱ ტყუჱ იქმნა ერი ჩემი ამისთჳს, რამეთუ არა იცოდეს უფალი, და განმრავლდა მძორები მათი სიყმილითა და წყურილითა წყლისაჲთა.

Verse: 14      და განივრცო ჯოჯოხეთმან გუამი თჳსი: აღაღო პირი თჳსი რაჲთა არა აკლდეს, და შთავიდოდიან მას დიდებულნი და დიდდიდნი და მდიდარნი და ბილწნი მისნი.

Verse: 15      დამდაბლდეს კაცი, და შეურაცხ-იყოს მამაკაცი, და თუალნი განმცხრომელნი დამდაბლდენ.

Verse: 16      და აღმაღლდეს უფალი საბაოთ სამართალითა, და ღმერთი წმიდაჲ იდიდოს სიმართლით.

Verse: 17      და ძოვდენ მიმოტაცებულნი იგი ვითარცა ზუარაკნი Page of ms. J: A39v  და უდაბნოსა მას განწირულთასა/ კრავნი ძოვდენ.

Verse: 18      ვაჲ რომელნი მოიზიდვენ ცოდვასა მათსა ვითარცა საბლითა გრძელითა და ვითარცა უღლისა ევნითა დიაკეულისაჲთა უშჯულოებასა მათსა,

Verse: 19      რომელნი იტყჳან, ადრჱ მოიწიენ რასა იქს ღმერთი რაჲთა ვიხილოთ, და მოვედინ ზრახვაჲ წმიდისა ისრაჱლისაჲ რაჲთა ვცნათ.

Verse: 20      ვაჲ რომელთა თქჳან ბოროტი კეთილად და კეთილი ბოროტად, რომელთა დადვიან ნათელი ბნელად და ბნელი ნათლად, და ყვიან მწარე ტკბილად და ტკბილი მწარედ.

Verse: 21      ვაჲ მათა რომელთა თავნი თჳსნი ბრძნად შეერაცხნენ და წინაშე თუალთა თჳსთა მზრახვალ უჩნდენ.

Verse: 22      ვაჲ ძლიერთა მაგათ თქუენთა რომელნი ღჳნოსა სუმენ, და მძლავრნი იგი თქუენნი <რომელნი> იწდევენ თაფლუჭსა,

Verse: 23      და რომელნი განამართლებენ ცრუსა ქრთამისათჳს და სამართალსა მართლისასა განაქარვებენ.

Verse: 24      ამისთჳს ვითარცა ატყდებინ ლერწამსა ნაკუერცხალი ცეცხლისაჲ, და მის თანა დაიწუას ალისაგან აგზებულისა ძირი მათი, ვითარცა მიწაჲ იყოს და ყუავილი მათი ვითარცა მტუერი აღვიდოდის, რამეთუ არა ინებეს შჯული უფლისა საბაოთისი ყოფად არამედ სიტყუანი წმიდისანი განარისხნეს.

Verse: 25      და განრისხნა გულის-წყრომით უფალი საბაოთ ერსა თჳ<ს>სა ზედა და დადვა ჴელი მისი მათ ზედა და მოსრნა იგინი და განრისხნა მთათა ზედა და იქმნნეს მკურდარნი მათნი ვითარცა სკორჱ შორის გზასა, და ამას ყოველსა ზედა არა მოიქცა გულის-წყრომაჲ მისი, არამედ მერმეცა ჴელი მისი მაღალ არს.

Verse: 26      აწ უკუჱ აღიღოს სასწაული წარმართთა მიმართ შორიელთა და წარმოიყვანნეს იგინი კიდითგან ქუეყანისაჲთ და აჰა ესერა მალედ ადრე მოვლენ.

Verse: 27      არა ჰშიოდის არცა დაშურენ არცა ჰრულოდის არცა დაიძინონ არცა Page of ms. J: A40r  განიჴსნან სარტყელნი წელთა მათთა გან/ არცა განთქდენ საბელნი ფერჴთა მათთანი,

Verse: 28      რომელთანა ისარნი მათნი მალე არიან და მშჳლდნი მათნი მორთხმულ, ფერჴნი ცხენთა მათთანი ვითარცა მყარი კლდჱ შერაცხილ არიან, ეტლის-თუალნი ეტლებისა მათისანი ვითარცა ნიავქარნი,

Verse: 29      მოიწინენ ვითარცა ლომნი, და წარმოდგენ ვითარცა ლეკუნი ლომთანი, და შეიპყრას და იზახოს ვითარცა მჴეცმან, და განიღოს, და არა ვინ იყოს მჴსნელ მათა.

Verse: 30      და ღაღადებაჲ იყოს მათი მას დღესა შინა ვითარცა ოხრაჲ ზღჳსაჲ მღელვარისაჲ. და აღიხილნენ თუალნი ზეცად, და ქუეყანად დამართ. და აჰა ესერა ბნელი ფიცხელი, და ბნელი განკჳრვებასა მათსა.

Chapter: 6  
Verse: 1      და იყო წელსა მას რომელსა მოკუდა ოზია მეფჱ, ვიხილე უფალი მჯდომარე საყდართა ზედა მაღალთა და აღმატებულთა, და სავსე იყო ტაძარი იგი დიდებითა უფლისაჲთა:

Verse: 2      და სერაბინნი დგეს გარემო მისა. ექუსნი ფრთენი ედგნეს ერთსა, და ექუსნი ერთსა. და ორითა იფარვიდეს პირთა მათთა. და ორითა იფარვიდეს ფერჴთა მათთა. და ორითა ფრინვიდეს.

Verse: 3      ღაღადებდეს ერთი ერთისა მიმართ და ეტყოდეს. წმიდა არს. წმიდა არს. წმიდა არს. უფალი საბაოთ, სავსე არიან ცანი და ქუეყანაჲ დიდებითა მისითა.

Verse: 4      და აღმაღლდა ბჭეთა ზედაჲ იგი ჴმისა მისგან რომელსა ღაღადებდეს. და ტაძარი იგი აღივსო საკუმეველითა,

Verse: 5      და ვთქუ. ვაჲ მე უბადრუკსა, რამეთუ შეწუხებულ ვარ რამეთუ კაცი ვარ, და არა-წმიდანი ბაგენი მქონან. და შორის ერისა, რომელსა არა-წმიდანი ბაგენი ასხენ მე დამკჳდრებულ ვარ. და მეუფჱ უფალი საბაოთ მე თუალითა ჩემითა ვიხილე.

Verse: 6      და მოივლინა ჩემდა ერთი სერაბინი, და ჴელსა მისსა აქუნდა ნაკუერცხალი, რომელი მარწუხითა მოიღო საკურთხეველისაგან,

Verse: 7      და შემახო პირსა ჩემსა, და თქუა: აჰა ესერა შეგახო ესე ბაგეთა შენთა და მოგისპნე<ს> უშჯულოებანი/ Page of ms. J: A40v  შენნი და ცოდვანი შენნი განწმიდნეს.

Verse: 8      და მესმა სიტყუაჲ უფლისაჲ, და ჰრქუა: ვინ მივავლინო, ანუ ვინ მივიდეს ერისა მის, და ვთქუ: აჰა ესერა ვარ: მიმავლინე მე.

Verse: 9      და თქუა: მივედ და არქუ ერსა მაგას: სმენით გესმოდის, და არა გულის-ჴმა-ჰყოთ. და ხედვით ხედვიდეთ და არა იხილოთ,

Verse: 10      რამეთუ განზრქა გული ერისაჲ ამის, და ყურითა მძიმედ ისმინეს, და თუალნი მათნი დაიწუხნეს ნუუკუჱ იხილონ თუალითა და ყურითა ისმინონ, და გულითა გულის-ჴმა-ყონ, და მოიქცენ და განვკურნნე იგინი.

Verse: 11      და ვთქუ: ვიდრემდე უფალო, და თქუა: ვიდრემდე მოოჴრდენ ქალაქნი არა დამკჳდრებად და სახლნი, რაჲთა არა იყვნენ კაცნი მას შინა, და ქუეყანაჲ დაშთეს ოჴრად:

Verse: 12      და ამისა შემდგომად განაგრძნვნეს ღმერთმან კაცნი, და განმრავლდენ რომელნი დაშთომილ იყვნენ ქუეყანასა ზედა,

Verse: 13      და მერმე მის ზედა იყოსვე ათეული და კუალად იყვნენ წარტყუენულ ვითარცა ბელეკონნა და რკოჲ რაჟამს გამოვარდის ბუდისაგან.

Chapter: 7  
Verse: 1      და იყო დღეთა აქაზისთა ძისა იოათამისთა ძისა ოზიაჲსა მეფისა იუდაჲსსა აღმოვიდა რაასინ მეფჱ არამისაჲ, და ფაკეჱ ძჱ რომელისა მეფისა ისრაჱლისაჲსა იჱრუსალემდ ბრძოლად მისა. და ვერ უძლეს გარე-მოდგომად მისა.

Verse: 2      და უთხრეს სახლსა დავითისსა, და ჰრქუეს, შეითქუნეს არამ, და ეფრემ თანად. და განკრთა სული მისი, <და სული ერისა მისისაჲ>, ვითარცა იგი შეიძრის მაღნარსა შინა ხჱ ქარისაგან.

Verse: 3      და ჰრქუა უფალმან ესაიას, განვედ შენ შემთხუევად აქაზისა მეფისა იუდაჲსა, შენ და ნეშტი იგი იასობ ძჱ შენი საბანელსა მას ზემო კერძო გზისასა აგარაკისა მის მურკნველისაჲსა:

Verse: 4      და არქუ მას, ეკრძალე დადუმებად, და ნუ გეშინინ, და ნუცა გული შენი მოუძლურდებინ ორთა ამათგან შეშათა მუგუზთა, რომელნი იგი კუმანან, რამეთუ ოდეს რისხვაჲ გულის-წყრომისა Page of ms. J: A41r  ჩემისაჲ იყოს კუალად ლხინება ვყო./

Verse: 5      და ძემან რომელისმან, და ძემან არამისმან იზრახეს ზრახვაჲ ბოროტი შენთჳს და თქუეს.

Verse: 6      აღვიდეთ ჰურიასტანდ და ვეტყოდით მათ <თანა> და მოვაქცინნეთ იგინი ჩუენდა, და მეფჱ ვყოთ მის ზედა ძჱ ტაბეელისი.

Verse: 7      ამას იტყჳს უფალი საბაოთ: არა დაადგეს ზრახვაჲ ეგე, არცა იყოს.

Verse: 8      არამედ თავ არამისსა დამასკჱ, და თავ დამასკესა რაასინ, და მერმე სამეოც და ხუთისა წლისა შემდგომად მოაკლდეს მეფობაჲ იგი ეფრემისგან.

Verse: 9      და თავი ეფრემისი სომორონ <და თავ სომორონ> ძჱ რომელისი. და უკუეთუ არა გრწმენეს, არცა გულის-ჴმა-ჰყოთ.

Verse: 10      შესძინა უფალმან სიტყუად აქაზისა და ჰრქუა:

Verse: 11      ითხოვე თავისა შენისა სასწაული უფლისა მიერ ღმრთისა შენისა, სიღრმედ ანუ სიმაღლედ.

Verse: 12      და თქუა აქაზ: არა ვითხოო არცა განვცადო უფალი.

Verse: 13      და თქუა ესაია, ისმინეთ აწ სახლო დავითისო, ნუ მცირე არს თქუენდა ღუაწლისა შემთხუევად კაცთა, და ვითარ ღუაწლსა შეამთხუევთ უფალსა.

Verse: 14      ამისთჳს მოგცეს თქუენ თავადმან უფალმან სასწაული. აჰა ესერა ქალწულმან მუცლად-იღოს, და შვეს ძჱ, და უწოდოს სახელი მისი ენმანოელ.

Verse: 15      ერბოსა და თაფლსა ჭამდეს ვიდრე ცნობადმდე მისა, გინა გამორჩევადმდე მისა, შეურაცხ-ყოს ბოროტი და გამოირჩიოს კეთილი.

Verse: 16      რამეთუ ვიდრე ცნობადმდე ყრმისა მის კეთილისა გინა ბოროტისა, შეურაცხ-ყოს ბოროტი და გამოირჩიოს კეთილი. და დაშთეს ქუეყანაჲ რომლისათჳს შენ გეშინის წინაშე ორთა მათ მეფეთა.

Verse: 17      არამედ მოაწიოს შენ ზედა, და ერსა შენსა ზედა, და სახლსა ზედა მამისა შენისასა, დღენი რომელ არღა მოსრულ არიან, ვინაჲ<თ> დღითგან მოუღოს ეფრემ იუდაჲსგან მეფჱ იგი ასურასტანელთაჲ.

Verse: 18      და იყო<ს> მას დღესა შინა, გამოავლინოს უფალმან მწერი, რომელნი უფლებდენ ზოგსა მდინარესა ეგჳპტისასა. და ფუტკარი რომელ არს სოფელსა Page of ms. J: A41v  ასურასტანისასა.

Verse: 19      და მო/ვიდენ და განისუენონ ყოველსა ჴევნებსა სოფლებისასა, და ჴურელებსა კლდეთასა და ქუაბებსა და ყოველსა ნაპრალებსა, და ყოველთა ხეთა.

Verse: 20      მას დღესა შინა დაჰყჳნოს უფალმან საყჳნაელითა მით დამთრვალითა წიაღ მდინარესა მას. მეფისა ასურასტანელთაჲსა თავი და თმაჲ ფერჴთაჲ და წუერი დაჰყჳნოს.

Verse: 21      და იყოს მას დღესა შინა განზარდოს კაცმან დიაკეული ზროხათაჲ და ორნი ცხოვარნი.

Verse: 22      და იყოს მრავლად ყოფისა მისგან სძისა, ერბოსა ჭამდენ ყოველნი დაშთომილნი ქუეყანასა ზედა.

Verse: 23      და იყოს მას დღესა შინა ყოველი ადგილი, სადა იგი იყვნენ ათასნი ვენაჴნი ათასისა სიკლისაჲ, ოჴერ იყვნენ და ეკალ.

Verse: 24      ისრითა და მშჳლდითა შევიდენ მუნ, რამეთუ ოჴერ და ეკალ იყოს ყოველი ქუეყანაჲ.

Verse: 25      და ყოველი მთაჲ ჴნვით მოიჴნას, და არა მოვიდეს მუნ შიში, რამეთუ იყოს ოჴრებისაგან, და ეკლისა საძოვარ ცხოვართა, და დასათრგუნველ ზროხათა.

Chapter: 8  
Verse: 1      და მრქუა მე უფალმან: აღმოიღე თავისა შენისა ქარტაჲ გრაგნილი ახალი დიდი, და დაწერე მას საწერელითა კაცისაჲთა, რაჲთა მალე წარმოღებაჲ ყოს ნატყუენავისაჲ, რამეთუ მოწევნულ არს.

Verse: 2      და მოწამჱ მიყვენ მე სარწმუნონი კაცნი, ჰურია მღდელი და ზაქარია ძჱ ბარუქისი.

Verse: 3      და მოუჴდა წინაწარმეტყუელსა მას ქალწულსა, და მუცლად-იღო, და შვა ძჱ. და მრქუა მე უფალმან: უწოდე სახელი მისი. ადრე წარმოტყუენე მსწრაფლ წარმოიღე.

Verse: 4      რამეთუ ვიდრე ცნობადმდე ყრმისა მის ხადად სახელისა მამისა გინა დედისა. განძლიერდეს და წარმოიღოს ძალი დამასკესაჲ და ნატყუენავი სამარიაჲსაჲ წინაშე მეფეთა ასურასტანისათა.

Verse: 5      და შესძინა უფალმან სიტყუად ჩემდა მერმე, და თქუა: Page of ms. J: A42r 

Verse: 6      ამისთჳს რამეთუ არა/ ჰნებავს ერსა ამას წყალი იგი სილოამისაჲ, რომელი ვალს მშჳდობით. არამედ გნებავს რაასინ და ძჱ რომელისი მეფედ თქუენ ზედა:

Verse: 7      ამისთჳს აჰა ესერა აღმოიყვანოს უფალმან თქუენ ზედა წყალი იგი მდინარისაჲ, ძლიერი და ფრიადი, მეფჱ [!] იგი ასურასტანისაჲ და ყოველი დიდებაჲ მისი. და აღმოვიდეს ყოველსა ჴევნებასა მაგას თქუენსა, და იმოთხვიდეს ყოველთა ზედა ზღუდეთა თქუენთა.

Verse: 8      და აღიღოს ჰურიასტანით კაცი რომელი შემძლებელ იყოს აღპყრობად თავისა, გინა შემძლებელი აღსრულებად რაჲსა მე: და იყოს ბანაკი მისი ესრე, ვითარცა აღავსოს სივრცე სოფლისა შენისაჲ. ჩუენ თანა ღმერთი.

Verse: 9      ცანთ წარმართთა და იძლიენით, ისმინეთ დასასრულადმდე ქუეყანისა. და განძლიერებულნი ეგე იძლიენით. უკუეთუ კუალად განსძლიერდეთ, მერმეცა იძლიენითვე.

Verse: 10      და რომელი ზრახოთ ზრახვაჲ, გან-ვე-აქარვოს უფალმან: და სიტყუასა რომელსა იტყოდით, არა დაადგრეს თქუენ თანა, რამეთუ ჩუენ თანა ღმერთი არს.

Verse: 11      ამას იტყჳს უფალი ჴელითა ძლიერითა ურჩთა მათთჳს, და სლვითა გზისა ერისა ამის და იტყჳან.

Verse: 12      ნუ იტყჳთ ფიცხელსა, რამეთუ ყოველი რომელი თქუას ერმან ამან ფიცხელ არს, შიშისა მათისათჳს არა გეშინოდის, არცა შესძრწუნდეთ მათგან.

Verse: 13      უფალი თავადი წმიდა ყავთ, და იგი იყოს შიშ თქუენდა.

Verse: 14      და უკუეთუ მისა მოსავ იყო, იყოს შენდა სიწმიდე. და არცა ვითარცა ლოდსა დაბრკოლებისასა შეემთხჳნეთ, და არცა ვითარცა კლდესა საცთურისასა, ხოლო სახლი იაკობისი საფრჴითა და საცთურითა სხენან იჱრუსალემს.

Verse: 15      ამისთჳს უძლურ იქმნნენ მრავალნი: დაეცნენ და შეიმუსრნენ, და მიიახლნენ და შეიპყრნენ კაცნი კრძალულებით. Page of ms. J: A42v 

Verse: 16      მაშინ ცხად იყვნენ/ აღბეჭდულნი იგი შჯულსა არა სწავლად.

Verse: 17      და სთქუა, უგებდე ღმერთსა რომელმან გარე-მიაქცია პირი მისი სახლისაგან იაკობისა, და ვიყო მე მოსავ მისი.

Verse: 18      აჰა ესერა მე და ყრმანი რომელნი მომცნა მე ღმერთმან. და იყოს სასწაულებად და ნიშებად სახლსა ისრაჱლისასა უფლისა მიერ საბაოთისა, რომელი დამკჳდრებულ არს მთასა სიონსა.

Verse: 19      და უკუეთუ გრქუან თქუენ, ეძიებდით მუცლით-მეზღაპრეთა ქუეყანით-მჴმობელთა, რომელნი მუცლით ჴმობენ, არა ერი არს ღმრთისა მიმართ მათისა, რამეთუ გამოეძიებენ ცხოველთათჳს მკუდართა გან:

Verse: 20      რამეთუ შჯული შესაწევნელად მოეცა, რაჲთა არა თქუან ვითარცა სიტყუაჲ ესე, რომლისათჳს არა არს ქრთამის ცემა მისთჳს.

Verse: 21      და მოიწიოს თქუენ ზედა ფიცხელი სიყმილი, და იყოს გმშიოდის, შესწუხნეთ, და ბოროტსა იტყოდით მთავრისათჳს, და მსოფლელთა, და აღიხილ<ნ>ენ თუალნი ზეცად აღმართ,

Verse: 22      და ქუეყანად დაღმართ. და აჰა ესერა უპურებაჲ იწროჲ და ბნელი, ჭირი და იწროებაჲ, და წყუდიადი ვიდრე ვერ ხედვად, და არა წარიწიროს რომელი იწროებასა იყოს ვიდრე ჟამადმდე.

Chapter: 9  
Verse: 1      ესე პირველად იყოს ადრე. სოფელი ზაბულონისი ქუეყანაჲ ნეფთალემისი, და სხუანი რომელნი ზღჳს-კიდესა არიან, და წიაღ იორდანესა ადგილი გალილეაჲსაჲ წარმართთაჲ.

Verse: 2      ერი რომელი ვიდოდა ბნელსა იხილა ნათელი დიდი: რომელნი დამკჳდრებულ იყვნეს სოფელსა აჩრდილთა სიკუდილისათა, ნათელი გამობრწყინდა თქუენ ზედა.

Verse: 3      უმრავლესი ერისაჲ რომელი შთაიყვანენ სიხარულითა შენითა, და იხარებდენ წინაშე შენსა, ვითარცა რომელნი იგი იხარებდეს სალეწავსა ზედა, და ვითარცა რომელნი განიყოფედ ნატყუენავსა.

Verse: 4      რამეთუ მოღებულ არს უღელი, რომელი დადებულ იყო მათ ზედა, და კუერთხი Page of ms. J: A43r  რომელი იყო ქედსა ზედა/ მათსა. რამეთუ კუერთხი იგი ურჩთაჲ განაქარვა, ვითარცა დღე იგი მადიამისაჲ.

Verse: 5      რამეთუ ყოველი სამოსელი ზაკუვით შეკრებული და სამკაული ცვალებით მიუზღონ, და ინებონ უკუეთუმცა იყვნეს ცეცხლითა შემწუარ.

Verse: 6      რამეთუ ყრმაჲ იშვა ჩუენდა ძჱ, და მოგუეცა რომლისა მთავრობაჲ იყო მჴართა მისთა. და ჰრქჳან სახელი მისი დიდისა ზრახვისა ანგელოზ. საკჳრველ თანა-მზრახვალ, ღმერთი ძლიერი, ჴელმწიფჱ, მთავარი მშჳდობისაჲ, მამაჲ მერმისა საუკუნისაჲ, რამეთუ მოვაწიო მშჳდობაჲ მთავართა ზედა მშჳდობაჲ და სიცოცხლჱ მისა.

Verse: 7      დიდ არს მთავრობაჲ მისი, და მშჳდობისა მისისა არა არს საზღვარ. საყდარსა მას დავითისსა დაჯდეს, და სუფევაჲ მისი განუმარჯოს მას, და განაძლიეროს იგი სიმართლითა, და ჯეროვანებითა ამიერითგან და მი-უკუნისამდე. შურმან უფლისა საბაოთისმან ყო ესე ყოველი.

Verse: 8      სიკუდილი მიავლინა უფალმან იაკობისსა ზედა. და მიიწია ისრაჱლსა,

Verse: 9      და ცნას ყოველმან ერმან ეფრამისმან, და რომელნი სხენან სამარიას, გინებით და მაღლითა გულითა იტყჳან.

Verse: 10      ალიზნი დაცემულ არიან, არამედ მოვედით და გამოვჰკუეთოთ ქვები და მოვჰკაფოთ ლეღუსულელი და ნაძჳ და ვიშჱნოთ თავისა ჩუენისა გოდოლი.

Verse: 11      და დასცნეს ღმერთმან რომელნი აღდგომილ არიან მთასა ზედა, სიონსა და იჱრუსალემს, და მტერნი იუდაჲსნი განაქარვნეს.

Verse: 12      ასურნი მზის-აღმოსავალით და იონნი მზის-დასავალით, რომელნი შეშჭამენ ერსა ჩემსა ყოვლითა პირითა, ამას ყოველსა ზედა არა მოიქცა გულის-წყრომაჲ მისი, არამედ მერმეცა ჴელი მისი მაღალვე არს.

Verse: 13      და ერი იგი არავე მოიქცა ვიდრემდე იწყლა: და უფალი არა გამოიძიეს,

Verse: 14      და მოუსპო უფალმან ისრაჱლისაგან თავი და Page of ms. J: A43v  ბოლოჲ. დიდი და მცირე ერთსა შინა დღესა, მოხუცებული და /თუალ-საგებელი. ესე არს დასაბამი.

Verse: 15      და წინაწარმეტყუელი, რომელი ასწავებს უშჯულოებასა, ესე არს ბოლოჲ.

Verse: 16      და იყვნენ რომელნი ჰნატრიდენ ერსა ამას სცთებოდიან, და აცთუნებდენ რაჲთა შთანთქნენ იგინი.

Verse: 17      ამისთჳს ჭაბუკთა მათთა ზედა არა იხარებდეს ღმერთი. და ობოლნი მათნი არა შეიწყალნეს, რამეთუ ყოველნი უშჯულო და უკეთურ არიან. ყოველი პირი იტყჳს სიცრუვესა. ამას ყოველსა ზედა არა მოიქცა გულის-წყრომაჲ მისი, არამედ მერმეცა ჴელი მისი მაღალვე არს.

Verse: 18      და ეგზებოდის ვითარცა ცეცხლი უშჯულოებაჲ, და ვითარცა კლერტი ჴმელი შეიჭამოს ცეცხლისა გან: და აღატყდებოდის მაღნარსა შინა ტყეთასა, და თანად შეჭამოს გარემო ბორცუთა ყოველი.

Verse: 19      გულის-წყრომითა რისხვისა უფლისაჲთა თანა-დაიწუეს ქუეყანაჲ ყოველი. და იყოს ერი ვითარცა ცეცხლითა შემწუარ, კაცმან ძმაჲ თჳსი არა შეიწყალოს,

Verse: 20      არამედ მიაქციოს მარჯუენით, რამეთუ ჰმშიოდის და შეშჭამდეს მარცხენითთაგან, და ვერ განძღეს კაცი ჭამითა ჴორცისა მკლავისა თჳსისაჲთა.

Verse: 21      რამეთუ ჭამდეს ეფრემ მანასესსა, და მანასე ეფრემისსა, რამეთუ ერთბამად მოიცვენ იუდაჲ.

Verse: 22      ამას ყოველსა ზედა არა მოიქცა გულის-წყრომაჲ მისი, არამედ მერმეცა ჴელი მისი მაღალვე არს.

Chapter: 10  
Verse: 1      ვაჲ რომელნი წერენ უკეთურებასა, რამეთუ წერენ და უკეთურებასა წერენ,

Verse: 2      გარდააქცევენ საშჯელსა დავრდომილისასა, და მოიტაცებენ განკითხვასა გლახაკთა ერისა ჩემისათა, რაჲთამცა იყვნეს მათა ქურივნი მისატაცებელ, და ობოლნი წარსატყუენველ.

Verse: 3      და რაჲ მე ყონ დღესა მას მოხედვისასა. რამეთუ ჭირი თქუენი შორით მოიწიოს, და ვისა მიივლტოდით რაჲთა შეწევნაჲ Page of ms. J: A44r  ჰპოოთ. და სადა დაუტეოთ დიდებაჲ თქუენი, რაჲთა არა შესცჳვეთ წარმყვა/ნებელთა, და ქუეშჱ მოკლულთა დაეცნენ.

Verse: 4      და ამას ყოველსა ზედა არა მოიქცა გულის-წყრომაჲ მისი, არამედ მერმეცა ჴელი მისი მაღალვე არს.

Verse: 5      ვაჲ ასურასტანელთა კუერთხსა გულის-წყრომისა ჩემისასა, და რისხვაჲ არს ჴელთა მათთა .

Verse: 6      რისხვაჲ ჩემი ნათესავსა ზედა უშჯულოსა მივავლინა, და ერსა ჩემსა ზედა უბრძანო ტყუენვაჲ და ავრობაჲ, და დათრგუნვაჲ ქალაქთაჲ, და დასხმად იგინი მტუერად გზათა.

Verse: 7      ხოლო მას არა ესრეთ გულსა მოუჴდა, სულითა თჳსითა არა ესრეთ განიზრახა, არამედ განიშორა გონებითა თჳსითა თესლებსა მოსრვად არა მცირედსა.

Verse: 8      და უკუეთუ ჰრქუან მას, არა შენ ხოლო ხარ მთავარ.

Verse: 9      და თქჳს, არა დავიპყარ სოფელი ზემო კერძო ბაბილონსა, და ქალანესა სადა იგი გოდოლი შენებულ იყო. და დავიპყარ არაბიაჲ, და დამასკჱ, და სამარიაჲ:

Verse: 10      ვითარცა ესე დავიპყარ, ეგრეცა ყოველი სოფელი დავიპყრა, ღაღადებ<დ>ით გამოქანდაკებულნი იჱრუსალემს, და სამარიას,

Verse: 11      <. . .> და ჴელით-ქმნულნი [

Verse: 12      ] რაჟამს აღასრულოს უფალმან ყოფად ესე ყოველი, მთასა ზედა <სიონსა> და იჱრუსალემს, მოავლინოს გონებასა მას ზედა დიდსა, და მთავარსა მას ზედა ასურასტანელთასა, და სიმაღლესა მას დიდებისა თუალთა მისთასა.

Verse: 13      რამეთუ თქუა: ძალითა ჩემითა ვყო, და სიბრძნითა გულის-ჴმის-ყოფისა ჩემისაჲთა მოვიპყრნე საზღვარნი თესლებისანი, და ძალი მათი წარმოვიღო.

Verse: 14      და შევძრნე ქალაქნი დამკჳდრებულნი, და სოფელი ყოველი დავიპყრა ჴელითა ჩემითა, ვითარცა მართუენი და ვითარცა დაშთომილნი კუერცხნი აღვიხუნე, და არა ვინ იყოს რომელი განმერეს მე, ანუ სიტყუა მი<უ>გოს მე. Page of ms. J: A44v 

Verse: 15      ნუ უკუჱ იდიდოს ცული თჳნიერ მკუეთელისა, ანუ/ აღმაღლდეს ხერხი თჳნიერ მზიდველისა მისისა. ეგრეთვე ვითარცა იგი ვინ აღიღის კუერთხი, ანუ წათი, და არა ეგრე.

Verse: 16      არამედ მოავ<ლ>ინოს უფალმან საბაოთ. შენსა მას პატიოსნებასა ზედა უპატიოებაჲ, და დიდებასა შენსა ზედა ცეცხლი აღგზებული აღატყდებოდის.

Verse: 17      და იყოს ნათელი ისრაჱლისაჲ ვითარცა ალითა აღგზებულ: და წმიდა ყოს იგი და შეწუას: და შეშჭამდეს ვითარცა თივასა ტყესა.

Verse: 18      მას დღესა შინა დაშრტენ მთანი და ბორცუნი და მაღნარნი, და შეშჭამდეს სულითგან ჴორცადმდე: და იყოს რომელი იგი ივლტოდის ვითარცა იგი ვინ ივლტინ ალისაგან აგზებულისა.

Verse: 19      და რომელნი დაშთენ მათგან, იყვნენ რიცხჳთ, და ყრმამან მცირემან დაწერნეს იგინი.

Verse: 20      მას დღესა შინა არღარა შეეძინოს ნეშტი ისრაჱლისაჲ. და ცხორებულნი იაკობისნი არღარა მოსავ იყვნენ მავნებელთა მათთა, არამედ იყვნენ მოსავ ღმრთისა წმიდისა ისრაჱლისა ჭეშმარიტებით,

Verse: 21      და მოაქციოს ნეშტმან იაკობისმან ძლიერისა.

Verse: 22      დაღათუ იყოს ერი შენი ისრაჱლ ვითარცა მქჳშაჲ ზღჳსაჲ, ნეშტი მათი ოდენ ცხონდეს.

Verse: 23      რამეთუ სიტყუაჲ აღმასრულებელი და შემოკლებული სიმართლით <რამეთუ სიტყუაჲ შემოკლებული>. ყოს უფალმან ყოველსა ზედა სოფელსა.

Verse: 24      ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი საბაოთ: ნუ გეშინინ ერო ჩემო, რომელნი დამკჳდრებულ ხართ სიონს, ასურასტანელთათჳს, რამეთუ კუერთხითა დაგცე<ს> შენ. რამეთუ გუემაჲ მოვაწიო შენ ზედა ხილვად შენდა გზაჲ ეგჳპტისაჲ.

Verse: 25      მერმე და მცირედ, და დასცხრეს რისხვაჲ ჩემი შენთჳს, ხოლო გულის-წყრომაჲ ჩემი ზრახვასა მათსა.

Verse: 26      და აღადგინოს ღმერთმან ტანჯვაჲ მათ ზედა წყლულებისა მის-ებრ მადიამისა ადგილსა ჭირისასა, ხოლო გულის-წყრომაჲ მისი გზასა მას ზღჳთ Page of ms. J: A45r  კერძო ეგჳპტედ მიმართ.

Verse: 27      და იყოს მას დღესა შინა, მოგეღოს უღელი მისი/ ქედისაგან შენისა, და შიში მისი შენგან. და განირყუნეს უღელი მისი მჴართაგან თქუენთა.

Verse: 28      რამეთუ მოიწიოს ქალაქად ანგედ,

Verse: 29      და თანა-წარვლოს მაგედონი: და მაქმას დადვას საჭურველი თჳსი.

Verse: 30      და წარვლოს ჴევი იგი, და მიიწიოს გაბაონდ და იქცეოდის. შიშმან შეიპყრას ჰრამაჲ ქალაქი იგი საულისი.

Verse: 31      და ივლტოდის ასული გალიმისი: ესმეს ლაისსა, ესმეს ანათოთსა,

Verse: 32      განკრთა მედებებაჲ, და მკჳდრნი გაბირისანი.

Verse: 33      ჰლოცვიდენ დღეს გზასა დადგრომად, ევედრებოდიან ჴელითა მთაჲ ასულისა სიონისაჲ, და ბორცუნი რომელნი იყვნეს იჱრუსალემს და იუდას. აჰა ესერა უფალი საბაოთ შეაძრწუნებს დიდებულთა ძლიერებითურთ.

Verse: 34      და მაღალნი იგი გინებით შეიმუსრნენ, და განსაცხრომელნი იგი დამდაბლდენ, და დაეცნენ მაღალნი იგი მახჳლითა, ხოლო ლიბანი სიმაღლითურთ დაეცეს.

Chapter: 11  
Verse: 1      და გამოვიდეს კუერთხი ძირისაგან იესესისა, და ყუავილი ძირისა მისისაგან აღმოჴდეს,

Verse: 2      და განისუენოს მის ზედა სულმან ღმრთისამან, სულმან სიბრძნისამან, და გულის-ჴმის-ყოფისამან, სულმან ზრახვისამან, და ძლიერებისამან, სულმან მეცნიერებისამან და ღმრთის-მსახურებისამან.

Verse: 3      და სულმან შიშისა ღმერთისამან აღავსოს იგი. არა დიდებისა-ებრ შჯიდეს, არცა სიტყჳსა-ებრ ამხილებდეს,

Verse: 4      არამედ შჯიდეს სიმართლისა საშჯელსა: და ამხილებდეს დიდებულთა ქუეყანისათა, და მოსრას ქუეყანაჲ სიტყჳთა პირისა მისისაჲთა, და სულითა ბაგეთაჲთა აჴოცოს უღმრთოჲ.

Verse: 5      და იყვნენ სიმართლით მორტყმულ წელნი მისნი, და ჭეშმარიტებითა შეხუეულ გუერდნი მისნი. Page of ms. J: A45v 

Verse: 6      მაშინ ძოვდეს მგელი კრავთა თანა, და ვეფხი განისუენებდეს/ თიკანთა თანა, და ჴბოჲ და ლომი და ზუარაკი ერთად ძოვდენ: და ყრმამან ნინველმან შემოკრიბნეს იგინი.

Verse: 7      ჴარი და დათჳ ზობად ძოვდენ, და მართუენი მათნი აღრეულად იქცეოდიან: და ლომი ვითარცა ჴარი ბზესა ჭამდეს:

Verse: 8      და ყრმამან მცირემან ჴურელსა ასპიტისასა, და საწოლსა ნაშობთა ასპიტთასა ჴელი დასდვას და არა რაჲ ავნონ.

Verse: 9      და არცა უძლონ წარწყმედად არა ვის მთასა წმიდასა ჩემსა, რამეთუ აღივსო ყოველი ქუეყანაჲ მეცნიერებითა უფლისაჲთა, ვითარცა წყალმან მრავალმან დაფარის ზღუაჲ.

Verse: 10      და იყოს მას დღესა შინა ძირი იესესი, და რომელი იგი აღდგომად არს მთავრად წარმართთა, და მას წარმართნი ესვიდენ, და იყოს განსუენებაჲ მისი პატივით.

Verse: 11      და იყოს მას დ<ღ>ესა შინა შესძინოს უფალმან ჩუენებად ჴელი მისი, შურობად და მოძიებად დაშთომილისა მის ნეშტისა ერისა, რომელი იგი დაუშთეს ასურასტანელთა მათ, და ეგჳპტით და ბაბილონით, და ეთიოპიაჲთ, და ელამიტელთა და მზისა აღმოსავალით, და არაბიაჲთ.

Verse: 12      და აღიღოს სასწაული წარმართთა მიმართ, და შეკრიბნეს წარწყმედულნი იგი ისრაჱლისანი, და განთესულნი იგი იუდაჲსნი შეკრიბნეს ოთხთაგან ფრთეთა ქუეყანისათა.

Verse: 13      და მოეღოს შური ეფრემისი, და მტერნი იუდაჲსნი წარწყმდენ. ეფრემ არღარა ეშურობდეს იუდას, და იუდა არღარა ეშურობდეს ეფრემს,

Verse: 14      და ფრინვიდენ ნავებითა უცხოთაჲთა, ზღუასა ერთბამად წარმოსტყუენვიდენ მზის-აღმოსავალისათა და იდუმეაჲ: მოაბსა ზედა პირველად ჴელნი დაასხნეს, ხოლო ძენი ედომისნი პირველვე ერჩდეს.

Verse: 15      და მოაოჴროს უფალმან ზღუაჲ იგი ეგჳპტისაჲ, და დასდვას Page of ms. J: A46r  ჴელი მისი მდინარესა ზედა, ქარითა სასტიკითა, და განყოს იგი/ შჳდად ჴევად, რაჲთა წიაღ-სავალი იყოს ჴამიერისაჲ.

Verse: 16      და იყოს იგი განსავალ ნაშტისა მის ერისა ჩემისა ეგჳპტეს შინა, და იყოს ისრაჱლისა ვითარცა დღესა მას, რაჟამს გამოვიდოდა იგი ქუეყანით ეგჳპტით.

Chapter: 12  
Verse: 1      და <ს>თქუა მას დღესა შინა, გაკურთხოს შენ უფალმან, რამეთუ განმირისხენ მე. და გარე-წარიქციე გულის-წყრომაჲ შენი და შემიწყალე მე.

Verse: 2      აჰა ესერა ღმერთი ჩემი, მაცხოვარი ჩემი უფალი, და მოსავ ვიყო მისა, და ვცხოვნდე მის მიერ, და არა მეშინოდის მე, რამეთუ დიდებაჲ ჩემი და ქებაჲ ჩემი, და მეყო მე მაცხოვარ,

Verse: 3      და აღმოივსოს წყალი სიხარულით წყაროთაგან ცხორებისათა.

Verse: 4      და სთქუა მას დღესა შინა, უგალობდით უფალსა: ღაღადებდით სახელითა მისითა. მიუთხართ წარმართთა შორის დიდებაჲ მისი. მოიჴსენეთ რამეთუ აღმაღლდა სახელი მისი.

Verse: 5      უგალობდით სახელსა უფლისასა, რამეთუ მაღალი იყო: მიუთხართ ესე ყოველსა ქუეყანასა.

Verse: 6      იხარებდით და მხიარულ იყვენით რომელნი დამკჳდრებულ ხართ სიონს, რამეთუ ამაღლდა წმიდაჲ იგი ისრაჱლისაჲ შორის მისსა.

Chapter: 13  
Verse: 1      ხილვაჲ ბაბილონისათჳს, რომელი იხილა ესაია ძემან ამოსისმან.

Verse: 2      მთათა ზედა ველოვანთა აღიღეთ სასწაული: აღიმაღლეთ ჴმაჲ მთათა მიმართ. ნუგეშინის-ეცით ჴელითა. განახუენით მთავარნო.

Verse: 3      მე უბრძანო, განწმედილნი არიან, და მე მოვიყვანნე იგინი. გმირნი მოვლენ დაცხრომად გულის-წყრომისა ჩემისა. უხაროდის თანად, და აგინებდენ,

Verse: 4      ჴმაჲ ნათესავთა მრავალთაჲ მთასა ზედა, მსგავსი ნათესავთა მრავალთაჲ. ჴმაჲ მეფეთა წარმართთაჲ შეკრებულთაჲ.

Verse: 5      უფალი საბაოთ უბრძანებს ნათესავსა ჭურვილსა მბრძოლსა მოსლვად შორით კიდითგან საფუძველით ცისაჲთ. უფალი და ჭურვილ-მბრძოლნი მისნი, განრყუნად სოფელსა. Page of ms. J: A46v 

Verse: 6      ღაღადებდით, რამეთუ ახლოს არს დღჱ უფლისაჲ/ და შემუსრვაჲ ღმრთისა მიერ მოიწიოს.

Verse: 7      ამისთჳს ყოველნი ჴელნი დაჰჴსნდენ, და ყოველსა სულსა კაცისასა ეშინოდის,

Verse: 8      და შეძრწუნდენ მოციქულნი, და სალმობამან შეიპყრნეს [!] იგინი ვითარცა დედაკაცისა შობადისამან, და თანად ძჳრი შეხუდეს მოყუასსა მოყუსისა თანა, და განკრთენ და პირი მათი ვითარცა ალისაგან იცვალოს.

Verse: 9      რამეთუ აჰა ესერა დღჱ უფლისაჲ მოვალს უკურნებელი გულის-წყრომითა და რისხვითა, დადებად ყოველი სოფელი ოჴრად და ცოდვილნი წარწყმედად მისგან.

Verse: 10      რამეთუ ვარსკულავნი ცისანი და ორიონნი, და ყოველმან სამკაულმან ცისამან ნათელი მათი არა მოსცენ. და დაბნელდეს მზისა აღმოსავალი, და მთოვარემან არა მოსცეს ნათელი თჳსი.

Verse: 11      და ვამცნო ყოვლისა სოფლისათჳს ბოროტი და უღმრთოთა ცოდვანი მათნი. და წარ<ვ>აწყმიდო გინებაჲ უშჯულოთაჲ, და გინებაჲ ამპარტავანთაჲ დავამდაბლო.

Verse: 12      და იყვნენ დაშთომილნი იგი პატიოსან უფროჲს ვიდრე ოქროჲ გამოუჴურვებელი: და კაცი უპატიოსნეს იყოს უფროჲს ვიდრე ანთრაკი სოფირით.

Verse: 13      რამეთუ ცაჲ განრისხნეს, და ქუეყანაჲ შეი<ძ>რას საფუძველითურთ თჳსით გულის-წყრომითა რისხვისა უფლისა საბაოთისითა, დღესა მას ოდეს მოიწიოს გულის-წყრომაჲ მისი.

Verse: 14      და იყვნენ ნეშტნი იგი ვითარცა ქურციკნი მეოტნი, და ვითარცა ცხოვარნი შეცთომილნი. და არა ვინ იყოს შემკრებელ: ვითარცა კაცი მიიქცეს ერისა თჳსისა, და კაცი სოფლად თჳსა მიიქცეს.

Verse: 15      და რომელი დაეპყრას განიგუმიროს, და რომელნი შეკრებულ იყვნენ, მახჳლითა დაეცნენ.

Verse: 16      და შვილნი მათნი წინაშე მათსა დაითქნენ, და ცოლნი მათნი მიიყვანნენ, და სახლნი მათნი გამოტყუენნენ.

Verse: 17      აჰა ესერა აღვადგინნე თქუენ ზედა Page of ms. J: A47r  უჟიკნი, რომელთა არა შე/ურაცხიეს ვეცხლი, არცა უჴმს ოქროჲ.

Verse: 18      მშჳლდები ჭაბუკთაჲ შემუსრონ, და შვილნი თქუენნი არა შეიწყალნენ, არცა ნაშობთა თქუენთა ერიდნენ თუალითა მათითა,

Verse: 19      და იყოს ბაბილონი რომელ ჰრქჳან პატიოსან მეფეთა მიერ ქალდეველთა, ვითარცა დააქცია ღმერთმან სოდომაჲ და გომორაჲ,

Verse: 20      არა დაემკჳდროს უკუნისამდე ჟამთა: არცა შევიდენ მუნ მრავალითგან ნათესავით: არა განვიდენ მიერ არაბიელნი არცა მწყემსნი განისუენებდენ მას შინა.

Verse: 21      არამედ განისუენებდენ მუნ მჴეცნი, და აღივსნენ სახლნი მათნი ოხრითა, და მუნ განისუენებდენ ურჩხულნი, და ეშმაკნი როკვიდენ მუნ.

Verse: 22      და ვირდევნი მუნ დაემკჳდრნენ. და გრძღაბთა მართუჱ ისხნენ სახლთა შინა მისთა. და ტაძართა შინა საშუებელისა მათისათა ადრე მოიწიოს, და არა ყოვნოს, და დღენი მისნი არა განგრძნენ.

Chapter: 14  
Verse: 1      და შეიწყალოს უფალმან იაკობი, და გამოარჩიოს მერმე ისრაჱლი. და განისუენებდენ ქუეყანასა მათსა, და ქუეყანისა საზღვარნი შეეძინნენ მათ, და შეერთნენ სახლსა იაკობისსა.

Verse: 2      და მოიყვანნენ იგინი წარმართთა, და შეიყვანნენ იგინი ადგილსავე თჳსსა. დაიმკჳდრონ იგი და განმრავლდენ ქუეყანასა ზედა ღმრთისასა მონებად და მჴევლებად. და იყვნენ წარტ<ყ>უენულ წარმტყუენველნი მათნი. და ეუფლნენ მათ, რომელნი იგი უფლებენ მათ ზედა.

Verse: 3      და იყოს მას დღესა შინა განგისუენოს შენ უფალმან, სალმობისაგან შენისა, და გულის-წყრომისაგან და მონებისაგან ფიცხლისა, რომელსა ჰმონებთ მათ.

Verse: 4      მოიღო გოდებაჲ ესე მეფესა ზედა ბაბილონისასა. და სთქუა მას დღესა შინა ვითარმედ დაცხრომილ არს მიმჴდელი იგი, და დადუმებულ არს მასწრაფებელი იგი.

Verse: 5      Page of ms. J: A47v  შემუსრა უფალმან უღელი იგი ცოდვილთაჲ,/ და უღელი იგი მთავართაჲ, და მოსრნეს ნათესავნი წყლულებითა უკურნებელითა,

Verse: 6      მოსრვად წარმართთა გულის-წყრომითა, და წყლვად და არა ერიდა.

Verse: 7      განისუენა ქუეყანამან ყოველმან სასოებით და ღაღადებს სიხარულით.

Verse: 8      და ხენი ლიბანისანი იხარებდეს შენდამი, და ნაძუთა ლიბანისათა გრქუან შენ, ვინაჲთგან შენ დაიძინე, არა ვინ აღმოვიდეს კაფად ჩუენდა.

Verse: 9      ჯოჯოხეთი ქუეშჱ კერძო განმწარდა შემთხუევასა შენსა. მო-რაჲ-ხჳდოდე შენ, აღადგინნა შენ ზედა გმირნი, რომელნი ჰმთავრობდეს ქუეყანასა, რომელნი აღდგენ საყდართაგან მათთა ყოველნი მეფენი წარმართთანი,

Verse: 10      ყოველთა მოგიგონ და გრქუან შენ, და შენცა შე-ვე-იპყარ ვითარცა ჩუენ, და ჩუენ თანა შერაცხილ ხარ.

Verse: 11      შთაჴდა ჯოჯოხეთა დიდებაჲ შენი და მრავალი მხიარულებაჲ შენი. ქუეშჱ შენსა დაგირეცონ დალპოლვაჲ, და დასაფარველ შენდა მატლი.

Verse: 12      ვითარ გარდამოვარდა ზეცით მთიები იგი, რომელი განთიად აღმოვალს, შეიმუსრა ქუეყანასა რომელი წარავლინებდა ყოველთა მიმართ წარმართთა.

Verse: 13      შენ სთქუ გონებასა შენსა, ზეცად აღვიდე, და ზედა ვარსკულავთა ცისათა: და დავიდგნე საყდარნი ჩემნი, და დავჯდე მთასა მაღალსა, მთათა ზედა მაღალთა ჩრდილოჲთ.

Verse: 14      აღვიდე ზედა ღრუბელთა და ვიყო მე მსგავს მაღლისა,

Verse: 15      ხოლო აწ ჯოჯოხეთამდე შთაჰჴდე საფუძველთა ქუეყანისათა .

Verse: 16      რომელთა გიცოდეს შენ უკჳრდეს შენ ზედა და თქუან: ესე იგი კაცი არს რომელი განარისხებდა ქუეყანასა, რომელი აღსძრვიდა მეფეთა:

Verse: 17      რომელმან დადვა ყოველი სოფელი ოჴრად, და ქალაქნი მისნი დაარღჳნა. წარტყუენულნი იგი არა განუტევნა სახიდ მათა,

Verse: 18      ყოველთა მეფეთა წარმართთა Page of ms. J: A48r  დაიძინეს პატივით კაცი სახლსა შინა თჳსსა./

Verse: 19      ხოლო შენ განჰვარდე მთათა ზედა ვითარცა მკუდარი საძაგელი, მრავალთა თანა მომკუდართა, განგუმერილთა თანა მახჳლითა შთამავალთა ჯოჯოხეთა, ვითარცა სამოსელი შესუარული სისხლითა არა იყოს წმიდა <. . .>.

Verse: 20      ქუეყანაჲ ჩემი წარსწყმიდე, და ერი ჩემი მოჰსარ, არა დაადგრე უკუნისამდე ჭამთა, ნათესა<ვ>ო ბოროტო.

Verse: 21      განმზადენ შვილნი შენნი კლვად ცოდვისათჳს მამისა შენისა, რაჲთა არა აღდგენ და დაიმკჳდრონ ქუეყანაჲ, და აღავსონ ქუეყანაჲ ბრძოლითა.

Verse: 22      და აღვდგე მათ ზედა, იტყჳს უფალი საბაოთ. და წარვწყმიდო სახ<ე>ლი მისი ნეშტი და ნათესავი. ამას იტყჳს უფალი საბაოთ:

Verse: 23      დავდვა ბაბილონი ოჴრად, რაჲთა დაიმკჳდრონ მას შინა გრძღაბთა და იყოს არა რაჲ: და დავდვა იგი თიჴისა უყად და წარსაწყმედელად.

Verse: 24      ამას იტყჳს უფალი საბაოთ: ვითარცა ვიტყოდე ეგრეცა იყოს: და ვითარცა მიზრახავს ეგრეცა ეგოს:

Verse: 25      წარწყმედად ასურასტანელნი იგი ქუეყანით ჩემით, და მთათაგან ჩემთა, და იყვნენ დასათრგუნველ: და მოიღოს მათგან უღელი მათი, და საჴივი მათი ქედთაგან მათთა მოეღოს.

Verse: 26      ესე ზრახვაჲ არს რომელ უზრახავს უფალსა ყოველსა ზედა სოფელსა. და ესე არს ჴელი მაღალი ყოველთა ზედა წარმართთა.

Verse: 27      რამეთუ რაჲ იგი ღმერთსა წმიდასა უზრახავს ვინ განაქარვოს. და ჴელი მისი მაღალი ვინ მოაქციოს.

Verse: 28      ხილვაჲ მეექუსჱ ფილისტიმელთა ზედა. წელსა მას, რომელსა მოკუდა აქაზ მეფჱ, იყო სიტყუაჲ ესე.

Verse: 29      ნუ გიხარინ ყოველთა უცხოთესლთა, რამეთუ შეიმუსრა უღელი მტანჯველისა მის თქუენისაჲ. რამეთუ თესლისაგან გუელთაჲსა გამოჴდენ ნაშობნი ასპიტთანი. და ნაშობთა მათთაგან, გამოვიდენ გუელნი Page of ms. J: A48v  მფრინვალენი.

Verse: 30      დასრულდენ გლახაკნი უფლისა მიერ, და/ დავრდომილნი კაცნი მშჳდობით განისუენებდენ. ხოლო მოსრას სიყმილმან ნათესავი შენი, და ნაშტი შენი მოესრას.

Verse: 31      ღაღადებდით ბჭენი ქალაქისანი, ვალალაებდით ქალაქნი შეძრწუნებულნი, დაწესებულთა შორის მისთა.

Verse: 32      და რაჲ მიუგონ მეფეთა წარმართთა, რამეთუ უფალმან დააფუძნა სიონი, და მის მიერ ცხოვნდენ მდაბალნი ერისანი.

Chapter: 15  
Verse: 1      სიტყუაჲ მოაბისი. ღამჱ წარწყმდა მოაბელი იგი რამეთუ ღამჱ წარწყმდეს ზღუდე იგი მოაბელისაჲ მის.

Verse: 2      მწუხარე იქმნენით თავთა თჳსთა თჳს, რამეთუ წარწყმდა დებონი, სადა იგი ბომონი შენებულ იყო. მუნ ახჳდეთ ტირიდ ნაბავსა მოაბელისასა. ვალალაებდით. ყოველსა თავსა სიმტიერე, და ყოველნი მკლავნი დაჭრილ.

Verse: 3      უბანთა მისთა ზედა მოირტყთ ძაძაჲ, და იტყებდით ერდოთა მისთა ზედა, და უბანთა მისთა ყოველნი ვალალაებდით ტირილით,

Verse: 4      რამეთუ ღაღად-ყო ესებონმან, და ელვალემან: ვიდრე ისადმდე ისმა ღაღადებაჲ მათი. ამისთჳს წელნი მოაბელისანი ღაღადებენ: სულმან მისმან ცნას.

Verse: 5      გული მოაბელისაჲ ღაღადებს თავსა თჳსსა ზედა ვიდრე სეგორადმდე, რამეთუ დიაკეული არს სამ წლისაჲ. ხოლო აღსავალსა მას ლუითისასა ტირილით აღვიდოდიან შენდა გზასა ზედა ადუნიიმ: ღაღაღებდეს შემუსრვაჲ და უბადრუკებაჲ და ძრვაჲ.

Verse: 6      წყალი იგი ნებრიმისაჲ ოჴერ იყოს, და განჴმეს, და ყოველი თივაჲ მისი მოაკლდეს, რამეთუ თივაჲ ნედლი არა იყოს.

Verse: 7      ნუ უკუჱ ესეცა განრინებად არს, რამეთუ მოვჰჴადნე ჴევნებსა მისსა არაბიელნი, და წარიღონ იგი.

Verse: 8      რამეთუ შეუდგა ღაღადებაჲ ღაღადებასა, საზღუარისაჲ მის მოაბელისაჲ აგალიმ. Page of ms. J: A49r  ვალალაებაჲ მისი, ვიდრე ჯურღმულადმდე ელიმისა./

Verse: 9      ხოლო წყალი იგი რემონისაჲ აღივსოს სისხლითა, რამეთუ მოვჴადნე რემონსა ზედა არაბიელნი, და აღვიღო ნათესავი მოაბისაჲ და არიელისაჲ და ნეშტნი იგი ადამაჲსანი.

Chapter: 16  
Verse: 1      განვავლინნე ვითარცა ქუე-წარმავალნი ქუეყანასა ზედა. ნუ უკუჱ პეტრაჲცა ოჴერ არს მთაჲ იგი ასულისა სიონისაჲ,

Verse: 2      რამეთუ იყო შენ ვითარცა მფრინ<ვ>ელისა აფრენილისა მართუენი გამოკრებულნი,

Verse: 3      ეგრე იყო შენ ასულო მოაბისაო, ხოლო არნონსა ზედა უმრავლესი ზრახე, უქმენით მათ საფარველი გლოვისაჲ მარადის, შოვა-სამხრის ვითარცა ბნელსა ივლტოდიან. განკრთეს. ნუ გი<მ>ძიმნ.

Verse: 4      დაგიმკჳდრონ შენ მეოტთა მოაბისათა: გექნმმენ თქუენ საფარველ წინაშე პირსა მდევნელთასა, რამეთუ მოგიხუნეს შემწენი შენნი, და მთავარი იგი წარწყმდა, რომელი იგი დასთრგუნვიდა ქუეყანასა.

Verse: 5      და აღემართოს წყალობითა საყდარი, და ჯდეს მას ზედა ჭეშმარიტებით, საყოფელსა დავითისსა შჯიდეს, და გამოეძიებდეს სამართალსა, და იწრაფდეს სიმართლესა.

Verse: 6      გუესმა გინებაჲ მოაბისაჲ, და მაგინებელ არს ფრიად. ამპარტავანებაჲ მისი აღვიღე: არა ეგრე მისნობაჲ შენი არცა ესრეთ

Verse: 7      ღაღადებს მოაბელმან მოაბელისა მიმართ. ყოველნი ღაღადებდენ დამკჳდრებულთა მათ ზედა კედელსა კეცისასა.

Verse: 8      ჰრცხუენეს ველთა ესებონისათა, იგლოვდენ სავენაჴენი სებემაჲსანი, შთათქმიდენ წარმართნი, დათრგუნენით სავენაჴენი მისნი ვიდრე <ი>ეზერდმდე. არა შეჰკრბეთ შესცეთით უდაბნოსა, მოვლინებულნი მის მიერ დაშთეს, რამეთუ წიაღ-ჴდეს ზღუასა.

Verse: 9      ამისთჳს ვტიროდი ვითარცა ტირილსა იაზერისასა Page of ms. J: A49v  ვე/ნაჴსა სებამჱსასა, ხენი შენნი მოკაფნეს ესებონელთა და ელეალელთა, რამეთუ სამკალი შენი და სასთულებელი შენი დავთრგუნო, და ყოველი დაეცეს.

Verse: 10      და მოეღოს სიხარული და მხიარულებაჲ სავენაჴეთაგან. და ვენაჴთა შენთა ზედა არა იხარონ, და არა დაწნიხონ ღჳნოჲ საწნეხელთა, რამეთუ დაცხრომილ არს .

Verse: 11      ამისთჳს მუცელი ჩემი მოაბსა ზედა ვითარცა ქნარი ოხრიდეს, და ნაწლევნი ჩემნი ვითარცა ზღუდე, რომელი განაახლე.

Verse: 12      და იყოს ვითარცა გრცხუენოდის შენ, რამეთუ დაშურეს მოაბი ბომონთა მისთა ზედა, და შევიდეს ჴელით-ქმნულთა მისთა ლოცვად, და ვერ უძლოს განრინებად მისა.

Verse: 13      ესე სიტყუაჲ არს, რომელსა იტყოდა უფალი მოაბსა ზედა, ოდესცა იგი იტყოდა:

Verse: 14      და აწ იტყოდა უფალი და თქუა. სამთა წელთა სასყიდლით-მოდგინისაჲ შეურაცხ ექმნეს დიდებაჲ მოაბისაჲ ყოველსა ზედა სიმდიდრესა მრავალსა. და დაშთეს მცირითა ერითა, და უპატიო იქმნეს.

Chapter: 17  
Verse: 1      სიტყუაჲ დამასკისათჳს. აჰა ესერა დამასკჱ აღიღოს ქალაქთაგან, და იყოს დასაცემელ,

Verse: 2      და დაშთომილ საუკუნოდ, სადგურ სამწყსოთა, და განსასუენებელ: და არა ვინ იყოს შინა განმავალ:

Verse: 3      და არღარა იყოს ძლიერებაჲ შესავედრებელად იგი ეფრემისა, და არცა იყოს მეფობაჲ დამასკეს, და ნეშტი ასურთაჲ: რამეთუ არა შენ უმჯობეს ხარ ძეთა ისრაჱლისათა და დიდებისა მათისა.

Verse: 4      ამას იტყჳს უფალი საბაოთ: იყოს მას დღესა შინა მოკლებაჲ დიდებისაჲ იაკობისი, და უმრავლესი დიდებისა მისისაჲ შეიძრას,

Verse: 5      და იყოს ვითარცა ვინ Page of ms. J: A50r  შეკრიბის, სამკალი მდგომარჱ მკლავითა თჳსითა: და თავი/ ჴუვილისაჲ გამუსრის, და იყოს ვითარცა იგი ვინ შეკრიბის თავი ჴუვილისაჲ ჴევსა შინა მყარსა.

Verse: 6      და დაშთის მას შინა წუელი, ანუ ვითარცა მარცუალნი ზეთის-ხილისანი, ორნი ანუ სამნი მწუერვალთა სიმაღლესა, ოთხი ანუ ხუთი რტოთა ზედა მაღალთა დაშთიან. ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ:

Verse: 7      მას დღესა შინა მოსავ იყოს კაცი შემოქმედისა თჳსისა, და თუალნი მისნი წმიდისა მიმართ ისრაჱლისა მსტოვარ იყვნენ.

Verse: 8      და არღარა მოსავ იყვნენ ბომონთა მათთა, არცა ქმნულთა ჴელთა მათთასა, რომელნი ქმნნეს თითითა მათითა: და არღარა იხილნენ ხენი არცა საძაგელნი მათნი.

Verse: 9      მას დღესა შინა იყვნენ ქალაქნი შენნი დაშთომილ, ვითარცა იგი დაუტევნეს ამორეველთა და ეველთა პირისაგან ძეთა ისრაჱლისათა. და იყვნენ ოჴერ,

Verse: 10      რამეთუ დაუტევე ღმერთი მაცხოვარი შენი, და უფალი შემწე შენი არა მოიჴსენე, ამისთჳს დაჰნერგო ნერგი ურწმუნოჲ:

Verse: 11      დღესა მას რომელსა დაჰნერგო სცთე. უკუეთუ განთიად სთესო ყუაოდის სამკლად, და რომელსა დღესა მოიმკო განჰნაწილო, და ვითარცა მამამან კაცისამან განუნაწილის შვილთა თჳსთა.

Verse: 12      ვაჲ სიმრავლესა წარმართთა მრავალთასა. ვითარცა ზღუაჲ მღელვარე, ეგრე შესძრწუნდეთ, და ზურგნი მრავალთა წარმართთანი ვითარცა ზღუაჲ ოხრიდენ.

Verse: 13      ვითარცა წყალნი მრავალნი ნათესავნი მრავალნი. ვითარცა წყლისა მრავლისაჲ სიმძაფრით მომავალისაჲ. და შეურაცხ-ყვნეს იგინი, და შოვრის სდევნიდეს მათ. ვითარცა მტუერა ბზისა მქრეველთაჲ წინაშე ქარსა, და ვითარცა მტუერი ურმის-თუალთაჲ რომელი ნიავქარსა მიმოაქუნ.

Verse: 14      მიმწუხრი იყოს გლოვაჲ. უწინარეს ცისკრისა, და Page of ms. J: A50v  არა იყოს./

Verse: 15      ესე ნაწილი არს თქუენთა მათ მტყუენველთაჲ. და სამკჳდრებელი რომელთა თქუენ დაგიმკჳდრეს.

Chapter: 18  
Verse: 1      ვაჲ ქუეყანასა ნავთა ფრთეთასა მიერ კერძო მდინარესა ეთიოპისასა,

Verse: 2      რომელი წარავლინებს ზღუასა ზედა მძევლებსა და სამოციქულოჲ წიგნები ზედა წყალთა. რამეთუ ვიდოდიან მოციქულნი მალენი ნათესავთა მიმართ შორიელთა, და უცხოთა ერისა ბოროტისა, ვაჲ მიერ კერძო ნათესავსა უსასოსა და დათრგუნვილსა. აწ აღჭრნენ მდინარენი ქუეყანისანი ყოველთა.

Verse: 3      ვითარცა სოფელი დამკჳდრებული დაეშენოს სოფელი მათი: ვითარცა ნიში აღიღოს მთისაგან, და ვითარცა ჴმაჲ საყჳრისაჲ სასმენელ იყოს.

Verse: 4      რამეთუ ესრე მრქუა მე უფალმან: კრძალულებაჲ იყოს ჩემსა ქალაქსა. ვითარცა ნათელი ცხელსა შოვა-სამხრის, და ვითარცა ღრუბელი ცუარისაჲ დღეთა არისათა იყოს

Verse: 5      უწინარეს მკისა. რაჟამს დაესრულის ყუავილი, და კაწახი ყუავინ ყუავილსა შინა, გამოკაწახნებინ, და მოჰკუეთის ტევნები მცირე მანგლითა: და ნასხლევსა მოშჭრინ, და მოჰკუეთნ.

Verse: 6      და დაუტევის ერთბამად მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეყანისათა. და შეკრბენ მას ზედა მფრინველნი ცისანი, და მჴეცნი ქუეყანისანი მას ზედა მოვიდენ.

Verse: 7      მას ჟამსა შინა შეიწიროს ძღუენი უფლისა საბაოთისა ერისაგან ჭირვეულისა, და ურვ<ილ>ისა, და ერისაგან დიდისა ამიერითგან, და უკუნისამდე ჟამთა ერისაგან მოსავისა და დათრგუნვილისა. რომელი არს ადგილსა მდინარისა სოფლისა მისისასა, ადგილსა სადა იგი სახელი უფლისაჲ საბაოთისი წოდებულ არს მთაჲ სიონი.

Chapter: 19  
Verse: 1      ხილვაჲ ეგჳპტისაჲ. აჰა უფალი საბაოთ ზედა ზის ღრუბელთა სულ-/მცირეთა, Page of ms. J: A51r  და / მოვალს ეგჳპტედ: და შეიძრნენ ჴელით-ქმნულნი ეგჳპტისანი პირისა მისისა გან: და გულნი მათნი მოუძლურდენ მათ შორის.

Verse: 2      და აღდგენ ეგჳპტელნი ეგჳპტელთა ზედა, და ჰბრძოდის კაცი ძმასა თჳსსა, და კაცი მოყუასსა თჳსსა. ქალაქი ქალაქსა ზედა, და შჯული შჯულსა ზედა.

Verse: 3      და შეძრწუნდეს სული ეგჳპტელთა მათ შორის. ზრახვანი მათნი განვაქარვნე, და ჰკითხვიდენ ღმერთთა მათთა, და ძეგლებსა მათსა, და ქუეყანით-მჴმობელთა, და მუცლით-მეზღაპრეთა.

Verse: 4      და მივსცე ეგჳპტე ჴელთა კაცთა, უფალთა ფიცხელთასა, და მეფენი ფიცხელნი უფლებდენ მათ ზედა.

Verse: 5      ამას იტყჳს მფლობელი უფალი საბაოთ .

Verse: 6      და სუმიდენ ეგჳპტელნი წყალსა ზღჳს-კიდისასა, ხოლო მდინარესა მას მოაკლდეს და განჴმეს. და მოაკლდენ მდინარენი, და რტონი მდინარისანი, და განჴმენ შესაკრებელნი წყალთანი, და ყოველი რწყურნები ლერწმოანთაჲ, და ჭილისაჲ,

Verse: 7      და მდინარის კიდისაჲ მდელოჲ, ყოველი გარემო მდინარისაჲ, და ყოველი სათესავი მდინარისაჲ მისგან განჴმეს ხორშაკითა.

Verse: 8      და სულთ-ითქუმიდენ მესათხევლენი. და სულთ-ითქუმიდენ ყოველნი მესამჭედურენი მის მდინარისანი, და რომელნი სდებდეს ბადესა, და მესათხევლენი იგლოვდენ.

Verse: 9      და სირცხჳლმან შეიპყრნეს მოქმედნი სელისა მის პებით-სთულისანი, და რომელნი იქმოდეს ბისონსა.

Verse: 10      და იყვნენ მოქმედნი იგი მათნი სალმობასა შინა, და ყოველნი მოქმედნი ხმელისანი დაწუ<ხ>ნენ, და გული მათი ელმოდის.

Verse: 11      და განცოფნენ მთავარნი ტანეოსისანი, ბრძენნი იგი თანა-მზრახვალნი მეფისანი, და იყოს ზრახვაჲ იგი მათი სულელ. ვითარ იგი ჰრქჳთ მეფესა: Page of ms. J: A51v  ძენი გონიერნი ვართ ჩუენ, ძენი მეფეთანი დასაბამითგან.

Verse: 12      სადა/ არიან აწ ბრძენნი იგი შენნი, და გითხრედ შენ და გაუწყედ შენ, რაჲ უზრახავს უფალსა საბაოთსა ეგჳპტესა ზედა,

Verse: 13      და მოაკლდეს მთავარნი ტანეოსისანი, და აღმაღლდეს მთავარნი მე<მ>ფისანი, და აცთუნებდენ ეგჳპტესა ტოჰმად,

Verse: 14      რამეთუ უფალმან შეურია მათ სული მაცთურებისაჲ, და შეაცთუნა ეგჳპტე ყოველთა შინა საქმეთა მათთა, ვითარცა იგი შესცთის მთრვალი <და> რომელი სთხევნ ერთბამად.

Verse: 15      და არა იყოს ეგჳპტელთა საქმჱ, რომელმან ქმნეს თავი და ბოლოჲ, დასაბამი და დასასრული.

Verse: 16      მას დღესა შინა იყვნენ ეგჳპტელნი ვითარცა დედანი შიშსა შინა და ძ<რ>წოლასა, პირისაგან შიშისა უფლისა საბაოთისა, რომელი მოაწიოს მათ ზედა.

Verse: 17      და იყოს სოფელი იგი ჰურიასტანისაჲ საშინელ ეგჳპტელთა: ყოველმან რომელმან სახელ-სდვას მას მათ შორის შეეშინეს, ზრახვისა მისთჳს რომელი უზრახავს მას ზედა უფალსა საბაოთს ყოვლისა-მპყრობელსა.

Verse: 18      მას დღესა შინა იყვნენ ხუთნი ქალაქნი ეგჳპტეს, რომელნი იტყოდიან ენასა ქანანელთასა, და ფუცვიდენ სახელსა უფლისა საბაოთისსა. ქალაქი ასედეკ ეწოდოს ქალაქსა ერთსა.

Verse: 19      მას დღესა შინა იყოს საკურთხეველი უფლისაჲ სოფელსა ეგჳპტისასა, და ძეგლი საზღვართა მისთა თანა უფლისაჲ.

Verse: 20      და იყოს სასწაულ საუკუნო უფლისა საბაოთისა სოფელსა ეგჳპტისასა. რამეთუ ღაღადებდენ უფლისა მიმართ, მაჭირვებელთა მათთათჳს, და მოუვლინოს მათ უფალმან კაცი რომელმან აცხოვნნეს იგინი, საშჯელით აცხოვნნეს იგინი,

Verse: 21      და საცნაურ იყოს უფალი ეგჳპტელთა, და იცნან ეგჳპტელთა უფალი მას დღესა შინა, და შეწირონ მსხუერპლი და შესაწირავი. და აღუთქუან აღთქუმაჲ Page of ms. J: A52r  უფალსა, და/ მისცენ მას.

Verse: 22      და გუემნეს უფალმან მეგჳპტელნი წყლულებითა, და განკურნნეს იგინი კურნებით, და მოიქცენ იგინი უფლისა, და ისმინოს მათი. და განკურნნეს იგინი.

Verse: 23      მას დღესა შინა იყოს გზაჲ ეგჳპტით ასურასტანელთა, <. . .> და ჰმონებდენ მეგჳპტელნი ასურასტანელთა.

Verse: 24      მას დღესა შინა იყოს მესამე ისრაჱლისაჲ ასურასტანელთა შორის და ეგჳპტელთა კურთხეულ ქუეყანასა მას.

Verse: 25      რომელი აკურთხა უფალმან საბაოთ, და თქუა: კურთხეულ არს ერი ჩემი, რომელი არს ეგჳპტეს და ასურასტანს, და სამკჳდრებელი ჩემი ისრაჱლი.

Chapter: 20  
Verse: 1      წელსა მას რომელსა შევიდა ტანათან აზოტედ: ოდეს იგი მოივლინა სარნასარისგან მეფისა ასურასტანელთაჲსა: და ჰბრძო მას, და დაიპყრა აზოტჱ.

Verse: 2      მაშინ ეტყოდა უფალი ესაიას ძესა ამოსისსა წინაწარმეტყუელსა და ჰრქუა. წარვედ, და განიძარცუე ძაძაჲ ეგე წელთა შენთა, და სანდალნი შენნი წარიჴადენ ფერჴთაგან შენთა. და ყო ეგრე ესაია, და ვიდოდა შიშუელი და უჴამური.

Verse: 3      და თქუა უფალმან: ვითარცა ეგე ვალს მონაჲ ჩემი ესაია შიშუელი და უჴამური, სამ წელ იყოს სასწაულები და ნიშები ეგჳპტელთა და ეთიოპელთა ზედა.

Verse: 4      რამეთუ ესრეთ მოიყვანნეს მეფემან ასურასტანისამან ტყუენი ეგჳპტელთანი და ეთიოპელთანი ჭაბუკნი და მოხუცებულნი შიშუელნი და უჴამურნი, და გამოაჩინოს სარცხჳნელი ეგჳპტისაჲ.

Verse: 5      და მოუძლურდენ უძლურებით ეთიოპელთა მიმართ, რომელთა იგი ესვიდეს მათ ეგჳპტელნი, რომელნი იგი იყვნეს მათა დიდება.

Verse: 6      და თქუან დამკჳდრებულთა ამის ჭალაკისათა მას დღესა შინა, აჰა ესერა Page of ms. J: A52v  ჩუენ მოსავ ვიყვენით მივლტოლად მათდა შეწევ/ნისათჳს, და მათ ვერ უძლეს განრინებად მეფისაგან ასურასტანელთაჲსა, და ჩუენ ვითარ მე განვერნეთ.

Chapter: 21  
Verse: 1      ხილვაჲ უდაბნოჲსაჲ. ვითარცა ნიავქარი უდაბნოჲთ გამოვიდის, უდაბნოჲთ მომავალი, ქუეყანისაგან საშინელისა.

Verse: 2      საშინელ არს, ხილვაჲ ახალი მომეთხრა მე, რომელი შეურაცხ-ჰყოფს შეურაცხ-ჰყოფდინ და რომელი უშჯულოებს უშჯულოებდინ: ჩემდა მომართ ელამიტელნი, და მოციქულნი სპარსთანი ჩემდა მოვლენ: აწ სულთ-ვითქუნე და ნუგეშინის-ვსცე თავსა ჩემსა.

Verse: 3      ამისთჳს აღივსნეს წელნი ჩემნი დაჴსნითა, და სალმობათა შემიპყრეს მე ვითარცა შობადი: ვცოდე არა სმენად, ვისწრაფე არა ხილვად.

Verse: 4      გული ჩემი სცთების, და უშჯულოებაჲ დამფარავს მე: სული ჩემი მიიწია შიშსა.

Verse: 5      განჰმზადეთ ტაბლაჲ, ჭამეთ და სუთ: აღდეგით მთავარნო, განმზადეთ ფარები.

Verse: 6      რამეთუ ესრეთ მრქუა მე უფალმან, წარვედ და დაადგინე თავისა შენისა მსტუარი და რაჲცა იხილო მითხარ მე.

Verse: 7      და ვიხილენ მჴედარნი ორნი მჴედარი ვირსა და მჴედარი აქლემსა: ისმინე ჰამბავი <მრავალი>.

Verse: 8      და მოუწოდე ურიას სამსტოვროსა, უფალი იტყოდა: დავდეგ საცოსა ჩემსა დღჱ ყოველ და ბანაკსა ჩემსა ზედა მე დავდეგ ღამჱ ყოველ.

Verse: 9      და აჰა ესერა მოვიდოდა მჴედრები კრებულთაჲ: მომიგო და მრქუა: დაეცა ბაბილონი და ყოველნი საკერპონი მისნი, და ყოველი ჴელით-ქმნული მისი შეიმუსრა ქუეყანასა ზედა.

Verse: 10      ისმინეთ დაშთომილთა მაგათ და ლმობიერთა: ისმინეთ რაჲ იგი მესმა უფლისაგან საბაოთისა, რომელი იგი ღმერთმან ისრაჱლისამან გითხრა თქუენ./ Page of ms. J: A53r 

Verse: 11      სიტყუაჲ იდუმიაჲსათჳს. ჩემდა მოჰხადის სეირისგან, დაიცვენ არდაბაგნი,

Verse: 12      რაჲსა ჰღაღადებ მცველისა მიმართ ღამითგან ესრეთ, თქუა მცველი: მოვიდა განთიად და ღამჱ: უკუეთუ ეძიებთ ეძიებდით. და ჩემ თანა დაადგერით მაღნარსა შინა.

Verse: 13      სიტყუაჲ არაბიაჲსაჲ. მაღნარსა მწუხრი დაიძინან გზასა დედანიმისასა,

Verse: 14      მიგებად წყურიელთა, მოიღეთ წყალი, მკჳდრთა სოფლისა თემანისათა. პურითა მიეგებვოდეთ მეოტთა

Verse: 15      სიმრავლისათჳს მეოტთაჲსა, და სიმრავლისათჳს შეცთომილთაჲსა, და სიმრავლისათჳს მახჳლისა, და სიმრავლისათჳს მბრძოლთაჲსა, და სიმრავლისათჳს ისართა მორთხმულთა, და სიმრავლისათჳს დაცემულთა ბრძოლასა შინა.

Verse: 16      რამეთუ ესრე მრქუა მე უფალმან ვითარმედ წელიწადი <ვითარცა> მორეწისაჲ, და მოაკლდეს დიდებაჲ ძეთა კედარისათაჲ.

Verse: 17      და ნეშტნი იგი მეისართაჲ, ძეთა კედარისათაჲ რიცხჳთ ძლიერთაჲ იყვნენ მცირედ, რამეთუ უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ ესრეთ იტყოდა.

Chapter: 22  
Verse: 1      სიტყუაჲ ღელესა [!] სიონისაჲ. რაჲ ეგე გეყო შენ აწ, რამეთუ ახუედით თქუენ ყოველნი ერდოებსა ამაოთასა.

Verse: 2      აღივსო ქალაქი ღაღადებითა: ქალაქი მოზახული, წყლულნი შენნი არა წყლულნი მახჳლითა, არცა მკუდარნი შენნი მკუდარ ბრძოლითა.

Verse: 3      ყოველნი მთავარნი შენნი ვლტოლილ არიან, და რომელნი შეიპყრნეს ფიცხლად შეიკრნეს, და ძლიერნი იგი რომელ იყვნეს შენ შორის შოვრად ივლტოდეს.

Verse: 4      ამისთჳს ვთქუ, მაცადეთ და ვტიროდი მწარედ: ნუ Page of ms. J: A53v  მძლევთ მე ნუგეშინის-ცემად შემუსრ/ვილებასა ზედა ასულისა ნათესავისა ჩემისასა.

Verse: 5      რამეთუ დღჱ შეძრწუნებისაჲ და წარწყმედისაჲ და დათრგუნვისაჲ და ცთუნებისაჲ უფლისა მიერ საბაოთისა. ჴევსა სიონისასა სცთებიან: მცირითგან ვიდრე დიდადმდე მათდა სცთებიან მთასა ზედა,

Verse: 6      ხოლო ელამიტელთა მოიღეს ფარები, აღმჴედრებულნი კაცნი ცხენებსა, და კრებული განწყობილთაჲ.

Verse: 7      და რჩეული ჴევნები აღივსოს ეტლებითა, ხოლო მჴედართა დაჰჴსნენ ბჭენი შენნი,

Verse: 8      და გამოაცხადნენ ბჭენი იუდაჲსნი, და მიჰხედონ მას დღესა შინა რჩეულსა სახლებსა ქალაქისასა.

Verse: 9      და გამოაცხადნენ დაფარულნი სახლთანი საკიდურთა დავითისთანი, და იხილეს რამეთუ მრავალ არიან, და მოაქციეს წყალი იგი პირველისა მის ტბისა საბანელისაჲ ქალაქად.

Verse: 10      და დაარღჳეს სახლები იჱრუსალემისაჲ განსაძნელებელად ქალაქისა.

Verse: 11      და ჰყავთ თავისა თქუენისა წყალი შორის ორთა მათ ზღუდეთა შინა კერძო პირველისა მის ტბისა საბანელისა, და არა აღიხილენ<ი>თ თუალნი თქუენნი მისა მიმართ, რომელმან იგი პირველად აღაშჱნა იგი, <და> შემოქმედი მისი შორით არა იხილეთ.

Verse: 12      და მოუწოდა უფალმან საბაოთ მას დღესა შინა ტირილსა და ტყებასა, და პარსვასა, და მორტყმასა ძაძისასა.

Verse: 13      ხოლო მათ ყვეს სიხარული და მხიარულებაჲ, და სწყუდიდეს ზუარაკებსა, და დაჰკლვიდეს ცხოვარსა, რაჲთა ჭამდენ ჴორცსა და სუმიდენ ღჳნოსა. და იტყოდეს: ვჭამოთ და ვსუათ, რამეთუ ხვალე მოვსწყდეთ.

Verse: 14      და განცხადებულ არს ესე ყურთა მიმართ უფლისა საბაოთისთა, რამეთუ არა მიგეტეოს თქუენ ცოდვაჲ ესე, ვიდრემდე Page of ms. J: A54r  მოსწყდეთ თქუენ, იტყჳს უფალი ღმერთი ძალთაჲ./

Verse: 15      ამას იტყჳს უფალი საბაოთ, წარვედ და შევედ ტაძრად სომნაჲსა მეუნჯისა მის, და არქუ მას.

Verse: 16      რაჲ ძეს შენი აქა: ანუ რაჲ არს შენი აქა, რამეთუ გამოჰკუეთე შენ თავისა შენისა საფლავი: და ჰქმენ აქა თავისა თჳსისა სამარჱ მაღალსა ზედა: და გამოსწერე თავისა თჳსისა კლდესა კარავი.

Verse: 17      აჰა ესერა უფალი საბაოთ განაძებს კაცსა: და შეგმუსროს შენ, და განგძარცოს სამკაული შენი, და გჳრგჳნი შენი დიდებული.

Verse: 18      და განგაგდოს შენ სოფელსა <დიდსა> განუზომელსა, და მუნ მოჰკუდე. და დადვას ეტლი იგი შენი კეთილი უპატიოდ, და სახლი იგი მთავრისა შენისაჲ დასათრგუნველად.

Verse: 19      და მოეღო შენ სამნოჲსაგან შენისა და დგომისაგან შენისა.

Verse: 20      და იყოს მას დღესა შინა მოუწოდი მონასა ჩემსა ელიაკიმს, ძესა ქელკიაჲსსა.

Verse: 21      და შევჰმოსო მას სამკაული შენი, და გჳრგჳნი შენი მივსცე მას სიმტკიცედ, და სამნოჲ შენი მივსცე ჴელთა მისთა. და იყოს იგი ვითარცა მამაჲ მკჳდრთა იჱრუსალემისათა, და კაცთა იუდაჲსთა.

Verse: 22      და მივსცე მას დიდებაჲ დავითისი, და მთავრობდეს, და არა <ვინ> იყოს სიტყჳს-მიმგებელ. <და> დაჰჴშას, და არა ვინ იყოს განმღებელ.

Verse: 23      და დავადგინა იგი მთავრად ადგილსა სარწმუნოსა, და იყოს იგი საყდრად დიდებისა სახლსა მამისა თჳსისასა.

Verse: 24      და იყოს მისა მოსავ ყოველი დიდებული სახლსა შინა მამისა მისისასა მცირითგან ვიდრე დიდადმდე, და იყვნენ მისა მსტუარ იგინი მას დღესა შინა.

Verse: 25      ამას იტყჳს უფალი საბაოთ, შეირყიოს კაცი დამტკიცებული ადგილსა სარწმუნოსა, და Page of ms. J: A54v  მოეღოს და <და>ეცეს./ და მოისპოს დიდებაჲ იგი რომელი იყო მის ზედა, რამეთუ უფალი იტყოდა.

Chapter: 23  
Verse: 1      სიტყუაჲ ტჳროსისაჲ. ღაღადებდით ნავები კარქიდონისაჲ რამეთუ წარწყმდეს, და არღარა მოვიდენ ქუეყანით კიტიელთაჲთ. წარიყვანნეს ტყუედ.

Verse: 2      ვისა მსგავს არიან, მკჳდრნი ამის ჭალაკისანი, ვაჭარნი ზღჳს-კიდისანი, რომელნი წიაღ-ვლენ ზღუასა, წყალთა ზედა მრავალთა, ნათესავნი ვაჭართანი.

Verse: 3      ვითარცა ხუავი სალეწავისაჲ შეაქუს მოფარდულთა წარმართთასა.

Verse: 4      გრცხუენოდენ, სიდონ, თქუა ზღუამან, ხოლო ძალმან ზღჳსამან თქუა: არა მელმოდა არცა ვშუერ: არცა განვზარდენ ჭაბუკნი, არა აღვამაღლენ ქალწულნი.

Verse: 5      რაჟამს ისმეს ეგჳპტეს, ეწიოს მათ სალმობაჲ ტჳროსისათჳს.

Verse: 6      წარვედით კარქედონდ, ღაღადებდით, დამკჳდრებულნი ამის ჭალაკისანი.

Verse: 7      ანუ არა ესე იყო თქუენი გინებაჲ დასაბამითგან ვიდრე პირველ განცემადმდე მისა:

Verse: 8      ვინ ზრახა ესე ტჳროსსა ზედა, ნუ უკუე ნაკლულევან არს, ანუ ვერ ძალ-უც. ვაჭარნი მისნი მთავარნი არიან, და მფრდელნი მისნი დიდებულნი ქუეყანისანი.

Verse: 9      უფალმან საბაოთ ზრახა განქარვებად გინებაჲ დიდებულთაჲ, და შეურაცხებად ყოველი დიდებული ქუეყანასა ზედა.

Verse: 10      იქმოდე ქუეყანასა შენსა, რამეთუ ნავნი არღარა მოვლენ კარქედონით,

Verse: 11      ჴელსა შენსა არღარა ეძლოს ზღუასა ზედა, რომელი განარისხებდა მეფეთა: უფალმან ძალთამან ამცნო ქანანისათჳს წარწყმედად ძალი მისი.

Verse: 12      და თქუან: არღარა შესძინოთ გინებად და ვნებად ქალწულსა ასულსა სი<დ>ონისასა. დაღათუ მიხჳდე კიტიელთა, არცა მუნ განსუენება იყოს შენ<და>, Page of ms. J: A55r 

Verse: 13      და ქუეყანად ქალდეველთად:/ და იგიცა მო-ვე-ოჴრებულ არს ასურასტანელთაგან, არცა მუნ განსუენება იყოს შენდა, რამეთუ დაეცა ზღუდე მისი.

Verse: 14      ღაღადებდით ნავები კარქედონისაჲ, რამეთუ წარწყმდა ძნელოვანი თქუენი.

Verse: 15      და იყოს მას დღესა შინა, დაშთეს ტჳროსი სამეოც და ათ წელ, ჟამთა მეფისა ერთისაჲ, ვითარცა ჟამი კაცისაჲ, და იყოს შემდგომად სამეოც და ათ წლისა იყოს ტჳროსსა ვითარცა სახიობაჲ მეძვისაჲ.

Verse: 16      მოიღე ქნარი, გურიობდ, ქალაქი მეძავი დავიწყებული, კეთილად ებნიდ. ფრიად სახიობდ, რაჲთა საჴსენებელ შენდა იყოს.

Verse: 17      და იყოს შემდგომად სამეოც და ათისი წლისა, მოხედვაჲ ყოს უფალმან ტჳროსისაჲ, და კუალად მო-ვე-ეგოს პირველსა მას. და იყოს იგი სავაჭრო ყოველთა მეფეთა ქუეყანისათა,

Verse: 18      და იყოს სავაჭროჲ მისი, <და> სასყიდელი მისი წმიდა უფლისა. არა მათთჳს შეკრბებოდეს, არამედ დამკჳდრებულთათჳს წინაშე უფლისა. ყოველი სავაჭროჲ მისი, ჭამად და სუმად, და სიმაძღრედ, შესაბამად საჴსენებელისა წინაშე უფლისა.

Chapter: 24  
Verse: 1      აჰა ესერა უფალი განჰრყუნის სოფელსა, და მოაოჴროს იგი და გამოაცხადოს პირი ქუეყანისაჲ, და მიმოსთესნეს მკჳდრნი მისნი მას ზედა.

Verse: 2      და იყოს ერი იგი ვითარცა მღდელი, და მონაჲ იგი ვითარცა უფალი, და მჴევალი ვითარცა დედოფალი, და იყოს განმსყიდელი იგი ვითარცა მომსყიდელი, და მვასხებელი იგი ვითარცა მავასხებელი, და თანა-მდები იგი ვითარცა მიმცემელი.

Verse: 3      განხრწნით განიხრწნეს ქუეყანაჲ, და ტყუენვით წარიტყუენოს ქუეყანაჲ, რამეთუ პირი უფლისაჲ იტყოდა ამას.

Verse: 4      იგლოვდა ქუეყანაჲ, და განიხრწნა სოფელი. იგლოვდეს მაღალნი ქუეყანისანი.

Verse: 5      ხოლო ქუეყანამან უშჯულოებაჲ ქმნა მკჳდრთა მისთაგან, რამეთუ გარდაჰჴდეს შჯულსა, და ცვალნეს ბრძანებანი, და განაქარვეს აღთქუმაჲ საუკუნოჲ./ Page of ms. J: A55v 

Verse: 6      ამისთჳს წყევაჲ შეშჭამდეს ქუეყანასა, რამეთუ ცოდეს მკჳდრთა ქუეყანისათა, ამისთჳს გლახაკ იყვნენ მკჳდრნი ქუეყანისანი, და დაშთენ კაცნი მცირედნი.

Verse: 7      იგლოვდეს ღჳნოჲ და იგლოვდეს ვენაჴი, სულთ-ითქუმიდენ ყოველნი მოხარულნი გულითა.

Verse: 8      დაცხრომილ არს სიხარული ბობღანთაჲ: დაცხრომილ არს სილაღე და სიმდი<დ>რე უღმრთოთაჲ, დაცხრომილ არს ჴმაჲ ქნარისაჲ.

Verse: 9      ჰრცხუენა და არა სუეს ღჳნოჲ. მწარე იყო თაფლუჭი რომელნი სუმიდეს.

Verse: 10      მოოჴრდეს ყოველნი ქალაქნი, დაეჴშას სახლები, რაჲთა არა ვინ შევიდეს,

Verse: 11      ვალალაებდინ ღჳნისათჳს ყოველსა ადგილსა. დაცხრომილ არს სიხარული ქუეყანისაჲ,

Verse: 12      დაშთენ ქალაქნი ოჴრად, და სახლები დატევებული წარწყმდეს.

Verse: 13      ესე ყოველი იყოს ქუეყანასა ზედა წარმართთა შორის, ვითარცა იგი ვინ მოჰკუფხლავნ ზეთის-ხილსა, ეგრეთ მოკუფხლნენ იგინი, დაღათუ დასცხრეს სასთულებელი:

Verse: 14      ესენი ჴმითა ღაღადებნ, ხოლო რომელნი დაშთომილ იყვნენ ქუეყანასა ზედა იხარებდენ ერთბამად, რამეთუ დიდებითა უფლისაჲთა შეძრწუნდენ წყალნი ზღჳსანი.

Verse: 15      ამისთჳს დიდებაჲ უფლისაჲ იყოს ჭალაკთა ზედა, და სახელი უფლისაჲ ღმრთისაჲ ისრაჱლისაჲ დიდებულ იყოს.

Verse: 16      უფალო ღმერთო ისრაჱლისაო კიდითგან ქუეყანისაჲთ ნიშები გუესმა, სასოებაჲ უღმრთოჲსაჲ, და თქუან: ვაჲ შეურაცხის-მყოფელთა, რომელნი შეურაცხ-ჰყოფენ შჯულსა.

Verse: 17      შიში და ჯურღმული და საფრჴე თქუენ ზედა, რომელნი დამკჳდრებულ ხართ ქუეყანასა ზედა.

Verse: 18      და იყოს რომელი ივლტოდის შიშისაგან, შთავარდეს მღჳმესა, და რომელი გამოვიდეს მღჳმისაგან, შეიპყრას საბრჴითა, რამეთუ სარკუმელნი ზეცით განეხუნენ, და შეიძრნენ საფუძველნი ქუეყანისანი.

Verse: 19      მისდრკეს, შეძრწუნებით შეძრწუნდეს ქუეყანაჲ. და Page of ms. J: A56r  დასულებით/ დასულბეს ქუეყანაჲ.

Verse: 20      ვითარცა მთრვალი და შესულებული, და შეიძრას ვითარცა ხილის-საცავი: კარავი ქუეყან<ის>აჲ დაეცეს და შე-ვერ-უძლოს აღდგომად, რამეთუ განძლიერდა მას ზედა უშჯულოებაჲ.

Verse: 21      და მოავლინოს ღმერთმან სამკაულსა ზედა ცისასა ჴელი მისი მას დღესა შინა <და> მეფეთა ზედა ქუეყანისათა.

Verse: 22      და შეკრიბოს კრებულები მათი საპყრობილესა, და დაჰჴშას კარები, მრავლითგან ნათესავით მოხედვაჲ იყოს მათი.

Verse: 23      და დაითრგუნნენ ალიზნი, და დაეცეს ზღუდე, რამეთუ მეუფებდეს უფალი სიონს, იჱრუსალემს და წინაშე მოხუცებულთა იდიდოს.

Chapter: 25  
Verse: 1      უფალო ღმერთო ჩემო, გადიდებდე შენ, და უგალობდე სახელსა შენსა, რამეთუ ჰქმნენ საკჳრველნი საქმენი. ზრახვაჲ დასაბამისაჲ ჭეშმარიტ. იყავნ უფალო.

Verse: 2      რამეთუ დასხენ ქალაქნი მიწად, და ქალაქნი ძლიერნი დაცემად იგი საფუძველითგან. უღმრთოთა ქალაქი უკუნისამდე არა აღეშენოს.

Verse: 3      ამისთჳს გაკურთხევდეს შენ ერი გლახაკი, და ქალაქნი კაცთა დაჭირვებულთანი გაკურთხევდენ შენ,

Verse: 4      რამეთუ იქმენ შენ ყოველსა ქალაქსა მდაბალსა შემწე, და სულ-მოკლეთა ნაკლულევანებისაგან მფარველ. კაცთაგან უკეთურთა იჴსნენ იგინი. მფარველ წყურიელთა, და სულთა კაცთა დაწუნებულთა.

Verse: 5      რამეთუ ვითარცა კაცნი სულ-მოკლენი წყურილითა სიონს შინა კაცთა მათ <გან> უღმრთოთა, რომელთა მიმცენ ჩუენ,

Verse: 6      და უყოს უფალმან საბაოთ ყოველთა წარმართთა, მთასა მას ზედა სუმიდენ სიხარულსა, სუმიდენ ღჳნოსა,

Verse: 7      იცხებდენ ნელსაცხებელსა, მოეცნენ მთასა ამას მოცემით. მიეც ესე ყოველი წარმართთა, რამეთუ ზრახვაჲ ესე ყოველთა მიმართ წარმართთა.

Verse: 8      შთანთქა სიკუდილმან და შეუძლო. და კუალად მოუსპო უფალმან ყოველი ცრემლი ყოვლისაგან პირისა. ყუედრებაჲ ერისა მისისაჲ მოუღო ყოვლისაგან ქუეყანისა, რამეთუ პირი უფლისაჲ იტყოდა./

Verse: 9      Page of ms. J: A56v  და თქუან მას დღესა შინა, აჰა ღმერთი ჩუენი, რომელსა ჩუენ ვესევდით, და ვიხარებდეთ მაცხოვარებასა ჩუენსა.

Verse: 10      განსუენებაჲ მოსცეს ღმერთმან მთასა ამას ზედა და დაითრგუნოს მოაბელი იგი ვითარცა იგი დაითრგუნის კალოჲ კევრითა,

Verse: 11      და დააცადნეს ჴელნი მისნი. ვითარცა სახედ მან დაამდაბლნა და წარწყმიდნა, ეგრეთვე დამდაბლდეს იგი და დამდაბლდეს სიმაღლე მისი, სადა იგი ჴელნი მისნი დაასხნა.

Verse: 12      და სიმაღლე იგი ზღუდისაჲ მის შესავედრებელისა შენისაჲ. დაამდაბლოს, და შთავიდენ ვიდრე იატაკადმდე.

Chapter: 26  
Verse: 1      მას დღესა შინა აქებდენ ქებასა ამას ქუეყანასა იუდაჲსსა და თქუან, აჰა ქალაქი ძლიერი და მაცხოვარებისა ჩუენისაჲ. დადვას ზღუდე და ზღუდის ზღუდე.

Verse: 2      განახუენით ბჭენი და შევედინ ერი რომელი იმარხვიდა სიმართლესა, და იმარხავს ჭეშმარიტებასა.

Verse: 3      და შემწჱ არს ჭეშმარიტებისა, და იმარხავს მშჳდობასა, რამეთუ შენდამი სასოებით

Verse: 4      გესვიდეს უფალო ვიდრე უკუნისამდე, ღმერთო დიდო და საუკუნეო,

Verse: 5      რომელმან დაამდაბლენ და გარდამოიყვანენ დამკჳდრებულნი მაღალთა ზედა, ქალაქნი ძლიერნი დაამჴუნე, და შთაჰჴადნე ვიდრე მიწადმდე.

Verse: 6      და დასთრგუნვიდენ მათ ფერჴნი მდაბალთანი

Verse: 7      გზანი ღმრთის-მსახურთანი წრფელ არიან, წრფელ იქმნნეს გზანი ღმრთის-მსახურთანი და განმზადებულ.

Verse: 8      რამეთუ გზანი უფლისანი განკითხვით არიან. ვესევდით სახელსა შენსა და ჴსენებასა,

Verse: 9      რომლისათჳს გული უთქუმიდა სულსა ჩემსა. ღამითგან აღიმსთო სულმან ჩემმან შენდამი ღმერთო, რამეთუ ნათელ არიან ბრძანებანი შენნი ქუეყანასა ზედა: ისწავეთ სიმართლჱ მკჳდრთა ქუეყანისათა.

Verse: 10      რამეთუ დადუმნა უღმრთოჲ: რომელმან არა ის<წ>ავოს სიმართლე ქუეყანასა ზედა, ჭეშმარიტებაჲ Page of ms. J: A57r  არა ყოს./ მოისჴენ უღმრთოჲ, რაჲთა არა იხილოს დიდებაჲ იგი უფლისაჲ:

Verse: 11      უფალო, მკლავი შენი მაღალი: მათ არა იცოდეს, ხოლო ცნან და ჰრცხუენოდის. შურმან შეიპყრა ერი უსწავლელი, და აწ ცეცხლმან შეჭამნეს მტერნი.

Verse: 12      უფალო ღმერთო ჩუენო, მომეც ჩუენ მშჳდობაჲ, რამეთუ ყოველი მომაგე ჩუენ.

Verse: 13      უფალო ღმერთო ჩუენო, მომიპოვენ ჩუენ. უფალო, შენსა გარეშჱ სხუაჲ არა ვინ ვიცით. სახელსა შენსა სახელი სდებთ,

Verse: 14      ხოლო მკუდართა ცხორებაჲ არა იხილონ, არცა მკურნალთა აღადგინონ, ამისთჳს მოჰჴადე და წარსწყმიდე ყოველი წული მათი.

Verse: 15      შესძინე მათ ბოროტი უფალო, შესძინე ბოროტი, შესძინე ბოროტი დიდებულთა ქუეყანისათა.

Verse: 16      უფალო, ჭირსა მოგიჴსენეთ შენ, რამეთუ მცირე არს სწავლაჲ შენი ჩუენ ზედა.

Verse: 17      და ვითარცა სალმობაჲ შობადისაჲ, რომელი მიახლებულ არს შობად, სალმობისა მისგან ღაღადებნ, ეგრე ვექმენით ჩუენ საყუარელსა მას შენსა.

Verse: 18      შიშითა შენითა, უფალო, მიუდეგით: გუელმოდა და ვშევით. სული მაცხოვარებისა შენისაჲ ვყავთ ქუეყანასა ზედა, რაჲთა არა დავეცნეთ ჩუენ, არამედ დაეცნენ დამკჳდრებულნი ქუეყანისანი.

Verse: 19      აღდვგენ მკუდარნი, და განიღჳძონ რომელნი არიან სამარებსა, და იხარებდენ რომელნი დაძინებულ არიან ქუეყანასა ზედა: რამეთუ ცუარი იგი შენ-მიერი საკურნებელ არს მათა, ხოლო ქუეყანაჲ იგი უღმრთოთაჲ დაეცეს.

Verse: 20      წარვედ, ერო ჩემო: შევედ საუნჯესა შენსა, დაჰჴშნენ კარნი შენნი წინაშე შენსა, და ემალე მცირედ რაოდენ მე, ვიდრემდე წარჴდეს რისხვაჲ უფლისაჲ.

Verse: 21      რამეთუ აჰა ესერა უფალი ადგილით წმიდით მისით მოავლინებს რისხვასა მისსა დამკჳდრებულთა ქუეყანისათა, და გამოაცხადოს ქუეყანამან სისხლი თჳსი. და არა დაფარნეს მოკლულნი იგი. Page of ms. J: A57v 

Chapter: 27  
Verse: 1      მას დღესა შინა მოავლინოს უფალმან მახჳლი წმიდაჲ, და/ დიდი, და ძლიერი, ვეშაპსა მას ზედა გუელსა დრკუსა, და მოკლას ვეშაპი იგი.

Verse: 2      მას დღესა შინა ვენაჴი კეთილი გულის-სათქუმელი მთავროგად მას ზედა.

Verse: 3      მე ქალაქო ძლიერო, ქალაქო გარემოცეულო, ამაოებაჲ ასუა მას: შეიპყრას იგი ღამჱ, ხოლო დღისი დაეცეს იგი.

Verse: 4      რამეთუ ზღუდე არა არს, რომელსაცა დაემტკიცა მას შინა. ვინ დამადგინოს ცვად წუელისა ველსა ზედა, ბრძოლისა ამისთჳს შეურაცხ-ვყავ იგი, აწ უკუე ამისთჳს ყო უფალმან ყოველი რომელიცა ბრძანა,

Verse: 5      დამწუვარნი ღაღადებდენ დამკჳდრებულნი მას ზედა. ვყოთ მშჳდობაჲ მის თანა, მშჳდობაჲ ვყოთ,

Verse: 6      მომავალთა მაგათ შვილთა იაკობისთა: აღმოცენდეს, და ყუაოდის ისრაჱლი, და აღივსოს სოფელი ნაყოფითა მისითა.

Verse: 7      ნუ უკუე ვითარ მან წყლა, ეგრეცა იგი იწყლას. ანუ ვითარ იგი მან მოკლა, ეგრეცა იგი მოიკლას.

Verse: 8      ბრძოლითა და ყუედრებითა გამოავლინნეს იგინი. ანუ არა შენ ხარ, რომლით იწურთიდ სულითა შენითა ფიცხლითა მოკლვად მათა, სულითა გულის-წყრომისაჲთა.

Verse: 9      ამისთჳს მოეღოს უშჯულოებაჲ იაკობსა, და ესე არს კურთხევაჲ მისი, რაჟამს მოუსპო მას ცოდვაჲ თჳსი, რაჟამს დასხნენ ყოველნი ლოდნი ბომონთანი, დაგლილნი ვითარცა მტუერნი, წულილნი, და არა დაადგრენ კერპნი მათნი. და ხენი მათნი მოკაფულნი ვითარცა მაღნარი შორიელი.

Verse: 10      და დამკჳდრებული სამწყსოჲ განტევებულ იყოს, ვითარცა სამწყსოჲ დატევებული, და იყოს მრავალ ჟამ საძოვრად, და მუნ განისუენებდენ.

Verse: 11      და შემდგომად ჟამისა არა იყოს მდელოჲ მას ზედა სიჴმელისაგან. Page of ms. J: A58r  დედანი/ ეგე მომავალნი ხილვით, მოვედით, რამეთუ არა არს ერი ეგე რომელსა აქუნ გულის-ჴმის-ყოფაჲ: ამისთჳს არა შეიწყალნეს იგინი შემოქმედმან მათმან, არცა დამბადებელმან <მათ>მან შეიწყალნეს იგინი.

Verse: 12      და იყოს მას დღესა შინა დაჰჴშას უფალმან ჴევითგან მდინარისაჲთ ვიდრე ჰრინოკორურედმდე, ხოლო თქუენ შეკრიბენით ძენი ისრაჱლისანი თითოეული.

Verse: 13      და იყოს მას დღესა შინა დაჰბერონ საყჳრსა მას დიდსა, და მოვიდენ წარწყმედულნი იგი ეგჳპტეს, და რომელნი წარწყმედულ იყვნეს სოფელსა ასურასტანისასა, და თაყუანის-სცემდენ უფალსა მთასა წმიდასა მისსა იჱრუსალემს.

Chapter: 28  
Verse: 1      ვაჲ გჳრგჳნსა მას, გინებისა, ნადთა მათ ეფრემისთა, ყუავილსა დაყრილსა დიდებისასა, თხემსა მის მთისა ზრქელისასა, რომელთა გთრავს თჳნიერად ღჳნისა.

Verse: 2      აჰა ესერა ძლიერ და ფიცხელ უფლისა მიერ გულის-წყრომაჲ უფლისაჲ. და რისხვაჲ მისი, ვითარცა სეტყუაჲ გარდამომავალი, სადა არა არნ საფარველი, სასტიკად გარდამომავალი, ვითარცა [!] წყლისა მრავლისაჲ, რომელი წარჰრღუნინ სოფელსა. ქუეყანამან ყოს განსუენებაჲ.

Verse: 3      ჴელითა და ფერჴითა დაითრგუნოს გჳრგჳნი იგი გინებისაჲ, ნადნი იგი ეფრემისნი.

Verse: 4      და იყოს ყუავილი დაცჳვნებულ სასოებისა მის დიდებისა მისისაჲ მწუერვალსა ზედა მთისა მაღლისასა, ვითარცა მსთუაჲ ლეღჳ, რომელმან იხილოს იგი ვიდრე მოღებადმდე ჴელთა, უნდეს შთანთქმაჲ მისი.

Verse: 5      მას დღესა შინა იყოს უფალი საბაოთ: გჳრგჳნი იგი სასოებისაჲ, რომელი შეითხზა დიდებისაჲ, ნეშტისათჳს ერისა მისისა. Page of ms. J: A58v 

Verse: 6      რამეთუ დაშთენ სულითა საშჯელისაჲთა/ საშჯელად ძლიერად დაბრკოლებად მოკლვისა.

Verse: 7      რამეთუ ესენი ღჳნითა შეცთომილ არიან, შეცთეს თაფლუჭითა. მღდელი და წინაწარმეტყუელი განკრთეს თაფლუჭისათჳს. დაინთქეს ღჳნისათჳს. შეიძრნეს მთრვალობითა თაფლუჭისაჲთა: შესცთეს. ესე იგი არს ჰამბავი, ამისთჳს წყევაჲ.

Verse: 8      შეჭამდეს ზრახვასა ამას, რამეთუ ზრახვაჲ ესე ანგაჰრებისათჳს არს.

Verse: 9      ვის მიუთხრათ ესე ძჳრი, და ვის მიუთხრათ თხრობაჲ, განყენებულნო სძისაგან, გამოტაცებულნო ძუძუთაგან,

Verse: 10      ჭირი ჭირსა ზედა. მოელოდე მცირედ რე, სასოებაჲ სასოებასა ზედა მცირედ რე.

Verse: 11      განქარვებითა ბაგეთაჲთა, ენითა სხჳთა ეტყოდიან ერსა მას,

Verse: 12      და ჰრქუან მათ: ესე განსუენებაჲ მშიერსა, და ესე ბრძანებაჲ: და არა ინებეს სმენად.

Verse: 13      და იყოს მათა სიტყუაჲ იგი უფლისაჲ: ჭირი ჭირსა ზედა და სასოებაჲ სასოებასა ზედა. მცირედ ღა, მცირედ, რაჲთა წარვიდენ, და დაეცნენ მართლ-უკუნ. და შეიმუსრნენ, და ჭირვეულ იყვნენ, და შეიპყრნენ.

Verse: 14      ამისთჳს ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ, კაცთა მაგათ ჭირვეულთა, და მთავართა ამის ერისათა რომელნი ხართ იჱრუსალემს.

Verse: 15      რამეთუ სთქუთ ვითარმედ ვყავთ აღთქუმაჲ ჯოჯოხეთისა თანა და სიკუდილისა თანა ნაძლევი. ნიავქარი მოღებული, უკუეთუ მოვიდეს, არა თქუენ ზედა მოვიდეს, და ვდევით ტყუვილით სასოებაჲ ჩუენი და ტყუვილითა დავეფარნეთ.

Verse: 16      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი. აჰა ესერა დავსდებ საფუძველთა სიონისათა ლოდსა ფრიად პატიოსანსა, რჩეულსა საკიდურსა, პატიოსანსა საფუძველსა საფუძველთა მისთა: და რომელსა ჰრწმენეს იგი არა სადა ჰრცხუენეს. Page of ms. J: A59r 

Verse: 17      და და<ვ>დვა საშჯელი სასოებად, ხოლო მოწყალებაჲ ჩემი სასწ/ორით, და რომელნი ესვენ ამაოდ ტყუვილსა, <რამეთუ> არა თანა-წარმჴდეს ჩუენ ნიავქარი.

Verse: 18      ნუ უკუ<ე> მიგჳღოსცა ჩუენ აღთქუმაჲ იგი სიკუდილისაჲ, და სასოებაჲ ჩუენი არა ჯოჯოხეთსა თანა დაადგრეს, ნიავქარი მომავალი უკუეთუ წარვიდეს, რამეთუ იყვენით თქუენ მისა დასათრგუნველ.

Verse: 19      რაჟამს წარვიდეს, წარგიხუნეს თქუენ, განთიად წარვიდეს დღისი, და ღამჱ იყოს სასოებაჲ ბოროტი. ისწავეთ სმენაჲ,

Verse: 20      შეიწრებულნო: ვერ ძალ-გჳც ლალვად: ჩუენ უძლურ ვართ შეკრებად ჩუენდა.

Verse: 21      ვითარცა მთაჲ უღმრთოთაჲ, აღდგეს უფალი ჴევსა მას გაბაონისასა, გულის-წყრომით ყოს საქმჱ თჳსი, სიმწარისა საქმჱ. ხოლო გულის-წყრომაჲ იგი იჴუმევდეს უცხოდ და სიმწარჱ მისი უცხო იყოს.

Verse: 22      და თქუენ ნუ იხარებთ, ნუცა განძლიერდებიედ საკრველნი თქუენნი, რამეთუ აღსრულებულნი და შემოკლებულნი საქმენი მესმეს უფლისა მიერ საბაოთისა, რომელი ყოს ყოველსა ზედა ქუეყანასა.

Verse: 23      ყურად-იღეთ და ისმინეთ ჴმისა ჩემისაჲ. ერჩდით და ისმინენ<ი>თ სიტყუანი ჩემნი.

Verse: 24      ნუ უკუჱ დღჱ ყოველ ჴნვნ კაცი საჴნავსა თჳსსა თესვად, ანუ არა პირველად მოჰმზადის წინაჲსწარ, და მოქმნის ქუეყანაჲ თჳსი.

Verse: 25      და ოდეს მოაწრფელის პირი მისი, მაშინ მცირედ სთესის გულის-სარეველი <და> ძირაკი, და მერმე სთესი<ს> იფქლი და ქრთილი, ფეტჳ და ასლი, საზღვართა შენთა.

Verse: 26      და გა<ნ>ისწავლო სამართალითა ღმრთისაჲთა, და იხარებდე,

Verse: 27      რამეთუ არა სიფიცხლით გამოწმიდნებინ გულის-სარეველი, არცა ურემ-კევრი გარე-მოუვლის ძირაკსა, არამედ კუერთხითა გამოიყარების გულის-სარეველი, Page of ms. J: A59v  ხოლო ძირაკი არგ/ნითა,

Verse: 28      და პურსა თანა იჭამოს, რამეთუ არა უკუნისამდე განგირისხნას თქუენ, არცა ჴმამან სიმწარისა ჩემისამან დაგთრგუნნეს თქუენ.

Verse: 29      და ესე უფლისაგან საბაოთისა განვიდა ნიშები. ზრახეთ და აღამაღლეთ ამაოჲ ნუგეშინის-ცემაჲ. :

Chapter: 29  
Verse: 1      ვაჲ შენდა არიელ ქალაქსა, რომელსა დავით გბრძოდა. შეკრიბეთ ნაყოფი წელიწადითი წელიწადად, რამეთუ შჭამდეთ მოაბისა თანა.

Verse: 2      ვაჭირო არიელსა, და იყოს ძალი და სიმდიდრჱ მისი ჩემდა,

Verse: 3      და გარე-მგადგე შენ ვითარცა დავით, და გარე-მოგადგა შენ ლაშქარი, და გარე-მოგაშჱნო შენ გოდლები.

Verse: 4      და დამდაბლდენ ქუეყანად სიტყუანი შენნი ვიდრე ქუესკნელადმდე, და დაჰმდაბლდე ქუეყანად: იტყოდი და სიტყუანი შენნი შთაჴდენ ქუეყანად, და იყოს ვითარცა რომელნი ქუეყანით ჴმობედ ჴმაჲ შენი, და იატაკადმდე ქუეყანისა ჴმაჲ შენი მოუძლურდეს.

Verse: 5      და იყოს, ვითარცა მტუერი კედლისაჲ, სიმდიდრჱ იგი ყოველთა მათ უღმრთოთაჲ, და ვითარცა მიწაჲ რომელი მოაქუნ ქარსა, და იყოს ვითარცა თუალისა წამსა მეყსეულად

Verse: 6      უფლისა მიერ ყოვლისა-მპყრობელისა, რამეთუ მოხედვა ყოს მისა, ქუხილითა და ძრვითა და ჴმითა დიდითა, და ნიავქარითა მოწევნულითა, და ალითა ცეცხლისა შემწუველისაჲთა,

Verse: 7      და იყოს ვითარცა სიზმარი ძილსა შინა ღამჱ, სიმდიდრჱ იგი ყოველთა მათ წარმართთაჲ, რომელნი იგი განეწყვნეს იჱრუსალემსა ზედა, და ყოველნი რომელნი აღდგომილ იყვნეს ისრაჱლსა ზედა და ყოველნი რომელნი შეკრებულ იყვნეს იჱრუსალემსა ზედა, და რომელნი აჭირვებდეს მას,

Verse: 8      და იყვნედ ვითარცა რომელნი ძილსა შინა ჭამედ და სუმედ, და აღ-რაჲ-დგიან ცუდ არნ ჩუენებაჲ იგი მათი: და ვითარცა რომელსა ძილსა შინა სწყურინ, და სუამნ, და აღ-რაჲ-დგის მერმე სწყურინვე, ხოლო სული Page of ms. J: A60r  მისი/ ცუდად ესვიდა: ესრე იყოს სიმდიდრე იგი ყოველთა წარმართთაჲ რომელნი იგი განეწყვნეს იჱრუსალემსა ზედა და მთასა სიონსა,

Verse: 9      გიკჳრდინ და განკერთით, და დაითრვენით ნუ ღჳნისაგან და შესულებით ნუ თაფლუჭისაგან, ნუცა ღჳნითა აღიძრვით,

Verse: 10      რამეთუ მასუა ჩუენ უფალმან სული მწუხარებისაჲ, და გიწუხნეს თუალნი თქუენნი და მთავართა თქუენთანი და წინაწარმეტყუელთა თქუენთანი, რომელნი ხედვენ დაფარულსა.

Verse: 11      და იყვნენ ყოველნი ესე სიტყუანი, ვითარცა სიტყუანი წიგნისა დაბეჭდულისანი, რომელი იგი მისციან კაცსა მეცნიერსა წიგნისასა, და ჰრქჳან, აღმოიკითხე ესე, და ჰრქჳს, ვერ ძალ-მიც აღმოკითხვად, რამეთუ დაბეჭდულ არს.

Verse: 12      და მიეცეს წიგნი ესე ჴელსა კაცისასა, რომელ არა იცის წიგნი, და ჰრქჳან მას, აღმოიკითხე ესე, და ჰრქჳს, არა ვიცი წიგნი.

Verse: 13      და თქუა უფალმან, მახლობელ არს ჩემდა ერი ესე პირითა მათითა, და ბაგითა მათითა მადიდებენ მე: ხოლო გულნი მათნი შორად განყენებულ არიან ჩემგან. ცუდად მსახურებენ მე, აწავებენ მცნებასა კაცთასა და მო<ძ>ღურებასა.

Verse: 14      ამისთჳს ესერა შევსძინო გარდაცვალებად ერისა ამის, და გარდავცვალნე იგინი, და მოუღო სიბრძნე ბრძენთა, და გულის-ჴმის-ყოფაჲ იგი გულის-ჴმის-მყოფელთაჲ დაუფარო.

Verse: 15      ვაჲ მათდა რომელნი ღრმად ჰყოფენ ზრახვასა და არა უფლისა მიერ, რომელნი იდუმალ ზრახვა<სა> ჰყოფენ, და იყვნენ ბნელსა შინა საქმენი მათნი. და თქუან: ვინ მხედავს ჩუენ და ვინ მიცნას, რომელსა ესე ჩუენ ვიქმთ.

Verse: 16      ანუ არა ვითარცა თიჴაჲ მეკეცისაჲ შერაცხილ ხართ თქუენ, ნუ ჰრქჳს სადა მე ქმნულმან მოქ<მ>ედსა თჳსსა, არა შემქმენ. ანუ დაბადებულმან დამბადებელსა: Page of ms. J: A60v  არა მეცნიერად შემქმენ მე./

Verse: 17      არა მცირედისა ჟამისა შემდგომად და გარდაიცვალოს ლიბანჱ, ვითარცა მთაჲ ქერმელისაჲ, და ქერმელი მაღნარად შეირაცხოს.

Verse: 18      და ესმოდის მას დღესა შინა ყრუთა სიტყუანი მის წიგნისანი, და რომელნი ბნელსა შინა იყვნენ, და ნისლსა თუალნი ბრმათანი ხედვიდენ.

Verse: 19      და იხარებდენ გლახაკნი უფლისა მიმართ სიხარულით. და განწირულნი კაცთაგანნი აღივსნენ მხიარულებითა. <. . .>

Verse: 21      <. . .> და ყოველთა მამხილებელთა ბჭეთა ზედა დასაბრკოლებელი დაუდვან.

Verse: 22      ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი, სახლსა ზედა იაკობისსა, რომელი გამოირჩია აბრაჰამისგან, არა აწ ჰრცხუენოდის იაკობსა, არცა აწ პირი მისი გარე-მიიქციოს.

Verse: 23      არამედ რაჟამს იხილნენ შვილთა მათთა საქმენი ჩემნი, ჩემთჳს წმიდა ყონ სახელი ჩემი, და წმიდა ყონ წმიდაჲ იგი იაკობისი: და ღმრთისათჳს ისრაჱლისა ეშინოდის,

Verse: 24      და ცნან შეცთომილთა სულითა გულის-ჴმის-ყოფაჲ, და რომელნი დრტჳნვიდენ ისწაონ სმენად, და ენათა ბრგუნვილთა ისწავონ სითყუად მშჳდობისა.

Chapter: 30  
Verse: 1      ვაჲ შვილთა განდგომილთა, იტყჳს უფალი, ჰყავთ ზრახვაჲ არა ჩემ მიერ, და აღთქუმაჲ არა სულითა ჩემითა, შეძინებაჲ ცოდვაჲ ცოდვასა ზედა,

Verse: 2      რომელნი მიხუალთ შთასლვად ეგჳპტედ, და მე არა მკითხეს, შეწევნად ფარაოჲს მიერ, და დაფარვად ეგჳპტელთაგან,

Verse: 3      რამეთუ იყოს თქუენდა დაფარვაჲ იგი ფარაოჲსი სირცხჳლად, და რომელნი ესვენ ეგჳპტელთა ყუედრებად.

Verse: 4      რამეთუ არიან ტანის შინა წინამძღუარნი მოციქულნი ბოროტნი,

Verse: 5      ცუდად დაშურენ ერისა მის მიმართ, რომელ არაჲ არგოს მათ შეწევნაჲ, არამედ სირცხჳლი და ყუედრებაჲ. Page of ms. J: A61r 

Verse: 6      ხილვაჲ ოთხფერჴთაჲ, რომელნი არიან უდაბნოს./ ჭირსა მას შინა, და იწროებასა, ლომი და ლეკჳ ლომისაჲ მიერ, და ასპიტნი და ნაშობნი ასპიტთა მფრინველთანი, რომელთა მოაქუნდა ვირებითა და აქლემებითა სიმდიდრჱ მათი ნათესავთა მიმართ, რომელთა არაჲ არგონ მათ.

Verse: 7      ეგჳპტელთა ამაოდ და ცუდად რომელთა არაჲ გარგონ თქუენ. უთხრათ მათ, რამეთუ ამაო არს ნუგეშინის-ცემაჲ ესე თქუენი.

Verse: 8      აწ უკუჱ დაჯედ და დაწერე ფიცარსა და წიგნსა, რამეთუ იყოს ესე დღედმდე და ჟამსა ვიდრე უკუნისამდე.

Verse: 9      რამეთუ ერი ურჩი არს, და ნაშობნი ტყუვილისანი, რომელთა არა ჰნებავს სმენად შჯული უფლისაჲ:

Verse: 10      რომელნი ეტყჳან წინაწარმეტყუელთა ვითარმედ ნუ მითხრობთ ჩუენ, <და> რომელნი ჩუენებასა იხილვენ, ნუ მეტყჳთ ჩუენ მართლ, არამედ მეტყოდეთ ჩუენ წრფელად, და მითხართ ჩუენ <. . .>.

Verse: 11      და მომაქციენით ჩუენ გზისა ამისგან, და მიმიხუენით ჩუენგან ალაგნი ესე, და მომისპეთ ჩუენგან სიტყუაჲ იგი წმიდისა ისრაჱლისაჲ.

Verse: 12      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი წმიდაჲ იგი ისრაჱლისაჲ, რამეთუ ურჩ ექმნენით სიტყუათა ამათ, და ესევდით ტყუვილსა. და რამეთუ სდრტჳნევდით, და გული შეგეპყრა სიტყუასა ამას.

Verse: 13      ამისთჳს იყოს თქუენდა ცოდვაჲ ესე, ვითარცა ზღუდჱ დაცემული მეყსეულად ქალაქისა ძლიერისა მოცვულისაჲ, რომლისაჲ მეყსეულად მოიწიოს დაცემაჲ.

Verse: 14      და დაცემაჲ მისი იყოს ვითარცა შემუსრვაჲ ჭურჭლისა კეცისაჲ დაწულილებული, რომლისაჲ არა იპოვის მას შინა კეცი, რომლითამცა ცეცხლი აღიღე, და რომლითამცა მოსწრიდე წყალი მცირედ.

Verse: 15      ესრეთ იტყჳს უფალი წმიდაჲ იგი ისრაჱლისაჲ: რაჟამს მოიქცე და სულთ-ითქუნა, მაშინ Page of ms. J: A61v  ჰსცხონდე, და ჰსცნა სადა იყავ, ოდეს იგი მოსავ იყავ ამაოთა/ მათ, ცუდად იქმნა ძლიერებაჲ ეგე თქუენი, და არა ინებეთ სმენად.

Verse: 16      არამედ სთქუთ: ცხენებითა ვივლტოდით, <ამისთჳსცა ივლტოდით>, და მერმე სთქუთ, მალეთა საჴედართა ზედა აღვსხდეთ, ამისთჳს მალე იყვნენ მდევარნი თქუენნი,

Verse: 17      და ივლტოდიან ათასნი ჴმისაგან ერთისა, და ჴმისაგან ხუთისა ივლტოდიან მრავალნი, ვიდრემდე დაშთენ, ვითარცა ქსელი მთასა ზედა, და ვითარცა სამსტოვროჲ, რომელი დგან ბორცუსა ზედა.

Verse: 18      და მერმე კუალად გგებდესვე და ღმერთი წყალობად თქუენდა. და ამისთჳს აღმაღლდეს შეწყალებად თქუენდა, რამეთუ მსაჯულ თქუენდა უფალი ღმერთი ჩუენი. ნეტარ არიან ყოველნი რომელთა დაუთმონ მას,

Verse: 19      რამეთუ ერმან წმიდამან სიონს შინა დაიმკჳდროს, და იჱრუსალემი ტირილით ტიროდა. შემიწყალე მე წყალობით, შეგიწყალოს შენ ჴმისა-ებრ ღაღადებისა შენისა, რაჟამს გიხილა, შეისმინა შენი.

Verse: 20      და მოგცეს თქუენ უფალმან პური ჭირისაჲ და წყალი იწროებისაჲ, და არღარა მოგეხნენ შენ მაცთუნებელნი შენნი, რამეთუ თუალნი შენნი ხედვიდენ მაცთუნებელთა მათ შენთა.

Verse: 21      და ყურთა შენთა ესმოდიან სიტყუანი მართლ-უკუნ მაცთუნებელთა შენთანი, რომელნი იტყჳან, ესე არს გზაჲ, და ვიდოდით მას შინა გინა მარჯუნ, გინა მარცხნ.

Verse: 22      და შეაგინენ კერპნი ვეცხლით მოსილნი და ოქროჲთ მოსილნი, და დაამწულილნე იგინი, ვითარცა წყალი დედაკაცისა გამოჯდომილისაჲ, და ვითარცა სკორჱ განსთხინე იგინი.

Verse: 23      მაშინ იყოს წჳმაჲ თესლსა ქუეყანისა შენისასა, და პური ნაყოფისა ქუეყანისა შენისაჲ, იყოს მაძღრივ და პოხილ, და ძოვდეს საცხოვარი შენი მას დღესა შინა ადგილსა პოხილსა და ფართოსა.

Verse: 24      ზუარაკნი თქუენნი <და> ზროხანი, რომელნი იქმოდიან ქუეყანასა, ჭამდენ ბზესა Page of ms. J: A62r  აღრეულსა ქრთილითა/ გამონქრეულითა.

Verse: 25      და იყოს ყოველსა ზედა მთასა მაღალსა, და ბორცუსა განსაცხრომელსა, წყალი გამომდინარე მას დღესა შინა, რომელსა წარწყმდენ მრავალნი, და რაჟამს დაეცნენ გოდოლნი.

Verse: 26      და იყოს ნათელი იგი მთოვარისაჲ, ვითარცა ნათელი მზისაჲ, და ნათელი იგი მზისაჲ შჳდ წილ დღესა მას, რაჟამს განკურნოს უფალმან შემუსრვილებაჲ იგი ერისა თჳსისაჲ, და სალმობასა მას წყლულებისა მისისასა ულხინოს.

Verse: 27      აჰა ესერა სახელი უფლისაჲ მოვალს მრავალით ჟამით, აღგზებული გულის-წყრომაჲ მისი: დიდებით სიტყუაჲ ბაგეთა მისთაჲ, სიტყუაჲ რისხვითა სავსე. და რისხვაჲ გულის-წყრომისა მისისაჲ ვითარცა ცეცხლი შეშჭამდეს.

Verse: 28      და სული მისი ვითარცა წყალი ჴევსა წარმოჰრღუნიდეს, მოიწიოს ვიდრე ქედადმდე, და განიყოს შეძრწუნებად წარმართთა მაცთუნებელად ამაოდ. და სდევნიდეს მათ საცთური, და წარმოიხუნეს იგინი წინაშე მათსა.

Verse: 29      ნუ უკუჱ მარადის ჯერ არსა თქუენდა სიხარული, და შესლვად სიწმიდესა ჩემსა ოდესვე, ვითარცა რომელნი დღესასწაულობედ, და ვითარცა მოხარულნი შესლვად ნესტჳთა მთასა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისასა.

Verse: 30      და სასმენელ ყოს უფალმან დიდებაჲ იგი ჴმისა თჳსისაჲ, და გულის-წყრომაჲ მკლავისა თჳსისაჲ, ჩუენებად გულის-წყრომაჲ რისხვისაჲ, ალითა შემწუველითა, მეხის-ტეხითა სასტიკითა, და ვითარცა წჳმაჲ და სეტყუაჲ ერთბამად გარდამოვალნ მძაფრ.

Verse: 31      რამეთუ ჴმისაგან უფლისა მოუძლურდენ ასურასტანელნი წყლვითა რომლითა დასცნეს იგინი.

Verse: 32      და იყოს მისა გარემო, ვინაჲ იგი იყო მისა სასოებაჲ Page of ms. J: A62v  შეწევნისაჲ, რომელსა იგი/ ესვიდა ესე ბობღნითა, და ნესტჳთა, და ქნარითა ჰბრძოდიან მას მსხორითა.

Verse: 33      რამეთუ არა წინაჲსწარ დღისა მის ჰსცთე შენ, ნუ უკუჱ შენცა განგემზადოს, მეუფებაჲ ჴევისა მის ღრმისაჲ, შეშითა სავსისაჲ, ცეცხლ და შეშა დიდძალ, გულის-წყრომაჲ უფლისაჲ ვითარცა ჴევი წუმწუბითა აღგზებული.

Chapter: 31  
Verse: 1      ვაჲ რომელნი იგი შთახუალთ ეგჳპტეს შეწევნად, რომელნი ცხენებსა ესავთ და ეტლებსა, რამეთუ არს მრავალ ეტლებ, და მჴედარი მრავალ ფრიად, და არა იყვნეს მოსავ წმიდისა მიმართ ისრაჱლისა, და უფალი არა გამოიძიეს.

Verse: 2      და რამეთუ თავადი ბრძენ არს, მოავლინა მათ ზედა ბოროტი, და სიტყუაჲ მისი არა შეურაცხ იქმნეს, და აღდგეს სახლთა ზედა კაცთა უკეთურთასა, და სასოებასა მას მათსა ზედა ცუდსა,

Verse: 3      ეგჳპტელსა კაცსა და არა ღმერთსა, ცხენთა ჴორცთა, რომელთაგან არა არს შეწევნაჲ, ხოლო უფალმან მოაწიოს ჴელი მისი მათ ზედა, და დაშურენ შემწენი იგი, და ერთბამად ყოველნი წარწყმდენ.

Verse: 4      რამეთუ ესრე მრქუა მე უფალმან, ვითარცა რაჲ იზახის ლომმან, გინა ლეკუმან ლომისამან ნადირსა ზედა, რომელი შეიპყრის და იყჳრის მას ზედა, ვიდრემდე აღავსნეს მთანი ჴმამან მისმან, და განკრთენ მრავალნი გულის-წყრომისაგან მისისა, და შეძრწუნდენ. ეგრე გარდამოჴდეს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი განწყობად მთასა ზედა სიონსა, და მთათა ზედა მისთა.

Verse: 5      ვითარცა მფრინ<ვ>ელი მფრინვალჱ, ეგრე შეეწიოს უფალი ძალთაჲ იჱრუსალემსა, შეეწიოს და განარინოს იგი, და შეიწყნაროს და გარდამოჴდეს, და იჴსნას. Page of ms. J: A63r 

Verse: 6      მოიქეცით რომელნი ეგე ღრმასა ზრახვასა/ ზრახავთ და უშჯულოსა, ძენი ისრაჱლისანი.

Verse: 7      რამეთუ მას დღესა შინა გამოიხუნენ კაცთა ჴელით-ქმნულნი მათნი ვეცხლისანი, და ოქროჲსანი, რომელ ქმნნეს ჴელთა მათთა,

Verse: 8      და დაეცეს ასურ არა მახჳლითა მამაკაცისაჲთა, არცა მახჳლი კაცისაჲ შეშჭამდეს: და ივლტოდის არა პირისაგან მახჳლისა, და ჭაბუკნი მისნი იყვნენ მოუძლურებულ, რამეთუ კლდესა შეეყენნენ, ვითარცა ღობესა. რამეთუ რომელი ივლტოდის შეიპყრას, და მოუძლურდეს. და რომელი იგი განსთქრებოდის, ძლევასა მიეცეს.

Verse: 9      და მიეცნენ ძლევასა სივლტოლისასა მთავარნი მათნი, თქუა უფალმან. რომელსა აქუს ცეცხლი სიონით, და საჴუმილი იგი იჱრუსალემით, და რომელნი ივლტოდიან ძლევასა მიეცნენ. ,

Chapter: 32  
Verse: 1      ამას იტყჳს უფალი, ნეტარ არს რომელსა ესუას სიონს ნათესავი, და სახლეული იჱრუსალემს, რამეთუ აჰა ესერა მეუფჱ მართალი მეუფებდეს, და მთავარნი სამართ<ა>ლით მთავრობდენ.

Verse: 2      და იყოს კაცი რომელი ჰფარვიდეს სიტყუათა თჳსთა: და დაეფაროს, ვითარცა წყალთაგან სასტიკად მომავალთა. და წარმოჩნდეს სიონს, ვითარცა მდინარჱ მომავალი დიდებული, ქუეყანასა წყურიელსა.

Verse: 3      და არღარა მოსავ იყვნენ კაცთა, არამედ ყურნი მათნი მიუპყრნენ სმენად.

Verse: 4      და გულნი უძლურთანი ერჩდენ სმენად, და ენათა ბრგუნვილთა ადრე ისწაონ სიტყუაჲ მშჳდობისაჲ.

Verse: 5      და არღარა ჰრქუან უგუნურსა მას, მთავრობდ, და არღარა იტყოდიან მსახურნი შენნი, დუმენ.

Verse: 6      რამეთუ უგუნური იგი უგუნურებასა იტყოდის, და გულმან მისმან უგუნურებაჲ Page of ms. J: A63v  ცნას, აღსრულებულად უშჯულოებისა,/ და სიტყუად უფლისა მიმართ საცთურისა, და განგნევად სულთა მშიერთა, და სულთა წყურიელთა დაცუდებად.

Verse: 7      რამეთუ ზრახვაჲ უკეთურთაჲ, უშჯულოებასა ზრახვიდეს, განხრწნად მდაბალთა სიტყჳთა ცრუჲთა, და განქარვებად სიტყუასა მდაბალთასა საშჯელსა.

Verse: 8      ხოლო ღმერთის-მსახურთა მათ გულის-ჴმის-ყოფაჲ იზრახეს, და იგიცა ზრახვაჲ ეგოს.

Verse: 9      დედანი ეგე მდიდართანი, აღდეგით და ისმინეთ ჴმისა ჩემისაჲ: ასულნი ეგე სასოებით ისმენდით სიტყუათა ჩემთა.

Verse: 10      დღეთა წელიწადისათა ჴსენება ყავთ სალმობით სასოებასა თანა. რამეთუ დასრულებულ არს სთუელი, და დაცხრომილ და არღარა მოვიდეს.

Verse: 11      განკჳრდით, და დაწუხენით, დედანი ეგე, რომელნი ესავთ სიმდიდრესა, განიძუარცუეთ და განშიშულდით, და შეირტყთ წელთა თქუენთა ძაძაჲ.

Verse: 12      და ძუძუთა თქუენთა ზედა იტყებდით აგარაკთათჳს გულის-სათქუმელთა, და ვენაჴისა ნაყოფთათჳს.

Verse: 13      ქუეყანასა ერისა ჩემისასა ეკალი და თივაჲ აღმოსცენდეს, და ყოველთაგან სახლთა მოისპოს სიხარული. ქალაქნი მდიდარნი,

Verse: 14      და სახლნი დაშთენ. სიმდიდრჱ ქალაქისაჲ დაუტეონ და სახლნი გულის-სათქუმელნი. და იყოს დაბნები ქუაბებ ვიდრე უკუნისამდე, და განსაცხრომელ კანჯართა, და საძოვარ მწ<ყ>ემსთა,

Verse: 15      ვიდრემდე მოიწიოს თქუენ ზედა სული მაღლით: და იყოს უდაბნოჲ იგი ვითარცა ქერმელი, და ქერმელი მაღნარად შეირაცხოს.

Verse: 16      და განისუენებდეს უდაბნოსა მშჯავრი, და სიმართლე კარმელსა ზედა დაემკჳდროს.

Verse: 17      და იყოს საქმჱ იგი სიმართლისაჲ მშჳდობით, და დაიპყრას Page of ms. J: A64r  სიმართლემან განსუენებაჲ,/ და მოსავ იყვნენ უკუნისამდე.

Verse: 18      და დაეშჱნოს ერი ჩემი ქალაქსა მშჳდობისასა [!], და დაემკჳდრნენ სასოებით, და განისუენებდენ სიმდიდრით.

Verse: 19      ხოლო სეტყუაჲ თუ გარდამოჴდეს, არა თქუენ ზედა მოვიდეს, და იყვნენ მკჳდრნი მაღნართანი მოსავ, ვითარცა ველსა ზედა.

Verse: 20      ნეტარ არს რომელი სთესვიდეს ყოველსა სარწყავსა, სადა ჴარი და ვირი ვიდოდიან.

Chapter: 33  
Verse: 1      ვაჲ უბადრუკთა მათ. ხოლო თქუენ არა ვინ გყვნეს უბადრუკ, რომელი შეურაცხ-გყოფს არა თქუენ შეურაცხ-გყოფს, რამეთუ შეიპყრნენ შეურაცხის-მყოფელნი, და მიეცნენ, და ვითარცა მღილი სამოსელსა, ეგრე მოუძლურდენ.

Verse: 2      უფალო შემიწყალენ ჩუენ, რამეთუ ჩუენ შენ გესავთ. იქმნა ნათესავი ურჩთაჲ წარსაწყმედელ, ხოლო ცხორებაჲ ჩუენი შენ მიერ ჟამსა ჭირისასა.

Verse: 3      ჴმითა შიშისა შენისაჲთა განჰკრთეს ერნი, და სიმაღლისაგან შენისა განეთესნეს წარმართნი.

Verse: 4      ხოლო აწ შეკრბენ ტყუენი ჩუენნი მცირითგან ვიდრე დიდადმდე, ვითარცა ვინ შეკრიბის მკალი, ეგრეთ გემღერდენ თქუენ.

Verse: 5      წმიდა არს ღმერთი, რომელი დამკჳდრებულ არს მაღალთა შინა: აღივსო სიონი მშჯავრითა და სიმართლითა,

Verse: 6      და შჯულსა მიეცნენ. საუნჯეთა შინა არს მაცხოვარებაჲ ჩუენი: მოიწევის სიბრძნჱ და მეცნიერებაჲ და ღმრთის-მსახურებაჲ უფლისა მიმართ, ესე არიან საუნჯენი სიმართლისანი.

Verse: 7      აჰა ესერა შიში თქუენი მათ ეშინოდის, რომელთათჳს გეშინოდა, ეშინოდის თქუენდა. მოციქულნი მოივლინნეს ვედრებად მშჳდობისა, მწარედ ტიროდიან,

Verse: 8      რამეთუ მოოჴრდეს გზანი ამათნი, დაცხრომილ არს შიში წარმართთაჲ, და ამათა მიმართ აღთქუმაჲ მოღებულ Page of ms. J: A64v  <არს>, და არა შეჰრაცხნეთ იგინი კაცად/.

Verse: 9      იგლოვდა ქუეყანაჲ: ჰრცხუენა ლიბანსა. მწყურნებ იქმნა ასერონი, განცხადებულ იყო გალილეაჲ და კარმელი.

Verse: 10      აწ აღვდგე, იტყჳს უფალი. აწ ვიდიდო, აწ ა<ღ>ვმაღლდე,

Verse: 11      აწ იხილოთ, აწ გრცხუენოდის, და ამაო იყოს ძალი სულისა თქუენისაჲ, ცეცხლი შეგჭამდეს თქუენ.

Verse: 12      და იყვნენ ნათესავნი დამწუარ ვითარცა ეკალნი ველსა ზედა, განბნეულნი და დამწუარნი.

Verse: 13      ესმეს შორიელთა რაჲ იგი ვქმენ, და ცნან მახლობელთა ძალი ჩემი.

Verse: 14      განდგეს რომელნი იყვნეს სიონს შინა უშჯულონი, და ძრწოლამან შეიპყრნეს უღმრთონი, ვინ გითხრას თქუენ, რამეთუ ცეცხლი აღატყდების. ანუ ვინ გითხრას თქუენ ადგილი საუკუნე.

Verse: 15      რომელი ვიდოდის სიმართლით, და იტყოდის სიწრფოებისა გზასა, და სძულდეს უშჯულოებაჲ და სიცრუვჱ, და ჴელნი განაშორნეს ქრთამისაგან. და დაიმძიმნეს ყურნი არა სმენად საშჯელისა სისხლისა სიცრუვისაჲ: და დაიწუხნეს თუალნი მისნი რაჲთა არა იხილოს სიც<რ>უვჱ.

Verse: 16      ამან დაიმკჳდროს მაღალსა მას ქუაბსა კლდისა ძლიერისასა. პური მოეცეს მას, და წყალი მისი სარწმუნოჲ.

Verse: 17      მეუფჱ დიდებით იხილოთ, და თუალთა თქუენთა იხილონ შორით ქუეყანაჲ იგი.

Verse: 18      და სულმან თქუენმან იწუართოს შიში. სადა არიან მწიგნობარნი, ანუ სადა არიან მზრახვალნი, სადა Page of ms. J: A65r  არს, რომელი იგი რაცხდა მათ, რომელნი იგი/ იქცევიან.

Verse: 19      მცირჱ და დიდი რომელსა არა აზრახა, არცა ჴმა მაღლისა მიერ, ვითარმცა არა ესმა. ერი განქარვებული არს, და არა არს მსმენელისა მის გულის-ჴმის-ყოფა.

Verse: 20      აჰა ესერა სიონი ქალაქი მაცხოვარებისა ჩუენისაჲ, თუალთა შენთა იხილონ იჱრუსალემ. ქალაქო მდიდარო, კარავნი რომელნი არა შეიძრნენ, არცა შეირყინენ მანანი კარვისა მისისანი უკუნისამდე ჟამთა, არცა საბელნი მისნი განსთქდენ.

Verse: 21      რამეთუ სახელი უფლისაჲ დიდ არს თქუენ ზედა. ადგილ თქუენდა იყოს, სადა მდინარენი და ჴევნი ფართონი, არა ხჳდოდი შენ ამას გზასა. ნუ ვლენედ ნავნი შენნი.

Verse: 22      რამეთუ ღმერთი ჩემი დიდ არს, არა თანა-წარმჴდეს მე. უფალი მსაჯულ ჩუენდა, უფალი მთავარ ჩუენდა, უფალი მეუფჱ ჩუენდა, უფალი მაცხოვარ ჩუენდა, და მან თავადმან მიჴსნნეს ჩუენ.

Verse: 23      განსთქდეს საბელნი შენნი, რამეთუ არა განაძლიერა. კარვის ძელი შენი მიდრკა. არა მოელხუნენ კარვისა ძელნი შენნი. არა აღიღოს სასწაული, ვიდრემდე მიეცე წარსატყუენველად. აწ უკუჱ მრავალთა მკელობელთა ტყუე წარმოიღონ.

Verse: 24      და არა თქუან ვითარმედ დავშუერით ერი რომელი დამკჳდრებულ არს მას შინა. რამეთუ მიეტევა მათ ცოდვაჲ.

Chapter: 34  
Verse: 1      მოუჴედით წარმართნი და ისმინეთ, და მთავარნი ერჩდით, ისმინენ ქუეყანამან და რომელნი არიან მას ზედა, სოფელმან და ერმან და რომელნი დამკჳდრებულ არიან მას ზედა.

Verse: 2      რამეთუ გულის-წყრომაჲ უფლისაჲ ყოველთა ზედა წარმართთა, და რისხვაჲ მისი ყოველთა ზედა რიცხუთა მათთა და წარწყმედად იგინი და მიცემად იგინი კლვასა.

Verse: 3      ხოლო წყლულნი მათნი, და მკუდარნი განითხინენ გარე, და აღვიდოდის სულ-მყრალობაჲ მათი.

Verse: 4      და Page of ms. J: A65v  დაილტვნენ მთანი/ სისხლითა მათითა, და წარიგრაგნოს ვითარცა წიგნის ტყავი ცაჲ. და ყოველნი ვარსკულავნი დაცჳვენ, ვითარცა დასცჳვის ვენაჴსა ფურცელი, და ვითარცა დასცჳვის ფურცელი ლეღჳსაჲ.

Verse: 5      რამეთუ დაითრო ჴრმალი ჩემი ცათა შინა. აჰა ესერა იდუმეასა ზედა გარდამოჴდეს, და ერსა მას ზედა წარსაწყმედელსა საშჯელითა.

Verse: 6      მახჳლი უფლისაჲ განძღა სისხლითა, და განზრქნა ცმელითაგან, და სისხლითა ვაცთაჲთა და კრავთაჲთა, და ცმელითაგან ზუარაკთა და ვერძთაჲთა. რამეთუ მსხუერპლი უფლისაჲ ბოსორს, და კლვაჲ დიდი იდუმეას.

Verse: 7      და დაეცნენ მდიდარნი იგი მათ თანა და ვერძნი და ზუარაკნი, და დაითროს ქუეყანაჲ სისხლითა მათითა, და განძღეს მიწაჲ ცმელითა მათითა,

Verse: 8      რამეთუ დღჱ საშჯელისაჲ არს უფლისაჲ, და წელიწადი კუალად გებისაჲ საშჯელისა სიონისაჲ.

Verse: 9      და გარდაიქცენ ღელენი მისნი ფისად, და ქუეყანაჲ მისი წუნწუბად, და იყოს ქუეყანაჲ მისი ვითარცა ფისი აღგზებული

Verse: 10      ღამჱ და დღჱ: და არა დაშრტეს უკუნისამდე ჟამთა. და აღვიდოდის კუამლი მისი ზე, და ნათესავითი ნათესავად მოოჴრდეს, და ჟამამდე მრავლად. და არა იყოს თანა-წარმავალი მის მიერ.

Verse: 11      და დაემკჳდრნენ მას შინა მფრინველნი და გრძღაბნი, და ყორანნი მკჳდრ იყვნენ მას შინა. და განემარტოს მას ზედა საბელი ქუეყანის-საზომი ოჴრებისაჲ, და ვირდევნი იყოფოდიან მას შინა.

Verse: 12      მთავარნი მისნი არა იყვნენ, რამეთუ მეფენი მისნი და მდიდარნი მისნი და მთავარნი მისნი წარსაწყმედელად Page of ms. J: A66r  მიეცნენ.

Verse: 13      და აღმო<ს>ცენდენ ქალაქთა მისთა /ეკალთა ხენი, და ძნელოვანნი იყვნენ საყოფლად ურჩხულთა, და სამკჳდრებელ სირთა.

Verse: 14      და შეიმთხჳნენ ეშმაკნი და ვირდევნი ურთიერთას, და ღაღადებდეს მოყუასი მოყუსისა მიმართ. მუნ განისუენებდენ ვირდევნი, რამეთუ პოვეს თავისა თჳსისა განსასუენებელი.

Verse: 15      მუნ მართუე ისხან გრძღაბთა, და გამოზარდნა ქუეყანამან <შვილნი თჳსნი> კრძალულებით. მუნ შეკრბენ ნადირნი, და იხილნენ პირნი ურთიერთას,

Verse: 16      რიცხჳთ წარმოჴდეს, და ერთიცა მათგანი არა წარწყმდა: მოყუასი მოყუასსა ეძიებდენ, რამეთუ უფალმან ამცნო მათ, და სულმან მისმან შეკრიბნა იგინი.

Verse: 17      და მან თავადმან დასდვას მათ წილი, და ჴელმან მისმან განუყოს მათ ძოვნად უკუნისამდე ჟამთა, და დამკჳდრებად იგი თესლითი თესლადმდე, და განისუენებდენ მას ზედა.

Chapter: 35  
Verse: 1      იხარებდ უდაბნოჲ ესე წყურიელი, და მხიარულ იყავნ, უდაბნოჲ ეგე, და ყუაოდენ ვითარცა შროშანი ყუაოდის,

Verse: 2      და აღმოსცენდეს, და მხიარულ იყვნენ, უდაბნონი იგი იორდანისანი. და დიდებაჲ ლიბანისაჲ მოეცა მას, და პატივი კარმელისაჲ, და ერმან ჩემმან იხილოს დიდებაჲ უფლისაჲ და სიმაღლჱ ღმრთისაჲ.

Verse: 3      განძლიერდით ჴელნი დაშთომილნი, და მუჴლნი დაჴსნილნი ნუგეშინის-ეცით.

Verse: 4      და არქუთ სულ-მოკლეთა გონებითა: განძლიერდით, ნუ გეშინინ. აჰა ესერა ღმერთი ჩუენი საშჯელსა მოაგებს, და კუალად აგოს. თავადი მოვიდეს, და მიჴსნნეს ჩუენ.

Verse: 5      მაშინ აღეხუნენ თუალნი ბრმათანი, და ყურთა ყრუთა ესმოდის. Page of ms. J: A66v 

Verse: 6      მაშინ ხლდებოდის მკელობელი ვითარცა ირემი, და განემარ/ტოს ენაჲ ბრგუნვილი.

Verse: 7      რამეთუ გამოეცა უდაბნოსა წყალი, და მდინარჱ ქუეყანასა წყურიელსა. და იყოს ურწყული იგი მწყურნებად, და ქუეყანასა წყურიელსა წყაროჲ წყალთაჲ იყოს. მუნ იყოს სიხარული მფრინველთაჲ, და საყოფელი ურჩხულთაჲ, და ლერწამი, და მწყურნები.

Verse: 8      და იყოს მუნ გზაჲ განწმედილი, და გზა წმიდა ეწოდოს მას. არა წარვიდეს მიერ არა-წმიდაჲ, არცა იყოს მუნ გზაჲ არა-წმიდებისაჲ. ხოლო განბნეულნი იგი ვიდოდიან მის მიერ, და არა შესცთენ.

Verse: 9      და არა იყოს მუნ ლომი, და არცა მჴეცთა ბოროტთაგანი აღვიდეს მას, და არცა იპოვოს მუნ. არამედ ვიდოდიან მას შინა ჴსნილნი იგი,

Verse: 10      და შეკრებულნი უფლისა მიერ, და მოიქცენ და მოვიდენ სიონდ სიხარულით და მხიარულებით. და სიხარული საუკუნოჲ თავსა ზედა მათსა, რამეთუ თავსა ზედა მათსა ქებაჲ, და მხიარულებაჲ და სიხარული ეწიოს მათ. ივლტოდა სალმობაჲ, მწუხარებაჲ, და სულთქუმაჲ.

Chapter: 36  
Verse: 1      და იყო მეათოთხმეტესა წელსა, მეფობასა ეზეკიაჲსსა, აღმოვიდა სენაქერიმ მეფჱ ასურასტანელთაჲ ქალაქებსა მას ზედა ჰურიასტანისასა ძნელოვანსა, და დაიპყრნა იგინი. [!]

Verse: 2      და მიავლინა მეფემან ასურასტანისამან ჰრაფსაკ ლაქისით იჱრუსალემდ მეფისა ეზეკიაჲსა ერითა მრავლითა: და დადგა შესაკრებელსა მას წყალთასა, საბანელსა მას ზემო კერძოსა [!], გზასა მას აგარაკსა მურკნველთასა.

Verse: 3      და განვიდა მისა, ელ<ი>აკიმ ძჱ ქელკიაჲსი მნე, და სომნა მწიგნობარი, Page of ms. J: A67r  და იოაქ ძჱ ასაფისი მოსაჴსენებელთ-მწერალი./

Verse: 4      და ჰრქუა მათ ჰრაფსაკ, არქუთ თქუენ ეზეკიას, ამას იტყჳს მეფჱ ასურასტანისაჲ, ვისა მოსავ ხარ შენ,

Verse: 5      ნუ უკუჱ ზრახვითა და სიტყჳთა ბაგეთაჲთა წყობაჲ იქმნის. და აწ ვის ესავ შენ, და ურჩ მექმენ მე.

Verse: 6      აჰა ესერა ესავ შენ კუერთხსა მას ლერწმისასა განტეხილისა ეგჳპტით კერძო, რომელი დაემტკიცოს მას ზედა კაცი განესვას ჴელსა მისსა, და განუჴურიტოს იგი, ეგრეცა არს ფარაო მეფჱ ეგჳპტისაჲ და ყოველნი მოსავნი მისნი.

Verse: 7      უკუეთუ სთქჳთ ვითარმედ უფალსა ღმერთსა ჩუენსა ვესავთ, ესე იგი სამე არს რომელ დაარღჳნა ეზეკია მაღალნი და ბაგინები მათი, და ამცნო ყოველსა ჰურიასტანსა, და ჰრქუა: წინაშე ერთისა ხოლო საკურთხეველისა იჱრუსალემს თაყუანის-სცემდით მას.

Verse: 8      და აწ მოვედით და წარუდეგით თქუენ უფალსა ჩემსა, მეფესა ასურასტანელთასა, და მე მიგცე თქუენ ორათასი საჴედართაგანი, უკუეთუ შეუძლოთ თქუენ გამოცემად მჴედარი თქუენი მას ზედა.

Verse: 9      და ვითარ მე შემძლებელ ხართ მიქცევად პირსა სოფლის-მთავართა მათ მცირეთა, მონა არიან იგი უფლისა ჩემისა, რომელნი ეგე ესავთ ეგჳპტელთა მათ, და საჴედართა და მჴედართა მათთა.

Verse: 10      აწ უკუჱ ჩუენ უფლისა ღმრთისა თჳნიერად ნუ მოსრულ ვართ ამას ქუეყანასა ბრძოლად თქუენდა. უფალმან ღმერთმან მრქუა მე გამოსლვაჲ და განრყუნაჲ ქუეყანისაჲ ამის:

Verse: 11      და ჰრქუეს ჰრაფსაკს ელიაკიმ და სომნა და იოაქ: ეტყოდე მონათა შენთა სპარს-ებრ ასურ-ებრ, რამეთუ მესმის ჩუენ, და ნუ მეტყჳ ჩუენ ჰურიაებრ, და რაჲ სარგებელ არს შენდა სიტყუაჲ ეგე ჰურია-ებრი ყურთა მიმართ ამის Page of ms. J: A67v  ერისათა, რომელნი ესე წარმოსხდომილ არიან ზღუდეთა ზედა./

Verse: 12      მიუგო ჰრაფსაკ და ჰრქუა მათ: ნუ უკუჱ უფლისა თქუენისა, ანუ თქუენდა მომავლინა მე უფალმან ჩემმან სიტყუად სიტყუათა ამათ ერისა მაგის, რომელნი სხენან ზღუდეთა ზედა, რაჲთა არა შეცვულ იყვნენ, და შეჭამონ სკორჱ თჳსი, და შესუან ფსელი თჳსი თქუენ თანა ერთბამად.

Verse: 13      და მიდგა ღჳნის-მნე იგი ჰრაფსაკ ადგილსა ერთსა მაღალსა განცხადებულად ქალაქსა, ღაღად-ყო ჴმითა დიდითა ჰურია-ებრ, და თქუა. ისმინენ<ი>თ სიტყუანი მეფისა დიდისანი მეფისა ასურასტანისანი.

Verse: 14      ესრე იტყჳს მეფჱ, ნუ გაცთუნებნ თქუენ ეზეკია სიტყჳთა, რომლითა ვერ შემძლებელ არს განრინებად თქუენდა.

Verse: 15      და ნუ გეტყჳნ თქუენ ეზეკია ვითარმედ გიჴსნნეს ღმერთმან, და არა მიეცეს ქალაქი ესე ჴელთა მეფისა ასურასტანისათა .

Verse: 16      ნუ ისმენთ თქუენ ეზეკიაჲსსა. ესრე იტყჳს მეფჱ ასურასტანისაჲ, უკუეთუ გნებავს ქველის-მეტყუელობის, გამოვედით ჩემდა, და იხარებდეთ თქუენ ნაყოფსა ზედა თქუენსა, და ჭამენ კაცად-კაცადმან ვენაჴისაგან თჳსისა, და ლეღჳსაგან თჳსისა, და სუნ წყალი ჯურღმულისაგან თჳსისა,

Verse: 17      ვიდრემდე მოვიდე და წარგიყვანნე თქუენ ქუეყანასა მას, რომელ იგი არს ვითარცა ქუეყანაჲ ესე თქუენი. ქუეყანაჲ იფქლისაჲ, და ღჳნისაჲ, და პურისაჲ, და ვენაჴოვანი.

Verse: 18      აწ ნუ გაცთუნებნ თქუენ ეზეკია, და გეტყჳნ ვითარმედ ღმერთმან თქუენმან გიჴსნნეს თქუენ. იჴსნნეს ნუა ღმერთთა მათ ნათესავთა თითოეულმან თჳსი იგი სოფელი ჴელთაგან მეფისა ასურასტანისათა.

Verse: 19      სადა არს ღმერთი იგი ემათისაჲ, და არფათისაჲ, და სადა არს ღმერთი იგი ქალაქისაჲ მის სეფფარიმისაჲ. Page of ms. J: A68r  შე-ნუ-უძლესა, სამარიაჲსა ჴსნაჲ ჴელისაგან ჩემისა./

Verse: 20      ვინ ღმერთთაგანმან ყოველთა ამათ ნათესავთამან იჴსნას ქუეყანაჲ თჳსი ჴელისაგან ჩემისა, და აწ ვითარ მე ღმერთმან მაგან ისრაჱლისამან იჴსნეს იჱრუსალემი ჴელთაგან ჩემთა.

Verse: 21      და დადუმნეს, და არა ვინ მიუგო მას სიტყუაჲ. <რამეთუ> ებრძანა მეფესა ეზეკიას, ვითარმედ ნურარას ვინ მიუგებთ მას რაჲთურთით სიტყუასა.

Verse: 22      და შევიდა ელიაკიმ ძჱ ქელკიაჲსი მნე, და სომნა მწიგნობარი ერისაჲ, და იოაქ, ძჱ ასაფისი მოსაჴსენებელთ-მწერალი ეზეკიაჲსა, სამოსელ-დაპებულნი, და უთხრნეს მას სიტყუანი ესე ჰრაფსაკისნი.

Chapter: 37  
Verse: 1      და იყო ვითარცა ესმა ესე ეზეკიას, დაიპო სამოსელი თჳსი, და ძაძაჲ შეიმოსა, და აღვიდა იგი ტაძრად უფლისა.

Verse: 2      და მიავლინა მან ელიაკიმ მნჱ, და სომნა მწიგნობარი, და მოხუცებულნი მღდელთანი შემოსილნი ძაძითა, ესაიაჲსა ძისა ამოსისა წინაწარმეტყუელისა.

Verse: 3      და ჰრქუეს მას, ამას იტყჳს ეზეკია: დღჱ ჭირისა და ყუედრებისაჲ, და მხილებისაჲ და რისხვისაჲ არს დღენდელი ესე დღჱ. რამეთუ მოწევნულ არს სალმობაჲ შობადისაჲ, და ძალ არა უც შობად.

Verse: 4      შეესმედ უფალსა ღმერთსა შენსა სიტყუანი ესე ჰრაფსაკისნი, რომელი მოავლინა მეფემან ასურასტანისამან უფალმან მისმან, ყუედრებად ღმრთისა ცხოველისა სიტყჳთა მით, რომელი იგი მოჰრქუა, რომელი ესმა თავადსა უფალსა ღმერთსა შენსა. და აწ აღდეგ, და ილოცე უფლისა მიმართ ღმრთისა შენისა ნეშტთა ამათთჳს.

Verse: 5      და მოვიდეს მონანი იგი მეფისა ეზეკიაჲსნი ესაია წინაწარმეტყუელისა:

Verse: 6      და ჰრქუა მათ ესაია: ესრე არქუთ უფალსა მას თქუენსა. ამას იტყჳს უფალი: ნუ გეშინინ შენ სიტყუათა მათგან, რომელი გესმა ღჳნისა-მნისა მის\გან, Page of ms. J: A68v  რომელი მოავლინა მოციქულად მეფემან ასუ/რასტანისამან ყუ<ე>დრებად სიტყჳთა, რომელი ესმა უფალსა ღმერთსა ჩემსა.

Verse: 7      აჰა ეგერა მე შთაუგდო მას ზრახვაჲ განსაკრთომელი, რაჲთა ესმეს ჰამბავი შორით, და გარე-მოიქცეს იგი წრაფით სოფლად თჳსა, და შევარდეს მახჳლსა ქუეყანასა თჳსსა, და მუნვე შეიმუსროს.

Verse: 8      და იყო რაჟამს გარე-მოიქცა მიერ დჳნის-მნე იგი, და ეწია და პოვა მეფჱ იგი ასურასტანისაჲ, რამეთუ წარმოსრულ იყო ლაქისით, და მოწევნულ, და გარე-მოდგომილ იყო, და მოეცვა ქალაქი იგი ლიბანელთაჲ ლობნაჲ.

Verse: 9      და მუნ ესმა მეფესა მას ასურასტანელთასა, ვითარმედ გამოსრულ არს, და წარმოტევებულ განფენილ აღუვსებია სოფელი მისი თარჰაკთას, მეფესა მას ჰინდოეთისასა, მოცვად მისა, და ვითარცა ესმა, მეყსეულად შეკრბა, იტრა, იძრა, წარვიდა წრაფით სოფლადვე თჳსა. და უკუნ ავლინნა მოციქულნი მუნვე ეზეკიაჲსა, მეფისა მის ჰურიასტანისა, და ჰრქუა.

Verse: 10      ესრე არქუთ ეზეკიას მეფესა ჰურიასტანისასა, ნუ გაცთუნებნ შენ ღმერთი ეგე შენი, რომელსა შენ ესავ, ვითარმედ არა მიცემად არს იჱრუსალემი ჴელთა მეფისა ასურასტანისათა.

Verse: 11      გასმიეს სამე შენ, რაჲ იგი უყვეს მეფეთა მათ ასურასტანისათა ყოველსა ქუეყანასა, ვითარ მოაოჴრნეს იგინი, და მოსრნეს, და წარწყმიდნეს. აწ უკუე შენ გან-ნუ-რინებად ხარა ჴელთაგან ჩემთა.

Verse: 12      იჴსნნეს ნუ იგი ნათესავნი ღმერთთა მათ მათთა, რომელნი იგი მოსრნეს მამათა მათ ჩუენთა, ქუეყანაჲ იგი ქოზაჲსი და <ა>რრანი, და ჰრაფესი, და ძენი იგი ნადანისნი, რომელ დამკჳდრებულ იყვნეს სოფელსა მას თემანისასა.

Verse: 13      აწ სადა არიან მეფენი იგი ემათისანი, და Page of ms. J: A69r  არფათისანი. და სადა არიან მეფენი იგი ქალაქისა სემფა/რიმისაჲ, ენა და გავდ.

Verse: 14      და მოიღო ეზეკია მეფემან წიგნი იგი ჴელთაგან მათ მოციქულთა, და აღმოიკითხა, და შევიდა ეზეკია ტაძარსა მას უფლისა ღმრთისასა, და განჰფინა წიგნი იგი წინაშე უფლისა ღმრთისა.

Verse: 15      თაყუანის-ჰსცემდა ეზეკია მუჴლ-დადგმით წინაშე უფლისა ღმრთისა და იტყოდა.

Verse: 16      უფალო ღმერთო ძალთაო, ღმერთო ისრაჱლისაო, რომელი ჰზი ქერობინთა ზედა, შენ ხარ მხოლოჲ ღმერთი ყოველთა ზედა მეუფეთა ქუეყანისათა. შენ შეჰქმენ ცაჲ და ქუეყანაჲ,

Verse: 17      მოყავ ყური შენი და ისმინე უფალო, და ისმინენ სიტყუანი ესე სენაქერიმ მეუფისანი, რომელ მოავლინნა ყუედრებად ღმრთისა ცხოველისა.

Verse: 18      და ჭეშმარიტად მოაოჴრეს მეფეთა მათ ასურასტანისათა ყოველი ქუეყანაჲ და სოფლები მათი.

Verse: 19      და ცეცხლითა შეწუეს კერპები მათი, რამეთუ იყვნესვე იგინი არა ღმერთ, არამედ ჴელთა ქმნულნი იყვნეს იგინი კაცთანი, ძელისანი და ქვისანი, და წარწყმიდნეს იგინი.

Verse: 20      ხოლო აწ შენ უფალო ღმერთო ჩუენო, განმარინენ ჩუენ ჴელთაგან მისთა, რაჲთა ცნან ყოველთა მეფობათა ქუეყანისათა, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი <მხოლოჲ>.

Verse: 21      და მოივლინა ესაია ძჱ ამოსისი ეზეკიაჲსა, და ჰრქუა მას: ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ: მესმა მე ლოცვაჲ ეგე შენი, ილოცევდ რაჲ ჩემდა მომართ სენაქერიმისთჳს მეუფისა მის ასურასტანელთაჲსა.

Verse: 22      ესე არს სიტყუაჲ, რომელსა იტყოდა მისთჳს უფალი ღმერთი. განგბასრა, და გეკიცხევდა შენ ქალწული ასული ჩემი სიონი. შენ ზედა თავი შეხარა, ასულო იჱრუსალემისაო.

Verse: 23      აწ ჰკითხე ღა, ვის თქუა: აყუედრე, ანუ ვინ განარისხე. ანუ ვის ზედა აღამა<ღ>ლე ჴმაჲ ეგე შენი, და არა აღიხილენ მაღლად თუალნი შენნი წმიდისა მის მიმართ ისრაჱლისაჲსა.

Verse: 24      რამეთუ მოციქულთა შენთა მიერ, აყუედრე შენ უფალსა ღმერთსა შენსა, რამეთუ შენ სთქუ, ფრიად სიმრავლითა Page of ms. J: A69v  ეტლთა ჩემთაჲთა აღ/ვედ მე სიმაღლესა მთათასა, და მივიწიე დასასრულთა ლიბანისათა, და მოვკაფე სიმაღლჱ ნაძუთაჲ, და ფიჭუთაჲ, და შუენიერებაჲ საროთაჲ. და შევედ მაღლოვანით კერძო მაღნარსა კარმელისასა.

Verse: 25      და ვასხენ ჴიდნი და დავარღჳენ წყალნი და ყოველნი შესაკრე<ბე>ლნი წყალთანი.

Verse: 26      არა ესრე გესმაა წინაჲსწარ, რაჲ იგი ვყავ. დღეთა მათ პირველთა რომელი მე ვბრძანე, ხოლო აწ განვაჩინენ მოოჴრებად წარმართნი ძლიერნი ძნელოვანთა შინა, და მკჳდრნი ქალაქთა ძლიერთანი.

Verse: 27      დაუტევენ ჴელისაგან ჩემისა, და განჴმეს, და იქმნნეს ვითარცა თივაჲ ჴმელი ზედა ბედედსა, და ვითარცა ბანჯარი შემჭ<კ>ნარი, ვიდრე არღა განმტკიცებულ არნ.

Verse: 28      და აწ სადგურნი განსასუენებელისა შენისანი მე თჳთ უწყნი, და გამოსლვაჲ შენი და შესლვაჲ შენ<ი> მე ვიცი.

Verse: 29      გულის-წყრომაჲ ეგე შენი, რომლითა განჰრისხენ ჩემდამო, და სიმწარჱ შენი მოაწიე ჩემდა. ხოლო აწ განგაცუა ხარტუკი ცხჳრთა, და აღჳრნი ღაწუთა შენთა, და მიგაქციო შენ გზასა მას ვინაჲცა მოხუედ.

Verse: 30      და ესე იყავნ სასწაულად შენდა. შეშჭამო წელიწადსა ამას, რომელი დასთესე, და მეორესა წელიწადსა ნეშტი მისი, ხოლო მესამესა ჰსთესეთ და განლეწეთ, და დაასხთ ვენაჴი და ჭამეთ ნაყოფი მისი.

Verse: 31      და იყვნენ ნეშტნი იგი ჰურიასტანს, დაიბ<ნ>ენ ძირნი ქუჱ კერძო და ყონ თესლი ზედა.

Verse: 32      რამეთუ იჱრუსალემით იყვნენ დაშთომილნი იგი, და განრინებულნი მთისაგან სიონისა. შურმან უფლისა ყოვლისა-მპყრობელისამან Page of ms. J: A70r  ყო ესე.

Verse: 33      ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი ძალთაჲ მეფისა მიმართ ასურ/ასტანელთაჲსა: არა შემოვიდეს ქალაქსა ამას, არცა სტყორცოს ისარი, არცა მოიღოს მას ზედა ფარი, არცაღა მოადგას ზღუდის ზღუდე.

Verse: 34      არამედ მას გზასა რომელსაცა მოვიდა, მიერვე წარვიდეს, და ამას ქალაქსა ნუ შემოვალნ, თქუა უფალმან. ესრეთ იტყჳს უფალი:

Verse: 35      ზედა-მდგომელ ვეყო ქალაქსა მას განრინებად მაგისა ჩემთჳს, და დავითისთჳს მოხისა ჩემისა.

Verse: 36      და გამოვიდა ანგელოზი ღმრთისაგან, და სცა და მოსრა ბანაკისა მისგან ასურასტანელთაჲსა, ას ოთხმეოც და ხუთ ათას მამაკაცი. აღდგეს, იხილეს განთიად, და პოვეს ეგოდენი იგი გუამი მომკუდარი.

Verse: 37      და გარე-მოიქცა მოციქული იგი მუნვე. იტრა, წარვიდა მიერ სენაქერიმ მეუფე იგი ასურასტანელთაჲ. მოვიდა და დაემკჳდრა ნინევეს შინა.

Verse: 38      და მუნ შესრულ იყო თაყუანის-ცემად ტაძარსა მას ასადრაქისსა კერპთა თჳსთა, მუნ სცეს, და მოკლეს იგი ადრამელექ და სარასარ ძეთა თჳსთა მახჳლითა, და იგინი მეოტად წარვიდეს მთათა სომხეთისათა, და შარავანდი შეიბნა ნაქორდან ძემან მისმან მის წილ.

Chapter: 38  
Verse: 1      და იყო მას ჟამსა შინა სიკუდილისა სენითა დასნეულდა ეზეკია მეუფჱ. და მოვიდა მისა ესაია წინაწარმეტყუელი, ძჱ ამოსისი, და ჰრქუა მას. ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი: ბრძანე სახლისა შენისაჲ, რამეთუ მოჰკუდები და არა სცხონდე შენ.

Verse: 2      ვითარცა ესმა ესე ეზეკიას, მიიქცია პირი თჳსი კედლად. ილოცვიდა უფლისა მიმართ,

Verse: 3      და თქუა: მოიჴსენე ჩემი უფალო, რამეთუ ვიდოდე მე შენ წინაშე ჭეშმარიტებით, და გულითა სრულითა სათნოებათა შენ წინაშე ვჰყოფდი. და ტიროდა ეზეკია ტირილითა დიდითა სინანულით.

Verse: 4      და იყო სიტყუაჲ Page of ms. J: A70v  უფლისაჲ ესაიაჲსა/ მიმართ, და ჰრქუა"

Verse: 5      მივედ შენ ადრე ეზეკიაჲსა, და არქუ მას, ე<ს>რე იტყჳს უფალი ღმერთი დავითის მამისა შენისაჲ, ვისმინე ჴმაჲ ლოცვისა შენისაჲ, და ვიხილენ ცრემლნი შენნი. აჰა ეგერა შევსძინებ დღეთა შენთა ათხუთმეტ წელ:

Verse: 6      და ჴელთაგან მეფისა ასურასტანისათა განგარინო შენ და ქალაქი შენი, და ზედა-მდგომელ ვექმნე მე ქალაქსა მაგას.

Verse: 7      ხოლო სასწაული ესე იყოს უფლისა მიერ, რამეთუ აღასრულოს ღმერთმან სიტყუაჲ იგი თჳსი რაჲცა თქუა.

Verse: 8      აჰა ესერა მე გარე-მოვაქციო აჩრდილი მზისაჲ მენაკთაჲ მაგათ, რომელ შთასრულ არს აჩრდილი ათსა მენაკსა, ტაძართა მაგათ აქაზის მამისა შენისათა. და გარე-მოვაქციო მე აჩრდილი იგი მზისაჲ მუნვე ათად მენაკად. და კუალად იქცა აჩრდილი იგი მზისაჲ მუნვე ათსა მენაკსა ვინაჲცა დამოსრული იყო.

Verse: 9      ლოცვაჲ. ეზეკიაჲსი. მეფისა. ჰურიასტანისაჲ. რაჟამს დასნეულდა. და აღდგა სნეულებისაგან <თჳსისა>.

Verse: 10      მე ვთქუ აღმაღლებასა დღეთა ჩემთასა: მივიდე მე ბჭეთა ჯოჯოხეთისათა, და უტევენ ყოველნი შედგომნი [!] ჩემნი.

Verse: 11      და ვთქუ ვითარმედ არღარა ვიხილო მაცხოვარებაჲ ღმრთისაჲ, ქუეყანასა ზედა ცხოველთასა. არღარა ვიხილო კაცი თანა-მკჳდრითურთ ჩემით.

Verse: 12      მოვაკლდი მე ნათესავისაგან ჩემისა. ამიერითგან დაუტევე, და დამშთა ცხორებაჲ ჩემი: განვიდა და წარვიდა და განმეშორა ჩემგან სული ჩემი, ვითარცა იგი რომელმანმცა დაარღჳა ტალავარი აღდგომილი სული ჩემი. და იყო ვითარცა ქსელი ნადთაჲ მოახლებული მოკუეთად.

Verse: 13      დღესა შინა მას მიცემულ ვიქმენ ცისკრითგან, ვითარცა ჴელთა ლომისათა, ეგრე შეფქვნა, და შემუსრნა ძუალნი Page of ms. J: A71r  ჩემნი, რამეთუ განთიადითგან მი-ღამედმდე მივეცი/

Verse: 14      ვითარცა მერცხალი ეგრე ეჭრტინევდ, და ვითარცა ტრედი ეგრე ვღუმინევდ, რამეთუ მოაკლდა თუალთა ჩემთა ხედვაჲ.

Verse: 15      აღვიხილე სიმაღლესა ცისასა უფლისა ღმრთისა ჩემისა მიმართ, რომელმან მიჴსნა მე, და განაქარვა სალმობაჲ გუამისაჲ ჩემგან.

Verse: 16      უფალო ამისთჳსცა მიგეთხრა შენ, განაღჳძე გონებაჲ ჩემი: მოაქციე სული ჩემი. ნუგეშინის-ცემულ ვიქმენ, და ვცხოვნდი. აჰა მშჳდობასა მოიქცა, სიმწარე ჩემი,

Verse: 17      და იჴსენ სული ჩემი, რაჲთა არა წარვწ<ყ>მდე: განსთხიენ ჩემგან ყოველნი ცოდვანი ჩემნი,

Verse: 18      რაჲთა არა რომელნი ჯოჯოხეთს შინა იყვნენ, მათ აღგიარონ შენ, და არცა მკუდარნი გაკურთხევდენ შენ, არცა ესვიდენ ჭეშმარიტებასა, და წყალობასა შენსა, რომელნი შთავიდოდიან მღჳმესა,

Verse: 19      არამედ ცხოველნი გაკურთხევდენ შენ, ვითარცა ესე მე, რამეთუ ამიერითგან ყრმა ვისხნე, რომელნი მიუთხრობდენ ამას სიმართლესა, და წყალობასა შენსა.

Verse: 20      უფალო ღმერთო ცხორებისა ჩემისაო, არა დავსცხრე კურთხევად შენდა, გალობითა ახლითა, ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩემისათა, წინაშე უფლისა და ტა<ძ>რისა ღმრთისაჲსა.

Verse: 21      და ჰრქუა ესაია წინაწარმეტყუელმან ეზეკიას, მოიღე შენ კუერი ლეღჳსაჲ და მობალე, და დაიდევ წყლულებასა შენსა, და განსცოცხლდე.

Verse: 22      და თქუა ეზეკია: ესე სასწაული არსა, ვითარმედ აღვიდე ტაძრად ღმრთისა.

Chapter: 39  
Verse: 1      მას ჟამსა შინა, მოავლინნა მაროდაქ ბალდან, ძემან ბალდანისმან მეფემან ბაბილონისამან, მოციქულნი, და ჰროარტაკები, და ძღუენი ეზეკიაჲსა, რამეთუ ესმა ვითარმედ დასნეულდა ვიდრე სიკუდიდმდე, და აღდგა სნეულებისაგან თჳსისა.

Verse: 2      და განიხარა ეზეკია მოსლვაჲ იგი მოციქულთაჲ მათ, და წარიყვანნა იგინი სიხარულითა მით, და მოუჩუენა მათ სახლები იგი საუნჯეთაჲ: ვეცხლისაჲ, და ოქროჲსაჲ, შტახსისაჲ, და საკუმეველთაჲ, და ნელსაცხებელთაჲ. Page of ms. J: A71v  და/ ყოველნი სახლნი სანოვაგისა და საფასისანი, და ყოველი რაჲცა ედვა მას საფასეთა მისთაჲ. და არა რაჲ იყო რომელი არა უჩუენა მათ ეზეკია სახლსა შინა თჳსსა, და ყოველსავე შინა ჴელმწიფებასა მისსა.

Verse: 3      და მოვიდა ესაია წინაწარმეტყუელი ეზეკია მეფისა, და ჰრქუა მას, რასა იტყჳან კაცნი ესე, ანუ ვინაჲ მოსრულ არიან შენდა. მიუგო ეზეკია და ჰრქუა: ქუეყანით შორით მოსრულ არიან ჩემდა, ქუეყანით ბაბილონელთაჲთ.

Verse: 4      და ჰრქუა მას ესაია: რაჲ იხილეს სახლსა შინა შენსა, მიუგო ეზეკია და ჰრქუა მას: ყოველივე რაჲცა იყო სახლსა შინა ჩემსა იხილეს, და არა რაჲ არს სახლსა შინა ჩემსა, რომელი არა იხილეს, არამედ საუნჯენიცა ჩემნი.

Verse: 5      და ჰრქუა მას ესაია: აწ ისმინე სიტყუაჲ უფლისა ყოვლისა-მპყრობელისაჲ.

Verse: 6      აჰა ესერა დღენი მოვლენან, და წარიღონ ყოველივე რაჲცა არს სახლსა შინა შენსა, და რაოდენი შეგიკრებიეს [!] მამათა მათ შენთა ვიდრე აქა დღედმდე, და შეიღონ იგი ქუეყანასა მას ბაბილონისასა, და არა რაჲ დაშთეს, თქუა უფალმან.

Verse: 7      და შვილთაგანნიცა შენნი რომელნი ჰშვნე წარიყვანნენ, და ყვნენ იგინი საჭურის სახლსა შინა მეფისა ბაბილონისასა.

Verse: 8      მიუგო ეზეკია და ჰრქუა ესაიას, ქველ და კეთილ არს სიტყუაჲ ეგე, რომელ თქუა უფალმან: იყავნ მშჳდობაჲ და სიმართლე დღეთა ჩემთა, ხოლო დღეთა ნაშობთა ჩემთასა ვითარცა ჰნებავს. :

Chapter: 40  
Verse: 1      ნუგეშინის-სცემდით, ნუგეშინის-სცემდით ერსა ჩემსა, თქუა უფალმან.

Verse: 2      მღდელნი ეტყოდეთ გულსა იჱრუსალემისასა, ნუგეშინის-ეცით მას, რამეთუ აღივსო სიმდაბლითა მისითა, და განჰჴსნდეს ცოდვანი მისნი, რამეთუ მოიღო ჴელისაგან უფლისა მრჩობლი მისაგებელი ცოდვათა თჳსთათჳს./

Verse: 3      Page of ms. J: A72r  ჴმაჲ ღაღადებისაჲ უდაბნოსა ზედა: განჰმზადენით გზანი უფლისანი, და წრფელ ყვენით ალაგნი უფლისა ღმრთისა ჩემისანი.

Verse: 4      ყოველი ჴევნები აღმოივსოს, და ყოველნი მთანი მაღალნი და ბორცუნი დამდაბლდენ, და ძნელოვანნი ყოველნი ადვილად გარდაიქცენ, და იყოს ღჳრღუარები ველებად.

Verse: 5      და გამოჩნდეს დიდებაჲ უფლისაჲ, და იხილოს ყოველმან ჴორციელმან მაცხოვარებაჲ ღმრთისაჲ, რამეთუ უფალი იტყოდა.

Verse: 6      ჴმაჲ რომელი იტყოდა: ღაღად-ყავ, და ვთქუ: რასა ვღაღადებდე. ყოველი ჴორციელი თივა არს, და ყოველი დიდებაჲ კაცისაჲ ვითარცა ყუავილი თივისაჲ.

Verse: 7      განჴმა თივაჲ იგი, და ყუავილი მისი დასცჳვა,

Verse: 8      ხოლო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჰგიეს უკუნისამდე.

Verse: 9      აღვედ მთასა მაღალსა, მახარებელი ეგე სიონისაჲ, აღიმაღლე ძლიერად ჴმაჲ შენი, მახარებელმან მაგან იჱრუსალემისამან. აღიმა<ღ>ლეთ: ნუ გეშინინ, არქუთ ქალაქთა იუდაჲსთა: აჰა ესერა ღმერთი ჩუენი,

Verse: 10      აჰა ესერა უფალი ძლიერებით მოვალს, და მკლავი მისი უფლებით: აჰა ესერა სასყიდელი მისი მის თანა, და საქმენი წინაშე მისსა.

Verse: 11      ვითარცა მწყემსი ჰმწყსიდეს სამწყსოსა თჳსსა, და მკლავითა თჳსითა შეიკრიბნეს კრავნი, და მუცლად-ღებულთა მათ ნუგეშინის-სცეს.

Verse: 12      ვინ აღწყნა პევშითა თჳსითა წყალნი, და ცაჲ მტკავლითა თჳსითა, და ყოველი ქუეყანაჲ ციდითა თჳსითა. ვინ აღწონნა მთანი სასწორითა და ბორცუნი უღლითა სასწრისაჲთა.

Verse: 13      ვინ მე უკუე ცნა გონებაჲ უფლისაჲ, ანუ ვინ თანა-მზრახვალ ეყო მას, რომელმანცა კუალს ადგინა იგი. ანუ ვინ აზრახა, და მან აცნობა მას,

Verse: 14      ანუ ვინ უჩუენა მას საშჯელი, ანუ გზაჲ გულის-ჴმის-ყოფისაჲ ვინ აუწყა მას.

Verse: 15      უკუეთუ ყოველნი წარმართნი ვითარცა ნაწუეთნი კარდლისანი, და ვითარცა წამი სასწორისაჲ შეირაცხნეს, და ვითარცა ნერწყუაჲ პირისაჲ შეირაცხნეს./ Page of ms. J: A72v 

Verse: 16      ხოლო ლიბანი ვერ კმა არს საგზებელად, და ყოველნი ოთხფერჴნი ვერ კმა არიან საკუერთხად.

Verse: 17      და ყოველნი წარმართნი ვითარცა არა რაჲ არიან, და არცა რად შერაცხილ არიან.

Verse: 18      აწ ვის ამსგავსეთ უფალი, ანუ რომელსა მე მსგავსებასა ამსგავსეთ იგი.

Verse: 19      ნუ უკუჱ ხატად შექმნა იგი ხურომან, ანუ ოქროჲს-მჭედელმან ნუ ბრძმედთა შინა შებერა ოქროჲ, და მსგავსად ხატისა სახედ აღმოდგმით გამოწერა იგი მეცნიერებითა სიჴელოვნისა თჳსისაჲთა.

Verse: 20      ძელი სამე ულპოლველი გამოარჩიის ხურომან ტყისაგან, და სიბრძნითა მით სიჴელოვნისა თჳსისაჲთა აღჰმართის იგი კერპად. პირად-პირადსა ზაკუვასა იძმაცავნ, რაჲთამცა არა შეიძრა.

Verse: 21      აწ არა გესმის, და არა გულის-ჴმა-გიყოფიეს: არა მიგეთხრა თქუენ დასაბამითგან. იცით მეა, ვინ დაამტკიცნა საფუძველნი ქუეყანისანი,

Verse: 22      ანუ რომელსა უპყრიეს სიმრგულე ქუეყანისაჲ და დამკჳდრებულნი მას ზედა ვითარცა მკალნი, რომელმან აღჰმართნა ცანი ვითარცა კამარანი, და გარდაართხნა ვითარცა კარავნი, საყოფელნი, და დაამტკიცა ქუეყანაჲ მკჳდრობად მას ზედა,

Verse: 23      და დაამდაბლნა მთავარნი ვითარცა არარანი სამთავროჲთ მათით, და ქუეყანაჲ არარასა ზედა შექმნა,

Verse: 24      რამეთუ არცა სთესვიდენ, არცა ასხმიდენ ნერგსა, არცა დაიბნენ ქუეყანასა ზედა ძირნი მათნი. ანქრევდეს მათ ზედა ქარი, და განჴმენ, და ნიავქარმან ვითარცა ქარქუეტნი შეკრიბნეს იგინი.

Verse: 25      აწ რომელსა მსგავსებასა მამსგავსეთ მე, და აღვმაღლდე, იტყჳს მაღალი იგი.

Verse: 26      აღიხილენით სიმაღლესა თუალნი თქუენნი, და იხილეთ ვინ დაამტკიცა Page of ms. J: A73r  ყოველი ესე. ვის უტჳრთ/ავს თითოეულად რიცხჳ ამის სოფლისაჲ, და ყოველთა სახელით უწესს, და დიდძალითა დიდებითა, ძლიერებითა მით მკლავისა მისისაჲთა, ერთიცა მათგანი შენგან არა დაფარულ არს.

Verse: 27      ნუ იტყჳ ამას, იაკობ, ანუ რასა ეგე იტყჳ, ისრაჱლ. ვინ უწყის, სთქუა ვითარმედ დაეფარნეს გზანი ჩემნი ღმრთისაგან. და დმერთმან ჩემმან თანა-წარმცოდა სამართალი ჩემი ჩემგან.

Verse: 28      ხოლო შენ აწმცა არა უწყოდე, არა თუმცა გესმინა ვითარმედ მარადის საუკუნე არს. უფალმან რომელმან დაამტკიცნა კიდენი ქუეყანისანი, არა ჰმშიოდის, არცა დაშურეს, და ვერ შესაძლებელ არს გამოძიებაჲ მეცნიერებისა მისისაჲ.

Verse: 29      ჰსცის ძალი მშიერთა, და მიჰფინის გულის-სიტყუაჲ გულის-თქუმისაჲ უსნოთა.

Verse: 30      ჰმშიოდის ჭაბუკთა, და დაშურენ ძლიერნი, და რჩეულნი მათნი უძლურ იქმნნენ.

Verse: 31      ხოლო რომელთა დაუთმონ უფალსა, იგინი განახლდენ ძლიერებითა მათითა, და აღიმკვნენ ახლითა ნაბრდღუენითა ვითარცა ორბნი, რბიოდიან და არა დაშურენ, ვიდოდიან და არა ჰმშიოდის.

Chapter: 41  
Verse: 1      განახლდებოდეთ, განახლდებოდეთ, ჩემდამო ჭალაკები ეგე ყოველი, რამეთუ მთავარნი განახლდენ ძლიერებითა მათითა. შემომეახლნედ, და იტყოდედ, და ერთბამად სამართალსა მიუთხრობდედ.

Verse: 2      ვინ განაღჳძა მზის-აღმოსავალით სიმართლჱ, და მოუწოდა მას მსგავსად წესისა თჳსისა. მიიმართოს და აღავსნეს წარმართნი, განაცოფნეს, და დააკჳრვოს მეფეთა მათ, და მისცეს მიწასა მახჳლები იგი მათი. და ვითარცა ქარქუეტი შეღუერფოს მშჳლდები იგი მათი.

Verse: 3      და იგინი დევნულნი და მეოტნი წარიქცინეს, და თავადი განჴდეს Page of ms. J: A73v  გზათა მათ მშჳდობისათა. /

Verse: 4      ჰჱ, აწ სთქჳთ, ვითარმედ არა მოვალს. რომელმან დაჰბადა და განიგულა და შექმნა ესე ყოველი. ვინ მოუწოდა ამას ნათესავითგან საუკუნოჲთ. მე ვარ უფალი ღმერთი პირველი, და მე ვარ მერმე, და მერმე შემდგომად მევე ვარ.

Verse: 5      მიხილეს მე წარმართთა მათ, და შეეშინა: შეძრწუნდეს, და დაუკჳრდა ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათა, მოიმართეს, მომეახლნეს, გარე-მომადგეს, მოვიდეს, შეკრბეს ერთბამად ყოველნი ჩემდა.

Verse: 6      და დაიდვა გულსა კაცმან მოყუასსა თჳსსა, და ძმასა თჳსსა შეწევნად, და ჰრქუან ურთიერთას.

Verse: 7      უზახებდეს ხუროჲ იგი მჭედელსა მას ჭედად, კუერვად, უროჲსა ცემად, დამშჭუალვად, აღმართებად, დადგმად, და დამტკიცებად, რაჲთა არა შეირყიოს.

Verse: 8      აწ შენ ისრაჱლ მონაო ჩემო, და იაკობ რჩეულო ჩემო, ნათესავი ეგე აბრაჰამისი, რომელი შეგიყუარე.

Verse: 9      რომელსა მაგას შევეწიე კიდითგან ქუეყანისაჲთ, და საებგუროჲთ მისით მოგიწოდე შენ, და გარქუ შენ ვითარმედ მონაჲ ჩემი ხარი შენ. გამოგირჩიე შენ, და არა დაგაგდო შენ ჴელისა გან:

Verse: 10      ნუ გეშინინ, რამეთუ შენ თანა ვარ მე, ნუ შესცთები, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი შენი, რომელმან განგაძლიერე შენ, და შეგეწიე შენ, და ვეკრძალე შენთჳს, და გიცევ შენ მკლავითა ამით მარჯუენითა სიმართლისა ჩემისაჲთა.

Verse: 11      აჰა ეგერა ჰრცხუენოდის და კდემულ იყვნენ ყოველნი მტერნი შენნი, და იყვნენ იგინი ვითარცა არა ყოფილნი. წარწყმდენ ყოველნივე იგი, რომელნი გეშჯოდიან შენ.

Verse: 12      ვძიებდე მათ, და არა ჰპოვნე იგინი, კაცთა მათ რომელთა შეურაცხ-გყვეს შენ. რამეთუ იყვნენ იგინი ვითარცა არა ყოფილნი, და არღარა იყვნენ მჴდომნი იგი შენნი,

Verse: 13      რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი შენი, რომელმან Page of ms. J: A74r  გიპყარ ჴელი ეგე მარჯუენე შენი, და გარქუ შენ ვითარმედ ნუ/ გეშინინ, მე ვარ მწე შენი.

Verse: 14      ნუ გეშინინ შვილო ჩემო იაკობ და მცხუედო ჩემო ისრაჱლ. მე ვარ უფალი ღმერთი შენი, რომელმან გიჴსენ შენ, იტყჳს ღმერთი მჴსნელი შენი წმიდაჲ იგი ისრაჱლისაჲ.

Verse: 15      აჰა ესერა გყავ შენ, ვითარცა თუალი ურმისაჲ, მლეწველი, ახალი ხერხის სახჱ, და ჰლეწნე მთანი, და დაჰმწულილნე ბორცუნი, და შეჰქმნნე იგინი ვითარცა მტუერნი,

Verse: 16      და განაქრინე იგინი, და ქართა წარიხუნენ, და ღრუბელთა განიყვნენ, და ნიავქარმან განაბნინეს იგინი. ხოლო შენ იხარებდე უფლისა მიმართ, და მხიარულ იყო წმიდისა მიმართ ისრაჱლისა.

Verse: 17      და იხარებდენ გლახაკნი მშიერნი და ნაკლულევანნი. ეძიებდენ წყალსა, და არა ჰპოებდენ, და ენანი მათნი წყურილითა განჴმენ. მე უფალმან ღმერთმან ვისმინო მათი, მე ღმერთმან ისრაჱლისამან არა დავსთხინნე იგინი.

Verse: 18      არამედ განვახუნე მდინარენი მთათა მათ ზედა, შორის ველებსა მას წყაროჲს-თავები აღმოვადინო. ვყო უდაბნოჲ იგი მწყურნებად წყალთა, და ქუეყანასა მას წყურიელსა ნაკადულები ვავლინო.

Verse: 19      აღმოვაცენო ურწყულსა მას ქუეყანასა ნაძჳ და ფიჭჳ, ბზაჲ, ძელ ქვაჲ, და საროჲ, და თელაჲ, და ვერხჳ, და წყუედაჲ, და მურტი, და ხე იგი ზეთისაჲ.

Verse: 20      რაჲთა იხილონ და ცნან, და გულის-ჴმა-ყონ, და ჰრწმენეს ერთბამად ვითარმედ ჴელმან უფლისამან ყო ესე, და წმიდამან ისრაჱლისამან დაჰბადა ყოველი ესე.

Verse: 21      მოახლებულ არს საშჯელი თქუენი, თქუა უფალმან ღმერთმან. მოახლებულ არიან სამართალნი თქუენნი, იტყჳს უფალი ღმერთი. მოახლებულ არიან ზრახვანი თქუენნი, იტყჳს მეუფჱ იგი იაკობისი.

Verse: 22      აწ მოგეახლნედ, და გითხრ<ნ>ედ თქუენ, რაჲ იგი შეგხუდეს, ანუ პირველი იგი რაჲ იყო, თქუთ და გულის-ჴმა-ვყოთ Page of ms. J: A74v  და ვცნათ, რაჲ არს/ აღსასრულსა, და მომავალი იგი მითხრათ ჩუენ.

Verse: 23      მითხართ ჩუენ მოწევნადი იგი უკუანაჲსკნელი, და ვცნათ რაჲთა უწყოდით ღმერთნი თუ ხართ. კეთილი ყავთ, და ბოროტი ყავთ, და გჳკჳრდეს, და ვიხილოთ თანად,

Verse: 24      ვითარმედ ვინანი ხართ, და ვინაჲ არს ქმნულებაჲ თქუენი, რამეთუ ქუეყანით საძაგელნი გამოგირჩინეს თქუენ.

Verse: 25      ხოლო მე განვაღჳძე ჩრდილოჲთ იგი, და მზის-აღმოსავალით იწოდნენ სახელითა ჩემითა. მოვიდენ, შეკრბენ მთავარნი, ვითარცა თიჴაჲ მეკეცისაჲ. და ვითარცა მეკეცემან და დატკებნის თჳსი იგი თიჴაჲ, ეგრე დაიტკებნნენ.

Verse: 26      და ვინ მე არს იგი რომელმან მითხრას პირველი, რაჲთა უწყოდით, ანუ თქუა ყოფილი იგი, რაჲთა უწამოთ ვითარმედ ჭეშმარიტ არს, არა ვინ არს იგი, რომელთა გრქუან ანუ ისმინნენ სიტყუანი იგი თქუენნი.

Verse: 27      ვიწყო სიონით, და იჱრუსალემსა ნუგეშინის-ვსცე შესლვად,

Verse: 28      რამეთუ წარმართთაგანი აჰა ესერა არა ვინ არს, და კერპთა მათთაგანი არა ვინ არს მიმთხრობელ, და უკუეთუ ვჰკითხო მათ ვინანი ხართ, არარაჲ მომიგონ მე.

Verse: 29      რამეთუ არიან მოქმედნი თქუენნი ცრუნი, და ამაო გამომსახველნი თქუენნი.

Chapter: 42  
Verse: 1      იაკობს მონასა ჩემსა შევეწიო მას, და ისრაჱლ რჩეული ჩემი შეიწყნარა იგი სულმან ჩემმან. მივსცე სული ჩემი მის ზედა და სამართალი წარმართთაჲ გამოიღოს:

Verse: 2      მან არა ჴდებოდის, არცა ღაღადებდეს, არცა განისმეს უბანთა ზედა ჴმაჲ მისი.

Verse: 3      ლერწამი დაჩხერილი არა განტეხოს, და პატრუკი მბდვინვარე არა დაშრიტოს. ვიდრემდე გამოიღოს სამართალი და მშჯავრი სიმართლისაჲ.

Verse: 4      გამობრწყინდეს და არა შეიმუსროს, ვიდრემდე დადვას ქუეყანასა ზედა Page of ms. J: A75r  მშჯავრი, და სახელსა მისსა წარმართნი ესვიდენ./

Verse: 5      ესრეთ იტყჳს უფალი ღმერთი, რომელმან შექმნნა ცანი, და დაამტკიცნა იგინი, რომელმან დაჰბადა ქუეყანაჲ, და ყოველი რაჲ არს მას შინა, და მისცა საშუმინველი <ერსა თჳსსა>, რომელნი არიან მას ზედა, და სული ყოველთაჲ რომელნი ვლენან მას ზედა.

Verse: 6      მე ვარ უფალი ღმერთი, რომელმან გიწოდე შენ სიმართლედ, და გიპყარ ჴელი მარჯუენე შენი, და განგაძლიერე შენ, და მიგეც შენ აღნათქუემად ნათესავთა, და ნათლად წარმართთა.

Verse: 7      აღხილვად თუალთა ბრმათასა, და გამოყვანებად პყრობილებისაგან კრულთა, და სახლისაგან საჴყრობილისა რომელნი სხენან ბნელსა.

Verse: 8      მე ვარ უფალი ღმერთი, და ესე არს სახელი ჩემი, და დიდებაჲ ჩემი სხუასა არა მივსცე, და არცა სათნოებაჲ ესე ჩემი გამოქანდაკებულთა,

Verse: 9      რომელ იგი დასაბამითგან იყო თხრობად, იგი ესერა მოვიდა, და მოიწია, და ახალსა თუ რას მე გეტყჳ თქუენ, იგიცა გითხრა თქუენ. და ვიდრე არღა თხრობილ იყო, წინაწარგეუწყა თქუენ.

Verse: 10      უგალობდით უფალსა გალობითა ახლითა, რამეთუ დასაბამი მისი, მაღალთა შინა იდიდების, და სახელი მისი დიდებულ არს კიდითგან კიდედმდე ქუეყანისა, რომელნი შთავლენან ზღუასა ნავითა, და ვლენან მას ზედა, ჭალაკნი და მკჳდრნი მისნი.

Verse: 11      იხარებდ უდაბნოჲ და მყოფნი მისნი, უხაროდენ სავანებსა მას და ბანაკებსა კედარისასა, უხაროდენ მკჳდრთა კლდისათა: წუერთაგან მთისათა იმუღრო<ო>ბდენ.

Verse: 12      მისცენ დიდებაჲ ღმერთსა, და სიმჴნესა მისსა ჭალაკთა მიუთხრობდენ.

Verse: 13      უფალსა ღმერთსა ძალთასა მოუმართავს, და მოვალს განღჳძებად ბრძოლისა, აღდგინებად შურისა, ნესტჳსა დაბერვად: ზახებად და მისლვად ზედა მტერთა თჳსთა ძალითა მრავალითა.

Verse: 14      დავიდუმე დასაბამითგან, აწცა ნუ Page of ms. J: A75v  დავდუმნეა./ აწ არღარა დავდუმნე, და თავს-ვიდვა, დაღათუ ვითმინე ვითარცა შობადმან. აწ განვაცხადო და ვაკჳრვო ყოველივე ერთბამად.

Verse: 15      განვაჴმო ბორცუნი და ვამჴუნე. და ყოველი თივაჲ მათი ერთბამად განვაჴმო. ჭალაკი ჭალაკსა თანა დავადგინა მდინარეთა მათთაჲ, და ყოველნი მქანარებანი მისნი განვაჴმნე .

Verse: 16      და უძღოდი ბრმათა გზასა, რომელი იგი მათ არა იცოდიან, და ალაგნი რომელ არა უწყოდიან ვავლინნე იგინი. უყო მათ ბნელი იგი ნათლად, და ძნელი იგი ქუეყანაჲ ადგილად წრფელად. ესე სიტყუანი აღვასრულნე მათ თანა, და არა დავსთხინე იგინი.

Verse: 17      ხოლო იგინი უკუნ-იქცეს კუალსავე მათსა. ჰრცხუენოდენ სირცხჳლითა დიდითა რომელნი იგი ესვენ კერპთა, რომელთა იგი ჰრქჳან ჭედილთა მათთა, ვითარმედ თქუენ ხართ ღმერთნი ჩუენნი.

Verse: 18      ვაჲ ყრუნო ისმინეთ, და ბრმანო აღიხილენ<ი>თ თუალნი თქუენნი.

Verse: 19      აწ უკუე ვინ მე არს ბრმაჲ იგი, არა თუ ერი იგი ჩემი. ანუ ვინ არიან ყრუნი იგი, არა თუ იგინი არიან რომელნი უფლებენ მათ ზედა. და დაბრმეს მონანი იგი ღმრთისანი.

Verse: 20      იხილეთ თქუენ მრავალ-გზის, და <არა> ვკრძალენით, განღებულ იყვნეს ყურნი თქუენნი, და თქუენ არა ისმინეთ.

Verse: 21      უფალმან ღმერთმან ჩუენმან იზრახა ზრახვაჲ, რაჲთამცა თქუენ განჰმართლდით, და აღამაღლებდით ქებასა.

Verse: 22      მიხედა და იხილა ვითარ იყო ერი იგი წარტყუენულ და მიმოდატაცებულ: რამეთუ ყოველთა საუნჯეთა მახე განმზადებულ იყო, და ყოველი ტაძრები ე<რ>თბამად სავსე იყო საცთურითა. და ექმნა მათ სატაცებელ და არა ვინ იყო განმარინებელ. ტყუენვად მიეცენით. და არა ვინ იყო ვინმცა თქუა: გამომეცით.

Verse: 23      ვინ მე არს თქუენ შორის, რომელმან Page of ms. J: A76r  გულის-ჴმა-ყოს ესე, და ისმინოს მერმე მომავალი იგი.

Verse: 24      ვინ/ მისცა მიმოსატაცებელად იაკობი, და ისრაჱლი წარსატყუენველად, ანუ არა თავადმან ღმერთმან, რომელსაცა იგი შესცოდეს. რამეთუ არა უნდა სლვაჲ გზათა მისთაჲ, არცა სმენად შჯულისა მისისა.

Verse: 25      და მოავლინა, და მოაწია მათ ზედა რისხვაჲ გულის-წყრომისა მისისაჲ, და სძლო მათ ბრძოლითა, და გარემო მათსა მოდგომილ იყვნეს მომწუველნი, და არა უწყოდეს, და არა იცნეს ურთიერთას, და არცა დაიდვეს ესე გულსა მათსა, და აღატყდა შორის მათსა.

Chapter: 43  
Verse: 1      და აწ ესერა იტყჳს უფალი ღმერთი, რომელმან შეგქმნა შენ იაკობი, და რომელმან დაგბადა შენ ისრაჱლი, ნუ გეშინინ რამეთუ გიჴსენ შენ, და გიწოდე შენ სახელითა ჩემითა, ვითარმედ ჩემი ხარ შენ.

Verse: 2      გან-თუ-ხჳდოდი შენ წყალთა მრავალთა, შენ თანა ვარ, და მდინარენი შენ ნუ სადა წარგრღუნიდ, და თუ განჰჴდე ცეცხლსა, ნუ შეიწუები შენ, და ალი მისი შენ ნუ შეგწუავნ,

Verse: 3      რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი წმიდაჲ იგი ისრაჱლისაჲ, რომელი გიჴსნი შენ. აჰა ესერა მიყოფიეს ეგჳპტჱ ნაცვალად შენდა, და ქუეყანაჲ იგი ჰინდოეთისაჲ, და სჳჰჱნე იგი ქალაქი მრგულიად შენდა ნას<ა>ხურ მიყოფიეს.

Verse: 4      ვინაჲთგან შენ პატიოსან იქმენ წინაშე თუალთა ჩემთა, იდიდე, და მეცა შეგიყუარე შენ, და აწ მივსცნე კაცნი მრავალნი ნაცვალად შენდა, და მთავარნი მდიდარნი ნას<ა>ხურად თავისა შენისა.

Verse: 5      ნუ გეშინინ რამეთუ მე შენ თანა ვარ: მზის-აღმოსავალით მოვიყვანო ნათესავი შენი, და მზის-დასავალით შეგკრიბო შენ.

Verse: 6      უბრძანო ჩრდილოსა მოკრებად, და ბღუარსა ვითარმედ ნუ აყენებ. მოიყვანენ<ი>თ, შემოკრიბენით ძენი ჩემნი ქუეყანით შორიელით, და ასულნი იგი ჩემნი კიდით ქუეყანისაჲთ.

Verse: 7      ყოველნი რომელნი იგი სახელსა ზედა ჩემსა Page of ms. J: A76v  წოდებულ არიან, რამეთუ დიდებითა ჩემითა განვჰმზადე/ იგი, და დავჰბადე იგი, და შევქმენ იგი,

Verse: 8      და გამოვიყვანე იგი, ვითარცა ერი ერთი ბრმაჲ, და თუალნი მათნი ეგრეთვე ბრმანი ჰგიან, და ყურთა მათთა არა ესმის.

Verse: 9      ყოველნი წარმართნი შეკრბენ ერთბამად, და მთავარნი შეკრბენ მათგან. ვინ უთხრას მათ ესე: ანუ რაჲ იგი დასაბამითგან იყო. ვინ გასმინოს თქუენ, მოიყვანნედ მოწამენი იგი მათნი, და განმართლდედ, და ისმინედ, და თქუედ ჭეშმარიტი.

Verse: 10      მეყვენით მე მოწამჱ, და მე ვარ მოწამჱ თქუენდა, იტყჳს უფალი ღმერთი. და მონაჲ ჩემი რომელი გამოვირჩიე, რაჲთა სცნათ, და გრწმენეს ჩემი, და გულის-ჴმა-ჰყოთ, რამეთუ მე ვარ რომელი პირველითგან ვიყავ. უწინარეს ჩემსა სხუაჲ ღმერთ არა ვინ იყო, და ჩემსა შემდგომად არა ვინ იყოს.

Verse: 11      მე ვარ ღმერთი, და არა ვინ არს ჩემსა გარეშჱ მაცხოვარ.

Verse: 12      მე გითხარ და მე გიჴსნენ თქუენ. მე ვარ იგი რომელ ცხადად მაყუედრებელ გექმენ თქუენ, და თქუენ ვერ მიჩუენეთ მე სხუაჲ ღმერთ: თქუენ თავადად ჩემდა მოწამჱ ხართ, და მე უფალი ღმერთი:

Verse: 13      დასაბამითგანვე მე ვარი, და სხუა არა ვინ რომელმან ჴელთა ჩემთაგან მიგხუნეს თქუენ, ვყო და ვინ მოაქციოს იგი.

Verse: 14      ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი მჴსნელი თქუენი წმიდაჲ იგი ისრაჱლისაჲ. თქუენთჳს წარვავლინო ბაბილონდ, და ავადგინნე და განვაკრთვნე ყოველნი მეოტად, და ნათესავნი იგი ქალდეველთანი ნავებითა მოიცვნენ.

Verse: 15      მე ვარ უფალი ღმერთი წმიდაჲ თქუენი, რომელმან განგიჩინე თქუენ მეუფჱ იგი ისრაჱლისაჲ.

Verse: 16      ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი, რომელმან ქმნა გზაჲ ზღუასა ზედა, და წყალთა ზედა სასტიკებისათა ალაგნი გამოაჩინნა.

Verse: 17      რომელმან გამოიყვანა ეტლები და ჰუნები და ერი მრავალი და ძლიერი, არამედ დაიძინეს და არა Page of ms. J: A77r  აღდ/<გ>ენ, და დაშრტეს ვითარცა პატრუკი დაშრეტილი.

Verse: 18      ნუ მოიჴსენებთ წინა<ნ>დელთა მათ, და მას რომელ იგი წინაჲსწარ იყო, რაჲსა დაიდებთ გულთა თქუენთა.

Verse: 19      რამეთუ მე ესერა ვქმნე ახალი, რომელი აწვე გამობრწყინდეს, და სცნათ იგი. და ვყო უდაბნოსა ზედა გზაჲ, და ქუეყანასა მას ურწყულსა მდინარენი გამოჩნდენ.

Verse: 20      მაკურთხევდენ მე მჴეცნი იგი ველისანი, და დედაჭუავნი და ასულნი ველურთანი. რამეთუ მივეც უდაბნოსა ზედა წყალი, და ქუეყანასა მას ურწყულსა მდინარენი აღმოვადინენ სუმად ნათესავისა ჩემისა რჩეულისა.

Verse: 21      და ერისა რომელი მოვიგე, სათნოებათა ჩემთა მიუთხრობდით.

Verse: 22      არა თუ აწ გიწოდე შენ იაკობ, არცაღა დაგაშურვე შენ ისრაჱლ.

Verse: 23      არა მომგუარე შენ ცხოვარი მსხუერპლთა შენთაჲ, და არცაღა შესაწირავთა შენთა ზედა მადიდე მე. არა მმონე მე შესაწირავითა, და არცაღა დაგაშურვე შენ გუნდრუკისათჳს.

Verse: 24      არა მიყიდე მე ვეცხლითა საკუმეველი, არცა ცმელისათჳს მსხუერპლთა შენთაჲსა გული მითქუმიდა მე, არამედ მარადის ცოდვითა შენითა წარმომიდგი მე, და უშჯულოებითა შენითა მეჩუენე მე.

Verse: 25      მე ვარ მე ვარ, რომელმან აღვჴოცენ უშჯულოებანი შენნი ჩემთჳს, და ცოდვანი შენნი არღარა მოვიჴსენნე.

Verse: 26      ხოლო მოიჴსენე და ვისაჯნეთ ერთბამად, თქუ შენ უშჯულოებაჲ შენი პირველად რაჲთა განჰმართლდე.

Verse: 27      მამათა თქუენთა პირველ შემცოდეს, და მთავარნი თქუენნი უშჯულოებდეს ჩემდა მომართ.

Verse: 28      შეაგინეს მთავართა თქუენთა სიწმიდე ჩემი: და მივეც წარსაწყმედელად იაკობი, და ისრაჱლი საყუედრელად. :

Chapter: 44  
Verse: 1      ხოლო აწ ისმინე <ი>აკობ მონაო ჩემო, და ისრაჱლ რომელი გამოგირჩიე.

Verse: 2      ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი, რომელმან შეგქმნა შენ, და რომელმან დაგბადა Page of ms. J: A77v  შენ დედის მუცლითგან. მე შეგეწიო შენ./ ნუ გეშინინ მონაო ჩემო იაკობ, და საყუარელო ჩემო ისრაჱლ, რომელი გამოგირჩიე.

Verse: 3      რამეთუ მე მოვსცე წყალი წყურიელსა, მათ რომელნი ვიდოდიან ურწყულსა, და დავდვა სული ჩემი ნათესავსა ზედა შენსა, კურთხევანი ჩემნი შვილთა შენთა ზედა.

Verse: 4      და აღმოცენდენ ვითარცა შორის წყალთა თივაჲ, და ვითარცა ძეწნი თანა-წარსადინელსა წყალთასა.

Verse: 5      ამან თქუას, ღმრთისაჲ ვარი მე, და ესე იტყოდის სახელითა იაკობისითა. და სხუამან დაწეროს ჴელითა თჳსითა, ვითარმედ ღმრთისაჲ ვარი მე, და სახელითა ისრაჱლისაჲთა ღაღადებდეს.

Verse: 6      ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი მეუფჱ ისრაჱლისაჲ, რომელმან იჴსნა იგი ღმერთი საუკუნე. მე ვარ დასაბამი, და მე აღსასრული, და ჩემსა გარეშე სხუაჲ არა ვინ არს ღმერთ.

Verse: 7      ვინ მე არს სხუაჲ ვითარ მე უფალი: დადეგინ, და უწოდენ, და უთხრან, და განმემზადენ მე, ვინაჲთგან შევქმენ კაცი საუკუნოდ, და მომავალი იგი მოსლვადმდე გითხრედ თქუენ.

Verse: 8      ნუ დამეფარვით, და ნუცა შესცთებით. დასაბამითგან გესმა სამვა. ვერ მითხრათ თქუენ: აწ თქუენ მოწამჱ ხართ ჩემდა. არს მე ვინა ჩემსა გარეშჱ სხუაჲ ღმერთ. და მაშინცა არავე ვინ რაჲ იყვნეს,

Verse: 9      რომელნი იგი გამოსახვიდეს ცუდთა მათ და გამოჰქანდაკებდეს კერპსა ურგებსა: რამეთუ ყოველნივე რომელნი ამაო არიან ვლენან გულის-თქუმითა გონებისა მათისაჲთა, რომელნი არაჲ სარგებელ ეყვნენ მათ. და თქუენცა მოწამჱ ხართ მათა რომელნი იგი არა ხედვენ, და არცა გულის-ჴმა-ჰყოფენ, რაჲთა ჰრცხუენოდეს,

Verse: 10      რომელნი იგი გამოსახვენ გამოსახულსა მას, და ქანდაკებულსა და გამოწერილსა ურგებად.

Verse: 11      და ყოველნი რომელნი იგი იქმნნეს მისგან განიჴმეს, და ჰრცხუენოდის Page of ms. J: A78r  ყოველთა, რომელნი გამოჰსახვიდეს კერპებსა, და ქანდაკებენ ურგებსა/ მას, და ყოველნი ვინაჲ იგი იყვნეს განჴმენ. დაყრუებულნი კაცთაგან შეკრებდ ყოველნი და შეეტყუებოდედ ერთბამად: ურთიერთას ჰრცხუენოდენ, და კდემულ იყვნედ თანად ყოველნი: რამეთუ ხურონი არიან იგინი, და კაცნი არიან კაცთაგანნი.

Verse: 12      რამეთუ კაცმან ხურომან გამოყარა საქმარი თჳსი, ეჩუჱ (!) აღილესა, და გამოთალა მით. სატეხითა შექმნა, და გამოჭრა იგი, და ძლიერებითა მკლავისა თჳსისაჲთა აღჰმართა იგი. ჰმშიოდის და სწყუროდის და მოუძლურდეს და ვერ სუმიდეს წყალსა.

Verse: 13      კაცმან ხურომან გამოარჩია ძელი იგი მაღნარისაგან: ზომით განწონა და გამოსახა იგი მსგავსად სახისა ხატისაჲსა: სატეხითა განგეგმა იგი, და შეამტკიცა წყბოჲთა ხატად კაცისა, აღჰმართა იგი, და ქმნულ კეთილობითა მამაკაცისაჲთა დაამტკიცა იგი სახლსა შინა თჳსსა.

Verse: 14      ძელი იგი საროჲ გინა თუ ცაცხჳ, მუხაჲ ანუ თელაჲ, რომელ იგი დაჰნერგა უფალმან, და აღაორძინა უხუებითა წჳმათაჲთა.

Verse: 15      და განუმზადა კაცთა საგზებელად. იგი მოიღო კაცმან, შეიგზნა და განტფა, და მოიწიფა მითა ჭამადი, და განძღა, და ნეშტი იგი ძელისაჲ მის მოიღო, და შექმნნა კერპნი, აღჰმართნა, და თაყუანის-სცა მათ. აწ უკუჱ იგი რომელი თავით თჳსით კერპად შექმნა დაცემულ არს, და თაყუანის-სცემს მას.

Verse: 16      რამეთუ ზოგი იგი მის ძელისაჲ შეწუა საჴუმილმან, და ზოგითა მით ძელითა შექმნა პური, და ზოგითა მის ძელისაჲთა შეიწუა ჴორცი, ჭამა, განძღა, იკუსვოდა, და განტფა და თქუა: ვაშა, რამეთუ განვტფი:

Verse: 17      და ზოგი ნამუსრევისაჲ მის გამოთალა, გამოჭრა, გამოქანდაკა, გამოქმნა კერპი, და სახელი ჰრქუა Page of ms. J: A78v  მას ღმერთ,/ დავრდომილ არს და თაყუანის-სცემს, უგორავს წინაშე, და იტყჳს: განმარინე მე რამეთუ ღმერთი ჩემი შენ ხარ.

Verse: 18      არა გულის-ხმა-ყვეს გონებითა, რამეთუ განუდგეს თუალნი ხილვად, და შესულებულ იყვნეს ზრახვითა გულისა მათისაჲთა.

Verse: 19      და არა შეირაცხეს გულითა მათითა, და არა განიგულეს გულის-ხმითა მათითა: და ვერ მოიჴსენეს, რამეთუ ზოგი იგი მის ძელისაჲ დაწუეს ცეცხლითა, და მით პური შეიცხეს, და ზედა ნაკუერცხალთა მისთა ჴორცი შეიწუეს, და შეჭამეს. და ნეშტი იგი მის ძელისაგანი კერპად შექმნეს, და ხატად აღდგეს, და თაყუანის-სცემდ მას, და თქჳან, მიჴსნენ ჩუენ.

Verse: 20      აჰა უწყოდი აწ რამეთუ ნაცარ არს გული მათი. შეცთომილ არიან, და ვერ ვინ განარინნეს მათგანმან სულნი თჳსნი. იგულეთ, ეკრძალენით, ვინ უწყის, სთქუათ ვითარმედ არაჲ არს სიცრუვჱ ჴელთა შინა ჩუენთა.

Verse: 21      მოგეჴსნენ ესე შენ, იაკობსა და ისრაჱლსა, რამეთუ მონაჲ ჩემი ხარი შენ, ჩემდად მოგიგე შენ, მონაჲ ჩემი ხარი შენ. და შენცა ისრაჱლ, ნუ დამივიწყებ მე.

Verse: 22      აჰა ეგერა აღვჴოცენ, ვითარცა ღრუბელნი, ყოველნი უშჯულოებანი შენნი, და ყოველნი ცოდვანი შენნი ვითარცა ნისლნი განგაშოვრენ. მოიქეც ჩემდა და გიჴსნე შენ.

Verse: 23      იხარებდით ცანი, და მხიარულ იყავნ ქუეყანაჲ, რამეთუ შეიწყალა ღმერთმან ისრაჱლი. დაჰბერეთ ნესტუსა საფუძველთა ქუეყანისათა, ყჳროდეთ მთანი, და ბორცუნი, ყოვლითურთ მაღნარით, რამეთუ იჴსნა ღმერთმან იაკობი, და ისრაჱლი იდიდოს.

Verse: 24      ესრეთ იტყჳს უფალი რომელმან გიჴსნა შენ, და დაგბადა დედის მუცლითგან: მე ვარ უფალი, რომელი ვიქმ და განვაგებ ამას ყოველსა. გარდავართხენ ცანი მხოლომან, და დავამტკიცე Page of ms. J: A79r  ქუეყანაჲ.

Verse: 25      ვინ მე უკუჱ სხუამან განაქარვოს იგი:/ მე ვარ რომელმან განვაქარვე სასწაულები იგი მუცლით-მეზღაპრეთაჲ, და მისნობაჲ გულისა გან: გარემოვაქცინე გონიერნი მართლ-უკუნ, და ზრახვანი მათნი განვაცოფნე.

Verse: 26      და დავამტკიცო სიტყუაჲ მონისა ჩემისა თანა, და ზრახვანი მოციქულთა მისთანი განვაჭეშმარიტნე. მე ვარ რომელმან ვჰრქუა იჱრუსალემსა ვითარმედ აღეშენე, და ქალაქსა მას ჰურიასტანისასა ვითარმედ დაემკჳდრენით, და ყოველნი ოჴერნი მისნი აღვჰმართნე.

Verse: 27      მე ვარ რომელმან ვჰრქუა უფსკრულსა: მოოჴრდი, და ყოველნი მდინარენი შენნი განვაჴმნე.

Verse: 28      მე ვარ რომელმან ვჰრქუა კჳროსს, განგრძნდი, და ყოველი ნებაჲ ჩემი აღასრულოს. მე ვარ რომელმან ვჰრქუა იჱრუსალემსა, აღეშჱნე, და ტაძარი იგი სიწმიდისა ჩემისაჲ აღვჰმართო. :

Chapter: 45  
Verse: 1      ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ცხებულსა ჩემსა კჳროსს, რომელსა უპყარ მარჯუენე ჴელი მისი დამორჩილებად წინაშე მისსა წარმართნი, და ძალი მეფეთაჲ განვხეთქო განღებად წინაშე მისსა ბჭენი, და ქალაქნი მას ვერ განუძნელდენ.

Verse: 2      მე წარვიდე წინაშე შენსა, და მთანი დავავაკნე, და ბჭენი იგი რვალისანი დავფქვნე, და მოქლონნი რკინისანი შევმუსრნე.

Verse: 3      და მიგცნე შენ ფასნი იგი ბნელისანი, და აღგიხუნე შენ ნამალევნი იგი, დაფარულნი, უხილავნი, რაჲთა ჰსცნა, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი, რომელმან გიწოდე შენ სახელი ღმრთისა ისრაჱლისაჲ.

Verse: 4      იაკობისთჳს მონისა მის ჩემისა, და რჩეულისა მის ჩემისათჳს ისრაჱლისა, მე გიწოდე შენ სახელითა ჩემითა, და შეგიწყნარე შენ, ხოლო შენ არა მიცან მე.

Verse: 5      რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი შენი, და არა ვინ არს მერმე სხუა ღმერთ ჩემსა გარეშჱ: განგაძლიერე შენ და შენ არა გულის-ჴმა-ჰყავ,

Verse: 6      რაჲთა ცნან მზის-აღმოსავალით და მზის-დასავალით, რამეთუ არა Page of ms. J: A79v  ვინ არს ჩემსა გარეშჱ სხუა ღმერთ./ მე ვარ უფალი ღმერთი, და არა ვინ არს მერმე სხუა.

Verse: 7      მე განვჰმზადე ნათელი და შევქმენ ბნელი. ვყავ მშჳდობაჲ და დავჰბადე ბოროტი. მე ვარ უფალი ღმერთი, რომელმან ვქმენ ესე ყოველი.

Verse: 8      იხარებდით ცანი ზეგარდამო, და ღრუბელნი მიმოდააპკურებდედ სიმართლესა: აღმოაცვნენ ქუეყანამან წყალობაჲ, და სიმართლჱ ერთბამად გამოსცედ. მე ვარ უფალი ღმერთი შენი, რომელმან დაგბადე შენ, და გქმენ უმჯობჱს.

Verse: 9      შეგმზადე შენ, ვითარცა თიჴაჲ მეკეცისაჲ. ნუ უკუჱ დღჱ ყოველ ჴნავნ მჴნველი იგი ქუეყანასა, ანუ ჰრქჳს მეა თიჴამან მან მეკეცესა მას, რასა ჰზამ, ანუ რასა იქმ. და ქმნულმან მან ჰრქჳს მეა, არა გასხენ ჴელნი, ანუ სიტყუა უგოს დაბადებულმან მან დამბადებელსა მას თჳსსა.

Verse: 10      ვაჲ რომელმან ჰრქუას მამასა თჳსსა, რაჲსა მშევ, და დედასა თჳსსა, რაჲსათჳს გელმოდა.

Verse: 11      რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი წმიდაჲ იგი ისრაჱლისაჲ: რომელმან დაჰბადა იგი, რომელმან შექმნნა მოწევნადნი იგი ჟამნი. მკითხეთ მე ძეთა ჩემთათჳს, და ქმნულთა ჴელთა ჩემთათჳს მამცენით მე.

Verse: 12      მე შევქმენ ქუეყანაჲ და კაცი მას ზედა. მე ჴელითა ჩემითა დავამყარენ ცანი, და მე თავადმან მცნებითა ჩემითა განვადასენ ყოველნი ვარსკულავნი.

Verse: 13      მე აღვადგინე იგი სიმართლით სუფევად, და ყოველნი გზანი მისნი წრფელ არიან. ამან აღაშენოს ქალაქი იგი ჩემი და ტყუე ერისა ჩემისაჲ მოაქციოს არა საჴსრითა არცა ქრთამითა, თქუა უფალმან ღმერთმან ძალთამან.

Verse: 14      ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ძალთაჲ. დაშურა ქუეყანაჲ იგი ეგჳპტისაჲ, და ვაჭარნი იგი ჰინდოეთისანი და საბაითელნი იგი კაცნი მდიდარნი შენ ქუეშჱ დადგენ, და შენ გმონებდენ და კუალსა Page of ms. J: A80r  შენსა მიგდევდენ, კრულნი ჴელთ-ბორკილითა მივი/დენ შენდა, და თაყუანის-გცემდენ შენ. და შენ აღნათქუემსა აღგითქუმიდენ.

Verse: 15      რამეთუ შენ თანა არს ღმერთი, და არა ვინ არს სხუაჲ ღმერთ შენსა გარეშე. შენ ხარ ღმერთი, და ჩუენ არა უწყოდეთ ღმერთი მაცხოვარი იგი ისრაჱლისაჲ, და ჩუენ არა გიცანთ.

Verse: 16      ჰრცხუენოდენ, და კდემულ იყვნენ ყოველნი იგი მტერნი მისნი, და ვიდოდიან სირცხჳლეულნი. განახლდებოდეთ ჩემდა მომართ ჭალაკნი.

Verse: 17      რამეთუ ისრაჱლი იჴსნა უფლისა მიერ ცხორებითა საუკუნოჲთა. არა ჰრცხუენოდის მათ, არცა კდემულ იყვნენ უკუნისამდე ჟამთა.

Verse: 18      ამას იტყჳს უფალი ღმერთი რომელმან შექმნა ცანი, ესე არს ღმერთი რომელმან დაჰბადა ქუეყანაჲ, და შექმნა ესე. ესე არს რომელმან დაჰბადა იგი, და არა ცუდად რაჲ შექმნა იგი, არამედ სამკჳდრებელად შენებისად შექმნა იგი და დაჰბადა. მე ვარ უფალი, და არღარა ვინ არს სხუაჲ.

Verse: 19      არა ფარულად გეტყოდე, და არცა ქუეყანასა ბნელსა, არა სადა ვარქუ მე ნათესავსა მას იაკობისსა ვითარმედ თქუენ უნდოთა მათ ეძიებდეთ. მე ვარ უფალი რომელი ვიტყჳ სიმართლესა, და გითხრობ ჭეშმარიტებასა.

Verse: 20      შეკერბით ერთად და მოვედით, და ზრახეთ ერთბამად ცხორებულთა მაგათ წარმართთაგანთა, არა იცნეს რომელთა იგი აღეკიდა, და მოაქუნდა ძელი იგი წახნაგებული, გამოტორონტოსებული, და თაყუანის-ღა-ჰსცემდეს, და სახელ-ჰსდებდეს მას ღმერთით, და ვერ განარინებდეს იგინი მათ.

Verse: 21      ვინ უწყის, გითხრანცა რაჲ-მე-თქუენ-ძი ღმერთსა. მოვიდედ, მომეახლნედ, და ცნედ ერთბამად ვინ სასმენელ ყო ესე დასაბამითგან მაშინ დ<ღ>ითგან ვიდრე მოგეთხრა თქუენ. მე ვარ ღმერთი და არა ვინ არს მერმე ჩემსა გარეშე, მართალ და მაცხოვარ, და არა ვინ არს ჩემსა გარეშჱ.

Verse: 22      მოიქეცით ჩემდა, და სცხოვნდეთ, რომელნი ეგე ხართ დასასრულსა ქუეყანისასა. მე ვარ ღმერთი, და Page of ms. J: A80v  არა ვინ არს სხუაჲ ჩემსა გარეშჱ./

Verse: 23      თავსა ჩემსა ვფუცავ, რამეთუ გამოვიდეს პირისაგან ჩემისა სიმართლე, და სიტყუანი ჩემნი არა კუალად იქცენ. რამეთუ ჩემდამო შედრკეს ყოველი მუჴლი, და ფუცვიდეს ყოველი ენაჲ ჭეშმარიტსა ღმერთსა.

Verse: 24      და თქუან სიმართლჱ და დიდებაჲ მისა მივიდეს, და ჰრცხუენოდის ყოველთა, რომელნი განაშოვრებენ თავთა თჳსთა უფლისაგან.

Verse: 25      ხოლო განმართლდენ, და ღმრთისა მიმართ იდიდებოდიან ყოველნი თესლნი.

Chapter: 46  
Verse: 1      დაეცა ბელი, და დაიმუსრა დაგონი. და იქმნა გამოქანდაკებულები მათი მჴეცად და პირუტყუად: აღიხუნიან იგინი შეკრულნი, ვითარცა ტჳრთი, რომელმან დააშრვის.

Verse: 2      და ვერ ძალ უცნ ტჳრთვად, და ჰმშიინ და დაჰჴსნდის ერთბამად, რომელთა ვერ უძლავს განრინებად ბრძოლისაგან, და იგი თჳთ ტყუედ წარიხუნიან.

Verse: 3      ისმინეთ ჩემი სახლმან იაკობისმან, და ყოველმან ნეშტმან ისრაჱლისამან რომელნი გამორჩეულ ხართ დედის მუცლითგან, და სწავლულ სიყრმითგან.

Verse: 4      ვიდრე სიბერედმდე მე ვარ, და ვიდრემდე დაჰბერდეთ მევე ვარ. მე თავს-ვიდებ თქუენსა. მე ვყავ, და მე გილხინო, და მე აღგამაღლნე, და გაცხოვნნე თქუენ.

Verse: 5      ვის მამსგავსეთ მე. იხილეთ და გამოიკულიეთ ცთომილთა მაგათ,

Verse: 6      რომელთა შეჰყვით ოქროჲ პაჲვასიკისაგან, და ვეცხლი უღლითა სასწორისაჲთა აღწონიან, და მოიყიდიან ოქროჲს-მჭედელი, და ქმნიან ჴელით-ქმნულნი, და მოდრკიან, და თაყუანის-სცემედ მათ.

Verse: 7      და აღიხუნიან იგინი მჴართა მათთა ზედა და წარვიდიან. უკუეთუ დასხნენ იგინი ადგილობანსვე ისხნენ, და ვერ შეიძრნენ. და უკუეთუ ვინ მე ღაღადებდეს მათა მიმართ, მათ ვერ Page of ms. J: A81r  ესმეს, და ბოროტისაგან ვერ განარინნენ იგინი./

Verse: 8      მოიჴსენეთ ესე, და სულთ-ითქუემდით, და შეინანეთ ცთომილთა მაგათ, მოიქეცით გულითა,

Verse: 9      და მოიჴსენეთ პირველი იგი საუკუნითგანი, რამეთუ მე ვარ ღმერთი, და არა არს სხუაჲ ჩემსა გარეშჱ.

Verse: 10      რომელმან მიუთხრი პირველი და უკუანაჲსკნელი, ვიდრე ყოფადმდე მისა ერთბამად აღესრულოს. და ვთქუ ვითარმედ ყოველივე ზრახვაჲ ჩემი ეგოს, და ყოველი რაოდენი მიზრახავს, ვყო.

Verse: 11      მოუწოდი მზის-აღმოსავალით მფრინველსა, და ქუეყანით შორიელით რომელთათჳს ვიზრახე, ვიტყოდე, და მოვიყვანე, <. . .> და წარუმართენ გზანი მისნი.

Verse: 12      ისმინეთ ჩემი რომელთა წარგიწყმედიეს გული თქუენი, რომელნი შორს ხართ სიმართლისაგან.

Verse: 13      მოახლებულ არს სიმართლე ჩემი: და არა განგრძნეს, და მაცხოვარებამან ჩემ-მიერმან არა ყოვნოს. მივეც სიონს შინა მაცხოვარებაჲ ისრაჱლსა სადიდებელად.

Chapter: 47  
Verse: 1      გარდამოჴედ, დაჯედ ქუეყანასა ქალწული ეგე ასული ბაბჳლონისაჲ. დაჯედ ქუეყანასა, რამეთუ არა არს შენდა საჯდომელ. დაჯედ ბნელსა, ასული ეგე ქალდეველთაჲ, რამეთუ არღარა შესძინონ წოდებად შენდა ნუკეულ, ჩჩჳლ, ფუფუნეულ, დედოფალსა მაგას ქალდეველთასა.

Verse: 2      მოიხუენ ფქველნი, ფქევდ ფქვილსა. აღიძარცუე პირის საფარველი ეგე შენი. გამოაჩინენ მჴცენი შენნი. აღიკრიბე კუბასტი შენი. გამოაჩინენ წჳვნი შენნი. წიაღ-ჴედ მდინარეთა.

Verse: 3      გამოცხადნეს სარცხჳნელი შენი, და გამოჩნდენ საყუედრელნი შენნი. რამეთუ მოგიღე და განგაშოვრე სამართალი შენი, არღარა მიგცე შენ კაცთა,

Verse: 4      რომელმან გიჴსნა შენ, უფალმან ღმერთმან ძალთამან სახელი მისი წმიდაჲ ისრაჱლისაჲ.

Verse: 5      აწ დაჯედ სინანულით, შევედ ბნელსა მას ასული ქალდეველთაო. ამიერითგან არღარა გეწოდოს შენ ძლიერება შარავანდედთა.

Verse: 6      რამეთუ მე განრისხებულ ვიყავ, და მე ერისა მის ჩემისათჳს მიგცენ Page of ms. J: A81v  იგინი ჴელთა შენთა, ამისთჳს რამეთუ შეაგინეს სამკჳდრებელი/ იგი ჩემი, და შენ არა ჰყავ მათ ზედა წყალობა არცა ერთ: მოხუცებულთა მათ ზედა, დაამძიმე უღელი ფრიად.

Verse: 7      და სთქუ ვითარმედ უკუნისამდე ვიყო მბრძანებელ, და ესე არა სადა დაიდევ გულსა შენსა, და არცა მოიჴსენე უკუანაჲსკნელი იგი შენი.

Verse: 8      ხოლო აწ ისმინე ესე, ფუფუნეულო, რომელი ეგე ჰზი უზრუნველად, თავისა მოსავად და თავის-მოთნედ, რომელმან ეგე სთქუ გულითა შენითა ვითარმედ მე ვარ, და სხუა მყარვე არა ვინ არს. არა დავჯდე ქურიობასა, და არა ვაგრძნეობლობაჲ რაჲთურთით.

Verse: 9      აწ უკუჱ მოიწიოს შენ ზედა მეყსეულად ორივე ესე ერთსა შინა დღესა. ქურიობაჲ და ობლობაჲ მოიწინენ შენ ზედა უგრძნულად. დადეგ აწ მრავლითა გრძნებითა შენითა, და ძლიერებითა ულუკთა შენთაჲთა ფრიადითა,

Verse: 10      და სასოებითა სიძვათა შენთაჲთა, რამეთუ შენ სთქუ, მე ვარ და არა ვინ არს სხუაჲ. ცან, რამეთუ გულის-ხმის-ყოფაჲ ამათი, და სიძვანი შენნი იყვნენ შენდა სირცხჳლ. და სთქუ გულსა შენსა, მე ვარ და არა ვინ არს სხუა.

Verse: 11      და მოიწიოს შენ ზედა წარწყმედაჲ, და ვერ აგრძნე, და მღჳმესა შთაჰვარდე, და მოგიჴდეს შენ უბადრუკებაჲ, და ვერ გეძლოს განწმედად. და მოიწიოს შენ ზედა მეყსეულად წარსაწყმედელი და ვერ სცნა.

Verse: 12      დადეგ აწ მისნობითა შენითა, და მრავლითა მით გრძნებითა შენითა, რომელსა ისწავებდ სიჭაბუკით შენითგან, უკუეთუ შეუძლო სარგებელ ყოფად თავისა შენისა.

Verse: 13      დაჰშუერ ზრახვათა შინა შენთა. დადეგ აწ: გიჴსნედ შენ ვარსკულავის-მეტყუელთა ცისათა, რომელნი ჰხედვედ ვარსკულავთა. გითხრედ შენ, რაჲ იგი მოწევნად არს შენ ზედა.

Verse: 14      აჰა ესერა ყოველნი ვითარცა ქარქუეტნი ცეცხლითა, ეგრე დაიწუნენ. Page of ms. J: A82r  და ვერ განირინნენ თავნი მათნი ალისა მისგან, რამეთუ ნაკუერ/ცხალთა ზედა ცეცხლისათა დაჰშჯდე შენ.

Verse: 15      ესრეთ იყვნენ იგინი შემწე შენდა. დაჰშუერ შენ ვაჭრობითა შენითა სიჭაბუკითგან. კაცი თავით თჳსით შესცთა, ხოლო შენდა არა იყოს ცხოვრება.

Chapter: 48  
Verse: 1      ისმინეთ ესე სახლო ისრაჱლისაო, რომელნი წოდებულ ხართ სახელითა ისრაჱლისაჲთა, და რომელნი იუდაჲსგან გამოსრულნი ხართ. რომელნი ჰფუცავთ სახელსა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისასა, და ღმრთისა მიერ მოჴსენებულნი, არა ჭეშმარიტებით და არცა სიმართლით,

Verse: 2      და რომელნი მოსავ ხართ სახელსა ქალაქისა წმიდისასა, და ღმრთისა მიმართ ისრაჱლისა დაჰმტკიცნებით. უფალ, და ყოვლისა-მპყრობელ არის სახელი მისი.

Verse: 3      პირველი იგი მაშინ დ<ღ>ითგანვე გითხარ შენ, და პირისაგან ჩემისა გამოჴდა, და სასმენელ გექმნა შენ. მეყსეულად ვყავ, და მოიწია.

Verse: 4      ვიცი მე, რამეთუ ფიცხელ ხარ შენ, და ძარღჳ რკინისაჲ არს ქედი შენი, შუბლი შენი რვალისაჲ.

Verse: 5      და გითხარ შენ მაშინვე ვიდრე მოწევნადმდე შენ ზედა, გასმინე შენ, ნუ უკუჱ სთქუა ესე ვითარმედ კერპთა მიყვეს ესე მე, არამედ რაჲთა არა იტყოდი, გამოქანდაკებულთა და გამოდნობილთა მათ მითხრეს მე.

Verse: 6      გესმინა ესე, და თქუენ არა სცანთ, არამედ მერმეცა გასმინევე ახალი იგი ამიერითგანვე რომელ ყოფად არს, და არა სცან იგი.

Verse: 7      და აწ იქმნეს, და არა მაშინ და არცა პირველთა დღეთა, და არა გესმინა იგი, ნუ იტყჳ: ჰჱ ვიცი იგი.

Verse: 8      არცაღა გესმინა იგი, არცა უწყოდე, არცა დასაბამითგან, განვახუენ სასმენელნი შენნი, რამეთუ უწყოდე ვითარმედ შეურაცხებით შეურაცხ-ჰყო, და უშჯულო მიერვე დედის მუცლით გეწოდოს შენ.

Verse: 9      სახელისათჳს ჩემისა გიჩუენო შენ გულის-წ<ყ>რომაჲ ჩემი, და დიდებითა ჩემითა მოვაწიო შენ ზედა, რაჲთა მოგსპო შენ.

Verse: 10      აჰა ესერა განგყიდე შენ არა ვეცხლისათჳს. განგარინე Page of ms. J: A82v  შენ საჴუმილისა მის გან/ სიგლახაკისა,

Verse: 11      ჩემთჳს გიყო შენ ესე, რამეთუ სახელი ჩემი შეიგინების და დიდებაჲ ჩემი სხუასა არა მივსცე.

Verse: 12      ისმინა ჩემი იაკობ, და ისრაჱლ რომელსა მე გიწოდე შენ. მე ვარ პირველი და მე ვარ უკუნისამდჱ.

Verse: 13      და ჴელმან ჩემმან დააფუძნა ქუეყანაჲ, და მარჯუენამან ჩემმან დაამყარა ცაჲ. უწოდო მათ, და წარმოდგენ ერთბამად.

Verse: 14      და შეკრბენ ყოველნი, და ისმინონ. ვინ უთხრა მათ ესე: სიყუარულითა შენითა ვყავ ნებაჲ შენი აღებად ბაბილონით ნათესავი ქალდეველთაჲ.

Verse: 15      მე ვიტყოდე, და მე უწოდე, და მოვიყვანა, და წარმოუმა<რ>თენ გზანი მისნი.

Verse: 16      მოიყვანენ<ი>თ ჩემდა, და ისმინეთ ესე. არა დასაბამითგანვე ფარულად ვიტყოდე, რაჟამს იქმნებოდა მუნ ვიყავ. და აწ უფალმან მომავლინა მე, და სულმან მისმან.

Verse: 17      ესრე იტყჳს უფალი მჴსნელი შენი წმიდაჲ ისრაჱლისაჲ: მე ვარ უფალი ღმერთი შენი, გიჩუენე შენ პოვნად შენდა გზაჲ, რომელსა ზედა ხჳდოდი.

Verse: 18      და უკუეთუმცა გესმინნეს მცნებანი ჩემნი, გექმნამცა შენ ვითარცა მდინარე მშჳდობაჲ შენი, და სიმართლე შენი ვითარცა ღელვანი ზღჳსანი,

Verse: 19      და იყომცა ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳსაჲ ნათესავი შენი, და ნაშობნი შენნი ვითარცა მიწაჲ ქუეყანისაჲ. და არცაღა აწ აღიჴოცო არცა წარწყმდეს სახელი შენი წინაშე ჩემსა.

Verse: 20      გამოვედ ბაბილოვნით სივლტოლით ქალდეველთაგან. ჴმაჲ სიხარულისაჲ მიუთხართ, და სასმენელ იქმენინ ესე. მიუთხართ ვიდრე დასასრულადმდე ქუეყანისა. და თქუთ ვითარმედ იჴსნა უფალმან მონაჲ თჳსი იაკობი.

Verse: 21      და არა უტევა მას წყურიდ, და უდაბნოჲთ მოუწოდა მას, და წყალი კლდისაგან გამოუდინოს მათ. განსთქდენ კლდენი და დიოდიან წყალნი, და სუმიდეს ერი ჩემი.

Verse: 22      არა არს სიხარული უღმროთაჲ, იტყჳს უფალი.

Chapter: 49  
Verse: 1      ისმინეთ ჩემი ჭალაკთა, და ერჩდით წარმართნი მრავალ ჯამითგან [?]: Page of ms. J: A83r  დადეგით: იტყჳს უფალი. საშოჲ/თგან დედის მუცლით ჩემით მიწოდა სახელი ჩემი,

Verse: 2      და ყო პირი ჩემი ვითარცა მახჳლი ლესული, და საფარველსა ჴელისა მისისასა დამმალა მე. და დამდვა მე ვითარცა ისარი რჩეული, და კაბარჭსა მისსა დამფარა მე.

Verse: 3      და მრქუა მე: მონაჲ ჩემი ხარი შენ ისრაჱლ. და შენდა მიმართ ვიდიდო.

Verse: 4      და მე ვთქუ: ცუდად დავშუერ, და ამაოდ და არა რად მივეც ძალი ჩემი: ამისთჳსცა საშჯელი ჩემი უფლისა მიერ, და სალმობაჲ ღმრთისა მიერ ჩემისა.

Verse: 5      და აწ ესრე იტყჳს უფალი, რომელმან დამბადა მე საშოჲთვე მონად თჳსა, შეკრებად იაკობი მისა, და ისრაჱლი მოახლებად მისა. და ვიდიდო მე წინაშე უფლისა, და ღმერთი ჩემი იყოს ჩემდა ძალ.

Verse: 6      და მრქუა მე: დიდ არს შენდა ესე წოდებაჲ შენი მონად ჩემდა, დამტკიცებად ტომნი იაკობისნი, და განბნეულნი ისრაჱლისანი შეკრებად. აჰა ესერა მიგეც შენ აღნათქუემად ნათესავთა და ნათლად წარმართთა, რაჲთა იყო შენ მაცხოვრად ვიდრე დასასრულადმდე ქუეყანისა.

Verse: 7      ესრე იტყჳს უფალი მჴსნელი შენი ღმერთი ისრაჱლისაჲ. წმიდა ყავთ დამდაბლებული იგი თავით თჳსით, მოძაგებული იგი წარმართთაგან მონათაგან მთავართასა. მეფეთა იხილონ იგი და ზჱ აღუდგენ, და მთავარნი თაყუანის-სცემდენ მას უფლისათჳს, რამეთუ სარწმუნო არს წმიდაჲ იგი ისრაჱლისაჲ. და გამოგირჩია შენ.

Verse: 8      ესრე იტყჳს უფალი: ჟამსა შეწყნარებისასა ვისმინე შენი, და დღესა ცხორებისასა შეგეწიე შენ, და მიგეც შენ აღნათქუემად წარმართთა დამტკიცებად ქუეყანისა, და დამკჳდრებად სამკჳდრებელი ოჴრისაჲ,

Verse: 9      და სიტყუად პყრობილთა მათ, ვითარმედ გამოვედით, რომელნი იყვნენ ბნელსა შინა, გამოჩნდით. ყოველთა გზათა ზედა ძოვდენ, და ყოველთა ალაგთა ზედა იყოს საძოვარი მათი.

Verse: 10      არა ჰმშიოდის, და არცა სწყუროდის, არცა დაეცეს მათ ხორშაკი, არცა ავნოს მათ მზემან, არამედ Page of ms. J: A83v  / რომელსა ეწყალიან იგინი, ნუგეშინის-სცეს მათ, და თავთა წყაროთასა უძღოდის მათ.

Verse: 11      და დავსხნე ყოველნი მთანი გზად, და ყოველნი ალაგნი საძოვრად მათა.

Verse: 12      აჰა ესენი შორით მოვიდენ, და რომელნი მე ბღუარით და ზღჳთ, და სხუანი ქუეყანით სპარსეთით.

Verse: 13      იხარებდით ცანი, და მხიარულ იყავნ ქუეყანაჲ, გამოსცედ მთათა სიხარული, და ბორცუთა სიმართლჱ. რამეთუ შეიწყალა ღმერთმან ერი თჳსი, და მდაბალთა ერისა თჳსისათა ნუგეშინის-სცა.

Verse: 14      თქუა სიონმან, დამიტევა მე უფალმან, და ღმერთმან ჩემმან დამივიწყა მე.

Verse: 15      და-ნუ-ივიწყნისა დედაკაცმან ყრმანი თჳსნი, ვითარმცა არა შეიწყალნა ნაშობნი მუცლისა თჳსისანი და-ღა-თუ-ივიწყნეს ესენი დედაკაცმან, ხოლო მე არა დაგივიწყო შენ, თქუა უფალმან.

Verse: 16      აჰა ესერა ჴელითა ჩემითა გამოვწერენ ზღუდენი შენნი, და წინაშე თუალთა ჩემთა ხარი შენ მარადის,

Verse: 17      და ადრე აღიშენო შენ, რომელთა განცა დაირღუე, და მომაოჴრებელნი შენნი ადრე განვიდენ შენგან.

Verse: 18      აღიხილენ გარემოჲს თუალნი შენნი, და იხილენ ყოველნი შვილნი შენნი, რამეთუ აჰა ესერა შეკრებს, და მოვიდეს შენდა, და გარე-მოგადგეს შენ ყოველნი ნაშობნი შენნი. ცხოველ ვარ მე, იტყჳს უფალი, რამეთუ ყოველნივე იგი შეიმოსნე, და შეიმკვნე იგინი ვითარცა სამკაული სძალმან.

Verse: 19      რამეთუ ოჴერნი შენნი, და დარღუეულნი, და დაცემულნი შენნი აწ იწრო იყვნენ მკჳდრთა გან: და განგეშოვრნენ შენგან რომელნი იგი შთაგთქმიდეს შენ.

Verse: 20      რამეთუ გეტყოდიან შენ ყურთა შენთა ძენი იგი შენნი, რომელნი წარსწყმიდენ, ფართო მიყავ ჩუენ ადგილი სამკჳდრებელად, რამეთუ იწრო არს ჩუენდა ადგილი ესე.

Verse: 21      და სთქუა გულსა შენსა, ვინ მიშვნა მე ესენი, რამეთუ მე უშვილო ვიყავ, და ქურივ, მწირ და მოკლებულ. ესენი ვინ განმიზარდნა მე. მე დაშთომილ ვიყავ მარტოჲ, ესენი სადა იყვნეს.

Verse: 22      ესრე იტყჳს უფალი: აჰა ესერა აღვიღო Page of ms. J: A84r  წარმართთა შორის ჴელი ჩემი./და ჭალაკთა მიმართ აღვჰმართო ნიში ჩემი, და მოჰყვანდენ ძენი შენნი წიაღითა, და ასულნი შენნი მჴრითა მოჰქონდენ.

Verse: 23      და იყვნენ მეფენი მძუძე შენდა: და მთავარნი დედანი მზარდულ შენდა. პირსა ზედა ქუეყანისასა თაყუანის-გცემდენ შენ, და მიწასა ქუეშე ფერჴთა შენთასა ლოშნიდენ, და გულის-ჴმა-ჰყო, რამეთუ მე ვარ უფალი, და არა ჰრცხუენოდის, რომელთა დამითმონ მე.

Verse: 24      მო-მე-ვინ-უღისა გმირისაგან ნატყუენავი, და უკუეთუ წარმო-ვინ-მე-ტყუენოს, სიცრუვით გან-მე-ერესა.

Verse: 25      ესრე იტყჳს უფალი, უკუეთუ წარ-ვინ-მე-ტყუენოს გმირი, და მოიღოს ნატყუენავი, მო-რაჲ-იღოს ძლიერისაგან გან-მე-ერესა. ხოლო მე საშჯელი შენი ვსაჯო, და მე ძენი შენნი ვიჴსნნე.

Verse: 26      და მოიჭამდენ მაჭირვებელნი შენნი ჴორცთა თჳსთა, და სუმიდენ, ვითარცა ღჳნოსა ახალსა, სისხლსა მათსა, და დაითრვნენ, და ცნას ყოველმან ჴორციელმან, რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელმან გიჴსენ შენ და შეგეწიე შენ, განმაძლიერებელი შენი იაკობ.

Chapter: 50  
Verse: 1      ესრე იტყჳს უფალი: ვქმენ წიგნი განტევებისაჲ დედისა თქუენისაჲ, რომლითა განვავლინე იგი. ანუ ვისა მე თანა-მდებ ვიყავ, და განგყიდენ თქუენ. აჰა ეგერა ცოდვითა თქუენითა განიფრდენით, და უშჯულობითა თქუენითა განუტევე დედაჲ თქუენი.

Verse: 2      რამეთუ მოვედ, და არა ვინ იყო კაცი, და უწოდე, და არა ვინ იყო, რომელმანმცა ისმინა. აწ უკუჱ ვერ მე შემძლებელ არსა ჴელი ჩემი ჴსნად, ანუ ვერ მე ძალ მიცა განრინებად. აჰა ესერა მხილებითა ჩემითა მოვაოჴრო ზღუაჲ, და დავსხნე მდინარენი ოჴრად, და განჴმენ თევზნი მათნი ნაკლულევანებითა წყალთაჲთა, და წყურილითა მოსწყდენ იგინი.

Verse: 3      შთავაცუა Page of ms. J: A84v  ცათა ბნელი, და/ ვითარცა არა რაჲ დავდვა სამოსელი მათი.

Verse: 4      უფალმან ღმერთმან მცეს მე ენაჲ მეცნიერებისაჲ, რაჲთა უწყოდი მე სიტყუაჲ ჟამსა. განმაკრძალა მე განთიად ზრახვასა, და ცისკარს შემძინა მე ყური სმენად.

Verse: 5      და სწავლამან უფლისამან განახუნა ყურნი ჩემნი, ხოლო მე არა ურჩ ვექმნე, არცა სიტყუა-უგო.

Verse: 6      ზურგი ჩემი მისცე გუემად, და ღაწუნი ჩემნი ყურიმლისცემად. და პირი ჩემი არა გარე-მივიქციო სირცხჳლისა მისგან ნერწ<ყ>ჳსა,

Verse: 7      და უფალი შემწე მეყო მე. ამისთჳსცა არა მრცხუენა, არამედ ვყავ პირი ჩემი ვითარცა მყარი კლდე, და გულის-ჴმა-ვყავ, რამეთუ არა მრცხუენეს.

Verse: 8      რამეთუ მოახლებულ არს განმამართლებელი ჩემი: ვინ არს მოსაჯული ჩემი: წინა-აღმიდეგინ მე. და ვინ არს განმკითხველი ჩემი, მო-მე-ახლენ მე.

Verse: 9      აჰა ესერა უფალი შემწე არს ჩემდა, ვინ არს ბოროტის-მყოფელ ჩემდა. აჰა ესერა თქუენ ყოველნი ვითარცა სამოსელნი დასძუელდეთ, და ვითარცა მღილმან შეგჭამნეს თქუენ.

Verse: 10      ვინ არს თქუენ შორის მოშიში უფლისაჲ: ისმინენ ჴმაჲ მონისა მისისაჲ, რომელნი ვლენან ბნელსა, და არა არს მათ შორის ნათელი. ესევდით სახელსა უფლისასა, და განმტკიცენით ღმრთისა მიმართ ჩუენისა.

Verse: 11      აჰა ეგერა თქუენ ყოველნი ცეცხლისა აღაგზნებთ, და განაძლიერებთ ალსა. აწ ვიდოდეთ ნათელსა მას ცეცხლისა თქუენისასა, და ალითა მით რომელი აღაგზენით, ჩემთჳს გეყოს ესე თქუენ: მწუხარებით დაიძინეთ.

Chapter: 51  
Verse: 1      ისმინეთ ჩემი რომელნი სდევთ სამართალსა, და ეძიებთ უფალსა: მიხედეთ მყარსა მას კლდესა, რომლისაგან გამოიკოდენით, და ღრმასა მას ჯურღმულსა, რომლისაგან აღმოითხარენით.

Verse: 2      მიხედეთ აბრაჰამს მამასა თქუენსა, Page of ms. J: A85r  და სარრას მშობელსა თქუენსა, რამეთუ ერთი იყო,/ და უწოდე მას, და ვაკურთხე იგი, და შევიყუარე იგი, და განვამრავლე იგი.

Verse: 3      და შენ აწ ნუგეშინის-გცე სიონ, და ნუგეშინის-ვსცე ყოველთავე ოჴერთა შენთა, და დავსხნე ყოველნი უდაბნონი შენნი, ვითარცა სამოთხე საშუებელისაჲ, და მზის-დასავალით მისით, ვითარცა სამოთხე ღმრთისაჲ, სიხარული და მხიარულებაჲ პოონ მას შინა, აღსაარებაჲ, და ჴმაჲ ქებისაჲ.

Verse: 4      ისმინეთ ჩემი, ისმინეთ ჩემი, და მეფეთა ყურად-იღეთ ჩემი, რამეთუ შჯული ჩემი მიერ გამოვიდეს, და საშჯელი ჩემი ნათლად წარმართთა.

Verse: 5      მოახლებულ არს ადრე სიმართლჱ ჩემი, და გამოვიდეს ვითარცა ნათელი მაცხოვარებაჲ ჩემი, და მკლავსა ჩემსა წარმართნი ესვიდენ. მე ჭალაკნი მელიან, და მკლავსა ჩემსა ესვენ.

Verse: 6      აღიხილენ<ი>თ ზეცად თუალნი თქუენნი, და მიხედეთ ქუეყანასა, რამეთუ ცაჲ ვითარცა კუამლი დამყარებულ არს, და ქუეყანაჲ ვითარცა სამოსელი დაძუელდეს. ხოლო დამკჳდრებულნი მისნი, ვითარცა იგინივე წარწყმდენ, და მაცხოვარებაჲ ჩემი უკუნისამდე იყოს, და სიმართლე ჩემი არა მოაკლდეს.

Verse: 7      ისმინეთ ჩემი, რომელთა იცით სამართალი, ერო ჩემო, შჯული ჩემი გულთა შინა თქუენთა არს, ნუ გეშინინ ყუედრებისაგან კაცთაჲსა: შეურაცხებასა მათსა ნუ მოუძლუ<რ>დებით.

Verse: 8      რამეთუ ვითარცა სამოსელნი მრავალ-ჟამისანი დაძუელდენ, და ვითარცა მატყლნი მღილთაგან შეიჭამნენ, ხოლო სიმართლე ჩემი უკუნისამდე ეგოს, და მაცხოვარებაჲ ჩემი თეს<ლ>ითი თესლამდე.

Verse: 9      აღდეგ-აღდეგ, იჱრუსალემ, და შეიმოსე ძალი მკლავისა შენისაჲ: აღდეგ ვითარცა დასაბამსა მას დღეთასა, ანუ არა შენ ხარ.

Verse: 10      რომელმან მოაოჴრე ზღუაჲ და წყალნი უფსკრულისანი მრავალნი. რომელმან დასდევ სიღრმე ზღჳსაჲ გზად წიაღ-სავალად განრინებულთა,

Verse: 11      და ჴსნილთა. რამეთუ უფლისა მიერ მოიქცენ, და მოვიდენ სიონდ/ Page of ms. J: A85v  სიხარულითა და მხიარულებითა საუკუნოჲთა, რამეთუ თავსა ზედა მათსა იყოს ქებაჲ, და მხიარულებაჲ ეწიოს მათ. წარვიდა სალმობაჲ, მწუხარებაჲ, და სულთქუმაჲ.

Verse: 12      მე ვარ რომელი ნუგეშინის-გცემ შენ მე თავადი. ცან რაჲ იგი იყავ. და შეგეშინა კაცისაგან მოკუდავისა, და ძისაგან კაცისა უცხოთესლისა, რომელნი იგი ვითარცა თივაჲ განჴმენ.

Verse: 13      და დაივიწყე ღმერთი შემოქმედი შენი, რომელმან ქმნა ცაჲ და დააფუძნა ქუეყანაჲ: და გეშინოდენ შენ მარადის ყოველთა დღეთა, პირისაგან გულის-წყრომისა მაჭირვებელისა შენისა<ჲსა>, ვითარცა იგი ზრახა აღებად შენდა. და აწ სადა არს ღმერთი იგი მაჭირვებელისა მის შენისაჲ,

Verse: 14      რამეთუ ცხორებასა მას შენსა ვერ დადგეს იგი, არცაღა დაყოვნოს.

Verse: 15      რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი შენი, რომელმან შევძრი ზღუაჲ, და ოხრიედ ღელვანი მისნი. უფალ ყოვლისა-მპყრობელ არს სახელი ჩემი,

Verse: 16      და დავსხნე სიტყუანი ჩემნი პირსა შენსა, და საგრილსა ქუეშე ჴელისა ჩემისასა დაგიფარო შენ, რომლითა აღვჰმართენ ცანი, და დავაფუძნე ქუეყანაჲ, და ვარქუ სიონსა, ვითარმედ ერი ჩემი ხარი შენ.

Verse: 17      განიღჳძე, განიღჳძე, აღდეგ იჱრუსალემ, რომელმან შეჰსუ ჴელისაგან უფლისა სასუმელი გულის-წყრომისა მისისაჲ, რამეთუ სასუმელი დაცემისაჲ, და ბარძიმი გულის-წყრომისა ჩემისაჲ შეჰსუ და წარმოაცალიერე.

Verse: 18      და არა ვინ იყო ნუგეშინის-მცემელ შენდა ყოველთაგან შვილთა შენთა, რომელნი ჰშვენ, და არა არს რომელმანმცა აღგიპყრა ჴელი შენი ყოველთაგან ძეთა შენთა, რომელნი აღამაღლენ.

Verse: 19      ორნი ესე არიან მჴდომ შენდა. ვინ მე შეწუხნეს შენ თანა, დაცემაჲ და შემუსრვაჲ, Page of ms. J: A86r  სიყმილი და მახჳლი, ვინ მე ნუგე/შინის-გცეს შენ.

Verse: 20      ძეთა მათ შენთა, რომელნი იგი თავადნი ჴუებულ არიან, რომელთა ეძინა მებოძირთა ზედა ყოვლისა გზისათა. ვითარცა იგი ჭაკუნტელი ზოგს მგბარი, რომელი სავსე არს გულის-წყრომითა უფლისაჲთა, დაჴსნილ უფლისა მიერ ღმრთისა შენისა.

Verse: 21      ამისთჳს ისმინე, დამდაბლებულო, რომელსა გთრავს, და არა ღჳნითა.

Verse: 22      ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი შენი, რომელი შჯის ერსა თჳსსა. აჰა ესერა მოგიღე ჴელისაგან შენისა სასუმელი დაცემისაჲ, ბარძიმი იგი გულის-წყრომისა ჩემისაჲ, და არღა შესძინო მერმე სუმად იგი.

Verse: 23      და მივსცე იგი ჴელთა მავნებელთა შენთასა, და დამდაბლებელთა შენთასა, რომელთა ჰრქჳან სულსა შენსა მოდერკ, რაჲთა ზედა გარდაგჴდეთ შენ, და დასდევ ვითარცა მიწაჲ საშოვალი შენი წინაშე ყოველთა თანა-წარმავალთა.

Chapter: 52  
Verse: 1      განიღჳძე, განიღჳძე, სიონ, განიღჳძე, და განაღჳძე ძალი შენი სიონმან, და შენცა შეიმოსე დიდებულებაჲ შენი იჱრუსალემ, ქალაქო წმიდაო, ამიერითგან არღარა შესძინოს განსლვად შენ შორის წინადაუცუეთელმან და ბილწმან.

Verse: 2      განიყარე მტუერი ეგე შენგან, აღდეგ და დაჯედ, იჱრუსალემ: განიჴსენ საკრველი ეგე ქედისაგან შენისა, ტყუენმან მაგან ასულმან სიონისამან.

Verse: 3      რამეთუ ამას იტყჳს უფალი. მედად განიფრდენით თქუენ, და არა ვეცხლითა მოიჴსენენით თქუენ აქავე.

Verse: 4      ესრეთ იტყჳს უფალი: ეგჳპტედ შთავიდა ერი ჩემი პირველად მწირობად მუნ, და ასურასტანდ ძლით წარიყვანეს.

Verse: 5      აწ რასა ეძიებდა აქა. ამას იტყჳს უფალი, რამეთუ წარიყვანა ერი იგი ჩემი მედად: გიკჳრდინ, და ღაღადებდით. ამას იტყჳს უფალი, თქუენ ძლით მარადის სახელი ჩემი იგმობვის წარმართთა შორის.

Verse: 6      ამისთჳს ცნას ერმან ჩემმან სახელი ჩემი მას დღესა შინა, რამეთუ მე ვარ Page of ms. J: A86v  თავადი, რომელი ვიტყჳ: მოსრულ ვარ.

Verse: 7      ვითარცა ჟამი მთათა ზედა/ ვითარ და შუენიერ არიან ფერჴნი, რომელნი ახარებდენ მშჳდობასა, რომელნი ახარებენ კეთილსა, რამეთუ სასმენელ ვყო ჴმაჲ მაცხოვარებისა შენისაჲ, რაჟამს ვჰრქუა მე სიონსა, ვითარმედ სუფევდეს შენ ზედა ღმერთი შენი.

Verse: 8      რამეთუ ჴმაჲ მცველთა მათ შენთაჲ აღმაღლდა, და მითვე ჴმითა ერთბამად იხარებდენ. რამეთუ თუალითა შენითა პირის-პირ იხილო, რაჟამს შეიწყალოს უფალმან სიონი.

Verse: 9      მთანი ღაღადებდენ უდაბნოებითურთ იჱრუსალემისაჲთ, სიხარულსა მას, რამეთუ შეიწყალა უფალმან ერი თჳსი და იჴსნა იჱრუსალემი.

Verse: 10      და გამოაცხადოს უფალმან მკლავი თჳსი წმიდაჲ წინაშე ყოველთა წარმართთა, და იხილონ ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათა მაცხოვარებაჲ ღმრთისა ჩუენისაჲ.

Verse: 11      განეყენენით, განვედით, განეშოვრენით მიერ, და არა-წმიდასა მას ნუ შეეხებით. გამოვედით შორის მათსა, და გამოეყენენით, რომელთა მოაქუს ჭურჭელი უფლისაჲ.

Verse: 12      რამეთუ არა შფოთით, არცა მეოტად გამოხჳდეთ, არამედ წინაგიძღოდის თქუენ უფალი, და შეგკრიბნეს თქუენ ღმერთმან ისრაჱლისამან.

Verse: 13      აჰა ესერა გულის-ჴმა-ყოს მონამან ჩემმან, და აღმაღლდეს, და იდიდოს ფრიად.

Verse: 14      ვითარცა იგი უკჳრდა შენთჳს მრავალთა, ეგრეთ უდიდებელ იყოს ხილვაჲ შენი კაცთაგან, და დიდებაჲ შენი ერთაგან კაცთასა.

Verse: 15      ესრეთ უკჳრდეს თესლთა მრავალთა მის ზედა, და დაიყვნენ მეფეთა პირნი მათნი, რამეთუ რაოდენთა არა თხრობილ იყოს მისთჳს, იხილონ, და რომელთა იგი არა ესმინოს, გულის-ჴმა-ყონ. :

Chapter: 53  
Verse: 1      უფალო ვინ მე ჰრწმენა სასმენელი ჩუენი, და მკლავი უფლისაჲ ვის გამოეცხადა.

Verse: 2      უთხრათ ჩუენ ესე მის წინაშე ვითარცა ყრმაჲ, ვითარცა ძირნი ქუეყანასა ურწყულსა ვიხილეთ ჩუენ იგი, და არა იყო ხილვაჲ იგი მისი, არცა დიდებაჲ.

Verse: 3      არამედ ხილვაჲ იგი მისი უპატიო, და დაკლებულ უფროჲს ძეთა Page of ms. J: A87r  კაცთასა./ კაცი გუემასა შინა იყო, და იცის დათმენაჲ სალმობათაჲ, რამეთუ არა გარე-მიიქცია პირი თჳსი, იგინი და არა შეირაცხა.

Verse: 4      ამან უძლურებანი ჩუენნი იტჳრთნეს, და სალმობათა ჩუენთათჳს ნუგეშინის-გუეცეს, და ჩუენ შეგუერაცხა იგი სალმობათა შინა, და გუემათა და ძჳრთა.

Verse: 5      ხოლო იგი იწყლა უშჯულოებათა ჩუენთათჳს, და იგუემა ცოდვათა ჩუენთათჳს. სწავლაჲ მშჳდობისა ჩუენისაჲ მისა მიმართ, და წყლულებითა მისითა ჩუენ განვიკურნენით.

Verse: 6      ყოველნი ვითარცა ცხოვარნი შეცთომილ ვიყვენით: კაცი გზასა თჳსსა შესცთა, და უფალმან მისცა იგი ცოდვათა ჩუენთათჳს.

Verse: 7      ხოლო იგი განბოროტებისა მისგან, არა აღაღებს პირსა თჳსსა. ვითარცა ცხოვარი კლვად მიიგუარა, და ვითარცა ტარიგი წინაშე მრისუველისა უჴმობელად დგა, ეგრეთ არა აღაღებს პირსა თჳსსა.

Verse: 8      სიმდაბლითა თჳსითა საშჯელი მისი მიეღო, და თესლტომი მისი ვინ მე უძლოს მითხრობად, რამეთუ მიღებულ არს ქუეყანით ცხორებაჲ მისი, და უშჯულოებისათჳს ერისა ჩემისა მიეცა იგი სიკუდიდ.

Verse: 9      და მივსცნე უკეთურნი დაფლვისა მისისა წილ, და მდიდარნი იგი სიკუდილისა მისისა წილ. რამეთუ უშჯულოებაჲ მან არა რაჲ ქმნა, არცა იპოვა ზაკუვაჲ პირსა მისსა.

Verse: 10      და უფალსა ჰნებავს განწმედად იგი წყლულებისა მისგან. უკუეთუ მისცეთ თქუენ ცოდვათა მათთჳს, თუალთა თქუენთა იხილონ ნათესავი მყოვარ-ცხორებული, და უფალსა ჰნებავს მოსპოლვად მისგან სალმობაჲ სულისა მისისაჲ,

Verse: 11      ჩუენებად მისა ნათელი, დაბადებად გულის-ჴმის-ყოფითა, განმართლებად მართლისა მის, დამონებად მრავალთა, და ცოდვანი მათნი მან, თავადმან აღიხუნეს.

Verse: 12      ამისთჳსცა მან თავადმან დაიმკჳდრნეს მრავალნი, და ძლიერთაჲ Page of ms. J: A87v  განუყოს ნატყუენავი. ამისთჳს რამეთუ მიეცა სიკუდილსა/ სული მისი და უშჯულოთა თანა <შეირაცხა>, და მან ცოდვანი მრავალნი თავს-ისხნა, და უშჯულოებათა მათთათჳს მიეცა.

Chapter: 54  
Verse: 1      იხარებდ ბერწი ეგე, რომელი არა ჰშობდ, წიოდე, და ღაღადებდ და ჴმობდ, რომელსა ეგე არა გელმოდა, რამეთუ მრავალ არიან შვილნი ოჴრისანი მის, უფროჲს ვიდრე არა მას, რომელსა ესუა ქმარი: და თქუა უფალმან:

Verse: 2      განავრცე ადგილი კარვისა შენისაჲ, და ეზოთა შენთაჲ აღჰმართე. ნუ ერიდები: განაგრძელენ საბელნი შენნი, და მანანი შენნი განაძლიერენ.

Verse: 3      უფროჲს მარჯუნ და მარცხნ განჰმარტე იგი, და ნათესავმან შენმან წარმართნი დაიმკჳდრნეს, და ქალაქნი მოოჴრებულნი დაიმკჳდრნე.

Verse: 4      ნუ გეშინინ რამეთუ გრცხუენა, ნუცა გეკდიმებინ, რამეთუ იყუედრე. რამეთუ სირცხჳლი საუკუნოჲ დაივიწყო, და ყუედრებაჲ ქურიობისა შენისაჲ არღარა მოიჴსენო.

Verse: 5      რამეთუ უფალმან რომელმან შეგქმნა შენ, უფალ ყოვლისა-მპყრობელ არს სახელი მისი, და რომელმან გიჴსნა შენ, ღმერთმან ისრაჱლისამან, იგი თავადი ღმერთ ითქუას ყოველსა ქუეყანასა ზედა.

Verse: 6      არა ვითარცა დედაკაცსა დატევებულსა და სულ-მოკლესა გიწოდა შენ უფალმან: ვითარცა დედაკაცი სიჭაბუკითგან მოძულებული, თქუა უფალმან.

Verse: 7      წუთ რაჲ მე, მცირედ, ჟამ ერთ, დაგიტევე შენ. და წყალობითა დიდითა შეგიწყალო შენ,

Verse: 8      გულის-წყრომითა მცირედ გარე-მივიქციე პირი ჩემი შენგან, და წყალობითა საუკუნოჲთა შეგიწყალო შენ, იტყჳს მჴსნელი შენი უფალი.

Verse: 9      წყლით-რღუნითგან ნოვესით ესე არს ჩემდა. რამეთუ ვეფუცე მას, მას ჟამსა შინა ქუეყანასა არღარა განრისხებად მერმე,

Verse: 10      და არცაღა თქუმითა ჩემითა მთანი მისნი გარდავცვალნე, და არცაღა ბორცუნი მისნი შეირყინენ, ეგრევე არცაღა ჩემ მიერ შენ წყალობაჲ ჩემი მოგაკლდეს, და არცა აღთქუმაჲ მშჳდობისა შენისაჲ განგეშოვროს, თქუა უფალმან. ლხინება იყავნ შენდა. Page of ms. J: A88r 

Verse: 11      დამდაბლებულო და განუსუენებე/ლო, ვიდრემდე ნუგეშინის-გეცეს შენ. აჰა ესერა მე განგიმზადო შენ ანთრაკი, და კარქიდონი ქვად შენდა, და საფუძველნი შენნი საფირონისანი აღვჰმართნე,

Verse: 12      და აღვაშჱნნე ზღუდენი შენნი თუალითა პატიოსანთა, და აღვჰმართნე ბჭენი შენნი ფიცრულითა კურასტანითა, და მოვზღუდნე ზღუდენი შენნი რჩეულითა ანთრაკითა.

Verse: 13      და ყოველნი ძენი შენნი ღმრთით სწავლულნი, და მრავლითა მშჳდობითა იყვნენ შვილნი შენნი,

Verse: 14      და სიმართლითა აღეშჱნო: განეშოვრე სიცრუვისაგან, და არა გეშინოდის, და ზარი არა შეგეხოს შენ.

Verse: 15      აჰა ესერა მწირნი მოგიჴდენ შენ ჩემთჳს, და დაგიმკჳდრონ შენ, და შენდა მოივლტოდიან.

Verse: 16      აჰა ესერა მე დაგბადე შენ, არა ვითარ იგი მჭედელი ჰბერავნ ცეცხლისა ნაკუერცხალთა, და გამოიღებნ ჭურჭელსა საქმედ. ხოლო მე დაგბადე შენ არა წარსაწყმედელად და განსარყუნელად.

Verse: 17      ყოველსა ჭურჭელსა განხრწნადსა შენდა მიმართ არა წარემართოს, და ყოველი ჴმაჲ, რომელი აღდგეს შენ ზედა საშჯელად: ყოველთა მათ სძლო შენ, ხოლო თანა-მდებნი იგინი იყვნენ მწუხარებასა შინა. არს სამკჳდრებელი მსახურთა უფლისათაჲ, და თქუენ იყვნეთ ჩემდა მართალ, თქუა უფალმან.

Chapter: 55  
Verse: 1      რომელთა გწყურის, წარვედით წყლად, და რომელთა არა გაქუს ვეცხლი, მივედით და იყიდეთ თჳნიერ ვეცხლისა და სასყიდლისა ღჳნოსა და ცმელსა.

Verse: 2      რაჲსათჳს იყიდით ვეცხლითა, და შრომაჲ იგი თქუენი არა მაძღრივ არს.

Verse: 3      ისმინეთ ჩემი და ჭამეთ კეთილი, და იშუებდენ კეთილსა შინა სულნი თქუენნი. და აღგითქუა თქუენ აღთქუმაჲ საუკუნოჲ, წმიდაჲ იგი დავითისი სარწმუნოჲ.

Verse: 4      აჰა ესერა საწამებელად წარმართთა მივსცე იგი მთავრად და მბრძანებელად ნათესავთა.

Verse: 5      აჰა ესერა ნათესავთა, რომელთა არა გიცოდიან შენ, Page of ms. J: A88v  სახელით გხადოდიან შენ, და ერ/თა, რომელთა არა გიცოდიან შენ, შენ შეგევედრნენ ღმრთისა შენისათჳს, წმიდისა ისრაჱლისა, რამეთუ გადიდა შენ.

Verse: 6      ეძიებდით ღმერთსა, და რაჟამს ჰპოოთ თქუენ იგი, ჰხადოდეთ მას, და ოდეს მოგეახლოს თქუენ.

Verse: 7      დაუტევენინ უღმრთომან გზანი თჳსნი, და კაცმან უშჯულომან ზრახვანი თჳსნი, და მოიქეცინ უფლისა, და შეიწყალოს იგი, და ღმერთმან ჩუენმან მოგჳტევნეს ცოდვანი ჩუენნი მრავალნი.

Verse: 8      რამეთუ არა ეგრე არიან ზრახვანი ჩემნი, ვითარ ეგე ზრახვანი თქუენნი, არცაღა გზანი ჩემნი, ვითარ გზანი თქუენნი, იტყჳს უფალი.

Verse: 9      არამედ ვითარცა განჰშორებიან ცანი ქუეყანით, ეგრეთ განჰშორებიან გზანი ჩემნი გზათაგან თქუენთა, და ზრახვანი ჩემნი ზრახვათაგან თქუენთა.

Verse: 10      რამეთუ ვითარცა გარდამოჴდის წჳმაჲ გინა თოვლი ზეცით, და არა კუალად იქცის მუნვე, ვიდრემდე განაძღოს ქუეყანაჲ, და გამოშვეს, და აღმოაცენოს, და მოსცეს თესლი მთესვარსა, და პური საზრდელად.

Verse: 11      ეგრეთ იყვნენ სიტყუანი ჩემნი, რომელნი გამოვიდენ პირისაგან ჩემისა, არა კუალად მოიქცეს ჩემდა ცალიერი, ვიდრემდე აღასრულოს ყოველი რომელი ვინებე, და წარვჰმართნე გზანი ჩემნი და ბრძანებანი ჩემნი.

Verse: 12      რამეთუ სიხარულით განხჳდეთ, და მხიარულებით იქცეოდით. რამეთუ მთანი და ბორცუნი ხლდებოდიან, და მოგეგებვოდიან თქუენ სიხარულით, და ყოველთა ხეთა ველისათა დაიტყუელნენ რტოებითა მათითა.

Verse: 13      რამეთუ ძეძჳსა მის წილ აღმოგიცენდეს შენ საროჲ, და ღჳვისა წილ მურტი, და იყოს უფალი სახელად, და სასწაულად საუკუნოდ, და არა მოაკლდეს.

Chapter: 56  
Verse: 1      ამას იტყჳს უფალი. დაიმარხეთ სამართალი და ყავთ სიმართლჱ, რამეთუ მოახლებულ არს მაცხოვარებაჲ ჩემი მოწევნად, და წყალობაჲ ჩემი გამოჩინებად.

Verse: 2      ნეტარ არს მამაკაცი, რომელმან ყოს ესე, და კაცი რომელმან შეიწყნაროს ესე და დაიმარხნეს შაბათნი ჩემნი შეუგინებელად, და დაიცვნეს ჴელნი თჳსნი, Page of ms. J: A89r  რაჲთა არა ქმნეს სიცრუვჱ.

Verse: 3      ნუ იტყჳნ უცხოთესლი იგი/ რომელი მოსრულ იყოს უფლისა, გან-მე-მაშოროსა უფალმან ერისაგან თჳსისა. და ნუ იტყჳნ საჭურისი იგი, რამეთუ მე ვარ ხჱ ჴმელი.

Verse: 4      რამეთუ ამას ეტყჳს უფალი საჭურისთა მათ, რომელნი იმარხვიდენ შაბათთა ჩემთა, და რომელთა გამოირჩიონ, რაჲ იგი მე მნებავს, და რომელთა თავს-ისხნენ აღთქუმანი ჩემნი.

Verse: 5      ვსცე მათ სახლსა შინა ჩემსა, და ზღუდესა ჩემსა, ადგილი სახელოვანი, უმჯობჱს რომელთა ესხენ ძეებ და ასულებ. სახელი საუკუნოჲ მივცე მათ, და არა მოაკლდეს.

Verse: 6      და უცხოთესლთა მათ, რომელნი მოვიდენ უფლისა მონებად მისა, და შეიყუარონ სახელი უფლისაჲ, რაჲთა იყვნენ იგინი მონად და მჴევლად, და ყოველთა რომელთა დაიმარხონ შაბათი ჩემი, და არა შეაგინონ იგი, და შეიწყნარნენ აღთქუმანი ჩემნი,

Verse: 7      შევიყვანნე იგინი მთასა წმიდასა ჩემსა, და ვახარო მათ ტაძარსა შინა სალოცველსა ჩემსა, მსხუერპლნი მათნი და შესაწირავნი მათნი იყვნენ სათნო საკურთხეველსა ჩემსა. რამეთუ სახლსა ჩემსა სახლ სალოცველ ეწოდოს შორის ყოველთა წარმართთა.

Verse: 8      თქუა უფალმან, რომელმან შეკრიბნეს განბნეულნი ისრაჱლისანი, რამეთუ შევკრიბო მათ ზედა შესაკრებელი ყოველთა მჴეცთაჲ ველურთაჲ.

Verse: 9      მოვედით და ჭამდით, ყოველნი მჴეცნი მაღნარისანი.

Verse: 10      აწ იხილეთ რამეთუ დაბრმეს ყოველნივე, და არა ცნეს გულის-ჴმის-ყოფად. ყოველნივე არიან ძაღლ მცბიერ, რომელნი ვერ შემძლებელ არიედ ყეფად: საჩუენებელსა იხილვედ საწოლსა თჳსსა, და უყუარს ძილი.

Verse: 11      ძაღლნი არიან უძღებნი გულითა, და არა იციან მაძღრობაჲ, და არიან ყოველნი უკეთურ, და არა იციან გულის-ხმის-ყოფაჲ. ყოველნივე გზათა თჳსთა შეუდგან კაცად-კაცადი გონებასა თჳსსა.

Chapter: 57  
Verse: 1      იხილეთ ვითარ წარწყმდა მართალი იგი, და არა ვინ მოელის გულითა. Page of ms. J: A89v  და კაცნი მარ/თალნი აღიღებიან და არა ვინ განიცდის, რამეთუ პირისაგან სიცრუისა აღებულ არს მართალი.

Verse: 2      და იყოს მშჳდობით საფლავი მისი. აღებულ არს შორის.

Verse: 3      ხოლო თქუენ მოიყვანეთ აქა, ძენო უშჯულონო, ნათესავნო <მე>მრუშეთანო, და მეძვისანო,

Verse: 4      რომელითა იგი იშუებდით, და ვის ზედა აღაღეთ პირი თქუენი, და ვის ზედა განსძართ ენაჲ თქუენი. ანუ არა თქუენ ხართ შვილნი წარწყმედისანი, ნათესავნი უშჯულონი,

Verse: 5      რომელნი ევედრებით კერპთა ხეთა ქუეშჱ სერტყოვანთა, და დაუკლევდით შვილთა თქუენთა ჴევთა შინა და შორის კლდეთა და ადგილთა ღელეთასა.

Verse: 6      იგი არს ნაწილი შენი, და ესე არს სამკჳდრებელი შენი, და მათა შესწირენ შესაწირავნი შენნი, და მათ მიართუენ მსხუერპლნი შენნი. აწ ამათ ზედა არა მე განარისხნეა, იტყჳს უფალი.

Verse: 7      მთასა ზედა მაღალსა და განსაცხრომელსა, მუნ არს საწოლი შენი. მუნ მიიხუენ მსხუერპლნი შენნი ზურგით კერძო.

Verse: 8      და წირთხლთა თანა კარისა შენისათა დასდევ საჴსენებელი შენი. ჵ უკუეთუ ჩემგან განსდგი, უფროჲს რაჲ მე გევნოს, რამეთუ შეიყუარენ მწოლნი იგი შენ თანა.

Verse: 9      და განამრავლენ სიძვანი შენნი მათ თანა, და მრავალნი ჰყვნენ შორს შენგან, და მიავლინენ მოციქულნი მიერ კერძო საზღვართა შენთა, დაჰმდაბლდი ვიდრე ჯოჯოხეთადმდე.

Verse: 10      მრავალთა გზათა შენთა დაჰშუერ, და არა სთქუ ვითარმედ დავაცადო, რამეთუ განსძლიერდი, და ჰქმენ ესე. ამისთჳსცა არა მევედრე მე.

Verse: 11      ვისა ჰზრუნევდ, და შეგეშინა, და მეცრუვე მე და არა მომიჴსენა მე, და არა განიზრახე გონებითა შენითა, და არა დამიდევ გულსა შენსა, და მე ხილვით გიხილე, და უგულებელს-გყავ შენ, და ჩემდა არა შეიშინა შენ.

Verse: 12      და მე Page of ms. J: A90r  გითხრა სიმართლჱ ჩემი, და უკეთურებაჲ შენი,/ რომელმან არაჲ გარგოს შენ.

Verse: 13      რაჟამს ჰღაღადებდე შენ მათა მიმართ, განგარინად შენ ჭირისაგან შენისა, რამეთუ ესე ყოველნი ქარმან წარიხუნეს, და ნიავქარმან განაბნინეს, ხოლო რომელნი მე მესვენ, დაემტკიცნენ ქუეყანასა ზედა, და დაიმკჳდრონ მთასა წმიდასა ჩემსა,

Verse: 14      და თქუან: განწმიდენით პირისა მისისაგან გზანი, და აღიღეთ დასაბრკოლებელი გზისაგან ერისა ჩემისა.

Verse: 15      ამას იტყჳს მაღალი იგი, რომელი მაღალთა შინა დამკჳდრებულ არს საუკუნეთა: წმიდაჲ წმიდათა შორის სახელი მისი, უფალ და მაღალ წმიდათა შინა განსუენებულ, და სულ-მოკლეთა მოსცის სულ-გრძელებაჲ, და მოსცის <ცხორებაჲ> დამდაბლებულთა გულითა.

Verse: 16      და არა უკუნისამდე მანკიერ ვექმნე შურის-გებად, და არცა მარადის განგირისხნე თქუენ. რამეთუ სული ჩემ მიერ გამოვიდეს, და ცხორებაჲ ყოველი მე შევქმენ.

Verse: 17      ცოდვისათჳს მცირედ რაჲ მე შევაწუხე იგი, და ვტანჯე იგი, და გარე-მივიქც<ი>ე პირი ჩემი მისგან, და შეწუხნა და ვიდოდა მწუხარე გზათა მისთა.

Verse: 18      და გზანი მისნი ვიხილენ, და განვკურნე იგი. გულ-დებულ ვყავ იგი, და მივეც მას ნუგეშინის-ცემაჲ ჭეშმარიტი.

Verse: 19      მშჳდობაჲ მშჳდობასა ზედა შორიელთა, და რომელნი მახლობელ არიან. და თქუა უფალმან, ულხინო მათ,

Verse: 20      ხოლო ცრუნი იგი ვითარცა ზღუაჲ აღდუღებულნი, ეგრე ღელვიდენ და ვერ უძლონ განსუენებად, რამეთუ წარწყმდენ წყალნი მათნი თიჴასა და დასათრგუნველსა.

Verse: 21      არა არს სიხარული უღმრთოთაჲ, იტყჳს უფალი.

Chapter: 58  
Verse: 1      ღაღად-ყავ ძლიერად, და ნუ სდუმ, და ვითარცა საყჳრმან აღიმაღლე ჴმაჲ შენი, და მიუთხრენ ერსა ჩემსა ცოდვანი მათნი, და იაკობსა უშჯულოებანი მათნი.

Verse: 2      მე დღითი დღედ მეძიებენ, და ცნობად გზათა ჩემთა: გული ეტყჳს Page of ms. J: A90v  ვითარცა ერსა, რომელსა/ სიმართლჱ უქმნიენ, და სამართალი ღმრთისა თჳსისაჲ არა დაუტევებიენ. აწ მთხოვენ მშჯავრსა სიმართლისასა, და მიახლებად ღმრთისა გული-უთქუამს.

Verse: 3      და იტყჳან, რაჲ არს, რამეთუ ვიმარხევდით, და შენ არა იხილე, და ვიმდაბლენით სულნი ჩუენნი, და არა სცან, ამისთჳს რამეთუ დღეთა მათ მარხვისა თქუენისათა, იპოვის ნებაჲ თქუენი აღსრულებული, და ყოველთა უძლურთა, რომელნი არიედ ჴელმწიფებასა თქუენსა ქუეშჱ. მათ დაჰკორტნიდით,

Verse: 4      ანუ საშჯელად და ლალვად იმარხავთ თქუენ. და ჰგუემთ ჴჳრთითა მოყუასსა მას მედად. აწ უკუე რაჲსა მიჴმს მე ეგე-ვითარი ეგე მარხვაჲ, მოსლვაჲ, და ღაღადებაჲ თქუენი ჩემ წინაშე, და მემცა ვისმინე თქუენი.

Verse: 5      არა ესე-ვითარი მარხვაჲ გამოვირჩიე, და დღჱ დამდაბლებისა კაცისა სულისა თჳსისაჲ, რომელითა იგი შეიდრიკ<ე>ნით თავნი თქუენნი. აწ მო-ღათუ-იდრიკო ვითარცა გრკალი ქედი შენი, და ძაძაჲ და ნაცარი დაიფინო, მითცა არავე ჰრქჳან მარხვა და დღჱ სათნო უფლისა.

Verse: 6      არამედ არა ეგე-ვითარი მარხვაჲ გამოვირჩიე, იტყჳს უფალი. არამედ ყოვლისა პირველად განჴსენ სკული გულისა შენისაჲ, და ყოველი კრულებაჲ სიცრუვისაჲ, და განხეთქე ყოველივე გულარძნილებაჲ მძლავრობით ვაჭრობისაჲ. განუტევენ პყრობილნი მიტევებით, და ყოველი ჴელით-წერილი სიცრუვისაჲ განხეთქე.

Verse: 7      და უნაცუე მშიერთა პური შენი, და გლახაკნი უსახლონი შეიყვანენ სახედ შენდა. იხილო თუ შიშუელი, შემოსე <იგი>, და თჳსი ნათესავისა შენისაჲ არა უგულებელს-ჰყო.

Verse: 8      მაშინ წარმოგემართოს მსთუაჲ ნათელი შენი, და ლხინებაჲ შენი ადრე აღმოსცენდეს, და ვიდოდის წინაშე შენსა სიმართლჱ Page of ms. J: A91r  შენი, და დიდებაჲ იგი ღმრთისაჲ გარე-მოგადგეს შენ./

Verse: 9      მაშინ ჰღაღადებდე, და ღმერთმან ისმინოს შენი. და ვიდრე თხოვადმდე შენდა მისგან გრქუას ვითარმედ აქა ვარ. უკუეთუ მოისპო შენგან კრულებანი, და ჴელურიდობაჲ, და სიტყუაჲ დრტჳნვისაჲ,

Verse: 10      და სცე მშიერსა პური შენი გულითა ჴსნილითა, და სული ჴუებული განაძღო. მაშინ გამოგიბრწყინდეს ბნელსა შინა ნათელი შენი. და ბნელი შენი ვითარცა შუვა-სამხარი.

Verse: 11      და იყოს ღმერთი შენი შენ თანა მარადის. და განსძღე შენ ვითარცა გული უთქუამს სულსა შენსა, და ძუალნი შენნი გან<ი>პოხნენ, და იყო შენ ვითარცა მტილი მორწყული, და ვითარცა წყაროჲ წყლისაჲ რომელსა არა მოაკლდეს წყალი.

Verse: 12      და აღეშჱნნენ ოჴერნი შენნი საუკუნენი, და იყვნენ საფუძველნი შენნი საუკუნო თესლითი თესლადმდე. და გეწოდოს შენ მაშჱნებელ ზღუდეთა, და ალაგთა შენთა შორის ნათელი.

Verse: 13      უკუეთუ გარე-მოაქციო შაბათთაგან ფერჴი შენი, რაჲთა არა ჰყო ნებაჲ შენი დღესა მას წმიდასა, და უწოდი შაბათსა მას ფუფუნეულ წმიდად ღმრთისა და დიდებულად. არა წარსდგა ფერჴი შენი საქმედ, არცა იტყოდი სიტყუასა რისხვით პირისაგან შენისა.

Verse: 14      და იყავ შენ მოსავ უფლისა, და აღგიყვანოს შენ კეთილთა მის ქუეყანისათა, და გაჭამოს შენ ნაწილი იგი იაკობის<ი> მამისა შენისაჲ. რამეთუ პირი უფლისაჲ იტყოდა ამას.

Chapter: 59  
Verse: 1      ვერ ნუ შემძლებელ არსა ჴელი უფლისაჲ ჴსნად, ანუ და-მე-ყოვნაა ყურმან მისმან არა სმენად.

Verse: 2      არამედ ცოდვანი ეგე თქუენნი განაშოვრებენ შორის ღმრთისა და თქუენსა, და ცოდვათა თქუენთათჳს გარე-მიიქცია პირი მისი თქუენგან არა შეწყალებად.

Verse: 3      რამეთუ ჴელნი თქუენნი შებღალულ არიან სისხლითა, და თითნი თქუენნი ცოდვასა შინა. ბაგენი თქუენნი იტყჳან უშჯულოებასა, და ენაჲ თქუენი სიცრუვესა ზრახავს.

Verse: 4      არა ვინ იტყჳს სამართალსა, და არცა არს საშჯელი ჭეშმარიტი. ესვენ ამაოთა <და> იტყჳან ცუდსა, რამეთუ Page of ms. J: A91v  მიუდგებიან/ სალმობასა, და შობენ ამაოებასა.

Verse: 5      კუერცხნი ასპიტთანი განტეხნეს, და ქსელსა დედა-ზარდლისასა ქსოვენ, და რომელსა ეგულებოდა კუერცხთა მათ ჭამაჲ, განტეხა, და ღრიაკალი პოვა, და მას შინა იქედნჱ.

Verse: 6      ქსელი იგი მათა არა იყოს სამოსელ, არცა შეიმოსონ საქმეთა მათთაგან. რამეთუ საქმენი მათნი საქმჱ უშჯულოებისა, და საქმენი სიცრუვისანი იპოვნეს ჴელთა მათთა.

Verse: 7      მოსწრაფე არიან ფერჴნი მათნი, დათხევად სისხლისა უბრალოჲსა, და გულის-ზრახვანი მათნი ზრახვა უგუნურთა, შემუსრვაჲ, და უკეთურებაჲ არს გზათა მათთა.

Verse: 8      და გზაჲ მშჳდობისაჲ არა იცნეს. არა არს სამართალი გზათა მათთა, რამეთუ ალაგნი მათნი დრკუ არიან, რომელსა ვლენან, და არა იციან მშჳდობაჲ.

Verse: 9      ამისთჳს განეშოვრა სამართალი მათგან, და არა მოუჴდეს მათ სიმართლჱ. მოელოდეს იგინი ნათელსა, და ექმნა მათ ბნელ. ჰგებდეს იგინი ცისკარსა, და უჟამოსა შინა ვიდოდეს.

Verse: 10      ეფეშუებოდეს ვითარცა ბრმანი კედელსა, და ვითარცა თუალითა ბრმანი, ეგრე ბრინვიდენ იგინი. დაეცნენ იგინი შოვა-სამხრის ვითარცა შოვა-ღამეს.

Verse: 11      და დათუნი მოსიკუდიდნი ეგრე სულთა ჰბერვიდენ, და ვითარცა ტრედნი ცთომილნი ფქურებოდიან. მოველოდეთ სამართალსა, და არა არს ცხორებაჲ, შორად განწურთა ჩუენგან იგი.

Verse: 12      რამეთუ მრავალ არიან უშჯულოებანი ჩუენნი წინაშე შენსა, და ცოდვანი ჩუენნი წინა-აღმიდგეს ჩუენ, და უშჯულოებანი ჩუენნი ჩუენ შორის არიან. სიცრუვჱ ჩუენი ვცანთ,

Verse: 13      უღმრთო ვიქმნენით, ვეცრუვენით უფალსა, და განვეშორენით შედგომად ღმრთისა ჩუენისა. ვიტყოდეთ სიცრუვესა, და ურჩ ვიქმნენით, მუცლად-ვიღეთ, და ვიწურთიდით/ Page of ms. J: A92r  გულისაგან ჩუენისა სიტყუათა ცრუთა,

Verse: 14      და განვეშოვრენით შედგომად სამართალისა, და ზურგით ვიქციეთ მშჯავრი, და სიმართლჱ შორად განგუწურთა. რამეთუ განკფდა გზათა მათთაგან ჭეშმარიტებაჲ, და წრფელსა გზასა ვერ ეძლო სლვად.

Verse: 15      და ჭეშმარიტებაჲ მოეღო მათ, და გარდაიქცა გონებაჲ მათი გულის-ჴმის-ყოფისაგან, და იხილა უფალმან, და არა სთნდა ესე, რამეთუ არა იყო სამართალი.

Verse: 16      მიხედა, და არა ვინ იყო კაცი: განიცადა, და არა ვინ იყო შემწჱ. და სძლო მათ მკლავითა თჳსითა, და დაიყენა მოწყალებაჲ თჳსი.

Verse: 17      და შეიმოსა სიმართლჱ, ვითარცა ჯაჭჳ, და დაიდგა თავსა ვითარცა ჩაფხუტი მაცხოვარებაჲ თჳსი, და შეიმოსა სამოსელი შურის-გებისაჲ, და სამკაული შურისაჲ,

Verse: 18      რომლითა მიგებით მიაგოს მტერთა თჳსთა ყუედრებაჲ,

Verse: 19      და ეშინოდის მზის-დასავალისათა სახელისათჳს უფლისა, და მზის-აღმოსავალისათა სახელისა მისისათჳს დიდებულისა. რამეთუ წარმოეცეს ვითარცა მდინარჱ სასტიკი რისხვაჲ უფლისაჲ, და მოიწიოს იგი გულის-წყრომით.

Verse: 20      და მოვიდეს სიონისათჳს მჴსნელი, და გარე-წარაქციოს უღმერთოებაჲ იაკობისგან, თქუა უფალმან.

Verse: 21      და ესე არს მათა მიმართ ჩემ მიერ აღთქუმაჲ, იტყჳს უფალი. სული ჩემი, რომელ არს შენ ზედა, და სიტყუანი რომელ მიგცენ პირსა შენსა, არა მოგაკლდეს პირისაგან შენისა, და პირისაგან ნათესავისა შენისა, თქუა უფალმან, ამიერითგან და უკუნისამდე.

Chapter: 60  
Verse: 1      ნათელ-იღე ნათელ-იღე იჱრუსალემ, რამეთუ მოწევნულ არს ნათელი შენი, <და> დიდებაჲ უფლისაჲ შენ ზედა გამობრწყინდეს.

Verse: 2      აჰა ესერა ბნელმან დაფაროს ქუეყანაჲ, და ნისლი წარმართთა ზედა: ხოლო შენ ზედა გამოცხადნეს უფალი, და დიდებაჲ მისი შენ ზედა გამოჩნდეს.

Verse: 3      და ვიდოდიან მეფენი ნათელსა Page of ms. J: A92v  შენსა, და წარმართნი ბრწყინვალებასა აღმოსავალისა შენისასა./

Verse: 4      აღიხილენ გარემოჲს თუალნი შენნი, და იხილენ ყოველნი შეკრებულნი შვილნი შენნი. რამეთუ მოვლენან ყოველნივე ძენი შენნი შორით, და ასულნი შენნი მჴრითა მათითა მოაქუნდენ.

Verse: 5      მაშინ იხილო შენ, და გიხაროდის, და შეგეშინოს, და დაგიკჳრდეს გულითა. რამეთუ მოაქციოს შენდა სიმდიდრე ზღჳსაჲ, და ნათესავთაჲ, და ერთაჲ, და მოვიდეს შენდა

Verse: 6      რემაკები აქლემთაჲ, და გფაროს შენ აქლემებმან მადიამისამან, და გეფაჲსამან. მოვიდოდიან ყოველნი საბაჲთ, და მოაქუნდეს ოქროჲ, და გუნდრუკსა შესწირვიდენ შენდა <და> მაცხოვარებითა უფლისაჲთა ხარებულ იყვნენ.

Verse: 7      და ყოველივე ცხოვარი კედარისაჲ შენდა მოკრბეს, და ვერძნი იგი ნაბეოთისანი გარე-მოგადგენ შენ, და შეიწირვოდიან სათნოდ საკურთხეველსა ჩემსა ზედა, და ტაძარი იგი სალოცველი ჩემი იდიდებოდის.

Verse: 8      ვინ არიან ესე, რომელნი ვითარცა ღრუბელნი ფრინვენ, და ვითარცა ტრედნი მართუეთა მათთა თანა ჩემდა მომართ, არს სიონი.

Verse: 9      მე ჭალაკნი მომელიან, და ნავთა თარშისათა პირველად მოჰყვანდენ შვილნი შენნი შორით, ოქროჲ იგი, და ვეცხლი მათი მათ თანა, სახელისათჳს უფლისა წმიდისა, და წმიდისათჳს ისრაჱლისა, რაჲთა დიდებულ იყოს.

Verse: 10      და აღაშჱნნენ უცხოთესლთა ზღუდენი შენნი. და მეფენი მათნი წარმოგიდგენ შენ, რამეთუ რისხვითა ჩემითა დაგეც შენ, და წყალობითა ჩემითა შეგიყუარე შენ.

Verse: 11      და განღებულ იყვნენ ბჭენი შენნი მარადის, დღჱ და ღამჱ, და არა დაეჴშნენ, და შემოიღებდენ შენდა ძალსა წარმართთასა, და მეფენი მათნი მოგგუარნენ შენ,

Verse: 12      რამეთუ ნათესავნი და მეფენი, რომელნი არა გმონებდენ შენ, წარწყმდენ, და წარმართნი მოოჴრებით მოოჴრდენ.

Verse: 13      და დიდებაჲ იგი ლიბანისაჲ შენ ზედა მოიწიოს, საროჲთა, და ფიჭჳთა, და ნაძჳთა. ერთბამად იდიდოს Page of ms. J: A93r  ადგილი წმიდაჲ ჩემი./

Verse: 14      და მოვიდოდიან შენდა შიშით ძენი იგი, და მამდაბლებელთა შენთანი, და განმარისხებელთა შენთანი, და გერქუას შენ ქალაქი უფლისაჲ სიონი წმიდისა ისრაჱლისაჲ,

Verse: 15      ამისთჳს რამეთუ იყავ შენ დატევებულ და მოძულებულ, და არა ვინ იყო შემწე შენდა. და გეყო შენ სიხარულ საუკუნო, და მხიარულება თესლითი თესლადმდე.

Verse: 16      და სწოვდე შენ სძესა წარმართთასა, და სიმდიდრესა მეფეთასა შჭამდე შენ, და სცნა შენ რამეთუ მე ვარ უფალი მაცხოვარი შენი, და მჴსნელი შენი უფალი წმიდაჲ ისრაჱლისაჲ,

Verse: 17      და რვალისა წილ მოგართუან შენ ოქროჲ, და რკინისა წილ მოგართუან შენ ვეცხლი, და ძელისა წილ მოგართუან შენ რვალი, და ქვისა წილ რკინაჲ. და დავადგინნე მთავარნი იგი შენნი <მშჳდობით, და მოღუაწენი შენნი> სიმართლით.

Verse: 18      და არღარა ისმეს ქუეყანასა შენსა სიცრუვჱ, და არცა შემუსრვაჲ და გლახაკებაჲ საზღვართა შენთა, არამედ ერქუას ცხორება ზღუდეთა შენთა, და ბჭეთა შენთა ქანდაკებულ.

Verse: 19      და არა თუ მზჱ იყოს ნათლად შენდა დღისი, და არცა აღმოსავალი მთოვარისაჲ გნათობდეს შენ ღამჱ: არამედ იყოს შენდა ღმერთ-1 <ნათელ> საუკუნჱ, და უფალი დიდება შენდა.

Verse: 20      რამეთუ არა დაჰჴდეს მზჱ იგი შენი და მთოვარჱ შენი არა მოგაკლდეს. რამეთუ იყოს შენდა ღმერთი თავადი ნათელ საუკუნჱ, და სრულ იყვნენ დღენი იგი ნათესავისა შენისანი.

Verse: 21      და ერი იგი შენი მართალ საუკუნოდ, და დაიმკჳდრონ ქუეყანაჲ, და დაიმარხონ აღმოცენებული იგი ნერგისა ჩემისაჲ ქმ<ნ>ული ჴელთა ჩემთაჲ სადიდებელად.

Verse: 22      მცირედი იგი იყოს ათასეულად, და უმრწემჱსი იგი ნათესავად დიდად. და მე უფალმან ჟამად ჟამად შევკრიბნე იგინი.

Chapter: 61  
Verse: 1      სული უფლისაჲ ჩემ ზედა: ამისთჳსცა მცხო მე უფალმან მახარებელად გლახაკთა. მომავლინა მე განკურნებად შემუსრვილთა გულითა, ქადაგებად ტყუეთა Page of ms. J: A93v  განტევებასა, და ბრმათა ახილვად:/

Verse: 2      წოდებად წელიწადი უფლისაჲ სათნოჲ. და დღჱ იგი კუალად-გებისა ღმრთისა ჩუენისაჲ, ნუგეშინის-ცემად ყოველთა მგლოვარეთა.

Verse: 3      მოცემად მგლოვარეთა სიონისათა დიდებაჲ მათი. ნაცრისა მის წილ საცხებელი სიხარულისაჲ მგლოვარეთა მათ, და სამკაული დიდებისაჲ სულისა მის წილ მოწყინებისაჲსა. და ეწოდოს მათ ნათესავ სიმართლისა, და ნერგ უფლისა სადიდებელად,

Verse: 4      და აღეშჱნნენ უდაბნონი საუკუნითგანნი, <და> პირველითგან მოოჴრებულნი იგი აღემართნენ, და განახლდენ ქალაქნი ოჴერნი მოოჴრებულნი ნათესავითი ნათესავითგან.

Verse: 5      და მოვიდენ უცხოთა ნაშობნი მწყსად ცხოვართა შენთა, და უცხოთესლნი მჴნველად და ვენაჴის-მოქმედად თქუენდა.

Verse: 6      ხოლო თქუენ მღდელ უფლისა გეწოდოს, და მსახურ ღმრთისა თქუენისა გერქუას თქუენ. ძალსა წარმართთასა შჭამდეთ, და სიმდიდრესა მათსა ზედა საკჳრველ იყვნეთ.

Verse: 7      ამისთჳსცა ქუეყანაჲ მათი მეორედ დაიმკჳდრონ, და სიხარული საუკუნჱ თავსა ზედა მათსა.

Verse: 8      რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელსა მიყუარს სიმართლჱ, და მოვიძულე ტაცებაჲ სიცრუვისაჲ, და მივსცე ნაშრომი იგი მათი მართალთა, და აღთქუმაჲ საუკუნოჲ აღუთქუა მათ.

Verse: 9      და საცნაურ იყოს წარმართთა შორის ნათესავი მათი, და ნაშობნი მათნი შორის ერთა. ყოველმან რომელმან იხილნეს, იცნნეს იგინი, რამეთუ ესე არიან ნათესავნი კაცთანი კურთხეულნი ღმრთისა მიერ.

Verse: 10      და სიხარულით იხარებდენ უფლისა მიმართ. იხარებდინ სული ჩემი უფლისა მიმართ, რამეთუ შემმოსა მე სამოსელი ცხორებისაჲ, და სამკაული სიხარულისაჲ: ვითარცა სიძესა დამადგა მე გჳრგჳნი, და ვითარცა სძალი შემამკო მე სამკაულითა.

Verse: 11      და ვითარცა ქუეყანაჲ, რომელმან აღაორძინის ყუავილი მისი, და ვითარცა მტილმან თესული თჳსი აღმოაცენის, ეგრეთ გამოაბრწყინოს უფალმან სიმართლჱ, და მხიარულებაჲ წინაშე ყოველთა თესლთა. ( 94)

Chapter: 62  
Verse: 1      სიონისათჳს არა დავდუმნე,/ და იჱრუსალემისათჳს არა დავაცადო, ვიდრემდე გამოვიდეს, ვითარცა ნათელი, სიმართლჱ ჩემი, და მაცხოვარებაჲ ჩემი, ვითარცა ელვაჲ აღატყდებოდის.

Verse: 2      და იხილონ წარმართთა სიმართლჱ ჩემი, და მეფეთა დიდებაჲ ჩემი. და გეწოდის შენ სახელი შენი ახალი, რომელ იგი უფალმან თავადმან სახელ-სდვა<ს> მას.

Verse: 3      და იყო შენ გჳრგჳნ სიკეთის ჴელსა უფლისასა, და შარავანდ სამეუფო ჴელსა ღმრთისა შენისასა.

Verse: 4      და არღარა გერქუას შენ დატევებულ, და ქუეყანასა შენსა არღარა ერქუას ოჴერ, ხოლო შენ გეწოდოს სახელი ჩემი, და ქუეყანასა შენსა ერქუას სოფელ <. . .>.

Verse: 5      და ვითარცა იგი დაიმკჳდრის ჭაბუკმან ქალწულისა თანა, ეგრეთ დაიმკჳდრონ ძეთა შენთა. და იყოს ვითარცა იგი იხარებნ სიძჱ სძლისა მიმართ, ეგრეთ იხარებდეს უფალი შენდამი.

Verse: 6      და ზღუდეთა შენთა მიმართ იჱრუსალემ დავადგინნე მცველნი დღჱ ყოველ და ღამჱ ყოველ, რომელნი იგი სრულიად არა დადუმნენ მოჴსენებითა უფლისაჲთა.

Verse: 7      რამეთუ არა ვინ არს მსგავს თქუენდა, უკუეთუ წარიმართოთ. და იყოს იჱრუსალემი სიხარულ ქუეყანასა ზედა.

Verse: 8      ფუცა უფალმან დიდებასა თჳსსა, და სიმტკიცესა მკლავისა თჳსისა ვითარმედ არღარა მივსცე იფქლი შენი, და საზრდელი შენი მტერთა შენთა. და არღარა სუმიდენ ძენი უცხოთესლთანი ღჳნოსა შენსა, რომელსა შენ დაჰშუერ.

Verse: 9      არამედ რომელთაცა დაკრიბონ, მათცა შეჭამონ იგი, და აქებდენ უფალსა, და <რომელთა> დაკრიბეს იგი, სუმიდენ მას ეზოთა შინა ჩემთა წმიდათა.

Verse: 10      განვედით ბჭეთაგან ჩემთა, და გზა უყავთ ერსა ჩემსა, და ქვები გარდასთხიეთ გზათაგან, და აღიღეთ ნიში წარმართთა მიმართ.

Verse: 11      რამეთუ აჰა ესერა უფალმან სასმენალ ყო ვიდრე კიდედმდე ქუეყანისა. არქუთ ასულსა მას სიონისასა რამეთუ აჰა ესერა მაცხოვარი შენი მოვალს, და Page of ms. J: A93v  აქუს სასყიდელი მისი მის თანა, და საქმენი მისნი წინაშე მისსა.

Verse: 12      და/ უწოდის მას ერი წმიდაჲ, ჴსნილი უფლისა მიერ, ხოლო შენ გერქუას ქალაქი გამოძიებული, და არა დატევებული.

Chapter: 63  
Verse: 1      ვინ არს ესე რომელი მოვალს ედომით, და სიმეწამულჱ სამოსლისა მისისაჲ ბოსორით გამო. ესე შუენიერ არს სამკაულითა თჳსითა, და სასტიკად ძლიერებითა მრავლითა. მე ვიტყჳ სიმართლესა, და მშჯავრსა ცხორებისასა.

Verse: 2      რაჲსათჳს მეწამულ არს სამკაული შენი, და სამოსელი შენი ვითარცა მწნეხართაგან საწნეხლისათა,

Verse: 3      სავსჱ დათრგუნვილებითა, და წარმართთაგანი არა ვინ არს კაც ჩემ თანა. და დავთრგუნენ იგინი გულის-წყრომითა ჩემითა, და დავმუსრენ იგინი რისხვითა ჩემითა და დავსთხიე სისხლი მათი ქუეყანასა ზედა,

Verse: 4      რამეთუ დღჱ იგი კუალად-გებისაჲ მოიწია მათ ზედა, და წელიწადი ჴსნისაჲ მოწევნულ არს.

Verse: 5      და მე ვიხილე, და არა ვინ იყო შემწე, და განვიცადე, და არა ვინ იყო ჴელის-ა<ღ>მპყრობელ, და მიჴსნა მე მკლავმან ჩემმან, და გულის-წყრომაჲ ჩემი მოიწია.

Verse: 6      და დავთრგუნენ იგინი რისხვითა ჩემითა, და დავათრვენ იგინი გულის-წყრომითა ჩემითა, და დავსთხიე სისხლი მათი ქუეყანასა ზედა.

Verse: 7      რამეთუ წყალობაჲ უფლისაჲ მოვიჴსენე, სათნოებანი უფლისანი ყოველთა ზედა, რომელი მომაგო ჩუენ. უფალი მსაჯულ კეთილ სახლსა ზედა ისრაჱლისასა. მოავლინოს ჩუენ ზედა წყალობისა-ებრ თჳსისა <. . . ,>.

Verse: 8      და თქუა: ანუ არა ერი ესე ჩემი შვილი ჩემი არსა, და არა შეურაცხ-მყონ მე, და ექმნა მათ მაცხოვარ

Verse: 9      ყოვლისაგან ჭირისა მათისა, რამეთუ არა მოციქულმან ვინ, არცა ანგელოზმან, არამედ თავადმან უფალმან იჴსნნა იგინი, რამეთუ უყუარდეს იგინი, და დაიცვნა იგინი. და თავადმან იჴსნნა იგინი, და აღჰმართნა იგინი და აღამაღლნა იგინი ყოველთა დღეთა საუკუნათა.

Verse: 10      ხოლო იგინი ურჩ ექმნნეს, და განარისხეს Page of ms. J: A95r  სული წმიდაჲ მისი, და გარდაექცა მათ მტერად./ თავადმან უფალმან ჰბრძო მათ.

Verse: 11      და მოიჴსენნა დღენი საუკუნენი. სადა არს რომელმან აღმოიყვანა მწყემსი იგი ცხოვართაჲ, და სადა არს რომელმან დადვა სული წმიდაჲ მათ ზედა.

Verse: 12      რომელმან იგი მოიყვანა მარჯუვნითა თჳსითა მოსჱ, მკლ<ა>ვითა დიდებისა მისისაჲთა განაძლიერნა წყალნი წინაშე მისსა ყოფად თავისა თჳსისა სახელი საუკუნოჲ.

Verse: 13      განიყვანნა იგინი უფსკრულისაგან, ვითარცა ცხენი ერთი უდაბნოჲთ, და არა დაშურეს,

Verse: 14      და ვითარცა კაჰრაული ერთი ველით. და მოიღო სული უფლისა მიერ და უძღოდა მათ. ესრეთ მოიყვანე ერი შენი, და ჰყავ თავისა შენისა სახელი დიდებული.

Verse: 15      მოიქეც ზეცით უფალო და გარდამოიხილე ტაძრით წმიდით დიდებისა შენისაჲთ. <. . .> სადა არს სიმრავლჱ წყალობათა შენთაჲ, და შეწყნარებათა შენთაჲ ოდეს იგი თავს-იდებდ ჩუენსა უფალო.

Verse: 16      რამეთუ შენ ხარ მამაჲ ჩუენი. რამეთუ აბრაჰამ არა მიცნოდა ჩუენ, <. . .> არამედ შენ ხარ მამაჲ ჩუენი, მიჴსნნან ჩუენ, რამეთუ დასაბამითგან სახელი შენი ჩუენ ზედა არს.

Verse: 17      რაჲსა-თჳს-მე მაცნუნენ ჩუენ უფალო გზისაგან შენისა, და განაფიცხენ გულნი ჩუენნი, რაჲთა არა მეშინოდის ჩუენ შენდა. მოიქეც მონათა შენთათჳს, და ნათესავისათჳს სამკჳდრებელისა შენისა,

Verse: 18      რაჲთა <მცირედ რაჲ მე> ჩუენცა დავიმკჳდროთ მთისაგან წმიდისა შენისაჲ.

Verse: 19      ვიქმნენით ჩუენ ვითარცა დასაბამსა, რაჟამს იგი არა ჰმთავრობდ ჩუენ ზედა, და არცა წოდებულ იყო სახელი შენი ჩუენ ზედა.

Chapter: 64  
Verse: 1      უკუეთუ განახუნე ცანა, ძრწოლამან შეიპყრნეს შენგან მთანი, დადნენ

Verse: 2      ვითარცა ცჳლი რაჲ დადნის ცეცხლისაგან. და შესწუვიდეს ცეცხლი მტერთ[ა] შენთა, და განცხადებულ იყოს სახელი შენი მოძულეთა შენთ[ა] ზედა. პირისაგან შენისა წარმართ[ნი] შეძრწუნდენ,

Verse: 3      რაჟამს ჰყოფდე დიდებულსა, ძრწოლამან შეიპყრნას შენგან მთანი.

Verse: 4      საუკუნითგან არა გუესმინა, არცა იხილეს თუალთა ჩუენთა ღმერთი სხუაჲ თჳნიერ შენსა. და საქმენი შენნი ჭეშმარიტებით Page of ms. J: A95v  არიან, რომელ ჰყო მო/[თ]მინეთა შენთათჳს წყალობაჲ.

Verse: 5      რამეთუ წინა-მიეგებვოდის წყალობაჲ მათ, რომელნი იქმან სამართალსა, და გზანი შენნი მოიჴსენნენ. აჰა ეგერა შენ განჰრისხენ, და ჩუენ შეგცოდეთ, და ამისთჳსცა შევსცეთით,

Verse: 6      და ვიქმნენით არა-წმიდა ჩუენ ყოველნი, ვითარცა ძონძნი დედაკაცისა წიდოანისაჲ, ყოველივე სიმართლე ჩუენი. და დავცჳვით ჩუენ ყოველნი, ვითარცა ფურცელნი უშჯულოებითა ჩუენითა, და ესრჱთ ქარმან წარმიხუნეს ჩუენ.

Verse: 7      და არა ვინ არს რომელმანმცა ჰხადა სახელსა შენსა, და მოიჴსენა შედგომად შენდა, რამეთუ გარე-მიიქციე პირი შენი ჩუენგან, და მიმცენ ჩუენ ცოდვათა ჩუენთათჳს.

Verse: 8      და აწ უფალო მამაჲ ჩუენი შენ ხარ, ხოლო ჩუენ ყოველნი ვითარცა თიჴაჲ ქმნული ჴელთა შენთაჲ,

Verse: 9      ნუ განმირისხნები ჩუენ უფალო სრულიად, და ნუ ჟამსა ამას მოიჴსენებ ცოდვათა ჩუენთა. და აწ მომხედე<ნ> ჩუენ, რამეთუ ერი შენი ვართ ჩუენ ყოველნი,

Verse: 10      და ქალაქი სიწმიდისა შენისაჲ იქმნა ოჴერ სიონი, და ვითარცა უდაბნოჲ შეიქმნა იჱრუსალემი,

Verse: 11      დასაწყეველ იქმნა ტაძარი სიწმიდისა ჩუენისაჲ, და დიდებაჲ იგი რომელ აკურთხეს მამათა ჩუენთა იქმნა ცეცხლით მომწუარ, და ყოველივე დიდებულებაჲ ჩუენი დაემჴუა.

Verse: 12      და ამას ყოველსა ზედა თავს-გიდებიეს უფალო. <და> დამამდაბლენ ჩუენ ფრიად.

Chapter: 65  
Verse: 1      განვეცხადე <მათ> რომელნი მე არა მიკითხვიდეს, და ვეპოვე რომელნი მე არა მეძიებდეს. ვარქუ ვითარმედ აქა ვარ ნათესავსა მას, რომელი არა ხადოდა სახელსა ჩემსა.

Verse: 2      განვიპყრენ ჴელნი ჩემნი დღჱ ყოველ ერისა მიმართ ურჩისა და მაცილობელისა, რომელნი ვლენან გზასა არა კეთილსა, არამედ შემდგომად ცოდვათა მათთა.

Verse: 3      ერმან ამან რომელმან განმარისხა მე წინაშე ჩემსა მარადის, იგინი უზორვენ მტილებსა მათსა, და უკუმევენ საკუმეველსა ეშმაკთა ალიზთა შინა მათთა.

Verse: 4      და დამკჳდრებულთა საფლავთა შინა, და ქუაბებსა შინა, დაიძინიან Page of ms. J: A96r  ინიან სიზმართათჳს. რომელნი ჭამენ ჴორცსა ღორისასა,/ და სუმენ წუენსა მსხუერპლთა მათთასა, და ყოველი სამსახურებელი მათი შეგინებულ არს.

Verse: 5      რომელნი იტყჳან, განმეშორე ჩემ გან: ნუ მომეახლები მე, რამეთუ წმიდა ვარ. ესე არს კუამლი გულის-წყრომისა ჩემისაჲ. ცეცხლი აღატყდების მის ზედა ყოველთა დღეთა.

Verse: 6      აჰა ესერა წერილ არს წინაშე ჩემსა, და არა დავიდუმო ვიდრემდე მივაგო წიაღთა მათთა

Verse: 7      ყოველნივე ცოდვანი მათნი, ყოველთა დღეთა მათთა და მამათა მათთაჲ ერთბამად, იტყჳს უფალი. რომელნი იგი უკუმევდეს მთათა ზედა, და ბორცუთა ზედა მაყუედრებდეს, და მივაგნე საქმენი მათნი პირველდა წიაღთა მათთა.

Verse: 8      ამას იტყჳს უფალი, ვითარცა იგი იპოვის მარცუალი ტევანსა შინა, და თქჳან, ნუ განჰრყუნი მას, რამეთუ კურთხევაჲ უფლისაჲ არს მას შინა. ეგრჱთ ვყო მისთჳს რომელი იგი მმონებდეს მე. ამისთჳს არა წარვწყმიდნე ყოველნი,

Verse: 9      და გამოვიყვანო იაკობისგან თესლი, და იუდაჲსგან, და დაიმკჳდროს მთაჲ წმიდაჲ ჩემი, და დაიმკჳდრონ რჩეულთა ჩემთა, და მონათა ჩემთა, და დაეშჱნნენ მუნ.

Verse: 10      და იყვნენ მაღნართა შინა საყოფელნი სამწყსოთანი, და ჴევი იგი აქორისაჲ განსასუენებელ მროწეულთა ერისა მის ჩემისა, რომელნი მეძიებდეს მე.

Verse: 11      ხოლო თქუენ რომელთა დამიტევეთ მე, და დაივიწყეთ მთაჲ წმიდაჲ ჩემი, და განუმზადებდით ბედსა ტაბლასა, და აღუვსით ეშმაკსა საწდჱ.

Verse: 12      აწ მე მიგცნე თქუენ მახჳლსა, და ყოველნივე მოსრვით დაეცნეთ, რამეთუ გიწოდე თქუენ და არა მერჩდით მე: გეტყოდე თქუენ და არა ისმინეთ ჩემი, და ჰყავთ ბოროტი წინაშე ჩემსა, და რაჲ იგი მე არა მინდა გამოირჩიეთ თქუენ.

Verse: 13      ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი, აჰა ესერა, რომელნი მმონებდენ მე, იგინი ჭამდენ, ხოლო თქუენ გმშიოდის, და რომელნი მმონებდეს მე, იგინი სუმიდენ, ხოლო თქუენ გწყუროდის <. . .>.

Verse: 14      და რომელნი მმონებდენ მე, იგინი იხარებდენ სიხარულითა Page of ms. J: A96v  გულისაჲთა, ხოლო თქუენ ჰღაღადებდეთ სალმობითა/ გულისა თქუენისაჲთა, და ჭირითა სულისა თქუენისაჲთა ჰღაღადებდეთ.

Verse: 15      რამეთუ დაუტეოთ სახელი ჩემი მაძღრივ რჩეულთა ჩემთა, და თქუენ მოგსრნეს უფალმან: ხოლო რომელნი მმონებდენ მე, მათ ეწოდოს სახელი ახალი.

Verse: 16      რომელი იკურთხეოდის ქუეყანასა ზედა, რამეთუ აკურთხევდენ ღმერთსა ჭეშმარიტსა, და რომელნი ფუცვიდენ ქუეყანასა ზედა, ფუცვიდენ ჭეშმარიტსა ღმერთსა, რამეთუ დაავიწყდეს ჭირი იგი პირველი, და არღარა მოუჴდეს გულსა მათსა.

Verse: 17      რამეთუ იყოს ცაჲ ახალი და ქუეყანაჲ ახალი, და არღარა მოიჴსენონ პირველთაჲ მათ, და არცა მოვიდეს გულსა მათსა,

Verse: 18      არამედ სიხარული და მხიარულებაჲ პოვონ მას შინა, რაოდენ იგი მე დავჰბადო. რამეთუ აჰა ესერა ვყო იჱრუსალემი სიხარულ, და ერი ჩემი მხიარულება,

Verse: 19      და ვიხარებდე მე იჱრუსალემისა მიმართ, და მხიარულ ვიყო ერსა ჩემსა ზედა, და არღარა ისმეს მას შინა ჴმაჲ ტირილისაჲ, და ჴმაჲ ღაღადებისაჲ.

Verse: 20      და არღარა იყოს მუნ უჟამოდ შობილი და უსრული, და მოხუცებული რომელმან არა აღასრულნეს ჟამნი თჳსნი. რამეთუ ყრმაჲ იგი ძჱ ასისა წლისაჲ მოკუდეს, და მოხუცებული იგი ყრმაჲ აღესრულოს, და ყრმაჲ რომელი არა ას წლისაჲ აღესრულოს, იგი წყეულ იყოს.

Verse: 21      და აღაშჱნნენ სახლნი, და იგინი დაემკჳდრნენ მას შინა. და დაასხან ვენაჴი, და იგინივე ჭამდენ ნაყოფსა მათსა.

Verse: 22      და არღარა აღაშჱნებდენ, რაჲთა სხუანი დაემკჳდრნენ, და არცა იგინი დაჰნერგვიდენ, და სხუანი ჭამდენ. რამეთუ დღისა მის-ებრ ხისა ცხორებისა იყვნენ დღენი ერისა ჩემისანი, და საქმენი შრომათა მათთანი დააძუელნენ.

Verse: 23      ხოლო რჩეულნი ჩემნი არა შურებოდიან ცუდად, და არცა შვილთ-ისხმიდენ საწყეველად, რამეთუ ნათესავნი კურთხეულნი არიან ღმრთისა მიერ.

Verse: 24      და იყოს ვიდრე ღაღადებადმდე მათა Page of ms. J: A97r  მე ვისმინო მათი, და ვიდრე სიტყუადმდე/ მათა ვჰრქუა: აქა ვარ.

Verse: 25      მას ჟამსა მგელნი და კრავნი ერთად ძოვდენ, და ლომი ვითარცა ჴარი ჭამდეს ბზესა, და გუელი ჭამდეს მიწასა ვითარცა პურსა, და არა ვის ავნებდენ, და არცა უნასებდენ მთასა ზედა წმიდასა ჩემსა, იტყჳს უფალი.

Chapter: 66  
Verse: 1      ესრეთ იტყჳს უფალი: ცაჲ საყდარი ჩემი არს, და ქუეყანაჲ კუარცხლბერკი ფერჴთა ჩემთა: რაბამი სახლი მიშჱნოთ მე, თქუა უფალმან, ანუ რაჲ მე ადგილი იყოს განსუენებელისა მის ჩემისაჲ.

Verse: 2      რამეთუ ესე ყოველი შექმნა ჴელმან ჩემმან, და ჩემი არს ესე ყოველი, თქუა უფალმან. და მე ვის მე მივხედო, არამედ მდაბალსა მას და მყუდროსა, და რომელი ძრწის სიტყუათათჳს ჩემთა.

Verse: 3      ხოლო უშჯულოჲ იგი რომელი შესწირვიდეს ჩემდა ზუარაკსა მსხუერპლად, ეგრეთ არს ჩემდა ვითარცა ვინ ჰგუემნ კაცსა. და რომელი იგი შესწირვიდეს ცხოვარსა ეგრე იყოს, ვითარცა რომელი იგი მოჰკლავნ ძაღლსა. და რომელსა მოაქუნდეს სამინდოჲ, ეგრე იყოს ვითარცა ვინ დასთხიის სისხლი ღორისაჲ, და რომელმან დაასხას საკუმეველი საჴსენებელად, იყოს იგი ვითარცა მგმობარი. რამეთუ მათ გამოირჩინეს გზანი მათნი, და საძაგელებანი მათნი, და იგი ინება სულმან მათმან.

Verse: 4      და მე გამოვარჩინე საკიცხევანი მათნი, და ცოდვაჲ მათი მივაგო მათ, რამეთუ უწოდე მათ და არა ისმინეს ჩემი, <. . .> და ქმნეს ბოროტი წინაშე ჩემსა, და რაჲ იგი არა მინდა გამოირჩიეს მათ.

Verse: 5      აწ ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ, რომელნი სძრწით სიტყუათა მისთათჳს. არქუთ ძმად თჳსა მოძულეთა მათ თქუენთა, და რომელთა შეურაცხ-უყოფიედ თქუენ, რაჲთა სახელი უფლისაჲ იდიდებოდის, და განცხადნეს სიხარულითა იჱრუსალემს შინა. თქუენ გიხაროდის და მათ ჰრცხუენოდის.

Verse: 6      ჴმაჲ ღაღადებისაჲ ქალაქით გამო, და ჴმაჲ ტაძრით გამო, ჴმაჲ უფლისაჲ Page of ms. J: A97v  კუალად-საგებელი: მიაგოს მისაგებელი მტერთა მისთა./

Verse: 7      ვიდრე არღა მუცელქუმულსა მას ეშვას, და ვიდრე არღა მოწევნულ იყვნეს სალმობანი შობისანი, განერა და შვა წულ ყრმა.

Verse: 8      ვის ესმა, ანუ ვინ იხილა ესე-ვითარი საკჳრველებაჲ, ვითარმედ მიუდგა ქუეყანაჲ ერთსა შინა დღესა, და შვა ნათესავი ერთი მრგულიად. რამეთუ მიუდგა, და შვა სიონმან ყრმანი თჳსნი.

Verse: 9      ხოლო მე მივეც სასოებაჲ ესე-ვითარი, და შენ არა მომიჴსენე მე, თქუა უფალმან. ანუ არა მშობელი იგი და ბერწი მე შევქმენ.

Verse: 10      გიხაროდენ ერთბამად იჱრუსალემ, და შეკერბით ყოველნივე მოყუარენი მისნი მას შინა, და იხარებდეთ მის თანა სიხარულითა ყოველნივე, რომელნი ეგლოვდეს მას,

Verse: 11      რაჲთა სწოვდეთ და განსძღეთ ძუძუთაგან ნუგეშინის-ცემისა მისისათა, რაჲთა მაძღრივ იშუებდეთ შემოსლვისაგან დიდებისა მისისა.

Verse: 12      რამეთუ ესრჱთ იტყჳს უფალი, აჰა ესერა მე მოვაქციო მათა ვითარცა მდინარჱ მშჳდობაჲ, და ვითარცა ღუარსა მოაქუნდეს დიდებაჲ წარმართთაჲ. ყრმანი მათნი მჴრითა მოაქუნდენ, და მუჴლთა მათთა ზედა ნუგეშინის-ცემულ იყვნენ.

Verse: 13      ვითარცა დედაჲ რაჲ ნუგეშინის-სცემნ, ეგრე ნუგეშინის-გცე თქუენ და იჱრუსალემს ნუგეშინის-ცემულ იქმნნეთ.

Verse: 14      და იხილოთ, და უხაროდის გულთა თქუენთა, და ძუალნი თქუენნი ვითარცა მწუანვილნი აღმოსცენდენ, და გამოეცხადოს ჴელი უფლისაჲ მოშიშთა მისთა, და უთქუმიდეს ურჩთა მათ.

Verse: 15      რამეთუ აჰა ესერა უფალი ვითარცა ცეცხლი მოიწიოს, და ვითარცა ნიავქარი მძაფრი ეტლები მისი, მიგებად გულის-წყრომით შურის-გებაჲ მისი, და შეურაცხებაჲ თჳსი ალითა ცეცხლისაჲთა .

Verse: 16      რამეთუ ცეცხლითა მით უფლისაჲთა ისაჯოს ყოველი ქუეყანაჲ, და მახჳლითა მისითა ყოველი ჴორციელი, რამეთუ მრავალნი წყლულნი იყვნენ უფლისა მიერ.

Verse: 17      ხოლო რომელნი განმართლდებოდეს, და განწმიდნებოდეს Page of ms. J: A98r  მტილებსა შინა./ და კართა წინაშე ჭამდეს ჴორცსა ღორისასა, და საძაგელებანი იგი და თაგჳ ერთბამად მოიჴოცნენ, იტყჳს უფალი.

Verse: 18      რამეთუ მე საქმეთა მათთათჳს და ზრახვათა მათთათჳს მოვალ შეკრებად ყოველთა ნათესავთა და ენათა. მოვიდენ და იხილონ დიდებაჲ ჩემი.

Verse: 19      და დაუტეო მათ თანა სასწაული, და განვავლინნე მათგანნი ჴსნილნი წარმართთა მიმართ თარშიდ, და ფუდდ, და ლუდდ, და მოსოქდ, და თობელდ, და ელადად <და> ჭალაკთა შორიელთა, რომელთა არა ასმიეს სახელი ჩემი, და არცა უხილავს დიდებაჲ ჩემი, და მიუთხრობდენ დიდებასა ჩემსა წარმართთა შორის.

Verse: 20      და მოიყვანნენ ძმანი თქუენნი ყოველთაგან ნათესავთა ძღუნად უფლისა ცხენებითა და ეტლებითა, კარვებითა და ჯორებითა და საგრილობელითა წმიდასა ქალაქსა იჱრუსალემს, თქუა უფალმან, ვითარცა იგი შესწირვიდეს ძენი ისრაჱლისანი მსხუერპლებსა მათსა ჩემდამო გალობითა ტაძარსა შინა უფლისასა.

Verse: 21      და მათგანნი მო<ვ>იყვანნე მღდელად და ლევიტელად, იტყჳს უფალი.

Verse: 22      რამეთუ ვითარცა იგი ცაჲ ახალი და ქუეყანაჲ ახალი, რომელი ვქმნე მე, რაჲთა ეგოს წინაშე ჩემსა: ამას იტყჳს უფალი, ეგრჱთ ეგოს ნათესავი თქუენი, და სახელი თქუენი.

Verse: 23      და იყოს თთუჱ თთუეთაგან, და შაბათი შაბათისა გან: და მოვიდეს ყოველი ჴორციელი თაყუანის-ცემად წინაშე ჩემსა იჱრუსალემდ, თქუა უფალმან.

Verse: 24      და განვიდენ და იხილონ ძუალები იგი კაცთაჲ მათ გარდამავალთაჲ ჩემდა მომართ, რამეთუ მატლი მათი არა დაკუდეს, და ცეცხლი მათი არა დაშრტეს, და იყვნენ იგინი სახილველად ყოვლისა ჴორციელისა . . .
Page of ms. J:  
Page of ms. O:  


Book: Jer. 
Jeremiah

წინაწარმეტყუელებაჲ იერემიაჲსი

Chapter: 1 
Verse: 1     Page of ms. J: A98r  სიტყუაჲ უფლისაჲ, რომელი იყო იერემიაჲსა მიმართ ქელკიანისა მღდელთაგანისა, რომელი დამკჳდრებულ იყო ანათოთს ქუეყანასა ბენიამენისსა.

Verse: 2      რომელ იყო სიტყუაჲ ღმრთისაჲ მისა მიმართ დღეთა მათ იოსიაჲსთა ძისა Page of ms. J: A98v  ამონისთა მეფისა იუდაჲსთა, წელსა მეათცა/მეტესა მეფობასა მისსა.

Verse: 3      და იყო დღეთა მათ იოაკიმისთა ძისა იოსიაჲსთა მეფისა იუდაჲსთა, ვიდრე მეათერთმეტედ წლადმდე სედეკიაჲსა მეფისა იუდაჲსა, ვიდრე წარტყუენვად იჱრუსალემისა თთუესა მეხუთესა.

Verse: 4      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ მისა მიმართ,

Verse: 5      ვიდრე შთავრდომადმდე მუცელსა დედისასა გიცან შენ, და ვიდრე გამოსლვადმდე შენდა საშოჲთ წმიდა გყავ შენ, წინაწარმეტყუელად წარმართთა და ნათესავთა ზედა დაგადგინე შენ.

Verse: 6      და ვთქუ: რომელი ეგე ხარ უფალო, აჰა ესერა არა ვიცი სიტყუაჲ, რამეთუ ყრმა ვარი მე.

Verse: 7      და მრქუა მე უფალმან, ნუ იტყჳ ვითარმედ ყრმა ვარი მე, რამეთუ ყოველთა მიმართ რომელთა მიგავლინო შენ მიხჳდე, და ყოველი რაოდენი გამცნო შენ იტყოდი.

Verse: 8      ნუ გეშინინ პირისაგან მათისა, და ნუცა ზარ გაც<ნ> შენ წინაშე მათსა, რამეთუ მე შენ თანა ვარ განრინებად შენდა, იტყჳს უფალი.

Verse: 9      და მოყო უფალმან ჴელი მისი ჩემდა, და შემახო პირსა ჩემსა, და მრქუა მე უფალმან, აჰა ესერა მიგცენ სიტყუანი ჩემნი პირსა შინა შენსა.

Verse: 10      აჰა ესერა დაგადგინე შენ დღეს ნათესავთა ზედა და მეუფებათა აღფხურად და დათხრად, წარწყმედად და დარღუევად; აღშჱნებად და დანერგვად.

Verse: 11      და იყო სიტყუაჲ <უფლისაჲ> ჩემდა მომართ, და მრქუა მე; რასა ხედავ შენ, იერემია. და ვთქუ; არგანსა ნიგოზისასა ვხედავ მე.

Verse: 12      და მრქუა მე უფალმან, კეთილად იხილე, რამეთუ განმიღჳძებიეს მე სიტყუათა ჩემთა ზედა ყოფად მათა.

Verse: 13      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეორედ, და მრქუა; რასა ჰხედავ შენ. და ვთქუ, სიავსა ერთსა ქუეშჱ მგზებარესა ვხედავ მე, და პირი მისი პირით ჩრდილოჲთ.

Verse: 14      და მრქუა მე უფალმან; პირისაგან ჩრდილოჲსა აღატყდეს Page of ms. J: A99r  ძჳრი ყოველთა ზედა მკჳდრთა ქუეყანისათა./

Verse: 15      რამეთუ აჰა ესერა მე მოუწოდო ყოველთა მეფეთა მეფ<ობა>თასა ჩრდილოჲთ ქუეყანით, იტყჳს უფალი, და მოვიდენ და დაიდგნენ თითოეულად საყდარნი მათნი ზღურბლთა ზედა ბჭეთა იჱრუსალემისათა, და ყოველთა ზედა ზღუდეთა გარემო მისა, და ყოველთა ზედა ქალაქთა იუდაჲსთა.

Verse: 16      და ვიტყოდი მე საშჯელით მათა მიმართ ყოვლისა უკეთურებისა მათისა თჳს, რამეთუ დამიტევეს მე, და უზორვიდეს ღმერთთა უცხოოა, და თაყუანის-სცემდეს ქმნულსა ჴელთა მათთასა.

Verse: 17      და შენ შეიმტკიცენ წელნი შენნი, და აღდეგ და არქუ მათ ყოველი რაჲცა გამცნო შენ, ნუ გეშინინ შენ პირისაგან მათისა, ნუცა შესძრწუნდები წინაშე მათსა, რამეთუ მე შენ თანა ვარ განძლიერებად შენდა, იტყჳს უფალი.

Verse: 18      და მე ესერა დაგდევ შენ დღეს დღჱ ვითარცა ქალაქი ძლიერი, და ვითარცა სუეტი რკინისაჲ, და ვითარცა ზღუდჱ რვალისაჲ ყოველთა მიმართ მეფეთა იუდაჲსთა, და მთავართა მისთა, და მღდელთა მათთა, და ერსა ქუეყანისასა,

Verse: 19      გბრძოდიან და შენ ვერ გძლონ, რამეთუ მე შენ თანა ვარ განრინებად შენდა, იტყჳს უფალი.

Chapter: 2  
Verse: 1      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო და თქუა; მივედ და აღმოუკითხე <ყურთა> ძეთა ისრაჱლისათა; მიუგე და არქუ,

Verse: 2      ესრე იტყჳს უფალი; მოვიჴსენე წყალობით სიჭაბუკე შენი და სიყუარული სრულებისა შენისაჲ შედგომასა შენსა წმიღასა ისრაჱლისასა, თქუა უფალმან, უდაბნასა ქუეყანასა და უთესველსა.

Verse: 3      წმიდა უფლისა ისრაჱლი, დასაბამ ნაყოფთა მისთა, ყოველნი მჭამელნი მისნი ინანდენ.

Verse: 4      ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ სახლმან იაკობისმან, და ყოველთა ტომთა სახლისა ისრაჱლისათა.

Verse: 5      ესრე იტყჳს უფალი; რაჲ პოვეს მამათა თქუენთა ჩემ თანა შეცოდებაჲ, რამეთუ განდგეს იგინი ჩემგან შორად, და შეუდგეს იგინი კუალსა ცუდთასა, და ამაო იქმნნეს,

Verse: 6      და არა თქუეს; სადა არს უფალი გამომყვანებელი ჩუენი ქუეყანით ეგჳპტით, რომელი გჳძღოდა ჩუენ უდაგნოსა, ქუეყანასა უცხოსა და უგზოსა, Page of ms. J: A99v  ქუეყანასა ურწყულსა და უნაყოფოსა, და აჩრდილსა სიკუდილისასა,/ ქუეყანასა რომელსა არა სრულ იყო მუნ კაცი, არცა დაიმკჳდრა მუნ ძემან კაცისამან.

Verse: 7      და შეგიყვანენ თქუენ კარმელსა ჭამად თქუენდა ნაყოფთა მისთა კეთილთა; და შეხუედით და შეაგინეთ ქუეყანაჲ იგი ჩემი, და სამკჳდრებელი ჩემი დასდევით საბილწებელად.

Verse: 8      მღდელთა არა თქუეს; სადა არს უფალი, <და> მეცნიერთა მათ შჯულისათა არა მიცოდეს მე, და მწყემსნი უღმრთოებდეს ჩემდამო, და წინაწარმეტყუელნი წინაწარმეტყუელებდეს ბაალისგან, და კუალსა ურგებსა შეუდგეს.

Verse: 9      ამისთჳს კუალად გეშჯოდი თქუენ, იტყჳს უფალი, და შვილთა მიმართ ძეთა თქუენთასა ვეშჯოდი ვე, თქუა უფალმან

Verse: 10      და აწ წიაღ-ვედით ჭალაკთა ქეტიმისთა, და იხილეთ, და კედარდ წარავლინეთ და ცანთ ფრიად, უკუეთუ იქმნა ესე-მლევანი.

Verse: 11      ცვალნენ თუ წარმართთა ღმერთნი მათნი, და იგინი არა არიან ღმერთ, ხოლო ერმან ჩემმან ცვალა დიდებაჲ ჩემი, რომლისაგან არა რაჲ ერგოს.

Verse: 12      და უკჳრდა ცათა ამას ზედა, და შეძრწუნდა უმეტესად ქუეყანაჲ, თქუა უფალმან.

Verse: 13      რამეთუ ორი ბოროტი ქმნა ერმან ჩემმან, მე დამიტევეს წყაროჲ წყლისა ცხოველისაჲ, და აღმოთხარეს თავისა მათისა ჯურღმული პურელოანი, რომლითა ვერ უძლონ დაპყრობად წყლისა.

Verse: 14      მონაჲ ნუ არს ისრაჱლი, ანუ სტრუკი არს იაკობი, რამეთუ სატყუენველ იქმნა.

Verse: 15      მის ზედა იბრდღუვნდენ ლომნი, და გამოსცენ ჴმაჲ მათი, რომელთა დადვეს ქუეყანაჲ მისი განსარყუნელად, და ქალაქები მისი დაიქცა უმკჳდროებისაგან. Page of ms. J: A100r 

Verse: 16      რამეთუ მერმე ძეთაცა მემფისათა და ტაფნაჲსათა გიცნეს შენ,/ და გეკიცხევდეს შენ, რაჲ ესე გიყო შენ დატევებამან ჩემმან,

Verse: 17      იტყჳს უფალი.

Verse: 18      და აწ რაჲ ძეს შენი და გზისა ეგჳპტისაჲ სუმად შენდა წყალი გეონისაჲ, და რაჲ ძეს შენი და გზისა ასურეთისაჲ სუმად შენდა წყალი მდინარეთაჲ.

Verse: 19      განსწავლენ შენ განდგომილობამან შენმან, და უკეთურებამან შენმან გამხილენ შენ, და გულის-ჴმა-ყავ და იხილე, რამეთუ მწარე და ბოროტ არს შენდა დატევებაჲ, თქუა უფალმან ღმერთმან შენმან, და არა მთნდი შენ, იტყჳს უფალი ღმერთი შენი.

Verse: 20      რამეთუ დასაბამითგან შეჰმუსრე უღელი შენი, და განჰხეთქენ აპაურნი შენნი, და სთქუ, არა გმონო შენ, არამედ მივიდე ყოველსა ზედა ბორცუსა მაღალსა, და ქუეშჱ ყოველსა ხესა საგრილსა მუნ განვსცუთე სიძვითა ჩემითა.

Verse: 21      ხოლო მე დაგნერგე შენ ვენაჴად ნაყოფიერად ყოვლად ჭეშმარიტად; ვითარ გარდაიქეც სიმწარედ ვენაჴი ეგე უცხოჲ.

Verse: 22      და გან-თუ-იბანო ბავრუკითა, და განამრავლნე შენდად განსაწმედელნი, შეგინებულვე იყო უშჯულოებათა შინა შენთა წინაშე ჩემსა, თქუა უფალმან.

Verse: 23      ვითარ იტყჳ ვითარ<მედ> არა შევიგინე, და კუალსა ბაალისსა არა მივედ. იხილენ გზანი შენნი სამარობანსა, და ცან რაჲ გიქმნიეს შენ, მწუხრი ჴმითა თჳსითა გოდებდა.

Verse: 24      გზანი მისნი განაფართნა წყალთა ზედა უდაბნოჲსათა, გულის-თქუმითა სულისა თჳსისაჲთა იკრვოდა; მიეცა; ვინ მოაქციოს იგი. ყოველნი რომელნი ეძიებდენ მას არა დაშურენ, სიმდაბლესა შინა მისსა პოვონ იგი.

Verse: 25      მოაქციენ ფერჴნი შენნი გზისაგან ფიცხლისა, და ჴორჴი შენი წყურიელისა გან; და მან თქუა, განვძლიერდე და არა გერჩდე შენ, რამეთუ შეიყუარნა უცხონი, და კუალსა მათსა მისდევდა. Page of ms. J: A100v 

Verse: 26      ვითარცა ჰრცხუენინ მპარავსა რაჟამს დაეპყრის, ეგრე ჰრცხუენოდის ძეთა ისრაჱლისათა მათ, და მეფეთა მათთა, და მთავართა/ მათთა, და მღდელთა მათთა, და წინაწარმეტყუელთა მათთა.

Verse: 27      ჰრქუეს ძელსა, მამაჲ ჩემი ხარი შენ, და ქვასა; შენ გიშობიე მე. და მოიქცინეს ჩემდა ზურგნი და არა პირნი მათნი, და ჟამსა ძჳრისა მათისასა თქჳან, აღდეგ და განგუარინენ ჩუენ.

Verse: 28      და სადა არიან ღმერთნი შენნი რომელ იგი ჰქმენ შენ, აღ-სამე-დგენ და განგარინონ შენ ჟამსა ჭირისა შენისასა, რამეთუ სწორად რიცხუთა ქალაქთა შენთასა იყვნეს ღმერთნი შენნი, იუდა, და სწორად რიცხუთა გამოსავალთა იჱრუსალემისათა უზორვიდეს ბაალსა.

Verse: 29      რაჲსა და იტყჳთ ჩემდამო; ყოველნი თქუენ უღმრთო იქმნენით, და თქუენ ყოველნი უშჯულოებდით ჩემდამო, იტყჳს უფალი.

Verse: 30      ცუდად მოვსრენ შვილნი თქუენნი. მოძღურებაჲ თქუენ არა შეიწყნარეთ, მახჳლმან შეჭამნა წინაწარმეტყუელნი თქუენნი ვითარცა ლომმან მომსრველმან, და არა შეიშინეთ.

Verse: 31      ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ. ესრე იტყჳს უფალი; უდაბნო ნუ ვექმენ სახლსა ისრაჱლისასა, ანუ ქუეყანა დაყამირებულ. რაჲსათჳს თქუა ერმან ჩემმან, უუფლო ვიყვნეთ და შენდა არღარა მოვიდეთ მერმე.

Verse: 32      და-ნუ-ივიწყოსა სძალმან სამკაული თჳსი, და ქალწულმან მკ<ე>რდის სამკაული ზოსტერი თჳსი, ხოლო ერმან ჩემმან დამივიწყა მე დღეთაგან, რომელთა არა არს რიცხჳ.

Verse: 33      აწ რაჲ კეთილ მოიზაკო გზათა შენთა თხოვად სიყუარულისა. არა ესრე, არამედ შენცა უკეთურებდე შებილწებად გზათა შენთა.

Verse: 34      და ჴელთა შინა შენთა იპოვა სისხლი სულთა უბრალოთაჲ; არა თუ გუერდის თხრასა ვპოვენ იგინი, არამედ ყოველთა თანა მუხანა.

Verse: 35      და სთქუ ვითარმედ უბრალო ვარი მე, და გარე-მიიქვცინ გულის-წყრომაჲ მისი ჩემგან. აჰა ესერა მე გეშჯი შენ, რამეთუ სთქუ ვითარმედ არა ვცოდე. Page of ms. J: A101r 

Verse: 36      რამეთუ შეურ/აცხ-ვიყავ ფრიად დარჩოდებად გზათა შენთა, და ეგჳპტითცა სირცხჳლეულ იქმნე, ვითარცა სირცხჳლეულ იქმენ ასურასტანით, რამეთუ ამიერ <სა>დაცა გან-ვე-ხჳდე და ჴელნი შენნი თავსა ზედა შენსა დაისხნე, რამეთუ განიშოვრა უფალმან სასოებაჲ შენი, და არა წარემართო მათ შინა.

Chapter: 3  
Verse: 1      უკუეთუ განუტეოს კაცმან ცოლი თჳსი, და წარვიდეს მისგან, და იყოს იგი ქმრის სხჳსა, მო-ნუ-იქცეს მოქცევით მერმე მისა ვე, არამედ შეგინებით შეიგინის დედაკაცი იგი, და შენ ისიძვე მწყემსთა თანა მრავალთა, და მოიქეც ჩემდა ვე, იტყჳს უფალი.

Verse: 2      ათიხილენ თუალნი შენნი, და იხილე სადა არა შეიგინე, გზათა ზედა დაშჯედ, და ილოდე ვითარცა ყუავი უდაბნოსა შინა მარტოჲ; შეაგინე ქუეყანაჲ იგი სიძვითა შენითა და უკეთურებითა შენითა.

Verse: 3      და გესხნეს შენ მწყემს მრავალ საცთურად შენდა; პირი ვითარცა როსკიპისაჲ გექმნა შენ, ურცხჳნა იქმენ ყოველთა მიმართ.

Verse: 4      არა ვითარ სახლ მიწდე მე, და მამა და მფლობელ სიქალწულე შენი.

Verse: 5      და-ნუ-ადგრესა უკუნისამდე, ანუ და-ნუ-იმარხოსა ძლევად. აჰა ესე<რა> სთქუ, და ჰყავ ძჳრი ესე, და განსძლიერდი.

Verse: 6      და მრქუა მე უფალმან დღეთა იოსია მეფისათა; იხილე რაჲ მიყვეს მკჳდრთა ისრაჱლისათა. მივიდეს ყოველთა მთათა მაღალთა და ქუეშჱ ყოველთა ხეთა სერტყთა, და ისიძვიდეს მუნ.

Verse: 7      და ვთქუ შემდგომად სიძვისა მისისა, მოიქეც ჩემდა ვე, და არა მოიქცა. და იხილა სიცრუვჱ მისი უწესომან იუდა დამან მისმან.

Verse: 8      და ვიხილე რამეთუ ყოველთათჳს, რომელთაგან გარდავარდა იგი რომელთაგან იმრუშებდა მკჳდრი ისრაჱლი, და განვავლინე იგი, და მივეც მას წიგნი განტევებისა ჴელთა მისთა, და არა შეიშინა უწესომან იუდა დამან Page of ms. J: A101v  მისმან, და წარვიდა, და ისიძვა მანცა.

Verse: 9      და იქმნა სიძ/ვაჲ იგი მისი არად, და შეაგინა ქუეყანაჲ, და იმრუშა ძელსა და ქვასა.

Verse: 10      და ამათ ყოველთაგან არა მოიქცა უწესოჲ იუდა დაჲ მისი ყოვლითა გულითა მისითა, <არამედ სიცრუვით>.

Verse: 11      და მრქუა მე უფალმან; განიმართლა სული თჳსი განდგომამან ისრაჱლისამან უწესოჲსაგან იუდაჲსა.

Verse: 12      მივედ და აღმოიკითხენ სიტყუანი <ესე> ჩრდილოჲთ კერძო, და არქუ; მოიქეც ჩემდა მკჳდრი ისრაჱლისაჲ, იტყჳს უფალი, და არა დავიმტკიცო პირი ჩემი თქუენ ზედა, რამეთუ მოწყალე ვარ მე, იტყჳს უფალი, და არა გრისხვიდე თქუენ უკუნისამდე.

Verse: 13      გარნა გულის-ჴმა-ყავ უშჯულოებაჲ შენი, რამეთუ უფლისა ღმრთისა შენისა მიმართ უღმრთო იქმენ, და განამრავლენ გზანი შენნი უცხოთა მიმართ ქუეშჱ ყოველსა ხესა სერტყოანსა, ხოლო ჴმისა ჩემისაჲ არა ისმინე, იტყჳს უფალი.

Verse: 14      მოიქეცით შვილნი განდგომილნი, იტყჳს უფალი, რამეთუ მე გეუფლო თქუენ, და მოვიღო თქუენგან ერთი ქალაქისაგან, და ორი ნათესავისაგან, და მოგიყვანნე თქუენ სიონდ.

Verse: 15      და გცე თქუენ მწყემს ნებად გულისა ჩემისა, და მწყსით გმწყსიდეს თქუენ მეცნიერებით .

Verse: 16      და იყოს გან-თუ-ჰმრავლდეთ და აღორძნდეთ ქუეყანასა ზედა, თქუა უფალმან; მათ დღეთა შინა, იტყჳს უფალი, არღარა თქუან ვითარმედ კიდობანი აღთქუმისაჲ წმიდისა ისრაჱლისაჲ, არა მოუჴდეს გულსა, არცა სახელ-ედვას მას შინა, და არა მოიძიოს მერმე, და არცა იქმნას მერმე.

Verse: 17      და მათ დღეთა შინა და მას ჟამსა უწოდიან იჱრუსალემსა საყდრად უფლისად, და შეკრბენ მუნ ყოველნი წარმართნი სახელითა უფლისაჲთა იჱრუსალემდ, და არღარა ვიდოდიან იგინი მერმე შემდგომად ნებათა გულისა მათისა უკეთურისათა.

Verse: 18      მათ დღეთა შინა შეკრბეს სახლი იუღაჲსი სახლსა თანა ისრაჱლისასა, და მოვიდენ ერთბამად Page of ms. J: A102r  ჩრდილ/ოჲთ ყოველთაგან სოფელთა ქუეყანად, რომელ დაუმკჳდრე მამათა მათთა.

Verse: 19      და მე ვთქუ; იყავნ უფალო, რამეთუ დაგადგინენ თქუენ შვილად, და მიგეც თქუენ ქუეყანაჲ რჩეული სამკჳდრებელი სახელოვანი ღმრთისა ყოვლისა-მპყრობელისაჲ. და გარქუ; მამად მიწოდეთ მე, და ჩემგან ნუ გარე-მიიქცევით.

Verse: 20      ხოლო ვითარცა ეცრუვის ცოლი თანა-მყოფსა თჳსსა, ეგრე მეცრუვა მე სახლი ისრაჱლისაჲ და სახლი იუდაჲსი, იტყჳს უფალი.

Verse: 21      ჴმაჲ ბაგეთაგან ისმა ტირილისა და ვედრებისაჲ ძეთა ისრაჱლისათაჲ, რამეთუ უშჯულოებდეს გზათა თჳსთა, და დაივიწყეს ღმერთი წმიდაჲ მათი.

Verse: 22      მოიქეცით, შვილნო, მოქცევით, და მე გილხინო წყლულებათა თქუენთა; აჰა ესერა ჩუენ ვიყვნეთ შენდა, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი ჩუენი.

Verse: 23      ნანდჳლ ნაცილ იყვნეს ბორცუნი და ძალი მთათაჲ, ხოლო უფლისაგან არს ღმრთისა ჩუენისა ცხორებაჲ სახლსა ისრაჱლისასა.

Verse: 24      და სირცხჳლმან განკაფნა შრომანი მამათა ჩუენთანი სიჭაბუკით მათითგან, და იყო ცხოვარი მათი და ზუარაკები მათი, ძენი მათნი და ასულნი მათნი.

Verse: 25      დავწევით სირცხჳლითა ჩუენითა, და დაგუფარნა ჩუენ გინებამან ჩუენმან, რამეთუ წინაშე უფლისა ჩუენისა ვცოდეთ ჩუენ და მამათა ჩუენთა სიჭაბუკით ჩუენითბან მო-აქა-დღედმდე, არა ვისმინეთ ჴმაჲ ღმრთისა ჩუენისაჲ.

Chapter: 4  
Verse: 1      უკუეთუ მოიქცეს ისრაჱლი, თქუა უფალმან, ჩემდა მოიქცეს, და გან-თუ-იშოვრნეს საძაგელნი პირისაგან მისისა, და შეიშინოს პირისაგან ჩემისა.

Verse: 2      და ფუცოს; ცხოველ არს უფალი, ჭეშმარიტებით და განკითხვით და სიმართლით, და აკურთხევდენ მას ნათესავნი, და მისგან აქებდენ ღმერთსა იჱრუსალემს.

Verse: 3      რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი კაცთა იუდაჲსთა და მკჳდრთა იჱრუსალემისათა; ითერძეთ თერძულები, და ნუ სთესავთ ეკალთა ზედა.

Verse: 4      წინადაიცჳთეთ ღმრთისა თქუენისა მიმართ, და წინადაიცჳთეთ წინადაცუეთილებაჲ გულთა თქუენთაჲ კაცთა იუდაჲსთა და მკჳდრთა იჱრუსალემისათა. ნუ Page of ms. J: A102v  უკუე გამოჴდეს ვითარცა ცეცხლი გულის/-წყრომაჲ ჩემი; აღატყდეს და არა ვინ იყოს დამშრეტელ პირისაგან უკეთურებისა სლვათა თქუენთაჲსა.

Verse: 5      მიუთხართ ჰურიასტანსა და მიისმინ შორის იჱრუსალემსა; თქუთ; აუწყეთ ნესტჳთა ქუეყანასა ზედა; ღაღად-ყავთ ფრიად და არქუთ.

Verse: 6      და შეკერბით და შეხჳდეთ ქალაქთა მოზღუდვილთა; აღდეგით და ივლტოდით სიონდ, ისწრაფეთ და ნუ დასდგებით, რამეთუ მე ძჳრსა მოვავლინებ ჩრდილოჲთ და მუსრვასა დიდსა.

Verse: 7      გამოჴდა ლომი საყოფლით თჳსით <მოსპოლვად ნათესავთა>, წარიღო და განვიდა ადგილით მისით დადებად ქუეყანისა შენისაჲ აღსაოპრებელად, და ქალაქნი შენნი დაეცნენ, რამეთუ არა იყო მაშჱნებელ მათა.

Verse: 8      ამას ზედა მოირტყით ძაძაჲ და იტყებდით და გოდებდით, რამეთუ არა გარე-მიიქცია რისხვაჲ გულის-წყრომისა უფლისაჲ თქუენგან.

Verse: 9      და იყოს მას დღესა შინა, იტყჳს უფალი, წარწყმდეს გული მეუფისაჲ და გული მთავართაჲ, და მღდელნი შესულბენ, და წინაწარმეტყუელთა დაუკჳრდეს.

Verse: 10      და ვთქუ; ჵ უფალო უფალო, ანუ ტყუვილით მე შეიტყუვე ერი ესე და იჱრუსალემი, რამეთუ იტყოდე, მშჳდობა იყოს თქუენდა; და აჰა ესერა მიიწია მახჳლი სულად მათამდე.

Verse: 11      მას ჟამსა შინა ჰრქუან ერსა მას და იჱრუსალემსა ვითარმედ სული მაცთუნებელი უდაბნოსა ზედა, გზაჲ ასულისა ერისა ჩემისაჲ არა განწმედილ არცა სიწმიდე.

Verse: 12      სული სავსებისაჲ ამათგან მოვიდეს ჩემდა; აწ მეცა ვიტყოდი საშჯელსა ჩემსა მათა მიმართ.

Verse: 13      აჰა ესერა ვითარცა ღრუბელი აღმოვიდეს, და ვითარცა ნიავქარი ეტლები მისი. უმალჱს ორბთა ცხენნი მისნი, ვაჲ ჩუენდა, რამეთუ დავგლახაკენით.

Verse: 14      განიბანე უკეთურებისაგან გული შენი იჱრუსალემ, რაჲთა განერე, ვიდრემდის იპოვნენ შენ თანა ზრახვანი სალმობათა შენთანი.

Verse: 15      რამეთუ ჴმაჲ ღაღადებისაჲ დანით მოიწიოს, და ისმეს სალმობაჲ მთავართაგან ეფრემისთა.

Verse: 16      მოიჴსენენით ნათესავნი, ესერა მოვლენ იჱრუსალემდ, მიუთხართ, აჰა Page of ms. J: A103r  ესერა/ გუნდი მოვალს ქუეყანით შორით, და მისცეს ქალაქთა იუდაჲსთა ჴმაჲ მათი.

Verse: 17      ვითარცა მცველნი აგარაკისანი იყვნეს გარემო მისა, რამეთუ მე შეურაცხ-მყავ, იტყჳს უფალი.

Verse: 18      გზათა შენთა და სლვათა შენთა გიყვეს შენ <ესე>; ესე არს უკეთურებაჲ შენი, რამეთუ მწარე არს შენდა, რამეთუ მიიწია გულად შენდა.

Verse: 19      მუცელი ჩემი მუცელი ჩემი მელმის, და გულის-ჴმის-საყოფელნი გულისა ჩემისანი, კუნესის სული ჩემი, და გული ჩემი მეჴების, ვერ დავდუმნე, რამეთუ ჴმაჲ ნესტჳსაჲ ესმა სულსა ჩემსა, ღაღადებაჲ ბრძოლისაჲ,

Verse: 20      და უბადრუკებისაჲ; შემუსრვასა ჰხადის, რამეთუ უბადო იქმნა ყოველი ქუეყანაჲ; მეყსეულად დამდაბლდა კარავი ჩემი, განსთქდეს ეზონი ჩემნი.

Verse: 21      ვიდრემდის ვხედვიდე მეოტთა, და მესმოდის ჴმაჲ ნესტუთაჲ;

Verse: 22      რამეთუ მთავართა მათ ერისა ჩემისათა მე არა მიცნეს. შვილნი უგუნურნი არიან და არა გონიერნი, ბრძენ არიან ძჳრის-საქმედ, ხოლო კეთილისა საქმჱ ვერ გულის-ჴმა-ყვეს.

Verse: 23      მივხედე ქუეყანასა, და არა რაჲ ჩნდა; და ცასა, და არა იყო ნათელი მისი.

Verse: 24      ვიხილენ მთანი, და ესერა იყვნეს შეძრწუნებულ, და ყოველნი ბორცუნი ირყეოდეს;

Verse: 25      მივხედე და აჰა ესერა არა იყო კაცი, და ყოველნი მფრინველნი ცისანი დანებულ იყვნეს.

Verse: 26      მივხედე და ესერა კარმელი ოჴერ იყო, და ყოველნი ქალაქნი მომწუარ იყვნეს ცეცხლითა პირისაგან უფლისა, და პირისაგან რისხვისა გულის-წყრომისა მისისა განიჴნეს.

Verse: 27      ესრე იტყჳს უფალი; უდაბნო იყოს ყოველი ქუეყანაჲ, ხოლო ოხჭნება ხოლო არა ვყო ამას ზედა.

Verse: 28      იგლოვდინ ქუეყანაჲ, და დაბნელდინ ცაჲ ზესკნელ, რამეთუ ვთქუ; განმზადებულ ვარ, და არა შევინანო, მივჰმართე, Page of ms. J: A103v  და არა უკმოვიქეც მისგან.

Verse: 29      ჴმისაგან მჴედართაჲსა და გარდაცუმულთაგან მშჳლდთა ივლტოდა ყოველი ქუეყანაჲ, შეძურეს ქუაბებსა, და სერტყთა შინა დაემალნეს, და კლდეებსა/ ზედა აღვიდეს, და ყოველი ქალაქი მათი დაეტევა. არა დაშჱნებულ არს მათ შინა კაცი.

Verse: 30      და შენ უბადრუკმან რაჲ მე ჰყო, შე-თუ-იმოსო მეწამულითა, და შეიმკო სამკაული ოქროჲსაჲ, და იცხო <თუ> თუალთა შენთა საგლემველი. ცუდადვე იყოს შუენიერებაჲ შენი; განგიშორეს შენ ტრფიალთა შენთა; სულსა შენსა ეძიებდენ.

Verse: 31      რამეთუ ჴმაჲ ვითარცა სალმობისაჲ მესმა; კუნესისა შენისაჲ ვითარცა პირველად მშობელისაჲ, ჴმაჲ ასულ<ი>სა სიონისაჲსა განერეს და დაჰჴსნდეს ჴელნი მისნი. ვაჲ მე, რამეთუ მოაკლდა სულსა ჩემსა მოსრვილთა ზედა.;

Chapter: 5  
Verse: 1      რბიოდეთ გზათა იჱრუსალემისათა, და იხილეთ და გულის-ჴმა-ყავთ, და ეძიებდით უბნებსა მისსა, ჰპოოთ თუ კაცი მუნ, უკუეთუ იპოვოს ხოლო ვინ მე მყოფელ სამართალისა და მეძიებელ სარწმუნოებისა, და ულხინო მას, იტყჳს უფალი.

Verse: 2      ცხოველ არს უფალი თქჳან, ამისთჳს, არა ნუ ცილი ფუციან.

Verse: 3      უფალო, თუალნი შენნი სარწმუნოება; ჰგუემენ იგინი, და არა ელმოდა მათ; აღასრულენ იგი<ნი>, და არა ინებეს თავს-დებად სწავლისა; განიმტკიცნეს პირნი მათნი უფროჲს ლოდისა, და არა ინებეს მოქცევად.

Verse: 4      და მე ვთქუ ვითარმედ გლახაკ არიან და ვერ შეუძლეს, და რამეთუ ვერ გულის-ჴმა-ყვეს გზაჲ უფლისაჲ, და სამართალი ღმრთისა მათისაჲ.

Verse: 5      მივიდე მდიდართა, და ვეტყოდი მათ რამეთუ მათ გულის-ჴმა-ყვეს გზაჲ უფლისაჲ და სამართალი ღმრთისაჲ, და ესერა ერთბამად შემუსრეს უღელი, და განხეთქნეს საკრველნი.

Verse: 6      ამისთჳს ეწია მათ ლომი მაღნარით, და მგელი ვიდრე სახლებად მათდამდე მოჰსრვიდა მათ, და ვეფხმან განიღჳძა ქალაქთა მათთა ზედა; ყოველნი რომელ გამოვიდენ მათგან მოინადირნენ, რამეთუ განამრავლეს უღმრთოებაჲ მათი; იძლინეს გარდაქცევითა მათითა.

Verse: 7      რომლითა ამათ ზედა მლხინებელ Page of ms. J: A104r  გეყო შენ; შვილთა შენთა დამიტევეს/ მე, და ფუცვიდეს არა არსთა მათ ღმერთთა, და აფუცებდეს მათა. განვაძღენ იგინი, და იმრუშებდეს, და სახლსა შინა როსკიპთასა დაადგრებოდეს.

Verse: 8      ცხენ ჴდალთ-მდრანჯობელ იქმნნეს, კაცად-კაცადი ცოლისა მიმართ მოყუსისა თჳსისა იქჳრნობდა.

Verse: 9      ანუ არა ამას ზედაა ძიება ვყო, იტყჳს უფალი, ანუ ნათესავსა შორის ესე-მლევანსა არა ნუ იძიოს შური სულმან ჩემმან.

Verse: 10      აღჴედით ზედა არდაბაგებსა მისსა, და გარდაარღჳეთ, და აღ-ხოლო-ნუ-ასრულებთ, დაუტევენით საფუძველნი მისნი, რამეთუ უფლისაჲ არს.

Verse: 11      რამეთუ შეურაცხებით შეურაცხ-მყო მე სახლმან ისრაჱლისამან და სახლმან იუდაჲსმან.

Verse: 12      ჰტყუვეს უფალსა მათსა, თქუა უფალმან, და თქუეს; არა არს ესე, არა მოვიდეს ჩუენ ზედა ძჳრი, და მახჳლი და სიყმილი ჩუენ არა ვიხილოთ.

Verse: 13      წინაწარმეტყუელნი თქუენნი ქარ იყვნეს, და სიტყუაჲ უფლისაჲ არა იყო მათ თანა; ესრე ეყოს მათ.

Verse: 14      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, რამეთუ თქუეს სიტყუაჲ ესე; აჰა ესერა მიგცემ შენ სიტყუათა ჩემთა პირსა შინა შენსა ცეცხლად, და ერსა ამას შეშად, და შეჭამნეს იგინი.

Verse: 15      აჰა ესერა მე მოვავლინებ თქუენ ზედა ნათესავსა შორით, სახლო ისრაჱლისაო, იტყჳს უფალი; ნათესავი წინანდელი არს, ნათესავი საუკუნითგანი არს, ნათესავი რომლისაჲ არა გესმის ენისა მისისაჲ, არცაღათუ გესმეს რასა იტყოდის.

Verse: 16      კაპარჭნი მათნი ვითარცა სამარჱ აღებული. ყოველნი ძლიერ არიან, და მოჭამონ სამკალი თქუენი,

Verse: 17      და პური თქუენი, შეჭამნენ ძენი თქუენნი და ასულნი თქუენნი, შეჭამონ ცხოვარი თქუენი და ზროხაჲ თქუენი; მოჭამნენ ვენაჴნი თქუენნი და ლეღოვანი თქუენი და ზეთის-ხილოვანი თქუენი, და დალეწნენ ქალაქნი თქუენნი მტკიცენი, რომელთა თქუენ ესავთ მახჳლითა.

Verse: 18      და იყოს მათ დღეთა შინა, იტყჳს უფალი ღმერთი შენი, არა ვყო თქუენთჳს აღცდა./ Page of ms. J: A104v 

Verse: 19      და იყოს რაჟამს სთქუათ, რაჲსათჳს გჳყო ჩუენ უფალმან ღმერთმან ჩუენმან ესე ყოველი; და ჰრქუა მათ; მის წილ რამეთუ დამიტევეთ მე, და ჰმონეთ ღმერთთა უცხოთა ქუეყანასა თქუენსა, ეგრე ჰმონებდეთ უცხოთა ქუეყანასა მას არა თქუენსა.

Verse: 20      მიუთხართ ესე სახლსა იაკობისსა, და <ესმოდენ სახლსა იუდაჲსსა> .

Verse: 21      ესმოდენ ესე ერსა ცოფსა და უგულოსა. თუალ არიან მათა და არა ხედვენ, ყურ არიან მათა და არა ესმის.

Verse: 22      <ანუ> ჩემდა არა გეშინოდის იტყჳს უფალი, ანუ პირისაგან ჩემისა არა შეიკდიმოთ, რომელმან დავდევ მქჳშაჲ საზღვრად ზღუასა საუკუნედ, და არა გარდაჴდეს იგი, და აღიძრას და ვერ შეუძლოს, და ოხრიდენ ღელვანი მისნი და ვერ გარდაჴდენ მას.

Verse: 23      ხოლო ერსა მას ექმნა გული უსმ და ურჩ, განდრკეს და წარვიდეს.

Verse: 24      და არა თქუეს გულსა შინა მათსა, შევიშინოთ უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩუენისა, რომელმან მოგუცა ჩუენ წჳმაჲ მსთუაჲ და მცხუედი ჟამსა თჳსსა, ჟამად ჟამად ბრძანებანი არეთანი დაგჳმარხნა ჩუენ.

Verse: 25      უშჯულოებათა თქუენთა გარდააქციეს ესე, და ცოდვათა თქუენთათჳს განგეყენა კეთილი თქუენგან.

Verse: 26      რამეთუ იჴოვნეს შორის ერსა ჩემსა უღმრთონი, და მახჱ დაარწყუეს განსაპრწნელად კაცთა და შეიპყრობდეს.

Verse: 27      ვითარცა მახჱ დადგომილი სავსჱ მფრინველითა, ეგრეცა სახლები მათი სავსე არს ზაკუვითა; ამისთჳს რამეთუ განდიდნეს და განმდიდრდეს და განსუქნეს და განჴოხნეს, და გარდაჴდეს სიტყუათა ჩემთა უკეთურებად.

Verse: 28      და სამართალსა არა შჯიდეს, და საშჯელსა ობლისა და ქურივისასა არა განიკითხვიდეს.

Verse: 29      ანუ მას ზედა არა მე ძიება ვყო, იტყჳს უფალი, ანუ შორის ნათესავსა ესე-მლევანსა არა მე იძიოს შური სულმან ჩემმან.

Verse: 30      საკჳრველი და საზარელი იქმნა ქუეყანასა ზედა.

Verse: 31      წინაწარმეტყუელნი წინაწარმეტყუელებდეს ცრუსა და მღდელნი უქებდეს ჴელითა მათითა, და ერმან ჩემმან შეიყუარა ესრე, და რაჲ უყოთ შემდგომთა ამისთა./ Page of ms. J: A105r 

Chapter: 6  
Verse: 1      განძლიერდით ძენი ბენიამენისნი შორის იჱრუსალემსა, და თეკუეს აუწყეთ ნესტჳთა, და მიერ კერძო ბეთაკარიმსა აღიღეთ ნიში, რამეთუ ძჳრი გამოჩნდა ჩრდილოჲთ, და შემუსრვაჲ დიდი იყოს

Verse: 2      შუენიერსა ზედა და ფუფუნეულსა; და მიგეღოს სიმართლჱ ეგე შენი, ასულო სიონისაო.

Verse: 3      მუნ მოვიდენ მწყემსნი და სამწყსონი მათნი, და აღიდგან მას ზედა კარვები გარემოჲს, და მწყსიდეს თითოეული ჴელითა თჳსითა სამწყსოსა თჳსსა.

Verse: 4      განემზადენით მას ზედა ბრძოლად; აღდეგით და აღხჳდეთ მუნ სამხრის. ვაჲ ჩუენდა რამეთუ მიდრკა დღჱ, რამეთუ მოაკლდებიან აჩრდილნი ზღჳსანი.

Verse: 5      აღდეგით და აღჰხჳდეთ ღამჱ, და განაჴრწნნეთ საფუძველნი მისნი.

Verse: 6      რამეთუ ესრეთ იტყჳს უფალი ძალთაჲ; მოკაფენით ხენი მისნი, მოადგინეთ იჱრუსალემსა ძალი ქალაქსა მაგას ცრუსა ყოვლად, რამეთუ მძლავრობაჲ არს მას შინა.

Verse: 7      ვითარცა განაცივის ჯურღმულმან წყალი მისი, ეგრე განაცივის უკეთურებამან მისმან, უღმრთოებაჲ და უბადრუკებაჲ ისმეს შორის მისსა წინაშე პირსა მისსა მარადის სალმობითა და გუემითა.

Verse: 8      განისწავლე, იჱრუსალემ, ნუ უკუე განგეშოვროს შენგან სული ჩემი, და გყო შენ ქუეყანად უგზოდ, რომელ ვერ ვინ დაეშჱნოს.

Verse: 9      რამეთუ ესრეთ იტყჳს უფალი ძალთაჲ; მოჰკუფხლევდით <მოჰკუფხლევდით> ვითარცა ვენაჴსა ნეშტსა ისრაჱლისასა. მიყავთ ჴელი ვითარცა მესდულემან საგოდრებელსა ზედა თჳსსა.

Verse: 10      ვისა მიმართ ვიტყოდი და ვწამებდე, და ისმინოს. აჰა ესერა წინადაუცუეთელ არიან სასმენელნი მათნი, და ვერ უძლავს სმენად. აჰა ესერა სიტყუაჲ უფლისაჲ ექმნა მათ საყუედრელ; არა სადა ინებონ სმენად.

Verse: 11      და გულის-წყრომაჲ ჩემი აღვავსე და დავაყენე, და არა მოვასრულენ იგინი. მივჰფინო ჩჩჳლთა ზედა გარეშე და კრებულთა ზედა ჭაბუკთასა ერთბამად; Page of ms. J: A105v  რამეთუ ქმარი და ცოლი ერთბამად შეიპყრნენ, მოხუცებული/ აღსრულებულითურთ დღეთა.

Verse: 12      გარდაიცვალნენ და შეიპყრნენ უცხოთაგან სახლნი მათნი, აგარაკები მათი და დედები მათი ერთბამად, და მივყო ჴელი ჩემი მკჳდრთა ზედა ამის ქუეყანისათა, იტყჳს უფალი.

Verse: 13      რამეთუ კნინით მათითგან ვიდრე დიდად მათდამდე ყოველთა აღასრულეს უშჯულოებაჲ; მღდელითგან მი-ცრუ-წინაწარმეტყუელადმდე ყოველთა ქმნეს სიცრუვჱ.

Verse: 14      და ჰკურნებდეს შემუსრვილებათა ერისა ჩემისათა უკეთურებასა ზედა; შეურაცხ-მყოფდეს მე და იტყოდეს; მშჳდობა იყოს, მშჳდობა, და სადა არს მშჳდობაჲ;

Verse: 15      ჰრცხუენა რამეთუ მოაკლდა, და არა ვითარ სირცხჳლეულთა შეიკდიმეს, და გინებაჲ მათი ვერ გულის-ჴმა-ყვეს. ამისთჳს დაეცნენ იგინი შემუსრვასა შინა მათსა, და ჟამსა ხილვისა მათისასა მოუძლურდენ, თქუა უფალმან.

Verse: 16      ესრე იტყჳს უფალი; დადეგით გზასა ზედა და იხილეთ, და იკითხენ<ი>თ გზანი უფლისანი საუკუნენი, და გულის-ჴმა-ყავთ რომელ არს გზაჲ კეთილი, და ვიდოდეთ მას შინა, და ჰპოვოთ სიწმიდე სულოა თქუენთაჲ; და თქუეს; არა მივიდეთ.

Verse: 17      და ვადგინენ თქუენ ზედა ებგურნი, ისმინეთ ჴმაჲ ნესტჳსაჲ, და თქუეს, არა ვისმინოთ.

Verse: 18      ამისთჳს ესმა წარმართთა, და რომელნი მწყსიდეს სამწყსოთა მათ შორის.

Verse: 19      გესმოდენ ქუეყანაო; აჰა ესერა მე მოვავლინო ერსა ამას ზედა მსგავსად ნაყოფისა მის განდგომისა მათისაჲსა, რამეთუ სიტყუათა ჩემთა არა მერჩდეს, და შჯული ჩემი განიშორეს.

Verse: 20      რად მოგაქუს ჩემდა გუნდრუკი საბაჲთ, და კინამომაჲ ქუეყანით შორით. იმრგულივ-დასაწუველნი თქუენნი არა შეწირულ არიან, და საკუერთხნი არა მთნდეს მე.

Verse: 21      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი; აჰა ესერა მივსცე ერსა ამას უძლურებაჲ, და მოუძლურდენ მას შინა მამანი და შვილნი ერთად. მოძმჱ და მოყუასი მისი წარწყმდენ.

Verse: 22      ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ; აჰა ესერა ერი მოვალს ჩრდილოჲთ, და ნათესავი დიდი და მეფენი მრავალნი აღდგენ დასასრულით ქუეყანისაჲთ./ Page of ms. J: A106r 

Verse: 23      მშჳლდოსანნი და ლახუროსანნი, ურიდ არს, და არა გწყალობდეს. ჴმაჲ მათი ვითარცა ზღუაჲ ოხრიდეს, ჰუნებითა და ეტლებითა განეწყვნენ ვითარცა ცეცხლნი ბრძოლად შენ ზედა, ასულო სიონისაო.

Verse: 24      გუესმა სმენაჲ მათი, და დაგუჴსნდეს ჴელნი ჩუენნი, ჭირმან შეგჳპყრნა ჩუენ, სალმობათა ვითარცა შობადისათა.

Verse: 25      ნუ გამოხუალთ აგარაკებად, და გზათა ნუ ხუალთ, რამეთუ მახჳლი მტერთაჲ დაშჱნებულ არს გარემოჲს.

Verse: 26      ასულო ერისა ჩემისაო, მოირტყ ძაძაჲ და გარდაისხ ნაცარი; ვითარცა გლოვასა საყუარელისასა ყავ თავისა შენისათჳს ტყებაჲ სატკივარი, რამეთუ მეყსეულად მოიწიოს თქუენ ზედა უბადოებაჲ.

Verse: 27      გამოსაცდელად მიგეც შენ შორის ერსა ჩემსა შეყენებულსა, და გულის-ჴმა-ჰყო, და გამოსცადო შენ გზაჲ მათი.

Verse: 28      ყოველნივე ურჩ არიან და ვლენან დრკუდ, ვითარცა რვალი და რკინაჲ ყოველნივე განჴრწნილ არიან,

Verse: 29      მოაკლდა საბერველი ცეცხლისაგან, მოაკლდა ბრპენი, ცუდად ჭედს ვეცხლის-მჭედელი ვეცხლსა. უკეთურებანი მათნი ვერ დადნეს,

Verse: 30      ვეცხლ გამოუცდელ უწოდეთ მათ, რამეთუ შეურაცხ-ყვნა იგინი უფალმან.;

Chapter: 7  
Verse: 1      სიტყუაჲ რომელი იყო იერემიაჲსა მიმართ უფლისა მიერ და თქუა.

Verse: 2      დადეგ ბჭეთა სახლისა უფლისათა, და აღმოიკითხე სიტყუაჲ ესე, და არქუ; ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ ყოველმან ჰურიასტანმან, რომელნი შეხუალთ ბჭეთა ამათ თაყუანის-ცემად უფლისა.

Verse: 3      ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ ღმერთი ისრაჱლისაჲ, განჰმართენ<ი>თ გზანი თქუენნი და სლვანი თქუენნი, და დაგამკჳდრნე თქუენ ამას ადგილსა.

Verse: 4      ნუ ესავთ თავთა თქუენთა გინა თუ სიტყუათა სიცრუვისათა, რამეთუ მებრვე არაჲვე სარგებელ გეყვნენ თქუენ. იტყჳან, ტაძარი უფლისაჲ, ტაძარი უფლისაჲ არს.

Verse: 5      უკუეთუ განმართებით განჰმართნეთ გზანი თქუენნი და სლვანი თქუენნი, და ყოფით თუ ჰყოთ სამართალი შორის კაცისა და შორის მოყუსისა მისისა,

Verse: 6      და მსხემსა და ობოლსა და ქურივსა არა ჰმძლავრობდეთ, და სისხლი Page of ms. J: A106v  უბრალოჲ არა დასთხიოთ/ ამას ადგილსა, და კუალსა ღმერთთა უცხოთასა არა მიხჳდეთ ძჳრად თქუენდა.

Verse: 7      და დაგამკჳდრნე თქუენ ამას ადგილსა, ქუეყანასა მას, რომელი მივეც მამათა თქუენთა საუკუნითგან მი-უკუნისამდე.

Verse: 8      უკუეთუ ესვიდეთ თავთა თქუენთა სიტყუათა ზედა სიცრუვისათა, რომელთაგან არა რაჲ ირგოთ,

Verse: 9      და იპარვიდეთ, და კაცს ჰკლვიდეთ, და იმრუშებდეთ, და ჰფუცვიდეთ ცილსა, და უკუმევდეთ ბაალსა, და შეუდგეთ კუალსა ღმერთთა უცხოთასა, რომელ არა იცნით,

Verse: 10      რაჲთა ბოროტი გეყოს თქუენ, და მოხუედით და წარმოსდეგით წინაშე ჩემსა სახლსა მას შინა, სადა იგი წოდებულ იყო სახელი ჩემი მას ზედა, და სთქუთ, განვეშორენით ყოფად ყოველთა საძაგელებათა მათ.

Verse: 11      ქუაბ ნუ ავაზაკთა იქმნა სახლი იგი ჩემი, რომელსა ზედა იგი წოდებულ იყო სახელი ჩემი მუნ წინაშე თქუენსა, და აწ <მე ესერა ვიხილე, იტყჳს უფალი.

Verse: 12      და> მივედით ადგილსა მას ჩემსა რომელ იყო სელომს, სადა იგი დავამკჳდრე სახელი ჩემი მუნ პირველად, და იხილეთ რაჲ იგი უყავ მას პირისაგან უკეთურებისა ერისა ჩემისა ისრაჱლისა.

Verse: 13      აწ რამეთუ ჰყავთ ყოველი ესე საქმჱ, თქუა უფალმან, და გეტყოდე თქუენ; აღვიმსთობდი და გეტყოდი თქუენ, და არა ისმინეთ ჩემი, გხადოდე თქუენ, და არა ჴმა მიყავთ მე.

Verse: 14      და ვყო ამას სახლსა, რომელსა ზედა წოდებულ არს სახელი ჩემი მუნ, რომელსა იგი თქუენ ესავთ, და ადგილსა ამას, რომელი მოგეც თქუენ და მამათა თქუენთა, ვითარცა იგი უყავ სელომსა.

Verse: 15      და განგთხინე თქუენ პირისაგან ჩემისა, ვითარცა განვსთხიენ ძმანი თქუენნი, ყოველი ნათესავი ეფრემისი.

Verse: 16      და აწ შენ ნუ ილოცავ ერისა ამისთჳს, და ნუ მევედრები შეწყალებად მათა, და ნუ თაყუანის-სცემ და ნუ მოხუალთ ჩემდა მათთჳს, რამეთუ არა ვისმინო შენი.

Verse: 17      ანუ არა ჰხედავ რასა იგი იქმან შორის ქალაქთა იუდაჲსთა და გამოსავალთა იჱრუსალემისათა.

Verse: 18      ძენი მათნი კრებენ შეშასა, და მამანი მათნი აღაგზნებენ ცეცხლსა. დედანი მათნი ზელენ ცმელსა რაჲთა უქმნენ მსუნევანი ძალთა ცისათა, და უგებდეს საგებელსა ღმერთთა უცხოთა, რაჲთამცა Page of ms. J: A107r  განმარის/ხეს მე.

Verse: 19      მე ნუ განმარისხონ, იტყჳს უფალი, არამე თავნი თჳსნი, რაჲთა და ჰრცხუენეს პირსა მათსა;

Verse: 20      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი; აჰა ესერა რისხვაჲ ჩემი და გულის-წყრომაჲ ჩემი განეფინოს ამას ადგილსა ზედა და კაცთა ზედა და საცხოვართა ზედა და ყოველსა ზედა ხესა ველისასა და ყოველსა ზედა ნაყოფსა ქუეყანისასა, და აღატყდეს და არა დაშრტეს,

Verse: 21      ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ ღმერთი ისრაჱლისაჲ; რამეთუ მრგულიად-დასაწუველნი თქუენნი შეკრიბენ<ი>თ მსხუერპლთა თანა თქუენთა.

Verse: 22      რამეთუ ვარქუვე არა მამათა თქუენთა არცა ვამცენ მათ დღესა მას, რომელსა აღმოვიყვანენ <იგინი> ქუეყანით ეგჳპტით, სიტყჳსათჳს მრგულიად-დასაწუველთაჲსა <და შესაწირავთაჲსა>,

Verse: 23      არამედ ესე სიტყუაჲ ვამცენ მათ და ვარქუ; ისმინეთ ჴმისა ჩემისაჲ, და ვიყო მე თქუენდა ღმრთად და თქუენ იყვნეთ ჩემდა ერად; და ვიდოდეთ ყოველთა გზათა ჩემთა, რომელთაცა გამცენ თქუენ, რაჲთა კეთილი გეყოს თქუენ.

Verse: 24      და არა ისმინეს ჩემი, არცა მერჩდა ყური მათი, არამედ ვიდოდეს იგინი ზრახვათა გულისა მათისა უკეთურისათა, და იქმნნეს იგინი უკუანა და არა წინა.

Verse: 25      რომლით დღითგან გამოვიდეს მამანი მათნი ქუეყანით ეგჳპტით და ვიდრე აქა დღედმდე, და მიგივლინენ თქუენ ყოველნი მონანი ჩემნი წინაწარმეტყუელნი დღისი, <და> განთიად მივავლინენ.

Verse: 26      და არა ისმინეს ჩემი არცა მერჩდეს მე ყურითა მათითა. განიფიცხნეს ქედნი მათნი, <და ძჳრსა იქმოდეს> უფროჲს მამათა მათთა.

Verse: 27      და შენ ჰრქუა მათ სიტყუაჲ ესე, და არავე ისმინონ შენი, უჴმობდე მათ, და არა ჴმა გიყონ შენ.

Verse: 28      და ჰრქუა მათ; ამან ნათესავმან რომელმან არა ისმინა ჴმაჲ უფლისა ღმრთისაჲ, არცა მიიღეს სწავლაჲ, მოაკლდა სარწმუნოებაჲ, და მოეღო პირისაგან მათისა.

Verse: 29      აღიპარსე თავი შენი, და განაგდე, და აღიღე ბაგითა შენითა გოდებაჲ, რამეთუ შეურაცხ-გყო უფალმან და განიშოვრა ნათესავი მოქმედი ამათი.

Verse: 30      რამეთუ ქმნეს ძეთა იუდაჲსთა ბოროტი წინაშე ჩემსა, იტყჳს უფალი, და Page of ms. J: A107v  დასხნეს ბილწნი/ იგი მათნი სახლსა შინა ჩემსა, რომელსა იგი წოდებულ იყო სახელი ჩემი მას ზედა, რაჲთამცა შეაგინეს იგი.

Verse: 31      და აღაშჱნეს ბაგინი იგი ტაფეთისაჲ, რომელ არს ჴევსა შინა ძისა ენომისსა, დასაწუველად ძეთა და ასულთა მათთა ცეცხლითა, რომელ არა ვამცენ მათ, არცა ვიზრახე გულითა ჩემითა;

Verse: 32      ამისთჳს აჰა ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და არღარა თქუან მერმე ბაგინი ტაფეთისი და ჴევი ძისა ენომისი, არამედ ჴევი მოსრვულთაჲ, და დაეფლნენ ტაფ<ეთ>ს შინა, რამეთუ არა იყოს მათა ადგილი.

Verse: 33      და იყვნენ მკუდარნი ამის ერისანი საჭმლად მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეყანისათა, და არა ვინ იყოს განმაყენებელ.

Verse: 34      და დავარღჳო ქალაქთაგან იუდაჲსთა, და გზათაგან იჱრუსალემისათა ჴმაჲ მშუებელთაჲ, ჴმაჲ მოხარულთაჲ, ჴმაჲ სიძისაჲ და ჴმაჲ სძლისაჲ, რამეთუ უდაბნოჲ იყოს ქუეყანაჲ. ;

Chapter: 8  
Verse: 1      მას ჟამსა შინა, იტყჳს უფალი, გამოიხუნენ ძუალნი მეფეთა იუდაჲსთანი, და ძუალნი მთავართა მათთანი, და ძუალნი მღდელთანი, და ძუალნი წინაწარმეტყუელთანი, და ძუალნი მკუდართა იჱრუსალემისათანი სამარეთაგან მათთა.

Verse: 2      და განჴმენ იგინი წინაშე მზისა და წინაშე მთოვარისა და წინაშე ყოველთა ვარსკულავთა და წინაშე ყოველთა ძალთა ცისათა, რომელ შეიყუარნეს, და რომელთა ჰმონებდეს, და რომელთასა კუალსა შეუდბეს, და რომელთა ერჩდეს, და რომელთა თაყუანის-სცეს მათ; არა შეიკრიბნენ იგინი არცა დაეფლნენ, <არამედ> საკიცხელად იყვნენ პირსა ზედა ქუეყანისასა.

Verse: 3      რამეთუ აღირჩიეს მათ სიკუდილი ვიდრე ცხორებასა, და საწადელ იყო სიკუდილი უფროჲს ცხორებისა ყოველთა ნეშტთა, რომელნი დაშთომილ იყვნენ ნათესავისა მისგან უკეთურისა <ყოველსა ადგილსა>, სადაცა განვიშოვრნე იგინი მუნ, იტყჳს უფალი ძალთაჲ.

Verse: 4      და სთქუა მათა მიმართ; ესრე იტყჳს უფალი; ანუ რომელ იგი დაეცის, არღარა ნუ აღდგისა; ანუ რომელმან მიაქციის, არღარა ნუ მოაქციისა. Page of ms. J: A108r 

Verse: 5      რაჲსათჳს მიაქცია ერმან ჩემმან ესრე,/ და იჱრუსალემმან მიქცევითა ლირბებისაჲთა, და დაემტკიცნეს იგინი გონებათა შინა მათთა, და არა ინებეს მოქცევად.

Verse: 6      ყური მოყავთ და ისმინეთ, <არა ესრე იტყოდიან>; არა არს კაცი მონანული უკეთურებისაგან თჳსისა, რომელმანმცა თქუა; რაჲ მიყოფი<ე>ს, არა მოაკლო მორბედმან სრბისაგან თჳსისა, ვითარცა ცხენმან ოფლიერმან ჴჳვილსა შინა მისსა,

Verse: 7      და მთიებმან ცასა შინა იცნა ჟამი თჳსი, გურიტმან და მერცხალმან და მჭურინავმან <და> ველისა სირთა დაისწავლნეს ჟამნი მოსლვისა მათისანი, ხოლო ერმან ჩემმან არა გულის-ჴმა-ყვნა სამართალნი უფლისანი.

Verse: 8      ვითარ იტყჳთ ვითარმედ ბრძენ ვართ ჩუენ, და შჯული უფლისაჲ არს ჩუენ თანა, ცუდად იყო ნაწილი იგი სიცრუვისაჲ მწიგნობართა.

Verse: 9      ჰრცხუენა ბრძენთა, და შესულბეს, და დამედგრეს, რამეთუ სიტყუაჲ უფლისაჲ შეურაცხ-ყვეს. რაჲ მე სიბრძნჱ არს მათ თანა;

Verse: 10      ამისთჳს მივსცნე ცოლნი მათნი სხუათა, და აგარაკნი მათნი უცხოთა მკჳდრთა, რამყთუ კნინით მათითგან მი-დიდადმდე ყოველნი მიტრიონებდეს ანგაჰრებასა. წინაწარმეტყუელით მათითგან და ვიდრე მღდელა<დ>მდე ყოველი იქმს უშჯულოებასა.

Verse: 11      და განჰკურნებდეს შემუსრვილებასა ასულისა ერისა ჩემისასა შეურაცხებად ჩემდა, და თქუეს; მშჳდობა, მშჳდობა, და არა არს მშჳდობა.

Verse: 12      ჰრცხუენა რამეთუ ყვეს საძაგელი, და ესრეცა სირცხჳლითა არავე ჰრცხუენა, და კდემულებაჲ არა გულის-ჴმა-ყვეს. ამისთჳს დაეცნენ დაცემულთა თანა და ჟამსა ძიებისა მათისა<სა> მოუძლურდენ, თქუა უფალმან.

Verse: 13      და შეჰკრებდენ ნაყოფთა მათთა, თქუა უფალმან, არა არს ყორძენი ვენაჴებსა, და არა არს ლეღჳ ლეღუებსა, და ფურცელი დაცჳვა. რომელ იგი მივეც მათ გარა-წარჰჴდა <მათ>.

Verse: 14      აწ ჩუენ რაჲსა ვსხ<დ>ეთ, შეკერბით და შევიდეთ ქალაქებსა მას ძნელსა, და შევცჳვეთ მუნ, რამეთუ უფალმან ღმერთმან შეგუთხინნა ჩუენ, და გუასუა ჩუენ წყალი სიმწარისაჲ, რამეთუ ვცოდეთ წინაშე მისა.

Verse: 15      შევკერბით მშჳდობად, და არა იყო კეთილი, ჟამად ლხინებისად, და აჰა ესერა ურვაჲ./ Page of ms. J: A108v 

Verse: 16      დანით გუესმეს ჴმაჲ სიმრავლისაჲ ჰუნეთა მისთაჲ; ჴმისაგან ჴჳვილისა აღმჴედრებულთა ჰუნეთა მისთასა შეიძრას ყოველი ქუეყანაჲ, და მოვიდეს, და მოჭამოს ქუეყანაჲ და სავსებაჲ მისი, ქალაქი და მკჳდრნი მისნი.

Verse: 17      რამეთუ აჰა ესერა მე მოვავლინ<ნ>ე თქუენ ზედა გუელნი მომსრველნი, რომელთა მიმართ არა არს სახრვა, და გიკბენდენ თქუენ, იტყჳს უფალი.

Verse: 18      უკურნებელსა სალმობითურთ გულთა თქუენთა განცოფებულთა.

Verse: 19      აჰა ესერა ჴმაჲ ღაღადებისაჲ ასულისა ერისა ჩემისა ქუეყანით შორით, არა ნუ არსა უფალი სიონს, ანუ მეუფჱ მისი არა ნუ არსა მუნ. რაჲსათჳს განმარისხნეს მე კერპებითა მათითა და ცუდთა მათგან უცხოთა.

Verse: 20      წარჴდა მკაჲ და დაესრულა ლეწვაჲ, და ჩუენ ვერ განვერნეთ.

Verse: 21      შემუსრვასა ზედა ასულისა ერისა ჩემისასა შევიმუსრე, დავბნელდი შესულებითა; მძლეს მე სალმობათა ვითარცა შობადისათა.

Verse: 22      ნუმცა მკურის-კევი არა არსა გალაად<ს>, ანუ მკურნალი არა არსა მუნ. რაჲსა მე არა იყო კურნება ასულისათჳს ერისა ჩემისა.;

Chapter: 9  
Verse: 1      ვინ სცეს თავსა ჩემსა წყალი, და თუალთა ჩემთა წყაროჲ ცრემლისაჲ, და ვსტიროდი ერსა ამას დღჱ და ღამჱ, წყლულთა ასულისა ერისა ჩემისათა.

Verse: 2      ვინ მცეს უდაბნოსა ზედა საყოფელი მცირედ<ი>, და დაუტეო ერი ესე ჩემი, და წარვიდე მათგან, რამეთუ ყოველნი იმრუშებენ, კრებული უწესოთაჲ.

Verse: 3      და განიმზადნეს ენანი მათნი ვითარცა მშჳლდნი, ტყუვილი და არა სარწმუნოებაჲ; განძლიერდა ქუეყანასა ზედა, რამეთუ უკეთურთაგან უკეთურებაჲ გამოჴდა, და მე არა მიცნეს, იტყჳს უფალი.

Verse: 4      კაცად-კაცადი მოყუსისა თჳსისაგან ეკრძალეთ, და ძმათა თჳსთა ნუ ესავთ, რამეთუ ყოველი ძმაჲ ტყუვილით ტყუვოდის, და ყოველი მეგობარი ზაკუვით ვიდოდის.

Verse: 5      კაცად-კაცადი მიყუარსა თჳსსა ეკიცხევდეს; ჭეშმარიტსა <არა> ეტყოდიან; უსწავიეს ენასა მათსა Page of ms. J: A109r  სიტყუაჲ სიცრუვისაჲ; მოჰხუეჭდეს და არა მოაკლდეს/ დართვად.

Verse: 6      აღნადგინები აღნადგინებსა ზედა და ზაკუვაჲ ზაკუვასა ზედა; არა ინებეს ცნობად ჩემდა, თქუა უფალმან.

Verse: 7      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ; აჰა ესერა მე განვაჴურვნე იგინი, და განვცადნე იგინი, რამეთუ რაჲ ვყო პირისაგან უკეთურებისა ასულისა <ერისა> ჩემისაჲსა.

Verse: 8      ისარ მწყლველ არს ენაჲ მათი; მზაკუვარ არიან სიტყუანი პირისა მათისანი, მოყუასსა თჳსსა ეტყჳნ მშჳდობასა, და გულსა შინა თჳსსა დაიდვის მტერობაჲ.

Verse: 9      არა მე ძიება ვყოა ამას ზედა, იტყჳს უფალი, ანუ შორის ერსა ესე-მლევანსა არა ნუ იძიოსა შური სულმან ჩემმან.

Verse: 10      მთასა ზედა აღიღეთ ჴმაჲ ტირილისაჲ, და გზათა ზედა უდაბნოჲსათა გოდებაჲ, რამეთუ მოაკლდეს არა ყოფისაგან კაცთა მავალთაჲსა. არა ისმა მუნ ჴმაჲ პირუტყუთაჲ; მფრინველთაგან ცისათა მი-საცხოვრადმდე შესულბეს და წარწყმდეს.

Verse: 11      და მივსცე იჱრუსალემი წარსატყუენველად და საყოფლად ვეშაპთა, და ქალაქნი იუდაჲსნი დავსხნე განსარყუნელად უმკჳდროებად.

Verse: 12      ვინ არს კაც ბრძენ, და გულის-ჴმა-ყავნ ესე, და რომლისა თანა იყოს სიტყუაჲ პირ<ი>სა უფლისაჲ, გითხარნ თქუენ, რომლისათჳს იგი წარწყმდა ქუეყანაჲ, და იტევა ვითარცა უდაბნოჲ არა მიმავალთაგან მისთა.

Verse: 13      და მრქუა მე უფალმან, დატევებისათჳს შჯულისა ჩემისა, რომელ მივეც წინაშე პირსა მათსა, და არა ესმა ჴმაჲ ჩემი, და არა ვიდოდეს მას შინა.

Verse: 14      არამედ ვიდოდეს იგინი კუალთა ნებისა <გულისა> მათისა უკეთურისათა, და კუალსა კერპთასა, რომელ ასწავლნეს მამათა მათთა.

Verse: 15      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ ღმერთი ისრაჱლისაჲ; აჰა ესერა მე ვაჭამო მათ ურვაჲ, და ვასუა მათ წყალი სიმწარისაჲ.

Verse: 16      და განვაბნინე იგინი შორის წარმართთა, რომელ არა იცნოდეს <მათ და> მამათა მათთა, და მოვავლინო მათ ზედა მახჳლი, ვიდრემდის არა აღვცადნე იგინი , მას შინა.

Verse: 17      ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ; გულის-ჴმა-ყავთ და მოჰხადეთ მტირალთა, და მოვიდედ; და მეცნიერთა დედათა მიავლინეთ, და შეგასხმიდენ Page of ms. J: A109v  <და> ადრე ყვედ/.

Verse: 18      და აღიღედ თქუენ ზედა გოდებაჲ; გარდამოსთხევდედ თუალნი თქუენნი ცრემლთა, და წამნი თქუენნი გამოადინებედ წყალსა.

Verse: 19      რამეთუ ჴმაჲ საწყალობელი ისმა სიონს, ვითარ დავგლახაკენით, გურცხუენა ფრიად, რამეთუ დაუტევეთ ქუეყანაჲ ჩუენი, და განვსთხიენით საყოფელნი ჩუენნი.

Verse: 20      ისმინეთ აწ, დედანო, სიტყუაჲ ღმრთისაჲ, და შეიწყნარნედ ყურთა თქუენთა სიტყუანი პირისა ჩემისანი, და ასწავეთ ასულთა თქუენთა ჴმაჲ ტკივილისაჲ, და დედაკაცმან მოყუასსა თჳსსა გოდებაჲ.

Verse: 21      რამეთუ შთაგიჴდა სიკუდილი სარკუმლებით თქუენით; შეჴდა ქუეყანად თქუენდა მოსპოლვად ჩჩჳლთა გარემოჲს, და ჭაბუკთა უბნებთაგან სიკუდილითა.

Verse: 22      ესრე იტყჳს უფალი; და იყვნენ მკუდარნი კაცთანი საყრტიობელ პირსა ზედა ველთა ქუეყანისა თქუენისათა, <და ვითარცა თივაჲ უკუანა მთიბელისა>, და არა ვინ იყოს შემკრებელ.

Verse: 23      ესრე იტყჳს უფალი, ნუ იქადინ ბრძენი სიბრძნითა თჳსითა, ნუცა იქადინ ძლიერი ძალითა თჳსითა, და ნუ იქადინ მდიდარი სიმდიდრესა ზედა თჳსსა.

Verse: 24      არამედ ამას ზედა იქადოდენ, რომელ იგი იქადოდის, გულის-ჴმის-ყოფასა და ცნობასა ჩემსა, რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელმან ვყვი წყალობაჲ და განკითხვაჲ და სიმართლჱ ქუეყანასა ზედა, რამეთუ ამათ შინა არს ნებაჲ ჩემი, იტყჳს უფალი.

Verse: 25      აჰა ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და აღხილვა ვყო ყოველთა ზედა წინადაცუეთილთა წინადაცუეთილებაჲ მათი.

Verse: 26      ეგჳპტელთა ზედა, და ჰურიასტანსა ზედა, და ედომსა ზედა, და ძეთა ზედა ამონისთა, და ძეთა ზედა მოაბისათა, და <ყოველთა> ზედა წინამოკუეცილთა პირით კერძო მათით, რომელნი დამკჳდრებულ არიან უდაბნოსა, რამეთუ ყოველნი წარმართნი წინადაუცუეთელ არიან, და ყოველი სახლი ისრაჱლისაჲ წინადაუცუეთელ არიან გულითა მათითა.;

Chapter: 10  
Verse: 1      ისმინეთ სიტყუაჲ, რომელ თქუა უფალმან თქუენ ზედა, სახლო ისრაჱლისაო.

Verse: 2      ესრე იტყჳს უფალი, მსგავსად გზათა წარმართთა-ებრ ნუ ისწავებთ, და სასწაულთაგან ცისათა ნუ გეშინინ, რამეთუ ეშინის მათ პირისაგან Page of ms. J: A110r  მათისა.

Verse: 3      რამეთუ შჯული წარმართთაჲ ცუდ არს,/ ძელი მაღნარისაგან მოკუეთილი, ქმნული ხუროჲსაჲ,

Verse: 4      და შებერილი, თმროჲთა და ვეცხლითა შემკობილ არიან, კუერითა და სამშჭულებითა დაამტკიცნეს იგინი, რაჲთა არა შეიძრნენ.

Verse: 5a      ვეცხლი გამოტორანტოსებული არს, და არა ვიდოდის.

Verse: 9a      ვეცხლი დასხმული თარშით მოღებული, ოქროჲ მოფათი, ჴელთა ოქროჲს-მჭედელთა, ქმნული ჴელოვანთაჲ ყოველი; იაკინთი და ძოწეული შეჰმოსიან მათ.

Verse: 5b      აღებით აღიხუნიან იგინი, რამეთუ ვერ ვლენედ. ნუ გეშინინ მათა, რამეთუ ბოროტი ვერ გიყონ, და კეთილი არსვე არა მათ თანა.

Verse: 6      ვინ მე არს მსგავს შენდა, უფალო; დიდ ხარ შენ, და დიდ არს სახელი შენი ძალისა შენისაგან.

Verse: 7      ვის მე არა ეშინოდის, მეუფეო წარმართთაო, რამეთუ შენდა შუენის თაყუანის-ცემაჲ, რამეთუ ყოველთა შორის ბრძენთა წარმართთასა, და შორის მეუფეთა მათთა ვინ იყოს მსგავს შენდა, უფალო.

Verse: 8      და ერთბამად უგულის-ჴმო იქმნნენ და უგუნურ იქმნნენ, რამეთუ მოძღურებაჲ ამაოთაჲ არს მათ შორის, ძელი არს.

Verse: 9b      ვეცხლი ჭედილი თარშით მოღებული, და ოქროჲ სოფერით, ქმნული ხუროჲსაჲ, და ჴელთა ოქროჲს-მჭედელთაჲ; იაკინთი და ძოწეული. სამოსელი მათი, საქმჱ მეცნიერებისაჲ ყოველივე.

Verse: 10      ხოლო უფალი ჭეშმარიტ არს ღმერთი, ღმერთი ცხოველ და მეუფჱ საუკუნე. გულის-წყრომისა მისისაგან შეიძრა<ს> ქუეყანაჲ, და ვერ დაუთმონ ნათესავთა მკსინვარებასა მისსა.

Verse: 11      ესრე ჰრქუათ მათ; ღმერთთა რომელთა ცაჲ და ქუეყანაჲ არა შექ<მ>ნეს, წარწყმდედ იგინი ქუეყანისაგან, და ქუეშე ცასა ამას.

Verse: 12      უფალმან რომელმან შექმნა ქუეყანაჲ ძალითა თჳსითა, მან აღმართა სოფელი სიბრძნითა თჳსითა, და გულის-ჴმითა თჳსითა გარდაართხა ცაჲ.

Verse: 13      ჴმა სცის მან, სიმრავლესა წყალთასა ზეცად, და აღმოიყვანნა ღრუბელნი დასასრულით ქუეყანისაჲთ, ელვანი წჳმად შექმნნა, და გამოიყვანნა ქარნი საუნჯეთაგან მისთა.

Verse: 14      განცოფნა ყოველი კაცი მეცნიერებისაგან, და ჰრცხუენა ყოველსა Page of ms. J: A110v  ოქროჲს/-მჭედელსა ქანდაკებულთა ზედა მისთა, რამეთუ ნაცილად შებერა; არა არს სულ მათ თანა.

Verse: 15      ცუდ არიან ნაქმნევნი იგი საკიცხელნი, ჟამსა აღხილვისა მათისასა წარწყმდენ.

Verse: 16      არა არს ესე-ვითარი ნაწილი იაკობისი, არამედ რომელმან დაჰბადა ყოველი, იგი თავადი ნაწილ არს მისა, და ისრაჱლი კუერთხ მკჳდრობისა მისისა, უფალ ძალთა არს სახელი მისი.

Verse: 17      შეკრიბა გარემოჲს ძალი შენი, დამკჳდრებულო რჩეულთა შორის,

Verse: 18      რამეთუ ესრეთ იტყჳს უფალი; მე დავაბრკოლნე დამკჳდრებულნი ამის ქუეყანისანი ჭირითა, და ვაჭირო მათ რაჲთა ემხილოს, იპოვა;

Verse: 19      ვაჲ შემუსრვასა ზედა თქუენსა, სალმობიერ არს წყლულებაჲ ეგე შენი. და მე ვთქუ; ნანდჳლვე წყლულებაჲ იგი ჩემი არს, და მეწია მე.

Verse: 20      კარავი ჩემი დაგლახაკნა და წარწყმდა, და ყოველნი ეზონი ჩემნი განიჴნეს, შვილნი ჩემნი და საცხოვარი ჩემი განჴდეს ჩემგან, არღარა არს ადგილ მერმე კარვისა მის ჩემისა და ადგილი ეზოთა ჩემთაჲ.

Verse: 21      რამეთუ მწყემსნი უგუნურებდეს, და უფალი არა მოიძიეს, ამისგან არა გულის-ჴმა-ყო ყოველმან სამწყსომან მათმან, არამედ განიბნინეს.

Verse: 22      ჴმაჲ სმენისაჲ აჰა ესერა მოიწევის, და ძრვაჲ დიდი ქუეყანით ჩრდილოჲთ დასხმად ქალაქთა იუდაჲსთა განსარყუნელად და საბუდებელად სირთა.

Verse: 23      უწყი, უფალო, რამეთუ არა კაცისაგან არს გზაჲ მისი, არცა კაცი ვიდოდის და განჰმართოს გზაჲ მისი, და წარემართნენ სლვანი მისნი./ Page of ms. J: A111r 

Verse: 24      გუსწავლენ ჩუენ, უფალო, <გარნა> განკითხვით, და ნუ გულის-წყრომით, რაჲთა არა შეგუამცირნე ჩუენ.

Verse: 25      გარდაასხ რისხვაჲ შენი წარმართთა ზედა, რომელთა არა გიციან შვნ, და მეუფეთა ზედა რომელთა სახელსა შენსა არა ჰხადეს, რამეთუ შეჭამეს იაკობი და აკასრულეს, და საძოვარი მისი მოაოჴრეს.

Chapter: 11  
Verse: 1      სიტყუაჲ რომელი იყო იერემიაჲსა მიმართ უფლისა მიერ და თქუა.

Verse: 2      ისმინენ<ი>თ სიტყუანი ამის შჯულისანი, და ეტყოდი ყოველთა მიმართ კაცთა იუდაჲსთა და მკჳდრთა მიმართ იჱრუსალემისათა.

Verse: 3      და ჰრქუა მათ; ესრეთ იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ; წყეულ იყავნ კაცი იგი, რომელმან არა ისმინნეს სიტყუანი ამის შჯულისანი,

Verse: 4      რომელ ვამცენ მამათა თქუენთა დღესა მას, რომელსა აღმოვიყვანენ იგინი ქუეყანით ეგჳპტით, საჴუმილისაგან რკინისაჲსა, და ვარქუ; ისმინეთ ჴმისა ჩემისაჲ, და ყავთ ყოველი, რაჲცა მე გამცნო თქუენ. და მე ვიყო თქუენდა ღმრთად, და იყვნეთ თქუენ ჩემდა ერად.

Verse: 5      რაჲთა დავამტკიცო ფიცი იგი ჩემი, რომელ ვეფუცე მამათა თქუენთა, მიცემად მათა ქუეყანაჲ, რომელსა გამოსდის სძე და თაფლი ვითარცა დღჱ ესე. და მე მიუგე და ვთქუ; იყავნ უფალო.

Verse: 6      და მრქუა მე უფალმან; ქადაგებდ სიტყუათა ამათ ქალაქთა შინა იუდაჲსთა და გარემო იჱრუსალემსა, და იტყოდე; ისმინენ<ი>თ სიტყუანი ამის შჯულისა<ნი>, და ყვენ<ი>თ იგინი.

Verse: 7      რამეთუ წამებით ვწამე მამათა თქუენთა დღესა მას, რომელსა აღმოვიყვანენ იგინი ქუეყანით ეგჳპტით, და მო-აქა-დღედმდე. აღვიმსთობდი და უწამებდ და ვეტყოდე; ისმინეთ ჴმისა ჩემისაჲ,

Verse: 8      და არა ისმინეს, და არა მოყვნეს ყურნი მათნი, და ვიდოდა კაცი განმარჯუებასა გულისა მათისა უკეთურისასა, და მოვავლინენ მათ ზედა ყოველნი სიტყუანი ამის შჯულისანი, რომელ ვამცენ მათ ყოფად, და არა ყვნეს.

Verse: 9      და მრქუა მე უფალმან; იპოვა ნახჭი კაცთა შორის იუდაჲსთა და მკჳდრთა შორის იჱრუსალემისათა.

Verse: 10      მიაქციეს უშჯულოებასა მამათა მათთა პირველთასა, რომელთა არა ინებეს სმენად სიტყუათა ჩემთაჲ; და აჰა ესერა იგინი ვლენან კუალთა ღმერთთა უცხოთასა მონებად მათა. განაქარვა სახლმან ისრაჱლისამან და სახლმან იუდაჲსმან/ Page of ms. J: A111v  აღთქუმაჲ ჩემი, რომელ აღუთქუ მამათა მათთა.

Verse: 11      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი; აჰა ესერა მე მოვავლინო მათ ზედა ძჳრი, რომელთაგან ვერ შეუძ<ლ>ონ განრინებად მათ გან; ღაღადებდენ ჩემდამო, და მე არა ვისმინო მათი.

Verse: 12      და წარვიდენ ქალაქნი იუდაჲსნი და მკჳდრნი იჱრუსალემისანი, და ღაღადებდენ ღმერთთა მათ მიმართ, რომელთა იგი უკუმევდეს, და ჴსნით ვერ იჴსნ<ნ>ენ იგინი ჟამთა მათ ჭირისა მათისათა.

Verse: 13      რამეთუ სწორად რიცხუთა ქალაქთა შენთასა იყვნეს ღმერთნი შენნი, იუდა, და სწორად რიცხუთა გზათა იჱრუსალემისათა დაჰმზადენ<ი>თ ბაგინნი სირცხჳლის-საგებელნი კუმევად ბაალისა.

Verse: 14      და შენ ნუ ილოცავ ერისა ამისთჳს, და ნუ მევედრები მათთჳს ლოცვით და თაყუანის-ცემით, რამეთუ არა ვისმინო მე მათი ჟამსა მას, რომელსა მხადოდიან მე, ჟამსა ჭირისა მათისასა.

Verse: 15      რად საყუარელმან შენმან შორის სახლსა ჩემსა ქმნა საძაგელი; აღნათქუემთა ნუ და ჴორცთა წმიდათა განგყარნენ უკეთურებანი შენნი, ანუ ამით ნუ განერე შენ.

Verse: 16      ზეთის-ხილად შუენიერად საგრილად ხილვით, გიწოდა შენ უფალმან სახელი შენი, ჴმად წინადაცუეთისა აღატყდა ცეცხლი მას ზედა, დიდი ჭირი შენ ზედა, უნდო იქმნნეს რტონი შენნი.

Verse: 17      უფალმან ძალთამან, რომელმან დაგნერგა შენ, თქუა შენთჳს ძჳრი უკეთურებისა წილ სახლისა ისრაჱლისა და სახლისა იუდაჲსა, რამეთუ ყვეს თავით მათით განრისხებაჲ ჩემი, რაჟამს უკუმევდეს იგინი ბაალს.

Verse: 18      უფალო გულის-ჴმა-მიყავ მე, და ვცნა, რამეთუ მაშინვე ვიხილენ ზაკულებანი მათნი.

Verse: 19      ხოლო მე ვითარცა კრავმან უმანკომან მიგურასა ჩემსა დაკლვად, არა ვაგრძენ, ჩემ ზედა იზრახეს ზრახვაჲ <ბოროტი> და თქუეს; მოვედით და შეურიოთ ძელი პურსა მისსა, და შევმუსროთ იგი ქუეყანით ცხოველთაჲთ, და სახელი მისი არღარა მოვიჴსენოთ მერმე.

Verse: 20      ხოლო შენ უფალო ძალთაო, მსაჯულო სიმართლისაო, გამომცდელო გულთა და თირკუმელთაო, მიხილავსმცა შენ-მიერი შურის-გებაჲ მათ შორის, რამეთუ შენდამი განვაცხადენ სამართალნი ჩემნი.

Verse: 21      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი კაცთა ზედა ანათოთელთა მეძიებელთა Page of ms. J: A112r  სულისა/ ჩემისათა, რომელნი იტყჳან, არა ჰწინაწარმეტყუელებდე სახელითა უფლისაჲთა, არა თუ მოჰკუდე ჴელთა შინა ჩუენთა.

Verse: 22      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ; აჰა ესერა მე ძიება ვყო მათ ზედა, ჭაბუკნი მახჳლითა მოისრნენ, და ძენი მათნი და ასულნი მათნი სიყმილითა აღესრულნენ.

Verse: 23      და არა ვინ იყოს მათგანი დაშთომილ, რამეთუ მოვავლინო ძჳრი მკჳდრთა ზედა ანათოთისათა წელსა მას ძიებისა მათისასა.

Chapter: 12  
Verse: 1      მართალ ხარ შენ, უფალო, და მე მიგიგო შენ, ხოლო სამართალივე ვთქუა შენდამი; რაჲსათჳს გზაჲ უღმრთოთაჲ წარემართის. განიშუეს ყოველთა, რომელნი გეცრუვნეს შენ სიცრუვით.

Verse: 2      დაჰნერგენ იგინი, და დაიმტკიცნეს ძირნი, შვილიერ იქმნნეს, და ყვეს ნაყოფი. მახლობელ ხარ შენ პირსა მათსა, და ჰშორავ თირკუმელთა მათთა.

Verse: 3      და შენ უფალო მიცი მე; მიხილე მე, გამოჰცადე გული ჩემი წინაშე შენსა. შეკრიბენ იგინი ვითარცა ცხოვარნი კლვად, და განწმიდენ იგინი დღესა მას დაწყუედისა მათისასა.

Verse: 4      ვიდრემდის იგლოვდეს ქუეყანაჲ, და ყოველი თივაჲ ველისაჲ განჴმეს უკეთურებისაგან მკჳდრთა ქუეყანისათა. განირყუნ<ნ>ეს პირუტყუნი და მფრინველნი <, , ,> უკუეთუ არა იხილნეს ღმერთმან გზანი ჩუენნი.

Verse: 5      ფერჴნი შენნი რგიან, და დაგაშრობენ შენ, ვითარ განემზადები შენ ჰუნეთა ზედა, და ქუეყანასა მშჳდობისასა არა ესავ; ვითარ მე ჰყო აღ<ძ>რვასა იორდანისასა.

Verse: 6      რამეთუ ძმანიცა შენნი და სახლი მამისა შენისაჲ, ესენიცა გეცრუვნეს შენ და იგინიცა ღაღადებდეს უკუანა შენსა, და შეკრბეს შენ ზედა. ნუ გრწამნ მათი, რამეთუ გეტყოდიან შენ კეთილსა.

Verse: 7      დაუტევე სახლი ჩემი, და დავაცადე სამკჳდრებელი ჩემი. მივეც საყუარელი სული ჩემი ჴელთა მტერთა მისთასა,

Verse: 8      იქმნა სამკჳდრებელი ჩემი ვითარცა ლომი მაღნარსა შინა, გამოსცა ჴმაჲ მისი ჩემ ზედა; ამისთჳს მოვიძულე იგი.

Verse: 9      ჴურელი ნუ აფთრისაჲ არს სამკჳდრებელი ჩემი ჩემდა, ანუ ქუაბი ნუ არს გარემო მისსა. წარვედით, შეკრიბენ<ი>თ ყოველნი მჴეცნი ველისანი, და მოვიდედ ჭამად მისა.

Verse: 10      მწყემსთა მრავალთა განრყუნეს საყურძენი ჩემი, <...> მისცეს ნაწილი იგი ჩემი გულის-სათქუმელი უდაბნოდ უგზოდ.

Verse: 11      იქმნა იგი განსარყუნელად წარსაწყმედელად; ჩემთჳს განრყუნით Page of ms. J: A112v  განირყუნა ყოველი ქუეყანაჲ, რამეთუ/ არა არს კაცი, რომელმანმცა დაიდვა ესე გულსა თჳსსა.

Verse: 12      ყოველთა ზედა ალაგთა უდაბნოჲსათა მოვიდეს დაგლახაკებულნი უდაბნოსა ზედა, რამეთუ მახჳლმან უფლისამან შეჭამოს კიდითგან ქუეყანისაჲთ მი-კიდედმდე ქუეყანისა, არა არს მშჳდობაჲ ყოველსა ჴორციელსა.

Verse: 13      ითესეთ იფქლი, და ეკალსა მოიმკით. ნაწილნი თქუენნი არა სარგებელ გეყვნენ თქუენ, გრცხუენოდენ სიქადულისაგან თქუენისა ყუედრებისაგან წინაშე ღმრთისა.

Verse: 14      რამეთუ ესრეთ იტყჳს უფალი ყოველთათჳს მოძმეთა თქუენთა უკეთურთა მწყემსთა, რომელნი ავნებენ სამკჳდრებელსა ჩემსა, რომელ განუყავ ერსა ჩემსა ისრაჱლსა. აჰა ესერა მე აღვიხუნე იგინი ქუეყანით მათით, და სახლი იუდაჲსი გამოვიყვანო შორის მათსა.

Verse: 15      და იყოს რაჟამს გამოვიყვანნე მე იგინი, მოვაქციო და შევიწყალნე იგინი, და დავაშჱნნე იგინი თითოეულად სამკჳდრებელსა თჳსსა, და კაცად-კაცადი ქუეყანასა თჳსსა.

Verse: 16      და იყოს და ასწაონ თუ სწავლით ერსა ჩემსა გზაჲ ჩემი ფიცად სახელითა ჩემითა, ვითარმედ ცხოველ არს უფალი, ვითარცა იგი ასწავეს ერსა ჩემსა ფიცად ბაალისა, აღეშჱნნენ იგინი შორის ერსა ჩემსა.

Verse: 17      უკუეთუ არა მოიქცენ, მოვსპო ნათესავი იგი მოსპოლვით და წარწყმედით, თქუა უფალმან.;

Chapter: 13  
Verse: 1      ესრე მრქუა მე უფალმან; წარვედ და მოიგე შენდად სახუეველი მჩურისაჲ, და იხჳე წელთა შენთა, და წყლითა არა განირცხეს იგი.

Verse: 2      და მოვიგე სახუეველი, ვითარცა მრქუა მე უფალმან, და შევიხჳე წელთა ჩემთა.

Verse: 3      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეორედ და მრქუა მე;

Verse: 4      აღიღე სახუეველი ეგე შენი, რომელ მოიგე, რომელ არს წელთა შენთა ზედა, და აღდეგ და მივედ შენ კიდესა ევფრატისასა, და დამალე იგი მუნ ჴურელსა შინა კლდისასა.

Verse: 5      და მივედ და ვმალე იგი კიდესა ევფრატისასა, ვითარცა მამცნო მე უფალმან,

Verse: 6      და იყო შემდგომად მრავლისა დღისა, და მრქუა მე უფალმან; აღდეგ და მიგუალე ევფრატად, და მოიღე მიერ სახუეველი იგი, რომელ გიბრძანე შენ დამარხვად მუნ.

Verse: 7      და წარვედ ევფრატად; აღმოვთხარე და მოვიდე სახუეველი Page of ms. J: A113r  იგი მიერ ადგი/ლით, სადა იგი მუნ დამეფლა, და აჰა იყო იგი მუნ განრყუნილ, რომელ რა<დ>ადვე არღარა საჴმარ იყო.

Verse: 8      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო, და მრქუა მე;

Verse: 9      ესრე იტყჳს უფალი; ესრე განვრყუნე გინებაჲ იუდაჲსი და გინებაჲ იჱრუსალემისაჲ.

Verse: 10      მრავალი ესე გინებაჲ; ერი ესე უკეთური, რომელთა არა ინებეს სმენად სიტყუათა ჩემთაჲ, და ვლენან განმარჯუებასა გულისა მათისა უკეთურისასა, და რომელნი ვლენან კუალსა ღმერთთა უცხოთასა მონებად მათა და თაყუანის-ცემად მათა.

Verse: 11      და იყვნენ ვითარცა სახუეველი ესე, რომელ არღარა საჴმარ იყოს მერმე რადად ვე, რამეთუ ვითარცა შეეხჳის სახუეველი წელთა კაცისათა, ეგრე შემოვიახლე მე სახლი ისრაჱლისაჲ და ყოველი სახლი იუდაჲსი, თქუა უფალმან, ყოფად ერად სახელოვნად და სიქადულად და სადიდებელად, და არა ისმინეს ჩემი.

Verse: 12      და აწ ჰრქუა ერსა ამას სიტყუაჲ ესე; ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ, ყოველი თხიერი აღივსოს ღჳნითა, და იყოს უკუეთუ გრქუან შენ, ვერ ვცანთ ცნობით, რამეთუ ყოველი თხიერი აღივსოს ღჳნითა.

Verse: 13      და ჰრქუა მათ; ესრე იტყჳს უფალი; აჰა ესერა მე აღვავსნე ყოველნი მკჳდრნი ამის ქუეყანისანი, და მეფენი რომელნი სხენან ძენი დავითისნი საყდართა ზედა მისთა, და მღდელნი და წინაწარმეტყუელნი, და იუდაჲ და ყოველნი მკჳდრნი იჱრუსალემისანი აღვავსნე მთრვალობითა.

Verse: 14      და განვაბნინე იგინი კაცი ძმისაგან და მამანი მათნი ერთბამად, იტყჳს უფალი; არა მწადიან, და არცა ვჰრიდო, <და არცა შევიწყალნე> განჴრწნისაგან მათისა.

Verse: 15      ისმინეთ და ყურად-იღეთ, და ნუ აღჰმაღლდებით, რამეთუ უფალი იტყოდა;

Verse: 16      მიეცით დიდებაჲ უფალსა ღმერთსა ჩუენსა, ვიდრე შერიჟუებადმდე და ვიდრე წარკუეთად ფერჴთა თქუენთა მთათა ზედა დაბნელებულთა; მოელოდეთ ნათელსა, და მუნ იყოს აჩრდილი სიკუდილისაჲ, და დაისხნეთ ბნელად.

Verse: 17      და თუ არა ისმინოთ მისი, დაფარულად ტიროდის სული თქუენი პირისაგან გინებისაჲსა, და ცრემლოით ცრემლოოდის, და გარდამოსთხინენ თუალთა თქუენთა ცრემლნი, რამეთუ შეიმუსრა სამწყსოჲ უფლისაჲ.

Verse: 18      არქუთ მეფესა Page of ms. J: A113v  და რომელნი გმძლავრ/ობდენ თქუენ, დამდაბლდით <და> დასხედით, რამეთუ აღგძარცუა თავისაგან თქუენისა გჳრგჳნი დიდებისა თქუენისაჲ.

Verse: 19      ქალაქნი ბღუარით კერძონი დაიჴშნეს, და არა ვინ იყო განმღებელ. წარიტყუენა იუდაჲ; აღასრულეს აღფხურაჲ სრულიადი მისაგებელისაჲ.

Verse: 20      აღიხილენ თუალნი შენნი, იჱრუსალემ, და იხილენ მომავალნი ჩრდილოჲთ. სადა არს სამწყ<ს>ოჲ შენი, რომელ მოცემულ იყო შენდა, ცხოვარნი დიდებისა შენისანი.

Verse: 21      რაჲ სთქუა ოდეს აღგიხილვიდენ შენ, და შენ ასწავე მათ შენ ზედა მოძღურებაჲ დასაბამად შენდა; სალმობათა შეგიპყრან შენ ვითარცა დედაკაცი მშობელი.

Verse: 22      და <თუ> სთქუა გულსა შინა შენსა, რაჲსათჳს შემემთხჳნეს მე ესე; სიმრავლისათჳს უშჯულოებისა შენისა აღგეკეცა ქუემოჲ შენი განსაქიქებელად ტერფთა შენთა.

Verse: 23      უკუეთუ ცვალოს ჰინდომან ტყავი თჳსი და ვეფხმან სიჭრელე თჳსი, <და> თქუენცა უძლოთ კეთილისა საქმედ, რომელთა გისწავიეს ძჳრი.

Verse: 24      და განგაბნინე თქუენ ვითარცა ქარქუეტნი წარმიტაცებულნი ქარისაგან უდაბნოდ.

Verse: 25      ესე არს ნახუედრები შენი, და ნაწილი ურჩებისა შენისაჲ ჩემდამო, იტყჳს უფალი, რამეთუ დამივიწყე მე და ესევდი სიცრუვესა.

Verse: 26      და მე წარგკეცნე ქუემონი შენნი პირად შენდა, და გამოჩნდეს გინებულებაჲ შენი.

Verse: 27      მრუშებაჲ შენი და ბოლბოლებაჲ შენი და უცხოებაჲ სიძვისა შენისაჲ, ბორცუთა ზედა და ველთა შინა ვიხილე საძაგელებაჲ იგი შენი. ვაჲ შენდა იჱრუსალემ, რამეთუ არა განჰწმიდნი შემდგომად ჩემსა, ვიდრემდის იყოს შენდა მერმე.;

Chapter: 14  
Verse: 1      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ იერემიაჲსა მიმართ გუალვისათჳს.

Verse: 2      მგლოვარე იქმნა ჰურიასტანი, და ბჭენი მისნი დაცუდნეს, დაჰბნელდა ქუეყანასა ზედა, და ღაღადებაჲ იჱრუსალემისაჲ აღმაღლდა.

Verse: 3      და მდიდართა მათთა წარავლინნეს ჭაბუკნი მათნი წყლის, რამეთუ მივიდეს ჯურღმულებსა და არა პოვეს წყალი, <და> მიაქცინეს სარწყულნი მათნი ცუდნი, და ჰრცხუენა და კდემულ იქმნნეს, აღმოიგურნეს თავთა მათთა.

Verse: 4      და საქმეთა ქუეყანისათა მოაკლდა, რამეთუ არა იყო წჳმაჲ ქუეყანასა ზედა; <ჰრცხუენა მოქმედთა ქუეყანისათა> Page of ms. J: A114r  და აღმოიბურნეს/ თავსა მათსა.

Verse: 5      და ირემნიცა იზუნეს ველსა გარე, და დაუტევნეს ნუკრნი, რამეთუ არა იყო მწუანე.

Verse: 6      კანჯარნი დადგეს ველთა ზედა, და წოვდეს ქარსა ვითარცა ვეშაპნი. მოაკლდა თუალთა მათთა, რამეთუ არა იყო თივაჲ.

Verse: 7      უკუეთუ ცოდვანი ჩუენნი წინააღმიდგებიან ჩუენ, უფალო, ყავ წყალობა სახელისა შენისათჳს, რამეთუ მრავალ არიან ცოდვანი ჩუენნი წინაშე შენსა, <რამეთუ შენ შეგცოდეთ.

Verse: 8      თმენაო ისრაჱლისაო> უფალო, გჳჴსნენ ჩუენ ჟამსა ჭირისასა, რაჲსათჳს იქმენ ვითარცა მსხემი ქუეყანასა ზედა და ვითარცა მკჳდრი და მიაქცევნ საყოფლად თჳსა.

Verse: 9      ნუ იყოფი ვითარცა კაცი მძინარჱ, და ვითარცა მამაკაცი ვერ შემძლებელი განრინებად, და შენ ჩუენ შორის ხარ უფალო, და სახელი შენი წოდებულ არს ჩუენ ზედა, ნუ დაგჳვიწყებ ჩუენ.

Verse: 10      ესრე იტყჳს უფალი ერისა ამისთჳს, შეიყუარეს ძრვაჲ ფერჴთა მათთაჲ, და არა ჰრიდეს, და ღმერთმან არა ინება მათ შორის, აწ მოიჴსენოს უშჯულოებათა მათთაჲ, და აღხილვა ყოს ცოდვათა მათთაჲ.

Verse: 11      და მრქუა მე უფალმან, ნა ილოცავ ამის ერისათჳს კეთილობად,

Verse: 12      ხოლო იმარხვიდენ ღათუ, არავე ვისმინო ლოცვისა მათისაჲ; და შე-ღათუ-წირნენ მრგულიად-დასაწუველნი საკუერთხთანი, არა მთნდენ იგინი, არამედ მახჳლითა და სიყმილითა და სიკუდილითა მე მოვასრულნე იგინი.

Verse: 13      რამეთუ ვთქუ; რომელი ეგე ხარ თავადი უფალ, აჰა ესერა წინაწარმეტყუელნი მათნი უთხრობენ მათ, ვითარმედ არა იხილოთ მახჳლი, და სიყმილი არა იყოს თქუენ შორის, არამედ ჭეშმარიტებაჲ და მშჳდობაჲ მოვსცე ქუეყანასა და ადგილსა ამას.

Verse: 14      და მრქუა მე უფალმან; ჱილსა <წინაწარმეტყუელნი> წინაწარმეტყუელებენ სახელითა ჩემითა; არა მივავლინენ იგინი და არა ვამცენ მათ, და არცა ვიტყოდე მათა მიმართ, რამეთუ ხილვათა ტყუილისათა და ცუდისათა და ნებათა გულისა მათისათა გიწინაწარმეტყუელებენ თქუენ.

Verse: 15      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი; წინაწარმეტყუელნი, რომელნი წინაწარმეტყუელებენ სახელითა ჩემითა, და მე არა მივავლინენ იგინი, რომელნი იგი იტყჳან, მახჳლი და სიყმილი არა იყოს ქუეყანასა ამას ზედა, სიკუდილითა და სენითა წრტიალითა და მახჳლითა და სიყმილითა აღესრულნენ წინაწარმეტყუელნი იგი.

Verse: 16      და ერი ეგე, რომელთა იგინი უწინაწარმეტყუელებდენ მათ. და იყვნენ დაგდებულ გზათა ზედა იჱრუსალემისათა პირისაგან მახჳლისა და სიყმილისა, Page of ms. J: A114v  და არა ვინ იყოს/ მფლველ მათა, იგინი და ცოლნი მათნი და ძენი მათნი და ასულნი მათნი, და გარდავასხა მათ ზედა ძჳრი მათი.

Verse: 17      და ჰრქუა მათ სიტყუაჲ ესე; გარდამოადინნედ თუალთა თქუენთა ცრემლნი დღჱ და ღამჱ, და ნა მოაკლებედ, რამეთუ შემუსრვითა დიდითა შეიმუსრა ქალწული ასული ერისა ჩემისაჲ და წყლულებითა სალმობიერითა ფრიად.

Verse: 18      გან-თუ-ვიდე ველად, და აჰა მუნ მოწყლულნი მახჳლისანი, და შე-თუ-ვიდე ქალაქად, აჰა ესერა სალმობაჲ სიყმილისაჲ, რამეთუ წინაწარმეტყუელი და მღდელი წარვიდეს ქუეყანად, რომელ არა იცოდეს.

Verse: 19      ნუმცა შეურაცხებით შეურაცხ-ჰყავ იუდაჲ, ანუ სიონით განეშორა სული შენი, რად გუწყლენ ჩუენ, და არა არს ჩუენდა კურნება. ვითმენდით მშჳდობად, და არა არს კეთილი, ჟამად ლხინებისა, და აჰა ესერა აღტეხაჲ;

Verse: 20      უწყნით, უფალო, ცოდვანი ჩუენნი და უშჯულოებანი მამათა ჩუენთანი, რამეთუ ვცოდეთ წინაშე შენსა.

Verse: 21      დააცხრვე სახელითა შენითა; ნუ წარს<წ>ყმედ საყდარსა დიდებისა შენისასა, მოიჴსენე, ნუ განაქარვებ აღთქუმასა შენსა, რომელ არს ჩუენ თანა.

Verse: 22      არს ნუ ვინ კერპთა შორის წარმართთასა მაწჳმებელ, და ცამან მოსცეს სიმაძღრჱ თჳსი, არამედ შენ ხარ თავადი უფალ, და დაგითმოთ შენ, რამეთუ შენ შეჰქმენ ესე ყოველი.;

Chapter: 15  
Verse: 1      და მრქუა მე უფალმან, და-თუ-დგენ მოსე და სამოელ წინაშე პირსა ჩემსა, არავე არს სული ჩემი მათა მიმართ. განავლინე ერი ესე და განვიდედ.

Verse: 2      და იყოს უკუეთუ გრქუან შენ, ვიდრე განვიდეთ, და ჰრქუა მათ; ესრე იტყჳს უფალი; რომელნი მე სიკუდილით მოჰკუდეთ, და რომელნი მე მახჳლითა მოისრნეთ, და რომელნი მე სიყმილითა აღვსრულნეთ, და რომელნი მე ტყუედ წარიტყუენნეთ.

Verse: 3      და ვიძიო შური მათ ზედა ოთხითა ფერითა, იტყჳს უფალი, მახჳლითა მოწყუედად და ძაღლთა განსაბძარველად და მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეყანისათა საჭმლად და განსარყუნელად.

Verse: 4      და მივსცნე იგინი Page of ms. J: A115r  ურვასა ყოველთა შორის მეუფეთა ქუეყანისათა,/ მანასჱსთჳს ძისა ეზეკიაჲსა მეუფისა იუდაჲსა, ყოველთათჳს რომელ ქმნა იჱრუსალემს შინა.

Verse: 5      ვინ ყოს რიდობა შენ ზედა, იჱრუსალემ, და ვინ დაწუ<ხ>ნეს შენ ზედა, ანუ ვინ მოაქციოს კითხვად მშჳდობისა შენისათჳს.

Verse: 6      შენ უკუნ-იქეც ჩემგან, იტყჳს უფალი, უკუმართცა ხჳდოდი, და მივყო ჴელი ჩემი შენ ზედა, და განგჴრწნე შენ, და არღარა ულხინო <მათ>.

Verse: 7      <და> განესთესნე იგინი განბნევით, ბჭეთა ზედა ერისა ჩემისათა უშვილო იქმნ<ნ>ეს, წარვწყმიდე ერი ჩემი უკეთურებისა მათისათჳს, და არა მოიქცენ იგინი.

Verse: 8      განმრავლდეს ქურივნი მათნი უფროჲს ქჳშისა ზღჳს-კიდისაჲსა. მოუვლინე დედასა ზედა ჭაბუკთასა უბადოობაჲ შუვა-დღესა; დავსდევ მას ზედა მეყსეულად ძრწოლაჲ და წრაფაჲ.

Verse: 9      და მშობელი შჳდთაჲ დაცუდნა; მოეწყინა სულსა მისსა, დაჰჴდა მის ზედა მზჱ განზოგებასა ოდენ დღის<ა>სა, ჰრცხუენა და ყუედრებულ იქმნა. ნეშტნი მათნი მახჳლსა მივსცნე წინაშე მტერთა მათთა, თქუა უფალმან.

Verse: 10      ვაჲ ჩემდა, დედაო ჩემო, ვითარცა ვინ მშევ მე კაცი დაშჯილი და განკითხული ყოველსა ქუეყანასა, არა რაჲ თანა-მედვა ვისი, არცა თანა ვის რაჲ <თანა>-ედვა ჩემი; ძალსა ჩემსა მოაკლდა მწყევართაგან ჩემთა.

Verse: 11      იყავნ უფალო წარმომართება მათა, არა თუმცა წარვდებ წინაშე შენსა ჟამსა ბოროტებისა მათისასა, და ჟამსა ჭირისა მათისასა კეთილობად მტერისა მიმართ.

Verse: 12      საცნაურ ღათუ იყოს რკინად, და ზღუდჱ შენი რვალისად ძალი შენი.

Verse: 13      და საფასენი შენნი აღსაჭრელად მივსცნე ნაცვალად ყოველთათჳს ცოდვათა შენთა ყოველთა ზედა საქმეთა შენთა.

Verse: 14      და ემონო შენ მტერთა შენთა ქუეყანასა, რომელ არა იცოდე, რამეთუ ცეცხლი აღტყინებულ არს გულის-წყრომისაგან ჩემისა თქუენ ზედა, და აღეგზნეს.

Verse: 15      შენ უწყი, უფალო; მომიჴსენე მე უფალო, და მომხედე მე, და უბრალო მყავ მე მდევართა ჩემთაგან. ნუ სულ-გრძელებად შენდა დამმარხავ მე; გულის-ჴმა-ყავ რაოდენი მოვიღე შენთჳს ყუედრებაჲ.

Verse: 16      მათგან რომელ შეურაცხ-ყვნეს სიტყუანი შენნი, აღასრულენ იგინი, და იყოს სიტყუაჲ შენი ჩემდა სიხარულ და მხიარულება გულისა ჩემისა, რამეთუ Page of ms. J: A115v  წოდებულ/ არს სახელი შენი ჩემ ზედა, უფალო მერთისა-მპყრობელო.

Verse: 17      არა დავჯედ შორის კრებულსა მათსა რაჟამს ლაღობედ, არამედ მეშინოდა პირისაგან ჴელისა შენისაჲსა; მარტოდ დავჯდი, რამეთუ სიმწარითა აღვივსე.

Verse: 18      რაჲსათჳს მავნებელნი ჩემნი მძლევენ მე; წყლულებაჲ ჩემი დამტკიცებულ არს, ვინაჲ განვიკურნო, ყოფით მეყო მე ვითარცა წყალი ცრუჲ, რომელსა არა აქუ<ნ> სარწუნოებაჲ.

Verse: 19      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი; მო-თუ-აქციო, კუალად გაგო, და წინაშე პირსა ჩემსა დასდგე; და გამო-თუ-იყვანო პატიოსნად არა ღირსთაგანი, ვითარცა პირი ჩემი იყო, და მოიქცენ იგინი შენდა, და შენ არა მიიქცე მათა.

Verse: 20      და მიგცე შენ ერსა ამას ვითარცა ზღუდე რვალისაჲ მტკიცე, და გბრძოდიან, და ვერ გძლონ შენ, რამეთუ მე შენ თანა ვარ ჴსნად შენდა და განრინებად შენდა, თქუა უფალმან.

Verse: 21      და განგარინო შენ ჴელთაგან უკეთურთასა, და გიჴსნე შენ ჴელთაგან მომსრველთასა. ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ.;

Chapter: 16  
Verse: 1      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო და თქუა.

Verse: 2      და შენ ნუ ისუამ ცოლსა, თქუა უფალმან ღმერთმან ისრაჱლისამან, და არა გესუას შენ ძჱ არცა ასულ ამას ადგილსა.

Verse: 3      რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი ძეთათჳს და ასულთათჳს, რომელნი იშვნენ ამას ადგილსა; და დედათა მათთათჳს, რომელთა შვნენ იგინი, და მამათა მათთათჳს რომელთა ყვნენ იგინი ამას ქუეყანასა.

Verse: 4      სიკუდილითა და სენითა წრტიალითა მოსწყდენ, არა ეტყებდენ არცა დაეფლნენ, საქიქელად იყვნენ პირსა ზედა ქუეყანისასა, და მახჳლითა დაეცნენ, და სიყმილითა აღესრულნენ. და იყოს მძორები მათი საჭმლად მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეყანისათა.

Verse: 5      ესრე იტყჳს უფალი; ნუ შეხუალთ გლოვასა ამათსა, და ნუ მიხუალ ტყებად მათა, და ნუცა ეგლოვ მათ, რამეთუ განმიშოვრებიეს მშჳდობაჲ ჩემი ამის ერისაგან, თქუა უფალმან, და წყალობაჲ ჩემი და შეწყნარებანი ჩემნი, და მოსრნენ დიდდიდნი და მცირედნი ამას ქუეყანასა.

Verse: 6      არა დაეფლნენ არცა ეტყებდენ მათ, არცა დაეპაპნენ, არცა დაიყჳნნენ თავნი მათნი, არცა დასტიროდიან მათ.

Verse: 7      და არა განტყდეს პური ჴუეზაჲ Page of ms. J: A116r  გლოვასა შინა მათსა ნუგეშინის-საცემელად/ მკუდართა ზედა, არცა ასუან მას სასუმელი განსამხიარულებელად მამისა ზედა, გინა თუ დედისა მისისა.

Verse: 8      სახლსა ტოზიკობისა მათისასა არა შეხჳდე დაჯდომად მათ თანა ჭამად და სუმად,

Verse: 9      რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ ღმერთი ისრაჱლისაჲ; აჰა ესერა მე დავარღჳო ამის ადგილისაგან წინაშე თუალთა თქუენთა <და დღეთა თქუენთა> ჴმაჲ შუებისაჲ, <და> ჴმაჲ სიხარულისაჲ, ჴმაჲ სიძისაჲ და ჴმაჲ სძლისაჲ.

Verse: 10      და იყოს რაჟამს მიუთხრნე ყოველნი ესე სიტყუანი ერსა მას, და გრქუან შენ, რაჲსათჳს თქუა უფალმან ჩუენ ზედა ყოველი ესე ძჳრი დიდდიდი, რაჲ არს ბრალი ჩუენი, და რაჲ არს ცოდვაჲ ჩუენი, რომელი ვცოდეთ წინაშე უფლისა ღმრთისა ჩუენისა.

Verse: 11      და ჰრქუა მათ რამეთუ დამიტევეს მე მამათა თქუენთა, თქუა უფალმან, და მივიდეს კუალსა ღმერთთა უცხოთასა, და ჰმონეს მათ, და თაყუანის-სცეს მათ; და მე დამიტევეს, და შჯული ჩემი არა იმარხეს.

Verse: 12      და თქუენ ბოროტი ჰქმენით უფროჲს მამათა თქუენთა, და აჰა ესერა თქუენ ხუალთ კაცად-კაცადი კუალსა სათნოებისა გულისა თქუენისა უკეთურისასა, რაჲთა არა ისმინოთ ჩემი.

Verse: 13      და განგთხინე თქუენ ამის ქუეყანისაგან ქუეყანად, რომელ არა იცოდეთ თქუენ და მამათა თქუენთა, და ჰმონებდეთ მუნ ღმერთთა უცხოთა დღჱ და ღამჱ, რომელთა არა გცენ თქუენ წყალობაჲ.

Verse: 14      ამისთჳს აჰა ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და არღარა თქუან მერმე, ცხოველ არს უფალი, რომელმან აღმოიყვანნა ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით,

Verse: 15      არამედ ცხოველ არს უფალი, რომელმან აღმოიყვანნა ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ჩრდილოჲთ, და ყოველთაგან სოფელთა, სადაცა განიბნინეს იგინი მუნ, და კუალად ვაგნე იგინი ქუეყანად მათა, რომელი მივეც მამათა მათთა.

Verse: 16      აჰა ესერა მე მივავლინებ მესათხევლეთა მრავალთა, თქუა უფალმან, და შეიპყრნენ იგინი, და ამისა შემდგომად მივავლინნე მრავალნი მონადირენი, და მონადირნენ იგინი ზედა ყოველსა მთასა, და ყოველსა ზედა ბორცუსა, და ჴურელთაგან კლდისათა.

Verse: 17      რამეთუ თუალნი ჩემნი ყოველთა მიმართ გზათა მათთა, არა დაემალნენ პირისაგან ჩემისა, და ვერ დაემალნენ უშჯულოებანი Page of ms. J: A116v  მათნი წინაშე თუალთა ჩემთა./

Verse: 18      და მივაგო მათ პირველად მრჩობლ უშჯულოებანი მათნი და ცოდვანი მათნი, რომელთაგან შეაგინეს ქუეყანაჲ ჩემი მძორებითა მათითა და საძაგელებითა, და უშჯულოებითა მათითა, რომლითა აღავსეს სამკჳდრებელი ჩემი.

Verse: 19      უფალო ძალო ჩემო და შემწეო ჩემო და შესავეღრებელო ჩემო დღესა შინა ბოროტისასა, შენდა წარმართნი მოვიდენ კიდითგან ქუეყანისაჲთ, და თქუან ვითარმედ ნაცილად მოიგნეს მამათა ჩუენთა კერპნი, და არა არს მათგან სარგებელ.

Verse: 20      იქმნნეს თუ კაცმან ღმერთნი თავისად, და იგინი არა არიან ღმერთ.

Verse: 21      ამისთჳს აჰა ესერა მე განუცხადო მათ ჟამსა ამას ჴელი ჩემი, და ძალი ჩემი ვაუწყო მათ, და ცნან რამეთუ სახელი ჩემი უფალ არს.

Chapter: 17  
Verse: 1      ცოდვაჲ იუდაჲსი დაწერილ არს წიგნთა შინა რკინისათა ფრცხილითა ადამანტიანისაჲთა; გამოდგმულ არს მკერდსა ზედა გულთა მათთასა, და კიდესა ზედა ტაბლათა მათთასა ესრეთ.

Verse: 2      რაჟამს მოიჴსენონ შვილთა მათთა შესაწირავთა მათთა, და სერტყთა მათთაჲ ხეთა ზედა მაღნარისათა, და ბორცუთა ზედა მაღალთა

Verse: 3      და მთათა ველისათა; ძალი შენი, და საფასენი შენნი აღსაჭრელად მივსცნე, და მაღალნი იგი შენნი ცოდვათა შენთათჳს, რომელ იყვნეს ყოველთა საზღვართა შენთა.

Verse: 4      და დაშთე მარტოჲ, <და> დაჰგლახაკნე მკჳდრობისაგან შენისა, რომელ მიგეც შენ, და დაგამონო შენ მტერთა შენთა ქუეყანასა ჩემსა, და გულის-ჴმა-ჰყო რამეთუ ცეცხლი აღგზებულ არს გულის-წყრომასა შინა ჩემსა, მი-უკუნისამდე ეგზებოდის.

Verse: 5      ესრე იტყჳს უფალი; წყეულ იყავნ კაცი იგი, რომელსა სასოებაჲ თჳსი აქუნდეს კაცისა მიმართ, და ესვიდეს ჴორცთა მკლავთა თჳსთასა, და უფლისაგან განდგეს გული მისი.

Verse: 6      და იყოს იგი ვითარცა გრიკი ყელისაჲ უდაბნოსა შინა, და არა იხილოს მან, რაჟამს მოიწიოს კეთილი და ეშჱნოს იგი ბიცოანსა ქუეყანასა, უდაბნოსა, ქუეყანასა მარილოვანსა, რომელსა ვერ ვინ დაეშჱნეს.

Verse: 7      და კურთხეულ იყავნ Page of ms. J: A117r  კაცი იგი რომელი ესავს/ უფალსა;

Verse: 8      და იყოს იგი ვითარცა ხჱ ნუყიერი წყალსა ზედა, <და> ნოტიოსა ზედა დაიმტკიცნის ძირნი მისნი, და არა შეიშინოს, რაჟამს მოიწიოს სიცხჱ, და იყოს მას ზედა მორჩები სერტყოვნები წელსა მას გუალვისასა. არა ეშინოდის და არა მოაკლოს გამოღებად ნაყოფისა.

Verse: 9      ღრმა არს გული უფროჲს ყოველთა, და კაც არს, და ვინ ცნას იგი,

Verse: 10      მე უფალმან, რომელმან განვკითხნა გულნი <და> გამოვცადნი თირკუმელნი, მიცემად კაცად-კაცადსა გზათა თჳსთა-ებრ, და მსგავსად ნაყოფთა საქმეთა მისთა-ებრ.

Verse: 11      ჴმა ყო კაკაბმან და შეიკრიბნა მართუენი, რომელ არა სცნა ყოფად სიმდიდრისა მისისა არა განკითხვით, განზოგებასა ოდენ დღეთა მისთასა დაუტეონ იგი; აღსასრულთა მისთა იყოს იგი უგუნურ.

Verse: 12      საყდარ დიდების აღმაღლებულ, სიწმიდეო ჩუენო, დასაბამითგან ადგილ სიწმიდის ჩუენდა,

Verse: 13      თმენაო ისრაჱლისაო უფალო, ყოველთა რომელთა დაგიტევეს შენ ჰრცხუენოდენ, რომელნი განგიდგეს შენგან ქუეყანასა ზედა დაიწერნენ, რამეთუ დაგიტევეს წყაროჲ ცხორებისაჲ უფალი.

Verse: 14      განმკურნე მე უფალო, და განვიკურნო, და მაცხოვნე და ვცხოვნდე, რამეთუ სიქადული ჩემი შენ ხარ.

Verse: 15      აჰა ესერა იგინი მეტყჳედ მე ვითარმედ სადა არს სიტყუაჲ უფლისაჲ; მოვედინ ჩუენდა.

Verse: 16      ხოლო მე არა დავშუერ შედგომად კუალსა შენსა, და დღჱ კაცისაჲ არა მწადოდა. შენ უწყი, რაჲ იგი გამოვალს ბაგეთა <გან> ჩემთა, წინაშე შენსა არს.

Verse: 17      ნუ მექმნები შენ უცხო; მილხინე მე დღესა ბოროტსა.

Verse: 18      ჰრცხუენოდენ მდევართა ჩემთა, და ნუ მრცხუენებინ მე, შეძრწუნდედ იგინი, და ნუმცა მე შევძრწუნდები, მოავლინე მათ ზედა დღჱ ბოროტი; მრჩობლითა შემუსრვითა შემუსრენ იგინი.

Verse: 19      ესრე მრქუა მე უფალმან; მივედ და დადეგ ბჭეთა <ძეთა> ზედა ერისა შენისათა, რომელსა შევლენ მეფენი იუდაჲსნი, და გამოვლენ მათგან და ყოველთა ბჭეთა იჱრუსალემისათა.

Verse: 20      და ჰრქუა მათ; ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ, მეფეთა იუდაჲსთა და ყოველმან ჰურიასტანმან და ყოველთა მკჳდრთა/ Page of ms. J: A117v  იჱრუსალემისათა, და რომელნი შეხუალთ ბჭეთა ამათ.

Verse: 21      ესრე იტყჳს უფალი; ეკრძალენით თავთა თქუენთა, და ნუ აღიკიდებთ ტჳრთსა დღესა შაბათსა, და ნუ გამოხუალთ ბჭეთა იჱრუსალემისათა.

Verse: 22      და ნუ გამოგაქუნ ტჳრთი სახლით თქუენით დღესა შაბათსა, და ყოველთა საქმეთა ნა იქმთ, და წმიდა ყავთ დღჱ შაბათთაჲ, ვითარცა იგი ვამცენ მამათა თქუენთა; და არა ისმინეს და არცა მოყვეს ყური მათი.

Verse: 23      და განიფიცხნეს ქედნი მათნი უფროჲს მამათა მათთა არა მორჩილებად ჩემდა, და არა შეწყნარებად სწავლისა ჩემისა.

Verse: 24      და <იყოს>, უკუეთუ სმენით ისმინოთ ჩემი, იტყჳს უფალი, არა შემოღებად ტჳრთისა ბჭეთა ამის ქალაქისათა დღეთა შაბათთასა, და განწმედად დღენი შაბათთანი არა საქმედ მათ შინა ყოვლისა საქმისა,

Verse: 25      და შემოვლენ ამიერ ბჭით ქალაქსა ამას მეფენი <და მთავარნი> მსხდომარენი საყდარსა ზედა დავითისსა, და აღმჴედრებულ ეტლთა ზედა და ჰუნეთა მათთა, იგინი და მთავარნი მათნი, მთავარნი იუდაჲსნი და მკჳდრნი იჱრუსალემისანი და ეშჱნოს ქალაქი ესე უკუნისამდე.

Verse: 26      და მოვიდენ ქალაქთაგან იუდაჲსთა, და რომელნი არიან გარემო იჱრუსალემსა, და ბენიამ<ენ>ისით, და ველით და მთით და ბღუარით კერძო, მოაქუნდეს შესაწირავი, და საკუმეველი, მანანაჲ, და გუნდრუკი მოიღონ შესაწირავად სახლსა უფლისასა.

Verse: 27      და თუ არა ისმინოთ ჩემი, წმიდა ყოფად დღეთა შაბათთა, აღკიდებად ტჳრთისა და შესლვად ბჭეთა იჱრუსალემისათა, და აღვაგზნე ცეცხლი ბჭეთა მისთა, და შეჭამნეს ზღუდენი იჱრუსალემისანი და არა დაშრტეს.

Chapter: 18  
Verse: 1      სიტყუაჲ რომელი იყო იერემიაჲსა მიმართ უფლისა მიერ, და ჰრქუა.

Verse: 2      აღდეგ და შთავედ სახიდ მეკეცისა, და მუნ გესმნენ სიტყუანი ჩემნი,

Verse: 3      და შთავედ სახედ მეკეცისა, და აჰა იქმოდა იგი საქმეთა ქვათა ზედა.

Verse: 4      და განერა ჭურჭელი იგი ჴელთა შინა მისთა, რომელსა იქმოდა თიჴისაგან, და კუალად Page of ms. J: A118r  შექმნა იგი ჭურჭრად სხუად, ვითარცა/ სთნდა წინაშე მისსა საქმედ იგინი.

Verse: 5      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო, და მრქუა; არქუ მათ.

Verse: 6      ვითარცა მეკეცემან ამან ვერ უძლო შესაქმედ, თქუა უფალმან. აჰა ესერა ვითარცა თიჴაჲ ჴელსა შინა მეკეცისასა, ეგრეცა თქუენ ხართ ჴელთა შინა ჩემთა, სახლო ისრაჱლისაო.

Verse: 7      აღსასრული ვთქუა ნათესავთა ზედა და მეუფებათა მოსპოლვად მათა, და დარღუევად მათა, და წარწყმედად მათა.

Verse: 8      და მოიქცეს ნათესავი იგი უკეთურებათაგან მათთა, და მე შევინანო ბოროტებათა მათთათჳს, რომელ ვზრახენ ყოფად მათა.

Verse: 9      და სრულიად ვთქუა ნათესავთა ზედა და მეუფებათა ზედა აღშჱნებად მათა, და დანერგვად მათა.

Verse: 10      და თუ ყონ ბოროტი წინაშე ჩემსა არა სმენად ჴმისა ჩემისა, და მეცა შევინანო კეთილისა მისთჳს, რომელ ვთქუ ყოფად მათა.

Verse: 11      და აწ არქუ კაცთა იუდაჲსთა და მკჳდრთა იჱრუსალემისათა; ესრე იტყჳს უფალი, აჰა ესერა მე შევქმნე თქუენ ზედა <ძჳრი, და ვზრახო თქუენ ზედა> ზრახვაჲ, მოიქეცით კაცად-კაც<ად>ი გზისაგან <თჳსისა> უკეთურისა, და უკეთჱს ყვენ<ი>თ გზანი თქუენნი და სლვანი თქუენნი.

Verse: 12      და თქუეს; განვძლიერდეთ და კუალსა განდრეკილებისა ჩუენისასა ვიდოდით, და კაცად-კაცადმან ნებაჲ გულისა ჩუენისა უკეთურისაჲ ვყოთ.

Verse: 13      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი, იკითხეთ და წარმართთა შორის, ესმინოს მე ვის ესე-მლევანი საზარელი დიდი, რომელ ყო ქალწულმან იჱრუსალემისამან.

Verse: 14      მო-ნუ-აკლდენ კლდისაგან ძუძუნი, ანუ თოვლი ლიბანით; უკუნ-ნუ-აქციის წყალი სასტიკებით ქარისა მოსლვამან.

Verse: 15      რამეთუ დამივიწყა მე ერმან ჩემმან, და ცუდად უკუმევდეს, და მოუძლურდენ იგინი გზათა მათთაგან ნაწილთა საუკუნეთა სლვად მათა ალაგთა, რომელთაჲ არა არს გზაჲ;

Verse: 16      ყოფად ქუეყანაჲ მათი განსარყუნელად და სასტჳნველად საუკუნოდ. ყოველთა თანა-წარმავალთა დაუკჳრდეს, და შეხარონ თავი მათი.

Verse: 17      ვითარცა ქარმან შემწუველმან განვაბნინე იგინი წინაშე პირსა მტერთა მათთასა; უჩუენო მათ ზურგი და არა პირი დღესა მას წარწყმედისა მათისასა.

Verse: 18      და თქუეს; Page of ms. J: A118v  მოვედით და ვზრახოთ/ ზრახვაჲ იერემიაჲს ზედა, რამეთუ არა წარწყმდის შჯული მღდელისაგან და ზრახვაჲ ბრძნისაგან და სიტყუაჲ წინაწარმეტყუელისაგან. მოვედით და ვგუემოთ იგი ენითა, და ვისმინნეთ ყოველნი სიტყუანი მისნი.

Verse: 19      ისმინე ჩემი, უფალო, და ისმინე ჴმაჲ სამართალისა ჩემისაჲ.

Verse: 20      უკუეთუ მისა დაეგის ბოროტი კეთილისა წილ, რამეთუ შეიზრახნეს სიტყუანი სულისა ჩემისათჳს, <და> ტანჯვაჲ ჩემი ეგულების, მოიჴსენე დგომაჲ ჩემი წინაშე შენსა სიტყუად მათთჳს კეთილისა, რაჲთამცა გარე-მიიქცა გულის-წყრომაჲ შენი მათგან.

Verse: 21      ამისთჳს მისცენ შვილნი მათნი სიყმილსა, და შეაყენენ იგინი ჴელთა მახჳლისათა. იქმნნედ ცოლნი მათნი უშვილო და ქურივ, და ქმარნი მათნი იყვნედ მოსრვულ სიკუდილითა, და ჭაბუკნი მათნი დაცემულ მახჳლითა ბრძოლასა შინა.

Verse: 22      იყავნ ღაღადებაჲ სახლებსა შინა მათსა; მოავლინენ მათ ზედა ავაზაკნი მეყსეულად, რამეთუ იწყეს სიტყუაჲ შეპყრობად ჩემდა, <და> მახჱ დამირწყუეს მე.

Verse: 23      და შენ უფალო უწ<ყ>ი ყოველი ზრახვაჲ მათი ჩემ ზედა სიკუდიდ; ნუ უბრალოს ჰყოფ უშჯულოებათა მათთა, და ცოდვათა მათთა ნუ აჰჴოც, <და> იყავნ უძლურებაჲ მათი წინაშე შენსა, ჟამსა გულის-წყრომისა შენისასა ყავ მათთჳს.

Chapter: 19  
Verse: 1      მაშინ მრქუა მე უფალმან, მივედ და მოიგე შენდად ყჳბარი ერთი ქმნული მეკეცისაჲ, და მოიყვანნე მოხუცებულთაგანნი ერისა<თა>ნი და უხუცესთაგანნი მღდელთანი.

Verse: 2      და განხჳდე შენ სამაროვანსა შვილთა მათთასა, რომელ მომკუდარ არიან, რომელ არს ბჭეთა გარეშჱ ქარსისათა, და წარიკითხნე ყოველნი ესე სიტყუანი მუნ, რომელთა გეტყოდი შენ.

Verse: 3      და ჰრქუა მათ; ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ, მეფეთა იუდაჲსთა და მკჳდრთა იჱრუსალემისათა. ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ ღმერთი ისრაჱლისაჲ; აჰა ესერა მე მოვავლინო ამას ადგილსა ზედა ძჳრი, რაჲთა ყოველსა, რომელსა ესმეს იგი, აღუქავნენ ყურნი მისნი,

Verse: 4      მის წილ, რამეთუ დამიტევეს მე, და უცხო ქმნეს ადგილი ესე, და უკუმევდეს იგინი მას შინა ღმერთთა უცხოთა, რომელ არა იცოდნეს მათ <და მამათა მათთა>, Page of ms. J: A119r  და მეფეთა/ იუდაჲსთა აღავსეს ადგილი ესე სისხლითა უბრალოჲთა.

Verse: 5      და აღაშჱნნეს მაღალნი ბაალისნი, რაჲთამცა დაწუნეს შვილნი მათნი ცეცხლითა მსხუერპლად ბაალისა, რომელ არა ვამცენ მათ, არცა ვთქუ, არცა მომიჴდა გულსა ჩემსა.

Verse: 6      ამისთჳს ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და არღარა ერქუას ადგილსა მას მერმე, თქუა უფალმან, დასაცემელ და სამაროვან დასრვის.

Verse: 7      და მოვსპო ზრახვაჲ იუდაჲსი და ზრახვაჲ იჱრუსალემისაჲ ამას ადგილსა, და დავსცნე იგინი მახჳლითა წინაშე მტერთა მათთა და ჴელითა, რომელნი ეძიებენ სულსა მათსა, და მივსცნე მკუდარნი მათნი საჭმლად მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეყანისათა.

Verse: 8      და დავდვა ქალაქი ესე განსარყუნელად და სასტჳნველად; ყოველი რომელი თანა-წარჰვიდოდის დაწუხნეს მის ზედა, და დაისტჳნოს ყოვლისა მისთჳს წყლულებისა მისისა.

Verse: 9      და შეჭამნენ ჴორცნი ძეთა მათთანი და ჴორცნი ასულთა მათთანი, და კაცად-კაცადმან ჴორცნი მოყუსისა თჳსისანი შეჭამნეს იწროებისაგან და ჭირისა, რომელ აჭირონ მათ მტერთა მათთა, და რომელნი ეძიებდენ სულთა მათთა.

Verse: 10      და შეჰმუსრო ყჳბარი იგი წინაშე თუალთა მათ კაცთასა, რომელნი გამოვიდენ შენ თანა.

Verse: 11      და ჰრქუა მათ, ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ; ესრე შევმუსრო ერი ესე და ქალაქი ესე, ვითარცა შეიმუსრის ჭურჭელი კეცისაჲ, რომელ ვერღარა შესაძლებელ არნ განკურნებად მერმე.

Verse: 12      ესრე ვყო მე ამის ადგილისათჳს, იტყჳს უფალი, და რომელნი დამკჳდრებულ არიან მიცემად ქალაქი ესე, ვითარცა ქუეყანაჲ დაცემული.

Verse: 13      და იყოს სახლები იჱრუსალემისაჲ და სახლნი მეფისა იუდაჲსნი ვითარცა ადგილი დაცემული არა-წმიდებისა მათისათჳს, რომელ ყვეს სახლებსა შინა მათსა, რომელთა შინა უკუმევდეს ერდოებსა ზედა ყოველთა ძალთა ცისათა, და უზორვიდეს საზორველსა ღმერთთა უცხოთა, და თაფეთს დაფლნენ, რამეთუ არა იყოს მათა ადგილი დასაფლველად.

Verse: 14      და მოვიდა Page of ms. J: A119v  იერემია დასასრველით თაფეთისაჲთ, ვიდრე იგი/ მიავლინა უფალმან წინაწარმეტყუელებად, და დადგა ეზოსა სახლისა უფლისასა, და ჰრქუა ყოველსა ერსა.

Verse: 15      ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ ღმერთი ისრაჱლისაჲ; აჰა ესერა მე მოვავლინო ქუეყანასა ამას ზედა, და ყოველსა ზედა ქალაქებსა მისსა და დაბნებსა მისსა ყოველი ძჳრი, რომელ ვთქუ მას ზედა, რამეთუ განიფიცხნეს ქედნი მათნი არა სმენად სიტყუათა ჩემთა.;

Chapter: 20  
Verse: 1      და ესმა პასქორს, ძესა ემერისსა, მღდელსა, რომელი იყო მთავარ სახლსა შინა უფლისასა, იერემიაჲს წინაწარმეტყუელებაჲ ამათ სიტყუათაჲ.

Verse: 2      და სცა პასქორ იერემიას წინაწარმეტყუელსა, და შთააგდო იგი მღჳმესა, რომელ იყო ბჭესა ბენიამ<ენ>ისსა სახლსა მას ქორედსა, რომელ იყო სახლსა შინა უფლისასა.

Verse: 3      და იყო ხვალისაგან გამოიყვანა პასქორ იერემია მღჳმისა მისგან, და ჰრქუა მას იერემია; არა პასქორ გიწოდა უფალმან სახელი შენი, არამედ ტყუე გარემო;

Verse: 4      რამეთუ ესრეთ იტყჳს უფალი; აჰა ესერა მე მიგცე შენ წარსატყუენველად, და ყოველნი მეგობარნი შენნი, და დაეცნენ იგინი მახჳლითა მტერთა მათთაჲთა, და თუალთა შენთა იხილონ, და შენ და ყოველი იუდაჲ მივსცე ჴელთა მეფისა ბაბილოვნისათა, და წარტყუენნენ იგინი ბაბილონდ, და მოსწყჳდნენ იგინი მახჳლითა.

Verse: 5      და მივსცე ყოველი სიმდიდრე ამის ქალაქისაჲ, და ყოველნი ნაშრომნი მისნი, და ყოველი პატივი მისი, და ყოველნი საფასენი მეფისა იუდაჲსნი მივსცნე ჴელთა მტერთა მათთასა, და იავარ ყვნენ იგინი, და წარიხუნენ იგინი, და მიიხუნენ იგინი ბაბილონდ.

Verse: 6      და შენ პასქორ და ყოველნი მკჳდრნი სახლისა შენისანი წარხჳდეთ ტყუედ, და ბაბილონდ მიხჳდეთ, და მუნ მოჰკუდეთ, და მუნ დაეფლნეთ შენ და ყოველნი მეგობარნი შენნი, რომელთა იგი უწინაწარმეტყუელებდ ცრუსა.

Verse: 7      შემიტყუვე მე უფალო და შევსცეთ; შემიპყარ მე, და მძლე; ვიქმენ მე საცინელ; ყოველნი დღენი აღვასრულენ კიცხევით.

Verse: 8      რამეთუ განმწარებულითა სიტყჳთა Page of ms. J: A120r  ვიცინოდი, სიცრუვესა და უბადოებასა ვხადოდი, რამეთუ მექმნა/ მე სიტყუაჲ უფლისაჲ საყუედრელ და საგიობელ ყოველთა დღეთა.

Verse: 9      და ვთქუ; არღარა სახელ ვსდვა სახელსა უფლისასა, და არღარა ვიტყოდი სახელითა მისითა, და იქმნა გულსა შინა ჩემსა ვითარცა ცეცხლი აღგზებული, შემწუველი და შემყენებელი ძუალთა შინა ჩემთა. შეუცავ გარემო, და ვერ შეუძლებ თავს-დებად.

Verse: 10      რამეთუ მესმა გმობაჲ მრავალთა<ჲ>, რომელნი შეკრბებოდეს გარემო ჩემსა; აღდეგით და აღვდგეთ მის ზედა, ყოველნი კაცნი მიყუარნი მისნი, და უმზიროთ ზრახვასა მისსა, ცთეს ხოლო თუ; და ვსძლოთ მას, და მოვიგოთ შური ჩუენი მისგან.

Verse: 11      და უფალი ჩემ თანა ვითარცა მბრძოლი ძლიერი, ამისთჳს მდევნეს, და ცნობად ვერ შეუძლეს, და ჰრცხუენა ფრიად, რამეთუ არა გულის-ჴმა-ყვნეს შეურაცხებანი მათნი, რომელნი მიმდემი ვერ დაივიწყნენ.

Verse: 12      უფალო ძალთაო, გამომცდელო სიმართლისაო და მცნობელო გულთა და თირკუმელთა, მიხილავსმცა შენ-მიერი შურის-გებაჲ მათ შორის, რამეთუ შენდამი განვაცხადენ ვედრებანი ჩემნი.

Verse: 13      უგალობდით უფალსა; აქებდით მას, რამეთუ განარინა სული გლახაკისაჲ ჴელთაგან უკეთურთასა.

Verse: 14      წყეულ იყავნ დღჱ იგი, რომელსა ვიშევ მას შინა. დღჱ იგი რომელსა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან, ნუ იყოფინ სალოცველ.

Verse: 15      წყეულ იყავნ კაცი იგი, რომელმან ახარა მამასა ჩემსა, და ჰრქუა, გესუა შენ წულ.

Verse: 16      მხიარულმცა არს კაცი იგი ვითარცა ქალაქნი, რომელ დააქცინა უფალმან გულის-წყრომით, და არა შეინანა, ესმოდენ ვალალაებაჲ დილითი და ღაღადებაჲ სამხრის,

Verse: 17      რამეთუ არა მომკლა მე საშოსა შინა, და მექმნამცა დედაჲ ჩემი სამარე ჩემდა, და საშო მიდგომის საუკუნო.

Verse: 18      რაჲსა მე გამოვედ საშოჲთ ხილვად შრომისა და ლმობისა, და აღესრულნეს სირცხჳლით დღენი ჩემნი.

Chapter: 21  
Verse: 1      სიტყუაჲ რომელი იყო უფლისა მიერ იერემიაჲს მიმართ, რაჟამს მიავლინა მისა მეფემან სედეკია პასქორ, ძჱ მელქისი, და სოფონია, ძჱ მაასესი მღდელისაჲ, და ჰრქუა.

Verse: 2      ჰკითხე ჩუენთჳს უფალსა, რამეთუ მეფჱ ბაბილოვნელთაჲ Page of ms. J: A120v  მოდგომილ არს/ ჩუენ ზედა, ყოს ხოლო თუ უფალმან ყოვლითა საკჳრველებითა <მისითა>, და წარვიდეს ჩუენგან.

Verse: 3      და ჰრქუა მათ იერემია; ესრე არქუთ სედაკიას.

Verse: 4      ესრე იტყჳს უფალი; აჰა ესერა მე გარდავაქცინე საჭურველნი საბრძოლნი, რომლითა ჰბრძავთ თქუენ ქალდეველთა, რომლითა შეუცავთ გარემო ზღუდესა შორის ქალაქსა ამას,

Verse: 5      და გბრძოდი მე თქუენ ჴელითა განმზადებულითა და მკ<ლ>ავითა მაგრითა, გულის-წყრომითა და რისხვითა და მრისხანებითა დიდითა;

Verse: 6      და მოვსწყჳდნე ყოველნი დამკჳდრებულნი ამას ქალაქსა შინა კაცნი და საცხოვარი სიკუდილითა დიდითა.

Verse: 7      და მისა შემდგომად ესრე იტყჳს უფალი; მივსცე სედეკია, მეფჱ იუდაჲსაჲ, <და> მონანი მი<ს>ნი და ერი მისი, რომელ დავრდომილ არს ქალაქსა ამას შინა, სიკუდილსა და სიყმილსა და მახჳლსა, და ჴელთა მტერთა მათთასა და მეძიებელთა სულთა მათთასა. დაჭრნენ იგინი პირითა მახჳლისაჲთა, და არა ვერიდო მათ, და არცა შევიწყალნე იგინი.

Verse: 8      და ერსა მას ჰრქუა, ესრე იტყჳს უფალი; აჰა ესერა მიგცე წინაშე პირსა თქუენსა გზაჲ ცხორებისაჲ და გზაჲ სიკუდილისაჲ.

Verse: 9      რომელი ჯდეს ქალაქსა ამას შინა მოკუდეს მახჳლითა და სიყმილითა, და რომელი გამოვიდოდის და მიადგებოდის ქალდეველთა, რომელთა შეუყენებიედ თქუენ, ცხოვნდეს, და იყოს თავი მისი ტყუჱ.

Verse: 10      რამეთუ დამიმტკიცებიეს პირი ჩემი ამას ქალაქსა ზედა ბოროტისად და არა კეთილისად, ჴელთა მეფისა ბაბილოვნისათა მიეცეს, და დაწუას იგი ცეცხლითა.

Verse: 11      სახლმან მეფისა იუდაჲსმან ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ.

Verse: 12      სახლო დავითისო, ესრეთ იტყჳს უფალი; შჯიდით დილითი საშჯელსა, და განაგებდით; განარინეთ მიტაცებული ჴელისაგან მავნებელისა მისისა, რაჲთა არა აღატყდეს ცეცხლ-ებრ გულის-წყრომაჲ ჩემი. აღეგზნეს და არა ვინ იყოს დამშრეტელ.

Verse: 13      აჰა ესერა მე შენდამი, რომელი დამკჳდრებულ ხარ ღელესა ასურისასა Page of ms. J: A121r  ველსა, რომელნი იტყჳან, ვინ შეგუაძრწუნნეს ჩუენ, ანუ/ ვინ შემოვიდეს საყოფლად ჩუენდა.

Verse: 14      აღვაგზნე ცეცხლი მაღნართა მისთა, და შეჭამნეს ყოველნი გარემოჲს მისსა.

Chapter: 22  
Verse: 1      ესრე იტყჳს უფალი; წარგუალე და შთავედ სახლსა მეფისა იუდაჲსსა, და იტყოდე მუნ სიტყუასა მას,

Verse: 2      და არქუ, ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ მეფემან იუდაჲსმან, რომელი ჰზი საყდარსა დავითისსა, შენ და სახლმან შენმან და მონათა შენთა და ერმან შენმან, და რომელნი შეხუალთ ბჭეთა ამათ.

Verse: 3      ესრე იტყჳს უფალი; ჰყოფდით საშჯელსა და სიმართლესა, და განარინეთ მიტაცებული ჴელისაგან მავნებელისა მისისა, და ვედრსა და ობოლსა და ქურივსა ნუ ჰმძლავრობთ, და ნუ უღმრთო იქმნებით, და სისხლსა უბრალოსა ნუ დასთხევთ ამას ადგილსა.

Verse: 4      უკუეთუ ყოფით ჰყოთ სიტყუაჲ ესე, და შევიდენ ბჭეთა ამის სახლისათა მეფენი მსხდომარენი საყდართა ზედა დავითისთა, და ზე-მსხდომარენი ეტლებსა <და> ჰუნებსა, იგინი და მონანი მათნი და ერი მათი.

Verse: 5      უკუეთუ არა ჰყვნეთ სიტყუანი ესე, თავსა ჩემსა ვფუცავ, იტყჳს უფალი, რამეთუ აღსაოჴრებელად იყოს სახლი ესე.

Verse: 6      რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი სახლისათჳს მეფისა იუდაჲსისა, გალაად, შენ ხარ ჩემდა დასაბად ლიბანისა, უკუეთუ არა დაგდვა შენ ოჴრად, ქალაქებად ოჴრად დაუშჱნებელად.

Verse: 7      და მოვავლინო შენ ზედა კაცი მომსრველი, და ცული ჴელთა შინა მისთა, და მოკაფონ ყოველი <რჩეული ნაძჳ შენი>, და დაასხან ცეცხლსა.

Verse: 8      და განვლონ წარმართთა ქალაქი ესე, და თქუას კაცად-კაცადმან მოყუსისა მიმართ თჳსისა, რაჲსათჳს უყო უფალმან ქალაქსა ამას <ესრეთ> დიდსა.

Verse: 9      და თქუან; მისთჳს რამეთუ დაუტევეს ესრე შჯული უფლისა ღმრთისა მათისაჲ, და თაყუანის-სცეს ღმერთთა უცხოთა, და ჰმონეს მათ.

Verse: 10      ნუ სტირთ მომკუდარსა, ტიროდეთ ტირილით განმავალსა, რამეთუ არღარა მოიქცეს მერმე, არცა იხილოს ქუეყანაჲ ესე სოფლისა თჳსისაჲ.

Verse: 11      რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი სელემისათჳს, ძისა იოსიაჲსა, მეფისა იუდაჲსა, რომელი მეფობდა იოსიაჲს წილ მამისა თჳსისა, რომელ განჴდა ამის Page of ms. J: A121v  ადგილისაგან, არა მოიქცეს <მუნ ვე> მერმე.

Verse: 12      რამეთუ/ ადგილად რომლად წარტყუენეს, მუნ მოკუდეს და ქუეყანაჲ ესე ვერღარა იხილოს მერმე.

Verse: 13      ჵ რომელი აშჱნებდეს სახლსა თჳსსა არა სიმართლით, და ქორებსა თჳსსა არა განკითხვით, მოყუასთაგანი მოიქმნიეს უსასყიდლოდ, და სასყიდელი მისი არა მისცეს მას.

Verse: 14      იშჱნე თავისა თჳსისა სახლ შემგუვედ, ქორები ფართოვები, განწესებული სარკუმლებითა, მოფიცრული ნაძჳთა, განგლორწნილი წარნაქითა.

Verse: 15      ხოლო ჰმეფობდე ნუ; რამეთუ განჰრისხნი ნაძჳსა მიმართ, მამამან შენმან არა ნუ ჭამა და სუა, და ყო განკითხვაჲ და სიმართლჱ.

Verse: 16      მაშინ უკეთჱს იყო მისა, საჯა საშჯელი მდაბლისა და დავრდომილისაჲ, და კეთილ იყო მისა, ანუ არა მე ესე <ნუ> არს ცნობაჲ იგი, თქუა უფალმან.

Verse: 17      აჰა ესერა არა არიან თუალნი შენნი, და არცა გული შენი კეთილ, არამედ ანგაჰრებასა შინა <შენსა>, და სისხლსა ზედა უბრალოსა დათხევად და ცილის-დებასა ზედა, და საქმედ კაცის-კლვასა და ვნებასა.

Verse: 18      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი იოაკიმისთჳს, ძისა იოსიაჲსა, მეფისა იუდაჲსა; ვაჲ კაცსა მას ზედა, არა დაიტყებონ იგი; ვაჲ ძმაო არცა სტიროდიან მას, ვაჲ მე უფალო და ვაჲ მე ძმაო.

Verse: 19      ფლვით ვირ-<ებრ> დაეფლას; შემჴალი გარდადვან გარჱ ბჭეთა იჱრუსალემისათა.

Verse: 20      აღვედ ლიბანდ და ჴმა ყავ, <და> ბასანდ მიაწიე ჴმაჲ შენი, და ღაღად-ყავ წიაღ ზღუასა, რამეთუ შეიმუსრნეს ყოველნი ტრფიალნი შენნი.

Verse: 21      გეტყოდე შენ ცთომასა შენსა, და სთქუ, არა ვისმინო. ესე არს გზაჲ შენი სიჭაბუკითგან შენით, არა ისმინე ჴმისა ჩემისაჲ.

Verse: 22      ყოველთავე მწყემსთა შენთა მწყსიდეს ქარი, და ტრფიალნი შენნი წარვიდენ ტყუედ, რამეთუ მაშინ გრცხუენოდის და შეურაცხ-იქმნე ყოველთაგან მიყუართა შენთა

Verse: 23      დამკჳდრებულთა ლიბანს, დაბუდებული ნაძუთა შინა, ჰკუნესოდი, რაჟამს მოგიჴდენ შენ სალმობანი ვითარცა შობადისანი.

Verse: 24      ცხოველ ვარ მე, თქუა უფალმან, Page of ms. J: A122r  დაღათუ ყოფით მეყოს მე იექონია, ძჱ იოაკიმისი, მეუფჱ იუდაჲსაჲ;/ ნაბეჭდავ ჴელსა ზედა მარჯუენასა ჩემსა; მიყრ გამოგკუეთო შენ;

Verse: 25      და მიგცე შენ ჴელთა მეძიებელთა სულისა შენისათა, რომელთაგან გეშინის პირისაგან მათისა, ჴელთა ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილოვნისათა, და ჴელთა ქალდეველთასა.

Verse: 26      და განგაგდო შენ და დედაჲ შენი, რომელმან გშვა შენ, ქუეყანად სხუად, ქუეყანად სადა არა იშვენით მუნ, და <მუნ> მოჰსწყდეთ.

Verse: 27      ხოლო ქუეყანასა რომელსა ილოცვიდენ იგინი სულითა მათითა მოქცევად მუნ, ვერღარა მოიქცენ,

Verse: 28      პირი ეგე შეურაცხი და განგდებული კაცი ესე. შეურაცხ-იქმნა იექონია ვითარცა ჭურჭელი არა საჴმარი, რამეთუ განიგდო იგი და ნათესავი მისი, და განვარდა ქუეყანასა რომელ არა იცოდა.

Verse: 29      ქუეყანაო, ქუეყანაო, ქუეყანაო, ისმინე სიტყუაჲ უფლისაჲ;

Verse: 30      ესრე იტყჳს უფალი; დაწერე კაცი ესე განვრდომილად კაცად, წარმოუმართებელად კაცად დღეთა მისთა, რამეთუ არღარა აღორძნდეს ნათესავისაგან მისისა კაცი მჯდომარჱ საყდარსა ზედა დავითისსა მთავრად იუდაჲსა.;

Chapter: 23  
Verse: 1      ჵ მწყემსნო, რომელნი განაბნევთ და წარსწყმედთ ცხოვართა საძოვრისაგან ჩემისა, თქუა უფალმან;

Verse: 2      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ მწყემსთა ზედა <ერისა ჩემისათა>. თქუენ განაბნიენით ცხოვარნი ჩემნი, და განაშორენ<ი>თ იგინი, და უგულებელ-ჰყვენ<ი>თ იგინი, აჰა ესერა მე შური ვიძიო თქუენგან მსგავსად უკეთურებისა სლვისა თქუენისა, თქუა უფალმან.

Verse: 3      და მე შევიწყნარნე ნეშტნი ერისა ჩემისანი ყოვლისაგან ქუეყანისა, სადაცა განვიშოვრენ მე იგინი მუნ, და დავადგინნე იგინი საძოვარსა ზედა მათსა, და აღორძნდენ და განმრავლდენ.

Verse: 4      და აღუდგინნე მათ მწყემსნი, რომელნი მწყსიდენ მათ, და არღარა ეშინოდის მერმე არცა შეძრწუნდენ, იტყჳს უფალი.

Verse: 5      ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და აღუდგინო დავითს აღმოსავალი მართალი, და მეუფებდეს მეუფჱ მართალი; <და> ცნას და ყოს განკითხვაჲ, და სიმართლჱ ქუეყანასა ზედა.

Verse: 6      დღეთა მისთა ცხოვნდეს იუდაჲ, და ისრაჱლმან დაიმკჳდროს სასოებით; Page of ms. J: A122v  და ესე სახ<ე>ლები მათი, რომელ დასდვ/ას მათ უფალმან, იოსედეკიმ იგი, წინაწარმეტყუელთა შორის.

Verse: 7      ამისთჳს ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და არღარა თქუან; ცხოველ არს უფალი, რომელმან აღმოიყვანნა ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით.

Verse: 8      არამედ ცხოველ არს უფალი, რომელმან აღმომ იყვანა და მოიყვანა ნათესავი სახლისა ისრაჱლისაჲ ქუეყანით ჩრდილოჲთ, და ყოველთაგან სოფელთა, სადაცა განვაბნიენ იგინი. და კუალად ვაგნე იგინი, და დაეშჱნნენ ქუეყანასა მათსა.

Verse: 9      წინაწარმეტყუელთათჳს. განტყდა გული ჩემი ჩემ თანა, და შეიძრნეს ყოველნი ძუალნი ჩემნი, ვიქმენ მე ვითარცა მამაკაცი განკაფული, და ვითარცა კაცი შეპყრობილი ღჳნითა პირისაგან უფლისა და პირისაგან შუენიერებისა დიდებისა მისისა.

Verse: 10      რამეთუ მრუშებითა აღივსო ქუეყანაჲ, და პირისაგან მათისა იგლოვდა ქუეყანაჲ. განჴმეს საძოვარნი უდაბნოჲს<ა>ნი, და იყოს სრბაჲ მათი უკეთურ და ძლიერებაჲ მათი არა რაჲ.

Verse: 11      რამეთუ მღდელნი და წინაწარმეტყუელნი შეიბილწნეს, და სახლსა შინა ჩემსა ვიხილე უკეთურებაჲ მათი, თქუა უფალმან.

Verse: 12      ამისთჳს ექმენინ მათ გზაჲ მათი საძრომელ ნისლსა შინა, და შეუბრკუმენ, და დაეცნედ მას შინა, რამეთუ მოვავლინო მათ ზედა ძჳრი წელსა მას მოძიებისა მათისასა.

Verse: 13      და შორის წინაწარმეტყუელთა სამარიაჲსათა ვიხილენ უშჯულოებანი; წინაწარმეტყუელებდეს სახელად ჩემდა ბაალის გამო, და აცთუნეს ერი ჩემი ისრაჱლი.

Verse: 14      და შორის წინაწარმეტყუელთა იჱრუსალემისათა ვიხილე საზარელი, მრუშებდეს და ვიდოდეს სიცრუვით, და შეეწეოდეს ჴელთა ბოროტთა, რაჲთამცა არა მოაქცია კაცად-კაცადმან გზისაგან თჳსისა უკეთურისა, და მექმნ<ნ>ეს მე ყოველნი ვითარცა სოდომეთი, და მკჳდრნი მისნი ვითარცა გომორთაჲ.

Verse: 15      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ წინაწარმეტყუელთა ზედა, ესე<რა> ვაჭამო მათ სალმობაჲ, და ვასუა მათ წყალი მწარჱ, რამეთუ წინაწარმეტყუელთაგან იჱრუსალემისათა გამოჴდა სიბილწე ყოველსა ქუეყანასა.

Verse: 16      ესრე იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, ნუ ისმენთ სიტყუათა წინაწარმეტყუელთასა, რომელნი იგი წინაწარმეტყუელებენ ცუდსა, ხილვასა Page of ms. J: A123r  გულისა მათისა უკეთუ/რისასა იტყჳან, და არა პირისაგან უფლისა.

Verse: 17      ეტყჳან განშორებელთა სიტყუათა უფლისა გან; მშჳდობა იყოს <თქუენდა, და ყოველთა მავალთა ნებათა შინა მათთა ყოველთა მავალთა> საცთურითა გულისა თჳსისაჲთა ჰრქუეს, არა მოვიდეს თქუენ ზედა ბოროტი.

Verse: 18      რამეთუ ვინ დადგა სამყაროსა უფლისასა, და იხილვიდა სიტყუასა მისსა, ანუ ვინ მიეახლა, და ესმა ყურთა მისთა.

Verse: 19      აჰა ესერა ძრვაჲ უფლისა მიერ და რისხვაჲ გამოვალს შესაძრველად; ერთბამად მოვიდეს უღმრთოთა ზედა.

Verse: 20      და არა მიიქცეს რისხვაჲ უფლისაჲ, ვიდრემდის ყოს და ვიდრემდის დაამტკიცნეს მან ყოველნი მოსრულნი გულისა თჳსისანი. აღსასრულსა დღეთასა გულის-ჴმა-ყვნენ იგინი.

Verse: 21      არა მივავლინებდ წინაწარმეტყუელთა, და იგინი რბიოდეს, არა ვეტყოდე მათ, და იგინი წინაწარმეტყუელებდეს.

Verse: 22      და თუმცა დადგეს ქუეშჱ სამყაროსა ჩემსა, და ესმეს სიტყუანი ჩემნი, ასწავებდესმცა ერსა ჩემსა, და მოაქცევდეს მათ გზისაგან მათისა ბოროტისა და უკეთურისაგან სლვისა მათისა,

Verse: 23      ღმერთი მახლობელი მე ვარ, იტყჳს უფალი, და არა ღმერთი შორიელი.

Verse: 24      ანუ და-მე-იმალოს კაცი სამარხველსა, და მე არა ვიხილო, თქუა უფალმან; ანუ არა ცაჲ და ქუეყანაჲ მე აღმივსიეს, თქუა უფალმან.

Verse: 25      მესმა რასა იტყჳან წინაწარმეტყუელნი, რომელსა წინაწარმეტყუელებენ სახელად ჩემდა ცრუდ, და იტყჳან, მეჩუენა მე ჩუენებაჲ.

Verse: 26      ვიდრემდე იყოს გულსა წინაწარმეტყუელთასა, რომელნი წინაწარმეტყუელებენ სიცრუვესა, და წინაწარმეტყუელებასა მათსა ნებასა გულისა მათისასა

Verse: 27      რომელნი ზრახვენ დავიწყებად ერისა ჩემისა შჯულსა ჩემსა ჩუენებითა მათითა, რომელსა მიუთხრობს კაცად-კაცადი მოყუასსა თჳსსა, ვითარცა დაივიწყეს მამათა მათთა სახელი ჩემი ბაალისგან.

Verse: 28      წინაწარმეტყუელი, რომლისა თანა არს ჩუენებაჲ, წართქუნ ჩუენებაჲ თჳსი; და რომლისა თანა სიტყუაჲ ჩემი არს, წართქუნ სიტყუაჲ ჩემი ჭეშმარიტად. რაჲ არს ბზჱ იფქლისა თანა, ეგრეცა სიტყუანი ჩემნი, თქუა უფალმან.

Verse: 29      აჰა ესერა სიტყუანი ჩემნი ვითარცა ცეცხლი მოტყინარჱ, იტყჳს უფალი, და ვითარცა წერაქჳ, რომელმან განკუეთის კლდჱ,

Verse: 30      აჰა ესერა მე წინაწარმეტყუელთა მიმართ, იტყჳს უფალი, რომელნი Page of ms. J: A123v  იპარვენ სიტყუათა/ ჩემთა თითოეულად მოყუსისა თჳსისაგან.

Verse: 31      აჰა ესერა მე წინაწარმეტყუელთა მიმართ, თქუა უფალმან, რომელნი გამოიღებენ წინაწარმეტყუელებასა ენათასა, და შეიქმან ტყუვილით საუცრებასა, და ჰრულის რული მათი.

Verse: 32      აჰა ესერა მე წინაწარმეტყუელთა მიმართ, რომელნი წინაწარმეტყუელებდეს ჩუენებათა ცრუთა, თქუა უფალმან, და უთხრობდეს მათ, და აცთუნეს ერი ჩემი ტყუვილითა მათითა და სიცრუვითა მათითა, და მე არა მივავლინენ იგინი არცა ვამცენ მათ, და სარგებელი <ა>რაჲ არგონ ერსა ამას, თქუა უფალმან.

Verse: 33      და თუ გკითხოს შენ ერმან ანუ მღდელმან ანუ წინაწარმეტყუელმან, რაჲ არს იგავი უფლისაჲ, და ჰრქუა მათ; თქუენ ხართ იგავნი უფლისანი, და დაგამჴუნე თქუენ, თქუა უფალმან.

Verse: 34      წინაწარმეტყუელმან და მღდელმან და ერმან, რომელთაცა თქუან იგავი ესე უფლისაჲ, ვიძიო შური მის კაცისაგან და სახლისაგან მისისა.

Verse: 35      რამეთუ ჰრქჳს კაცად-კაცადმან მოყუასსა თჳსსა და კაცად-კაცადმან ძმასა თჳსსა, რაჲ მოგიგო უფალმან, და რაჲ თქუა უფალმან.

Verse: 36      და იგავსა უფლისასა ნუ სახელს-დებთ, რამეთუ იგავად უფლისად ექმნეს მას კაცსა სიტყუაჲ თჳსი, და გარდააქციენ<ი>თ სიტყუანი ღმრთისა ცხოვ, ელისანი უფლისა ძალთაჲსაჲ ღმრთისა ჩუენისაჲ.

Verse: 37      ესრეთ ჰრქუათ წინაწარმეტყუელთა; რაჲ მოგიგო უფალმან, და რაჲ გრქუა უფალმან; და იგავად უფლისა ნუ იტყჳთ,

Verse: 38      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი; რამეთუ სთქჳთ სიტყუაჲ ესე, იგავი უფლისაჲ, მივავლინე თქუენდა, და ვთქუ; არა სთქუათ იგავად უფლისად,

Verse: 39      ამისთჳს ესერა მე მოგიხუნე თქუენ იგავითა, და დაგამჴუნე თქუენ, და ქალაქი რომელ მოგეც თქუენ და მამათა თქუენთა პირისაგან ჩემისა.

Verse: 40      და მოვავლინო თქუენ ზედა ყუედრებაჲ საუკუნოჲ, და გინებაჲ საუკუნე, რომელ არა დაივიწყოს.

Verse: 7      [!] ამისთჳს ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და არღარა თქუან მერმე, ვითარმედ ცხოველ არს უფალი, რომელმან აღმოიყვანნა ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით,

Verse: 8      [!] არამედ ცხოველ არს უფალი, რომელმან აღმოიყვანა და შეკრიბა ყოველი ნათესავი ისრაჱლისაჲ ქუეყანით ჩრდილოჲთ, Page of ms. J: A124r  და ყოველთაგან სოფელთა, სადაცა განიშოვრნა იგინი მუნ;/ და კუალად აგნა იგინი ქუეყანასა მათსა.;

Chapter: 24  
Verse: 1      მიჩუენა მე უფალმან ორი კიშტჱ ლეღჳ მდგომარენი წინაშე ტაძარსა უფლისასა, შემდგომად წარტყუენვისა ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილოვნისაჲსა, იექონია, ძჱ იოაკიმისი, მეფჱ იუდაჲსი, და მთავარნი იუდაჲსნი, და ჴელო<ვ>ანნი, და შემწირველნი, და მდიდარნი, რომელ წარტყუენნა იჱრუსალემით, და მიიყვანნა იგინი ბაბილონდ.

Verse: 2      კიშტჱ ერთი ლეღჳთა ტკბილითა ფრიად ვითარცა ლეღჳ მსთუაჲ, და კიშტჱ ერთი ლეღჳთა ჯერკულითა ფრიად, რომელი ვერ საჭმელ იყო სიმწარითა თჳსითა.

Verse: 3      და მრქუა მე უფალმან; რასა ჰხედავ შენ, იერემია. და ვთქუ; ლეღუსა და ლეღუსა ტკბილსა ფრიად და ლეღუსა ჯერკუალსა ფრიად, რომელი არა იჭამოს სიჯერკულისაგან თჳსისა.

Verse: 4      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო, და მრქუა;

Verse: 5      ამას იტყჳს უფალი, ღმერთი ისრაჱლისაჲ, ვითარცა ლეღჳ ესე ტკბილი, ეგრე ვიცნნე წარტყუენულნი იგი იუდაჲსნი, რომელ განვავლინენ ამის ადგილისაგან ქუეყანად ქალდეველთა <კეთილისად>.

Verse: 6      და დავამტკიცნე მათ ზედა თუალნი ჩემნი კეთილობით, და უკუ-მოვაგნე იგინი ამას ქუეყანასა, აღვაშჱნნე იგინი და არა დავარღჳნე, <და> დავჰნერგნე იგინი, და არა აღვფხურნე.

Verse: 7      და ვსცე მათ გული, რომლითა მიცნან მე, რამეთუ მე ვარ უფალი; და იყვნენ იგინი ჩემდა ერად, და მე ვიყო მათდა ღმრთად, რამეთუ მოიქცენ ჩემდამო ყოვლითა გულითა მათითა.

Verse: 8      და ვითარცა ლეღჳ ჯერკუალი, რომელი ვერ იჭამოს სიჯერკულისაგან თჳსისა, ესრე იტყჳს უფალი; ეგრე მივსცე სედეკია, მეფჱ იუდაჲსი, და მდიდარნი მისნი და ნეშტნი იჱრუსალემისანი, რომელ დაშთომილ არიან ქუეყანასა ამას, და დამკჳდრებულნი ეგჳპტისანი.

Verse: 9      და მივსცნე იგინი განსაბნეველად ყოველთა მეუფებათა ქუეყანისათა, და საყუედრელად და იგავად და საძულელად და საწყეველად ყოველსა ადგილსა, სადაცა განვიშოვრნე იგინი.

Verse: 10      და მივავლინო მათ ზედა სიყმილი და სიკუდილი და მახჳლი, ვიდრემდის მოაკლდენ ქუეყანისაგან, რომელ მივეც მათ და მამათა მათთა . ;

Chapter: 25  
Verse: 1      სიტყუაჲ, რომელი იყო იერემიაჲსა მიმართ ყოვლისათჳს ერისა იუდაჲსა, Page of ms. J: A124v  წელსა მეოთხესა/ იოაკიმისა, ძისა იოსიაჲსა, მეფისა იუდაჲსა, წელსა მას პირველსა ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილოვნისასა.

Verse: 2      სიტყუაჲ რომელ თქუა იერემია წინაწარმეტყუელმან ყოვლისა მიმართ ერისა იუდაჲსა და მკჳდრთა იჱრუსალემისათა, და თქუა.

Verse: 3      მეათცამეტით წლითგან იოსია, ძისა ამონისა, მეფისა იუდაჲსა, მო-აქა-დღედმდე, ოც და მესამედ წლად, იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო, და გეტყოდე თქუენ, აღვიმსთობდი და გეტყოდე თქუენ, და არა ისმინეთ.

Verse: 4      და მივავლინენ თქუენდა მონანი ჩემნი წინაწარმეტყუელნი; განთიად მივავლინებდ, და არა ისმინეთ, და არა ვრჩდა ყური თქუენი სმენად სიტყუათა ჩემთა.

Verse: 5      და ვთქუ; მოიქეცით კაცად-კაცადი გზისაგან თქუენისა ბოროტისა და უკეთურებისაგან სლვისა, და დაეშჱნენით ქუეყანასა ზედა, რომელ მიგეც თქუენ და მამათა თქუენთა საუკუნითგან და მი-უკუნისამდე.

Verse: 6      და ნუ შეუდგთ კუალთა ღმერთთა უცხოთა<სა> მონებად მათა, <და> თაყუანის-ცემად მათა, რაჲთა არა განმარისხოთ მე საქმითა ჴელთა თქუენთაჲთა ბოროტის-ყოფად თქუენდა.

Verse: 7      და არა ისმინეთ ჩემი, თქუა უფალმან, რაჲთა განმარისხოთ საქმითა ჴელთა თქუენთაჲთა; მედგრის-ყოფად თქუენდა,

Verse: 8      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ, რამეთუ არა გრწმენა სიტყუათა ჩემთაჲ.

Verse: 9      აჰა ესერა მე მივავლინო, და მოვიყვანნე ყოველნი ტომნი ჩრდილოჲსანი, თქუა უფალმან, და ნაბუქოდონოსორ, მეფჱ ბაბილოვნისაჲ, მონაჲ ჩემი, და მოვიყვანნე იგინი ქუეყანასა ამას ზედა, და მკჳდრთა ზედა ამისთა, და ყოველთა ზედა ნათესავთა გარემო მისა; და მოვაოჴრნე იგინი, და მივსცნე იგინი განსარყუნელად და სასტჳნველად და საყუედრელად საუკუნოდ.

Verse: 10      და წარვწყმიდო მათ <გან> ჴმაჲ შუებისაჲ, და ჴმაჲ სიხარულისაჲ, და ჴმაჲ სიძისაჲ, და ჴმაჲ სძლისაჲ, და ჴმაჲ ფქვილთაჲ, და ნათელი სანთლისაჲ.

Verse: 11      და იყოს ყოველი ქუეყანაჲ განსარყუნელად და აღსაოჴრებელად, და Page of ms. J: A125r  ჰმონებდენ ნათესავნი ესე წარმართთა შორის/ მეფესა ბაბილოვნისასა სამეოცდა ათ წელ.

Verse: 12      და რაჟამს აღესრულნენ სამეოც და ათნი წელნი, შური ვიძიო მეფესა ზედა ბაბილოვნისასა, და ძიება ვყო ნათესავსა ამას ზედა, თქუა უფალმან, ძიებით უშჯულოებათა მათთა ქუეყანასა მას ქალდეველთასა, და დავსხნე იგინი განსარყუნელად საუკუნოდ.

Verse: 13      და მოვავლინნე ქუეყანასა ამას ზედა ყოველნი სიტყუანი ჩემნი, რომელ ვთქუ მისთჳს, ყოველი წერილი წიგნსა ამას შინა.

Verse: 14      რომელსა წინაწარმეტყუელებდა იერემია ყოველთათჳს წარმართთა, რამეთუ დაიმონნენ იგინი ნათესავთა მრავალთა და მეფეთა დიდდიდთა. და მე მივაგო <მათ> საქმეთა მათთა-ებრ, და მსგავსად უკეთურებისა სლვისა მათისა-ებრ.

Verse: 15      რამეთუ ესრე მრქუა მე უფალმან, ღმერთმან ისრაჱლისამან, მიიღე სასუმელი ესე ღჳნისა ურწყოჲსაჲ ჴელისაგან ჩემისა, და ასუა ეგე ყოველთა წარმართთა, რომელთა მიმართ მე მიგავლინა შენ მათა.

Verse: 16      და სუან, და წარმოსთხიონ, და განბორგნენ პირისაგან მახჳლისა, რომელ მივავლინო შორის მათსა.

Verse: 17      და მოვიღე სასუმელი იგი ჴელისაგან უფლისაჲსა, და ვასუ ყოველთა წარმართთა, რომელთა მიმართ მიმავლინა მე უფალმან მათა.

Verse: 18      და იჱრუსალემსა და ქალაქთა იუდაჲსთა და მეფეთა მისთა და მთავართა მისთა, დასხმად იგინი მოსაოჴრებელად და უგზოდ <და> დასასტჳნველად და საწყეველად.

Verse: 19      და ფარაოს მეფესა ეგჳპტისასა და მონათა მისთა და მდიდართა მისთა,

Verse: 20      და ყოველსა ერსა მისსა, და ყოველთა შემყოფთა მისთა, და ყოველთა მეფეთა ჭალაკისათა, და ყოველსა არაბიასა, და ყოველთა მეფეთა ქუეყანისა ოზისთა, და ყოველთა მეფეთა ქუეყანისა უცხოთესლთასა, და ასკალონსა, და გაზასა, და აკარონსა, და ნეშტსა აზოტისასა.

Verse: 21      და იდუმიასა, და მოაბსა, და ძეთა ამონისთა,

Verse: 22      და ყოველთა მეფეთა ტჳროსისთა, და ყოველთა მეფეთა სიდონისათა, და ყოველთა მეფეთა ჭალაკთასა, რომელნი არიან წიაღ ზღუასა;

Verse: 23      და დედანსა, და თემანსა, და გუზსა,

Verse: 24      და ყოველთა წინაგარდამარჯულ პირითა, და ყოველთა მეფეთა არაბიაჲსათა, და ყოველთა მეფეთა შეყოფილთა, რომელნი დგებიან უდაბნოსა ზედა, და ყოველთა/ Page of ms. J: A125v  მეფეთა ზამბრისთა.

Verse: 25      და ყოველთა მეფეთა ელამისთა, და ყოველთა მეფეთა არშაკთასა, და სპარსთასა,

Verse: 26      და ყოველთა მეფეთა აღმოსავალითგან შორიელთა და მახლობელთა კაცად-კაცადი ძმისა მიმართ თჳსისა, და ყოველთავე მეუფებათა ქუეყანისათა, რომელ არიან პირსა ზედა ქუეყანისასა, და მეფემან სისაქ სუას უკუანაჲსკნელ მათსა.

Verse: 27      და ჰრქუა მათ; ესრე იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი ღმერთი ისრაჱლისაჲ; სუთ, დაითრვენით, და წარმოსთხიეთ და დაეცნეთ, და ვერღარა ა<ღ>სდგეთ პირისაგან მახჳლისა, რომელი მე მოვავლინო შორის თქუენთა.

Verse: 28      და იყოს რაჟამს არა უნდეს მიღებად სასუმელი ეგე ჴელისაგან შენისა სუმად იგი, და ჰრქუა მათ; ესრე თქუა უფალმან ძალთამან სუმით ჰსუათ,

Verse: 29      რამეთუ ესერა ქალაქისაგან, რომელსა ზედა სახელ-დებულ არს სახელი ჩემი მათ ზედა, მისგან მე ვიწყებ ბოროტებად; და თქუენ განწმედით განწმიდნეგით, ვერ სადა განწმიდნეთ, რამეთუ მე მახჳლსა მოუწოდებ ყოველთა ზედა მსხდომარეთა ქუეყანისათა, თქუა უფალმან ძალთამან.

Verse: 30      და შენ წინაწარმეტყუელებდი ყოველთა ამათ სიტყუათა მათა მიმართ, და არქუ მათ; უფალი მაღლით ბრძანებს, და ადგილით წმიდით გამოსცეს ჴმაჲ თჳსი, <და> სიტყუას ბრძანებს ადგილით თჳსით, ხოლო იგინი ვითარცა მსთულებელნი მოუგებდენ, ყოველთა ზედა დამკჳდრებულთა ქუეყანისათა მოვალს მოსრვაჲ

Verse: 31      ქუეყანად კერძო, რამეთუ საშჯელი არს უფლისაჲ წარმართთა მიმართ, ეშჯის იგი ყოველსა ჴორციელსა, ხოლო უღმრთონი მიეცნენ მახჳლსა, თქუა უფალმან.

Verse: 32      ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ; ესერა ძჳრი მოვალს ნათესავისაგან ნათესავად, და ნიავქარი დიდი გამოვალს დასასრულით ქუეყანისაჲთ.

Verse: 33      და იყვნენ წყლულებანი უფლისაგან დღესა მას უფლისასა კიდითგან ქუეყანისაჲთ ვიდრე კიდედმდე ქუეყანისა, არა იტყებდენ, არცაღა შეკრბენ, არცა დაეფლნენ, სკორედ იყვნენ პირსა ზედა ქუეყანისასა.

Verse: 34      დაღადებდით მწყემსნი, და ჴმა ყავთ; იტყებდით, ვერძნი ცხოვართანი, რამეთუ აღესრულნეს დღენი მოწყუედისანი და განბნევანი თქუენნი, და დაეცნეთ ვითარცა ვერძნი რჩეულნი./ Page of ms. J: A126r 

Verse: 35      და წარწყმდეს სივლტოლაჲ მწყემსთაგან, და განრინებაჲ ვერძთაგან ცხოვართასა.

Verse: 36      ჴმაჲ ღაღადებისაჲ მწყემსთაჲ, და ვალალაებაჲ ვერძთა ცხოვართასაჲ, რამეთუ მოსპო უფალმან საძოვარი მათი.

Verse: 37      და დაეცა კეთილი მშჳდობისაჲ პირისაგან რისხვისა გულის-წყრომისა უფლისაჲსა.

Verse: 38      დაუტევა კაცად-კაცადმან ვითარცა ლომმან საყოფელი თჳსი, რამეთუ იქმნა ქუეყანაჲ იგი მათი უგზო პირისაგან რისხვისა, მახჳლისაგან დიდისა, და პირისაგან რისხვისა გულის-წყრომისა მისისა.

Chapter: 26  
Verse: 1      დასაბამსა მეფისა იოაკიმისა, ძისა იოსიაჲსა, მეფისა იუდაჲ<ს>სა, იყო სიტყუაჲ უფლისა მიერ, და თქუა.

Verse: 2      ესრე მრქუა უფალმან; დადეგ ეზოსა შინა ტაძრისა უფლისასა, და უბრძანე ყოველსა იუდასა მომავალსა თაყუანის-ცემად ტაძარსა შინა უფლისასა ყოველნი სიტყუანი, რომელ გიბრძანენ შენ თხრობად მათა; ნუ მოაკლებ სიტყუასა.

Verse: 3      ვინ უწყის, ისმინონ ხოლო თუ, და მოიქცეს კაცად-კაცადი გზისაგან თჳსისა ბოროტისა, და ვსცხრე ძჳრისაგან, რომელი მე განმიზრახავს ყოფად მათა უკეთურთათჳს სლვათა მათთათჳს.

Verse: 4      და ჰრქუა მათ; ესრე თქუა უფალმან, არა თუ ისმინოთ ჩემი სლვად შჯულსა ჩემსა, რომელ მიგეც წინაშე პირსა თქუენსა,

Verse: 5      სმენად სიტყუათა წინაწარმეტყუელთა მონათა ჩემთაჲ, რომელ მე მოვავლინენ განთიად, და არა ისმინეთ.

Verse: 6      და მივსცე სახლი ესე ვითარცა სელომი, და ქალაქი ესე მივსცე საწყეველად ყოველთა ნათესავთა ქუეყანისათა.

Verse: 7      და ესმა მღდელთა და ცრუ-წინაწარმეტყუელთა და ყოველსა ერსა იერემიაჲს სიტყუაჲ, იტყოდა რაჲ იგი სახლსა შინა უფლისასა.

Verse: 8      და იყო ვითარცა დადუმნა იერემია სიტყჳსაგან ყოველი რომელი უბრძანა მას უფალმან თხრობად ყოვლისა ერისა, და შეიპყრეს იგი მღდელთა და ცრუ-წინაწარმეტყუელთა და ყოველმან ერმან, და ჰრქუეს, სიკუდილით მოჰკუდე,

Verse: 9      რამეთუ სწინაწარმეტყუელებ სახელითა უფლისაჲთა, და იტყჳ; ვითარცა სელომი იყოს სახლი ესე, და ქალაქი ესე აღოჴრდეს მკჳდრთაგან, და განკრბა ყოველი ერი იერემიაჲს ზედა სახლად უფლისა.

Verse: 10      და ვითარცა ესმეს სიტყუანი ესე მთავართა იუდაჲსთა, და აღმოვიდეს ტაძრით მეფისაჲთ Page of ms. J: A126v  სახლად უფლისა, და დასხდეს წინაშე კართა/ ბჭეთა უფლისა ახალთა.

Verse: 11      და ჰრქუეს მღდელთა და ცრუ-წინაწარმეტყუელთა მთავართა მიმართ და ყოველსა ერსა, საშჯელი სიკუდილისაჲ არს ამის კაცისაჲ, რამეთუ წინაწარმეტყუელებდა ქალაქისა ამისთჳს, ვითარცა გესმა ყურთა თქუენთა.

Verse: 12      და თქუა იერემია მთავართა მიმართ და ყოვლისა ერისა, უფალმან მომავლინა მე წინაწარმეტყუელებად სახლსა ამას ზედა და ქალაქსა ამას ყოველთა ამათ სიტყუათა, რომელ გესმეს.

Verse: 13      და აწ უმჯობეს ყვენით გზანი თქუენნი და საქმენი თქუენნი, და ისმინეთ ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა თქუენისაჲ, და დასცხრეს უფალი ბოროტებათაგან, რომელ თქუა თქუენ ზედა.

Verse: 14      და ესერა მე ჴელთა შინა თქუენთა ვარ; მყავთ მე ვითარცა ჯერ არს, და ვითარ უმჯობეს გიჩს თქუენ.

Verse: 15      ხოლო უწყებით უწყოდეთ, უკუეთუ მომკლათ მე, რამეთუ სისხლსა უბრალოსა დასთხევთ თქუენ ზედა და ქალაქსა ამას ზედა და დამკჳდრებულთა ზედა მას შინა, რამეთუ ჭეშმარიტად მომავლინა მე უფალმან თქუენდა, სიტყუად ყურთა თქუენთა ყოველთა ამათ სიტყუათა.

Verse: 16      და თქუეს მთავართა და ყოველმან ერმან მღდელთა მიმართ და ცრუ-წინაწარმეტყუელთა; არა არს ამის კაცისათჳს საშჯელი სიკუდილისაჲ, რამეთუ სახელითა უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲთა იტყჳს ჩუენდამო.

Verse: 17      და აღდგეს კაცნი მოხუცებულთაგანნი ერისანი, და ეტყოდეს ყოველსა კრებულსა ერისასა, და თქუეს;

Verse: 18      მიქეა მორათიტელი წინაწარმეტყუელებდა დღეთა ეზეკია მეფისა იუდაჲსთა, და ყოველსა ერსა იუდაჲსსა ჰრქუა; ეს<რ>ე თქუა უფალმან; სიონი ვითარცა აგარაკი მოიჴნას, და იჱრუსალემი ვითარცა ხილის-საცავი იყოს, და მთაჲ იგი სახლისა უფლისაჲ იყოს სერტყ მაღნარის.

Verse: 19      მოკლვით ნუ მოკლა ეზეკია, მეფემან იუდაჲსმან, და ყოველმან იუდამან, არამედ შეეშინა მათ უფლისა, და ევედრნეს პირსა უფლისასა, და დასცხრა უფალი ბოროტებათაგან, რომელ თქუა მათ ზედა, და ჩუენ ვქმენთ ძჳრი დიდი სულთა ზედა ჩუენთა.

Verse: 20      და კაცი ერთი ვინ მე წინაწარმეტყუელებდა სახელითა უფლისაჲთა; ურია, ძჱ სამეაჲსი კარიათიარიმელი, ქალაქსა ამას ზედა და ქუეყანისა ამისთჳს მსგავსად ყოველთა სიტყუათა იერემიაჲსთა .

Verse: 21      და ესმა მეფესა იოაკიმს და ყოველთავე მდიდართა მისთა და ყოველთა Page of ms. J: A127r  მთავართა/ ყოველნი სიტყუანი მის-მიერნი, და ეძიებდეს მას მოკლვად, და ესმა ურიას, და შეეშინა, და ივლტოდა და შევიდა ეგჳპტედ.

Verse: 22      და წარავლინნა იოაკიმ მეფემან კაცნი ეგჳპტედ, ელდათან, ძჱ აქაბორისი, და კაცნი მის თანა.

Verse: 23      და გამოიყვანეს იგი მიერ, და მოიყვანეს იგი მეფისა იოაკიმისა, და მოკლა იგი მახჳლითა, და შთააგდო მძორი მისი სამარესა ძეთა ერისა მისისათა.

Verse: 24      ხოლო ჴელი აქიკამისი, საფანის ძისაჲ, იყო იერემიაჲს თანა, რაჲთამცა არა მიეცა იგი მოკლვად ჴელთა ერისათა.

Chapter: 27  
Verse: 1      დასაბამსა მეფისა იოაკიმისა, ძისა იოსიაჲსა, მეფისა იუდაჲსა, იყო სიტყუაჲ ესე იერემიაჲს მიმართ უფლისა მიერ, და თქუა.

Verse: 2      ესრე მრქუა მე უფალმან; იქმნენ შენდად შესაკრველნი და საჴივნი, და დაისხენ ქედსა შენსა.

Verse: 3      და მიუძღუანენ იგინი მეფესა იუდაჲსსა და მეფესა ძეთა ამონისთასა და მეფესა ტჳროსისა და მეფესა სიდონისასა ჴელითა მოციქულთაჲთა, რომელნი მივიდოდიან შემთხუევად მათა იჱრუსალემდ სედეკიაჲსა, მეფისა იუდაჲსა.

Verse: 4      და ამცენ უფალთა მათ მიმართ, და არქუ; ესრე თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაჱლისამან,

Verse: 5      ესრე არქუთ უფალთა თქუენთა; მე შევქმენ ქუეყანაჲ და კაცი და საცხოვარი, რაოდენნი არიან პირსა ზედა ქუეყანისასა, ძალითა ჩემითა დიდითა, და მკლავითა ჩემითა მაღლითა; და მივეც იგი მას, რომელიცა მთნდა წინაშე თუალთა ჩემთა. და აწცა მე ვარ;

Verse: 6      მივსცე ყოველი ესე ქუეყანაჲ ჴელსა ნაბუქო<დო>ნოსორ, მეფისა ბაბილოვნისა, მონისა ჩემისასა, და მჴეცნიცა ველისანი საქმედ,

Verse: 7      მიმიცემიან მას დამონებად მისა ყოველნი ნათესავნი, და ძესა მისსა და ძესა ძისა მისისასა, ვიდრე მოსლვადმდე ჟამისა რისხვისა მისისაჲსა, და ჰმონოს მას ნათესავმან მრავალმან და მეფეთა დიდთა.

Verse: 8      და იყოს ნათესავი და მეუფებაჲ, რომელთა არა ჰმონონ ნაბუქოდონოსორ, მეფესა ბაბილოვნისასა, რომელთა არა შეყონ ქედი მათი Page of ms. J: A127v  უღელსა ქუეშჱ მეფისა ბაბილოვნისასა, მახჳლითა და სიყმილითა და/ სიკუდილითა მე მოვიძინე იგინი, თქუა უფალმან, ვიდრემდე მოაკლდეს მათ ჴელსა შინა მისსა.

Verse: 9      და თქუენ ნუ ისმენთ ცრუ-წინაწარმეტყუელთა თქუენთასა, და მისანთა თქუენთასა, და ჩუენებათა თქუენთა, და მლაღობელთა თქუენთასა, და მზმნელთა თქუენთასა, და მეწამლეთა თქუენთასა, რომელნი გეტყჳან; ნუ იქმთ საქმესა მეფისა ბაბილოვნისასა.

Verse: 10      რამეთუ ცილსა გიწინაწარმეტყუელებენ თქუენ, რაჲთამცა განგაშორნა თქუენ ქუეყანისაგან თქუენისა, და განგაბნინე თქუენ, და წარსწყმდეთ.

Verse: 11      და ნათესავმან, რომელმან შეყოს ქედი თჳსი უღელსა ქუეშჱ მეფისა ბაბილოვნისასა, და უქმნეს მას, დაუტევო იგი ქუეყანასა ზედა, თქუა უფალმან, იქმოდის მუნ და დაეშენოს მუნ.

Verse: 12      და სედეკიაჲს მიმართ, მეფისა იუდაჲსა, ვიტყოდე მსგავსად ყოველთა ამათ სიტყუათა, და ვთქუ; მიუპყართ ქედი თქუენი უღელსა ქუეშჱ მეფისა ბაბილოვნისასა, და ჰმონეთ მას და ერსა მისსა, და სცხომდეთ.

Verse: 13      და რაჲსათჳს მოჰკუდები შენ და ერი შენი მახჳლითა და სიყმილითა და სიკუდილითა, ვითარცა თქუა უფალმან ნათესავისა მიმართ, რომელმან არა ჰმონოს მეფესა ბაბილოვნისასა.

Verse: 14      და ნუ ისმენთ სიტყუასა ცრუ-წინაწარმეტყუელთასა, რომელნი გეტყჳან თქუენ, არა უქმოდით მეფესა ბაბილოვნისასა, რამეთუ იგინი ცრუსა წინაწარმეტყუელებენ თქუენდა მომართ.

Verse: 15      რამეთუ არა მივავლინენ იგინი, იტყჳს უფალი, და იგინი გიწინაწარმეტყუელებენ თქუენ სახელითა ჩემითა სიცრუვით, რაჲთა წარგწყმიდნენ თქუენ, და წარწყმდენ თქუენ თანა წინაწარმეტყუელნიცა იგი.

Verse: 16      და მღდელთა და ყოველსა ერსა ვეტყოდე და ვარქუ; ესრე თქუა უფალმან, ნუ ისმენთ სიტყუათა წინაწარმეტყუელთასა, რომელნი გიწინაწარმეტყუელებენ თქუენ, და იტყჳან, აჰა ესერა ჭურჭერი სახლისა უფლისაჲ მოიქცევის ბაბილონით აწ ადრე, რამეთუ ცრუსა გიწინაწარმეტყუელებენ თქუენ. არა მივავლინენ იგინი და არა არს სიტყუაჲ უფლისაჲ მათ შორის.

Verse: 17      ნუ ისმენთ მათსა, ჰმონებდით მეფესა ბაბილოვნისასა, და სცხომდეთ; და რაჲსათჳს იქმნების ქალაქი ესე ოჴერ.

Verse: 18      წინაწარმეტყუელნი თუ არიან, და არს სიტყუაჲ უფლისაჲ მათ შორის, სიტყუას უგებედ უფალსა ძალთასა, რაჲთა არა წარიღოს ნეშტი იგი Page of ms. J: A128r  ჭურ/ჭერა სახლისა უფალისაჲ და სახლისა მეფისა იუდაჲსისაჲ და იჱრუსალემისაჲ ბაბილონდ.

Verse: 19      რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ სუეტთათჳს, და ზღჳსათჳს და მექონოთთათჳს, და ნეშტთა ზედა ჭურჭერთა, რომელ დაშთომილ არიან ქალაქსა ამას შინა.

Verse: 20      რომელ არა წარიღო ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილოვნისამან, რაჟამს წარტ<ყ>უენა იექონია და იოაკიმ მეფენი იუდაჲსნი იჱრუსალემით ბაბილონდ, და ყოველნი აზნაურნი იუდაჲსნი და იჱრუსალემი.

Verse: 21      რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაჱლისაჲ, ჭურჭელსა ზედა, რომელ დაშთომილ არს სახლსა შინა უფლისასა, და სახლსა შინა მეფისა იუდაჲსსა, და იჱრუსალემს შინა.

Verse: 22      ბაბილონდ წარიღონ, და მუნ იყოს ვიდრე დღედმდე მოძიებისა მათისა, ესრე იტყჳს უფალი, და აღმოვიღო იგი და მო<ვ>აქციო იგი ამასვე ადგილსა.;

Chapter: 28  
Verse: 1      და იყო წელსა მას დასაბამსა მეფობასა სედეკიაჲსსა, მეფისა იუდაჲსსა, წელსა მეოთხესა, თთუესა მეხუთესა, თქუა ანანია, ძემან აზორისმან, ცრუ-წინაწარმეტყუელმან გაბაონელმან სახლსა შინა უფლისასა წინაშე თუალთა მღდელთასა და ყოვლისა ერისა, და თქუა.

Verse: 2      ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაჱლისაჲ; შემდგომად ორისა წლისა <დღეთა> შევმუსრო უღელი მეფისა ბაბილოვნისაჲ,

Verse: 3      და მოვაქციო ამას ადგილსა ყოველი ჭურჭერი სახლისა უფლისაჲ, რომელ წარიღო ნაბუქოდონუსორ მეფემან ბაბილონისამან ამის ადგილისაგან, და შეიღო იგი ბაბილონდ.

Verse: 4      და იექონია, ძჱ იოაკიმისი, მეფჱ იუდაჲსაჲ, და ყოველი ტყუჱ იუდაჲსაჲ, რომელნი მივიდეს ბაბილონდ, მე მოვაქციო ამასვე ადგილსა, <თქუა> უფალმან ეგრე, და ნატყუენავი იუდაჲსი, რამეთუ შევმუსრო უღელი მეფისა ბაგილოვნისაჲ.

Verse: 5      და ჰრქუა იერემია წინაწარმეტყუელმან ანანიას ცრუ-წინაწარმეტყუელსა წინაშე თუალთა მღდელთასა, და წინაშე თუალთა ყოვლისა ერისათა, რომელ დგეს სახლსა შინა უფლისასა,

Verse: 6      და თქუა იერემია წინაწარმეტყუელმან; ჭეშმარიტად ეგრე ყავნ უფალმან და დაამტკიცენ უფალმან სიტყუაჲ ეგე შენი, რომელსა შენ ჰწინაწარმეტყუელებ, Page of ms. J: A128v  მომცევად ჭურჭრისა მის სახლისა უფლისაჲსა,/ და ყოვლისა ნატყუენავისაჲ ბაბილონით ამასვე ადგილსა.

Verse: 7      ხოლო ისმინეთ სიტყუაჲ ესე, რომელსა მე ვიტყჳ ყურთა შენთა და ყურთა ყოვლისა ერისათა.

Verse: 8      წინაწარმეტყუელნი რომელნი იყვნეს პირველად ჩემსა და ჴირველად თქუენსა საუკუნითგან, და წინაწარმეტყუელებდეს ქუეყანასა ზედა მრავალთა, და მეუფებათა ზედა დიდთა ბრძოლად და ბოროტის-ყოფად და სიკუდიდ.

Verse: 9      და წინაწარმეტყუელი იგი, რომელ წინაწარმეტყუელებდა მშჳდობად, მოსლვასა სიტყჳსა მის წინაწარმეტყუელისასა, საცნაურ იყოს წინაწარმეტყუელი იგი, რომელი მოუვლინა მათ უფალმან, სარწმუნოდ.

Verse: 10      და მოიხუნა ანანია ცრუ-წინაწარმეტყუელმან წინაშე თუალთა ყოვლისა ერისათა საჴივნი იგი ქედისაგან იერემიაჲს წინაწარმეტყუელისა, და შემუსრნა იგინი,

Verse: 11      და მიუგო ანანია წინაშე თუალთა ყოვლისა ერისათა, და ჰრქუა; ესრე თქუა უფალმან; ესრე შევმუსრო უღელი ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილოვნისაჲ, შემდგომად ორისა წლისა დღეთა ქედისაგან ყოველთა ნათესავთა, და წარვიდა იერემია წინაწარმეტყუელი გზად თჳსა.

Verse: 12      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ იერემიაჲსა მიმართ შემუსრვისა შემდგომად საჴივთა ანანია ცრუ-წინაწარმეტყუელისა მიერ ქედისაგან მისისა, და თქუა.

Verse: 13      მივედ <და> ეტყოდე ანანიას, და არქუ; ესრეთ თქუა უფალმან; საჴივნი ძელისანი დაჰმუსრენ, და ვქმნნე მათ წილ რკინისა საჴივნი;

Verse: 14      რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაჱლისაჲ; უღელი რკინისაჲ მივეც ქედსა ზედა ყოველთა ნათესავთასა, რაჲთა უქმოდიან ნაბუქოდონოსორ, მეფესა ბაბილონისასა, და ჰმონონ მას, და მჴეცნიცა ველისანი მიმიცემიან მას.

Verse: 15      და ჰრქუა იერემია წინაწარმეტყუელმან ანანიას ცრუ-წინაწარმეტყუელსა; ისმინე ანანია, არა მოგავლინა შენ უფალმან, და შენ მოსავ ჰყავ ერი ესე სიცრუვესა ზედა.

Verse: 16      ამისთჳს ესრე თქუა უფალმან; აჰა ესერა მე განგავლინებ შენ პირისაგან ქუეყანისაჲსა; ამას წელსა მოჰკუდე, რამეთუ განდრეკასა იტყოდე უფლისა მიმართ.

Verse: 17      და მოკუდა ანანია ცრუ-წინაწარმეტყუელი მას წელსა თთუესა მეშჳდესა. Page of ms. J: B13r 

Chapter: 29  
Verse: 1      და ესე სიტყუანი მის წიგნისანი, რომელ მიუძღუანა/ იერემია წინაწარმეტყუელმან იჱრუსალემ<ი>თ მოხუცებულთა წარტყუენულთა და მღდელთა, ცრუ-წინაწარმეტყუელთა და ყოვლისა მიმართ ერისა წიგნი ბაბილოვნდ, წარტყუენულთა მიმართ და ყოვლისა მიმართ ერისა, რომელ წარტყუენა ნაბუქოდონოსორ ჰჱრუსალემით ბაბილოვნდ.

Verse: 2      შემდგომად გამოსლვასა იექონია მეფისა და დედოფლისა და საჭურისთასა და მთავართა იუდაჲსთა იჱრუსალემით, და ყოვლისა აზნაურისა და ჴელოვნისა და პყრობილთასა იჱრუსალემით.

Verse: 3      ჴელითა ელასაჲსითა, საფანის ძისაჲთა, და გამარიაჲსითა, ძისა ქელკიაჲსა, რომელ წარავლინნა სედეკია, მეფემან იუდაჲსმან, ნაბუქოდონოსორისა, მეფისა ბაბილონისა, ბაბილონდ, და ჰრქუა.

Verse: 4      ესრე თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაჱლისამან, წარტყუენელთა ზედა, რომელ წარიტყუენა იჱრუსალემით ბაბილონდ.

Verse: 5      იშჱნეთ სახლებ, და დაეშჱნენით, დაასხთ სამოთხეები, და ჭამეთ ნაყოფი მათი.

Verse: 6      ისუთ ცოლებ, და ისხთ შვილებ ძეებ და ასულებ. უსხენით ძეთა თქუენთა ცოლ, და ასულნი თქუენნი მისცენით ქმართა, და შვედ ძეებ და ასულებ, და განმრავლდით, და ნუ შეჰმცირდებით.

Verse: 7      და ცხომდებოდეთ მშჳდობად მის ქუეყანისა, რომელსა მიგავლინენ თქუენ მუნ, და ილოცევდით მათთჳს უფლისა მიმართ, რამეთუ მშჳდობასა შინა მათსა თქუენთჳსცა იყოს მშჳდობა.

Verse: 8      რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაჱლისაჲ; ნუ აღგაცთუნებედ თქუენ ცრუ-წინაწარმეტყუელნი თქუენნი, რომელ არიან თქუენ შორის, და ნუ აღგაცთუნებედ თქუენ მისანნი თქუენნი, და ნუ ისმენთ სიზმართა თქუენთა, რომელ გეზმანებიან თქუენ.

Verse: 9      რამეთუ ცრუსა გიწინაწარმეტყუელებენ თქუენ იგინი სახელითა ჩემითა; არა მივავლინენ <იგინი>, თქუა უფალმან.

Verse: 10      რამეთუ ესრე თქუა უფალმან, რაჟამს აღასრულებდეთ ბაბილონს სამეოც და ათსა წელსა, მოგიძინე თქუენ, და დავამტკიცნე თქუენ ზედა სიტყუანი ჩემნი კეთილნი მთმცევად თქუენდა ამას ადგილსა./ Page of ms. J: B13v 

Verse: 11      რამეთუ მე უწყი ზრახვაჲ, რამეთუ მე ვარ, და ვზრახო თქუენ ზედა ზრახვაჲ მშჳდობისაჲ, თქუა უფალმან, და არა ძჳრი, მოცემად თქუენდა დიდდიდი ესე და სასოებაჲ; და მხადოდით მე, და მპოოთ.

Verse: 12      და ილოცევდით ჩემდამო, და მე ვისმინო თქუენი;

Verse: 13      მეძიებდით მე და მპოოთ, რაჟამს მეძიებდეთ მე ყოვლითა გულითა თქუენითა.

Verse: 14      და გამოგეცხადო თქუენ, თქუა უფალმან, და მოვაქციო ტყუჱ თქუენი, და შეგკრიბნე თქუენ ყოველთაგან წარმართთა, და ყოველთაგან ადგილთა, სადაცა განგაბნიენ თქუენ, თქუა უფალმან. და მოგაქცინე თქუენ ადგილსა ამას, ვინაჲცა წარგტყუენენ თქუენ მიერ.

Verse: 16      რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი მეფისა მიმართ, რომელი ზის საყდართა ზედა დავითისთა, და ყოველსა ერსა, მკჳდრთა ამის ქუეყანისათა, ძმათა თქუენთა არა განსრულთა თქუენ თანა ტყუედ.

Verse: 17      ესრეთ იტყჳს უფალი ძალთაჲ; ესერა მივავლინებ მე მათა მახჳლსა და სიყმილსა და სიკუდილსა, და ვყვნი იგინი ვითარცა ლეღუნი სუარიმისანი, რომელი ვერ იჭამოს სიჯერკულისაგან.

Verse: 18      და გამოვდევნნე იგინი მახჳლითა და სიყმილითა და სიკუდილითა, და მივსცნე იგინი საყუედრელად ყოველთა მეფეთა ქუეყანისათა, და საფიცებელად და განსარყუნელად და სასტჳნველად, და საყუედრელად ყოველთა შორის წარმართთა, სადა იგი განვაბნინე <მუნ>.

Verse: 19      მისთჳს რამეთუ არა ისმინეს სიტყუათა ჩემთაჲ, თქუა უფალმან, რამეთუ მივავლინენ მათა მონანი ჩემნი წინაწარმეტყუელნი, აღვიმსთობდი და მივავლინებდ, და არა ესმა, თქუა უფალმან.

Verse: 20      და თქუენ ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ, ყოველთა წარტყუენულთა, რომელ განვავლინენ იჱრუსალემით ბაბილონდ.

Verse: 15      [!] და სთქუთ; დაადგინა უფალმან ჩუენ ზედა წინაწარმეტყუელი ბაბილონს შინა.

Verse: 21      ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაჱლისაჲ, აქიაბის ზედა, ძისა კოლაჲსისა, და სედეკიაჲს ზედა, ძისა მანასჱსა, რომელ იგი წინაწარმეტყუელებენ სახელად ჩემდა ცრუსა. აჰა ესერა მე მივსცნე ჴელთა ნაბუქოდონოსორ, Page of ms. J: B14r  მეფისა ბაბილოვნისათა,/ და მოწყჳდნეს იგინი წინაშე თუალთა თქუენთა.

Verse: 22      და აღიღონ მათ ზედა წყევაჲ ყოველთა შორის წარტყუენულთა <იუდაჲსთა> ბაბილონს შინა, და თქუან, გყავნ შენ უფალმან, ვითარცა სედეკიას უყო და ვითარცა აქიაბს, რომელნი იგი შეწუნა მეფემან ბაბილონისამან ცეცხლითა.

Verse: 23      რამეთუ ქმნეს უშჯულოებაჲ შორის ისრაჱლსა, და იმრუშებდეს იგინი ცოლთა თანა-მოქალაქეთასა, და სიტყუას უთხრობდეს სახელითა ჩემითა ცრუსა, რომელ არა უბრძანე მათ; და მე იგი ვარ მეცნიერი და მოწამე, იტყჳს უფალი.

Verse: 24      და სამეას ელამიტელსა არქუ,

Verse: 25      ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაჱლისაჲ, რამეთუ შენ მიუძღუანე სახელითა ჩემითა წიგნი ყოველსა ერსა იჱრუსალემდ. არა მიგავლინე შენ სახელითა ჩემითა; და სოფონია ძესა მანასჱსა,

Verse: 26      უფალმან დაგადგინა შენ მღდელად იუდაჲს წილ მღდელისა, და გყო შენ ზედა-მდგომელ სახლსა შინა უფლისასა ყოვლისა კაცისა წინაწარმეტყუელისა თჳს, და ყოვლისა კაცისა მცბიერისათჳს, რაჲთა მისცნეთ იგინი საპყრობილესა სინუქისსა და მღჳმესა.

Verse: 27      და აწ რად არა შეჰრისხენით იერემიას ანათოთელსა, რომელი გიწინაწარმეტყუელებდა თქუენ.

Verse: 28      რამეთუ მოავლინა თქუენდა ბაბილონდ, და გრქუა; შორს და არს, იშჱნეთ სახლი, და დაეშჱნენით, დაჰნერგეთ სამოთხეები, და ჭამეთ ნაყოფი მათი.

Verse: 29      და აღმოუკითხა სოფონია მღდელმან წიგნი ესე ყურთა იერემიაჲს წინაწარმეტყუელისათა.

Verse: 30      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ იერემიაჲსა მიმართ, და ჰრქუა,

Verse: 31      მიავლინე ყოველთა მიმართ წარტყუენულთა, და არქუ, ესრე თქუა უფალმან სამეაჲსთჳს ელამიტელისა, რამეთუ გიწინაწარმეტყუელებდა თქუენ სამეა, და მე არა მივავლინე იგი, და მოსავ გყვნა თქუენ სიცრუვესა ზედა.

Verse: 32      ამისთჳს ესრე თქუა უფალმან, აჰა ესერა მე ძიება ვყო სამეაჲს ზედა ელამიტელისა, და ნათესავისა მისისა ზედა, და არა იყოს მისი კაცი მჯდომარჱ შორის თქუენსა ხილვად კეთილისა მის, რომელ მე ვყო თქუენთჳს, იტყჳს უფალი, რამეთუ განდრეკასა იტყოდა უფლისათჳს.

Chapter: 30  
Verse: 1      სიტყუაჲ რომელი იყო იერემიაჲსა მიმართ უფლისა მიერ, და ჰრქუა; Page of ms. J: B14v 

Verse: 2      ესრე თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან/ ისრაჱლისამან, დაწერენ შენდად ყოველნივე ესე სიტყუანი წიგნსა ზედა, რომელ გიბრძანენ შენ.

Verse: 3      რამეთუ ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და მოვაქციო ტყუჱ ერისა ჩემისა ისრაჱლისაჲ, და იუდაჲსი, თქუა უფალმან, და მოვაქცინე იგინი ადგილსა ამას, რომელი მივეც მამათა მათთა, და ეუფლნენ მას.

Verse: 4      და ესე სიტყუანი, რომელთა იტყოდა უფალი ისრაჱლსა ზედა და იუდასა ზედა.

Verse: 5      ესრე თქუა უფალმან ძალთამან, ჴმაჲ შიშისაჲ გესმეს, საზარელი შიში, და არა არს მშჳდობა.

Verse: 6      იკითხეთ და იხილეთ, თუ შვა წულ, და შიში რომლისანი შეპყრობილ იყვნენ ფერცხ<ა>ლნი განრინებაჲ, რამეთუ ვიხილე ყოველი კაცი, და ჴელნი მისნი ფერცხ<ა>ლთა ზედა თჳსთა ვითარცა შობადისანი, გარდაიქცეს ყოველნი პირნი, დანდალუკ იქმნნეს.

Verse: 7      რამეთუ დიდ არს დღჱ იგი, და არა არს ეგე-მლევანი; და ჟამი იწროებისაჲ არს და ჭირისაჲ იაკობისი.

Verse: 8      და ამის განცა გან-ვე-ერეს, მას დღესა შინა, თქუა უფალმან ძალთამან, შევმუსრო უღელი ქედისაგან მათისა, საკრველნი მათნი განვხეთქნე, არღა უქმოდიან იგინი უცხოთა.

Verse: 9      და უქმოდიან იგინი უფალსა ღმერთსა მათსა, და დავით მეფჱ აღუდგინო მათ.

Verse: 10      და შენ ნუ გეშინინ მონასა ჩემსა იაკობს, თქუა უფალმან, ნუცა შესძრწუნდები ისრაჱლ, რამეთუ ესერა გან<გ>არინო შენ შორით, და ნათესავი შენი ტყუეობისაგან მათისა, მოიქცეს იაკობ, და დაეყუდოს, და განიშუას, და არა ვინ იყოს მაფრთხობელ მათა.

Verse: 11      რამეთუ მე შენ თანა ვარ, იტყჳს უფალი, განრინებად შენდა, რამეთუ ვყო მოკლებაჲ ყოველთა ნათესავთაჲ, რომელთა მიმართ განგაბნიე შენ, ხოლო შენი არა ვყო მოკლებაჲ, და განგსწავლო შენ განკითხვით, და განმართლებით არა განგამართლო შენ.

Verse: 12      ესრე იტყჳს უფალი; ძლიერ არს შემუსრვაჲ ეგე შენი, სალმობიერ არს წყლულებაჲ ეგე შენი.

Verse: 13      არა არს განმკითხველ საშჯელისა შენისა, სალმობიერად იკურნე, და სარგებელ <არა> არს შენდა.

Verse: 14      ყოველთა მეგობართა შენთა დაგივიწყეს შენ, არა იკითხო<ნ> შენთჳს, რამეთუ Page of ms. J: B15r  წყლულე/ბითა მტერისაჲთა გწყალ შენ; სწავლაჲ მტკიცჱ ყოველსა ზედა უშჯულოებასა შენსა, რამეთუ განმრავლდეს ცოდვანი შენნი. გძლეს უშჯულოებათა შენთა,

Verse: 15      რაჲსა ჰღაღადებ შემუსრვილებასა შენსა ზედა, ძლით არს სალმობაჲ ეგე შენი სიმრავლითა უშჯულოებათა შენთაჲთა, რამეთუ გძლეს შენ ცოდვათა შენთა, და გიყვეს შენ ესე.

Verse: 16      ამისთჳს ყოველნი შემჭამელნი შენნი შეიჭამნენ, და ყოველთა მტერთა შყნთა ჴორცნი მათნი ყოველნი მოიჭამნან. სიმრავლითა უშჯულოებათა შენთაჲთა განმრავლდეს <და ცოდვათა შენთა გიყვეს შენ ესე>. ყოველნი მაჭირვებელნი შენნი ტყუედ წარვიდენ, და იყვნენ მდევარნი თქუენნი სადევნელ, და ყოველნი წარმტყუენველნი თქუენნი მივსცნე ტყუედ.

Verse: 17      რამეთუ მოვავლინო კურნებაჲ შენი წყლულებისაგან სალმობიერისა, და განგკურნო, იტყჳს უფალი, რამეთუ განბნეულად იწოდე სიონი, ესე მონადირებული თქუენი არს, რამეთუ არა არს მეძიებელ მისა.

Verse: 18      ესრე იტყჳს უფალი; აჰა ესერა მე მოვაქცინე აღფხურილნი საყოფელთა იაკობისთანი, და ტყუენი მისნი შევიწყალნე, და აღიშჱნოს ქალაქი სიმაღლესა ზედა მისსა, და ტაძარი სიმართლითა მისითა აღემართოს.

Verse: 19      და გამოვიდენ მათგან მძნობარნი და ჴმაჲ მემღერთაჲ, და განვამრავლნე იგინი, <და არა მოაკლდენ, და განვაორძინნე იგინი>, და არა შემცირდენ.

Verse: 20      და შევიდენ ძენი მათნი ვითარცა პირველად, და წამებანი მათნი წინაშე პირსა ჩემსა განემართნენ, და ძიება ვყო ყოველთა ზედა მაჭირვებელთა მათთა.

Verse: 21      და იყვნენ უმძლავრესნი მათნი მათ ზედა, და მთავარი მათი მათგან გამოვიდეს, და შევკრიბნე იგინი, და მოიქცენ ჩემდა, რამეთუ ვინ არს ესე, რომელმანმცა გული თჳსი მოიქცია ჩემდა, იტყჳს უფალი.

Verse: 22      და იყვნენ ჩემდა ერ, და მე ვიყო მათა ღმერთ.

Verse: 23      რამეთუ რისხვაჲ უფლისაჲ გამოჴდა გულის-წყრომით, გამოჴდა რისხვაჲ მიქცეულად; უღმრთოთა ზედა მივიდეს.

Verse: 24      არა უკუნ-იქცეს რისხვაჲ გულის-წყრომისა უფლისაჲ, ვიდრემდის ყოს <და> ვიდრემდის დაამტკიცოს ნებ<ა>ჲ გულისა თჳსისაჲ, აღსასრულთა დღეთა სცნათ ესე.;/ Page of ms. J: B15v 

Chapter: 31  
Verse: 1      მას ჟამსა შინა, თქუა უფალმან; ვეყო ღმერთ ნათესავსა ისრაჱლისასა, და იგინი იყვნენ ჩემდა ერ.

Verse: 2      ესრე თქუა უფალმან; ვპოე სიწრფოებაჲ უდაბნოსა მომსრველთა თანა მახჳლითა, რომელნი მივიდეს მაწამებელად ისრაჱლისა, ვიდოდეთ და ნუ მოჰსრავთ ისრაჱლსა.

Verse: 3      შორით უფალი გამოუჩნდეს მათ, სიყუარულითა საუკუნოჲთა შეგიყუარე შენ, ამისთჳს მოგიზიდე შენ შეწყალებად.

Verse: 4      რამეთუ აღგაშჱნო შენ, და აღგეშჱნას, ქალწული ისრაჱლი, მერმე მოიღო ბობღანი შენი, <და> გამოიღო კრებულთა თანა მომღერთა.

Verse: 5      მერმე აშჱნოთ ვენაჴები მთასა სამარიაჲსასა. დაჰნერგეთ ნერგი და აქებდით;

Verse: 6      რამეთუ დღჱ ნუგეშინის-ცემისაჲ არს მვედრებელთაჲ მთათა ზედა ეფრემისთა, აღდეგით და აღვიდეთ სიონდ უფლისა ღმრთისა ჩუენისა.

Verse: 7      რამეთუ ესრეთ ეტყჳს უფალი იაკობსა, იხარებდით და იშუებდით და იმღერღით თავთა ზედა წარმართთასა, სასმენელ ყავთ და აქებდით და თქუთ; იჴსნა <უფალმან> ერი თჳსი, ნეშტი ისრაჱლისაჲ.

Verse: 8      აჰა ესერა მე მოვიყვანნე იგინი ქუეყანით ჩრდილოჲთ, და შევკრიბნე იგინი კიდით ქუეყანისაჲთ დღესასწაულსა ფასეკისასა. და გესხნენ შენ ერნი მრავალნი, მათ შორის და მკელობელი და ბრმაჲ, მუცელ-ქუმული და მშობელი, ერთბამად კრებული დიდი, და მოიქცენ აქა.

Verse: 9      ტირილით განვიდეს შენგან, და ნუგეშინის-ცემით მოვიყვანნე იგინი, და განუსუენო ნაკადულსა ზედა წყალთასა გზასა წრფელსა, და არღარა შესცთენ მერმე მას შინა, რამეთუ ვექ<მ>ნე მე ისრაჱლსა მამად, და ეფრემ პირმშოჲ ჩემი არს.

Verse: 10      ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ წარმართნო, და მიუთხართ ჭალაკთა შორიელთა. არქუთ, რომელმან განაქრია ისრაჱლი შეკრიბოს იგი, და დაიცვას ვითარცა მწყემსმან სამწყსოჲ თჳსი.

Verse: 11      რამეთუ იპსნა უფალმან იაკობი, და განარინა იგი ჴელთაგან უმძლავრჱსთა მისთა.

Verse: 12      და მოვიდენ და იხარებდენ და იშუებდენ მთასა ზედა სიონსა, Page of ms. J: B16r  მოვიდენ და დაუკჳრდეს კეთილთა/ ზედა უფლისათა, ქუეყანასა ზედა იფქლისასა და ღჳნისასა და ნაყოფთასა და საცხოვართასა და ზროხათასა, და იყოს სული მათი ვითარცა ხჱ ნაყოფიერი, და ვითარცა სამოთხჱ დამთრვალი, და არღარა ეშინოდის მათ მერმე, არცა ჰმშიოდის.

Verse: 13      მაშინ იხარებდენ ქალწულნი შორის კრებულსა ჭაპუკთასა, და მოხუცებულნი მხიარულ იყვნენ ერთბამად, და გარდავაქციო გლოვაჲ მათი სიხარულად, და ნუგეშინის-ვსცე მათ, და ვყვნე იგინი სახარულევან, და ვახარო მათ ჭუვილსაგან მათისა.

Verse: 14      განვადიდო და დავათრო სული მღდელთაჲ ძეთა ლევისთაჲ, და ერი ჩემი კეთილითა ჩემითა განძღეს, იტყჳს უფალი.

Verse: 15      ესრე თქუა უფალმან; ჴმაჲ ჰრამად ისმა, გლოვაჲ, ტირილი და გოდებაჲ; ჰრაქელ ტიროდა ძეთა მათ თჳსთა ზედა, და არა უნღა ნუგეშინის-ცემაჲ შვილთა თჳსთა ზედა, რამეთუ არა არიან.

Verse: 16      ესრე იტყჳს უფალი; დასცხერინ ჴმაჲ შენი ტირილისაგან, და თუალნი შენნი ცრემლთაგან, რამეთუ არს სასყიდელი საქმეთა შენთაჲ, თქუა უფალმან, და მოიქცეს ქუეყანით მტერთაჲთ.

Verse: 17      და იყოს სასოება აღსასრულსა შენსა, თქუა უფალმან, და მოექცენ შვილნი შენნი საზღვართა მათთა.

Verse: 18      სმენით მესმა ეფრემის გოდებაჲ, განმსწავლე მე და განვისწავლო, ვითარცა სამწყული უმწყი ვერ დავიმწყე. მომაქციე მე და მოვიქცე, რამეთუ შენ უფალი ღმერთი ჩემი ხარ.

Verse: 19      რამეთუ შემდგომად ტყუეობისა მის ჩემისა შევინანე, და შემდგომად გულის-ჴმის-ყოფისა ვკუნესოდე დღეთა ზედა სირცხჳლისა ჩემისათა; კდემულ ვიქმენ და დაგემორჩილე შენ, რამეთუ მოვიღე ყუედრებაჲ სიჭაპუკით ჩემითგან.

Verse: 20      ძჱ ხარ საყუარელი ჩემი, ეფრემ, ყრმაჲ განცხრომისაჲ შუებასა, რამეთუ ვინაჲთგან სიტყუანი ჩემნი მის თანა არიან, ჴსენებით მოვიჴსენო მისი მერმე. ამისთჳს მოვიძივ იგი; წყალობით შევიწყალო იგი, იტყჳს უფალი.

Verse: 21      და დაადგინენ შენდად ებგურნი, სიონ, იყავნ შენდა გუემაჲ განმწარებული, მიეც გული შენი ბეჭთა შენთა, გზასა, რომელსა ხუალ; მოიქეც ქალწულო Page of ms. J: B16v  ისრაჱლ, მოიქეც ქალ/აქებად შენდა მგლოვარჱ.

Verse: 22      ვიდრემდის მიაქცევდე, ასულო შეურაცხო, რამეთუ დაგბადა შენ უფალმან ცხორებად, და დასანერგველად ახლად, ცხოვრებად იქცეოდიან კაცნი.

Verse: 23      ესრე თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაჱლისამან, მერმე თქუან და სიტყუაჲ ესე ქუეყანასა იუდაჲსსა, და ქალაქებსა მისსა, რაჟამს მოვაქციო ტყუჱ მათი. კურთხეულ არს უფალი მთასა ზედა მართალსა წმიდასა მისსა.

Verse: 24      და დამკჳდრებულნი მუნ იუდა და ყოველი ქალაქები მისი ერთბამად მოქმედითურთ ქუეყანისაჲთ, და განიშუან სამწყსოჲთურთ.

Verse: 25      რამეთუ დავათრვე ყოველი სული წყურიელი, და ყოველი სული მშიერი განვაძღე კეთილითა.

Verse: 26      ამისთჳს განვიღჳძე, და ვიხილე, და ძილი ჩემი ტკბილ მეყო მე.

Verse: 27      ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და დავსთესო სახლი ისრაჱლისაჲ და სახლი იუდაჲსი თესლითა კაცთაჲთა და თესლითა საცხოვართაჲთა.

Verse: 28      და იყოს ვითარცა განვიღჳძე მათ ზედა აღფხურად და <და>რღუევად და დამჴულვად და ბოროტებად და წარწყმედად, ეგრე განვიღჳძო მე მათ ზედა აღშჱნებად და დანერგვად, იტყჳს უფალი.

Verse: 29      მათ დღეთა შინა არღარა თქუან მერმე, მამათა ჭამეს კაწახი, და შვილთა კბილნი მოლბეს,

Verse: 30      არამედ კაცად-კაცადი ცოდვათა შინა თჳსთა მოკუდეს ყოველი კაცი, და რომელმან ჭამოს კაწახი, მოჰლბენ კბილნი მისნი.

Verse: 31      ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და აღთქუმა ვყო სახლსა ზედა ისრაჱლისასა და სახლსა იუდაჲსსა აღთქუმაჲ ახალი;

Verse: 32      არა აღთქუმისა მის-ებრ, რომელ აღუთქუ მამათა მათთა დღესა მას, რომელსა უპყარ ჴელი მათი გამოყვანებად მათა ქუეყანით ეგჳპტით, რამეთუ იგინი არა დაადგრეს აღთქუმათა ჩემთა, და მე შ<ე>ურაცხ-ვყვნე იგინი, თქუა უფალმან.

Verse: 33      რამეთუ ესე არს აღთქუმაჲ, რომელ აღუთქუ სახლსა ისრაჱლისასა და სახლსა იუდაჲსსა შემდგომად მათ დღეთა, თქუა უფალმან; მივსცნე შჯულნი ჩემნი გონებათა მათთა, და მკერდსა ზედა მათსა დაუწერო მათ, და ვიყო მე მათა ღმრთად, და იგინი იყვნენ Page of ms. J: B17r  ჩემდა ერად/.

Verse: 34      და არღარა ასწავებდეს კაცად-კაც<ად>ი მოყუასსა თჳსსა, და კაცად-კაცადი ძმასა თჳსსა, და ჰრქუას, გულის-ჴმა-ყავ უფალი, რამეთუ ყოველთა მიცოდიან მე კნინითგან მათით ვიდრე დიდად მათამდე, თქუა უფალმან, მოვიჴსენნე.

Verse: 36      ესრე თქუა უფალმან, რომელმან მოსცა მზჱ ნათლად დღისა <და> მთოვარე და მარსკულავები განმანათლებელად ღამისა, და სცის ღაღადება ზღუასა და მხრიედ ღალვანი მისნი, უფალ მერთისა-მპყრობელ არს სახელი მისი.

Verse: 37      უკუეთუ დასცხრენ შჯულნი ესე პირისაგან ჩემისა, თქუა უფალმან, და ნათესავმან ისრაჱლისამან დააცადოს ყოფად თესლებად წინაშე პირსა ჩემსა ყოველთა დღეთა.

Verse: 35      [!] ესრე იტყჳს უფალი; აღ-თუ-მაღლდეს ცაჲ უზესკნელეს, და და-თუ-მდაბლდეს იატაკი ქუეყანისაჲ ქუესკნელად, მეცა შეურაცხ-ვყო ნათესავი ისრაჱლისაჲ, თქუა უფალმან, ყოველთათჳს, რომელ ქმნეს.

Verse: 38      აჰა ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და აღიშჱნოს ქალაქი უფლისაჲ გოდლითგან ანამელისით ვიდრე ბჭედმდე კიდისათა.

Verse: 39      და გამოჴდეს მერმე სასოებაჲ და საბელი საზომისაჲ წინაშე მათსა მი-ბორცუადმდე გარებდ, და მოიქმნეს რჩეულთაგან ქვათა გაბათად კერძო, და ყოველთა ზედა ღელეთა ფაგარიმისათა.

Verse: 40      და ყოველსა ასარემოთსა ჴევადმდე ნაძუთად, ვიდრე კიდედმდე <ბჭეთა> საცხენისათა აღმოსავალით სიწმიდედ უფლისა, და არღარა აღიფხურეს, არცაღა დაირღუეს უკუნისამდე.

Chapter: 32  
Verse: 1      სიტყუაჲ რომელი იყო უფლისა მიერ იერემიაჲს მიმართ, წინაწარმეტყუელებაჲ; წელსა მეათესა სედეკია, მეფისა იუდაჲსსა, ესე წელი მეათრვამეტჱ ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილოვნისაჲ,

Verse: 2      და ძალი მეფისა ბაბილოვნისაჲ ჰბრძოდა იჱრუსალემსა, და იერემიას წინაწარმეტყუელსა სცვიდეს ეზოსა შინა საპყრობილისასა, რომელ არს სტოვათა მეფისა იუდაჲსთა.

Verse: 3      რომელსა შინა Page of ms. J: B17v  შეაყენა იგი სედეკია, მეფემან იუდაჲსმან, და ჰრქუა,/ შენ რად სწინაწარმეტყუელებ, და იტყჳ; ესრჱ თქუა უფალმან. აჰა ესერა მე მივსცემ ქალაქსა ამას ჴელთა მეფისა ბაბილოვნისათა, და დაიპყრას იგი.

Verse: 4      და სედეკია, მეფჱ იუდაჲსი, არა განერეს ჴელთა ქალდეველთასა, რამეთუ მიცემით მიეცეს ჴელთა მეფისა ბაბილოვნისათა, და იტყოდეს პირი მისი პირისა მიმართ მისისა, და თუალთა მისთა თუალნი მისნი იხილნენ.

Verse: 5      და ბაბილონდ წარიყვანოს სედეკია, და მუნ დაჯდეს, ვიდრემდის მოვიძიო იგი, თქუა უფალმან, რამეთუ ჰბრძავს ქალდეველთა, რომელთა მიმართ ვერ წარმოემართოს.

Verse: 6      და თქუა იერემია წინაწარმეტყუელმან; იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო, და თქუა;

Verse: 7      აჰა ესერა ანამელ, ძჱ სალომისი, ძმისა მამისა შენისაჲ, მოვიდეს შენდა, და გრქუას, დაიპყარ აგარაკი იგი ჩემი ანათოთისაჲ, რამეთუ შენი არს სამართალი მახლობელებისაჲ დაპყრობად იგი სამკჳდრებელად.

Verse: 8      და მოვიდა ჩემდა ანამელ, ძჱ სალომისი, ძმისა მამისა ჩემისაჲ, ვითარცა თქუა უფალმან, ეზოსა მას საპყრობილისასა, და მრქუა; დაიპყარ აგარაკი იგი ჩემი ანათოთისაჲ, რომელ არს ქუეყანასა მას ბენიამენისსა, რამეთუ შენდა წეს არს დაპყრობად სამკჳდრებელისა მის, რამეთუ შენ ხარ უხუცჱსი, და გულის-ჴმა-ვყავ რამეთუ სიტყუაჲ უფლისაჲ არს.

Verse: 9      და დავიპყარ აგარაკი იგი ანამელისგან, ძისა სალომისა, ძმისა მამისა ჩემისა, რომელი იყო ანათოთს ქუეყანასა მას ბენიამენისსა, და მიუწონე მას ვეცხლი შჳდი სიკლაჲ, და ათი ვეცხლი.

Verse: 10      და დავწერე წიგნსა შიდა, და ვიწამენ მოწამენი, და მიუწონე ვეცხლი იგი სასწორითა.

Verse: 11      და მოვიღე წიგნი იგი მოგებისაჲ დაბეჭდული იგი, მცნებაჲ, და სამართალი აღმოკითხული და განცხადებული.

Verse: 12      და მივეც წიგნი იგი მოგებისაჲ ბარუქს, ძესა ნერისსა, ძისა მაასჱსისა, წინაშე თუალთა ანამელისთა, ძისა <სალომისა>, ძმისა მამისა ჩემისა, წინაშე თუალთა მდგომარეთა მოწამეთასა <და მწერალთასა>, წიგნსა მას მოგებისასა და წინაშე თუალთა <ყოველთა> ჰურიათასა, Page of ms. J: B18r  რომელ სხდეს ეზოსა მას საპყრობილისასა./

Verse: 13      და უბრძანე ბარუქს წინაშე თუალთა მათთა, და ვარქუ.

Verse: 14      ესრე იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი, ღმერთი ისრაჱლისაჲ. მიიღე წიგნი ესე მოგებისაჲ დაბეჭდული, და წიგნი აღმოკითხული და განცხადებული, და შთასდვა იგი ჭურჭერსა კეცისასა, რაჲთა დათმოს დღეთა მრავალთა.

Verse: 15      რამეთუ ესრე თქუა უფალმან ყოვლისა-მპყრობელმან ღმერთმან ისრაჱლისამან, მერმეცა მოიგონ სახლები და აგარაკები და ვენაჴები ამას ქუეყანასა.

Verse: 16      და ვილოცე უფლისა მიმართ შემდგომად მიცემისა მის წიგნისა მოგებისაჲსა ბარუქს, ძესა ნერისსა, და ვთქუ;

Verse: 17      რომელი ხარ უფალ, აჰა ესერა შენ შეჰქმენ ცაჲ და ქუეყანაჲ ძალითა შენითა დიდითა და მკლავითა შენითა მაღლითა, და არა დავმალოს შენგან რაჲ ვე.

Verse: 18      ჰყვი წყალობაჲ მი-ათასამდე ნათესავად, და მიაგი ცოდვაჲ მამათაჲ წიაღთა შვილთა მათთასა შემდგომად მათსა.

Verse: 19      ღმერთო დიდო და ძლიერო, უფალ ძალთა არს სახელი შენი, რომელი დიდ ხარ ზრახვითა და ძლიერ საქმითა, ყოვლისა-მპყრობელო, სახელ დიდო უფალო, თუალნი შენნი განხუმულ არიან ყოველთა მიმართ გზათა ძეთა კაცთასა, მიცემად თითოეულსა გზისა-ებრ თჳსისა, და ნაყოფთა სლვათა თჳსთა-ებრ.

Verse: 20      რომელმან ჰყავ სასწაულები და ნიშები ქუეყანასა ეგჳპტისასა, და ვიდრე აქა დღედმდე ისრაჱლსა შორის და ნაშობთა შორის კაცთასა, და ჰყავ შენდა სახელ ვითარცა დღჱ ესე.

Verse: 21      და გამოიყვანე ერი შენი ისრაჱლი ქუეყანით ეგჳპტით სასწაულებითა და ნიშებითა, ჴელითა მტკიცითა და მკლავითა მაღლითა.

Verse: 22      და ჩუენებითა დიდითა; და მიეც მათ ქუეყანაჲ ესე, რომელ ეფუცე მამათა მათთა მიცემად მათა, ქუეყანაჲ გამომცემელი სძისა და თაფლისაჲ.

Verse: 23      შევიდეს და დაიპყრეს იგი, და არა ისმინეს ჴმისა შენისაჲ, და შჯულსა შენსა არა ვიდოდეს; ყოველი რავდენი ამცენ მათ ყოფად, არა ყვეს, და ყვეს შემთხუევად მათა ყოვლისა ამის ძჳრისა.

Verse: 24      აჰა ესერა ერი მოწევნულ არს ქალაქსა ამას ზედა დაპყრობად მისა, და Page of ms. J: B18v  ქალაქი მიეცა ჴელთა ქალდეველთასა, რომელნი ჰბრძვანან/ მას პირისაგან მახჳლისა, სიყმილისა და სიკუდილისა. და ვითარცა სთქუ, ეგრეცა არს, და ესერა შენ ჰხედავ.

Verse: 25      და შენ მეტყჳ მე თავადი უფალი; დაიპყარ აგარაკი იგი ვეცხლითა, და დავიპყარ, და დავწერე წიგნი და დავჰბეჭდე, და ვიწამენ მოწამენი, და ქალაქი მიეცა ჴელთა ქალდეველთასა.

Verse: 26      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო, და თქუა.

Verse: 27      მე ვარ უფალი ღმერთი ყოველთა ჴორციელთაჲ; ანუ და-მე-ემალოს ჩემგან ყოველი სიტყუაჲ.

Verse: 28      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი, ღმერთი ისრაჱლისაჲ, მიცემით მიეცეს ქალაქი ესე ჴელთა ქალდეველთასა და ჴელთა ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილონისათა, და წარიღონ იგი.

Verse: 29      და შემოვიდენ ქალდეველნი, რომელნი ჰგრძვანან ამას ქალაქსა, და მოწუან იგი ცეცხლითა, და დაწუან სახლები, რომელსა შინა უკუმევდეს ერდოებსა ზედა მათსა ბაალსა, და უზორვიდეს საზორველსა ღმერთთა სხუათა, რაჲთამცა განმამწარეს მე.

Verse: 30      რამეთუ იყვნეს ძენი <ისრაჱლისანი და ძენი> იუდაჲსნი ყოვლად მყოფელ ბოროტისა წინაშე თუალთა ჩემთა სიჭაპუკით მათითგან, ხოლო ძეთა ისრაჱლისათა განმარისხეს მე საქმითა ჴელთა მათთაჲთა, თქუა უფალმან.

Verse: 31      რამეთუ განრისხებასა ოდენ ჩემსა და გულის-წყრომასა ჩემსა იყო ჩემდა ქალაქი ესე, ვინაჲთ [!] დღითგან აღვაშჱნე ვიდრე აქა დღემდე, და მოვსპო იგი.

Verse: 32      ყოვლისათჳს ძჳრისა ძეთა ისრაჱლისათა <და ძეთა იუდაჲსთა>, რამეთუ განმამწარეს მე მათ და მეფეთა მათთა და მღდელთა მათთა და წინაწარმეტყუელთა მათთა <და> კაცთა იუდაჲსთა და მკჳდრთა იჱრუსალემისათა.

Verse: 33      და მოიქცეს ჩემდა ზურგი და არა პირი, და ვასწავებდ მათ; აღვიმსთობდ და ვასწავებდ, და არა ისმინეს და არა ინებეს მიღებად სწავლისა.

Verse: 34      <და> დასხნეს ბილწნი მათნი სახლსა შინა, რომელსა ზედა წოდებულ იყო სახელი ჩემი, რაჲთამცა შეაგინეს იგი არა-წმიდებითა მათითა.

Verse: 35      და აღაშჱნნეს ბაგინნი ბაალისნი, Page of ms. J: B19r  რომელ იყვნეს ჴევსა შიდა ძისა ენომისთა, გოდლებსა მას გებს შინა,/ რაჲთამცა დაუკლნეს ძენი მათნი მოლთმს, რომელ არა ვამცენ მათ, არცა მომიჴდა გულსა ჩემსა ყოფად საძაგელი ესე, საცოდველად იუდაჲსა.

Verse: 36      და აწ ესრე თქუა უფალმან, ღმერთმან ისრაჱლისამან, ქალაქსა ამას ზედა, რომელისათჳს თქუენ იტყჳთ, ვითარმედ მიეცეს ჴელთა მეფისა ბაბილონისათა მახჳლითა, სიყმილითა და ტყუეობითა.

Verse: 37      აჰა ესერა მე შევკრიბნე იგინი ყოველთაგან ადგილთა, სადა განვაგნიენ იგინი მუნ, რისხვითა ჩემითა და გულის-წყრომითა ჩემითა; და რისხვითა დიდითა და მოვაქცინე იგინი ადგილსა ამას, და დავსხნე იგინი სასოებით.

Verse: 38      და იყვნენ იგინი ჩემდა ერად, და მე ვიყო მათა ღმრთად.

Verse: 39      და ვსცე მათ გულ სხუა და გზა სხუა, რაჲთა ეშინოდის მათ ჩემდა ყოველთა დღეთა, რაჲთა კეთილი ვყოს მათ და შვილთა მათთა შემდგომად მათსა.

Verse: 40      და აღუთქუა მათ აღთქუმაჲ საუკუნჱ, რომელ არა გარდავაქციო შემდგომად მათსა, რაჲთა კეთილი უყო მათ, და შიში ჩემი მივსცე გულთა მათთა, რაჲთა არა განდგენ იგინი ჩემგან.

Verse: 41      და მოვიძინე იგინი და ვიხარებდე მათ ზედა, რაჲთა კეთილი უყო მათ, <და> დავჰნერგნე იგინი ქუეყანასა მას ჭეშმარიტებით, და ყოვლითა გულითა ჩემითა <და ყოვლითა სულითა ჩემითა>.

Verse: 42      რამეთუ ესრეთ იტყჳს უფალი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაჱლისაჲ; ვითარცა მოვავლინე ერსა ამას ზედა ყოველი ძჳრი დიდი, ეგრე მოვავლინო მათ ზედა ყოველი კეთილი, რომელ ვთქუ მათ ზედა.

Verse: 43      და მოიგნენ მერმე აგარაკნი ამას ქუეყანასა, რომლისათჳს შენ იტყჳ, ვითარმედ უგზო არს კაცთაგან და საცხოვართაგან, და მიეცეს ჴელთა ქალდეველთასა.

Verse: 44      და მოიგნენ აგარაკნი ვეცხლითა, და დაიწეროს წიგნსა, და დაიბეჭდოს, და იწამნენ მოწამენი ქუეყანასა ბენიამენისსა, და გარემო იჱრუსალემსა, და ქალაქთა იუდაჲსთა, და ქალაქთა მთისათა, და ქალაქთა სეფელაჲსათა, და Page of ms. J: B19v  ქალაქთა ნაგებისთა/; და მოვაქციო ტყუჱ მათი, თქუა უფალმან.;

Chapter: 33  
Verse: 1      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ მეორედ იერემიაჲსა მიმართ, და იგი კრულ და იყო ეზოსა შინა საპყრობილისასა.

Verse: 2      ესრე თქუა უფალმან, რომელმან დაჰბადა ქუეყანაჲ, და შექმნა იგი აღმართებად იგი; უფალ სახელი მისი.

Verse: 3      ჴმა ყავ ჩემდამო, და მე მიგიგო შენ, და გითხრნე შენ დიდდიდნი და ძლიერნი, რომელ არა იცოდენ.

Verse: 4      რამეთუ ესრე თქუა უფალმან, ღმერთმან ისრაჱლისამან, სახლთათჳს ამის ქალაქისათა, და სახლისათჳს მეფისა იუდაჲსისა, დარღუევად არდაბაგებისა და საბრძოლთა მახჳლისათჳს ზედა-მიმავალთაჲსა;

Verse: 5      ბრძოლად ქალდეველთასა და აღვსებად მისა მკუდრებითა კაცთაჲთა, რომელ მოვსრნე გულის-წყრომითა ჩემითა და რისხვითა ჩემითა; გარე-მივიქციე პირი ჩემი მათგან ყოველთა უკეთურებათა მათთათჳს.

Verse: 6      აჰა ესერა მე განვაშორო მას მახჳლი, და ესერა მოვავლინო მის ზედა შებრძჳნებაჲ. ულხინო და განვკურნნე იგინი, და ვყო მათთჳს მშჳდობა და სარწმუნოება.

Verse: 7      და მოვაქციო ტყუჱ იუდაჲსი და ტყუჱ ისრაჱლისაჲ, და აღვაშჱნნე იგინი ვითარცა პირველად.

Verse: 8      და განვწმიდნე იგინი ყოველთა უშჯულოებათა მათთაგან, რომელ შემცოდეს მე, და არა მოვიჴსენნე ცოდვანი მათნი, რომელ შემცოდეს მე, და ულხინო ცოდვათა მათთა, რომელთა განდგეს ჩემგან.

Verse: 9      და იყოს იგი ჩემდა სახელ სიხარულის და საქებელად და განსა<დი>დებელად ყოველთაგან ნათესავთა ქუეყანისათა, რომელთა ესმეს ყოველი ესე კეთილი, რომელ მე ვყო მათთჳს. შეეშინოს და დაუკჳრდეს და განმწარდენ ყოველთათჳს კეთილთა და ყოვლისა მშჳდობისათჳს, რომელ მე ვყო მათთჳს.

Verse: 10      ესრე თქუა უფალმან, მერმე ისმეს და ამას ადგილსა, რომლისათჳს თქუენ იტყჳთ; ოჴერ არს კაცთაგან და საცხოვართაგან ქალაქთა შინა იუდაჲსთა და გარემო იჱრუსალემსა აღოპრებულთა არა-ყოფისაგან კაცთაჲსა და საცხოვართაჲსა. Page of ms. J: B20r 

Verse: 11      ჴმაჲ სიხარულისაჲ/, <ჴმაჲ მხიარულებისაჲ>, ჴმაჲ სიძისაჲ, და <ჴმაჲ> სძლისაჲ, <და> ჴმაჲ მეტყუელთაჲ; აუვარებდით უფალსა მერთისა-მპყრობელსა, რამეთუ სახიერ არს უფალი, რამეთუ უკუნისამდე არს წყალობაჲ მისი; და შეწირონ გალობაჲ უფროჲს სახლსა უფლისასა, რამეთუ მოვაქციო ტყუჱ ამის ქუეყანისაჲ ვითარცა პირველად, თქუა უფალმან.

Verse: 12      ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაჱლისაჲ, რამეთუ იყოს ამას ადგილსა ა<ღ>ოჴრებულსა; არა-ყოფისაგან კაცთაჲსა და საცხოვართაჲსა, და ყოველსა შინა ქალაქებსა მისსა, სადგური მწყემსთაჲ და მადგინებელთა სამწყსოჲსა მათისათაჲ.

Verse: 13      ქალაქთა მთისათა და სეფელაჲსათა, და ქალაქთა ნაგებისთა, და ყოველსა ქუეყანასა ბენიამენისსა და გარემოთა იჱრუსალემისათა, <და> ქალაქთა იუდაჲსთა, მერმე წარმოჴდეს ცხოვარი ჴელითა აღმრიცხველისაჲთა, თქუა უფალმან.

Verse: 14      აჰა ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და დავამტკიცო სიტყუაჲ ჩემი კეთილი, რომელ ვთქუ სახლსა ზედა ისრაჱლისასა და სახლსა ზედა იუდაჲსსა.

Verse: 15      მათ დღეთა შინა და მას ჟამსა აღმოუვლინო დავითს აღმოსავალი მართალი, და ყოს განკითხვაჲ და სიმართლჱ ქუეყანასა ზედა.

Verse: 16      მათ დღეთა შინა იჴსნეს ჰურიასტანი, და იჱრუსალემი დაეშჱნოს სასოვებით, და სახელი ესე რომელ ერქუა<ს>, უფალი სიმართლე ჩუენდა.

Verse: 17      რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი; არა მოაკლდეს დავითისი კაცი მჯდომარჱ საყდარსა ზედა სახლისა ისრაჱლისასა.

Verse: 18      და მღდელთა ლევიტელთაჲ არა მოაკლდეს კაცი პირისაგან ჩემისა შემწირველი მსხუერპლისაჲ, და მკუმეველი საკუმეველისაჲ, და მყოფელი საკუერთხთაჲ ყოველთა დღეთა.

Verse: 19      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ იერემიაჲსა მიმართ, და ჰრქუა.

Verse: 20      ესრე იტყჳს უფალი; უკუეთუ განქარდეს აღთქუმაჲ ჩემი დღისაჲ და აღთქუმაჲ ჩემი ღამისაჲ, არა ყოფად დღისა და ღამისა ჟამსა მათსა,

Verse: 21      და იგიცა აღთქუმაჲ ჩემი გან-ვე-ქარდეს, რომელ არს დავითის თანა, Page of ms. J: B20v  მონისა ჩემისა, არა ყოფად მისა შვილი მეუფჱ საყდარსა ზედა/ მისსა, და მღდელთაჲ და ლევიტელთაჲ, მსახურთა ჩემთაჲ.

Verse: 22      ვითარცა ვერ აღირაცხოს ძალი ცისაჲ, ვერცა აღიწყოს მქჳშაჲ ზღჳსაჲ, ეგრე განვამრავლო ნათესავი დავითის, მონისა ჩემისაჲ, და ლევიტელთაჲ, მსახურთა ჩემთაჲ.

Verse: 23      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ იერემიაჲსა მიმართ, და ჰრქუა.

Verse: 24      ანუ არა მე იხილე რასა იტყჳს ერი ესე, და თქუან; ორნი ესე ტომნი, რომელ გამოირჩინა უფალმან მათ შინა, და აჰა ესერა განიშოვრნა იგინი, და განარისხეს ერი ჩემი, არა ყოფად მერმე ნათესავად წინაშე ჩემსა.

Verse: 25      ესრე იტყჳს უფალი; უკუეთუ აღთქუმაჲ ჩემი დღისაჲ და ღამისაჲ, განწესებაჲ ცისაჲ და ქუეყანისაჲ არა განმიგიეს,

Verse: 26      უკუჱ ნათესავიცა იაკობისი <და> დავითისი, მონისა ჩემისაჲ, შეურაცხ-ვყო; არა მოუღო მთავარი თესლისაგან მისისა ნათესავისა მიმართ აბრაჰამისისა, ისაკისისა და იაკობისისა, რამეთუ მოვაქციო მოსაქცეველი მათი, და შევიწყალნე იგინი.

Chapter: 34  
Verse: 1      სიტყუაჲ რომელი იყო იერემიაჲსა მიმართ უფლისაგან, და ნაბუქოდონოსორ, მეფჱ ბაბილოვნისაჲ, და ყოველი ერი მისი, და ყოველნი მეუფენი მთავრობისა მისისანი, და ყოველნი ერნი ბრძოდეს იჱრუსალემსა. და ყოველთა ქალაქთა იუდაჲსთა.

Verse: 2      და თქუა უფალმან; მიგუალე სედეკიაჲსა, მეფისა იუდაჲსა, და არქუ მას, ესრე იტყჳს უფალი; მიცემით მიეცეს ქალაქი ესე ჴელთა მეფისა ბაბილოვნისათა, და დაიპყრას იგი, და დაწუას იგი ცეცხლითა.

Verse: 3      და შენ არა განერე ჴელისაგან მისისა, რამეთუ შეპყრობით შეიპყრა, და ჴელთა მისთა მიეცე, და თუალთა შენთა თუალნი მისნი იხილნენ, და პირი მისი პირსა შენსა ეტყოდის, და ბაბილონდ შეხჳდე.

Verse: 4      არამედ ისმინენ სიტყუანი უფლისანი, სედეკია, მეფეო იუდაჲსო; ესრე თქუა უფალმან, არა მოჰკუდე მახჳლითა.

Verse: 5      მშჳდობით მოჰკუდე; და ვითარცა სტიროდეს მამათა შენთა, რომელნი მეუფებდეს პირველ შენსა, ეგრე გტიროდიან შენცა; ვაჲ უფალო; და გეტყებდენ შენ, რამეთუ დიდდიდი ვთქუ მე, თქუა უფალმან./ Page of ms. J: B21r 

Verse: 6      და იტყოდა იერემია წინაწარმეტყუელი სედეკიაჲსა მიმართ, მეფისა იუდაჲსა, ყოველთა ამათ სიტყუათა იჱრუსალემს შინა.

Verse: 7      და ძალი მეფისა ბაბილოვნისაჲ ჰბრძოდა იჱრუსალემსა ზედა და ქალაქებსა იუდაჲსსა დაშთომ მილთა, ლაქის<სა> ზედა და აზეკსა ზედა, რამეთუ იგინი დაშთეს ქალაქთაგან იუდაჲსთა ქალაქად მტკიცედ.

Verse: 8      სიტყუაჲ რომელი იყო იერემიაჲსა მიმართ უფლისა მიერ, ოდეს იგი აღასრულა მეფემან სედეკია აღთქუმაჲ ერისა მიმართ, რომელ იყო იჱრუსალემს შინა, თქუმად მათა მიტევებაჲ,

Verse: 9      რაჲთა განავლინოს კაცად-კაცადმან მონაჲ თჳსი, და კაცად-კაცადმან მჴევალი თჳსი ებრაელი, თავის-უფლად, რაჲთა არა ჰმონემდეს მათ კაცი ისრაჱლისაგანი.

Verse: 10      ისმინეს და მოიქცეს ყოველნი მდიდარნი და ყოველნი ერნი, (რომელნი) მოვიდეს აღთქუმასა მას, განვლინებად კაცად-კაცადი მონისა თჳსისა, და კაცად-კაცადი მჴევლისა თჳსისა, რაჲთა არღარა დაიმონნენ იგინი მერმე, და ისმინეს, და განავლინნეს.

Verse: 11      და მოიქცეს შემდგომად განვლინებისა მის, და უკუნ-იქცინეს მონანი და მჴევალნი, რომელნი იგი განავლინნეს თავის-უფლებად, და შეიდგინებდეს მათ მონად და მჴევლად.

Verse: 12      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ იერემიაჲსა მიმართ, და ჰრქუა.

Verse: 13      ესრე თქუა უფალმან, ღმერთმან ისრაჱლისამან, მე დავდევ აღთქუმაჲ ესე მამათა თქუენთა მიმართ დღესა მას, რომელსა განვარინენ იგინი ქუეყანისა მისგან ეგჳპტისა სახლისაგან კირთებისაჲსა,

Verse: 14      რაჟამს აღესრულოს ექუსი წელი, განავლინო ძმაჲ შენი ებრა<ე>ლი, რომელ მიგეყიდოს შენ, ექუსსა წელსა გიქმოდის შენ, და <მეექუსისა წლისა შემდგომად> განავლინო იგი განთავის-უფლებული შენგან, და არა ისმინეს ჩემი მამათა თქუენთა, და არა მოიდრიკეს ყური მათი.

Verse: 15      და მოიქცეს დღეს ყოფად კეთილისა წინაშე თუალთა ჩემთა, თქუმად მიტევებაჲ თითოეულად მოყუსისა თჳსისათჳს, და აღასრულეს აღთქუმაჲ წინაშე პირსა ჩემსა შორის სახლსა მას, რომელსა ზედა წოდებულ იყო სახელი ჩემი მას ზედა.

Verse: 16      და მოაქციეთ, და შეაგინეთ სახელი ჩემი, და უკუნ-იქციეთ კაცად კაცადმან Page of ms. J: B21v  ადმან მონაჲ თჳსი, და კაცად-კაცადმან მჴევალი თჳსი, რომელნი/ იგი განავლინენით თავის-უფლად ნათესავად მათა, და დაიმორჩილენით იგინი, რაჲთა იყვნენ თქუენდა მონად და მჴევლად.

Verse: 17      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი; თქუენ არა ისმინეთ ჩემი, თქუმად მიტევებაჲ კაცად-კაცადმან ძმასა თჳსსა, და კაცად-კაცადმან მოყუასსა თჳსსა, აჰა ესერა გიწოდე თქუენ, თქუა უფალმან, მიტევებად თქუენდა მახჳლისა და სიკუდილისა და სიყმილისა, და მიგცნე თქუენ განსაბნეველად ყოველთა მეფეთა ქუეყანისათა.

Verse: 18      და მივსცნე კაცნი იგი გარდამავალნი აღთქუმისა ჩემისანი, რომელ ყვეს წინაშე პირსა ჩემსა, ჴბოჲ იგი, რომელ განყვეს ორგან, და განჴდეს საშუალ ნაკუეთთა მისთა.

Verse: 19      მთავართა იუდაჲსთა და მთავართა იჱრუსალემისათა, მდიდართა და მღდელთა და ყოველმან ერმან ქუეყანისამან, რომელნი იგი განჴდეს საშუალ ნაკუეთთა მათ ჴბოჲსათა.

Verse: 20      და მივსცნე იგინი ჴელთა მეძიებელთა სულისა მათისათა, და ჴელთა მტერთა მათთასა, და მივსცე მძორები მათი საჭმლად მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეყანისათა.

Verse: 21      და სედეკია მეფჱ ჰურიასტანისაჲ, და მთავარნი მისნი მივსცნე ჴელთა მტერთა მათთასა, <და> ჴელთა მეძიებელთა სულისა მათისათა, და ჴელთა ძალისა მეფისა ბაბილოვნისა ოტებულთა მათგან.

Verse: 22      აჰა ესერა მე უბრძანო მათ, იტყჳს უფალი, და უკმოვაქცინე იგინი ამასვე ქალაქსა, და ჰბრძონ მას, და დაიპყრან იგი, და დაწუან იგი ცეცხლითა, და ქალაქნი იუდაჲსნი მივსცნე განსარყუნელად არა-ყოფისაგან მკჳდრთაჲსა.;

Chapter: 35  
Verse: 1      სიტყუაჲ რომელი იყო იერემიაჲსა მიმართ უფლისა მიერ, დღეთა იოაკიმისთა, ძისა იოსიაჲსთა, მეფისა იუდაჲსთა, და თქუა.

Verse: 2      მიგუალე სახლსა რექაბისსა, და მოუწოდე მათ, და შეიყვანენ იგინი სახლსა უფლისასა ერთსა ეზოთაგანსა, და ასუ მათ ღჳნოჲ.

Verse: 3      და მოვიყვანე ეზონია, ძჱ იერემიაჲსი, ძჱ Page of ms. J: B22r  ქაბაზისი, და ძმანი მისნი და ძენი მისნი, და ყოველი სახლი რექაბისი./

Verse: 4      და შევიყვანენ სახლსა უფლისასა დალიჭსა ძეთა ანანიაჲსთა, ძისა გოდოლია<ჲ>სა კაცისა ღმრთისაჲსა, რომელ ახს სახლსა მთავართასა ზეშთა დალიჭსა მას მაასჱსსა, ძისა სელომისსა, რომელ სცვიდა კართა.

Verse: 5      და დავდგი წინაშე პირსა <მათსა> ძეთა რექაბისთა ლაგჳნები სავსჱ ღჳნითა და სასუმლები, და ვარქუ მათ; სუთ ღჳნოჲ.

Verse: 6      და თქუეს; ვერ ვსუათ ღჳნოჲ, რამეთუ იონადაბ, ძემან რექაბისმან, მამამან ჩუენმან, გუამცნო ჩუენ, და გურქუა; ნუ ჰსუამთ ღჳნოსა თქუენ და შვილნი თქუენნი მი-უკუნისამდე,

Verse: 7      სახლებსა ნუ აშჱნებთ, და თესლსა ნუ სთესავთ, და ვენაჴებსა ნუ დაასხამთ, ნუცა <რაჲ> იყოფინ თქუენდა, და კარვებითა ეშჱნებოდეთ ყოველთა დღეთა თქუენთა, რაჲთა სცხომდეთ მრავალ დღჱ ქუეყანასა ზედა, რომელსა ხუალთ თქუენ.

Verse: 8      და ვისმინეთ ჴმაჲ იონა<და>ბისი, მამისა ჩუენისაჲ, ყოველივე რაოდენიცა გუამცნო ჩუენ, რაჲთა არა ვსუათ ღჳნოჲ ყოველთა დღეთა ჩუენთა ჩუენ, და დედათა ჩუენთა, <და> ძეთა ჩუენთა, და ასულთა ჩუენთა,

Verse: 9      რაჲთა არა ვიშჱნოთ სახლებ, და არა დავეშჱნნეთ მუნ, და ვენაჴი და ყანაჲ და თესლი არა ყოფილ არს ჩუენდა.

Verse: 10      და შჱნ ვიყვენით კარვებითა, და ვისმინეთ და ვყავთ, რაოდენიცა გუამცნო ჩუენ იონადაბ, მამამან ჩუენმან.

Verse: 11      და იყო რაჟამს აღმოჴდა ნაბუქოდონოსორ, მეფჱ ბაბილოვნისაჲ, ქუეყანასა ზედა; და ვთქუთ; მოვედით და აღვედით და შევიდეთ იჱრუსალემდ პირისაგან ქალდეველთაჲსა და ძალისაგან ასურასტანელთაჲსა, და დავეშჱნნეთ იჱრუსალემს შინა.

Verse: 12      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო, და მრქუა;

Verse: 13      ესრე თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაჱლისამან,

Verse: 14      მიგუალე და არქუ კაცთა იუდაჲსთა და მკჳდრთა იჱრუსალემისათა; არღავე მიიღოთ სწავლაჲ სმენად სიტყუათა ჩემთაჲ, იტყჳს უფალი, დაამტკიცეს სიტყუაჲ ძეთა იონადაბისთა, ძისა რექაბისისაჲ, რომელ ამცნო შვილთა თჳსთა არა სუმად ღჳნისაჲ, და არა სუეს მო-აქა-დღედმდე, რამეთუ ისმინეს მცნებაჲ მამისა მათისაჲ. და მე Page of ms. J: B22v  გეტყოდე თქუენ, აღვიმსთობდ და/ გეტყოდე თქუენ, და არა ისმინეთ ჩემი.

Verse: 15      და მოვავლინენ <თქუენდა> მონანი ჩემნი წინაწარმეტყუელნი; აღვიმსთობდ და მივავლინებდ, და გეტყოდე თქუენ; მოიქეცით კაცად-კაცადი გზისაგან თჳსისა უკეთურისა, და უმჯობჱს ყვენით სლვანი თქუენნი, და ნუ მიხუალთ კუალსა ღმერთთა უცხოთასა მონებად მათა, და დაეშჱნენით ქუეყანასა ზედა, რომელ მიგეც თქუენ და მამათა თქუენთა. არა მოჰყავთ ყური თქუენი, და არა ისმინეთ ჩემი .

Verse: 16      ძეთა იონადაბისთა, ძისა რექაბისთა, დაამტკიცეს მცნებაჲ მამისა მათისაჲ, რომელ ამცნო მათ, ხოლო ერმან ამან არა ისმინა ჩემი.

Verse: 17      ამისთჳს ესრე თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაჱლისამან, აჰა ესერა მე მოვავლინებ იუდაჲს ზედა და მკჳდრთა ზედა იჱრუსალემისათა ძჳრსა, რომელ ვთქუ მათ ზედა ყოველი მის წილ, რამეთუ ვეტყოდე მათ, და არა ისმინეს ჩემი, უჴმობდი მათ, და არა ჴმა მიყვეს მე.

Verse: 18      და სახლსა რექაბისსა არქუ, იერემია, ამისთჳს ესრე თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაჱლისამან, რამეთუ ისმინეს ძეთა იონადაბისთა, ძისა რექაბისთა, მცნებაჲ იონადაბისი, მამისა მათისაჲ, და დაიმარხნეს ყოველნი მცნებანი მისნი ყოფად ყოვლისა, რაჲცა ამცნო მათ მამამან მათმან.

Verse: 19      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაჱლისაჲ; არა სადა მოაკლდეს კაცი ძეთა იონადაბისთაჲ, ძისა რექაბისისაჲ, მდგომარჱ წინაშე <პირსა> ჩემსა ყოველთა ღღეთა ქუეყანისათა.

Chapter: 36  
Verse: 1      და იყო წელსა მეოთხესა იოაკიმისა, ძისა იოსიაჲსსა, მეფისა იუდაჲსსა, და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო, და მრქუა;

Verse: 2      მოიღე შენდად ქარტაჲ წიგნისაჲ, და დაწერენ მას ზედა ყოველნი სიტყუანი, რომელ გიბრძანენ შენ, ისრაჱლსა ზედა და იჱრუსალემსა და იუდასა ზედა და ყოველთა ზედა წარმართთა, რომლით დღითგანცა მე გეტყოდე შენ, დღეთაგან იოსია, მეფისა იუდაჲსისა, და ვიდრე აქა დღედმდე.

Verse: 3      ისმინოს ხოლო თუ სახლმან იუდაჲსმან Page of ms. J: B23r  ყოველი ესე ძჳრი, რომელსა ესე მე ვზრახავ ყოფად მათა, და მოიქცენ/ თითოეულად გზისაგან თჳსისა უკეთურისა, და მლხინებელ ვექმნე უშჯულოებათა მათთა და ცოდვათა მათთა.

Verse: 4      და მოუწოდა იერემია ბარუქს, ძესა ნერისსა, და დაწერნა ბარუქ პირისაგან იერემიაჲსისა ყოველნი სიტყუანი უფლისანი, რომელ უბრძანნა მას, ქარტასა მას ზედა წიგნისასა.

Verse: 5      და ამცნო იერემია ბარუქს, და ჰრქუა, მე მცვენ, და ვერ ჴელმეწიფების შესლვად სახლად უფლისა.

Verse: 6      და შევედ, და აღმოიკითხე ამის წიგნისაჲ, რომელსა დაგიწერიან პირისაგან ჩემისა, სიტყუანი უფლისანი, ყურთა ერისათა, სახლსა შინა უფლისასა, დღეთა მარხვისათა, და ყურთა ყოვლისა იუდაჲსთა, რომელნი მოვლენან ქალაქებით მათით, <აღმოუკითხო მათ>.

Verse: 7      შე-ხოლო-თუ-იწიროს ლოცვაჲ მათი წინაშე უფლისა, და მოიქცეს კაცად-კაცადი გზისაგან მათისა უკეთურისა, რამეთუ დიდ არს გულის-წყრომაჲ უფლისაჲ და რისხვაჲ, რომელ თქუა უფალმან ერსა ამას ზედა.

Verse: 8      და იტყოდა ბარუქ, ძჱ ნერისი, ყოველსა, რომელ ამცნო მას იერემია წინაწარმეტყუელმან, აღმოკითხვად წიგნისა მისგან სიტყუათა უფლისათა, სახლსა შინა უფლისასა.

Verse: 9      და იყო წელსა მეხუთესა იოაკიმისსა, ძისა იოსიაჲსა, მეფისა იუდაჲსა, თთუესა მეცხრესა, შეკრბეს მარხვად წინაშე უფლისა ყოველი ისრაჱლი, და ყოველი ერი მომავალი ქალაქებით იუდაჲსიო.

Verse: 10      და იკითხვიდა ბარუქ წიგნსა მას შიდა სიტყუათა იერემიაჲსთა, სახლსა შინა უფლისასა, სახლსა შინა გამარიაჲსსა, ძისა საფანის მწიგნობრისასა, ეზოსა მას ზემო-კერძოსა, გარეშჱ ბჭეთა სახლისა უფლისათა ახალთა, ყურთა ყოვლისა ერისათა.

Verse: 11      და ესმა მიქეას, ძესა გამარიაჲსსა, ძისა საფანისსა, ყოველნი სიტყუანი უფლისანი წიგნისა მისგან,

Verse: 12      და შთავიდა იგი სახიდ მეფისა შესაკრებელსა მას მთავართასა <სახლსა მწიგნობრისასა>, და მუნ სხდეს ყოველნი მთავარნი, ელისამა მწიგნობარი, და დალეა, ძჱ სამეაჲსი, და ელდათან, ძჱ აქაბორისი, და გამარია, ძჱ საფანისი, და სადაკია, ძჱ ანანიაჲსი, და ყოველნი მთავარნი.

Verse: 13      და მიუთხრნა მათ მიქეა ყოველნი სიტყუანი, რომელ ესმეს, აღმოკითხვასა ბარუქისსა Page of ms. J: B23v  მის წიგნისაგან ყურთა/ ერისათა.

Verse: 14      და მიავლინეს ყოველთა მთავართა ბარუქისა იუდი, ძჱ ნათანისი, ძისა სელემისი, ძისა ქუსიაჲსი, და ჰრქუეს, წიგნსა მაგას, რომელსა იკითხავ ყურთა ერისათა, მოიღე ჴელითა შენითა, და მოვედ; და მოიღო წიგნი ბარუქ, ძემან ნერისმან, ჴელითა თჳსითა, და შთავიდა მათა.

Verse: 15      და ჰრქუეს მთავართა ბარუქს, კუალად აღმოიკითხე ყურთა ჩუენთა, და აღმოუკითხა ბარუქ ყურთა მათთა.

Verse: 16      და იყო ვითარცა ესმა ყოველთა მთავართა ყოველნი იგი სიტყუანა, აზრახა კაცად-კაცადმან მოყუასსა თჳსსა, და ჰრქუეს ბარუქს, თხრობით მიუთხრნეთ მეფესა ყოველნი ესე სიტყუანი.

Verse: 17      და ბარუქს ჰკითხეს და ჰრქუეს, <გჳთხარ>, ვინაჲ დასწერენ ყოველნი ესე სიტყუანი.

Verse: 18      და თქუა ბარუქ; პირისაგან იერემიაჲსისა, რამეთუ მითხრობდა მე იგი ყოველთა ამათ სიტყუათა, და მე დავსწერდი წიგნსა ზედა მელანითა.

Verse: 19      და ჰრქუეს ყოველთა მთავართა ბარუქს, წარვედ, და დაემალენით შენ და იერემია, და კაცმანმცა ნუ იცის სადა იყვნეთ.

Verse: 20      და შევიდეს მთავარნი იგი <მეფისა> ეზოდ, და წიგნი იგი მისცეს მარხვად სახლსა ელისამა მწიგნობრისასა, და მიუთხრნეს მეფესა ყოველნი ესე სიტყუანი.

Verse: 21      და მიავლინა მეფემან იუდი მოღებად წიგნისა მის, და მოიღო იუდი სახლით ელისამა მწერალისაჲთ, და აღმოუკითხა იუდი ყურთა მეფისათა, და ყურთა ყოველთა მთავართასა, რომელნი დგეს გარემო მეფისა.

Verse: 22      და მეფჱ ჯდა სახლსა საზამთროსა თთუესა მეცხრესა, და კერაკნი საცეცხლენი დგეს წინაშე მისსა.

Verse: 23      და იყო რაჟამს აღმოიკითხის იუდი სამი კეფი ანუ ოთხი, მოჰხიის მან სახეველითა მით მწიგნობრისაჲთა, და შთააგდის ცეცხლსა, რომელ იყო ბრძმედთა მათ ზედა, ვიდრე მო-არა-აკლდა წიგნსა მას ცეცხლსა მას შინა კერაკთასა.

Verse: 24      და არა გამოიძიეს უფალი, და არცა დაიპეს სამოსელი მათი მეფემან და ყოველთა მონათა მისთა, რომელთა ესმეს სიტყუანი ესე.

Verse: 25      ელდათან Page of ms. J: B24r  და დალეა და გამარია/ ასმენდეს მეფესა, რაჲთამცა არა დაწუა წიგნი იგი; და არა ისმინა მათი,

Verse: 26      და უბრძანა მეფემან იერემიელს, ძესა მეფისასა, და სარიას, ძესა ეზრიელისსა, და სელემიას ძესა აბიელისსა, შეპყრობაჲ ბარუქის მწიგნობრისაჲ და იერემიაჲს წინაწარმეტყუელისაჲ, და დაიმალნეს იგინი უფლისა მიერ.

Verse: 27      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ იერემიაჲსა მიმართ შემდგომად დაწუვისა მის, ოდეს დაწუა მეფემან წიგნი იგი, რომელსა წერილ იყვნეს ყოველნი ესე სიტყუანი, რომელ დაწერნა ბარუქჱ პირისაგან იერემიაჲ<სი>სა, და თქუა.

Verse: 28      მერმე მოიღე შენ ქარტაჲ სხუაჲ, და დაწერენ ყოველნი იგი სიტყუანი, რომელნი იყვნეს ქარტასა მას შინა, რომელ დაწუნა იოაკიმ მეფემან იუდაჲსმან.

Verse: 29      და იოაკიმს, მეფესა იუდაჲსსა, ჰრქუა; ესრე იტყჳს უფალი; შენ დასწუ წიგნი ესე, და სთქუ; ოად დასწერე წიგნი ესე. ამისთჳს შემოსლვით შემოვიდეს მეფჱ ბაბილოვნისაჲ, და განრყუნეს ქუეყანაჲ ესე, და მოაკლდეს მისგან კაცი და საცხოვარი.

Verse: 30      რამეთუ ესრე თქუა უფალმან იოაკიმის ზედა, მეფისა იუდაჲსა; არღარა იყოს მისი მჯდომარჱ საყდარსა დავითისსა, და მძორი მისი დაგდებულ იყოს სიცხესა ქუეშჱ დდისასა და ნეფხვასა ღამისასა.

Verse: 31      და ძიება ვყო მის ზედა, და ზედა თესლისა მისისა, და მონათა მისთა ზედა უშჯულოებათა მათთა თჳს; და მოვავლინო მათ ზედა და მკჳდრთა ზედა იჱრუსალემისათა და ქუეყანასა ზედა იუდაჲსსა ყოველი ძჳრი, რომელ ვთქუ მათ ზედა, რამეთუ არა ისმინეს ჩემი.

Verse: 32      და მოიღო იერემია ქარტაჲ სხუაჲ, და მისცა ბარუქს, ძესა ნერისსა, მწიგნობარსა, და დაწერნა მას ზედა ბარუქჱ პირისაგან იერემიაჲსისა ყოველნი სიტყუანი მის წიგნისანი, რომელ დაწუა მეფემან იოაკიმ ცეცხლითა, და უფროჲს შეეძინნეს მას სიტყუანი უმრავლჱსნი მათსა.

Chapter: 37  
Verse: 1      და მეუფებდა სედეკია, ძჱ იოსიაჲს მეფისაჲ, იექონიაჲს წილ, ძისა იოაკილისა, რომელი მეფჱ ყო ნაბუქონონოსორ მეფემან ბაბილონისამან, მეუფედ იუდასა ზედა.

Verse: 2      და არა ისმინნა მან და მონათა მისთა და ერმან ქუეყან<ისა>მან Page of ms. J: B24v  სიტყუანი/ უფლისანი, რომელ თქუნა იერემია წინაწარმეტყუელმან უფლისა მიერ.

Verse: 3      და მიავლინა სედეკია მეფემან იოაქაზ, ძჱ სელჱმისი, და სოფონია, ძჱ მაასესი, მღდელი იერემიაჲსა წინაწარმეტყუელისა, და ჰრქუა; ილოცე ჩემთჳს უფლისა მიმართ, ღმრთისა ჩუენისა.

Verse: 4      და იერემია შევიდოდა და გამოვიდოდა შორის ერისა მის, და არა მიიყვანენ იგი საპყრობილედ.

Verse: 5      და ძალი ფარაოჲსი გამოჴდა ეგჳპტით, და ესმა ქალდეველთა, რომელნი აჭირვებდეს იჱრუსალემსა, სმენაჲ მათი, და წარვიდეს იჱრუსალემით.

Verse: 6      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ იერემიაჲსა მიმართ წინაწარმეტყუელისა, და ჰრქუა.

Verse: 7      ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაჱლისაჲ; ესრე არქუ მეფესა იუდაჲსსა, რომელმან მოგავლინა შენ ჩემდა გამოძიებად; აჰა ესერა ძალი ფარაოჲსი, რომელ გამოსრულ არს შემწედ თქუენდა, უკუნ-იქცეს ქუეყანადვე მათა ქუეყანად ეგჳპტისად;

Verse: 8      და მოიქცენ ქალდეველნი; ჰბრძონ ამას ქალაქსა, და დაიპყრან იგი და მოწუან იგი ცეცხლითა.

Verse: 9      ესრე იტყჳს უფალი; ნუ ჰგონებთ სულითა თქუენითა, და იტყჳთ, ვითარმედ წარსლვით წარვიდენ ჩუენგან ქალდეველნი, რამეთუ არა სადა წარვიდენ იგინი.

Verse: 10      არამედ მო-ღათუ-ჰსრათ ყოველი ძალი ქალდეველთაჲ, რომელნი გბრძვანან თქუენ, და და-ვინმე-შთენ კაცნი მოწყლულნი ამათგანნი, კაცად-კაცადი შუაგებსა შინა, იგინი აღდგენ და მოწუან ქალაქი ესე ცეცხლითა.

Verse: 11      და იყო რაჟამს წარვიდა ძალი იგი ქალდეველთაჲ <იჱრუსალემით> პირისაგან ძალისა ფარაოჲსისა,

Verse: 12      გამოვიდა იერემია იჱრუსალემით მისლვად ქუეყანად ბენიამენისა სყიდად მიერ პურისა შორის ერისა მისისა.

Verse: 13      და მიიწია იგი ბჭესა ბენიამენისსა, და იყო მუნ კაცი ერთი, რომლისა დაადგრის, არუი, ძჱ სელემიაჲსი, ძისა ანანიაჲსი, და შეიპყრა იერემია წინაწარმეტყუელი, და ჰრქუა; ქალდეველთა მიმართ შენ ივლტი.

Verse: 14      და ჰრქუა იერემია; ნაცილსა იტყჳ; არა Page of ms. J: B25r  ქალდეველთა მიმართ ვივლტი მე. და არა ისმინა მისი, და შეიპყრა/ არუი იერემია, და შეიყვანა იგი წინაშე მთავართა.

Verse: 15      და განუმწარდეს მთავარნი იგი იერემიას, და გუემეს იგი, და მისცეს იგი სახიდ საპყრობილისად სატანჯველად სახლსა იონათან მწიგნობრისასა, რამეთუ სახლი მისი საპყრობილჱ იყო, რამეთუ მოვიდა ერი სახლსა მას მღჳმისასა და ქერეთდ;

Verse: 16      და შევიდა იერემია სახლსა მას მღჳმისასა შესაწყდომელსა, და დაჯდა მუნ მრავალ დღჱ.

Verse: 17      და მიავლინა სედეკია მეფემან, და მოუწოდა იერემიას, და ჰკითხვიდა მას მეფჱ იგი სახლსა შინა იდუმალ, და ჰრქუა მას; არს თუ სიტყუაჲ უფლისაჲ. და თქუა იერემია; არს, და შენ ჴელთა მეფისა ბაბილოვნისათა , მიცემად ხარ.

Verse: 18      და ჰრქუა იერემია წინაწარმეტყუელმან მეფესა სედეკიას; რაჲ შეგცოდე შენ და მონათა შენთა და ერსა ამას, რამეთუ თქუენ მიმეცით საპყრობილედ.

Verse: 19      და სადა არიან წინაწარმეტყუელნი თქუენნი, რომელნი იგი გიწინაწარმეტყუელებდეს თქუენ და გეტყოდეს; არღარა მოვიდეს მეფჱ ბაბილოვნისაჲ თქუენ ზედა ქუეყანასა ამას.

Verse: 20      და ისმინე ჩემი, გლოცავ შენ, უფალო მეუფეო, შეგივრდინ წყალობაჲ ესე ჩემი წინაშე პირსა შენსა, რაჲთა არა მიმაქციო მე სახლსა იონათან მწიგნობრისასა, რაჲთა არა მოვკუდე მუნ.

Verse: 21      და უბრძანა მეფემან სედეკია, და შთააგდეს იგი სახლსა საპყრობილისასა, და სცემდეს მას ერთსა პურსა დღესა შინა გარეშე სადა ქმნიან, ვიდრემდის მოაკლდა პური ქალაქსა. და ჯდა იერემია ეზოსა მას შინა საპყრობილისასა.

Chapter: 38  
Verse: 1      და ესმა სოფონიას, ძესა ნათანისსა, და გოდოლიას, ძესა პასქორისსა, და იოაქაზს, ძესა სელემისსა, და პასქორს, ძესა მელქისსა, სიტყუათა, რომელთა იტყოდა იერემია ყოვლისა მიმართ ერისა,

Verse: 2      რამეთუ ჰრქუა; ესრე თქუა უფალმან, რომელი ჯდეს ქალაქსა შინა მოკუდეს მახჳლითა და სიყმილითა და სიკუდილითა, და რომელი განვიდოდის ქალდეველთა მიმართ ცხონდეს, და იყოს სული მისი მოპოვნებულ.

Verse: 3      რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი; მიცემით მიეცეს Page of ms. J: B25v  ქალაქი ესე ჴელთა ძალისა მეფისა/ ბაბილოვნისათა, და დაიპყრას იგი.

Verse: 4      და ჰრქუეს მთავართა მათ მეფესა; მოკუედინ კაცი იგი აწ, რამეთუ იგი დაჰჴსნის ჴელთა კაცთა მბრძოლთასა, რომელ დაშთომილ არიან ქალაქსა შინა, და ჴელთა ყოვლისა ერისათა დაჰჴსნის, რამეთუ იტყჳს მათ მსგავსად სიტყუათა მათთა, რამეთუ კაცი ესე არა სარგებელად უთხრობს ძჳრსა ერსა ამას.

Verse: 5      და თქუა მეფემან სედეკია, აჰა ესერა იგი ჴელთა შინა თქუენთა არს, რამეთუ ვერ მძლჱ იყო მეფჱ იგი მათა მიმართ სიტყუად.

Verse: 6      და შეიპყრეს იერემია, და შთააგდეს იგი მღჳმესა მას მელქისა, ძისა მეფისასა, რომელ იყო ეზოსა მას საპყრობილისასა, და შთაუტევეს იგი საბლითა ჯურღმულსა მას შინა, ხოლო ჯურღმულსა მას შიდა არა დგა წყალი, არამედ მწჳრჱ, და იყო იერემია მწჳრესა მას შიდა.

Verse: 7      და ესმა აბ<დ>იმელექს ეთიოპელსა, კაცსა საჭურისსა, და იყო იგი ეზოსა შინა მეფისასა, ვითარმედ შთააგდეს იერემია მღჳმესა, და მეფჱ იგი ჯდა ბჭესა ზედა ბენიამენისსა.

Verse: 8      და განვიდა მისა აბდიმელექ, და ეტყოდა აბდიმელექ მეფესა, და ჰრქუა.

Verse: 9      უფალო მეუფეო, ბოროტად ყვეს კაცთა მათ ყოველი, რაოდენი უყვეს იერემიას წინაწარმეტყუელსა, რამეთუ შთააგდეს იგი მღჳმესა მას, და მოკუდეს იგი მუნ შინა. ბოროტად ჰზამ, რამეთუ მოკლვად სცემ კაცსა ღმრთისასა პირისაგან სიყმილისა, რამეთუ არღარა არს პური ქალაქსა ამას შინა.

Verse: 10      და უბრძანა მეფემან აბდიმელექს ეთიოპელსა, და ჰრქუა; მიიყვანე შენ თანა ამიერ ოც და ათი კაცი და აღმოიყვანე იგი მღჳმისა მისგან, რაჲთა არა მოკუდეს.

Verse: 11      და წარიყვანნა აბდიმელექ კაცნი, და შევიდა სახლსა მეფისასა ქუეშესა, და გამოიღო მიერ ძუელი ძონძი და ძუელი საბლები, და შთაუგდო იგი იერემიას წინაწარმეტყუელსა მღჳმედ; და მოიხუნა ფარტენანი მატყლისანი,

Verse: 12      და ჰრქუა Page of ms. J: B26r  მას აბდიმელექ ეთიოპელმან; დაუპყ<ა>რ ძუელი ესე ძონძი/ და ფარტენანი ესე მატყლისანი საბელთა მაგათ ღლიათა ქუეშჱ ჴელთა შენთასა, და ყო ეგრე იერემია.

Verse: 13      და აღმოიყვანეს მღჳმისა მისგან, და დაჯდა იერემია ეზოსა მას საპყრობილისასა.

Verse: 14      და მიავლინა სედეკია მეფემან, და მიუწოდა მას მისა სახლად ასელისა, რომელ იყო სახლსა შინა უფლისასა, და ჰრქუა მეფემან იერემია წინაწარმეტყუელსა; სიტყუას გკითხავ მე შენ, და ნუ დაჰმალავ ჩემგან სიტყუასა.

Verse: 15      და ჰრქუა იერემია მეფისა; გითხრა თუ, არა ნუ სიკუდლით მომაკუდინო მე;; და გაზრახო თუ შენ, არავე ისმინო ჩემი.

Verse: 16      და ეფუცა მას მეფჱ სედეკია იდუმალ, და ჰრქუა; ცხოველ არს უფალი, რომელმან შექმნა სული ესე ჩუენი, თუ მოგკლა შენ, და თუ მიგცე შენ ჴელთა მათ კაცთასა, რომელნი ეძიებენ სულსა შენსა.

Verse: 17      და ჰრქუა მას იერემია; ესრე თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაჱლისამან, უკუეთუ განსლვით განხჳდე მთავართა თანა მეფისა ბაბილოვნისათა, ცხომდეს სული შენი და ქალაქი ესე არა დაიწუას ცეცხლითა, და სცხომდე შენ და სახლი შენი.

Verse: 18      უკუეთუ არა განხჳდე შენ მთავართა თანა მეფისა ბაბილოვნისათა, მიეცეს ქალაქი ესე ჴელთა ქალდეველთასა, და დაწუან იგი ცეცხლითა, და შენ არა განერე ჴელთა მათთა

Verse: 19      და ჰრქუა მეფემან სედეკია <იერემიას>, მე სიტყუა მაქუს ჰურიათაჲ, რომელნი მიდგომილ არიან ქალდეველთა, ნუ უკუჱ მიმცენ მე ჴელთა მათთა, და ბაგეს მიყოფდენ მე.

Verse: 20      და ჰრქუა იერემია; არა სადა მიგცენ შენ, გარნა ისმინენ სიტყუანი უფლისანი, რომელსა მე გეტყჳ შენ, <და> უმჯობჱს იყოს შენდა, და ცხომდეს სული შენი.

Verse: 21      და თუ არა გნებავს გამოსლვად, ესე არს სიტყუაჲ, რომელ მიჩუენა მე უფალმან.

Verse: 22      და აჰა ესერა ყოველნი დედანი, რომელ დაშთომილ იყვნეს სახლსა შინა მეფისა იუდაჲსსა, განიყვანნეს მთავართა მიმართ მეფისა ბაბილოვნისათა, და იგინი იტყჳან, შეგიტყუვეს შენ და გერეოდეს შენ კაცნი მშჳდობისა შენისანი, გძლონ შენ ძრომასა შინა ფერჴისა შენისასა, და მიაქციონ შენგან. Page of ms. J: B26v 

Verse: 23      და ყოველნი ცოლნი შენნი/ და შვილნი შენნი განგუარნენ ქალდეველთა, და შენ ვერ განერე ჴელთა მათთაგან, რამეთუ ჴელითა მეფისა ბაბილოვნისაჲთა შეიპყრა, და ქალაქი ესე დაიწუას ცეცხლითა.

Verse: 24      და ჰრქუა მას მეფემან, კაცი ნუ აგრძნობნ სიტყუათა ამათგანსა, და შენ არა მოჰკუდე.

Verse: 25      და თუ ესმეს მთავართა რამეთუ გეტყოდე შენ, და მოვიდენ შენდა, და გრქუან შენ, გჳთხარ ჩუენ რასა გეტყოდა შენ მეფჱ და ნუ დაჰმალავ შენ ჩუენგან რასა ეტყოდე შენ მეფესა, და არა მოგკლათ შენ.

Verse: 26      და არქუ შენ მათ; ვედრებად შესრულ ვიყავ მე წინაშე მეფისა, რაჲთა არა მიმაქციოს მე მერმე სახლსა იონათანისსა მოსიკუდით ჩემდა მუნ.

Verse: 27      და მოვიდეს ყოველნი მთავარნი იერემიაჲსა, და ჰკითხვიდეს მას, და უთხრნა მათ ყოველნი ესე სიტყუანი, რომელ ამცნო მას მეფემან, და დაუდუმნეს მას, რამეთუ არა განისმა სიტყუაჲ უფლისაჲ.

Verse: 28      და დაჯდა იერემია <ეზოსა მას საპყრობილისასა მი>-ჟამადმდე დაპყრობისა იჱრუსალემისა.;

Chapter: 39  
Verse: 1      და იყო რაჟამს გამოიპყრა იჱრუსალემი წელსა მეცხრესა სედეკია, მეფისა იუდაჲსსა, თთუესა მეათესა, მოვიდა ნაბუქოდონოსორ, მეფჱ ბაბილოვნისაჲ, და ყოველი ძალი მისი იჱრუსალემსა ზედა, და ჰბრძოდეს მას.

Verse: 2      და მეათერთმეტესა წელსა სედეკიაჲ<ს>სა, თთუესა მეოთხესა, ცხრასა თთჳსასა, შეიტეხეს ქალაქსა.

Verse: 3      და შეჴდეს ყოველნი მთავარნი მეფისა ბაბილოვნისანი, და დასხდეს ბჭესა მას საშუალსა, ნერგელ სარასარ სამაგად და ნაბუსარ სექქიმ ლაფსარის ნერგელ სარასარ და რაბამაქ, და ყოველნი შემდგომნი მთავარნი მეფისა ბაბილოვნ<ელ>თაჲსანი.

Verse: 4      და იყო რაჟამს იხილნა იგინი სედეკია, მეფემან იუდაჲსმან, და ყოველთა კაცთა მბრძოლთა, ივლტოდეს, და გამოჴდეს ღამჱ ქალაქით გზით მტილისაჲთ სამეუფოჲთ ბჭით, რომელ იყო საშუალ ორთა ზღუდეთა, და განჴდეს გზად უდაბნოისად.

Verse: 5      და დევნა უყო ძალმან ქალდეველთამან უკუანა მათსა, და შეეწია სედეკიას არაბუთს შინა იერიქოჲსასა, და შეიპყრეს იგი, და მოიყვანეს Page of ms. J: B28r  წინაშე ნა/ბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილოვნისა, დებლათად ქუეყანასა ემათისასა, და ეტყოდა მას მშჯავრ.

Verse: 6      და მოწყჳდნა მეფემან ბაბილოვნისამან ძენი სედეკიაჲსნი დებლათას შინა წინაშე თუალთა მისთა, და ყოველნი აზნაურნი იუდაჲსნი მოწყჳდნა მეფემან ბაბილოვნისამან.

Verse: 7      და თუალნი სედეკიაჲსნი აღმოჰჴადნა, და შეკრა იგი ბორკილითა რვალისაჲთა, რაჲთა მიიყვანონ იგი ბაბილოვნდ.

Verse: 8      და სახლნი მეფისანი და სახლები ერისაჲ მოწუეს ქალდეველთა ცეცხლითა, და ზღუდე იჱრუსალემისაჲ დაარღუეს.

Verse: 9      და სხუაჲ იგი ერი, რომელ დაშთომილ იყო ქალაქსა შინა, და მეოტნი იგი, რომელ ჴელთ-ესხნეს მას,

Verse: 10      და ნეშტნი იგი ერისანი, რომელ განრინებულ იყვნეს, წარტყუენნა ნაბუზარდან მატაკარანმან ბაბილონდ, ხოლო ერისა მის გლახაკნი, რომელთა არა რაჲ აქუნდა, დაუტევნა ნაბუზარდან მატაკარანმან ქუეყანასა მას იუდაჲსსა, და სცა მათ ვენაჴები და სარწყული მას დღესა შინა.

Verse: 11      და ამცნო ნაბუქუდონოსორ, მეფემან ბაბილონისამან, ნაბუზარდანს მატაკარანსა იერემიაჲსთჳს, და ჰრქუა.

Verse: 12      მოიყვანე იგი და ყვენ თუალნი შენნი მას ზედა, და ნუ უყოფ მას რასავე ბოროტსა, არამედ ვითარცა გრქუას შენ, ეგრეცა ყავ მისთჳს.

Verse: 13      და მიავლინა ნაბუზარდან მატაკარა<ნ>მან და ნაბუსარ სექქიმ ლაფსარის ნერგელ სარასარ ჰრაბამაქ და ყოველთა მდიდართა მეფისა ბაბილოვნისათა,

Verse: 14      და მოუწოდეს და მოიყვანეს იერემია ეზოჲთ საპყრობილისაჲთ, და მისცეს იგი გოდოლიაჲსა, ძისა აქიკამისა, ძისა საფანისა, და განიყვანეს იგი აფესდ, და დაჯდა იგი მუნ შორის ერსა.

Verse: 15      და იერემიაჲსა მიმართ იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ, ოდეს იგი შეყენებულ და იყო ეზოსა მას საპყრობილისასა, და ჰრქუა;

Verse: 16      მივედ და არქუ აბდიმელექს ეთიოპელსა, ესრე თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაჱლისამან, აჰა ესერა მე მომაქუს სიტყუაჲ ჩემი ქალაქსა/ Page of ms. J: B28v  ამას ზედა ბოროტებად, და არა კეთილად, და იყვნენ იგინი წინაშე პირსა შენსა ამას დღესა შინა, თქუა უფალმან.

Verse: 17      და არა მიგცე შენ ჴელთა კაცთასა, რომელთათჳს გეშინის შენ პირისაგან მათისა,

Verse: 18      რამეთუ განრინებით განგარინო შენ, და მახჳლითა არა დაეცე შენ, და იყოს სული შენი შენდა მოპოვნებულ, რამეთუ მესევდი მე, თქუა უფალმან.;

Chapter: 40  
Verse: 1      სიტყუაჲ რომელი იყო იერემიაჲსა მიმართ უფლისა მიერ, შემდგომად ოდეს იგი წარავლინა ნაბუზარდან მატაკარანმან დებლათაჲთ, რამეთუ წარიყვანა იგი კრული ჴელთ-ბორკილითა შორის ყოვლისა ნატყუენავისა იჱრუსალემისაჲსა და იუდაჲსა, რომელნი წარჰყვანდეს ბაბილოვნდ.

Verse: 2      და მოიყვანა ნაბუზარდან იერემია, და ჰრქუა მას; უფალმან ღმერთმან შენმან ბრძანა ძჳრი ესე ამას ადგილსა ზედა, და ამას ქალაქსა მოავლინა;

Verse: 3      და ყო უფალმან ვითარცა თქუა, რამეთუ შესცოდეს მას, და არა ისმინეთ ჴმისა მისისაჲ, და გეყო თქუენ <სიტყუაჲ> ესე.

Verse: 4      და აწ აჰა ესერა განგჴსენ შენ დღეს ჴელთ-ბორკილთა მაგათგან, რომელ იყვნეს ჴელთა შინა შენთა, და კეთილ თუ არს წინაშე შენსა მოსლვაჲ ჩემ თანა ბაბილონდ, მოვედ, და ვყვნე თუალნი ჩემნი შენ ზედა.

Verse: 5      და თუ არა ჯერ გიჩს წინაშე თუალთა შენთა მოსლვად ჩემ თანა ბაბილონდ, დადეგ, და აჰა ესერა ყოველი ქუეყანაჲ წინაშე შენსა არს. სადაცა კეთილ არს, და სადაცა ჯერ არს მისლვად შენდა, მუნ მიგუალე; და ვიდრე წარსლვადმდე ჩემდა, ვიდოდე შენ და მიიქეც გოდოლიაჲსა, ძისა აქიკამისა, ძისა საფანისა, რომელ დაადგინა მეფემან ბაბილოვნისამან ქუეყანასა იუდაჲსსა, და დაეშჱნე შენ მის თანა შორის ერსა შენსა. უკუეთუ არა ყოველი კეთილი წინაშე შენსა რომელიცნ გთნავს, მას; შეუდეგ, და სცა მას მატაკარანმან საგზალი და ნიჭი, და წარავლინა იგი.

Verse: 6      და მივიდა იერემია გოდოლიაჲსა, ძისა აქიკამისა, მასჱფათდ, და დაჯდა მის თანა შორის ერისა მისისა, რომელ დაშთომილ იყვნეს ქუეყანასა მას.

Verse: 7      და ესმა ყოველთა მთავართა მის ძალისათა, რომელ იყვნეს ველსა შინა, მათ და ძალსა მას მათსა, რამეთუ დაადგინა მეფემან ბაბილოვნისამან გოდოლია, ძჱ Page of ms. J: B29r  აქიკამისი, ქუეყანასა მას, და რამეთუ შეევედრა მამები/ და დედები <მათი> და ერი მრავალი გლახაკთაგანნი ქუეყანისაგანნი, რომელ არა წარტყუენნა ბაბილონდ,

Verse: 8      და მოვიდეს გოდოლიაჲსა მასჱფათდ ისმაელ, ძჱ ნათანისი, <და იონან, ძჱ კარიაჲსი>, და სარეა, ძჱ ნათემისი, და ძენი უფეთისნი მეთუფათიტელისანი, იგინი და კაცნი მათნი.

Verse: 9      და ეფუცა მათ გოდოლია, ძჱ აქიკამისი, ძისა საფანისი, და ჰრქუა, ნუ გეშინის თქუენ პირისაგან მონათა ქალდეველთასა; დაეშჱნენით ქუეყანასა ამას, და უქმოდეთ მეფესა ბაბილოვნისასა, და უმჯობჱს იყოს თქუენდა.

Verse: 10      და აჰა ესერა მე დავჯდე მასჱფათს შინა დადგომად წინაშე პირსა ქალდეველთასა, რომელნიცა მოვიდენ თქუენ ზედა, და თქუენ დაიკრიბეთ ღჳნოჲ, იფქლი და ხილი, და იკრიბეთ ზეთი ჭურჭერთა თქუენთა, და დაეშჱნენით ქალაქთა თქუენთა, რომელ გეპყრნეს.

Verse: 11      და ყოველნი ჰურიანი, რომელნი იყვნეს ქუეყანასა მას მოაბის<ა>სა და ძეთა ამონისთა და იდუმიას, და რომელნი იყვნეს ყოველსა ქუეყანასა, ესმა რამეთუ დაუტევა მეფემან ბაბილოვნისამან ნეშტი ჰურიასტანსა, და რამეთუ დაადგინა მათ ზედა გოდოლია, ძჱ აქიკამისი, ძისა საფანისი, მოიქცეს ჰურიანი ყოველთაგან ადგილთა, სადა მიმოდაბნეულ იყვნეს.

Verse: 12      და მოვიდეს ქუეყანად იუდაჲსა გოდოლიაჲსა მასეფათდ, და შეიკრიბეს ღჳნოჲ და ხილი დიდ ძალი ფრიად.

Verse: 13      და იონან, ძჱ კარესი, და ყოველნი მთავარნი ძალისანი, რომელ იყვნეს ველსა ზედა, მოვიდეს გოდოლიაჲსა მასჱფათად.

Verse: 14      და ჰრქუეს გოდოლიას, უკუეთუ უწყებით უწყი, რამეთუ ბელია, მეფემან ძეთა ამონისთამან, მოავლინა შენდა ისმაელ, ძჱ ნათანისი, მოკლვად შენდა, და არა ჰრწმენა მათი გოდოლიას, ძესა აქიკამის<ს>ა.

Verse: 15      და იონან, ძემან კარესმან, მიუგო გოდოლიას ფარულად მასჱფათას შინა, და ჰრქუა; წარვიდე მე აწ, და მოვკლა ისმაელ, ძჱ ნათანისი, და ნუმცა ვინ აგრძნობს, ნუ უკუე მო-სადა-მე-გკლას შენ, და Page of ms. J: B29v  განიბნინენ ყოველნი ესე ჰურიანი რომელნი შემოკრებულ/ არიან შენდა, და წარწყმდენ ნეშტნი იგი იუდაჲსნი.

Verse: 16      და ჰრქუა გოდოლია, ძემან აქიკამისმან, იონანს, ძესა კარესსა, ნუ სადა ჰყოფ შენ სიტყუასა მაგას, რამეთუ ცილსა იტყჳ შენ ისმაელისთჳს.

Chapter: 41  
Verse: 1      და იყო თთუესა მეშჳდესა მოვიდა ისმაელ, ძჱ ნათანისი, ძისა ელისამაჲსი, ნათესავისაგან მეუფეთაჲსა, და მონანი მეფისანი და ათი კაცი მის თანა, გოდოლიაჲსა, ძისა აქიკამისა, მასეფთად; და ჭამეს მის თანა პური მასეფთას შინა.

Verse: 2      და აღდგა ისმაელ, ძჱ ნათანისი, და ათნი იგი კაცნი მისთანანი, და სცეს გოდოლიას, ძესა აქიკამის<ს>ა, ძისა საფანისა, მახჳლითა, და მოკლეს იგი, რომელ დაედგინა მეფესა ბაბილოვნისასა ქუეყანასა მას ზედა.

Verse: 3      და ყოველნი ჰურიანი, რომელნი იყვნეს გოდოლიაჲს თანა მასეფთას შინა, და ყოველნი ქალდეველნი, რომელ იპოვნეს მუნ <და> კაცნი <იგი> მბრძოლნი, მოწყჳდნა ისმაელ.

Verse: 4      და იყო მეორესა დღესა, ოდეს მოკლა ისმაელ გოდოლია, და კაცმან არა აბრძნა,

Verse: 5      და მოვიდეს კაცნი სექემით და სალემით და სამარიაჲთ ოთხმეოცნი <კაცნი> წუერ-ყჳნულნი და კუართ-დაპებულნი და მგლოვარენი, და შესაწირავი და გუნდრუკი, აქუნდა ჴელთა შინა მათთა, მიღებად სახლად უფლისა.

Verse: 6      და გამოვიდა ისმაელ, ძჱ ნათანისი, წინამიგებებად მათა მასეფათით, და ვიდოდა სლვით და ტიროდა; და იყო რაჟამს მიეახლა მათ, ჰრქუა მათ; შევედით გოდოლიაჲსა, ძისა აქიკამისა.

Verse: 7      და იყო რაჟამს შევიდეს იგინი შოვა ქალაქსა, მოწყჳდნა იგინი ისმაელ, და შთასთხინა იგინი ჯურღმულსა მან და კაცთა მათ მისთანათა.

Verse: 8      და ათნი კაცნი იპოვნეს მუნ, და ჰრქუეს ისმაელს, ნუ და მოგუწყუდი ჩუენ, რამეთუ არიან ჩუენნი საფასენი ქრთილი და ზეთი და თაფლი, და გარე-წარჴდა მათ, და არა მოწყჳდნა იგინი შორის ძმათა მათთა.

Verse: 9      ხოლო ჯურღმული იგი, რომელსა შთააბნია ისმაელ ყოველი მძორები მათ კაცთაჲ, რომელნი Page of ms. J: B30r  მოსრნა გოდო/ლიას თანა, ჯურღმული დიდ არს, რომელ იგი ქმნა მეფემან ასა პირისაგან ბაასა, მეფისა ისრაჱლისა. ესე აღავსო ისმაელ წყლულებითა.

Verse: 10      და მიაქცია ისმაელ ყოველი ერი ტყუედ, რომელ დაშთომილ იყო მასეფთას შინა, და ასულნი მეფისანი, რომელნი დაეტევნეს ნაბუზარდანს მატაკარანსა გოდოლიაჲს თანა, ძისა აქიკამისა, და აღიმსთო ისმაელ, ძემან ნათანისმან, და წარვიდა წიაღ ძეთა ამონისთა.

Verse: 11      და ესმა იონანს, ძესა კარესსა, და ყოველთა მთავართა ძალისათა, რომელ იყვნეს მის თანა, ყოველი ესე ძჳრი, რომელ ქმნა ისმაელ, ძემან ნათანისმან.

Verse: 12      და შეიკრიბეს ყოველი ერი მათი, და აღემზადნეს ბრძოლად, და დევნა უყვეს ისმაელს, ძესა ნათანისსა, და პოვეს იგი წყალსა ზედა დიდსა გაბაონს შინა.

Verse: 13      და იყო რაჟამს იხილა ყოველმან ერმან, რომელ წარჰყვანდა ისმაელს, იონან, ძჱ კარესი, და ყოველნი მთავარნი ძლიერებისანი მის თანა,

Verse: 14      განიხარეს, და უკუ-მოიქცა ყოველი ერი, რომელ წარტყუენა ისმაელ მასჱფათით, და მოიქცეს, და მოვიდეს იონანისა, ძისა კარესისა.

Verse: 15      ხოლო ისმაელ, ძე ნათანისი, განერა რვითა კაცითა პირისაგან იონანისა, და მივიდა ძეთა ამონისთა.

Verse: 16      და უკმოიღო იონან, ძემან კარესმან, და ყოველთა მთავართა ძლიერებისათა, რომელ იყვნეს მის თანა, ნეშტი ერისაჲ მის, რომელ უკმოიქცინეს ისმაელისგან, ძისა ნათანისა, შემდგომად მოკლვისა გოდოლიაჲსა, ძისა აქიკამისა, [რომელ მის თანა მოწყდეს] ძლიერნი კაცნი ბრძოლასა შინა, რომელ უკმოიქცინეს გაბაონით ნაშტნი იგი და დედები და საჭურისნი.

Verse: 17      და წარვიდეს და დადგეს ქუეყანასა ბეროთქამაამისასა ბეთლემით კერძო წარსლვად და შთასლვად ეგჳპტედ

Verse: 18      პირისაგან ქალდეველთაჲსა, რამეთუ შეიშინეს პირისაგან მათისა, რამეთუ მოკლა ისმაელ გოდოლია, ძჱ აქიკამისი, რომელ დაადგინა მეფემან Page of ms. J: B30v  ბაბილოვნისამან/ ქუეყანასა მას. ,

Chapter: 42  
Verse: 1      და მივიდეს ყოველნი მთავარნი ძლიერებისანი, იონან, ძჱ კარესი და იეზორია, ძჱ ანანიაჲსი, და აზარია ძჱ იოსჱსი, და ყოველი ერი კნინითგან მი-დიდამდე,

Verse: 2      და ჰრქუეს იერემიას წინაწარმეტყუელსა; შეგივრდინ წყალობაჲ ჩუენი წინაშე პირსა შენსა, და ილოცე ჩუენთჳს უფლისა მიმართ ღმრთისა შენისა ნეშტთა ამათთჳს, რამეთუ დავშთით მცირედნი მრავალთაგან, ვითარცა ეგე თუალნი შენნი გუხედვენ ჩუენ.

Verse: 3      და გჳთხარნ ჩუენ უფალმან ღმერთმან შენმან გზაჲ, რომელსა ვიდოდით, და სიტყუაჲ, რომელ ვყოთ.

Verse: 4      და ჰრქუა მათ იერემია წინაწარმეტყუელმან; მესმა, აჰა ესერა მე ვილოცო უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩემისა მსგავსად სიტყუათა თქუენთა, და იყოს, სიტყუაჲ, რომელ მრქუას მე უფალმან, გითხრა თქუენ, და არა დავმალო თქუენგან სიტყუაჲ.

Verse: 5      და ჰრქუეს მთავართა მათ იერემიას, იყავნ უფალი ჩუენ შორის მოწამჱ მართალ და სარწმუნო, რამეთუ ყოვლითა სიტყჳთა, რომლითა მოგავლინოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ჩუენდა, ეგრეცა ვყოთ.

Verse: 6      გინა თუ კეთილად გინა თუ ბოროტად, ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲ, რომლისა მიგავლინებთ შენ მისსა, ვისმინოთ, რაჲთა უმჯობჱს იყოს ჩუენდა, რამეთუ ვისმინოთ ჴმისა უფლისა ღმრთისა ჩუენისა.

Verse: 7      და იყო შემდგომად ათისა დღისა, იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ იერემიაჲსა მიმართ,

Verse: 8      და მოუწოდა იერემია იონანს, ძესა კარესსა, და მთავართა მათ ძლიერებისათა, რომელ იყვნეს მის თანა, და ყოველსა ერსა კნინითგან მი-დიდადმდე,

Verse: 9      და ჰრქუა მათ; ესრე თქუა უფალმან, ღმერთმან ისრაჱლისამან,

Verse: 10      რომელსა იგი მიმავლინეთ მე, დათხევად წყალობისა თქუენისა წინაშე მისსა, უკუეთუ დასხდომით დასხდეთ ქუეყანასა ამას, აღგაშჱნნე თქუენ, და არა დაგარღჳნე, და გნერგნე თქუენ, და არა აღგფხურნე, რამეთუ დაცხრომილ ვარ ბოროტებისაგან, რომელ ვთქუ ყოფად თქუენდა.

Verse: 11      ნა გეშინის პირისაგან მეფისა ბაბილოვნისაჲსა, რომლისაგან თქუენ Page of ms. J: B31r  გეშინის, პირისაგან მისისა ნუ გეშინინ, თქუა უფალმან,/ რამეთუ მე თქუენ თანა ვარ, განრინებად თქუენდა, და ჴსნად თქუენდა ჴელისაგან მისისა.

Verse: 12      და გცე თქუენ წყალობაჲ, და შეგიწყალნე თქუენ, და მიგაქცინე თქუენ ქუეყანად თქუენდა.

Verse: 13      და თუ სთქუათ თქუენ, ვითარმედ არა დავსხდეთ ჩუენ ქუეყანასა ამას, და არა ვისმინოთ ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲ, და სთქუათ არა,

Verse: 14      არამედ ქუეყანად ეგჳპტედ შევიდეთ, და არღარა ვიხილოთ ბრძოლაჲ, და ჴმაჲ ნესტჳსაჲ არა გუესმეს, და პურითა არა გუმშიოდის, და მუნ დავეშჱნნეთ.

Verse: 15      ამისთჳს ისმინენით სიტყუანი უფლისანი, ნეშტთა ჰურიასტანისათა, ესრეთ იტყჳს უფალი; უკუეთუ თქუენ მიიქცინეთ პირნი თქუენნი ეგჳპტედ კერძო, და შეხჳდეთ დაშენებად მუნ.

Verse: 16      და იყოს მახჳლი იგი, რომლისათჳს გეშინის თქუენ პირისაგან მისისა, გპოვნეს თქუენ ეგჳპტეს შინა, და სიყმილმან, რომლისათჳს სიტყუაჲ აღგითქუამს თქუენ სი<ვ>ლტოლად პირისაგან მისისა, გეწიოს თქუენ ეგჳპტეს შინა, და მუნ მოსწყდეთ თქუენ.

Verse: 17      და იყვნენ ყოველნი იგი კაცნი, რომელთა დასხნეს პირნი მათნი შესლვად ეგჳპტედ და დაშჱნებად მუნ, მოაკლდენ მახჳლითა, სიყმილითა და სიკუდილითა; და არღარა ვინ იყოს მათი რომელი განერეს ძჳრთაგან, რომელ მე მოვავლინო მათ ზედა.

Verse: 18      რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ ღმერთი ისრაჱლისაჲ; ვითარცა დავაწთვე რისხვაჲ ჩემი და გულის-წყრომაჲ ჩემი მკჳდრთა ზედა იჱრუსალემისათა, ეგრე დაგწუთეს გულის-წყრომაჲ ჩემი თქუენ ზედა, რომელნი შეხუალთ ეგჳპტედ; და იყვნეთ უგზო და საწუნელ და საწყეველ და საყუედრელ, და არღარა იხილოთ მერმე ადგილი ესე.

Verse: 19      ესრე თქუა უფალმან ნეშტთა ზედა იუდაჲსთა, ნუ შეხუალთ ეგჳპტედ; აწ უწყებით უწყოდეთ, რამეთუ მე გიწამებ თქუენ დღეს,

Verse: 20      რამეთუ ძჳრი ჰქმნეთ თავთა თქუენთა ზედა, და ინანდეთ, რამეთუ თქუენ მიმავლინეთ მე უფლისა ღმრთისა ჩუენისა, და სთქუთ; ილოცე ჩუენთჳს უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩუენისა, და ყოველი რაჲცა გრქუას შენ უფალმან ღმერთმან, ეგრეცა გჳთხარ ჩუენ, და ვყოთ;/ Page of ms. J: B31v  და გითხარ თქუენ,

Verse: 21      და არა ისმინათ ჴმისა უფლისა ღმრთისა თქუენისაჲ ყოვლისა სიტყჳსა თჳს, რომლისათჳს მომავლინა მე თქუენდა.

Verse: 22      და აწ უწყებულ იყვენით, რამეთუ მახჳლითა და სიყმილითა და სიკუდილითა მოაკლდეთ ადგილსა მას, რომელსა თქუენ ჰზრახავთ მისლვად და დამკჳდრებად მუნ.

Chapter: 43  
Verse: 1      და იყო რაჟამს დააცადა იერემია სიტყუად ყოვლისა მიმართ ერისა ყოველთა სიტყუათა უფლისა ღმრთისა მათისათა, რომელ მოავლინა უფალმან; ღმერთმან მათა ყოვლისა ამისთჳს სიტყჳსა,

Verse: 2      და თქუა აზარია, ძემან იოსესმან, და იონან, ძემან კარესმან, და ყოველთა კაცთა ამპარტავანთა, რომელთა ჰრქუეს იერემიას, ევედრე ჩუენთჳს უფალსა, მიუგეს იერემიას და ჰრქუეს, ცილსა იტყჳ შენ, არა მოგავლინა შენ უფალმან ღმერთმან ჩუენმან ჩუენდა, და გრქუა შენ, ვითარმედ ნუ შეხუალთ ეგჳპტედ დაშჱნებად მუნ,

Verse: 3      არამედ ბარუქ, ძჱ ნერისი, განგარისხებს შენ ჩუენდა მომართ, რაჲთა მიგუცნე ჩუენ ჴელთა ქალდეველთასა, მოკლვად ჩუენდა და წარწყმედად ჩუენდა ბაბილონს.

Verse: 4      და არა ერჩდა იონან, ძჱ კარესი, და ყოველნი მთავარნი ძლიერებისანი და ყოველი ერი ჴმასა უფლისასა დაშჱნებად ქუეყანასა იუდაჲსსა.

Verse: 5      და წარტყუენნა იონან, ძემან კარესმან, და ყოველთა მთავართა ძლიერებისათა ყოველნი ნეშტნი იუდაჲსნი, რომელნი მოქცეულ იყვნეს ყოველთაგან ნათესავთა, სადა იგი განბნეულ იყვნეს მუნ, დაშჱნებად ქუეყანასა იუდაჲსსა,

Verse: 6      მამები და დედები და ყრმები და ერი და ასულნი მეფისანი, და კაცები იგი, რომელ დაუტევა ნაბუზარდან მატაკარანმან გოდოლია<ჲ>ს თანა, ძისა აქიკამისა, ძისა საფანისა, და იერემია წინაწარმეტყუელი, და გარქე, ძჱ ნერისი.

Verse: 7      და შევიდეს ეგჳპტედ, რამეთუ არა ისმინეს ჴმაჲ უფლისაჲ, და მივიდეს ვიდრე ტაფნადმდე.

Verse: 8      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ იერემიაჲს<ა> მიმართ ტაფნას შინა, და ჰრქუა;

Verse: 9      მოიხუენ შენ ქვანი დიდნი, და დამალენ იგინი სამალველსა ალიზსა Page of ms. J: B32r  შინა წინაშე კართა სახლისა/ ფარაოჲსა, წინაშე თუალთა ძეთა იუდაჲსთა.

Verse: 10      და არქუ მათ; ესრე თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაჱლისამან, აჰა ესერა მე მოვავლინო და მოვიყვანო ნაბუქოდონოსორ, მეფჱ ბაბილოვნისაჲ, მონაჲ ჩემი, და დაიდგას საყდარი მისი ზედა ქვათა მაგათ, რომელ დაჰმალენ, და დადვას საჭურველი მისი მაგათ ზედა, და აღიღოს საჭურველი მაგათგან.

Verse: 11      და შემოვიდეს და მოსრას ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ, რომელნი სიკუდილად სიკუდილსა, და რომელნი ტყუეობად ტყუეობასა, და რომელნი <მახჳლად> მახჳლსა, და აღუდვას ცეცხლი სახლებსა ღმერთთა ეგჳპტელთასა.

Verse: 12      და მოწუნეს იგინი, და წარტყუენნეს იგინი, და განტისნოს ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ, ვითარცა განტისნის მწყემსმან სამოსელი თჳსი, და განვიდის მშჳდობით.

Verse: 13      და შემუსრნეს სუეტნი მზის ქალაქისანი, რომელ არიან ენონს, და სახლნი ღმერთთა მათთანი დაწუნეს ცეცხლითა.;

Chapter: 44  
Verse: 1      სიტყუაჲ რომელი იყო იერემიაჲსა მიმართ უფლისა მიერ ყოველთა ზედა ჰურიათა, რომელნი დამკჳდრებულ იყვნეს ეგჳპტეს შინა, და რომელნი სხდეს ტაფნას და მაგდალონს და მემფეს და ქუეყანასა პათურესსა, და ჰრქუა.

Verse: 2      ესრე თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაჱლისამან, თქუენ იხილეთ ყოველი იგი ძჳრი, რომელ მოვავლინე იჱრუსალემსა ზედა და ქალაქთა ზედა იუდაჲსთა, და აჰა არიან იგინი ოჴერ დღეს მკჳდრთა გან;

Verse: 3      პირისაგან უკეთურებისა მათისა, რომლითა განმამწარეს მე, მივიდეს კუმევად და მსახურებად ღმერთთა უცხოთა, რომელნი არა იცოდეს მათ და მამათა მათთა.

Verse: 4      და მივავლინენ თქუენდა მონანი ჩემნი წინაწარმეტყუელნი, აღვიმსთობდ და მივავლინებდ, და გეტყოდე, ვითარმედ ნუ იქმთ საქმესა ამის ბილწებისასა, რომელ მოვიძულე;

Verse: 5      და არა ისმინეს ჩემი, და არა მოყვეს ყური მათი, მოქცევად უკეთურებისაგან მათისა, რაჲთამცა არა უკუმევდეს ღმერთთა უცხოთა. Page of ms. J: B32v 

Verse: 6      და და/სწუთა რისხვაჲ ჩემი და გულის-წყრომაჲ ჩემი, და აღეგზნა ცეცხლი ბჭეთა იუდაჲსთა და გარემო იჱრუსალემსა; და იქმნნეს იგინი აღსაოჴრებელად და უგზოდ, ვითარცა არს ესერა დღეს.

Verse: 7      და ესე თქუა უფალმან; საბაოთ, ღმერთმან ისრაჱლისამან, რად იქმთ თქუენ ძჳრთა დიდდიდთა სულთა თქუენთათჳს მოსრვად მამათა თქუენთა და დედათა თქუენთა, ჩჩჳლთა და მწოართა შორის იუდაჲსა, რაჲთა არღარა დაშთეს თქუენგანი არა ვინ,

Verse: 8      განმწარებად ჩემდა საქმითა ჴელთა თქუენთაჲთა, კუმევად ღმერთთა უცხოთა ქუეყანასა ეგჳპტისასა, სადა იგი შეხუედით მწირობად მუნ, რაჲთა მოისჴნეთ და რაჲთა იქმნნეთ საწყეველად და საყუედრელად ყოველთა შორის ნათესავთა ქუეყანისათა.

Verse: 9      ნუ დაივიწყებთ თქუენ ძჳრსა მამათა თქუენთასა, და ძჳრთა თქუენთა, და ძჳრთა მეფეთა იუდაჲსთასა, და ძჳრთა ცოლთა თქუენთასა, რომელ ქმნეს ქუეყანასა იუდაჲსსა და გარემო იჱრუსალემსა.

Verse: 10      და არა დასცხრეს მო-აქა-დღედმდე, და არა შეიშინეს, და არცა ერჩდეს შჯულსა ჩემსა, და არა შეუდგეს კუალსა ბრძანებათა ჩემთასა, რომელ მივეც წინაშე პირსა მამათა მათთასა და წინაშე პირსა მათსა.

Verse: 11      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაჱლისაჲ, აჰა ესერა მე დავამტკიცო პირი ჩემი თქუენ ზედა ბოროტებად,

Verse: 12      რაჲთა აღვჴოცო ყოველი იუდაჲ, და წარიყვანნან ყოველნი ნაშტნი იუდაჲსნი, რომელ განიზრახეს შესვლაჲ ქუეყანასა ეგჳპტის<ა>სა მწირობად მუნ, რაჲთა წარწყმდენ ნეშტნი იუდაჲსნი, რომელ არიან ეგჳპტეს შინა, და დაეცნან მახჳლითა და სიყმილითა და მოაკლდენ კნინითგან მი-დიდადმდე, მახჳლითა და სიყმილითა მოსწყდენ დე იყვნენ იგინი საფიცებელად და წარსაწყმედელად და საწყეველად და საყუედრელად.

Verse: 13      და აღხილვა ვყო მათ ზედა, რომელნი სხენან ეგჳპტეს, ვითარცა აღხილვა ვყავ იჱრუსალემსა ზედა, მახჳლითა, სიყმილითა და სიკუდილითა.

Verse: 14      და არა იყოს Page of ms. J: B33r  მათი განრინებულ, არცა/ დაშთომილ არა ვინ ნაშტთა მათ იუდაჲსთაჲ, რომელნი მოვიდეს მწირობად ქუეყანასა ეგჳპტისასა, რაჲთამცა მიიქცეს ქუეყანად იუდაჲსა, რომელსა ზედა იგინი გიცნობენ სულითა მათითა მიქცევად მუნ გარნა ოტებულნი.

Verse: 15      და მიუგეს იერემიას ყოველთა კაცთა, რომელთა უწყოდეს რამეთუ უკუმევენ დედანი მათნი ღმერთთა უცხოთა, და ყოველმან დედებმან, რომელ დგა მუნ კრებული დიდი, და ყოველმან ერმან, რომელნი სხდეს ქუეყანასა ეგჳპტისასა ქუეყანასა პათურესსა, და ჰრქუეს.

Verse: 16      სიტყუაჲ ეგე, რომელ სთქუ ჩუენდამო სახელითა უფლისაჲთა, არა ვისმინათ შენი,

Verse: 17      არამედ ყოფით ვყოთ ყოველი სიტყუაჲ, რომელი გამოჴდეს პირით ჩუენით, კუმევად დედოფალსა ცისასა და ზორვად მისა საზორველი, ვითარცა ვყავთ ჩუენ და მამათა ჩუენთა, და მთავართა ჩუენთა <და მეფეთა ჩუენთა> ქალაქთა შინა იუდაჲსთა და გარე-მოსავალთა იჱრუსალემისათა, და განვძეღით პურითა, და ვიქმნენით ტკბილ, და ძჳრი არა ვიხილეთ.

Verse: 18      და ვითარცა მოვაკლდეთ კუმევად დედოფალსა ცისასა, და ზორვად მისა საზორველი, ნაკლულევან ვიქმნენით ჩუენ ყოველნი, და მახჳლითა და სიყმილითა მოვაკლდით.

Verse: 19      და დედებმან მან თქუა, რამეთუ უკუმევდით ჩუენ დედოფალსა ცისასა, და უზორავთ მას საზორავსა, თჳნიერად ნუ ქმართა ჩუენთა უქმ<ე>ნით მას მსუნოანი და უგებდით საგებელსა.

Verse: 20      და ჰრქუა იერემია ყოველსა ერსა ძლიერსა, დედებსა, და ყოველსა ერსა, რომელთა მოუგეს მას სიტყუაჲ ესე, და ჰრქუა.

Verse: 21      არა კუმევისაგან, რომელსა უკუმევდით ქალაქთა შინა იუდაჲსთა და გზათა იჱრუსალემისათა თქუენ და მამანი თქუენნი და მეფენი თქუენნი და მთავარნი თქუენნი და ერი ქუეყანისაჲ, მოიჴსენა უფალმან, და განიზრახა გულსა თჳსსა.

Verse: 22      და არღარა უძლებდა მერმე თავს-დებად უფალი უკეთურებისაგან , სლვათა თქუენთაჲსა, და საძაგელებათაგან თქუენთა, რომელ ჰქმ<ნ>ენით, და იქმნა ქუეყანაჲ თქუენი ოჴერ და უგზო, და საწყეველ არა-ყოფისაგან მკჳდრთაჲსა, ვითარცა ესე დღეს,

Verse: 23      პირისაგან რომელთა უკუმევდით და რომელ Page of ms. J: B33v  შესცოდეთ უფალსა, და არა ისმინეთ ჴმაჲ უფლისაჲ, და შჯულსა/ მისსა და წამებათა მისთა და ბრძანებათა მისთა არა ხჳდოდეთ. და გპოვნა თქუენ ძჳრმან ვითარცა ესე დღეს.

Verse: 24      და ჰრქუა იერემია ყოველსა ერსა და დედებსა; ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ, ყოველთა ჰურიათა, რომელნი ხართ ქუეყანასა ეგჳპტისასა,

Verse: 25      ესრე იტყჳს უფალი ძალითაჲ, ღმერთი ისრაჰლისაჲ, თქუენ და დედათა თქუენთა სთქუთ პირითა თქუენითა <და ჴელითა თქუენითა და სთქუთ> ვითარმედ ყოფით ვყოთ აღსაარებაჲ ჩუენი, რომელ აღუთქუთ კუმევად დედოფალსა ცისასა, და ზორვად მას საზორველი; და დაადგერით აღსაარებათა თქუენთა, და ყოფით ყვენ<ი>თ აღთქუმანი თქუენნი.

Verse: 26      ამისთჳს ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ, ყოველთა ჰურიათა, რომელნი ჰსხდეთ ქუეყანასა ეგჳპტისასა, აჰა ესერა ვფუცე სახელსა ჩემსა დიდსა, თქუა უფალმან ღმერთმან, უკუეთუ იყოს მერმე სახელი ჩემი თქუმულ პირითა ყოველთა ჰურიათაჲთა, და თქუან ვითარმედ ცხოველ არს უფალი ღმერთი ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა,

Verse: 27      რამეთუ აჰა ესერა განვიღჳძე მათ ზედა ბოროტებად მათა და არა კეთილობად, და მოაკლდეს ყოველი იუდაჲ, რომელნი დამკჳდრებულ არიან ქუეყანასა ეგჳპტისასა მახჳლითა და სიყმილითა, ვიდრე არა მოაკლდენ;

Verse: 28      და განრინებულნი მახჳლისაგან მიიქცენ ქუეყანით ეგჳპტით ქუეყანად იუდაჲსა მცირედნი რიცხჳთ, და გულის-ჴმა-ყონ ყოველთა ნეშტთა იუდაჲსთა, რომელნი მსხემ არიან ქუეყანასა ეგჳპტისასა სიტყუაჲ, ვისი ძი დაადგრეს, ჩემი ანუ მათი.

Verse: 29      და ესე იყავნ თქუენდა სასწაულ, თქუა უფალმან, რამეთუ მე აღხილვაჲ ვყო თქუენი ამას ადგილსა ბოროტებითა, რაჲთა სცნათ, რამეთუ დამტკიცებით დამტკიცნენ სიტყუანი ჩემნი თქუენ ზედა ბოროტებად.

Verse: 30      ესრე თქუა უფალმან, აჰა ესერა მე მივსცე ფარაო მეფჱ ჴელთა მტერთა მისთასა, და <ჴელთა> მეძიებელთა სულისა მისისათა, ვითარცა მივეც მეფჱ იუდაჲსი ჴელთა ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილოვნისა, მტერისა მისისათა, და მეძიებელ<ი>სა სულისა მისისასა.

Chapter: 45  
Verse: 1      სიტყუაჲ, რომელ ჰრქუა იერემია წინაწარმეტყუელმან ბარუქს, ძესა Page of ms. J: B34r  ნერისსა, რაჟამს დაწერნა სიტყუანი ესე წიგნსა/ პირისაგან იერემიაჲსისა წელსა მეოთხესა იოაკიმისსა, ძისა იოსიაჲსა, მეფისა იუდაჲსა.

Verse: 2      ესრე თქუა უფალმან, ღმერთმან ისრაჱლისამან, შენ ზედა, ბარუქ,

Verse: 3      რამეთუ სთქუ; ვაჲ მე, ვაჲ მე, რამეთუ შესძინა უფალმან შრომაჲ სალმობასა ჩემსა; დავწევ კუნესით, და არა ვპოე განსუენებაჲ.

Verse: 4      ესრეთ თქუა უფალმან, ესრე არქუ მას, აჰა ესერა რომელ აღვაშჱნე, მე დავარღჳო, და რომელ მე დავჰნერგენ, მეცა აღვფხურნე მით ქუეყანითურთ ყოვლით.

Verse: 5      და შენ ითხოვდე თავისა შენისა დიდდიდსა, ნუ ითხოვ, რამეთუ აჰა ესერა მე მოვავლინო ძჳრი ყოველსა ზედა ჴორციელსა, იტყჳს უფალი, და მიგცე სული შენი მოპოვნებულად ყოველსა ადგილსა სადა ხჳდოდი შენ მუნ.

Chapter: 49  
Verse: 34      რომელსა წინაწარმეტყუელებდა იერემია ნათესავთა ზედა ელამისთა.

Verse: 35      ესრე იტყჳს უფალი; შეიმუსრენ მშჳლდი ელამისი, დასაბამი ყოვლისა ძლიერებისა მათისაჲ;

Verse: 36      და მოვავლინნე ელამის ზედა ოთხნი ქარნი ოთხთაგან კიდეთა ცისათა, და განვაბნინე იგინი შორის ყოველთა ქართა, და არა იყოს ნათესავი, რომელთა არა მივიდენ განბნეულთაგანნი ელამისნი.

Verse: 37      და შევაძრწუნნე იგინი წინაშე მტერთა მათთა, რომელნი ეძიებენ სულთა მათთა, და მოვავლინო მათ ზედა რისხვაჲ გულის-წყრომისა ჩემისაჲ, და მოვავლინო შემდგომად მათსა მახჳლი ჩემი, ვიდრემდის არა მოვსრნე იგინი.

Verse: 38      და დავიდგა საყდარი ჩემი ელამისსა შინა, და წარვწყმიდო მისგან მეფჱ და მდიდარნი მისნი.

Verse: 39      და იყოს აღსასრულსა დღეთა<სა>, მოვაქციო ტყუჱ ელამისი, <თქუა უფალმან>. ,

Chapter: 46  
Verse: 1      დასაბამსა მეფობისა სედეკია მეფისასა იყო სიტყუაჲ ესე ელამისთჳს.

Verse: 2      სიტყუაჲ რომელი იყო უფლისა მიერ იერემია წინაწარმეტყუელისა მიმართ ყოველთა ზედა წარმართთა ეგჳპტისა, კალსა ზედა ფარაო ნექაოჲსსა, მეფისა ეგჳპტისასა, რომელი იყო მდინარესა ეზდა ევფრატსა ქარმის შინა, რომელი იგი მოკლა ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილოვნისამან, წელსა მეოთხესა იოაკიმისსა, Page of ms. J: B34v  ძისა იოსიაჲსსა, მეფისა იუდაჲსსა.

Verse: 3      აღიღეთ საჭურველი და ფარი, და მო/ვედით ბრძოლად,

Verse: 4      დაასხენ<ი>თ ჰუნეთა თქუენთა; აღემჴედრენით მჴედარნი, შთაიცუთ ჯაჭუები თქუენი, და დაიდგთ ჩაფხუტები თქუენი; წარმოიღეთ ჰორლები თქუენი.

Verse: 5      რაჲსათჳს ესენი შეძრწუნდებიან და ივლტიან უკუმარო, რამეთუ ძლიერნი მათნი მოისრნან. ვლტოლით ივლტოდეს და არა მოიქცეს შეცვულნი გარემოჲს, თქუა <უფალმან>.

Verse: 6      ნუ ივლტინ მალჱ, და ნუ განერებინ ძლიერი ჩრდილოჲთ კერძო; ევფრატსა <ზედა მოუძლურდენ და დაეცნენ>.

Verse: 7      ვინ არს ესე, რომელი ვითარცა მდინარჱ აღმოვალს, და ვითარცა მდინარენი ღელვიდენ წყალნი მისნი.

Verse: 8      ეგჳპტჱ ვითარცა მდინარჱ აღდგეს, და <ვითარცა მდინარენი> აღიძრნენ ღელვანი მისნი, და თქუა; აღვიდე და დავფარო ქუეყანაჲ, და წარვწყმიდო ქალაქი და მკჳდრნი მისნი.

Verse: 9      აღსხედით ჰუნებსა, განმზადეთ ეტლები; გამოვედით, მბრძოლნი ეთიოპელნი, <და> ლჳბიელნი ჭურვილნი, <და> ლუდ<ი>ელნი; აღვედით, გარდააცუთ მშჳლდსა.

Verse: 10      და დღჱ იგი უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲ, დღჱ შურის-ძიაბისაჲ შურის-გებად მტერთა მისთა, შეჭამნეს მახჳლმან და განძღეს და დაითროს სისხლითა მათითა, რამეთუ შეწირვაჲ არს უფლისა საბაოთისაჲ ქუეყანასა ჩრდილოჲსასა მდინარესა ზედა ე<ვ>ფრატსა.

Verse: 11      აღვედ გალაადდ, და აღიღე მკურის-კევი ქალწულისათჳს ასულისა ეგჳპტისა; ცუდად განამრავლე კურნებაჲ შენი. სარგებელ არა არს შენდა.

Verse: 12      ესმა წარმართთა ჴმაჲ შენი, და ღაღადებითა შენითა აღივსო ქუეყანაჲ, რამეთუ <მბრძოლი> მბრძოლისა მიმართ მოუძლურდა, ერთბამად დაეცნეს ორნი ვე.

Verse: 13      რომელ თქუა უფალმან პირითა იერემიაჲს წინაწარმეტყუელისაჲთა მოსლვისათჳს ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილონისა, დამოსრვად ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ.

Verse: 14      მიუთხართ ეგჳპტედ და სასმენელ ყავთ მაგდალონდ, და ამცენ<ი>თ მემფეს და ტაფნას. არქუთ, აღდეგ და განიმზადე თავი შენი, <რამეთუ შეჭამა მახჳლმან მროწეული შენი>.

Verse: 15      რამეთუ ივლტოდა ზუარაკი იგი შენი რჩეული, ვერ დადგა, რამეთუ უფალმან დაჰჴსნა იგი. Page of ms. J: B35r 

Verse: 16      და სიმრავლე მისი მოუძლურდა და დაეცა./ კაცად-კაცადი მოყუსისა მიმართ თჳსისა იტყოდა და თქუა; აღვდგეთ და მივიქცეთ ერად ჩუენდა და ქუეყანად სოფლისა ჩუენისა პირისაგან მახჳლისა წარმართთაჲსა.

Verse: 17      უწოდეთ სახელი ფარაო, მეფესა ეგჳპტისასა, <სა>ჵნ ებირთა მოეთ, ჟამი მოიწია;

Verse: 18      ცხოველ ვარ მე, იტყჳს უფალი, მეუფჱ ძალთა<ჲ> სახელი მისი, რამეთუ ვითარცა არს თაბორი შორის მთათა, და კარმელი შორის ზღუასა შინა, ეგრეთ მოვიდეს.

Verse: 19      ჭურჭერი ტყუეობისაჲ იქმენ შენდად, მკჳდრმან ასულისა ეგჳპტისამან, რამეთუ მემფი განსარყუნელად იყოს, და ერქუას მას ვაჲ არა-ყოფისაგან მკჳდრთა მისთაჲსა.

Verse: 20      დიაკეული შუენიერი ეგჳპტჱ; მტევებარნი ჩრდილოჲთ მოვიღეს მის ზედა,

Verse: 21      და მორეწ<ე>ნი მისნი ვითარცა ზუარაკნი მართებულნი მუნ შინა, რამეთუ იგინიცა უკუნ-იქცეს, და ივლტოდეს ერთბამად, ვერ დადგეს, რამეთუ დღჱ წარწყმედისაჲ მოიწია მათ ზედა და ჟამი შურის-გებისაჲ მათისაჲ.

Verse: 22      ჴმაჲ მათი ვითარცა გუელისა მსტჳნვარისაჲ, რამეთუ მქჳშასა შინა ვიდოდიან; ცულოსანნი მოუჴდენ მას.

Verse: 23      ვითარცა მკაფელნი ხისანი მოკაფეთ მაღნარი მისი, იტყჳს უფალი ღმერთი, რამეთუ არღარა ელხინოს, მრავალ არს უფროჲს მკალისა, და არა არს რიცხჳ მათი.

Verse: 24      ჰრცხუენა ასულსა ეგჳპტისასა, მიეცა ჴელთა ერისა ჩრდილოჲსათა, თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაჱლისამან.

Verse: 25      აჰა ესერა მე შური მოვაგო ამოსს, ძესა მისსა, ფარაოჲს ზედა, და ღმერთთა ზედა მისთა, და მოსავთა ზედა მათთა.

Verse: 26      და მივსცნე იგინი ჴელთა მეძიებელთა სულისა მათისათა, და ჴელთა ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილოვნისათა, და ჴელთა მონათა მისთასა, ამისა შემდგომად დაყუდნეს მსგავსად დღეთა მათ პირველთა, თქუა უფალმან.

Verse: 27      ხოლო შენ ნუ გეშინინ, მონაო ჩემო იაკობ, ნუცა შესძრწუნდები, ისრაჱლ, რამეთუ აჰა ესერა მე გიჴსნე შენ შორით და ნათესავი შენი ქუეყანისაგან ტყუეობისა Page of ms. J: B35v  მათისაჲსა, და მოიქცეს იაკობ და დაეყუდოს;/ და დაიძინოს და არღარა ვინ იყოს მაჭირვებელ მისა.

Verse: 28      და შენ ნუ გეშინინ, მონაო ჩემო იაკობ, თქუა უფალმან, რამეთუ მე შენ თანა ვარ, რამეთუ ვყო აღსასრული ყოველთათჳს ნათესავთა, რომელთა მიმართ მიგავლინო შენ მუნ, ხოლო შენი არა ვყო მოკლება, და განგსწავლო შენ განკითხვით, და უბრა<ლ>ოებით არავე უბრალო გყო შენ.;

Chapter: 47  
Verse: 1      უცხოთესლთა ზედა, რომელ იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ იერემიაჲსა მიმართ წინაწარმეტყუელისა უცხოთესლთა ზედა მოსრვისა წინა ფარაოჲსა გაზაჲსა.

Verse: 2      ესრე იტყჳს უფალი; და აჰა ესერა წყალი აღმოჴდეს ჩრდილოჲთ, და იყოს მდინარედ წარმრღუნელად, და წარრღუნეს ქუეყანაჲ და სავსებაჲ მისი; ქალაქი და დამკჳდრებულნი მას შინა, და ღაღადებდენ კაცნი და გოდებდენ ყოველნი მკჳდრნი ქუეყანისანი,

Verse: 3      ჴმისაგან წარმომართებისა მისისა, და საჭურველთაგან მისთა ძლიერთა, და ძრვისაგან ეტლთაჲსა და ჴმითა ურმის-თუალთა მისთაჲთა; არა მოიქცეს მამანი შვილთა ზედა მათთა დაჴსნისაგან ჴელთა მათთაჲსა.

Verse: 4      დღესა მას მომავალსა წარწყმედად ყოველთა უცხოთესლთა, და განვრყუნე ტჳროსი და სიდონი, და ყოველნი ნეშტნი შემწეთა მათთანი, რამეთუ აღჴოცნეს უფალმან უცოთესლნი, რომელ დაშთომილ არიან ჭალაკთა შინა, <და> კაბადუკიას.

Verse: 5      მოახს სიმტიერე გ<ა>ზასა ზედა, <და განვარდა ასკალონ>, და ნეშტნი იგი რომელ არიან აკიმს შინა ვიდრემდის შეჰკრბებოდით.

Verse: 6      ვიდრემდის ჰკუეთდე, მახჳლო უფლისაო, ვიდრემდის არა დასცხრე კუალად ეგე ქარქაშსა შენსა.

Verse: 7      განისუენე და <და>მშჳდენ, და უფალმან ამცნო მას ასკალონისათჳს, და რომელნი არიან ზღჳს-კიდესა, და ნეშტთა ზედა აღდგომად. ;

Chapter: 48  
Verse: 1      მოაბისათჳს. ესრე თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაჱლისამან, ვაჲ ნაბავსა, რამეთუ წარწყმდა; მოისჴო, წარიღეს კარიათიმი, ჰრცხუენა/ Page of ms. J: B36r  სიძნელესა მოაბისასა და სძლეს.

Verse: 2      არღარა არს მერმე მხიარულება ესებონს შინა მოაბისასა, ზრახეს მის ზედა ძჳრი. მივედით და გამოვჰკუეთოთ იგი თესლთაგან, და მადებემა დაცხრომით დასცხრეს, შემდგომად შენსა ვიდოდეს მახჳლი,

Verse: 3      რამეთუ ჴმაჲ მღაღადებელთაჲ ორონემით წყმედითა <და შემუსრვითა> დიდითა;

Verse: 4      შეიმუსრა მოაბი. მიუთხართ ზოგორასა <და> ჭაპუკთა მისთა,

Verse: 5      <რამეთუ აღივსო ალაოთ ტირილითა>, რამეთუ აღსავალსა ფიქლოანსა აღვიდეს; ტიროდეს ტირილით, რამეთუ შთამართსა ორონემისასა იყვნეს მტერნი. ღუაწლი და ღაღადებაჲ შემუსრვისაჲ ესმა.

Verse: 6      ივლტოდეთ და განირინენით თავნი თქუენნი, და იქმნენით ვითარცა კანჯარნი უდაბნოსა შინა.

Verse: 7      რამეთუ ესევდ სიძნელესა შენსა, მოგიჴდენ შენ ჭირნი, და შეგიპყრან, და გამოვიდეს ქამოს ტყუედ და ქურუმნი მისნი და მთავარნი მისნი ერთბამად.

Verse: 8      და მოიწიოს მოსრვაჲ ყოველსა ზედა ქალაქსა, და ქალაქი არა განერეს, და წარწყმდენ ღელენი და აღოჴრდენ ველნი, ვითარცა თქუა უფალმან.

Verse: 9      ეცით სასწაული მოაბსა, რამეთუ დატევებით დაიტევა იგი; და ყოველი ქალაქები მისი უგზო იყოს არა-ყოფისაგან მკჳდრთა მისთაჲსა.

Verse: 10      წყეულ იყავნ, რომელი იქმოდის საქმესა უფლისასა უდებად, და წყეულ იყავნ, რომელი განაშორებდეს მახჳლსა მისსა სისხლისაგან.

Verse: 11      განისუენა მოაბ სიყმითგან, და მოსავ იყო დიდებასა მისსა, და არა შთაისხა ჭურჭ<რ>ისაგან ჭურჭელსა, და ტყუედ არა წარვიდა. ამისთჳს იყო გემოჲ მისი მის თანა, და სული მისი არა მოაკლდა;

Verse: 12      ამისთჳს აჰა ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და მოუვლინნე მას დამდრეკელნი, <და> დადრიკონ იგი, და ჭურჭერი მისი დააწულილონ, და რქანი მისნი შემუსრნენ.

Verse: 13      და ჰრცხუენა მოაბსა ქამოსისაგან, ვითარცა ჰრცხუენა სახლსა ისრაჱლისასა ბეთელით Page of ms. J: B36v  <სასოჲსა მათისა გან>,

Verse: 14      ვითარ იტყჳთ/, ვითარმედ მტკიცე ვართ, და კაცნი შემძლებელნი ბრძოლად,

Verse: 15      წარწყმდა მოაბი და ქალაქნი მისნი, და რჩეულნი ჭაბუკნი მისნი შთაჴ<დ>ეს საკლავად, თქუა მეუფემან; უფალ ძალთა არს სახელი მისი.

Verse: 16      მოახს დღჱ მოაბისი მოსლვაჲ და უკეთურებაჲ მისი ადრე ფრიად.

Verse: 17      შეძართ იგი და ყოველნი გარემოჲსნი მისნი, ყოველთა რომელთა იცით სახელი მისი, არქუთ მას, ვითარ შეიმუსრა არგანი დიდებისაჲ და კუერთხი სიმდიდრისაჲ.

Verse: 18      გარდამოჴედ დიდებისაგან და დაჯედ ნოტიოსა ზედა ჯდომით, ასული დებონისო, რამეთუ წარწყმდა მოაბი; აღვიდა შენდა განმრყუნელი სიძნელეთა შენთა.

Verse: 19      დადეგ გზასა ზედა და იხილე, რომელი ეგე ჰზი აროერს შინა, და ჰკითხე მეოტსა და განრინებულსა, და თქუ; რაჲ იყო.

Verse: 20      ჰრცხუენა მოაბსა, რამეთუ შეიმუსრა, გოდებდა და ღაღადებდა; მიუთხართ არნონდ, რამეთუ წარწყმდა მოაბი.

Verse: 21      და საშჯელი მოვალს ქუეყანასა ზედა მისსორისასა, ქელონსა ზედა, და ასასა და მოვფათსა ზედა.

Verse: 22      და დებონსა ზედა, და ნაბავსა ზედა, და სახლსა ზედა დებლათემისსა,

Verse: 23      და კარიათიმსა ზედა, და სახლსა ზედა აგამოჲსსა, და სახლსა ზედა მაოთისსა,

Verse: 24      <და სახლსა ზედა კარიოთისსა>, და ბოსორასა ზედა, და ყოველსა ზედა ქალაქებსა ქუეყანისა მოაბისასა შორიელთა და მახლობელთა.

Verse: 25      მოსტყდა რქაჲ მოაბსა, და ამპარტავანებაჲ მისი შეიმუსრა, თქუა უფალმან.

Verse: 26      დაათრვეთ იგი, რამეთუ უფლისა ზედა მდიდრად იტყოდა, და იცემდეს მოაბი ჴელითა თჳსითა, და იყოს საკიცხელ იგი თავადი,

Verse: 27      ვითარცა საკიცხელ იყო შენდა ისრაჱლი, ანუ პარვასა ნუ შენსა იპოვა, რამეთუ ჰბრძოდე მას; აწ მისა მიივლტოდი.

Verse: 28      დაუტევნეს ქალაქნი, და დაეშჱნნეს კლდესა ზედა მკჳდრნი მოაბისანი, იქმნეს იგინი ვითარცა ტრედნი მბუდებელნი კლდესა შინა პირსა სოროთასა.

Verse: 29      მესმა მოაბისი გინებაჲ, რამეთუ მაგინა ფრიად, სილაღე Page of ms. J: B37r  მისი და/ გინებაჲ მისი და ამპარტავანებაჲ მისი ვიხილე, და აღმაღლდა გული , მისი.

Verse: 30      ხოლო მე ვცნენ საქმენი მისნი, თქუა უფალმან; არა რაოდენ კმა ეყო მისა, მკლავნი მისნი არა ყვნა ეგოდენ.

Verse: 31      ამისთჳს მოაბსა ზედა ჴჳობდით მოაბსა ზედა გარემოჲს; ღაღადებდით კაცთა ზედა ზღუდისათა ვარჯ-პარსულთა, და ჴმაჲ აღიღოს,

Verse: 32      ვითარცა ტირილი იაზერისი გტიროდიან შენ, ვენაჴო სებოიმისო; მწუერვალნი შენნი განჴდეს ზღუასა, ქალაქო იაზერისო, მოიწია ხილსა ზედა შენსა და სამკალსა ზედა შენსა, და მესდულეთა ზედა შენთა დაეცა მოსრვაჲ.

Verse: 33      აღიტაცა შუებაჲ და სიხარული ქუეყანისაგან მოაბიტელთაჲსა, და ღჳნოჲ იყო საწნეხელთა შიდა შენთა, არა დაწნიხეს იგი დილითი არცა მწუხრი.

Verse: 34      ხოლო ჴმაჲ ესებონისი მი-ელიადმდე, და იასადმდე გამოსცეს ჴმაჲ მათი; ქალაქთა მათთა გამოსცეს ჴმაჲ მათი სეგორითგან ორონედმდე აღათსალისა, რამეთუ დიაკეული სმნიერი არს, რამეთუ წყალიცა იგი ნებრიმისაჲ შემწუველადვე იყოს.

Verse: 35      და წარვწყმიდო მოაბისაჲ<თ>, თქუა უფალმან, აღმავალი ბაგინსა ზედა, და მკუმეველი კერპთა მათთა.

Verse: 36      ამისთჳს გული მოაბისა ვითარცა ნესტჳ ოხრიდეს, გული ჩემი კაცთა ზედა კედელსა თანა, რომელნი პარსვენ ვარჯსა, ვითარცა ნესტჳ ოხრიდეს, ამის თჳს; რომელ იგი განირინა, წარწყმდა კაცთაგან.

Verse: 37      ყოველნი თავნი ყოველთა ადგილთა დაიყჳნნენ, და ყოველნი წუერნი დაიყჳნნენ, და ყოველნი ჴელნი იტყებდენ, და ყოველთა ზედა ჰასაკთა იყოს ძაძაჲ.

Verse: 38      და ყოველსა ზედა ერდოებსა მოაბისასა და უბნებსა მათსა ყოველსა იყოს ტყებაჲ, რამეთუ შევმუსრე მოაბი ვითარცა ჭურჭერი, რომელ არღარა საჴმარ არნ, თქუა უფალმან.

Verse: 39      ვითარ იძლია, ჴჳობდით; ვითარ შეაქცია ზურგი მოაბმან. ჰრცხუენა და იქმნა მოაბი საკიცხელ, და საშინაბელ ყოველთაგან გარემოჲსთა მისთა,

Verse: 40      რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი, აჰა ესერა ვითარცა ორბმან მოიმართოს, და განემარტნეს ფრთენი მისნი მოაბსა ზედა. Page of ms. J: B37v 

Verse: 41      და იპყრა კარიოთი, და სიძნელენი მისნი შეიცვნა,/ და იყოს გული ძლიერთა მოაბელთაჲ მას დღესა შინა, ვითარცა გული დედაკაცისა სალმობიერისაჲ.

Verse: 42      და წარწყმდეს მოაბი სიმრავლისაგან მისისა, რამეთუ უფლისა ზედა მდიდრად იტყოდა.

Verse: 43      შიში და ჴნარცჳ და საბრჴჱ შენ ზედა, რომელ ეგე ჰზი შორის მოაბსა, თქუა უფალმან.

Verse: 44      რომელი ივლტოდის პირისაგან შიშისაჲსა, შთავარდეს ჴნარცუსა, და რომელი აღვიდოდის ჴნარცჳთ, შეიპყრას იგი საბრჴითა, რამეთუ მოვავლინო ესე მოაბსა ზედა წელსა მას, რომელსა აღვიხილნე იგინი, თქუა უფალმან.

Verse: 45      საფარველსა ესებონისასა დადგეს, რომელნი ივლტოდეს საბრჴისაგან, რამეთუ ცეცხლი გამოჴდა ესებონით, და ალი ქალაქით სეონით, და შეჭამნა წინამძღუარნი მოაბისნი, და გამოიძინა ძენი სეონისნი.

Verse: 46      ვაჲ შენდა, მოაბ; წარსწყმდი, ერო ქამოსისო, რამეთუ წარიხუნას ძენი შენნი ნატყუენავად, და ასულნი შენნი ტყუედ.

Verse: 47      და მოვაქციო ტყუჱ მოაბისი აღსასრულთა დღეთა, თქუა უფალმან. მოაქამდე საშჯელი მოაბისი.;

Chapter: 49  
Verse: 1      ძეთა ზედა ამონისთა. ესრე თქუა უფალმან; არა ნუ არიანა შვილნი ისრაჱლისანი, ანუ მემწყნარებელ არა ვინ არსა მათა. რაჲსათჳს დაიპყრა მელქონ გალაადი, და ერი მისი ქალაქთა მათთა შინა დაშჱნებულ არს.

Verse: 2      ამისთჳს აჰა ესერა დღენი მოვლენან, თქუა უფალმან, და ვასმინო ჰრაბათსა ზედა ძეთა ამონისთა ამბოხი ბრძოლისაჲ, <და იყოს უბზო> და წარსაწყმედელ, და ბაგინნი მისნი ცეცხლითა დაიწუნენ, და დაიპყრას ისრაჱლმან მთავრობაჲ თჳსი, თქუა უფალმან.

Verse: 3      ღაღადებდ, ესებონ, რამეთუ წარწყმდა ძალი გეაჲსაჲ; ღაღადებდით, ასულნი რაბათისანი, მოირტყთ ძაძაჲ და იტყებდით, და რბიოდეთ ზღუდეთა ზედა, რამეთუ მელქონ ტყუედ წარვიდეს, ქურუმნი მისნი <და მთავარნი მისნი> ერთბამად.

Verse: 4      რაჲ გიხაროდის ველთა <ენაკიმისთა>, განაფდეს ველნი შენნი, ასულო ურიდებისაო, რომელ ეგე ესავ საფასეთა თჳსთა, რომელი იტყჳ; Page of ms. J: B38r  ვინ მოვიდეს ჩემ ზედა./

Verse: 5      აჰა ესერა მე მოვავლინო შენ ზედა შიში, თქუა უფალმან ძალთამან, ყოველთაგან მოსაზღვრეთა შენთა, და განიბნიოს კაცად-კაცადი პირით კერძო თჳსით, და არა ვინ იყოს შემკრებელ განბნეულთა მათ.

Verse: 6      და ამისა შემდგომად მოვაქციო ტყუჱ ძეთა ამონისთაჲ, თქუა უფალმან.

Verse: 7      იდუმიასა ზედა. ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ; არღარა არს სიბრძნჱ მერმე თემანს შინა, წარწყმდა ზრახვაჲ გონიერთა გან; წარვიდა სიბრძნა მათი.

Verse: 8      და აღრმეთ თქუენდა შთასაჯდომელად, მკჳდრთა მაგათ დედანი<სათა>, რამეთუ კნელ იქმნა. მოვავლინნე მის ზედა ჟამსა მას, რომელსაცა აღხილვა ვყო მისი.

Verse: 9      რამეთუ მოვიდენ მესდულენი შენ ზედა, რომელთა არა დაგიტეონ შენ მოსაკუფხლველი; ვითარცა მპარავთა ღამჱ დაგდვან შენ ჴელი მათი,

Verse: 10      რამეთუ მე დავამჴუ ესავი; განააცხადნე დაფარულნი მათნი, დამალვად ვერვარა უძლონ; წარწყმდა თესლი მათი ჴელითა ძმისა მისისაჲთა <და მოძმისა მისისაჲთა>, და არა არს.

Verse: 11      რომელმანცა თქუა დატევებაჲ ობოლთა შენთაჲ, რაჲთა განერნენ, და მე განვარინნე იგინი, და ქურივნი შენნი მესვიდენ მე.

Verse: 12      რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი; აჰა ესერა რომელთა არა წეს იყო სუმად სასუმელი მათ სუეს, და შენ განმართლებით არა განჰმართლდე,

Verse: 13      რამეთუ ვფუცე ჩემდა, თქუა უფალმან, რამეთუ უგზოდ და საყუედრელად და საწყეველად იყო შორის მისსა, და ყოველნი ქალაქნი მისნი იყვნენ ოჴერ მი-უკუნისამდე,

Verse: 14      სმენაჲ მესმა უფლისაგან, და მიუვლინნა მოციქულნი წარმართთა, შეკერბით და მოვედით მისა, და აღდეგით ბრძოლად მისა.

Verse: 15      აჰა ესერა მცირედ ღა, და მიგეც შენ წარმართთა საწუნელად შორის კაცთა.

Verse: 16      შეურაცხებამან შენმან შეგამთხჳა შენ ესე, ურიდებამან გულისა შენისამან მყოფ გქმნა შენ ჴურელთა შინა კლდეთასა. შეიპყრა ძლიერებაჲ ბორცუთა მაღალთაჲ, რამეთუ აღიმაღლე ვითარცა ორბმან ბუდჱ შენი, და მიერცა გარდამო-ვე-გაგდო, თქუა უფალმან.

Verse: 17      და იყოს იდუმიაჲ უგზო; Page of ms. J: B38v  ყოველი რომელი თანა-წარჰვიდოდის, და/უკჳრდეს და <და>ისტჳნოს ყოველსა ზედა წყლულებასა მისსა.

Verse: 18      ვითარცა დაიქცა სოდომეთი და გომორეთი და მოსაზღვრენი მისნი, თქუა უფალმან მერთისა-მპყრობელმან; და არღარა დაჯდეს მუნ კაცი, და არცა დაეშჱნოს მუნ ძჱ კაცისაჲ.

Verse: 19      აჰა ესერა ვითარცა ლომი აღმოჴდეს იორდანით ადგილსა ეთამისასა, რამეთუ მსთუად განვდევნნე იგინი მისგან, და ჭაბუკნი დაადგინნენ მის ზედა, და ვინ არს რჩეულ მისა მიმართ. აღხილვა ვყო, რამეთუ ვინ არს ვითარ მე, და ვინ წინადამიდგეს მე, და ვინ არს მწყემსი ესე, რომელი დადგეს წინაშე პირსა ჩემსა.

Verse: 20      ამისთჳს ისმინეთ ზრახვაჲ უფლისაჲ, რომელ ზრახა იდუმიასა ზედა, და გულის-ჴმაჲ, რომელ გულის-ჴმა-ყო მკჳდრთა ზედა თემანისათა, უკუეთუ არა მოიხილნენ ნეშტნი ცხოვართა მათთანი, უკუეთუ არა უგზო იქმნეს მათ ზედა საყოფელი მათი.

Verse: 21      ჴმითა დაცემისა მათისაჲთა შეიძრა ქუეყანაჲ; ღაღადებაჲ შენი ზღუასა შინა ერჳთრასა, განისმა ჴმაჲ შენი.

Verse: 22      აჰა ესერა ვითარცა ორბი აღმოჴდეს, და დაჰშრიალდეს, და განიმარტნეს ფრთენი მისნი სიძნელეთა ზედა მისთა; და იყოს გული ძლიერთა იდუმიაჲსათაჲ მას დღესა შინა, ვითარცა გული დედაკაცისა სალმობიერისაჲ.

Verse: 23      დამასკისათჳს. ჰრცხუენა ემათსა და არფათსა, რამეთუ სმენაჲ ბოროტი ესმა; შესულბეს ზღუასა შინა <და განრისხნეს>, განსუენებად ვერ უძლონ.

Verse: 24      დაჰჴსნდა დამასკჱ; მიიქცა სივლტოლად, განვარდა, და ძ<რ>წოლამან შეიპყრა იგი, და სალმობამან შეიპყრა იგი ვითარცა შობადი.

Verse: 25      ვითარ არა დაუტევა ქალაქი ჩემი საყუარელი ჩემი; სოფელი შეიყუარა საქებელი.

Verse: 26      ამისთჳს დაეცნენ ჭაპუკნი შენნი უბნებსა შინა შენსა, და ყოველნი მამანი შენნი მბრძოლნი დაეცნენ მას დღესა შინა, თქუა უფალმან ძალთამან.

Verse: 27      და აღვაგზნე ცეცხლი ზღუდეთა დამა<ს>კისათა, და შეჭამნეს ურაკპარაკნი ძისა ადერისნი.

Verse: 28      კედარსა ზედა დედოფალსა ეზოჲსასა, რომელი მოკლა ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილოვნისამან. ესრე თქუა უფალმან; აღდეგით და Page of ms. J: B39r  აღვედით კედარდ,/ და მოსრენით შვილნი კედემისნი.

Verse: 29      კარვები მათი და საცხოვარი მათი წარიღონ, სამოსელი მათი და აქლემები მათი და ყოველი ჭურჭერი წარიღონ თავისა მათისად. თქუთ მათ ზედა წარწყმედაჲ გარემოჲს.

Verse: 30      ივლტოდეთ ფრიად, და განკერთით, და აღრმეთ შთასაჯდომელად მსხდომარეთა ეზოჲსათა, თქუა უფალმან, რამეთუ ზრახა თქუენ ზედა ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილოვნისამან ზრახვაჲ,/ <და> გულის-ჴმა-ყო თქუენ ზედა გულის-ჴმაჲ.

Verse: 31      აღდეგ და აღვედ ნათესავსა ზედა დაყუდებულსა, რომელი ზის განსუენებით, თქუა უფალმან, რომელთა არა არიან კარ, არცა მოქლონ მათა; მარტოდ დაშჱნებულ არიან.

Verse: 32      და იყოს აქლემები მათი ტყუჱ, და სიმრავლჱ საცხოვრისა მათისაჲ წარსაწყმედელად იყოს; და განვაქრინე იგინი ყოველსა ქარსა, რომელთა მოუჴარსავს პირები მათი, და ყოვლისაგან ნათესავისა <ვყო> ძლევა<ჲ> მათი, თქუა უფალმან.

Verse: 33      და იყოს ეზოჲ იგი საყოფლად სირაქლემთა, და უგზო იყოს მი-უკუნისამდე. არა დაეშჱნოს მუნ კაცი, და არცა დაჯდეს მუნ ნაშობი კაცთაჲ . ;

Chapter: 50  
Verse: 1      სიტყუაჲ, რომელ თქუა უფალმან ბაბილონსა ზედა ქუეყანასა ქალდეველთასა ჴელითა იერემია წინაწარმეტყუელისაჲთა.

Verse: 2      მიუთხართ წარმართთა შორის, და სასმენელ ყავთ, და აღიღეთ ნიში, ასმინეთ, ნუ დაჰმალავთ, არქუთ; აღოჴრდა ბაბილონი; ჰრცხუენა ბელს უშიშსა. ფუფუნეული მიეცა მაროდაქ; ჰრცხუენა ქანდაკებულთა მათ მისთა.

Verse: 3      რამეთუ აღჴდა მის ზედა ნათესავი ჩრდილოჲთ; მან დადვას ქუეყანაჲ მისი განსარყუნელად, და არა იყოს მკჳდრ მას შინა კაცითგან მი-პირუტყუადმდე. შეირყინეს და წარჴდეს.

Verse: 4      მათ დღეთა შინა, თქუა უფალმან, <და> მას ჟამსა მოვიდენ ძენი ისრაჱლისანი. იგინი და ძენი იუდაჲსნი ერთბამად ვიდოდიან, და ტიროდიან, და წარვიდენ, და ეძიებდენ უფალსა ღმერთსა მათსა.

Verse: 5      რამეთუ აქა მოიქცინენ პირნი მათნი, და მოვიდენ, და შეივლტოდიან უფლისა, რამეთუ აღთქუმაჲ საუკუნოჲ არა დაივიწყოს.

Verse: 6      ვითარცა ცხოვარნი წყმედულნი <ეგრე იქმნა> ერი ჩემი; მწყემსთა მათთა Page of ms. J: B39v  განსთხინეს იგინი მთათა ზედა;/ შეაცთუნნეს იგინი, მთათაგან ბორცუთა ზედა ვიდოდეს; დაავიწყდა საყოფელი მათი.

Verse: 7      ყოველნი რომელნი ჰპოებდეს მათ აღიცრიდეს მათ. მტერთა მათთა თქუეს, არა ულხინოთ მათ მის წილ, რამეთუ შესცოდეს უფალსა, შჯული სიმართლისაჲ, რომელმან შეკრიბნა მამანი მათნი უფალმან.

Verse: 8      უცხო იქმნენით ბაბილოვნისაგან, და ქუეყანისაგან ქალდეველთაჲსა გამოვედით, და იქმნენით ვითარცა ვეშაჴნი წინაშე პირსა ცხოვართასა.

Verse: 9      რამეთუ აჰა ესერა მე აღვადგინნე და მოვიყვანნე ბაბილოვნსა ზედა კრებულნი წარმართთა დიდთანი ქუეყანით ჩრდილოჲთ, და ეწყვნენ მას, და მისგან მოისრნენ იგინი. ისარნი მათნი ვითარცა ისარი მბრძოლისა მეცნიერისაჲ, არა მოიქცის ცუდი.

Verse: 10      და იყოს ქალდეაჲ წარსატყუენველად; ყოველთა რომელთა ტყუენონ იგი, განძღენ, თქუა უფალმან.

Verse: 11      რამეთუ იხარებდით და იქადოდეთ მიტაცებასა სამკჳდრებელისა ჩემისასა, და რამეთუ სტრიობდით ვითარცა ზროხანი მწუანესა შინა, და ირქენდით ვითარცა კურონი.

Verse: 12      ჰრცხუენა დედასა თქუენსა ფრიად, დაეფლა მშობელი დედაჲ თქუენი კეთილად, და აჰა ესერა აღსასრული წარმართთაჲ ოჴერ და ურწყულ და უგზო.

Verse: 13      რისხვისაგან უფლისაჲსა არა დაეშჱნოს, და იყოს განსარყუნელად; ყოველი რომელი განვიდოდის ბაბილონს შინა დაწუხნეს, და დაისტჳნოს ყოველსა ზედა წყლულებასა მისსა.

Verse: 14      განეწყვენით ბაბილონსა ზედა ყოველნი მშჳლდ-გარდაცუმულნი გარემოჲს; ესროდეთ მას; ნუ სწყალობთ ისართა თქუენთა, რამეთუ უფალსა შესცოდა.

Verse: 15      და მძლე იქმნენით მის ზედა გარემოჲს, და ჰჴსნდეს ჴელნი მისნი, და დაემპუნეს არდაბაგნი მისნი, <და> დაირღუა ზღუდე მისი. რამეთუ შურის-გებაჲ უფლისა მიერ არს, შური იძიეთ მისგან. ვითარცა ყო, უყავთ მას.

Verse: 16      აღჴოცეთ თესლი ბაბილოვნისაჲ მპყრობელი მანგლისაჲ ჟამსა მკისასა პირისაგან მახჳლისა წარმართთაჲსა; კაცად-კაცადი ერად თჳსა უკუნ-იქცეს, <და> კაცად-კაცადი ქუეყანადთჳს მიივლტოდის.

Verse: 17      ცხოვარი ცთომილი არს/ Page of ms. J: B40r  ისრაჱლი, ლომთა განიკრთვეს იგი. პირველად შეჭამა იგი მეფემან ასურასტანისამან, და შემდგომად მეფემან ბაბილოვნისამან ნაბუქოდონოსორ ძუალნი მისნი შეჭამნა.

Verse: 18      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაჱლისაჲ; აჰა ესერა მე შური ვიძიო მეფესა ზედა ბაბილოვნისასა და ქუეყანასა ზედა მისსა, ვითარცა შური ვიძიე მეფესა ზედა ასურასტანისასა.

Verse: 19      და კუალად ვაგო ისრაჱლი საძოვარსა თჳსსა, და ძოვდეს იგი კარმელსა შინა და ბას<ა>ანს და მთასა ეფრემისსა და ქუეყანასა გალაადისასა, და განძღენ სულნი მათნი.

Verse: 20      მათ დღეთა შინა და მათ ჟამთა, თქუა უფალმან, ეძიებდენ უშჯულოებასა ისრაჱლისასა, და არა იყოს, და ცოდვათა იუდაჲსთა, და ვერ პოვნენ, რამეთუ მლხინებელ ვექმნე ნეშტთა მათ ქუეყანასა ზედა, თქუა უფალმან,

Verse: 21      ქუეყანასა ზედა განმამწარებელთასა მიიწიე განმწარებულად, და მკჳდრთა ზედა მისთა შური იძიე, მახჳლო, და განრყუენ, რამეთუ შემდგომად მათსა ძჳრი, თქუა უფალმან, და იქმოდე ყოველსავე რავდენი გამცნო შენ.

Verse: 22      ჴმაჲ ბრძოლისაჲ და შემუსრვაჲ დიდი ქუეყანასა ქალდეველთასა,

Verse: 23      ვითარ იგი განტყდა და შეიმუსრა უროჲ ყოვლისა ქუეყანისაჲ, ვითარ იქმნა განსარყუნელ ბაბილონი შორის წარმართთა.

Verse: 24      წინაწარმეტყუელებაჲ იერემიაჲსი. მე გბრძავ შენ, და გეწინენ შენ, და შეგიპყრან, ბაბილონ, და ვერ სცნა, იპოვე და შეიპყარ, რამეთუ უფალსა უჴდებოდე;

Verse: 25      განაღო უფალმან საფასჱ თჳსი, და გამოიღო ჭურჭერი რისხვისა მისისაჲ, რამეთუ საქმჱ არს უფლისა ღმრთისა ძალთაჲსაჲ ქუეყანასა ქალდეველთასა;

Verse: 26      რამეთუ მოწევნულ არიან ჟამნი მისნი, განახუენ<ი>თ საუნჯენი მისნი, აღიხილეთ იგი ვითარცა ქუაბი; აღიჴოცეთ იგი; ნუ იყოფინ მისა ნეშტ.

Verse: 27      აღაჴმეთ ყოველი ნაყოფი მისი, და შთავიდედ კლვად; ვაჲ მათა, რამეთუ მოახს დღჱ მათი და ჟამი შურის-გებისა მათისაჲ.

Verse: 28      ჴმაჲ მეოტთაჲ და განრინებულთაჲ ქუეყანისაგან ბაბილოვნელთაჲსა, მითხრობად სიონს შურის-ძიებაჲ უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲ, შურის-ძიებაჲ ტაძრისა მისისაჲ.

Verse: 29      ამცენით ბაბილოვნისა ზედა მრავალთა, ყოველსა გარდამცუმელსა მშჳლდისასა, მოადეგით მას გარემოჲს; Page of ms. J: B40v  ნუ იყოფინ მისი განრინებული, მიაგეთ მას საქმეთა მისთა-ებრ, ყოველი რაოდენი ყო, თქუენ<ცა> უყავთ მას, რამეთუ უფალსა უჴდებოდა ღმერთსა წმიდასა ისრაჱლისასა.

Verse: 30      ამისთჳს დაეცნენ ჭაბუკნი მისნი უბანთა შორის მისთა, და ყოველნი მამანი მისნი მბრძოლნი დაცჳვენ მას დღესა შინა, თქუა უფალმან.

Verse: 31      აჰა ესერა მე შენ ზედა, იტყჳს უფალი ძალთაჲ, მაგინებელო; რამეთუ მოვალს დღჱ დაცემისა შენისაჲ, და ჟამი შურის-გებისა შენისაჲ.

Verse: 32      და მოუძლურდეს გინებაჲ იგი შენი, და დაეცეს, და არა ვინ იყოს აღმმართებელ მისა, და აღვაგზნე ცეცხლი მაღნართა მისთა, და შეჭამოს ყოველი გარემოჲს მისსა.

Verse: 33      ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ; ჰმძლავრობენ ძეთა ისრაჱლისათა და ძეთა იუდაჲსთა ერთბამად, ყოველნი წარმტყუენველნი მათნი ჰმ<ძლავ>რობენ მათ, რომელთა იგი არა ინებეს განტევებაჲ მათი.

Verse: 34      და მჴსნელი მათი ძლიერი, უფალ ყოვლისა-მპყრობელ არს სახელი მისი, საშჯელი საჯოს მტერთა მისთა მიმართ, რაჲთა მოისპოს ქუეყანაჲ იგი, და განურისხოს მკჳდრთა ბაბილონისათა.

Verse: 35      მახჳლი ქალდეველთა ზედა, თქუა უფალმან, და მკჳდრთა ზედა <ბა>ბილოვნისათა და მდიდართა მისთა,

Verse: 36      მახჳლი გრძნებათა ზედა მისთა, და მოისპნენ, მახჳლი მბრძოლთა ზედა მისთა, და მოუძლურდენ, მახჳლი ჰუნეთა ზედა მისთა და ეტლთა ზედა მისთა;

Verse: 37      მახჳლი მბრძოლთა ზედა მისთა და შერთულსა შორის მისსა, და იყვნენ იგინი ვითარცა დედანი, მახჳლი საფასეთა ზედა მისთა, და აღსაჭრელ იქმნნენ,

Verse: 38      მახჳლი წყალსა ზედა მისსა, რომელსა ესვიდა, და განჴმეს.

Verse: 39      და სირცხჳლეულ იქმნეს გამოქანდაკებულთაგან, და ჭალაკთა მათგან, რომელთაგან იქადოდა, ამისთჳს დაეშჱნნენ ურჩხულნი ჭალაკთა, და დაემკჳდრნენ მუნ ასულნი დედაჭუავთანი, და არღარა აღეშენოს უკუნისამდე, და არა დაიმკჳდრონ იგი თესლითი თესლამდე.

Verse: 40      ვითარცა დააქცია ღმერთმან სოდომაჲ და გომორაჲ და საზ<ღ>ვარნი მისნი, თქუა უფალმან, არაჲ დაეშჱნოს მუნ კაცი, არცა დაადგრეს მუნ ძჱ კაცისაჲ.

Verse: 41      აჰა ესერა ერი მოვალს ჩრდილოჲთ, და ნათესავი დიდი და მეფენი Page of ms. J: B41r  მრავალნი აღდგენ დასასრულით/ ქუეყანისაჲთ.

Verse: 42      მშჳლდოსანნი და ლახუროსანნი ურიდ არიან, და არა შეიწყალნენ იგინი, ჴმაჲ მათი ვითარცა ზღუაჲ ოხრიდეს, ჰუნეთა ზედა აღმჴედრნენ, განმზადებულნი ვითარცა ცეცხლნი ბრძოლად შენ ზედა, ასულო ბაბილონისაო.

Verse: 43      ესმა მეფესა ბაბილოვნისასა სმენაჲ მათი; დასცჳვეს ჴელნი მისნი, ჭირმან შეიპყრა იგი სალმობათა ვითარცა შობადისათა.

Verse: 44      აჰა ესერა ვითარცა ლომი აღმოჴდეს მაღნართაგან იორდანისათა ადგილსა მას ეთამისსა სამკჳდრებელსა მას ზედა პირველსა, რამეთუ მსთუად განვდევნენ იგინი მისგან, და ყოველნი ჭაპუკნი დავადგინნე მას ზედა, რამეთუ ვინ არს ვითარ მე, და ვინ წინა-აღმიდგეს მე, და ვინ არს ესე მწყემსი, რომელი დადგეს წინაშე პირსა ჩემსა.

Verse: 45      ამისთჳს ისმინეთ ზრახვაჲ უფლისაჲ, რომელ უზრახავს ბაბილონსა ზედა, და გულის-ჴმაჲ, რომელ გულის-ჴმა-უყოფიეს მკჳდრთა ზედა ქალდეაჲსათა, ვიდრემდის არა მოისრნენ კრავნი ცხო<ვ>ართა მათთანი, ვიდრემდის არა განირყუნეს მათგან საძოვარი.

Verse: 46      რამეთუ ჴმითა მოსრვისა ბაბილოვნისაჲთა შეიძრას ქუეყანაჲ, და ღაღადებაჲ მისი შორის ნათესავთა ესმეს.

Chapter: 51  
Verse: 1      ესრე იტყჳს უფალი; აჰა ესერა მე განვაღჳძო ბაბილონსა ზედა და მკჳდრთა ზედა ქალდეაჲსთა გული აღმმსთობელთაჲ, ნიავქარი შემწუეველი და განმჴრწნელი.

Verse: 2      და მოუვლინნე ბაბილონსა მეკიცხეველნი, და ეკიცხევდენ მას, და მოსრან ქუეყანაჲ მისი, რამეთუ ვაჲ იყოს ბაბილონსა გარემოჲს დღესა ურვისა მისისასა.

Verse: 3      მის ზედა გარდაიცუნ გარდამცუმელმან მშჳლდი თჳსი, და მის ზედა შეისხნ, რომლისა თანა იყოს საჭურველი; ნუ სწყალობთ ჭაპუკთა მისთა, განრყუენით ყოველი ძალი მისი.

Verse: 4      და დაეცნენ წყლულნი ქუეყანასა ქალდეველთასა და გუმერილნი გარეშე.

Verse: 5      რამეთუ არა დაქურივდა ისრაჱლი და იუდაჲ ღმრთისა მათისაგან უფლისაგან ყოვლისა-მპყრობელისა, რამეთუ ქუეყანაჲ მათი აღივსო უშჯულოებითა წმიდათაგან ისრაჱლისათა.

Verse: 6      ივლტოდეთ ბაბილონისაგან და განირინეთ კაცად-კაცადმან თავი თჳსი, და ნუ შეჰვარდებით უშჯულოებათა მათთა, რამეთუ ჟამი შურის-გებისა Page of ms. J: B41v  მისისაჲ არს უფლისა მიერ, მისაგებელსა იგი მიაგებს მას./

Verse: 7      სასუმელი ოქროჲსაჲ არს ბაბილონი ჴელთა შინა უფლისათა, მათრობელი ყოვლისა ქუეყანისაჲ, ღჳნისაგან მისისა სუეს წარმართთა, და მისთჳს აღიძრნეს წარმართნი.

Verse: 8      და მეყსეულად დაეცა ბაბილონი და შეიმუსრა, ჰგოდებდით მას და სდევით მკურის-კევი წყლულებასა მას მისსა, გან-ხოლო-თუ-ვითარ-იკურნოს.

Verse: 9      ვჰკურნებდით ბაბილონსა, და არა განიკურნა, დაუტევეთ იგი და წარვედით კაცად-კაცადი ქუეყანად თჳსა, რამეთუ მიიწია ცად საშჯელი მისი, და აღმაღლდა ცათამდე განკითხვაჲ მისი, და მი-ვარსკულავთამდე აღიწია.

Verse: 10      და გამოიღო უფალმან საშჯელი თჳსი, მოვედით და მიუთხრნეთ <სიონსა> საქმენი უფლისა ღმრთისა ჩუენისანი.

Verse: 11      და განიმზადენ<ი>თ ისარნი, აღავსენით კაპარჭნი თქუენნი. განაღჳძა უფალმან სული მეფისა მის მართაჲ, რამეთუ ბაბილონსა ზედა რისხვაჲ მისი მოსპოლვად მისა; შურის-ძიებაჲ უფლისაჲ არს, შურის-ძიებაჲ ტაძრისა მისისაჲ.

Verse: 12      ბაბილონსა ზედა აღიღეთ ნიში, და<ა>დგინენ<ი>თ მცველნი; აღადგინენ<ი>თ მჴუმილნი, განიმზადეთ საჭურველი, რამეთუ იწყო და ყოს უფალმან რაოდენი თქუა მკჳდრთა ზედა ბაბილოვნისათა.

Verse: 13      დამკჳდრებულთა წყალთა ზედა მრავალთა და მრავალთა ზედა საფასეთა მისთა, მოახს აღსასრული შენი ჭეშმარიტად ეზოთა გულისა შენისათა.

Verse: 14      რამეთუ ფუცა უფალმან მკლავსა თჳსსა, რამეთუ აღგავსო შენ გუნდითა ვითარცა მკალითა, და იტყოდიან შენ ზედა შესხმით ვითარცა მწნეხარნი საწნეხლისანი.

Verse: 15      რომელმან შექმნა ქუეყანაჲ ძალითა თჳსითა, განჰმზადა სოფელი სიბრძნითა თჳსითა, და გულის-ჴმითა თჳსითა გარდაართხა ცაჲ;

Verse: 16      ჴმად ქუხილისად დადვა სიმრავლე წყალთაჲ ცასა შინა, და აღმოიყ<ვ>ანნა ღრუბელნი კიდით ქუეყანისაჲთ, და ელვანი წჳმად შექმნნა, <და> გამოიყვანა ნათელი საუნჯეთაგან თჳსთა.

Verse: 17      განცოფნა ყოველი კაცი მეცნიერებისაგან თჳსისა, ჰრცხუენა ყოველსა ოქროჲს-მჭედელსა ქანდაკებულთაგან თჳსთა, რამეთუ ნაცილად შებერა; არა არს სულ მათ თანა.

Verse: 18      ცუდ არიან Page of ms. J: B42r  <ქმნულნი> ბაგის-საყოფელნი; ჟამსა აღხილვისა მათისასა წარწყმდენ./

Verse: 19      არა არს ესე-მლევანი ნაწილი იაკობისი, რამეთუ რომელმან დაჰბადა ყოველი; იგი თავადი ნაწილ მისა არს, და ისრაჱლი კუერთხ მკჳდრობისა მისისაჲ, უფალ ძალთა არს სახელი მისი.

Verse: 20      შენ განმიბნევ მე ჭურჭერსა ბრძოლისასა, და მე განვაბნინე შენგან ნათესავნი, და მოვსპნე შენგან მეფენი.

Verse: 21      და განვაბნინე შენგან ჰუნენი და ზედა-მსხდომელნი მათნი,

Verse: 22      და განვაბნიო შენგან ეტლები და მჯ<დ>ომელები მათ ზედა, და განვაბნიო შენგან მამაკაცი და დედაკაცი; და განვაბნიო შენგან მოხუცებული და ჭაბუკი, და განვაბნიო შენგან წული და ქალი.

Verse: 23      და განვაბნიო შენგან მწყემსი და სამწყსოჲ მისი, და განვაბნიო შენგან ქუეყანის-<მოქმედნი> და ნაყოფი მისი, და განვაბნინე შენგან მთავარნი და წინამძღუარნი შენნი.

Verse: 24      და მივაგო ბაბილონსა და მკჳდრთა ქალდეაჲსათა ყოველნი უკეთურებანი მათნი, რომელ ყვნეს სიონს შინა წინაშე თუალთა თქუენთა, იტყჳს უფალი.

Verse: 25      აჰა ესერა მე შენ ზედა, მთაო განრყუნილო, იტყჳს უფალი, განმრყუნელო ყოვლისა ქუეყანისაო, მივყო ჴელი ჩემი შენ ზედა, და გარდამოგაგდო შენ კლდეთაგან, და გყო შენ ვითარცა მთაჲ მომწუარი.

Verse: 26      და არა მოიღონ შენგან ქვაჲ საკიდური და ქვაჲ საძირკუველად, რამეთუ განსარყუნელად იყო უკუნისამდე, თქუა უფალმან.

Verse: 27      აღიღეთ ნიში ქუეყანასა ზედა; დაჰბერეთ ნესტუსა წარმართთა შორის, წმიდა ყავთ მის ზედა თესლები, ამცენით მისთჳს მეფეთა არარატისათა ჩემ მიერ, და ასქანაზელთა; მოადგთ მას ზედა არდაბაგები; აღივლინენ<ი>თ მის ზედა ჰუნენი ვითარცა სიმრავლჱ მკლისაჲ.

Verse: 28      წმიდა ყვენ<ი>თ მის ზედა ნათესავნი, მეფჱ მართაჲ და მთავარნი მისნი და ყოველნი წინამძღუარნი მისნი ყოვლისა ქუეყანისა ჴელმწიფებისა მისისანი.

Verse: 29      შეიძრა ქუეყანაჲ და ელმოდა, რამეთუ განიღჳძა ბაბილონსა ზედა ზრახვამან უფლისამან, დადებად ქუეყანაჲ ბაბილონისაჲ განსარყუნელად, რაჲთა არღარა აღეშჱნოს.

Verse: 30      მოაკლდეს მბრძოლნი ბაბილოვნისანი ბრძოლად; დასხდენ იგინი მოცეულნი, და ელხუა მძლავრობაჲ მათი, და იქმნნეს Page of ms. J: B42v  ვითარცა დედანი; მოიწუნეს საყოფელნი მათნი,/ შეიმუსრნეს მოქლონნი მისნი.

Verse: 31      მეოტი შემთხუევად მეოტსა სდევდეს, და მებავთჱ შეემთხუეოდის ღაღადის-მგდებელსა, თხრობად მეფესა ბაბილოვნისასა, ვითარმედ წარწყმდა ქალაქი იგი მისი.

Verse: 32      კიდითგან გამოსავალთა მისთაჲთ შეიპყრნეს და სავსებაჲ იგი მათი დაიწუეს ცეცხლითა, და კაცნი მისნი მბრძოლნი გამოჴდენ მისგან.

Verse: 33      რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაჱლისაჲ; სახლნი მეფისა ბაბილოვნისანი ვითარცა კალონი მსთუანი დაილეწნენ, მცირედ და და მოიწიოს ლეწვაჲ მისი.

Verse: 34      განმყო მე, და შემჭამა მე, და მეწია მე ვითარცა ბნელი მცირჱ, ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილოვნისამან, დამდვა მე ვითარცა ჭურჭერი ცუდი; შთამთქა მე ვითარცა ვეშაპმან, და აღივსო მუცელი თჳსი საშუებელისაგან ჩემისა.

Verse: 35      განმაშოვრნა შრომანი ჩემნი, <და> სიგლახაკენი ჩემნი ბაბილონსა ზედა; თქუას მკჳდრმან სიონისამან, და სისხლი ჩემი მკჳდრთა ზედა ქალდეაჲსთა, თქუა<ს> ისრაჱლმან.

Verse: 36      ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი; აჰა ესერა მე ვსაჯო მჴდომი იგი შენი, და შური მოგაგო შურის-გებისა შენისაჲ, და აღვაოჴრო ზღუდჱ მისი, და განვაჴმნე წყალნი მისნი.

Verse: 37      და იყოს ბაბილონი განსარყუნელად და საყოფლად ვეშაპთა, და ბორცუებად და სასტჳნველად, და არღარა აღეშჱნოს.

Verse: 38      რაჲთურთით ერთბამად ვითარცა ლომნი აღდგენ ჭაპუკნი მისნი, და ვითარცა ლეკუნი ლომთანი.

Verse: 39      განტფობასა შინა მათსა შევასუა სასუმელი მათი, და დავათრვნე იგინი, რაჲთა დასულბენ, და დაიძინონ ძილი საუკუნჱ, და ვერღარა განიღჳძონ უკუნისამდე, იტყჳს უფალი.

Verse: 40      და შთავჴადნე იგინი ვითარცა კრავნი კლვად, და ვითარცა ვერძები თიკნებითურთ.

Verse: 41      ვითარ წარწყმდა <სისაქ>, და მოინადირა სიქადული ყოვლისა ქუეყანისაჲ, ვითარ იქმნა ბაბილონი განსარყუნელად შორის ყოველთა ნათესავთა.

Verse: 42      აღმოჴდა ბაბილონსა ზედა ზღუაჲ ოხრითა ღელვათა მისთაჲთა, <და> დაფარა.
Page of ms. O: 305რ  

Verse: 43      იქმნნეს ქალაქნი მისნი განსარყუნელად ქუეყანაჲ, ურწყულ/ [და უგზო ქუეყანაჲ, რომელსა არა ვინ დაეშჱნას მუნ კაცი, არცა დაადგრეს მუნ ძჱ კაცისაჲ.

Verse: 44      და შური ვიძიო ბაალსა ზედა ბაბილონს შინა, და მოუღო რომელი შთანთქა პირისაგან მისისა, და არღარა შეკრბენ მერმჱ ნათესავნი, და ზღუდეცა ბაბილონისაჲ და-ვე-ეცეს.

Verse: 45      გამოვედით მისგან, ერო ჩემო, და განირინეთ მისგან კაცად-კაცადმან თავი თჳსი გულის-წყრომისაგან უფლისაჲსა.

Verse: 46      ნუ სადა შეძრწუნდენ გულნი თქუენნი, და ნუ გეშინ<ინ> სმენისა მისისაგან, რომელი ი<ს>მის ქუეყანასა მაგას, და შემოვიდეს მას წელსა სმენაჲ იგი, და მის თანა მას წელსა სმენაჲ და უშჯულოებაჲ ქუეყანასა, და ფლობილებაჲ ფლობილებასა ზედა, იგავი იგავსა ზედა.

Verse: 47      ამისთჳს აჰა ესერა დღენი მოვლენან, და ახილვა ვყო ყოველსა ზედა ქანდაკებულსა ბაბილონისასა, და ყოველი ქუეყანაჲ მისი სირცხჳლეულ იქმნეს, და ყოველნი წყლულებანი მისნი დაეცნენ შორის მისსა.

Verse: 48      და იხარებდენ ბაბილონსა ზედა ცანი და ქუეყანაჲ, და ყოველი რაჲ Page of ms. O: 305v   არს მას შინა,/ რამეთუ ჩრდილოჲ<თ> მოვიდენ განმრყუნელნი მისნი, თქუა უფალმან.

Verse: 49      და ბაბილონს შინა დაეცნენ ყოველნი წყლულებანი ყოვლისაგან ქუეყანისა.

Verse: 50      განრინებულნი ქუეყანით მისით ვიდოდეთ, და ნუ დასდგებით; მოიჴსენეთ შორიელთა მაგათ უფალი, და იჱრუსალემი გულთა თქუენთა მოიჴადეთ;

Verse: 51      გრცხუენა, რამეთუ გესმა ყუედრებაჲ ჩუენი; დაფარა გინებამან პირი ჩუენი, შევიდეს უცხოთესლნი სიწმიდეთა ჩუენთა, ტაძარსა უფლისასა.

Verse: 52      აჰა ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და შური ვიძიო ქანდაკებულთა ზედა მისთა, და ყოველსა ქუეყანასა ზედა მისსა დაეცნენ წყლულნი მისნი.

Verse: 53      დაღათუ აღმაღლდეს ბაბილონი ვითარცა ცაჲ, და თუ განიძნელოს სიმაღლჱ იგი სიმტკიცისა მისისაჲ, ჩემგან მოვიდენ მომსრველნი მისნი, იტყჳს უფალი.

Verse: 54      ჴმაჲ ღაღადებისაჲ ბაბილონს შინა, და შემუსრვაჲ დიდი ქუეყანასა ქალდეველთასა,

Verse: 55      რამეთუ აჴოცა უფალმან ბაბილონი, და წარწყმიდა მისგან ჴმაჲ დიდი ოხრისაჲ ვითარცა წყალნი მრავალნი; მისცა წარსაწყმედელად ჴმაჲ მისი;

Verse: 56      რამეთუ მოიწია ბაბილონსა ზედა სიგლახაკჱ, მოისრნეს ბრძენნი მისნი, უსუსურ იქმნნეს მშჳლდნი მათნი, რამეთუ ღმერთი მიმგებელ არს.

Verse: 57      თავადმან უფალმან მიაგოს მას მისაგებელი; დაითრვნენ მთრვალებითა მბრძოლნი მისნი და მსაჯულნი მისნი, და წინაწარმეტყუელნი მისნი და ძლიერნი მისნი, და დაიძინონ Page of ms. O: 306r   ძილი საუკუნოჲ, და არღარა განიღჳძონ, იტყჳს უფალი,/ მერთისა-მპყრობელ არს სახელი მისი.

Verse: 58      ესრე იტყჳს უფალი ძალთაჲ; ზღუდე ბაბილონისაჲ განვხრ<წ>ნა, გარდაარღჳნით და ირღუენ, და ბჭენი იგი მისნი ცეცხლითა დაიწუნენ, შურებოდიან ერნი ცუდად, და ნათესავნი პირველადვე მოაკლდენ.

Verse: 59      სიტყუაჲ რომელი ამცნო იერემია წინაწარმეტყუელმან თქუმად სარეაჲსა, ძისა ნერისა, ძისა მანასჱსა, რაჟამს წარვიდოდა სედეკიაჲსგან, მეფისა იუდაჲსა, ბაბილონდ, წელსა მეოთხესა მეფობისა მისისასა, და სარეა იყო ნიჭთ-მთავარ.

Verse: 60      და დაწერა იერემია ყოველი ესე ძჳრი, რომელი მოსლვად არს ბაბილონსა ზედა წიგნსა ზედა ერთსა ყოველთა ამათ სიტყუათა თანა, რომელ წერილ არიან ბაბილონისათჳს.

Verse: 61      და ჰრქუა იერემია სარეას, რაჟამს მიხჳდე ბაბილონდ, და იხილო, და აღმოიკითხნე ყოველნი ესე სიტყუანი,

Verse: 62      და სთქუა; უფალო, სთქუ ამას ადგილსა ზედა ა<ღ>ჴოცაჲ მისი, რაჲთა არა იყოს მას შინა მკჳდრი კაცითგან მი-პირუტყუადმდე, რამეთუ განრყუნაჲ მისი იყოს უკუნისამდე.

Verse: 63      და იყოს რაჟამს დააცადო კითხვაჲ წიგნისაჲ ამის, გამოაბა მას ქვაჲ, და შთააგდო იგი საშუვალ ევფრატსა.

Verse: 64      და სთქუა; ესრეთ დაითქას ბაბილონი, და არღარა აღდგეს პირისაგან ძჳრთაჲსა, რომელ შემოავლინნეს მის ზედა. და დაესრულნეს აქამდე სიტყუანი იერემიაჲსნი.

Chapter: 52  
Verse: 1      ოც და ერთის წლის იყო სედეკია, რაჟამს დადგა იგი მეფედ, და ათერთმეტ/ Page of ms. O: 306v   წელ მეფობდა იგი იჱრუსალემს შინა, და სახელი დედისა მისისაჲ ამიტალ, ასული იერემიაჲსი, ლობეთით.

Verse: 2      და ყო მან ბოროტი წინაშე თუალთა უფლისათა, ვითარცა იოვაკიმ ყო.

Verse: 3      რამეთუ გულის-წყრომაჲ უფლისაჲ იყო] / Page of ms. O:    Page of ms. J: B43r  იჱრუსალემისათჳს <და იუდაჲსთჳს> ვიდრე არა განსთხინა იგინი პირისაგან მისისა, და განდგა სედეკია მეფისაგან ბაბილოვნისა.

Verse: 4      და იყო წელსა მას მეცხრესა, თთუესა მეათესა, ათსა თთჳსასა, მეუფებასა სედეკიაჲსსა, მოვიდა ნაბუქოდონოსორ, მეფჱ ბაბილონისაჲ, და ყოველი ძალი მისი იჱრუსალემსა ზედა, და ზღუდის ზღუდე აქმნეს მას გამოთლილითა ქვითა გარემოჲს.

Verse: 5      და მიიწია ქალაქი იგი იწროებად ვიდრე ათერთმეტ წლადმდე მეფისა სედეკიაჲსა.

Verse: 6      თთუესა მეოთხესა, ცხრასა თთჳსასა, განძლიერდა სიყმილი ქალაქსა შინა, და არღარა იყო პური ერისათჳს ქუეყანისაჲსა.

Verse: 7      და ვერ დამდგომ იქმნა ქალაქი იგი, და ყოველნი მბრძოლნი ივლტოდეს, და გამოვიდა მეფჱ და ყოველი ერი მისი ღამჱ ქალაქით გზით ბჭისაჲთ საშუვალ ზღუდესა და ზღუდის ზღუდესა, რომელ იყო მტილსა ოდენ სამეუფოსა გარემო, და ქალდეველნი იყვნეს გარემოჲს ქალაქსა.

Verse: 8      და წარვიდეს იგინი გზასა არაბიაჲსასა, და დევნა უყო ძალმან ქალდეველთამან უკუანა მეფისა,

Verse: 9      და ეწინეს მეფესა სედეკიას წიაღ იერიქოჲსა უდაბნოსა, და ყოველნი მონანი მისნი განიბნინეს, და შეიპყრეს მეფჱ სედეკია, და მოიყვანეს მეფისა ბაბილონისა დებლათად ქუეყანასა ემათისასა, და ეტყოდა ნაბუქოდონოსორ მეფჱ საშჯელით სედეკიას.

Verse: 10      და მოწყჳდნა მეფემან ბაბილონისამან ძენი სედეკიაჲსნი წინაშე თუალთა მისთა, და ყოველნი მთავარნი იუდაჲსნი მოწყჳდნა დებლათას შინა.

Verse: 11      და თუალნი სედეკიაჲსნი აღმოჰშრიტნა, და შეკრა იგი ბორკილითა, და მიიყვანა იგი მეფემან ბაბილოვნისამან ბაბილონდ, და მისცა იგი სახიდ საფქველისად ვიდრე დღედმდე სიკუდილისა მისისა.

Verse: 12      და მეხუთესა თთუესა, ათსა თთჳსასა, ესე წელი მეათცხრამეტჱ ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილონისაჲ, მოვიდა ნაბუზარდან მატაკარანი წინაშე-მდგომელი მეფისა ბაბილოვნისაჲ იჱრუსალემდ.

Verse: 13      და მოწუა ტაძარი იგი უფლისაჲ და სახლი მეფისაჲ, და Page of ms. J: B43v  ყოველი სახლები ქალაქისაჲ/ და ყოველი ტაძრები დიდდიდები მოწუა ცეცხლითა.

Verse: 14      და ყოველი ზღუდჱ იჱრუსალემისაჲ გარემოჲს დაარღჳა ძალმან ქალდეველთამან, რომელ იყო მატაკარანისა მის თანა.

Verse: 15      ხოლო დავრდომილნი იგი ერისანი, და ნეშტი იგი ერი, რომელ დაშთომილ იყო ქალაქსა შინა, და მეოტნი იგი, რომელ შეუცჳვეს მეფესა ბაბილონისასა, და ნეშტი იგი ერისაჲ წარტყუენა ნაბუზარდან მატაკარანმან.

Verse: 16      ხოლო უპოვარნი იგი ქუეყანისანი დაუტევნა ნაბუზარდან მატაკარანმან ვენაჴის-მოქმედად,

Verse: 17      და სუეტნი იგი რვალისანი, რომელ იყვნეს სახლსა შინა უფლისასა, და სუეტ-დასადგომელნი, და ზღუაჲ იგი რვალისაჲ, რომელ იყო სახლსა შინა უფლისასა, შემუსრეს ქალდეველთა, და წარიღეს ყოველი იგი რვალი ბაბილონდ.

Verse: 18      და პატივნი და აღსაპყრობელნი და გჳრგჳნ<ნ>ი და სიავნი და ფეშხუემები და ფუცხუები და ყოველი ჭურჭერი რვალისაჲ, რომლითა ჰმსახურებდეს, წარიღეს, და სასაკუმევლები და ვეხნები,

Verse: 19      და საპფუთნი და მასმაროთნი და საწურველნი და სასანთლენი და სფარნი და ჭაშაკები, რომელ იყო ოქროჲსაჲ და ვეცხლისაჲ წარიღო ყოველი მატაკარანმან მან.

Verse: 20      და სუეტთა ორთაჲ და ზღჳსა ერთისაჲ და ზუარაკთა ათორმეტთა რვალისათაჲ, რომელ იყვნეს ზღუასა მას ქუეშჱ, რომელ ქმნნა სოლომონ მეფემან სახლსა შინა უფლისასა. არა იყო სასწორ მის რვალისა ყოველთა მათ ჭურჭერთა,

Verse: 21      და სუეტთაჲ, ოც და ათხუთმეტ წყრთა იყო სიმაღლჱ სუეტისაჲ მის ერთისაჲ, და საბელი ათორმეტისა წყრთისაჲ გარემო შე-ოდენ-სწულებოდა მას, და იყო სიზრქჱ მისი ოთხთით გარემოჲს,

Verse: 22      და სუეტის-თავნი მათ ზედა რვალისანი, და სიმაღლჱ სუეტის-თავისაჲ მის ერთისაჲ ხუთ წყრთა, და კანკელი <და> მროწეულები სუეტის-თავსა ზედა გარემოჲს ყოველი რვალისაჲ; ეგრევე მსგავსად ამისა იყო სუეტსა მას მეორესა რვაჲ მროწეული წყრთად წყრთად Page of ms. J: B44r  ათთა მათ წყრთათა.

Verse: 23      და იყო ყოველი იგი მროწეულები ოთხმეოც და ათექუსმეტ ერთ კერძო ხოლო, და იყო ყოველი იგი მროწეულები ას კანკელსა მას ზედა გარემოჲს.

Verse: 24      და წარიყვანა მატაკარანმან მან სარეა, მღდელი იგი მთავარი, და სოფონია, მღდელი შემდგომი, და სამნი იგი კართ-მცველნი.

Verse: 25      და ქალაქისაგან წარიყვანა საჭურისი ერთი, რომელ ზედა-მდგომელ იყო კაცთა მათ მბრძოლთა, და შჳდნი კაცნი სახელოანნი წინაშენი მეფისანი, რომელ იპოვნეს ქალაქსა შინა, და მწიგნობარი იგი მთავარი ძლიერთაჲ, რომელ მწიგნობრებდა ყოველსა ერსა ქუეყანისასა, და სამეოცი კაცი ერისაგან მის ქუეყანისაჲსა, რომელ იპოვნეს მას ქალაქსა შინა.

Verse: 26      და წარიყვანა ნაბუზარდან მატაკარანმან, და მიიყვანნა იგინი მეფისა ბაბილოვნისა დებლ<ა>თად.

Verse: 27      და სცა მათ, და მოწყჳდნა იგინი მეფემან ბაბილოვნისამან დებლათას შინა შუეყანასა ემათისასა, და წარ<ი>ტყუენა იუდაჲ ქუეყანისაგან თჳსისა.

Verse: 28      და ერი ესე, რომელ წარტყუენა ნაბუქოდონოსორ მეფემან წელსა მას მეშჳდესა ჰურიათაჲ სამ ათას ოც და გ̂.

Verse: 29      და წელსა მას მეათრვამეტესა ნაბუქოდონოსორისსა წარტყუენა იჱრუსალემით რვაას ოც და ათორმეტი სული.

Verse: 30      და წელსა მას ოც და მესამესა ნაბუქოდონოსორისსა წარტყუენა ნაბუზარდან მატაკარანმან ჰურიათაჲ შჳდას ორმეოც და ხუთ სული, და იყო ყოველი იგი სულები ოთხ ათას და ექუსას.

Verse: 31      და იყო ოც და მეათჩჳდმეტესა წელსა წარტყუენვასა იოაკიმისსა, მეფისა იუდაჲსსა, და მეათესა თთუესა, ოც და მეოთხესა თთჳსასა, უკუეცა თავი იოაკიმს, მეფესა იუდაჲსსა, ულამარდაქ, მეფემან ბაბილონისამან, წელსა მას, რომელსა დადგა იგი მეფედ, და გამოიყვანა იგი სახლით საპყრობილისაჲთ.

Verse: 32      და ეტყოდა მას ტკბილად, და სცა მას საყდარი უზეშთაესი ყოველთა საყდართა მეფეთასა; რომელ იყვნეს მის თანა ბაბილონს შინა.

Verse: 33      და უცვალა მას სამოსელი პყრობილებისა მისისაჲ, და ჭამდა პურსა წინაშე მისსა მარადის ყოველთა დღეთა მისთა, რაოდენ ცხომდა.

Verse: 34      და შეაბა მას როჭიკი მარადის, და მოუვიდოდა მას მეფისაგან ბაბილოვნელთაჲსა დღითი დღედ მი-დღედმდე სიკუდილისად/ Page of ms. J: B44v  ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა. .
Page of ms. J:  
Page of ms. O:  


Book: Bar. 
Baruch

ბარუქი

Chapter: 1 
Verse: 1     Page of ms. J: B44r  და ესე სიტყუანი მის წიგნისანი, რომელ დაწართა ბარუქ, ძემან ნერისმან, ძისა მაასესმან, ძისა სედეკიაჲსმან, ძისა ასადესმან, ძისა ქელკიაჲსმან, ბაბილონს შინა.

Verse: 2      წელსა მას მეოთხესა, მეშჳდესა თთუესა, ჟამსა, რომელსა წარიღეს ქალდეველთა იჱრუსალემი, და მოწუეს იგი ცეცხლითა.

Verse: 3      და აღმოუკითხნა ბარუქჱ სიტყუანი ესე ამის წიგნისანი ყურთა იექონიაჲსთა, ძისა იოაკიმისთა, მეფისა იუდაჲსთა, და ყურთა ყოვლისა ერისათა, რომელნი მოვიდოდეს მის წიგნისა,

Verse: 4      და ყურთა ძლიერთასა და ძეთა მეფისათა, და ყურთა მოხუცებულთასა, და ყურთა ყოვლისა ერისათა, კნინითგან ვიდრე დიდადმდე ყოველთა დამკჳდრებულთა ბაბილონისათა მდინარესა ზედა სუდსა.

Verse: 5      და ტიროდეს და იმარხვიდეს და ილოცვიდეს წინაშე უფლისა;

Verse: 6      და შეკრიბეს ვეცხლი რაოდენ შემძლებელ იყო კაცად-კაცადისა ჴელი,

Verse: 7      და მიუძღუანეს იჱრუსალემს იოაკიმს, ძესა ქელკიაჲსა, ძისა სალომისა, მღდელსა, და სხუათა მღდელთა, და ყოვლისა მიმართ ერისა, რომელნი იპოვნეს მათ თანა იჱრუსალემს შინა,

Verse: 8      რაჟამს მოიღო მან ჭურჭერი სახლისა უფლისაჲ, რომელ იგი წარიღეს ტაძრისა მისგან, მიქცევად მისა ქუეყანად იუდაჲსა მეათესა სიუანისასა, ჭურჭერი ვეცხლისაჲ, რომელ ქმნა სედეკია, ძემან იოსიაჲსმან, მეფემან იუდაჲსმან,

Verse: 9      შემდგომად წარტყუენვისა მის ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილოვნისაჲსა, ოდეს წარტყუენა იჱრუსალემით იექონია და მთავარნი მისნი და შემწირველნი და ჴელოვანნი და მდიდარნი და ერი ქუეყანისაჲ, და შეიყვანნა იგინი ბაბილონდ.

Verse: 10      და თქუეს; აჰა ესერა მიგიძღუანეთ თქუენ ვეცხლი, და იყიდეთ ვეცხლითა შესაწირავი თქუენი ცოდვათათჳს, <და> გუნდრუკი, და ყავთ მანანაჲ, და შეწირეთ საკურთხეველსა ზედა უფლისა ღმრთისა ჩუენისასა.

Verse: 11      და ილოცეთ ცხორებაჲ ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილონისაჲ, და Page of ms. J: B45v  ცხორებაჲ ბალტ/ასარისი, ძისა მისისაჲ, რაჲთა იყვნენ დღენი მათნი ვითარცა დღენი ცისანი ქუეყანასა ზედა,

Verse: 12      <და> რაჲთა გუცეს ჩუენ უფალმან ძალი, და განგჳნათლნეს თუალნი ჩუენნი, რაჲთა ვცხომდებოდით საგრილსა ქუეშჱ ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილოვნისასა, და საგრილსა ქუეშჱ ბალტასარისსა, ძისა მისისასა, და ვჰმონოთ მათ მრავალ დღჱ, და ვჰპოვოთ მადლი წინაშე მათსა.

Verse: 13      და ილოცეთ ჩუენთჳს უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩუენისა, რამეთუ შევსცოდეთ უფალსა ღმერთსა ჩუენსა, და არა უკუნ-იქცა გულის-წყრომაჲ უფლისაჲ და რისხვაჲ მისი ჩუენგან ვიდრე მო-აქა-დღედმდე.

Verse: 14      და წარიკითხოთ წიგნი ესე, რომელ მიგიძღუანეთ თქუენ, აღსაარებად სახლსა შინა უფლისასა დღესა უქმელებისასა, და დღეთა შინა ჟამთასა.

Verse: 15      და სთქუათ; უფალსა ღმერთსა ჩუენსა სიმართლჱ, ხოლო პირთა თქუენთა სირცხჳლი, ვითარცა ესე დღეს კაცთა იუდაჲსთა და მკჳდრთა იჱრუსალემისათა,

Verse: 16      და მეფეთა ჩუენთა, და მთავართა ჩუენთა, და მღდელთა ჩუენთა, და წინაწარმეტყუელთა ჩუენთა, და მამათა ჩუენთა წინაშე უფლისა.

Verse: 17      რამეთუ ურჩ ვექმნენით მას,

Verse: 18      და არა ვისმინეთ ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲ, სლვად ბრძანებათა უფლისათა, რომელ მოგუცა ჩუენ წინაშე პირსა ჩუენსა.

Verse: 19      რამეთუ მიერ დღითგან, ოდე[ს] გამოიყვანნა მამანი ჩუენნი ქუეყანით ეგჳპტით და მო-აქა-დღედმდე, ვიყვენით ურჩ უფლისა ღმრთისა ჩუენისა და ვერიდებოდეთ, რაჲთამცა არა ვისმინეთ მისი,

Verse: 20      და გუეწია ჩუენ ძჳრი და წყევაჲ, რომელ ამცნო უფალმან მოსეს მონასა თჳსსა, დღესა მას, რომელსა გამოიყვანნა მამანი ჩუენნი ეგჳპტით, მოცემად ჩუენდა ქუეყანაჲ, რომლისაგან გამოსდის სძჱ და თაფლი, ვითარცა ესე დღეს.

Verse: 21      და არა ვისმინეთ ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲ ყოველთაგან <სიტყუათა> წინაწარმეტყუელთასა, რომელ მოავლინნა ჩუენდა;

Verse: 22      და ვიდოდეთ კაცად-კაცადი გონებასა გულისა თჳსისა უკეთურისასა მსახურებად ღმერთთა უცხოთა, ყოფად ბოროტისა წინაშე თუალთა უფლისა ღმრთისა ჩუენისათა.

Chapter: 2  
Verse: 1      და აღასრულა უფალმან სიტყუაჲ მისი, რომელ თქუა ჩუენ ზედა და მსაჯულთა ჩუენთა ზედა, რომელნი შჯიღეს ისრაჱლსა, და მეფეთა <ზედა> Page of ms. J: B45r  ჩუენთა, და მთავართა ზედა/ ჩუენთა, და კაცთა ზედა ისრაჱლისათა და იუდაჲსთა,

Verse: 2      მოვლინებად ჩუენ ზედა ძჳრი დიდი, რომელ არა სადა ყოფილ არს ცასა ქუეშჱ, ვითარ იგი ყო იჱრუსალემს შინა, ვითარცა წერილ არს შჯულსა მოსესსა,

Verse: 3      რაჲთა ვჭამდეთ ჩუენ კაცი ჴორცთა ძისა თჳსისათა და კაცი ჴორცთა ასულისა თჳსისათა,

Verse: 4      და მისცნა იგინი საწუნელად ყოველთა მეუფებათა გარემოთა ჩუენთა საყუედრელად, და უგზოდ შორის ყოველთა ერთა გარემოთა ჩუენთა, სადა განაბნინა იგინი უფალმან მუნ.

Verse: 5      და იქმნნეს იგინი ქუემო და არა ზემო, რამეთუ შევსცოდეთ უფალსა ღმერთსა ჩუენსა არა სმენითა ჴმისა მისისაჲთა.

Verse: 6      უფალსა ღმერთსა ჩუენსა სიმართლჱ, ხოლო ჩუენ და მამათა ჩუენთა სირცხჳლი პირთა ჩუენთაჲ, ვითარცა ესე დღეს.

Verse: 7      ძჳრი, რომელ თქუა უფალმან ჩუენთჳს, მოიწია ყოველი ჩუენ ზედა,

Verse: 8      და არა ვევედრენით პირსა უფლისასა, მოქცევად გონებათა გულისა თჳსისა უკეთურისათა,

Verse: 9      და განიღჳძა უფალმან ბოროტებად ჩუენ ზედა, რამეთუ მართალ არს უფალი ყოველთა ზედა საქმეთა მისთა, რომელ გუამცნო ჩუენ;

Verse: 10      და არა ვისმინეთ ჴმისა მისისაჲ სლვად ბრძანებათა უფლისათა, რომელ მოგუცა ჩუენ წინაშე პირსა ჩუენსა.

Verse: 11      და აწ, უფალო ღმერთო ისრაჱლისაო, ვითარცა გამოიყვანე ერი შენი ქუეყანით ეგჳპტით ჴელითა მტკიცითა და სასწაულებითა და ძალითა დიდითა და მკლავითა მაღლითა, და ჰყავ შენდა სახელ ვითარცა დღჱ ესე.

Verse: 12      ვცოდეთ, და უღმრთო ვიქმნენით, და უშჯულოჲ ვყავთ, უფალო ღმერთო ჩუენო, ყოველთათჳს სამართალთა შენთა.

Verse: 13      გარე-მიიქეცინ გულის-წყრომაჲ შენი ჩუენგან, რამეთუ დავშთით მცირედნი მრავალთაგან შორის წარმართთა, სადა იგი განგუაბნიენ ჩუენ მუნ.

Verse: 14      ისმინე, უფალო, ლოცვისა ჩუენისაჲ და თაყუანის-ცემისა ჩუენისაჲ, და განგუარინენ ჩუენ შენთჳს, და მეც ჩუენ მადლი წინაშე პირსა წარმტყუენველთა ჩუენთასა,

Verse: 15      რაჲთა გულის-ჴმა-ყოს ყოველმან ქუეყანამან, რამეთუ შენ ხარ უფალი ღმერთი ჩუენი, და სახელი შენი წოდებულ არს ისრაჱლსა ზედა და ნათესავსა მი<ს>სა.

Verse: 16      უფალო, გარდამოიხილე ტაძრით წმიდით შენით, და მოგუხედენ ჩუენ, მოყავ, უფალო, ყური შენი, და ისმინე <ჩუენი>;

Verse: 17      აღახუენ, უფალო, თუალნი Page of ms. J: B46v  შენნი, და იხილე რამეთუ არა მკუდართა მიგცენ დიდებაჲ და/ სამართალი უფალსა, რომელნი არიან ჯოჯოხეთს შინა, რომელთანი მიხუმულ არიან სულნი მათნი გონებათა მათთაგან.

Verse: 18      და სული ჭუენიერი სიმდიდრესა ზედა, რომელ ვალნ იღუნალ, და უძლურებითა თუალთა მოკლებულთა, და სულმან მშიერმან მიგცენ შენ დიდებაჲ და სამართალი უფალსა.

Verse: 19      რამეთუ არა სამართალთა ზედა მამათა ჩუენთასა და მეფეთა ჩუენთასა ჩუენ განვჰფენთ წყალობასა ჩუენსა წინაშე პირსა შენსა, უფალო ღმერთო ჩუენო;

Verse: 20      რამეთუ მოიღე გულის-წყრომაჲ და რისხვაჲ შენი ჩუენ ზედა, ვითარცა სთქუ ჴელითა მომათა შენთა წინაწარმეტყუელთაჲთა.

Verse: 21      ესრე თქუა უფალმან; მოიდრიკენ<ი>თ ბეჭნი თქუენნი, და ჰმსახურეთ მეფესა ბაბილონისასა, და დაეშჱნენით ქუეყანასა ზედა, რომელ მივეც მამათა თქუენთა.

Verse: 22      და თუ არა ისმინოთ ჴმაჲ უფლისაჲ მსახურებად მეფესა ბაბილონისასა,

Verse: 23      მოკლება ვყო ქალაქთა <გან> იუდაჲსთა და გარემო იჱრუსალემსა, ჴმაჲ შუებისაჲ <და> ჴმაჲ სიხარულისაჲ, ჴმაჲ სიძისაჲ <და> ჴმაჲ სძლისაჲ, და იყოს ყოველი ქუეყანაჲ უგზო უმკჳდროებისაგან.

Verse: 24      დ<ა> არა ვისმინეთ ჴმისა შენისაჲ მსახურებად მეფესა ბაბილონისასა, და დაამტკიცენ სიტყუანი შენნი, რომელ სთქუენ ჴელითა მონათა შენთა წინაწარმეტყუელთაჲთა, გამოხუმად ძუალნი მეფეთა ჩუენთანი და ძუალნი მამათა ჩუენთანი ადგილით მათით.

Verse: 25      და აჰა ესერა განბნეულ არიან იგინი სიცხესა ქუეშჱ დღისასა და ნეფხვასა ღამისასა, რამეთუ მიისრნეს იგინი სალმობითა, სიყმილითა, და მახჳლითა და ტყუეობითა.

Verse: 26      და დასდევ სახლი იგი, რომელსა ზედა წოდებულ იყო სახელი შენი მუნ, ოჴრად, ვითარცა ესე დღეს, უკეთურებისათჳს სახლისა ისრაჱლისა და სახლისა იუდაჲსისა.

Verse: 27      და <ჰ>ყავ ჩუენთჳს, უფალო ღმერთო ჩემო, ყოვლითა ყუდროებითა შენითა, <და მოწყალებითა შენითა> დიდითა.

Verse: 28      ვითარცა სთქუ ჴელითა მონისა შენისა მოსესითა დღესა მას, რომელსა უბრძანე შენ მას, დაწერად შჯულისა შენისა წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა, და სთქუ;

Verse: 29      არა თუ ისმინოთ ჴმისა ჩემისაჲ, ნუ უკუე სადა ორხაჲ ეგე დიდი და მრავალი უკუნ-იქცენ შორად/ Page of ms. J: B46r  წარმართთა შორის, სადა განვაბნიენ იგინი მუნ,

Verse: 30      რამეთუ უწყი ვითარმედ არა ისმინონ ჩემი, რამეთუ ერი ქედ-ფიცხელი არს, და მოიქცენ გულითა მათითა ქუეყანასა მას ტყუეობისა მათისასა,

Verse: 31      და გულის-ჴმა-ყონ, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი მათი, და ვსცე მათ გული გონიერი და ყურნი მორჩილნი,

Verse: 32      და მაქებდენ მე ქუეყანასა მას ტყუეობისასა, და მოიჴსენონ სახელი ჩემი,

Verse: 33      და მოიქცენ ქედ-ფიცხელობისაგან მათისა და უკეთურთაგან საქმეთა მათთა, რამეთუ მოიჴსენონ გზისა მამათა მათთაჲსაჲ, რომელნი ცოდვიდეს წინაშე უფლისა.

Verse: 34      და მოვაქცინე იგინი ქუეყანასა მას, რომლისათჳს ვეფუცე მამათა მათთა აბრაჰამს, ისაკს და იაკობს; და ეუფლნენ მას, და განვამრავლნე იგინი, და არღარა შემცირდენ.

Verse: 35      და დავამტკიცო მათ თანა აღთქუმაჲ საუკუნოჲ, რაჲთა ვიყო მე მათა ღმრთად, და იგინი იყვნენ ჩემდა ერად; და არღარა შევარყიო მერმე ერი ჩემი ისრაჱლი ქუეყანით მისით, რომელ მივეც მას.;

Chapter: 3  
Verse: 1      უფალო მერთისა-მპყრობელო, ღმერთო ისრაჱლისაო, სულმან შეიწრებულმან და სულმან მოწყინებულმან ღაღად-ყო შენდამი.

Verse: 2      ისმინე, უფალო, და მიწყალენ, რამეთუ ღმერთი მოწყალე ხარ, და შეგჳწყალენ, რამეთუ ვცოდეთ წინაშე შენსა.

Verse: 3      რამეთუ შენ ჰგიე უკუნისამდე, და ჩუენ წარვწყმდებით უკუნისამდე.

Verse: 4      უფალო მერთისა-მპყრობელო, ღმერთო ისრაჱლისაო, ისმინე ჴმაჲ მომწყდართა ისრაჱლისათაჲ და ნაშობთა შეცოდებულთაჲ წინაშე შენსა, რომელთა არა ისმინეს ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა მათისაჲ; და მოიწია ჩუენ ზედა ძჳრი.

Verse: 5      ნუ მოიჴსენებ უშჯულოებასა მამათა ჩუენთასა, არამედ მოიჴსენე ჴელისა შენისაჲ და სახელისა შენისაჲ ჟამსა ამას.

Verse: 6      რამეთუ შენ ხარ უფალი ღმერთი ჩუენი, და გაქებდეთ შენ, უფალო.

Verse: 7      რამეთუ ამით მოგუეც შიში შენი გულთა ჩუენთა, რაჲთა ვხადოდით სახელსა შენსა, და გაქებდეთ <შენ> ტყუეობასა შინა ჩუენსა, რამეთუ გარე-წარვაქციეთ გულით ჩუენით ყოველი უშჯულოებაჲ მამათა ჩუენთაჲ, რომელთა ცოდეს წინაშე შენსა.

Verse: 8      აჰა ესერა ჩუენ დღეს ტყუეობასა შინა ჩუენსა, ვიდრე იგი Page of ms. J: B47v  განგუაბნიენ ჩუენ მუნ საყ/უედრელად და საწყეველად და თანა-მდებად ყოველთა უშჯულოებათათჳს მამათა ჩუენთასა, რომელნი განდგეს უფლისაგან ღმრთისა ჩუენისა.

Verse: 9      ისმინენ, ისრაჱლ, მცნებანი ცხოვრებისანი, ყურად-იღეთ გულის-ჴმის-ყოფად სიბრძნისა.

Verse: 10      რაჲ არს ისრაჱლ, რამეთუ ქუეყანასა მტერთასა, განჰკფდი ქუეყანასა უცხოთასა; შეიბილწე მკუდართა თანა.

Verse: 11      შეირაცხე რომელნი არიან ჯოჯოხეთს,

Verse: 12      დაუტევე წყაროჲ სიბრძნისაჲ.

Verse: 13      გზასა თუმცა ღმრთისასა ხჳდოდე, შენ იყავმცა მშჳდობით საუკუნეთა ჟამთა;

Verse: 14      იკითხეთ სადა არს სიბრძნჱ, სადა არს ძალი, სადა არს გონება<ჲ>, გულის-ჴმის-ყოფად ერთბამად სადა არს დღე-გრძელება<ჲ> და ცხორებაჲ; სადა არს ნათელი თუალთაჲ და მშჳდობაჲ.

Verse: 15      ვინ პოვა ადგილი მისი, და შევიდა საფასეთა მისთა.

Verse: 16      სადა არიან მთავარნი წარმართთანი, და რომელნი ეუფლებოდეს მჴეცთა ქუეყანისათა,

Verse: 17      და მფრინველთა ცისათა ეკიცხევდეს, და ვეცხლსა დაიუნჯებდეს და ოქროსა, რომელსა ესვიდეს კაცნი, და არა არს აღსასრულ მოგებისა მათისაჲ.

Verse: 18      რომელნი ვეცხლსა გამოჰქანდაკებდეს და გულს-ეტყოდეს, და არა არს გამოძიება საქმეთა მათთა.

Verse: 19      განირყუნნეს და ჯოჯოხეთად შთაჴდეს, და სხუანი ჭაბუკნი აღდგეს მათ წილ.

Verse: 20      იხილეს ნათელი და <და>ეშჱნნეს ქუეყანასა ზედა, ხოლო გზაჲ მეცნიერებისაჲ არა იცნეს,

Verse: 21      არცა გულის-ჴმა-ყვნეს ალაგნი მისნი, არცა შეიწყნარეს იგი, შვილნი მათნი გზისა მათისაგან განეშორნეს.

Verse: 22      არცაღა ისმა ქანაანს, არცა გამოჩნდა თემანს,

Verse: 23      არცა ძეთა აგარისთა გამომეძიებელთა გონიერებისა<თა> ქუეყანასა ზედა, მთავართა მერრანისათა და თემანისათა, და მევეპეთა და გამომეძიებელთა მ<ე>ცნიერებისათა, ხოლო გზაჲ სიბრძნისაჲ არა გულის-ჴმა-ყვეს, არცა მოიჴსენნეს ალაგნი მისნი.

Verse: 24      ჵ ისრაჱლ, ვითარ ეგე დიდ არს სახლი ღმრთისაჲ, და Page of ms. J: B47r  გრძელ ადგილი საყოფლისა მისისაჲ,

Verse: 25      დიდ არს, და/ არა არს დასასრულ, მაღალ არს, და უსაზომო.

Verse: 26      მუნ იშვნეს, გმირნი სახელოვანნი, რომელნი იგი დასაბამითგან იყვნეს დიდ; მეცნიერნი ბრძოლად,

Verse: 27      არა ესენი გამოირჩინა ღმერთმან, არცა გზაჲ მეცნიერებისაჲ მისცა მათ;

Verse: 28      და წარწყმდეს, რამეთუ არა აქუნდა მათ გულის-ჴმაჲ; წარწყმდეს უგუნურებითა მათითა.

Verse: 29      ვინ აღჴდა ცად, და დაიპყრა იგი, და მოიღო იგი ღრუბელთა გან;

Verse: 30      ვინ წიაღჴდა წიაღ ზღუასა, <და> პოვა იგი; და მოიღო იგი ოქროჲთა რჩეულითა.

Verse: 31      არა ვინ არს მცნობელ გზისა მისისა, არცა გულის-ჴმის-მყოფელ ალაგთა მისთა,

Verse: 32      არამედ რომელმან იცის ყოველი, მან იცის ყოველი; გამოიძია იგი გულის-ჴმითა თჳსითა, რომელმან განჰმზადა ქუეყანაჲ მი-უკუნისამდე ჟამთა. აღავსო იგი საცხოვრითა ოთხფერჴითა,

Verse: 33      რომელმან მოავლინის ნათელი და ვიდოდის, უწოდა მას, და ჴმა-უყო მან ძ<რ>წოლით,

Verse: 34      ხოლო მარსკულავნი გამოაბრწყინდეს ჟამთა თჳსთა, და იხარებდეს.

Verse: 35      უწოდა მათ <და> თქუეს; აქა ვართ; ჰნათობდეს სიხარულით შემოქმედსა მათსა.

Verse: 36      ესე არს ღმერთი ჩუენი, ვერ ესწოროს მას სხუაჲ.

Verse: 37      განაცხადა ყოველი გზაჲ მეცნიერებისაჲ, და მისცა იგი იაკობს მონასა თჳსსა და ისრაჱლსა საყუარელსა თჳსსა.

Verse: 38      ამისა შემდგომად ქუეყანასა ზედა გამოჩნდა, და კაცთა შორის იქცეოდა.;

Chapter: 4  
Verse: 1      ესე არს წიგნი ბრძანებათა ღმრთისათაჲ და შჯული, რომელ არს უკუნისამდე. ყოველთა რომელთა შეიწყნარონ იგი ცხომდენ, და რომელთა დაუტეონ იგი მოისრნენ.

Verse: 2      მოიქეც, იაკობ, და შეიკრძალე იგი, და ვიდოდე წინაშე ბრწყინვალებასა ნათლისა მისისასა.

Verse: 3      ნუ მისცემ სხუასა დიდებასა შენსა, და კეთილსა შენსა ნათესავსა უცხოსა.

Verse: 4      სანატრელ ვართ ჩუენ, ისრაჱლ, რამეთუ ნებაჲ ღმრთისაჲ ჩუენდა უწყებულ არს.

Verse: 5      ნუ გეშინინ, ერო ჩემო ჴსნებულო ისრაჱლო,

Verse: 6      მიიყიდენ<ი>თ წარმართთა შორის <არა> წარსაწყმედელად, არამედ განრისხებისა თქუენისაგან ღმრთისა მიეცენით მტერთა თქუენთა.

Verse: 7      რამეთუ განარისხეთ შემოქმედი თქუენი გებითა ეშმაკთაჲთა და არა ღმრთისაჲთა;/

Verse: 8      Page of ms. J: B48v  დაივიწყეთ გამომზრდელი თქუენი ღმერთი საუკუნჱ, შეაჭუვნეთ მპოხელი თქუენი იჱრუსალემი.

Verse: 9      რამეთუ იხილა მოწევნული თქუენ ზედა რისხვაჲ <ღმრთისა გან>, და თქუა, ისმინეთ, მსხემნო სიონისანო, რამეთუ მოავლინა ჩემ ზედა დმერთმან გლოვაჲ საუკუნჱ.

Verse: 10      რამეთუ ვიხილე ტყუეობაჲ ძეთა ჩემთაჲ და ასულთა ჩემთაჲ, რომელ მოავლინა მათ ზედა საუკუნემან.

Verse: 11      რამეთუ განვზარდენ იგინი სიხარულით, და განვავლინენ იგინი ტირილით და გლოით.

Verse: 12      ნუ ვინ ფერჴსა მიცემნ მე ქურივსა და დავრდომილსა მრავალთაგან, ოჴერ ვიქმენ ცოდვათაგან შვილთა ჩემთასა, რამეთუ გარდააქციეს შჯულისაგან ღმრთისაჲსა,

Verse: 13      და სამართალნი მისნი არა გულის-ჴმა-ყვნეს, არცა ვიდოდეს გზათა მცნებათა ღმრთისათა, არცა ალაგთა მოძღურებისა ჭეშმარიტებისა სიმართლისა მისისათა დადგეს.

Verse: 14      მოვედით, მსხემნი სიონისანი, და მოიჴსენეთ ტყუეობაჲ ძეთა ჩემთაჲ და ასულთა ჩემთაჲ, რომელ მოავლინა მათ ზედა საუკუნემან.

Verse: 15      რამეთუ მოუვლინა მათ ნათესავი შორით, ნათესავი ურიდი და ენაჲ უცხოჲ, რამეთუ არა ჰრიდეს მათ მოხუცებულთა, და ყრმაჲ არა შეიწყალეს.

Verse: 16      და წარიყვანნეს საყუარელნი ქურივისანი, და ასულთაგან მე მარტოჲ დამიტევეს ქურივად.

Verse: 17      ხოლო მე რაჲ შემძლებელ ვარ შეწევნად თქუენდა,

Verse: 18      არამედ რომელმანცა მოგივლინა თქუენ ძჳრი, მან განგარინნეს თქუენ ჴელთაგან მტერთა თქუენთასა.

Verse: 19      ვიდოდეთ, შვილნო, ვიდოდეთ, რამეთუ მე დავშთი ოჴერი.

Verse: 20      განვიძარცუე სამკაული მშჳდობისაჲ, და შევიმოსე ძაძაჲ ვედრებისა ჩემისაჲ, და ვღაღადებდე საუკუნისა მიმართ დღეთა ჩემთა.

Verse: 21      ნუ გეშინინ, შვილ<ნ>ო, ღაღადებდით ღმრთისა მიმართ, და განგარინნეს თქუენ მძლავრობისაგან ჴელთა მტერთაჲსა.

Verse: 22      არამედ მე ვესავ საუკუნესა განრინებად თქუენდა, რამეთუ მოვიდა ჩემდა სიხარული წმიდისაგან მოწყალებასა ზედა თქუენსა, რომელ მოიწიოს მსთუად საუკუნისაგან მაცხოვარისა ჩუენისა.

Verse: 23      რამეთუ განგავლინენ თქუენ გლოვით და ტირილით, კუალად მაგნეს მე თქუენ ღმერთმან სიხარულით და მხიარულებით უკუნისამდე.

Verse: 24      რამეთუ Page of ms. J: B48r  ვითარცა აწ იხილეს მსხემთა სიონისათა ტყუეობაჲ თქუენი,/ ეგრე იხილონ განრინებაჲ თქუენი მსთუად ღმრთისაგან თქუენისა, რომელ მოვიდეს თქუენდა დიდებითა დიდითა და ბრწყინვალებითა საუკუნისაჲთა;

Verse: 25      შვილნო, დაითმინეთ ღმრთისაგან რომელ მოგიჴდა თქუენ რისხვაჲ, რამეთუ გდევნა შენ მტერმან შენმან, და იხილო წარწყმედაჲ მისი <მსთუად>, და ქედსა მისსა ზედა მიიწიო.

Verse: 26      ფუფუნეულნი ჩემნი ვიდოდეს გზათა ფიცხელთა; მიიტაცნეს ვითარცა სამწყსოჲ წარტაცებული მტერთაგან.

Verse: 27      ნუ გეშინინ, შვილ<ნ>ო, და ღაღადებდით ღმრთისა მიმართ, რამეთუ იყოს თქუენთჳს ჴსენებაჲ, რომელმან მოავლინა ესე თქუენ ზედა.

Verse: 28      რამეთუ ვითარცა იყო გული თქუენი ცთომად თქუენდა ღმერთსაგან, ათ წილ მოიქეცით გამოძიებად მისა.

Verse: 29      რამეთუ რომელმან მოგივლინა თქუენ ძჳრი, მან მოგივლინოს თქუენ საუკუნე სიხარული განრინებისა თანა თქუენისა.

Verse: 30      ნუ გეშინინ, იჱრუსალემ; ნუგეშინის-გცემს შენ, რომელმან დაგდვა შენ სახელი.

Verse: 31      საწყალობელ არიან ბოროტის-მყოფელნი შენნი, და რომელთა მოსჱხრა დაცემაჲ შენი;

Verse: 32      საწყალობელ არიან ქალაქნი იგი, რომელთა ჰმონებდეს შვილნი შენნი, საწყალობელ არს მიმღებელი ძეთა შენთაჲ.

Verse: 33      რამეთუ ვითარცა მოსცხრა დაცემაჲ შენი, და იხარა დაცემულებასა ზედა შენსა, ეგრე შეზრუნდეს აღოჴრებასა ზედა თავისა თჳსისასა.

Verse: 34      და განვაშოვ<რ>ო მას სიხარული ერ-მრავლობისაჲ, და მხიარულებაჲ მისი იყოს გლოვად.

Verse: 35      რამეთუ ცეცხლი მოუჴდეს მას საუკუნისაგან დღეთა გრძელთა, და დაეშჱნნენ ეშმაკნი უმრავლჱსთა ჟამთა.

Verse: 36      მიიხილე აღმოსავალად, იჱრუსალემ, და იხილე სიხარული რომელ მოვალს ღმრთისაგან შენდა.

Verse: 37      აჰა ესერა მოვლენ შვილნი შენნი, რომელ განავლინენ, მოვლენ კრებულად აღმოსავალითგან მი-დასავალადმდე სიტყჳთა წმიდისაჲთა მხიარულნი ღმრთისა დიდებითა.;

Chapter: 5  
Verse: 1      განიძარცუე, იჱრუსალემ, სამოსელი გლოვისა შენისაჲ და ურვილებისა შენისაჲ, და შეიმოსე შუენიერებაჲ [!] დიდებისაგან ღმრთისაჲსა უკუნისამდე,

Verse: 2      Page of ms. J: B49v  შეიმოსე ჩოტკეცი სიმართ/ლისაგან ღმრთისაჲსა, და დაიდგ ხოირი თავსა შენსა დიდებისა საუკუნოჲსაჲ.

Verse: 3      ხოლო ღმერთმან უჩუენოს ყოველთა ცისკიდეთა ბრწყინვალებაჲ შენი,

Verse: 4      რამეთუ გერქუას შენ სახელი შენი ღმრთისაგან უკუნისამდე, მშჳდობა სიმართლის და დიდება ღმრთის სასოების.

Verse: 5      აღდეგ, იჱრუსალემ, და დადებ ზედა მაღალსა, და მიიხილე აღმოსავალად, და იხილენ შეკრებულნი შვილნი შენნი მზის-დასავალითგან მი-აღმოსავალ<ა>დმდე; სიტყჳთა წმიდისაჲთა უხარის მოჴსენებითა ღმრთისაჲთა;

Verse: 6      რამეთუ განვიდეს შენგან მკურცხილნი წარქცეულნი მტერთაგან, ხოლო შემოიყვანნეს იგინი ღმერთმან შენდა აღმაღლებულნი დიდებითა ვითარცა საყდარნი მეუფეთანი.

Verse: 7      რამეთუ უბრძანა ღმერთმან დამდაბლებად ყოველთა მთათა მაღალთა და ბორცუთა საუკუნეთა, და ჴევთა აღმოვსებად მოსაწყნარებელად ქუეყანისა, რაჲთა ვიდოდის ისრაჱლი კრძალულ<ა>დ დიდებითა ღმერთისაჲთა.

Verse: 8      რამეთუ დააგრილეს მაღნართაცა <და> ყოველთა ხეთა სულნელთა ისრაჱლი ბრძანებითა ღმრთისაჲთა;

Verse: 9      რამეთუ უძღოდის ღმერთი ისრაჱლსა სიხარულითა ნათლისა დიდებისა მისისაჲთა ერთბამად მოწყალებითა <და> სიმართლითა მისითა.
Page of ms. J:  


Book: Lam.Jer. 
Lamentations of Jeremiah

გოდებანი იერემიაჲსნი

Chapter: 1 
Verse: 0     Page of ms. J: B49r  და იყო შემდგომად წარტყუენვისა ისრაჱლისა და აღოჴრებისა იჱრუსალემისა, ჯდა იერემია და ტიროდა და გოდებდა გოდებასა ამას იჱრუსალემსა ზედა, და თქუა.

Verse: 1      ა̂. ალეფ ვითარ დაჯდა მარტოჲ ქალაქი ესე განმრავლებული ერითა: იქმნა ვითარცა ქურივი განმრავლებული შორის თესლთა, მთავარი სოფლისაჲ იქმნა მოხარკჱ.

Verse: 2      ბ̂. ბეთ ტირილით ტიროდა ღამჱ, და ცრემლნი მისნი ზედა საკეთეთა მისთა, და არა იყო ნუგეშინის-მცემელ მისა ყოველთაგან მოყუარეთა მისთა. ყოველნი მეგობარნი მისნი ეცრუვნეს მას, და ექმნნეს <მას> მტერ.

Verse: 3      გ̂. გამელ წარიტყუენა იუდაჲ სიგლახაკითა თჳსითა, და სიმრავლითა ურვისა თჳსისაჲთა, დაჯდა შორის წარმართთა, არა პოვა განსუენებაჲ: ყოველნი მდევარნი Page of ms. J: B49v  მისნი/ ეწინეს მას შორის მაჭირვებელთა <მისთა>.

Verse: 4      დ̂. დალეთ გზანი სიონისანი იგლოვენ, რამეთუ არა არიან მომავალ<ნ>ი დღესასწაულსა, ყოველნი ბჭენი მისნი გა<ნ>რყუნილ არიან, მღდელნი მისნი კუნესიან, ქალწულნი მისნი ტყუე არიან, და იგი თავადი განმწარებულ არს.

Verse: 5      ე̂. ჰჱ იქმნნეს მაჭირვებელნი მისნი თავ, და მტერნი მისნი იხარებენ. ხოლო ღმერთმან დაამდაბლა იგი სიმრავლისათჳს უღმრთოებათა მისთაჲსა, და ყრმანი მისნი ტყუედ წარვიდეს წინაშე პირსა მაჭირვებელთასა.

Verse: 6      ვ̂. ვავ წარვიდა ასულისაგან სიონისა ყოველი შუენიერებაჲ მისი. იქმნნეს მთავარნი მისნი ვითარცა ვერძნი, არა ჰპოვებდეს საძოვარსა, და ვიდოდეს უძლურებით წინაშე პირსა მდევართასა.

Verse: 7      ზ̂. ზჱ მოიჴსენნა იჱრუსალემმან დღენი სიგლახაკისა თჳსისანი, და განგდებისა მისისანი, და ყოველთა გულის-სათქუმელთა მისთაჲ, რაოდენი იყო დღეთაგან პირველთაჲ, დაცემასა ერისა მისისასა ჴელითა მაჭირვებელთაჲთა: და არა ვინ იყო მწე მისა, იხილეს მტერთა მისთა, და იცინოდეს ტყუეობასა ზედა მისსა.

Verse: 8      ჱ̂. ხეთ ცოდვაჲ ცოდა იჱრუსალემმან, ამისთჳს სარყეველ იქმნა იგი. ყოველთა მაქებელთა მისთა შეურაცხ-ყვეს იგი, რამეთუ იხილეს გინებულებაჲ მისი, და იგი თავადი სულთ-ითქუმიდა, და უკუნიქცა უკუმართ.

Verse: 9      თ̂. ტჱთ არა-წმიდებაჲ მისი წინაშე ფერჴთა მისთა: არა მოიჴსენა დასასრული მისი. დაეცა საკჳრველად, და არა ვინ არს ნუგეშინის-მცემელ მისა. იხილე, უფალო, სიმდაგლჱ ჩემი, რამეთუ განდიდნა მტერი.

Verse: 10      ი̂. იოდ ჴელი თჳსი მიყო მაჭირვებელმან ყოველთა ზედა გულის-სათქუმელთა მისთა, რამეთუ იხილნა წარმართნი შესრულნი სიწმიდეთა <მისთა>, რომელთაჲ ამცენ არა შესლვად ეკლესიასა შენსა.

Verse: 11      ია̂. ქაფ ყოველი ერი სულთ-ითქუმიდა: ეძიებდა პურსა, გულის-სათქუმელნი მისნი მიეცნეს საჭმლისათჳს, რაჲთამცა მოიქცინეს სულნი. გარდამოიხილე, უფალო, და იხილე რამეთუ ვიქმენ შეურაცხ.

Verse: 12      იბ̂. ლამედ თქუენ გეტყჳ ყოველთა თანა-წარმავალთა გზისათა, მოიხილეთ და იგულეთ, Page of ms. J: B50r  არს თუ სალმობა/ სალმობისა ჩემისა-ებრ, რომელ შემემთხჳა მე. თქუა ჩემ ზედა უფალმან, და დამამდაბლა მე დღესა მას რისხვისა გულის-წყრომისა მისისასა.

Verse: 13      იგ̂. მემ მაღლით თჳსით გარდამოავლინა ცეცხლი ძუალთა ჩემთა, და დამიდგა ბადჱ ფერჴთა ჩემთა, და უკუნ-მაქცია მე მართლ-უკუნ. მიმცა მე განრყუნასა მარადღე ურვასა.

Verse: 14      იდ̂. ნოჳნ განიღჳძა უღმრთოებათა ზედა ჩემთა: ჴელთა შინა მისთა შემმუსრა მე, დაამძიმა უღელი მისი ზედა ქედსა ჩემსა: მოუძლურდა ძალი ჩემი, რამეთუ მოსცა უფალმან სალმობაჲ ჴელთა ჩემთა, რომელთა ვერ უძლებ დადგომად.

Verse: 15      იე̂. სამქათ მოსპნა ყოველნი ძლიერნი ჩემნი უფალმან შორის ჩემსა, და მოუწოდა ჩემ ზედა ჟამსა განტეხად რჩეულთა ჩემთა: საწნეხლ-ებრ დაწნიხა უფალმან ქალწული ასული იუდაჲსი: ამას ზედა მე ვტირ.

Verse: 16      ივ̂. ეჲ თუალთა ჩემთა გარდამოადინეს წყალი, რამეთუ განმეშოვრნეს ჩემგან ნუგეშინის-მცემელნი, რომელთამცა მოაქციეს სული ჩემი. იქმნნეს შვილნი ჩემნი განრყუნილ, რამეთუ განძლიერდა მტერი.

Verse: 17      იზ̂. ფჱ აღიპყრნა სიონმან ჴელნი თჳსნი, და არა არს რომელმანმცა ნუგეშინის-სცა მას: ამცნო უფალმან იაკობ<სა> გარემო მისა მაჭირვებელნი მისნი, იქმნა იჱრუსალემი ვითარცა დედაკაცი განჯდომილი შორის მათსა.

Verse: 18      იჱ̂. წადჱ მართალ არს უფალი, რამეთუ განვამწარე მე პირი მისი, აწ ისმინეთ ყოველმან ერმან და იხილეთ სალმობაჲ ჩემი, რამეთუ ქალწულნი ჩემნი და ჭაპუკნი ჩემნი წარვიდეს ტყუედ.

Verse: 19      ით̂. კოფ ვხადოდე მიყუართა ჩემთა, ხოლო მათ შეურაცხ-მყვეს მე. მღდელნი ჩემნი და მოხუცებულნი ჩემნი ქალაქით მოაკლდეს, რამეთუ ითხოვდეს ჭამადსა თავისა მათისა, რაჲთამცა მოიქცინეს სულნი მათნი, და არა პოვეს.

Verse: 20      კ̂. რეშ იხილე, უფალო, რამეთუ მჭირს მე, მუცელი ჩემი შეძრწუნდა, და გული ჩემი გარდაიქცა ჩემ თანა, რამეთუ განმწარებით განმამწარე მე: გარეშე უშვილო მქმნა მე მახჳლმან ვითარცა სიკუდილმან სახლსა შინა.

Verse: 21      კა̂. შინ ისმინეთ აწ, რამეთუ ვკუნესი, არა ვინ არს ნუგეშინის-მცემელ ჩემდა. ყოველთა მტერთა ჩემთა ესმა ძჳრი ჩემი და მოსცხრებოდა, რამეთუ შენ ჰყავ: მოავლინე ჩემ ზედა დღჱ, მოუწოდე ჟამსა, და მექმნნეს იგინი ვაჲ მე, ვაჲ მე.

Verse: 22      კბ̂. თავ/ Page of ms. J: B50v  შევედინ ყოველი უკეთურებაჲ მათი წინაშე პირსა შენსა, მოკუფხლენ იგინი ვითარცა მომკუფხლე მე ყოველთათჳს ცოდვათა ჩემთა, რამეთუ განმრავლდეს სულ თქუმანი ჩემნი, და გული ჩემი ზრუნავს.


Chapter: 2  
Verse: 23      კგ̂. ალეფ ვითარ დააბნელა უფალმან რისხვითა თჳსითა ასული სიონისაჲ. გარდამოაგდო ცით ქუეყანად დიდებულებაჲ ისრაჱლისაჲ, და არა მოიჴსენა კუარცხ<ლ>ბეკი ფერჴთა მისთაჲ დღესა რისხვისა მისისასა.

Verse: 24      კდ̂. ბეთ და<ან>თქა უფალმან უწყალოდ ყოველი შუენიერებაჲ იაკობისი: დააქცინა გულის-წყრომითა თჳსითა სიმტკიცენი ასულისა იუდაჲსნი, ქუეყანად მიაწი<ნ>ა: შეაგინნა მეფენი მისნი და მთავარნი მისნი.

Verse: 25      კე̂. გამელ შემუსრა რისხვითა გულის-წყრომისა თჳსისაჲთა ყოველი რქაჲ ისრაჱლისაჲ: გარე-მიაქცია პირისაგან მტერისაჲსა, და აღაგზნა ცეცხლი შემწუველი შორის იაკობსა, და შეჭამა ყოველი გარემო მისა.

Verse: 26      კვ̂. დალეთ გარდაიცუა მშჳლდსა თჳსსა ვითარცა მტერმან, განიძლიერა მარჯუენაჲ თჳსი ვითარცა მჴდომმან, და მოსრა ყოველი გულის-სათქუმელი ჩემი საყოფელსა შინა ასულისა სიონისასა, მიჰფინა ვითარცა ცეცხლი გულის-წყრომაჲ თჳსი.

Verse: 27      კზ̂. ჰჱ მექმნა მე უფალი ვითარცა მტერი: დააქცია იჱრუსალემი, და დაანთქა ყოველი ტაძრები მისი, განრყუნა ყოველი სიძლიერჱ მისი, და განამრავლნა ყოველნი ასულნი იუდაჲსნი დაგლახაკებულნი და დავრდომილნი.

Verse: 28      კჱ̂. ვავ აღფხურა ვითარცა ვენაჴი კარავი თჳსი, განრყუნნა დღესასწაულნი თჳსნი, ავიწყა უფალმან სიონსა დღესასწაულნი და შაბ<ა>თნი, განარისხა მკსინვარებითა გულის-წყრომისა მისისაჲთა მეფჱ და მღდელი და მთავარი.

Verse: 29      კთ̂. ზჱ განიშოვრა უფალმან საკურთხეველი თჳსი, და განაბნია სიწმიდჱ თჳსი, შემუსრა ჴელითა მტერთაჲთა ზღუდე ტაძართა მისთაჲ: ჴმა სცა ბრძოლის სახლსა შინა უფლისასა, ვითარცა გალობაჲ ლევიტელთაჲ დღესა შინა უქმელებისასა.

Verse: 30      ლ̂. ხეთ გულს-იდგინა უფალმან განრყუნაჲ ზღუდეთა ასულისა სიონისათაჲ: წარჰმატა Page of ms. J: B51r  საზომი, და არა კუალად აქცია ჴელი მისი დაცე/მისაგან, იგლოვდა ძლიერებაჲ და ზღუდე ერთბამად მოუძლურდეს.

Verse: 31      ლა̂. ტეთ დაითქნეს ქუესკნელად ბჭენი მისნი, წარწყმდეს და შეიმუსრნის მოქლონნი მისნი, მეუფჱ მისი და მთავარნი მისნი შორის წარმართთა, და არა არს შჯულ, და წინაწარმეტყუელთა მისთა არა იხილეს ჩუენებაჲ უფლისაგან.

Verse: 32      ლბ̂. იოდ დასხდეს ქუეყანასა და დადუმნეს მოხუცებულნი ასულისა სიონისანი, გარდაისხეს მიწაჲ თავსა მათსა: მოირტყეს ძაძაჲ: შთაავლინნეს ქუეყანად წინამძღუარნი ქალწულისა ასულისა იჱრუსალემისაჲსა.

Verse: 33      ლგ̂. ქაფ მოაკლდა ცრემლი თუალთა ჩემთა: შეძრწუნდა მუცელი ჩემი: განიგნია ქუეყანასა ზედა დიდებაჲ ჩემი, შემუსრვასა ზედა ასულისა ერისა ჩემისასა, მოკლებასა ყრმათა მწოვართასა უბნებსა შინა ქალაქისასა.

Verse: 34      ლდ̂. ლამედ დედათა მათთა ეტყოდეს: სადა არს იფქლი და ღჳწოჲ, რაჟამს მოაკლდებოდა მათ ვითარცა წყლულებასა უბნებსა შორის ქალაქისასა, აღმობერვასა სულთა მათთასა წიაღთა შინა დედათა მათთასა.

Verse: 35      ლე̂. მემ რაჲ გიწამო შენ, ანი რაჲ გამსგავსო შენ, ასულო იჱრუსალემისაო. ვინ გიჴსნეს შენ, ანი ვინ ნუგეშინის-გცეს შენ, ქალწულო ასულო სიონისაო, რამეთუ განდიდნა სასუმელი შემუსრვისა შენისაჲ, ვინ გკურნოს შენ.

Verse: 36      ლვ̂. ნოჳნ წინაწარმეტყუელთა შენთა იხილეს ამაოებაჲ შენი და უგუნურებაჲ: განაცხადეს უშჯულოებაჲ შენი, რაჲთამცა მოიქცა ტყუე შენი, და იხილეს შენ თანა იგავი ამაოებისაჲ და განგაგდეს შენ.

Verse: 37      ლზ̂. სამქათ შეიტყუელნეს ჴელნი მათნი ყოველთა თანა-წარმავალთა გზისათა, დაისტჳნეს და შეხარეს თავი მათი ასულსა ზედა იჱრუსალემისასა, უკუეთუ ესე არს ქალაქი იგი, რომლისათჳს თქჳან გჳრგჳნი დიდებისაჲ, კეთილი შუენიერებაჲ, სიხარული ყოვლისა ქუეყანისაჲ.

Verse: 38      ლჱ̂. ეჲ ქმნა უფალმან რაჲცა უნდა, აღასრულა სიტყუაჲ თჳსი, რომელ ამცნო დღეთაგან საუკუნეთა, დაამჴუა და არა ჰრიდა, ახარა შენ ზედა მტერსა, და აღამაღლა რქაჲ მაჭირვებელთა შენთაჲ.

Verse: 39      ლთ̂. ფჱ Page of ms. J: B51v  აღაღო შენ ზედა პირი მისი, ყოველნი მტერნი შენნი ისტუენდეს და და/იღრჭინნის კბილნი მათნი, და თქუეს. შთავთქათ იგი, რამეთუ ესე არს დღჱ რომელსა მოველოდეთ, და ვპოვეთ და ვიხილეთ იგი.

Verse: 40      მ̂. წადე ღაღადებდა გული მათი უფლისა მიმართ, ზღუდემან ასულისა სიონისამან, გარდამოადინენ ვითარცა ნაღუარევნი ცრემლნი დღჱ და ღამჱ. ნუ სცემ განსუენებასა თავსა შენსა, ნუცა დასცხრებიედ გუგანი თუალთა შენთანი.

Verse: 41      მა̂. კოფ აღდეგ ღამჱ, იწურთიდ დასაბამსა ჴუმილვისა შენისასა, განჰფინე გული შენი ვითარცა წყალი წინაშე პირსა უფლისასა, აღიპყრენ ჴელნი შენნი ასულთა ჩჩჳლთა შენთათჳს, რომელნი შეყმედილ არიან სიყმილითა დასაბამსა ყოველთა გამოსლვათასა.

Verse: 42      მბ̂. რეშ იხილე, უფალო, და გარდამოიხილე ვისთჳს მოჰკუფხლე ესრჱთ, უკუეთუ ჭამონ დედათა ნაყოფი მუცლისა მათისაჲ. მოკუფხლვა ყო მზარ<ე>ულმან, დაიკლნენ ყრმანი ძუძუჲს-მწოარნი, უკუეთუ მოკლან სიწმიდესა შინა <უფლისასა> მღდელი და წინაწარმეტყუელი.

Verse: 43      მგ̂. შინ დაიძინეს გამოსავალთა ზედა გზისათა ყრმათა და მოხუცებულთა. ქალწულნი ჩემნი და ჭაპუკნი ჩემნი წარვიდეს ტყუედ: მოჰსრენ იგინი დღესა რისხვისა შენისასა, განჰმზარენ იგინი და არა ჰრიდე.

Verse: 44      მდ̂. თავ მოუწოდე ვითარცა დღესა უქმელებისასა მრევლთა ჩემთა გარემოჲს, და არა ვინ იყო განრინებულ დღესა რისხვისა უფლისასა. დაშთომილ<ნი> განვზარდენ და განვამტკიცენ და განვამრავლენ, და მტერმან ჩემმან ყოველი აღასრულა.


Chapter: 3  
Verse: 45      მე̂. ალეფმე კაცი რომელი ვხედევდ უჴოვარებასა კუერთხითა რისხვისა მისისაჲთა: შემიწყნარა მე, და მიმიყვანა მე ბნელსა და არა ნათელსა, რამეთუ ჩემ ზედა მოაქცია და ცვალა ჴელი მისი მარადღჱ.

Verse: 46      მვ̂. ბეთ განკაფნა ჴორცნი ჩემნი და ტყავი ჩემი, და შემუსრნა ძუალნი ჩემნი, აღზღუდა ჩემთჳს და გარე-შემიცვა მე: დააშრვო თავი ჩემი, და მსუა მე ბნელსა ვითარცა მკუდარნი საუკუნენი.

Verse: 47      მზ̂. გამელ აღმიზღუდა მე, და ვერ განვალ, დაამძიმა უღელი ქედსა ჩემსა: და თუმცა ვჴმობდი Page of ms. J: B52r  და ვღაღადებდი,/ დაეყენა ლოცვაჲ ჩემი, და ყენა გზანი ჩემნი მარმარინოჲთა, და ალაგნი ჩემნი გა<ნ>რყუნნა დათუმან მზირმან.

Verse: 48      მჱ̂. დალეთ და თუ მზირ მექმნა მე იგი, და ვითარცა ლომი სამალველით მდევდა მე განშორებულსა, მეწია მე, განმბძარა მე და განმრყუნა მე, გარდაიცუა მშჳლდსა თჳსსა, და განმავსო მე ვითარცა განი ისრითა.

Verse: 49      მთ̂. ჰჱ განსწონა თირკუმელთა ჩემთა გესლი კაპარჭთა მისთაჲ, და ვექმენ საცინელ ყოველსა ერსა, განსაცხრომელ ვექმენ მე მათ მარადღჱ, განმაძღო მე სიმწარითა, და დამათრო მე ნავღელითა.

Verse: 50      ნ̂. ვავ შთამფხურნა კბილნი ჩემნი ქვითა, და მაჭამა მე ნაცარი: განაგდო მშჳდობისაგან სული ჩემი, და დამავიწყდა კეთილი. ვთქუ: ძლევაჲ ჩემი და სასოებაჲ ჩემი უფლისა მიერ.

Verse: 51      ნა̂. ზჱ მოვიჴსენე სიგლახაკითა ჩემითა, და დევნულებითა ჩემითა სიმწარისა ჩემისაჲ, და სინანულისა ჩემისაჲ: ჴსენებით მოვიჴსენნე ესენი, და განკფდეს სული ჩემი ჩემ თანა, ესე დავიდევ გულსა ჩემსა, და ამისთჳს ვესავ მას.

Verse: 52      ნბ̂. ხეთ წყალობანი უფლისანი მრავალ არიან და არა მოაკლდენ, რამეთუ არა აღესრულნეს მოწყალებანი მისნი, განაახლენ იგინი ვითარცა ცისკარი განთიად: განამრავლა სარწმუნოებაჲ შენი განთიად: მრავალ არიან სულთქუმანი ჩემნი, და გულსა ჩემსა მოაკლდა. ნაწილი ჩემი არს უფალი, თქუა სულმან ჩემმან, ამისთჳს დაუთმო მას.

Verse: 53      ნგ̂. ტეთ სახიერ არს უფალი რომელთა დაუთმონ მას, სულმან რომელმან მოიძიოს იგი: კეთილ არს დათმენაჲ და სასოებაჲ მაცხოვარებასა უფლისასა, კეთილ არს კაცისა, რაჟამს აღიღოს უღელი მძიმჱ სიჭაბუკითგან თჳსით, დაჯდეს მარტოდ და დადუმნეს, აღიღო უღელი მძიმე სიჭაბუკესა შინა თჳსსა.

Verse: 54      ნდ̂. იოდ მისცეს მიწასა პირი მისი, უკუეთუ არს სასოება თმენის, მიუპყრას მცემელსა ღაწჳ თჳსი, და აღივსოს ყუედრებითა.

Verse: 55      ნე̂. ქაფ რამეთუ არა უკუნისამდე განიშოვროს უფალმან, რამეთუ რომელმან დაამდაბლა, Page of ms. J: B52v  მანვე შეიწყალოს მრავლითა წყალობითა თჳსითა, რამეთუ არა თქუა და/ დაამდაბლნა ყოვლითა გულითა თჳსითა, და არცა განიშორნა ძენი კაცთანი.

Verse: 56      ნი̂. ლამედ დაამდაბლნა ქუეშე ფერჴთა მისთა ყოველნი კრულნი ქუეყანისანი, განდრეკად სამართალი კაცისაჲ წინაშე პირსა მაღლისასა, დაშჯად კაცისა შჯულსა შინა თჳსსა, უფალმან არა თქუა.

Verse: 57      ნზ̂. მემ ვინ ესრე თქუა და იყო. უფალმან არა ამცნო: პირისაგან უფლისა არა გამოჴდა ძჳრი და კეთილი. რად დრტჳნავს კაცი ცხოველი და მამაკაცი ცოდვათა თჳსთათჳს .

Verse: 58      ნჱ̂. ნოჳნ გამოიძია გზაჲ ჩუენი და გამოიკითხა, მოვიქცეთ უფლისა: აღვიპყრნეთ გულნი ჩუენნი ჴელითა ჩუენითა, და ვხედვიდეთ მაღალსა, რომელი დამკჳდრებულ არს ცათა შინა, ჩუენ შეგცოდეთ და უღმრთო ვიქმნენით, და შენ არა გჳლხინე.

Verse: 59      ნთ̂. სამქათ დაგუფარენ ჩუენ გულის-წყრომით და გუდევნენ ჩუენ, <და> მოგუსრენ ჩუენ და არა გუ<ე>რიდე: განჰმარტე ღრუბელი მტკიცე შენ ზედა, რაჲთა არა შევიდეს შენდა ლოცვაჲ ჩუენი: სასიტყუელად და საზრახველად გუყვენ ჩუენ შორის ერთა.

Verse: 60      ჲ̂. ეჲ თუალთა ჩუენთა ჰეურვების, და არა დასცხრენ, ნუ იყოფინ ქარვება: ვიდრემდის არა გარდამოიხილოს და იგულოს ზეცით, თუალთა ჩემთა მოაკლდა სულსა თანა ჩემსა ასულთა ზედა ერისა ჩემისათა.

Verse: 61      ჲა̂. ფჱ აღიღეს ჩემ ზედა პირი მათი ყოველთა მტერთა ჩუენთა განტეხასა ზედა ერისა ჩემისასა.

Verse: 62      ჲბ̂. წადჱ ნადირობით მომნადირეს მე ვითარცა სირი მტერთა ჩემთა ცუდად: მოაკუდინეს მღჳმესა შიდა ცხოვრებაჲ ჩემი: დამდვეს ჩემ ზედა ქვაჲ: გარდაეცა წყალი თავსა ჩემსა, და ვთქუ: განგდებულ ვარ.

Verse: 63      ჲგ̂. კოფ ვხადოდე სახელსა შენსა, უფალო: მღჳმით ქუესკნელისაჲთ ჴმაჲ ჩემი გესმა. ნუ დაიმძიმებ ყურთა შენთა ღაღადებასა ჩემსა: მოყავ დღესა მას, რომელსა დღესა გხადოდი შენ, და მარქუ მე: ნუ გეშინინ.

Verse: 64      ჲდ̂. რეშ საჯენ, უცალო, საშჯელნი სულიერნი, და იჴსენ ცხორებაჲ ჩემი: იხილენ Page of ms. J: B53r  უფალო, შერყევანი ჩემნი, განამართლე/ საშჯელი ჩემი: იხილენ ყოველნი შურის-გებანი მათნი და ყოველნი ზრახვანი მათნი ჩემ ზედა.

Verse: 65      ჲე̂. შინ გესმა ყუედრებაჲ მათი, უფალო, და ყოველნი სიტყუანი მათნი ჩემთჳს. ჴდომაჲ ბაგეთა მათთაჲ და ზრახვანი მათნი ჩემთჳს მარადღჱ, და დაჯდომასა და აღდგომისა მათსა მოჰხედე, რამეთუ მე ვიქმენ სასიტყუელ მათა.

Verse: 66      ჲვ̂. თავ მიაგე მისაგებელი მათი, უფალო, მახჱ გულისა მათისაჲ: საქმეთა ჴელთა მათთაებრ, მიაგე მათ შეწევნაჲ გულისა ჩემისაჲ: იყავნ მათა შრომა: დევნენ იგინი რისხვითა შენითა, უფალო, და მოსრენ იგინი ცასა ქუეშჱ.


Chapter: 4  
Verse: 67      ჲზ̂. ალეფვითარ მრუმე იქმნა ოქროჲ: გარდაიქცა ვეცხლი კეთილი: განიბნინეს ქვანი ნოიდანი დასაბამსა ზედა ყოველთა გამოსავალთასა.

Verse: 68      ჲჱ̂. ბეთ ძენი სიონისანი აღმაღლებულნი უფროჲს ოქროჲსა ვითარ შეირაცხნეს ჭურჭრად კეცისად ქმნულად ჴელითა მეკეცისაჲთა.

Verse: 69      ჲთ̂. გამელ და ვეშაპთაცა განიძარცუნეს ძუძუნი, აწოებდეს ლეკუთა მათთა: ასულნი ერისა ჩემისანი უკურნებელ იქმნნეს ვითარცა სირნი უდაბნოსა შინა.

Verse: 70      ო̂. დალეთ განექუა ენაჲ სასასა მათსა წყურილითა: ნინველნი ითხოვდეს პურსა, და არა ვინ იყო განმყოფელ მათა.

Verse: 71      ოა̂. ჰჱ რომელნი ჭამდეს საჭმელსა ფუფუნებისასა, განირყუნნეს იგინი გამოსავალთა ზედა, განპოხილნი მეწამულსა ზედა შეიბღალნეს სკორესა.

Verse: 72      ობ̂. ვავ და განდიდნა უშჯულოებაჲ ასულისა ერისა ჩემისაჲ უფროჲს სოდომეთისაჲ, რომელ დააქცია დაქცევითა საუკუნოჲთა, და არა ვინ ილმნა ჴელნი მას შინა.

Verse: 73      ოგ̂. ზჱ განწმიდნეს მლოცველნი მისნი უფროჲს თოვლისა: განსპეტაკნეს უფროჲს სძისა, და განწითნა ფერი მათი უფროჲს ქვისა საფირონისა.

Verse: 74      ოდ̂. ხეთ დაშავნა უფროჲს ნაჴშირისა ფერი მათი: უცნაურ იქმნნეს გამოსავალთა ზედა მათთა, და ექუა ტყავი მათი ძუალთა ზედა მათთა: განჴმეს და დაიმუსრნეს ვითარცა შეშანი.

Verse: 75      ოე̂. ტეთ Page of ms. J: B53v  კეთილ იყვნეს წყლულებანი/ მახჳლისანი ვიდრე წყლულებასა სიყმილისასა, ვზრუნავ დაგუმერილთა ზედა ნაშობთაგან ხეთა მაღნარისათა.

Verse: 76      ოვ̂. ჲოდ ჴელითა დედათა მოწყალეთაჲთა შეიგბნეს ყრმანი მათნი, იქმნნეს იგინი საჭმლად მათა შემუსრვასა ასულისა ერისა ჩემისასა.

Verse: 77      ოზ̂. ქაფ აღასრულა უფალმან გულის-წყროსაჲ თჳსი, მიჰფინა რისხვაჲ თჳსი: აღაგზნა ცეცხლი სიონს შინა, და შეჭამნა საფუძველნი მისნი.

Verse: 78      ოჱ̂. ლამედ არა ჰრწმენა მეფეთა ქუეყანისათა და ყოველთა მკჳდრთა სოფლისათა, რამეთუ შევიდოდა მტერი და მაჭირვებელი ბჭეთა იჱრუსალემისათა.

Verse: 79      ოთ̂. მემ ცოდვათაგან წინაწარმეტყუელთა მისთასა და უშჯულოებათაგან მღდელთა მისთასა, რომელნი დასთხევდეს სისხლსა მართალსა.

Verse: 80      პ̂. ნოჳნ დაეცნეს ჭაბუკნი მისნი გამოსავალთა მისთა: შეიბღალნეს სისხლითა, უძლურებითა მათითა შეიჭამნეს სამოსლითურთ მათით.

Verse: 81      პა̂. სამქათ განეშორენით არა-წმიდათაგან არა-წმიდად. მრქუეს ჩუენ, განეშორენით არა-წმიდათაგან, განეშორენით, და ნუ შეეხეგით მათ, რამეთუ განარისხეს. არქუთ წარმართთა შორის, არღარა შესძინოთ მწირობად წინაშე პირსა უფლისასა.

Verse: 82      პბ̂. ეჲ თუალთა ჩუენთა მოაკლდა შეწევნისაგან ჩუენისა ცუდად სტუანვისაგან ჩუენისა, რამეთუ ვხედევდით ნათესავსა ვერ განმარინებელსა.

Verse: 83      პგ̂. ფჱ პირი უფლისაჲ ნაწილ მათა, არღარა შესძინოს მოხილვად მათა, რამეთუ არა თუალ-ახუნეს მღდელთა, და არცა შეიწყალნეს მოხუცებულნი.

Verse: 84      პდ̂. წადე მონადირნეს ყრმანი ჩუენნი, რაჲთა არა შევიდოდიან უბნებსა ჩუენსა, კუალნი ჩუენნი უჩინო იქმნ<ნ>ეს, და მოგუეახლა ჟამი ჩუენი: აღესრულნეს დღენი ჩუენნი, მოიწია უოხჭნოებაჲ ჩუენი.

Verse: 85      პე̂. კოფ მალე არიან მდევარნი ჩუენნი უფროჲს ორბთა ცისათა: მთათა ზედა განითხინნეს, უდაბნოსა ზედა გჳმზირდეს ჩუენ.

Verse: 86      პვ̂. რეშ სულ პირისა ჩუენისა ქრისტჱ უფალი, შეიპყრა იგი განპრწნილებათა შინა მათთა, რომლისა ვთქუთ: საგრილსა მისსა ქუეშჱ ვცხონდებოდით შორის წარმართთა.

Verse: 87      პზ̂. შინ/ Page of ms. J: B54r  იხარებდ და იშუებდ, ასულო იდუმიაჲსო, რომელ დამკჳდრებულ ხარ ქუეყანასა უზისს, რამეთუ შენ ზედაცა მოიწიოს სასუმელი უფლისაჲ: ჰსუა და დაითრო და წარმოსთხიო.

Verse: 88      პჱ̂. თავ მოაკლდა უშჯულოებაჲ შენი, ასულო სიონისაო, არღარა შესძინოს წარტყუენვად მერმე: აღხილვა ვყო უშჯულოებათა შენთა, ასულო სიონისაო, განცხადნა უღმრთოებანი შენნი. . .
Page of ms. J:  


Book: Or.Jer. 
Prayer of Jeremiah

ლოცვაჲ

Chapter: _ 
Verse: 1     Page of ms. J: B54r  მოიჴსენე, უფალო, რაჲ ესე გუეყო ჩუენ: გარდამოიხილე და იგულე ყუედრებაჲ ჩუენი.

Verse: 2      ჰხუედა სხუათა სახლები ჩუენი უცხოთა:

Verse: 3      ობოლ ვიქმნენით ვითარცა რომელთა არა უვინ მამა. დედანი ჩუენნი იქმნნეს ვითარცა ქურივნი.

Verse: 4      წყალი ჩუენი ფასით ვსუთ, რომელ პირველთა დღეთა ჩუენთა იყო. შეშაჲ ჩუენი სასყიდლით მოვიღეთ ზურგითა ჩუენითა,

Verse: 5      დევნულ ვიქმნენით და დავშუერით, და ვერ განვისუენეთ.

Verse: 6      ეგჳპტემან მისცა ჴელი ასურს განსაძღებელად მათა.

Verse: 7      მამათა ჩუენთა ცოდეს, და არღარა არიან, და ჩუენ უშჯულოებანი მათნი დაგჳკრბეს.

Verse: 8      მონანი გუეუფლნეს ჩუენ, არა ვინ არს მჴსნელ ჴელისაგან მათისა.

Verse: 9      თავთა ჩუენთათჳს მოვიღოთ პური ჩუენი პირისაგან მახჳლისა ჴელისაჲსა.

Verse: 10      ტყავი ჩუენი ვითარცა თორნე დაგჳშავნა, შეიოჭა პირისაგან ნიავქარისა სიყმილისაჲსა.

Verse: 11      დედანი სიონს შინა დაამდაბლნეს, და ქალწულნი ქალაქთა შინა იუდაჲითა შეაგინნეს.

Verse: 12      მთავარნი ჴელითა მათითა დამოეკიდნეს, პირი მოხუცებულთაჲ არა ადიდეს.

Verse: 13      რჩეულნი ფქვილითა ფქვიდეს, და ჭაბუკნი ძელსა ზედა ჯუარსა-აცუნეს.

Verse: 14      მომდედ<რ>ებულნი ბჭეთაგან დაესრულნეს, და რჩეულნი გალობისა მათისაგან დასცხრეს.

Verse: 15      და დაირღუა სიხარული გულისა ჩუენისაჲ, გარდაიქცა გლოვად ძნობაჲ ჩუენი.

Verse: 16      გარდამოვარდა გჳრგჳნი თავისაგან ჩუენისა. ვაჲ ჩუენდა, რამეთუ ვცოდეთ.

Verse: 17      ამისთჳს იქმნა ჭუენიერ გული ჩუენი: ამისთჳს დაბნელდეს Page of ms. J: B54v  თუალნი ჩუენნი.

Verse: 18      მთასა ზედა სიონსა, რამეთუ/ განირყუნა და მელნი ვიდოდეს მას შინა.

Verse: 19      ხოლო შენ, უფალო, უკუნისამდე ხარ, და საყდარი შენი თესლითი თესლადმდე.

Verse: 20      რაჲსათჳს სრულიად დაგჳვიწყებ ჩუენ, <და> დაგჳტევებ ჩუენ განსაგრძობელად დღეთა:

Verse: 21      მოგუაქციენ ჩუენ შენდა, უფალო, და მოვიქცეთ: და განაახლენ დღენი ჩუენნი ვითარცა პირველნი.

Verse: 22      რამეთუ განთხევით განგჳშორენ ჩუენ, და განჰრისხენ ჩუენ ზედა ფრიად. .
Page of ms. J:  


Book: Ep.Jer. 
Letter of Jeremiah

ებისტოლე



Chapter: _ 
წიგნი სამოციქულოჲ, რომელ მიუძღუანა იერემია ტყუედ წარტყუენულთა ბაბილონდ მეფისაგან ბაბილონელთაჲსა, უწყებად მათა, რამეთუ უბრძანა მას უფალმან.

Verse: 1     Page of ms. J: B54v  ცოდვათათჳს რომელ სცოდეთ წინაშე ღმრთისა მიჰყავთ ბაბილონდ ტყუედ ნაბუქოდონოსორისა მეფისა ბაბილონისა,

Verse: 2      და რაჟამს შეხჳდეთ ბაბილონდ, და დაჰყვნით მუნ მრავალ წელ, და ჟამნი გრძელნი ვიდრე შჳდად ნათესავადმდე: და შემდგომად მისა გამოგიყვანნე თქუენ <მიერ> მშჳდობით.

Verse: 3      ხოლო აწ ეგერა იხილნეთ ბაბილონს შინა ღმერთი ოქროჲსანი და ვერცხლისანი და ძელისანი, აღღებულნი მჴართა ზედა, რომელ უჩუენებდენ შიშსა შორის წარმართთა.

Verse: 4      ეკრძალენით ნი უკუე სადა მე მიემსგავსნეთ უცხოთესლთა, და გეშინოდის მათა, და ზარმან შეგიპყრას თქუენ მათთჳს.

Verse: 5      იხილოთ და ერი წინა მათსა და უკუანა მათსა, და თაყუანის-სცემდენ მათ. თქუთ უკუჱ გულითა თქუენითა: შენდა ჯერ არს თაყუანის-ცემაჲ, უფალო.

Verse: 6      რამეთუ ანგელოზი ჩემი თქუენ თანა არს, და მან მოიძინეს სულნი თქუენნი.

Verse: 7      რამეთუ ენაჲ მათი გამოხუეწილ არს ხუროჲსაგან, და იგი თავადნი შემოსილ არიან ოქროჲთა და ვეცხლითა, და ნაცილ არიან, და ვერ უძლავს სიტყუად.

Verse: 8      და ვითარცა ქალწულსა მომკაულსა მოიღიან ოქროჲ.

Verse: 9      და მოაქმნიან გჳრგჳნად თავსა ზედა ღმერთთა მათთასა, <არნცა ოდეს> დაიყენიან ქურუმთა მათ ღმერთთაგან მათთა ოქროჲ და ვეცხლი, და თავსა თჳსსა შეიმსახურიან. Page of ms. J: B55r 

Verse: 10      და მისციან მისგანი სასყიდლად/ როსკიპთა, და შეამკვნიან იგი ვითარცა კაცნი სამოსლითა, ღმერთნი ოქროჲსანი <და> ღმერთნი ვეცხლისანი და ძელისანი.

Verse: 11      ესენი ვერ განერნენ გესლისაგან და მჭამელისაგან, მოსილ არიან სამოსლითა ძოწეულითა.

Verse: 12      განჴოცნიან პირნი მათნი მტუერისათჳს სახლისაჲსა, რომელ არნ ფრიად მათ ზედა.

Verse: 13      და კუერთხი აქუნ ვითარცა კაცსა მსაჯულსა სოფლისასა, რომელ შეცოდებული თავისა თჳსისა არა მოკლის.

Verse: 14      უპყრიეს მარჯუენითა ლახუარი და ტაპარაკი, ხოლო თავი თჳსი ბრძოლისაგან და ავაზაკთაგან ვერ განირინოს, რომლისაგან საცნაურ არიან არა ღმრთად, ნუ სადა გეშინინ მათა.

Verse: 15      რამეთუ ვითარცა ჭურჭერი კეცისაჲ, რაჟამს შეიმუსრის, და უჴმარ იქმნის,

Verse: 16      ეგრე არიან ღმერთნი მათნი, დამტკიცებულ არიან იგინი სახლთა შინა, და თუალნი მათნი სავსე არიან მტუერითა ფერჴთაგან შემავალთაჲთა.

Verse: 17      და ვითარცა შეცოდებულისა ვისი მე მეფისა მიმართ მოჭურვილ არიან ეზონი, ვითარცა სიკუდიდ მიცემადისანი, სახლნი მათნი განაძნელნიან ქურუმთა მათთა კარებითა და კლიტებითა და მოქლონებითა, რაჲთა ავაზაკთაგან არა იტყუენნენ.

Verse: 18      სანთლები აღანთიან უმრავლჱს<ი> თავისა მათისა, რომელ არა ვისა შემძლებელ არიან ხილვად.

Verse: 19      ხოლო არიან იგინი ვითარცა მოსელნი სახლისანი, და გულთა მათთა ჰლოშნიედ ქუე-წარმავალნი ქუეყანისანი, ვითარ თქჳან ღმრთად, და შეჭამნიან იგინი და სამოსელი მათი, და არა აგრძნიან,

Verse: 20      დაშავებაჲ პირისა მათისაჲ კუამლისაგან სახლისაჲსა გუამსა ზედა მათსა,

Verse: 21      და თავთა ზედა მათთა ფრინიედ მღამიობნი, <და> მერცხალნი და მფრინველნი ეგრეთცა მრელნი.

Verse: 22      რომელითა გულის-ჴმა-ჰყოთ, რამეთუ არა არიან ღმერთ, ნუ გეშინინ მათა.

Verse: 23      რამეთუ ოქროჲცა იგი, როსელ შეაც მათ საშუერად, არა თუ ვინ განჴოცოს გესლი მისი, ვერ ბრწყინვიდეს, არცაღა რაჟამს შეიბერვოდეს გულის-ჴმა-ეყო.

Verse: 24      ყოვლითა სასყიდლითა მოსყიდულ Page of ms. J: B55v  არიან, რომელთა თანა არა არს სულ.

Verse: 25      უფერჴონი მჴართა/ ზედა მოიხუნიან, შეასწავიან თავისა მათისა გინეგულებაჲ კაცთა: ჰრცხუენოდენ მსახურთა მათ მათთა .

Verse: 26      უკუეთუ და-სადა-მე-ეცნენ ქუეყანასა ზედა, ვერ უძლონ თავით თჳსით <ზე> აღდგომად, არცა მართლ თუ ვინ მე დადგნეს იგინი, თავით მათით შეიძრნენ, არცა და-თუ-სხნენ, აღდგომად უძლონ, არამედ ვითარცა მკუდართა შესაწირავი იგი მათი დაუგიან.

Verse: 27      და მსხუერპლი იგი მათი გამს ქურუმთა მათთა საჴმრად თჳსა, ეგრეცა ცოლთა მათთა მისგანი დაიაპოხტიან, და არა სციან გლახაკთა არცა უძლურთა

Verse: 28      შესაწირავთა მათთაჲ: დაშტანი და მშობიარჱ ჰრევედ მათ პირველად მათ, გულის-ჴმა-მყოფელ ამათგან, რამეთუ არა არიან იგინი ღმერთ, ნუ გეშინინ მათა.

Verse: 29      ვინაჲ ითქუნენ იგინი ღმრთად, სადა დედათა დაუგიან ღმერთთა ოქროჲსათა და ვეცხლისათა და ძელისათა:

Verse: 30      და სახლთა მათთა შინა დასხდიან ქურუმნი მათნი კუართ-დაპებულნი, და თავით წუერით ყჳნულნი, რომელთა თავნი დაუბურველ არიან.

Verse: 31      მოვიდიან და ღაღადებენ წინაშე ღმერთთა მათთა, ვითარცა რომელნი იგი პურსა ზედა მკუდრისასა.

Verse: 32      ხოლო სამოსლისა მათისაგან მოიღიან ქურუმთა მათთა, და შეჰმოსიან ცოლთა მათთა და შვილთა მათთა.

Verse: 33      არცაღა ბოროტი თუ ვის მე შეამთხჳონ, ვერცა კეთილი შეუძლონ მიგებად, არცა მეფისა დადგინებად უძლავს, არცაღა მოღებად.

Verse: 34      ეგრეთვე არცა სიმდიდრე და ვეცხილ უძლონ მოცემად, აღნათქუემი თუ ვინ მე აღუთქუას, და არა მისცეს მათ, ვერ მოჰჴადონ მას.

Verse: 35      სიკუდილისაგან კაცი ვერ განარინონ, არცა უსუსურნი მძლავრებისაგან იჴსნნენ.

Verse: 36      კაცი ბრმაჲ მხილვარედ ვერ ავლინონ,

Verse: 37      ქურივი ვერ შეიწყალონ, არცა ობოლსა კეთილი უყონ:

Verse: 38      მთისა ქვათა მიმსგავსებულ არიან ღმერთნი ძელისანი, ვეცხლითა მოსილნი და ოქროჲთ მოსილნი, ხოლო მსახურნი მათნი/ Page of ms. J: B56r  სირცხჳლეულ იქმნ<ნ>ენ

Verse: 39      ვითარ საგონებელ არს რქუმად მათა ღმრთად.

Verse: 40      რამეთუ იგინიცა ქალდეველნი აგინებედვე მათ, რომელთა რაჟამს იხილნიან იგინი განლიგებულნი სიტყუად ვერ შემძლებელნი, რომელთა მიართუან ეზოჲ და ევედრებიედ ვითარცა შემძლებელთა სიტყუად:

Verse: 41      და ვერ უძლიან მათ, გულის-ჴმა-ყვიან და დაუტევნიან იგინი, რამეთუ არა არს მათ თანა გულის-ჴმა.

Verse: 42      ხოლო დედათა საგლები მოიგიან, და დასხდიან გზათა ზედა, და უკუმევედ ქატოსა,

Verse: 43      ხოლო რაჟამს მათგანთა ვიეთ მე მიჰზიდიან თანა-წარმავალთა გზისათა, და დაწვიან მის თანა, აყუედრებნ მოყუასსა თჳსსა, რამეთუ არა ღირს იქმნა ვითარცა იგი, არცაღა განწყდა საბელი მისი.

Verse: 44      ყოველივე რაჲცა იქმნების მათგან ნაცილ არს, ვითარ საგონებელ არიან იგინი ღმრთად, ანუ სახელის-დებად მათა ღმრთად.

Verse: 45      ხუროთაგან და ოქროჲს-მჭედელთაგან შექმნულ არიან, სხუა არა რაჲ იქმნის, გარნა რაჲცა ჰნებავნ ჴელოვანთა შესაქმედ მათდა.

Verse: 46      იგინი შემოქმედნი მათნი ვერ იქმ<ნ>ნიან დღჱ გრძელ,

Verse: 47      ვითარ იყვნენ ქმნულნი იგი მათნი ღმერთ, რამეთუ დაუტევეს სიცრუვჱ და ყუედრებაჲ, რომელნი ყოფად არიან,

Verse: 48      რაჟამს მოიწიის მათ ზედა ბრძოლაჲ და ძჳრი: ზრახვედ ქურუმნი ურთიერთას, სადამცა დაემალნეს იგინი მათ თანა:

Verse: 49      ვითარ არა გულის-ჴმის-საყოფელ არს, რამეთუ არა არიან იგინი ღმერთ, არამედ ქმნულნი ჴელთა კაცთანი, რომელთა ვერ განარინნენ იგინი არცა ბრძოლისაგან არცა ბოროტისაგან.

Verse: 50      რამეთუ მონაგებნი ძელისანი ოქროჲთ მოსილნი და ვეცხლით მოსილნი არიან, ცნან ამისა შემდგომად ყოველთა წარმართთა, რამეთუ ნაცილ არიან, ხოლო მეფეთა მიმართ განცხადებულ იყოს, რამეთუ არა არიან იგინი ღმერთ, არამედ ქმნულნი ჴელთა კაცთანი, და რაჲთურთით ღმრთისა საქმჱ არა არს მათ შორის.

Verse: 51      ვისა უკუჱ არა გულის-ჴმის-საყოფელ არს, რამეთუ არა არიან იგინი ღმერთ.

Verse: 52      რამეთუ მეფჱ სოფლისაჲ ვერ დაადგინონ, არცაღა წჳმაჲ კაცთა Page of ms. J: B56v  მოსცენ,

Verse: 53      საშჯელით ვერ განსა/ჯონ ერთი მათგანი, არცაღა იჴსნენ ვნებული: უძლურ არიან იგინი.

Verse: 54      ვითარცა ყუავნი შორის ცისა და ქუეყანისა, ხოლო რაჟამს ცეცხლი დაეცეს სახლსა ღმერთთა ძელისათა ანუ ვეცხლით მოსილთასა ანუ ოქროჲთ მოსილთასა, ქურუმნი იგი მათნი ივლტოდიან და განერნიან, ხოლო იგინი დაიწუნენ საშოვალ ვითარცა მოსელნი.

Verse: 55      მეფეთა და მბრძოლთა ვერ წინა-დაუდგენ:

Verse: 56      ვითარ შესაწყნარებელ არს ანუ საგონებელ ვითარმედ ღმერთნი არიან იგინი, არცა მპარავთაგან არცა ავაზაკთაგან განერნენ ღმერთნი ძელისანი ვეცხლით მოსილნი და ოქროჲთ მოსილნი.

Verse: 57      რომელთა მრავალთა განსძარცჳან ოქროჲ და ვეცხლი, და სამოსელი როსელ ჰმოსიედ მათ წარიღიან, და ვერ შეეწინიან თავთა თჳსთა.

Verse: 58      უმჯობჱს არს მეუფჱ რომელმან გამოაჩინოს თჳსი სიმჴნჱ, ანუ ჭურჭერი საჴმარი სახლსა შინა, როსელ იმსახურის მომგებელმან ვიდრე არა ნაცილთა მათ ღმერთთა, რამეთუ კარიცა სახლსა შინა სცავნ, რაოდენი იგი არნ მას შინა, ვიდრე ნაცილნი იგი ღმერთნი, და სუეტიცა ძელისაჲ ტაძარსა შინა სამეუფოსა ვიდრე ნაცილნი იგი ღმერთნი.

Verse: 59      რამეთუ მზჱ და მთოვარჱ და ვარსკულავნი მბრწყინვალე არიან, და მოივლინნიან იგინი საჴმრად, და მორჩილ არიან.

Verse: 60      ეგრეცა ელვაჲ მბრწყინვალე არს და სახილველ, ხოლო იგივე სული ყოველსა ადგილსა განეფინების.

Verse: 61      და ღრუბელთა, რაჟამს უბრძანის ღმერთმან მისლვად ყოველსა ზედა სოფელსა, აღასრულიან ბრძანებაჲ იგი.

Verse: 62      ეგრეცა ცეცხლი გამოივლინის ზეგარდამო დაწუვად მთათა და ბორცუთა და მაღნართა, და ყვის ბრძანებული: ხოლო ესენი არცა ჰასაკთა არცა ძალთა ერთისათა მ<იმ>სგავსებულ არიან.

Verse: 63      რომლითა არცა სათქუმელ არცა საგონებელ არიან იგინი ღმრთად, ვერ შემძლებელ არიან იგინი შჯად საშჯელისა, არცა კეთილის-ყოფად კაცთა.

Verse: 64      Page of ms. J: B57r  გულის-ჴმა-ყავთ, რამეთუ/ არა არიან იგინი ღმერთ, ნუ გეშინინ მათა.

Verse: 65      რამეთუ ვერ წყეონ მეფჱ ვერცა აკურთხონ,

Verse: 66      სასწაული შორის წარმართთა ცით ვერ აჩუენონ, არცა ვითარცა მზჱ ბრწყინვიდენ, არცა ნათობდენ ვითარცა მთოვარჱ.

Verse: 67      მჴეცნი უმჯობჱს არიან მათსა, როსელნი შემძლებელ არიან განრინებად საყოფელსა შინა, სარგებელად თავისა თჳსისა.

Verse: 68      რომლითავე სახითა ვერ გამოგჳჩნდებიან ჩუენ ვითარმედ არიან იგინი ღმერთ, ამისთჳს ნუ გეშინინ მათა.

Verse: 69      რამეთუ ვითარცა სახილესა შინა საფრთხოლმან ვერარაჲ დაჰმარხის, ეგრეცა ღმერთნი იგი მათნი არიან ძელისანი ვეცხლოვანნი და ოქროვანნი.

Verse: 70      ეგრევე სახედ არიან რომელ ზღუდესა მტილისასა ძეძჳ, რომელსა ზედა ყოველნი და მფრინველნი დაადგრე ბიედ, ეგრეთვე მკუდარსა ბნელსა შინა დაგდებულსა მიმსგავსებულ არიან ღმერთნი მათნი ძელისანი ოქროვანნი და ვეცხლოვანნი,

Verse: 71      ძოწეულისაგან და მარმარინოჲსა რომელ მათ ზედა დალპების, გულის-ჴმა-ჰყოთ, რამეთუ არა არიან იგინი ღმერთ, და იგინიცა უკუანაჲსკნელ შეიჭამნენ და იყვნენ საყუედრელად სოფელსა შინა.

Verse: 72      უმჯობეს არს უკუჱ კაცი მართალი, რომელსა არა ესხნენ კერპ, რამეთუ იყოს იგი შოვრს ყუედრებათაგან. .
Page of ms. J:  


Book: Ez. 
Ezekiel

ეზეკიელი

Chapter: 1 
Verse: 1     Page of ms. J: B37r  და იყო შემდგომად ოც და ათისა წლისა, მეოთხესა თთუესა, ხუთსა თთჳსასა. და მე ვიყავ შორის წარტყუენულთა მათ მდინარესა მას ზედა ქობარისასა. და განეხუნეს ცანი, და ვიხილე ხილვაჲ ღმრთისაჲ.

Verse: 2      მეხუთესა თთჳსასა, ესე იყო მეხუთჱ წელი ტყუეობისა მეფისა იოაკიმისი. და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ეზეკიელისა მიმართ, ძისა ბუზისა, მღდელისა, ქუეყანასა ქალდეველთასა, მდინარესა ზედა ქობარისასა.

Verse: 3      და იყო ჩემ ზედა ჴელი უფლისაჲ,

Verse: 4      და ვიხილე, და აჰა ესერა სული აღმაღლებული მოვიდოდა ჩრდილოჲთ, და ღრუბელი დიდი მას შინა, და ნათელი გარემო მისსა, და ცეცხლი ელვარჱ.

Verse: 5      და შორის მისსა ვითარცა ხილვაჲ ფერისა ილიკტრონისაჲ, რომელ იგი ოქროჲ და ვეცხლი და/ Page of ms. J: B37v  რვალი ერთად შედნობილ არნ შორის ცეცხლსა მას, და ნათელი მას შინა,

Verse: 6      და შორის მისსა ვითარცა მსგავსებაჲ ოთხთა ცხოველთაჲ. და ესე იყო ხილვაჲ მათი; მსგავსებაჲ კაცისაჲ მათ ზედა,

Verse: 7      და ოთხნი პირნი იყვნეს ერთისანი, და ოთხნი ფრთენი ერთისანი, და წჳვნი მართლ, და ფრთოვან ფერჴნი მათნი, და ნაბერწყალნი გამოჰკრთებოდეს ვითარცა ელვარესა რვალსა, და თხელ ფრთენი მათნი.

Verse: 8      და ჴელი კაცისაჲ ქუეშჱ კერძო ფრთეთა მათთა ოთხკერძოსავე მათსა. და პირები მათი ოთხთაჲვე.

Verse: 9      არა გარე-შეიქცეოდა სლვასა მათსა; თითოეული მათი წინაშე პირსა თჳსსა ვიდოდა,

Verse: 10      და მსგავსებაჲ პირებისა მათისაჲ, პირი კაცისაჲ, და პირი ლომისაჲ მარჯუენით ოთხთა მათ, და პირი ზუარაკისაჲ მარცხენით ოთხთა მათ, და პირი ორბისაჲ ოთხთა მათ თანა.

Verse: 11      და ფრთენი მათნი განმარტებულ ზედა კერძო ოთხთავე მათ, და თითოეულსა ორორი შეუღლვილ ურთიერთას, და ორითა იფარვიდეს ზედა კერძო გუამთა მათ მათთა,

Verse: 12      და ორკერძოვე წინაშე პირსა მათსა ვიდოდეს, ვიდრეცა ვალს სული იგი, ეგრევე იგინიცა მივიდიან, და არა გარე-შეიქციან.

Verse: 13      და შორის ცხოველთა მათ ხილვაჲ, ვითარცა ნაკუერცხალთა ცეცხლისაჲ, აგზებულ,

Verse: 14      ვითარცა პირი ლამპრებისა შეკრებულისაჲ შორის ცხოველთა მათ, და ნათელი ცეცხლისაჲ, და ცეცხლისა მისგან გამოვიდოდეს ელვანი.

Verse: 15      და ვიხილე, და აჰა ესერა ეტლის-თუალი ერთი ქუეყანასა მახლობელად ცხოველთა მათ ოთხთა .

Verse: 16      და ხილვაჲ მათ ეტლის-თუალთაჲ, ვითარცა ხილვაჲ თარშისაჲ, და მსგავსებაჲ შორის ოთხთაჲვე მათ ერთ, და ქმნულებაჲ მათი, და ხილვაჲ მათი სწორ, ვითარმცა იყო ეტლის-თუალი ეტლის-თუალსა შინა.

Verse: 17      ოთხკერძოვე მათსა ვიდოდეს, და არა გარე-შეიქცეოდეს სლვასა მათსა.

Verse: 18      და არცა ზურგნი მათნი მოიქციან, და სიმაღლჱ მათი იყო დიდ; და ვიხილენ იგინი და ზურგნი Page of ms. J: B58r  მათნი/ სავსე იყვნენ თუალებითა გარემო ოთხთაჲვე.

Verse: 19      და სლვასა მას ფხოველთასა ვიდოდეს ეტლის-თუალნიცა იგი მახლობელად მათსა; აღმაღლებასა მას ცხოველთასა ქუეყანით აღმაღლდიან ურმის-თუალნიცა იგი.

Verse: 20      და სადაცა არნ ღრუბელი იგი, მუნცა სული იგი მივალნ; ვლენედ ცხოველნი იგი და ეტლის-თუალნი, და აღმაღლდიან მათ თანა, რამეთუ სული ცხოველი იყო ეტლის-თუალთა მათ შინა.

Verse: 21      და სლვასა მას მათსა ვლენედ, და დგომასა მას მათსა დგანედ, და აღმაღლებასა მას მათსა ქუეყანით აღმაღლდიან მათ თანა, რამეთუ სული ცხოველი იყო ეტლის-თუალთა მათ შინა.

Verse: 22      და მსგავსებაჲ ზედა კერძო თავსა მას ზედა ცხოველთასა ვითარცა სამყროჲ, ვითარცა ხილვაჲ ბროლისაჲ გარდამა<რ>ტებულ ფრთეთა მათთა ზედა კერძო.

Verse: 23      და ქუეშჱ კერძო სამყაროსა მას ფრთენი მათნი განმარტებულ. ფრინვიდეს ერთი ერთისა თანა, თითოეული ორორი შეუღლვილი იფარვიდეს გუამებსა მას მათსა.

Verse: 24      და მესმოდა ჴმაჲ ფრთეთა მათთაჲ სლვასა მას მათსა, ვითარცა სლვაჲ წყალთა მრავალთაჲ; ვითარცა ჴმაჲ სიმრავლისაჲ სლვასა მას მათსა, და ჴმაჲ სიტყუათა მათთაჲ ვითარცა ჴმაჲ ბანაკისა მრავლისაჲ. დადგომასა მას მათსა დასცხრიან ფრთენიცა მათნი.

Verse: 25      და აჰა ესერა ჴმაჲ ზედა კერძო სამყაროსა მას, რომელ იყო ზედა კერძო თავსა მათსა.

Verse: 26      ვითარცა ხილვაჲ ქვისა საფირონისაჲ, და მსგავსებაჲ საყდრისაჲ მას ზედა. და მსგავსებასა მას ზედა საყდრისასა, მსგავსებაჲ ხატისა კაცისაჲ და ზედა კერძო მას.

Verse: 27      და ვიხილე ვითარცა ხილვაჲ ილიკტრონისაჲ, რმმელ არნ ოქროჲ და ვეცხლი და რვალი ერთად შედნოგილი, ეგრე იყო ბრწყინვალებაჲ ხილვითგან წელთაჲთ და აღმართ, და ხილვითგან წელთაჲთ დამართ ვიხილე ვითარცა ხილვაჲ ცეცხლისაჲ, და ნათელი მისი გარემო.

Verse: 28      ვითარცა ხილვაჲ მშჳლდისაჲ, რომელი დგან ღრუბელთა შინა დღესა წჳმისასა, ესრე იყო ხილვაჲ/ Page of ms. J: B58v  ბრწყინვალებისაჲ მის გარემო.;

Chapter: 2  
Verse: 1      ესე ხილვაჲ მსგავსებისა დიდებისა უფლისაჲ. ესე ვიხილე და დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა. და მესმა ჴმაჲ მეტყუელისაჲ, და მრქუა მე. ძეო კაცისაო, დადეგ ფერჴთა შენთა ზედა, და გეტყოდი შენ.

Verse: 2      და მოვიდა ჩემ ზედა სული, და აღმიღო მე, და აღმადგინა მე, და დამადგინა მე ფერჴთა ზედა ჩემთა, და მესმოდა მე მისი, მეტყოდა რაჲ მე.

Verse: 3      და მრქუა მე. ძეო კაცისაო, მიგავლინო შენ სახლისა მის ისრაჱლისა, განმამწარებელთა მათ ჩემთა, რომელთა განმამწარეს მე მათ და მამათა მათთა ვიდრე დღენდელად დღედმდე.

Verse: 4      და ჰრქუა მათ; ამას იტყჳს უფალი,

Verse: 5      უკუეთუ ისმინონ გინა შეძრწუნდენ, რამეთუ სახლი განმ<ა>მწარებელთაჲ არს, და ცნან, რამეთუ წინაწარმეტყუელი ხარ შორის მათსა.

Verse: 6      და შენ, ძეო კაცისაო, ნუ გეშინინ მათა, ნუცა განჰკრთები წინაშე მათსა, რამეთუ განგარისხონ შენ, და შეგკრბენ შენ ზედა გარემოჲს შენსა, რამეთუ შორის ღრიაკალთა დამკჳდრებულ ხარ შენ. სიტყუათა მათთათჳს ნუ გეშინინ, და პირისა მათისაგან ნუ განჰკრთები, რამეთუ სახლი განმამწარებელთაჲ არს.

Verse: 7      და იტყოდი სიტყუათა ჩემთა მათა მიმართ. უკუეთუ ისმინონ ვითარ ანუ თუ შეძრწუნდენ, რამეთუ სახლი განმამწარებელთაჲ არს.

Verse: 8      და შენ, ძეო კაცისაო, ისმინე მეტყუელისა შენისაჲ შენდა მიმართ. ნუ იქმნები განმამწარებელ, ვითარცა სახლი იგი განმამწარებელთაჲ. აღაღე პირი შენი, და შეჭამე რომელი მე მიგცე შენ.

Verse: 9      და ვიხილე, და აჰა ესერა ჴელი განრთხმული ჩემდამო, და მას შინა თავი წიგნისაჲ, და განარღჳა იგი წინაშე ჩემსა, და მას შინა წერილ იყო. წინა, უკუნ, და უკუანაწარ, დაწერილ იყო მას გოდებაჲ, უბადრუკებაჲ და ვაებაჲ.;

Chapter: 3  
Verse: 1      და მრქუა მე; ძეო კაცისაო, შეჭამე თავი ესე წიგნისაჲ ამის, და წარვედ, და არქუ ძეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 2      და განაღო პირი ჩემი, და შემაჭამა მე თავი იგი წიგნისაჲ მის, და მრქუა მე;

Verse: 3      ძეო კაცისაო, პირმან შენმან შეჭამოს, და მუცელი Page of ms. J: B59r  შენი აღივსოს თავითა ამით/ წიგნისაჲთა, რომელი მიგეცა შენ. და შევჭამე იგი, და იყო პირსა შინა ჩემსა ვითარცა თაფლი ტკბილ.

Verse: 4      და მრქუა მე; ძეო კაცისაო, წარვედ და შევედ სახლსა მას ისრაჱლისასა, და იტყოდე სიტყუათა ჩემთა მათა მიმართ,

Verse: 5      რამეთუ არა ერისა მიმართ ენა-მძიმისა მიგავლინებ შენ სახლისა მიმართ ისრაჱლისა,

Verse: 6      არცა მრავალთა ერთა უცხო-ჴმათა, და უცხო-ენათა, არცა რომელნი იგი ენითა ძნელ არიედ, რომელთაე არა გესმეს სიტყუაჲ მათი. დაღათუმცა ეგევითართა მიგავლინებდ შენ, მათმცა ისმინეს შენი.

Verse: 7      ხოლო სახლმან ისრაჱლისამან არა ისმინოს შენი, რამეთუ არა ჰნებავს სმენად ჩემი, რამეთუ ყოველი სახლი ისრაჱლისაჲ მაცილობელი არს და გულ-ფიცხელი.

Verse: 8      და აჰა ეგერა მიგეც პირი შენი ძლიერი წინაშე პირსა მათსა, და ძლევაჲ შენი განვამტკიცო წინაშე ძლევისა მათისა.

Verse: 9      და იყოს მარადის უძლიერჱს კლდისა. ნუ გეშინინ მათგან, ნუცა შესძრწუნდები პირისა მათისაგან, რამეთუ სახლი განმამწარებელთაჲ არს.

Verse: 10      და მრქუა მე უფალმან; ძეო კაცისაო, ყოველთა სიტყუათა რომელთა გეტყოდე შენ, დაისხენ გულსა შენსა, და ყურითა შენითა ისმინენ.

Verse: 11      და წარვედ და შევედ ტყუეთა მათ, ძეთა ერისა შენისათა, <და> ეტყოდე და არქუ მათ; ამას იტყჳს უფალი, ისმინონ ხოლო თუ, და დასცხრენ.

Verse: 12      და აღმიღო მე სულმან, და მესმოდა შემდგომად ჩემსა ჴმაჲ ძრვისა დიდისაჲ. კურთხეულ დიდბაჲ უფლისაჲ ადგილით თჳსით.

Verse: 13      და ვიხილე ჴმაჲ ფრთეთაჲ ცხოველთაჲ მათ, ფრინვიდეს რაჲ ერთი ერთისა მიმართ, და ჴმაჲ ეტლის-თუალთაჲ მათ მახლობელად მათსა, და ჴმაჲ ძრვისაჲ.

Verse: 14      და სულმან აღმიღო მე, და აღმამაღლა მე, და ვიდოდე მე სიმძაფრითა სულისა ჩემისაჲთა. და ჴელი უფლისაჲ იყო ჩემ ზედა ძლიერი;

Verse: 15      და შევედ ტყუეთა მათ აღმაღლებული განცხ<რ>ომით, და მიმოვლენ დამკჳდრებულნი მდინარისა მის ქობარისანი, რომელნი იგი იყვნეს მუნ, და ვიყავ მუნ შჳდ დღჱ, და ვიქცეოდე მათ შორის.

Verse: 16      და შჳდისა დღისა შემდგომად იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო, და Page of ms. J: B59v  თქუა;

Verse: 17      ძეო კაცისაო, მსტურად მიგეც შენ/ სახლსა ისრაჱლისასა, და ისმინნე პირისა ჩემისაგან სიტყუანი, და უთქუემდი მათ ჩემ მიერ.

Verse: 18      რაჟამს ვჰრქუა მე უშჯულოსა მას, სიკუდილით მოჰკუდე, და არა უთხრა მას არცა ეტყოდი განშოვრებად უშჯულოსა მას, რაჲთა მოიქცეს იგი გზათაგან მისთა და ცხომდეს. უშჯულოჲ იგი უშჯულოებითა თჳსითა მოკუდეს, და სისხლი მისი ჴელთაგან შენთა ვიძიო.

Verse: 19      და შენ უკუეთუ უთხრა უშჯულოსა მას, და იგი არა მოიქცეს უშჯულოებისაგან თჳსისა, და გზისაგან თჳსისა ბოროტისა, უშჯულოჲ იგი უშჯულოებითა თჳსითა მოკუდეს, და შენ სული თჳსი განირინო.

Verse: 20      და უკუეთუ გარდაიქცეს მართალი იგი სიმართლეთაგან თჳსთა, და ქმნეს ცოდვაჲ, და მოვსცე ტანჯვაჲ პირსა მისსა, და იგი მოკუდეს, რამეთუ არა ამცენ მას, და ცოდვათა შინა თჳსთა მოკუდეს, რამეთუ არა მოიჴსვნნენ სიმართლენი მისნი, და სისხლი მისი ჴელთაგან შენთა ვიძიო.

Verse: 21      უკუეთუ შენ ამცნო მართალსა მას, რაჲთა არა ცოდოს, და მან ისმინოს, და არა ცოდოს, მართალი ცხოვრებით ცხომდეს, რამეთუ უმხილე მას, და შენ სული შენი იჴსნე.

Verse: 22      და იყო ჩემ ზედა ჴელი უფლისაჲ, და მრქუა მე, აღდეგ და განვედ ველად, და მუნ გეთხრნენ შენ სიტყუანი ჩემნი.

Verse: 23      და აღვდეგ, და განვედ ველად. და აჰა ესერა მუნ დგა დიდებაჲ უფლისაჲ, ვითარცა იგი ხილვაჲ და ვითარცა იგი დიდებაჲ, რომელი ვიხილე მდინარესა მას ზედა ქობარისასა, და დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა.

Verse: 24      და მოვიდა ჩემ ზედა სული, და აღმადგინა მე ფერჴთა ზედა ჩემთა, და მეტყოდა მე და მრქუა; შევედ და შეეყენე სახლსა შინა შენსა.

Verse: 25      და შენ, ძეო კაცისაო, აჰა ეგერა მიგეცნენ შენ კრულებანი, და შეგკრან შენ მათ შორის, და არა გამოხჳდე მათგან.

Verse: 26      და ენაჲ შენი შევკრა და დაჰყრუვდე, და არა იყო კაც მამხილებელ მათა, რამეთუ სახლი განმამწარებელთაჲ არს.

Verse: 27      და რაჟამს გეტყოდი მე შენ, მაშინ აღვაღო პირი შენი, და არქუ მათ; ამას იტყჳს უფალი უფალი; რომელსა Page of ms. J: B60r  გესმის გესმოდენ, და რომელ ურჩ იყოს,/ ურჩ იყავნ, რამეთუ სახლი განმამწარებელთაჲ არს.,

Chapter: 4  
Verse: 1      და შენ, ძეო კაცისაო, მოიღე თავისა შენისა ალიზი, და დასდვა იგი წინაშე პირსა შენსა, და გამოსწერო მას ქალაქი იჱრუსალემი.

Verse: 2      და მოსცე მას გარემოდგომაჲ, და აშენო მას ზედა არდაბაგები, და მოადგა მას ლაშქარი, და მოადგინო მას ბანაკები, და განაწყო მას გარემო მეისრები.

Verse: 3      და შენ მოიღე თავისა შენისა ტაპაკი რკინისაჲ, და დასდვა იგი თავისა შენისა, ვითარცა კედელი რკინისაჲ, შორის შენსა, და შორის ქალაქისა მის, და განჰმზადო პირი შენი მას ზედა. და იყოს იგი შეყენებულებასა, და შეაყენო იგი; სასწაული არს ესე ძეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 4      და შენ დასწვე გუერდსა შენსა ზედა მარცხენესა, და დასდვა სიცრუვჱ სახლისა ისრაჱლისაჲ მას ზედა, რიცხჳსა-ებრ დღეთა მათ ას ოთხმეოც [!] და ათთაჲსა, რომელსა სწვე მას ზედა. მოიხუნე სიცრუვენი მათნი.

Verse: 5      და მე მიგცენ ორნი სიცრუვენი მათნი რიცხუად ას ოთხმეოც და ათთა მათ დღეთა. და მოიხუნე სიცრუვენი სახლისა ისრაჱლისანი.

Verse: 6      და აღასრულნე ესენი, და დასწვე შენ გუერდსა შენსა ზედა მარჯუენესა. და მოიხუნე სიცრუვენი სახლისა იუდაჲსნი ორმეოც დღჱ, დღჱ წელიწადად ერთად დაგდევ შენ,

Verse: 7      და შეყენებად იჱრუსალემისა. განჰმზადე პირი შენი, და მკლავი შენი განიმტკიცო მის ზედა, და სწინაწარმეტყუელებდე მის ზედა.

Verse: 8      აჰა ეგერა მიგცენ შენ საკრველნი. და შენ ნუ გარდაიქცევი გუერდისაგან შენასა, ვიდრემდე აღესრულნენ დღენი შეყენებისა შენისანი.

Verse: 9      და შენ მოიღე თავისა შენისა იფქლი და ქრთილი, და ცერცჳ და ოსპნი, და ფეტჳ და ასლი, და შთაასხა იგი ჭურჭერსა კეცისასა, და შეიქმნე იგი თავისა შენისა პურად რიცხჳსა-ებრ მათ დღეთაჲსა, რომელსა სწვე შენ გუერდსა შენსა ზედა; ას ოთხმეოც და ათთა მათ დღეთა შჭამდე მას.

Verse: 10      და საჭმელსა რომელსა შჭამდე, სასწორით შჭამდე. ოცი სიკლაჲ დღესა ერთსა, ჟამითი ჟამად შჭამდე მას. Page of ms. J: B60v 

Verse: 11      წყალი სასწორით სუ შენ, მეექუსჱ ნაწილი/ დორაკისაჲ, ჟამითგან ჟამადმდე სუემდი მას.

Verse: 12      და ყურბეული ქრთილისაჲ ჭამე შენ იგი, ფუნასა სკორისა კაცობრივისასა დაჰფლა იგი წინაშე თუალთა მათთა.

Verse: 13      და ჰრქუა მათ; ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ; ესრეთ ჭამდენ ძენი ისრაჱლისანი არა-წმიდა<სა> წარმართთა შორის.

Verse: 14      და ვთქუ; ნუ სადა, უფალო ღმერთო ისრაჱლისაო, რამეთუ არა სადა შეგინებულ არს სული ჩემი არა-წმიდითა; მკუდრისაჲ და ნამჴეცავი არა მიჭამიეს შობით ჩემითგან ვიდრე აქამომდე, არცა შესრულ არს პირსა ჩემსა ყოველი ჴორცი ბილწი.

Verse: 15      და მრქუა მე უფალმან; აჰა ეგერა მიგეც შენ ფუნაჲ ზროხათაჲ, სკორისა წილ კაცობრივისა, და შეჰქმნე პური შენი მას ზედა.

Verse: 16      და მრქუა მე უფალმან; ძეო კაცისაო, აჰა ესერა შევმუსრო მე ძალი პურისაჲ იჱრუსალემს, და ჭამდენ პურსა სასწორით და ნაკლულევანებით, და წყალსა საწყაულით და განრყუნილებით სუმიდენ,

Verse: 17      რაჲთა ნაკლულევან იყვნენ პურითა და წყლითა, და განირყუნეს კაცი და ძმაჲ მისი, და დადნენ სიცრუვეთა შინა მათთა.,

Chapter: 5  
Verse: 1      და შენ, ძეო კაცისაო, მოიღე შენდა მახჳლი ლესული უფროჲს საყჳნველისა მკუეცარისა, და მოიგე იგი თავისა შენისა. და მოიღო იგი თავსა შენსა და წუერთა შენთა, და მოიღო უღელი სასწორისაჲ, და აღსწონო იგი.

Verse: 2      და მეოთხჱ ნაწილი მისი ცეცხლითა დასწუა შორის ქალაქსა, აღსასრულსა მას დღეთა შეყენებულებისა შენისათა, და მოიღო მეოთხჱ მისი, და დასწუა იგი შორის მისსა, და მეოთხჱ მისი დაჰჭრე მახჳლითა გარემო მისსა, და მეოთხჱ მისი განაბნიო ყოველსა ქარსა. და მახჳლი მოვავლინო შემდგომად მათსა,

Verse: 3      და მოიყვანნე მიერ რიცხჳთ მცირედნი, და შენ შეისხნე იგინი სამოსელსა შენსა,

Verse: 4      და ამათგანნი მოიყვანნე მერმეცა, და შესთხინე იგინი ცეცხლსა მას შორის, და დასწუნე იგინი ცეცხლითა, და მისგან გამოვიდეს ცეცხლი. და არქუ ყოველსა სახლსა ისრაჱლისასა,

Verse: 5      ამას იტყჳს უფალი უფალი; ესე არს იჱრუსალემი. შორის წარმართთა დავდევ იგი, და გარემო-სოფლები მისი. Page of ms. J: B61r 

Verse: 6      და უთხარ/ სამართალი ჩემი უშჯულოსა მას წარმართთაგანსა, და შჯული ჩემი სოფლებსა მას გარემო მისსა, რამეთუ სამართალნი ჩემნი განიშოვრნეს, და შჯულსა ჩემსა არა ვიდოდეს.

Verse: 7      ამისთჳს ამას იტყჳს ადონაი უფალი უფალი, რამეთუ მიზეზი თქუენი წარმართთაგან არს, რომელნი არიან გარემო თქუენსა, და შჯულსა ჩემსა არა ხჳდოდეთ, და სამართალნი ჩემნი არა დაიმარხენით, არამედ არცაღა სამართალთა-ებრ წარმართთასა ხჳდოდეთ, რომელნი იყვნეს გარემოჲს თქუენსა.

Verse: 8      ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი უფალი; აჰა ესერა მე შენდამი,

Verse: 9      და ვყო შენ შორის საშჯელი წინაშე წარმართთა, და ვყო შორის შენსა, რომელი არა მიყოფიეს და არა ვყო მსგავსი მათი მერმე საძაგელებისაებრ თქუენისა.

Verse: 10      ამისთჳს მამანი შეშჭამდენ შვილთა შენ შორის, და შვილნი შეჰჭამდენ მამათა, და ვყო შორის შენსა საშჯელი, და განვაბნიო ყოველი ნეშტი შენი ყოველსა ქარსა.

Verse: 11      ამისთჳს ცხოველ ვარ მე; იტყჳს უფალი უფალი, რამეთუ სიწმიდჱ ჩემი შეაგინე ყოვლითა საძაგელებითა შენითა, მეცა განგიშორო შენ. არღარა გერიდოს თუალი ჩემი, და არცა შეგიწყალო შენ.

Verse: 12      მეოთხჱ ნაწილი შენი სიკუდილითა აღიჴოცოს, და მეოთხჱ მისი სიყმილითა აღესრულოს შორის შენსა. <და> მეოთხე შენი ყოველსა ქარსა განვაბნიო, და მეოთხე შენი მახჳლითა დაეცეს გარემო შენსა, და მახჳლი აღვიღო შემდგომად მათსა.

Verse: 13      და აღესრულოს გულის-წყრომაჲ ჩემი, და რისხვაჲ ჩემი მათ ზედა. და გულის-ჴმა-ჰყო, რამეთუ მე უფალი ვიტყოდე შურითა ჩემითა, რაჲთა დავასრულო რისხვაჲ ჩემი მათ ზედა.

Verse: 14      და დაგდვა შენ ოჴრად, და ასულნი შენნი გარემო შენსა, წინაშე ყოვლისა თანა-წარმავალისა.

Verse: 15      და იყო შენ სულთქუმით და ურვით წარმართთა შორის გარემოთა შენთა. რაჟამს ვყო მე საშჯელი შენ ზედა შურის-გებით გულის-წყრომითა ჩემითა. და მე უფალი ვიტყოდე.

Verse: 16      რაჟამს გამოვავლინნე მე ისარნი სიყმილისანი მათ ზედა, და იყვნენ შენ შორის ნაკლულევანებანი, და შევმუსრო შენ შორის სიმტკიცჱ პურისა შენისაჲ. Page of ms. J: B61v 

Verse: 17      და გამოვავლინო შენ შორის/ სიყმილი და მჴეცი ბოროტი, და გტანჯო შენ, და სიკუდილი და სიყმილი განვიდენ შენ შორის, და მახჳლი მოვჰჴადო შენ ზედა გარემო შენსა, მე უფალი ვიტყოდე.;

Chapter: 6  
Verse: 1      და იყო ჩემდამო სიტყუაჲ უფლისაჲ, და მრქუა;

Verse: 2      ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი მთათა მიმართ ისრაჱლისათა, და წინაწარმეტყუელებდ მათ ზედა, და ჰრქუა;

Verse: 3      მთანო ისრაჱლისანო, ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ. ამას იტყჳს უფალი უფალი მთათა და ღელეთა, და ბორცუთა და ჴევნებსა, აჰა ესერა მე მოვჰჴადო თქუენ ზედა მახჳლი, და მოისრნენ მაღალნი თქუენნი.

Verse: 4      და შეიმუსრნენ საკურთხეველნი თქუენნი და ბაგინები თქუენი, და დავსცნე წყლულნი თქუენნი წინაშე კერპთა თქუენთა.

Verse: 5      და განვაბნინე ძუალნი თქუენნი გარემო საკურთხეველებსა თქუენსა,

Verse: 6      ყოველთა შინა სამკჳდრებელთა თქუენთა. ქალაქნი მოოჴრდენ და მაღალნი იგი განირყუნენ, რაჲთა მოვსრა საკურთხე<ვე>ლები თქუენი, და შეიმუსროს კერპები თქუენი, და მოოჴრდეს ბაგინები თქუენი.

Verse: 7      და დაეცნენ წყლულნი შორის თქუენსა, და სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი უფალი.

Verse: 8      რაჟამს იყოს თქუენგანი განრინებული წარმარ<თ>თა შორის მახჳლისაგან ჩემისა, და განბნევასა მას თქუენსა სოფლებსა შორის.

Verse: 9      და მომიჴსენონ მე განრინებულთა მათ თქუენთა წარმართთა შორის, სადა იგი წარიტყუენნეს მუნ, რამეთუ ვფუცე გულსა მას მათსა განდგომილსა ჩემგან, და თუალთა მათთა მსიძავთა შე<მ>დგომად კუალსა სლვათა მათთასა, და იცემდენ პირთა მათთა უკეთურებათა მათთათჳს, რომელი ქმნეს ყოველთა შინა საძაგელებათა მათთა.

Verse: 10      და გულის-ჴმა-ყონ რამეთუ მე ვარ უფალი; უფალი ვიტყოდე.

Verse: 11      ამას იტყჳს უფალი უფალი; დაიტყუელენ ჴელითა, და დაიბგერენ ფერჴითა, და თქუ; ვაშა ყოველთა ზედა საძაგელებათა სახლისა ისრაჱლისათა; მახჳლითა და სიკუდილითა და სიყმილითა დაეცნენ.

Verse: 12      მახლობელი იგი სიკუდილითა Page of ms. J: B62r  დაეცეს და შორიელი/ იგი სიკუდილითა აღესრულოს, და გარე-მოცეული იგი სიყმილითა მოისპოს, და აღვასრულო რისხვაჲ ჩემი მათ ზედა,

Verse: 13      და სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი, რაჟამს იყვნენ წყლულნი თქუენნი შორის კერპთა თქუენთა გარემო საკურთხეველთა თქუენთა, ყოველთა ზედა ბორცუთა მაღალთა, და ყოველსა ქუეშჱ ხესა საგრილსა, სადა იგი მისცეს საყნოსელი სულნელებისაჲ კერპთა მათთა.

Verse: 14      და განვირთხა ჴელი ჩემი მათ ზედა, და დავდვა ქუეყანაჲ განსარყუნელად და მოსასრველად, უდაბნოჲთგან დებლათაჲსაჲთ ყოვლისაგან სამკჳდრებელისა, და სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი.;

Chapter: 7  
Verse: 1      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო, და თქუა.

Verse: 2      და შენ, ძეო კაცისაო, თქუ; ამას იტყჳს უფალი უფალი ქუეყანასა ისრაჱლისასა, აღსასრული მოიწევის ოთხთა ზედა ფრთეთა ქუეყანისათა,

Verse: 3      მოიწევის აღსასრული შენ ზედა,

Verse: 4      დამკჳდრებულსა მაგას ქუეყანისასა. მოიწევის ჟამი, მოახლებულ არს დღჱ არა შფოთით არცა სალმობით.

Verse: 5      აწ ახლოდ მოვჰფინო რისხვაჲ ჩემი შენ ზედა, და აღვასრულო გულის-წყრომაჲ ჩემი შენ შორის, და გსაჯო შენ გზათა შენთა, და მოგცნე შენ ზედა ყოველნი საძაგელებანი შენნი.

Verse: 6      არა გერიდოს თუალი ჩემი, არცა შეგიწყალო შენ. რამეთუ გზანი შენნი შენ ზედა მოგცნე, და საძაგელებანი შენნი შორის შენსა იყვნენ, და სცნა რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელი ეჰგუემ.

Verse: 7      აწ აღსასრული მოიწევის შენდა, და მოვავლინო მე შენ ზედა, და შური ვიძიო მე გზათა შენთა, და მოგცნე შენ ზედა საძაგელებანი შენნი.

Verse: 8      არა გერიდოს თუალი ჩემი, არცა შეგიწყალო შენ, რამეთუ გზანი შენნი შენ ზედა მოგცნე, და საძაგელებანი შენნი შენ შორის იყვნენ, და სცნა რამეთუ მე ვარ უფალი.

Verse: 9      რამეთუ ამას იტყჳს უფალი.

Verse: 10      აჰა ესერა დასასრული მოიწევის. აჰა ესერა დღჱ უფლისაჲ, და კუერთხი ყუავის; გინებაჲ აღდგომილ არს.

Verse: 11      და შევმუსრო სიმტკიცე უშჯულოჲსაჲ, და არა შფოთით, არცა წრაფით;

Verse: 12      მოიწევის ჟამი. აჰა ესერა დღჱ, რომელი მოიგებდეს, ნუ უხარინ, და რომელი Page of ms. J: B62v  განჰყიდდეს, ნუ გოდებნ,/

Verse: 13      რამეთუ რომელი მოიგებდეს განმსყიდელისა მის არღარა მიიქცეს, და კაცმან თუალთა მისთა წინაშე ცხორებაჲ, თჳსი ვერ დაიპყრას.

Verse: 14      დაჰბერეთ ნესტუსა, და საჯეთ საშჯელი ყოველითურთ,

Verse: 15      ბრძოლაჲ და მახჳლი გარეშჱ, სიკუდილი და სიყმილი შინაგან. რომელი ველსა გარე იყოს, მახჳლითა აღესრულოს, ხოლო რომელნი ქალაქსა შინა იყვნენ, სიყმილითა და სიკუდილითა მოესრულნენ.

Verse: 16      და გან-თუ-ერნენ განრინებულნი მათგანნი, და იყვნენ მთათა შინა, ყოველნი მოვწყჳდნე, კაცად-კაცადი სიცრუვესა შინა მათსა.

Verse: 17      ყოველნი ჴელნი დაჴსნდენ, და ყოველნი ბარკალნი შეიგინნენ სინედლითა.

Verse: 18      და შეიმოსონ ძაძაჲ, და დაფარნეს იგინი დასულებამან, და ყოველსა პირსა სირცხჳლი მათ ზედა, და ყოველსა თავსა სიმტიერჱ.

Verse: 19      ვეცხლი მათი განიბნიოს უბანთა ზედა, და ოქროჲ მათი შეურაცხ-იყოს. სულნი მათნი ვერ განძღენ, და მუცელნი მათნი ვერ აღივსნენ, რამეთუ ტანჯვაჲ სიცრუვეთა მათთაჲ შეეყო მათ.

Verse: 20      რჩეულნი სამკაულთა მათთანი ამპარტავანებად დასხნეს იგინი, და ხატნი საძაგელთა მათთანი ქმნნეს მათგან. ამისთჳს მივაგე იგი მათ არა-წმიდებისათჳს, და მივსცნე იგინი არა-წმიდებასა,

Verse: 21      და მივსცნე იგინი ჴელთა უცხოთასა მიმოსატაცებელად, და ბილწთა ქუეყანისათა ტყუედ, რაჲთა შეაბილწნენ იგინი.

Verse: 22      და გარე-მივიქციო პირი ჩემი მათგან, და შეაბილწნენ მიხედვანი ჩემნი. და შევიდოდიან მას უმცველოდ, და შეაგინნენ იგინი მათ,

Verse: 23      და ქმნენ შეგინებულ, რამეთუ ქუეყანაჲ აღივსო სისხლითა საშჯელისაჲთა, და ქალაქი სავსე არს უშჯულოებითა.

Verse: 24      და გარე-წარვაქციო სიმრავლჱ ძლიერებისა მათისაჲ, და შეიგინოს სიწმიდჱ მათი.

Verse: 25      ლხინებაჲ მოვიდეს, და ეძიებდეს მშჳდობასა, და არა იყოს,

Verse: 26      და ჰამბავი ჰამბავსა ზედა იყოს, ვაჲ ვასა ზედა იყოს, და იძიებოდის Page of ms. J: B63r  ხილვაჲ წინაწარმეტყუელისაგან, და შჯული/ წარწყმდეს მღდელისაგან, და ზრახვაჲ მოხუცებულთაგან.

Verse: 27      მთავარმან შეიმოსოს განრყუნილებაჲ, და ჴელისაგან ერისა ქუეყანისა დაჴსნდენ. გზათა-ებრ მათთა უყო მათ, და საშჯელითა მათითა შური ვიძიო მათგან, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი.;

Chapter: 8  
Verse: 1      და იყო წელსა მას მეექუსესა, ხუთსა თთჳსასა, მე ვჯედ სახლსა შინა ჩემსა, და მოხუცებულნი ისრაჱლისანი სხდეს წინაშე ჩემსა. და იყო ჩემ ზედა ჴელი უფლისაჲ,

Verse: 2      და ვიხილე და აჰა ესერა მსგავსებაჲ მამაკაცისაჲ, წელთა მისთაჲთგან და დამართ, ცეცხლ; და წელთა მისთაჲთგან და აღმართ, ვითარცა ხილვაჲ, ოქროჲ, და ვეცხლი, და რვალი რაჲ ერთად შედნობილ არნ, ეგრე იყო ფერითა.

Verse: 3      და განირთხა მსგავსებაჲ ჴელისაჲ, და აღმიღო მე ვარჯითა თავისა ჩემისაჲთა, და აღმამაღლა მე სულმან მან შორის ცასა და შორის ქუეყანასა, და მომიყვანა მე იჱრუსალემდ ხილვითა ღმრთისაჲთა, წინაშე ბჭეთა ეზოჲსა მის, რომელი ხედავს ჩრდილოჲთ კერძო, სადა იგი იყო ძეგლი იგი მომგებელისაჲ.

Verse: 4      და აჰა ესერა მუნ დიდებაჲ ღმრთისა ისრაჱლისაჲ ხილვისა მის-ებრ, რომელი ვიხილე ველსა მას.

Verse: 5      და მრქუა მე; ძეო კაცისაო, აღიხილენ თუალნი შენნი ჩრდილოდ, და აღვიხილენ თუალნი ჩემნი ჩრდილოდ. და აჰა ესერა ჩრდილოჲთ მზისა აღმოსავალად კერძოსა მას ბჭესა.

Verse: 6      და მრქუა მე; ძეო კაცისაო, იხილეა, რასა ესე ზმენ, უშჯულოებასა დიდსა იქმან ესენი აქა, რაჲთა განეშოვრნენ სიწმიდეთაგან ჩემთა, და მერმეცა იხილნენ ღავე უშჯულოებანი უფროჲსნი.

Verse: 7      და შემიყვანა მე წინაშესა მას ბჭისასა ეზოჲსასა,

Verse: 8      და მრქუა მე, ძეო კაცისაო, დათხარე, და დავთხარე, და აჰა ესერა კარი.

Verse: 9      და მრქუა მე; შევედ და იხილენ უშჯულოებანი, რომელთა იქმან ესენი აქა,

Verse: 10      და შევედ და ვიხილე, და აჰა ესერა ამაოებაჲ საძაგელებათაჲ, და ყოველი კერპები სახლისა ისრაჱლისაჲ გამოხატული მათ შინა გარემო. Page of ms. J: B63v 

Verse: 11      და სამეოც და ათნი კაცნი მოხუცებულთაგან სახლისა ისრაჱლისანი და იექონია, ძჱ საფანისი, შორის მათსა დგა წინაშე მათსა, და კაცად-კაცადსა მათსა სასაკუმევლჱ აქუნდა ჴელსა მათსა; და კუამლი იგი საკუმეველისაჲ აღვიდოდა.

Verse: 12      და მრქუა მე უფალმან: იხილეა, ძეო კაცისაო, რასა ესე მოხუცებულნი სახლისა ისრაჱლისანი იქმან, თითოეული საწოლსა ფარულსა თჳსსა, რამეთუ თქუეს: არა ხედავს უფალი, და უტევა უფალმან ქუეყანაჲ.

Verse: 13      და მრქუა მე; მერმეცა იხილნევე უშჯულოებანი უფროჲსნი, რომელთა იქმან ეგენი.

Verse: 14      და შემიყვანა მე წინაშესა მას ბჭისასა სახლისა უფლისასა, რომელი ჰხედავს ჩრდილოდ, და აჰა ესერა მუნ დედანი სხდეს, და ჰგოდებდეს თამუზსა.

Verse: 15      და მრქუა მე; იხილეა, ძეო კაცისაო; და კუალად იხილნე და სხუანი საქმენი უდიდესნი ამათსა .

Verse: 16      და შემიყვანა მე ეზოსა სახლისა უფლისასა შინაგანსა, წინაშე საკარეთა ტაძრისა უფლისათა, შორის ელამსა და შორის საკურთხეველსა, ვითარ ოც ოდენ კაცნი. ზურგნი მათნი მიექცინეს ტაძრად უფლისა და პირნი მათნი წაღმართ, და ესენი თაყუანის-სცემდეს მზესა.

Verse: 17      და მრქუა მე; იხილეა, ძეო კაცისაო; ნუ უკუჱ მცირე არსა ესე სახლისა იუდაჲსა ყოფად უშჯულოებისა, რომელსა ესე იქმან აქა; რამეთუ აღავსეს ქუეყანაჲ უშჯულოებითა, და აჰა ესერა ესენი ვითარცა შეურაცხის-მყოფელნი.

Verse: 18      და მე უყო მათ გულის-წყრომით, არა ერიდოს თუალი ჩემი არცა შევიწყალო.;

Chapter: 9  
Verse: 1      და ღაღად-ყო ყურთა ჩემთა ჴმითა დიდითა, და თქუა. მოწევნულ არს შურის-გებაჲ ქალაქისაჲ, და თითოეულსა მათსა აქუნდა ჭურჭერი მოსრვისაჲ ჴელსა თჳსსა.

Verse: 2      და აჰა ესერა ექუსნი კაცნი მოვიდოდეს გზისა მისგან ბჭისა მაღლისა, რომელი ჰხედავს ჩრდილოდ. და კაცად-კაცადისა ცული ჴელსა მისსა, და ერთი კაცი შორის მათსა შემოსილი ჴამლითა, და სარტყელი შაფირისაჲ წელთა მისთა. და შევიდეს და დადგეს მახლობელად საკურთხეველისა მის რვალისაჲსა.

Verse: 3      და დიდებაჲ იგი უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისაჲ აღვიდა ქერობინთა მათ/გან, Page of ms. J: B64r  რომელი იყო მათ ზედა, უსაფრთულოსა მას საკურთხე/ველისა ტაძრისასა. და უწოდა კაცსა მას, რომელსა ემოსა ფერჴთ-შესასხმელი იგი, რომელსა იგი ერტყა სარტყელი წელთა მისთა;

Verse: 4      და ჰრქუა მას, განვედ შორის იჱრუსალემსა, და მიეც სასწაული შუბლთა კაცთა მათ რომელნი სულთ-ითქუმენ, რომელთა იგი ელმის ყოველთა ზედა უშჯულოებათა, რომელნი იქმნებიან შორის მათსა,

Verse: 5      და ამათ ჰრქუა სმენასა ჩემსა; შევედით შემდგომად მაგისა ქალაქად, და დაჰჭრიდით, და ნუ ერიდებით თუალითა თქუენითა, და ნუ შეიწყალებთ,

Verse: 6      მოხუცებულსა და ჭაპუკსა, და ჩჩჳლსა და ქალწულსა, და დედაკაცსა მოჰკლევდით აღსაჴოცელად. ხოლო ყოველთა რომელთა ზედა არს სასწაული, ნუ შეეხებით, და წმიდათა ჩემთაგან იწყეთ. და იწყეს კაცთა მათგან მოხუცებულთა, რომელნი იყვნეს შინაგან სახლსა მას.

Verse: 7      ჰრქუა მათ; შეაბილწეთ სახლი ეგე, და აღავსენით გზანი მკუდრებითა, გამოვიდოდეთ და მოჰსრევდით.

Verse: 8      და იყო მოსრვასა მას მათსა, და მე დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა ღაღად-ვყავ და ვთქუ; ვაჲ მე, ვაჲ მე, უფალო, უფალო, აღსაჴოცელად შეიქმ შენ ნეშტთა ამათ ისრაჱლისათა, მიფენასა ამას რისხვისა შენისასა იჱრუსალემსა ზედა.

Verse: 9      და მრქუა მე; სიცრუვენი სახლისა ისრაჱლისანი და იუდაჲსნი განმრავლებულ არიან დიდად ფრიად, რამეთუ აღივსო ქუეყანაჲ ერითა მრავლითა, და ქალაქი სავსე არს სიცრუვითა და არა-წმიდებითა, რამეთუ თქჳან; დაუტევა უფალმან ქუეყანაჲ; არა ხედავს უფალი.

Verse: 10      და არა ერიდოს თუალი ჩემი, და არცა შევიწყალნე, გზანი მათნი თავთა მათთა ზედა მივსცენ.

Verse: 11      და აჰა კაცი იგი რომელსა ემოსა პოდერჱ, და ერტყა წელთა მისთა სარტყელი, მიუგო და ჰრქუა, ვყავ ვითარცა მიბრძანე მე.,

Chapter: 10  
Verse: 1      და ვიხილე, და აჰა ესერა ზედა სამყაროსა მას, რომელი ზედა კერძო Page of ms. J: B64v  თავსა მის ქერობინისასა, ვითარცა ლოდი საფირონისაჲ მსგავსი/ საყდრისაჲ მათ ზედა.

Verse: 2      და ჰრქუა კაცსა მას, რომელსა ემოსა სამოსელი იგი; შევედ საშუვალ ეტლის-თუალთა, რომელნი არიან ქუეშჱ კერძო ქერობინთა, და აღივსე მჭელი შენი ნაკუერცხალითა ცეცხლისაჲთა შორის ქერობინთა, და განაბნიე ქალაქსა ზედა, და შევიდა იგი წინაშე ჩემსა.

Verse: 3      და ქერობინი დგა მარჯუენით კერძო ტაძრისა მის, შესლვასა მას მის კაცისასა, და ღრუბელმან აღავსო ეზოჲ იგი შინაგანი.

Verse: 4      და აღიმაღლა დიდებამან უფლისამან ქერობინთა მათგან უსართულოსა მას ტაძრისასა. და აღავსო ღრუბელმან [!] სახლი იგი, და ეზოჲ იგი აღივსო ნათლითა დიდებისა უფლისაჲთა.

Verse: 5      და ჴმაჲ ფრთეთა ქერობინთაჲ მათ ისმოდა ვიდრე ეზოდმდე შინაგანად, ვითარცა ჴმაჲ ღმრთისაჲ სადაჲსაჲ, იტყჳნ რაჲ.

Verse: 6      და იყო ვითარ იგი უბრძანებდა კაცსა მას, რომელსა ემოსა სამოსელი წმიდაჲ, და ჰრქუა; მოიდე ცეცხლი შორის ეტლის-თუალთა მათ შორის ქერობინთასა, და შევიდა და დადგა მახლობელად ეტლის-თუალთა მათ.

Verse: 7      და განირთხა ჴელი თჳსი შორის ცეცხლსა მას, რომელი იყო შინაგან ქერობინთა მათ, და მოიღო და მისცა ჴელთა კაცსა მას, რომელსა ემოსა სამოსელი იგი წმიდაჲ. და მოიღო და გამოვიდა.

Verse: 8      და ვიხილენ ქერობინნი იგი, და მსგავსებაჲ ჴელთა კაცისათაჲ ქუეშჱ ფრთეთა მათთა.

Verse: 9      და ვიხილე, და აჰა ესერა ეტლის-თუალნი ოთხნი დგეს მახლობელად ქერობინთა მათ. ეტლის-თუალი ერთი მახლობელად ქერობინისა ერთისა, და პირი იგი ეტლის-თუალთაჲ მათ ვითარცა პირი ქვისა ანთრაკისაჲ.

Verse: 10      და პირნი მათნი ერთ მსგავსება ოთხთაჲვე, ვითარცა სახედ არნ ეტლის-თუალი ეტლის-თუალსა შინა,

Verse: 11      და სლვასა მას მათსა ოთხკერძოვე ვიდოდეს, არა გარე-შეიქცეოდეს Page of ms. J: B65r  სლვასა მას მათსა, რამეთუ ადგილსა მას ვიდრეცა/ მიიხილის ერთკერძომან მან პირველმან ვლენედ, და არა გარე-შეიქციან სლვასა მათსა.

Verse: 12      ზურგნი მათნი და ჴელნი მათნი და ფრთენი მათნი, და ეტლის-თუალნი იგი სავსე იყვნეს თუალებითა გარემო ოთხთავე მათ ეტლის-თუალთა;

Verse: 13      ხოლო ეტლის-თუალთა მათ ეწოდა გელგელ, ვითარცა იგი მესმა მე,

Verse: 15      და ქერობინნი ესე იყვნენ იგი ცხოველნი, რომელნი ვიხილენ მდინარესა მას ქობარისასა.

Verse: 16      სლვასა მას ქერობინთასა <ვლენედ> ეტლის-თუალნიცა იგი, და ესენი მახლობელად მათსა, და აღპყრობასა მას ქერობინთასა ფრთეთა მათთა სიმაღლედ ქუეყანით, არა გარე-შეიქცეოდეს ეტლის-თუალნი იგი მათგან.

Verse: 17      დგომასა მას მათსა დგანედ, და აღმაღლებასა მას ქერობინთასა, აღმაღლდიან ეტლის-თუალნიცა იგი მათ თანა, რმეთუ სული ცხოვრებისაჲ იყო მათ თანა.

Verse: 18      და გამოვიდა დიდებაჲ უფლისაჲ ტაძრისა მისგან, და აღჴდა ზედა ქერობინთა მათ,

Verse: 19      და აღიმაღლნეს ქერობინთა ფრთენი მათნი, და აღმაღლდეს ქუეყანით წინაშე ჩემსა, გამოსლვასა მას მათსა, და ეტლის-თუალნი იგი მახლობელად მათსა; დადგეს წინაშე კარსესა მას ბჭისა მის სახლისა უფლისასა წინაშესა, და დიდებაჲ ღმრთისა ისრაჱლისაჲ იყო მათ ზედა, ზედა კერძო,

Verse: 20      ესე იგი არს, ცხოველთა მათ, რომელ იგი ვიხილენ ქუეშჱ ღმრთისა ისრაჱლისასა, მდინარესა მას ქობარისასა, და ვცან რამეთუ ქერობინი არს,

Verse: 21      ოთხი პირი ერთსა, და მსგავსებაჲ ჴელთა კაცისათაჲ ქუეშჱ კერძო ფრთეთა მათთა.

Verse: 22      და ხილვაჲ პირთა მათთაჲ, ესე იგი პირები არს, რომელ იგი ვიხილე ქუეშჱ დიდებისა ღმრთისა ისრაჱლისასა, მდინარესა მას ზედა ქობარისასა, და ესენი თითოეული წინაშე პირსა თჳსსა ვიდოდეს.;

Chapter: 11  
Verse: 1      და აღმიღო მე სულმან, და მომიყვანა მე ბჭეთა მათ სახლისა უფლისათა წინაშე, რომელი ჰხედავს აღმოსავალად. და აჰა ესერა წინაშე კარსესა მას ეზოჲსასა, Page of ms. J: B65v  ვითარ ოც და ხუთ ოდენ კაც, და ვიხილე მათ შორის/ იექონია, ძჱ იეზერისი, და ფალტია ბანეაჲსი, ძისა საფანისი, წინამძღუარნი ერისანი.

Verse: 2      და მრქუა მე უფალმან, ძეო კაცისაო, ესე კაცნი არიან, რომელნი განიზრახვენ ამაოსა, და ზრახვენ ზრახვასა ბოროტსა ქალაქსა ამას შინა,

Verse: 3      და იტყჳან; არა აწ და ახლოდ შენებულ არს სახლები, ესე არს სიავი, და ჩუენ ვართ ჴორცნი.

Verse: 4      ამისთჳს წინაწარმეტყუელებდ მათ ზედა, წინაწარმეტყუელებდ, ძეო კაცისაო.

Verse: 5      და დამეცა ჩემ ზედა სული, და მრქუა მე; ამას იტყჳს უფალი უფალი; ესრე არქუთ სახლსა ისრაჱლისასა, ზრახვანი გულისა თქუენისანი მე ვიცნი.

Verse: 6      განამრავლენ<ი>თ მკუდარნი თქუენნი ქალაქსა ამას, და აღავსენ<ი>თ წყლულებითა გზანი მათნი.

Verse: 7      ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი უფალი; მკუდარნი იგი თქუენნი, რომელნი მოსწყჳდენით მის შორის, ესენი არიან ჴორცნი, და ეგე ქალაქი არს სიავი, და თქუენ გამოგიყვანნე შორის მისსა.

Verse: 8      მახჳლისა გეშინის, და მახჳლი მოვჰჴადო თქუენ ზედა, იტყჳს უფალი უფალი.

Verse: 9      და გამოგიყვანნე თქუენ შორის მისსა, და უცხოთესლთა ჴელთა მიგცნე თქუენ, და ვყო თქუენ შორის საშჯელი.

Verse: 10      მახჳლითა დაეცნეთ; მთათა ზედა ისრაჱლისათა გსაჯნე თქუენ, და სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი.

Verse: 11      იგი თქუენდა არა იყოს სიავად, და თქუენ არა იყვნეთ მას შინა ჴორცად მთათა ზედა ისრაჱლისათა გსაჯნე თქუენ,

Verse: 12      და სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი.

Verse: 13      და იყო წინაწარმეტყუელებასა მას ჩემსა, და ფალტია, ძჱ ბანეაჲსი, მოკუდა. და დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა, ღაღად-ვყავ ჴმითა დიდითა, და ვთქუ; ვაჲ მე, უფალო, უფალო. აღასრულებ შენ ნეშტთა მათ ისრაჱლისათა.

Verse: 14      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ და თქუა.

Verse: 15      ძეო კაცისაო, ძმანი შენნი, და კაცნი ტყუეობისა შენისანი, და ყოველი სახლი ისრაჱლისაჲ, აღსრულებულ არიან, რომელთა იგი ჰრქუეს მკჳდრთა იჱრუსალემისათა; შოვრად განშოვრებულ ხართ უფლისაგან. ჩუენდა მოცემულ არს ქუეყანაჲ სამკჳდრებელად; ამისთჳს არქუ მათ./ Page of ms. J: B66r 

Verse: 16      ამას იტყჳს უფალი უფალი, ვითარმედ განვიშოვრნე იგინი წარმართთა შორის, და განვაბნინე იგინი ყოველსა ქუეყანასა, და ვეყო მათ სიწმიდე მცირე სოფლებსა შორის, ვიდრეცა შევიდენ მუნ.

Verse: 17      ამისთჳს არქუ მათ; ამას იტყჳს უფალი უფალი; და შევიწყნარნე იგინი წარმართთაგან, და შევკრიბნე იგინი სოფელთაგან, სადა იგი განვაბნიენ იგინი მათ შორის. და მივსცე მათ ქუეყანაჲ იგი ისრაჱლისაჲ.

Verse: 18      და შევიდენ მუნ, და აღიხუნენ საძაგელებანი მათნი, და ყოველნი უშჯულოებანი მისნი მისგან.

Verse: 19      და მოვსცე მათ გული სხუაჲ, და სული ახალი მოვსცე მათ, და აღმოვსტაცო მათ გული ქვისაჲ ჴორცთაგან მათთა, და მოვსცე მათ გული ჴორციელი,

Verse: 20      რაჲთა ბრძანებათა ჩემთა ვიდოდიან, და სამართალთა ჩემთა იმარხვიდენ, და ჰყოფდენ მათ; და იყვნენ იგინი ჩემდა ერად, და მე ვიყო მათა ღმრთად.

Verse: 21      და გულსა საძაგელებისა მათისასა და უშჯულოებისა მათისასა, ვითარცა გული მათი უძღოდა, ვიდოდეს, და გზანი მათნი თავთა მივსცენ, იტყჳს უფალი უფალი.

Verse: 22      და აღიპყრნეს ქერობინთა მათ ფრთენი მათნი, და ეტლის-თუალნი იგი მახლობელად მათსა, და დიდებაჲ ღმრთისა ისრაჱლისაჲ მათ ზედა, ზედა კერ<ძ>ო მათსა,

Verse: 23      და აღმაღლდა დიდებაჲ უფლისაჲ შორის ქალაქისა მის, და დგა მთასა მას ზედა, რომელი იყო წინაშე ქალაქსა მას.

Verse: 24      და სულმან აღმიღო მე, და მომიყვანა მე ქუეყანად ქალდეველთა, წარტყუენულთა მათ, ხილვით სულითა ღმრთისაჲთა. და აღმოვედ ხილვისა მისგან, რომელი ვიხილე,

Verse: 25      და ვეტყოდე ტყუენულთა მათ ყოველთა სიტყუათა უფლისათა, რომელნი მიჩუენნა მე . ,

Chapter: 12  
Verse: 1      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო, და მრქუა მე.

Verse: 2      ძეო კაცისაო, შორის სიცრუვეთა მათთა დამკჳდრებულ ხარ შენ, რომელთა ასხენ თუალნი ხედვად, და არა ჰხედვენ; და ყურნი ასხენ სმენად, და არა ესმის, რამეთუ სახლი განმამწარებელთაჲ არს.

Verse: 3      და შენ, ძეო კაცისაო, იქმენ თავისა შენისა ჭურჭერი ტყუეობისაჲ დღისი წინაშე მათსა, და წარიტყუენო ადგილით შენით ადგილად Page of ms. J: B66v  სხუად წინაშე მათსა, რაჲთა იხილონ,/ რამეთუ სახლი განმამწარებელთაჲ არს.

Verse: 4      და განიღო ჭურჭერი შენი ჭურჭერი ტყუეობისაჲ, დღისი წინაშე თუალთა მათთა, და განხჳდე მწუხრი, ვითარცა იგი განვიდის ტყუჱ.

Verse: 5      წინაშე მათსა განაღე შენდად კედელი, და განხჳდე მისგან.

Verse: 6      წინაშე მათსა ბეჭითა აღჰმაღლდე, და დაფარულად განჰხჳდე, პირი შენი დაიფარო, და არა იხილო ქუეყანაჲ, რამეთუ ნიშად მიმიცემიე შენ სახლსა ისრაჱლისასა.

Verse: 7      და ვყავ ეგრე ვითარცა მამცნო მე უფალმან ყოვლისა მის-ებრ სიტყჳსა, და ჭურჭერი ტყუეობისაჲ განაიღე დღისი და მწუხრი, და ვითხარე თავით ჩემით კედელი, და დაფარულად განვედ, ბეჭითა აღვმაღლდი წინაშე მათსა.

Verse: 8      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ მეორედ განთიად ჩემდა მომართ, და მრქუა მე.

Verse: 9      ძეო კაცისაო, არა გარქუა შენ ვითარმედ სახლი ისრაჱლისაჲ სახლი განმამწარებელთაჲ არს, გრქუან შენ, რასა ეგე ჰზამ.

Verse: 10      არქუ მათ; ამას იტყჳს უფალი უფალი, მთავარსა და წინამძღუარსა იჱრუსალემისასა და ყოვლისა ერისა ისრაჱლისასა, რომელნი არიან შორის მისსა.

Verse: 11      არქუ მათ ვითარმედ მე ნიშებსა ვჰყოფ. ვითარცა სახედ ვყავ, ეგრეთ იყოს მას შინა, მწირობად და ტყუედ განვიდენ,

Verse: 12      და მთავარი იგი შორის მათსა ბჭით აღიტაცოს, და ფარულად განვიდეს კედლით, და დათხაროს განსლვად იგი. ამისთჳსცა პირი თჳსი დაიფაროს, რაჲთა არა იხილოს თუალითა, და მან ქუეყანაჲ არა იხილოს.

Verse: 13      და განვმარტო მახჱ ჩემი მის ზედა, და შეიპყრას გარე-მოცვითა ჩემიჴ<თა>. და მოვიყვანო იგი ბაბილონდ ქუეყანად ქალდეველთა; და იგი არა იხილოს, და მუნ აღესრულოს.

Verse: 14      და ყოველნი გარემონი მისნი, და ყოველნი შემწენი მისნი და ყოველნი იგი მილ,-კერძონი განვაბნინე ყოველსა ქარსა. და მახჳლი ვიჴადო შე<მ>დგომად მათსა,

Verse: 15      და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი, ოდეს განააბნინე მე იგინი წარმართთა შორის, და მიმოვსთესნე იგინი სოფლებსა შორის.

Verse: 16      და დაუტევნე მათგანნი კაცნი რიცხჳთ მახჳლისაგან, და სიკუდილისა, Page of ms. J: B67r  და სიყმილისა, რაჲთა/ მიუთხრობდენ ყოველთა უშჯულოებათა მათთა წარმართთა შორის, ვიდრე იგი შევიდენ მუნ, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი უფალი.

Verse: 17      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა;

Verse: 18      ძეო კაცისაო, პური შენი სალმობით ჭამე, და წყალი შენი ჭირით და ტანჯვით სუ.

Verse: 19      და არქუ ერსა მას ქუეყანისასა. ამას იტყჳს უფალი უფალი მკჳდრთა მიმართ იჱრუსალემისათა, ქუეყანასა ისრაჱლისასა, პურსა მათსა ნაკლულევანებით ჭამდენ, და წყალსა მათსა განრყუნილებით სუმიდენ, რაჲთა განიჴრწნეს ქუეყანაჲ სავსებითურთ თჳსით, რამეთუ უღმერთოებით არიან ყოველნი, რომელნი მკჳდრ არიან მას ზედა.

Verse: 20      და ქალაქნი რომელნი მყოფ არიან მას ზედა მოოჴრდენ, და ქუეყანაჲ განსარყუნელად მიეცეს, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი უფალი.

Verse: 21      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა.

Verse: 22      ძეო კაცისაო, რაჲ არს იგავი ესე თქუენი ქუეყანასა ისრაჱლისასა, რომელი სთქჳთ, შოვრს არიან დღენი, წარწყმდეს ხილვანი.

Verse: 23      ამისთჳს არქუ მათ; ამას იტყჳს უფალი უფალი; გარემოვაქციო იგავი ეგე, და არღარა იტყოდის იგავსა მაგას სახლი <ისრა>ჱლისაჲ, არამედ ეტყოდე მათ; მოახლებულ არიან დღენი, სიტყუანი ყოვლისა ხილვისანი.

Verse: 24      რამეთუ არღარა იყოს მერმე ყოველი ხილვაჲ ტყუვილისაჲ და მისნობისაჲ, მოსამადლებელად, შორის ძეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 25      რამეთუ ამას იტყჳს უფალი, ვიტყოდი სიტყუათა ჩემთა, ვიტყოდი და ვყო, და არა განვაგრძვნე მერმე, რამეთუ დღეთა თქუენთა, სახლო განმამწარებელთაო, ვიტყოდი სიტყუასა და ვყო, იტყჳს უფალი უფალი.

Verse: 26      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ და თქუა.

Verse: 27      ძეო კაცისაო, რამეთუ აჰა ესერა სახლი ისრაჱლისაჲ, განმამწარებელი ჩემი, იტყოდის და თქუან. ხილვასა ამას რომელსა ესე იხილავს, დღეთა მრავალთა და ჟამთა გრძელთასა ესე წინაწარმეტყუელებს.

Verse: 28      ამისთჳს არქუ მათ; ამას იტყჳს უფალი ძალთაჲ; Page of ms. J: B67v  არღარა განგრძნენ ყოველნი სიტყუანი ჩემნი, რომელთა/ ვიტყოდე, ადრე და მსწრაფლ ვყო, იტყჳს უფალი უფალი.;

Chapter: 13  
Verse: 1      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ და თქუა.

Verse: 2      ძეო კაცისაო, წინაწარმეტყუელებდ წინაწარმეტყუელთა მიმართ ისრაჱლისათა, წინაწარმეტყუელებდ, და არქუ მათ. ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ.

Verse: 3      ამას იტყჳს უფალი უფალი; ვაჲ რომელნი ეგე წინაწარმეტყუელებენ გულისაგან თჳსისა, და ყოვლადვე არა რას ჰხედვენ;

Verse: 4      ვითარცა მელნი უდაბნოსა ზედა, წინაწარმეტყუელნი შენნი, ისრაჱლ.

Verse: 5      არა დაადგინნეს სიმტკიცით, და შეკრიბეს სამწყსოჲ სახლსა ისრაჱლისასა, არა აღდგეს, რომელნი <იგი> იტყოდეს; დღესა უფლისასა,

Verse: 6      რომელნი ჰხედვიდეს ტყუვილსა, და იმისნიდეს მისნობასა ამაოსა; რომელნი იგი იტყჳან, იტყჳს უფალი, და უფალმან არა მოავლინნა იგინი, და იწყეს აღდგინებად სიტყუასა.

Verse: 7      ანუ არა ტყუვილისა სიტყუაჲ იხილეთ, და მისნობაჲ ამაოჲ სთქუთ.

Verse: 8      ამისთჳს არქუ მათ. ამას იტყჳს უფალი უფალი; ამისთჳს რამეთუ სიტყუანი თქუენნი ტყუვილ არიან, და მისნობანი თქუენნი ამაო, ამისთჳს აჰა ესერა მე თქუენ ზედა, იტყჳს უფალი.

Verse: 9      და განვირთხა ჴელი ჩემი წინაწარმეტყუელთა მათ ზედა, რომელნი ჰხედვენ ტყუვილსა, და იტყჳან ამაოსა. სწავლასა ერისა ჩემისასა არა იყვნენ იგინი, არცა წიგნსა სახლისა ისრაჱლისასა დაიწერნენ, და ქუეყანასა ისრაჱლისასა არა შევიდენ, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი.

Verse: 10      ამისთჳს რამეთუ ერი ჩემი შეაცთუნეს, და იტყოდეს; მშჳდობაჲ, მშჳდობაჲ, და არა არს მშჳდობაჲ. ესე აშენებს კედელსა, და ესენი გოზენ მას, უკუეთუ დაეცეს,

Verse: 11      არქუ მგოზელთა მათ, ვითარმედ დაეცეს, და იყოს წჳმაჲ წარმრღუნელი, და მოვჰსცნე ლოდნი კლდისა მყარისანი შესამტკიცელთა მისთა, და დაეცეს; და ქარი, რომელმან აღიღოს, და განსთქდეს.

Verse: 12      და აჰა დაეცა კედელი, და არა გრქუან თქუენ, სადა არს ნაგოზი იგი თქუენი, რომელი განჰგოზეთ.

Verse: 13      ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი უფალი; დავსცე ქარი, რომელმან აღიღოს გულის-წყრომით, და წჳმაჲ რღუნისაჲ იყოს რისხვითა ჩემითა, და ლოდნი კლდისა მყარისანი Page of ms. J: B68r  მოვავლინნე/ რისხვითა ჩემითა მათ ზედა აღსასრულად.

Verse: 14      და დავარღჳო კედელი იგი, რომელი განჰგოზეთ, და დაეცეს. და დავდვა იგი ქუეყანასა ზედა, და გამოჩნდეს საფუძველი მისი. დაეცეს, და მოესრულოს მხილებით, და სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი.

Verse: 15      და აღვსრულო რისხვაჲ ჩემი კედელსა მას ზედა, და მგოზელთა მისთა ზედა, და დაეცეს, და გარქუ თქუენ; არა არს კედელი იგი, არცა მგოზელნი მისნი არიან.

Verse: 16      წინაწარმეტყუელ<ნი> ისრაჱლისა <რომელნი> წინაწარმეტყუელებენ იჱრუსალემისა მიმართ, და რომელნი ჰხედვენ მშჳდობასა მისსა, და მშჳდობაჲ არა იყოს, იტყჳს უფალი უფალი.

Verse: 17      და შენ, ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი ასულთა მიმართ ერისა შენისათა, რომელნი იგი წინაწარმეტყუელებენ გულისაგან მათისა. წინაწარმეტყუელებდ მათ მიმართ,

Verse: 18      და არქუ, ამას იტყჳს უფალი უფალი; ვაჲ რომელნი შეაკერვენ სასთაულსა ყოველსა ქუეშჱ იდაყუსა ჴელისასა, და რომელნი იქმან სადგმელებსა ყოველსა თავსა ყოვლისა ჰასაკისასა, გარდაქცევად სულთა. სულნი გარდაიქცეს ერისა ჩემისანი, და სულთა შეეწეოდეს,

Verse: 19      და შემაგინებდეს მე ერისა მიმართ ჩემისა მჭელისა ერთისათჳს ქრთილისა, და პატრისათჳს პურისა, მოკლვად სულისა, რომელთაჲ არა ჯერ იყო სიკუდილი, და შეწევნად სულისა, რომელთაჲ არა ჯერ იყო ცხოვრებაჲ, რომელთა გამო იტყჳთ თქუენ ერისა მიმართ მსმენელისა ამაოთა სიტყუათა.

Verse: 20      ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი ძალთაჲ; აჰა ესერა მე სასთაულთა მათ მიმართ თქუენთა, სადა იგი თქუენ შეკრებდით მუნ სულთა, და განვხეთქო იგი მკლავთაგან თქუენთა, და განვავლინნე სულნი იგი მათნი განბნევად.

Verse: 21      და განვხეთქო სადგმელები თქუენი, და ვიჴსნე ერი ჩემი ჴელთაგან თქუენთა, და არა იყვნენ იგინა ჴელთა შინა თქუენთა შეკრებად, და სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი.

Verse: 22      ამისთჳს რამეთუ გარდააქცევდით სულსა მართლისასა, და მე არა გარდავაქცევდ მას, და განაძლიერებდით ჴელთა უშჯულოჲსათა Page of ms. J: B68v  ყოვლადვე არა მოქცევად გზისა მისისა გან/ უკეთურისა, რაჲთამცა ცხოვნდა იგი.

Verse: 23      ამისთჳს ტყუვილი არა იხილოთ, და მისნობასა არა იმისნვიდეთ, და ვიჴსნე ერი ჩემი ჴელთაგან თქუენთა, და სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი უფალი.;

Chapter: 14  
Verse: 1      და მოვიდეს ჩემდა კაცნი მოხუცებულთაგან ისრაჱლისათანი, და დასხდეს წინაშე ჩემსა.

Verse: 2      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ და თქუა.

Verse: 3      ძეო კაცისაო, მაგათ კაცთა დაისხნეს ზრახვანი მათნი გულთა მათთა, და ტანჯვანი სიცრუვეთა მათთანი დაისხნეს წინაშე პირთა მათთა, უკუეთუ მიგებით და თუ სიტყუაჲ მიუგო მე მათ.

Verse: 4      ამისთჳს ეტყოდე მათ და არქუ. ამას იტყჳს უფალი უფალი; კაცმან კაცმან სახლისაგან ისრაჱლისამან, რომელმან დაიხსნეს გულსა თჳსსა ზრახვანი თჳსნი, და ტანჯვაჲ სიცრუვისა თჳსისაჲ დააწესოს წინაშე პირსა თჳსსა, და მოვიდეს წინაწარმეტყუელისა. მე უფალმან მიუგო მას სიტყუაჲ მათ შინა, რომლითა იგი შეპყრობილ არნ გონებაჲ მისი,

Verse: 5      რაჲთა განდრიკოს სახლი ისრაჱლისაჲ მსგავსად გულისა მათისა უცხო ქმნულისა ჩემგან ზრახვითა მათითა.

Verse: 6      ამისთჳს არქუ სახლსა ისრაჱლისასა, ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი უფალი; მოიქეცით და მოაქციეთ საქმეთა თქუენთაგან, და ყოველთაგან უღმრთოებათა თქუენთა, და მოიქციენით პირნი თქუენნი.

Verse: 7      რამეთუ კაცი კაცი სახლისაგან ისრაჱლისა, გინა თუ მწირთაგანი, რომელი მწირობდეს ისრაჱლსა შორის, რომელი უცხო იქმნეს ჩემგან, და დაისხნეს ზრახვანი თჳსნი გულსა თჳსსა, და ტანჯვაჲ სიცრუვისა თჳსისაჲ დააწესოს წინაშე პირსა თჳსსა. და მოვიდეს იგი წინაწარმეტყუელისა, კითხვად მისა ჩემ მიერ. მე უფალმან მიუგო მას, რომელსა შინა შეპყრობილ არს იგი.

Verse: 8      და დავამტკიცო პირი ჩემი კაცსა მას ზედა, და დავდვა იგი ოჴრად და განსარყუნელად, და აღვიღო იგი შორის ერისაგან ჩემისა, და ჰსცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი.

Verse: 9      და წინაწარმეტყუელი Page of ms. J: B69r  თუ იგი სცთეს, და იტყოდის, მე უფალმან ვაცთუნე წინაწარმეტყუელი/ იგი, და განვირთხა ჴელი ჩემი მის ზედა, და განვრყუნე იგი შორის ერისა ჩემისა ისრაჱლისა.

Verse: 10      და მოიხუნენ სიცრუვენი მათნი მსგავსად სიცრუვისა მის მკითხველისა, და ეგრევე სახედ სიცრუვისა მის-ებრ წინაწარმეტყუელსა მას ეყოს,

Verse: 11      რაჲთა არა სცთეს მერმე ჩემგან სახლი ისრაჱლისაჲ, და რაჲთა არღარა შეიგინებოდიან მერმე შეცოდებათა მათთა შინა. და იყვნენ იგინი ჩემდა ერად, და მე ვიყო მათა ღმრთად, იტყჳს უფალი უფალი.

Verse: 12      და იყო ჩემდა მომართ სიტყუაჲ უფლისაჲ, და თქუა;

Verse: 13      ძეო კაცისაო ქუეყანამან, რომელმან შემცოდოს მე, და შეემთხჳოს შეცოდებაჲ, და განვირთხა ჴელი ჩემი მის ზედა, და შევმუსრო მისგან სიმტკიცე პურისაჲ, და მოვავლინო სიყმილი, და აღვჴოცო მისგან კაცი და პირუტყჳ.

Verse: 14      და უკუეთუ იყვნენ სამნი ესე კაცნი მის შორის, ნოე, და იობ, და დანიელ, ესენი სიმართლითა მათითა განერნენ, იტყჳს უფალი ყოვლისა-მპყრობელი.

Verse: 15      გინა თუ მჴეცი ბოროტი მოვჰჴადო მას ზედა, და ვტანჯო ქუეყანაჲ იგი, და იქმნეს განსარყუნელ, და არა ვინ იყოს მავალ მას ზედა პირისაგან მჴეცთაჲსა.

Verse: 16      სამნი ესე კაცნი მის შორის იყვნენ, ცხოველ ვარ მე, იტყჳს უფალი უფალი, გინა ძენი გინა ასულნი ოდენ განერნენ, ხოლო ქუეყანაჲ იგი მოსრვასა მიეცეს.

Verse: 17      ანუ თუ მახჳლი, მოვჰჴადო მას ქუეყანასა, და ვთქუა; მახჳლი განვედინ მას ქუეყანასა, და აღვიღო მისგან კაცი და საცხოვარი.

Verse: 18      და სამნი ესე კაცნი შორის მისსა იყვნენ, ცხოველ ვარ მე, იტყჳს უფალი, ვერ იჴსნენ ძენი გინა ასულნი. იგინი ხოლო განერნენ.

Verse: 19      გინა თუ სიკუდილი მიუვლინო მას ქუეყანასა, და მივჰფინო გულის-წყრომაჲ ჩემი მის ზედა სისხლით, აღჴოცად მისგან კაცი და საცხოვარი.

Verse: 20      და ნოე, და იობ, და დანიელ იყვნენ შორის მისსა, ცხოველ ვარ მე, იტყჳს უფალი, გინა ძენი გინა ასულნი ოდენ დაშთენ, ხოლო მათ სიმართლითა მათითა განირინნენ სულნი მათნი. Page of ms. J: B69v 

Verse: 21      ამას იტყჳს უფალი, უკუეთუ ოთხნი ესე შურის-გებან/ი ჩემნი ბოროტნი, მახჳლი და სიყმილი, და მჴეცი ბოროტი და სიკუდილი მოვავლინო იჱრუსალემსა ზედა, მოსპოლვად მისგან კაცი და საცხოვარი.

Verse: 22      და დაშთომილნი იყვნენ მას შინა, განრინებულნი მისგან, ამათ გამოიყვანნენ მიერ ძენი გინა ასულნი, აჰა ესერა გამოვიდენ თქუენდა, და იხილნეთ გზანი მათნი, და ზრახვანი მათნი, და ინანდეთ ბოროტთა მათ ზედა, რომელმან მოვჰჴადე იჱრუსალემისა ზედა ყოველი ბოროტი, რომელი მოვაწიე მას ზედა.

Verse: 23      და გევედრებოდიან თქუენ, რამეთუ იხილნეთ გზანი მათნი და ზრახვანი მათნი, და სცნათ რამეთუ არა ცუდად მოვჰჴადე მას ზედა, რომელ იგი ვყავ მის ზედა, იტყჳს უფალი.;

Chapter: 15  
Verse: 1      და იყო ჩემდა მომართ სიტყუაჲ უფლისაჲ, და თქუა;

Verse: 2      და შენ, ძეო კაცისაო, რაჲ მე ეყოს ძელსა მას ვენაჴისასა ყოველთაგან ძელთა რტოთა, რომელნი არიან ძელთა შორის მაღნარისათა.

Verse: 3      უკუეთუ მოიღონ მისგან ძელი საქმედ საქმარისა, უკუეთუ მოიღონ მისგან მანაჲ დაკიდებად მას ზედა ყოველივე ჭურჭერი,

Verse: 4      თჳნიერ მისა რომელ იგი ცეცხლსა მიეცეს დასაწუველად, წელილადითი წელიწადად განწმედილი იგი მისგანი, რომელი შეჭამის ცეცხლმან, და მოაკლდის სრულიად. ნუ უკუე საჴმარ იყოს იგი საქმარად.

Verse: 5      არცაღა იყოს და თუ იგი თავადი, ვერვე იყოს იგი საქმარად, გარნა რომელ იგი ცეცხლმან შეჭამოს სრულიად, და არღარა იყოს საქმარად.

Verse: 6      ამისთჳს არქუ მათ; ამას იტყჳს უფალი უფალი; ვითარცა იგი ხჱ ვენაჴისაჲ ხეთა შორის მაღნარისათა, რომელი მივეც ცეცხლსა შესაწუველად, ეგრეთ მივსცნე მკჳდრნი იჱრუსალემისანი.

Verse: 7      და მივჰსცე პირი ჩემი მათ ზედა. ცეცხლისაგან გამოვიდენ, და ცეცხლმან შეჭამნეს იგინი. და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი, რაჟამს განვიმტკიცო პირი ჩემი მათ ზედა.

Verse: 8      და მივჰსცე ქუეყანაჲ მათი განსარყუნელად, ამისთჳს, რამეთუ შეცჳვეს იგინი შეცოდებათა, იტყჳს უფალი უფალი.;/ Page of ms. J: B70r 

Chapter: 16  
Verse: 1      და იყო ჩემდა მომართ სიტყუაჲ უფლისაჲ, და თქუა;

Verse: 2      ძეო კაცისაო, უწამენ იჱრუსალემსა უშჯულოებანი მისნი,

Verse: 3      და არქუ მას, ამას ეტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ იჱრუსალემსა; ძირი შენი და შობაჲ შენი ქანაანისაგან. მამაჲ შენი ამორეველი, და დედაჲ შენი ქეტელი.

Verse: 4      და შობასა მას ოდეს იშევ, არა შეგიხჳეს უპჱ შენი, და წყლითა არა განიბანე, არცა მარილითა დაიმარილე, და სახუეველითა არა წარიხჳე.

Verse: 5      და არცა ბერიდა თუალი ჩემი შენ ზედა ყოფად შენდა ერთი ამათგანი, მიცემად რაჲ მე შენ ზედა, და განჰვარდი პირსა ზედა ველისასა გულ-არძნი<ლ>ებითა სულისა შენისაჲთა, დღესა მას რომელსა იშევ.

Verse: 6      და განვლე შენ ზედა, და გიხილე შენ შებღალული სისხლითა შენითა; და გარქუ შენ, სისხლისაგან შენისა ცხოვრებაჲ შენი.

Verse: 7      განამრავლე, ვითარცა აღმოსავალი ველისაჲ მიგეც შენ, და განჰმრავლდი, და განსდიდენ, და შეხუედ ქალაქთა ქალაქთასა. ძუძუნი შენნი აღემართნეს, და თმანი შენნი აღმოსცენდეს, ხოლო შენ იყავ შიშუელ და სარცხჳნელ,

Verse: 8      და განვლე შენ მიერ, და ვიხილე შენ, და აჰა იყო ჟამი შენი და ჟამი მოდგინეთაჲ, და განვიპყრენ ფრთენი ჩემნი შენ ზედა, და დაგიფარე სარცხჳნელი შენი, და გეფუცე შენ, და შევედ აღთქუმასა შენ თანა, იტყჳს უფალი უფალი. და მეყავ შენ ჩემდა,

Verse: 9      <და განგბანე შენ წყლითა> და განგრეცხ სისხლი შენი შენგან, და გცხე შენ ზეთი.

Verse: 10      და შეგმოსე შენ ჭრელითა, და შეგასხ ფერჴთა შენთა იაკინთე, და შეგარტყ შენ ბისონი, და შეგმოსე შენ ნემსულითა.

Verse: 11      და შეგამკვე შენ სამკაულითა, და შეგასხენ სალტენი ჴელთა შენთა, და მანიაკი ყელსა შენსა.

Verse: 12      და განგაცუ საყური და გრკალი ყურთა შენთა, და გჳრგჳნი სიქადულისაჲ თავსა შენსა.

Verse: 13      და შეიმკვე ოქროჲთა და ვეცხლითა, და სამოსელი შენი ბისონი, და ნემსული და ჭრელი. სამინდოჲ და ზეთი და თაფლი ჰშჭამე, და იქმენ კეთილ ფრიად.

Verse: 14      და განითქუა სახელი სიკეთისა შენის[აჲ] თესლებსა შორის, რამეთუ განსრულებულ იყო შუენიერებითა და/ Page of ms. J: B70v  სახილველებითა, რომელი დაგაწესე შენ ზედა, იტყჳს უფალი უფალი.

Verse: 15      და ესევდი სიკეთესა შენსა, და ისიძვე სახვლითა შენითა, და განჰფინე სიძვაჲ შენი ყოველსა თანა-წარმავალსა გზისასა.

Verse: 16      და მოიღე სამოსელთაგან შენთა, და იქმენ თავისა შენისა კერპნი კერულნი, და ისიძევდ მათა მიმართ, და არა შეხჳდე და არცაღა იყოს.

Verse: 17      და მოიღე ჭურჭერი იგი სიქადულისა შენისაჲ ოქროჲსა მისგანი, და ვეცხლისა ჩემისაჲ მისგანი, რომელი მიგეც შენ, და იქმნენ თავისა შენისა ხატნი წულისანი, და ისიძევდ მათ თანა.

Verse: 18      და მოიღე სამოსელთაგან შენთა თითოფერთა, და შეჰმოსე იგი მათ, და ზეთი ჩემი და საკუმეველი ჩემი დასდევ წინაშე მათსა.

Verse: 19      და პური ჩემი რომელი მიგეც შენ, სამინდოჲ და ზეთი და თაფლი გაჭამე შენ, და დააგე იგი წინაშე მათსა საყნოსელად სულნელებისად, და იყო ესე, იტყჳს უფალი უფალი.

Verse: 20      და მოიყვანენ ძენი შენნი და ასულნი შენნი, რომელნი ჰშვენ, და დაუკლენ იგინი კერპთა შესაჭმელად, ვითარცა მცირედ რაჲ მე ისიძვე.

Verse: 21      და დასწყჳდენ შვილნი შენნი, და მიჰსცენ იგინი მართლ-უკუნ საქცეველად შენდა მათ.

Verse: 22      ესე იყო უფროჲს ყოველთა სიძვათა შენთა; და არა მოიჴსენე სიჩჩჳლისა შენისაჲ, დდესა მას ოდეს იგი იყავ შიშუელ და სარცხჳნელ. შესუარული სისხლსა შინა შენსა სცხოვნდი,

Verse: 23      და იყავ ყოველსა თანა ბოროტსა შენსა, იტყჳს უფალი, და იშჱნე თავისა შენისა საყოფელი სასიძველი.

Verse: 24      და ჰყავ თავისა შენისა გამოგებაჲ ვითარცა სავაჭროჲ, ყოველთა უბანთა.

Verse: 25      და დასაბამსა ყოველთა გამოსავალთასა <აღ>აშჱნენ სასიძველნი შენნი, და განჰრყუენ სიკეთე შენი, და განავლინენ ბარკალნი შენნი ყოველსა თანა-წარმავალსა გზისასა, და განამრავლენ სიძვანი შენნი.

Verse: 26      და ისიძევდ ძეთა მიმართ ეგჳპტისათა მოზღვარეთა შენთა სხეულ-/დიდთა, Page of ms. J: B71r  და მრავალ/-გზის ისიძვე განსარისხებელად ჩემდა.

Verse: 27      და განვირთხა ჴელი ჩემი შენ ზედა, და აღვიღო შჯულიერებაჲ შენი, და მიგცე შენ სულთა მოძულეთა შენთასა, ასულთა უცხოთესლთასა, რომელთა განგდრიკეს შენ გზისაგან შენისა, და უღმერთო იქმენ,

Verse: 28      და ისიძევდ ასულთა მიმართ ასურთასა, და არცაღა ეგრჱთ განსძეღ, და ისიძევდ და არა განსძღებოდე.

Verse: 29      და განამრავლენ აღთქუმანი შენნი ქუეყანად მიმართ ქანაანელთა და ქალდეველთა; და არცაღა ამათ თანა გა<ნ>სძედ.

Verse: 30      რაჲ აღუთქუა ასულსა შენსა, იტყჳს უფალი უფალი. რამეთუ ჰყავ შენ ესე ყოველი დედაკაცისა მეძვისაჲ სამ წილ ასულთა შენთა.

Verse: 31      სასიძველნი აშჱნენ ყოველსა დასაბამსა გზისასა, და ჰყავ სლვაჲ შენი ყოველთა უბანთა; და იქმენ ვითარცა მეძავი, რომელი შეიკრებნ სასყიდელსა.

Verse: 32      დედაკაცი მემრუშჱ მსგავსი შენი, რომელი მიიღებნ სასყიდელსა ქმრისაგან თჳსისა.

Verse: 33      ყოველთა მსიძავთა მისთა კუალად სასყიდელსა მისცემდა. და შენ სასყიდელსა მიჰსცემდ ყოველთა ტრფიალთა შენთა, და აღაგებდ მათ ტჳრთითა მოსლვად შენდა გარემოჲს სიძვითა შენითა;

Verse: 34      და გექმნა შენ გულარძნილება უფროჲს დედათა სიძვაჲ შენი, და შენ-ებრ არა ვინ ისიძვიდა, რომელი დაურთევდ სასყიდელსა, და სასყიდელი შენ არა გეცა, და იქმნა შენ თანა გულარძნილებაჲ.

Verse: 35      ამისთჳს მეძაო, ისმინე სიტყუაჲ უფლისაჲ;

Verse: 36      ამას იტყჳს უფალი უფალი; ამისთჳს რამეთუ მიჰფინე რვალი შენი, და გამოჩნდა სარცხჳნელი შენი სიძვითა შენითა ტრფიალთა მიმართ შენთა და ყოველთა მიმართ განზრახვათა შენთა, და სისხლითა შვილთა შენთაჲთა, რომელი მიეც მათ.

Verse: 37      ამისთჳს აჰა ესერა მე შენ ზედა შევკრიბნე ყოველნი ტრფიალნი შენნი, რომელთა იგი აღერიე მათ შორის, და ყოველნი რომელნი შეიყუარენ მითურთ, რომელნი გძულდეს; და შევკრიბნე იგინი შენ ზედა გარემო, და გამოვაცხადო უკეთურებაჲ შენი მათ წინაშე და იხილნენ ყოველნი სარცხჳნელნი Page of ms. J: B71v  შენნი.

Verse: 38      და შურ-ვიგო შენგან შურის-გებაჲ მემრუშისაჲ,/ და დაგდვა შენ სისხლითა გულის-წყრომისა და შურისაჲთა.

Verse: 39      და მიგცე შენ ჴელთა მათთა, და დაარღჳონ სასიძავი შენი, და დაჴსნენ საფუძველი შენი, და განგძარცონ შენ სამოსელი შენი, და მიგიღონ შენგან ჭური სიქადულისა შენისაჲ, და დაგიტეონ შენ შიშუელი და სარცხჳნელი.

Verse: 40      და მოიყვან<ნ>ენ შენ ზედა ერნი, და დაგკრიბონ შენ ზედა ქვაჲ; და დაგჭრან შენ მახჳლითა მათითა.

Verse: 41      და დაწუნენ სახლნი შენნი ცეცხლითა, და ყონ შენ ზედა შურის-გებაჲ წინაშე დედათა მრავალთა. და მოგაქციო შენ სიძვისაგან შენისა, და სასყიდელსა არღა სცემდე.

Verse: 42      და მივჰფინო რისხვაჲ ჩემი შენ ზედა, და აღვასრულო შური იგი ჩემი შენგან, და განვისუენო, და არღა ვზრუნვიდე.

Verse: 43      ამის თჳს, რამეთუ არა მოიჴსენენ დღენი სიჩჩჳლისა შენისანი, და შემაწუხებდ მე ამას ყოველსა ზედა, და აჰა ესერა მე გზანი შენნი თავსა შენსა ზედა მოგცნე, იტყჳს უფალი უფალი, და ესრეთ ჰყავ უღმრთოებაჲ ყოველთა თანა უშჯულოებათა შენთა.

Verse: 44      ესე იგი არს ყოველი რომელი თქუეს იგავი შენთჳს. და თქუან, ვითარცა დედაჲ,

Verse: 45      ეგრჱთცა ასული. ასული იგი დედისაჲ შენ ხარ, რომელმან განიშოვრის ქმარი თჳსი და შვილნი თჳსნი. და დათა შენთა რომელთა განიშოვრნეს ქმარი თჳსი და შვილნი თჳსნი. დედაჲ თქუენი ქეტელი, და მამაჲ თქუენი ამორეველი.

Verse: 46      და დაჲ თქუენი უხუცესი სამარიაჲ. იგი და ასულნი მისნი, რომელნი დამკჳდრებულ არიან მარცხენით შენსა. და დაჲ შენი უმრწემჱსი, რომელი დამკჳდრებულ არს მარჯუენით შენსა. სოდომაჲ და ასულნი მისნი.

Verse: 47      და არცა ეგრეთ გზათა მათთა-ებრ ხჳდოდე, და არცა უშჯულოებათა მათთა-ებრ ჰყავ მცირედ ღა; და გარდა-ვიდრე-მე-ჰმატე გზათა შენთა.

Verse: 48      ცხოველ ვარ მე, იტყჳს უფალი უფალი, უკუეთუ სოდომამან ყო ეგრეთ და ასულთა მისთა, Page of ms. J: B72r  ვითარცა ეგე ჰყავ შენ და ასულთა შენთა./

Verse: 49      გარნა ესე უშჯულოებაჲ სოდომელთაჲ, დისა შენისა, ამპარტავანებაჲ, სიმაძღრითა პურისაჲთა და ნაყოფიერებითა საშუებელთა მისთა, და ასულთა მისთაჲთა. ესე აქუნდა მას, და ასულთა მისთა, და ჴელსა დავრდომილისასა და გლახაკისასა არა აღუპყრობდეს,

Verse: 50      და დიდად მაღლოვოდეს, და იქმოდეს უშჯულოებასა წინაშე ჩემსა, და აღვიხუენ იგინი ვითარცა იხილე.

Verse: 51      და სამარიამან ზოგსცა შენსა არა ცოდა. და შენ განამრავლე უშჯულოებაჲ უფროჲს მისსა, და განამართლენ დანი შენნი ყოვლითა უშჯულოებითა შენითა, რომელსა იქმოდე.

Verse: 52      და შენ მოიღე ტანჯვაჲ შენი მისთჳს, რომელ განჰრყუნენ დანი შენნი უშჯულოებითა შენითა, რომელ უშჯულოჲ ჰქმენ უფროჲს მათსა, და განამართლენ იგი<ნი> უფროჲს შენსა, და შენ გრცხუენეს, და მიიღე გინებაჲ შენი განმართლებისათჳს დათა შენთაჲსა,

Verse: 53      და მოვაქციო გარემიქცევაჲ მათი, გარემიქცევაჲ სოდომისაჲ და ასულთა მისთაა. და მოვაქციო გარე-მიქცევაჲ სამარიაჲსაჲ და ასულთა მისთაჲ, და მოვაქციო გარე-მიქცევაჲ შენი შორის მათსა.

Verse: 54      რაჲთა მოიღო ტანჯვაჲ შენი, და საგინებელ იყო ყოველთაგან, რომელთა იქმოდე განსარისხებელად ჩემდა.

Verse: 55      და დაჲ შენი სოდომაჲ და ასულნი მისნი კუალად მოეგნენ, ვითარცა იყვნეს პირველ. და სამრიაჲ და ასულნი მისნი კუალად მოეგნენ, ვითარცა იყვნენ პირველ. და შენ და ასულნი შენნი კუალადვე მოგნეთ, ვითარცა იყვენით პირველად.

Verse: 56      და უკუეთუმცა იყო სოდომაჲ დაჲ შენი, სასმენელსა შენსა და პირსა, დღეთა ამპარტავანებისა შენისათა,

Verse: 57      ვიდრე გამოჩინებადმდე უკეთურებისა შენისა, ვითარცა ეგე აწ შენ საყუედრელ ხარ ასულთა ასურეთისათა, და ყოველთა გარემოთა მისთა, ასულთა უცხოთესლთასა, რომელნი მახლობელ არიან გარემო შენსა,

Verse: 58      უღმრთოებანი შენნი და უშჯულოებანი შენნი მოიხუნენ, იტყჳს Page of ms. J: B72v  უფალი უფალი.

Verse: 59      ამას იტყჳს უფალი, და გიყო შენ/ ვითარცა ეგე შენ ჰყავ. ვითარცა ეგე შეურაცხ-ჰყავ გარდასლვად აღთქუმასა ჩემსა, რომელ იყო შენდა მიმართ.

Verse: 60      <, , ,> დღეთა სიჩჩჳლისა შენისათა, და აღგიდგინო შენ აღთქუმაჲ საუკუნე.

Verse: 61      და მოგეჴსენნენ გზანი შენნი, და შეურაცხ-იქმნე, მოყვანებასა მას შენსა დათა შენთა უცხოთესლთასა, და მოგცნე შენ იგინი აღსაშჱნებელად, და არა აღთქუმისაგან შენისა.

Verse: 62      და აღვადგინო მე აღთქუმაჲ ჩემი შენ თანა, და სცნა რამეთუ მე ვარ უფალი.

Verse: 63      და რაჲთა მოგეჴსენოს და გრცხუენოდის, და არა იყოს შენდა მერმე აღებად პირისა შენისა პირისაგან გინებულებისა შენისა, რაჟამს გილხინო მე შენ ყოვლისა მისთჳს რომელი ჰყავ, იტყჳს უფალი უფალი.;

Chapter: 17  
Verse: 1      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა;

Verse: 2      ძეო კაცისაო, მიუთხარ თხრობაჲ და არქუ იგავი სახლსა ისრაჱლისასა,

Verse: 3      და ეტყოდე მათ; ამას იტყჳს უფალი უფალი; ორბმან დიდმან, და ფრთითა დიდმან, და გრძელმან ჰასაკითა, სავსემან ფრცხილითა, რომელსა აქუს მიმართებაჲ შესლვად ლიბანესა, მოიხუნა რჩეულთა ნაძუთა მისთა.

Verse: 4      მწუერვალნი სიჩჩოჲსა მისისანი მოჰკუეთნა, და მოიხუნა იგი ქუეყანად ქანაანისა, ქალაქსა მოზღუდვილსა დასხნა იგინი.

Verse: 5      და მოიღო თესლისაგან ქუეყანისა, და მოსცა იგი ველსა ნერგად წყალთა ზედა მრავალთა; სასხურად დააწესა იგი,

Verse: 6      და აღმოსცენდა იგი და იქმნა ვენაჴად, უძლურ და მცირე სიდიდითა გამოჩინებად იგი, და რტონი მისნი ზედა, და ძირნი მისნი ქუე მისსა. და იქმნა იგი ვენაჴ, და ყვნა წიდნენი, და განირთხნა ბაბილონი თჳსნი.

Verse: 7      და იყო სხუაჲ ორბი დიდი; და დიდი ფრთითა მრავალი ფრცხილითა. და აჰა ესერა ვენაჴი იგი მოხუეულ იყო მას, და ძირნი მისნი მისა მიმართ, და რტონი მისნი განუტევნა მის Page of ms. J: B73r  ზედა ყოფად იგი მძორსა მას თანა ნერგისა/ მისისასა,

Verse: 8      ველსა კეთილსა წყალთა ზედა მრავალთა <, , ,> იგი, რაჲთა განმწჳსნეს, და მოიღოს ნორჩი, და გამოსცეს ნაყოფი, და რაჲთა იქმნეს ვენაჴ დიდ.

Verse: 9      ამისთჳს არქუ მათ; ამას იტყჳს უფალი უფალი; უკუეთუ წარიმართოს, ანუ არა ძირნი სიჩჩოჲსა მისისანი და ნაყოფი მისი დალპეს, და განჴმეს ყოველი პირველ აღმოცენებული მისი. და არა მკლავითა დიდითა და არცა ერითა მრავლითა აღმოიფხურეს იგი ძირითურთ მისით.

Verse: 10      და აჰა ესერა განჴოხნების, ნუ უკუჱ წარემართოს, ანუ არა მობერვასა თანა ქარისა ცეცხლისასა განჴმეს.

Verse: 11      და იყო ჩემდა მომართ სიტყუაჲ უფლისაჲ და მრქუა მე;

Verse: 12      ძეო კაცისაო, არქუ სახლსა მას განმამწარებელთასა; არა იცითა რაჲ არს ესე. არქუ მათ; ოდეს მოვიდეს მეფჱ ბაბილონისაჲ იჱრუსალემდ, და წარიყვანოს მეფჱ მისი, და მთავარნი მისნი, და მიიყვანნეს იგინი მის თანა ბაბილონდ,

Verse: 13      და მოიყვანოს სამეუფოჲსა <გან> ნათესავისა, და დადვას მის თანა აღთქუმაჲ, და შეიყვანოს იგი წყევასა ქუეშჱ. და წინამძღუარნი ქუეყანისანი მიიყვანნეს,

Verse: 14      რაჲთა ყვნეს სამეუფო უძლურ ყოვლადვე, რაჲთა არა აღმაღლდენ, და რაჲთა დაიმარხონ აღთქუმაჲ მისი დამტკიცებად იგი.

Verse: 15      და განდგეს იგი მისგან, და მიავლინნეს მოციქულნი თჳსნი ეგჳპტედ, რაჲთა მოსცეს მას ცხენები და ერი მრავალი, უკუეთუ წარემართოს ანუ განერეს, რომელმან ქმნეს წინაა<ღ>დგომაჲ, და გარდაჴდეს აღთქუმასა, უკუეთუ განერეს.

Verse: 16      ცხოველ ვარი მე, იტყჳს უფალი უფალი. უკუეთუ არა ადგილსა მას მეფჱ იგი, რომელმან მეფჱ ყო იგი. რომელმან შეურაცხ-ყო ფიცი იგი, და გარდაჰჴდა აღთქუმასა მას ჩემსა, რომელი ვყავ მის თანა, ბაბილონს შინა აღესრულოს.

Verse: 17      და არა ძალითა დიდითა, არცა ერითა მრავლითა ყოს მის თანა ბრძოლაჲ ფარაო, ლაშქრის მოდგმითა, და არდაბაგის შჱნებითა საისართაჲთა Page of ms. J: B73v  აღებად სულთა კაცთასა.

Verse: 18      და შეურაცხ-ყო/ ფიცი იგი, და გარდაჰჴდა აღთქუმასა. და აჰა ესერა მისცა ჴელი, და ესე ყოველი უყო მას, ნუ უკუჱ განერეს.

Verse: 19      ამისთჳს არქუ, ამას იტყჳს უფალი უფალი; ცხოველ ვარ მე, უკუეთუ არა ამისთჳს, რამეთუ ფიცი ჩემი შეურაცხ-ყო, და აღთქუმასა ჩემსა რომელსა გარდაჰჴდა, მისთჳს მივაგო თავსა მისსა.

Verse: 20      და განვჰმარტო მახჱ ჩემი, და შეიპყრას გარე-მოდგომითა მისითა.

Verse: 21      ყოვლითა განწყობითა მისითა, მახჳლითა დაეცნენ, და ნეშტნი იგი მათნი ყოველსა ქარსა განვაბნინე, და სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელი ვიტყოდე.

Verse: 22      რამეთუ ამას იტყჳს უფალი უფალი; და მოვიღო მე ნაძუთა მათგან, თხემისაგან გულისა მათისა მოვჰკუეთო, და დავჰნერგო მთასა მაღალსა,

Verse: 23      და მოვჰკიდო იგი; მთასა აღმაღლებულსა ისრაჱლისასა დავჰნერგო იგი, და გამოიღოს ნორჩი და ნაყოფი. და იყოს ნაძუად დიდად, და განისუენებდენ ქუეშჱ მისსა ყოველნი მფრინველნი, და ყოველნი მჴეცნი ველისანი საგრილსა მისსა ქუეშჱ განისუენებდენ, და რტონი მისნი კუალად მოეგნენ.

Verse: 24      და ცნან ყოველთა ხეთა ველისათა, რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელმან დავამდაბლი ხჱ მაღალი, და აღვამაღლი ხჱ მდაბალი. და განვაჴმო ხჱ ნედლი, და აღმოვაცენო ხჱ ჴმელი. მე უფალი ვიტყოდე და ვყო.;

Chapter: 18  
Verse: 1      და იყო ჩემდა მომართ სიტყუაჲ უფლისაჲ, და თქუა;

Verse: 2      ძეო კაცისაო, რაჲ არს თქუენდა იგავი ესე ძეთა შორის ისრაჱლისათა, რომელი თქჳან ვითარმედ მამათა ჭამეს კაწახი, და ძეთა კბილნი მოჰლბეს.

Verse: 3      ცხოველ ვარ მე, იტყჳს უფალი, ამიერითგან არღარა იყოს იგავი ესე სიტყუად ისრაჱლსა შორის.

Verse: 4      რამეთუ ყოველნი სულნი ჩემნი არიან, ვითარცა სული მამისაჲ, ეგრეცა სული ძისაჲ ჩემი არს. სულმან რომელმან ცოდოს, იგიცა მოკუდეს.

Verse: 5      ხოლო კაცი რომელი იყოს მართალ, რომელმან ქმნეს სიმართლჱ.

Verse: 6      მთათა ზედა არა ჭამოს, და თუალნი მისნი არა განუტევნეს გულის-/სათქუმელთა Page of ms. J: B74r  სახლისა ისრაჱლისათა./ და ცოლი მოყუსისა თჳსისაჲ არა შეაგინოს, და დედაკაცსა წიდოვნებასა მისსა რაჲ იყოს, არა შეეხოს.

Verse: 7      და კაცსა არა ჰმძლავროს, და ნაჴუთევი თანა-მდებსა მისცეს, და ნატაცები არა იტაცოს. პური მისი მშიერსა სცეს, და შიშუელი შემოსოს.

Verse: 8      და ვეცხლი თჳსი აღნადგინებად არა მისცეს, და აღნადგინები არა მოიღოს. და სიცრუვისაგან გარე-მოაქციოს ჴელი მისი. და საშჯელი სიმართლისაჲ ქმნეს შორის კაცისა და მოყუსისა მისისა.

Verse: 9      და ბრძანებათა ჩემთა სრულ იყოს, და სამართალნი ჩემნი დაემარხნეს ყოფად იგინი. ესე-ვითარი ესე მართალი არს, ცხოვრებით ცხოვნდეს, იტყჳს უფალი უფალი.

Verse: 10      და უკუეთუ შვეს მან ძჱ ბილწი და მთხეველი სისხლისაჲ და მოქმედი ცოდვისაჲ.

Verse: 11      და გზასა მამისა მისისა მართლისასა არა ვიდოდის. არამედ მთათა ზედა ჭამა, და ცოლი მოყუსისა თჳსისაჲ შეაგინა,

Verse: 12      და დავრდომილსა და გლახაკსა ჰმძლავრობდა, და ნატაცები იტაცა, და ნაჴუთევი არა უკუნსცა. და კერპთა მიმართ მიადგნა თუალნი თჳსნი. უშჯულოებაჲ ქმნა,

Verse: 13      ვახშად ვეცხლი მისცა, და აღნადგინები მოიღო. ესე ცხოვრებით არა ცხონდეს, რამეთუ ესე ყოველნი უშჯულოებანი ქმნნა. სიკუდილით მოკ<უ>დეს, სისხლი მისი მის ზედა იყოს.

Verse: 14      უკუეთუ შვეს ძჱ, და იხილნეს ყოველნი ცოდვანი <მამისა მისისანი>, რომელნი ქმნნა, და შეიშინოს, და არა ყოს ეგრე სახედ. <15> მთათა ზედა არა ჭამა, და თუალნი თჳსნი არა მიადგნა გულის-სათქუმელთა სახლისა ისრაჱლისათა. და ცოლი მოყუსისა თჳსისაჲ არა შეაგინა.

Verse: 16      და კაცსა არა ჰმძლავრობდა; და ნაჴუთევი არა იჴუთა, და ნატაცები არა იტაცა. და პური თჳსი მშიერსა სცა, და შიშუელი შემოსა.

Verse: 17      და სიცრუვისაგან გარე-მოაქცია ჴელი თჳსი; ვახში და აღნადბინები არა მოიღო, და სიმართლჱ Page of ms. J: B74v  ქმნა, და ბრძანებათა ჩემთა ვიდოდა./ არა მოკუდეს ესე ცოდვითა მამისა თჳსისაჲთა, არამედ ცხოვრებით ცხონდეს.

Verse: 18      უკუეთუ მამამან მისმან ჭირი ვის მე აჭირვოს, და ნატაცები იტაცოს, და ბოროტი ქმნა<ს> შორის ერსა ჩემსა, ეგევითარი ეგე მოკუდეს სიცრუვითა თჳსითა.

Verse: 19      და თქუენ სთქუთ, რაჲ არს ესე, რამეთუ არა მოიღო ცოდვაჲ მამისაჲ ძემან, რამეთუ ძემან მან სიმართლჱ ქმნა, და ყოველი შჯული ჩემი დაიმარხა და ქმნნა იგინი. ესე ცხორებით ცხონდეს.

Verse: 20      სულმან რომელმან ცოდოს, იგი მოკუდეს. ძემან არა მოიღოს ცოდვაჲ მამისაჲ, არცა მამამან ცოდვაჲ ძისა თჳსისაჲ. სიმართლჱ მართლისაჲ მის ზედავე იყოს, და უშჯულოებაჲ უშჯულოჲსაჲ მის ზედავე იყოს.

Verse: 21      და უშჯულომან მან თუ მოაქციოს ყოველთაგან უშჯულოებათა მისთა, რომელ ქმნნა, და მერმე დაიმარხნეს ყოველნი მცნებანი ჩემნი, და ქმნეს სიმართლჱ და მოწყალებაჲ, ცხორებით ცხოვნდეს, და არა მოკუდეს.

Verse: 22      ყოველნი ცოდვანი მი<ს>ნი რაოდენნი ქმნნა, არა მოიჴსენნენ. სიმართლითა მისითა რომელ ქმნა მით ცხოვნდეს.

Verse: 23      არა ნეფსით ვინებე სიკუდილი ცოდვილისაჲ, იტყჳს უფალი უფალი, არამედ მოქცევაჲ მისი გზისაგან მისისა ბოროტისა, და ცხოვრებაჲ მისი,

Verse: 24      უკუეთუ კუალად მიაქციოს მართალმან სიმართლისაგან თჳსისა, და ქმნეს ბოროტი ყოვლისა მის-ებრ უშჯულოებისა, რომელ იგი ქმნა უშჯულომან, ყოველნი იგი სიმართლენი მისნი რომელ ქმნნა, არა მოიჴსენნენ, შეცოდებითა მისითა, რომელ ქმნა, ცოდვათაცა შინა მისთა, რომელ ცოდა, მასცა შინა მოკუდეს.

Verse: 25      და თქუენ სთქუთ. არა მართალ არს გზაჲ უფლისაჲ. აწ ისმინე, სახლო ისრაჱლისაო, ნუ უკუე გზაჲ ჩემი არა მართალ არს, ანუ არა გზაჲ თქუენი ვიდრე მე არა მართალ არს.

Verse: 26      უკუეთუ მიაქციოს მართალმან სიმართლისაგან თჳსისა და ქმნეს ცოდვაჲ, და მოკუდეს ცოდვასა შინა თჳსსა, რომელ ქმნა, მას შინაცა მოკუდეს.

Verse: 27      და უკუეთუ მოაქციოს უშჯულომან მან უშჯულოებისაგან თჳსისა, რომელ Page of ms. J: B75r  ქმნა,/ და იქმოდის განკითხვასა და სიმართლესა, ამან სული თჳსი დაიმარხა,

Verse: 28      და მოაქცია ყოველთაგან უღმრთოებათა თჳსთა, რომელ ქმნ<ნ>ა, ცხოვრებით ცხოვნდეს, და არა მოკუდეს.

Verse: 29      და იტყჳან ძენი ისრაჱლისანი, არა მართალ არს გზაჲ უფლისაჲ; არა გზაჲ ჩემი არა მართალ არს. არამედ გზაჲ თქუენი არა მართალ არს, სახლო ისრაჱლისაო.

Verse: 30      კაცად-კაცადი გზათა-ებრ თქუენთა გსაჯნე თქუენ, სახლო ისრაჱლისაო, იტყჳს უფალი, მოიქეცით. და მოაქციეთ ყოველთაგან უშჯულოებათა თქუენთა, და არა იყვნეთ თქუენ სატანჯველად სიცრუვისა .

Verse: 31      მოიქეცით თავით თჳსით, და განიშოვრენ<ი>თ თქუენგან ყოველნი უშჯულოებანი თქუენნი, რომელნი უშჯულოებანი ჰყვენ<ი>თ ჩემდამო, და ყავთ თავისა თქუენისა გული ახალი და სული ახალი. და რაჲსათჳს მოსწყდებით, სახლო ისრაჱლისაო.

Verse: 32      რამეთუ არა მნებავს სიკუდილი მოსიკუდიდისაჲ მის, იტყჳს უფალი უფალი.;

Chapter: 19  
Verse: 1      და შენ, ძეო კაცისაო, მოიღე გოდებაჲ მთავარსა მას ზედა ისრაჱლისასა,

Verse: 2      და არქუ მას, რაჲსათჳს დედაჲ შენი, ვითარცა ლეკჳ შორის ლომთა ძოვდა, და შორის ლომთა განიმრავლნა ლეკუნი თჳსნი,

Verse: 3      და გამოხლდა ლეკუთა მიმართ, ლომ იქმნა, და ისწავა ტაცებაჲ ნატაცებთაჲ; კაცებსა ჭამდა,

Verse: 4      და ესმა მისთჳს წარმართთა, განჴრწნილებასა მათს[ა] შეიპყრა, და მიიყვანეს იგი ჭიმითა ეგჳპტედ.

Verse: 5      და იხილეს რამეთუ განდგომილ არს მისგან, წარწყმდა ძალი მისი. და მოიყვანა სხუაჲ ლეკუთაგან მისთა, ლომად დააწესა იგი.

Verse: 6      და იქცეოდა იგი შორის ლომთა, ლომ იქმნა, და ისწავა ტაცებაჲ ნატაცებისაჲ; <კაცებსა> ჭამდა,

Verse: 7      და ძოვდა იგი სიხუესტითა თჳსითა, და ქალაქები მათი მოაოჴრა, და განრყუნა ქუეყანაჲ და სავსებაჲ მისი ჴმისაგან ზახებისა მისისა.

Verse: 8      და მოსცეს მის ზედა ნათესავთა სოფლებისაგან გარემო, და განჰმარტეს მის ზედა ბადე მათი; განჴრწნითა მათითა შეიპყრა.

Verse: 9      და დადვეს იგი Page of ms. J: B75v  ჭიმითა და გალი/აკითა; მოვიდა იგი მეფისა ბაბილოვნელთაჲსა, და შეიყვანეს იგი საპყრობილედ, რაჲთა არა ისმეს ჴმაჲ მისი მთათა ზედა ისრაჱლისა<თა>.

Verse: 10      დედაჲ შენი ვითარცა ვენაჴი. ვითარცა ყუავილი ბროწეულსა წყალთა ზედა დანერგული; მცენარჱ მისი და ნაყოფი მისი იყო წყალთაგან მრავალთა.

Verse: 11      და იყო მისა კუერთხი ტოჰმთა ზედა წინამძღუართა, და განმწჳსნა სიდიდითა მისითა შორის ხეთა, და იხილა სიკეთჱ თჳსი სიმრავლითა რტოთა თჳსთაჲთა.

Verse: 12      და შეიმუსრა გულის-წყრომითა, და დაეცა ქუეყანასა, და ქარმან ცხელმან განაჴმნა რტონი მისნი, და შური იძია მათგან, და განჴმა კუერთხი იგი ძლიერებისა მისისაჲ, და ცეცხლმან განლია იგი.

Verse: 13      და აწ დაჰნერგეს იგი უდაბნოსა ქუეყანასა ურწყულსა.

Verse: 14      და გამოჴდა ცეცხლი კუერთხისაგან რჩეულითა მისთაჲსა, და შეჭამა იგი, და არა იყო მას შინა კუერთხი ძლიერებისაჲ, ტოჰმი, იგავი გოდებისაჲ არს, და იყო<ს> გოდებად.;

Chapter: 20  
Verse: 1      და იყო წელსა მას მეშჳდესა, მეხუთესა თთუესა, მეათესა თთჳსასა, მოვიდეს კაცნი მოხუცებულთაგან სახლისა ისრაჱლისათანი კითხვად უფლისაგან, და დასხდეს წინაშე ჩემსა.

Verse: 2      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა.

Verse: 3      ძეო კაცისაო, ეტყოდე მოხუცებულთა მაგათ ისრაჱლისათა და არქუ, ამას იტყჳს უფალი უფალი; უკუეთუ კითხვად ჩემდა მოსრულ ხართ თქუენ, ცხოველ ვარ მე, არა მიგიგო თქუენ სიტყუაჲ, იტყჳს უფალი.

Verse: 4      უკუეთუ არა შურის-გებით შური ვიძიო. ძეო კაცისაო, უშჯულოებანი მამათა მათთანი უწამენ მათ,

Verse: 5      და არქუ მათ. ამას იტყჳს უფალი უფალი; ვინაჲთ დღითგან სათნო ვიყავ სახლი ისრაჱლისაჲ, და გამოვეცხადე ნათესავსა სახლისა იაკობისსა, და გამო-ვე-მეცნე მათ ქუეყანასა ეგჳპტისასა, და აღუპყარ მათ ჴელი ჴელითა ჩემითა, და ვარქუ; მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.

Verse: 6      მას დღესა შინა უპყარ მათ ჴელი ჴელითა ჩემითა გამოყვანებად მათა Page of ms. J: B76r  ქუეყანით/ ეგჳპტით, ქუეყანასა მას რომელი განუმზადე მათ, მადინებელი სძისა და თაფლისაჲ, გოლი არს იგი უმეტჱს ყოვლისა ქუეყანისაჲ.

Verse: 7      და ვარქუ მათ; კაცად-კაცადმან თქუენმან საძაგელი თუალთა თქუენთაჲ განიშორეთ, და საქმითა ეგჳპტისაჲთა ნუ შეიგინებით, მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.

Verse: 8      და იგინი განდგეს ჩემგან, და არა ინებეს სმენად ჩემი. საძაგელებაჲ თუალთა მათთაჲ, არა განიშოვრეს, და საქმენი ეგჳპტისანი არა დაუტევნეს. და ვარქუ მიფენად გულის-წყრომაჲ ჩემი მათ ზედა, აღსრულებად რისხვაჲ ჩემი მათ შორის, ქუეყანასა შორის ეგჳპტისასა.

Verse: 9      და ეგრეთ ვყავ, რაჲთა ყოვლადვე სახელი ჩემი არა შეიგინოს წინაშე წარმართთა, რომელთა შორის არიან იგინი, და რომელთა შორის გამოვეცხადე მათ წინაშე მათსა, გამოყვანებად მათა ქუეყანით ეგჳპტით.

Verse: 10      და მოვიყვანენ იგინი უდაბნოდ.

Verse: 11      და მივსცენ მათ ბრძანებანი ჩემნი, და სამართალნი ჩემნი ვაუწყენ მათ. რომელმანმცა ყვნა იგინი კაცმან, და ცხონდა მათ შინა.

Verse: 12      და შაბათნი ჩემნი მივსცენ მათ, რ[აჲთა] იყოს შორის ჩემსა და შორის მათსა სასწაულად, რაჲთა უწყოდიან, რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელი განვსწმედ მათ.

Verse: 13      და ვარქუ სახლსა ისრაჱლისასა უდაბნოსა ზედა, ბრძანებათა ჩემთა ვიდოდეთ, და არა ვიდოდეს; და სამართალნი ჩემნი განიშოვრნეს, რომელნიმცა ყვნა კაცმან, და ცხონდა მათ შინა. და შაბათნი ჩემნი შეაგინნეს ფ[რიად] და ვთქუ მიფენად გულის-წყრომაჲ მათ ზედა უდაბნოსა ზედა, რაჲთამცა აღვჴოცენ იგინი.

Verse: 14      და ეგრეთ ვყავ, რაჲთა სახელი ჩემი ყოვლითურთ არა შეიგინოს წინაშე წარმართთა, რომელთა თუალთა წინაშე მათთა გამოვიყვანენ იგინი.

Verse: 15      და აღვიპყარ ჴელი ჩემი მათ ზედა უდაბნოსა ზედა, რაჲთურთით არა შეყვანებად მათა ქუეყანასა მას, რომელი იგი მივეც მათ, გამომ<ა>დინებელი სძისა და თაფლისაჲ; გოლი არს იგი უმეტჱს ყოვლისა ქუეყანისაჲ.

Verse: 16      ამისთჳს რამეთუ სამართალნი ჩემნი განიშორნეს, და ბრძანებათა ჩემთა Page of ms. J: B76v  არა ვიდოდეს, და შაბათთა ჩემთა შეაგინებდე[ს],/ და შემდგომად ზრახვათა გულისა მათისათა ვიდოდეს.

Verse: 17      და ერიდა მათ თუალი ჩემი, რაჲთა არა აღვჴოცნე იგინი, და არა მოვასრულნე იგინი უდაბნოსა ზედა.

Verse: 18      და ვარქუ შვილთა მათთა უდაბნოსა ზედა; შჯულისა-ებრ მამათა თქუენთაჲსა ნა ხუალთ, და სამართალთა მათთა ნუ იმარხავთ, და სლვათა მათთა ნუ შეერევით.

Verse: 19      მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი, ბრძანებათა ჩემთა ვიდოდეთ, და სამართალთა ჩემთა იმარხევდით, და იქმოდეთ მათ.

Verse: 20      და შაბათნი ჩემნი წმიდა ყვენ<ი>თ, და იყოს სასწაულად შორის ჩემსა და თქუენსა, რაჲთა იცოდით რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.

Verse: 21      და განმამწარეს მე შვილთაცა მათთა; ბრძანებათა ჩემთა არა ვიდოდეს, და სამართალნი ჩემნი არა დაიმარხნეს, რაჲთამცა ყვნეს იგინი. რომელმანმცა ყვნა იგინი კაცმან, ცხონდამცა მათ შინა. და შაბათთა ჩემთა შეაგინებდეს, და ვთქუ მიფენად მათ ზედა გულის-წყრომაჲ ჩემი და რისხვაჲ ჩემი,

Verse: 22      და არა ვყავ, რაჲთა ყოვლადვე სახელი ჩემი არა შეიგინოს წარმართთა მათ შორის, რომელთა თუალთა წინაშე მათთა გამოვიყვანენ იგინი.

Verse: 23      და აღვიღე ჴელი ჩემი უდაბნოსა შინა მათ ზედა განბნევად მათდა წარმართთა შორის, და განთესვად მათა სოფლებსა შორის.

Verse: 24      ამისთჳს რამეთუ სიმართალნი ჩემნი არა ყვნეს, და ბრძანებანი ჩემნი განიშორნეს, და შაბათნი ჩემნი შეაგინნეს, და შემდგომად განზრახვასა მამათა მათთასა იყვნეს თუალნი მათნი.

Verse: 25      და მე მივსცენ მათ ბრძანებანი არა კეთილნი, და სამართალნი რომლითა ვერ ცხონდენ მათ შინა.

Verse: 26      და შევაგინნე იგინი საქმითა მათითა და განსლვასა ჩემსა ყოვლისა მიმართ, რომელმან განაღოს საშოჲ, რაჲთა განვაქარვნე იგინი.

Verse: 27      ამისთჳს ეტყოდე, ძეო კაცისაო, სახლსა მას განმამწარებელთასა, სახლსა ისრაჱლისასა, და არქუ მათ. ამას იტყჳს უფალი უფალი; და ვიდრე აქამომდე განმარისხეს მე მამათა თქუენთა შეცოდებითა მათითა, რომლითა იგი შემცოდეს მე.

Verse: 28      და Page of ms. J: B77r  შე/ვიყვანენ იგინი ქუეყანასა მას, რომლისათჳს აღვიღე ჴელი ჩემი მიცემად მათა, და იხილეს მათ ყოველი ბორცჳ მაღალი, და ყოველი ხე ჩრდილოვანი. და უზორვიდეს მუნ კერპთა მათთა, და დააწესეს მუნ საყნოსელი სულნელებისაჲ, და შეწირეს მუნ მსხუერპ<ლ>ები მათი.

Verse: 29      და ვარქუ მათ; რაჲ არს ბაალი, რამეთუ მიხუალთ თქუენ მუნ. და ჰრქუეს სახელი მისი ბაალ, ვიდრე დღენდელად დღედმდე.

Verse: 30      ამისთჳს არქუ სახლსა ისრაჱლისასა. ამას იტყჳს უფალი უფალი; უკუეთუ თქუენ უშჯულობათა შინა მამათა თქუენთასა შეიბილწებით, და შემდგომად საძაგელებათა მათთა მიხუალთ.

Verse: 31      და პირველთა ნაყოფთა მისაცემელთა თქუენთასა, და განჩინებულთა შესაწირავთა თქუენთა შინა შეიგინებით, ვიდრე დღენდელად დღედმდე. და მიგიგო თქუენ სიტყუაჲ, სახლო ისრაჱლისაო. ცხოველ ვარ მე, იტყჳს უფალი უფალი, უკუეთუ მიგიგო თქუენ, და უკუეთუ მოგიჴდეს გულსა თქუენსა ესე.

Verse: 32      და არა იყოს ვითარცა ეგე თქუენ იტყჳთ. ვიყვნეთ ვითარცა ყოველნი ნათესავნი და ტომნი ქუეყანისანი მსახურებად ძელთა და ქვათა.

Verse: 33      ამისთჳს ცხოველ ვარ მე, იტყჳს უფალი უფალი. უკუეთუ არა ჴელითა მტკიცითა, და მკლავითა მაღლითა, <და> გულის-წყრომითა სასტიკითა ვმეფობდე თქუენ ზედა.

Verse: 34      და გამოგიყვანნე თქუენ ერთაგან, და მოგიყვანნე თქუენ სოფლებისაგან, სადა იგი განბნეულ იყვენ<ი>თ მათ შორის ჴელითა მტკიცითა და მკლავითა მაღლით[ა] და გულის-წყრომითა სასტიკ[ი]თა.

Verse: 35      და მოგიყვანნე თქუენ უ[დაბ]ნოსა ერთსა, და გეშჯოდი თქუენ მუნ პირის-პირ.

Verse: 36      ვითარცა იგი ვეშჯოდე მამათა თქუენთა უდაბნოსა ზედა ეგჳპტისასა, ეგრეთ გსაჯნე თქუენ, იტყჳს უფალი უფალი.

Verse: 37      და მოგიყვანნე თქუენ ქუეშე კუერთხსა ჩემსა, და შეგიყვანნე თქუენ რიცხჳთ.

Verse: 38      და გამოვარჩინე თქუენგან უღმრთონი და განდგომილნი. და გამოვიყვანნე იგინი, და ქუეყანად ისრაჱლისა Page of ms. J: B77v  ვერ შევიდენ, და სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი უფალი./

Verse: 39      და თქუენ, სახლო ისრაჱლისაო, ამას იტყჳს უფალი უფალი; კაცად-კაცადმან საქმენი თჳსნი განიშორენით, და მისა შემდგომად უკუეთუ ისმინოთ ჩემი, და უკუეთუ სახელი წიდაჲ ჩემი არა შეაგინოთ, არღარა ძღუენთა თქუენთათჳს და სლვათაებრ თქუენთა გიყო თქუენ.

Verse: 40      არამედ მთასა ჩემსა წმიდასა და ადგილსა მაღალსა, იტყჳს უფალი უფალი; მუნ მმონებდეს მე ყოველი სახლი ისრაჱლისაჲ სრულიად, და მუნ შევიწირო, და მივჰხედო პირველთა ნაყოფთა თქუენთა, და პირველთა ნაყოფთა განჩემებულთა თქუენთასა.

Verse: 41      სულად სულნელად შეგიწყნარნე თქუენ, რაჟამს გამოგიყვანნე თქუენ ერთაგან, და შეგიწყნარნე თქუენ სოფლებისაგან, რომელთა იგი განბნეულ იყვენით მათ შორის. და წმიდა ვიყო მე თქუენ შორის წინაშე თუალთა ერისათა.

Verse: 42      და სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი უფალი, ოდეს შეგიყვანნე მე თქუენ ქუეყანასა მას ისრაჱლისასა, ქუეყანასა მას რომლისათჳს განვირთხ ჴელი ჩემი მიცემად იგი მამათა თქუენთა.

Verse: 43      და მოიჴსენნეთ მუნ გზანი თქუენნი და სლვანი თქუენნი, რომლითა იგი შეიგინებოდეთ მათ შინა. და იცემდეთ პირთა თქუენთა ყოველთათჳს უკეთურებათა თქუენთა.

Verse: 44      და სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი, რაჟამს გიყო მე თქუენ ესრეთ, რაჲთა სახელი ჩემი არა შეიგინოს გზათა-ებრ თქუენთა ბოროტთა, არცა საქმეთა-ებრ თქუენთა განხრწნილთა, იტყჳს ადონა უფალი.

Verse: 45      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა.

Verse: 46      ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი თემანსა ზედა, და მიხედე დაგონსა წინაწარმეტყუელებად მაღნარად მიმართ მთავრისა მიმართ ნაგებისა.

Verse: 47      და არქუ მთავარსა ნაგებისასა, ისმინე სიტყუაჲ უფლისაჲ; ამას იტყჳს ადონა უფალი. აჰა ესერა აღვაგზნე მე შენ შორის ცეცხლი, და შეჭამოს ხე ნედლი შენ შორის და ყოველ იხჱ ჴმელი. და არა დატრტეს ალი იგი აღგზებული, და დაიწუეს მის შორის ყოველი პირი მზის-აღმოსავალითგან და ჩრდილოდ.

Verse: 48      და ცნას ყოველმან ჴორციელმან, რამეთუ მე ვარ უფალი. აღვაგზენ იგი, და არა დაშრტეს./ Page of ms. J: B78r 

Verse: 49      და ვთქუ; ნუ სადა, უფალო; იგინი მეტყჳან მე, ანუ არა იგავი თქუმული არს ესე.,

Chapter: 21  
Verse: 1      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა.

Verse: 2      ამისთჳს წინაწარმეტყუელებდ, ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი იჱრუსალემდ მიმართ, და მიიხილე სიწმიდეთა მიმართ მათთა, და წინაწარმეტყუელებდ ქუეყანად ისრაჱლისა,

Verse: 3      და თქუ. ამას იტყჳს უფალი უფალი; აჰა ესერა მე შენდამი ,და გამოვიტაცო ჴელის-საპყრობელი ჩემი გუამისაგან მისისა, და მოვსრა შენგან ყოველი ცრუჲ და უშჯულოჲ.

Verse: 4      ვითარცა იგი მოვსრა შენგან, ეგრევე მოისრას ჴელის-საპყრობელი ჩემი გუამისაგან მისისა ყოველსა ზედა ჴორციელსა მზის-აღმოსავალითგან ვიდრე ჩრდილოდმდე.

Verse: 5      და ცნას ყოველმან ჴორციელმან რამეთუ მე ვარ უფალი. გამოვსტაცე ჴელის-საპყრობელი ჩემი გუამისაგან მისისა, და არღარა მოაქციოს მერმე.

Verse: 6      და შენ, ძეო კაცისაო, სულთ-ითქუემდ შემუსრვასა ზედა წელთა შენთასა, და სალმობით სულთ-ითქუენ წინაშე თუალთა მათთა.

Verse: 7      და იყოს უკუეთუ გრქუან, რაჲსათჳს სულთ-ითქუამ შენ, არქუ მათ; ჰამბავისა მისთჳს რამეთუ მოვალს. და შეძრწუნდეს ყოველი გული, და ყოველნი ჴელნი დაჴსნდენ, და განცივნეს ყოველი ჴორციელი და ყოველი სული, და ყოველნი ბარკალნი შეიგინნენ სინედლითა. აჰა ესერა მოვალს, და იყოს, იტყჳს ადონა უფალი.

Verse: 8      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა.

Verse: 9      ძეო კაცისაო, წინაწარმეტყუელებდ და არქუ; ამას იტყჳს ადონა უფალი. მახჳლო, მახჳლო, აღილესე და განრისხენ,

Verse: 10      რაჲთა ჰკლვიდე საკლველებსა. აღმახჳნი, რაჲთა იქმნე ბრწყინვალე, განმზადებულ დაჴსნად, მოჰსრევდ, და შეურაცხ-ჰყოფდ. და ეც ყოველი ხჱ;

Verse: 11      და მისცა იგი, განმზადებული პყრობად ჴელსა მისსა. აღილესა მახჳლი, და მზა არს იგი, განმზადებულ მიცემად ჴელისა განგუმერელთასა.

Verse: 12      ღაღად-ყავ და დაიყივლე, ძეო კაცისაო, რამეთუ ესე იყო ერსა შორის ჩემსა. ესე ყოველთა შორის წინამძღუართა ისრაჱლისათა, დაიმკჳდრონ მახჳლსა ზედა. ესე იქმნა ერსა ჩემსა. ამისთჳს დაიტყუელენ ჴელითა,

Verse: 13      რამეთუ განმართლებულ არს./ Page of ms. J: B78v  და რაჲ ეგე ხარ, ტომი განშოვრებული, და ეგე არა იყოს, იტყჳს ადონა უფალი.

Verse: 14      და შენ, ძეო კაცისაო; წინაწარმეტყუელებდ, და დაიტყუელე ჴელი ჴელსა, და დახარჱოდე მახჳლი. მესამე მახჳლი წყლულებისაჲ არს, მახჳლი წყლულებათაჲ არს დიდი, და განაკრთვნე იგინი,

Verse: 15      რაჲთა შეძრწუნდეს გული, და განმრავლდენ მოუძლურებულნი. ყოველთა ზედა ბჭეთა მიცემულ არიან კლვად მახჳლსა. კეთილ იქმნა კლვად, იქმნა იგი ბრწყინვალე.

Verse: 16      განვლე, აღმახუენ, შეჰშჭამდი მარჯუენით და მარცხენით, ვიდრეცა პირმან შენმან მიიმართოს.

Verse: 17      ხოლო მე დავიტყუელნე ჴელი ჴელსა, და მიუტეო მათ ზედა გულის-წყრომაჲ ჩემი. მე უფალი ვიტყოდე.

Verse: 18      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა.

Verse: 19      და შენ, ძეო კაცისაო, განაწესენ თავისა შენისა ორნი გზანი. შესლვად მახჳლი მეფისა ბაბილონისაჲ, სოფლისაგან ერთისა გამოვიდენ გუნდნი ორნი. და ჴელი დასაბამსა გზისა ქალაქისასა თავსა გზისასა დააწესო.

Verse: 20      შესლვად მახჳლი რაბათდ ძეთა ამონისთა, და იდუმეად, და იჱრუსალემდ შორის მისსა.

Verse: 21      რამეთუ დადგეს მეფჱ ბაბილოვნისაჲ პირველსა მას გზასა თავსა ზედა ორთა გზათასა მისნობად მისნობისა, აღმოცენებად კუერთხი, და კითხვად გამოქანდაკებულთა, და ტყირბის მსტურობად. მარჯუენით მისსა

Verse: 22      იყოს სამისნობელი იჱრუსალემდ მიმართ მოდებად მას ლაშქარი, და აღებად პირისა ღაღადებით, და აღმაღლებად ჴმაჲ ვალალებით, მოდგმად ლაშქარი ბჭეთა მისთა, და მოდებად მიწაჲ და შენებად საისართა.

Verse: 23      და თავადი იგი მათ მისნობით უმისნიდეს წინაშე მათსა, და მან მოაჴსენოს სიცრუვე მათი მოჴსენებად.

Verse: 24      ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი უფალი; რამეთუ მოიჴსენეთ თქუენ სიცრუვე თქუენი, Page of ms. J: B79r  რაჲთა განცხადნეს უღმრთოებაჲ/ თქუენი, და ჩნდენ ცოდვანი თქუენნი ყოველთა შინა უღმრთოებათა თქუენთა, და საქმეთა შინა თქუენთა, ამისთჳს რამეთუ მოიჴსენეთ, მათ შინაცა შეიპყრნეთ.

Verse: 25      და შენ, პილწო და უშჯულოო მთავარო ისრაჱლისაო, არღა მოწევნულ არს დღჱ ჟამსა სიცრუვისა. აღსასრული.

Verse: 26      ამას იტყჳს ადონა უფალი. აღიძარცუე ვარშამაგი, და აღიჴადე გჳრგჳნი. ესე არა ესე-ვითარი იყოს, დაამდაბლე მაღალი, და აღამაღლე მდაბალი.

Verse: 27      და ვდვა იგი სიცრუვედ, და არცა იგი ესე-ვითარი იყოს, ვიდრემდე მოვიდეს რომლისაჲ იგი ჯერ არს, და მივსცე მას.

Verse: 28      და შენ, ძეო კაცისაო, წინაწარმეტყუელებდ, და არქუ, ამას იტყჳს ადონა უფალი, ძეთა მიმართ ამონისთა, და ყუედრებისა მათისა; და არქუ მათ. მახჳლო, მახჳლო, აღმოჴდილო კლვად, და აღმოჴდილო მოსრულებად, აღდეგ რაჲთა ჰბრწყინვიდე,

Verse: 29      ხილვითა შენითა ამაოჲთა, და მისნობასა შენსა ტყუვილისასა, მიცემად შენდა ქედთა ზედა; წყლულთა ზედა უშჯულოთასა, რომელთაჲ მოვალს დღჱ ჟამსა სიცრუვისა. აღსასრული.

Verse: 30      მოიქეც; ნუ დაადგრები ადგილსა მას, რომელსა შობილ ხარ, ქუეყანასა თჳსსა შენსა გსაჯო შენ.

Verse: 31      და მივჰფინო შენ ზედა რისხვაჲ ჩემი; ცეცხლითა რისხვისა ჩემისაჲთა მოვჰბერო შენ ზედა. და მიგცე შენ ჴელთა წარმართთასა, მოქმედთა ბოროტისათა.

Verse: 32      ცეცხლისა იყო შესაჭმელ, სისხლი შენი იყოს ქუეყანასა შინა, არა იყოს შენდა ჴსენებაჲ, რამეთუ მე უფალი უფალი ვიტყოდე.;

Chapter: 22  
Verse: 1      და იყო ჩემდა მომართ სიტყუაჲ უფლისაჲ, და თქუა.

Verse: 2      და შენ, ძეო კაცისაო, არა ჰსაჯოა ქალაქი ესე მოსისხლე, და უჩუენენ მას ყოველნი უშჯულოებანი მისნი.

Verse: 3      და არქუ მას, იტყჳს ადონაჲ უფალი; ჵ ქალაქო მოსისხლეო, რომელმან დასთხიენ სისხლნი შორის შენსა, რაჲთა მოიწიოს ჟამი შენი, და ჰყოფდი Page of ms. J: B79v  შენ განზრახვასა გულისასა თავისა თჳსისათჳს შეგ/ინებად შენ<და>

Verse: 4      სისხლითა მათითა, რომელნი დასთხიენ, და დაეცი, და გულის-სიტყჳთა შენითა, რომელსა ჰყოფდი მათ შინა შეიგინებოდე. და მოიახლენ ყოველნი დღენი შენნი, და მოიყვანენ ჟამნი წელთა შენთანი. ამისთჳს მიგეც შენ საყუედრელად წარმართთა, და საკიცხელად ყოველსა სოფლებსა,

Verse: 5      მახლობელთა შენთა, და რომელნი შორს არიან შენგან, და გემღერდენ შენ არა-წმიდაო, სახელოვანო, და სავსეო მრავლითა უშჯულოებითა.

Verse: 6      აჰა ესერა მთავარნი სახლისა ისრაჱლისანი კაცად-კაცადი ნათესავისა თჳსისა თანა შეიგინებოდა შენ შორის, რაჲთა დასთხიო<ნ> სისხლი.

Verse: 7      მამისა და დედისათჳს ძჳრსა იტყოდეს შენ შორის, და მწირისა მიმართ სიცრუვით ვიდოდეს შენ შორის. ქურივსა და ობოლსა ჰმძლავრობდეს შენ შორის.

Verse: 8      და სიწმიდეთა ჩემთა შეურაცხ-ჰყოფდეს, და შაბათთა ჩემთასა შეაგინებდეს შენ შორის.

Verse: 9      კაცნი ავაზაკნი იყვნეს შენ შორის, რომელნი დასთხევდეს სისხლსა, და მთათა ზედა ჭამდეს შენ შორის, არა-წმიდებასა იქმოდეს შენ შორის.

Verse: 10      სარცხჳნესლა მამისასა გამოაცხადებდეს შენ შორის, და არა-წმიდებასა შინა დედაკაცსა დაამდაბლებდეს შენ შორის.

Verse: 11      კაცად-კაცადი ცოლსა მოყუსისა თჳსისასა უშჯულოებდეს შენ შორის, და თითოეული სძალსა თჳსსა შეაგინებდეს უშჯულოებით, და კაცად-კაცადი დასა თჳსსა, ასულსა მამისა თჳსისასა, დაამდაბლებდეს შენ შორის.

Verse: 12      ქრთამსა მიიღებდეს შენ შორის, რაჲთა დასთხევდენ სისხლსა. ვახშსა და აღნადგინებსა მოიღებდეს შენ შორის. და აღვასრულო აღსასრული უკეთურებისა შენისაჲ მძლავრობით; ხოლო მე დამივიწყე შენ, იტყჳს ადონა უფალი.

Verse: 13      უკუეთუ დაგცე ჴელი ჩემი შენ ზედა, რომლისათჳს აღგისრულებიეს, და რომლისათჳს გიყოფიეს, და სისხლთა მათთჳს, რომელ ყოფილ არიან შენ შორის.

Verse: 14      უკუეთუ Page of ms. J: B80r  დადგომით და დამი/დგეს გული შენი, ანუ თუ დამითმონ ჴელთა შენთა მათ დღეთა შინა, რომელთა ვყო მე შენ შორის. მე უფალი ვიტყოდე და ვყო.

Verse: 15      და განგაბნიო შენ წარმართთა შორის, და მიმოგთესო შენ სოფლებსა შორის, და მოაკლდენ არა-წმიდებანი შენგან.

Verse: 16      და დავიმკჳ<დ>რო შენ შორის წინაშე თუალთა წარმართთასა, და სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი უფალი.

Verse: 17      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა.

Verse: 18      ძეო კაცისაო, აჰა ესერა მექმნა მე სახლი ისრაჱლისაჲ აღრეულ, ყოველნი ვითარცა რვალი და რკინაჲ და ტყჳვი და ბრპენი შორის ვეცხლსა აღრეულ არნ.

Verse: 19      ამისთჳს არქუ მათ; ამას იტყჳს ადონა უფალი; ამისთჳს რამეთუ იქმნენით ერთბამად აღრეულ, ამისთჳს მე შეგიყვანნე თქუენ შორის იჱრუსალემსა.

Verse: 20      ვითარცა იგი შეიღიან რვალი და რკინაჲ და ტყჳვი <და ბრპენი> და ვეცხლი შორის საჴუმილსა გამობერვად იგი ცეცხლსა, და გამოდნობად, ეგრე შეგიყვანნე თქუენ რისხვითა ჩემითა, და შეგკრიბნე, და გამოვადნენე თქუენ.

Verse: 21      და მოვჰბერო თქუენ ზედა ცეცხლითა რისხვისა ჩემისაჲთა, და გამოსდნეთ შორის მისსა.

Verse: 22      ვითარცა გამოდნის ვეცხლი შორის ბრძმედთა, ეგრეთ გამოსდნეთ შორის მისსა, და ჰსცნათ, რამეთუ მე ვარ უფალი, და მივჰფინო რისხვაჲ ჩემი თქუენ ზედა.

Verse: 23      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა;

Verse: 24      ძეო კაცისაო, არქუ მას, შენ ხარ ქუეყანაჲ უწჳმებელი, და არცა ცუარი იყო შენ ზედა დღესა რისხვისასა.

Verse: 25      რომლისა წინამძღუარნი მისნი, ვითარცა ლომნი მყჳრალნი შორის მისსა, იტაცებდეს ნატაცებსა. სულთა კაცთასა შეჰშჭამდეს მძლავრობით, და სასყიდელსა მოიღებდეს. ქურივნი შენნი განმრავლდეს შენ შორის.

Verse: 26      მღდელთა შენთა შეურაცხ-ყვეს შჯული ჩემი, და შეაგინებდეს სიწმიდეთა ჩემთა. შორის წმიდასა და შეგინებულსა არა განაშორებდეს, და შორის გამორჩეულსა და განურჩეველსა არა განაყენებდეს, და შაბათთა ჩემთაგან დაიფარვიდეს Page of ms. J: B80v  თუალთა მათთა, და შევიგინებოდე შორის მათსა./

Verse: 27      და მთავარნი მისნი შორის მისსა, ვითარცა მგელნი იტაცებდეს ნატაცებსა დათხევად სისხლისა, რაჲთა ანგაჰრობასა ანგაჰრობდენ.

Verse: 28      და წინაწარმეტყუელნი მათნი ალბუნებდეს მათ, და დაეცნენ მხედველნი იგი ამაოჲსანი, რომელნი იმისნიდეს ტყუვილსა, და იტყოდეს; ამას იტყჳს უფალი, და უფალი არა ეტყოდა მათ.

Verse: 29      ერსა ქუეყანისასა გამოსწურავთ სიცრუვით, და მოიტაცებთ ნატაცებსა. დავრდომილსა და გლახაკსა ჰმძ<ლ>ავრობთ, და მწირისა მიმართ არა იქცევით მართლ.

Verse: 30      და ვეძიებდ მათ შორის კაცსა, რომელიმცა ვიდოდა მართლ, მდგომარე წინაშე ჩემსა ყოვლითურთ ჟამსა ქუეყანისასა, რაჲთამცა სრულიად არა აღიჴოცა იგი, და არა ვპოვე.

Verse: 31      და მივჰფინე მათ ზედა გულის-წყრომაჲ ცეცხლითა რისხვისა ჩემისაჲთა აღსრულებად; გზანი მათნი თავთა მათთა ზედა მივაგე მათ, იტყჳს უფალი უფალი.;

Chapter: 23  
Verse: 1      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა;

Verse: 2      ძეო კაცისაო, Page of ms. J: B81r  ორნი/ დედანი იყვნეს, ასულნი ერთისა დედისანი.

Verse: 3      და ისიძვიდეს ეგჳპტეს სიჭაბუკესა მათსა. მუნ დაეთხინეს ძუძუნი მათნი, და მუნ გარდაიჴადეს ქალწულებაჲ მათი.

Verse: 4      და სახელნი მათნი ოოლლია უხუცესი, და ოოლლიბა დაჲ მისი, და იყვნეს იგინი ჩემდა, და შვნეს ძეებ და ასულებ; და სახელნი მათნი სამარიაჲ ოოლლია და იჱრუსალემი ოოლლიბა.

Verse: 5      და ისიძვიდა ოოლლია ჩემ წინაშე, და მიადგა ტრფიალთა თჳსთა ასურასტანელთა მახლობელთა თჳსთა,

Verse: 6      შემოსილთა ჳაკინთინონითა, წინამძღუართა და ერის-თავთა, ჭაპუკნი რჩეულნი, ყოველნი მჴედარნი აღმჴედრებულნი ცხენებსა.

Verse: 7      და მისცა სიძვაჲ თჳსი მათ რჩეულთა ძეთა ასურთასა ყოველთა, და ყოველთა რომელთა თუალ-აგნა; და ყოვლითა გულის-თქუმითა თჳსითა შეიგინებოდა.

Verse: 8      და სიძვაჲ იგი თჳსი ეგჳპტისაჲ არა დაუტევა, რამეთუ მის თანა წვებოდეს სიჭაბუკესა მისსა, და მათ ქალწულებაჲ მისი გარდაიჴადეს, და ყვეს სიძვაჲ მათი მის თანა.

Verse: 9      ამისთჳს მივეც იგი ჴელთა ტრფიალთა მისთასა, ჴელთა ასურასტანელთასა, რომელთაცა თუალ-აგნა.

Verse: 10      მათ გამოაცხადეს სარცხჳნელი მისი, ძენი და ასულნი მისნი წარიყვან<ნ>ეს, და თჳთ იგი მახჳლითა მოკლეს; და იქმნა იგი სასიტყუელ დედათა შორის, და შურის-გებაჲ ყვეს მის ზედა ასულთა მისთა მიმართ.

Verse: 11      და იხილა დამან მისმან ოოლლიბა, და განრყუნა ზედა-დართვაჲ თჳსი უფროჲს მისსა, და სიძვაჲ თჳსი უფროჲს სიძვისა დისა თჳსისა.

Verse: 12      ძეთა ასურასტანელთა მიექცა, მთავართა <და> ერის-თავთა მახლობელთა თჳსთა, შემოსილთა სამკაულითა, მჴედართა აღმჴედრებულთა ცხენთა ზედა, ჭაბუკნი რჩეულნი Page of ms. J: B81v  ყოველნი.

Verse: 13      და ვიხილე რამეთუ შეგინებულ არიან, გზაჲ ერთი/ ორთაჲვე.

Verse: 14      და შესძინა სიძვასა თჳსსა ზედა, და იხილნა კაცნი გამოხატულნი კედელსა, ხატნი გამოწერილნი ხატვით,

Verse: 15      რომელთა ემოსა ჭრელებული წელთა მათთა, და ფარშამაგები ღებული თავთა მათთა. პირები ყოველთაჲ მსგავსი მსგავსად ძეთა ქალდეველთა ქუეყანისა მამულისა მათისაჲ.

Verse: 16      და თუალ-აგნა მათ ხილვითა თუალთა მისთაჲთა, და მიავლინნა მოციქულნი მათა ქუეყანად ქალდეველთა.

Verse: 17      და მოვიდეს მისა ძენი ბაბილონისანი საწოლად მოდგურთა, და შეაგინეს იგი სიძვითა მისითა, და შეიბილწა მათ შორის, და არა განეშორა სული მისი მათგან.

Verse: 18      და გამოაჩინა სიძვაჲ თჳსი, და განაცხადა სარცხჳნელი თჳსი, და განეშორა სული ჩემი მისგან, ვითარცა იგი განეშორა სული მისი მათგან, და გამოაჩინა სიძვაჲ თჳსი და განაცხადა სარცხჳნელი თჳსი და განეშორა სული ჩემი დისა მისისაგან, ვითარცა იგი განეშორა სული ჩემი დავითისა მამისა მისისაგან.

Verse: 19      და განამრავლენ სიძვანი შენნი მოჴსენებად დღეთა სიჭაბუკისა შენისათაჲ, რომელთა ისიძევდ ქუეყანასა ეგჳპტისასა.

Verse: 20      და მიექეც შენ ქალდეველთა, რომელთაჲ ვითარცა ვირთაჲ არს სხეულები მათი, და ქუქუნი ცხენთანი ვითარცა ქუქუნი მათნი.

Verse: 21      და მიხედენ უშჯულოებასა სიჭაბუკისა შენისასა, რომელსა იგი იქმოდე ეგჳპტეს სავანესა შენსა, სადა იგი ძუძუნი სიჭაბუკისა შენისანი დაეცნეს.

Verse: 22      ამისთჳს, ოოლლიბა, ესრე იტყჳს უფალი უფალი; აჰა ესერა მე აღვადგინნე შენ ზედა ტრფიალნი შენნი, რომელთა განეშოვრა სული შენი, და მოგადგინნე იგინი შენ ზედა გარემო.

Verse: 23      ძენი ბაბილონისანი და ყოველნი ქალდეველნი, ფაკუელნი და სეკუელნი, და ყოველნი ძენი ასურასტანისანი, და მათ თანა ჭაბუკნი რჩეულნი წინამძღუარნი <და> ერის-თავნი, და ყოველნი მთავარნი და სახელოვანნი აღმჴედრებულნი ცხენებსა.

Verse: 24      ყოველნი მოვიდენ შენ ზედა ჩრდილოჲთ, ეტლები და ეტლის-თუალები კრებულისა თანა ერთაჲსა; ფარები და ჩელთები და მოგადგინონ Page of ms. J: B82r  მც<ვ>ელნი გარემო შენსა. და მოვსცე წინაშე პირსა მათსა/ საშჯელი, და შურ-იგონ შენ ზედა საშჯელითა მათითა,

Verse: 25      და მოგცე შური ჩემი შენ ზედა, და ყონ შენ თანა რისხვითა გულის-წყრომისა ჩემისაჲთა. ცხჳრნი შენნი და ყურნი შენნი მოგკუეთნენ, და ნეშტნი შენნი მახჳლითა დაამჴუნენ, ძენი შენნი და ასულნი შენნი წარიყვანნენ, და ნეშტი შენი ცეცხლმან შეჭამოს.

Verse: 26      და განგძარცონ შენ სამოსელი შენი, და წარიღონ ჭურჭერი სიქადულისა შენისაჲ.

Verse: 27      და გარე-მოვაქციო უმსახურებელბაჲ შენი შენგან, და სიძვაჲ შენი ქუეყანით ეგჳპტით, და ვერ მიადგნე თუალნი შენნი, და ეგჳპტჱ არღარა მოიჴსენო მერმე.

Verse: 28      რამეთუ ამას იტყჳს უფალი, აჰა ესერა მე მიგცე შენ ჴელთა მოძულეთა შენთასა, რომელთაგან განეშორა სული შენი.

Verse: 29      და ყონ შენ თანა სიძულილით, და წარიღონ ყოველი ნაშრომი შენი და ყოველი რუდუნებული შენი, და იყო შენ შიშუელ და სარცხჳნელ, და გამოცხადნეს სარცხჳნელი სიძვისა შენისაჲ და უღმრთოებისა შენისაჲ, სიძვამან შენმან

Verse: 30      გიყო შენ ესე, რამეთუ ისიძევდ კუალსა წარმართთასა, და შეიბილწებოდე ზრახვითა მათითა.

Verse: 31      და გზასა დისა შენისასა ხჳდოდე, და მიგცე სასუმელი მისი ჴელსა შენსა.

Verse: 32      ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; სასუმელი დისა შენისაჲ შეჰსუა ღრმაჲ, და ვრცელი გარდამრჱ აღსრულებად სიმთრვალისა.

Verse: 33      და დაჴსნითა აღივსო, სასუმელი დისა შენისაჲ სამარიაჲსაჲ, სასუმელი განრყუნილებისაჲ.

Verse: 34      შესუ იგი, და დღესასწაულნი მისნი <და> თთჳს-თავნი მოვაქცინე, რამეთუ მე უფალი ვიტყოდე, იტყჳს ადონაჲ უფალი.

Verse: 35      ამისთჳს რამეთუ დამივიწყე მე, და ზურგი შემაქციე მე, და შენცა მიიღე უღმრთოებისა შენისათჳს და სიძვათა შენთათჳს.

Verse: 36      და მრქუა მე უფალმან; ძეო კაცისაო, არა ჰსაჯოა ოოლლიაჲ და ოოლლიბაჲ, და უთხრა მათ უშჯულოებაჲ მათი.

Verse: 37      რამეთუ იმრუშებდეს, და სისხლი ჴელთა შინა მათთა, განზრახვითა მათითა იმრუშებდეს, და შვილნი მათნი Page of ms. J: B82v  რომელნი მიშვნეს მე, განჰყვანდეს იგინი/ ცეცხლსა.

Verse: 38      ვიდრე ესეცა მიყვეს მე; სიწმიდე ჩემი შეაგინეს, შაბათნი ჩემნი საძაგელ ქმნნეს.

Verse: 39      დაკლვითა მით შვილთა მათთაჲთა კერპთა მათთა, და შევიდოდეს სიწმიდეთა ჩემთა, რაჲთა შეაგინონ იგი, რამეთუ ესრეთ ჰყოფდეს შორის სახლსა ჩემსა.

Verse: 40      და რამეთუ კაცთა მათ მომავალთა შოვრით, რომელთა იგი მოციქულთა მიუვლინებდეს მათ, და მოსლვასა ოდენ მათსა იბანებოდე, და იგრემლებდ თუალთა შენთა, და იმკვებოდე სამკაულითა.

Verse: 41      და დაჰშჯდი ცხედარსა ზედა დაგებულსა, და ტაბლაჲ აღგებული წინაშე შენსა, და საკუმეველი ჩემი და ზეთი ჩემი, და იხარებდეს მით.

Verse: 42      და ჴმითა აღრეულითა განცხრებოდეს, და კაცთა სიმრავლისაგან კაცთაჲსა მოსრულთა უდაბნოჲთ, შეასხმიდეს სავლტესა ჴელთა მათთა, და გჳრგჳნსა სიქადულისასა თავსა მათსა.

Verse: 43      და ვთქუ; ანუ არა ამათ შინა იმრუშებენ, და საქმისა-ებრ მეძვისა ისიძვა მან.

Verse: 44      და შევ<ი>დოდეს მისა, ვითარცა იგი შევლენედ დედაკაცისა მეძვისა, ეგრე შევიდოდეს ოოლლიაჲსა და ოოლლიბაჲსა, რაჲთა იქმოდიან უშჯულოებასა.

Verse: 45      და კაცთა ამათ მართალთა შურ-იგონ მისგან შურის-გებითა მომრუშისაჲთა, შურის-გებითა სისხლთაჲთა, რამეთუ მომრუშენი არიან, და სისხლი ჴელთა შინა მათთა.

Verse: 46      ამას იტყჳს უფალი უფალი; აღმოიყვანე მათ ზედა ერი, და მოეც მას შეძრწუნებაჲ და მიმოტაცებაჲ.

Verse: 47      და ქვაჲ დაჰკრიბე მათ ქვისა დაკრებაჲ ერისაჲ, და დაჰგუმერდი მათ მახჳლითა მათითა. ძენი მათნი და ასულნი მათნი მოწყჳდნენ, და სახლები მათი დაწუან ცეცხლითა.

Verse: 48      და მოვაქციო უღმრთოებაჲ ქუეყანით, და განისწავლ<ნ>ენ ყოველნი დედანი, და არღარა ყონ უღმრთოებისაებრ მათისა.

Verse: 49      და მოგეცნენ უღმრთოებანი თქუენნი თქუენ ზედა, და ცოდვანი განზრახვათა თქუენთანი მიიხუნეთ, და სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი.; Page of ms. J: B83r 

Chapter: 24  
Verse: 1      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ/ წელსა მას მეცხრესა, თთუესა მეათესა, ათსა თჳს<ა>სა, და თქუა.

Verse: 2      ძეო კაცისაო, დაიწერე თავისა შენისა დღჱ ესე, ამიერ დღითგან ვინაჲთგან წარიტრა მეფჱ ბაბილოვნისაჲ იჱრუსალემით, ამიერ დღენდელით დღითგან.

Verse: 3      და არქუ სახლსა მას განმამწარებელთასა იგავი, და თქუ; ამას იტყჳს უფალი ადონაჲ; დადგი სიავი, და შთაასხ მას წყალი.

Verse: 4      და შთაადგ მას დრონეული, ყოველი დრონი კეთილი, წჳვი და მჴარი, გამოშოვრებული ძუალისა გან;

Verse: 5      რჩეულთაგან საცხოვართა მართებულთაჲ, და ქუჱ შეუგზენ მათ ძუალი იგი, აღდუღდა შეიზრო, და შეგბა ძუალი მისი შორის მისსა.

Verse: 6      ამისთჳს ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; ჵ ქალაქო მოსისხლეო, სიავო, რომელსა შინა არს გესლი მისი, და გესლი იგი არა გამოჴდა მისგან, ასოდ-ასოდი მისი გამოიღონ; არა გამოჴდა მას ზედა წილი.

Verse: 7      რამეთუ სისხლი მისი შორის მისსა არს, კლდესა მყარსა ზედა დავაწესე იგი; არა დავსთხიე იგი ქუეყანასა დაფარვად იგი მიწითა,

Verse: 8      რაჲთა აღმოვიდეს გულის-წყრომაჲ შურის-გებად; შურის-გებად მივეც სისხლი მისი მყარსა ზედა კლდესა, რაჲთა არა დაეფაროს.

Verse: 9      ამისთჳს ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; მე განვადიდო მუგუზი,

Verse: 10      და განვამრავლო შეშაჲ, და აღვაგზნე ცეცხლი, რაჲთა დადნეს ჴორცი და მოაკლდეს წუენი,

Verse: 11      და დადგეს იგი ნაკუერცხალთა ზედა, რაჲთა აღედვას და განჴურდეს რვალი მისი, და დადნეს შორის მისსა არა-წმიდებაჲ მისი, და მოაკლდეს გესლი მისი.

Verse: 12      და არა გამოვიდეს მისგან ფრიად გესლი, და ჰრცხუენეს გესლსა მას მისსა.

Verse: 13      ამისთჳს რამეთუ შეიგინებოდე შენ, და რაჲ უკუეთუ არა განსწმიდნე შენ მერმე, აღ-ვე-ვავსო გულის-წყრომაჲ ჩემი შენგან.

Verse: 14      მე უფალი ვიტყოდე; და მოიწიოს და ვყო; არა ვყო შენდობა, არცა შევიწყალო; გზათა შენთა\\ებრ, Page of ms. J: B83v  და ზრახვათა შენთა-ებრ გსაჯო შენ,/ იტყჳს ადონაჲ უფალი. ამისთჳს მე გსაჯო შენ სისხლთა-ებრ შენთა, არა-წმიდაო სახელოვანო, ფრიად განმამწარებელო.

Verse: 15      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ და მრქუა;

Verse: 16      ძეო კაცისაო, აჰა ესერა მე მოვიხუნე შენგან გულის-სათქუმელნი თუალთა შენთანი განწყობით; არა დაიტყებო, არცა დაიტირო.

Verse: 17      სულთქუვითა სისხლითა ნაწლევთა, გლოვითა იყო შენ, არა იყოს თმაჲ შენი შეთხზულ შენ ზედა, და ჴამლნი შენნი ფერჴთა შენთა, არა ნუგეშინის-იცე ბაგითა მათითა, და პური კაცთაჲ ჰშჭამო.

Verse: 18      და ვეტყოდე ერსა მას განთიად, ვითარცა იგი მამცნო მე უფალმან მიმწუხრი, და ეგრეთ ჰყავ განთიად, ვითარცა მიბრძანე მე.

Verse: 19      და მრქუა მე ერმან მან, არა მითხრაა ჩუენ, რაჲ არს ესე, რომელსა შენ იქმ.

Verse: 20      და ვარქუ მათ; სიტყუაჲ უფლისაჲ იყო ჩემდა მომართ, და თქუა;

Verse: 21      არქუ სახლსა ისრაჱლისასა, ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; აჰა ესერა მე შევაგინო სიწმიდე ჩემი, შეკრებაჲ ძალისა თქუენისაჲ და გულის-სათქუმელი თუალთა თქუენთაჲ, და რომლისათჳს ერიდებიან სულნი თქუენნი, და ძენი თქუენნი და ასულნი თქუენნი, რომელნი დაგიშთეს, მახჳლითა დაეცნენ.

Verse: 22      და ჰყოთ ეგრე, ვითარცა სახედ ჰყავ პირისა განვე მათისა, არა ნუგეშინის იცნეთ, და პური კაცისაჲ არა ჰშჭამოთ.

Verse: 23      და გრძელი თმაჲ თავთა ზედა თქუენთა, და ჴამლნი თქუენნი ფერჴთა თქუენთა; არცა დაიტირნეთ, არცა დაიტყებნეთ, და დასდნეთ სიცრუვითა თქუენითა, და ევედრებოდით კაცად-კაცადი ძმასა თჳსსა.

Verse: 24      და იყოს იეზეკიელ თქუენდ<ა> ნიშად, ყოვლისა მის-ებრ რომელი ვყავ; ეგრე ყავთ, ოდეს მოიწიოს ესე, მაშინ სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი.

Verse: 25      და შენ, ძეო კაცისაო, არა მას დღესა შინა, რომელსა დღესა მოვიღო ძალი მათი მათგან, სიმაღლჱ სიქადულისა მათისაჲ, გულის-სათქუმელი თუალთა Page of ms. J: B84r  მათთაჲ, აღსამაღლებელი სულისა მათისაჲ,/ ძენი მათნი და ასულნი მათნი.

Verse: 26      მას დღესა შინა მოვიდეს განრინებული შენდა თხრობად ყურთა შენთა.

Verse: 27      მას დღესა შინა აღეღოს პირი შენი განრინებულისა მის მიმართ, და მიერითგან არღარა დაჰყრუვდე, და იყო მათა ნიშად; და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი.,

Chapter: 25  
Verse: 1      ძეთა მათ ზედა ამონისთა. და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა;

Verse: 2      ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი ძეთა მიმართ ამონისთა, და წინაწარმეტყუელებდ მათა მიმართ.

Verse: 3      და არქუ ძეთა ამონისთა, ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ; ამას იტყჳს უფალი, ამისთჳს რამეთუ მოგცხრა სიწმიდისათჳს ჩემისა, რამეთუ შეიგინა, და ქუეყანისათჳს ისრაჱლისა, რამეთუ მოოჴრდა, და სახლსა ზედა იუდაჲსსა, რამეთუ წარვიდეს ტყუედ.

Verse: 4      ამისთჳს აჰა ესერა მიგცნე თქუენ ჴელთა ძეთა კედემისთა სამკჳდრებელად, და დაიმკჳდრონ ყოვლითურთ ბანაკებით მათით თქუენ შორის, და აღჰმართონ კარვები მათი თქუენ შორის. მათ შეჭამონ ნაყოფი შენი, და მათ შესუან სიპოხჱ შენი.

Verse: 5      და მივჰსცნე მათ ქალაქნი ძეთა ამონისთანი საძოვრად აქლემთა მათთა, და ძენი ამონისნი საძოვრად ცხოვართა, და სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი უფალი.

Verse: 6      რამეთუ ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; ამისთჳს რამეთუ დაიტყუელენ ჴელითა, და იბგერდი ფერჴითა, და განიხარე გულითა შენითა ქუეყანისა მისთჳს ისრაჱლისა.

Verse: 7      ამისთჳს განვირთხა ჴელი ჩემი შენ ზედა, და მიგცე შენ მიმოსატაცებელად თესლებსა შორის, და მოგსრა შენ ერთაგან, და წარგწყმიდო შენ წარწყმედით სოფელთაგან, და სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი.

Verse: 8      მოაბსა ზედა. ამას იტყჳს უფალი უფალი; ამისთჳს რამეთუ თქუეს მოაბ და სეირ, ანუ არა ვითარცა ყოველნი ნათესავნი, ეგრეცა სახლი ისრაჱლისაჲ და იუდაჲსი.

Verse: 9      ამისთჳს აჰა ესერა მე დავ<ა>რღჳო მჴარი მოაბისაჲ ქალაქთაგან მწუერვალთა Page of ms. J: B84v  მისთა, რჩეული ქუეყანაჲ, სახლი ბეთსიმოთისი ზემო კერძო წყა/როსა ქალაქისასა ზღჳთ კერძოჲსასა.

Verse: 10      ძეთა კედემისთა ვიდრე ძეთამდე ამონისთა მივსცე იგი სამკჳდრებელად, რაჲთა არა იყოს სამკჳდრებელი ძეთა ამონისთაჲ.

Verse: 11      და მოაბსა ზედაცა ვყო შურის-გებაჲ, და ცნან <რამეთუ> მე ვარ უფალი უფალი.

Verse: 12      ედომელთა ზედა. ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; ამისთჳს რამეთუ ყო იდუმეამან შურის-გებაჲ მათი შურის-მოგებად სახლსა ზედა იუდაჲსსა, და ძჳრი იჴსენეს, და შური მოიგეს.

Verse: 13      ამისთჳს ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; განვირთხა ჴელი ჩემი იდუმეასა ზედა, და მოვსრა მისგან კაცი და საცხოვარი, და დავდვა იგი ოჴრად, და თემანით დევნულნი მახჳლითა დაეცნენ.

Verse: 14      და მოვსცე შურის-გებაჲ ჩემი იდუმეასა ზედა ჴელითა ერისა ჩემისა ისრაჱლისაჲთა, და ყონ იდუმეასა ზედა რისხვითა ჩემითა და გულის-წყრომითა ჩემითა, და ცნან შურის-გებაჲ ჩემი, იტყჳს უფალი უფალი.

Verse: 15      ფილისტიმელთა ზედა. ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; ამისთჳს რამეთუ ყვეს უცხოთესლთა შურის-გებით, და აღადგინეს შურის-გებაჲ მოცხრომით გულითად აღჴოცად ვიდრე უკუნისამდე.

Verse: 16      ამისთჳს ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; მე განვირთხა ჴელი ჩემი უცხოთესლთა ზედა, და მოვსრნე მსაჯულნი, და წარვწყმიდნე დამკჳდრებულნი იგი ზღჳს-კიდისანი.

Verse: 17      და ვყო მათ შორის შურის-გებაჲ დიდი, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი, რაჟამს მივსცე შურის-გებაჲ ჩემი მათ ზედა.;

Chapter: 26  
Verse: 1      წორსა ზედა. და იყო მეათერთმეტესა წელსა, ერთსა თჳსასა, იყო ჩემდა მომართ სიტყუაჲ უფლისაჲ, და თქუა;

Verse: 2      ძეო კაცისაო, ამისთჳს რამეთუ თქუა წორ იჱრუსალემსა ზედა ვაშა, შეიმუსრა, წარწყმდეს წარმართნი, მოაქცია ჩემდა; სავსე იგი მოოჴრებულ არს.

Verse: 3      ამისთჳს ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; აჰა ესერა მე შენ ზედა, სორ, და აღმოვიყვანნე შენ ზედა ერნი მრავალნი, ვითარცა Page of ms. J: B85r  იგი/ აღმოჴდის ზღუაჲ ღელვითა თჳსითა.

Verse: 4      და დაამჴუნენ ზღუდენი შენნი, და დაარღჳნენ გოდოლნი შენნი, და განვაქრიო მიწაჲ მისი მისგან, და მივსცე იგი კლდედ მოწრფელებულად.

Verse: 5      საჴმობელად ბადეთა იყოს შორის ზღუასა, რამეთუ მე უფალი ვიტყოდე, იტყჳს ადონაჲ უფალი; და იყოს იგი წარსატყუენველ წარმართთა.

Verse: 6      და ასულნი მისნი ველსა ზედა მახჳლითა დაეცნენ, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი.

Verse: 7      რამეთუ ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; აჰა ესერა მე მოვავლინო შენ ზედა, სორ, ნაბუქოდონოსორ, მეფჱ ბაბილონისაჲ, ჩრდილოჲთ; მეფჱ მეფეთაჲ არს იგი, ცხენებითა და ეტლებითა და მჴედრებითა და კრებულითა ნათესავთა მრავალთაჲთა ფრიად.

Verse: 8      ამან ასულნი შენნი, რომელნი იყვნეს ველსა გარე, მახჳლითა მოსწყჳდნეს, და მოგცნეს შენ ზედა მჴუმილნი, და გარე-მოგაშენოს ზღუდე, და მოგადგას შენ ლაშქარი, და მოგადგინოს ერი ჭურვილი, და ლახურები მისი შენ წინაშე მოგადგას.

Verse: 9      ზღუდენი შენნი და გოდოლნი შენნი დაამჴუნეს მახჳლითა თჳსითა,

Verse: 10      სიმრავლითა ჰუნეთა მისთაჲთა დაგფაროს შენ მტუერმან მისმან, და ჴმისაგან ცხენთა მისთაჲსა და ეტლების-თუალთა <ეტლთა> მისთაჲსა შეიძრნენ ზღუდენი შენნი, შესლვასა მას მისსა ბჭეთა შენთა, ვითარცა ვინ შევალნ ქალაქად ველით.

Verse: 11      საჭურველითა ცხენთა მისთაჲთა დაითრგუნნენ უბანნი შენნი, ერი შენი მახჳლითა მოსრას, და სიმტკიცე ძალისა შენისაჲ ქუეყანად დასცეს.

Verse: 12      და წარმოიღოს ძალი შენი, და წარტყუენოს ყოველი ნაყოფი შენი, და დასცეს ზღუდე შენი, და სახლნი გულის-სათქუმელნი შენნი დაარღჳნეს, და ქვანი შენნი და ძელი შენი და მიწაჲ შენი შორის ზღუასა შთაყაროს.

Verse: 13      და დააცხრვოს Page of ms. J: B85v  სიმრავლე სახიობელთა შენთაჲ, და ჴმაჲ შემასხმელთა შენთაჲ/ არღარა ისმეს მერმე.

Verse: 14      და მიგცე შენ კლდესა მყარსა ზედა, საჴმობელად ბადეთა იყო შენ, და არა აღიშჱნო, რამეთუ მე უფალი ვიტყოდე; იტყჳს ადონაჲ უფალი.

Verse: 15      რამეთუ ამას იტყჳს უფალი უფალი სორსა, ჴმისაგან დაცემისა შენისა სულთქუმასა შენსა წყლულებათათჳს მოკლვასა მახჳლითა შორის შენსა შეიძრნენ ჭალაკნი.

Verse: 16      და გარდამოჴდენ საყდართაგან მათთა ყოველნი მთავარნი ნათესავთა ზღჳსათანი, და აღიჴადნენ გჳრგჳნნი მათნი თავთაგან მათთა, და სამკაულნი თითოფერნი განიძარცუნენ, განკრთომით განჰკრთენ, და ქუეყანასა დასხდენ, და შეშინდენ წარწყმედისათჳს შენისა, და კუნესოდიან შენ ზედა.

Verse: 17      და აღიღონ შენ ზედა გოდებაჲ, და გრქუან შენ, ვითარ დაირღჳ ზღჳთ, ქალაქი ეგე ქებული, რომელმან მიეც შიში შენი გარემო მკჳდრთა შენთა.

Verse: 18      და შეეშინეს ჭალაკთა დღითგან დაცემისა შენისაჲთ.

Verse: 19      რამეთუ ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; ოდეს დაგდვა შენ ქალაქად მოოჴრებულად; ვითარცა ქალაქნი არა დამკჳდრებულნი, რაჟამს აღმოიყვანო შენ ზედა უფსკრული, და დაგფარონ შენ წყალთა მრავალთა.

Verse: 20      და შთაგიყვანო შენ შთამავალთა თანა მღჳმისათა ერისა მის საუკუნოჲსა, და დაგამკჳდრო შენ სიღრმესა ქუეყანისასა ვითარცა ოჴერი საუკუნე, და შთამავალთა თანა მღჳმისათა რაჲთა არა დაიმკჳდრო, არცა აღსდგე ცხორებასა.

Verse: 21      წარსაწყმედელად მიგცე შენ, და არღარა იყო მერმე უკუნისამდე, იტყჳს ადონა<ჲ> უფალი.;

Chapter: 27  
Verse: 1      და იყო ჩემდა მომართ სიტყუაჲ უფლისაჲ, და თქუა;

Verse: 2      ძეო კაცისაო, მიიღე გოდებაჲ სორსა ზედა, და არქუ სორსა, რომელი დამკჳდრებულ არს შესავალსა ზღჳსასა, სავაჭროსა ერთასა ჭალაკთაგან მრავალთა.

Verse: 3      ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი სორსა, შენ სთქუ, მე შევიმოსე თავით ჩემით სიკეთჰ ჩემი;

Verse: 4      Page of ms. J: B86r  გულსა ზღჳსასა გეელიმ/ ძეთა შენთა შეგასხეს შენ სიკეთე.

Verse: 5      ნაძჳ სანერით გეშენა შენ, პებული ფიცართაჲ საროჲსაჲ ლიბანით მოგართუეს შენ საქმედ ნავის-სახერველთა.

Verse: 6      ბასანით გიქმნნეს შენ საჭენი შენნი, ტაძარნი შენნი ქმნნეს პილოჲს-ძუალთაგან; სახლნი სერტყოვანნი ჭალაკთაგან ქეტიმისთა.

Verse: 7      ბისონი ეგჳპტით ჭრელებული გიქმნიეს შენ სარეცელად შემოსად შენდა დიდებაჲ, და შემკობად შენდა ჳაკინთჱ და ძოწეული ჭალაკთაგან <ე>ლისეველთა, და გექმნა სამოსელი შენი.

Verse: 8      და მთავართა შენთაჲ, რომელნი დამკჳდრებულ იყვნეს სიდონს, და არადიელნი იყვნეს მესაჭე შენდა. ბრძენნი შენნი, სორ, რომელნი იყვნეს შენ შორის, ესენი იყვნეს მენავე შენდა.

Verse: 9      მოხუცებულნი ბაბილონისანი და ბრძენნი მათნი, რომელნი იყვნეს შენ შორის, ესენი განაძლიერებდეს ზრახვასა შენსა, და ყოველნი ნავნი ზღჳსანი და საჭის-მხერვალნი მათნი გეყვნეს შე ნმზის-დასავალით მზის-დასავალთაჲთ.

Verse: 10      სპარსნი და ლჳდიელნი და ლჳბიელნი იყვნეს ძალად შენდა, კაცთა მბრძოლთა ფარები და ჩაფხუტები დაჰკიდეს შორის შენსა, ამათ მოგცეს დიდებაჲ შენი.

Verse: 11      ძენი არადიელთანი <და> ძალი შენი ზღუდეთა შენთა, მც<ვ>ელნი გოდოლთა შენთა იყვნეს, კაბარჭები მათი დაჰკიდეს მთათა შენთა გარემო; ამათ სრულ ქმნეს სიკეთჱ შენი.

Verse: 12      კარქედონელნი ვაჭრად შენდა სიმრავლისაგან ყოვლისა ძლიერებისა შენისა. ვეცხლი და ოქროჲ და რკინაჲ და რვალი და ტყჳვი და ბრპენი მოსცეს უბანთა შენთა.

Verse: 13      ელადაჲ და ყოვლითურთ და გარემონი, ესენი ვაჭრობდეს შენ შორის სულსა კაცთასა; ჭურჭელი რვალისაჲ მოსცეს სავაჭროსა შენსა.

Verse: 14      სახლისაგან თერგამაჲსა ცხენები და მჴედრები მოსცეს Page of ms. J: B86v  სავაჭროსა შენსა./

Verse: 15      ძენი როდელთანი ვაჭარნი ჭალაკთაგან განამრავლებდეს სავაჭროთა შენთა შუვათაგან პილოჲსათა, და შემართუმელთა მათ მისცემდ სასყიდელსა შენსა.

Verse: 16      კაცთა სავაჭროდ შენდა სიმრავლისაგან მწირთა შენთაჲსა, შტახსი და თითოფერი ღებილი თარშით, და ლამოთი და ქორქორი მოსცეს სავაჭროსა შენსა.

Verse: 17      ძენი იუდაჲსნი და ისრაჱლი ესენი ვაჭარ შენდა, იფქლისა ფრდითა, ნელსაცხებელი და კასიაჲ და თაფლი რჩეული და ზეთი და რეტინჱ მოსცეს სავაჭროთა შენთა.

Verse: 18      დამასკჱ ვაჭარ შენდა სიმრავლისაგან ძალისა შენისა, ღჳნოჲ ქელბონით და მატყლი მილეტონით და ღჳნოჲ სავაჭროთა შენთა მოსცეს.

Verse: 19      ასაელით რკინაჲ ქმნული და ეტლის-თუალები მწირთა შორის შენთა არს.

Verse: 20      დედანი ვაჭარ შენდა ცხენთაგან რჩეულთა ეტლებისათჳს.

Verse: 21      არაბიაჲ, მთავარნი კედარისანი, ესენი ვაჭარ <შენდა> ჴელითა შენითა, აქლემებსა და ვერძებსა და ტარიგებსა, რომელსა გვაჭ<რ>ობდეს შენ.

Verse: 22      ვაჭარნი საბაისანი და რაბაისანი, ესენი ვაჭარ შენდა სულნელითა რჩეულითა, და ანთრაკი კეთილი და ოქროჲ მოსცეს სავაჭროსა შენსა.

Verse: 23      ქარრანი და ქაანანი ვაჭარ შენდა, ასურ და ქარმან, ესენი ვაჭარ შენდა.

Verse: 24      მოაქუნდა სავაჭროჲ ჳაკინთჱ და საუნჯენი რჩეულნი შეკრულნი საგლებითა, და საროჲსა ნავებითა.

Verse: 25      კარქედონელნი ვაჭარ შენდა, სიმრავლითა მწირთა შენთაჲთა აღივსე; და დაჰმძიმდი ფრიად გულსა ზღჳსასა.

Verse: 26      წყალთა მრავალთა მოჰყვანდი შენ საჭეთა-მხერვალთა შენთა; ქარმან სამხრისამან შეგმურსა შენ გულსა ზღჳსასა.

Verse: 27      რომლისა ძალი და სასყიდელი Page of ms. J: B87r  შენი და / მწირთა შენთაჲ, და საჭით-მხერვალნი შენნი, და ნავის-მთავარნი მოღუაწენი შენნი, თანა-მზრახვალნი შენნი და მწირნი შენნი, და მენავენი შენნი მწირთაგან შენთა, და ყოველნი მბრძოლნი კაცნი შენნი შენ შორის, და ყოველი კრებული შენი შროის შენსა დაეცნენ გულსა ზღჳსასა დღესა მას დაცემისა შენისასა.

Verse: 28      ღაღადებისა-ებრ ჴმისა შენისა მენავეთ-მოღუაწეთა შენთა შეეშინა;

Verse: 29      და გარდამოჴდენ ნავით მათით ყოველნი საჭით-მხერვალნი და მას შინა მსხდომნი, და ყოველნი <ნავთა> მხერვალნი ზღჳსანი, და ქუეყანასა დადგენ,

Verse: 30      ღაღად-ყონ ჴმითა დიდითა შენ ზედა. და ვალალ<ა>ებდენ მწარედ, და გარდაისხან მიწაჲ თავთა მათთა, და ნაცარი დაირიცონ.

Verse: 32      და აღიღონ ძეთა მათთა გოდებაჲ, გოდებაჲ სორსა.

Verse: 33      რაოდენ ანუ რაჲ ჰპოვე სასყიდელი ზღჳსაგან, აღავსენ ნათესავნი სიმრავლისაგან შენისა, და მწირთაგან შენთა განამდიდრენ ყოველნი მეფენი ქუეყანისანი.

Verse: 34      და აწ შეიმუსრე ზღუასა შინა, სიღრმესა წყლისასა მწირი შენი, და ყოველი კრებული შენი, და ყოველნივე შენ შორის დაეცნეს, და ყოველნივე საჭით-მხერვალნი შენნი.

Verse: 35      დამკჳდრებულნი ჭალაკთანი შეწუხნეს შენ ზედა, და მეფენი მათნი განკრთომით განჰკრთეს, განუკჳრდა და ცრემლოვოდეს პირნი მათნი.

Verse: 36      ვაჭართა წარმართთაგანთა დაისტჳნეს შენ ზედა, წარსაწყმედელ იქმენ, და არღარა იყო უკუნისამდე.,

Chapter: 28  
Verse: 1      მეფესა ზედა წჳრისასა. და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა.

Verse: 2      და შენ, ძეო კაცისაო, არქუ მთავარსა მას სორისასა, ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; ამისთჳს რამეთუ აღმაღლდა გული შენი, და სთქუ, ღმერთი ვარ მე, სამკჳდრებელი ღმრთისაჲ დავიმკჳდრე გულსა ზღჳსასა. ხოლო შენ კაცი ხარ, და არა ღმერთი, და ჰყავ გული შენი ვითარცა გული ღმრთისაჲ.

Verse: 3      ნუ უკუჱ უბრძნეს ხარა შენ დანიელისა, ბრძენთა არა გასწავეს შენ მეცნიერებაჲ Page of ms. J: B87v  / მათი.

Verse: 4      ნუ უკუე მეცნიერებითა შენითა ანუ სიბრძნითა შენითა ჰყავ თავისა შენისა ძალი, და ვეცხლი და ოქროჲ საუნჯეთა შენთა.

Verse: 5      ანუ მრავლითა მეცნიერებითა შენითა და გულის-ჴმის-ყოფითა შენითა განიმრავლე ძალი შენი.

Verse: 6      ამისთჳს ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; რამეთუ მიეც გული შენი ვითარცა გული ღმრთისაჲ.

Verse: 7      ამის წილ აჰა ესერა მე მოვავლინნე შენ ზედა უცხოთესლნი ბილწნი ნათესავთაგან, და წარმოაცალიერნენ შენ ზედა მახჳლნი მათნი და სიკეთესა მეცნიერებისა შენისასა, დადვან სიკეთჱ ეგე შენი წარსაწყმედელად.

Verse: 8      და შთაგჴადონ შენ, და მოჰკუდე სიკუდილითა წყლულებისაჲთა გულსა ზღჳსასა.

Verse: 9      ნუ უკუჱ იტყოდი და სთქუა; ღმერთი ვარი მე წინაშე მომკლველთა შენთა. ხოლო შენ კაცი ხარ, და არა ღმერთი.

Verse: 10      სიმრავლითა წინადაუცუეთელთაჲთა მოჰკუდე ჴელითა უცხოთესლთაჲთა, რამეთუ მე ვიტყოდე, იტყჳს ადონაჲ უფალი.

Verse: 11      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა.

Verse: 12      ძეო კაცისაო, მოიღე გოდებაჲ მთავარსა მათ ზედა სორისასა, და არქუ მას, ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; შენ ხარ ბეჭედ აღტეხილებისა, მსგავსებაჲ და გჳრგჳნ სიკეთის.

Verse: 13      საშუებელსა სამოთხისა ღმრთისასა იყავ შენ. ყოველი ქვაჲ პატიოსანი შეგემოსა, სარდიონი და ტპაზიონი, და ზმარაგდი, ანთრაკი და საფირონი, და იასპი, და ვეცხლი და ოქროჲ, და ლიგჳრიონი და აქატჱ, და ამეთჳსტონი და ოქროქვაჲ, და ბჳრილიონი და ონჳქიონი. და ოქროჲთა აღავსენ საუნჯენი შენნი და საკრებელნი შენნი შენ შორის.

Verse: 14      ვინაჲთ დღითგან დაებადე შენ ქერობინისა თანა, დაგადგინე შენ მთასა წმიდასა ჩემსა; იყავ შენ შორის ქვათა ცეცხლისათა.

Verse: 15      ხჳდოდე შენ უბიწოდ დღეთა შენთა, ვითაჲთ დღითგან დაებადე შენ ვიდრე დღედმდე, ოდეს იპოვა შენ თანა სიცრუვჱ./ Page of ms. J: B88r 

Verse: 16      სიმრავლისაგან სავაჭროთა შენთაჲსა აღავსენ საუნჯენი შენნი უშჯულოებითა, და სცოდე, და იწყალ; და მთისაგან ღმრთისა გარდაგიყვანა შენ ქერობინმან შორის ქვათა მათგან ცეცხლისათა.

Verse: 17      აღმაღლდა გული შენი სიკეთითა შენითა, განიჴრწნა მეცნიერებაჲ შენი სიკეთისა შენისა თანა, სიმრავლისათჳს ცოდვათა შენთაჲსა. ქუეყანად გარდაგაგდე შენ; წინაშე მეფეთა მიგეც შენ განსაოხებელად.

Verse: 18      სიმრავლითა ცოდვათა შენთაჲთა და სიცრუვითა სავაჭროთა შენთაჲთა შეიგინნეს ტაძარნი შენნი, და გამოვიღო ცეცხლი შორის შენსა, ამან შეგჭამოს შენ, და მიგცე შენ ნაცრად ქუეყანასა შენსა წინაშე ყოველთა მხედველთა შენთა.

Verse: 19      და ყოველთა რომელთა გიცოდიან შენ წარმართთა შორის შეწუხნენ შენ ზედა. წარსაწყმედელ იქმენ, და არღარა იყო უკუნისამდე.

Verse: 20      სიდონისათჳს. და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა;

Verse: 21      ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი სიდონსა ზედა, და წინაწარმეტყუელებდ მის ზედა.

Verse: 22      და არქუ; ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; აჰა ესერა მე შენ ზედა, სიდონ, და ვიდიდო შენ შორის, და სცნა რამეთუ მე ვარ უფალი, რაჟამს ვყო მე შენ შორის საშჯელი, და განვწმიდნე შენ შორის.

Verse: 23      სისხლი <და> სიკუდილი უბანთა შენთა, და დაეცნენ წყლულნი მახჳლითა შენ შორის გარემო შენსა, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი.

Verse: 24      და არღარა იყვნენ მერმე სახლსა ისრაჱლისა<სა> საწერტელ სიმწარის და ეკალ სალმობის გარემოთაგან მათთა, რომელნი შეურაცხ-ჰყოფენ მათ, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი,

Verse: 25      ამას იტყჳს უფალი უფალი; შევკრიბო ისრაჱლი წარმართთაგან, სადა იგი განიბნინეს მუნ, და განვწმიდნე მე მათ შორის წინაშე ერთა და წარმართთა, და დაემკჳდრნენ ქუეყანასა მათსა, რომელი მივეც მონასა ჩემსა იაკობს.

Verse: 26      და დაემკჳდრნენ მას ზედა სასოებით, და იშენონ სახლები, და დაჰნერგნენ ვენაჴოვანნი, და დაეშჱნნენ მათ შინა სასოებით, რაჟამს ვყო საშჯელი/ Page of ms. J: B88v  ყოველთათჳს შეურაცხის-მყოფელთა მათთა, ყოველთა, რომელნი არიან გარემო მათსა, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი მათი, და ღმერთი მამათა მათთაჲ.;

Chapter: 29  
Verse: 1      წელსა მას მეათესა, მეათერთმეტესა თთუესა, ერთსა მის თთჳსასა, იყო ჩემდა მომართ სიტყუაჲ უფლისაჲ, და თქუა;

Verse: 2      ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი ფარა<ო>ჲს მიმართ, მეფისა ეგჳპტისა, წინაწარმეტყუელებდ მის ზედა და ყოველსა ზედა ეგჳპტესა.

Verse: 3      ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; აჰა ესერა მე შენ ზედა, ვეშაჴსა მაგას დიდსა, რომელი ზის შორის მდინარეთა მისთა, რომელი იტყჳს, ჩემნი არიან მდინარენი, და მე შევქმნენ იგინი.

Verse: 4      და <მე> მოვსცე მახჱ ღაწუთა შენთა, და გამოგაგნე თევზნი მდინარეთა შენთანი ფრთეთა შენთა, და აღმოგიყვანო შენ შორის მდინარისაგან შენისა, და ყოველნი თევზნი მდინარისა შენისანი.

Verse: 5      და დაგამჴუა შენ ადრე, და ყოველნი თევზნი მდინარისა შენისანი, პირსა ზედა ველისასა დაეცე, და არა შეჰკრბე, არცა შე-ვინ-გმოსოს. მჴეცთა ქუეყანისათა და მფრინველთა ცისათა მიგეც შენ შესაჭმელად.

Verse: 6      და ცნან ყოველთა მკჳდრთა ეგჳპტისათა რამეთუ მე ვარ უფალი, ამისთჳს რამეთუ ექმენ კუერთხ ლერწმის სახლსა ისრაჱლისასა.

Verse: 7      ოდეს და გიპყრა შენ ჴელსა მისსა, შეიმუსრე, და ოდეს დაიტყუელნა მათ ზედა ყოველმან <ჴელმან>, და ოდეს განისუენებდა შენ ზედა, განსტყდი და შეჰმუსრე ყოველი ძალი მათი.

Verse: 8      ამისთჳს ესრეთ იტყჳს ადონაჲ უფალი; აჰა ესერა მე მოვჰჴადო შენ ზედა მახჳლი, და წარვწყმიდნე კაცნი შენგან და საცხოვა<რ>ნი ქუეყანით.

Verse: 9      და იყოს ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ წარწყმედილ და ოჴერ, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი, ამისთჳს რამეთუ სთქუ შენ, ჩემნი არიან მდინარენი, და მე შევქმნენ იგინი.

Verse: 10      ამისთჳს აჰა ესერა მე შენ ზედა და მდინარეთა შენთა ზედა, და მივსცე ქუეყანაჲ Page of ms. J: B89r  ეგჳპტისაჲ ოჴრად და წარსაწყმედელად, მაგდოლაჲთგან და/ სჳჰენჱთ ვიდრე საზღვრადმდე ეთიოპისა.

Verse: 11      არა განვიდეს მიერ ფერჴი კაცისაჲ, და ფერჴმან საცხოვრისამან არა დათრგუნოს იგი, და არა დაემკჳდროს ორმეოც წელ.

Verse: 12      და მივსცე ქუეყანაჲ მისი წარსაწყმედელად შორის ქუეყანასა მოოჴრებულსა, და ქალაქნი მისნი შორის ქალაქთა მოოჴრებულთა იყვნენ ორმეოც წელ; და განვაბნიო ეგჳპტჱ თესლებსა შორის, და განვაქრინე იგინი სოფლებსა შორის.

Verse: 13      ამას იტყჳს უფალი უფალი; შემდგომად ორმეოცისა წლისა შევკრიბნე ეგჳპტელნი ნათესავთაგან, სადა იგი განბნეულ იყვნეს მუნ.

Verse: 14      და მოვაქციო ტყუჱ ეგჳპტისაჲ, და დავამკჳდრნე იგინი ქუეყანასა ფათურესასა, ქუეყანასა მას, ვინაჲცა მოიყვანნეს, და იყოს სამთავრო მცირე.

Verse: 15      უმცირეს ყოველთა სამთავროთა, და არღარა მაღლო<ო>დის მერმე ნათესავთა ზედა, და შევამცირნე იგინი, რაჲთა არა იყვნენ მრავალ თესლებსა შორის.

Verse: 16      და არღარა იყვნენ სასო სახლისა ისრაჱლისა მომაჴსენებელად უშჯულოებისა, რაჲთა არა შეუდგენ იგინი კუალსა მათსა, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი უფალი;

Verse: 17      და იყო ოც და მეშჳდესა წელსა, ერთსა თთჳსა მის პირველისასა, იყო ჩემდა მომართ სიტყუაჲ უფლისაჲ, და თქუა.

Verse: 18      ძეო კაცისაო, ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილონისამან, დაიმონა თავისა თჳსისა ძალი მონებითა დიდითა ტჳროსით კერძო, ყოველსა თავსა სიმტიერჱ, და ყოველი მჴარი მოდრკეს, და სასყიდელ არა ეცეს მას და ერსა მისსა ტჳროსად მიმართ, და მონებისა რომელსა ჰმონებდა მის ზედა.

Verse: 19      ამას იტყჳს ადონა<ჲ> უფალი; აჰა ესერა მე მივსცემ ნაბუქოდონოსორს, მეფესა ბაბილონისასა, ქუეყანასა ეგჳპტისასა, და წარმოიღოს ნატყუენავი მისი, და აღიჭრეს ავარი მისი, და იყოს სასყიდელი ძალისა მისისა. Page of ms. J: B89v 

Verse: 20      მსახურებისა მის წილ, რომელსა ჰმონებდა ტჳროსით/ კერძო, მივეც მას ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ. ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი;

Verse: 21      მას დღესა შინა აღმოუცენდეს რქაჲ ყოველსა სახლსა ისრაჱლისასა, და შენ მოგცე პირი აღებული შორის მათსა, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი.;

Chapter: 30  
Verse: 1      და იყო ჩემდა მომართ სიტყუაჲ უფლისაჲ, და თქუა.

Verse: 2      შენ, ძეო კაცისაო, წინაწარმეტყუელებდ, და თქუ. ამას იტყჳს ადონა<ჲ> უფალი; ჵ ჵ დღჱ,

Verse: 3      რამეთუ ახლოს არს დღჱ იგი უფლისაჲ, აღსასრული თესლებისაჲ მოიწევის.

Verse: 4      და იყოს მახჳლი ეგჳპტელთა ზედა, და იყოს შეძრწუნებაჲ ეთიოპიას, და დაეცნენ წყლულნი ეგჳპტეს, და დაირღუენ საყოფელნი მისნი.

Verse: 5      სპარსნი და კრეტელნი და ლუდიელნი და ლჳბიელნი, და ყოველნი მწირნი, ძენი იგი აღთქუმისა ჩემისანი, მათ თანა მახჳლითა დაეცნენ მას შინა.

Verse: 6      და დაეცეს სიმტკიცე ეგჳპტისაჲ, და დამდაგლდეს გინებაჲ ძლიერებისა მისისაჲ მაგდალოჲთბან ვიდრე სჳჰენედმდე, მახჳლითა დაეცნენ მას შინა, იტყჳს უფალი უფალი.

Verse: 7      და მოოჴრდენ შორის სოფელთა მოოჴრებულთა, და ქალაქნი მათნი შროის ქალაქთა მოოჴრებულთა იყვნენ.

Verse: 8      და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი, რაჟამს მოვსცე ცეცხლი ეგჳპტესა, და შეიმუსრნენ ყოველნი შემწენი მისნი.

Verse: 9      მას დღესა შინა გამოვიდენ ანგელოზნი მოწრაფენი განრყუნად ეთიოპიაჲსა, და იყოს აღტეხაჲ მათ შორის დღესა მას ეგჳპტისასა, რამეთუ აჰა ესერა მოვალს.

Verse: 10      ამას იტყჳს უფალი, და წარვწყმიდო სიმრავლე ეგჳპტელთაჲ ჴელითა ნაბუქოდონოსორისითა, მეფისა ბაბილოვნისაჲთა.

Verse: 11      ჴელითა მისითა და ერისა მისისაჲთა, ბილწნი წარმართთაგანნი მოვლინებულნი წარწყმედად ქუეყანისა, და იჴადნენ ყოველთა მახჳლნი ეგჳპტესა ზედა, და აღივსოს ქუეყანაჲ წყლულთაგან.

Verse: 12      და მივსცნე მდინარენი მათნი ოჴრად; წარვწყმიდო ქუეყანაჲ და სავსებაჲ მისი ჴელითა უცხოთესლთაჲთა, რამეთუ მე Page of ms. J: B90r  უფალი ვიტყოდე./

Verse: 13      ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; წარვწყმიდნე დიდებულნი მემფით, და ქუეყანასა ეგჳპტისასა მთავარნი არღარა იყვნენ მერმე.

Verse: 14      და წარვწყმიდო ქუეყანაჲ ფათურესაჲ, და მოვჰსცე ცეცხლი თანისსა ზედა, და ვყო შურის-გებაჲ დიოსპოლისს.

Verse: 15      და მივჰფინო გულის-წყრომაჲ ჩემი საინსა ზედა, ძალსა მას ეგჳპტისასა, და წარვწყმიდო სიმრავლჱ მემფლეთაჲ.

Verse: 16      და მოვსცე ცეცხლი ეგჳპტესა ზედა, და შეძრწუნებით შეძრწუნდეს სჳჰეჱ, და დიოსპოლისს იყოს განხეთქაჲ, და განფინნენ წყალნი.

Verse: 17      ჭაბუკნი მზის-ქალაქისანი და ბუბასტესანი მახჳლითა დაეცნენ, და ცოლნი მათნი ტყუედ წარვიდენ.

Verse: 18      და ტაფანსა ზედა დაბნელდეს დღჱ, რაჟამს შევმუსრო ტომი ეგჳპტისაჲ, და წარვწყმიდო გინებაჲ ძლიერებისა მისისაჲ, და იგი ღრუბელმან დაფაროს, და ასულნი მათნი ტყუედ წარიყვანნენ.

Verse: 19      და ვყო საშჯელი ეგჳპტეს, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი.

Verse: 20      და იყო მეათერთმეტესა წელსა, პირველსა თთუესა, შჳდსა მას თთჳსასა, იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა.

Verse: 21      ძეო კაცისაო, მკლავნი ფარაო, მეფისა ეგჳპტისანი, შევმუსრენ, და არა შეიხჳნეს, მიცემად მას კურნებაჲ, მიცემად მის ზედა სალბუნი, მიცემად ძალი პყრობად მახჳლისა.

Verse: 22      ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი უფალი; აჰა ესერა მე ფარაოს ზედა მეფისა ეგჳპტისასა, და შევმუსრნე მკლავნი მისნი ძლიერნი და განრთხმულნი, და დაუგდო მახჳლი მისი ჴელისაგან მისისა.

Verse: 23      და განვაბნიო ეგჳპტჱ თესლებსა შორის, და განვაქრინე იგინი სოფლებსა შორის.

Verse: 24      და განვაძლიერნე მკლავნი მეფისა ბაბილონისანი, და მივსცე მახჳლი ჩემი ჴელთა Page of ms. J: B90v  მისთა, და ეგჳპტესა ზედა მოავლინოს მახჳლი იგი, და წარიღოს/ ავარი მისი, და წარტყუენოს ნატყუენავი მისი.

Verse: 25      და განვაძლიერნე მკლავნი მეფისა ბაბილონისანი, და ფარაოჲსნი დაეცნენ, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი, რაჟამს მივსცე მე მახჳლი ჩემი ჴელთა მეფისა ბაბილონისათა, და განირთხას იგი ქუეყანასა ეგჳპტისასა .

Verse: 26      და განვსთესო ეგჳპტჱ თესლებსა შორის, და განვაბნინე იგინი სოფლებსა შორის, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი.;

Chapter: 31  
Verse: 1      და იყო მეათერთმეტესა წელსა, და მესამესა თთუესა, ერთსა მის თთჳსასა, იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა.

Verse: 2      ძეო კაცისაო, არქუ ფარაოს, მეფესა ეგჳპტისასა, და სიმრავლესა მისსა, ვის ამსგავსე თავი შენი სი<მ>აღლითა შენითა.

Verse: 3      აჰა ესერა ასურ ვითარცა საროჲ ლიბანისაჲ, და კეთილ მორჩითა, და მაღალ სიდიდითა, და შორის ღრუბელთა იყო მწუერვალი მისი.

Verse: 4      წყალმან განზარდა იგი, და უფსკრულმან აღამაღლა იგი; მდინარენი <მისნი> მოადგინნა გარემო ნერგთა მისთა, და სიჴშიერე რტოთა მისთაჲ განავლინა ყოველთა მიმართ ხეთა ველისათა.

Verse: 5      ამისთჳს აღმაღლდა სიდიდე მისი ყოველთა ზედა ხეთა ველისათა, და განვრცნეს რტონი მისნი წყალთაგან მრავალთა.

Verse: 6      მორჩთა მისთა ზედა დაიბუდნეს ყოველთა მფრინველთა ცისათა, და ქუეშჱ რტოთა მისთა შობდეს ყოველნი ნადირნი ველისანი, საგრილსა მისსა დაემკჳდრნეს ყოველნი სიმრავლენი თესლებისანი.

Verse: 7      და იყო იგი კეთილ სიმაღლითა თჳსითა, და სიმრავლითა რტოთა მისთაჲთა, რამეთუ იყვნეს ძირნი მისნი წყალთა მრავალთა.

Verse: 8      და სარონი არა ეგე-ვითარ იყვნეს სამოთხესა ღმრთისასა, და ფიჭუნი არა მსგავს იყვნეს მორჩთა მისთა, და ფინიკნი არა მსგავს იყვნეს რტოთა მისთა, და ყოველი ხჱ სამოთხესა ღმრთისასა არა მსგავს იყო სიკეთესა/ Page of ms. J: B91r  მისსა.

Verse: 9      და სიმრავლითა რტოთა მისთაჲთა, და ეშურობდეს მას ხენი საშუებელისა სამოთხისა ღმრთისანი.

Verse: 10      ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი, ამისთჳს რამეთუ იქმენ დიდ სიდიდითა, და მისწუადენ მწუერვალნი შენნი შორის ღრუბელთა, და ვიხილე იგი აღმაღლებასა მისსა.

Verse: 11      და მივეც იგი ჴელთა მთავრისა წარმართთაჲსა, და ყო წარწყმედაჲ მისი.

Verse: 12      და მოსრეს იგი უცხოთა ბილწთა წარმართთაგანთა, და დაამჴუეს იგი მთათა ზედა, და ყოველსა ჴევნებსა დაეცნეს რტონი მისნი, და შეიმუსრა ხჱ მისი ყოველსა ველსა ქუეყანისასა, და გარდამოჴდეს საფარველისაგან მისისა ყოველნი ერნი თესლებისანი, და დატკებნეს იგი.

Verse: 13      დაცემასა მას მისსა განისუენეს ყოველთა მფრინველთა ცისათა, და ხესა მას ქუეშჱ იყვნეს ყოველნი მჴეცნი ველისანი.

Verse: 14      რაჲთა არა აღმაღლდენ სიდიდითა მათითა ყოველნი ხენი, რომელნი არიან წყალთა ზედა, და არა მისწუადნენ მწუერვალნი მათნი შორის ღრუბელთა, და არა დადგეს სიმაღლესა მათსა; და ყოველნი რომელნი სუმიდეს მათ თანა წყალსა, ყოველნივე მიეცნეს სიკუდიდ სიღრმესა ქუეყანისასა შორის ძეთა კაცთასა შთამავალთა მღჳმისათა.

Verse: 15      ამას იტყჳს უფალი, რომელსა დღესა შთაჴდა ჯოჯოხეთა, ეგლოვდა მას უფსკრული, და ზედა-მიადგინნა მდინარენი მისნი, და დავაყენენ წყალნი მრავალნი, და დააბნელა მას ზედა ლიბანემან, და ყოველნი ხენი ველისანი მის ზედა დაჴსნდეს.

Verse: 16      ჴმისაგან დაცემისა მისისა შეიძრნეს წარმართნი, ოდეს იგი შთაიყვანებდეს მას ჯოჯოხეთა შთამავალთა თანა მღჳმესა, და ნუგეშინის-სცემდეს მას ქუეყანასა ქუეშჱ ყოველნი ხენი საშუებელისანი და რჩეულნი ლიბანისანი, ყოველნი, რომელნი სუმენ წყალსა.

Verse: 17      რამეთუ იგინიცა შთავიდეს ჯოჯოხეთსა მის თანა წყლულთა შორის მახჳლისაგან, და თესლნი მისნი რომელნი მკჳდრ Page of ms. J: B91v  იყვნეს ქუეშჱ საფარველსა მისსა,/ შორის ცხორებასა მათსა წარწყმდეს.

Verse: 18      ვის ემსგავსე შენ, გარდაგუალე და შთაჴედ შენ ხეთა თანა საშუებლისათა სიღრმესა ქუეყანისასა. შორის წინადაუცუეთელთა დაიძინო წყლულთა თანა მახჳლისათა, ესრეთ ფარაო და ყოველი სიმრავლჱ ძლიერებისა მისისაჲ, იტყჳს უფალი უფალი.

Chapter: 32  
Verse: 1      და იყო მეათორმეტესა წელსა, და მე<ა>თორმეტესა თთუესა, ერთსა მის თჳსასა, იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა.

Verse: 2      ძეო კაცისაო, მოიღე გოდებაჲ [!] ფარაოს ზედა, მეფესა ეგჳპტისასა, და არქუ მას. ლომსა წარმართთასა ემსგავსე შენ, და ვითარცა ვეშაპსა, რომელი არს ზღუასა შინა, ურქენდი მდინარეთა შენთა; და აღამრღუევდ წყალთა ფერჴითა შენითა, და დასთრგუნევდ მდინარეთა შენთა.

Verse: 3      ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; და გარე-მოგადგა შენ ბადჱ ერთა მრავალთაჲ, და აღმოგიყვანო შენ სამჭედურითა ჩემითა.

Verse: 4      და განგართხა შენ ქუეყანასა ზედა, და ველნი განძდენ შენგან, და დაგასხა შენ ზედა ყოველი მფრინველი ცისაჲ, და განვაძღნე შენგან ყოველნი მჴეცნი ყოვლისა ქუეყანისანი.

Verse: 5      და მივსცნე ჴორცნი შე<ნ>ნი მთათა ზედა, და აღვავსნე იგინი სისხლითა შენითა.

Verse: 6      და მოირწყოს ქუეყანაჲ გამონადინებითა შენითა, სიმრავლისა მისგან შენისა მთათა გან; ჴევნები აღვავსო შენგან.

Verse: 7      და დაგფარო შენ, რაჟამს დაშრტეს ცაჲ შენ ზედა, და დაბნელდენ ვარსკულავნი მისნი, მზჱ ღრუბლითა დავფარო, და მთოვარემან არა აჩუენოს ნათელი თჳსი.

Verse: 8      ყოველნი რომელნი ნათობენ ცათა შინა დაბნელდენ შენ ზედა, და მოვსცე ბნელი ქუეყანასა შენსა, იტყჳს უფალი უფალი.

Verse: 9      და განვარისხნე გულნი ერთა მრავალთანი, რაჟამს აღმოვიყვანო ტყუჱ შენი ნათესავთა მიმართ ქუეყანასა მას, რომელი არა იცოდე.

Verse: 10      და შეწუხნენ შენ ზედა ნათესავნი მრავალნი, და მეფენი მათნი განკრთომით განჰკრთენ, ოდეს იგი ფრინვიდეს მახჳლი ჩემი წინაშე პირსა მათსა. მოელოდიან დაცაემასა თჳსსა მიერ დღითგან დაცემისა შენისაჲთ./ Page of ms. J: B92r 

Verse: 11      რამეთუ ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; მახჳლი მეფისა ბაბილოვნისაჲ მოიწიოს შენ ზედა.

Verse: 12      მახჳლითა გმირთაჲთა დავამჴუა ძალი შენი, ბილწნი წარმართთაგან<ნ>ი ყოველნი, და წარწყმიდონ გინებაჲ ეგჳპტისაჲ, და შეიმუსროს ყოველი ძალი მისი.

Verse: 13      წარვწყმიდო ყოველი საცხოვარი მისი წყალთაგან მრავალთა, და არღარა აღთქუეფოს იგი ფერჴმან კაცისამან, და კუალმან საცხოვრისამან არა დათრგუნოს იგი.

Verse: 14      ესრეთ მაშინ დაყუნდენ წყალნი მათნი, და მდინარენი მათნი ვითარცა ზეთნი დიოდიან, იტყჳს ადონაჲ უფალი.

Verse: 15      რაჟამს იგი მივსცე ეგჳპტჱ წარსაწყმედელად, და მოოჴრდეს ქუეყანაჲ სავსებითურთ თჳსით, რაჟამს მიმოვსთესნე ყოველნი მკჳდრნი მისნი, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი.

Verse: 16      გოდებაჲ არს, და ჰგოდებდით მას, და ასულნი წარმართთანი ჰგოდებდენ მას ეგჳპტესა, და ყოველსა ძალსა მისსა ჰგოდებდენ, იტყჳს უფალი უფალი.

Verse: 17      და იყო მეათორმეტესა წელსა, პირველსა თთუესა, მეათხუთმეტესა მის თთჳსასა, იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა.

Verse: 18      ძეო კაცისაო, ჰგოდებდ ძალსა ეგჳპტისასა, და შთაიყვანნენ ასულნი მათნი წარმართთა მკუდარნი სიღრმესა ქუეყანისასა შთამავალთა თანა მღჳმისათა.

Verse: 20      შორის წყლულთა მახჳლისათა დაეცნენ მის თანა, და დაიძინოს ყოველმან ძალმან მისმან.

Verse: 21      და გრქუან შენ გმირთა მათ; სიღრმესა მღჳმისასა შთაჴედ; ვისა უმჯობჱს ხარ შენ. გარდაგუალე და დაიძინე წინადაუცუეთელთა თანა შორის წყლულთა მახჳლითა.

Verse: 22      მუნ არს ასურ და ყოველნი კერბულნი მისნი, და ყოველნი წყლულნი მახჳლითა მუნ მიეცნეს,

Verse: 23      და საცლავი მათი სიღრმესა ქუეყანისასა, და იყო კრებული მისი გარემო საფლავსა მისსა, და ყოველნი წყლულნი მისნი დაცემულნი მახჳლითა, რომელთა მიეცა შიში მათი ქუეყანასა ცხორებისასა.

Verse: 24      მუნ ელამ Page of ms. J: B92v  და ყოველი ძალი მისი გარემო საფლავსა მისსა,/ ყოველნი წყლულნი დაცემულნი მახჳლითა, რომელნი შთავიდეს წინადაუცუეთელნი სიღრმესა ქუეყანისასა, რომელთა მიეცა შიში მათ<ი> ქუეყანასა ცხორებისასა, და მოიღეს ტანჯვაჲ მათი შთამავალთა თანა მღჳმისათა.

Verse: 25      შორის წყლულთა მახჳლითა,

Verse: 26      მუნ მიეცნეს მოსოქ და ყოველი ძალი მათი; გარემო საფლავსა მათსა ყოველნი წყლულნი მათნი, ყოველნი წინადაუცუეთელნი <წყლულნი> მახჳლისაგან, რომელთა მოეცა შიში მათი ქუეყანასა ცხოვრებისასა.

Verse: 27      და დაიძინეს გმირთა თანა დაცემულთა მახჳლითა საუკუნითგან, რომელნი შთავიდოდეს ჯოჯოხეთა საჭურველითა საბრძოლითა, და დაისხნეს მახჳლნი მათნი ქუეშჱ თავთა მათთა, და იქმნნეს უშჯულოებანი მათნი ძუალთა ზედა მათთა, რამეთუ აშინებდეს გმირთა ცხორებასა მათსა.

Verse: 28      და შენ წინადაუცუეთელთა თანა დაიძინო წყლულთა თანა მახჳლითა,

Verse: 29      მუნ მიეცნეს მთავარნი ასურისანი, რომელთა მისცეს ძალი მისი წყლულებად მახჳლისა, მათ წყლულებით დაიძინეს შთამავალთა თანა მღჳმისათა.

Verse: 30      მუნ მთავარნი იგი ჩრდილოჲსანი ყოველნი ერისა მძღუარნი ასურისანი, რომელნი შთავიდოდეს წყლულნი, შიშითურთ მათით და ძალით დაიძინეს წინადაუცუეთელთა წყლულებითა მახჳლისაჲთა, და წარიღეს ტანჯვაჲ მათი შთამავალთა თანა მღჳმისათა.

Verse: 31      იგინი იხილნეს ფარაო, და ნუგეშინის-იცეს ყოველსა ზედა ძალსა მათსა, იტყჳს ადონაჲ უფალი.

Verse: 32      რამეთუ მივეც შიში მათი ქუეყანასა ცხორებისასა, და დაიძინო<ნ> შორის წინადაუცუეთელთა წყლულთა თანა მახჳლითა, ესრჱთ ფარაო და ყოველი სიმრავლჱ მისი, იტყჳს ადონაჲ უფალ.;

Chapter: 33  
Verse: 1      ძეთა მიმართ იაკობისთა. და იყო ჩემდა მომართ სიტყუაჲ უფლისაჲ, და თქუა.

Verse: 2      ძეო კაცისაო, ეტყოდე შენ ძეთა ერისა შენისათა, და არქუ მათ; Page of ms. J: B93r  ქუეყანასა რომელსა/ მოვავლინო მახჳლი, და მოიყვანოს ერმან მის ქუეყანისამან კაცი ერთი მათგანი, და დაიდგინონ თავისა თჳსისა მსტურად.

Verse: 3      და იხილოს მან მახჳლი მომავალი ქუეყანასა მას, და დაჰბეროს ნესტუსა, და აუწყოს ერსა.

Verse: 4      და ესმეს რომელსა იგი ესმეს ჴმაჲ ნესტჳსაჲ, და არა ეკრძალოს, და მოვიდეს მახჳლი იგი, და ეწიოს მას, სისხლი მისი თავსა ზედა მისსა იყოს.

Verse: 5      რამეთუ ჴმაჲ იგი ნესტჳსაჲ ესმა, და არა ეკრძალა; სისხლი მისი მის ზედა იყოს, და ესე რამეთუ ეკრძალა, სული თჳსი განირინა.

Verse: 6      და მსტუარმან მან რამეთუ იხილა მახჳლი მომავალი, და არა აუწყოს ნესტჳთა, და ერი იგი არა ეკრძალოს. და მოვიდეს მახჳლი იგი, და წარიღოს მათგანი სული, იგი უშჯულოებითა თჳსითა მიეცა, ხოლო სისხლი მისი ჴელისაგან მის მსტურისა ვიძიო.

Verse: 7      და შენ, ძეო კაცისაო, მსტურად მიგეც შენ სახლსა ისრაჱლისასა, და ისმინენ სიტყუანი პირისა ჩემისაგან.

Verse: 8      რაჟამს ვჰრქუა მე ცოდვილსა; სიკუდილით მოჰკუდე, და შენ არა უთხრა უშჯულოსა მას, რაჲთამცა მოიქცა იგი უშჯულოებისაგან თჳსისა, უშჯულოჲ იგი უშჯულოებითა თჳსითა მოკუდეს, ხოლო სისხლი მისი ჴელთაგან შენთა ვიძიო.

Verse: 9      ხოლო შენ უკუეთუ წინაჲსწარუთხრა უღმრთოსა მას გზაჲ მისი, რაჲთამცა მოიქცა იგი გზისა მისგან, და არა მოიქცეს იგი გზისა მისგან ბოროტისა, უშჯულოჲ იგი თჳსითა უშჯულოებითა მოკუდეს, და შენ სული თჳსი განირინო.

Verse: 10      და შენ, ძეო კაცისაო, არქუ სახლსა ისრაჱლისასა, ესრეთ იტყოდეთ და სთქუთ; საცთურნი ჩუენნი და უშჯულოებანი ჩუენნი ჩუენ ზედა არიან, და მათ შინა ჩუენ დავდნებით, და ვითარ მე ვცხონდეთ.

Verse: 11      არქუ მათ; ცხოველ ვარი მე, იტყჳს უფალი, არა მნებავს მე სიკუდილი უღმრთოჲსაჲ, არამედ მოქცევაჲ უღმრთოჲსა მის გზისაგან თჳსისა, და ცხოვრებაჲ Page of ms. J: B93v  მისი. მოქცევით მოიქეცით/ გზისაგან თქუენისა, და რაჲსათჳს მოსწყდებით, სახლო ისრაჱლისაო.

Verse: 12      არქუ ძეთა ერისა შენისათა სამართლემან მართლისამან ვერ განარინოს იგი, რომელსა დღესა სცთეს, და უშჯულოებამან უღმრთოჲსამან არაჲ ბოროტი უყოს მას, რომელსა დღესა მოიქცეს უშჯულოებისაგან თჳსისა, და მართალი ვერ განერეს დღესა მას ცოდვისა თჳსისასა.

Verse: 13      უკუეთუ ვჰრქუა მე მართალსა მას, ცხორებით სცხონდე, და ესე ესვიდეს სიმართლესა თჳსსა, <და> ქმნეს უშჯულოებაჲ, ყოველნი სიმართლენი მისნი არა მოიჴსენნენ, ცოდვასა შინა თჳსსა, რომელ ქმნა, მას შინაცა მოკუდეს.

Verse: 14      და თუ ვჰრქუა მე უშჯულოსა მას ვითარმედ სიკუდილი<თ> მოჰკუდე, და მოიქცეს ცოდვისაგან თჳსისა, და ქმნეს განკითხვაჲ და სიმართლჱ,

Verse: 15      და ნაჴუთევი თანა-მდებისაჲ მისცეს, და ნატაცები მიაგოს, და ბრძანებათა შინა ცხორებისათა ვიდოდის, რაჲთა არღარა ქმნეს ცოდვაჲ, ცხორებით ცხოვნდეს და არა მოკუდეს.

Verse: 16      ყოველნი ცოდვანი მისნი რომელ ცოდა არა მოიჴსენნენ, რამეთუ საშჯელი სიმართლისაჲ ქმნა, მათ შინა ცხოვნდეს,

Verse: 17      და თქჳან ძეთა ერისა შენისათა; არა მართალ არს გზაჲ უფლისაჲ, და იგი გზაჲ ეგრე მათი არა მართალ არს.

Verse: 18      უკუეთუ გარდააქციოს მართალმან სიმართლისაგან თჳსისა, და ქმნეს უშჯულოებაჲ, მოკუდეს იგი მას შინა.

Verse: 19      და უკუეთუ მოიქცეს ცოდვილი იგი უშჯულოებისაგან თჳსისა, და ქმნეს განკითხვაჲ და სიმართლე, ცხონდეს იგი მათ შინა.

Verse: 20      და ესე არს რომელ იგი სთქჳთ; არა მართალ არს გზაჲ უფლისაჲ; კაცად-კაცადი გზათა-ებრ თქუენთა გსაჯნე თქუენ, სახლო ისრაჱლისაო.

Verse: 21      და იყო მეათორმეტესა წელსა და მეათესა თთუესა, ხუთსა მის თჳსასა ტყუეობისა ჩუენისასა, მოვიდა ჩემდა იჱრუსალემით განრინებული, და თქუა; Page of ms. J: B94r  მოიცვეს ქალაქი მტერთა./

Verse: 22      და იყო ჩემ ზედა ჴელი უფლისაჲ მწუხრი ვიდრე მოსლვადმდე მისა, და აღედო პირი ჩემი, ვითარცა მოვიდა იგი ჩემდა განთიად; და ა<ღ>-რაჲ-მეღო პირი, არღარა შეიპყრა მერმე.

Verse: 23      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა.

Verse: 24      ძეო კაცისაო, რომელნი იგი მკჳდრ არიან მოოჴრებულსა მას ქუეყანასა ისრაჱლისასა იტყჳან, ერთი იყო აბრაჰამ, და დაიპყრა ქუეყანაჲ; და ჩუენ უმრავლჱს ვართ, ჩუენდა მოცემულ არს ქუეყანაჲ დაპყრობად.

Verse: 25      და ამისთჳს არქუ მათ.

Verse: 27      ამას იტყჳს უფალი უფალი; ცხოველ ვარ მე, უკუეთუ არა მოოჴრებულისანი იგინი მახჳლითა დაეცნენ, და რომელნი იგი პირსა ზედა ველისასა არიან მჴეცთა ველურთა მიეცნენ საჭმლად, და რომელნი მოზღუდვილთა შინა იყვნენ ქალაქთა ქუაბებსა სიკუდილითა მოვსწყჳდნე.

Verse: 28      და მივსცე ქუეყანაჲ იგი ოჴრად, და წარწყმდეს გინებაჲ იგი ძალისა მისისაჲ, და მოოჴრდენ მთანი ისრაჱლისანი, რამეთუ არა ვინ იყოს მას ზედა მავალი.

Verse: 29      და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი. და ვყო ქუეყანაჲ მათი ოჴერ, და მოოჴრდეს ყოველთათჳს საძაგელებათა მათთა, რომელთა იქმოდეს.

Verse: 30      და შენ, ძეო კაცისაო, ძენი ერისა შენისანი იტყჳან შენთჳს, ზღუდეთა ზედა და ბჭეთა წინაშე სახლთა მათთასა; და იტყჳს კაცი ძმასა თჳსსა და ჰრქჳს, შევკრბეთ და ვისმინნეთ სიტყუანი იგი გამოსრულნი პირისაგან უფლისა.

Verse: 31      და მოვიდენ შენდა ვითარცა შე-ოდენ-კრბებოდის ერი, და დასხდენ წინაშე შენსა და ისმენდენ სიტყუათა შენთა, და არა ყვნენ იგინი, რამეთუ სიცრუვჱ არს პირსა მათსა, და შეუდგენ სიბილწესა გულნი მათნი.

Verse: 32      და იყო შენ მათა ვითარცა ჴმაჲ ებნისა, ჴმა შუენიერისა და აღრთულისაჲ, Page of ms. J: B94v  და ისმენდენ სიტყუათა შენთა, და ყვნენ არა იგინი./

Verse: 33      და ოდეს მოვიდეს, თქჳან, აჰა ესერა მოიწია, და ცნან რამეთუ წინაწარმეტყუელი ხარ შორის მათსა.,

Chapter: 34  
Verse: 1      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა.

Verse: 2      ძეო კაცისაო, წინაწარმეტყუელებდ მწყემსთა მიმართ ისრაჱლისათა, წინაწარმეტყუელებდ და არქუ მწყემსთა მათ; ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; ჵ მწყემსთა მაგათ ისრაჱლისათა, არა თავთა თჳსთა აძოვებენა მწყემსნი იგი, არა ცხოვართა აძოებენ მწყემსნი იგი.

Verse: 3      აჰა ეგერა სძესა შეჰშჭამთ, და მატყლსა შეიმოსთ, და მსუქანსა მას დაჰკლავთ, და ცხოვართა ჩემთა არა აძოვებდით.

Verse: 4      უძლური იგი არა განაძლიერეთ, და სნეული იგი არა განასუქეთ, და განტეხილსა მას არა შეუხჳეთ, შეცთომილი იგი არა მოაქციეთ, და წარწყმედული იგი არა მოიძიეთ, და ძლიერი იგი იქმნიეთ შრომით.

Verse: 5      და განიბნინეს ცხოვარნი ჩემნი, რამეთუ არა იყო მწყემსი; და იქმნნეს იგინი შესაჭმელ ყოველთა მჴეცთა ველისათა.

Verse: 6      და განიბნინეს ცხოვარნი ჩემნი ყოველთა ზედა მთათა და ყოველთა ზედა ბორცუთა მაღალთა, და განიბნინეს პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა, განიბნინეს და არა ვინ იყოს მეძიებელ, არცა მომაქცეველ.

Verse: 7      ამისთჳს, მწყემსნო, ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ.

Verse: 8      ცხოველ ვარ მე, იტყჳს ადონაჲ უფალი, ამისთჳს რამეთუ იქმნნეს ცხოვარნი ჩემნი წარსატყუენველ და შესაჭმელ ყოველთა მჴეცთა ველისათა, ამისთჳს რამეთუ არა იყვნეს მწყემსნი, და არა გამოიძინეს მწყემსთა მათ ცხოვარნი ჩემნი, და აძოვებდეს მწყემსნი იგი თავთა თჳსთა, და ცხოვართა ჩემთა არა აძოვებდეს.

Verse: 9      ამისთჳს, მწყემსნო,

Verse: 10      ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; აჰა ესერა მე მწყემსთა ზედა, და გამოვიძინე ცხოვარნი ჩემნი, Page of ms. J: B95r  და მოგიხუნე იგინი ჴელისაგან თქუენისა, და მოვაქცი/ნე იგინი, რაჲთა არღარა მწყსიდენ ცხოვართა ჩემთა, და არღარა აძოვებდენ მათ მწყემსნი იგი, და განვარინნე ცხოვარნი ჩემნი პირისაგან მათისა, და არღარა იყვნენ შესაჭმელ მათა.

Verse: 11      რამეთუ ესრეთ იტყჳს უფალი უფალი; აჰა ესერა მე გამოვიძინე ცხოვარნი ჩემნი, და მოვხედო მათ,

Verse: 12      ვითარცა იგი ვძიებნ მწყემსი სამწყსოსა თჳსსა დღესა მას ოდეს არნ ღრუბელი და ნისლი შორის ცხოვართა განშოერებულთა; ესრჱთ გამოვიძინე ცხოვარნი ჩემნი, და მოვაქცინე იგინი ყოველთაგან ადგილთა, სადა იგი განბნეულ იყვნეს მუნ დღესა მას ღრუბლისასა და ნისლისასა.

Verse: 13      და გამოვიყვანნე იგინი წარმართთაგან, და შევკრიბნე იგინი სოფლებისაგან, და შევიყვანნე იგინი ქუეყანად მათა, და ვაძოვებდე მათ მთათა ზედა ისრაჱლისათა და ჴევნებსა და ყოველსა სამკჳდრებელსა ქუეყანისასა.

Verse: 14      საძოვარსა კეთილსა ვაძოვნე იგინი მთათა ზედა მაღალთა ისრაჱლისათა, და იყვნენ სადგურნი მათნი მუნ. მუნ დაიძინონ და მუნცა განისუენონ საშუებელსა კეთილსა, და საძოვარსა პოხილსა ძოვდენ მთათა ზედა ისრაჱლისათა.

Verse: 15      მე ვაძოვნე ცხოვარნი ჩემნი, და მე განუსუენო მათ, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი. ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი;

Verse: 16      წარწყმედილი მოვიძიო, და შეცთომილი მოვაქციო, და განტეხილსა შეუხჳო, და მოკლებული განვაძლიერო, და ძლიერი იგი დავიცვე, და ვაძოვნე იგინი სამართალითა.

Verse: 17      და თქუენ ცხოვართათჳს, ამას იტყჳს უფალი უფალი; აჰა ესერა მე ვსაჯო შორის ცხოვრისა და ცხოვრისა, და ვერძისა და ვაცისა.

Verse: 18      ანუ ვერ კმა არსა თქუენდა, რამეთუ კეთილსა საძოვარსა სძოვდით, და ნეშტსა მას საძოვრისასა ფერჴითა დასთრგუნევდით, და დაწმედილსა მას წყალსა თქუენ Page of ms. J: B95v  ჰსუემდით, და ნეშტსა მას ფერჴითა/ თქუენითა აღამრღუევდით.

Verse: 19      და ცხოვარნი ჩემნი დანათრგუნავსა თქუენსა ძოვდეს, და აღთქუეფილსა ფერჴითა თქუენითა წყალსა სუმიდეს.

Verse: 20      ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი უფალი; აჰა ესერა მე განვიკითხო შორის ცხოვარსა ძლიერსა და შორის ცხოვარსა უძლურსა.

Verse: 21      რამეთუ გუერდითა თქუენითა და მჴრითა თქუენითა აჭენებდით, და რქითა თქუენითა ურქენდით, და ყოველსა უძლურსა აჭირვებდით.

Verse: 22      და ვიჴსნნე ცხოვარნი ჩემნი, და არღარა იყვნენ მერმე წარსატყუენველ; და ვსაჯო შორის ვერძსა ვერძისა მიმართ.

Verse: 23      და აღუდგინო მათ მწყემსი, და მწყსიდეს მათ მონაჲ ჩემი დავით, და იყოს მათა მწყემს.

Verse: 24      და მე უფალი ვიყო მათა ღმრთად, და დავით შორის მათსა მთავრად; მე უფალი ვიტყოდე.

Verse: 25      და აღუთქუა დავითს აღთქუმაჲ მშჳდობისაჲ, და განვაქარვო მჴეცი ბოროტი ქუეყანით, და დაემკჳდრნენ რდაბნოთა, და დაიძინონ მაღნართა შინა.

Verse: 26      და მივსცე მათ გარემო მთისა ჩემისაჲ, და მოგცე თქუენ წჳმაჲ და წჳმაჲ კურთხევისაჲ.

Verse: 27      და ხეთა ველისათა მოსცენ ნაყოფი მათი, და ქუეყანამან მოკცეს ძალი თჳსი, და დაემკჳდრნენ ქუეყანასა მათსა სასოებითა მშჳდობისაჲთა, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი, რაჟამს შევმუსრო მე უღელი მათი, და განვარინნე იგინი ჴელისაგან მათისა, რომელნი დაიმონებდენ მათ.

Verse: 28      და არღარა იყვნენ წარსატყუენველ წარმართთა, და მჴეცნი ქუეყანისანი არღარა შეშჭამდენ მათ, და დაემკჳდრნენ სასოებით, და არა ვინ იყოს მაშინებელ მათა.

Verse: 29      და აღუდგინო მათ ნერგი მშჳდობისაჲ, და არღარა იყვნენ წარწყმედილ სიყმილითა ქუეყანასა ზედა, და არღარა მოიღონ ყუედრებაჲ წარმართთაგან.

Verse: 30      და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი მათი, და იგინი ერნი ჩემნი, სახლი ისრაჱლისაჲ, თქუა ადონაჲ უფალმან./ Page of ms. J: B96r 

Verse: 31      ცხოვარნი ჩემნი, და ცხოვარნი სამწყსოჲსა ჩემისანი ხართ თქუენ, და მე უფალი ღმერთი თქუენი, იტყჳს უფალი უფალი.;

Chapter: 35  
Verse: 1      ედუმელთა ზედა. და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა.

Verse: 2      ძეო კაცისაო, მიიქციე პირი შენი მთასა მას სეირსა, და წინაწარმეტყუელებდ მას ზედა.

Verse: 3      და არქუ; ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; აჰა ესერა მე შენ ზედა, მთასა მაგას სეირსა, და განვირთხა ჴელი ჩემი შენ ზედა ,და მიგცე შენ ოჴრად, და მოოჴრდე.

Verse: 4      და ქალაქნი შენნი ოჴრად დავსხნე, და შენ ოჴერ იყო, და სცნა რამეთუ მე ვარ უფალი.

Verse: 5      ამისთჳს რამეთუ იქმენ მტერ საუკუნო, და დაშჯედ შენ სახლსა ზედა ისრაჱლისასა ზაკუვით ჴელითა მტერთა მახჳლითა ჟამსა სიცრუვისასა უკუანაჲსკნელ.

Verse: 6      ამისთჳს ცხოველ ვარი მე, იტყჳს უფალი უფალი, უკუეთუ არა სისხლადმდე სცოდე, და სისხლი გდევნიდეს შენ.

Verse: 7      და მივსცე მთაჲ სეირი უდაბნოდ მოოჴრებულად, და წარვწყმიდნე მისგან კაცნი და საცხოვარნი.

Verse: 8      და აღვავსნე წყლულითა შენითა ბორცუნი და ჴევნი შენნი, და ყოველთა ველთა შენთა წყლულნი მახჳლითა დაეცნენ შენ შორის.

Verse: 9      და ოჴრად საუკუნოდ დაგდვა შენ, და ქალაქნი შენნი არა დაემკჳდრნენ მერმე, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი.

Verse: 10      ამისთჳს რამეთუ სთქუ შენ ვითარმედ ორნი ნათესავნი და ორნი სოფელნი ჩემნი იყვნენ, და ვიმკჳდრნე იგინი, და უფალი მუნ არს.

Verse: 11      ამისთჳს ცხოველ ვარ მე, იტყჳს ადონაჲ უფალი, და გიყო შენ მტერობისა-ებრ შენისა და გამოგეცხადო შენ შორის, რაჟამს იგი გსაჯო შენ.

Verse: 12      და სცნა რამეთუ მე ვარ უფალი. მესმა ჴმაჲ გმობათა შენთაჲ, რამეთუ სთქუ; მთანი ისრაჱლისანი ოჴერნი ჩუენდა მოცემულ არიან საჭმლად.

Verse: 13      და დიდდიდსა იტყოდე ჩემდამო პირითა შენითა, რომელნი მესმეს.

Verse: 14      ამას იტყჳს უფალი, სიხარულსა ყოვლისა ქუეყანისასა მოგაოჴრო შენ.

Verse: 15      ოჴერ იყო შენ, მთაჲ Page of ms. J: B96v  ეგე სეირი, და ყოველი იდუმიაჲ მოიჴოცოს, და სცნა რამეთუ/ მე ვარ უფალი ღმერთი მათი.;

Chapter: 36  
Verse: 1      იდომელთა ზედა. და შენ, ძეო კაცისაო, წინაწარმეტყუელებდ მთათა მიმართ ისრაჱლისათა, და არქუ მთათა მათ ისრაჱლისათა; ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ.

Verse: 2      ამას იტყჳს უფალი უფალი; ამისთჳს რამეთუ თქუა მტერმან შენ ზედა, ვაშა, ოჴერ საუკუნე სამკჳდრებელ ჩუენდა იქმნა.

Verse: 3      ამისთჳს წინაწარმეტყუელებდ და თქუ; ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; ამისთჳს რამეთუ შეურაცხ-იქმნენით თქუენ, და საძულელ გარემოთაგან თქუენთა, რაჲთამცა იყვენით თქუენ საბრძანებელ ნეშტთა მათ წარმართთა, და იქმნენით სასიტყუელ ენათა და საყუედრელ წარმართთა, ამისთჳს, მთანო ისრაჱლისანო, ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ.

Verse: 4      ამას იტყჳს უფალი მთათა და ბორცუთა და ღელეთა და ჴევთა და მოოჴრებულთა და განრყუნილთა და ქალაქთა მაგათ დატევებულთა, რომელნი იქმნნეს წარტყუენულ და სათრგუნველ ყოველთაგან ნეშტთა მათ წარმართთა გარემოთა მათთა.

Verse: 5      ამისთჳს ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; უკუეთუ არაჲ ცეცხლითა გულის-წყრომისა ჩემისაჲთა ვეტყოდე ნეშტთა მათ წარმართთასა და იდუმიასა ზედა ყოველსა, რამეთუ დაიპყრეს ქუეყანაჲ ჩემი თავისა თჳსისა სამკჳდრებელად მოცხრომით, შეურაცხ-ყვნეს სულნი განრყუნად ტყუენვითა.

Verse: 6      ამისთჳს წინაწარმეტყუელებდ ქუეყანისა მიმართ ისრაჱლისა, და არქუ მთათა და ბორცუთა და ღელეთა და ჴევთა. ამას იტყჳს უფალი, აჰა ეგერა მე შურითა ჩემითა და გულის-წყრომითა ჩემითა ვიტყოდე ყუედრებისა მის წილ წარმართთაჲსა, რომელ მიიღეთ თქუენ.

Verse: 7      ამისთჳს აღვიღო ჴელი ჩემი წარმართთა ზედა, რომელნი არიან გარემო თქუენსა, და მიიღონ მათ შეურაცხებაჲ თჳსი.

Verse: 8      ხოლო თქუენ, მთანო ისრაჱლისანო, ყურძენი თქუენი და ნაყოფი თქუენი შეჭამოს ერმან ჩემმან, რამეთუ მოახლებულ არიან მოსლვად;/

Verse: 9      Page of ms. J: B97r  რამეთუ აჰა ესერა მე თქუენ ზედა, რამეთუ მოხედვა <ვ>ყო თქუენ ზედა, <და> მოიქმნნეთ.

Verse: 10      და განვამრავლნე თქუენ ზედა კაცნი, ყოველი სახლი ისრაჱლისაჲ სრულიად, და დაეშჱნნენ ქალაქნი და მოოჴრებულნი იგი აღეშჱნნენ.

Verse: 11      და განვამრავლნე თქუენ ზედა კაცნი და საცხოვარნი, და დაგამკჳდრნე თქუენ ვითარცა იგი პირველ იყვენით, და კეთილსა გიყოფდე თქუენ ვითარცა იგი უწინარჱს და სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი,

Verse: 12      და ვშვნე თქუენ ზედა კაცნი, ერი ჩემი ისრაჱლი, და დაგიმკჳდრნენ თქუენ, და იყვნეთ თქუენ მათა სამკჳდრებელად, და არღარა იყვნეთ თქუენ უშვილო მათგან.

Verse: 13      ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; ამისთჳს რამეთუ გრქუეს შენ, შემჭამელი კაცთაჲ ხარ შენ, და უშვილო იქმენ შენ თესლებისაგან,

Verse: 14      ამისთჳს კაცთა არღარა შჭამდე შენ, და ნათესავნი არა უშვილო ჰყვნე და მერმე, იტყჳს უფალი უფალი.

Verse: 15      ვითარმედ არღარა ისმეს თქუენ ზედა მერმე შეურაცხებაჲ წარმართთაჲ, და ყუედრებაჲ ერთაჲ არღარა მოიღოთ, იტყჳს ადონაჲ უფალი.

Verse: 16      და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა.

Verse: 17      ძეო კაცისაო, სახლი ისრაჱლისაჲ დაემკჳდრა ქუეყანასა მათსა, და შეაბინეს იგი გზითა მათითა, და კერპებითა მათითა, და არა-წმიდებითა მათითა, და არა-წმიდებისა-ებრ დედაკაცისა გამოჯდომილისა იქმნა გზაჲ მათი წინაშე ჩემსა.

Verse: 18      და მივავლინე გულის-წყრომაჲ ჩემი მათ ზედა,

Verse: 19      და განვსთესენ იგინი წარმართთა შორის, და განვაქრიენ იგინი სოფლებსა შორის, და გზისა მათისა-ებრ და ცოდვისა მათისა-ებრ ვსაჯნე იგინი.

Verse: 20      და შევიდეს იგინი წარმართთა შორის, ვიდრე იგი შევიდეს, და შეაგინეს სახელი წმიდაჲ ჩემი. ამისთჳს რამეთუ ერქუა მათ ერი უფლისაჲ ესე. და გამოვიდეს იგინი ქუეყანით მათით,

Verse: 21      და ვერიდე მათ სახელისა ჩემისათჳს წმიდისა, რომელი შეაგინა სახლმან ისრაჱლისამან წარმართთა შორის, ვიდრე იგი შევიდეს მუნ.

Verse: 22      ამისთჳს არქუ სახლსა ისრაჱლისასა, ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; არა თქუენთჳს ვყო Page of ms. J: B97v  მე, სახლო ისრაჱლისაო,/ არამედ სახელისა ჩემისათჳს წმიდისა, რომელი შეაგინეთ წარმართთა შორის, ვიდრე იგი შეხუედით მუნ.

Verse: 23      და წმიდა ვყო სახელი ჩემი დიდი, რომელი შეიგინა წარმართთა შორის, და ცნან წარმართთა რამეთუ მე ვარ უფალი, რაჟამს განვწმიდნე მე თქუენ შორის წინაშე თუალთა მათთა.

Verse: 24      და მოგიყვანნე თქუენ წარმართთაგან, და შეგკრიბნე თქუენ ყოვლისაგან ქუეყანისა, და შეგიყვანნე თქუენ ქუეყანასა თქუენსა.

Verse: 25      და გასხურო თქუენ წყალი წმიდაჲ, და განსწმიდნეთ თქუენ ყოველთაგან არა-წმიდებათა თქუენთა, და ყოველთაგან კერპთა თქუენთა, და განგწმიდნე თქუენ.

Verse: 26      და მოგცე თქუენ გული ახალი, და სული ახალი მოგცე თქუენ; და მოგიღო გული ქვისაჲ ჴორცისაგან თქუენისა, და მოგცე თქუენ გული ჴორციელი.

Verse: 27      და მოგცე თქუენ ზედა სული ჩემი, და ვყო რაჲთა ბრძანებათა ჩემთა ხჳდოდით, და სამართალთა ჩემთა იმარხვიდეთ, და ჰყოფდეთ მათ.

Verse: 28      და დაემკჳდრნეთ ქუეყანასა მას, რომელი მივეც მამათა თქუენთა, და იყვნეთ თქუენ ჩემდა ერად, და მე ვიყო თქუენდა ღმრთად.

Verse: 29      და განგარინნე თქუენ ყოველთაგან არა-წმიდებათა თქუენთა, და მოუწოდი იფქლსა, და განვამრავლო იგი, და არა მოგცე თქუენ ზედა სიყმილი.

Verse: 30      და განვამრავლო ხილი ხეთაჲ და ნაყოფი ველთაჲ, რაჲთა არღარა მოიღოთ მერმე ყუედრებაჲ სიყმილისაჲ წარმართთა შორის.

Verse: 31      და მოიჴსენნეთ გზანი თქუენნი ბოროტნი, და სლვანი თქუენნი არა-კეთილნი, და მოიწყინოთ წინაშე პირსა მათსა უშჯულოებათა შინა თქუენთა.

Verse: 32      არა თქუენთჳს ვყო მე, იტყჳს ადონაჲ უფალი. ცხად იყავნ თქუენდა, შეირცხჳნეთ და შეიკდიმეთ გზათაგან თქუენთა, სახლო ისრაჱლისაო.

Verse: 33      ამას იტყჳს ადონა<ჲ> უფალი დღესა მას, რომელსა განგწმიდნე თქუენ ყოველთაგან უშჯულოებათა, და დავაშჱნნე ქალაქნი, და აღეშჱნნენ ოჴერნი.

Verse: 34      და ქუეყანაჲ Page of ms. J: B98r  განრყუნილი მოიქმნეს, ამისთჳს რამეთუ იყო იგი/ განრყუნილ წინაშე თუალთა ყოველთა თანა-წარმავალთასა, და თქჳან.

Verse: 35      ქუეყანაჲ იგი განრყუნილი იქმნა ვითარცა მტილი საშუებელი, და ქალაქნი იგი ოჴერნი და განრყუნილ<ნ>ი და დარღუეულნი მოძნელებულ და მტკიცედ დაემკჳდრნეს.

Verse: 36      და ცნან წარმართთა მათ, რაოდენნი დაშთომილ იყვნენ გარემო თქუენსა, რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელმან აღვაშჱნენ დარღუეულნი, და დავჰნერგენ განრყუნილნი, მე უფალი ვიტყოდე და ვყავ.

Verse: 37      ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; ესე და საძიებელ ვიყო სახლსა ისრაჱლისასა ყოფად მათა; განვამრავლნე მათ შორის ვითარცა ცხოვარნი კაცნი,

Verse: 38      ვითარცა ცხოვარნი წმიდანი, ვითარცა ცხოვარნი იჱრუსალემისანი დღესასწაულთა მისთაჲ, ესრჱთ იყვნენ ქალაქნი იგი ოჴერნი, სავსე ვითარცა ცხოვრითა კაცთაჲთა, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი.

Chapter: 37  
Verse: 1      და იყო ჩემ ზედა ჴელი უფლისაჲ, და განმიყვანა მე სულითა უფლისაჲთა, და დამადბინა მე შორის ველსა; და ესე იყო სავსე ძუალებითა კაცთაჲთა.

Verse: 2      და მიმომიყვანა მე მათ ზედა გარემოჲს გარემო, და აჰა ესერა დიდად იყო ფრიად პირსა ზედა მის ველისასა, და განჴმელ ფრიად.

Verse: 3      და მრქუა მე უფალმან; ძეო კაცისაო, უკუეთუ ცხომდეს ძუალები ესე. და ვთქუ; უფალო, შენ იცნი ეგე.

Verse: 4      და მრქუა მე უფალმან; წინაწარმეტყუელებდ ძუალებსა მაგას ზედა, და არქუ მათ; ძუალთა მაგათ ჴმელთა, ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ.

Verse: 5      ამას იტყჳს უფალი უფალი ძუალთა მათ ჴმელთა; აჰა ესერა მე მოგცე თქუენ ზედა სული ცხორებისაჲ.

Verse: 6      და მოგცე თქუენ ძარღჳ, და აღმოვაცენო თქუენ ზედა ჴორცი, და გარდაგართხა თქუენ ტყავი; და მოგცე თქუენ ზედა სული ჩემი, და სცხონდეთ, და სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი.

Verse: 7      და ვწინაწარმეტყუელებდ ვითარცა მიბრძანა მე უფალმან, და იყო წინაწარმეტყუელებასა მას ჩემსა, და აჰა ესერა ძრვაჲ, და მოჰყვანდა ძუალები იგი ორ კერძოვე ნაწევარსა თჳსსა.

Verse: 8      და ვიხილე, და აჰა Page of ms. J: B98v  ესერა მათ ზედა ძარღჳ, და ჴორცი აღმოსცენდებოდა,/ და მოეღებოდა მათ ტყავი მათ ზედა, და სული არღა იყო მათ შინა.

Verse: 9      და მრქუა მე უფალმან; ძეო კაცისაო, წინაწარმეტყუელებდ და არქუ სულსა, ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; ოთხთაგან ქართა ცისათა მოვედ, სული, და შთავბერე მკუდართა მაგათ, და ცხომდედ.

Verse: 10      და ვწინაწარმეტყუელებდ ვითარცა მიბრძანა მე უფალმან, და შევიდა მათა სული, და ცხომდეს, და აღდგეს ფერჴთა თჳსთა ზედა კრებული დიდძალი ფრიად.

Verse: 11      და მეტყოდა მე უფალი და მრქუა; ძეო კაცისაო, ძუალები ესე ყოველი სახლი ისრაჱლისაჲ არს, და მაგათ თქჳან; განჴმა ძუალები ჩუენი; წარწყმდა სასოებაჲ ჩუენი; მოვისრენით.

Verse: 12      ამისთჳს წინაწარმეტყუელებდ და არქუ; ამას იტყჳს უფალი, აჰა ესერა მე აღვაღო საფლავთა თქუენთა, და აღმოგიყვანნე თქუენ საფლავთაგან თქუენთა, და შეგიყვანნე თქუენ ქუეყანასა ისრაჱლისასა.

Verse: 13      და სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი, რაჟამს აღვაღო მე საფლავთა თქუენთა, და აღმოგიყვანო საფლავთაგან ერი ჩემი.

Verse: 14      და მოგცე სული ჩემი თქუენ ზედა, და სცხონდეთ, და დაგსხნე თქუენ ქუეყანასა თქუენსა, და სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი; ვიტყოდე და ვყო, იტყჳს უფალი უფალი.

Verse: 15      და იყო ჩემდა მომართ სიტყუაჲ უფლისაჲ, და თქუა.

Verse: 16      ძეო კაცისაო, მოიღე თავისა შენისა კუერთხი, და გამოწერე მას ზედა იუდაჲ და ძენი ისრაჱლისანი, რომელნი იგი მის კერძონი არიან, და კუერთხი მეორე მოიღე, და გამოსწერო მას იოსეფი, კუერთხი ეფრემისი, ყოველნი ძენი ისრაჱლისანი, რომელნი იგი მოქცეულ იყვნენ მისა.

Verse: 17      და შეჰყო იგი ურთიერთას კუერთხად ერთად შეკრვად იგინი ერთბამად, და იყვნენ ჴელსა შენსა.

Verse: 18      და იყოს, ოდეს გრქუან შენ ძეთა ისრაჱლისათა; არა მითხრაა ჩუენ, რაჲ არს ესე შენდა.

Verse: 19      და არქუ მათ; ამას იტყჳს უფალი, აჰა ესერა მე მოვიყვანო ტოჰმი იოსეფისი, რომელი არს ჴელითა ეფრემისათა, და ტოჰმ<ნ>ი ისრაჱლისაჲ,/ Page of ms. J: B99r  რომელნი მოდგომილ არიან მას, და მივსცნე იგინი ტოჰმსა იუდაჲსსა. და იყოს კუერთხად ერთად ჴელსა იუდაჲსსა.

Verse: 20      და იყვნენ კუერთხნი იგინი რომელთა გამოსწერო შენ მათ ზედა ჴელსა შენსა წინაშე მათსა.

Verse: 21      და არქუ მათ; ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; აჰა ესერა მე მოვიყვანო ყოველი სახლი ისრაჱლისაჲ შორის წარმართთაგან, ვიდრე იგი შევიდეს მუნ, და შევკრიბნე იგინი ყოველთაგან გარემოთა მათთა, და შევიყვანნე იგინი ქუეყანასა ისრაჱლისასა.

Verse: 22      და მივსცნე იგინი ნათესავად ერთად ქუეყანასა ჩემსა, და მთათა ისრაჱლისათა; და მთავარი ერთი იყოს მათი, და არა იყვნენ მერმე ნათესავად ორად, და არცა განიყვნენ მერმე სამეუფოდ ორად.

Verse: 23      რაჲთა არღარა შეიგინებოდიან მერმე კერპებითა მათითა, და ვიჴსნნე იგინი ყოველთაგან უშჯულოებათა მათთა, რომელთა იგი ცოდვიდეს მათ შინა, და განვწმიდნე იგინი, და იყვნენ ერად ჩემდა, და მე უფალი ვიყო მათა ღმრთად.

Verse: 24      და მონაჲ ჩემი დავით მთავრად შორის მისა, და იყოს მწყემსი ერთი ყოველთაჲ, რამეთუ ბრძანებათა ჩემთა ვიდოდიან, და სამართალთა ჩემთა იმარხვიდენ, და ყოფდენ მათ.

Verse: 25      და დაემკჳდრნენ ქუეყანასა მათსა, რომელი იგი მივეც მონასა ჩემსა იაკობს, სადა იგი მკჳდრ იყვნეს მამანი მათნი, და დაემკჳდრნენ მას ზედა, და დავით მონაჲ ჩემი მთავარ მათა იყოს საუკუნოდ.

Verse: 26      და აღუთქუა მათ აღთქუმაჲ მშჳდობ<ის>აჲ; აღთქუმაჲ საუკუნჱ იყოს მათ თანა, და დავამტკიცო სიწმიდე ჩემი შორის მათსა საუკუნოდ.

Verse: 27      და იყოს მკჳდრობაჲ ჩემი მათ შორის, და ვიყო მე მათა ღმერთ, და იგინი იყვნენ ჩემდა ერად.

Verse: 28      და ცნან წარმართთა რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელი იგი განვსწმედ მათ, რაჟამს იყოს სიწმიდჱ ჩემი შორის მათსა საუკუნოდ.,

Chapter: 38  
Verse: 1      გოგის ზედა. და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა მომართ, და თქუა.

Verse: 2      ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი გოგის ზედა, ქუეყანასა მაგოგისსა, მთავრისა Page of ms. J: B99v  მის როს, მოსოქ და თობელისა; და წინაწარმეტყუელებდ/ მის ზედა.

Verse: 3      და არქუ მას, ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; აჰა ესერა მე შენ ზედა, გოგ, მთავრისა როს, მოსოქ და თობელისა,

Verse: 4      და შეგკრიბო შენ და ყოველი ძალი შენი, ცხენები და მჴედრები შეჭურვილნი ყოველნი ჯაჭჳთა, კრებულნი მრავალნი ფარებითა და ჩაფხუტებითა და მახჳლითა;

Verse: 5      სპარსნი და ეთიოპელნი და ლჳბიელნი, ყოველნი თორნითა და ჩაფხუტებითა;

Verse: 6      გომერ და ყოველნი გარემონი მისნი, სახლი თჳრგამაჲსი დასასრულითგან ჩრდილოჲსაჲთ, და გარემონი მისნი ყოველნი, და ნათესავნი მრავალნი შენ თანა.

Verse: 7      განემზადე და განჰმზადე თავი შენი, შენ და კრებული შენი ყოველი, რომელნი შეკრებულ არიან შენ თანა, და მეყავ მე წინაჲსწარ დამარხულ.

Verse: 8      დღითგან მრავალით განემზადოს, და უკუანაჲსკნელთა წელთა შენთა მოვიდეს და მოიწიოს ქუეყანასა მას გარე-მიქცეულსა მახჳლისაგან, შეკრებულთა ნათესავთაგან მრავალთა ქუეყანად ისრაჱლისა, რომელ იგი იქმნა ყოვლად ოჴერ. და ესე წარმართთაგან გამოვიდა, და დაემკჳდრნენ ყოველნივე მშჳდობით.

Verse: 9      და აღმოხჳდე ვითარცა წჳმაჲ, და მოიწიო ვითარცა ღრუბელი დაფარვად ქუეყანისა, და იყო შენ და ყოველნი შენთანანი და ნათესავნი მრავალნი შენ თანა.

Verse: 10      ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; და იყოს მას დღესა შინა, აღმოვიდენ სიტყუანი გულსა შენსა, და განიზრახო განზრახვაჲ ბოროტი.

Verse: 11      და სთქუა; აღვიდე ქუეყანასა მას განგდებულსა, და მოვიდე დაყუდებულთა ზედა ყუდროებით, და დამკჳდრებულთა მშჳდობით, ყოველთა დამკჳდრებულთა ქუეყანისათა, სადა იგი არა არიან ზღუდენი, არცა მოქლონნი, არცა კარები არს მათი.

Verse: 12      წარმოღებით წარმოვიღო, და წარმოვტყუენო ტყუჱ მათი მოქცევად ჴელი ჩემი ქუეყანასა მოოჴრებულსა, რომელი დაეშჱნა, და Page of ms. J: B100r  ნათესავთა შეკრებულთა თესლთაგან მრავალთა/ რომელთა უყოფიეს მონაგები, და დამკჳდრებულ არიან უპესა ქუეყანისასა.

Verse: 13      საბა და დედან და ვაჭარნი კარქეღონელნი და ყოველმან დაბნებმან მათმან გრქუან შენ, უკუეთუ ავრის ყოფად მოხუალ შენ, და ტყუენვად ნატყუენავისა შეიკრიბე კრებული შენი მიღებად ვეცხლისა და ოქროჲსა, მიღებად მონაგებისა, და ტყუენვად ნატყუენავისა.

Verse: 14      ამისთჳს სწინაწარმეტყუელებდ, ძეო კაცისაო, და არქუ გოგს, ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; ანუ არა მას დღესა შინა, რაჟამს დაემკჳდროს ერი ჩემი ისრაჱლი მშჳდობით, აღსდგე შენ.

Verse: 15      და მოხჳდე ადგილით შენით დასასრულით ჩრდილოჲსაჲთ და ნათესავნი მრავალნი შენ თანა, აღმოვიდენ ჰუნებითა, ყოველი კრებული დიდი და ერი მრავალი.

Verse: 16      და აღმოხჳდე ერსა ჩემსა ზედა ისრაჱლსა ვითარცა ღრუბელი დაფარვად ქუეყანისა. უკუანაჲსკნელთა დღეთა იყოს, და აღმოგიყვანო შენ ქუეყანასა ჩემსა, და მიცნან მე ყოველთა თესლთა, რაჟამს ვიდიდო მე შენ ზედა წინაშე მათსა.

Verse: 17      ამას იტყჳს უფალი უფალი გოგს; შენ ხარ, რომლისათჳს ვიტყოდე უწინარჱს დღეთა მათ პირველთა ჴელითა მონათა ჩემთა წინაწარმეტყუელთა ისრაჱლისათაჲთა, მათ დღეთა შინა და წელთა აღმოყვანებასა მას შენსა მათ ზედა.

Verse: 18      და იყოს მას დღესა შინა, დღესა მას რომელსა მოვიდეს გოგ ქუეყანასა ისრაჱლისასა, იტყჳს ადონაჲ უფალი. აღმოვიდეს გულის-წყრომაჲ ჩემი,

Verse: 19      და შური ჩემი ცეცხლითა რისხვისა ჩემისაჲთა, და ვიტყოდე რამეთუ მას დღესა შინა იყოს ძრვაჲ დიდი ქუეყანასა ისრაჱლისასა.

Verse: 20      და შეიძრნენ პირისაგან უფლისა თევზნი ზღჳსანი, და მფრინველნი ცისანი, და მჴეცნი ველისანი, და ყოველნი ქუე-წარმავალნი ქუეყანისანი, და ყოველნი კაცნი პირსა ზედა ქუეყანისასა. განსთქდენ მთანი, და დაეცნან ჴევნი, და ყოველი ზღუდჱ ქუეყანასა დაემჴუას.

Verse: 21      და მოუწოდი მას ზედა ყოველსა შიშსა მახჳლისასა, იტყჳს უფალი. Page of ms. J: B100v  მახჳლი კაცისაჲ ძმასა ზედა თჳსსა იყოს./

Verse: 22      და ვსაჯო იგი სიკუდილითა და სისხლითა და წჳმითა რღუნისაჲთა და ქვითა სეტყჳსაჲთა, და ცეცხლი და წუმწუბი ვაწჳმო მის ზედა და ყოველთა ზედა მისთანათა და ნათესავთა ზედა მრავალთა.

Verse: 23      და განვდიდნე და ვიდიდო, და განვწმიდნე და გამოვეცხადო წინაშე თესლთა მრავალთა, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი უფალი.;

Chapter: 39  
Verse: 1      და შენ, ძეო კაცისაო, წინაწარმეტყუელებდ გოგის ზედა, და არქუ; ამას იტყჳს ადონაჲ უფალი; აჰა ესერა მე შენ ზედა, გოგ, მთავრისა როსისა, მოსოქ და თობელისა.

Verse: 2      შეგკრიბო შენ, და წარმოგიძღუე შენ, და აღმოგიყვანო შენ დასასრულითგან ჩრდილოჲსაჲთ, და მოგიყვანო შენ მთათა ისრაჱლისათა.

Verse: 3      და წარვწყმიდო მშჳლდი შენი ჴელისაგან შენისა მარცხენისა, და საისრელნი შენნი ჴელისაგან შენისა მარჯუენისა.

Verse: 4      და დაგცე შენ მთათა ზედა ისრაჱლისათა; და დაეცე შენ და ყოველნი შენთანანი, და ნათესავნი იგი შენთანანი მიეცნენ საჭმლად სიმრავლესა მფრინველთასა, ყოველთა მფრინველთა ცისათა, და ყოველთა მჴეცთა ველისათა მიგეც შენ შესაჭმელად.

Verse: 5      პირსა ზედა ველისასა დაეცე, რამეთუ მე ვიტყოდე, იტყჳს ადონაჲ უფალი.

Verse: 6      და მოვავლინო ცეცხლი გოგის ზედა, და დაემკჳდრნენ ჭალაკნი მშჳდობით, და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი.

Verse: 7      და სახელი წმიდაჲ ჩემი საცნაურ იყოს შორის ერსა ჩემსა ისრაჱლსა, და არღარა შეიბინოს სახელი ჩემი წმიდაჲ, და ცნან წარმართთა რამეთუ მე ვარ უფალი წმიდაჲ ისრაჱლსა შორის.

Verse: 8      აჰა ესერა მოვალს, და სცნათ რამეთუ მე ვარ უფალი. ესე არს დღე იგი რომლისათჳს ვიტყოდე.

Verse: 9      და გამოვიდენ დამკჳდრებულნი ქალაქთა ისრაჱლისათანი, და აგზებდენ საჭურველთა, ფარებსა და ჰორლებსა და მშჳლდსა, და ისარსა და კუერთხებსა ჴელთასა და ლახურებსა, და აგზებდენ მით ცეცხლსა შჳდ წელ.

Verse: 10      Page of ms. J: B101r  და არა მოიღონ/ შეშაჲ ველით, არცა აგზებდენ ტყეთაგან, არამედ საჭურვე<ლ>სა დასწუვიდენ ცეცხლითა, და წარმოტყუენნენ წარმ<ტ>ყუენველნი მათნი, და წარმოიღონ ავარი მათი, იტყჳს ადონაჲ უფალი.

Verse: 11      და იყოს მას დღესა შინა, იტყჳს უფალი, მივსცე გოგს ადგილი სახელოვანი საფლავი ისრაჱლსა შორის მრავალ-კაცობისაჲ მომავალ<თ>აჲ ზღუად კერძო, და გარემო აღაშჱნონ პირი ჴევისაჲ მის.

Verse: 12      და დაჰფლან მუნ გოგ და ყოველი სიმრავლჱ მისი, და ეწოდოს ადგილსა მას მრავალ-კაცობისა გოგისა, და ყოვლისა სიმრავლისა მისისაჲ.

Verse: 13      და დაჰფლას იგი ისრაჱლმან, რაჲთა განწმიდნეს ქუეყანაჲ შჳდსა თთუესა, და დაჰფლას იგი ყოველმან ერმან ქუეყანისამან, და იყოს მათა სახელოვნებად დღესა მას, რომელსა ვიდიდე, იტყჳს უფალი.

Verse: 14      და კაცთა მარადის განავლინებდენ მოხილვად ქუეყანისა, და დაფლვად დაშთომილთა პირსა ზედა ქუეყანისასა, და განწმედად იგი შემდგომად შჳდისა თჳსა, და გამოეძიებდენ

Verse: 15      ყოველნი მიმომავალნი ქუეყანისანი, და რომელმან იხილოს ძუალი კაცისაჲ, აჰმართოს სასწაული, რაჲთა დაჰფლან იგი დამფლველთა მათ ადგილსა მას მრავალ-კაცობისა გოგისსა.

Verse: 16      და რამეთუ სახელიცა ქალაქისაჲ მის მრავალ-კაცობის, და განწმიდნეს ქუეყანა[ჲ].

Verse: 17      და შენ, ძეო კაცისაო, თქუ; ამას იტყჳს უფალი, არქუ ყოველსა მფრინველსა მფრინვალესა და ყოველსა მჴეცსა ველისასა, შეკერბით და მოვედით; შეკერბით ყოველთაგან გარემოთა საკლველსა ამას ჩემსა, რომელ დაგიკალ თქუენ, საკლველი დიდი მთათა ზედა ისრაჱლისათა. ჭამეთ ჴორცი და სუთ სისხლი.

Verse: 18      ჴორცი გმირთაჲ ჭამეთ, და სისხლი მთავართა ქუეყანისათაჲ სუთ, ვერძთაჲ, ზუარაკთაჲ და ვაცთაჲ, და ზუარაკნი განსუქებულნი ყოველნი.

Verse: 19      Page of ms. J: B101v  და ჭამდით ჴორცსა მაძღრივ, და ჰსუემდით სისხლსა/ სიმთრვალედ საკლველთაგან ჩემთა, რომელ მე დაგიკალ თქუენ.

Verse: 20      და განსძღეთ ტაბლასა ზედა ჩემსა ცხენი, და ზედა-მჯდომელი მისი, გმირი, და ყოველი კაცი მბრძოლი, იტყჳს უფალი.

Verse: 21      და მოგცე დიდებაჲ ჩემი თქუენ შორის, და იხილონ ყოველთა თესლთა საშჯელი ჩემი, რომელ ვყავ, და ჴელი ჩემი, რომელი მოვაწიე მათ ზედა.

Verse: 22      და ცნას სახლმან ისრაჱლისამან, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი მათი ამიერითგან და მერმეცა.

Verse: 23      და ცნას ყოველმან თესლებმან რამეთუ ცოდვათა მათთათჳს წა<რ>იტყუენა სახლი ისრაჱლისაჲ, რამეთუ შეურაცხებაჲ ყვეს ჩემდამო; და გარე-მივიქციე პირი ჩემი მათგან, და მივსცენ იგინი ჴელთა მტერთა მათთასა, და დაეცნეს ყოველნივე მახჳლითა.

Verse: 24      და არა-წმიდებათა მათთათჳს და უშჯულოებათა მათთათჳს უყავ მათ, და გარე-მივიქციე პირი [!] ჩემი მათგან.

Verse: 25      ამისთჳს ესრე იტყჳს ადონაჲ უფალი; აწ მოვაქციო ტყუჱ იაკობისი, და შევიწყალო სახლი ისრაჱლისაჲ, და შევიშურო სახელისა ჩემისათჳს წმიდისა.

Verse: 26      და მიიხუნენ გინებანი და სიცრუვენი, რომელ ქმნეს ცოდვაჲ, დამკჳდრებასა მას მათსა ქუეყანასა მათსა მშჳდობით, და არა ვინ იყოს მაშინებელ.

Verse: 27      ოდეს მოვაქცინე მე იგინი წარმართთაგან, და შევკრიბნე იგინი სოფლებისაგან წარმართთაჲსა.

Verse: 28      და ცნან რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი მათი, რაჟამს იგი გამოუჩნდე მათ წარმართთა შორის

Verse: 29      და არღარა გარე-მივიქციო პირი ჩემი მათგან, ამისთჳს რამეთუ მივჰფინე გულის-წყრომაჲ ჩემი სახლსა ზედა ისრაჱლისასა, იტყჳს უფალი უფალი.;

Chapter: 40  
Verse: 1      შენებულისა მისთჳს ტაძრისა. და იყო ოც და მეხუთესა წელსა ტყუეობისა ჩუენისასა, პირველსა თთუესა, ათსა თჳსასა, მეათხუთმეტესა წელსა შემდგომად დაპყრობისა მის ქალაქისა. მას დღესა შინა იყო ჴელი უფლისაჲ ჩემ ზედა.

Verse: 2      და მომიყვანა მე ხილვითა ღმრთისაჲთა ქუეყანად ისრაჱლისად, და დამსუა მე მთასა ზედა მაღალსა ფრიად, და მას ზედა ვითარცა შენებულებაჲ ქალაქისაჲ/ Page of ms. J: B101r  მას წინაშე.

Verse: 3      და შემიყვანა მე მას შინა, და აჰა ესერა კაცი, და ხილვაჲ მისი ვითარცა რვალისა ბრწყინვალისაჲ, და იყო ჴელსა მისსა საბელი მაშჱნებელისაჲ, <და> ლერწამი საზომელი; და იგი დგა ბჭეთა ზედა.

Verse: 4      და მრქუა მე კაცმან მან, იხილეა ესე, ძეო კაცისაო; თუალითა შენითა იხილე, და ყურითა შენითა ისმინე, <და> დაიდევ გულსა შენსა ყოველი რომელი გიჩუენო შენ, რამეთუ ჩუენებისათჳს შენისა შემოვედ აქა; და უჩუენე ესე ყოველი რომელსა ჰხედავ შენ სახლსა ისრაჱლისასა.

Verse: 5      და ვიხილე, და აჰა ესერა ეზოჲ გარეშე კერძო სახლსა გარემოჲს გარემო, და აქუნდა ჴელსა მის კაცისასა ლერწამი საზომით ექუს წყრთა წყრთითა და ციდ ერთ, და განზომა წინაშე-ზღუდისაჲ მის, სივრცჱ სწორად ლერწმისა მის, და სიმაღლჱ სწორად ლერწმისა მის.

Verse: 6      და შევიდა ბჭესა მას, რომელი ჰხედავს მზის-აღმოსავალად შჳდ აღსავალ, და განზომა ელამი იგი ბჭისაჲ მის სწორად ლერწმისა მის.

Verse: 7      და თეე იგი სწორად ლერწმისა მის, და სიგრძჱ სწორად ლერწმისა მის, და სივრცე სწორად ლერწმისა მის, და ელამი შორის თეესა მას წყრთითა ექუს, და თე<ე> იგი მეორე სწორ ლერწმისა მის სივრცჱ, და სწორ ლერწმისა მის სიგრძე, და ელამი იგი წყრთითა ხუთ.

Verse: 8      და თეე იგი მესამე სწორ ლერწმისა მის სივრცჱ, და სწორ ლერწმისა მის სიგრძჱ.

Verse: 9      და ელამი იგი ბჭისაჲ მახლობელად ელამსა მას ბჭესა მას შინაგან სწორად ლერწმისა მის, და განზომა ელამი იგი ეზოჲსაჲ მის წყრთითა რვა, და ელევი გარემო მისსა წყრთითა ორ, და ელამები ბჭისაჲ მისი შინაგან.

Verse: 10      და თეე იგი ბჭისაჲ მის, თეენი წინაშე, სამნი იმიერ და სამნი ამიერ, და საზომი ერთ იყო სამთაჲ ვე; და საზომი ერთ ელამთაჲ მათ იმიერ და ამიერ.

Verse: 11      და განზომა სივრცე ბჭისაჲ მის წყრთითა ათ, და სიფართოე ბჭისაჲ მის ათცამეტ წყრთა.

Verse: 12      და წყრთასა ერთსა შეკრბებოდა წინაშე პირსა მათ Page of ms. J: B101v  თეეთასა, ერთი ამიერ და ერთი იმიერ, და თეეთა მათ ექუს წყრთა იმიერ/ და ექუს წყრთა ამიერ.

Verse: 13      და განზომა ბჭჱ იგი კედლითგან თეესაჲთ, სივრცჱ ოც და ხუთ წყრთა, ეგრეთვე ბჭითგან ბჭედმდე.

Verse: 14      და აეროვანი იგი ელამისაჲ ბჭისა მის გარეშესაჲ ოც წყრთა, თეენი ბჭისაჲ გარემო.

Verse: 15      და უსართულოჲ იგი ბჭისაჲ მის გარეშე უსართულოდმდე ელამისა ბჭისა მის შინაგანისა ერგასის წყრთა.

Verse: 16      და სარკუმლები ფარული თეიდ მიმართ ორმეოც, და ელამადმდე შინაგან ბჭესა მას ეზოჲსასა გარემო, და ეგრევე ელამსა მას გარემო შინაგან კერძო, და ელამად მიმართ დანაკის-კუდები იმიერ და ამიერ.

Verse: 17      და შემიყვანა მე ეზოსა მას შინაგანსა, და აჰა ესერა კერთ-საბმელი და სუეტები გარემო ეზოსა მას, ოც და ათი კერთ-საბმელები სუეტებსა მას.

Verse: 18      და სტოვაები სამხრით კერძო ბჭეთა მათ საზომისა-ებრვე ბჭეთაჲსა სასუეტესა ქუეშჱ კერძო.

Verse: 19      და განზომა სივრცჱ იგი ეზოჲსაჲ მის აეროვნისა მისგან ბჭისა შინაგანისა გარეშე უსართულოდ მიმართ, ესე იგი არს აეროვნად ბჭისა მის, რომელი ჰხედავს მზის-აღმოსავალად; და მომიყვანა მე ჩრდილოდ კერძო.

Verse: 20      და აჰა ესერა ბჭე ერთი, რომელი ჰხედვიდა ჩრდილოდ ეზოსა მას შინაგანსა, და განზომა იგი სიგრძჱ მისი და სივრცე.

Verse: 21      და თეენი სამნი იმიერ და სამნი ამიერ, და ელევნი, და ელამონნი, და დანაკის-კუდები ხჱ მისი, და იყო საზომისა მის-ებრვე ბჭისა, რომელი ჰხედავს მზის-აღმოსავალად; ერგასის წყრთა სიგრძჱ მისი, და ოც და ხუთ წყრთა სივ<რ>ცჱ მისი.

Verse: 22      და სარკუმლები მისი, და ელამონნი, და ხჱ დანაკის-კუდებისაჲ მისისაჲ ვითარცა ბჭისაჲ მის, რომელი ჰხედავს მზის-აღმოსავალად; და შჳდნი კიბენი აღვიდოდეს მას ზედა, და ელამონნი შინაგან,

Verse: 23      და ბჭჱ ეგე-ვითარი-ვე Page of ms. J: B103r  შინაგან, რომელი ჰხედვიდა პირის-პირ ჩრდილოჲსასა, ვითარცა/ ბჭისაჲ მის, რომელი აღმოსავალად ჰხედვიდა, და გა<ნ>ზომა ეზოჲ იგი ბჭითი ბჭედ წყრთითა ას.

Verse: 24      და მომიყვანა მე სამხრით კერძო, და აჰა ესერა ბჭჱ, რომელი ჰხედვიდა სამხრად, და განზომა იგი, და თეე იგი, და ელევი, და ელამონი, მისვე საზომისაებრ.

Verse: 25      და სარკუმლები მისი და ელამონი გარემო, ვითარცა იგი სარკუმლები ელამისაჲ; წყრთითა ერგასის სიგრძჱ მისი, და წყრთითა ოც და ხუთ სივრცჱ მისი.

Verse: 26      და შჳდნი კიბენი მისნი, და ელამონნი შინაგან, და ხენი დანაკის-კუდისანი იყვნეს მას, ერთი იმიერ და ერთი ამიერ ელევთა მათ მიმართ.

Verse: 27      და ბჭჱ ერთი წინაშე ბჭისა მის ეზოჲსა შინაგანისა სამხრად კერძო, და განზომა ეზოჲ იგი ბჭითგან ბჭედმდე წყრთითა ას, და სივრცჱ სამხრად კერძო წყრთითა ოც.

Verse: 28      და შემიყვანა მე ეზოსა მას უშინაგანჱსსა ბჭისასა მას, რომელი ჰხედავს სამხრად, და განზომა ბჭჱ იგი მისვე საზომისა-ებრ.

Verse: 29      და თეენი და ელევნი და ელამონნი მისვე საზომისა-ებრ, და სარკუმლები იყო მას და ელამონები გარემო; წყრთითა ერგასის სიგრძჱ მისი, და წყრთა ოც და ხუთ სივრცჱ მისი.

Verse: 31      და ელამი ბჭესა მას შინაგანსა, და დანაკის-კუდნი ელევსა მას, და რვანი კიბენი.

Verse: 32      და შემიყვანა მე ბჭესა მას, რომელი ჰხედავს აღმოსავალად; და განზომა იგი საზომისა-ებრვე მისისა.

Verse: 33      და თეენი და ელევნი და ელამონნი მისვე საზომისა-ებრ, და სარკუმლები მას და ელამონი გარემო; ერგასის წყრთა სიგრძჱ მისი, და ოც და ხუთ წყრთა სივრცჱ მისი.

Verse: 34      და ელამონნი ეზოსა მას გარეშესა, და დანაკის-კუდები ელევდ მიმართ იმიერ და ამიერ, და რვანი კიბენი იყვნეს მას.

Verse: 35      და შემიყვანა მე ბჭესა მას ჩრდილოჲთ კერძოსა, და განზომა იგი საზომი. Page of ms. J: B103v 

Verse: 36      და თეენი/ იგი, და ელევნი, და ელამონნი, და სარკუმლები მას გარემო, და ელამონნი მისნი, ერგასის წყრთა სიგრძჱ მისი, და ოც და ხუთ წყრთა სივრცჱ მისი.

Verse: 37      და ელამონნი ეზოსა მას გარეშესა, და დანაკის-კუდები ელევსა მას იმიერ და ამიერ, და რვანი კიბენი იყვნეს მას.

Verse: 38      კერთ-საბმელები მისი <და საკარები მისი>, და ელამოთი მისი ბჭესა მას მეორესა, და გამოსადინელი,

Verse: 39      რაჲთა და<ი>კლოდიან მუნ, რომელი ცოდვათათჳს არნ, და უმეცრებათათჳს.

Verse: 40      და სამხრით კერძო გამოსადინელისა მის ყოვლად-დასაწუელთაჲსა, რომელი ჰხედავს ჩრდილოდ, ორნი ტაბლანი მზის-აღმოსავალით, და სამხრად კერძო მეორისა მის, და ელამისა მის ბჭისაჲსა, და რვანი ტაბლანი აღმოსავალით.

Verse: 41      ოთხნი იმიერ და ოთხნი ამიერ სამხრით კერძო ბჭისა მის, მათ ზედა დაკლიან საკლველები იგი ყოვლად-დასაწუველთაჲ, წინაშე რვათა მათ ტაბლათა საკლველთასა.

Verse: 42      და ოთხნი ტაბლანი ყოვლად-დასაწუველთანი ქვისანი გამოთლილნი, წყრთა და კერძო სივრცით, და ორ წყრთა და კერძო სიგრძით, და წყრთა ერთ სიმაღლით, მათ ზედა დადვიან ჭურჭერი, რომლითა დაკლიან მუნ ყოვლად-დასაწუველები იგი და საკლველები.

Verse: 43      და ციდ ერთ იყო მათი გ<რ>ძილი ბაკოდ გამოთლილ შინაგან გარემოჲს გარემო, და ტაბლათა მათ ზედა იყო სართული საფარველად წჳმისა და სიჴმელისა.

Verse: 44      და შემიყვანა მე ეზოსა მას შინაგანსა, და აჰა მუნ დგეს ორნი საყდარნი ეზოსა მას შინაგანსა, ერთი სამხრით კერძო ბჭესა მას, რომელი ჰხედავს ჩრდილოდ, და მოვალს იგი სამხრად კერძო, და ერთი სამხრით ბჭისა მის სამხრით კერძოჲსა, რომელი ჰხედავს ჩრდილოდ კერძო.

Verse: 45      Page of ms. J: B104r  და მრქუა მე, საყდარი ესე, რომელი ჰხედავს სამხრად, მღდელთაჲო არს, რომელნი სცვენ საცავსა მას ტაძრისასა.

Verse: 46      და სარდარი ესე, რომელი ჰხედავს ჩრდილოდ, მღდელთაჲ მათ არს, რომელნი სცვენ საცავსა მას საკურთხეველისასა, ესე არიან ძენი სადუკისნი, რომელნი მიეახლებიან ლევისგანნი უფალსა მსახურება<დ> მისა.

Verse: 47      და განზომა ეზოჲ იგი სიგრძით წყრთითა ას და სივრცით წყრთითა ას ოთხ-კერძოსავე მისსა, და საკურთხეველი იყო წინაშე ტაძარსა მას.

Verse: 48      და შემიყვანა მე ელამსა მის ტაძრისასა, და განზომა ელამი იგი, წყრთითა ხუთ სივრცჱ ამიერ, და წყრითა ხუთ სივრცჱ იმიერ, და სიფართოჱ საკარეთაჲ მათ წყრთითა მით ათოთხმეტ, და სამჴსრენი იგი კარისა მის ელამისანი ათ წყრთა ამიერ.

Verse: 49      და სიგრძით ელამი იგი წყრთითა ოც, და სივრცე ათორმეტ წყრთა, და ათნი კიბენი აღვიდოდეს მას ზედა, და სუეტნი იყვნეს ელამსა მას, ერთი ამიერ და ერთი იმიერ.,

Chapter: 41  
Verse: 1      და შემიყვანა მე ტაძარსა მას, და განზომა ელამი იგი, ექუს წყრთა სივრცე ამიერ, და ექუს წყრთა სივრცე იმიერ,

Verse: 2      და სიფართოჱ იგი ბჭისაჲ მის ათ წყრთა, და სამჴრენი იგი ბჭეთანი ხუთ წყრთა ამიერ, და ხუთ წყრთა იმიერ. და განზომა სიგრძჱ მისი წყრთითა ორმეოც, და სივრცჱ მისი წყრთითა ოც.

Verse: 3      და შევიდა ეზოსა მას შინაგანსა, და განზომა ელამი იგი კართაჲ წყრთითა ორ, და კარები მისი წყრთითა ექუს, და სამჴრენი იგი კართანი წყრთითა შჳდ ამიერ, და წყრთითა შჳდ იმიერ.

Verse: 4      და განზომა სიგრძჱ კართაჲ მათ წყრთითა ორმეოც, და სივრცჱ ოც წინაშე პირსა მის ტაძრისასა, და თქუა; ესე წმიდაჲ წმიდათა არს.

Verse: 5      და განზომა კედელი იგი ტაძრისაჲ მის წყრთითა ექუს, და სივრცჱ გუერდისაჲ მის წყრთითა ოთხ გარემო.

Verse: 6      გუერდითი გუერდ<ის>აჲთ ვიდრე გუერდადმდე სხუად ოც და სამ ორგზის, და განშორებულ იყო შორის კედელსა მას ტაძრისასა და გუერდთა მათ Page of ms. J: B104v  გარემო, რაჲთა იყოს მათა/ რომელნი იგი შეეახლებოდიან მას სახედველ, რაჲთა ყოვლადვე არა შეეხებოდიან კედელსა მას ტაძრისასა.

Verse: 7      და სივრცჱ იგი ზემოკერძოთა მათ გუერდთაჲ შესაძინებელსა მის კედლისასა ზემოკერძოდ-მი გარემო ტაძრისა მის, რაჲთა განვრცნებოდის ზედა კერძო, და ქუემო კერძოჲთგან აღვიდოდიან ზედა კერძოსი მას სართულსა, და შუვათაგან სამსართულსა მას.

Verse: 8      და თეე იგი სახლისაჲ მის სიმაღლჱ გარემო, განშორებაჲ იგი გუერდთა მათ სწორად ლერწმისა მის წყრთითა ექუს განშორებულად.

Verse: 9      და სივრცჱ გუერდისაჲ მის გარეშესაჲ წყრთითა ხუთ, და ნეშტი იგი შორის გუერდთა მათ სახლისათა.

Verse: 10      და შორის საყდართა მათ სივრცჱ წყრთითა ოც, გარზე-მოსლვაჲ გარემო ტაძარსა მას.

Verse: 11      და კარნი იგი სასხდომელთა მათ საყდართანი ნეშტთა მათ მიმართ კარისა მის ერთისა ჩრდილოჲთ კერძოჲსა, და კარი ერთი სამხრად კერძო, და სივრცე საშოვლისა მის ნათლისაჲ ნეშტისაჲ წყრთითა ხუთ სივრცჱ გარემო.

Verse: 12      და განყოფილებაჲ იგი წინაშე პირსა მის ნეშტისასა ვითარცა ზღუად მიმართ; წინაშე იგი სახლისაჲ მის სიგრძჱ წყრთითა ას, და ნეშტნი იგი და განშოვრებული იგი და კედელნი მათნი სიგრძჱ წ<ყ>რთითა ას.

Verse: 14      და სივრცჱ წინაშე პირსა მის ტაძრისასა, და ნეშტი იგი მას წინაშე წყრთითა ას.

Verse: 15      და განზომა სიგრძჱ იგი განსაყოფელისაჲ მის წინაშე პირსა მის ნეშტისასა ზურგით კერძოთა მათ მის ტაძრისათა და ნემტისაჲ მის იმიერ და ამიერ წყრთითა ას სიგრძჱ, და ტაძარი იგი და საკიდურნი და ელამავი გარეშე დართულ.

Verse: 16      და სარკუმლები კანკლედი განსანათლებელ გარემო სამთა მათ, რაჲთა Page of ms. J: B105r  სახედველ იყოს,/ და ტაძარი იგი და მახლობელი მისი ძელით რჩუნვილ გარემო, <და> იატაკი და იატაკითგან ვიდრე სარკუმლებადმდე, და სარკუალები განღებულ სამ წილად, რაჲთა სახედველ იყოს.

Verse: 17      და ვიდრე მახლობელადმდე შინაგანისა და ვიდრე გარეშედმდე, ყოველსა მას კედელსა გარემო შინაგანსა და გარეშესა.

Verse: 18      გამოქანდაკებულ ქერობინები და ხჱ დანაკის-,კუდისაჲ შორის ქერობინსა და ქერობინსა. ორი პირი იყო ქერობინისაჲ მის.

Verse: 19      პირი კაცისაჲ დანაკის-კუდად კერძო იმიერ და ამიერ, და პირი ლომისაჲ დანაკის-კუდად კერძო იმიერ და ამიერ, გამოქანდაკებულ ყოველივე იგი ტაძარი გარემოჲს გარემო.

Verse: 20      იატაკითგან ვიდრე სართულადმდე ქერობინები და დანაკის-კუდები გამოქანდაკებულ.

Verse: 21      და სიწმიდჱ და ტაძარი იგი განღებულ ოთხ-კიდედ მოთხვილად წინაშე პირსა მას სიწმიდეთასა, და ხილვაჲ იგი მისი ვითარცა პირი

Verse: 22      საკურთხეველისა ძელისა, ორ წყრთა სიმაღლჱ მისი, და სამ წყრთა სიგრძჱ მისი, და ორ წყრთა სივრცჱ მისი, და რქანი ჰდგეს, და ხარისხი მისი და კედელნი მისნი ძელისანი, და მრქუა მე; ესე ტაბლაჲ არს პირისაგან უფლისაჲ,

Verse: 23      და ორნი კარნი მის ტაძრისანი, და სიწმიდისანი მის ორნი კარნი,

Verse: 24      ორთა მათ კართა ქცევილთა ორი კარი ერთსა, და ორი კარი კარსა მას მეორესა.

Verse: 25      და ქანდაკი მათ ზედა, და კართა მის ტაძრისათა ქერობინები, და დანაკის-კუდები, ქანდაკებულისა მის-ებრვე წმიდათაჲსა, და მწრაფლი ძელები წინაშე პირსა ელამავისასა გარეშჱ .

Verse: 26      და სარკუმელნი დაფარულნი, და განზომა იმიერ და ამიერ სართულთა მათ ელამავისათა, და გუერდნი იგი ტაძრისანი შეუღლვილ იყვნეს.,

Chapter: 42  
Verse: 1      და შემიყვანა მე ეზოსა მას შინაგანსა აღმოსავალით წინაშე ბჭეთა მათ Page of ms. J: B105v  ჩრდილოჲთ კერძოთა შემიყვანა მე, და/ აჰა ესერა საყდარნი ხუთნი მახლობელად დაკლებულისა მის, და მახლობელად განსაყოფელისა მის ჩრდილოდ კერძო.

Verse: 2      ასით წყრთით ჩრდილოდ მიმართ სიგრძით, და სივრცით ერგასის წყრთა,

Verse: 3      გამოწერილ ვითარცა იგი ბჭენი ეზოჲსა მის შინაგანისანი, და ვითარცა იგი სუეტები ეზოჲსა მის გარეშჱსანი, განწესებულ პირის-პირ ვითარცა ს<ა>მოდეულად.

Verse: 4      და წინაშე საყდართა მათ ადგილი სამოთხველი ათ წყრთა სივრცით და ას წყრთა სიგრძით მიმართ კერძო, და კარები მათი ჩრდილოდ კერძო.

Verse: 5      და სამოთხველნი მათნი ზედა ქორებისანი ეგრევე, რამეთუ გამომატებულ იყო სუეტი იგი მისგან ქუემო კერძოთაგან სუეტისათა, და განშოვრებულ, ეგრეთვე სუეტსა მას განშორებულ, და ეგრეთცა სტოები.

Verse: 6      რამეთუ სამკეცად იყო, და სუეტები არა იყო, ვითარ იგი სუეტები იყო საყდართაჲ მათ; ამისთჳსცა გამომატებულ იყვნეს ქუემო კერძო და საშუალთაგან ქუეყანით.

Verse: 7      და ნათელი გარეშჱ ვითარცა იგი საყდარნი ეზოჲსა მის გარეშჱსანი, რომელნი ჰხედვიდეს წინაშე საყდართა მათ ჩრდილოჲთ კერძოთა, სიგრძჱ წყრთითა ერგასის.

Verse: 8      რამეთუ სიგრძჱ იგი საყდრებისაჲ მის, რომელი ჰხედვიდეს ეზოსა მას გარეშესა, იყო წყრთითა ერგასის, და ესენი არიან პირის-პირ ურთიერთას ამათსა, და ყოველი წყრთითა ას.

Verse: 9      და კარნი იგი ამათ საყდართანი შემოსავალისა მის აღმოსავალისაჲთ შესლვად მიერ ეზოჲთ გარეშჱთ.

Verse: 10      ნათელსა მას დასაბამსა მის სამოთ<ხ>ველისასა და სამხრით კერძოჲ იგი წინაშე პირსა სამხრისასა, და წინაშე პირსა მის ნეშტისასა, და წინაშე პირსა მის განსაყოფელისასა, და საჯდომელნი იგი განსაყოფელისანი.

Verse: 11      პირის-პირ მათსა საზომისავე მის-ებრ საყდართაჲსა, რომელნი იყვნეს Page of ms. J: B106r  ჩრდილოჲთ კერძო, და სიგრძისა-ებრ ვე/ მათისა და სივრცისა მათისა, და ყოვლისა მის-ებრ გამოსავალისა მათისა, და ყოვლისა მის-ებრ მოსაქცეველისა მათისა, და ნათლისა-ებრ მათისა, და კარებისა-ებრ მათისა.

Verse: 12      სასხდომელთა მათ სამხრით კერძოთა, და მსგავსად კარებისა მის დასაბამისა სამოთხველისა, ვითარცა ნათლად კერძო განშოვრებულად საზომით ერთის ლერწმის, და მზის-აღმოსავალად შევიდოდიან მათ მიერ.

Verse: 13      და მრქუა მე; საყდარნი ესე ჩრდილოჲთ კერძონი და საყდარნი ესე სამხრით კერძონი, რომელნი არიან წინაშე პირსა განშოვრებულთასა, ესენი არიან სასხდომელნი სიწმიდისანი, რომელთა შინა ჭამოდიან მუნ მღდელთა ძეთა სადუკისთა, რომელნი მიეახლებიან უფალსა. იგი არს წმიდაჲ წმიდათაჲ; მუნ დადვოდიან წმიდაჲ წმიდათაჲ, და საკლველნი, და რომელი ცოდვისათჳს არნ, და რომელი იგი უმეცრებისათჳს არნ, რამეთუ ადგილი წმიდაჲ არს.

Verse: 14      არა ვინ შევიდენ მუნ გარნა მღდელთასა, და არა გამოვიდენ სიწმიდისა მისგან ეზოსა მას გარეშესა, რაჲთა მარადის წმიდა იყვნენ, რომელნი მოუვიდოდიან უფალსა; და არა შეეხნენ სამოსელსა მათსა, რომლითა იგი ჰმსახურებდენ, რამეთუ წმიდა არს, და შეიმოსოდიან სამოსელი სხუაჲ, რაჟამს შევიდოდიან ტაძრად.

Verse: 15      და დაასრულა განზომაჲ იგი შინაგანისა მის ტაძრისაჲ, და გამომიყვანა მე გზისა მისგან ბჭისა, რომელი ჰხედავს მზის-აღმოსავალად, და განზომა სახით ხილვაჲ იგი ტაძრისაჲ მის გარემო განწესებით.

Verse: 16      და დადგა სამხრით კერძო ბჭისა მის, რომელი ჰხედავს მზის-აღმომავალად, და განზომა ხუთ ასი ლერწმითა მით საზომელითა.

Verse: 17      და მოიქცა ჩრდილოდ კერძო, და განზომა წინაშე პირსა ჩრდილოჲსასა ხუთას წყრთა ლერწმითა მით საზომელითა.

Verse: 18      და მოაქცია ზღუად კერძო, და განზომა წინაშე პირსა მის ტაძრისასა ხუთასი.

Verse: 19      და მოიქცა სამხრით, და განზომა წინაშე ტაძარსა Page of ms. J: B106v  მას/ ხუთასი ლერწმითა მით საზომელითა.

Verse: 20      ოთხნივე იგი ადგილნი მითვე ლერწმითა, და განაწესა იგი, და გარემო ზღუდჱ იყო მას ხუთას წყრთა აღმოსავალით, და ხუთას წ<ყ>რთა სივრცჱ განსაწვალებელად შორის წმიდათა, და შორის წინაშჱსა მის ზღუდისა განწესებულებისა მის-ებრვე ტაძრისა.,

Chapter: 43  
Verse: 1      და მომიყვანა მე მზის-აღმოსავალად კერძო, რომელი ჰხედვიდა ადგილი, და განმიყვანა მე გარჱ.

Verse: 2      და ესერა დიდებაჲ ღმრთისა ისრაჱლისაჲ მოვიდოდა გზასა მას მზის-აღმოსავალით კერძოსა, და ჴმაჲ ბანაკისა მისისაჲ ვითარცა ბმაჲ ორწილად სიმრავლეთაჲ მრავალთაჲ; და ქუეყანაჲ ბრწ<ყ>ინვიდა ვითარცა ნათელი დიდებისა მისისაგან გარემო.

Verse: 3      და ხილვა<ჲ>, რომელ ვიხილე, იყო ხილვისა მის-ებრ, ოდეს შევიდოდე ცხებად ქალაქისა; და ხილვაჲ იგი ჩუენებისაჲ, რომელ ვიხილე, ხილვისა მის-ებრ იყო, რომელი ვიხილე მდინარესა მას ქობარისასა. და მე დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა.

Verse: 4      და დიდებაჲ უფლისაჲ შევიდა ტაძარსა მას გზასა მას ოდენ, რომელი ჰხედავს ბჭესა მას მზის-აღმოსავალისასა.

Verse: 5      და აღმიღო მე სულმან, და შემიყვანა მე ეზოსა მას შინაგანსა, და აჰა ესერა სავსე იყო დიდებითა უფლისაჲთა ტაძარი იგი.

Verse: 6      და დავდეგ, და აჰა ესერა ჴმაჲ ტაძრით გამო, და მეტყოდა მე, და კაცი იგი დგა მახლობელად ჩემსა.

Verse: 7      და მრქუა მე, იხილეა, ძეო კაცისაო, ადგილი საყდრისა ჩემისაჲ, და ადგილი კუალთა ფერჴთა ჩემთაჲ, რომელსა შინა დამკჳდრებულ არს სახელი <წმიდაჲ> ჩემი შორის სახლსა ისრაჱლისასა საუკუნოდ, და არა შეაგინონ ამიერითგან სახლმან ისრაჱლისამან სახელი წმიდაჲ ჩემი მათ და მთავართა მათთა, სიძვითა მათითა და კაცის-კლვითა წინამძღუართა მათთაჲთა შორის მათსა.

Verse: 8      დადგმითა მათითა წინაშე კარსეთა ჩემთა კართა Page of ms. J: B107r  მათთაჲთა, და ზღრუბლნი/ ჩემნი მახლობელად ზღრუბლთა მათთა, და ყვეს კედელი ჩემი ვითარცა შეპყრობილი ჩემი და მათი, და შეაგინებდეს სახელსა წმიდასა ჩემსა უშჯულოებითა მათითა, რომელსა იქმოდეს. შევმუსრენ იგინი გულის-წყრომითა ჩემითა და მოსრვითა.

Verse: 9      და აწ განიშოვრნედ სიძვანი მათნი და კაცის-კლვანი მთავართა მათთანი ჩემ წინაშე, და დავემკჳდრო მათ შორის საუკუნოდ.

Verse: 10      და შენ, ძეო კაცისაო, უჩუენე სახლსა ისრაჱლისასა ტაძარი ესე ჩემი, და დასცხრედ ცოდვათა მათთაგან, და ხილვაჲ მისი და განწესებულებაჲ მისი.

Verse: 11      და მათ მიიღონ ტანჯვაჲ მათი ყოველთათჳს საქმეთა მათთა, რომელ ქმნ<ნ>ეს, და გამოუხატო მათ სახლი ესე, და გამოსავალნი მისნი, და ძალი მისი, და ყოველნივე ბრძანებანი მისნი, და ყოველი შჯულიერებაჲ მისი აუწყე მათ, და გამოუხატე იგი წინაშე მათსა, და დაიცვნედ ყოველნი სამართალნი ჩემნი და ყოველნი ბრძანებანი ჩემნი, და ჰყოფდედ მათ.

Verse: 12      და გამოხატვაჲ იგი სახლისაჲ მის თხემსა ზედა მის მთისასა, და ყოველნი საზღვარნი მისნი გარემო წმიდაჲ წმიდათაჲ არს.

Verse: 13      და ესე საზომი არს საკურთხეველისაჲ მის წყრთითა წყრთა და ციდ წიაღად ღრმა წყრთადმდე, და წყრთა ერთ სივრცჱ, და გ<რ>ძილი გარემო ბაკოთა მისთა მტკაველ ერთ, და ესე სიმაღლჱ ს<ა>კურთხეველისაჲ მის.

Verse: 14      სიღრმითგან წიაღისა მისისაჲთ სალხინებელად დიდად მიმართ ქუემო კერძო წყრთით ორით, და სივრცჱ წყრთა ერთ, და სალხინებელით მცირით სალხინებელად დიდადმდე წყრთითა ოთხ, და სივრცე წყრთა ერთ.

Verse: 15      და არიელი წყრთითა ოთხ, და არიელითგან ვიდრე ზემო რქათამდე წყრთა ერთ.

Verse: 16      და არიელი ათორმეტ წყრთა სიგრძით წყრთა მიმართ ათორმეტად ოთხ-კედლად ოთხთავე კიდეთა მისთა.

Verse: 17      და სალხინებელი იგი წყრთა Page of ms. J: B107v  ათოთხმეტ სივრცე ოთხად მიმართ ადგიდ მისა, და გრძილი მისი/ გარემოჲს გარემო მრგულ<ი>ად ზოგი წყრთისაჲ, და გარემოჲ მისი წყრთა ერთ გარეშე კერძო; და კიბენი მისნი ჰხედვიდეს აღმოსავალად კერძო.

Verse: 18      და მრქუა მე; ძეო კაცისაო; ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ; ესე არს ბრძანებაჲ საკურთხეველისაჲ დღესა მას საქმისა მისისასა შეწირვად მას ზედა ყოვლად-დასაწუველნი, და პკურებად მას ზედა სისხლისა.

Verse: 19      და მისცე ლევიტელთა მათ მღდელთა ნათესავსა სადუკისთა, რომელნი მომეახლებოდიან მე, იტყჳს უფალი ღმერთი, მსახურებად ჩემდა, ჴბოჲ ზროხათაგანი ცოდვისათჳს.

Verse: 20      და მოიღონ სისხლისა მისისაგანი, და სცხონ ოთხთა რქათა საკურთხეველისათა და ოთხთა კიდეთა სალხინებელისათა და ხარისხთა გარემო; ლხინება ყონ მისთჳს.

Verse: 21      და მოიღონ ჴბოჲ იგი, რომელ ცოდვისათჳს არს, და დაწუან იგი განშორებულსა ადგილსა მის ტაძრისასა გარეშჱ სიწმიდეთა მათ.

Verse: 22      <და> მეორესა დღესა მოიხუნენ ორნი თიკანნი თხათაგან უბიწოთა ცოდვისათჳს, და ლხინება ყონ სალხინებელისა მისთჳს, ვითარცა ლხინება ყვეს ჴბოჲთა მით.

Verse: 23      და შემდგომად დასრულებისა მის ლხინებისა შესწირო ჴბოჲ ზროხათაგან უბიწოჲ, და ვერძი ცხოვართაგან უბიწოჲ.

Verse: 24      და შესწიროთ წინაშე უფლისა, და დაასხან მას ზედა <მღდელთა> მარილი, და შეწირონ იგი ყოვლად-მწუვარად უფლისა.

Verse: 25      შჳდ დღე შესწირვიდე თიკანსა ცოდვისათჳს დღითი დღედ, და ჴბოჲ ზროხათაგან და ვერძი ცხოვართაგან უბიწონი შეწირნოდიან

Verse: 26      შჳდ დღჱ, და ლხინებაჲ ყონ საკურთხეველისა მისთჳს, და განწმიდონ იგი, და აღავსნენ ჴელნი მათნი.

Verse: 27      და <ი>ყოს მერვით დღითგან და მიმართ, შესწირვიდენ მღდელნი მრგულიად-დასაწუველთა თქუენთა საკურთხეველსა მას ზედა ყოვლად-დასაწუველთა თქუენთა, და ცხოვრებისა თქუენისათჳს, და შეგიწყნარნე თქუენ, იტყჳს ადონაჲ უფალი.;/ Page of ms. J: B108r 

Chapter: 44  
Verse: 1      და მომაქცია მე გზასა მას ბჭისა მის წმიდათაჲსა გარეშჱსა, რომელი ჰხედავს მზის-აღმოსავალად; და იგი იყო დაჴშულ.

Verse: 2      და მრქუა მე უფალმან; ბჭჱ ესე დაჴშულ იყოს, და არა განეღოს, და არცა გან-ვინ-ვიდეს მიერ, რამეთუ უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ შევიდეს მიერ, და იყოს დაჴშულ.

Verse: 3      რამეთუ წინამძღუარი ესე დაჯდეს მას შინა ჭამად პურისა წინაშე უფლისა. გზისა მისგან ელამავისა ბჭისა შევიდეს, და მისვე გზისაგან გამოვიდეს.

Verse: 4      და შემიყვანა მე გზასა, რომელი ჰხედავს ჩრდილოდ კერძო, წინაშე ტაძარსა მას, და ვიხილე, და აჰა ესერა სავსე იყო დიდებითა უფლისაჲთა ტაძარი იგი უფლისაჲ. და დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა.

Verse: 5      და მრქუა მე უფალმან, ძეო კაცისაო, დააწესე გულსა შენსა, და იხილე თუალითა შენითა, და ყურითა შენითა ისმინე ყოველი ვე, რომელსა ვიტყჳ შენ თანა ყოვლისა მის-ებრ ბრძანებისა სახლისა უფლისაჲ<სა>, ყოვლისა-ებრ შჯულიერებისა მისისა, და დააწესო გულსა შენსა შესავალსა სახლისასა ყოვლისა მის-ებრ გამოსავალისა მისისა ყოველთა შორის წმიდათა.

Verse: 6      და ჰრქუა სახლსა მას განმამწარებელსა, სახლსა ისრაჱლისასა, ამას იტყჳს უფალი უფალი; კმა იყავნ თქუენდა ყოველთაგან უშჯულოებათა თქუენთა, სახლო ისრაჱლისაო.

Verse: 7      შემოყვანებაჲ ძეთა უცხოთესლთაჲ წინადაუცუეთელთაჲ გულითა და ჴორცითა, ყოფად სიწმიდეთა შინა ჩემთა, და შეაგინებდეს მათ შეწირვითა მით თქუენითა პურთა, ჴორცსა და სისხლსა, და გარდახჳდოდეთ შჯულსა ჩემსა ყოვლითა უშჯულოებითა თქუენითა.

Verse: 8      და განაწესენ<ი>თ ცვად მცველნი სიწმიდეთა შინა ჩემთა.

Verse: 9      ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ, ყოველი ნაშობი უცხოთესლი წინადაუცუეთელი გულითა <და> წინადაუცუეთელი ჴორცითა არა შევიდეს სიწმიდესა ჩემსა, ყოველი ნაშობი უცხოთესლთაჲ, რომელნი არიან შორის სახლსა ისრაჱლისასა.

Verse: 10      არამედ ლევიტელნი, Page of ms. J: B108v  რომელნი/ შემომიდგეს მე ცთომასა მას ისრაჱლისასა ჩემგან, შედგომად ზრახვათა მათთა, და მიიხუნენ მათ სიცრუვენი მათნი.

Verse: 11      და იყვნენ სიწმიდეთა შინა ჩემთა მსახურად <და> მეკარედ ბჭეთა სახლისა ჩემისათა, და ჰმსახურებდენ სახლსა მას ესენი, და დასწყუდიდენ ყოვლად-დასაწუ<ვ>ელთა და საკლველებსა ერისასა, და ესენი დგენ წინაშე ერისა მს<ა>ხურებად მათა;

Verse: 12      ვითარცა იგი ჰმსახურებდეს მათ წინაშე კერპთა მათთა, და ექმნა სახლსა ისრაჱლისასა ტანჯვა სიცრუვის. ამისთჳს აღვიღე ჴელი ჩემი მათ ზედა, იტყჳს უფალი ღმერთი.

Verse: 13      და არა მომეახლნენ მღდელობად ჩემდა, არცა შეწირვად სიწმიდესა ძეთა ისრაჱლისათასა, არცა წმიდასა წმიდათა ჩემთასა, და მოიღონ გინებაჲ მათი ცთომისათჳს, რომლითა შესცთეს.

Verse: 14      და განაწესონ ცვად საცოსა სახლისასა ყოველსავე საქმესა მისსა, და ყოველსა რასაცა იქმოდიან.

Verse: 15      მღდელნი ლევიტელნი იგი, ძენი სადუკისნი, რომელთა დაიცვეს საცოჲ იგი წმიდათა ჩემთაჲ, რაჟამს იგი შესცთა სახლი ისრაჱლისაჲ ჩემგან. ესენი მოვიდენ მსახურებად ჩემდა, და დადგენ წინაშე ჩემსა შეწირვად ჩემდამო მსხუერპლისა, ცმელისა და სისხლისა, იტყჳს უფალი ღმერთი.

Verse: 16      ესენი შევიდოდიან სიწმიდეთა ჩემთა, და ესენი მოვიდოდიან ტაბლასა ჩემსა მსახურებასა ჩემსა, და დაცვად საცავთა ჩემთა.

Verse: 17      და იყოს რაჟამს შევიდოდიან იგინი ბჭეთა ეზოჲსა მის შინაგანისათა, სამოსელი სელისაჲ შეიმოსოდიან, და არა შეიმოსმდიან მატყლისაჲ მსახურებასა მას ბჭითგან შინაგანისა ეზოჲსაჲთ.

Verse: 18      და არმენაგი სელისაჲ ებუროს თავსა მათსა და ნიფხავი სელისაჲ ემოსოს წელთა მათთა, და ნუ შეიმოსედ მას იწროდ.

Verse: 19      და გამოსლვასა მათსა ეზოსა მას გარეშესა ერისა მიმართ, განიძარცოდიან სამოსელი მათი, რომლითა ჰმსახურებდეს Page of ms. J: B109r  <მათ>, და დადვოდიან იგი/ საჯდომელსა მას წმიდათასა, და შეიმოსოდიან სამოსელი სხუაჲ, და რაჲთა არა განწმიდონ ერი სამოსლითა მათითა.

Verse: 20      თავი მათი არა დაიყჳნონ და თმაჲ მათი არა განიშიშულონ, დაბურვით დაიბუროდიან თავთა მათთა.

Verse: 21      და ღჳნოსა ნუ სუამნ ყოველი მღდელი შესლვასა მას მათსა ეზოსა მას შინაგანსა.

Verse: 22      და ქურივი და განტევებული არა მოიყვანონ თავისა თჳსისა ცოლად, არამედ ქალწული ნათესავისაგან ისრაჱლისა, უკუეთუ იყოს ქურივი იგი მღდელთაგანი, შეირთენ.

Verse: 23      და ერსა ჩემსა ასწავებდედ შორის წმიდასა და შეგინებულსა, და შორის განრჩეულსა და ურჩეველსა აუწყებდედ მათ.

Verse: 24      და საშჯელსა სისხლისასა ესენი დგენ განშჯად; სამართალნი ჩემნი განამართლნენ, და საშჯელსა ჩემსა შჯიდენ, და შჯულს<ა> ჩემსა და ბრძანებათა ჩემთა ყოველთა დღესასწაულთა ჩემთა იმარხვიდედ, და შაბათთა ჩემთა წმიდა ჰყოფდედ.

Verse: 25      და სულსა ზედა კაცისა მკუდრისასა არა შევიდენ, რაჲთა არა შეიგინნენ, არამედ მამასა ზედა და დედასა და ძესა და ასულსა და ძმასა ზედა და დასა მისსა, რომელი არღა იყო ქმრისა, შევიდენ და შეიგინნენ.

Verse: 26      და შემდგომად განწმედის<ა> მისისა შჳდნი დღენი აღირაცხნეს თავისა თჳსისა.

Verse: 27      და რომელსა დღესა შევიდენ ეზოსა მას შინაგანსა მსახურებად სიწმიდესა შინა, და შესწირვიდენ სალხინებელსა, იტყჳს უფალი ღმერთი.

Verse: 28      და არა იყოს მათა სამკჳდრებელად. მე ვიყო სამკჳდრებელ მათა. და ქუეყანაჲ არა ეცეს მათ ძეთა შორის ისრაჱლისათა; მე ქუეყანა სამკჳდრებელ მათა.

Verse: 29      და შესაწირავთა და რომელი ცოდვისათჳს და უმეცრებისათჳს არნ მსხუერპლი, მას ესენი ჭამდენ, და ყოველი განჩემებული და აღნათქუემი ისრაჱლსა შორის მათა იყოს.

Verse: 30      პირველი ნაყოფი ყოველთაჲ და პირმშოთაჲ და შესაწირავი Page of ms. J: B109v  ყოველი პირველთა ნაყოფთა თქუენთაჲ/ მღდელთა <თჳს იყავნ>, და პირველი ნაყოფი თქუენი მიეცით მღდელსა, რაჲთა დაადგრეს კურთხევაჲ თქუენი სახლთა თქუენთა .

Verse: 31      და ყოველი მკუდრისაჲ და ნამჴეცავი მფრინველთაგან და პირუტყუთა არა ჭამონ მღდელთა.;

Chapter: 45  
Verse: 1      და განყოფასა თქუენსა ქუეყანისასა სამკჳდრებელად, განუჩემოთ უფალსა პირველ ნაყოფად სიწმიდედ ქუეყანისაგან ოც და ხუთ ათასი წყრთაჲ სიგრძით, და სივრცით ოც ათასი. წმიდა იყოს ყოველთა შორის საზღვართა მისთა გარემო.

Verse: 2      და იყოს ამისგანი სიწმიდედ ხუთასი წყრთაჲ ხუთასსა ზედა მოთხვილად გარემო, და ერგასის წყრთა განშოვრებულ გარემო.

Verse: 3      და ამის განზომისა-ებრ განჰზომო სიგრძჱ ოც და ხუთი ათასი, და სივრცჱ ოც ათასი; და მას შინა იყოს წმიდაჲ წმიდათაჲ.

Verse: 4      <ქუე>ყანისა მისგან იყოს მღდელთა, რომელნი ჰმსახურებდენ სიწმიდესა მას შინა, და იყოს რომელნი მიეახლებოდიან უფალსა მსახურებად, და იყოს მათა სახლებად განჩემებულად სიწმიდედ მათა.

Verse: 5      ოც და ხუთ ათასად სიგრძით, და ოც ათას სივრცით, და ლევიტელთა, რომელნი ჰმსახურებდენ ტაძარსა მას ღმრთისასა მათა დაპყრობად ქალაქი სამკჳდრებელად.

Verse: 6      დასაპყრობელად ქალაქი მისცე ხუთ ათასი სივრცით, და სიგრძით ოც და ხუთ ათასი, ვითარცა პირველ ნაყოფი იგი წმიდათაჲ ყოვლისა სახლისა ისრაჱლისა იყოს.

Verse: 7      და წინამძღუარსა მას ამისგან და მისგან პირველ ნაყოფად წმიდათა და სამკჳდრებელად ქალაქისა, წინაშე პირველ ნაყოფთა მათ წმიდათასა, და წინაშე პირსა სამკჳდრებელისა მის ქალაქისასა ზღჳთ კერძო და ზღჳთ მომართ მზის-აღმოსავალად, და სიგრძჱ ვითარცა ერთი ნაწილთაგანი საზღვართა ზღჳს კერძოთაჲ, და სიგრძჱ საზღვრად კერძო მზის-აღმოსავალად ქუეყან<ის>ად.

Verse: 8      და იყოს მათა სამკჳდრებლად ისრაჱლსა შორის, და არღარა ჰმძლავრობდენ Page of ms. J: B110r  მთავარნი ისრაჱლისანი ერსა ჩემსა, და ქუეყანაჲ დაიმკჳდრონ/ ძეთა ისრაჱლისათა ტოჰმად-ტოჰმადმან მათმან.

Verse: 9      ამას იტყჳს უფალი ღმერთი; კმა იყავნ თქუენდა, მთავარნო ისრაჱლისანო, სიცრუვჱ და უბადრუკებაჲ განიშოვრეთ, და განკითხვასა და სიმართლესა იქმოდეთ, და აღიღეთ მძლავრობაჲ ერისაგან ჩემისა, იტყჳს უფალი ღმერთი.

Verse: 10      სასწორი მართალი და საწყაული სიმართლისაჲ და კაბიწი სიმართლისაჲ იყავნ თქუენდა საწყაულად.

Verse: 11      და კაბიწი იგი ეგრევე ერთი იყოს მოღებად და მიცემად; მეათჱ ჴჳმირისაჲ კაბიწი, და მეათჱ ჴჳმირისაჲ, ჴჳმირისა მის-ებრ იყოს სწორად.

Verse: 12      და სასწორი ოც და ხუთ ობოლი; ათხუთმეტი სიკლაჲ მნაჲ იგი იყავნ თქუენი.

Verse: 13      და ესე არს პირველ ნაყოფი, რომელი განაჩინოთ. საწყაული ჴჳმირისაგან იფქლისა, და მეექუსჱ მისი სათველი ოც და ათისაგან გრივისა ქრთილისა.

Verse: 14      და ბრძანებაჲ ზეთისაჲ ასისაგან გუერდისა ათი გუერდი, და ათისაგან გუერდისა ერთი გუერდი, რამეთუ ათი გუერდი არს გომორ.

Verse: 15      და ათისაგან ცხოვრისა ერთი ცხოვარი შესაწირავად ყოველთაგან ტოჰმთა ისრაჱლისათა საკლველად და ყოვლად-დასაწუველად, <და> საცხოვრებელად რაჲთა ლხინება იყოს თქუენთჳს, იტყჳს უფალი ღმერთი.

Verse: 16      და ყოველმან ერმან მოსცეს პირველი ნაყოფი მთავარსა მას ისრაჱლისასა,

Verse: 17      და მთავრისა მისგან იყოს ყოვლად-დასაწუველნი იგი, და საკლველნი, და შესაწირავნი დღესასწაულთა და თთჳს-თავთა და შაბათთა, და ყოველთა დღესასწაულთა სახლისა ისრაჱლისათა, მანვე ყოს ცოდვისათჳს, და შესაწირავი და ყოვლად-დასაწუველნი და ცხორებისაჲ სალხინებელად სახლისათჳს ისრაჱლისაჲ.

Verse: 18      ამას იტყჳს უფალი ღმერთი; პირველსა თთუესა, ერთსა მის თთჳსასა, მოიბათ ჴბოჲ ზროხათაგან უბიწოჲ სალხინებელად სიწმიდისა.

Verse: 19      და მოიღოს მღდელმან მან სისხლისა მისგან სალხინებელისა, და სცხოს Page of ms. J: B110v  წყირთლთა კარისათა და ოთხთა საკიდურთა ტაძრისათა/ და საკურთხეველსა და წყირთლთა ბჭისა მის შინაგანისა ეზოჲსათა.

Verse: 20      და ეგრეთვე ყოს თთუესა მას მეშჳდესა, ერთსა მის თჳსასა, მოიღოს თითოეულისაგან შესაწირავი, და ლხინება ყოს სახლისა მისთჳს.

Verse: 21      და პირველსა მას თთუესა, მეათოთხმეტესა თთჳსასა, იყოს თქუენდა პასექი, რომელ არს ვნებისაჲ დღესასწაული. შჳდ დღჱ უცომოსა ჰშჭამდეთ.

Verse: 22      და ყოს მთავარმან შესაწირავი თავისა თჳსისათჳს და სახლისათჳს და ყოვლისათჳს ერისა ქუეყანისა, ჴბოჲ ერთი ცოდვისათჳს.

Verse: 23      და შჳდთა მათ დღეთა დღესასწაულისათა ჰყოფდეს ყოვლად-დასაწუველთა უფლისა, შჳდი ზუარაკი და შჳდი ვერძი უბიწოჲ დღითი დღედ შჳდთა მათ დღეთა, და ცოდვისათჳს თიკანი თხათაჲ დღითი დღედ და შესაწირავი.

Verse: 24      პური ცხობილი ჴბოსა თანა, და ცხობილი ვერძისა თანა, და ზეთი ექუს ქსესტისაჲ ცხობილსა თანა.

Verse: 25      და მეშჳდესა მას თთუესა, ათოთხმეტესა მის თთჳსასა დღესასწაულსა ჰყოფდე ეგრევე შჳდ დღჱ, ვითარცა იგი ცოდვისათჳს, და ვითარცა იგი მანნაჲ, და ვითარცა იგი ზეთი.;

Chapter: 46  
Verse: 1      ამას იტყჳს უფალი ღმერთი; ბჭჱ იგი, რომელი არს ეზოსა მას შინაგანსა, რომელი ჰხედავს მზის-აღმოსავალად; იყოს დაჴშულ ექუსთა მათ დღეთა საქმისათა, ხოლო დღესა მას შაბათთასა განეღოდის, და დღესა თთჳს-თავისასა განეღოდის.

Verse: 2      და შევიდოდის მთავარი იგი გზასა მას ელამონისასა ბჭისა მის გარეშჱსა, და დადგეს კართა წინაშესა მის ბჭისასა, და შეწირონ მღდელთა ყოვლად-დასაწუველები მისი და ცხოვრებისა მისისაჲ.

Verse: 3      და თაყუანის-სცეს კართა წინაშესა მას მის ეზოჲსასა, და გამოვიდეს მღდელი იგი და ბჭჱ იგი არა დაეჴშას Page of ms. J: B111r  მწუხრადმდე,/ და თაყუანის-სცეს ერმან კართა წინაშესა მას მის ეზოჲსასა შაბათთა და თთჳს-თავთა წინაშე უფლისა.

Verse: 4      და ყოვლად-დასაწუველები იგი შეწიროს მთავარმან მან უფლისა დღესა შაბათთასა, ექუსნი ტარიგნი უბიწონი და ვერძი ერთი უბიწოჲ.

Verse: 5      და მანნაჲ, ცხობილი ვერძსა და ტარიგთა მათ თანა შესაწირავი მისაცემელი ჴელისა მისისაჲ, და ზეთისა საწყაული ექუსისა ქსესტისაჲ ცხობილსა მას.

Verse: 6      და დღეთა მათ თთჳს-თავთასა ზუარაკი უბიწოჲ და ექუსნი ტარიგნი და ვერძი უბიწოჲ იყოს.

Verse: 7      და ცხობილი ვერძსა და ცხობილი ზუარაკსა თანა იყოს მანანაად, და ტარიგთა მათ რაოდენცა ძალ-ედვას ჴელსა მისსა, და ზეთისა საწყაული ექუსისა ქსესტისაჲ ცხობილსა მას თანა.

Verse: 8      და შესლვასა მას მთავრისასა, გზით ელამისაჲთ ბჭისა მისგან შევიდეს, და გზისა მისგან მისვე ბჭისა განაიღეს.

Verse: 9      და რაჟამს შევიდოდის ერი იგი ქუეყანისაჲ წინაშე უფლისა დღესასწაულთა, რომელი შევიდეს გზისა ჩრდილოჲსასა თაყუანის-ცემად, გამოვიდეს იგი გზისა მის განვე ბჭისაჲსა, და რომელი შევიდეს გზასა მას ბჭისა სამხრისასა, გამოვიდეს გზასა მას ბჭისა ჩრდილოჲსასა. არა უკუნ-იქცეს კუალად ბჭესა მას, ვინაჲცა შევიდა, არამედ მართლ მისსა გამოვიდეს.

Verse: 10      და მთავარი იგი შორის მათსა შესლვასა მას მათსა შევიდეს მათ თანა, და გამოსლვასა მას მათსა გამოვიდეს.

Verse: 11      დღესასწაულთა და კრებათა იყოს მანნააჲ და ცხობილი ზუარაკსა თანა, და ცხობილი ვერძსა მას თანა <და> ათთა მათ ტარიგთა, რაოდენცა ეძლოს ჴელსა მისსა, და ზეთისა ექუსი ქსესტი ცხობილსა მას თანა.

Verse: 12      უკუეთუ ყოს მთავარმან აღსაარებაჲ ყოვლად-დასაწუველი ცხოვრებისაჲ უფლისა, განაღოს Page of ms. J: B111v  თავისა თჳსისა ბჭე იგი, რომელი/ ჰხედავს მზის-აღმოსავალად, და შეწიროს ყოვლად-დასაწუველები მისი და ცხოვრებისა მისისაჲ, ვითარცა იგი ყვის დღესა შაბათთასა, და გამოვიდეს, და დაჰჴსას კარი იგი შემდგომად გამოსლვისა.

Verse: 13      ტარიგი წელიწადეული უბიწოჲ შეწიროს ყოვლად-დასაწუველად დღითი დღედ უფლისა, განთიად ყოს იგი.

Verse: 14      და მანნააჲ ყოს მას ზედა განთიად მეექუსჱ საწყაულისაჲ, და ზეთი მესამჱ საწყაულისაჲ, ორი ქსესტი შესუარვად სამინდოჲსა მანნაად უფლისა ბრძანებად სამარადისოდ.

Verse: 15      ჰყვით ტარიგი, და მანააჲ და ზეთი იგი ჰყვით განთიად, და ყოვლად-დასაწუველი მარადის.

Verse: 16      ამას იტყჳს უფალი ღმერთი; უკუეთუ მთავარმან მან საცემელი სცეს ძეთაგანსა მისსა სამკჳდრებელისაგან თჳსისა, ესე ძეთა მისთა იყოს, და ეპყრას სამკჳდრებელად მათა.

Verse: 17      უკუეთუ მონათა მისთაგანსა სცეს საცემელი, იყოს იგი მისა ვიდრე წლადმდე მიტევებისა, და კუალად მოსცეს მთავარსავე მას, თჳნიერ სა<მ>კჳდრებელისა მის ძეთა მათთაჲსა მათა იყოს.

Verse: 18      და არა მოიღოს მთავარმან სამკჳდრებელისა მისგან ერისა, ვითარმცა ჰმძლავრა მათ, არამედ თჳსისაგან ქუეყანისა დაუმკჳდროს ძეთა თჳსთა, რაჲთა არა განიგნიოს ერი ჩემი კაცად-კაცადი სამკჳდრებელისაგან თჳსისა.

Verse: 19      და შემიყვანა მე შესავალსა მას სამხრით კერძოჲსა მის ბჭისასა, და სასხდომელსა მას წმიდათა მღდელთასა, რომელი ჰხედავს ჩრდილოდ, და იყო მუნ ადგილი განშოვრებული.

Verse: 20      და მრქუა მე; ესე ადგილი არს, სადა იგი შეგბიან მღდელთა შესაწირავი უმეცრებისათჳს და ცოდვისათჳს, და მუნ შეგბიან მანააჲ ყოვლადვე, რაჲთა არა გამოიღონ ეზოსა მას გარესა, და წმიდა ყონ ერი. Page of ms. J: B112r 

Verse: 21      და განმიყვანა მე ეზოსა მას გარეშესა, და გარე-მომიყვა/ნა მე ოთხთავე კიდეთა მის ეზოჲსათა.

Verse: 22      და აჰა ეზმოჲ საკიდური ეზოისაჲ, კიდესა და კიდესა ეზოჲ, ოთხთავე კიდეთა მის ეზოჲსათა, ეზოჲ მცირჱ სიგრძით ორმეოც წყრთა, და სივრცით ოც და ათ წყრთა, საზომი ერთ იყო ოთხთაჲვე.

Verse: 23      და სამზარაულოჲ ქმნული ქუეშჱ კერძო სარდომელთა მათ გარემო.

Verse: 24      და მრქუა მე; ესე სახლნი არიან სამზარაულონი, სადა იგი შეგბიან მუნ მსახურთა მათ ტაძრისათა საკლველები ერისაჲ.,

Chapter: 47  
Verse: 1      და შემიყვანა მე წინაშე კარსესა მას ტაძრისასა, და აჰა ესერა წყალი გამოვიდოდა ქუეშჱ კერძო უსართულოსა მას მზის-აღმოსავალად კერძო, და წყალი იგი გარდამოვიდოდა კიდით კერძო მარჯუენით სამხრით-მო საკურთხეველად კერძო.

Verse: 2      და გამომიყვანა მე გზასა მას ბჭისა მის ჩრდილოჲთ კერძოჲსა, და გარე-მომიყვანა მე გზასა მას გარეშესა ბჭედ ეზოჲსა მის, რომელი ჰხედავს მზის-აღმოსავალად კერძო; და აჰა ესერა წყალნი გარდამოეცემოდეს კიდით კერძო მარჯუენით.

Verse: 3      ვითარცა გამოსავალი მამაკაცისაჲ წინაშე პირის-პირ, და საზომი აქუნდა ჴელსა მისსა, და გა<ნ>ზომა ათასი საზომითა მით, და განჴდა წყალსა მას წყალი მიტევებისაჲ.

Verse: 4      და განზომა ათასი, და განვლო წყალი იგი წყალი ვიდრე ბარკალ სხჳლადმდე, და განზომა ათასი, და განვიდა წყალსა მას ვიდრე სარტყლადმდე.

Verse: 5      და ვერღარა უძლო წიაღ-მოსლვად, რამეთუ აღქავნებოდა წყალი იგი ვითარცა სიმძაფრჱ ჴევისაჲ, რომელსა ვერ წიაღ-ვიდიან.

Verse: 6      და მრქუა მე; იხილეა, ძეო კაცისაო; და მომიყვანა მე კიდესა მას მდინარისასა.

Verse: 7      მოქცევასა ჩემსა და აჰა კიდესა მის მდინარისასა ხეები მრავალი ფრიად იმიერ და ამიერ.

Verse: 8      და მრქუა მე; ესე წყალი, რომელი გამოვალს გალილეად Page of ms. J: B112v  მზის-აღმოსავალად და გარდა/მოვიდოდა არაბიად, და მოვიდოდა ვიდრე ზღუადმდე წყალსა მას წიაღ-სავალისასა, და განაცოცხლებს წყალთა.

Verse: 9      და იყოს ყოველი სული საცხოვართაჲ, რომელი გამოვიდოდის, რომელსა ზედა მივიდეს მუნ მდინარჱ იგი, ცხომდეს და იყოს მუნ თევზი მრავალი ფრიად, რამეთუ წყალი ესე მოვალს და განჰკურნებს, და ცხოვნდენ ყოველნი რომელთა ზედა მივიდეს მდინარე ესე, და განცოცხლდენ.

Verse: 10      და დადგენ მუნ მესათხევლენი ენგადიმითგან საჴმობელ ბადეთა იყოს, და თევზნი ზღჳსა დიდისანი სიმრავლჱ დიდი ფრიად.

Verse: 11      და წიაღ-სავალსა მისსა და უფროჲსად აღმალებასა მისსა არა განიკურნნენ, მარილად მიცემულ არიან.

Verse: 12      და მდინარესა მას კიდეთა მისთა აღმოსცენდეს იმიერ და ამიერ ყოველი ხჱ საჭმელი, და არა დაძუელდეს მისგანი, არცა მოაკლდეს ნაყოფი მისი, სიახლისა მისისაჲ პირველ გამოიღოს; ამისთჳს რამეთუ წყალნი მათნი წმიდათაგან გამოვლენ, და იყოს ნაყოფი მათი საჭმლად, და აღმოცენებაჲ მათი სიცოცხლედ.

Verse: 13      ამას იტყჳს უფალი ღმერთი; ესე საზღვარნი არიან, რომელი დაუმკჳდროთ ქუეყანისაჲ, ათორმეტთა ტოჰმთა ძეთა ისრაჱლისათა შეძინებაჲ განზომისაჲ.

Verse: 14      და დაიმკჳდრეთ იგი კაცად-კაცადმან ვითარცა ძმამან მისმან, რომლისათჳს აღვიღე ჴელი ჩემი მიცემად მამათა მათთა, და იყოს ქუეყანაჲ ესე თქუენდა სამკჳდრებელი განწილვით.

Verse: 15      ესე საზღვარნი არიან ქუეყანისანი, ჩრდილოჲთ კერძო, ზღჳთგან დიდით, რომელი გარდამოვალს და განჰყოფს შესავალსა ემათისასა, ელდაამაა,

Verse: 16      ბეთარს, ებრემს, ელიამს შორის საზღვართა დამასკისათა, და შორის Page of ms. J: B113r  საზღვართა ემათისათა, ეზონი სავნანისანი, რომელნი არიან/ ზემო კერძო საზღვართა აჳრანიტელთასა.

Verse: 17      ესე საზღვარნი ზღჳთგან, ეზოჲთ სავნანისით, საზღვარით დამასკისაჲთ და ჩრდილოდ.

Verse: 18      და მზის-აღმოსავალად, შორის აჳრანიტელთასა და შორის დამასკესა, და შორის გალაადელთა და შორის ქუეყანასა ისრაჱლისასა, იორდანე საზღვარ არს ზღუად და მზის-აღმოსავალად კერძო დანაკის-კუდოვნისა, ესე მზის-აღმოსავალად.

Verse: 19      და სამხრად კერძო და ჩრდილოდ, თემანითგან და დანაკის-კუდოვნით ვიდრე წყლადმდე არიმოთისა კადესა, მიიწევის ვიდრე ზღუადმდე დიდად.

Verse: 20      ესე ადგილი სამხრით და ჩრდილოჲთ; ესე ადგილნი ზღჳსა დიდისანი ეზღვარვის ვიდრე წინაშემდე შესავალად ემათისა, ვიდრე შესავალადმდე მისა; ესე არს ზღუად კერძო ემათისა.

Verse: 21      და განუყავთ მათ ქუეყანაჲ ესე ტოჰმად ტოჰმად ისრაჱლსა.

Verse: 22      განუყავთ მათ თქუენ წილით და გარე-მოსრულთა მათ, რომელნი მწირობენ თქუენ შორის, რომელთა ისხნენ შვილნი თქუენ თანა, იყვნედ იგინი თქუენდა ვითარცა თჳთ მპყრობელნი ქუეყანისანი ძეთა შორის ისრაჱლისათა; თქუენ თანა ჭამდენ მკჳდრობით შორის ძეთა ისრაჱლისათა.

Verse: 23      და იყვნენ ტოჰმად მწირთა შორის, რომელნი იყვნენ მათ თანა, მუნ მიეცით სამკჳდრებელი მათი, იტყჳს უფალი ღმერთი.,

Chapter: 48  
Verse: 1      და ესე სახელები ტოჰმებისაჲ დასაბამითგან ჩრდილოჲთ კერძოჲსაჲთ ადგილით კერძო გარდამოსავალით, რომელი განიყოფვის შესავალსა ემათისა, ეზოჲ ავნანისი, საზღვარ დიმასკესა ჩრდილოჲთ ემათით კერძო ეზოჲსა, იყოს მათა მზის-ავმოსავალით ვიდრე ზღუადმდე დანისი ერთ.

Verse: 2      და საზღვარითგან Page of ms. J: B113v  ასერისით აღმოსავალითგან ვიდრე ზღუადმდე ნეფთალემისი ერთ./

Verse: 4      (?) და საზღვრითგან ნეფთალემისით აღმოსავალითგან ვიდრე ზღუადმდე ეფრ[!!!!!]

Verse: 5      და საზღვრითგან მანასჱსით მზის-აღმოსავალით ვიდრე ზღუადმდე ეფრემისი ერთ.

Verse: 6      და საზღვრითგან ეფრემისით მზის-აღმოსავალით ვიდრე ზღუადმდე რუბენისი ერთ.

Verse: 7      და საზღვრითგან რუბენისით მზის-ავმოსავალით ვიდრე ზღუადმდე იუდაჲსი ერთ.

Verse: 8      და საზღვრითგან იუდაჲსით მზის-აღმოსავალითგან ვიდრე ზღუადმდე იყოს პირველ ნაყოფ განჩემებულ ოც და ხუთ ათას სივრცჱ, და სიგრძჱ ვითარცა ერთი ნაწილთაგანი მზის-აღმოსავალითგან ვიდრე ზღუადმდე, და იყოს სიწმიდჱ იგი შორის მათსა , , ,.

Verse: 9      პირველი ნაყოფად რომელ განუჩემონ უფალსა, სიგრძით ოც და ხუთ ათას.

Verse: 10      ესე იყოს პირველ ნაყოფ სიწმიდეთა მღდელთათჳს, ჩრდილოდ კერძო ოც და ხუთ ათას, ზღ<უ>ად მიმართ ათ ათას, და სამხრად კერძო ოც და ხუთ ათას; და მთაჲ იგი წმიდათაჲ იყოს შორის მისსა .

Verse: 11      მღდელთათჳს განწმედილთა ძეთა სადუკისთა, რომელნი სცვენ საცოსა მას სახლისასა, რომელნი არა სცთეს ცთომასა მას ძეთა ისრაჱლისათასა, ვითარცა იგი სცთეს ლევიტელნი.

Verse: 12      და იყოს მათა პირველი ნაყოფი მიცემულ ნაყოფთაგან ქუეყანისათა წმიდაჲ წმიდათაჲ საზღვართაგან ლევიტელთა.

Verse: 13      ხოლო სხუათა ლევიტელთა მახლობელი საზღვართა მათ მღდელთაჲ, სიგრძით ოც <დ>ა ხუთ ათასი და სივრცით ათი ათასი; ყოველი სიგრძჱ ოც და ხუთ ათას, და სივრცჱ ოც ათას.

Verse: 14      არა განიყიდოს მისგანი, არცა განიზომოს, არა გამოეჴუას პირველი ნაყოფი ქუეყანისაჲ, რამეთუ წმიდაჲ უფლისაჲ არს.

Verse: 15      და ხუთი იგი ათასი მეტი სივრცე ოც და ხუთ ათასსა მას, ზღუდის ზღუდე იყოს ქალაქისა სამკჳდრებელად და განსაგრძობელად მისა, და იყოს ქალაქი შორის ამათსა. Page of ms. J: B114r 

Verse: 16      და ესე საზომი მისი, მზის-ავმოსავალით ხუთას, და ოთხ ათას/ და სამხრით ხუთას და ოთხ ათას, და ჩრდილოჲთ ოთხ ათას და ხუთას, და ზღჳთგან ოთხ ათას და ხუთას.

Verse: 17      და იყოს განშოვრებულ ქალაქსა ჩრდილოჲთ კერძო ას ერგასის, და მზის-აღმოსავალით ას ერგასის, და ზღჳთ კერძო ას ერგასის.

Verse: 18      და უმეტჱს<ი> იგი სიგრძისაჲ მახლობელად პირველსა მას ნაყოფსა წმიდათასა ათი ათასი მზის-აღმოსავალით, და ათი ათასი ზღუად მიმართ; და იყვნენ პირველნი ნაყოფნი წმიდისანი, და იყოს ნაყოფი მისი პურად მოქმედთა ქალაქისათა.

Verse: 19      ხოლო მოქმედნი იგი ქალაქისანი იქმოდედ მას ყოველთა <გან> ტოჰმთა ისრაჱლისათა.

Verse: 20      ყოველი პირველ ნაყოფი ოც და ხუთ ათას ოთ<ხ>-კიდედ განუჩემოთ იგი პირველ ნაყოფად სიწმიდისა საბრძანებელისაგან ქალაქისა.

Verse: 21      ხოლო უმეტჱსი იგი მთავრისა მის იყოს ამისგან და იმისგან პირველთა ნაყოფთაგან წმიდათაჲსა, და დასაპყრობელად ქალაქისა ოც და ხუთ ათას სიგრძედ ვიდრე საზღვრადმდე ზღჳთ კერძოთა მახლობელად საზღვართა მთავრისათა, და იყოს პირველ ნაყოფ წმიდათა და სიწმიდჱ იგი სახლისაჲ შორის მისსა.

Verse: 22      ლევიტელთაგან და საბრძანებელისაგან ქალაქისაჲ შორის მთავართასა მას იყოს შორის საზღვართა იუდაჲსთა და შორის საზღვართა ბენიამინისთა მთავართაჲ მათ იყოს.

Verse: 23      და უმეტესთაჲ მათ ტოჰმთაჲ მზის-აღმოსავალთაჲ ვიდრე ზღუად მიმართთაჲ ბანიამინისი ერთ.

Verse: 24      და საზღვრითგან ბენიამინისით მზის-აღმოსავალით ვიდრე ზღუად მიმართ სჳმეონისი ერთ.

Verse: 25      და საზღვართაგან სჳმეონისთა მზის-აღმოსავალით ვიდრე ზღუად მიმართ ისაქარისი ერთ.

Verse: 26      და საზღვართაგან ისაქარისთა მზის-აღმოსავალით ვიდრე ზღუად მიმართ ზაბულონისი ერთ.

Verse: 27      და საზღვართაგან ზაბულონისთა მზის-აღმოსავალით ვიდრე ზღუად მიმართ გადისი ერთ.

Verse: 28      და საზღვართაგან გადისთა მზის-აღმოსავალით ვიდრე ბღუარად მიმართ, და იყოს საზღვარი მისი თემანითგან Page of ms. J: B114v  ვიდრე წყლადმდე/ არიმოთისა კადესა სამკჳდრებელი ვიდრე ზღუადმდე დიდად.

Verse: 29      ესე არს ქუეყანაჲ, რომელი განუყოთ ნაწილად ტოჰმთა ისრაჱლისათა, <და> ესე არს განყოფაჲ მათი, იტყჳს უფალი უფალი.

Verse: 30      და ესე არიან განსავალნი ქალაქისანი ჩრდილოჲთ კერძონი ოთხ ათას და ხუთას საზომითა.

Verse: 31      და ბჭეები ქალაქისაჲ სახელებითა ტოჰმთა ისრაჱლისათა, ბჭენი სამ ჩრდილოჲთ, ბჭჱ ჰრბენისი ერთ, და ბჭჱ იუდაჲსი ერთ, და ბჭჱ ლევისი ერთ,

Verse: 32      და მზის-აღმოსავალით ოთხ ათას და ხუთას, და ბჭენი სამ, ბჭჱ იოსეფისი ერთ, და ბჭჱ ბენიამინისი ერთ, და ბჭჱ დანისი ერთ.

Verse: 33      და სამხრით ოთხ ათას და ხუთას, და ბჭენი სამ, ბჭჱ სჳმეონისი ერთ, და ბჭჱ ისაქარისი ერთ, და ბჭჱ ზაბულონისი ერთ.

Verse: 34      და ზღუად კერძო ოთხ ათას და ხუთას საზომითა, და ბჭენი სამ, ბჭჱ გადისი ერთ, ბჭჱ ასერისი ერთ, ბჭჱ ნეფთალემისი ერთ.

Verse: 35      გარემო ათრვამეტ ათას და სახელი ქალაქისაჲ, რომლისაგანცა იყოს იგი, იყოს სახელი მისი.: .: .:
Page of ms. J:  


Book: Sus. 
Susanna

დანიელ წინაწარმეტყუელისაჲ <სუანა>

Chapter: _ 
Verse: 1     Page of ms. J: B114v  და იყო კაცი ერთი დამკჳდრებულ ბაბილონს, და სახელი მისი იყო იოაკიმ;

Verse: 2      და ისუა მან თავისა თჳსისა ცოლი, და სახელი მისი სუსანა, ასული ქელკიაჲსი, ქმნულ კეთილი ფრიად, და მოშიში უფლისაგან.

Verse: 3      და მშობელნი მისნი მართალ წინაშე უფლისა, და განსწავლეს ასული იგი თჳსი შჯულითა მოსესითა.

Verse: 4      და იყო იოაკიმ შუებულ ფრიად, და იყო მისი სამოთხჱ მახლობელად ტაძართა მისთა თანა, და მისა შეკრბიან ყოველნი ჰურიანი, რამეთუ უდიდებულეს იყო იგი უფროჲს ყოველთა ნათესავთა მათთა.

Verse: 5      და გამოჩნდეს ორნი მოხუცებულნი კრებულისა მისგან მსაჯულად წელიწადისა მის, რომელთაჲ იგი თქუა უფალმან, ვითარმედ გამოვიდა უშჯულოებაჲ ბაბილონით Page of ms. J: B115r  მოხუცებულთაგან მსაჯულთა, რომელთა იგი შეერაცხა წინამძღურობაჲ ერისაჲ მისი.

Verse: 6      და იგინი არიედ მარადის სახლსა შინა, და მოვიდოდიან მათა ყოველნი საშჯელად.

Verse: 7      და არნ მას ჟამსა კრებული იგი მიმოდაიგის სამხრის ოდენ, შთაჴდის სუსანა და იქცევინ სამოთხესა ქმრისა თჳსისასა.

Verse: 8      და ჰხედვიდეს მას ორნი იგი მოხუცებულნი მარადის, ვითარ იგი შთაჴდის სამოთხესა მას და იქცევინ, და სწადოდა მისი რაჲთამცა აღისრულეს ნებაჲ თავისა თჳსისაჲ მის ზედა.

Verse: 9      და გარდაიქცეს გონებაჲ მათი მისა მიმართ, და აქცინეს თუალნი მათნი არა ხილვად ზეცად, და არცა შედგინეს შჯულისაგან, და არცა მოიჴსენეს საშჯელისაჲ.

Verse: 10      და იყვნეს ორნივე იგი ტრფიალებულ მისა, და არა უთხრიან ურთიერთას სალმობანი იგი თავისა თჳსისანი,

Verse: 11      რამეთუ ერიდებოდეს ურთიერთას თქუმად გულის-თქუმათა მათ თჳსთა, რამეთუ ენება მათ შეპყრობაჲ მისი.

Verse: 12      და უმზირდეს მას წუსწუთ მარადის ხილვად მისა,

Verse: 13      და თქუეს ურთიერთას, მივიდეთ ჩუენ სახიდ, რამეთუ სადილისა ჟამი არს, და გამოვიდეს და განიყვნეს იგინი ურთიერთას.

Verse: 14      და მერმე მუნვე მოვიდეს კუალად ერთი ერთისა, და იკითხეს და ურთიერთას მიზეზი იგი (უკმოქცევისაჲ), და აღიარეს გულის-თქუმაჲ იგი მათი, და მაშინ ზოგად განაჩინეს ოდეს მარტოჲ პოონ იგი.

Verse: 15      და იყო ვითარ უმზირდეს იგინი დღესა ერთსა, შევიდა სუსანა სამოთხესა მას ვითარცა გუშინდელსა დღესა და ძუღანდელსა დღესა ორთა ხოლო მჴევალთა თანა, და უნდა ბანაჲ სამოთხესა მას შინა ქმრისა თჳსისასა, რამეთუ ციხელ იყო.

Verse: 16      და არა ვინ იყო მუნ შიდა გარნა ორნი იგი მოხუცებულნი დამალულნი, რომელნი იგი უმზირ<დ>ეს მას,

Verse: 17      და ჰრქუა სუსანა მჴევალთა მათ თჳსთა; მომართჳთ მე ზეთი და განსაწმედელი, და კარი სამოთხისაჲ მის დაჰკრძალეთ Page of ms. J: B115v  რაჲთა ვიბანო.

Verse: 18      და მათ ყვეს ეგრე ვითარცა უბრძანა მათ, და და/ჰჴსეს კარი სამოთხისაჲ, და განვიდეს კიდით კერძოსა მას კარსა, რაჲთა მოართუან მას რომელი იგი უბრძანა მათ. და არაჲ იცოდეს მოხუცებულთაჲ მათ ვითარმედ მუნ დამალულ არიან,

Verse: 19      და იყო ვითარცა განვიდეს ქალნი იგი, აღდგეს ორნი იგი მოხუცებულნი. მირბიოდეს მის ზედა,

Verse: 20      და ჰრქუეს მას, აჰა ესერა კარნი სამოთხისანი ჴსულ არიან, და არა ვინ გუხედავს ჩუენ, და გულის-თქუმასა ვართ შენთჳს, ამისთჳს თავს-იდევ ჩუენ თანა და ნება მეც ჩუენ.

Verse: 21      უკუეთუ არა, შეგწამოთ შენ ვითარმედ იყო ვინ მე შენ თათა ჭაბუკი, და მისთჳს განავლინენ შენგან ქალნი იგი.

Verse: 22      ხოლო სუსანა სულთ-ითქუნა და ჰრქუა, იწრო არს ჩემდა ვინაჲვე კერძო უკუეთუ ვქმნე, სიკუდილი არს ჩემდა; უკუეთუ არა ვქმნე, ვერ განვერე ჴელთაგან თქუენთა.

Verse: 23      უმჯობჱს არს ჩემდა რაჲთა არა ვქმნე, და შევვარდე ჴელთა თქუენთა ვიდრე და არა ცოდვასა წინაშე უფლისა.

Verse: 24      და ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა სუსანა, ღაღად-ყვეს ორთა მათცა მოხუცებულთა მის თანა.

Verse: 25      და მირბიოდა <ერთი მათგანი> და განახუნა კარნი მის სამოთხისანი.

Verse: 26      და ვითარცა ესმა ჴმაჲ ესე სამოთხესა მას შინა სახლისა მისისათა, შერბიოდეს ერთ კერძოჲსა მის კარისაგან ხილვად რაჲ ძი შემთხუეულ არს მას.

Verse: 27      და ვითარ იგი იტყოდეს მოხუცებულნი იგი სიტყუათა ამათ მათთა, ჰრცხუენოდა მონათა მისთა ფრიად, რამეთუ არა სადა ითქუა სიტყუაჲ ეგე-ვითარი სუსანაჲსთჳს.

Verse: 28      და იყო ხვალისაგან ვითარცა მოვიდა ერი იგი ქმრისა მისისა იოაკიმისა, მოვიდეს ორნიცა მოხუცებულნი სავსენი უშჯულოებისა ზრახვითა სუსანაჲსთჳს მოკლვად მისთჳს. და თქუეს წინაშე ყოვლისა მის ერისა.

Verse: 29      მიავლინეთ სუსანაჲსა ასულისა ქელკიაჲლ1ა, რომელ არს ცოლი იოაკიმისი; ხოლო Page of ms. J: B116r  მიავლინეს,/

Verse: 30      და მოვიდა სუსანა და მამა-დედანი მისნი და შვილნი მისნი და ყოველნი ნათესავნი მისნი.

Verse: 31      ხოლო სუსანა იყო ფუფუნეულ ფრიად და კეთილ ხილვითა;

Verse: 32      უშჯულოთა მათ უბრძანეს აღძარცუვაჲ საბურველისაჲ, რამეთუ იყო იგი დაბურვილ, რაჲთა განძღენ სიკეთითა მისითა.

Verse: 33      ხოლო თჳსნი და ნათესავნი იგი და ყოველთა რომელთა იცოდეს იგი ტიროდეს.

Verse: 34      აღდგეს ორნი იგი მოხუცებულნი შორის ერისა მის, და დაასხნეს ჴელნი თავსა მისსა.

Verse: 35      ხოლო სუსანა ღაღადებდა და ტიროდა; და აღიხილნა თუალნი ზეცად, და გულითა თჳსითა ესვიდა უფალსა.

Verse: 36      ხოლო მოხუცებულთა მათ თქუეს; ვიქცეოდეთ რაჲ სამოთხესა მას შინა ჩუენ ხოლო მარტოდ, შემოვიდა ეგე ორთა მჴევალთა თანა, და დაჰჴსა კარი იგი სამოთხისაჲ, და განავლინნა მჴევალნი იგი.

Verse: 37      და მოვიდა მაგისა ჭაბუკი ვინ მე, რომელი დამალულ იყო მას შინა, და დაწვა მაგის თანა.

Verse: 38      ხოლო ჩუენ ვიყვენით კიდესა მის სამოთხისასა, და ვიხილეთ უშჯულოებაჲ იგი, და მივრბიოდეთ მათ ზედა,

Verse: 39      და ვიხილენით ეგენი ერთად მწოლარენი. მას ვერ შეუძლეთ შეპყრობად, ხოლო უძლიერჱს იყო ჩუენსა, და განახუნა კარნი სამოთხისანი და განივლტოდა,

Verse: 40      ხოლო ეგე შევიპყართ და ვჰკითხევდით ვინ იყო ჭაბუკი იგი.

Verse: 41      ხოლო მაგან არა გჳთხრა ჩუენ. ამას ესერა წინაშე ყოველთა ვწამებთ. ხოლო კრებულსა მას ყოველსა ჰრწმენა მათი, რამეთუ მოხუცებულნი იყვნეს ერისანი და მსაჯულნი, და განაჩინეს იგი სიკუდიდ.

Verse: 42      და ღადად-ყო ჴმითა დიდითა სუსანა და თქუა; ღმერთო საუკუნეო დაფარულთა მეცნიერო, რომელმან იცნი ყოველნი ვიდრე ყოფადმდე მათა,

Verse: 43      შენ იცი რამეთუ ნაცილად შემწამებენ მე, და აჰა ესერა მოვკუდები და მე არა რაჲ ბოროტი მიქმნიეს რაჲვე, რომელსა ესენი ბოროტსა მიყოფენ მე.

Verse: 44      და შეისმინა უფალმან ჴმაჲ მისი,

Verse: 45      და ვითარცა წარჰყ<ვ>ანდა იგი მოსიკუდიდ, აღადგინა ღმერთმან სული წმიდაჲ ყრმისა მიერ ჭაბუკისა, რომლისა სახელი დანიელ, Page of ms. J: B116v 

Verse: 46      და/ ღაღად-ყო ჴმითა დიდითა და თქუა; უბრალომცა ვარ სისხლისაგან მაგისისა.

Verse: 47      და მოიქცა ყოველივე იგი ერი და ჰრქუეს, რაჲ არს სიტყუაჲ ეგე, რომელსა იტყოდე,

Verse: 48      ხოლო იგი დადგა შორის მათსა და თქუა; ესოდენ ცოფ ხართ ძენი ისრაჱლისანი, რამეთუ არა განიკითხეთ არცა განცხადებულად გულის-ჴმა-ჰყავთ, და დასაჯეთ ასული ისრაჱლისაჲ სიკუდილდ.

Verse: 49      მოაქციეთ სამშჯავროსავე მას ადგილსა, რამეთუ ნაცილად შეწამებენ ეგენი მავას.

Verse: 50      და მოაქცია ერმან მან მწრაფლ, და ჰრქუეს მას მოხუცებულთა მათ; მოვედ და დაჯედ ჩუენ შორის და გჳთხარ ჩუენ, რამეთუ შენ მოგცა ღმერთმან მოხუცებულებაჲ.

Verse: 51      და თქუა დანიელ, განაშოვრენით ეგე ურთიერთას, და განვიკითხნე ეგენი.

Verse: 52      და ვითარცა განაშოვრნეს იგინი ურთიერთას, მოუწოდა ერთსა მათგანსა და ჰრქუა მას; დაძუელებულო ბოროტთა დღეთაო, აწ მოიწინეს ცოდვანი შენნი რომელთა იქმოდე პირველ.

Verse: 53      დაშჯიდ საშჯელსა ცრუსა, და უბრალოთა დაშჯიდ, და ბრალეულთა განუტევებდ, რამეთუ უფალი იტყჳს; უბრალოჲ და მართალი არა მოჰკლა.

Verse: 54      აწ უკუეთუ იხილე, თქუ რომელსა ხესა ქუეშჱ დააპყრენ იგინი ზრახვასა ურთიერთას, ხოლო მან თქუა; განპებულსა ქუეშჱ.

Verse: 55      ჰრქუა მას დანიელ, მართლ სტყუვი თავისა შენისა, რამეთუ აწვე ეგერა ანგელოზსა ღმრთისასა მოუღეგიეს საშჯელისა განჩინებაჲ, და განგაპოს შენ ორად,

Verse: 56      და გარდაადგინა იგი. და ბრძანა ერთისაჲ მის წარმოდგინებად, და ჰრქუა მას; თესლო ქანაანისო და არა იუდაჲსო, სიკეთემან გაცთუნა შენ, და გულის-თქუმამან გარდააქცია გული შენი.

Verse: 57      რამეთუ ესრე უყოფდით ასულთა ისრაჱლისათა, და იგინი მოშიშებით გზრახვედ თქუენ, არამედ ასულმან იუდაჲსმან არა თავს-იდვა უშჯულოებაჲ თქუენი.

Verse: 58      ხოლო აწ მითხარ მე Page of ms. J: B117r  რომელსა ხესა ქუეშჱ იხილენ იგინი ზრახვასა/ ურთიერთას. ხოლო მან თქუა; განხერხულსა ქუეშჱ.

Verse: 59      ჰრქუა მას დანიელ, მართლ სტყუვი შენცა, რამეთუ გელის ანგელოზი ღმრთისაჲ, და მახჳლი აქუს, და განგხერხოს შენ საშოვალ, რაჲთა მოგსრნეს თქუენ.

Verse: 60      და ღაღად-ყო ყოველმან ერმან ჴმითა დიდითა, და აკურთხეს ღმერთი, რომელმან იჴსნნა მოსავნი თჳსნი.

Verse: 61      და აღდგეს ორთა მათ ზედა მოხუცებულთა, რამეთუ შეატყუნა იგინი დანიელ პირისაგანვე მათისა ცილის შემწამებელად. და უყვეს მათ ვითარცა იგი ბოროტი უზრახეს

Verse: 62      ყოფად მოყუასსა თჳსსა მსგავსად შჯულისა მოსესისა, და მოსრნეს იგინი, და განერა სისხლი უბრალოჲ მას დღესა შინა.

Verse: 63      ხოლო ქელკია და ცოლი მისი ჰმადლობდეს ღმერთსა ასულისა მათისათჳს იოაკიმის თანა ქმრისა მისისა ყოვლითურთ ნათესავით მათით, რამეთუ არა იპოვა სარცხჳნელი საქმჱ მის თანა.

Verse: 64      და დანიელ იქმნა დიდ წინაშე ერისა მის მიერ დღითგან და მერმეცა.
Page of ms. J:  


Book: Dan. 
Daniel

დანიელ წინაწარმეტყუელისაჲ

Chapter: 1 
Verse: 1     Page of ms. J: B117r  წელსა მესამესა მეფობასა იოაკიმისსა მეფესა იუდაჲსსა მოვიდა ნაბუქოდონოსორ მეფჱ ბაბილონისაჲ იჱრუსალემდ, და გარე-მოადგა მას.

Verse: 2      და მისცა უფალმან იოაკიმ მეფჱ იუდაჲსი ჴელსა მისსა, და ზოგისაგანი ჭურჭრისაჲ სახლისა უფლისაჲ, და მოიღეს იგი ქუეყანად სენაარისად, და სახლსა ღმრთისა თჳსისასა ზედა და ჭურჭერი იგი შეიღო სახლსა ღმრთისა თჳსისასა.

Verse: 3      და ჰრქუა მეფემან ასტოფანეს საჭურის<თ>-მთავარსა თჳსსა შეყვანებად ძეთაგან ნატყუენავისა ისრაჱლისათაჲ და ნათესავისაგან სამეუფოჲსა,

Verse: 4      ნატყუენავთაგა<ნ>ნი ჭაბუკნი, რომელთა თანა არა იყოს ბიწი, და კეთილნი ფრიად, და გულის-ჴმის-მყოფელნი ყოველსა სიბრძნესა, რომელთა იცოდიან მეცნიერებაჲ, და განმზრახველნი გონიერებისანი, რომელთა თანა იყოს ძალი დგომად სახლსა შინა მეფისასა, რაჲთა ისწაონ წიგნი და ენაჲ ქალდეველთაჲ.

Verse: 5      და განუწესა მათ როჭიკი დღისაჲ დღესა ტაბლისაგან თჳსისა, და ღჳნისაგან სასუმელისა თჳსისა, რაჲთა იზარდებოდიან იგინი სამ წელ. და ამისა შემდგომად რაჲთა დგენ იგინი წინაშე მეფისა. Page of ms. J: B117v 

Verse: 6      და იყვნეს მათ შორის ძეთა იუდაჲსთა დანიელ ანანია აზარია მისაელ.

Verse: 7      და დასდვა მათ საჭურის<თ>-მთავარმან მან სახელები, დანიელს ბალტასარ, ანანიას სედრაქ, აზარიას მისაქ, მისაელს აბედნაგო.

Verse: 8      და დაიდვა დანიელ გულსა თჳსსა, რაჲთა არა შეიგინოს ტაბლისა მისგან სამეუფოჲსა, და ღჳნითა მით სასუმელისა მისისაჲთა, და ევედრა საჭურისთ-მთავარსა მას რაჲთა არა შეიგინოს.

Verse: 9      და მოსცა ღმერთმან დანიელს მოწყალებაჲ და შეწყნარებაჲ წინაშე საჭურის<თ>-მთავრისა მის,

Verse: 10      და ჰრქუა საჭურის<თ>-მთავარმან მან დანიელს, მეშინის მე უფლისა ჩემისა მეფისა, რომელმან დაგაწესა თქუენ ზედა საზრდელი თქუენი და სასუმელი, ნუ უკუე იხილნეს პირნი თქუენნი უმწუხარეს პირთა ყრმათა მათ, რომელნი თქუენნი ჰასაკით სწორნი არიან, და დაისაჯოს თავი ჩემი სიკუდიდ მეფისაგან.

Verse: 11      და ჰრქუა <დანიელ> ამელსადასს, რომელი იგი დაედგინა საჭურისთ-მთავარსა მას დანიელეთ ზედა ანანია და აზარია და მისავლეთ ზედა;

Verse: 12      გამომცადენ მონანი შენნი ათსა ოდენ დღესა, და მომცემდედ ჩუენ თესლთაგან ქუეყანისათა და ვჭამდეთ, და წყალსა ვსუმიდეთ.

Verse: 13      და გამოცადენ წინაშე შენსა პირნი ჩუენნი და პირნი მათ ყრმათანი, რომელნი ჭამენ ტაბლისა <გან> სამეუფოჲსა, და ვითარცა იხილო, ეგრეცა ყავ მონათა შენთა თანა.

Verse: 14      და ისმინა მათი, და გამოიცადნა იგინი ათ დღჱ ოდენ;

Verse: 15      და შემდგომად აღსრულებისა მის ათთა დღეთაჲსა, იყვნეს პირნი მათნი უკეთჱს და უძლიერჱს ჴორცითა უფროჲს ყრმათასა მათ, რომელნი ჭამდეს ტაბლისა მისგან სამეუფოჲსა.

Verse: 16      და მიერითგან მოუღებდა ამელსად საზრდელსა მას მათსა და ღჳნოსა მას სასუმელსა, და მისცემდა მათ თესლსა.

Verse: 17      და ყრმათა ამათ ოთხთა მოსცა ღმერთმან გულის-ჴმის-ყოფა ჲ და გონიერებაჲ ყოვლისა მწიგნობრობისა და სიბრძნისაჲ, და დანიელ გულის-ჴმა-ჰყოფდა ყოველსა და ჩუვნებათა./ Page of ms. J: B118r 

Verse: 18      შემდგომად აღსრულებისა მათ დღეთაჲსა თქუა მეფემან შეყვანებაჲ მათი მის წინაშე, და შეიყვანნა იგინი საჭურის<თ>-მთავარმან მან წინაშე ნაბუქოდონოსორისა.

Verse: 19      და ეტყოდა მათ მეფჱ, და არა ვინ იპოვა მათ ყოველთაგანი მსგავსი და სწორი დანიელისა ანანია, <აზარია და მისაელისი>, და დგეს ესენი წინაშე მეფისა.

Verse: 20      და ყოველსა სიბრძნესა და სიტყუასა და მეცნიერებასა, რომელსა ეძიებდა მეფჱ მათგან, პოვნა იგინი ათ წილ უფროჲს ყოველთა მსახრვალთა და მოგუთა, რომელნი იყვნეს ქუეშჱ სამეუფოსა მისსა.

Verse: 21      და იყო დანიელ ვიდრე პირველად წლადმდე კჳროს მეფისა სპარსთაჲსა.

Chapter: 2  
Verse: 1      მეორესა წელსა მეფობასა ჩუენებაჲ იხილა ნაბუქოდონოსორ მეფემან, და განჰკრთა სული მისი ჩუენებისა მისთჳს, და ძილი მისი განეშოვრა მისგან.

Verse: 2      და ჰრქუა მეფემან მოწოდებაჲ მოგუთაჲ და მსახრვალთაჲ და გრძნეულთაჲ, რაჲთა უთხრან მეფესა ჩუენებაჲ მისი, და მოვიდეს და დადგეს წინაშე მეფისა.

Verse: 3      და ჰრქუა მათ მეფემან; მეჩუენა მე ჩუენებაჲ, და განმიკრთა მე სული ჩემი ცნობად ჩუენებისა მის.

Verse: 4      მაშინ ეტყოდეს ქალდეველთა იგი მეფესა ასურ-ებრ, მეფეო უკუნისამდე ცხონდი, შენ გჳთხარ ჩუენებაჲ შენი მონათა შენთა, და შეტყუებაჲ მისი ჩუენ გითხრათ.

Verse: 5      მიუგო მეფემან ქალდეველთა მათ და ჰრქუა; სიტყუაჲ იგი განმეშორა ჩემგან. უკუეთუ არა მაუწყოთ ჩუენებაჲ ჩემი, და შეტყუებაჲ მისი მითხრათ მე, წარსაწყმედელად მიეცნეთ და სახლ<ნ>ი თქუენ<ნ>ი იავარის-ყოფად.

Verse: 6      უკუეთუ ჩუენებაჲ ჩემი და შეტყუებაჲ მისი მითხრათ მე, ნიჭი და პატივი და მისაცემელი ფრიად მიიღოთ ჩემგან, გარნა ჩუენებაჲ ჩემი და შეტყუებაჲ მისი მითხრათ მე.

Verse: 7      მიუგეს მათ მეფესა მეორედ; მეფემან უთხრას ჩუენებაჲ მისი მონათა თჳსთა, და შეტყუებაჲ მისი გით<ხ>რათ.

Verse: 8      მიუგო მეფემან და ჰრქუა მათ; ჭეშმარიტად ვიცი რამეთუ ჟამსა თქუენ გამოჰფრდით ამისთჳს, რამეთუ იხილეთ ვითარმედ სიტყუაჲ იგი განმეშორა ჩემგან;

Verse: 9      უკუეთუ ჩუენებაჲ Page of ms. J: B118v  იგი არა მითხრათ მე, ვიცი ვითარმედ სიტყუაჲ ტყუვილისაჲ,/ და განხრწნილი გიზრახავს სიტყუად წინაშე ჩემსა; ვიდრემდე ჟამი წარჴდეს, ჩუენებაჲ ჩემი მითხრათ მე, და მაშინ ვცნა რამეთუ შეტყუებაჲცა მისი მითხრათ მე.

Verse: 10      მიუგეს მერმე ქალდეველთა მათ წინაშე მეფისა; არა ვინ არს კაცი ქუეყანასა ზედა, რომელმან შეუძლოს სიტყუაჲ ეგე თხრობად მეფისა, რამეთუ ყოველი მეფჱ დიდი და მთავარი სიტყუასა ესე-ვითარსა არა იკითხავნ ყოვლისაგან მისნისა მოგჳსა და ქალდეველისა.

Verse: 11      სიტყუასა რომელსა მეფჱ იკითხავს მძიმე არს, და სხუაჲ არა არს რომელმან უთხრას იგი წინაშე მეფისა, გარნა ღმერთთაჲ რომელთაჲ მკჳდრობაჲ არა არს ყოვლისა თანა ჴორციელისა.

Verse: 12      მაშინ მეფემან გულის-წყრომით და რისხვით ბრძანა წარწყმედაჲ ყოველთა ბრძენთა ბაბილონისათაჲ.

Verse: 13      და ბრძანებაჲ იგი გამოჴდა, და ბრძენნი იგი მოწყდებოდეს, და ეგულვა დანიელისა და მეგობართა მათ მისთაჲ მოკლვაჲ.

Verse: 14      მაშინ დანიელ მიუგო ზრახვაჲ და ცნობაჲ არიოქს მთავარსა საჭურისსა მეფისასა, რომელი იგი გამოვიდა მოწყუედად ბრძენთა ბაბილონისათა,

Verse: 15      ჰკითხვიდა მას და ჰრქუა, მთავარო მეფისაო რაჲსათჳს გამოვიდა ბრძანებაჲ ესე ბოროტი პირისაგან მეფისა. მაშინ სიტყუაჲ იგი აუწყა არიოქ დანიელს.

Verse: 16      და დანიელ შევიდა და ევედრა მეფესა რაჲთა ჟამი დროჲსაჲ მოსცეს მას, და შეტყუებაჲ ჩუენებისაჲ მის უთხრას მეფესა.

Verse: 17      და შევიდა დანიელ სახლსა თჳსსა, და ანანიას და აზარიას და მისაელს მეგობართა თჳსთა სიტყუაჲ იგი აუწყა.

Verse: 18      და წყალობასა ითხოვდეს ღმრთისაგან ცათაჲსა საიდუმლოჲსა ამისთჳს, რაჲთა არა წარწყმდენ დანიელ და მეგობარნი მისნი სხუათა თანა ბრძენთა ბაბილოვნისათა.

Verse: 19      მაშინ დანიელს ჩუენებასა ღამისასა საიდუმლოჲ ესე გამოეცხადა, და აკურთხა ღმერთი ზეცათაჲ დანიელ,

Verse: 20      <და> თქუა; იყავნ სახელი უფლისაჲ კურთხეულ საუკუნითგან და ვიდრე უკუნისამდჱ, რამეთუ Page of ms. J: B119r  სიბრძნე და გულის-ჴმის-ყოფაჲ/ მისი არს,

Verse: 21      და რამეთუ იგი სცვალებს ჟამთა და წელთა, და ადგინებს მეფეთა და გარდაადგინებს. მოსცის სიბრძნჱ ბრძენთა და გონიერებაჲ რომელთა იციან გულის-ჴმის-ყოფაჲ.

Verse: 22      მან გამოაცხადნის სიღრმენი, და დაფარულნი იცნის ბნელსა შინა, და ნათელი მის თანა არს,

Verse: 23      შენ ღმერთო მამათა ჩუენთაო აგიარებ და გაქებ, რამეთუ სიბრძნჱ და ძალი მომეც მე, და გამომიცხადე მე, რომელსა ვილოცევდ შენგან, და ჩუენებაჲ იგი მეფისაჲ მაუწყე მე.

Verse: 24      და მოვიდა დანიელ არიოქისა, რომელი იგი დაადგინა მეფემან წარწყმედად ბრძენთა მათ ბაბილონისათა, და ჰრქუა მას; ბრძენთა ბაბილონისათა ნუ წარწყმედ, არამედ შემიყვანე მე წინაშე მეფისა, და შეტყუებაჲ იგი ჩუენებისაჲ უთხრა მეფესა.

Verse: 25      მაშინ არიოქ წრაფით მიიყვანა დანიელ წინაშე მეფისა, და ჰრქუა მას; ვპოვე კაცი ნატყუენავისაგან ძეთა ისრაჱლისათაჲ ჰურიასტანით, რომელმან შეტყუებაჲ იგი ჩუენებათაჲ უთხრას მეფესა.

Verse: 26      მიუგო მეფემან დანიელს და ჰრქუა; რომლისა სახელი ბალტასარ. უკუეთუ ძალ-გიც თხრობად ჩუენებაჲ რომელ ვიხილე და შეტყუებაჲ მისი.

Verse: 27      მიუგო დანიელ წინაშე მეფისა და თქუა; საიდუმლოსა მას, რომელსა მეფჱ იკითხავს არა არს ბრძენთაჲ და მოგუთაჲ და მისანთაჲ და გაზარინელთაჲ თხრობად მეფესა,

Verse: 28      არამედ არს ღმერთი ცათა შინა რომელი გამოუცხადებს საიდუმლოთა, და გამოუცხადნა ნაბუქოდონოსორს მეფესა, რომელი ჯერ არს ყოფად უკუანაჲსკნელთა დღეთა.

Verse: 29      ჩუენებაჲ შენი და ხილვაჲ თავისა შენისაჲ საწოლთა შენთა ზედა ესე არს მეფჱ. გულის-ზრახვანი შენნი მოგიჴდეს სარეცელთა შენთა ზედა ვითარმედ რაჲ მე ყოფად არს ამისა შემდგომად, და რომელი საიდუმლოთა გამომაცხადებელი არს, გაუწყა შენ რომელ იგი ყოფად არს.

Verse: 30      და მე არა სიბრძნითა რომელ არს ჩემ თანა უფროჲს ყოველთა ცხოველთა საიდუმლოჲ ესე გამომეცხადა, არამედ ამისთჳს რაჲთა შეტყუებაჲ იგი ჩუენებათაჲ მეფესა ეუწყოს, რაჲთა სცნნე გულის-სიტყუანი გულისა შენისანი./ Page of ms. J: B119v 

Verse: 31      შენ მეფჱ ჰხედვედ, და აჰა ესერა ხატი ერთი დიდი, და ხატი იგი და პირი მისი უფროჲსად იქცევის; დადგა წინაშე შენსა და ხილვაჲ მისი საშინელ.

Verse: 32      ხატი რომლისა თავი მისი ოქროჲსა წმიდისაჲ; ჴელნი და მკერდი და მკლავნი მისნი ვეცხლისანი, მუცელი და ბარკალნი რვალისანი,

Verse: 33      და წჳენი რკინისანი. ფერჴნი რომელი მე ზოგ-რკინისაჲ და ზოგ-კეცისაჲ.

Verse: 34      ჰხედევდ ვიდრემდე გამოსთქდა ლოდი მთისაგან თჳნიერ ჴელთა; დაეცა ხატსა მას ფერჴთა მათ რკინისათა და კეცისათა, და დაამწული<ლ>ნა იგინი სრულიად.

Verse: 35      და მაშინ დამწულილდეს იგინი ერთად რკინაჲ იგი და კეცი და რვალი და ვეცხლი და ოქროჲ, და იქმნნეს იგინი ვითარცა მტუერი კალოჲსაჲ ზაფხულისაჲ, და აღიღო იგი სიმძაფრემან ქარისამან, და ყოველი ადგილი არა ეპოვა მათ, და ლოდი იგი რომელი დაეცა ხატსა მას იქმნა მთა დიდ, და აღავსო ყოველი ქუეყანაჲ.

Verse: 36      ესე არს ჩუენებაჲ იგი და შეტყუებაჲცა მისი ვთქუათ წინაშე მეფისა.

Verse: 37      შენ მეფჱ მეფეთაჲ. რომელი ღმერთმან ცათამან მეფობაჲ ძლიერი და მტკიცჱ და პატიოსანი მოგცა შენ.

Verse: 38      ყოველსა ადგილსა სადაცა დამკჳდრებულ არიან ძენი კაცთანი, მჴეცნი ველისანი და მფრინველნი ცისანი და თევზნი ზღჳსანი მოსცნა ჴელსა შენსა. და დაგადგინა შენ უფლად ყოველთა. შენ ხარ თავი იგი ოქროჲსაჲ.

Verse: 39      და შენსა შემდგომად აღდგეს მეფობაჲ სხუაჲ უდარესი შენსა, და მეფობაჲ მესამჱ, რომელ არს რვალი, რომელი უფლებდეს ყოველსა ქუეყანასა.

Verse: 40      და მეფობაჲ მეოთხჱ იყოს ძლიერ ვითარცა რკინაჲ, და ვითარცა იგი რკინამან დაამწულილის და დაამწყსის ყოველი ქუეყანასა ზედა, ეგრეთ ყოველნი დაამწულილნეს და დაამწყ<ს>ნეს.

Verse: 41      და რამეთუ იხილენ ფერჴნი და თითნი, ზოგი რავდენი მე რკინისაჲ და რავდენი მე კეცისაჲ. მეფობაჲ განყოფილ იყოს და ძირისა მისგან რკინისა იყოს Page of ms. J: B120r  მას შინა, ვითარცა იგი იხილე რკინაჲ აღრეული კეცსა./

Verse: 42      და თითნი იგი ფერჴთანი ზოგი რომელი მე რკინისაჲ და რომელი მე კეცისაჲ. ზოგი რაჲ <მე> მეფობისა მის იყოს ძლიერ, და მისგანი კუალად შემუსრვილ,

Verse: 43      რამეთუ იხილე რკინაჲ აღრეული კეცსა, შერეულ იყვნენ თესლითა კაცთაჲთა, და არა იყვნენ შეყოფილ ერთი ერთისა თანა, ვითარცა იგი არა შეერთის რკინაჲ კეცისა თანა.

Verse: 44      და დღეთა მათ ოდენ მათ მეფეთასა აღადგინოს ღმერთმან ცათამან მეუფებაჲ, რომელი საუკუნეთამდე არა განჴრწნეს, და მეუფებაჲ მისი ერსა სხუასა არა დაემორჩილოს, და დაამწულილოს და განაქრიოს ყოველი მეუფებაჲ ქუეყანისაჲ, და იგი აღდგეს საუკუნედ.

Verse: 45      ვითარცა იხილე რამეთუ მთისაგან გამოეკუეთა ლოდი თჳნიერ ჴელისა, და დაამწულილა კეცი იგი და რკინაჲ იგი და რვალი იგი და ვეცხლი იგი და ოქროჲ იგი, ღმერთმან დიდმან გამოუცხადა მეფესა რომელი იგი ყოფად არს მერმე, და ჭეშმარიტ არს ჩუენებაჲ, და სარწმუნო არს შეტყუებაჲ მისი.

Verse: 46      მაშინ ნაბუქოდონოსორ მეფჱ დავარდა პირსა თჳსსა ზედა, და თაყუანის-სცა დანიელს, და შესაწირავი და საკუმეველი შეწირა მისსა.

Verse: 47      და მიუგო მეფემან და ჰრქუა დანიელს, ჭეშმარიტად ღმერთი თქუენი იგი თავადი არს ღმერთი ღმერთთაჲ და უფალი უფლებათაჲ და მეუფჱ მეუფებათაჲ. გამოუცხადებს საიდუმლოთა, რამეთუ შეუძლე უწყებად ჩემდა საიდუმლოჲ ესე.

Verse: 48      და განადიდა მეფემან დანიელ და ნიჭი დიდძალი და მრავალი მისცა მას, და დაადგინა იგი ყოველსა <ზედა> სოფელსა ბაბილონისასა და მთავრად ნახპეტთა და ყოველთა ზედა ბრძენთა ბაბილონისათა დაადგინა იგი.

Verse: 49      და დანიელ გამოითხოვნა მეფისაგან სედრაქ მისაქ და აბედნაგო, და დაადგინნა საქმესა მას სოფლისა ბაბილონისასა, და დანიელ იყოფოდა ეზოსა მეფისასა.

Chapter: 3  
Verse: 1      წელსა მეათრვამეტესა ნაბუქოდონოსორ მეფემან ქმნა ხატი ოქროჲსაჲ. Page of ms. J: B120v  სიმაღლჱ მისი სამეოც წყრთა,/ და სივრცჱ მისი ექუს წყრთა, და აღჰმართა იგი ველსა მას დეირაჲსასა სოფელსა ბაბილონისასა,

Verse: 2      და წარავლინა შეკრებად მარზაპნებისა ერის-თავთა და სოფლისა მთავართა შერ<ა>ცხილთა და ძლიერთა და ჴელმწიფეთა და ყოველთა მთავართა სოფლებისათა მოსლვად სატფურებასა მის კერპისასა, რომელი ა<ღ>ჰმართა ნაბუქოდონოსორ მეფემან.

Verse: 3      და შეკრბეს მარზაპნები და ერის-თავები შერაცხილნი და ძლიერნი და დიდდიდნი იგი ჴელმწიფებისანი, და ყოველნი მთავარნი სატფურებასა მას კერპისასა, რომელ ა<ღ>ჰმართა ნაბუქოდონოსორ მეფემან, და დგეს წინაშე მის კერპისა.

Verse: 4      და ქადაგი ღაღადებდა ძლიერად; თქუენ გეტყჳ ერთა ტომთა და ენათა,

Verse: 5      რომელსა ჟამსა გესმეს ჴმაჲ საყჳრისაჲ ნესტჳსაჲ სტჳრისაჲ და ქნარისაჲ და ებნისაჲ და სახიობისაჲ და ყოვლისა თითოსახისა სახიობისაჲ, დაცჳოდეთ და თაყუანის-სცემდით ხატსა მას, რომელი ა<ღ>ჰმართა ნაბუქოდონოსორ მეფემან.

Verse: 6      და რომელი არა დავარდეს, და არა თაყუანის-სცეს, მასვე ჟამსა შევარდეს საჴუმილსა მას ცეცხლისა აღგზებულისასა.

Verse: 7      და იყო ოდეს ესმოდა ერსა მას ჴმაჲ იგი საყჳრისაჲ სტჳრისაჲ და ქნარისაჲ და ებნისაჲ და სახიობისაჲ და შესხმისაჲ და ყოვლისავე თითოსახისა სახიობისაჲ, დაცჳოდეს ყოველნი ტომნი და ენანი და თაყუანის-სცემდეს ხატსა მას ოქროჲსასა, რომელი ა<ღ>ჰმართა ნაბუქოდონოსორ მეფემან.

Verse: 8      მაშინ მოუჴდეს კაცნი ქალდეველნი, და შეასმინნეს ჰურიანი

Verse: 9      ნაბუქოდონოსორს მეფესა, და ჰრქუეს მას, მეფჱ უკუნისამდე ცხოვნდი,

Verse: 10      შენ მეფჱ დასდევ ბრძანებაჲ, ყოველსა კაცსა, რომელსა ესმეს ჴმაჲ სტჳრისაჲ საყჳრისაჲ და ქნარისაჲ და ებნისაჲ და სახიობისაჲ,

Verse: 11      და არა დავარდეს და თაყუანის-სცეს ხატსა მას ოქროჲსასა, შევარდეს Page of ms. J: B121r  იგი საჴუმილსა მას ცეცხლისა ა<ღ>გზნე/ბულისასა.

Verse: 12      არიან კაცნი ჰურიანი, რომელნი დაგიდგინებიან საქმესა სოფლისა ბაბილონისასა, სედრაქ მისაქ და აბედნაგო, რომელთა არა ისმინეს ბრძანებაჲ შენი მეფჱ. ღმერთთა შენთა არა ჰმსახურებენ, და ხატსა მას ოქროჲსასა რომელი შენ აღჰმართე არა თაყუანის-სცემენ.

Verse: 13      მაშინ ნაბუქოდონოსორ მეფემან გულის-წყრომითა რისხვისაჲთა ბრძანა მოყვანებაჲ სედრაქ მისაქ და აბედნაგოჲსი, და მოიყვანნეს კაცნი ესე წინაშე მეფისა.

Verse: 14      მიუგო ნაბუქოდონოსორ მეფემან და ჰრქუა მათ; უკუეთუ ჭეშმარიტად სედრაქ მისაქ და აბედნაგო ღმერთთა ჩემთა არა ჰმსახურებთ, და ხატსა მას ოქროჲსასა, რომელი მე ა<ღ>ვჰმართე, არა თაყუანის-სცემთ.

Verse: 15      აწ უკუეთუ განმზადებულ ხართ, რაჲთა რაჟამს გესმეს ჴმაჲ საყჳრისაჲ ნესტჳსაჲ ქნარისაჲ ებნისაჲ და სახიობისაჲ და შესხმისაჲ და ყოვლისა თითოსახისა სახიობისაჲ დავარდით და თაყუანის-ეცით ხატსა მას ოქროჲსასა, რომელი ა<ღ>ვჰმართე. უკუეთუ არა თაყუანის-სცეთ, მასვე ჟამსა შეჰვარდეთ საჴუმილსა ცეცხლისა ა<ღ>გზნებულისასა, და ვინ არს ღმერთი რომელმან განგარინოს თქუენ ჴელისაგან ჩემისა.

Verse: 16      მიუგეს სედრაქ მისაქ და აბედნაგო და ჰრქუეს მეფესა ნაბუქოდონოსორს, არა მიჴმს ჩუენ სიტყჳსა მაგისთჳს მიგებად შენდა,

Verse: 17      რამეთუ არს ღმერთი, რომელსა ვჰმსახურებთ ჩუენ, შემძლებელ არს განრინებად ჩუენდა საჴუმილისა მისგან ცეცხლისა ა<ღ>გზებულისა და ჴელთა განცა შენთა მიჴსნნეს ჩუენ მეფჱ.

Verse: 18      უკუეთუ არა, უწყებულ იყავნ შენდა, ღმერთთა შენთა არა ვჰმსახუროთ, და კერპსა მას ოქროჲსასა რომელი ა<ღ>ჰმართე არა თაყუანის-ვცემთ.

Verse: 19      მაშინ მეფჱ ნაბუქოდონოსორ აღივსო გულის-წყრომითა, და ფერი პირისა მისისაჲ იქცეოდა სედრაქ მისაქ და აბედნაგოჲს ზედა და თქუა; აღაგზენით საჴუმილი ეგე შჳდ წილად ვიდრემდის სრულიად აღატყდეს.

Verse: 20      და კაცთა Page of ms. J: B121v  ძლიერთა ძალითა/ ჰრქუა შეკრვაჲ სედრაქ მისაქ და აბედნაგოჲსი, და შეთხევაჲ მათი საჴუმილსა მას ცეცხლისა ა<ღ>გზებულისასა.

Verse: 21      მაშინ კაცნი ესე შეიკრნეს ნიფხავ-კუართითურთ მათით და ვარშემანგით და საწმართულით და ყოვლითურთ სამოსლით მათით, და შეითხინეს იგინი შორის საჴუმილსა მას ცეცხლისა ა<ღ>გზებულისასა შეკრულნი.

Verse: 22      რამეთუ სიტყუაჲ იგი მეფისაჲ განძლიერდებოდა, და საჴუმილი იგი ცეცხლისაჲ აღგზებულ იყო უმეტჱს, და კაცნი იგი რომელთა შესთხინეს სედრაქ მისაქ და აბედნაგოჲ მოსრნა იგინი ალმან გარემო.

Verse: 23      და კაცნი ესე სამნი სედრაქ მისაქ და აბედნაგო შეითხინეს შორის საჴუმილსა მას ცეცხლისა ა<ღ>გზებულისასა კრულნი.

Verse: 24      და ვიდოდეს შორის ალსა მას ცეცხლისასა, უგალობდეს ღმერთსა <და> აკურთხევდეს უფალსა.

Verse: 25      და წარდგა აზარია და ილოცვიდა ესრჱთ, და აღაღო პირი თჳსი შორის ცეცხლსა მას და თქუა.

Verse: 26      კურთხეულ ხარ შენ, უფალო ღმერთო მამათა ჩუენთაო, ქებულ და დიდებულ არს სახელი შენი საუკუნეთა.

Verse: 27      რამეთუ მართალ ხარ ყოვლისავეთჳს, რომელი მიყავ ჩუენ, და ყოველნი საქმენი შენნი ჭეშმარიტებით არიან, და წრფელ გზანი, და ყოველი მშჯავრი შენი ჭეშმარიტ არს.

Verse: 28      და საშჯელი სიმართლისაჲ მოავლინე ჩუენ ზედა, ყოვლისავეთჳს რომელი მოავლინე ჩუენ ზედა, ყოვლისავეთჳს რომელი მიყავ ჩუენ, და ქალაქსა ზედა წმიდასა მამათა ჩუენთასა იჱრუსალემსა, რამეთუ ჭეშმარიტითა საშჯელითა ჰყავ ესე ყოველი ჩუენ ზედა ცოდვათა ჩუენთათჳს.

Verse: 29      რამეთუ შეგცოდეთ და უშჯულოჲ ვყავთ ყოვლითავე.

Verse: 30      და მცნებათა შენთა არა ვისმინეთ, არცა ვიმარხეთ, არცა ვყავთ, ვითარ იგი შენ მამცენ ჩუენ, რაჲთამცა კეთილ მეყო ჩუენ.

Verse: 31      და ყოველი რავდენი მოავლინე ჩუენ ზედა, და ყოველი რავდენი მიყავ ჩუენ ჭეშმარიტითა საშჯელითა ჰყავ.

Verse: 32      და მიმცენ ჩუენ ჴელთა მტერთა ჩუენთასა უშჯულოთა ფიცხელთა განდგომილთასა, მეფესა ცრუსა და უბოროტჱსსა უფროჲს ყოვლისა ქუეყანისასა.

Verse: 33      და აწ არა არს აღებად პირისა ჩუენისა, Page of ms. J: B122r  რამეთუ სირცხჳლი/ და ყუედრებაჲ შეიქმნა მონათა შენთა ზედა და მსახურთა შენთა.

Verse: 34      ნუ მიმცემ ჩუენ სრულიად სახელისა შენისათჳს, ნუ განაქარვებ აღთქუმასა შენსა,

Verse: 35      და ნუ განმაშორებ წყალობასა შენსა ჩუენგან აბრაჰამისთჳს საყუარელისა შენისა, ისაკ მონისა შენისა, და ისრაჱლ წმიდისა შენისა,

Verse: 36      რომელთა ეტყოდე და სთქუ; განვამრავლო ნათესავი თქუენი ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი და ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳს კიდისაჲ.

Verse: 37      და აწ უფალო შევმცირდით ჩუენ ყოველთა უფროჲს წარმართთა, და ჩუენ დაგლახაკებულ ვართ ყოველსა ქუეყანასა ზედა დღეს ცოდვათა ჩუენთათჳს.

Verse: 38      არა არს ჟამსა ამას მთავარ წინაწარმეტყუელ და წინამ<ძ>ღუარ არცა საკუერთხი არცა მსხუერპლი არცა შესაწირავი არცა საკუმეველი არცა ადგილი ნაყოფისა შეწირვად შენ წინაშე და პოვნად წყალობისა,

Verse: 39      არამედ თავითა დამდაბლებულითა და სულითა გლახაკებისაჲთა შე-მცა-წირულ ვართ ჩუენ,

Verse: 40      ვითარცა ყოვლად-მსხუერპლნი ვერძთანი ზუარაკთანი, და ვითარცა ბევრეულნი კრავთა მართებულთანი, ეგრე შეწირულ იყავნ მსხუერპლი ესე ჩუენი დღეს შენ წინაშე, რაჲთა სრულ ვიყვნეთ ჩუენ შედგომად შენდა, და რაჲთა არა ჰრცხუენოდის ყოველთა რომელნი გესვენ შენ.

Verse: 41      აწ გამოსრულ ვართ კუალსა შენსა შედგომად შენდა ყოვლითა გულითა ჩუენითა, და მეშინის ჩუენ შენგან, ვეძიებთ პირსა შენსა უფალო.

Verse: 42      ნუ მა<რ>ცხუენ ჩუენ, არამედ შენ ყავ წყალობაჲ შენი ჩუენ თანა სიტკბოებითა შენითა და მრავლითა წყალობითა შენითა.

Verse: 43      განმარინენ ჩუენ საკჳრველებითა შენითა, და დიდებულ ჰყავ სახელი შენი უფალო,

Verse: 44      რაჲთა ჰრცხუენოდის ყოველთა, რომელნი შეაჩუენებენ მონათა შენთა ძჳრსა, სირცხჳლეულ იქმნედ მძლავრებანი მათნი, და ყოველი ძლიერებაჲ მათი შეიმუსრენ,

Verse: 45      და ცნედ რამეთუ შენ (ხარ) უფალი ღმერთი მხოლოჲ ყოველსა ზედა სოფელსა.

Verse: 46      და არა დასცხრებოდეს მსახურნი იგი მეფისანი, რომელთა შესთხინეს Page of ms. J: B122v  სამნი იგი ყრმანი. ა<ღ>გზებდეს საჴუმილსა მას ნავთსა ფისსა ნაძეძსა და/ ნასხლევსა.

Verse: 47      და აღვიდოდა ალი იგი ზედა საჴუმილსა მას ორმეოც და ცხრა წყრთა.

Verse: 48      და მიმოვიდოდა და შესწუვიდა რავდენთა ჰპოებდა ქალდეველთაგანსა გარემოჲს საჴუმილსა მას.

Verse: 49      ხოლო ანგელოზი უფლისაჲ გარდამოჴდა შორის აზარიაეთსა, და მიმოდაყარა ალი იგი ცეცხლისა მისგან საჴუმილისა.

Verse: 50      და ყო შორის საჴუმილსა მას ვითარცა ქარი ცუარისაჲ რაჲ ნიავინ, და არა შეეხებოდა მათ რაჲთურთით ცეცხლი იგი. არა შეაწუხებდა არცა ავნებდა რას.

Verse: 51      მაშინ სამნივე იგი ვითარცა ერთისაგან პირისა უგალობდეს აკურთხევდეს ადიდებდეს ღმერთსა შორის საჴუმილსა მას და იტყოდეს;

Verse: 52      კურთხეულ ხარ შენ უფალი ღმერთი მამათა ჩუენთაჲ; ქებულ და დიდებულ და ა<ღ>მაღლებულ საუკუნეთა. კურთხეულ არს სახელი წმიდაჲ დიდებისა შენისაჲ, ქებულ დიდებულ და ა<ღ>მაღლებულ საუკუნეთა.

Verse: 53      კურთხეულ ხარ შენ ტაძარსა წმიდასა დიდებისა შენისასა, ქებულ დიდებულ და ა<ღ>მაღლებულ საუკუნეთა.

Verse: 55      [!] კურთხეულ ხარ შენ რომელი <ჰ>ზი ქერაბინთა და ჰხედავ უფსკრულთა, ქებულ დიდებულ და ა<ღ>მაღლებულ საუკუნეთა.

Verse: 54      კურთხეულ ხარ შენ საყდართა ზედა სუფევისა შენისათა, ქებულ დიდებულ და ა<ღ>მაღლებულ საუკუნეთა.

Verse: 56      კურთხეულ ხარ შენ სამყაროსა ზედა ცასა ცათასა, ქებულ დიდებულ კურთხეულ და უფროჲსად ა<ღ>მაღლებულ საუკუნეთა.

Verse: 57      აკურთხეთ ყოველნი საქმენი უფლისანი უფალსა; უგალობდით და ა<ღ>მაღლებდით მას საუკუნეთა;

Verse: 59      [!] აკურთხეთ ცანი უფალსა,

Verse: 58      აკურთხეთ ანგელოზნი უფალსა,

Verse: 60      აკურთხეთ წყალნი ყოველნი ზესკნელს ცათანი უფალსა;

Verse: 62      აკურთხეთ მზჱ და მთოვარჱ უფალსა,

Verse: 63      აკურთხეთ ვარსკულავნი ცისანი უფალსა,

Verse: 64      აკურთხეთ ყოველი წჳმაჲ და ცუარი უფალსა,

Verse: 65      აკურთხეთ ყოველნი ქარნი უფალსა,

Verse: 66      აკურთხეთ ცეცხლი და ცხელი უფალსა,

Verse: 71      [!] აკურთხეთ ღამენი და დღენი უფალსა,

Verse: 72      აკურთხეთ ნათელი და ბნელი უფალსა,

Verse: 67      აკურთხეთ ყინელი და ტფილი უფალსა,

Verse: 70      აკურთხეთ თრთჳლი და თოვლი უფალსა,

Verse: 73      აკურთხეთ ელვანი და ღრუბელნი უფალსა,

Verse: 74      აკურთხეთ ქუეყანაჲ უფალსა,

Verse: 75      აკურთხეთ მთანი და ბორცუნი უფალსა,

Verse: 76      აკურთხეთ ყოველი მცენარჱ ქუეყანისაჲ უფალსა.

Verse: 78      [!] აკურთხეთ ზღუაჲ და მდინარენი უფალსა,

Verse: 77      აკურთხეთ წყაროები უფალსა,

Verse: 79      აკურთხეთ ვეშაპნი და ყოველი იძრვისნი წყალთა შინა უფალსა,

Verse: 80      აკურთხეთ ყოველნი მფრინველნი ცისანი უფალსა,

Verse: 81      აკურთხეთ მჴეცნი და ყოველნი პირუტყუნი უფალსა,

Verse: 82      აკურთხეთ ძენი კაცთანი უფალსა,

Verse: 83      Page of ms. J: B123r  აკურთხეთ/ ისრაჱლი უფალსა,

Verse: 84      აკურთხეთ მღდელნი უფლისანი უფალსა,

Verse: 85      აკურთხეთ მონანი უფლისანი უფალსა,

Verse: 86      აკურთხეთ სულები და სულნი მართალთანი უფალსა,

Verse: 87      აკურთხეთ ღირსნი და მდაბა<ლ>ნი გულითა უფალსა,

Verse: 88      აკურთხეთ ანანია აზარია მისაელ უფალსა, უგალობდით და აღმაღლებდით მას უკუნისამდე. რამეთუ მიჴსნნა ჩუენ ჯოჯოხეთისაგან და ჴელისაგან სიკუდილისა მაცხოვნნა ჩუენ, და განმარინნა ჩუენ შორის საჴუმილისაგან ცეცხლისაჲსა და ალისაჲსა და შორის ცეცხლსა გამომიჴსნნა ჩუენ.

Verse: 89      აღუვარებდით უფალსა, რამეთუ ტკბილ არს, რამეთუ უკუნისამდე არს წყალობაჲ მისი.

Verse: 90      აკურთხეთ ყოველნი მსახურნი უფლისანი უფალსა. ღმერთსა ღმერთთასა უგალობდით და აუარებდით მას, რამეთუ უკუნისამდე არს წყალობაჲ მისი.

Verse: 91      და ნაბუქოდონოსორს ვითარცა ესმა გალობაჲ იგი მათი, დაუკჳრდა და მოვიდა კარსა მას საჴუმილისასა სწრაფით, მოუწოდა იგი უფლებასა მას და ჰრქუა მათ; არა სამნი მამაკაცნი ჴელით-ფერჴით შეკრულნი შთავსთხიენითა შორის საჴუმილსა მას. მიუბეს და ჰრქუეს, .ჱ მეფჱ.

Verse: 92      და ჰრქუა მეფემან; და უკუჱ ეგე რაჲ არს რომელსა ვხედავ კაცთა ოთხთა; ჴსნილთა ფერჴითა და ჴსნილთა ჴელითა შესრულ არიან და იმოთხვიან შორის საჴუმილსა მაგას, და განრყუნილებაჲ არა რაჲ არს მათ თანა, და ხილვაჲ მეოთხისაჲ მის მსგავს არს ძესა ღმრთისასა.

Verse: 93      მას ჟამსა მიდგა ნაბუქოდონოსორ კარსა მას საჴუმილისა მის ცეცხლისასა ა<ღ>გზებულ<ი>სა, და თქუა. სადრაქ მისაქ და აბედნაგო, მონანი ეგე ღმრთისა მაღლისანი, გამოვედით საჴუმილსა მაგას ცეცხლისა მისგან.

Verse: 94      და შეკრება მთავრები იგი და ერის-თავები და სოფლის-მთავრები და ძლიერნი იგი ერისანი, რავდენნი იყვნეს მეფისანი, და ჰხედვიდეს კაცთა მათ, რამეთუ არა ეუფლა ცეცხლი იგი ჴორცთა მათთა, და თმაჲ თავისა მათისაჲ არა შეიტუსა, და სამოსელი მათი არა განირყუნა, და სული ცეცხლისაჲ ყოვლად არა იყო მათ თანა.

Verse: 95      და მიუგო ნაბუქოდონოსორ და ჰრქუა; კურთხეულ არს Page of ms. J: B123v  უფალი ღმერთი სედრაქ მისაქ და აბედნაგოჲსი, რომელმან/ მოავლინა ანგელოზი თჳსი, და განარინნა მონანი თჳსნი, რამეთუ ესვიდეს მას, და სიტყუაჲ მეფისაჲ შეურაცხ-ყვეს, და მისცნეს ჴორცნი მათნი ცეცხლსა, რაჲთა არა ჰმსახურონ არცა თაყუანის-სცენ სხუასა ღმერთსა, არამედ ღმერთსა მათსა მხოლოსა,

Verse: 96      ხოლო მე მიმოვსცემ ბრძანებასა, რაჲთა ყოველმან [!] ერმან ტომმან და ენამან, რომელმან თქუას გმობაჲ ღმრთისათჳს სედრაქ მისაქ და აბედნაგოჲსისა წარსაწყმედელსა მიეცნენ, და სახლნი მათნი აღსაჭრელად ამისთჳს, რამეთუ არა ვინ არს სხუაჲ ღმერთი რომელმან იჴსნნეს ესრჱთ.

Verse: 97      მაშინ მეფემან წარჩინებულ ყვნა სედრაქ მისაქ და აბედნაგო სოფელსა მას ბაბილონელთასა, და პატივ-სცა წინამძღურად ყოველთა ჰურიათა რომელნი იყვნეს სამეუფოსა ქუეშჱ მისსა.

Verse: 98      მე ნაბუქოდონოსორ მეფჱ ყოველთა ერთა ტომთა და ენათა რომელნი მკჳდრ ხართ ყოველსა ქუეყანასა, მშჳდობაჲ თქუენ განგიმრავლდინ.

Verse: 99      სასწაულები და ნიშები, რავდენნი ქმნნა ჩემ თანა ღმერთმან მაღალმან, სათნო მიჩნდა წინაშე ჩემსა თხრობად თქუენდა,

Verse: 100      ვითარმედ დიდ და ძლიერ არიან, სუფევაჲ მისი სუფევა საუკუნჱ, და ჴელმწიფებაჲ მისი თესლითი თესლად.

Chapter: 4  
Verse: 1      მე ნაბუქოდონოსორ შუებულ ვიყავ სახლსა შინა ჩემსა და კეთილი მცენარჱ ერსა ზედა ჩემსა.

Verse: 2      ჩუენებაჲ ვიხილე და შემეშინა მე და შევძრწუნდი საწოლსა ზედა ჩემსა, და ხილვაჲ თავისა ჩემისა<ჲ> შემაძრწუნებდა მე.

Verse: 3      და ჩემ მიერ დაიდვა ბრძანებაჲ წინაშე ჩემსა შემოყვანებაჲ ყოველთა ბრძენთაჲ, რაჲთამცა მითხრეს ჩუენ განმარტებაჲ იგი მის სიზმრისაჲ.

Verse: 4      და შემოსრულ იყვნეს, დგეს ჩემ წინაშე ყოველნი ბრძნეულნი იგი მოგუნი და ქალდეველნი; სიზმარი იგი მათ თანა ვთქუ, და მათ განმარტებაჲ იგი მისი ვერ მითხრეს,

Verse: 5      ვიდრემდის შემოვიდა დანიელ, რომელსა ჰრქუან ბალტასარ, მსგავსად სახელსა მას ღმრთისა ჩემისასა, რამეთუ სული წმიდაჲ ღმრთისა მისისაჲ არს მის Page of ms. J: B124r  თანა,/ ბალტასარ მთავარმან უწოდა. რომელ ეგე მე ვიცი უწყი, რამეთუ სული წმიდაჲ არს შენ თანა,

Verse: 6      და ყოველივე ზრახვაჲ არა დაეფარების შენგან. აწ ისმინე შენ ჩუენებაჲ იგი სიზმრისა მის ჩემისაჲ, და განმარტებაჲ იგი მითხარ მე ერსა ზედა.

Verse: 7      ხჱ მდგომარე შორის ქუეყანასა, სიმაღლჱ მისი მრავალ ფრიად,

Verse: 8      აღმაღლდებოდა აღდუღნებოდა აღსწუდებოდა მი-ღრუბლადმდე ცისა, და განვრცენებოდა და განავსებდა ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათა.

Verse: 9      ფურცელი იგი შუენიერ იყო, და ნაყოფი იგი მისი მრავალ იყო, და საჭმელი ყოველთაჲ მას შინა იყო, და ქუეშჱ მის<ს>ა დაბანაკებულ იყვნეს ყოველნი მჴეცნი ველისანი, და რტოთა მისთა დამკჳდრებულ იყვნეს ყოველნი მფრინველნი ცისანი, და მისგან იზარდებოდა <!> ყოველი ჴორციელი.

Verse: 10      ვხედევდ ჩუენებასა ღამისასა საწოლსა ზედა ჩემსა, და აჰა ესერა ილისტიკი წმიდაჲ ზეცით გარდამოჴდა,

Verse: 11      და ჴმა ყო ძალითა ესრჱთ და თქუა, მოკუეთეთ ხჱ ეგე და მოჰკაფენ<ი>თ რტონი მისნი, და დაჰყარეთ ფურცელი მისი, და განაბნიეთ ნაყოფი მისი, და შეიძრნედ მჴეცნი ქუეშჱ მისა, <და> მფრინველნი რტოთაგან მისთა,

Verse: 12      გარნა მორჩი ხოლო ძირთა მისთა აცადეთ, და ბორკილითა რკინისაჲთა და რვალისაჲთა და მდელოჲთა ველისაჲთა და ცუარითა ცისაჲთა დაწვეს, და მჴეცთა თანა ველისათა ნაწილი მისი, თივასა ქუეყანისასა ჭამდეს,

Verse: 13      და კაცთაგან გული მისი იცვალოს, და გული მჴეცთაჲ მოეცეს მას, და შჳდნი ჟამნი იცვალნენ მის ზედა.

Verse: 14      შეტყუებითა ილისტიკისაჲთა სიტყუაჲ და თქუმული წმიდათაჲ კითხული რაჲთა უწყოდიან, რომელნი ცხო<ვ>ელ არიან, რამეთუ უფალი მაღალი არს რომელი უფლებს მეუფებასა ზედა კაცთასა, და რომლისაცა უნდეს მისცეს იგი, და შეურაცხებაჲ კაცთაჲ აღადგინის მის ზედა.

Verse: 15      ესე ჩუენებაჲ რომელ ვიხილე ნაბუქოდონოსორ მეფემან, და შენ ბალტასარ Page of ms. J: B124v  შეტყუებაჲ მისი მითხარ, რამეთუ ყოველთა ბრძენთა სუფევისა/ ჩემისათა ვერ შეუძლეს შეტყუებაჲ მისი უწყებად ჩემდა, ხოლო შენ ძალ-გიც, და სული წმიდაჲ ღმრთისაჲ არს შენ თანა.

Verse: 16      მაშინ დანიელ რომლისა სახელი ბალტასარ განკჳრდა ვითარ ჟამ ერთ ოდენ, და გულის-სიტყუანი შეაძრწუნებდეს მას. მიუგო მეფემან და ჰრქუა მას. ბალტასარ ჩუენებაჲ იგი და შეტყუებაჲ მისი ნუ გასწრაფებნ შენ. ხოლო ბალტასარ ჰრქუა მას, ჩუენებაჲ ეგე მეფე მოძულეთა შენთა, და შეტყუებაჲ მისი მტერთა შენთა.

Verse: 17      ხჱ იგი რომელ იხილე განდიდებული და განძლიერებული, რომლისაჲ სიმაღლჱ მისწუდა ზეცად, და სივრცჱ მისი ყოველსა ქუეყანასა,

Verse: 18      და ფურცელნი მისნი შუენიერ, და ნაყოფი მისი ფრიად, და საზრდელი ყოველთაჲ მას შინა, და მის ქუეშჱ დამკჳდრებულ იყვნეს მჴეცნი ველისანი, და რტოთა მისთა მფრინველნი ცისანი.

Verse: 19      შენ ხარ იგი მეფჱ, რამეთუ განსდიდენ და განსძლიერდი, და სიმდიდრე შენი განდიდნა და მიიწია ცად, და უფლებაჲ შენი კიდეთა ქუეყანისათა.

Verse: 20      რამეთუ იხილე მეფჱ ილისტიკი და წმიდაჲ გარდამომავალი ზეცით, და თქუა; მოკაფენით რტონი ხესა მას, და განრყუენით იგი, გარნა მორჩი ხოლო ძირთა მისთაჲ აცადეთ ქუეყანასა ზედა, და საკრველითა რკინისაჲთა და რვალისაჲთა და მდელოჲთა ველისაჲთა, და ცუარითა ცისაჲთა იქცეოდის, და მჴეცთა თანა ველისათა ნაწილი მისი ვიდრემდე შჳდნი ჟამნი იცვალნენ მის ზედა.

Verse: 21      ესე არს შეტყუებაჲ მისი მეფჱ, და შეტყუებაჲ ესე მაღლისაჲ არს, რომელი მოიწია უფალსა ჩემსა ზედა მეფესა.

Verse: 22      და შენ განგდევნონ კაცთაგან და მჴეცთა თანა ველისათა იყოს მკჳდრობაჲ შენი, და თივასა ვითარცა ზროხასა გაჭამებდენ შენ, და ცუარსა ქუეშჱ ცისასა იქცეოდი. და შჳდნი ჟამნი იცვალნენ შენ ზედა ვიდრემდე სცნა, რამეთუ უფლებს მაღალი მეფობასა ზედა Page of ms. J: B125r  კაცთასა, და ვისაცა უნდეს მისცეს იგი.

Verse: 23      და რამეთუ/ თქუა; აცადეთ მორჩი ძირთა მის ხისათაჲ; მეფობაჲ შენი შენვე გელოდის, ვიდრემდე სცნა მეუფებაჲ ზეცისაჲ.

Verse: 24      ამისთჳს მეფჱ ზრახვაჲ ჩემი სათნო გეყავნ შენ, და ცოდვანი შენნი ქველის-საქმითა იჴსნნე, და სიცრუვენი შენნი მოწყალებითა გლახაკთაჲთა. ვინ უწყის იყოს ხოლო თუ სულ-გრძელებაჲ ცოდვათა შენთათჳს.

Verse: 25      ესე ყოველი მოიწია ნაბუქოდონოსორის ზედა,

Verse: 26      შემდგომად ათორმეტისა თთჳსა ტაძარსა მას შინა სამეფოსა იმოთხვიდა ბაბილოვნს,

Verse: 27      და მიუგო და თქუა; არა ესე არსა ბაბილონი დიდი, რომელი მე ვაშჱნე სახლად სამეუფოდ სიმტკიცითა ძლიერებისა ჩემისაჲთა პატივად დიდებისა ჩემისა.

Verse: 28      და ვიდრე იყო და სიტყუაჲ ესე პირსა შინა მეფისასა, ჴმაჲ იყო ზეცით გარდამო და თქუა; შენ გერქუმის ნაბუქოდონოსორ, მეფობაჲ შენი წარვიდა შენგან,

Verse: 29      და კაცთაგან განგდევნონ, და მჴეცთა თანა ველისათა მკჳდრობაჲ შენი; თივასა ვითარცა ზროხასა გაჭამებდენ შენ, და შჳდნი ჟამნი იცვალნენ შენ ზედა, ვიდრემდე სცნა რამეთუ მაღალი უფლებს მეუფებასა ზედა კაცთასა, და ვისაცა უნდეს მისცეს იგი.

Verse: 30      მასვე ჟამსა შინა აღესრულა ნაბუქოდონოსორის ზედა, და კაცთაგან განიდევნა, და თივასა ვითარცა ზროხაჲ ჭამდა, და ცუარისაგან ცისა ჴორცნი მისნი შეიღებნეს, ვიდრემდე თმანი მისნი ვითარცა ლომისანი იქმნნეს, და ფრცხილნი მისნი ვითარცა მფრინველისანი.

Verse: 31      და შემდგომად აღსრულებისა მათ დღეთაჲსა მე ნაბუქოდონოსორ თუალნი ზეცად აღვიხილენ, და გონებანი ჩემნი მომეცნეს მე, და მაღალი იგი ვაკურთხე, და ცხოველი იგი უკუნისამდე ვაქე და ვადიდე, რამეთუ ჴელმწიფებაჲ მისი ჴელმწიფება საუკუნო, და სუფევაჲ მისი ნათესავითი ნათესავად.

Verse: 32      და ყოველნი დამკჳდრებულნი ქუეყანისანი ვითარცა არარანი შერაცხილ არიან. და ნებისა-ებრ თჳსისა ყვის ძალითა ცისაჲთა და სამკჳდრებელსა ქუეყანისასა, არა ვინ არს რომელი წინა-აღუდგეს ჴელმწიფებასა მისსა, და ჰრქუა<ს> მას, რაჲ Page of ms. J: B125v  ესე ჰყავ./

Verse: 33      მას ჟამსა შინა გონებანი ჩემნი მოიქცეს ჩემდამო, და პატივსა ვე სუფევისა ჩემისასა მოვედ, და ფერი შუენიერებისა ჩემისაჲ მოიქცა ჩემდავე, და ძლიერთა ჩემთა და დიდდიდთა ჩემთა გამომიძიეს მე, და მეუფებასა ზედა ჩემსა დავმტკიცენ, და დიდებაჲ უმეტესი მომეცა მე.

Verse: 34      აწ მე ნაბუქოდონოსორ ვაქებ და ა<ღ>ვამაღლებ და ვადიდებ მეუფესა ცათასა, რამეთუ ყოველნი საქმენი მი<ს>ნი ჭეშმარიტ არიან, და გზანი მისნი სამართალ, და ყოველნი რომელნი ვლენან ამპარტავანებით შემძლებელ არს დამდაბლებად.

Chapter: 5  
Verse: 1      ბალტასარ მეფემან ყო პური დიდი მთავართა მისთათჳს ათასთა კაცთა, და წინაშე ათასთა მათ ღჳნოჲ;

Verse: 2      და სუმიდა ბალტასარ გემოჲს-ხილვითა ღჳნისაჲთა, და თქუა მოღებად ჭურჭერი იგი ოქროჲსაჲ და ვეცხლისაჲ, რომელი გამოიღო ნაბუქოდონოსორ მამამან მისნან ტაძრისა მისგან იჱრუსალემით.

Verse: 3      და სუმიდეს მით მეფჱ და მთავარნი მისნი და ხარჭნი მისნი და გარე-მომცველნი მისნი.

Verse: 4      სუმიდეს ღჳნოსა, და აქებდეს კერპთა ოქროჲსათა და ვეცხლისათა და რვალისათა და რკინისათა და ძელისათა და ქვისათა.

Verse: 5      მას ჟამსა შინა გამოჩნდა ჴელი კაცისაჲ თითითურთ, და წერდა წინაშე სანთელსა ნაგოზსა კედლისასა სახლისა მის მეფისასა, და მეფჱ ხედვიდა ჴელსა მას თითითურთ რომელი წერდა.

Verse: 6      მაშინ ხატი პირისა მეფისაჲ იცვალა, და გულის-სიტყუანი მისნი შეაძრწუნებდეს მას, და შემტკიცებულნი იგი წელთა მისთანი დაჰჴსნდებოდეს, და მუჴლნი ერეკებოდეს.

Verse: 7      და ღაღად-ყო მეფემან ძლიერად, და თქუა შემომყვანებაჲ მოგუთაჲ და ქალდეველთაჲ და გაზარინელთაჲ, და ჰრქუა ბრძენთა მათ ბაბილონისათა, რომელმან აღმოიკითხოს წერილი ესე და შეტყუებაჲ მისი მაუწყოს მე, ძოწეული შეიმოსოს, და მანიაკი ოქროჲსაჲ ყელსა მისსა, და მესამედ სუფევისა ჩემისა მთავრობდეს.

Verse: 8      და შევიდოდეს ყოველნი ბრძენნი მეფისანი,/ Page of ms. J: B126r  და ვერ შეუძლეს წერილსა მას აღმოკითხვად, და ვერცა შეტყუებაჲ მისი უწყებად მეფისა.

Verse: 9      და ბალტასარ მეფჱ შეძრწუნებულ იყო, და ფერი პირისა მისისაჲ ექცეოდა, და დიდდიდნი იგი მის თანა ძრწოდეს.

Verse: 10      და შევიდა დედოფალი სახლსა მას სადა იგი სუმიდეს, და ჰრქუა; მეფჱ უკუნისამდე ცხოვნდი, გულის-სიტყუანი შენნი ნუ შეგაძრწუნებედ შენ, და ფერი პირისა შენისაჲ ნუ გექცევინ.

Verse: 11      არს კაცი სუფევასა შენსა ქუეშჱ, რომლისა თანა არს სული წმიდაჲ ღმრთისაჲ, და დღეთაცა მამისა შენისათა მღჳძარებაჲ და გულის-ჴმის-ყოფაჲ იპოვა მის თანა. და ნაბუქოდონოსორ მეფემან მამამან შენმან მთავრად დაადგინა იგი ულუკთა მოგუთა გაზარინელთა და ქალდეველთა,

Verse: 12      რამეთუ სული უმეტჱსი იპოვა მის თანა, და გონიერებაჲ და გულის-ჴმის-ყოფაჲ, შეტყუებაჲ ჩუენებათაჲ და თხრობაჲ დაფარულთაჲ ყოველი ესე გამოთქუა დანიელ, და განჴსნაჲცა კრულებათაჲ, და მეფემან დასდვა მას სახელი ბალტასარ. აწ მოუწოდე მას, და შეტყუებაჲ მისი გითხრას შენ.

Verse: 13      მაშინ დანიელ შეიყვანეს წინაშე მეფისა, და ჰრქუა მეფემან დანიელს, შენ ხარა დანიელ ძეთაგანი ნატყუენავისათაჲ ჰურიასტანისაჲ, რომელნი მოიყვანნა ნაბუქოდონოსორ მეფემან მამამან ჩემმან,

Verse: 14      და მასმიეს შენთჳს ვითარმედ სული წმიდაჲ ღმრთისაჲ არს შენ თანა, და მღჳძარებაჲ და გულის-ჴმის-ყოფაჲ და სიბრძნჱ უმეტჱსი იპოვა შენ თანა.

Verse: 15      და აწ შემოვიდეს ჩემ წინაშე ბრძენნი მოგუნი და გაზარი<ნ>ელნი და ქალდეველნი, რაჲთამცა წერილი ესე აღმოიკითხეს, და შეტყუებაჲ მისი მითხრეს მე, და ვერ უძლეს თხრობად ჩემდა,

Verse: 16      და მესმა შენთჳს ვითარმედ განკითხვანი შეატყუნი; აწ უკუეთუ ძალ-გიც წერილი ესე აღმოკითხვად, და შეტყუებაჲ მისი თხრობად ჩემდა, ძოწეული შეიმოსო და მანიაკი ოქროჲსაჲ ყელსა შენსა, და მესამედ მეფობისა Page of ms. J: B126v  ჩემისა ჰმთავრობდე./

Verse: 17      და დანიელ თქუა წინაშე მეფისა; ნიჭი შენი და მოსაცემელი სახლისა შენისაჲ სხუასა მიეც, ხოლო წერილი ეგე აღმოვიკითხო, და შეტყუებაჲ მისი გაუწყო შენ.

Verse: 18      მეფჱ ღმერთმან მაღალმან მეფობაჲ და სიდიდე და პატივი მოსცა ნაბუქოდონოსორს მამასა შენსა,

Verse: 19      და სიდიდისა მისგან რომელ მოსცა მას ღმერთმან ყოველნი ერნი ტომნი და ენანი ძრწოდეს და ეშინოდა პირისაგან მისისა. ვისი უნდა მას მოჰკლვიდა, და რომლისაჲ უნდა მას ტანჯვაჲ სტანჯვიდა, და რომლისაჲ უნდა მას აღმაღლებდა, <და> რომლისაჲ უნდა მას დაამდაბლებდა.

Verse: 20      და ოდეს აღმაღლდა გული მისი, და სული მისი ამპარტავანებასა, გარდამოვარდა მეფობისა მისისაგან და საყდრისაგან თჳსისა, და პატივი მიეღო მისგან,

Verse: 21      და კაცთაგან განიდევნა იგი, და გული მჴეცთაჲ მიეცა მას, და ვირთა თანა ველურთა იყო მკჳდრობაჲ მისი; თივასა ვითარცა ზროხასა აჭამებდეს მას, და ცუარისაგან ცისა ჴორცნი მისნი შეიღებნეს, ვიდრემდე ცნა რამეთუ უფლებს ღმერთი მაღალი მეფობასა ზედა კაცთასა, და ვისაცა უნდეს მისცეს იგი.

Verse: 22      და შენ ძემან მისმან ბალტასარ არა დაიმდაბლე გული შენი წინაშე ღმრთისა, რამეთუ ესე ყოველი უწყოდე

Verse: 23      და უფლისა ღმრთისა ცათაჲსა ზედა აჰმაღლდი და ჭურჭელი ტაძრისა მისისაჲ მოიღე წინაშე შენსა, და შენ და მთავარნი შენნი და ხარჭნი შენნი და თანამწოლნი შენნი ჰსუემდით ღჳნოსა მით, და კერპთა ოქროჲსათა და ვეცხლისათა და რვალისათა და რკინისათა და ძელისათა და ქვისათა, რომელნი არა ხედვენ და არცა ესმის და არცა უწყიან რაჲ აქებდით, და ღმერთი შენი, რომლისა სულნი შენნი და ყოველნი გზანი შენნი ჴელთა შინა მის<თ>ა არს, იგი დაივიწყე და არა ადიდე.

Verse: 24      ამისთჳს პირისა მისისაგან Page of ms. J: B127r  მოივლინა ჴელი ესე კაცისაჲ, და წერილი ესე დააწესა;/

Verse: 25      და ესე არს წერილი ესე დაწესებული. მანე თეკელ ფარეზ,

Verse: 26      და ესე არს შეტყუებაჲ სიტყჳსაჲ ამის; მანე აღრაცხა ღმერთმან მეფობაჲ შენი და აღასრულა იგი.

Verse: 27      თეკელ; აღიწონა სასწორითა და იპოვა დაკლებულ.

Verse: 28      ფარეზ, განივთა მეფობაჲ შენი, და მიეცა უჟიკთა და სპარსთა.

Verse: 29      და თქუა ბალტასარ, და შეჰმოსეს დანიელს ძოწეული, და მანიაკი ოქროჲსაჲ გარდააცუეს ყელსა მისსა, და ქადაგი იგი განავლინა მისთჳს რაჲთა იყოს მესამედ სუფევისა მისისა.

Verse: 30      მას ღამესა მოიკლა ბალტასარ ქალდეველი.

Verse: 31      და დარიოს უჟიკმან წარიღო მეფობაჲ, და იყო იგი სამეოც და ორ წლის.

Chapter: 6  
Verse: 1      და სათნო უჩნდა წინაშე მისსა, და დაადგინ<ნ>ა სამეუფოსა თჳსსა ზედა მთავარნი იგი ას და ოცნი, რაჲთა იყვნენ იგინი ზედა სამეუფოსა მისსა.

Verse: 2      და მათ ზედა სხუანი დაწესებულნი სამნი, დანიელ იყო ერთი მათგანი, რაჲთა მისცემდენ მთავარნი იგი სიტყუასა, რაჲთა მეფჱ არა რაჲთ უცალო იყოს.

Verse: 3      და იყო დანიელ უფროჲს მათსა, რამეთუ სული უმეტჱსი იყო მის თანა, და მეფემან დაადგინა იგი ყოველსა ზედა სამეუფოსა თჳსსა.

Verse: 4      და დაწესებულნი იგი და მთავარნი ეძიებდეს მიზეზსა პოვნად დანიელისთჳს, და ყოველი მიზეზი და შეცოდებაჲ და შეურაცხებაჲ არა პოვეს მისთჳს, რამეთუ სარწმუნო იყო დანიელ;

Verse: 5      და თქუეს დაწესებულთა მათ, არა ვპოვეთ დანიელისთჳს მიზეზი გარნა შჯულიერებითა ღმრთისა თჳსისაჲთა.

Verse: 6      მაშინ დაწესებულნი იგი და მთავარნი მოუჴდეს მეფესა და ჰრქუეს მას, დარიოზ მეფჱ უკუნისამდე ცხონდი,

Verse: 7      შეიზრახნეს ყოველნი სუფევისა შენისანი ერის-თავნი და სოფლებისა მთავარნი მარზ<ა>პნები და ნახპეტები დამტკიცებად სიმტკიცჱ სამეუფოჲ და განძლიერებად განჩინებაჲ, რაჲთა რომელმან Page of ms. J: B127v  ითხოვოს თხოვაჲ ყოვლისა ღმრთისა და კაცისა/ ვიდრემდე დღედმდე ოც და ათად, არამედ შენგან ხოლო მეფჱ შთავედინ ჯურღმულსა მას ლომთასა.

Verse: 8      აწ მეფჱ დაამტკიცე ბრძანებაჲ და მიმოეც წიგნები, რაჲთა არა იქცეს ბრძანებაჲ უჟიკთა და სპარსთაჲ.

Verse: 9      მაშინ დარიოზ მეფემან უბრძანა დაწერად შჯული ესე; და ვითარცა ესმა დანიელს რამეთუ დაწერა ბრძანებაჲ ესე,

Verse: 10      შევიდა სახლსა თჳსსა, და სარკუმელნი იყვნეს მისნი განღებულ ქორსა მას ზედა მისსა წინაშე იჱრუსალემსა, და სამსა ჟამსა დღესა მოიდრიკნის მუჴლნი ილოცავნ და აღუვარებნ ღმერთსა თჳსსა ვითარცა იგი ჰყოფნ პირველცა.

Verse: 11      მაშინ კაცთა მათ მზირ უყვეს მას, და პოვეს დანიელ ვედრებასა ზედა და ლოცვასა ღმრთისა თჳსისასა.

Verse: 12      და მოუჴდეს და ჰრქუეს მეფესა; არა ბრძანებაჲ დააწესეა, რაჲთა ყოველმან კაცმან, რომელმან ითხოვოს ყოვლისაგან ღმრთისა და კაცისა სათხოველი, ვიდრე დღედმდე ოც და ათად, არამედ შენგან ხოლო მეფჱ, შთავარდეს იგი ჯურღმულსა მას ლომთასა. და თქუა მეფემან; ჭეშმარიტ არს სიტყუაჲ, და ბრძანებაჲ უჟიკთა და სპარსთაჲ არა წარჴდეს.

Verse: 13      მაშინ მიუგეს და ჰრქუეს წინაშე მეფისა; დანიელ ძეთაგანი ნატყუენავისა ჰურიასტანისათაჲ არა დაემორჩილა ბრძანებასა შენსა მეფჱ, და ჟამთა სამთა დღესა შინა ითხოვს ღმრთისაგან თჳსისა.

Verse: 14      მაშინ მეფესა ვითარცა ესმეს სიტყუანი ესე, ფრიად შეწუხდა დანიელისთჳს, და შურებოდა მისთჳს რაჲთა განარინოს იგი, და ვიდრე მწუხრადმდე ღუაწლსა შინა იყო რაჲთამცა განარინა იგი.

Verse: 15      მაშინ კაცთა მათ ჰრქუეს მეფესა; უწყოდე მეფჱ რამეთუ ბრძანებაჲ უჟიკთაჲ და სპარსთაჲ და განჩინებაჲ და წესი, რომელი მეფემან დაამტკიცოს, არა ჯერ არს ცვალებად.

Verse: 16      მაშინ მეფემან თქუა, და მოიყვანეს დანიელ და შთააგდეს იგი ჯურღმულსა ლომთასა; და ჰრქუა მეფემან დანიელს, ღმერთმან შენმან, რომელსა Page of ms. J: B128r  ჰმსახურებ მარადის, მან განგარინოს შენ./

Verse: 17      და მოიღეს ლოდი და დასდვეს პირსა მის ჯურღმულისასა, და დაჰბეჭდა მეფემან ბეჭდითა თჳსითა და ბეჭდითა მთავართა თჳსთაჲთა, რაჲთა არა იქცეს რაჲ მე საქმჱ დანიელის ზედა.

Verse: 18      და წარვიდა მეფჱ სახედ თჳსა, და დაწვა უსეროდ, და საჭმელი არა რაჲ მოითხოვა, და ძილი განეშოვრა მისგან, და დაჰჴშნა ღმერთმან პირნი მათ ლომთანი, და არა შეეხნეს დანიელს.

Verse: 19      მაშინ მეფჱ აღდგა მსთუად განთიად, და წრაფით მივიდა ჯურღმულსა მას ლომთასა.

Verse: 20      და ვითარცა მიიწია ჯურღმულსა მას, ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა და თქუა; დანიელ მონაო ღმრთისა ცხოვლისაო, ღმერთსა რომელსა ჰმსახურებდ შენ მარადის, უკუეთუ შეუძლო განრინებად შენდა პირისაგან ლომთაჲსა.

Verse: 21      და ჰრქუა დანიელ მეფესა; მეფჱ უკუნისამდე ცხონდი.

Verse: 22      ღმერთმან ჩემმან მოავლინა ანგელოზი თჳსი, და დაუყენა პირნი ლომთანი, და არა შემჭამეს მე, რამეთუ წინაშე მისსა სიწრფოებაჲ ჩემი იპოვა; შენ წინაშეცა მეფჱ შეცოდებაჲ არა რაჲ მექმნა.

Verse: 23      მაშინ მეფემან განიხარა მის ზედა, და ბრძანა აღმოყვანებაჲ დანიელისი ჯურღმულისა მისგან, და აღმოიყვანეს დანიელ მღჳმისა მისგან, და განრყუნილებაჲ არა რაჲ იპოვა მის თანა, რამეთუ ჰრწმენა მას ღმერთი თჳსი.

Verse: 24      და უბრძანა მეფემან, და მოიყვანნეს კაცნი იგი შემასმენელნი დანიელისნი, და შთასთხინეს ჯურღმულსა მას ლომთასა იგინი და ძენი მათნი და ცოლნი მათნი, და ვიდრე არღარა მიწევნულ იყვნეს იატაკსა ჯურღმულისა მის, ეუფლნეს მათ ლომნი იგი, და ყოველნი ძუალნი მათნი დამუსრნეს და დაამწულილნეს.

Verse: 25      მაშინ დარიოზ მეფემან მიწერა ყოველთა მიმართ ერთა ტომთა და ენათა, რომელნი მკჳდრ ხართ ყოველსა ქუეყანასა, მშჳდობაჲ თქუენ ზედა განმრავლდინ.

Verse: 26      პირისა ჩემისაგან დაიდვა ბრძანებაჲ ყოველთა მიმართ სამთავროთა Page of ms. J: B128v  სუფევისა ჩემისათა, რაჲთა ეშინოდის და ძრწოდიან/ პირისაგან ღმრთისა დანიელისისა, რამეთუ იგი არს ღმერთი ცხოველი, და ჰგიეს საუკუნეთა, და სუფევაჲ მისი არა განირყუნეს, და უფლებაჲ მისი ვიდრე სრულიად.

Verse: 27      შეეწევის და იჴსნის და იქმს სასწაულებსა და ნიშებსა ზეცასა და ქუეყანასა, რომელმან იჴსნა დანიელ პირისაგან ლომთაჲსა.

Verse: 28      და დანიელ წარჩინებულ იყო სუფევასა დარიოს მეფისასა, და სუფევასა კჳროს სპარსისასა.

Chapter: 7  
Verse: 1      პირველსა წელსა ბალტასარისსა მეფისა ქალდეველთაჲსა ჩუენებაჲ იხილა დანიელ, და ხილვაჲ იგი თავისა თჳსისაჲ საწოლსა თჳსსა ზედა, და ჩუენებაჲ იგი დაწერა.

Verse: 2      მე დანიელ ვხედევდ, და აჰა ესერა ოთხნი ქარნი ცისანი მოიწინეს ზღუასა მას დიდსა,

Verse: 3      და ოთხნი მჴეცნი გამოვიდოდეს მიერ ზღჳთ ერთი ერთისა უმჯობჱსი ურთიერთას.

Verse: 4      პირველი იგი ვითარცა ლომი ძუვი, და ფრთენი ესხნეს მას ვითარცა ორბისანი, და ვხედევდ მას ვიდრემდე მოეფხურნეს ფრთენი იგი მისნი, და აღიღო ქუეყანით და ფერჴთა ზედა კაცისათა დადგა, და გული კაცისაჲ მოეცა მას.

Verse: 5      და აჰა ესერა მჴეცი მეორჱ მსგავსი დათჳსაჲ, და ერთ კერძო განდგა, და სამნი ფერცხალნი პირსა მისსა შორის კბილთა მისთა, და ეტყოდეს მას, აღდეგ და ჭამდი ჴორცსა მრავალთასა.

Verse: 6      შემდგომად ამისა ვხედევდ, და აჰა ესერა მჴეცი სხუაჲ ვითარცა ვეფხი, და მას ედგნეს ფრთ<ე>ნი ოთხნი მფრინველისანი ზედა კერძო მისა, და ოთხნი თავნი მჴეცისანი მის, და ჴელმწიფებაჲ მოეცა მას.

Verse: 7      და შემდგომად ამისა ვიხილე, და აჰა ესერა მჴეცი იგი მეოთხჱ საშინელი <და> ზარის-განსაჴდელი უძლიერესი პირველთა მათ; შუანი მისნი რკინისანი დიდნი. შეშჭამდა ყოველთა, და დაამწულილებდა, და ნეშტსა მას ფერჴითა თჳსითა დასთრგუნვიდა, და ესე Page of ms. J: B129r  უმჯობჱს იყო ყოველთა უმეტჱს უფროჲს სხუათა მათ მჴეცთა უწინარჱს/თა მისთა, რქანი ედგნეს მას ათნი.

Verse: 8      განვიცდიდ რქათა მათ მისთა, და აჰა ესერა რქაჲ მცირჱ სხუაჲ აღმოვიდოდა შორის მათსა, და სამნი რქანი წინაშე მი<ს>სა განიფხურნეს უწინარჱსნი მისსა, და აჰა ესერა თუალნი ვითარცა კაცისანი რქასა მას, და პირი რომელი იტყოდა დიდდიდსა, და ჰყოფდა ბრძოლასა წმიდათა მიმართ.

Verse: 9      ვხედევდ მე ვიდრემდე საყდარნი დაედგნეს, და ძუელი იგი დღეთაჲ დაჯდა; სამოსელი მისი სპეტაკ ვითარცა თოვლი; თმაჲ თავისა მისისაჲ ვითარცა მატყლი წმიდაჲ; საყდარი მისი ვითარცა ალი ცეცხლისაჲ, ეტლის-თუალნი მისნი ცეცხლ-ებრ შემწუველ.

Verse: 10      მდინარე ცეცხლისაჲ იძრეოდა წინაშე მისა; ათასნი ათასთანი ჰმსახურებდეს მას, და ბევრნი ბევ<რ>თანი დგეს წინაშე მის<ს>ა. სამშჯავროჲ დაეგო, და წიგნნი განეხუნეს.

Verse: 11      ვხედევდ მაშინ ჴმისა მისგან სიტყუათაჲსა დიდდიდსა რომელსა რქაჲ იგი იტყოდა, რომელი მოიკლა მჴეცი იგი და წარწყმდა, და ჴორცნი მისნი მიეცნეს დასაწუველად ცეცხლსა.

Verse: 12      და ნეშტთა მათ მჴეცთაჲ მთავრობაჲ გარდადგა, და სიგრძჱ ცხორებისაჲ მოეცა მათ ვიდრე ჟამადმდე.

Verse: 13      ვხედევდ ჩუენებასა ღამისასა, და აჰა ესერა ღრუბელთა ზედა ცისათა ვითარცა ძჱ კაცისაჲ მომავალი, და ვიდრე ძუელისა მის დღეთაჲსა მოიწია, და წარდგა წინაშე მის<ს>ა.

Verse: 14      და მას მოეცა მთავრობაჲ და პატივი და სუფევაჲ, და ყოველნი ერნი ტომნი და ენანი ჰმონებდეს მას, ჴელმწიფებაჲ მისი ჴელმწიფება საუკუნო, რომელი არა წარჴდეს, და მეუფებაჲ მისი არა განირყუნეს.

Verse: 15      შეძრწუნდა გული ჩემი გუამსა ჩემსა, და მე დანიელს ხილვაჲ თავისა ჩემისაჲ შემაძრწუნებდა.

Verse: 16      და მოუჴედ ერთსა მდგომარეთა მათგანსა, და განჩინებულად ვეძიებდ სწავლად მისგან ამის ყოვლისათჳს, და მითხრა მე განცხადებულად, შეტყუებაჲ Page of ms. J: B129v  იგი სიტყუათაჲ/ მათ მაუწყა მე და თქუა.

Verse: 17      ესე მჴეცნი ოთხნი ოთხნი მეფენი აღდგენ ქუეყანასა ზედა, რომელი აღიხუნენ,

Verse: 18      და წარმოიღონ მეუფებაჲ წმიდათა მაღლისათა, და დაიპყრან იგი ვიდრე საუკუნოდ და ვიდრე საუკუნეთა საუკუნეთასა.

Verse: 19      და ვეძიებდ გამოჭეშმარიტებულად მჴეცისა მისთჳს მეოთხისა, რამეთუ იყო იგი უმჯობჱს და საშინელად უმეტჱსად. კბილნი მისნი რკინისანი და ფრცხილნი მისნი რვალისანი, ჭამდა <და> დაამწულილებდა, <და> ნეშტსა მას ფერჴითა თჳსითა დასთრგუნვიდა.

Verse: 20      და რქათა მათთჳს ათთა რომელნი იყვნეს თავსა მისსა <და> ერთისა მისთჳს რქისა, რომელი აღმოჴდა უკუანაჲსკნელ <და> განჰფხურნა პირველნი იგი სამნი, რომლისა იგი თუალნი და პირი იტყოდა დიდდიდსა, და ხილვაჲ მის მჴეცისაჲ უფროჲს ყოველთა მათ მჴეცთაჲ სხუათა.

Verse: 21      ვხედევდ, და რქაჲ იგი ჰყოფდა ბრძოლასა წმიდათა თანა, და განძლიერდა მათა მიმართ,

Verse: 22      ვიდრემდე მოვიდა ძუელი იგი დღეთაჲ, და საშჯელი მიეცა წმიდათა მაღლისათა, <და> ჟამი მოიწია, და მეფობაჲ დაიპყრეს წმიდათა.

Verse: 23      და თქუა; მჴეცი იგი მეოთხჱ მეუფებაჲ მეოთხჱ იყოს ქუეყანასა ზედა, რომელი წარემატოს ყოველთა მეუფებათა, და შეჭამოს ყოველი ქუეყანაჲ, <და> დათრგუნოს იგი, და მოსრას.

Verse: 24      და ათნი იგი რქანი მისნი, ათნი მეფენი <აღ>დგენ, და შემდგომად მათსა აღდგეს სხუაჲ, რომელმან გარდაჰმატოს სიბოროტითა ყოველთა უწინარჱსთა მისთა, და სამნი მეფენი დაამდაბლნეს.

Verse: 25      და სიტყუასა მაღლისა მიმართ იტყოდის, და წმიდათა მაღლისათა ჰბრძოდის, და ჰგონებდეს ცვალებად ჟამთა და შჯულსა, და მიეცეს ჴელთა მისთა ჟამთა და ჟამთა და კერძოდ ჟამისაჲ.

Verse: 26      და ზრახვაჲ იზრახეს და გულის-ჴმა-ყვეს, რაჲთა მთავრობაჲ Page of ms. J: B130r  გარდაადგინონ განრყუნად/ და წარწყმედად ვიდრე სრულიადმდე.

Verse: 27      და სუფევაჲ და ჴელმწიფებაჲ და სიმდიდრე მეუფებათაჲ ქუეშჱ ყოველსა ცასა მიეცა წმიდათა მაღლისათა, და სუფევაჲ მისი სუფევა საუკუნე, და ყოველნი მთავრობანი და ჴელმწიფებანი მას ჰმონებდენ, აქამომდე დასასრული სიტყუათაჲ.

Verse: 28      მე დანიელს გულის-სიტყუანი ჩემნი უფროჲსად შემაძრწუნებდეს, და ფერი პირისა ჩემისაჲ იცვალა, და სიტყუაჲ იგი გულსა ჩემსა დამემარხა.

Chapter: 8  
Verse: 1      წელსა მესამესა ბალტასარ მეფისასა ხილვაჲ მეჩუენა მე დანიელს შემდგომად ჩუენებისა მის ჩემისა პირველისა.

Verse: 2      ვიყავ მე შოშს ციხესა, რომელ არს სოფელსა მას შინა ელამისასა, და ვდებ უბალს.

Verse: 3      და აღვიხილენ თუალნი ჩემნი, და ვიხილე, და აჰა ესერა ვერძი ერთი მდგომარე უბალსა ზედა, და <ესხნეს> მას რქანი მაღალნი, და ერთი იგი უმაღლჱს ერთისა მის, და უმაღლჱსი იგი აღმოვიდოდა უკუანაჲსკნელ.

Verse: 4      და ვიხილე; ვერძი იგი ურქენდა ზღჳთ კერძო და ჩრდილოჲთ და სამხრით, და ყოველნი მჴეცნი ვერ დადგეს წინაშე მისსა, და არა ვინ იყო განმარინებელი ჴელისაგან მისისა, და ყო ნებისა-ებრ თჳსისა, და განდიდნა.

Verse: 5      და მე ვითარცა განვიზრახევდ, და აჰა ესერა ვაცი თხათაჲ მოვიდოდა ბღუარით კერძო პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა. და არა დაეხებოდა ქუეყანასა, და ვაცსა მას რქაჲ შორის თუალთა მისთა.

Verse: 6      და მოიწია ვიდრე მის ვერძისამდე, რომელსა იგი რქანი ესხნეს, რომელი ვიხილე მდგომარჱ წინაშე უბალსა, და მორბიოდა მისა სიმძაფრითა ძალისა თჳსისაჲთა.

Verse: 7      და ვიხილე იგი მოწევნული ვიდრე მის ვერძისამდე, და განძჳნდა მისა მიმართ, <და> ეცა ვერძსა მას, და შემუსრნა ორნი რქანი მისნი, და არა იყო ძალი ვერძსა მას დადგომად წინაშე მისა, და დასცა იგი ქუეყანად, და დათრგუნა იგი, და არა ვინ იყო განმარინებელ ვერძისა მის ჴელისაგან მისისა,

Verse: 8      და ვაცი Page of ms. J: B130v  იგი თხათაჲ განდიდნა ფრიად, <და> ძლიერებასა ოდენ მის<ს>ა/ შეიმუსრა რქაჲ იგი მისი დიდი, და აღმოჴდეს ოთხნი რქანი ქუეშჱ მის<ს>ა ოთხთა ქართა ცისათა.

Verse: 9      და ერთისა მათგანისაგან გამოჴდა რქაჲ ერთი მცირჱ, და განდიდნა უმეტჱს სამხრით კერძო და ძალთა კერძო.

Verse: 10      განდიდნა ვიდრე ძალადმდე ცისა, და გარდამოვარდა ქუეყანად ძალისა მისგან და ვარსკულავთა, და დათრგუნნა იგინი,

Verse: 11      ვიდრემდე მთავარმან ერის-მძღუარმან იჴსნეს ტყუჱ, და მისთჳს შესაწირავი აღიღონ, და ყო, და წარემართა მას, და სიწმიდე მოოჴრდეს.

Verse: 12      და მოეცა შესაწირავსა ცოდვაჲ, და დავარდა ქუჱ სიმართლჱ, და ყო, და წარემართა.

Verse: 13      და მესმა ერთისა წმიდისა სიტყუაჲ, და თქუა ერთმან წმიდამან ფელმონას რომელი იგი იტყოდა; ვიდრემდე ხილვაჲ ესე დგეს, და მსხუერპლი ესე რომელი აღიღო; ცოდვაჲ იგი მოოჴრებისაჲ, რომელ მოეცა, და წმიდაჲ იგი და ძალი დაითრგუნოს.

Verse: 14      და ჰრქუა მას; ვიდრე მწუხრადმდე და განთიადმდე დღენი ორათას სამას, და განწმიდნეს სიწმიდჱ იგი.

Verse: 15      და იყო ხილვასა მას ჩემსა მე დანიელ ჩუენებისა მის, და ვეძიებდ გულის-ჴმის-ყოფასა; და აჰა ესერა დადგა წინაშე ჩემსა ვითარცა ხილვაჲ კაცისაჲ.

Verse: 16      და მესმა ჴმაჲ კაცისაჲ შორის უბალსა და თქუა; გაბრიელ გულის-ჴმა -უყავ მაგას ხილვაჲ;

Verse: 17      და მოვიდა და დადგა მახლობელად დგომისა ჩემისა, და მოსლვასა მას მისსა შევსულბი, და დავეცი პირსა ზედა ჩემსა, და მრქუა მე; გულის-ჴმა-ყავ ძეო კაცისაო, რამეთუ აღსასრულსა იყოს ხილვაჲ ესე.

Verse: 18      და იტყოდა რაჲ ჩემდამო დავსულბი, და დავვარდი პირსა ჩემსა ზედა ქუეყანად; და შემახო მე, და დამადგინა ფერჴთა ჩემთა ზედა.

Verse: 19      და მრქუა მე; აჰა ესერა მე Page of ms. J: B131r  გაუწყო შენ, რომელი ყოფად არს უკუანაჲსკნელსა/ რისხვასა, რამეთუ არს და ჟამი აღსასრულადმდე.

Verse: 20      ვერძი რომელი იხილე, რომელსა ედგნეს რქანი, მეფჱ არს სპარსთაჲ და უჟიკთაჲ.

Verse: 21      და ვაცი იგი თხათაჲ მეუფჱ იონთაჲ არს, რქაჲ იგი დიდი რომელი იყო შორის თუალთა მისთა იგი არს მეფჱ პირველი,

Verse: 22      რომელი იგი შეიმუსრა, რომლისა იგი ქუეშჱ აღდგეს ოთხნი რქანი, ოთხნი მეფენი ნათესავისა მისისაგან აღდგენ არა თჳსითა ძალითა მათითა;

Verse: 23      და უკუანაჲსკნელ მეფობისა მათისა რაჟამს აღივსნენ ცოდვანი მათნი, აღდგეს მეფჱ ურცხჳნოჲ პირითა და გულის-ჴმის-მყოფელი იგავთაჲ;

Verse: 24      და მტკიცე იყოს ძალი მისი და არას ძალითა თჳსითა, და საკჳრველნი იგი განრყუნნეს, და წარემართოს, და ყოს, და განრყუნნეს ძლიერნი და ერი წმიდაჲ.

Verse: 25      და უღელი ჴელისა მისისაჲ წარემართოს, ზაკუვაჲ ჴელთა მისთაჲ და გული მისი განდიდნეს, და ზაკუვით განრყუნნეს მრავალნი, და წარწყმედად მრავალთა დადგეს, და ვითარცა კუერცხნი ჴელითა შემუსრნეს .

Verse: 26      და ხილვაჲ იგი მწუხრისაჲ და განთიადისაჲ, რომელი აღეღო, ჭეშმარიტ არს, და შენ დაჰბეჭდე ჩუენებაჲ, რამეთუ დღედმდე მრავლად არს.

Verse: 27      და მე დანიელ დავსნეულდი, და დავწევ, და მერმე აღვდეგ, და ვიქმოდე საქმესა მეფისასა. და მიკჳრდა ხილვაჲ იგი, და არა ვინ იყო გულის-ჴმის-მყოფელ.;

Chapter: 9  
Verse: 1      პირველსა წელსა დარიოზისა ძისა ასუერის<ს>ა ნათესავისაგან უჟიკთაჲსა, რომელი მეფობდა მეფობასა ქალდეველთაჲსა.

Verse: 2      მე დანიელ გულის-ჴმა-ვყავ წიგნთაგან რიცხვსა წელთაჲსა, რომელ იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ იერემიაჲსა წინაწარმეტყუელისა აღსრულებისა მის მოოჴრებისა იჱრუსალემისა სამეოც და ათ წელ.

Verse: 3      და მივეც პირი ჩემი უფლისა მიმართ გამოძიებად Page of ms. J: B131v  ლოცვისა და ვედრებისა მარხვითა და ძაძითა.

Verse: 4      და ვილო/ცევდ უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩემისა, და აუვარებდ, და ვთქუ; უფალო ღმერთო დიდო და საკჳრველო და ძლიერო, რომელმან დაუმარხი აღთქუმაჲ და წყალობაჲ მოყუარეთა შენთა, რომელთა დაიმარხნიან მცნებანი შენნი,

Verse: 5      შეგცოდეთ; უმსახურებელ ვიქმნენით, და განგიდეგით შენგან, და გარდავიქეცით მცნებათაგან შენთა და სამართალთაგან შენთა.

Verse: 6      და არა ვისმინეთ მონათა შენთა წინაწარმეტყუელთაჲ, რომელნი ეტყოდეს მეფეთა ჩუენთა და მთავართა სახელითა შენითა და ყოველსა ერსა ქუეყანისასა,

Verse: 7      შენდა უფალო სიმართლჱ, და ჩუენდა სირცხჳლი პირისა ჩუენისაჲ, ვითარცა დღესა მას კაცისა ჰურიასტანელისა და მკჳდრთა იჱრუსალემისათა და ყოველთა ისრაჱლისათა, რომელნი იგი ახლოს არიან, და რომელნი იგი შორიელ არიან ყოველსა ქუეყანასა ზედა, და მიმოდააბნიენ შენ იგინი ურჩებითა მათითა, რომელნი იგი არა დაგემორჩილნეს შენ.

Verse: 8      უფალო ჩუენდა სირცხჳლი პირისა ჩუენისაჲ და მეფეთა მათ ჩუენთა და მამათა მათ ჩუენთა, რომელთა იგი შეგცოდეს შენ.

Verse: 9      უფალსა ღმერთსა ჩუენსა, შენნი არიან წყალობანი, და შენნი არიან ლხინებანი, რამეთუ განგიდეგით,

Verse: 10      და არა ვისმინეთ ჴმაჲ შენი უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲ სლვად შჯულთა შინა შენთა, რომელნი იგი მისცენ პირის-პირ ძამათა ჩუენთა ჴელითა მით წინაწარმეტყუელთა შენთაჲთა.

Verse: 11      და ყოველი ისრაჱლი გარდაჰჴდა შჯულსა შენსა, და გარდააქციეს, რაჲთა არა ისმინონ ჴმისა მაგის შენისა, და მოვიდა და მოიწია ჩუენ ზედა წყევაჲ იგი, და ფიცი იგი რომელ წერილ არს შჯულსა მოსესსა მონისა შენისასა, რამეთუ შევსცოდეთ ჩუენ მას.

Verse: 12      და განამტკიცნა მან სიტყუანი იგი მისნი, რომელთა იგი იტყოდა ჩუენ ზედა, და მსაჯულთა მათ ჩუენთა ზედა, რომელნი იგი გუსჯიდეს ჩუენ მოვლინებად ჩუენ ზედა ესე-ვითარი ჭირი დიდდიდი, რომელი არა სადა ყოფილ იყო, და არცა ყოფად არს ცასა ქუეშჱ ყოველსა რაჲ იგი დღენი ედგნეს იჱრუსალემსა.

Verse: 13      ვითარცა იგი წერილ არს შჯულსა მოსე<ს>სა, ესე ყოველი მოვიდა და მოიწია ჩუენ ზედა, და ვერ ვაგეთ ჩუენ ლოცვად წინაშე Page of ms. J: B132r  პირსა უფლისა ღმრთისა ჩუენისასა/ მოქცევად ჩუენდა უშჯულოებისაგან ჩუენისა, და გულის-ჴმის-ყოფად ჩუენდა ყოველი ჭეშმარიტებაჲ უფლისა ჩუენისაჲ.

Verse: 14      და განიღჳძა უფალმან ღმერთმან ჩუენმან ძჳრის-საქმესა მას ჩუენსა ზედა, და მოავლინა ესე ყოველი რაჲვე ჩუენ ზედა, რამეთუ მართლ არს უფალი ღმერთი ჩუენი ყოველსა ზედა ყოფასა მისსა, რაჲცა მიყო ჩუენ, რამეთუ არა ვისმინეთ ჴმისა მისისაჲ.

Verse: 15      და აწ უფალო დმერთო ჩუენო, რომელმან გამოიყვანე ერი შენი ქუეყანით ეგჳპტელთაჲთ ჴელითა შენითა მტკიცითა, და <ჰ>ყავ შენ სახელი ვითარცა დღე ესე, ვცოდეთ ჩუენ; უშჯულო ვიქმნენით.

Verse: 16      უფალო ყოველსა შინა არს წყალობაჲ შენი; გარე-მიაქციე გულის-წყრომაჲ რისხვისა შენისაჲ ქალაქისა შენისაგან იჱრუსალემისა, და მთისაგან წმიდისა შენისა, რამეთუ ცოდვითა ჩუენითა და უშჯულოებითა მამათა ჩუენთაჲთა იჱრუსალემი და ერი იგი შენი საყუედრელად მიეცნეს ყოველსა შორის, რომელნი იგი იყვნეს გარემოჲს ჩუენსა.

Verse: 17      და აწ შეგესმინ ჩუენი უფალო ღმერთო ჩუენო ლოცვაჲ მონისა შენისაჲ, და შეიწირენ თაყუანის-ცემანი მისნი, გამოაჩინე პირი შენი სიწმიდესა ზედა შენსა, რომელი იგი მოიოჴრა შენთჳს უფალო.

Verse: 18      მოყავ ყური შენი ღმერთო, და ისმინე ჩუენი; აღიხილენ თუალნი შენნი და იხილე განრყუნილებაჲ ჩუენი და ქალაქისა მის შენისაჲ, რომელსა დაედვა სახელი შენი მას ზედა, რამეთუ არა სიმართლითა ჩუენითა მიმიპყრიეს გული შეწყნარებასა ჩუენსა, არამედ წყალობისა შენისა-ებრ.

Verse: 19      ისმინე ჩუენი უფალო, და მილხინე ცოდვათა ჩუენთაგან, მოხედენ უფალო; ყავ უფალო, და ნუ მაყოვნებ სახელისა შენისათჳს უფალო ღმერთო ჩუენო, რამეთუ სახელი შენი დებულ არს ზედა ქალაქსა ამის შენსა.

Verse: 20      მე ვიდრე ვიტიყოდე და მიუთხრობდ ცოდვათა ჩემთა და ცოდვათა ერისა ჩემისა ისრაჱლისათა, და მე შე-ოდენ-ვაწყალებდ თავსა ჩემსა წინაშე უფლისა ღმრთისა ჩემისა მთისა მის წმიდისა უფლისა ღმრთისა ჩემისა.

Verse: 21      იყვნენ ოდენ სიტყუანი იგი ლოცვისანი პირსა შინა ჩემსა და აჰა ესერა ვხედევდ კაცსა მას გაბრიელს, რომელი იგი ვიხილე პირველსა მას ჩუენებასა Page of ms. J: B132v  ჩემსა ფრინვით მომავალსა;

Verse: 22      და შემომეახლა მე ჟამსა ოდენ მწუ/ხრისა მსახურებასა, და მეცნიერ მყო მე, და მეტყოდა მე და თქუა; დანიელ აწ მოსრულ ვარ უწყებად შენდა.

Verse: 23      ვითარცა დასაბამსა მას ლოცვათა შენთასა გამოვიდეს სიტყუანი პირისაგან შენისა, და მე მოვედ თხრობად შენდა, რამეთუ კაცი სანატრელი ხარი შენ. აწ განიზრახე სიტყჳთა მაგით შენითა და გულსა დაიდევ ჩუენებაჲ ეგე რომელი იხილე;

Verse: 24      სამეოც და ათნი შჳდეულნი დაებადნეს ერსა მას შენსა ზედა და ზედა ქალაქსა მას წმიდასა შენსა, ვიდრემდე დაძუელდენ აღსრულებად ცოდვათა, და დაბეჭდვად მათ, და აჴოცად უშჯულოებისა, და ლხინებად სიცრუვეთა, და მოწევნად სიმართლისა საუკუნოჲსა, და დაბეჭდვად ხილვათა და წინაწარმეტყუელებათა, და ცხებად წმიდა<სა> წმიდათასა.

Verse: 25      და სცნა და გულის-ჴმა-ჰყო გამოსლვისაგან სიტყჳსა მიგებად და აღშჱნებად იჱრუსალემსა ვიდრე ქრისტჱსადმდე წინამძღურისა შჳდეულნი შჳდ და შჳდეულნი სამეოც და ორ; და მოაქციოს, და აღაშჱნოს უბნები და ზღუდჱ, და განახლდენ ჟამნი.

Verse: 26      და შემდგომად სამეოცთა და ორთა შჳდეულთა მოისრას ცხებულებაჲ, და სამართალი არა იყოს მას შინა და ქალაქსა, და სიწმიდეცა განირყუნეს თანად მთავრისა მის მომავალისა და მოიკუეთნენ დარღუნითა, და ვიდრე აღსრულებადმდე ბრძოლისა შემოკლებულისა და განრყუნისა.

Verse: 27      და განუძლიეროს აღთქუმაჲ მრავალთა შჳდეულ ერთ და ზოგსა შჳდეულისასა, აღიღოს მსხუერპლი და შესაწირავი, და ტაძარსა მას საძაბელი მოოჴრებისაჲ, და ვიდრე აღსრულებადმდე ჟამისა აღსასრული მოეცეს მოოჴრებასა.

Chapter: 10  
Verse: 1      წელსა მესამესა კჳროს მეფისა სპარსთაჲსა სიტყუაჲ გამოეცხადა დანიელსა, რომლისა სახელი ბალტასარ, და ჭეშმარიტ არს სიტყუაჲ; და ძალი დიდი და გულის-ჴმის-ყოფაჲ მოეცა მას ხილვასა მას.

Verse: 2      და მათ დღეთა შინა მე Page of ms. J: B133r  დანიელ ვიყავ/ გლოვასა შინა სამთა შჳდეულთა დღეთა.

Verse: 3      პური გულის-სათქუმელი არა ვჭამე, და ჴორცი, და ღჳნოჲ არა შევიდა პირსა ჩემსა, და საცხებელი არა ვიცხე ვიდრე აღსრულებადმდე სამთა მათ შჳდეულთა დღეთა.

Verse: 4      დღესა მას ოც და მეოთხესა თთჳსა მის პირველისასა წელსა მას მესამესა მისრულ ვიყავ, და ვდეგ მდინარესა მას დიდსა, ესე იგი არს ტიგრისი, ეკდეკელს.

Verse: 5      და აღვიხილენ თუალნი, და ვიხილე; და აჰა ესერა კაცი შემოსილი ბადენითა, და წელნი მისნი მორტყმულ ოქროჲთა ოფაზითა.

Verse: 6      და გუამი მისი ბრწყინვალე და წმიდა, და პირი მისი ვითარცა ხილვაჲ ელვისაჲ, და თუალნი მისნი ვითარცა ლამპარნი ცეცხლისანი, და მკლავნი და წჳვნი მისნი ვითარცა რვალი ბრწყინვალჱ, და ჴმაჲ სიტყუათა მისთაჲ ვითარცა ჴმაჲ ერისა მრავლისაჲ.

Verse: 7      და მე დანიელ მარტომან ვიხილე ხილვაჲ ესე, და რომელნი იყვნეს ჩემ თანა არა იხილეს ჩუენებაჲ იგი, არამედ განკჳრვებაჲ დიდი დაეცა მათ ზედა, და ივლტოდეს შიშით.

Verse: 8      და მე მარტოჲ დავშთი, და ვიხილე გამოჩინებაჲ ესე დიდი, და არა დაშთა ჩემ თანა ძალი, და დიდებაჲ ჩემი გარდაიქცა განრყუნილებად, და არა დამადგრა ძალი.

Verse: 9      და მესმა ჴმაჲ სიტყუათა მისთაჲ, და ვითარ მესმოდა, ვიქმენ მე მწუხარე, და პირი ჩემი დამედრიკა ქუეყანად.

Verse: 10      და აჰა ესერა ჴელი რომელი შემახო მე, და აღმადგინა მე მუჴლთა ჩემთა ზედა,

Verse: 11      და მრქუა მე, დანიელ კაცო გულის-სათქუმელო გულის-ჴმა-ყვენ სიტყუანი, რომელთა უიტყჳ შენდა. და დეგ სადგომელსა შენსა ზედა, რამეთუ მოვივლინე შენდა, და ვითარცა მეტყოდა სიტყუათა მათ, აღვდეგი ძრწოლით,

Verse: 12      და მრქუა მე; ნუ გეშინინ დანიელ, რამეთუ პირველით დღითგან ვინაჲთგან მიეც გული შენი გულის-ჴმის-ყოფად და ძჳრის-ხილვად წინაშე ღმრთისა, შეისმეს სიტყუანი შენნი, და მოვედ მე სიტყუათა შენთათჳს.

Verse: 13      და მთავარი იგი სპარსთა მეფობისაჲ დგა წინაშე ჩემსა ოც და ერთ დღჱ, და აჰა მიქ<ა>ელ Page of ms. J: B133v  ერთი მთავართა/განი პირველთაჲ მოვიდა შეწევნად ჩემდა, და იგი დაუტევე მთავრისა მის თანა მეფ<ობ>ისა სპარსთაჲსა.

Verse: 14      და მოვედ გულის-ჴმის-ყოფად შენდა რავდენი შეემთხუეოდის ერსა შენსა უკუანაჲსკნელთა დღეთა, რამეთუ ხილვაჲ ესე დღეთა მათ ოხჭნისათა.

Verse: 15      და სიტყუასა მას მისსა ჩემდა მომართ მსგავსად სიტყუათა ამათ მივეც პირი ჩემი ქუეყანად.

Verse: 16      და აჰა ესერა მსგავსმან ძისა კაცისამან შემახო ბაგეთა ჩემთა, და აღვაღე პირი ჩემი, და ვიტყოდე და ვარქუ მდგომარესა მას ჩემ წინაშე; უფალო ხილვასა მას შენსა გარდაიქცეს ნაწლევნი ჩემნი ჩემ შორის, და არა იყო ჩემ თანა ძალი .

Verse: 17      და ვითარ უძლოს მონამან შენმან დგომად და სიტყუად უფლისა ამის ჩემისა თანა, და ჩემ თანა ამიერითგან არღარა დაშთეს ძალი, და სული არა დაადგრეს ჩემ თანა.

Verse: 18      და შესძინა და შემახო ვითარცა ხილვამან კაცისამან, <და> განმაძლიერა მე.

Verse: 19      და მრქუა; ნუ გეშინინ კაცო გულის-სათქუმელო; მშჳდობაჲ შენდა; მჴნე იყავ, და განძლიერდი, ვითარცა მეტყოდა მე ანგელოზი იგი, განვძლიერდი და ვარქუ;

Verse: 20      იტყოდენ უფალი ჩემი, და განმაძლიერა მე და მრქუა მე; უკუეთუ უწყი რაჲსათჳს მოსრულ ვარ შენდა, და აწ მოვაქციო ბრძოლაჲ მთავრისა მის თანა სპარსთაჲსა, და მე გარდამოვიდოდე, და მთავარი იგი იონთაჲ მოვიდოდა;

Verse: 21      არამედ გითხრა შენ დაწერილი წიგნსა ჭეშმარიტებისა, და არა ვინ არს ერთიცა შემწე ჩემ თანა მათთჳს, გარნა მიქ<ა>ელ მთავარი თქუენი.

Chapter: 11  
Verse: 1      და მე წელსა პირველსა კჳროსისსა დავდეგ ძალად და სიმტკიცედ;

Verse: 2      და აწ გითხრა შენ ჭეშმარიტი. აჰა ესერა სამნი და მეფენი აღდგენ სპარსეთს და მეოთხჱ იგი განმდიდრდეს სიმდიდრითა დიდითა უფროჲს ყოველთა, და შემდგომად დაპყრობისა მის სიმდიდრისა აღდგეს ყოველთა ზედა მეფეთა იონთასა. Page of ms. J: B134r 

Verse: 3      და აღდგეს სხუაჲ მეფჱ ძლიერი, და უფლებდეს უფლებასა/ მრავალსა და ყოს ნებისაებრ თჳსისა.

Verse: 4      და ვითარცა და-ოდენ-ემტკიცოს მეფობაჲ იგი მისი, შეიმუსროს და განიყოს ოთხთა ქართაგან ცისათა, და არა უკუანაჲსკნელსა მას მისსა და არა უფლებისაებრ მისისა <იყოს აღსასრული მისი> რომელსა უფლებდა, რამეთუ აღიფხურეს მეუფებაჲ იგი მისი და სხუანი გარეშე მისა ათნი.

Verse: 5      და განძლიერდეს მეფჱ იგი სამხრისაჲ, და ერთი მისთაგანი განძლიერდეს მის ზედა, და უფლებდეს უფლებასა მრავალსა.

Verse: 6      და შემდგომად წელთა მათ მისთა შეერთნენ, და შევიდეს ასული მეფისა მის სამხრისაჲ, მოვიდეს მეფისა მის ჩრდილოჲსა ყოფად მის თანა აღთქუმისა, და ვერ დაიპყრას ძალი მკლავისაჲ, და ვერ დადგეს ნათესავი მისი, და მისცეს ქალი იგი <და> რომელთა მოიყვანეს იგი, და ჭაბუკი იგი ქალი და რომელმან განაძლიერა იგი მათ ჟამთა შინა.

Verse: 7      აღდგეს ყუავილისაგან ძირისა მისისა განმზადებულისა მისისა, და მოვიდეს ძალად მიმართ და შევიდეს სიმტკიცეთა მათ მეფისა მის ჩრდილოჲსათა, და ყოს მათ შორის და განძლიერდეს.

Verse: 8      და ღმერთნიცა მათნი გამოდნობილთა მათთა თანა, და ყოველი ჭურჭერი გულის-სათქუმელი მათი და ოქროჲ და ვეცხლი ტყუენვით წარმოიღონ ეგჳპტედ, და იგი დადგეს უფროჲს მეფისა მის ჩრდილოჲსა.

Verse: 9      და იგი შევიდეს სამეუფოსა მას მეფისა სამხრისასა, და მოიქცეს ქუეყანასა თჳსსა.

Verse: 10      და ძეთა მისთა შეკრიბონ კრებული ერისა ძლიერთაჲსა მრავლისაჲ, და მოვიდეს მოსლვით, და წარმოჰრღუნიდეს, და წარმოვიდეს, და დაჯდეს ვიდრე ძლიერებადმდე მისა.

Verse: 11      და განრისხნეს მეფჱ იგი სამხრისაჲ, და გამოვიდეს, და ჰბრძოდის მეფესა მას ჩრდილოჲსასა, და დაადგინოს ერი მრავალი, და მისცეს ერი იგი ჴელსა მისსა.

Verse: 12      და წარმოიყვანოს ერი იგი, და აღმაღლდეს გული მისი დაცემად Page of ms. J: B134v  ბევრეულთა და ვერ უძლოს./

Verse: 13      და მოაქციოს მეფემან ჩრდილოჲსამან, და მოიყვანოს ერი მრავალი უფროჲს პირველისა, და დასასრულსა ჟამთასა და წელიწადთასა შევიდეს შესლვით ძალითა დიდითა და საფასითა მრავლითა.

Verse: 14      და მათ ჟამთა შინა აღდგენ მრავალნი მეფესა ზედა სამხრისა, და ძენი ბილწნი ნათესავისა შენისანი აღმაღლდენ დამტკიცებად ხილვისა, და მოუძლურდენ.

Verse: 15      და შევიდეს მეფჱ იგი ჩრდილოჲსაჲ, და მოადგას პატნეზი, და შეიპყრნეს ქალაქნი ძლიერნი, და მკლავნი მეფისა მის სამხრისანი ვერ დაუდგენ; რჩეულნი მისნი და ძალი არა იყოს დადგომად;

Verse: 16      და ყოს შემავალმან მან მისა ნებისაებრ მისისა, და არა ვინ არს დამდგომ წინაშე მის<ს>ა, და დარჩეს ქუეყანასა მას საბირისასა, და აღესრულოს ჴელითა მისითა.

Verse: 17      და განმზადოს პირი თჳსი შესლვად ძალითა ყოვლისა სუფევისა თჳსისაჲთა, და სიწრფოებაჲ ყოველი ყოს მის თანა, და ასული დედათაჲ მისცეს მას განჴრწნად იგი, და არა დაადგრეს და არცა მისა იყოს.

Verse: 18      და მოიქციოს პირი თჳსი ჭალაკთა მომართ, და შეიპყრნეს ქალაქნი მრავალნი, და დაწუნეს მთავარნი ყუედრებითა მათითა, ხოლო ყუედრებაჲ იგი მისი მას ვე მიექცეს.

Verse: 19      და მოიქციოს პირი თჳსი ძალსა ქუეყანისა თჳსისასა, და მოუძ1ურდეს, და დაეცეს.

Verse: 20      და დადგეს განმზადებულებასა მისსა ზედა, და წარმოიღებდეს დიდებასა მეფობისასა, და მათ დღეთა შინა შეიმუსროს და არცა პირითა და არცა ბრძოლითა.

Verse: 21      დადგეს განმზადებულსა მას ზედა მისსა, შეურაცხ-იქმნა, და არა მოეცეს მის ზედა დიდებაჲ მეფობისაჲ, და მოვიდეს ნაყოფიერებით, და განაძლიეროს მეფობაჲ შეპკოლებითა.

Verse: 22      და მკლავნი წარმომრღუეველისანი დაიწუნენ Page of ms. J: B135r  პირისაგან/ მისისა, და შეიმუსრნენ და წინამძღუარმან აღთქუმისამან

Verse: 23      ნადთაგანისამან ყოს მისა მიმართ ზაკუვაჲ, და აღმოვიდეს, და განძლიერდეს უფროჲს მის<ს>ა მცირითა ნათესავითა,

Verse: 24      სიმდიდრითა და უმრავლჱსითა სოფლებითა მოვიდეს, და ყოს რომელი არა ყვეს მამათა მისთა და მამათა მამათა მისთასა, ავარი და ნატყუენავი, და საფასჱ მათ განუყოს და ეგჳპტედ იზრახოს ზრახვაჲ, და ვიდრე ჟამადმდე.

Verse: 25      და აღდგეს ძალი მისი, და გული მისი მეფესა ზედა სამხრისასა ძალითა დიდითა, და მეფემან სამხრისამან ყოს ბრძოლაჲ ძლიერი ფრიად, და ვერ დაუდგეს, რამეთუ იზრახონ მის ზედა ზრახვაჲ.

Verse: 26      და შეჭამონ ნაყოფი მისი, და შემუსრონ იგი, და ძალნი წარმოიხუნეს, და დაეცნენ წყლულნი მრავალნი.

Verse: 27      და ორთავე მათ მეფეთა გულნი მათნი უკეთურებად, და ერთსა ტაბლასა ზედა ნაცილსა იტყოდიან, და არა წარემართოს, რამეთუ არს და დასასრულადმდე ჟამი.

Verse: 28      და მოიქცეს ქუეყანად თჳსა საფასითა მრავლითა, და გული მისი აღთქუმისა მიმართ წმიდისა, და ყოს, და მოიქცეს ქუეყანად თჳსა.

Verse: 29      ჟამსა მის<ს>ა მოიქცეს, და მოვიდეს სამხრად, და არა იყოს იგი პირველ უკუანაჲსკნელი მისი.

Verse: 30      და შევიდენ წელიწადსა გამომავალნი იგი კიტიელნი, და დამდაბლდეს, და მოაქციოს, და განრისხნეს შჯულისა მიმართ წმიდისა, და ყოს, და მოიქცეს, და გულის-ჴმა-ყოს მათ ზედა, რომელთა დაუტევეს შჯული წმიდაჲ.

Verse: 31      და ნათესავნი მისგანნი აღდგენ, და შეაგინონ სიწმიდე იგი ძლიერებისაჲ, და გარდაადგინონ მსახურებაჲ იგი მსხუერპლთაჲ, და მოსცენ საძაგელებაჲ იგი განრყუნილი.

Verse: 32      და რომელნი უშჯულო იქმნ<ნ>ენ, შჯულსა მოაწიონ Page of ms. J: B135v  შეპკოლებაჲ; და იტყოდიან ამაოსა, და ერმან რომელმან იცოდის ღმერთი/ მათი ჰმძლავრობდენ მათ და ყონ.

Verse: 33      და გულის-ჴმის-მყოფელთა ერისა შენისათა გულის-ჴმა-ყონ ყოვლად, და მოუძლურდენ მახჳლითა, და ალითა ცეცხლისაჲთა და ტყუეობითა და მიტაცებითა დღეთაჲთა.

Verse: 34      და მოუძლურებასა მას მათსა შეწევნა<ჲ> ეცეს მათ, შეწევნაჲ მცირედი, და შეერთნენ მათ მრავალნი ზაკუვით.

Verse: 35      და გულის-ჴმის-მყოფელთაგანნი მოუძლურდენ გამოჴურვებად მათა და მოლოდებად და გამოცხადებად ვიდრე ჟამადმდე დასასრულად, რამეთუ ჟამადმდე იყოს.

Verse: 36      და ყოს ნებისა-ებრ თჳსისა მეფემან მან, და ა<ღ>მაღლდეს და განდიდნეს ყოველღა ზედა ღმერთთა, და იტყოდეს გარდარეულსა, და წარემართოს ვიდრე აღსრულებადმდე რისხვისა, რამეთუ აღსასრულსა იყოს.

Verse: 37      და ყოველთა ზედა ღმერთთა მამათა მისთა არა გულის-ჴმა-ყოს, და გულის-თქუმაჲ დედათაჲ; და ყოველთა ზედა ღმერთთა არა გულის-ჴმა-ყოს, რამეთუ ყოველთა ზედა განდიდნეს.

Verse: 38      და ღმერთი მაუზ<ე>ნი ადგილსა თჳსსა ადიდოს, და ღმერთი რომელი არა იცოდეს მამათა მისთა, ვეცხლითა და ოქროჲთა და ქვითა პატიოსნითა და გულის-სათქუმელითა.

Verse: 39      და ყოს მოძნელებულთა შესავედრებელად რომელნი ივლტოდიან ღმრთისა უცხოჲსა, და განიმრავლოს დიდებაჲ; და დაიმორჩილნეს მან მრავალნი, და ქუეყანაჲ განყოს ნიჭითა.

Verse: 40      და ჟამსა დასასრულისასა ერქინოს მეფისა მის თანა სამხრისა, და შეკრბეს მის ზედა მეფჱ ჩრდილოჲსაჲ ეტლებითა და მჴედრებითა <და ნავებითა> მრავლითა.

Verse: 41      და შევიდეს ქუეყანად, და შემუსროს იგი, და თანაწარვლოს ქუეყანაჲ იგი საბირისაჲ, და მრავალნი მოუძლურდენ, და ესენი განერნენ ჴელსა მისსა, ედომი და მოაბი და მთავარნი ძეთა ამონისთანი.

Verse: 42      და განირთხას ჴელი თჳსი ქუეყანასა ზედა, და ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ ვერ იყოს საცხორებელად.

Verse: 43      და Page of ms. J: B136r  უფლებდეს დაფარულთა ზედა ოქროჲსათა და ვეცხ/ლისათა და ყოველთა ზედა გულის-სათქუმელთა ეგჳჴტისათა და ლჳბიელთასა და ეთიოპელთასა და მოზ<ღ>უდვილთა მათთა.

Verse: 44      და ჰამბავნი და წრაფანი შეაძრწუნებდენ მას მზის-აღმოსავალით და ჩრდილოჲთ, <და> მოვიდეს გულის-წყრომითა მრავლითა განრყუნად მრავალთა.

Verse: 45      და აღიდგას კარავი თჳსი ზედა აბანოთა შორის ორთა ზღუათა მთასა წმიდასა საბირს, და მოვიდეს ვიდრე ზოგადმდე მისა, და არა ვინ იყოს მჴსნელ მისა სხუაჲ.;

Chapter: 12  
Verse: 1      და მას ჟამსა შინა აღდგეს მიქაელ დიდი იგი მთავარი, რომელი დგას ზედა ძეთა ერისა შენისათა, და იყოს ჟამი ჭირისაჲ, ჭირი რომელი არა იყო ვინაჲთგან იქმნა ნათესავი მუნ ჟამადმდე, და მას ჟამსა განერეს ერი შენი ყაველი რომელი იპოვოს დაწერილ წიგნსა მას ცხოვრებისასა.

Verse: 2      და მრავალნი რომელნი დაძინებულ იყვნენ ქუეყანისა მიწასა, აღდგენ ესენი ცხორებად საუკუნოდ, და რომელნი მე ყუედრებად და სირცხჳლად საუკუნოდ.

Verse: 3      და გულის-ჴმის-მყოფელნი გამობრწყინდენ ვითარცა ბრწყინვალებაჲ სამყაროჲსაჲ, და მართალთაგანნი მრავალნი ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი საუკუნოდ-მი და მერმეცა.

Verse: 4      და შენ დანიელ დაჰკლიტე სიტყუათა ამათ, და დაჰბეჭდე წიგნსა ვიდრე ჟამადმდე აღსასრულისა, ვიდრე ისწაონ მრავალთა და განმრავლდეს ცნობაჲ.

Verse: 5      და ვიხილე მე დანიელ, და დგეს ორნი სხუანი, ერთი ამიერ კიდესა მის მდინარისასა და ერთი იმიერ.

Verse: 6      და ჰრქუეს კაცსა მას, რომელსა ემოსა ბადენი, რომელი იყო ზედა მდინარესა მას წყალთასა; ვიდრემდე დასასრული რომელნი იგი სთქუენ საკჳრველებანი.

Verse: 7      და მესმა კაცისაჲ მის, რომელსა ემოსა ბადენი, რომელი იყო წყალსა ზედა მის მდინარისასა, და აღიმაღლა ჴელი მარჯუენჱ და მარცხენჱ მისი ცად, და ფუცა ცხოველსა მას საუკუნესა, რამეთუ ვიდრე ჟამადმდე და ჟამთა და კერძოსა ჟამისასა, აღსრულებასა მას განბნეულებისასა ცნან ესე ყოველი./ Page of ms. J: B136v 

Verse: 8      და მესმა <და> გულის-ჴმა-ვყავ და ვთქუ; უფალო რაჲ მე იყოს აღსასრული ამათი და თხრობაჲ.

Verse: 9      <. . .> მოვედ დანიელ, რამეთუ დაჴსულ და დაბეჭდულ არიან სიტყუანი ვიდრე ჟამადმდე დასასრული.

Verse: 10      ვიდრემდე გამოერჩინენ <და> გამოსპეტაკნენ და გამოიჴურვნენ მრავალნი, და უშჯულო იქმნ<ნ>ენ უშჯულონი და არა გულის-ჴმა-ყონ, და მცნობელთა მათ გულის-ჴმა-ყონ.

Verse: 11      ჟამისა მისგან ცვალებისა მარადის-მსახურებისა, და მოცემით საძაგელისა მოოჴრებისაჲთა დღენი ათას ორას ოთხმეოც და ათ.

Verse: 12      ნეტარ რომელი მიიწია, და დაითმინა დღედმდე ათას სამას ოც და ათხუთმეტად.

Verse: 13      და შენ მოვედ, და განისუენე; რამეთუ არიან და დღენი აღვსებადმდე აღსასრულისა, და განისუენო და აღსდგე ნაწილსა შენსა აღსასრულსა დღეთასა.;
Page of ms. J:  
Page of ms. O:  


Book: Bel 
Bel and the Dragon

<ბელ და ვეშაპი>

Chapter: _ 
Verse: 1     და მეფჱ ასტჳაგ შეეძინა მამათა თჳსთა თანა. წარიღო კჳროს სპარსმან მეფობაჲ მისი.

Verse: 2     და იყო დანიელ თანა-მყოფ მეფისა, და დიდებულ უფროჲს ყოველთა მეგობართა თჳსთა.

Verse: 3     და იყო კერპი ბაბილონელთაჲ, რომლისა სახელი ბელ; და მიეცემოდა მას დღითი დღედ სამინდოჲსაჲ ათორმეტი გრივი, და ცხოვარი ორმეოცი, და ღჳნოჲ საწყაული ექუსი.

Verse: 4     და მეფჱ ჰმსახურებდა მას, და მივიდის დღითი დღედ თაყუანის-ცემად მისა, ხოლო დანიელ თაყუანის-სცემდა ღმერთსა თჳსსა. ჰრქუა მას მეფემან; რაჲსათჳს არა თაყუანის-სცემ ბელს.

Verse: 5     ხოლო დანიელ ჰრქუა მას; რამეთუ არა თაყუანის-ვსცემ კერპსა ჴელით-ქმნულსა, არამედ ღმერთსა ცხოველსა, რომელმან ქმნა ცაჲ და ქუეყანაჲ, და აქუს ჴელმწიფებაჲ ყოვლისა ჴორციელისაჲ.

Verse: 6     ჰრქუა მას მეფემან; და აწ შენ არა ჰგონებ ბელს ღმერთ ცხოველად; ანუ Page of ms. J: B137r  არა ჰხედავ რავდენსა ჭამს და სუამს დღითი დღედ./

Verse: 7      განიცინა დანიელ და ჰრქუა მას; ნუ სცთები მეფჱ, რამეთუ ესე შინაგანი თიჴაჲ არს, და გარეშე რვალი, და არა სადა რაჲ უჭამიეს არცა უსუამს.

Verse: 8      და განრისხნა მეფჱ, და მოუწოდა ქურუმთა მათ მისთა, და ჰრქუა მათ; უკუეთუ არა მითხრათ ვინ ჭამს ესოდენსა ამას როჭიკსა, თქუენ მოსწყდეთ, უკუეთუ მიჩუენოთ მე, რამეთუ ბელი ჭამს მას, მოკუდეს დანიელ რამეთუ გმობელი.

Verse: 9      და ჰრქუა დანიელ მეფესა; იყავნ სიტყჳსა-ებრ შენისა.

Verse: 10      და იყვნეს ქურუმნი იგი ბელისნი სამეოც და ათ თჳნიერ ცოლთა და შვილთა მათთა, და მოვიდა მეფჱ დანიელის თანა სახლსა მას ბელისსა.

Verse: 11      და თქუეს ქურუმთა მათ ბელისთა, ვიდრე აჰა ესერა ჩუენ განვიდეთ გარჱ, ხოლო შენ მეფჱ დაუგე საჭმელი, და ღჳნოჲ განზავე; დაუგე და დაჰკლიტე კარი, და დაჰბეჭდე ბეჭდითა შენითა.

Verse: 12      და მოვედ განთიად, უკუეთუ არა ჰპოვო ყოველი შეჭამული ბელისგან, მოვწყდეთ ჩუენ ანუ დანიელ რომელმან ცილი თქუა ჩუენთჳს.

Verse: 13      ხოლო მათ შეურაცხ-ეყო, რამეთუ ექმნა ტაბლასა მას <ქუეშჱ> დაფარულად შესავალი, და მიერ შევიდიან მარადის, და შეჭამიან იგი.

Verse: 14      და იყო ვითარცა გამოვიდეს იგინი მიერ, და მეფემან დაუგო საჭმელი იგი ბელსა. და დანიელ უბრძანა მონათა თჳსთა, და მოიღეს ნაცარი, და მოაცრეს წინაშე მეფისა, და გამოვიდეს, და დაჰჴსეს კარი, და დაჰბეჭდეს ბეჭდითა მეფისაჲთა, და წარვიდეს.

Verse: 15      ხოლო ქურუმნი იგი შევიდეს ღამე ვითარცა ჩუეულ იყვნეს და ცოლნი მათნი და შვილნი მათნი, და შეჭამეს ყოველი, და შესუეს ღჳნოჲ.

Verse: 16      და აღიმსთო მეფემან განთიად და დანიელ მის თანა,

Verse: 17      და თქუა მეფემან; ჰგიან ბეჭედნი დანიელ, და დანიელ თქუა; ჰგიან მეფჱ.

Verse: 18      და იყო ვითარცა განახუნეს კარნი მიხედნა მეფემან ტაბლასა მას, და ღაღად-ყო ჴმითა დიდითა, და თქუა; დიდ ხარ ბ[ელ], და არა არს შენ თანა ზაკუვა არცა ერთ./ Page of ms. J: B137v 

Verse: 19      განიცინა დანიელ, და შეიპყრა მეფჱ რაჲთა არა შევიდეს შინა, და ჰრქუა; იხილე აწ ევატაკი, და ცან ვისი არს კუალი ესე.

Verse: 20      და თქუა მეფემან; ვხედავ აქა კუალსა მამათასა და დედათასა და ყრმებისასა.

Verse: 21      და ვითარცა იხილა ესე, განრისხნა მეფჱ, და შეიპყრნა ქურუმნი იგი და ცოლნი მათნი და შვილნი მათნი, და უჩუენნეს მას ფარულნი იგი კარნი, ვინაჲ იგი შევიდიან, და შეჭამიან დაგებული იგი ტაბლასა მას ზედა.

Verse: 22      და მოწყჳდნა იგინი მეფემან, და მისცა დანიელს ჴელმწიფებაჲ ბელისთჳს, და დაამჴუა იგი, და ტაძარი მისი დაარღჳა.

Verse: 23      და იყო ვეშაპი დიდი მასვე ადგილსა, და ჰმსახურებდეს მას ბაბილონელნი იგი.

Verse: 24      და ჰრქუა მეფემან დანიელს, აჰა ესერა აწ ვერ ჴელგეწიფების სიტყუად ვითარმედ არა არს ესე ღმერთი ცხოველი, არამედ მოვედ და თაყუანის-ეც მას.

Verse: 25      და ჰრქუა დანიელ, უფალსა ღმერთსა ჩემსა თაყუანის-ვსცე, რამეთუ იგი არს ღმერთი ცხოველი.

Verse: 26      ხოლო შენ მეფჱ მომეც მე ჴელმწიფებაჲ, და მოვკლა ვეშაპი იგი თჳნიერ მახჳლისა და წათებისა, <და> ჰრქუა მეფემან; მოგცე შენ.

Verse: 27      და მოიღო დანიელ ფისი და ცმელი და თმაჲ, და შეგბა იგი ერთბამად, და ქმნა იგი გრგოლად, და შთაუგდო პირსა ვეშაპისასა, და განსთქდა ვეშაპი იგი.

Verse: 28      და თქუა დანიელ; აწ იხილეთ სამსახურებელი თქუენი. და იყო ვითარცა ესმა ბაბილონელთა, განრისხნეს ფრიად, და შეკრბეს მეფისა ზედა და თქუეს; ჰურია იქმნა მეფჱ; ბელი დაამჴუა, <და> ვეშაპი მოკლა; მღდელნი მოწყჳდნა.

Verse: 29      და ჰრქუეს მეფესა; მომეც ჩუენ დანიელ, უკუეთუ არა მოგკლათ შენ, და ყოველი სახლი შენი იავარ ვყოთ.

Verse: 30      და იხილა მეფემან, რამეთუ დაესხმიან მას ფრიად, იიძულა უნებლიაჲთ, და მისცა მათ დანიელ.

Verse: 31      ხოლო მათ შთააგდეს იგი მღჳმესა მას ლომთასა, და იყო იგი მუნ ექუს Page of ms. J: B138r  დღჱ.

Verse: 32      ხოლო იყვნეს მღჳმესა მას შინა შჳდნი ლომნი,/ და მიეცემოდა მათ ორი კაცისა გუამი და ორი ბატრუჭაკი დღითი დღედ, და მაშინ არა რაჲ მისცეს, რაჲთა შეჭამონ დანიელ.

Verse: 33      და იყო ამბაკუმ წინაწარმეტყუელი ჰურიასტანს, და მან შექმნა მგბარი, და შთანეცუა პური, და შთააგო იგი გუადრაკსა, და განვიდოდა იგი ველად მირთუმად იგი მომკალთა.

Verse: 34      და ჰრქუა ანგელოზმან უფლისამან ა<მ>ბაკუმს [!]; მიართუ სადილი ეგე რომელ გაქუს ბაბილონდ დანიელს ჯურღმულსა მას ლომთასა.

Verse: 35      და ჰრქუა ამბაკუმ; უფალო ბაბილონი არა მიხილავს, და ჯურღმული იგი არა ვიცი.

Verse: 36      და უპყრა ანგელოზმან უფლისამან თმაჲ თავისა მისისაჲ, და აღიღო იგი თმითა თხემისა მისისაჲთა სიმძაფრითა სულისა თჳსისაჲთა, და <და>სუა იგი ბაბილონს ჯურღმულსა მას.

Verse: 37      და ჴმა უყო ა<მ>ბაკუმ და თქუა; დანიელ დანიელ, მიიღე საზრდელი ესე, რომელი მოგიძღუანა შენ უფალმან.

Verse: 38      და თქუა დანიელ რამეთუ მომიჴსენე მე უფალო, და არა დასთხიენ მოყუარენი შენნი.

Verse: 39      და აღდგა დანიელ, და ჭამა; ხოლო ანგელოზმან მან უფლისამან კუალად მიიყვანა ამბაკუმ მეყსეულად ადგილსავე თჳსსა.

Verse: 40      ხოლო მეფჱ მოვიდა დღესა მეშჳდესა გლოვად დანიელისა, და მოვიდა ჯურღმულსა მას ზედა, შთაიხილა და იხილა დანიელ მჯდომარჱ.

Verse: 41      და ღაღად-ყო მეფემან ჴმითა დიდითა, და თქუა; დიდ ხარ უფალო ღმერთო დანიელისო, და არა ვინ არს სხუაჲ ღმერთი შენსა გარეშჱ.

Verse: 42      და აღმოიტაცეს დანიელ ჯურღმულისა მისგან, ხოლო ბრალეულნი იგი წარწყმედისა მისისანი შთასთხინა მეფემან ჯურღმულსა მას, და შეჭამნეს იგინი ლომთა მათ მეყსეულად წინაშე მის<ს>ა . .
Page of ms. J:  
Page of ms. O:  

---

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 23.1.2025. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.